Pages |
[264] |
γὰρ
ἔδοξεν,
ὡς
μηδὲν
εἰδότι,
|
οὐκ |
ἀγεννῶς
τὸ
ἐπιὸν
εἰρῆσθαι
τῷ |
[267] |
κάλλιστον
Πάριον
Εὐηνὸν
ἐς
μέσον
|
οὐκ |
ἄγομεν,
ὃς
~ὑποδήλωσίν
τε
πρῶτος |
[268] |
ὀξυτάτην
~καὶ
βαρυτάτην
(χορδὴν
ποιεῖν,
|
οὐκ |
ἀγρίως
εἴποι
ἄν·
ὦ
μοχθηρέ, |
[229] |
βρέχουσι
τοὺς
πόδας
ἰέναι,
καὶ
|
οὐκ |
ἀηδές,
ἄλλως
τε
καὶ
τήνδε |
[265] |
ἔφορον.
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα
ἔμοιγε
|
οὐκ |
ἀηδῶς
ἀκοῦσαι.
~(Σωκράτης)
~τόδε
τοίνυν |
[258] |
μὲν
ἄρα
παντὶ
δῆλον,
ὅτι
|
οὐκ |
αἰσχρὸν
αὐτό
γε
τὸ
γράφειν |
[244] |
παλαιῶν
οἱ
τὰ
ὀνόματα
τιθέμενοι
|
οὐκ |
αἰσχρὸν
ἡγοῦντο
οὐδὲ
ὄνειδος
~μανίαν· |
[245] |
λόγον
τοῦτον
αὐτόν
τις
λέγων
|
οὐκ |
αἰσχυνεῖται.
πᾶν
γὰρ
~σῶμα,
ᾧ |
[261] |
περὶ
δημηγορίας·
ἐπὶ
πλέον
δὲ
|
οὐκ |
~ἀκήκοα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ᾽
ἦ
τὰς |
[275] |
~σοφίας
δὲ
τοῖς
μαθηταῖς
δόξαν,
|
οὐκ |
ἀλήθειαν
πορίζεις·
πολυήκοοι
γάρ
σοι |
[263] |
δ᾽
ὅταν
δικαίου
ἢ
ἀγαθοῦ;
|
οὐκ |
ἄλλος
ἄλλῃ
φέρεται,
καὶ
ἀμφισβητοῦμεν |
[232] |
~φιλοτιμουμένους
ἐπιδείκνυσθαι
πρὸς
ἅπαντας
ὅτι
|
οὐκ |
ἄλλως
αὐτοῖς
πεπόνηται·
~τοὺς
δὲ |
[240] |
ἐπέμειξεν
~ἡ
φύσις
ἡδονήν
τινα
|
οὐκ |
ἄμουσον,
καί
τις
ἑταίραν
ὡς |
[268] |
τῷ
ὅλῳ
συνισταμένην.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ᾽
|
οὐκ |
ἂν
ἀγροίκως
γε
οἶμαι
λοιδορήσειαν, |
[229] |
εἰ
ἀπιστοίην,
ὥσπερ
οἱ
σοφοί,
|
οὐκ |
ἂν
ἄτοπος
εἴην,
εἶτα
σοφιζόμενος |
[245] |
γὰρ
ἔκ
του
ἀρχὴ
γίγνοιτο,
|
οὐκ |
ἂν
ἔτι
ἀρχὴ
γίγνοιτο.
~ἐπειδὴ |
[250] |
φύσει
~τεθέαται
τὰ
ὄντα,
~ἢ
|
οὐκ |
ἂν
ἦλθεν
(εἰς
τόδε
τὸ |
[243] |
φθονερῶς
τε
~καὶ
βλαβερῶς,
πῶς
|
οὐκ |
ἂν
οἴει
αὐτὸν
ἡγεῖσθαι
ἀκούειν |
[227] |
προϊόντι
ἀκούειν.
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
|
οὐκ |
ἂν
οἴει
με
κατὰ
Πίνδαρον |
[232] |
δι᾽
ἀρετὴν
ἔπραξαν
ὧν
ἐδέοντο,
|
οὐκ |
ἂν
τοῖς
συνοῦσι
φθονοῖεν,
ἀλλὰ |
[240] |
δ᾽
αὕτως
ψόγους
νήφοντος
μὲν
|
οὐκ |
ἀνεκτούς,
εἰς
δὲ
μέθην
ἰόντος |
[261] |
δικαστηρίοις
οἱ
ἀντίδικοι
τί
δρῶσιν;
|
~οὐκ |
ἀντιλέγουσιν
μέντοι;
ἢ
τί
φήσομεν; |
[267] |
πέρι.
