>

Livre, Chap.
[13, 26]	οὔ; τὴν ἡμετέρειόν γ' (Α)	ν	ἐκείνῃ τις φίλη Αντεια. (Β)
[13, 81]	καὶ οὐ γυναικὸς καλῆς ποιήσειεν	ἄν>	Γελασάντων δὲ ὁ μὲν Ερετριεὺς
[13, 81]	τῶ μὴ καλῷ φαινομένῳ εἰκάζειν	ἄν.	Γελάσας ἐπὶ τῷ Ερετριεῖ Σοφοκλῆς
[13, 41]	Υπολαβοῦσ' ἡ Μανία Εδωκ' ἄν,	ἵν'	εἶχες, φήσ' ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι
[13, 26]	δ' ἂν αὐτῆς Φαρνάβαζον θᾶττον	ἄν.	ἐπεὶ δὲ δολιχὸν τοῖς ἔτεσιν
[13, 47]	εἰ μὴ ἐδευτεροποίτουν; Τῷ λιμῷ	ἄν,	ἔφη, ἀπέθανες. Παυσανίου δὲ τοῦ
[13, 41]	εἶχες; Υπολαβοῦσ' ἡ Μανία Εδωκ'	ἄν,	ἵν' εἶχες, φήσ' ἀποψᾶσθαι, τάλαν.
[13, 86]	ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη	ἄν.	Οἱ δὲ βουλόμενοι σωφρονικοὶ εἶναι
[13, 43]	τοῦτ' ἐγώ, τῇ μητρὶ συνεδείπνουν	ἄν,	οὐχὶ σοί, γύναι. Επεὶ προέβη
[13, 86]	φιλόσοφος καὶ ἐν ἀρχῇ οὐδ'	ἄν	παρακαθίσαι ἐπιτρέπων τῇ αὐλητρίδι» Μήποτε
[13, 94]	δ' οὕτως ὁ ῥήτωρ Οὐκ	ἄν	ποτ' ᾠήθην, ὦ> ἄνδρες δικασταί,
[13, 94]	καὶ σεμνοὺς λέγοντα λόγους οὐκ	ἄν	ποτε ἐπιχειρῆσαι οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ
[13, 47]	δὲ λίθον, έφη, εἶχες» Ἀποψήσασθαι	ἄν	σοι ἔδωκα. Ἐτύγχανεν δὲ ἣ
[13, 23]	χείλεσιν· ὥστε τῷ χρόνῳ σέσηρεν,	ἄν	τε βούλητ' ἄν τε μή.
[13, 23]	χρόνῳ σέσηρεν, ἄν τε βούλητ'	ἄν	τε μή. {Οψεις διὰ τούτων
[13, 81]	οὔτε ῥεκτήριος ἦν, ἀλλ' ὡς	ἄν	τις εἷς τῶν χρηστῶν Αθηναίων.
[13, 63]	ποτ' αὐτοῦ εἶπε Τί δ'	ἄν	τις περὶ Δημοσθένους λέγειν δύναιτο;
[13, 3]	γενόμενος βαρβαρικῶν γάμων. Θαυμάσαι δ'	ἄν	τις, φησὶν Αριστοτέλης ὅτι οὐδαμου
[13, 74]	γηράσεται οὐδὲ θανεῖται, ἔς τ'	ἄν	ὕδωρ οἴνῳ συμμιγνύμενον κυλίκεσσι παῖς
[13, 93]	φιλοσόφων ἀφιλοσοφώτερον. Τίς γὰρ ἤλπισεν	ἂν>	Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν τοιοῦτον γεγενῆσθαι
[13, 21]	ἔρωτας δεινὸν γεγονέναι λέγει. Οὐκ	ἂν	ἁμάρτοι δέ τίς σε καὶ
[13, 29]	ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ' ἑκάστου μικρὸν	ἂν	ἀπεγεύεθ' ὥσπερ παρθένος Μιλησία. Αντιφάνης
[13, 48]	Γνάθαινα, ἐνέχυρα θέντες τὸ μίσθωμα	ἂν	ἀπεστείλατε, Ἐμμελής δ' ἦν πάνυ
[13, 57]	μαρτύρια ἐνατίθεμαι τὰ νῦν, ἕως	ἂν	ἀπομνημονεύσω τὸν {περὶ} τῶν καλῶν
[13, 41]	ὁ Μάχων τάδε φησίν· Ἴσως	ἂν	ἀπορήσαι τις εὐλόγως θ' ἅμα
[13, 26]	στατήρων ἦν ἀπηγριωμένη, εἶδες δ'	ἂν	αὐτῆς Φαρνάβαζον θᾶττον ἄν. ἐπεὶ
[13, 86]	πότον περὶ συλλογισμῶν διαλέγοιντο ἀλλοτρίως	ἂν	αὐτοὺς ὑπολάβοι τις ποιεῖν τοῦ
[13, 45]	θοἰμάτιον. Ο γναφεὺς δ' εἶπεν·	Ἂν	γ' ἐλᾳδίου ταρτημόριά μοι, φησὶ,
[13, 95]	συμβάλλειν. Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἃ	ἂν	δανείσηται αὐτοῦ νομίζει εἶναι ἢ
[13, 23]	τὸ στόμ' ὡς κομψὸν φορεῖ.	Ἂν	δὲ μὴ χαίρῃ γελώσα, διατελεῖ
[13, 6]	ἠγάπησε πώποτε, οὐ γένος τίς	ἂν	δύναιτο παρανομώτατον φράσαι τίς γὰρ
[13, 8]	χρὴ γυναῖκας ἐξειπεῖν κακόν ἀρκοῦν	ἂν	εἴη, κἂν γυναῖκ' εἴπἴς μόνον.
[13, 73]	ὁρᾷς ὅση θεὸς ἥν οὐδ'	ἂν	εἴποις οὐδὲ μετρήσειας ἂν ὅση
[13, 76]	πεπαῦσθαι, καὶ μὴ ἀναμένειν ἔστ'	ἂν	ἐκεῖνό τις φθέγξηται κατὰ τὸν
[13, 67]	φησι Ταὐτὸ δὲ πάθοι τις	ἂν	ἐπὶ τὴν Αθηναίων πόλιν ἀφικνούμενος
[13, 31]	ἐντὸς τοῦ Τμώλου χώραν, οὗ	ἂν	ἐπιστραφεῖς τύχῃ, καθορᾶν τὸ μνῆμα
[13, 81]	τοῦ παιδὸς τὰς γνάθους, οὐκ	ἂν	ἔτι καλὸς φαίνοιτο. ὐ κάρτα
[13, 69]	ὃ Ναύκρατις ὦδε φυλάξει, ἔστ'	ἂν	ἦν Νείλου ναῦς ἐφ' ἁλὸς
[13, 81]	κόμας καὶ μὴ μελαίνας, χεῖρον	ἂν	ἦν τὸ ζωγράφημα. Οὐδὲ ὁ
[13, 76]	ἕλᾳ ἱρᾶν μελισσᾶν τήκομαι, εὖτ'	ἂν	ἴδω παίδων νεόγυιον ἐς ἥβαν.
[13, 38]	εἰσενεγκὼν ἐπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος, ὃς	ἂν	μὴ ἐξ ἀστῆς γένηται νόθον
[13, 69]	Ναύκρατις ὦδε φυλάξει, ἔστ' ἂν	ἦν	Νείλου ναῦς ἐφ' ἁλὸς πελάγη.
[13, 8]	Αρρηφόρῳ ἢ Αὐλητρίδι οὐ γαμεῖς,	ἂν	νοῦν ἔχῃς, τοῦτον καταλείπων τὸν
[13, 21]	φαγεῖν ἢ πιεῖν οὐδεὶς οὐδ'	ἂν	οἰκέτης ἐτόλμησεν. Σεμνύνεσθαι γὰρ ἐμελέτων,
[13, 73]	οὐδ' ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας	ἂν	ὅση πέφυκε κἀφ' ὅσον διέρχεται.
[13, 45]	τοίνυν καὶ σύ, φησίν, ἕως	ἂν	οὐ βινητιάσω, καὶ τοσοῦτον λήψομαι.
[13, 13]	νόσον, βαρὺς δὲ κομιδῇ. Πῶς	ἂν	οὖν ἔχοι πτερὰ τοιοῦτο πρᾶγμα;
[13, 67]	ἐν Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ' ἔσῃ Βανυλῶνος,	ἂν	οὕτω τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα
[13, 91]	οὐδὲ τῶν Οδυσσέως ἑταίρων ἔχοις	ἂν	οὕτως εὐρύθμως καταλέξαι τὰς προσηγορίας
[13, 78]	παρόντων ἐραστὴς πᾶν ὁτιοῦν ἕλοιτ'	ἂν	παθεῖν ἢ δειλοὐ δόξαν ἀπενέγκασθαι
[13, 18]	Διὸ καὶ Αλεξις ἔφη που·	ἂν>	πιττοκοπούμενόν τιν' ἢ ξυρούμενον ὁρᾷς,
[13, 23]	μαγείροις ἅ παράκειθ' ἑκάστοτε, ἡνίκ'	ἂν	πολώσιν αἰγων κρανία, ξυλήφιον μυρρίνης
[13, 94]	δίκην δικάσασθαι, νομίζω δ' οὐκ	ἂν	ῥᾳδίως αὐτὸν ἑτέραν ταύτῆς συκοφαντωδεστέραν
[13, 67]	ὅπερ εἰκός, ἢ Μιλτιάδου φήσειεν	ἂν>	σαφῶς ἢ Περικλέους ἢ Κίμωνος
[13, 4]	ἀνὰ μέρος αὐτὰς εἶχεν, ὡς	ἂν	στρατευόμενος καὶ κατἀ διάφορα γιγνόμενος
[13, 26]	Καὶ Λαὶς οὖν> ὀρθῶς νομίζοιτ'	ἂν	τέρας. Αὕτη γὰρ ὁπότ' ἦν
[13, 81]	καὶ μὴ μελαίνας, χεῖρον ἂν	ἦν	τὸ ζωγράφημα. Οὐδὲ ὁ φὰς
[13, 2]	τούτων οὖν τις ὁρμώμενος μέμψαιτ'	ἂν	τοὺς περιτιθέντας Σωκράτει δύο γαμετὰς
[13, 67]	καλουμένην. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα οὗ	ἂν	φανῇ τὸ πρῶτον ὁ τῆς
[13, 76]	ἂν ἴδω παίδων νεόγυιον ἐς	ἥβαν.	Εν δ' ἄρα καὶ Τενέδῳ
[13, 37]	ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν περὶ	Αννίβαν	Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι τὸν τυραννήσαντα
[13, 73]	συνθείς, ἀνήρ εὐπαίδευτος. ~Υπολαμβάνων οὖν	μέγαν	εἶναι δαίμονα καὶ δυνατώτατον τὸν
[13, 37]	γυνή γένος· ἀλλὰ τεκέσθαι τὸν	μέγαν	Ελλησιν φασὶ Θεμιστοκλέα. Νεάνθης δ'
[13, 18]	γὰρ Τιμόθεος ὁ αὐλητὴς πώγωνα	μέγαν	ἔχων ηὔλει, καὶ ἐν Αθήναις
[13, 45]	Επεκαλεῖτο δ' Αἴξ, ὅτι τὸν	μέγαν	κατέφαγ' ἐραστήν ποτε Θαλλόν· παρεγενήθη
[13, 71]	ἦλθε διὰ πτόλεως, γινώσκεις, ἀίουσα	μέγαν	πόθον ὃν Γαλατείης αὐτοῖς μηλείοις
[13, 15]	Ερωτικῶν Ομοίων πρός τινα Αττικόν,	μέγαν	τινὰ κατὰ τὴν ἡλικίαν ἐπιδεικνύντα
[13, 5]	ὁ τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς ἄγων	Μήδαν	τὴν θυγατέρα καὶ δῶρα πολλά.
[13, 23]	γίνεται, ῥάπτουσι δὲ πᾶσιν ἐπιβουλάς.	Επειδὰν	δ' εὐπορήσωσίν ποτε, ἀνέβαλον καινὰς
[13, 89]	αὐτῆς Χρύσην, ὅτε καὶ τὸν	Λυσανδρίδαν	ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος ὁ βασιλεὺς
[13, 29]	ὄντως ὂν καλόν. Αναξίλας Νεοττίδι·	Εὰν	δέ τις μέτρια καὶ λέγουσα
[13, 60]	καὶ ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς Θήβας,	ἐὰν	ἐπιγράψωσιν Θηβαῖοι ὅτι Αλέξανδρος μὲν
[13, 16]	γυναικῶν βαθυκόλπων καλὸν τὸ πρόσωπον,	ἐὰν	κόσμιον πεφύκῃ. Η γὰρ αἰδὼς
[13, 29]	τάδε φησίν· Επειτά γ' εἰσίοντ'	ἐὰν	λυπούμενος τύχῃ τις ὑμῶν, ἐκολάκευσεν
[13, 91]	σωφρονίσαι δυναμένων τοὺς ἀκούοντας. Καὶ	ἐὰν	μέν τίς σου πύθηται τίνες
[13, 50]	τε πᾶσι μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον,	ἐὰν	μὴ καὶ Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν
[13, 61]	ῥήτωρ ἐξ αὐλητρίδος ἑταίρας ἐπαιδοποιήσατο	Δήμέαν	ὃν φρυαττόμενόν ποτε ἐπι τοῦ
[13, 44]	τρία καὶ τρεῖς θεραπαίνας καὶ	νέαν	τιθὴν μίαν. Επειτεν αὐταῖς ἐπί
[13, 44]	τὰς στέγας τὸν κοῖλον Αργος	δωρεὰν	θέλοντ' ἔχειν. Πανηγύρεως οὔσης ποθ'
[13, 42]	τοῦ βασιλέως Μανίαν Δημητρίου ἀνταξιῶσαι	δωρεὰν	καὐτόν τινα. Δόντος δ' ἐπιστρέψασα
[13, 71]	τε πολὺν μὺστῃσιν Ελευσῖνος παρὰ	πέζαν	εὐασμὸν κρυφίων ἐξεφόρει λογίων, Ράριον
[13, 25]	ἀνερρίπισεν τὸ δεινόν· πόρνην δὲ	Σιμαίθαν	ἰόντες Μεγαράδε νεανίαι κλέπτουσι μεθυσοκότταβοι·
[13, 10]	φησὶν Δοῦρις ἐν δευτέρᾳ Ιστοριῶν,	Θηβαίαν	γένος, ὄνομα Θεανώ, ἁρπασθεῖσαν ὑπὸ
[13, 6]	τὰ σκέλη δὲ κοψίχου. Σφίγγα	Θηβαίαν	δὲ πάσας ἔστι τὰς πόρνας
[13, 73]	οὐρανὸς πληρούμενος ὄμβρου πεσεῖν εἰς	γαῖαν	Αφροδίτης ὕπο. Οταν δὲ συμμιχθῆτον
[13, 73]	ἀπ εὐναέντος οὐρανοῦ πεσὼν ἔκυσε	γαῖαν	Ἣ δὲ τίκτεται βροτοῖς μήλων
[13, 71]	δὲ θανοῦσαν ὑπὸ ξηρὴν θέτο	γαῖαν	κλαίων, αἰάζων δ' ἦλθεν ἀποπρολιπὼν
[13, 73]	οὐρανὸς τρῶσαι χθόνα, ἔρως δὲ	γαῖαν	λαμβάνει γάμου τυχεῖν ὄμβρος δ'
[13, 60]	τοὺς βίους μείζους βλάβας τὴν	ἡλιαίαν	εἷλε περὶ τοῦ σώματος καὶ
[13, 25]	νεωτέτων τούτους τ' ἔχοντας τὴν	ἀναγκαίαν	φύσιν ἁμαρτάνοντάς τ' εἰς ὅ
[13, 85]	ἐλέφαντι συνετρέφετο θήλεια ἐλέφας, ἥν	Νίκαιαν	ἐκάλουν ᾧ τελευτῶσα ἡ τοῦ
[13, 62]	Ισοκράτους παλλακὴν ἰδεῖν με συκάζουσαν	εὐναίαν	ἔτι, τόν τ' αὐλοτρύπην αὐτόν
[13, 24]	κέρματος τὴν ἡδονήν, καὶ μὴ	λαθραίαν	Κύπριν αἰσχίστην νόσων πασῶν, διώκειν,
[13, 52]	Αντίκυραν, Ισχάδα, καὶ Ναννάριον ἔσχηκας	ὡραίαν	σφόδρα. Φιλέταιρος ἐν Χυναγίδι· οὐχὶ
[13, 92]	ἔγραψε Φίλων ὁ Αριστοτέλους γνώριμος,	ἀπολογίαν	ὑπὲρ τοῦ Σοφοκλέους Δημοχάρους πεποιηκότος
[13, 46]	Αγάθωνα Γυνὴ τὸ σῶμα δι'	ἀργίαν	ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ ἀργὸν
[13, 85]	εἰκοστῆς ὅσην ἐλέφας τὸ ζῷον	φιλοστοργίαν	ἔσχεν εἰς παιδίον γράφει δ'
[13, 23]	ὑπενέδυσ' ἐρραμέν' αὐτήν, ὥστε τὴν	εὐπυγίαν	ἀναβοᾶν τοὺς εἰσιδόντας. Κοιλίαν ἁδρὰν>
[13, 65]	τὴν ὕστερον Φανὼ κληθεῖσαν ὡς	ἰδίαν	θυγατέρα ἐξέδοτο Φράστορι τῷ Αἰγιαλεῖ,
[13, 59]	ὁ ἀγαλματοποιὸς ἐρῶν αὐτῆς τὴν	Κνιδίαν	Αφροδίτην ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο καὶ
[13, 75]	δαὖτε Κύπριδος ἕκατι γλυκὺς κατείβων	καρδίαν	ἰαίνει. Λέγει δὲ καὶ ὡς
[13, 17]	ἀδάμαντος ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν	καρδίαν>	ψυχρᾷ φλογί> Ο δὲ τοῦ
[13, 76]	ἀδάμαντος ἢ σιδάρου κεχάλκευεται μέλαιναν	καρδίαν	ψυχρᾷ φλογί, πρὸς δ' Αφροδίτας
[13, 24]	Ελλάδος ἔγωγε τῆς ταλαιπώρου στένω,	Κυδίαν	ναύαρχον ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ καὶ
[13, 31]	μνῆμα καὶ πᾶσι τοῖς τὴν	Λυδίαν	οἰκοῦσιν ἄποπτον εἶναι. Δημοσθένης δ'
[13, 75]	καὶ παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν	τραγῳδίαν·	καὶ ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα ᾄσματα
[13, 75]	δ' οὗτως περὶ αὐτῆς Τοῦθ'	ἁδειᾶν	Μουσᾶν ἔδειξε δῶρον μάραικα παρθένων
[13, 35]	τοῦ Τανάιδος {καὶ} διαλαθὼν τὴν	στρατοπεδείαν	διέβη μετὰ μόνου τοῦ ἁρματηλάτου
[13, 4]	Πιτθέως ἔλαβεν Αἴθραν, μεθ' ἣν	Μήδειαν.	Θησεὺς δἐ Ελένην ἁρπάσας ἑξῆς
[13, 70]	ἀλλὰ καὶ γονέων καὶ κατὰ	παιδείαν	ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος
[13, 16]	τοὺς ἐρωμένους συνέβη παιδικά. Πρὸς	ἀλήθειαν	γάρ, καθάπερ φησί Κλέαρχος ἐν
[13, 89]	ἕκτῃ καὶ πεντηκοστῇ τῶν Ιστοριῶν	Ξενοπείθειαν	τὴν Λυσανδρίδου μητέρα πασῶν τῶν
[13, 51]	Οὐ γὰρ εὑρίσκομεν παρ' οὐδενὶ	Ἄνθειαν	άναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Αντείας
[13, 18]	πολυμαθίαν καὶ τὴν τοῦ ἤθους	ἐπιείκειαν.	Λέγει δὲ οὕτως ὁ φιλόσοφος·
[13, 19]	ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν	αὐτάρκειαν	καὶ τὴν εὐτέλειαν εὑρίσκεσθε ἐπὶ
[13, 19]	ἐνδύεσθαι τὴν αὐτάρκειαν καὶ τὴν	εὐτέλειαν	εὑρίσκεσθε ἐπὶ ταῖς τῆς φιλαργυρίας
[13, 5]	προσεκτήσατο δὲ καὶ τὴν Μολοττῶν	βασιλείαν	γήμας Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς ἔσχεν
[13, 37]	ἡ καὶ πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν	βασιλείαν;	Εὔμαχος δὲ ὁ Νεαπολίτης ἐν
[13, 37]	ὄψιν καὶ Βιλιστίχην, ἔτι δὲ	Αγαθόκλειαν	καὶ Στρατονίκην ἧς τὸ μέγα
[13, 16]	τοῦ Πέλοπος διαλεγομένην ποιήσας τὴν	Ιπποδάμειάν	φησι· Τοιάνδ' ἐν ὄψει λύγγα
[13, 34]	ἑταίρας εἰκόνιον, ἧς διὰ τὴν	ἐπιφάνειαν	οἴκημά τι λέγεται καὶ νῦν
[13, 86]	ἁρμοστὸν εἶναι ἐν τῷ οἶνῳ	μνείαν	ποιεῖσθαι καὶ γὰρ πρὸς ταῦτα
[13, 67]	ἐξ Αἰγίνης Αθήναζε μετενεγκαμένης τὴν	πορνείαν	ὥστε γίνεσθαι μὴ μόνον τρίδουλον,
[13, 37]	εἰκόνας πολλὰς ἀνακεῖσθαι κατὰ τὴν	Αλεξάνδρειαν	μονοχίτωνας καὶ ῥυτὸν ἐχούσας ἐν
[13, 84]	ὁ Σπαρτιάτης πρῶτος ἀνθρώπων εἰς	ὁμηρείαν	λαβών παρὰ Μεταποντίνων γυναῖκας καὶ
[13, 10]	τῇ μητρὶ ἐπ' Αἴγυπτον ποιήσασθαι	στρατείαν.	Δοῦρις δ' ὁ Σάμιος καὶ
[13, 32]	δὴ ἐπἱ τὴν Ελλάδα τὴν	στρατείαν	ἦγεν ὁ Περσής, ὡς καὶ
[13, 3]	Ελένην, ὑπερ ἧς καὶ τὴν	στρατείαν	ἤθροισεν διόπερ φυλάτταται τὴν πρὸς
[13, 32]	γραψάντων τὰς τότε ποιησαμένας τὴν	ἱκετείαν	καὶ ὕστερον παρούσας συνέθηκε τόδε
[13, 32]	τῇ Αφροδίτῃ, συμπαραλαμβάνεσθαι πρὸς τὴν	ἱκετείαν	τὰς ἑταίρας ὡς πλείστας, καὶ
[13, 51]	δεῖ γράφειν ἀντὶ τῆς Ανθείας	Αντειαν.	Οὐ γὰρ εὑρίσκομεν παρ' οὐδενὶ
[13, 32]	Κορίνθου, ἐπειδή μοι τὴν αὐτόθι	σοφιστείαν	ὠνείδισας. Νόμιμόν ἐστιν ἀρχαῖον ἐν
[13, 45]	ποτ' ἀπολιπόντος, Εὔαδριν δὲ τὴν	παχεῖαν	ἀναλαβόντος, εἶπεν ὕστερον μεταπεμπομένου ποθ'
[13, 82]	Βορέου λόγῳ, καί τι πρὸς	μοιχείαν	αὐτοῦ παραινιττόμενος Ηλιος ἦν, οὐ
[13, 18]	τῷ ἀνδρὶ διά τε τὴν	πολυμαθίαν	καὶ τὴν τοῦ ἤθους ἐπιείκειαν.
[13, 47]	δὲ ἣ μὲν αἰτίαν ἐχουσα	λιθιᾶν,	ἣ δὲ κοιλίαν προπετεστέραν ἔχειν.
[13, 41]	ἐπεκράτησ' ἢ τοὔνομα. Εδόκει δὲ	λιθιᾶν,	ὡς ἔοιχ' ἡ Μανία· Γνάθαινα
[13, 55]	δ' ἐν Μακεδόσιν ἢ Παυσανίᾳ	Κορινθίαν	αὐτὴν εἶναί φησιν διὰ τούτων·
[13, 49]	λυπεῖ» ἐφη. Πρὸς Λαίδα τὴν	Κορινθίαν	ἐραστὴς ἀποσφράγισμα πέμψας ἐκέλευε παραγίνεσθαι.
[13, 45]	ταῦτ' ἀναγράφει· Λαίδα λέγουσι τὴν	Κορινθίαν	ποτὲ Εὐριπίδην ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ
[13, 9]	αἰσθάνονται δ' οὐδ' οἱ παρ'	ἠλικίαν	νέας ἀγόμενοι γυναῖκας εἰς προὖπτον
[13, 15]	Αττικόν, μέγαν τινὰ κατὰ τὴν	ἡλικίαν	ἐπιδεικνύντα ὡς καλόν, ᾧ Δῶρος
[13, 95]	διαφθείρονται. οσοῦτοι δὲ ἐπὶ τὴ	οἰκίαν	ἅμα τῇ ἡμέρᾳ ἀπαιτήσοντες τὰ
[13, 49]	δυσημερήσαντι καὶ εἰσελθόντι εἰς τὴν	οἰκίαν	Γλυκέρα προσενέγκασα γάλα παρεκάλει ῤοφῆσαι·
[13, 58]	τὴν προειρημένην Μυρρίνην εἰς τὴν	οἰκίαν	εἰσήγαγεν. ~Ἦν δ' ἡ Φρύνη
[13, 48]	κωμαζόντων καὶ ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν	οἰκίαν·	ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας καὶ> ἄμας,
[13, 62]	Λαγίσκαν τὴν ἑταίραν εἰς τὴν	οἰκίαν,	ἐξ ἧς καὶ γενέσθαι αὐτῷ
[13, 63]	Αναλαβεῖν γοῦν καὶ εἰς τὴν	οἰκίαν	λέγεταί τινα Κνωσίωνα μειρακίσκον, καίτοι
[13, 55]	σοι ἄτοπον δοκεῖ εἶναι, Διόγενες,	οἰκιαν	οἰκεῖν ἐν ᾗ πρότερον ᾤκησαν
[13, 86]	διὰ τὸ τὴν αὐτὴν οἰκεῖν	οἰκίαν,	συναισθόμενος εἰσείλκυσε τὴν παιδίσκην καὶ
[13, 67]	τῆς ἑταίρας ὄν, τίνα χρή	προσδοκίαν	λαβεῖν αὐτόν; Θεόπομπος δ' ἐν
[13, 14]	ἦν μετ' αὐτῶν. Ως δὲ	λίαν	ἦν θρασὺς καὶ σοβαρός, ἀποκόψαντες
[13, 23]	εἶναι μέλαιναν· κατέπλασεν ψιμυθίῳ. Λευκόχρως	λίαν	τίς ἐστιν· παιδέρωτ' ἐντρίβεται. Καλὸν
[13, 51]	προσφέρων νεοσπάδα εἶδον στρατὸν στείχοντα	παραλίαν	ἄκραν. Μνημονεύει τῆς Ναννίου καὶ
[13, 36]	ἐν Ιωνίᾳ ἐμπορίᾳ χρώμενοι ἔκτισαν	Μασσαλίαν.	Εὔξενος δὲ ὁ Νάνῳ τῷ
[13, 56]	τρίτος ἀπὸ Πύρρου τοῦ ἐπ'	Ἰταλίαν	στρατεύσαντος, ἐρωμένη ἦν Τίγρις ἡ
[13, 78]	Αρμοδίου καὶ Αριστογείτονος γενόμενος, περὶ	Σικελίαν	δ' ἐν Ακράγαντι ὁ Χαρίτωνος
[13, 55]	Παυσανίου Θετταλοῦ, κατὰ φθόνον καὶ	δυσζηλίαν	{ταῖς} ξυλίναις χελώναις τυπτομένην ἐν
[13, 82]	χλανίδα περιεβάλοντο. Μετ' οὖν τὴν	ὁμιλίαν	ὁ παῖς ἁρπάσας τὸ τοῦ
[13, 75]	δυναμένης δὲ καὶ διὰ τὴν	ὁμιλίαν	τοὺς ἐραστὰς προσελκὺσασθαι. Λέγει δ'
[13, 23]	τὴν εὐπυγίαν ἀναβοᾶν τοὺς εἰσιδόντας.	Κοιλίαν	ἁδρὰν> ἔχει· στηθί' ἔστ' αὐταῖσι
[13, 47]	αἰτίαν ἐχουσα λιθιᾶν, ἣ δὲ	κοιλίαν	προπετεστέραν ἔχειν. Τῶν δὲ πινόντων
[13, 28]	τὸν λόγον πεποίημαι τουτέστιν τῶν	φιλίαν	ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων, ἃς ὁ
[13, 10]	πρὸς Αμασιν τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα,	μίαν	αἰτῶν πρὸς γάμον τῶν θυγατέρων.
[13, 2]	Εν δὲ Αθήναις πρῶτος Κέκροψ	μίαν	ἑνὶ ἔζευξεν, ἀνέδην τὸ πρότερον
[13, 44]	τρεῖς θεραπαίνας καὶ νέαν τιθὴν	μίαν.	Επειτεν αὐταῖς ἐπί τινος στενῆς
[13, 31]	μεθυσθένθας ἑταίρας πλείονας προσλαβεῖν, ὧν	μίαν	κατακοιμηθέντας αὐτοὺς ἰδοῦσαν ἀνελομένην τὰς
[13, 45]	Θεσπικήν· κἄπειτεν αἰτήσασαν αὐτον μνᾶν	μίαν	ὁ Μοίριχος Μέγ' εἶπεν· οὐ
[13, 4]	θυγατέρα, μεθ' ἣν τῶν Χαλκώδοντος	μίαν.	Παραδοὺς δ' ἀμφοτέρας φίλοις συνῆν
[13, 37]	τὸν τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι γυναῖκα	μίαν>	τῶν ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ
[13, 37]	πλείστας ἔσχεν ἐρωμένας, Διδύμην μὲν	μίαν	τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην
[13, 10]	ὁ Ηρακλέους διὰ τὴν Ιόλην	ἐπιγαμίαν	τῆς Εὐρύτρου θυγατρός, ὁ Θησέως
[13, 38]	καὶ θυγατέρα Φίλαν; τὴν δὲ	Λάμιαν	Πολέμων φήσι ἐν τῷ περὶ
[13, 39]	Δημητρίῳ εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν	Λάμιαν	τὸν βασιλέ' εὐμελῶς κελητίσαι ποτὲ
[13, 64]	τῷ Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην δὲ τὴν	Σαμίαν	ἑταίραν Δημήτριος εἶχεν ὁ βασιλεὺς
[13, 66]	νεανίσκος, Βακχίδα ἔχων ἐρωμένην τὴν	Σαμίαν.	Λόγους οὖν προσενέγκαντος τοῦ νεανίσκου
[13, 76]	οἰναρέοις θαλέθοισιν ἐμοὶ δ' ἔρος	οὐδεμίαν	κατακητος ὥραν, ἅθ' ὑπὸ στεροπᾶς
[13, 83]	κατὰ τὴν Αριστέα τοῦ Προκονησίου	ἐπιδημίαν,	ὅτ' ἔφησεν ἐξ Υπερβορέων παραγεγονέναι,
[13, 29]	ἵλεων. Εὔβουλος δ' ἐν Καμπυλίωνι	κοσμίαν	ἑταίραν παράφων φησίν· Ως δ'
[13, 70]	Ερωτικοῖς, τῆς βαρβάρου Λυδῆς εἰς	ἐπιθυμίαν	καταστὰς ἐποίησεν ὃ μὲν ἐν
[13, 41]	σκώψειε γάρ ῥημάτιον εὐθὺ τοῦτο	μάνίαν'	ἀνεβόα, αὐτή θ' ὅτ' ἐπαινοίη
[13, 40]	τοῦ Πολιορκητοῦ μετὰ τὰς προειρημένας	Μανίαν,	Αντιγόνου δὲ Δημώ, ἐξ ἧς
[13, 42]	πυγήν ποτε ὑπὸ τοῦ βασιλέως	Μανίαν	Δημητρίου ἀνταξιῶσαι δωρεὰν καὐτόν τινα.
[13, 41]	δ' ἡ Γνάθαινα πρὸς τὴν	Μανίαν	ἐλοιδορεῖτο καὶ λέγει Τί τοῦτο,
[13, 41]	καλέσαι τις αὐτὴν τῶν ἐραστῶν	Μανίαν·	μᾶλον τὸ πάρεργον ἐπεκράτησ' ἢ
[13, 42]	καὶ παρεπιδημήσας Αθήνησίν ποτε τὴν	Μανίαν	μετεπέμψαθ' ὅσον ᾔτησε δούς. Εἰς
[13, 41]	τῆς> γυναικός τις λόγος γένοιτο,	μανίαν	τὴν Μέλιτταν ὡς καλὴν ἔφασκον
[13, 3]	διόπερ φυλάτταται τὴν πρὸς ἄλλην	κοινωνίαν.	Ο δ' Αγαμέμνων ὡς πολυγύναιος
[13, 89]	καὶ αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου	κοινωνίαν	ὁ Πεισίστρατος Ιππάρχῳ τῷ υἱῷ,
[13, 56]	ἡμῶν Πλάτων οὐκ Αρχεάνασσαν τὴν	Κολοφωνίαν	ἑταίραν ἠγάπα; ὡς καὶ ᾄδειν
[13, 4]	φησι Κέκρωψ. Φερεκύδης προστίθησι καὶ	Φερέβοιαν.	Πρὸ δὲ τῆς Ελένης καὶ
[13, 4]	θυγατέρας, νοίμίμως δ' αὐτὸν γῆμαι	Μελίβοιαν	τὴν Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος δέ
[13, 47]	έκεῖ; Τοῦ δ' είπόντος Εἰς	ποίαν;	Εἰς Σίγειον» εἶπεν, Εἰσελθόντος δέ
[13, 33]	Ξενοφῶν ὁ Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς	Ολυμπίαν	ἐπὶ τὸν ἀγώνα καὶ αὐτὸς
[13, 70]	καὶ αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ	Ιππίαν	τὸν τὺραννον οὐδὲν ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν
[13, 95]	ἀσφαλέστερον εἶναι δοκεῖν εἰς τὸν	Ανδρίαν	πλεῖν τούτῳ συμβάλλειν. Πολὺ γὰρ
[13, 55]	παρὰ τῷ Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα	ὑδρίαν	λιθίνην καὶ έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ
[13, 16]	φησι· Τοιάνδ' ἐν ὄψει λύγγα	θηρατηρίαν	ἔρωτος, ἀστραπήν τιν' ὀμμάτων ἔχει·
[13, 12]	ὑπάρχοντα πρὸς τὴν τῆς πόλεως	σωτηρίαν.	Οτι δὲ καὶ οἱ τούτου
[13, 69]	Χαράξου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς κατ'	ἐμπορίαν	εἰς τὴν Ναύκτατιν ἀπαίροντος διὰ
[13, 92]	Κατανέγνων γὰρ αὐτοῦ πᾶσαν τὴν	Ιστορίαν.	Εἰπόντος δ' ἐν τῇ τρίτῇ
[13, 1]	πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι τὴν	ἱστορίαν	τῶν Μουσῶν τὴν Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι
[13, 82]	οὐ σοφός, ὃς τὸ Ερωτα	ἀλλοτρίαν	σπείρων λωποδύτην ἀπάγεις. ~Θεόπομπος δὲ
[13, 75]	τὸν τῶν παίδων· Διὸ καὶ	παιδεράστριάν	τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν· καὶ
[13, 27]	γλῶσσαν φορεῖς κατὰ τὴν Εφίππου	Φιλύριαν.	Δοκεῖς γάρ μοι ἐκείνων εἷς
[13, 35]	Οδάτις καλλίστη τῶν κατὰ τὴν	Ασίαν	γυναικῶν, καὶ ὁ Ζαριάδρης δὲ
[13, 35]	ἔρως οὗτος παρὰ τοῖς τὴν	Ασίαν	οἰκοῦσι βαρβάροις καὶ περισσῶς ἐστι
[13, 82]	τὸν δὲ Σοφοκλέα διὰ τὴν	ἀκολασίαν	καταφρονηθῆναι. Καὶ ὁ Σοφοκλῆς ἀκούσας
[13, 90]	δὲ μὴ, κίνδυνον ἔχον ἐπ'	ἀκολασίαν.	~Τοσαῦτα τοῦ Μυρτίλου ἑξῆς καταλέξαντος
[13, 67]	Αλέξανδρον Επιστολῇ τὴν Αρπάλου διαβάλλων	ἀκολασίαν	φησίν Ἐπίσκεψαι δἐ καὶ διάκουσον
[13, 37]	Ζηνοφάνης φησὶ πρότερον Μιλτὼ καλουμένην	Ασπασίαν	μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ καὶ
[13, 35]	διὰ τὴν κατὰ τὸν ὕπνον	φαντασίαν.	Ἦν δὲ ἡ Οδάτις καλλίστη
[13, 7]	οἱ> πεπρακότες τὴν τοῦ βίου	παρρησίαν	καὶ τὴν τρυφήν γυναιξὶ δοῦλοι
[13, 21]	πορνογράφον καλῶν, ὡς Αριστείδην καὶ	Παυσίαν	ἔτι τε Νικοφάνη τοὺς ζωγράφους.
[13, 33]	καὶ σκόλιον τὸ παρὰ τὴν	θυσίαν	ᾀσθέν, ἐν ᾧ τὴν ἀρχὴν
[13, 95]	κατέλιπεν. Αλλὰ γὰρ οὐ τὴν	οὐσίαν	κέκτηται Ερμαίου τοῦ μυροπώλου, τὴν
[13, 20]	πλουσίας, ὡς ἀπέκλινεν ἐπὶ τὴν	πλουσίαν,	ζημιῶσαι τοὺς ἐφόρους αὐτον, ἐπιλέγοντας
[13, 13]	τὸν Ερωτα, τοὺς δ' ἐρῶντας·	αἰτίαν	δ' ἔχειν ἐκεῖνον ἄλλως, ἠγνοηκότας
[13, 83]	τῶν ἀνθρώπων ὕστερον ἀναζητούντων τὴν	αἰτίαν	εὑρέθη διὰ τὸν τοῦ θεοῦ
[13, 47]	ἔδωκα. Ἐτύγχανεν δὲ ἣ μὲν	αἰτίαν	ἐχουσα λιθιᾶν, ἣ δὲ κοιλίαν
[13, 31]	τὰς ἑταίρας, ἀλλὰ δι' ἑτέραν	αἰτίαν,	ἧς μνημονεύει Ηγήσανδρος ἐν Υπομνήμασι
[13, 50]	Αφύην κληθῆναι διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν.	Ὁ δ' αὐτὸς Ὑπερείδης ἐν
[13, 49]	ἔν τινι συμποσίῳ διὰ τίνα	αἰτίαν	οἱ στέφανοι κρήμνανται, εἶπεν Ὅτι
[13, 49]	ὑπόκρισιν έσκυθρώπαων. Ἐπερωτήσαντος δὲ τὴν	αἰτίαν	Ὀργίζομαί σοι, εἶπεν, ὅτι πολλὰς
[13, 36]	εἴτε καὶ δι' ἄλλην τινὰ	αἰτίαν	τῷ Εὐξένῳ· ὄνομα δ' ἦν
[13, 46]	Γλυκέρα Τὴν αὐτήν, ἐφη, ἔχομεν	αἰτίαν,	ὦ Στίλιπων. Σέ τε γὰρ
[13, 35]	αὐλὴν καὶ ἰδὼν τὴν Οδάτιν	ἑστηκυῖαν	πρὸ τοῦ κυλικείου καὶ δακρύουσαν
[13, 95]	τὴν γυναῖκα διαφθείρας ἑβδομήκοντα ἔτη	γεγονυῖαν	ἧς ἐρᾶν προσποιησάμενος οὕτω διέθηκεν
[13, 92]	τῷ περὶ Σιμωνίδου, οὐ προσίενται	φιλοσοφίαν	οὔτε> ῥητορικὴν διὰ τὰς ἐν
[13, 54]	καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ	φιλοσοφίαν	παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς προιέμενος· Μακαρίζω
[13, 53]	καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ	φιλοσοφίαν	παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς προιέμενος· Μακαρίζω
[13, 12]	καὶ οἱ τούτου πρεσβύτεροι κατὰ	φιλοσοφίαν	σεμνόν τινα τὸν Ερωτα καὶ
[13, 53]	ὅτι καθαρὸς πάσης παιδείας ἐπὶ	φιλοσοφίαν	ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ
[13, 54]	ὅτι καθαρὸς πάσης παιδείας ἐπὶ	φιλοσοφίαν	ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ
[13, 27]	ὧδ' ἐμόγησαν ἐλπίδες ὥστ' ἐχθρῶν	συμμαχίαν	καλέσαι, φησὶν ὁ Καλλίμαχος. Οὐ
[13, 65]	Σινώπης τῆς ἑταίρας τάδε λέγει	Αρχίαν	τὸν ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ
[13, 21]	περὶ Εὐδαιμονίας περιιόντα ἐπαγγέλλεσθαι διδάσκειν	εὐτυχίαν,	ἐρωτοδιδάσκαλε· οὐδὲν ἄρα διαφέρεις Αμάσιος
[13, 13]	πτερὰ τοιοῦτο πρᾶγμα; Λῆρος, εἰ	{κὰν}	φήσειέ τις. Αλεξις δ' ἐν
[13, 84]	ὧδε Γεγένηται δ' ὡς λέγουσιν,	κἀν	Σάμῳ τοιοῦθ' ἕτερον. Λιθίνης ἐπεθύμησεν
[13, 72]	δυστυχεῖν ἐν πλείοσιν, ἐξὸν σιωπᾶν	κἀν	σκότῳ κρύπτειν τάδε Αίσχύλος ἔφη
[13, 62]	ἐν τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε δὲ	κἀν	τῷ Πλούτῳ ἐν ῷ λέγει
[13, 51]	καὶ Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται,	κἀν	τῷ πρὸς Μέδοντα ψευδομαρτυριῶν (Αντικύρας)
[13, 8]	ἐξειπεῖν κακόν ἀρκοῦν ἂν εἴη,	κἂν	γυναῖκ' εἴπἴς μόνον. ~Οὐκ αἰσθάνονται
[13, 6]	ὑμεῖς συκαμίνῳ τὰς γνάθους κεχριμέναι.	Κἂν	ἐξίητε τοῦ θέρους, ἀπὸ τῶν
[13, 84]	Λαμυνθίου. Υμεῖς δέ, ὦ φιλόσοφοι,	κἂν	ἐρασθέντες ποτὲ γυναικῶν ἐν ἐννοίᾳ
[13, 79]	ὦ Κύνουλκε, τὰς διηγήσεις ταύτας,	κἂν	ψευδεῖς ὦσιν, ἀληθεῖς εἶναι πιστεύετε,
[13, 46]	καλαὶ ἡμῶν Αθῆναι τοσοῦτον πλῆθος	ἤνεγκαν	ἑταιρῶν, περὶ ὧν ἐπεξελεύσομαι ὅσον
[13, 71]	ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται Κῷοι χάλκειον	θῆκαν	ὑπὸ πλατάνῳ Βιττίδα μολπάζοντα θοήν,
[13, 59]	Φρύνης οἱ περικτίονες ἀνδριάντα ποιήσαντες	ἀνέθηκαν	ἐν Δελφοῖς χρύσεον ἐπὶ κίονος
[13, 33]	αὐτὸν ἐγκώμιον, οὗ ἡ ἀρχή	τρισολυμπιονίκαν	ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον δὲ καὶ
[13, 62]	τῇ ἡλικίᾳ τὸν Ισοκράτη ἀναλαβεῖν	Λαγίσκαν	τὴν ἑταίραν εἰς τὴν οἰκίαν,
[13, 62]	Στράττις ἐν τούτοις Καὶ τὴν	Λαγίσκαν	τὴν Ισοκράτους παλλακὴν ἰδεῖν με
[13, 43]	τὸ νῶτον εἶχε παντελῶς, Τάλαν,	τάλαν	ἄνερ, πόθεν ἔχεις ταῦτ' ἔφη,
[13, 44]	Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον,	τάλαν,	ἄνθρωπον ἄχρι τοῦ στόματος ἠσβολωμένον·
[13, 49]	τῶν πληγῶν ἰδοῦσα Πόθεν οὗτοι,	τάλαν;	εἶπε. Καὶ ὃς Παιδὸς ὄντος
[13, 43]	παρασχεῖν· τὴν δὲ τοῦτ' εἰπεῖν	Τάλαν,	ἔπειτα τὴν πυγήν με νῦν
[13, 44]	χρωμένων; Η γραῦς δ' ἀγανακτήσασα	Τάλαν,	ἔφη, τέκνοι περίλαβε, φησί, καὶ
[13, 44]	ἀστράβαις. Γναθαίνον δ' εἶπ' Ὦ	τάλαν,	μὴ δῆτ' ἄνερ· οὐδέποτε γὰρ
[13, 39]	δὲ γελάσασ' Αλλὰ τοῦτ' ἔφη,	τάλαν,	ὄζειν δοκεῖ μοι σαπρότατον πάντων
[13, 43]	δ' οὑπιτρέψων ἐστί σοι, φησίν,	τάλαν,	ὄντα γ' ἐν Αθήναις Καρικοῖς
[13, 41]	ἄν, ἵν' εἶχες, φήσ' ἀποψᾶσθαι,	τάλαν.	~Οτι δ' ἦν καὶ ἀστεία
[13, 43]	ἀνώμαλον τὸ νῶτον εἶχε παντελῶς,	Τάλαν,	τάλαν ἄνερ, πόθεν ἔχεις ταῦτ'
[13, 23]	ὀδόντας ἔσχεν· ἐξ ἀνάγκης δεῖ	γελᾶν,	ἵνα θεωρώσ' οἱ παρόντες τὸ
[13, 33]	δεῦτ' ἐς ἄλσος φορβάδων κορᾶν	ἀγέλαν	ἑκατόγγυιον Ξενοφῶν τελέαις ἐπήγαγ' εὐχωλαῖς
[13, 42]	τινας ἐκ τῆς πόλεως τῶν	ἐπιγελᾶν	εἰθισμένων ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν αἰεὶ
[13, 5]	θύγατέρα Κύνναν ἔγημεν δὲ καὶ	Φίλαν	ἀδελφὴν Δέδρα καὶ Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι
[13, 58]	εἶχεν, ἐν Πειραιεῖ δὲ Ἀρισταγόραν,	Φίλαν	δ' ἐν Ἐλευσῖνι, ἣν πολλῶν
[13, 38]	ἐξ ἧς ἔσχε καὶ θυγατέρα	Φίλαν;	τὴν δὲ Λάμιαν Πολέμων φήσι
[13, 66]	Μενέτωρ ἐν τῷ περὶ Αναθημάτων,	Πασιφίλαν	ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ
[13, 23]	πρὸς τὸ κέρδος καὶ τὸ	συλᾶν	τοὺς πέλας πάντα τἄλλ' αὐταῖς
[13, 45]	αἰσχροποιέ; Καταπλαγεὶς δ' Εὐριπίδης τὴν	τόλμαν	αὐτῆς Σὺ γάρ, ἔφη, τίς
[13, 81]	ὁ ποιητής, ἔφη ὁ> λέγων	χρυσοκόμαν	Απόλλωνα· Χρυσέας γὰρ εἰ ἐποίησεν
[13, 13]	Καὶ ταῦτ' ἐγώ, μὰ τὴν	Αθηνᾶν	καὶ θεούς, οὐκ οἶδ' ὅ
[13, 43]	καταπλαγεὶς ὁ Δίφιλος Νὴ τὴν	Αθηνᾶν	καὶ θεοὺς, ψυχρόν γ' ἔφη
[13, 39]	τοῦτ' ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα καὶ	Λέαιναν,	εἰ βούλει, κράτει. Ἦν δὲ
[13, 43]	αἰεὶ δραμάτων ἐμβάλλομεν. Πρὸς τὴν	Γνάθαιναν	Δίφιλος κληθείς ποτε ἐπὶ δεῖπνον,
[13, 46]	ὑπονίψαι τοὺς πόδας αὐτοῦ τὴν	Γνάθαιναν,	ἣ δὲ τί γάρ, εἶπεν,
[13, 46]	οὐδὲν ἧττον ἐλθεῖν πρὸς τὴν	Γνάθαιναν.	Κελεύοντος οὖν τοῦ Διφίλου ὑπονίψαι
[13, 47]	καὶ τοῦ παιδὸς κελεύοντος τήν	Γνάθαιναν	προαναλῶσαι Ὀλόμενε παίδων, ἔφη, ποῖον
[13, 48]	δ' ἐν δευτέρῳ Γελοίων Απομνημονευμάτων	Γνάθαιναν,	φησί, δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης καὶ
[13, 17]	ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου κεχάλκευται	μέλαιναν	καρδίαν> ψυχρᾷ φλογί> Ο δὲ
[13, 76]	ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου κεχάλκευεται	μέλαιναν	καρδίαν ψυχρᾷ φλογί, πρὸς δ'
[13, 23]	τις· ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ' εἶναι	μέλαιναν·	κατέπλασεν ψιμυθίῳ. Λευκόχρως λίαν τίς
[13, 94]	εἶδε πώποτε οὔτε μὴν οὐδ'	ἰχθυοπώλαιναν.	Εκάστῳ γὰρ γένει ἁρμόζοντα δεῖν
[13, 94]	ἑξῆς φησι· Αὐτίκ' οὐδεὶς οὔτε	μαγείραιναν	εἶδε πώποτε οὔτε μὴν οὐδ'
[13, 89]	κατὰ Πελοπόννησον γυναικῶν γεγονέναι καλλίονα	ἀπέκτειναν	δὲ αὐτὴν Λακεδαιμόνιο καὶ τὴν
[13, 47]	ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον τὸν παιδοτρίβην	μνᾶν	δοὺς οἶει αἰεὶ φοιτήσειν; Φρύνης
[13, 45]	τὴν Θεσπικήν· κἄπειτεν αἰτήσασαν αὐτον	μνᾶν	μίαν ὁ Μοίριχος Μέγ' εἶπεν·
[13, 47]	ἀργυρίτης. Ως δ' ὁ τὴν	μνᾶν	τῇ θυγατρὶ δοὺς αὐτῆς οὐδὲν
[13, 20]	βασιλίσκους ἀντὶ βασιλέων τᾷ Σπάρτᾳ	γεννᾶν	προαιρεῖται. Εὐριπίδης τε ἔφη· Πρῶτον
[13, 40]	φησί· Φιλίππου τοῦ Μακεδόνας αὐξήσαντος	Φίλινναν	τὴν ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς καὶ
[13, 5]	γήμας ἔσχεν ἐξ αὐτῆς θύγατέρα	Κύνναν	ἔγημεν δὲ καὶ Φίλαν ἀδελφὴν
[13, 89]	ἔτι γὰρ γέρων ἀοιδὸς κελαδεῖ	Μναμοσύναν»	κατὰ Εὐριπίδην διαβόητοι γεγόνασι γυναῖκες.
[13, 81]	εἰρῆσθαι πορφυρέου ἀπὸ στόματος ἰεῖσα	φωνὰν	παρθένος, οὐδ' ὁ ποιητής, ἔφη
[13, 27]	μοι ἐκείνων εἷς εἶναι οὓς	ἐδίδαξαν	ἀριστερὰ γράμματα Μοῦσαι, ὥς τις
[13, 64]	τοῖς βωμοῖς, ἕως καὶ αὐτὴν	κατέσφαξαν.	Δανάην δὲ τὴν Λεοντίου τῆς
[13, 78]	ἕλοιτ' ἂν παθεῖν ἢ δειλοὐ	δόξαν	ἀπενέγκασθαι παρά τοῖς παιδικοῖς. Εργῳ
[13, 23]	ἐρραμέν' αὐτήν, ὥστε τὴν εὐπυγίαν	ἀναβοᾶν	τοὺς εἰσιδόντας. Κοιλίαν ἁδρὰν> ἔχει·
[13, 76]	αἵ τε Κυδώνιαι μηλίδες ἀρδόμεναι	ῥοὰν	ἐκ ποταμῶν, ἵνα παρθένων κῆπος
[13, 38]	κατασκευάσαι δὲ Σικυωνίοις τὴν προκειμένην	στοάν.	Ηρα δὲ καὶ Λεαίνης καὶ
[13, 12]	Ερωτίδεια τιμῶσιν καθάπερ Αθηναῖοι τὰ	Παν>	αθήναια καὶ τὠλύμπια Ηλεῖοι Ρόδιοί
[13, 29]	θ' ἱλαρὸν εὐθέως τ' ἀφεῖλε	πᾶν	αὐτοῦ τὸ λυποῦν κἀπέδειξεν ἵλεων.
[13, 33]	καρπὸν δρέπεσθαι σύν δ' ἀνάγκᾳ	πᾶν	καλόν. Αρξάμενος δ' οὕτως ἑξῆς
[13, 78]	καθεῖλεν. Παιδικῶν γὰρ παρόντων ἐραστὴς	πᾶν	ὁτιοῦν ἕλοιτ' ἂν παθεῖν ἢ
[13, 43]	θῄταίρᾳ ποτε Γνάθαινα, τοὔψον ἀποτιθείσης	πᾶν	σχεδὸν τῆς Δεξιθέας τῇ μητρί,
[13, 78]	αὐτοῖς αὗται αἱ φιλίαι) τὸ	παράπαν	ἐκώλυον τοὺς παιδικοὺς ἔρωτας, πανταχόθεν
[13, 12]	ταῖς δημοτελέσι δὲ σπονδαῖς ὡς	ἐπίπαν	ὁ Ερως τιμᾶται. Λακεδαιμόνιοι δὲ
[13, 70]	Επὶ τούτοις ὁ Μυρτίλος μέλλων	σιωπᾶν	ἀλλὰ μικροῦ, ἔφη, ἄνδρες φίλοι,
[13, 72]	ἀνάγκη δυστυχεῖν ἐν πλείοσιν, ἐξὸν	σιωπᾶν	κἀν σκότῳ κρύπτειν τάδε Αίσχύλος
[13, 18]	φαίνεται καὶ πάντα τῷ πώγωνι	δρᾶν	ἐναντία, ἢ πλουσιακὸν τούτῳ τι>
[13, 23]	εὐπυγίαν ἀναβοᾶν τοὺς εἰσιδόντας. Κοιλίαν	ἁδρὰν>	ἔχει· στηθί' ἔστ' αὐταῖσι τούτων
[13, 8]	Αλκηστιν ἀντέθηκα χρηστήν. Αλλ' ἴσως	Φαίδραν	ἐρεῖ κακῶς τις ἀλλὰ νὴ
[13, 4]	Αναξώ. Μετὰ δὲ τὴν Ιππολύτην	Φαίδραν	ἔσχεν. ~Φίλιππος δ' ὁ Μακεδὼν
[13, 77]	τὴν θυγατέρα τούτῳ γυναῖκα ἔδωκε	Φαίδραν,	ὡς Ζῆνις ἢ Ζηνεύς φησιν
[13, 34]	ἑταίρας παριήγετο αἰεὶ ὁ Αλκιβιάδης,	Δαμασάνδραν	τὴν Λαίδος τῆς νεωτέρας μητέρα
[13, 10]	τῆς Κρέοντος, ὁ Αγαμέμνονος διὰ	Κασσάνδραν.	Καὶ ἡ ἐπ' Αἴγυπτον δὲ
[13, 3]	Κλυταιμνήστρα δὲ περιπαθὴς γενομένη τὴν	Κασσάνδραν	σὺν αὐτῷ τῷ Αγαμέμνονι ἀποκτείνει,
[13, 21]	αὕτη ἡ ἑταίρα, ἐπειδὴ πρὸς	κλεψύδραν	συνουσιάζεν ἕως κενωθῇ, ὡς Ασκληπιάδης
[13, 14]	τῶν πολεμίων. Περὶ δὲ τοῦ	ἐρᾶν	Αμφις ἐν Διθυράμβῳ φησίν· Τί
[13, 76]	ὢν ἐρωτικός φησιν Εἴη καὶ	ἐρᾶν	καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν
[13, 11]	ἄλλος τις ἔφη Εἴη καὶ	ἐρᾶν	καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν.
[13, 15]	τῶν σωμάτων ἀλλὰ τῆς ψυχῆς	ἐρᾶν·	οἵτινες μέχρι ὀκτὼ καὶ εἴκοσι
[13, 16]	τοῖς Υπομνήμασι τῶν ἡδυσμάτων φησὶν	ἐρᾶν	πάντας, οὐ τῶν κρεῶν οὐδὲ
[13, 11]	ἀγρων ναίοιμι τρόπων. Τὸ δ'	ἐρᾶν	προλέγω τοῖσι νέοισιν μή ποτε
[13, 95]	διαφθείρας ἑβδομήκοντα ἔτη γεγονυῖαν ἧς	ἐρᾶν	προσποιησάμενος οὕτω διέθηκεν ὥστε τὸν
[13, 58]	Φρύνης λόγῳ Ὑπερεί δης ὁμολογῶν	ἐρᾶν	τῆς γυναικὸς καὶ οὐδέπω τοῦ
[13, 17]	ὁ Χῖος τὸν Υπνον φήσας	ἐρᾶν	τοῦ Ενδυμίωνος οὐδὲ καθεύδοντος αὐτοῦ
[13, 62]	Υμέναιος ἐπιτήδειος, ὁ Φιλωνίδης δ'	ἐρᾶν	φησι. Μνημονεύει αὐτῆς καὶ Αριστοφάνης
[13, 76]	ἐν τοῖς Σίλλοις ἔφη Ὥρη	ἐρᾶν,	ὥρη δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ
[13, 67]	κατὰ τὴν ἀπ' Ελευσῖνος τὴν	ἱερὰν	ὁδὀν καλουμένην. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα
[13, 50]	θάνατον ὁ Ἅρπαλος μετέπέμψατο τὴν	Γλυκέραν	Αθήνηθεν· ἣν καὶ έλθοῦσαν οἰεῖν
[13, 68]	τήν Πυθιονίκης τελευτὴν ὁ Αρπαλος	Γλυκέραν	μετεπέμψατο καὶ ταύτην ἑταίραν, ὡς
[13, 50]	στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ καὶ	Γλυκέραν	στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ καὶ
[13, 50]	περὶ Γλυκέρας τάδε λέγει Ἄγων	Γλυκέραν	τε τὴν Θαλασσίδος, ζεῦγος ἔχων.
[13, 65]	δὲ Νέαιραν εἶχον ἡμέραν παρ'	ἡμέραν	διαιτητῶν γενομένων φίλων Φρυνίων καὶ
[13, 80]	Ζήνωνι. Καί ποτε καὶ μεθ'	ἡμέραν	ἐλθὼν ἔκ τινος πότου καὶ
[13, 23]	μὴ χαίρῃ γελώσα, διατελεῖ τὴν	ἡμέραν	ἔνδον, ὥσπερ τοῖς μαγείροις ἅ
[13, 31]	τὰ δὲ παλλακὰς τῆς καθ'	ἡμέραν	θεραπείας, τὰς δὲ γυναῖκας τοῦ
[13, 26]	ἐστι καὶ πότις, τὸ καθ'	ἡμέραν	ὁρῶσα πίνειν κἀσθίειν μὸνον, πεπονθέναι
[13, 65]	ἀδελφιδοῦς. Τὴν δὲ Νέαιραν εἶχον	ἡμέραν	παρ' ἡμέραν διαιτητῶν γενομένων φίλων
[13, 24]	ἑκάστην ἔστιν ἀδεῶς, εὐτελῶς, μεθ'	ἡμέραν,	πρὸς ἑσπέραν, πάντας τρόπους· ἃς
[13, 24]	ἀδεῶς, εὐτελῶς, μεθ' ἡμέραν, πρὸς	ἑσπέραν,	πάντας τρόπους· ἃς δ' οὔτ'
[13, 31]	διὰ τὰς ἑταίρας, ἀλλὰ δι'	ἑτέραν	αἰτίαν, ἧς μνημονεύει Ηγήσανδρος ἐν
[13, 10]	ἱερὸς δὲ καλούμενος πόλεμος δι'	ἑτέραν	γαμετήν, φησὶν Δοῦρις ἐν δευτέρᾳ
[13, 2]	ἐζημίωσαν, ὅτι καταλιπὼν τὴν προτέραν	ἑτέραν	ἐβουλεύετο περικαλλεστέραν ἀγαγέσθαι. Κλέαρχος δ'
[13, 94]	δ' οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὸν	ἑτέραν	ταύτῆς συκοφαντωδεστέραν ἐξευρεῖν. Οὗτος γάρ,
[13, 2]	Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι καταλιπὼν τὴν	προτέραν	ἑτέραν ἐβουλεύετο περικαλλεστέραν ἀγαγέσθαι. Κλέαρχος
[13, 94]	ἂν ῥᾳδίως αὐτὸν ἑτέραν ταύτῆς	συκοφαντωδεστέραν	ἐξευρεῖν. Οὗτος γάρ, ὦ ἄνδρες
[13, 2]	καταλιπὼν τὴν προτέραν ἑτέραν ἐβουλεύετο	περικαλλεστέραν	ἀγαγέσθαι. Κλέαρχος δ' ὁ Σολεὺς
[13, 47]	ἐχουσα λιθιᾶν, ἣ δὲ κοιλίαν	προπετεστέραν	ἔχειν. Τῶν δὲ πινόντων παρ᾽
[13, 87]	δ' αὖ χορεία λαγόνα τὴν	ἀριστερὰν	ἔλυσε γυμνὴ δ' αἰθέρος θεάμασιν
[13, 76]	ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν μὴ	πρεσβυτέραν	ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν. Διόπερ
[13, 45]	Δημοφῶν ἐρώμενος τὴν Αἶγα Νικὼ	πρεσβυτέραν	οὖσαν ποτὲ νέος ὢν ἔτ'
[13, 19]	ἢ μύρου προσβάλλοντας ἢ μικρῷ	μαλακωτέραν	ἠμφιεσμένους ἐσθῆτα. Οὐ δεῖ οὖν
[13, 4]	γάμων. Επειτα τὴν Πιτθέως ἔλαβεν	Αἴθραν,	μεθ' ἣν Μήδειαν. Θησεὺς δἐ
[13, 6]	ἠρμένοι καὶ φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς	αἴθραν	συντεμόντι δ' οὐδὲ ἓν ἔσθ'
[13, 77]	Καὶ τὴν πρὸς Αθηναίους δ'	ἔχθραν	διελύσατο Μίνως, καίπερ ἐπὶ θανάτῳ
[13, 76]	ἕκατι κηρὸς ὥς δαχθεὶς ἕλᾳ	ἱρᾶν	μελισσᾶν τήκομαι, εὖτ' ἂν ἴδω
[13, 65]	Δημοχάρους δὲ ἀδελφιδοῦς. Τὴν δὲ	Νέαιραν	εἶχον ἡμέραν παρ' ἡμέραν διαιτητῶν
[13, 28]	ἐν τοῖς περὶ Θεῶν οὕτως.	Εταίραν	δὲ τὴν Αφροδίτην τὴν τοὺς
[13, 58]	ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην	ἑταίραν	ἀνέλαβε, καὶ ταύτην μὲν ἐν
[13, 51]	εὑρίσκομεν παρ' οὐδενὶ Ἄνθειαν άναγεγραμμένην	ἑταίραν,	ἀπὸ δὲ Αντείας καὶ ὅλον
[13, 82]	γυμνὸν ἐποίησεν σοὶ δὲ φιλοῦντι	ἑταίραν	Βορρᾶς ὡμίλησεν. Σὺ δ' οὐ
[13, 64]	Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην δὲ τὴν Σαμίαν	ἑταίραν	Δημήτριος εἶχεν ὁ βασιλεὺς ὁ
[13, 62]	τὸν Ισοκράτη ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν τὴν	ἑταίραν	εἰς τὴν οἰκίαν, ἐξ ἧς
[13, 41]	Φρυγιακὸν γυναῖκ' ἔχειν, καὶ ταῦθ'	ἑταίραν	ἐκ μέσης τῆς Ελλάδος, μὴ
[13, 56]	Πλάτων οὐκ Αρχεάνασσαν τὴν Κολοφωνίαν	ἑταίραν	ἠγάπα; ὡς καὶ ᾄδειν εἰς
[13, 6]	ἐν Νεοττίδι φησίν Οστις ἀνθρώπων	ἑταίραν	ἠγάπησε πώποτε, οὐ γένος τίς
[13, 64]	Φιλαδέλφου βασιλέως Εἰρήνην εἶχε τὴν	ἑταίραν,	ἥτις ὑπὸ Θρᾳκῶν ἐν Εφέσῳ
[13, 45]	ἐκείνη μέμφεται. Ιππην λέγουσι τὴν	ἑταίραν	Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν τὸν ἐπὶ
[13, 61]	φησιν Ηγήσανδρος, Αρχίππην ἠγάπησεν τὴν	ἑταίραν	καὶ τοῦ βίου κληρονόμον κατέλιπεν.
[13, 70]	δὲ καὶ τὴν ὁμώνυμον ταύτης	ἑταίραν	Λυδὴν ἥν ἠγάπα Λαμύνθιος ὁ
[13, 67]	Πυθιονίκης πολλὰ εἰς αὐτὴν κατανάλωσεν	ἑταίραν	οὖσαν καὶ ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον
[13, 37]	ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ	ἑταίραν	οὖσαν τὴν Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην
[13, 29]	Εὔβουλος δ' ἐν Καμπυλίωνι κοσμίαν	ἑταίραν	παράφων φησίν· Ως δ' ἐδείπνει
[13, 37]	εἶχε μεθ' ἑαυτοῦ τὴν Αττικὴν	ἑταίραν;	περὶ ἧς φησι Κλείταρχος ὡς
[13, 70]	ῥήτωρ εἶχε τὴν ἐπικληθεῖσαν Λήμην	ἑταίραν,	τὴν καλουμένην Παρόραμα διὰ τὸ
[13, 68]	Αρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο καὶ ταύτην	ἑταίραν,	ὡς ὁ Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων
[13, 62]	Ισοκράτης ὁ τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος	Μετάνειραν	εἶχεν ἐρωμένην καὶ καλὴν, ὡς
[13, 62]	ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας τὴν	Μετάνειραν	τοῦ Λυσίου φησὶν ἐρωμένην εἶναι.
[13, 89]	ἐπὶ τὴν τυραννίδα, ὡς Αθηνᾶς	πειραν	εἶδος ἔχουσαν, καλήν φησι γεγονέναι,
[13, 51]	νεοσπάδα εἶδον στρατὸν στείχοντα παραλίαν	ἄκραν.	Μνημονεύει τῆς Ναννίου καὶ Ἄλεξις
[13, 68]	φησιν Ἐκμαθεῖν δέ σου ποθῶ	μακρὰν	άποικῶν κεῖθεν, Ατθίδα χθόνα τίνες
[13, 7]	ἔχειν προῖκ' οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν	Πικράν	γε καὶ μεστὴν γυναικείας χολῆς.
[13, 24]	ἐπὶ τοῖσι πορνείοισιν, ἃς ἔξεσθ'	ὁρᾶν	εἰληθερούσας, στέρν' ἀπημφιεσμένας, γυμνὰς ἐφεξῆς
[13, 51]	Ἑωθινὸς γάρ, πρίν τιν' αὐλιτῶν	ὁρᾶν,	θαλλὸν χιμαίρᾳ προσφέρων νεοσπάδα εἶδον
[13, 20]	γυμνάσια καὶ τοὺς δρόμους καὶ	ὁρᾶν	προσπαλαίοντας τοὺς νέους ταῖς κόραις.
[13, 83]	ὡς τάχιστα ὤφθη εἰς τὴν	ἀγορὰν	ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν γενομένων τῶν μάντεων
[13, 43]	ἦν ὁμολογουμένη σοφός, εἰς τὴν	ἀγορὰν	λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον
[13, 58]	ἄστει εἶχεν, ἐν Πειραιεῖ δὲ	Ἀρισταγόραν,	Φίλαν δ' ἐν Ἐλευσῖνι, ἣν
[13, 81]	καθορᾷ τὸ κάρφος. Φάντος δὲ	καθορᾶν	Ἄπο τοίνυν φύσησον αὐτὸ, ἵνα
[13, 31]	χώραν, οὗ ἂν ἐπιστραφεῖς τύχῃ,	καθορᾶν	τὸ μνῆμα καὶ πᾶσι τοῖς
[13, 33]	τεὸν δεῦτ' ἐς ἄλσος φορβάδων	κορᾶν	ἀγέλαν ἑκατόγγυιον Ξενοφῶν τελέαις ἐπήγαγ'
[13, 88]	δὲ Μινύαις· Πολλὴν ὀπώραν Κύπριδος	εἰσορᾶν	παρῆν, ἄκραισι περκάζουσαν οἰνάνθαις χρόνου.
[13, 39]	ὀσφράνθητι καὶ εἴσει παρὰ τἄλλα	διαφόραν	ὅσην ἔχει. Κείνη δὲ γελάσασ'
[13, 43]	λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον	ἐφορᾶν	καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ' ἕκαστον.
[13, 95]	ὥστε οἶεσθαι τοὺς παριόντας ἐπ'	ἐκφορὰν	αὐτοὺς ἥκειν τούτου τεθνεῶτος. Οὓτω
[13, 5]	Ολυμποιάδι. Επὶ πάσαις δ' ἔγημε	Κλεοπάτραν	ἐρασθεὶς τὴν Ιπποστράτου μὲν ἀδελφήν,
[13, 5]	ἐξ ἧς ἔσχεν Αλέξανδρον καὶ	Κλεοπάτραν.	Καὶ τὴν Θρᾀκην δὲ ὅτε
[13, 57]	Πυραύνῳ οὕτως· Ἄνοιγ᾽ ἄνοιγε τὴν	θύραν·	ἐλάνθανον πάλαι περιπατῶν ἀνδριάς, ἀλέτων
[13, 51]	εἴρηκεν έν τῷ περὶ Ἑταιρῶν,	Αντικύραν	αὐτὴν φάσκων κληθῆναι ἤτοι ὅτι
[13, 52]	τάσδε καταλέγει έταίρας· Χρυσίδα, Κορώνην,	Αντίκυραν,	Ισχάδα, καὶ Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν
[13, 64]	ὁ τὴν ἐν Εφέσῳ διέπων	φρουρὰν	υἱὸς ὢν τοῦ Φιλαδέλφου βασιλέως
[13, 43]	παῖς ποτ' ὢν ἀνείλετ' εἰς	πυράν	ὅτε παίζων μετά τινων ἡλικιωτῶν
[13, 44]	Η Γνάθαινα δ' εἰς τὴν	πορφύραν	καὶ τὰ δόρατ' ἀποβλέψασα δραχμὰς
[13, 94]	ἄνδρες δικασταί, Αἰσχίνην τολμῆσαι οὕτως	αἰσχρὰν	δίκην δικάσασθαι, νομίζω δ' οὐκ
[13, 76]	μοχθίζει βιαίως ἢ γυναικείῳ θράσει	ψυχρὰν	φορεῖται πᾶσαν ὁδὸν θεραπεύων. Αλλ'
[13, 76]	ἐμοὶ δ' ἔρος οὐδεμίαν κατακητος	ὥραν,	ἅθ' ὑπὸ στεροπᾶς φλέγων Θρηίκιος
[13, 88]	ὁμοῦ. Εν δὲ Μινύαις· Πολλὴν	ὀπώραν	Κύπριδος εἰσορᾶν παρῆν, ἄκραισι περκάζουσαν
[13, 31]	αὐτοῦ τὴν ἐντὸς τοῦ Τμώλου	χώραν,	οὗ ἂν ἐπιστραφεῖς τύχῃ, καθορᾶν
[13, 31]	τὰς κλεῖς καὶ τὸ τεῖχος	ὑπερβᾶσαν	ἀπαγγεῖλαι τοῖς Αβυδηνοῖς. Τοὺς δ'
[13, 35]	πρὸ τοῦ κυλικείου καὶ δακρύουσαν	κιρνᾶσάν	τε βραδέως τὴν φιάλην εἶπεν
[13, 31]	τε καὶ τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ	πᾶσαν,	ἀλλὰ καὶ τελευσάσης συναγαγὼν τοὺς
[13, 37]	ἡ ἑταίρα ἐκράτει, ἡ καὶ	πᾶσαν	ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν; Εὔμαχος δὲ
[13, 74]	ἡμᾶς μέγα. Νεανίσκῳ γὰρ τὴν	πᾶσαν	ἀρετὴν ἔχοντι τοῦτο μόνον τὸ
[13, 86]	ὅταν παρεισδυῇ τὸ οἰνάριον, τὴν	πᾶσαν	ἀσχημοσύνην ἐπιδείκνυνται ὃ καὶ πρώην
[13, 76]	ἢ γυναικείῳ θράσει ψυχρὰν φορεῖται	πᾶσαν	ὁδὸν θεραπεύων. Αλλ' ἐγώ τᾶσδ'
[13, 56]	πολιτικῆς δυνάμεως κτησάμενος, οὐ συνετάραξε	πᾶσαν	τὴν Ἑλλάδα; ἦν δ' οὗτος
[13, 92]	εἴρηκεν Φύλαρχος Κατανέγνων γὰρ αὐτοῦ	πᾶσαν	τὴν Ιστορίαν. Εἰπόντος δ' ἐν
[13, 71]	περὶ πάντα Φιλητᾶν ῥήματα καὶ	πᾶσαν	τρυόμενον λαλιήν. Οὐδὲ μὲν οὐδ'
[13, 78]	ὥσπερ ἀντιτειχίσαμτα ταῖς ἰδίαις ἀκροπόλεσιν	ἐνεπίμπρασάν	τε καὶ κατέσκαψαν· ὡς ἐποίησε
[13, 89]	καὶ Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ τὴν	παραιβατήσασαν	αὑτῷ γυναῖκα Φύην τὴν Σωκράτους
[13, 45]	ἐπείρα Μοίριχος τὴν Θεσπικήν· κἄπειτεν	αἰτήσασαν	αὐτον μνᾶν μίαν ὁ Μοίριχος
[13, 63]	γυναῖκα ἔχων ὡς καὶ αὐτὴν	ἀγανακτήσασαν	συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην δὲ
[13, 67]	Βαβυλῶνος ὃν τρόπον Πυθιονίκην περιέστειλεν	τελευτήσασαν.	Ἣ βακχίδος μὲν ἦν δούλη
[13, 77]	Μίνως, καίπερ ἐπὶ θανάτῳ παιδὸς	συστᾶσαν,	Θησέως ἐρασθεὶς καὶ τὴν θυγατέρα
[13, 35]	κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν οὐκ	ἔφασαν	εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται. Μνημονεύεται δὲ
[13, 79]	Αἰσχύλος τε καὶ Σοφοκλῆς ἀναφανδὸν	ἔφασαν,	ὃ μἐν Μυρμιδόσιν Σέβας δἐ
[13, 12]	Ερωτα καὶ παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον	ᾔδεσαν	δῆλον ἐκ τοῦ κατὰ τὰ
[13, 67]	χρόνον ἐπιτετελεσμένον. Ἣν γὰρ πάντες	ᾔδεσαν	ὀλίγης δαπάνης κοινὴν τοῖς βουλομένοις
[13, 87]	τῶν αὐλητρίδων τὰ ἱμάτια περιέδυεν.	~Εσπουδάκεσαν	δὲ καὶ οἱ βασιλεῖς περὶ
[13, 66]	ἐν τῷ περὶ Αναθημάτων, Πασιφίλαν	ἐκάλεσαν	τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ καὶ
[13, 37]	ἀγορᾶς εἰσήλασεν εἰς τὸ ἅστυ;	ἦσαν	δ' αὗται Λάμια και Σκιώνη
[13, 65]	Λυσίου δὲ τοῦ σοφιστοῦ Μετάνειρα.	Ἦσαν	δὲ αὖται δούλαι Κασίου τοῦ
[13, 28]	καὶ Νιόβα μάλα μὲν φίλαι	ἦσαν	ἑταῖραι. Καλοῦσι δὲ καὶ τὰς
[13, 95]	τοὺς ὀδόντας ἀριθμῆσαι {ὅσου ἐλάττους	ἦσαν}	ἢ τῆς χειρὸς τοὺς δακτύλους.
[13, 46]	καὶ εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις	ἦσαν.	Κατηγοροῦντος γοῦν ποτε Στίλπωνος Γλυκέρας
[13, 59]	οὐδὲν ἤνυε λέγων ἐπίδοξοί τε	ἦσαν	οἱ δικασταὶ καταψηφιούμενοι, παραγαγὼν αὐτὴν
[13, 91]	μέν τίς σου πύθηται τίνες	ἦσαν	οἱ εἰς δούρειον ἵππον ἐγκατακλεισθέντες,
[13, 3]	Νέστωρ και Φοῖνιξ. Οὐ γὰρ	ἦσαν	οὗτοι ἐκλελυμένοι τοῖς σώμασι ἐν
[13, 3]	μέν μοι ἰης ἐκ νηδύος	ἦσαν,	τοὺς δ' ἄλλους μοι ἔτικτον
[13, 27]	τῷ Σύρῳ) ἔφη· Ουχ ὧδ'	ἐμόγησαν	ἐλπίδες ὥστ' ἐχθρῶν συμμαχίαν καλέσαι,
[13, 84]	τῇ δὲ χὴν προσῆλθον καὶ	ἐπεπήδησαν	φανέντων δὲ πᾶσι τούτοις ἀδυνάτων
[13, 35]	ὅτι ἐξ Αφροδίτης καὶ Αδώνιδος	ἐγεννήθησαν.	Εκυρίευσεν δὲ ὁ μὲν Υστάσπης
[13, 35]	θαυμάζειν εἰ ἐξ ἀκοῆς τινες	ἠράσθησάν	τινων, ὁπότε Χάρης ὁ Μιτυληναῖος
[13, 1]	τοῦ ἔρωτος καὶ τῶν ἐρωτικῶν	ἐλέχθησαν.	~Καὶ γὰρ τὰς γαμετὰς ὁ
[13, 11]	εἰπεῖν καὶ περὶ κάλλους. Καὶ	ἐλέχθησαν	λόγοι φιλόσοφοι πάμπολλοι· ἐν οἷς
[13, 91]	τῶν Λαιστρυγόνων καὶ εἰ ὄντως	κατεβρώθησαν	ὅστις {οὖν} οὐδέ τοτ' οἷδας,
[13, 55]	οἰκιαν οἰκεῖν ἐν ᾗ πρότερον	ᾤκησαν	ἄλλοι; Οὐ γάρ» ἔφη. Τί
[13, 10]	Πολέμου ὅτε Κιρραῖοι πρὸς Φωκεῖς	ἐπολέμησαν,	δεκαέτης ἦν, ἁρπασάντων Κιρραίων τὴν
[13, 78]	καὶ τὸ πρὸς ἀλλήλους ἑταιρισκὸν	συμφρονῆσαν	πολλὰς τυραννίδας καθεῖλεν. Παιδικῶν γὰρ
[13, 10]	ἔτει ἑάλω καὶ ἡ Κίρρα.	Ανετράπησαν	δὲ καὶ ὅλοι οἶκοι διὰ
[13, 35]	αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα	κατεσιώπησαν	καὶ κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν
[13, 12]	ἔτυχον, καὶ οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες	ἐπεχείρησαν	διαβάλλειν πρῶτον τὰς περὶ τὸν
[13, 83]	τῆς δάφνης τῆς χαλκῆς, ἥν	ἔστησαν	Μεταποντῖνοι κατὰ τὴν Αριστέα τοῦ
[13, 84]	φανέντων δὲ πᾶσι τούτοις ἀδυνάτων	ἀπέστησαν,	καθάπερ Κλείσοφος ὁ Σηλυμβριανός. Οὗτος
[13, 10]	τὴν δ' Εὐρυδίκην Μακεδονικῶς καθωπλισμένην,	ἀσκηθεῖσαν	τὰ πολεμικὰ παρὰ Κύννῃ τῇ
[13, 5]	ἐγέννησε τῷ Φιλίππῳ θυγατέρα τὴν	κληθεῖσαν	Εὐρώπη, Φιλογύνης δ' ἦν καὶ
[13, 65]	θυγατέρας Στρυμβήλην τὴν ὕστερον Φανὼ	κληθεῖσαν	ὡς ἰδίαν θυγατέρα ἐξέδοτο Φράστορι
[13, 49]	εἴκοσι τριῶν. ~Καλλίστιον δὲ τήν	έπικληθεῖσαν	Πτωχελένην μαστιγίας έμισθώσατο. Θέρους δὲ
[13, 46]	πλειόνων καὶ τάσδε, τὴν Πάροινον	ἐπικληθεῖσαν	καὶ Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη
[13, 70]	δ' ὁ ῥήτωρ εἶχε τὴν	ἐπικληθεῖσαν	Λήμην ἑταίραν, τὴν καλουμένην Παρόραμα
[13, 10]	Ιστοριῶν, Θηβαίαν γένος, ὄνομα Θεανώ,	ἁρπασθεῖσαν	ὑπὸ Φωκέως τινός. Δεκαετὴς δὲ
[13, 55]	ὑπό τινων γυναικῶν ἐν Θετταλίᾳ,	ἐρασθεῖσάν	τινος Παυσανίου Θετταλοῦ, κατὰ φθόνον
[13, 68]	μάγοι ὁρῶντες αὐτὸν παγκάκως διακείμενον	ἔπεισαν	ὡς ἄξουσι τὴν ψυχὴν ἄνω
[13, 20]	οἰκεῖόν ἐστιν. Θεαὶ περὶ κάλλους	ἤρισαν	πρὸς ἀλλήλας, καὶ διὰ κάλλος
[13, 36]	οἱ ἐν Ιωνίᾳ ἐμπορίᾳ χρώμενοι	ἔκτισαν	Μασσαλίαν. Εὔξενος δὲ ὁ Νάνῳ
[13, 14]	ἃς εἶχε τῇ Νίκῃ φορεῖν	ἔδοσαν,	περιφανὲς σκῦλον ἀπὸ τῶν πολεμίων.
[13, 56]	καὶ ᾄδειν εἰς αὐτὴν τάδε·	Αρχεάνασσαν	ἔχω τὴν ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην,
[13, 56]	δὲ καλὸς ἡμῶν Πλάτων οὐκ	Αρχεάνασσαν	τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα; ὡς
[13, 71]	φίλος υἱὸς ἀνήγαγεν Οἰάγροιο Αγριόπην	Θρῇσσαν	στειλάμενος κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν δὲ
[13, 56]	ἐξ Επιδαύρου τὴν Προκλέους θυγατἑρα	Μέλισσαν	ἰδόντα Πελοποννησιακῶς ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ
[13, 76]	κηρὸς ὥς δαχθεὶς ἕλᾳ ἱρᾶν	μελισσᾶν	τήκομαι, εὖτ' ἂν ἴδω παίδων
[13, 50]	καὶ προσκυνεῖσθαι ὑπὸ τοῦ πλῆθους	βασίλισσαν	προσαγορευομένην· Ἀπειρῆσθαι τε πᾶσι μὴ
[13, 68]	ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην καὶ	βασίλισσαν	προσαγορευομένην καὶ ταῖς ἄλλαις δωρεαῖς
[13, 27]	ἐπαρίστερ' ἐν τῷ στόματι τὴν	γλῶσσαν	φορεῖς κατὰ τὴν Εφίππου Φιλύριαν.
[13, 14]	τὸν οὐρανὸν πάλιν, δεῦρ' αὐτὸν	ἐφυγάδευσαν	ὡς ἡμᾶς κάτω, τὰς δὲ
[13, 71]	καὶ λωτοῦ πιστότατον ταμίην Μοῦσαι	παίδευσάν	τε Φιλόξενον, οἷα τιναχθεὶς ὠρυγῇ
[13, 11]	πάμπολλοι· ἐν οἷς τινες καὶ	ἐμνημόνευσαν	τοῦ σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου ἀσμάτων,
[13, 12]	διὰ τοῦτον ἀγομένην ἕορτην Ελευθέρια	προσηγόρευσαν·	δι' ὃν θέον καὶ Αθηναῖοι
[13, 88]	εἰς ἀπείροντα στράτον ἀνθέων ἄλογχον	ἐστράτευσαν,	ἡδοναῖς θηρώμενου τὰ λειμώνων τέκνα.
[13, 33]	Ξενοφῶντος καὶ θύοντος τῇ Αφροδίτῃ	συνέθυσαν.	Διόπερ ἔφη· ὦ Κύπρου δέσποινα,
[13, 28]	ἀνδρῶν φορτηγῶν ὑπὸ γούνατα μισθοῦ	ἔλυσαν,	ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντως ἑταιρῶν
[13, 40]	δὲ τοῦ νεωτέρου Μύσταν καὶ	Νῦσαν.	Ηρακλείδης δὲ ὁ Λέμβος ἐν
[13, 67]	πολλὰ εἰς αὐτὴν κατανάλωσεν ἑταίραν	οὖσαν	καὶ ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν
[13, 80]	καὶ τὴν γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην	οὖσαν	οὐ μόνον ἀπέσχετο, ἀλλ' οὐδὲ
[13, 45]	ἐρώμενος τὴν Αἶγα Νικὼ πρεσβυτέραν	οὖσαν	ποτὲ νέος ὢν ἔτ' αὐτὸς
[13, 89]	τῶν Ιστοριῶν ὅτι παρ' Ολυμπιάδι	οὖσαν	τῇ Αλεξάνδρου μητρὶ ᾔτει πρὸς
[13, 3]	οῦν ὁ Σπαρτιάτης αἰδεῖσθαι γαμετὴν	οὖσαν	τὴν Ελένην, ὑπερ ἧς καὶ
[13, 37]	τὸν ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ ἑταίραν	οὖσαν	τὴν Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην καὶ>
[13, 89]	πολεμαρχήσαντος θυγατέρα ἔλαβεν Ιππίᾳ περικαλλεστάτην	οὖσαν	τῷ μετ' αὐτὸν τυραννεύσαντι. Συνέβη
[13, 89]	οὐ τῷ νῷ. Καὶ τὴν	καταγαγοῦσαν	δὲ Πεισίστρατον ἐπὶ τὴν τυραννίδα,
[13, 28]	τοὺς ἑταίρους καὶ τὰς ἑταίρας	συνάγουσαν·	τοῦτο δ' ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι
[13, 73]	Δαναίσιν αὐτὴν παράγει τὴν Αφροδίτην	λέγουσαν	Ερᾷ μὲν ἁγνὸς οὐρανὸς τρῶσαι
[13, 31]	προσλαβεῖν, ὧν μίαν κατακοιμηθέντας αὐτοὺς	ἰδοῦσαν	ἀνελομένην τὰς κλεῖς καὶ τὸ
[13, 45]	λέγουσι τὴν Κορινθίαν ποτὲ Εὐριπίδην	ἰδοῦσαν	ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα καὶ
[13, 88]	ὀπώραν Κύπριδος εἰσορᾶν παρῆν, ἄκραισι	περκάζουσαν	οἰνάνθαις χρόνου. ~Επὶ κάλλει δὲ
[13, 62]	τὴν Ισοκράτους παλλακὴν ἰδεῖν με	συκάζουσαν	εὐναίαν ἔτι, τόν τ' αὐλοτρύπην
[13, 50]	τὴν Γλυκέραν Αθήνηθεν· ἣν καὶ	έλθοῦσαν	οἰεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς
[13, 36]	τρόπον· ἔδει μετὰ τὸ δεῖπνον	εἰσελθοῦσαν	τὴν παῖδα φιάλην κεκερασμένην ᾦ
[13, 44]	ὡς ἐνενήκοντ' ὢν> ἐτῶν, Κρονίοις	ἀπιοῦσαν	εἶδε τὴν Γναθαίνιον μετὰ τῆς
[13, 68]	σὴν μητέρα καὶ τὴν σοὶ	συνοικοῦσαν.	Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ ὁ
[13, 52]	ἢ Σισύμβριον ἢ Βάραθρον ἢ	Θάλλουσαν	ἢ τούτων τινά, ὧν ἐμπλέκουσι
[13, 75]	οὗτως περὶ αὐτῆς Τοῦθ' ἁδειᾶν	Μουσᾶν	ἔδειξε δῶρον μάραικα παρθένων ἁ
[13, 75]	τὰς γυναῖκας καὶ τὴν τοιαύτην	μοῦσαν	εἰς τὰς διατθριβάς. Διὸ καὶ
[13, 71]	ῥεῦμ' ἐπέβη ποταμοῦ δαρδάνη δὲ	θανοῦσαν	ὑπὸ ξηρὴν θέτο γαῖαν κλαίων,
[13, 44]	ἦν ἄρρεν αὐτῷ παιδίον, οὐχ	ὑπομένουσαν	τὴν Γναθαίνιον λαβεῖν μίσθωμα, λιπαρῶν
[13, 35]	ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου καὶ	δακρύουσαν	κιρνᾶσάν τε βραδέως τὴν φιάλην
[13, 45]	πέμψασα τὴν θεραπαινίδα τὸ μισθάριον	ἔχουσαν	ἐκέλευ' ἀποφέρειν θοἰμάτιον. Ο γναφεὺς
[13, 89]	τυραννίδα, ὡς Αθηνᾶς πειραν εἶδος	ἔχουσαν,	καλήν φησι γεγονέναι, ἥτις καὶ
[13, 87]	ἔλυσε γυμνὴ δ' αἰθέρος θεάμασιν	ζῶσαν	γραφὴν ἔφαινε χρῶμα δ' ὄμμασι
[13, 31]	Λυδῶν βασιλεὺς οὐ μόνον περὶ	ζῶσαν	τὴν ἐρωμὲνην περιβόητος γέγονεν, ἐγχειρίσας
[13, 2]	ἀπῆγεν ἄπροικον. Διὸ καὶ Λύσανδρος	ἐζημίωσαν,	ὅτι καταλιπὼν τὴν προτέραν ἑτέραν
[13, 89]	Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ	Τιμῶσάν	φησι τὴν Οξυάρτου παλλακίδα πάσας
[13, 17]	φησιν· Στᾶθι κἄντα, φίλος, καὶ	τὰν	ἐπ' ὄσσοις ἀμπέτασον χάριν. Ο
[13, 15]	λόγων ὑποκριτῆρες, οἳ μόνοι πάντα	τἀν	τοῖς πίναξι, πρίν τι τῷ
[13, 5]	τῷ περὶ τοῦ Βίου αὐτοῦ,	Αὐδάταν	Ιλλυρίδα γήμας ἔσχεν ἐξ αὐτῆς
[13, 32]	ὑπὲρ Ελλήνων τε καὶ εὐθυμάχων	πολιητᾶν	ἔσταθεν εὔχεσθαι Κύπριδι δαιμονίᾳ· οὐ
[13, 71]	Βιττίδα μολπάζοντα θοήν, περὶ πάντα	Φιλητᾶν	ῥήματα καὶ πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν.
[13, 33]	Ερώτων οὐράνιαι πτάμεναι νοήμα ποττὰν	Αφροδίταν·	ὑμῖν ἄνωθεν ἀπαγορίας ἔπορεν, ὦ
[13, 70]	διὰ τὸ καὶ δυὸ δραχμῶν	φοιτᾶν	πρὸς τὸν βουλόμενον, ὥς φησι
[13, 30]	τοιούτων Εφιππος ἐν Σαπφοῖ φησι·	Οταν	γὰρ ὦν νέος ἀλλότριον εἰσελθὼν
[13, 73]	πεσεῖν εἰς γαῖαν Αφροδίτης ὕπο.	Οταν	δὲ συμμιχθῆτον ἐς ταὐτὸν δύο,
[13, 26]	μετέωρ' ἀναπράζοντες ὑπὸ τῆς ἰσχύος·	ὅταν	δέ γηράσκωσιν ἤδη, τὸτε θεῶν>
[13, 11]	ποτε φεύγειν, χρῆσθαι δ' ὀρθῶς,	ὅταν	ἔλθῃ. Καὶ κατὰ τὸν Πίνδαρον
[13, 67]	μή, δεδομένον κατασκευάσασθαι. Πάλιν δ'	ὅταν	ἐξετάσῃ Πυθιονίκης τῆς ἑταίρας ὄν,
[13, 32]	ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ Πινδάρου,	ὅταν	ἡ πόλις εὔχηται περὶ μεγάλων
[13, 86]	τοῖς πότοις τὸ τοιοῦτον εἶθ'	ὅταν	παρεισδυῇ τὸ οἰνάριον, τὴν πᾶσαν
[13, 86]	καὶ γὰρ πρὸς ταῦτα ἡμᾶς	ὅταν	ὑποπίωμεν ἐπορρεπεῖς εἶναι. Καὶ ἐνταῦθα
[13, 26]	δοκεῖ τοῖς ἀετοῖς· οὗτοι γὰρ	ὅταν	ὦσιν νέοι ἐκ τῶν ὀρῶν
[13, 24]	βινεῖν δύνανται, τῶν Δρακοντείων νόμων	ὁπόταν	ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι; ~Καὶ Φιλήμων δὲ
[13, 40]	γεννηθῆναι, Σελεύκου δὲ τοῦ νεωτέρου	Μύσταν	καὶ Νῦσαν. Ηρακλείδης δὲ ὁ
[13, 85]	καὶ τῆς ἐκφορᾶς παρὰ τὴν	θάλατταν	γιγνομένης κατὰ τύχην {ἐν τῇ
[13, 85]	ἐκ παλαίστρας παραγινόμενος ἐπὶ τὴν	θάλατταν	ἐκολύβα. Δελφὶς δὲ πρὸς αὐτὸν
[13, 68]	ἤδη φυγόντος τοῦ Αρπάλου ἐπὶ	θάλατταν	καὶ ἀποστάντος. Καὶ τῆς μὲν
[13, 10]	Αἰγυπτίων βασιλείας διὰ τὴν γενομένην	ἧτταν	πρὸς Κυρηναίους καὶ ἀνῄρητο ὑπὸ
[13, 41]	τις λόγος γένοιτο, μανίαν τὴν	Μέλιτταν	ὡς καλὴν ἔφασκον εἶναι, καὶ
[13, 33]	ματέρ' Ερώτων οὐράνιαι πτάμεναι νοήμα	ποττὰν	Αφροδίταν· ὑμῖν ἄνωθεν ἀπαγορίας ἔπορεν,
[13, 44]	σχήματος, ἐν τῷδε δ' ἑτέρους	ἐντρυφᾶν	μαστιγίας. Ἔπειτεν εἰπεῖν φασι τὴν
[13, 89]	ἱδρύσασθαι πρῶτον, ἐφ' οὗ ἐπιγέγραπται	Ποικιλομήχαν'	Ερως, σοὶ τόνδ' ἱδρύσατο βωμὸν
[13, 69]	διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ ἡ Ναύκρατις·	Δωρίχαν	τε, ἥν ἡ καλὴ Σαπφὼ
[13, 69]	διὰ τούτων Εἰς δὲ τὴν	Δωρίχαν	τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, {καίτοι}
[13, 33]	λεξοῦντι Ισθμου δεσπόται τοιάνδε μελίφρονος	ἀρχὰν	εὑρὸμενον σκολιοῦ ξυνάορον ξυναῖς γυναιξί.
[13, 78]	ἰδίαις ἀκροπόλεσιν ἐνεπίμπρασάν τε καὶ	κατέσκαψαν·	ὡς ἐποίησε Πολυκράτης ὁ Σαμίων
[13, 25]	κᾆθ' οἱ Μεγαρῆς ὀδύναις πεφυσιγγωμένοι	ἀντεξέκλεψαν	Ασπασίας πόρνα δύο· κἀντεῦθεν ἀρχὴ
[13, 17]	ἀγανοβλέφαρος Πειθὼ ῥοδέοισιν ἐν ἄνθεσιν	θρέψαν.	Φρύνιχός τε ἐπὶ τοῦ Τρωίλου
[13, 43]	συνάλμους τε συναρτύειν δοκῶν καὶ	διψᾶν	ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν αὔριον τοῖς
[13, 46]	Σάμιος ἐν τοῖς Απομνημονεύμασιν ἱστορεῖ.	Εν	ἀγῶνι οὖν ποτε αὐτὸν ἀσχημονήσαντα
[13, 85]	ἱστορεῖ Νίκανδρος ἐν ἕκτῳ Περιπετειῶν.	Εν	Αἰγιῳ δὲ παιδὸς ἠράσθη χήν,
[13, 18]	ἐστιν διὰ τὸ πάντας ξύρεσθαι.	Εν	Βυζαντίῳ δὲ ζημίας ἐπικειμένης τῷ
[13, 76]	ἴδω παίδων νεόγυιον ἐς ἥβαν.	Εν	δ' ἄρα καὶ Τενέδῳ Πειθώ
[13, 2]	ἐν ὥρᾳ προσίωσιν τοῖς γάμοις.	Εν	δὲ Αθήναις πρῶτος Κέκροψ μίαν
[13, 88]	ἡδοναῖς θηρώμενου τὰ λειμώνων τέκνα.	Εν	δὲ Διονύσῳ· Χορῶν ἐραστὴς κισσός,
[13, 8]	δ' οὐδε εἷς σέσωσθ' ὅλως.	Εν	δὲ Εμπιμπραμένῃ ἐξώλης ἀπόλοιθ' ὅστις
[13, 88]	Ἀνθηροῦ τέκνα ἔαρος πέριξ στρώσαντες.	Εν	δὲ Κενταὺρῳ, ὅπερ δρᾶμα πολύμετρόν
[13, 34]	ἑταίρας ἐνθάδε μεθύειν> μεθ' ἡμῶν.	~Εν	δὲ Λακεδαίμονι, ὥς φησι Πολέμων
[13, 85]	γένος, ἐρασθῆναι Λακύδους τοῦ φιλοσόφου.	Εν	δὲ Λευκαδίᾳ φησὶν Κλέαρχος οὕτως
[13, 88]	Ρόδ' ὀξυφεγγῆ κρίνεσιν ἀργεννοῖς ὁμοῦ.	Εν	δὲ Μινύαις· Πολλὴν ὀπώραν Κύπριδος
[13, 88]	ἐκπεπλασμένου ξουθοῖσιν ἀνέμοις ἐνετρύφων φορούμεναι.	Εν	δὲ τῇ Ιοῖ ἔαρος τέκνα
[13, 83]	ἐν Δελφοῖς ἐν τῇ στοᾳ.	Εν	δὲ τῷ αὐτῷ συγγράμματι Θεόπομπος
[13, 68]	δ' ἐνταῦθα ἐκάλεσε τὸν Αρπαλον.	Εν	δἐ> τοῖς ἐξῆς τῷ κυρίῳ
[13, 4]	τῶν τέκνων αὐτῷ πλῆθος ἐγένετο.	Εν	ἑπτὰ μέντοι γε ἡμέραις πεντήκοντα
[13, 5]	Φίλιππος αἰεὶ κατὰ πόλεμον ἐγάμει.	Εν	ἔτεσι γοῦν εἴκοσι καὶ δυσὶν
[13, 20]	ἐγκρίνουσι καὶ τούτους πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν.	Εν	Ηλιδι δὲ καὶ κρίσις γίνεται
[13, 74]	ἐστί. Τῶν δ' ἐγὼ παραίτιος.	~Εν	Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν ἡ Αφροδίτη
[13, 52]	ὁ τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητὴς	έν	Πανδρόσῳ οὑτωσὶ λέγων· Ἔπειτα τῆς
[13, 57]	ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν τίγριν Ἄλεξις	έν	Πυραύνῳ οὕτως· Ἄνοιγ᾽ ἄνοιγε τὴν
[13, 18]	ὁ ἱππόπορνος, νῦν δ' εὑρηκέναι.	Εν	Ρόδῳ δὲ νόμου ὄντος μὴ
[13, 55]	Συρακόσιος ἐν τῷ περὶ τῶν	έν	Σικελίᾳ Θαυμαζομένων ἐξ Ὑκκάρου φησὶν
[13, 42]	ἀλλ' ὁ σοὶ χρήσας τότε.	Εν	συμποσίῳ δ' ὥς φασι, παρὰ
[13, 44]	ἀποδώσεις τῳ θυγατρίῳ μου διπλοῦν.	Εν	ταῖς Αθήναις χαλκοτύπος σφόδρ' εὐφυής,
[13, 51]	ἄλλαις δούλαις, ὥς φησι Πολέμων	έν	τοῖς περὶ Ἀκροπόλεως. ~Καὶ Ὠκίμου
[13, 72]	λέσχας φεύγων ουδαμενον ἐξεφόρησε βίωι.	~Εν	τούτοις ὁ Ερμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν
[13, 47]	ἔφη. Τί γὰρ οἴει με	έν	τρισὶν ἡμέραις καταβεβρωκέναι; Ἤτοι τήν
[13, 47]	εἰς βολροφακῆν καὶ τῆς παιδίσκης	έν	τῷ καθαίρειν εἰς τὸν κόλπον
[13, 51]	δὲ τῆς αὐλητρίδος Ὑπερείδης μνημονεύει	έν	τῷ κατὰ Πατροκλέους. Περὶ ἧς
[13, 51]	ἦν Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν	έν	τῷ περὶ Ἑταιρῶν, Αντικύραν αὐτὴν
[13, 50]	δὲ τῆς Φανοστράτης Απολλόδωρός φησιν	έν	τῷ περὶ τῶν Αθήνησιν Εταιρίδων
[13, 20]	γυμνοῦν τὰς παρθένους τοῖς ξένοις.	Εν	Χίῳ δὲ τῇ νήσῳ καὶ
[13, 47]	τοῦ τραγῳδοῦ ἀπ' ἀγῶνός τινος,	έν	ᾧ τοὺς Ἐπιγόνους εὐημερήκει, πίνειν
[13, 22]	δ' ἑταίρα, ὡς Αντιφάνης φησὶν	ἐν	Αγροίκῳ, τῷ τρέφοντι συμφορά· εὐφραίνεται
[13, 25]	ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι; ~Καὶ Φιλήμων δὲ	ἐν	Αδελφοῖς προσιστορῶν ὅτι πρῶτος Σόλων
[13, 7]	οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Αμφις δ'	ἐν	Αθάμαντι· εἶτ' οὐ γυναικός ἐστιν
[13, 18]	πώγωνα μέγαν ἔχων ηὔλει, καὶ	ἐν	Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα ἀρχαῖον
[13, 43]	σοι, φησίν, τάλαν, ὄντα γ'	ἐν	Αθήναις Καρικοῖς χρῆσθαι σταθμοῖς; Στρατοκλῆς
[13, 55]	ἔτος δύο μῆνας συνδιημερέυεν αὐτῇ	ἐν	Αἰγινῃ τοῖς Ποσειδωνίοις· καὶ ὀνειδιζόμενος
[13, 20]	καλούμενοι Αἰθίοπες, ὥς φησι Βίων	ἐν	Αἰθιοπικοῖς. Ως ἔοικε γάρ, τὸ
[13, 6]	λαλοῦσ' ἁπλῶς μὲν οὐδέν, ἀλλ'	ἐν	αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς ἐρῶσι καὶ
[13, 50]	ἐν Αρκάδι καὶ ἐν Κηπουρῷ,	ἐν	Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ, ἐν Νεοττίδι,
[13, 78]	Αριστογείτονος γενόμενος, περὶ Σικελίαν δ'	ἐν	Ακράγαντι ὁ Χαρίτωνος και Μελανίππου
[13, 50]	καὶ ἐν Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ,	ἐν	Αλιευομένῃ, ἐν Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις
[13, 88]	οὗτος ἐπὶ τὰ ἄνθη καὶ	ἐν	Αλφεσιβοίᾳ φησίν· Καὶ σώματος μὲν
[13, 72]	τάδε Αίσχύλος ἔφη ὁ Αλεξανδρεὺς	ἐν	Αμφιτρύωνι. Οὗτος δέ ἐστιν Αἰσχύλος
[13, 17]	ἃ τ' ἀγανοβλέφαρος Πειθὼ ῥοδέοισιν	ἐν	ἄνθεσιν θρέψαν. Φρύνιχός τε ἐπὶ
[13, 26]	αὐλοῦσιν Ιέρακος νόμον, Επικράτης φησὶν	ἐν	Αντιλαίδι, ἐν ᾧ δράματι καὶ
[13, 44]	τὸν ὑποκριτήν· τότε δ' ὄντος	ἐν	ἀποδημίᾳ, ἐξ οὗ γεγονὸς ἦν
[13, 13]	{κὰν} φήσειέ τις. Αλεξις δ'	ἐν	Αποκοπτομένῳ· Λέγεται γὰρ λόγος ὑπὸ
[13, 50]	εἶναι. Μνημονεύει δ' αὐτῆς Αντιφάνης	ἐν	Αρκάδι καὶ ἐν Κηπουρῷ, ἐν
[13, 8]	περιπατοῦντά τε> κατέλιπον Μένανδρος δ'	ἐν	Αρρηφόρῳ ἢ Αὐλητρίδι οὐ γαμεῖς,
[13, 86]	ὁ σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος καὶ	ἐν	ἀρχῇ οὐδ' ἄν παρακαθίσαι ἐπιτρέπων
[13, 58]	ἑταίραν ἀνέλαβε, καὶ ταύτην μὲν	ἐν	ἄστει εἶχεν, ἐν Πειραιεῖ δὲ
[13, 5]	τὸν ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως γὰρ	ἐν	αὐτοῖς τοῖς γάμοις ὁ μὲν
[13, 33]	μέλους· Πολύξεναι νεάνιδες ἀμφίπολοι Πειθοῦς	ἐν	ἀφνειῷ Κορίνθῳ, αἵτε τὰς χλωρᾶς
[13, 55]	δυσζηλίαν {ταῖς} ξυλίναις χελώναις τυπτομένην	ἐν	Αφροδίτης ἱερῷ. Διὸ καὶ τὸ
[13, 24]	ὀπῆς κάτωθεν εἰσδῦναι στέγης μήδ'	ἐν	ἀχύροισιν εἰσενεχθῆναι τέχνῃ. Αὐταὶ βιάζονται
[13, 78]	ὡς ἱστορεῖ Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς	ἐν	β' περὶ Τελετῶν, ἑκὼν αὐτὸν
[13, 59]	Επικλέους Θεσπική» ὥς φησιν Αλκέτας	ἐν	β' περὶ τῶν ἐν Δελφοῖς
[13, 67]	τὸ μὲν Αθήνησι, τὸ δ'	ἐν	Βαβυλῶνι μνῆμα πολὺν ἤδη χρόνον
[13, 67]	ἐπιχειρῶν. Μνημονεύει τούτων καὶ Φιλήμων	ἐν	Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ' ἔσῃ Βανυλῶνος, ἂν
[13, 29]	Υδρίᾳ· Οὗτος δ' ὃν λέγω	ἐν	γειτόνων αὐτῷ κατοικούσης τινὸς ἰδὼν
[13, 26]	δὲ τῆς Λαίδος καὶ Αναξανδρίδης	ἐν	Γεροντομανίᾳ καὶ ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ
[13, 91]	Καὶ ὁ Τίμων δὲ ἔφη	Ἐν	δὲ πλατυσμὸς πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ
[13, 51]	δὲ λόγον γράψας μνημονεύει αὐτῆς.	Ἐν	δὲ τῷ κατὰ Φιλωνίδου βιαίων
[13, 58]	αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς ἱστορεῖ.	Ἐν	δὲ τῷ ὑπὲρ Φρύνης λόγῳ
[13, 20]	τῷ κάλλει {τῆς γυναικὸς} καίτοι	ἐν	δεινοῖς ὑπάρχων. Θαυμάζει γοῦν ἐπὶ
[13, 59]	Αλκέτας ἐν β' περὶ τῶν	ἐν	Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος δ' ἐν
[13, 83]	ἀνακεῖσθαί τε τὴν ἀσπίδα ταύτην	ἐν	Δελφοῖς ἐν τῇ στοᾳ. Εν
[13, 84]	ὁ ποιήσας τὀν ἐπιγραφόμενον Ελλαδικὸν	Ἐν	Δελφοῖς, φησίν, ἐν τῷ Σπινατῶν
[13, 59]	οἱ περικτίονες ἀνδριάντα ποιήσαντες ἀνέθηκαν	ἐν	Δελφοῖς χρύσεον ἐπὶ κίονος Πεντελικοῦ
[13, 69]	καὶ τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα	ἐν	Δελφοῖς, ὧν μέμνηται Κρατῖνος διὰ
[13, 10]	δι' ἑτέραν γαμετήν, φησὶν Δοῦρις	ἐν	δευτέρᾳ Ιστοριῶν, Θηβαίαν γένος, ὄνομα
[13, 48]	Τοῦτο ἱστορεῖ Ηγήσανδρος. Αριστόδημος δ'	ἐν	δευτέρῳ Γελοίων Απομνημονευμάτων Γνάθαιναν, φησί,
[13, 31]	ἱδρύσασθαι. Αλεξις δ' ὁ Σάμιος	ἐν	δευτέρῳ Ωρων Σαμιακῶν Τὴν ἐν
[13, 80]	Αργυννίδος. Λικύμνιος δ' ὁ Χῖος	ἐν	Διθυράμβοις Αργύννου φησὶν ἐρώμενον Υμέναιον
[13, 14]	Περὶ δὲ τοῦ ἐρᾶν Αμφις	ἐν	Διθυράμβῳ φησίν· Τί φῄς; σὺ
[13, 3]	τὴν Ελλάδα ὁ κρείων ἐπηγάγετο,	ἐν	ἔθει γενόμενος βαρβαρικῶν γάμων. Θαυμάσαι
[13, 60]	τὴν δὲ Σαπέρδιον. Ηρόδικος δὲ	ἐν	ἕκτῳ Κωμῳδουμένων τὴν μὲν παρὰ
[13, 85]	Βιθυνῶν βασιλέως, ὡς ἱστορεῖ Νίκανδρος	ἐν	ἕκτῳ Περιπετειῶν. Εν Αἰγιῳ δὲ
[13, 70]	ἐπιθυμίαν καταστὰς ἐποίησεν ὃ μὲν	ἐν	ἐλεγείος, ὃ δ' ἐν μέλει
[13, 31]	ἐν καλάμοις καλοῦσιν, οἵ δὲ	ἐν	ἕλει, Αττικαί, φησὶν, ἑταῖραι ἱδρύσαντο
[13, 58]	Πειραιεῖ δὲ Ἀρισταγόραν, Φίλαν δ'	ἐν	Ἐλευσῖνι, ἣν πολλῶν ὠνησάμενος χρημάτων
[13, 29]	~Περὶ δὲ τῶν ἑταιρῶν Εφιππος	ἐν	Εμπολῇ τάδε φησίν· Επειτά γ'
[13, 84]	φιλόσοφοι, κἂν ἐρασθέντες ποτὲ γυναικῶν	ἐν	ἐννοίᾳ λάβητε ὡς ἀδύνατόν ἐστι
[13, 2]	φησί, τοὺς ἀγάμους αἱ γυναῖκες	ἐν	ἑορτῇ τινι περὶ τὸν βωμὸν
[13, 89]	δ' ἐν τρίτῳ Μελαμποδίας τὴν	ἐν	Εὐβοίᾳ Χαλκίδα καλλιγύναικα εἶπεν. Εὐπρεπεῖς
[13, 77]	γοῦν, ὡς ἔφην, καὶ οἱ	ἐν	Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ τὰ παιδικὰ
[13, 33]	ἀπαγορίας ἔπορεν, ὦ παῖδες, ἐρατειναῖς	ἐν>	εὐναῖς μαλθακᾶς ὥρας ἀπὸ καρπὸν
[13, 60]	εἶναι. Ποσείδιππος δ' ὁ κωμικὸς	ἐν	Εφεσίᾳ τάδε φησὶν περὶ αὐτῆς
[13, 64]	Δαμασκηνός. Πτολεμαῖός τε ὁ τὴν	ἐν	Εφέσῳ διέπων φρουρὰν υἱὸς ὢν
[13, 64]	τὴν ἑταίραν, ἥτις ὑπὸ Θρᾳκῶν	ἐν	Εφέσῳ ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου καὶ
[13, 31]	δ' ἐν τοῖς Εφεσιακοῖς καὶ	ἐν	Εφέσῳ φησὶν ἱερὰ ἱδρῦσθαι Εταίρᾳ
[13, 89]	τῷ υἱῷ, ὡς Κλείδημος ἱστορεῖ	ἐν	η' Νόστων. Εξέδωκεν δἐ καὶ
[13, 55]	γάρ» ἔφη. Τί δὲ ναῦν	ἐν	ᾗ πολλοὶ πεπλεύκασιν; οὐδὲ τοῦτο»
[13, 55]	δοκεῖ εἶναι, Διόγενες, οἰκιαν οἰκεῖν	ἐν	ᾗ πρότερον ᾤκησαν ἄλλοι; Οὐ
[13, 35]	Πλησίον δὲ τῆς κώμης γενόμενος	ἐν	ᾗ τοὺς γάμους συνετέλουν καὶ
[13, 59]	ἑλομένη τὸν Ερωτα ἀνέθηκεν αὐτὸν	ἐν	Θεσπιαῖς. Αὐτῆς δὲ τῆς Φρύνης
[13, 55]	φάσκων αὐτὴν ὑπό τινων γυναικῶν	ἐν	Θετταλίᾳ, ἐρασθεῖσάν τινος Παυσανίου Θετταλοῦ,
[13, 88]	εἶχον, τιθήνημ' ἔαρος ἐκπρεπέστατον. Καὶ	ἐν	Θυέστῃ· Ρόδ' ὀξυφεγγῆ κρίνεσιν ἀργεννοῖς
[13, 85]	βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα δ'	ἐν	Ιασῷ παιδὸς ἐρασθῆναι λόγος, ὡς
[13, 80]	γοῦν ἐν τῷ περὶ τῆς	ἐν	Ιλίῳ Θυσίας Βαγώου τοῦ εὐνούχου
[13, 94]	προίστασθαι τέχνης διὸ καὶ Φερεκράτης	ἐν	Ιπνῷ ἢ Παννυχίδι φησίν Κᾆτα
[13, 92]	ἀλλὰ καὶ Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν	ἐν	Ιππῳ φησίν Τοῦτ' ἔστιν Ακαδήμεια,
[13, 90]	αὐτοῖς δίδοσθαι μυρρίνης ἱστορεῖ Μυσρίλος	ἐν	Ιστορικοῖς Παραδόξοις. Ενιαχοῦ δέ φησιν
[13, 80]	πάλιν ἀνακλάσας ἐφίλησεν. Καρύστιος δ'	ἐν	Ιστορικοῖς Υπομνήμασι Χάρωνι, φησί, τῷ
[13, 92]	ἀπελαύνων, ὡς ὁ Καρύστιός φησιν	ἐν	Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν, ἀλλὰ καὶ Αθηναῖοι.
[13, 38]	Παφλαγονίας υἱόν φησι γενέσθαι Καρύστιος	ἐν	Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν. Αριστοφῶν δ' ὁ
[13, 5]	Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος γοῦν	ἐν	Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν φησι οὕτως Εἰπόντος
[13, 36]	Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ οὕτως· Φωκαεῖς οἱ	ἐν	Ιωνίᾳ ἐμπορίᾳ χρώμενοι ἔκτισαν Μασσαλίαν.
[13, 31]	Σάμῳ Αφροδίτην, ἣν οἵ μὲν	ἐν	καλάμοις καλοῦσιν, οἵ δὲ ἐν
[13, 8]	λέγειν πολλὰς ἔχω. Αριστοφῶν δ'	ἐν	Καλλωνίδῃ κακὀς κακῶς ἀπόλοιθ' ὁ
[13, 29]	λυποῦν κἀπέδειξεν ἵλεων. Εὔβουλος δ'	ἐν	Καμπυλίωνι κοσμίαν ἑταίραν παράφων φησίν·
[13, 13]	τοὐνόματος. Εὔβουλος δ' ἢ Αραρὼς	ἐν	Καμπυλίωνι· Τίς ἦν ὁ γράψας
[13, 21]	ῥήτορος ἐν τῷ Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος·	ἐν	καπηλείῳ δὲ φαγεῖν ἢ πιεῖν
[13, 21]	τοὺς Αρεοπαγίτας φησιν ἀριστήσαντά τινα	ἐν	καπηλείῳ κωλῦσαι εἰς Αρειον πάγον.
[13, 92]	τὸ ἀνόητον Ανάξιππος ὁ κωμῳδιοποίος	ἐν	Κεραυνουμένῳ λέγων οὕτως Οἴμοι, φιλοσοφεῖς.
[13, 50]	αὐτῆς Αντιφάνης ἐν Αρκάδι καὶ	ἐν	Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ,
[13, 45]	τὴν Κορινθίαν ποτὲ Εὐριπίδην ἰδοῦσαν	ἐν	κήπῳ τινὶ πινακίδα καὶ γραφεῖον
[13, 67]	πάντες ἐθαύμαζον, ὅτι τῶν μὲν	ἐν	Κιλικίᾳ τελευτησάντων ὑπὲρ τῆς σῆς
[13, 55]	θρέψεν δὲ Κόρινθος· κεῖται δ'	ἐν	κλεινοῖς Θετταλικοῖς πεδίοις. Αὐτοσχεδιάζουσιν οὖν
[13, 50]	Αλιευομένῃ, ἐν Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις	ἐν	Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι.
[13, 52]	παρ' Ὠκίμου χαλκώματα. Μένανδρος δ'	ἐν	Κόλακι τάσδε καταλέγει έταίρας· Χρυσίδα,
[13, 12]	Σάμιοι δέ, ὥς φησιν Ερξίας	ἐν	Κολοφωνιακοῖς, γυμνάσιον ἀναθέντες τῷ Ερωτι
[13, 79]	τῶν πυκνῶν φιλημάτων. Ο δ'	ἐν	Κολχίσιν περὶ Γανυμήδους τὸν λόγον
[13, 55]	Αὐτοσχεδιάζουσιν οὖν οἱ λέγοντες αὐτὴν	ἐν	Κορίνθῳ τεθάφθαι πρὸς τῷ Κρανείῳ.
[13, 32]	σοφιστείαν ὠνείδισας. Νόμιμόν ἐστιν ἀρχαῖον	ἐν	Κορίνθῳ ὡς καὶ Χαμαιλέων ὁ
[13, 22]	τῶν ἑταιρῶν καὶ Αμφις μνημονεύει	ἐν	Κουρίδι λέγων· Τυφλὸς ὁ Πλοῦτος
[13, 60]	πρόκειται τὸ μαρτύριον καὶ Αμφις	ἐν	Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ τῇ Φρύνῃ
[13, 31]	δὲ τῶν ἑταιρῶν καὶ Φιλέταιρος	ἐν	Κυνηγίδι τάδε φησίν· Οὐκ ἐτὸς
[13, 37]	ἔγεμεν Εὔνοστος ὁ Σόλων τῶν	ἐν	Κύπρῳ βασιλεύς. Καὶ ὁ δεύτερος
[13, 34]	περιηγητὴς ἐν τῷ περὶ τῶν	ἐν	Λακεδαίμονι Αναθημάτων, εἰκών ἐστι τῆς
[13, 2]	τοῖς περὶ Νομοθετῶν ἱστορεῖν ὅτι	ἐν	Λακεδαίμονι εἰς οἴκημά τι σκοτεινὸν
[13, 2]	Σολεὺς ἐν τοῖς περὶ Παροιμιῶν	ἐν	Λακεδαίμονιν φησί, τοὺς ἀγάμους αἱ
[13, 24]	γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως τεταγμένας,	ἐν	λεπτοπήνοις ὕφεσιν ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς
[13, 24]	γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως τεταγμένας,	ἐν	λεπτοπήνοις ὕφεσιν ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς
[13, 67]	Μνημονεύει δ' αὐτῆς καὶ Αλεξις	ἐν	Λυκίσκῳ. ~Μετὰ δὲ τήν Πυθιονίκης
[13, 31]	καὶ ἑορτήν τιν' Εταιρίδεια ἀγομένην	ἐν	Μαγνησίᾳ οὐ διὰ τὰς ἑταίρας,
[13, 55]	εἶναι τήν Λαίδα. Στράττις δ'	ἐν	Μακεδόσιν ἢ Παυσανίᾳ Κορινθίαν αὐτὴν
[13, 27]	Ἢ ἥδιστόν ἐστί σοι, ὡς	ἐν	Μαραθωνίοις φησὶ Τιμοκλῆς, Οσον τὸ
[13, 36]	τοὔνομα Αριστοξένην. Καὶ ἔστι γένος	ἐν	Μασσιλίᾳ ἀπὸ τῆς ἀνθρώπου μέχρι
[13, 70]	μὲν ἐν ἐλεγείος, ὃ δ'	ἐν	μέλει τὸ καλούμενον ποίημα Λυδήν.
