Livre, Chap. |
[13, 3] |
τὴν
πρὸς
ἄλλην
κοινωνίαν.
Ο
|
δ' |
Αγαμέμνων
ὡς
πολυγύναιος
ὑπὸ
Θερσίτου |
[13, 44] |
τὴν
θυγατέρα
χρωμένων;
Η
γραῦς
|
δ' |
ἀγανακτήσασα
Τάλαν,
ἔφη,
τέκνοι
περίλαβε, |
[13, 1] |
ἐντεῦθεν
τὴν
καταρχὴν
ποιησόμεθα
εἰ
|
δ' |
ἄγε
νῦν,
Ερατώ,
πάρ
θ' |
[13, 7] |
γε
συγγνώμην
ἔχουσ'
ἀδικούμενοι,
αὗται
|
δ' |
ἀδικοῦσαι
καὶ
προσεγκαλοῦσ'
ἔτι
ὧν |
[13, 6] |
μιλτώδη
ποιεῖ,
ἐπὶ
τῷ
προσώπῳ
|
δ' |
αἱ
τρίχες
φορούμεναι
εἴξασι
πολιαῖς |
[13, 15] |
ὃς
οὐδέποτε
γυναικὶ
ἐχρήσατο,
παιδικοῖς
|
δ' |
αἰεί,
ὡς
Αντίγονος
ὁ
Καρύστιος |
[13, 87] |
λαγόνα
τὴν
ἀριστερὰν
ἔλυσε
γυμνὴ
|
δ' |
αἰθέρος
θεάμασιν
ζῶσαν
γραφὴν
ἔφαινε |
[13, 45] |
ὢν
ἔτ'
αὐτὸς
εἶχεν.
Επεκαλεῖτο
|
δ' |
Αἴξ,
ὅτι
τὸν
μέγαν
κατέφαγ' |
[13, 45] |
Ἣ
δὲ
γελάσασ'
ἀπεκρίθη
Τί
|
δ' |
αἰσχρόν,
εί
μὴ
τοῖσι
χρωμένοις |
[13, 73] |
θάλλει
γένος.
Καὶ
ὁ
σεμνότατος
|
δ' |
Αἰσχύλος
ἐν
ταῖς
Δαναίσιν
αὐτὴν |
[13, 6] |
οὐδ'
ἰδειν
δόξας
ἐκείνην,
σῴζεται
|
δ' |
ἄκων
μόνος.
Οἱ
δ'
ἐρᾶσθαι |
[13, 80] |
εἴχεν
εὖ
πρὸς
αὐτόν.
Ως
|
δ' |
Αλέξανδρος
παρὰ
Κρατερῷ
αὐτὸν
ἐπῄνεσεν |
[13, 12] |
Ηρακλεῖ,
τῷ
μὲν
λόγου,
τῷ
|
δ' |
ἀλκῆς
προεστῶτι·
ὧν
ἐνωθέντων
φιλία |
[13, 72] |
κόμην
(λευκὴ
γάρ)
καταμέμφεται,
πρὸς
|
δ' |
ἄλλην
τινὰ
χάσκει.
Καὶ
τὴν |
[13, 71] |
στελλομένην
πολλαῖς
ἄμμιγα
Λεσβιάσι
φοίτα
|
δ' |
ἄλλοτε
μὲν
λείπων
Σάμον,
ἄλλοτε |
[13, 3] |
ἰης
ἐκ
νηδύος
ἦσαν,
τοὺς
|
δ' |
ἄλλους
μοι
ἔτικτον
ἐνὶ
μεγάροισι |
[13, 38] |
υἱὸς
Θρᾀττης
τὸ
γένος,
σεμνῆς
|
δ' |
ἄλλως
τοὺς
τρόπους.
Μεταβάλλουσαι
γὰρ |
[13, 4] |
ἣν
τῶν
Χαλκώδοντος
μίαν.
Παραδοὺς
|
δ' |
ἀμφοτέρας
φίλοις
συνῆν
πολλαῖς
χωρὶς |
[13, 63] |
γραμματεύς
ποτ'
αὐτοῦ
εἶπε
Τί
|
δ' |
ἄν
τις
περὶ
Δημοσθένους
λέγειν |
[13, 3] |
ἔθει
γενόμενος
βαρβαρικῶν
γάμων.
Θαυμάσαι
|
δ' |
ἄν
τις,
φησὶν
Αριστοτέλης
ὅτι |
[13, 26] |
τῶν
στατήρων
ἦν
ἀπηγριωμένη,
εἶδες
|
δ' |
ἂν
αὐτῆς
Φαρνάβαζον
θᾶττον
ἄν. |
[13, 33] |
ὥρας
ἀπὸ
καρπὸν
δρέπεσθαι
σύν
|
δ' |
ἀνάγκᾳ
πᾶν
καλόν.
Αρξάμενος
δ' |
[13, 13] |
ἡ
δὲ>
δειλία
γυναικός,
ἡ
|
δ' |
ἄνοια
μανίας,
ὁ
δὲ
λόγος |
[13, 42] |
μόνος
γαμετῆς
τρόπον
γυναικός.
Υπο
|
δ' |
Αντήνορος
μοιχευομένην
αἰσθόμενος
αὐτὴν
ὕστερον |
[13, 71] |
μισήσας
οἷ'
ἀνέπεμψεν
ἔπη.
Λυδῆς
|
δ' |
Αντίμαχος
Λυδηίδος
ἐκ
μὲν
ἔρωτος |
[13, 71] |
φορμίζων
ἱμερόεντα
πόθον,
γινώσκεις.
Ο
|
δ' |
ἀοιδὸς
ἀηδόνος
ἠράσαθ'
ὕμνων
Τήιον |
[13, 73] |
γαῖαν
λαμβάνει
γάμου
τυχεῖν
ὄμβρος
|
δ' |
ἀπ
εὐναέντος
οὐρανοῦ
πεσὼν
ἔκυσε |
[13, 6] |
καταπτύστου
γένους
Οὐκ
ἔνεσθ'
αὖται
|
δ' |
ἁπάντων
ὑπερέχουσι
τῶν
κακῶν.
Εστι |
[13, 89] |
πάσας
γυναῖκας
ὑπερβεβληκέναι
κάλλει.
Ταύτην
|
δ' |
ἀπεστάλκει
δῶρον
ὁ
τῶν
Αἰγυπτίων |
[13, 24] |
γέροντας
ὄντας
ἐπικαλούμεναι
πατρίδια,
τοὺς
|
δ' |
ἀπφάρια,
τοὺς
νεωτέρους.
Καὶ
τῶνδ' |
[13, 76] |
παίδων
νεόγυιον
ἐς
ἥβαν.
Εν
|
δ' |
ἄρα
καὶ
Τενέδῳ
Πειθώ
τ' |
[13, 7] |
ὧν
οὐκ
ἐχρῆν
ἄρχουσιν,
ὧν
|
δ' |
ἄρχειν
ἐχρῆν
ἀμελοῦσιν,
ἐπιορκοῦσιν,
οὐδὲ |
[13, 71] |
πάσας
κατενίσατο
λαύρας
Αἰγείων,
μέθεπεν
|
δ' |
Αρχέλεω
ταμίην
εἰσόκε
δαίμων,
Εὐριπίδη, |
[13, 11] |
ἔχων
εἰς
ἐλπίδ'
ἄγει.
Τοῖς
|
δ' |
ἀτελέστοις
τῶν
τοῦδε
πόνων
μήτε |
[13, 8] |
αἱ
χρησταὶ
γυναῖκες
ἐπέλιπον,
τῶν
|
δ' |
αὖ
πονηρῶν
ἔτι
λέγειν
πολλὰς |
[13, 6] |
ἐκ
τῆς
οἰκίας.
Οἱ
Σινώπῃ
|
δ' |
αὖ
συνόντες
οὐχ
Υδρᾳ
σύνεισι |
[13, 87] |
φαίνουσα
μαστὸν
λελυμένης
ἐπωμίδος.
Τῆς
|
δ' |
αὖ
χορεία
λαγόνα
τὴν
ἀριστερὰν |
[13, 37] |
εἰσήλασεν
εἰς
τὸ
ἅστυ;
ἦσαν
|
δ' |
αὗται
Λάμια
και
Σκιώνη
και |
[13, 71] |
ἄλλοτε
μὲν
λείπων
Σάμον,
ἄλλοτε
|
δ' |
αὐτὴν
οἰνηρῇ
δείρῃ
κεκλιμένην
πατρίδα, |
[13, 69] |
πολλὰ
τοῦ
Χαράξου
νοσφισαμένην.
Ηρόδοτος
|
δ' |
αὐτήν
Ροδῶπιν
καλεῖ,
ἀγνοῶν
ὅτι |
[13, 50] |
διὰ
τὸ
γραῦς
εἶναι.
