Alphabétiquement     [«   »]
ὡρμήθη 1
ὡρμηκότες 1
ὥρμησε 2
ὡς 142
ὥς 4
ὣς 1
ὦσαι 1
Fréquences     [«    »]
138 ἂν
132 δὴ
133 ἐν
142 ὡς
164 τῶν
172 τοῦ
187 Σωκράτης
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

ὡς


Pages
[260]   ἔπαινον ποιούμενος, ἀλλὰ περὶ κακοῦ  ὡς   ~ἀγαθοῦ, δόξας δὲ πλήθους μεμελετηκὼς
[251]   ~σφόδρα μανίας δόξαν, θύοι ἂν  ὡς   ἀγάλματι καὶ θεῷ τοῖς παιδικοῖς.
[230]   βούλει, τὸ εὔπνουν τοῦ τόπου  ὡς   ἀγαπητὸν καὶ σφόδρα ἡδύ· ~θερινόν
[255]   τινων ἄλλων διαβεβλημένος ᾖ, ~λεγόντων  ὡς   αἰσχρὸν ἐρῶντι πλησιάζειν, καὶ διὰ
[230]   καὶ τὸ σύσκιον πάγκαλον, καὶ  ὡς   ἀκμὴν ἔχει ~τῆς ἄνθης, ὡς
[234]   ~(Φαῖδρος) ~μηδαμῶς, Σώκρατες, ἀλλ᾽  ὡς   ἀληθῶς εἰπὲ πρὸς Διὸς φιλίου,
[236]   σε, καὶ οἴει ~δή με  ὡς   ἀληθῶς ἐπιχειρήσειν εἰπεῖν παρὰ τὴν
[253]   ποιοῦσι. προθυμία μὲν οὖν τῶν  ὡς   ἀληθῶς ἐρώντων καὶ ~τελετή, ἐάν
[256]   γεγονότες τῶν τριῶν παλαισμάτων τῶν  ὡς   ἀληθῶς Ὀλυμπιακῶν ἓν ~νενικήκασιν, οὗ
[275]   Φαῖδρε, τοῦτ᾽ ἔχει γραφή, καὶ  ὡς   ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ. ~καὶ γὰρ
[228]   νῦν ἤδη ποιεῖν. ~(Φαῖδρος) ~ἐμοὶ  ὡς   ἀληθῶς πολὺ κράτιστόν ἐστιν οὕτως
[235]   σήν. ~(Σωκράτης) ~φίλτατος εἶ καὶ  ὡς   ἀληθῶς χρυσοῦς, Φαῖδρε, εἴ
[270]   τυφλῷ οὐδὲ κωφῷ, ἀλλὰ δῆλον  ὡς,   ἄν ~τῴ τις τέχνῃ λόγους
[231]   γὰρ ὑπ᾽ ἀνάγκης ἀλλ᾽ ἑκόντες,  ὡς   ἂν ἄριστα περὶ τῶν ~οἰκείων
[230]   ὡς ἀκμὴν ἔχει ~τῆς ἄνθης,  ὡς   ἂν εὐωδέστατον παρέχοι τὸν τόπον·
[262]   (τὼ λόγω ἔχοντέ τι ~παράδειγμα,  ὡς   ἂν εἰδὼς τὸ ἀληθὲς
[243]   ~καὶ γάρ, ὠγαθὲ Φαῖδρε, ἐννοεῖς  ὡς   ἀναιδῶς εἴρησθον τὼ λόγω, οὗτός
[260]   τόδε δ᾽ οὖν μέγα λέγω,  ὡς   ἄνευ ἐμοῦ ~τῷ τὰ ὄντα
[265]   ~(Σωκράτης) ~τόδε τοίνυν αὐτόθεν λάβωμεν,  ὡς   ἀπὸ τοῦ ψέγειν πρὸς τὸ
[249]   αἰτίαν ἔχει ὡς μανικῶς διακείμενος  ὡς   ~(ἄρα αὕτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων
[245]   ἐπὶ ποιητικὰς θύρας ἀφίκηται, πεισθεὶς  ὡς   ἄρα ἐκ τέχνης ἱκανὸς ~ποιητὴς
[273]   καὶ σὲ παρελθεῖν, τυγχάνομεν λέγοντες  ὡς   ἄρα ~τοῦτο τὸ εἰκὸς τοῖς
[257]   οἰκονομοῦσα, ἀνελευθερίαν ὑπὸ πλήθους ἐπαινουμένην  ~ὡς   ἀρετὴν (τῇ φίλῃ ψυχῇ ἐντεκοῦσα,
[266]   ποιοῦσιν, οἳ ἂν δωροφορεῖν αὐτοῖς  ὡς   βασιλεῦσιν ἐθέλωσιν; ~(Φαῖδρος) ~βασιλικοὶ μὲν
[240]   οὐκ ἄμουσον, καί τις ἑταίραν  ὡς   βλαβερὸν ψέξειεν ἄν, καὶ ~ἄλλα
[263]   νυνδὴ εἶπες περὶ ~αὐτοῦ,  ὡς   βλάβη τέ ἐστι τῷ ἐρωμένῳ
[275]   λόγος ὁμοίως παρὰ ~τοῖς ἐπαΐουσιν,  ὡς   δ᾽ αὕτως παρ᾽ οἷς οὐδὲν
[240]   τε ἐπαίνους καὶ ὑπερβάλλοντας ἀκούοντι,  ~ὡς   δ᾽ αὕτως ψόγους νήφοντος μὲν
[271]   τὰ ῥήματα εἰπεῖν οὐκ εὐπετές·  ὡς   δὲ δεῖ γράφειν, εἰ μέλλει
[241]   ἴσα περὶ τοῦ μὴ ἐρῶντος,  ὡς   δεῖ ~ἐκείνῳ χαρίζεσθαι μᾶλλον, λέγων
[266]   ὑπέμνησας. προοίμιον μὲν οἶμαι πρῶτον  ὡς   δεῖ τοῦ λόγου ~λέγεσθαι ἐν
[254]   τε ἡνίοχον καὶ τὸν ὁμόζυγα  ὡς   δειλίᾳ τε ~καὶ ἀνανδρίᾳ λιπόντε
[254]   ~κατ᾽ ἀρχὰς μὲν ἀντιτείνετον (ἀγανακτοῦντε,  ὡς   δεινὰ καὶ παράνομα ~ἀναγκαζομένω· τελευτῶντε
[228]   τοῦ τῶν ~λόγων ἐραστοῦ, ἐθρύπτετο  ὡς   δὴ οὐκ ἐπιθυμῶν λέγειν· τελευτῶν
[242]   ἐᾷ ἀπιέναι πρὶν ἂν ~ἀφοσιώσωμαι,  ὡς   δή τι ἡμαρτηκότα εἰς τὸ
[242]   οὖν ἤδη μανθάνω τὸ ἁμάρτημα.  ὡς   δή τοι, ἑταῖρε, μαντικόν
[239]   ἐρασταὶ ~φοβοῦνται. ~τοῦτο μὲν οὖν  ὡς   δῆλον ἐατέον, τὸ δ᾽ ἐφεξῆς
[243]   καὶ πρότερόν ποτε ἐρασθείς, λεγόντων  ὡς   διὰ σμικρὰ ~μεγάλας ἔχθρας οἱ
[234]   οὐδεὶς ~πώποτε τῶν οἰκείων ἐμέμψατο  ὡς   διὰ τοῦτο κακῶς βουλευομένοις περὶ
[267]   πῶς φράσωμεν αὖ μουσεῖα λόγων  ὡς   (διπλασιολογίαν καὶ ~γνωμολογίαν καὶ εἰκονολογίαν
[264]   ἦν γάρ τι ἐν αὐτοῖς,  ὡς   δοκῶ, προσῆκον ~ἰδεῖν τοῖς βουλομένοις
[253]   τοῦ ἐρωμένου ψυχὴν ἐπαντλοῦντες ποιοῦσιν  ὡς   δυνατὸν ~(ὁμοιότατον τῷ σφετέρῳ θεῷ.
