Livre, Chap.
[13, 34]	οὗ τις κωμικῶν ἔφη. Αλκιβιάδην	τὸν	ἁβρόν, ὦ γῆ καὶ θεοί,
[13, 20]	ὑπάρχων. Θαυμάζει γοῦν ἐπὶ κάλλει	τὸν	Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν· Καλὸν δ'
[13, 68]	Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ ὁ	τὸν	Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον γεγραφώς,
[13, 50]	Αλέξανδρον Ιστορίαις. Ὁ δὲ γράψας	τὸν	Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον, εἶτε
[13, 33]	Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ	τὸν	ἀγώνα καὶ αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας
[13, 37]	υἱόν. Κῦρος δὲ ὁ ἐπὶ	τὸν	ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ ἑταίραν οὖσαν
[13, 86]	Περσαίῳ. Οἶδα δὲ καὶ Πολύστρατον	τὸν	Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου, τὸν
[13, 10]	τῶν ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν	τὸν	Αἰγυπτίων βασιλέα, μίαν αἰτῶν πρὸς
[13, 71]	Εξαμύῃ. ἥ δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον	τὸν	αἰεὶ βαρύν ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρὸν
[13, 71]	Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ καὶ κεῖνον	τὸν	αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ πάντων
[13, 31]	Μάγνητες. Ιστοροῦσι δὲ πρῶτον Ιάσοντα	τὸν	Αἴσονος συναγαγόντα τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ
[13, 32]	Ιωνικήν τινα ῥῆσιν ἐκτείνας κατὰ	τὸν	Αἰσχύλου περὶ ἑταιρῶν, ἀρξάμενος ἀπὸ
[13, 43]	ἁλῶν, τὴν χιόνα δ' εἰς	τὸν	ἄκρατον ἐνσεῖσαι λάθρᾳ· τῳ παιδί
[13, 80]	Χάρων ἐκέλευσε τὸν παῖδα καταφιλῆσαι	τὸν	Αλέξανδρον καὶ ὃ μηδαμῶς, εῖπεν,
[13, 37]	δὲ ἡ Θαὶς {καὶ} μετὰ	τὸν	Αλεξάνδρου θάνατον καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη
[13, 34]	τῷ μνήματι Παρίου λίθου εἰκόνα	τὸν	Αλκιβιάδην. ~Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν
[13, 14]	τῆς> ἀκμῆς τῶν σωμάτων ἐρᾷ,	τὸν	ἄλλον δ' οὐδὲ γινώσκει λόγον,
[13, 90]	κτίσαντα ἐν τῷ πεδίῳ περὶ	τὸν	Αλφειόν εἰς ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων
[13, 95]	πολὺ ἀσφαλέστερον εἶναι δοκεῖν εἰς	τὸν	Ανδρίαν πλεῖν τούτῳ συμβάλλειν. Πολὺ
[13, 44]	ἑταιρεῖν ὑπομενούσης διὰ τό πως	τὸν	Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν τὸν
[13, 44]	Επειτα, φασί, τῆς Γναθαινίου ποτὲ	τὸν	Ανδρόνικον οὐ θελούσης παρὰ πότον
[13, 84]	χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι ἀφεῖναι	τὸν	ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ αὐτὸν μισθόν.
[13, 85]	Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων	τὸν	ἄνθρωπον. Ο δ' αὐτὸς ἱστορεῖ
[13, 84]	διά τε τὴν ψυχρότητα καὶ	τὸν	ἀντίτυπον τοῦ λίθου, τηνικαῦτα τῆς
[13, 19]	Δία, λεπτῶν, ἀσίτων, σκυτίνων, κατὰ	τὸν	Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ καὶ αὐτὸς
[13, 71]	ὑπὸ προγόνοις. Οἶσθα δὲ καὶ	τὸν	ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται Κῷοι
[13, 28]	κατὰ τὰς Μεταγένους Αὔρας ἢ	τὸν	Αρισταγόρου Μαμμάκυθον ὑμῖν ὀρχηστρίδας εἶπον
[13, 95]	Κύνουλκε, οὕτως. Εγὼ δὲ κατὰ	τὸν	Αρίσταρχον τὸν τραγικὸν ποιητήν Τάδ'
[13, 35]	ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ ἅρματι	τὸν	ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν Σκυθικήν.