[13, 34]	ὑφ' ἧς καὶ ἀποθανὼν ἐκηδεύθη	ἐν	Μελίσσῃ κώμῃ τῆς Φρυγίας, ἐπιβουλευθεὶς
[13, 34]	Εἴδομεν δὲ καὶ ἡμεῖς τὸ	ἐν	Μελίσσῃ τοῦ Αλκιβιάδου μνῆμα ἐκ
[13, 83]	Λαμψακηνῶν ἀνάθημα. Αὕτη ἡ Φαρσαλία	ἐν	Μεταποντίῳ ὑπὸ τῶν ἐν τῇ
[13, 50]	Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης	ἐν	Μοσχίωνι. Περὶ δὲ τῆς Φανοστράτης
[13, 24]	πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν. Καὶ	ἐν	Ναννίῳ, εἰ> Εὐβούλου τὸ δρᾶμα
[13, 22]	τις αὑτὸν παράγεται ὑπὸ Τιμοκλέους	ἐν	Νεαίρᾳ· Αλλ' ἔγωγ' ὁ δυστυχὴς
[13, 57]	Φιλήμονα γὰρ οἷδα τοῦτ' εἰρηκότα	ἐν	Νεαίρᾳ· Ὥσπερ Σέλευκος δεῦρ' ἔπεμφε
[13, 60]	πλούτου αὐτῆς Τιμοκλῆς ὁ κωμικὸς	ἐν	Νεαίριᾳ πρόκειται τὸ μαρτύριον καὶ
[13, 50]	Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ,	ἐν	Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ
[13, 6]	πολιαῖς ἀνάπλεῳ ψιμυθίου. Αναξίλας δὲ	ἐν	Νεοττίδι φησίν Οστις ἀνθρώπων ἑταίραν
[13, 88]	δὲ παῖς. Περὶ δὲ ῥόδων	ἐν	Οδυσσεῖ φησιν οὕτως Κόμαισιν Ωρῶν
[13, 16]	ἐρωμένων ἀποβλέπειν ἢ τοὺς ὀφθαλμούς,	ἐν	οἷς τὴν αἰδῶ κατοικεῖν. Σοφοκλῆς
[13, 11]	Καὶ ἐλέχθησαν λόγοι φιλόσοφοι πάμπολλοι·	ἐν	οἷς τινες καὶ ἐμνημόνευσαν τοῦ
[13, 87]	τινῶν διηγούμενος ὧν ἐθεᾶτό φησιν	ἐν	ὁμωνύμῳ δράματι· Εκειτο γὰρ μέν
[13, 80]	οὕτως αὐτόν φησιν ἡττᾶσθαι ὡς	ἐν	ὄψει θεάτρου ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν
[13, 16]	ποιήσας τὴν Ιπποδάμειάν φησι· Τοιάνδ'	ἐν	ὄψει λύγγα θηρατηρίαν ἔρωτος, ἀστραπήν
[13, 59]	πανηγύρει καὶ τῇ τῶν Ποσειδωνίων	ἐν	ὄψει τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη
[13, 28]	εὐσχημονέστερον, καθὸ δή καὶ Μένανδρος	ἐν	Παρακαταθήκῃ ἀπο τῶν ἑταιρῶν τοὺς
[13, 58]	ταύτην μὲν ἐν ἄστει εἶχεν,	ἐν	Πειραιεῖ δὲ Ἀρισταγόραν, Φίλαν δ'
[13, 24]	ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ καὶ Ξέναρχος	ἐν	Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως σοι βιοῦσιν
[13, 70]	περιβόητος ἦν, ὥς φησι Νύμφις	ἐν	Περίπλῳ Ασίας. Νικαρέτη δἐ ἡ
[13, 37]	αἰτίας γενομένης τοῦ ἐμπρησθῆναι τὰ	ἐν	Περσεπόλει βασίλεια. Αὕτη δὲ ἡ
[13, 72]	Τίς δ' ἔστ' ἀνάγκη δυστυχεῖν	ἐν	πλείοσιν, ἐξὸν σιωπᾶν κἀν σκότῳ
[13, 81]	σύ γε εἶ, ὦ Σοφόκλεις,	ἐν	ποιήσει ὅμως μέντοι γε οὐκ
[13, 51]	λόγος. Ἀλλ' ὅ γε Σοφοκλῆς	ἐν	Ποιμέσιν ὅτι θαλλοφαγεῖ τὸ ζῷόν
[13, 31]	ἱδρῦσθαι Εταίρᾳ Αφροδίτῃ. Κλέαρχος δ'	ἐν	πρώτῳ Ερωτικῶν· Γύγης, φησίν, ὁ
[13, 56]	ὁ Ολύμπιος, ὥς φησι Κλέαρχος	ἐν	πρώτῳ Ἐρωτικῶν, οὐχ ἕνεκεν Ασπασίας
[13, 85]	ἠράσθη χήν, ὡς Κλέαρχος ἱστορεῖ	ἐν	πτώτῳ Ερωτικῶν. Τὸν δὲ παῖδα
[13, 14]	ὑμιν διανέμειν ἑκάστοτε. Αριστοφῶν δὲ	ἐν	Πυθαγοριστῇ· Εἶτ' οὐ δικαίως ἔστ'
[13, 71]	ἐν πυρὶ μὲν φωνὴν τεθοωμένου,	ἐν	πυρὶ δ' ὄμμα, σκληρὸν τριστοίχοις
[13, 71]	καὶ αἰνοτάτου βλέμμ' ὑπέμεινε κυνός,	ἐν	πυρὶ μὲν φωνὴν τεθοωμένου, ἐν
[13, 68]	τε εἰκόνα χαλκῆν τῆς Γλυκέρας	ἐν	Ροσσῷ τῆς Συρίας, οὗπερ καὶ
[13, 50]	ἐὰν μὴ καὶ Γλυκέραν στεφανῶσιν.	Ἐν	Ῥωσσῷ δὲ καὶ εἰκόνα χαλκῆν
[13, 50]	τῆς Σινώπης Ηρόδικος ὁ Κρατήτειος	ἐν	ς' Κωμῳδουμένων φησὶν ὅτι Ἄβυδος
[13, 31]	ἐν δευτέρῳ Ωρων Σαμιακῶν Τὴν	ἐν	Σάμῳ Αφροδίτην, ἣν οἵ μὲν
[13, 84]	τοῦ αὐτοῦ μνημονεύων φησί λλ'	ἐν	Σάμῳ μὲν τοῦ λιθίνου ζῴου
[13, 84]	ὁ Σηλυμβριανός. Οὗτος γὰρ τοῦ	ἐν	Σάμῳ Παρίου ἀγάλματός ἐρασθεὶς κατέκλεισεν
[13, 72]	γὰρ Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιὸς πεποίηκεν	ἐν	Σαπφοῖ δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς Αρχίλοχον
[13, 30]	δὲ περὶ τῶν τοιούτων Εφιππος	ἐν	Σαπφοῖ φησι· Οταν γὰρ ὦν
[13, 8]	Μεταγένης. Καρκίνος δ' ὁ τραγικὸς	ἐν	Σεμέλῃ, ἧς ἀρχή ὦ νύκτες,
[13, 21]	Πολέμων ἐν τῷ περὶ τῶν	ἐν	Σικυῶνι Πινάκων. Ὢ τῆς καλῆς
[13, 38]	φήσι ἐν τῷ περὶ τῆς	ἐν	Σικυῶνι Ποικίλης Στοᾶς θυγατέρα μὲν
[13, 85]	ποδῶν τοῦ θηρίου ἐτίθει αὐτὸ	ἐν	σκάφῃ. Εἰ δὲ μὴ τοῦτο
[13, 44]	ὢν δὲ καὶ βάναυσος παντελῶς	ἐν	σκυτοτομείῳ μετά τινων καθήμενος κατεσχόλαξε
[13, 71]	ἔχρη Απόλλων ἀνθρώπων εἶναι Σωκράτη	ἐν	σοφίῃ Κύπρις μηνίουσα πυρὸς μένει.
[13, 6]	εἰσιν τοιαῦται οἵας Εὔβουλός φησι	ἐν	Στεφανοπώλισιν Μὰ Δι' οὐχὶ περιπεπλασμέναι
[13, 3]	ἀφροδισίων ἢ καὶ διὰ τῆς	ἐν	ταῖς ἀδηφαγίαις ἀπεψίας, ὥστε εἰκότως
[13, 23]	Τυγχάνει μικρά τις οὔσα· φελλὸς	ἐν	ταῖς βαυκίσιν ἐγκεκάττυται. Μακρά τις·
[13, 73]	Καὶ ὁ σεμνότατος δ' Αἰσχύλος	ἐν	ταῖς Δαναίσιν αὐτὴν παράγει τὴν
[13, 12]	Ρόδιοί τε τὰ Αλίεια καὶ	ἐν	ταῖς δημοτελέσι δὲ σπονδαῖς ὡς
[13, 86]	ὀρχηστριδες, καθάπερ αὐταῖς ἔθος ἐστίν,	ἐν	ταῖς διαζώστραις γυμναὶ ὠχροῦντο, οὐκ
[13, 81]	φιλογύνης. Ιων γοῦν ὁ ποιητὴς	ἐν	ταῖς ἐπιγραφομέναις Επιδημίαις γράφει οὓτως
[13, 39]	πλειόνων ~Μάχων δ' ὁ κομῳδιοποιὸς	ἐν	ταῖς ἐπιγραφομέναις Χρείαις φησὶν οὕτως·
[13, 62]	καὶ καλὴν, ὡς Λυσίας ἱστορεῖ	ἐν	ταῖς Επιστολαῖς. Δημοσθένης δ' ἐν
[13, 20]	αὐτὸς τὸ κάλλος. Καὶ γὰρ	ἐν	ταῖς Εὐανδρίαις τοὺς καλλίστους ἐγκρίνουσι
[13, 35]	Μαραθῶν θυγάτηρ Οδάτις· περὶ ἧς	ἐν	ταῖς ἱστορίαις γέγραπται ὡς ἄρα
[13, 91]	συνεχῶς Φυλάρχου μνήμην ποιούμενος ὅτι	ἐν	ταῖς Κείων πόλεσιν οὒτε ἑταίρας
[13, 12]	καὶ νίκης. Καὶ Κρῆτες δ'	ἐν	ταῖς παρατάξεσι τοὺς καλλίστους τῶν
[13, 50]	ὅμοια δ' εἴρηκε καὶ Κλείταρχος	ἐν	ταῖς περὶ Αλέξανδρον Ιστορίαις. Ὁ
[13, 40]	~Πτολεμαῖος δ' ὁ τοῦ Αγησάρχου	ἐν	ταῖς περὶ τὸν Φιλοπάτορα Ιστορίας
[13, 79]	πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων ὁ περιηγητὴς	ἐν	ταῖς πρὸς τὸν Νεάνθην Αντιγραφαῖς.
[13, 10]	Καμβύσης πυνθανόμενος τὰς Αἰγυπτίας γυναῖκας	ἐν	ταῖς συνουσίαις διαφέρειν τῶν ἄλλων
[13, 56]	ἐπιμελείας φάσκων τῆς δεούσης τετυχηκέναι	ἐν	ταῖς τοῦ φιλοσόφου διαθήκαις. Ὁ
[13, 61]	ὥς φησι Νικίας ὁ Νικαιεὺς	ἐν	ταῖς τῶν φιλοσόφων Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς
[13, 37]	Αλεξάνδρειαν μονοχίτωνας καὶ ῥυτὸν ἐχούσας	ἐν	ταῖς χερσίν. Αἱ δὲ κάλλισται
[13, 51]	Μνημονεύει τῆς Ναννίου καὶ Ἄλεξις	ἐν	Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον δὲ μαίνεται
[13, 68]	κατοικεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς	ἐν	Ταρσῷ καὶ ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ
[13, 50]	οἰεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς	ἐν	Ταρσῷ καὶ προσκυνεῖσθαι ὑπὸ τοῦ
[13, 65]	προσαγούσῃ ἱερεῖον θύσειεν, νομίμου ὄντος	ἐν	ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἱερεῖα μὴ
[13, 86]	ἐστὶν ἐν τοῖς πότοις γίνεσθαι,	ἐν	τε τῷ ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς
[13, 89]	γίνεσθαι γυναῖκας τῶν πανταχοῦ γυναικῶν	ἐν	Τενέδῳ τῇ Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα
[13, 93]	ζῆτε καίτοι τοῦ ζῴου τούτου	ἐν	τέτταρσι τὴν φύσιν περιττὴν ἔχοντος,
[13, 83]	Φαρσαλία ἐν Μεταποντίῳ ὑπὸ τῶν	ἐν	τῇ ἀγορᾳ μάντεων, γενομένης φωνῆς
[13, 69]	ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, {καίτοι} καὶ	ἐν	τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς μνημονεύσας.
[13, 89]	ὄνομα Ανοῦτις, καλλίστη ἦν τῶν	ἐν	τῇ Ασίᾳ γυναικῶν καὶ ἀκολαστοτάτη.
[13, 65]	Αλῴοις ἐπὶ τῆς ἐσχάρας τῆς	ἐν	τῇ αὐλῇ Ελευσῖνι προσαγούσῃ ἱερεῖον
[13, 89]	Κυπρία, περὶ ἧς φησι Φύλαρχος	ἐν	τῇ δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν ὅτι
[13, 35]	τινων, ὁπότε Χάρης ὁ Μιτυληναῖος	ἐν	τῇ δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν περὶ
[13, 67]	τὰς ταφάς, ὥς φησι Ποσειδώνιος	ἐν	τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ τῶν
[13, 37]	βασιλείαν; Εὔμαχος δὲ ὁ Νεαπολίτης	ἐν	τῇ δευτέρᾳ τῶν περὶ Αννίβαν
[13, 85]	τε ἀποδιδόναι ἐπιστάμενον. Φύλαρχος γοῦν	ἐν	τῇ δωδεκάτῃ Κοίρανος, φησίν, ὁ
[13, 32]	καὶ Θεόπομπος ἱστορεῖ καὶ Τίμαιος	ἐν	τῇ ἑβδόμῃ, αἱ Κορίνθιαι ἑταῖραι
[13, 89]	τῇ βασιλέως γυναικί. Θεόπομπος δὲ	ἐν	τῇ ἕκτῃ καὶ πεντηκοστῇ τῶν
[13, 40]	Νῦσαν. Ηρακλείδης δὲ ὁ Λέμβος	ἐν	τῇ ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν
[13, 85]	ἐρασθῆναι λόγος, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις	ἐν	τῇ ἐνάτῃ. Ο δὲ λόγος
[13, 89]	γυναικῶν καὶ ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ	ἐν	τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ Τιμῶσάν φησι τὴν
[13, 90]	βωμὸν ἀναστῆσαι Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς	ἐν	τῇ ἑορτῇ καὶ τὸν τοῦ
[13, 85]	τῷ λιμένι πλῆθος δελφίνων ἐφάνη	ἐν	τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω
[13, 80]	φησι γενέσθαι Τάλων. Διότιμος δ'	ἐν	τῇ Ηρακλείᾳ Εὐρυσθέα φησὶν Ηρακλέους
[13, 36]	ὅμοιον ἱστορεῖ γενέσθαι καὶ Αριστοτέλης	ἐν	τῇ Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ οὕτως· Φωκαεῖς
[13, 85]	τὴν θάλατταν γιγνομένης κατὰ τύχην	{ἐν	τῇ Μιλήτῳ} ἐν τῷ λιμένι
[13, 75]	Αχιλλέως πρὸς Πάτροκλον, ὃ δ'	ἐν	τῇ Νιόβῃ τὸν τῶν παίδων·
[13, 85]	Κοίρανος. Τελευτήσαντος δ' αὐτοῦ γηραιοῦ	ἐν	τῇ πατρίδι καὶ τῆς ἐκφορᾶς
[13, 89]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή. Δίνων δ'	ἐν	τῇ πέπτῃ τῶν Περσικῶν τῆς
[13, 34]	ἐπιφανὲς καὶ πολλοῖς ἐγνωσμένου τῶν	ἐν	τῇ πόλει. Ανάθημα δ' αὐτῆς
[13, 24]	λέγων· Δεινά, δεινὰ κοὐκ ἀνασχετὰ	ἐν	τῇ πόλει πράττουσιν οἱ νεώτεροι.
[13, 12]	ἄλλου δὲ οὐδενός. Διὸ καὶ	ἐν	τῇ Πολιτείᾳ ἔφη τὸν Ερωτα
[13, 67]	προσδοκίαν λαβεῖν αὐτόν; Θεόπομπος δ'	ἐν	τῇ πρὸς Αλέξανδρον Επιστολῇ τὴν
[13, 87]	μουσουργούς, ὡς δῆλον ποιεῖ Παρμενίων	ἐν	τῇ πρὸς Αλέξανρον Επιστολῇ, ἣν
[13, 83]	τὴν ἀσπίδα ταύτην ἐν Δελφοῖς	ἐν	τῇ στοᾳ. Εν δὲ τῷ
[13, 4]	καὶ Αριάδνην ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν	ἐν	τῇ τεσσαρεκαιδεκάτῃ τῶν Αττικῶν καταλέγων
[13, 64]	Φύλαρχος καὶ περὶ Μύστας ἱστορεῖ	ἐν	τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ οὕτως Μύστα Σελεύκου
[13, 37]	ὢν πρὸς ἀφροδίσια. Πολύβιος δὲ	ἐν	τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν Κλεινοῦς
[13, 59]	Αφροδίτην ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο καὶ	ἐν	τῇ τοῦ Ερωτος βάσει τῇ
[13, 55]	μὲν ἡδὶ Μεγακλέους. Τίμαιος δ'	ἐν	τῇ τρισκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν ἐξ
[13, 92]	πᾶσαν τὴν Ιστορίαν. Εἰπόντος δ'	ἐν	τῇ τρίτῇ καὶ εἰκοστῇ» ὁ
[13, 37]	Θεμιστοκλέα. Νεάνθης δ' ὁ Κυζικηνὸς	ἐν	τῇ τρίτῃ καὶ τετάρτῃ τῶν
[13, 84]	ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις ὁ Σάμιος	ἐν	τῇ τρίτῃ τῶν περὶ Αγαθοκλέα
[13, 12]	τῶν παρατάξεων Ερωτι προθύονται, ὡς	ἐν	τῇ τῶν παραταττομένων φιλίᾳ κειμένης
[13, 24]	δὲ τετρεμαίνοντα καὶ φοβούμενον {Δεδιότα,	ἐν	τῇ χειρὶ τὴν ψυχὴν ἔχοντα}
[13, 44]	παλαιστὴς ἐνέτυχέν τις τῶν ἀεὶ	ἐν	τοῖς ἀγῶσιν ἐπιμελῶς ἡττῶμένων· ὃς
[13, 46]	ὡς καὶ Λυγκεὺς ὁ Σάμιος	ἐν	τοῖς Απομνημονεύμασιν ἱστορεῖ. Εν ἀγῶνι
[13, 14]	πόθῳ, ποιητικούς, ἰταμούς, προθύμους, εὐπόρους	ἐν	τοῖς ἀπόροις, βλέποντας ἀθλιωτάτους. Θεόφιλος
[13, 90]	διατεθέντα περὶ οὗ ἱστορῶν Νικίας	ἐν	τοῖς Αρκαδικοῖς διαθεῖναί φησι αὐτὸν
[13, 90]	σωφροσύνης γίνεσθαι καὶ οἰκονομίας, ὥσπερ	ἐν	τοῖς βαρβάροις ἑτέρωθι δὲ κάλλους,
[13, 68]	μέλλει. Παρέδωκέν τε αὐτῇ κατοικεῖν	ἐν	τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ
[13, 50]	Αθήνηθεν· ἣν καὶ έλθοῦσαν οἰεῖν	ἐν	τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ
[13, 46]	τοὺς νέους, ὥς φησι Σάτυρος	ἐν	τοῖς Βίοις, ὑποτυχοῦσα ἡ Γλυκέρα
[13, 70]	τῶν ποιητῶν, ὥς φησι Κλέαρχος	ἐν	τοῖς Ερωτικοῖς, τῆς βαρβάρου Λυδῆς
[13, 31]	ἀπὸ τῆς ὥρας. Εὐάλκης δ'	ἐν	τοῖς Εφεσιακοῖς καὶ ἐν Εφέσῳ
[13, 35]	καὶ τὸν μῦθον τοῦτον ζωγραφοῦσιν	ἐν	τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς βασιλείοις,
[13, 82]	~Καὶ Ιερώνυμος δ' ὁ Ρόδιος	ἐν	τοῖς Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν φησι ὅτι
[13, 21]	ποιητοῦ τὴν κνήμην φορῶν, ὃς	ἐν	τοῖς καπηλείοις καὶ τοῖς πανδοκείοις
[13, 21]	πάγον. Σὺ δὲ, ὦ σοφιστά,	ἐν	τοῖς καπηλείοις συναναφύρῃ οὐ μετὰ
[13, 54]	πᾶσι δὲ τοῖς Ἐπικουρείοις συνῆν	ἐν	τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ καὶ
[13, 53]	πᾶσι δὲ τοῖς Ἐπικουρείοις συνῆν	ἐν	τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ καὶ
[13, 77]	παιδικὰ δαιμονίως ἐπτόηνται. Εχεμένης γοῦν	ἐν	τοῖς Κρητικοῖς οὺ τὸν Δία
[13, 92]	φιλοσοφίαν οὔτε> ῥητορικὴν διὰ τὰς	ἐν	τοῖς λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας καὶ
[13, 92]	φιλοσοφεῖς. Αλλὰ τούς γε φιλοσόφους	ἐν	τοῖς λόγοις φρονοῦντας εὑρίσκω μόνον,
[13, 59]	ὄντως μᾶλλον ἡ Φρύνη καλὴ	ἐν	τοῖς μὴ βλεπομένοις. Διόπερ οὐδὲ
[13, 31]	ποτε θύσαντας, ὡς ἱστορεῖ Νεάνθης	ἐν	τοῖς Μυθικοῖς, καὶ μεθυσθένθας ἑταίρας
[13, 92]	ὥς φησι Δημήτριος ὁ Μάγνης	ἐν	τοῖς Ομωνύμοις. ~Συνελόντι δὲ εἰπεῖν
[13, 42]	δοκεῖ τῶν ἀγρίων ὑμῖν ποτε	ἐν	τοῖς ὄρεσι τάχιστα θηρίον τρέχειν;
[13, 28]	ἧς φησιν ὁ Αθηναῖος Απολλόδωρος	ἐν	τοῖς περὶ Θεῶν οὕτως. Εταίραν
[13, 1]	ὥς φησι Λυκόφρων ὁ Χαλκιδεὺς	ἐν	τοῖς περὶ Κωμῳδιας. Ημεις οὖν
[13, 2]	ἡμῶν ἑστιάτωρ ἐπαινῶν Επμιππον ἔφη	ἐν	τοῖς περὶ Νομοθετῶν ἱστορεῖν ὅτι
[13, 2]	ἀγαγέσθαι. Κλέαρχος δ' ὁ Σολεὺς	ἐν	τοῖς περὶ Παροιμιῶν ἐν Λακεδαίμονιν
[13, 67]	παρέπεμπε τὸ σῶμα. Δικαίαρχος δ'	ἐν	τοῖς περὶ τῆς εἰς Τροφωνίου
[13, 50]	συνοῦσα· περὶ ἦς φησιν Θεόπομπος	ἐν	τοῖς περὶ τῆς Χίας Ἐπιστολῆς,
[13, 10]	πείθει πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις. Δίνων δ'	ἐν	τοῖς Περσικοῖς καὶ Λυκέας ὁ
[13, 3]	τὴν βασιλίδα, ὥς φησιν Δίνων	ἐν	τοῖς Περσικοῖς, ὑπὸ τῶν παλλακίδων
[13, 86]	τῆς αὐλητρίδος, καθάπερ ἔθος ἐστὶν	ἐν	τοῖς πότοις γίνεσθαι, ἐν τε
[13, 86]	εἶναι σφόδρα μέχρι τινὸς διατηροῦσιν	ἐν	τοῖς πότοις τὸ τοιοῦτον εἶθ'
[13, 76]	πρᾶξιν. Διόπερ καὶ ὁ Τίμων	ἐν	τοῖς Σίλλοις ἔφη Ὥρη ἐρᾶν,
[13, 86]	ἀνημερώτεροι. Καίτοι Περσαίου τοῦ Κιτιέως	ἐν	τοῖς Συμποτικοῖς Υπομνήμασιν βοῶντος καὶ
[13, 3]	ἦσαν οὗτοι ἐκλελυμένοι τοῖς σώμασι	ἐν	τοῖς τῆς νεότητος χρόνοις ἢ
[13, 93]	ὁποῖίον φησι Λυσίας ὁ ῥήτωρ	ἐν	τοῖς τῶν Συμβολαίων λόγοις ὃν
[13, 16]	Δώρων ἐπεμαίετο θυμός. ~Ηγήσανδρος δ'	ἐν	τοῖς Υπομνήμασι τῶν ἡδυσμάτων φησὶν
[13, 23]	ξυλήφιον μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν	ἐν	τοῖς χείλεσιν· ὥστε τῷ χρόνῳ
[13, 92]	τοῖς λόγοις φρονοῦντας εὑρίσκω μόνον,	ἐν	τοῖσι δ' ἔργοις ὄντας ἀνοήτους
[13, 78]	Αθηναῖος ἐποίησε ὁ ἐπικληθεὶς Χαλκοῦς	ἐν	τοῦς Ελεγείοις. Εστὶν δὲ ὁ
[13, 62]	θυγάτριον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς Στράττις	ἐν	τούτοις Καὶ τὴν Λαγίσκαν τὴν
[13, 66]	δὲ καὶ Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς	ἐν	τούτοις Συκῆ πετραίη πολλὰς βόσκουσα
[13, 62]	αὐτῆς, καταλέγων καὶ ἄλλας ἑταίρας	ἐν	τούτοις. Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο
[13, 71]	οἷα μέλισσα πολυπρήωνα Κολώνην λείπουσ'	ἐν	τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις Βάκχον καὶ
[13, 45]	ποιητά μοι, τί βουλόμενος ἔγραψας	ἐν	τραγῳδίᾳ» Ερρ' αἰσχροποιέ; Καταπλαγεὶς δ'
[13, 10]	Περσικοῖς καὶ Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης	ἐν	τρίτῃ Αἰγυπτιακῶν τὴν Νειτῆτιν Κύρῳ
[13, 25]	καὶ Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἱστορεῖ	ἐν	τρίτῳ Κολοφωνιακῶν φάσκων αὐτὸν καὶ
[13, 89]	σκιεροῖς τέρμασι γυμνασίου. Ησίοδος δ'	ἐν	τρίτῳ Μελαμποδίας τὴν ἐν Εὐβοίᾳ
[13, 56]	τῇ Ἐλπινίκῃ μιχθῆναι. Πυθαίνέτος δ'	ἐν	τριτῳ περὶ Αἰγίνης Περίανδρόν φησιν
[13, 5]	περιήγετο παλλακάς, ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος	ἐν	τρίτῳ περὶ τοῦ τῆς Ελλάδος
[13, 38]	ὡς ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ Καρύστιος	ἐν	τρίτῳ Υπομνημάτων. Δημήτριος δ' ὁ
[13, 21]	διαιτᾷ, καίτοι Ισοκράτους τοῦ ῥήτορος	ἐν	τῷ Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος· ἐν καπηλείῳ
[13, 62]	φησι. Μνημονεύει αὐτῆς καὶ Αριστοφάνης	ἐν	τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε δὲ κἀν
[13, 15]	ὁ περιπατητικὸς οὐ κακῶς εἰρηκέναι	ἐν	τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν Ερωτικῶν
[13, 65]	λέγει Αρχίαν τὸν ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα	ἐν	τῷ δικαστηρίῳ ὡς ἀσεβοῦντα καὶ
[13, 22]	ἑκάστῳ τῆς θύρας ἀπεκλειόμην. Καὶ	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ δ' Ορεσταυτοκλείδης ὁ>
[13, 84]	μνημονεύει καὶ Αλεξις ὁ ποιητὴς	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Γραφῇ λέγων
[13, 23]	ἀπόπληκτος οὐδ' ἐξέρχεται. ~Αλεξις δ'	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ισοστάσιον τὴν
[13, 94]	φασίν. ~Αλλ' ὅ γε Λυσίας	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς
[13, 56]	χρόνους γενόμενος καὶ ἑωρακὼς αὐτόν,	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους καὶ
[13, 89]	ὥς φησιν Ιππίας ὁ σοφιστὴς	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή. Δίνων δ'
[13, 14]	ποιητὴς καὶ περὶ τῶν ἐρώντων	ἐν	τῷ ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ φησὶν οὕτως·
[13, 85]	Τὸν δὲ παῖδα τοῦτον Θεόφραστος	ἐν	τῷ Ερωτικῷ Αμφίλοχον καλεῖσθαί φησι
[13, 21]	Αμάσιος τοῦ Ηλείου, ὃν Θεόφραστος	ἐν	τῷ Ερωτικῷ περὶ τοὺς ἔρωτας
[13, 14]	πτέρυγας αὐτὸν ζωγραφεῖν. ~(Θεόφραστος δ'	ἐν	τῷ Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι τὸν
[13, 80]	περὶ οὗ Αντίγονος ὁ Καρύστιος	ἐν	τῷ Ζήνωνος Βίῳ γράφει οὕτως
[13, 34]	ὥς φησιν Λυσίας ὁ ῥήτωρ	ἐν	τῷ κατ' αὐτοῦ λόγῳ, καὶ
[13, 50]	καὶ τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ	ἐν	τῷ κατὰ Ανδροτίωνος Σινώπης μέμνηται
[13, 52]	φής, Κύνουλκε, καὶ Ὑπερείδης μέμνηται	ἐν	τῷ κατὰ Αρισταγόρας β' λέγων
[13, 50]	θύρας ἑστῶσα ἐφθειρίζετο. Ὑπερείδης δ'	ἐν	τῷ κατὰ Αρισταγόρας φησί Καὶ
[13, 62]	αὐλοτρύπην αὐτόν Καὶ Λυσίας δ'	ἐν	τῷ κατὰ Λαίδος, εἰ γνήσιος
[13, 51]	ἄλλο δὲ οὐδέν. Καὶ Λυκοῦργος	ἐν	τῷ κατὰ Λεωκράτους Εἰρηνίδος έταίρας
[13, 50]	αἰτίαν. Ὁ δ' αὐτὸς Ὑπερείδης	ἐν	τῷ κατὰ Μαντιθέου αίκίας περὶ
[13, 31]	εἶναι. Δημοσθένης δ' ὁ ῥήτωρ	ἐν	τῳ κατὰ Νεαίρας λόγῳ, εἰ
[13, 65]	τῷ Αἰγιαλεῖ, ὥς φησι Δημοσθένης	ἐν	τῷ κατὰ Νεαίρας. Ὃς καὶ
[13, 62]	ἐν ταῖς Επιστολαῖς. Δημοσθένης δ'	ἐν	τῷ κατὰ Νεαίρας τὴν Μετάνειραν
[13, 51]	Λεωκράτει. Ναννίου δὲ ὙπερεΙδης μνημονεύει	ἐν	τῷ κατὰ Πατροκλέους. Αὕτη δὲ
[13, 21]	ἐμελέτων, οὐ βωμολοχεύσθαι. Υπερείδης δὲ	ἐν	τῷ κατὰ Πατροκλέους, εἰ γνήσιος
[13, 30]	εἴρηκεν καὶ Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ	ἐν	τῷ κατὰ Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ
[13, 62]	Τὴν δὲ Ναίδα ταύτην Λυσίας	ἐν	τῷ κατὰ Φιλωνίδου βιαίων, εἰ
[13, 60]	Ολύνθιος ὑποκριτὴς Παμφίλῃ. Αριστογείτων δὲ	ἐν	τῷ κατὰ Φρύνης τὸ κύριόν
[13, 85]	κατὰ τύχην {ἐν τῇ Μιλήτῳ}	ἐν	τῷ λιμένι πλῆθος δελφίνων ἐφάνη
[13, 19]	καὶ τὸν ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας	ἐν	τῷ Λυκείῳ μετὰ σοφιστῶν, νὴ
[13, 84]	Παρίου ἀγάλματός ἐρασθεὶς κατέκλεισεν αὑτὸν	ἐν	τῷ ναῷ, ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος
[13, 86]	λέγοντος περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι	ἐν	τῷ οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι καὶ
[13, 90]	φησι αὐτὸν Κύψελον, πόλιν κτίσαντα	ἐν	τῷ πεδίῳ περὶ τὸν Αλφειόν
[13, 95]	τούτου τεθνεῶτος. Οὓτω δ' οἱ	ἐν	τῷ Πειραιεῖ διάκεινται ὥστε πολὺ
[13, 84]	ὥς φησιν Αδαῖος ὁ Μιτυληναῖος	ἐν	τῷ περὶ Αγαλματοποιῶν. Πολέμων δὲ
[13, 66]	Ιωνες ἀγασθέντες, ὥς φησι Μενέτωρ	ἐν	τῷ περὶ Αναθημάτων, Πασιφίλαν ἐκάλεσαν
[13, 56]	μέχρι θανάτου, ὥς φησιν Ἕρμιππος	ἐν	τῷ περὶ Ἀριστοτέλους πρώτῳ, ἐπιμελείας
[13, 21]	Ασκληπιάδης εἴρηκεν ὁ τοῦ Αρείου	ἐν	τῷ περὶ Δημητρίου τοῦ Φαληρέως
[13, 37]	ὄνομα Αβροτόνου; ὡς Αμφικράτης ἱστορεῖ	ἐν	τῷ περὶ Ενδόξων Ανδρῶν συγγράμματι·
[13, 78]	ὥς φησιν Ηρακλείδης ὁ Ποντικὸς	ἐν	τῳ περὶ Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες
[13, 60]	ἐν Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος δ'	ἐν	τῷ περὶ Εταιρῶν δύο ἀναγράφει
[13, 60]	ἡ ἑταίρα» ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος	ἐν	τῷ περὶ Εταιρῶν. Εἴρηκεν δὲ
[13, 70]	τὸν βουλόμενον, ὥς φησι Γοργίας	ἐν	τῷ περὶ Εταιρῶν. Επὶ τούτοις
[13, 50]	ὀφθαλμοὺς μεγάλους εἶχον. Αντιφάνης δὲ	ἐν	τῷ περὶ Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα φησὶν
[13, 51]	Οὐκ ἐπείρα Νάννιον; Αντιφάνης δὲ	ἐν	τῷ περὶ Ἑταιρῶν Προσκήνιον, φησίν,
[13, 2]	ἐνδόσιμον Αριστοτέλης ἔδωκεν ἱρτορῶν τοῦτο	ἐν	τῷ περὶ Εὐγενείας Εἰ μὴ
[13, 21]	τὸν Κυρηναῖον, ὅν φησι Θεόφραστος	ἐν	τῷ περὶ Εὐδαιμονίας περιιόντα ἐπαγγέλλεσθαι
[13, 86]	Φησὶν γὰρ Αντίγονος ὁ Καρύστιος	ἐν	τῷ περὶ Ζήνωνος γράφων ὧδε
[13, 62]	καὶ οὐ Λαίς. Ερμιππος δ'	ἐν	τῷ περὶ Ισοκράτους προβαίνοντά φησι
[13, 32]	καὶ Χαμαιλέων ὁ Ηρακλεώτης ἱστορεῖ	ἐν	τῷ περὶ Πινδάρου, ὅταν ἡ
[13, 72]	τὸν Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων δ'	ἐν	τῷ περὶ Σαπφοῦς καὶ λέγειν
[13, 92]	ἡ Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων φησὶ	ἐν	τῷ περὶ Σιμωνίδου, οὐ προσίενται
[13, 83]	σπείρων λωποδύτην ἀπάγεις. ~Θεόπομπος δὲ	ἐν	τῷ περὶ συληθέντων ἐκ Δελφῶν
[13, 80]	Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν	ἐν	τῷ περὶ τῆς ἐν Ιλίῳ
[13, 38]	τὴν δὲ Λάμιαν Πολέμων φήσι	ἐν	τῷ περὶ τῆς ἐν Σικυῶνι
[13, 77]	ἢ Ζηνεύς φησιν ὁ Χῖος	ἐν	τῳ περὶ τῆς πατρίδος συγγράματι.
[13, 15]	ὡς Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἱστορεῖ	ἐν	τῷ περὶ τοῦ Βίου αὐτου.
[13, 5]	οἷς ἐβασίλευεν, ὥς φησι Σάτυρος	ἐν	τῷ περὶ τοῦ Βίου αὐτοῦ,
[13, 10]	πόλεμος ὀνομαζόμενος, ὥς φησι Καλλισθένης	ἐν	τῷ περὶ τοῦ Ιεροῦ Πολέμου
[13, 55]	κέχρηνται. Νυμφόδωρος δ' ὁ Συρακόσιος	ἐν	τῷ περὶ τῶν έν Σικελίᾳ
[13, 34]	ὥς φησι Πολέμων ὁ περιηγητὴς	ἐν	τῷ περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι
[13, 21]	ὡς ταῦτα καλῶς γραφόντων Πολέμων	ἐν	τῷ περὶ τῶν ἐν Σικυῶνι
[13, 63]	ἑταίρας ἔχει λόγος. Αὐτὸς γοῦν	ἐν	τῷ περὶ Χρυσίου λόγῳ προαγήοχε
[13, 80]	καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ	ἐν	τῷ ποταμῷ τούτῳ ἀπελούετο) θάψας
[13, 51]	κοὐχ ἑταίρας ἀρραβών. ~Λυσίας δ'	ἐν	τῷ πρὸς Λαίδα, εἴ {γε}
[13, 16]	ἀλήθειαν γάρ, καθάπερ φησί Κλέαρχος	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην
[13, 84]	ἐπιγραφόμενον Ελλαδικὸν Ἐν Δελφοῖς, φησίν,	ἐν	τῷ Σπινατῶν θησαυρῷ παίδές εἰσιν
[13, 27]	εἶ κἄγροικος αἰσχροεπῶν· ἔα ἐπαρίστερ'	ἐν	τῷ στόματι τὴν γλῶσσαν φορεῖς
[13, 18]	ὥς φησιν ὑμῶν ὁ Χρύσιππος	ἐν	τῷ τετάρτῳ περὶ τοῦ Καλοῦ
[13, 89]	Θεόφραστος εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος δ'	ἐν	τῷ τῆς Ασίας Περίπλῳ καλλίονάς
[13, 48]	φιλοσόφων. Ἀνέγραψε δ' αὐτὸν Καλλίμαχος	ἐν	τῷ τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων
[13, 37]	ὡς ἱστορεῖ ὁ Εὐεργέτης Πτολεμαῖος	ἐν	τῷ τρίτῳ τῶν Υπομνημάτων, πλείστας
[13, 14]	ἀπόροις, βλέποντας ἀθλιωτάτους. Θεόφιλος δ'	ἐν	τῷ Φιλαύλῳ· Τίς φησὶ τοὺς
[13, 44]	παρ' αὐτῆς μηδέποτε τοῦ σχήματος,	ἐν	τῷδε δ' ἑτέρους ἐντρυφᾶν μαστιγίας.
[13, 30]	τοιοῦτος οἷον Αλεξις ἢ Αντιφάνης	ἐν	Υπνῳ παράγει· Διὰ ταῦθ' ὁ
[13, 7]	κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ'	ἐν	Υπνῳ φησίν· εἶτ' εἰσὶν οἱ
[13, 31]	ἑτέραν αἰτίαν, ἧς μνημονεύει Ηγήσανδρος	ἐν	Υπομνήμασι γράφων ὧδε· Τὴν τῶν
[13, 8]	αὑτὸν ἐνέβαλεν κακόν. Καὶ Αντιφάνης	ἐν	Φιλοπάτορι γεγάμηκε δήπου. Β. Τὶ
[13, 33]	ἄγουσιν αὐτόθι αἱ ἑταῖραι, Αλεξις	ἐν	Φιλούσῃ φησίν· Αφροδίσι' ἦγε ταῖς
[13, 81]	γράφει οὓτως Σοφοκλεῖ τῷ ποιητῇ	ἐν	Χίῳ συνήντησα, ὅτε ἔπλει εἰς
[13, 8]	πρὸς ἄλλον ἀπιτέον. ~Εὔβουλος δ'	ἐν	Χρυσίλλᾳ· Κακὸς κακῶς ἀπόλοιθ' ὅστις
[13, 52]	Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος	ἐν	Χυναγίδι· οὐχὶ Κερκώπη μὲν ἤδη
[13, 51]	αὐτήν ὡς μέθυσον. Μένανδρος δ'	ἐν	Ψευδηρακλεῖ φησιν· Οὐκ ἐπείρα Νάννιον;
[13, 47]	ἐμπέπτωκεν. Ἐπιδόντος δέ τινος οἶνον	ἐν	ψυκτηριδίῳ μικρὸν καὶ εἰπόντος ὅτι
[13, 77]	τὸν τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν,	ἐν	ῷ καὶ μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν.
[13, 62]	Μήποτε δὲ κἀν τῷ Πλούτῳ	ἐν	ῷ λέγει Ἐρᾷ δὲ Λαὶς
[13, 26]	νόμον, Επικράτης φησὶν ἐν Αντιλαίδι,	ἐν	ᾧ δράματι καὶ περὶ τῆς
[13, 80]	ἰδόντα ἐπὶ τῷ Κηφισῷ νηχόμενον	ἐν	ᾧ καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς
[13, 33]	τὸ παρὰ τὴν θυσίαν ᾀσθέν,	ἐν	ᾧ τὴν ἀρχὴν εὐθέως πεποίηται
[13, 10]	γυναικῶν τὸν> Ολυμπιάδος καὶ Εὐρυδίκης.	ἐν	ᾧ τὴν μὲν βακχικώτερον μετὰ
[13, 2]	ὕβριν φεύγοντες φιλοστοργῶσί τε καὶ	ἐν	ὥρᾳ προσίωσιν τοῖς γάμοις. Εν
[13, 5]	τινος ὅτι μισογύνης ἐστὶν Εὐριπίδης,	ἔν	γε ταῖς τραγῳδίαις, ἔφη ὁ
[13, 5]	τραγῳδίαις, ἔφη ὁ Σοφοκλῆς ἐπεὶ	ἔν	γε τῇ κλίνῃ φιλογύνης. ~Αἱ
[13, 48]	τοῦ παρασίτου Λαγυνίωνος ἐπίκλην καταπεσόντος	ἔν	τινι κονιάματι, Καὶ γὰρ σύ,
[13, 61]	Τῆς δὲ Θεωρίδος μνημονεύει λέγων	ἔν	τινι στασίμῳ οὕτως φίλη γὰρ
[13, 49]	πολλῶν ἐτῶν» ἔφη. Ζητουμένου δὲ	ἔν	τινι συμποσίῳ διὰ τίνα αἰτίαν
[13, 35]	τοὺς γάμους συνετέλουν καὶ καταλιπὼν	ἔν	τινι τόπῳ αὐτῷ ἅρματι τὸν
[13, 75]	τὰς διατθριβάς. Διὸ καὶ λέγειν	ἔν	τινι τῶν μελῶν· Ερως με
[13, 6]	πρὸς αἴθραν συντεμόντι δ' οὐδὲ	ἓν	ἔσθ' ἑταίρας ὅσα περ ἔστιν
[13, 7]	ἄρχειν ἐχρῆν ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ	ἓν	κακὸν ἔχουσι καὶ κάμνειν λέγουσ'
[13, 4]	χωρὶς γάμων. Επειτα τὴν Πιτθέως	ἔλαβεν	Αἴθραν, μεθ' ἣν Μήδειαν. Θησεὺς
[13, 89]	καὶ Χάρμου τοῦ πολεμαρχήσαντος θυγατέρα	ἔλαβεν	Ιππίᾳ περικαλλεστάτην οὖσαν τῷ μετ'
[13, 36]	γενομένης τῆς δόσεως ἔχειν αὐτήν,	ἔλαβεν	ὁ Εὔξενος γυναῖκα καὶ στυνῴκει
[13, 71]	λέγων ~Οἵην μὲν φίλος υἱὸς	ἀνήγαγεν	Οἰάγροιο Αγριόπην Θρῇσσαν στειλάμενος κιθάρην
[13, 43]	δὲ ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων	συνήγαγεν,	ὧν οὐκ ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ
[13, 35]	φιάλην· καὶ ὃς ἁρπάσας αὐτὴν	ἀπήγαγεν	ἐπὶ τό ἅρμα καὶ ἔφυγεν
[13, 58]	προειρημένην Μυρρίνην εἰς τὴν οἰκίαν	εἰσήγαγεν.	~Ἦν δ' ἡ Φρύνη ἐκ
[13, 5]	πολλά. Γήμας δὲ καὶ ταύτην	ἐπεισήγαγεν	τῇ Ολυμποιάδι. Επὶ πάσαις δ'
[13, 76]	Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος βοᾳ καὶ	κέκραγεν	Ἦρι μὲν αἵ τε Κυδώνιαι
[13, 81]	τὸ στρατήγημα Τοιαῦτα πολλὰ δεξιῶς	ἔλεγέν	τε καὶ ἔπρησσεν ὅτε πίνοι
[13, 22]	ἐρασθείς, ἡνίκ' ἔτι τὴν κάππαριν	συνέλεγεν	οὔπω τ' εἶχεν ὅσαπερ νῦν
[13, 81]	τὴν κύλικα τοῦ ἑαυτοῦ στόματος	ἤγεν,	ἵνα δὴ ἡ κεφαλὴ τῇ
[13, 32]	ἐπἱ τὴν Ελλάδα τὴν στρατείαν	ἦγεν	ὁ Περσής, ὡς καὶ Θεόπομπος
[13, 74]	ἡδὺν Ανακρείοντα Τέως εἰς Ελλάδ'	ἀνῆγεν,	συμποσίων ἐρέθισμα, γυναικῶν ὴπερόπευμα, αὐλῶν
[13, 35]	τόπῳ αὐτῷ ἅρματι τὸν ἁρματηλάτην	προῆγεν	ἐνδεδυκὼς στολὴν Σκυθικήν. Καὶ παρελθὼν
[13, 2]	καὶ ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο, ταύτην	ἀπῆγεν	ἄπροικον. Διὸ καὶ Λύσανδρος ἐζημίωσαν,
[13, 86]	οὐκ ἐπέτρεψεν, ἀλλὰ σκληρὸν αὑτὸν	εἰσῆγεν.	Εἶθ' ὕστερον πώλουμένης τῆς αὐλητρίδος,
[13, 5]	ταῦτα Ολυμπιὰς μὲν εἰς Μολοττοὺς	ἔφυγεν,	Αλέξανδρος δ' εἰς Ιλλυριούς. Καὶ
[13, 64]	εἰς σκέψιν καὶ συγχωρησάσης νυκτὸς	ἔφυγεν	εἰς Εφεσον. Μαθοῦσα δὲ ἡ
[13, 35]	ἀπήγαγεν ἐπὶ τό ἅρμα καὶ	ἔφυγεν	ἔχων τὴν Οδάτιν. Οἱ δὲ
[13, 59]	ὑπὸ Εὐθίου τὴν ἐπὶ θανάτῳ	ἀπέφυγεν	Διόπερ ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας οὐκ
[13, 64]	εἰς τὀ τῆς Αρτέμιδος ἱερὸν	συγκατέφυγεν	καὶ ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων ἡ
[13, 44]	ἀεί, ὀργιζομένης δὲ διὰ τὸ	μηδὲν	λαμβάνειν, ἔπειθε πῶς Οὐχ ὁρᾷς,
[13, 82]	τούτῳ χεχρῆσθαι τῷ παιδί, ἀλλὰ	μηδὲν	προσθεῖναι, τὸν δὲ Σοφοκλέα διὰ
[13, 44]	πῶς, ἔφη, μέλλω φιλεῖν τὸν	μηδὲν	ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς στέγας
[13, 7]	καταφρονοῦσ' ἔνδον μένει, ἣ δ'	οἶδεν	ὅτι ἢ τοῖς τρόποις ὠνητέος
[13, 52]	ἕτερα μυρία; Θεολύτην δ' (οὐδ᾽	οἶδεν	οὐδεὶς ὅτε τὸ πρῶτον ἐγένετο.
[13, 6]	καλεῖν, αἳ λαλοῦσ' ἁπλῶς μὲν	οὐδέν,	ἀλλ' ἐν αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς
[13, 14]	τοῦ βίου τὰς ἡδονάς, καταλείπετ'	οὐδὲν	ἄλλο πλὴν τεθνηκέναι. Εγὼ μὲν
[13, 16]	δὲ ἔφη τοὺς ἐραστὰς εἰς	οὐδὲν	ἄλλο τοῦ σώματος τῶν ἐρωμένων
[13, 21]	περιιόντα ἐπαγγέλλεσθαι διδάσκειν εὐτυχίαν, ἐρωτοδιδάσκαλε·	οὐδὲν	ἄρα διαφέρεις Αμάσιος τοῦ Ηλείου,
[13, 93]	εἰς τὸ τοῦ βίου χρήσιμον.	Οὐδὲν	γάρ ἐστι τῶν καλουμένων φιλοσόφων
[13, 24]	ἀσπάζεσθαι καὶ μὴ καταναλίσκειν εἰς	οὐδὲν	δέον τὰ τῶν υἱῶν κέρματα.
[13, 21]	καλῆς σου πολυμαθίας, ὡς κατ'	οὐδὲν	ἐμιμήσω Θεόμανδρον τὸν Κυρηναῖον, ὅν
[13, 70]	τῶν περὶ Ιππίαν τὸν τὺραννον	οὐδὲν	ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν ταῖς βασάνοις. Στρατοκλῆς
[13, 67]	οἷον οὐχ ἕτερον οὐδὲ σύνεγγυς	οὐδέν	ἐστι τῷ μεγέθει. Τοῦτο δὲ
[13, 87]	δέ, ὦ ἑταῖροι, λέγω ὅτι	οὐδέν	ἐστιν ὀφθαλμῶν οὕτως εὐφραντικὀν ὡς
[13, 47]	μνᾶν τῇ θυγατρὶ δοὺς αὐτῆς	οὐδὲν	ἐτι ἐφερεν, ἀλλ' έφοίτα μόνον,
[13, 13]	ἢ κηροπλαστήσας Ερωθ' ὑπόπτερον; Ως	οὐδὲν	ᾔδει πλὴν χελιδόνας γράφειν, ἀλλ'
[13, 8]	θνητῶν. Ο μὲν γὰρ πρῶτος	οὐδὲν	ἠδίκει οὔπω γὰρ εἰδὼς οὗτος
[13, 59]	Υπερείδης συναγορεύων τῇ Φρύνῃ, ὡς	οὐδὲν	ἤνυε λέγων ἐπίδοξοί τε ἦσαν
[13, 18]	ἐπικειμένης τῷ ἔχοντι {κουρεῖ} ξυρὸν	οὐδὲν	ἧππον πάντες χρῶνται αὐτῷ. Καὶ
[13, 46]	ἐκ τοῦ θεάτρου συνέβη καὶ	οὐδὲν	ἧττον ἐλθεῖν πρὸς τὴν Γνάθαιναν.
[13, 91]	ἔφη Πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ κενεώτερον	οὐδέν.	Ιππων ἔφη ὁ ἄθεος. Αλλὰ
[13, 51]	αὐτῇ πολὺν έλλέβορον, ἄλλο δὲ	οὐδέν.	Καὶ Λυκοῦργος ἐν τῷ κατὰ
[13, 83]	ὑπὸ τοῦ πατρὸς κἀκεῖ προαγωγευόμενος	οὐδὲν	λαβὼν ἀπερστάλη. Τῷ Επιλύκου τοῦ
[13, 17]	Τυφλὸς ὁ ἔπαινος καὶ κατ'	οὐδεν	ὅμοιος τῷ Ιβυκείῳ ἐκείνῳ· Εὐρύαλε,
[13, 64]	τῆς Δανάης κατεκρήμνισεν τὴν ἄνθρωπον,	οὐδὲν	τῶν προγεγενημένων φιλανθρώπων ἐπὶ νοῦν
[13, 63]	ἐκείνῳ μία γυνὴ μιᾷ νυκτὶ	συνέχεεν.	Αναλαβεῖν γοῦν καὶ εἰς τὴν
[13, 5]	ἅπαντα τὸν βίον τὸν ἑαυτοῦ	συνέχεεν.	Εὐθέως γὰρ ἐν αὐτοῖς τοῖς
[13, 21]	ἡ ἑταίρα, ἐπειδὴ πρὸς κλεψύδραν	συνουσιάζεν	ἕως κενωθῇ, ὡς Ασκληπιάδης εἴρηκεν
[13, 34]	ἐπὶ τὰς τῶν ἑταιρίδων θύρας	ἐκώμαζεν,	ἀπολιπὼν τὰς Λακαίνας καὶ τὰς
[13, 88]	λευκῷ χρώματι διαπρεπῆ αἰδὼς δ'	ἐπερρύθμιζεν	ἠπιώτατον ἐρύθημα λαμπρῷ προστιθεῖσα χρώματι
[13, 17]	χαίρων ὀμμάτων αὐγαῖς ἀναπεπταμένοις ὄσσοις	ἐκοίμιζεν	κοῦρον. Καὶ ἡ Σαπφὼ δὲ
[13, 85]	προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει καὶ	κατεκοίμιζεν	αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ ἐποίει
[13, 71]	γ' Ηοίην μνώμενος Ασκραικὴν πόλλ'	ἔπαθεν,	πάσας δὲ λόγων ἀνεγράψατο βίβλους,
[13, 32]	Ελλήνων τε καὶ εὐθυμάχων πολιητᾶν	ἔσταθεν	εὔχεσθαι Κύπριδι δαιμονίᾳ· οὐ γὰρ
[13, 64]	Μαθοῦσα δὲ ἡ Λαοδίκη τὸ	ποιηθὲν	ὑπὸ τῆς Δανάης κατεκρήμνισεν τὴν
[13, 46]	σοφίσματα διδάσκοντα, ἐμέ τε ὡσαύτως.	Μηθὲν	οὖν διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις καὶ κακῶς
[13, 42]	ταύτην· διαλιποῦσα δ' ἡ ἑταίρα	Μήθεν	παρὰ τοῦτο, φησὶ, λυποῦ, φίλατε·
[13, 42]	ὕστερον σφόδρ' ἠγανάκτησ' Ἣ δὲ	Μηθέν,	φησί, σοί, ψυχή, μελέτω· μαθεῖν
[13, 50]	ὁ Ἅρπαλος μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν	Αθήνηθεν·	ἣν καὶ έλθοῦσαν οἰεῖν ἐν
[13, 71]	ἀντιάσαντι κυνῶν. Ανδρα δὲ τὸν	Κυθέρηθεν,	ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου καὶ
[13, 68]	δέ σου ποθῶ μακρὰν άποικῶν	κεῖθεν,	Ατθίδα χθόνα τίνες τύχαι καλοῦσιν
[13, 71]	θέτο γαῖαν κλαίων, αἰάζων δ'	ἦλθεν	ἀποπρολιπὼν ἄκρην ἐς Κολοφῶνα γόων
[13, 64]	πραθεῖσα ὁμοίως ταῖς ἑαυτῆς θεραπαινίσιν	ἦλθεν	εἰς Ρόδον ἔνθα ἐκφήνασα ἑαυτήν
[13, 86]	πεπρακέναι καὶ τέλος εἰς πυγμὰς	ἦλθεν	ὁ σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος καὶ
[13, 35]	νυκτὸς ὁρμήσας ἐπὶ τοῦ ἅρματος	διῆλθεν	διὰ γῆς πολλῆς, διώξας περὶ
[13, 6]	εἶθ' ὃ μὲν γνοὺς ταῦτ'	ἀπῆλθεν	εὐθὺς ὥσπερ Οἰδίπους> οὐδ' ἰδειν
[13, 86]	δὲ ὁ πότος προέβαινεν καὶ	εἰσῆλθεν	ἄλλα τε ἀκροάματα καὶ αἱ
[13, 45]	δ' ὀψὲ τῆς ὥρας ποτὲ	εἰσῆλθεν	ἐπὶ κώθωνα πρὸς τὸν βασιλέα
[13, 71]	σκληρὸν τριστοίχοις δεῖμα φέρων κεφαλαῖς.	Ενθεν	ἀοιδιάων μεγάλους ἀνέπεισεν ἄνακτας Αγριόπην
[13, 71]	Ασκραίων ἐσικέσθαι ἐρῶνθ' Ελικωνίδα κώμην	ἔνθεν	ὅ γ' Ηοίην μνώμενος Ασκραικὴν
[13, 53]	πάσης παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι.	Ὅθεν	αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων φησὶν
[13, 54]	πάσης παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι.	Ὅθεν	αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων φησὶν
[13, 16]	ὡς καὶ ὁ Αρίστων ἔφη,	ὅθεν	καὶ καλεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους συνέβη
[13, 2]	δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον,	ὅθεν	καὶ τοὺς τῆς κωμῳδίας ποιητὰς
[13, 71]	Οἰάγροιο Αγριόπην Θρῇσσαν στειλάμενος κιθάρην	Αιδόθεν	ἔπλευσεν δὲ κακὸν καὶ ἀπειθέα
[13, 76]	ἀζαλέιας μανίαισιν ἐρεμνὸς ἀθαμβὴς ἐγκρατέως	παιδόθεν	φυλάσσει ἡμετέρας φρένας. Καὶ Πίνδαρος
[13, 55]	φησιν διὰ τούτων· Εἰσὶν δὲ	πόθεν	αἱ παῖδες αὗται καὶ τίνες;
[13, 43]	εἶχε παντελῶς, Τάλαν, τάλαν ἄνερ,	πόθεν	ἔχεις ταῦτ' ἔφη, τὰ τραύματα;
[13, 49]	τοὺς τύπους τῶν πληγῶν ἰδοῦσα	Πόθεν	οὗτοι, τάλαν; εἶπε. Καὶ ὃς
[13, 55]	τίνες; Β. Νυνὶ μὲν ἥκουσιν	Μεγαρόθεν,	εἰσὶ δὲ Κορίνθιαι· Λαὶς μὲν
[13, 78]	παράπαν ἐκώλυον τοὺς παιδικοὺς ἔρωτας,	πανταχόθεν	αὐτοὺς ἐκκόπτοντες. Εἰσὶ δὲ οἱ
[13, 13]	οὔτ' αὖθις ἔμφρων, ἀλλὰ συνενηνεγμένος	πανταχόθεν	ἑνὶ τύπῳ τε> πόλλ' εἴδη
[13, 33]	σκόλιον τὸ παρὰ τὴν θυσίαν	ᾀσθέν,	ἐν ᾧ τὴν ἀρχὴν εὐθέως
[13, 25]	πεφυσιγγωμένοι ἀντεξέκλεψαν Ασπασίας πόρνα δύο·	κἀντεῦθεν	ἀρχὴ τοῦ πολέμου κατερράγη Ελλησι
[13, 1]	ἰέναι τὸν ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον,	ἐντεῦθεν	τὴν καταρχὴν ποιησόμεθα εἰ δ'
[13, 33]	πτάμεναι νοήμα ποττὰν Αφροδίταν· ὑμῖν	ἄνωθεν	ἀπαγορίας ἔπορεν, ὦ παῖδες, ἐρατειναῖς
[13, 24]	εἰσβῆναι λάθρᾳ μηδὲ δι' ὀπῆς	κάτωθεν	εἰσδῦναι στέγης μήδ' ἐν ἀχύροισιν
[13, 76]	ἄρα καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ'	ἔναιεν	καὶ Χάρις υἱὸν Αγησιλάου. ~Ολως
[13, 81]	χεῖρας καὶ οὐ γυναικὸς καλῆς	ποιήσειεν	ἄν> Γελασάντων δὲ ὁ μὲν
[13, 85]	ἤσχαλλεν. Οτ' οὖν ἡ τροφὸς	ἐμπλήσειεν	αὐτὸ {τοῦ} γάλακτος, ἀνὰ μέσον
[13, 67]	πρῶτον, ὅπερ εἰκός, ἢ Μιλτιάδου	φήσειεν	ἂν> σαφῶς ἢ Περικλέους ἢ
[13, 65]	τῇ αὐλῇ Ελευσῖνι προσαγούσῃ ἱερεῖον	θύσειεν,	νομίμου ὄντος ἐν ταύτῃ τῇ
[13, 92]	Ακαδήμεια, τοῦτο Ξενοκράτης Πόλλ' ἀγαθὰ	δοῖεν	οἱ θεοὶ Δημητρίῳ καὶ τοῖς
[13, 69]	ἑταίρας καὶ ἐπὶ κάλλει διαφερούσας	ἤνεγκεν	καὶ ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε,
[13, 56]	Κλέαρχος ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν, οὐχ	ἕνεκεν	Ασπασίας οὐ τῆς νεωτέρας ἀλλὰ
[13, 71]	μὴν οὐδ' υἱὸς Μήνης ἀγέραστον	ἔθηκεν	Μουσαῖος Χαρίτων ἤρανος Αντιόπην ἥ
[13, 95]	γεγονυῖαν ἧς ἐρᾶν προσποιησάμενος οὕτω	διέθηκεν	ὥστε τὸν μὲν ἄνδρα αὐτῆς
[13, 59]	Ἣ δὲ ἑλομένη τὸν Ερωτα	ἀνέθηκεν	αὐτὸν ἐν Θεσπιαῖς. Αὐτῆς δὲ
[13, 55]	ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ καὶ Πολέμων	εἴηκεν,	ἀναιρεθῆναι φάσκων αὐτὴν ὑπό τινων
[13, 72]	Καὶ γὰρ Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιὸς	πεποίηκεν	ἐν Σαπφοῖ δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς
[13, 33]	Πιστεύων δέ, ὡς ἕοικεν, αὐτῷ	πεποίηκεν	εὐθέως· Εδιδάξαμεν χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ.
[13, 36]	κατὰ τύχην παραγενόμενον τὸν Εὔξενον	παρακέκληκεν	ἐπὶ τὴν θοίνην. Ο δὲ
[13, 8]	Β. Τὶ σύ λέγεις ἀληθινῶς	γεγάμηκεν,	ὃν ἐγὼ ζῶντα περιπατοῦντά τε>
[13, 60]	Καλλίστρατος ἐν τῷ περὶ Εταιρῶν.	Εἴρηκεν	δὲ περὶ τοῦ πλούτου αὐτῆς
[13, 51]	κύριον ἦν Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης	εἴρηκεν	έν τῷ περὶ Ἑταιρῶν, Αντικύραν
[13, 30]	τῆς νυκτὸς λόγον. Τὰ αὐτὰ	εἴρηκεν	καὶ Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ ἐν
[13, 89]	γίγνονται γυναῖκες, ὡς καὶ Θεόφραστος	εἴρηκεν.	Καὶ Νυμφόδωρος δ' ἐν τῷ
[13, 72]	οὕτως ἐρωτομανὴ ὡς διαβάλλων μ'	εἴρηκεν	ὁ Κύνουλκος ἀλλ' ἐρωτικὸς μὲν
[13, 21]	συνουσιάζεν ἕως κενωθῇ, ὡς Ασκληπιάδης	εἴρηκεν	ὁ τοῦ Αρείου ἐν τῷ
[13, 92]	ὁ Μυρτίλος Τοῦτο δὲ ποῦ	εἴρηκεν	Φύλαρχος Κατανέγνων γὰρ αὐτοῦ πᾶσαν
[13, 25]	διὰ τὴν τῶν νέων ἀκμὴν	ἔστηκεν	ἐπὶ οἰκημάτων γύναια πριάμενος, καθὰ
[13, 12]	παρὰ Θηβαίοις ἱερὸς λόχος καλούμενος	συνέστηκεν	ἐξ ἐραστῶν και ἐρωμένων, τὴν
[13, 85]	κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς καὶ παραιτησάμενος	ἀφῆκεν	εἰς τὸ πέλαγος. Καὶ μετὰ
[13, 3]	ὥστε εἰκότως ἔρρωντο τῷ γήρᾳ.	Εοικεν	οῦν ὁ Σπαρτιάτης αἰδεῖσθαι γαμετὴν
[13, 20]	αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα	ἔοικεν.	Εκπέπληκται οὖν καὶ αὐτὸς ὁ
[13, 20]	οὕτω γεραρόν· βασιλῆι δὲ ἀνδρὶ	ἔοικεν.	Καθίστων δὲ καὶ πολλοὶ τοὺς
[13, 33]	τὸ πρᾶγμα. Πιστεύων δέ, ὡς	ἕοικεν,	αὐτῷ πεποίηκεν εὐθέως· Εδιδάξαμεν χρυσὸν
[13, 84]	παῖδές εἰσιν καλοί, ὡς Γλυκέρα	ἔφασκεν	ἡ ἑταίρα ὅσον ἐοίκασι γυναιξὶ
[13, 45]	τινος Κορίνθιον παράπηχυ καινόν λῄδιον	ἔδωκεν	εἰς γναφεῖον· εἶτ' ἐπεὶ τέλος
[13, 59]	Εκλογὴν δὲ αὐτῇ τῶν ἀγαλμάτων	ἔδωκεν,	εἴτε τὸν Ερωτα θέλοι λαβεῖν
[13, 2]	Αριστόξενος, οἷς τὸ ἐνδόσιμον Αριστοτέλης	ἔδωκεν	ἱρτορῶν τοῦτο ἐν τῷ περὶ
[13, 10]	δὲ τῶν μὲν ἑαυτοῦ οὐκ	ἔδωκεν,	ὑπονοήσας μὴ γυναικὸς ἕξειν αὐτὴν
[13, 83]	υἱῷ Φυκίδᾳ ὄντι καλῷ Ονόμαρχος	ἔδωκεν,	φησί, στέφανον {χρυσοῦν} δάφνης, Εφεσίων
[13, 89]	Κλείδημος ἱστορεῖ ἐν η' Νόστων.	Εξέδωκεν	δἐ καὶ Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ
[13, 78]	β' περὶ Τελετῶν, ἑκὼν αὐτὸν	ἐπέδωκεν	{ὁ Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης
[13, 68]	σὲ καὶ αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει.	Παρέδωκέν	τε αὐτῇ κατοικεῖν ἐν τοῖς
[13, 81]	οῦν οὐ κατ' ὀρθόν μοι	πέπτωκεν	τὸ στρατήγημα Τοιαῦτα πολλὰ δεξιῶς
[13, 47]	λάκκος, ἔφη, εἰς τὸν κάδον	ἐμπέπτωκεν.	Ἐπιδόντος δέ τινος οἶνον ἐν
[13, 5]	γεννηθήσονται. Καὶ ὁ Αλέξανδρος ἀκούσας	ἔβαλεν	ᾗ μετὰ χεῖρας εἶχεν κύλικι
[13, 8]	λαβὼν εἰς προὖπτον εἰδως αὑτὸν	ἐνέβαλεν	κακόν. Καὶ Αντιφάνης ἐν Φιλοπάτορι
[13, 35]	τὸ εἶναι ἀρρένων παίδων ἕρημος·	ἤθελεν	γὰρ αὐτὴν δοῦναι ἑνὶ τῶν
[13, 5]	Καὶ τὴν Θρᾀκην δὲ ὅτε	εἷλεν,	ἧκε πρὸς αὐτὸν Κοθήλας ὁ
[13, 78]	ἀλλήλους ἑταιρισκὸν συμφρονῆσαν πολλὰς τυραννίδας	καθεῖλεν.	Παιδικῶν γὰρ παρόντων ἐραστὴς πᾶν
[13, 67]	ἐκ Βαβυλῶνος ὃν τρόπον Πυθιονίκην	περιέστειλεν	τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος μὲν ἦν
[13, 87]	τῇ πρὸς Αλέξανρον Επιστολῇ, ἣν	ἐπέστειλεν	αὐτῷ μετὰ τὸ Δαμασκὸν ἑλεῖν
[13, 23]	καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται· τοῦτο τοῦ μήκους	ἀφεῖλεν.	Οὐκ ἔχει τις ἰσχία· ὑπενέδυσ'
[13, 85]	εἰ μὴ βλέποι τὸ παιδίον	ἤσχαλλεν.	Οτ' οὖν ἡ τροφὸς ἐμπλήσειεν
[13, 73]	παράγει τὴν Αφροδίτην λέγουσαν Ερᾷ	μὲν	ἁγνὸς οὐρανὸς τρῶσαι χθόνα, ἔρως
[13, 5]	ἔγημε Κλεοπάτραν ἐρασθεὶς τὴν Ιπποστράτου	μὲν	ἀδελφήν, Αττάλου δὲ ἀδελφιδῆν καὶ
[13, 67]	δὲ τῆς ἑταίρας φανήσεται τὸ	μὲν	Αθήνησι, τὸ δ' ἐν Βαβυλῶνι
[13, 76]	Ιβυκος βοᾳ καὶ κέκραγεν Ἦρι	μὲν	αἵ τε Κυδώνιαι μηλίδες ἀρδόμεναι
[13, 47]	σοι ἔδωκα. Ἐτύγχανεν δὲ ἣ	μὲν	αἰτίαν ἐχουσα λιθιᾶν, ἣ δὲ
[13, 85]	οἰνοχόου ἀλεκτρυών· ἐκαλεῖτο δἐ ὁ	μὲν	ἀλεκτρυὼν Κένταυρος, ὁ δὲ Σεκοῦνδος
[13, 29]	ἀρετὴν κεκτημένης ὄντως ἑταίρας. Αἱ	μὲν	ἄλλαι τοὔνομα βλάπτουσι τοῖς τρόποις
[13, 26]	ἀποτρέπω σε, γραμματικώτατε, διότι Τὰς	μὲν	ἄλλας ἔστιν αὐλούσας ἰδεῖν αὐλητρίδας
[13, 61]	δὸς δὲ γυναῖκα τήνδε νέων	μὲν	ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν, ἣ
[13, 95]	προσποιησάμενος οὕτω διέθηκεν ὥστε τὸν	μὲν	ἄνδρα αὐτῆς καὶ τοὺς υἱοὺς
[13, 44]	ταῦτ' ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ, αὐτὸν	μὲν	ἀξιοῦντα μὴ τετευχέναι τούτου παρ'
[13, 92]	ἀκαίρους ἐλέγχους δι' οὓς Σωκράτης	μὲν	ἀπέθανεν ὁ πρὸς τοὺς εἰς
[13, 66]	ἄζηλον συνιδοῦσα τῆς Βακχίδος τὸν	μὲν	ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ δὲ ὡμίλησε
[13, 61]	ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ὧν ἰσχὺς	μὲν	ἀπήμβλυνται, θυμὀς δὲ μενοινᾷ. Ταῦτα
[13, 93]	βιοῦντες. Εξ ὧν ἁπάντων ἀλλότριοι	μὲν	ἀρετῆς, μάταιοι δὲ ἐστὲ> εἰς
[13, 5]	ἐν αὐτοῖς τοῖς γάμοις ὁ	μὲν	Ατταλος νῦν μέντοι γνήσιοι, ἔφη,
[13, 6]	οὐχ Υδρᾳ σύνεισι νῦν Γραῦς	μὲν	αὐτή, παραπέφυκε δ' ἡ Γνάθαινα
[13, 55]	ὀνειδιζόμενος ὑπὸ οἰκέτου, ὅτι Σὺ	μὲν	αὐτῇ τοσοῦτον ἀργύριον δίδως, ἣ
[13, 26]	τε διαχαλᾷ τοῦ σώματος, ἰδεῖν	μὲν	αὐτὴν ῥᾷόν ἐστιν ἢ πτύσαι·
[13, 16]	τιν' ὀμμάτων ἔχει· ᾗ θάλπεται	μὲν	αὐτός, ἐξοπτᾷ δ' ἐμέ, ἴσον
[13, 88]	ἐστιν, λειμῶνος τέκνα· Ἔνθ' αἵ	μέν	αὐτῶν εἰς ἀπείροντα στράτον ἀνθέων
[13, 4]	Θησέως γενομένας γυναῖκάς φησι τὰς	μὲν	αὐτῶν ἐξ ἔρωτος γεγενῆσθαι, τὰς
[13, 10]	καὶ Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ τὴν	μὲν	βακχικώτερον μετὰ τυμπάνων προελθεῖν, τὴν
[13, 13]	πόλλ' εἴδη φέρων. Η τόλμα	μὲν	γὰρ ἀνδρός, ἡ δὲ> δειλία
[13, 4]	δ' ἐγένετο καὶ Αἰγεύς Πρώτην	μὲν	γὰρ ἔγημε τὴν Οπλητος θυγατέρα,
[13, 50]	ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι καὶ τούτων. Δημοσθένης	μὲν	γὰρ ἐν τῷ κατὰ Ανδροτίωνος
[13, 8]	πρῶτον οὐκ ἐρῶ κακῶς. Ὃ	μὲν	γὰρ ἦν ἄπειρος, οἶμαι, τοῦ
[13, 84]	χρόνον, καθάπερ ἱστορεῖ Κλέαρχος. Εμοὶ	μὲν	γὰρ καὶ κατὰ φύσιν δοκεῖ
[13, 23]	τῶν ἑταιρῶν οὕτως ἐκτίθεται· Πρῶτα	μὲν	γὰρ πρὸς τὸ κέρδος καὶ
[13, 8]	ὁ γήμας δεύτερος θνητῶν. Ο	μὲν	γὰρ πρῶτος οὐδὲν ἠδίκει οὔπω
[13, 7]	ἐστι πρὸς ἐκείνην μέλι οἳ	μέν	γε συγγνώμην ἔχουσ' ἀδικούμενοι, αὗται
[13, 24]	βιάζονται γὰρ εἰσέλκουσί τε τοὺς	μὲν	γέροντας ὄντας ἐπικαλούμεναι πατρίδια, τοὺς
[13, 6]	φησὶ, παιδίσκη δίπους. εἶθ' ὃ	μὲν	γνοὺς ταῦτ' ἀπῆλθεν εὐθὺς ὥσπερ
[13, 81]	Ερυθραῖος γραμμάτων ἐὼν διδάσκαλος Σοφὸς	μὲν	δὴ σύ γε εἶ, ὦ
[13, 11]	μόχθους εὐτυχῶς συνεκπόνει. Καὶ ταῦτα	μὲν	δρῶν τίμιος θεοῖς ἔσῃ, μὴ
[13, 10]	τῶν θυγατέρων. Ὃ δὲ τῶν	μὲν	ἑαυτοῦ οὐκ ἔδωκεν, ὑπονοήσας μὴ
[13, 20]	προαιρεῖται. Εὐριπίδης τε ἔφη· Πρῶτον	μὲν	εἶδος ἄξιον τυραννίδος Καὶ οἱ
[13, 38]	ἐν Σικυῶνι Ποικίλης Στοᾶς θυγατέρα	μὲν	εἶναι Κλεάνδρος Αθηναίου, κατασκευάσαι δὲ
[13, 72]	εἴρηκεν ὁ Κύνουλκος ἀλλ' ἐρωτικὸς	μὲν	εἶναι ὁμολογῶ, ἐρωτομανὴς δὲ οὔ.
[13, 5]	ποτηρίῳ. Καὶ μετὰ ταῦτα Ολυμπιὰς	μὲν	εἰς Μολοττοὺς ἔφυγεν, Αλέξανδρος δ'
[13, 5]	δ' ὁ Μακεδὼν οὐκ ἐπήγετο	μὲν	εἰς τοὺς πολέμους γυναῖκας, ὥσπερ
[13, 4]	ἐκ νομίμων γάμων ἐξ ἁρπαγῆς	μὲν	Ελένην, Αριάδνην, Ιππολύτην καὶ τὰς
[13, 72]	γὰρ ἀπ' εὐκτίνου Λέσβου) τὴν	μὲν	ἐμὴν κόμην (λευκὴ γάρ) καταμέμφεται,
[13, 58]	πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε, καὶ ταύτην	μὲν	ἐν ἄστει εἶχεν, ἐν Πειραιεῖ
[13, 70]	εἰς ἐπιθυμίαν καταστὰς ἐποίησεν ὃ	μὲν	ἐν ἐλεγείος, ὃ δ' ἐν
[13, 31]	ἐν Σάμῳ Αφροδίτην, ἣν οἵ	μὲν	ἐν καλάμοις καλοῦσιν, οἵ δὲ
[13, 67]	καὶ πάντες ἐθαύμαζον, ὅτι τῶν	μὲν	ἐν Κιλικίᾳ τελευτησάντων ὑπὲρ τῆς
[13, 14]	τόξα αὐτὸν ἐντείνεσθαι χαρίτων, τὸ	μὲν	ἐπ' εὐαίωνι τύχᾳ, τὸ δ'
[13, 60]	ἀναγράφει Φρύνας γεγονέναι, ὧν τὴν	μὲν	ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα, τὴν δὲ Σαπέρδιον.
[13, 81]	ποιήσειεν ἄν> Γελασάντων δὲ ὁ	μὲν	Ερετριεὺς ἐνωπήθη τῇ ἐπιραπὶζει, ὃ
[13, 71]	Λυδῆς δ' Αντίμαχος Λυδηίδος ἐκ	μὲν	ἔρωτος πληγεὶς Πακτωλοῦ ῥεῦμ' ἐπέβη
[13, 61]	ἀπήμβλυνται, θυμὀς δὲ μενοινᾷ. Ταῦτα	μέν	ἐστιν ἐκ τῶν εἰς Ομηρον
[13, 14]	καὶ τὸν Ερωτα· ὃς μετριάζων	μέν	ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ καὶ
[13, 64]	τῆς Εφέσου δι' ἣν αὐτὸς	μὲν	ἐσώθη ἐπιβουλευόμενος ὑπὸ Λαοδίκης, ἣ
[13, 31]	ὃν Απολλόδωρος εἴρηκε, φησί· Τὰς	μὲν	ἑταίρας ἡδονῆς ἕνεκα ἔχομεν, τὰ
[13, 68]	ἤ πράττουσι τί. (Α) Οτε	μὲν	ἔφασκον δοῦλον ἐκτῆσθαι βίον, ἰκανὸν
[13, 18]	καὶ τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον, πρότερον	μὲν	ἔφησε ζητεῖν τί ἐστιν ὁ
[13, 52]	β' λέγων οὕτως· Ὥστε Λαὶς	μὲν	ἡ δοκοῦσα τῶν πώποτε διενηνοχέναι
[13, 52]	Φιλέταιρος ἐν Χυναγίδι· οὐχὶ Κερκώπη	μὲν	ἤδη γέγον' ἔτη τρισχίλια, ἡ
[13, 55]	Μεγαρόθεν, εἰσὶ δὲ Κορίνθιαι· Λαὶς	μὲν	ἡδὶ Μεγακλέους. Τίμαιος δ' ἐν
[13, 55]	αὗται καὶ τίνες; Β. Νυνὶ	μὲν	ἥκουσιν Μεγαρόθεν, εἰσὶ δὲ Κορίνθιαι·
[13, 86]	ἐπορρεπεῖς εἶναι. Καὶ ἐνταῦθα τοὺς	μὲν	ἡμέρως τε καὶ μετρίως αὐτοῖς
[13, 37]	καὶ Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι Μνησὶς	μὲν	ἦν αὐλητρὶς και Ποθεινὴ Μύρτιον
[13, 67]	Πυθιονίκην περιέστειλεν τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος	μὲν	ἦν δούλη τῆς αὐλητρίδος, ἐκείνη
[13, 41]	Μέλιττ' ἦν ὄνομα. Τῳ μεγέθει	μὲν	ἦν> τῶν τότε γυναικῶν βραχύ
[13, 5]	δύο Θετταλίδων γυναικῶν, ὧν ἥ	μὲν	ἦν Φεραία Νικησίπολις, ἥτις αὐτῷ
[13, 95]	τοὺς αὐτῷ κεχρημένους. Οὐχ οἱ	μὲν	κάπηλοι οἱ ἐγγὺς οἰκοῦντες, παρ'
[13, 76]	αὐτοῦ ἐρώμενος, τί φησιν Χρῆν	μὲν	κατὰ καιρὸν ἐρώτων δρέπεσθαι, θυμέ,
[13, 60]	ἐὰν ἐπιγράψωσιν Θηβαῖοι ὅτι Αλέξανδρος	μὲν	κατέσκαψεν, ἀνέστησεν δὲ Φρύνη ἡ
[13, 20]	καλλίστους; Οἷς καὶ σύνεισιν· Ηὼς	μὲν	Κεφάλῳ καὶ Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ,
[13, 17]	Χαρίτων θάλος, καλλικόμων μελέδημα, σὲ	μὲν	Κύπρις ἃ τ' ἀγανοβλέφαρος Πειθὼ
[13, 84]	καὶ περιστερᾳ καὶ χηνὶ τῇ	μὲν	κύων, τῇ δὲ περιστερά, τῇ
[13, 71]	ἄμμιγα Λεσβιάσι φοίτα δ' ἄλλοτε	μὲν	λείπων Σάμον, ἄλλοτε δ' αὐτὴν
[13, 87]	ἐν ὁμωνύμῳ δράματι· Εκειτο γὰρ	μέν	λευκὸν εἰς σεληνόφως φαίνουσα μαστὸν
[13, 12]	συνιδρῦσθαι Ερμῇ και Ηρακλεῖ, τῷ	μὲν	λόγου, τῷ δ' ἀλκῆς προεστῶτι·
[13, 31]	τῆς χώρας Λυδοὺς πάντας ἔχωσε	μὲν	{Λυδίας} τὸ νῦν ἔτι καλούμενον
[13, 81]	ὦ ἄνδρες ἐπειδήπερ Περικλῆς ποιεῖν	μέν	με> ἔφη, στρατηγεῖν δ' οὐκ
[13, 44]	τῆς Γναθαινίου λέγων, ἑτέρῳ τρόπῳ	μὲν	μὴ συγγεγενῆσθαι μηδενί, ἑξῆς καθιππάσθαι,
[13, 37]	Υπομνημάτων, πλείστας ἔσχεν ἐρωμένας, Διδύμην	μὲν	μίαν τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν μάλ'
[13, 53]	εἶδος μεταβήσομαι λόγων. Καὶ πρῶτον	μὲν	μνησθήσομαι τοῦ φιλαληθεστάτου Επικούρου· ὅστις
[13, 54]	εἶδος μεταβήσομαι λόγων. Καὶ πρῶτον	μὲν	μνησθήσομαι τοῦ φιλαληθεστάτου Επικούρου· ὅστις
[13, 3]	Λέγει γοῦν ὁ Πρίαμος ἐννεακαίδεκα	μέν	μοι ἰης ἐκ νηδύος ἦσαν,
[13, 71]	μαλακοῦ πνεῦμ' ἀπὸ πενταμέτρου. Καίετο	μὲν	Ναννοῦς πολιῷ δ' ἐπὶ πολλάκι
[13, 26]	τέρας. Αὕτη γὰρ ὁπότ' ἦν	μὲν>	νεοττὸς καὶ νέα, ὑπὸ τῶν
[13, 7]	γε καὶ μάλ' εἰκότως. Ἣ	μὲν	νόμῳ γὰρ καταφρονοῦσ' ἔνδον μένει,
[13, 46]	οὐκ ἔσχεν. Αναγέγραφε γοῦν Αριστοφάνης	μὲν	ὁ Βυζάντιος ἑκατὸν καὶ λε'
[13, 18]	πάντες χρῶνται αὐτῷ. Καὶ ταῦτα	μὲν	ὁ θαυμάσιος εἴρηκε Χρύσιππος. ~Ο
[13, 68]	λέγων ὧδε Ἔστιν δ' ὅπου	μὲν	ὁ κάλαμος πέφυχ' ὅδε φέτωμ'
[13, 49]	αὐτῇ τῶν γνωρίμων οἶνον χρηστὸν	μέν,	ὀλίγον δέ, καὶ λέγοντος ὅτι
[13, 71]	καὶ πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν. Οὐδὲ	μὲν	οὐδ' ὁπόσοι σκληρὸν βίον ἐστήσαντο
[13, 6]	πόρνας καλεῖν, αἳ λαλοῦσ' ἁπλῶς	μὲν	οὐδέν, ἀλλ' ἐν αἰνιγμοῖς τισιν,
[13, 22]	δοκεῖ, ὅστις γε παρὰ ταύτην	μὲν	οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ
[13, 95]	μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. Ο	μὲν	οὖν βίος τοῦ σοφιστοῦ τοιοῦτος»
[13, 45]	βασιλεὺς λέγει· Εἰς τὴν λεκάνην	μὲν	οὖν· δοκεῖς γάρ μοι πολύν,
[13, 14]	οὐδὲν ἄλλο πλὴν τεθνηκέναι. Εγὼ	μὲν	οὖν καὐτὸς κιθαριστρίας ἐρῶν, παιδὸς
[13, 95]	βίος τοῦ σοφιστοῦ τοιοῦτος» Ο	μὲν	οὖν Λυσίας, ὦ Κύνουλκε, οὕτως.
[13, 29]	γοῦν ἁπλῆ τις; Β. ἀστεία	μὲν	οὖν, νὴ τὀν Δία. ~Ο
[13, 41]	ἧς ἅπαντές εἰσ' ἐπηνορθωμένοι. Τὸ	μὲν	οὗν ὑπάρχον εὐθέως ἐκ παιδἰου
[13, 75]	Μεγαλοστράτης οὐ μετρίως ἐρασθείς, ποιητρίας	μὲν	οὔσης, δυναμένης δὲ καὶ διὰ
[13, 43]	κατὰ τὸ ἑξῆς μνημονεῦσαι. Γναθαίνης	μὲν	οὕτως· {Παρὰ Γναθαίνῃ Δίφιλος πίνων
[13, 6]	ἐξίητε τοῦ θέρους, ἀπὸ τῶν	μὲν	ὀφθαλμῶν ὑδρορρόαι δύο ῥέουσι μέλανος,
[13, 88]	ἐν Αλφεσιβοίᾳ φησίν· Καὶ σώματος	μὲν	ὄψεις κατειργάζετο στίλβοντα λευκῷ χρώματι
[13, 82]	τείχους ἀπήγαγε χρησόμενος αὐτῷ. Ο	μὲν	παῖς τὸ ἴδιον ἱμάτιον ἐπὶ
[13, 60]	δὲ ἐν ἕκτῳ Κωμῳδουμένων τὴν	μὲν	παρὰ τοῖς ῥήτορσί φησιν ὀνομαζομένην
[13, 33]	θεῷ νικήσας. Πίνδαρός τε τὸ	μὲν	πρῶτον ἔγραψεν εἰς αὐτὸν ἐγκώμιον,
[13, 67]	τῷ μεγέθει. Τοῦτο δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον, ὅπερ εἰκός, ἢ Μιλτιάδου
[13, 68]	θάλατταν καὶ ἀποστάντος. Καὶ τῆς	μὲν	Πυθιονίκης ὡς τεθνηκυίας μέμνηται, τῆς
[13, 69]	Εστὶ δὲ> τόδε Δωρίχα, ὀστέα	μὲν	σὰ πάλαι κόνιν, ἕσσατο δ'
[13, 71]	δ' ἦλθον ὑφ' ἡνιόχον. Οἵη	μὲν	Σάμιον μανίη κατέδησε Θεανοῦς Πυθαγόρην,
[13, 74]	εἴσω φῶς ὁρῶντες ἡλίου, τοὺς	μὲν	σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύς κράτη, σφάλλω
[13, 14]	μόνους, οὓς> δεῖ γε πρῶτον	μὲν	στρατευτικωτάτους εἶναι πονεῖν τε δυναμένους
[13, 53]	που ό Ἐρατοσθένης ἔφη. Κἀμοὶ	μὲν	τὰ καλὰ τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα
[13, 54]	που ό Ἐρατοσθένης ἔφη. Κἀμοὶ	μὲν	τὰ καλὰ τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα
[13, 43]	δίκην μετὰ ταῦτα κωμῳδουμένη, τὀ	μὲν	τάριχος εἶπε ταχέως ἀποφέρειν πρὸς
[13, 52]	τὸ πρῶτον ἐγένετο. Οὐχὶ Λαὶς	μὲν	τελευτῶσ' ἀπέθανεν βινουμένη, Ἰσθμιὰς δὲ
[13, 6]	δὲ σκοπεῖν ἀπ' ἀρχῆς πρῶτα	μὲν	τὴν Πλαγγόνα, ἥτις ὥσπερ ἡ
[13, 50]	μέμνηται καὶ Φανοστράτης. Καὶ περὶ	μὲν	τῆς Σινώπης Ηρόδικος ὁ Κρατήτειος
[13, 85]	δὲ ζῷα ἀνθρώπων ἠράσθη Σεκούνδου	μέν	τινος βασιλικοῦ οἰνοχόου ἀλεκτρυών· ἐκαλεῖτο
[13, 91]	δυναμένων τοὺς ἀκούοντας. Καὶ ἐὰν	μέν	τίς σου πύθηται τίνες ἦσαν
[13, 75]	τῶν τραγῳδιῶν τοὺς ἔρωτας, ὃ	μὲν	τὸν Αχιλλέως πρὸς Πάτροκλον, ὃ
[13, 64]	καταφρονοῦσι τοῦ θείου, ὅτε ἐγὼ	μὲν	τὸν γενόμενόν μοι ἄνδρα σώσατα
[13, 84]	μνημονεύων φησί λλ' ἐν Σάμῳ	μὲν	τοῦ λιθίνου ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος
[13, 31]	αὐτίκα μεθ' ὅπλων ἀφικομένους ἀνελεῖν	μὲν	τοὺς φύλακας, κρατήσαντας δὲ τῶν
[13, 46]	οἷός ἐστιν ἀνακάμπτειν πάλιν; ~Μέχρι	μὲν	τούτων μνημονεύω τῶν ὑπὸ τοῦ
[13, 58]	Ἐπαμινώνδας δ' ὁ Θηβαῖος σεμνότερον	μὲν	τούτων, οὐκ εὐσχημόνως δὲ περὶ
[13, 65]	τοῦ Παιανιέως, ὃς ἦν Δήμωνος	μὲν	υἱός, Δημοχάρους δὲ ἀδελφιδοῦς. Τὴν
[13, 67]	ἀγαθῶν ἀνδρῶν εἶναι καὶ> μάλιστα	μὲν	ὑπὸ τῆς πόλεως δημοσίᾳ κατεσκευασμένον,
[13, 95]	ὅσους δ' ἐράνους συνείλεκται, τὰς	μὲν	ὑπολοίπους φορὰς οὐ κατατίθησιν, ἀλλὰ
[13, 35]	Αδώνιδος ἐγεννήθησαν. Εκυρίευσεν δὲ ὁ	μὲν	Υστάσπης Μηδίας καὶ τῆς ὑποκάτω
[13, 83]	τῷ αὐτῷ συγγράμματι Θεόπομπος φιλογύναιον	μέν	φησι γεγονέναι Φάυλλον τὸν Φωκέων
[13, 28]	ἔτι· Λατὼ καὶ Νιόβα μάλα	μὲν	φίλαι ἦσαν ἑταῖραι. Καλοῦσι δὲ
[13, 71]	ἐρωτικῶν, οὑτωσί πως λέγων ~Οἵην	μὲν	φίλος υἱὸς ἀνήγαγεν Οἰάγροιο Αγριόπην
[13, 71]	βλέμμ' ὑπέμεινε κυνός, ἐν πυρὶ	μὲν	φωνὴν τεθοωμένου, ἐν πυρὶ δ'
[13, 72]	οἰόμενος Σαπφὼ καὶ Ανακρέοντα, τὸν	μἐν	κατὰ Κῦρον καὶ Πολυκράτην γενόμενον,
[13, 79]	καὶ Σοφοκλῆς ἀναφανδὸν ἔφασαν, ὃ	μἐν	Μυρμιδόσιν Σέβας δἐ μηρῶν ἁγνὸν
[13, 73]	σθένος τὸ τῆς θεοῦ} ἐρᾷ	μἐν	ὄμβρου γαῖ' ὅτε ξηρὸν πέδον
[13, 33]	ὡς ἕοικεν, αὐτῷ πεποίηκεν εὐθέως·	Εδιδάξαμεν	χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ. Οτι δὲ
[13, 23]	Οὐκ ἔχει τις ἰσχία· ὑπενέδυσ'	ἐρραμέν'	αὐτήν, ὥστε τὴν εὐπυγίαν ἀναβοᾶν
[13, 37]	Λάγον, θυγατέρα δὲ Εἰρήνην, ἣν	ἔγεμεν	Εὔνοστος ὁ Σόλων τῶν ἐν
[13, 5]	ἔσχεν ἐξ αὐτῆς θύγατέρα Κύνναν	ἔγημεν	δὲ καὶ Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα
[13, 9]	ἀπορρήξασα δὲ> ἐκ νυκτὸς ἕτερον	λιμέν'	ἔχουσ' ἐξευρέθη. ~Οὐδένα δὲ ὑμῶν
[13, 3]	ἐξαίρετοι, ἅς τοι Αχαιοὶ πρωτίστῳ	δίδομεν.	Ἀλλ' οὐκ εἰκός, φησὶν ὁ
[13, 34]	τῆς Φρυγίας, ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Φαρναβάζου.	Εἴδομεν	δὲ καὶ ἡμεῖς τὸ ἐν
[13, 57]	δεῦρ' ἔπεμφε τὴν τίγριν, ἣν	εἴδομεν	ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ πάλιν ἔδει
[13, 32]	δι' Αφροδίτα Πέρσαις Ελλάνων ἀκρόπολιν	προδόμεν.	Καὶ οἱ ἰδιῶται δὲ κατεύχονται
[13, 93]	τῶν φερομένων ὡς αὐτοῦ διαλόγων	θαυμάζομεν	ὡς ἐπιεικῇ καὶ μέτριον, πλήν
[13, 70]	ἀλλὰ μικροῦ, ἔφη, ἄνδρες φίλοι,	ἐξελαθόμεν	ὑμῖν εἰπεῖν τήν τε Αντιμάχου
[13, 51]	τῆς Ανθείας Αντειαν. Οὐ γὰρ	εὑρίσκομεν	παρ' οὐδενὶ Ἄνθειαν άναγεγραμμένην ἑταίραν,
[13, 43]	εἰς αὐτὸν αἰεὶ τοὺς προλόγους	ἐμβάλλομεν.	Μαστιγίας μώλωπας ὑψηλοὺς ἔχων μετὰ
[13, 43]	εἰς αὐτό γ' αἰεὶ δραμάτων	ἐμβάλλομεν.	Πρὸς τὴν Γνάθαιναν Δίφιλος κληθείς
[13, 20]	καὶ τῶν ἀψύχων τὰ κάλλιστα	προκρίνομεν;	ἐπαινοῦντες τῶν Σπαρτιατῶν τὸ ἔθος
[13, 51]	Αὕτη δὲ ὅτι Αἴξ ἐπεκαλεῖτο	προείπομεν,	διὰ τὸ Θαλλὸν τὸν κάπηλον
[13, 46]	ἡ Γλυκέρα Τὴν αὐτήν, ἐφη,	ἔχομεν	αἰτίαν, ὦ Στίλιπων. Σέ τε
[13, 57]	λαλοῦντος τοῦ Μυρτίλου ἔφη, εἰ	ἔχομεν	ἀρρενικῶς εἰρημένον τὸν τίγριν. Φιλήμονα
[13, 31]	Τὰς μὲν ἑταίρας ἡδονῆς ἕνεκα	ἔχομεν,	τὰ δὲ παλλακὰς τῆς καθ'
[13, 7]	Επειτ' ἔχειν προῖκ' οὐχὶ τιμὴν	πάσχομεν	Πικράν γε καὶ μεστὴν γυναικείας
[13, 39]	καθάπερ καὶ Γνάθαινα, περὶ ἧς	ἐροῦμεν.	Πάλιν δὲ περὶ τῆς Λαμίας
[13, 7]	καὶ τὴν τρυφήν γυναιξὶ δοῦλοι	ζῶμεν	ἀντ' ἐλευθέρων. Επειτ' ἔχειν προῖκ'
[13, 86]	γὰρ πρὸς ταῦτα ἡμᾶς ὅταν	ὑποπίωμεν	ἐπορρεπεῖς εἶναι. Καὶ ἐνταῦθα τοὺς
[13, 8]	εἰδὼς οὗτος οἷον ἦν κακὸν	ἐλάμβανεν	γυναῖχ' ὁ δ' ὕστερον λαβὼν
[13, 85]	μὴ τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν οὐκ	ἐλάμβανεν	ἡ ἐλέφας. Καὶ μετὰ ταῦτα
[13, 52]	ἐγένετο. Οὐχὶ Λαὶς μὲν τελευτῶσ'	ἀπέθανεν	βινουμένη, Ἰσθμιὰς δὲ καὶ Νέαιρα
[13, 92]	περὶ τοῦ δικαίου κλεπτιστάτους ὄντας	ἀπέθανεν	δὲ διὰ ταῦτα καὶ Θεόδωρος
[13, 92]	ἐλέγχους δι' οὓς Σωκράτης μὲν	ἀπέθανεν	ὁ πρὸς τοὺς εἰς δικαστήρια
[13, 70]	Ιππίαν τὸν τὺραννον οὐδὲν ἐξειποῦσα	ἐναπέθανεν	ταῖς βασάνοις. Στρατοκλῆς δ' ὁ
[13, 78]	ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης ᾧ καὶ	ἐπαπέθανεν	ὁ ἐραστὴς Αριστόδημος, λύσιν τ'
[13, 47]	εἶχες» Ἀποψήσασθαι ἄν σοι ἔδωκα.	Ἐτύγχανεν	δὲ ἣ μὲν αἰτίαν ἐχουσα
[13, 85]	ἀπ' αὐτοῦ χωριζόμενον τὸ βρέφος	ὑπέμενεν,	τὸ δὲ εἰ μὴ βλέποι
[13, 71]	σφαίρῃ πάντ' ἀπομασσόμενον. Οἵῳ δ'	ἐχλίηνεν	ὃν ἔξοχον ἔχρη Απόλλων ἀνθρώπων
[13, 86]	ἀλλήλους. Ως δὲ ὁ πότος	προέβαινεν	καὶ εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα
[13, 64]	ῥόπτρων τῶν θυρῶν τοῦ ἱέρου	ἐπέρραινεν	τοῦ αἵμματος τοῖς βωμοῖς, ἕως
[13, 56]	ἡ τοῦ νεανίσκου μήτηρ φαρμάκοις	ἀπέκτεινεν.	~Καὶ ὁ Οὐλπιανόύς, ὥσπερ ἕρμαιόν
[13, 20]	δὲ αἰσχρᾶς καὶ πλουσίας, ὡς	ἀπέκλινεν	ἐπὶ τὴν πλουσίαν, ζημιῶσαι τοὺς
[13, 31]	περὶ ζῶσαν τὴν ἐρωμὲνην περιβόητος	γέγονεν,	ἐγχειρίσας αὑτόν τε καὶ τὴν
[13, 60]	περὶ αὐτῆς Φρύνη ποθ' ἡμῶν	γέγονεν	ἐπιφανεστάτη πολὺ τῶν ἑταιρῶν. Καὶ
[13, 26]	καὶ νέον· οὕτω δὲ τιθασὸς	γέγονεν	ὥστε, ὦ φίλτατε, τἀργύριον ἐκ
[13, 47]	δὲ ἀδολέσχην τινὰ διηγούμευον ὅτι	παραγέγονεν	ἀφ' Ελλησπόντου Πῶς οὖν, φησίν,
[13, 25]	ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν, καὶ	ἐπλήθυνεν	ἀπὸ τῶν ταύτης ἑταιρίδων ἡ
[13, 68]	τὸ σατυρικὸν δραμάτιον γεγραφώς, ὅπερ	ἐδίδαξεν	Διονυσίων ὄντων ἐπὶ τοῦ Υδάσπου
[13, 44]	τὰ δόρατ' ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας	ἔταξεν.	Ὃ δ' ἄφνω καιρίμην πληγεὶς
[13, 91]	Πέρσιδος οὗτος γὰρ παμπόλλους τινὰς	κατέλεξεν.	Αλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν Οδυσσέως
[13, 78]	τοῖς παιδικοῖς. Εργῳ γοῦν τοῦτο	ἔδειξεν	ὁ συνταχθεὶς Θήβησιν ὑπὸ Επαμινώνδου
[13, 95]	αὐτὸν δὲ ἀντὶ καπήλου μυροπώλην	ἀπέδειξεν	οὕτως ἐρωτικῶς τὸ κόριον μετεχειρίζετο
[13, 29]	ἀφεῖλε πᾶν αὐτοῦ τὸ λυποῦν	κἀπέδειξεν	ἵλεων. Εὔβουλος δ' ἐν Καμπυλίωνι
[13, 2]	Αθήναις πρῶτος Κέκροψ μίαν ἑνὶ	ἔζευξεν,	ἀνέδην τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν
[13, 71]	Μακηδονίης πάσας κατενίσατο λαύρας Αἰγείων,	μέθεπεν	δ' Αρχέλεω ταμίην εἰσόκε δαίμων,
[13, 80]	τὸν Αλέξανδρον καὶ ὃ μηδαμῶς,	εῖπεν,	οὐ γὰρ οὗτως ἐμὲ εὐφρανεῖ
[13, 49]	τις αὐτὴν ἠρώτα ποῦ πορεύεται,	εἶπεν·	Αἰγεῖ συνοικήοουσα τῷ Πανδίονος. Φρύνη
[13, 35]	ὁ πατὴρ εἰς τὸ συμπόσιον	εἶπεν	ἀκουόντων τῶν συνδείπνων· Ημεῖς, ὦ
[13, 59]	ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας οὐκ ἔτι	εἶπεν	ἄλλην δίκην, ὥς φησι Επρμιππος.
[13, 45]	ἀποφέρειν θοἰμάτιον. Ο γναφεὺς δ'	εἶπεν·	Ἂν γ' ἐλᾳδίου ταρτημόριά μοι,
[13, 49]	δέ τις ἐραστἠς ὑποκοριβόμενος αὐτὴν	εἶπεν	Ἀφροδίσιον εἶ Πραξιτέλους· Ἣ δὲ
[13, 44]	βουλόμενον εἶναι τὸν σατράπην ἀπεδέξατο,	εἶπεν	δέ· δὸς ὅσον ἐπιθυμεῖς, πάτερ·
[13, 47]	είπόντος Εἰς ποίαν; Εἰς Σίγειον»	εἶπεν,	Εἰσελθόντος δέ τινος ὡς αὐτὴν
[13, 43]	Γνάθαιν' ἔχεις. Τῶν σῶν γάρ,	εἶπεν,	ἐπιμελῶς, ὦ Δίφιλε, εἰς αὐτό
[13, 89]	τὴν ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκίδα καλλιγύναικα	εἶπεν.	Εὐπρεπεῖς γὰρ αὐτόθι γίγνονται γυναῖκες,
[13, 48]	ἄμας, Εἰ ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς,	εἶπεν	ἡ Γνάθαινα, ἐνέχυρα θέντες τὸ
[13, 49]	ῤοφῆσαι· ὃ δ᾽ Οὐ θέλω»	εἶπεν,	ἦν γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς αὐτῷ.
[13, 45]	δ' ὡς ἀπήγγειλ' Ὦ> τάλαιν'	εἶπεν,	κακῶν» ἢ Γλυκέρον, Μέλλει γὰρ
[13, 49]	δὲ τὴν αἰτίαν Ὀργίζομαί σοι,	εἶπεν,	ὅτι πολλὰς ἔχεις. Φιλάργυρος δέ
[13, 49]	τίνα αἰτίαν οἱ στέφανοι κρήμνανται,	εἶπεν	Ὅτι φυχαγωγοῦσιν. Μαστιγίου δέ τινος
[13, 45]	μνᾶν μίαν ὁ Μοίριχος Μέγ'	εἶπεν·	οὐ πρῴην δύο χρυσοῦς λαβοῦσα
[13, 46]	Γνάθαιναν, ἣ δὲ τί γάρ,	εἶπεν,	οὐκ ἠρμένος ἥκεις; Σφόδρα δ'
[13, 35]	κιρνᾶσάν τε βραδέως τὴν φιάλην	εἶπεν	πλησίον στὰς παρ' αὐτὴν· Ὦ
[13, 81]	εὖ ὑπηγάγετο τὸν παῖδα, Μελετῶ,	εἶπεν,	στρατηγεῖν, ὦ ἄνδρες ἐπειδήπερ Περικλῆς
[13, 45]	Εὔαδριν δὲ τὴν παχεῖαν ἀναλαβόντος,	εἶπεν	ὕστερον μεταπεμπομένου ποθ' ὡς ἔοικ'
[13, 44]	τότε παρελθεῖν ῥᾳδίως, ἀλλὰ στενοχωρῶν	εἶπεν	Ὦ τρισάθλιε ὀνηλάτ' εἰ μὴ
[13, 47]	Ἐγὼ ὑπερήφανος; Τίς δὲ μᾶλλον»	εἷπεν	ἡ Γνάθαινα, Ὃς οὐδὲ καλούμενος
[13, 95]	ἢ ἂ ὁ πατὴρ αὐτῷ	κατέλιπεν.	Αλλὰ γὰρ οὐ τὴν οὐσίαν
[13, 51]	ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος {καὶ} ἀποθντήσκων	κατέλιπεν	αὐτῇ πολὺν έλλέβορον, ἄλλο δὲ
[13, 61]	ἑταίραν καὶ τοῦ βίου κληρονόμον	κατέλιπεν.	Οτι δὲ γηραιῷ ὄντι τῷ
[13, 47]	θυγατρὶ δοὺς αὐτῆς οὐδὲν ἐτι	ἐφερεν,	ἀλλ' έφοίτα μόνον, Παιδίον, ἐφη,
[13, 85]	καὶ ἀναλαμβάνων ἐπὶ τὰ νῶτα	ἔφερεν	ἐπὶ πλεῖστον νηχόμενος καὶ πάλιν
[13, 23]	τοῖς χείλεσιν· ὥστε τῷ χρόνῳ	σέσηρεν,	ἄν τε βούλητ' ἄν τε
[13, 71]	καὶ τὸν Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς	ἔπορεν	Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ καὶ κεῖνον
[13, 33]	ποττὰν Αφροδίταν· ὑμῖν ἄνωθεν ἀπαγορίας	ἔπορεν,	ὦ παῖδες, ἐρατειναῖς ἐν> εὐναῖς
[13, 44]	ἀποδημίᾳ, ἐξ οὗ γεγονὸς ἦν	ἄρρεν	αὐτῷ παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν τὴν
[13, 84]	ἀπέστη καὶ προβαλλόμενος τὸ σαρκίον	ἐπλησίασεν.	Τῆς πράξεως ταύτης μνημονεύει καὶ
[13, 37]	ἅρμα ζευξάμενος ἑταιρῶν πληθούσης ἀγορᾶς	εἰσήλασεν	εἰς τὸ ἅστυ; ἦσαν δ'
[13, 23]	ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ' εἶναι μέλαιναν·	κατέπλασεν	ψιμυθίῳ. Λευκόχρως λίαν τίς ἐστιν·
[13, 4]	τῆς Ελένης καὶ ἐκ Τροιζῆνος	ἥρπασεν	Αναξώ. Μετὰ δὲ τὴν Ιππολύτην
[13, 4]	Ελένην ἁρπάσας ἑξῆς καὶ Αριάδνην	ἥρπασεν.	Ιστρος γοῦν ἐν τῇ τεσσαρεκαιδεκάτῃ
[13, 25]	εἷς ἀκκισμὸς οὐδὲ λῆρος, οὐδ'	ὑφήρπασεν·	ἀλλ' εὐθὺς ὡς βούλει σὺ
[13, 71]	Ανδρα δὲ> Κυπρηναῖον ἔσω πόθος	ἔσπασεν	Ισθμοῦ, δεινὸν ὅτ' Απιδανῆς Λαίδος
[13, 67]	ταλάντων ἢ διακοσίων δύο μνήματα	κατεσκεύασεν	αὐτῆς ὃ καὶ πάντες ἐθαύμαζον,
[13, 67]	οὖσαν καὶ ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον	κατεσκεύασεν	Ἐκφέρων τε αὐτὴν ἐπὶ τὰς
[13, 80]	δ' Αλέξανδρος παρὰ Κρατερῷ αὐτὸν	ἐπῄνεσεν	γενομένου πότου, ὁ Χάρων ἐκέλευσε
[13, 43]	ὅτε παίζων μετά τινων ἡλικιωτῶν	ἐνέπεσεν.	Νὴ τὴν φίλην Δήμητρα, δικαίως
[13, 6]	τρίτον θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; Αλλ'	ἐξέπεσεν	ἡ> πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ ἡ
[13, 74]	ἄλλων θεῶν τις ἢ δαιμόνων	ἐβοήθησεν	αὐτῷ. Κατὰ τὸν αὐτὸν οὖν
[13, 95]	αὐτῆς καὶ τοὺς υἱοὺς πτωχοὺς	ἐποίησεν,	αὐτὸν δὲ ἀντὶ καπήλου μυροπώλην
[13, 81]	τὸν συγκατακείμενον Ὡς καλῶς Φρύνιχος	ἐποίησεν	εἴπας λάμπει δ' ἐπί πορφυρέαις
[13, 81]	χρυσοκόμαν Απόλλωνα· Χρυσέας γὰρ εἰ	ἐποίησεν	ὁ ζωγράφος τὰς τοῦ θεοῦ
[13, 70]	βαρβάρου Λυδῆς εἰς ἐπιθυμίαν καταστὰς	ἐποίησεν	ὃ μὲν ἐν ἐλεγείος, ὃ
[13, 80]	ἀπέσχετο, ἀλλ' οὐδὲ ἐκείνας μαθεῖν	ἐποίησεν	ὅτι εἰσὶν αἰχμάλωτοι, ἀλλ' ὡς
[13, 82]	Εὐριπίδη, ὅς με χλιαίνων γυμνὸν	ἐποίησεν	σοὶ δὲ φιλοῦντι ἑταίραν Βορρᾶς
[13, 59]	ὄψεως αὐτῆς ἐπερρητόρευσεν δεισιδαιμονῆσαί τε	ἐποίησεν	τοὺς δικαστὰς τὴν ὑποφῆτιν καὶ
[13, 89]	Αγησίλαος ὁ βασιλεὺς καταστασιάτας φυγαδευθῆναι	ἐποίησεν	ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ' ἦν
[13, 63]	γυναῖκας ἐπάγεσθαι ἀλλ' αἰδοῖ τουτ'	ἐποίησεν,	φεύγων τὴν διαβολήν. Ακόλαστος δ'
[13, 82]	σοὶ δὲ φιλοῦντι ἑταίραν Βορρᾶς	ὡμίλησεν.	Σὺ δ' οὐ σοφός, ὃς
[13, 71]	Καὶ γὰρ τὴν ὁ μελιχρὸς	ἐφωμίλησεν	Ανακρέων στελλομένην πολλαῖς ἄμμιγα Λεσβιάσι
[13, 81]	κάρτα πλησίον, περιλαβὼν τῇ χειρὶ	ἐφίλησεν.	Επικροτησάντων δὲ πάντων σύν γέλωτι
[13, 80]	κρότου οὐκ ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλάσας	ἐφίλησεν.	Καρύστιος δ' ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασι
[13, 29]	τύχῃ τις ὑμῶν, ἐκολάκευσεν ἡδέως·	ἐφίλησεν	οὐχὶ συμπιέσασα τὸ στόμα ὥσπερ
[13, 67]	κοινὴν τοῖς βουλομένοις γιγνομένην, ταύτης	ἐτόλμησεν	ὁ φίλος εἶναι σοῦ φάσκων
[13, 21]	πιεῖν οὐδεὶς οὐδ' ἂν οἰκέτης	ἐτόλμησεν.	Σεμνύνεσθαι γὰρ ἐμελέτων, οὐ βωμολοχεύσθαι.
[13, 84]	κἀν Σάμῳ τοιοῦθ' ἕτερον. Λιθίνης	ἐπεθύμησεν	κόρης ἄνθρωπος ἐγκατέκλεισέ θ' αὑτὸν
[13, 37]	τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου καὶ	ἐγένησεν	αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον καὶ Λάγον,
[13, 34]	κατ' αὐτοῦ λόγῳ, καὶ ταύτης	ἐκοινώνησεν	αὐτῷ. Καὶ ἑτέρας δὲ δύο
[13, 61]	βίου, ὥς φησιν Ηγήσανδρος, Αρχίππην	ἠγάπησεν	τὴν ἑταίραν καὶ τοῦ βίου
[13, 78]	τῆς Πυθίας ὅπως αὐτῷ ἐπιθῶνται.	Εχρησεν	δὲ καὶ περὶ τῶν ἀμφὶ
[13, 68]	τις στεφανώσειε καὶ τὴν πόρνην.	Εστησέν	τε εἰκόνα χαλκῆν τῆς Γλυκέρας
[13, 60]	Θηβαῖοι ὅτι Αλέξανδρος μὲν κατέσκαψεν,	ἀνέστησεν	δὲ Φρύνη ἡ ἑταίρα» ὡς
[13, 34]	ἀρίστου Αδριανοῦ βασιλέως· ὃς καὶ	ἀνέστησεν	ἐπὶ τῷ μνήματι Παρίου λίθου
[13, 45]	δὲ τί διαφέρονται Τί γάρ,	ἔφησεν,	ἄλλο πλὴν ἄλλ' ἡ Κορώνης,
[13, 83]	Αριστέα τοῦ Προκονησίου ἐπιδημίαν, ὅτ'	ἔφησεν	ἐξ Υπερβορέων παραγεγονέναι, ὡς τάχιστα
[13, 48]	στρατιώτου λάκκον αὐτὴν εἰπόντος Πῶς;	ἔφησεν·	ἢ ὅτι δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ
[13, 18]	τινα οὕτως ἔχοντα τὸ γένειον	ἔφησεν·	Μή τι ἔχεις ἐγκαλεῖν τῇ
[13, 47]	ποτήριον αὐτῷ ἡ Γνάθαινα Λαβέ,	ἔφησεν,	ὑπερήφανε. Καὶ ὃς Ἐγὼ ὑπερήφανος;
[13, 1]	πάνυ τι ἀποδεχόμενος, δεῖ γάρ,	ἔφησεν,	ὦ βασιλεῦ, τὸν ταῦτα ἀποδεξόμενον
[13, 84]	ἐν Σάμῳ Παρίου ἀγάλματός ἐρασθεὶς	κατέκλεισεν	αὑτὸν ἐν τῷ ναῷ, ὡς
[13, 84]	εἶ τ' εἰς τὸν νεὼν	κατέκλεισεν	αὑτόν. Κτησικλέους δ' ἐστὶν ἔργον
[13, 80]	καὶ ἀναπηδήσας πρὸς τὸν Ζήνωνα	ἔπεισεν	αὐτὸν συγκωμάσαι αὑτῷ πρὸς Αριστοκλέα
[13, 71]	φέρων κεφαλαῖς. Ενθεν ἀοιδιάων μεγάλους	ἀνέπεισεν	ἄνακτας Αγριόπην μαλακοῦ πνεῦμα λαβεῖν
[13, 61]	φρυαττόμενόν ποτε ἐπι τοῦ βήματος	ἐπεστόμισεν	Υπερείδης εἰπών Οὐ σιωπήσῃ, μεικάριον,
[13, 64]	τὸ ποιηθὲν ὑπὸ τῆς Δανάης	κατεκρήμνισεν	τὴν ἄνθρωπον, οὐδὲν τῶν προγεγενημένων
[13, 3]	ὑπερ ἧς καὶ τὴν στρατείαν	ἤθροισεν	διόπερ φυλάτταται τὴν πρὸς ἄλλην
[13, 25]	ἀπ' αὐτῆς θεραπαίνας ὑπὸ Μεγαρέων	ἀνερρίπισεν	τὸ δεινόν· πόρνην δὲ Σιμαίθαν
[13, 93]	καλουμένων φιλοσόφων ἀφιλοσοφώτερον. Τίς γὰρ	ἤλπισεν	ἂν> Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν τοιοῦτον
[13, 81]	πολλὰ δεξιῶς ἔλεγέν τε καὶ	ἔπρησσεν	ὅτε πίνοι {ἢ πράσσοι} Τὰ
[13, 35]	ἐξ Αφροδίτης καὶ Αδώνιδος ἐγεννήθησαν.	Εκυρίευσεν	δὲ ὁ μὲν Υστάσπης Μηδίας
[13, 29]	ἐὰν λυπούμενος τύχῃ τις ὑμῶν,	ἐκολάκευσεν	ἡδέως· ἐφίλησεν οὐχὶ συμπιέσασα τὸ
[13, 80]	βασιλείᾳ ὄντος πάντα αὐταῖς χορηγεῖσθαι	ἐκέλευσεν.	Διόπερ καὶ Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν
[13, 71]	Αγριόπην Θρῇσσαν στειλάμενος κιθάρην Αιδόθεν	ἔπλευσεν	δὲ κακὸν καὶ ἀπειθέα χῶρον.
[13, 59]	οἴκτους ἐκ τῆς ὄψεως αὐτῆς	ἐπερρητόρευσεν	δεισιδαιμονῆσαί τε ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς
[13, 56]	ἀσεβείας λέγων ὑπὲρ αὑτῆς πλείονα	έδάκρυσεν	ἢ ὅτε ὑπὲρ τοῦ βίου
[13, 59]	θεάτρου ἐπέγραψε Πραξιτέλης ὃν ἔπασχε	διηκρίβωσεν	Ερωτα, ἐξ ἰδίης ἕλκων ἀρχέτυπον
[13, 67]	ἐρασθεὶς Πυθιονίκης πολλὰ εἰς αὐτὴν	κατανάλωσεν	ἑταίραν οὖσαν καὶ ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον
[13, 55]	δουλώθη κάλλεος ἰσοθέου, Λαίδος· ἣν	ἐτέκνωσεν	Ἔρως, θρέψεν δὲ Κόρινθος· κεῖται
[13, 82]	ἴδιον ἱμάτιον ἐπὶ τᾖ πόᾳ	ὑπέστρωσεν,	τὴν δὲ τοῦ Σοφοκλέους χλανίδα
[13, 45]	Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος τὴν Θεσπικήν·	κἄπειτεν	αἰτήσασαν αὐτον μνᾶν μίαν ὁ
[13, 44]	θεραπαίνας καὶ νέαν τιθὴν μίαν.	Επειτεν	αὐταῖς ἐπί τινος στενῆς ὁδοῦ
[13, 45]	κοτύλας ἔπειτα εἰς τὴν μεγάλην.	Επειτεν	ὁ βασιλεὺς λέγει· Εἰς τὴν
[13, 44]	τῷδε δ' ἑτέρους ἐντρυφᾶν μαστιγίας.	Ἔπειτεν	εἰπεῖν φασι τὴν Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν
[13, 43]	ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων βραχύτερον,	ἔσκωπτεν	εἰς Αδωνιν. Αναγώγως δέ πως
[13, 86]	ὅτι τῶν αὐλητρίδων τὰ ἱμάτια	περιέδυεν.	~Εσπουδάκεσαν δὲ καὶ οἱ βασιλεῖς
[13, 27]	τοῦ Μυρτίλου, φθάσας ὁ Μυρτίλος	(διήχθευεν	γὰρ τῷ Σύρῳ) ἔφη· Ουχ
[13, 5]	γοῦν εἴκοσι καὶ δυσὶν οἷς	ἐβασίλευεν,	ὥς φησι Σάτυρος ἐν τῷ
[13, 55]	δὲ κατ' ἔτος δύο μῆνας	συνδιημερέυεν	αὐτῇ ἐν Αἰγινῃ τοῖς Ποσειδωνίοις·
[13, 45]	μητέρα (Κορώνη δ' ἐπεκαλεῖτο τοὔνομα)	διέλυεν	ἡ Γνάθαιν' Ερωτηθεῖσα δὲ τί
[13, 47]	φορεῖ. ~Γναθαίνης δὲ πολλὰς ἀποκρίσεις	ἀνέγραφεν	ὁ Λυγκεύς. Παρασίτου γάρ τινος
[13, 48]	ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ νόμον συσσιτικὸν	συνέγραφεν,	καθ' ὃν δεῖ τοὺς ἐραστὰς
[13, 80]	Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν καὶ	εἴχεν	εὖ πρὸς αὐτόν. Ως δ'
[13, 58]	Ἐλευσῖνι, ἣν πολλῶν ὠνησάμενος χρημάτων	εἶχεν	ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ καὶ οἰκουρὸν
[13, 58]	καὶ ταύτην μὲν ἐν ἄστει	εἶχεν,	ἐν Πειραιεῖ δὲ Ἀρισταγόραν, Φίλαν
[13, 45]	ποτὲ νέος ὢν ἔτ' αὐτὸς	εἶχεν.	Επεκαλεῖτο δ' Αἴξ, ὅτι τὸν
[13, 62]	ὁ τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν	εἶχεν	ἐρωμένην καὶ καλὴν, ὡς Λυσίας
[13, 5]	ἀκούσας ἔβαλεν ᾗ μετὰ χεῖρας	εἶχεν	κύλικι τὸν Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος
[13, 64]	δὲ τὴν Σαμίαν ἑταίραν Δημήτριος	εἶχεν	ὁ βασιλεὺς ὁ τῆς διαδοχῆς
[13, 22]	τὴν κάππαριν συνέλεγεν οὔπω τ'	εἶχεν	ὅσαπερ νῦν ἔχει, πάμπολλ' ἀναλίσκων
[13, 4]	γὰρ φιλογύνης) ἀνὰ μέρος αὐτὰς	εἶχεν,	ὡς ἂν στρατευόμενος καὶ κατἀ
[13, 54]	οὖν ὁ Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον	εἷχεν	ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον
[13, 53]	οὖν ὁ Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον	εἷχεν	ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον
[13, 37]	Στρατονίκην ἧς τὸ μέγα μνημεῖον	ὑπῆρχεν	ἐπὶ τῇ πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ,
[13, 5]	βασιλείαν γήμας Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς	ἔσχεν	Αλέξανδρον καὶ Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν
[13, 46]	ὅσον ὄχλον εὐανδροῦσα πόλις οὐκ	ἔσχεν.	Αναγέγραφε γοῦν Αριστοφάνης μὲν ὁ
[13, 44]	δὲ καὶ προσκείμενος πολὺ δαπανήσας	ἔσχεν	αὐτὴν χρυσίον. Ανάγωγος ὢν δὲ
[13, 85]	ὅσην ἐλέφας τὸ ζῷον φιλοστοργίαν	ἔσχεν	εἰς παιδίον γράφει δ' οὕτως
[13, 23]	τοῦτο γύμνον δείκνυται. Εὐφυεῖς ὀδόντας	ἔσχεν·	ἐξ ἀνάγκης δεῖ γελᾶν, ἵνα
[13, 5]	Βίου αὐτοῦ, Αὐδάταν Ιλλυρίδα γήμας	ἔσχεν	ἐξ αὐτῆς θύγατέρα Κύνναν ἔγημεν
[13, 37]	τῷ τρίτῳ τῶν Υπομνημάτων, πλείστας	ἔσχεν	ἐρωμένας, Διδύμην μὲν μίαν τῶν
[13, 10]	δεκάτῳ ἔτει Φιλίππου συμμαχήσαντος πέρας	ἔσχεν	τότε γὰρ εἷλον οἱ Θηβαῖοι
[13, 4]	Μετὰ δὲ τὴν Ιππολύτην Φαίδραν	ἔσχεν.	~Φίλιππος δ' ὁ Μακεδὼν οὐκ
[13, 44]	τινος στενῆς ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς	ἐνέτυχέν	τις τῶν ἀεὶ ἐν τοῖς
[13, 60]	ἐπιγράψωσιν Θηβαῖοι ὅτι Αλέξανδρος μὲν	κατέσκαψεν,	ἀνέστησεν δὲ Φρύνη ἡ ἑταίρα»
[13, 62]	Λυσίας Λαγίδος τῆς ἑταίρας, ἧς	ἔγραψεν	ἐγκώμιον Κέφαλος ὁ ῥήτωρ καθάπερ
[13, 33]	Πίνδαρός τε τὸ μὲν πρῶτον	ἔγραψεν	εἰς αὐτὸν ἐγκώμιον, οὗ ἡ
[13, 70]	γὰρ ταύτης ἐρωμένης αὐτῷ γενομένης	ἔγραψεν	ἐλεγειακὰ τρία βιβλία, ὧν ἐν
[13, 62]	ὁ Ελαίτης ὁ Γοργίου μαθητὴς	ἔγραψεν	καὶ αὐτὸς ἐγκώμιον Ναίδος τῆς
[13, 66]	ταύτην ὀνομάσαντος διὰ τοῦ δράματος,	ἀντέγραψεν	Μένανδρος ὡς οὐδεμιᾶς οὔσης χρηστῆς.
