Pages
[229]	ὢν ἔτυχον· σὺ μὲν γὰρ	δὴ	ἀεί. ῥᾷστον οὖν ἡμῖν ~κατὰ
[248]	τὰ δ᾽ οὔ. αἱ δὲ	δὴ	ἄλλαι γλιχόμεναι μὲν ἅπασαι τοῦ
[239]	στέρεσθαι τοῦ παραυτίκα ἡδέος. ~φθονερὸν	δὴ	ἀνάγκη (εἶναι, καὶ πολλῶν μὲν
[245]	τοιαύτη μανία δίδοται· ~ἡ δὲ	δὴ	ἀπόδειξις ἔσται δεινοῖς μὲν ἄπιστος,
[245]	αὐτὸ ἀνάγκη εἶναι. ἀρχῆς γὰρ	δὴ	~ἀπολομένης οὔτε αὐτή ποτε ἔκ
[273]	πᾶν εἰς δύναμιν. οὐ γὰρ	δὴ	ἄρα, ὦ Τεισία, φασὶν οἱ
[233]	τῶν μελλόντων ἔσεσθαι. καὶ μὲν	δὴ	βελτίονί ~σοι προσήκει γενέσθαι ἐμοὶ
[228]	σοὶ ὡς ἐγγυμνασόμενος. ~ἀλλὰ ποῦ	δὴ	βούλει καθιζόμενοι ἀναγνῶμεν; ~(Σωκράτης) ~δεῦρ᾽
[241]	ὁ αὐτὸς ~πάλιν γένηται. φυγὰς	δὴ	γίγνεται ἐκ τούτων, καὶ ἀπεστερηκὼς
[274]	μήν; ~(Σωκράτης) ~τὸ δ᾽ εὐπρεπείας	δὴ	γραφῆς πέρι καὶ ἀπρεπείας, πῇ
[241]	φέρειν δι᾽ ἐλπίδα ἀγαθῶν. ~τότε	δὴ	δέον ἐκτίνειν, μεταβαλὼν ἄλλον ἄρχοντα
[251]	μέρη ἐπιόντα καὶ ῥέοντ᾽ ἃ	δὴ	διὰ ταῦτα ἵμερος ~καλεῖται δεχομένη
[256]	~δυνατὴ πορίσαι ἀνθρώπῳ. ἐὰν δὲ	δὴ	διαίτῃ φορτικωτέρᾳ τε καὶ ~(ἀφιλοσόφῳ,
[271]	τί μήν; ~(Σωκράτης) ~τρίτον δὲ	δὴ	διαταξάμενος τὰ λόγων τε καὶ
[269]	ῥητορικὴν ᾠήθησαν ~(ηὑρηκέναι, καὶ ταῦτα	δὴ	διδάσκοντες ἄλλους ἡγοῦνταί σφισιν τελέως
[266]	~(Φαῖδρος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον δὲ	δὴ	διήγησίν τινα μαρτυρίας τ᾽ ἐπ᾽
[249]	εἰς τὸ ὂν ~ὄντως. διὸ	δὴ	δικαίως μόνη πτεροῦται ἡ τοῦ
[234]	θείας κεφαλῆς. ~(Φαῖδρος) εἶεν· οὕτω	δὴ	δοκεῖ παίζειν; ~(Σωκράτης) δοκῶ γάρ
[266]	~(Φαῖδρος) ἀληθέστατα λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τούτων	δὴ	ἔγωγε αὐτός τε ἐραστής, ὦ
[231]	οὕτω ~διακείμενοι βουλεύονται; καὶ μὲν	δὴ	εἰ μὲν ἐκ τῶν ἐρώντων
[232]	ἄλλην τινὰ ἡδονήν. καὶ μὲν	δὴ	εἴ σοι δέος ~παρέστηκεν ἡγουμένῳ
