Livre, Chap.
[13, 67]	ἢ Κίμωνος ἢ τινος ἑτέρου	τῶν	ἀγαθῶν ἀνδρῶν εἶναι καὶ> μάλιστα
[13, 59]	ἀλλ' ἀτενιζόμενος. Εκλογὴν δὲ αὐτῇ	τῶν	ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε τὸν Ερωτα
[13, 2]	ἐνεκλείοντο αἱ κόραι, συνεγκλειομένων καὶ	τῶν	ἀγάμων νεανίσκων καὶ ἕκαστος ἧς
[13, 50]	ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι	τῶν	Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι
[13, 68]	ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι	τῶν	Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι
[13, 42]	τῶν θεῶν μειράκια, τί δοκεῖ	τῶν	ἀγρίων ὑμῖν ποτε ἐν τοῖς
[13, 44]	ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς ἐνέτυχέν τις	τῶν	ἀεὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἐπιμελῶς
[13, 21]	Αθηναίου, πάντων τούτων συγγεγραφότων περὶ	τῶν	Αθήνησι Εταιρίδων. Ὢ τῆς καλῆς
[13, 50]	Απολλόδωρός φησιν έν τῷ περὶ	τῶν	Αθήνησιν Εταιρίδων ὅτι Φθειροπύλη ἐπεκαλεῖτο,
[13, 89]	Ταύτην δ' ἀπεστάλκει δῶρον ὁ	τῶν	Αἰγυπτίων βασιλεὺς Στρατίρᾳ τῇ βασιλέως
[13, 67]	~Αρπαλος δ' ὁ Μακεδὼν ὁ	τῶν	Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας καὶ
[13, 15]	πᾶσι τοῖς ἄμμοις ποιῶν. ~Τούτων	τῶν	Αλέξιδος ἀπομνημονεύσας ὁ Μυρτίλος κᾆτα
[13, 64]	τῆς τυχούσης συλληφθεῖσα ἀπήχθη μετὰ	τῶν	ἄλλων αἰχμαλώτων καὶ πραθεῖσα ὁμοίως
[13, 28]	Κύνουλκος τολμᾷ λοιδορεῖν, τὰς> μόνας	τῶν	ἄλλων γυναικῶν τῷ τῆς φιλίας
[13, 85]	τις ἦν παῖς, ὃς μετὰ	τῶν	ἄλλων ἐκ παλαίστρας παραγινόμενος ἐπὶ
[13, 10]	γυναῖκας ἐν ταῖς συνουσίαις διαφέρειν	τῶν	ἄλλων ἔπεμψεν πρὸς Αμασιν τὸν
[13, 74]	Αρτεμις ἡ περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε	τῶν	ἄλλων θεῶν τις ἢ δαιμόνων
[13, 78]	ἐπιθῶνται. Εχρησεν δὲ καὶ περὶ	τῶν	ἀμφὶ τὸν Χαρίτωνα, προτάξας τοῦ
[13, 16]	οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν καὶ	τῶν	ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ τὸ παλαιὸν
[13, 83]	μάντεων διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν} Καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὕστερον ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν
[13, 37]	και Ποθεινὴ Μύρτιον δὲ μία	τῶν	ἀποδεδειγμένων καὶ κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ
[13, 60]	τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς ὢν	τῶν	Αρεοπαγιτῶν, ὡς καὶ Σάτυρος ὁ
[13, 75]	συνέστησε καὶ τοῦτον τὸν τρὸπον	τῶν	ᾳσμάτων· ἃ δὴ καὶ τὸ
[13, 70]	αὐτὴ ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ	τῶν	Ατρειδῶν σῴζουσα, ὡς οἱ τὰ
[13, 4]	Ιστρος γοῦν ἐν τῇ τεσσαρεκαιδεκάτῃ	τῶν	Αττικῶν καταλέγων τὰς τοῦ Θησέως
[13, 86]	Θεοφράστου, τὸν ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν, ὅτι	τῶν	αὐλητρίδων τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν
[13, 20]	μαθητοῦ. Ημεῖς δ' οὐχι καὶ	τῶν	ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν; ἐπαινοῦντες
[13, 79]	τὸν Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ δὲ	τῶν	βαρβάρων καίτοι καλλίστας ἔχοντες γυναῖκας
[13, 68]	πρᾶγμ' αὑτοῦ φυγήν. Ενταῦθα δὴ	τῶν	βαρβάρων τινὲς μάγοι ὁρῶντες αὐτὸν
[13, 78]	τὸν Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον	τῶν	βασάνων ἤγαγον, ὡς ἀπολῦσαι αὐτοὺς
[13, 17]	κατακαλύπτει τοὺς ὀφθαλμούς, ἀλλὰ ἀναπεπταμένων	τῶν	βλεφάρων κοιμίζει τὸν ἐρώμενον, ὅπως
[13, 79]	Αγνων φησὶ ὁ Ακαδημαικός, πρὸ	τῶν	γάμων ταῖς παρθένοις ὡς παιδικοῖς
[13, 7]	καὶ μεστὴν γυναικείας χολῆς. Η	τῶν	γὰρ ἀνδρῶν ἐστι πρὸς ἐκείνην
