Pages |
[246] |
μὲν
ψυχήν,
ἔχον
δὲ
σῶμα,
|
τὸν |
ἀεὶ
~δὲ
χρόνον
ταῦτα
συμπεφυκότα. |
[231] |
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
ὄντα
τυχεῖν
|
τὸν |
ἄξιον
~τῆς
σῆς
φιλίας.
εἰ |
[258] |
καὶ
ὃς
καὶ
ὃς>
εἶπεν"
|
~τὸν |
αὑτὸν
δὴ
λέγων
μάλα
σεμνῶς |
[231] |
εἰ
μὲν
ἐκ
τῶν
ἐρώντων
|
τὸν |
βέλτιστον
αἱροῖο,
~ἐξ
ὀλίγων
ἄν |
[257] |
πρὸς
ἔρωτα
~μετὰ
φιλοσόφων
λόγων
|
τὸν |
βίον
ποιῆται.
~(Φαῖδρος)
~συνεύχομαί
σοι, |
[249] |
χιλιετεῖ,
ἐὰν
ἕλωνται
τρὶς
ἐφεξῆς
|
τὸν |
βίον
~τοῦτον,
οὕτω
πτερωθεῖσαι
τρισχιλιοστῷ |
[252] |
τι
ἔμμετρον·
~ὑμνοῦσι
δὲ
ὧδε
|
~(τὸν |
δ᾽
ἤτοι
θνητοὶ
μὲν
ἔρωτα |
[276] |
ἂν
ᾗ
λέγεις
ποιοῖ.
~(Σωκράτης)
|
~τὸν |
δὲ
δικαίων
τε
καὶ
καλῶν |
[267] |
ἐν
κατηγορίᾳ
τε
καὶ
~ἀπολογίᾳ.
|
τὸν |
δὲ
κάλλιστον
Πάριον
Εὐηνὸν
ἐς |
[273] |
μόνου
φάναι
τοῦ
ἀνδρικοῦ
συγκεκόφθαι,
|
τὸν |
δὲ
τοῦτο
μὲν
ἐλέγχειν
ὡς |
[254] |
ἑκόντα
διὰ
τὸ
μὴ
~ἀντιτείνειν,
|
τὸν |
δὲ
ὑβριστὴν
μάλ᾽
ἄκοντα.
ἀπελθόντε |
[247] |
θεωροῦσι
τὰ
ἔξω
τοῦ
οὐρανοῦ.
|
~τὸν |
δὲ
ὑπερουράνιον
τόπον
οὔτε
τις |
[261] |
ταῦτ᾽
ἀκήκοας;
~(Φαῖδρος)
~οὐ
μὰ
|
τὸν |
Δί᾽
οὐ
παντάπασιν
οὕτως,
ἀλλὰ |
[244] |
καὶ
τελετῶν
τυχοῦσα
ἐξάντη
~ἐποίησε
|
τὸν |
(ἑαυτῆς)
ἔχοντα
πρός
τε
τὸν |
[275] |
οἰόμενος
εἶναι
λόγους
~(γεγραμμένους
τοῦ
|
τὸν |
εἰδότα
ὑπομνῆσαι
περὶ
ὧν
ἂν |
[265] |
προσεπαίσαμεν
μετρίως
τε
καὶ
εὐφήμως
|
τὸν |
~ἐμόν
τε
καὶ
σὸν
δεσπότην |
[278] |
ὑεῖς
γνησίους
εἶναι,
~πρῶτον
μὲν
|
τὸν |
ἐν
αὑτῷ,
ἐὰν
εὑρεθεὶς
ἐνῇ, |
[256] |
ἀγαγόντα,
μακάριον
μὲν
(καὶ
ὁμονοητικὸν
|
τὸν |
ἐνθάδε
~βίον
διάγουσιν,
ἐγκρατεῖς
αὑτῶν |
[255] |
μοῖραν
φιλίας
~οὐδεμίαν
παρέχονται
πρὸς
|
τὸν |
ἔνθεον
φίλον.
