Livre, Chap. |
[13, 8] |
ἐγένετο
κακὴ
γυνὴ
Μήδεια,
Πηνελόπη
|
δέ |
γε>
μέγα
πρᾶγμ'
Ερεῖ
τις |
[13, 44] |
καιρός
ἐστιν
ἐξάγειν;
~Καὶ
Γναθαινίου
|
δέ |
γε
τῆς
θυγατριδῆς
αὐτῆς
τάδε |
[13, 26] |
ἀναπράζοντες
ὑπὸ
τῆς
ἰσχύος·
ὅταν
|
δέ |
γηράσκωσιν
ἤδη,
τὸτε
θεῶν>
ἐπὶ |
[13, 44] |
εἶναι
τὸν
σατράπην
ἀπεδέξατο,
εἶπεν
|
δέ· |
δὸς
ὅσον
ἐπιθυμεῖς,
πάτερ·
οἶδα |
[13, 72] |
ὁ
Αλεξανδρεὺς
ἐν
Αμφιτρύωνι.
Οὗτος
|
δέ |
ἐστιν
Αἰσχύλος
ὁ
καὶ
τὰ |
[13, 49] |
γνωρίμων
οἶνον
χρηστὸν
μέν,
ὀλίγον
|
δέ, |
καὶ
λέγοντος
ὅτι
δεκαέτης
ἐστίν, |
[13, 73] |
κἀμὲ
καὶ
πάντας
βροτούς.
Τεκμήριον
|
δέ, |
μὴ
λόγῳ
μόνον
μάθῃς
{ἔργῳ |
[13, 8] |
ἀνερρίφθω
κύβος.
(Α)
Πέραινε,
σωθείης
|
δέ |
νῦν
ἀληθινὸν
εἰς
πέλαγος
αὑτὸν |
[13, 13] |
ἡ
σφοδρότης
δὲ
θηρός,
ὁ
|
δέ |
πόνος
ἀδάμαντος,
ἡ
φιλοτιμία
δὲ |
[13, 16] |
οἷς
τὴν
αἰδῶ
κατοικεῖν.
Σοφοκλῆς
|
δέ |
που
περὶ
τοῦ
κάλλους
τοῦ |
[13, 43] |
βραχύτερον,
ἔσκωπτεν
εἰς
Αδωνιν.
Αναγώγως
|
δέ |
πως
τοῦ
μειρακίσκου
καὶ
τυραννικώτερον |
[13, 94] |
ἀφορμῆς
δὲ
δέομαι,
καὶ
οἴσω
|
δέ |
σοι
ἐννέ'
ὀβολοὺς
τῆς
μνᾶς |
[13, 32] |
ἔνδον
φύλακα
πιστὴν
ἔχειν.
~Καταλέξω
|
δέ |
σοι,
Κύνουλκε,
Ιωνικήν
τινα
ῥῆσιν |
[13, 68] |
κυρίῳ
καλέσας
αὐτόν
φησιν
Ἐκμαθεῖν
|
δέ |
σου
ποθῶ
μακρὰν
άποικῶν
κεῖθεν, |
[13, 27] |
σφόδρ'
εἶναι
πάνθ'
ἕτοιμα,
δεῖν
|
δέ |
τι
ἀγωνιᾶσαι
καὶ
ῥαπισθῆναί
τε |
[13, 18] |
ἐποίησε
καὶ
οὐ
γυναῖκα;
Ἕτερον
|
δέ |
τινα
ἐπὶ
ἵππου
ἰδὼν
παραπλησίως |
[13, 49] |
εἶπε,
καὶ,
ταῦτα
τράγε.
Πέμφαντος
|
δέ |
τινος
αὐτῇ
τῶν
γνωρίμων
οἶνον |
[13, 49] |
κρήμνανται,
εἶπεν
Ὅτι
φυχαγωγοῦσιν.
Μαστιγίου
|
δέ |
τινος
μειρακιευομένου
πρὸς
αὐτὴν
καὶ |
[13, 47] |
εἰς
τὸν
κάδον
ἐμπέπτωκεν.
