Pages |
[274] |
ἀνθρωπίνων
δοξασμάτων;
~(Φαῖδρος)
γελοῖον
ἤρου·
|
ἀλλ᾽ |
ἃ
φῂς
ἀκηκοέναι
λέγε.
~(Σωκράτης) |
[258] |
καλῶς
λέγειν
τε
καὶ
γράφειν
|
ἀλλ᾽ |
αἰσχρῶς
~τε
καὶ
κακῶς.
~(Φαῖδρος) |
[255] |
οὐχ
ὑπὸ
σχηματιζομένου
τοῦ
ἐρῶντος
|
~ἀλλ᾽ |
ἀληθῶς
τοῦτο
πεπονθότος,
καὶ
αὐτὸς |
[268] |
~εἰ
οὖν
εἴποι
ὅτι
οὐδαμῶς·
|
ἀλλ᾽ |
ἀξιῶ
τὸν
ταῦτα
(παρ᾽
ἐμοῦ |
[257] |
αὐτοῦ
μηκέτι
ἐπαμφοτερίζῃ
καθάπερ
νῦν,
|
ἀλλ᾽ |
ἁπλῶς
πρὸς
ἔρωτα
~μετὰ
φιλοσόφων |
[264] |
ζητοῦμεν,
ὃς
οὐδὲ
ἀπ᾽
ἀρχῆς
|
ἀλλ᾽ |
ἀπὸ
~τελευτῆς
ἐξ
ὑπτίας
ἀνάπαλιν |
[259] |
~λαβόν,
μηδὲν
τροφῆς
δεῖσθαι
γενόμενον,
|
ἀλλ᾽ |
ἄσιτόν
τε
καὶ
ἄποτον
εὐθὺς |
[243] |
κακηγορίαν
οὐκ
ἠγνόησεν
ὥσπερ
~Ὅμηρος,
|
ἀλλ᾽ |
ἅτε
μουσικὸς
ὢν
ἔγνω
τὴν |
[268] |
εἴποι
ἄν·
ὦ
μοχθηρέ,
~μελαγχολᾷς,
|
ἀλλ᾽ |
ἅτε
μουσικὸς
ὢν
πρᾳότερον
ὅτι |
[260] |
ψεύδεται
καὶ
οὐκ
ἔστι
~τέχνη
|
ἀλλ᾽ |
ἄτεχνος
τριβή·
τοῦ
δὲ
λέγειν, |
[227] |
καλῶν,
οὐχ
ὑπ᾽
ἐραστοῦ
δέ,
|
ἀλλ᾽ |
αὐτὸ
δὴ
τοῦτο
καὶ
~κεκόμψευται· |
[229] |
μυθολόγημα
~πείθῃ
ἀληθὲς
εἶναι;
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλ᾽ |
εἰ
ἀπιστοίην,
ὥσπερ
οἱ
σοφοί, |
[260] |
~ἀγνοοῦντα
τἀληθὲς
ἀναγκάζω
μανθάνειν
λέγειν,
|
ἀλλ᾽ |
εἴ
τι
ἐμὴ
συμβουλή,
~κτησάμενον |
[272] |
ἐξὸν
ὀλίγην
τε
καὶ
λείαν.
|
~ἀλλ᾽ |
εἴ
τινά
πῃ
βοήθειαν
ἔχεις |
[263] |
~ἀγαθῶν
τυγχάνει;
~(Σωκράτης)
~ἄριστα
λέγεις·
|
ἀλλ᾽ |
εἰπὲ
καὶ
τόδε
ἐγὼ
γάρ |
[229] |
Βορέου.
~(Φαῖδρος)
~οὐ
πάνυ
νενόηκα·
|
ἀλλ᾽ |
εἰπὲ
πρὸς
Διός,
ὦ
Σώκρατες, |
[253] |
δυσμενείᾳ
χρώμενοι
πρὸς
τὰ
παιδικά,
|
ἀλλ᾽ |
~εἰς
ὁμοιότητα
(αὑτοῖς
καὶ
τῷ |
[258] |
λόγους.
~(Φαῖδρος)
τί
γάρ;
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλ᾽ |
ἐκεῖνο
οἶμαι
αἰσχρὸν
ἤδη,
τὸ |
[231] |
προσήκει.
οὐ
γὰρ
ὑπ᾽
ἀνάγκης
|
ἀλλ᾽ |
ἑκόντες,
ὡς
ἂν
ἄριστα
περὶ |
[230] |
νυνδὴ
ἔλεγον,
σκοπῶ
οὐ
ταῦτα
|
ἀλλ᾽ |
ἐμαυτόν,
~εἴτε
τι
θηρίον
ὂν |
[233] |
ἔσεσθαι,
οὐχ
ὑπ᾽
ἔρωτος
ἡττώμενος
|
~ἀλλ᾽ |
ἐμαυτοῦ
κρατῶν,
οὐδὲ
διὰ
σμικρὰ |
[233] |
οὐκ
ἐξ
ἐπιθυμίας
τοιαύτης
γεγόνασιν
|
ἀλλ᾽ |
ἐξ
~ἑτέρων
ἐπιτηδευμάτων.
