Pages |
[229] |
ὢν
ἔτυχον·
σὺ
μὲν
γὰρ
|
δὴ |
ἀεί.
ῥᾷστον
οὖν
ἡμῖν
~κατὰ |
[248] |
τὰ
δ᾽
οὔ.
αἱ
δὲ
|
δὴ |
ἄλλαι
γλιχόμεναι
μὲν
ἅπασαι
τοῦ |
[239] |
στέρεσθαι
τοῦ
παραυτίκα
ἡδέος.
~φθονερὸν
|
δὴ |
ἀνάγκη
(εἶναι,
καὶ
πολλῶν
μὲν |
[245] |
τοιαύτη
μανία
δίδοται·
~ἡ
δὲ
|
δὴ |
ἀπόδειξις
ἔσται
δεινοῖς
μὲν
ἄπιστος, |
[245] |
αὐτὸ
ἀνάγκη
εἶναι.
ἀρχῆς
γὰρ
|
δὴ |
~ἀπολομένης
οὔτε
αὐτή
ποτε
ἔκ |
[273] |
πᾶν
εἰς
δύναμιν.
οὐ
γὰρ
|
δὴ |
ἄρα,
ὦ
Τεισία,
φασὶν
οἱ |
[233] |
τῶν
μελλόντων
ἔσεσθαι.
καὶ
μὲν
|
δὴ |
βελτίονί
~σοι
προσήκει
γενέσθαι
ἐμοὶ |
[228] |
σοὶ
ὡς
ἐγγυμνασόμενος.
~ἀλλὰ
ποῦ
|
δὴ |
βούλει
καθιζόμενοι
ἀναγνῶμεν;
~(Σωκράτης)
~δεῦρ᾽ |
[241] |
ὁ
αὐτὸς
~πάλιν
γένηται.
φυγὰς
|
δὴ |
γίγνεται
ἐκ
τούτων,
καὶ
ἀπεστερηκὼς |
[274] |
μήν;
~(Σωκράτης)
~τὸ
δ᾽
εὐπρεπείας
|
δὴ |
γραφῆς
πέρι
καὶ
ἀπρεπείας,
πῇ |
[241] |
φέρειν
δι᾽
ἐλπίδα
ἀγαθῶν.
~τότε
|
δὴ |
δέον
ἐκτίνειν,
μεταβαλὼν
ἄλλον
ἄρχοντα |
[251] |
μέρη
ἐπιόντα
καὶ
ῥέοντ᾽
ἃ
|
δὴ |
διὰ
ταῦτα
ἵμερος
~καλεῖται
δεχομένη |
[256] |
~δυνατὴ
πορίσαι
ἀνθρώπῳ.
ἐὰν
δὲ
|
δὴ |
διαίτῃ
φορτικωτέρᾳ
τε
καὶ
~(ἀφιλοσόφῳ, |
[271] |
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
~τρίτον
δὲ
|
δὴ |
διαταξάμενος
τὰ
λόγων
τε
καὶ |
[269] |
ῥητορικὴν
ᾠήθησαν
~(ηὑρηκέναι,
καὶ
ταῦτα
|
δὴ |
διδάσκοντες
ἄλλους
ἡγοῦνταί
σφισιν
τελέως |
[266] |
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~δεύτερον
δὲ
|
δὴ |
διήγησίν
τινα
μαρτυρίας
τ᾽
ἐπ᾽ |
[249] |
εἰς
τὸ
ὂν
~ὄντως.
διὸ
|
δὴ |
δικαίως
μόνη
πτεροῦται
ἡ
τοῦ |
[234] |
θείας
κεφαλῆς.
~(Φαῖδρος)
εἶεν·
οὕτω
|
δὴ |
δοκεῖ
παίζειν;
~(Σωκράτης)
δοκῶ
γάρ |
[266] |
~(Φαῖδρος)
ἀληθέστατα
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~τούτων
|
δὴ |
ἔγωγε
αὐτός
τε
ἐραστής,
ὦ |
[231] |
οὕτω
~διακείμενοι
βουλεύονται;
καὶ
μὲν
|
δὴ |
εἰ
μὲν
ἐκ
τῶν
ἐρώντων |
[232] |
ἄλλην
τινὰ
ἡδονήν.