[13, 55]	ἰσοθέου, Λαίδος· ἣν ἐτέκνωσεν Ἔρως,	θρέψεν	δὲ Κόρινθος· κεῖται δ' ἐν
[13, 86]	βουλομένης τῆς παιδίσκης παρακαθίσαι οὐκ	ἐπέτρεψεν,	ἀλλὰ σκληρὸν αὑτὸν εἰσῆγεν. Εἶθ'
[13, 10]	ταῖς συνουσίαις διαφέρειν τῶν ἄλλων	ἔπεμψεν	πρὸς Αμασιν τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα,
[13, 71]	ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρὸν μισήσας οἷ'	ἀνέπεμψεν	ἔπη. Λυδῆς δ' Αντίμαχος Λυδηίδος
[13, 66]	συνιδοῦσα τῆς Βακχίδος τὸν μὲν	ἀπέπεμψεν	ἐκείνῃ, τῷ δὲ ὡμίλησε καὶ
[13, 63]	δι' αὐτὸν παροινήσας εἰς Νικόδημον	ἐξέκοψεν	αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. Παραδέδοται δὲ
[13, 35]	γράφει δὲ οὕτως· Υστάσπῃ νεώτερος	ἦν	ἀδελφὸς Ζαριάδρη, περὶ ὧν λέγουσιν
[13, 51]	καὶ ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ	ἦν	αἰσχροτάτη. Ἦν δὲ Κορώνης τῆς
[13, 89]	Μόνιμος ὁ Πυθίωνος. Καὶ ἐπει	ἦν	ἀκόλαστος ἡ γυνή, ἔφη ἡ
[13, 81]	πολιτικὰ οὔτε σοφὸς οὔτε ῥεκτήριος	ἦν,	ἀλλ' ὡς ἄν τις εἷς
[13, 8]	ἐρῶ κακῶς. Ὃ μὲν γὰρ	ἦν	ἄπειρος, οἶμαι, τοῦ κακοῦ, ὃ
[13, 13]	ᾔδει πλὴν χελιδόνας γράφειν, ἀλλ'	ἦν	ἄπειρος τῶν τρόπων τῶν τοῦ
[13, 26]	καὶ νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων	ἦν	ἀπηγριωμένη, εἶδες δ' ἂν αὐτῆς
[13, 80]	Αντιγόνου δὲ τοῦ βασιλέως ἐρώμενος	ἦν	Αριστοκλῆς ὁ κιθαρῳδός, περὶ οὗ
[13, 10]	Κιρραῖοι πρὸς Φωκεῖς ἐπολέμησαν, δεκαέτης	ἦν,	ἁρπασάντων Κιρραίων τὴν Πελάγοντος τοῦ
[13, 44]	ἐν ἀποδημίᾳ, ἐξ οὗ γεγονὸς	ἦν	ἄρρεν αὐτῷ παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν
[13, 39]	παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο. Η Λάμια δ'	ἦν	αὐλητρίς, ἧς σφόδρ' ἡδέως σχεῖν
[13, 37]	Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι Μνησὶς μὲν	ἦν	αὐλητρὶς και Ποθεινὴ Μύρτιον δὲ
[13, 59]	μὴ βλεπομένοις. Διόπερ οὐδὲ ῥᾳδίως	ἦν	αὐτὴν ἰδεῖν γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ
[13, 76]	Τενεδίου Θεοξένου ὁ Πίνδαρος, ὃς	ἦν	αὐτοῦ ἐρώμενος, τί φησιν Χρῆν
[13, 34]	εἰς Ελλήσποντον σύν Αξιόχῳ, ὃς	ἦν	αὐτοῦ τῆς ὥρας ἐραστής, ὥς
[13, 36]	Νάνῳ τῷ βασιλεῖ (τοῦτο δ'	ἦν	αὐτῷ ὄνομα) ἦν ξένος. Οὗτος
[13, 49]	ὃ δ᾽ Οὐ θέλω» εἶπεν,	ἦν	γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς αὐτῷ. Ἣ
[13, 4]	Ηρακλῆς πλείστας δόξας ἐσχηκέναι γυναῖκας	(ἦν	γὰρ φιλογύνης) ἀνὰ μέρος αὐτὰς
[13, 37]	καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ ἑταίρας	ἦν	γεγενημένος ὄνομα Αβροτόνου; ὡς Αμφικράτης
[13, 8]	ἀπόλοιθ' ὅστις ποτὲ ὁ πρῶτος	ἦν	γήμας, ἔπειθ' ὁ δεύτερος, εἶθ'
[13, 46]	Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ	ἦν	γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι δ' εἰσὶν
[13, 8]	τοῦ κακοῦ, ὃ δ' οἷον	ἦν	γυνὴ κακὸν περυσμένος. Καὶ προελθών
[13, 59]	Μυρρίνην εἰς τὴν οἰκίαν εἰσήγαγεν.	~Ἦν	δ' ἡ Φρύνη ἐκ Θεσπιῶν.
[13, 56]	οὐ συνετάραξε πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα;	ἦν	δ' οὗτος ὁ> ἀνὴρ πρὸς
[13, 35]	τὴν κατὰ τὸν ὕπνον φαντασίαν.	Ἦν	δὲ ἡ Οδάτις καλλίστη τῶν
[13, 51]	πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ ἦν αἰσχροτάτη.	Ἦν	δὲ Κορώνης τῆς Ναννίου θυγάτηρ,
[13, 39]	καὶ Λέαιναν, εἰ βούλει, κράτει.	Ἦν	δὲ Λάμια σφόδρα εὔθικτος καὶ
[13, 59]	κατηγορούμενον ἢ τὴν κατηγορουμένην κρίνεσθαι.	Ἦν	δὲ ὄντως μᾶλλον ἡ Φρύνη
[13, 65]	καὶ Φρυνίωνος τοῦ Παιανιέως, ὃς	ἦν	Δήμωνος μὲν υἱός, Δημοχάρους δὲ
[13, 67]	περιέστειλεν τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος μὲν	ἦν	δούλη τῆς αὐλητρίδος, ἐκείνη δὲ
[13, 81]	οἶνον ἐγχέων παῖς ἐὼν δῆλος	ἦν	εἶπέ τε Βούλει με ἡδέως
[13, 69]	ἁλὸς πελάγη. Καὶ Αρχεδίκη δ'	ἦν	ἐκ τῆς Ναυκράτεως καὶ αὐτὴ
[13, 80]	τὸ παισὶν χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ'	ἦν	ἐκμανῶς καὶ Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς.
[13, 80]	ὡς σἐ λυπήσει. Ωσπερ γὰρ	ἦν	ἐρωτικὸς ὁ βασιλεὺς οὗτος, οὕτως
[13, 50]	(Β) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος	ἦν·	ἐσται δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου
[13, 68]	(Α) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος	ἦν·	ἔσται δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου
[13, 70]	δἐ ἡ Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς	ἦν	ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων καὶ
[13, 75]	καὶ παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος	ἦν	ἡ περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία,
[13, 70]	γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος	ἦν,	ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου.
[13, 66]	πρὸς αὑτὴν ἔρωτος, ὡς ἀδύνατον	ἦν,	ᾔτησε τῆς συνουσίας μισθὸν τὸν
[13, 64]	Μύστα Σελεύκου τοῦ βασιλέως ἐρωμένη	ἦν·	ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος
[13, 14]	μετ' αὐτῶν. Ως δὲ λίαν	ἦν	θρασὺς καὶ σοβαρός, ἀποκόψαντες αὐτοῦ
[13, 30]	ἐπεδείπνει μεθ' ῆμῶν· τοῦτο δ'	ἦν,	ἵνα μή τι λυπήσειε τὸν
[13, 42]	φήσ' ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι δ'	ἦν	καὶ ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε
[13, 89]	εἶκαστο τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ'	ἦν	καὶ αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου
[13, 80]	φησί, τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς	ἦν	καὶ εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν.
[13, 5]	τὴν κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ'	ἦν	καὶ Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος
[13, 89]	ἐποίησεν ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ'	ἦν	καὶ Παντίκα ἡ Κυπρία, περὶ
[13, 86]	τε τῷ ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς	ἦν	καὶ τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ
[13, 56]	ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ καὶ μονοχίτων	ἦν	καὶ ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα
[13, 8]	οὔπω γὰρ εἰδὼς οὗτος οἷον	ἦν	κακὸν ἐλάμβανεν γυναῖχ' ὁ δ'
[13, 35]	γυναικῶν, καὶ ὁ Ζαριάδρης δὲ	ἦν	καλός. Πέμποντος οὖν τοῦ Ζαριάδρου
[13, 26]	ἂν τέρας. Αὕτη γὰρ ὁπότ'	ἦν	μὲν> νεοττὸς καὶ νέα, ὑπὸ
[13, 8]	ἀλλὰ νὴ Δία χρηστή τις	ἦν	μέντοι τίς οἴμοι δείλαιος, ταχέως
[13, 14]	κἀκείνους γὰρ ἐμβάλλων στάσεις, ὅτ'	ἦν	μετ' αὐτῶν. Ως δὲ λίαν
[13, 36]	(τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ ὄνομα)	ἦν	ξένος. Οὗτος ὁ Νάνος ἐπιτελῶν
[13, 13]	ἢ Αραρὼς ἐν Καμπυλίωνι· Τίς	ἦν	ὁ γράψας πρῶτος ἀνθρώπων ἄρα
[13, 68]	Υδάσπου {τοῦ} ποταμοῦ εἴτε Πύθων	ἦν	ὁ Καταναῖος ἢ {ὁ} Βυζάντιος
[13, 63]	φεύγων τὴν διαβολήν. Ακόλαστος δ'	ἦν	ὁ ῥήτωρ περὶ τὰ ἀφροδίσια,
[13, 81]	ἤρα ὁ βασιλεύς. ~Φιλομεῖραξ δὲ	ἦν	ὁ Σοφοκλῆς, ὡς Εὐριπίδης φιλογύνης.
[13, 81]	κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται. Ως δ'	ἦν	οἱ κάρτα πλησίον, περιλαβὼν τῇ
[13, 51]	τοῦτο ἑταίρας· τὸ γὰρ κύριον	ἦν	Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν έν
[13, 85]	ἀλεκτρυὼν Κένταυρος, ὁ δὲ Σεκοῦνδος	ἦν	οἰκέτης Νικομήσους τοῦ Βιθυνῶν βασιλέως,
[13, 43]	ἡ Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως	ἦν	ὁμολογουμένη σοφός, εἰς τὴν ἀγορὰν
[13, 89]	ὅτι ἡ Βαγαβάζου γυνή, ἥτις	ἦν	ὁμοπάτριος Ξέρξου ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις,
[13, 15]	ἐπιδεικνύντα ὡς καλόν, ᾧ Δῶρος	ἦν	ὄνομα· τὴν πρὸς Δόλωνά μοι,
[13, 41]	εὐθέως ἐκ παιδἰου αὐτῇ Μέλιττ'	ἦν	ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν ἦν>
[13, 82]	πρὸς μοιχείαν αὐτοῦ παραινιττόμενος Ηλιος	ἦν,	οὐ παῖς, Εὐριπίδη, ὅς με
[13, 1]	ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ δὲ δῆλος	ἦν	οὐ πάνυ τι ἀποδεχόμενος, δεῖ
[13, 26]	Αντεια. (Β) Καὶ τοῦθ' ἡμέτερον	ἦν	παίγνιον. (Α) Νὴ τὸν Δί'
[13, 85]	τὴν πόλιν ταύτην Διονύσιός τις	ἦν	παῖς, ὃς μετὰ τῶν ἄλλων
[13, 48]	μίσθωμα ἂν ἀπεστείλατε, Ἐμμελής δ'	ἦν	πάνυ ἡ Γνάθαινα καὶ οὐκ
[13, 64]	Ρόδον ἔνθα ἐκφήνασα ἑαυτήν ἥτις	ἦν	περισπουδάστως ὑπὸ τῶν Ροδίων τῷ
[13, 65]	Νικαρέτη δὲ ἡ ἑταίρα ἐρωμένη	ἦν	Στεφάνου τοῦ ῥήτορος, Λυσίου δὲ
[13, 25]	τ' εἰς ὅ μὴ προσῆκον	ἦν,	στῆσαι πριάμενόν τοι γυναῖκας κατὰ
[13, 65]	Ισθμιάδος, Νεραίας. Η δε Νέαιρα	ἦν	{Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ
[13, 78]	και Μελανίππου ἔρως> Μελὰνιππος δ'	ἦν	τὰ παιδικά, ὥς φησιν Ηρακλείδης
[13, 36]	αἰτίαν τῷ Εὐξένῳ· ὄνομα δ'	ἦν	τῇ παιδὶ Πέττα. Τούτου δὲ
[13, 68]	ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς πρέπον	ἦν	τὴν σὴν μητέρα καὶ τὴν
[13, 56]	τοῦ ἐπ' Ἰταλίαν στρατεύσαντος, ἐρωμένη	ἦν	Τίγρις ἡ Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς
[13, 56]	δὲ τοῦ Ἠπειρωτῶν βασιλέως, ὃς	ἦν	τρίτος ἀπὸ Πύρρου τοῦ ἐπ'
[13, 89]	Ξέρξου ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις, καλλίστη	ἦν	τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν
[13, 41]	ἦν ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν	ἦν>	τῶν τότε γυναικῶν βραχύ τι
[13, 38]	ὁ στρατηγήσας Αθηναίων ἐπιφανῶς ἑταίρας	ἦν	υἱὸς Θρᾀττης τὸ γένος, σεμνῆς
[13, 61]	δ' ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος ἑταίρας	ἦν	υἱὸς Ολυμπίας Λακαίνης, ὥς φησι
[13, 5]	Θετταλίδων γυναικῶν, ὧν ἥ μὲν	ἦν	Φεραία Νικησίπολις, ἥτις αὐτῷ ἐγέννησε
[13, 43]	μετ' αὐτῆς συνπρορευομένῃ λέγει· Δικαιότερον	ἦν,	ὦ τέκνον, νὴ τὼ θεώ
[13, 49]	αὐτῆς ταύτῃ μᾶλλον προσέχοντος, κατάστυγνος	ἦν,	ὡς δ' ἐπιστρέφας ὁ γνώριμος
[13, 70]	τοῦ καλοῦ Φάωνος ἐρασθεῖσα περιβόητος	ἦν,	ὥς φησι Νύμφις ἐν Περίπλῳ
[13, 71]	Ομηρος ᾠδῇσιν πινυτῆς εἵνεκα Πηνελόπης	ἥν	διὰ πολλὰ παθὼν ὀλίγην ἐσενάσσατο
[13, 14]	καλῆς, μεγέθει μεγάλης, τέχνῃ σοφῆς·	ἥν	ἐστ' ἰδειν ἥδιον ἢ τὸ
[13, 83]	ἐκ τῆς δάφνης τῆς χαλκῆς,	ἥν	ἔστησαν Μεταποντῖνοι κατὰ τὴν Αριστέα
[13, 69]	καὶ ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε,	ἥν	ἡ καλὴ Σαπφὼ ἐρωμένην γενομένην
[13, 70]	τὴν ὁμώνυμον ταύτης ἑταίραν Λυδὴν	ἥν	ἠγάπα Λαμύνθιος ὁ Μιλήσιος. Εκάτερος
[13, 85]	τῷ ἐλέφαντι συνετρέφετο θήλεια ἐλέφας,	ἥν	Νίκαιαν ἐκάλουν ᾧ τελευτῶσα ἡ
[13, 73]	Αφροδίτην οὐχ ὁρᾷς ὅση θεὸς	ἥν	οὐδ' ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας
[13, 45]	γυναῖκ' ἐσχηκέναι πυγὴν πάνυ καλήν,	ἥν	ποτ' ἠξίου λαβεῖν ὁ Δημοφῶν.
[13, 34]	ἐστι τῆς διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας,	ἥν	φησι καὶ βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν,
[13, 64]	ὁ ἐπὶ τῆς Εφέσου δι'	ἣν	αὐτὸς μὲν ἐσώθη ἐπιβουλευόμενος ὑπὸ
[13, 67]	μνῆμα πολὺν ἤδη χρόνον ἐπιτετελεσμένον.	Ἣν	γὰρ πάντες ᾔδεσαν ὀλίγης δαπάνης
[13, 37]	καὶ Λάγον, θυγατέρα δὲ Εἰρήνην,	ἣν	ἔγεμεν Εὔνοστος ὁ Σόλων τῶν
[13, 57]	Σέλευκος δεῦρ' ἔπεμφε τὴν τίγριν,	ἣν	εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ πάλιν
[13, 3]	σὺν αὐτῷ τῷ Αγαμέμνονι ἀποκτείνει,	ἣν	εἰς τὴν Ελλάδα ὁ κρείων
[13, 87]	ἐν τῇ πρὸς Αλέξανρον Επιστολῇ,	ἣν	ἐπέστειλεν αὐτῷ μετὰ τὸ Δαμασκὸν
[13, 55]	Ἑλλὰς δουλώθη κάλλεος ἰσοθέου, Λαίδος·	ἣν	ἐτέκνωσεν Ἔρως, θρέψεν δὲ Κόρινθος·
[13, 37]	καὶ> καλλίστην γενομένην εἶχε συστρατευομένην;	ἣν	Ζηνοφάνης φησὶ πρότερον Μιλτὼ καλουμένην
[13, 50]	Ἅρπαλος μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν Αθήνηθεν·	ἣν	καὶ έλθοῦσαν οἰεῖν ἐν τοῖς
[13, 4]	καὶ Ιππην καὶ Αἴγλην, δι'	ἣν	καὶ τοὺς πρὸς Αριάδνην ὅρκους
[13, 90]	πεδίῳ περὶ τὸν Αλφειόν εἰς	ἣν	κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς τέμενος καὶ
[13, 4]	τὴν Πιτθέως ἔλαβεν Αἴθραν, μεθ'	ἣν	Μήδειαν. Θησεὺς δἐ Ελένην ἁρπάσας
[13, 31]	Σαμιακῶν Τὴν ἐν Σάμῳ Αφροδίτην,	ἣν	οἵ μὲν ἐν καλάμοις καλοῦσιν,
[13, 56]	ἐρωμένη ἦν Τίγρις ἡ Λευκαδία·	ἣν	Ολυμπιὰς ἡ τοῦ νεανίσκου μήτηρ
[13, 58]	Ἀρισταγόραν, Φίλαν δ' ἐν Ἐλευσῖνι,	ἣν	πολλῶν ὠνησάμενος χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας,
[13, 4]	ἔγημε τὴν Οπλητος θυγατέρα, μεθ'	ἣν	τῶν Χαλκώδοντος μίαν. Παραδοὺς δ'
[13, 46]	οὐκ ἠρμένος ἥκεις; Σφόδρα δ'	ἧν	εὔθικτος πρὸς τὰς ἀποκρίσεις ἡ
[13, 42]	δούς. Εἰς τὸν πότον> δ'	ἧν	συμπαρειληφώς τινας ἐκ τῆς πόλεως
[13, 64]	βωμοῖς, ἕως καὶ αὐτὴν κατέσφαξαν.	Δανάην	δὲ τὴν Λεοντίου τῆς Επικουρείου
[13, 64]	ἐπὶ νοῦν βαλομένη. Τὴν δὲ	Δανάην	φασίν, ὡς ᾔσθετο τὀν ἐπηρτημένον
[13, 47]	ἐφη, ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον τὸν	παιδοτρίβην	μνᾶν δοὺς οἶει αἰεὶ φοιτήσειν;
[13, 85]	καὶ πάλιν ἀποκαθίστα εἰς τὴν	γῆν.	Φιλανθρωπότατον δὲ ἐστι καὶ συνετώτατον
[13, 42]	ἅμα Ολυμπιονικῶν νυκτὸς ἀθλητῶν δυεῖν	πληγὴν	παρὰ πληγὴν> τί δύναταί ποτ'
[13, 42]	νυκτὸς ἀθλητῶν δυεῖν πληγὴν παρὰ	πληγὴν>	τί δύναταί ποτ' ἤθελον. Αἰτουμένην
[13, 71]	Πηνελόπης ἥν διὰ πολλὰ παθὼν	ὀλίγην	ἐσενάσσατο νῆσον, πολλὸν ἀπ' εὐρείης
[13, 59]	βάλλω οὐκέτ' ὀιστεύων, ἀλλ' ἀτενιζόμενος.	Εκλογὴν	δὲ αὐτῇ τῶν ἀγαλμάτων ἔδωκεν,
[13, 43]	ἀξιοῦν πρῷον γενόμενον, ὥστε τὴν	πυγὴν	ἅπαξ αὐτῷ παρασχεῖν· τὴν δὲ
[13, 43]	τοῦτ' εἰπεῖν Τάλαν, ἔπειτα τὴν	πυγήν	με νῦν αἰτεῖς, ὅτε τἀς
[13, 45]	δ' ἐκείνην τὴν γυναῖκ' ἐσχηκέναι	πυγὴν	πάνυ καλήν, ἥν ποτ' ἠξίου
[13, 42]	ποτ' ἤθελον. Αἰτουμένην λέγουσι τὴν	πυγήν	ποτε ὑπὸ τοῦ βασιλέως Μανίαν
[13, 68]	κατέγνω διὰ τὸ πρᾶγμ' αὑτοῦ	φυγήν.	Ενταῦθα δὴ τῶν βαρβάρων τινὲς
[13, 34]	μνήματι Παρίου λίθου εἰκόνα τὸν	Αλκιβιάδην.	~Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν εἰ
[13, 34]	ἐφ οὗ τις κωμικῶν ἔφη.	Αλκιβιάδην	τὸν ἁβρόν, ὦ γῆ καὶ
[13, 2]	πρῶτος Κέκροψ μίαν ἑνὶ ἔζευξεν,	ἀνέδην	τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν συνόδων
[13, 77]	οὺ τὸν Δία ἁρπάσαι τὸν	Γανυμήδην	ἀλλὰ Μίνωα. Οἱ δὲ προειρημένοι
[13, 77]	παρ' αὑτοῖς φασιν ἁρπασθῆναι τὸν	Γανυμήδην	ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ τὸν
[13, 21]	σε καὶ πορνογράφον καλῶν, ὡς	Αριστείδην	καὶ Παυσίαν ἔτι τε Νικοφάνη
[13, 54]	αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων φησὶν	Γραμμοδιδασκαλίδην,	ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος οὖν ὁ
[13, 53]	αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων φησὶν	Γραμμοδιδασκαλίδην,	ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος οὖν ὁ
[13, 68]	τὴν ψυχὴν ἄνω τὴν Πυθιονίκης.	Παλλίδην	δ' ἐνταῦθα ἐκάλεσε τὸν Αρπαλον.
[13, 16]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ερωτικῶν,	Λυκοφρονίδην	εἰρηκέναι φησίν· Οὔτε παιδὸς ἄρρενος
[13, 89]	γέρων ἀοιδὸς κελαδεῖ Μναμοσύναν» κατὰ	Εὐριπίδην	διαβόητοι γεγόνασι γυναῖκες. Θαργηλία ἡ
[13, 45]	Λαίδα λέγουσι τὴν Κορινθίαν ποτὲ	Εὐριπίδην	ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα
[13, 5]	Ιπποστράτου μὲν ἀδελφήν, Αττάλου δὲ	ἀδελφιδῆν	καὶ ταύτην ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι
[13, 70]	καὶ τὴν ὁμώνυμον ταύτης ἑταίραν	Λυδὴν	ἥν ἠγάπα Λαμύνθιος ὁ Μιλήσιος.
[13, 70]	ἐν μέλει τὸ καλούμενον ποίημα	Λυδήν.	Παρέλιπον δὲ καὶ τὴν Μιμνέρμου
[13, 70]	ὑμῖν εἰπεῖν τήν τε Αντιμάχου	Λυδήν,	προσέτι δὲ καὶ τὴν ὁμώνυμον
[13, 46]	κακῶς πάσχουσιν {ἢ} μετὰ φιλοσόφου	ζῆν	ἢ ἑταίρας. Κατὰ γὰρ Αγάθωνα
[13, 14]	Τίς οὐχί φησι τοὺς ἐρῶντας	ζῆν	μόνους, οὓς> δεῖ γε πρῶτον
[13, 94]	ὁ ῥήτωρ Οὐκ ἄν ποτ'	ᾠήθην,	ὦ> ἄνδρες δικασταί, Αἰσχίνην τολμῆσαι
[13, 44]	καὶ τρεῖς θεραπαίνας καὶ νέαν	τιθὴν	μίαν. Επειτεν αὐταῖς ἐπί τινος
[13, 79]	περιηγητὴς ἐν ταῖς πρὸς τὸν	Νεάνθην	Αντιγραφαῖς. Υμεῖς δἐ, ὦ Κύνουλκε,
[13, 11]	ἀτελέστοις τῶν τοῦδε πόνων μήτε	συνείην	χωρίς τ' ἀγρων ναίοιμι τρόπων.
[13, 71]	Φιλητᾶν ῥήματα καὶ πᾶσαν τρυόμενον	λαλιήν.	Οὐδὲ μὲν οὐδ' ὁπόσοι σκληρὸν
[13, 71]	ὁπόσοι σκληρὸν βίον ἐστήσαντο ἀνθρώπων,	σκολιὴν	μαιόμενοι σοφίην, οὓς αὐτὴ περὶ
[13, 71]	λαύρας Αἰγείων, μέθεπεν δ' Αρχέλεω	ταμίην	εἰσόκε δαίμων, Εὐριπίδη, εὕρετ' ὄλεθρον,
[13, 71]	τιθῆναι Βάκχου καὶ λωτοῦ πιστότατον	ταμίην	Μοῦσαι παίδευσάν τε Φιλόξενον, οἷα
[13, 71]	ποιεῖται ἐρωτικῶν, οὑτωσί πως λέγων	~Οἵην	μὲν φίλος υἱὸς ἀνήγαγεν Οἰάγροιο
[13, 71]	Ελικωνίδα κώμην ἔνθεν ὅ γ'	Ηοίην	μνώμενος Ασκραικὴν πόλλ' ἔπαθεν, πάσας
[13, 71]	βίον ἐστήσαντο ἀνθρώπων, σκολιὴν μαιόμενοι	σοφίην,	οὓς αὐτὴ περὶ πικρὰ λόγοις
[13, 71]	δαίμονα μουσοπόλον, λεπτὴν {δ' ῇσ'	Ιθάκην	ἐνετείνατο θεῖος Ομηρος ᾠδῇσιν πινυτῆς
[13, 52]	αἱ μαστροποί, ἢ Ναύσιον ἢ	Μαλθάκην.	~Τοσαῦτ' εἰπὼν μετά τινος τροχιλίας
[13, 62]	Καὶ τὴν Λαγίσκαν τὴν Ισοκράτους	παλλακὴν	ἰδεῖν με συκάζουσαν εὐναίαν ἔτι,
[13, 5]	Αλέξανδρον καὶ Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν	Θρᾀκην	δὲ ὅτε εἷλεν, ἧκε πρὸς
[13, 47]	τῶν φακῶν, ἡ Γνάθαινα ἔφη	Κολποφακῆν	διανοεῖται ποιεῖν» Ανδρονίκου δὲ τοῦ
[13, 47]	πινόντων παρ᾽ αὐτῇ συμβαλλομένων εἰς	βολροφακῆν	καὶ τῆς παιδίσκης έν τῷ
[13, 71]	ἔνθεν ὅ γ' Ηοίην μνώμενος	Ασκραικὴν	πόλλ' ἔπαθεν, πάσας δὲ λόγων
[13, 94]	δικασταί, Αἰσχίνην τολμῆσαι οὕτως αἰσχρὰν	δίκην	δικάσασθαι, νομίζω δ' οὐκ ἂν
[13, 43]	πόλυ μάλιστα Δίφιλον, μὴ δῷ	δίκην	μετὰ ταῦτα κωμῳδουμένη, τὀ μὲν
[13, 59]	Εὐθίας οὐκ ἔτι εἶπεν ἄλλην	δίκην,	ὥς φησι Επρμιππος. Ο δὲ
[13, 90]	νικῆσαι πρῶτον αὐτοῦ τὴν γυναῖκα	Ηροδίκην.	Επιτελεῖται δὲ καὶ μέχρι νῦν
[13, 10]	μετὰ τυμπάνων προελθεῖν, τὴν δ'	Εὐρυδίκην	Μακεδονικῶς καθωπλισμένην, ἀσκηθεῖσαν τὰ πολεμικὰ
[13, 35]	τὸν ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν	Σκυθικήν.	Καὶ παρελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν
[13, 64]	φυγῆς διασωθέντος αὐτὴ μεταμφιεσαμένη τὴν	βασιλικὴν	ἐσθῆτα καὶ ῥάκια λαβοῦσα θεραπαινίδος
[13, 67]	Βανυλῶνος, ἂν οὕτω τύχῃ τὴν	Πυθιονίκην	οἶσθα καὶ τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει
[13, 67]	τῶν ἐκ Βαβυλῶνος ὃν τρόπον	Πυθιονίκην	περιέστειλεν τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος μὲν
[13, 5]	Φεραία Νικησίπολις, ἥτις αὐτῷ ἐγέννησε	Θετταλονίκην,	δὲ Λαρισαία Φίλιννα, ἐξ ἧς
[13, 37]	Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν καὶ	Στρατονίκην	ἧς τὸ μέγα μνημεῖον ὑπῆρχεν
[13, 32]	ἔχειν. ~Καταλέξω δέ σοι, Κύνουλκε,	Ιωνικήν	τινα ῥῆσιν ἐκτείνας κατὰ τὸν
[13, 60]	τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν δὲ	Θεσπικήν.	Επλούτει δὲ σφόδρα ἡ Φρύνη
[13, 45]	καταβεβρωκέναι. Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος τὴν	Θεσπικήν·	κἄπειτεν αἰτήσασαν αὐτον μνᾶν μίαν
[13, 23]	τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ισοστάσιον τὴν	ἑταιρικὴν	παρασκευὴν καὶ τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως
[13, 92]	Σιμωνίδου, οὐ προσίενται φιλοσοφίαν οὔτε>	ῥητορικὴν	διὰ τὰς ἐν τοῖς λόγοις
[13, 78]	ὢν> εὔμορφον, Επιμενίδου καθαίροντος τὴν	Αττικὴν	ἀνθρωπείῳ αἵματι διά τινα μύση
[13, 37]	Θαίδα εἶχε μεθ' ἑαυτοῦ τὴν	Αττικὴν	ἑταίραν; περὶ ἧς φησι Κλείταρχος
[13, 45]	Θαλλόν· παρεγενήθη γὰρ εἰς τὴν	Αττικὴν	ὠνησόμενος χελιδονείους ἰσχάδας Υμήττιόν τε
[13, 94]	ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι δ' ἔφη, τένχην	μυρεψικήν	ἀφορμῆς δὲ δέομαι, καὶ οἴσω
[13, 55]	ἡ μεγάλαυχος ἀνίκητός τε πρὸς	ἀλκήν	Ἑλλὰς δουλώθη κάλλεος ἰσοθέου, Λαίδος·
[13, 50]	Ἐν Ῥωσσῷ δὲ καὶ εἰκόνα	χαλκῆν	αὐτῆς ἱστάναι τολμῆσαι παρὰ τὴν
[13, 34]	ἥν φησι καὶ βοῦν ἀναθεῖναι	χαλκῆν,	γράφων οὕτως. Καὶ τὸ Κοττίνας
[13, 68]	τὴν πόρνην. Εστησέν τε εἰκόνα	χαλκῆν	τῆς Γλυκέρας ἐν Ροσσῷ τῆς
[13, 86]	οἰκεῖν οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε τὴν	παιδίσκην	καὶ συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα
[13, 45]	τέτταρας κοτύλας ἔπειτα εἰς τὴν	μεγάλην.	Επειτεν ὁ βασιλεὺς λέγει· Εἰς
[13, 35]	δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε βραδέως τὴν	φιάλην	εἶπεν πλησίον στὰς παρ' αὐτὴν·
[13, 35]	περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν αὐτῷ τὴν	φιάλην·	καὶ ὃς ἁρπάσας αὐτὴν ἀπήγαγεν
[13, 35]	καὶ θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν	φιάλην	καὶ πληρώσασα δὸς ᾧ θέλεις
[13, 36]	τὸ δεῖπνον εἰσελθοῦσαν τὴν παῖδα	φιάλην	κεκερασμένην ᾦ βούλοιτο δοῦναι τῶν
[13, 41]	γένοιτο, μανίαν τὴν Μέλιτταν ὡς	καλὴν	ἔφασκον εἶναι, καὶ προσεξειργάζετο αὐτὴ
[13, 45]	τὴν γυναῖκ' ἐσχηκέναι πυγὴν πάνυ	καλήν,	ἥν ποτ' ἠξίου λαβεῖν ὁ
[13, 89]	ὡς Αθηνᾶς πειραν εἶδος ἔχουσαν,	καλήν	φησι γεγονέναι, ἥτις καὶ τῇ
[13, 62]	αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην καὶ	καλὴν,	ὡς Λυσίας ἱστορεῖ ἐν ταῖς
[13, 23]	διάβαθρον λεπτὸν φορεῖ τήν τε	κεφαλὴν	ἐπὶ τὸν ὦμον καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται·
[13, 4]	δέ φησι καὶ Ιππην καὶ	Αἴγλην,	δι' ἣν καὶ τοὺς πρὸς
[13, 65]	ὃς καὶ τὴν Νεαίρας θυγατέρας	Στρυμβήλην	τὴν ὕστερον Φανὼ κληθεῖσαν ὡς
[13, 95]	τοῦτον τὸν κάπηλον ὡς περὶ	στήλην	διαφθείρονται. οσοῦτοι δὲ ἐπὶ τὴ
[13, 43]	τινων ἡλικιωτῶν ἐνέπεσεν. Νὴ τὴν	φίλην	Δήμητρα, δικαίως τοιγαρ, ἄνθρωπε, φησίν,
[13, 71]	Ερμόβιον τὸν αἰεὶ βαρύν ἠδὲ	Φερεκλῆν	ἐχθρὸν μισήσας οἷ' ἀνέπεμψεν ἔπη.
[13, 48]	ἑταίρα, Δημοκλέους τοῦ παρασίτου Λαγυνίωνος	ἐπίκλην	καταπεσόντος ἔν τινι κονιάματι, Καὶ
[13, 37]	τῆς Αἰγύπτου βασιλεύς, Φιλάδελφος δ'	ἐπίκλην,	ὡς ἱστορεῖ ὁ Εὐεργέτης Πτολεμαῖος
[13, 59]	ὁ Εὐθίας οὐκ ἔτι εἶπεν	ἄλλην	δίκην, ὥς φησι Επρμιππος. Ο
[13, 3]	ἤθροισεν διόπερ φυλάτταται τὴν πρὸς	ἄλλην	κοινωνίαν. Ο δ' Αγαμέμνων ὡς
[13, 36]	ἀπὸ τύχης εἴτε καὶ δι'	ἄλλην	τινὰ αἰτίαν τῷ Εὐξένῳ· ὄνομα
[13, 72]	(λευκὴ γάρ) καταμέμφεται, πρὸς δ'	ἄλλην	τινὰ χάσκει. Καὶ τὴν Σαπφώ
[13, 88]	ἀργεννοῖς ὁμοῦ. Εν δὲ Μινύαις·	Πολλὴν	ὀπώραν Κύπριδος εἰσορᾶν παρῆν, ἄκραισι
[13, 54]	δὲ καὶ ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον	πολλἠν	φροντίδα ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν
[13, 53]	δὲ καὶ ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον	πολλἠν	φροντίδα ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν
[13, 63]	αἰδοῖ τουτ' ἐποίησεν, φεύγων τὴν	διαβολήν.	Ακόλαστος δ' ἦν ὁ ῥήτωρ
[13, 78]	καὶ Απόλλων ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις	ἀναβολὴν	τοῦ θανάτου τῷ Φαλάριδι ἐχαρίσατο,
[13, 6]	πτηνά θ' Αρπυιῶν γένη, εἰς	ὑπερβολὴν	ἀφῖκται τοῦ καταπτύστου γένους Οὐκ
[13, 10]	γάμον, ὁ Ηρακλέους διὰ τὴν	Ιόλην	ἐπιγαμίαν τῆς Εὐρύτρου θυγατρός, ὁ
[13, 35]	ἅρματι τὸν ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς	στολὴν	Σκυθικήν. Καὶ παρελθὼν εἰς τὴν
[13, 45]	διαφέρονται Τί γάρ, ἔφησεν, ἄλλο	πλὴν	ἄλλ' ἡ Κορώνης, ἕτερ' ἐκείνη
[13, 93]	θαυμάζομεν ὡς ἐπιεικῇ καὶ μέτριον,	πλήν	εἰ μὴ ὡς ἀληθῶς τοῦ
[13, 14]	τὰς ἡδονάς, καταλείπετ' οὐδὲν ἄλλο	πλὴν	τεθνηκέναι. Εγὼ μὲν οὖν καὐτὸς
[13, 13]	Ερωθ' ὑπόπτερον; Ως οὐδὲν ᾔδει	πλὴν	χελιδόνας γράφειν, ἀλλ' ἦν ἄπειρος
[13, 35]	Σκυθικήν. Καὶ παρελθὼν εἰς τὴν	αὐλὴν	καὶ ἰδὼν τὴν Οδάτιν ἑστηκυῖαν
[13, 64]	διανεύει τῷ Σώφρονι, μηνύουσα τὴν	ἐπιβουλήν.	Ὃ δὲ συλλαβών καὶ προσποιηθεὶς
[13, 43]	Εἴτ' ἰδοῦσα κατὰ τύχην ἱστῶντα	κρεοπῶλην	τιν' ἀστεῖον πάνυ τῇ θ'
[13, 95]	ἐποίησεν, αὐτὸν δὲ ἀντὶ καπήλου	μυροπώλην	ἀπέδειξεν οὕτως ἐρωτικῶς τὸ κόριον
[13, 68]	δ' οὐ μάλα (Β) Καὶ	μὴν	ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι
[13, 50]	ό βασιλεὺς, Αλέξανδρος, φησίν· Καὶ	μὴν	ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι
[13, 62]	γλαῦκες ἐπὶ τάφον κάθηται. ~Αλλὰ	μὴν	καὶ Ισοκράτης ὁ τῶν ῥητόρων
[13, 39]	πολύ. Δημήτριος δ' εἶπ' Αλλὰ	μήν,	νὴ τοὺς θεούς, ἀπὸ βαλάνου
[13, 94]	οὔτε μαγείραιναν εἶδε πώποτε οὔτε	μὴν	οὐδ' ἰχθυοπώλαιναν. Εκάστῳ γὰρ γένει
[13, 71]	μαλακοῦ πνεῦμα λαβεῖν βιότου. Οὐ	μὴν	οὐδ' υἱὸς Μήνης ἀγέραστον ἔθηκεν
[13, 91]	γὰρ παμπόλλους τινὰς κατέλεξεν. Αλλὰ	μὴν	οὐδὲ τῶν Οδυσσέως ἑταίρων ἔχοις
[13, 72]	ἀπ' εὐκτίνου Λέσβου) τὴν μὲν	ἐμὴν	κόμην (λευκὴ γάρ) καταμέμφεται, πρὸς
[13, 70]	ὁ ῥήτωρ εἶχε τὴν ἐπικληθεῖσαν	Λήμην	ἑταίραν, τὴν καλουμένην Παρόραμα διὰ
[13, 21]	τοῦ ὁμωνύμου σοι ποιητοῦ τὴν	κνήμην	φορῶν, ὃς ἐν τοῖς καπηλείοις
[13, 1]	Μουσῶν τὴν Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι εἰς	μνήμην	ἡμῖν ἰέναι τὸν ἐρωτικὸν ἐκεῖνον
[13, 91]	τοτ' οἷδας, καίτοι συνεχῶς Φυλάρχου	μνήμην	ποιούμενος ὅτι ἐν ταῖς Κείων
[13, 95]	ὅτι ὑπερήμερος ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου	ἐρήμην	καταδικασθεὶς καὶ ὡς ἠνεχυράσθη οἰκέτης
[13, 16]	μετρῶν ὀφθαλμόν, ὥστε τέκτονος παρὰ	στάθμην	ἰόντος ὀρθοῦται κανών. ~Λικύμνιος δ'
[13, 8]	ποτε ἐρῶ γυναῖκας νὴ Δί'	ἀπολοίμην	ἄρα πάντων ἄριστον κτημάτων. Εἰ
[13, 44]	χιλίας ἔταξεν. Ὃ δ' ἄφνω	καιρίμην	πληγεὶς Παπαῖ, ζωγρεῖς, γύναι, φήσ'
[13, 10]	ὑπονοήσας μὴ γυναικὸς ἕξειν αὐτὴν	τιμὴν	ἀλλὰ παλλακίδος ἔπεμψε δὲ τὴν
[13, 90]	δὲ τύχης ἢ φύσεως εἶναι	τιμήν,	δέον προκεῖσθαι σωφροσύνης. Τὸ κάλλος
[13, 7]	ἐλευθέρων. Επειτ' ἔχειν προῖκ' οὐχὶ	τιμὴν	πάσχομεν Πικράν γε καὶ μεστὴν
[13, 27]	Μάγνου ἐπιραπίσαι βουληθέντος αὐτὸν εἰς	τιμὴν	τοῦ Μυρτίλου, φθάσας ὁ Μυρτίλος
[13, 25]	Σόλων διὰ τὴν τῶν νέων	ἀκμὴν	ἔστηκεν ἐπὶ οἰκημάτων γύναια πριάμενος,
[13, 22]	ἀναλίσκων ἐφ' ἑκάστῳ τῆς θύρας	ἀπεκλειόμην.	Καὶ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δ'
[13, 72]	εὐκτίνου Λέσβου) τὴν μὲν ἐμὴν	κόμην	(λευκὴ γάρ) καταμέμφεται, πρὸς δ'
[13, 83]	τοῦ Σικυωνίου υἱῷ ἀποκερουμένῳ τὴν	κόμην,	ὄντι καλῷ συγγενόμενον τὰ Συβαριτῶν
[13, 43]	αἰτεῖς, ὅτε τἀς ὗς ἐπὶ	νομὴν	καιρός ἐστιν ἐξάγειν; ~Καὶ Γναθαινίου
[13, 95]	πράττειν ~Καὶ μετά ταῦτα πάλιν	καταδρομὴν	αὐτοῦ ποιησάμενος, ὡς δανεισάμενος οὔτε
[13, 66]	ἀπολλύμενον. Καὶ ἡ Βακχὶς τὴν	ὁρμὴν	κατιδοῦσα τοῦ νεανίσκου ἔδωκε. Πλαγγὼν
[13, 37]	τῶν Υπομνημάτων, πλείστας ἔσχεν ἐρωμένας,	Διδύμην	μὲν μίαν τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν
[13, 71]	ἱστορίης Ασκραίων ἐσικέσθαι ἐρῶνθ' Ελικωνίδα	κώμην	ἔνθεν ὅ γ' Ηοίην μνώμενος
[13, 86]	τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ τὴν	γνώμην	ἀγριώτεροι ἔτι τε ἀνημερώτεροι. Καίτοι
[13, 58]	περὶ τὰς ὁμιλίας ἐσφάλλετο τὴν	γνώμην,	εἴ τις θέωροίη τὰ πραχθέντα
[13, 7]	ἐκείνην μέλι οἳ μέν γε	συγγνώμην	ἔχουσ' ἀδικούμενοι, αὗται δ' ἀδικοῦσαι
[13, 45]	ὁ βασιλεὺς λέγει· Εἰς τὴν	λεκάνην	μὲν οὖν· δοκεῖς γάρ μοι
[13, 19]	λεπτῶν, ἀσίτων, σκυτίνων, κατὰ τὸν	Αντιφάνην.	~Επαινῶ δὲ καὶ αὐτὸς τὸ
[13, 4]	δἐ Ελένην ἁρπάσας ἑξῆς καὶ	Αριάδνην	ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν ἐν τῇ
[13, 4]	γάμων ἐξ ἁρπαγῆς μὲν Ελένην,	Αριάδνην,	Ιππολύτην καὶ τὰς Κερκύονος καὶ
[13, 4]	δι' ἣν καὶ τοὺς πρὸς	Αριάδνην	ὅρκους παρέβη, ὥς φησι Κέκρωψ.
[13, 4]	νομίμων γάμων ἐξ ἁρπαγῆς μὲν	Ελένην,	Αριάδνην, Ιππολύτην καὶ τὰς Κερκύονος
[13, 4]	μεθ' ἣν Μήδειαν. Θησεὺς δἐ	Ελένην	ἁρπάσας ἑξῆς καὶ Αριάδνην ἥρπασεν.
[13, 10]	γυναῖκας ἐγένοντο. Ο Ιλιακὸς δι'	Ελένην,	ὁ λοιμὸς διὰ Χρυσηίδα, Αχιλλέως
[13, 3]	Σπαρτιάτης αἰδεῖσθαι γαμετὴν οὖσαν τὴν	Ελένην,	ὑπερ ἧς καὶ τὴν στρατείαν
[13, 49]	τριῶν. ~Καλλίστιον δὲ τήν έπικληθεῖσαν	Πτωχελένην	μαστιγίας έμισθώσατο. Θέρους δὲ ὄντος
[13, 69]	διαβάλλει ὡς πολλὰ τοῦ Χαράξου	νοσφισαμένην.	Ηρόδοτος δ' αὐτήν Ροδῶπιν καλεῖ,
[13, 56]	Προκλέους θυγατἑρα Μέλισσαν ἰδόντα Πελοποννησιακῶς	ἠσθημένην	(ἀναμπέχονος γὰρ καὶ μονοχίτων ἦν
[13, 58]	οὐδέπω τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν	προειρημένην	Μυρρίνην εἰς τὴν οἰκίαν εἰσήγαγεν.
[13, 51]	τὴν πόρνην, πανηγύρεως ένδοξοτάτης ὀνόματι	κεχρημένην·	ἐκεκώλυτο γὰρ τὰ τοιαῦτα τίθεσθαι
[13, 38]	Αθηναίου, κατασκευάσαι δὲ Σικυωνίοις τὴν	προκειμένην	στοάν. Ηρα δὲ καὶ Λεαίνης
[13, 71]	ἄλλοτε δ' αὐτὴν οἰνηρῇ δείρῃ	κεκλιμένην	πατρίδα, Λέσβον ἐς εὕοινον τὸ
[13, 51]	γὰρ εὑρίσκομεν παρ' οὐδενὶ Ἄνθειαν	άναγεγραμμένην	ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Αντείας καὶ
[13, 31]	δὲ καὶ ἑορτήν τιν' Εταιρίδεια	ἀγομένην	ἐν Μαγνησίᾳ οὐ διὰ τὰς
[13, 12]	τῷ Ερωτι τὴν διὰ τοῦτον	ἀγομένην	ἕορτην Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι' ὃν
[13, 64]	Λοαδίκης οὐδ' ἀποκρίσεως αὐτὴν ἀξιῶσαι	ἀπαγομένην	τε ἐπὶ τὸ κρημνὸν εἰπεῖν
[13, 16]	περὶ τοῦ κάλλους τοῦ Πέλοπος	διαλεγομένην	ποιήσας τὴν Ιπποδάμειάν φησι· Τοιάνδ'
[13, 60]	μὲν παρὰ τοῖς ῥήτορσί φησιν	ὀνομαζομένην	Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν
[13, 64]	τὴν Λεοντίου τῆς Επικουρείου θυγατέρα	ἑταιριζομένην	καὶ αὐτὴν Σώφρων ὁ ἐπὶ
[13, 31]	ὧν μίαν κατακοιμηθέντας αὐτοὺς ἰδοῦσαν	ἀνελομένην	τὰς κλεῖς καὶ τὸ τεῖχος
[13, 71]	τὴν ὁ μελιχρὸς ἐφωμίλησεν Ανακρέων	στελλομένην	πολλαῖς ἄμμιγα Λεσβιάσι φοίτα δ'
[13, 67]	ὀλίγης δαπάνης κοινὴν τοῖς βουλομένοις	γιγνομένην,	ταύτης ἐτόλμησεν ὁ φίλος εἶναι
[13, 37]	Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην καὶ> καλλίστην	γενομένην	εἶχε συστρατευομένην; ἣν Ζηνοφάνης φησὶ
[13, 54]	ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον	γενομένην;	ἣ δὲ οὐδ' ὅτε φιλοσοφεῖν
[13, 53]	ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον	γενομένην;	ἣ δὲ οὐδ' ὅτε φιλοσοφεῖν
[13, 10]	τῆς Αἰγυπτίων βασιλείας διὰ τὴν	γενομένην	ἧτταν πρὸς Κυρηναίους καὶ ἀνῄρητο
[13, 69]	ἥν ἡ καλὴ Σαπφὼ ἐρωμένην	γενομένην	Χαράξου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς κατ'
[13, 64]	ᾔσθετο τὀν ἐπηρτημένον αὐτῇ κίνδυνον,	ἀνακρινομένην	ὑπο τῆς Λοαδίκης οὐδ' ἀποκρίσεως
[13, 55]	καὶ δυσζηλίαν {ταῖς} ξυλίναις χελώναις	τυπτομένην	ἐν Αφροδίτης ἱερῷ. Διὸ καὶ
[13, 59]	καὶ ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς τὴν	Αναδυομένην	Αφροδίτην ἀπεγράψατο. Καὶ Πραξιτέλης δὲ
[13, 50]	προσκυνεῖσθαι ὑπὸ τοῦ πλῆθους βασίλισσαν	προσαγορευομένην·	Ἀπειρῆσθαι τε πᾶσι μὴ στεφανοῦν
[13, 68]	τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην καὶ βασίλισσαν	προσαγορευομένην	καὶ ταῖς ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην,
[13, 51]	θαυμάζειν πῶς περιεῖδον ΑΘηναῖοι οὕτως	προσαγορευομένην	τὴν πόρνην, πανηγύρεως ένδοξοτάτης ὀνόματι
[13, 37]	σοφωτάτην καὶ> καλλίστην γενομένην εἶχε	συστρατευομένην;	ἣν Ζηνοφάνης φησὶ πρότερον Μιλτὼ
[13, 42]	τρόπον γυναικός. Υπο δ' Αντήνορος	μοιχευομένην	αἰσθόμενος αὐτὴν ὕστερον σφόδρ' ἠγανάκτησ'
[13, 36]	δεῖπνον εἰσελθοῦσαν τὴν παῖδα φιάλην	κεκερασμένην	ᾦ βούλοιτο δοῦναι τῶν παρόντων
[13, 10]	προελθεῖν, τὴν δ' Εὐρυδίκην Μακεδονικῶς	καθωπλισμένην,	ἀσκηθεῖσαν τὰ πολεμικὰ παρὰ Κύννῃ
[13, 37]	ἣν Ζηνοφάνης φησὶ πρότερον Μιλτὼ	καλουμένην	Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ
[13, 67]	ἀπ' Ελευσῖνος τὴν ἱερὰν ὁδὀν	καλουμένην.	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα οὗ ἂν
[13, 70]	τὴν ἐπικληθεῖσαν Λήμην ἑταίραν, τὴν	καλουμένην	Παρόραμα διὰ τὸ καὶ δυὸ
[13, 68]	καὶ ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ	προσκυνουμένην	καὶ βασίλισσαν προσαγορευομένην καὶ ταῖς
[13, 59]	βλεπόμενον τὸν κατηγορούμενον ἢ τὴν	κατηγορουμένην	κρίνεσθαι. Ἦν δὲ ὄντως μᾶλλον
[13, 42]	πληγὴν> τί δύναταί ποτ' ἤθελον.	Αἰτουμένην	λέγουσι τὴν πυγήν ποτε ὑπὸ
[13, 3]	τῆς Ιλιάδος Ομηρος ἐποίησε Μενελάῳ	συγκοιμωμένην	παλλακίδα, πᾶσι δοὺς γυναῖκας. Κοιμῶνται
[13, 68]	προσαγορευομένην καὶ ταῖς ἄλλαις δωρεαῖς	τιμωμένην,	αἷς πρέπον ἦν τὴν σὴν
[13, 40]	τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν Δημώ φησιν	ἐρωμένην	γενέσθαι τοῦ Δημητρίου· ᾗ ἐπιμανῆναι
[13, 69]	τε, ἥν ἡ καλὴ Σαπφὼ	ἐρωμένην	γενομένην Χαράξου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς
[13, 62]	τὴν Μετάνειραν τοῦ Λυσίου φησὶν	ἐρωμένην	εἶναι. Ηττητο δἐ καὶ ὁ
[13, 62]	τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν	ἐρωμένην	καὶ καλὴν, ὡς Λυσίας ἱστορεῖ
[13, 31]	οὐ μόνον περὶ ζῶσαν τὴν	ἐρωμὲνην	περιβόητος γέγονεν, ἐγχειρίσας αὑτόν τε
[13, 54]	ὁ Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν	ἐρωμένην	τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην;
[13, 53]	ὁ Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν	ἐρωμένην	τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην;
[13, 66]	τις Κολοφώνιος νεανίσκος, Βακχίδα ἔχων	ἐρωμένην	τὴν Σαμίαν. Λόγους οὖν προσενέγκαντος
[13, 62]	βιαίων, εἰ γνήσιος ὁ λόγος,	ἐρωμένην	φησὶ γενέσθαι Φιλωνίδου γράφων ὧδε
[13, 36]	γυναῖκα καὶ στυνῴκει μεταθέμενος τοὔνομα	Αριστοξένην.	Καὶ ἔστι γένος ἐν Μασσιλίᾳ
[13, 59]	Ερωτος βάσει τῇ ὑπὸ τὴν	σκηνὴν	τοῦ θεάτρου ἐπέγραψε Πραξιτέλης ὃν
[13, 19]	καὶ ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν	ὑπήνην	καὶ τὸν ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας
[13, 64]	υἱὸς ὢν τοῦ Φιλαδέλφου βασιλέως	Εἰρήνην	εἶχε τὴν ἑταίραν, ἥτις ὑπὸ
[13, 37]	Λεοντίσκον καὶ Λάγον, θυγατέρα δὲ	Εἰρήνην,	ἣν ἔγεμεν Εὔνοστος ὁ Σόλων
[13, 84]	ῇ τε γὰρ περὶ τὴν	Πειρήνην	χαλκῇ βοὶ βοῦς ἐπανέβη· καὶ
[13, 7]	τῶν γὰρ ἀνδρῶν ἐστι πρὸς	ἐκείνην	μέλι οἳ μέν γε συγγνώμην
[13, 6]	ὥσπερ Οἰδίπους> οὐδ' ἰδειν δόξας	ἐκείνην,	σῴζεται δ' ἄκων μόνος. Οἱ
[13, 45]	τε φορτιούμενος μέλι. Λέγεται δ'	ἐκείνην	τὴν γυναῖκ' ἐσχηκέναι πυγὴν πάνυ
[13, 55]	τῷ Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν	λιθίνην	καὶ έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ ποθ'
[13, 48]	δ' αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πλησίον	κλινην	Πρόσεχε, φησί, μὴ ἀνατραπῇς. Τοῦτο
[13, 36]	τὸν Εὔξενον παρακέκληκεν ἐπὶ τὴν	θοίνην.	Ο δὲ γάμος ἐγίγνετο τόνδε
[13, 67]	γὰρ πάντες ᾔδεσαν ὀλίγης δαπάνης	κοινὴν	τοῖς βουλομένοις γιγνομένην, ταύτης ἐτόλμησεν
[13, 49]	Φρύνη συνδειπνοῦσά ποτε γράσωνι ἄρασα	φορίνην	Λαβέ, εἶπε, καὶ, ταῦτα τράγε.
[13, 64]	αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι.	~Μυρρίνην	δὲ τὴν Σαμίαν ἑταίραν Δημήτριος
[13, 58]	τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν προειρημένην	Μυρρίνην	εἰς τὴν οἰκίαν εἰσήγαγεν. ~Ἦν
[13, 58]	οἰκίας τὸν ὑἱὸν ἀποβαλὼν Γλαύκιππον	Μυρρίνην	τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε, καὶ
[13, 94]	λέγοντος καὶ ἅμα οἰόμενος τοῦτον	{Αἰσχίνην}	Σωκράτους γεγονότα μαθητὴν καὶ περὶ
[13, 94]	ποτ' ᾠήθην, ὦ> ἄνδρες δικασταί,	Αἰσχίνην	τολμῆσαι οὕτως αἰσχρὰν δίκην δικάσασθαι,
[13, 93]	ἀφιλοσοφώτερον. Τίς γὰρ ἤλπισεν ἂν>	Αἰσχίνην	τὸν Σωκρατικὸν τοιοῦτον γεγενῆσθαι τοὺς
[13, 94]	τῷ ἐπιγραφομένῳ λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς	Αἰσχίνην	τὸν Σωκρατικὸν χρέως» ἀπομνημονεύσω δ'
[13, 59]	οὐδὲ ῥᾳδίως ἦν αὐτὴν ἰδεῖν	γυμνήν·	ἐχέσαρκον γὰρ χιτώνιον ἠμπείχετο καὶ
[13, 24]	σοι μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν	ἡδονήν.	Καὶ ἐν Ναννίῳ, εἰ> Εὐβούλου
[13, 24]	κόρας, μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν	ἡδονήν,	καὶ μὴ λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην
[13, 25]	ὑπὸ Μεγαρέων ἀνερρίπισεν τὸ δεινόν·	πόρνην	δὲ Σιμαίθαν ἰόντες Μεγαράδε νεανίαι
[13, 68]	μή τις στεφανώσειε καὶ τὴν	πόρνην.	Εστησέν τε εἰκόνα χαλκῆν τῆς
[13, 51]	περιεῖδον ΑΘηναῖοι οὕτως προσαγορευομένην τὴν	πόρνην,	πανηγύρεως ένδοξοτάτης ὀνόματι κεχρημένην· ἐκεκώλυτο
[13, 61]	νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ	εὐνήν,	ἣ δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν,
[13, 45]	Ιππη, πάνυ χόρτον, φησί, καταβεβρωκέναι.	Φρύνην	ἐπείρα Μοίριχος τὴν Θεσπικήν· κἄπειτεν
[13, 54]	ἑταιροῦσα, πᾶσι δὲ τοῖς Ἐπικουρείοις	συνῆν	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ
[13, 53]	ἑταιροῦσα, πᾶσι δὲ τοῖς Ἐπικουρείοις	συνῆν	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ
[13, 61]	δὲ γηραιῷ ὄντι τῷ Σοφοκλεῖ	συνῆν	ἡ Αρχίππη, ὁ πρότερος αὐτῆς
[13, 4]	μίαν. Παραδοὺς δ' ἀμφοτέρας φίλοις	συνῆν	πολλαῖς χωρὶς γάμων. Επειτα τὴν
[13, 56]	τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε Νικόμαχον καὶ	συνῆν	ταύτῃ μέχρι θανάτου, ὥς φησιν
[13, 56]	καὶ τῇ τοῦ υἱοῦ γυναικὶ	συνῆν,	ὡς Στησίμρροτος ὁ Θάσιος ἱστορεῖ,
[13, 86]	παρεισδυῇ τὸ οἰνάριον, τὴν πᾶσαν	ἀσχημοσύνην	ἐπιδείκνυνται ὃ καὶ πρώην ἐγένετο
[13, 46]	Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα καὶ	Εὐφροσύνην·	αὕτη δὲ ἦν γναφέως θυγάθηρ.
[13, 71]	Ατθὶς δ' οἷα μέλισσα πολυπρήωνα	Κολώνην	λείπουσ' ἐν τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις
[13, 52]	Κόλακι τάσδε καταλέγει έταίρας· Χρυσίδα,	Κορώνην,	Αντίκυραν, Ισχάδα, καὶ Ναννάριον ἔσχηκας
[13, 71]	ὑπέμεινε κυνός, ἐν πυρὶ μὲν	φωνὴν	τεθοωμένου, ἐν πυρὶ δ' ὄμμα,
[13, 71]	θῆκαν ὑπὸ πλατάνῳ Βιττίδα μολπάζοντα	θοήν,	περὶ πάντα Φιλητᾶν ῥήματα καὶ
[13, 71]	καὶ ἀπειθέα χῶρον. Ενθα Χάρων	ἀκοὴν	ἕλκεται εἰς ἄκατον ψυχὰς οἰχομένων,
[13, 44]	δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον εἶναι τὸν	σατράπην	ἀπεδέξατο, εἶπεν δέ· δὸς ὅσον
[13, 16]	ἐν ὄψει λύγγα θηρατηρίαν ἔρωτος,	ἀστραπήν	τιν' ὀμμάτων ἔχει· ᾗ θάλπεται
[13, 71]	μὲν φίλος υἱὸς ἀνήγαγεν Οἰάγροιο	Αγριόπην	Θρῇσσαν στειλάμενος κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν
[13, 71]	Ενθεν ἀοιδιάων μεγάλους ἀνέπεισεν ἄνακτας	Αγριόπην	μαλακοῦ πνεῦμα λαβεῖν βιότου. Οὐ
[13, 71]	ἀγέραστον ἔθηκεν Μουσαῖος Χαρίτων ἤρανος	Αντιόπην	ἥ τε πολὺν μὺστῃσιν Ελευσῖνος
[13, 52]	Ἔπειτα τῆς αὐτῆς ὁδοῦ πρὸς	Αερόπην	ἐλθοῦσα πέμψαι στρώματα αὐτὴν κέλευε,
[13, 4]	μητέρα. Ησίοδος δέ φησι καὶ	Ιππην	καὶ Αἴγλην, δι' ἣν καὶ
[13, 45]	ἡ Κορώνης, ἕτερ' ἐκείνη μέμφεται.	Ιππην	λέγουσι τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν
[13, 2]	περιτιθέντας Σωκράτει δύο γαμετὰς γυναῖκας,	Ξανθίππην	καὶ τὴν Αριστείδου Μυρτώ, οὐ
[13, 61]	τοῦ βίου, ὥς φησιν Ηγήσανδρος,	Αρχίππην	ἠγάπησεν τὴν ἑταίραν καὶ τοῦ
[13, 62]	συκάζουσαν εὐναίαν ἔτι, τόν τ'	αὐλοτρύπην	αὐτόν Καὶ Λυσίας δ' ἐν
[13, 71]	ἀνήγαγεν Οἰάγροιο Αγριόπην Θρῇσσαν στειλάμενος	κιθάρην	Αιδόθεν ἔπλευσεν δὲ κακὸν καὶ
[13, 21]	πως λάχανόν τι τρώγων Ωκιμον	διεφθάρην·	κἀνταῦθα κατελήρησα τὴν ἐξωμίδα. Καλός
[13, 88]	Μινύαις· Πολλὴν ὀπώραν Κύπριδος εἰσορᾶν	παρῆν,	ἄκραισι περκάζουσαν οἰνάνθαις χρόνου. ~Επὶ
[13, 43]	δ' ὑπ' αὐτῆς ἐκτενῶς ἀγαπώμενος)	παρῆν	ἔχων δύο Χῖα, Θάσια τέτταρα,
[13, 35]	κατὰ τὸν ὕπνον ἰδοῦσα τὸν	Ζαριάδρην	ἐρασθείη, τὸ δ' αὐτὸ τοῦτο
[13, 35]	πάντας ἀπῄει δακρύουσα, ποθοῦσα τὸν	Ζαριάδρην	ἰδεῖν· ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ ὅτι
[13, 43]	τινος ξένου πέμψαντος αὐτῃ χιόνα	σαπέδρην	θ' ἕνα, αἰσχυνομένη τὰ δῶρα
[13, 71]	ποταμοῦ δαρδάνη δὲ θανοῦσαν ὑπὸ	ξηρὴν	θέτο γαῖαν κλαίων, αἰάζων δ'
[13, 56]	Αρχεάνασσαν ἔχω τὴν ἐκ Κολοφῶνος	ἑταίρην,	ἧς καὶ ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸς
[13, 6]	σκάφει. Η Θεανὼ δ' οὐχὶ	Σειρήν	ἐστιν ἀποτετιλμένη Βλέμμα καὶ φωνὴ
[13, 71]	κλαίων, αἰάζων δ' ἦλθεν ἀποπρολιπὼν	ἄκρην	ἐς Κολοφῶνα γόων δ' ἐνεπλήσατο
[13, 71]	μὲν Σάμιον μανίη κατέδησε Θεανοῦς	Πυθαγόρην,	ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον, καὶ
[13, 85]	δ' αὐτὸ ἐποίει καὶ ὁ	ἄρρην	ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς δὲ, ὦ
[13, 76]	ἦν αὐτοῦ ἐρώμενος, τί φησιν	Χρῆν	μὲν κατὰ καιρὸν ἐρώτων δρέπεσθαι,
[13, 7]	ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν δ' ἄρχειν	ἐχρῆν	ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν
[13, 7]	καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν οὐκ	ἐχρῆν	ἄρχουσιν, ὧν δ' ἄρχειν ἐχρῆν
[13, 76]	τὸν αὐτὸν τοῦτον φιλόσοφον Ἡνίκ'	ἐχρῆν	δύνειν, νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς
[13, 94]	Κᾆτα μυροπωλεῖν τί παθόντ' ἄνδρ'	ἐχρῆν	καθήμενον ὑψηλῶς ὑπὸ σκιαδείῳ, κατεσκευασμένον
[13, 68]	τιμωμένην, αἷς πρέπον ἦν τὴν	σὴν	μητέρα καὶ τὴν σοὶ συνοικοῦσαν.
[13, 85]	ἱστορεῖ Φύλαρχος διὰ τῆς εἰκοστῆς	ὅσην	ἐλέφας τὸ ζῷον φιλοστοργίαν ἔσχεν
[13, 39]	καὶ εἴσει παρὰ τἄλλα διαφόραν	ὅσην	ἔχει. Κείνη δὲ γελάσασ' Αλλὰ
[13, 13]	Εστὶν γὰρ οὔτε θῆλυς οὔτ'	ἄρσην,	πάλιν οὔτε θέος οὔτ' ἄνθρωπος,
[13, 18]	τὸν πρῶτον περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει	Κόρσην.	Διὸ καὶ Αλεξις ἔφη που·
[13, 10]	Αμάσιδος· ἐξ ἧς γεννηθῆναι τὸν	Καμβύσην,	ὃν ἐκδικοῦντα τῇ μητρὶ ἐπ'
[13, 89]	Λακεδαιμόνιο καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς	Χρύσην,	ὅτε καὶ τὸν Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν
[13, 73]	τε καὶ τήν Αφροδίτην τὴν	χρυσῆν,	τὰ Εὐριπίδου ἐπὶ νοῦν λαμβάνων
[13, 35]	οὖν καὶ θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα	χρυσῆν	φιάλην καὶ πληρώσασα δὸς ᾧ
[13, 83]	παραγεγονέναι, ὡς τάχιστα ὤφθη εἰς	τὴν	ἀγορὰν ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν γενομένων τῶν
[13, 43]	τελέως ἦν ὁμολογουμένη σοφός, εἰς	τὴν	ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι καὶ
[13, 89]	ἀπέκτειναν δὲ αὐτὴν Λακεδαιμόνιο καὶ	τὴν	ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε καὶ
[13, 67]	δὲ πάθοι τις ἂν ἐπὶ	τὴν	Αθηναίων πόλιν ἀφικνούμενος κατὰ τὴν
[13, 41]	ἐκ μέσης τῆς Ελλάδος, μὴ	τὴν	Αθηναίων τι κωλῦσαι πόλιν, ὑφ'
[13, 13]	δαίμονος. Καὶ ταῦτ' ἐγώ, μὰ	τὴν	Αθηνᾶν καὶ θεούς, οὐκ οἶδ'
[13, 43]	παράδοξον καταπλαγεὶς ὁ Δίφιλος Νὴ	τὴν	Αθηνᾶν καὶ θεοὺς, ψυχρόν γ'
[13, 4]	νοίμίμως δ' αὐτὸν γῆμαι Μελίβοιαν	τὴν	Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος δέ φησι
[13, 45]	Ο τοῦ Σοφοκλέους Δημοφῶν ἐρώμενος	τὴν	Αἶγα Νικὼ πρεσβυτέραν οὖσαν ποτὲ
[13, 45]	βινητιάσω, καὶ τοσοῦτον λήψομαι. Νικὼ	τὴν	Αἶγα, Πύθωνός τινος αὐτήν ποτ'
[13, 16]	ἢ τοὺς ὀφθαλμούς, ἐν οἷς	τὴν	αἰδῶ κατοικεῖν. Σοφοκλῆς δέ που
[13, 83]	Καὶ τῶν ἀνθρώπων ὕστερον ἀναζητούντων	τὴν	αἰτίαν εὑρέθη διὰ τὸν τοῦ
[13, 49]	καθ' ὑπόκρισιν έσκυθρώπαων. Ἐπερωτήσαντος δὲ	τὴν	αἰτίαν Ὀργίζομαί σοι, εἶπεν, ὅτι
[13, 82]	προσθεῖναι, τὸν δὲ Σοφοκλέα διὰ	τὴν	ἀκολασίαν καταφρονηθῆναι. Καὶ ὁ Σοφοκλῆς
[13, 37]	αὐτῳ εἰκόνας πολλὰς ἀνακεῖσθαι κατὰ	τὴν	Αλεξάνδρειαν μονοχίτωνας καὶ ῥυτὸν ἐχούσας
[13, 25]	πόλιν νεωτέτων τούτους τ' ἔχοντας	τὴν	ἀναγκαίαν φύσιν ἁμαρτάνοντάς τ' εἰς
[13, 59]	θαλάττῃ· καὶ ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς	τὴν	Αναδυομένην Αφροδίτην ἀπεγράψατο. Καὶ Πραξιτέλης
[13, 56]	καὶ ἐξιόντα ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι	τὴν	ἄνθρωπον, καὶ φευγούσης ποτὲ αὐτῆς
[13, 35]	τὸν Ομάστην καὶ φιλοτιμουμένου γῆμαι	τὴν	ἄνθρωπον, οὐ συνετίθετο ὁ Ομάρτης
[13, 64]	ποιηθὲν ὑπὸ τῆς Δανάης κατεκρήμνισεν	τὴν	ἄνθρωπον, οὐδὲν τῶν προγεγενημένων φιλανθρώπων
[13, 67]	τὴν Αθηναίων πόλιν ἀφικνούμενος κατὰ	τὴν	ἀπ' Ελευσῖνος τὴν ἱερὰν ὁδὀν
[13, 83]	χαλκῆς, ἥν ἔστησαν Μεταποντῖνοι κατὰ	τὴν	Αριστέα τοῦ Προκονησίου ἐπιδημίαν, ὅτ'
[13, 2]	δύο γαμετὰς γυναῖκας, Ξανθίππην καὶ	τὴν	Αριστείδου Μυρτώ, οὐ τοῦ δικαίου
[13, 87]	Τῆς δ' αὖ χορεία λαγόνα	τὴν	ἀριστερὰν ἔλυσε γυμνὴ δ' αἰθέρος
[13, 67]	ἐν τῇ πρὸς Αλέξανδρον Επιστολῇ	τὴν	Αρπάλου διαβάλλων ἀκολασίαν φησίν Ἐπίσκεψαι
[13, 10]	τιμὴν ἀλλὰ παλλακίδος ἔπεμψε δὲ	τὴν	Αρπίου θυγατέρα Νειτῆτιν. Ο δὲ
[13, 43]	τῆς Δεξιθέας τῇ μητρί, Νὴ	τὴν	Αρτεμιν, εἰ, φησίν, ᾔδει, ἡ
[13, 31]	γέγονεν, ἐγχειρίσας αὑτόν τε καὶ	τὴν	ἀρχὴν ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ καὶ
[13, 33]	τὴν θυσίαν ᾀσθέν, ἐν ᾧ	τὴν	ἀρχὴν εὐθέως πεποίηται πρὸς τὰς
[13, 35]	ἡ Οδάτις καλλίστη τῶν κατὰ	τὴν	Ασίαν γυναικῶν, καὶ ὁ Ζαριάδρης
[13, 35]	ὁ ἔρως οὗτος παρὰ τοῖς	τὴν	Ασίαν οἰκοῦσι βαρβάροις καὶ περισσῶς
[13, 42]	οὐ γὰρ σὺ φεύγων ἀπέβαλες	τὴν	ἀσπίδα, μὰ τὴν Αφροδίτην, ἀλλ'
[13, 83]	θαυμαστῶς αὐτὸν κινδυνεύειν, ἀνακεῖσθαί τε	τὴν	ἀσπίδα ταύτην ἐν Δελφοῖς ἐν
[13, 78]	μεικάριον ὢν> εὔμορφον, Επιμενίδου καθαίροντος	τὴν	Αττικὴν ἀνθρωπείῳ αἵματι διά τινα
[13, 37]	οὐ Θαίδα εἶχε μεθ' ἑαυτοῦ	τὴν	Αττικὴν ἑταίραν; περὶ ἧς φησι
[13, 45]	ποτε Θαλλόν· παρεγενήθη γὰρ εἰς	τὴν	Αττικὴν ὠνησόμενος χελιδονείους ἰσχάδας Υμήττιόν
[13, 35]	στολὴν Σκυθικήν. Καὶ παρελθὼν εἰς	τὴν	αὐλὴν καὶ ἰδὼν τὴν Οδάτιν
[13, 43]	δοκῶν καὶ διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς	τὴν	αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις τὸν
[13, 19]	καὶ ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι	τὴν	αὐτάρκειαν καὶ τὴν εὐτέλειαν εὑρίσκεσθε
[13, 50]	Νικοστρατίδα φησὶν Αφύην κληθῆναι διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Ὁ δ' αὐτὸς
[13, 46]	τοῖς Βίοις, ὑποτυχοῦσα ἡ Γλυκέρα	Τὴν	αὐτήν, ἐφη, ἔχομεν αἰτίαν, ὦ
[13, 86]	εἰσαγαγεῖν πρὸς αὐτὀν διὰ τὸ	τὴν	αὐτὴν οἰκεῖν οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε
[13, 32]	τῆς καλῆς Κορίνθου, ἐπειδή μοι	τὴν	αὐτόθι σοφιστείαν ὠνείδισας. Νόμιμόν ἐστιν
[13, 74]	ἁμάρτημα προσόν, ὅτι οὐκ ἐτίμα	τὴν	Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου·
[13, 42]	φεύγων ἀπέβαλες τὴν ἀσπίδα, μὰ	τὴν	Αφροδίτην, ἀλλ' ὁ σοὶ χρήσας
[13, 73]	ἐν ταῖς Δαναίσιν αὐτὴν παράγει	τὴν	Αφροδίτην λέγουσαν Ερᾷ μὲν ἁγνὸς
[13, 73]	Εὐριπίδου ἐπὶ νοῦν λαμβάνων λέγω	Τὴν	Αφροδίτην οὐχ ὁρᾷς ὅση θεὸς
[13, 28]	περὶ Θεῶν οὕτως. Εταίραν δὲ	τὴν	Αφροδίτην τὴν τοὺς ἑταίρους καὶ
[13, 73]	τὸν Ερωτα, προσέτι τε καὶ	τήν	Αφροδίτην τὴν χρυσῆν, τὰ Εὐριπίδου
[13, 61]	Θεωρίδος τῆς ἑταίρας. Ικετεύων οὖν	τὴν	Αφροδίτην φησίν· Κλῦθί μευ εὐχομένου,
[13, 66]	Ο δὲ σφοδρῶς ἐρῶν ἠξίωσε	τὴν	Βακχίδα μὴ περιιδεῖν αὐτον ἀπολλύμενον.
[13, 37]	ἐκράτει, ἡ καὶ πᾶσαν ἀνατρέψασα	τὴν	βασιλείαν; Εὔμαχος δὲ ὁ Νεαπολίτης
[13, 3]	ἔτι δὲ καὶ διὰ τὸ	τὴν	βασιλίδα, ὥς φησιν Δίνων ἐν
[13, 64]	τῆς φυγῆς διασωθέντος αὐτὴ μεταμφιεσαμένη	τὴν	βασιλικὴν ἐσθῆτα καὶ ῥάκια λαβοῦσα
[13, 10]	ἐκπεπτώκει τῆς Αἰγυπτίων βασιλείας διὰ	τὴν	γενομένην ἧτταν πρὸς Κυρηναίους καὶ
[13, 85]	νηχόμενος καὶ πάλιν ἀποκαθίστα εἰς	τὴν	γῆν. Φιλανθρωπότατον δὲ ἐστι καὶ
[13, 50]	Πυθιονίκης θάνατον ὁ Ἅρπαλος μετέπέμψατο	τὴν	Γλυκέραν Αθήνηθεν· ἣν καὶ έλθοῦσαν
[13, 27]	ἔα ἐπαρίστερ' ἐν τῷ στόματι	τὴν	γλῶσσαν φορεῖς κατὰ τὴν Εφίππου
[13, 43]	γ' αἰεὶ δραμάτων ἐμβάλλομεν. Πρὸς	τὴν	Γνάθαιναν Δίφιλος κληθείς ποτε ἐπὶ
[13, 46]	Διφίλου ὑπονίψαι τοὺς πόδας αὐτοῦ	τὴν	Γνάθαιναν, ἣ δὲ τί γάρ,
[13, 46]	καὶ οὐδὲν ἧττον ἐλθεῖν πρὸς	τὴν	Γνάθαιναν. Κελεύοντος οὖν τοῦ Διφίλου
[13, 47]	αὐτῇ καὶ τοῦ παιδὸς κελεύοντος	τήν	Γνάθαιναν προαναλῶσαι Ὀλόμενε παίδων, ἔφη,
[13, 44]	ἄρρεν αὐτῷ παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν	τὴν	Γναθαίνιον λαβεῖν μίσθωμα, λιπαρῶν δὲ
[13, 44]	ὢν> ἐτῶν, Κρονίοις ἀπιοῦσαν εἶδε	τὴν	Γναθαίνιον μετὰ τῆς Γναθαίνης ἐξ
[13, 44]	ἐντρυφᾶν μαστιγίας. Ἔπειτεν εἰπεῖν φασι	τὴν	Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον,
[13, 86]	καὶ τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ	τὴν	γνώμην ἀγριώτεροι ἔτι τε ἀνημερώτεροι.
[13, 58]	δὲ περὶ τὰς ὁμιλίας ἐσφάλλετο	τὴν	γνώμην, εἴ τις θέωροίη τὰ
[13, 45]	φορτιούμενος μέλι. Λέγεται δ' ἐκείνην	τὴν	γυναῖκ' ἐσχηκέναι πυγὴν πάνυ καλήν,
[13, 95]	οὐσίαν κέκτηται Ερμαίου τοῦ μυροπώλου,	τὴν	γυναῖκα διαφθείρας ἑβδομήκοντα ἔτη γεγονυῖαν
[13, 90]	ἐπιτελέσαι καὶ νικῆσαι πρῶτον αὐτοῦ	τὴν	γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται δὲ καὶ
[13, 80]	λαβὼν τὰς Δαρείου θυγατέρας καὶ	τὴν	γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην οὖσαν οὐ
[13, 10]	μὲν βακχικώτερον μετὰ τυμπάνων προελθεῖν,	τὴν	δ' Εὐρυδίκην Μακεδονικῶς καθωπλισμένην, ἀσκηθεῖσαν
[13, 64]	προγεγενημένων φιλανθρώπων ἐπὶ νοῦν βαλομένη.	Τὴν	δὲ Δανάην φασίν, ὡς ᾔσθετο
[13, 60]	καὶ ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ,	τὴν	δὲ Θεσπικήν. Επλούτει δὲ σφόδρα
[13, 38]	ἧς ἔσχε καὶ θυγατέρα Φίλαν;	τὴν	δὲ Λάμιαν Πολέμων φήσι ἐν
[13, 62]	αὐτὸς ἐγκώμιον Ναίδος τῆς ἑταίρας.	Τὴν	δὲ Ναίδα ταύτην Λυσίας ἐν
[13, 65]	μὲν υἱός, Δημοχάρους δὲ ἀδελφιδοῦς.	Τὴν	δὲ Νέαιραν εἶχον ἡμέραν παρ'
[13, 60]	ὧν τὴν μὲν ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα,	τὴν	δὲ Σαπέρδιον. Ηρόδικος δὲ ἐν
[13, 82]	ἱμάτιον ἐπὶ τᾖ πόᾳ ὑπέστρωσεν,	τὴν	δὲ τοῦ Σοφοκλέους χλανίδα περιεβάλοντο.
[13, 43]	τὴν πυγὴν ἅπαξ αὐτῷ παρασχεῖν·	τὴν	δὲ τοῦτ' εἰπεῖν Τάλαν, ἔπειτα
[13, 72]	κατὰ Κῦρον καὶ Πολυκράτην γενόμενον,	τὴν	δἐ κατ' Αλυάττην τὸν Κροίσου
[13, 32]	τελεσθέντων περὶ ὧν ἂν ποιῶνται	τὴν	δέησιν ἀπάξειν αὐτῇ καὶ τὰς
[13, 12]	Κολοφωνιακοῖς, γυμνάσιον ἀναθέντες τῷ Ερωτι	τὴν	διὰ τοῦτον ἀγομένην ἕορτην Ελευθέρια
[13, 63]	ἀλλ' αἰδοῖ τουτ' ἐποίησεν, φεύγων	τὴν	διαβολήν. Ακόλαστος δ' ἦν ὁ
[13, 79]	τὸν λόγον ποιούμενος Μηροῖς ὑπαίθων	τὴν	Διὸς τυραννίδα. Οὐκ ἀγνοῶ δὲ
[13, 69]	Κρατῖνος διὰ τούτων Εἰς δὲ	τὴν	Δωρίχαν τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος,
[13, 45]	δὲ τῆς Υὸς καλουμένης πρὸς	τὴν	ἑαυτῆς λοιδορουμένης ποτὲ μητέρα (Κορώνη
[13, 50]	χαλκῆν αὐτῆς ἱστάναι τολμῆσαι παρὰ	τὴν	έαυτοῦ. Τὰ ὅμοια δ' εἴρηκε
[13, 56]	εἰς αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν ἔχω	τὴν	ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς καὶ
[13, 26]	ἑταίρας αὐτῇ συγκατελέγει δὶα τούτων·	Τὴν	ἐκ Κορίνθου Λαίδ' οἶσθα; (Β)
[13, 2]	τὸν βωμὸν ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα	τὴν	ἐκ τοῦ πράγματος ὕβριν φεύγοντες
[13, 3]	ὁ Σπαρτιάτης αἰδεῖσθαι γαμετὴν οὖσαν	τὴν	Ελένην, ὑπερ ἧς καὶ τὴν
[13, 3]	τῷ Αγαμέμνονι ἀποκτείνει, ἣν εἰς	τὴν	Ελλάδα ὁ κρείων ἐπηγάγετο, ἐν
[13, 32]	παρεῖναι. Καἱ ὅτε δὴ ἐπἱ	τὴν	Ελλάδα τὴν στρατείαν ἦγεν ὁ
[13, 56]	δυνάμεως κτησάμενος, οὐ συνετάραξε πᾶσαν	τὴν	Ἑλλάδα; ἦν δ' οὗτος ὁ>
[13, 89]	Ησίοδος δ' ἐν τρίτῳ Μελαμποδίας	τὴν	ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκίδα καλλιγύναικα εἶπεν.
[13, 64]	ὁ Δαμασκηνός. Πτολεμαῖός τε ὁ	τὴν	ἐν Εφέσῳ διέπων φρουρὰν υἱὸς
[13, 31]	Σάμιος ἐν δευτέρῳ Ωρων Σαμιακῶν	Τὴν	ἐν Σάμῳ Αφροδίτην, ἣν οἵ
[13, 31]	ὕψος ἄρας ὥστε περιοδεύοντος αὐτοῦ	τὴν	ἐντὸς τοῦ Τμώλου χώραν, οὗ
[13, 21]	τρώγων Ωκιμον διεφθάρην· κἀνταῦθα κατελήρησα	τὴν	ἐξωμίδα. Καλός γε ὁ τῶν
[13, 31]	Αργοναύτας Εταιρείῳ Διὶ θῦσαι καὶ	τὴν	ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ
[13, 54]	Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν ἐρωμένην	τὴν	ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην; ἣ
[13, 53]	Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν ἐρωμένην	τὴν	ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην; ἣ
[13, 59]	Θεσπιῶν. Κρινομένη δὲ ὑπὸ Εὐθίου	τὴν	ἐπὶ θανάτῳ ἀπέφυγεν Διόπερ ὀργισθεὶς
[13, 64]	Λαοδίκη διανεύει τῷ Σώφρονι, μηνύουσα	τὴν	ἐπιβουλήν. Ὃ δὲ συλλαβών καὶ
[13, 49]	τριακοσίων εἴκοσι τριῶν. ~Καλλίστιον δὲ	τήν	έπικληθεῖσαν Πτωχελένην μαστιγίας έμισθώσατο. Θέρους
[13, 70]	Στρατοκλῆς δ' ὁ ῥήτωρ εἶχε	τὴν	ἐπικληθεῖσαν Λήμην ἑταίραν, τὴν καλουμένην
[13, 84]	Αγαθοκλέα Ιστοριῶν. Κἀγὼ δὲ κατὰ	τὴν	Επικράτους Αντιλαίδα Τἀρωτίκ' ἐκμεμάθηκα ταῦθα
[13, 34]	τῆς ἑταίρας εἰκόνιον, ἧς διὰ	τὴν	ἐπιφάνειαν οἴκημά τι λέγεται καὶ
[13, 1]	ἐκτιθέμενοι τὴν ἱστορίαν τῶν Μουσῶν	τὴν	Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην ἡμῖν
[13, 70]	τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ καὶ	τὴν	Ερμησιάνακτος τοῦ Κολοφωνίου Λεόντιον ἀπὸ
[13, 31]	βασιλεὺς οὐ μόνον περὶ ζῶσαν	τὴν	ἐρωμὲνην περιβόητος γέγονεν, ἐγχειρίσας αὑτόν
[13, 62]	ἡλικίᾳ τὸν Ισοκράτη ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν	τὴν	ἑταίραν εἰς τὴν οἰκίαν, ἐξ
[13, 64]	τοῦ Φιλαδέλφου βασιλέως Εἰρήνην εἶχε	τὴν	ἑταίραν, ἥτις ὑπὸ Θρᾳκῶν ἐν
[13, 45]	ἕτερ' ἐκείνη μέμφεται. Ιππην λέγουσι	τὴν	ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν τὸν
[13, 61]	ὥς φησιν Ηγήσανδρος, Αρχίππην ἠγάπησεν	τὴν	ἑταίραν καὶ τοῦ βίου κληρονόμον
[13, 23]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ισοστάσιον	τὴν	ἑταιρικὴν παρασκευὴν καὶ τὰς δι'
[13, 24]	βλέπειν. Ἢ οὐκ οἶδας κατὰ	τὴν	Εὐβούλον Παννυχίδα τὰς φιλῳδοὺς κερμάτων
[13, 23]	ἰσχία· ὑπενέδυσ' ἐρραμέν' αὐτήν, ὥστε	τὴν	εὐπυγίαν ἀναβοᾶν τοὺς εἰσιδόντας. Κοιλίαν
[13, 19]	γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν αὐτάρκειαν καὶ	τὴν	εὐτέλειαν εὑρίσκεσθε ἐπὶ ταῖς τῆς
[13, 27]	στόματι τὴν γλῶσσαν φορεῖς κατὰ	τὴν	Εφίππου Φιλύριαν. Δοκεῖς γάρ μοι
[13, 24]	ἔξεστί σοι μικροῦ πρίασθαι κέρματος	τὴν	ἡδονήν. Καὶ ἐν Ναννίῳ, εἰ>
[13, 24]	κήπεύει κόρας, μικροῦ πρίασθαι κέρματος	τὴν	ἡδονήν, καὶ μὴ λαθραίαν Κύπριν
[13, 60]	δοκοῦσα τοὺς βίους μείζους βλάβας	τὴν	ἡλιαίαν εἷλε περὶ τοῦ σώματος
[13, 15]	τινα Αττικόν, μέγαν τινὰ κατὰ	τὴν	ἡλικίαν ἐπιδεικνύντα ὡς καλόν, ᾧ
[13, 23]	δὲ μὴ χαίρῃ γελώσα, διατελεῖ	τὴν	ἡμέραν ἔνδον, ὥσπερ τοῖς μαγείροις
[13, 26]	οἶσθα; (Β) Πῶς γὰρ οὔ;	τὴν	ἡμετέρειόν γ' (Α) ν ἐκείνῃ
[13, 50]	τάδε λέγει Ἄγων Γλυκέραν τε	τὴν	Θαλασσίδος, ζεῦγος ἔχων. Ἄδηλον εἰ
[13, 85]	πατρίδι καὶ τῆς ἐκφορᾶς παρὰ	τὴν	θάλατταν γιγνομένης κατὰ τύχην {ἐν
[13, 85]	ἄλλων ἐκ παλαίστρας παραγινόμενος ἐπὶ	τὴν	θάλατταν ἐκολύβα. Δελφὶς δὲ πρὸς
[13, 84]	Αφροδίτῃ χρώμενοι καὶ ἀσεβοῦντες εἰς	τὴν	θεόν, μὴ τὸν αὐτὸν διαφθαρῆτε
[13, 33]	οὖν τοῦ τοιούτου νομίμου περὶ	τὴν	θὲον Ξενοφῶν ὁ Κορίνθιος ἐξιὼν
[13, 45]	ἐπεὶ τέλος ἔδοξ' ἔχειν, πέμψασα	τὴν	θεραπαινίδα τὸ μισθάριον ἔχουσαν ἐκέλευ'
[13, 45]	φησί, καταβεβρωκέναι. Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος	τὴν	Θεσπικήν· κἄπειτεν αἰτήσασαν αὐτον μνᾶν
[13, 36]	παραγενόμενον τὸν Εὔξενον παρακέκληκεν ἐπὶ	τὴν	θοίνην. Ο δὲ γάμος ἐγίγνετο
[13, 5]	ἔσχεν Αλέξανδρον καὶ Κλεοπάτραν. Καὶ	τὴν	Θρᾀκην δὲ ὅτε εἷλεν, ἧκε
[13, 35]	οὐ προειπῶν ὅτῳ μέλλοι διδόναι	τὴν	θυγατέρα. Ακμαζούσης οὖν τῆς μέθης
[13, 48]	τοὺς ἐραστὰς ὡς αὐτὴν καὶ	τὴν	θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ ζῆλον τῶν
[13, 5]	τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς ἄγων Μήδαν	τὴν	θυγατέρα καὶ δῶρα πολλά. Γήμας
[13, 48]	Λύκος καὶ Ἐλεύθερος; Ἐπὶ δὲ	τὴν	θυγατέρα τῆς Γναθαίνης πτωχῶν έραστῶν
[13, 77]	παιδὸς συστᾶσαν, Θησέως ἐρασθεὶς καὶ	τὴν	θυγατέρα τούτῳ γυναῖκα ἔδωκε Φαίδραν,
[13, 44]	ὁρᾷς, Γνάθαιν' ἔφη, ὑπερηφάνως μοι	τὴν	θυγατέρα χρωμένων; Η γραῦς δ'
[13, 57]	έν Πυραύνῳ οὕτως· Ἄνοιγ᾽ ἄνοιγε	τὴν	θύραν· ἐλάνθανον πάλαι περιπατῶν ἀνδριάς,
[13, 33]	δὲ καὶ σκόλιον τὸ παρὰ	τὴν	θυσίαν ᾀσθέν, ἐν ᾧ τὴν
[13, 67]	ἀφικνούμενος κατὰ τὴν ἀπ' Ελευσῖνος	τὴν	ἱερὰν ὁδὀν καλουμένην. Καὶ γὰρ
[13, 32]	ἰδίᾳ γραψάντων τὰς τότε ποιησαμένας	τὴν	ἱκετείαν καὶ ὕστερον παρούσας συνέθηκε
[13, 32]	μεγάλων τῇ Αφροδίτῃ, συμπαραλαμβάνεσθαι πρὸς	τὴν	ἱκετείαν τὰς ἑταίρας ὡς πλείστας,
[13, 10]	Κλεοπάτρας γάμον, ὁ Ηρακλέους διὰ	τὴν	Ιόλην ἐπιγαμίαν τῆς Εὐρύτρου θυγατρός,
[13, 16]	κάλλους τοῦ Πέλοπος διαλεγομένην ποιήσας	τὴν	Ιπποδάμειάν φησι· Τοιάνδ' ἐν ὄψει
[13, 4]	Τροιζῆνος ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ δὲ	τὴν	Ιππολύτην Φαίδραν ἔσχεν. ~Φίλιππος δ'
[13, 5]	πάσαις δ' ἔγημε Κλεοπάτραν ἐρασθεὶς	τὴν	Ιπποστράτου μὲν ἀδελφήν, Αττάλου δὲ
[13, 62]	ἐν τούτοις Καὶ τὴν Λαγίσκαν	τὴν	Ισοκράτους παλλακὴν ἰδεῖν με συκάζουσαν
[13, 92]	Φύλαρχος Κατανέγνων γὰρ αὐτοῦ πᾶσαν	τὴν	Ιστορίαν. Εἰπόντος δ' ἐν τῇ
[13, 1]	ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι	τὴν	ἱστορίαν τῶν Μουσῶν τὴν Ερατὼ
[13, 70]	εἶχε τὴν ἐπικληθεῖσαν Λήμην ἑταίραν,	τὴν	καλουμένην Παρόραμα διὰ τὸ καὶ
[13, 22]	δυστυχὴς Φρύνης ἐρασθείς, ἡνίκ' ἔτι	τὴν	κάππαριν συνέλεγεν οὔπω τ' εἶχεν
[13, 3]	ἡ Κλυταιμνήστρα δὲ περιπαθὴς γενομένη	τὴν	Κασσάνδραν σὺν αὐτῷ τῷ Αγαμέμνονι
[13, 35]	Διετέλουν οὖν ἀλλήλων ἐπιτυμοῦντες διὰ	τὴν	κατὰ τὸν ὕπνον φαντασίαν. Ἦν
[13, 89]	καὶ οὐ τῷ νῷ. Καὶ	τὴν	καταγαγοῦσαν δὲ Πεισίστρατον ἐπὶ τὴν
[13, 1]	τὸν ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον, ἐντεῦθεν	τὴν	καταρχὴν ποιησόμεθα εἰ δ' ἄγε
[13, 59]	μηδὲ βλεπόμενον τὸν κατηγορούμενον ἢ	τὴν	κατηγορουμένην κρίνεσθαι. Ἦν δὲ ὄντως
[13, 5]	δ' ἐγέννησε τῷ Φιλίππῳ θυγατέρα	τὴν	κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ' ἦν
[13, 21]	ἐκείνου τοῦ ὁμωνύμου σοι ποιητοῦ	τὴν	κνήμην φορῶν, ὃς ἐν τοῖς
[13, 59]	δὲ ὁ ἀγαλματοποιὸς ἐρῶν αὐτῆς	τὴν	Κνιδίαν Αφροδίτην ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο
[13, 56]	καλὸς ἡμῶν Πλάτων οὐκ Αρχεάνασσαν	τὴν	Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα; ὡς καὶ
[13, 83]	Πυθοδώρου τοῦ Σικυωνίου υἱῷ ἀποκερουμένῳ	τὴν	κόμην, ὄντι καλῷ συγγενόμενον τὰ
[13, 49]	με λυπεῖ» ἐφη. Πρὸς Λαίδα	τὴν	Κορινθίαν ἐραστὴς ἀποσφράγισμα πέμψας ἐκέλευε
[13, 45]	καὶ ταῦτ' ἀναγράφει· Λαίδα λέγουσι	τὴν	Κορινθίαν ποτὲ Εὐριπίδην ἰδοῦσαν ἐν
[13, 90]	φησὶ γίνεσθαι παρὰ Ηλείοις, καὶ	τὴν	κρίσιν ἐπιτελεῖσθαι μετὰ σπουδῆς λαμβάνειν
[13, 43]	προσενεγχεῖν Διφῖλῳ ποτήριον. ὑπερηδέως δὲ	τὴν	κύλικ' ἐκπίων ἄφνω καὶ τὸ
[13, 81]	δ' αὐτοῦ τὸ πρόσωπον πρὸς	τὴν	κύλικα ἐγγυτέρω τὴν κύλικα τοῦ
[13, 81]	αὐτοῦ Βραδέως τοίνυν καὶ ἀπόγερε	τὴν	κύλικα. Ετι πολὺ μᾶλλον ἐρυθριάσαντος
[13, 81]	πρόσωπον πρὸς τὴν κύλικα ἐγγυτέρω	τὴν	κύλικα τοῦ ἑαυτοῦ στόματος ἤγεν,
[13, 62]	αὐτῆς Στράττις ἐν τούτοις Καὶ	τὴν	Λαγίσκαν τὴν Ισοκράτους παλλακὴν ἰδεῖν
[13, 55]	Ὑκκάρου φησὶν Σικελικοῦ φρουρίου εἶναι	τήν	Λαίδα. Στράττις δ' ἐν Μακεδόσιν
[13, 34]	παριήγετο αἰεὶ ὁ Αλκιβιάδης, Δαμασάνδραν	τὴν	Λαίδος τῆς νεωτέρας μητέρα καὶ
[13, 58]	θέωροίη τὰ πραχθέντα αὐτῷ περὶ	τὴν	Λάκωνος γυναῖκα. Ὑπερείδης δ' ὁ
[13, 39]	τῷ Δημητρίῳ εὐημερούσης, φασὶ καὶ	τὴν	Λάμιαν τὸν βασιλέ' εὐμελῶς κελητίσαι
[13, 45]	Επειτεν ὁ βασιλεὺς λέγει· Εἰς	τὴν	λεκάνην μὲν οὖν· δοκεῖς γάρ
[13, 64]	καὶ αὐτὴν κατέσφαξαν. Δανάην δὲ	τὴν	Λεοντίου τῆς Επικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην
[13, 47]	έν τρισὶν ἡμέραις καταβεβρωκέναι; Ἤτοι	τήν	λήκυθον, ἔφη, ἢ τὰ ὑποδήματα.
[13, 31]	τὸ μνῆμα καὶ πᾶσι τοῖς	τὴν	Λυδίαν οἰκοῦσιν ἄποπτον εἶναι. Δημοσθένης
[13, 89]	καὶ πεντηκοστῇ τῶν Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν	τὴν	Λυσανδρίδου μητέρα πασῶν τῶν κατὰ
[13, 41]	ταῦτα δ' ἡ Γνάθαινα πρὸς	τὴν	Μανίαν ἐλοιδορεῖτο καὶ λέγει Τί
[13, 42]	ξένος καὶ παρεπιδημήσας Αθήνησίν ποτε	τὴν	Μανίαν μετεπέμψαθ' ὅσον ᾔτησε δούς.
[13, 45]	μοι τέτταρας κοτύλας ἔπειτα εἰς	τὴν	μεγάλην. Επειτεν ὁ βασιλεὺς λέγει·
[13, 41]	γυναικός τις λόγος γένοιτο, μανίαν	τὴν	Μέλιτταν ὡς καλὴν ἔφασκον εἶναι,
[13, 10]	Ολυμπιάδος καὶ Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ	τὴν	μὲν βακχικώτερον μετὰ τυμπάνων προελθεῖν,
[13, 72]	(ἐστὶν γὰρ ἀπ' εὐκτίνου Λέσβου)	τὴν	μὲν ἐμὴν κόμην (λευκὴ γάρ)
[13, 60]	δύο ἀναγράφει Φρύνας γεγονέναι, ὧν	τὴν	μὲν ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα, τὴν δὲ
[13, 60]	Ηρόδικος δὲ ἐν ἕκτῳ Κωμῳδουμένων	τὴν	μὲν παρὰ τοῖς ῥήτορσί φησιν
[13, 62]	δ' ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας	τὴν	Μετάνειραν τοῦ Λυσίου φησὶν ἐρωμένην
[13, 70]	ποίημα Λυδήν. Παρέλιπον δὲ καὶ	τὴν	Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ καὶ τὴν
[13, 47]	ἀλλ' ἀργυρίτης. Ως δ' ὁ	τὴν	μνᾶν τῇ θυγατρὶ δοὺς αὐτῆς
[13, 5]	Αρριδαῖον ἐτέκνωσε. προσεκτήσατο δὲ καὶ	τὴν	Μολοττῶν βασιλείαν γήμας Ολυμπιάδα, ἐξ
[13, 17]	δὲ πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον	τὴν	μορφὴν καὶ καλὸν εἶναι νομιζόμενόν
[13, 89]	ἥτις καὶ τῇ θεῷ εἶκαστο	τὴν	μορφήν. Στεφανόπωλις δ' ἦν καὶ
[13, 69]	ἀδελφοῦ αὐτῆς κατ' ἐμπορίαν εἰς	τὴν	Ναύκτατιν ἀπαίροντος διὰ τῆς ποιήσεως
[13, 65]	Στέφανος ὁ ῥήτωρ· ὃς καὶ	τὴν	Νεαίρας θυγατέρας Στρυμβήλην τὴν ὕστερον
[13, 10]	ὁ Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ Αἰγυπτιακῶν	τὴν	Νειτῆτιν Κύρῳ πεμφθῆναί φασιν ὑπὸ
[13, 25]	ὅτι πρῶτος Σόλων διὰ τὴν	τῶν	νέων ἀκμὴν ἔστηκεν ἐπὶ οἰκημάτων
[13, 13]	οὔτε ῥᾀδιος ἀπαλλαγῆναι τῷ φέροντι	τὴν	νόσον, βαρὺς δὲ κομιδῇ. Πῶς
[13, 27]	μετὰ κορίσκης ἢ μετὰ χαμαιτύπης	τὴν	νὺκτα κοιμᾶσθαι. Βαβαί, ἡ στιφρότης,
[13, 71]	ἀλγύνων ἄνδρα πολυφραδίῃ. Καὶ γὰρ	τὴν	ὁ μελιχρὸς ἐφωμίλησεν Ανακρέων στελλομένην
[13, 35]	εἰς τὴν αὐλὴν καὶ ἰδὼν	τὴν	Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου
[13, 35]	Ακμαζούσης οὖν τῆς μέθης εἰσκαλέσας	τὴν	Οδάτιν ὁ πατὴρ εἰς τὸ
[13, 35]	τό ἅρμα καὶ ἔφυγεν ἔχων	τὴν	Οδάτιν. Οἱ δὲ παῖδες καὶ
[13, 67]	καὶ τὸ πόλισμα, ὄψεται παρὰ	τὴν	ὁδὸν αὐτὴν ῴκοδομήμενον μνῆμα οἷον
[13, 49]	ποιητῇ δυσημερήσαντι καὶ εἰσελθόντι εἰς	τὴν	οἰκίαν Γλυκέρα προσενέγκασα γάλα παρεκάλει
[13, 58]	ἀπηλλαγμένος τὴν προειρημένην Μυρρίνην εἰς	τὴν	οἰκίαν εἰσήγαγεν. ~Ἦν δ' ἡ
[13, 48]	έραστῶν κωμαζόντων καὶ ἀπειλούντων κατασκάφειν	τὴν	οἰκίαν· ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας καὶ>
[13, 62]	ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν τὴν ἑταίραν εἰς	τὴν	οἰκίαν, ἐξ ἧς καὶ γενέσθαι
[13, 63]	συνέχεεν. Αναλαβεῖν γοῦν καὶ εἰς	τὴν	οἰκίαν λέγεταί τινα Κνωσίωνα μειρακίσκον,
[13, 82]	Σοφοκλέους χλανίδα περιεβάλοντο. Μετ' οὖν	τὴν	ὁμιλίαν ὁ παῖς ἁρπάσας τὸ
[13, 75]	οὔσης, δυναμένης δὲ καὶ διὰ	τὴν	ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς προσελκὺσασθαι. Λέγει
[13, 70]	Αντιμάχου Λυδήν, προσέτι δὲ καὶ	τὴν	ὁμώνυμον ταύτης ἑταίραν Λυδὴν ἥν
[13, 89]	ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ Τιμῶσάν φησι	τὴν	Οξυάρτου παλλακίδα πάσας γυναῖκας ὑπερβεβληκέναι
[13, 4]	Αἰγεύς Πρώτην μὲν γὰρ ἔγημε	τὴν	Οπλητος θυγατέρα, μεθ' ἣν τῶν
[13, 66]	αὐτον ἀπολλύμενον. Καὶ ἡ Βακχὶς	τὴν	ὁρμὴν κατιδοῦσα τοῦ νεανίσκου ἔδωκε.
[13, 40]	Φιλίππου τοῦ Μακεδόνας αὐξήσαντος Φίλινναν	τὴν	ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς καὶ γεννῆσαι
[13, 95]	αὐτῷ κατέλιπεν. Αλλὰ γὰρ οὐ	τὴν	οὐσίαν κέκτηται Ερμαίου τοῦ μυροπώλου,
[13, 37]	τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην	τὴν	ὄψιν καὶ Βιλιστίχην, ἔτι δὲ
[13, 52]	ἡ δοκοῦσα τῶν πώποτε διενηνοχέναι	τὴν	ὄψιν καὶ Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα
[13, 14]	ὡραῖον φιλῶν τρόπων ἐραστής ἐστι,	τὴν	ὄψιν παρείς; ἄφρων γ' ἀληθῶς.
[13, 36]	ἔδει μετὰ τὸ δεῖπνον εἰσελθοῦσαν	τὴν	παῖδα φιάλην κεκερασμένην ᾦ βούλοιτο
[13, 86]	αὐτὴν οἰκεῖν οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε	τὴν	παιδίσκην καὶ συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ.
[13, 57]	ἢ Ἀβδηρίτου, μικρὸν ἐπισχὼν ἐπὶ	τὴν	παρὰ σοῦ τρέψομαι πεῦσιν, Φοῖνιξ
[13, 89]	δἐ καὶ Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ	τὴν	παραιβατήσασαν αὑτῷ γυναῖκα Φύην τὴν
[13, 46]	μετὰ ἑταιρῶν πλειόνων καὶ τάσδε,	τὴν	Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα καὶ
[13, 74]	εἰς ἡμᾶς μέγα. Νεανίσκῳ γὰρ	τὴν	πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι τοῦτο μόνον
[13, 86]	εἶθ' ὅταν παρεισδυῇ τὸ οἰνάριον,	τὴν	πᾶσαν ἀσχημοσύνην ἐπιδείκνυνται ὃ καὶ
[13, 45]	αὐτήν ποτ' ἀπολιπόντος, Εὔαδριν δὲ	τὴν	παχεῖαν ἀναλαβόντος, εἶπεν ὕστερον μεταπεμπομένου
[13, 84]	Κλέαρχος. ῇ τε γὰρ περὶ	τὴν	Πειρήνην χαλκῇ βοὶ βοῦς ἐπανέβη·
[13, 10]	ἐπολέμησαν, δεκαέτης ἦν, ἁρπασάντων Κιρραίων	τὴν	Πελάγοντος τοῦ Φωκέως θυγατέρα Μεγιστὼ
[13, 4]	συνῆν πολλαῖς χωρὶς γάμων. Επειτα	τὴν	Πιτθέως ἔλαβεν Αἴθραν, μεθ' ἣν
[13, 6]	σκοπεῖν ἀπ' ἀρχῆς πρῶτα μὲν	τὴν	Πλαγγόνα, ἥτις ὥσπερ ἡ Χίμαιρα
[13, 66]	τῷ περὶ Αναθημάτων, Πασιφίλαν ἐκάλεσαν	τὴν	Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ καὶ Αρχίλοχος
[13, 48]	εἰσίν. Διαπηδῶντος δ' αὐτοῦ ἐπὶ	τὴν	πλησίον κλινην Πρόσεχε, φησί, μὴ
[13, 20]	καὶ πλουσίας, ὡς ἀπέκλινεν ἐπὶ	τὴν	πλουσίαν, ζημιῶσαι τοὺς ἐφόρους αὐτον,
[13, 25]	ἐστὶν ἁρμοστόν, Σόλων) μεστὴν ὁρῶντα	τὴν	πόλιν νεωτέτων τούτους τ' ἔχοντας
[13, 85]	τῆς Ιασοῦ παῖδα. Περὶ γὰρ	τὴν	πόλιν ταύτην Διονύσιός τις ἦν
[13, 18]	πάνυ τῷ ἀνδρὶ διά τε	τὴν	πολυμαθίαν καὶ τὴν τοῦ ἤθους
[13, 58]	τὸν ὑἱὸν ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην	τὴν	πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε, καὶ ταύτην
[13, 67]	τῆς ἐξ Αἰγίνης Αθήναζε μετενεγκαμένης	τὴν	πορνείαν ὥστε γίνεσθαι μὴ μόνον
[13, 68]	εἰ μή τις στεφανώσειε καὶ	τὴν	πόρνην. Εστησέν τε εἰκόνα χαλκῆν
[13, 51]	πῶς περιεῖδον ΑΘηναῖοι οὕτως προσαγορευομένην	τὴν	πόρνην, πανηγύρεως ένδοξοτάτης ὀνόματι κεχρημένην·
[13, 44]	νυκτός. Η Γνάθαινα δ' εἰς	τὴν	πορφύραν καὶ τὰ δόρατ' ἀποβλέψασα
[13, 58]	καὶ οὐδέπω τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος	τὴν	προειρημένην Μυρρίνην εἰς τὴν οἰκίαν
[13, 38]	Κλεάνδρος Αθηναίου, κατασκευάσαι δὲ Σικυωνίοις	τὴν	προκειμένην στοάν. Ηρα δὲ καὶ
[13, 56]	Αἰγίνης Περίανδρόν φησιν ἐξ Επιδαύρου	τὴν	Προκλέους θυγατἑρα Μέλισσαν ἰδόντα Πελοποννησιακῶς
[13, 77]	καὶ μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν. Καὶ	τὴν	πρὸς Αθηναίους δ' ἔχθραν διελύσατο
[13, 3]	τὴν στρατείαν ἤθροισεν διόπερ φυλάτταται	τὴν	πρὸς ἄλλην κοινωνίαν. Ο δ'
[13, 15]	καλόν, ᾧ Δῶρος ἦν ὄνομα·	τὴν	πρὸς Δόλωνά μοι, φησί, δοκῶ
[13, 28]	ἑταίρων> ταὐτὰ δ' ὄντα γράμματα	τὴν	προσαγόρευσιν οὐ σφόδρ' εὔσχημον ποιεῖ.
[13, 2]	καὶ Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι καταλιπὼν	τὴν	προτέραν ἑτέραν ἐβουλεύετο περικαλλεστέραν ἀγαγέσθαι.
[13, 47]	Ελλησπόντου Πῶς οὖν, φησίν, εἰς	τὴν	πρώτην πόλιν οὐχ ἧκες τῶν
[13, 43]	Γναθαίνης ἀξιοῦν πρῷον γενόμενον, ὥστε	τὴν	πυγὴν ἅπαξ αὐτῷ παρασχεῖν· τὴν
[13, 43]	δὲ τοῦτ' εἰπεῖν Τάλαν, ἔπειτα	τὴν	πυγήν με νῦν αἰτεῖς, ὅτε
[13, 42]	δύναταί ποτ' ἤθελον. Αἰτουμένην λέγουσι	τὴν	πυγήν ποτε ὑπὸ τοῦ βασιλέως
[13, 67]	ἔσῃ Βανυλῶνος, ἂν οὕτω τύχῃ	τὴν	Πυθιονίκην οἶσθα καὶ τὸν Αρπαλον.
[13, 68]	ὡς ἄξουσι τὴν ψυχὴν ἄνω	τὴν	Πυθιονίκης. Παλλίδην δ' ἐνταῦθα ἐκάλεσε
[13, 68]	Αλεξις ἐν Λυκίσκῳ. ~Μετὰ δὲ	τήν	Πυθιονίκης τελευτὴν ὁ Αρπαλος Γλυκέραν
[13, 64]	συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην δὲ	τὴν	Σαμίαν ἑταίραν Δημήτριος εἶχεν ὁ
[13, 66]	Κολοφώνιος νεανίσκος, Βακχίδα ἔχων ἐρωμένην	τὴν	Σαμίαν. Λόγους οὖν προσενέγκαντος τοῦ
[13, 31]	αἱ συνακολουθήσασαι Περικλεῖ ὅτε ἐπολιόρκει	τὴν	Σάμον, ἐργασάμεναι ἱκανῶς ἀπὸ τῆς
[13, 72]	δ' ἄλλην τινὰ χάσκει. Καὶ	τὴν	Σαπφώ δὲ πρὸς αὐτὸν ταῦτά
[13, 68]	δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς πρέπον ἦν	τὴν	σὴν μητέρα καὶ τὴν σοὶ
[13, 85]	ὅτε δὲ κλαίοι, τῇ προβοσκίδι	τὴν	σκάφην ἐκίνει καὶ κατεκοίμιζεν αὐτό,
[13, 59]	τοῦ Ερωτος βάσει τῇ ὑπὸ	τὴν	σκηνὴν τοῦ θεάτρου ἐπέγραψε Πραξιτέλης
[13, 68]	ἦν τὴν σὴν μητέρα καὶ	τὴν	σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις
[13, 37]	οὐχὶ ἑταίραν οὖσαν τὴν Φωκαίδα	τὴν	σοφωτάτην καὶ> καλλίστην γενομένην εἶχε
[13, 20]	ὁ Λέμβος ἱστορεῖ ὅτι κατὰ	τὴν	Σπάρτην θαυμάζεται μᾶλλον ἀνὴρ> ὁ
[13, 32]	ὅτε δὴ ἐπἱ τὴν Ελλάδα	τὴν	στρατείαν ἦγεν ὁ Περσής, ὡς
[13, 3]	τὴν Ελένην, ὑπερ ἧς καὶ	τὴν	στρατείαν ἤθροισεν διόπερ φυλάτταται τὴν
[13, 35]	ἐπὶ τοῦ Τανάιδος {καὶ} διαλαθὼν	τὴν	στρατοπεδείαν διέβη μετὰ μόνου τοῦ
[13, 89]	τὴν παραιβατήσασαν αὑτῷ γυναῖκα Φύην	τὴν	Σωκράτους θυγατέρα, καὶ Χάρμου τοῦ
[13, 70]	ἄνδρες φίλοι, ἐξελαθόμεν ὑμῖν εἰπεῖν	τήν	τε Αντιμάχου Λυδήν, προσέτι δὲ
[13, 23]	Μακρά τις· διάβαθρον λεπτὸν φορεῖ	τήν	τε κεφαλὴν ἐπὶ τὸν ὦμον
[13, 12]	θεὸν εἶναι συνεργὸν ὑπάρχοντα πρὸς	τὴν	τῆς πόλεως σωτηρίαν. Οτι δὲ
[13, 57]	Νεαίρᾳ· Ὥσπερ Σέλευκος δεῦρ' ἔπεμφε	τὴν	τίγριν, ἣν εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ
[13, 75]	καὶ περὶ τὰς γυναῖκας καὶ	τὴν	τοιαύτην μοῦσαν εἰς τὰς διατθριβάς.
[13, 94]	Σωκράτους φιλοσοφίά, ἀνδρὸς τοῦ καὶ	τὴν	{τοιαύτην} χρῆσιν τῶν μύρων ἀποδοκιμάσαντος,
[13, 45]	Ερρ' αἰσχροποιέ; Καταπλαγεὶς δ' Εὐριπίδης	τὴν	τόλμαν αὐτῆς Σὺ γάρ, ἔφη,
[13, 3]	ἀνέρχεται ἡ τοῦ Φοίνικος μήτηρ	τὴν	τοῦ Αμύντορος παλλακίδα. Μήδεια δὲ
[13, 7]	ὦ δυστυχεῖς ἡμεῖς οἱ> πεπρακότες	τὴν	τοῦ βίου παρρησίαν καὶ τὴν
[13, 18]	διά τε τὴν πολυμαθίαν καὶ	τὴν	τοῦ ἤθους ἐπιείκειαν. Λέγει δὲ
[13, 12]	συνέστηκεν ἐξ ἐραστῶν και ἐρωμένων,	τὴν	τοῦ θεοῦ σεμνότητα ἐμφαίνων, ἀσπαζομένων
[13, 28]	οὕτως. Εταίραν δὲ τὴν Αφροδίτην	τὴν	τοὺς ἑταίρους καὶ τὰς ἑταίρας
[13, 75]	Διὸ καὶ παιδεράστριάν τινες καλοῦσι	τὴν	τραγῳδίαν· καὶ ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα
[13, 7]	τὴν τοῦ βίου παρρησίαν καὶ	τὴν	τρυφήν γυναιξὶ δοῦλοι ζῶμεν ἀντ'
[13, 89]	τὴν καταγαγοῦσαν δὲ Πεισίστρατον ἐπὶ	τὴν	τυραννίδα, ὡς Αθηνᾶς πειραν εἶδος
[13, 17]	ἐπαινῶν αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος	τὴν	τύφλωσιν πάντα μᾶλλον αὐτῆς ἐπαινεῖ
[13, 31]	Ηγήσανδρος ἐν Υπομνήμασι γράφων ὧδε·	Τὴν	τῶν Εταιριδείων ἑορτὴν συντελοῦσι Μάγνητες.
[13, 25]	προσιστορῶν ὅτι πρῶτος Σόλων διὰ	τὴν	τῶν νέων ἀκμὴν ἔστηκεν ἐπὶ
[13, 19]	ἐπτοῆσθαι καὶ ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους	τὴν	ὑπήνην καὶ τὸν ὄρρον τοὺς
[13, 59]	δεισιδαιμονῆσαί τε ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς	τὴν	ὑποφῆτιν καὶ ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ
[13, 65]	καὶ τὴν Νεαίρας θυγατέρας Στρυμβήλην	τὴν	ὕστερον Φανὼ κληθεῖσαν ὡς ἰδίαν
[13, 10]	Εὐρύτρου θυγατρός, ὁ Θησέως διὰ	τὴν	Φαίδρας τῆς Μίνωος, ὁ Αθάμαντος
[13, 35]	καὶ δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε βραδέως	τὴν	φιάλην εἶπεν πλησίον στὰς παρ'
[13, 35]	ἑωραμένῳ περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν αὐτῷ	τὴν	φιάλην· καὶ ὃς ἁρπάσας αὐτὴν
[13, 27]	ἔχω, ἑταῖρε Μυρτίλε. Καὶ κατὰ	τὴν	Φιλεταίρου Κυνηγίδα· Παῦσαι γέρων ὢν
[13, 43]	μετά τινων ἡλικιωτῶν ἐνέπεσεν. Νὴ	τὴν	φίλην Δήμητρα, δικαίως τοιγαρ, ἄνθρωπε,
[13, 93]	τοῦ ζῴου τούτου ἐν τέτταρσι	τὴν	φύσιν περιττὴν ἔχοντος, ὧνπερ ὑμεῖς
[13, 37]	ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ ἑταίραν οὖσαν	τὴν	Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην καὶ> καλλίστην
[13, 10]	τότε γὰρ εἷλον οἱ Θηβαῖοι	τὴν	Φωκίδα. Καὶ ὁ Κρισαικὸς δὲ
[13, 6]	ἐλατίνῳ πλάτῃ ἡ δὲ Φρύνη	τὴν	Χάρυβδιν οὐχὶ πόρρω που ποιεῖ
[13, 43]	πρὸς τοὺς σπανίζειν ὁμολογουμένους ἁλῶν,	τὴν	χιόνα δ' εἰς τὸν ἄκρατον
[13, 73]	προσέτι τε καὶ τήν Αφροδίτην	τὴν	χρυσῆν, τὰ Εὐριπίδου ἐπὶ νοῦν
[13, 68]	παγκάκως διακείμενον ἔπεισαν ὡς ἄξουσι	τὴν	ψυχὴν ἄνω τὴν Πυθιονίκης. Παλλίδην
[13, 24]	φοβούμενον {Δεδιότα, ἐν τῇ χειρὶ	τὴν	ψυχὴν ἔχοντα} ἃς πῶς ποτ'
[13, 60]	ἕνα δεξιουμένη μετὰ δακρύων διέσωσε	τὴν	ψυχὴν μόλις. ~Ιστε δὲ ὅτι
[13, 84]	καὶ ὡς ἠδυνάτει διά τε	τὴν	ψυχρότητα καὶ τὸν ἀντίτυπον τοῦ
[13, 35]	τινι τόπῳ αὐτῷ ἅρματι τὸν	ἁρματηλάτην	προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν Σκυθικήν. Καὶ
[13, 72]	τὸν μἐν κατὰ Κῦρον καὶ	Πολυκράτην	γενόμενον, τὴν δἐ κατ' Αλυάττην
[13, 58]	ὑἱὸν ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν	πολυτελεστάτην	ἑταίραν ἀνέλαβε, καὶ ταύτην μὲν
[13, 89]	τοῦ πολεμαρχήσαντος θυγατέρα ἔλαβεν Ιππίᾳ	περικαλλεστάτην	οὖσαν τῷ μετ' αὐτὸν τυραννεύσαντι.
[13, 80]	θυγατέρας καὶ τὴν γυναῖκα κάλλει	διαπρεπεστάτην	οὖσαν οὐ μόνον ἀπέσχετο, ἀλλ'
[13, 37]	μίαν τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν μάλ'	εὐπρεπεστάτην	τὴν ὄψιν καὶ Βιλιστίχην, ἔτι
[13, 37]	ἑταίραν οὖσαν τὴν Φωκαίδα τὴν	σοφωτάτην	καὶ> καλλίστην γενομένην εἶχε συστρατευομένην;
[13, 3]	Εοικεν οῦν ὁ Σπαρτιάτης αἰδεῖσθαι	γαμετὴν	οὖσαν τὴν Ελένην, ὑπερ ἧς
[13, 10]	δὲ καλούμενος πόλεμος δι' ἑτέραν	γαμετήν,	φησὶν Δοῦρις ἐν δευτέρᾳ Ιστοριῶν,
[13, 74]	μέγα. Νεανίσκῳ γὰρ τὴν πᾶσαν	ἀρετὴν	ἔχοντι τοῦτο μόνον τὸ ἁμάρτημα
[13, 29]	συγγενῶν, ἦθός τι χρυσοῦν πρὸς	ἀρετὴν	κεκτημένης ὄντως ἑταίρας. Αἱ μὲν
[13, 60]	κύριόν φησιν αὐτῆς εἶναι ὄνομα	Μνησαρέτην.	Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι τὸν
[13, 86]	δὲ καὶ Πολύστρατον τὸν Αθηναῖον,	μαθητὴν	δὲ Θεοφράστου, τὸν ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν,
[13, 94]	οἰόμενος τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους γεγονότα	μαθητὴν	καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς
[13, 74]	αὐτῷ. Κατὰ τὸν αὐτὸν οὖν	ποιητήν.	Οστις δ' Ερωτα μὴ μόνον
[13, 95]	κατὰ τὸν Αρίσταρχον τὸν τραγικὸν	ποιητήν	Τάδ' οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος,
[13, 74]	προσόν, ὅτι οὐκ ἐτίμα τὴν	Αφροδίτην,	αἴτιον ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου· καὶ
[13, 42]	ἀπέβαλες τὴν ἀσπίδα, μὰ τὴν	Αφροδίτην,	ἀλλ' ὁ σοὶ χρήσας τότε.
