Alphabétiquement     [«   »]
γύνη 1
Γυνὴ 1
γυνὴ 7
δ 320
δαίμονα 2
δαίμονες 1
δαιμονίᾳ 1
Fréquences     [«    »]
295 τὴν
227 τοῦ
240 τῶν
320 δ
323
361 ἐν
457 δὲ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII

δ


Livre, Chap.
[13, 3]   τὴν πρὸς ἄλλην κοινωνίαν. Ο  δ'   Αγαμέμνων ὡς πολυγύναιος ὑπὸ Θερσίτου
[13, 44]   τὴν θυγατέρα χρωμένων; Η γραῦς  δ'   ἀγανακτήσασα Τάλαν, ἔφη, τέκνοι περίλαβε,
[13, 1]   ἐντεῦθεν τὴν καταρχὴν ποιησόμεθα εἰ  δ'   ἄγε νῦν, Ερατώ, πάρ θ'
[13, 7]   γε συγγνώμην ἔχουσ' ἀδικούμενοι, αὗται  δ'   ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν
[13, 6]   μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ τῷ προσώπῳ  δ'   αἱ τρίχες φορούμεναι εἴξασι πολιαῖς
[13, 15]   ὃς οὐδέποτε γυναικὶ ἐχρήσατο, παιδικοῖς  δ'   αἰεί, ὡς Αντίγονος Καρύστιος
[13, 87]   λαγόνα τὴν ἀριστερὰν ἔλυσε γυμνὴ  δ'   αἰθέρος θεάμασιν ζῶσαν γραφὴν ἔφαινε
[13, 45]   ὢν ἔτ' αὐτὸς εἶχεν. Επεκαλεῖτο  δ'   Αἴξ, ὅτι τὸν μέγαν κατέφαγ'
[13, 45]   δὲ γελάσασ' ἀπεκρίθη Τί  δ'   αἰσχρόν, εί μὴ τοῖσι χρωμένοις
[13, 73]   θάλλει γένος. Καὶ σεμνότατος  δ'   Αἰσχύλος ἐν ταῖς Δαναίσιν αὐτὴν
[13, 6]   οὐδ' ἰδειν δόξας ἐκείνην, σῴζεται  δ'   ἄκων μόνος. Οἱ δ' ἐρᾶσθαι
[13, 80]   εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν. Ως  δ'   Αλέξανδρος παρὰ Κρατερῷ αὐτὸν ἐπῄνεσεν
[13, 12]   Ηρακλεῖ, τῷ μὲν λόγου, τῷ  δ'   ἀλκῆς προεστῶτι· ὧν ἐνωθέντων φιλία
[13, 72]   κόμην (λευκὴ γάρ) καταμέμφεται, πρὸς  δ'   ἄλλην τινὰ χάσκει. Καὶ τὴν
[13, 71]   στελλομένην πολλαῖς ἄμμιγα Λεσβιάσι φοίτα  δ'   ἄλλοτε μὲν λείπων Σάμον, ἄλλοτε
[13, 3]   ἰης ἐκ νηδύος ἦσαν, τοὺς  δ'   ἄλλους μοι ἔτικτον ἐνὶ μεγάροισι
[13, 38]   υἱὸς Θρᾀττης τὸ γένος, σεμνῆς  δ'   ἄλλως τοὺς τρόπους. Μεταβάλλουσαι γὰρ
[13, 4]   ἣν τῶν Χαλκώδοντος μίαν. Παραδοὺς  δ'   ἀμφοτέρας φίλοις συνῆν πολλαῖς χωρὶς
[13, 63]   γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ εἶπε Τί  δ'   ἄν τις περὶ Δημοσθένους λέγειν
[13, 3]   ἔθει γενόμενος βαρβαρικῶν γάμων. Θαυμάσαι  δ'   ἄν τις, φησὶν Αριστοτέλης ὅτι
[13, 26]   τῶν στατήρων ἦν ἀπηγριωμένη, εἶδες  δ'   ἂν αὐτῆς Φαρνάβαζον θᾶττον ἄν.
[13, 33]   ὥρας ἀπὸ καρπὸν δρέπεσθαι σύν  δ'   ἀνάγκᾳ πᾶν καλόν. Αρξάμενος δ'
[13, 13]   δὲ> δειλία γυναικός,  δ'   ἄνοια μανίας, δὲ λόγος
[13, 42]   μόνος γαμετῆς τρόπον γυναικός. Υπο  δ'   Αντήνορος μοιχευομένην αἰσθόμενος αὐτὴν ὕστερον
[13, 71]   μισήσας οἷ' ἀνέπεμψεν ἔπη. Λυδῆς  δ'   Αντίμαχος Λυδηίδος ἐκ μὲν ἔρωτος
[13, 71]   φορμίζων ἱμερόεντα πόθον, γινώσκεις. Ο  δ'   ἀοιδὸς ἀηδόνος ἠράσαθ' ὕμνων Τήιον
[13, 73]   γαῖαν λαμβάνει γάμου τυχεῖν ὄμβρος  δ'   ἀπ εὐναέντος οὐρανοῦ πεσὼν ἔκυσε
[13, 6]   καταπτύστου γένους Οὐκ ἔνεσθ' αὖται  δ'   ἁπάντων ὑπερέχουσι τῶν κακῶν. Εστι
[13, 89]   πάσας γυναῖκας ὑπερβεβληκέναι κάλλει. Ταύτην  δ'   ἀπεστάλκει δῶρον τῶν Αἰγυπτίων
[13, 24]   γέροντας ὄντας ἐπικαλούμεναι πατρίδια, τοὺς  δ'   ἀπφάρια, τοὺς νεωτέρους. Καὶ τῶνδ'
[13, 76]   παίδων νεόγυιον ἐς ἥβαν. Εν  δ'   ἄρα καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ'
[13, 7]   ὧν οὐκ ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν  δ'   ἄρχειν ἐχρῆν ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ
[13, 71]   πάσας κατενίσατο λαύρας Αἰγείων, μέθεπεν  δ'   Αρχέλεω ταμίην εἰσόκε δαίμων, Εὐριπίδη,
[13, 11]   ἔχων εἰς ἐλπίδ' ἄγει. Τοῖς  δ'   ἀτελέστοις τῶν τοῦδε πόνων μήτε
[13, 8]   αἱ χρησταὶ γυναῖκες ἐπέλιπον, τῶν  δ'   αὖ πονηρῶν ἔτι λέγειν πολλὰς
[13, 6]   ἐκ τῆς οἰκίας. Οἱ Σινώπῃ  δ'   αὖ συνόντες οὐχ Υδρᾳ σύνεισι
[13, 87]   φαίνουσα μαστὸν λελυμένης ἐπωμίδος. Τῆς  δ'   αὖ χορεία λαγόνα τὴν ἀριστερὰν
[13, 37]   εἰσήλασεν εἰς τὸ ἅστυ; ἦσαν  δ'   αὗται Λάμια και Σκιώνη και
[13, 71]   ἄλλοτε μὲν λείπων Σάμον, ἄλλοτε  δ'   αὐτὴν οἰνηρῇ δείρῃ κεκλιμένην πατρίδα,
[13, 69]   πολλὰ τοῦ Χαράξου νοσφισαμένην. Ηρόδοτος  δ'   αὐτήν Ροδῶπιν καλεῖ, ἀγνοῶν ὅτι
[13, 50]   διὰ τὸ γραῦς εἶναι. Μνημονεύει  δ'   αὐτῆς Αντιφάνης ἐν Αρκάδι καὶ
[13, 34]   τῶν ἐν τῇ πόλει. Ανάθημα  δ'   αὐτῆς ἐστιν ὑπὲρ τὸ τῆς
[13, 67]   οἶσθα καὶ τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει  δ'   αὐτῆς καὶ Αλεξις ἐν Λυκίσκῳ.
