Livre, Chap.
[13, 47]	οὐδὲ καλούμενος ἐρχῃ; Νικὼ δὲ	ἡ	Αἰξ έπικαλουμένη, φησὶν ὁ Λυγκεύς,
[13, 70]	Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου. Βιλιστίχη δ'	ἡ	Αργεία ἑταίρα καὶ αὐτὴ ἔνδοξος,
[13, 50]	ἔχων. Ἄδηλον εἰ αὕτη ἐστὶν	ἡ	Αρπάλῳ συνοῦσα· περὶ ἦς φησιν
[13, 74]	ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου· καὶ οὔτε	ἡ	Αρτεμις ἡ περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε
[13, 33]	ἔγραψεν εἰς αὐτὸν ἐγκώμιον, οὗ	ἡ	ἀρχή τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον
[13, 61]	γηραιῷ ὄντι τῷ Σοφοκλεῖ συνῆν	ἡ	Αρχίππη, ὁ πρότερος αὐτῆς ἐραστὴς
[13, 74]	παραίτιος. ~Εν Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν	ἡ	Αφροδίτη φησίν Ὅσοι τε πόντον
[13, 89]	τῆς πρώτης συντάξεώς φησιν ὅτι	ἡ	Βαγαβάζου γυνή, ἥτις ἦν ὁμοπάτριος
[13, 66]	μὴ περιιδεῖν αὐτον ἀπολλύμενον. Καὶ	ἡ	Βακχὶς τὴν ὁρμὴν κατιδοῦσα τοῦ
[13, 3]	Ρόδιος. ~Παρὰ δὲ Πέρσαις ἀνέχεται	ἡ	βασίλεια τοῦ πλήθους τῶν παλλακίδων
[13, 46]	Σάτυρος ἐν τοῖς Βίοις, ὑποτυχοῦσα	ἡ	Γλυκέρα Τὴν αὐτήν, ἐφη, ἔχομεν
[13, 45]	(Κορώνη δ' ἐπεκαλεῖτο τοὔνομα) διέλυεν	ἡ	Γνάθαιν' Ερωτηθεῖσα δὲ τί διαφέρονται
[13, 43]	φησί, χειμῶνας ποιεῖ. Ιδοῦσ' ἔφηβον	ἡ	Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ καὶ μέλανα
[13, 48]	Εἰ ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς, εἶπεν	ἡ	Γνάθαινα, ἐνέχυρα θέντες τὸ μίσθωμα
[13, 47]	τὸν κόλπον έμβαλλομένης τῶν φακῶν,	ἡ	Γνάθαινα ἔφη Κολποφακῆν διανοεῖται ποιεῖν»
[13, 46]	ἧν εὔθικτος πρὸς τὰς ἀποκρίσεις	ἡ	Γνάθαινα. Καὶ ἄλλαι δὲ ἑταῖραι
[13, 43]	γύναι. Επεὶ προέβη τοῖς ἔτεσιν	ἡ	Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως ἦν
[13, 48]	ἀπεστείλατε, Ἐμμελής δ' ἦν πάνυ	ἡ	Γνάθαινα καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι·
[13, 47]	δεῖπνον έλθόντος, προπιοῦσα ποτήριον αὐτῷ	ἡ	Γνάθαινα Λαβέ, ἔφησεν, ὑπερήφανε. Καὶ
[13, 47]	ὑπερήφανος; Τίς δὲ μᾶλλον» εἷπεν	ἡ	Γνάθαινα, Ὃς οὐδὲ καλούμενος ἐρχῃ;
[13, 6]	Γραῦς μὲν αὐτή, παραπέφυκε δ'	ἡ	Γνάθαινα πλησίον, ὥστ' ἀπαλλαγεῖσι ταύτης
[13, 41]	ὑπὸ Διφίλου. Μετὰ ταῦτα δ'	ἡ	Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο
[13, 43]	τὴν Αρτεμιν, εἰ, φησίν, ᾔδει,	ἡ	Γνάθαινα, τοῦτ' ἐγώ, τῇ μητρὶ
[13, 44]	θέλοντ' ἔχειν. Πανηγύρεως οὔσης ποθ'	ἡ	Γναθαίνιον εἰς Πειραιᾶ κατέβαινε πρὸς
[13, 89]	Πυθίωνος. Καὶ ἐπει ἦν ἀκόλαστος	ἡ	γυνή, ἔφη ἡ Ολυμπίας Ὦ
[13, 13]	ἀνδρός, ἡ δὲ> δειλία γυναικός,	ἡ	δ' ἄνοια μανίας, ὁ δὲ
[13, 13]	Η τόλμα μὲν γὰρ ἀνδρός,	ἡ	δὲ> δειλία γυναικός, ἡ δ'
[13, 52]	μὲν ἤδη γέγον' ἔτη τρισχίλια,	ἡ	δὲ Διοπείθους ἀηδὴς Τέλεσις ἕτερα
