Alphabétiquement     [«   »]
τολύπας 1
Τὸν 3
τόν 3
τὸν 227
τὀν 5
τόνδ 1
τόνδε 1
Fréquences     [«    »]
223 τῆς
160 τὸ
161 τῷ
227 τὸν
227 τοῦ
240 τῶν
295 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII

τὸν


Livre, Chap.
[13, 34]   οὗ τις κωμικῶν ἔφη. Αλκιβιάδην  τὸν   ἁβρόν, γῆ καὶ θεοί,
[13, 20]   ὑπάρχων. Θαυμάζει γοῦν ἐπὶ κάλλει  τὸν   Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν· Καλὸν δ'
[13, 68]   Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ  τὸν   Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον γεγραφώς,
[13, 50]   Αλέξανδρον Ιστορίαις. δὲ γράψας  τὸν   Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον, εἶτε
[13, 33]   Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ  τὸν   ἀγώνα καὶ αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας
[13, 37]   υἱόν. Κῦρος δὲ ἐπὶ  τὸν   ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ ἑταίραν οὖσαν
[13, 86]   Περσαίῳ. Οἶδα δὲ καὶ Πολύστρατον  τὸν   Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου, τὸν
[13, 10]   τῶν ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν  τὸν   Αἰγυπτίων βασιλέα, μίαν αἰτῶν πρὸς
[13, 71]   Εξαμύῃ. δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον  τὸν   αἰεὶ βαρύν ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρὸν
[13, 71]   Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ καὶ κεῖνον  τὸν   αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ πάντων
[13, 31]   Μάγνητες. Ιστοροῦσι δὲ πρῶτον Ιάσοντα  τὸν   Αἴσονος συναγαγόντα τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ
[13, 32]   Ιωνικήν τινα ῥῆσιν ἐκτείνας κατὰ  τὸν   Αἰσχύλου περὶ ἑταιρῶν, ἀρξάμενος ἀπὸ
[13, 43]   ἁλῶν, τὴν χιόνα δ' εἰς  τὸν   ἄκρατον ἐνσεῖσαι λάθρᾳ· τῳ παιδί
[13, 80]   Χάρων ἐκέλευσε τὸν παῖδα καταφιλῆσαι  τὸν   Αλέξανδρον καὶ μηδαμῶς, εῖπεν,
[13, 37]   δὲ Θαὶς {καὶ} μετὰ  τὸν   Αλεξάνδρου θάνατον καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη
[13, 34]   τῷ μνήματι Παρίου λίθου εἰκόνα  τὸν   Αλκιβιάδην. ~Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν
[13, 14]   τῆς> ἀκμῆς τῶν σωμάτων ἐρᾷ,  τὸν   ἄλλον δ' οὐδὲ γινώσκει λόγον,
[13, 90]   κτίσαντα ἐν τῷ πεδίῳ περὶ  τὸν   Αλφειόν εἰς ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων
[13, 95]   πολὺ ἀσφαλέστερον εἶναι δοκεῖν εἰς  τὸν   Ανδρίαν πλεῖν τούτῳ συμβάλλειν. Πολὺ
[13, 44]   ἑταιρεῖν ὑπομενούσης διὰ τό πως  τὸν   Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν τὸν
[13, 44]   Επειτα, φασί, τῆς Γναθαινίου ποτὲ  τὸν   Ανδρόνικον οὐ θελούσης παρὰ πότον
[13, 84]   χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι ἀφεῖναι  τὸν   ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ αὐτὸν μισθόν.
[13, 85]   Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων  τὸν   ἄνθρωπον. Ο δ' αὐτὸς ἱστορεῖ
[13, 84]   διά τε τὴν ψυχρότητα καὶ  τὸν   ἀντίτυπον τοῦ λίθου, τηνικαῦτα τῆς
[13, 19]   Δία, λεπτῶν, ἀσίτων, σκυτίνων, κατὰ  τὸν   Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ καὶ αὐτὸς
[13, 71]   ὑπὸ προγόνοις. Οἶσθα δὲ καὶ  τὸν   ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται Κῷοι
[13, 28]   κατὰ τὰς Μεταγένους Αὔρας  τὸν   Αρισταγόρου Μαμμάκυθον ὑμῖν ὀρχηστρίδας εἶπον
[13, 95]   Κύνουλκε, οὕτως. Εγὼ δὲ κατὰ  τὸν   Αρίσταρχον τὸν τραγικὸν ποιητήν Τάδ'
[13, 35]   ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ ἅρματι  τὸν   ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν Σκυθικήν.