Μνημονεύει
|
δ' |
αὐτῆς
Αντιφάνης
ἐν
Αρκάδι
καὶ |
[13, 34] |
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει.
Ανάθημα
|
δ' |
αὐτῆς
ἐστιν
ὑπὲρ
τὸ
τῆς |
[13, 67] |
οἶσθα
καὶ
τὸν
Αρπαλον.
Μνημονεύει
|
δ' |
αὐτῆς
καὶ
Αλεξις
ἐν
Λυκίσκῳ. |
[13, 62] |
καὶ
γενέσθαι
αὐτῷ
θυγάτριον.
Μνημονεύει
|
δ' |
αὐτῆς
Στράττις
ἐν
τούτοις
Καὶ |
[13, 55] |
τέμενος
κληθῆναι
άνοσίας
Αφροδίτης.
Δείκνυσθαι
|
δ' |
αὐτῆς
τάφον
παρὰ
τῷ
Πηνειῷ |
[13, 43] |
εἰς
τὰ
λοιπὰ
ξυμβολὰς.
Γνάθαινα
|
δ' |
αὑτῆς
εἶπε
πρὸς
ἐραστήν
τινα |
[13, 31] |
ὑπερβᾶσαν
ἀπαγγεῖλαι
τοῖς
Αβυδηνοῖς.
Τοὺς
|
δ' |
αὐτίκα
μεθ'
ὅπλων
ἀφικομένους
ἀνελεῖν |
[13, 85] |
ἐκίνει
καὶ
κατεκοίμιζεν
αὐτό,
τὸ
|
δ' |
αὐτὸ
ἐποίει
καὶ
ὁ
ἄρρην |
[13, 35] |
ἰδοῦσα
τὸν
Ζαριάδρην
ἐρασθείη,
τὸ
|
δ' |
αὐτὸ
τοῦτο
κἀκείνῳ
πάθος
συμπεσεῖν |
[13, 90] |
τοῦ
ἱεροῦ
παραγίνεσθαι.
Τὸν
στέφανον
|
δ' |
αὐτοῖς
δίδοσθαι
μυρρίνης
ἱστορεῖ
Μυσρίλος |
[13, 42] |
τάχιστα
θηρίον
τρέχειν;
Η
Μανία
|
δ' |
αὐτόμολος,
ὦ
βέλτιστ'
ἔφη.
Μετὰ |
[13, 4] |
Κερκύονος
καὶ
Σίνιδος
θυγατέρας,
νοίμίμως
|
δ' |
αὐτὸν
γῆμαι
Μελίβοιαν
τὴν
Αἴαντος |
[13, 48] |
τὰ
τοιαῦτα
συυταξαμένων
φιλοσόφων.
Ἀνέγραψε
|
δ' |
αὐτὸν
Καλλίμαχος
ἐν
τῷ
τρίτῳ |
[13, 59] |
χρύσεον
ἐπὶ
κίονος
Πεντελικοῦ
Κατεσκεύασε
|
δ' |
αὐτὸν
Πραξιτέλης.
Ὃν
καὶ
θεασάμενος |
[13, 43] |
Γναθαίνης
ἀπὸ
τύχης
ἀνεπαύετο.
Περιλαμβάνουσα
|
δ' |
αὐτόν,
ὡς
ἀνώμαλον
τὸ
νῶτον |
[13, 85] |
καὶ
συγκηδευόντων
τὸν
ἄνθρωπον.
Ο
|
δ' |
αὐτὸς
ἱστορεῖ
Φύλαρχος
διὰ
τῆς |
[13, 14] |
δ'
ἐπὶ
συγχύσει
βιοτᾶς.
Ο
|
δ' |
αὐτὸς
ποιητὴς
καὶ
περὶ
τῶν |
[13, 50] |
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν.
Ὁ
|
δ' |
αὐτὸς
Ὑπερείδης
ἐν
τῷ
κατὰ |
[13, 64] |
ἀποκτείνασα
τηλικαύτης
τιμῆς
ἀξιοῦται.
Ο
|
δ' |
αὐτὸς
Φύλαρχος
καὶ
περὶ
Μύστας |
[13, 81] |
Βούλει
με
ἡδέως
πίνειν
φάντος
|
δ' |
αὐτοῦ
Βραδέως
τοίνυν
καὶ
ἀπόγερε |
[13, 85] |
δελφῖνος
ἐσώθη
ὁ
Κοίρανος.
Τελευτήσαντος
|
δ' |
αὐτοῦ
γηραιοῦ
ἐν
τῇ
πατρίδι |
[13, 48] |
ἐδωκας
οὗ
ψῆφοι
εἰσίν.
Διαπηδῶντος
|
δ' |
αὐτοῦ
ἐπὶ
τὴν
πλησίον
κλινην |
[13, 81] |
πλύνοιντο
ὁ
δάκτυλός
σευ.
Προσαγαγόντος
|
δ' |
αὐτοῦ
τὸ
πρόσωπον
πρὸς
τὴν |
[13, 84] |
τῆς
ὁμιλίας
καταλιπεῖν
στέφανον.
φωραθέντος
|
δ' |
αὐτοῦ
τὸν
θεὸν
χρωμένοις
τοῖς |
[13, 44] |
ἀποβλέψασα
δραχμὰς
χιλίας
ἔταξεν.
Ὃ
|
δ' |
ἄφνω
καιρίμην
πληγεὶς
Παπαῖ,
ζωγρεῖς, |
[13, 76] |
μέλαιναν
καρδίαν
ψυχρᾷ
φλογί,
πρὸς
|
δ' |
Αφροδίτας
ἀτιμασθεὶς
ἑλικοβλεφάρου
ἢ
περὶ |
[13, 4] |
κόρας,
ὡς
Ηρόδορος
ἱστορεῖ.
Πολυγύναιος
|
δ' |
ἐγένετο
καὶ
Αἰγεύς
Πρώτην
μὲν |
[13, 8] |
ἄρα
πάντων
ἄριστον
κτημάτων.
Εἰ
|
δ' |
ἐγένετο
κακὴ
γυνὴ
Μήδεια,
Πηνελόπη |
[13, 5] |
εἰς
Ιλλυριούς.
Καὶ
ἡ
Κλεοπάτρα
|
δ' |
ἐγέννησε
τῷ
Φιλίππῳ
θυγατέρα
τὴν |
[13, 5] |
ἐπεισήγαγεν
τῇ
Ολυμποιάδι.
Επὶ
πάσαις
|
δ' |
ἔγημε
Κλεοπάτραν
ἐρασθεὶς
τὴν
Ιπποστράτου |
[13, 87] |
μελαίνης
ἔργον
ἀντηύγει
σκιᾶς.
Αλλη
|
δ' |
ἐγύμνου
καλλίχειρας
ὠλένας,
ἄλλης
προσαμπέχουσα |
[13, 94] |
Αἰσχίνην
τὸν
Σωκρατικὸν
χρέως»
ἀπομνημονεύσω
|
δ' |
ἐγώ,
εἰ
καί
πολλά
ἐστι |
[13, 73] |
νοτίζοντος
γάμου
τέλειος
ἐστί.
Τῶν
|
δ' |
ἐγὼ
παραίτιος.
~Εν
Ιππολύτῳ
Εὐριπιδείῳ |
[13, 29] |
κοσμίαν
ἑταίραν
παράφων
φησίν·
Ως
|
δ' |
ἐδείπνει
κοσμίως,
οὐχ
ὥσπερ
ἄλλαι |
[13, 53] |
πεπεράνθω
μέχρι
τούτων·
ἐπ'
ἄλλο
|
δ' |
εἶδος
μεταβήσομαι
λόγων.
Καὶ
πρῶτον |
[13, 54] |
πεπεράνθω
μέχρι
τούτων·
ἐπ'
ἄλλο
|
δ' |
εἶδος
μεταβήσομαι
λόγων.
Καὶ
πρῶτον |
[13, 39] |
μοι
σαπρότατον
πάντων
πολύ.
Δημήτριος
|
δ' |
εἶπ'
Αλλὰ
μήν,
νὴ
τοὺς |
[13, 44] |
φήσι,
καὶ
ταῖς
ἀστράβαις.
Γναθαίνον
|
δ' |
εἶπ'
Ὦ
τάλαν,
μὴ
δῆτ' |
[13, 45] |
ἠξίου
λαβεῖν
ὁ
Δημοφῶν.
Ἣ
|
δ' |
εἶπε
γελάσασ'
Εὖ
γ'
ἵνα |
[13, 44] |
καὶ
φίλησον,
εἰ
θέλει.
Ἣ
|
δ' |
εἶπε
Μῆτερ,
πῶς,
ἔφη,
μέλλω |
[13, 43] |
ἔχεις
τὸν
λάκκον
ὁμολογουμένως.