Ἐπιδόντος
|
δέ |
τινος
οἶνον
ἐν
ψυκτηριδίῳ
μικρὸν |
[13, 47] |
ποίαν;
Εἰς
Σίγειον»
εἶπεν,
Εἰσελθόντος
|
δέ |
τινος
ὡς
αὐτὴν
καὶ
ἰδόντος |
[13, 47] |
ἔφη,
ὡς
τοσούτον
ἐτῶν.
Νεανίσκων
|
δέ |
τινων
παρὰ
πότον
ὑπὲρ
αὐτῆς |
[13, 49] |
εἶπεν,
ὅτι
πολλὰς
ἔχεις.
Φιλάργυρος
|
δέ |
τις
ἐραστἠς
ὑποκοριβόμενος
αὐτὴν
εἶπεν |
[13, 29] |
ὂν
καλόν.
Αναξίλας
Νεοττίδι·
Εὰν
|
δέ |
τις
μέτρια
καὶ
λέγουσα
τοῖς |
[13, 11] |
ἔρωτι
χαρίζεσθαι
κατὰ
καιρόν.
Ετερος
|
δέ |
τις
προσέθηκε
τῶν
Εὐριπίδου
τάδε· |
[13, 21] |
γεγονέναι
λέγει.
Οὐκ
ἂν
ἁμάρτοι
|
δέ |
τίς
σε
καὶ
πορνογράφον
καλῶν, |
[13, 86] |
τῶν
φορτικῶν
ἐποίουν.
Τῶν
φιλοσόφων
|
δέ |
τις
συμπίνων
ἡμῖν
εἰσελθούσης
αὐλητρίδος |
[13, 92] |
ἐκ
τῆς
Αττικῆς.
Καὶ
Σοφοκλῆς
|
δέ |
τις
ψηφίσματι
ἐξήλασε
πάντας
φιλοσόφους |
[13, 79] |
παρελθόντος,
ὡς
ἱστορεῖ
Τίμαιος.
Αλλοι
|
δέ |
φασι
τῶν
τοιούτων
ἐρώτων
κατάρξασθαι |
[13, 83] |
στέφανον
χρυσοῦν
κιττοῦ
Πεπαρηθίων.
Αὕτη
|
δέ, |
φησί,
καὶ
ἔμελλε
τὰ
Πύθια |
[13, 4] |
Μελίβοιαν
τὴν
Αἴαντος
μητέρα.
Ησίοδος
|
δέ |
φησι
καὶ
Ιππην
καὶ
Αἴγλην, |
[13, 90] |
Μυσρίλος
ἐν
Ιστορικοῖς
Παραδόξοις.
Ενιαχοῦ
|
δέ |
φησιν
ὁ
αὐτὸς
Θεόφραστος
καὶ |
[13, 66] |
ποιητὴς
ἤρα
Γλυκέρας
κοινόν
ἐνεμεσήθη
|
δέ. |
Φιλήμονος
γὰρ
ἑταίρας
ἐρασθέντος
καὶ |
[13, 87] |
ἑβδομήκοντα,
μυροποιοὺς
τεσσαράκοντα.
Καὶ
ὑμῖν
|
δέ, |
ὦ
ἑταῖροι,
λέγω
ὅτι
οὐδέν |
[13, 84] |
Σαπφοῦς,
Μελήτου,
Κλεομένους,
Λαμυνθίου.
Υμεῖς
|
δέ, |
ὦ
φιλόσοφοι,
κἂν
ἐρασθέντες
ποτὲ |
[13, 33] |
τοῖς
Κορινθίοις
τὸ
πρᾶγμα.
Πιστεύων
|
δέ, |
ὡς
ἕοικεν,
αὐτῷ
πεποίηκεν
εὐθέως· |
[13, 89] |
τῷ
μετ'
αὐτὸν
τυραννεύσαντι.
Συνέβη
|
δέ |
ὥς
φησι,
τὸν
Χάρμον
ἐραστὴν |
[13, 12] |
αἰσχροῦ
καὶ
ἐπονειδίστου
βίου.
Σάμιοι
|
δέ, |
ὥς
φησιν
Ερξίας
ἐν
Κολοφωνιακοῖς, |