[13, 6]	δύο ῥέουσι μέλανος, ἐκ δὲ	τῶν	γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ τὸν τράχηλον
[13, 49]	τράγε. Πέμφαντος δέ τινος αὐτῇ	τῶν	γνωρίμων οἶνον χρηστὸν μέν, ὀλίγον
[13, 3]	εἰς χρῆσιν εἶναι τὸ πλῆθος	τῶν	γυναικῶν, ἀλλ' εἰς γέρας ἐπεὶ
[13, 57]	τοῦ Φαναγορείιτου Ἠοίους ἢ τὸν	τῶν	γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου τοῦ Σαμίου
[13, 24]	μαγαλομίσθους ἑταίρας καὶ τὰς ἐλευθέρας	τῶν	γυναικῶν ταυτὶ λέγων· Δεινά, δεινὰ
[13, 2]	Σωκράτους μνημονεύοντας. Παρέθετο δὲ περὶ	τῶν	γυναικῶν ψήφισμα Ιερώνυμος ὁ Ρόδιος,
[13, 8]	μ' αἱ χρησταὶ γυναῖκες ἐπέλιπον,	τῶν	δ' αὖ πονηρῶν ἔτι λέγειν
[13, 86]	~Υμεῖς δὲ, ὦ φιλοσόφοι, καὶ	τῶν	δελφίνων καὶ τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ
[13, 60]	εἷλε περὶ τοῦ σώματος καὶ	τῶν	δικαστῶν καθ' ἕνα δεξιουμένη μετὰ
[13, 24]	δέσποινα ποντία Κύπρι, βινεῖν δύνανται,	τῶν	Δρακοντείων νόμων ὁπόταν ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι;
[13, 35]	ταῖς ἑαυτῶν θυγατράσιν οἱ πολλοὶ	τῶν	δυναστῶν ὄνομα τιθένται Οδάτιν. ~Τὸ
[13, 14]	ἔστ' ἀπεψηφισμένος ὑπὸ τῶν θεῶν	τῶν	δώδεκ' εἰκότως τ' Ερως; Ετάραττε
[13, 1]	ἀνεγίνωσκέ τινα τῷ βασιλεῖ Αλεξάνδρῳ	τῶν	ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ δὲ δῆλος
[13, 61]	μενοινᾷ. Ταῦτα μέν ἐστιν ἐκ	τῶν	εἰς Ομηρον ἀναφερομένων. Τῆς δὲ
[13, 67]	δἐ καὶ διάκουσον σαφῶς παρὰ	τῶν	ἐκ Βαβυλῶνος ὃν τρόπον Πυθιονίκην
[13, 13]	~Τούτων λεχθέντων ὁ Πλούταρχος ἀπεμνημόνευσε	τῶν	ἐκ Φαίδρου Αλέξιδος· Πορευομένῳ ἐκ
[13, 47]	τὴν πρώτην πόλιν οὐχ ἧκες	τῶν	έκεῖ; Τοῦ δ' είπόντος Εἰς
[13, 85]	τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω	τῶν	ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων
[13, 59]	οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ δὲ	τῶν	Ελευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ τῶν
[13, 86]	φιλοσόφοι, καὶ τῶν δελφίνων καὶ	τῶν	ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ τὴν γνώμην
[13, 37]	ἐν τῇ τρίτῃ καὶ τετάρτῃ	τῶν	Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης αὐτὸν εἶναί
[13, 59]	Κράτης ὁ κυνικὸς ἔφη τῆς	τῶν	Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ
[13, 67]	τῆς σῆς βασιλείας καὶ τῆς	τῶν	Ελλήνων ἐλευθερίας οὐδέπω νῦν οὔτε
[13, 32]	Κορίνθιαι ἑταῖραι εὔξαντο ὑπὲρ τῆς	τῶν	Ελλήνων σωτηρίας εἰς τὸν τῆς
[13, 55]	ὁ Συρακόσιος ἐν τῷ περὶ	τῶν	έν Σικελίᾳ Θαυμαζομένων ἐξ Ὑκκάρου
[13, 59]	φησιν Αλκέτας ἐν β' περὶ	τῶν	ἐν Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος δ'
[13, 37]	ἣν ἔγεμεν Εὔνοστος ὁ Σόλων	τῶν	ἐν Κύπρῳ βασιλεύς. Καὶ ὁ
[13, 34]	ὁ περιηγητὴς ἐν τῷ περὶ	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι Αναθημάτων, εἰκών ἐστι
[13, 21]	γραφόντων Πολέμων ἐν τῷ περὶ	τῶν	ἐν Σικυῶνι Πινάκων. Ὢ τῆς
[13, 83]	ἡ Φαρσαλία ἐν Μεταποντίῳ ὑπὸ	τῶν	ἐν τῇ ἀγορᾳ μάντεων, γενομένης
[13, 89]	ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις, καλλίστη ἦν	τῶν	ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν καὶ
[13, 34]	ἐστι, ἐπιφανὲς καὶ πολλοῖς ἐγνωσμένου	τῶν	ἐν τῇ πόλει. Ανάθημα δ'
[13, 31]	γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως καὶ	τῶν	ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν. ~Καταλέξω
[13, 86]	ὃ καὶ πρώην ἐγένετο ἐπὶ	τῶν	ἐξ Αρκαδίας θεωρῶν πρὸς Αντίγονον
[13, 37]	τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι γυναῖκα μίαν>	τῶν	ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ ὄνομα
[13, 77]	~Ολως δὲ τοὺ παιδικοὺς ἔρωτας	τῶν	ἐπὶ ταῖς θηλείαις προκρίνουσι πολλοί.