καὶ
μὲν
|
δὴ |
εἴ
σοι
δέος
~παρέστηκεν
ἡγουμένῳ |
[265] |
λόγος.
~(Φαῖδρος)
τὸ
δ᾽
ἕτερον
|
δὴ |
εἶδος
τί
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες; |
[272] |
ἀπολογίᾳ,
καὶ
~πάντως
λέγοντα
τὸ
|
δὴ |
εἰκὸς
διωκτέον
εἶναι,
πολλὰ
εἰπόντα |
[277] |
ἔτι
κάλλιον
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~νῦν
|
δὴ |
ἐκεῖνα
ἤδη,
ὦ
Φαῖδρε,
δυνάμεθα |
[252] |
ἐν
τῷ
(παρόντι
καρποῦται.
~ὅθεν
|
δὴ |
ἑκοῦσα
εἶναι
οὐκ
ἀπολείπεται,
οὐδέ |
[244] |
δόσει
~διδομένης.
ἥ
τε
γὰρ
|
δὴ |
ἐν
Δελφοῖς
προφῆτις
αἵ
τ᾽ |
[252] |
Πτέρωτα,
διὰ
πτεροφύτορ᾽
ἀνάγκην.
~τούτοις
|
δὴ |
ἔξεστι
μὲν
πείθεσθαι,
ἔξεστιν
δὲ |
[237] |
βλάβην
~παρέχει.
ὅτι
μὲν
οὖν
|
δὴ |
ἐπιθυμία
τις
ὁ
ἔρως,
ἅπαντι |
[266] |
~βασιλικοὶ
μὲν
ἇνδρες,
οὐ
μὲν
|
δὴ |
ἐπιστήμονές
γε
ὧν
ἐρωτᾷς.
ἀλλὰ |
[240] |
ἀκούειν
οὐκ
ἐπιτερπές,
μὴ
ὅτι
|
δὴ |
ἔργῳ
ἀνάγκης
ἀεὶ
~προσκειμένης
μεταχειρίζεσθαι, |
[240] |
~ἀραρότως
αὐτῷ
ὑπηρετεῖν·
τῷ
δὲ
|
δὴ |
ἐρωμένῳ
ποῖον
παραμύθιον
ἢ
τίνας |
[227] |
τῇ
Μορυχίᾳ.
~(Σωκράτης)
~τίς
οὖν
|
δὴ |
ἦν
ἡ
διατριβή;
ἢ
δῆλον |
[253] |
ἡμῖν
ταῦτα
μενέτω.
~τῶν
δὲ
|
δὴ |
ἵππων
ὁ
μέν,
φαμέν,
ἀγαθός, |
[244] |
~εὐχάς
τε
καὶ
λατρείας,
ὅθεν
|
δὴ |
καθαρμῶν
τε
καὶ
τελετῶν
τυχοῦσα |
[240] |
χρόνον
καρποῦσθαι
ἐπιθυμῶν.
~ἔστι
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ἄλλα
κακά,
ἀλλά
τις |
[274] |
πεττείας
τε
καὶ
κυβείας,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
γράμματα.
βασιλέως
~δ᾽
αὖ |
[246] |
ἐναντίων
τε
καὶ
ἐναντίος·
χαλεπὴ
|
δὴ |
καὶ
~δύσκολος
ἐξ
ἀνάγκης
ἡ |
[233] |
χάριν
αὐτοῖς
εἴσονται.
καὶ
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ἐν
ταῖς
(ἰδίαις
~δαπάναις |
[244] |
(Δωδώνῃ
ἱέρειαι
~μανεῖσαι
μὲν
πολλὰ
|
δὴ |
καὶ
καλὰ
ἰδίᾳ
τε
καὶ |
[240] |
συνημερεύειν
πάντων
(ἀηδέστατον.
