Pages
[260]	ἔπαινον ποιούμενος, ἀλλὰ περὶ κακοῦ	ὡς	~ἀγαθοῦ, δόξας δὲ πλήθους μεμελετηκὼς
[251]	~σφόδρα μανίας δόξαν, θύοι ἂν	ὡς	ἀγάλματι καὶ θεῷ τοῖς παιδικοῖς.
[230]	βούλει, τὸ εὔπνουν τοῦ τόπου	ὡς	ἀγαπητὸν καὶ σφόδρα ἡδύ· ~θερινόν
[255]	τινων ἄλλων διαβεβλημένος ᾖ, ~λεγόντων	ὡς	αἰσχρὸν ἐρῶντι πλησιάζειν, καὶ διὰ
[230]	καὶ τὸ σύσκιον πάγκαλον, καὶ	ὡς	ἀκμὴν ἔχει ~τῆς ἄνθης, ὡς
[234]	~(Φαῖδρος) ~μηδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ᾽	ὡς	ἀληθῶς εἰπὲ πρὸς Διὸς φιλίου,
[236]	σε, καὶ οἴει ~δή με	ὡς	ἀληθῶς ἐπιχειρήσειν εἰπεῖν παρὰ τὴν
[253]	ποιοῦσι. προθυμία μὲν οὖν τῶν	ὡς	ἀληθῶς ἐρώντων καὶ ~τελετή, ἐάν
[256]	γεγονότες τῶν τριῶν παλαισμάτων τῶν	ὡς	ἀληθῶς Ὀλυμπιακῶν ἓν ~νενικήκασιν, οὗ
[275]	Φαῖδρε, τοῦτ᾽ ἔχει γραφή, καὶ	ὡς	ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ. ~καὶ γὰρ
[228]	νῦν ἤδη ποιεῖν. ~(Φαῖδρος) ~ἐμοὶ	ὡς	ἀληθῶς πολὺ κράτιστόν ἐστιν οὕτως
[235]	σήν. ~(Σωκράτης) ~φίλτατος εἶ καὶ	ὡς	ἀληθῶς χρυσοῦς, ὦ Φαῖδρε, εἴ
[270]	τυφλῷ οὐδὲ κωφῷ, ἀλλὰ δῆλον	ὡς,	ἄν ~τῴ τις τέχνῃ λόγους
[231]	γὰρ ὑπ᾽ ἀνάγκης ἀλλ᾽ ἑκόντες,	ὡς	ἂν ἄριστα περὶ τῶν ~οἰκείων
[230]	ὡς ἀκμὴν ἔχει ~τῆς ἄνθης,	ὡς	ἂν εὐωδέστατον παρέχοι τὸν τόπον·
[262]	(τὼ λόγω ἔχοντέ τι ~παράδειγμα,	ὡς	ἂν ὁ εἰδὼς τὸ ἀληθὲς
[243]	~καὶ γάρ, ὠγαθὲ Φαῖδρε, ἐννοεῖς	ὡς	ἀναιδῶς εἴρησθον τὼ λόγω, οὗτός
[260]	τόδε δ᾽ οὖν μέγα λέγω,	ὡς	ἄνευ ἐμοῦ ~τῷ τὰ ὄντα
[265]	~(Σωκράτης) ~τόδε τοίνυν αὐτόθεν λάβωμεν,	ὡς	ἀπὸ τοῦ ψέγειν πρὸς τὸ
[249]	αἰτίαν ἔχει ὡς μανικῶς διακείμενος	ὡς	~(ἄρα αὕτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων
[245]	ἐπὶ ποιητικὰς θύρας ἀφίκηται, πεισθεὶς	ὡς	ἄρα ἐκ τέχνης ἱκανὸς ~ποιητὴς
[273]	καὶ σὲ παρελθεῖν, τυγχάνομεν λέγοντες	ὡς	ἄρα ~τοῦτο τὸ εἰκὸς τοῖς
[257]	οἰκονομοῦσα, ἀνελευθερίαν ὑπὸ πλήθους ἐπαινουμένην	~ὡς	ἀρετὴν (τῇ φίλῃ ψυχῇ ἐντεκοῦσα,
[266]	ποιοῦσιν, οἳ ἂν δωροφορεῖν αὐτοῖς	ὡς	βασιλεῦσιν ἐθέλωσιν; ~(Φαῖδρος) ~βασιλικοὶ μὲν
[240]	οὐκ ἄμουσον, καί τις ἑταίραν	ὡς	βλαβερὸν ψέξειεν ἄν, καὶ ~ἄλλα