[13, 50]	φησίν· Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας	τὸν	Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ
[13, 68]	(Β) Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας	τὸν	Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ
[13, 68]	Πυθιονίκης. Παλλίδην δ' ἐνταῦθα ἐκάλεσε	τὸν	Αρπαλον. Εν δἐ> τοῖς ἐξῆς
[13, 68]	ὁ Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων ἀπειρηκέναι	τὸν	Αρπαλον μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ
[13, 67]	τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ	τὸν	Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς καὶ
[13, 25]	Πελοποννησιακὸν πόλεμον} ὅτι Περικλῆς διὰ	τὸν	ἁρπασθείσας ἀπ' αὐτῆς θεραπαίνας ὑπὸ
[13, 15]	ὄντες καὶ τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες	τὸν	ἀρχηγόν ὑμῶν τῆς σόφιας Ζήνωνα
[13, 5]	ᾗ μετὰ χεῖρας εἶχεν κύλικι	τὸν	Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν τῷ
[13, 42]	ὡς εἰσῆλθε πάλιν ἡ Μανία,	τὸν	αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ' ἔφη
[13, 84]	ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν, μὴ	τὸν	αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ
[13, 74]	ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ	τὸν	αὐτὸν οὖν ποιητήν. Οστις δ'
[13, 76]	ἂν ἐκεῖνό τις φθέγξηται κατὰ	τὸν	αὐτὸν τοῦτον φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν
[13, 50]	Καὶ πάλιν τὰς Αφύας καλουμένας	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι
[13, 75]	τραγῳδιῶν τοὺς ἔρωτας, ὃ μὲν	τὸν	Αχιλλέως πρὸς Πάτροκλον, ὃ δ'
[13, 66]	ἦν, ᾔτησε τῆς συνουσίας μισθὸν	τὸν	Βακχίδος ὅρμον διαβόητον ὄντα. Ο
[13, 39]	εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν Λάμιαν	τὸν	βασιλέ' εὐμελῶς κελητίσαι ποτὲ ἐπαινεθῆναι
[13, 86]	τι θέαμα θεώμενοι καὶ μακάριον	τὸν	βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι ἔξεστι αὐτῷ
[13, 3]	ὡς δεσπότην ἄρχειν τῆς γαμετῆς	τὸν	βασιλέα, ἔτι δὲ καὶ διὰ
[13, 45]	ποτὲ εἰσῆλθεν ἐπὶ κώθωνα πρὸς	τὸν	βασιλέα Πτολεμαῖον· εἰώθει δὲ συμπίνειν
[13, 93]	Ετι δὲ ταλαιπώρου καὶ γυμνοῦ	τὸν	βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι
[13, 8]	ἂν νοῦν ἔχῃς, τοῦτον καταλείπων	τὸν	βίον. Γεγάμηκα γὰρ καὐτος διὰ
[13, 85]	ἐρασθῆναι ταὼν παρθένου ὡς καὶ	τὸν	βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα δ'
[13, 6]	μόνος δ' ἱππεύς τις αὐτῆς	τὸν	βίον παρείλετο πάντα τὰ σκεύη
[13, 5]	ταύτην ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα	τὸν	βίον τὸν ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως
[13, 2]	ἐξεῖναι καὶ δύο ἔχειν γυναῖκας	τὸν	βουλόμενον, ὅθεν καὶ τοὺς τῆς
[13, 70]	καὶ δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς	τὸν	βουλόμενον, ὥς φησι Γοργίας ἐν
[13, 20]	τεύχη δίδοται, τῷ δὲ δευτέρῳ	τὸν	βοῦν ἄγειν, ὁ δὲ τρίτος
[13, 94]	πολλά ἐστι τὰ λεχθέντα, διὰ	τὸν	βρένθον ὑμῶν τὸν πολύν, ὦ
[13, 2]	γυναῖκες ἐν ἑορτῇ τινι περὶ	τὸν	βωμὸν ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα τὴν
[13, 67]	καὶ προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ	τὸν	βωμὸν Πυθιονίκης Αφροδίτης, ἃμα τῆς
[13, 20]	οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο Διὶ οἰνοχόον	τὸν	Γανυμήδη· Κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν'
[13, 77]	Κρητικοῖς οὺ τὸν Δία ἁρπάσαι	τὸν	Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα. Οἱ δὲ
[13, 77]	Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς φασιν ἁρπασθῆναι	τὸν	Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ
[13, 8]	ἀπόλοιθ' ὅστις γυναῖκα δεύτερος ἔγημε	τὸν	γὰρ πρῶτον οὐκ ἐρῶ κακῶς.
