Alphabétiquement     [«   »]
τοιῶνδε 1
τολμᾷ 1
τολμητέον 1
τὸν 128
τόν 6
τοπάζω 1
τόπον 5
Fréquences     [«    »]
123
113 τὰ
115
128 τὸν
132 δὴ
133 ἐν
138 ἂν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

τὸν


Pages
[246]   μὲν ψυχήν, ἔχον δὲ σῶμα,  τὸν   ἀεὶ ~δὲ χρόνον ταῦτα συμπεφυκότα.
[231]   ἐν τοῖς πολλοῖς ὄντα τυχεῖν  τὸν   ἄξιον ~τῆς σῆς φιλίας. εἰ
[258]   καὶ ὃς καὶ ὃς> εἶπεν"  ~τὸν   αὑτὸν δὴ λέγων μάλα σεμνῶς
[231]   εἰ μὲν ἐκ τῶν ἐρώντων  τὸν   βέλτιστον αἱροῖο, ~ἐξ ὀλίγων ἄν
[257]   πρὸς ἔρωτα ~μετὰ φιλοσόφων λόγων  τὸν   βίον ποιῆται. ~(Φαῖδρος) ~συνεύχομαί σοι,
[249]   χιλιετεῖ, ἐὰν ἕλωνται τρὶς ἐφεξῆς  τὸν   βίον ~τοῦτον, οὕτω πτερωθεῖσαι τρισχιλιοστῷ
[252]   τι ἔμμετρον· ~ὑμνοῦσι δὲ ὧδε  ~(τὸν   δ᾽ ἤτοι θνητοὶ μὲν ἔρωτα
[276]   ἂν λέγεις ποιοῖ. ~(Σωκράτης)  ~τὸν   δὲ δικαίων τε καὶ καλῶν
[267]   ἐν κατηγορίᾳ τε καὶ ~ἀπολογίᾳ.  τὸν   δὲ κάλλιστον Πάριον Εὐηνὸν ἐς
[273]   μόνου φάναι τοῦ ἀνδρικοῦ συγκεκόφθαι,  τὸν   δὲ τοῦτο μὲν ἐλέγχειν ὡς
[254]   ἑκόντα διὰ τὸ μὴ ~ἀντιτείνειν,  τὸν   δὲ ὑβριστὴν μάλ᾽ ἄκοντα. ἀπελθόντε
[247]   θεωροῦσι τὰ ἔξω τοῦ οὐρανοῦ.  ~τὸν   δὲ ὑπερουράνιον τόπον οὔτε τις
[261]   ταῦτ᾽ ἀκήκοας; ~(Φαῖδρος) ~οὐ μὰ  τὸν   Δί᾽ οὐ παντάπασιν οὕτως, ἀλλὰ
[244]   καὶ τελετῶν τυχοῦσα ἐξάντη ~ἐποίησε  τὸν   (ἑαυτῆς) ἔχοντα πρός τε τὸν
[275]   οἰόμενος εἶναι λόγους ~(γεγραμμένους τοῦ  τὸν   εἰδότα ὑπομνῆσαι περὶ ὧν ἂν
[265]   προσεπαίσαμεν μετρίως τε καὶ εὐφήμως  τὸν   ~ἐμόν τε καὶ σὸν δεσπότην
[278]   ὑεῖς γνησίους εἶναι, ~πρῶτον μὲν  τὸν   ἐν αὑτῷ, ἐὰν εὑρεθεὶς ἐνῇ,
[256]   ἀγαγόντα, μακάριον μὲν (καὶ ὁμονοητικὸν  τὸν   ἐνθάδε ~βίον διάγουσιν, ἐγκρατεῖς αὑτῶν