~ἔτι
δὲ |
[237] |
μὴ
πάθωμεν
ὃ
ἄλλοις
ἐπιτιμῶμεν,
|
ἀλλ᾽ |
ἐπειδὴ
σοὶ
~καὶ
ἐμοὶ
ὁ |
[243] |
ἐκ
τῶν
ὁμοίων
χαρίζεσθαι.
~(Φαῖδρος)
|
~ἀλλ᾽ |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἕξει
τοῦθ᾽ |
[278] |
ἔχοντα
δεῖ
(λέγεσθαι
τὸν
τοιοῦτον,
|
ἀλλ᾽ |
ἐφ᾽
οἷς
ἐσπούδακεν
~ἐκείνων.
~(Φαῖδρος) |
[231] |
περιῃρημένων
τοσούτων
κακῶν
οὐδὲν
ὑπολείπεται
|
ἀλλ᾽ |
ἢ
ποιεῖν
προθύμως
~ὅτι
ἂν |
[258] |
κἄν
τις
ὡς
εἰπεῖν
ζῴη,
|
ἀλλ᾽ |
ἢ
τῶν
~τοιούτων
ἡδονῶν
ἕνεκα; |
[261] |
πλέον
δὲ
οὐκ
~ἀκήκοα.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλ᾽ |
ἦ
τὰς
Νέστορος
καὶ
Ὀδυσσέως |
[241] |
τὸ
πέρα
ἀκούσαις
ἐμοῦ
λέγοντος,
|
ἀλλ᾽ |
ἤδη
σοι
~τέλος
ἐχέτω
ὁ |
[250] |
ἐπωνυμίαν,
ὥστ᾽
οὐ
σέβεται
προσορῶν,
|
ἀλλ᾽ |
~ἡδονῇ
παραδοὺς
τετράποδος
νόμον
βαίνειν |
[228] |
ἐμμελετᾶν
~παρέχειν
οὐ
πάνυ
δέδοκται.
|
ἀλλ᾽ |
ἴθι,
δείκνυε.
~(Φαῖδρος)
~παῦε.
ἐκκέκρουκάς |
[233] |
καὶ
~πολλὰ
ἀγαθὰ
αὐτοῖς
εὔξονται.
|
ἀλλ᾽ |
ἴσως
προσήκει
οὐ
τοῖς
σφόδρα |
[271] |
οὔτε
τι
(ἄλλο
οὔτε
τοῦτο.
|
ἀλλ᾽ |
οἱ
νῦν
γράφοντες,
ὧν
σὺ |
[234] |
τῆς
ἐπιθυμίας
ἔχθρας
πρόφασιν
ζητήσουσιν,
|
ἀλλ᾽ |
οἳ
~παυσαμένου
τῆς
ὥρας
τότε |
[236] |
εἶτ᾽
ἄλλ᾽
ἄττα
ἕξειν
λέγειν;
|
~ἀλλ᾽ |
οἶμαι
τὰ
μὲν
τοιαῦτα
ἐατέα |
[255] |
πέπονθεν
οἶδεν
οὐδ᾽
ἔχει
φράσαι,
|
ἀλλ᾽ |
οἷον
~ἀπ᾽
ἄλλου
ὀφθαλμίας
ἀπολελαυκὼς |
[234] |
διαπραξάμενοι
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
φιλοτιμήσονται,
|
~ἀλλ᾽ |
οἵτινες
αἰσχυνόμενοι
πρὸς
ἅπαντας
σιωπήσονται· |
[234] |
~ὅσοι
τῆς
σῆς
ὥρας
ἀπολαύσονται,
|
ἀλλ᾽ |
οἵτινες
πρεσβυτέρῳ
γενομένῳ
τῶν
σφετέρων |
[240] |
ἄγουσα
δι᾽
~ὁμοιότητα
φιλίαν
παρέχεται
|
ἀλλ᾽ |
ὅμως
κόρον
γε
καὶ
ἡ |
[263] |
πρὸς
ἑκάστῳ
γιγνόμενον
μὴ
λανθάνειν
|
ἀλλ᾽ |
ὀξέως
αἰσθάνεσθαι
~περὶ
οὗ
ἂν |
[260] |
τὰ
ὄντως
ἀγαθὰ
~ἢ
καλὰ
|
ἀλλ᾽ |
ὅσα
δόξει·
ἐκ
γὰρ
τούτων |
[260] |
Σώκρατες,
εἴη.