[13, 64]	τοῦ θείου, ὅτε ἐγὼ μὲν	τὸν	γενόμενόν μοι ἄνδρα σώσατα τοιαύτην
[13, 3]	βαρβαρικὸν οὐ φέρει οὐδε αὐτὴ	τὸν	Γλαύκης γάμον, ἤδη εἰς τὰ
[13, 10]	τῆς Υψέως, ὁ Ιάσονος διὰ	τὸν	Γλαύκης τῆς Κρέοντος, ὁ Αγαμέμνονος
[13, 90]	Διονύσιος ὁ Λευκρικὸς τῇ Αθηνᾷ,	τὸν	δὲ νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν
[13, 82]	τῷ παιδί, ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι,	τὸν	δὲ Σοφοκλέα διὰ τὴν ἀκολασίαν
[13, 39]	ἡδέως σχεῖν φασι κνησθῆναί τε	τὸν	Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης δὲ πάντα καὶ
[13, 26]	ἡμέτερον ἦν παίγνιον. (Α) Νὴ	τὸν	Δί' ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει
[13, 77]	γοῦν ἐν τοῖς Κρητικοῖς οὺ	τὸν	Δία ἁρπάσαι τὸν Γανυμήδην ἀλλὰ
[13, 27]	ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ γε νὴ	τὸν	Δία τὸν μέγιστον. Ετι πολλὰ
[13, 5]	τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα τὸν βίον	τὸν	ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως γὰρ ἐν
[13, 85]	λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ	τὸν	ἐκ τῆς Ιασοῦ παῖδα. Περὶ
[13, 93]	Ξανθίππης τῆς Σωκράτους γυναικὸς μετὰ	τὸν	ἐκείνου θάνατον, ὡς οἱ ἀμφὶ
[13, 83]	ἐκ Δελφῶν Χρημάτων Ασώπιχόν φησι	τὸν	Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ Λευκτρικὸν τρόπαιον
[13, 45]	τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν	τὸν	ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε γενόμενον.
[13, 59]	τὸν Ερωτα θέλοι λαβεῖν εἴτε	τὸν	ἐπὶ Τριπόδων Σάτυρον. Ἣ δὲ
[13, 60]	Μνησαρέτην. Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι	τὸν	ἐπιγραφόμενον κατ' αὐτῆς Εὐθίου λόγον
[13, 86]	τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου,	τὸν	ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν, ὅτι τῶν αὐλητρίδων
[13, 66]	λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς περιέπουσαι	τὸν	ἐραστήν. Εφ' οἷς Ιωνες ἀγασθέντες,
[13, 30]	ἦν, ἵνα μή τι λυπήσειε	τὸν	ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς δὲ περὶ
[13, 72]	δῆλον. Εγὼ δὲ ἡγοῦμαι παίζειν	τὸν	Ερμησιάνακτα περὶ τοῦ ἔρωτος. Καὶ
[13, 17]	ἀλλὰ ἀναπεπταμένων τῶν βλεφάρων κοιμίζει	τὸν	ἐρώμενον, ὅπως διὰ παντὸς ἀπολαύῃ
[13, 14]	τῶν φίλων φίλος, ἀδικεῖ τε	τὸν	Ερωτ' ἐμφανῶς θνητὸς θεόν, ἄπιστον
[13, 59]	Τριπόδων Σάτυρον. Ἣ δὲ ἑλομένη	τὸν	Ερωτα ἀνέθηκεν αὐτὸν ἐν Θεσπιαῖς.