~(Φαῖδρος)
σμικρά
γε
καὶ
|
οὐκ |
ἄξια
λέγειν.
~(Σωκράτης)
~ἐῶμεν
δὴ |
[239] |
πάντα
~ἐπιτηδεύοντα,
ἃ
δῆλα
καὶ
|
οὐκ |
ἄξιον
περαιτέρω
προβαίνειν,
ἀλλὰ
ἓν |
[236] |
δέ·
ἀλλὰ
~διανοήθητι
ὅτι
ἐντεῦθεν
|
οὐκ |
ἄπιμεν
πρὶν
ἂν
σὺ
εἴπῃς |
[252] |
καρποῦται.
~ὅθεν
δὴ
ἑκοῦσα
εἶναι
|
οὐκ |
ἀπολείπεται,
οὐδέ
τινα
τοῦ
καλοῦ |
[245] |
δὴ
τὸ
αὑτὸ
~κινοῦν,
ἅτε
|
οὐκ |
ἀπολεῖπον
ἑαυτό,
οὔποτε
λήγει
κινούμενον, |
[241] |
τὸ
ἅπαν
ἐξ
ἀρχῆς,
ὅτι
|
οὐκ |
ἄρα
ἔδει
~ποτὲ
ἐρῶντι
καὶ |
[261] |
φερόμενα;
~(Φαῖδρος)
μάλα
γε.
~(Σωκράτης)
|
~οὐκ |
ἄρα
μόνον
περὶ
δικαστήριά
τέ |
[276] |
σπέρματα;
~(Φαῖδρος)
ἥκιστά
γε.
~(Σωκράτης)
|
~οὐκ |
ἄρα
σπουδῇ
αὐτὰ
ἐν
ὕδατι |
[266] |
ὅμως
τέχνῃ
λαμβάνεται;
~πάντως
δ᾽
|
οὐκ |
ἀτιμαστέον
αὐτὸ
σοί
τε
καὶ |
[260] |
δὴ
καὶ
τὸ
νῦν
λεχθὲν
|
οὐκ |
ἀφετέον.
~(Φαῖδρος)
ὀρθῶς
λέγεις.
~(Σωκράτης) |
[248] |
ὅθεν
ἥκει
ἡ
ψυχὴ
~ἑκάστη
|
οὐκ |
ἀφικνεῖται
ἐτῶν
μυρίων
~(οὐ
γὰρ |
[242] |
~(Σωκράτης)
τί
οὖν;
τὸν
ἔρωτα
|
οὐκ |
Ἀφροδίτης
καὶ
θεόν
τινα
ἡγῇ; |
[265] |
δύναμιν
τέχνῃ
λαβεῖν
δύναιτό
~τις,
|
οὐκ |
ἄχαρι.
~(Φαῖδρος)
τίνων
δή;
~(Σωκράτης) |
[242] |
ἔδοξα
αὐτόθεν
ἀκοῦσαι,
ἥ
με
|
οὐκ |
ἐᾷ
ἀπιέναι
πρὶν
ἂν
~ἀφοσιώσωμαι, |
[254] |
τάξιν
καὶ
(ὁμολογίαν·
καὶ
πάλιν
|
οὐκ |
ἐθέλοντας
~προσιέναι
ἀναγκάζων
μόγις
συνεχώρησεν |
[260] |
τούτου
ἀκήκοα,
ὦ
φίλε
Σώκρατες,
|
~οὐκ |
(εἶναι
ἀνάγκην
τῷ
μέλλοντι
ῥήτορι |
[260] |
τούτων
εἶναι
τὸ
πείθειν
ἀλλ᾽
|
οὐκ |
ἐκ
τῆς
ἀληθείας.
~(Σωκράτης)
~οὔτοι |
[234] |
δέοντα
~εἰρηκότος
τοῦ
ποιητοῦ,
ἀλλ᾽
|
οὐκ |
ἐκείνῃ
μόνον,
ὅτι
σαφῆ
καὶ |
[277] |
πέρι
καὶ
κακῶν
καὶ
~ἀγαθῶν
|
οὐκ |
ἐκφεύγει
τῇ
ἀληθείᾳ
μὴ
οὐκ |
[233] |
ἥξουσι
καὶ
μάλιστα
ἡσθήσονται
καὶ
|
οὐκ |
ἐλαχίστην
χάριν
εἴσονται
καὶ
~πολλὰ |
[258] |
τοιοῦτον
ἢ
λόγος
~συγγεγραμμένος;
~(Φαῖδρος)
|
οὐκ |
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἐὰν
μὲν |
[275] |
καὶ
μή.