[13, 68]   (Β) Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας  τὸν   Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ
[13, 50]   φησίν· Καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας  τὸν   Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ
[13, 68]   Πυθιονίκης. Παλλίδην δ' ἐνταῦθα ἐκάλεσε  τὸν   Αρπαλον. Εν δἐ> τοῖς ἐξῆς
[13, 68]   Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων ἀπειρηκέναι  τὸν   Αρπαλον μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ
[13, 67]   τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ  τὸν   Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς καὶ
[13, 25]   Πελοποννησιακὸν πόλεμον} ὅτι Περικλῆς διὰ  τὸν   ἁρπασθείσας ἀπ' αὐτῆς θεραπαίνας ὑπὸ
[13, 15]   ὄντες καὶ τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες  τὸν   ἀρχηγόν ὑμῶν τῆς σόφιας Ζήνωνα
[13, 5]   μετὰ χεῖρας εἶχεν κύλικι  τὸν   Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν τῷ
[13, 42]   ὡς εἰσῆλθε πάλιν Μανία,  τὸν   αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ' ἔφη
[13, 84]   ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν, μὴ  τὸν   αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ
[13, 74]   δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ  τὸν   αὐτὸν οὖν ποιητήν. Οστις δ'
[13, 76]   ἂν ἐκεῖνό τις φθέγξηται κατὰ  τὸν   αὐτὸν τοῦτον φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν
[13, 50]   Καὶ πάλιν τὰς Αφύας καλουμένας  τὸν   αὐτὸν τρόπον ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι
[13, 75]   τραγῳδιῶν τοὺς ἔρωτας, μὲν  τὸν   Αχιλλέως πρὸς Πάτροκλον, δ'
[13, 66]   ἦν, ᾔτησε τῆς συνουσίας μισθὸν  τὸν   Βακχίδος ὅρμον διαβόητον ὄντα. Ο
[13, 39]   εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν Λάμιαν  τὸν   βασιλέ' εὐμελῶς κελητίσαι ποτὲ ἐπαινεθῆναι
[13, 86]   τι θέαμα θεώμενοι καὶ μακάριον  τὸν   βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι ἔξεστι αὐτῷ
[13, 3]   ὡς δεσπότην ἄρχειν τῆς γαμετῆς  τὸν   βασιλέα, ἔτι δὲ καὶ διὰ
[13, 45]   ποτὲ εἰσῆλθεν ἐπὶ κώθωνα πρὸς  τὸν   βασιλέα Πτολεμαῖον· εἰώθει δὲ συμπίνειν
[13, 93]   Ετι δὲ ταλαιπώρου καὶ γυμνοῦ  τὸν   βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι
[13, 8]   ἂν νοῦν ἔχῃς, τοῦτον καταλείπων  τὸν   βίον. Γεγάμηκα γὰρ καὐτος διὰ
[13, 85]   ἐρασθῆναι ταὼν παρθένου ὡς καὶ  τὸν   βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα δ'
[13, 6]   μόνος δ' ἱππεύς τις αὐτῆς  τὸν   βίον παρείλετο πάντα τὰ σκεύη
[13, 5]   ταύτην ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα  τὸν   βίον τὸν ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως
[13, 2]   ἐξεῖναι καὶ δύο ἔχειν γυναῖκας  τὸν   βουλόμενον, ὅθεν καὶ τοὺς τῆς
[13, 70]   καὶ δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς  τὸν   βουλόμενον, ὥς φησι Γοργίας ἐν
[13, 20]   τεύχη δίδοται, τῷ δὲ δευτέρῳ  τὸν   βοῦν ἄγειν, δὲ τρίτος
[13, 94]   πολλά ἐστι τὰ λεχθέντα, διὰ  τὸν   βρένθον ὑμῶν τὸν πολύν,
[13, 2]   γυναῖκες ἐν ἑορτῇ τινι περὶ  τὸν   βωμὸν ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα τὴν
[13, 67]   καὶ προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ  τὸν   βωμὸν Πυθιονίκης Αφροδίτης, ἃμα τῆς
[13, 20]   οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο Διὶ οἰνοχόον  τὸν   Γανυμήδη· Κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν'
[13, 77]   Κρητικοῖς οὺ τὸν Δία ἁρπάσαι  τὸν   Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα. Οἱ δὲ
[13, 77]   Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς φασιν ἁρπασθῆναι  τὸν   Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ
[13, 8]   ἀπόλοιθ' ὅστις γυναῖκα δεύτερος ἔγημε  τὸν   γὰρ πρῶτον οὐκ ἐρῶ κακῶς.
