HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τινων 6
Τίς 7
τίς 8
τις 49
τισιν 2
Τμώλου 1
τὸ 160

Fréquences [« »]
45 αὐτὴν
49 αὐτὸν
45 ὦ
49 τις
53 οὐκ
54 ἑταίρας
54 μὴ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII

τις

Livre, Chap.

[13, 13]   πρᾶγμα; Λῆρος, εἰ {κὰν} φήσειέ τις. Αλεξις δ' ἐν Αποκοπτομένῳ· Λέγεται

[13, 8]   Αλλ' ἴσως Φαίδραν ἐρεῖ κακῶς τις ἀλλὰ νὴ Δία χρηστή τις

[13, 67]   Καταβάσεώς φησι Ταὐτὸ δὲ πάθοι τις ἂν ἐπὶ τὴν Αθηναίων πόλιν

[13, 42]   ~Οτι δ' ἦν καὶ ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ αὐτῆς ὁ

[13, 41]   ἅμα τῶν νῦν ἀκροατῶν, εἴ τις Αττικὴ γυνὴ προσηγορεύετ' ἢ ἐνομίσθη

[13, 49]   πρὸς γράσωνα πορευομένη ἐραστήν, ἐπεὶ τις αὐτὴν ἠρώτα ποῦ πορεύεται, εἶπεν·

[13, 41]   τὸ ῥῆμ' ἐπεκτείνας δοκεῖ καλέσαι τις αὐτὴν τῶν ἐραστῶν Μανίαν· μᾶλον

[13, 6]   βαρβάρους εἷς μόνος δ' ἱππεύς τις αὐτῆς τὸν βίον παρείλετο πάντα

[13, 22]   οἴκοι μέγα. Διόπερ καὶ θρηνῶν τις αὑτὸν παράγεται ὑπὸ Τιμοκλέους ἐν

[13, 29]   ὡς ἀληθῶς ἐστι γοῦν ἁπλῆ τις; Β. ἀστεία μὲν οὖν, νὴ

[13, 23]   ἐν ταῖς βαυκίσιν ἐγκεκάττυται. Μακρά τις· διάβαθρον λεπτὸν φορεῖ τήν τε

[13, 84]   λιθίνου ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος ἠράσθη τις εἶ τ' εἰς τὸν νεὼν

[13, 81]   ὁ φὰς ῥοδοδάκτυλον· εἰ γάρ τις εἰς ῥόδεον χρῶμα βάψειε τοὺς

[13, 81]   ῥεκτήριος ἦν, ἀλλ' ὡς ἄν τις εἷς τῶν χρηστῶν Αθηναίων. ~Καὶ

[13, 6]   ἢ, θρόνος, εἶτα δὴ τρίπους τις' εἶτα, φησὶ, παιδίσκη δίπους. εἶθ'

[13, 49]   ὅτι πολλὰς ἔχεις. Φιλάργυρος δέ τις ἐραστἠς ὑποκοριβόμενος αὐτὴν εἶπεν Ἀφροδίσιον

[13, 41]   τάδε φησίν· Ἴσως ἂν ἀπορήσαι τις εὐλόγως θ' ἅμα τῶν νῦν

[13, 11]   κατὰ τὸν Πίνδαρον δὲ ἄλλος τις ἔφη Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ

[13, 27]   ἐδίδαξαν ἀριστερὰ γράμματα Μοῦσαι, ὥς τις ἔφη τῶν παρῳδῶν. ~Εγὼ γάρ,

[13, 23]   ἀπήγαγον. Τὰς ὀφρῦς πυρρὰς ἔχει τις· ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ' εἶναι μέλαιναν·

[13, 74]   ἀγαπήσασα οὔτε τῶν ἄλλων θεῶν τις ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ

[13, 24]   τεταγμένας· ὧν ἔστιν ἐκλεξάμενον ᾗ τις ἥδεται, λεπτῇ, παχείᾳ, στρογγύλῃ, μακρᾷ,