[13, 38]	αἱ τοιαῦται εἰς τὸ σῶφρον	τῶν	ἐπὶ τούτῷ σεμνυμένων εἰσὶ βελτίους.
[13, 42]	συμπαρειληφώς τινας ἐκ τῆς πόλεως	τῶν	ἐπιγελᾶν εἰθισμένων ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν
[13, 67]	οὔτε ἐκεῖνος οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς	τῶν	ἐπιστατῶν κεκόσμηκε τὸν τάφον, Πυθιονίκης
[13, 67]	καὶ εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν	τῶν	ἐπιστημοτάτων χορῷ μεγάλῳ καὶ παντοίοις
[13, 37]	ἔσχεν ἐρωμένας, Διδύμην μὲν μίαν	τῶν	ἐπιχωρίων γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν
[13, 7]	τών Μάντεων Αλέξιδος προηνέγκατο ταυτί	{τῶν	ἐπῶν} ὦ δυστυχεῖς ἡμεῖς οἱ>
[13, 41]	ἐπεκτείνας δοκεῖ καλέσαι τις αὐτὴν	τῶν	ἐραστῶν Μανίαν· μᾶλον τὸ πάρεργον
[13, 43]	τὰ μετὰ ταῦτ' αὐλητρίδα. Καὶ	τῶν	ἐραστῶν Συριακοῦ τινος ξένου πέμψαντος
[13, 16]	εἰς οὐδὲν ἄλλο τοῦ σώματος	τῶν	ἐρωμένων ἀποβλέπειν ἢ τοὺς ὀφθαλμούς,
[13, 43]	λέγουσι, τοῖς Αφροδισίοις, τιμώμενος μάλιστα	τῶν	ἐρωμένων (ᾔδει δ' ὑπ' αὐτῆς
[13, 14]	δ' αὐτὸς ποιητὴς καὶ περὶ	τῶν	ἐρώντων ἐν τῷ ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ
[13, 16]	φησί Κλέαρχος ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι φησίν· Οὔτε
[13, 15]	εἰρηκέναι ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ	τῶν	Ερωτικῶν Ομοίων πρός τινα Αττικόν,
[13, 1]	περὶ αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος καὶ	τῶν	ἐρωτικῶν ἐλέχθησαν. ~Καὶ γὰρ τὰς
[13, 75]	ὥς φησι Χαμαιλέων, Αλκμᾶνα γενομέναι	τῶν	ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα καὶ ἐκδοῦναι
[13, 31]	ἐν Υπομνήμασι γράφων ὧδε· Τὴν	τῶν	Εταιριδείων ἑορτὴν συντελοῦσι Μάγνητες. Ιστοροῦσι
[13, 34]	Αγιδος ἀναπώμενος γυναικὸς ἐπὶ τὰς	τῶν	ἑταιρίδων θύρας ἐκώμαζεν, ἀπολιπὼν τὰς
[13, 53]	ἔφη. Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ	τῶν	ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι τούτων·
[13, 54]	ἔφη. Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ	τῶν	ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω μέχρι τούτων·
[13, 29]	σφόδρ' εὔσχημον ποιεῖ. ~Περὶ δὲ	τῶν	ἑταιρῶν Εφιππος ἐν Εμπολῇ τάδε
[13, 22]	Χρυσίς, Κοναλίς, Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων	τῶν	ἑταιρῶν καὶ Αμφις μνημονεύει ἐν
[13, 60]	ποθ' ἡμῶν γέγονεν ἐπιφανεστάτη πολὺ	τῶν	ἑταιρῶν. Καὶ γὰρ εἰ νεωτέρα
[13, 31]	τῷ κατὰ Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ	τῶν	ἑταιρῶν καὶ Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι
[13, 23]	καὶ τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις	τῶν	ἑταιρῶν οὕτως ἐκτίθεται· Πρῶτα μὲν
[13, 28]	καὶ Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο	τῶν	ἑταιρῶν τοὺς ἑταίρους διαστέλλων φησί·
[13, 93]	οἰκουρὸν εἶναι καὶ φυλακτικὸν τοῦ	τῶν	εὖ δρώντων βίου πάντων περιττότατον
[13, 11]	καιρόν. Ετερος δέ τις προσέθηκε	τῶν	Εὐριπίδου τάδε· Σὺ δ' ὦ
[13, 43]	ὑπερβολῇ καὶ λιπαρόν, ἔτι δὲ	τῶν	ἐφήβων βραχύτερον, ἔσκωπτεν εἰς Αδωνιν.
