HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἢ 123
ᾖ 11
ἦ 10
ἡ 60
ἥ 10
ἣ 1
ᾗ 20

Fréquences [« »]
55 εἰ
54 τί
57 τοὺς
60 ἡ
64 τοῖς
65 ἀλλ
65 τι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

ἡ

Pages

[227]   ὦ Σώκρατες, προσήκουσα γέ σοι ἡ ἀκοή· ὁ γάρ τοι λόγος

[271]   ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ ἅμιλλα αὐτῷ τέταται πρὸς τοῦτο

[261]   μόνον περὶ δικαστήριά τέ ἐστιν ἡ ἀντιλογικὴ (καὶ περὶ δημηγορίαν, ~ἀλλ᾽

[261]   σύλλογοι, ἀλλὰ καὶ ἐν ἰδίοις, ἡ ~αὐτὴ σμικρῶν (τε καὶ μεγάλων

[237]   ~δεῖ περὶ οὗ ἂν ᾖ ἡ βουλή, ἢ παντὸς ἁμαρτάνειν ἀνάγκη.

[238]   ἢ μὴ λεχθὲν πάντως σαφέστερον· ἡ γὰρ ἄνευ λόγου δόξης ἐπὶ

[247]   ~τε καὶ περὶ ἀληθείας λέγοντα ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος

[240]   παλαιὸς ~λόγος τέρπειν τὸν ἥλικα ἡ γὰρ οἶμαι χρόνου ἰσότης ἐπ᾽

[270]   ~(Φαῖδρος) κινδυνεύει, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἡ γοῦν ἄνευ τούτων μέθοδος ἐοίκοι

[255]   ἡ μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ, ἡ δ᾽ ~ἀπομεστουμένου ἔξω ἀπορρεῖ· καὶ

[251]   ἀποκλῄει τὴν βλάστην τοῦ ~πτεροῦ, ἡ δ᾽ ἐντὸς μετὰ τοῦ ἱμέρου

[260]   λελοιδορήκαμεν τὴν τῶν λόγων ~τέχνην; ἡ δ᾽ ἴσως ἂν εἴποι· τί

[271]   ἐξ ἀνάγκης ἡ μὲν πείθεται, ἡ δὲ ἀπειθεῖ. ~(Φαῖδρος) κάλλιστα γοῦν

[256]   δωρήσεται ἡ παρ᾽ ἐραστοῦ φιλία· ἡ δὲ ~ἀπὸ τοῦ μὴ ἐρῶντος

[245]   θεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται· ~ἡ δὲ δὴ ἀπόδειξις ἔσται δεινοῖς

[246]   καὶ πάντα τὸν κόσμον διοικεῖ, ἡ δὲ ~πτερορρυήσασα φέρεται ἕως ἂν

[248]   καὶ μόγις ~καθορῶσα τὰ ὄντα· ἡ δὲ τοτὲ μὲν ἦρεν, τοτὲ

[242]   ὡς σχεδὸν ἤδη ~μεσημβρία ἵσταται ἡ δὴ καλουμένη σταθερά; ἀλλὰ περιμείναντες

[227]   ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν δὴ ἦν ἡ διατριβή; ἢ δῆλον ὅτι τῶν

[231]   αἱροῖο, ~ἐξ ὀλίγων ἄν σοι ἡ ἔκλεξις εἴη· εἰ δ᾽ ἐκ

[237]   ~ὅτε στασιάζετον· καὶ τοτὲ μὲν ἡ ἑτέρα, ἄλλοτε δὲ ἡ ἑτέρα

[237]   μὲν ἡ ἑτέρα, ἄλλοτε δὲ ἡ ἑτέρα κρατεῖ. δόξης μὲν οὖν

[242]   περὶ τὸν ἔρωτα, ἔτι τε ἡ εὐήθεια ~αὐτοῖν πάνυ ἀστεία, ~τὸ

[255]   λόγον καὶ ὁμιλίαν δεξαμένου, ~ἐγγύθεν ἡ εὔνοια γιγνομένη τοῦ ἐρῶντος ἐκπλήττει