[13, 6]	ἐξέπεσεν ἡ> πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ	ἡ	δὲ Φρύνη τὴν Χάρυβδιν οὐχὶ
[13, 52]	λέγων οὕτως· Ὥστε Λαὶς μὲν	ἡ	δοκοῦσα τῶν πώποτε διενηνοχέναι τὴν
[13, 59]	ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ καὶ	ἡ	εἰκὼν αὕτη μέση τῆς Αρχιδάμου
[13, 64]	συγκατέφυγεν καὶ ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων	ἡ	Εἰρήνη ἐχομένη τῶν ῥόπτρων τῶν
[13, 3]	δὲ πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ καὶ	ἡ	Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει γοῦν
[13, 85]	τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν οὐκ ἐλάμβανεν	ἡ	ἐλέφας. Καὶ μετὰ ταῦτα δι'
[13, 25]	ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης ἑταιρίδων	ἡ	Ελλάς, ὡς καὶ ὁ χαρίεις
[13, 70]	ἐπαφροδίτους ἔχειν τὰς ἑταίρας. ~Καί	ἡ	ἐξ Ερέσου δὲ τῆς ἑταίρας
[13, 10]	ὁ Αγαμέμνονος διὰ Κασσάνδραν. Καὶ	ἡ	ἐπ' Αἴγυπτον δὲ Καμβύσου στρατεία,
[13, 70]	Ενδοξος δ' ἐστὶν καὶ Λέαινα	ἡ	ἑταίρα, Αρμοδίου ἐρωμένη τοῦ τυρρανονκτονήσαντος
[13, 48]	ἢ τὰ ὑποδήματα. ~Μετάνειρα δὲ	ἡ	ἑταίρα, Δημοκλέους τοῦ παρασίτου Λαγυνίωνος
[13, 37]	Φιλοπάτορος βασιλέως Πτολεμαίου ούκ Αγαθόκλεια	ἡ	ἑταίρα ἐκράτει, ἡ καὶ πᾶσαν
[13, 21]	Κλεψύδρα. Οὕτω δ' ἐκλήθη αὕτη	ἡ	ἑταίρα, ἐπειδὴ πρὸς κλεψύδραν συνουσιάζεν
[13, 65]	δἐ καὶ Χαριτοβλέφαρος. Νικαρέτη δὲ	ἡ	ἑταίρα ἐρωμένη ἦν Στεφάνου τοῦ
[13, 42]	σκυθρωπάσας ἀπέπεμψε ταύτην· διαλιποῦσα δ'	ἡ	ἑταίρα Μήθεν παρὰ τοῦτο, φησὶ,
[13, 84]	εἰσιν καλοί, ὡς Γλυκέρα ἔφασκεν	ἡ	ἑταίρα ὅσον ἐοίκασι γυναιξὶ χρόνον,
[13, 60]	μὲν κατέσκαψεν, ἀνέστησεν δὲ Φρύνη	ἡ	ἑταίρα» ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος ἐν
[13, 37]	ἐν Περσεπόλει βασίλεια. Αὕτη δὲ	ἡ	Θαὶς {καὶ} μετὰ τὸν Αλεξάνδρου
[13, 61]	τινι στασίμῳ οὕτως φίλη γὰρ	ἡ	Θεωρίς. Επὶ δὲ δυσμαῖς ὢν
[13, 25]	σεαυτοῦ τυγχάνεις ἔχων ἔχεις πως·	ἡ	θύρα στ' ἀνεῳγμένη. Εἷς ὀβολός·
[13, 37]	ούκ Αγαθόκλεια ἡ ἑταίρα ἐκράτει,	ἡ	καὶ πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν;
[13, 69]	ἑτέρα τῆς Δωρίχης ἐστὶν αὕτη,	ἡ	καὶ τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα
[13, 69]	ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν	ἡ	καλὴ Σαπφὼ ἐρωμένην γενομένην Χαράξου
[13, 12]	καὶ ὁμόνοια γεννᾶται, δι' ὧν	ἡ	καλλίστη ἐλευθερία τοῖς ταῦτα μετιοῦσιν
[13, 20]	ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος καὶ γύνη	ἡ	καλλίστη, καλλίστας γεννώσης τῆς Σπάρτης
[13, 81]	ἑαυτοῦ στόματος ἤγεν, ἵνα δὴ	ἡ	κεφαλὴ τῇ κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται.