[255]   μοῖραν φιλίας ~οὐδεμίαν παρέχονται πρὸς  τὸν   ἔνθεον φίλον. ὅταν δὲ χρονίζῃ
[248]   ἑπομένη καὶ ~εἰκασμένη ὑπερῆρεν εἰς  τὸν   ἔξω τόπον τὴν τοῦ ἡνιόχου
[260]   περὶ ὄνου σκιᾶς ὡς ἵππου  τὸν   ἔπαινον ποιούμενος, ἀλλὰ περὶ κακοῦ
[240]   λήξας δὲ τοῦ ἔρωτος εἰς  τὸν   ἔπειτα χρόνον ~ἄπιστος, ~εἰς ὃν
[244]   πρός τε τὸν παρόντα καὶ  τὸν   ἔπειτα χρόνον, ~λύσιν τῷ ὀρθῶς
[255]   ἐρῶν ~ὠνόμασε, πολλὴ φερομένη πρὸς  τὸν   ἐραστήν, μὲν εἰς αὐτὸν
[256]   σπαργῶν δὲ καὶ ἀπορῶν περιβάλλει  τὸν   ~ἐραστὴν καὶ φιλεῖ, ὡς σφόδρ᾽
[239]   ἀγνοῶν καὶ πάντα ~ἀποβλέπων εἰς  τὸν   ἐραστήν, οἷος ὢν τῷ μὲν
[263]   Νύμφας τὰς Ἀχελῴου καὶ Πᾶνα  τὸν   Ἑρμοῦ ~Λυσίου τοῦ Κεφάλου πρὸς
[253]   ἀνθρώπῳ μετασχεῖν· καὶ τούτων δὴ  τὸν   ~ἐρώμενον αἰτιώμενοι ἔτι τε μᾶλλον
[255]   εὔνοια γιγνομένη τοῦ ἐρῶντος ἐκπλήττει  τὸν   ἐρώμενον ~διαισθανόμενον ὅτι οὐδ᾽ οἱ
[239]   πρὸ παντὸς εὔξαιτ᾽ ἂν εἶναι  τὸν   ~ἐρώμενον· πατρὸς γὰρ καὶ μητρὸς
[238]   δουλεύοντί τε ἡδονῇ ἀνάγκη που  τὸν   ἐρώμενον ὡς ἥδιστον ἑαυτῷ ~παρασκευάζειν·
[255]   πλησιάζειν, καὶ διὰ τοῦτο ἀπωθῇ  τὸν   ἐρῶντα, ~προϊόντος δὲ ἤδη τοῦ
[234]   ἐγὼ μὲν ~οἶμαι οὐδ᾽ ἂν  τὸν   ἐρῶντα πρὸς ἅπαντάς σε κελεύειν
[237]   τῶν καλῶν, ἴσμεν. τῷ δὴ  τὸν   ἐρῶντά τε καὶ μὴ κρινοῦμεν;
[236]   καὶ ἐγὼ οὕτως· ~τὸ μὲν  τὸν   ἐρῶντα (τοῦ μὴ ἐρῶντος μᾶλλον
[243]   τοίνυν ἔγωγε αἰσχυνόμενος, καὶ αὐτὸν  τὸν   ἔρωτα δεδιώς, ἐπιθυμῶ ~ποτίμῳ λόγῳ
[263]   τοῦ ἐρωτικοῦ ἠνάγκασεν ἡμᾶς ὑπολαβεῖν  τὸν   ἔρωτα ἕν τι τῶν ὄντων
[242]   ταύτῃ τε οὖν ἡμαρτανέτην περὶ  τὸν   ἔρωτα, ἔτι τε εὐήθεια
[265]   μανίαν ~γάρ τινα ἐφήσαμεν εἶναι  τὸν   ἔρωτα. γάρ; ~(Φαῖδρος) ναί.