[13, 53]	φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ καὶ πρὸ	τῶν	Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς
[13, 54]	φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ καὶ πρὸ	τῶν	Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς
[13, 16]	~Ηγήσανδρος δ' ἐν τοῖς Υπομνήμασι	τῶν	ἡδυσμάτων φησὶν ἐρᾶν πάντας, οὐ
[13, 19]	καὶ τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ καὶ	{τῶν}	ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα καὶ
[13, 80]	ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα, καὶ	τῶν	θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου οὐκ
[13, 20]	κάλλος δὲ καὶ ὁ μέγιστος	τῶν	θεῶν διὰ κεράμων χρυσὸς ἔρχεται,
[13, 14]	κόρης, οὐ νοῦν ἔχω πρὸς	τῶν	θεῶν; κάλλει καλῆς, μεγέθει μεγάλης,
[13, 42]	δασύποδα αὐτὴν ἐπικροῦσαι βουλόμενος Πρὸς	τῶν	θεῶν μειράκια, τί δοκεῖ τῶν
[13, 43]	ἡλικίᾳ σφόδρα νέον Ὦ πρὸς	τῶν	θεῶν, μειράκιον, ὁ καλός, φησί,
[13, 14]	οὐ δικαίως ἔστ' ἀπεψηφισμένος ὑπὸ	τῶν	θεῶν τῶν δώδεκ' εἰκότως τ'
[13, 84]	ὧν τοῦ ἑτέρου Δελφοί φασι	τῶν	θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα συγκατακλεισθῆναι καὶ
[13, 5]	ἧκε πρὸς αὐτὸν Κοθήλας ὁ	τῶν	Θρᾳκῶν βασιλεὺς ἄγων Μήδαν τὴν
[13, 10]	βασιλέα, μίαν αἰτῶν πρὸς γάμον	τῶν	θυγατέρων. Ὃ δὲ τῶν μὲν
[13, 64]	ἡ Εἰρήνη ἐχομένη τῶν ῥόπτρων	τῶν	θυρῶν τοῦ ἱέρου ἐπέρραινεν τοῦ
[13, 15]	τὰ Ερμείου τοῦ Κουριέως ἐκ	τῶν	Ιάμβων προειπών· Ακούσατ' ὦ στοίακες,
[13, 40]	ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν Δημώ φησιν ἐρωμένην γενέσθαι
[13, 55]	Τίμαιος δ' ἐν τῇ τρισκαιδεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ καὶ
[13, 37]	Πολύβιος δὲ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν Κλεινοῦς φησι τῆς οἰνοχούσης
[13, 89]	ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ πεντηκοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν τὴν Λυσανδρίδου μητέρα
[13, 89]	φησι Φύλαρχος ἐν τῇ δεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν ὅτι παρ' Ολυμπιάδι οὖσαν
[13, 35]	ὁ Μιτυληναῖος ἐν τῇ δεκάτῃ	τῶν	Ιστοριῶν περὶ Αλέξανδρόν φησι ὀνείρατι
[13, 67]	ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ
[13, 16]	πάντας, οὐ τῶν κρεῶν οὐδὲ	τῶν	ἰχθύων· ἀπογενομένων γοῦν τούτων οὐδεὶς
[13, 6]	ἔνεσθ' αὖται δ' ἁπάντων ὑπερέχουσι	τῶν	κακῶν. Εστι δὲ σκοπεῖν ἀπ'
[13, 13]	Αλέξιδος· Πορευομένῳ ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ	τῶν	κακῶν καὶ τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν
[13, 93]	βίου χρήσιμον. Οὐδὲν γάρ ἐστι	τῶν	καλουμένων φιλοσόφων ἀφιλοσοφώτερον. Τίς γὰρ
[13, 57]	ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω τὸν {περὶ}	τῶν	καλῶν γυναικῶν κατάλογον. ~Κλέαρχος γὰρ
[13, 89]	Ξενοπείθειαν τὴν Λυσανδρίδου μητέρα πασῶν	τῶν	κατὰ Πελοπόννησον γυναικῶν γεγονέναι καλλίονα
[13, 35]	Ἦν δὲ ἡ Οδάτις καλλίστη	τῶν	κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν, καὶ