[265]	λόγος. ~(Φαῖδρος) τὸ δ᾽ ἕτερον	δὴ	εἶδος τί λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[272]	ἀπολογίᾳ, καὶ ~πάντως λέγοντα τὸ	δὴ	εἰκὸς διωκτέον εἶναι, πολλὰ εἰπόντα
[277]	ἔτι κάλλιον λέγεις. ~(Σωκράτης) ~νῦν	δὴ	ἐκεῖνα ἤδη, ὦ Φαῖδρε, δυνάμεθα
[252]	ἐν τῷ (παρόντι καρποῦται. ~ὅθεν	δὴ	ἑκοῦσα εἶναι οὐκ ἀπολείπεται, οὐδέ
[244]	δόσει ~διδομένης. ἥ τε γὰρ	δὴ	ἐν Δελφοῖς προφῆτις αἵ τ᾽
[252]	Πτέρωτα, διὰ πτεροφύτορ᾽ ἀνάγκην. ~τούτοις	δὴ	ἔξεστι μὲν πείθεσθαι, ἔξεστιν δὲ
[237]	βλάβην ~παρέχει. ὅτι μὲν οὖν	δὴ	ἐπιθυμία τις ὁ ἔρως, ἅπαντι
[266]	~βασιλικοὶ μὲν ἇνδρες, οὐ μὲν	δὴ	ἐπιστήμονές γε ὧν ἐρωτᾷς. ἀλλὰ
[240]	ἀκούειν οὐκ ἐπιτερπές, μὴ ὅτι	δὴ	ἔργῳ ἀνάγκης ἀεὶ ~προσκειμένης μεταχειρίζεσθαι,
[240]	~ἀραρότως αὐτῷ ὑπηρετεῖν· τῷ δὲ	δὴ	ἐρωμένῳ ποῖον παραμύθιον ἢ τίνας
[227]	τῇ Μορυχίᾳ. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν	δὴ	ἦν ἡ διατριβή; ἢ δῆλον
[253]	ἡμῖν ταῦτα μενέτω. ~τῶν δὲ	δὴ	ἵππων ὁ μέν, φαμέν, ἀγαθός,
[244]	~εὐχάς τε καὶ λατρείας, ὅθεν	δὴ	καθαρμῶν τε καὶ τελετῶν τυχοῦσα
[240]	χρόνον καρποῦσθαι ἐπιθυμῶν. ~ἔστι μὲν	δὴ	καὶ ἄλλα κακά, ἀλλά τις
[274]	πεττείας τε καὶ κυβείας, καὶ	δὴ	καὶ γράμματα. βασιλέως ~δ᾽ αὖ
[246]	ἐναντίων τε καὶ ἐναντίος· χαλεπὴ	δὴ	καὶ ~δύσκολος ἐξ ἀνάγκης ἡ
[233]	χάριν αὐτοῖς εἴσονται. καὶ μὲν	δὴ	καὶ ἐν ταῖς (ἰδίαις ~δαπάναις
[244]	(Δωδώνῃ ἱέρειαι ~μανεῖσαι μὲν πολλὰ	δὴ	καὶ καλὰ ἰδίᾳ τε καὶ
[240]	συνημερεύειν πάντων (ἀηδέστατον. ἥλικα γὰρ	δὴ	καὶ ὁ παλαιὸς ~λόγος τέρπειν
[227]	~(Σωκράτης) ὦ φίλε Φαῖδρε, ποῖ	δὴ	καὶ πόθεν; ~(Φαῖδρος) παρὰ Λυσίου,
[242]	πόλεμόν γε ἀγγέλλεις. ἀλλὰ πῶς	δὴ	καὶ τίνι τούτῳ; ~(Σωκράτης) ~ἡνίκ᾽
[260]	σκοπεῖν μή ~τι λέγωσι· καὶ	δὴ	καὶ τὸ νῦν λεχθὲν οὐκ
[248]	καὶ ἱδρὼς ἔσχατος γίγνεται, οὗ	δὴ	κακίᾳ ἡνιόχων πολλαὶ μὲν ~χωλεύονται,
