Livre, Chap. |
[13, 81] |
καὶ
οὐ
γυναικὸς
καλῆς
ποιήσειεν
|
ἄν> |
Γελασάντων
δὲ
ὁ
μὲν
Ερετριεὺς |
[13, 81] |
τῶ
μὴ
καλῷ
φαινομένῳ
εἰκάζειν
|
ἄν. |
Γελάσας
ἐπὶ
τῷ
Ερετριεῖ
Σοφοκλῆς |
[13, 26] |
δ'
ἂν
αὐτῆς
Φαρνάβαζον
θᾶττον
|
ἄν. |
ἐπεὶ
δὲ
δολιχὸν
τοῖς
ἔτεσιν |
[13, 47] |
εἰ
μὴ
ἐδευτεροποίτουν;
Τῷ
λιμῷ
|
ἄν, |
ἔφη,
ἀπέθανες.
Παυσανίου
δὲ
τοῦ |
[13, 41] |
εἶχες;
Υπολαβοῦσ'
ἡ
Μανία
Εδωκ'
|
ἄν, |
ἵν'
εἶχες,
φήσ'
ἀποψᾶσθαι,
τάλαν. |
[13, 86] |
ὁ
καλὸς
κἀγαθὸς
ἀνὴρ
μεθυσθείη
|
ἄν. |
Οἱ
δὲ
βουλόμενοι
σωφρονικοὶ
εἶναι |
[13, 43] |
τοῦτ'
ἐγώ,
τῇ
μητρὶ
συνεδείπνουν
|
ἄν, |
οὐχὶ
σοί,
γύναι.
Επεὶ
προέβη |
[13, 86] |
φιλόσοφος
καὶ
ἐν
ἀρχῇ
οὐδ'
|
ἄν |
παρακαθίσαι
ἐπιτρέπων
τῇ
αὐλητρίδι»
Μήποτε |
[13, 94] |
δ'
οὕτως
ὁ
ῥήτωρ
Οὐκ
|
ἄν |
ποτ'
ᾠήθην,
ὦ>
ἄνδρες
δικασταί, |
[13, 94] |
καὶ
σεμνοὺς
λέγοντα
λόγους
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
ἐπιχειρῆσαι
οὐδὲ
τολμῆσαι
ἅπερ |
[13, 47] |
δὲ
λίθον,
έφη,
εἶχες»
Ἀποψήσασθαι
|
ἄν |
σοι
ἔδωκα.
Ἐτύγχανεν
δὲ
ἣ |
[13, 23] |
χείλεσιν·
ὥστε
τῷ
χρόνῳ
σέσηρεν,
|
ἄν |
τε
βούλητ'
ἄν
τε
μή. |
[13, 23] |
χρόνῳ
σέσηρεν,
ἄν
τε
βούλητ'
|
ἄν |
τε
μή.
{Οψεις
διὰ
τούτων |
[13, 81] |
οὔτε
ῥεκτήριος
ἦν,
ἀλλ'
ὡς
|
ἄν |
τις
εἷς
τῶν
χρηστῶν
Αθηναίων. |
[13, 63] |
ποτ'
αὐτοῦ
εἶπε
Τί
δ'
|
ἄν |
τις
περὶ
Δημοσθένους
λέγειν
δύναιτο; |
[13, 3] |
γενόμενος
βαρβαρικῶν
γάμων.
Θαυμάσαι
δ'
|
ἄν |
τις,
φησὶν
Αριστοτέλης
ὅτι
οὐδαμου |
[13, 74] |
γηράσεται
οὐδὲ
θανεῖται,
ἔς
τ'
|
ἄν |
ὕδωρ
οἴνῳ
συμμιγνύμενον
κυλίκεσσι
παῖς |