[13, 59]	ἀγαλματοποιὸς ἐρῶν αὐτῆς τὴν Κνιδίαν	Αφροδίτην	ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο καὶ ἐν
[13, 59]	ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς τὴν Αναδυομένην	Αφροδίτην	ἀπεγράψατο. Καὶ Πραξιτέλης δὲ ὁ
[13, 31]	Ωρων Σαμιακῶν Τὴν ἐν Σάμῳ	Αφροδίτην,	ἣν οἵ μὲν ἐν καλάμοις
[13, 73]	ταῖς Δαναίσιν αὐτὴν παράγει τὴν	Αφροδίτην	λέγουσαν Ερᾷ μὲν ἁγνὸς οὐρανὸς
[13, 73]	ἐπὶ νοῦν λαμβάνων λέγω Τὴν	Αφροδίτην	οὐχ ὁρᾷς ὅση θεὸς ἥν
[13, 28]	Θεῶν οὕτως. Εταίραν δὲ τὴν	Αφροδίτην	τὴν τοὺς ἑταίρους καὶ τὰς
[13, 73]	Ερωτα, προσέτι τε καὶ τήν	Αφροδίτην	τὴν χρυσῆν, τὰ Εὐριπίδου ἐπὶ
[13, 61]	τῆς ἑταίρας. Ικετεύων οὖν τὴν	Αφροδίτην	φησίν· Κλῦθί μευ εὐχομένου, Κουροτρόφε
[13, 68]	οὐκ ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι καὶ	πολίτην	γεγονέναι. (Α) Γλυκέρας ὁ σῖτος
[13, 50]	οὐκ ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι καὶ	πολίτην	γεγονέναι. (Β) Γλυκέρας ὁ σῖτος
[13, 44]	Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν τὸν	ὑποκριτήν·	τότε δ' ὄντος ἐν ἀποδημίᾳ,
[13, 65]	ἑταίρας τάδε λέγει Αρχίαν τὸν	ἱεροφάντην	ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ δικαστηρίῳ ὡς
[13, 34]	Λαίδος τῆς νεωτέρας μητέρα καὶ	Θεοδότην·	ὑφ' ἧς καὶ ἀποθανὼν ἐκηδεύθη
[13, 3]	τῶν παλλακίδων διὰ τὸ ὡς	δεσπότην	ἄρχειν τῆς γαμετῆς τὸν βασιλέα,
[13, 71]	φυλάσσει ἥδιστον πάντων δαίμονα μουσοπόλον,	λεπτὴν	{δ' ῇσ' Ιθάκην ἐνετείνατο θεῖος
[13, 20]	Λέμβος ἱστορεῖ ὅτι κατὰ τὴν	Σπάρτην	θαυμάζεται μᾶλλον ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος
[13, 71]	γένος καὶ δῆμον Αμύκλου καὶ	Σπάρτην,	ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος δὲ
[13, 31]	Εταιρείῳ Διὶ θῦσαι καὶ τὴν	ἑορτὴν	Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ καὶ
[13, 31]	γράφων ὧδε· Τὴν τῶν Εταιριδείων	ἑορτὴν	συντελοῦσι Μάγνητες. Ιστοροῦσι δὲ πρῶτον
[13, 31]	τῆς Ελλάδος. Οἶδα δὲ καὶ	ἑορτήν	τιν' Εταιρίδεια ἀγομένην ἐν Μαγνησίᾳ
[13, 12]	Ερωτι τὴν διὰ τοῦτον ἀγομένην	ἕορτην	Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι' ὃν θέον
[13, 24]	ἀπφάρια, τοὺς νεωτέρους. Καὶ τῶνδ'	ἑκάστην	ἔστιν ἀδεῶς, εὐτελῶς, μεθ' ἡμέραν,
[13, 35]	οὖν τοῦ Ζαριάδρου πρὸς τὸν	Ομάστην	καὶ φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν ἄνθρωπον,
[13, 49]	έστι. Θαὶς πρὸς γράσωνα πορευομένη	ἐραστήν,	ἐπεὶ τις αὐτὴν ἠρώτα ποῦ
[13, 44]	κατέβαινε πρὸς ξένον τινὰ ἔμπορον	ἐραστὴν	εὐτελῶς ἐπ' ἀστράβης, τὰ πάντ'
[13, 66]	φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς περιέπουσαι τὸν	ἐραστήν.	Εφ' οἷς Ιωνες ἀγασθέντες, ὥς
[13, 45]	Αἴξ, ὅτι τὸν μέγαν κατέφαγ'	ἐραστήν	ποτε Θαλλόν· παρεγενήθη γὰρ εἰς
[13, 43]	Γνάθαινα δ' αὑτῆς εἶπε πρὸς	ἐραστήν	τινα στραγγευόμενον ὁρῶσα περὶ τὰς
[13, 45]	λέγουσι τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν	ἐραστὴν	τὸν ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε
[13, 89]	δέ ὥς φησι, τὸν Χάρμον	ἐραστὴν	τοῦ Ιππίου γενέσθαι καὶ τὸν
[13, 80]	Ραδαμάνθυος δὲ τοῦ δικαίου Ιβυκος	ἐραστήν	φησι γενέσθαι Τάλων. Διότιμος δ'
[13, 30]	ἵνα μή τι λυπήσειε τὸν	ἐραστὴν	φιλῶν. Καλῶς δὲ περὶ τῶν
[13, 7]	τιμὴν πάσχομεν Πικράν γε καὶ	μεστὴν	γυναικείας χολῆς. Η τῶν γὰρ
[13, 25]	λέγειν τοῦτ' ἐστὶν ἁρμοστόν, Σόλων)	μεστὴν	ὁρῶντα τὴν πόλιν νεωτέτων τούτους
[13, 8]	ὡς Κλυταιμνήστρα κακή Αλκηστιν ἀντέθηκα	χρηστήν.	Αλλ' ἴσως Φαίδραν ἐρεῖ κακῶς
[13, 66]	Φιλήμονος γὰρ ἑταίρας ἐρασθέντος καὶ	χρηστὴν	ταύτην ὀνομάσαντος διὰ τοῦ δράματος,
[13, 37]	τὴν Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην καὶ>	καλλίστην	γενομένην εἶχε συστρατευομένην; ἣν Ζηνοφάνης
[13, 31]	γνησίως καὶ τῶν ἔνδον φύλακα	πιστὴν	ἔχειν. ~Καταλέξω δέ σοι, Κύνουλκε,
[13, 24]	ἡδονήν, καὶ μὴ λαθραίαν Κύπριν	αἰσχίστην	νόσων πασῶν, διώκειν, ὕβρεος οὐ
[13, 72]	Πολυκράτην γενόμενον, τὴν δἐ κατ'	Αλυάττην	τὸν Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων δ'
[13, 93]	τούτου ἐν τέτταρσι τὴν φύσιν	περιττὴν	ἔχοντος, ὧνπερ ὑμεῖς τὰ χείρω
[13, 63]	καίτοι γυναῖκα ἔχων ὡς καὶ	αὐτὴν	ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην
[13, 50]	φησὶν Αφύην κληθῆναι διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν. Ὁ δ' αὐτὸς Ὑπερείδης
[13, 51]	παρακινοῦσι καὶ μεμηνόσιν ἢ ὅτι	αὐτὴν	ἀναλαβὼν ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος {καὶ}
[13, 64]	ὑπο τῆς Λοαδίκης οὐδ' ἀποκρίσεως	αὐτὴν	ἀξιῶσαι ἀπαγομένην τε ἐπὶ τὸ
[13, 35]	τὴν φιάλην· καὶ ὃς ἁρπάσας	αὐτὴν	ἀπήγαγεν ἐπὶ τό ἅρμα καὶ
[13, 67]	μόνον τρίδουλον, ἀλλὰ καὶ τρίπορνον	αὐτήν.	Απὸ πλειόνων δὲ ταλάντων ἢ
[13, 35]	τοῦτο κἀκείνῳ πάθος συμπεσεῖν πρὸς	αὐτὴν.	Διετέλουν οὖν ἀλλήλων ἐπιτυμοῦντες διὰ
[13, 35]	ἀρρένων παίδων ἕρημος· ἤθελεν γὰρ	αὐτὴν	δοῦναι ἑνὶ τῶν περὶ αὑτὸν
[13, 55]	ἐν Μακεδόσιν ἢ Παυσανίᾳ Κορινθίαν	αὐτὴν	εἶναί φησιν διὰ τούτων· Εἰσὶν
[13, 49]	Φιλάργυρος δέ τις ἐραστἠς ὑποκοριβόμενος	αὐτὴν	εἶπεν Ἀφροδίσιον εἶ Πραξιτέλους· Ἣ
[13, 48]	ἀναγωγότέρον οὖν τοῦ στρατιώτου λάκκον	αὐτὴν	εἰπόντος Πῶς; ἔφησεν· ἢ ὅτι
[13, 59]	ἦσαν οἱ δικασταὶ καταψηφιούμενοι, παραγαγὼν	αὐτὴν	εἰς τοὐμφρανὲς καὶ περιρήξας τοὺς
[13, 36]	θεὸν γενομένης τῆς δόσεως ἔχειν	αὐτήν,	ἔλαβεν ὁ Εὔξενος γυναῖκα καὶ
[13, 55]	πεδίοις. Αὐτοσχεδιάζουσιν οὖν οἱ λέγοντες	αὐτὴν	ἐν Κορίνθῳ τεθάφθαι πρὸς τῷ
[13, 89]	μορφήν. Στεφανόπωλις δ' ἦν καὶ	αὐτὴν	ἐξέδωκε πρὸς γάμου κοινωνίαν ὁ
[13, 43]	σοφός, εἰς τὴν ἀγορὰν λέγουσιν	αὐτὴν	ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν καὶ
[13, 67]	πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων τε	αὐτὴν	ἐπὶ τὰς ταφάς, ὥς φησι
[13, 42]	ἀνισταμένης τε πολλάκις, εἰς δασύποδα	αὐτὴν	ἐπικροῦσαι βουλόμενος Πρὸς τῶν θεῶν
[13, 58]	ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ καὶ οἰκουρὸν	αὐτήν	ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς ἱστορεῖ. Ἐν
[13, 46]	Βίοις, ὑποτυχοῦσα ἡ Γλυκέρα Τὴν	αὐτήν,	ἐφη, ἔχομεν αἰτίαν, ὦ Στίλιπων.
[13, 66]	οὖν προσενέγκαντος τοῦ νεανίσκου πρὸς	αὐτὴν	ἡ Πλαγγὼν ἀκούουσα τῆς Βακχίδος
[13, 49]	γράσωνα πορευομένη ἐραστήν, ἐπεὶ τις	αὐτὴν	ἠρώτα ποῦ πορεύεται, εἶπεν· Αἰγεῖ
[13, 49]	ὡς δ' ἐπιστρέφας ὁ γνώριμος	αὐτήν	ἠρώτησε τί λυπεῖται, Ἡ ὑστερα
[13, 59]	βλεπομένοις. Διόπερ οὐδὲ ῥᾳδίως ἦν	αὐτὴν	ἰδεῖν γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ χιτώνιον
[13, 47]	εἶπεν, Εἰσελθόντος δέ τινος ὡς	αὐτὴν	καὶ ἰδόντος έπί τινος ἀγγείου
[13, 65]	Σαμίας ἑταίρας ἐρασθεὶς ἡδέως δι'	αὐτὴν	καὶ Λαμπιτὼ προσηγορεύετο, ὥς φησι
[13, 3]	τῶν παλλακίδων θρησκεύεσθαι προσκυνοῦσι γοῦν	αὐτην.	Καὶ ὁ Πρίαμος δὲ πολλαῖς
[13, 48]	ὃν δεῖ τοὺς ἐραστὰς ὡς	αὐτὴν	καὶ τὴν θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ
[13, 49]	Μαστιγίου δέ τινος μειρακιευομένου πρὸς	αὐτὴν	καὶ φαμένου πολλαῖς συμπεπλέχθαι, καθ'
[13, 67]	Αθήνας ἐρασθεὶς Πυθιονίκης πολλὰ εἰς	αὐτὴν	κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν καὶ ἀποθανούσῃ
[13, 64]	αἵμματος τοῖς βωμοῖς, ἕως καὶ	αὐτὴν	κατέσφαξαν. Δανάην δὲ τὴν Λεοντίου
[13, 52]	πρὸς Αερόπην ἐλθοῦσα πέμψαι στρώματα	αὐτὴν	κέλευε, φησί, καὶ παρ' Ὠκίμου
[13, 38]	αὐτῇ, φησίν, οἶδα, ὅτι δι'	αὐτὴν	Κόνωνος εἰμι υἱός. Φιλέταιρον δὲ
[13, 89]	γυναικῶν γεγονέναι καλλίονα ἀπέκτειναν δὲ	αὐτὴν	Λακεδαιμόνιο καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς
[13, 45]	ὕστερον μεταπεμπομένου ποθ' ὡς ἔοικ'	αὐτήν,	λέγειν πρὸς τὸν μετιόντα παῖδα·
[13, 42]	ποτὲ ὁ παγκρατιαστὴς καὶ συνεῖχ'	αὐτὴν	μόνος γαμετῆς τρόπον γυναικός. Υπο
[13, 86]	πρὸς αὐτὀν διὰ τὸ τὴν	αὐτὴν	οἰκεῖν οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε τὴν
[13, 71]	μὲν λείπων Σάμον, ἄλλοτε δ'	αὐτὴν	οἰνηρῇ δείρῃ κεκλιμένην πατρίδα, Λέσβον
[13, 73]	δ' Αἰσχύλος ἐν ταῖς Δαναίσιν	αὐτὴν	παράγει τὴν Αφροδίτην λέγουσαν Ερᾷ
[13, 72]	καὶ λέγειν τινάς φησιν εἰς	αὐτὴν	πεποιῆσθαι ὑπὸ Ανακρέοντος τάδε Σφαίρῃ
[13, 45]	Νικὼ τὴν Αἶγα, Πύθωνός τινος	αὐτήν	ποτ' ἀπολιπόντος, Εὔαδριν δὲ τὴν
[13, 26]	διαχαλᾷ τοῦ σώματος, ἰδεῖν μὲν	αὐτὴν	ῥᾷόν ἐστιν ἢ πτύσαι· ἐξέρχεταί
[13, 69]	τοῦ Χαράξου νοσφισαμένην. Ηρόδοτος δ'	αὐτήν	Ροδῶπιν καλεῖ, ἀγνοῶν ὅτι ἑτέρα
[13, 64]	τῆς Επικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην καὶ	αὐτὴν	Σώφρων ὁ ἐπὶ τῆς Εφέσου
[13, 56]	ἠγάπα; ὡς καὶ ᾄδειν εἰς	αὐτὴν	τάδε· Αρχεάνασσαν ἔχω τὴν ἐκ
[13, 10]	ἔδωκεν, ὑπονοήσας μὴ γυναικὸς ἕξειν	αὐτὴν	τιμὴν ἀλλὰ παλλακίδος ἔπεμψε δὲ
[13, 41]	ῥῆμ' ἐπεκτείνας δοκεῖ καλέσαι τις	αὐτὴν	τῶν ἐραστῶν Μανίαν· μᾶλον τὸ
[13, 42]	φασι, παρὰ τῇ Μανίᾳ παρεδέξατ'	αὐτὴν	τῶν πονηρῶν τις πάνυ. κᾆθ'
[13, 55]	καὶ Πολέμων εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι φάσκων	αὐτὴν	ὑπό τινων γυναικῶν ἐν Θετταλίᾳ,
[13, 42]	Υπο δ' Αντήνορος μοιχευομένην αἰσθόμενος	αὐτὴν	ὕστερον σφόδρ' ἠγανάκτησ' Ἣ δὲ
[13, 51]	έν τῷ περὶ Ἑταιρῶν, Αντικύραν	αὐτὴν	φάσκων κληθῆναι ἤτοι ὅτι συνέπινε
[13, 44]	καὶ προσκείμενος πολὺ δαπανήσας ἔσχεν	αὐτὴν	χρυσίον. Ανάγωγος ὢν δὲ καὶ
[13, 35]	φιάλην εἶπεν πλησίον στὰς παρ'	αὐτὴν·	Ὦ Οδάτι, πάρειμι δή σοι
[13, 67]	πόλισμα, ὄψεται παρὰ τὴν ὁδὸν	αὐτὴν	ῴκοδομήμενον μνῆμα οἷον οὐχ ἕτερον
[13, 51]	μαίνεται ἐπὶ τῷ Διονύσῳ, κωμῳδῶν	αὐτήν	ὡς μέθυσον. Μένανδρος δ' ἐν
[13, 23]	ἔχει τις ἰσχία· ὑπενέδυσ' ἐρραμέν'	αὐτήν,	ὥστε τὴν εὐπυγίαν ἀναβοᾶν τοὺς
[13, 66]	θέλουσα τὸν νεανίσκον τοῦ πρὸς	αὑτὴν	ἔρωτος, ὡς ἀδύνατον ἦν, ᾔτησε
[13, 64]	ἦλθεν εἰς Ρόδον ἔνθα ἐκφήνασα	ἑαυτήν	ἥτις ἦν περισπουδάστως ὑπὸ τῶν
[13, 75]	περὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὴν	τοιαύτην	μοῦσαν εἰς τὰς διατθριβάς. Διὸ
[13, 64]	τὸν γενόμενόν μοι ἄνδρα σώσατα	τοιαύτην	χάριτα παρὰ τοῦ δαιμονίου λαμβάνω,
[13, 94]	φιλοσοφίά, ἀνδρὸς τοῦ καὶ τὴν	{τοιαύτην}	χρῆσιν τῶν μύρων ἀποδοκιμάσαντος, Σόλωνος
[13, 2]	νεανίσκων καὶ ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο,	ταύτην	ἀπῆγεν ἄπροικον. Διὸ καὶ Λύσανδρος
[13, 89]	παλλακίδα πάσας γυναῖκας ὑπερβεβληκέναι κάλλει.	Ταύτην	δ' ἀπεστάλκει δῶρον ὁ τῶν
[13, 90]	καὶ παρὰ Τενεδίοις καὶ Λεσβίοις	ταύτην	δὲ τύχης ἢ φύσεως εἶναι
[13, 42]	ὑπό τι δὴ> σκυθρωπάσας ἀπέπεμψε	ταύτην·	διαλιποῦσα δ' ἡ ἑταίρα Μήθεν
[13, 85]	παῖδα. Περὶ γὰρ τὴν πόλιν	ταύτην	Διονύσιός τις ἦν παῖς, ὃς
[13, 83]	κινδυνεύειν, ἀνακεῖσθαί τε τὴν ἀσπίδα	ταύτην	ἐν Δελφοῖς ἐν τῇ στοᾳ.
[13, 5]	ἀδελφήν, Αττάλου δὲ ἀδελφιδῆν καὶ	ταύτην	ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα τὸν
[13, 5]	δῶρα πολλά. Γήμας δὲ καὶ	ταύτην	ἐπεισήγαγεν τῇ Ολυμποιάδι. Επὶ πάσαις
[13, 68]	ὁ Αρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο καὶ	ταύτην	ἑταίραν, ὡς ὁ Θεόπομπος ἱστορεῖ,
[13, 62]	τῆς ἑταίρας. Τὴν δὲ Ναίδα	ταύτην	Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Φιλωνίδου
[13, 58]	τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε, καὶ	ταύτην	μὲν ἐν ἄστει εἶχεν, ἐν
[13, 22]	μοι δοκεῖ, ὅστις γε παρὰ	ταύτην	μὲν οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ
[13, 66]	γὰρ ἑταίρας ἐρασθέντος καὶ χρηστὴν	ταύτην	ὀνομάσαντος διὰ τοῦ δράματος, ἀντέγραψεν
[13, 82]	ὃς τὸ Ερωτα ἀλλοτρίαν σπείρων	λωποδύτην	ἀπάγεις. ~Θεόπομπος δὲ ἐν τῷ
[13, 68]	Λυκίσκῳ. ~Μετὰ δὲ τήν Πυθιονίκης	τελευτὴν	ὁ Αρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο καὶ
[13, 52]	Διοπείθους ἀηδὴς Τέλεσις ἕτερα μυρία;	Θεολύτην	δ' (οὐδ᾽ οἶδεν οὐδεὶς ὅτε
[13, 4]	ἐξ ἁρπαγῆς μὲν Ελένην, Αριάδνην,	Ιππολύτην	καὶ τὰς Κερκύονος καὶ Σίνιδος
[13, 4]	ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ δὲ τὴν	Ιππολύτην	Φαίδραν ἔσχεν. ~Φίλιππος δ' ὁ
[13, 4]	Πολυγύναιος δ' ἐγένετο καὶ Αἰγεύς	Πρώτην	μὲν γὰρ ἔγημε τὴν Οπλητος
[13, 47]	Πῶς οὖν, φησίν, εἰς τὴν	πρώτην	πόλιν οὐχ ἧκες τῶν έκεῖ;
[13, 23]	ἐπιγραφομένῳ δράματι Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν	παρασκευὴν	καὶ τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις
[13, 89]	υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν αὑτῷ γυναῖκα	Φύην	τὴν Σωκράτους θυγατέρα, καὶ Χάρμου
[13, 50]	τῷ περὶ Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα φησὶν	Αφύην	κληθῆναι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.
[13, 85]	δὲ κλαίοι, τῇ προβοσκίδι τὴν	σκάφην	ἐκίνει καὶ κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ
[13, 56]	ἄνθρωπον, καὶ φευγούσης ποτὲ αὐτῆς	γραφὴν	ἀσεβείας λέγων ὑπὲρ αὑτῆς πλείονα
[13, 87]	γυμνὴ δ' αἰθέρος θεάμασιν ζῶσαν	γραφὴν	ἔφαινε χρῶμα δ' ὄμμασι λευκὸν
[13, 59]	τῆς Φιλίππου τοῦ Αμύντου, ἔχουσα	ἐπιγραφὴν	Φρύνη Επικλέους Θεσπική» ὥς φησιν
[13, 77]	τὸ ἔθος. Κρῆτες γοῦν, ὡς	ἔφην,	καὶ οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς
[13, 5]	Κλεοπάτραν ἐρασθεὶς τὴν Ιπποστράτου μὲν	ἀδελφήν,	Αττάλου δὲ ἀδελφιδῆν καὶ ταύτην
[13, 89]	δὲ αὐτὴν Λακεδαιμόνιο καὶ τὴν	ἀδελφὴν	αὐτῆς Χρύσην, ὅτε καὶ τὸν
[13, 5]	Κύνναν ἔγημεν δὲ καὶ Φίλαν	ἀδελφὴν	Δέδρα καὶ Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ
[13, 85]	Εἰ δὲ μὴ τοῦτο πεποιήκοι,	τροφὴν	οὐκ ἐλάμβανεν ἡ ἐλέφας. Καὶ
[13, 17]	πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν	μορφὴν	καὶ καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν·
[13, 89]	καὶ τῇ θεῷ εἶκαστο τὴν	μορφήν.	Στεφανόπωλις δ' ἦν καὶ αὐτὴν
[13, 7]	τοῦ βίου παρρησίαν καὶ τὴν	τρυφήν	γυναιξὶ δοῦλοι ζῶμεν ἀντ' ἐλευθέρων.
[13, 84]	τῇ δὲ περιστερά, τῇ δὲ	χὴν	προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ
[13, 85]	Εν Αἰγιῳ δὲ παιδὸς ἠράσθη	χήν,	ὡς Κλέαρχος ἱστορεῖ ἐν πτώτῳ
[13, 21]	κύριον αὐτῆς ὄνομα φάσκων εἶναι	Μητίχην.	~Εστὶν δ' ἑταίρα, ὡς Αντιφάνης
[13, 37]	μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν καὶ	Βιλιστίχην,	ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν καὶ Στρατονίκην
[13, 94]	ὄντων ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι δ' ἔφη,	τένχην	μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ δέομαι, καὶ
[13, 48]	τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων καὶ	ἀρχὴν	αὐτοῦ τήνδε παρέθετο· Ὁδε ὁ
[13, 31]	ἐγχειρίσας αὑτόν τε καὶ τὴν	ἀρχὴν	ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ καὶ τελευσάσης
[13, 33]	θυσίαν ᾀσθέν, ἐν ᾧ τὴν	ἀρχὴν	εὐθέως πεποίηται πρὸς τὰς ἑταίρας,
[13, 1]	ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον, ἐντεῦθεν τὴν	καταρχὴν	ποιησόμεθα εἰ δ' ἄγε νῦν,
[13, 47]	ποῖον εἴρηκας λόγον, Πρὸς δὲ	ἀδολέσχην	τινὰ διηγούμευον ὅτι παραγέγονεν ἀφ'
[13, 85]	παρὰ τὴν θάλατταν γιγνομένης κατὰ	τύχην	{ἐν τῇ Μιλήτῳ} ἐν τῷ
[13, 43]	πωλεῖθ' ἕκαστον. Εἴτ' ἰδοῦσα κατὰ	τύχην	ἱστῶντα κρεοπῶλην τιν' ἀστεῖον πάνυ
[13, 36]	ἐπιτελῶν γάμους τῆς θυγατρὸς κατὰ	τύχην	παραγενόμενον τὸν Εὔξενον παρακέκληκεν ἐπὶ
[13, 68]	διακείμενον ἔπεισαν ὡς ἄξουσι τὴν	ψυχὴν	ἄνω τὴν Πυθιονίκης. Παλλίδην δ'
[13, 24]	{Δεδιότα, ἐν τῇ χειρὶ τὴν	ψυχὴν	ἔχοντα} ἃς πῶς ποτ' ὦ
[13, 60]	δεξιουμένη μετὰ δακρύων διέσωσε τὴν	ψυχὴν	μόλις. ~Ιστε δὲ ὅτι καὶ
[13, 45]	ὁ Μοίριχος Μέγ' εἶπεν· οὐ	πρῴην	δύο χρυσοῦς λαβοῦσα παρεγένου ξένῳ
[13, 86]	πᾶσαν ἀσχημοσύνην ἐπιδείκνυνται ὃ καὶ	πρώην	ἐγένετο ἐπὶ τῶν ἐξ Αρκαδίας
[13, 20]	τὸν Γανυμήδη· Κάλλεος εἵνεκα οἷο,	ἵν'	ἀθανάτοισι μετείῃ. Αἱ θεαὶ δὲ
[13, 44]	πολὺ λαβοῦσα χρυσίον, ἐφιλοσόφησά θ'	ἵν'	ἄκρον ὡς μάλιστα καὶ ἐλάχιστον
[13, 6]	Σκύλλα, ποντία κύων, Σφίγξ, Υδρα,	λέαιν'	ἔχιδνα, πτηνά θ' Αρπυιῶν γένη,
[13, 45]	δ' ἐπεκαλεῖτο τοὔνομα) διέλυεν ἡ	Γνάθαιν'	Ερωτηθεῖσα δὲ τί διαφέρονται Τί
[13, 44]	λαμβάνειν, ἔπειθε πῶς Οὐχ ὁρᾷς,	Γνάθαιν'	ἔφη, ὑπερηφάνως μοι τὴν θυγατέρα
[13, 43]	καὶ θεοὺς, ψυχρόν γ' ἔφη	Γνάθαιν'	ἔχεις τὸν λάκκον ὁμολογουμένως. Ἣ
[13, 43]	Ψυχρόν γ' ἔφη, τἀγγεῖον, ὦ	Γνάθαιν'	ἔχεις. Τῶν σῶν γάρ, εἶπεν,
[13, 43]	χειμῶνας ποιεῖ. Ιδοῦσ' ἔφηβον ἡ	Γνάθαιν'	ἰσχνὸν πάνυ καὶ μέλανα λεπτὸν
[13, 6]	παρανομώτατον φράσαι τίς γὰρ ἢ	δράκαιν'	ἄμικτος ἢ Χίμαιρα πυρπνόος ἢ
[13, 45]	Ἣ δ' ὡς ἀπήγγειλ' Ὦ>	τάλαιν'	εἶπεν, κακῶν» ἢ Γλυκέρον, Μέλλει
[13, 26]	Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος καὶ καλή,	ὑπέφαιν'	ἐσομένη δ' Ωκιμον λαμπρὰ πάνυ.
[13, 6]	πλάτῃ ἡ δὲ Φρύνη τὴν	Χάρυβδιν	οὐχὶ πόρρω που ποιεῖ τόν
[13, 71]	Δήμητρα γνωστὴ δ' ἐστὶ καὶ	εἰν	Αίδῃ. Φημὶ δὲ καὶ Βοιωτὸν
[13, 6]	ἑταίρους τὸν τρίτον θηρεύεται ἔτι	λαβεῖν;	Αλλ' ἐξέπεσεν ἡ> πορθμὶς ἐλατίνῳ
[13, 27]	καὶ ῥαπισθῆναί τε καὶ πληγὰς	λαβεῖν	ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ γε νὴ
[13, 67]	ἑταίρας ὄν, τίνα χρή προσδοκίαν	λαβεῖν	αὐτόν; Θεόπομπος δ' ἐν τῇ
[13, 71]	ἀνέπεισεν ἄνακτας Αγριόπην μαλακοῦ πνεῦμα	λαβεῖν	βιότου. Οὐ μὴν οὐδ' υἱὸς
[13, 59]	ἔδωκεν, εἴτε τὸν Ερωτα θέλοι	λαβεῖν	εἴτε τὸν ἐπὶ Τριπόδων Σάτυρον.
[13, 44]	παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν τὴν Γναθαίνιον	λαβεῖν	μίσθωμα, λιπαρῶν δὲ καὶ προσκείμενος
[13, 45]	πάνυ καλήν, ἥν ποτ' ἠξίου	λαβεῖν	ὁ Δημοφῶν. Ἣ δ' εἶπε
[13, 34]	ὃν ἡ Λακεδαίμων μοιχὀν ἐπιθυμεῖ	λαβεῖν;	ὁ> ὑπὸ τῆς Αγιδος ἀναπώμενος
[13, 14]	ἐνοχλῶν πολλάκις τοῖς εὐπροροῦσιν οὐ	λαβεῖν	τι βούλεται. Αλεξις Ελένῃ· Ως
[13, 12]	τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ συνουσίας τινὸς	διαλαβεῖν	προεστάναι τὸν Ερωτα ὥστε τῆς
[13, 63]	μία γυνὴ μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν.	Αναλαβεῖν	γοῦν καὶ εἰς τὴν οἰκίαν
[13, 62]	φησι τῇ ἡλικίᾳ τὸν Ισοκράτη	ἀναλαβεῖν	Λαγίσκαν τὴν ἑταίραν εἰς τὴν
[13, 31]	Μυθικοῖς, καὶ μεθυσθένθας ἑταίρας πλείονας	προσλαβεῖν,	ὧν μίαν κατακοιμηθέντας αὐτοὺς ἰδοῦσαν
[13, 20]	τῷ δὲ δευτέρῳ τὸν βοῦν	ἄγειν,	ὁ δὲ τρίτος τὰς θυηλὰς
[13, 86]	πότον αὐλητρίδιον πριαμένου καὶ διοκνοῦντος	εἰσαγαγεῖν	πρὸς αὐτὀν διὰ τὸ τὴν
[13, 43]	ὗς ἐπὶ νομὴν καιρός ἐστιν	ἐξάγειν;	~Καὶ Γναθαινίου δέ γε τῆς
[13, 21]	Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος· ἐν καπηλείῳ δὲ	φαγεῖν	ἢ πιεῖν οὐδεὶς οὐδ' ἂν
[13, 63]	δ' ἄν τις περὶ Δημοσθένους	λέγειν	δύναιτο; τὰ γὰρ ἐνιαυτῷ μελετηθέντα
[13, 75]	εἰς τὰς διατθριβάς. Διὸ καὶ	λέγειν	ἔν τινι τῶν μελῶν· Ερως
[13, 27]	Ετι πολλὰ τοῦ Κυνούλκου θέλοντος	λέγειν	καὶ τοῦ Μάγνου ἐπιραπίσαι βουληθέντος
[13, 21]	Κύνουλκος ταυτὶ καὶ τολμᾶς σὺ	λέγειν,	οὐ ῥοδοδάκτυλος οὖσα» κατὰ τὸν
[13, 8]	τῶν δ' αὖ πονηρῶν ἔτι	λέγειν	πολλὰς ἔχω. Αριστοφῶν δ' ἐν
[13, 45]	μεταπεμπομένου ποθ' ὡς ἔοικ' αὐτήν,	λέγειν	πρὸς τὸν μετιόντα παῖδα· Πύθων,
[13, 72]	ἐν τῷ περὶ Σαπφοῦς καὶ	λέγειν	τινάς φησιν εἰς αὐτὴν πεποιῆσθαι
[13, 78]	Φαλάριδι καὶ βασανιζόμενοι ἀναγκαζόμενοί τε	λέγειν	τοὺς συνειδότας οὐ μόνον οὐ
[13, 25]	πρᾶγμα καὶ ὶσωτήριον, (καί μοι	λέγειν	τοῦτ' ἐστὶν ἁρμοστόν, Σόλων) μεστὴν
[13, 14]	Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι τὸν τραγικὸν	λέγειν,	ὡς τὸν οἶνον τῶν χρωμένων
[13, 86]	τοὺς δὲ θηριωδῶς καὶ ἀπλήστως	ψέγειν.	Καὶ εἰ διαλεκτικοὶ συνελθόντες εἰς
[13, 81]	Περικλῆς ποιεῖν μέν με> ἔφη,	στρατηγεῖν	δ' οὐκ ἐπιστασθαι. Αρ' οῦν
[13, 81]	ὑπηγάγετο τὸν παῖδα, Μελετῶ, εἶπεν,	στρατηγεῖν,	ὦ ἄνδρες ἐπειδήπερ Περικλῆς ποιεῖν
[13, 11]	προλέγω τοῖσι νέοισιν μή ποτε	φεύγειν,	χρῆσθαι δ' ὀρθῶς, ὅταν ἔλθῃ.
[13, 79]	ἀναθέμενον εἰς ἃρμα εἰς Θήβας	φυγεῖν.	Πράξιλλα δ' ἡ Σικυωνία ὑπὸ
[13, 27]	μὴ σφόδρ' εἶναι πάνθ' ἕτοιμα,	δεῖν	δέ τι ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισθῆναί
[13, 94]	ἰχθυοπώλαιναν. Εκάστῳ γὰρ γένει ἁρμόζοντα	δεῖν	εἶναι καὶ τὰ τῆς τέχνης.
[13, 15]	μέχρι ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἐτῶν	δεῖν	λέγοντες συνέχειν τοὺς ἐρωμένους. Καί
[13, 56]	Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα; ὡς καὶ	ᾄδειν	εἰς αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν ἔχω
[13, 26]	Τὰς μὲν ἄλλας ἔστιν αὐλούσας	ἰδεῖν	αὐλητρίδας πάσας Απόλλωνος νόμον, Διὸς
[13, 59]	Διόπερ οὐδὲ ῥᾳδίως ἦν αὐτὴν	ἰδεῖν	γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ χιτώνιον ἠμπείχετο
[13, 6]	ἀπῆλθεν εὐθὺς ὥσπερ Οἰδίπους> οὐδ'	ἰδειν	δόξας ἐκείνην, σῴζεται δ' ἄκων
[13, 35]	ἀπῄει δακρύουσα, ποθοῦσα τὸν Ζαριάδρην	ἰδεῖν·	ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ ὅτι μέλλουσιν
[13, 24]	πάντας τρόπους· ἃς δ' οὔτ'	ἰδεῖν	ἔστ' οὔθ' ὁρῶντ' ἰδεῖν σαφῶς,
[13, 91]	πόλεσιν οὒτε ἑταίρας οὒτε αὐλητρίδας	ἰδεῖν	ἔστι. ~Καὶ ὁ Μυρτίλος Τοῦτο
[13, 14]	μεγάλης, τέχνῃ σοφῆς· ἥν ἐστ'	ἰδειν	ἥδιον ἢ τὸ θεωρίκον ἔχουσιν
[13, 62]	τὴν Λαγίσκαν τὴν Ισοκράτους παλλακὴν	ἰδεῖν	με συκάζουσαν εὐναίαν ἔτι, τόν
[13, 26]	ἁρμονίας τε διαχαλᾷ τοῦ σώματος,	ἰδεῖν	μὲν αὐτὴν ῥᾷόν ἐστιν ἢ
[13, 25]	Σόλων· σὲ γὰρ λέγουσιν τοῦτ'	ἰδεῖν	πρῶτον, μόνον δημοτικόν, ὦ Ζεῦ,
[13, 24]	οὔτ' ἰδεῖν ἔστ' οὔθ' ὁρῶντ'	ἰδεῖν	σαφῶς, αἰεὶ δὲ τετρεμαίνοντα καὶ
[13, 66]	ἐρῶν ἠξίωσε τὴν Βακχίδα μὴ	περιιδεῖν	αὐτον ἀπολλύμενον. Καὶ ἡ Βακχὶς
[13, 94]	προσελθὼν πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο μὴ	περιιδεῖν	αὐτὸν διὰ τοὺς τόκους ἐκ
[13, 81]	καλὸν τῶ μὴ καλῷ φαινομένῳ	εἰκάζειν	ἄν. Γελάσας ἐπὶ τῷ Ερετριεῖ
[13, 35]	τὸν Αλκιβιάδην. ~Οὐ χρὴ δὲ	θαυμάζειν	εἰ ἐξ ἀκοῆς τινες ἠράσθησάν
[13, 51]	κατὰ Πατροκλέους. Περὶ ἧς ἄξιον	θαυμάζειν	πῶς περιεῖδον ΑΘηναῖοι οὕτως προσαγορευομένην
[13, 33]	ἐλευθέραις. Ταῖς ἡμέραις ταύταις δὲ	κωμάζειν	ἔθος ἐστὶν νόμος τε τὰς
[13, 86]	πότοις γίνεσθαι, ἐν τε τῷ	ἀγοράζειν	πάνυ νεανικὸς ἦν καὶ τῷ
[13, 72]	που δῆλον. Εγὼ δὲ ἡγοῦμαι	παίζειν	τὸν Ερμησιάνακτα περὶ τοῦ ἔρωτος.
[13, 72]	βάλλων χρυσοκόμης Ερως νήνι ποικιλισαμβάλῳ	συμπαίζειν	προκαλεῖται. ἥ δ' (ἐστὶν γὰρ
[13, 20]	Χίῳ δὲ τῇ νήσῳ καὶ	βαδίζειν	ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ γυμνάσια
[13, 67]	καταφρονῶν καὶ τὰς σὰς τιμὰς	προπηλακίζειν	ἐπιχειρῶν. Μνημονεύει τούτων καὶ Φιλήμων
[13, 45]	Γλυκέρον, Μέλλει γὰρ ὥσπερ μαινίδας	ἀποτηγανίζειν,	φησί, μου τὸ λῄδιον. Ο
[13, 43]	εἶπε ταχέως ἀποφέρειν πρὸς τοὺς	σπανίζειν	ὁμολογουμένους ἁλῶν, τὴν χιόνα δ'
[13, 54]	πολλἠν φροντίδα ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ'	ἐμφανίζειν	διὰ τῶν πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν.
[13, 53]	πολλἠν φροντίδα ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ'	ἐμφανίζειν	διὰ τῶν πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν.
[13, 39]	γελάσασ' Αλλὰ τοῦτ' ἔφη, τάλαν,	ὄζειν	δοκεῖ μοι σαπρότατον πάντων πολύ.
[13, 25]	σὺ χὢν βούλει τρόπον. Εξῆλθες·	οἰμώζειν	λέγ' ἀλλοτρία στί σοι. Καὶ
[13, 42]	Μηθέν, φησί, σοί, ψυχή, μελέτω·	μαθεῖν	γὰρ αἰσθέσθαι θ' ἅμα Ολυμπιονικῶν
[13, 80]	μόνον ἀπέσχετο, ἀλλ' οὐδὲ ἐκείνας	μαθεῖν	ἐποίησεν ὅτι εἰσὶν αἰχμάλωτοι, ἀλλ'
[13, 79]	δὲ παρ' Ελλήνων φησὶν Ηρόδοτος	μαθεῖν	τὸ παισὶν χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ'
[13, 68]	τῷ κυρίῳ καλέσας αὐτόν φησιν	Ἐκμαθεῖν	δέ σου ποθῶ μακρὰν άποικῶν
[13, 78]	ἐραστὴς πᾶν ὁτιοῦν ἕλοιτ' ἂν	παθεῖν	ἢ δειλοὐ δόξαν ἀπενέγκασθαι παρά
[13, 60]	ὀνομαζομένην Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ	ἀποσήθειν	καὶ ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ,
[13, 46]	θεάτρου συνέβη καὶ οὐδὲν ἧττον	ἐλθεῖν	πρὸς τὴν Γνάθαιναν. Κελεύοντος οὖν
[13, 10]	τὴν μὲν βακχικώτερον μετὰ τυμπάνων	προελθεῖν,	τὴν δ' Εὐρυδίκην Μακεδονικῶς καθωπλισμένην,
[13, 44]	ἡττῶμένων· ὃς οὐ δυνάμενος τότε	παρελθεῖν	ῥᾳδίως, ἀλλὰ στενοχωρῶν εἶπεν Ὦ
[13, 26]	τὸ καθ' ἡμέραν ὁρῶσα πίνειν	κἀσθίειν	μὸνον, πεπονθέναι δὲ ταὐτά μοι
[13, 30]	ὦν νέος ἀλλότριον εἰσελθὼν ὄψον	ἐσθίειν	μάθῃ ἀσύμβολόν τε χεῖρα προσβάλῃ
[13, 50]	Γλυκέραν Αθήνηθεν· ἣν καὶ έλθοῦσαν	οἰεῖν	ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν
[13, 47]	ἡ Γνάθαινα ἔφη Κολποφακῆν διανοεῖται	ποιεῖν»	Ανδρονίκου δὲ τοῦ τραγῳδοῦ ἀπ'
[13, 81]	στρατηγεῖν, ὦ ἄνδρες ἐπειδήπερ Περικλῆς	ποιεῖν	μέν με> ἔφη, στρατηγεῖν δ'
[13, 86]	ἀλλοτρίως ἂν αὐτοὺς ὑπολάβοι τις	ποιεῖν	τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε> καὶ
[13, 21]	ἐν καπηλείῳ δὲ φαγεῖν ἢ	πιεῖν	οὐδεὶς οὐδ' ἂν οἰκέτης ἐτόλμησεν.
[13, 60]	σφόδρα ἡ Φρύνη καὶ ὑπισχνεῖτο	τειχιεῖν	τὰς Θήβας, ἐὰν ἐπιγράψωσιν Θηβαῖοι
[13, 39]	τῷ βασιλεῖ, νάδρον τινὰ διένευσ'	ἐνεγκεῖν	εὐχερῆ, τῇ χειρί τε ταἰδοῖον
[13, 42]	μικρὸν λέγει Αγαμέμνονος παῖ, νῦν	ἐκεῖν'	ἔξεστί σοι. Εἶναι δοκῶν αὐτόμολος
[13, 95]	τοὺς παριόντας ἐπ' ἐκφορὰν αὐτοὺς	ἥκειν	τούτου τεθνεῶτος. Οὓτω δ' οἱ
[13, 55]	ἄτοπον δοκεῖ εἶναι, Διόγενες, οἰκιαν	οἰκεῖν	ἐν ᾗ πρότερον ᾤκησαν ἄλλοι;
[13, 86]	αὐτὀν διὰ τὸ τὴν αὐτὴν	οἰκεῖν	οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε τὴν παιδίσκην
[13, 68]	ἀνατιθέναι μέλλει. Παρέδωκέν τε αὐτῇ	κατοικεῖν	ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν
[13, 16]	ὀφθαλμούς, ἐν οἷς τὴν αἰδῶ	κατοικεῖν.	Σοφοκλῆς δέ που περὶ τοῦ
[13, 95]	διάκεινται ὥστε πολὺ ἀσφαλέστερον εἶναι	δοκεῖν	εἰς τὸν Ανδρίαν πλεῖν τούτῳ
[13, 21]	τῷ περὶ Εὐδαιμονίας περιιόντα ἐπαγγέλλεσθαι	διδάσκειν	εὐτυχίαν, ἐρωτοδιδάσκαλε· οὐδὲν ἄρα διαφέρεις
[13, 24]	τῶν οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι καὶ μὴ	καταναλίσκειν	εἰς οὐδὲν δέον τὰ τῶν
[13, 24]	λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην νόσων πασῶν,	διώκειν,	ὕβρεος οὐ πόθου χάριν. Ελλάδος
[13, 42]	Πότερ' ἄνω θέλεις ἔλθοῦσ' ἅμα	βαλεῖν	ἢ κάτω; Γελάσασ' Ανω, βέλτιστε,
[13, 6]	δὲ πάσας ἔστι τὰς πόρνας	καλεῖν,	αἳ λαλοῦσ' ἁπλῶς μὲν οὐδέν,
[13, 18]	γένειον ἔφησεν· Μή τι ἔχεις	ἐγκαλεῖν	τῇ φύσει, ὅτι ἄνδρα σὲ
[13, 35]	κατεσιώπησαν καὶ κελεύοντος τοῦ πατρὸς	λαλεῖν	οὐκ ἔφασαν εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται.
[13, 94]	σκιαδείῳ, κατεσκευασμένον συνέδριον τοῖς μειρακίοις	ἐλλαλεῖν	δι' ἡμέρας. Εἶθ' ἑξῆς φησι·
[13, 87]	ἐπέστειλεν αὐτῷ μετὰ τὸ Δαμασκὸν	ἑλεῖν	καὶ τῆς ἀποσκευῆς τῆς Δαρείου
[13, 49]	πολλῶν ποτήρια χρησαμένου καὶ λεγοντος	θέλειν	ταῦτα συγκόψαι, ἄλλα δἐ κατασκευάσαι,
[13, 31]	δ' αὐτίκα μεθ' ὅπλων ἀφικομένους	ἀνελεῖν	μὲν τοὺς φύλακας, κρατήσαντας δὲ
[13, 23]	τρόπους μήτε τὰς ὄψεις ὁμοίας	διατελεῖν	οὔσας ἔτι. Τυγχάνει μικρά τις
[13, 79]	παρθένοις ὡς παιδικοῖς νόμος ἐστὶν	ὁμιλεῖν.	Καὶ γὰρ ὁ νομοθέτης Σόλων
[13, 11]	σοφίας ἀρετῆς πλεῖστον ὑπάρχειν, καὶ	προσομιλεῖν	οὗτος ὁ δαίμων πάντων ἥδιστος
[13, 11]	δ' ὑπ' αὐτοῦ τοῦ διδάσκεσθαι	φιλεῖν	ἀφαρεθήσῃ χάριτας αἷς τιμῶσί σε.
[13, 44]	Ανδρόνικον οὐ θελούσης παρὰ πότον	φιλεῖν,	καθάπερ ταῖς πρότερον ἡμέραις ἀεί,
[13, 44]	εἶπε Μῆτερ, πῶς, ἔφη, μέλλω	φιλεῖν	τὸν μηδὲν ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ
[13, 80]	ὡς ἐν ὄψει θεάτρου ὅλου	καταφιλεῖν	αὐτὸν ἀνακλάσαντα, καὶ τῶν θεατῶν
[13, 12]	καὶ οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν	διαβάλλειν	πρῶτον τὰς περὶ τὸν θεὸν
[13, 95]	εἰς τὸν Ανδρίαν πλεῖν τούτῳ	συμβάλλειν.	Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἃ ἂν
[13, 95]	εἶναι δοκεῖν εἰς τὸν Ανδρίαν	πλεῖν	τούτῳ συμβάλλειν. Πολὺ γὰρ μᾶλλον
[13, 83]	φησί, καὶ ἔμελλε τὰ Πύθια	αὐλεῖν,	εἰ μὴ ὑπὸ τοῦ πλήθους
[13, 94]	Ιπνῷ ἢ Παννυχίδι φησίν Κᾆτα	μυροπωλεῖν	τί παθόντ' ἄνδρ' ἐχρῆν καθήμενον
[13, 8]	διὰ τοῦτό σοι παραινῶ μὴ	γαμεῖν.	(Β) Δεδογμένον τὸ πρᾶγμ' ἀνερρίφθω
[13, 76]	ἔφη Ὥρη ἐρᾶν, ὥρη δὲ	γαμεῖν,	ὥρη δὲ πεπαῦσθαι, καὶ μὴ
[13, 14]	ἢ τὸ θεωρίκον ἔχουσιν ὑμιν	διανέμειν	ἑκάστοτε. Αριστοφῶν δὲ ἐν Πυθαγοριστῇ·
[13, 44]	ὀργιζομένης δὲ διὰ τὸ μηδὲν	λαμβάνειν,	ἔπειθε πῶς Οὐχ ὁρᾷς, Γνάθαιν'
[13, 68]	Αθηναίοις αἰτίας γινομένης τοῦ δωρεὰς	λαμβάνειν	παρὰ Αρπάλου, λέγων ὧδε Ἔστιν
[13, 90]	τὴν κρίσιν ἐπιτελεῖσθαι μετὰ σπουδῆς	λαμβάνειν	τε τοὺ νικήσαντας ἇθλα ὅπλα
[13, 44]	Ἔπειτεν εἰπεῖν φασι τὴν Γναθαίνον·	Περιλαμβάνειν	γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον, τάλαν, ἄνθρωπον
[13, 12]	δὲ Ζήνωνα ἔφη τὸν Κιτιέα	ὑπολαμβάνειν	τὸν Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας
[13, 27]	οἶσθ' ὅτι οὔκ ἐστιν ἥδιστον	ἀποθανεῖν	βινοῦνθ' ἅμα, ὥσπερ λέγουσιν ἀποθανεῖν
[13, 27]	ἀποθανεῖν βινοῦνθ' ἅμα, ὥσπερ λέγουσιν	ἀποθανεῖν	Φορμίσιον. Ἢ ἥδιστόν ἐστί σοι,
[13, 85]	ὡς καὶ τὸν βίον ἐκλιπούσῃ	συναποθανεῖν.	Δελφῖνα δ' ἐν Ιασῷ παιδὸς
[13, 76]	ὥρη δὲ πεπαῦσθαι, καὶ μὴ	ἀναμένειν	ἔστ' ἂν ἐκεῖνό τις φθέγξηται
[13, 86]	τε καὶ μετρίως αὐτοῖς χρωμένους	ἐπαινεῖν	δεῖ, τοὺς δὲ θηριωδῶς καὶ
[13, 27]	Ωκιμον λαμπρὰ πάνυ. ~Ταυτά σοι	παραινεῖν	ἔχω, ἑταῖρε Μυρτίλε. Καὶ κατὰ
[13, 24]	ποτ' ὦ δέσποινα ποντία Κύπρι,	βινεῖν	δύνανται, τῶν Δρακοντείων νόμων ὁπόταν
[13, 26]	πότις, τὸ καθ' ἡμέραν ὁρῶσα	πίνειν	κἀσθίειν μὸνον, πεπονθέναι δὲ ταὐτά
[13, 47]	έν ᾧ τοὺς Ἐπιγόνους εὐημερήκει,	πίνειν	μέλλοντος παρ᾽ αὐτῇ καὶ τοῦ
[13, 81]	εἶπέ τε Βούλει με ἡδέως	πίνειν	φάντος δ' αὐτοῦ Βραδέως τοίνυν
[13, 45]	τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον· εἰώθει δὲ	συμπίνειν	αἰεὶ αὐτῷ. Λέγει δ' οὖν
[13, 7]	οὐδὲ ἓν κακὸν ἔχουσι καὶ	κάμνειν	λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ' ἐν
[13, 43]	ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν καὶ	πολυπραγμονεῖν	πόσου πωλεῖθ' ἕκαστον. Εἴτ' ἰδοῦσα
[13, 14]	γε πρῶτον μὲν στρατευτικωτάτους εἶναι	πονεῖν	τε δυναμένους τοῖς σώμασιν μάλιστα
[13, 72]	~Εν τούτοις ὁ Ερμησιάναξ σφάλλεται	συγχρονεῖν	οἰόμενος Σαπφὼ καὶ Ανακρέοντα, τὸν
[13, 28]	ἑταίρας καὶ τὸ ἐπὶ συνουσίαις	μισθαρνεῖν	ἑταιρεῖν, οὐκ ἔτι πρὸς τὸ
[13, 76]	αὐτὸν τοῦτον φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν	δύνειν,	νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς δὲ
[13, 32]	ὧν ἂν ποιῶνται τὴν δέησιν	ἀπάξειν	αὐτῇ καὶ τὰς ἑταίρας. ~Υπάρχοντος
[13, 33]	ἐπὶ τὸν ἀγώνα καὶ αὐτὸς	ἀπάξειν	ἑταίρας εὔξατο τῇ θεῷ νικήσας.
[13, 10]	οὐκ ἔδωκεν, ὑπονοήσας μὴ γυναικὸς	ἕξειν	αὐτὴν τιμὴν ἀλλὰ παλλακίδος ἔπεμψε
[13, 13]	ἐπῆλθέ μοι. καί μοι δοκοῦσιν	ἀγνοεῖν	οἱ ζωγράφοι τὸν Ερωτα, συντομώτατον
[13, 10]	ἔχουσ' ἐξευρέθη. ~Οὐδένα δὲ ὑμῶν	ἀγνοεῖν	οἴομαι, ἄνδρες φίλοι, ὅτι καὶ
[13, 18]	τι θάτερον· ἢ γὰρ στρατεύειν	ἐπινοεῖν	μοι φαίνεται καὶ πάντα τῷ
[13, 24]	σε σωφρονίστατος καὶ διδάξαντος σκύτη	βλέπειν.	Ἢ οὐκ οἶδας κατὰ τὴν
[13, 16]	ἄλλο τοῦ σώματος τῶν ἐρωμένων	ἀποβλέπειν	ἢ τοὺς ὀφθαλμούς, ἐν οἷς
[13, 11]	τοῦ ἔρωτος καὶ αὐτούς τι	εἰπεῖν	καὶ περὶ κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν
[13, 93]	ἐν τοῖς Ομωνύμοις. ~Συνελόντι δὲ	εἰπεῖν	κατὰ τὸν Σολέα Κλέαρχον οὐ
[13, 72]	δὲ πρὸς αὐτὸν ταῦτά φησιν	εἰπεῖν	κεῖνον, ὦ χρυσόθρονε Μοῦσ' ἔνισπες
[13, 13]	ζωγράφοι τὸν Ερωτα, συντομώτατον δ'	εἰπεῖν,	ὅσοι τοῦ δαίμονος τούτου ποιοῦσιν
[13, 43]	αὐτῷ παρασχεῖν· τὴν δὲ τοῦτ'	εἰπεῖν	Τάλαν, ἔπειτα τὴν πυγήν με
[13, 70]	ἔφη, ἄνδρες φίλοι, ἐξελαθόμεν ὑμῖν	εἰπεῖν	τήν τε Αντιμάχου Λυδήν, προσέτι
[13, 44]	δ' ἑτέρους ἐντρυφᾶν μαστιγίας. Ἔπειτεν	εἰπεῖν	φασι τὴν Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ
[13, 64]	ἀπαγομένην τε ἐπὶ τὸ κρημνὸν	εἰπεῖν	ὡς δικαίως οἱ πολλοὶ καταφρονοῦσι
[13, 8]	ὦ Ζεῦ, τί χρὴ γυναῖκας	ἐξειπεῖν	κακόν ἀρκοῦν ἂν εἴη, κἂν
[13, 84]	τινα συγκατακλεισθῆναι καὶ τῆς ὁμιλίας	καταλιπεῖν	στέφανον. φωραθέντος δ' αὐτοῦ τὸν
[13, 17]	τε ἐπὶ τοῦ Τρωίλου ἔφη	λάμπειν	ἐπὶ πορφυραῖς παρῇσι φῶς ἔρωτος.
[13, 6]	ὑπερέχουσι τῶν κακῶν. Εστι δὲ	σκοπεῖν	ἀπ' ἀρχῆς πρῶτα μὲν τὴν
[13, 20]	τῷ πρώτῳ τὰ τῆς θεοῦ	φέρειν	τεύχη δίδοται, τῷ δὲ δευτέρῳ
[13, 46]	ἐμέ τε ὡσαύτως. Μηθὲν οὖν	διαφέρειν	ἐπιτριβουμένοις καὶ κακῶς πάσχουσιν {ἢ}
[13, 6]	Η δἐ Νάννιον τί νυνὶ	διαφέρειν	Σκύλλης δοκεῖ Οὐ δύ' ἀποπνίξασ'
[13, 10]	Αἰγυπτίας γυναῖκας ἐν ταῖς συνουσίαις	διαφέρειν	τῶν ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν
[13, 15]	παρ' Οδυσσέως ἀπάντησιν ἐπὶ σὲ	μεταφέρειν·	ἦ ῥά νύ τοι μεγάλων
[13, 45]	θεραπαινίδα τὸ μισθάριον ἔχουσαν ἐκέλευ'	ἀποφέρειν	θοἰμάτιον. Ο γναφεὺς δ' εἶπεν·
[13, 43]	τὀ μὲν τάριχος εἶπε ταχέως	ἀποφέρειν	πρὸς τοὺς σπανίζειν ὁμολογουμένους ἁλῶν,
[13, 28]	πεποίημαι τουτέστιν τῶν φιλίαν ἄδολον	συντηρεῖν	δυναμένων, ἃς ὁ Κύνουλκος τολμᾷ
[13, 47]	καὶ τῆς παιδίσκης έν τῷ	καθαίρειν	εἰς τὸν κόλπον έμβαλλομένης τῶν
[13, 28]	καὶ τὸ ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν	ἑταιρεῖν,	οὐκ ἔτι πρὸς τὸ ἔτυμον
[13, 44]	τῆς Γναθαινίου σχεδὸν οὐκέτι θ'	ἑταιρεῖν	ὑπομενούσης διὰ τό πως τὸν
[13, 46]	Στίλιπων. Σέ τε γὰρ λέγουσιν	διαφθείρειν	τοὺς ἐντυγχάνοντάς σοι ἀνωφελῆ καὶ
[13, 28]	δυναμένων, ἃς ὁ Κύνουλκος τολμᾷ	λοιδορεῖν,	τὰς> μόνας τῶν ἄλλων γυναικῶν
[13, 2]	ἔφη ἐν τοῖς περὶ Νομοθετῶν	ἱστορεῖν	ὅτι ἐν Λακεδαίμονι εἰς οἴκημά
[13, 14]	πτέρυγας ἃς εἶχε τῇ Νίκῃ	φορεῖν	ἔδοσαν, περιφανὲς σκῦλον ἀπὸ τῶν
[13, 20]	τοὺς καλλίστους ἐγκρίνουσι καὶ τούτους	πρωτοφορεῖν	ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι δὲ καὶ
[13, 94]	ῥᾳδίως αὐτὸν ἑτέραν ταύτῆς συκοφαντωδεστέραν	ἐξευρεῖν.	Οὗτος γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[13, 17]	διὰ παντὸς ἀπολαύῃ τῆς τοῦ	θεωρεῖν	ἡδονῆς. Λέγει δ' οὕτως· Υπνος
[13, 73]	ὁ σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος ὄμβρου	πεσεῖν	εἰς γαῖαν Αφροδίτης ὕπο. Οταν
[13, 52]	Φιλαύλῳ· τοῦ μή ποτ' αὐτὸν	ἐμπεσεῖν	εἰς Λαίδα φερόμενον ἢ Μηκωνίδ'
[13, 35]	δ' αὐτὸ τοῦτο κἀκείνῳ πάθος	συμπεσεῖν	πρὸς αὐτὴν. Διετέλουν οὖν ἀλλήλων
[13, 47]	παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς οἶει αἰεὶ	φοιτήσειν;	Φρύνης δὲ πικρότερον εἰπούσης αὐτῇ
[13, 14]	Τί φῄς; σὺ ταυτὶ προσδοκᾷς	πείσειν	ἐμέ, ὡς ἔστ' ἐραστὴς ὅστις
[13, 18]	ἀκολούθως ἠμφιεσμένον, πρότερον μὲν ἔφησε	ζητεῖν	τί ἐστιν ὁ ἱππόπορνος, νῦν
[13, 60]	εἶ, τόν γ' ἀγῶν' ἀκήκοας.	Βλάπτειν	δοκοῦσα τοὺς βίους μείζους βλάβας
[13, 43]	ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν αὔριον τοῖς	ἐπισυνάπτειν	βουλομένοις τὸν ἑωθινόν, μακρὰς δὲ
[13, 45]	ἐγένετο ἐπ' αἴγει οἷός ἐστιν	ἀνακάμπτειν	πάλιν; ~Μέχρι μὲν τούτων μνημονεύω
[13, 85]	δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα καὶ μέλλοντας	κατακόπτειν	ἀργύριον δοὺς καὶ παραιτησάμενος ἀφῆκεν
[13, 72]	πλείοσιν, ἐξὸν σιωπᾶν κἀν σκότῳ	κρύπτειν	τάδε Αίσχύλος ἔφη ὁ Αλεξανδρεὺς
[13, 79]	ἐστιν ἔρωτας ἡδέως μελετᾶτε Τοῦ	παιδεραστεῖν	παρὰ πρώτων Κρητῶν εἰς τοὺς
[13, 43]	βουλομένοις τὸν ἑωθινόν, μακρὰς δὲ	πράττειν	εἰς τὰ λοιπὰ ξυμβολὰς. Γνάθαινα
[13, 94]	πονηρότατοι καὶ ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι	πράττειν	~Καὶ μετά ταῦτα πάλιν καταδρομὴν
[13, 1]	περὶ ἐρωτικῶν λόγον ἐνταῦθα μέλλοντες	κατατάττειν	(ἐγένοντο γὰρ καὶ περὶ γαμετῶν
[13, 86]	άπεκάλουν, ὅτι ἔξεστι αὐτῷ τούτων	ἀπολαύειν.	Καὶ ἕτερα τούτοις παραπλήσια πάνυ
[13, 42]	θ' ἅμα Ολυμπιονικῶν νυκτὸς ἀθλητῶν	δυεῖν	πληγὴν παρὰ πληγὴν> τί δύναταί
[13, 60]	καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν καὶ	ἀποδύειν	τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν δὲ
[13, 80]	τὰς χεῖρας ἀνατείνας ἢ αὐτὸν	βασιλεύειν	ἢ Αλέξανδρον. Ραδαμάνθυος δὲ τοῦ
[13, 83]	τῆς ἀσπίδος καὶ θαυμαστῶς αὐτὸν	κινδυνεύειν,	ἀνακεῖσθαί τε τὴν ἀσπίδα ταύτην
[13, 14]	τε δυναμένους τοῖς σώμασιν μάλιστα	προσεδρεύειν	τ' ἀρίστους τῷ πόθῳ, ποιητικούς,
[13, 18]	ἔχει τι θάτερον· ἢ γὰρ	στρατεύειν	ἐπινοεῖν μοι φαίνεται καὶ πάντα
[13, 65]	ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἱερεῖα μὴ	θύειν,	οὐδὲ ἐκείνου οὔσης τῆς θυσίας,
[13, 33]	νόμος τε τὰς ἑταίρας ἐνθάδε	μεθύειν>	μεθ' ἡμῶν. ~Εν δὲ Λακεδαίμονι,
[13, 3]	τὸν πολὺν οἶνον εἰς τὸ	μεθύειν	παρεσκευάσατο. ~Ο δὲ Ηρακλῆς πλείστας
[13, 43]	τοῖς γνωρίμοις λοπάδας συνάλμους τε	συναρτύειν	δοκῶν καὶ διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς
[13, 48]	πτωχῶν έραστῶν κωμαζόντων καὶ ἀπειλούντων	κατασκάφειν	τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας
[13, 13]	Ως οὐδὲν ᾔδει πλὴν χελιδόνας	γράφειν,	ἀλλ' ἦν ἄπειρος τῶν τρόπων
[13, 51]	καὶ Ἄνθεια. Μήποτε δὲ δεῖ	γράφειν	ἀντὶ τῆς Ανθείας Αντειαν. Οὐ
[13, 13]	τοὺς γραφεῖς ἔχοντα πτέρυγας αὐτὸν	ζωγραφεῖν.	~(Θεόφραστος δ' ἐν τῷ Ερωτικῷ
[13, 13]	τῶν κακῶν καὶ τῆς ἀπορίας	φιλοσοφεῖν	ἐπῆλθέ μοι. καί μοι δοκοῦσιν
[13, 54]	γενομένην; ἣ δὲ οὐδ' ὅτε	φιλοσοφεῖν	ἤρξατο ἐπαύσατο ἑταιροῦσα, πᾶσι δὲ
[13, 53]	γενομένην; ἣ δὲ οὐδ' ὅτε	φιλοσοφεῖν	ἤρξατο ἐπαύσατο ἑταιροῦσα, πᾶσι δὲ
[13, 43]	ἐπέταξ' ἐγχέανθ' ὅσον δέκα κυάθους	προσενεγχεῖν	Διφῖλῳ ποτήριον. ὑπερηδέως δὲ τὴν
[13, 36]	κατὰ θεὸν γενομένης τῆς δόσεως	ἔχειν	αὐτήν, ἔλαβεν ὁ Εὔξενος γυναῖκα
[13, 2]	ἀνθρώπων, ὥστ' ἐξεῖναι καὶ δύο	ἔχειν	γυναῖκας τὸν βουλόμενον, ὅθεν καὶ
[13, 13]	τοὺς δ' ἐρῶντας· αἰτίαν δ'	ἔχειν	ἐκεῖνον ἄλλως, ἠγνοηκότας δὲ τοὺς
[13, 83]	ἐρώμενον τὸ Λευκτρικὸν τρόπαιον ἐντετυπωμένον	ἔχειν	ἐπὶ τῆς ἀσπίδος καὶ θαυμαστῶς
[13, 45]	Ιππην λέγουσι τὴν ἑταίραν Θεόδοτον	ἔχειν	ἐραστὴν τὸν ἐπὶ τοῦ χόρτου
[13, 14]	φησὶ τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ νοῦν	ἔχειν;	ἦ πού τίς ἐστι τοὺς
[13, 41]	Αἰσχρὸν γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ'	ἔχειν,	καὶ ταῦθ' ἑταίραν ἐκ μέσης
[13, 31]	καὶ τῶν ἔνδον φύλακα πιστὴν	ἔχειν.	~Καταλέξω δέ σοι, Κύνουλκε, Ιωνικήν
[13, 91]	ο θεῖός φησι Πουλυμαθίη νόον	{ἔχειν}	οὐ διδάσκει. Καὶ ὁ Τίμων
[13, 44]	τὸν κοῖλον Αργος δωρεὰν θέλοντ'	ἔχειν.	Πανηγύρεως οὔσης ποθ' ἡ Γναθαίνιον
[13, 45]	γναφεῖον· εἶτ' ἐπεὶ τέλος ἔδοξ'	ἔχειν,	πέμψασα τὴν θεραπαινίδα τὸ μισθάριον
[13, 7]	δοῦλοι ζῶμεν ἀντ' ἐλευθέρων. Επειτ'	ἔχειν	προῖκ' οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν Πικράν
[13, 69]	ὡς ὁ Ηρόδοτός φησιν, ἐπαφροδίτους	ἔχειν	τὰς ἑταίρας. ~Καί ἡ ἐξ
[13, 44]	πως τὸν Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς	ἔχειν	τὸν ὑποκριτήν· τότε δ' ὄντος
[13, 47]	λιθιᾶν, ἣ δὲ κοιλίαν προπετεστέραν	ἔχειν.	Τῶν δὲ πινόντων παρ᾽ αὐτῇ
[13, 15]	καὶ εἴκοσι ἐτῶν δεῖν λέγοντες	συνέχειν	τοὺς ἐρωμένους. Καί μοι δοκεῖ
[13, 42]	ἐν τοῖς ὄρεσι τάχιστα θηρίον	τρέχειν;	Η Μανία δ' αὐτόμολος, ὦ
[13, 7]	οὐκ ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν δ'	ἄρχειν	ἐχρῆν ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν
[13, 3]	παλλακίδων διὰ τὸ ὡς δεσπότην	ἄρχειν	τῆς γαμετῆς τὸν βασιλέα, ἔτι
[13, 11]	δ' Ερως σοφίας ἀρετῆς πλεῖστον	ὑπάρχειν,	καὶ προσομιλεῖν οὗτος ὁ δαίμων
[13, 39]	ἦν αὐλητρίς, ἧς σφόδρ' ἡδέως	σχεῖν	φασι κνησθῆναί τε τὸν Δημήτριον.
[13, 20]	ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα	πάσχειν·	αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα
[13, 43]	ὥστε τὴν πυγὴν ἅπαξ αὐτῷ	παρασχεῖν·	τὴν δὲ τοῦτ' εἰπεῖν Τάλαν,
[13, 84]	λάβητε ὡς ἀδύνατόν ἐστι τὸ	τυχεῖν,	μάθετε παύονται οἱ ἔρωτες, ὥς
[13, 73]	ἔρως δὲ γαῖαν λαμβάνει γάμου	τυχεῖν	ὄμβρος δ' ἀπ εὐναέντος οὐρανοῦ
[13, 72]	οὔ. Τίς δ' ἔστ' ἀνάγκη	δυστυχεῖν	ἐν πλείοσιν, ἐξὸν σιωπᾶν κἀν
[13, 80]	ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου οὐκ ἀπειθήσας	πάλιν	ἀνακλάσας ἐφίλησεν. Καρύστιος δ' ἐν
[13, 85]	ἔφερεν ἐπὶ πλεῖστον νηχόμενος καὶ	πάλιν	ἀποκαθίστα εἰς τὴν γῆν. Φιλανθρωπότατον
[13, 67]	εἰ δὲ μή, δεδομένον κατασκευάσασθαι.	Πάλιν	δ' ὅταν ἐξετάσῃ Πυθιονίκης τῆς
[13, 39]	καὶ Γνάθαινα, περὶ ἧς ἐροῦμεν.	Πάλιν	δὲ περὶ τῆς Λαμίας ὁ
[13, 14]	μὴ πέτηται πρὸς τὸν οὐρανὸν	πάλιν,	δεῦρ' αὐτὸν ἐφυγάδευσαν ὡς ἡμᾶς
[13, 57]	ἣν εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ	πάλιν	ἔδει {τι} ἡμᾶς παρ' ἡμῶν
[13, 41]	ὅτ' ἐπαινοίη τιν' ἢ ψέγοι	πάλιν,	ἐπ' ἀμφοτέρων προσέκειτο μανία τῶν
[13, 74]	ἐγὼ παραίτιος. ~Εν Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ	πάλιν	ἡ Αφροδίτη φησίν Ὅσοι τε
[13, 42]	Μετὰ ταῦτα δ' ὡς εἰσῆλθε	πάλιν	ἡ Μανία, τὸν αὐτόμολον ἔσκωπτε
[13, 95]	ἐπιχειροῦσι πράττειν ~Καὶ μετά ταῦτα	πάλιν	καταδρομὴν αὐτοῦ ποιησάμενος, ὡς δανεισάμενος
[13, 45]	ἐπ' αἴγει οἷός ἐστιν ἀνακάμπτειν	πάλιν;	~Μέχρι μὲν τούτων μνημονεύω τῶν
[13, 13]	γὰρ οὔτε θῆλυς οὔτ' ἄρσην,	πάλιν	οὔτε θέος οὔτ' ἄνθρωπος, οὔτ'
[13, 50]	τῷ κατὰ Αρισταγόρας φησί Καὶ	πάλιν	τὰς Αφύας καλουμένας τὸν αὐτὸν
[13, 81]	ἐνωπήθη τῇ ἐπιραπὶζει, ὃ δὲ	πάλιν	τοῦ παιδὸς τῷ λόγῳ εἴχετο.
[13, 67]	τις ἂν ἐπὶ τὴν Αθηναίων	πόλιν	ἀφικνούμενος κατὰ τὴν ἀπ' Ελευσῖνος
[13, 90]	Αρκαδικοῖς διαθεῖναί φησι αὐτὸν Κύψελον,	πόλιν	κτίσαντα ἐν τῷ πεδίῳ περὶ
[13, 25]	ἁρμοστόν, Σόλων) μεστὴν ὁρῶντα τὴν	πόλιν	νεωτέτων τούτους τ' ἔχοντας τὴν
[13, 47]	οὖν, φησίν, εἰς τὴν πρώτην	πόλιν	οὐχ ἧκες τῶν έκεῖ; Τοῦ
[13, 85]	Ιασοῦ παῖδα. Περὶ γὰρ τὴν	πόλιν	ταύτην Διονύσιός τις ἦν παῖς,
[13, 41]	μὴ τὴν Αθηναίων τι κωλῦσαι	πόλιν,	ὑφ' ἧς ἅπαντές εἰσ' ἐπηνορθωμένοι.
[13, 51]	αἱ αἶγες, διόπερ οὐδ' εἰς	ἀκρόπολιν	ἄνεισι τὸ ζῷον οὐδ' ὅλως
[13, 32]	ἐμήσατο δι' Αφροδίτα Πέρσαις Ελλάνων	ἀκρόπολιν	προδόμεν. Καὶ οἱ ἰδιῶται δὲ
[13, 34]	Αλκιβιάδου μνῆμα ἐκ Συννάδων εἰς	Μητρόπολιν	ἀφικνούμενοι· ἐφ' ᾧ καὶ κατ'
[13, 81]	τῷ λόγῳ εἴχετο. Εἴρετο γάρ	μιν	ἀπὸ τῆς κύλικος κάρφος τῷ
[13, 40]	πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ ἀποκτεῖναι	Οξύθεμιν	ὡς καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ
[13, 43]	Δεξιθέας τῇ μητρί, Νὴ τὴν	Αρτεμιν,	εἰ, φησίν, ᾔδει, ἡ Γνάθαινα,
[13, 86]	Τῶν φιλοσόφων δέ τις συμπίνων	ἡμῖν	εἰσελθούσης αὐλητρίδος καὶ οὔσης εὐρυχωρίας
[13, 57]	ὃν ὁ Μυρτίλος ἔφη· Ἐπείπερ	ἡμῖν	ἐμποδὼν ἐγένου κατάλογον γυναικῶν ποιουμὲνοις,
[13, 44]	τὰς σπονδὰς ποοῦ καὶ στρῶσον	ἡμῖν	ἔνδον. Ἣ δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον
[13, 1]	τὴν Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην	ἡμῖν	ἰέναι τὸν ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον,
[13, 73]	συμμιχθῆτον ἐς ταὐτὸν δύο, φύουσιν	ἡμῖν	πάντα καὶ τρέφουσ' ἃμα, δι'
[13, 28]	ὡραίας πρότερον, νῦν δ' οὐχ	ὑμῖν	ἀγορεύω ἄρτι χνοαζούσας αὐλητρίδας, αἵ
[13, 33]	οὐράνιαι πτάμεναι νοήμα ποττὰν Αφροδίταν·	ὑμῖν	ἄνωθεν ἀπαγορίας ἔπορεν, ὦ παῖδες,
[13, 87]	οἰνοηθητὰς ἑβδομήκοντα, μυροποιοὺς τεσσαράκοντα. Καὶ	ὑμῖν	δέ, ὦ ἑταῖροι, λέγω ὅτι
[13, 14]	ἥδιον ἢ τὸ θεωρίκον ἔχουσιν	ὑμιν	διανέμειν ἑκάστοτε. Αριστοφῶν δὲ ἐν
[13, 70]	μικροῦ, ἔφη, ἄνδρες φίλοι, ἐξελαθόμεν	ὑμῖν	εἰπεῖν τήν τε Αντιμάχου Λυδήν,
[13, 28]	Αὔρας ἢ τὸν Αρισταγόρου Μαμμάκυθον	ὑμῖν	ὀρχηστρίδας εἶπον ἑταίρας ὡραίας πρότερον,
[13, 42]	μειράκια, τί δοκεῖ τῶν ἀγρίων	ὑμῖν	ποτε ἐν τοῖς ὄρεσι τάχιστα
[13, 93]	πάντων περιττότατον ὧν οὐδέτερον πρόσεστιν	ὑμῖν	τοῖς τὸν κυνικὸν βίον μιμουμένοις
[13, 72]	ἐραστὰς Αρχίλοχον καὶ Ιππώνακτα. Ταῦθ'	ὑμῖν,	ὦ ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ
[13, 69]	Δωρίχα, ὀστέα μὲν σὰ πάλαι	κόνιν,	ἕσσατο δ' ἑσμος χαίτης ἥ
[13, 2]	ἐν τοῖς περὶ Παροιμιῶν ἐν	Λακεδαίμονιν	φησί, τοὺς ἀγάμους αἱ γυναῖκες
[13, 43]	τῶν ἐφήβων βραχύτερον, ἔσκωπτεν εἰς	Αδωνιν.	Αναγώγως δέ πως τοῦ μειρακίσκου
[13, 76]	μὴ πρεσβυτέραν ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ,	πρᾶξιν.	Διόπερ καὶ ὁ Τίμων ἐν
[13, 7]	τέττιγες οὐκ εὐδαίμονες, ὧν ταῖς	γυναιξὶν	οὐδ' ὁτιοῦν φωνῆς ἔνι Φιλέταιρος
[13, 42]	ἡ Μανία, τὸν αὐτόμολον ἔσκωπτε	ῥίψασπίν	τ' ἔφη αὐτὸν γεγονέναι προσβολῆς
[13, 69]	Χαράξου νοσφισαμένην. Ηρόδοτος δ' αὐτήν	Ροδῶπιν	καλεῖ, ἀγνοῶν ὅτι ἑτέρα τῆς
[13, 78]	οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ καὶ τὸν	Φάλαριν	αὐτὸν εἰς ἔλεον τῶν βασάνων
[13, 22]	Φρύνης ἐρασθείς, ἡνίκ' ἔτι τὴν	κάππαριν	συνέλεγεν οὔπω τ' εἶχεν ὅσαπερ
[13, 42]	ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν αἰεὶ πρὸς	χάριν·	βουλόμενος εἶωαι γλαφυρὸς ἀστεῖός θ'
[13, 38]	ὅτι τοιαύτης εἴη μητρὸς Καὶ	χάριν	γε αὐτῇ, φησίν, οἶδα, ὅτι
[13, 29]	τοῖς δεομένοις τινων ὑπουργῇ πρὸς	χάριν,	ἐκ τῆς ἑταιρείας ἑταίρα τοὔνομα
[13, 24]	πασῶν, διώκειν, ὕβρεος οὐ πόθου	χάριν.	Ελλάδος ἔγωγε τῆς ταλαιπώρου στένω,
[13, 17]	καὶ τὰν ἐπ' ὄσσοις ἀμπέτασον	χάριν.	Ο δ' νακρέων τί φησίν;
[13, 85]	συνετώτατον τὸ ζῷον ὁ δελφὶς	χάριν	τε ἀποδιδόναι ἐπιστάμενον. Φύλαρχος γοῦν
[13, 2]	ἵνα τὴν ἐκ τοῦ πράγματος	ὕβριν	φεύγοντες φιλοστοργῶσί τε καὶ ἐν
[13, 57]	οὖν ὅτι ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν	τίγριν	Ἄλεξις έν Πυραύνῳ οὕτως· Ἄνοιγ᾽
[13, 57]	Ὥσπερ Σέλευκος δεῦρ' ἔπεμφε τὴν	τίγριν,	ἣν εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ
[13, 57]	εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς εἰρημένον τὸν	τίγριν.	Φιλήμονα γὰρ οἷδα τοῦτ' εἰρηκότα
[13, 45]	Πύθωνός τινος αὐτήν ποτ' ἀπολιπόντος,	Εὔαδριν	δὲ τὴν παχεῖαν ἀναλαβόντος, εἶπεν
[13, 15]	μόνοι πάντα τἀν τοῖς πίναξι,	πρίν	τι τῷ σόφῳ δοῦναι, αὐτοὶ
[13, 51]	ζῷόν φησιν οὕτως· Ἑωθινὸς γάρ,	πρίν	τιν' αὐλιτῶν ὁρᾶν, θαλλὸν χιμαίρᾳ
[13, 24]	τὴν ἡδονήν, καὶ μὴ λαθραίαν	Κύπριν	αἰσχίστην νόσων πασῶν, διώκειν, ὕβρεος
[13, 55]	δὲ ναῦν ἐν ᾗ πολλοὶ	πεπλεύκασιν;	οὐδὲ τοῦτο» ἐφη. Οὕτως οὖν
[13, 77]	ἐν ῷ καὶ μυρρίναι διάφοροι	πεφύκασιν.	Καὶ τὴν πρὸς Αθηναίους δ'
[13, 10]	διαφέρειν τῶν ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς	Αμασιν	τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα, μίαν αἰτῶν
[13, 87]	ἀριστερὰν ἔλυσε γυμνὴ δ' αἰθέρος	θεάμασιν	ζῶσαν γραφὴν ἔφαινε χρῶμα δ'
[13, 92]	ὁ Καρύστιός φησιν ἐν Ιστορικοῖς	Υπομνήμασιν,	ἀλλὰ καὶ Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν
[13, 38]	φησι γενέσθαι Καρύστιος ἐν Ιστορικοῖς	Υπομνήμασιν.	Αριστοφῶν δ' ὁ ῥήτωρ ὁ
[13, 86]	τοῦ Κιτιέως ἐν τοῖς Συμποτικοῖς	Υπομνήμασιν	βοῶντος καὶ λέγοντος περὶ ἀφροδισίων
[13, 82]	ὁ Ρόδιος ἐν τοῖς Ιστορικοῖς	Υπομνήμασίν	φησι ὅτι Σοφοκλῆς εὐπρεπῆ παῖδα
[13, 5]	ποιητής. Ιερώνυμος γοῦν ἐν Ιστορικοῖς	Υπομνήμασίν	φησι οὕτως Εἰπόντος Σοφοκλεῖ τινος
[13, 46]	Λυγκεὺς ὁ Σάμιος ἐν τοῖς	Απομνημονεύμασιν	ἱστορεῖ. Εν ἀγῶνι οὖν ποτε
[13, 14]	εἶναι πονεῖν τε δυναμένους τοῖς	σώμασιν	μάλιστα προσεδρεύειν τ' ἀρίστους τῷ
[13, 25]	ἀρχὴ τοῦ πολέμου κατερράγη Ελλησι	πᾶσιν	ἐκ τριῶν λαικαστριῶν. ~Τῶν οὗν
[13, 23]	αὐταῖς πάρεργα γίνεται, ῥάπτουσι δὲ	πᾶσιν	ἐπιβουλάς. Επειδὰν δ' εὐπορήσωσίν ποτε,
[13, 74]	σοφὸς ὑμνῶν αἰεί ποτε Ανακρέων	πᾶσίν	ἐστιν διὰ στόματος. Λέγει οὖν
[13, 2]	ψήφισμα τοῦτο ἐγένετο τότε διὰ	σπάσιν	ἀνθρώπων, ὥστ' ἐξεῖναι καὶ δύο
[13, 89]	ἡ Μιλησία, ἥτις καὶ τεσσαρεσκαίδεκα	ἀνδράσιν	ἐγαμήθη, οὖσα καὶ τὸ εἶδος
[13, 35]	ἰδιωτικαῖς οἰκίαις· καὶ ταῖς ἑαυτῶν	θυγατράσιν	οἱ πολλοὶ τῶν δυναστῶν ὄνομα
[13, 93]	ὡς οἱ ἀμφὶ τὸν Ιδομενέα	φασίν.	~Αλλ' ὅ γε Λυσίας ἐν
[13, 77]	δὲ προειρημένοι Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς	φασιν	ἁρπασθῆναι τὸν Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ
[13, 20]	Σπάρτης τὰς γυναῖκας. Διὸ καὶ	φασὶν	Αρχιδάμου τοῦ βασιλέως, γυναικὸς αὐτῷ
[13, 20]	θαυμάζοντες τῆς Ελένης τὸ κάλλος	φασίν·	Οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐυκνήμιδας
[13, 10]	Αἰγυπτιακῶν τὴν Νειτῆτιν Κύρῳ πεμφθῆναί	φασιν	ὑπὸ Αμάσιδος· ἐξ ἧς γεννηθῆναι
[13, 64]	νοῦν βαλομένη. Τὴν δὲ Δανάην	φασίν,	ὡς ᾔσθετο τὀν ἐπηρτημένον αὐτῇ
[13, 92]	παραδιδόντας τοῖς νέοις ἐς κόρακας	ἐρρίφασιν	ἐκ τῆς Αττικῆς. Καὶ Σοφοκλῆς
[13, 19]	καὶ κακοπινεῖς οὐ μόνον τοῖς	ἤθεσιν	ἀλλα καὶ ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ
[13, 17]	τ' ἀγανοβλέφαρος Πειθὼ ῥοδέοισιν ἐν	ἄνθεσιν	θρέψαν. Φρύνιχός τε ἐπὶ τοῦ
[13, 23]	ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν ἐν τοῖς	χείλεσιν·	ὥστε τῷ χρόνῳ σέσηρεν, ἄν
[13, 77]	γὰρ τὰς ἄλλας ταῖς εὐνομουμέναις	πόλεσιν	ἐπὶ τῆς Ελλἀδος σπουδασθῆναι τὸδε
[13, 91]	ποιούμενος ὅτι ἐν ταῖς Κείων	πόλεσιν	οὒτε ἑταίρας οὒτε αὐλητρίδας ἰδεῖν
[13, 78]	παλαὶστρας ὥσπερ ἀντιτειχίσαμτα ταῖς ἰδίαις	ἀκροπόλεσιν	ἐνεπίμπρασάν τε καὶ κατέσκαψαν· ὡς
[13, 51]	Ἀλλ' ὅ γε Σοφοκλῆς ἐν	Ποιμέσιν	ὅτι θαλλοφαγεῖ τὸ ζῷόν φησιν
[13, 88]	Καὶ ἐν Θυέστῃ· Ρόδ' ὀξυφεγγῆ	κρίνεσιν	ἀργεννοῖς ὁμοῦ. Εν δὲ Μινύαις·
[13, 76]	τ' οἰνανθίδες αὐξόμεναι σκιεροῖσιν ὑφ'	ἕρνεσιν	οἰναρέοις θαλέθοισιν ἐμοὶ δ' ἔρος
[13, 43]	σοί, γύναι. Επεὶ προέβη τοῖς	ἔτεσιν	ἡ Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως
[13, 26]	ἄν. ἐπεὶ δὲ δολιχὸν τοῖς	ἔτεσιν	ἤδη τρέχει τὰς ἁρμονίας τε
[13, 24]	ἐπὶ κέρως τεταγμένας, ἐν λεπτοπήνοις	ὕφεσιν	ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι
[13, 24]	ἐπὶ κέρως τεταγμένας, ἐν λεπτοπήνοις	ὕφεσιν	ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι
[13, 78]	γοῦν τοῦτο ἔδειξεν ὁ συνταχθεὶς	Θήβησιν	ὑπὸ Επαμινώνδου ἱερὸς λόχος καὶ
[13, 71]	ῇσ' Ιθάκην ἐνετείνατο θεῖος Ομηρος	ᾠδῇσιν	πινυτῆς εἵνεκα Πηνελόπης ἥν διὰ
[13, 32]	περὶ ὧν ἂν ποιῶνται τὴν	δέησιν	ἀπάξειν αὐτῇ καὶ τὰς ἑταίρας.
[13, 95]	τὰς μὲν ὑπολοίπους φορὰς οὐ	κατατίθησιν,	ἀλλὰ περὶ τοῦτον τὸν κάπηλον
[13, 20]	ὁ δὲ τρίτος τὰς θυηλὰς	ἐπιτίθησιν.	Ηρακλείδης δ' ὁ Λέμβος ἱστορεῖ
[13, 81]	τὸ Σιμωνίδειον, κάρτα δοκέον τοῖς	Ελλησιν	εὖ εἰρῆσθαι πορφυρέου ἀπὸ στόματος
[13, 37]	γένος· ἀλλὰ τεκέσθαι τὸν μέγαν	Ελλησιν	φασὶ Θεμιστοκλέα. Νεάνθης δ' ὁ
[13, 50]	φησιν έν τῷ περὶ τῶν	Αθήνησιν	Εταιρίδων ὅτι Φθειροπύλη ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδήπερ
[13, 42]	αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος καὶ παρεπιδημήσας	Αθήνησίν	ποτε τὴν Μανίαν μετεπέμψαθ' ὅσον
[13, 46]	τὸ σῶμα δι' ἀργίαν ψυχῆς	φρόνησιν	ἐντὸς οὐκ ἀργὸν φορεῖ. ~Γναθαίνης
[13, 32]	δέ σοι, Κύνουλκε, Ιωνικήν τινα	ῥῆσιν	ἐκτείνας κατὰ τὸν Αἰσχύλου περὶ
[13, 3]	εἰκός, φησὶν ὁ Αριστοτέλης, εἰς	χρῆσιν	εἶναι τὸ πλῆθος τῶν γυναικῶν,
[13, 94]	ἀνδρὸς τοῦ καὶ τὴν {τοιαύτην}	χρῆσιν	τῶν μύρων ἀποδοκιμάσαντος, Σόλωνος δὲ
[13, 15]	μοι, φησί, δοκῶ παρ' Οδυσσέως	ἀπάντησιν	ἐπὶ σὲ μεταφέρειν· ἦ ῥά
[13, 71]	ἤρανος Αντιόπην ἥ τε πολὺν	μὺστῃσιν	Ελευσῖνος παρὰ πέζαν εὐασμὸν κρυφίων
[13, 84]	ἐστὶν ἔργον τὸ ἄγαλμα, ὥς	φησιν	Αδαῖος ὁ Μιτυληναῖος ἐν τῷ
[13, 17]	μαγαλοφωνότατος Πίνδαρος· Τὰς δὲ Θεοξένου,	φησίν,	ἀκτῖνας πρὸς> ὄσσων μαμρμαριζοίσας δρακεὶς
[13, 59]	ἐπιγραφὴν Φρύνη Επικλέους Θεσπική» ὥς	φησιν	Αλκέτας ἐν β' περὶ τῶν
[13, 33]	καλόν. Αρξάμενος δ' οὕτως ἑξῆς	φησιν·	Αλλὰ θαυμάζω τί με λεξοῦντι
[13, 19]	δὲ σοφὸς ἐκεῖνος Ζήνων, ὥς	φησιν	Αντίγονος ὁ Καρύστιος, προμαντευόμενος ὑμῶν,
[13, 21]	γνήσιος ὁ λόγος, τοὺς Αρεοπαγίτας	φησιν	ἀριστήσαντά τινα ἐν καπηλείῳ κωλῦσαι
[13, 3]	γάμων. Θαυμάσαι δ' ἄν τις,	φησὶν	Αριστοτέλης ὅτι οὐδαμου τῆς Ιλιάδος
[13, 79]	δ' ἡ Σικυωνία ὑπὸ Διός	φησιν	ἁρπασθῆναι τὸν Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ
[13, 60]	τῷ κατὰ Φρύνης τὸ κύριόν	φησιν	αὐτῆς εἶναι ὄνομα Μνησαρέτην. Οὐκ
[13, 56]	Αντισθένης δ' ὁ Σωκρατικὸς ἐρασθέντα	φησὶν	αὐτὸν Ασπασίας δὶς τῆς ἡμέρας
[13, 33]	αἱ ἑταῖραι, Αλεξις ἐν Φιλούσῃ	φησίν·	Αφροδίσι' ἦγε ταῖς ἑταίρας ἡ
[13, 50]	ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα	φησὶν	Αφύην κληθῆναι διὰ τὴν αὐτὴν
[13, 86]	ὁ περὶ τῆς αὐλητρίδος διαπυκτεύσας.	Φησὶν	γὰρ Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν
[13, 78]	~Ιερώνυμος δ' ὁ περιπατητικὸς περισπουδάστους	φησίν	γενέσθαι τοὺς τῶν παίδων ἔρωτας,
[13, 54]	Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων	φησὶν	Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος οὖν
[13, 53]	Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων	φησὶν	Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος οὖν
[13, 55]	ἢ Παυσανίᾳ Κορινθίαν αὐτὴν εἶναί	φησιν	διὰ τούτων· Εἰσὶν δὲ πόθεν
[13, 3]	διὰ τὸ τὴν βασιλίδα, ὥς	φησιν	Δίνων ἐν τοῖς Περσικοῖς, ὑπὸ
[13, 90]	νικήσαντας ἇθλα ὅπλα ἅπερ ἀνατίθεσθαί	φησιν	Διονύσιος ὁ Λευκρικὸς τῇ Αθηνᾷ,
[13, 10]	καλούμενος πόλεμος δι' ἑτέραν γαμετήν,	φησὶν	Δοῦρις ἐν δευτέρᾳ Ιστοριῶν, Θηβαίαν
[13, 76]	δ' οὐ μετρίως ὢν ἐρωτικός	φησιν	Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι
[13, 60]	λόγον Διόδωρος ὁ περιηγητὴς Αναξιμένους	φησὶν	εἶναι. Ποσείδιππος δ' ὁ κωμικὸς
[13, 72]	Σαπφώ δὲ πρὸς αὐτὸν ταῦτά	φησιν	εἰπεῖν κεῖνον, ὦ χρυσόθρονε Μοῦσ'
[13, 72]	περὶ Σαπφοῦς καὶ λέγειν τινάς	φησιν	εἰς αὐτὴν πεποιῆσθαι ὑπὸ Ανακρέοντος
[13, 47]	παραγέγονεν ἀφ' Ελλησπόντου Πῶς οὖν,	φησίν,	εἰς τὴν πρώτην πόλιν οὐχ
[13, 7]	ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ' ἐν Υπνῳ	φησίν·	εἶτ' εἰσὶν οἱ τέττιγες οὐκ
[13, 68]	ἐξῆς τῷ κυρίῳ καλέσας αὐτόν	φησιν	Ἐκμαθεῖν δέ σου ποθῶ μακρὰν
[13, 50]	Περὶ δὲ τῆς Φανοστράτης Απολλόδωρός	φησιν	έν τῷ περὶ τῶν Αθήνησιν
[13, 22]	~Εστὶν δ' ἑταίρα, ὡς Αντιφάνης	φησὶν	ἐν Αγροίκῳ, τῷ τρέφοντι συμφορά·
[13, 26]	μόνον αὐλοῦσιν Ιέρακος νόμον, Επικράτης	φησὶν	ἐν Αντιλαίδι, ἐν ᾧ δράματι
[13, 92]	βασιλείας ἀπελαύνων, ὡς ὁ Καρύστιός	φησιν	ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν, ἀλλὰ καὶ
[13, 87]	παρθένων τινῶν διηγούμενος ὧν ἐθεᾶτό	φησιν	ἐν ὁμωνύμῳ δράματι· Εκειτο γὰρ
[13, 84]	τὀν ἐπιγραφόμενον Ελλαδικὸν Ἐν Δελφοῖς,	φησίν,	ἐν τῷ Σπινατῶν θησαυρῷ παίδές
[13, 56]	ἐν τριτῳ περὶ Αἰγίνης Περίανδρόν	φησιν	ἐξ Επιδαύρου τὴν Προκλέους θυγατἑρα
[13, 43]	φίλην Δήμητρα, δικαίως τοιγαρ, ἄνθρωπε,	φησίν,	ἐξεδάρης ἀκόλαστος ὤν. Παρὰ Δεξιθέᾳ
[13, 69]	ἡ Ναύκρατις, ὡς ὁ Ηρόδοτός	φησιν,	ἐπαφροδίτους ἔχειν τὰς ἑταίρας. ~Καί
[13, 29]	ἑταιρῶν Εφιππος ἐν Εμπολῇ τάδε	φησίν·	Επειτά γ' εἰσίοντ' ἐὰν λυπούμενος
[13, 51]	ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν Προσκήνιον,	φησίν,	ἐπεκαλεῖτο ἡ Νάννιον, ὅτι πρόσωπόν
[13, 67]	Επιστολῇ τὴν Αρπάλου διαβάλλων ἀκολασίαν	φησίν	Ἐπίσκεψαι δἐ καὶ διάκουσον σαφῶς
[13, 16]	ἐν τοῖς Υπομνήμασι τῶν ἡδυσμάτων	φησὶν	ἐρᾶν πάντας, οὐ τῶν κρεῶν
[13, 56]	συνῆν ταύτῃ μέχρι θανάτου, ὥς	φησιν	Ἕρμιππος ἐν τῷ περὶ Ἀριστοτέλους
[13, 12]	ἐπονειδίστου βίου. Σάμιοι δέ, ὥς	φησιν	Ερξίας ἐν Κολοφωνιακοῖς, γυμνάσιον ἀναθέντες
[13, 40]	καὶ τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν Δημώ	φησιν	ἐρωμένην γενέσθαι τοῦ Δημητρίου· ᾗ
[13, 62]	Νεαίρας τὴν Μετάνειραν τοῦ Λυσίου	φησὶν	ἐρωμένην εἶναι. Ηττητο δἐ καὶ
[13, 80]	ὁ Χῖος ἐν Διθυράμβοις Αργύννου	φησὶν	ἐρώμενον Υμέναιον γενέσθαι. Αντιγόνου δὲ
[13, 31]	οἵ δὲ ἐν ἕλει, Αττικαί,	φησὶν,	ἑταῖραι ἱδρύσαντο αἱ συνακολουθήσασαι Περικλεῖ
[13, 45]	τινί; Περίμενε τοίνυν καὶ σύ,	φησίν,	ἕως ἂν οὐ βινητιάσω, καὶ
[13, 61]	δυσμαῖς ὢν τοῦ βίου, ὥς	φησιν	Ηγήσανδρος, Αρχίππην ἠγάπησεν τὴν ἑταίραν
[13, 43]	μητρί, Νὴ τὴν Αρτεμιν, εἰ,	φησίν,	ᾔδει, ἡ Γνάθαινα, τοῦτ' ἐγώ,
[13, 78]	δ' ἦν τὰ παιδικά, ὥς	φησιν	Ηρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τῳ
[13, 80]	δ' ἐν τῇ Ηρακλείᾳ Εὐρυσθέα	φησὶν	Ηρακλέους γενέσται παιδικά, διόπερ καὶ
[13, 79]	ἀναπαύεσθαι. Πέρσας δὲ παρ' Ελλήνων	φησὶν	Ηρόδοτος μαθεῖν τὸ παισὶν χρῆσθαι.
[13, 80]	Βαγώου τοῦ εὐνούχου οὕτως αὐτόν	φησιν	ἡττᾶσθαι ὡς ἐν ὄψει θεάτρου
[13, 50]	ἡ Αρπάλῳ συνοῦσα· περὶ ἦς	φησιν	Θεόπομπος ἐν τοῖς περὶ τῆς
[13, 63]	ῥήτωρ περὶ τὰ ἀφροδίσια, ὥς	φησιν	Ιδομενεύς. Αριστάρχου γοῦν τινος ἐρασθεὶς
[13, 31]	τοῖς Εφεσιακοῖς καὶ ἐν Εφέσῳ	φησὶν	ἱερὰ ἱδρῦσθαι Εταίρᾳ Αφροδίτῃ. Κλέαρχος
[13, 89]	πάνυ καλὴ καὶ σοφή, ὥς	φησιν	Ιππίας ὁ σοφιστὴς ἐν τῷ
[13, 41]	Μανίας ὀνόματος ὁ Μάχων τάδε	φησίν·	Ἴσως ἂν ἀπορήσαι τις εὐλόγως
[13, 50]	ἢ αὐτὸς ό βασιλεὺς, Αλέξανδρος,	φησίν·	Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν
[13, 88]	τὰ ἄνθη καὶ ἐν Αλφεσιβοίᾳ	φησίν·	Καὶ σώματος μὲν ὄψεις κατειργάζετο
[13, 94]	Φερεκράτης ἐν Ιπνῷ ἢ Παννυχίδι	φησίν	Κᾆτα μυροπωλεῖν τί παθόντ' ἄνδρ'
[13, 85]	τοῦ φιλοσόφου. Εν δὲ Λευκαδίᾳ	φησὶν	Κλέαρχος οὕτως ἐρασθῆναι ταὼν παρθένου
[13, 61]	ἑταίρας. Ικετεύων οὖν τὴν Αφροδίτην	φησίν·	Κλῦθί μευ εὐχομένου, Κουροτρόφε δὸς
[13, 34]	αὐτοῦ τῆς ὥρας ἐραστής, ὥς	φησιν	Λυσίας ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ
[13, 64]	κοινωνὸν εἶχε τῆς βασιλείας, ὥς	φησιν	Νικόλαος ὁ Δαμασκηνός. Πτολεμαῖός τε
[13, 28]	Εταίρας {τῆς} Αφροδίτης. Περὶ ἧς	φησιν	ὁ Αθηναῖος Απολλόδωρος ἐν τοῖς
[13, 3]	πρωτίστῳ δίδομεν. Ἀλλ' οὐκ εἰκός,	φησὶν	ὁ Αριστοτέλης, εἰς χρῆσιν εἶναι
[13, 90]	ἐν Ιστορικοῖς Παραδόξοις. Ενιαχοῦ δέ	φησιν	ὁ αὐτὸς Θεόφραστος καὶ κρίσεις
[13, 27]	ἐλπίδες ὥστ' ἐχθρῶν συμμαχίαν καλέσαι,	φησὶν	ὁ Καλλίμαχος. Οὐ γὰρ αὐτάρκεις
[13, 47]	Νικὼ δὲ ἡ Αἰξ έπικαλουμένη,	φησὶν	ὁ Λυγκεύς, παρασίτου τινὸς ἀπαντήσαντος
[13, 31]	δ' ἐν πρώτῳ Ερωτικῶν· Γύγης,	φησίν,	ὁ Λυδῶν βασιλεὺς οὐ μόνον
[13, 85]	γοῦν ἐν τῇ δωδεκάτῃ Κοίρανος,	φησίν,	ὁ Μιλήσιος ἰδὼν ἁλιέας τῃ
[13, 77]	Φαίδραν, ὡς Ζῆνις ἢ Ζηνεύς	φησιν	ὁ Χῖος ἐν τῳ περὶ
[13, 38]	μητρὸς Καὶ χάριν γε αὐτῇ,	φησίν,	οἶδα, ὅτι δι' αὐτὴν Κόνωνος
[13, 60]	τὴν μὲν παρὰ τοῖς ῥήτορσί	φησιν	ὀνομαζομένην Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ
[13, 74]	Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν ἡ Αφροδίτη	φησίν	Ὅσοι τε πόντον τερμόνων τ'
[13, 6]	ψιμυθίου. Αναξίλας δὲ ἐν Νεοττίδι	φησίν	Οστις ἀνθρώπων ἑταίραν ἠγάπησε πώποτε,
[13, 24]	τὸ δρᾶμα καὶ μὴ Φιλίππου,	φησίν·	Οστις λέχη γὰρ σκότια νυμφεύει
[13, 39]	τοῖς δακτύλοις Τουτί γε, Λάμια,	φησίν,	ὀσφράνθητι καὶ εἴσει παρὰ τἄλλα
[13, 50]	ὁ Κρατήτειος ἐν ς' Κωμῳδουμένων	φησὶν	ὅτι Ἄβυδος ἐλέγετο διὰ τὸ
[13, 89]	τῶν Περσικῶν τῆς πρώτης συντάξεώς	φησιν	ὅτι ἡ Βαγαβάζου γυνή, ἥτις
[13, 37]	Αἱ δὲ κάλλισται τῶν οἰκιῶν,	φησίν,	οὐ Μυρτίου καὶ Μνησίδος καὶ
[13, 51]	μέθυσον. Μένανδρος δ' ἐν Ψευδηρακλεῖ	φησιν·	Οὐκ ἐπείρα Νάννιον; Αντιφάνης δὲ
[13, 31]	καὶ Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι τάδε	φησίν·	Οὐκ ἐτὸς Εταίρας ἱερόν ἐστι
[13, 16]	πρώτῳ τῶν Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι	φησίν·	Οὔτε παιδὸς ἄρρενος οὔτε παρθένων
[13, 58]	κατάλογον. ~Κλέαρχος γὰρ περὶ Ἐπαμινώνδου	φησὶν	οὕτως· Ἐπαμινώνδας δ' ὁ Θηβαῖος
[13, 51]	Ποιμέσιν ὅτι θαλλοφαγεῖ τὸ ζῷόν	φησιν	οὕτως· Ἑωθινὸς γάρ, πρίν τιν'
[13, 88]	Περὶ δὲ ῥόδων ἐν Οδυσσεῖ	φησιν	οὕτως Κόμαισιν Ωρῶν ὄμματ' εὐανθῆ
[13, 14]	ἐρώντων ἐν τῷ ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ	φησὶν	οὕτως· Τίς οὐχί φησι τοὺς
[13, 39]	κομῳδιοποιὸς ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Χρείαις	φησὶν	οὕτως· Υπερβολῇ δὲ τῆς Λεαίνης
[13, 60]	ὁ κωμικὸς ἐν Εφεσίᾳ τάδε	φησὶν	περὶ αὐτῆς Φρύνη ποθ' ἡμῶν
[13, 79]	περὶ Κτατῖνον καὶ Αριστόδημον πεπλάσθαι	φησὶν	Πολέμων ὁ περιηγητὴς ἐν ταῖς
[13, 55]	έν Σικελίᾳ Θαυμαζομένων ἐξ Ὑκκάρου	φησὶν	Σικελικοῦ φρουρίου εἶναι τήν Λαίδα.
[13, 17]	μορφὴν καὶ καλὸν εἶναι νομιζόμενόν	φησιν·	Στᾶθι κἄντα, φίλος, καὶ τὰν
[13, 43]	Τίς δ' οὑπιτρέψων ἐστί σοι,	φησίν,	τάλαν, ὄντα γ' ἐν Αθήναις
[13, 14]	τοῦ ἐρᾶν Αμφις ἐν Διθυράμβῳ	φησίν·	Τί φῄς; σὺ ταυτὶ προσδοκᾷς
[13, 92]	Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν ἐν Ιππῳ	φησίν	Τοῦτ' ἔστιν Ακαδήμεια, τοῦτο Ξενοκράτης
[13, 18]	πώγωνα κατ' Αλέξανδρον εὑρημένους, ὥς	φησιν	ὑμῶν ὁ Χρύσιππος ἐν τῷ
[13, 42]	ἢ κάτω; Γελάσασ' Ανω, βέλτιστε,	φησίν.	Υπό τι γὰρ δέδοικά σε,
[13, 76]	ὃς ἦν αὐτοῦ ἐρώμενος, τί	φησιν	Χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν ἐρώτων
[13, 8]	γυνὴ κακὸν περυσμένος. Καὶ προελθών	φησιν	ὦ Ζεῦ πολυτίμητ' εἶτ' ἐγὼ
[13, 8]	Σεμέλῃ, ἧς ἀρχή ὦ νύκτες,	φησίν	ὦ Ζεῦ, τί χρὴ γυναῖκας
[13, 17]	χάριν. Ο δ' νακρέων τί	φησίν;	ὦ παῖ παρθένιον βλέπων, δίζημαί
[13, 45]	καὶ γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ' Απόκριναι,	φησίν,	ὦ ποιητά μοι, τί βουλόμενος
[13, 29]	ἐν Καμπυλίωνι κοσμίαν ἑταίραν παράφων	φησίν·	Ως δ' ἐδείπνει κοσμίως, οὐχ
[13, 76]	βορέας, ἀίσσων παρὰ Κύπριδος ἀζαλέιας	μανίαισιν	ἐρεμνὸς ἀθαμβὴς ἐγκρατέως παιδόθεν φυλάσσει
[13, 88]	ῥόδων ἐν Οδυσσεῖ φησιν οὕτως	Κόμαισιν	Ωρῶν ὄμματ' εὐανθῆ ῥόδα εἶχον,
[13, 73]	σεμνότατος δ' Αἰσχύλος ἐν ταῖς	Δαναίσιν	αὐτὴν παράγει τὴν Αφροδίτην λέγουσαν
[13, 79]	Ελλήνων φησὶν Ηρόδοτος μαθεῖν τὸ	παισὶν	χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ' ἦν ἐκμανῶς
[13, 80]	οὐδὲ ἐκείνας μαθεῖν ἐποίησεν ὅτι	εἰσὶν	αἰχμάλωτοι, ἀλλ' ὡς ἔτι τῇ
[13, 46]	ἦν γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι δ'	εἰσὶν	αὐτῷ Μεγίστη, Αγαλλίς, Θαυμάριον, Θεόκλεια
[13, 55]	αὐτὴν εἶναί φησιν διὰ τούτων·	Εἰσὶν	δὲ πόθεν αἱ παῖδες αὗται
[13, 48]	φησί, σαυτὸν ἐδωκας οὗ ψῆφοι	εἰσίν.	Διαπηδῶντος δ' αὐτοῦ ἐπὶ τὴν
[13, 3]	χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ δὲ γυναῖκες	εἰσὶν	ἐνὶ κλισίῃς ἐξαίρετοι, ἅς τοι
[13, 6]	Οἱ δ' ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς	εἰσιν	ἠρμένοι καὶ φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς
[13, 84]	Τότε γὰρ καὶ οἱ παῖδές	εἰσιν	καλοί, ὡς Γλυκέρα ἔφασκεν ἡ
[13, 84]	ἐν τῷ Σπινατῶν θησαυρῷ παίδές	εἰσιν	λίθινοι δύο, ὧν τοῦ ἑτέρου
[13, 19]	θρασεῖς. Καὶ δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν	εἰσιν	οἱ πλεῖστοι, συνεσπασμένοι καὶ κακοπινεῖς
[13, 7]	δ' ἐν Υπνῳ φησίν· εἶτ'	εἰσὶν	οἱ τέττιγες οὐκ εὐδαίμονες, ὧν
[13, 6]	δὲ γαμεταὶ ἡμῶν γυναῖκες οὔκ	εἰσιν	τοιαῦται οἵας Εὔβουλός φησι ἐν
[13, 6]	ὡς ἐρῶσι καὶ φιλοῦσι καὶ	σύνεισιν	ἡδέως. Εἶτα τετράπους μοι γένοιτο,
[13, 20]	οὐ τοὺς καλλίστους; Οἷς καὶ	σύνεισιν·	Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ Κλείτῳ
[13, 23]	τις οὔσα· φελλὸς ἐν ταῖς	βαυκίσιν	ἐγκεκάττυται. Μακρά τις· διάβαθρον λεπτὸν
[13, 6]	τοιαῦται οἵας Εὔβουλός φησι ἐν	Στεφανοπώλισιν	Μὰ Δι' οὐχὶ περιπεπλασμέναι ψιμυθίοις
[13, 64]	καὶ πραθεῖσα ὁμοίως ταῖς ἑαυτῆς	θεραπαινίσιν	ἦλθεν εἰς Ρόδον ἔνθα ἐκφήνασα
[13, 17]	Κύπρις ἃ τ' ἀγανοβλέφαρος Πειθὼ	ῥοδέοισιν	ἐν ἄνθεσιν θρέψαν. Φρύνιχός τε
[13, 11]	Τὸ δ' ἐρᾶν προλέγω τοῖσι	νέοισιν	μή ποτε φεύγειν, χρῆσθαι δ'
[13, 76]	αὐξόμεναι σκιεροῖσιν ὑφ' ἕρνεσιν οἰναρέοις	θαλέθοισιν	ἐμοὶ δ' ἔρος οὐδεμίαν κατακητος
[13, 88]	ὡς ἀγάλματος αὐτοῖσι βοστρύχοισιν ἐκπεπλασμένου	ξουθοῖσιν	ἀνέμοις ἐνετρύφων φορούμεναι. Εν δὲ
[13, 24]	μειράκων μάλ' εὐπρεπῶν ἐπὶ τοῖσι	πορνείοισιν,	ἃς ἔξεσθ' ὁρᾶν εἰληθερούσας, στέρν'
[13, 20]	δ' οὕτω ἐγὼν οὔπω ἴδον	ὀφθαλμοῖσιν	οὐδ' οὕτω γεραρόν· βασιλῆι δὲ
[13, 76]	ἀκήρατος, αἵ τ' οἰνανθίδες αὐξόμεναι	σκιεροῖσιν	ὑφ' ἕρνεσιν οἰναρέοις θαλέθοισιν ἐμοὶ
[13, 32]	εὔχεσθαι Κύπριδι δαιμονίᾳ· οὐ γὰρ	τοξοφόροισιν	ἐμήσατο δι' Αφροδίτα Πέρσαις Ελλάνων
[13, 24]	κάτωθεν εἰσδῦναι στέγης μήδ' ἐν	ἀχύροισιν	εἰσενεχθῆναι τέχνῃ. Αὐταὶ βιάζονται γὰρ
[13, 68]	οὗτος ἦν· ἔσται δ' ἴσως	αὐτοῖσιν	ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας ἀρραβών. ~Ενδόξους
[13, 50]	οὗτος ἦν· ἐσται δ' ἴσως	αὐτοῖσιν	ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας ἀρραβών. ~Λυσίας
[13, 88]	δὲ κηροχρῶτος ὡς ἀγάλματος αὐτοῖσι	βοστρύχοισιν	ἐκπεπλασμένου ξουθοῖσιν ἀνέμοις ἐνετρύφων φορούμεναι.
[13, 90]	γίνεσθαι παρὰ Ηλείοις, καὶ τὴν	κρίσιν	ἐπιτελεῖσθαι μετὰ σπουδῆς λαμβάνειν τε
[13, 49]	καὶ φαμένου πολλαῖς συμπεπλέχθαι, καθ'	ὑπόκρισιν	έσκυθρώπαων. Ἐπερωτήσαντος δὲ τὴν αἰτίαν
[13, 47]	Τί γὰρ οἴει με έν	τρισὶν	ἡμέραις καταβεβρωκέναι; Ἤτοι τήν λήκυθον,
[13, 2]	κοινογαμίων ὄντων. Διὸ καὶ ἔδοξέ	τισιν	διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ εἰδότων τῶν
[13, 6]	μὲν οὐδέν, ἀλλ' ἐν αἰνιγμοῖς	τισιν,	ὡς ἐρῶσι καὶ φιλοῦσι καὶ
[13, 79]	πυκνῶν φιλημάτων. Ο δ' ἐν	Κολχίσιν	περὶ Γανυμήδους τὸν λόγον ποιούμενος
[13, 93]	Αἰσθήσει τε γὰρ τῇ πρὸς	ὄσφρανσιν	καὶ πρὸς τὸ οἰκεῖον καὶ
[13, 55]	τήν Λαίδα. Στράττις δ' ἐν	Μακεδόσιν	ἢ Παυσανίᾳ Κορινθίαν αὐτὴν εἶναί
[13, 1]	γαμετῶν καὶ ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι)	εἰδόσιν	ἐκτιθέμενοι τὴν ἱστορίαν τῶν Μουσῶν
[13, 79]	Σοφοκλῆς ἀναφανδὸν ἔφασαν, ὃ μἐν	Μυρμιδόσιν	Σέβας δἐ μηρῶν ἁγνὸν οὐκ
[13, 72]	δ' ἔστ' ἀνάγκη δυστυχεῖν ἐν	πλείοσιν,	ἐξὸν σιωπᾶν κἀν σκότῳ κρύπτειν
[13, 51]	ἤτοι ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι καὶ	μεμηνόσιν	ἢ ὅτι αὐτὴν ἀναλαβὼν ὁ
[13, 37]	καὶ ῥυτὸν ἐχούσας ἐν ταῖς	χερσίν.	Αἱ δὲ κάλλισται τῶν οἰκιῶν,
[13, 27]	τε καὶ πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι	χερσίν·	ἡδύ γε νὴ τὸν Δία
[13, 74]	ἄρκαισι καθίζῃ κοττάβου ὑψηλαῖς Βρομίου	ψακάδεσσιν.	~Αρχύτας δ' ὁ ἁρμονικός, ὥς
[13, 5]	Εν ἔτεσι γοῦν εἴκοσι καὶ	δυσὶν	οἷς ἐβασίλευεν, ὥς φησι Σάτυρος
[13, 57]	ἐπὶ τὴν παρὰ σοῦ τρέψομαι	πεῦσιν,	Φοῖνιξ ἄττα γεραιέ. Μάθε οὖν
[13, 28]	ταὐτὰ δ' ὄντα γράμματα τὴν	προσαγόρευσιν	οὐ σφόδρ' εὔσχημον ποιεῖ. ~Περὶ
[13, 78]	καὶ ἐπαπέθανεν ὁ ἐραστὴς Αριστόδημος,	λύσιν	τ' ἔλαβε τὸ δεινόν. Διὰ
[13, 33]	Οτι δὲ καὶ Αφροδίσια ἴδια	ἄγουσιν	αὐτόθι αἱ ἑταῖραι, Αλεξις ἐν
[13, 27]	ἥδιστον ἀποθανεῖν βινοῦνθ' ἅμα, ὥσπερ	λέγουσιν	ἀποθανεῖν Φορμίσιον. Ἢ ἥδιστόν ἐστί
[13, 43]	ὁμολογουμένη σοφός, εἰς τὴν ἀγορὰν	λέγουσιν	αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν
[13, 46]	ὦ Στίλιπων. Σέ τε γὰρ	λέγουσιν	διαφθείρειν τοὺς ἐντυγχάνοντάς σοι ἀνωφελῆ
[13, 84]	λέγων ὧδε Γεγένηται δ' ὡς	λέγουσιν,	κἀν Σάμῳ τοιοῦθ' ἕτερον. Λιθίνης
[13, 35]	ἦν ἀδελφὸς Ζαριάδρη, περὶ ὧν	λέγουσιν	οἱ ἐπιχώριοι ὅτι ἐξ Αφροδίτης
[13, 25]	εὗρες ἀνθρώπους, Σόλων· σὲ γὰρ	λέγουσιν	τοῦτ' ἰδεῖν πρῶτον, μόνον δημοτικόν,
[13, 49]	οἱ στέφανοι κρήμνανται, εἶπεν Ὅτι	φυχαγωγοῦσιν.	Μαστιγίου δέ τινος μειρακιευομένου πρὸς
[13, 69]	δὲ μένουσι φίλης ἔτι καὶ	μενέουσιν	ῴδῆς αἱ λευκαὶ φθεγγόμεναι σελίδες
[13, 55]	δ' ἐν κλεινοῖς Θετταλικοῖς πεδίοις.	Αὐτοσχεδιάζουσιν	οὖν οἱ λέγοντες αὐτὴν ἐν
[13, 20]	μετείῃ. Αἱ θεαὶ δὲ τίνας	ἀναρπάζουσιν;	οὐ τοὺς καλλίστους; Οἷς καὶ
[13, 2]	τινι περὶ τὸν βωμὸν ἕλκουσαι	ῥαπίζουσιν,	ἵνα τὴν ἐκ τοῦ πράγματος
[13, 74]	τε πόντον τερμόνων τ' Ατλαντικῶν	ναίουσιν	εἴσω φῶς ὁρῶντες ἡλίου, τοὺς
[13, 24]	ἐν Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως σοι	βιοῦσιν	καὶ ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους
[13, 13]	εἰπεῖν, ὅσοι τοῦ δαίμονος τούτου	ποιοῦσιν	εἰκόνας. Εστὶν γὰρ οὔτε θῆλυς
[13, 12]	ἡ καλλίστη ἐλευθερία τοῖς ταῦτα	μετιοῦσιν	συναύξεται. Αθηναῖοι δὲ τοσοῦτον ἀπέσχον
[13, 55]	καὶ τίνες; Β. Νυνὶ μὲν	ἥκουσιν	Μεγαρόθεν, εἰσὶ δὲ Κορίνθιαι· Λαὶς
[13, 31]	καὶ πᾶσι τοῖς τὴν Λυδίαν	οἰκοῦσιν	ἄποπτον εἶναι. Δημοσθένης δ' ὁ
[13, 13]	φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ μοι. καί μοι	δοκοῦσιν	ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι τὸν Ερωτα,
[13, 7]	ὧν δ' ἄρχειν ἐχρῆν ἀμελοῦσιν,	ἐπιορκοῦσιν,	οὐδὲ ἓν κακὸν ἔχουσι καὶ
[13, 77]	καὶ τὸν τόπον δεικνύντες Αρπάγιον	καλοῦσιν,	ἐν ῷ καὶ μυρρίναι διάφοροι
[13, 68]	κεῖθεν, Ατθίδα χθόνα τίνες τύχαι	καλοῦσιν	ἤ πράττουσι τί. (Α) Οτε
[13, 31]	ἣν οἵ μὲν ἐν καλάμοις	καλοῦσιν,	οἵ δὲ ἐν ἕλει, Αττικαί,
[13, 7]	ἄρχουσιν, ὧν δ' ἄρχειν ἐχρῆν	ἀμελοῦσιν,	ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν ἔχουσι
[13, 35]	ἰδεῖν· ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ ὅτι	μέλλουσιν	οἱ γάμοι συντελεῖσθαι. Ὃ δὲ
[13, 26]	Διὸς νόμον· αὖται δὲ μόνον	αὐλοῦσιν	Ιέρακος νόμον, Επικράτης φησὶν ἐν
[13, 74]	πρεσβεύς κράτη, σφάλλω δ' ὅσοι	φρονοῦσιν	εἰς ἡμᾶς μέγα. Νεανίσκῳ γὰρ
[13, 20]	καλλίστους ἐγκρίνουσι καὶ τούτους πρωτοφορεῖν	ἐπιτρέπουσιν.	Εν Ηλιδι δὲ καὶ κρίσις
[13, 18]	κακόν. Τί γὰρ αἱ τρίχες	λυποῦσιν	ἡμᾶς, πρὸς θεῶν; Δι' ἃς
[13, 61]	εὐνήν, ἣ δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι	γέρουσιν,	ὧν ἰσχὺς μὲν ἀπήμβλυνται, θυμὀς
[13, 86]	σωφρονικοὶ εἶναι σφόδρα μέχρι τινὸς	διατηροῦσιν	ἐν τοῖς πότοις τὸ τοιοῦτον
[13, 18]	ἔχων ηὔλει, καὶ ἐν Αθήναις	διατηροῦσιν	οὐ σφόδρα ἀρχαῖον τὸν πρῶτον
[13, 51]	κάπηλον ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ θαλλῷ	χαίρουσιν	αἱ αἶγες, διόπερ οὐδ' εἰς
[13, 79]	καλλίστας ἔχοντες γυναῖκας παιδικοῖς μᾶλλον	χαίρουσιν	ὡς πολλάκις ἐνίους ἐπι ταῖς
[13, 14]	πένης ἄνθρωπος ἐνοχλῶν πολλάκις τοῖς	εὐπροροῦσιν	οὐ λαβεῖν τι βούλεται. Αλεξις
[13, 70]	ὡς οἱ τὰ Αργολικὰ γράψαντες	ἱστοροῦσιν.	Ενδοξος δ' ἐστὶν καὶ Λέαινα
[13, 2]	καλουμένου (οἱ χρόνοι γὰρ οὐ	συγχωροῦσιν)	ἀλλὰ τοῦ τρίτου ἀπ' ἐκείνου.