Ἣ
|
δ' |
εἶπε
Τῶν
σῶν
δραμάτων
γὰρ |
[13, 13] |
οἱ
ζωγράφοι
τὸν
Ερωτα,
συντομώτατον
|
δ' |
εἰπεῖν,
ὅσοι
τοῦ
δαίμονος
τούτου |
[13, 45] |
ἐκέλευ'
ἀποφέρειν
θοἰμάτιον.
Ο
γναφεὺς
|
δ' |
εἶπεν·
Ἂν
γ'
ἐλᾳδίου
ταρτημόριά |
[13, 47] |
οὐχ
ἧκες
τῶν
έκεῖ;
Τοῦ
|
δ' |
είπόντος
Εἰς
ποίαν;
Εἰς
Σίγειον» |
[13, 50] |
παρὰ
τὴν
έαυτοῦ.
Τὰ
ὅμοια
|
δ' |
εἴρηκε
καὶ
Κλείταρχος
ἐν
ταῖς |
[13, 25] |
γε
Φιλήμων
οὕτως
φησί·
Σὺ
|
δ' |
εἰς
ἃπαντας
εὗρες
ἀνθρώπους,
Σόλων· |
[13, 29] |
οὐχ
ὡς
λέγεις
πόρνης,
ἑταίρας
|
δ' |
εἰς
ἔρωτα
τυγχάνεις
ἐληλυθώς·
ἆρ' |
[13, 5] |
μὲν
εἰς
Μολοττοὺς
ἔφυγεν,
Αλέξανδρος
|
δ' |
εἰς
Ιλλυριούς.
Καὶ
ἡ
Κλεοπάτρα |
[13, 41] |
ὡς
ἔοιχ'
ἡ
Μανία·
Γνάθαινα
|
δ' |
εἰς
τὰ
στρώμαθ'
ὅτι
προίετο, |
[13, 44] |
πόσον
τῆς
νυκτός.
Η
Γνάθαινα
|
δ' |
εἰς
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὰ |
[13, 43] |
σπανίζειν
ὁμολογουμένους
ἁλῶν,
τὴν
χιόνα
|
δ' |
εἰς
τὸν
ἄκρατον
ἐνσεῖσαι
λάθρᾳ· |
[13, 46] |
δὲ
ἦν
γναφέως
θυγάθηρ.
Αγραφοι
|
δ' |
εἰσὶν
αὐτῷ
Μεγίστη,
Αγαλλίς,
Θαυμάριον, |
[13, 4] |
τὰς
δ'
ἐξ
ἁρπαγῆς,
ἄλλας
|
δ' |
ἐκ
νομίμων
γάμων
ἐξ
ἁρπαγῆς |
[13, 73] |
βίον
Δημήτριον
δένδρων
τις
ὥρα
|
δ' |
ἐκ
νοτίζοντος
γάμου
τέλειος
ἐστί. |
[13, 45] |
Υμήττιόν
τε
φορτιούμενος
μέλι.
Λέγεται
|
δ' |
ἐκείνην
τὴν
γυναῖκ'
ἐσχηκέναι
πυγὴν |
[13, 21] |
Αλέξιδος
Ορώπα,
Εὐβούλου
Κλεψύδρα.
Οὕτω
|
δ' |
ἐκλήθη
αὕτη
ἡ
ἑταίρα,
ἐπειδὴ |
[13, 56] |
τῆς
οὐσίας
ἐκινδύνευε.
Καὶ
Κίμωνος
|
δ' |
Ἐλπινίκῃ
τῇ
ἀδελφῇ
παρανόμως
συνόντος, |
[13, 16] |
ᾗ
θάλπεται
μὲν
αὐτός,
ἐξοπτᾷ
|
δ' |
ἐμέ,
ἴσον
μετρῶν
ὀφθαλμόν,
ὥστε |
[13, 7] |
γαμετῆς
οὐδαμοῦ
τῆς
Ελλάδος.
Αμφις
|
δ' |
ἐν
Αθάμαντι·
εἶτ'
οὐ
γυναικός |
[13, 78] |
καὶ
Αριστογείτονος
γενόμενος,
περὶ
Σικελίαν
|
δ' |
ἐν
Ακράγαντι
ὁ
Χαρίτωνος
και |
[13, 13] |
εἰ
{κὰν}
φήσειέ
τις.
Αλεξις
|
δ' |
ἐν
Αποκοπτομένῳ·
Λέγεται
γὰρ
λόγος |
[13, 8] |
ζῶντα
περιπατοῦντά
τε>
κατέλιπον
Μένανδρος
|
δ' |
ἐν
Αρρηφόρῳ
ἢ
Αὐλητρίδι
οὐ |
[13, 67] |
φανήσεται
τὸ
μὲν
Αθήνησι,
τὸ
|
δ' |
ἐν
Βαβυλῶνι
μνῆμα
πολὺν
ἤδη |
[13, 48] |
ἀνατραπῇς.
Τοῦτο
ἱστορεῖ
Ηγήσανδρος.
Αριστόδημος
|
δ' |
ἐν
δευτέρῳ
Γελοίων
Απομνημονευμάτων
Γνάθαιναν, |
[13, 58] |
ἐν
Πειραιεῖ
δὲ
Ἀρισταγόραν,
Φίλαν
|
δ' |
ἐν
Ἐλευσῖνι,
ἣν
πολλῶν
ὠνησάμενος |
[13, 85] |
τὸν
βίον
ἐκλιπούσῃ
συναποθανεῖν.
Δελφῖνα
|
δ' |
ἐν
Ιασῷ
παιδὸς
ἐρασθῆναι
λόγος, |
[13, 80] |
ἀπειθήσας
πάλιν
ἀνακλάσας
ἐφίλησεν.
Καρύστιος
|
δ' |
ἐν
Ιστορικοῖς
Υπομνήμασι
Χάρωνι,
φησί, |
[13, 8] |
ἔτι
λέγειν
πολλὰς
ἔχω.
Αριστοφῶν
|
δ' |
ἐν
Καλλωνίδῃ
κακὀς
κακῶς
ἀπόλοιθ' |
[13, 29] |
τὸ
λυποῦν
κἀπέδειξεν
ἵλεων.
Εὔβουλος
|
δ' |
ἐν
Καμπυλίωνι
κοσμίαν
ἑταίραν
παράφων |
[13, 55] |
Ἔρως,
θρέψεν
δὲ
Κόρινθος·
κεῖται
|
δ' |
ἐν
κλεινοῖς
Θετταλικοῖς
πεδίοις.
Αὐτοσχεδιάζουσιν |
[13, 52] |
καὶ
παρ'
Ὠκίμου
χαλκώματα.
Μένανδρος
|
δ' |
ἐν
Κόλακι
τάσδε
καταλέγει
έταίρας· |
[13, 79] |
δυσχάριστε
τῶν
πυκνῶν
φιλημάτων.
Ο
|
δ' |
ἐν
Κολχίσιν
περὶ
Γανυμήδους
τὸν |
[13, 55] |
φρουρίου
εἶναι
τήν
Λαίδα.
Στράττις
|
δ' |
ἐν
Μακεδόσιν
ἢ
Παυσανίᾳ
Κορινθίαν |
[13, 70] |
ὃ
μὲν
ἐν
ἐλεγείος,
ὃ
|
δ' |
ἐν
μέλει
τὸ
καλούμενον
ποίημα |
[13, 31] |
ἱερὰ
ἱδρῦσθαι
Εταίρᾳ
Αφροδίτῃ.
Κλέαρχος
|
δ' |
ἐν
πρώτῳ
Ερωτικῶν·
Γύγης,
φησίν, |
[13, 12] |
τε
καὶ
νίκης.
Καὶ
Κρῆτες
|
δ' |
ἐν
ταῖς
παρατάξεσι
τοὺς
καλλίστους |
[13, 80] |
ἐραστήν
φησι
γενέσθαι
Τάλων.
Διότιμος
|
δ' |
ἐν
τῇ
Ηρακλείᾳ
Εὐρυσθέα
φησὶν |
[13, 75] |
τὸν
Αχιλλέως
πρὸς
Πάτροκλον,
ὃ
|
δ' |
ἐν
τῇ
Νιόβῃ
τὸν
τῶν |
[13, 89] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Συναγωγή.
Δίνων
|
δ' |
ἐν
τῇ
πέπτῃ
τῶν
Περσικῶν |
[13, 67] |
χρή
προσδοκίαν
λαβεῖν
αὐτόν;
Θεόπομπος
|
δ' |
ἐν
τῇ
πρὸς
Αλέξανδρον
Επιστολῇ |
[13, 55] |
Λαὶς
μὲν
ἡδὶ
Μεγακλέους.