[13, 64]   τοῦ θείου, ὅτε ἐγὼ μὲν  τὸν   γενόμενόν μοι ἄνδρα σώσατα τοιαύτην
[13, 3]   βαρβαρικὸν οὐ φέρει οὐδε αὐτὴ  τὸν   Γλαύκης γάμον, ἤδη εἰς τὰ
[13, 10]   τῆς Υψέως, Ιάσονος διὰ  τὸν   Γλαύκης τῆς Κρέοντος, Αγαμέμνονος
[13, 90]   Διονύσιος Λευκρικὸς τῇ Αθηνᾷ,  τὸν   δὲ νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν
[13, 82]   τῷ παιδί, ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι,  τὸν   δὲ Σοφοκλέα διὰ τὴν ἀκολασίαν
[13, 39]   ἡδέως σχεῖν φασι κνησθῆναί τε  τὸν   Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης δὲ πάντα καὶ
[13, 26]   ἡμέτερον ἦν παίγνιον. (Α) Νὴ  τὸν   Δί' ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει
[13, 77]   γοῦν ἐν τοῖς Κρητικοῖς οὺ  τὸν   Δία ἁρπάσαι τὸν Γανυμήδην ἀλλὰ
[13, 27]   ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ γε νὴ  τὸν   Δία τὸν μέγιστον. Ετι πολλὰ
[13, 5]   τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα τὸν βίον  τὸν   ἑαυτοῦ συνέχεεν. Εὐθέως γὰρ ἐν
[13, 85]   λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ  τὸν   ἐκ τῆς Ιασοῦ παῖδα. Περὶ
[13, 93]   Ξανθίππης τῆς Σωκράτους γυναικὸς μετὰ  τὸν   ἐκείνου θάνατον, ὡς οἱ ἀμφὶ
[13, 83]   ἐκ Δελφῶν Χρημάτων Ασώπιχόν φησι  τὸν   Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ Λευκτρικὸν τρόπαιον
[13, 45]   τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν  τὸν   ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε γενόμενον.
[13, 59]   τὸν Ερωτα θέλοι λαβεῖν εἴτε  τὸν   ἐπὶ Τριπόδων Σάτυρον. δὲ
[13, 60]   Μνησαρέτην. Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι  τὸν   ἐπιγραφόμενον κατ' αὐτῆς Εὐθίου λόγον
[13, 86]   τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ Θεοφράστου,  τὸν   ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν, ὅτι τῶν αὐλητρίδων
[13, 66]   λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς περιέπουσαι  τὸν   ἐραστήν. Εφ' οἷς Ιωνες ἀγασθέντες,
[13, 30]   ἦν, ἵνα μή τι λυπήσειε  τὸν   ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς δὲ περὶ
[13, 72]   δῆλον. Εγὼ δὲ ἡγοῦμαι παίζειν  τὸν   Ερμησιάνακτα περὶ τοῦ ἔρωτος. Καὶ
[13, 17]   ἀλλὰ ἀναπεπταμένων τῶν βλεφάρων κοιμίζει  τὸν   ἐρώμενον, ὅπως διὰ παντὸς ἀπολαύῃ
[13, 14]   τῶν φίλων φίλος, ἀδικεῖ τε  τὸν   Ερωτ' ἐμφανῶς θνητὸς θεόν, ἄπιστον
[13, 59]   Τριπόδων Σάτυρον. δὲ ἑλομένη  τὸν   Ερωτα ἀνέθηκεν αὐτὸν ἐν Θεσπιαῖς.