[13, 62]   καὶ γενέσθαι αὐτῷ θυγάτριον. Μνημονεύει  δ'   αὐτῆς Στράττις ἐν τούτοις Καὶ
[13, 55]   τέμενος κληθῆναι άνοσίας Αφροδίτης. Δείκνυσθαι  δ'   αὐτῆς τάφον παρὰ τῷ Πηνειῷ
[13, 43]   εἰς τὰ λοιπὰ ξυμβολὰς. Γνάθαινα  δ'   αὑτῆς εἶπε πρὸς ἐραστήν τινα
[13, 31]   ὑπερβᾶσαν ἀπαγγεῖλαι τοῖς Αβυδηνοῖς. Τοὺς  δ'   αὐτίκα μεθ' ὅπλων ἀφικομένους ἀνελεῖν
[13, 85]   ἐκίνει καὶ κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ  δ'   αὐτὸ ἐποίει καὶ ἄρρην
[13, 35]   ἰδοῦσα τὸν Ζαριάδρην ἐρασθείη, τὸ  δ'   αὐτὸ τοῦτο κἀκείνῳ πάθος συμπεσεῖν
[13, 90]   τοῦ ἱεροῦ παραγίνεσθαι. Τὸν στέφανον  δ'   αὐτοῖς δίδοσθαι μυρρίνης ἱστορεῖ Μυσρίλος
[13, 42]   τάχιστα θηρίον τρέχειν; Η Μανία  δ'   αὐτόμολος, βέλτιστ' ἔφη. Μετὰ
[13, 4]   Κερκύονος καὶ Σίνιδος θυγατέρας, νοίμίμως  δ'   αὐτὸν γῆμαι Μελίβοιαν τὴν Αἴαντος
[13, 48]   τὰ τοιαῦτα συυταξαμένων φιλοσόφων. Ἀνέγραψε  δ'   αὐτὸν Καλλίμαχος ἐν τῷ τρίτῳ
[13, 59]   χρύσεον ἐπὶ κίονος Πεντελικοῦ Κατεσκεύασε  δ'   αὐτὸν Πραξιτέλης. Ὃν καὶ θεασάμενος
[13, 43]   Γναθαίνης ἀπὸ τύχης ἀνεπαύετο. Περιλαμβάνουσα  δ'   αὐτόν, ὡς ἀνώμαλον τὸ νῶτον
[13, 85]   καὶ συγκηδευόντων τὸν ἄνθρωπον. Ο  δ'   αὐτὸς ἱστορεῖ Φύλαρχος διὰ τῆς
[13, 14]   δ' ἐπὶ συγχύσει βιοτᾶς. Ο  δ'   αὐτὸς ποιητὴς καὶ περὶ τῶν
[13, 50]   διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.  δ'   αὐτὸς Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ
[13, 64]   ἀποκτείνασα τηλικαύτης τιμῆς ἀξιοῦται. Ο  δ'   αὐτὸς Φύλαρχος καὶ περὶ Μύστας
[13, 81]   Βούλει με ἡδέως πίνειν φάντος  δ'   αὐτοῦ Βραδέως τοίνυν καὶ ἀπόγερε
[13, 85]   δελφῖνος ἐσώθη Κοίρανος. Τελευτήσαντος  δ'   αὐτοῦ γηραιοῦ ἐν τῇ πατρίδι
[13, 48]   ἐδωκας οὗ ψῆφοι εἰσίν. Διαπηδῶντος  δ'   αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πλησίον κλινην
[13, 81]   πλύνοιντο δάκτυλός σευ. Προσαγαγόντος  δ'   αὐτοῦ τὸ πρόσωπον πρὸς τὴν
[13, 84]   τῆς ὁμιλίας καταλιπεῖν στέφανον. φωραθέντος  δ'   αὐτοῦ τὸν θεὸν χρωμένοις τοῖς
[13, 44]   ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας ἔταξεν.  δ'   ἄφνω καιρίμην πληγεὶς Παπαῖ, ζωγρεῖς,
[13, 76]   μέλαιναν καρδίαν ψυχρᾷ φλογί, πρὸς  δ'   Αφροδίτας ἀτιμασθεὶς ἑλικοβλεφάρου περὶ
[13, 4]   κόρας, ὡς Ηρόδορος ἱστορεῖ. Πολυγύναιος  δ'   ἐγένετο καὶ Αἰγεύς Πρώτην μὲν
[13, 8]   ἄρα πάντων ἄριστον κτημάτων. Εἰ  δ'   ἐγένετο κακὴ γυνὴ Μήδεια, Πηνελόπη
[13, 5]   εἰς Ιλλυριούς. Καὶ Κλεοπάτρα  δ'   ἐγέννησε τῷ Φιλίππῳ θυγατέρα τὴν
[13, 5]   ἐπεισήγαγεν τῇ Ολυμποιάδι. Επὶ πάσαις  δ'   ἔγημε Κλεοπάτραν ἐρασθεὶς τὴν Ιπποστράτου
[13, 87]   μελαίνης ἔργον ἀντηύγει σκιᾶς. Αλλη  δ'   ἐγύμνου καλλίχειρας ὠλένας, ἄλλης προσαμπέχουσα
[13, 94]   Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν χρέως» ἀπομνημονεύσω  δ'   ἐγώ, εἰ καί πολλά ἐστι
[13, 73]   νοτίζοντος γάμου τέλειος ἐστί. Τῶν  δ'   ἐγὼ παραίτιος. ~Εν Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ
[13, 29]   κοσμίαν ἑταίραν παράφων φησίν· Ως  δ'   ἐδείπνει κοσμίως, οὐχ ὥσπερ ἄλλαι
[13, 53]   πεπεράνθω μέχρι τούτων· ἐπ' ἄλλο  δ'   εἶδος μεταβήσομαι λόγων. Καὶ πρῶτον
[13, 54]   πεπεράνθω μέχρι τούτων· ἐπ' ἄλλο  δ'   εἶδος μεταβήσομαι λόγων. Καὶ πρῶτον
[13, 39]   μοι σαπρότατον πάντων πολύ. Δημήτριος  δ'   εἶπ' Αλλὰ μήν, νὴ τοὺς
[13, 44]   φήσι, καὶ ταῖς ἀστράβαις. Γναθαίνον  δ'   εἶπ' τάλαν, μὴ δῆτ'
[13, 45]   ἠξίου λαβεῖν Δημοφῶν.  δ'   εἶπε γελάσασ' Εὖ γ' ἵνα