[13, 86]	αὑτοὺς οἱ ἄνδρες, ἀλλὰ ἐκ	τῶν	κλινῶν ἀνώρμων καὶ ἐβόων ὡς
[13, 32]	νεών. Διὸ καὶ Σιμωνίδης ἀναθέντων	τῶν	Κορινθίων πίνακα τῇ θεῷ τὸν
[13, 21]	τὴν ἐξωμίδα. Καλός γε ὁ	τῶν	Κορινθίων σοφιστής, ὁ τοῖς μαθηταῖς
[13, 29]	τολύπας ἔσσατον τὰς γνάθους καὶ	τῶν	κρεῶν ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ' ἑκάστου
[13, 16]	ἡδυσμάτων φησὶν ἐρᾶν πάντας, οὐ	τῶν	κρεῶν οὐδὲ τῶν ἰχθύων· ἀπογενομένων
[13, 63]	τῆς μητρός, καίτοι ἔθος ἐχόντων	τῶν	κρινομένων τὰς γυναῖκας ἐπάγεσθαι ἀλλ'
[13, 91]	τοῦ Κύκλωπος αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ	τῶν	Λαιστρυγόνων καὶ εἰ ὄντως κατεβρώθησαν
[13, 59]	μετὰ ταῦτα ψήφισμα, μηδένα οἰκτίζεσθαι	τῶν	λεγόντων ὑπέρ τινος μηδὲ βλεπόμενον
[13, 41]	πάλιν, ἐπ' ἀμφοτέρων προσέκειτο μανία	τῶν	λόγων. Διὸ τῆς μανίας τὸ
[13, 19]	ἔφη ὡς οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ	τῶν	λόγων καὶ μὴ συνέντες ἔσονται
[13, 92]	τοῖς νομοθέταις, διότι τοὺς τὰς	τῶν	λόγων, ὥς φασι, δυνάμεις παραδιδόντας
[13, 83]	τὴν ἀγορὰν ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν γενομένων	τῶν	μάντεων διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν} Καὶ
[13, 75]	Διὸ καὶ λέγειν ἔν τινι	τῶν	μελῶν· Ερως με δαὖτε Κύπριδος
[13, 10]	γάμον τῶν θυγατέρων. Ὃ δὲ	τῶν	μὲν ἑαυτοῦ οὐκ ἔδωκεν, ὑπονοήσας
[13, 67]	ὃ καὶ πάντες ἐθαύμαζον, ὅτι	τῶν	μὲν ἐν Κιλικίᾳ τελευτησάντων ὑπὲρ
[13, 6]	Κἂν ἐξίητε τοῦ θέρους, ἀπὸ	τῶν	μὲν ὀφθαλμῶν ὑδρορρόαι δύο ῥέουσι
[13, 1]	λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι τὴν ἱστορίαν	τῶν	Μουσῶν τὴν Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι εἰς
[13, 94]	τοῦ καὶ τὴν {τοιαύτην} χρῆσιν	τῶν	μύρων ἀποδοκιμάσαντος, Σόλωνος δὲ τοῦ
[13, 78]	παίδων ἔρωτας, ὅτι πολλάκις ἡ	τῶν	νέων ἀκμὴ καὶ τὸ πρὸς
[13, 25]	ὅτι πρῶτος Σόλων διὰ τὴν	τῶν	νέων ἀκμὴν ἔστηκεν ἐπὶ οἰκημάτων
[13, 48]	Καλλίμαχος ἐν τῷ τρίτῳ πίνακι	τῶν	Νόμων καὶ ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε
[13, 41]	ἀπορήσαι τις εὐλόγως θ' ἅμα	τῶν	νῦν ἀκροατῶν, εἴ τις Αττικὴ
[13, 91]	τινὰς κατέλεξεν. Αλλὰ μὴν οὐδὲ	τῶν	Οδυσσέως ἑταίρων ἔχοις ἂν οὕτως
[13, 25]	ἀφ' ὧν ἠργυρίσαντο αἱ προστᾶσαι	τῶν	οἰκημάτων. Αλλ' ὅ γε Φιλήμων
[13, 24]	σοι, Θετταλὲ ποικιλόδιφρε, τὰς ἐπὶ	τῶν	οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι καὶ μὴ καταναλίσκειν
[13, 37]	ταῖς χερσίν. Αἱ δὲ κάλλισται	τῶν	οἰκιῶν, φησίν, οὐ Μυρτίου καὶ
[13, 5]	ὑπ' Αλεξάνδρου καταλυθείς, ὃς περὶ	τῶν	ὅλων πολεμῶν τριακοσίας ἑξήκοντα περιήγετο
[13, 93]	γὰρ συνανθρωπίζετε οὔτε διαγινώσκετε οὐδένα	τῶν	ὁμιλούντων, αἰσθήσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες
[13, 94]	αὐτὸν διὰ τοὺς τόκους ἐκ	τῶν	ὄντων ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι δ' ἔφη,
[13, 28]	γούνατα μισθοῦ ἔλυσαν, ἀλλὰ περὶ	τῶν	ὄντως ἑταιρῶν τὸν λόγον πεποίημαι
[13, 26]	γὰρ ὅταν ὦσιν νέοι ἐκ	τῶν	ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι καὶ λαγὼς