[13, 59]   αὐτῇ τῶν ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε  τὸν   Ερωτα θέλοι λαβεῖν εἴτε τὸν
[13, 12]   καὶ ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἔφη  τὸν   Ερωτα θεὸν εἶναι συνεργὸν ὑπάρχοντα
[13, 12]   Ζήνωνα ἔφη τὸν Κιτιέα ὑπολαμβάνειν  τὸν   Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας καὶ
[13, 71]   τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις Βάκχον καὶ  τὸν   Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ.
[13, 12]   ἐκδήλως τῇ Αθηνᾷ καθιερωμένης αὐτόθι  τὸν   Ερωτα ἱδρυσάμενοι συνθύουσιν αὐτῷ. Θεσπιεῖς
[13, 12]   πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν σεμνόν τινα  τὸν   Ερωτα καὶ παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον
[13, 14]   τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως καὶ  τὸν   Ερωτα· ὃς μετριάζων μέν ἐστιν
[13, 73]   μέγαν εἶναι δαίμονα καὶ δυνατώτατον  τὸν   Ερωτα, προσέτι τε καὶ τήν
[13, 13]   μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι  τὸν   Ερωτα, συντομώτατον δ' εἰπεῖν, ὅσοι
[13, 13]   σοφιστῶν μὴ πέτεσθαι τὀν θεὸν  τὸν   Ερωτα, τοὺς δ' ἐρῶντας· αἰτίαν
[13, 12]   τοῦ συνουσίας τινὸς διαλαβεῖν προεστάναι  τὸν   Ερωτα ὥστε τῆς Ακαδημίας ἐκδήλως
[13, 35]   παῖδες καὶ αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι  τὸν   ἔρωτα κατεσιώπησαν καὶ κελεύοντος τοῦ
[13, 1]   ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην ἡμῖν ἰέναι  τὸν   ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον, ἐντεῦθεν τὴν
[13, 72]   ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ  τὸν   ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ
[13, 32]   τῶν Κορινθίων πίνακα τῇ θεῷ  τὸν   ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα καὶ
[13, 36]   τῆς θυγατρὸς κατὰ τύχην παραγενόμενον  τὸν   Εὔξενον παρακέκληκεν ἐπὶ τὴν θοίνην.
[13, 43]   τὴν αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις  τὸν   ἑωθινόν, μακρὰς δὲ πράττειν εἰς
[13, 35]   ἄρα κατὰ τὸν ὕπνον ἰδοῦσα  τὸν   Ζαριάδρην ἐρασθείη, τὸ δ' αὐτὸ
[13, 35]   περιβλέψασα πάντας ἀπῄει δακρύουσα, ποθοῦσα  τὸν   Ζαριάδρην ἰδεῖν· ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ
[13, 80]   τινος πότου καὶ ἀναπηδήσας πρὸς  τὸν   Ζήνωνα ἔπεισεν αὐτὸν συγκωμάσαι αὑτῷ
[13, 71]   ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος δὲ  τὸν   ἡδὺν ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς
[13, 24]   ἐστὶν ἀθλιώτατος; Εξον θεωρήσαντι πρὸς  τὸν   ἥλιον γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως
[13, 47]   αὐτῆς τυπτόντων ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς  τὸν   ἡττώμενον Θάρρει, παιδίον· οὐ γὰρ
[13, 10]   τῆς Μίνωος, Αθάμαντος διὰ  τὸν   Θεμιστοῦς τῆς Υψέως, Ιάσονος
[13, 12]   ἐπεχείρησαν διαβάλλειν πρῶτον τὰς περὶ  τὸν   θεὸν τοῦτου πράξεις. ~Τούτων λεχθέντων
[13, 84]   καταλιπεῖν στέφανον. φωραθέντος δ' αὐτοῦ  τὸν   θεὸν χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι
[13, 64]   τοῦ δαιμονίου λαμβάνω, Λαοδίκη δὲ  τὸν   ἴδιον ἀποκτείνασα τηλικαύτης τιμῆς ἀξιοῦται.