[13, 10]	Δεκάτῳ δὲ ἔτει ἑάλω καὶ	ἡ	Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ ὅλοι
[13, 5]	Αλέξανδρος δ' εἰς Ιλλυριούς. Καὶ	ἡ	Κλεοπάτρα δ' ἐγέννησε τῷ Φιλίππῳ
[13, 3]	ἀμείνω καὶ Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και	ἡ	Κλυταιμνήστρα δὲ περιπαθὴς γενομένη τὴν
[13, 45]	γάρ, ἔφησεν, ἄλλο πλὴν ἄλλ'	ἡ	Κορώνης, ἕτερ' ἐκείνη μέμφεται. Ιππην
[13, 89]	Καλλίστη δ' ἦν καὶ Παντίκα	ἡ	Κυπρία, περὶ ἧς φησι Φύλαρχος
[13, 92]	πολλαὶ τῶν πόλεων καὶ μάλιστα	ἡ	Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων φησὶ ἐν
[13, 34]	ὦ γῆ καὶ θεοί, ὃν	ἡ	Λακεδαίμων μοιχὀν ἐπιθυμεῖ λαβεῖν; ὁ>
[13, 64]	διότι ἀποκτεῖναι βούλεται τὸν Σώφρονα	ἡ	Λαοδίκη διανεύει τῷ Σώφρονι, μηνύουσα
[13, 64]	ἔφυγεν εἰς Εφεσον. Μαθοῦσα δὲ	ἡ	Λαοδίκη τὸ ποιηθὲν ὑπὸ τῆς
[13, 56]	Ἰταλίαν στρατεύσαντος, ἐρωμένη ἦν Τίγρις	ἡ	Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς ἡ τοῦ
[13, 46]	Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ καὶ Συνωρὶς	ἡ	Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια καὶ
[13, 41]	Εδόκει δὲ λιθιᾶν, ὡς ἔοιχ'	ἡ	Μανία· Γνάθαινα δ' εἰς τὰ
[13, 41]	εἰ καὶ λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ'	ἡ	Μανία Εδωκ' ἄν, ἵν' εἶχες,
[13, 42]	ταῦτα δ' ὡς εἰσῆλθε πάλιν	ἡ	Μανία, τὸν αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν
[13, 55]	καὶ έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ ποθ'	ἡ	μεγάλαυχος ἀνίκητός τε πρὸς ἀλκήν
[13, 70]	ἐν Περίπλῳ Ασίας. Νικαρέτη δἐ	ἡ	Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα,
[13, 89]	Εὐριπίδην διαβόητοι γεγόνασι γυναῖκες. Θαργηλία	ἡ	Μιλησία, ἥτις καὶ τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν
[13, 37]	μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ καὶ	ἡ	Μιλησία παλλακίς. Ο δὲ μέγας
[13, 66]	~Διαβόητος δ' ἑταιρα γέγονε καὶ	ἡ	Μιλησία Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης οὔσης
[13, 94]	τέλος τῆς εὐδαιμονίας τῷ φιλοσόφῳ	ἡ	μυρεψικὴ τέχνη ἀκολουθός τε τῇ
[13, 51]	περὶ Ἑταιρῶν Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο	ἡ	Νάννιον, ὅτι πρόσωπόν τε ἀστεῖον
[13, 69]	ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ	ἡ	Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν ἡ
[13, 69]	ἑταίρα καλή. Φιλεῖ γάρ πως	ἡ	Ναύκρατις, ὡς ὁ Ηρόδοτός φησιν,
[13, 35]	τὸν ὕπνον φαντασίαν. Ἦν δὲ	ἡ	Οδάτις καλλίστη τῶν κατὰ τὴν
