Pages |
[262] |
ἀληθὲς
προσπαίζων
ἐν
λόγοις
παράγοι
|
τοὺς |
~ἀκούοντας.
καὶ
ἔγωγε,
ὦ
Φαῖδρε, |
[267] |
ἕκαστα
λέγεις
ὑπομνῆσαι
ἐπὶ
τελευτῆς
|
τοὺς |
ἀκούοντας
περὶ
τῶν
~εἰρημένων;
~(Σωκράτης) |
[234] |
ἴσης
ἄξιον,
οὔτε
σοὶ
~βουλομένῳ
|
τοὺς |
ἄλλους
λανθάνειν
ὁμοίως
δυνατόν·
δεῖ |
[252] |
πρός
τε
τοὺς
ἐρωμένους
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
ὁμιλεῖ
τε
~καὶ
προσφέρεται. |
[232] |
γίγνεσθαι.
διόπερ
καὶ
τὰς
~πρὸς
|
τοὺς |
ἄλλους
τῶν
ἐρωμένων
συνουσίας
ἀποτρέπουσιν, |
[234] |
μεταδώσουσιν·
οὐδὲ
οἳ
διαπραξάμενοι
πρὸς
|
τοὺς |
ἄλλους
φιλοτιμήσονται,
~ἀλλ᾽
οἵτινες
αἰσχυνόμενοι |
[233] |
ἄλλοις
μὴ
~τοὺς
βελτίστους
ἀλλὰ
|
τοὺς |
ἀπορωτάτους
εὖ
ποιεῖν·
μεγίστων
γὰρ |
[254] |
αὖ
προσελθεῖν
τοῖς
~παιδικοῖς
ἐπὶ
|
τοὺς |
αὐτοὺς
λόγους,
καὶ
ἐπειδὴ
ἐγγὺς |
[233] |
προσήκει
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
μὴ
|
~τοὺς |
βελτίστους
ἀλλὰ
τοὺς
ἀπορωτάτους
εὖ |
[278] |
ἐλέχθησαν,
~ἀλλὰ
τῷ
(ὄντι
αὐτῶν
|
τοὺς |
βελτίστους
εἰδότων
ὑπόμνησιν
γεγονέναι,
ἐν |
[278] |
ἄλλων
ψυχαῖς
κατ᾽
ἀξίαν
ἐνέφυσαν·
|
τοὺς |
~δὲ
ἄλλους
χαίρειν
ἐῶν
οὗτος |
[232] |
ὅτι
οὐκ
ἄλλως
αὐτοῖς
πεπόνηται·
|
~τοὺς |
δὲ
μὴ
ἐρῶντας,
κρείττους
αὑτῶν |
[232] |
μελλούσης
ἔσεσθαι
τῆς
ἐπιθυμίας
συνεῖναι·
|
τοὺς |
δὲ
μὴ
ἐρῶντας
~οὐδ᾽
αἰτιᾶσθαι |
[232] |
κεκτημένους
μὴ
χρήμασιν
αὐτοὺς
ὑπερβάλωνται,
|
τοὺς |
δὲ
~πεπαιδευμένους
μὴ
συνέσει
κρείττους |
[237] |
βουλή,
ἢ
παντὸς
ἁμαρτάνειν
ἀνάγκη.
|
τοὺς |
δὲ
πολλοὺς
λέληθεν
~ὅτι
οὐκ |
[233] |
παρακαλεῖν,
ἀλλὰ
τοὺς
προσαιτοῦντας
καὶ
|
τοὺς |
~δεομένους
πλησμονῆς·
ἐκεῖνοι
γὰρ
καὶ |
[266] |
ὥστε
θεοῖο.
~καὶ
μέντοι
καὶ
|
τοὺς |
δυναμένους
αὐτὸ
δρᾶν
εἰ
μὲν |
[259] |
(ποιοῦσι
προσφιλεστέρους,
τῇ
δὲ
Ἐρατοῖ
|
τοὺς |
ἐν
τοῖς
~ἐρωτικοῖς,
καὶ
ταῖς |
[259] |
τῶν
ἐνθάδε.