[242]	σχεδὸν ἤδη ~μεσημβρία ἵσταται ἡ	δὴ	καλουμένη σταθερά; ἀλλὰ περιμείναντες καὶ
[274]	καὶ τὸ ὄρνεον ἱερὸν ὃ	δὴ	καλοῦσιν Ἶβιν· αὐτῷ δὲ ὄνομα
[262]	τοῖς ὀλίγον. ~(Σωκράτης) ~ἀλλά γε	δὴ	κατὰ σμικρὸν μεταβαίνων μᾶλλον λήσεις
[240]	ἀεὶ ~προσκειμένης μεταχειρίζεσθαι, φυλακάς τε	δὴ	καχυποτόπους φυλαττομένῳ διὰ ~παντὸς καὶ
[245]	δεῖ τὰ πάντα γίγνεσθαι. οὕτω	δὴ	κινήσεως μὲν ἀρχὴ τὸ αὐτὸ
[239]	δὲ καὶ ἴσον ἐχθρόν. ~(οὔτε	δὴ	κρείττω οὔτε ἰσούμενον ἑκὼν ἐραστὴς
[265]	λόγων σκοπεῖν. ~(Φαῖδρος) τὸ ποῖον	δὴ	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐναντίω που ἤστην·
[236]	εἴπῃς. ~(Φαῖδρος) ~οὔκ, ἀλλὰ καὶ	δὴ	λέγω· ὁ δέ μοι λόγος
[244]	βραχέα ἢ οὐδέν· καὶ ἐὰν	δὴ	λέγωμεν Σίβυλλάν τε καὶ ἄλλους,
[258]	καὶ ὃς> εἶπεν" ~τὸν αὑτὸν	δὴ	λέγων μάλα σεμνῶς καὶ ἐγκωμιάζων
[250]	τότε εἶδον ἱερῶν ἔχειν. ὀλίγαι	δὴ	λείπονται αἷς τὸ τῆς μνήμης
[239]	δεῖ μετὰ ταῦτα ἰδεῖν. ~ὀφθήσεται	δὴ	μαλθακόν τινα καὶ οὐ στερεὸν
[259]	τὴν ἐκείνων μουσικὴν ἀγγέλλουσιν, αἳ	δὴ	μάλιστα τῶν Μουσῶν περί ~τε
[246]	τε καὶ διόλλυται. ὁ μὲν	δὴ	μέγας ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεύς,
[258]	ἐγκωμιάζων ὁ συγγραφεύς ἔπειτα λέγει	~δὴ	μετὰ τοῦτο, ἐπιδεικνύμενος τοῖς ἐπαινέταις
[253]	γίγνεται, ἐὰν ~αἱρεθῇ· ἁλίσκεται δὲ	δὴ	ὁ αἱρεθεὶς τοιῷδε τρόπῳ. ~καθάπερ
[227]	ὅντινα τρόπον ἐρωτικός. γέγραφε γὰρ	δὴ	ὁ Λυσίας ~πειρώμενόν τινα τῶν
[244]	μᾶλλον φῇ δεῖν χαρίζεσθαι, διότι	δὴ	ὁ μὲν μαίνεται, ὁ δὲ
[241]	ἀμφοῖν ἱκανῶς ~εἴρηται. καὶ οὕτω	δὴ	ὁ μῦθος ὅτι πάσχειν προσήκει
[261]	λέγειν ἔσται περὶ οὐδενός. ἀποκρινέσθω	δὴ	ὁ ~Φαῖδρος. ~(Φαῖδρος) ἐρωτᾶτε. ~(Σωκράτης)
[235]	οἶδα, συνειδὼς ἐμαυτῷ ἀμαθίαν· λείπεται	δὴ	οἶμαι ἐξ ἀλλοτρίων ~ποθὲν (ναμάτων
[258]	δεῖ ἢ μηδὲ ~ἡσθῆναι, ὃ	δὴ	ὀλίγου πᾶσαι αἱ περὶ τὸ