[13, 89]	ἦν ἀκόλαστος ἡ γυνή, ἔφη	ἡ	Ολυμπίας Ὦ πόνηρε, τοῖς ὀφθαλμοῖς
[13, 75]	παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος ἦν	ἡ	περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία, καὶ
[13, 74]	ὀλέθρου· καὶ οὔτε ἡ Αρτεμις	ἡ	περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε τῶν ἄλλων
[13, 66]	προσενέγκαντος τοῦ νεανίσκου πρὸς αὐτὴν	ἡ	Πλαγγὼν ἀκούουσα τῆς Βακχίδος τὸ
[13, 33]	φησίν· Αφροδίσι' ἦγε ταῖς ἑταίρας	ἡ	πόλις, ἕτερα δὲ χωρίς ἐστι
[13, 32]	ἐν τῷ περὶ Πινδάρου, ὅταν	ἡ	πόλις εὔχηται περὶ μεγάλων τῇ
[13, 6]	θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; Αλλ' ἐξέπεσεν	ἡ>	πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ ἡ δὲ
[13, 17]	ἀναπεπταμένοις ὄσσοις ἐκοίμιζεν κοῦρον. Καὶ	ἡ	Σαπφὼ δὲ πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως
[13, 28]	συνήθεις καὶ φίλας ἑταίρας, ὡς	ἡ	Σαπφώ· Τὰδε νῦν ἑταίραις ταῖς
[13, 79]	εἰς Θήβας φυγεῖν. Πράξιλλα δ'	ἡ	Σικυωνία ὑπὸ Διός φησιν ἁρπασθῆναι
[13, 27]	χαμαιτύπης τὴν νὺκτα κοιμᾶσθαι. Βαβαί,	ἡ	στιφρότης, τὸ χρῶμα, πνεῦμα, δαίμονες.
[13, 13]	μανίας, ὁ δὲ λόγος φρονοῦντος,	ἡ	σφοδρότης δὲ θηρός, ὁ δέ
[13, 25]	στί σοι. Καὶ Ασπασία δὲ	ἡ	Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν,
[13, 56]	Τίγρις ἡ Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς	ἡ	τοῦ νεανίσκου μήτηρ φαρμάκοις ἀπέκτεινεν.
[13, 85]	ἥν Νίκαιαν ἐκάλουν ᾧ τελευτῶσα	ἡ	τοῦ τρέφοντος Ινδοῦ γυνὴ παιδίον
[13, 3]	δὲ τοῖς Ελλησι οὐκ ἀνέρχεται	ἡ	τοῦ Φοίνικος μήτηρ τὴν τοῦ
[13, 85]	τὸ παιδίον ἤσχαλλεν. Οτ' οὖν	ἡ	τροφὸς ἐμπλήσειεν αὐτὸ {τοῦ} γάλακτος,
[13, 78]	τῶν παίδων ἔρωτας, ὅτι πολλάκις	ἡ	τῶν νέων ἀκμὴ καὶ τὸ
[13, 83]	Φιλόμηλος ἔδωκε, Λαμψακηνῶν ἀνάθημα. Αὕτη	ἡ	Φαρσαλία ἐν Μεταποντίῳ ὑπὸ τῶν
[13, 13]	θηρός, ὁ δέ πόνος ἀδάμαντος,	ἡ	φιλοτιμία δὲ δαίμονος. Καὶ ταῦτ'
[13, 59]	τὴν οἰκίαν εἰσήγαγεν. ~Ἦν δ'	ἡ	Φρύνη ἐκ Θεσπιῶν. Κρινομένη δὲ
[13, 60]	δὲ Θεσπικήν. Επλούτει δὲ σφόδρα	ἡ	Φρύνη καὶ ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς
[13, 59]	κρίνεσθαι. Ἦν δὲ ὄντως μᾶλλον	ἡ	Φρύνη καλὴ ἐν τοῖς μὴ
[13, 74]	θήλεις χοροὶ ἀμφιέπωσιν, πλάστιγξ θ'	ἡ	χαλκοῦ θυγάτηρ ἐπ' ἄρκαισι καθίζῃ
[13, 6]	μὲν τὴν Πλαγγόνα, ἥτις ὥσπερ	ἡ	Χίμαιρα πυρπολεῖ τοὺς βαρβάρους εἷς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/09/2005