[13, 93]   ἐκείνου θάνατον, ὡς οἱ ἀμφὶ  τὸν   Ιδομενέα φασίν. ~Αλλ' γε
[13, 65]   τῆς ἑταίρας τάδε λέγει Αρχίαν  τὸν   ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ δικαστηρίῳ
[13, 62]   Ισοκράτους προβαίνοντά φησι τῇ ἡλικίᾳ  τὸν   Ισοκράτη ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν τὴν ἑταίραν
[13, 16]   ἔτι προσφέρεται τὸ κρέας οὐδὲ  τὸν   ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν
[13, 47]   ἐμπεσόντος, Ο λάκκος, ἔφη, εἰς  τὸν   κάδον ἐμπέπτωκεν. Ἐπιδόντος δέ τινος
[13, 10]   ὑπὸ Αμάσιδος· ἐξ ἧς γεννηθῆναι  τὸν   Καμβύσην, ὃν ἐκδικοῦντα τῇ μητρὶ
[13, 51]   ἐπεκαλεῖτο προείπομεν, διὰ τὸ Θαλλὸν  τὸν   κάπηλον ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ θαλλῷ
[13, 95]   οὐ κατατίθησιν, ἀλλὰ περὶ τοῦτον  τὸν   κάπηλον ὡς περὶ στήλην διαφθείρονται.
[13, 51]   Φιλυλλίου Αντειά ἐστιν. Καὶ  τὸν   κατὰ Νεαίρας δὲ λόγον γράψας
[13, 59]   λεγόντων ὑπέρ τινος μηδὲ βλεπόμενον  τὸν   κατηγορούμενον τὴν κατηγορουμένην κρίνεσθαι.
[13, 80]   αὐτὸν συγκωμάσαι αὑτῷ πρὸς Αριστοκλέα  τὸν   κιθαρῳδόν, οὗ σφόδρα ἤρα
[13, 12]   σε. ~Ποντιανὸς δὲ Ζήνωνα ἔφη  τὸν   Κιτιέα ὑπολαμβάνειν τὸν Ερωτα θεὸν
[13, 10]   Φιλίππου τοῦ Αλεξάνδρου πατρός διὰ  τὸν   Κλεοπάτρας γάμον, Ηρακλέους διὰ
[13, 44]   ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς στέγας  τὸν   κοῖλον Αργος δωρεὰν θέλοντ' ἔχειν.
[13, 85]   ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων  τὸν   Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων
[13, 47]   παιδίσκης έν τῷ καθαίρειν εἰς  τὸν   κόλπον έμβαλλομένης τῶν φακῶν,
[13, 21]   λέγειν, οὐ ῥοδοδάκτυλος οὖσα» κατὰ  τὸν   Κρατῖνον, ἀλλὰ βολίτινον ἔχων θάτερον
[13, 72]   γενόμενον, τὴν δἐ κατ' Αλυάττην  τὸν   Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων δ' ἐν
[13, 71]   στυγνῶν ἀντιάσαντι κυνῶν. Ανδρα δὲ  τὸν   Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου
[13, 93]   ὧν οὐδέτερον πρόσεστιν ὑμῖν τοῖς  τὸν   κυνικὸν βίον μιμουμένοις οὔτε γὰρ
[13, 21]   ὡς κατ' οὐδὲν ἐμιμήσω Θεόμανδρον  τὸν   Κυρηναῖον, ὅν φησι Θεόφραστος ἐν
[13, 43]   ψυχρόν γ' ἔφη Γνάθαιν' ἔχεις  τὸν   λάκκον ὁμολογουμένως. δ' εἶπε
[13, 28]   ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντως ἑταιρῶν  τὸν   λόγον πεποίημαι τουτέστιν τῶν φιλίαν
[13, 79]   δ' ἐν Κολχίσιν περὶ Γανυμήδους  τὸν   λόγον ποιούμενος Μηροῖς ὑπαίθων τὴν
[13, 89]   ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε καὶ  τὸν   Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος
[13, 68]   δὲ τὸν χέδροπα μόνον καὶ  τὸν   μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς δ' οὐ
[13, 37]   Θρηίσσα γυνή γένος· ἀλλὰ τεκέσθαι  τὸν   μέγαν Ελλησιν φασὶ Θεμιστοκλέα. Νεάνθης
[13, 45]   εἶχεν. Επεκαλεῖτο δ' Αἴξ, ὅτι  τὸν   μέγαν κατέφαγ' ἐραστήν ποτε Θαλλόν·
[13, 74]   καλῶν ἄπειρος ὢν οὐκ οἶδε  τὸν   μέγιστον ἀνθρώποις θεόν. Ον