[239]   ἂν φρονιμώτατος εἴη. τοῦτο δὲ ἡ θεία φιλοσοφία τυγχάνει ~ὄν, ἧς

[230]   ~νὴ τὴν Ἥραν, καλή γε ἡ καταγωγή. ἥ τε γὰρ πλάτανος

[266]   καλεῖν· ἢ τοῦτο ἐκεῖνό ἐστιν ἡ λόγων τέχνη, ᾗ ~Θρασύμαχός τε

[244]   ποθὲν ἔν τισι τῶν γενῶν ἡ μανία ἐγγενομένη καὶ ~προφητεύσασα, οἷς

[269]   ~Θρασύμαχος πορεύεται δοκεῖ μοι φαίνεσθαι ἡ μέθοδος. ~(Φαῖδρος) ἀλλὰ πῇ δή;

[248]   βίος· αἱ δὲ ἄλλαι ψυχαί, ἡ μὲν ἄριστα θεῷ ἑπομένη καὶ

[255]   πολλὴ φερομένη πρὸς τὸν ἐραστήν, ἡ μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ, ἡ

[237]   οἷν ~ἑπόμεθα ᾗ ἂν ἄγητον, ἡ μὲν ἔμφυτος οὖσα ἐπιθυμία ἡδονῶν,

[271]   δι᾽ ἣν αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης ἡ μὲν πείθεται, ἡ δὲ ἀπειθεῖ.

[254]   ἀστράπτουσαν. ἰδόντος δὲ τοῦ ~ἡνιόχου ἡ μνήμη πρὸς τὴν τοῦ κάλλους

[256]   καὶ θεῖα οὕτω σοι δωρήσεται ἡ παρ᾽ ἐραστοῦ φιλία· ἡ δὲ

[246]   δὴ καὶ ~δύσκολος ἐξ ἀνάγκης ἡ περὶ ἡμᾶς ἡνιόχησις. πῇ δὴ

[274]   ἐξ ἀγαθῶν. ὥστ᾽ εἰ μακρὰ ἡ ~περίοδος, μὴ θαυμάσῃς· μεγάλων γὰρ

[247]   ~(νώτῳ, στάσας δὲ αὐτὰς περιάγει ἡ περιφορά, αἱ δὲ θεωροῦσι τὰ

[247]   καὶ εὐπαθεῖ, ἕως ἂν κύκλῳ ἡ περιφορὰ εἰς ταὐτὸν περιενέγκῃ. ἐν

[245]   ἐσόμενος, ἀτελὴς αὐτός τε καὶ ἡ ποίησις ὑπὸ τῆς τῶν μαινομένων

[248]   δοξαστῇ χρῶνται. ~οὗ δ᾽ ἕνεχ᾽ ἡ πολλὴ σπουδὴ τὸ ἀληθείας ἰδεῖν

[246]   ἔστι δέ τις τοιάδε. ~πέφυκεν ἡ πτεροῦ δύναμις τὸ ἐμβριθὲς ἄγειν

[261]   οὖν οὐ τὸ μὲν ὅλον ἡ ῥητορικὴ ἂν εἴη τέχνη ψυχαγωγία

[263]   ~ποτέρωθι οὖν εὐαπατητότεροί ἐσμεν, καὶ ἡ ῥητορικὴ ἐν ποτέροις μεῖζον δύναται;

[272]   ~καλῶς τε καὶ τελέως ἐστὶν ἡ τέχνη ἀπειργασμένη, πρότερον δ᾽ οὔ·

[245]   εὐτυχίᾳ τῇ μεγίστῃ (παρὰ θεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται· ~ἡ δὲ