πλημμελούμενος
δὲ
καὶ
|
οὐκ |
ἐν
δίκῃ
λοιδορηθεὶς
τοῦ
πατρὸς |
[240] |
~ὁρῶντι
μὲν
ὄψιν
πρεσβυτέραν
καὶ
|
οὐκ |
ἐν
ὥρᾳ,
ἑπομένων
δὲ
τῶν |
[275] |
γραφῆς
ἔξωθεν
ὑπ᾽
ἀλλοτρίων
τύπων,
|
οὐκ |
ἔνδοθεν
αὐτοὺς
ὑφ᾽
αὑτῶν
~ἀναμιμνῃσκομένους· |
[250] |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
τίμια
ψυχαῖς
|
~οὐκ |
ἔνεστι
φέγγος
οὐδὲν
ἐν
τοῖς |
[229] |
ὁ
λόγος,
ὡς
ἐκεῖθεν
~ἀλλ᾽
|
οὐκ |
ἐνθένδε
ἡρπάσθη.
ἐγὼ
δέ,
ὦ |
[229] |
~(Φαῖδρος)
~εἰπέ
μοι,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὐκ |
ἐνθένδε
μέντοι
ποθὲν
ἀπὸ
τοῦ |
[233] |
ἂν
~πιστοὺς
φίλους
ἐκεκτήμεθα,
οἳ
|
οὐκ |
ἐξ
ἐπιθυμίας
τοιαύτης
γεγόνασιν
ἀλλ᾽ |
[233] |
ἀλλήλοις
φίλοι
ὄντες
ταῦτα
~ἔπραξαν,
|
οὐκ |
ἐξ
ὧν
ἂν
εὖ
πάθωσι |
[228] |
παντὸς
μᾶλλον
τά
γε
ῥήματα
|
~οὐκ |
ἐξέμαθον·
τὴν
μέντοι
διάνοιαν
σχεδὸν |
[245] |
δείξας
φερέσθω
τὰ
νικητήρια,
ὡς
|
οὐκ |
ἐπ᾽
ὠφελίᾳ
ὁ
ἔρως
~τῷ |
[266] |
τεμνόμενος
μέρος,
πάλιν
τοῦτο
τέμνων
|
οὐκ |
ἐπανῆκεν
πρὶν
~ἐν
αὐτοῖς
ἐφευρὼν |
[228] |
~λόγων
ἐραστοῦ,
ἐθρύπτετο
ὡς
δὴ
|
οὐκ |
ἐπιθυμῶν
λέγειν·
τελευτῶν
δὲ
ἔμελλε |
[275] |
παρ᾽
οἷς
οὐδὲν
προσήκει,
καὶ
|
οὐκ |
ἐπίσταται
λέγειν
~οἷς
δεῖ
γε |
[240] |
ἃ
~καὶ
λόγῳ
(ἐστὶν
ἀκούειν
|
οὐκ |
ἐπιτερπές,
μὴ
ὅτι
δὴ
ἔργῳ |
[230] |
ὃ
λέγεις,
~ξεναγουμένῳ
τινὶ
καὶ
|
οὐκ |
ἐπιχωρίῳ
(ἔοικας·
οὕτως
ἐκ
τοῦ |
[277] |
οὐκ
ἐκφεύγει
τῇ
ἀληθείᾳ
μὴ
|
οὐκ |
ἐπονείδιστον
εἶναι,
οὐδὲ
ἂν
ὁ |
[231] |
(τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
~ὅτι
|
οὐκ |
ἐραστὴς
ὤν
σου
τυγχάνω.
ὡς |
[262] |
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
ὅτι
|
οὐκ |
~ἐραστὴς
ὢν
σοῦ
τυγχάνω.
ὡς |
[264] |
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
ὅτι
|
~οὐκ |
ἐραστὴς
ὢν
σοῦ
τυγχάνω.
ὡς |
[273] |
τοιόσδε
τοιῷδε
~ἐπεχείρησα;
ὁ
δ᾽
|
οὐκ |
ἐρεῖ
δὴ
τὴν
ἑαυτοῦ
κάκην, |
[237] |
ἐρῶν
ἐπεπείκει
τὸν
~παῖδα
ὡς
|
οὐκ |
ἐρῴη.
καί
ποτε
αὐτὸν
αἰτῶν |
[255] |
καλεῖ
δὲ
αὐτὸν
καὶ
οἴεται
|
οὐκ |
ἔρωτα
ἀλλὰ
~φιλίαν
εἶναι.