ὅταν
δὲ
χρονίζῃ |
[248] |
ἑπομένη
καὶ
~εἰκασμένη
ὑπερῆρεν
εἰς
|
τὸν |
ἔξω
τόπον
τὴν
τοῦ
ἡνιόχου |
[260] |
περὶ
ὄνου
σκιᾶς
ὡς
ἵππου
|
τὸν |
ἔπαινον
ποιούμενος,
ἀλλὰ
περὶ
κακοῦ |
[240] |
λήξας
δὲ
τοῦ
ἔρωτος
εἰς
|
τὸν |
ἔπειτα
χρόνον
~ἄπιστος,
~εἰς
ὃν |
[244] |
πρός
τε
τὸν
παρόντα
καὶ
|
τὸν |
ἔπειτα
χρόνον,
~λύσιν
τῷ
ὀρθῶς |
[255] |
ἐρῶν
~ὠνόμασε,
πολλὴ
φερομένη
πρὸς
|
τὸν |
ἐραστήν,
ἡ
μὲν
εἰς
αὐτὸν |
[256] |
σπαργῶν
δὲ
καὶ
ἀπορῶν
περιβάλλει
|
τὸν |
~ἐραστὴν
καὶ
φιλεῖ,
ὡς
σφόδρ᾽ |
[239] |
ἀγνοῶν
καὶ
πάντα
~ἀποβλέπων
εἰς
|
τὸν |
ἐραστήν,
οἷος
ὢν
τῷ
μὲν |
[263] |
Νύμφας
τὰς
Ἀχελῴου
καὶ
Πᾶνα
|
τὸν |
Ἑρμοῦ
~Λυσίου
τοῦ
Κεφάλου
πρὸς |
[253] |
ἀνθρώπῳ
μετασχεῖν·
καὶ
τούτων
δὴ
|
τὸν |
~ἐρώμενον
αἰτιώμενοι
ἔτι
τε
μᾶλλον |
[255] |
εὔνοια
γιγνομένη
τοῦ
ἐρῶντος
ἐκπλήττει
|
τὸν |
ἐρώμενον
~διαισθανόμενον
ὅτι
οὐδ᾽
οἱ |
[239] |
πρὸ
παντὸς
εὔξαιτ᾽
ἂν
εἶναι
|
τὸν |
~ἐρώμενον·
πατρὸς
γὰρ
καὶ
μητρὸς |
[238] |
δουλεύοντί
τε
ἡδονῇ
ἀνάγκη
που
|
τὸν |
ἐρώμενον
ὡς
ἥδιστον
ἑαυτῷ
~παρασκευάζειν· |
[255] |
πλησιάζειν,
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἀπωθῇ
|
τὸν |
ἐρῶντα,
~προϊόντος
δὲ
ἤδη
τοῦ |
[234] |
ἐγὼ
μὲν
~οἶμαι
οὐδ᾽
ἂν
|
τὸν |
ἐρῶντα
πρὸς
ἅπαντάς
σε
κελεύειν |
[237] |
τῶν
καλῶν,
ἴσμεν.
τῷ
δὴ
|
τὸν |
ἐρῶντά
τε
καὶ
μὴ
κρινοῦμεν; |
[236] |
καὶ
ἐγὼ
οὕτως·
~τὸ
μὲν
|
τὸν |
ἐρῶντα
(τοῦ
μὴ
ἐρῶντος
μᾶλλον |
[243] |
τοίνυν
ἔγωγε
αἰσχυνόμενος,
καὶ
αὐτὸν
|
τὸν |
ἔρωτα
δεδιώς,
ἐπιθυμῶ
~ποτίμῳ
λόγῳ |
[263] |
τοῦ
ἐρωτικοῦ
ἠνάγκασεν
ἡμᾶς
ὑπολαβεῖν
|
τὸν |
ἔρωτα
ἕν
τι
τῶν
ὄντων |
[242] |
ταύτῃ
τε
οὖν
ἡμαρτανέτην
περὶ
|
τὸν |
ἔρωτα,
ἔτι
τε
ἡ
εὐήθεια |
[265] |
μανίαν
~γάρ
τινα
ἐφήσαμεν
εἶναι
|
τὸν |
ἔρωτα.