ἥλικα
γὰρ
|
δὴ |
καὶ
ὁ
παλαιὸς
~λόγος
τέρπειν |
[227] |
~(Σωκράτης)
ὦ
φίλε
Φαῖδρε,
ποῖ
|
δὴ |
καὶ
πόθεν;
~(Φαῖδρος)
παρὰ
Λυσίου, |
[242] |
πόλεμόν
γε
ἀγγέλλεις.
ἀλλὰ
πῶς
|
δὴ |
καὶ
τίνι
τούτῳ;
~(Σωκράτης)
~ἡνίκ᾽ |
[260] |
σκοπεῖν
μή
~τι
λέγωσι·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τὸ
νῦν
λεχθὲν
οὐκ |
[248] |
καὶ
ἱδρὼς
ἔσχατος
γίγνεται,
οὗ
|
δὴ |
κακίᾳ
ἡνιόχων
πολλαὶ
μὲν
~χωλεύονται, |
[242] |
σχεδὸν
ἤδη
~μεσημβρία
ἵσταται
ἡ
|
δὴ |
καλουμένη
σταθερά;
ἀλλὰ
περιμείναντες
καὶ |
[274] |
καὶ
τὸ
ὄρνεον
ἱερὸν
ὃ
|
δὴ |
καλοῦσιν
Ἶβιν·
αὐτῷ
δὲ
ὄνομα |
[262] |
τοῖς
ὀλίγον.
~(Σωκράτης)
~ἀλλά
γε
|
δὴ |
κατὰ
σμικρὸν
μεταβαίνων
μᾶλλον
λήσεις |
[240] |
ἀεὶ
~προσκειμένης
μεταχειρίζεσθαι,
φυλακάς
τε
|
δὴ |
καχυποτόπους
φυλαττομένῳ
διὰ
~παντὸς
καὶ |
[245] |
δεῖ
τὰ
πάντα
γίγνεσθαι.
οὕτω
|
δὴ |
κινήσεως
μὲν
ἀρχὴ
τὸ
αὐτὸ |
[239] |
δὲ
καὶ
ἴσον
ἐχθρόν.
~(οὔτε
|
δὴ |
κρείττω
οὔτε
ἰσούμενον
ἑκὼν
ἐραστὴς |
[265] |
λόγων
σκοπεῖν.
~(Φαῖδρος)
τὸ
ποῖον
|
δὴ |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ἐναντίω
που
ἤστην· |
[236] |
εἴπῃς.
~(Φαῖδρος)
~οὔκ,
ἀλλὰ
καὶ
|
δὴ |
λέγω·
ὁ
δέ
μοι
λόγος |
[244] |
βραχέα
ἢ
οὐδέν·
καὶ
ἐὰν
|
δὴ |
λέγωμεν
Σίβυλλάν
τε
καὶ
ἄλλους, |
[258] |
καὶ
ὃς>
εἶπεν"
~τὸν
αὑτὸν
|
δὴ |
λέγων
μάλα
σεμνῶς
καὶ
ἐγκωμιάζων |
[250] |
τότε
εἶδον
ἱερῶν
ἔχειν.
ὀλίγαι
|
δὴ |
λείπονται
αἷς
τὸ
τῆς
μνήμης |
[239] |
δεῖ
μετὰ
ταῦτα
ἰδεῖν.
~ὀφθήσεται
|
δὴ |
μαλθακόν
τινα
καὶ
οὐ
στερεὸν |
[259] |
τὴν
ἐκείνων
μουσικὴν
ἀγγέλλουσιν,
αἳ
|
δὴ |
μάλιστα
τῶν
Μουσῶν
περί
~τε |
[246] |
τε
καὶ
διόλλυται.