[13, 59]	αὐτῇ τῶν ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε	τὸν	Ερωτα θέλοι λαβεῖν εἴτε τὸν
[13, 12]	καὶ ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἔφη	τὸν	Ερωτα θεὸν εἶναι συνεργὸν ὑπάρχοντα
[13, 12]	Ζήνωνα ἔφη τὸν Κιτιέα ὑπολαμβάνειν	τὸν	Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας καὶ
[13, 71]	τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις Βάκχον καὶ	τὸν	Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ.
[13, 12]	ἐκδήλως τῇ Αθηνᾷ καθιερωμένης αὐτόθι	τὸν	Ερωτα ἱδρυσάμενοι συνθύουσιν αὐτῷ. Θεσπιεῖς
[13, 12]	πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν σεμνόν τινα	τὸν	Ερωτα καὶ παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον
[13, 14]	τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως καὶ	τὸν	Ερωτα· ὃς μετριάζων μέν ἐστιν
[13, 73]	μέγαν εἶναι δαίμονα καὶ δυνατώτατον	τὸν	Ερωτα, προσέτι τε καὶ τήν
[13, 13]	μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι	τὸν	Ερωτα, συντομώτατον δ' εἰπεῖν, ὅσοι
[13, 13]	σοφιστῶν μὴ πέτεσθαι τὀν θεὸν	τὸν	Ερωτα, τοὺς δ' ἐρῶντας· αἰτίαν
[13, 12]	τοῦ συνουσίας τινὸς διαλαβεῖν προεστάναι	τὸν	Ερωτα ὥστε τῆς Ακαδημίας ἐκδήλως
[13, 35]	παῖδες καὶ αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι	τὸν	ἔρωτα κατεσιώπησαν καὶ κελεύοντος τοῦ
[13, 1]	ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην ἡμῖν ἰέναι	τὸν	ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον, ἐντεῦθεν τὴν
[13, 72]	ὦ ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ	τὸν	ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ
[13, 32]	τῶν Κορινθίων πίνακα τῇ θεῷ	τὸν	ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα καὶ
[13, 36]	τῆς θυγατρὸς κατὰ τύχην παραγενόμενον	τὸν	Εὔξενον παρακέκληκεν ἐπὶ τὴν θοίνην.
[13, 43]	τὴν αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις	τὸν	ἑωθινόν, μακρὰς δὲ πράττειν εἰς
[13, 35]	ἄρα κατὰ τὸν ὕπνον ἰδοῦσα	τὸν	Ζαριάδρην ἐρασθείη, τὸ δ' αὐτὸ
[13, 35]	περιβλέψασα πάντας ἀπῄει δακρύουσα, ποθοῦσα	τὸν	Ζαριάδρην ἰδεῖν· ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ
[13, 80]	τινος πότου καὶ ἀναπηδήσας πρὸς	τὸν	Ζήνωνα ἔπεισεν αὐτὸν συγκωμάσαι αὑτῷ
[13, 71]	ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος δὲ	τὸν	ἡδὺν ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς
[13, 24]	ἐστὶν ἀθλιώτατος; Εξον θεωρήσαντι πρὸς	τὸν	ἥλιον γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως
[13, 47]	αὐτῆς τυπτόντων ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς	τὸν	ἡττώμενον Θάρρει, παιδίον· οὐ γὰρ
[13, 10]	τῆς Μίνωος, ὁ Αθάμαντος διὰ	τὸν	Θεμιστοῦς τῆς Υψέως, ὁ Ιάσονος
[13, 12]	ἐπεχείρησαν διαβάλλειν πρῶτον τὰς περὶ	τὸν	θεὸν τοῦτου πράξεις. ~Τούτων λεχθέντων
[13, 84]	καταλιπεῖν στέφανον. φωραθέντος δ' αὐτοῦ	τὸν	θεὸν χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι
[13, 64]	τοῦ δαιμονίου λαμβάνω, Λαοδίκη δὲ	τὸν	ἴδιον ἀποκτείνασα τηλικαύτης τιμῆς ἀξιοῦται.