[13, 44]   καὶ φίλησον, εἰ θέλει.  δ'   εἶπε Μῆτερ, πῶς, ἔφη, μέλλω
[13, 43]   ἔχεις τὸν λάκκον ὁμολογουμένως.  δ'   εἶπε Τῶν σῶν δραμάτων γὰρ
[13, 13]   οἱ ζωγράφοι τὸν Ερωτα, συντομώτατον  δ'   εἰπεῖν, ὅσοι τοῦ δαίμονος τούτου
[13, 45]   ἐκέλευ' ἀποφέρειν θοἰμάτιον. Ο γναφεὺς  δ'   εἶπεν· Ἂν γ' ἐλᾳδίου ταρτημόριά
[13, 47]   οὐχ ἧκες τῶν έκεῖ; Τοῦ  δ'   είπόντος Εἰς ποίαν; Εἰς Σίγειον»
[13, 50]   παρὰ τὴν έαυτοῦ. Τὰ ὅμοια  δ'   εἴρηκε καὶ Κλείταρχος ἐν ταῖς
[13, 25]   γε Φιλήμων οὕτως φησί· Σὺ  δ'   εἰς ἃπαντας εὗρες ἀνθρώπους, Σόλων·
[13, 29]   οὐχ ὡς λέγεις πόρνης, ἑταίρας  δ'   εἰς ἔρωτα τυγχάνεις ἐληλυθώς· ἆρ'
[13, 5]   μὲν εἰς Μολοττοὺς ἔφυγεν, Αλέξανδρος  δ'   εἰς Ιλλυριούς. Καὶ Κλεοπάτρα
[13, 41]   ὡς ἔοιχ' Μανία· Γνάθαινα  δ'   εἰς τὰ στρώμαθ' ὅτι προίετο,
[13, 44]   πόσον τῆς νυκτός. Η Γνάθαινα  δ'   εἰς τὴν πορφύραν καὶ τὰ
[13, 43]   σπανίζειν ὁμολογουμένους ἁλῶν, τὴν χιόνα  δ'   εἰς τὸν ἄκρατον ἐνσεῖσαι λάθρᾳ·
[13, 46]   δὲ ἦν γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι  δ'   εἰσὶν αὐτῷ Μεγίστη, Αγαλλίς, Θαυμάριον,
[13, 4]   τὰς δ' ἐξ ἁρπαγῆς, ἄλλας  δ'   ἐκ νομίμων γάμων ἐξ ἁρπαγῆς
[13, 73]   βίον Δημήτριον δένδρων τις ὥρα  δ'   ἐκ νοτίζοντος γάμου τέλειος ἐστί.
[13, 45]   Υμήττιόν τε φορτιούμενος μέλι. Λέγεται  δ'   ἐκείνην τὴν γυναῖκ' ἐσχηκέναι πυγὴν
[13, 21]   Αλέξιδος Ορώπα, Εὐβούλου Κλεψύδρα. Οὕτω  δ'   ἐκλήθη αὕτη ἑταίρα, ἐπειδὴ
[13, 56]   τῆς οὐσίας ἐκινδύνευε. Καὶ Κίμωνος  δ'   Ἐλπινίκῃ τῇ ἀδελφῇ παρανόμως συνόντος,
[13, 16]   θάλπεται μὲν αὐτός, ἐξοπτᾷ  δ'   ἐμέ, ἴσον μετρῶν ὀφθαλμόν, ὥστε
[13, 7]   γαμετῆς οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Αμφις  δ'   ἐν Αθάμαντι· εἶτ' οὐ γυναικός
[13, 78]   καὶ Αριστογείτονος γενόμενος, περὶ Σικελίαν  δ'   ἐν Ακράγαντι Χαρίτωνος και
[13, 13]   εἰ {κὰν} φήσειέ τις. Αλεξις  δ'   ἐν Αποκοπτομένῳ· Λέγεται γὰρ λόγος
[13, 8]   ζῶντα περιπατοῦντά τε> κατέλιπον Μένανδρος  δ'   ἐν Αρρηφόρῳ Αὐλητρίδι οὐ
[13, 67]   φανήσεται τὸ μὲν Αθήνησι, τὸ  δ'   ἐν Βαβυλῶνι μνῆμα πολὺν ἤδη
[13, 48]   ἀνατραπῇς. Τοῦτο ἱστορεῖ Ηγήσανδρος. Αριστόδημος  δ'   ἐν δευτέρῳ Γελοίων Απομνημονευμάτων Γνάθαιναν,
[13, 58]   ἐν Πειραιεῖ δὲ Ἀρισταγόραν, Φίλαν  δ'   ἐν Ἐλευσῖνι, ἣν πολλῶν ὠνησάμενος
[13, 85]   τὸν βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα  δ'   ἐν Ιασῷ παιδὸς ἐρασθῆναι λόγος,
[13, 80]   ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλάσας ἐφίλησεν. Καρύστιος  δ'   ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασι Χάρωνι, φησί,
[13, 8]   ἔτι λέγειν πολλὰς ἔχω. Αριστοφῶν  δ'   ἐν Καλλωνίδῃ κακὀς κακῶς ἀπόλοιθ'
[13, 29]   τὸ λυποῦν κἀπέδειξεν ἵλεων. Εὔβουλος  δ'   ἐν Καμπυλίωνι κοσμίαν ἑταίραν παράφων
[13, 55]   Ἔρως, θρέψεν δὲ Κόρινθος· κεῖται  δ'   ἐν κλεινοῖς Θετταλικοῖς πεδίοις. Αὐτοσχεδιάζουσιν
[13, 52]   καὶ παρ' Ὠκίμου χαλκώματα. Μένανδρος  δ'   ἐν Κόλακι τάσδε καταλέγει έταίρας·
[13, 79]   δυσχάριστε τῶν πυκνῶν φιλημάτων. Ο  δ'   ἐν Κολχίσιν περὶ Γανυμήδους τὸν
[13, 55]   φρουρίου εἶναι τήν Λαίδα. Στράττις  δ'   ἐν Μακεδόσιν Παυσανίᾳ Κορινθίαν
[13, 70]   μὲν ἐν ἐλεγείος,  δ'   ἐν μέλει τὸ καλούμενον ποίημα
[13, 31]   ἱερὰ ἱδρῦσθαι Εταίρᾳ Αφροδίτῃ. Κλέαρχος  δ'   ἐν πρώτῳ Ερωτικῶν· Γύγης, φησίν,
[13, 12]   τε καὶ νίκης. Καὶ Κρῆτες  δ'   ἐν ταῖς παρατάξεσι τοὺς καλλίστους
[13, 80]   ἐραστήν φησι γενέσθαι Τάλων. Διότιμος  δ'   ἐν τῇ Ηρακλείᾳ Εὐρυσθέα φησὶν
[13, 75]   τὸν Αχιλλέως πρὸς Πάτροκλον,  δ'   ἐν τῇ Νιόβῃ τὸν τῶν