[13, 17]	πάντα μᾶλλον αὐτῆς ἐπαινεῖ ἢ	τῶν	ὀφθαλμῶν μνημονεύει, λέγων ὧδε· ὦ
[13, 75]	δ' ἐν τῇ Νιόβῃ τὸν	τῶν	παίδων· Διὸ καὶ παιδεράστριάν τινες
[13, 78]	περιπατητικὸς περισπουδάστους φησίν γενέσθαι τοὺς	τῶν	παίδων ἔρωτας, ὅτι πολλάκις ἡ
[13, 3]	ἀνέχεται ἡ βασίλεια τοῦ πλήθους	τῶν	παλλακίδων διὰ τὸ ὡς δεσπότην
[13, 3]	Δίνων ἐν τοῖς Περσικοῖς, ὑπὸ	τῶν	παλλακίδων θρησκεύεσθαι προσκυνοῦσι γοῦν αὐτην.
[13, 59]	τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει	τῶν	Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον καὶ
[13, 89]	Περίπλῳ καλλίονάς φησι γίνεσθαι γυναῖκας	τῶν	πανταχοῦ γυναικῶν ἐν Τενέδῳ τῇ
[13, 12]	Ερως τιμᾶται. Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸ	τῶν	παρατάξεων Ερωτι προθύονται, ὡς ἐν
[13, 12]	Ερωτι προθύονται, ὡς ἐν τῇ	τῶν	παραταττομένων φιλίᾳ κειμένης τῆς σωτηρίας
[13, 85]	ἡμέρας τοὺς καλάμους λαμβάνων ἐκ	τῶν	παρατιθεμένων χορτασμάτων καθεὺδοντος τοῦ βρέφους
[13, 36]	φιάλην κεκερασμένην ᾦ βούλοιτο δοῦναι	τῶν	παρόντων μνηστήρων· ᾦ δὲ δοίη,
[13, 27]	γράμματα Μοῦσαι, ὥς τις ἔφη	τῶν	παρῳδῶν. ~Εγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες
[13, 78]	ἱερὸς λόχος καὶ ὁ κατὰ	τῶν	Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ Αρμοδίου καὶ
[13, 84]	ὁ Σάμιος ἐν τῇ τρίτῃ	τῶν	περὶ Αγαθοκλέα Ιστοριῶν. Κἀγὼ δὲ
[13, 37]	ὁ Νεαπολίτης ἐν τῇ δευτέρᾳ	τῶν	περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι
[13, 35]	ἤθελεν γὰρ αὐτὴν δοῦναι ἑνὶ	τῶν	περὶ αὑτὸν οἰκείων. Καὶ μετ'
[13, 70]	τυρρανονκτονήσαντος ἥτις καὶ αἰκιζομένη ὑπὸ	τῶν	περὶ Ιππίαν τὸν τὺραννον οὐδὲν
[13, 89]	Δίνων δ' ἐν τῇ πέπτῃ	τῶν	Περσικῶν τῆς πρώτης συντάξεώς φησιν
[13, 49]	ἐπεὶ γυμνὸς κατέκειτο, τοὺς τύπους	τῶν	πληγῶν ἰδοῦσα Πόθεν οὗτοι, τάλαν;
[13, 85]	αὐτὸ {τοῦ} γάλακτος, ἀνὰ μέσον	τῶν	ποδῶν τοῦ θηρίου ἐτίθει αὐτὸ
[13, 79]	εἶναι πιστεύετε, καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ποιημάτων ἃ περὶ παιδικούς ἐστιν
[13, 70]	ὁ Μιλήσιος. Εκάτερος γὰρ τούτων	τῶν	ποιητῶν, ὥς φησι Κλέαρχος ἐν
[13, 14]	φορεῖν ἔδοσαν, περιφανὲς σκῦλον ἀπὸ	τῶν	πολεμίων. Περὶ δὲ τοῦ ἐρᾶν
[13, 92]	ἀνοήτους ὁρῶ. Εἰκότως οὖν πολλαὶ	τῶν	πόλεων καὶ μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων,
[13, 50]	Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ	τῶν	πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας αὐτῶν
[13, 12]	ἐν ταῖς παρατάξεσι τοὺς καλλίστους	τῶν	πολιτῶν κοσμήσαντες διὰ τούτων θύουσι
[13, 42]	παρὰ τῇ Μανίᾳ παρεδέξατ' αὐτὴν	τῶν	πονηρῶν τις πάνυ. κᾆθ' ὡς
[13, 59]	τῶν Ελευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ	τῶν	Ποσειδωνίων ἐν ὄψει τῶν Πανελλήνων
[13, 30]	ταῦθ' ὁ πόρνος οὗτος οὐδὲ	τῶν	πράσων ἑκάστοτ' ἐπεδείπνει μεθ' ῆμῶν·
[13, 29]	ἐδείπνει κοσμίως, οὐχ ὥσπερ ἄλλαι	τῶν	πράσων ποιούμεναι τολύπας ἔσσατον τὰς
[13, 64]	Δανάης κατεκρήμνισεν τὴν ἄνθρωπον, οὐδὲν	τῶν	προγεγενημένων φιλανθρώπων ἐπὶ νοῦν βαλομένη.
