Pages
[276]	δὴ τό γ᾽ εἰκός. ~(Σωκράτης)	~οὐ	γάρ· ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐν
[244]	αἰσχρὸν ἡγοῦντο οὐδὲ ὄνειδος ~μανίαν·	(οὐ	γὰρ ἂν τῇ καλλίστῃ τέχνῃ,
[273]	πράττειν τὸ πᾶν εἰς δύναμιν.	οὐ	γὰρ δὴ ἄρα, ὦ Τεισία,
[255]	(τὸ ~προσέσθαι αὐτὸν εἰς ὁμιλίαν·	οὐ	γὰρ δήποτε εἵμαρται κακὸν κακῷ
[275]	τίς ὁ λέγων καὶ ποδαπός.	οὐ	γὰρ ἐκεῖνο ~μόνον σκοπεῖς, εἴτε
[249]	ἄνθρωπος ἦν πάλιν εἰς ἄνθρωπον.	οὐ	~γὰρ ἥ γε μήποτε ἰδοῦσα
[257]	~αὐτούς. ~(Φαῖδρος) πῶς λέγεις τοῦτο;	οὐ	γὰρ μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐ μανθάνεις
[277]	πᾶς ~ὄχλος αὐτὸ ἐπαινέσῃ. ~(Φαῖδρος)	οὐ	γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ὁ δέ
[262]	ἡμῖν εἶεν τοῦτο ~τὸ γέρας·	οὐ	γάρ που ἔγωγε τέχνης τινὸς
[258]	ἢ τῶν ~τοιούτων ἡδονῶν ἕνεκα;	οὐ	γάρ που ἐκείνων γε ὧν
[249]	~ἑκάστη οὐκ ἀφικνεῖται ἐτῶν μυρίων	~(οὐ	γὰρ πτεροῦται πρὸ τοσούτου χρόνου
[231]	χρόνος ἐν ᾧ ~μεταγνῶναι προσήκει.	οὐ	γὰρ ὑπ᾽ ἀνάγκης ἀλλ᾽ ἑκόντες,
[273]	~ἄττα ἐστὶ τὰ τέχνῃ λεγόμενα.	οὐ	γάρ, ὦ Φαῖδρε; ~(Φαῖδρος) τί
[277]	ἂν ὄνειδος ἢ μή, ἆρα	οὐ	δεδήλωκεν τὰ λεχθέντα ~ὀλίγον ἔμπροσθεν
[251]	καὶ παιδοσπορεῖν, ~καὶ ὕβρει προσομιλῶν	οὐ	δέδοικεν (οὐδ᾽ αἰσχύνεται παρὰ φύσιν
[253]	τοῦ ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ ~κακία,	οὐ	διείπομεν, νῦν δὲ λεκτέον. ὁ
[237]	οὐσίαν ἑκάστου. ὡς οὖν εἰδότες	οὐ	διομολογοῦνται ἐν ἀρχῇ τῆς ~σκέψεως,
[229]	αἴτιον, ὦ φίλε, τούτου τόδε.	οὐ	δύναμαί πω κατὰ ~τὸ Δελφικὸν
[231]	εἰδέναι ὅτι κακῶς φρονοῦσιν, ἀλλ᾽	οὐ	δύνασθαι αὑτῶν κρατεῖν· ~ὥστε πῶς
[256]	δεδωκέναι τε καὶ δεδέχθαι, ἃς	οὐ	θεμιτὸν εἶναι ~λύσαντας εἰς ἔχθραν
[259]	οὖν ἕνεκα λεκτέον τι καὶ	οὐ	καθευδητέον ἐν τῇ μεσημβρίᾳ. ~(Φαῖδρος)
[260]	ἤδη εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ᾽ οὖν	οὐ	κρεῖττον γελοῖον καὶ φίλον ἢ
[267]	ὦ Πρόδικε. ~(Σωκράτης) ~Ἱππίαν δὲ	οὐ	λέγομεν; οἶμαι γὰρ ἂν σύμψηφον
[261]	πῶς σὺ ταῦτ᾽ ἀκήκοας; ~(Φαῖδρος)	~οὐ	μὰ τὸν Δί᾽ οὐ παντάπασιν