Τίμαιος
|
δ' |
ἐν
τῇ
τρισκαιδεκάτῃ
τῶν
Ιστοριῶν |
[13, 92] |
αὐτοῦ
πᾶσαν
τὴν
Ιστορίαν.
Εἰπόντος
|
δ' |
ἐν
τῇ
τρίτῇ
καὶ
εἰκοστῇ» |
[13, 31] |
ἱκανῶς
ἀπὸ
τῆς
ὥρας.
Εὐάλκης
|
δ' |
ἐν
τοῖς
Εφεσιακοῖς
καὶ
ἐν |
[13, 67] |
συμφωνίαις
παρέπεμπε
τὸ
σῶμα.
Δικαίαρχος
|
δ' |
ἐν
τοῖς
περὶ
τῆς
εἰς |
[13, 10] |
φόνον
πείθει
πολεμῆσαι
Αἰγυπτίοις.
Δίνων
|
δ' |
ἐν
τοῖς
Περσικοῖς
καὶ
Λυκέας |
[13, 16] |
μεγάλων
Δώρων
ἐπεμαίετο
θυμός.
~Ηγήσανδρος
|
δ' |
ἐν
τοῖς
Υπομνήμασι
τῶν
ἡδυσμάτων |
[13, 89] |
ἐπὶ
σκιεροῖς
τέρμασι
γυμνασίου.
Ησίοδος
|
δ' |
ἐν
τρίτῳ
Μελαμποδίας
τὴν
ἐν |
[13, 56] |
τὸ
τῇ
Ἐλπινίκῃ
μιχθῆναι.
Πυθαίνέτος
|
δ' |
ἐν
τριτῳ
περὶ
Αἰγίνης
Περίανδρόν |
[13, 23] |
κάθητ'
ἀπόπληκτος
οὐδ'
ἐξέρχεται.
~Αλεξις
|
δ' |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δράματι
Ισοστάσιον |
[13, 14] |
ἔχοντα
πτέρυγας
αὐτὸν
ζωγραφεῖν.
~(Θεόφραστος
|
δ' |
ἐν
τῷ
Ερωτικῷ
Χαιρήμονά
φησι |
[13, 50] |
τῆς
θύρας
ἑστῶσα
ἐφθειρίζετο.
Ὑπερείδης
|
δ' |
ἐν
τῷ
κατὰ
Αρισταγόρας
φησί |
[13, 62] |
τ'
αὐλοτρύπην
αὐτόν
Καὶ
Λυσίας
|
δ' |
ἐν
τῷ
κατὰ
Λαίδος,
εἰ |
[13, 62] |
ἱστορεῖ
ἐν
ταῖς
Επιστολαῖς.
Δημοσθένης
|
δ' |
ἐν
τῷ
κατὰ
Νεαίρας
τὴν |
[13, 60] |
τῶν
ἐν
Δελφοῖς
Αναθημάτων.
~Απολλόδωρος
|
δ' |
ἐν
τῷ
περὶ
Εταιρῶν
δύο |
[13, 62] |
Ναὶς
καὶ
οὐ
Λαίς.
Ερμιππος
|
δ' |
ἐν
τῷ
περὶ
Ισοκράτους
προβαίνοντά |
[13, 72] |
Αλυάττην
τὸν
Κροίσου
πατέρα.
Χαμαιλέων
|
δ' |
ἐν
τῷ
περὶ
Σαπφοῦς
καὶ |
[13, 51] |
ὀλέθρου
κοὐχ
ἑταίρας
ἀρραβών.
~Λυσίας
|
δ' |
ἐν
τῷ
πρὸς
Λαίδα,
εἴ |
[13, 89] |
καὶ
Θεόφραστος
εἴρηκεν.
Καὶ
Νυμφόδωρος
|
δ' |
ἐν
τῷ
τῆς
Ασίας
Περίπλῳ |
[13, 14] |
τοῖς
ἀπόροις,
βλέποντας
ἀθλιωτάτους.
Θεόφιλος
|
δ' |
ἐν
τῷ
Φιλαύλῳ·
Τίς
φησὶ |
[13, 7] |
καὶ
κάμνειν
λέγουσ'
ἑκάστοτε.
Ξέναρχος
|
δ' |
ἐν
Υπνῳ
φησίν·
εἶτ'
εἰσὶν |
[13, 8] |
ἢ
πρὸς
ἄλλον
ἀπιτέον.
~Εὔβουλος
|
δ' |
ἐν
Χρυσίλλᾳ·
Κακὸς
κακῶς
ἀπόλοιθ' |
[13, 51] |
κωμῳδῶν
αὐτήν
ὡς
μέθυσον.
Μένανδρος
|
δ' |
ἐν
Ψευδηρακλεῖ
φησιν·
Οὐκ
ἐπείρα |
[13, 75] |
ἐκαλεῖτο
παίδεια
καὶ
παιδικά.
Οὕτω
|
δ' |
ἐναγώνιος
ἦν
ἡ
περὶ
τὰ |
[13, 71] |
ἀποπρολιπὼν
ἄκρην
ἐς
Κολοφῶνα
γόων
|
δ' |
ἐνεπλήσατο
βίβλους
ἱράς,
ἐκ
παντὸς |
[13, 68] |
ψυχὴν
ἄνω
τὴν
Πυθιονίκης.
Παλλίδην
|
δ' |
ἐνταῦθα
ἐκάλεσε
τὸν
Αρπαλον.
Εν |
[13, 4] |
αὐτῶν
ἐξ
ἔρωτος
γεγενῆσθαι,
τὰς
|
δ' |
ἐξ
ἁρπαγῆς,
ἄλλας
δ'
ἐκ |
[13, 71] |
κῦμα
μονόζωστος
κιθαρίζων
Ορφεύς,
παντοίους
|
δ' |
ἐξανέπεισε
θεούς
Κωκυτόν
τ'
ἀθέμιστον |
[13, 46] |
Μεγίστη,
Αγαλλίς,
Θαυμάριον,
Θεόκλεια
(αὕτη
|
δ' |
ἐπεκαλεῖτο
Κορώνη,
Ληναιτόκυστος,
Αστρα,
Γνάθαινα |
[13, 45] |
ἑαυτῆς
λοιδορουμένης
ποτὲ
μητέρα
(Κορώνη
|
δ' |
ἐπεκαλεῖτο
τοὔνομα)
διέλυεν
ἡ
Γνάθαιν' |
[13, 88] |
στίλβοντα
λευκῷ
χρώματι
διαπρεπῆ
αἰδὼς
|
δ' |
ἐπερρύθμιζεν
ἠπιώτατον
ἐρύθημα
λαμπρῷ
προστιθεῖσα |
[13, 71] |
εἰς
ἄκατον
ψυχὰς
οἰχομένων,
λίμνης
|
δ' |
ἐπὶ
μακρὁν
ἀυτεῖ
ῥεῦμα
διὲκ |
[13, 71] |
πενταμέτρου.
Καίετο
μὲν
Ναννοῦς
πολιῷ
|
δ' |
ἐπὶ
πολλάκι
λωτᾤ
κνημωσθεὶς
κώμους |
[13, 81] |
καλῶς
Φρύνιχος
ἐποίησεν
εἴπας
λάμπει
|
δ' |
ἐπί
πορφυρέαις
παρῇσι
φῶς
ἔρωτος. |
[13, 14] |
μὲν
ἐπ'
εὐαίωνι
τύχᾳ,
τὸ
|
δ' |
ἐπὶ
συγχύσει
βιοτᾶς.
Ο
δ' |
[13, 44] |
καὶ
στρῶσον
ἡμῖν
ἔνδον.
Ἣ
|
δ' |
ἐπιδέξιον
βουλόμενον
εἶναι
τὸν
σατράπην |
[13, 37] |
δὲ
τῆς
Αἰγύπτου
βασιλεύς,
Φιλάδελφος
|
δ' |
ἐπίκλην,
ὡς
ἱστορεῖ
ὁ
Εὐεργέτης |
[13, 87] |
γελώσης
χωρὶς
ἐλπίδων
ἔρως.
Υπνωμέναι
|
δ' |
ἔπιπτον
ἑλενίων
ἔπι,
ἴων
τε |
[13, 49] |
μᾶλλον
προσέχοντος,
κατάστυγνος
ἦν,
ὡς
|
δ' |
ἐπιστρέφας
ὁ
γνώριμος
αὐτήν
ἠρώτησε |
[13, 42] |
ἀνταξιῶσαι
δωρεὰν
καὐτόν
τινα.