[13, 89]   ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή. Δίνων  δ'   ἐν τῇ πέπτῃ τῶν Περσικῶν
[13, 67]   χρή προσδοκίαν λαβεῖν αὐτόν; Θεόπομπος  δ'   ἐν τῇ πρὸς Αλέξανδρον Επιστολῇ
[13, 55]   Λαὶς μὲν ἡδὶ Μεγακλέους. Τίμαιος  δ'   ἐν τῇ τρισκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν
[13, 92]   αὐτοῦ πᾶσαν τὴν Ιστορίαν. Εἰπόντος  δ'   ἐν τῇ τρίτῇ καὶ εἰκοστῇ»
[13, 31]   ἱκανῶς ἀπὸ τῆς ὥρας. Εὐάλκης  δ'   ἐν τοῖς Εφεσιακοῖς καὶ ἐν
[13, 67]   συμφωνίαις παρέπεμπε τὸ σῶμα. Δικαίαρχος  δ'   ἐν τοῖς περὶ τῆς εἰς
[13, 10]   φόνον πείθει πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις. Δίνων  δ'   ἐν τοῖς Περσικοῖς καὶ Λυκέας
[13, 16]   μεγάλων Δώρων ἐπεμαίετο θυμός. ~Ηγήσανδρος  δ'   ἐν τοῖς Υπομνήμασι τῶν ἡδυσμάτων
[13, 89]   ἐπὶ σκιεροῖς τέρμασι γυμνασίου. Ησίοδος  δ'   ἐν τρίτῳ Μελαμποδίας τὴν ἐν
[13, 56]   τὸ τῇ Ἐλπινίκῃ μιχθῆναι. Πυθαίνέτος  δ'   ἐν τριτῳ περὶ Αἰγίνης Περίανδρόν
[13, 23]   κάθητ' ἀπόπληκτος οὐδ' ἐξέρχεται. ~Αλεξις  δ'   ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ισοστάσιον
[13, 14]   ἔχοντα πτέρυγας αὐτὸν ζωγραφεῖν. ~(Θεόφραστος  δ'   ἐν τῷ Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι
[13, 50]   τῆς θύρας ἑστῶσα ἐφθειρίζετο. Ὑπερείδης  δ'   ἐν τῷ κατὰ Αρισταγόρας φησί
[13, 62]   τ' αὐλοτρύπην αὐτόν Καὶ Λυσίας  δ'   ἐν τῷ κατὰ Λαίδος, εἰ
[13, 62]   ἱστορεῖ ἐν ταῖς Επιστολαῖς. Δημοσθένης  δ'   ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας τὴν
[13, 60]   τῶν ἐν Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος  δ'   ἐν τῷ περὶ Εταιρῶν δύο
[13, 62]   Ναὶς καὶ οὐ Λαίς. Ερμιππος  δ'   ἐν τῷ περὶ Ισοκράτους προβαίνοντά
[13, 72]   Αλυάττην τὸν Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων  δ'   ἐν τῷ περὶ Σαπφοῦς καὶ
[13, 51]   ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας ἀρραβών. ~Λυσίας  δ'   ἐν τῷ πρὸς Λαίδα, εἴ
[13, 89]   καὶ Θεόφραστος εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος  δ'   ἐν τῷ τῆς Ασίας Περίπλῳ
[13, 14]   τοῖς ἀπόροις, βλέποντας ἀθλιωτάτους. Θεόφιλος  δ'   ἐν τῷ Φιλαύλῳ· Τίς φησὶ
[13, 7]   καὶ κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος  δ'   ἐν Υπνῳ φησίν· εἶτ' εἰσὶν
[13, 8]   πρὸς ἄλλον ἀπιτέον. ~Εὔβουλος  δ'   ἐν Χρυσίλλᾳ· Κακὸς κακῶς ἀπόλοιθ'
[13, 51]   κωμῳδῶν αὐτήν ὡς μέθυσον. Μένανδρος  δ'   ἐν Ψευδηρακλεῖ φησιν· Οὐκ ἐπείρα
[13, 75]   ἐκαλεῖτο παίδεια καὶ παιδικά. Οὕτω  δ'   ἐναγώνιος ἦν περὶ τὰ
[13, 71]   ἀποπρολιπὼν ἄκρην ἐς Κολοφῶνα γόων  δ'   ἐνεπλήσατο βίβλους ἱράς, ἐκ παντὸς
[13, 68]   ψυχὴν ἄνω τὴν Πυθιονίκης. Παλλίδην  δ'   ἐνταῦθα ἐκάλεσε τὸν Αρπαλον. Εν
[13, 4]   αὐτῶν ἐξ ἔρωτος γεγενῆσθαι, τὰς  δ'   ἐξ ἁρπαγῆς, ἄλλας δ' ἐκ
[13, 71]   κῦμα μονόζωστος κιθαρίζων Ορφεύς, παντοίους  δ'   ἐξανέπεισε θεούς Κωκυτόν τ' ἀθέμιστον
[13, 46]   Μεγίστη, Αγαλλίς, Θαυμάριον, Θεόκλεια (αὕτη  δ'   ἐπεκαλεῖτο Κορώνη, Ληναιτόκυστος, Αστρα, Γνάθαινα
[13, 45]   ἑαυτῆς λοιδορουμένης ποτὲ μητέρα (Κορώνη  δ'   ἐπεκαλεῖτο τοὔνομα) διέλυεν Γνάθαιν'
[13, 88]   στίλβοντα λευκῷ χρώματι διαπρεπῆ αἰδὼς  δ'   ἐπερρύθμιζεν ἠπιώτατον ἐρύθημα λαμπρῷ προστιθεῖσα
[13, 71]   εἰς ἄκατον ψυχὰς οἰχομένων, λίμνης  δ'   ἐπὶ μακρὁν ἀυτεῖ ῥεῦμα διὲκ
[13, 71]   πενταμέτρου. Καίετο μὲν Ναννοῦς πολιῷ  δ'   ἐπὶ πολλάκι λωτᾤ κνημωσθεὶς κώμους
[13, 81]   καλῶς Φρύνιχος ἐποίησεν εἴπας λάμπει  δ'   ἐπί πορφυρέαις παρῇσι φῶς ἔρωτος.