[13, 8]   τις ἀλλὰ νὴ Δία χρηστή τις ἦν μέντοι τίς οἴμοι δείλαιος,

[13, 85]   γὰρ τὴν πόλιν ταύτην Διονύσιός τις ἦν παῖς, ὃς μετὰ τῶν

[13, 58]   ὁμιλίας ἐσφάλλετο τὴν γνώμην, εἴ τις θέωροίη τὰ πραχθέντα αὐτῷ περὶ

[13, 23]   τοῦ μήκους ἀφεῖλεν. Οὐκ ἔχει τις ἰσχία· ὑπενέδυσ' ἐρραμέν' αὐτήν, ὥστε

[13, 43]   ἕνα, αἰσχυνομένη τὰ δῶρα μή τις καταμάθῃ φυλαττομένη τε πόλυ μάλιστα

[13, 66]   Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης οὔσης ἠράσθη τις Κολοφώνιος νεανίσκος, Βακχίδα ἔχων ἐρωμένην

[13, 34]   δὲ ὁ καλός, ἐφ οὗ τις κωμικῶν ἔφη. Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν,

[13, 41]   ἔχουσ' ὅπου περὶ τῆς> γυναικός τις λόγος γένοιτο, μανίαν τὴν Μέλιτταν

[13, 29]   καλόν. Αναξίλας Νεοττίδι· Εὰν δέ τις μέτρια καὶ λέγουσα τοῖς δεομένοις

[13, 2]   τὸν πατέρα. Εκ τούτων οὖν τις ὁρμώμενος μέμψαιτ' ἂν τοὺς περιτιθέντας

[13, 23]   διατελεῖν οὔσας ἔτι. Τυγχάνει μικρά τις οὔσα· φελλὸς ἐν ταῖς βαυκίσιν

[13, 42]   Μανίᾳ παρεδέξατ' αὐτὴν τῶν πονηρῶν τις πάνυ. κᾆθ' ὡς ἐπηρώτησε Πότερ'

[13, 63]   αὐτοῦ εἶπε Τί δ' ἄν τις περὶ Δημοσθένους λέγειν δύναιτο; τὰ

[13, 86]   διαλέγοιντο ἀλλοτρίως ἂν αὐτοὺς ὑπολάβοι τις ποιεῖν τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε>

[13, 11]   χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν. Ετερος δέ τις προσέθηκε τῶν Εὐριπίδου τάδε· Σὺ

[13, 68]   μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ μή τις στεφανώσειε καὶ τὴν πόρνην. Εστησέν

[13, 86]   φορτικῶν ἐποίουν. Τῶν φιλοσόφων δέ τις συμπίνων ἡμῖν εἰσελθούσης αὐλητρίδος καὶ

[13, 14]   τρόπους ἀβέλτερος. Εἰ γὰρ ἀφέλοι τις τοῦ βίου τὰς ἡδονάς, καταλείπετ'

[13, 44]   στενῆς ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς ἐνέτυχέν τις τῶν ἀεὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν

[13, 29]   γ' εἰσίοντ' ἐὰν λυπούμενος τύχῃ τις ὑμῶν, ἐκολάκευσεν ἡδέως· ἐφίλησεν οὐχὶ

[13, 3]   βαρβαρικῶν γάμων. Θαυμάσαι δ' ἄν τις, φησὶν Αριστοτέλης ὅτι οὐδαμου τῆς

[13, 76]   μὴ ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό τις φθέγξηται κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον

[13, 26]   ἡμετέρειόν γ' (Α) ν ἐκείνῃ τις φίλη Αντεια. (Β) Καὶ τοῦθ'

[13, 85]   Αποθανούσης δὲ τῆς ἀνθρώπου δεινή τις φιλοστοργία γέγονε τοῦ θηρίου πρὸς

[13, 92]   τῆς Αττικῆς. Καὶ Σοφοκλῆς δέ τις ψηφίσματι ἐξήλασε πάντας φιλοσόφους τῆς