[13, 93]	ἐκείνου θάνατον, ὡς οἱ ἀμφὶ	τὸν	Ιδομενέα φασίν. ~Αλλ' ὅ γε
[13, 65]	τῆς ἑταίρας τάδε λέγει Αρχίαν	τὸν	ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ δικαστηρίῳ
[13, 62]	Ισοκράτους προβαίνοντά φησι τῇ ἡλικίᾳ	τὸν	Ισοκράτη ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν τὴν ἑταίραν
[13, 16]	ἔτι προσφέρεται τὸ κρέας οὐδὲ	τὸν	ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν
[13, 47]	ἐμπεσόντος, Ο λάκκος, ἔφη, εἰς	τὸν	κάδον ἐμπέπτωκεν. Ἐπιδόντος δέ τινος
[13, 10]	ὑπὸ Αμάσιδος· ἐξ ἧς γεννηθῆναι	τὸν	Καμβύσην, ὃν ἐκδικοῦντα τῇ μητρὶ
[13, 51]	ἐπεκαλεῖτο προείπομεν, διὰ τὸ Θαλλὸν	τὸν	κάπηλον ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ θαλλῷ
[13, 95]	οὐ κατατίθησιν, ἀλλὰ περὶ τοῦτον	τὸν	κάπηλον ὡς περὶ στήλην διαφθείρονται.
[13, 51]	Φιλυλλίου Αντειά ἐστιν. Καὶ ὁ	τὸν	κατὰ Νεαίρας δὲ λόγον γράψας
[13, 59]	λεγόντων ὑπέρ τινος μηδὲ βλεπόμενον	τὸν	κατηγορούμενον ἢ τὴν κατηγορουμένην κρίνεσθαι.
[13, 80]	αὐτὸν συγκωμάσαι αὑτῷ πρὸς Αριστοκλέα	τὸν	κιθαρῳδόν, οὗ σφόδρα ἤρα ὁ
[13, 12]	σε. ~Ποντιανὸς δὲ Ζήνωνα ἔφη	τὸν	Κιτιέα ὑπολαμβάνειν τὸν Ερωτα θεὸν
[13, 10]	Φιλίππου τοῦ Αλεξάνδρου πατρός διὰ	τὸν	Κλεοπάτρας γάμον, ὁ Ηρακλέους διὰ
[13, 44]	ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς στέγας	τὸν	κοῖλον Αργος δωρεὰν θέλοντ' ἔχειν.
[13, 85]	ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων	τὸν	Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων
[13, 47]	παιδίσκης έν τῷ καθαίρειν εἰς	τὸν	κόλπον έμβαλλομένης τῶν φακῶν, ἡ
[13, 21]	λέγειν, οὐ ῥοδοδάκτυλος οὖσα» κατὰ	τὸν	Κρατῖνον, ἀλλὰ βολίτινον ἔχων θάτερον
[13, 72]	γενόμενον, τὴν δἐ κατ' Αλυάττην	τὸν	Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων δ' ἐν
[13, 71]	στυγνῶν ἀντιάσαντι κυνῶν. Ανδρα δὲ	τὸν	Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου
[13, 93]	ὧν οὐδέτερον πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς	τὸν	κυνικὸν βίον μιμουμένοις οὔτε γὰρ
[13, 21]	ὡς κατ' οὐδὲν ἐμιμήσω Θεόμανδρον	τὸν	Κυρηναῖον, ὅν φησι Θεόφραστος ἐν
[13, 43]	ψυχρόν γ' ἔφη Γνάθαιν' ἔχεις	τὸν	λάκκον ὁμολογουμένως. Ἣ δ' εἶπε
[13, 28]	ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντως ἑταιρῶν	τὸν	λόγον πεποίημαι τουτέστιν τῶν φιλίαν
[13, 79]	δ' ἐν Κολχίσιν περὶ Γανυμήδους	τὸν	λόγον ποιούμενος Μηροῖς ὑπαίθων τὴν
[13, 89]	ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε καὶ	τὸν	Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος ὁ
[13, 68]	δὲ τὸν χέδροπα μόνον καὶ	τὸν	μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς δ' οὐ
[13, 37]	Θρηίσσα γυνή γένος· ἀλλὰ τεκέσθαι	τὸν	μέγαν Ελλησιν φασὶ Θεμιστοκλέα. Νεάνθης
[13, 45]	εἶχεν. Επεκαλεῖτο δ' Αἴξ, ὅτι	τὸν	μέγαν κατέφαγ' ἐραστήν ποτε Θαλλόν·
[13, 74]	καλῶν ἄπειρος ὢν οὐκ οἶδε	τὸν	μέγιστον ἀνθρώποις θεόν. Ον ὁ