Τερψιχόρᾳ
μὲν
οὖν
|
τοὺς |
ἐν
τοῖς
χοροῖς
τετιμηκότας
~αὐτὴν |
[259] |
καὶ
τῇ
μετ᾽
αὐτὴν
Οὐρανίᾳ
|
τοὺς |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
διάγοντάς
τε
καὶ |
[262] |
καὶ
ἔγωγε,
ὦ
Φαῖδρε,
αἰτιῶμαι
|
τοὺς |
ἐντοπίους
θεούς·
ἴσως
δὲ
καὶ |
[257] |
τινα
γράφωσι
λόγον,
οὕτως
ἀγαπῶσι
|
τοὺς |
~ἐπαινέτας,
ὥστε
προσπαραγράφουσι
πρώτους
οἳ |
[245] |
~μυρία
τῶν
παλαιῶν
ἔργα
κοσμοῦσα
|
τοὺς |
ἐπιγιγνομένους
παιδεύει·
ὃς
δ᾽
ἂν |
[252] |
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
πρός
τε
|
τοὺς |
ἐρωμένους
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὁμιλεῖ |
[232] |
βλάβην
ἂν
γενέσθαι,
~εἰκότως
ἂν
|
τοὺς |
ἐρῶντας
μᾶλλον
ἂν
φοβοῖο·
πολλὰ |
[231] |
δὲ
εἰ
διὰ
τοῦτο
ἄξιον
|
(τοὺς |
~ἐρῶντας
περὶ
πολλοῦ
ποιεῖσθαι,
ὅτι |
[234] |
ἐρῶντα
πρὸς
ἅπαντάς
σε
κελεύειν
|
τοὺς |
ἐρῶντας
ταύτην
ἔχειν
~τὴν
(διάνοιαν. |
[264] |
μὴ
πάνυ
~τι
εἰς
δὲ
|
τοὺς |
ἑτέρους
λόγους
ἴωμεν.
ἦν
γάρ |
[247] |
ὁ
ἡνίοχος
πρὸς
~τὴν
φάτνην
|
τοὺς |
ἵππους
στήσας
παρέβαλεν
ἀμβροσίαν
τε |
[272] |
τούτου
τοι
ἕνεκα
χρὴ
πάντας
|
τοὺς |
λόγους
ἄνω
καὶ
κάτω
~μεταστρέφοντα |
[272] |
οἱ,
ᾗ
προσοιστέον
τούσδε
ὧδε
|
τοὺς |
λόγους
ἐπὶ
τὴν
τῶνδε
πειθώ, |
[277] |
λόγων
(γραφῆς
πέρι,
καὶ
αὐτοὺς
|
τοὺς |
λόγους
οἳ
τέχνῃ
~καὶ
ἄνευ |
[279] |
~ἡλικίας
εἰ
περὶ
αὐτούς
τε
|
τοὺς |
λόγους,
οἷς
νῦν
ἐπιχειρεῖ,
πλέον |
[270] |
τῆς
φύσεως
τούτου
πρὸς
ὃ
|
~τοὺς |
λόγους
προσοίσει·
ἔσται
δέ
που |
[273] |
διελήλυθας
ἃ
λέγουσιν
οἱ
περὶ
|
τοὺς |
λόγους
τεχνικοὶ
~προσποιούμενοι
εἶναι·
ἀνεμνήσθην |
[242] |
~(Σωκράτης)
~θεῖός
γ᾽
εἶ
περὶ
|
τοὺς |
λόγους,
ὦ
Φαῖδρε,
καὶ
ἀτεχνῶς |
[269] |
ὄν>
αὐτοὺς
δεῖν
παρ᾽
ἑαυτῶν
|
τοὺς |
μαθητὰς
σφῶν
πορίζεσθαι
ἐν
~τοῖς |
[276] |
εἰκός.