ἦ
γάρ;
~(Φαῖδρος)
ναί. |
[231] |
κακῶς
διέθεντο
τῶν
αὑτῶν
διὰ
|
τὸν |
ἔρωτα
καὶ
ἃ
~πεποιήκασιν
εὖ, |
[242] |
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Σωκράτης)
τί
οὖν;
|
τὸν |
ἔρωτα
οὐκ
Ἀφροδίτης
καὶ
θεόν |
[263] |
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
~τί
οὖν;
|
τὸν |
ἔρωτα
πότερον
φῶμεν
εἶναι
τῶν |
[243] |
δεῖν
~(ἡμῖν
ὁμολογεῖν
ἃ
ψέγομεν
|
τὸν |
ἔρωτα;
~(Φαῖδρος)
ἴσως
νὴ
Δί᾽ |
[252] |
ἀποθέτων
ἐπῶν
δύο
~ἔπη
εἰς
|
τὸν |
ἔρωτα,
ὧν
τὸ
ἕτερον
ὑβριστικὸν |
[241] |
~ταῦτα
ψέγων;
ἐὰν
δ᾽
ἐπαινεῖν
|
τὸν |
ἕτερον
ἄρξωμαι,
τί
με
οἴει |
[241] |
οὖν
ἑνὶ
λόγῳ
ὅτι
ὅσα
|
τὸν |
ἕτερον
λελοιδορήκαμεν,
τῷ
ἑτέρῳ
τἀναντία |
[277] |
ἀεὶ
ἀθάνατον
παρέχειν
~ἱκανοί,
καὶ
|
τὸν |
ἔχοντα
εὐδαιμονεῖν
ποιοῦντες
εἰς
ὅσον |
[238] |
γενομένη,
τὴν
αὑτῆς
ἐπωνυμίαν
~ὀνομαζόμενον
|
τὸν |
ἔχοντα
παρέχεται,
οὔτε
τινὰ
καλὴν |
[238] |
~ἐπιθυμιῶν
ἐπιθυμία
(γαστριμαργία
τε
καὶ
|
τὸν |
ἔχοντα
ταὐτὸν
τοῦτο
~κεκλημένον
παρέξεται· |
[251] |
ποθοῦσα
ὅπου
ἂν
οἴηται
ὄψεσθαι
|
τὸν |
ἔχοντα
τὸ
κάλλος·
ἰδοῦσα
δὲ |
[267] |
γὰρ
ἂν
σύμψηφον
αὐτῷ
καὶ
|
τὸν |
Ἠλεῖον
ξένον
~γενέσθαι.
~(Φαῖδρος)
τί |
[240] |
καὶ
ὁ
παλαιὸς
~λόγος
τέρπειν
|
τὸν |
ἥλικα
ἡ
γὰρ
οἶμαι
χρόνου |
[255] |
ἵππος
ἔχει
ὅτι
λέγῃ
~πρὸς
|
τὸν |
ἡνίοχον,
~καὶ
ἀξιοῖ
ἀντὶ
πολλῶν |
[274] |
Ἕλληνες
Αἰγυπτίας
Θήβας
καλοῦσι,
καὶ
|
τὸν |
θεὸν
Ἄμμωνα,
παρὰ
τοῦτον
~ἐλθὼν |
[253] |
διὰ
τὸ
συντόνως
ἠναγκάσθαι
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν
βλέπειν,
καὶ
ἐφαπτόμενοι
~αὐτοῦ |
[253] |
~ἑκάστου
τῶν
θεῶν
οὕτω
κατὰ
|
τὸν |
θεὸν
ἰόντες
ζητοῦσι
τὸν
σφέτερον |
[229] |
ἀναγνῶμεν;
~(Σωκράτης)
~δεῦρ᾽
ἐκτραπόμενοι
κατὰ
|
τὸν |
Ἰλισὸν
ἴωμεν,
εἶτα
ὅπου
ἂν |
[251] |
διὰ
ταῦτα
ἵμερος
~καλεῖται
δεχομένη
|
(τὸν |
ἵμερον)
ἄρδηταί
τε
καὶ
θερμαίνηται, |
[240] |
ἢ
τίνας
ἡδονὰς
~διδοὺς
ποιήσει
|
τὸν |
ἴσον
χρόνον
συνόντα
μὴ
οὐχὶ |
[231] |
φιλίας.
εἰ
τοίνυν
τὸν
νόμον
|
τὸν |
καθεστηκότα
δέδοικας,
~μὴ
πυθομένων
τῶν |
[255] |
τοῦ
κάλλους
ῥεῦμα
~πάλιν
εἰς
|
τὸν |
καλὸν
διὰ
τῶν
ὀμμάτων
ἰόν, |
[254] |
ἡνιόχου
προνοίᾳ,
καὶ
~ὅταν
ἴδῃ
|
τὸν |
καλόν,
φόβῳ
διόλλυται·
ὥστε
συμβαίνει |
[278] |
~(Σωκράτης)
τίνα
τοῦτον;
~(Φαῖδρος)
~Ἰσοκράτη
|
τὸν |
καλόν·
ᾧ
τί
ἀπαγγελεῖς,
ὦ |
[238] |
περὶ
δ᾽
αὖ
μέθας
τυραννεύσασα,
|
τὸν |
κεκτημένον
ταύτῃ
~ἄγουσα,
δῆλον
οὗ |
[246] |
ἐπτερωμένη
μετεωροπορεῖ
τε
καὶ
πάντα
|
τὸν |
κόσμον
διοικεῖ,
ἡ
δὲ
~πτερορρυήσασα |
[228] |
ὡς
μὲν
ἐγὼ
οἶμαι,
νὴ
|
τὸν |
κύνα,
ἐξεπιστάμενος
τὸν
λόγον,
εἰ |
[228] |
ἱματίῳ·
τοπάζω
~γάρ
σε
ἔχειν
|
τὸν |
λόγον
αὐτόν.