[13, 24]	κοὐκ ἀνασχετὰ ἐν τῇ πόλει	πράττουσιν	οἱ νεώτεροι. Οπου γὰρ οὐσῶν
[13, 12]	καθιερωμένης αὐτόθι τὸν Ερωτα ἱδρυσάμενοι	συνθύουσιν	αὐτῷ. Θεσπιεῖς τε τὰ Ερωτίδεια
[13, 73]	δὲ συμμιχθῆτον ἐς ταὐτὸν δύο,	φύουσιν	ἡμῖν πάντα καὶ τρέφουσ' ἃμα,
[13, 23]	Τὰς ὀφρῦς πυρρὰς ἔχει τις·	ζωγραφοῦσιν	ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ' εἶναι μέλαιναν· κατέπλασεν
[13, 35]	ζηλωτὸς, καὶ τὸν μῦθον τοῦτον	ζωγραφοῦσιν	ἐν τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς
[13, 42]	τῶν ἐπιγελᾶν εἰθισμένων ἅπαντα τοῖς	τρέφουσιν	αἰεὶ πρὸς χάριν· βουλόμενος εἶωαι
[13, 9]	πείθεται ὡς ἄκατος, οὐδ' ἄγκυραι	ἔχουσιν·	ἀπορρήξασα δὲ δεσμὰ πολλάκις ἐκ
[13, 14]	ἰδειν ἥδιον ἢ τὸ θεωρίκον	ἔχουσιν	ὑμιν διανέμειν ἑκάστοτε. Αριστοφῶν δὲ
[13, 7]	προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν οὐκ ἐχρῆν	ἄρχουσιν,	ὧν δ' ἄρχειν ἐχρῆν ἀμελοῦσιν,
[13, 46]	οὖν διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις καὶ κακῶς	πάσχουσιν	{ἢ} μετὰ φιλοσόφου ζῆν ἢ
[13, 95]	γείτονες οὕτως ὑπ' αὐτοῦ δεινὰ	πάσχουσιν	ὥστ' ἐκλιπόντες τὰς αὑτῶν οἰκίας
[13, 25]	τούτους τ' ἔχοντας τὴν ἀναγκαίαν	φύσιν	ἁμαρτάνοντάς τ' εἰς ὅ μὴ
[13, 84]	Εμοὶ μὲν γὰρ καὶ κατὰ	φύσιν	δοκεῖ πεποιηκέναι Κλεώνυμος ὁ Σπαρτιάτης
[13, 93]	ζῴου τούτου ἐν τέτταρσι τὴν	φύσιν	περιττὴν ἔχοντος, ὧνπερ ὑμεῖς τὰ
[13, 84]	ὑμεῖς, ὦ φιλόσοφοι, οἱ παρὰ	φύσιν	τῇ Αφροδίτῃ χρώμενοι καὶ ἀσεβοῦντες
[13, 79]	τὰς διηγήσεις ταύτας, κἂν ψευδεῖς	ὦσιν,	ἀληθεῖς εἶναι πιστεύετε, καὶ τὰ
[13, 26]	τοῖς ἀετοῖς· οὗτοι γὰρ ὅταν	ὦσιν	νέοι ἐκ τῶν ὀρῶν πρόβατ'
[13, 44]	τις τῶν ἀεὶ ἐν τοῖς	ἀγῶσιν	ἐπιμελῶς ἡττῶμένων· ὃς οὐ δυνάμενος
[13, 35]	τὸν ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς γενομένη	δίδωσιν	αὐτῷ τὴν φιάλην· καὶ ὃς
[13, 2]	φιλοστοργῶσί τε καὶ ἐν ὥρᾳ	προσίωσιν	τοῖς γάμοις. Εν δὲ Αθήναις
[13, 26]	ὑπὸ τῆς ἰσχύος· ὅταν δέ	γηράσκωσιν	ἤδη, τὸτε θεῶν> ἐπὶ τοὺς
[13, 23]	ἅ παράκειθ' ἑκάστοτε, ἡνίκ' ἂν	πολώσιν	αἰγων κρανία, ξυλήφιον μυρρίνης ἔχουσα
[13, 17]	αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος τὴν	τύφλωσιν	πάντα μᾶλλον αὐτῆς ἐπαινεῖ ἢ
[13, 12]	αὐτῷ. Θεσπιεῖς τε τὰ Ερωτίδεια	τιμῶσιν	καθάπερ Αθηναῖοι τὰ Παν> αθήναια
[13, 50]	Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ καὶ Γλυκέραν	στεφανῶσιν.	Ἐν Ῥωσσῷ δὲ καὶ εἰκόνα
[13, 74]	παννυχίδας θ' ἱερὰς θήλεις χοροὶ	ἀμφιέπωσιν,	πλάστιγξ θ' ἡ χαλκοῦ θυγάτηρ
[13, 11]	καλὰ φαίνεσθαι καλὰ ἢ τοῖς	ἐρῶσιν	ὧν σὺ δημιουργὸς εἶ μοχθοῦσι
[13, 23]	δὲ πᾶσιν ἐπιβουλάς. Επειδὰν δ'	εὐπορήσωσίν	ποτε, ἀνέβαλον καινὰς ἑταίρας, πρωτοπείρους
[13, 60]	ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς Θήβας, ἐὰν	ἐπιγράψωσιν	Θηβαῖοι ὅτι Αλέξανδρος μὲν κατέσκαψεν,
[13, 43]	ἰδοῦσα κατὰ τύχην ἱστῶντα κρεοπῶλην	τιν'	ἀστεῖον πάνυ τῇ θ' ἡλικίᾳ
[13, 51]	φησιν οὕτως· Ἑωθινὸς γάρ, πρίν	τιν'	αὐλιτῶν ὁρᾶν, θαλλὸν χιμαίρᾳ προσφέρων
[13, 31]	Ελλάδος. Οἶδα δὲ καὶ ἑορτήν	τιν'	Εταιρίδεια ἀγομένην ἐν Μαγνησίᾳ οὐ
[13, 11]	θνητοῖς. Καὶ παρὰ λυπῶν τέρψιν	τιν'	ἔχων εἰς ἐλπίδ' ἄγει. Τοῖς
[13, 18]	Αλεξις ἔφη που· ἂν> πιττοκοπούμενόν	τιν'	ἢ ξυρούμενον ὁρᾷς, τοῦτον ἔχει
[13, 41]	ἀνεβόα, αὐτή θ' ὅτ' ἐπαινοίη	τιν'	ἢ ψέγοι πάλιν, ἐπ' ἀμφοτέρων
[13, 16]	ὄψει λύγγα θηρατηρίαν ἔρωτος, ἀστραπήν	τιν'	ὀμμάτων ἔχει· ᾗ θάλπεται μὲν
[13, 35]	τὴν αὐλὴν καὶ ἰδὼν τὴν	Οδάτιν	ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου καὶ
[13, 35]	οὖν τῆς μέθης εἰσκαλέσας τὴν	Οδάτιν	ὁ πατὴρ εἰς τὸ συμπόσιον
[13, 35]	ἅρμα καὶ ἔφυγεν ἔχων τὴν	Οδάτιν.	Οἱ δὲ παῖδες καὶ αἱ
[13, 35]	πολλοὶ τῶν δυναστῶν ὄνομα τιθένται	Οδάτιν.	~Τὸ ὅμοιον ἱστορεῖ γενέσθαι καὶ
[13, 69]	αὐτῆς κατ' ἐμπορίαν εἰς τὴν	Ναύκτατιν	ἀπαίροντος διὰ τῆς ποιήσεως διαβάλλει
[13, 10]	Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ Αἰγυπτιακῶν τὴν	Νειτῆτιν	Κύρῳ πεμφθῆναί φασιν ὑπὸ Αμάσιδος·
[13, 10]	ἔπεμψε δὲ τὴν Αρπίου θυγατέρα	Νειτῆτιν.	Ο δὲ Αρπίας ἐκπεπτώκει τῆς
[13, 59]	τε ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς τὴν	ὑποφῆτιν	καὶ ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους
[13, 13]	τοῦ δαίμονος τούτου ποιοῦσιν εἰκόνας.	Εστὶν	γὰρ οὔτε θῆλυς οὔτ' ἄρσην,
[13, 13]	τῶν τρόπων τῶν τοῦ θεοῦ.	Εστὶν	γὰρ οὔτε κοῦφος οὔτε ῥᾀδιος
[13, 22]	αὐτῆς ὄνομα φάσκων εἶναι Μητίχην.	~Εστὶν	δ' ἑταίρα, ὡς Αντιφάνης φησὶν
[13, 78]	ἐπικληθεὶς Χαλκοῦς ἐν τοῦς Ελεγείοις.	Εστὶν	δὲ ὁ χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων
[13, 24]	νυμφεύει λάθρᾳ, πῶς οὐχὶ πάντων	ἐστὶν	ἀθλιώτατος; Εξον θεωρήσαντι πρὸς τὸν
[13, 72]	Αλεξανδρεὺς ἐν Αμφιτρύωνι. Οὗτος δέ	ἐστιν	Αἰσχύλος ὁ καὶ τὰ Μεσσηνιακὰ
[13, 47]	οὐ γὰρ στεφανίτης ὁ ἀγών	ἐστιν,	ἀλλ' ἀργυρίτης. Ως δ' ὁ
[13, 13]	θεούς, οὐκ οἶδ' ὅ τι	ἐστίν,	ἀλλ' ὅμως ἔχει γέ τι
[13, 95]	οὐκ εἰς ἐμὲ μόνον τοιοῦτός	ἐστιν,	ἀλλὰ καὶ εἰς ἄλλους ἅπαντας
[13, 45]	ὑείων ἐγένετο ἐπ' αἴγει οἷός	ἐστιν	ἀνακάμπτειν πάλιν; ~Μέχρι μὲν τούτων
[13, 6]	Η Θεανὼ δ' οὐχὶ Σειρήν	ἐστιν	ἀποτετιλμένη Βλέμμα καὶ φωνὴ γυναικός,
[13, 25]	ὶσωτήριον, (καί μοι λέγειν τοῦτ'	ἐστὶν	ἁρμοστόν, Σόλων) μεστὴν ὁρῶντα τὴν
[13, 32]	τὴν αὐτόθι σοφιστείαν ὠνείδισας. Νόμιμόν	ἐστιν	ἀρχαῖον ἐν Κορίνθῳ ὡς καὶ
[13, 69]	ἀγνοῶν ὅτι ἑτέρα τῆς Δωρίχης	ἐστὶν	αὕτη, ἡ καὶ τοὺς περιβοήτους
[13, 85]	τῇ ἐνάτῃ. Ο δὲ λόγος	ἐστὶν	αὐτῷ {ὁ} περὶ Αλεξάνδρου καὶ
[13, 72]	ποικιλισαμβάλῳ συμπαίζειν προκαλεῖται. ἥ δ'	(ἐστὶν	γὰρ ἀπ' εὐκτίνου Λέσβου) τὴν
[13, 74]	ὑμνῶν αἰεί ποτε Ανακρέων πᾶσίν	ἐστιν	διὰ στόματος. Λέγει οὖν περὶ
[13, 18]	ξύρεσθαι οὐδ' ὁ ἐπιληψόμενος οὐδείς	ἐστιν	διὰ τὸ πάντας ξύρεσθαι. Εν
[13, 61]	θυμὀς δὲ μενοινᾷ. Ταῦτα μέν	ἐστιν	ἐκ τῶν εἰς Ομηρον ἀναφερομένων.
[13, 86]	αὗται ὀρχηστριδες, καθάπερ αὐταῖς ἔθος	ἐστίν,	ἐν ταῖς διαζώστραις γυμναὶ ὠχροῦντο,
[13, 86]	πώλουμένης τῆς αὐλητρίδος, καθάπερ ἔθος	ἐστὶν	ἐν τοῖς πότοις γίνεσθαι, ἐν
[13, 43]	τἀς ὗς ἐπὶ νομὴν καιρός	ἐστιν	ἐξάγειν; ~Καὶ Γναθαινίου δέ γε
[13, 20]	τῇ νήσῳ καὶ βαδίζειν ἥδιστόν	ἐστιν	ἐπὶ τὰ γυμνάσια καὶ τοὺς
[13, 84]	νεὼν κατέκλεισεν αὑτόν. Κτησικλέους δ'	ἐστὶν	ἔργον τὸ ἄγαλμα, ὥς φησιν
[13, 79]	τῶν ποιημάτων ἃ περὶ παιδικούς	ἐστιν	ἔρωτας ἡδέως μελετᾶτε Τοῦ παιδεραστεῖν
[13, 7]	ἐν Αθάμαντι· εἶτ' οὐ γυναικός	ἐστιν	εὐνοικώτερον γαμετῆς ἑταίρα πολύ γε
[13, 5]	Εἰπόντος Σοφοκλεῖ τινος ὅτι μισογύνης	ἐστὶν	Εὐριπίδης, ἔν γε ταῖς τραγῳδίαις,
[13, 14]	τὸν Ερωτα· ὃς μετριάζων μέν	ἐστιν	εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ καὶ διαταράττων
[13, 74]	μόνον κρίνει θέον, ἢ σκαιός	ἐστιν	ἢ καλῶν ἄπειρος ὢν οὐκ
[13, 7]	ἢ τοῖς τρόποις ὠνητέος ἄνθρωπός	ἐστιν	ἢ πρὸς ἄλλον ἀπιτέον. ~Εὔβουλος
[13, 26]	σώματος, ἰδεῖν μὲν αὐτὴν ῥᾷόν	ἐστιν	ἢ πτύσαι· ἐξέρχεταί τε πανταχόσ'
[13, 55]	οὖν οὐδὲ γυναικὶ συνεῖναι ἄτοπόν	ἐστιν	ᾖ πολλοὶ κέχρηνται. Νυμφόδωρος δ'
[13, 50]	ζεῦγος ἔχων. Ἄδηλον εἰ αὕτη	ἐστὶν	ἡ Αρπάλῳ συνοῦσα· περὶ ἦς
[13, 27]	τρόπους. Οὐκ οἶσθ' ὅτι οὔκ	ἐστιν	ἥδιστον ἀποθανεῖν βινοῦνθ' ἅμα, ὥσπερ
[13, 20]	γάρ, τὸ κάλλος βασιλείας οἰκεῖόν	ἐστιν.	Θεαὶ περὶ κάλλους ἤρισαν πρὸς
[13, 70]	Αργολικὰ γράψαντες ἱστοροῦσιν. Ενδοξος δ'	ἐστὶν	καὶ Λέαινα ἡ ἑταίρα, Αρμοδίου
[13, 51]	προεῖπον, Εὐνίκου ἢ Φιλυλλίου Αντειά	ἐστιν.	Καὶ ὁ τὸν κατὰ Νεαίρας
[13, 78]	ἁγητῆρες ἐφαμερίοις φιλότατος. Διαβόητα δ'	ἐστὶν	καὶ τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ τῷ
[13, 43]	Μάχων συνήγαγεν, ὧν οὐκ ἄκαιρόν	ἐστιν	κατὰ τὸ ἑξῆς μνημονεῦσαι. Γναθαίνης
[13, 88]	δὲ Κενταὺρῳ, ὅπερ δρᾶμα πολύμετρόν	ἐστιν,	λειμῶνος τέκνα· Ἔνθ' αἵ μέν
[13, 49]	δέ, καὶ λέγοντος ὅτι δεκαέτης	ἐστίν,	Μικρὸς ὡς πολλῶν ἐτῶν» ἔφη.
[13, 33]	ἡμέραις ταύταις δὲ κωμάζειν ἔθος	ἐστὶν	νόμος τε τὰς ἑταίρας ἐνθάδε
[13, 62]	Ναὶς ὄνομα, ἧς Αρχίας κύριός	ἐστιν,	ὁ δ' Υμέναιος ἐπιτήδειος, ὁ
[13, 18]	πρότερον μὲν ἔφησε ζητεῖν τί	ἐστιν	ὁ ἱππόπορνος, νῦν δ' εὑρηκέναι.
[13, 50]	τὸ σατυρικὸν δραμάτιον, εἶτε Πύθων	ἐστὶν	ὁ Καταναῖος ἢ αὐτὸς ό
[13, 79]	ταῖς παρθένοις ὡς παιδικοῖς νόμος	ἐστὶν	ὁμιλεῖν. Καὶ γὰρ ὁ νομοθέτης
[13, 87]	ὦ ἑταῖροι, λέγω ὅτι οὐδέν	ἐστιν	ὀφθαλμῶν οὕτως εὐφραντικὀν ὡς γυναικὸς
[13, 23]	κατέπλασεν ψιμυθίῳ. Λευκόχρως λίαν τίς	ἐστιν·	παιδέρωτ' ἐντρίβεται. Καλὸν ἔχει τοῦ
[13, 93]	ὡς ἀληθῶς τοῦ σοφοῦ Σωκράτους	ἐστὶν	συγγράμματα, ἐχαρίσθη δὲ αὐτῷ ὑπὸ
[13, 34]	τῇ πόλει. Ανάθημα δ' αὐτῆς	ἐστιν	ὑπὲρ τὸ τῆς Χαλκιοίκου βοίδιόν
[13, 28]	τὰς ἑταίρας συνάγουσαν· τοῦτο δ'	ἐστὶν	φίλας. Καλοῦσι γοῦν καὶ αἱ
[13, 20]	τοῦ Αλκιβιάδου κάλλους οὐχ ἥττων	ἐστίν;	ὡς καὶ ὁ σεμνότατος Αριστοτέλης
[13, 24]	τοὺς νεωτέρους. Καὶ τῶνδ' ἑκάστην	ἔστιν	ἀδεῶς, εὐτελῶς, μεθ' ἡμέραν, πρὸς
[13, 92]	γοῦν ἐν Ιππῳ φησίν Τοῦτ'	ἔστιν	Ακαδήμεια, τοῦτο Ξενοκράτης Πόλλ' ἀγαθὰ
[13, 26]	γραμματικώτατε, διότι Τὰς μὲν ἄλλας	ἔστιν	αὐλούσας ἰδεῖν αὐλητρίδας πάσας Απόλλωνος
[13, 68]	λαμβάνειν παρὰ Αρπάλου, λέγων ὧδε	Ἔστιν	δ' ὅπου μὲν ὁ κάλαμος
[13, 24]	τ' ἐπὶ κέρως τεταγμένας· ὧν	ἔστιν	ἐκλεξάμενον ᾗ τις ἥδεται, λεπτῇ,
[13, 6]	ἓν ἔσθ' ἑταίρας ὅσα περ	ἔστιν	θηρί' ἐξωλέστερον. ~Τοιαῦτα πολλὰ τοῦ
[13, 62]	φησὶ γενέσθαι Φιλωνίδου γράφων ὧδε	Ἔστιν	οὖν γυνὴ ἑταίρα Ναὶς ὄνομα,
[13, 56]	ἧς καὶ ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸς	ἔπεστιν	ἔρως. Ἆ δειλοὶ νεότητος ἀπαντήσαντες
[13, 93]	βίου πάντων περιττότατον ὧν οὐδέτερον	πρόσεστιν	ὑμῖν τοῖς τὸν κυνικὸν βίον
[13, 28]	ὄντως ἑταιρῶν τὸν λόγον πεποίημαι	τουτέστιν	τῶν φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων,
[13, 8]	Ερεῖ τις ὡς Κλυταιμνήστρα κακή	Αλκηστιν	ἀντέθηκα χρηστήν. Αλλ' ἴσως Φαίδραν
[13, 64]	λέγει δύ' ἡμέρας παρῃτήσατο εἰς	σκέψιν	καὶ συγχωρησάσης νυκτὸς ἔφυγεν εἰς
[13, 37]	ἐπιχωρίων γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν	ὄψιν	καὶ Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν
[13, 52]	δοκοῦσα τῶν πώποτε διενηνοχέναι τὴν	ὄψιν	καὶ Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα Νικόστρατος
[13, 14]	φιλῶν τρόπων ἐραστής ἐστι, τὴν	ὄψιν	παρείς; ἄφρων γ' ἀληθῶς. Οὔτε
[13, 11]	ἔφυ θνητοῖς. Καὶ παρὰ λυπῶν	τέρψιν	τιν' ἔχων εἰς ἐλπίδ' ἄγει.
[13, 74]	οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις θεόν.	Ον	ὁ σοφὸς ὑμνῶν αἰεί ποτε
[13, 67]	ὅταν ἐξετάσῃ Πυθιονίκης τῆς ἑταίρας	ὄν,	τίνα χρή προσδοκίαν λαβεῖν αὐτόν;
[13, 29]	βλάπτουσι τοῖς τρόποις γὰρ ὄντως	ὂν	καλόν. Αναξίλας Νεοττίδι· Εὰν δέ
[13, 21]	οὐδὲν ἐμιμήσω Θεόμανδρον τὸν Κυρηναῖον,	ὅν	φησι Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ
[13, 72]	τᾶς καλλιγύναικος ἐσθλᾶς Τήιος χώρας	ὃν	ἄειδε τερπνῶς πρέσβυς ἀγαυός. Οτι
[13, 31]	κατὰ Νεαίρας λόγῳ, εἰ γνήσιος,	ὃν	Απολλόδωρος εἴρηκε, φησί· Τὰς μὲν
[13, 71]	πτόλεως, γινώσκεις, ἀίουσα μέγαν πόθον	ὃν	Γαλατείης αὐτοῖς μηλείοις θήκαθ' ὑπὸ
[13, 48]	καὶ νόμον συσσιτικὸν συνέγραφεν, καθ'	ὃν	δεῖ τοὺς ἐραστὰς ὡς αὐτὴν
[13, 68]	ὅδε πόρνης ὁ κλεινὸς ναός,	ὃν	δὴ Παλλίδης τεύξας κατέγνω διὰ
[13, 8]	Τὶ σύ λέγεις ἀληθινῶς γεγάμηκεν,	ὃν	ἐγὼ ζῶντα περιπατοῦντά τε> κατέλιπον
[13, 71]	κυνῶν. Ανδρα δὲ τὸν Κυθέρηθεν,	ὃν	ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου καὶ λωτοῦ
[13, 71]	ἀνερχόμενος. Αὐτὸς δ' οὗτος ἀοιδός,	ὃν	ἐκ Διὸς αἶσα φυλάσσει ἥδιστον
[13, 93]	ἐν τοῖς τῶν Συμβολαίων λόγοις	ὃν	ἐκ τῶν φερομένων ὡς αὐτοῦ
[13, 10]	ἐξ ἧς γεννηθῆναι τὸν Καμβύσην,	ὃν	ἐκδικοῦντα τῇ μητρὶ ἐπ' Αἴγυπτον
[13, 71]	πάντ' ἀπομασσόμενον. Οἵῳ δ' ἐχλίηνεν	ὃν	ἔξοχον ἔχρη Απόλλων ἀνθρώπων εἶναι
[13, 59]	σκηνὴν τοῦ θεάτρου ἐπέγραψε Πραξιτέλης	ὃν	ἔπασχε διηκρίβωσεν Ερωτα, ἐξ ἰδίης
[13, 71]	Οἶσθα δὲ καὶ τὸν ἀοιδόν,	ὃν	Εὐρυπόλου πολιῆται Κῷοι χάλκειον θῆκαν
[13, 34]	ἁβρόν, ὦ γῆ καὶ θεοί,	ὃν	ἡ Λακεδαίμων μοιχὀν ἐπιθυμεῖ λαβεῖν;
[13, 12]	ἀγομένην ἕορτην Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι'	ὃν	θέον καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον,
[13, 21]	ἄρα διαφέρεις Αμάσιος τοῦ Ηλείου,	ὃν	Θεόφραστος ἐν τῷ Ερωτικῷ περὶ
[13, 79]	ἐρασθέντα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου,	ὃν	καὶ ἁρπάσαντα καὶ ἀναθέμενον εἰς
[13, 59]	Πεντελικοῦ Κατεσκεύασε δ' αὐτὸν Πραξιτέλης.	Ὃν	καὶ θεασάμενος Κράτης ὁ κυνικὸς
[13, 29]	Μιλησία. Αντιφάνης Υδρίᾳ· Οὗτος δ'	ὃν	λέγω ἐν γειτόνων αὐτῷ κατοικούσης
[13, 57]	γὰρ γίγνεται τοῦτ' αὐτόθι. Πρὸς	ὃν	ὁ Μυρτίλος ἔφη· Ἐπείπερ ἡμῖν
[13, 67]	σαφῶς παρὰ τῶν ἐκ Βαβυλῶνος	ὃν	τρόπον Πυθιονίκην περιέστειλεν τελευτήσασαν. Ἣ
[13, 61]	ἐξ αὐλητρίδος ἑταίρας ἐπαιδοποιήσατο Δήμέαν	ὃν	φρυαττόμενόν ποτε ἐπι τοῦ βήματος
[13, 31]	τῇ πόρνῃ ἀποδιδόντας Αφροδίτης Πόρνης	ναὸν	ἱδρύσασθαι. Αλεξις δ' ὁ Σάμιος
[13, 67]	τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι τὸν	ναὸν	καὶ τὸν βωμὸν Πυθιονίκης Αφροδίτης,
[13, 26]	τοῦ σώματος, ἰδεῖν μὲν αὐτὴν	ῥᾷόν	ἐστιν ἢ πτύσαι· ἐξέρχεταί τε
[13, 95]	τῆς ἡλικίας αὐτῆς ἀπολαύων, ἧς	ῥᾷον	τοὺς ὀδόντας ἀριθμῆσαι {ὅσου ἐλάττους
[13, 43]	ἐρίφοις, φησί, χειμῶνας ποιεῖ. Ιδοῦσ'	ἔφηβον	ἡ Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ καὶ
[13, 71]	αὐτὴν οἰνηρῇ δείρῃ κεκλιμένην πατρίδα,	Λέσβον	ἐς εὕοινον τὸ δὲ Μύσιον
[13, 81]	Χίῳ συνήντησα, ὅτε ἔπλει εἰς	Λέσβον	στρατηγός, ἀνδρὶ παιδιώδει παρ' οἶνον
[13, 78]	αὐτὸν εἰς ἔλεον τῶν βασάνων	ἤγαγον,	ὡς ἀπολῦσαι αὐτοὺς πολλὰ ἐπαινέσαντα.
[13, 23]	κοντοῖσι τούτοις εἰς τὸ πρόσθ'	ἀπήγαγον.	Τὰς ὀφρῦς πυρρὰς ἔχει τις·
[13, 37]	ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον καὶ	Λάγον,	θυγατέρα δὲ Εἰρήνην, ἣν ἔγεμεν
[13, 21]	ἐν καπηλείῳ κωλῦσαι εἰς Αρειον	πάγον.	Σὺ δὲ, ὦ σοφιστά, ἐν
[13, 52]	Χυναγίδι· οὐχὶ Κερκώπη μὲν ἤδη	γέγον'	ἔτη τρισχίλια, ἡ δὲ Διοπείθους
[13, 75]	μέγας ὢν ποιητὴς καὶ Σοφοκλῆς	ἦγον	εἰς τὰ θέατρα διὰ τῶν
[13, 15]	καὶ τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες τὸν	ἀρχηγόν	ὑμῶν τῆς σόφιας Ζήνωνα τὸν
[13, 49]	τῶν γνωρίμων οἶνον χρηστὸν μέν,	ὀλίγον	δέ, καὶ λέγοντος ὅτι δεκαέτης
[13, 95]	καὶ τοὺς ἄλλους κύνας ἐνταῦθα	λόγον.
[13, 51]	ὁ τὸν κατὰ Νεαίρας δὲ	λόγον	γράψας μνημονεύει αὐτῆς. Ἐν δὲ
[13, 60]	τὸν ἐπιγραφόμενον κατ' αὐτῆς Εὐθίου	λόγον	Διόδωρος ὁ περιηγητὴς Αναξιμένους φησὶν
[13, 92]	φιλοσόφους τῆς Αττικῆς, καθ' οὗ	λόγον	ἔγραψε Φίλων ὁ Αριστοτέλους γνώριμος,
[13, 1]	Ημεις οὖν τὸν περὶ ἐρωτικῶν	λόγον	ἐνταῦθα μέλλοντες κατατάττειν (ἐγένοντο γὰρ
[13, 28]	περὶ τῶν ὄντως ἑταιρῶν τὸν	λόγον	πεποίημαι τουτέστιν τῶν φιλίαν ἄδολον
[13, 79]	ἐν Κολχίσιν περὶ Γανυμήδους τὸν	λόγον	ποιούμενος Μηροῖς ὑπαίθων τὴν Διὸς
[13, 47]	Ὀλόμενε παίδων, ἔφη, ποῖον εἴρηκας	λόγον,	Πρὸς δὲ ἀδολέσχην τινὰ διηγούμευον
[13, 30]	νόμιζ' αὐτὸν σὺ τῆς νυκτὸς	λόγον.	Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Αἰσχίνης
[13, 14]	τὸν ἄλλον δ' οὐδὲ γινώσκει	λόγον,	τῆς ἡδονῆς ἐστ' οὐχὶ τῶν
[13, 57]	ἔφη· Ἐπείπερ ἡμῖν ἐμποδὼν ἐγένου	κατάλογον	γυναικῶν ποιουμὲνοις, οὐ κατὰ τοὺς
[13, 1]	ἡμῖν ἰέναι τὸν ἐρωτικὸν ἐκεῖνον	κατάλογον,	ἐντεῦθεν τὴν καταρχὴν ποιησόμεθα εἰ
[13, 57]	τὸν {περὶ} τῶν καλῶν γυναικῶν	κατάλογον.	~Κλέαρχος γὰρ περὶ Ἐπαμινώνδου φησὶν
[13, 57]	Ἠοίους ἢ τὸν τῶν γυναικῶν	κατάλογον	Νικαινέτου τοῦ Σαμίου ἢ Ἀβδηρίτου,
[13, 72]	δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι	κατάλογον,	οὐκ ὢν οὕτως ἐρωτομανὴ ὡς
[13, 70]	βιβλία, ὧν ἐν τῷ τρίτῳ	κατάλογον	ποιεῖται ἐρωτικῶν, οὑτωσί πως λέγων
[13, 46]	ἀργίαν ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ	ἀργὸν	φορεῖ. ~Γναθαίνης δὲ πολλὰς ἀποκρίσεις
[13, 87]	χρῶμα δ' ὄμμασι λευκὸν μελαίνης	ἔργον	ἀντηύγει σκιᾶς. Αλλη δ' ἐγύμνου
[13, 28]	τοὺς ἑταίρους διαστέλλων φησί· Πεποιήκατ'	ἔργον	οὐχ ἑταίρων γὰρ ἀλλ' ἑταίρων>
[13, 84]	κατέκλεισεν αὑτόν. Κτησικλέους δ' ἐστὶν	ἔργον	τὸ ἄγαλμα, ὥς φησιν Αδαῖος
[13, 12]	ἔφη τὸν Ερωτα θεὸν εἶναι	συνεργὸν	ὑπάρχοντα πρὸς τὴν τῆς πόλεως
[13, 41]	τῶν ἐραστῶν Μανίαν· μᾶλον τὸ	πάρεργον	ἐπεκράτησ' ἢ τοὔνομα. Εδόκει δὲ
[13, 47]	Ο λάκκος, ἔφη, εἰς τὸν	κάδον	ἐμπέπτωκεν. Ἐπιδόντος δέ τινος οἶνον
[13, 47]	τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου καὶ εἰς	κάδον	τινὰ ἐμπεσόντος, Ο λάκκος, ἔφη,
[13, 73]	μἐν ὄμβρου γαῖ' ὅτε ξηρὸν	πέδον	ἄκαρπον αὐχμῳ νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ.
[13, 44]	σφόδρ' εὐφυής, καταλελυκυίας τῆς Γναθαινίου	σχεδὸν	οὐκέτι θ' ἑταιρεῖν ὑπομενούσης διὰ
[13, 43]	ποτε Γνάθαινα, τοὔψον ἀποτιθείσης πᾶν	σχεδὸν	τῆς Δεξιθέας τῇ μητρί, Νὴ
[13, 20]	Καλὸν δ' οὕτω ἐγὼν οὔπω	ἴδον	ὀφθαλμοῖσιν οὐδ' οὕτω γεραρόν· βασιλῆι
[13, 35]	θεασαμένους τινὰς οὓς μὴ πρότερον	εἶδον	ἐρασθῆναι αὐτῶν· γράφει δὲ οὕτως·
[13, 51]	ὁρᾶν, θαλλὸν χιμαίρᾳ προσφέρων νεοσπάδα	εἶδον	στρατὸν στείχοντα παραλίαν ἄκραν. Μνημονεύει
[13, 51]	Περὶ ἧς ἄξιον θαυμάζειν πῶς	περιεῖδον	ΑΘηναῖοι οὕτως προσαγορευομένην τὴν πόρνην,
[13, 71]	προγόνοις. Οἶσθα δὲ καὶ τὸν	ἀοιδόν,	ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται Κῷοι χάλκειον
[13, 79]	στόματος. Αἰσχύλος τε καὶ Σοφοκλῆς	ἀναφανδὸν	ἔφασαν, ὃ μἐν Μυρμιδόσιν Σέβας
[13, 21]	τοῦδε, ὃς οὐδ' ἐγκαλύπτεται, ἀλλ'	ἀναφανδὸν	τὰ Εὐβούλου αἰεὶ ἐκ Κερκώπων
[13, 54]	τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ καὶ	ἀναφανδόν·	ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα ποιούμενον
[13, 53]	τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ καὶ	ἀναφανδόν·	ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα ποιούμενον
[13, 44]	σπονδὰς ποοῦ καὶ στρῶσον ἡμῖν	ἔνδον.	Ἣ δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον εἶναι
[13, 22]	τε τοιαύταισι παγίσι τοῦ βίου	ἔνδον	κάθητ' ἀπόπληκτος οὐδ' ἐξέρχεται. ~Αλεξις
[13, 7]	Ἣ μὲν νόμῳ γὰρ καταφρονοῦσ'	ἔνδον	μένει, ἣ δ' οἶδεν ὅτι
[13, 31]	τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως καὶ τῶν	ἔνδον	φύλακα πιστὴν ἔχειν. ~Καταλέξω δέ
[13, 23]	χαίρῃ γελώσα, διατελεῖ τὴν ἡμέραν	ἔνδον,	ὥσπερ τοῖς μαγείροις ἅ παράκειθ'
[13, 67]	τὸ πόλισμα, ὄψεται παρὰ τὴν	ὁδὸν	αὐτὴν ῴκοδομήμενον μνῆμα οἷον οὐχ
[13, 76]	γυναικείῳ θράσει ψυχρὰν φορεῖται πᾶσαν	ὁδὸν	θεραπεύων. Αλλ' ἐγώ τᾶσδ' ἕκατι
[13, 67]	τὴν ἀπ' Ελευσῖνος τὴν ἱερὰν	ὁδὀν	καλουμένην. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα οὗ
[13, 71]	δὲ καὶ Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον	Ησίοδον	πάσης ἤρανον ἱστορίης Ασκραίων ἐσικέσθαι
[13, 64]	ταῖς ἑαυτῆς θεραπαινίσιν ἦλθεν εἰς	Ρόδον	ἔνθα ἐκφήνασα ἑαυτήν ἥτις ἦν
[13, 80]	συγκωμάσαι αὑτῷ πρὸς Αριστοκλέα τὸν	κιθαρῳδόν,	οὗ σφόδρα ἤρα ὁ βασιλεύς.
[13, 90]	βαρβάροις ἑτέρωθι δὲ κάλλους, ὡς	δέον	καὶ τοῦτο τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ
[13, 90]	τύχης ἢ φύσεως εἶναι τιμήν,	δέον	προκεῖσθαι σωφροσύνης. Τὸ κάλλος γὰρ
[13, 24]	καὶ μὴ καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν	δέον	τὰ τῶν υἱῶν κέρματα. Οντως
[13, 81]	ῥοδοδάκτυλον· εἰ γάρ τις εἰς	ῥόδεον	χρῶμα βάψειε τοὺς δακτύλους, πορφυροβάφου
[13, 14]	τε τὸν Ερωτ' ἐμφανῶς θνητὸς	θεόν,	ἄπιστον αὐτον πᾶσι τοῖς ἄμμοις
[13, 36]	καὶτοῦ πατρὸς ἀξιοῦντος ὡς κατὰ	θεὸν	γενομένης τῆς δόσεως ἔχειν αὐτήν,
[13, 12]	τῇ Πολιτείᾳ ἔφη τὸν Ερωτα	θεὸν	εἶναι συνεργὸν ὑπάρχοντα πρὸς τὴν
[13, 12]	τὸν Κιτιέα ὑπολαμβάνειν τὸν Ερωτα	θεὸν	εἶναι φιλίας καὶ ἐλευθερίας, ἔτι
[13, 74]	δ' Ερωτα μὴ μόνον κρίνει	θέον,	ἢ σκαιός ἐστιν ἢ καλῶν
[13, 12]	ἕορτην Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι' ὃν	θέον	καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ
[13, 84]	χρώμενοι καὶ ἀσεβοῦντες εἰς τὴν	θεόν,	μὴ τὸν αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον.
[13, 33]	τοῦ τοιούτου νομίμου περὶ τὴν	θὲον	Ξενοφῶν ὁ Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς
[13, 74]	οὐκ οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις	θεόν.	Ον ὁ σοφὸς ὑμνῶν αἰεί
[13, 13]	τῶν σοφιστῶν μὴ πέτεσθαι τὀν	θεὸν	τὸν Ερωτα, τοὺς δ' ἐρῶντας·
[13, 12]	διαβάλλειν πρῶτον τὰς περὶ τὸν	θεὸν	τοῦτου πράξεις. ~Τούτων λεχθέντων ὁ
[13, 84]	στέφανον. φωραθέντος δ' αὐτοῦ τὸν	θεὸν	χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι ἀφεῖναι
[13, 81]	ῷ ξένε, τὸ Σιμωνίδειον, κάρτα	δοκέον	τοῖς Ελλησιν εὖ εἰρῆσθαι πορφυρέου
[13, 78]	καὶ τὸν Φάλαριν αὐτὸν εἰς	ἔλεον	τῶν βασάνων ἤγαγον, ὡς ἀπολῦσαι
[13, 63]	τὸ δικαστήριον ὡς δι' ἐκείνων	ἕλεον	ἕξων χωρὶς τῆς μητρός, καίτοι
[13, 26]	προσίεται δὲ καὶ γέροντα καὶ	νέον·	οὕτω δὲ τιθασὸς γέγονεν ὥστε,
[13, 43]	πάνυ τῇ θ' ἡλικίᾳ σφόδρα	νέον	Ὦ πρὸς τῶν θεῶν, μειράκιον,
[13, 59]	ἀνδριάντα ποιήσαντες ἀνέθηκαν ἐν Δελφοῖς	χρύσεον	ἐπὶ κίονος Πεντελικοῦ Κατεσκεύασε δ'
[13, 33]	Διόπερ ἔφη· ὦ Κύπρου δέσποινα,	τεὸν	δεῦτ' ἐς ἄλσος φορβάδων κορᾶν
[13, 7]	ἄνθρωπός ἐστιν ἢ πρὸς ἄλλον	ἀπιτέον.	~Εὔβουλος δ' ἐν Χρυσίλλᾳ· Κακὸς
[13, 62]	Λαὶς οὐ διὰ σὲ Φιλωνίδου;	Γραπτέον	Ναὶς καὶ οὐ Λαίς. Ερμιππος
[13, 26]	ἀπηγριωμένη, εἶδες δ' ἂν αὐτῆς	Φαρνάβαζον	θᾶττον ἄν. ἐπεὶ δὲ δολιχὸν
[13, 44]	τὴν Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ	ἐδοκίμαζον,	τάλαν, ἄνθρωπον ἄχρι τοῦ στόματος
[13, 67]	κατεσκεύασεν αὐτῆς ὃ καὶ πάντες	ἐθαύμαζον,	ὅτι τῶν μὲν ἐν Κιλικίᾳ
[13, 61]	Υπερείδης εἰπών Οὐ σιωπήσῃ, μεικάριον,	μεῖζον	τῆς μητρὸς ἔχων τὸ φύσημα;
[13, 93]	καὶ ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ τῷ	συνανθρωπίζον	οἰκουρὸν εἶναι καὶ φυλακτικὸν τοῦ
[13, 68]	τὸν χέδροπα μόνον καὶ τὸν	μάραθον	ἔσθουσι, πυροὺς δ' οὐ μάλα
[13, 41]	Τί τοῦτο, παῖ, εἰ καὶ	λίθον	εἶχες; Υπολαβοῦσ' ἡ Μανία Εδωκ'
[13, 47]	πικρότερον εἰπούσης αὐτῇ Εἱ δὲ	λίθον,	έφη, εἶχες» Ἀποψήσασθαι ἄν σοι
[13, 21]	αἰεὶ ἐκ Κερκώπων λέγει· Κόρινθον	ἦλθον.	Ηδέως ἐνταῦθά πως λάχανόν τι
[13, 71]	ἀπεστρέψαντο κυδοιμόν φαινόμενον, δεινὸν δ'	ἦλθον	ὑφ' ἡνιόχον. Οἵη μὲν Σάμιον
[13, 84]	δὲ περιστερά, τῇ δὲ χὴν	προσῆλθον	καὶ ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ πᾶσι
[13, 94]	ἐστι τὰ λεχθέντα, διὰ τὸν	βρένθον	ὑμῶν τὸν πολύν, ὦ φιλόσοφοι·
[13, 21]	Εὐβούλου αἰεὶ ἐκ Κερκώπων λέγει·	Κόρινθον	ἦλθον. Ηδέως ἐνταῦθά πως λάχανόν
[13, 38]	ἂν μὴ ἐξ ἀστῆς γένηται	νόθον	εἶναι, αὐτὸς ἀπεδείχθη ὑπὸ Καλλιάδου
[13, 71]	ἀνεδέξατο κώμους, Σαπφοῦς φορμίζων ἱμερόεντα	πόθον,	γινώσκεις. Ο δ' ἀοιδὸς ἀηδόνος
[13, 71]	διὰ πτόλεως, γινώσκεις, ἀίουσα μέγαν	πόθον	ὃν Γαλατείης αὐτοῖς μηλείοις θήκαθ'
[13, 23]	κρανία, ξυλήφιον μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν	ὀρθὸν	ἐν τοῖς χείλεσιν· ὥστε τῷ
[13, 81]	ἐπιστασθαι. Αρ' οῦν οὐ κατ'	ὀρθόν	μοι πέπτωκεν τὸ στρατήγημα Τοιαῦτα
[13, 56]	ὕστερον ἐκδοθείσης Καλλίᾳ, καὶ φυγαδευθέντος	μισθὸν	ἔλαβε τῆς καθόδου αὐτοῦ ὁ
[13, 59]	ἰδίης ἕλκων ἀρχέτυπον κραδίης, Φρύνῃ	μισθὸν	ἐμεῖο διδοὺς ἐμέ. Φίλτρα δὲ
[13, 84]	τὸν ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ αὐτὸν	μισθόν.	~Καὶ ἄλογα δὲ ζῷα ἀνθρώπων
[13, 66]	ἀδύνατον ἦν, ᾔτησε τῆς συνουσίας	μισθὸν	τὸν Βακχίδος ὅρμον διαβόητον ὄντα.
[13, 28]	Μεταγένους Αὔρας ἢ τὸν Αρισταγόρου	Μαμμάκυθον	ὑμῖν ὀρχηστρίδας εἶπον ἑταίρας ὡραίας
[13, 47]	τρισὶν ἡμέραις καταβεβρωκέναι; Ἤτοι τήν	λήκυθον,	ἔφη, ἢ τὰ ὑποδήματα. ~Μετάνειρα
[13, 35]	περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς, καὶ τὸν	μῦθον	τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς ἱεροῖς
[13, 8]	γὰρ πραγμάτων, οὐ Λιβυκὸν οὐδ'	Αἰγαῖον	οὐδὲ οὗ τῶν τριάκοντ' οὐκ
[13, 5]	δὲ Λαρισαία Φίλιννα, ἐξ ἧς	Αρριδαῖον	ἐτέκνωσε. προσεκτήσατο δὲ καὶ τὴν
[13, 40]	ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς καὶ γεννῆσαι	Αρριδαῖον	τὸν μετ' Αλέξανδρον βασιλεύοντα, Δημητρίου
[13, 79]	φασι τῶν τοιούτων ἐρώτων κατάρξασθαι	Λάιον	ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι καὶ ἐρασθέντα
[13, 75]	ᾳσμάτων· ἃ δὴ καὶ τὸ	παλαιὸν	ἐκαλεῖτο παίδεια καὶ παιδικά. Οὕτω
[13, 16]	τῶν ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ τὸ	παλαιὸν	παίδων ἤρων, ὡς καὶ ὁ
[13, 45]	ἐπὶ κώθωνα πρὸς τὸν βασιλέα	Πτολεμαῖον·	εἰώθει δὲ συμπίνειν αἰεὶ αὐτῷ.
[13, 57]	ἀπέκτεινεν. ~Καὶ ὁ Οὐλπιανόύς, ὥσπερ	ἕρμαιόν	τι, ἔτι λαλοῦντος τοῦ Μυρτίλου
[13, 80]	ἐν Διθυράμβοις Αργύννου φησὶν ἐρώμενον	Υμέναιον	γενέσθαι. Αντιγόνου δὲ τοῦ βασιλέως
[13, 86]	Οἶδα δὲ καὶ Πολύστρατον τὸν	Αθηναῖον,	μαθητὴν δὲ Θεοφράστου, τὸν ἐπικαλούμενον
[13, 71]	πολλὰς εὑρόμενος διόδους. Ανδρα δὲ>	Κυπρηναῖον	ἔσω πόθος ἔσπασεν Ισθμοῦ, δεινὸν
[13, 21]	κατ' οὐδὲν ἐμιμήσω Θεόμανδρον τὸν	Κυρηναῖον,	ὅν φησι Θεόφραστος ἐν τῷ
[13, 83]	δὲ τῷ αὐτῷ συγγράμματι Θεόπομπος	φιλογύναιον	μέν φησι γεγονέναι Φάυλλον τὸν
[13, 83]	τὸν Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ Λευκτρικὸν	τρόπαιον	ἐντετυπωμένον ἔχειν ἐπὶ τῆς ἀσπίδος
[13, 14]	ἐμέ, ὡς ἔστ' ἐραστὴς ὅστις	ὡραῖον	φιλῶν τρόπων ἐραστής ἐστι, τὴν
[13, 85]	τρέφοντος Ινδοῦ γυνὴ παιδίον αὑτῆς	τριακοσταῖον	παρακατέθετο. Αποθανούσης δὲ τῆς ἀνθρώπου
[13, 32]	αὐτόθι σοφιστείαν ὠνείδισας. Νόμιμόν ἐστιν	ἀρχαῖον	ἐν Κορίνθῳ ὡς καὶ Χαμαιλέων
[13, 18]	ἐν Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα	ἀρχαῖον	τὸν πρῶτον περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει
[13, 95]	ὡς δανεισάμενος οὔτε τόκους οὔτε	τἀρχαῖον	ἀπεδίδου καὶ ὅτι ὑπερήμερος ἐγένετο
[13, 93]	δὲ ταλαιπώρου καὶ γυμνοῦ τὸν	βίον,	ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι καὶ
[13, 93]	τὸν Σολέα Κλέαρχον οὐ καρτερικὸν	βίον	ἀσκεῖτε, κυνικὸν δὲ τῷ ὄντι
[13, 8]	νοῦν ἔχῃς, τοῦτον καταλείπων τὸν	βίον.	Γεγάμηκα γὰρ καὐτος διὰ τοῦτό
[13, 73]	βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς καὶ	βίον	Δημήτριον δένδρων τις ὥρα δ'
[13, 85]	ταὼν παρθένου ὡς καὶ τὸν	βίον	ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα δ' ἐν
[13, 71]	Οὐδὲ μὲν οὐδ' ὁπόσοι σκληρὸν	βίον	ἐστήσαντο ἀνθρώπων, σκολιὴν μαιόμενοι σοφίην,
[13, 68]	Οτε μὲν ἔφασκον δοῦλον ἐκτῆσθαι	βίον,	ἰκανὸν ἐδείπνουν νῦν δὲ τὸν
[13, 93]	πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς τὸν κυνικὸν	βίον	μιμουμένοις οὔτε γὰρ συνανθρωπίζετε οὔτε
[13, 6]	δ' ἱππεύς τις αὐτῆς τὸν	βίον	παρείλετο πάντα τὰ σκεύη γὰρ
[13, 5]	ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα τὸν	βίον	τὸν ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως γὰρ
[13, 71]	σὺν Εξαμύῃ. ἥ δ' ἠχθεεδ'	Ερμόβιον	τὸν αἰεὶ βαρύν ἠδὲ Φερεκλῆν
[13, 77]	Διὸς καὶ τὸν τόπον δεικνύντες	Αρπάγιον	καλοῦσιν, ἐν ῷ καὶ μυρρίναι
[13, 22]	Πυνθιονίκη, Μυρρίνη, Χρυσίς, Κοναλίς, Ιερόκλεια,	Λοπάδιον.	Τούτων τῶν ἑταιρῶν καὶ Αμφις
[13, 14]	τέχνῃ σοφῆς· ἥν ἐστ' ἰδειν	ἥδιον	ἢ τὸ θεωρίκον ἔχουσιν ὑμιν
[13, 45]	ἐραστοῦ τινος Κορίνθιον παράπηχυ καινόν	λῄδιον	ἔδωκεν εἰς γναφεῖον· εἶτ' ἐπεὶ
[13, 45]	μαινίδας ἀποτηγανίζειν, φησί, μου τὸ	λῄδιον.	Ο τοῦ Σοφοκλέους Δημοφῶν ἐρώμενος
[13, 64]	δαιμονίου λαμβάνω, Λαοδίκη δὲ τὸν	ἴδιον	ἀποκτείνασα τηλικαύτης τιμῆς ἀξιοῦται. Ο
[13, 82]	αὐτῷ. Ο μὲν παῖς τὸ	ἴδιον	ἱμάτιον ἐπὶ τᾖ πόᾳ ὑπέστρωσεν,
[13, 49]	κατασκευάσαι, Ἀπολεῖς, ἔφη, ἐκάστου τὸ	ἴδιον.	Λεόντιον κατακειμένη μετ' ἐραστοῦ, έπεισελθούσης
[13, 85]	ἡ τοῦ τρέφοντος Ινδοῦ γυνὴ	παιδίον	αὑτῆς τριακοσταῖον παρακατέθετο. Αποθανούσης δὲ
[13, 85]	τὸ ζῷον φιλοστοργίαν ἔσχεν εἰς	παιδίον	γράφει δ' οὕτως Τούτῳ δὲ
[13, 47]	ἐτι ἐφερεν, ἀλλ' έφοίτα μόνον,	Παιδίον,	ἐφη, ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον τὸν
[13, 85]	δὲ εἰ μὴ βλέποι τὸ	παιδίον	ἤσχαλλεν. Οτ' οὖν ἡ τροφὸς
[13, 47]	ἔφη πρὸς τὸν ἡττώμενον Θάρρει,	παιδίον·	οὐ γὰρ στεφανίτης ὁ ἀγών
[13, 85]	γέγονε τοῦ θηρίου πρὸς τὸ	παιδίον	οὔτε γὰρ ἀπ' αὐτοῦ χωριζόμενον
[13, 44]	οὗ γεγονὸς ἦν ἄρρεν αὐτῷ	παιδίον,	οὐχ ὑπομένουσαν τὴν Γναθαίνιον λαβεῖν
[13, 47]	Γνάθαινα, ἢ ἑφθά; Ἔγχαλκα, ἔφη,	παιδίον.	Χαιρεφῶντος ὸ ἀκλήτου έπὶ δεῖπνον
[13, 82]	παῖς ἁρπάσας τὸ τοῦ Σοφοκλέους	χλανίδιον	ᾤχετο, καταλιπὼν τῷ Σοφοκλεῖ τὸ
[13, 34]	ἐστιν ὑπὲρ τὸ τῆς Χαλκιοίκου	βοίδιόν	τι χαλκοῦν καὶ τὸ προειρημένον
[13, 86]	ὁ Κιτιεὺς Περσαίου παρὰ πότον	αὐλητρίδιον	πριαμένου καὶ διοκνοῦντος εἰσαγαγεῖν πρὸς
[13, 60]	μὲν ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα, τὴν δὲ	Σαπέρδιον.	Ηρόδικος δὲ ἐν ἕκτῳ Κωμῳδουμένων
[13, 43]	πίνων ποτὲ Ψυχρόν γ' ἔφη,	τἀγγεῖον,	ὦ Γνάθαιν' ἔχεις. Τῶν σῶν
[13, 47]	δ' είπόντος Εἰς ποίαν; Εἰς	Σίγειον»	εἶπεν, Εἰσελθόντος δέ τινος ὡς
[13, 81]	ἀρέσκει ἄρα, ῷ ξένε, τὸ	Σιμωνίδειον,	κάρτα δοκέον τοῖς Ελλησιν εὖ
[13, 74]	κράτιστος Κριτίας τάδε Τὸν δὲ	γυναικείον	μελέων πλέξαντα πότ' ῴδας ἡδὺν
[13, 20]	ἔοικε γάρ, τὸ κάλλος βασιλείας	οἰκεῖόν	ἐστιν. Θεαὶ περὶ κάλλους ἤρισαν
[13, 93]	πρὸς ὄσφρανσιν καὶ πρὸς τὸ	οἰκεῖον	καὶ ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ τῷ
[13, 71]	ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται Κῷοι	χάλκειον	θῆκαν ὑπὸ πλατάνῳ Βιττίδα μολπάζοντα
[13, 41]	εἶναι, καὶ προσεξειργάζετο αὐτὴ τὸ	πλεῖον.	Ηνίκα σκώψειε γάρ ῥημάτιον εὐθὺ
[13, 67]	ἑταίραν οὖσαν καὶ ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον	μνημεῖον	κατεσκεύασεν Ἐκφέρων τε αὐτὴν ἐπὶ
[13, 37]	καὶ Στρατονίκην ἧς τὸ μέγα	μνημεῖον	ὑπῆρχεν ἐπὶ τῇ πρὸς Ελευσῖνι
[13, 55]	αὐτῆς τάφον παρὰ τῷ Πηνειῷ	σημεῖον	ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην καὶ έπίγραμμα
[13, 18]	ἰδών τινα οὕτως ἔχοντα τὸ	γένειον	ἔφησεν· Μή τι ἔχεις ἐγκαλεῖν
[13, 21]	τινα ἐν καπηλείῳ κωλῦσαι εἰς	Αρειον	πάγον. Σὺ δὲ, ὦ σοφιστά,
[13, 65]	ἐν τῇ αὐλῇ Ελευσῖνι προσαγούσῃ	ἱερεῖον	θύσειεν, νομίμου ὄντος ἐν ταύτῃ
[13, 26]	(Β) Πῶς γὰρ οὔ; τὴν	ἡμετέρειόν	γ' (Α) ν ἐκείνῃ τις
[13, 91]	πύθηται τίνες ἦσαν οἱ εἰς	δούρειον	ἵππον ἐγκατακλεισθέντες, ἑνὸς καὶ δευτέρου
[13, 73]	καὶ τρέφουσ' ἃμα, δι' ὧν	βρότειον	ζῇ τε καὶ θάλλει γένος.
[13, 51]	ἡ Νάννιον, ὅτι πρόσωπόν τε	ἀστεῖον	εἶχε καὶ έχρῆτο χρυσίοις καὶ
[13, 43]	κατὰ τύχην ἱστῶντα κρεοπῶλην τιν'	ἀστεῖον	πάνυ τῇ θ' ἡλικίᾳ σφόδρα
[13, 45]	παράπηχυ καινόν λῄδιον ἔδωκεν εἰς	γναφεῖον·	εἶτ' ἐπεὶ τέλος ἔδοξ' ἔχειν,
[13, 45]	ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα καὶ	γραφεῖον	ἐξηρτημένον ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν, ὦ
[13, 90]	ἐν τῷ πεδίῳ περὶ τὸν	Αλφειόν	εἰς ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς
[13, 71]	δ' ἀοιδὸς ἀηδόνος ἠράσαθ' ὕμνων	Τήιον	ἀλγύνων ἄνδρα πολυφραδίῃ. Καὶ γὰρ
[13, 45]	Γλυκέριον λαβοῦσα παρ' ἐραστοῦ τινος	Κορίνθιον	παράπηχυ καινόν λῄδιον ἔδωκεν εἰς
[13, 93]	Σωκρατικὸν τοιοῦτον γεγενῆσθαι τοὺς τρόπους	ὁποῖίον	φησι Λυσίας ὁ ῥήτωρ ἐν
[13, 43]	νέον Ὦ πρὸς τῶν θεῶν,	μειράκιον,	ὁ καλός, φησί, πῶς ἵστης;
[13, 42]	δέδοικά σε, μή μου προπεσούσης	τοὐμπλόκιον	ὑπερτράγῃς. ~Καὶ ἄλλων δὲ ἑταιρῶν
[13, 84]	ἐπιθυμίας ἀπέστη καὶ προβαλλόμενος τὸ	σαρκίον	ἐπλησίασεν. Τῆς πράξεως ταύτης μνημονεύει
[13, 24]	ἀθλιώτατος; Εξον θεωρήσαντι πρὸς τὸν	ἥλιον	γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως τεταγμένας,
[13, 22]	Τιμοκλῆς φησι· Περὶ δὲ τὸν	πανάθλιον	εὕδουσι γρᾶες, Νάννιον, Πλαγγών, Λύκα,
[13, 43]	τὼ θεώ Λέγουσι Ποντικόν τι	μειρακύλλιον	ἀναπαυόμενον μετὰ Γναθαίνης ἀξιοῦν πρῷον
[13, 33]	ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον δὲ καὶ	σκόλιον	τὸ παρὰ τὴν θυσίαν ᾀσθέν,
[13, 71]	ἦλθον ὑφ' ἡνιόχον. Οἵη μὲν	Σάμιον	μανίη κατέδησε Θεανοῦς Πυθαγόρην, ἑλίκων
[13, 29]	οὐχὶ συμπιέσασα τὸ στόμα ὥσπερ	πολέμιον,	ἀλλὰ τοῖσι στρουθίοις χανοῦσ' ὁμοίως·
[13, 16]	βαθυκόλπων καλὸν τὸ πρόσωπον, ἐὰν	κόσμιον	πεφύκῃ. Η γὰρ αἰδὼς ἄνθος
[13, 18]	σφόδρα ἀρχαῖον τὸν πρῶτον περικειράμενον	παρωνύμιον	ἔχει Κόρσην. Διὸ καὶ Αλεξις
[13, 62]	Λαγίδος τῆς ἑταίρας, ἧς ἔγραψεν	ἐγκώμιον	Κέφαλος ὁ ῥήτωρ καθάπερ καὶ
[13, 62]	Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν καὶ αὐτὸς	ἐγκώμιον	Ναίδος τῆς ἑταίρας. Τὴν δὲ
[13, 33]	μὲν πρῶτον ἔγραψεν εἰς αὐτὸν	ἐγκώμιον,	οὗ ἡ ἀρχή τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων
[13, 21]	Αντεια, Μενάνδρου δὲ Θαὶς καὶ	Φάνιον,	Αλέξιδος Ορώπα, Εὐβούλου Κλεψύδρα. Οὕτω
[13, 26]	(Β) Καὶ τοῦθ' ἡμέτερον ἦν	παίγνιον.	(Α) Νὴ τὸν Δί' ἤνθει
[13, 17]	νακρέων τί φησίν; ὦ παῖ	παρθένιον	βλέπων, δίζημαί σε, σὺ δ'
[13, 85]	καλεῖσθαί φησι καὶ τὸ γένος	Ωλένιον	εἶναι, Ερμειάς δ' ὁ τοῦ
[13, 51]	δὲ ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν	Προσκήνιον,	φησίν, ἐπεκαλεῖτο ἡ Νάννιον, ὅτι
[13, 44]	ἔχειν. Πανηγύρεως οὔσης ποθ' ἡ	Γναθαίνιον	εἰς Πειραιᾶ κατέβαινε πρὸς ξένον
[13, 46]	Αστρα, Γνάθαινα καὶ ταύτης θυγατριδῆ	Γναθαίνιον,	καὶ Σιγὴ καὶ Συνωρὶς ἡ
[13, 44]	αὐτῷ παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν τὴν	Γναθαίνιον	λαβεῖν μίσθωμα, λιπαρῶν δὲ καὶ
[13, 44]	ἐτῶν, Κρονίοις ἀπιοῦσαν εἶδε τὴν	Γναθαίνιον	μετὰ τῆς Γναθαίνης ἐξ Αφροδισίου
[13, 51]	ἐν Ψευδηρακλεῖ φησιν· Οὐκ ἐπείρα	Νάννιον;	Αντιφάνης δὲ ἐν τῷ περὶ
[13, 51]	καὶ Ἄλεξις ἐν Ταραντίνοις οὕτως·	Νάννιον	δὲ μαίνεται ἐπὶ τῷ Διονύσῳ,
[13, 51]	Ἑταιρῶν Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο ἡ	Νάννιον,	ὅτι πρόσωπόν τε ἀστεῖον εἶχε
[13, 37]	και Σκιώνη και Σατύραι καὶ	Νάννιον.	Οὐ καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ
[13, 22]	δὲ τὸν πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες,	Νάννιον,	Πλαγγών, Λύκα, Γνάθαινα, Φρύνη, Πυνθιονίκη,
[13, 6]	ἔστι διπλάσιον κακό. Η δἐ	Νάννιον	τί νυνὶ διαφέρειν Σκύλλης δοκεῖ
[13, 50]	ὧν ὁ προειρημένος Απολλόδωρός φησι·	Σταγόνιον	καὶ Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται Αφύαι
[13, 34]	τι χαλκοῦν καὶ τὸ προειρημένον	εἰκόνιον.	Αλκιβιάδης δὲ ὁ καλός, ἐφ
[13, 34]	τὸ Κοττίνας δὲ τῆς ἑταίρας	εἰκόνιον,	ἧς διὰ τὴν ἐπιφάνειαν οἴκημά
[13, 59]	αὐτὴν ἰδεῖν γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ	χιτώνιον	ἠμπείχετο καὶ τοῖς δημοσίοις οὐκ
[13, 51]	τῷ κατὰ Πατροκλέους. Περὶ ἧς	ἄξιον	θαυμάζειν πῶς περιεῖδον ΑΘηναῖοι οὕτως
[13, 20]	τε ἔφη· Πρῶτον μὲν εἶδος	ἄξιον	τυραννίδος Καὶ οἱ παρ' Ομήρῳ
[13, 44]	στρῶσον ἡμῖν ἔνδον. Ἣ δ'	ἐπιδέξιον	βουλόμενον εἶναι τὸν σατράπην ἀπεδέξατο,
[13, 30]	~Ο δὲ ὑμέτερος φιλοσοφομειρακίσκος τοιοῦτος	οἷον	Αλεξις ἢ Αντιφάνης ἐν Υπνῳ
[13, 8]	οἶμαι, τοῦ κακοῦ, ὃ δ'	οἷον	ἦν γυνὴ κακὸν περυσμένος. Καὶ
[13, 8]	ἠδίκει οὔπω γὰρ εἰδὼς οὗτος	οἷον	ἦν κακὸν ἐλάμβανεν γυναῖχ' ὁ
[13, 67]	τὴν ὁδὸν αὐτὴν ῴκοδομήμενον μνῆμα	οἷον	οὐχ ἕτερον οὐδὲ σύνεγγυς οὐδέν
[13, 39]	ἐνεγκεῖν εὐχερῆ, τῇ χειρί τε	ταἰδοῖον	ἀποτρίψας {καὶ} θιγὼν τοῖς δακτύλοις
[13, 36]	δυναστῶν ὄνομα τιθένται Οδάτιν. ~Τὸ	ὅμοιον	ἱστορεῖ γενέσθαι καὶ Αριστοτέλης ἐν
[13, 35]	ξένον ἄνδρα καὶ καλὸν καὶ	ὅμοιον	τῷ κατὰ τὸν ὕπνον ἑωραμένῳ
[13, 47]	Γνάθαιναν προαναλῶσαι Ὀλόμενε παίδων, ἔφη,	ποῖον	εἴρηκας λόγον, Πρὸς δὲ ἀδολέσχην
[13, 33]	πρὸς τὰς ἑταίρας διαλεγόμενος ἠγωνια	ποῖόν	τι φανήσεται τοῖς Κορινθίοις τὸ
[13, 45]	ἔχειν, πέμψασα τὴν θεραπαινίδα τὸ	μισθάριον	ἔχουσαν ἐκέλευ' ἀποφέρειν θοἰμάτιον. Ο
[13, 86]	θαυμαστόν τι θέαμα θεώμενοι καὶ	μακάριον	τὸν βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι ἔξεστι
[13, 61]	ἐπεστόμισεν Υπερείδης εἰπών Οὐ σιωπήσῃ,	μεικάριον,	μεῖζον τῆς μητρὸς ἔχων τὸ
[13, 78]	Κρατίνῳ τῷ Αθηναίῳ γενόμενα ὃς	μεικάριον	ὢν> εὔμορφον, Επιμενίδου καθαίροντος τὴν
[13, 46]	δ' εἰσὶν αὐτῷ Μεγίστη, Αγαλλίς,	Θαυμάριον,	Θεόκλεια (αὕτη δ' ἐπεκαλεῖτο Κορώνη,
[13, 86]	τοιοῦτον εἶθ' ὅταν παρεισδυῇ τὸ	οἰνάριον,	τὴν πᾶσαν ἀσχημοσύνην ἐπιδείκνυνται ὃ
[13, 52]	Χρυσίδα, Κορώνην, Αντίκυραν, Ισχάδα, καὶ	Ναννάριον	ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος ἐν
[13, 71]	πέζαν εὐασμὸν κρυφίων ἐξεφόρει λογίων,	Ράριον	ὀργειῶνι νόμῳ διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ
[13, 52]	Λαίδα φερόμενον ἢ Μηκωνίδ' ἢ	Σισύμβριον	ἢ Βάραθρον ἢ Θάλλουσαν ἢ
[13, 94]	καθήμενον ὑψηλῶς ὑπὸ σκιαδείῳ, κατεσκευασμένον	συνέδριον	τοῖς μειρακίοις ἐλλαλεῖν δι' ἡμέρας.
[13, 45]	μὴ τοῖσι χρωμένοις δοκεῖ; Η	Γλυκέριον	λαβοῦσα παρ' ἐραστοῦ τινος Κορίνθιον
[13, 42]	ποτε ἐν τοῖς ὄρεσι τάχιστα	θηρίον	τρέχειν; Η Μανία δ' αὐτόμολος,
[13, 57]	{τι} ἡμᾶς παρ' ἡμῶν ἀντιπέμψαι	θηρίον	τρυγέραυον· οὐ γὰρ γίγνεται τοῦτ'
[13, 73]	σὲ κἀμὲ καὶ πάντας βροτούς.	Τεκμήριον	δέ, μὴ λόγῳ μόνον μάθῃς
[13, 47]	ἀκλήτου έπὶ δεῖπνον έλθόντος, προπιοῦσα	ποτήριον	αὐτῷ ἡ Γνάθαινα Λαβέ, ἔφησεν,
[13, 43]	ὅσον δέκα κυάθους προσενεγχεῖν Διφῖλῳ	ποτήριον.	ὑπερηδέως δὲ τὴν κύλικ' ἐκπίων
[13, 63]	προαγήοχε τὰ τέκνα ἐπὶ τὸ	δικαστήριον	ὡς δι' ἐκείνων ἕλεον ἕξων
[13, 25]	δημοτικόν, ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα καὶ	ὶσωτήριον,	(καί μοι λέγειν τοῦτ' ἐστὶν
[13, 95]	μυροπώλην ἀπέδειξεν οὕτως ἐρωτικῶς τὸ	κόριον	μετεχειρίζετο τῆς ἡλικίας αὐτῆς ἀπολαύων,
[13, 62]	ἐξ ἧς καὶ γενέσθαι αὐτῷ	θυγάτριον.	Μνημονεύει δ' αὐτῆς Στράττις ἐν
[13, 93]	διαλόγων θαυμάζομεν ὡς ἐπιεικῇ καὶ	μέτριον,	πλήν εἰ μὴ ὡς ἀληθῶς
[13, 39]	σχεῖν φασι κνησθῆναί τε τὸν	Δημήτριον.	Αποδοκιμαζούσης δὲ πάντα καὶ πάνυ
[13, 73]	μήλων τε βοσκὰς καὶ βίον	Δημήτριον	δένδρων τις ὥρα δ' ἐκ
[13, 30]	φησι· Οταν γὰρ ὦν νέος	ἀλλότριον	εἰσελθὼν ὄψον ἐσθίειν μάθῃ ἀσύμβολόν
[13, 93]	καὶ πρὸς τὸ οἰκεῖον καὶ	ἀλλότριον	θαυμαστὸν καὶ τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν
[13, 43]	καὶ διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν	αὔριον	τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις τὸν ἑωθινόν,
[13, 55]	ὅτι Σὺ μὲν αὐτῇ τοσοῦτον	ἀργύριον	δίδως, ἣ δὲ προῖκα Διογένει
[13, 85]	λαβόντας δελφῖνα καὶ μέλλοντας κατακόπτειν	ἀργύριον	δοὺς καὶ παραιτησάμενος ἀφῆκεν εἰς
[13, 94]	γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί, ὀφείλων	ἀργύριον	ἐπὶ τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ
[13, 19]	δεῖ οὖν οὕτως ἐσταλμένους περὶ	ἀργύριον	ἐπτοῆσθαι καὶ ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους
[13, 26]	τιθασὸς γέγονεν ὥστε, ὦ φίλτατε,	τἀργύριον	ἐκ τῆς χειρὸς ἤδη λαμβάνει.
[13, 21]	Δημητρίου τοῦ Φαληρέως συγγράμματι, τὸ	κύριον	αὐτῆς ὄνομα φάσκων εἶναι Μητίχην.
[13, 51]	ἐστὶ τοῦτο ἑταίρας· τὸ γὰρ	κύριον	ἦν Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν
[13, 60]	ἐν τῷ κατὰ Φρύνης τὸ	κύριόν	φησιν αὐτῆς εἶναι ὄνομα Μνησαρέτην.
[13, 60]	κωμικὸς ἐν Νεαίριᾳ πρόκειται τὸ	μαρτύριον	καὶ Αμφις ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει
[13, 6]	πλησίον, ὥστ' ἀπαλλαγεῖσι ταύτης ἔστι	διπλάσιον	κακό. Η δἐ Νάννιον τί
[13, 12]	ὥς φησιν Ερξίας ἐν Κολοφωνιακοῖς,	γυμνάσιον	ἀναθέντες τῷ Ερωτι τὴν διὰ
[13, 23]	δ' ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι	Ισοστάσιον	τὴν ἑταιρικὴν παρασκευὴν καὶ τὰς
[13, 35]	διώξας περὶ τοὺς ὀκτακοσίους σταδίους.	Πλησίον	δὲ τῆς κώμης γενόμενος ἐν
[13, 48]	Διαπηδῶντος δ' αὐτοῦ ἐπὶ τὴν	πλησίον	κλινην Πρόσεχε, φησί, μὴ ἀνατραπῇς.
[13, 81]	Ως δ' ἦν οἱ κάρτα	πλησίον,	περιλαβὼν τῇ χειρὶ ἐφίλησεν. Επικροτησάντων
[13, 35]	τε βραδέως τὴν φιάλην εἶπεν	πλησίον	στὰς παρ' αὐτὴν· Ὦ Οδάτι,
[13, 6]	αὐτή, παραπέφυκε δ' ἡ Γνάθαινα	πλησίον,	ὥστ' ἀπαλλαγεῖσι ταύτης ἔστι διπλάσιον
[13, 83]	Δεινιάδου δὲ αὐλητρίδι Βρομιάδι Φάυλλος	παρχήσιον	ἀργυροῦν Φωκαέων καὶ στέφανον χρυσοῦν
[13, 49]	τις ἐραστἠς ὑποκοριβόμενος αὐτὴν εἶπεν	Ἀφροδίσιον	εἶ Πραξιτέλους· Ἣ δὲ Σὺ
[13, 27]	βινοῦνθ' ἅμα, ὥσπερ λέγουσιν ἀποθανεῖν	Φορμίσιον.	Ἢ ἥδιστόν ἐστί σοι, ὡς
[13, 7]	θηρί' ἐξωλέστερον. ~Τοιαῦτα πολλὰ τοῦ	Λαρηνσίον	λέγοντος ὁ Λεωνίδης ψέγων τὸ
[13, 49]	μετ' ἐραστοῦ, έπεισελθούσης εἰς τὸ	συμπόσιον	Γλυκέρας καὶ τοῦ ἐραστοῦ αὐτῆς
[13, 35]	Οδάτιν ὁ πατὴρ εἰς τὸ	συμπόσιον	εἶπεν ἀκουόντων τῶν συνδείπνων· Ημεῖς,
[13, 52]	τοῖς λίνοις αἱ μαστροποί, ἢ	Ναύσιον	ἢ Μαλθάκην. ~Τοσαῦτ' εἰπὼν μετά
[13, 71]	Λέσβον ἐς εὕοινον τὸ δὲ	Μύσιον	εἴσιδε Λέκτον πολλάκις Αἰολικοῦ κύματος
[13, 34]	ἐγγυτάτω τῆς Κολώνης. Ινα τὸ	Διονύσιόν	ἐστι, ἐπιφανὲς καὶ πολλοῖς ἐγνωσμένου
[13, 44]	προσκείμενος πολὺ δαπανήσας ἔσχεν αὐτὴν	χρυσίον.	Ανάγωγος ὢν δὲ καὶ βάναυσος
[13, 44]	διὰ τοῦθ' ὑπέμεινα πολὺ λαβοῦσα	χρυσίον,	ἐφιλοσόφησά θ' ἵν' ἄκρον ὡς
[13, 68]	ὁ τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν	δραμάτιον	γεγραφώς, ὅπερ ἐδίδαξεν Διονυσίων ὄντων
[13, 50]	γράψας τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν	δραμάτιον,	εἶτε Πύθων ἐστὶν ὁ Καταναῖος
[13, 41]	τὸ πλεῖον. Ηνίκα σκώψειε γάρ	ῥημάτιον	εὐθὺ τοῦτο μάνίαν' ἀνεβόα, αὐτή
[13, 82]	Ο μὲν παῖς τὸ ἴδιον	ἱμάτιον	ἐπὶ τᾖ πόᾳ ὑπέστρωσεν, τὴν
[13, 82]	καταλιπὼν τῷ Σοφοκλεῖ τὸ παιδικὸν	ἱμάτιον.	Οἷα δὲ εἰκὸς διαλαληθέντος τοῦ
[13, 59]	ὄψει τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη	θοἰμάτιον	καὶ λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε
[13, 45]	τὸ μισθάριον ἔχουσαν ἐκέλευ' ἀποφέρειν	θοἰμάτιον.	Ο γναφεὺς δ' εἶπεν· Ἂν
[13, 47]	γ' ἔφη, ὦ νεανίσκε, τὸ	σωμάτιον	διάκεισαι. Τί οὖν οἶει, εἰ
[13, 74]	ὅτι οὐκ ἐτίμα τὴν Αφροδίτην,	αἴτιον	ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου· καὶ οὔτε
[13, 70]	καὶ τὴν Ερμησιάνακτος τοῦ Κολοφωνίου	Λεόντιον	ἀπὸ γὰρ ταύτης ἐρωμένης αὐτῷ
[13, 54]	Οὗτος οὖν ὁ Ἐπίκουρος οὐ	Λεόντιον	εἷχεν ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ
[13, 53]	Οὗτος οὖν ὁ Ἐπίκουρος οὐ	Λεόντιον	εἷχεν ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ
[13, 49]	Ἀπολεῖς, ἔφη, ἐκάστου τὸ ἴδιον.	Λεόντιον	κατακειμένη μετ' ἐραστοῦ, έπεισελθούσης εἰς
[13, 37]	μὲν ἦν αὐλητρὶς και Ποθεινὴ	Μύρτιον	δὲ μία τῶν ἀποδεδειγμένων καὶ
[13, 37]	τῇ πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ, καὶ	Μύρτιον	καὶ ἄλλας δὲ πλείστας, ἐπιρρεπέστερος
[13, 49]	ὅμοιος, στίχων τριακοσίων εἴκοσι τριῶν.	~Καλλίστιον	δὲ τήν έπικληθεῖσαν Πτωχελένην μαστιγίας
[13, 45]	τὴν Αττικὴν ὠνησόμενος χελιδονείους ἰσχάδας	Υμήττιόν	τε φορτιούμενος μέλι. Λέγεται δ'
[13, 76]	Πειθώ τ' ἔναιεν καὶ Χάρις	υἱὸν	Αγησιλάου. ~Ολως δὲ τοὺ παιδικοὺς
[13, 37]	Ιστοριῶν Εὐτέρπης αὐτὸν εἶναί φησι	υἱόν.	Κῦρος δὲ ὁ ἐπὶ τὸν
[13, 38]	ἑταίρας τὸ γένος ἀπὸ Παφλαγονίας	υἱόν	φησι γενέσθαι Καρύστιος ἐν Ιστορικοῖς
[13, 58]	ἐκ τῆς πατρῴας οἰκίας τὸν	ὑἱὸν	ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην
[13, 33]	ἐς ἄλσος φορβάδων κορᾶν ἀγέλαν	ἑκατόγγυιον	Ξενοφῶν τελέαις ἐπήγαγ' εὐχωλαῖς ἰανθείς.
[13, 76]	τήκομαι, εὖτ' ἂν ἴδω παίδων	νεόγυιον	ἐς ἥβαν. Εν δ' ἄρα
[13, 23]	ἡνίκ' ἂν πολώσιν αἰγων κρανία,	ξυλήφιον	μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν ἐν
[13, 36]	ᾦ δὲ δοίη, τοῦτον εῖναι	νυμφίον.	Η δὲ παῖς εἰσελθοῦσα δίδωσι
[13, 41]	ἐνομίσθη Μανία. Αἰσχρὸν γὰρ ὄνομα	Φρυγιακὸν	γυναῖκ' ἔχειν, καὶ ταῦθ' ἑταίραν
[13, 25]	χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων {τὀν	Πελοποννησιακὸν	πόλεμον} ὅτι Περικλῆς διὰ τὸν
[13, 18]	τῷ πώγωνι δρᾶν ἐναντία, ἢ	πλουσιακὸν	τούτῳ τι> προσπίπτει κακόν. Τί
[13, 8]	Ζεῦ, τί χρὴ γυναῖκας ἐξειπεῖν	κακόν	ἀρκοῦν ἂν εἴη, κἂν γυναῖκ'
[13, 9]	νέας ἀγόμενοι γυναῖκας εἰς προὖπτον	κακὸν	αὑτοὺς ἐμβάλλοντες, καίτοι τοῦ Μεγαρικοῦ
[13, 8]	γὰρ εἰδὼς οὗτος οἷον ἦν	κακὸν	ἐλάμβανεν γυναῖχ' ὁ δ' ὕστερον
[13, 7]	ἐχρῆν ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν	κακὸν	ἔχουσι καὶ κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε.
[13, 22]	τῷ τρέφοντι συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ	κακὸν	ἔχων οἴκοι μέγα. Διόπερ καὶ
[13, 8]	εἰς προὖπτον εἰδως αὑτὸν ἐνέβαλεν	κακόν.	Καὶ Αντιφάνης ἐν Φιλοπάτορι γεγάμηκε
[13, 71]	στειλάμενος κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν δὲ	κακὸν	καὶ ἀπειθέα χῶρον. Ενθα Χάρων
[13, 8]	ὃ δ' οἷον ἦν γυνὴ	κακὸν	περυσμένος. Καὶ προελθών φησιν ὦ
[13, 18]	ἢ πλουσιακὸν τούτῳ τι> προσπίπτει	κακόν.	Τί γὰρ αἱ τρίχες λυποῦσιν
[13, 7]	ὡς τακερόν, ὦ Ζεῦ, καὶ	μαλακὸν	τὸ βλέμμ' ἔχει. Οὐκ ἐτὸς
[13, 80]	οὗτος, οὕτως καὶ πρὸς τὸ	καθῆκον	ἐγκρατὴς καὶ πρὸς πρεπωδέστατον. Αἰχμαλώτους
[13, 25]	ἁμαρτάνοντάς τ' εἰς ὅ μὴ	προσῆκον	ἦν, στῆσαι πριάμενόν τοι γυναῖκας
[13, 14]	τῷ Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι τὸν	τραγικὸν	λέγειν, ὡς τὸν οἶνον τῶν
[13, 95]	δὲ κατὰ τὸν Αρίσταρχον τὸν	τραγικὸν	ποιητήν Τάδ' οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ
[13, 84]	ἢ ὁ ποιήσας τὀν ἐπιγραφόμενον	Ελλαδικὸν	Ἐν Δελφοῖς, φησίν, ἐν τῷ
[13, 82]	ᾤχετο, καταλιπὼν τῷ Σοφοκλεῖ τὸ	παιδικὸν	ἱμάτιον. Οἷα δὲ εἰκὸς διαλαληθέντος
[13, 44]	ὑπομενούσης διὰ τό πως τὸν	Ανδρόνικον	ἡδέως αὐτῆς ἔχειν τὸν ὑποκριτήν·
[13, 44]	φασί, τῆς Γναθαινίου ποτὲ τὸν	Ανδρόνικον	οὐ θελούσης παρὰ πότον φιλεῖν,
[13, 93]	οὐδέτερον πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς τὸν	κυνικὸν	βίον μιμουμένοις οὔτε γὰρ συνανθρωπίζετε
[13, 93]	Κλέαρχον οὐ καρτερικὸν βίον ἀσκεῖτε,	κυνικὸν	δὲ τῷ ὄντι ζῆτε καίτοι
[13, 33]	οὗ ἡ ἀρχή τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων	οἶκον,	ὕστερον δὲ καὶ σκόλιον τὸ
[13, 2]	ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν	ἄπροικον.	Διὸ καὶ Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι
[13, 3]	εἰδυῖα τὸ ἔθος ὅτι ἐστὶ	βαρβαρικὸν	οὐ φέρει οὐδε αὐτὴ τὸν
[13, 93]	κατὰ τὸν Σολέα Κλέαρχον οὐ	καρτερικὸν	βίον ἀσκεῖτε, κυνικὸν δὲ τῷ
[13, 83]	φησι τὸν Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ	Λευκτρικὸν	τρόπαιον ἐντετυπωμένον ἔχειν ἐπὶ τῆς
[13, 68]	καὶ ὁ τὸν Αγῆνα τὸ	σατυρικὸν	δραμάτιον γεγραφώς, ὅπερ ἐδίδαξεν Διονυσίων
[13, 50]	δὲ γράψας τὸν Αγῆνα τὸ	σατυρικὸν	δραμάτιον, εἶτε Πύθων ἐστὶν ὁ
[13, 14]	ἐστ' ἰδειν ἥδιον ἢ τὸ	θεωρίκον	ἔχουσιν ὑμιν διανέμειν ἑκάστοτε. Αριστοφῶν
[13, 93]	γὰρ ἤλπισεν ἂν> Αἰσχίνην τὸν	Σωκρατικὸν	τοιοῦτον γεγενῆσθαι τοὺς τρόπους ὁποῖίον
[13, 94]	λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην τὸν	Σωκρατικὸν	χρέως» ἀπομνημονεύσω δ' ἐγώ, εἰ
[13, 48]	ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ νόμον	συσσιτικὸν	συνέγραφεν, καθ' ὃν δεῖ τοὺς
[13, 93]	τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι καὶ	φυλακτικὸν	τοῦ τῶν εὖ δρώντων βίου
[13, 87]	ὅτι οὐδέν ἐστιν ὀφθαλμῶν οὕτως	εὐφραντικὀν	ὡς γυναικὸς κάλλος. Ο γοῦν
[13, 43]	τέκνον, νὴ τὼ θεώ Λέγουσι	Ποντικόν	τι μειρακύλλιον ἀναπαυόμενον μετὰ Γναθαίνης
[13, 25]	λέγουσιν τοῦτ' ἰδεῖν πρῶτον, μόνον	δημοτικόν,	ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα καὶ ὶσωτήριον,
[13, 12]	ἐλευθερίας, ἔτι δὲ καὶ ὁμονοίας	παρασκευαστικόν,	ἄλλου δὲ οὐδενός. Διὸ καὶ
[13, 15]	τῶν Ερωτικῶν Ομοίων πρός τινα	Αττικόν,	μέγαν τινὰ κατὰ τὴν ἡλικίαν
[13, 1]	εἰς μνήμην ἡμῖν ἰέναι τὸν	ἐρωτικὸν	ἐκεῖνον κατάλογον, ἐντεῦθεν τὴν καταρχὴν
[13, 72]	ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ τὸν	ἐρωτικὸν	τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ ὢν
[13, 48]	μαστιγίας· ἀναγωγότέρον οὖν τοῦ στρατιώτου	λάκκον	αὐτὴν εἰπόντος Πῶς; ἔφησεν· ἢ
[13, 43]	γ' ἔφη Γνάθαιν' ἔχεις τὸν	λάκκον	ὁμολογουμένως. Ἣ δ' εἶπε Τῶν
[13, 59]	ῥᾳδίως ἦν αὐτὴν ἰδεῖν γυμνήν·	ἐχέσαρκον	γὰρ χιτώνιον ἠμπείχετο καὶ τοῖς
[13, 87]	ἣν ἐπέστειλεν αὐτῷ μετὰ τὸ	Δαμασκὸν	ἑλεῖν καὶ τῆς ἀποσκευῆς τῆς
[13, 68]	πράττουσι τί. (Α) Οτε μὲν	ἔφασκον	δοῦλον ἐκτῆσθαι βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν
[13, 41]	μανίαν τὴν Μέλιτταν ὡς καλὴν	ἔφασκον	εἶναι, καὶ προσεξειργάζετο αὐτὴ τὸ
[13, 63]	τὴν οἰκίαν λέγεταί τινα Κνωσίωνα	μειρακίσκον,	καίτοι γυναῖκα ἔχων ὡς καὶ
[13, 66]	κάλλος καὶ ἀποστρέψαι θέλουσα τὸν	νεανίσκον	τοῦ πρὸς αὑτὴν ἔρωτος, ὡς
[13, 78]	ἀκμὴ καὶ τὸ πρὸς ἀλλήλους	ἑταιρισκὸν	συμφρονῆσαν πολλὰς τυραννίδας καθεῖλεν. Παιδικῶν
[13, 37]	Αἰγύπτου καὶ ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον	Λεοντίσκον	καὶ Λάγον, θυγατέρα δὲ Εἰρήνην,
[13, 8]	αὑτὸν ἐμβαλεῖς γὰρ πραγμάτων, οὐ	Λιβυκὸν	οὐδ' Αἰγαῖον οὐδὲ οὗ τῶν
[13, 87]	ὁμωνύμῳ δράματι· Εκειτο γὰρ μέν	λευκὸν	εἰς σεληνόφως φαίνουσα μαστὸν λελυμένης
[13, 87]	γραφὴν ἔφαινε χρῶμα δ' ὄμμασι	λευκὸν	μελαίνης ἔργον ἀντηύγει σκιᾶς. Αλλη
[13, 29]	τὰς γνάθους καὶ τῶν κρεῶν	ἀπέβρυκον	αἰσχρῶς, ἀλλ' ἑκάστου μικρὸν ἂν
[13, 23]	ἐπιβουλάς. Επειδὰν δ' εὐπορήσωσίν ποτε,	ἀνέβαλον	καινὰς ἑταίρας, πρωτοπείρους τῆς τέχνης·
[13, 92]	Ρωμαῖοι δ' οἱ πάντα ἄριστοι	ἐξέβαλον	τοὺς σοφιστὰς τῆς Ρώμης ὡς
[13, 29]	τοῖς τρόποις γὰρ ὄντως ὂν	καλόν.	Αναξίλας Νεοττίδι· Εὰν δέ τις
[13, 33]	δρέπεσθαι σύν δ' ἀνάγκᾳ πᾶν	καλόν.	Αρξάμενος δ' οὕτως ἑξῆς φησιν·
[13, 94]	ἐννέ' ὀβολοὺς τῆς μνᾶς τόκους.	Καλόν	γε τὸ τέλος τῆς εὐδαιμονίας
[13, 20]	κάλλει τὸν Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν·	Καλὸν	δ' οὕτω ἐγὼν οὔπω ἴδον
[13, 90]	σωφροσύνης. Τὸ κάλλος γὰρ οὕτως	καλόν,	εἰ δὲ μὴ, κίνδυνον ἔχον
[13, 17]	ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ	καλὸν	εἶναι νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι κἄντα,
[13, 23]	λίαν τίς ἐστιν· παιδέρωτ' ἐντρίβεται.	Καλὸν	ἔχει τοῦ σώματός τι· τοῦτο
[13, 35]	δὲ κατανοήσασα ξένον ἄνδρα καὶ	καλὸν	καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ τὸν
[13, 16]	τῶν χρυσοφόρων οὐδὲ γυναικῶν βαθυκόλπων	καλὸν	τὸ πρόσωπον, ἐὰν κόσμιον πεφύκῃ.
[13, 81]	φαίνοιτο. ὐ κάρτα δεῖ τὸ	καλὸν	τῶ μὴ καλῷ φαινομένῳ εἰκάζειν
[13, 15]	κατὰ τὴν ἡλικίαν ἐπιδεικνύντα ὡς	καλόν,	ᾧ Δῶρος ἦν ὄνομα· τὴν
[13, 41]	τις αὐτὴν τῶν ἐραστῶν Μανίαν·	μᾶλον	τὸ πάρεργον ἐπεκράτησ' ἢ τοὔνομα.
[13, 43]	ἀνεπαύετο. Περιλαμβάνουσα δ' αὐτόν, ὡς	ἀνώμαλον	τὸ νῶτον εἶχε παντελῶς, Τάλαν,
[13, 74]	συμποσίων ἐρέθισμα, γυναικῶν ὴπερόπευμα, αὐλῶν	ἀντίπαλον,	φιλοβάρβιτον, ἡδὺν, ἄλυπον. Οὒ ποτέ
[13, 50]	Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν	Αρπαλον	αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας
[13, 68]	Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν	Αρπαλον	αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας
[13, 68]	Παλλίδην δ' ἐνταῦθα ἐκάλεσε τὸν	Αρπαλον.	Εν δἐ> τοῖς ἐξῆς τῷ
[13, 68]	Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων ἀπειρηκέναι τὸν	Αρπαλον	μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ μή
[13, 67]	τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ τὸν	Αρπαλον.	Μνημονεύει δ' αὐτῆς καὶ Αλεξις
[13, 50]	Ἀπειρῆσθαι τε πᾶσι μὴ στεφανοῦν	Ἅρπαλον,	ἐὰν μὴ καὶ Γλυκέραν στεφανῶσιν.
[13, 5]	μετὰ χεῖρας εἶχεν κύλικι τὸν	Ατταλον,	ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν τῷ ποτηρίῳ.
[13, 42]	παρὰ πληγὴν> τί δύναταί ποτ'	ἤθελον.	Αἰτουμένην λέγουσι τὴν πυγήν ποτε
[13, 90]	τοῖς Αρκαδικοῖς διαθεῖναί φησι αὐτὸν	Κύψελον,	πόλιν κτίσαντα ἐν τῷ πεδίῳ
[13, 33]	εὑρὸμενον σκολιοῦ ξυνάορον ξυναῖς γυναιξί.	Δῆλον	γὰρ ὅτι πρὸς τὰς ἑταίρας
[13, 72]	τοῦτο τὸ ᾆσμα παντί που	δῆλον.	Εγὼ δὲ ἡγοῦμαι παίζειν τὸν
[13, 12]	καὶ παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον ᾔδεσαν	δῆλον	ἐκ τοῦ κατὰ τὰ γυμνάσια
[13, 87]	βασιλεῖς περὶ τὰς μουσουργούς, ὡς	δῆλον	ποιεῖ Παρμενίων ἐν τῇ πρὸς
[13, 50]	τε τὴν Θαλασσίδος, ζεῦγος ἔχων.	Ἄδηλον	εἰ αὕτη ἐστὶν ἡ Αρπάλῳ
[13, 48]	καὶ τὴν θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ	ζῆλον	τῶν τὰ τοιαῦτα συυταξαμένων φιλοσόφων.
[13, 66]	νεανίσκου ἔδωκε. Πλαγγὼν δὲ τὸ	ἄζηλον	συνιδοῦσα τῆς Βακχίδος τὸν μὲν
[13, 51]	προείπομεν, διὰ τὸ Θαλλὸν τὸν	κάπηλον	ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ θαλλῷ χαίρουσιν
[13, 95]	κατατίθησιν, ἀλλὰ περὶ τοῦτον τὸν	κάπηλον	ὡς περὶ στήλην διαφθείρονται. οσοῦτοι
[13, 6]	τῶν γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ τὸν	τράχηλον	ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ τῷ
[13, 10]	συμμαχήσαντος πέρας ἔσχεν τότε γὰρ	εἷλον	οἱ Θηβαῖοι τὴν Φωκίδα. Καὶ
[13, 44]	τὸν ὑπὸ τὰς στέγας τὸν	κοῖλον	Αργος δωρεὰν θέλοντ' ἔχειν. Πανηγύρεως
[13, 43]	καταμάθῃ φυλαττομένη τε πόλυ μάλιστα	Δίφιλον,	μὴ δῷ δίκην μετὰ ταῦτα
[13, 75]	ὃ μὲν τὸν Αχιλλέως πρὸς	Πάτροκλον,	ὃ δ' ἐν τῇ Νιόβῃ
[13, 71]	ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον, καὶ	κύκλον	ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ ἐνὶ
[13, 7]	ὠνητέος ἄνθρωπός ἐστιν ἢ πρὸς	ἄλλον	ἀπιτέον. ~Εὔβουλος δ' ἐν Χρυσίλλᾳ·
[13, 14]	ἀκμῆς τῶν σωμάτων ἐρᾷ, τὸν	ἄλλον	δ' οὐδὲ γινώσκει λόγον, τῆς
[13, 9]	δὲ δεσμὰ πολλάκις ἐκ νυκτῶν	ἄλλον	ἔχει λιμένα. Καὶ Θεόφιλος δὲ
[13, 45]	τὸν μέγαν κατέφαγ' ἐραστήν ποτε	Θαλλόν·	παρεγενήθη γὰρ εἰς τὴν Αττικὴν
[13, 51]	Αἴξ ἐπεκαλεῖτο προείπομεν, διὰ τὸ	Θαλλὸν	τὸν κάπηλον ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ
[13, 51]	γάρ, πρίν τιν' αὐλιτῶν ὁρᾶν,	θαλλὸν	χιμαίρᾳ προσφέρων νεοσπάδα εἶδον στρατὸν
[13, 95]	πλεῖν τούτῳ συμβάλλειν. Πολὺ γὰρ	μᾶλλον	ἃ ἂν δανείσηται αὐτοῦ νομίζει
[13, 20]	ὅτι κατὰ τὴν Σπάρτην θαυμάζεται	μᾶλλον	ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος καὶ γύνη
[13, 17]	κάλλος, προμαντευόμενος τὴν τύφλωσιν πάντα	μᾶλλον	αὐτῆς ἐπαινεῖ ἢ τῶν ὀφθαλμῶν
[13, 47]	ὃς Ἐγὼ ὑπερήφανος; Τίς δὲ	μᾶλλον»	εἷπεν ἡ Γνάθαινα, Ὃς οὐδὲ
[13, 81]	ἀπόγερε τὴν κύλικα. Ετι πολὺ	μᾶλλον	ἐρυθριάσαντος τοῦ παιδὸς εἶπε πρὸς
[13, 91]	ὀνομάτων, ὦ γραμματικέ, πάντων ἐπιτρῖψαι	μᾶλλον	ἢ σωφρονίσαι δυναμένων τοὺς ἀκούοντας.
[13, 59]	κατηγορουμένην κρίνεσθαι. Ἦν δὲ ὄντως	μᾶλλον	ἡ Φρύνη καλὴ ἐν τοῖς
[13, 49]	καὶ τοῦ ἐραστοῦ αὐτῆς ταύτῃ	μᾶλλον	προσέχοντος, κατάστυγνος ἦν, ὡς δ'
[13, 79]	καίτοι καλλίστας ἔχοντες γυναῖκας παιδικοῖς	μᾶλλον	χαίρουσιν ὡς πολλάκις ἐνίους ἐπι
[13, 71]	δὲ τὸν ἡδὺν ὃς εὕρετο	πολλὸν	ἀνατλὰς ἦχον καὶ μαλακοῦ πνεῦμ'
[13, 71]	πολλὰ παθὼν ὀλίγην ἐσενάσσατο νῆσον,	πολλὸν	ἀπ' εὐρείης λειπόμενος πατρίδος Εκλεε
[13, 83]	Θεόπομπος φιλογύναιον μέν φησι γεγονέναι	Φάυλλον	τὸν Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ
[13, 51]	ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Αντείας καὶ	ὅλον	δρᾶμα ἐκιγραφόμενον, ὡς προεῖπον, Εὐνίκου
[13, 30]	ἀλλότριον εἰσελθὼν ὄψον ἐσθίειν μάθῃ	ἀσύμβολόν	τε χεῖρα προσβάλῃ βορᾷ, διδόναι
[13, 26]	δέχεται δὲ καὶ στατῆρα και	τριώβολον,	προσίεται δὲ καὶ γέροντα καὶ
[13, 28]	λόγον πεποίημαι τουτέστιν τῶν φιλίαν	ἄδολον	συντηρεῖν δυναμένων, ἃς ὁ Κύνουλκος
[13, 42]	εἰσῆλθε πάλιν ἡ Μανία, τὸν	αὐτόμολον	ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ' ἔφη αὐτὸν
[13, 71]	αἶσα φυλάσσει ἥδιστον πάντων δαίμονα	μουσοπόλον,	λεπτὴν {δ' ῇσ' Ιθάκην ἐνετείνατο
[13, 14]	τῇ Νίκῃ φορεῖν ἔδοσαν, περιφανὲς	σκῦλον	ἀπὸ τῶν πολεμίων. Περὶ δὲ
[13, 24]	Ἢ οὐκ οἶδας κατὰ τὴν	Εὐβούλον	Παννυχίδα τὰς φιλῳδοὺς κερμάτων παλευτρίας,
[13, 68]	τί. (Α) Οτε μὲν ἔφασκον	δοῦλον	ἐκτῆσθαι βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν νῦν
[13, 67]	πορνείαν ὥστε γίνεσθαι μὴ μόνον	τρίδουλον,	ἀλλὰ καὶ τρίπορνον αὐτήν. Απὸ
[13, 81]	τὸ ζωγράφημα. Οὐδὲ ὁ φὰς	ῥοδοδάκτυλον·	εἰ γάρ τις εἰς ῥόδεον
[13, 46]	ἐπεξελεύσομαι ὅσον γε δύναμαι, ὅσον	ὄχλον	εὐανδροῦσα πόλις οὐκ ἔσχεν. Αναγέγραφε
[13, 87]	ἡλιῶδες εἰς ὑφάσματα πέπλων σκιᾶς	εἴδωλον	ἐξωμόργυντο, ἕρσῃ δὲ θαλερὸς ἐκτραφεὶς
[13, 3]	φέρει οὐδε αὐτὴ τὸν Γλαύκης	γάμον,	ἤδη εἰς τὰ ἀμείνω καὶ
[13, 89]	τῇ Αλεξάνδρου μητρὶ ᾔτει πρὸς	γάμον	Μόνιμος ὁ Πυθίωνος. Καὶ ἐπει
[13, 10]	Αλεξάνδρου πατρός διὰ τὸν Κλεοπάτρας	γάμον,	ὁ Ηρακλέους διὰ τὴν Ιόλην
[13, 10]	Αἰγυπτίων βασιλέα, μίαν αἰτῶν πρὸς	γάμον	τῶν θυγατέρων. Ὃ δὲ τῶν
[13, 71]	φοίτα δ' ἄλλοτε μὲν λείπων	Σάμον,	ἄλλοτε δ' αὐτὴν οἰνηρῇ δείρῃ
[13, 31]	συνακολουθήσασαι Περικλεῖ ὅτε ἐπολιόρκει τὴν	Σάμον,	ἐργασάμεναι ἱκανῶς ἀπὸ τῆς ὥρας.
[13, 5]	ὁ δὲ Φίλιππος αἰεὶ κατὰ	πόλεμον	ἐγάμει. Εν ἔτεσι γοῦν εἴκοσι
[13, 25]	Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων {τὀν Πελοποννησιακὸν	πόλεμον}	ὅτι Περικλῆς διὰ τὸν ἁρπασθείσας
[13, 10]	ὁ Σάμιος καὶ πρῶτον γενέσθαι	πόλεμόν	φησι δύο γυναικῶν τὸν> Ολυμπιάδος
[13, 71]	δ' Ικαρίου τε γένος καὶ	δῆμον	Αμύκλου καὶ Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενος
[13, 63]	καὶ δι' αὐτὸν παροινήσας εἰς	Νικόδημον	ἐξέκοψεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. Παραδέδοται
[13, 79]	ὅτι τὰ περὶ Κτατῖνον καὶ	Αριστόδημον	πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων ὁ περιηγητὴς
[13, 28]	γράμματα τὴν προσαγόρευσιν οὐ σφόδρ'	εὔσχημον	ποιεῖ. ~Περὶ δὲ τῶν ἑταιρῶν
[13, 21]	ἐνταῦθά πως λάχανόν τι τρώγων	Ωκιμον	διεφθάρην· κἀνταῦθα κατελήρησα τὴν ἐξωμίδα.
[13, 21]	ὁ τοῖς μαθηταῖς διηγούμενος ὅτι	Ωκιμον	ἑταίρας ὄνομα καὶ ἄλλα δὲ
[13, 26]	καὶ καλή, ὑπέφαιν' ἐσομένη δ'	Ωκιμον	λαμπρὰ πάνυ. ~Ταυτά σοι παραινεῖν
[13, 52]	πώποτε διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ	Ὤκιμον	καὶ Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ ὁ
[13, 32]	μοι τὴν αὐτόθι σοφιστείαν ὠνείδισας.	Νόμιμόν	ἐστιν ἀρχαῖον ἐν Κορίνθῳ ὡς
[13, 71]	οὐδ' οἳ δεινὸν ἔρωτος ἀπεστρέψαντο	κυδοιμόν	φαινόμενον, δεινὸν δ' ἦλθον ὑφ'
[13, 93]	ἐστὲ> εἰς τὸ τοῦ βίου	χρήσιμον.	Οὐδὲν γάρ ἐστι τῶν καλουμένων
[13, 2]	ὁ περιπατητικός, Αριστόξενος, οἷς τὸ	ἐνδόσιμον	Αριστοτέλης ἔδωκεν ἱρτορῶν τοῦτο ἐν
[13, 16]	ἐξοπτᾷ δ' ἐμέ, ἴσον μετρῶν	ὀφθαλμόν,	ὥστε τέκτονος παρὰ στάθμην ἰόντος
[13, 26]	αὐλητρίδας πάσας Απόλλωνος νόμον, Διὸς	νόμον·	αὖται δὲ μόνον αὐλοῦσιν Ιέρακος
[13, 26]	αὐλούσας ἰδεῖν αὐλητρίδας πάσας Απόλλωνος	νόμον,	Διὸς νόμον· αὖται δὲ μόνον
[13, 38]	δ' ὁ ῥήτωρ ὁ τὸν	νόμον	εἰσενεγκὼν ἐπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος, ὃς
[13, 26]	αὖται δὲ μόνον αὐλοῦσιν Ιέρακος	νόμον,	Επικράτης φησὶν ἐν Αντιλαίδι, ἐν
[13, 48]	οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ	νόμον	συσσιτικὸν συνέγραφεν, καθ' ὃν δεῖ
[13, 61]	τὴν ἑταίραν καὶ τοῦ βίου	κληρονόμον	κατέλιπεν. Οτι δὲ γηραιῷ ὄντι
[13, 89]	Συνέβη δέ ὥς φησι, τὸν	Χάρμον	ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι καὶ
[13, 66]	τῆς συνουσίας μισθὸν τὸν Βακχίδος	ὅρμον	διαβόητον ὄντα. Ο δὲ σφοδρῶς
[13, 71]	πολὺν μὺστῃσιν Ελευσῖνος παρὰ πέζαν	εὐασμὸν	κρυφίων ἐξεφόρει λογίων, Ράριον ὀργειῶνι
[13, 70]	Λυδήν, προσέτι δὲ καὶ τὴν	ὁμώνυμον	ταύτης ἑταίραν Λυδὴν ἥν ἠγάπα
[13, 51]	τῷ πρὸς Μέδοντα ψευδομαρτυριῶν (Αντικύρας)	Ἐπώνυμον	ἐστὶ τοῦτο ἑταίρας· τὸ γὰρ
[13, 37]	δευτέρᾳ τῶν περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν	Ιερώνυμόν	φησι τὸν τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι
[13, 28]	ἑταιρεῖν, οὐκ ἔτι πρὸς τὸ	ἔτυμον	ἀναφέροντες, ἀλλὰ πρὸς τὸ εὐσχημονέστερον,
[13, 23]	τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ τὸν	ὦμον	καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται· τοῦτο τοῦ μήκους
[13, 90]	κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς τέμενος καὶ	βωμὸν	ἀναστῆσαι Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν
[13, 2]	ἐν ἑορτῇ τινι περὶ τὸν	βωμὸν	ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα τὴν ἐκ
[13, 67]	προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ τὸν	βωμὸν	Πυθιονίκης Αφροδίτης, ἃμα τῆς τε
[13, 89]	Ποικιλομήχαν' Ερως, σοὶ τόνδ' ἱδρύσατο	βωμὸν	Χάρμος ἐπὶ σκιεροῖς τέρμασι γυμνασίου.
[13, 57]	οὕτως· Ἄνοιγ᾽ ἄνοιγε τὴν θύραν·	ἐλάνθανον	πάλαι περιπατῶν ἀνδριάς, ἀλέτων ὄνος,
[13, 68]	μὲν ἔφασκον δοῦλον ἐκτῆσθαι βίον,	ἰκανὸν	ἐδείπνουν νῦν δὲ τὸν χέδροπα
[13, 71]	Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ησίοδον πάσης	ἤρανον	ἱστορίης Ασκραίων ἐσικέσθαι ἐρῶνθ' Ελικωνίδα
[13, 85]	μικρὸν ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων τὸν	Κοίρανον,	ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων τὸν
[13, 14]	ἵνα μὴ πέτηται πρὸς τὸν	οὐρανὸν	πάλιν, δεῦρ' αὐτὸν ἐφυγάδευσαν ὡς
[13, 83]	εὑρέθη διὰ τὸν τοῦ θεοῦ	στέφανον	ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε οὖν καὶ ὑμεῖς,
[13, 90]	ἕως τοῦ ἱεροῦ παραγίνεσθαι. Τὸν	στέφανον	δ' αὐτοῖς δίδοσθαι μυρρίνης ἱστορεῖ
[13, 84]	συγκατακλεισθῆναι καὶ τῆς ὁμιλίας καταλιπεῖν	στέφανον.	φωραθέντος δ' αὐτοῦ τὸν θεὸν
[13, 83]	ὄντι καλῷ Ονόμαρχος ἔδωκεν, φησί,	στέφανον	{χρυσοῦν} δάφνης, Εφεσίων ἀνάθημα. Οὗτος
[13, 83]	Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν Φωκαέων καὶ	στέφανον	χρυσοῦν κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη δέ,
[13, 83]	Φαρσαλίᾳ τῇ Θεσσαλίδι ὀρχηστρίδι δάφνης	στέφανον	χρυσοῦν Φιλόμηλος ἔδωκε, Λαμψακηνῶν ἀνάθημα.
[13, 21]	Κόρινθον ἦλθον. Ηδέως ἐνταῦθά πως	λάχανόν	τι τρώγων Ωκιμον διεφθάρην· κἀνταῦθα
[13, 79]	μἐν Μυρμιδόσιν Σέβας δἐ μηρῶν	ἁγνὸν	οὐκ ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε τῶν
[13, 71]	πάσας δ' ἠνήνατο λέσχας φεύγων	ουδαμενον	ἐξεφόρησε βίωι. ~Εν τούτοις ὁ
[13, 25]	ὅ μὴ προσῆκον ἦν, στῆσαι	πριάμενόν	τοι γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς
[13, 24]	ἐπὶ κέρως τεταγμένας· ὧν ἔστιν	ἐκλεξάμενον	ᾗ τις ἥδεται, λεπτῇ, παχείᾳ,
[13, 18]	οὐ σφόδρα ἀρχαῖον τὸν πρῶτον	περικειράμενον	παρωνύμιον ἔχει Κόρσην. Διὸ καὶ
[13, 24]	παλαιᾷ, μεσοκόπῳ, πεπαιτέρᾳ· μὴ κλίμακα	στησάμενον	εἰσβῆναι λάθρᾳ μηδὲ δι' ὀπῆς
[13, 85]	ὁ δελφὶς χάριν τε ἀποδιδόναι	ἐπιστάμενον.	Φύλαρχος γοῦν ἐν τῇ δωδεκάτῃ
[13, 71]	δὲ καὶ κεῖνον τὸν αἰεὶ	πεφυλαγμένον	ἄνδρα καὶ πάντων μῖσος κτώμενον
[13, 8]	σοι παραινῶ μὴ γαμεῖν. (Β)	Δεδογμένον	τὸ πρᾶγμ' ἀνερρίφθω κύβος. (Α)
[13, 79]	Χρυσίππου, ὃν καὶ ἁρπάσαντα καὶ	ἀναθέμενον	εἰς ἃρμα εἰς Θήβας φυγεῖν.
[13, 94]	μυροπωλεῖν τί παθόντ' ἄνδρ' ἐχρῆν	καθήμενον	ὑψηλῶς ὑπὸ σκιαδείῳ, κατεσκευασμένον συνέδριον
[13, 67]	ὄψεται παρὰ τὴν ὁδὸν αὐτὴν	ῴκοδομήμενον	μνῆμα οἷον οὐχ ἕτερον οὐδὲ
[13, 57]	Μυρτίλου ἔφη, εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς	εἰρημένον	τὸν τίγριν. Φιλήμονα γὰρ οἷδα
[13, 34]	βοίδιόν τι χαλκοῦν καὶ τὸ	προειρημένον	εἰκόνιον. Αλκιβιάδης δὲ ὁ καλός,
[13, 2]	περὶ Εὐγενείας Εἰ μὴ ἄρα	συγκεχωρημένον	κατὰ ψήφισμα τοῦτο ἐγένετο τότε
[13, 45]	κήπῳ τινὶ πινακίδα καὶ γραφεῖον	ἐξηρτημένον	ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν, ὦ ποιητά
[13, 64]	Δανάην φασίν, ὡς ᾔσθετο τὀν	ἐπηρτημένον	αὐτῇ κίνδυνον, ἀνακρινομένην ὑπο τῆς
[13, 68]	τινὲς μάγοι ὁρῶντες αὐτὸν παγκάκως	διακείμενον	ἔπεισαν ὡς ἄξουσι τὴν ψυχὴν
[13, 81]	τοῦ παιδὸς εἶπε πρὸς τὸν	συγκατακείμενον	Ὡς καλῶς Φρύνιχος ἐποίησεν εἴπας
[13, 67]	δημοσίᾳ κατεσκευασμένον, εἰ δὲ μή,	δεδομένον	κατασκευάσασθαι. Πάλιν δ' ὅταν ἐξετάσῃ
[13, 17]	Σαπφὼ δὲ πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως	θαυμαζόμενον	τὴν μορφὴν καὶ καλὸν εἶναι
[13, 17]	τὴν μορφὴν καὶ καλὸν εἶναι	νομιζόμενόν	φησιν· Στᾶθι κἄντα, φίλος, καὶ
[13, 85]	παιδίον οὔτε γὰρ ἀπ' αὐτοῦ	χωριζόμενον	τὸ βρέφος ὑπέμενεν, τὸ δὲ
[13, 44]	ἡμῖν ἔνδον. Ἣ δ' ἐπιδέξιον	βουλόμενον	εἶναι τὸν σατράπην ἀπεδέξατο, εἶπεν
[13, 2]	καὶ δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν	βουλόμενον,	ὅθεν καὶ τοὺς τῆς κωμῳδίας
[13, 70]	δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς τὸν	βουλόμενον,	ὥς φησι Γοργίας ἐν τῷ
[13, 45]	τὸν ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε	γενόμενον.	Αὕτη δ' ὀψὲ τῆς ὥρας
[13, 64]	θείου, ὅτε ἐγὼ μὲν τὸν	γενόμενόν	μοι ἄνδρα σώσατα τοιαύτην χάριτα
[13, 72]	μἐν κατὰ Κῦρον καὶ Πολυκράτην	γενόμενον,	τὴν δἐ κατ' Αλυάττην τὸν
[13, 43]	ἀναπαυόμενον μετὰ Γναθαίνης ἀξιοῦν πρῷον	γενόμενον,	ὥστε τὴν πυγὴν ἅπαξ αὐτῷ
[13, 36]	γάμους τῆς θυγατρὸς κατὰ τύχην	παραγενόμενον	τὸν Εὔξενον παρακέκληκεν ἐπὶ τὴν
[13, 83]	ἀποκερουμένῳ τὴν κόμην, ὄντι καλῷ	συγγενόμενον	τὰ Συβαριτῶν ἀναθήματα, στλεγγίδια χρυσᾶ
[13, 71]	οἳ δεινὸν ἔρωτος ἀπεστρέψαντο κυδοιμόν	φαινόμενον,	δεινὸν δ' ἦλθον ὑφ' ἡνιόχον.
[13, 1]	ἔφησεν, ὦ βασιλεῦ, τὸν ταῦτα	ἀποδεξόμενον	ἀπὸ συμβόλων τε πολλάκις δεδειπνηκέναι
[13, 59]	τῶν λεγόντων ὑπέρ τινος μηδὲ	βλεπόμενον	τὸν κατηγορούμενον ἢ τὴν κατηγορουμένην
[13, 52]	ποτ' αὐτὸν ἐμπεσεῖν εἰς Λαίδα	φερόμενον	ἢ Μηκωνίδ' ἢ Σισύμβριον ἢ
[13, 71]	Θεανοῦς Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης	εὑρόμενον,	καὶ κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ
[13, 33]	Ισθμου δεσπόται τοιάνδε μελίφρονος ἀρχὰν	εὑρὸμενον	σκολιοῦ ξυνάορον ξυναῖς γυναιξί. Δῆλον
[13, 71]	αἰθὴρ βαιῇ ἐνὶ σφαίρῃ πάντ'	ἀπομασσόμενον.	Οἵῳ δ' ἐχλίηνεν ὃν ἔξοχον
[13, 61]	αὐλητρίδος ἑταίρας ἐπαιδοποιήσατο Δήμέαν ὃν	φρυαττόμενόν	ποτε ἐπι τοῦ βήματος ἐπεστόμισεν
[13, 43]	θεώ Λέγουσι Ποντικόν τι μειρακύλλιον	ἀναπαυόμενον	μετὰ Γναθαίνης ἀξιοῦν πρῷον γενόμενον,
[13, 43]	αὑτῆς εἶπε πρὸς ἐραστήν τινα	στραγγευόμενον	ὁρῶσα περὶ τὰς συμβολάς· Στρατοκλῆς
[13, 71]	πάντα Φιλητᾶν ῥήματα καὶ πᾶσαν	τρυόμενον	λαλιήν. Οὐδὲ μὲν οὐδ' ὁπόσοι
[13, 51]	δὲ Αντείας καὶ ὅλον δρᾶμα	ἐκιγραφόμενον,	ὡς προεῖπον, Εὐνίκου ἢ Φιλυλλίου
[13, 84]	δὲ ἢ ὁ ποιήσας τὀν	ἐπιγραφόμενον	Ελλαδικὸν Ἐν Δελφοῖς, φησίν, ἐν
[13, 60]	Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι τὸν	ἐπιγραφόμενον	κατ' αὐτῆς Εὐθίου λόγον Διόδωρος
[13, 80]	λόγος, ἰδόντα ἐπὶ τῷ Κηφισῷ	νηχόμενον	ἐν ᾧ καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν
[13, 67]	μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως δημοσίᾳ	κατεσκευασμένον,	εἰ δὲ μή, δεδομένον κατασκευάσασθαι.
[13, 94]	ἐχρῆν καθήμενον ὑψηλῶς ὑπὸ σκιαδείῳ,	κατεσκευασμένον	συνέδριον τοῖς μειρακίοις ἐλλαλεῖν δι'
[13, 18]	καὶ μεμυρισμένον καὶ τούτοις ἀκολούθως	ἠμφιεσμένον,	πρότερον μὲν ἔφησε ζητεῖν τί
[13, 67]	Βαβυλῶνι μνῆμα πολὺν ἤδη χρόνον	ἐπιτετελεσμένον.	Ἣν γὰρ πάντες ᾔδεσαν ὀλίγης
[13, 18]	ἵππου ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα καὶ	μεμυρισμένον	καὶ τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον, πρότερον
[13, 12]	τὸν Ερωτα καὶ παντὸς αἰσχροῦ	κεχωρισμένον	ᾔδεσαν δῆλον ἐκ τοῦ κατὰ
[13, 66]	τὴν Βακχίδα μὴ περιιδεῖν αὐτον	ἀπολλύμενον.	Καὶ ἡ Βακχὶς τὴν ὁρμὴν
[13, 74]	ἔς τ' ἄν ὕδωρ οἴνῳ	συμμιγνύμενον	κυλίκεσσι παῖς διαπομπεύῃ, προπόσεις ἐπιδέξια
[13, 24]	σαφῶς, αἰεὶ δὲ τετρεμαίνοντα καὶ	φοβούμενον	{Δεδιότα, ἐν τῇ χειρὶ τὴν
[13, 90]	τῇ Αθηνᾷ, τὸν δὲ νικήσαντα	ταινιούμενον	ὑπὸ τῶν φίλων καὶ πομπεύοντα
[13, 54]	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα	ποιούμενον	αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ τῶν
[13, 53]	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα	ποιούμενον	αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ τῶν
[13, 70]	ὃ δ' ἐν μέλει τὸ	καλούμενον	ποίημα Λυδήν. Παρέλιπον δὲ καὶ
[13, 36]	τῆς ἀνθρώπου μέχρι νῦν Πρωτιάδαι	καλούμενον·	Πρῶτις γὰρ ἐγένετο υἱὸς Εὐξένου
[13, 31]	μὲν {Λυδίας} τὸ νῦν ἔτι	καλούμενον	τῆς Εταίρας μνῆμα, εἰς ὕψος
[13, 86]	Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου, τὸν	ἐπικαλούμενον	Τυρρηνόν, ὅτι τῶν αὐλητρίδων τὰ
[13, 18]	καὶ Αλεξις ἔφη που· ἂν>	πιττοκοπούμενόν	τιν' ἢ ξυρούμενον ὁρᾷς, τοῦτον
[13, 59]	ὑπέρ τινος μηδὲ βλεπόμενον τὸν	κατηγορούμενον	ἢ τὴν κατηγορουμένην κρίνεσθαι. Ἦν
[13, 18]	που· ἂν> πιττοκοπούμενόν τιν' ἢ	ξυρούμενον	ὁρᾷς, τοῦτον ἔχει τι θάτερον·
[13, 44]	τάλαν, ἄνθρωπον ἄχρι τοῦ στόματος	ἠσβολωμένον·	διὰ τοῦθ' ὑπέμεινα πολὺ λαβοῦσα
[13, 83]	Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ Λευκτρικὸν τρόπαιον	ἐντετυπωμένον	ἔχειν ἐπὶ τῆς ἀσπίδος καὶ
[13, 79]	ἐπι ταῖς δοραῖς μετὰ δύο	ἐρωμένον	ἀναπαύεσθαι. Πέρσας δὲ παρ' Ελλήνων
[13, 17]	ἀναπεπταμένων τῶν βλεφάρων κοιμίζει τὸν	ἐρώμενον,	ὅπως διὰ παντὸς ἀπολαύῃ τῆς
[13, 83]	Χρημάτων Ασώπιχόν φησι τὸν Επαμινώνδου	ἐρώμενον	τὸ Λευκτρικὸν τρόπαιον ἐντετυπωμένον ἔχειν
[13, 80]	Χῖος ἐν Διθυράμβοις Αργύννου φησὶν	ἐρώμενον	Υμέναιον γενέσθαι. Αντιγόνου δὲ τοῦ
[13, 71]	πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ πάντων μῖσος	κτώμενον	ἐκ συνοχῶν πάσας ἀμφὶ γυναῖκας
[13, 47]	τυπτόντων ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς τὸν	ἡττώμενον	Θάρρει, παιδίον· οὐ γὰρ στεφανίτης
[13, 35]	ἐγὼ Ζαριάδρης. Ἣ δὲ κατανοήσασα	ξένον	ἄνδρα καὶ καλὸν καὶ ὅμοιον
[13, 44]	Γναθαίνιον εἰς Πειραιᾶ κατέβαινε πρὸς	ξένον	τινὰ ἔμπορον ἐραστὴν εὐτελῶς ἐπ'
[13, 71]	πιστότατον ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν τε	Φιλόξενον,	οἷα τιναχθεὶς ὠρυγῇ ταύτης ἦλθε
[13, 36]	θυγατρὸς κατὰ τύχην παραγενόμενον τὸν	Εὔξενον	παρακέκληκεν ἐπὶ τὴν θοίνην. Ο
[13, 86]	μαθητὴν δὲ Θεοφράστου, τὸν ἐπικαλούμενον	Τυρρηνόν,	ὅτι τῶν αὐλητρίδων τὰ ἱμάτια
[13, 44]	ὀναρίοις, φήσι, καὶ ταῖς ἀστράβαις.	Γναθαίνον	δ' εἶπ' Ὦ τάλαν, μὴ
[13, 44]	μαστιγίας. Ἔπειτεν εἰπεῖν φασι τὴν	Γναθαίνον·	Περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον, τάλαν,
[13, 45]	παρ' ἐραστοῦ τινος Κορίνθιον παράπηχυ	καινόν	λῄδιον ἔδωκεν εἰς γναφεῖον· εἶτ'
[13, 21]	τῷ Ερωτικῷ περὶ τοὺς ἔρωτας	δεινὸν	γεγονέναι λέγει. Οὐκ ἂν ἁμάρτοι
[13, 71]	δεινὸν ἔρωτος ἀπεστρέψαντο κυδοιμόν φαινόμενον,	δεινὸν	δ' ἦλθον ὑφ' ἡνιόχον. Οἵη
[13, 78]	Αριστόδημος, λύσιν τ' ἔλαβε τὸ	δεινόν.	Διὰ τοὺς τοιούτους οὖν ἔρωτας
[13, 71]	κῆδος ἔχουσ' ἀρετή, οὐδ' οἳ	δεινὸν	ἔρωτος ἀπεστρέψαντο κυδοιμόν φαινόμενον, δεινὸν
[13, 71]	Κυπρηναῖον ἔσω πόθος ἔσπασεν Ισθμοῦ,	δεινὸν	ὅτ' Απιδανῆς Λαίδος ἠράσατο ὀξὺς
[13, 25]	θεραπαίνας ὑπὸ Μεγαρέων ἀνερρίπισεν τὸ	δεινόν·	πόρνην δὲ Σιμαίθαν ἰόντες Μεγαράδε
[13, 71]	ἔπορεν Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ καὶ	κεῖνον	τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ
[13, 72]	πρὸς αὐτὸν ταῦτά φησιν εἰπεῖν	κεῖνον,	ὦ χρυσόθρονε Μοῦσ' ἔνισπες ὕμνον,
[13, 13]	δ' ἐρῶντας· αἰτίαν δ' ἔχειν	ἐκεῖνον	ἄλλως, ἠγνοηκότας δὲ τοὺς γραφεῖς
[13, 1]	μνήμην ἡμῖν ἰέναι τὸν ἐρωτικὸν	ἐκεῖνον	κατάλογον, ἐντεῦθεν τὴν καταρχὴν ποιησόμεθα
[13, 54]	Ἐπικούρῳ δὲ καὶ ἀναφανδόν· ὥστ'	ἐκεῖνον	πολλἠν φροντίδα ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ'
[13, 53]	Ἐπικούρῳ δὲ καὶ ἀναφανδόν· ὥστ'	ἐκεῖνον	πολλἠν φροντίδα ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ'
[13, 87]	θαλερὸς ἐκτραφεὶς ἀμάρακος λειμῶσι μαλακοῖς	ἐξέτεινον	αὐχένας. ~Επικατάφορος δὲ ὢν ὁ
[13, 2]	ἐν Λακεδαίμονι εἰς οἴκημά τι	σκοτεινὸν	πᾶσαι ἐνεκλείοντο αἱ κόραι, συνεγκλειομένων
[13, 8]	(Α) Πέραινε, σωθείης δέ νῦν	ἀληθινὸν	εἰς πέλαγος αὑτὸν ἐμβαλεῖς γὰρ
[13, 43]	αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις τὸν	ἑωθινόν,	μακρὰς δὲ πράττειν εἰς τὰ
[13, 81]	τὸ πῦρ ἑστεὼς ὁ τὸν	οἶνον	ἐγχέων παῖς ἐὼν δῆλος ἦν
[13, 3]	γέρας ἐπεὶ οὐδὲ τὸν πολὺν	οἶνον	εἰς τὸ μεθύειν παρεσκευάσατο. ~Ο
[13, 47]	κάδον ἐμπέπτωκεν. Ἐπιδόντος δέ τινος	οἶνον	ἐν ψυκτηριδίῳ μικρὸν καὶ εἰπόντος
[13, 81]	Λέσβον στρατηγός, ἀνδρὶ παιδιώδει παρ'	οἶνον	καὶ δεξιῷ. Ερμησίλεω δὲ ξένου
[13, 14]	τὸν τραγικὸν λέγειν, ὡς τὸν	οἶνον	τῶν χρωμένων τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι,
[13, 49]	δέ τινος αὐτῇ τῶν γνωρίμων	οἶνον	χρηστὸν μέν, ὀλίγον δέ, καὶ
[13, 66]	Μένανδρος ὁ ποιητὴς ἤρα Γλυκέρας	κοινόν	ἐνεμεσήθη δέ. Φιλήμονος γὰρ ἑταίρας
[13, 46]	ἑταιρῶν πλειόνων καὶ τάσδε, τὴν	Πάροινον	ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην·
[13, 71]	δείρῃ κεκλιμένην πατρίδα, Λέσβον ἐς	εὕοινον	τὸ δὲ Μύσιον εἴσιδε Λέκτον
[13, 21]	οὐ ῥοδοδάκτυλος οὖσα» κατὰ τὸν	Κρατῖνον,	ἀλλὰ βολίτινον ἔχων θάτερον σκέλος,
[13, 79]	ἀγνοῶ δὲ ὅτι τὰ περὶ	Κτατῖνον	καὶ Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων
[13, 21]	οὖσα» κατὰ τὸν Κρατῖνον, ἀλλὰ	βολίτινον	ἔχων θάτερον σκέλος, ἐκείνου τοῦ
[13, 37]	βασιλεύσαντι Αἰγύπτου καὶ ἐγένησεν αὐτῷ	τέκνον	Λεοντίσκον καὶ Λάγον, θυγατέρα δὲ
[13, 43]	συνπρορευομένῃ λέγει· Δικαιότερον ἦν, ὦ	τέκνον,	νὴ τὼ θεώ Λέγουσι Ποντικόν
[13, 12]	οἱ τούτου πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν	σεμνόν	τινα τὸν Ερωτα καὶ παντὸς
[13, 64]	ἀξιῶσαι ἀπαγομένην τε ἐπὶ τὸ	κρημνὸν	εἰπεῖν ὡς δικαίως οἱ πολλοὶ
[13, 72]	κεῖνον, ὦ χρυσόθρονε Μοῦσ' ἔνισπες	ὕμνον,	ἐκ τᾶς καλλιγύναικος ἐσθλᾶς Τήιος
[13, 23]	ἔχει τοῦ σώματός τι· τοῦτο	γύμνον	δείκνυται. Εὐφυεῖς ὀδόντας ἔσχεν· ἐξ
[13, 82]	παῖς, Εὐριπίδη, ὅς με χλιαίνων	γυμνὸν	ἐποίησεν σοὶ δὲ φιλοῦντι ἑταίραν
[13, 70]	ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν τὸν	τὺραννον	οὐδὲν ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν ταῖς βασάνοις.