[13, 54]	ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ	τῶν	πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν. ~Αρίστιππος δὲ
[13, 53]	ποιούμενον αὐτῆς τοῦτ' ἐμφανίζειν διὰ	τῶν	πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν. ~Τοσαῦτ' εἰπὼν
[13, 2]	τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ εἰδότων	τῶν	πρότερον διὰ τὸ πλῆθος τὸν
[13, 18]	τὸν πώγωνα κατ' Αλέξανδρον προῆκται,	τῶν	προτέρων οὐ χρωμένων αὐτῷ. Καὶ
[13, 79]	ἁγνὸν οὐκ ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε	τῶν	πυκνῶν φιλημάτων. Ο δ' ἐν
[13, 52]	Ὥστε Λαὶς μὲν ἡ δοκοῦσα	τῶν	πώποτε διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ
[13, 62]	~Αλλὰ μὴν καὶ Ισοκράτης ὁ	τῶν	ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην
[13, 64]	ἑαυτήν ἥτις ἦν περισπουδάστως ὑπὸ	τῶν	Ροδίων τῷ Σελεύκῳ διεπέμφθη. ~Δημήτριος
[13, 64]	αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη ἐχομένη	τῶν	ῥόπτρων τῶν θυρῶν τοῦ ἱέρου
[13, 13]	Αποκοπτομένῳ· Λέγεται γὰρ λόγος ὑπὸ	τῶν	σοφιστῶν μὴ πέτεσθαι τὀν θεὸν
[13, 20]	ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν; ἐπαινοῦντες	τῶν	Σπαρτιατῶν τὸ ἔθος τὸ γυμνοῦν
[13, 26]	μὲν> νεοττὸς καὶ νέα, ὑπὸ	τῶν	στατήρων ἦν ἀπηγριωμένη, εἶδες δ'
[13, 91]	ὄνομα καὶ οὐδ' ταῦτ' ἐκ	τῶν	Στησιχόρου, σχολῇ γάρ, ἀλλ' ἐκ
[13, 93]	Λυσίας ὁ ῥήτωρ ἐν τοῖς	τῶν	Συμβολαίων λόγοις ὃν ἐκ τῶν
[13, 35]	εἰς τὸ συμπόσιον εἶπεν ἀκουόντων	τῶν	συνδείπνων· Ημεῖς, ὦ θύγατερ Οδάτι,
[13, 2]	ἔζευξεν, ἀνέδην τὸ πρότερον οὐσῶν	τῶν	συνόδων καὶ κοινογαμίων ὄντων. Διὸ
[13, 2]	Αντεῖπε δὲ τοῖς λέγουσι περὶ	τῶν	Σωκράτους γυναικῶν Παναίτιος ὁ Ρόδιος.