~(Σωκράτης)
~οὔπω
γε·
|
ἀλλ᾽ |
ὅτε
δὴ
σπουδῇ
σε
πείθοιμι, |
[272] |
τέχνη
ἀπειργασμένη,
πρότερον
δ᾽
οὔ·
|
~ἀλλ᾽ |
ὅτι
ἂν
αὐτῶν
τις
(ἐλλείπῃ |
[231] |
καὶ
εἰδέναι
ὅτι
κακῶς
φρονοῦσιν,
|
ἀλλ᾽ |
οὐ
δύνασθαι
αὑτῶν
κρατεῖν·
~ὥστε |
[270] |
ἐοίκοι
ἂν
ὥσπερ
(τυφλοῦ
πορείᾳ.
|
ἀλλ᾽ |
οὐ
μὴν
~ἀπεικαστέον
τόν
γε |
[268] |
πρὸ
ἁρμονίας
~ἀναγκαῖα
μαθήματα
ἐπίστασαι
|
ἀλλ᾽ |
οὐ
τὰ
ἁρμονικά.
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατά |
[269] |
ὁ
Ἀκουμενὸς
τὰ
πρὸ
ἰατρικῆς
|
ἀλλ᾽ |
οὐ
τὰ
ἰατρικά.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι |
[269] |
τὰ
πρὸ
τραγῳδίας
ἂν
φαίη
|
~ἀλλ᾽ |
οὐ
τὰ
τραγικά,
καὶ
ὁ |
[268] |
καὶ
τῷ
ὅλῳ
συνισταμένην.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλ᾽ |
οὐκ
ἂν
ἀγροίκως
γε
οἶμαι |
[260] |
γὰρ
τούτων
εἶναι
τὸ
πείθειν
|
ἀλλ᾽ |
οὐκ
ἐκ
τῆς
ἀληθείας.
~(Σωκράτης) |
[234] |
τὰ
δέοντα
~εἰρηκότος
τοῦ
ποιητοῦ,
|
ἀλλ᾽ |
οὐκ
ἐκείνῃ
μόνον,
ὅτι
σαφῆ |
[229] |
οὗτος
ὁ
λόγος,
ὡς
ἐκεῖθεν
|
~ἀλλ᾽ |
οὐκ
ἐνθένδε
ἡρπάσθη.
ἐγὼ
δέ, |
[241] |
μακάριε,
ὅτι
ἤδη
ἔπη
φθέγγομαι
|
ἀλλ᾽ |
οὐκέτι
διθυράμβους,
καὶ
~ταῦτα
ψέγων; |
[272] |
ἕνεκα
μὲν
πείρας
ἔχοιμ᾽
ἄν,
|
ἀλλ᾽ |
οὔτι
νῦν
γ᾽
οὕτως
ἔχω. |
[240] |
ἡμέρας
οὔτε
νυκτὸς
ἑκὼν
ἀπολείπεται,
|
ἀλλ᾽ |
ὑπ᾽
(ἀνάγκης
τε
~καὶ
οἴστρου |
[235] |
τε
καὶ
ὧντινων
ἤκουσα.
~(Φαῖδρος)
|
~ἀλλ᾽ |
ὦ
γενναιότατε,
κάλλιστα
εἴρηκας.
σὺ |
[268] |
πλήθους
συνόδοις.
~(Σωκράτης)
~ἔχει
γάρ.
|
ἀλλ᾽ |
ὦ
δαιμόνιε,
ἰδὲ
καὶ
σὺ |
[236] |
μᾶλλον
ἢ
~ἑκὼν
λέγειν.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλ᾽ |
ὦ
μακάριε
Φαῖδρε,
γελοῖος
ἔσομαι |
[234] |
ἐσπουδακέναι;
~(Φαῖδρος)
~μηδαμῶς,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἀλλ᾽ |
ὡς
ἀληθῶς
εἰπὲ
πρὸς
Διὸς |
[261] |
ἡ
ἀντιλογικὴ
(καὶ
περὶ
δημηγορίαν,
|
~ἀλλ᾽ |
ὡς
ἔοικε,
περὶ
πάντα
τὰ |
[244] |
τοῦτο
~τοὔνομα
ἐμπλέκοντες
μανικὴν
ἐκάλεσαν.
|
ἀλλ᾽ |
ὡς
καλοῦ
ὄντος,
ὅταν
θείᾳ |
[258] |
οὐχ
ὡς
ὑπερφρονοῦντες
τοῦ
ἐπιτηδεύματος,
|
ἀλλ᾽ |
ὡς
τεθαυμακότες.
~(Φαῖδρος)
πάνυ
μὲν |
[268] |
ἂν
ἀγροίκως
γε
οἶμαι
λοιδορήσειαν,
|
ἀλλ᾽ |
ὥσπερ
ἂν
μουσικὸς
ἐντυχὼν
~ἀνδρὶ |
[265] |
μηδέν,
κακοῦ
μαγείρου
τρόπῳ
χρώμενον·
|
ἀλλ᾽ |
ὥσπερ
ἄρτι
τὼ
~λόγω
τὸ |
[242] |
μέν,
οὐ
πάνυ
~δὲ
σπουδαῖος,
|
ἀλλ᾽ |
ὥσπερ
οἱ
τὰ
γράμματα
φαῦλοι, |