~(Σωκράτης)
~οὐ
γάρ·
ἀλλὰ
|
τοὺς |
μὲν
ἐν
γράμμασι
κήπους,
ὡς |
[234] |
μέμνησο
καὶ
ἐκεῖνο
ἐνθυμοῦ,
ὅτι
|
τοὺς |
μὲν
ἐρῶντας
οἱ
φίλοι
~νουθετοῦσιν |
[232] |
ὄνειδός
σοι
γένηται,
~εἰκός
ἐστι
|
(τοὺς |
μὲν
ἐρῶντας,
οὕτως
ἂν
οἰομένους |
[232] |
τῶν
ἀνθρώπων
αἱρεῖσθαι.
ἔτι
δὲ
|
τοὺς |
μὲν
ἐρῶντας
πολλοὺς
ἀνάγκη
~πυθέσθαι |
[232] |
τῶν
ἐρωμένων
συνουσίας
ἀποτρέπουσιν,
φοβούμενοι
|
τοὺς |
μὲν
~οὐσίαν
κεκτημένους
μὴ
χρήμασιν |
[232] |
ἂν
τοῖς
συνοῦσι
φθονοῖεν,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
~μὴ
ἐθέλοντας
μισοῖεν,
ἡγούμενοι
ὑπ᾽ |
[251] |
τὸ
τῶν
ὀδοντοφυούντων
~πάθος
περὶ
|
τοὺς |
ὀδόντας
γίγνεται
ὅταν
ἄρτι
φύωσιν, |
[231] |
διὰ
τοῦτο
ἔστιν
προφασίζεσθαι,
οὔτε
|
τοὺς |
παρεληλυθότας
~πόνους
ὑπολογίζεσθαι,
οὔτε
τὰς |
[233] |
περὶ
πολλοῦ
ἐποιούμεθα
οὔτ᾽
ἂν
|
τοὺς |
πατέρας
καὶ
τὰς
μητέρας,
οὔτ᾽ |
[279] |
~δοκεῖ
μοι
ἀμείνων
ἢ
κατὰ
|
τοὺς |
περὶ
Λυσίαν
εἶναι
λόγους
τὰ |
[227] |
Ἀκουμενῷ
κατὰ
τὰς
ὁδοὺς
ποιοῦμαι
|
τοὺς |
περιπάτους·
~φησὶ
γὰρ
ἀκοπωτέρους
εἶναι |
[229] |
ἡμῖν
~κατὰ
τὸ
ὑδάτιον
βρέχουσι
|
τοὺς |
πόδας
ἰέναι,
καὶ
οὐκ
ἀηδές, |
[259] |
οὖν
ἴδοιεν
καὶ
νὼ
καθάπερ
|
τοὺς |
πολλοὺς
ἐν
μεσημβρίᾳ
μὴ
διαλεγομένους |
[249] |
ὡς
παρακινῶν,
ἐνθουσιάζων
δὲ
λέληθεν
|
τοὺς |
πολλούς.
~ἔστι
δὴ
οὖν
δεῦρο |
[233] |
τοὺς
φίλους
ἄξιον
παρακαλεῖν,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
προσαιτοῦντας
καὶ
τοὺς
~δεομένους
πλησμονῆς· |
[231] |
~πόνους
ὑπολογίζεσθαι,
οὔτε
τὰς
πρὸς
|
τοὺς |
προσήκοντας
διαφορὰς
αἰτιάσασθαι·
~ὥστε
περιῃρημένων |
[269] |
ῥῆμά
τι
εἰπεῖν
ἀπαίδευτον
εἰς
|
~τοὺς |
ταῦτα
γεγραφότας
τε
καὶ
διδάσκοντας |
[278] |
καὶ
ἄξιον
σπουδῆς·
~δεῖν
δὲ
|
τοὺς |
τοιούτους
λόγους
αὑτοῦ
λέγεσθαι
οἷον |
[233] |
(ἐνθυμεῖσθαι
χρὴ
ὅτι
οὔτ᾽
ἂν
|
~τοὺς |
ὑεῖς
περὶ
πολλοῦ
ἐποιούμεθα
οὔτ᾽ |
[233] |
ἐν
ταῖς
(ἰδίαις
~δαπάναις
οὐ
|
τοὺς |
φίλους
ἄξιον
παρακαλεῖν,
ἀλλὰ
τοὺς |