εἰ
δὲ
τοῦτό |
[257] |
ταῦθ᾽
(ἡμῖν
εἶναι,
ταῦτα
~γίγνεσθαι.
|
τὸν |
λόγον
δέ
σου
πάλαι
θαυμάσας |
[228] |
οἶμαι,
νὴ
τὸν
κύνα,
ἐξεπιστάμενος
|
τὸν |
λόγον,
εἰ
μὴ
~πάνυ
τι |
[236] |
μήν,
ἐάν
μοι
μὴ
εἴπῃς
|
τὸν |
~λόγον
ἐναντίον
αὐτῆς
ταύτης,
μηδέποτέ |
[270] |
χρὴ
μέντοι
πρὸς
τῷ
Ἱπποκράτει
|
τὸν |
λόγον
~ἐξετάζοντα
σκοπεῖν
εἰ
συμφωνεῖ. |
[234] |
ὑπ᾽
ἐμοῦ
τε
καὶ
σοῦ
|
τὸν |
λόγον
ἐπαινεθῆναι,
ὡς
τὰ
δέοντα |
[264] |
που,
ὡς
~ἐγᾦμαι.
~(Φαῖδρος)
σκώπτεις
|
τὸν |
λόγον
ἡμῶν,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης) |
[264] |
ἐξ
ὑπτίας
ἀνάπαλιν
διανεῖν
ἐπιχειρεῖ
|
τὸν |
λόγον,
καὶ
ἄρχεται
ἀφ᾽
ὧν |
[237] |
ἐρῶ,
ἵν᾽
ὅτι
τάχιστα
διαδράμω
|
τὸν |
λόγον
καὶ
μὴ
βλέπων
πρὸς |
[242] |
μέν
τι
καὶ
πάλαι
λέγοντα
|
τὸν |
λόγον,
καί
πως
~ἐδυσωπούμην
κατ᾽ |
[259] |
~οὐκοῦν,
ὅπερ
νῦν
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
|
τὸν |
λόγον
ὅπῃ
καλῶς
ἔχει
λέγειν |
[264] |
ὦ
Σώκρατες,
τελευτή,
περὶ
οὗ
|
τὸν |
λόγον
ποιεῖται.
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ |
[277] |
ἀνευρίσκων,
οὕτω
τιθῇ
καὶ
διακοσμῇ
|
τὸν |
~λόγον,
ποικίλῃ
μὲν
ποικίλους
ψυχῇ |
[257] |
τινα
ψοφοδεᾶ.
ἴσως
δὲ
καὶ
|
τὸν |
λοιδορούμενον
~αὐτῷ
οἴει
ὀνειδίζοντα
λέγειν |
[269] |
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
|
τὸν |
μελίγηρυν
Ἄδραστον
οἰόμεθα
ἢ
καὶ |
[262] |
δ᾽
οὔ;
~(Σωκράτης)
~δεῖ
ἄρα
|
τὸν |
μέλλοντα
ἀπατήσειν
μὲν
ἄλλον,
αὐτὸν |
[268] |
ἀνάγκη
μὲν
καὶ
~ταῦτ᾽
ἐπίστασθαι
|
τὸν |
μέλλοντα
ἁρμονικὸν
ἔσεσθαι,
οὐδὲν
μὴν |
[272] |
τοιούτων
φύσει
ὄντων
ἢ
τροφῇ,
|
τὸν |
μέλλοντα
ἱκανῶς
ῥητορικὸν
~ἔσεσθαι.
τὸ |
[271] |
λόγου
δύναμις
τυγχάνει
ψυχαγωγία
οὖσα,
|
(τὸν |
μέλλοντα
ῥητορικὸν
~ἔσεσθαι
ἀνάγκη
εἰδέναι |
[272] |
τὸ
εἰκός,
ᾧ
δεῖν
προσέχειν
|
τὸν |
~μέλλοντα
τέχνῃ
ἐρεῖν.