Δόντος
|
δ' |
ἐπιστρέψασα
μετὰ
μικρὸν
λέγει
Αγαμέμνονος |
[13, 61] |
ἀναίνεσθαι
φιλότητα
καὶ
εὐνήν,
ἣ
|
δ' |
ἐπιτερπέσθω
πολιοκροτάφοισι
γέρουσιν,
ὧν
ἰσχὺς |
[13, 29] |
εἰς
ἔρωτ'
ἀφίκετο,
ἀστῆς,
ἐρήμου
|
δ' |
ἐπιτρόπου
καὶ
συγγενῶν,
ἦθός
τι |
[13, 11] |
τ'
ἀγρων
ναίοιμι
τρόπων.
Τὸ
|
δ' |
ἐρᾶν
προλέγω
τοῖσι
νέοισιν
μή |
[13, 62] |
δ'
Υμέναιος
ἐπιτήδειος,
ὁ
Φιλωνίδης
|
δ' |
ἐρᾶν
φησι.
Μνημονεύει
αὐτῆς
καὶ |
[13, 95] |
οἰκίας
ἑτέρας
πόρρω
μισθοῦνται
ὅσους
|
δ' |
ἐράνους
συνείλεκται,
τὰς
μὲν
ὑπολοίπους |
[13, 6] |
σῴζεται
δ'
ἄκων
μόνος.
Οἱ
|
δ' |
ἐρᾶσθαι
προσδοκῶντες
εὐθύς
εἰσιν
ἠρμένοι |
[13, 92] |
φρονοῦντας
εὑρίσκω
μόνον,
ἐν
τοῖσι
|
δ' |
ἔργοις
ὄντας
ἀνοήτους
ὁρῶ.
Εἰκότως |
[13, 76] |
ὑφ'
ἕρνεσιν
οἰναρέοις
θαλέθοισιν
ἐμοὶ
|
δ' |
ἔρος
οὐδεμίαν
κατακητος
ὥραν,
ἅθ' |
[13, 13] |
τὀν
θεὸν
τὸν
Ερωτα,
τοὺς
|
δ' |
ἐρῶντας·
αἰτίαν
δ'
ἔχειν
ἐκεῖνον |
[13, 11] |
ἀσμάτων,
ὧν
ἦν
τάδε·
Παίδευμα
|
δ' |
Ερως
σοφίας
ἀρετῆς
πλεῖστον
ὑπάρχειν, |
[13, 49] |
εἶ
Πραξιτέλους·
Ἣ
δὲ
Σὺ
|
δ' |
Ἔρως
Φειδίου.
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ |
[13, 74] |
τὸν
αὐτὸν
οὖν
ποιητήν.
Οστις
|
δ' |
Ερωτα
μὴ
μόνον
κρίνει
θέον, |
[13, 69] |
μὲν
σὰ
πάλαι
κόνιν,
ἕσσατο
|
δ' |
ἑσμος
χαίτης
ἥ
τε
μύρων |
[13, 72] |
ὁμολογῶ,
ἐρωτομανὴς
δὲ
οὔ.
Τίς
|
δ' |
ἔστ'
ἀνάγκη
δυστυχεῖν
ἐν
πλείοσιν, |
[13, 71] |
ὀργειῶνι
νόμῳ
διαποιπνύουσα
Δήμητρα
γνωστὴ
|
δ' |
ἐστὶ
καὶ
εἰν
Αίδῃ.
Φημὶ |
[13, 72] |
νήνι
ποικιλισαμβάλῳ
συμπαίζειν
προκαλεῖται.
ἥ
|
δ' |
(ἐστὶν
γὰρ
ἀπ'
εὐκτίνου
Λέσβου) |
[13, 84] |
τὸν
νεὼν
κατέκλεισεν
αὑτόν.
Κτησικλέους
|
δ' |
ἐστὶν
ἔργον
τὸ
ἄγαλμα,
ὥς |
[13, 70] |
τὰ
Αργολικὰ
γράψαντες
ἱστοροῦσιν.
Ενδοξος
|
δ' |
ἐστὶν
καὶ
Λέαινα
ἡ
ἑταίρα, |
[13, 78] |
θείας
ἁγητῆρες
ἐφαμερίοις
φιλότατος.
Διαβόητα
|
δ' |
ἐστὶν
καὶ
τὰ
ἐπὶ
Κρατίνῳ |
[13, 28] |
καὶ
τὰς
ἑταίρας
συνάγουσαν·
τοῦτο
|
δ' |
ἐστὶν
φίλας.
Καλοῦσι
γοῦν
καὶ |
[13, 66] |
θυσίας,
ἀλλὰ
τῆς
ἱερείας.
~Διαβόητος
|
δ' |
ἑταιρα
γέγονε
καὶ
ἡ
Μιλησία |
[13, 22] |
ὄνομα
φάσκων
εἶναι
Μητίχην.
~Εστὶν
|
δ' |
ἑταίρα,
ὡς
Αντιφάνης
φησὶν
ἐν |
[13, 44] |
μηδέποτε
τοῦ
σχήματος,
ἐν
τῷδε
|
δ' |
ἑτέρους
ἐντρυφᾶν
μαστιγίας.
Ἔπειτεν
εἰπεῖν |
[13, 23] |
ῥάπτουσι
δὲ
πᾶσιν
ἐπιβουλάς.
Επειδὰν
|
δ' |
εὐπορήσωσίν
ποτε,
ἀνέβαλον
καινὰς
ἑταίρας, |
[13, 18] |
τί
ἐστιν
ὁ
ἱππόπορνος,
νῦν
|
δ' |
εὑρηκέναι.
Εν
Ρόδῳ
δὲ
νόμου |
[13, 45] |
ἐν
τραγῳδίᾳ»
Ερρ'
αἰσχροποιέ;
Καταπλαγεὶς
|
δ' |
Εὐριπίδης
τὴν
τόλμαν
αὐτῆς
Σὺ |
[13, 10] |
βακχικώτερον
μετὰ
τυμπάνων
προελθεῖν,
τὴν
|
δ' |
Εὐρυδίκην
Μακεδονικῶς
καθωπλισμένην,
ἀσκηθεῖσαν
τὰ |
[13, 94] |
ἐκ
τῶν
ὄντων
ἐκπεσόντα.
Κατασκευάζομαι
|
δ' |
ἔφη,
τένχην
μυρεψικήν
ἀφορμῆς
δὲ |
[13, 13] |
Ερωτα,
τοὺς
δ'
ἐρῶντας·
αἰτίαν
|
δ' |
ἔχειν
ἐκεῖνον
ἄλλως,
ἠγνοηκότας
δὲ |
[13, 77] |
πεφύκασιν.
Καὶ
τὴν
πρὸς
Αθηναίους
|
δ' |
ἔχθραν
διελύσατο
Μίνως,
καίπερ
ἐπὶ |
[13, 71] |
ἐνὶ
σφαίρῃ
πάντ'
ἀπομασσόμενον.
Οἵῳ
|
δ' |
ἐχλίηνεν
ὃν
ἔξοχον
ἔχρη
Απόλλων |
[13, 13] |
ἐγγύς
τ'
εἰμὶ
τοὐνόματος.
Εὔβουλος
|
δ' |
ἢ
Αραρὼς
ἐν
Καμπυλίωνι·
Τίς |
[13, 70] |
δὲ
Στίλπωνος
τοῦ
φιλοσόφου.
Βιλιστίχη
|
δ' |
ἡ
Αργεία
ἑταίρα
καὶ
αὐτὴ |
[13, 6] |
νῦν
Γραῦς
μὲν
αὐτή,
παραπέφυκε
|
δ' |
ἡ
Γνάθαινα
πλησίον,
ὥστ'
ἀπαλλαγεῖσι |
[13, 41] |
πως
ὑπὸ
Διφίλου.
Μετὰ
ταῦτα
|
δ' |
ἡ
Γνάθαινα
πρὸς
τὴν
Μανίαν |
[13, 42] |
δὴ>
σκυθρωπάσας
ἀπέπεμψε
ταύτην·
διαλιποῦσα
|
δ' |
ἡ
ἑταίρα
Μήθεν
παρὰ
τοῦτο, |
[13, 79] |
ἃρμα
εἰς
Θήβας
φυγεῖν.
Πράξιλλα
|
δ' |
ἡ
Σικυωνία
ὑπὸ
Διός
φησιν |
[13, 59] |
εἰς
τὴν
οἰκίαν
εἰσήγαγεν.
~Ἦν
|
δ' |
ἡ
Φρύνη
ἐκ
Θεσπιῶν.
Κρινομένη |
[13, 71] |
ξηρὴν
θέτο
γαῖαν
κλαίων,
αἰάζων
|
δ' |
ἦλθεν
ἀποπρολιπὼν
ἄκρην
ἐς
Κολοφῶνα |
[13, 71] |
ἔρωτος
ἀπεστρέψαντο
κυδοιμόν
φαινόμενον,
δεινὸν
|
δ' |
ἦλθον
ὑφ'
ἡνιόχον.