ἐπιθυμεῖ |
[263] |
γε
δοκεῖ·
ὃ
μέντοι
ζητεῖς
|
οὐκ |
ἔστ᾽
αὐτόθι.
~(Σωκράτης)
λέγε,
ἵνα |
[244] |
~Ἱμεραίου.
λεκτέος
δὲ
ὧδε,
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστ᾽
ἔτυμος
λόγος
ὃς
ἂν |
[243] |
τὴν
αἰτίαν,
καὶ
ποιεῖ
εὐθὺς
|
~οὐκ |
ἔστ᾽
ἔτυμος
λόγος
οὗτος,
~οὐδ᾽ |
[260] |
διαμαρτυρομένων
λόγων,
ὅτι
ψεύδεται
καὶ
|
οὐκ |
ἔστι
~τέχνη
ἀλλ᾽
ἄτεχνος
τριβή· |
[231] |
τῆς
ἐπιθυμίας
παύσωνται·
τοῖς
δὲ
|
οὐκ |
ἔστι
χρόνος
ἐν
ᾧ
~μεταγνῶναι |
[243] |
ἐγκεκαλυμμένος.
~(Φαῖδρος)
τουτωνί,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὐκ |
ἔστιν
ἅττ᾽
ἂν
ἐμοὶ
εἶπες |
[271] |
~αὐτὰ
μὲν
τὰ
ῥήματα
εἰπεῖν
|
οὐκ |
εὐπετές·
ὡς
δὲ
δεῖ
γράφειν, |
[255] |
ἄλλου
ὀφθαλμίας
ἀπολελαυκὼς
πρόφασιν
εἰπεῖν
|
οὐκ |
ἔχει,
ὥσπερ
δὲ
ἐν
~κατόπτρῳ |
[262] |
νῦν
γε
ψιλῶς
πως
λέγομεν,
|
οὐκ |
ἔχοντες
ἱκανὰ
~παραδείγματα.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[235] |
ἀκήκοας;
~(Σωκράτης)
~νῦν
μὲν
οὕτως
|
οὐκ |
ἔχω
εἰπεῖν·
δῆλον
δὲ
ὅτι |
[243] |
στερηθεὶς
διὰ
τὴν
Ἑλένης
κακηγορίαν
|
οὐκ |
ἠγνόησεν
ὥσπερ
~Ὅμηρος,
ἀλλ᾽
ἅτε |
[267] |
~(Φαῖδρος)
Πρωταγόρεια
δέ,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὐκ |
ἦν
μέντοι
τοιαῦτ᾽
ἄττα;
~(Σωκράτης) |
[243] |
καθαρμὸς
ἀρχαῖος,
ὃν
Ὅμηρος
μὲν
|
οὐκ |
ᾔσθετο,
Στησίχορος
δέ.
τῶν
~γὰρ |
[241] |
ὦ
Σώκρατες,
τί
~ἀποπαύῃ;
~(Σωκράτης)
|
~οὐκ |
ᾔσθου,
ὦ
μακάριε,
ὅτι
ἤδη |
[237] |
τοὺς
δὲ
πολλοὺς
λέληθεν
~ὅτι
|
οὐκ |
ἴσασι
τὴν
οὐσίαν
ἑκάστου.
ὡς |
[261] |
~τὸν
οὖν
Ἐλεατικὸν
Παλαμήδην
λέγοντα
|
οὐκ |
ἴσμεν
τέχνῃ,
ὥστε
φαίνεσθαι
τοῖς |
[258] |
γενέσθαι
λογογράφος
ἐν
πόλει,
ἆρ᾽
|
οὐκ |
~ἰσόθεον
ἡγεῖται
αὐτός
τε
αὑτὸν |
[227] |
λόγος
ἦν,
περὶ
ὃν
~διετρίβομεν,
|
οὐκ |
οἶδ᾽
ὅντινα
τρόπον
ἐρωτικός.
γέγραφε |
[265] |
ἐφήσαμέν
τε
ἀρίστην
εἶναι,
καὶ
|
οὐκ |
~οἶδ᾽
ὅπῃ
τὸ
ἐρωτικὸν
πάθος |
[250] |
οὖν
μὴ
~νεοτελὴς
ἢ
διεφθαρμένος
|
οὐκ |
ὀξέως
ἐνθένδε
ἐκεῖσε
φέρεται
πρὸς |
[275] |
τοῖς
μὲν
οὖν
τότε,
ἅτε
|
οὐκ |
οὖσι
σοφοῖς
ὥσπερ
~ὑμεῖς
οἱ |