[13, 27]   ἡδύ γε νὴ τὸν Δία  τὸν   μέγιστον. Ετι πολλὰ τοῦ Κυνούλκου
[13, 95]   ἐρᾶν προσποιησάμενος οὕτω διέθηκεν ὥστε  τὸν   μὲν ἄνδρα αὐτῆς καὶ τοὺς
[13, 66]   τὸ ἄζηλον συνιδοῦσα τῆς Βακχίδος  τὸν   μὲν ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ δὲ
[13, 72]   συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ καὶ Ανακρέοντα,  τὸν   μἐν κατὰ Κῦρον καὶ Πολυκράτην
[13, 40]   ἐξ ἧς καὶ γεννῆσαι Αρριδαῖον  τὸν   μετ' Αλέξανδρον βασιλεύοντα, Δημητρίου δὲ
[13, 45]   ὡς ἔοικ' αὐτήν, λέγειν πρὸς  τὸν   μετιόντα παῖδα· Πύθων, φήσ' ἐπεὶ
[13, 44]   Μῆτερ, πῶς, ἔφη, μέλλω φιλεῖν  τὸν   μηδὲν ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς
[13, 35]   καὶ περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς, καὶ  τὸν   μῦθον τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς
[13, 67]   καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι  τὸν   ναὸν καὶ τὸν βωμὸν Πυθιονίκης
[13, 79]   περιηγητὴς ἐν ταῖς πρὸς  τὸν   Νεάνθην Αντιγραφαῖς. Υμεῖς δἐ,
[13, 66]   τὸ κάλλος καὶ ἀποστρέψαι θέλουσα  τὸν   νεανίσκον τοῦ πρὸς αὑτὴν ἔρωτος,
[13, 84]   ἠράσθη τις εἶ τ' εἰς  τὸν   νεὼν κατέκλεισεν αὑτόν. Κτησικλέους δ'
[13, 38]   Αριστοφῶν δ' ῥήτωρ  τὸν   νόμον εἰσενεγκὼν ἐπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος,
[13, 81]   παρὰ τὸ πῦρ ἑστεὼς  τὸν   οἶνον ἐγχέων παῖς ἐὼν δῆλος
[13, 14]   φησι τὸν τραγικὸν λέγειν, ὡς  τὸν   οἶνον τῶν χρωμένων τοῖς τρόποις>
[13, 10]   γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο γυναικῶν  τὸν>   Ολυμπιάδος καὶ Εὐρυδίκης. ἐν
[13, 35]   Πέμποντος οὖν τοῦ Ζαριάδρου πρὸς  τὸν   Ομάστην καὶ φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν
[13, 19]   περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην καὶ  τὸν   ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν τῷ
[13, 14]   πτερά, ἵνα μὴ πέτηται πρὸς  τὸν   οὐρανὸν πάλιν, δεῦρ' αὐτὸν ἐφυγάδευσαν
[13, 80]   γενομένου πότου, Χάρων ἐκέλευσε  τὸν   παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Αλέξανδρον καὶ
[13, 81]   καὶ βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο  τὸν   παῖδα, Μελετῶ, εἶπεν, στρατηγεῖν,
[13, 47]   Παιδίον, ἐφη, ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον  τὸν   παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς οἶει αἰεὶ
[13, 22]   αὐτος Τιμοκλῆς φησι· Περὶ δὲ  τὸν   πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες, Νάννιον, Πλαγγών,
[13, 40]   τοῦ Δημητρίου· ἐπιμανῆναι καὶ  τὸν   πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ ἀποκτεῖναι
[13, 2]   τῶν πρότερον διὰ τὸ πλῆθος  τὸν   πατέρα. Εκ τούτων οὖν τις
[13, 38]   Κόνωνος εἰμι υἱός. Φιλέταιρον δὲ  τὸν   Περγάμου καὶ τῆς Καινῆς ταύτης
[13, 1]   τοῖς περὶ Κωμῳδιας. Ημεις οὖν  τὸν   περὶ ἐρωτικῶν λόγον ἐνταῦθα μέλλοντες
[13, 57]   τὰ νῦν, ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω  τὸν   {περὶ} τῶν καλῶν γυναικῶν κατάλογον.