[13, 27]	ἡδύ γε νὴ τὸν Δία	τὸν	μέγιστον. Ετι πολλὰ τοῦ Κυνούλκου
[13, 95]	ἐρᾶν προσποιησάμενος οὕτω διέθηκεν ὥστε	τὸν	μὲν ἄνδρα αὐτῆς καὶ τοὺς
[13, 66]	τὸ ἄζηλον συνιδοῦσα τῆς Βακχίδος	τὸν	μὲν ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ δὲ
[13, 72]	συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ καὶ Ανακρέοντα,	τὸν	μἐν κατὰ Κῦρον καὶ Πολυκράτην
[13, 40]	ἐξ ἧς καὶ γεννῆσαι Αρριδαῖον	τὸν	μετ' Αλέξανδρον βασιλεύοντα, Δημητρίου δὲ
[13, 45]	ὡς ἔοικ' αὐτήν, λέγειν πρὸς	τὸν	μετιόντα παῖδα· Πύθων, φήσ' ἐπεὶ
[13, 44]	Μῆτερ, πῶς, ἔφη, μέλλω φιλεῖν	τὸν	μηδὲν ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς
[13, 35]	καὶ περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς, καὶ	τὸν	μῦθον τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς
[13, 67]	καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι	τὸν	ναὸν καὶ τὸν βωμὸν Πυθιονίκης
[13, 79]	ὁ περιηγητὴς ἐν ταῖς πρὸς	τὸν	Νεάνθην Αντιγραφαῖς. Υμεῖς δἐ, ὦ
[13, 66]	τὸ κάλλος καὶ ἀποστρέψαι θέλουσα	τὸν	νεανίσκον τοῦ πρὸς αὑτὴν ἔρωτος,
[13, 84]	ἠράσθη τις εἶ τ' εἰς	τὸν	νεὼν κατέκλεισεν αὑτόν. Κτησικλέους δ'
[13, 38]	Αριστοφῶν δ' ὁ ῥήτωρ ὁ	τὸν	νόμον εἰσενεγκὼν ἐπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος,
[13, 81]	παρὰ τὸ πῦρ ἑστεὼς ὁ	τὸν	οἶνον ἐγχέων παῖς ἐὼν δῆλος
[13, 14]	φησι τὸν τραγικὸν λέγειν, ὡς	τὸν	οἶνον τῶν χρωμένων τοῖς τρόποις>
[13, 10]	γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο γυναικῶν	τὸν>	Ολυμπιάδος καὶ Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ
[13, 35]	Πέμποντος οὖν τοῦ Ζαριάδρου πρὸς	τὸν	Ομάστην καὶ φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν
[13, 19]	περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην καὶ	τὸν	ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν τῷ
[13, 14]	πτερά, ἵνα μὴ πέτηται πρὸς	τὸν	οὐρανὸν πάλιν, δεῦρ' αὐτὸν ἐφυγάδευσαν
[13, 80]	γενομένου πότου, ὁ Χάρων ἐκέλευσε	τὸν	παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Αλέξανδρον καὶ
[13, 81]	καὶ βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο	τὸν	παῖδα, Μελετῶ, εἶπεν, στρατηγεῖν, ὦ
[13, 47]	Παιδίον, ἐφη, ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον	τὸν	παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς οἶει αἰεὶ
[13, 22]	αὐτος Τιμοκλῆς φησι· Περὶ δὲ	τὸν	πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες, Νάννιον, Πλαγγών,
[13, 40]	τοῦ Δημητρίου· ᾗ ἐπιμανῆναι καὶ	τὸν	πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ ἀποκτεῖναι
[13, 2]	τῶν πρότερον διὰ τὸ πλῆθος	τὸν	πατέρα. Εκ τούτων οὖν τις
[13, 38]	Κόνωνος εἰμι υἱός. Φιλέταιρον δὲ	τὸν	Περγάμου καὶ τῆς Καινῆς ταύτης
[13, 1]	τοῖς περὶ Κωμῳδιας. Ημεις οὖν	τὸν	περὶ ἐρωτικῶν λόγον ἐνταῦθα μέλλοντες
[13, 57]	τὰ νῦν, ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω	τὸν	{περὶ} τῶν καλῶν γυναικῶν κατάλογον.