[228]	τῶν ~λόγων ἐραστοῦ, ἐθρύπτετο ὡς	δὴ	οὐκ ἐπιθυμῶν λέγειν· τελευτῶν δὲ
[265]	ὁ ~λόγος μεταβῆναι. ~(Φαῖδρος) πῶς	δὴ	οὖν αὐτὸ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐμοὶ
[249]	δὲ λέληθεν τοὺς πολλούς. ~ἔστι	δὴ	οὖν δεῦρο ὁ πᾶς ἥκων
[252]	τε καὶ ὀργιάσων. οἱ μὲν	δὴ	οὖν Διὸς δῖόν τινα ~εἶναι
[279]	~(τῇ τοῦ ἀνδρὸς διανοίᾳ. ταῦτα	δὴ	οὖν ἐγὼ μὲν παρὰ τῶνδε
[256]	καὶ λόγου ~ἀντιτείνει. ἐὰν μὲν	δὴ	οὖν εἰς τεταγμένην τε δίαιταν
[259]	ἀνθρωπίνους ἱᾶσιν καλλίστην φωνήν. ~πολλῶν	δὴ	οὖν ἕνεκα λεκτέον τι καὶ
[246]	ἡ περὶ ἡμᾶς ἡνιόχησις. πῇ	δὴ	οὖν θνητόν τε καὶ ἀθάνατον
[242]	ἡμαρτηκότα εἰς τὸ θεῖον. εἰμὶ	δὴ	οὖν μάντις μέν, οὐ πάνυ
[262]	τότε μεταμέλει" ~(Σωκράτης) ~παῦσαι. τί	δὴ	οὖν οὗτος ἁμαρτάνει καὶ ἄτεχνον
[244]	σεμνύνοντες οἱ νέοι καλοῦσιν· ὅσῳ	δὴ	οὖν τελεώτερον καὶ ~ἐντιμότερον μαντικὴ
[272]	ὁ μὴ πειθόμενος κρατεῖ. τί	δὴ	οὖν; φήσει ἴσως ὁ συγγραφεύς,
[271]	δὲ τοιοίδε γίγνονται· τούτων δὲ	δὴ	οὕτω διῃρημένων, ~λόγων αὖ τόσα
[276]	ὀκτὼ γιγνομένους, ἢ ταῦτα ~μὲν	δὴ	παιδιᾶς τε καὶ ἑορτῆς χάριν
[237]	ἔτι μᾶλλον δόξῃ. ~ἦν οὕτω	δὴ	παῖς, μᾶλλον δὲ μειρακίσκος, μάλα
[244]	καὶ πόνων τῶν μεγίστων, ἃ	δὴ	~παλαιῶν ἐκ μηνιμάτων ποθὲν ἔν
[235]	~παντὸς ἡμάρτηκεν, καὶ οἷόν τε	δὴ	παρὰ πάντα ταῦτα ἄλλα εἰπεῖν·
[243]	ἵκεο Πέργαμα Τροίας· ~καὶ ποιήσας	δὴ	πᾶσαν τὴν καλουμένην Παλινῳδίαν παραχρῆμα
[251]	ἀγανάκτησις ~περὶ τὰ οὖλα, ταὐτὸν	δὴ	πέπονθεν ἡ τοῦ πτεροφυεῖν ἀρχομένου
[277]	~(Φαῖδρος) τὰ ποῖα; ~(Σωκράτης) ~ὧν	δὴ	πέρι βουληθέντες ἰδεῖν ἀφικόμεθα εἰς
[274]	τὸ δ᾽ ἐπῄνει. πολλὰ μὲν	δὴ	περὶ ~ἑκάστης τῆς τέχνης ἐπ᾽
[270]	τε καὶ διανοίας ἀφικόμενος, ὧν	δὴ	πέρι τὸν πολὺν λόγον ἐποιεῖτο
[268]	ἐρρωμένην, ὦ Σώκρατες, ἔν γε	δὴ	πλήθους συνόδοις. ~(Σωκράτης) ~ἔχει γάρ.