[261]   γενναῖα, καλλίπαιδά τε Φαῖδρον πείθετε  ὡς   ἐὰν μὴ ἱκανῶς ~φιλοσοφήσῃ, οὐδὲ
[273]   μή, οἷς νυνδὴ διήλθομεν πεισόμεθα,  ὡς   ἐὰν μή τις τῶν τε
[273]   εὑρὼν ἅμα καὶ τεχνικὸν ἔγραψεν  ὡς   ἐάν τις ἀσθενὴς ~καὶ ἀνδρικὸς
[228]   Σώκρατες, ἣν εἶχον ἐν σοὶ  ὡς   ἐγγυμνασόμενος. ~ἀλλὰ ποῦ δὴ βούλει
[228]   ἐστιν, οὑτωσὶ διανοοῦ περὶ ἐμοῦ,  ὡς   ~(ἐγώ σε πάνυ μὲν φιλῶ,
[264]   ὕστατόν τι λέγεσθαι, ἐννοεῖς που,  ὡς   ~ἐγᾦμαι. ~(Φαῖδρος) σκώπτεις τὸν λόγον
[258]   μὲν οὖν ἕνεκα κἄν τις  ὡς   εἰπεῖν ζῴη, ἀλλ᾽ τῶν
[277]   ἔμπροσθεν ~(Φαῖδρος) τὰ ποῖα; ~(Σωκράτης)  ~ὡς   εἴτε Λυσίας τις ἄλλος
[229]   αὖ καὶ οὗτος λόγος,  ὡς   ἐκεῖθεν ~ἀλλ᾽ οὐκ ἐνθένδε ἡρπάσθη.
[262]   οὐκ ~ἐραστὴς ὢν σοῦ τυγχάνω.  ὡς   ἐκείνοις μὲν τότε μεταμέλει" ~(Σωκράτης)
[264]   ~οὐκ ἐραστὴς ὢν σοῦ τυγχάνω.  ὡς   ἐκείνοις μὲν τότε μεταμέλει ὧν
[231]   οὐκ ἐραστὴς ὤν σου τυγχάνω.  ὡς   ἐκείνοις μὲν τότε μεταμέλει ὧν
[279]   μὲν παρὰ τῶνδε τῶν θεῶν  ὡς   ~ἐμοῖς παιδικοῖς Ἰσοκράτει ἐξαγγέλλω, σὺ
[258]   ἔοικε· καὶ ἅμα μοι δοκοῦσιν  ὡς   ἐν τῷ πνίγει ὑπὲρ κεφαλῆς
[266]   οὕτω καὶ τὸ τῆς παρανοίας  ὡς   ἓν> ἐν ἡμῖν πεφυκὸς εἶδος
[271]   ἀπειθεῖ. ~(Φαῖδρος) κάλλιστα γοῦν ἄν,  ὡς   ἔοικ᾽ ἔχοι οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὔτοι
[258]   κέκληνται. ~(Σωκράτης) ~σχολὴ μὲν δή,  ὡς   ἔοικε· καὶ ἅμα μοι δοκοῦσιν
[262]   δόξας δὲ τεθηρευκώς, ~γελοίαν τινά,  ὡς   ἔοικε, καὶ ἄτεχνον παρέξεται. ~(Φαῖδρος)
[276]   τοὺς μὲν ἐν γράμμασι κήπους,  ὡς   ἔοικε, παιδιᾶς χάριν σπερεῖ τε
[261]   ἀντιλογικὴ (καὶ περὶ δημηγορίαν, ~ἀλλ᾽  ὡς   ἔοικε, περὶ πάντα τὰ λεγόμενα
[273]   γὰρ ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~τοῦτο δή,  ὡς   ἔοικε, σοφὸν εὑρὼν ἅμα καὶ
[259]   δὴ τί τοῦτο; ἀνήκοος γάρ,  ὡς   ἔοικε, τυγχάνω ὤν. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[276]   ὅσα τούτων ἀδελφά, τότ᾽ ἐκεῖνος,  ὡς   ~ἔοικεν, ἀντὶ τούτων οἷς λέγω
[229]   ἡσυχίᾳ ~καθιζησόμεθα. ~(Φαῖδρος) ~εἰς καιρόν,  ὡς   ἔοικεν, ἀνυπόδητος ὢν ἔτυχον· σὺ
[227]   ἑταῖρε, λέγει. ἀτὰρ Λυσίας ἦν,  ὡς   ἔοικεν, ἐν ἄστει. ~(Φαῖδρος) ~ναί,
[262]   μὴν κατὰ τύχην γέ τινα,  ὡς   ἔοικεν, ἐρρηθήτην (τὼ λόγω ἔχοντέ
[258]   γὰρ ἂν τῇ ἑαυτοῦ ἐπιθυμίᾳ,  ὡς   ἔοικεν, ~ὀνειδίζοι. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν
[245]   ἡμῖν δὲ ἀποδεικτέον αὖ ~τοὐναντίον,  ὡς   ἐπ᾽ εὐτυχίᾳ τῇ μεγίστῃ (παρὰ
[275]   διδαχῆς πολυγνώμονες (εἶναι δόξουσιν, ἀγνώμονες  ὡς   ἐπὶ ~τὸ πλῆθος ὄντες, καὶ
[268]   προσελθὼν καὶ Εὐριπίδῃ τις λέγοι  ὡς   ἐπίσταται περὶ σμικροῦ ~πράγματος ῥήσεις
[276]   τὰ μὲν σπουδῇ, τὰ δὲ  ὡς   ἑτέρως ἂν λέγεις ποιοῖ.