[13, 11]	ὀρθῶς, ὅταν ἔλθῃ. Καὶ κατὰ	τὸν	Πίνδαρον δὲ ἄλλος τις ἔφη
[13, 3]	ἀλλ' εἰς γέρας ἐπεὶ οὐδὲ	τὸν	πολὺν οἶνον εἰς τὸ μεθύειν
[13, 94]	λεχθέντα, διὰ τὸν βρένθον ὑμῶν	τὸν	πολύν, ὦ φιλόσοφοι· ἄρχεται δ'
[13, 42]	μετεπέμψαθ' ὅσον ᾔτησε δούς. Εἰς	τὸν	πότον> δ' ἧν συμπαρειληφώς τινας
[13, 44]	ἀφιγμένος πικρῶς τε λοιδορούμενος παρὰ	τὸν	πότον ταῦτ' ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ,
[13, 89]	ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι καὶ	τὸν	πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα ἱδρύσασθαι πρῶτον,
[13, 95]	οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος, καταπαύσω	τὸν	πρὸς σὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[13, 18]	Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα ἀρχαῖον	τὸν	πρῶτον περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην.
[13, 18]	περιφέρετε τοὺς ἐρωμένους· τοῦ ξύρεσθαι	τὸν	πώγωνα κατ' Αλέξανδρον εὑρημένους, ὥς
[13, 18]	οὕτως ὁ φιλόσοφος· Τὸ ξύρεσθαι	τὸν	πώγωνα κατ' Αλέξανδρον προῆκται, τῶν
[13, 63]	Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ	τὸν	ῥήτορα καὶ τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας
[13, 44]	Ἣ δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον εἶναι	τὸν	σατράπην ἀπεδέξατο, εἶπεν δέ· δὸς
[13, 93]	Ομωνύμοις. ~Συνελόντι δὲ εἰπεῖν κατὰ	τὸν	Σολέα Κλέαρχον οὐ καρτερικὸν βίον
[13, 81]	ἐρυθριάσαντος τοῦ παιδὸς εἶπε πρὸς	τὸν	συγκατακείμενον Ὡς καλῶς Φρύνιχος ἐποίησεν
[13, 93]	Τίς γὰρ ἤλπισεν ἂν> Αἰσχίνην	τὸν	Σωκρατικὸν τοιοῦτον γεγενῆσθαι τοὺς τρόπους
[13, 94]	ἐπιγραφομένῳ λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην	τὸν	Σωκρατικὸν χρέως» ἀπομνημονεύσω δ' ἐγώ,
[13, 64]	ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι ἀποκτεῖναι βούλεται	τὸν	Σώφρονα ἡ Λαοδίκη διανεύει τῷ
[13, 1]	δεῖ γάρ, ἔφησεν, ὦ βασιλεῦ,	τὸν	ταῦτα ἀποδεξόμενον ἀπὸ συμβόλων τε
[13, 67]	ἄλλος οὐδεὶς τῶν ἐπιστατῶν κεκόσμηκε	τὸν	τάφον, Πυθιονίκης δὲ τῆς ἑταίρας
[13, 32]	τῆς τῶν Ελλήνων σωτηρίας εἰς	τὸν	τῆς Αφροδίτης ἐλθοῦσα νεών. Διὸ
[13, 53]	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ	τὸν	τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες, ὥς
[13, 54]	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ	τὸν	τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες, ὥς
[13, 50]	τῆς Χίας Ἐπιστολῆς, ὅτι μετὰ	τὸν	τῆς Πυθιονίκης θάνατον ὁ Ἅρπαλος
[13, 57]	Μάθε οὖν ὅτι ἀρσενικῶς εἴρηκε	τὸν	τίγριν Ἄλεξις έν Πυραύνῳ οὕτως·
[13, 57]	ἔφη, εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς εἰρημένον	τὸν	τίγριν. Φιλήμονα γὰρ οἷδα τοῦτ'
[13, 77]	Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ	τὸν	τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν
[13, 83]	ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν εὑρέθη διὰ	τὸν	τοῦ θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε
[13, 90]	ἧς ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ	τὸν	τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι καὶ
[13, 14]	ἐν τῷ Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι	τὸν	τραγικὸν λέγειν, ὡς τὸν οἶνον