ὁ
μὲν
|
δὴ |
μέγας
ἡγεμὼν
ἐν
οὐρανῷ
Ζεύς, |
[258] |
ἐγκωμιάζων
ὁ
συγγραφεύς
ἔπειτα
λέγει
|
~δὴ |
μετὰ
τοῦτο,
ἐπιδεικνύμενος
τοῖς
ἐπαινέταις |
[253] |
γίγνεται,
ἐὰν
~αἱρεθῇ·
ἁλίσκεται
δὲ
|
δὴ |
ὁ
αἱρεθεὶς
τοιῷδε
τρόπῳ.
~καθάπερ |
[227] |
ὅντινα
τρόπον
ἐρωτικός.
γέγραφε
γὰρ
|
δὴ |
ὁ
Λυσίας
~πειρώμενόν
τινα
τῶν |
[244] |
μᾶλλον
φῇ
δεῖν
χαρίζεσθαι,
διότι
|
δὴ |
ὁ
μὲν
μαίνεται,
ὁ
δὲ |
[241] |
ἀμφοῖν
ἱκανῶς
~εἴρηται.
καὶ
οὕτω
|
δὴ |
ὁ
μῦθος
ὅτι
πάσχειν
προσήκει |
[261] |
λέγειν
ἔσται
περὶ
οὐδενός.
ἀποκρινέσθω
|
δὴ |
ὁ
~Φαῖδρος.
~(Φαῖδρος)
ἐρωτᾶτε.
~(Σωκράτης) |
[235] |
οἶδα,
συνειδὼς
ἐμαυτῷ
ἀμαθίαν·
λείπεται
|
δὴ |
οἶμαι
ἐξ
ἀλλοτρίων
~ποθὲν
(ναμάτων |
[258] |
δεῖ
ἢ
μηδὲ
~ἡσθῆναι,
ὃ
|
δὴ |
ὀλίγου
πᾶσαι
αἱ
περὶ
τὸ |
[228] |
τῶν
~λόγων
ἐραστοῦ,
ἐθρύπτετο
ὡς
|
δὴ |
οὐκ
ἐπιθυμῶν
λέγειν·
τελευτῶν
δὲ |
[265] |
ὁ
~λόγος
μεταβῆναι.
~(Φαῖδρος)
πῶς
|
δὴ |
οὖν
αὐτὸ
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ἐμοὶ |
[249] |
δὲ
λέληθεν
τοὺς
πολλούς.
~ἔστι
|
δὴ |
οὖν
δεῦρο
ὁ
πᾶς
ἥκων |
[252] |
τε
καὶ
ὀργιάσων.
οἱ
μὲν
|
δὴ |
οὖν
Διὸς
δῖόν
τινα
~εἶναι |
[279] |
~(τῇ
τοῦ
ἀνδρὸς
διανοίᾳ.
ταῦτα
|
δὴ |
οὖν
ἐγὼ
μὲν
παρὰ
τῶνδε |
[256] |
καὶ
λόγου
~ἀντιτείνει.
ἐὰν
μὲν
|
δὴ |
οὖν
εἰς
τεταγμένην
τε
δίαιταν |
[259] |
ἀνθρωπίνους
ἱᾶσιν
καλλίστην
φωνήν.
~πολλῶν
|
δὴ |
οὖν
ἕνεκα
λεκτέον
τι
καὶ |
[246] |
ἡ
περὶ
ἡμᾶς
ἡνιόχησις.
πῇ
|
δὴ |
οὖν
θνητόν
τε
καὶ
ἀθάνατον |
[242] |
ἡμαρτηκότα
εἰς
τὸ
θεῖον.
εἰμὶ
|
δὴ |
οὖν
μάντις
μέν,
οὐ
πάνυ |
[262] |
τότε
μεταμέλει"
~(Σωκράτης)
~παῦσαι.