[244]	~ὅσοι μαντικῇ χρώμενοι ἐνθέῳ πολλὰ	δὴ	πολλοῖς προλέγοντες εἰς τὸ μέλλον
[238]	ἀρχῇ ~ὕβρις ἐπωνομάσθη. ὕβρις δὲ	δὴ	πολυώνυμον πολυμελὲς γὰρ καὶ πολυμερές
[247]	ἦν τεθραμμένος τῶν ἡνιόχων. ἔνθα	~δὴ	πόνος τε καὶ ἀγὼν ἔσχατος
[259]	τυγχάνω ὤν. ~(Σωκράτης) ~οὐ μὲν	δὴ	πρέπει γε φιλόμουσον ἄνδρα τῶν
[238]	τε καὶ ὥρισται, ~βλέποντες δὲ	δὴ	πρὸς αὐτὸ (τὰ λοιπὰ λέγωμεν
[247]	θείου χοροῦ ἵσταται. ὅταν δὲ	~δὴ	πρὸς δαῖτα καὶ ἐπὶ θοίνην
[240]	παντὶ περὶ πᾶν λέγεται· ὃ	δὴ	πρὸς τῇ ~ἀνομοιότητι μάλιστα ἐραστὴς
[248]	πεδίον οὗ ἐστιν, ἥ τε	δὴ	~προσήκουσα ψυχῆς τῷ ἀρίστῳ νομὴ
[274]	τῷ δαίμονι εἶναι ~Θεύθ. τοῦτον	δὴ	πρῶτον ἀριθμόν τε καὶ λογισμὸν
[260]	~(Φαῖδρος) ὀρθῶς λέγεις. ~(Σωκράτης) ὧδε	δὴ	σκοπῶμεν αὐτό. ~(Φαῖδρος) πῶς; ~(Σωκράτης)
[260]	~(Σωκράτης) ~οὔπω γε· ἀλλ᾽ ὅτε	δὴ	σπουδῇ σε πείθοιμι, συντιθεὶς λόγον
[246]	ἐλάττονος· ταύτῃ οὖν λέγωμεν. ἐοικέτω	δὴ	συμφύτῳ δυνάμει ~ὑποπτέρου ζεύγους τε
[250]	καὶ ἀσήμαντοι τούτου ὃ νῦν	~δὴ	σῶμα περιφέροντες ὀνομάζομεν, ὀστρέου τρόπον
[268]	οὐκ ἄξια λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἐῶμεν	δὴ	τά γε σμικρά· ταῦτα δὲ
[247]	ἁψῖδα ~πορεύονται πρὸς ἄναντες, ᾗ	δὴ	τὰ μὲν θεῶν ὀχήματα ἰσορρόπως
[238]	οὗ τεύξεται προσρήματος· καὶ τἆλλα	δὴ	τὰ τούτων ἀδελφὰ καὶ ~ἀδελφῶν
[273]	ἀφελόμενος, εἰς ~δικαστήριον ἄγηται, δεῖ	δὴ	τἀληθὲς μηδέτερον λέγειν, ἀλλὰ τὸν
[271]	τοιοίδε διὰ τάδε ~δυσπειθεῖς· δεῖ	δὴ	ταῦτα ἱκανῶς νοήσαντα, μετὰ ταῦτα
[235]	ἢ καὶ συγγραφέων τινῶν. πόθεν	δὴ	~τεκμαιρόμενος λέγω; πλῆρές πως, ὦ
[229]	Φαρμακείᾳ παίζουσαν ~ὦσαι, καὶ οὕτω	δὴ	τελευτήσασαν λεχθῆναι ὑπὸ τοῦ Βορέου
[267]	~διαβολὰς ὁθενδὴ κράτιστος. τὸ δὲ	δὴ	τέλος τῶν λόγων κοινῇ πᾶσιν
[261]	μήν; ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν δημηγορίᾳ	δὴ	τῇ πόλει δοκεῖν τὰ αὐτὰ