[239]   ~τίνα βλάβην περὶ τὴν κτῆσιν ἡ τοῦ ἐρῶντος ὁμιλία τε καὶ

[251]   διὰ τῶν ὀμμάτων ~ἐθερμάνθη ᾗ ἡ τοῦ πτεροῦ φύσις ἄρδεται, θερμανθέντος

[251]   τὰ οὖλα, ταὐτὸν δὴ πέπονθεν ἡ τοῦ πτεροφυεῖν ἀρχομένου ψυχή· ζεῖ

[255]   ταῖς ἄλλαις ὁμιλίαις, ~(τότ᾽ ἤδη ἡ τοῦ ῥεύματος ἐκείνου πηγή, ὃν

[245]   ποίησις ὑπὸ τῆς τῶν μαινομένων ἡ τοῦ ~σωφρονοῦντος ἠφανίσθη. ~(τοσαῦτα μέν

[249]   πτεροῦται πρὸ τοσούτου χρόνου ~πλὴν ἡ τοῦ φιλοσοφήσαντος ἀδόλως ἢ παιδεραστήσαντος

[249]   διὸ δὴ δικαίως μόνη πτεροῦται ἡ τοῦ φιλοσόφου διάνοια· πρὸς γὰρ

[240]   ἀλλ᾽ ὅμως κόρον γε καὶ ἡ τούτων συνουσία ἔχει. ~καὶ μὴν

[240]   καὶ βλάβῃ μεγάλῃ, ὅμως ἐπέμειξεν ~ἡ φύσις ἡδονήν τινα οὐκ ἄμουσον,

[272]   ~ὅτι (οὗτός ἐστι καὶ αὕτη ἡ φύσις περὶ ἧς τότε ἦσαν

[248]   γὰρ τὸ αὐτὸ ὅθεν ἥκει ἡ ψυχὴ ~ἑκάστη οὐκ ἀφικνεῖται ἐτῶν

[242]   ἑταῖρε, μαντικόν γέ ~τι καὶ ἡ ψυχή· ἐμὲ γὰρ ἔθραξε μέν

[251]   αὑτήν, ὥστε πᾶσα κεντουμένη κύκλῳ ἡ ψυχὴ ~οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, μνήμην