[13, 95]	Εγὼ δὲ κατὰ τὸν Αρίσταρχον	τὸν	τραγικὸν ποιητήν Τάδ' οὐχ ὑπάρχων,
[13, 6]	δὲ τῶν γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ	τὸν	τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ
[13, 6]	δοκεῖ Οὐ δύ' ἀποπνίξασ' ἑταίρους	τὸν	τρίτον θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; Αλλ'
[13, 36]	Ο δὲ γάμος ἐγίγνετο τόνδε	τὸν>	τρόπον· ἔδει μετὰ τὸ δεῖπνον
[13, 75]	ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε καὶ τοῦτον	τὸν	τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· ἃ δὴ
[13, 37]	περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι	τὸν	τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι γυναῖκα μίαν>
[13, 70]	αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν	τὸν	τὺραννον οὐδὲν ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν ταῖς
[13, 57]	Σωσικράτους τοῦ Φαναγορείιτου Ἠοίους ἢ	τὸν	τῶν γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου τοῦ
[13, 75]	ὃ δ' ἐν τῇ Νιόβῃ	τὸν	τῶν παίδων· Διὸ καὶ παιδεράστριάν
[13, 58]	ῥήτωρ ἐκ τῆς πατρῴας οἰκίας	τὸν	ὑἱὸν ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν
[13, 17]	Καὶ ἡ Σαπφὼ δὲ πρὸς	τὸν	ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ
[13, 17]	κανών. ~Λικύμνιος δ' ὁ Χῖος	τὸν	Υπνον φήσας ἐρᾶν τοῦ Ενδυμίωνος
[13, 35]	καλὸν καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ	τὸν	ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν
[13, 35]	ἱστορίαις γέγραπται ὡς ἄρα κατὰ	τὸν	ὕπνον ἰδοῦσα τὸν Ζαριάδρην ἐρασθείη,
[13, 35]	ἀλλήλων ἐπιτυμοῦντες διὰ τὴν κατὰ	τὸν	ὕπνον φαντασίαν. Ἦν δὲ ἡ
[13, 44]	μέλλω φιλεῖν τὸν μηδὲν ὠφέλημα,	τὸν	ὑπὸ τὰς στέγας τὸν κοῖλον
[13, 44]	τὸν Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν	τὸν	ὑποκριτήν· τότε δ' ὄντος ἐν
[13, 78]	μόνον οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ καὶ	τὸν	Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον τῶν
[13, 40]	τοῦ Αγησάρχου ἐν ταῖς περὶ	τὸν	Φιλοπάτορα Ιστορίας βασιλέων ἐρωμένας ἀναγράφων
[13, 15]	ἀρχηγόν ὑμῶν τῆς σόφιας Ζήνωνα	τὸν	Φοίνικα, ὃς οὐδέποτε γυναικὶ ἐχρήσατο,
[13, 10]	καὶ δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου	τὸν	φόνον πείθει πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις. Δίνων
[13, 83]	φιλογύναιον μέν φησι γεγονέναι Φάυλλον	τὸν	Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον
[13, 69]	μύρων ἔκπνοος ἀμπεχόνη, ᾗ ποτε	τὸν	χαρίεντα περιστέλλουσα Χάραξον σύγχρους ὀρθινῶν
[13, 78]	δὲ καὶ περὶ τῶν ἀμφὶ	τὸν	Χαρίτωνα, προτάξας τοῦ ἑξαμέτρου τὸ
[13, 89]	τυραννεύσαντι. Συνέβη δέ ὥς φησι,	τὸν	Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι
[13, 68]	βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν νῦν δὲ	τὸν	χέδροπα μόνον καὶ τὸν μάραθον
[13, 79]	Σικυωνία ὑπὸ Διός φησιν ἁρπασθῆναι	τὸν	Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ δὲ τῶν
[13, 23]	φορεῖ τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ	τὸν	ὦμον καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται· τοῦτο τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/09/2005