[13, 83]	φησι γεγονέναι Φάυλλον τὸν Φωκέων	τύραννον,	φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον καὶ ἐκ
[13, 40]	ἐπιμανῆναι καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ	Αντίγονον	καὶ ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς καὶ
[13, 86]	τῶν ἐξ Αρκαδίας θεωρῶν πρὸς	Αντίγονον	παραγενομένων. Εκεῖνοι {τε} γὰρ ἠρίστων
[13, 55]	ἐρασθεῖσάν τινος Παυσανίου Θετταλοῦ, κατὰ	φθόνον	καὶ δυσζηλίαν {ταῖς} ξυλίναις χελώναις
[13, 85]	μετὰ ταῦτα ναυαγίᾳ χρησάμενος περὶ	Μὺκονον	καὶ πάντων ἀπολομένων μόνος ὑπὸ
[13, 80]	γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην οὖσαν οὐ	μόνον	ἀπέσχετο, ἀλλ' οὐδὲ ἐκείνας μαθεῖν
[13, 26]	νόμον, Διὸς νόμον· αὖται δὲ	μόνον	αὐλοῦσιν Ιέρακος νόμον, Επικράτης φησὶν
[13, 25]	γὰρ λέγουσιν τοῦτ' ἰδεῖν πρῶτον,	μόνον	δημοτικόν, ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα καὶ
[13, 92]	ἐν τοῖς λόγοις φρονοῦντας εὑρίσκω	μόνον,	ἐν τοῖσι δ' ἔργοις ὄντας
[13, 15]	τραγῳδεῖτε, παιδοπῖπαι ὄντες καὶ τοῦτο	μόνον	ἐξηλωκότες τὸν ἀρχηγόν ὑμῶν τῆς
[13, 68]	ἐδείπνουν νῦν δὲ τὸν χέδροπα	μόνον	καὶ τὸν μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς
[13, 74]	ποιητήν. Οστις δ' Ερωτα μὴ	μόνον	κρίνει θέον, ἢ σκαιός ἐστιν
[13, 92]	μισῶ μισοφιλολόγους ὄντας Οὕς οὐ	μόνον	Λυσίμαχος ὁ βασιλεὺς ἐξεκήρυξε τῆς
[13, 73]	βροτούς. Τεκμήριον δέ, μὴ λόγῳ	μόνον	μάθῃς {ἔργῳ δὲ δείξω τὸ
[13, 78]	τε λέγειν τοὺς συνειδότας οὐ	μόνον	οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ καὶ τὸν
[13, 8]	ἂν εἴη, κἂν γυναῖκ' εἴπἴς	μόνον.	~Οὐκ αἰσθάνονται δ' οὐδ' οἱ
[13, 47]	οὐδὲν ἐτι ἐφερεν, ἀλλ' έφοίτα	μόνον,	Παιδίον, ἐφη, ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον
[13, 26]	καθ' ἡμέραν ὁρῶσα πίνειν κἀσθίειν	μὸνον,	πεπονθέναι δὲ ταὐτά μοι δοκεῖ
[13, 31]	φησίν, ὁ Λυδῶν βασιλεὺς οὐ	μόνον	περὶ ζῶσαν τὴν ἐρωμὲνην περιβόητος
[13, 51]	τὰ τοιαῦτα τίθεσθαι ὀνόματα οὐ	μόνον	ταῖς ἑταιρούσαις, ἀλλὰ καὶ ταῖς
[13, 74]	τὴν πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι τοῦτο	μόνον	τὸ ἁμάρτημα προσόν, ὅτι οὐκ
[13, 95]	ἄνδρες δικασταί, οὐκ εἰς ἐμὲ	μόνον	τοιοῦτός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ εἰς
[13, 19]	πλεῖστοι, συνεσπασμένοι καὶ κακοπινεῖς οὐ	μόνον	τοῖς ἤθεσιν ἀλλα καὶ ἕξει.
[13, 67]	τὴν πορνείαν ὥστε γίνεσθαι μὴ	μόνον	τρίδουλον, ἀλλὰ καὶ τρίπορνον αὐτήν.
[13, 87]	ἴων τε μελανόφυκκα συγκλῶσαι πτερὰ	κρόνον	θ' ὃς ἡλιῶδες εἰς ὑφάσματα
[13, 20]	Αχαιοὺς τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν	χρόνον	ἄλγεα πάσχειν· αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς
[13, 46]	παιδείας ἀντεχόμεναι καὶ τοῖς μαθήμασι	χρόνον	ἀπομερίζουσαι· διόπερ καὶ εὔθικτοι πρὸς
[13, 67]	ἐν Βαβυλῶνι μνῆμα πολὺν ἤδη	χρόνον	ἐπιτετελεσμένον. Ἣν γὰρ πάντες ᾔδεσαν
[13, 84]	ἡ ἑταίρα ὅσον ἐοίκασι γυναιξὶ	χρόνον,	καθάπερ ἱστορεῖ Κλέαρχος. Εμοὶ μὲν
[13, 35]	οἰκείων. Καὶ μετ' οὐ πολὺν	χρόνον	ὁ Ομάρτης συναγαγὼν τοὺς ἐκ
[13, 37]	τῷ περὶ Ενδόξων Ανδρῶν συγγράμματι·	Αβρότονον	Θρηίσσα γυνή γένος· ἀλλὰ τεκέσθαι
[13, 10]	δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου τὸν	φόνον	πείθει πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις. Δίνων δ'
[13, 36]	τὸν> τρόπον· ἔδει μετὰ τὸ	δεῖπνον	εἰσελθοῦσαν τὴν παῖδα φιάλην κεκερασμένην
[13, 47]	παιδίον. Χαιρεφῶντος ὸ ἀκλήτου έπὶ	δεῖπνον	έλθόντος, προπιοῦσα ποτήριον αὐτῷ ἡ
[13, 43]	Γνάθαιναν Δίφιλος κληθείς ποτε ἐπὶ	δεῖπνον,	ὡς λέγουσι, τοῖς Αφροδισίοις, τιμώμενος
[13, 17]	~Λικύμνιος δ' ὁ Χῖος τὸν	Υπνον	φήσας ἐρᾶν τοῦ Ενδυμίωνος οὐδὲ
[13, 35]	καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ τὸν	ὕπνον	ἑωραμένῳ περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν αὐτῷ
[13, 35]	γέγραπται ὡς ἄρα κατὰ τὸν	ὕπνον	ἰδοῦσα τὸν Ζαριάδρην ἐρασθείη, τὸ
[13, 35]	ἐπιτυμοῦντες διὰ τὴν κατὰ τὸν	ὕπνον	φαντασίαν. Ἦν δὲ ἡ Οδάτις
[13, 68]	ὁ κάλαμος πέφυχ' ὅδε φέτωμ'	ἄορνον.	Οὑξ ἀριστερᾶς δ' ὅδε πόρνης
[13, 67]	μὴ μόνον τρίδουλον, ἀλλὰ καὶ	τρίπορνον	αὐτήν. Απὸ πλειόνων δὲ ταλάντων
[13, 64]	ὡς ᾔσθετο τὀν ἐπηρτημένον αὐτῇ	κίνδυνον,	ἀνακρινομένην ὑπο τῆς Λοαδίκης οὐδ'
[13, 90]	οὕτως καλόν, εἰ δὲ μὴ,	κίνδυνον	ἔχον ἐπ' ἀκολασίαν. ~Τοσαῦτα τοῦ
[13, 43]	ποιεῖ. Ιδοῦσ' ἔφηβον ἡ Γνάθαιν'	ἰσχνὸν	πάνυ καὶ μέλανα λεπτὸν θ'
[13, 64]	τελευταῖος καὶ ἔξω τοῦ διαδήματος	κοινωνὸν	εἶχε τῆς βασιλείας, ὥς φησιν
[13, 69]	ᾗ ποτε τὸν χαρίεντα περιστέλλουσα	Χάραξον	σύγχρους ὀρθινῶν ἥψαο κισσυβίων Σαπφῷαι
[13, 24]	πῶς οὐχὶ πάντων ἐστὶν ἀθλιώτατος;	Εξον	θεωρήσαντι πρὸς τὸν ἥλιον γυμνὰς
[13, 72]	ἔστ' ἀνάγκη δυστυχεῖν ἐν πλείοσιν,	ἐξὸν	σιωπᾶν κἀν σκότῳ κρύπτειν τάδε
[13, 43]	κύλικ' ἐκπίων ἄφνω καὶ τὸ	παράδοξον	καταπλαγεὶς ὁ Δίφιλος Νὴ τὴν
[13, 12]	θεοῦ σεμνότητα ἐμφαίνων, ἀσπαζομένων θάνατον	ἔνδοξον	ἀντ' αἰσχροῦ καὶ ἐπονειδίστου βίου.
[13, 91]	Ηράκλειτος ο θεῖός φησι Πουλυμαθίη	νόον	{ἔχειν} οὐ διδάσκει. Καὶ ὁ
[13, 20]	κάλλος οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο Διὶ	οἰνοχόον	τὸν Γανυμήδη· Κάλλεος εἵνεκα οἷο,
[13, 68]	ταῖς ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς	πρέπον	ἦν τὴν σὴν μητέρα καὶ
[13, 28]	τὸν Αρισταγόρου Μαμμάκυθον ὑμῖν ὀρχηστρίδας	εἶπον	ἑταίρας ὡραίας πρότερον, νῦν δ'
[13, 51]	καὶ ὅλον δρᾶμα ἐκιγραφόμενον, ὡς	προεῖπον,	Εὐνίκου ἢ Φιλυλλίου Αντειά ἐστιν.
[13, 78]	τοὺς συνειδότας οὐ μόνον οὐ	κατεῖπον,	ἀλλὰ καὶ τὸν Φάλαριν αὐτὸν
[13, 8]	γέ μ' αἱ χρησταὶ γυναῖκες	ἐπέλιπον,	τῶν δ' αὖ πονηρῶν ἔτι
[13, 70]	μέλει τὸ καλούμενον ποίημα Λυδήν.	Παρέλιπον	δὲ καὶ τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα
[13, 8]	ὃν ἐγὼ ζῶντα περιπατοῦντά τε>	κατέλιπον	Μένανδρος δ' ἐν Αρρηφόρῳ ἢ
[13, 47]	έν τῷ καθαίρειν εἰς τὸν	κόλπον	έμβαλλομένης τῶν φακῶν, ἡ Γνάθαινα
[13, 42]	καὶ συνεῖχ' αὐτὴν μόνος γαμετῆς	τρόπον	γυναικός. Υπο δ' Αντήνορος μοιχευομένην
[13, 36]	δὲ γάμος ἐγίγνετο τόνδε τὸν>	τρόπον·	ἔδει μετὰ τὸ δεῖπνον εἰσελθοῦσαν
[13, 50]	τὰς Αφύας καλουμένας τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι αἱ ἀφύαι,
[13, 25]	ὡς βούλει σὺ χὢν βούλει	τρόπον.	Εξῆλθες· οἰμώζειν λέγ' ἀλλοτρία στί
[13, 67]	παρὰ τῶν ἐκ Βαβυλῶνος ὃν	τρόπον	Πυθιονίκην περιέστειλεν τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος
[13, 84]	θεόν, μὴ τὸν αὐτὸν διαφθαρῆτε	τρόπον.	Τότε γὰρ καὶ οἱ παῖδές
[13, 75]	γενόμενος συνέστησε καὶ τοῦτον τὸν	τρὸπον	τῶν ᾳσμάτων· ἃ δὴ καὶ
[13, 77]	ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ τὸν	τόπον	δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν ῷ
[13, 55]	Ἆρά γε μή τί σοι	ἄτοπον	δοκεῖ εἶναι, Διόγενες, οἰκιαν οἰκεῖν
[13, 55]	Οὕτως οὖν οὐδὲ γυναικὶ συνεῖναι	ἄτοπόν	ἐστιν ᾖ πολλοὶ κέχρηνται. Νυμφόδωρος
[13, 18]	τῷ ἔχοντι {κουρεῖ} ξυρὸν οὐδὲν	ἧππον	πάντες χρῶνται αὐτῷ. Καὶ ταῦτα
[13, 91]	τίνες ἦσαν οἱ εἰς δούρειον	ἵππον	ἐγκατακλεισθέντες, ἑνὸς καὶ δευτέρου ἴσως
[13, 58]	πατρῴας οἰκίας τὸν ὑἱὸν ἀποβαλὼν	Γλαύκιππον	Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε,
[13, 83]	ἀνάθημα. Οὗτος ὁ παῖς πρὸς	Φίλιππον	ἀχθεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὸς κἀκεῖ
[13, 2]	ὁ καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ ἐπαινῶν	Επμιππον	ἔφη ἐν τοῖς περὶ Νομοθετῶν
[13, 79]	ὑπὸ Διός φησιν ἁρπασθῆναι τὸν	Χρύσιππον	καὶ Κελτοὶ δὲ τῶν βαρβάρων
[13, 33]	ἐν> εὐναῖς μαλθακᾶς ὥρας ἀπὸ	καρπὸν	δρέπεσθαι σύν δ' ἀνάγκᾳ πᾶν
[13, 73]	ὄμβρου γαῖ' ὅτε ξηρὸν πέδον	ἄκαρπον	αὐχμῳ νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ. Ερᾷ
[13, 74]	ὴπερόπευμα, αὐλῶν ἀντίπαλον, φιλοβάρβιτον, ἡδὺν,	ἄλυπον.	Οὒ ποτέ σου φιλότης γηράσεται
[13, 59]	διηκρίβωσεν Ερωτα, ἐξ ἰδίης ἕλκων	ἀρχέτυπον	κραδίης, Φρύνῃ μισθὸν ἐμεῖο διδοὺς
[13, 84]	τε τὴν ψυχρότητα καὶ τὸν	ἀντίτυπον	τοῦ λίθου, τηνικαῦτα τῆς ἐπιθυμίας
[13, 44]	Περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον, τάλαν,	ἄνθρωπον	ἄχρι τοῦ στόματος ἠσβολωμένον· διὰ
[13, 84]	τοῖς Δελφοῖς συντάξαι ἀφεῖναι τὸν	ἄνθρωπον	δεδωκέναι γὰρ αὐτὸν μισθόν. ~Καὶ
[13, 56]	ἐξιόντα ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν	ἄνθρωπον,	καὶ φευγούσης ποτὲ αὐτῆς γραφὴν
[13, 85]	ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων τὸν	ἄνθρωπον.	Ο δ' αὐτὸς ἱστορεῖ Φύλαρχος
[13, 35]	Ομάστην καὶ φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν	ἄνθρωπον,	οὐ συνετίθετο ὁ Ομάρτης διὰ
[13, 64]	ὑπὸ τῆς Δανάης κατεκρήμνισεν τὴν	ἄνθρωπον,	οὐδὲν τῶν προγεγενημένων φιλανθρώπων ἐπὶ
[13, 16]	οὐδὲ γυναικῶν βαθυκόλπων καλὸν τὸ	πρόσωπον,	ἐὰν κόσμιον πεφύκῃ. Η γὰρ
[13, 81]	σευ. Προσαγαγόντος δ' αὐτοῦ τὸ	πρόσωπον	πρὸς τὴν κύλικα ἐγγυτέρω τὴν
[13, 51]	φησίν, ἐπεκαλεῖτο ἡ Νάννιον, ὅτι	πρόσωπόν	τε ἀστεῖον εἶχε καὶ έχρῆτο
[13, 11]	ὅταν ἔλθῃ. Καὶ κατὰ τὸν	Πίνδαρον	δὲ ἄλλος τις ἔφη Εἴη
[13, 29]	ὁμοίως· ἧς ἐπαρεμυθήσατο ἐποίησέ θ'	ἱλαρὸν	εὐθέως τ' ἀφεῖλε πᾶν αὐτοῦ
[13, 43]	θ' ὡς ἔοιχ' ὑπερβολῇ καὶ	λιπαρόν,	ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων βραχύτερον,
[13, 20]	οὔπω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν οὐδ' οὕτω	γεραρόν·	βασιλῆι δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων
[13, 34]	τις κωμικῶν ἔφη. Αλκιβιάδην τὸν	ἁβρόν,	ὦ γῆ καὶ θεοί, ὃν
[13, 39]	καὶ πάνυ κατεγχλιδώσης τῷ βασιλεῖ,	νάδρον	τινὰ διένευσ' ἐνεγκεῖν εὐχερῆ, τῇ
[13, 56]	δ' ἐν τριτῳ περὶ Αἰγίνης	Περίανδρόν	φησιν ἐξ Επιδαύρου τὴν Προκλέους
[13, 21]	πολυμαθίας, ὡς κατ' οὐδὲν ἐμιμήσω	Θεόμανδρον	τὸν Κυρηναῖον, ὅν φησι Θεόφραστος
[13, 40]	καὶ γεννῆσαι Αρριδαῖον τὸν μετ'	Αλέξανδρον	βασιλεύοντα, Δημητρίου δὲ τοῦ Πολιορκητοῦ
[13, 67]	Θεόπομπος δ' ἐν τῇ πρὸς	Αλέξανδρον	Επιστολῇ τὴν Αρπάλου διαβάλλων ἀκολασίαν
[13, 18]	τοῦ ξύρεσθαι τὸν πώγωνα κατ'	Αλέξανδρον	εὑρημένους, ὥς φησιν ὑμῶν ὁ
[13, 50]	καὶ Κλείταρχος ἐν ταῖς περὶ	Αλέξανδρον	Ιστορίαις. Ὁ δὲ γράψας τὸν
[13, 5]	γήμας Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς ἔσχεν	Αλέξανδρον	καὶ Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν Θρᾀκην
[13, 80]	ἐκέλευσε τὸν παῖδα καταφιλῆσαι τὸν	Αλέξανδρον	καὶ ὃ μηδαμῶς, εῖπεν, οὐ
[13, 18]	Τὸ ξύρεσθαι τὸν πώγωνα κατ'	Αλέξανδρον	προῆκται, τῶν προτέρων οὐ χρωμένων
[13, 80]	ἀνατείνας ἢ αὐτὸν βασιλεύειν ἢ	Αλέξανδρον.	Ραδαμάνθυος δὲ τοῦ δικαίου Ιβυκος
[13, 35]	τῇ δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν περὶ	Αλέξανδρόν	φησι ὀνείρατι θεασαμένους τινὰς οὓς
[13, 80]	τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο καὶ	ἱερὸν	αὑτόθι Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος δ'
[13, 7]	βλέμμ' ἔχει. Οὐκ ἐτὸς Εταίρας	ἱερόν	ἐστι πανταχοῦ, ἀλ' οὐχὶ γαμετῆς
[13, 31]	τάδε φησίν· Οὐκ ἐτὸς Εταίρας	ἱερόν	ἐστι πανταχοῦ, ἀλλ' οὐχὶ γαμετῆς
[13, 31]	τὰ Εταιρίδεια. Πόρνης δὲ Αφροδίτης	ἱερόν	ἐστι παρὰ Αβυδηνοῖς, ὥς φησι
[13, 67]	ὁ φίλος εἶναι σοῦ φάσκων	ἱερὸν	καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι
[13, 25]	φάσκων αὐτὸν καὶ πανδήμου Αφροδίτης	ἱερὸν	πρῶτον ἱδρύσασθαι ἀφ' ὧν ἠργυρίσαντο
[13, 64]	καταφυγόντος εἰς τὀ τῆς Αρτέμιδος	ἱερὸν	συγκατέφυγεν καὶ ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων
[13, 7]	φωνῆς ἔνι Φιλέταιρος Κορινθιαστῇ· ὡς	τακερόν,	ὦ Ζεῦ, καὶ μαλακὸν τὸ
[13, 45]	Ὦ> τάλαιν' εἶπεν, κακῶν» ἢ	Γλυκέρον,	Μέλλει γὰρ ὥσπερ μαινίδας ἀποτηγανίζειν,
[13, 18]	ξυρούμενον ὁρᾷς, τοῦτον ἔχει τι	θάτερον·	ἢ γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν μοι
[13, 21]	τὸν Κρατῖνον, ἀλλὰ βολίτινον ἔχων	θάτερον	σκέλος, ἐκείνου τοῦ ὁμωνύμου σοι
[13, 18]	σὲ ἐποίησε καὶ οὐ γυναῖκα;	Ἕτερον	δέ τινα ἐπὶ ἵππου ἰδὼν
[13, 84]	ὡς λέγουσιν, κἀν Σάμῳ τοιοῦθ'	ἕτερον.	Λιθίνης ἐπεθύμησεν κόρης ἄνθρωπος ἐγκατέκλεισέ
[13, 9]	πεῖσμ' ἀπορρήξασα δὲ> ἐκ νυκτὸς	ἕτερον	λιμέν' ἔχουσ' ἐξευρέθη. ~Οὐδένα δὲ
[13, 67]	αὐτὴν ῴκοδομήμενον μνῆμα οἷον οὐχ	ἕτερον	οὐδὲ σύνεγγυς οὐδέν ἐστι τῷ
[13, 93]	δρώντων βίου πάντων περιττότατον ὧν	οὐδέτερον	πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς τὸν κυνικὸν
[13, 26]	φίλη Αντεια. (Β) Καὶ τοῦθ'	ἡμέτερον	ἦν παίγνιον. (Α) Νὴ τὸν
[13, 48]	δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης καὶ μαστιγίας·	ἀναγωγότέρον	οὖν τοῦ στρατιώτου λάκκον αὐτὴν
[13, 43]	θυγατρὶ μετ' αὐτῆς συνπρορευομένῃ λέγει·	Δικαιότερον	ἦν, ὦ τέκνον, νὴ τὼ
[13, 58]	οὕτως· Ἐπαμινώνδας δ' ὁ Θηβαῖος	σεμνότερον	μὲν τούτων, οὐκ εὐσχημόνως δὲ
[13, 47]	οἶει αἰεὶ φοιτήσειν; Φρύνης δὲ	πικρότερον	εἰπούσης αὐτῇ Εἱ δὲ λίθον,
[13, 2]	διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ εἰδότων τῶν	πρότερον	διὰ τὸ πλῆθος τὸν πατέρα.
[13, 35]	ὀνείρατι θεασαμένους τινὰς οὓς μὴ	πρότερον	εἶδον ἐρασθῆναι αὐτῶν· γράφει δὲ
[13, 46]	Γναθαίνης ἤρα δεινῶς, ὡς καὶ	πρότερον	εἴρηται, Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός, ὡς
[13, 64]	σχολασάσης θυγάτηρ, Σώφρονος δὲ γεγονυῖα	πρότερον	ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι ἀποκτεῖναι βούλεται
[13, 44]	παρὰ πότον φιλεῖν, καθάπερ ταῖς	πρότερον	ἡμέραις ἀεί, ὀργιζομένης δὲ διὰ
[13, 18]	μεμυρισμένον καὶ τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον,	πρότερον	μὲν ἔφησε ζητεῖν τί ἐστιν
[13, 37]	εἶχε συστρατευομένην; ἣν Ζηνοφάνης φησὶ	πρότερον	Μιλτὼ καλουμένην Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει
[13, 28]	ὑμῖν ὀρχηστρίδας εἶπον ἑταίρας ὡραίας	πρότερον,	νῦν δ' οὐχ ὑμῖν ἀγορεύω
[13, 2]	μίαν ἑνὶ ἔζευξεν, ἀνέδην τὸ	πρότερον	οὐσῶν τῶν συνόδων καὶ κοινογαμίων
[13, 55]	Διόγενες, οἰκιαν οἰκεῖν ἐν ᾗ	πρότερον	ᾤκησαν ἄλλοι; Οὐ γάρ» ἔφη.
[13, 13]	ἀνθρώπων ἄρα ἢ κηροπλαστήσας Ερωθ'	ὑπόπτερον;	Ως οὐδὲν ᾔδει πλὴν χελιδόνας
[13, 95]	τῷ Πειραιεῖ διάκεινται ὥστε πολὺ	ἀσφαλέστερον	εἶναι δοκεῖν εἰς τὸν Ανδρίαν
[13, 6]	ἑταίρας ὅσα περ ἔστιν θηρί'	ἐξωλέστερον.	~Τοιαῦτα πολλὰ τοῦ Λαρηνσίον λέγοντος
[13, 28]	ἔτυμον ἀναφέροντες, ἀλλὰ πρὸς τὸ	εὐσχημονέστερον,	καθὸ δή καὶ Μένανδρος ἐν
[13, 83]	{ὑπ' αὐτῶν} Καὶ τῶν ἀνθρώπων	ὕστερον	ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν εὑρέθη διὰ
[13, 58]	πολλῶν ὠνησάμενος χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας,	ὕστερον	δὲ καὶ οἰκουρὸν αὐτήν ἐποιήσατο,
[13, 33]	ἡ ἀρχή τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον,	ὕστερον	δὲ καὶ σκόλιον τὸ παρὰ
[13, 56]	τῇ ἀδελφῇ παρανόμως συνόντος, εἶθ'	ὕστερον	ἐκδοθείσης Καλλίᾳ, καὶ φυγαδευθέντος μισθὸν
[13, 32]	ταύτας προσεύχεσθαι τῇ θεῷ καὶ	ὕστερον	ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι. Καἱ
[13, 78]	τοῦ ἑξαμέτρου τὸ πεντάμετρον, καθάπερ	ὕστερον	καὶ Διονύσιος ὁ Αθηναῖος ἐποίησε
[13, 8]	κακὸν ἐλάμβανεν γυναῖχ' ὁ δ'	ὕστερον	λαβὼν εἰς προὖπτον εἰδως αὑτὸν
[13, 45]	δὲ τὴν παχεῖαν ἀναλαβόντος, εἶπεν	ὕστερον	μεταπεμπομένου ποθ' ὡς ἔοικ' αὐτήν,
[13, 32]	τότε ποιησαμένας τὴν ἱκετείαν καὶ	ὕστερον	παρούσας συνέθηκε τόδε τὸ ἐπίγραμμα·
[13, 86]	ἀλλὰ σκληρὸν αὑτὸν εἰσῆγεν. Εἶθ'	ὕστερον	πώλουμένης τῆς αὐλητρίδος, καθάπερ ἔθος
[13, 42]	δ' Αντήνορος μοιχευομένην αἰσθόμενος αὐτὴν	ὕστερον	σφόδρ' ἠγανάκτησ' Ἣ δὲ Μηθέν,
[13, 65]	τὴν Νεαίρας θυγατέρας Στρυμβήλην τὴν	ὕστερον	Φανὼ κληθεῖσαν ὡς ἰδίαν θυγατέρα
[13, 43]	λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων	βραχύτερον,	ἔσκωπτεν εἰς Αδωνιν. Αναγώγως δέ
[13, 91]	δὲ πλατυσμὸς πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ	κενεώτερον	ἄλλο. Τί γὰρ ὄφελος τῶν
[13, 91]	Κύνουλκος ἔφη Πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ	κενεώτερον	οὐδέν. Ιππων ἔφη ὁ ἄθεος.
[13, 43]	δέ πως τοῦ μειρακίσκου καὶ	τυραννικώτερον	αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ θυγατρὶ
[13, 7]	Αθάμαντι· εἶτ' οὐ γυναικός ἐστιν	εὐνοικώτερον	γαμετῆς ἑταίρα πολύ γε καὶ
[13, 10]	Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ τὴν μὲν	βακχικώτερον	μετὰ τυμπάνων προελθεῖν, τὴν δ'
[13, 93]	γάρ ἐστι τῶν καλουμένων φιλοσόφων	ἀφιλοσοφώτερον.	Τίς γὰρ ἤλπισεν ἂν> Αἰσχίνην
[13, 86]	παιδίσκης παρακαθίσαι οὐκ ἐπέτρεψεν, ἀλλὰ	σκληρὸν	αὑτὸν εἰσῆγεν. Εἶθ' ὕστερον πώλουμένης
[13, 71]	λαλιήν. Οὐδὲ μὲν οὐδ' ὁπόσοι	σκληρὸν	βίον ἐστήσαντο ἀνθρώπων, σκολιὴν μαιόμενοι
[13, 71]	τεθοωμένου, ἐν πυρὶ δ' ὄμμα,	σκληρὸν	τριστοίχοις δεῖμα φέρων κεφαλαῖς. Ενθεν
[13, 6]	πόρρω που ποιεῖ τόν τε	ναύκληρον	λαβοῦσα καταπέπωκ' αὐτῷ σκάφει. Η
[13, 87]	ῥαγέντων χλανιδίων ὑπὸ πτύχας ἔφαινε	μηρὸν,	κἀξεπεσφραγίζετο ὥρας γελώσης χωρὶς ἐλπίδων
[13, 61]	μέν ἐστιν ἐκ τῶν εἰς	Ομηρον	ἀναφερομένων. Τῆς δὲ Θεωρίδος μνημονεύει
[13, 73]	ἐρᾷ μἐν ὄμβρου γαῖ' ὅτε	ξηρὸν	πέδον ἄκαρπον αὐχμῳ νοτίδος ἐνδεῶς
[13, 23]	ταῖς βαυκίσιν ἐγκεκάττυται. Μακρά τις·	διάβαθρον	λεπτὸν φορεῖ τήν τε κεφαλὴν
[13, 71]	Φημὶ δὲ καὶ Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα	μέλαθρον	Ησίοδον πάσης ἤρανον ἱστορίης Ασκραίων
[13, 52]	ἢ Μηκωνίδ' ἢ Σισύμβριον ἢ	Βάραθρον	ἢ Θάλλουσαν ἢ τούτων τινά,
[13, 71]	ταμίην εἰσόκε δαίμων, Εὐριπίδη, εὕρετ'	ὄλεθρον,	Αμφιβίου στυγνῶν ἀντιάσαντι κυνῶν. Ανδρα
[13, 71]	τὸν αἰεὶ βαρύν ἠδὲ Φερεκλῆν	ἐχθρὸν	μισήσας οἷ' ἀνέπεμψεν ἔπη. Λυδῆς
[13, 89]	Χρύσην, ὅτε καὶ τὸν Λυσανδρίδαν	ἐχθρὸν	ὄντα Αγησίλαος ὁ βασιλεὺς καταστασιάτας
[13, 76]	τί φησιν Χρῆν μὲν κατὰ	καιρὸν	ἐρώτων δρέπεσθαι, θυμέ, σὺν ἡλικίᾳ
[13, 11]	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ	καιρόν.	Ετερος δέ τις προσέθηκε τῶν
[13, 76]	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ	καιρόν	μὴ πρεσβυτέραν ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ,
[13, 43]	ὁ Μάχων συνήγαγεν, ὧν οὐκ	ἄκαιρόν	ἐστιν κατὰ τὸ ἑξῆς μνημονεῦσαι.
[13, 38]	δι' αὐτὴν Κόνωνος εἰμι υἱός.	Φιλέταιρον	δὲ τὸν Περγάμου καὶ τῆς
[13, 43]	στεφάνους, τραγήματ' ἔριφον, ταινίας, ὄψον,	μάγειρον,	τὰ μετὰ ταῦτ' αὐλητρίδα. Καὶ
[13, 81]	θεοῦ κόμας καὶ μὴ μελαίνας,	χεῖρον	ἂν ἦν τὸ ζωγράφημα. Οὐδὲ
[13, 44]	λαβοῦσα χρυσίον, ἐφιλοσόφησά θ' ἵν'	ἄκρον	ὡς μάλιστα καὶ ἐλάχιστον αὐτοῦ
[13, 71]	ψυχὰς οἰχομένων, λίμνης δ' ἐπὶ	μακρὁν	ἀυτεῖ ῥεῦμα διὲκ μεγάλων ῥυομένης
[13, 29]	κρεῶν ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ' ἑκάστου	μικρὸν	ἂν ἀπεγεύεθ' ὥσπερ παρθένος Μιλησία.
[13, 85]	ἐφάνη ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ	μικρὸν	ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον,
[13, 57]	Νικαινέτου τοῦ Σαμίου ἢ Ἀβδηρίτου,	μικρὸν	ἐπισχὼν ἐπὶ τὴν παρὰ σοῦ
[13, 47]	δέ τινος οἶνον ἐν ψυκτηριδίῳ	μικρὸν	καὶ εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός
[13, 42]	τινα. Δόντος δ' ἐπιστρέψασα μετὰ	μικρὸν	λέγει Αγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν'
[13, 9]	γυνή. Ωσπερ γὰρ ἄκατος οὐδὲ	μικρὸν	πείθεται ἑνὶ πηδαλίῳ, τὸ πεῖσμ'
[13, 87]	ποιεῖ Παρμενίων ἐν τῇ πρὸς	Αλέξανρον	Επιστολῇ, ἣν ἐπέστειλεν αὐτῷ μετὰ
[13, 33]	τοιάνδε μελίφρονος ἀρχὰν εὑρὸμενον σκολιοῦ	ξυνάορον	ξυναῖς γυναιξί. Δῆλον γὰρ ὅτι
[13, 51]	{καὶ} ἀποθντήσκων κατέλιπεν αὐτῇ πολὺν	έλλέβορον,	ἄλλο δὲ οὐδέν. Καὶ Λυκοῦργος
[13, 59]	τοὺς δικαστὰς τὴν ὑποφῆτιν καὶ	ζάκορον	Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους μὴ ἀποκτεῖναι.
[13, 44]	Πειραιᾶ κατέβαινε πρὸς ξένον τινὰ	ἔμπορον	ἐραστὴν εὐτελῶς ἐπ' ἀστράβης, τὰ
[13, 9]	ποιητοῦ παραινέσαντος αὐτοῖς οὔ τοι	σύμφορόν	ἐστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ γέροντι
[13, 9]	Θεόφιλος δὲ Νεοπτολέμῳ ἔφη οὐ	σύμφορον	νέα στι πρεσβύτῃ γυνή. Ωσπερ
[13, 19]	ξυρουμένους τὴν ὑπήνην καὶ τὸν	ὄρρον	τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν τῷ Λυκείῳ
[13, 78]	Χαρίτωνα, προτάξας τοῦ ἑξαμέτρου τὸ	πεντάμετρον,	καθάπερ ὕστερον καὶ Διονύσιος ὁ
[13, 88]	Εν δὲ Κενταὺρῳ, ὅπερ δρᾶμα	πολύμετρόν	ἐστιν, λειμῶνος τέκνα· Ἔνθ' αἵ
[13, 87]	αἰχμάλωτα γράφει καὶ ταῦτα Παλλακίδας	εὗρον	μουσουργοὺς τοῦ βασιλέως τριακοσίας εἵκοσι
[13, 72]	καὶ Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ	Κῦρον	καὶ Πολυκράτην γενόμενον, τὴν δἐ
[13, 43]	ἔχων δύο Χῖα, Θάσια τέτταρα,	μύρον,	στεφάνους, τραγήματ' ἔριφον, ταινίας, ὄψον,
[13, 18]	ζημίας ἐπικειμένης τῷ ἔχοντι {κουρεῖ}	ξυρὸν	οὐδὲν ἧππον πάντες χρῶνται αὐτῷ.
[13, 17]	ὀμμάτων αὐγαῖς ἀναπεπταμένοις ὄσσοις ἐκοίμιζεν	κοῦρον.	Καὶ ἡ Σαπφὼ δὲ πρὸς
[13, 58]	εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ καὶ	οἰκουρὸν	αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς ἱστορεῖ.
[13, 93]	ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ τῷ συνανθρωπίζον	οἰκουρὸν	εἶναι καὶ φυλακτικὸν τοῦ τῶν
[13, 59]	λαβεῖν εἴτε τὸν ἐπὶ Τριπόδων	Σάτυρον.	Ἣ δὲ ἑλομένη τὸν Ερωτα
[13, 38]	γὰρ αἱ τοιαῦται εἰς τὸ	σῶφρον	τῶν ἐπὶ τούτῷ σεμνυμένων εἰσὶ
[13, 41]	γυνὴ προσηγορεύετ' ἢ ἐνομίσθη Μανία.	Αἰσχρὸν	γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ' ἔχειν,
[13, 45]	δὲ γελάσασ' ἀπεκρίθη Τί δ'	αἰσχρόν,	εί μὴ τοῖσι χρωμένοις δοκεῖ;
[13, 43]	Νὴ τὴν Αθηνᾶν καὶ θεοὺς,	ψυχρόν	γ' ἔφη Γνάθαιν' ἔχεις τὸν
[13, 43]	{Παρὰ Γναθαίνῃ Δίφιλος πίνων ποτὲ	Ψυχρόν	γ' ἔφη, τἀγγεῖον, ὦ Γνάθαιν'
[13, 75]	αὐτῆς Τοῦθ' ἁδειᾶν Μουσᾶν ἔδειξε	δῶρον	μάραικα παρθένων ἁ ξανθὰ Μεγαλοστράτα.
[13, 89]	ὑπερβεβληκέναι κάλλει. Ταύτην δ' ἀπεστάλκει	δῶρον	ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς Στρατίρᾳ
[13, 71]	ἔπλευσεν δὲ κακὸν καὶ ἀπειθέα	χῶρον.	Ενθα Χάρων ἀκοὴν ἕλκεται εἰς
[13, 69]	αἱ λευκαὶ φθεγγόμεναι σελίδες οὔνομα	σὸν	μακαριστόν, ὃ Ναύκρατις ὦδε φυλάξει,
[13, 43]	ὁ καλός, φησί, πῶς ἵστης;	φράσον.	ὃ δὲ μειδιάσας Κύβδ' ἔφη,
[13, 17]	φίλος, καὶ τὰν ἐπ' ὄσσοις	ἀμπέτασον	χάριν. Ο δ' νακρέων τί
[13, 85]	ἐμπλήσειεν αὐτὸ {τοῦ} γάλακτος, ἀνὰ	μέσον	τῶν ποδῶν τοῦ θηρίου ἐτίθει
[13, 64]	καὶ συγχωρησάσης νυκτὸς ἔφυγεν εἰς	Εφεσον.	Μαθοῦσα δὲ ἡ Λαοδίκη τὸ
[13, 25]	θύρα στ' ἀνεῳγμένη. Εἷς ὀβολός·	εἰσπήδησον·	οὐκ ἔστ' οὐδὲ εἷς ἀκκισμὸς
[13, 44]	ἔφη, τέκνοι περίλαβε, φησί, καὶ	φίλησον,	εἰ θέλει. Ἣ δ' εἶπε
[13, 71]	διὰ πολλὰ παθὼν ὀλίγην ἐσενάσσατο	νῆσον,	πολλὸν ἀπ' εὐρείης λειπόμενος πατρίδος
[13, 89]	Λυσανδρίδου μητέρα πασῶν τῶν κατὰ	Πελοπόννησον	γυναικῶν γεγονέναι καλλίονα ἀπέκτειναν δὲ
[13, 81]	Φάντος δὲ καθορᾶν Ἄπο τοίνυν	φύσησον	αὐτὸ, ἵνα μὴ πλύνοιντο ὁ
[13, 16]	μὲν αὐτός, ἐξοπτᾷ δ' ἐμέ,	ἴσον	μετρῶν ὀφθαλμόν, ὥστε τέκτονος παρὰ
[13, 27]	ὡς ἐν Μαραθωνίοις φησὶ Τιμοκλῆς,	Οσον	τὸ μεταξὺ μετὰ κορίσκης ἢ
[13, 46]	ἤνεγκαν ἑταιρῶν, περὶ ὧν ἐπεξελεύσομαι	ὅσον	γε δύναμαι, ὅσον ὄχλον εὐανδροῦσα
[13, 43]	τῳ παιδί τ' ἐπέταξ' ἐγχέανθ'	ὅσον	δέκα κυάθους προσενεγχεῖν Διφῖλῳ ποτήριον.
[13, 73]	μετρήσειας ἂν ὅση πέφυκε κἀφ'	ὅσον	διέρχεται. Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ
[13, 84]	ὡς Γλυκέρα ἔφασκεν ἡ ἑταίρα	ὅσον	ἐοίκασι γυναιξὶ χρόνον, καθάπερ ἱστορεῖ
[13, 44]	σατράπην ἀπεδέξατο, εἶπεν δέ· δὸς	ὅσον	ἐπιθυμεῖς, πάτερ· οἶδα γὰρ ἀκριβῶς
[13, 42]	Αθήνησίν ποτε τὴν Μανίαν μετεπέμψαθ'	ὅσον	ᾔτησε δούς. Εἰς τὸν πότον>
[13, 46]	ὧν ἐπεξελεύσομαι ὅσον γε δύναμαι,	ὅσον	ὄχλον εὐανδροῦσα πόλις οὐκ ἔσχεν.
[13, 71]	κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον, καὶ κύκλον	ὅσον	περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ ἐνὶ σφαίρῃ
[13, 13]	ῥᾀδιος ἀπαλλαγῆναι τῷ φέροντι τὴν	νόσον,	βαρὺς δὲ κομιδῇ. Πῶς ἂν
[13, 44]	τε καταμαθὼν ἐπυνθάνετο μίσθωμα πράσσεται	πόσον	τῆς νυκτός. Η Γνάθαινα δ'
[13, 74]	ἔχοντι τοῦτο μόνον τὸ ἁμάρτημα	προσόν,	ὅτι οὐκ ἐτίμα τὴν Αφροδίτην,
[13, 51]	τῷ Διονύσῳ, κωμῳδῶν αὐτήν ὡς	μέθυσον.	Μένανδρος δ' ἐν Ψευδηρακλεῖ φησιν·
[13, 67]	ἀκολασίαν φησίν Ἐπίσκεψαι δἐ καὶ	διάκουσον	σαφῶς παρὰ τῶν ἐκ Βαβυλῶνος
[13, 33]	ἕοικεν, αὐτῷ πεποίηκεν εὐθέως· Εδιδάξαμεν	χρυσὸν	καθαρᾷ βασάνῳ. Οτι δὲ καὶ
[13, 44]	πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ καὶ	στρῶσον	ἡμῖν ἔνδον. Ἣ δ' ἐπιδέξιον
[13, 34]	οὗ τις κωμικῶν ἔφη. Αλκιβιάδην	τὸν	ἁβρόν, ὦ γῆ καὶ θεοί,
[13, 20]	ὑπάρχων. Θαυμάζει γοῦν ἐπὶ κάλλει	τὸν	Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν· Καλὸν δ'
[13, 68]	Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ ὁ	τὸν	Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον γεγραφώς,
[13, 50]	Αλέξανδρον Ιστορίαις. Ὁ δὲ γράψας	τὸν	Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον, εἶτε
[13, 33]	Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ	τὸν	ἀγώνα καὶ αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας
[13, 37]	υἱόν. Κῦρος δὲ ὁ ἐπὶ	τὸν	ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ ἑταίραν οὖσαν
[13, 86]	Περσαίῳ. Οἶδα δὲ καὶ Πολύστρατον	τὸν	Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου, τὸν
[13, 10]	τῶν ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν	τὸν	Αἰγυπτίων βασιλέα, μίαν αἰτῶν πρὸς
[13, 71]	Εξαμύῃ. ἥ δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον	τὸν	αἰεὶ βαρύν ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρὸν
[13, 71]	Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ καὶ κεῖνον	τὸν	αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ πάντων
[13, 31]	Μάγνητες. Ιστοροῦσι δὲ πρῶτον Ιάσοντα	τὸν	Αἴσονος συναγαγόντα τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ
[13, 32]	Ιωνικήν τινα ῥῆσιν ἐκτείνας κατὰ	τὸν	Αἰσχύλου περὶ ἑταιρῶν, ἀρξάμενος ἀπὸ
[13, 43]	ἁλῶν, τὴν χιόνα δ' εἰς	τὸν	ἄκρατον ἐνσεῖσαι λάθρᾳ· τῳ παιδί
[13, 80]	Χάρων ἐκέλευσε τὸν παῖδα καταφιλῆσαι	τὸν	Αλέξανδρον καὶ ὃ μηδαμῶς, εῖπεν,
[13, 37]	δὲ ἡ Θαὶς {καὶ} μετὰ	τὸν	Αλεξάνδρου θάνατον καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη
[13, 34]	τῷ μνήματι Παρίου λίθου εἰκόνα	τὸν	Αλκιβιάδην. ~Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν
[13, 14]	τῆς> ἀκμῆς τῶν σωμάτων ἐρᾷ,	τὸν	ἄλλον δ' οὐδὲ γινώσκει λόγον,
[13, 90]	κτίσαντα ἐν τῷ πεδίῳ περὶ	τὸν	Αλφειόν εἰς ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων
[13, 95]	πολὺ ἀσφαλέστερον εἶναι δοκεῖν εἰς	τὸν	Ανδρίαν πλεῖν τούτῳ συμβάλλειν. Πολὺ
[13, 44]	ἑταιρεῖν ὑπομενούσης διὰ τό πως	τὸν	Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν τὸν
[13, 44]	Επειτα, φασί, τῆς Γναθαινίου ποτὲ	τὸν	Ανδρόνικον οὐ θελούσης παρὰ πότον
[13, 84]	χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι ἀφεῖναι	τὸν	ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ αὐτὸν μισθόν.
[13, 85]	Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων	τὸν	ἄνθρωπον. Ο δ' αὐτὸς ἱστορεῖ
[13, 84]	διά τε τὴν ψυχρότητα καὶ	τὸν	ἀντίτυπον τοῦ λίθου, τηνικαῦτα τῆς
[13, 19]	Δία, λεπτῶν, ἀσίτων, σκυτίνων, κατὰ	τὸν	Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ καὶ αὐτὸς
[13, 71]	ὑπὸ προγόνοις. Οἶσθα δὲ καὶ	τὸν	ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται Κῷοι
[13, 28]	κατὰ τὰς Μεταγένους Αὔρας ἢ	τὸν	Αρισταγόρου Μαμμάκυθον ὑμῖν ὀρχηστρίδας εἶπον
[13, 95]	Κύνουλκε, οὕτως. Εγὼ δὲ κατὰ	τὸν	Αρίσταρχον τὸν τραγικὸν ποιητήν Τάδ'
[13, 35]	ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ ἅρματι	τὸν	ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν Σκυθικήν.
[13, 68]	(Β) Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας	τὸν	Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ
[13, 50]	φησίν· Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας	τὸν	Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ
[13, 68]	Πυθιονίκης. Παλλίδην δ' ἐνταῦθα ἐκάλεσε	τὸν	Αρπαλον. Εν δἐ> τοῖς ἐξῆς
[13, 68]	ὁ Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων ἀπειρηκέναι	τὸν	Αρπαλον μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ
[13, 67]	τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ	τὸν	Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς καὶ
[13, 25]	Πελοποννησιακὸν πόλεμον} ὅτι Περικλῆς διὰ	τὸν	ἁρπασθείσας ἀπ' αὐτῆς θεραπαίνας ὑπὸ
[13, 15]	ὄντες καὶ τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες	τὸν	ἀρχηγόν ὑμῶν τῆς σόφιας Ζήνωνα
[13, 5]	ᾗ μετὰ χεῖρας εἶχεν κύλικι	τὸν	Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν τῷ
[13, 42]	ὡς εἰσῆλθε πάλιν ἡ Μανία,	τὸν	αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ' ἔφη
[13, 84]	ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν, μὴ	τὸν	αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ
[13, 74]	ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ	τὸν	αὐτὸν οὖν ποιητήν. Οστις δ'
[13, 76]	ἂν ἐκεῖνό τις φθέγξηται κατὰ	τὸν	αὐτὸν τοῦτον φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν
[13, 50]	Καὶ πάλιν τὰς Αφύας καλουμένας	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι
[13, 75]	τραγῳδιῶν τοὺς ἔρωτας, ὃ μὲν	τὸν	Αχιλλέως πρὸς Πάτροκλον, ὃ δ'
[13, 66]	ἦν, ᾔτησε τῆς συνουσίας μισθὸν	τὸν	Βακχίδος ὅρμον διαβόητον ὄντα. Ο
[13, 39]	εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν Λάμιαν	τὸν	βασιλέ' εὐμελῶς κελητίσαι ποτὲ ἐπαινεθῆναι
[13, 86]	τι θέαμα θεώμενοι καὶ μακάριον	τὸν	βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι ἔξεστι αὐτῷ
[13, 3]	ὡς δεσπότην ἄρχειν τῆς γαμετῆς	τὸν	βασιλέα, ἔτι δὲ καὶ διὰ
[13, 45]	ποτὲ εἰσῆλθεν ἐπὶ κώθωνα πρὸς	τὸν	βασιλέα Πτολεμαῖον· εἰώθει δὲ συμπίνειν
[13, 93]	Ετι δὲ ταλαιπώρου καὶ γυμνοῦ	τὸν	βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι
[13, 8]	ἂν νοῦν ἔχῃς, τοῦτον καταλείπων	τὸν	βίον. Γεγάμηκα γὰρ καὐτος διὰ
[13, 85]	ἐρασθῆναι ταὼν παρθένου ὡς καὶ	τὸν	βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα δ'
[13, 6]	μόνος δ' ἱππεύς τις αὐτῆς	τὸν	βίον παρείλετο πάντα τὰ σκεύη
[13, 5]	ταύτην ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα	τὸν	βίον τὸν ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως
[13, 2]	ἐξεῖναι καὶ δύο ἔχειν γυναῖκας	τὸν	βουλόμενον, ὅθεν καὶ τοὺς τῆς
[13, 70]	καὶ δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς	τὸν	βουλόμενον, ὥς φησι Γοργίας ἐν
[13, 20]	τεύχη δίδοται, τῷ δὲ δευτέρῳ	τὸν	βοῦν ἄγειν, ὁ δὲ τρίτος
[13, 94]	πολλά ἐστι τὰ λεχθέντα, διὰ	τὸν	βρένθον ὑμῶν τὸν πολύν, ὦ
[13, 2]	γυναῖκες ἐν ἑορτῇ τινι περὶ	τὸν	βωμὸν ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα τὴν
[13, 67]	καὶ προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ	τὸν	βωμὸν Πυθιονίκης Αφροδίτης, ἃμα τῆς
[13, 60]	νεωτέρα τῶν τότε χρόνων εἶ,	τόν	γ' ἀγῶν' ἀκήκοας. Βλάπτειν δοκοῦσα
[13, 20]	οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο Διὶ οἰνοχόον	τὸν	Γανυμήδη· Κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν'
[13, 77]	Κρητικοῖς οὺ τὸν Δία ἁρπάσαι	τὸν	Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα. Οἱ δὲ
[13, 77]	Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς φασιν ἁρπασθῆναι	τὸν	Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ
[13, 8]	ἀπόλοιθ' ὅστις γυναῖκα δεύτερος ἔγημε	τὸν	γὰρ πρῶτον οὐκ ἐρῶ κακῶς.
[13, 64]	τοῦ θείου, ὅτε ἐγὼ μὲν	τὸν	γενόμενόν μοι ἄνδρα σώσατα τοιαύτην
[13, 3]	βαρβαρικὸν οὐ φέρει οὐδε αὐτὴ	τὸν	Γλαύκης γάμον, ἤδη εἰς τὰ
[13, 10]	τῆς Υψέως, ὁ Ιάσονος διὰ	τὸν	Γλαύκης τῆς Κρέοντος, ὁ Αγαμέμνονος
[13, 57]	τοῦ Φαναγορείιτου Ἠοίους ἢ τὸν	τῶν	γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου τοῦ Σαμίου
[13, 74]	καὶ ὁ κράτιστος Κριτίας τάδε	Τὸν	δὲ γυναικείον μελέων πλέξαντα πότ'
[13, 90]	Διονύσιος ὁ Λευκρικὸς τῇ Αθηνᾷ,	τὸν	δὲ νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν
[13, 85]	Κλέαρχος ἱστορεῖ ἐν πτώτῳ Ερωτικῶν.	Τὸν	δὲ παῖδα τοῦτον Θεόφραστος ἐν
[13, 82]	τῷ παιδί, ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι,	τὸν	δὲ Σοφοκλέα διὰ τὴν ἀκολασίαν
[13, 39]	ἡδέως σχεῖν φασι κνησθῆναί τε	τὸν	Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης δὲ πάντα καὶ
[13, 26]	ἡμέτερον ἦν παίγνιον. (Α) Νὴ	τὸν	Δί' ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει
[13, 77]	γοῦν ἐν τοῖς Κρητικοῖς οὺ	τὸν	Δία ἁρπάσαι τὸν Γανυμήδην ἀλλὰ
[13, 27]	ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ γε νὴ	τὸν	Δία τὸν μέγιστον. Ετι πολλὰ
[13, 5]	τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα τὸν βίον	τὸν	ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως γὰρ ἐν
[13, 85]	λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ	τὸν	ἐκ τῆς Ιασοῦ παῖδα. Περὶ
[13, 93]	Ξανθίππης τῆς Σωκράτους γυναικὸς μετὰ	τὸν	ἐκείνου θάνατον, ὡς οἱ ἀμφὶ
[13, 83]	ἐκ Δελφῶν Χρημάτων Ασώπιχόν φησι	τὸν	Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ Λευκτρικὸν τρόπαιον
[13, 45]	τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν	τὸν	ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε γενόμενον.
[13, 59]	τὸν Ερωτα θέλοι λαβεῖν εἴτε	τὸν	ἐπὶ Τριπόδων Σάτυρον. Ἣ δὲ
[13, 60]	Μνησαρέτην. Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι	τὸν	ἐπιγραφόμενον κατ' αὐτῆς Εὐθίου λόγον
[13, 86]	τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου,	τὸν	ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν, ὅτι τῶν αὐλητρίδων
[13, 66]	λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς περιέπουσαι	τὸν	ἐραστήν. Εφ' οἷς Ιωνες ἀγασθέντες,
[13, 30]	ἦν, ἵνα μή τι λυπήσειε	τὸν	ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς δὲ περὶ
[13, 72]	δῆλον. Εγὼ δὲ ἡγοῦμαι παίζειν	τὸν	Ερμησιάνακτα περὶ τοῦ ἔρωτος. Καὶ
[13, 17]	ἀλλὰ ἀναπεπταμένων τῶν βλεφάρων κοιμίζει	τὸν	ἐρώμενον, ὅπως διὰ παντὸς ἀπολαύῃ
[13, 14]	τῶν φίλων φίλος, ἀδικεῖ τε	τὸν	Ερωτ' ἐμφανῶς θνητὸς θεόν, ἄπιστον
[13, 59]	Τριπόδων Σάτυρον. Ἣ δὲ ἑλομένη	τὸν	Ερωτα ἀνέθηκεν αὐτὸν ἐν Θεσπιαῖς.
[13, 59]	αὐτῇ τῶν ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε	τὸν	Ερωτα θέλοι λαβεῖν εἴτε τὸν
[13, 12]	καὶ ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἔφη	τὸν	Ερωτα θεὸν εἶναι συνεργὸν ὑπάρχοντα
[13, 12]	Ζήνωνα ἔφη τὸν Κιτιέα ὑπολαμβάνειν	τὸν	Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας καὶ
[13, 71]	τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις Βάκχον καὶ	τὸν	Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ.
[13, 12]	ἐκδήλως τῇ Αθηνᾷ καθιερωμένης αὐτόθι	τὸν	Ερωτα ἱδρυσάμενοι συνθύουσιν αὐτῷ. Θεσπιεῖς
[13, 12]	πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν σεμνόν τινα	τὸν	Ερωτα καὶ παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον
[13, 14]	τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως καὶ	τὸν	Ερωτα· ὃς μετριάζων μέν ἐστιν
[13, 73]	μέγαν εἶναι δαίμονα καὶ δυνατώτατον	τὸν	Ερωτα, προσέτι τε καὶ τήν
[13, 13]	μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι	τὸν	Ερωτα, συντομώτατον δ' εἰπεῖν, ὅσοι
[13, 13]	σοφιστῶν μὴ πέτεσθαι τὀν θεὸν	τὸν	Ερωτα, τοὺς δ' ἐρῶντας· αἰτίαν
[13, 12]	τοῦ συνουσίας τινὸς διαλαβεῖν προεστάναι	τὸν	Ερωτα ὥστε τῆς Ακαδημίας ἐκδήλως
[13, 35]	παῖδες καὶ αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι	τὸν	ἔρωτα κατεσιώπησαν καὶ κελεύοντος τοῦ
[13, 1]	ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην ἡμῖν ἰέναι	τὸν	ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον, ἐντεῦθεν τὴν
[13, 72]	ὦ ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ	τὸν	ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ
[13, 32]	τῶν Κορινθίων πίνακα τῇ θεῷ	τὸν	ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα καὶ
[13, 36]	τῆς θυγατρὸς κατὰ τύχην παραγενόμενον	τὸν	Εὔξενον παρακέκληκεν ἐπὶ τὴν θοίνην.
[13, 43]	τὴν αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις	τὸν	ἑωθινόν, μακρὰς δὲ πράττειν εἰς
[13, 35]	ἄρα κατὰ τὸν ὕπνον ἰδοῦσα	τὸν	Ζαριάδρην ἐρασθείη, τὸ δ' αὐτὸ
[13, 35]	περιβλέψασα πάντας ἀπῄει δακρύουσα, ποθοῦσα	τὸν	Ζαριάδρην ἰδεῖν· ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ
[13, 80]	τινος πότου καὶ ἀναπηδήσας πρὸς	τὸν	Ζήνωνα ἔπεισεν αὐτὸν συγκωμάσαι αὑτῷ
[13, 71]	ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος δὲ	τὸν	ἡδὺν ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς
[13, 24]	ἐστὶν ἀθλιώτατος; Εξον θεωρήσαντι πρὸς	τὸν	ἥλιον γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως
[13, 47]	αὐτῆς τυπτόντων ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς	τὸν	ἡττώμενον Θάρρει, παιδίον· οὐ γὰρ
[13, 10]	τῆς Μίνωος, ὁ Αθάμαντος διὰ	τὸν	Θεμιστοῦς τῆς Υψέως, ὁ Ιάσονος
[13, 12]	ἐπεχείρησαν διαβάλλειν πρῶτον τὰς περὶ	τὸν	θεὸν τοῦτου πράξεις. ~Τούτων λεχθέντων
[13, 84]	καταλιπεῖν στέφανον. φωραθέντος δ' αὐτοῦ	τὸν	θεὸν χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι
[13, 64]	τοῦ δαιμονίου λαμβάνω, Λαοδίκη δὲ	τὸν	ἴδιον ἀποκτείνασα τηλικαύτης τιμῆς ἀξιοῦται.
[13, 93]	ἐκείνου θάνατον, ὡς οἱ ἀμφὶ	τὸν	Ιδομενέα φασίν. ~Αλλ' ὅ γε
[13, 65]	τῆς ἑταίρας τάδε λέγει Αρχίαν	τὸν	ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ δικαστηρίῳ
[13, 62]	Ισοκράτους προβαίνοντά φησι τῇ ἡλικίᾳ	τὸν	Ισοκράτη ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν τὴν ἑταίραν
[13, 16]	ἔτι προσφέρεται τὸ κρέας οὐδὲ	τὸν	ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν
[13, 47]	ἐμπεσόντος, Ο λάκκος, ἔφη, εἰς	τὸν	κάδον ἐμπέπτωκεν. Ἐπιδόντος δέ τινος
[13, 10]	ὑπὸ Αμάσιδος· ἐξ ἧς γεννηθῆναι	τὸν	Καμβύσην, ὃν ἐκδικοῦντα τῇ μητρὶ
[13, 51]	ἐπεκαλεῖτο προείπομεν, διὰ τὸ Θαλλὸν	τὸν	κάπηλον ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ θαλλῷ
[13, 95]	οὐ κατατίθησιν, ἀλλὰ περὶ τοῦτον	τὸν	κάπηλον ὡς περὶ στήλην διαφθείρονται.
[13, 51]	Φιλυλλίου Αντειά ἐστιν. Καὶ ὁ	τὸν	κατὰ Νεαίρας δὲ λόγον γράψας
[13, 59]	λεγόντων ὑπέρ τινος μηδὲ βλεπόμενον	τὸν	κατηγορούμενον ἢ τὴν κατηγορουμένην κρίνεσθαι.
[13, 80]	αὐτὸν συγκωμάσαι αὑτῷ πρὸς Αριστοκλέα	τὸν	κιθαρῳδόν, οὗ σφόδρα ἤρα ὁ
[13, 12]	σε. ~Ποντιανὸς δὲ Ζήνωνα ἔφη	τὸν	Κιτιέα ὑπολαμβάνειν τὸν Ερωτα θεὸν
[13, 10]	Φιλίππου τοῦ Αλεξάνδρου πατρός διὰ	τὸν	Κλεοπάτρας γάμον, ὁ Ηρακλέους διὰ
[13, 44]	ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς στέγας	τὸν	κοῖλον Αργος δωρεὰν θέλοντ' ἔχειν.
[13, 85]	ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων	τὸν	Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων
[13, 47]	παιδίσκης έν τῷ καθαίρειν εἰς	τὸν	κόλπον έμβαλλομένης τῶν φακῶν, ἡ
[13, 21]	λέγειν, οὐ ῥοδοδάκτυλος οὖσα» κατὰ	τὸν	Κρατῖνον, ἀλλὰ βολίτινον ἔχων θάτερον
[13, 72]	γενόμενον, τὴν δἐ κατ' Αλυάττην	τὸν	Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων δ' ἐν
[13, 71]	στυγνῶν ἀντιάσαντι κυνῶν. Ανδρα δὲ	τὸν	Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου
[13, 93]	ὧν οὐδέτερον πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς	τὸν	κυνικὸν βίον μιμουμένοις οὔτε γὰρ
[13, 21]	ὡς κατ' οὐδὲν ἐμιμήσω Θεόμανδρον	τὸν	Κυρηναῖον, ὅν φησι Θεόφραστος ἐν
[13, 43]	ψυχρόν γ' ἔφη Γνάθαιν' ἔχεις	τὸν	λάκκον ὁμολογουμένως. Ἣ δ' εἶπε
[13, 28]	ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντως ἑταιρῶν	τὸν	λόγον πεποίημαι τουτέστιν τῶν φιλίαν
[13, 79]	δ' ἐν Κολχίσιν περὶ Γανυμήδους	τὸν	λόγον ποιούμενος Μηροῖς ὑπαίθων τὴν
[13, 89]	ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε καὶ	τὸν	Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος ὁ
[13, 68]	δὲ τὸν χέδροπα μόνον καὶ	τὸν	μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς δ' οὐ
[13, 37]	Θρηίσσα γυνή γένος· ἀλλὰ τεκέσθαι	τὸν	μέγαν Ελλησιν φασὶ Θεμιστοκλέα. Νεάνθης
[13, 45]	εἶχεν. Επεκαλεῖτο δ' Αἴξ, ὅτι	τὸν	μέγαν κατέφαγ' ἐραστήν ποτε Θαλλόν·
[13, 74]	καλῶν ἄπειρος ὢν οὐκ οἶδε	τὸν	μέγιστον ἀνθρώποις θεόν. Ον ὁ
[13, 27]	ἡδύ γε νὴ τὸν Δία	τὸν	μέγιστον. Ετι πολλὰ τοῦ Κυνούλκου
[13, 95]	ἐρᾶν προσποιησάμενος οὕτω διέθηκεν ὥστε	τὸν	μὲν ἄνδρα αὐτῆς καὶ τοὺς
[13, 66]	τὸ ἄζηλον συνιδοῦσα τῆς Βακχίδος	τὸν	μὲν ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ δὲ
[13, 72]	συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ καὶ Ανακρέοντα,	τὸν	μἐν κατὰ Κῦρον καὶ Πολυκράτην
[13, 40]	ἐξ ἧς καὶ γεννῆσαι Αρριδαῖον	τὸν	μετ' Αλέξανδρον βασιλεύοντα, Δημητρίου δὲ
[13, 45]	ὡς ἔοικ' αὐτήν, λέγειν πρὸς	τὸν	μετιόντα παῖδα· Πύθων, φήσ' ἐπεὶ
[13, 44]	Μῆτερ, πῶς, ἔφη, μέλλω φιλεῖν	τὸν	μηδὲν ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς
[13, 35]	καὶ περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς, καὶ	τὸν	μῦθον τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς
[13, 67]	καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι	τὸν	ναὸν καὶ τὸν βωμὸν Πυθιονίκης
[13, 79]	ὁ περιηγητὴς ἐν ταῖς πρὸς	τὸν	Νεάνθην Αντιγραφαῖς. Υμεῖς δἐ, ὦ
[13, 66]	τὸ κάλλος καὶ ἀποστρέψαι θέλουσα	τὸν	νεανίσκον τοῦ πρὸς αὑτὴν ἔρωτος,
[13, 84]	ἠράσθη τις εἶ τ' εἰς	τὸν	νεὼν κατέκλεισεν αὑτόν. Κτησικλέους δ'
[13, 38]	Αριστοφῶν δ' ὁ ῥήτωρ ὁ	τὸν	νόμον εἰσενεγκὼν ἐπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος,
[13, 81]	παρὰ τὸ πῦρ ἑστεὼς ὁ	τὸν	οἶνον ἐγχέων παῖς ἐὼν δῆλος
[13, 14]	φησι τὸν τραγικὸν λέγειν, ὡς	τὸν	οἶνον τῶν χρωμένων τοῖς τρόποις>
[13, 10]	γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο γυναικῶν	τὸν>	Ολυμπιάδος καὶ Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ
[13, 35]	Πέμποντος οὖν τοῦ Ζαριάδρου πρὸς	τὸν	Ομάστην καὶ φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν
[13, 19]	περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην καὶ	τὸν	ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν τῷ
[13, 14]	πτερά, ἵνα μὴ πέτηται πρὸς	τὸν	οὐρανὸν πάλιν, δεῦρ' αὐτὸν ἐφυγάδευσαν
[13, 80]	γενομένου πότου, ὁ Χάρων ἐκέλευσε	τὸν	παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Αλέξανδρον καὶ
[13, 81]	καὶ βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο	τὸν	παῖδα, Μελετῶ, εἶπεν, στρατηγεῖν, ὦ
[13, 47]	Παιδίον, ἐφη, ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον	τὸν	παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς οἶει αἰεὶ
[13, 75]	δ' ἐν τῇ Νιόβῃ τὸν	τῶν	παίδων· Διὸ καὶ παιδεράστριάν τινες
[13, 22]	αὐτος Τιμοκλῆς φησι· Περὶ δὲ	τὸν	πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες, Νάννιον, Πλαγγών,
[13, 40]	τοῦ Δημητρίου· ᾗ ἐπιμανῆναι καὶ	τὸν	πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ ἀποκτεῖναι
[13, 2]	τῶν πρότερον διὰ τὸ πλῆθος	τὸν	πατέρα. Εκ τούτων οὖν τις
[13, 38]	Κόνωνος εἰμι υἱός. Φιλέταιρον δὲ	τὸν	Περγάμου καὶ τῆς Καινῆς ταύτης
[13, 1]	τοῖς περὶ Κωμῳδιας. Ημεις οὖν	τὸν	περὶ ἐρωτικῶν λόγον ἐνταῦθα μέλλοντες
[13, 57]	τὰ νῦν, ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω	τὸν	{περὶ} τῶν καλῶν γυναικῶν κατάλογον.
[13, 11]	ὀρθῶς, ὅταν ἔλθῃ. Καὶ κατὰ	τὸν	Πίνδαρον δὲ ἄλλος τις ἔφη
[13, 3]	ἀλλ' εἰς γέρας ἐπεὶ οὐδὲ	τὸν	πολὺν οἶνον εἰς τὸ μεθύειν
[13, 94]	λεχθέντα, διὰ τὸν βρένθον ὑμῶν	τὸν	πολύν, ὦ φιλόσοφοι· ἄρχεται δ'
[13, 42]	μετεπέμψαθ' ὅσον ᾔτησε δούς. Εἰς	τὸν	πότον> δ' ἧν συμπαρειληφώς τινας
[13, 44]	ἀφιγμένος πικρῶς τε λοιδορούμενος παρὰ	τὸν	πότον ταῦτ' ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ,
[13, 89]	ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι καὶ	τὸν	πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα ἱδρύσασθαι πρῶτον,
[13, 95]	οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος, καταπαύσω	τὸν	πρὸς σὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[13, 18]	Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα ἀρχαῖον	τὸν	πρῶτον περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην.
[13, 18]	περιφέρετε τοὺς ἐρωμένους· τοῦ ξύρεσθαι	τὸν	πώγωνα κατ' Αλέξανδρον εὑρημένους, ὥς
[13, 18]	οὕτως ὁ φιλόσοφος· Τὸ ξύρεσθαι	τὸν	πώγωνα κατ' Αλέξανδρον προῆκται, τῶν
[13, 63]	Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ	τὸν	ῥήτορα καὶ τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας
[13, 44]	Ἣ δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον εἶναι	τὸν	σατράπην ἀπεδέξατο, εἶπεν δέ· δὸς
[13, 93]	Ομωνύμοις. ~Συνελόντι δὲ εἰπεῖν κατὰ	τὸν	Σολέα Κλέαρχον οὐ καρτερικὸν βίον
[13, 90]	πομπεύοντα ἕως τοῦ ἱεροῦ παραγίνεσθαι.	Τὸν	στέφανον δ' αὐτοῖς δίδοσθαι μυρρίνης
[13, 81]	ἐρυθριάσαντος τοῦ παιδὸς εἶπε πρὸς	τὸν	συγκατακείμενον Ὡς καλῶς Φρύνιχος ἐποίησεν
[13, 93]	Τίς γὰρ ἤλπισεν ἂν> Αἰσχίνην	τὸν	Σωκρατικὸν τοιοῦτον γεγενῆσθαι τοὺς τρόπους
[13, 94]	ἐπιγραφομένῳ λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην	τὸν	Σωκρατικὸν χρέως» ἀπομνημονεύσω δ' ἐγώ,
[13, 64]	ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι ἀποκτεῖναι βούλεται	τὸν	Σώφρονα ἡ Λαοδίκη διανεύει τῷ
[13, 62]	ἰδεῖν με συκάζουσαν εὐναίαν ἔτι,	τόν	τ' αὐλοτρύπην αὐτόν Καὶ Λυσίας
[13, 1]	δεῖ γάρ, ἔφησεν, ὦ βασιλεῦ,	τὸν	ταῦτα ἀποδεξόμενον ἀπὸ συμβόλων τε
[13, 67]	ἄλλος οὐδεὶς τῶν ἐπιστατῶν κεκόσμηκε	τὸν	τάφον, Πυθιονίκης δὲ τῆς ἑταίρας
[13, 6]	Χάρυβδιν οὐχὶ πόρρω που ποιεῖ	τόν	τε ναύκληρον λαβοῦσα καταπέπωκ' αὐτῷ
[13, 32]	τῆς τῶν Ελλήνων σωτηρίας εἰς	τὸν	τῆς Αφροδίτης ἐλθοῦσα νεών. Διὸ
[13, 54]	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ	τὸν	τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες, ὥς
[13, 53]	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ	τὸν	τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες, ὥς
[13, 50]	τῆς Χίας Ἐπιστολῆς, ὅτι μετὰ	τὸν	τῆς Πυθιονίκης θάνατον ὁ Ἅρπαλος
[13, 57]	Μάθε οὖν ὅτι ἀρσενικῶς εἴρηκε	τὸν	τίγριν Ἄλεξις έν Πυραύνῳ οὕτως·
[13, 57]	ἔφη, εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς εἰρημένον	τὸν	τίγριν. Φιλήμονα γὰρ οἷδα τοῦτ'
[13, 77]	Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ	τὸν	τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν
[13, 83]	ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν εὑρέθη διὰ	τὸν	τοῦ θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε
[13, 90]	ἧς ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ	τὸν	τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι καὶ
[13, 14]	ἐν τῷ Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι	τὸν	τραγικὸν λέγειν, ὡς τὸν οἶνον
[13, 95]	Εγὼ δὲ κατὰ τὸν Αρίσταρχον	τὸν	τραγικὸν ποιητήν Τάδ' οὐχ ὑπάρχων,
[13, 6]	δὲ τῶν γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ	τὸν	τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ
[13, 6]	δοκεῖ Οὐ δύ' ἀποπνίξασ' ἑταίρους	τὸν	τρίτον θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; Αλλ'
[13, 36]	Ο δὲ γάμος ἐγίγνετο τόνδε	τὸν>	τρόπον· ἔδει μετὰ τὸ δεῖπνον
[13, 75]	ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε καὶ τοῦτον	τὸν	τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· ἃ δὴ
[13, 37]	περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι	τὸν	τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι γυναῖκα μίαν>
[13, 70]	αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν	τὸν	τὺραννον οὐδὲν ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν ταῖς
[13, 57]	Σωσικράτους τοῦ Φαναγορείιτου Ἠοίους ἢ	τὸν	τῶν γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου τοῦ
[13, 75]	ὃ δ' ἐν τῇ Νιόβῃ	τὸν	τῶν παίδων· Διὸ καὶ παιδεράστριάν
[13, 58]	ῥήτωρ ἐκ τῆς πατρῴας οἰκίας	τὸν	ὑἱὸν ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν
[13, 17]	Καὶ ἡ Σαπφὼ δὲ πρὸς	τὸν	ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ
[13, 17]	κανών. ~Λικύμνιος δ' ὁ Χῖος	τὸν	Υπνον φήσας ἐρᾶν τοῦ Ενδυμίωνος
[13, 35]	καλὸν καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ	τὸν	ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν
[13, 35]	ἱστορίαις γέγραπται ὡς ἄρα κατὰ	τὸν	ὕπνον ἰδοῦσα τὸν Ζαριάδρην ἐρασθείη,
[13, 35]	ἀλλήλων ἐπιτυμοῦντες διὰ τὴν κατὰ	τὸν	ὕπνον φαντασίαν. Ἦν δὲ ἡ
[13, 44]	μέλλω φιλεῖν τὸν μηδὲν ὠφέλημα,	τὸν	ὑπὸ τὰς στέγας τὸν κοῖλον
[13, 44]	τὸν Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν	τὸν	ὑποκριτήν· τότε δ' ὄντος ἐν
[13, 78]	μόνον οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ καὶ	τὸν	Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον τῶν
[13, 40]	τοῦ Αγησάρχου ἐν ταῖς περὶ	τὸν	Φιλοπάτορα Ιστορίας βασιλέων ἐρωμένας ἀναγράφων
[13, 15]	ἀρχηγόν ὑμῶν τῆς σόφιας Ζήνωνα	τὸν	Φοίνικα, ὃς οὐδέποτε γυναικὶ ἐχρήσατο,
[13, 10]	καὶ δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου	τὸν	φόνον πείθει πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις. Δίνων
[13, 83]	φιλογύναιον μέν φησι γεγονέναι Φάυλλον	τὸν	Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον
[13, 69]	μύρων ἔκπνοος ἀμπεχόνη, ᾗ ποτε	τὸν	χαρίεντα περιστέλλουσα Χάραξον σύγχρους ὀρθινῶν
[13, 78]	δὲ καὶ περὶ τῶν ἀμφὶ	τὸν	Χαρίτωνα, προτάξας τοῦ ἑξαμέτρου τὸ
[13, 89]	τυραννεύσαντι. Συνέβη δέ ὥς φησι,	τὸν	Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι
[13, 68]	βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν νῦν δὲ	τὸν	χέδροπα μόνον καὶ τὸν μάραθον
[13, 79]	Σικυωνία ὑπὸ Διός φησιν ἁρπασθῆναι	τὸν	Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ δὲ τῶν
[13, 23]	φορεῖ τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ	τὸν	ὦμον καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται· τοῦτο τοῦ
[13, 29]	Β. ἀστεία μὲν οὖν, νὴ	τὀν	Δία. ~Ο δὲ ὑμέτερος φιλοσοφομειρακίσκος
[13, 64]	δὲ Δανάην φασίν, ὡς ᾔσθετο	τὀν	ἐπηρτημένον αὐτῇ κίνδυνον, ἀνακρινομένην ὑπο
[13, 84]	Πολέμων δὲ ἢ ὁ ποιήσας	τὀν	ἐπιγραφόμενον Ελλαδικὸν Ἐν Δελφοῖς, φησίν,
[13, 13]	ὑπὸ τῶν σοφιστῶν μὴ πέτεσθαι	τὀν	θεὸν τὸν Ερωτα, τοὺς δ'
[13, 25]	ὁ χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων	{τὀν	Πελοποννησιακὸν πόλεμον} ὅτι Περικλῆς διὰ
[13, 71]	Ενθα Χάρων ἀκοὴν ἕλκεται εἰς	ἄκατον	ψυχὰς οἰχομένων, λίμνης δ' ἐπὶ
[13, 46]	γοῦν Αριστοφάνης μὲν ὁ Βυζάντιος	ἑκατὸν	καὶ λε' Απολλόδωρος δὲ τούτων
[13, 12]	τοῦ θεοῦ σεμνότητα ἐμφαίνων, ἀσπαζομένων	θάνατον	ἔνδοξον ἀντ' αἰσχροῦ καὶ ἐπονειδίστου
[13, 37]	Θαὶς {καὶ} μετὰ τὸν Αλεξάνδρου	θάνατον	καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ
[13, 50]	ὅτι μετὰ τὸν τῆς Πυθιονίκης	θάνατον	ὁ Ἅρπαλος μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν
[13, 93]	Σωκράτους γυναικὸς μετὰ τὸν ἐκείνου	θάνατον,	ὡς οἱ ἀμφὶ τὸν Ιδομενέα
[13, 84]	γυναικῶν ἐν ἐννοίᾳ λάβητε ὡς	ἀδύνατόν	ἐστι τὸ τυχεῖν, μάθετε παύονται
[13, 66]	τοῦ πρὸς αὑτὴν ἔρωτος, ὡς	ἀδύνατον	ἦν, ᾔτησε τῆς συνουσίας μισθὸν
[13, 43]	τὴν χιόνα δ' εἰς τὸν	ἄκρατον	ἐνσεῖσαι λάθρᾳ· τῳ παιδί τ'
[13, 88]	αἵ μέν αὐτῶν εἰς ἀπείροντα	στράτον	ἀνθέων ἄλογχον ἐστράτευσαν, ἡδοναῖς θηρώμενου
[13, 51]	θαλλὸν χιμαίρᾳ προσφέρων νεοσπάδα εἶδον	στρατὸν	στείχοντα παραλίαν ἄκραν. Μνημονεύει τῆς
[13, 89]	νῷ. Καὶ τὴν καταγαγοῦσαν δὲ	Πεισίστρατον	ἐπὶ τὴν τυραννίδα, ὡς Αθηνᾶς
[13, 86]	τῷ Περσαίῳ. Οἶδα δὲ καὶ	Πολύστρατον	τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου,
[13, 29]	ἄλλαι τῶν πράσων ποιούμεναι τολύπας	ἔσσατον	τὰς γνάθους καὶ τῶν κρεῶν
[13, 54]	καὶ ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην,	ἀναγωγότατον	ζωόντων. Οὗτος οὖν ὁ Ἐπίκουρος
[13, 53]	καὶ ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην,	ἀναγωγότατον	ζωόντων. Οὗτος οὖν ὁ Ἐπίκουρος
[13, 85]	πάλιν ἀποκαθίστα εἰς τὴν γῆν.	Φιλανθρωπότατον	δὲ ἐστι καὶ συνετώτατον τὸ
[13, 39]	ἔφη, τάλαν, ὄζειν δοκεῖ μοι	σαπρότατον	πάντων πολύ. Δημήτριος δ' εἶπ'
[13, 71]	ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου καὶ λωτοῦ	πιστότατον	ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν τε Φιλόξενον,
[13, 93]	τῶν εὖ δρώντων βίου πάντων	περιττότατον	ὧν οὐδέτερον πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς
[13, 80]	τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς καὶ πρὸς	πρεπωδέστατον.	Αἰχμαλώτους γοῦν λαβὼν τὰς Δαρείου
[13, 88]	εὐανθῆ ῥόδα εἶχον, τιθήνημ' ἔαρος	ἐκπρεπέστατον.	Καὶ ἐν Θυέστῃ· Ρόδ' ὀξυφεγγῆ
[13, 88]	χρώματι διαπρεπῆ αἰδὼς δ' ἐπερρύθμιζεν	ἠπιώτατον	ἐρύθημα λαμπρῷ προστιθεῖσα χρώματι κόμαι
[13, 6]	οὐ γένος τίς ἂν δύναιτο	παρανομώτατον	φράσαι τίς γὰρ ἢ δράκαιν'
[13, 13]	ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι τὸν Ερωτα,	συντομώτατον	δ' εἰπεῖν, ὅσοι τοῦ δαίμονος
[13, 73]	οὖν μέγαν εἶναι δαίμονα καὶ	δυνατώτατον	τὸν Ερωτα, προσέτι τε καὶ
[13, 85]	γῆν. Φιλανθρωπότατον δὲ ἐστι καὶ	συνετώτατον	τὸ ζῷον ὁ δελφὶς χάριν
[13, 73]	γαῖαν Αφροδίτης ὕπο. Οταν δὲ	συμμιχθῆτον	ἐς ταὐτὸν δύο, φύουσιν ἡμῖν
[13, 54]	εἷχεν ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ	διαβόητον	γενομένην; ἣ δὲ οὐδ' ὅτε
[13, 53]	εἷχεν ἐρωμένην τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ	διαβόητον	γενομένην; ἣ δὲ οὐδ' ὅτε
[13, 66]	συνουσίας μισθὸν τὸν Βακχίδος ὅρμον	διαβόητον	ὄντα. Ο δὲ σφοδρῶς ἐρῶν
[13, 92]	Εμφανίζει δ' ὑμῶν καὶ τὸ	ἀνόητον	Ανάξιππος ὁ κωμῳδιοποίος ἐν Κεραυνουμένῳ
[13, 74]	ἐρέθισμα, γυναικῶν ὴπερόπευμα, αὐλῶν ἀντίπαλον,	φιλοβάρβιτον,	ἡδὺν, ἄλυπον. Οὒ ποτέ σου
[13, 6]	Οὐ δύ' ἀποπνίξασ' ἑταίρους τὸν	τρίτον	θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; Αλλ' ἐξέπεσεν
[13, 71]	εὕοινον τὸ δὲ Μύσιον εἴσιδε	Λέκτον	πολλάκις Αἰολικοῦ κύματος ἀντιπέρας. Ατθὶς
[13, 3]	ἦσαν, τοὺς δ' ἄλλους μοι	ἔτικτον	ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκες. Παρὰ δὲ
[13, 67]	κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν καὶ ἀποθανούσῃ	πολυτάλαντον	μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων τε αὐτὴν
[13, 74]	ἡ Αφροδίτη φησίν Ὅσοι τε	πόντον	τερμόνων τ' Ατλαντικῶν ναίουσιν εἴσω
[13, 34]	ἐρασθεὶς ἔστερξε καὶ πλεύσας εἰς	Ελλήσποντον	σύν Αξιόχῳ, ὃς ἦν αὐτοῦ
[13, 45]	μέμφεται. Ιππην λέγουσι τὴν ἑταίραν	Θεόδοτον	ἔχειν ἐραστὴν τὸν ἐπὶ τοῦ
[13, 86]	Ζήνων ὁ Κιτιεὺς Περσαίου παρὰ	πότον	αὐλητρίδιον πριαμένου καὶ διοκνοῦντος εἰσαγαγεῖν
[13, 42]	ὅσον ᾔτησε δούς. Εἰς τὸν	πότον>	δ' ἧν συμπαρειληφώς τινας ἐκ
[13, 39]	βασιλεὺς γένη μύρων Λαμίᾳ παρὰ	πότον	παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο. Η Λάμια δ'
[13, 86]	Καὶ εἰ διαλεκτικοὶ συνελθόντες εἰς	πότον	περὶ συλλογισμῶν διαλέγοιντο ἀλλοτρίως ἂν
[13, 44]	πικρῶς τε λοιδορούμενος παρὰ τὸν	πότον	ταῦτ' ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ, αὐτὸν
[13, 47]	ἐτῶν. Νεανίσκων δέ τινων παρὰ	πότον	ὑπὲρ αὐτῆς τυπτόντων ἑαυτοὺς ἔφη
[13, 44]	τὸν Ανδρόνικον οὐ θελούσης παρὰ	πότον	φιλεῖν, καθάπερ ταῖς πρότερον ἡμέραις
[13, 46]	γοῦν ποτε Στίλπωνος Γλυκέρας παρὰ	πότον	ὡς διαφθειρούσης τοὺς νέους, ὥς
[13, 43]	Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ καὶ μέλανα	λεπτὸν	θ' ὡς ἔοιχ' ὑπερβολῇ καὶ
[13, 23]	αἰγων κρανία, ξυλήφιον μυρρίνης ἔχουσα	λεπτὸν	ὀρθὸν ἐν τοῖς χείλεσιν· ὥστε
[13, 23]	βαυκίσιν ἐγκεκάττυται. Μακρά τις· διάβαθρον	λεπτὸν	φορεῖ τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ
[13, 87]	χωρὶς ἐλπίδων ἔρως. Υπνωμέναι δ'	ἔπιπτον	ἑλενίων ἔπι, ἴων τε μελανόφυκκα
[13, 31]	πᾶσι τοῖς τὴν Λυδίαν οἰκοῦσιν	ἄποπτον	εἶναι. Δημοσθένης δ' ὁ ῥήτωρ
[13, 10]	διὰ Κασσάνδραν. Καὶ ἡ ἐπ'	Αἴγυπτον	δὲ Καμβύσου στρατεία, ὥς φησι
[13, 10]	ὃν ἐκδικοῦντα τῇ μητρὶ ἐπ'	Αἴγυπτον	ποιήσασθαι στρατείαν. Δοῦρις δ' ὁ
[13, 8]	ὁ δ' ὕστερον λαβὼν εἰς	προὖπτον	εἰδως αὑτὸν ἐνέβαλεν κακόν. Καὶ
[13, 9]	ἠλικίαν νέας ἀγόμενοι γυναῖκας εἰς	προὖπτον	κακὸν αὑτοὺς ἐμβάλλοντες, καίτοι τοῦ
[13, 45]	γάρ μοι πολύν, Ιππη, πάνυ	χόρτον,	φησί, καταβεβρωκέναι. Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος
[13, 43]	ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ'	ἕκαστον.	Εἴτ' ἰδοῦσα κατὰ τύχην ἱστῶντα
[13, 75]	ἡγεμόνα καὶ ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος	ἀκόλαστον,	ὄντα καὶ περὶ τὰς γυναῖκας
[13, 87]	μέν λευκὸν εἰς σεληνόφως φαίνουσα	μαστὸν	λελυμένης ἐπωμίδος. Τῆς δ' αὖ
[13, 93]	πρὸς τὸ οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον	θαυμαστὸν	καὶ τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι
[13, 86]	κλινῶν ἀνώρμων καὶ ἐβόων ὡς	θαυμαστόν	τι θέαμα θεώμενοι καὶ μακάριον
[13, 71]	Οὐ μὴν οὐδ' υἱὸς Μήνης	ἀγέραστον	ἔθηκεν Μουσαῖος Χαρίτων ἤρανος Αντιόπην
[13, 49]	τινος αὐτῇ τῶν γνωρίμων οἶνον	χρηστὸν	μέν, ὀλίγον δέ, καὶ λέγοντος
[13, 60]	παρὰ τοῖς ῥήτορσί φησιν ὀνομαζομένην	Σηστὸν	καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν καὶ
[13, 74]	ἄπειρος ὢν οὐκ οἶδε τὸν	μέγιστον	ἀνθρώποις θεόν. Ον ὁ σοφὸς
[13, 27]	γε νὴ τὸν Δία τὸν	μέγιστον.	Ετι πολλὰ τοῦ Κυνούλκου θέλοντος
[13, 27]	Οὐκ οἶσθ' ὅτι οὔκ ἐστιν	ἥδιστον	ἀποθανεῖν βινοῦνθ' ἅμα, ὥσπερ λέγουσιν
[13, 27]	ὥσπερ λέγουσιν ἀποθανεῖν Φορμίσιον. Ἢ	ἥδιστόν	ἐστί σοι, ὡς ἐν Μαραθωνίοις
[13, 20]	δὲ τῇ νήσῳ καὶ βαδίζειν	ἥδιστόν	ἐστιν ἐπὶ τὰ γυμνάσια καὶ
[13, 71]	ὃν ἐκ Διὸς αἶσα φυλάσσει	ἥδιστον	πάντων δαίμονα μουσοπόλον, λεπτὴν {δ'
[13, 85]	ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν ἐπὶ	πλεῖστον	νηχόμενος καὶ πάλιν ἀποκαθίστα εἰς
[13, 11]	Παίδευμα δ' Ερως σοφίας ἀρετῆς	πλεῖστον	ὑπάρχειν, καὶ προσομιλεῖν οὗτος ὁ
[13, 71]	δ' ἐξανέπεισε θεούς Κωκυτόν τ'	ἀθέμιστον	ἐπ' ὀφρύσι μηνίσαντα ἠδὲ καὶ
[13, 14]	τὸν Ερωτ' ἐμφανῶς θνητὸς θεόν,	ἄπιστον	αὐτον πᾶσι τοῖς ἄμμοις ποιῶν.
[13, 8]	νὴ Δί' ἀπολοίμην ἄρα πάντων	ἄριστον	κτημάτων. Εἰ δ' ἐγένετο κακὴ
[13, 69]	λευκαὶ φθεγγόμεναι σελίδες οὔνομα σὸν	μακαριστόν,	ὃ Ναύκρατις ὦδε φυλάξει, ἔστ'
[13, 44]	ἵν' ἄκρον ὡς μάλιστα καὶ	ἐλάχιστον	αὐτοῦ περιλάβω τοῦ σώματος. Επειτα,
[13, 86]	βοῶντος καὶ λέγοντος περὶ ἀφροδισίων	ἁρμοστὸν	εἶναι ἐν τῷ οἶνῳ μνείαν
[13, 25]	(καί μοι λέγειν τοῦτ' ἐστὶν	ἁρμοστόν,	Σόλων) μεστὴν ὁρῶντα τὴν πόλιν
[13, 26]	εἶδες δ' ἂν αὐτῆς Φαρνάβαζον	θᾶττον	ἄν. ἐπεὶ δὲ δολιχὸν τοῖς
[13, 44]	Ὦ τρισάθλιε ὀνηλάτ' εἰ μὴ	θᾶττον	ἐκατήσῃ ποτε ἐκ τῆς ὁδου,
[13, 86]	καὶ τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ	θᾶττον	προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ οὐκ ἔφη
[13, 46]	τοῦ θεάτρου συνέβη καὶ οὐδὲν	ἧττον	ἐλθεῖν πρὸς τὴν Γνάθαιναν. Κελεύοντος
[13, 43]	σῶν δραμάτων γὰρ ἐπιμελῶς εἰς	αὐτὸν	αἰεὶ τοὺς προλόγους ἐμβάλλομεν. Μαστιγίας
[13, 80]	ἐν ὄψει θεάτρου ὅλου καταφιλεῖν	αὐτὸν	ἀνακλάσαντα, καὶ τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων
[13, 66]	ἠξίωσε τὴν Βακχίδα μὴ περιιδεῖν	αὐτον	ἀπολλύμενον. Καὶ ἡ Βακχὶς τὴν
[13, 56]	δ' ὁ Σωκρατικὸς ἐρασθέντα φησὶν	αὐτὸν	Ασπασίας δὶς τῆς ἡμέρας εἰσιόντα
[13, 46]	ἱστορεῖ. Εν ἀγῶνι οὖν ποτε	αὐτὸν	ἀσχημονήσαντα σφόδρα ἀρθῆναι ἐκ τοῦ
[13, 80]	Ηλίῳ τὰς χεῖρας ἀνατείνας ἢ	αὐτὸν	βασιλεύειν ἢ Αλέξανδρον. Ραδαμάνθυος δὲ
[13, 42]	αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ' ἔφη	αὐτὸν	γεγονέναι προσβολῆς οὔσης ποτέ. Ο
[13, 4]	καὶ Σίνιδος θυγατέρας, νοίμίμως δ'	αὐτὸν	γῆμαι Μελίβοιαν τὴν Αἴαντος μητέρα.
[13, 95]	καὶ τοὺς υἱοὺς πτωχοὺς ἐποίησεν,	αὐτὸν	δὲ ἀντὶ καπήλου μυροπώλην ἀπέδειξεν
[13, 94]	πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο μὴ περιιδεῖν	αὐτὸν	διὰ τοὺς τόκους ἐκ τῶν
[13, 84]	εἰς τὴν θεόν, μὴ τὸν	αὐτὸν	διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ καὶ
[13, 33]	τὸ μὲν πρῶτον ἔγραψεν εἰς	αὐτὸν	ἐγκώμιον, οὗ ἡ ἀρχή τρισολυμπιονίκαν
[13, 37]	τετάρτῃ τῶν Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης	αὐτὸν	εἶναί φησι υἱόν. Κῦρος δὲ
[13, 78]	κατεῖπον, ἀλλὰ καὶ τὸν Φάλαριν	αὐτὸν	εἰς ἔλεον τῶν βασάνων ἤγαγον,
[13, 27]	καὶ τοῦ Μάγνου ἐπιραπίσαι βουληθέντος	αὐτὸν	εἰς τιμὴν τοῦ Μυρτίλου, φθάσας
[13, 85]	θάλατταν ἐκολύβα. Δελφὶς δὲ πρὸς	αὐτὸν	ἐκ τοῦ πελάγους ἀπήντα καὶ
[13, 64]	Αρτέμιδος ἱερὸν συγκατέφυγεν καὶ ἀποκτεινάντων	αὐτὸν	ἐκείνων ἡ Εἰρήνη ἐχομένη τῶν
[13, 52]	Θεόφιλος Φιλαύλῳ· τοῦ μή ποτ'	αὐτὸν	ἐμπεσεῖν εἰς Λαίδα φερόμενον ἢ
[13, 59]	δὲ ἑλομένη τὸν Ερωτα ἀνέθηκεν	αὐτὸν	ἐν Θεσπιαῖς. Αὐτῆς δὲ τῆς
[13, 56]	αὐτᾡ χρόνους γενόμενος καὶ ἑωρακὼς	αὐτόν,	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους
[13, 14]	διαιρῶν φησι δίδυμα {γὰρ} τόξα	αὐτὸν	ἐντείνεσθαι χαρίτων, τὸ μὲν ἐπ'
[13, 78]	ἐν β' περὶ Τελετῶν, ἑκὼν	αὐτὸν	ἐπέδωκεν {ὁ Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς
[13, 81]	ἐόντος καὶ προξένου Αθηναίων ἐστιῶντος	αὐτόν,	ἐπεὶ παρὰ τὸ πῦρ ἑστεὼς
[13, 80]	Ως δ' Αλέξανδρος παρὰ Κρατερῷ	αὐτὸν	ἐπῄνεσεν γενομένου πότου, ὁ Χάρων
[13, 91]	Μυρτίλου ἑξῆς καταλέξαντος καὶ πάντων	αὐτὸν	ἐπὶ τῇ μνήμῃ θαυμασάντων ὁ
[13, 20]	τὴν πλουσίαν, ζημιῶσαι τοὺς ἐφόρους	αὐτον,	ἐπιλέγοντας ὅτι βασιλίσκους ἀντὶ βασιλέων
[13, 94]	νομίζω δ' οὐκ ἂν ῥᾳδίως	αὐτὸν	ἑτέραν ταύτῆς συκοφαντωδεστέραν ἐξευρεῖν. Οὗτος
[13, 14]	πρὸς τὸν οὐρανὸν πάλιν, δεῦρ'	αὐτὸν	ἐφυγάδευσαν ὡς ἡμᾶς κάτω, τὰς
[13, 13]	δὲ τοὺς γραφεῖς ἔχοντα πτέρυγας	αὐτὸν	ζωγραφεῖν. ~(Θεόφραστος δ' ἐν τῷ
[13, 67]	ὄν, τίνα χρή προσδοκίαν λαβεῖν	αὐτόν;	Θεόπομπος δ' ἐν τῇ πρὸς
[13, 62]	εὐναίαν ἔτι, τόν τ' αὐλοτρύπην	αὐτόν	Καὶ Λυσίας δ' ἐν τῷ
[13, 54]	παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν	αὐτὸν	καὶ ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην,
[13, 53]	παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν	αὐτὸν	καὶ ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην,
[13, 25]	ἱστορεῖ ἐν τρίτῳ Κολοφωνιακῶν φάσκων	αὐτὸν	καὶ πανδήμου Αφροδίτης ἱερὸν πρῶτον
[13, 48]	τοιαῦτα συυταξαμένων φιλοσόφων. Ἀνέγραψε δ'	αὐτὸν	Καλλίμαχος ἐν τῷ τρίτῳ πίνακι
[13, 83]	ἐπὶ τῆς ἀσπίδος καὶ θαυμαστῶς	αὐτὸν	κινδυνεύειν, ἀνακεῖσθαί τε τὴν ἀσπίδα
[13, 5]	δὲ ὅτε εἷλεν, ἧκε πρὸς	αὐτὸν	Κοθήλας ὁ τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς
[13, 90]	ἐν τοῖς Αρκαδικοῖς διαθεῖναί φησι	αὐτὸν	Κύψελον, πόλιν κτίσαντα ἐν τῷ
[13, 44]	πότον ταῦτ' ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ,	αὐτὸν	μὲν ἀξιοῦντα μὴ τετευχέναι τούτου
[13, 84]	ἀφεῖναι τὸν ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ	αὐτὸν	μισθόν. ~Καὶ ἄλογα δὲ ζῷα
[13, 45]	Μοίριχος τὴν Θεσπικήν· κἄπειτεν αἰτήσασαν	αὐτον	μνᾶν μίαν ὁ Μοίριχος Μέγ'
[13, 74]	δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ τὸν	αὐτὸν	οὖν ποιητήν. Οστις δ' Ερωτα
[13, 68]	τῶν βαρβάρων τινὲς μάγοι ὁρῶντες	αὐτὸν	παγκάκως διακείμενον ἔπεισαν ὡς ἄξουσι
[13, 63]	τινος ἐρασθεὶς μειρακίου καὶ δι'	αὐτὸν	παροινήσας εἰς Νικόδημον ἐξέκοψεν αὐτοῦ
[13, 14]	Ερωτ' ἐμφανῶς θνητὸς θεόν, ἄπιστον	αὐτον	πᾶσι τοῖς ἄμμοις ποιῶν. ~Τούτων
[13, 86]	προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ οὐκ ἔφη	αὐτὸν	πεπρακέναι καὶ τέλος εἰς πυγμὰς
[13, 59]	ἐπὶ κίονος Πεντελικοῦ Κατεσκεύασε δ'	αὐτὸν	Πραξιτέλης. Ὃν καὶ θεασάμενος Κράτης
[13, 30]	χεῖρα προσβάλῃ βορᾷ, διδόναι νόμιζ'	αὐτὸν	σὺ τῆς νυκτὸς λόγον. Τὰ
[13, 80]	ἀναπηδήσας πρὸς τὸν Ζήνωνα ἔπεισεν	αὐτὸν	συγκωμάσαι αὑτῷ πρὸς Αριστοκλέα τὸν
[13, 80]	νηχόμενον ἐν ᾧ καὶ τελευτήσαντα	αὐτὸν	(συνεχῶς γὰρ ἐν τῷ ποταμῷ
[13, 12]	ἐκ τοῦ κατὰ τὰ γυμνάσια	αὐτὸν	συνιδρῦσθαι Ερμῇ και Ηρακλεῖ, τῷ
[13, 72]	Καὶ τὴν Σαπφώ δὲ πρὸς	αὐτὸν	ταῦτά φησιν εἰπεῖν κεῖνον, ὦ
[13, 82]	ὁ Σοφοκλῆς ἀκούσας ἐποίησε εἰς	αὐτὸν	τὸ τοιοῦτον ἐπίγραμμα, χρησάμενος τῷ
[13, 76]	ἐκεῖνό τις φθέγξηται κατὰ τὸν	αὐτὸν	τοῦτον φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν δύνειν,
[13, 50]	πάλιν τὰς Αφύας καλουμένας τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι αἱ
[13, 89]	Ιππίᾳ περικαλλεστάτην οὖσαν τῷ μετ'	αὐτὸν	τυραννεύσαντι. Συνέβη δέ ὥς φησι,
[13, 5]	κύλικι τὸν Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος	αὐτὸν	τῷ ποτηρίῳ. Καὶ μετὰ ταῦτα
[13, 68]	τοῖς ἐξῆς τῷ κυρίῳ καλέσας	αὐτόν	φησιν Ἐκμαθεῖν δέ σου ποθῶ
[13, 80]	Θυσίας Βαγώου τοῦ εὐνούχου οὕτως	αὐτόν	φησιν ἡττᾶσθαι ὡς ἐν ὄψει
[13, 80]	ἦν καὶ εἴχεν εὖ πρὸς	αὐτόν.	Ως δ' Αλέξανδρος παρὰ Κρατερῷ
[13, 43]	ἀπὸ τύχης ἀνεπαύετο. Περιλαμβάνουσα δ'	αὐτόν,	ὡς ἀνώμαλον τὸ νῶτον εἶχε
[13, 68]	Συρίας, οὗπερ καὶ σὲ καὶ	αὑτὸν	ἀνατιθέναι μέλλει. Παρέδωκέν τε αὐτῇ
[13, 86]	παρακαθίσαι οὐκ ἐπέτρεψεν, ἀλλὰ σκληρὸν	αὑτὸν	εἰσῆγεν. Εἶθ' ὕστερον πώλουμένης τῆς
[13, 8]	δέ νῦν ἀληθινὸν εἰς πέλαγος	αὑτὸν	ἐμβαλεῖς γὰρ πραγμάτων, οὐ Λιβυκὸν
[13, 84]	Σάμῳ Παρίου ἀγάλματός ἐρασθεὶς κατέκλεισεν	αὑτὸν	ἐν τῷ ναῷ, ὡς πλησιάσαι
[13, 8]	ὕστερον λαβὼν εἰς προὖπτον εἰδως	αὑτὸν	ἐνέβαλεν κακόν. Καὶ Αντιφάνης ἐν
[13, 84]	τ' εἰς τὸν νεὼν κατέκλεισεν	αὑτόν.	Κτησικλέους δ' ἐστὶν ἔργον τὸ
[13, 35]	αὐτὴν δοῦναι ἑνὶ τῶν περὶ	αὑτὸν	οἰκείων. Καὶ μετ' οὐ πολὺν
[13, 22]	μέγα. Διόπερ καὶ θρηνῶν τις	αὑτὸν	παράγεται ὑπὸ Τιμοκλέους ἐν Νεαίρᾳ·
[13, 31]	τὴν ἐρωμὲνην περιβόητος γέγονεν, ἐγχειρίσας	αὑτόν	τε καὶ τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ
[13, 84]	ἐπεθύμησεν κόρης ἄνθρωπος ἐγκατέκλεισέ θ'	αὑτὸν	τῷ νεῷ. Φιλήμων τοῦ αὐτοῦ
[13, 86]	πριαμένου καὶ διοκνοῦντος εἰσαγαγεῖν πρὸς	αὐτὀν	διὰ τὸ τὴν αὐτὴν οἰκεῖν
[13, 68]	ἀπειρηκέναι τὸν Αρπαλον μὴ στεφανοῦν	ἑαυτόν,	εἰ μή τις στεφανώσειε καὶ
[13, 42]	βασιλέως Μανίαν Δημητρίου ἀνταξιῶσαι δωρεὰν	καὐτόν	τινα. Δόντος δ' ἐπιστρέψασα μετὰ
[13, 18]	Ηδονῆς. Οὐκ ἀκαίρως δ' ὡς	ἐμαυτὸν	πείθω, μεμνήσομαι τῆς λέξεως· χαίρω
[13, 48]	κονιάματι, Καὶ γὰρ σύ, φησί,	σαυτὸν	ἐδωκας οὗ ψῆφοι εἰσίν. Διαπηδῶντος
[13, 21]	ἀλλὰ μετὰ ἑταιρῶν, μαστροπευούσας περὶ	σαυτὸν	οὐκ ὀλίγας ἔχων καὶ περιφέρων
[13, 73]	ὕπο. Οταν δὲ συμμιχθῆτον ἐς	ταὐτὸν	δύο, φύουσιν ἡμῖν πάντα καὶ
[13, 71]	Ορφεύς, παντοίους δ' ἐξανέπεισε θεούς	Κωκυτόν	τ' ἀθέμιστον ἐπ' ὀφρύσι μηνίσαντα
[13, 23]	οἱ κωμικοί· ὀρθὰ προσθεῖσαι τοιαῦτα	τοὔκλυτον	τῆς κοιλίας ὡσπερεὶ κοντοῖσι τούτοις
[13, 93]	ἤλπισεν ἂν> Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν	τοιοῦτον	γεγενῆσθαι τοὺς τρόπους ὁποῖίον φησι
[13, 13]	ἀλλ' ὅμως ἔχει γέ τι	τοιοῦτον,	ἐγγύς τ' εἰμὶ τοὐνόματος. Εὔβουλος
[13, 86]	διατηροῦσιν ἐν τοῖς πότοις τὸ	τοιοῦτον	εἶθ' ὅταν παρεισδυῇ τὸ οἰνάριον,
[13, 82]	ἀκούσας ἐποίησε εἰς αὐτὸν τὸ	τοιοῦτον	ἐπίγραμμα, χρησάμενος τῷ περὶ τοῦ
[13, 56]	Σωκράτει τῷ σοφῷ συγγενομένης καίπερ	τηλικοῦτον	ἀξίωμα συνέσεως καὶ πολιτικῆς δυνάμεως
[13, 12]	ταῦτα μετιοῦσιν συναύξεται. Αθηναῖοι δὲ	τοσοῦτον	ἀπέσχον τοῦ συνουσίας τινὸς διαλαβεῖν
[13, 55]	οἰκέτου, ὅτι Σὺ μὲν αὐτῇ	τοσοῦτον	ἀργύριον δίδως, ἣ δὲ προῖκα
[13, 47]	ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός γε, ἔφη, ὡς	τοσούτον	ἐτῶν. Νεανίσκων δέ τινων παρὰ
[13, 45]	ἕως ἂν οὐ βινητιάσω, καὶ	τοσοῦτον	λήψομαι. Νικὼ τὴν Αἶγα, Πύθωνός
[13, 46]	Αἱ γὰρ καλαὶ ἡμῶν Αθῆναι	τοσοῦτον	πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν, περὶ ὧν
[13, 12]	ἀναθέντες τῷ Ερωτι τὴν διὰ	τοῦτον	ἀγομένην ἕορτην Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι'
[13, 94]	τοιαῦτα λέγοντος καὶ ἅμα οἰόμενος	τοῦτον	{Αἰσχίνην} Σωκράτους γεγονότα μαθητὴν καὶ
[13, 36]	παρόντων μνηστήρων· ᾦ δὲ δοίη,	τοῦτον	εῖναι νυμφίον. Η δὲ παῖς
[13, 83]	ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι	τοῦτον	εἰς Δελφοὺς παραγενομένῳ τῷ Πυθοδώρου
[13, 18]	πιττοκοπούμενόν τιν' ἢ ξυρούμενον ὁρᾷς,	τοῦτον	ἔχει τι θάτερον· ἢ γὰρ
[13, 35]	ἐστι ζηλωτὸς, καὶ τὸν μῦθον	τοῦτον	ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς ἱεροῖς καὶ
[13, 85]	πτώτῳ Ερωτικῶν. Τὸν δὲ παῖδα	τοῦτον	Θεόφραστος ἐν τῷ Ερωτικῷ Αμφίλοχον
[13, 8]	οὐ γαμεῖς, ἂν νοῦν ἔχῃς,	τοῦτον	καταλείπων τὸν βίον. Γεγάμηκα γὰρ
[13, 72]	οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν	τοῦτον	πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ ὢν οὕτως
[13, 95]	φορὰς οὐ κατατίθησιν, ἀλλὰ περὶ	τοῦτον	τὸν κάπηλον ὡς περὶ στήλην
[13, 75]	μετρίως ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε καὶ	τοῦτον	τὸν τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· ἃ
[13, 76]	τις φθέγξηται κατὰ τὸν αὐτὸν	τοῦτον	φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν δύνειν, νῦν
[13, 37]	κατὰ τὴν Αλεξάνδρειαν μονοχίτωνας καὶ	ῥυτὸν	ἐχούσας ἐν ταῖς χερσίν. Αἱ
[13, 71]	εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ καὶ	Βοιωτὸν	ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ησίοδον πάσης ἤρανον
[13, 43]	δ' αὐτόν, ὡς ἀνώμαλον τὸ	νῶτον	εἶχε παντελῶς, Τάλαν, τάλαν ἄνερ,
[13, 90]	κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι καὶ νικῆσαι	πρῶτον	αὐτοῦ τὴν γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται
[13, 10]	Δοῦρις δ' ὁ Σάμιος καὶ	πρῶτον	γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο γυναικῶν
[13, 52]	(οὐδ᾽ οἶδεν οὐδεὶς ὅτε τὸ	πρῶτον	ἐγένετο. Οὐχὶ Λαὶς μὲν τελευτῶσ'
[13, 33]	νικήσας. Πίνδαρός τε τὸ μὲν	πρῶτον	ἔγραψεν εἰς αὐτὸν ἐγκώμιον, οὗ
[13, 89]	τὸν πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα ἱδρύσασθαι	πρῶτον,	ἐφ' οὗ ἐπιγέγραπται Ποικιλομήχαν' Ερως,
[13, 31]	ἑορτὴν συντελοῦσι Μάγνητες. Ιστοροῦσι δὲ	πρῶτον	Ιάσοντα τὸν Αἴσονος συναγαγόντα τοὺς
[13, 25]	αὐτὸν καὶ πανδήμου Αφροδίτης ἱερὸν	πρῶτον	ἱδρύσασθαι ἀφ' ὧν ἠργυρίσαντο αἱ
[13, 75]	ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα καὶ ἐκδοῦναι	πρῶτον	μέλος ἀκόλαστον, ὄντα καὶ περὶ
[13, 20]	γεννᾶν προαιρεῖται. Εὐριπίδης τε ἔφη·	Πρῶτον	μὲν εἶδος ἄξιον τυραννίδος Καὶ
[13, 54]	δ' εἶδος μεταβήσομαι λόγων. Καὶ	πρῶτον	μὲν μνησθήσομαι τοῦ φιλαληθεστάτου Επικούρου·
[13, 53]	δ' εἶδος μεταβήσομαι λόγων. Καὶ	πρῶτον	μὲν μνησθήσομαι τοῦ φιλαληθεστάτου Επικούρου·
[13, 14]	ζῆν μόνους, οὓς> δεῖ γε	πρῶτον	μὲν στρατευτικωτάτους εἶναι πονεῖν τε
[13, 25]	σὲ γὰρ λέγουσιν τοῦτ' ἰδεῖν	πρῶτον,	μόνον δημοτικόν, ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα
[13, 67]	ἐνταῦθα οὗ ἂν φανῇ τὸ	πρῶτον	ὁ τῆς Αθηνᾶς ἀφορώμενος νεώς
[13, 67]	μεγέθει. Τοῦτο δὲ τὸ μὲν	πρῶτον,	ὅπερ εἰκός, ἢ Μιλτιάδου φήσειεν
[13, 8]	γυναῖκα δεύτερος ἔγημε τὸν γὰρ	πρῶτον	οὐκ ἐρῶ κακῶς. Ὃ μὲν
[13, 18]	διατηροῦσιν οὐ σφόδρα ἀρχαῖον τὸν	πρῶτον	περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην. Διὸ
[13, 12]	οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν	πρῶτον	τὰς περὶ τὸν θεὸν τοῦτου
[13, 57]	ἡμᾶς παρ' ἡμῶν ἀντιπέμψαι θηρίον	τρυγέραυον·	οὐ γὰρ γίγνεται τοῦτ' αὐτόθι.
[13, 47]	λόγον, Πρὸς δὲ ἀδολέσχην τινὰ	διηγούμευον	ὅτι παραγέγονεν ἀφ' Ελλησπόντου Πῶς
[13, 45]	φησὶ, προσενέγκῃς τρία κόμισαι. Τὸ	κωλῦον	γάρ ἐστι τοῦτο με. Ἣ
[13, 78]	αὗται αἱ φιλίαι) τὸ παράπαν	ἐκώλυον	τοὺς παιδικοὺς ἔρωτας, πανταχόθεν αὐτοὺς
[13, 21]	ἁμάρτοι δέ τίς σε καὶ	πορνογράφον	καλῶν, ὡς Αριστείδην καὶ Παυσίαν
[13, 61]	ἔφη Ὥσπερ αἱ γλαῦκες ἐπὶ	τάφον	κάθηται. ~Αλλὰ μὴν καὶ Ισοκράτης
[13, 55]	άνοσίας Αφροδίτης. Δείκνυσθαι δ' αὐτῆς	τάφον	παρὰ τῷ Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα
[13, 67]	οὐδεὶς τῶν ἐπιστατῶν κεκόσμηκε τὸν	τάφον,	Πυθιονίκης δὲ τῆς ἑταίρας φανήσεται
[13, 43]	Θάσια τέτταρα, μύρον, στεφάνους, τραγήματ'	ἔριφον,	ταινίας, ὄψον, μάγειρον, τὰ μετὰ
[13, 37]	Κῦρος δὲ ὁ ἐπὶ τὸν	ἀδελφὸν	ἐπιστρατεύσας οὐχὶ ἑταίραν οὖσαν τὴν
[13, 76]	φθέγξηται κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον	φιλόσοφον	Ἡνίκ' ἐχρῆν δύνειν, νῦν ἄρχεται
[13, 78]	Αθηναίῳ γενόμενα ὃς μεικάριον ὢν>	εὔμορφον,	Επιμενίδου καθαίροντος τὴν Αττικὴν ἀνθρωπείῳ
[13, 56]	ἐξ Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε	Νικόμαχον	καὶ συνῆν ταύτῃ μέχρι θανάτου,
[13, 47]	μόνον, Παιδίον, ἐφη, ὤσπερ πρὸς	Ἱππόμαχον	τὸν παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς οἶει
[13, 88]	αὐτῶν εἰς ἀπείροντα στράτον ἀνθέων	ἄλογχον	ἐστράτευσαν, ἡδοναῖς θηρώμενου τὰ λειμώνων
[13, 90]	καλόν, εἰ δὲ μὴ, κίνδυνον	ἔχον	ἐπ' ἀκολασίαν. ~Τοσαῦτα τοῦ Μυρτίλου
[13, 71]	ἡδὺν ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς	ἦχον	καὶ μαλακοῦ πνεῦμ' ἀπὸ πενταμέτρου.
[13, 50]	λεπταὶ οὖσαι τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους	εἶχον.	Αντιφάνης δὲ ἐν τῷ περὶ
[13, 65]	δὲ ἀδελφιδοῦς. Τὴν δὲ Νέαιραν	εἶχον	ἡμέραν παρ' ἡμέραν διαιτητῶν γενομένων
[13, 88]	Κόμαισιν Ωρῶν ὄμματ' εὐανθῆ ῥόδα	εἶχον,	τιθήνημ' ἔαρος ἐκπρεπέστατον. Καὶ ἐν
[13, 86]	διαζώστραις γυμναὶ ὠχροῦντο, οὐκ ἔτι	κατεῖχον	αὑτοὺς οἱ ἄνδρες, ἀλλὰ ἐκ
[13, 26]	Φαρνάβαζον θᾶττον ἄν. ἐπεὶ δὲ	δολιχὸν	τοῖς ἔτεσιν ἤδη τρέχει τὰς
[13, 34]	καὶ θεοί, ὃν ἡ Λακεδαίμων	μοιχὀν	ἐπιθυμεῖ λαβεῖν; ὁ> ὑπὸ τῆς
[13, 53]	καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς ἡδονῆς	τοῖχον	ὑποσκάπτοντες, ὥς που ό Ἐρατοσθένης
[13, 54]	καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς ἡδονῆς	τοῖχον	ὑποσκάπτοντες, ὥς που ό Ἐρατοσθένης
[13, 83]	περὶ συληθέντων ἐκ Δελφῶν Χρημάτων	Ασώπιχόν	φησι τὸν Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ
[13, 71]	λείπουσ' ἐν τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις	Βάκχον	καὶ τὸν Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς
[13, 71]	φαινόμενον, δεινὸν δ' ἦλθον ὑφ'	ἡνιόχον.	Οἵη μὲν Σάμιον μανίη κατέδησε
[13, 85]	τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῷ Ερωτικῷ	Αμφίλοχον	καλεῖσθαί φησι καὶ τὸ γένος
[13, 72]	ἐν Σαπφοῖ δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς	Αρχίλοχον	καὶ Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ
[13, 71]	ἀπομασσόμενον. Οἵῳ δ' ἐχλίηνεν ὃν	ἔξοχον	ἔχρη Απόλλων ἀνθρώπων εἶναι Σωκράτη
[13, 93]	δὲ εἰπεῖν κατὰ τὸν Σολέα	Κλέαρχον	οὐ καρτερικὸν βίον ἀσκεῖτε, κυνικὸν
[13, 83]	τὸν Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ	Ονόμαρχον	καὶ ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ
[13, 54]	τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ τῶν πρὸς	Ερμαρχον	Ἐπιστολῶν. ~Αρίστιππος δὲ κατ' ἔτος
[13, 53]	τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ τῶν πρὸς	Ερμαρχον	Ἐπιστολῶν. ~Τοσαῦτ' εἰπὼν μετά τινος
[13, 41]	εἰσ' ἐπηνορθωμένοι. Τὸ μὲν οὗν	ὑπάρχον	εὐθέως ἐκ παιδἰου αὐτῇ Μέλιττ'
[13, 95]	οὕτως. Εγὼ δὲ κατὰ τὸν	Αρίσταρχον	τὸν τραγικὸν ποιητήν Τάδ' οὐχ
[13, 24]	ἔγωγε τῆς ταλαιπώρου στένω, Κυδίαν	ναύαρχον	ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ καὶ Ξέναρχος
[13, 12]	μετιοῦσιν συναύξεται. Αθηναῖοι δὲ τοσοῦτον	ἀπέσχον	τοῦ συνουσίας τινὸς διαλαβεῖν προεστάναι
[13, 12]	ὃν θέον καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας	ἔτυχον,	καὶ οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν
[13, 23]	οἱ παρόντες τὸ στόμ' ὡς	κομψὸν	φορεῖ. Ἂν δὲ μὴ χαίρῃ
[13, 30]	γὰρ ὦν νέος ἀλλότριον εἰσελθὼν	ὄψον	ἐσθίειν μάθῃ ἀσύμβολόν τε χεῖρα
[13, 43]	μύρον, στεφάνους, τραγήματ' ἔριφον, ταινίας,	ὄψον,	μάγειρον, τὰ μετὰ ταῦτ' αὐλητρίδα.