[236]   ἐξαγγελεῖν. ~(Σωκράτης) ~βαβαῖ, μιαρέ,  ὡς   εὖ ἀνηῦρες τὴν ἀνάγκην ἀνδρὶ
[267]   καὶ ~πάλιν ὠργισμένοις ἐπᾴδων κηλεῖν,  ὡς   ἔφη· διαβάλλειν τε καὶ ἀπολύσασθαι
[236]   περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Φαῖδρος) ~οἶσθ᾽  ὡς   ἔχει; παῦσαι πρός με καλλωπιζόμενος·
[275]   τὰ ἐκείνης ἔκγονα ἕστηκε μὲν  ὡς   ζῶντα, ἐὰν δ᾽ ἀνέρῃ τι,
[238]   ἡδονῇ ἀνάγκη που τὸν ἐρώμενον  ὡς   ἥδιστον ἑαυτῷ ~παρασκευάζειν· νοσοῦντι δὲ
[252]   πρὸς τρόπου ἐκλέγεται ἕκαστος, ~καὶ  ὡς   θεὸν αὐτὸν ἐκεῖνον ὄντα ἑαυτῷ
[251]   ὑπῆλθεν ~αὐτὸν δειμάτων, εἶτα προσορῶν  ὡς   θεὸν σέβεται, καὶ εἰ μὴ
[239]   καὶ θεραπείαν οἵαν τε καὶ  ὡς   θεραπεύσει οὗ ἂν ~γένηται κύριος,
[258]   ὡς ποιητὴς ἄνευ μέτρου  ὡς   ἰδιώτης; ~(Φαῖδρος) ~ἐρωτᾷς εἰ δεόμεθα;
[260]   ~πείθῃ, μὴ περὶ ὄνου σκιᾶς  ὡς   ἵππου τὸν ἔπαινον ποιούμενος, ἀλλὰ
[255]   (ἕπεσθαι. ἅτε οὖν πᾶσαν θεραπείαν  ~ὡς   ἰσόθεος θεραπευόμενος οὐχ ὑπὸ σχηματιζομένου
[244]   ~τοὔνομα ἐμπλέκοντες μανικὴν ἐκάλεσαν. ἀλλ᾽  ὡς   καλοῦ ὄντος, ὅταν θείᾳ μοίρᾳ
[262]   τοῦ λέγειν μέτοχος. ~(Φαῖδρος) ἔστω  ὡς   λέγεις· μόνον δήλωσον φῄς.