[263]	ἃ νυνδὴ εἶπες περὶ ~αὐτοῦ,	ὡς	βλάβη τέ ἐστι τῷ ἐρωμένῳ
[275]	λόγος ὁμοίως παρὰ ~τοῖς ἐπαΐουσιν,	ὡς	δ᾽ αὕτως παρ᾽ οἷς οὐδὲν
[240]	τε ἐπαίνους καὶ ὑπερβάλλοντας ἀκούοντι,	~ὡς	δ᾽ αὕτως ψόγους νήφοντος μὲν
[271]	τὰ ῥήματα εἰπεῖν οὐκ εὐπετές·	ὡς	δὲ δεῖ γράφειν, εἰ μέλλει
[241]	ἴσα περὶ τοῦ μὴ ἐρῶντος,	ὡς	δεῖ ~ἐκείνῳ χαρίζεσθαι μᾶλλον, λέγων
[266]	ὑπέμνησας. προοίμιον μὲν οἶμαι πρῶτον	ὡς	δεῖ τοῦ λόγου ~λέγεσθαι ἐν
[254]	τε ἡνίοχον καὶ τὸν ὁμόζυγα	ὡς	δειλίᾳ τε ~καὶ ἀνανδρίᾳ λιπόντε
[254]	~κατ᾽ ἀρχὰς μὲν ἀντιτείνετον (ἀγανακτοῦντε,	ὡς	δεινὰ καὶ παράνομα ~ἀναγκαζομένω· τελευτῶντε
[228]	τοῦ τῶν ~λόγων ἐραστοῦ, ἐθρύπτετο	ὡς	δὴ οὐκ ἐπιθυμῶν λέγειν· τελευτῶν
[242]	ἐᾷ ἀπιέναι πρὶν ἂν ~ἀφοσιώσωμαι,	ὡς	δή τι ἡμαρτηκότα εἰς τὸ
[242]	οὖν ἤδη μανθάνω τὸ ἁμάρτημα.	ὡς	δή τοι, ὦ ἑταῖρε, μαντικόν
[239]	ἐρασταὶ ~φοβοῦνται. ~τοῦτο μὲν οὖν	ὡς	δῆλον ἐατέον, τὸ δ᾽ ἐφεξῆς
[243]	καὶ πρότερόν ποτε ἐρασθείς, λεγόντων	ὡς	διὰ σμικρὰ ~μεγάλας ἔχθρας οἱ
[234]	οὐδεὶς ~πώποτε τῶν οἰκείων ἐμέμψατο	ὡς	διὰ τοῦτο κακῶς βουλευομένοις περὶ
[267]	πῶς φράσωμεν αὖ μουσεῖα λόγων	ὡς	(διπλασιολογίαν καὶ ~γνωμολογίαν καὶ εἰκονολογίαν
[264]	ἦν γάρ τι ἐν αὐτοῖς,	ὡς	δοκῶ, προσῆκον ~ἰδεῖν τοῖς βουλομένοις
[253]	τοῦ ἐρωμένου ψυχὴν ἐπαντλοῦντες ποιοῦσιν	ὡς	δυνατὸν ~(ὁμοιότατον τῷ σφετέρῳ θεῷ.
[261]	γενναῖα, καλλίπαιδά τε Φαῖδρον πείθετε	ὡς	ἐὰν μὴ ἱκανῶς ~φιλοσοφήσῃ, οὐδὲ
[273]	μή, οἷς νυνδὴ διήλθομεν πεισόμεθα,	ὡς	ἐὰν μή τις τῶν τε
[273]	εὑρὼν ἅμα καὶ τεχνικὸν ἔγραψεν	ὡς	ἐάν τις ἀσθενὴς ~καὶ ἀνδρικὸς
[228]	Σώκρατες, ἣν εἶχον ἐν σοὶ	ὡς	ἐγγυμνασόμενος. ~ἀλλὰ ποῦ δὴ βούλει
[228]	ἐστιν, οὑτωσὶ διανοοῦ περὶ ἐμοῦ,	ὡς	~(ἐγώ σε πάνυ μὲν φιλῶ,
[264]	ὕστατόν τι λέγεσθαι, ἐννοεῖς που,	ὡς	~ἐγᾦμαι. ~(Φαῖδρος) σκώπτεις τὸν λόγον
[258]	μὲν οὖν ἕνεκα κἄν τις	ὡς	εἰπεῖν ζῴη, ἀλλ᾽ ἢ τῶν
[277]	ἔμπροσθεν ~(Φαῖδρος) τὰ ποῖα; ~(Σωκράτης)	~ὡς	εἴτε Λυσίας ἤ τις ἄλλος
[229]	αὖ καὶ οὗτος ὁ λόγος,	ὡς	ἐκεῖθεν ~ἀλλ᾽ οὐκ ἐνθένδε ἡρπάσθη.