[13, 73]   βοσκὰς καὶ βίον Δημήτριον δένδρων τις ὥρα δ' ἐκ νοτίζοντος γάμου

[13, 8]   δέ γε> μέγα πρᾶγμ' Ερεῖ τις ὡς Κλυταιμνήστρα κακή Αλκηστιν ἀντέθηκα

Livre, Chap.
[13, 13]	πρᾶγμα; Λῆρος, εἰ {κὰν} φήσειέ	τις.	Αλεξις δ' ἐν Αποκοπτομένῳ· Λέγεται
[13, 8]	Αλλ' ἴσως Φαίδραν ἐρεῖ κακῶς	τις	ἀλλὰ νὴ Δία χρηστή τις
[13, 67]	Καταβάσεώς φησι Ταὐτὸ δὲ πάθοι	τις	ἂν ἐπὶ τὴν Αθηναίων πόλιν
[13, 42]	~Οτι δ' ἦν καὶ ἀστεία	τις	ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ αὐτῆς ὁ
[13, 41]	ἅμα τῶν νῦν ἀκροατῶν, εἴ	τις	Αττικὴ γυνὴ προσηγορεύετ' ἢ ἐνομίσθη
[13, 49]	πρὸς γράσωνα πορευομένη ἐραστήν, ἐπεὶ	τις	αὐτὴν ἠρώτα ποῦ πορεύεται, εἶπεν·
[13, 41]	τὸ ῥῆμ' ἐπεκτείνας δοκεῖ καλέσαι	τις	αὐτὴν τῶν ἐραστῶν Μανίαν· μᾶλον
[13, 6]	βαρβάρους εἷς μόνος δ' ἱππεύς	τις	αὐτῆς τὸν βίον παρείλετο πάντα
[13, 22]	οἴκοι μέγα. Διόπερ καὶ θρηνῶν	τις	αὑτὸν παράγεται ὑπὸ Τιμοκλέους ἐν
[13, 29]	ὡς ἀληθῶς ἐστι γοῦν ἁπλῆ	τις;	Β. ἀστεία μὲν οὖν, νὴ
[13, 23]	ἐν ταῖς βαυκίσιν ἐγκεκάττυται. Μακρά	τις·	διάβαθρον λεπτὸν φορεῖ τήν τε
[13, 84]	λιθίνου ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος ἠράσθη	τις	εἶ τ' εἰς τὸν νεὼν
[13, 81]	ὁ φὰς ῥοδοδάκτυλον· εἰ γάρ	τις	εἰς ῥόδεον χρῶμα βάψειε τοὺς
[13, 81]	ῥεκτήριος ἦν, ἀλλ' ὡς ἄν	τις	εἷς τῶν χρηστῶν Αθηναίων. ~Καὶ
[13, 6]	ἢ, θρόνος, εἶτα δὴ τρίπους	τις'	εἶτα, φησὶ, παιδίσκη δίπους. εἶθ'
[13, 49]	ὅτι πολλὰς ἔχεις. Φιλάργυρος δέ	τις	ἐραστἠς ὑποκοριβόμενος αὐτὴν εἶπεν Ἀφροδίσιον
[13, 41]	τάδε φησίν· Ἴσως ἂν ἀπορήσαι	τις	εὐλόγως θ' ἅμα τῶν νῦν
[13, 11]	κατὰ τὸν Πίνδαρον δὲ ἄλλος	τις	ἔφη Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ
[13, 27]	ἐδίδαξαν ἀριστερὰ γράμματα Μοῦσαι, ὥς	τις	ἔφη τῶν παρῳδῶν. ~Εγὼ γάρ,
[13, 23]	ἀπήγαγον. Τὰς ὀφρῦς πυρρὰς ἔχει	τις·	ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ' εἶναι μέλαιναν·
[13, 74]	ἀγαπήσασα οὔτε τῶν ἄλλων θεῶν	τις	ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ
[13, 24]	τεταγμένας· ὧν ἔστιν ἐκλεξάμενον ᾗ	τις	ἥδεται, λεπτῇ, παχείᾳ, στρογγύλῃ, μακρᾷ,
[13, 8]	τις ἀλλὰ νὴ Δία χρηστή	τις	ἦν μέντοι τίς οἴμοι δείλαιος,
[13, 85]	γὰρ τὴν πόλιν ταύτην Διονύσιός	τις	ἦν παῖς, ὃς μετὰ τῶν
[13, 58]	ὁμιλίας ἐσφάλλετο τὴν γνώμην, εἴ	τις	θέωροίη τὰ πραχθέντα αὐτῷ περὶ