[13, 14]   μὲν ἐπ' εὐαίωνι τύχᾳ, τὸ  δ'   ἐπὶ συγχύσει βιοτᾶς. Ο δ'
[13, 44]   καὶ στρῶσον ἡμῖν ἔνδον.  δ'   ἐπιδέξιον βουλόμενον εἶναι τὸν σατράπην
[13, 37]   δὲ τῆς Αἰγύπτου βασιλεύς, Φιλάδελφος  δ'   ἐπίκλην, ὡς ἱστορεῖ Εὐεργέτης
[13, 87]   γελώσης χωρὶς ἐλπίδων ἔρως. Υπνωμέναι  δ'   ἔπιπτον ἑλενίων ἔπι, ἴων τε
[13, 49]   μᾶλλον προσέχοντος, κατάστυγνος ἦν, ὡς  δ'   ἐπιστρέφας γνώριμος αὐτήν ἠρώτησε
[13, 42]   ἀνταξιῶσαι δωρεὰν καὐτόν τινα. Δόντος  δ'   ἐπιστρέψασα μετὰ μικρὸν λέγει Αγαμέμνονος
[13, 61]   ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν,  δ'   ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ὧν ἰσχὺς
[13, 29]   εἰς ἔρωτ' ἀφίκετο, ἀστῆς, ἐρήμου  δ'   ἐπιτρόπου καὶ συγγενῶν, ἦθός τι
[13, 11]   τ' ἀγρων ναίοιμι τρόπων. Τὸ  δ'   ἐρᾶν προλέγω τοῖσι νέοισιν μή
[13, 62]   δ' Υμέναιος ἐπιτήδειος, Φιλωνίδης  δ'   ἐρᾶν φησι. Μνημονεύει αὐτῆς καὶ
[13, 95]   οἰκίας ἑτέρας πόρρω μισθοῦνται ὅσους  δ'   ἐράνους συνείλεκται, τὰς μὲν ὑπολοίπους
[13, 6]   σῴζεται δ' ἄκων μόνος. Οἱ  δ'   ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν ἠρμένοι
[13, 92]   φρονοῦντας εὑρίσκω μόνον, ἐν τοῖσι  δ'   ἔργοις ὄντας ἀνοήτους ὁρῶ. Εἰκότως
[13, 76]   ὑφ' ἕρνεσιν οἰναρέοις θαλέθοισιν ἐμοὶ  δ'   ἔρος οὐδεμίαν κατακητος ὥραν, ἅθ'
[13, 13]   τὀν θεὸν τὸν Ερωτα, τοὺς  δ'   ἐρῶντας· αἰτίαν δ' ἔχειν ἐκεῖνον
[13, 11]   ἀσμάτων, ὧν ἦν τάδε· Παίδευμα  δ'   Ερως σοφίας ἀρετῆς πλεῖστον ὑπάρχειν,
[13, 49]   εἶ Πραξιτέλους· δὲ Σὺ  δ'   Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ
[13, 74]   τὸν αὐτὸν οὖν ποιητήν. Οστις  δ'   Ερωτα μὴ μόνον κρίνει θέον,
[13, 69]   μὲν σὰ πάλαι κόνιν, ἕσσατο  δ'   ἑσμος χαίτης τε μύρων
[13, 72]   ὁμολογῶ, ἐρωτομανὴς δὲ οὔ. Τίς  δ'   ἔστ' ἀνάγκη δυστυχεῖν ἐν πλείοσιν,
[13, 71]   ὀργειῶνι νόμῳ διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ  δ'   ἐστὶ καὶ εἰν Αίδῃ. Φημὶ
[13, 72]   νήνι ποικιλισαμβάλῳ συμπαίζειν προκαλεῖται.  δ'   (ἐστὶν γὰρ ἀπ' εὐκτίνου Λέσβου)
[13, 84]   τὸν νεὼν κατέκλεισεν αὑτόν. Κτησικλέους  δ'   ἐστὶν ἔργον τὸ ἄγαλμα, ὥς
[13, 70]   τὰ Αργολικὰ γράψαντες ἱστοροῦσιν. Ενδοξος  δ'   ἐστὶν καὶ Λέαινα ἑταίρα,
[13, 78]   θείας ἁγητῆρες ἐφαμερίοις φιλότατος. Διαβόητα  δ'   ἐστὶν καὶ τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ
[13, 28]   καὶ τὰς ἑταίρας συνάγουσαν· τοῦτο  δ'   ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι γοῦν καὶ
[13, 66]   θυσίας, ἀλλὰ τῆς ἱερείας. ~Διαβόητος  δ'   ἑταιρα γέγονε καὶ Μιλησία
[13, 22]   ὄνομα φάσκων εἶναι Μητίχην. ~Εστὶν  δ'   ἑταίρα, ὡς Αντιφάνης φησὶν ἐν
[13, 44]   μηδέποτε τοῦ σχήματος, ἐν τῷδε  δ'   ἑτέρους ἐντρυφᾶν μαστιγίας. Ἔπειτεν εἰπεῖν
[13, 23]   ῥάπτουσι δὲ πᾶσιν ἐπιβουλάς. Επειδὰν  δ'   εὐπορήσωσίν ποτε, ἀνέβαλον καινὰς ἑταίρας,
[13, 18]   τί ἐστιν ἱππόπορνος, νῦν  δ'   εὑρηκέναι. Εν Ρόδῳ δὲ νόμου
[13, 45]   ἐν τραγῳδίᾳ» Ερρ' αἰσχροποιέ; Καταπλαγεὶς  δ'   Εὐριπίδης τὴν τόλμαν αὐτῆς Σὺ
[13, 10]   βακχικώτερον μετὰ τυμπάνων προελθεῖν, τὴν  δ'   Εὐρυδίκην Μακεδονικῶς καθωπλισμένην, ἀσκηθεῖσαν τὰ
[13, 94]   ἐκ τῶν ὄντων ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι  δ'   ἔφη, τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ
[13, 13]   Ερωτα, τοὺς δ' ἐρῶντας· αἰτίαν  δ'   ἔχειν ἐκεῖνον ἄλλως, ἠγνοηκότας δὲ
[13, 77]   πεφύκασιν. Καὶ τὴν πρὸς Αθηναίους  δ'   ἔχθραν διελύσατο Μίνως, καίπερ ἐπὶ
[13, 71]   ἐνὶ σφαίρῃ πάντ' ἀπομασσόμενον. Οἵῳ  δ'   ἐχλίηνεν ὃν ἔξοχον ἔχρη Απόλλων
[13, 13]   ἐγγύς τ' εἰμὶ τοὐνόματος. Εὔβουλος  δ'   Αραρὼς ἐν Καμπυλίωνι· Τίς
[13, 70]   δὲ Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου. Βιλιστίχη  δ'   Αργεία ἑταίρα καὶ αὐτὴ
[13, 6]   νῦν Γραῦς μὲν αὐτή, παραπέφυκε  δ'   Γνάθαινα πλησίον, ὥστ' ἀπαλλαγεῖσι
[13, 41]   πως ὑπὸ Διφίλου. Μετὰ ταῦτα  δ'   Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν
[13, 42]   δὴ> σκυθρωπάσας ἀπέπεμψε ταύτην· διαλιποῦσα  δ'   ἑταίρα Μήθεν παρὰ τοῦτο,
[13, 79]   ἃρμα εἰς Θήβας φυγεῖν. Πράξιλλα  δ'   Σικυωνία ὑπὸ Διός φησιν
[13, 59]   εἰς τὴν οἰκίαν εἰσήγαγεν. ~Ἦν  δ'   Φρύνη ἐκ Θεσπιῶν. Κρινομένη
[13, 71]   ξηρὴν θέτο γαῖαν κλαίων, αἰάζων  δ'   ἦλθεν ἀποπρολιπὼν ἄκρην ἐς Κολοφῶνα
[13, 71]   ἔρωτος ἀπεστρέψαντο κυδοιμόν φαινόμενον, δεινὸν  δ'   ἦλθον ὑφ' ἡνιόχον. Οἵη μὲν
[13, 39]   πότον παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο. Η Λάμια  δ'   ἦν αὐλητρίς, ἧς σφόδρ' ἡδέως
[13, 36]   Νάνῳ τῷ βασιλεῖ (τοῦτο  δ'   ἦν αὐτῷ ὄνομα) ἦν ξένος.