[13, 43]	Δεξιθέᾳ δειπνοῦσα θῄταίρᾳ ποτε Γνάθαινα,	τοὔψον	ἀποτιθείσης πᾶν σχεδὸν τῆς Δεξιθέας
[13, 43]	ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι καὶ	τοὔψον	ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ'
[13, 85]	δὲ ἐστι καὶ συνετώτατον τὸ	ζῷον	ὁ δελφὶς χάριν τε ἀποδιδόναι
[13, 51]	οὐδ' εἰς ἀκρόπολιν ἄνεισι τὸ	ζῷον	οὐδ' ὅλως Αθηνᾷ θύεται διὰ
[13, 51]	ἐν Ποιμέσιν ὅτι θαλλοφαγεῖ τὸ	ζῷόν	φησιν οὕτως· Ἑωθινὸς γάρ, πρίν
[13, 85]	τῆς εἰκοστῆς ὅσην ἐλέφας τὸ	ζῷον	φιλοστοργίαν ἔσχεν εἰς παιδίον γράφει
[13, 43]	μειρακύλλιον ἀναπαυόμενον μετὰ Γναθαίνης ἀξιοῦν	πρῷον	γενόμενον, ὥστε τὴν πυγὴν ἅπαξ
[13, 24]	πορνείοισιν, ἃς ἔξεσθ' ὁρᾶν εἰληθερούσας,	στέρν'	ἀπημφιεσμένας, γυμνὰς ἐφεξῆς τ' ἐπὶ
[13, 55]	Οὐ γάρ» ἔφη. Τί δὲ	ναῦν	ἐν ᾗ πολλοὶ πεπλεύκασιν; οὐδὲ
[13, 74]	γυναικῶν ὴπερόπευμα, αὐλῶν ἀντίπαλον, φιλοβάρβιτον,	ἡδὺν,	ἄλυπον. Οὒ ποτέ σου φιλότης
[13, 74]	γυναικείον μελέων πλέξαντα πότ' ῴδας	ἡδὺν	Ανακρείοντα Τέως εἰς Ελλάδ' ἀνῆγεν,
[13, 71]	ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος δὲ τὸν	ἡδὺν	ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς ἦχον
[13, 16]	προσφέρεται τὸ κρέας οὐδὲ τὸν	ἰχθὺν	οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν καὶ
[13, 87]	ἐγύμνου καλλίχειρας ὠλένας, ἄλλης προσαμπέχουσα	θῆλυν	αὐχένα δὲ ῥαγέντων χλανιδίων ὑπὸ
[13, 51]	Νικόστρατος {καὶ} ἀποθντήσκων κατέλιπεν αὐτῇ	πολὺν	έλλέβορον, ἄλλο δὲ οὐδέν. Καὶ
[13, 67]	τὸ δ' ἐν Βαβυλῶνι μνῆμα	πολὺν	ἤδη χρόνον ἐπιτετελεσμένον. Ἣν γὰρ
[13, 45]	μὲν οὖν· δοκεῖς γάρ μοι	πολύν,	Ιππη, πάνυ χόρτον, φησί, καταβεβρωκέναι.
[13, 71]	Χαρίτων ἤρανος Αντιόπην ἥ τε	πολὺν	μὺστῃσιν Ελευσῖνος παρὰ πέζαν εὐασμὸν
[13, 3]	εἰς γέρας ἐπεὶ οὐδὲ τὸν	πολὺν	οἶνον εἰς τὸ μεθύειν παρεσκευάσατο.
[13, 20]	ἐυκνήμιδας Αχαιοὺς τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ	πολὺν	χρόνον ἄλγεα πάσχειν· αἰνῶς ἀθανάτῃσι
[13, 35]	αὑτὸν οἰκείων. Καὶ μετ' οὐ	πολὺν	χρόνον ὁ Ομάρτης συναγαγὼν τοὺς
[13, 94]	διὰ τὸν βρένθον ὑμῶν τὸν	πολύν,	ὦ φιλόσοφοι· ἄρχεται δ' οὕτως
[13, 43]	Τάλαν, ἔπειτα τὴν πυγήν με	νῦν	αἰτεῖς, ὅτε τἀς ὗς ἐπὶ
[13, 41]	τις εὐλόγως θ' ἅμα τῶν	νῦν	ἀκροατῶν, εἴ τις Αττικὴ γυνὴ
[13, 8]	κύβος. (Α) Πέραινε, σωθείης δέ	νῦν	ἀληθινὸν εἰς πέλαγος αὑτὸν ἐμβαλεῖς
[13, 76]	τοῦτον φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν δύνειν,	νῦν	ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς δὲ καὶ
[13, 6]	αὖ συνόντες οὐχ Υδρᾳ σύνεισι	νῦν	Γραῦς μὲν αὐτή, παραπέφυκε δ'
[13, 18]	ζητεῖν τί ἐστιν ὁ ἱππόπορνος,	νῦν	δ' εὑρηκέναι. Εν Ρόδῳ δὲ
[13, 28]	ὀρχηστρίδας εἶπον ἑταίρας ὡραίας πρότερον,	νῦν	δ' οὐχ ὑμῖν ἀγορεύω ἄρτι
[13, 68]	δοῦλον ἐκτῆσθαι βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν	νῦν	δὲ τὸν χέδροπα μόνον καὶ
[13, 32]	τῇ θεῷ τὸν ἔτι καὶ	νῦν	διαμένοντα καὶ τὰς ἑταίρας ἰδίᾳ
[13, 34]	ἐπιφάνειαν οἴκημά τι λέγεται καὶ	νῦν	ἐγγυτάτω τῆς Κολώνης. Ινα τὸ
[13, 42]	μετὰ μικρὸν λέγει Αγαμέμνονος παῖ,	νῦν	ἐκεῖν' ἔξεστί σοι. Εἶναι δοκῶν
[13, 1]	καταρχὴν ποιησόμεθα εἰ δ' ἄγε	νῦν,	Ερατώ, πάρ θ' ἵστατο καί
[13, 28]	ἑταίρας, ὡς ἡ Σαπφώ· Τὰδε	νῦν	ἑταίραις ταῖς ἐμαῖσι τερπνὰ καλῶς
[13, 31]	πάντας ἔχωσε μὲν {Λυδίας} τὸ	νῦν	ἔτι καλούμενον τῆς Εταίρας μνῆμα,
[13, 22]	συνέλεγεν οὔπω τ' εἶχεν ὅσαπερ	νῦν	ἔχει, πάμπολλ' ἀναλίσκων ἐφ' ἑκάστῳ
[13, 57]	καὶ ἄλλα μαρτύρια ἐνατίθεμαι τὰ	νῦν,	ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω τὸν {περὶ}
[13, 28]	αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ	νῦν	καὶ αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις
[13, 5]	τοῖς γάμοις ὁ μὲν Ατταλος	νῦν	μέντοι γνήσιοι, ἔφη, καὶ οὐ
[13, 90]	Ηροδίκην. Επιτελεῖται δὲ καὶ μέχρι	νῦν	ὁ ἀγὼν οὗτος, καὶ αἱ
[13, 20]	τοὺς καλλίστους βασιλέας, ὡς μέχρι	νῦν	οἱ Αθάνατοι καλούμενοι Αἰθίοπες, ὥς
[13, 67]	τῆς τῶν Ελλήνων ἐλευθερίας οὐδέπω	νῦν	οὔτε ἐκεῖνος οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς
[13, 29]	ἑταίρα τοὔνομα προσηγορεύθη. Καὶ σὺ	νῦν	οὐχ ὡς λέγεις πόρνης, ἑταίρας
[13, 35]	συνδείπνων· Ημεῖς, ὦ θύγατερ Οδάτι,	νῦν	ποιούμεθα τοὺς σοὺς γάμους. Περιβλέψασα
[13, 36]	Μασσιλίᾳ ἀπὸ τῆς ἀνθρώπου μέχρι	νῦν	Πρωτιάδαι καλούμενον· Πρῶτις γὰρ ἐγένετο
[13, 81]	πίνειν φάντος δ' αὐτοῦ Βραδέως	τοίνυν	καὶ ἀπόγερε τὴν κύλικα. Ετι
[13, 45]	λαβοῦσα παρεγένου ξένῳ τινί; Περίμενε	τοίνυν	καὶ σύ, φησίν, ἕως ἂν
[13, 81]	κάρφος. Φάντος δὲ καθορᾶν Ἄπο	τοίνυν	φύσησον αὐτὸ, ἵνα μὴ πλύνοιντο
[13, 3]	εἰκότως ἔρρωντο τῷ γήρᾳ. Εοικεν	οῦν	ὁ Σπαρτιάτης αἰδεῖσθαι γαμετὴν οὖσαν
[13, 81]	στρατηγεῖν δ' οὐκ ἐπιστασθαι. Αρ'	οῦν	οὐ κατ' ὀρθόν μοι πέπτωκεν
[13, 35]	πάθος συμπεσεῖν πρὸς αὐτὴν. Διετέλουν	οὖν	ἀλλήλων ἐπιτυμοῦντες διὰ τὴν κατὰ
[13, 95]	ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. Ο μὲν	οὖν	βίος τοῦ σοφιστοῦ τοιοῦτος» Ο
[13, 62]	γενέσθαι Φιλωνίδου γράφων ὧδε Ἔστιν	οὖν	γυνὴ ἑταίρα Ναὶς ὄνομα, ἧς
[13, 46]	διδάσκοντα, ἐμέ τε ὡσαύτως. Μηθὲν	οὖν	διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις καὶ κακῶς πάσχουσιν
[13, 45]	λέγει· Εἰς τὴν λεκάνην μὲν	οὖν·	δοκεῖς γάρ μοι πολύν, Ιππη,
[13, 78]	τὸ δεινόν. Διὰ τοὺς τοιούτους	οὖν	ἔρωτας οἱ τύραννοι (πολέμιοι γὰρ
[13, 13]	βαρὺς δὲ κομιδῇ. Πῶς ἂν	οὖν	ἔχοι πτερὰ τοιοῦτο πρᾶγμα; Λῆρος,
[13, 85]	βλέποι τὸ παιδίον ἤσχαλλεν. Οτ'	οὖν	ἡ τροφὸς ἐμπλήσειεν αὐτὸ {τοῦ}
[13, 20]	θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν. Εκπέπληκται	οὖν	καὶ αὐτὸς ὁ Πρίαμος ἐπὶ
[13, 35]	ποιούμεθα τοὺς σοὺς γάμους. Περιβλέψασα	οὖν	καὶ θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν
[13, 84]	τοῦ θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε	οὖν	καὶ ὑμεῖς, ὦ φιλόσοφοι, οἱ
[13, 14]	ἄλλο πλὴν τεθνηκέναι. Εγὼ μὲν	οὖν	καὐτὸς κιθαριστρίας ἐρῶν, παιδὸς κόρης,
[13, 95]	τοῦ σοφιστοῦ τοιοῦτος» Ο μὲν	οὖν	Λυσίας, ὦ Κύνουλκε, οὕτως. Εγὼ
[13, 73]	ἔπη συνθείς, ἀνήρ εὐπαίδευτος. ~Υπολαμβάνων	οὖν	μέγαν εἶναι δαίμονα καὶ δυνατώτατον
[13, 29]	ἁπλῆ τις; Β. ἀστεία μὲν	οὖν,	νὴ τὀν Δία. ~Ο δὲ
[13, 54]	φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος	οὖν	ὁ Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν
[13, 53]	φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος	οὖν	ὁ Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν
[13, 10]	καὶ ἀνῄρητο ὑπὸ Αμάσιδος. Ησθεὶς	οὖν	ὁ Καμβύσης τῇ Νειτήτιδι καὶ
[13, 55]	ἐν κλεινοῖς Θετταλικοῖς πεδίοις. Αὐτοσχεδιάζουσιν	οὖν	οἱ λέγοντες αὐτὴν ἐν Κορίνθῳ
[13, 47]	νεανίσκε, τὸ σωμάτιον διάκεισαι. Τί	οὖν	οἶει, εἰ μὴ ἐδευτεροποίτουν; Τῷ
[13, 26]	εἶναι νομίζεται τέρας. Καὶ Λαὶς	οὖν>	ὀρθῶς νομίζοιτ' ἂν τέρας. Αὕτη
[13, 57]	πεῦσιν, Φοῖνιξ ἄττα γεραιέ. Μάθε	οὖν	ὅτι ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν τίγριν
[13, 55]	πεπλεύκασιν; οὐδὲ τοῦτο» ἐφη. Οὕτως	οὖν	οὐδὲ γυναικὶ συνεῖναι ἄτοπόν ἐστιν
[13, 91]	καὶ εἰ ὄντως κατεβρώθησαν ὅστις	{οὖν}	οὐδέ τοτ' οἷδας, καίτοι συνεχῶς
[13, 19]	μαλακωτέραν ἠμφιεσμένους ἐσθῆτα. Οὐ δεῖ	οὖν	οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον ἐπτοῆσθαι
[13, 74]	πᾶσίν ἐστιν διὰ στόματος. Λέγει	οὖν	περὶ αὐτοῦ καὶ ὁ κράτιστος
[13, 74]	ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ τὸν αὐτὸν	οὖν	ποιητήν. Οστις δ' Ερωτα μὴ
[13, 92]	ἔργοις ὄντας ἀνοήτους ὁρῶ. Εἰκότως	οὖν	πολλαὶ τῶν πόλεων καὶ μάλιστα
[13, 46]	τοῖς Απομνημονεύμασιν ἱστορεῖ. Εν ἀγῶνι	οὖν	ποτε αὐτὸν ἀσχημονήσαντα σφόδρα ἀρθῆναι
[13, 66]	ἔχων ἐρωμένην τὴν Σαμίαν. Λόγους	οὖν	προσενέγκαντος τοῦ νεανίσκου πρὸς αὐτὴν
[13, 87]	τῆς Δαρείου ἐγκρατὴς γενέσθαι. Καταριθμησάμενος	οὖν	τὰ αἰχμάλωτα γράφει καὶ ταῦτα
[13, 61]	ἠράσθη Θεωρίδος τῆς ἑταίρας. Ικετεύων	οὖν	τὴν Αφροδίτην φησίν· Κλῦθί μευ
[13, 82]	τοῦ Σοφοκλέους χλανίδα περιεβάλοντο. Μετ'	οὖν	τὴν ὁμιλίαν ὁ παῖς ἁρπάσας
[13, 35]	μέλλοι διδόναι τὴν θυγατέρα. Ακμαζούσης	οὖν	τῆς μέθης εἰσκαλέσας τὴν Οδάτιν
[13, 2]	πλῆθος τὸν πατέρα. Εκ τούτων	οὖν	τις ὁρμώμενος μέμψαιτ' ἂν τοὺς
[13, 1]	ἐν τοῖς περὶ Κωμῳδιας. Ημεις	οὖν	τὸν περὶ ἐρωτικῶν λόγον ἐνταῦθα
[13, 46]	ἐλθεῖν πρὸς τὴν Γνάθαιναν. Κελεύοντος	οὖν	τοῦ Διφίλου ὑπονίψαι τοὺς πόδας
[13, 35]	Ζαριάδρης δὲ ἦν καλός. Πέμποντος	οὖν	τοῦ Ζαριάδρου πρὸς τὸν Ομάστην
[13, 48]	ἐμισθώσαντο, στρατιώτης καὶ μαστιγίας· ἀναγωγότέρον	οὖν	τοῦ στρατιώτου λάκκον αὐτὴν εἰπόντος
[13, 33]	αὐτῇ καὶ τὰς ἑταίρας. ~Υπάρχοντος	οὖν	τοῦ τοιούτου νομίμου περὶ τὴν
[13, 45]	συμπίνειν αἰεὶ αὐτῷ. Λέγει δ'	οὖν	ὑστεροῦσα παρὰ πολύ. Πτολεμαῖε, διψῶ,
[13, 47]	ὅτι παραγέγονεν ἀφ' Ελλησπόντου Πῶς	οὖν,	φησίν, εἰς τὴν πρώτην πόλιν
[13, 55]	κοινῇ συνοικεῖς πόρνῃ. Ἢ κύνιζε	οὖν,	ὡς έγώ, ἢ πέπαυσο» καὶ
[13, 26]	πᾶσιν ἐκ τριῶν λαικαστριῶν. ~Τῶν	οὗν	μεγαλομίσθων ἑταιρῶν ἀποτρέπω σε, γραμματικώτατε,
[13, 41]	ἅπαντές εἰσ' ἐπηνορθωμένοι. Τὸ μὲν	οὗν	ὑπάρχον εὐθέως ἐκ παιδἰου αὐτῇ
[13, 20]	δίδοται, τῷ δὲ δευτέρῳ τὸν	βοῦν	ἄγειν, ὁ δὲ τρίτος τὰς
[13, 34]	ἑταίρας Κοττίνας, ἥν φησι καὶ	βοῦν	ἀναθεῖναι χαλκῆν, γράφων οὕτως. Καὶ
[13, 29]	ἐληλυθώς· ἆρ' ὡς ἀληθῶς ἐστι	γοῦν	ἁπλῆ τις; Β. ἀστεία μὲν
[13, 46]	εὐανδροῦσα πόλις οὐκ ἔσχεν. Αναγέγραφε	γοῦν	Αριστοφάνης μὲν ὁ Βυζάντιος ἑκατὸν
[13, 3]	ὑπὸ τῶν παλλακίδων θρησκεύεσθαι προσκυνοῦσι	γοῦν	αὐτην. Καὶ ὁ Πρίαμος δὲ
[13, 5]	κατὰ πόλεμον ἐγάμει. Εν ἔτεσι	γοῦν	εἴκοσι καὶ δυσὶν οἷς ἐβασίλευεν,
[13, 92]	Υπομνήμασιν, ἀλλὰ καὶ Αθηναῖοι. Αλεξις	γοῦν	ἐν Ιππῳ φησίν Τοῦτ' ἔστιν
[13, 5]	καὶ Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος	γοῦν	ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν φησι οὕτως
[13, 85]	χάριν τε ἀποδιδόναι ἐπιστάμενον. Φύλαρχος	γοῦν	ἐν τῇ δωδεκάτῃ Κοίρανος, φησίν,
[13, 4]	ἑξῆς καὶ Αριάδνην ἥρπασεν. Ιστρος	γοῦν	ἐν τῇ τεσσαρεκαιδεκάτῃ τῶν Αττικῶν
[13, 77]	τὰ παιδικὰ δαιμονίως ἐπτόηνται. Εχεμένης	γοῦν	ἐν τοῖς Κρητικοῖς οὺ τὸν
[13, 80]	καὶ Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς. Δικαίαρχος	γοῦν	ἐν τῷ περὶ τῆς ἐν
[13, 63]	ἐξ ἑταίρας ἔχει λόγος. Αὐτὸς	γοῦν	ἐν τῷ περὶ Χρυσίου λόγῳ
[13, 20]	καίτοι ἐν δεινοῖς ὑπάρχων. Θαυμάζει	γοῦν	ἐπὶ κάλλει τὸν Αγαμέμνονα τοιαῦτα
[13, 28]	τοῦτο δ' ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι	γοῦν	καὶ αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι
[13, 63]	γυνὴ μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν. Αναλαβεῖν	γοῦν	καὶ εἰς τὴν οἰκίαν λέγεταί
[13, 80]	ἐγκρατὴς καὶ πρὸς πρεπωδέστατον. Αἰχμαλώτους	γοῦν	λαβὼν τὰς Δαρείου θυγατέρας καὶ
[13, 81]	Σοφοκλῆς, ὡς Εὐριπίδης φιλογύνης. Ιων	γοῦν	ὁ ποιητὴς ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις
[13, 3]	ἡ Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει	γοῦν	ὁ Πρίαμος ἐννεακαίδεκα μέν μοι
[13, 3]	παλλακίδα, πᾶσι δοὺς γυναῖκας. Κοιμῶνται	γοῦν	παρ' αὐτῷ καὶ οἱ γέροντες
[13, 46]	πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἦσαν. Κατηγοροῦντος	γοῦν	ποτε Στίλπωνος Γλυκέρας παρὰ πότον
[13, 34]	Λακαίνας καὶ τὰς Αττικάς. Μεδοντίδος	γοῦν	τῆς Αβυδηνῆς ἐξ ἀκοῆς ἐρασθεὶς
[13, 63]	ἀφροδίσια, ὥς φησιν Ιδομενεύς. Αριστάρχου	γοῦν	τινος ἐρασθεὶς μειρακίου καὶ δι'
[13, 87]	εὐφραντικὀν ὡς γυναικὸς κάλλος. Ο	γοῦν	τοῦ τραγικοῦ Χαιρήμονος Οἰνεὺς περὶ
[13, 78]	ἀπενέγκασθαι παρά τοῖς παιδικοῖς. Εργῳ	γοῦν	τοῦτο ἔδειξεν ὁ συνταχθεὶς Θήβησιν
[13, 16]	κρεῶν οὐδὲ τῶν ἰχθύων· ἀπογενομένων	γοῦν	τούτων οὐδεὶς ἡδέως ἔτι προσφέρεται
[13, 77]	σπουδασθῆναι τὸδε τὸ ἔθος. Κρῆτες	γοῦν,	ὡς ἔφην, καὶ οἱ ἐν
[13, 43]	τι μειρακύλλιον ἀναπαυόμενον μετὰ Γναθαίνης	ἀξιοῦν	πρῷον γενόμενον, ὥστε τὴν πυγὴν
[13, 86]	παραπλήσια πάνυ πολλὰ τῶν φορτικῶν	ἐποίουν.	Τῶν φιλοσόφων δέ τις συμπίνων
[13, 78]	Παιδικῶν γὰρ παρόντων ἐραστὴς πᾶν	ὁτιοῦν	ἕλοιτ' ἂν παθεῖν ἢ δειλοὐ
[13, 7]	εὐδαίμονες, ὧν ταῖς γυναιξὶν οὐδ'	ὁτιοῦν	φωνῆς ἔνι Φιλέταιρος Κορινθιαστῇ· ὡς
[13, 34]	τὸ τῆς Χαλκιοίκου βοίδιόν τι	χαλκοῦν	καὶ τὸ προειρημένον εἰκόνιον. Αλκιβιάδης
[13, 8]	τί χρὴ γυναῖκας ἐξειπεῖν κακόν	ἀρκοῦν	ἂν εἴη, κἂν γυναῖκ' εἴπἴς
[13, 85]	συνετρέφετο θήλεια ἐλέφας, ἥν Νίκαιαν	ἐκάλουν	ᾧ τελευτῶσα ἡ τοῦ τρέφοντος
[13, 86]	θεώμενοι καὶ μακάριον τὸν βασιλέα	άπεκάλουν,	ὅτι ἔξεστι αὐτῷ τούτων ἀπολαύειν.
[13, 35]	κἀκείνῳ πάθος συμπεσεῖν πρὸς αὐτὴν.	Διετέλουν	οὖν ἀλλήλων ἐπιτυμοῦντες διὰ τὴν
[13, 35]	γενόμενος ἐν ᾗ τοὺς γάμους	συνετέλουν	καὶ καταλιπὼν ἔν τινι τόπῳ
[13, 44]	νύκτ' ἀποδώσεις τῳ θυγατρίῳ μου	διπλοῦν.	Εν ταῖς Αθήναις χαλκοτύπος σφόδρ'
[13, 64]	οὐδὲν τῶν προγεγενημένων φιλανθρώπων ἐπὶ	νοῦν	βαλομένη. Τὴν δὲ Δανάην φασίν,
[13, 14]	Τίς φησὶ τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ	νοῦν	ἔχειν; ἦ πού τίς ἐστι
[13, 8]	ἢ Αὐλητρίδι οὐ γαμεῖς, ἂν	νοῦν	ἔχῃς, τοῦτον καταλείπων τὸν βίον.
[13, 14]	κιθαριστρίας ἐρῶν, παιδὸς κόρης, οὐ	νοῦν	ἔχω πρὸς τῶν θεῶν; κάλλει
[13, 73]	τὴν χρυσῆν, τὰ Εὐριπίδου ἐπὶ	νοῦν	λαμβάνων λέγω Τὴν Αφροδίτην οὐχ
[13, 50]	προσαγορευομένην· Ἀπειρῆσθαι τε πᾶσι μὴ	στεφανοῦν	Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ καὶ Γλυκέραν
[13, 68]	φάσκων ἀπειρηκέναι τὸν Αρπαλον μὴ	στεφανοῦν	ἑαυτόν, εἰ μή τις στεφανώσειε
[13, 20]	τῶν Σπαρτιατῶν τὸ ἔθος τὸ	γυμνοῦν	τὰς παρθένους τοῖς ξένοις. Εν
[13, 46]	Καὶ ἄλλαι δὲ ἑταῖραι μέγα	ἐφρόνουν	ἐφ' αὑταῖς, παιδείας ἀντεχόμεναι καὶ
[13, 68]	ἔφασκον δοῦλον ἐκτῆσθαι βίον, ἰκανὸν	ἐδείπνουν	νῦν δὲ τὸν χέδροπα μόνον
[13, 43]	Γνάθαινα, τοῦτ' ἐγώ, τῇ μητρὶ	συνεδείπνουν	ἄν, οὐχὶ σοί, γύναι. Επεὶ
[13, 29]	τ' ἀφεῖλε πᾶν αὐτοῦ τὸ	λυποῦν	κἀπέδειξεν ἵλεων. Εὔβουλος δ' ἐν
[13, 63]	νέους καὶ περὶ γυναῖκας πολυτελής.	Τοιγαροῦν	καὶ ὁ γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ
[13, 83]	δὲ αὐλητρίδι Βρομιάδι Φάυλλος παρχήσιον	ἀργυροῦν	Φωκαέων καὶ στέφανον χρυσοῦν κιττοῦ
[13, 83]	καλῷ Ονόμαρχος ἔδωκεν, φησί, στέφανον	{χρυσοῦν}	δάφνης, Εφεσίων ἀνάθημα. Οὗτος ὁ
[13, 83]	παρχήσιον ἀργυροῦν Φωκαέων καὶ στέφανον	χρυσοῦν	κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη δέ, φησί,
[13, 29]	ἐπιτρόπου καὶ συγγενῶν, ἦθός τι	χρυσοῦν	πρὸς ἀρετὴν κεκτημένης ὄντως ἑταίρας.
[13, 83]	τῇ Θεσσαλίδι ὀρχηστρίδι δάφνης στέφανον	χρυσοῦν	Φιλόμηλος ἔδωκε, Λαμψακηνῶν ἀνάθημα. Αὕτη
[13, 47]	Τί οὖν οἶει, εἰ μὴ	ἐδευτεροποίτουν;	Τῷ λιμῷ ἄν, ἔφη, ἀπέθανες.
[13, 71]	δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον τὸν αἰεὶ	βαρύν	ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρὸν μισήσας οἷ'
[13, 34]	ἔστερξε καὶ πλεύσας εἰς Ελλήσποντον	σύν	Αξιόχῳ, ὃς ἦν αὐτοῦ τῆς
[13, 3]	δὲ περιπαθὴς γενομένη τὴν Κασσάνδραν	σὺν	αὐτῷ τῷ Αγαμέμνονι ἀποκτείνει, ἣν
[13, 81]	χειρὶ ἐφίλησεν. Επικροτησάντων δὲ πάντων	σύν	γέλωτι καὶ βοῇ ὡς εὖ
[13, 33]	μαλθακᾶς ὥρας ἀπὸ καρπὸν δρέπεσθαι	σύν	δ' ἀνάγκᾳ πᾶν καλόν. Αρξάμενος
[13, 71]	πολλάκι λωτᾤ κνημωσθεὶς κώμους εἶχε	σὺν	Εξαμύῃ. ἥ δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον
[13, 76]	κατὰ καιρὸν ἐρώτων δρέπεσθαι, θυμέ,	σὺν	ἡλικίᾳ τὰς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας
[13, 44]	ὁδου, τὰ γύναια ταυτὶ καταβαλῶ	σὺν	τοῖς ὀναρίοις, φήσι, καὶ ταῖς
[13, 43]	τοιγαρ, ἄνθρωπε, φησίν, ἐξεδάρης ἀκόλαστος	ὤν.	Παρὰ Δεξιθέᾳ δειπνοῦσα θῄταίρᾳ ποτε
[13, 43]	συντόμως ἀπεκρίνατο ὅτι παῖς ποτ'	ὢν	ἀνείλετ' εἰς πυράν ὅτε παίζων
[13, 44]	δαπανήσας ἔσχεν αὐτὴν χρυσίον. Ανάγωγος	ὢν	δὲ καὶ βάναυσος παντελῶς ἐν
[13, 54]	Επικούρου· ὅστις έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος	ὢν	ἐμακάριζε καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῷ
[13, 53]	Επικούρου· ὅστις έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος	ὢν	ἐμακάριζε καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῷ
[13, 76]	Καὶ Πίνδαρος δ' οὐ μετρίως	ὢν	ἐρωτικός φησιν Εἴη καὶ ἐρᾶν
[13, 45]	Νικὼ πρεσβυτέραν οὖσαν ποτὲ νέος	ὢν	ἔτ' αὐτὸς εἶχεν. Επεκαλεῖτο δ'
[13, 44]	σατράπης πάνυ γέρων, ὡς ἐνενήκοντ'	ὢν>	ἐτῶν, Κρονίοις ἀπιοῦσαν εἶδε τὴν
[13, 78]	τῷ Αθηναίῳ γενόμενα ὃς μεικάριον	ὢν>	εὔμορφον, Επιμενίδου καθαίροντος τὴν Αττικὴν
[13, 61]	δ' ὁ τραγῳδιοποιὸς ἤδη γέρων	ὢν	ἠράσθη Θεωρίδος τῆς ἑταίρας. Ικετεύων
[13, 88]	μαλακοῖς ἐξέτεινον αὐχένας. ~Επικατάφορος δὲ	ὢν	ὁ ποιητὴς οὗτος ἐπὶ τὰ
[13, 74]	σκαιός ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειρος	ὢν	οὐκ οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις
[13, 72]	ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ	ὢν	οὕτως ἐρωτομανὴ ὡς διαβάλλων μ'
[13, 75]	ἐρωτικούς, ὥστε καὶ Αἰσχύλος μέγας	ὢν	ποιητὴς καὶ Σοφοκλῆς ἦγον εἰς
[13, 37]	καὶ ἄλλας δὲ πλείστας, ἐπιρρεπέστερος	ὢν	πρὸς ἀφροδίσια. Πολύβιος δὲ ἐν
[13, 61]	ἡ Θεωρίς. Επὶ δὲ δυσμαῖς	ὢν	τοῦ βίου, ὥς φησιν Ηγήσανδρος,
[13, 64]	ἐν Εφέσῳ διέπων φρουρὰν υἱὸς	ὢν	τοῦ Φιλαδέλφου βασιλέως Εἰρήνην εἶχε
[13, 27]	τὴν Φιλεταίρου Κυνηγίδα· Παῦσαι γέρων	ὢν	τοὺς τρόπους. Οὐκ οἶσθ' ὅτι
[13, 60]	δὲ τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς	ὢν	τῶν Αρεοπαγιτῶν, ὡς καὶ Σάτυρος
[13, 30]	ἐν Σαπφοῖ φησι· Οταν γὰρ	ὦν	νέος ἀλλότριον εἰσελθὼν ὄψον ἐσθίειν
[13, 32]	κατεύχονται τῇ θεῷ τελεσθέντων περὶ	ὧν	ἂν ποιῶνται τὴν δέησιν ἀπάξειν
[13, 93]	ἄνοικοι καὶ ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ	ὧν	ἁπάντων ἀλλότριοι μὲν ἀρετῆς, μάταιοι
[13, 24]	ἁγνοῖς ὕδασι κηπεύει κόρας· παρ'	ὧν	βεβαίως ἀσφαλῶς τ' ἔξεστί σοι
[13, 73]	πάντα καὶ τρέφουσ' ἃμα, δι'	ὧν	βρότειον ζῇ τε καὶ θάλλει
[13, 7]	ἔτι ὧν οὐκ ἐχρῆν ἄρχουσιν,	ὧν	δ' ἄρχειν ἐχρῆν ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν,
[13, 87]	Οἰνεὺς περὶ παρθένων τινῶν διηγούμενος	ὧν	ἐθεᾶτό φησιν ἐν ὁμωνύμῳ δράματι·
[13, 52]	ἢ Θάλλουσαν ἢ τούτων τινά,	ὧν	ἐμπλέκουσι τοῖς λίνοις αἱ μαστροποί,
[13, 70]	γενομένης ἔγραψεν ἐλεγειακὰ τρία βιβλία,	ὧν	ἐν τῷ τρίτῳ κατάλογον ποιεῖται
[13, 12]	λόγου, τῷ δ' ἀλκῆς προεστῶτι·	ὧν	ἐνωθέντων φιλία τε καὶ ὁμόνοια
[13, 46]	τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν, περὶ	ὧν	ἐπεξελεύσομαι ὅσον γε δύναμαι, ὅσον
[13, 24]	ἐφεξῆς τ' ἐπὶ κέρως τεταγμένας·	ὧν	ἔστιν ἐκλεξάμενον ᾗ τις ἥδεται,
[13, 23]	ἔχει· στηθί' ἔστ' αὐταῖσι τούτων	ὧν	ἔχουσ' οἱ κωμικοί· ὀρθὰ προσθεῖσαι
[13, 12]	τε καὶ ὁμόνοια γεννᾶται, δι'	ὧν	ἡ καλλίστη ἐλευθερία τοῖς ταῦτα
[13, 5]	ἐπαιδοποιήσατο ἐκ δύο Θετταλίδων γυναικῶν,	ὧν	ἥ μὲν ἦν Φεραία Νικησίπολις,
[13, 11]	τοῦ σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου ἀσμάτων,	ὧν	ἦν τάδε· Παίδευμα δ' Ερως
[13, 25]	Αφροδίτης ἱερὸν πρῶτον ἱδρύσασθαι ἀφ'	ὧν	ἠργυρίσαντο αἱ προστᾶσαι τῶν οἰκημάτων.
[13, 61]	ἣ δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν,	ὧν	ἰσχὺς μὲν ἀπήμβλυνται, θυμὀς δὲ
[13, 4]	κατἀ διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ	ὧν	καὶ τὸ τῶν τέκνων αὐτῷ
[13, 64]	δὲ συλλαβών καὶ προσποιηθεὶς περὶ	ὧν	λέγει δύ' ἡμέρας παρῃτήσατο εἰς
[13, 35]	νεώτερος ἦν ἀδελφὸς Ζαριάδρη, περὶ	ὧν	λέγουσιν οἱ ἐπιχώριοι ὅτι ἐξ
[13, 69]	περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα ἐν Δελφοῖς,	ὧν	μέμνηται Κρατῖνος διὰ τούτων Εἰς
[13, 31]	καὶ μεθυσθένθας ἑταίρας πλείονας προσλαβεῖν,	ὧν	μίαν κατακοιμηθέντας αὐτοὺς ἰδοῦσαν ἀνελομένην
[13, 50]	Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι αἱ ἀφύαι, περὶ	ὧν	ὁ προειρημένος Απολλόδωρός φησι· Σταγόνιον
[13, 93]	εὖ δρώντων βίου πάντων περιττότατον	ὧν	οὐδέτερον πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς τὸν
[13, 43]	ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν,	ὧν	οὐκ ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ τὸ
[13, 7]	δ' ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι	ὧν	οὐκ ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν δ'
[13, 32]	τῇ θεῷ τελεσθέντων περὶ ὧν	ἂν	ποιῶνται τὴν δέησιν ἀπάξειν αὐτῇ
[13, 95]	κάπηλοι οἱ ἐγγὺς οἰκοῦντες, παρ'	ὧν	προδόσεις λαμβάνων οὐκ ἀποδίδωσι, δικάζονται
[13, 11]	φαίνεσθαι καλὰ ἢ τοῖς ἐρῶσιν	ὧν	σὺ δημιουργὸς εἶ μοχθοῦσι μόχθους
[13, 11]	σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου ἀσμάτων, ὧν	ἦν	τάδε· Παίδευμα δ' Ερως σοφίας
[13, 7]	εἰσὶν οἱ τέττιγες οὐκ εὐδαίμονες,	ὧν	ταῖς γυναιξὶν οὐδ' ὁτιοῦν φωνῆς
[13, 60]	Εταιρῶν δύο ἀναγράφει Φρύνας γεγονέναι,	ὧν	τὴν μὲν ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα, τὴν
[13, 84]	θησαυρῷ παίδές εἰσιν λίθινοι δύο,	ὧν	τοῦ ἑτέρου Δελφοί φασι τῶν
[13, 70]	ἔγραψεν ἐλεγειακὰ τρία βιβλία, ὧν	ἐν	τῷ τρίτῳ κατάλογον ποιεῖται ἐρωτικῶν,
[13, 71]	τριστοίχοις δεῖμα φέρων κεφαλαῖς. Ενθεν	ἀοιδιάων	μεγάλους ἀνέπεισεν ἄνακτας Αγριόπην μαλακοῦ
[13, 49]	φαμένου πολλαῖς συμπεπλέχθαι, καθ' ὑπόκρισιν	έσκυθρώπαων.	Ἐπερωτήσαντος δὲ τὴν αἰτίαν Ὀργίζομαί
[13, 85]	Λευκαδίᾳ φησὶν Κλέαρχος οὕτως ἐρασθῆναι	ταὼν	παρθένου ὡς καὶ τὸν βίον
[13, 83]	τοῦ πατρὸς κἀκεῖ προαγωγευόμενος οὐδὲν	λαβὼν	ἀπερστάλη. Τῷ Επιλύκου τοῦ Αμφιπολίτου
[13, 45]	γελάσασ' Εὖ γ' ἵνα Σοφοκλεῖ	λαβὼν	δῷς, φησί, παρ' ἐμοῦ, φίλτατε.
[13, 8]	ἐλάμβανεν γυναῖχ' ὁ δ' ὕστερον	λαβὼν	εἰς προὖπτον εἰδως αὑτὸν ἐνέβαλεν
[13, 84]	Σπαρτιάτης πρῶτος ἀνθρώπων εἰς ὁμηρείαν	λαβών	παρὰ Μεταποντίνων γυναῖκας καὶ παρθένους
[13, 80]	καὶ πρὸς πρεπωδέστατον. Αἰχμαλώτους γοῦν	λαβὼν	τὰς Δαρείου θυγατέρας καὶ τὴν
[13, 51]	καὶ μεμηνόσιν ἢ ὅτι αὐτὴν	ἀναλαβὼν	ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος {καὶ} ἀποθντήσκων
[13, 81]	δ' ἦν οἱ κάρτα πλησίον,	περιλαβὼν	τῇ χειρὶ ἐφίλησεν. Επικροτησάντων δὲ
[13, 64]	μηνύουσα τὴν ἐπιβουλήν. Ὃ δὲ	συλλαβών	καὶ προσποιηθεὶς περὶ ὧν λέγει
[13, 68]	ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας	ἀρραβών.	~Ενδόξους δὲ ἑταίρας καὶ ἐπὶ
[13, 50]	ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας	ἀρραβών.	~Λυσίας δ' ἐν τῷ πρὸς
[13, 43]	καὶ λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν	ἐφήβων	βραχύτερον, ἔσκωπτεν εἰς Αδωνιν. Αναγώγως
[13, 75]	με δαὖτε Κύπριδος ἕκατι γλυκὺς	κατείβων	καρδίαν ἰαίνει. Λέγει δὲ καὶ
[13, 15]	Ερμείου τοῦ Κουριέως ἐκ τῶν	Ιάμβων	προειπών· Ακούσατ' ὦ στοίακες, ἔμποροι
[13, 60]	τότε χρόνων εἶ, τόν γ'	ἀγῶν'	ἀκήκοας. Βλάπτειν δοκοῦσα τοὺς βίους
[13, 47]	παιδίον· οὐ γὰρ στεφανίτης ὁ	ἀγών	ἐστιν, ἀλλ' ἀργυρίτης. Ως δ'
[13, 90]	δὲ καὶ μέχρι νῦν ὁ	ἀγὼν	οὗτος, καὶ αἱ ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες
[13, 50]	αίκίας περὶ Γλυκέρας τάδε λέγει	Ἄγων	Γλυκέραν τε τὴν Θαλασσίδος, ζεῦγος
[13, 5]	Κοθήλας ὁ τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς	ἄγων	Μήδαν τὴν θυγατέρα καὶ δῶρα
[13, 35]	οὐ πολὺν χρόνον ὁ Ομάρτης	συναγαγὼν	τοὺς ἐκ τῆς βασιλείας δυνάστας
[13, 31]	ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ καὶ τελευσάσης	συναγαγὼν	τοὺς ἐκ τῆς χώρας Λυδοὺς
[13, 59]	τε ἦσαν οἱ δικασταὶ καταψηφιούμενοι,	παραγαγὼν	αὐτὴν εἰς τοὐμφρανὲς καὶ περιρήξας
[13, 5]	Αττάλου δὲ ἀδελφιδῆν καὶ ταύτην	ἐπεισάγων	τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα τὸν βίον
[13, 66]	τοῦ νεανίσκου πρὸς αὐτὴν ἡ	Πλαγγὼν	ἀκούουσα τῆς Βακχίδος τὸ κάλλος
[13, 66]	ὁρμὴν κατιδοῦσα τοῦ νεανίσκου ἔδωκε.	Πλαγγὼν	δὲ τὸ ἄζηλον συνιδοῦσα τῆς
[13, 66]	ἑταιρα γέγονε καὶ ἡ Μιλησία	Πλαγγών	ἧς περικαλλεστάτης οὔσης ἠράσθη τις
[13, 22]	τὸν πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες, Νάννιον,	Πλαγγών,	Λύκα, Γνάθαινα, Φρύνη, Πυνθιονίκη, Μυρρίνη,
[13, 20]	τοιαῦτα ἐκφωνῶν· Καλὸν δ' οὕτω	ἐγὼν	οὔπω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν οὐδ' οὕτω
[13, 24]	τὰς ἐλευθέρας τῶν γυναικῶν ταυτὶ	λέγων·	Δεινά, δεινὰ κοὐκ ἀνασχετὰ ἐν
[13, 61]	ἀναφερομένων. Τῆς δὲ Θεωρίδος μνημονεύει	λέγων	ἔν τινι στασίμῳ οὕτως φίλη
[13, 52]	κωμῳδίας ποιητὴς έν Πανδρόσῳ οὑτωσὶ	λέγων·	Ἔπειτα τῆς αὐτῆς ὁδοῦ πρὸς
[13, 59]	τῇ Φρύνῃ, ὡς οὐδὲν ἤνυε	λέγων	ἐπίδοξοί τε ἦσαν οἱ δικασταὶ
[13, 44]	τινων καθήμενος κατεσχόλαξε τῆς Γναθαινίου	λέγων,	ἑτέρῳ τρόπῳ μὲν μὴ συγγεγενῆσθαι
[13, 70]	κατάλογον ποιεῖται ἐρωτικῶν, οὑτωσί πως	λέγων	~Οἵην μὲν φίλος υἱὸς ἀνήγαγεν
[13, 92]	Ανάξιππος ὁ κωμῳδιοποίος ἐν Κεραυνουμένῳ	λέγων	οὕτως Οἴμοι, φιλοσοφεῖς. Αλλὰ τούς
[13, 52]	ἐν τῷ κατὰ Αρισταγόρας β'	λέγων	οὕτως· Ὥστε Λαὶς μὲν ἡ
[13, 25]	καὶ ὁ χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται,	λέγων	{τὀν Πελοποννησιακὸν πόλεμον} ὅτι Περικλῆς
[13, 22]	καὶ Αμφις μνημονεύει ἐν Κουρίδι	λέγων·	Τυφλὸς ὁ Πλοῦτος εἶναί μοι
[13, 56]	φευγούσης ποτὲ αὐτῆς γραφὴν ἀσεβείας	λέγων	ὑπὲρ αὑτῆς πλείονα έδάκρυσεν ἢ
[13, 81]	οὐδ' ὁ ποιητής, ἔφη ὁ>	λέγων	χρυσοκόμαν Απόλλωνα· Χρυσέας γὰρ εἰ
[13, 84]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Γραφῇ	λέγων	ὧδε Γεγένηται δ' ὡς λέγουσιν,
[13, 68]	τοῦ δωρεὰς λαμβάνειν παρὰ Αρπάλου,	λέγων	ὧδε Ἔστιν δ' ὅπου μὲν
[13, 17]	ἐπαινεῖ ἢ τῶν ὀφθαλμῶν μνημονεύει,	λέγων	ὧδε· ὦ καλλιπρόσωπε, χρυσεοβόστρυχε {Γαλάτεια}
[13, 62]	γνήσιος ὁ λόγος, μνημονεύει αὐτῆς,	καταλέγων	καὶ ἄλλας ἑταίρας ἐν τούτοις.
[13, 4]	ἐν τῇ τεσσαρεκαιδεκάτῃ τῶν Αττικῶν	καταλέγων	τὰς τοῦ Θησέως γενομένας γυναῖκάς
[13, 76]	κατακητος ὥραν, ἅθ' ὑπὸ στεροπᾶς	φλέγων	Θρηίκιος βορέας, ἀίσσων παρὰ Κύπριδος
[13, 7]	τοῦ Λαρηνσίον λέγοντος ὁ Λεωνίδης	ψέγων	τὸ τῆς γαμετῆς ὄνομα τὰ
[13, 49]	γυμνὸς κατέκειτο, τοὺς τύπους τῶν	πληγῶν	ἰδοῦσα Πόθεν οὗτοι, τάλαν; εἶπε.
[13, 28]	αὐλητρίδας, αἵ τε τάχιστα ἀνδρῶν	φορτηγῶν	ὑπὸ γούνατα μισθοῦ ἔλυσαν, ἀλλὰ
[13, 23]	παράκειθ' ἑκάστοτε, ἡνίκ' ἂν πολώσιν	αἰγων	κρανία, ξυλήφιον μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν
[13, 39]	χειρί τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας {καὶ}	θιγὼν	τοῖς δακτύλοις Τουτί γε, Λάμια,
[13, 71]	Ασκραικὴν πόλλ' ἔπαθεν, πάσας δὲ	λόγων	ἀνεγράψατο βίβλους, ὑμνῶν ἐκ πρώτης
[13, 41]	ἐπ' ἀμφοτέρων προσέκειτο μανία τῶν	λόγων.	Διὸ τῆς μανίας τὸ ῥῆμ'
[13, 19]	ὡς οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν	λόγων	καὶ μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ
[13, 54]	ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος μεταβήσομαι	λόγων.	Καὶ πρῶτον μὲν μνησθήσομαι τοῦ
[13, 53]	ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος μεταβήσομαι	λόγων.	Καὶ πρῶτον μὲν μνησθήσομαι τοῦ
[13, 15]	Ακούσατ' ὦ στοίακες, ἔμποροι λήρου	λόγων	ὑποκριτῆρες, οἳ μόνοι πάντα τἀν
[13, 92]	νομοθέταις, διότι τοὺς τὰς τῶν	λόγων,	ὥς φασι, δυνάμεις παραδιδόντας τοῖς
[13, 93]	ἐκ τῶν φερομένων ὡς αὐτοῦ	διαλόγων	θαυμάζομεν ὡς ἐπιεικῇ καὶ μέτριον,
[13, 58]	ὑπὲρ Φρύνης λόγῳ Ὑπερεί δης	ὁμολογῶν	ἐρᾶν τῆς γυναικὸς καὶ οὐδέπω
[13, 42]	λυποῦ, φίλατε· οὐ γὰρ σὺ	φεύγων	ἀπέβαλες τὴν ἀσπίδα, μὰ τὴν
[13, 71]	Αρίστιππος, πάσας δ' ἠνήνατο λέσχας	φεύγων	ουδαμενον ἐξεφόρησε βίωι. ~Εν τούτοις
[13, 63]	ἐπάγεσθαι ἀλλ' αἰδοῖ τουτ' ἐποίησεν,	φεύγων	τὴν διαβολήν. Ακόλαστος δ' ἦν
[13, 67]	Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας καὶ	καταφυγὼν	εἰς Αθήνας ἐρασθεὶς Πυθιονίκης πολλὰ
[13, 21]	Ηδέως ἐνταῦθά πως λάχανόν τι	τρώγων	Ωκιμον διεφθάρην· κἀνταῦθα κατελήρησα τὴν
[13, 33]	δέσποινα, τεὸν δεῦτ' ἐς ἄλσος	φορβάδων	κορᾶν ἀγέλαν ἑκατόγγυιον Ξενοφῶν τελέαις
[13, 37]	μία τῶν ἀποδεδειγμένων καὶ κοινῶν	δεικτηριάδων.	Τοῦ δὲ Φιλοπάτορος βασιλέως Πτολεμαίου
[13, 34]	Μελίσσῃ τοῦ Αλκιβιάδου μνῆμα ἐκ	Συννάδων	εἰς Μητρόπολιν ἀφικνούμενοι· ἐφ' ᾧ
[13, 67]	οὔσης χρηστῆς. ~Αρπαλος δ' ὁ	Μακεδὼν	ὁ τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων
[13, 5]	Φαίδραν ἔσχεν. ~Φίλιππος δ' ὁ	Μακεδὼν	οὐκ ἐπήγετο μὲν εἰς τοὺς
[13, 85]	δωδεκάτῃ Κοίρανος, φησίν, ὁ Μιλήσιος	ἰδὼν	ἁλιέας τῃ δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα
[13, 29]	ἐν γειτόνων αὐτῷ κατοικούσης τινὸς	ἰδὼν	ἑταίρας εἰς ἔρωτ' ἀφίκετο, ἀστῆς,
[13, 18]	Ἕτερον δέ τινα ἐπὶ ἵππου	ἰδὼν	παραπλησίως ἔχοντα καὶ μεμυρισμένον καὶ
[13, 35]	παρελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν καὶ	ἰδὼν	τὴν Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ
[13, 18]	ταύταις ἀντιπράττεσθ' ὑπονοεῖς; Διογένης δὲ	ἰδών	τινα οὕτως ἔχοντα τὸ γένειον
[13, 75]	ἐν τῇ Νιόβῃ τὸν τῶν	παίδων·	Διὸ καὶ παιδεράστριάν τινες καλοῦσι
[13, 35]	Ομάρτης διὰ τὸ εἶναι ἀρρένων	παίδων	ἕρημος· ἤθελεν γὰρ αὐτὴν δοῦναι
[13, 78]	περισπουδάστους φησίν γενέσθαι τοὺς τῶν	παίδων	ἔρωτας, ὅτι πολλάκις ἡ τῶν
[13, 47]	κελεύοντος τήν Γνάθαιναν προαναλῶσαι Ὀλόμενε	παίδων,	ἔφη, ποῖον εἴρηκας λόγον, Πρὸς
[13, 16]	ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ τὸ παλαιὸν	παίδων	ἤρων, ὡς καὶ ὁ Αρίστων
[13, 76]	μελισσᾶν τήκομαι, εὖτ' ἂν ἴδω	παίδων	νεόγυιον ἐς ἥβαν. Εν δ'
[13, 70]	ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ τῶν	Ατρειδῶν	σῴζουσα, ὡς οἱ τὰ Αργολικὰ
[13, 3]	ἡ βασίλεια τοῦ πλήθους τῶν	παλλακίδων	διὰ τὸ ὡς δεσπότην ἄρχειν
[13, 3]	ἐν τοῖς Περσικοῖς, ὑπὸ τῶν	παλλακίδων	θρησκεύεσθαι προσκυνοῦσι γοῦν αὐτην. Καὶ
[13, 5]	Θετταλῶν ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο ἐκ δύο	Θετταλίδων	γυναικῶν, ὧν ἥ μὲν ἦν
[13, 87]	μηρὸν, κἀξεπεσφραγίζετο ὥρας γελώσης χωρὶς	ἐλπίδων	ἔρως. Υπνωμέναι δ' ἔπιπτον ἑλενίων
[13, 50]	έν τῷ περὶ τῶν Αθήνησιν	Εταιρίδων	ὅτι Φθειροπύλη ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδήπερ ἐπὶ
[13, 21]	τούτων συγγεγραφότων περὶ τῶν Αθήνησι	Εταιρίδων.	Ὢ τῆς καλῆς σου πολυμαθίας,
[13, 25]	καὶ ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης	ἑταιρίδων	ἡ Ελλάς, ὡς καὶ ὁ
[13, 34]	ἀναπώμενος γυναικὸς ἐπὶ τὰς τῶν	ἑταιρίδων	θύρας ἐκώμαζεν, ἀπολιπὼν τὰς Λακαίνας
[13, 86]	τὸν ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν, ὅτι τῶν	αὐλητρίδων	τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν δὲ
[13, 78]	λόχος καὶ ὁ κατὰ τῶν	Πεισιστρατιδῶν	θάνατος ὑπὸ Αρμοδίου καὶ Αριστογείτονος
[13, 56]	Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς καὶ ἐπὶ	ῥυτίδων	πικρὸς ἔπεστιν ἔρως. Ἆ δειλοὶ
[13, 2]	ἀνέδην τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν	συνόδων	καὶ κοινογαμίων ὄντων. Διὸ καὶ
[13, 85]	{τοῦ} γάλακτος, ἀνὰ μέσον τῶν	ποδῶν	τοῦ θηρίου ἐτίθει αὐτὸ ἐν
[13, 59]	θέλοι λαβεῖν εἴτε τὸν ἐπὶ	Τριπόδων	Σάτυρον. Ἣ δὲ ἑλομένη τὸν
[13, 57]	ὁ Μυρτίλος ἔφη· Ἐπείπερ ἡμῖν	ἐμποδὼν	ἐγένου κατάλογον γυναικῶν ποιουμὲνοις, οὐ
[13, 88]	ἐνιαυτοῦ δὲ παῖς. Περὶ δὲ	ῥόδων	ἐν Οδυσσεῖ φησιν οὕτως Κόμαισιν
[13, 31]	πρώτῳ Ερωτικῶν· Γύγης, φησίν, ὁ	Λυδῶν	βασιλεὺς οὐ μόνον περὶ ζῶσαν
[13, 51]	δὲ μαίνεται ἐπὶ τῷ Διονύσῳ,	κωμῳδῶν	αὐτήν ὡς μέθυσον. Μένανδρος δ'
[13, 27]	Μοῦσαι, ὥς τις ἔφη τῶν	παρῳδῶν.	~Εγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες σύσσιτοι,
[13, 81]	ὁ τὸν οἶνον ἐγχέων παῖς	ἐὼν	δῆλος ἦν εἶπέ τε Βούλει
[13, 81]	ὁ Ερετριεὺς ἢ Ερυθραῖος γραμμάτων	ἐὼν	διδάσκαλος Σοφὸς μὲν δὴ σύ
[13, 83]	αὐλητρίδι Βρομιάδι Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν	Φωκαέων	καὶ στέφανον χρυσοῦν κιττοῦ Πεπαρηθίων.
[13, 18]	αἱ τρίχες λυποῦσιν ἡμᾶς, πρὸς	θεῶν;	Δι' ἃς ἀνὴρ ἕκαστος ἡμῶν
[13, 20]	δὲ καὶ ὁ μέγιστος τῶν	θεῶν	διὰ κεράμων χρυσὸς ἔρχεται, ταῦρος
[13, 26]	ὅταν δέ γηράσκωσιν ἤδη, τὸτε	θεῶν>	ἐπὶ τοὺς νεώς ἵζουσι πεινῶντες
[13, 14]	οὐ νοῦν ἔχω πρὸς τῶν	θεῶν;	κάλλει καλῆς, μεγέθει μεγάλης, τέχνῃ
[13, 42]	αὐτὴν ἐπικροῦσαι βουλόμενος Πρὸς τῶν	θεῶν	μειράκια, τί δοκεῖ τῶν ἀγρίων
[13, 43]	σφόδρα νέον Ὦ πρὸς τῶν	θεῶν,	μειράκιον, ὁ καλός, φησί, πῶς
[13, 28]	Αθηναῖος Απολλόδωρος ἐν τοῖς περὶ	Θεῶν	οὕτως. Εταίραν δὲ τὴν Αφροδίτην
[13, 11]	τάδε· Σὺ δ' ὦ τύραννε	θεῶν	τε κἀνθρώπων Ερως, ἢ μὴ
[13, 67]	Αφροδίτης, ἃμα τῆς τε παρὰ	θεῶν	τιμωρίας καταφρονῶν καὶ τὰς σὰς
[13, 74]	περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε τῶν ἄλλων	θεῶν	τις ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ.
[13, 14]	δικαίως ἔστ' ἀπεψηφισμένος ὑπὸ τῶν	θεῶν	τῶν δώδεκ' εἰκότως τ' Ερως;
[13, 71]	Αμύκλου καὶ Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενος	παθέων.	Μίμνερμος δὲ τὸν ἡδὺν ὃς
[13, 88]	μέν αὐτῶν εἰς ἀπείροντα στράτον	ἀνθέων	ἄλογχον ἐστράτευσαν, ἡδοναῖς θηρώμενου τὰ
[13, 17]	ὅμοιος τῷ Ιβυκείῳ ἐκείνῳ· Εὐρύαλε,	γλυκέων	Χαρίτων θάλος, καλλικόμων μελέδημα, σὲ
[13, 83]	μέν φησι γεγονέναι Φάυλλον τὸν	Φωκέων	τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον καὶ
[13, 74]	Κριτίας τάδε Τὸν δὲ γυναικείον	μελέων	πλέξαντα πότ' ῴδας ἡδὺν Ανακρείοντα
[13, 29]	πᾶν αὐτοῦ τὸ λυποῦν κἀπέδειξεν	ἵλεων.	Εὔβουλος δ' ἐν Καμπυλίωνι κοσμίαν
[13, 75]	δ' ὁ ἁρμονικός, ὥς φησι	Χαμαιλέων,	Αλκμᾶνα γενομέναι τῶν ἐρωτικῶν μελῶν
[13, 72]	κατ' Αλυάττην τὸν Κροίσου πατέρα.	Χαμαιλέων	δ' ἐν τῷ περὶ Σαπφοῦς
[13, 32]	ἀρχαῖον ἐν Κορίνθῳ ὡς καὶ	Χαμαιλέων	ὁ Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν τῷ
[13, 92]	καὶ μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων, ὡς	Χαμαιλέων	φησὶ ἐν τῷ περὶ Σιμωνίδου,
[13, 40]	ταῖς περὶ τὸν Φιλοπάτορα Ιστορίας	βασιλέων	ἐρωμένας ἀναγράφων φησί· Φιλίππου τοῦ
[13, 20]	αὐτον, ἐπιλέγοντας ὅτι βασιλίσκους ἀντὶ	βασιλέων	τᾷ Σπάρτᾳ γεννᾶν προαιρεῖται. Εὐριπίδης
[13, 92]	ὁρῶ. Εἰκότως οὖν πολλαὶ τῶν	πόλεων	καὶ μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων, ὡς
[13, 92]	Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη ὅ τε καὶ	πλέων	ναυαγίῳ ἐχρήσατο Διότιμος δ' ὁ
[13, 78]	ἔρωτας, ὅτι πολλάκις ἡ τῶν	νέων	ἀκμὴ καὶ τὸ πρὸς ἀλλήλους
[13, 25]	πρῶτος Σόλων διὰ τὴν τῶν	νέων	ἀκμὴν ἔστηκεν ἐπὶ οἰκημάτων γύναια
[13, 32]	εἰς τὸν τῆς Αφροδίτης ἐλθοῦσα	νεών.	Διὸ καὶ Σιμωνίδης ἀναθέντων τῶν
[13, 84]	τις εἶ τ' εἰς τὸν	νεὼν	κατέκλεισεν αὑτόν. Κτησικλέους δ' ἐστὶν
[13, 61]	Κουροτρόφε δὸς δὲ γυναῖκα τήνδε	νέων	μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν,
[13, 33]	ἐγκώμιον, οὗ ἡ ἀρχή τρισολυμπιονίκαν	ἐπαινέων	οἶκον, ὕστερον δὲ καὶ σκόλιον
[13, 70]	ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ	γονέων	καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν,
[13, 12]	τιμᾶται. Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸ τῶν	παρατάξεων	Ερωτι προθύονται, ὡς ἐν τῇ
[13, 25]	ἁρπασθείσας ἀπ' αὐτῆς θεραπαίνας ὑπὸ	Μεγαρέων	ἀνερρίπισεν τὸ δεινόν· πόρνην δὲ
[13, 29]	ἔσσατον τὰς γνάθους καὶ τῶν	κρεῶν	ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ' ἑκάστου μικρὸν
[13, 16]	φησὶν ἐρᾶν πάντας, οὐ τῶν	κρεῶν	οὐδὲ τῶν ἰχθύων· ἀπογενομένων γοῦν
[13, 17]	ὄσσοις ἀμπέτασον χάριν. Ο δ'	νακρέων	τί φησίν; ὦ παῖ παρθένιον
[13, 74]	ὁ σοφὸς ὑμνῶν αἰεί ποτε	Ανακρέων	πᾶσίν ἐστιν διὰ στόματος. Λέγει
[13, 71]	γὰρ τὴν ὁ μελιχρὸς ἐφωμίλησεν	Ανακρέων	στελλομένην πολλαῖς ἄμμιγα Λεσβιάσι φοίτα
[13, 83]	Προκονησίου ἐπιδημίαν, ὅτ' ἔφησεν ἐξ	Υπερβορέων	παραγεγονέναι, ὡς τάχιστα ὤφθη εἰς
[13, 7]	γαμετῆς ὄνομα τὰ ἐκ τών	Μάντεων	Αλέξιδος προηνέγκατο ταυτί {τῶν ἐπῶν}
[13, 83]	ὑπὸ τῶν ἐν τῇ ἀγορᾳ	μάντεων,	γενομένης φωνῆς ἐκ τῆς δάφνης
[13, 83]	ἀγορὰν ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν γενομένων τῶν	μάντεων	διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν} Καὶ τῶν
[13, 81]	πῦρ ἑστεὼς ὁ τὸν οἶνον	ἐγχέων	παῖς ἐὼν δῆλος ἦν εἶπέ
[13, 82]	τοῦ συμβεβηκότος Εὐριπίδης πυθόμενος καὶ	ἐπιτωθάζων	τὸ γεγονὸς καὶ αὐτός ποτε
[13, 71]	ὑπὸ ξηρὴν θέτο γαῖαν κλαίων,	αἰάζων	δ' ἦλθεν ἀποπρολιπὼν ἄκρην ἐς
[13, 14]	οὕτως καὶ τὸν Ερωτα· ὃς	μετριάζων	μέν ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ
[13, 43]	ὢν ἀνείλετ' εἰς πυράν ὅτε	παίζων	μετά τινων ἡλικιωτῶν ἐνέπεσεν. Νὴ
[13, 71]	δὲ πόσους ἀνεδέξατο κώμους, Σαπφοῦς	φορμίζων	ἱμερόεντα πόθον, γινώσκεις. Ο δ'
[13, 71]	Πόλλ' ἔτλη παρὰ κῦμα μονόζωστος	κιθαρίζων	Ορφεύς, παντοίους δ' ἐξανέπεισε θεούς
[13, 67]	Κίμωνος ἢ τινος ἑτέρου τῶν	ἀγαθῶν	ἀνδρῶν εἶναι καὶ> μάλιστα μὲν
[13, 35]	στρατοπεδεύων ἐπὶ τοῦ Τανάιδος {καὶ}	διαλαθὼν	τὴν στρατοπεδείαν διέβη μετὰ μόνου
[13, 80]	ἐκέλευσεν. Διόπερ καὶ Δαρεῖος τοῦτο	μαθὼν	ηὔξατο τῷ Ηλίῳ τὰς χεῖρας
[13, 44]	εἶδος αὐτῆς τοὺς ῥυθμούς τε	καταμαθὼν	ἐπυνθάνετο μίσθωμα πράσσεται πόσον τῆς
[13, 6]	ῥέουσι μέλανος, ἐκ δὲ τῶν	γνάθων	ἱδρὼς ἐπὶ τὸν τράχηλον ἄλοκα
[13, 71]	εἵνεκα Πηνελόπης ἥν διὰ πολλὰ	παθὼν	ὀλίγην ἐσενάσσατο νῆσον, πολλὸν ἀπ'
[13, 35]	ἐπέκεινα τοῦ Τανάιδος Ομάρτῃ βασιλεῖ	Μαραθῶν	θυγάτηρ Οδάτις· περὶ ἧς ἐν
[13, 79]	Γανυμήδους τὸν λόγον ποιούμενος Μηροῖς	ὑπαίθων	τὴν Διὸς τυραννίδα. Οὐκ ἀγνοῶ
[13, 80]	Καί ποτε καὶ μεθ' ἡμέραν	ἐλθὼν	ἔκ τινος πότου καὶ ἀναπηδήσας
[13, 8]	ἦν γυνὴ κακὸν περυσμένος. Καὶ	προελθών	φησιν ὦ Ζεῦ πολυτίμητ' εἶτ'
[13, 35]	προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν Σκυθικήν. Καὶ	παρελθὼν	εἰς τὴν αὐλὴν καὶ ἰδὼν
[13, 30]	Οταν γὰρ ὦν νέος ἀλλότριον	εἰσελθὼν	ὄψον ἐσθίειν μάθῃ ἀσύμβολόν τε
[13, 94]	Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ καὶ Αριστογείτονι	προσελθὼν	πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο μὴ περιιδεῖν
[13, 26]	ἐκ τριῶν λαικαστριῶν. ~Τῶν οὗν	μεγαλομίσθων	ἑταιρῶν ἀποτρέπω σε, γραμματικώτατε, διότι
[13, 71]	λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις καὶ δεινὴ	μύθων	κῆδος ἔχουσ' ἀρετή, οὐδ' οἳ
[13, 50]	Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον, εἶτε	Πύθων	ἐστὶν ὁ Καταναῖος ἢ αὐτὸς
[13, 68]	τοῦ Υδάσπου {τοῦ} ποταμοῦ εἴτε	Πύθων	ἦν ὁ Καταναῖος ἢ {ὁ}
[13, 45]	λέγειν πρὸς τὸν μετιόντα παῖδα·	Πύθων,	φήσ' ἐπεὶ ἤδη διάμεστος τῶν
[13, 81]	ὁ Σοφοκλῆς, ὡς Εὐριπίδης φιλογύνης.	Ιων	γοῦν ὁ ποιητὴς ἐν ταῖς
[13, 87]	Υπνωμέναι δ' ἔπιπτον ἑλενίων ἔπι,	ἴων	τε μελανόφυκκα συγκλῶσαι πτερὰ κρόνον
[13, 62]	Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Φιλωνίδου	βιαίων,	εἰ γνήσιος ὁ λόγος, ἐρωμένην
[13, 51]	Ἐν δὲ τῷ κατὰ Φιλωνίδου	βιαίων	ό Λυσίας, εἰ γνήσιος ὁ
[13, 71]	θανοῦσαν ὑπὸ ξηρὴν θέτο γαῖαν	κλαίων,	αἰάζων δ' ἦλθεν ἀποπρολιπὼν ἄκρην
[13, 93]	ὁ ῥήτωρ ἐν τοῖς τῶν	Συμβολαίων	λόγοις ὃν ἐκ τῶν φερομένων
[13, 38]	βασιλίδα. ~Τιμόθεος δ' ὁ στρατηγήσας	Αθηναίων	ἐπιφανῶς ἑταίρας ἦν υἱὸς Θρᾀττης
[13, 81]	ξένου οἱ ἐόντος καὶ προξένου	Αθηναίων	ἐστιῶντος αὐτόν, ἐπεὶ παρὰ τὸ
[13, 81]	ἄν τις εἷς τῶν χρηστῶν	Αθηναίων.	~Καὶ Ιερώνυμος δ' ὁ Ρόδιος
[13, 67]	πάθοι τις ἂν ἐπὶ τὴν	Αθηναίων	πόλιν ἀφικνούμενος κατὰ τὴν ἀπ'
[13, 41]	μέσης τῆς Ελλάδος, μὴ τὴν	Αθηναίων	τι κωλῦσαι πόλιν, ὑφ' ἧς
[13, 71]	μέλαθρον Ησίοδον πάσης ἤρανον ἱστορίης	Ασκραίων	ἐσικέσθαι ἐρῶνθ' Ελικωνίδα κώμην ἔνθεν
[13, 10]	Φωκεῖς ἐπολέμησαν, δεκαέτης ἦν, ἁρπασάντων	Κιρραίων	τὴν Πελάγοντος τοῦ Φωκέως θυγατέρα
[13, 61]	μητρὸς ἔχων τὸ φύσημα; καὶ	Βίων	δ' ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος ἑταίρας
[13, 20]	Αθάνατοι καλούμενοι Αἰθίοπες, ὥς φησι	Βίων	ἐν Αἰθιοπικοῖς. Ως ἔοικε γάρ,
[13, 69]	περιστέλλουσα Χάραξον σύγχρους ὀρθινῶν ἥψαο	κισσυβίων	Σαπφῷαι δὲ μένουσι φίλης ἔτι
[13, 71]	παρὰ πέζαν εὐασμὸν κρυφίων ἐξεφόρει	λογίων,	Ράριον ὀργειῶνι νόμῳ διαποιπνύουσα Δήμητρα
[13, 71]	καὶ δῆμον Αμύκλου καὶ Σπάρτην,	ἰδίων	ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος δὲ τὸν
[13, 87]	προσαμπέχουσα θῆλυν αὐχένα δὲ ῥαγέντων	χλανιδίων	ὑπὸ πτύχας ἔφαινε μηρὸν, κἀξεπεσφραγίζετο
[13, 64]	ἥτις ἦν περισπουδάστως ὑπὸ τῶν	Ροδίων	τῷ Σελεύκῳ διεπέμφθη. ~Δημήτριος δ'
[13, 75]	εἰς τὰ θέατρα διὰ τῶν	τραγῳδιῶν	τοὺς ἔρωτας, ὃ μὲν τὸν
[13, 1]	τῷ βασιλεῖ Αλεξάνδρῳ τῶν ἑαυτοῦ	κωμῳδιῶν,	ὃ δὲ δῆλος ἦν οὐ
[13, 71]	ἀλλὰ Μακηδονίης πάσας κατενίσατο λαύρας	Αἰγείων,	μέθεπεν δ' Αρχέλεω ταμίην εἰσόκε
[13, 10]	Φωκέως θυγατέρα Μεγιστὼ καὶ τὰς	Αργείων	θυγατέρας ἐπανιούσας ἐκ τοῦ Πυθικοῦ
[13, 31]	Υπομνήμασι γράφων ὧδε· Τὴν τῶν	Εταιριδείων	ἑορτὴν συντελοῦσι Μάγνητες. Ιστοροῦσι δὲ
[13, 91]	μνήμην ποιούμενος ὅτι ἐν ταῖς	Κείων	πόλεσιν οὒτε ἑταίρας οὒτε αὐλητρίδας
[13, 35]	δοῦναι ἑνὶ τῶν περὶ αὑτὸν	οἰκείων.	Καὶ μετ' οὐ πολὺν χρόνον
[13, 3]	ἣν εἰς τὴν Ελλάδα ὁ	κρείων	ἐπηγάγετο, ἐν ἔθει γενόμενος βαρβαρικῶν
[13, 85]	ὡς ἱστορεῖ Νίκανδρος ἐν ἕκτῳ	Περιπετειῶν.	Εν Αἰγιῳ δὲ παιδὸς ἠράσθη
[13, 24]	ποντία Κύπρι, βινεῖν δύνανται, τῶν	Δρακοντείων	νόμων ὁπόταν ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι; ~Καὶ
[13, 45]	φήσ' ἐπεὶ ἤδη διάμεστος τῶν	ὑείων	ἐγένετο ἐπ' αἴγει οἷός ἐστιν
[13, 83]	Φωκαέων καὶ στέφανον χρυσοῦν κιττοῦ	Πεπαρηθίων.	Αὕτη δέ, φησί, καὶ ἔμελλε
[13, 32]	Διὸ καὶ Σιμωνίδης ἀναθέντων τῶν	Κορινθίων	πίνακα τῇ θεῷ τὸν ἔτι
[13, 21]	ἐξωμίδα. Καλός γε ὁ τῶν	Κορινθίων	σοφιστής, ὁ τοῖς μαθηταῖς διηγούμενος
[13, 37]	χερσίν. Αἱ δὲ κάλλισται τῶν	οἰκιῶν,	φησίν, οὐ Μυρτίου καὶ Μνησίδος
[13, 60]	Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ τῇ Φρύνῃ	Γρυλλίων	εἷς ὢν τῶν Αρεοπαγιτῶν, ὡς
[13, 2]	πρότερον οὐσῶν τῶν συνόδων καὶ	κοινογαμίων	ὄντων. Διὸ καὶ ἔδοξέ τισιν
[13, 78]	κατέσκαψαν· ὡς ἐποίησε Πολυκράτης ὁ	Σαμίων	τύραννος. ~Παρὰ δὲ Σπαρτιάταις, ὡς
[13, 14]	ἔδοσαν, περιφανὲς σκῦλον ἀπὸ τῶν	πολεμίων.	Περὶ δὲ τοῦ ἐρᾶν Αμφις
[13, 2]	ὁ Σολεὺς ἐν τοῖς περὶ	Παροιμιῶν	ἐν Λακεδαίμονιν φησί, τοὺς ἀγάμους
[13, 87]	ἐλπίδων ἔρως. Υπνωμέναι δ' ἔπιπτον	ἑλενίων	ἔπι, ἴων τε μελανόφυκκα συγκλῶσαι
[13, 87]	τὰς μουσουργούς, ὡς δῆλον ποιεῖ	Παρμενίων	ἐν τῇ πρὸς Αλέξανρον Επιστολῇ,
[13, 59]	ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ δὲ τῶν	Ελευσινίων	πανηγύρει καὶ τῇ τῶν Ποσειδωνίων
[13, 59]	αὕτη μέση τῆς Αρχιδάμου τοῦ	Λακεδαιμονίων	βασιλέως καὶ τῆς Φιλίππου τοῦ
[13, 89]	βασιλεὺς καταστασιάτας φυγαδευθῆναι ἐποίησεν ὑπὸ	Λακεδαιμονίων.	Καλλίστη δ' ἦν καὶ Παντίκα
[13, 92]	τῶν πόλεων καὶ μάλιστα ἡ	Λακεδαιμονίων,	ὡς Χαμαιλέων φησὶ ἐν τῷ
[13, 65]	παρ' ἡμέραν διαιτητῶν γενομένων φίλων	Φρυνίων	καὶ Στέφανος ὁ ῥήτωρ· ὃς
[13, 59]	Ελευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ τῶν	Ποσειδωνίων	ἐν ὄψει τῶν Πανελλήνων πάντων
[13, 33]	τὴν θὲον Ξενοφῶν ὁ Κορίνθιος	ἐξιὼν	εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ τὸν ἀγώνα
[13, 48]	Ηγήσανδρος. Αριστόδημος δ' ἐν δευτέρῳ	Γελοίων	Απομνημονευμάτων Γνάθαιναν, φησί, δύο ἐμισθώσαντο,
[13, 15]	τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν Ερωτικῶν	Ομοίων	πρός τινα Αττικόν, μέγαν τινὰ
[13, 14]	ἄπιστον αὐτον πᾶσι τοῖς ἄμμοις	ποιῶν.	~Τούτων τῶν Αλέξιδος ἀπομνημονεύσας ὁ
[13, 84]	ὁ Μιτυληναῖος ἐν τῷ περὶ	Αγαλματοποιῶν.	Πολέμων δὲ ἢ ὁ ποιήσας
[13, 43]	ποτήριον. ὑπερηδέως δὲ τὴν κύλικ'	ἐκπίων	ἄφνω καὶ τὸ παράδοξον καταπλαγεὶς
[13, 35]	ὁ δὲ Ζαριάδρης τῆς ὑπεράνω	Κασπίων	πυλῶν μέχρι τοῦ Τανάιδος. Τῶν
[13, 59]	~Ἦν δ' ἡ Φρύνη ἐκ	Θεσπιῶν.	Κρινομένη δὲ ὑπὸ Εὐθίου τὴν
[13, 42]	θεῶν μειράκια, τί δοκεῖ τῶν	ἀγρίων	ὑμῖν ποτε ἐν τοῖς ὄρεσι
[13, 40]	τῇ ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν	Ιστοριῶν	Δημώ φησιν ἐρωμένην γενέσθαι τοῦ
[13, 55]	δ' ἐν τῇ τρισκαιδεκάτῃ τῶν	Ιστοριῶν	ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ καὶ Πολέμων
[13, 37]	τρίτῃ καὶ τετάρτῃ τῶν Ελληνικῶν	Ιστοριῶν	Εὐτέρπης αὐτὸν εἶναί φησι υἱόν.
[13, 10]	γαμετήν, φησὶν Δοῦρις ἐν δευτέρᾳ	Ιστοριῶν,	Θηβαίαν γένος, ὄνομα Θεανώ, ἁρπασθεῖσαν
[13, 37]	τῇ δευτέρᾳ τῶν περὶ Αννίβαν	Ιστοριῶν	Ιερώνυμόν φησι τὸν τυραννήσαντα Συρακοσίων
[13, 84]	τῇ τρίτῃ τῶν περὶ Αγαθοκλέα	Ιστοριῶν.	Κἀγὼ δὲ κατὰ τὴν Επικράτους
[13, 37]	δὲ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν	Ιστοριῶν	Κλεινοῦς φησι τῆς οἰνοχούσης αὐτῳ
[13, 89]	τῇ ἕκτῃ καὶ πεντηκοστῇ τῶν	Ιστοριῶν	Ξενοπείθειαν τὴν Λυσανδρίδου μητέρα πασῶν
[13, 89]	Φύλαρχος ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν	Ιστοριῶν	ὅτι παρ' Ολυμπιάδι οὖσαν τῇ
[13, 35]	Μιτυληναῖος ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν	Ιστοριῶν	περὶ Αλέξανδρόν φησι ὀνείρατι θεασαμένους
[13, 67]	τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ τῶν	Ιστοριῶν,	τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ μεγάλῳ
[13, 48]	καὶ ὅμοιος, στίχων τριακοσίων εἴκοσι	τριῶν.	~Καλλίστιον δὲ τήν έπικληθεῖσαν Πτωχελένην
[13, 25]	πολέμου κατερράγη Ελλησι πᾶσιν ἐκ	τριῶν	λαικαστριῶν. ~Τῶν οὗν μεγαλομίσθων ἑταιρῶν
[13, 25]	κατερράγη Ελλησι πᾶσιν ἐκ τριῶν	λαικαστριῶν.	~Τῶν οὗν μεγαλομίσθων ἑταιρῶν ἀποτρέπω
[13, 51]	μέμνηται, κἀν τῷ πρὸς Μέδοντα	ψευδομαρτυριῶν	(Αντικύρας) Ἐπώνυμον ἐστὶ τοῦτο ἑταίρας·
[13, 37]	ἐρωμένας, Διδύμην μὲν μίαν τῶν	ἐπιχωρίων	γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν
[13, 90]	τὸν Αλφειόν εἰς ἣν κατοικίσαντα	Παρρασίων	τινὰς τέμενος καὶ βωμὸν ἀναστῆσαι
[13, 83]	ἔδωκεν, φησί, στέφανον {χρυσοῦν} δάφνης,	Εφεσίων	ἀνάθημα. Οὗτος ὁ παῖς πρὸς
[13, 86]	Υπομνήμασιν βοῶντος καὶ λέγοντος περὶ	ἀφροδισίων	ἁρμοστὸν εἶναι ἐν τῷ οἶνῳ
[13, 3]	ἢ διὰ μέθης ἢ δι'	ἀφροδισίων	ἢ καὶ διὰ τῆς ἐν
[13, 67]	Απὸ πλειόνων δὲ ταλάντων ἢ	διακοσίων	δύο μνήματα κατεσκεύασεν αὐτῆς ὃ
[13, 48]	ἴσος ἐγράφη καὶ ὅμοιος, στίχων	τριακοσίων	εἴκοσι τριῶν. ~Καλλίστιον δὲ τήν
[13, 37]	Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι τὸν τυραννήσαντα	Συρακοσίων	ἀγαγέσθαι γυναῖκα μίαν> τῶν ἐπ'
[13, 74]	Ανακρείοντα Τέως εἰς Ελλάδ' ἀνῆγεν,	συμποσίων	ἐρέθισμα, γυναικῶν ὴπερόπευμα, αὐλῶν ἀντίπαλον,
[13, 68]	σατυρικὸν δραμάτιον γεγραφώς, ὅπερ ἐδίδαξεν	Διονυσίων	ὄντων ἐπὶ τοῦ Υδάσπου {τοῦ}
[13, 10]	ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν τὸν	Αἰγυπτίων	βασιλέα, μίαν αἰτῶν πρὸς γάμον
[13, 10]	Ο δὲ Αρπίας ἐκπεπτώκει τῆς	Αἰγυπτίων	βασιλείας διὰ τὴν γενομένην ἧτταν
[13, 89]	δ' ἀπεστάλκει δῶρον ὁ τῶν	Αἰγυπτίων	βασιλεὺς Στρατίρᾳ τῇ βασιλέως γυναικί.
[13, 24]	εἰς οὐδὲν δέον τὰ τῶν	υἱῶν	κέρματα. Οντως γὰρ ἄριστα χωλὸς
[13, 37]	γυναῖκα μίαν> τῶν ἐπ' οἰκήματος	προεστυκυιῶν	Πειθὼ ὄνομα καὶ ἀποδεῖξαι βασιλίδα.
[13, 6]	Υδρα, λέαιν' ἔχιδνα, πτηνά θ'	Αρπυιῶν	γένη, εἰς ὑπερβολὴν ἀφῖκται τοῦ
[13, 71]	μὺστῃσιν Ελευσῖνος παρὰ πέζαν εὐασμὸν	κρυφίων	ἐξεφόρει λογίων, Ράριον ὀργειῶνι νόμῳ
[13, 6]	ἰδειν δόξας ἐκείνην, σῴζεται δ'	ἄκων	μόνος. Οἱ δ' ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες
[13, 31]	ὁ Σάμιος ἐν δευτέρῳ Ωρων	Σαμιακῶν	Τὴν ἐν Σάμῳ Αφροδίτην, ἣν
[13, 25]	ὁ Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν τρίτῳ	Κολοφωνιακῶν	φάσκων αὐτὸν καὶ πανδήμου Αφροδίτης
[13, 10]	Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ	Αἰγυπτιακῶν	τὴν Νειτῆτιν Κύρῳ πεμφθῆναί φασιν
[13, 6]	αὖται δ' ἁπάντων ὑπερέχουσι τῶν	κακῶν.	Εστι δὲ σκοπεῖν ἀπ' ἀρχῆς
[13, 45]	ὡς ἀπήγγειλ' Ὦ> τάλαιν' εἶπεν,	κακῶν»	ἢ Γλυκέρον, Μέλλει γὰρ ὥσπερ
[13, 13]	Πορευομένῳ ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ τῶν	κακῶν	καὶ τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ
[13, 21]	τῷ περὶ τῶν ἐν Σικυῶνι	Πινάκων.	Ὢ τῆς καλῆς πολυμαθίας, ἄνδρες
[13, 71]	ἀυτεῖ ῥεῦμα διὲκ μεγάλων ῥυομένης	δονάκων.	Πόλλ' ἔτλη παρὰ κῦμα μονόζωστος
[13, 5]	πρὸς αὐτὸν Κοθήλας ὁ τῶν	Θρᾳκῶν	βασιλεὺς ἄγων Μήδαν τὴν θυγατέρα
[13, 64]	εἶχε τὴν ἑταίραν, ἥτις ὑπὸ	Θρᾳκῶν	ἐν Εφέσῳ ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου
[13, 24]	οἱ νεώτεροι. Οπου γὰρ οὐσῶν	μειράκων	μάλ' εὐπρεπῶν ἐπὶ τοῖσι πορνείοισιν,
[13, 47]	εἰς τὸν κόλπον έμβαλλομένης τῶν	φακῶν,	ἡ Γνάθαινα ἔφη Κολποφακῆν διανοεῖται
[13, 38]	ὁ ῥήτωρ ὁ τὸν νόμον	εἰσενεγκὼν	ἐπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος, ὃς ἂν
[13, 78]	Κυζικηνὸς ἐν β' περὶ Τελετῶν,	ἑκὼν	αὐτὸν ἐπέδωκεν {ὁ Κρατῖνος} ὑπὲρ
[13, 90]	~Οἶδα δὲ καὶ περὶ κάλλους	γυναικῶν	ἀγῶνά ποτε διατεθέντα περὶ οὗ
[13, 3]	χρῆσιν εἶναι τὸ πλῆθος τῶν	γυναικῶν,	ἀλλ' εἰς γέρας ἐπεὶ οὐδὲ
[13, 16]	οὔτε παρθένων τῶν χρυσοφόρων οὐδὲ	γυναικῶν	βαθυκόλπων καλὸν τὸ πρόσωπον, ἐὰν
[13, 41]	μεγέθει μὲν ἦν> τῶν τότε	γυναικῶν	βραχύ τι καταδεεστέρα· φωνῇ δ'
[13, 89]	μητέρα πασῶν τῶν κατὰ Πελοπόννησον	γυναικῶν	γεγονέναι καλλίονα ἀπέκτειναν δὲ αὐτὴν
[13, 84]	ὦ φιλόσοφοι, κἂν ἐρασθέντες ποτὲ	γυναικῶν	ἐν ἐννοίᾳ λάβητε ὡς ἀδύνατόν
[13, 55]	ἀναιρεθῆναι φάσκων αὐτὴν ὑπό τινων	γυναικῶν	ἐν Θετταλίᾳ, ἐρασθεῖσάν τινος Παυσανίου
[13, 89]	φησι γίνεσθαι γυναῖκας τῶν πανταχοῦ	γυναικῶν	ἐν Τενέδῳ τῇ Τρωικῇ νήσῳ.
[13, 74]	εἰς Ελλάδ' ἀνῆγεν, συμποσίων ἐρέθισμα,	γυναικῶν	ὴπερόπευμα, αὐλῶν ἀντίπαλον, φιλοβάρβιτον, ἡδὺν,
[13, 89]	ἦν τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ	γυναικῶν	καὶ ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ ἐν
[13, 25]	ἡ Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν	γυναικῶν,	καὶ ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης
[13, 35]	καλλίστη τῶν κατὰ τὴν Ασίαν	γυναικῶν,	καὶ ὁ Ζαριάδρης δὲ ἦν
[13, 57]	ἀπομνημονεύσω τὸν {περὶ} τῶν καλῶν	γυναικῶν	κατάλογον. ~Κλέαρχος γὰρ περὶ Ἐπαμινώνδου
[13, 57]	Φαναγορείιτου Ἠοίους ἢ τὸν τῶν	γυναικῶν	κατάλογον Νικαινέτου τοῦ Σαμίου ἢ
[13, 37]	Διδύμην μὲν μίαν τῶν ἐπιχωρίων	γυναικῶν	μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν καὶ
[13, 3]	αὐτῷ καὶ οἱ γέροντες μετὰ	γυναικῶν,	Νέστωρ και Φοῖνιξ. Οὐ γὰρ
[13, 2]	τοῖς λέγουσι περὶ τῶν Σωκράτους	γυναικῶν	Παναίτιος ὁ Ρόδιος. ~Παρὰ δὲ
[13, 90]	ὁ αὐτὸς Θεόφραστος καὶ κρίσεις	γυναικῶν	περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι καὶ οἰκονομίας,
[13, 57]	Ἐπείπερ ἡμῖν ἐμποδὼν ἐγένου κατάλογον	γυναικῶν	ποιουμὲνοις, οὐ κατὰ τοὺς Σωσικράτους
[13, 24]	ἑταίρας καὶ τὰς ἐλευθέρας τῶν	γυναικῶν	ταυτὶ λέγων· Δεινά, δεινὰ κοὐκ
[13, 10]	πρῶτον γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο	γυναικῶν	τὸν> Ολυμπιάδος καὶ Εὐρυδίκης. ἐν
[13, 28]	λοιδορεῖν, τὰς> μόνας τῶν ἄλλων	γυναικῶν	τῷ τῆς φιλίας ὀνόματι προσηγορευμένας
[13, 2]	μνημονεύοντας. Παρέθετο δὲ περὶ τῶν	γυναικῶν	ψήφισμα Ιερώνυμος ὁ Ρόδιος, ὅπερ
[13, 5]	ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο ἐκ δύο Θετταλίδων	γυναικῶν,	ὧν ἥ μὲν ἦν Φεραία
[13, 78]	ἑταιρισκὸν συμφρονῆσαν πολλὰς τυραννίδας καθεῖλεν.	Παιδικῶν	γὰρ παρόντων ἐραστὴς πᾶν ὁτιοῦν
[13, 59]	ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ καὶ ἡ	εἰκὼν	αὕτη μέση τῆς Αρχιδάμου τοῦ
[13, 34]	περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι Αναθημάτων,	εἰκών	ἐστι τῆς διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας,
[13, 71]	Σάμιον μανίη κατέδησε Θεανοῦς Πυθαγόρην,	ἑλίκων	κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον, καὶ κύκλον
[13, 34]	ὁ καλός, ἐφ οὗ τις	κωμικῶν	ἔφη. Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν, ὦ
[13, 37]	τῇ τρίτῃ καὶ τετάρτῃ τῶν	Ελληνικῶν	Ιστοριῶν Εὐτέρπης αὐτὸν εἶναί φησι
[13, 53]	ἔφη, οἱ καὶ πρὸ τῶν	Ἡδονικῶν	καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς ἡδονῆς
[13, 54]	ἔφη, οἱ καὶ πρὸ τῶν	Ἡδονικῶν	καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς ἡδονῆς
[13, 42]	μαθεῖν γὰρ αἰσθέσθαι θ' ἅμα	Ολυμπιονικῶν	νυκτὸς ἀθλητῶν δυεῖν πληγὴν παρὰ
[13, 68]	Ἐκμαθεῖν δέ σου ποθῶ μακρὰν	άποικῶν	κεῖθεν, Ατθίδα χθόνα τίνες τύχαι
[13, 3]	κρείων ἐπηγάγετο, ἐν ἔθει γενόμενος	βαρβαρικῶν	γάμων. Θαυμάσαι δ' ἄν τις,
[13, 89]	δ' ἐν τῇ πέπτῃ τῶν	Περσικῶν	τῆς πρώτης συντάξεώς φησιν ὅτι
[13, 50]	Φειδίου. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τῶν	πολιτικῶν	οἶδά τινας μνημονεύοντας αὐτῶν ἢ
[13, 74]	Ὅσοι τε πόντον τερμόνων τ'	Ατλαντικῶν	ναίουσιν εἴσω φῶς ὁρῶντες ἡλίου,
[13, 86]	τούτοις παραπλήσια πάνυ πολλὰ τῶν	φορτικῶν	ἐποίουν. Τῶν φιλοσόφων δέ τις
[13, 4]	γοῦν ἐν τῇ τεσσαρεκαιδεκάτῃ τῶν	Αττικῶν	καταλέγων τὰς τοῦ Θησέως γενομένας
[13, 31]	Αφροδίτῃ. Κλέαρχος δ' ἐν πρώτῳ	Ερωτικῶν·	Γύγης, φησίν, ὁ Λυδῶν βασιλεὺς
[13, 16]	Κλέαρχος ἐν τῷ πρώτῳ τῶν	Ερωτικῶν,	Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι φησίν· Οὔτε παιδὸς
[13, 15]	ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν	Ερωτικῶν	Ομοίων πρός τινα Αττικόν, μέγαν
[13, 78]	ὁ Ποντικὸς ἐν τῳ περὶ	Ερωτικῶν.	Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι καὶ
[13, 85]	ὡς Κλέαρχος ἱστορεῖ ἐν πτώτῳ	Ερωτικῶν.	Τὸν δὲ παῖδα τοῦτον Θεόφραστος
[13, 1]	αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος καὶ τῶν	ἐρωτικῶν	ἐλέχθησαν. ~Καὶ γὰρ τὰς γαμετὰς
[13, 1]	Κωμῳδιας. Ημεις οὖν τὸν περὶ	ἐρωτικῶν	λόγον ἐνταῦθα μέλλοντες κατατάττειν (ἐγένοντο
[13, 75]	φησι Χαμαιλέων, Αλκμᾶνα γενομέναι τῶν	ἐρωτικῶν	μελῶν ἡγεμόνα καὶ ἐκδοῦναι πρῶτον
[13, 70]	ἐν τῷ τρίτῳ κατάλογον ποιεῖται	ἐρωτικῶν,	οὑτωσί πως λέγων ~Οἵην μὲν
[13, 56]	ὥς φησι Κλέαρχος ἐν πρώτῳ	Ἐρωτικῶν,	οὐχ ἕνεκεν Ασπασίας οὐ τῆς
[13, 59]	ἔπασχε διηκρίβωσεν Ερωτα, ἐξ ἰδίης	ἕλκων	ἀρχέτυπον κραδίης, Φρύνῃ μισθὸν ἐμεῖο
[13, 6]	παρείλετο πάντα τὰ σκεύη γὰρ	ἕλκων	ᾤχετ' ἐκ τῆς οἰκίας. Οἱ
[13, 42]	νῦν ἐκεῖν' ἔξεστί σοι. Εἶναι	δοκῶν	αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος καὶ παρεπιδημήσας
[13, 43]	γνωρίμοις λοπάδας συνάλμους τε συναρτύειν	δοκῶν	καὶ διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν
[13, 68]	ἑταίραν, ὡς ὁ Θεόπομπος ἱστορεῖ,	φάσκων	ἀπειρηκέναι τὸν Αρπαλον μὴ στεφανοῦν
[13, 55]	καθὰ καὶ Πολέμων εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι	φάσκων	αὐτὴν ὑπό τινων γυναικῶν ἐν
[13, 25]	Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν τρίτῳ Κολοφωνιακῶν	φάσκων	αὐτὸν καὶ πανδήμου Αφροδίτης ἱερὸν
[13, 21]	συγγράμματι, τὸ κύριον αὐτῆς ὄνομα	φάσκων	εἶναι Μητίχην. ~Εστὶν δ' ἑταίρα,
[13, 67]	ἐτόλμησεν ὁ φίλος εἶναι σοῦ	φάσκων	ἱερὸν καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ
[13, 51]	τῷ περὶ Ἑταιρῶν, Αντικύραν αὐτὴν	φάσκων	κληθῆναι ἤτοι ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι
[13, 56]	τῷ περὶ Ἀριστοτέλους πρώτῳ, ἐπιμελείας	φάσκων	τῆς δεούσης τετυχηκέναι ἐν ταῖς
[13, 51]	ἀναλαβὼν ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος {καὶ}	ἀποθντήσκων	κατέλιπεν αὐτῇ πολὺν έλλέβορον, ἄλλο
[13, 22]	εἶχεν ὅσαπερ νῦν ἔχει, πάμπολλ'	ἀναλίσκων	ἐφ' ἑκάστῳ τῆς θύρας ἀπεκλειόμην.
[13, 47]	γε, ἔφη, ὡς τοσούτον ἐτῶν.	Νεανίσκων	δέ τινων παρὰ πότον ὑπὲρ
[13, 2]	κόραι, συνεγκλειομένων καὶ τῶν ἀγάμων	νεανίσκων	καὶ ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο, ταύτην
[13, 43]	ἀποφέρειν πρὸς τοὺς σπανίζειν ὁμολογουμένους	ἁλῶν,	τὴν χιόνα δ' εἰς τὸν
[13, 58]	τῆς πατρῴας οἰκίας τὸν ὑἱὸν	ἀποβαλὼν	Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν
[13, 15]	μεταφέρειν· ἦ ῥά νύ τοι	μεγάλων	Δώρων ἐπεμαίετο θυμός. ~Ηγήσανδρος δ'
[13, 71]	ἐπὶ μακρὁν ἀυτεῖ ῥεῦμα διὲκ	μεγάλων	ῥυομένης δονάκων. Πόλλ' ἔτλη παρὰ
[13, 32]	ὅταν ἡ πόλις εὔχηται περὶ	μεγάλων	τῇ Αφροδίτῃ, συμπαραλαμβάνεσθαι πρὸς τὴν
[13, 74]	θέον, ἢ σκαιός ἐστιν ἢ	καλῶν	ἄπειρος ὢν οὐκ οἶδε τὸν
[13, 25]	δὲ ἡ Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη	καλῶν	γυναικῶν, καὶ ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν
[13, 57]	ἂν ἀπομνημονεύσω τὸν {περὶ} τῶν	καλῶν	γυναικῶν κατάλογον. ~Κλέαρχος γὰρ περὶ
[13, 21]	δέ τίς σε καὶ πορνογράφον	καλῶν,	ὡς Αριστείδην καὶ Παυσίαν ἔτι
[13, 80]	δικαίου Ιβυκος ἐραστήν φησι γενέσθαι	Τάλων.	Διότιμος δ' ἐν τῇ Ηρακλείᾳ
[13, 5]	Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων καὶ τὸ	Θετταλῶν	ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο ἐκ δύο Θετταλίδων
[13, 40]	ἀπέκτεινε τὰς τῆς Δημοῦς θεραπαίνας	στρεβλῶν.	~Περὶ δὲ τοῦ εἰρημένου τῆς
[13, 5]	Δέδρα καὶ Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ	θέλων	καὶ τὸ Θετταλῶν ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο
[13, 75]	καὶ λέγειν ἔν τινι τῶν	μελῶν·	Ερως με δαὖτε Κύπριδος ἕκατι
[13, 75]	Χαμαιλέων, Αλκμᾶνα γενομέναι τῶν ἐρωτικῶν	μελῶν	ἡγεμόνα καὶ ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος
[13, 36]	ἦν ξένος. Οὗτος ὁ Νάνος	ἐπιτελῶν	γάμους τῆς θυγατρὸς κατὰ τύχην
[13, 19]	τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ καὶ {τῶν}	ἥλων	ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα καὶ κιναίδους
[13, 35]	συμπεσεῖν πρὸς αὐτὴν. Διετέλουν οὖν	ἀλλήλων	ἐπιτυμοῦντες διὰ τὴν κατὰ τὸν
[13, 73]	γαῖαν Ἣ δὲ τίκτεται βροτοῖς	μήλων	τε βοσκὰς καὶ βίον Δημήτριον
[13, 94]	Οὗτος γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί,	ὀφείλων	ἀργύριον ἐπὶ τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ
[13, 90]	δὲ νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν	φίλων	καὶ πομπεύοντα ἕως τοῦ ἱεροῦ
[13, 30]	μή τι λυπήσειε τὸν ἐραστὴν	φιλῶν.	Καλῶς δὲ περὶ τῶν τοιούτων
[13, 92]	Αττικῆς, καθ' οὗ λόγον ἔγραψε	Φίλων	ὁ Αριστοτέλους γνώριμος, ἀπολογίαν ὑπὲρ
[13, 14]	ὡς ἔστ' ἐραστὴς ὅστις ὡραῖον	φιλῶν	τρόπων ἐραστής ἐστι, τὴν ὄψιν
[13, 14]	τῆς ἡδονῆς ἐστ' οὐχὶ τῶν	φίλων	φίλος, ἀδικεῖ τε τὸν Ερωτ'
[13, 65]	ἡμέραν παρ' ἡμέραν διαιτητῶν γενομένων	φίλων	Φρυνίων καὶ Στέφανος ὁ ῥήτωρ·
[13, 64]	τυχούσης συλληφθεῖσα ἀπήχθη μετὰ τῶν	ἄλλων	αἰχμαλώτων καὶ πραθεῖσα ὁμοίως ταῖς
[13, 28]	τολμᾷ λοιδορεῖν, τὰς> μόνας τῶν	ἄλλων	γυναικῶν τῷ τῆς φιλίας ὀνόματι
[13, 43]	μου προπεσούσης τοὐμπλόκιον ὑπερτράγῃς. ~Καὶ	ἄλλων	δὲ ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων
[13, 85]	ἦν παῖς, ὃς μετὰ τῶν	ἄλλων	ἐκ παλαίστρας παραγινόμενος ἐπὶ τὴν
[13, 10]	ἐν ταῖς συνουσίαις διαφέρειν τῶν	ἄλλων	ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν τὸν Αἰγυπτίων
[13, 65]	Κασίου τοῦ Ηλείου μετὰ καὶ	ἄλλων	ἑταιρῶν, Αντείας, Στρατόλας, Αριστοκλείας, Φίλας,
[13, 74]	ἡ περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε τῶν	ἄλλων	θεῶν τις ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν
[13, 38]	ἑταίρας Αττικῆς ὁ Δημήτριος καὶ	ἄλλων	πλειόνων ~Μάχων δ' ὁ κομῳδιοποιὸς
[13, 72]	τάδε Σφαίρῃ δεῦτέ με πορφυρεῇ	βάλλων	χρυσοκόμης Ερως νήνι ποικιλισαμβάλῳ συμπαίζειν
[13, 67]	πρὸς Αλέξανδρον Επιστολῇ τὴν Αρπάλου	διαβάλλων	ἀκολασίαν φησίν Ἐπίσκεψαι δἐ καὶ
[13, 72]	οὐκ ὢν οὕτως ἐρωτομανὴ ὡς	διαβάλλων	μ' εἴρηκεν ὁ Κύνουλκος ἀλλ'
[13, 14]	τ' Ερως; Ετάραττε κἀκείνους γὰρ	ἐμβάλλων	στάσεις, ὅτ' ἦν μετ' αὐτῶν.
[13, 70]	Εταιρῶν. Επὶ τούτοις ὁ Μυρτίλος	μέλλων	σιωπᾶν ἀλλὰ μικροῦ, ἔφη, ἄνδρες
[13, 28]	ἀπο τῶν ἑταιρῶν τοὺς ἑταίρους	διαστέλλων	φησί· Πεποιήκατ' ἔργον οὐχ ἑταίρων
[13, 49]	ὅτι δεκαέτης ἐστίν, Μικρὸς ὡς	πολλῶν	ἐτῶν» ἔφη. Ζητουμένου δὲ ἔν
[13, 49]	ἐραστοῦ τινος αὐτῆς ἀλαζόνος παρὰ	πολλῶν	ποτήρια χρησαμένου καὶ λεγοντος θέλειν
[13, 58]	Φίλαν δ' ἐν Ἐλευσῖνι, ἣν	πολλῶν	ὠνησάμενος χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον
[13, 71]	δ' ἐχλίηνεν ὃν ἔξοχον ἔχρη	Απόλλων	ἀνθρώπων εἶναι Σωκράτη ἐν σοφίῃ
[13, 78]	αὐτοὺς πολλὰ ἐπαινέσαντα. Διὸ καὶ	Απόλλων	ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν τοῦ
[13, 5]	Αλεξάνδρου καταλυθείς, ὃς περὶ τῶν	ὅλων	πολεμῶν τριακοσίας ἑξήκοντα περιήγετο παλλακάς,
[13, 1]	βασιλεῦ, τὸν ταῦτα ἀποδεξόμενον ἀπὸ	συμβόλων	τε πολλάκις δεδειπνηκέναι καὶ περὶ
[13, 25]	ἐν Αδελφοῖς προσιστορῶν ὅτι πρῶτος	Σόλων	διὰ τὴν τῶν νέων ἀκμὴν
[13, 79]	ὁμιλεῖν. Καὶ γὰρ ὁ νομοθέτης	Σόλων	ἔφη Μηρῶν ἱμειρων καὶ γλυκεροῦ
[13, 25]	μοι λέγειν τοῦτ' ἐστὶν ἁρμοστόν,	Σόλων)	μεστὴν ὁρῶντα τὴν πόλιν νεωτέτων
[13, 25]	δ' εἰς ἃπαντας εὗρες ἀνθρώπους,	Σόλων·	σὲ γὰρ λέγουσιν τοῦτ' ἰδεῖν
[13, 37]	Εἰρήνην, ἣν ἔγεμεν Εὔνοστος ὁ	Σόλων	τῶν ἐν Κύπρῳ βασιλεύς. Καὶ
[13, 54]	ἐμφανίζειν διὰ τῶν πρὸς Ερμαρχον	Ἐπιστολῶν.	~Αρίστιππος δὲ κατ' ἔτος δύο
[13, 53]	ἐμφανίζειν διὰ τῶν πρὸς Ερμαρχον	Ἐπιστολῶν.	~Τοσαῦτ' εἰπὼν μετά τινος τροχιλίας
[13, 87]	θ' ὃς ἡλιῶδες εἰς ὑφάσματα	πέπλων	σκιᾶς εἴδωλον ἐξωμόργυντο, ἕρσῃ δὲ
[13, 31]	Αβυδηνοῖς. Τοὺς δ' αὐτίκα μεθ'	ὅπλων	ἀφικομένους ἀνελεῖν μὲν τοὺς φύλακας,
[13, 74]	ἀνῆγεν, συμποσίων ἐρέθισμα, γυναικῶν ὴπερόπευμα,	αὐλῶν	ἀντίπαλον, φιλοβάρβιτον, ἡδὺν, ἄλυπον. Οὒ
[13, 35]	δὲ Ζαριάδρης τῆς ὑπεράνω Κασπίων	πυλῶν	μέχρι τοῦ Τανάιδος. Τῶν δὲ
[13, 14]	πείθομαι οὔθ' ὡς πένης ἄνθρωπος	ἐνοχλῶν	πολλάκις τοῖς εὐπροροῦσιν οὐ λαβεῖν
[13, 4]	ἁρπαγῆς, ἄλλας δ' ἐκ νομίμων	γάμων	ἐξ ἁρπαγῆς μὲν Ελένην, Αριάδνην,
[13, 4]	ἀμφοτέρας φίλοις συνῆν πολλαῖς χωρὶς	γάμων.	Επειτα τὴν Πιτθέως ἔλαβεν Αἴθραν,
[13, 3]	ἐπηγάγετο, ἐν ἔθει γενόμενος βαρβαρικῶν	γάμων.	Θαυμάσαι δ' ἄν τις, φησὶν
[13, 79]	φησὶ ὁ Ακαδημαικός, πρὸ τῶν	γάμων	ταῖς παρθένοις ὡς παιδικοῖς νόμος
[13, 2]	αἱ κόραι, συνεγκλειομένων καὶ τῶν	ἀγάμων	νεανίσκων καὶ ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο,
[13, 20]	ὁ μέγιστος τῶν θεῶν διὰ	κεράμων	χρυσὸς ἔρχεται, ταῦρος γίνεται, ἀετὸς
[13, 76]	Κυδώνιαι μηλίδες ἀρδόμεναι ῥοὰν ἐκ	ποταμῶν,	ἵνα παρθένων κῆπος ἀκήρατος, αἵ
[13, 84]	Μιτυληναῖος ἐν τῷ περὶ Αγαλματοποιῶν.	Πολέμων	δὲ ἢ ὁ ποιήσας τὀν
[13, 55]	Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ καὶ	Πολέμων	εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι φάσκων αὐτὴν ὑπό
[13, 51]	ταῖς ἄλλαις δούλαις, ὥς φησι	Πολέμων	έν τοῖς περὶ Ἀκροπόλεως. ~Καὶ
[13, 21]	αὐτῶν ὡς ταῦτα καλῶς γραφόντων	Πολέμων	ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν
[13, 79]	Κτατῖνον καὶ Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν	Πολέμων	ὁ περιηγητὴς ἐν ταῖς πρὸς
[13, 34]	~Εν δὲ Λακεδαίμονι, ὥς φησι	Πολέμων	ὁ περιηγητὴς ἐν τῷ περὶ
[13, 5]	καταλυθείς, ὃς περὶ τῶν ὅλων	πολεμῶν	τριακοσίας ἑξήκοντα περιήγετο παλλακάς, ὡς
[13, 38]	θυγατέρα Φίλαν; τὴν δὲ Λάμιαν	Πολέμων	φήσι ἐν τῷ περὶ τῆς
[13, 30]	τῶν πράσων ἑκάστοτ' ἐπεδείπνει μεθ'	ῆμῶν·	τοῦτο δ' ἦν, ἵνα μή
[13, 46]	Μάχωνος εἰρημένων. Αἱ γὰρ καλαὶ	ἡμῶν	Αθῆναι τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν,
[13, 57]	πάλιν ἔδει {τι} ἡμᾶς παρ'	ἡμῶν	ἀντιπέμψαι θηρίον τρυγέραυον· οὐ γὰρ
[13, 60]	φησὶν περὶ αὐτῆς Φρύνη ποθ'	ἡμῶν	γέγονεν ἐπιφανεστάτη πολὺ τῶν ἑταιρῶν.
[13, 6]	κλίνῃ φιλογύνης. ~Αἱ δὲ γαμεταὶ	ἡμῶν	γυναῖκες οὔκ εἰσιν τοιαῦται οἵας
[13, 33]	τὰς ἑταίρας ἐνθάδε μεθύειν> μεθ'	ἡμῶν.	~Εν δὲ Λακεδαίμονι, ὥς φησι
[13, 2]	γὰρ τὰς γαμετὰς ὁ καλὸς	ἡμῶν	ἑστιάτωρ ἐπαινῶν Επμιππον ἔφη ἐν
[13, 56]	φιλοσόφου διαθήκαις. Ὁ δὲ καλὸς	ἡμῶν	Πλάτων οὐκ Αρχεάνασσαν τὴν Κολοφωνίαν
[13, 86]	εὐσχημόνως, ὡς ᾤοντο, οὐχ ὅτι	ἡμῶν	τινα προσβλέποντες, ἄλλα οὐδ' ἀλλήλους.
[13, 18]	θεῶν; Δι' ἃς ἀνὴρ ἕκαστος	ἡμῶν	φαίνεται, εἰ μή τι ταύταις
[13, 25]	νόμων ὁπόταν ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι; ~Καὶ	Φιλήμων	δὲ ἐν Αδελφοῖς προσιστορῶν ὅτι
[13, 67]	προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν. Μνημονεύει τούτων καὶ	Φιλήμων	ἐν Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ' ἔσῃ Βανυλῶνος,
[13, 25]	τῶν οἰκημάτων. Αλλ' ὅ γε	Φιλήμων	οὕτως φησί· Σὺ δ' εἰς
[13, 84]	ἐγκατέκλεισέ θ' αὑτὸν τῷ νεῷ.	Φιλήμων	τοῦ αὐτοῦ μνημονεύων φησί λλ'
[13, 71]	μέθεπεν δ' Αρχέλεω ταμίην εἰσόκε	δαίμων,	Εὐριπίδη, εὕρετ' ὄλεθρον, Αμφιβίου στυγνῶν
[13, 11]	ὑπάρχειν, καὶ προσομιλεῖν οὗτος ὁ	δαίμων	πάντων ἥδιστος ἔφυ θνητοῖς. Καὶ
[13, 34]	γῆ καὶ θεοί, ὃν ἡ	Λακεδαίμων	μοιχὀν ἐπιθυμεῖ λαβεῖν; ὁ> ὑπὸ
[13, 78]	Εστὶν δὲ ὁ χρησμὸς ὅδε	Εὐδαίμων	Χαρίτων καὶ Μελάνιππος ἔφυ, θείας
[13, 4]	ἐξ ἁρπαγῆς, ἄλλας δ' ἐκ	νομίμων	γάμων ἐξ ἁρπαγῆς μὲν Ελένην,
[13, 49]	Πέμφαντος δέ τινος αὐτῇ τῶν	γνωρίμων	οἶνον χρηστὸν μέν, ὀλίγον δέ,
[13, 91]	{ἔχειν} οὐ διδάσκει. Καὶ ὁ	Τίμων	δὲ ἔφη Ἐν δὲ πλατυσμὸς
[13, 76]	θυμέ, πρᾶξιν. Διόπερ καὶ ὁ	Τίμων	ἐν τοῖς Σίλλοις ἔφη Ὥρη
[13, 54]	ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ	Τίμων	φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος
[13, 53]	ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ	Τίμων	φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος
[13, 17]	μᾶλλον αὐτῆς ἐπαινεῖ ἢ τῶν	ὀφθαλμῶν	μνημονεύει, λέγων ὧδε· ὦ καλλιπρόσωπε,
[13, 87]	ἑταῖροι, λέγω ὅτι οὐδέν ἐστιν	ὀφθαλμῶν	οὕτως εὐφραντικὀν ὡς γυναικὸς κάλλος.
[13, 6]	τοῦ θέρους, ἀπὸ τῶν μὲν	ὀφθαλμῶν	ὑδρορρόαι δύο ῥέουσι μέλανος, ἐκ
[13, 17]	ἐκείνῳ· Εὐρύαλε, γλυκέων Χαρίτων θάλος,	καλλικόμων	μελέδημα, σὲ μὲν Κύπρις ἃ
[13, 48]	ἐν τῷ τρίτῳ πίνακι τῶν	Νόμων	καὶ ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε παρέθετο·
[13, 24]	Κύπρι, βινεῖν δύνανται, τῶν Δρακοντείων	νόμων	ὁπόταν ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι; ~Καὶ Φιλήμων
[13, 86]	ἄνδρες, ἀλλὰ ἐκ τῶν κλινῶν	ἀνώρμων	καὶ ἐβόων ὡς θαυμαστόν τι
[13, 86]	διαλεκτικοὶ συνελθόντες εἰς πότον περὶ	συλλογισμῶν	διαλέγοιντο ἀλλοτρίως ἂν αὐτοὺς ὑπολάβοι
[13, 10]	λιμέν' ἔχουσ' ἐξευρέθη. ~Οὐδένα δὲ	ὑμῶν	ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες φίλοι, ὅτι
[13, 19]	καὶ θρασεῖς. Καὶ δὴ τοιοῦτοι	ὑμῶν	εἰσιν οἱ πλεῖστοι, συνεσπασμένοι καὶ
[13, 29]	εἰσίοντ' ἐὰν λυπούμενος τύχῃ τις	ὑμῶν,	ἐκολάκευσεν ἡδέως· ἐφίλησεν οὐχὶ συμπιέσασα
[13, 92]	οἶδ' ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει δ'	ὑμῶν	καὶ τὸ ἀνόητον Ανάξιππος ὁ
[13, 18]	κατ' Αλέξανδρον εὑρημένους, ὥς φησιν	ὑμῶν	ὁ Χρύσιππος ἐν τῷ τετάρτῳ
[13, 15]	τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες τὸν ἀρχηγόν	ὑμῶν	τῆς σόφιας Ζήνωνα τὸν Φοίνικα,
[13, 94]	τὰ λεχθέντα, διὰ τὸν βρένθον	ὑμῶν	τὸν πολύν, ὦ φιλόσοφοι· ἄρχεται
[13, 92]	διὰ τὰς ἐν τοῖς λόγοις	ὑμῶν	φιλοτιμίας καὶ ἔριδας καὶ τοὺς
[13, 19]	φησιν Αντίγονος ὁ Καρύστιος, προμαντευόμενος	ὑμῶν,	ὡς τὀ εἰκός, περὶ τοῦ
[13, 70]	Παρόραμα διὰ τὸ καὶ δυὸ	δραχμῶν	φοιτᾶν πρὸς τὸν βουλόμενον, ὥς
[13, 16]	τὸν ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν	ὠμῶν	καὶ τῶν ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ
[13, 74]	κυλίκεσσι παῖς διαπομπεύῃ, προπόσεις ἐπιδέξια	νωμῶν,	παννυχίδας θ' ἱερὰς θήλεις χοροὶ
[13, 85]	ὅλης τῆς ἡμέρας τοὺς καλάμους	λαμβάνων	ἐκ τῶν παρατιθεμένων χορτασμάτων καθεὺδοντος
[13, 73]	χρυσῆν, τὰ Εὐριπίδου ἐπὶ νοῦν	λαμβάνων	λέγω Τὴν Αφροδίτην οὐχ ὁρᾷς
[13, 95]	ἐγγὺς οἰκοῦντες, παρ' ὧν προδόσεις	λαμβάνων	οὐκ ἀποδίδωσι, δικάζονται αὐτῷ συγκλείσαντες
[13, 85]	ἐκ τοῦ πελάγους ἀπήντα καὶ	ἀναλαμβάνων	ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν ἐπὶ
[13, 73]	Μεσσηνιακὰ ἔπη συνθείς, ἀνήρ εὐπαίδευτος.	~Υπολαμβάνων	οὖν μέγαν εἶναι δαίμονα καὶ
[13, 34]	καὶ Θεοδότην· ὑφ' ἧς καὶ	ἀποθανὼν	ἐκηδεύθη ἐν Μελίσσῃ κώμῃ τῆς
[13, 16]	τέκτονος παρὰ στάθμην ἰόντος ὀρθοῦται	κανών.	~Λικύμνιος δ' ὁ Χῖος τὸν
[13, 32]	τοξοφόροισιν ἐμήσατο δι' Αφροδίτα Πέρσαις	Ελλάνων	ἀκρόπολιν προδόμεν. Καὶ οἱ ἰδιῶται
[13, 83]	ὤφθη εἰς τὴν ἀγορὰν ἐμβαλοῦσα	ἐμμανῶν	γενομένων τῶν μάντεων διεσπάσθη {ὑπ'
[13, 10]	ᾧ τὴν μὲν βακχικώτερον μετὰ	τυμπάνων	προελθεῖν, τὴν δ' Εὐρυδίκην Μακεδονικῶς
[13, 78]	Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον τῶν	βασάνων	ἤγαγον, ὡς ἀπολῦσαι αὐτοὺς πολλὰ
[13, 79]	τύραννος. ~Παρὰ δὲ Σπαρτιάταις, ὡς	Αγνων	φησὶ ὁ Ακαδημαικός, πρὸ τῶν
[13, 92]	Τοῦτο δὲ ποῦ εἴρηκεν Φύλαρχος	Κατανέγνων	γὰρ αὐτοῦ πᾶσαν τὴν Ιστορίαν.