[13, 23]	τοῦ μήκους ἀφεῖλεν. Οὐκ ἔχει	τις	ἰσχία· ὑπενέδυσ' ἐρραμέν' αὐτήν, ὥστε
[13, 43]	ἕνα, αἰσχυνομένη τὰ δῶρα μή	τις	καταμάθῃ φυλαττομένη τε πόλυ μάλιστα
[13, 66]	Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης οὔσης ἠράσθη	τις	Κολοφώνιος νεανίσκος, Βακχίδα ἔχων ἐρωμένην
[13, 34]	δὲ ὁ καλός, ἐφ οὗ	τις	κωμικῶν ἔφη. Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν,
[13, 41]	ἔχουσ' ὅπου περὶ τῆς> γυναικός	τις	λόγος γένοιτο, μανίαν τὴν Μέλιτταν
[13, 29]	καλόν. Αναξίλας Νεοττίδι· Εὰν δέ	τις	μέτρια καὶ λέγουσα τοῖς δεομένοις
[13, 2]	τὸν πατέρα. Εκ τούτων οὖν	τις	ὁρμώμενος μέμψαιτ' ἂν τοὺς περιτιθέντας
[13, 23]	διατελεῖν οὔσας ἔτι. Τυγχάνει μικρά	τις	οὔσα· φελλὸς ἐν ταῖς βαυκίσιν
[13, 42]	Μανίᾳ παρεδέξατ' αὐτὴν τῶν πονηρῶν	τις	πάνυ. κᾆθ' ὡς ἐπηρώτησε Πότερ'
[13, 63]	αὐτοῦ εἶπε Τί δ' ἄν	τις	περὶ Δημοσθένους λέγειν δύναιτο; τὰ
[13, 86]	διαλέγοιντο ἀλλοτρίως ἂν αὐτοὺς ὑπολάβοι	τις	ποιεῖν τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε>
[13, 11]	χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν. Ετερος δέ	τις	προσέθηκε τῶν Εὐριπίδου τάδε· Σὺ
[13, 68]	μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ μή	τις	στεφανώσειε καὶ τὴν πόρνην. Εστησέν
[13, 86]	φορτικῶν ἐποίουν. Τῶν φιλοσόφων δέ	τις	συμπίνων ἡμῖν εἰσελθούσης αὐλητρίδος καὶ
[13, 14]	τρόπους ἀβέλτερος. Εἰ γὰρ ἀφέλοι	τις	τοῦ βίου τὰς ἡδονάς, καταλείπετ'
[13, 44]	στενῆς ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς ἐνέτυχέν	τις	τῶν ἀεὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν
[13, 29]	γ' εἰσίοντ' ἐὰν λυπούμενος τύχῃ	τις	ὑμῶν, ἐκολάκευσεν ἡδέως· ἐφίλησεν οὐχὶ
[13, 3]	βαρβαρικῶν γάμων. Θαυμάσαι δ' ἄν	τις,	φησὶν Αριστοτέλης ὅτι οὐδαμου τῆς
[13, 76]	μὴ ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό	τις	φθέγξηται κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον
[13, 26]	ἡμετέρειόν γ' (Α) ν ἐκείνῃ	τις	φίλη Αντεια. (Β) Καὶ τοῦθ'
[13, 85]	Αποθανούσης δὲ τῆς ἀνθρώπου δεινή	τις	φιλοστοργία γέγονε τοῦ θηρίου πρὸς
[13, 92]	τῆς Αττικῆς. Καὶ Σοφοκλῆς δέ	τις	ψηφίσματι ἐξήλασε πάντας φιλοσόφους τῆς
[13, 73]	βοσκὰς καὶ βίον Δημήτριον δένδρων	τις	ὥρα δ' ἐκ νοτίζοντος γάμου
[13, 8]	δέ γε> μέγα πρᾶγμ' Ερεῖ	τις	ὡς Κλυταιμνήστρα κακή Αλκηστιν ἀντέθηκα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/09/2005