οὐδὲ
γὰρ |
[263] |
ἐν
οἷς
πλανώμεθα.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
τὸν |
μέλλοντα
τέχνην
ῥητορικὴν
μετιέναι
πρῶτον |
[273] |
δὴ
τἀληθὲς
μηδέτερον
λέγειν,
ἀλλὰ
|
τὸν |
μὲν
δειλὸν
μὴ
~ὑπὸ
μόνου |
[254] |
ἰσχία
ἄμφω
καθίσαι
τὼ
ἵππω,
|
τὸν |
μὲν
ἑκόντα
διὰ
τὸ
μὴ |
[278] |
ἀπὸ
τρόπου.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
αὖ
|
τὸν |
μὴ
ἔχοντα
τιμιώτερα
ὧν
συνέθηκεν |
[231] |
~τῆς
σῆς
φιλίας.
εἰ
τοίνυν
|
τὸν |
νόμον
τὸν
καθεστηκότα
δέδοικας,
~μὴ |
[274] |
ἡμῶν,
~ὁμοδούλοις
δεῖ
χαρίζεσθαι
(μελετᾶν
|
τὸν |
νοῦν
ἔχοντα,
~ὅτι
μὴ
πάρεργον, |
[235] |
τῷ
γὰρ
ῥητορικῷ
αὐτοῦ
~μόνῳ
|
τὸν |
νοῦν
προσεῖχον,
τοῦτο
δὲ
οὐδ᾽ |
[254] |
κακίζων
τόν
τε
ἡνίοχον
καὶ
|
τὸν |
ὁμόζυγα
ὡς
δειλίᾳ
τε
~καὶ |
[261] |
αὖ
τἀναντία;
~(Φαῖδρος)
οὕτως.
~(Σωκράτης)
|
~τὸν |
οὖν
Ἐλεατικὸν
Παλαμήδην
λέγοντα
οὐκ |
[238] |
θεῷ
μελήσει,
ἡμῖν
δὲ
πρὸς
|
τὸν |
παῖδα
πάλιν
τῷ
λόγῳ
ἰτέον. |
[237] |
ὃς
οὐδενὸς
ἧττον
ἐρῶν
ἐπεπείκει
|
τὸν |
~παῖδα
ὡς
οὐκ
ἐρῴη.
καί |
[244] |
τὸν
(ἑαυτῆς)
ἔχοντα
πρός
τε
|
τὸν |
παρόντα
καὶ
τὸν
ἔπειτα
χρόνον, |
[227] |
ἀκοῦσαι,
~ὥστ᾽
ἐὰν
βαδίζων
ποιῇ
|
τὸν |
περίπατον
Μέγαράδε
καὶ
κατὰ
Ἡρόδικον |
[270] |
διανοίας
ἀφικόμενος,
ὧν
δὴ
πέρι
|
τὸν |
πολὺν
λόγον
ἐποιεῖτο
~Ἀναξαγόρας,
ἐντεῦθεν |
[242] |
τούτῳ;
~(Σωκράτης)
~ἡνίκ᾽
ἔμελλον,
ὠγαθέ,
|
τὸν |
ποταμὸν
διαβαίνειν,
τὸ
δαιμόνιόν
τε |
[242] |
προσήκει
αὐτῷ,
~τοῦτο
(πείσεται·
κἀγὼ
|
τὸν |
ποταμὸν
τοῦτον
διαβὰς
ἀπέρχομαι
πρὶν |
[249] |
ἀπέρχονται.
αἱ
δὲ
ἄλλαι,
ὅταν
|
τὸν |
~πρῶτον
βίον
τελευτήσωσιν,
κρίσεως
ἔτυχον, |
[231] |
εἰ
δ᾽
ἐκ
τῶν
ἄλλων
|
τὸν |
σαυτῷ
ἐπιτηδειότατον,
ἐκ
~πολλῶν·
ὥστε |
[278] |
πῶς
ποιήσεις;
οὐδὲ
γὰρ
οὐδὲ
|
τὸν |
σὸν
ἑταῖρον
δεῖ
παρελθεῖν.
~(Σωκράτης) |
[279] |
μοι
φίλια.
πλούσιον
δὲ
νομίζοιμι
|
τὸν |
~σοφόν·
τὸ
δὲ
χρυσοῦ
πλῆθος |
[228] |
μέν,
ἰδών,
ἥσθη
ὅτι
ἕξοι
|
τὸν |
~συγκορυβαντιῶντα,
(καὶ
προάγειν
ἐκέλευε.