[258]	τοῦτο; οὐ γὰρ μανθάνω. ~(Σωκράτης)	~οὐ	μανθάνεις ὅτι ἐν ἀρχῇ ἀνδρὸς
[266]	ἐθέλωσιν; ~(Φαῖδρος) ~βασιλικοὶ μὲν ἇνδρες,	οὐ	μὲν δὴ ἐπιστήμονές γε ὧν
[259]	ὡς ἔοικε, τυγχάνω ὤν. ~(Σωκράτης)	~οὐ	μὲν δὴ πρέπει γε φιλόμουσον
[241]	εἰδέναι τὴν ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι	οὐ	μετ᾽ εὐνοίας ~γίγνεται, ἀλλὰ σιτίου
[273]	ὅσον δυνατὸν ἀνθρώπῳ. ταῦτα δὲ	οὐ	μή ποτε κτήσηται ἄνευ πολλῆς
[262]	ἔστιν ἕκαστον τῶν ὄντων; ~(Φαῖδρος)	οὐ	μή ποτε. ~(Σωκράτης) ~λόγων ἄρα
[227]	προσβὰς τῷ ~τείχει πάλιν ἀπίῃς,	οὐ	μή σου ἀπολειφθῶ. ~(Φαῖδρος) ~πῶς
[270]	ἂν ὥσπερ (τυφλοῦ πορείᾳ. ἀλλ᾽	οὐ	μὴν ~ἀπεικαστέον τόν γε τέχνῃ
[228]	ὅτι Λυσίου λόγον ἀκούων ἐκεῖνος	οὐ	μόνον ἅπαξ ἤκουσεν, ~ἀλλὰ πολλάκις
[235]	εἰκόνα ἰσομέτρητον εἰς ~Δελφοὺς ἀναθήσειν,	οὐ	(μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ καὶ σήν.
[261]	τέχνη ψυχαγωγία τις διὰ λόγων,	οὐ	~μόνον ἐν δικαστηρίοις καὶ ὅσοι
[256]	καὶ τὴν ὑπὸ γῆς πορείαν	οὐ	νόμος ἐστὶν ἔτι ~ἐλθεῖν τοῖς
[265]	ἂν καὶ ἄλλοσε παραφερόμενοι, κεράσαντες	οὐ	παντάπασιν ἀπίθανον ~λόγον, (μυθικόν τινα
[261]	~(Φαῖδρος) ~οὐ μὰ τὸν Δί᾽	οὐ	παντάπασιν οὕτως, ἀλλὰ μάλιστα μέν
[263]	~(Φαῖδρος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ᾽ οὖν	οὐ	παντὶ δῆλον τό γε τοιόνδε,
[260]	(καρπὸν ὧν ἔσπειρε θερίζειν; ~(Φαῖδρος)	οὐ	πάνυ γε ἐπιεικῆ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ᾽
[242]	εἰμὶ δὴ οὖν μάντις μέν,	οὐ	πάνυ ~δὲ σπουδαῖος, ἀλλ᾽ ὥσπερ
[228]	Λυσίου, ἐμαυτόν σοι ἐμμελετᾶν ~παρέχειν	οὐ	πάνυ δέδοκται. ἀλλ᾽ ἴθι, δείκνυε.
[235]	τρὶς τὰ αὐτὰ ~εἰρηκέναι, ὡς	οὐ	πάνυ εὐπορῶν τοῦ πολλὰ λέγειν
[229]	δὲ δεινοῦ καὶ ἐπιπόνου καὶ	οὐ	πάνυ εὐτυχοῦς ἀνδρός, κατ᾽ ἄλλο
[263]	γάρ τοι διὰ τὸ ἐνθουσιαστικὸν	οὐ	πάνυ ~μέμνημαι εἰ ὡρισάμην ἔρωτα
[229]	ἐστι βωμὸς αὐτόθι Βορέου. ~(Φαῖδρος)	~οὐ	πάνυ νενόηκα· ἀλλ᾽ εἰπὲ πρὸς
[256]	μὲν αὐτῇ, σπανίᾳ δέ, ἅτε	οὐ	πάσῃ ~δεδογμένα τῇ διανοίᾳ πράττοντες.