[13, 69]   ἐφ' ἁλὸς πελάγη. Καὶ Αρχεδίκη  δ'   ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως καὶ
[13, 80]   μαθεῖν τὸ παισὶν χρῆσθαι. ~Φιλόπαις  δ'   ἦν ἐκμανῶς καὶ Αλέξανδρος
[13, 30]   ἑκάστοτ' ἐπεδείπνει μεθ' ῆμῶν· τοῦτο  δ'   ἦν, ἵνα μή τι λυπήσειε
[13, 42]   εἶχες, φήσ' ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι  δ'   ἦν καὶ ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι,
[13, 89]   θεῷ εἶκαστο τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις  δ'   ἦν καὶ αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς
[13, 5]   θυγατέρα τὴν κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης  δ'   ἦν καὶ Εὐριπίδης ποιητής.
[13, 89]   φυγαδευθῆναι ἐποίησεν ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη  δ'   ἦν καὶ Παντίκα Κυπρία,
[13, 63]   ἐποίησεν, φεύγων τὴν διαβολήν. Ακόλαστος  δ'   ἦν ῥήτωρ περὶ τὰ
[13, 81]   τῇ κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται. Ως  δ'   ἦν οἱ κάρτα πλησίον, περιλαβὼν
[13, 48]   τὸ μίσθωμα ἂν ἀπεστείλατε, Ἐμμελής  δ'   ἦν πάνυ Γνάθαινα καὶ
[13, 78]   Χαρίτωνος και Μελανίππου ἔρως> Μελὰνιππος  δ'   ἦν τὰ παιδικά, ὥς φησιν
[13, 36]   τινὰ αἰτίαν τῷ Εὐξένῳ· ὄνομα  δ'   ἦν τῇ παιδὶ Πέττα. Τούτου
[13, 46]   εἶπεν, οὐκ ἠρμένος ἥκεις; Σφόδρα  δ'   ἧν εὔθικτος πρὸς τὰς ἀποκρίσεις
[13, 42]   ᾔτησε δούς. Εἰς τὸν πότον>  δ'   ἧν συμπαρειληφώς τινας ἐκ τῆς
[13, 71]   Λαίδος ἠράσατο ὀξὺς Αρίστιππος, πάσας  δ'   ἠνήνατο λέσχας φεύγων ουδαμενον ἐξεφόρησε
[13, 71]   ἥδιστον πάντων δαίμονα μουσοπόλον, λεπτὴν  {δ'   ῇσ' Ιθάκην ἐνετείνατο θεῖος Ομηρος
[13, 71]   κώμους εἶχε σὺν Εξαμύῃ.  δ'   ἠχθεεδ' Ερμόβιον τὸν αἰεὶ βαρύν
[13, 71]   ἀπ' εὐρείης λειπόμενος πατρίδος Εκλεε  δ'   Ικαρίου τε γένος καὶ δῆμον
[13, 6]   πυρπολεῖ τοὺς βαρβάρους εἷς μόνος  δ'   ἱππεύς τις αὐτῆς τὸν βίον
[13, 68]   σῖτος οὗτος ἦν· ἔσται  δ'   ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας
[13, 50]   σῖτος οὗτος ἦν· ἐσται  δ'   ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας
[13, 17]   ἐπ' ὄσσοις ἀμπέτασον χάριν. Ο  δ'   νακρέων τί φησίν; παῖ
[13, 75]   κοττάβου ὑψηλαῖς Βρομίου ψακάδεσσιν. ~Αρχύτας  δ'   ἁρμονικός, ὥς φησι Χαμαιλέων,
[13, 61]   ἔχων τὸ φύσημα; καὶ Βίων  δ'   Βορυσθενίτης φιλόσοφος ἑταίρας ἦν
[13, 92]   καὶ πλέων ναυαγίῳ ἐχρήσατο Διότιμος  δ'   γράψας τὰ κατ' Επικούρου
[13, 58]   περὶ Ἐπαμινώνδου φησὶν οὕτως· Ἐπαμινώνδας  δ'   Θηβαῖος σεμνότερον μὲν τούτων,
[13, 39]   Δημήτριος καὶ ἄλλων πλειόνων ~Μάχων  δ'   κομῳδιοποιὸς ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις
[13, 37]   μέγαν Ελλησιν φασὶ Θεμιστοκλέα. Νεάνθης  δ'   Κυζικηνὸς ἐν τῇ τρίτῃ
[13, 60]   περιηγητὴς Αναξιμένους φησὶν εἶναι. Ποσείδιππος  δ'   κωμικὸς ἐν Εφεσίᾳ τάδε
[13, 20]   τρίτος τὰς θυηλὰς ἐπιτίθησιν. Ηρακλείδης  δ'   Λέμβος ἱστορεῖ ὅτι κατὰ
[13, 67]   ὡς οὐδεμιᾶς οὔσης χρηστῆς. ~Αρπαλος  δ'   Μακεδὼν τῶν Αλεξάνδρου
[13, 5]   τὴν Ιππολύτην Φαίδραν ἔσχεν. ~Φίλιππος  δ'   Μακεδὼν οὐκ ἐπήγετο μὲν
[13, 78]   περὶ τῆς πατρίδος συγγράματι. ~Ιερώνυμος  δ'   περιπατητικὸς περισπουδάστους φησίν γενέσθαι
[13, 38]   Καρύστιος ἐν τρίτῳ Υπομνημάτων. Δημήτριος  δ'   Πολιορκητὴς οὐ δαιμονίως ἤρα
[13, 70]   ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν ταῖς βασάνοις. Στρατοκλῆς  δ'   ῥήτωρ εἶχε τὴν ἐπικληθεῖσαν
[13, 58]   περὶ τὴν Λάκωνος γυναῖκα. Ὑπερείδης  δ'   ῥήτωρ ἐκ τῆς πατρῴας
[13, 31]   Λυδίαν οἰκοῦσιν ἄποπτον εἶναι. Δημοσθένης  δ'   ῥήτωρ ἐν τῳ κατὰ