[249]   ἐκείνων ἅ ποτ᾽ εἶδεν ἡμῶν ἡ ψυχὴ ~συμπορευθεῖσα θεῷ καὶ ὑπεριδοῦσα

Pages
[227]	ὦ Σώκρατες, προσήκουσα γέ σοι	ἡ	ἀκοή· ὁ γάρ τοι λόγος
[271]	~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἡ	ἅμιλλα αὐτῷ τέταται πρὸς τοῦτο
[261]	μόνον περὶ δικαστήριά τέ ἐστιν	ἡ	ἀντιλογικὴ (καὶ περὶ δημηγορίαν, ~ἀλλ᾽
[261]	σύλλογοι, ἀλλὰ καὶ ἐν ἰδίοις,	ἡ	~αὐτὴ σμικρῶν (τε καὶ μεγάλων
[237]	~δεῖ περὶ οὗ ἂν ᾖ	ἡ	βουλή, ἢ παντὸς ἁμαρτάνειν ἀνάγκη.
[238]	ἢ μὴ λεχθὲν πάντως σαφέστερον·	ἡ	γὰρ ἄνευ λόγου δόξης ἐπὶ
[247]	~τε καὶ περὶ ἀληθείας λέγοντα	ἡ	γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος
[240]	παλαιὸς ~λόγος τέρπειν τὸν ἥλικα	ἡ	γὰρ οἶμαι χρόνου ἰσότης ἐπ᾽
[270]	~(Φαῖδρος) κινδυνεύει, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἡ	γοῦν ἄνευ τούτων μέθοδος ἐοίκοι
[255]	ἡ μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ,	ἡ	δ᾽ ~ἀπομεστουμένου ἔξω ἀπορρεῖ· καὶ
[251]	ἀποκλῄει τὴν βλάστην τοῦ ~πτεροῦ,	ἡ	δ᾽ ἐντὸς μετὰ τοῦ ἱμέρου
[260]	λελοιδορήκαμεν τὴν τῶν λόγων ~τέχνην;	ἡ	δ᾽ ἴσως ἂν εἴποι· τί
[271]	ἐξ ἀνάγκης ἡ μὲν πείθεται,	ἡ	δὲ ἀπειθεῖ. ~(Φαῖδρος) κάλλιστα γοῦν
[256]	δωρήσεται ἡ παρ᾽ ἐραστοῦ φιλία·	ἡ	δὲ ~ἀπὸ τοῦ μὴ ἐρῶντος
[245]	θεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται·	~ἡ	δὲ δὴ ἀπόδειξις ἔσται δεινοῖς
[246]	καὶ πάντα τὸν κόσμον διοικεῖ,	ἡ	δὲ ~πτερορρυήσασα φέρεται ἕως ἂν
[248]	καὶ μόγις ~καθορῶσα τὰ ὄντα·	ἡ	δὲ τοτὲ μὲν ἦρεν, τοτὲ
[242]	ὡς σχεδὸν ἤδη ~μεσημβρία ἵσταται	ἡ	δὴ καλουμένη σταθερά; ἀλλὰ περιμείναντες
[227]	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν δὴ ἦν	ἡ	διατριβή; ἢ δῆλον ὅτι τῶν
[231]	αἱροῖο, ~ἐξ ὀλίγων ἄν σοι	ἡ	ἔκλεξις εἴη· εἰ δ᾽ ἐκ
[237]	~ὅτε στασιάζετον· καὶ τοτὲ μὲν	ἡ	ἑτέρα, ἄλλοτε δὲ ἡ ἑτέρα
[237]	μὲν ἡ ἑτέρα, ἄλλοτε δὲ	ἡ	ἑτέρα κρατεῖ. δόξης μὲν οὖν
[242]	περὶ τὸν ἔρωτα, ἔτι τε	ἡ	εὐήθεια ~αὐτοῖν πάνυ ἀστεία, ~τὸ
[255]	λόγον καὶ ὁμιλίαν δεξαμένου, ~ἐγγύθεν	ἡ	εὔνοια γιγνομένη τοῦ ἐρῶντος ἐκπλήττει
[239]	ἂν φρονιμώτατος εἴη. τοῦτο δὲ	ἡ	θεία φιλοσοφία τυγχάνει ~ὄν, ἧς
[230]	~νὴ τὴν Ἥραν, καλή γε	ἡ	καταγωγή. ἥ τε γὰρ πλάτανος
[266]	καλεῖν· ἢ τοῦτο ἐκεῖνό ἐστιν	ἡ	λόγων τέχνη, ᾗ ~Θρασύμαχός τε
[244]	ποθὲν ἔν τισι τῶν γενῶν	ἡ	μανία ἐγγενομένη καὶ ~προφητεύσασα, οἷς
[269]	~Θρασύμαχος πορεύεται δοκεῖ μοι φαίνεσθαι	ἡ	μέθοδος. ~(Φαῖδρος) ἀλλὰ πῇ δή;
[248]	βίος· αἱ δὲ ἄλλαι ψυχαί,	ἡ	μὲν ἄριστα θεῷ ἑπομένη καὶ