[273]	~ἐπεχείρησα; ὁ δ᾽ οὐκ ἐρεῖ	δὴ	τὴν ἑαυτοῦ κάκην, ἀλλά τι
[269]	ἔμοιγε δοκεῖς ἀληθῆ ~εἰρηκέναι· ἀλλὰ	δὴ	τὴν τοῦ τῷ ὄντι ῥητορικοῦ
[242]	τὸ ἁμάρτημα. ~(Φαῖδρος) λέγεις δὲ	δὴ	τί; ~(Σωκράτης) ~δεινόν, ὦ Φαῖδρε,
[259]	δοῖεν ἀγασθέντες. ~(Φαῖδρος) ἔχουσι δὲ	δὴ	τί τοῦτο; ἀνήκοος γάρ, ὡς
[245]	κινήσεως, παῦλαν ἔχει ζωῆς. μόνον	δὴ	τὸ αὑτὸ ~κινοῦν, ἅτε οὐκ
[276]	ἱκανῶς τἀληθῆ διδάξαι. ~(Φαῖδρος) οὔκουν	δὴ	τό γ᾽ εἰκός. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[261]	εἰς φῶς ἄγειν. ~(Φαῖδρος) πῶς	δὴ	τὸ τοιοῦτον λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τῇδε
[273]	τῷ ἀντιδίκῳ. καὶ περὶ τἆλλα	δὴ	τοιαῦτ᾽ ~ἄττα ἐστὶ τὰ τέχνῃ
[249]	ὢν θεῖός ἐστιν. τοῖς δὲ	~δὴ	τοιούτοις ἀνὴρ ὑπομνήμασιν ὀρθῶς χρώμενος,
[253]	θεοῦ ἀνθρώπῳ μετασχεῖν· καὶ τούτων	δὴ	τὸν ~ἐρώμενον αἰτιώμενοι ἔτι τε
[237]	ἐπιθυμοῦσι τῶν καλῶν, ἴσμεν. τῷ	δὴ	τὸν ἐρῶντά τε καὶ μὴ
[239]	τε καὶ ἐπιτροπεία παρέξεται. ~σαφὲς	δὴ	τοῦτό γε παντὶ μέν, μάλιστα
[227]	ὑπ᾽ ἐραστοῦ δέ, ἀλλ᾽ αὐτὸ	δὴ	τοῦτο καὶ ~κεκόμψευται· λέγει γὰρ
[248]	ἢ δημοκοπικός, ἐνάτῃ τυραννικός. ~ἐν	δὴ	τούτοις ἅπασιν ὃς μὲν ἂν
[246]	καὶ πᾶν ὅτι τοιοῦτον· τούτοις	δὴ	τρέφεταί τε ~καὶ αὔξεται μάλιστά
[268]	~ἀνδρὶ οἰομένῳ ἁρμονικῷ εἶναι, ὅτι	δὴ	τυγχάνει ἐπιστάμενος ὡς οἷόν τε
[238]	~εἶεν, ὦ φέριστε· ὃ μὲν	δὴ	τυγχάνει ὂν περὶ οὗ βουλευτέον,
[232]	ἢ ἔχθραν γενέσθαι. ~καὶ μὲν	δὴ	τῶν μὲν ἐρώντων πολλοὶ πρότερον
[238]	χαριζομένῳ ἐξ εἰκότος συμβήσεται. τῷ	δὴ	ὑπὸ ἐπιθυμίας ~ἀρχομένῳ δουλεύοντί τε
[256]	δὲ ᾧ ἀρετή· τελευτήσαντες δὲ	δὴ	ὑπόπτεροι ~καὶ ἐλαφροὶ γεγονότες τῶν
[230]	ἀγνοοῦντα τὰ ἀλλότρια σκοπεῖν. ~ὅθεν	δὴ	χαίρειν ἐάσας ταῦτα, πειθόμενος δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007