δεομένου |
[253] |
κατὰ
τὸν
θεὸν
ἰόντες
ζητοῦσι
|
τὸν |
σφέτερον
παῖδα
~πεφυκέναι,
καὶ
ὅταν |
[273] |
πράττειν
πρὸς
ἀνθρώπους
δεῖ
~διαπονεῖσθαι
|
τὸν |
σώφρονα,
ἀλλὰ
τοῦ
θεοῖς
κεχαρισμένα |
[245] |
~δεδιττόμενος
ὡς
πρὸ
τοῦ
κεκινημένου
|
τὸν |
σώφρονα
δεῖ
προαιρεῖσθαι
φίλον·
~ἀλλὰ |
[268] |
εἴποι
ὅτι
οὐδαμῶς·
ἀλλ᾽
ἀξιῶ
|
τὸν |
ταῦτα
(παρ᾽
ἐμοῦ
μαθόντα
αὐτὸν |
[268] |
κωλύει
μηδὲ
~σμικρὸν
ἁρμονίας
ἐπαΐειν
|
τὸν |
τὴν
σὴν
ἕξιν
ἔχοντα·
τὰ |
[252] |
~πόθου·
πρὸς
γὰρ
τῷ
σέβεσθαι
|
τὸν |
τὸ
κάλλος
(ἔχοντα
ἰατρὸν
ηὕρηκε |
[278] |
τῶνδε
~ἐπωνυμίαν
ἔχοντα
δεῖ
(λέγεσθαι
|
τὸν |
τοιοῦτον,
ἀλλ᾽
ἐφ᾽
οἷς
ἐσπούδακεν |
[247] |
~ἀληθοῦς
ἐπιστήμης
γένος,
τοῦτον
ἔχει
|
(τὸν |
τόπον.
ἅτ᾽
οὖν
θεοῦ
διάνοια |
[230] |
ἄνθης,
ὡς
ἂν
εὐωδέστατον
παρέχοι
|
τὸν |
τόπον·
ἥ
τε
αὖ
πηγὴ |
[276] |
σιγᾶν
πρὸς
οὓς
δεῖ.
~(Φαῖδρος)
|
~τὸν |
τοῦ
εἰδότος
λόγον
λέγεις
ζῶντα |
[243] |
τοῦθ᾽
οὕτω·
σοῦ
γὰρ
εἰπόντος
|
τὸν |
τοῦ
ἐραστοῦ
ἔπαινον,
~πᾶσα
ἀνάγκη |
[264] |
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
~σκέψαι
τοίνυν
|
τὸν |
τοῦ
ἑταίρου
σου
λόγον
εἴτε |
[257] |
Φαῖδρός
τε
καὶ
ἐγώ,
~Λυσίαν
|
τὸν |
τοῦ
λόγου
πατέρα
αἰτιώμενος
παῦε |
[232] |
πρότερον
τοῦ
σώματος
ἐπεθύμησαν
ἢ
|
τὸν |
~τρόπον
ἔγνωσαν
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[271] |
πέρι
~παγκάλως·
πρὶν
ἂν
οὖν
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον
λέγωσί
τε
καὶ |
[263] |
πρὸς
τοῦτο
ἤδη
συνταξάμενος
πάντα
|
τὸν |
ὕστερον
~λόγον
διεπεράνατο;
βούλει
πάλιν |
[252] |
τινα
~εἶναι
ζητοῦσι
τὴν
ψυχὴν
|
τὸν |
ὑφ᾽
αὑτῶν
ἐρώμενον·
σκοποῦσιν
οὖν |
[235] |
τοῦτο
δὲ
οἶμαι
~οὐδ᾽
ἂν
|
τὸν |
φαυλότατον
παθεῖν
συγγραφέα.
αὐτίκα
περὶ |
[254] |
καὶ
ἐκτείνας
~τὴν
κέρκον,
ἐνδακὼν
|
τὸν |
χαλινόν,
μετ᾽
ἀναιδείας
ἕλκει·
ὁ |
[254] |
τῶν
ὀδόντων
βίᾳ
ὀπίσω
σπάσας
|
τὸν |
χαλινόν,
τήν
τε
~κακηγόρον
γλῶτταν |
[266] |
βέλτιστον
~λογοδαίδαλον
Βυζάντιον
ἄνδρα.
~(Φαῖδρος)
|
τὸν |
χρηστὸν
λέγεις
Θεόδωρον;
~(Σωκράτης)
~τί |