[13, 71]	δαίμων, Εὐριπίδη, εὕρετ' ὄλεθρον, Αμφιβίου	στυγνῶν	ἀντιάσαντι κυνῶν. Ανδρα δὲ τὸν
[13, 29]	ἀστῆς, ἐρήμου δ' ἐπιτρόπου καὶ	συγγενῶν,	ἦθός τι χρυσοῦν πρὸς ἀρετὴν
[13, 75]	ἁδειᾶν Μουσᾶν ἔδειξε δῶρον μάραικα	παρθένων	ἁ ξανθὰ Μεγαλοστράτα. Καὶ Στησίχορος
[13, 76]	ἀρδόμεναι ῥοὰν ἐκ ποταμῶν, ἵνα	παρθένων	κῆπος ἀκήρατος, αἵ τ' οἰνανθίδες
[13, 87]	τοῦ τραγικοῦ Χαιρήμονος Οἰνεὺς περὶ	παρθένων	τινῶν διηγούμενος ὧν ἐθεᾶτό φησιν
[13, 16]	φησίν· Οὔτε παιδὸς ἄρρενος οὔτε	παρθένων	τῶν χρυσοφόρων οὐδὲ γυναικῶν βαθυκόλπων
[13, 28]	τουτέστιν τῶν φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν	δυναμένων,	ἃς ὁ Κύνουλκος τολμᾷ λοιδορεῖν,
[13, 91]	πάντων ἐπιτρῖψαι μᾶλλον ἢ σωφρονίσαι	δυναμένων	τοὺς ἀκούοντας. Καὶ ἐὰν μέν
[13, 48]	κατὰ ζῆλον τῶν τὰ τοιαῦτα	συυταξαμένων	φιλοσόφων. Ἀνέγραψε δ' αὐτὸν Καλλίμαχος
[13, 17]	αὐτοῦ κατακαλύπτει τοὺς ὀφθαλμούς, ἀλλὰ	ἀναπεπταμένων	τῶν βλεφάρων κοιμίζει τὸν ἐρώμενον,
[13, 37]	Ποθεινὴ Μύρτιον δὲ μία τῶν	ἀποδεδειγμένων	καὶ κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ δὲ
[13, 85]	τοὺς καλάμους λαμβάνων ἐκ τῶν	παρατιθεμένων	χορτασμάτων καθεὺδοντος τοῦ βρέφους τὰς
[13, 64]	κατεκρήμνισεν τὴν ἄνθρωπον, οὐδὲν τῶν	προγεγενημένων	φιλανθρώπων ἐπὶ νοῦν βαλομένη. Τὴν
[13, 46]	μνημονεύω τῶν ὑπὸ τοῦ Μάχωνος	εἰρημένων.	Αἱ γὰρ καλαὶ ἡμῶν Αθῆναι
[13, 55]	τῷ περὶ τῶν έν Σικελίᾳ	Θαυμαζομένων	ἐξ Ὑκκάρου φησὶν Σικελικοῦ φρουρίου
[13, 12]	τὴν τοῦ θεοῦ σεμνότητα ἐμφαίνων,	ἀσπαζομένων	θάνατον ἔνδοξον ἀντ' αἰσχροῦ καὶ
[13, 2]	σκοτεινὸν πᾶσαι ἐνεκλείοντο αἱ κόραι,	συνεγκλειομένων	καὶ τῶν ἀγάμων νεανίσκων καὶ
[13, 47]	Τῶν δὲ πινόντων παρ᾽ αὐτῇ	συμβαλλομένων	εἰς βολροφακῆν καὶ τῆς παιδίσκης
[13, 85]	χρησάμενος περὶ Μὺκονον καὶ πάντων	ἀπολομένων	μόνος ὑπὸ δελφῖνος ἐσώθη ὁ
[13, 83]	εἰς τὴν ἀγορὰν ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν	γενομένων	τῶν μάντεων διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν}
[13, 65]	εἶχον ἡμέραν παρ' ἡμέραν διαιτητῶν	γενομένων	φίλων Φρυνίων καὶ Στέφανος ὁ
[13, 86]	ἐξ Αρκαδίας θεωρῶν πρὸς Αντίγονον	παραγενομένων.	Εκεῖνοι {τε} γὰρ ἠρίστων σφόδρα
[13, 16]	τῶν κρεῶν οὐδὲ τῶν ἰχθύων·	ἀπογενομένων	γοῦν τούτων οὐδεὶς ἡδέως ἔτι
[13, 63]	μητρός, καίτοι ἔθος ἐχόντων τῶν	κρινομένων	τὰς γυναῖκας ἐπάγεσθαι ἀλλ' αἰδοῖ
[13, 93]	Συμβολαίων λόγοις ὃν ἐκ τῶν	φερομένων	ὡς αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν ὡς
[13, 61]	ἐστιν ἐκ τῶν εἰς Ομηρον	ἀναφερομένων.	Τῆς δὲ Θεωρίδος μνημονεύει λέγων
[13, 12]	προθύονται, ὡς ἐν τῇ τῶν	παραταττομένων	φιλίᾳ κειμένης τῆς σωτηρίας τε
[13, 71]	ἀκοὴν ἕλκεται εἰς ἄκατον ψυχὰς	οἰχομένων,	λίμνης δ' ἐπὶ μακρὁν ἀυτεῖ
[13, 42]	ἐκ τῆς πόλεως τῶν ἐπιγελᾶν	εἰθισμένων	ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν αἰεὶ πρὸς
[13, 38]	τὸ σῶφρον τῶν ἐπὶ τούτῷ	σεμνυμένων	εἰσὶ βελτίους. Ο δὲ Τιμόθεος
[13, 60]	Σαπέρδιον. Ηρόδικος δὲ ἐν ἕκτῳ	Κωμῳδουμένων	τὴν μὲν παρὰ τοῖς ῥήτορσί
[13, 50]	Ηρόδικος ὁ Κρατήτειος ἐν ς'	Κωμῳδουμένων	φησὶν ὅτι Ἄβυδος ἐλέγετο διὰ
[13, 54]	οἱ καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν	καλουμένων	αὐτοὶ τὸν τῆς ἡδονῆς τοῖχον
[13, 53]	οἱ καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν	καλουμένων	αὐτοὶ τὸν τῆς ἡδονῆς τοῖχον
[13, 93]	χρήσιμον. Οὐδὲν γάρ ἐστι τῶν	καλουμένων	φιλοσόφων ἀφιλοσοφώτερον. Τίς γὰρ ἤλπισεν
[13, 16]	οὐδὲν ἄλλο τοῦ σώματος τῶν	ἐρωμένων	ἀποβλέπειν ἢ τοὺς ὀφθαλμούς, ἐν
[13, 43]	τοῖς Αφροδισίοις, τιμώμενος μάλιστα τῶν	ἐρωμένων	(ᾔδει δ' ὑπ' αὐτῆς ἐκτενῶς
[13, 12]	καλούμενος συνέστηκεν ἐξ ἐραστῶν και	ἐρωμένων,	τὴν τοῦ θεοῦ σεμνότητα ἐμφαίνων,
[13, 18]	Αλέξανδρον προῆκται, τῶν προτέρων οὐ	χρωμένων	αὐτῷ. Καὶ γὰρ Τιμόθεος ὁ
[13, 44]	ἔφη, ὑπερηφάνως μοι τὴν θυγατέρα	χρωμένων;	Η γραῦς δ' ἀγανακτήσασα Τάλαν,
[13, 14]	λέγειν, ὡς τὸν οἶνον τῶν	χρωμένων	τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως καὶ
[13, 44]	ἀεὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἐπιμελῶς	ἡττῶμένων·	ὃς οὐ δυνάμενος τότε παρελθεῖν
[13, 35]	ὁ Ομάρτης διὰ τὸ εἶναι	ἀρρένων	παίδων ἕρημος· ἤθελεν γὰρ αὐτὴν
[13, 86]	τῷ περὶ Ζήνωνος γράφων ὧδε	Ζήνων	ὁ Κιτιεὺς Περσαίου παρὰ πότον
[13, 19]	Χρύσιππος. ~Ο δὲ σοφὸς ἐκεῖνος	Ζήνων,	ὥς φησιν Αντίγονος ὁ Καρύστιος,
[13, 83]	δάφνης στέφανον χρυσοῦν Φιλόμηλος ἔδωκε,	Λαμψακηνῶν	ἀνάθημα. Αὕτη ἡ Φαρσαλία ἐν
[13, 59]	ὁ κυνικὸς ἔφη τῆς τῶν	Ελλήνων	ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ καὶ
[13, 67]	σῆς βασιλείας καὶ τῆς τῶν	Ελλήνων	ἐλευθερίας οὐδέπω νῦν οὔτε ἐκεῖνος
[13, 32]	ἑταῖραι εὔξαντο ὑπὲρ τῆς τῶν	Ελλήνων	σωτηρίας εἰς τὸν τῆς Αφροδίτης
[13, 32]	τόδε τὸ ἐπίγραμμα· Αἵδε ὑπὲρ	Ελλήνων	τε καὶ εὐθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν
[13, 79]	ἐρωμένον ἀναπαύεσθαι. Πέρσας δὲ παρ'	Ελλήνων	φησὶν Ηρόδοτος μαθεῖν τὸ παισὶν
[13, 59]	τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει τῶν	Πανελλήνων	πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον καὶ λύσασα
[13, 22]	ἔχων οἴκοι μέγα. Διόπερ καὶ	θρηνῶν	τις αὑτὸν παράγεται ὑπὸ Τιμοκλέους
[13, 82]	οὐ παῖς, Εὐριπίδη, ὅς με	χλιαίνων	γυμνὸν ἐποίησεν σοὶ δὲ φιλοῦντι
[13, 17]	Κύκλωψ ἐρῶν τῆς Γαλατείας καὶ	ἐπαινῶν	αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος τὴν
[13, 2]	γαμετὰς ὁ καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ	ἐπαινῶν	Επμιππον ἔφη ἐν τοῖς περὶ
[13, 12]	ἐρωμένων, τὴν τοῦ θεοῦ σεμνότητα	ἐμφαίνων,	ἀσπαζομένων θάνατον ἔνδοξον ἀντ' αἰσχροῦ
[13, 89]	σοφιστὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή.	Δίνων	δ' ἐν τῇ πέπτῃ τῶν
[13, 10]	τὸν φόνον πείθει πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις.	Δίνων	δ' ἐν τοῖς Περσικοῖς καὶ
[13, 3]	τὸ τὴν βασιλίδα, ὥς φησιν	Δίνων	ἐν τοῖς Περσικοῖς, ὑπὸ τῶν
[13, 27]	Εφίππου Φιλύριαν. Δοκεῖς γάρ μοι	ἐκείνων	εἷς εἶναι οὓς ἐδίδαξαν ἀριστερὰ
[13, 63]	ἐπὶ τὸ δικαστήριον ὡς δι'	ἐκείνων	ἕλεον ἕξων χωρὶς τῆς μητρός,
[13, 64]	ἱερὸν συγκατέφυγεν καὶ ἀποκτεινάντων αὐτὸν	ἐκείνων	ἡ Εἰρήνη ἐχομένη τῶν ῥόπτρων
[13, 66]	πετραίη πολλὰς βόσκουσα κορώνας, εὐήθης	ξείνων	δέκτρια Πασιφίλη. Οτι δὲ καὶ
[13, 69]	τὸν χαρίεντα περιστέλλουσα Χάραξον σύγχρους	ὀρθινῶν	ἥψαο κισσυβίων Σαπφῷαι δὲ μένουσι
[13, 86]	οἱ ἄνδρες, ἀλλὰ ἐκ τῶν	κλινῶν	ἀνώρμων καὶ ἐβόων ὡς θαυμαστόν
[13, 37]	δὲ μία τῶν ἀποδεδειγμένων καὶ	κοινῶν	δεικτηριάδων. Τοῦ δὲ Φιλοπάτορος βασιλέως
[13, 43]	μὲν οὕτως· {Παρὰ Γναθαίνῃ Δίφιλος	πίνων	ποτὲ Ψυχρόν γ' ἔφη, τἀγγεῖον,
[13, 86]	ἐποίουν. Τῶν φιλοσόφων δέ τις	συμπίνων	ἡμῖν εἰσελθούσης αὐλητρίδος καὶ οὔσης
[13, 55]	εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι φάσκων αὐτὴν ὑπό	τινων	γυναικῶν ἐν Θετταλίᾳ, ἐρασθεῖσάν τινος
[13, 87]	τραγικοῦ Χαιρήμονος Οἰνεὺς περὶ παρθένων	τινῶν	διηγούμενος ὧν ἐθεᾶτό φησιν ἐν
[13, 43]	εἰς πυράν ὅτε παίζων μετά	τινων	ἡλικιωτῶν ἐνέπεσεν. Νὴ τὴν φίλην
[13, 44]	βάναυσος παντελῶς ἐν σκυτοτομείῳ μετά	τινων	καθήμενος κατεσχόλαξε τῆς Γναθαινίου λέγων,
[13, 35]	εἰ ἐξ ἀκοῆς τινες ἠράσθησάν	τινων,	ὁπότε Χάρης ὁ Μιτυληναῖος ἐν
[13, 47]	ὡς τοσούτον ἐτῶν. Νεανίσκων δέ	τινων	παρὰ πότον ὑπὲρ αὐτῆς τυπτόντων
[13, 29]	μέτρια καὶ λέγουσα τοῖς δεομένοις	τινων	ὑπουργῇ πρὸς χάριν, ἐκ τῆς
[13, 84]	ἀνθρώπων εἰς ὁμηρείαν λαβών παρὰ	Μεταποντίνων	γυναῖκας καὶ παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας
[13, 19]	σοφιστῶν, νὴ Δία, λεπτῶν, ἀσίτων,	σκυτίνων,	κατὰ τὸν Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ
[13, 85]	Μιλήτῳ} ἐν τῷ λιμένι πλῆθος	δελφίνων	ἐφάνη ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
[13, 86]	δὲ, ὦ φιλοσόφοι, καὶ τῶν	δελφίνων	καὶ τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ
[13, 4]	ἐξ ὧν καὶ τὸ τῶν	τέκνων	αὐτῷ πλῆθος ἐγένετο. Εν ἑπτὰ
[13, 79]	οὐκ ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε τῶν	πυκνῶν	φιλημάτων. Ο δ' ἐν Κολχίσιν
[13, 3]	πρὸς ἄλλην κοινωνίαν. Ο δ'	Αγαμέμνων	ὡς πολυγύναιος ὑπὸ Θερσίτου λοιδορεῖται
[13, 74]	ἀνθρώποις θεόν. Ον ὁ σοφὸς	ὑμνῶν	αἰεί ποτε Ανακρέων πᾶσίν ἐστιν
[13, 71]	πάσας δὲ λόγων ἀνεγράψατο βίβλους,	ὑμνῶν	ἐκ πρώτης παιδὸς ἀνερχόμενος. Αὐτὸς
[13, 71]	Ο δ' ἀοιδὸς ἀηδόνος ἠράσαθ'	ὕμνων	Τήιον ἀλγύνων ἄνδρα πολυφραδίῃ. Καὶ
[13, 91]	Κύκλωπος αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν	Λαιστρυγόνων	καὶ εἰ ὄντως κατεβρώθησαν ὅστις
[13, 31]	προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ καὶ οἱ	Μακεδόνων	βασιλεῖς τὰ Εταιρίδεια. Πόρνης δὲ
[13, 67]	ἀλλὰ καὶ τρίπορνον αὐτήν. Απὸ	πλειόνων	δὲ ταλάντων ἢ διακοσίων δύο
[13, 46]	ὑπὸ τοῦ Αριστοφάνους μετὰ ἑταιρῶν	πλειόνων	καὶ τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν
[13, 38]	Αττικῆς ὁ Δημήτριος καὶ ἄλλων	πλειόνων	~Μάχων δ' ὁ κομῳδιοποιὸς ἐν
[13, 74]	τῶν ἄλλων θεῶν τις ἢ	δαιμόνων	ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ τὸν αὐτὸν
[13, 74]	Αφροδίτη φησίν Ὅσοι τε πόντον	τερμόνων	τ' Ατλαντικῶν ναίουσιν εἴσω φῶς
[13, 11]	Τοῖς δ' ἀτελέστοις τῶν τοῦδε	πόνων	μήτε συνείην χωρίς τ' ἀγρων
[13, 67]	τῆς τε παρὰ θεῶν τιμωρίας	καταφρονῶν	καὶ τὰς σὰς τιμὰς προπηλακίζειν
[13, 20]	δ' ὁ φιλόσοφος ὁ πάντων	καταφρονῶν	τοῦ Αλκιβιάδου κάλλους οὐχ ἥττων
[13, 60]	γὰρ εἰ νεωτέρα τῶν τότε	χρόνων	εἶ, τόν γ' ἀγῶν' ἀκήκοας.
[13, 29]	Οὗτος δ' ὃν λέγω ἐν	γειτόνων	αὐτῷ κατοικούσης τινὸς ἰδὼν ἑταίρας
[13, 35]	τὸ συμπόσιον εἶπεν ἀκουόντων τῶν	συνδείπνων·	Ημεῖς, ὦ θύγατερ Οδάτι, νῦν
[13, 92]	βασιλεὺς ἐξεκήρυξε τῆς ἰδίας βασιλείας	ἀπελαύνων,	ὡς ὁ Καρύστιός φησιν ἐν
[13, 71]	ἀοιδὸς ἀηδόνος ἠράσαθ' ὕμνων Τήιον	ἀλγύνων	ἄνδρα πολυφραδίῃ. Καὶ γὰρ τὴν
[13, 85]	Σεκοῦνδος ἦν οἰκέτης Νικομήσους τοῦ	Βιθυνῶν	βασιλέως, ὡς ἱστορεῖ Νίκανδρος ἐν
[13, 71]	εὕρετ' ὄλεθρον, Αμφιβίου στυγνῶν ἀντιάσαντι	κυνῶν.	Ανδρα δὲ τὸν Κυθέρηθεν, ὃν
[13, 23]	{Οψεις διὰ τούτων σκευοποιοῦσι τῶν	τεχνῶν.	~Διὸ συμβουλεύς σοι, Θετταλὲ ποικιλόδιφρε,
[13, 88]	ἄλογχον ἐστράτευσαν, ἡδοναῖς θηρώμενου τὰ	λειμώνων	τέκνα. Εν δὲ Διονύσῳ· Χορῶν
[13, 20]	ἐπὶ κάλλει τὸν Αγαμέμνονα τοιαῦτα	ἐκφωνῶν·	Καλὸν δ' οὕτω ἐγὼν οὔπω
[13, 63]	δικαστήριον ὡς δι' ἐκείνων ἕλεον	ἕξων	χωρὶς τῆς μητρός, καίτοι ἔθος
[13, 37]	Αμφικράτης ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ	Ενδόξων	Ανδρῶν συγγράμματι· Αβρότονον Θρηίσσα γυνή
[13, 86]	ἐκ τῶν κλινῶν ἀνώρμων καὶ	ἐβόων	ὡς θαυμαστόν τι θέαμα θεώμενοι
[13, 71]	ἦλθεν ἀποπρολιπὼν ἄκρην ἐς Κολοφῶνα	γόων	δ' ἐνεπλήσατο βίβλους ἱράς, ἐκ
[13, 69]	Ηρόδοτος δ' αὐτήν Ροδῶπιν καλεῖ,	ἀγνοῶν	ὅτι ἑτέρα τῆς Δωρίχης ἐστὶν
[13, 39]	γένη μύρων Λαμίᾳ παρὰ πότον	παντοδαπῶν	ἐπεδείκνυτο. Η Λάμια δ' ἦν
[13, 7]	Μάντεων Αλέξιδος προηνέγκατο ταυτί {τῶν	ἐπῶν}	ὦ δυστυχεῖς ἡμεῖς οἱ> πεπρακότες
[13, 64]	τε ὁ τὴν ἐν Εφέσῳ	διέπων	φρουρὰν υἱὸς ὢν τοῦ Φιλαδέλφου
[13, 17]	τί φησίν; ὦ παῖ παρθένιον	βλέπων,	δίζημαί σε, σὺ δ' οὐ
[13, 27]	Κύνουλκε; Ως σκαιὸς εἶ κἄγροικος	αἰσχροεπῶν·	ἔα ἐπαρίστερ' ἐν τῷ στόματι
[13, 24]	Οπου γὰρ οὐσῶν μειράκων μάλ'	εὐπρεπῶν	ἐπὶ τοῖσι πορνείοισιν, ἃς ἔξεσθ'
[13, 86]	ἐν ἀρχῇ οὐδ' ἄν παρακαθίσαι	ἐπιτρέπων	τῇ αὐλητρίδι» Μήποτε αὐτό ἐστι
[13, 54]	τῶν πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν. ~Τοσαῦτ'	εἰπὼν	μετά τινος τροχιλίας ὁ Μυρτίλος
[13, 53]	ἢ Ναύσιον ἢ Μαλθάκην. ~Τοσαῦτ'	εἰπὼν	μετά τινος τροχιλίας ὁ Μυρτίλος
[13, 61]	ἐπι τοῦ βήματος ἐπεστόμισεν Υπερείδης	εἰπών	Οὐ σιωπήσῃ, μεικάριον, μεῖζον τῆς
[13, 81]	οὐκ εὖ εἴρηκε Φρύνιχος πορφυρέας	εἰπὼν	τὰς γνάθους τοῦ καλοῦ. Εἰ
[13, 71]	Λεσβιάσι φοίτα δ' ἄλλοτε μὲν	λείπων	Σάμον, ἄλλοτε δ' αὐτὴν οἰνηρῇ
[13, 8]	γαμεῖς, ἂν νοῦν ἔχῃς, τοῦτον	καταλείπων	τὸν βίον. Γεγάμηκα γὰρ καὐτος
[13, 15]	τοῦ Κουριέως ἐκ τῶν Ιάμβων	προειπών·	Ακούσατ' ὦ στοίακες, ἔμποροι λήρου
[13, 35]	συγγενεῖς ἐποιεῖτο τοὺς γάμους, οὐ	προειπῶν	ὅτῳ μέλλοι διδόναι τὴν θυγατέρα.
[13, 95]	αὐτοῦ στιγματίασ, καὶ πολλὰ ἄλλα	κατειπὼν	αὐτοῦ ἐπιλέγει ταῦτα Αλλὰ γάρ,
[13, 35]	ᾗ τοὺς γάμους συνετέλουν καὶ	καταλιπὼν	ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ ἅρματι
[13, 2]	Διὸ καὶ Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι	καταλιπὼν	τὴν προτέραν ἑτέραν ἐβουλεύετο περικαλλεστέραν
[13, 82]	τὸ τοῦ Σοφοκλέους χλανίδιον ᾤχετο,	καταλιπὼν	τῷ Σοφοκλεῖ τὸ παιδικὸν ἱμάτιον.
[13, 46]	αὐτήν, ἐφη, ἔχομεν αἰτίαν, ὦ	Στίλιπων.	Σέ τε γὰρ λέγουσιν διαφθείρειν
[13, 34]	τὰς τῶν ἑταιρίδων θύρας ἐκώμαζεν,	ἀπολιπὼν	τὰς Λακαίνας καὶ τὰς Αττικάς.
[13, 71]	γαῖαν κλαίων, αἰάζων δ' ἦλθεν	ἀποπρολιπὼν	ἄκρην ἐς Κολοφῶνα γόων δ'
[13, 16]	παρθένων τῶν χρυσοφόρων οὐδὲ γυναικῶν	βαθυκόλπων	καλὸν τὸ πρόσωπον, ἐὰν κόσμιον
[13, 14]	ἔστ' ἐραστὴς ὅστις ὡραῖον φιλῶν	τρόπων	ἐραστής ἐστι, τὴν ὄψιν παρείς;
[13, 11]	συνείην χωρίς τ' ἀγρων ναίοιμι	τρόπων.	Τὸ δ' ἐρᾶν προλέγω τοῖσι
[13, 13]	γράφειν, ἀλλ' ἦν ἄπειρος τῶν	τρόπων	τῶν τοῦ θεοῦ. Εστὶν γὰρ
[13, 91]	Πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ κενεώτερον οὐδέν.	Ιππων	ἔφη ὁ ἄθεος. Αλλὰ καὶ
[13, 11]	ἥδιστος ἔφυ θνητοῖς. Καὶ παρὰ	λυπῶν	τέρψιν τιν' ἔχων εἰς ἐλπίδ'
[13, 21]	ἀναφανδὸν τὰ Εὐβούλου αἰεὶ ἐκ	Κερκώπων	λέγει· Κόρινθον ἦλθον. Ηδέως ἐνταῦθά
[13, 13]	Τίς ἦν ὁ γράψας πρῶτος	ἀνθρώπων	ἄρα ἢ κηροπλαστήσας Ερωθ' ὑπόπτερον;
[13, 71]	ἐχλίηνεν ὃν ἔξοχον ἔχρη Απόλλων	ἀνθρώπων	εἶναι Σωκράτη ἐν σοφίῃ Κύπρις
[13, 84]	πεποιηκέναι Κλεώνυμος ὁ Σπαρτιάτης πρῶτος	ἀνθρώπων	εἰς ὁμηρείαν λαβών παρὰ Μεταποντίνων
[13, 6]	δὲ ἐν Νεοττίδι φησίν Οστις	ἀνθρώπων	ἑταίραν ἠγάπησε πώποτε, οὐ γένος
[13, 85]	μισθόν. ~Καὶ ἄλογα δὲ ζῷα	ἀνθρώπων	ἠράσθη Σεκούνδου μέν τινος βασιλικοῦ
[13, 71]	οὐδ' ὁπόσοι σκληρὸν βίον ἐστήσαντο	ἀνθρώπων,	σκολιὴν μαιόμενοι σοφίην, οὓς αὐτὴ
[13, 83]	διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν} Καὶ τῶν	ἀνθρώπων	ὕστερον ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν εὑρέθη
[13, 2]	τοῦτο ἐγένετο τότε διὰ σπάσιν	ἀνθρώπων,	ὥστ' ἐξεῖναι καὶ δύο ἔχειν
[13, 11]	δ' ὦ τύραννε θεῶν τε	κἀνθρώπων	Ερως, ἢ μὴ δίδασκε τὰ
[13, 64]	τὴν ἄνθρωπον, οὐδὲν τῶν προγεγενημένων	φιλανθρώπων	ἐπὶ νοῦν βαλομένη. Τὴν δὲ
[13, 79]	Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ δὲ τῶν	βαρβάρων	καίτοι καλλίστας ἔχοντες γυναῖκας παιδικοῖς
[13, 68]	αὑτοῦ φυγήν. Ενταῦθα δὴ τῶν	βαρβάρων	τινὲς μάγοι ὁρῶντες αὐτὸν παγκάκως
[13, 55]	τῇ τρισκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν ἐξ	Ὑκκάρων·	καθὰ καὶ Πολέμων εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι
[13, 44]	ὑπομένουσαν τὴν Γναθαίνιον λαβεῖν μίσθωμα,	λιπαρῶν	δὲ καὶ προσκείμενος πολὺ δαπανήσας
[13, 17]	τοὺς ὀφθαλμούς, ἀλλὰ ἀναπεπταμένων τῶν	βλεφάρων	κοιμίζει τὸν ἐρώμενον, ὅπως διὰ
[13, 71]	κακὸν καὶ ἀπειθέα χῶρον. Ενθα	Χάρων	ἀκοὴν ἕλκεται εἰς ἄκατον ψυχὰς
[13, 80]	αὐτὸν ἐπῄνεσεν γενομένου πότου, ὁ	Χάρων	ἐκέλευσε τὸν παῖδα καταφιλῆσαι τὸν
[13, 11]	πόνων μήτε συνείην χωρίς τ'	ἀγρων	ναίοιμι τρόπων. Τὸ δ' ἐρᾶν
[13, 11]	δρῶν τίμιος θεοῖς ἔσῃ, μὴ	δρῶν	δ' ὑπ' αὐτοῦ τοῦ διδάσκεσθαι
[13, 11]	εὐτυχῶς συνεκπόνει. Καὶ ταῦτα μὲν	δρῶν	τίμιος θεοῖς ἔσῃ, μὴ δρῶν
[13, 37]	ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ Ενδόξων	Ανδρῶν	συγγράμματι· Αβρότονον Θρηίσσα γυνή γένος·
[13, 67]	ἢ τινος ἑτέρου τῶν ἀγαθῶν	ἀνδρῶν	εἶναι καὶ> μάλιστα μὲν ὑπὸ
[13, 7]	γυναικείας χολῆς. Η τῶν γὰρ	ἀνδρῶν	ἐστι πρὸς ἐκείνην μέλι οἳ
[13, 28]	χνοαζούσας αὐλητρίδας, αἵ τε τάχιστα	ἀνδρῶν	φορτηγῶν ὑπὸ γούνατα μισθοῦ ἔλυσαν,
[13, 73]	τε βοσκὰς καὶ βίον Δημήτριον	δένδρων	τις ὥρα δ' ἐκ νοτίζοντος
[13, 59]	Καὶ Πραξιτέλης δὲ ὁ ἀγαλματοποιὸς	ἐρῶν	αὐτῆς τὴν Κνιδίαν Αφροδίτην ἀπ'
[13, 66]	διαβόητον ὄντα. Ο δὲ σφοδρῶς	ἐρῶν	ἠξίωσε τὴν Βακχίδα μὴ περιιδεῖν
[13, 14]	Εγὼ μὲν οὖν καὐτὸς κιθαριστρίας	ἐρῶν,	παιδὸς κόρης, οὐ νοῦν ἔχω
[13, 17]	δὲ τοῦ Κυθηρίου Φιλοξένου Κύκλωψ	ἐρῶν	τῆς Γαλατείας καὶ ἐπαινῶν αὐτῆς
[13, 89]	~Επὶ κάλλει δὲ ἔτι γὰρ	γέρων	ἀοιδὸς κελαδεῖ Μναμοσύναν» κατὰ Εὐριπίδην
[13, 61]	Σοφοκλῆς δ' ὁ τραγῳδιοποιὸς ἤδη	γέρων	ὢν ἠράσθη Θεωρίδος τῆς ἑταίρας.
[13, 27]	κατὰ τὴν Φιλεταίρου Κυνηγίδα· Παῦσαι	γέρων	ὢν τοὺς τρόπους. Οὐκ οἶσθ'
[13, 44]	Αθήνας παρεπιδημήσας ξένος σατράπης πάνυ	γέρων,	ὡς ἐνενήκοντ' ὢν> ἐτῶν, Κρονίοις
[13, 7]	τρυφήν γυναιξὶ δοῦλοι ζῶμεν ἀντ'	ἐλευθέρων.	Επειτ' ἔχειν προῖκ' οὐχὶ τιμὴν
[13, 10]	μίαν αἰτῶν πρὸς γάμον τῶν	θυγατέρων.	Ὃ δὲ τῶν μὲν ἑαυτοῦ
[13, 18]	πώγωνα κατ' Αλέξανδρον προῆκται, τῶν	προτέρων	οὐ χρωμένων αὐτῷ. Καὶ γὰρ
[13, 41]	τιν' ἢ ψέγοι πάλιν, ἐπ'	ἀμφοτέρων	προσέκειτο μανία τῶν λόγων. Διὸ
[13, 13]	ἑνὶ τύπῳ τε> πόλλ' εἴδη	φέρων.	Η τόλμα μὲν γὰρ ἀνδρός,
[13, 71]	δ' ὄμμα, σκληρὸν τριστοίχοις δεῖμα	φέρων	κεφαλαῖς. Ενθεν ἀοιδιάων μεγάλους ἀνέπεισεν
[13, 21]	σαυτὸν οὐκ ὀλίγας ἔχων καὶ	περιφέρων	αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους καὶ
[13, 67]	καὶ ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν	Ἐκφέρων	τε αὐτὴν ἐπὶ τὰς ταφάς,
[13, 51]	τιν' αὐλιτῶν ὁρᾶν, θαλλὸν χιμαίρᾳ	προσφέρων	νεοσπάδα εἶδον στρατὸν στείχοντα παραλίαν
[13, 16]	Καὶ γὰρ τὸ παλαιὸν παίδων	ἤρων,	ὡς καὶ ὁ Αρίστων ἔφη,
[13, 79]	ὃ μἐν Μυρμιδόσιν Σέβας δἐ	μηρῶν	ἁγνὸν οὐκ ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε
[13, 79]	γὰρ ὁ νομοθέτης Σόλων ἔφη	Μηρῶν	ἱμειρων καὶ γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος
[13, 8]	γυναῖκες ἐπέλιπον, τῶν δ' αὖ	πονηρῶν	ἔτι λέγειν πολλὰς ἔχω. Αριστοφῶν
[13, 42]	τῇ Μανίᾳ παρεδέξατ' αὐτὴν τῶν	πονηρῶν	τις πάνυ. κᾆθ' ὡς ἐπηρώτησε
[13, 26]	νεοττὸς καὶ νέα, ὑπὸ τῶν	στατήρων	ἦν ἀπηγριωμένη, εἶδες δ' ἂν
[13, 36]	ᾦ βούλοιτο δοῦναι τῶν παρόντων	μνηστήρων·	ᾦ δὲ δοίη, τοῦτον εῖναι
[13, 27]	Ουχ ὧδ' ἐμόγησαν ἐλπίδες ὥστ'	ἐχθρῶν	συμμαχίαν καλέσαι, φησὶν ὁ Καλλίμαχος.
[13, 14]	οὐ κακῶς αὐτοῦ τὰς δυνάμεις	διαιρῶν	φησι δίδυμα {γὰρ} τόξα αὐτὸν
[13, 60]	~Απολλόδωρος δ' ἐν τῷ περὶ	Εταιρῶν	δύο ἀναγράφει Φρύνας γεγονέναι, ὧν
[13, 60]	ἱστορεῖ Καλλίστρατος ἐν τῷ περὶ	Εταιρῶν.	Εἴρηκεν δὲ περὶ τοῦ πλούτου
[13, 70]	φησι Γοργίας ἐν τῷ περὶ	Εταιρῶν.	Επὶ τούτοις ὁ Μυρτίλος μέλλων
[13, 21]	τοῖς καπηλείοις συναναφύρῃ οὐ μετὰ	ἑταίρων	ἀλλὰ μετὰ ἑταιρῶν, μαστροπευούσας περὶ
[13, 65]	τοῦ Ηλείου μετὰ καὶ ἄλλων	ἑταιρῶν,	Αντείας, Στρατόλας, Αριστοκλείας, Φίλας, Ισθμιάδος,
[13, 51]	Ἀριστσφάνης εἴρηκεν έν τῷ περὶ	Ἑταιρῶν,	Αντικύραν αὐτὴν φάσκων κληθῆναι ἤτοι
[13, 43]	τοὐμπλόκιον ὑπερτράγῃς. ~Καὶ ἄλλων δὲ	ἑταιρῶν	ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν, ὧν
[13, 26]	τριῶν λαικαστριῶν. ~Τῶν οὗν μεγαλομίσθων	ἑταιρῶν	ἀποτρέπω σε, γραμματικώτατε, διότι Τὰς
[13, 54]	Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ τῶν	ἑταιρῶν	ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι τούτων· ἐπ'
[13, 53]	Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ τῶν	ἑταιρῶν	ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι τούτων· ἐπ'
[13, 32]	ἐκτείνας κατὰ τὸν Αἰσχύλου περὶ	ἑταιρῶν,	ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς καλῆς Κορίνθου,
[13, 28]	διαστέλλων φησί· Πεποιήκατ' ἔργον οὐχ	ἑταίρων	γὰρ ἀλλ' ἑταίρων> ταὐτὰ δ'
[13, 50]	καλουμένας τὸν αὐτὸν τρόπον ἐκαλέσατε.	Ἑταιρῶν	ἐπωνυμίαι αἱ ἀφύαι, περὶ ὧν
[13, 21]	δὲ πολλά, ὦναιδές, δράματα ἀπὸ	ἑταιρῶν	ἔσχε τὰς ἐπιγραφάς, Θάλαττα Διοκλέους,
[13, 29]	εὔσχημον ποιεῖ. ~Περὶ δὲ τῶν	ἑταιρῶν	Εφιππος ἐν Εμπολῇ τάδε φησίν·
[13, 91]	Αλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν Οδυσσέως	ἑταίρων	ἔχοις ἂν οὕτως εὐρύθμως καταλέξαι
[13, 22]	Κοναλίς, Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων τῶν	ἑταιρῶν	καὶ Αμφις μνημονεύει ἐν Κουρίδι
[13, 60]	ἡμῶν γέγονεν ἐπιφανεστάτη πολὺ τῶν	ἑταιρῶν.	Καὶ γὰρ εἰ νεωτέρα τῶν
[13, 31]	κατὰ Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ τῶν	ἑταιρῶν	καὶ Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι τάδε
[13, 21]	οὐ μετὰ ἑταίρων ἀλλὰ μετὰ	ἑταιρῶν,	μαστροπευούσας περὶ σαυτὸν οὐκ ὀλίγας
[13, 50]	Αντιφάνης δὲ ἐν τῷ περὶ	Ἑταιρῶν	Νικοστρατίδα φησὶν Αφύην κληθῆναι διὰ
[13, 23]	τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις τῶν	ἑταιρῶν	οὕτως ἐκτίθεται· Πρῶτα μὲν γὰρ
[13, 46]	ἡμῶν Αθῆναι τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν	ἑταιρῶν,	περὶ ὧν ἐπεξελεύσομαι ὅσον γε
[13, 46]	φάσκοντες ὑπὸ τοῦ Αριστοφάνους μετὰ	ἑταιρῶν	πλειόνων καὶ τάσδε, τὴν Πάροινον
[13, 37]	φησι Ιδομενεύς, οὐχ ἅρμα ζευξάμενος	ἑταιρῶν	πληθούσης ἀγορᾶς εἰσήλασεν εἰς τὸ
[13, 1]	γὰρ καὶ περὶ γαμετῶν καὶ	ἑταιρῶν	πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι τὴν
[13, 51]	Αντιφάνης δὲ ἐν τῷ περὶ	Ἑταιρῶν	Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο ἡ Νάννιον,
[13, 28]	ἔργον οὐχ ἑταίρων γὰρ ἀλλ'	ἑταίρων>	ταὐτὰ δ' ὄντα γράμματα τὴν
[13, 28]	ἔλυσαν, ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντως	ἑταιρῶν	τὸν λόγον πεποίημαι τουτέστιν τῶν
[13, 28]	Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο τῶν	ἑταιρῶν	τοὺς ἑταίρους διαστέλλων φησί· Πεποιήκατ'
[13, 17]	Λέγει δ' οὕτως· Υπνος δὲ	χαίρων	ὀμμάτων αὐγαῖς ἀναπεπταμένοις ὄσσοις ἐκοίμιζεν
[13, 79]	ὁ νομοθέτης Σόλων ἔφη Μηρῶν	ἱμειρων	καὶ γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε
[13, 82]	σοφός, ὃς τὸ Ερωτα ἀλλοτρίαν	σπείρων	λωποδύτην ἀπάγεις. ~Θεόπομπος δὲ ἐν
[13, 67]	καὶ τὰς σὰς τιμὰς προπηλακίζειν	ἐπιχειρῶν.	Μνημονεύει τούτων καὶ Φιλήμων ἐν
[13, 26]	ὅταν ὦσιν νέοι ἐκ τῶν	ὀρῶν	πρόβατ' ἐσθίουσι καὶ λαγὼς μετέωρ'
[13, 62]	μὴν καὶ Ισοκράτης ὁ τῶν	ῥητόρων	αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην καὶ
[13, 2]	οἷς τὸ ἐνδόσιμον Αριστοτέλης ἔδωκεν	ἱρτορῶν	τοῦτο ἐν τῷ περὶ Εὐγενείας
[13, 90]	ἀγῶνά ποτε διατεθέντα περὶ οὗ	ἱστορῶν	Νικίας ἐν τοῖς Αρκαδικοῖς διαθεῖναί
[13, 25]	~Καὶ Φιλήμων δὲ ἐν Αδελφοῖς	προσιστορῶν	ὅτι πρῶτος Σόλων διὰ τὴν
[13, 21]	ὁμωνύμου σοι ποιητοῦ τὴν κνήμην	φορῶν,	ὃς ἐν τοῖς καπηλείοις καὶ
[13, 16]	παιδὸς ἄρρενος οὔτε παρθένων τῶν	χρυσοφόρων	οὐδὲ γυναικῶν βαθυκόλπων καλὸν τὸ
[13, 88]	λειμώνων τέκνα. Εν δὲ Διονύσῳ·	Χορῶν	ἐραστὴς κισσός, ἐνιαυτοῦ δὲ παῖς.
[13, 16]	αὐτός, ἐξοπτᾷ δ' ἐμέ, ἴσον	μετρῶν	ὀφθαλμόν, ὥστε τέκτονος παρὰ στάθμην
[13, 64]	ἐκείνων ἡ Εἰρήνη ἐχομένη τῶν	ῥόπτρων	τῶν θυρῶν τοῦ ἱέρου ἐπέρραινεν
[13, 64]	Εἰρήνη ἐχομένη τῶν ῥόπτρων τῶν	θυρῶν	τοῦ ἱέρου ἐπέρραινεν τοῦ αἵμματος
[13, 94]	καὶ τὴν {τοιαύτην} χρῆσιν τῶν	μύρων	ἀποδοκιμάσαντος, Σόλωνος δὲ τοῦ νομοθέτου
[13, 69]	δ' ἑσμος χαίτης ἥ τε	μύρων	ἔκπνοος ἀμπεχόνη, ᾗ ποτε τὸν
[13, 39]	Δημήτριός ποθ' ὁ βασιλεὺς γένη	μύρων	Λαμίᾳ παρὰ πότον παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο.
[13, 14]	ἐραστής ἐστι, τὴν ὄψιν παρείς;	ἄφρων	γ' ἀληθῶς. Οὔτε τοῦτο πείθομαι
[13, 13]	ἄνθρωπος, οὔτ' ἀβέλτερος οὔτ' αὖθις	ἔμφρων,	ἀλλὰ συνενηνεγμένος πανταχόθεν ἑνὶ τύπῳ
[13, 1]	καὶ δεδωκέναι πληγάς, ὥς φησι	Λυκόφρων	ὁ Χαλκιδεὺς ἐν τοῖς περὶ
[13, 64]	Επικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην καὶ αὐτὴν	Σώφρων	ὁ ἐπὶ τῆς Εφέσου δι'
[13, 88]	ἐν Οδυσσεῖ φησιν οὕτως Κόμαισιν	Ωρῶν	ὄμματ' εὐανθῆ ῥόδα εἶχον, τιθήνημ'
[13, 31]	δ' ὁ Σάμιος ἐν δευτέρῳ	Ωρων	Σαμιακῶν Τὴν ἐν Σάμῳ Αφροδίτην,
[13, 15]	ἦ ῥά νύ τοι μεγάλων	Δώρων	ἐπεμαίετο θυμός. ~Ηγήσανδρος δ' ἐν
[13, 84]	τοῦ ἑτέρου Δελφοί φασι τῶν	θεωρῶν	ἐπιθυμήσαντά τινα συγκατακλεισθῆναι καὶ τῆς
[13, 86]	ἐγένετο ἐπὶ τῶν ἐξ Αρκαδίας	θεωρῶν	πρὸς Αντίγονον παραγενομένων. Εκεῖνοι {τε}
[13, 44]	δυνάμενος τότε παρελθεῖν ῥᾳδίως, ἀλλὰ	στενοχωρῶν	εἶπεν Ὦ τρισάθλιε ὀνηλάτ' εἰ
[13, 43]	τἀγγεῖον, ὦ Γνάθαιν' ἔχεις. Τῶν	σῶν	γάρ, εἶπεν, ἐπιμελῶς, ὦ Δίφιλε,
[13, 43]	ὁμολογουμένως. Ἣ δ' εἶπε Τῶν	σῶν	δραμάτων γὰρ ἐπιμελῶς εἰς αὐτὸν
[13, 24]	μὴ λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην νόσων	πασῶν,	διώκειν, ὕβρεος οὐ πόθου χάριν.
[13, 89]	Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν τὴν Λυσανδρίδου μητέρα	πασῶν	τῶν κατὰ Πελοπόννησον γυναικῶν γεγονέναι
[13, 30]	ὁ πόρνος οὗτος οὐδὲ τῶν	πράσων	ἑκάστοτ' ἐπεδείπνει μεθ' ῆμῶν· τοῦτο
[13, 29]	κοσμίως, οὐχ ὥσπερ ἄλλαι τῶν	πράσων	ποιούμεναι τολύπας ἔσσατον τὰς γνάθους
[13, 73]	ὄμβρος δ' ἀπ εὐναέντος οὐρανοῦ	πεσὼν	ἔκυσε γαῖαν Ἣ δὲ τίκτεται
[13, 24]	καὶ μὴ λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην	νόσων	πασῶν, διώκειν, ὕβρεος οὐ πόθου
[13, 76]	ὑπὸ στεροπᾶς φλέγων Θρηίκιος βορέας,	ἀίσσων	παρὰ Κύπριδος ἀζαλέιας μανίαισιν ἐρεμνὸς
[13, 17]	δὲ Θεοξένου, φησίν, ἀκτῖνας πρὸς>	ὄσσων	μαμρμαριζοίσας δρακεὶς ὅς μὴ πόθῳ
[13, 24]	πράττουσιν οἱ νεώτεροι. Οπου γὰρ	οὐσῶν	μειράκων μάλ' εὐπρεπῶν ἐπὶ τοῖσι
[13, 2]	ἑνὶ ἔζευξεν, ἀνέδην τὸ πρότερον	οὐσῶν	τῶν συνόδων καὶ κοινογαμίων ὄντων.
[13, 1]	εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι τὴν ἱστορίαν τῶν	Μουσῶν	τὴν Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην
[13, 67]	ἢ Κίμωνος ἢ τινος ἑτέρου	τῶν	ἀγαθῶν ἀνδρῶν εἶναι καὶ> μάλιστα
[13, 59]	ἀλλ' ἀτενιζόμενος. Εκλογὴν δὲ αὐτῇ	τῶν	ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε τὸν Ερωτα
[13, 2]	ἐνεκλείοντο αἱ κόραι, συνεγκλειομένων καὶ	τῶν	ἀγάμων νεανίσκων καὶ ἕκαστος ἧς
[13, 50]	ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι	τῶν	Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι
[13, 68]	ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι	τῶν	Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι
[13, 42]	τῶν θεῶν μειράκια, τί δοκεῖ	τῶν	ἀγρίων ὑμῖν ποτε ἐν τοῖς
[13, 44]	ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς ἐνέτυχέν τις	τῶν	ἀεὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἐπιμελῶς
[13, 21]	Αθηναίου, πάντων τούτων συγγεγραφότων περὶ	τῶν	Αθήνησι Εταιρίδων. Ὢ τῆς καλῆς
[13, 50]	Απολλόδωρός φησιν έν τῷ περὶ	τῶν	Αθήνησιν Εταιρίδων ὅτι Φθειροπύλη ἐπεκαλεῖτο,
[13, 89]	Ταύτην δ' ἀπεστάλκει δῶρον ὁ	τῶν	Αἰγυπτίων βασιλεὺς Στρατίρᾳ τῇ βασιλέως
[13, 67]	~Αρπαλος δ' ὁ Μακεδὼν ὁ	τῶν	Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας καὶ
[13, 15]	πᾶσι τοῖς ἄμμοις ποιῶν. ~Τούτων	τῶν	Αλέξιδος ἀπομνημονεύσας ὁ Μυρτίλος κᾆτα
[13, 64]	τῆς τυχούσης συλληφθεῖσα ἀπήχθη μετὰ	τῶν	ἄλλων αἰχμαλώτων καὶ πραθεῖσα ὁμοίως
[13, 28]	Κύνουλκος τολμᾷ λοιδορεῖν, τὰς> μόνας	τῶν	ἄλλων γυναικῶν τῷ τῆς φιλίας
[13, 85]	τις ἦν παῖς, ὃς μετὰ	τῶν	ἄλλων ἐκ παλαίστρας παραγινόμενος ἐπὶ
[13, 10]	γυναῖκας ἐν ταῖς συνουσίαις διαφέρειν	τῶν	ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν τὸν
[13, 74]	Αρτεμις ἡ περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε	τῶν	ἄλλων θεῶν τις ἢ δαιμόνων
[13, 78]	ἐπιθῶνται. Εχρησεν δὲ καὶ περὶ	τῶν	ἀμφὶ τὸν Χαρίτωνα, προτάξας τοῦ
[13, 16]	οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν καὶ	τῶν	ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ τὸ παλαιὸν
[13, 83]	μάντεων διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν} Καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὕστερον ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν
[13, 37]	και Ποθεινὴ Μύρτιον δὲ μία	τῶν	ἀποδεδειγμένων καὶ κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ
[13, 60]	τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς ὢν	τῶν	Αρεοπαγιτῶν, ὡς καὶ Σάτυρος ὁ
[13, 75]	συνέστησε καὶ τοῦτον τὸν τρὸπον	τῶν	ᾳσμάτων· ἃ δὴ καὶ τὸ
[13, 70]	αὐτὴ ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ	τῶν	Ατρειδῶν σῴζουσα, ὡς οἱ τὰ
[13, 4]	Ιστρος γοῦν ἐν τῇ τεσσαρεκαιδεκάτῃ	τῶν	Αττικῶν καταλέγων τὰς τοῦ Θησέως
[13, 86]	Θεοφράστου, τὸν ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν, ὅτι	τῶν	αὐλητρίδων τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν
[13, 20]	μαθητοῦ. Ημεῖς δ' οὐχι καὶ	τῶν	ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν; ἐπαινοῦντες
[13, 79]	τὸν Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ δὲ	τῶν	βαρβάρων καίτοι καλλίστας ἔχοντες γυναῖκας
[13, 68]	πρᾶγμ' αὑτοῦ φυγήν. Ενταῦθα δὴ	τῶν	βαρβάρων τινὲς μάγοι ὁρῶντες αὐτὸν
[13, 78]	τὸν Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον	τῶν	βασάνων ἤγαγον, ὡς ἀπολῦσαι αὐτοὺς
[13, 17]	κατακαλύπτει τοὺς ὀφθαλμούς, ἀλλὰ ἀναπεπταμένων	τῶν	βλεφάρων κοιμίζει τὸν ἐρώμενον, ὅπως
[13, 79]	Αγνων φησὶ ὁ Ακαδημαικός, πρὸ	τῶν	γάμων ταῖς παρθένοις ὡς παιδικοῖς
[13, 7]	καὶ μεστὴν γυναικείας χολῆς. Η	τῶν	γὰρ ἀνδρῶν ἐστι πρὸς ἐκείνην
[13, 6]	δύο ῥέουσι μέλανος, ἐκ δὲ	τῶν	γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ τὸν τράχηλον
[13, 49]	τράγε. Πέμφαντος δέ τινος αὐτῇ	τῶν	γνωρίμων οἶνον χρηστὸν μέν, ὀλίγον
[13, 3]	εἰς χρῆσιν εἶναι τὸ πλῆθος	τῶν	γυναικῶν, ἀλλ' εἰς γέρας ἐπεὶ
[13, 24]	μαγαλομίσθους ἑταίρας καὶ τὰς ἐλευθέρας	τῶν	γυναικῶν ταυτὶ λέγων· Δεινά, δεινὰ
[13, 2]	Σωκράτους μνημονεύοντας. Παρέθετο δὲ περὶ	τῶν	γυναικῶν ψήφισμα Ιερώνυμος ὁ Ρόδιος,
[13, 8]	μ' αἱ χρησταὶ γυναῖκες ἐπέλιπον,	τῶν	δ' αὖ πονηρῶν ἔτι λέγειν
[13, 73]	ἐκ νοτίζοντος γάμου τέλειος ἐστί.	Τῶν	δ' ἐγὼ παραίτιος. ~Εν Ιππολύτῳ
[13, 35]	Κασπίων πυλῶν μέχρι τοῦ Τανάιδος.	Τῶν	δὲ ἐπέκεινα τοῦ Τανάιδος Ομάρτῃ
[13, 47]	ἣ δὲ κοιλίαν προπετεστέραν ἔχειν.	Τῶν	δὲ πινόντων παρ᾽ αὐτῇ συμβαλλομένων
[13, 86]	~Υμεῖς δὲ, ὦ φιλοσόφοι, καὶ	τῶν	δελφίνων καὶ τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ
[13, 60]	εἷλε περὶ τοῦ σώματος καὶ	τῶν	δικαστῶν καθ' ἕνα δεξιουμένη μετὰ
[13, 24]	δέσποινα ποντία Κύπρι, βινεῖν δύνανται,	τῶν	Δρακοντείων νόμων ὁπόταν ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι;
[13, 35]	ταῖς ἑαυτῶν θυγατράσιν οἱ πολλοὶ	τῶν	δυναστῶν ὄνομα τιθένται Οδάτιν. ~Τὸ
[13, 14]	ἔστ' ἀπεψηφισμένος ὑπὸ τῶν θεῶν	τῶν	δώδεκ' εἰκότως τ' Ερως; Ετάραττε
[13, 1]	ἀνεγίνωσκέ τινα τῷ βασιλεῖ Αλεξάνδρῳ	τῶν	ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ δὲ δῆλος
[13, 61]	μενοινᾷ. Ταῦτα μέν ἐστιν ἐκ	τῶν	εἰς Ομηρον ἀναφερομένων. Τῆς δὲ
[13, 67]	δἐ καὶ διάκουσον σαφῶς παρὰ	τῶν	ἐκ Βαβυλῶνος ὃν τρόπον Πυθιονίκην
[13, 13]	~Τούτων λεχθέντων ὁ Πλούταρχος ἀπεμνημόνευσε	τῶν	ἐκ Φαίδρου Αλέξιδος· Πορευομένῳ ἐκ
[13, 47]	τὴν πρώτην πόλιν οὐχ ἧκες	τῶν	έκεῖ; Τοῦ δ' είπόντος Εἰς
[13, 85]	τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω	τῶν	ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων
[13, 59]	οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ δὲ	τῶν	Ελευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ τῶν
[13, 86]	φιλοσόφοι, καὶ τῶν δελφίνων καὶ	τῶν	ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ τὴν γνώμην
[13, 37]	ἐν τῇ τρίτῃ καὶ τετάρτῃ	τῶν	Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης αὐτὸν εἶναί
[13, 59]	Κράτης ὁ κυνικὸς ἔφη τῆς	τῶν	Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ
[13, 67]	τῆς σῆς βασιλείας καὶ τῆς	τῶν	Ελλήνων ἐλευθερίας οὐδέπω νῦν οὔτε
[13, 32]	Κορίνθιαι ἑταῖραι εὔξαντο ὑπὲρ τῆς	τῶν	Ελλήνων σωτηρίας εἰς τὸν τῆς
[13, 55]	ὁ Συρακόσιος ἐν τῷ περὶ	τῶν	έν Σικελίᾳ Θαυμαζομένων ἐξ Ὑκκάρου
[13, 59]	φησιν Αλκέτας ἐν β' περὶ	τῶν	ἐν Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος δ'
[13, 37]	ἣν ἔγεμεν Εὔνοστος ὁ Σόλων	τῶν	ἐν Κύπρῳ βασιλεύς. Καὶ ὁ
[13, 34]	ὁ περιηγητὴς ἐν τῷ περὶ	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι Αναθημάτων, εἰκών ἐστι
[13, 21]	γραφόντων Πολέμων ἐν τῷ περὶ	τῶν	ἐν Σικυῶνι Πινάκων. Ὢ τῆς
[13, 83]	ἡ Φαρσαλία ἐν Μεταποντίῳ ὑπὸ	τῶν	ἐν τῇ ἀγορᾳ μάντεων, γενομένης
[13, 89]	ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις, καλλίστη ἦν	τῶν	ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν καὶ
[13, 34]	ἐστι, ἐπιφανὲς καὶ πολλοῖς ἐγνωσμένου	τῶν	ἐν τῇ πόλει. Ανάθημα δ'
[13, 31]	γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως καὶ	τῶν	ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν. ~Καταλέξω
[13, 86]	ὃ καὶ πρώην ἐγένετο ἐπὶ	τῶν	ἐξ Αρκαδίας θεωρῶν πρὸς Αντίγονον
[13, 37]	τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι γυναῖκα μίαν>	τῶν	ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ ὄνομα
[13, 77]	~Ολως δὲ τοὺ παιδικοὺς ἔρωτας	τῶν	ἐπὶ ταῖς θηλείαις προκρίνουσι πολλοί.
[13, 38]	αἱ τοιαῦται εἰς τὸ σῶφρον	τῶν	ἐπὶ τούτῷ σεμνυμένων εἰσὶ βελτίους.
[13, 42]	συμπαρειληφώς τινας ἐκ τῆς πόλεως	τῶν	ἐπιγελᾶν εἰθισμένων ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν
[13, 67]	οὔτε ἐκεῖνος οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς	τῶν	ἐπιστατῶν κεκόσμηκε τὸν τάφον, Πυθιονίκης
[13, 67]	καὶ εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν	τῶν	ἐπιστημοτάτων χορῷ μεγάλῳ καὶ παντοίοις
[13, 37]	ἔσχεν ἐρωμένας, Διδύμην μὲν μίαν	τῶν	ἐπιχωρίων γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν
[13, 7]	τών Μάντεων Αλέξιδος προηνέγκατο ταυτί	{τῶν	ἐπῶν} ὦ δυστυχεῖς ἡμεῖς οἱ>
[13, 41]	ἐπεκτείνας δοκεῖ καλέσαι τις αὐτὴν	τῶν	ἐραστῶν Μανίαν· μᾶλον τὸ πάρεργον
[13, 43]	τὰ μετὰ ταῦτ' αὐλητρίδα. Καὶ	τῶν	ἐραστῶν Συριακοῦ τινος ξένου πέμψαντος
[13, 16]	εἰς οὐδὲν ἄλλο τοῦ σώματος	τῶν	ἐρωμένων ἀποβλέπειν ἢ τοὺς ὀφθαλμούς,
[13, 43]	λέγουσι, τοῖς Αφροδισίοις, τιμώμενος μάλιστα	τῶν	ἐρωμένων (ᾔδει δ' ὑπ' αὐτῆς
[13, 14]	δ' αὐτὸς ποιητὴς καὶ περὶ	τῶν	ἐρώντων ἐν τῷ ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ
[13, 16]	φησί Κλέαρχος ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι φησίν· Οὔτε
[13, 15]	εἰρηκέναι ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ	τῶν	Ερωτικῶν Ομοίων πρός τινα Αττικόν,
[13, 1]	περὶ αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος καὶ	τῶν	ἐρωτικῶν ἐλέχθησαν. ~Καὶ γὰρ τὰς
[13, 75]	ὥς φησι Χαμαιλέων, Αλκμᾶνα γενομέναι	τῶν	ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα καὶ ἐκδοῦναι
[13, 31]	ἐν Υπομνήμασι γράφων ὧδε· Τὴν	τῶν	Εταιριδείων ἑορτὴν συντελοῦσι Μάγνητες. Ιστοροῦσι
[13, 34]	Αγιδος ἀναπώμενος γυναικὸς ἐπὶ τὰς	τῶν	ἑταιρίδων θύρας ἐκώμαζεν, ἀπολιπὼν τὰς
[13, 54]	ἔφη. Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ	τῶν	ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι τούτων·
[13, 53]	ἔφη. Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ	τῶν	ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι τούτων·
[13, 29]	σφόδρ' εὔσχημον ποιεῖ. ~Περὶ δὲ	τῶν	ἑταιρῶν Εφιππος ἐν Εμπολῇ τάδε
[13, 22]	Χρυσίς, Κοναλίς, Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων	τῶν	ἑταιρῶν καὶ Αμφις μνημονεύει ἐν
[13, 60]	ποθ' ἡμῶν γέγονεν ἐπιφανεστάτη πολὺ	τῶν	ἑταιρῶν. Καὶ γὰρ εἰ νεωτέρα
[13, 31]	τῷ κατὰ Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ	τῶν	ἑταιρῶν καὶ Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι
[13, 23]	καὶ τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις	τῶν	ἑταιρῶν οὕτως ἐκτίθεται· Πρῶτα μὲν
[13, 28]	καὶ Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο	τῶν	ἑταιρῶν τοὺς ἑταίρους διαστέλλων φησί·
[13, 93]	οἰκουρὸν εἶναι καὶ φυλακτικὸν τοῦ	τῶν	εὖ δρώντων βίου πάντων περιττότατον
[13, 11]	καιρόν. Ετερος δέ τις προσέθηκε	τῶν	Εὐριπίδου τάδε· Σὺ δ' ὦ
[13, 43]	ὑπερβολῇ καὶ λιπαρόν, ἔτι δὲ	τῶν	ἐφήβων βραχύτερον, ἔσκωπτεν εἰς Αδωνιν.
[13, 54]	φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ καὶ πρὸ	τῶν	Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς
[13, 53]	φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ καὶ πρὸ	τῶν	Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς
[13, 16]	~Ηγήσανδρος δ' ἐν τοῖς Υπομνήμασι	τῶν	ἡδυσμάτων φησὶν ἐρᾶν πάντας, οὐ
[13, 19]	καὶ τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ καὶ	{τῶν}	ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα καὶ
[13, 80]	ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα, καὶ	τῶν	θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου οὐκ
[13, 20]	κάλλος δὲ καὶ ὁ μέγιστος	τῶν	θεῶν διὰ κεράμων χρυσὸς ἔρχεται,
[13, 14]	κόρης, οὐ νοῦν ἔχω πρὸς	τῶν	θεῶν; κάλλει καλῆς, μεγέθει μεγάλης,
[13, 42]	δασύποδα αὐτὴν ἐπικροῦσαι βουλόμενος Πρὸς	τῶν	θεῶν μειράκια, τί δοκεῖ τῶν
[13, 43]	ἡλικίᾳ σφόδρα νέον Ὦ πρὸς	τῶν	θεῶν, μειράκιον, ὁ καλός, φησί,
[13, 14]	οὐ δικαίως ἔστ' ἀπεψηφισμένος ὑπὸ	τῶν	θεῶν τῶν δώδεκ' εἰκότως τ'
[13, 84]	ὧν τοῦ ἑτέρου Δελφοί φασι	τῶν	θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα συγκατακλεισθῆναι καὶ
[13, 5]	ἧκε πρὸς αὐτὸν Κοθήλας ὁ	τῶν	Θρᾳκῶν βασιλεὺς ἄγων Μήδαν τὴν
[13, 10]	βασιλέα, μίαν αἰτῶν πρὸς γάμον	τῶν	θυγατέρων. Ὃ δὲ τῶν μὲν
[13, 64]	ἡ Εἰρήνη ἐχομένη τῶν ῥόπτρων	τῶν	θυρῶν τοῦ ἱέρου ἐπέρραινεν τοῦ
[13, 15]	τὰ Ερμείου τοῦ Κουριέως ἐκ	τῶν	Ιάμβων προειπών· Ακούσατ' ὦ στοίακες,
[13, 40]	ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν Δημώ φησιν ἐρωμένην γενέσθαι
[13, 55]	Τίμαιος δ' ἐν τῇ τρισκαιδεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ καὶ
[13, 37]	Πολύβιος δὲ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν Κλεινοῦς φησι τῆς οἰνοχούσης
[13, 89]	ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ πεντηκοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν τὴν Λυσανδρίδου μητέρα
[13, 89]	φησι Φύλαρχος ἐν τῇ δεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν ὅτι παρ' Ολυμπιάδι οὖσαν
[13, 35]	ὁ Μιτυληναῖος ἐν τῇ δεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν περὶ Αλέξανδρόν φησι ὀνείρατι
[13, 67]	ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ
[13, 16]	πάντας, οὐ τῶν κρεῶν οὐδὲ	τῶν	ἰχθύων· ἀπογενομένων γοῦν τούτων οὐδεὶς
[13, 6]	ἔνεσθ' αὖται δ' ἁπάντων ὑπερέχουσι	τῶν	κακῶν. Εστι δὲ σκοπεῖν ἀπ'
[13, 13]	Αλέξιδος· Πορευομένῳ ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ	τῶν	κακῶν καὶ τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν
[13, 93]	βίου χρήσιμον. Οὐδὲν γάρ ἐστι	τῶν	καλουμένων φιλοσόφων ἀφιλοσοφώτερον. Τίς γὰρ
[13, 57]	ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω τὸν {περὶ}	τῶν	καλῶν γυναικῶν κατάλογον. ~Κλέαρχος γὰρ
[13, 89]	Ξενοπείθειαν τὴν Λυσανδρίδου μητέρα πασῶν	τῶν	κατὰ Πελοπόννησον γυναικῶν γεγονέναι καλλίονα
[13, 35]	Ἦν δὲ ἡ Οδάτις καλλίστη	τῶν	κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν, καὶ
[13, 86]	αὑτοὺς οἱ ἄνδρες, ἀλλὰ ἐκ	τῶν	κλινῶν ἀνώρμων καὶ ἐβόων ὡς
[13, 32]	νεών. Διὸ καὶ Σιμωνίδης ἀναθέντων	τῶν	Κορινθίων πίνακα τῇ θεῷ τὸν
[13, 21]	τὴν ἐξωμίδα. Καλός γε ὁ	τῶν	Κορινθίων σοφιστής, ὁ τοῖς μαθηταῖς
[13, 29]	τολύπας ἔσσατον τὰς γνάθους καὶ	τῶν	κρεῶν ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ' ἑκάστου
[13, 16]	ἡδυσμάτων φησὶν ἐρᾶν πάντας, οὐ	τῶν	κρεῶν οὐδὲ τῶν ἰχθύων· ἀπογενομένων
[13, 63]	τῆς μητρός, καίτοι ἔθος ἐχόντων	τῶν	κρινομένων τὰς γυναῖκας ἐπάγεσθαι ἀλλ'
[13, 91]	τοῦ Κύκλωπος αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ	τῶν	Λαιστρυγόνων καὶ εἰ ὄντως κατεβρώθησαν
[13, 59]	μετὰ ταῦτα ψήφισμα, μηδένα οἰκτίζεσθαι	τῶν	λεγόντων ὑπέρ τινος μηδὲ βλεπόμενον
[13, 41]	πάλιν, ἐπ' ἀμφοτέρων προσέκειτο μανία	τῶν	λόγων. Διὸ τῆς μανίας τὸ
[13, 19]	ἔφη ὡς οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ	τῶν	λόγων καὶ μὴ συνέντες ἔσονται
[13, 92]	τοῖς νομοθέταις, διότι τοὺς τὰς	τῶν	λόγων, ὥς φασι, δυνάμεις παραδιδόντας
[13, 7]	τῆς γαμετῆς ὄνομα τὰ ἐκ	τών	Μάντεων Αλέξιδος προηνέγκατο ταυτί {τῶν
[13, 83]	τὴν ἀγορὰν ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν γενομένων	τῶν	μάντεων διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν} Καὶ
[13, 75]	Διὸ καὶ λέγειν ἔν τινι	τῶν	μελῶν· Ερως με δαὖτε Κύπριδος
[13, 10]	γάμον τῶν θυγατέρων. Ὃ δὲ	τῶν	μὲν ἑαυτοῦ οὐκ ἔδωκεν, ὑπονοήσας
[13, 67]	ὃ καὶ πάντες ἐθαύμαζον, ὅτι	τῶν	μὲν ἐν Κιλικίᾳ τελευτησάντων ὑπὲρ
[13, 6]	Κἂν ἐξίητε τοῦ θέρους, ἀπὸ	τῶν	μὲν ὀφθαλμῶν ὑδρορρόαι δύο ῥέουσι
[13, 1]	λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι τὴν ἱστορίαν	τῶν	Μουσῶν τὴν Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι εἰς
[13, 94]	τοῦ καὶ τὴν {τοιαύτην} χρῆσιν	τῶν	μύρων ἀποδοκιμάσαντος, Σόλωνος δὲ τοῦ
[13, 78]	παίδων ἔρωτας, ὅτι πολλάκις ἡ	τῶν	νέων ἀκμὴ καὶ τὸ πρὸς
[13, 48]	Καλλίμαχος ἐν τῷ τρίτῳ πίνακι	τῶν	Νόμων καὶ ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε
[13, 41]	ἀπορήσαι τις εὐλόγως θ' ἅμα	τῶν	νῦν ἀκροατῶν, εἴ τις Αττικὴ
[13, 91]	τινὰς κατέλεξεν. Αλλὰ μὴν οὐδὲ	τῶν	Οδυσσέως ἑταίρων ἔχοις ἂν οὕτως
[13, 25]	ἀφ' ὧν ἠργυρίσαντο αἱ προστᾶσαι	τῶν	οἰκημάτων. Αλλ' ὅ γε Φιλήμων
[13, 24]	σοι, Θετταλὲ ποικιλόδιφρε, τὰς ἐπὶ	τῶν	οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι καὶ μὴ καταναλίσκειν
[13, 37]	ταῖς χερσίν. Αἱ δὲ κάλλισται	τῶν	οἰκιῶν, φησίν, οὐ Μυρτίου καὶ
[13, 5]	ὑπ' Αλεξάνδρου καταλυθείς, ὃς περὶ	τῶν	ὅλων πολεμῶν τριακοσίας ἑξήκοντα περιήγετο
[13, 93]	γὰρ συνανθρωπίζετε οὔτε διαγινώσκετε οὐδένα	τῶν	ὁμιλούντων, αἰσθήσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες
[13, 94]	αὐτὸν διὰ τοὺς τόκους ἐκ	τῶν	ὄντων ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι δ' ἔφη,
[13, 28]	γούνατα μισθοῦ ἔλυσαν, ἀλλὰ περὶ	τῶν	ὄντως ἑταιρῶν τὸν λόγον πεποίημαι
[13, 26]	γὰρ ὅταν ὦσιν νέοι ἐκ	τῶν	ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι καὶ λαγὼς
[13, 26]	Ελλησι πᾶσιν ἐκ τριῶν λαικαστριῶν.	~Τῶν	οὗν μεγαλομίσθων ἑταιρῶν ἀποτρέπω σε,
[13, 17]	πάντα μᾶλλον αὐτῆς ἐπαινεῖ ἢ	τῶν	ὀφθαλμῶν μνημονεύει, λέγων ὧδε· ὦ
[13, 78]	περιπατητικὸς περισπουδάστους φησίν γενέσθαι τοὺς	τῶν	παίδων ἔρωτας, ὅτι πολλάκις ἡ
[13, 3]	ἀνέχεται ἡ βασίλεια τοῦ πλήθους	τῶν	παλλακίδων διὰ τὸ ὡς δεσπότην
[13, 3]	Δίνων ἐν τοῖς Περσικοῖς, ὑπὸ	τῶν	παλλακίδων θρησκεύεσθαι προσκυνοῦσι γοῦν αὐτην.
[13, 59]	τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει	τῶν	Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον καὶ
[13, 89]	Περίπλῳ καλλίονάς φησι γίνεσθαι γυναῖκας	τῶν	πανταχοῦ γυναικῶν ἐν Τενέδῳ τῇ
[13, 12]	Ερως τιμᾶται. Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸ	τῶν	παρατάξεων Ερωτι προθύονται, ὡς ἐν
[13, 12]	Ερωτι προθύονται, ὡς ἐν τῇ	τῶν	παραταττομένων φιλίᾳ κειμένης τῆς σωτηρίας
[13, 85]	ἡμέρας τοὺς καλάμους λαμβάνων ἐκ	τῶν	παρατιθεμένων χορτασμάτων καθεὺδοντος τοῦ βρέφους
[13, 36]	φιάλην κεκερασμένην ᾦ βούλοιτο δοῦναι	τῶν	παρόντων μνηστήρων· ᾦ δὲ δοίη,
[13, 27]	γράμματα Μοῦσαι, ὥς τις ἔφη	τῶν	παρῳδῶν. ~Εγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες
[13, 78]	ἱερὸς λόχος καὶ ὁ κατὰ	τῶν	Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ Αρμοδίου καὶ
[13, 84]	ὁ Σάμιος ἐν τῇ τρίτῃ	τῶν	περὶ Αγαθοκλέα Ιστοριῶν. Κἀγὼ δὲ
[13, 37]	ὁ Νεαπολίτης ἐν τῇ δευτέρᾳ	τῶν	περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι
[13, 35]	ἤθελεν γὰρ αὐτὴν δοῦναι ἑνὶ	τῶν	περὶ αὑτὸν οἰκείων. Καὶ μετ'
[13, 70]	τυρρανονκτονήσαντος ἥτις καὶ αἰκιζομένη ὑπὸ	τῶν	περὶ Ιππίαν τὸν τὺραννον οὐδὲν
[13, 89]	Δίνων δ' ἐν τῇ πέπτῃ	τῶν	Περσικῶν τῆς πρώτης συντάξεώς φησιν
[13, 49]	ἐπεὶ γυμνὸς κατέκειτο, τοὺς τύπους	τῶν	πληγῶν ἰδοῦσα Πόθεν οὗτοι, τάλαν;
[13, 85]	αὐτὸ {τοῦ} γάλακτος, ἀνὰ μέσον	τῶν	ποδῶν τοῦ θηρίου ἐτίθει αὐτὸ
[13, 79]	εἶναι πιστεύετε, καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ποιημάτων ἃ περὶ παιδικούς ἐστιν
[13, 70]	ὁ Μιλήσιος. Εκάτερος γὰρ τούτων	τῶν	ποιητῶν, ὥς φησι Κλέαρχος ἐν
[13, 14]	φορεῖν ἔδοσαν, περιφανὲς σκῦλον ἀπὸ	τῶν	πολεμίων. Περὶ δὲ τοῦ ἐρᾶν
[13, 92]	ἀνοήτους ὁρῶ. Εἰκότως οὖν πολλαὶ	τῶν	πόλεων καὶ μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων,
[13, 50]	Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ	τῶν	πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας αὐτῶν
[13, 12]	ἐν ταῖς παρατάξεσι τοὺς καλλίστους	τῶν	πολιτῶν κοσμήσαντες διὰ τούτων θύουσι
[13, 42]	παρὰ τῇ Μανίᾳ παρεδέξατ' αὐτὴν	τῶν	πονηρῶν τις πάνυ. κᾆθ' ὡς
[13, 59]	τῶν Ελευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ	τῶν	Ποσειδωνίων ἐν ὄψει τῶν Πανελλήνων
[13, 30]	ταῦθ' ὁ πόρνος οὗτος οὐδὲ	τῶν	πράσων ἑκάστοτ' ἐπεδείπνει μεθ' ῆμῶν·
[13, 29]	ἐδείπνει κοσμίως, οὐχ ὥσπερ ἄλλαι	τῶν	πράσων ποιούμεναι τολύπας ἔσσατον τὰς
[13, 64]	Δανάης κατεκρήμνισεν τὴν ἄνθρωπον, οὐδὲν	τῶν	προγεγενημένων φιλανθρώπων ἐπὶ νοῦν βαλομένη.
[13, 54]	ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ	τῶν	πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν. ~Αρίστιππος δὲ
[13, 53]	ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ	τῶν	πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν. ~Τοσαῦτ' εἰπὼν
[13, 2]	τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ εἰδότων	τῶν	πρότερον διὰ τὸ πλῆθος τὸν
[13, 18]	τὸν πώγωνα κατ' Αλέξανδρον προῆκται,	τῶν	προτέρων οὐ χρωμένων αὐτῷ. Καὶ
[13, 79]	ἁγνὸν οὐκ ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε	τῶν	πυκνῶν φιλημάτων. Ο δ' ἐν
[13, 52]	Ὥστε Λαὶς μὲν ἡ δοκοῦσα	τῶν	πώποτε διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ
[13, 62]	~Αλλὰ μὴν καὶ Ισοκράτης ὁ	τῶν	ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην
[13, 64]	ἑαυτήν ἥτις ἦν περισπουδάστως ὑπὸ	τῶν	Ροδίων τῷ Σελεύκῳ διεπέμφθη. ~Δημήτριος
[13, 64]	αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη ἐχομένη	τῶν	ῥόπτρων τῶν θυρῶν τοῦ ἱέρου
[13, 13]	Αποκοπτομένῳ· Λέγεται γὰρ λόγος ὑπὸ	τῶν	σοφιστῶν μὴ πέτεσθαι τὀν θεὸν
[13, 20]	ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν; ἐπαινοῦντες	τῶν	Σπαρτιατῶν τὸ ἔθος τὸ γυμνοῦν
[13, 26]	μὲν> νεοττὸς καὶ νέα, ὑπὸ	τῶν	στατήρων ἦν ἀπηγριωμένη, εἶδες δ'
[13, 91]	ὄνομα καὶ οὐδ' ταῦτ' ἐκ	τῶν	Στησιχόρου, σχολῇ γάρ, ἀλλ' ἐκ
[13, 93]	Λυσίας ὁ ῥήτωρ ἐν τοῖς	τῶν	Συμβολαίων λόγοις ὃν ἐκ τῶν
[13, 35]	εἰς τὸ συμπόσιον εἶπεν ἀκουόντων	τῶν	συνδείπνων· Ημεῖς, ὦ θύγατερ Οδάτι,
[13, 2]	ἔζευξεν, ἀνέδην τὸ πρότερον οὐσῶν	τῶν	συνόδων καὶ κοινογαμίων ὄντων. Διὸ
[13, 2]	Αντεῖπε δὲ τοῖς λέγουσι περὶ	τῶν	Σωκράτους γυναικῶν Παναίτιος ὁ Ρόδιος.
[13, 15]	Θρυλεῖτε γὰρ ὅτι δεῖ μὴ	τῶν	σωμάτων ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ἐρᾶν·
[13, 14]	Ως ὅστις αὐτῆς τῆς> ἀκμῆς	τῶν	σωμάτων ἐρᾷ, τὸν ἄλλον δ'
[13, 43]	ἔφη, τἀγγεῖον, ὦ Γνάθαιν' ἔχεις.	Τῶν	σῶν γάρ, εἶπεν, ἐπιμελῶς, ὦ
[13, 43]	λάκκον ὁμολογουμένως. Ἣ δ' εἶπε	Τῶν	σῶν δραμάτων γὰρ ἐπιμελῶς εἰς
[13, 48]	τὴν θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ ζῆλον	τῶν	τὰ τοιαῦτα συυταξαμένων φιλοσόφων. Ἀνέγραψε
[13, 25]	καλῶν γυναικῶν, καὶ ἐπλήθυνεν ἀπὸ	τῶν	ταύτης ἑταιρίδων ἡ Ελλάς, ὡς
[13, 31]	μὲν τοὺς φύλακας, κρατήσαντας δὲ	τῶν	τειχῶν καὶ γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς
[13, 4]	χωρία ἐξ ὧν καὶ τὸ	τῶν	τέκνων αὐτῷ πλῆθος ἐγένετο. Εν
[13, 23]	μή. {Οψεις διὰ τούτων σκευοποιοῦσι	τῶν	τεχνῶν. ~Διὸ συμβουλεύς σοι, Θετταλὲ
[13, 79]	ἱστορεῖ Τίμαιος. Αλλοι δέ φασι	τῶν	τοιούτων ἐρώτων κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα
[13, 30]	ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς δὲ περὶ	τῶν	τοιούτων Εφιππος ἐν Σαπφοῖ φησι·
[13, 91]	κενεώτερον ἄλλο. Τί γὰρ ὄφελος	τῶν	τοσούτων ὀνομάτων, ὦ γραμματικέ, πάντων
[13, 41]	ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν ἦν>	τῶν	τότε γυναικῶν βραχύ τι καταδεεστέρα·
[13, 60]	ἑταιρῶν. Καὶ γὰρ εἰ νεωτέρα	τῶν	τότε χρόνων εἶ, τόν γ'
[13, 13]	ἀλλ' ἦν ἄπειρος τῶν τρόπων	τῶν	τοῦ θεοῦ. Εστὶν γὰρ οὔτε
[13, 83]	φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον καὶ ἐκ	τῶν	τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι τοῦτον εἰς
[13, 11]	ἐλπίδ' ἄγει. Τοῖς δ' ἀτελέστοις	τῶν	τοῦδε πόνων μήτε συνείην χωρίς
[13, 75]	ἦγον εἰς τὰ θέατρα διὰ	τῶν	τραγῳδιῶν τοὺς ἔρωτας, ὃ μὲν
[13, 8]	Λιβυκὸν οὐδ' Αἰγαῖον οὐδὲ οὗ	τῶν	τριάκοντ' οὐκ ἀπόλλυται τρία πλοιάρια
[13, 13]	χελιδόνας γράφειν, ἀλλ' ἦν ἄπειρος	τῶν	τρόπων τῶν τοῦ θεοῦ. Εστὶν
[13, 45]	Πύθων, φήσ' ἐπεὶ ἤδη διάμεστος	τῶν	ὑείων ἐγένετο ἐπ' αἴγει οἷός
[13, 24]	καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν δέον τὰ	τῶν	υἱῶν κέρματα. Οντως γὰρ ἄριστα
[13, 46]	πάλιν; ~Μέχρι μὲν τούτων μνημονεύω	τῶν	ὑπὸ τοῦ Μάχωνος εἰρημένων. Αἱ
[13, 37]	Εὐεργέτης Πτολεμαῖος ἐν τῷ τρίτῳ	τῶν	Υπομνημάτων, πλείστας ἔσχεν ἐρωμένας, Διδύμην
[13, 47]	καθαίρειν εἰς τὸν κόλπον έμβαλλομένης	τῶν	φακῶν, ἡ Γνάθαινα ἔφη Κολποφακῆν
[13, 93]	τῶν Συμβολαίων λόγοις ὃν ἐκ	τῶν	φερομένων ὡς αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν
[13, 28]	ἑταιρῶν τὸν λόγον πεποίημαι τουτέστιν	τῶν	φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων, ἃς
[13, 86]	πάνυ πολλὰ τῶν φορτικῶν ἐποίουν.	Τῶν	φιλοσόφων δέ τις συμπίνων ἡμῖν
[13, 61]	Νικίας ὁ Νικαιεὺς ἐν ταῖς	τῶν	φιλοσόφων Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς δ' ὁ
[13, 11]	τοῖς λόγοις ἔδοξε τοῖς παροῦσι	τῶν	φιλοσόφων περὶ τοῦ ἔρωτος καὶ
[13, 90]	τὸν δὲ νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ	τῶν	φίλων καὶ πομπεύοντα ἕως τοῦ
[13, 14]	λόγον, τῆς ἡδονῆς ἐστ' οὐχὶ	τῶν	φίλων φίλος, ἀδικεῖ τε τὸν
[13, 86]	ἕτερα τούτοις παραπλήσια πάνυ πολλὰ	τῶν	φορτικῶν ἐποίουν. Τῶν φιλοσόφων δέ
[13, 4]	τὴν Οπλητος θυγατέρα, μεθ' ἣν	τῶν	Χαλκώδοντος μίαν. Παραδοὺς δ' ἀμφοτέρας
[13, 81]	ἀλλ' ὡς ἄν τις εἷς	τῶν	χρηστῶν Αθηναίων. ~Καὶ Ιερώνυμος δ'
[13, 16]	Οὔτε παιδὸς ἄρρενος οὔτε παρθένων	τῶν	χρυσοφόρων οὐδὲ γυναικῶν βαθυκόλπων καλὸν
[13, 14]	τραγικὸν λέγειν, ὡς τὸν οἶνον	τῶν	χρωμένων τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως
[13, 16]	οὐδὲ τὸν ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ	τῶν	ὠμῶν καὶ τῶν ἀνηδύντων. Καὶ
[13, 80]	καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα, καὶ τῶν	θεατῶν	ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου οὐκ ἀπειθήσας
[13, 20]	τὰ κάλλιστα προκρίνομεν; ἐπαινοῦντες τῶν	Σπαρτιατῶν	τὸ ἔθος τὸ γυμνοῦν τὰς
[13, 64]	βασιλέως ἐρωμένη ἦν· ἥτις ὑπὸ	Γαλατῶν	Σελεύκου νικηθέντος καὶ μόλις ἐκ
[13, 56]	διαθήκαις. Ὁ δὲ καλὸς ἡμῶν	Πλάτων	οὐκ Αρχεάνασσαν τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν
[13, 43]	Ἣ δ' εἶπε Τῶν σῶν	δραμάτων	γὰρ ἐπιμελῶς εἰς αὐτὸν αἰεὶ
[13, 43]	Δίφιλε, εἰς αὐτό γ' αἰεὶ	δραμάτων	ἐμβάλλομεν. Πρὸς τὴν Γνάθαιναν Δίφιλος
[13, 8]	εἰς πέλαγος αὑτὸν ἐμβαλεῖς γὰρ	πραγμάτων,	οὐ Λιβυκὸν οὐδ' Αἰγαῖον οὐδὲ
[13, 59]	β' περὶ τῶν ἐν Δελφοῖς	Αναθημάτων.	~Απολλόδωρος δ' ἐν τῷ περὶ
[13, 34]	τῷ περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι	Αναθημάτων,	εἰκών ἐστι τῆς διαβοήτου ἑταίρας
[13, 66]	φησι Μενέτωρ ἐν τῷ περὶ	Αναθημάτων,	Πασιφίλαν ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ
[13, 79]	πιστεύετε, καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν	ποιημάτων	ἃ περὶ παιδικούς ἐστιν ἔρωτας
[13, 25]	ὧν ἠργυρίσαντο αἱ προστᾶσαι τῶν	οἰκημάτων.	Αλλ' ὅ γε Φιλήμων οὕτως
[13, 24]	Θετταλὲ ποικιλόδιφρε, τὰς ἐπὶ τῶν	οἰκημάτων	ἀσπάζεσθαι καὶ μὴ καταναλίσκειν εἰς
[13, 25]	τῶν νέων ἀκμὴν ἔστηκεν ἐπὶ	οἰκημάτων	γύναια πριάμενος, καθὰ καὶ Νίκανδρος
[13, 79]	ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν	φιλημάτων.	Ο δ' ἐν Κολχίσιν περὶ
[13, 38]	αὐτὸς ἱστορεῖ Καρύστιος ἐν τρίτῳ	Υπομνημάτων.	Δημήτριος δ' ὁ Πολιορκητὴς οὐ
[13, 37]	Πτολεμαῖος ἐν τῷ τρίτῳ τῶν	Υπομνημάτων,	πλείστας ἔσχεν ἐρωμένας, Διδύμην μὲν
[13, 83]	τῷ περὶ συληθέντων ἐκ Δελφῶν	Χρημάτων	Ασώπιχόν φησι τὸν Επαμινώνδου ἐρώμενον
[13, 58]	ἐν Ἐλευσῖνι, ἣν πολλῶν ὠνησάμενος	χρημάτων	εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ καὶ
[13, 67]	Μακεδὼν ὁ τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ	χρημάτων	συλήσας καὶ καταφυγὼν εἰς Αθήνας
[13, 8]	Δί' ἀπολοίμην ἄρα πάντων ἄριστον	κτημάτων.	Εἰ δ' ἐγένετο κακὴ γυνὴ
[13, 59]	ἀτενιζόμενος. Εκλογὴν δὲ αὐτῇ τῶν	ἀγαλμάτων	ἔδωκεν, εἴτε τὸν Ερωτα θέλοι
[13, 81]	ἠμείφθη ὁ Ερετριεὺς ἢ Ερυθραῖος	γραμμάτων	ἐὼν διδάσκαλος Σοφὸς μὲν δὴ
[13, 17]	δ' οὕτως· Υπνος δὲ χαίρων	ὀμμάτων	αὐγαῖς ἀναπεπταμένοις ὄσσοις ἐκοίμιζεν κοῦρον.
[13, 16]	λύγγα θηρατηρίαν ἔρωτος, ἀστραπήν τιν'	ὀμμάτων	ἔχει· ᾗ θάλπεται μὲν αὐτός,
[13, 91]	Τί γὰρ ὄφελος τῶν τοσούτων	ὀνομάτων,	ὦ γραμματικέ, πάντων ἐπιτρῖψαι μᾶλλον
[13, 24]	τὴν Εὐβούλον Παννυχίδα τὰς φιλῳδοὺς	κερμάτων	παλευτρίας, πώλους Κύπριδος ἐξησκημένας» γυμνὰς
[13, 75]	καὶ τοῦτον τὸν τρὸπον τῶν	ᾳσμάτων·	ἃ δὴ καὶ τὸ παλαιὸν
[13, 11]	ἐμνημόνευσαν τοῦ σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου	ἀσμάτων,	ὧν ἦν τάδε· Παίδευμα δ'
[13, 85]	καλάμους λαμβάνων ἐκ τῶν παρατιθεμένων	χορτασμάτων	καθεὺδοντος τοῦ βρέφους τὰς μυίας
[13, 16]	δ' ἐν τοῖς Υπομνήμασι τῶν	ἡδυσμάτων	φησὶν ἐρᾶν πάντας, οὐ τῶν
[13, 48]	Αριστόδημος δ' ἐν δευτέρῳ Γελοίων	Απομνημονευμάτων	Γνάθαιναν, φησί, δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης
[13, 15]	γὰρ ὅτι δεῖ μὴ τῶν	σωμάτων	ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ἐρᾶν· οἵτινες
[13, 14]	ὅστις αὐτῆς τῆς> ἀκμῆς τῶν	σωμάτων	ἐρᾷ, τὸν ἄλλον δ' οὐδὲ
[13, 84]	Ἐν Δελφοῖς, φησίν, ἐν τῷ	Σπινατῶν	θησαυρῷ παίδές εἰσιν λίθινοι δύο,
[13, 84]	ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ πᾶσι τούτοις	ἀδυνάτων	ἀπέστησαν, καθάπερ Κλείσοφος ὁ Σηλυμβριανός.
[13, 41]	εὐλόγως θ' ἅμα τῶν νῦν	ἀκροατῶν,	εἴ τις Αττικὴ γυνὴ προσηγορεύετ'
[13, 57]	ἄνοιγε τὴν θύραν· ἐλάνθανον πάλαι	περιπατῶν	ἀνδριάς, ἀλέτων ὄνος, ποτάμιος ἵππος,
[13, 67]	εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν	ἐπιστημοτάτων	χορῷ μεγάλῳ καὶ παντοίοις ὀργάνοις
[13, 67]	ἐκεῖνος οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς τῶν	ἐπιστατῶν	κεκόσμηκε τὸν τάφον, Πυθιονίκης δὲ
[13, 15]	οἵτινες μέχρι ὀκτὼ καὶ εἴκοσι	ἐτῶν	δεῖν λέγοντες συνέχειν τοὺς ἐρωμένους.
[13, 49]	δεκαέτης ἐστίν, Μικρὸς ὡς πολλῶν	ἐτῶν»	ἔφη. Ζητουμένου δὲ ἔν τινι
[13, 44]	πάνυ γέρων, ὡς ἐνενήκοντ' ὢν>	ἐτῶν,	Κρονίοις ἀπιοῦσαν εἶδε τὴν Γναθαίνιον
[13, 47]	Μικρός γε, ἔφη, ὡς τοσούτον	ἐτῶν.	Νεανίσκων δέ τινων παρὰ πότον
[13, 2]	Επμιππον ἔφη ἐν τοῖς περὶ	Νομοθετῶν	ἱστορεῖν ὅτι ἐν Λακεδαίμονι εἰς
[13, 57]	θύραν· ἐλάνθανον πάλαι περιπατῶν ἀνδριάς,	ἀλέτων	ὄνος, ποτάμιος ἵππος, τοῖχος, ὁ
[13, 21]	ἂν οἰκέτης ἐτόλμησεν. Σεμνύνεσθαι γὰρ	ἐμελέτων,	οὐ βωμολοχεύσθαι. Υπερείδης δὲ ἐν
[13, 78]	ὁ Κυζικηνὸς ἐν β' περὶ	Τελετῶν,	ἑκὼν αὐτὸν ἐπέδωκεν {ὁ Κρατῖνος}
[13, 1]	κατατάττειν (ἐγένοντο γὰρ καὶ περὶ	γαμετῶν	καὶ ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν
[13, 25]	Σόλων) μεστὴν ὁρῶντα τὴν πόλιν	νεωτέτων	τούτους τ' ἔχοντας τὴν ἀναγκαίαν
[13, 70]	Μιλήσιος. Εκάτερος γὰρ τούτων τῶν	ποιητῶν,	ὥς φησι Κλέαρχος ἐν τοῖς
[13, 42]	αἰσθέσθαι θ' ἅμα Ολυμπιονικῶν νυκτὸς	ἀθλητῶν	δυεῖν πληγὴν παρὰ πληγὴν> τί
[13, 8]	κακῶς ἀπόλοιθ' ὁ γήμας δεύτερος	θνητῶν.	Ο μὲν γὰρ πρῶτος οὐδὲν
[13, 79]	μελετᾶτε Τοῦ παιδεραστεῖν παρὰ πρώτων	Κρητῶν	εἰς τοὺς Ελληνας παρελθόντος, ὡς
[13, 65]	Νέαιραν εἶχον ἡμέραν παρ' ἡμέραν	διαιτητῶν	γενομένων φίλων Φρυνίων καὶ Στέφανος
[13, 10]	Αμασιν τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα, μίαν	αἰτῶν	πρὸς γάμον τῶν θυγατέρων. Ὃ
[13, 60]	Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς ὢν τῶν	Αρεοπαγιτῶν,	ὡς καὶ Σάτυρος ὁ Ολύνθιος
[13, 60]	Σάτυρος ὁ Ολύνθιος ὑποκριτὴς Παμφίλῃ.	Αριστογείτων	δὲ ἐν τῷ κατὰ Φρύνης
[13, 12]	ταῖς παρατάξεσι τοὺς καλλίστους τῶν	πολιτῶν	κοσμήσαντες διὰ τούτων θύουσι τῷ
[13, 51]	οὕτως· Ἑωθινὸς γάρ, πρίν τιν'	αὐλιτῶν	ὁρᾶν, θαλλὸν χιμαίρᾳ προσφέρων νεοσπάδα
[13, 67]	δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν,	τεχνιτῶν	τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ μεγάλῳ καὶ
[13, 83]	κόμην, ὄντι καλῷ συγγενόμενον τὰ	Συβαριτῶν	ἀναθήματα, στλεγγίδια χρυσᾶ τέσσαρα. Τῇ
[13, 71]	υἱὸς Μήνης ἀγέραστον ἔθηκεν Μουσαῖος	Χαρίτων	ἤρανος Αντιόπην ἥ τε πολὺν
[13, 17]	τῷ Ιβυκείῳ ἐκείνῳ· Εὐρύαλε, γλυκέων	Χαρίτων	θάλος, καλλικόμων μελέδημα, σὲ μὲν
[13, 78]	δὲ ὁ χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων	Χαρίτων	καὶ Μελάνιππος ἔφυ, θείας ἁγητῆρες
[13, 14]	δίδυμα {γὰρ} τόξα αὐτὸν ἐντείνεσθαι	χαρίτων,	τὸ μὲν ἐπ' εὐαίωνι τύχᾳ,
[13, 19]	μετὰ σοφιστῶν, νὴ Δία, λεπτῶν,	ἀσίτων,	σκυτίνων, κατὰ τὸν Αντιφάνην. ~Επαινῶ
[13, 56]	Πελοποννησιακῶς ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ καὶ	μονοχίτων	ἦν καὶ ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις)
[13, 9]	ἀπορρήξασα δὲ δεσμὰ πολλάκις ἐκ	νυκτῶν	ἄλλον ἔχει λιμένα. Καὶ Θεόφιλος
[13, 67]	τρίπορνον αὐτήν. Απὸ πλειόνων δὲ	ταλάντων	ἢ διακοσίων δύο μνήματα κατεσκεύασεν
[13, 64]	τῆς Αρτέμιδος ἱερὸν συγκατέφυγεν καὶ	ἀποκτεινάντων	αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη ἐχομένη
[13, 59]	Ποσειδωνίων ἐν ὄψει τῶν Πανελλήνων	πάντων	ἀποθεμένη θοἰμάτιον καὶ λύσασα τὰς
[13, 85]	ναυαγίᾳ χρησάμενος περὶ Μὺκονον καὶ	πάντων	ἀπολομένων μόνος ὑπὸ δελφῖνος ἐσώθη
[13, 8]	γυναῖκας νὴ Δί' ἀπολοίμην ἄρα	πάντων	ἄριστον κτημάτων. Εἰ δ' ἐγένετο
[13, 91]	τοῦ Μυρτίλου ἑξῆς καταλέξαντος καὶ	πάντων	αὐτὸν ἐπὶ τῇ μνήμῃ θαυμασάντων
[13, 71]	ἐκ Διὸς αἶσα φυλάσσει ἥδιστον	πάντων	δαίμονα μουσοπόλον, λεπτὴν {δ' ῇσ'
[13, 91]	τῶν τοσούτων ὀνομάτων, ὦ γραμματικέ,	πάντων	ἐπιτρῖψαι μᾶλλον ἢ σωφρονίσαι δυναμένων
[13, 24]	σκότια νυμφεύει λάθρᾳ, πῶς οὐχὶ	πάντων	ἐστὶν ἀθλιώτατος; Εξον θεωρήσαντι πρὸς
[13, 11]	καὶ προσομιλεῖν οὗτος ὁ δαίμων	πάντων	ἥδιστος ἔφυ θνητοῖς. Καὶ παρὰ
[13, 20]	Σωκράτης δ' ὁ φιλόσοφος ὁ	πάντων	καταφρονῶν τοῦ Αλκιβιάδου κάλλους οὐχ
[13, 71]	τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ	πάντων	μῖσος κτώμενον ἐκ συνοχῶν πάσας
[13, 93]	τοῦ τῶν εὖ δρώντων βίου	πάντων	περιττότατον ὧν οὐδέτερον πρόσεστιν ὑμῖν
[13, 39]	τάλαν, ὄζειν δοκεῖ μοι σαπρότατον	πάντων	πολύ. Δημήτριος δ' εἶπ' Αλλὰ
[13, 81]	τῇ χειρὶ ἐφίλησεν. Επικροτησάντων δὲ	πάντων	σύν γέλωτι καὶ βοῇ ὡς
[13, 21]	ἔτι δὲ Γοργίου τοῦ Αθηναίου,	πάντων	τούτων συγγεγραφότων περὶ τῶν Αθήνησι
[13, 93]	καὶ ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ ὧν	ἁπάντων	ἀλλότριοι μὲν ἀρετῆς, μάταιοι δὲ
[13, 6]	γένους Οὐκ ἔνεσθ' αὖται δ'	ἁπάντων	ὑπερέχουσι τῶν κακῶν. Εστι δὲ
[13, 81]	οὐ γυναικὸς καλῆς ποιήσειεν ἄν>	Γελασάντων	δὲ ὁ μὲν Ερετριεὺς ἐνωπήθη
[13, 91]	πάντων αὐτὸν ἐπὶ τῇ μνήμῃ	θαυμασάντων	ὁ Κύνουλκος ἔφη Πουλυμαθημοσύνης, τῆς
[13, 10]	πρὸς Φωκεῖς ἐπολέμησαν, δεκαέτης ἦν,	ἁρπασάντων	Κιρραίων τὴν Πελάγοντος τοῦ Φωκέως
[13, 80]	αὐτὸν ἀνακλάσαντα, καὶ τῶν θεατῶν	ἐπιφωνησάντων	μετὰ κρότου οὐκ ἀπειθήσας πάλιν
[13, 81]	πλησίον, περιλαβὼν τῇ χειρὶ ἐφίλησεν.	Επικροτησάντων	δὲ πάντων σύν γέλωτι καὶ
[13, 67]	ὅτι τῶν μὲν ἐν Κιλικίᾳ	τελευτησάντων	ὑπὲρ τῆς σῆς βασιλείας καὶ
[13, 86]	καὶ τῶν δελφίνων καὶ τῶν	ἐλεφάντων	ἐστὲ κατὰ τὴν γνώμην ἀγριώτεροι
[13, 32]	διαμένοντα καὶ τὰς ἑταίρας ἰδίᾳ	γραψάντων	τὰς τότε ποιησαμένας τὴν ἱκετείαν
[13, 87]	ἄλλης προσαμπέχουσα θῆλυν αὐχένα δὲ	ῥαγέντων	χλανιδίων ὑπὸ πτύχας ἔφαινε μηρὸν,
[13, 32]	ἐλθοῦσα νεών. Διὸ καὶ Σιμωνίδης	ἀναθέντων	τῶν Κορινθίων πίνακα τῇ θεῷ
[13, 83]	~Θεόπομπος δὲ ἐν τῷ περὶ	συληθέντων	ἐκ Δελφῶν Χρημάτων Ασώπιχόν φησι
[13, 32]	ἰδιῶται δὲ κατεύχονται τῇ θεῷ	τελεσθέντων	περὶ ὧν ἂν ποιῶνται τὴν
[13, 13]	τὸν θεὸν τοῦτου πράξεις. ~Τούτων	λεχθέντων	ὁ Πλούταρχος ἀπεμνημόνευσε τῶν ἐκ
[13, 12]	τῷ δ' ἀλκῆς προεστῶτι· ὧν	ἐνωθέντων	φιλία τε καὶ ὁμόνοια γεννᾶται,
[13, 84]	δὲ χὴν προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν	φανέντων	δὲ πᾶσι τούτοις ἀδυνάτων ἀπέστησαν,
[13, 2]	οὐσῶν τῶν συνόδων καὶ κοινογαμίων	ὄντων.	Διὸ καὶ ἔδοξέ τισιν διφυὴς
[13, 94]	διὰ τοὺς τόκους ἐκ τῶν	ὄντων	ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι δ' ἔφη, τένχην
[13, 68]	δραμάτιον γεγραφώς, ὅπερ ἐδίδαξεν Διονυσίων	ὄντων	ἐπὶ τοῦ Υδάσπου {τοῦ} ποταμοῦ
[13, 59]	ταῦτα ψήφισμα, μηδένα οἰκτίζεσθαι τῶν	λεγόντων	ὑπέρ τινος μηδὲ βλεπόμενον τὸν
[13, 48]	θυγατέρα τῆς Γναθαίνης πτωχῶν έραστῶν	κωμαζόντων	καὶ ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν οἰκίαν·
[13, 85]	ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω τῶν	ἐκκομιζόντων	τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ
[13, 47]	κοιλίαν προπετεστέραν ἔχειν. Τῶν δὲ	πινόντων	παρ᾽ αὐτῇ συμβαλλομένων εἰς βολροφακῆν
[13, 78]	πολλὰς τυραννίδας καθεῖλεν. Παιδικῶν γὰρ	παρόντων	ἐραστὴς πᾶν ὁτιοῦν ἕλοιτ' ἂν
[13, 36]	κεκερασμένην ᾦ βούλοιτο δοῦναι τῶν	παρόντων	μνηστήρων· ᾦ δὲ δοίη, τοῦτον
[13, 85]	τῶν ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ	συνεκφερόντων	καὶ συγκηδευόντων τὸν ἄνθρωπον. Ο
[13, 47]	τινων παρὰ πότον ὑπὲρ αὐτῆς	τυπτόντων	ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς τὸν ἡττώμενον
[13, 85]	τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ	συγκηδευόντων	τὸν ἄνθρωπον. Ο δ' αὐτὸς
[13, 35]	πατὴρ εἰς τὸ συμπόσιον εἶπεν	ἀκουόντων	τῶν συνδείπνων· Ημεῖς, ὦ θύγατερ
[13, 21]	δὲ αὐτῶν ὡς ταῦτα καλῶς	γραφόντων	Πολέμων ἐν τῷ περὶ τῶν
[13, 63]	χωρὶς τῆς μητρός, καίτοι ἔθος	ἐχόντων	τῶν κρινομένων τὰς γυναῖκας ἐπάγεσθαι
[13, 54]	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον	ζωόντων.	Οὗτος οὖν ὁ Ἐπίκουρος οὐ
[13, 53]	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον	ζωόντων.	Οὗτος οὖν ὁ Ἐπίκουρος οὐ
[13, 16]	ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν καὶ τῶν	ἀνηδύντων.	Καὶ γὰρ τὸ παλαιὸν παίδων
[13, 48]	Γναθαίνης πτωχῶν έραστῶν κωμαζόντων καὶ	ἀπειλούντων	κατασκάφειν τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι γὰρ
[13, 93]	συνανθρωπίζετε οὔτε διαγινώσκετε οὐδένα τῶν	ὁμιλούντων,	αἰσθήσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες ἀργῶς
[13, 83]	αὐτῶν} Καὶ τῶν ἀνθρώπων ὕστερον	ἀναζητούντων	τὴν αἰτίαν εὑρέθη διὰ τὸν
[13, 93]	καὶ φυλακτικὸν τοῦ τῶν εὖ	δρώντων	βίου πάντων περιττότατον ὧν οὐδέτερον
[13, 14]	αὐτὸς ποιητὴς καὶ περὶ τῶν	ἐρώντων	ἐν τῷ ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ φησὶν
[13, 2]	ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ	εἰδότων	τῶν πρότερον διὰ τὸ πλῆθος
[13, 21]	Γοργίου τοῦ Αθηναίου, πάντων τούτων	συγγεγραφότων	περὶ τῶν Αθήνησι Εταιρίδων. Ὢ
[13, 19]	Λυκείῳ μετὰ σοφιστῶν, νὴ Δία,	λεπτῶν,	ἀσίτων, σκυτίνων, κατὰ τὸν Αντιφάνην.
[13, 60]	περὶ τοῦ σώματος καὶ τῶν	δικαστῶν	καθ' ἕνα δεξιουμένη μετὰ δακρύων
[13, 35]	ἑαυτῶν θυγατράσιν οἱ πολλοὶ τῶν	δυναστῶν	ὄνομα τιθένται Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον
[13, 48]	τὴν θυγατέρα τῆς Γναθαίνης πτωχῶν	έραστῶν	κωμαζόντων καὶ ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν
[13, 12]	ἱερὸς λόχος καλούμενος συνέστηκεν ἐξ	ἐραστῶν	και ἐρωμένων, τὴν τοῦ θεοῦ
[13, 41]	δοκεῖ καλέσαι τις αὐτὴν τῶν	ἐραστῶν	Μανίαν· μᾶλον τὸ πάρεργον ἐπεκράτησ'
[13, 43]	μετὰ ταῦτ' αὐλητρίδα. Καὶ τῶν	ἐραστῶν	Συριακοῦ τινος ξένου πέμψαντος αὐτῃ
[13, 81]	ὡς ἄν τις εἷς τῶν	χρηστῶν	Αθηναίων. ~Καὶ Ιερώνυμος δ' ὁ
[13, 20]	γεραρόν· βασιλῆι δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν.	Καθίστων	δὲ καὶ πολλοὶ τοὺς καλλίστους
[13, 16]	παίδων ἤρων, ὡς καὶ ὁ	Αρίστων	ἔφη, ὅθεν καὶ καλεῖσθαι τοὺς
[13, 15]	τοὺς ἐρωμένους. Καί μοι δοκεῖ	Αρίστων	ὁ Κεῖος ὁ περιπατητικὸς οὐ
[13, 86]	Αντίγονον παραγενομένων. Εκεῖνοι {τε} γὰρ	ἠρίστων	σφόδρα σκυθρωπῶς καὶ εὐσχημόνως, ὡς
[13, 13]	Λέγεται γὰρ λόγος ὑπὸ τῶν	σοφιστῶν	μὴ πέτεσθαι τὀν θεὸν τὸν
[13, 19]	ἀκολουθοῦντας ἐν τῷ Λυκείῳ μετὰ	σοφιστῶν,	νὴ Δία, λεπτῶν, ἀσίτων, σκυτίνων,
[13, 89]	ὡς Κλείδημος ἱστορεῖ ἐν η'	Νόστων.	Εξέδωκεν δἐ καὶ Ιππάρχῳ τῷ
[13, 14]	ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ καὶ	διαταράττων	χαλεπώτατος διόπερ ὁ ποιητὴς οὗτος
[13, 20]	καταφρονῶν τοῦ Αλκιβιάδου κάλλους οὐχ	ἥττων	ἐστίν; ὡς καὶ ὁ σεμνότατος
[13, 5]	ἐτέκνωσε. προσεκτήσατο δὲ καὶ τὴν	Μολοττῶν	βασιλείαν γήμας Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς
[13, 35]	οὓς μὴ πρότερον εἶδον ἐρασθῆναι	αὐτῶν·	γράφει δὲ οὕτως· Υστάσπῃ νεώτερος
[13, 88]	λειμῶνος τέκνα· Ἔνθ' αἵ μέν	αὐτῶν	εἰς ἀπείροντα στράτον ἀνθέων ἄλογχον
[13, 4]	γενομένας γυναῖκάς φησι τὰς μὲν	αὐτῶν	ἐξ ἔρωτος γεγενῆσθαι, τὰς δ'
[13, 50]	τῶν πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας	αὐτῶν	ἢ κατηγοροῦντας ἢ ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι
[13, 83]	γενομένων τῶν μάντεων διεσπάσθη {ὑπ'	αὐτῶν}	Καὶ τῶν ἀνθρώπων ὕστερον ἀναζητούντων
[13, 91]	τίνες οἱ ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος	αὐτῶν	καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν Λαιστρυγόνων καὶ
[13, 14]	ἐμβάλλων στάσεις, ὅτ' ἦν μετ'	αὐτῶν.	Ως δὲ λίαν ἦν θρασὺς
[13, 21]	Νικοφάνη τοὺς ζωγράφους. Μνημονεύει δὲ	αὐτῶν	ὡς ταῦτα καλῶς γραφόντων Πολέμων
[13, 95]	δεινὰ πάσχουσιν ὥστ' ἐκλιπόντες τὰς	αὑτῶν	οἰκίας ἑτέρας πόρρω μισθοῦνται ὅσους
[13, 35]	ταῖς ἰδιωτικαῖς οἰκίαις· καὶ ταῖς	ἑαυτῶν	θυγατράσιν οἱ πολλοὶ τῶν δυναστῶν
[13, 79]	Τίμαιος. Αλλοι δέ φασι τῶν	τοιούτων	ἐρώτων κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα παρὰ
[13, 30]	φιλῶν. Καλῶς δὲ περὶ τῶν	τοιούτων	Εφιππος ἐν Σαπφοῖ φησι· Οταν
[13, 91]	ἄλλο. Τί γὰρ ὄφελος τῶν	τοσούτων	ὀνομάτων, ὦ γραμματικέ, πάντων ἐπιτρῖψαι
[13, 86]	βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι ἔξεστι αὐτῷ	τούτων	ἀπολαύειν. Καὶ ἕτερα τούτοις παραπλήσια
[13, 50]	κατηγοροῦντας ἢ ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι καὶ	τούτων.	Δημοσθένης μὲν γὰρ ἐν τῷ
[13, 69]	Δελφοῖς, ὧν μέμνηται Κρατῖνος διὰ	τούτων	Εἰς δὲ τὴν Δωρίχαν τόδ'
[13, 55]	Κορινθίαν αὐτὴν εἶναί φησιν διὰ	τούτων·	Εἰσὶν δὲ πόθεν αἱ παῖδες
[13, 53]	τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι	τούτων·	ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος μεταβήσομαι
[13, 54]	τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι	τούτων·	ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος μεταβήσομαι
[13, 12]	καλλίστους τῶν πολιτῶν κοσμήσαντες διὰ	τούτων	θύουσι τῷ Ερωτι, ὡς Σωσικράτης
[13, 67]	σὰς τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν. Μνημονεύει	τούτων	καὶ Φιλήμων ἐν Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ'
[13, 13]	περὶ τὸν θεὸν τοῦτου πράξεις.	~Τούτων	λεχθέντων ὁ Πλούταρχος ἀπεμνημόνευσε τῶν
[13, 95]	τοὺς δακτύλους. Καί μοι ἀνάβητε	τούτων	μάρτυρες. Ο μὲν οὖν βίος
[13, 51]	εἴ {γε} γνήσιος ὁ λόγος,	τούτων	μνημονεύει· Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο
[13, 46]	ἐστιν ἀνακάμπτειν πάλιν; ~Μέχρι μὲν	τούτων	μνημονεύω τῶν ὑπὸ τοῦ Μάχωνος
[13, 16]	οὐδὲ τῶν ἰχθύων· ἀπογενομένων γοῦν	τούτων	οὐδεὶς ἡδέως ἔτι προσφέρεται τὸ
[13, 58]	δ' ὁ Θηβαῖος σεμνότερον μὲν	τούτων,	οὐκ εὐσχημόνως δὲ περὶ τὰς
[13, 2]	τὸ πλῆθος τὸν πατέρα. Εκ	τούτων	οὖν τις ὁρμώμενος μέμψαιτ' ἂν
[13, 46]	ἑκατὸν καὶ λε' Απολλόδωρος δὲ	τούτων	πλείους, ὁ Γοργίας δὲ πλέονας,
[13, 23]	ἄν τε μή. {Οψεις διὰ	τούτων	σκευοποιοῦσι τῶν τεχνῶν. ~Διὸ συμβουλεύς
[13, 21]	δὲ Γοργίου τοῦ Αθηναίου, πάντων	τούτων	συγγεγραφότων περὶ τῶν Αθήνησι Εταιρίδων.
[13, 26]	ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ συγκατελέγει δὶα	τούτων·	Τὴν ἐκ Κορίνθου Λαίδ' οἶσθα;
[13, 52]	ἢ Βάραθρον ἢ Θάλλουσαν ἢ	τούτων	τινά, ὧν ἐμπλέκουσι τοῖς λίνοις
[13, 15]	αὐτον πᾶσι τοῖς ἄμμοις ποιῶν.	~Τούτων	τῶν Αλέξιδος ἀπομνημονεύσας ὁ Μυρτίλος
[13, 22]	Μυρρίνη, Χρυσίς, Κοναλίς, Ιερόκλεια, Λοπάδιον.	Τούτων	τῶν ἑταιρῶν καὶ Αμφις μνημονεύει
[13, 70]	Λαμύνθιος ὁ Μιλήσιος. Εκάτερος γὰρ	τούτων	τῶν ποιητῶν, ὥς φησι Κλέαρχος
[13, 23]	ἁδρὰν> ἔχει· στηθί' ἔστ' αὐταῖσι	τούτων	ὧν ἔχουσ' οἱ κωμικοί· ὀρθὰ
[13, 43]	πυράν ὅτε παίζων μετά τινων	ἡλικιωτῶν	ἐνέπεσεν. Νὴ τὴν φίλην Δήμητρα,
[13, 36]	γενέσθαι καὶ Αριστοτέλης ἐν τῇ	Μασσαλιωτῶν	Πολιτείᾳ οὕτως· Φωκαεῖς οἱ ἐν
[13, 64]	συλληφθεῖσα ἀπήχθη μετὰ τῶν ἄλλων	αἰχμαλώτων	καὶ πραθεῖσα ὁμοίως ταῖς ἑαυτῆς
[13, 33]	ξανθὰ δάκρη θυμιᾶτε, πολλάκι ματέρ'	Ερώτων	οὐράνιαι πτάμεναι νοήμα ποττὰν Αφροδίταν·
[13, 17]	καλλιπρόσωπε, χρυσεοβόστρυχε {Γαλάτεια} χαριτόφωνε, θάλος	Ερώτων.	Τυφλὸς ὁ ἔπαινος καὶ κατ'
[13, 76]	φησιν Χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν	ἐρώτων	δρέπεσθαι, θυμέ, σὺν ἡλικίᾳ τὰς
[13, 79]	Αλλοι δέ φασι τῶν τοιούτων	ἐρώτων	κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι
[13, 56]	ἐρασθέντα γῆμαι. Πύρρου δὲ τοῦ	Ἠπειρωτῶν	βασιλέως, ὃς ἦν τρίτος ἀπὸ
[13, 79]	ἡδέως μελετᾶτε Τοῦ παιδεραστεῖν παρὰ	πρώτων	Κρητῶν εἰς τοὺς Ελληνας παρελθόντος,
[13, 95]	κόριον μετεχειρίζετο τῆς ἡλικίας αὐτῆς	ἀπολαύων,	ἧς ῥᾷον τοὺς ὀδόντας ἀριθμῆσαι
[13, 35]	οἱ γάμοι συντελεῖσθαι. Ὃ δὲ	στρατοπεδεύων	ἐπὶ τοῦ Τανάιδος {καὶ} διαλαθὼν
[13, 84]	τῷ νεῷ. Φιλήμων τοῦ αὐτοῦ	μνημονεύων	φησί λλ' ἐν Σάμῳ μὲν
[13, 76]	θράσει ψυχρὰν φορεῖται πᾶσαν ὁδὸν	θεραπεύων.	Αλλ' ἐγώ τᾶσδ' ἕκατι κηρὸς
[13, 59]	φησι Επρμιππος. Ο δὲ Υπερείδης	συναγορεύων	τῇ Φρύνῃ, ὡς οὐδὲν ἤνυε
[13, 61]	ὢν ἠράσθη Θεωρίδος τῆς ἑταίρας.	Ικετεύων	οὖν τὴν Αφροδίτην φησίν· Κλῦθί
[13, 59]	ἐμέ. Φίλτρα δὲ βάλλω οὐκέτ'	ὀιστεύων,	ἀλλ' ἀτενιζόμενος. Εκλογὴν δὲ αὐτῇ
[13, 33]	φανήσεται τοῖς Κορινθίοις τὸ πρᾶγμα.	Πιστεύων	δέ, ὡς ἕοικεν, αὐτῷ πεποίηκεν
[13, 16]	οὐ τῶν κρεῶν οὐδὲ τῶν	ἰχθύων·	ἀπογενομένων γοῦν τούτων οὐδεὶς ἡδέως
[13, 6]	Χάρυβδις ἢ τρίκρανος Σκύλλα, ποντία	κύων,	Σφίγξ, Υδρα, λέαιν' ἔχιδνα, πτηνά
[13, 84]	περιστερᾳ καὶ χηνὶ τῇ μὲν	κύων,	τῇ δὲ περιστερά, τῇ δὲ
[13, 60]	δικαστῶν καθ' ἕνα δεξιουμένη μετὰ	δακρύων	διέσωσε τὴν ψυχὴν μόλις. ~Ιστε
[13, 85]	Σεκούνδου μέν τινος βασιλικοῦ οἰνοχόου	ἀλεκτρυών·	ἐκαλεῖτο δἐ ὁ μὲν ἀλεκτρυὼν
[13, 85]	ἀλεκτρυών· ἐκαλεῖτο δἐ ὁ μὲν	ἀλεκτρυὼν	Κένταυρος, ὁ δὲ Σεκοῦνδος ἦν
[13, 29]	δ' ἐν Καμπυλίωνι κοσμίαν ἑταίραν	παράφων	φησίν· Ως δ' ἐδείπνει κοσμίως,
[13, 34]	φησι καὶ βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν,	γράφων	οὕτως. Καὶ τὸ Κοττίνας δὲ
[13, 62]	λόγος, ἐρωμένην φησὶ γενέσθαι Φιλωνίδου	γράφων	ὧδε Ἔστιν οὖν γυνὴ ἑταίρα
[13, 86]	Καρύστιος ἐν τῷ περὶ Ζήνωνος	γράφων	ὧδε Ζήνων ὁ Κιτιεὺς Περσαίου
[13, 31]	ἧς μνημονεύει Ηγήσανδρος ἐν Υπομνήμασι	γράφων	ὧδε· Τὴν τῶν Εταιριδείων ἑορτὴν
[13, 40]	τὸν Φιλοπάτορα Ιστορίας βασιλέων ἐρωμένας	ἀναγράφων	φησί· Φιλίππου τοῦ Μακεδόνας αὐξήσαντος
[13, 83]	ἐν τῷ περὶ συληθέντων ἐκ	Δελφῶν	Χρημάτων Ασώπιχόν φησι τὸν Επαμινώνδου
[13, 45]	τὸ λῄδιον. Ο τοῦ Σοφοκλέους	Δημοφῶν	ἐρώμενος τὴν Αἶγα Νικὼ πρεσβυτέραν
[13, 45]	ἥν ποτ' ἠξίου λαβεῖν ὁ	Δημοφῶν.	Ἣ δ' εἶπε γελάσασ' Εὖ
[13, 33]	τοιούτου νομίμου περὶ τὴν θὲον	Ξενοφῶν	ὁ Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς Ολυμπίαν
[13, 33]	ἄλσος φορβάδων κορᾶν ἀγέλαν ἑκατόγγυιον	Ξενοφῶν	τελέαις ἐπήγαγ' εὐχωλαῖς ἰανθείς. Ητξατο
[13, 48]	ζῆλον τῶν τὰ τοιαῦτα συυταξαμένων	φιλοσόφων.	Ἀνέγραψε δ' αὐτὸν Καλλίμαχος ἐν
[13, 93]	Οὐδὲν γάρ ἐστι τῶν καλουμένων	φιλοσόφων	ἀφιλοσοφώτερον. Τίς γὰρ ἤλπισεν ἂν>
[13, 86]	πολλὰ τῶν φορτικῶν ἐποίουν. Τῶν	φιλοσόφων	δέ τις συμπίνων ἡμῖν εἰσελθούσης
[13, 61]	ὁ Νικαιεὺς ἐν ταῖς τῶν	φιλοσόφων	Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς δ' ὁ τραγῳδιοποιὸς
[13, 11]	λόγοις ἔδοξε τοῖς παροῦσι τῶν	φιλοσόφων	περὶ τοῦ ἔρωτος καὶ αὐτούς
[13, 8]	πονηρῶν ἔτι λέγειν πολλὰς ἔχω.	Αριστοφῶν	δ' ἐν Καλλωνίδῃ κακὀς κακῶς
[13, 38]	γενέσθαι Καρύστιος ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν.	Αριστοφῶν	δ' ὁ ῥήτωρ ὁ τὸν
[13, 14]	θεωρίκον ἔχουσιν ὑμιν διανέμειν ἑκάστοτε.	Αριστοφῶν	δὲ ἐν Πυθαγοριστῇ· Εἶτ' οὐ
[13, 88]	αὐτοῖσι βοστρύχοισιν ἐκπεπλασμένου ξουθοῖσιν ἀνέμοις	ἐνετρύφων	φορούμεναι. Εν δὲ τῇ Ιοῖ
[13, 25]	ἀλλ' εὐθὺς ὡς βούλει σὺ	χὢν	βούλει τρόπον. Εξῆλθες· οἰμώζειν λέγ'
[13, 42]	ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ αὐτῆς ὁ	Μάχων	ἀναγράφει· Τῆς Μανίας ἤρα Λεοντίσκος
[13, 39]	ὁ Δημήτριος καὶ ἄλλων πλειόνων	~Μάχων	δ' ὁ κομῳδιοποιὸς ἐν ταῖς
[13, 39]	δὲ περὶ τῆς Λαμίας ὁ	Μάχων	οὕτω γράφει· Δημήτριός ποθ' ὁ
[13, 43]	ἄλλων δὲ ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ	Μάχων	συνήγαγεν, ὧν οὐκ ἄκαιρόν ἐστιν
[13, 41]	εἰρημένου τῆς Μανίας ὀνόματος ὁ	Μάχων	τάδε φησίν· Ἴσως ἂν ἀπορήσαι
[13, 32]	Αἵδε ὑπὲρ Ελλήνων τε καὶ	εὐθυμάχων	πολιητᾶν ἔσταθεν εὔχεσθαι Κύπριδι δαιμονίᾳ·
[13, 50]	Γλυκέραν τε τὴν Θαλασσίδος, ζεῦγος	ἔχων.	Ἄδηλον εἰ αὕτη ἐστὶν ἡ
[13, 57]	ἵππος, τοῖχος, ὁ Σελεύκου τίγρις.	Ἔχων	δὲ καὶ ἄλλα μαρτύρια ἐνατίθεμαι
[13, 43]	ὑπ' αὐτῆς ἐκτενῶς ἀγαπώμενος) παρῆν	ἔχων	δύο Χῖα, Θάσια τέτταρα, μύρον,
[13, 11]	Καὶ παρὰ λυπῶν τέρψιν τιν'	ἔχων	εἰς ἐλπίδ' ἄγει. Τοῖς δ'
[13, 66]	ἠράσθη τις Κολοφώνιος νεανίσκος, Βακχίδα	ἔχων	ἐρωμένην τὴν Σαμίαν. Λόγους οὖν
[13, 25]	ὅρα. Οὐκ εὖ σεαυτοῦ τυγχάνεις	ἔχων	ἔχεις πως· ἡ θύρα στ'
[13, 18]	Τιμόθεος ὁ αὐλητὴς πώγωνα μέγαν	ἔχων	ηὔλει, καὶ ἐν Αθήναις διατηροῦσιν
[13, 21]	κατὰ τὸν Κρατῖνον, ἀλλὰ βολίτινον	ἔχων	θάτερον σκέλος, ἐκείνου τοῦ ὁμωνύμου
[13, 21]	μαστροπευούσας περὶ σαυτὸν οὐκ ὀλίγας	ἔχων	καὶ περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία
[13, 43]	προλόγους ἐμβάλλομεν. Μαστιγίας μώλωπας ὑψηλοὺς	ἔχων	μετὰ τῆς Γναθαίνης ἀπὸ τύχης
[13, 22]	τρέφοντι συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ κακὸν	ἔχων	οἴκοι μέγα. Διόπερ καὶ θρηνῶν
[13, 35]	ἐπὶ τό ἅρμα καὶ ἔφυγεν	ἔχων	τὴν Οδάτιν. Οἱ δὲ παῖδες
[13, 61]	σιωπήσῃ, μεικάριον, μεῖζον τῆς μητρὸς	ἔχων	τὸ φύσημα; καὶ Βίων δ'
[13, 63]	τινα Κνωσίωνα μειρακίσκον, καίτοι γυναῖκα	ἔχων	ὡς καὶ αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι
[13, 31]	τοὺς φύλακας, κρατήσαντας δὲ τῶν	τειχῶν	καὶ γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς ἐλευθερίας
[13, 48]	νόμος ἴσος ἐγράφη καὶ ὅμοιος,	στίχων	τριακοσίων εἴκοσι τριῶν. ~Καλλίστιον δὲ
[13, 71]	καὶ πάντων μῖσος κτώμενον ἐκ	συνοχῶν	πάσας ἀμφὶ γυναῖκας ὑπὸ σκολιοῖο
[13, 95]	τὸν τραγικὸν ποιητήν Τάδ' οὐχ	ὑπάρχων,	ἀλλὰ τιμωρούμενος, καταπαύσω τὸν πρὸς
[13, 20]	{τῆς γυναικὸς} καίτοι ἐν δεινοῖς	ὑπάρχων.	Θαυμάζει γοῦν ἐπὶ κάλλει τὸν
[13, 57]	τοῦ Σαμίου ἢ Ἀβδηρίτου, μικρὸν	ἐπισχὼν	ἐπὶ τὴν παρὰ σοῦ τρέψομαι
[13, 20]	Ημεῖς δ' οὐχι καὶ τῶν	ἀψύχων	τὰ κάλλιστα προκρίνομεν; ἐπαινοῦντες τῶν
[13, 48]	δὲ τὴν θυγατέρα τῆς Γναθαίνης	πτωχῶν	έραστῶν κωμαζόντων καὶ ἀπειλούντων κατασκάφειν
[13, 43]	Κύβδ' ἔφη, τριωβόλου. Τίς δ'	οὑπιτρέψων	ἐστί σοι, φησίν, τάλαν, ὄντα