[241]   ἀλλὰ σιτίου τρόπον, χάριν πλησμονῆς,  (ὡς   λύκοι ἄρνας ~ἀγαπῶσιν, ὣς παῖδα
[235]   Φαῖδρε, εἴ με οἴει λέγειν  ὡς   Λυσίας τοῦ ~παντὸς ἡμάρτηκεν, καὶ
[249]   κάτω δὲ ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει  ὡς   μανικῶς διακείμενος ὡς ~(ἄρα αὕτη
[263]   ἐρωμένῳ καὶ ἐρῶντι, καὶ αὖθις  ὡς   μέγιστον ὂν> τῶν ~ἀγαθῶν τυγχάνει;
[266]   ~ἔρωτα ἐφευρὼν καὶ (προτεινάμενος ἐπῄνεσεν  ὡς   μεγίστων αἴτιον ἡμῖν ~ἀγαθῶν. ~(Φαῖδρος)
[228]   καθήμενος ἀπειπὼν εἰς ~περίπατον ᾔει,  ὡς   μὲν ἐγὼ οἶμαι, νὴ τὸν
[237]   αὐτὸν αἰτῶν ἔπειθεν τοῦτ᾽ αὐτό,  ὡς   μὴ ἐρῶντι πρὸ ~τοῦ ἐρῶντος
[264]   ῥηθέντων; ἐμοὶ ~μὲν γὰρ ἔδοξεν,  ὡς   μηδὲν εἰδότι, οὐκ ἀγεννῶς τὸ
[273]   τὸν δὲ τοῦτο μὲν ἐλέγχειν  ὡς   μόνω ~ἤστην, ἐκείνῳ δὲ καταχρήσασθαι
[230]   τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι, καὶ  ὡς   νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~γενομένων τούτων
[263]   τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι, καὶ  ὡς   νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~τούτων γενομένων,
[262]   τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι, καὶ  ὡς   νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~τούτων γενομένων,
[262]   ~(Φαῖδρος) ~πάντων γέ που μάλιστα,  ὡς   νῦν γε ψιλῶς πως λέγομεν,
[277]   οὔτε τι πρὸς τὸ πεῖσαι,  ὡς   ἔμπροσθεν πᾶς ~μεμήνυκεν ἡμῖν
[274]   ὡς σὺ δοκεῖς. ἔσται ~μήν,  ὡς   λόγος φησίν, ἐάν τις
[244]   τοίνυν, παῖ καλέ, ἐννόησον,  ~ὡς   μὲν (πρότερος ἦν λόγος
[277]   ~ἄξιον σπουδῆς γραφῆναι, οὐδὲ λεχθῆναι  ὡς   οἱ ῥαψῳδούμενοι ἄνευ ἀνακρίσεως ~καὶ
[268]   εἶναι, ὅτι δὴ τυγχάνει ἐπιστάμενος  ὡς   οἷόν τε ὀξυτάτην ~καὶ βαρυτάτην
[235]   ἐφαίνετο δή μοι νεανιεύεσθαι ἐπιδεικνύμενος  ὡς   ~οἷός τε ὢν ταὐτὰ ἑτέρως
[234]   μὲν ἐρῶντας οἱ φίλοι ~νουθετοῦσιν  ὡς   ὄντος κακοῦ τοῦ ἐπιτηδεύματος, τοῖς
[235]   καὶ τρὶς τὰ αὐτὰ ~εἰρηκέναι,  ὡς   οὐ πάνυ εὐπορῶν τοῦ πολλὰ
[245]   ἐκείνῳ δείξας φερέσθω τὰ νικητήρια,  ὡς   οὐκ ἐπ᾽ ὠφελίᾳ ἔρως
[237]   ἧττον ἐρῶν ἐπεπείκει τὸν ~παῖδα  ὡς   οὐκ ἐρῴη. καί ποτε αὐτὸν
[237]   οὐκ ἴσασι τὴν οὐσίαν ἑκάστου.  ὡς   οὖν εἰδότες οὐ διομολογοῦνται ἐν
[233]   δ᾽ ἄρα σοι τοῦτο παρέστηκεν,  ὡς   οὐχ οἷόν τε ἰσχυρὰν ~φιλίαν
[260]   ~ὄνου, ἵππον ἐπονομάζων καὶ λέγων  ὡς   παντὸς ἄξιον τὸ θρέμμα οἴκοι
[249]   νουθετεῖται μὲν ὑπὸ ~τῶν πολλῶν  ὡς   παρακινῶν, ἐνθουσιάζων δὲ λέληθεν τοὺς