[13, 38]   Καρύστιος ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν. Αριστοφῶν  δ'   ῥήτωρ τὸν νόμον
[13, 82]   τῶν χρηστῶν Αθηναίων. ~Καὶ Ιερώνυμος  δ'   Ρόδιος ἐν τοῖς Ιστορικοῖς
[13, 31]   Αφροδίτης Πόρνης ναὸν ἱδρύσασθαι. Αλεξις  δ'   Σάμιος ἐν δευτέρῳ Ωρων
[13, 10]   ἐπ' Αἴγυπτον ποιήσασθαι στρατείαν. Δοῦρις  δ'   Σάμιος καὶ πρῶτον γενέσθαι
[13, 73]   αὐχμῳ νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ. Ερᾷ  δ'   σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος ὄμβρου
[13, 2]   ἑτέραν ἐβουλεύετο περικαλλεστέραν ἀγαγέσθαι. Κλέαρχος  δ'   Σολεὺς ἐν τοῖς περὶ
[13, 56]   τεθάφθαι πρὸς τῷ Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης  δ'   Σταγιρίτης οὐκ ἐξ Ἑρπυλλίδος
[13, 38]   ὄνομα καὶ ἀποδεῖξαι βασιλίδα. ~Τιμόθεος  δ'   στρατηγήσας Αθηναίων ἐπιφανῶς ἑταίρας
[13, 55]   ἐστιν πολλοὶ κέχρηνται. Νυμφόδωρος  δ'   Συρακόσιος ἐν τῷ περὶ
[13, 56]   καὶ Θουκυδίου καὶ Περικλέους. Αντισθένης  δ'   Σωκρατικὸς ἐρασθέντα φησὶν αὐτὸν
[13, 47]   ἀγών ἐστιν, ἀλλ' ἀργυρίτης. Ως  δ'   τὴν μνᾶν τῇ θυγατρὶ
[13, 40]   τοῦτ' ἐστί, Λάμια, βασιλικῆς. ~Πτολεμαῖος  δ'   τοῦ Αγησάρχου ἐν ταῖς
[13, 85]   τὸ γένος Ωλένιον εἶναι, Ερμειάς  δ'   τοῦ Ερμοδώρου, Σάμιος δὲ
[13, 8]   τέταρτος, εἶθ' Μεταγένης. Καρκίνος  δ'   τραγικὸς ἐν Σεμέλῃ, ἧς
[13, 61]   ταῖς τῶν φιλοσόφων Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς  δ'   τραγῳδιοποιὸς ἤδη γέρων ὢν
[13, 65]   Ροδίων τῷ Σελεύκῳ διεπέμφθη. ~Δημήτριος  δ'   Φαληρεὺς Λαμπιτοῦς τῆς Σαμίας
[13, 20]   ὥσπερ καὶ ἐπ' Αἰγινῃ. Σωκράτης  δ'   φιλόσοφος πάντων καταφρονῶν
[13, 80]   ἱερὸν αὑτόθι Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος  δ'   Χῖος ἐν Διθυράμβοις Αργύννου
[13, 17]   στάθμην ἰόντος ὀρθοῦται κανών. ~Λικύμνιος  δ'   Χῖος τὸν Υπνον φήσας
[13, 68]   ὅδε φέτωμ' ἄορνον. Οὑξ ἀριστερᾶς  δ'   ὅδε πόρνης κλεινὸς ναός,
[13, 95]   αὐτοὺς ἥκειν τούτου τεθνεῶτος. Οὓτω  δ'   οἱ ἐν τῷ Πειραιεῖ διάκεινται
[13, 92]   τοῦ Δημοσθένους ἀνεψιοῦ. Καὶ Ρωμαῖοι  δ'   οἱ πάντα ἄριστοι ἐξέβαλον τοὺς
[13, 71]   πολλάκις Αἰολικοῦ κύματος ἀντιπέρας. Ατθὶς  δ'   οἷα μέλισσα πολυπρήωνα Κολώνην λείπουσ'
[13, 7]   γὰρ καταφρονοῦσ' ἔνδον μένει,  δ'   οἶδεν ὅτι τοῖς τρόποις
[13, 8]   ἄπειρος, οἶμαι, τοῦ κακοῦ,  δ'   οἷον ἦν γυνὴ κακὸν περυσμένος.
[13, 41]   γυναικῶν βραχύ τι καταδεεστέρα· φωνῇ  δ'   ὁμιλίᾳ τε κεχορηγημένη πάνυ τ'
[13, 71]   μὲν φωνὴν τεθοωμένου, ἐν πυρὶ  δ'   ὄμμα, σκληρὸν τριστοίχοις δεῖμα φέρων
[13, 87]   θεάμασιν ζῶσαν γραφὴν ἔφαινε χρῶμα  δ'   ὄμμασι λευκὸν μελαίνης ἔργον ἀντηύγει
[13, 29]   παρθένος Μιλησία. Αντιφάνης Υδρίᾳ· Οὗτος  δ'   ὃν λέγω ἐν γειτόνων αὐτῷ
[13, 28]   ἑταίρων γὰρ ἀλλ' ἑταίρων> ταὐτὰ  δ'   ὄντα γράμματα τὴν προσαγόρευσιν οὐ
[13, 44]   αὐτῆς ἔχειν τὸν ὑποκριτήν· τότε  δ'   ὄντος ἐν ἀποδημίᾳ, ἐξ οὗ
[13, 68]   παρὰ Αρπάλου, λέγων ὧδε Ἔστιν  δ'   ὅπου μὲν κάλαμος πέφυχ'
[13, 22]   ἀπεκλειόμην. Καὶ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ  δ'   Ορεσταυτοκλείδης ὁ> αὐτος Τιμοκλῆς φησι·
[13, 11]   νέοισιν μή ποτε φεύγειν, χρῆσθαι  δ'   ὀρθῶς, ὅταν ἔλθῃ. Καὶ κατὰ
[13, 74]   σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύς κράτη, σφάλλω  δ'   ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα.
[13, 67]   δὲ μή, δεδομένον κατασκευάσασθαι. Πάλιν  δ'   ὅταν ἐξετάσῃ Πυθιονίκης τῆς ἑταίρας
[13, 49]   ἀποσφράγισμα πέμψας ἐκέλευε παραγίνεσθαι.  δ'   Οὐ δύναμαι» εἶπε· πηλός έστι.