τί
|
δὴ |
οὖν
οὗτος
ἁμαρτάνει
καὶ
ἄτεχνον |
[244] |
σεμνύνοντες
οἱ
νέοι
καλοῦσιν·
ὅσῳ
|
δὴ |
οὖν
τελεώτερον
καὶ
~ἐντιμότερον
μαντικὴ |
[272] |
ὁ
μὴ
πειθόμενος
κρατεῖ.
τί
|
δὴ |
οὖν;
φήσει
ἴσως
ὁ
συγγραφεύς, |
[271] |
δὲ
τοιοίδε
γίγνονται·
τούτων
δὲ
|
δὴ |
οὕτω
διῃρημένων,
~λόγων
αὖ
τόσα |
[276] |
ὀκτὼ
γιγνομένους,
ἢ
ταῦτα
~μὲν
|
δὴ |
παιδιᾶς
τε
καὶ
ἑορτῆς
χάριν |
[237] |
ἔτι
μᾶλλον
δόξῃ.
~ἦν
οὕτω
|
δὴ |
παῖς,
μᾶλλον
δὲ
μειρακίσκος,
μάλα |
[244] |
καὶ
πόνων
τῶν
μεγίστων,
ἃ
|
δὴ |
~παλαιῶν
ἐκ
μηνιμάτων
ποθὲν
ἔν |
[235] |
~παντὸς
ἡμάρτηκεν,
καὶ
οἷόν
τε
|
δὴ |
παρὰ
πάντα
ταῦτα
ἄλλα
εἰπεῖν· |
[243] |
ἵκεο
Πέργαμα
Τροίας·
~καὶ
ποιήσας
|
δὴ |
πᾶσαν
τὴν
καλουμένην
Παλινῳδίαν
παραχρῆμα |
[251] |
ἀγανάκτησις
~περὶ
τὰ
οὖλα,
ταὐτὸν
|
δὴ |
πέπονθεν
ἡ
τοῦ
πτεροφυεῖν
ἀρχομένου |
[277] |
~(Φαῖδρος)
τὰ
ποῖα;
~(Σωκράτης)
~ὧν
|
δὴ |
πέρι
βουληθέντες
ἰδεῖν
ἀφικόμεθα
εἰς |
[274] |
τὸ
δ᾽
ἐπῄνει.
πολλὰ
μὲν
|
δὴ |
περὶ
~ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἐπ᾽ |
[270] |
τε
καὶ
διανοίας
ἀφικόμενος,
ὧν
|
δὴ |
πέρι
τὸν
πολὺν
λόγον
ἐποιεῖτο |
[268] |
ἐρρωμένην,
ὦ
Σώκρατες,
ἔν
γε
|
δὴ |
πλήθους
συνόδοις.
~(Σωκράτης)
~ἔχει
γάρ. |
[244] |
~ὅσοι
μαντικῇ
χρώμενοι
ἐνθέῳ
πολλὰ
|
δὴ |
πολλοῖς
προλέγοντες
εἰς
τὸ
μέλλον |
[238] |
ἀρχῇ
~ὕβρις
ἐπωνομάσθη.
ὕβρις
δὲ
|
δὴ |
πολυώνυμον
πολυμελὲς
γὰρ
καὶ
πολυμερές |
[247] |
ἦν
τεθραμμένος
τῶν
ἡνιόχων.
ἔνθα
|
~δὴ |
πόνος
τε
καὶ
ἀγὼν
ἔσχατος |
[259] |
τυγχάνω
ὤν.
~(Σωκράτης)
~οὐ
μὲν
|
δὴ |
πρέπει
γε
φιλόμουσον
ἄνδρα
τῶν |
[238] |
τε
καὶ
ὥρισται,
~βλέποντες
δὲ
|
δὴ |
πρὸς
αὐτὸ
(τὰ
λοιπὰ
λέγωμεν |
[247] |
θείου
χοροῦ
ἵσταται.