[262]	οὐκ ~ἐραστὴς ὢν σοῦ τυγχάνω.	ὡς	ἐκείνοις μὲν τότε μεταμέλει" ~(Σωκράτης)
[264]	~οὐκ ἐραστὴς ὢν σοῦ τυγχάνω.	ὡς	ἐκείνοις μὲν τότε μεταμέλει ὧν
[231]	οὐκ ἐραστὴς ὤν σου τυγχάνω.	ὡς	ἐκείνοις μὲν τότε μεταμέλει ὧν
[279]	μὲν παρὰ τῶνδε τῶν θεῶν	ὡς	~ἐμοῖς παιδικοῖς Ἰσοκράτει ἐξαγγέλλω, σὺ
[258]	ἔοικε· καὶ ἅμα μοι δοκοῦσιν	ὡς	ἐν τῷ πνίγει ὑπὲρ κεφαλῆς
[266]	οὕτω καὶ τὸ τῆς παρανοίας	ὡς	ἓν> ἐν ἡμῖν πεφυκὸς εἶδος
[271]	ἀπειθεῖ. ~(Φαῖδρος) κάλλιστα γοῦν ἄν,	ὡς	ἔοικ᾽ ἔχοι οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὔτοι
[258]	κέκληνται. ~(Σωκράτης) ~σχολὴ μὲν δή,	ὡς	ἔοικε· καὶ ἅμα μοι δοκοῦσιν
[262]	δόξας δὲ τεθηρευκώς, ~γελοίαν τινά,	ὡς	ἔοικε, καὶ ἄτεχνον παρέξεται. ~(Φαῖδρος)
[276]	τοὺς μὲν ἐν γράμμασι κήπους,	ὡς	ἔοικε, παιδιᾶς χάριν σπερεῖ τε
[261]	ἀντιλογικὴ (καὶ περὶ δημηγορίαν, ~ἀλλ᾽	ὡς	ἔοικε, περὶ πάντα τὰ λεγόμενα
[273]	γὰρ ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~τοῦτο δή,	ὡς	ἔοικε, σοφὸν εὑρὼν ἅμα καὶ
[259]	δὴ τί τοῦτο; ἀνήκοος γάρ,	ὡς	ἔοικε, τυγχάνω ὤν. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[276]	ὅσα τούτων ἀδελφά, τότ᾽ ἐκεῖνος,	ὡς	~ἔοικεν, ἀντὶ τούτων οἷς λέγω
[229]	ἡσυχίᾳ ~καθιζησόμεθα. ~(Φαῖδρος) ~εἰς καιρόν,	ὡς	ἔοικεν, ἀνυπόδητος ὢν ἔτυχον· σὺ
[227]	ἑταῖρε, λέγει. ἀτὰρ Λυσίας ἦν,	ὡς	ἔοικεν, ἐν ἄστει. ~(Φαῖδρος) ~ναί,
[262]	μὴν κατὰ τύχην γέ τινα,	ὡς	ἔοικεν, ἐρρηθήτην (τὼ λόγω ἔχοντέ
[258]	γὰρ ἂν τῇ ἑαυτοῦ ἐπιθυμίᾳ,	ὡς	ἔοικεν, ~ὀνειδίζοι. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν
[245]	ἡμῖν δὲ ἀποδεικτέον αὖ ~τοὐναντίον,	ὡς	ἐπ᾽ εὐτυχίᾳ τῇ μεγίστῃ (παρὰ
[275]	διδαχῆς πολυγνώμονες (εἶναι δόξουσιν, ἀγνώμονες	ὡς	ἐπὶ ~τὸ πλῆθος ὄντες, καὶ
[268]	προσελθὼν καὶ Εὐριπίδῃ τις λέγοι	ὡς	ἐπίσταται περὶ σμικροῦ ~πράγματος ῥήσεις
[276]	τὰ μὲν σπουδῇ, τὰ δὲ	ὡς	ἑτέρως ἂν ᾗ λέγεις ποιοῖ.