Οἵη
μὲν |
[13, 39] |
πότον
παντοδαπῶν
ἐπεδείκνυτο.
Η
Λάμια
|
δ' |
ἦν
αὐλητρίς,
ἧς
σφόδρ'
ἡδέως |
[13, 36] |
ὁ
Νάνῳ
τῷ
βασιλεῖ
(τοῦτο
|
δ' |
ἦν
αὐτῷ
ὄνομα)
ἦν
ξένος. |
[13, 69] |
ἐφ'
ἁλὸς
πελάγη.
Καὶ
Αρχεδίκη
|
δ' |
ἦν
ἐκ
τῆς
Ναυκράτεως
καὶ |
[13, 80] |
μαθεῖν
τὸ
παισὶν
χρῆσθαι.
~Φιλόπαις
|
δ' |
ἦν
ἐκμανῶς
καὶ
Αλέξανδρος
ὁ |
[13, 30] |
ἑκάστοτ'
ἐπεδείπνει
μεθ'
ῆμῶν·
τοῦτο
|
δ' |
ἦν,
ἵνα
μή
τι
λυπήσειε |
[13, 42] |
εἶχες,
φήσ'
ἀποψᾶσθαι,
τάλαν.
~Οτι
|
δ' |
ἦν
καὶ
ἀστεία
τις
ἀποκρίνασθαι, |
[13, 89] |
θεῷ
εἶκαστο
τὴν
μορφήν.
Στεφανόπωλις
|
δ' |
ἦν
καὶ
αὐτὴν
ἐξέδωκε
πρὸς |
[13, 5] |
θυγατέρα
τὴν
κληθεῖσαν
Εὐρώπη,
Φιλογύνης
|
δ' |
ἦν
καὶ
Εὐριπίδης
ὁ
ποιητής. |
[13, 89] |
φυγαδευθῆναι
ἐποίησεν
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων.
Καλλίστη
|
δ' |
ἦν
καὶ
Παντίκα
ἡ
Κυπρία, |
[13, 63] |
ἐποίησεν,
φεύγων
τὴν
διαβολήν.
Ακόλαστος
|
δ' |
ἦν
ὁ
ῥήτωρ
περὶ
τὰ |
[13, 81] |
τῇ
κεφαλῇ
ἀσσοτέρα
γένηται.
Ως
|
δ' |
ἦν
οἱ
κάρτα
πλησίον,
περιλαβὼν |
[13, 48] |
τὸ
μίσθωμα
ἂν
ἀπεστείλατε,
Ἐμμελής
|
δ' |
ἦν
πάνυ
ἡ
Γνάθαινα
καὶ |
[13, 78] |
Χαρίτωνος
και
Μελανίππου
ἔρως>
Μελὰνιππος
|
δ' |
ἦν
τὰ
παιδικά,
ὥς
φησιν |
[13, 36] |
τινὰ
αἰτίαν
τῷ
Εὐξένῳ·
ὄνομα
|
δ' |
ἦν
τῇ
παιδὶ
Πέττα.
Τούτου |
[13, 46] |
εἶπεν,
οὐκ
ἠρμένος
ἥκεις;
Σφόδρα
|
δ' |
ἧν
εὔθικτος
πρὸς
τὰς
ἀποκρίσεις |
[13, 42] |
ᾔτησε
δούς.
Εἰς
τὸν
πότον>
|
δ' |
ἧν
συμπαρειληφώς
τινας
ἐκ
τῆς |
[13, 71] |
Λαίδος
ἠράσατο
ὀξὺς
Αρίστιππος,
πάσας
|
δ' |
ἠνήνατο
λέσχας
φεύγων
ουδαμενον
ἐξεφόρησε |
[13, 71] |
ἥδιστον
πάντων
δαίμονα
μουσοπόλον,
λεπτὴν
|
{δ' |
ῇσ'
Ιθάκην
ἐνετείνατο
θεῖος
Ομηρος |
[13, 71] |
κώμους
εἶχε
σὺν
Εξαμύῃ.
ἥ
|
δ' |
ἠχθεεδ'
Ερμόβιον
τὸν
αἰεὶ
βαρύν |
[13, 71] |
ἀπ'
εὐρείης
λειπόμενος
πατρίδος
Εκλεε
|
δ' |
Ικαρίου
τε
γένος
καὶ
δῆμον |
[13, 6] |
πυρπολεῖ
τοὺς
βαρβάρους
εἷς
μόνος
|
δ' |
ἱππεύς
τις
αὐτῆς
τὸν
βίον |
[13, 68] |
ὁ
σῖτος
οὗτος
ἦν·
ἔσται
|
δ' |
ἴσως
αὐτοῖσιν
ὀλέθρου
κοὐχ
ἑταίρας |
[13, 50] |
ὁ
σῖτος
οὗτος
ἦν·
ἐσται
|
δ' |
ἴσως
αὐτοῖσιν
ὀλέθρου
κοὐχ
ἑταίρας |
[13, 17] |
ἐπ'
ὄσσοις
ἀμπέτασον
χάριν.
Ο
|
δ' |
νακρέων
τί
φησίν;
ὦ
παῖ |
[13, 75] |
κοττάβου
ὑψηλαῖς
Βρομίου
ψακάδεσσιν.
~Αρχύτας
|
δ' |
ὁ
ἁρμονικός,
ὥς
φησι
Χαμαιλέων, |
[13, 61] |
ἔχων
τὸ
φύσημα;
καὶ
Βίων
|
δ' |
ὁ
Βορυσθενίτης
φιλόσοφος
ἑταίρας
ἦν |
[13, 92] |
καὶ
πλέων
ναυαγίῳ
ἐχρήσατο
Διότιμος
|
δ' |
ὁ
γράψας
τὰ
κατ'
Επικούρου |
[13, 58] |
περὶ
Ἐπαμινώνδου
φησὶν
οὕτως·
Ἐπαμινώνδας
|
δ' |
ὁ
Θηβαῖος
σεμνότερον
μὲν
τούτων, |
[13, 39] |
Δημήτριος
καὶ
ἄλλων
πλειόνων
~Μάχων
|
δ' |
ὁ
κομῳδιοποιὸς
ἐν
ταῖς
ἐπιγραφομέναις |
[13, 37] |
μέγαν
Ελλησιν
φασὶ
Θεμιστοκλέα.
Νεάνθης
|
δ' |
ὁ
Κυζικηνὸς
ἐν
τῇ
τρίτῃ |
[13, 60] |
περιηγητὴς
Αναξιμένους
φησὶν
εἶναι.
Ποσείδιππος
|
δ' |
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Εφεσίᾳ
τάδε |
[13, 20] |
τρίτος
τὰς
θυηλὰς
ἐπιτίθησιν.
Ηρακλείδης
|
δ' |
ὁ
Λέμβος
ἱστορεῖ
ὅτι
κατὰ |
[13, 67] |
ὡς
οὐδεμιᾶς
οὔσης
χρηστῆς.
~Αρπαλος
|
δ' |
ὁ
Μακεδὼν
ὁ
τῶν
Αλεξάνδρου |
[13, 5] |
τὴν
Ιππολύτην
Φαίδραν
ἔσχεν.
~Φίλιππος
|
δ' |
ὁ
Μακεδὼν
οὐκ
ἐπήγετο
μὲν |
[13, 78] |
περὶ
τῆς
πατρίδος
συγγράματι.
~Ιερώνυμος
|
δ' |
ὁ
περιπατητικὸς
περισπουδάστους
φησίν
γενέσθαι |
[13, 38] |
Καρύστιος
ἐν
τρίτῳ
Υπομνημάτων.
Δημήτριος
|
δ' |
ὁ
Πολιορκητὴς
οὐ
δαιμονίως
ἤρα |
[13, 70] |
ἐξειποῦσα
ἐναπέθανεν
ταῖς
βασάνοις.
Στρατοκλῆς
|
δ' |
ὁ
ῥήτωρ
εἶχε
τὴν
ἐπικληθεῖσαν |
[13, 58] |
περὶ
τὴν
Λάκωνος
γυναῖκα.
Ὑπερείδης
|
δ' |
ὁ
ῥήτωρ
ἐκ
τῆς
πατρῴας |
[13, 31] |
Λυδίαν
οἰκοῦσιν
ἄποπτον
εἶναι.
Δημοσθένης
|
δ' |
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῳ
κατὰ |
[13, 38] |
Καρύστιος
ἐν
Ιστορικοῖς
Υπομνήμασιν.
Αριστοφῶν
|
δ' |
ὁ
ῥήτωρ
ὁ
τὸν
νόμον |
[13, 82] |
τῶν
χρηστῶν
Αθηναίων.