[231]   κακῶς διέθεντο τῶν αὑτῶν διὰ  τὸν   ἔρωτα καὶ ~πεποιήκασιν εὖ,
[242]   ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) τί οὖν;  τὸν   ἔρωτα οὐκ Ἀφροδίτης καὶ θεόν
[263]   τί μήν; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;  τὸν   ἔρωτα πότερον φῶμεν εἶναι τῶν
[243]   δεῖν ~(ἡμῖν ὁμολογεῖν ψέγομεν  τὸν   ἔρωτα; ~(Φαῖδρος) ἴσως νὴ Δί᾽
[252]   ἀποθέτων ἐπῶν δύο ~ἔπη εἰς  τὸν   ἔρωτα, ὧν τὸ ἕτερον ὑβριστικὸν
[241]   ~ταῦτα ψέγων; ἐὰν δ᾽ ἐπαινεῖν  τὸν   ἕτερον ἄρξωμαι, τί με οἴει
[241]   οὖν ἑνὶ λόγῳ ὅτι ὅσα  τὸν   ἕτερον λελοιδορήκαμεν, τῷ ἑτέρῳ τἀναντία
[277]   ἀεὶ ἀθάνατον παρέχειν ~ἱκανοί, καὶ  τὸν   ἔχοντα εὐδαιμονεῖν ποιοῦντες εἰς ὅσον
[238]   γενομένη, τὴν αὑτῆς ἐπωνυμίαν ~ὀνομαζόμενον  τὸν   ἔχοντα παρέχεται, οὔτε τινὰ καλὴν
[238]   ~ἐπιθυμιῶν ἐπιθυμία (γαστριμαργία τε καὶ  τὸν   ἔχοντα ταὐτὸν τοῦτο ~κεκλημένον παρέξεται·
[251]   ποθοῦσα ὅπου ἂν οἴηται ὄψεσθαι  τὸν   ἔχοντα τὸ κάλλος· ἰδοῦσα δὲ
[267]   γὰρ ἂν σύμψηφον αὐτῷ καὶ  τὸν   Ἠλεῖον ξένον ~γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) τί
[240]   καὶ παλαιὸς ~λόγος τέρπειν  τὸν   ἥλικα γὰρ οἶμαι χρόνου
[255]   ἵππος ἔχει ὅτι λέγῃ ~πρὸς  τὸν   ἡνίοχον, ~καὶ ἀξιοῖ ἀντὶ πολλῶν
[274]   Ἕλληνες Αἰγυπτίας Θήβας καλοῦσι, καὶ  τὸν   θεὸν Ἄμμωνα, παρὰ τοῦτον ~ἐλθὼν
[253]   διὰ τὸ συντόνως ἠναγκάσθαι πρὸς  τὸν   θεὸν βλέπειν, καὶ ἐφαπτόμενοι ~αὐτοῦ
[253]   ~ἑκάστου τῶν θεῶν οὕτω κατὰ  τὸν   θεὸν ἰόντες ζητοῦσι τὸν σφέτερον
[229]   ἀναγνῶμεν; ~(Σωκράτης) ~δεῦρ᾽ ἐκτραπόμενοι κατὰ  τὸν   Ἰλισὸν ἴωμεν, εἶτα ὅπου ἂν
[251]   διὰ ταῦτα ἵμερος ~καλεῖται δεχομένη  (τὸν   ἵμερον) ἄρδηταί τε καὶ θερμαίνηται,
[240]   τίνας ἡδονὰς ~διδοὺς ποιήσει  τὸν   ἴσον χρόνον συνόντα μὴ οὐχὶ
[231]   φιλίας. εἰ τοίνυν τὸν νόμον  τὸν   καθεστηκότα δέδοικας, ~μὴ πυθομένων τῶν
[255]   τοῦ κάλλους ῥεῦμα ~πάλιν εἰς  τὸν   καλὸν διὰ τῶν ὀμμάτων ἰόν,
[254]   ἡνιόχου προνοίᾳ, καὶ ~ὅταν ἴδῃ  τὸν   καλόν, φόβῳ διόλλυται· ὥστε συμβαίνει