[13, 11]   ὀρθῶς, ὅταν ἔλθῃ. Καὶ κατὰ  τὸν   Πίνδαρον δὲ ἄλλος τις ἔφη
[13, 3]   ἀλλ' εἰς γέρας ἐπεὶ οὐδὲ  τὸν   πολὺν οἶνον εἰς τὸ μεθύειν
[13, 94]   λεχθέντα, διὰ τὸν βρένθον ὑμῶν  τὸν   πολύν, φιλόσοφοι· ἄρχεται δ'
[13, 42]   μετεπέμψαθ' ὅσον ᾔτησε δούς. Εἰς  τὸν   πότον> δ' ἧν συμπαρειληφώς τινας
[13, 44]   ἀφιγμένος πικρῶς τε λοιδορούμενος παρὰ  τὸν   πότον ταῦτ' ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ,
[13, 89]   ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι καὶ  τὸν   πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα ἱδρύσασθαι πρῶτον,
[13, 95]   οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος, καταπαύσω  τὸν   πρὸς σὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[13, 18]   Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα ἀρχαῖον  τὸν   πρῶτον περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην.
[13, 18]   περιφέρετε τοὺς ἐρωμένους· τοῦ ξύρεσθαι  τὸν   πώγωνα κατ' Αλέξανδρον εὑρημένους, ὥς
[13, 18]   οὕτως φιλόσοφος· Τὸ ξύρεσθαι  τὸν   πώγωνα κατ' Αλέξανδρον προῆκται, τῶν
[13, 63]   Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ  τὸν   ῥήτορα καὶ τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας
[13, 44]   δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον εἶναι  τὸν   σατράπην ἀπεδέξατο, εἶπεν δέ· δὸς
[13, 93]   Ομωνύμοις. ~Συνελόντι δὲ εἰπεῖν κατὰ  τὸν   Σολέα Κλέαρχον οὐ καρτερικὸν βίον
[13, 81]   ἐρυθριάσαντος τοῦ παιδὸς εἶπε πρὸς  τὸν   συγκατακείμενον Ὡς καλῶς Φρύνιχος ἐποίησεν
[13, 93]   Τίς γὰρ ἤλπισεν ἂν> Αἰσχίνην  τὸν   Σωκρατικὸν τοιοῦτον γεγενῆσθαι τοὺς τρόπους
[13, 94]   ἐπιγραφομένῳ λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην  τὸν   Σωκρατικὸν χρέως» ἀπομνημονεύσω δ' ἐγώ,
[13, 64]   ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι ἀποκτεῖναι βούλεται  τὸν   Σώφρονα Λαοδίκη διανεύει τῷ
[13, 1]   δεῖ γάρ, ἔφησεν, βασιλεῦ,  τὸν   ταῦτα ἀποδεξόμενον ἀπὸ συμβόλων τε
[13, 67]   ἄλλος οὐδεὶς τῶν ἐπιστατῶν κεκόσμηκε  τὸν   τάφον, Πυθιονίκης δὲ τῆς ἑταίρας
[13, 32]   τῆς τῶν Ελλήνων σωτηρίας εἰς  τὸν   τῆς Αφροδίτης ἐλθοῦσα νεών. Διὸ
[13, 53]   πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ  τὸν   τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες, ὥς
[13, 54]   πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ  τὸν   τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες, ὥς
[13, 50]   τῆς Χίας Ἐπιστολῆς, ὅτι μετὰ  τὸν   τῆς Πυθιονίκης θάνατον Ἅρπαλος
[13, 57]   Μάθε οὖν ὅτι ἀρσενικῶς εἴρηκε  τὸν   τίγριν Ἄλεξις έν Πυραύνῳ οὕτως·
[13, 57]   ἔφη, εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς εἰρημένον  τὸν   τίγριν. Φιλήμονα γὰρ οἷδα τοῦτ'
[13, 77]   Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ  τὸν   τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν
[13, 83]   ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν εὑρέθη διὰ  τὸν   τοῦ θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε
[13, 90]   ἧς ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ  τὸν   τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι καὶ
[13, 14]   ἐν τῷ Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι  τὸν   τραγικὸν λέγειν, ὡς τὸν οἶνον