[236]	ἐξαγγελεῖν. ~(Σωκράτης) ~βαβαῖ, ὦ μιαρέ,	ὡς	εὖ ἀνηῦρες τὴν ἀνάγκην ἀνδρὶ
[267]	καὶ ~πάλιν ὠργισμένοις ἐπᾴδων κηλεῖν,	ὡς	ἔφη· διαβάλλειν τε καὶ ἀπολύσασθαι
[236]	περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Φαῖδρος) ~οἶσθ᾽	ὡς	ἔχει; παῦσαι πρός με καλλωπιζόμενος·
[275]	τὰ ἐκείνης ἔκγονα ἕστηκε μὲν	ὡς	ζῶντα, ἐὰν δ᾽ ἀνέρῃ τι,
[238]	ἡδονῇ ἀνάγκη που τὸν ἐρώμενον	ὡς	ἥδιστον ἑαυτῷ ~παρασκευάζειν· νοσοῦντι δὲ
[252]	πρὸς τρόπου ἐκλέγεται ἕκαστος, ~καὶ	ὡς	θεὸν αὐτὸν ἐκεῖνον ὄντα ἑαυτῷ
[251]	ὑπῆλθεν ~αὐτὸν δειμάτων, εἶτα προσορῶν	ὡς	θεὸν σέβεται, καὶ εἰ μὴ
[239]	καὶ θεραπείαν οἵαν τε καὶ	ὡς	θεραπεύσει οὗ ἂν ~γένηται κύριος,
[258]	ὡς ποιητὴς ἢ ἄνευ μέτρου	ὡς	ἰδιώτης; ~(Φαῖδρος) ~ἐρωτᾷς εἰ δεόμεθα;
[260]	~πείθῃ, μὴ περὶ ὄνου σκιᾶς	ὡς	ἵππου τὸν ἔπαινον ποιούμενος, ἀλλὰ
[255]	(ἕπεσθαι. ἅτε οὖν πᾶσαν θεραπείαν	~ὡς	ἰσόθεος θεραπευόμενος οὐχ ὑπὸ σχηματιζομένου
[244]	~τοὔνομα ἐμπλέκοντες μανικὴν ἐκάλεσαν. ἀλλ᾽	ὡς	καλοῦ ὄντος, ὅταν θείᾳ μοίρᾳ
[262]	τοῦ λέγειν μέτοχος. ~(Φαῖδρος) ἔστω	ὡς	λέγεις· μόνον δήλωσον ὃ φῄς.
[241]	ἀλλὰ σιτίου τρόπον, χάριν πλησμονῆς,	(ὡς	λύκοι ἄρνας ~ἀγαπῶσιν, ὣς παῖδα
[235]	Φαῖδρε, εἴ με οἴει λέγειν	ὡς	Λυσίας τοῦ ~παντὸς ἡμάρτηκεν, καὶ
[249]	κάτω δὲ ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει	ὡς	μανικῶς διακείμενος ὡς ~(ἄρα αὕτη
[263]	ἐρωμένῳ καὶ ἐρῶντι, καὶ αὖθις	ὡς	μέγιστον ὂν> τῶν ~ἀγαθῶν τυγχάνει;
[266]	~ἔρωτα ἐφευρὼν καὶ (προτεινάμενος ἐπῄνεσεν	ὡς	μεγίστων αἴτιον ἡμῖν ~ἀγαθῶν. ~(Φαῖδρος)
[228]	καθήμενος ἀπειπὼν εἰς ~περίπατον ᾔει,	ὡς	μὲν ἐγὼ οἶμαι, νὴ τὸν
[237]	αὐτὸν αἰτῶν ἔπειθεν τοῦτ᾽ αὐτό,	ὡς	μὴ ἐρῶντι πρὸ ~τοῦ ἐρῶντος
[264]	ῥηθέντων; ἐμοὶ ~μὲν γὰρ ἔδοξεν,	ὡς	μηδὲν εἰδότι, οὐκ ἀγεννῶς τὸ
[273]	τὸν δὲ τοῦτο μὲν ἐλέγχειν	ὡς	μόνω ~ἤστην, ἐκείνῳ δὲ καταχρήσασθαι
[230]	τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι, καὶ	ὡς	νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~γενομένων τούτων