[278]   ~(Σωκράτης) τίνα τοῦτον; ~(Φαῖδρος) ~Ἰσοκράτη  τὸν   καλόν· τί ἀπαγγελεῖς,
[238]   περὶ δ᾽ αὖ μέθας τυραννεύσασα,  τὸν   κεκτημένον ταύτῃ ~ἄγουσα, δῆλον οὗ
[246]   ἐπτερωμένη μετεωροπορεῖ τε καὶ πάντα  τὸν   κόσμον διοικεῖ, δὲ ~πτερορρυήσασα
[228]   ὡς μὲν ἐγὼ οἶμαι, νὴ  τὸν   κύνα, ἐξεπιστάμενος τὸν λόγον, εἰ
[228]   ἱματίῳ· τοπάζω ~γάρ σε ἔχειν  τὸν   λόγον αὐτόν. εἰ δὲ τοῦτό
[257]   ταῦθ᾽ (ἡμῖν εἶναι, ταῦτα ~γίγνεσθαι.  τὸν   λόγον δέ σου πάλαι θαυμάσας
[228]   οἶμαι, νὴ τὸν κύνα, ἐξεπιστάμενος  τὸν   λόγον, εἰ μὴ ~πάνυ τι
[236]   μήν, ἐάν μοι μὴ εἴπῃς  τὸν   ~λόγον ἐναντίον αὐτῆς ταύτης, μηδέποτέ
[270]   χρὴ μέντοι πρὸς τῷ Ἱπποκράτει  τὸν   λόγον ~ἐξετάζοντα σκοπεῖν εἰ συμφωνεῖ.
[234]   ὑπ᾽ ἐμοῦ τε καὶ σοῦ  τὸν   λόγον ἐπαινεθῆναι, ὡς τὰ δέοντα
[264]   που, ὡς ~ἐγᾦμαι. ~(Φαῖδρος) σκώπτεις  τὸν   λόγον ἡμῶν, Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[264]   ἐξ ὑπτίας ἀνάπαλιν διανεῖν ἐπιχειρεῖ  τὸν   λόγον, καὶ ἄρχεται ἀφ᾽ ὧν
[237]   ἐρῶ, ἵν᾽ ὅτι τάχιστα διαδράμω  τὸν   λόγον καὶ μὴ βλέπων πρὸς
[242]   μέν τι καὶ πάλαι λέγοντα  τὸν   λόγον, καί πως ~ἐδυσωπούμην κατ᾽
[259]   ~οὐκοῦν, ὅπερ νῦν προυθέμεθα σκέψασθαι,  τὸν   λόγον ὅπῃ καλῶς ἔχει λέγειν
[264]   Σώκρατες, τελευτή, περὶ οὗ  τὸν   λόγον ποιεῖται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[277]   ἀνευρίσκων, οὕτω τιθῇ καὶ διακοσμῇ  τὸν   ~λόγον, ποικίλῃ μὲν ποικίλους ψυχῇ
[257]   τινα ψοφοδεᾶ. ἴσως δὲ καὶ  τὸν   λοιδορούμενον ~αὐτῷ οἴει ὀνειδίζοντα λέγειν
[269]   μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ  τὸν   μελίγηρυν Ἄδραστον οἰόμεθα καὶ
[262]   δ᾽ οὔ; ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα  τὸν   μέλλοντα ἀπατήσειν μὲν ἄλλον, αὐτὸν
[268]   ἀνάγκη μὲν καὶ ~ταῦτ᾽ ἐπίστασθαι  τὸν   μέλλοντα ἁρμονικὸν ἔσεσθαι, οὐδὲν μὴν
[272]   τοιούτων φύσει ὄντων τροφῇ,  τὸν   μέλλοντα ἱκανῶς ῥητορικὸν ~ἔσεσθαι. τὸ