[255]	πολλὴ φερομένη πρὸς τὸν ἐραστήν,	ἡ	μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ, ἡ
[237]	οἷν ~ἑπόμεθα ᾗ ἂν ἄγητον,	ἡ	μὲν ἔμφυτος οὖσα ἐπιθυμία ἡδονῶν,
[271]	δι᾽ ἣν αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης	ἡ	μὲν πείθεται, ἡ δὲ ἀπειθεῖ.
[254]	ἀστράπτουσαν. ἰδόντος δὲ τοῦ ~ἡνιόχου	ἡ	μνήμη πρὸς τὴν τοῦ κάλλους
[256]	καὶ θεῖα οὕτω σοι δωρήσεται	ἡ	παρ᾽ ἐραστοῦ φιλία· ἡ δὲ
[246]	δὴ καὶ ~δύσκολος ἐξ ἀνάγκης	ἡ	περὶ ἡμᾶς ἡνιόχησις. πῇ δὴ
[274]	ἐξ ἀγαθῶν. ὥστ᾽ εἰ μακρὰ	ἡ	~περίοδος, μὴ θαυμάσῃς· μεγάλων γὰρ
[247]	~(νώτῳ, στάσας δὲ αὐτὰς περιάγει	ἡ	περιφορά, αἱ δὲ θεωροῦσι τὰ
[247]	καὶ εὐπαθεῖ, ἕως ἂν κύκλῳ	ἡ	περιφορὰ εἰς ταὐτὸν περιενέγκῃ. ἐν
[245]	ἐσόμενος, ἀτελὴς αὐτός τε καὶ	ἡ	ποίησις ὑπὸ τῆς τῶν μαινομένων
[248]	δοξαστῇ χρῶνται. ~οὗ δ᾽ ἕνεχ᾽	ἡ	πολλὴ σπουδὴ τὸ ἀληθείας ἰδεῖν
[246]	ἔστι δέ τις τοιάδε. ~πέφυκεν	ἡ	πτεροῦ δύναμις τὸ ἐμβριθὲς ἄγειν
[261]	οὖν οὐ τὸ μὲν ὅλον	ἡ	ῥητορικὴ ἂν εἴη τέχνη ψυχαγωγία
[263]	~ποτέρωθι οὖν εὐαπατητότεροί ἐσμεν, καὶ	ἡ	ῥητορικὴ ἐν ποτέροις μεῖζον δύναται;
[272]	~καλῶς τε καὶ τελέως ἐστὶν	ἡ	τέχνη ἀπειργασμένη, πρότερον δ᾽ οὔ·
[245]	εὐτυχίᾳ τῇ μεγίστῃ (παρὰ θεῶν	ἡ	τοιαύτη μανία δίδοται· ~ἡ δὲ
[239]	~τίνα βλάβην περὶ τὴν κτῆσιν	ἡ	τοῦ ἐρῶντος ὁμιλία τε καὶ
[251]	διὰ τῶν ὀμμάτων ~ἐθερμάνθη ᾗ	ἡ	τοῦ πτεροῦ φύσις ἄρδεται, θερμανθέντος
[251]	τὰ οὖλα, ταὐτὸν δὴ πέπονθεν	ἡ	τοῦ πτεροφυεῖν ἀρχομένου ψυχή· ζεῖ
[255]	ταῖς ἄλλαις ὁμιλίαις, ~(τότ᾽ ἤδη	ἡ	τοῦ ῥεύματος ἐκείνου πηγή, ὃν
[245]	ποίησις ὑπὸ τῆς τῶν μαινομένων	ἡ	τοῦ ~σωφρονοῦντος ἠφανίσθη. ~(τοσαῦτα μέν
[249]	πτεροῦται πρὸ τοσούτου χρόνου ~πλὴν	ἡ	τοῦ φιλοσοφήσαντος ἀδόλως ἢ παιδεραστήσαντος
[249]	διὸ δὴ δικαίως μόνη πτεροῦται	ἡ	τοῦ φιλοσόφου διάνοια· πρὸς γὰρ
[240]	ἀλλ᾽ ὅμως κόρον γε καὶ	ἡ	τούτων συνουσία ἔχει. ~καὶ μὴν
[240]	καὶ βλάβῃ μεγάλῃ, ὅμως ἐπέμειξεν	~ἡ	φύσις ἡδονήν τινα οὐκ ἄμουσον,
[272]	~ὅτι (οὗτός ἐστι καὶ αὕτη	ἡ	φύσις περὶ ἧς τότε ἦσαν
[248]	γὰρ τὸ αὐτὸ ὅθεν ἥκει	ἡ	ψυχὴ ~ἑκάστη οὐκ ἀφικνεῖται ἐτῶν
[242]	ἑταῖρε, μαντικόν γέ ~τι καὶ	ἡ	ψυχή· ἐμὲ γὰρ ἔθραξε μέν
[251]	αὑτήν, ὥστε πᾶσα κεντουμένη κύκλῳ	ἡ	ψυχὴ ~οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, μνήμην
[249]	ἐκείνων ἅ ποτ᾽ εἶδεν ἡμῶν	ἡ	ψυχὴ ~συμπορευθεῖσα θεῷ καὶ ὑπεριδοῦσα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/10/2007