[242]	γεγενῆσθαι λόγῳ τινὶ ῥηθῆναι. ~(Φαῖδρος)	οὐ	πόλεμόν γε ἀγγέλλεις. ἀλλὰ πῶς
[277]	διδοὺς λόγους, ἁπλοῦς δὲ ~ἁπλῇ,	οὐ	πρότερον δυνατὸν τέχνῃ ἔσεσθαι καθ᾽
[250]	ἀναμιμνῄσκεσθαι δὲ ἐκ ~τῶνδε ἐκεῖνα	οὐ	ῥᾴδιον ἁπάσῃ, οὔτε ὅσαι βραχέως
[250]	αὐτοῦ τὴν τῇδε ἐπωνυμίαν, ὥστ᾽	οὐ	σέβεται προσορῶν, ἀλλ᾽ ~ἡδονῇ παραδοὺς
[256]	~πτεροῦσθαι ἐκβαίνουσι τοῦ σώματος, ὥστε	οὐ	σμικρὸν ἆθλον τῆς ἐρωτικῆς ~μανίας
[272]	που, ὦ Σώκρατες, ἄλλως· καίτοι	οὐ	σμικρόν γε φαίνεται ἔργον. ~(Σωκράτης)
[239]	~ὀφθήσεται δὴ μαλθακόν τινα καὶ	οὐ	στερεὸν διώκων, οὐδ᾽ ἐν ἡλίῳ
[252]	τὸ ἕτερον ὑβριστικὸν πάνυ καὶ	οὐ	σφόδρα τι ἔμμετρον· ~ὑμνοῦσι δὲ
[268]	ἁρμονίας ~ἀναγκαῖα μαθήματα ἐπίστασαι ἀλλ᾽	οὐ	τὰ ἁρμονικά. ~(Φαῖδρος) ὀρθότατά γε.
[269]	Ἀκουμενὸς τὰ πρὸ ἰατρικῆς ἀλλ᾽	οὐ	τὰ ἰατρικά. ~(Φαῖδρος) παντάπασι μὲν
[269]	πρὸ τραγῳδίας ἂν φαίη ~ἀλλ᾽	οὐ	τὰ τραγικά, καὶ ὁ Ἀκουμενὸς
[230]	αὐτῶν, ~ὃ νυνδὴ ἔλεγον, σκοπῶ	οὐ	ταῦτα ἀλλ᾽ ἐμαυτόν, ~εἴτε τι
[236]	λέγοντι· καὶ τῶν μὲν τοιούτων	~οὐ	τὴν εὕρεσιν ἀλλὰ τὴν διάθεσιν
[233]	δέ μοι πείθῃ, πρῶτον μὲν	οὐ	τὴν παροῦσαν ἡδονὴν θεραπεύων συνέσομαί
[263]	εἴπῃ σιδήρου ἢ ἀργύρου, ἆρ᾽	οὐ	τὸ αὐτὸ πάντες διενοήθημεν; ~(Φαῖδρος)
[261]	~(Φαῖδρος) ἐρωτᾶτε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ᾽ οὖν	οὐ	τὸ μὲν ὅλον ἡ ῥητορικὴ
[230]	ἑταῖρε, μεταξὺ τῶν λόγων, ἆρ᾽	οὐ	τόδε ἦν τὸ δένδρον ἐφ᾽
[233]	αὐτοῖς εὔξονται. ἀλλ᾽ ἴσως προσήκει	οὐ	τοῖς σφόδρα δεομένοις ~χαρίζεσθαι, ἀλλὰ
[233]	καὶ ἐν ταῖς (ἰδίαις ~δαπάναις	οὐ	τοὺς φίλους ἄξιον παρακαλεῖν, ἀλλὰ
[253]	ἰδέαν ἄγουσιν, ὅση ἑκάστῳ ~δύναμις,	οὐ	φθόνῳ οὐδ᾽ ἀνελευθέρῳ δυσμενείᾳ χρώμενοι
[269]	ὦ Φαῖδρέ τε καὶ Σώκρατες,	οὐ	~χρὴ χαλεπαίνειν ἀλλὰ συγγιγνώσκειν, εἴ
[264]	ποιεῖται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τἆλλα;	οὐ	χύδην δοκεῖ βεβλῆσθαι τὰ τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007