[271]   λόγου δύναμις τυγχάνει ψυχαγωγία οὖσα,  (τὸν   μέλλοντα ῥητορικὸν ~ἔσεσθαι ἀνάγκη εἰδέναι
[272]   τὸ εἰκός, δεῖν προσέχειν  τὸν   ~μέλλοντα τέχνῃ ἐρεῖν. οὐδὲ γὰρ
[263]   ἐν οἷς πλανώμεθα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  τὸν   μέλλοντα τέχνην ῥητορικὴν μετιέναι πρῶτον
[273]   δὴ τἀληθὲς μηδέτερον λέγειν, ἀλλὰ  τὸν   μὲν δειλὸν μὴ ~ὑπὸ μόνου
[254]   ἰσχία ἄμφω καθίσαι τὼ ἵππω,  τὸν   μὲν ἑκόντα διὰ τὸ μὴ
[278]   ἀπὸ τρόπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ  τὸν   μὴ ἔχοντα τιμιώτερα ὧν συνέθηκεν
[231]   ~τῆς σῆς φιλίας. εἰ τοίνυν  τὸν   νόμον τὸν καθεστηκότα δέδοικας, ~μὴ
[274]   ἡμῶν, ~ὁμοδούλοις δεῖ χαρίζεσθαι (μελετᾶν  τὸν   νοῦν ἔχοντα, ~ὅτι μὴ πάρεργον,
[235]   τῷ γὰρ ῥητορικῷ αὐτοῦ ~μόνῳ  τὸν   νοῦν προσεῖχον, τοῦτο δὲ οὐδ᾽
[254]   κακίζων τόν τε ἡνίοχον καὶ  τὸν   ὁμόζυγα ὡς δειλίᾳ τε ~καὶ
[261]   αὖ τἀναντία; ~(Φαῖδρος) οὕτως. ~(Σωκράτης)  ~τὸν   οὖν Ἐλεατικὸν Παλαμήδην λέγοντα οὐκ
[238]   θεῷ μελήσει, ἡμῖν δὲ πρὸς  τὸν   παῖδα πάλιν τῷ λόγῳ ἰτέον.
[237]   ὃς οὐδενὸς ἧττον ἐρῶν ἐπεπείκει  τὸν   ~παῖδα ὡς οὐκ ἐρῴη. καί
[244]   τὸν (ἑαυτῆς) ἔχοντα πρός τε  τὸν   παρόντα καὶ τὸν ἔπειτα χρόνον,
[227]   ἀκοῦσαι, ~ὥστ᾽ ἐὰν βαδίζων ποιῇ  τὸν   περίπατον Μέγαράδε καὶ κατὰ Ἡρόδικον
[270]   διανοίας ἀφικόμενος, ὧν δὴ πέρι  τὸν   πολὺν λόγον ἐποιεῖτο ~Ἀναξαγόρας, ἐντεῦθεν
[242]   τούτῳ; ~(Σωκράτης) ~ἡνίκ᾽ ἔμελλον, ὠγαθέ,  τὸν   ποταμὸν διαβαίνειν, τὸ δαιμόνιόν τε
[242]   προσήκει αὐτῷ, ~τοῦτο (πείσεται· κἀγὼ  τὸν   ποταμὸν τοῦτον διαβὰς ἀπέρχομαι πρὶν
[249]   ἀπέρχονται. αἱ δὲ ἄλλαι, ὅταν  τὸν   ~πρῶτον βίον τελευτήσωσιν, κρίσεως ἔτυχον,
[231]   εἰ δ᾽ ἐκ τῶν ἄλλων  τὸν   σαυτῷ ἐπιτηδειότατον, ἐκ ~πολλῶν· ὥστε
[278]   πῶς ποιήσεις; οὐδὲ γὰρ οὐδὲ  τὸν   σὸν ἑταῖρον δεῖ παρελθεῖν. ~(Σωκράτης)
[279]   μοι φίλια. πλούσιον δὲ νομίζοιμι  τὸν   ~σοφόν· τὸ δὲ χρυσοῦ πλῆθος