~Καὶ
Ιερώνυμος
|
δ' |
ὁ
Ρόδιος
ἐν
τοῖς
Ιστορικοῖς |
[13, 31] |
Αφροδίτης
Πόρνης
ναὸν
ἱδρύσασθαι.
Αλεξις
|
δ' |
ὁ
Σάμιος
ἐν
δευτέρῳ
Ωρων |
[13, 10] |
ἐπ'
Αἴγυπτον
ποιήσασθαι
στρατείαν.
Δοῦρις
|
δ' |
ὁ
Σάμιος
καὶ
πρῶτον
γενέσθαι |
[13, 73] |
αὐχμῳ
νοτίδος
ἐνδεῶς
ἔχῃ.
Ερᾷ
|
δ' |
ὁ
σεμνὸς
οὐρανὸς
πληρούμενος
ὄμβρου |
[13, 2] |
ἑτέραν
ἐβουλεύετο
περικαλλεστέραν
ἀγαγέσθαι.
Κλέαρχος
|
δ' |
ὁ
Σολεὺς
ἐν
τοῖς
περὶ |
[13, 56] |
τεθάφθαι
πρὸς
τῷ
Κρανείῳ.
~Αριστοτέλης
|
δ' |
ὁ
Σταγιρίτης
οὐκ
ἐξ
Ἑρπυλλίδος |
[13, 38] |
ὄνομα
καὶ
ἀποδεῖξαι
βασιλίδα.
~Τιμόθεος
|
δ' |
ὁ
στρατηγήσας
Αθηναίων
ἐπιφανῶς
ἑταίρας |
[13, 55] |
ἐστιν
ᾖ
πολλοὶ
κέχρηνται.
Νυμφόδωρος
|
δ' |
ὁ
Συρακόσιος
ἐν
τῷ
περὶ |
[13, 56] |
καὶ
Θουκυδίου
καὶ
Περικλέους.
Αντισθένης
|
δ' |
ὁ
Σωκρατικὸς
ἐρασθέντα
φησὶν
αὐτὸν |
[13, 47] |
ἀγών
ἐστιν,
ἀλλ'
ἀργυρίτης.
Ως
|
δ' |
ὁ
τὴν
μνᾶν
τῇ
θυγατρὶ |
[13, 40] |
τοῦτ'
ἐστί,
Λάμια,
βασιλικῆς.
~Πτολεμαῖος
|
δ' |
ὁ
τοῦ
Αγησάρχου
ἐν
ταῖς |
[13, 85] |
τὸ
γένος
Ωλένιον
εἶναι,
Ερμειάς
|
δ' |
ὁ
τοῦ
Ερμοδώρου,
Σάμιος
δὲ |
[13, 8] |
τέταρτος,
εἶθ'
ὁ
Μεταγένης.
Καρκίνος
|
δ' |
ὁ
τραγικὸς
ἐν
Σεμέλῃ,
ἧς |
[13, 61] |
ταῖς
τῶν
φιλοσόφων
Διαδοχαῖς.
Σοφοκλῆς
|
δ' |
ὁ
τραγῳδιοποιὸς
ἤδη
γέρων
ὢν |
[13, 65] |
Ροδίων
τῷ
Σελεύκῳ
διεπέμφθη.
~Δημήτριος
|
δ' |
ὁ
Φαληρεὺς
Λαμπιτοῦς
τῆς
Σαμίας |
[13, 20] |
ὥσπερ
καὶ
ἐπ'
Αἰγινῃ.
Σωκράτης
|
δ' |
ὁ
φιλόσοφος
ὁ
πάντων
καταφρονῶν |
[13, 80] |
ἱερὸν
αὑτόθι
Αφροδίτης
Αργυννίδος.
Λικύμνιος
|
δ' |
ὁ
Χῖος
ἐν
Διθυράμβοις
Αργύννου |
[13, 17] |
στάθμην
ἰόντος
ὀρθοῦται
κανών.
~Λικύμνιος
|
δ' |
ὁ
Χῖος
τὸν
Υπνον
φήσας |
[13, 68] |
ὅδε
φέτωμ'
ἄορνον.
Οὑξ
ἀριστερᾶς
|
δ' |
ὅδε
πόρνης
ὁ
κλεινὸς
ναός, |
[13, 95] |
αὐτοὺς
ἥκειν
τούτου
τεθνεῶτος.
Οὓτω
|
δ' |
οἱ
ἐν
τῷ
Πειραιεῖ
διάκεινται |
[13, 92] |
τοῦ
Δημοσθένους
ἀνεψιοῦ.
Καὶ
Ρωμαῖοι
|
δ' |
οἱ
πάντα
ἄριστοι
ἐξέβαλον
τοὺς |
[13, 71] |
πολλάκις
Αἰολικοῦ
κύματος
ἀντιπέρας.
Ατθὶς
|
δ' |
οἷα
μέλισσα
πολυπρήωνα
Κολώνην
λείπουσ' |
[13, 7] |
γὰρ
καταφρονοῦσ'
ἔνδον
μένει,
ἣ
|
δ' |
οἶδεν
ὅτι
ἢ
τοῖς
τρόποις |
[13, 8] |
ἄπειρος,
οἶμαι,
τοῦ
κακοῦ,
ὃ
|
δ' |
οἷον
ἦν
γυνὴ
κακὸν
περυσμένος. |
[13, 41] |
γυναικῶν
βραχύ
τι
καταδεεστέρα·
φωνῇ
|
δ' |
ὁμιλίᾳ
τε
κεχορηγημένη
πάνυ
τ' |
[13, 71] |
μὲν
φωνὴν
τεθοωμένου,
ἐν
πυρὶ
|
δ' |
ὄμμα,
σκληρὸν
τριστοίχοις
δεῖμα
φέρων |
[13, 87] |
θεάμασιν
ζῶσαν
γραφὴν
ἔφαινε
χρῶμα
|
δ' |
ὄμμασι
λευκὸν
μελαίνης
ἔργον
ἀντηύγει |
[13, 29] |
παρθένος
Μιλησία.
Αντιφάνης
Υδρίᾳ·
Οὗτος
|
δ' |
ὃν
λέγω
ἐν
γειτόνων
αὐτῷ |
[13, 28] |
ἑταίρων
γὰρ
ἀλλ'
ἑταίρων>
ταὐτὰ
|
δ' |
ὄντα
γράμματα
τὴν
προσαγόρευσιν
οὐ |
[13, 44] |
αὐτῆς
ἔχειν
τὸν
ὑποκριτήν·
τότε
|
δ' |
ὄντος
ἐν
ἀποδημίᾳ,
ἐξ
οὗ |
[13, 68] |
παρὰ
Αρπάλου,
λέγων
ὧδε
Ἔστιν
|
δ' |
ὅπου
μὲν
ὁ
κάλαμος
πέφυχ' |
[13, 22] |
ἀπεκλειόμην.
Καὶ
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
|
δ' |
Ορεσταυτοκλείδης
ὁ>
αὐτος
Τιμοκλῆς
φησι· |
[13, 11] |
νέοισιν
μή
ποτε
φεύγειν,
χρῆσθαι
|
δ' |
ὀρθῶς,
ὅταν
ἔλθῃ.
Καὶ
κατὰ |
[13, 74] |
σέβοντας
τἀμὰ
πρεσβεύς
κράτη,
σφάλλω
|
δ' |
ὅσοι
φρονοῦσιν
εἰς
ἡμᾶς
μέγα. |
[13, 67] |
δὲ
μή,
δεδομένον
κατασκευάσασθαι.
Πάλιν
|
δ' |
ὅταν
ἐξετάσῃ
Πυθιονίκης
τῆς
ἑταίρας |
[13, 49] |
ἀποσφράγισμα
πέμψας
ἐκέλευε
παραγίνεσθαι.
Ἣ
|
δ' |
Οὐ
δύναμαι»
εἶπε·
πηλός
έστι. |
[13, 49] |
προσενέγκασα
γάλα
παρεκάλει
ῤοφῆσαι·
ὃ
|
δ᾽ |
Οὐ
θέλω»
εἶπεν,
ἦν
γὰρ |
[13, 17] |
παρθένιον
βλέπων,
δίζημαί
σε,
σὺ
|
δ' |
οὐ
κλύεις,
οὐκ
εἰδὼς
ὅτι |
[13, 68] |
καὶ
τὸν
μάραθον
ἔσθουσι,
πυροὺς
|
δ' |
οὐ
μάλα
(Β)
Καὶ
μὴν |
[13, 75] |
ἁ
ξανθὰ
Μεγαλοστράτα.
Καὶ
Στησίχορος
|
δ' |
οὐ
μετρίως
ἐρωτικὸς
γενόμενος
συνέστησε |
[13, 76] |
φυλάσσει
ἡμετέρας
φρένας.