[13, 95]   Εγὼ δὲ κατὰ τὸν Αρίσταρχον  τὸν   τραγικὸν ποιητήν Τάδ' οὐχ ὑπάρχων,
[13, 6]   δὲ τῶν γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ  τὸν   τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ
[13, 6]   δοκεῖ Οὐ δύ' ἀποπνίξασ' ἑταίρους  τὸν   τρίτον θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; Αλλ'
[13, 36]   Ο δὲ γάμος ἐγίγνετο τόνδε  τὸν>   τρόπον· ἔδει μετὰ τὸ δεῖπνον
[13, 75]   ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε καὶ τοῦτον  τὸν   τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· δὴ
[13, 37]   περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι  τὸν   τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι γυναῖκα μίαν>
[13, 70]   αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν  τὸν   τὺραννον οὐδὲν ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν ταῖς
[13, 57]   Σωσικράτους τοῦ Φαναγορείιτου Ἠοίους  τὸν   τῶν γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου τοῦ
[13, 75]   δ' ἐν τῇ Νιόβῃ  τὸν   τῶν παίδων· Διὸ καὶ παιδεράστριάν
[13, 58]   ῥήτωρ ἐκ τῆς πατρῴας οἰκίας  τὸν   ὑἱὸν ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν
[13, 17]   Καὶ Σαπφὼ δὲ πρὸς  τὸν   ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ
[13, 17]   κανών. ~Λικύμνιος δ' Χῖος  τὸν   Υπνον φήσας ἐρᾶν τοῦ Ενδυμίωνος
[13, 35]   καλὸν καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ  τὸν   ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν
[13, 35]   ἱστορίαις γέγραπται ὡς ἄρα κατὰ  τὸν   ὕπνον ἰδοῦσα τὸν Ζαριάδρην ἐρασθείη,
[13, 35]   ἀλλήλων ἐπιτυμοῦντες διὰ τὴν κατὰ  τὸν   ὕπνον φαντασίαν. Ἦν δὲ
[13, 44]   μέλλω φιλεῖν τὸν μηδὲν ὠφέλημα,  τὸν   ὑπὸ τὰς στέγας τὸν κοῖλον
[13, 44]   τὸν Ανδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν  τὸν   ὑποκριτήν· τότε δ' ὄντος ἐν
[13, 78]   μόνον οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ καὶ  τὸν   Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον τῶν
[13, 40]   τοῦ Αγησάρχου ἐν ταῖς περὶ  τὸν   Φιλοπάτορα Ιστορίας βασιλέων ἐρωμένας ἀναγράφων
[13, 15]   ἀρχηγόν ὑμῶν τῆς σόφιας Ζήνωνα  τὸν   Φοίνικα, ὃς οὐδέποτε γυναικὶ ἐχρήσατο,
[13, 10]   καὶ δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου  τὸν   φόνον πείθει πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις. Δίνων
[13, 83]   φιλογύναιον μέν φησι γεγονέναι Φάυλλον  τὸν   Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον
[13, 69]   μύρων ἔκπνοος ἀμπεχόνη, ποτε  τὸν   χαρίεντα περιστέλλουσα Χάραξον σύγχρους ὀρθινῶν
[13, 78]   δὲ καὶ περὶ τῶν ἀμφὶ  τὸν   Χαρίτωνα, προτάξας τοῦ ἑξαμέτρου τὸ
[13, 89]   τυραννεύσαντι. Συνέβη δέ ὥς φησι,  τὸν   Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι
[13, 68]   βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν νῦν δὲ  τὸν   χέδροπα μόνον καὶ τὸν μάραθον
[13, 79]   Σικυωνία ὑπὸ Διός φησιν ἁρπασθῆναι  τὸν   Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ δὲ τῶν
[13, 23]   φορεῖ τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ  τὸν   ὦμον καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται· τοῦτο τοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/09/2005