[263]	τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι, καὶ	ὡς	νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~τούτων γενομένων,
[262]	τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι, καὶ	ὡς	νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~τούτων γενομένων,
[262]	~(Φαῖδρος) ~πάντων γέ που μάλιστα,	ὡς	νῦν γε ψιλῶς πως λέγομεν,
[277]	οὔτε τι πρὸς τὸ πεῖσαι,	ὡς	ὁ ἔμπροσθεν πᾶς ~μεμήνυκεν ἡμῖν
[274]	ὡς σὺ δοκεῖς. ἔσται ~μήν,	ὡς	ὁ λόγος φησίν, ἐάν τις
[244]	τοίνυν, ὦ παῖ καλέ, ἐννόησον,	~ὡς	ὁ μὲν (πρότερος ἦν λόγος
[277]	~ἄξιον σπουδῆς γραφῆναι, οὐδὲ λεχθῆναι	ὡς	οἱ ῥαψῳδούμενοι ἄνευ ἀνακρίσεως ~καὶ
[268]	εἶναι, ὅτι δὴ τυγχάνει ἐπιστάμενος	ὡς	οἷόν τε ὀξυτάτην ~καὶ βαρυτάτην
[235]	ἐφαίνετο δή μοι νεανιεύεσθαι ἐπιδεικνύμενος	ὡς	~οἷός τε ὢν ταὐτὰ ἑτέρως
[234]	μὲν ἐρῶντας οἱ φίλοι ~νουθετοῦσιν	ὡς	ὄντος κακοῦ τοῦ ἐπιτηδεύματος, τοῖς
[235]	καὶ τρὶς τὰ αὐτὰ ~εἰρηκέναι,	ὡς	οὐ πάνυ εὐπορῶν τοῦ πολλὰ
[245]	ἐκείνῳ δείξας φερέσθω τὰ νικητήρια,	ὡς	οὐκ ἐπ᾽ ὠφελίᾳ ὁ ἔρως
[237]	ἧττον ἐρῶν ἐπεπείκει τὸν ~παῖδα	ὡς	οὐκ ἐρῴη. καί ποτε αὐτὸν
[237]	οὐκ ἴσασι τὴν οὐσίαν ἑκάστου.	ὡς	οὖν εἰδότες οὐ διομολογοῦνται ἐν
[233]	δ᾽ ἄρα σοι τοῦτο παρέστηκεν,	ὡς	οὐχ οἷόν τε ἰσχυρὰν ~φιλίαν
[260]	~ὄνου, ἵππον ἐπονομάζων καὶ λέγων	ὡς	παντὸς ἄξιον τὸ θρέμμα οἴκοι
[249]	νουθετεῖται μὲν ὑπὸ ~τῶν πολλῶν	ὡς	παρακινῶν, ἐνθουσιάζων δὲ λέληθεν τοὺς
[263]	παντὶ δῆλον τό γε τοιόνδε,	ὡς	περὶ μὲν ἔνια τῶν τοιούτων
[240]	ἂν ~γενέσθαι, τὸ αὑτοῦ γλυκὺ	ὡς	πλεῖστον χρόνον καρποῦσθαι ἐπιθυμῶν. ~ἔστι
[237]	λέγε δή. ~(Σωκράτης) οἶσθ᾽ οὖν	ὡς	ποιήσω; ~(Φαῖδρος) τοῦ πέρι; ~(Σωκράτης)
[267]	καὶ ἔλεγχόν γε καὶ ἐπεξέλεγχον	ὡς	ποιητέον ἐν κατηγορίᾳ τε καὶ
[258]	σύγγραμμα εἴτε ἰδιωτικόν, ἐν μέτρῳ	ὡς	ποιητὴς ἢ ἄνευ μέτρου ὡς
[245]	τις ἡμᾶς λόγος θορυβείτω ~δεδιττόμενος	ὡς	πρὸ τοῦ κεκινημένου τὸν σώφρονα