ὅταν
δὲ
|
~δὴ |
πρὸς
δαῖτα
καὶ
ἐπὶ
θοίνην |
[240] |
παντὶ
περὶ
πᾶν
λέγεται·
ὃ
|
δὴ |
πρὸς
τῇ
~ἀνομοιότητι
μάλιστα
ἐραστὴς |
[248] |
πεδίον
οὗ
ἐστιν,
ἥ
τε
|
δὴ |
~προσήκουσα
ψυχῆς
τῷ
ἀρίστῳ
νομὴ |
[274] |
τῷ
δαίμονι
εἶναι
~Θεύθ.
τοῦτον
|
δὴ |
πρῶτον
ἀριθμόν
τε
καὶ
λογισμὸν |
[260] |
~(Φαῖδρος)
ὀρθῶς
λέγεις.
~(Σωκράτης)
ὧδε
|
δὴ |
σκοπῶμεν
αὐτό.
~(Φαῖδρος)
πῶς;
~(Σωκράτης) |
[260] |
~(Σωκράτης)
~οὔπω
γε·
ἀλλ᾽
ὅτε
|
δὴ |
σπουδῇ
σε
πείθοιμι,
συντιθεὶς
λόγον |
[246] |
ἐλάττονος·
ταύτῃ
οὖν
λέγωμεν.
ἐοικέτω
|
δὴ |
συμφύτῳ
δυνάμει
~ὑποπτέρου
ζεύγους
τε |
[250] |
καὶ
ἀσήμαντοι
τούτου
ὃ
νῦν
|
~δὴ |
σῶμα
περιφέροντες
ὀνομάζομεν,
ὀστρέου
τρόπον |
[268] |
οὐκ
ἄξια
λέγειν.
~(Σωκράτης)
~ἐῶμεν
|
δὴ |
τά
γε
σμικρά·
ταῦτα
δὲ |
[247] |
ἁψῖδα
~πορεύονται
πρὸς
ἄναντες,
ᾗ
|
δὴ |
τὰ
μὲν
θεῶν
ὀχήματα
ἰσορρόπως |
[238] |
οὗ
τεύξεται
προσρήματος·
καὶ
τἆλλα
|
δὴ |
τὰ
τούτων
ἀδελφὰ
καὶ
~ἀδελφῶν |
[273] |
ἀφελόμενος,
εἰς
~δικαστήριον
ἄγηται,
δεῖ
|
δὴ |
τἀληθὲς
μηδέτερον
λέγειν,
ἀλλὰ
τὸν |
[271] |
τοιοίδε
διὰ
τάδε
~δυσπειθεῖς·
δεῖ
|
δὴ |
ταῦτα
ἱκανῶς
νοήσαντα,
μετὰ
ταῦτα |
[235] |
ἢ
καὶ
συγγραφέων
τινῶν.
πόθεν
|
δὴ |
~τεκμαιρόμενος
λέγω;
πλῆρές
πως,
ὦ |
[229] |
Φαρμακείᾳ
παίζουσαν
~ὦσαι,
καὶ
οὕτω
|
δὴ |
τελευτήσασαν
λεχθῆναι
ὑπὸ
τοῦ
Βορέου |
[267] |
~διαβολὰς
ὁθενδὴ
κράτιστος.
τὸ
δὲ
|
δὴ |
τέλος
τῶν
λόγων
κοινῇ
πᾶσιν |
[261] |
μήν;
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἐν
δημηγορίᾳ
|
δὴ |
τῇ
πόλει
δοκεῖν
τὰ
αὐτὰ |
[273] |
~ἐπεχείρησα;
ὁ
δ᾽
οὐκ
ἐρεῖ
|
δὴ |
τὴν
ἑαυτοῦ
κάκην,
ἀλλά
τι |
[269] |
ἔμοιγε
δοκεῖς
ἀληθῆ
~εἰρηκέναι·
ἀλλὰ
|
δὴ |
τὴν
τοῦ
τῷ
ὄντι
ῥητορικοῦ |
[242] |
τὸ
ἁμάρτημα.