Καὶ
Πίνδαρος
|
δ' |
οὐ
μετρίως
ὢν
ἐρωτικός
φησιν |
[13, 82] |
φιλοῦντι
ἑταίραν
Βορρᾶς
ὡμίλησεν.
Σὺ
|
δ' |
οὐ
σοφός,
ὃς
τὸ
Ερωτα |
[13, 9] |
γυναῖκ'
εἴπἴς
μόνον.
~Οὐκ
αἰσθάνονται
|
δ' |
οὐδ'
οἱ
παρ'
ἠλικίαν
νέας |
[13, 52] |
ἀηδὴς
Τέλεσις
ἕτερα
μυρία;
Θεολύτην
|
δ' |
(οὐδ᾽
οἶδεν
οὐδεὶς
ὅτε
τὸ |
[13, 14] |
τῶν
σωμάτων
ἐρᾷ,
τὸν
ἄλλον
|
δ' |
οὐδὲ
γινώσκει
λόγον,
τῆς
ἡδονῆς |
[13, 8] |
οὐκ
ἀπόλλυται
τρία
πλοιάρια
γήμας
|
δ' |
οὐδε
εἷς
σέσωσθ'
ὅλως.
Εν |
[13, 6] |
φέρονθ'
ὑψοῦ
πρὸς
αἴθραν
συντεμόντι
|
δ' |
οὐδὲ
ἓν
ἔσθ'
ἑταίρας
ὅσα |
[13, 94] |
οὕτως
αἰσχρὰν
δίκην
δικάσασθαι,
νομίζω
|
δ' |
οὐκ
ἂν
ῥᾳδίως
αὐτὸν
ἑτέραν |
[13, 81] |
ποιεῖν
μέν
με>
ἔφη,
στρατηγεῖν
|
δ' |
οὐκ
ἐπιστασθαι.
Αρ'
οῦν
οὐ |
[13, 45] |
δὲ
συμπίνειν
αἰεὶ
αὐτῷ.
Λέγει
|
δ' |
οὖν
ὑστεροῦσα
παρὰ
πολύ.
Πτολεμαῖε, |
[13, 43] |
μειδιάσας
Κύβδ'
ἔφη,
τριωβόλου.
Τίς
|
δ' |
οὑπιτρέψων
ἐστί
σοι,
φησίν,
τάλαν, |
[13, 64] |
ὑπ'
αὐτῆς
τὰ
πάντα,
Λεοντίου
|
δ' |
οὖσα
τῆς
μετ'
Επικούρου
τοῦ |
[13, 24] |
πρὸς
ἑσπέραν,
πάντας
τρόπους·
ἃς
|
δ' |
οὔτ'
ἰδεῖν
ἔστ'
οὔθ'
ὁρῶντ' |
[13, 71] |
ἐκ
πρώτης
παιδὸς
ἀνερχόμενος.
Αὐτὸς
|
δ' |
οὗτος
ἀοιδός,
ὃν
ἐκ
Διὸς |
[13, 56] |
συνετάραξε
πᾶσαν
τὴν
Ἑλλάδα;
ἦν
|
δ' |
οὗτος
ὁ>
ἀνὴρ
πρὸς
ἀφροδίσια |
[13, 20] |
τὸν
Αγαμέμνονα
τοιαῦτα
ἐκφωνῶν·
Καλὸν
|
δ' |
οὕτω
ἐγὼν
οὔπω
ἴδον
ὀφθαλμοῖσιν |
[13, 33] |
δ'
ἀνάγκᾳ
πᾶν
καλόν.
Αρξάμενος
|
δ' |
οὕτως
ἑξῆς
φησιν·
Αλλὰ
θαυμάζω |
[13, 94] |
τὸν
πολύν,
ὦ
φιλόσοφοι·
ἄρχεται
|
δ' |
οὕτως
ὁ
ῥήτωρ
Οὐκ
ἄν |
[13, 33] |
τελέαις
ἐπήγαγ'
εὐχωλαῖς
ἰανθείς.
Ητξατο
|
δ' |
οὕτως
τοῦ
μέλους·
Πολύξεναι
νεάνιδες |
[13, 85] |
φιλοστοργίαν
ἔσχεν
εἰς
παιδίον
γράφει
|
δ' |
οὕτως
Τούτῳ
δὲ
τῷ
ἐλέφαντι |
[13, 17] |
τῆς
τοῦ
θεωρεῖν
ἡδονῆς.
Λέγει
|
δ' |
οὕτως·
Υπνος
δὲ
χαίρων
ὀμμάτων |
[13, 75] |
ὁμιλίαν
τοὺς
ἐραστὰς
προσελκὺσασθαι.
Λέγει
|
δ' |
οὗτως
περὶ
αὐτῆς
Τοῦθ'
ἁδειᾶν |
[13, 28] |
εἶπον
ἑταίρας
ὡραίας
πρότερον,
νῦν
|
δ' |
οὐχ
ὑμῖν
ἀγορεύω
ἄρτι
χνοαζούσας |
[13, 20] |
Αριστοτέλης
τοῦ
Φασηλίτου
μαθητοῦ.
Ημεῖς
|
δ' |
οὐχι
καὶ
τῶν
ἀψύχων
τὰ |
[13, 6] |
καταπέπωκ'
αὐτῷ
σκάφει.
Η
Θεανὼ
|
δ' |
οὐχὶ
Σειρήν
ἐστιν
ἀποτετιλμένη
Βλέμμα |
[13, 45] |
τοῦ
χόρτου
τότε
γενόμενον.
Αὕτη
|
δ' |
ὀψὲ
τῆς
ὥρας
ποτὲ
εἰσῆλθεν |
[13, 42] |
γεγονέναι
προσβολῆς
οὔσης
ποτέ.
Ο
|
δ' |
στρατιώτης
ὑπό
τι
δὴ>
σκυθρωπάσας |
[13, 62] |
ἧς
Αρχίας
κύριός
ἐστιν,
ὁ
|
δ' |
Υμέναιος
ἐπιτήδειος,
ὁ
Φιλωνίδης
δ' |
[13, 92] |
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
κατεδέξαντο.
Εμφανίζει
|
δ' |
ὑμῶν
καὶ
τὸ
ἀνόητον
Ανάξιππος |
[13, 43] |
τιμώμενος
μάλιστα
τῶν
ἐρωμένων
(ᾔδει
|
δ' |
ὑπ'
αὐτῆς
ἐκτενῶς
ἀγαπώμενος)
παρῆν |
[13, 44] |
μὴ
συγγεγενῆσθαι
μηδενί,
ἑξῆς
καθιππάσθαι,
|
δ' |
ὑπ'
αὐτῆς
πεντάκις.
Μετὰ
ταῦτ' |
[13, 94] |
ὁ
ῥήτωρ
τάδε
λέγει.
Πεισθεὶς
|
δ' |
ὑπ'
αὐτοῦ
τοιαῦτα
λέγοντος
καὶ |
[13, 11] |
τίμιος
θεοῖς
ἔσῃ,
μὴ
δρῶν
|
δ' |
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ
διδάσκεσθαι
φιλεῖν |
[13, 8] |
ἦν
κακὸν
ἐλάμβανεν
γυναῖχ'
ὁ
|
δ' |
ὕστερον
λαβὼν
εἰς
προὖπτον
εἰδως |
[13, 11] |
προσέθηκε
τῶν
Εὐριπίδου
τάδε·
Σὺ
|
δ' |
ὦ
τύραννε
θεῶν
τε
κἀνθρώπων |
[13, 26] |
εὐπρόσωπος
καὶ
καλή,
ὑπέφαιν'
ἐσομένη
|
δ' |
Ωκιμον
λαμπρὰ
πάνυ.
~Ταυτά
σοι |
[13, 45] |
γάρ
ἐστι
τοῦτο
με.
Ἣ
|
δ' |
ὡς
ἀπήγγειλ'
Ὦ>
τάλαιν'
εἶπεν, |
[13, 42] |
ὦ
βέλτιστ'
ἔφη.
Μετὰ
ταῦτα
|
δ' |
ὡς
εἰσῆλθε
πάλιν
ἡ
Μανία, |
[13, 18] |
καὶ
τῆς
Ηδονῆς.
Οὐκ
ἀκαίρως
|
δ' |
ὡς
ἐμαυτὸν
πείθω,
μεμνήσομαι
τῆς |
[13, 84] |
δράματι
Γραφῇ
λέγων
ὧδε
Γεγένηται
|
δ' |
ὡς
λέγουσιν,
κἀν
Σάμῳ
τοιοῦθ' |
[13, 42] |
σοὶ
χρήσας
τότε.
Εν
συμποσίῳ
|
δ' |
ὥς
φασι,
παρὰ
τῇ
Μανίᾳ |