[13, 15]	Θρυλεῖτε γὰρ ὅτι δεῖ μὴ	τῶν	σωμάτων ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ἐρᾶν·
[13, 14]	Ως ὅστις αὐτῆς τῆς> ἀκμῆς	τῶν	σωμάτων ἐρᾷ, τὸν ἄλλον δ'
[13, 48]	τὴν θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ ζῆλον	τῶν	τὰ τοιαῦτα συυταξαμένων φιλοσόφων. Ἀνέγραψε
[13, 25]	καλῶν γυναικῶν, καὶ ἐπλήθυνεν ἀπὸ	τῶν	ταύτης ἑταιρίδων ἡ Ελλάς, ὡς
[13, 31]	μὲν τοὺς φύλακας, κρατήσαντας δὲ	τῶν	τειχῶν καὶ γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς
[13, 4]	χωρία ἐξ ὧν καὶ τὸ	τῶν	τέκνων αὐτῷ πλῆθος ἐγένετο. Εν
[13, 23]	μή. {Οψεις διὰ τούτων σκευοποιοῦσι	τῶν	τεχνῶν. ~Διὸ συμβουλεύς σοι, Θετταλὲ
[13, 79]	ἱστορεῖ Τίμαιος. Αλλοι δέ φασι	τῶν	τοιούτων ἐρώτων κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα
[13, 30]	ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς δὲ περὶ	τῶν	τοιούτων Εφιππος ἐν Σαπφοῖ φησι·
[13, 91]	κενεώτερον ἄλλο. Τί γὰρ ὄφελος	τῶν	τοσούτων ὀνομάτων, ὦ γραμματικέ, πάντων
[13, 41]	ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν ἦν>	τῶν	τότε γυναικῶν βραχύ τι καταδεεστέρα·
[13, 60]	ἑταιρῶν. Καὶ γὰρ εἰ νεωτέρα	τῶν	τότε χρόνων εἶ, τόν γ'
[13, 13]	ἀλλ' ἦν ἄπειρος τῶν τρόπων	τῶν	τοῦ θεοῦ. Εστὶν γὰρ οὔτε
[13, 83]	φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον καὶ ἐκ	τῶν	τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι τοῦτον εἰς
[13, 11]	ἐλπίδ' ἄγει. Τοῖς δ' ἀτελέστοις	τῶν	τοῦδε πόνων μήτε συνείην χωρίς
[13, 75]	ἦγον εἰς τὰ θέατρα διὰ	τῶν	τραγῳδιῶν τοὺς ἔρωτας, ὃ μὲν
[13, 8]	Λιβυκὸν οὐδ' Αἰγαῖον οὐδὲ οὗ	τῶν	τριάκοντ' οὐκ ἀπόλλυται τρία πλοιάρια
[13, 13]	χελιδόνας γράφειν, ἀλλ' ἦν ἄπειρος	τῶν	τρόπων τῶν τοῦ θεοῦ. Εστὶν
[13, 45]	Πύθων, φήσ' ἐπεὶ ἤδη διάμεστος	τῶν	ὑείων ἐγένετο ἐπ' αἴγει οἷός
[13, 24]	καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν δέον τὰ	τῶν	υἱῶν κέρματα. Οντως γὰρ ἄριστα
[13, 46]	πάλιν; ~Μέχρι μὲν τούτων μνημονεύω	τῶν	ὑπὸ τοῦ Μάχωνος εἰρημένων. Αἱ
[13, 37]	Εὐεργέτης Πτολεμαῖος ἐν τῷ τρίτῳ	τῶν	Υπομνημάτων, πλείστας ἔσχεν ἐρωμένας, Διδύμην
[13, 47]	καθαίρειν εἰς τὸν κόλπον έμβαλλομένης	τῶν	φακῶν, ἡ Γνάθαινα ἔφη Κολποφακῆν
[13, 93]	τῶν Συμβολαίων λόγοις ὃν ἐκ	τῶν	φερομένων ὡς αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν
[13, 28]	ἑταιρῶν τὸν λόγον πεποίημαι τουτέστιν	τῶν	φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων, ἃς
[13, 61]	Νικίας ὁ Νικαιεὺς ἐν ταῖς	τῶν	φιλοσόφων Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς δ' ὁ
[13, 11]	τοῖς λόγοις ἔδοξε τοῖς παροῦσι	τῶν	φιλοσόφων περὶ τοῦ ἔρωτος καὶ
[13, 90]	τὸν δὲ νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ	τῶν	φίλων καὶ πομπεύοντα ἕως τοῦ
[13, 14]	λόγον, τῆς ἡδονῆς ἐστ' οὐχὶ	τῶν	φίλων φίλος, ἀδικεῖ τε τὸν
[13, 86]	ἕτερα τούτοις παραπλήσια πάνυ πολλὰ	τῶν	φορτικῶν ἐποίουν. Τῶν φιλοσόφων δέ
[13, 4]	τὴν Οπλητος θυγατέρα, μεθ' ἣν	τῶν	Χαλκώδοντος μίαν. Παραδοὺς δ' ἀμφοτέρας
[13, 81]	ἀλλ' ὡς ἄν τις εἷς	τῶν	χρηστῶν Αθηναίων. ~Καὶ Ιερώνυμος δ'
[13, 16]	Οὔτε παιδὸς ἄρρενος οὔτε παρθένων	τῶν	χρυσοφόρων οὐδὲ γυναικῶν βαθυκόλπων καλὸν
[13, 14]	τραγικὸν λέγειν, ὡς τὸν οἶνον	τῶν	χρωμένων τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως
[13, 16]	οὐδὲ τὸν ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ	τῶν	ὠμῶν καὶ τῶν ἀνηδύντων. Καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/09/2005