[269]	τέχνης ἣν οὗτοι οἱ ~ἄνδρες	ὡς	ῥητορικὴν διδάσκουσίν τε καὶ γράφουσιν,
[269]	ταῦτα γεγραφότας τε καὶ διδάσκοντας	ὡς	ῥητορικὴν τέχνην, ἢ ἅτε ἡμῶν
[279]	Ἰσοκράτει ἐξαγγέλλω, σὺ δ᾽ ἐκεῖνα	ὡς	σοῖς Λυσίᾳ. ~(Φαῖδρος) ~ταῦτ᾽ ἔσται·
[274]	μεγάλων γὰρ ἕνεκα περιιτέον, οὐχ	ὡς	σὺ δοκεῖς. ἔσται ~μήν, ὡς
[256]	περιβάλλει τὸν ~ἐραστὴν καὶ φιλεῖ,	ὡς	σφόδρ᾽ εὔνουν ἀσπαζόμενος, ὅταν τε
[263]	~(Φαῖδρος) νὴ Δία ἀμηχάνως γε	ὡς	σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~φεῦ, ὅσῳ λέγεις
[242]	καῦμα παρέλθῃ. ἢ οὐχ ὁρᾷς	ὡς	σχεδὸν ἤδη ~μεσημβρία ἵσταται ἡ
[234]	καὶ σοῦ τὸν λόγον ἐπαινεθῆναι,	ὡς	τὰ δέοντα ~εἰρηκότος τοῦ ποιητοῦ,
[245]	ἔνδοθεν αὐτῷ ἐξ αὑτοῦ, ~ἔμψυχον,	ὡς	ταύτης οὔσης φύσεως ψυχῆς· εἰ
[258]	ὡς ὑπερφρονοῦντες τοῦ ἐπιτηδεύματος, ἀλλ᾽	ὡς	τεθαυμακότες. ~(Φαῖδρος) πάνυ μὲν οὖν.
[243]	ὑγιὲς λέγοντε (μηδὲ ἀληθὲς σεμνύνεσθαι	ὡς	τὶ ὄντε, ~εἰ ἄρα ἀνθρωπίσκους
[252]	ἄγαλμα τεκταίνεταί τε καὶ ~κατακοσμεῖ,	ὡς	(τιμήσων τε καὶ ὀργιάσων. οἱ
[267]	τῶν ἀληθῶν τὰ εἰκότα εἶδον	ὡς	τιμητέα μᾶλλον, τά τε αὖ
[262]	ὄντα δοξάζουσι καὶ ἀπατωμένοις δῆλον	ὡς	τὸ πάθος τοῦτο ~δι᾽ ὁμοιοτήτων
[242]	τὼ νυνδὴ περὶ αὐτοῦ εἰπέτην	ὡς	~τοιούτου ὄντος· ταύτῃ τε οὖν
[241]	ὑπομιμνῄσκων τὰ ~πραχθέντα καὶ λεχθέντα,	ὡς	τῷ αὐτῷ διαλεγόμενος· ὁ δὲ
[265]	που ἤστην· ὁ μὲν γὰρ	ὡς	τῷ ἐρῶντι, ὁ δ᾽ ὡς
[265]	ὡς τῷ ἐρῶντι, ὁ δ᾽	ὡς	τῷ μὴ δεῖ χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην.
[258]	~(Σωκράτης) ~δῆλόν γε ὅτι οὐχ	ὡς	ὑπερφρονοῦντες τοῦ ἐπιτηδεύματος, ἀλλ᾽ ὡς
[227]	τοῦτο καὶ ~κεκόμψευται· λέγει γὰρ	ὡς	χαριστέον μὴ ἐρῶντι μᾶλλον ἢ
[243]	καὶ Λυσίᾳ ὅτι ~τάχιστα γράψαι	ὡς	χρὴ ἐραστῇ μᾶλλον ἢ μὴ
[235]	ὁ λόγος, τίνα οἴει ~λέγοντα	ὡς	χρὴ μὴ ἐρῶντι μᾶλλον ἢ
[227]	~(Σωκράτης) ~ὢ γενναῖος. εἴθε γράψειεν	ὡς	χρὴ πένητι μᾶλλον ἢ πλουσίῳ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007