[263]   παντὶ δῆλον τό γε τοιόνδε,  ὡς   περὶ μὲν ἔνια τῶν τοιούτων
[240]   ἂν ~γενέσθαι, τὸ αὑτοῦ γλυκὺ  ὡς   πλεῖστον χρόνον καρποῦσθαι ἐπιθυμῶν. ~ἔστι
[237]   λέγε δή. ~(Σωκράτης) οἶσθ᾽ οὖν  ὡς   ποιήσω; ~(Φαῖδρος) τοῦ πέρι; ~(Σωκράτης)
[267]   καὶ ἔλεγχόν γε καὶ ἐπεξέλεγχον  ὡς   ποιητέον ἐν κατηγορίᾳ τε καὶ
[258]   σύγγραμμα εἴτε ἰδιωτικόν, ἐν μέτρῳ  ὡς   ποιητὴς ἄνευ μέτρου ὡς
[245]   τις ἡμᾶς λόγος θορυβείτω ~δεδιττόμενος  ὡς   πρὸ τοῦ κεκινημένου τὸν σώφρονα
[269]   τέχνης ἣν οὗτοι οἱ ~ἄνδρες  ὡς   ῥητορικὴν διδάσκουσίν τε καὶ γράφουσιν,
[269]   ταῦτα γεγραφότας τε καὶ διδάσκοντας  ὡς   ῥητορικὴν τέχνην, ἅτε ἡμῶν
[279]   Ἰσοκράτει ἐξαγγέλλω, σὺ δ᾽ ἐκεῖνα  ὡς   σοῖς Λυσίᾳ. ~(Φαῖδρος) ~ταῦτ᾽ ἔσται·
[274]   μεγάλων γὰρ ἕνεκα περιιτέον, οὐχ  ὡς   σὺ δοκεῖς. ἔσται ~μήν, ὡς
[256]   περιβάλλει τὸν ~ἐραστὴν καὶ φιλεῖ,  ὡς   σφόδρ᾽ εὔνουν ἀσπαζόμενος, ὅταν τε
[263]   ~(Φαῖδρος) νὴ Δία ἀμηχάνως γε  ὡς   σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~φεῦ, ὅσῳ λέγεις
[242]   καῦμα παρέλθῃ. οὐχ ὁρᾷς  ὡς   σχεδὸν ἤδη ~μεσημβρία ἵσταται
[234]   καὶ σοῦ τὸν λόγον ἐπαινεθῆναι,  ὡς   τὰ δέοντα ~εἰρηκότος τοῦ ποιητοῦ,
[245]   ἔνδοθεν αὐτῷ ἐξ αὑτοῦ, ~ἔμψυχον,  ὡς   ταύτης οὔσης φύσεως ψυχῆς· εἰ
[258]   ὡς ὑπερφρονοῦντες τοῦ ἐπιτηδεύματος, ἀλλ᾽  ὡς   τεθαυμακότες. ~(Φαῖδρος) πάνυ μὲν οὖν.
[243]   ὑγιὲς λέγοντε (μηδὲ ἀληθὲς σεμνύνεσθαι  ὡς   τὶ ὄντε, ~εἰ ἄρα ἀνθρωπίσκους
[252]   ἄγαλμα τεκταίνεταί τε καὶ ~κατακοσμεῖ,  ὡς   (τιμήσων τε καὶ ὀργιάσων. οἱ
[267]   τῶν ἀληθῶν τὰ εἰκότα εἶδον  ὡς   τιμητέα μᾶλλον, τά τε αὖ
[262]   ὄντα δοξάζουσι καὶ ἀπατωμένοις δῆλον  ὡς   τὸ πάθος τοῦτο ~δι᾽ ὁμοιοτήτων
[242]   τὼ νυνδὴ περὶ αὐτοῦ εἰπέτην  ὡς   ~τοιούτου ὄντος· ταύτῃ τε οὖν
[241]   ὑπομιμνῄσκων τὰ ~πραχθέντα καὶ λεχθέντα,  ὡς   τῷ αὐτῷ διαλεγόμενος· δὲ
[265]   που ἤστην· μὲν γὰρ  ὡς   τῷ ἐρῶντι, δ᾽ ὡς
[265]   ὡς τῷ ἐρῶντι, δ᾽  ὡς   τῷ μὴ δεῖ χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην.
[258]   ~(Σωκράτης) ~δῆλόν γε ὅτι οὐχ  ὡς   ὑπερφρονοῦντες τοῦ ἐπιτηδεύματος, ἀλλ᾽ ὡς
[227]   τοῦτο καὶ ~κεκόμψευται· λέγει γὰρ  ὡς   χαριστέον μὴ ἐρῶντι μᾶλλον
[243]   καὶ Λυσίᾳ ὅτι ~τάχιστα γράψαι  ὡς   χρὴ ἐραστῇ μᾶλλον μὴ
[235]   λόγος, τίνα οἴει ~λέγοντα  ὡς   χρὴ μὴ ἐρῶντι μᾶλλον
[227]   ~(Σωκράτης) ~ὢ γενναῖος. εἴθε γράψειεν  ὡς   χρὴ πένητι μᾶλλον πλουσίῳ,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007