[228]   μέν, ἰδών, ἥσθη ὅτι ἕξοι  τὸν   ~συγκορυβαντιῶντα, (καὶ προάγειν ἐκέλευε. δεομένου
[253]   κατὰ τὸν θεὸν ἰόντες ζητοῦσι  τὸν   σφέτερον παῖδα ~πεφυκέναι, καὶ ὅταν
[273]   πράττειν πρὸς ἀνθρώπους δεῖ ~διαπονεῖσθαι  τὸν   σώφρονα, ἀλλὰ τοῦ θεοῖς κεχαρισμένα
[245]   ~δεδιττόμενος ὡς πρὸ τοῦ κεκινημένου  τὸν   σώφρονα δεῖ προαιρεῖσθαι φίλον· ~ἀλλὰ
[268]   εἴποι ὅτι οὐδαμῶς· ἀλλ᾽ ἀξιῶ  τὸν   ταῦτα (παρ᾽ ἐμοῦ μαθόντα αὐτὸν
[268]   κωλύει μηδὲ ~σμικρὸν ἁρμονίας ἐπαΐειν  τὸν   τὴν σὴν ἕξιν ἔχοντα· τὰ
[252]   ~πόθου· πρὸς γὰρ τῷ σέβεσθαι  τὸν   τὸ κάλλος (ἔχοντα ἰατρὸν ηὕρηκε
[278]   τῶνδε ~ἐπωνυμίαν ἔχοντα δεῖ (λέγεσθαι  τὸν   τοιοῦτον, ἀλλ᾽ ἐφ᾽ οἷς ἐσπούδακεν
[247]   ~ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος, τοῦτον ἔχει  (τὸν   τόπον. ἅτ᾽ οὖν θεοῦ διάνοια
[230]   ἄνθης, ὡς ἂν εὐωδέστατον παρέχοι  τὸν   τόπον· τε αὖ πηγὴ
[276]   σιγᾶν πρὸς οὓς δεῖ. ~(Φαῖδρος)  ~τὸν   τοῦ εἰδότος λόγον λέγεις ζῶντα
[243]   τοῦθ᾽ οὕτω· σοῦ γὰρ εἰπόντος  τὸν   τοῦ ἐραστοῦ ἔπαινον, ~πᾶσα ἀνάγκη
[264]   γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~σκέψαι τοίνυν  τὸν   τοῦ ἑταίρου σου λόγον εἴτε
[257]   Φαῖδρός τε καὶ ἐγώ, ~Λυσίαν  τὸν   τοῦ λόγου πατέρα αἰτιώμενος παῦε
[232]   πρότερον τοῦ σώματος ἐπεθύμησαν  τὸν   ~τρόπον ἔγνωσαν καὶ τῶν ἄλλων
[271]   πέρι ~παγκάλως· πρὶν ἂν οὖν  τὸν   τρόπον τοῦτον λέγωσί τε καὶ
[263]   πρὸς τοῦτο ἤδη συνταξάμενος πάντα  τὸν   ὕστερον ~λόγον διεπεράνατο; βούλει πάλιν
[252]   τινα ~εἶναι ζητοῦσι τὴν ψυχὴν  τὸν   ὑφ᾽ αὑτῶν ἐρώμενον· σκοποῦσιν οὖν
[235]   τοῦτο δὲ οἶμαι ~οὐδ᾽ ἂν  τὸν   φαυλότατον παθεῖν συγγραφέα. αὐτίκα περὶ
[254]   καὶ ἐκτείνας ~τὴν κέρκον, ἐνδακὼν  τὸν   χαλινόν, μετ᾽ ἀναιδείας ἕλκει·
[254]   τῶν ὀδόντων βίᾳ ὀπίσω σπάσας  τὸν   χαλινόν, τήν τε ~κακηγόρον γλῶτταν
[266]   βέλτιστον ~λογοδαίδαλον Βυζάντιον ἄνδρα. ~(Φαῖδρος)  τὸν   χρηστὸν λέγεις Θεόδωρον; ~(Σωκράτης) ~τί




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007