~(Φαῖδρος)
λέγεις
δὲ
|
δὴ |
τί;
~(Σωκράτης)
~δεινόν,
ὦ
Φαῖδρε, |
[259] |
δοῖεν
ἀγασθέντες.
~(Φαῖδρος)
ἔχουσι
δὲ
|
δὴ |
τί
τοῦτο;
ἀνήκοος
γάρ,
ὡς |
[245] |
κινήσεως,
παῦλαν
ἔχει
ζωῆς.
μόνον
|
δὴ |
τὸ
αὑτὸ
~κινοῦν,
ἅτε
οὐκ |
[276] |
ἱκανῶς
τἀληθῆ
διδάξαι.
~(Φαῖδρος)
οὔκουν
|
δὴ |
τό
γ᾽
εἰκός.
~(Σωκράτης)
~οὐ |
[261] |
εἰς
φῶς
ἄγειν.
~(Φαῖδρος)
πῶς
|
δὴ |
τὸ
τοιοῦτον
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~τῇδε |
[273] |
τῷ
ἀντιδίκῳ.
καὶ
περὶ
τἆλλα
|
δὴ |
τοιαῦτ᾽
~ἄττα
ἐστὶ
τὰ
τέχνῃ |
[249] |
ὢν
θεῖός
ἐστιν.
τοῖς
δὲ
|
~δὴ |
τοιούτοις
ἀνὴρ
ὑπομνήμασιν
ὀρθῶς
χρώμενος, |
[253] |
θεοῦ
ἀνθρώπῳ
μετασχεῖν·
καὶ
τούτων
|
δὴ |
τὸν
~ἐρώμενον
αἰτιώμενοι
ἔτι
τε |
[237] |
ἐπιθυμοῦσι
τῶν
καλῶν,
ἴσμεν.
τῷ
|
δὴ |
τὸν
ἐρῶντά
τε
καὶ
μὴ |
[239] |
τε
καὶ
ἐπιτροπεία
παρέξεται.
~σαφὲς
|
δὴ |
τοῦτό
γε
παντὶ
μέν,
μάλιστα |
[227] |
ὑπ᾽
ἐραστοῦ
δέ,
ἀλλ᾽
αὐτὸ
|
δὴ |
τοῦτο
καὶ
~κεκόμψευται·
λέγει
γὰρ |
[248] |
ἢ
δημοκοπικός,
ἐνάτῃ
τυραννικός.
~ἐν
|
δὴ |
τούτοις
ἅπασιν
ὃς
μὲν
ἂν |
[246] |
καὶ
πᾶν
ὅτι
τοιοῦτον·
τούτοις
|
δὴ |
τρέφεταί
τε
~καὶ
αὔξεται
μάλιστά |
[268] |
~ἀνδρὶ
οἰομένῳ
ἁρμονικῷ
εἶναι,
ὅτι
|
δὴ |
τυγχάνει
ἐπιστάμενος
ὡς
οἷόν
τε |
[238] |
~εἶεν,
ὦ
φέριστε·
ὃ
μὲν
|
δὴ |
τυγχάνει
ὂν
περὶ
οὗ
βουλευτέον, |
[232] |
ἢ
ἔχθραν
γενέσθαι.
~καὶ
μὲν
|
δὴ |
τῶν
μὲν
ἐρώντων
πολλοὶ
πρότερον |
[238] |
χαριζομένῳ
ἐξ
εἰκότος
συμβήσεται.
τῷ
|
δὴ |
ὑπὸ
ἐπιθυμίας
~ἀρχομένῳ
δουλεύοντί
τε |
[256] |
δὲ
ᾧ
ἀρετή·
τελευτήσαντες
δὲ
|
δὴ |
ὑπόπτεροι
~καὶ
ἐλαφροὶ
γεγονότες
τῶν |
[230] |
ἀγνοοῦντα
τὰ
ἀλλότρια
σκοπεῖν.
~ὅθεν
|
δὴ |
χαίρειν
ἐάσας
ταῦτα,
πειθόμενος
δὲ |