[13, 49]   προσενέγκασα γάλα παρεκάλει ῤοφῆσαι·  δ᾽   Οὐ θέλω» εἶπεν, ἦν γὰρ
[13, 17]   παρθένιον βλέπων, δίζημαί σε, σὺ  δ'   οὐ κλύεις, οὐκ εἰδὼς ὅτι
[13, 68]   καὶ τὸν μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς  δ'   οὐ μάλα (Β) Καὶ μὴν
[13, 75]   ξανθὰ Μεγαλοστράτα. Καὶ Στησίχορος  δ'   οὐ μετρίως ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε
[13, 76]   φυλάσσει ἡμετέρας φρένας. Καὶ Πίνδαρος  δ'   οὐ μετρίως ὢν ἐρωτικός φησιν
[13, 82]   φιλοῦντι ἑταίραν Βορρᾶς ὡμίλησεν. Σὺ  δ'   οὐ σοφός, ὃς τὸ Ερωτα
[13, 9]   γυναῖκ' εἴπἴς μόνον. ~Οὐκ αἰσθάνονται  δ'   οὐδ' οἱ παρ' ἠλικίαν νέας
[13, 52]   ἀηδὴς Τέλεσις ἕτερα μυρία; Θεολύτην  δ'   (οὐδ᾽ οἶδεν οὐδεὶς ὅτε τὸ
[13, 14]   τῶν σωμάτων ἐρᾷ, τὸν ἄλλον  δ'   οὐδὲ γινώσκει λόγον, τῆς ἡδονῆς
[13, 8]   οὐκ ἀπόλλυται τρία πλοιάρια γήμας  δ'   οὐδε εἷς σέσωσθ' ὅλως. Εν
[13, 6]   φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς αἴθραν συντεμόντι  δ'   οὐδὲ ἓν ἔσθ' ἑταίρας ὅσα
[13, 94]   οὕτως αἰσχρὰν δίκην δικάσασθαι, νομίζω  δ'   οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὸν ἑτέραν
[13, 81]   ποιεῖν μέν με> ἔφη, στρατηγεῖν  δ'   οὐκ ἐπιστασθαι. Αρ' οῦν οὐ
[13, 45]   δὲ συμπίνειν αἰεὶ αὐτῷ. Λέγει  δ'   οὖν ὑστεροῦσα παρὰ πολύ. Πτολεμαῖε,
[13, 43]   μειδιάσας Κύβδ' ἔφη, τριωβόλου. Τίς  δ'   οὑπιτρέψων ἐστί σοι, φησίν, τάλαν,
[13, 64]   ὑπ' αὐτῆς τὰ πάντα, Λεοντίου  δ'   οὖσα τῆς μετ' Επικούρου τοῦ
[13, 24]   πρὸς ἑσπέραν, πάντας τρόπους· ἃς  δ'   οὔτ' ἰδεῖν ἔστ' οὔθ' ὁρῶντ'
[13, 71]   ἐκ πρώτης παιδὸς ἀνερχόμενος. Αὐτὸς  δ'   οὗτος ἀοιδός, ὃν ἐκ Διὸς
[13, 56]   συνετάραξε πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα; ἦν  δ'   οὗτος ὁ> ἀνὴρ πρὸς ἀφροδίσια
[13, 20]   τὸν Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν· Καλὸν  δ'   οὕτω ἐγὼν οὔπω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν
[13, 33]   δ' ἀνάγκᾳ πᾶν καλόν. Αρξάμενος  δ'   οὕτως ἑξῆς φησιν· Αλλὰ θαυμάζω
[13, 94]   τὸν πολύν, φιλόσοφοι· ἄρχεται  δ'   οὕτως ῥήτωρ Οὐκ ἄν
[13, 33]   τελέαις ἐπήγαγ' εὐχωλαῖς ἰανθείς. Ητξατο  δ'   οὕτως τοῦ μέλους· Πολύξεναι νεάνιδες
[13, 85]   φιλοστοργίαν ἔσχεν εἰς παιδίον γράφει  δ'   οὕτως Τούτῳ δὲ τῷ ἐλέφαντι
[13, 17]   τῆς τοῦ θεωρεῖν ἡδονῆς. Λέγει  δ'   οὕτως· Υπνος δὲ χαίρων ὀμμάτων
[13, 75]   ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς προσελκὺσασθαι. Λέγει  δ'   οὗτως περὶ αὐτῆς Τοῦθ' ἁδειᾶν
[13, 28]   εἶπον ἑταίρας ὡραίας πρότερον, νῦν  δ'   οὐχ ὑμῖν ἀγορεύω ἄρτι χνοαζούσας
[13, 20]   Αριστοτέλης τοῦ Φασηλίτου μαθητοῦ. Ημεῖς  δ'   οὐχι καὶ τῶν ἀψύχων τὰ
[13, 6]   καταπέπωκ' αὐτῷ σκάφει. Η Θεανὼ  δ'   οὐχὶ Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη Βλέμμα
[13, 45]   τοῦ χόρτου τότε γενόμενον. Αὕτη  δ'   ὀψὲ τῆς ὥρας ποτὲ εἰσῆλθεν
[13, 42]   γεγονέναι προσβολῆς οὔσης ποτέ. Ο  δ'   στρατιώτης ὑπό τι δὴ> σκυθρωπάσας
[13, 62]   ἧς Αρχίας κύριός ἐστιν,  δ'   Υμέναιος ἐπιτήδειος, Φιλωνίδης δ'
[13, 92]   οὐκ οἶδ' ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει  δ'   ὑμῶν καὶ τὸ ἀνόητον Ανάξιππος
[13, 43]   τιμώμενος μάλιστα τῶν ἐρωμένων (ᾔδει  δ'   ὑπ' αὐτῆς ἐκτενῶς ἀγαπώμενος) παρῆν
[13, 44]   μὴ συγγεγενῆσθαι μηδενί, ἑξῆς καθιππάσθαι,  δ'   ὑπ' αὐτῆς πεντάκις. Μετὰ ταῦτ'
[13, 94]   ῥήτωρ τάδε λέγει. Πεισθεὶς  δ'   ὑπ' αὐτοῦ τοιαῦτα λέγοντος καὶ
[13, 11]   τίμιος θεοῖς ἔσῃ, μὴ δρῶν  δ'   ὑπ' αὐτοῦ τοῦ διδάσκεσθαι φιλεῖν
[13, 8]   ἦν κακὸν ἐλάμβανεν γυναῖχ'  δ'   ὕστερον λαβὼν εἰς προὖπτον εἰδως
[13, 11]   προσέθηκε τῶν Εὐριπίδου τάδε· Σὺ  δ'   τύραννε θεῶν τε κἀνθρώπων
[13, 26]   εὐπρόσωπος καὶ καλή, ὑπέφαιν' ἐσομένη  δ'   Ωκιμον λαμπρὰ πάνυ. ~Ταυτά σοι
[13, 45]   γάρ ἐστι τοῦτο με.  δ'   ὡς ἀπήγγειλ' Ὦ> τάλαιν' εἶπεν,
[13, 42]   βέλτιστ' ἔφη. Μετὰ ταῦτα  δ'   ὡς εἰσῆλθε πάλιν Μανία,
[13, 18]   καὶ τῆς Ηδονῆς. Οὐκ ἀκαίρως  δ'   ὡς ἐμαυτὸν πείθω, μεμνήσομαι τῆς
[13, 84]   δράματι Γραφῇ λέγων ὧδε Γεγένηται  δ'   ὡς λέγουσιν, κἀν Σάμῳ τοιοῦθ'
[13, 42]   σοὶ χρήσας τότε. Εν συμποσίῳ  δ'   ὥς φασι, παρὰ τῇ Μανίᾳ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/09/2005