Alphabétiquement     [«   »]
καθωπλισμένην 1
Καί 4
Και 1
καὶ 793
καί 5
και 8
Καὶ 103
Fréquences     [«    »]
457 δὲ
361 ἐν
323
793 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII

καὶ


Livre, Chap.
[13, 56]   τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα; ὡς  καὶ   ᾄδειν εἰς αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν
[13, 94]   οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ οἱ πονηρότατοι  καὶ   ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι πράττειν ~Καὶ
[13, 20]   Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ  καὶ   Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ καὶ
[13, 35]   οἱ ἐπιχώριοι ὅτι ἐξ Αφροδίτης  καὶ   Αδώνιδος ἐγεννήθησαν. Εκυρίευσεν δὲ
[13, 92]   φησιν ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν, ἀλλὰ  καὶ   Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν ἐν Ιππῳ
[13, 12]   Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι' ὃν θέον  καὶ   Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ οἱ
[13, 90]   μέχρι νῦν ἀγὼν οὗτος,  καὶ   αἱ ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες χρυσοφόροι ὀνομάζονται.
[13, 28]   δ' ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι γοῦν  καὶ   αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ
[13, 35]   τὴν Οδάτιν. Οἱ δὲ παῖδες  καὶ   αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα
[13, 86]   καὶ εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα  καὶ   αἱ Θετταλαὶ αὗται ὀρχηστριδες, καθάπερ
[13, 28]   ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ νῦν  καὶ   αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις καὶ
[13, 4]   Ηρόδορος ἱστορεῖ. Πολυγύναιος δ' ἐγένετο  καὶ   Αἰγεύς Πρώτην μὲν γὰρ ἔγημε
[13, 4]   Ησίοδος δέ φησι καὶ Ιππην  καὶ   Αἴγλην, δι' ἣν καὶ τοὺς
[13, 70]   Αρμοδίου ἐρωμένη τοῦ τυρρανονκτονήσαντος ἥτις  καὶ   αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν
[13, 71]   ἀθέμιστον ἐπ' ὀφρύσι μηνίσαντα ἠδὲ  καὶ   αἰνοτάτου βλέμμ' ὑπέμεινε κυνός, ἐν
[13, 30]   νυκτὸς λόγον. Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν  καὶ   Αἰσχίνης ῥήτωρ ἐν τῷ
[13, 75]   ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺ ἐρωτικούς, ὥστε  καὶ   Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς καὶ
[13, 89]   τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν  καὶ   ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ
[13, 80]   χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ' ἦν ἐκμανῶς  καὶ   Αλέξανδρος βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν
[13, 67]   τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς  καὶ   Αλεξις ἐν Λυκίσκῳ. ~Μετὰ δὲ
[13, 18]   περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην. Διὸ  καὶ   Αλεξις ἔφη που· ἂν> πιττοκοπούμενόν
[13, 84]   ἐπλησίασεν. Τῆς πράξεως ταύτης μνημονεύει  καὶ   Αλεξις ποιητὴς ἐν τῷ
[13, 50]   Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ, ἐν Νεοττίδι,  καὶ   Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης
[13, 51]   παραλίαν ἄκραν. Μνημονεύει τῆς Ναννίου  καὶ   Ἄλεξις ἐν Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον
[13, 62]   ἐγκώμιον Κέφαλος ῥήτωρ καθάπερ  καὶ   Αλκιδάμας Ελαίτης Γοργίου
[13, 21]   διηγούμενος ὅτι Ωκιμον ἑταίρας ὄνομα  καὶ   ἄλλα δὲ πολλά, ὦναιδές, δράματα
[13, 57]   Σελεύκου τίγρις. Ἔχων δὲ  καὶ   ἄλλα μαρτύρια ἐνατίθεμαι τὰ νῦν,
[13, 65]   τὰ πάτρια τὰς θυσίας ἐκολάσατε  καὶ   ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ
[13, 37]   πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ, καὶ Μύρτιον  καὶ   ἄλλας δὲ πλείστας, ἐπιρρεπέστερος ὢν
[13, 26]   Λαίδος καὶ Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ  καὶ   ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ συγκατελέγει δὶα
[13, 62]   λόγος, μνημονεύει αὐτῆς, καταλέγων  καὶ   ἄλλας ἑταίρας ἐν τούτοις. Φιλύρα
[13, 93]   ὄσφρανσιν καὶ πρὸς τὸ οἰκεῖον  καὶ   ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ τῷ συνανθρωπίζον
[13, 65]   δούλαι Κασίου τοῦ Ηλείου μετὰ  καὶ   ἄλλων ἑταιρῶν, Αντείας, Στρατόλας, Αριστοκλείας,
[13, 38]   αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς Δημήτριος  καὶ   ἄλλων πλειόνων ~Μάχων δ'
[13, 94]   δ' ὑπ' αὐτοῦ τοιαῦτα λέγοντος  καὶ   ἅμα οἰόμενος τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους
[13, 48]   τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας  καὶ>   ἄμας, Εἰ ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς,
[13, 21]   τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου  καὶ   Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους, ἔτι δὲ
[13, 60]   ἐν Νεαίριᾳ πρόκειται τὸ μαρτύριον  καὶ   Αμφις ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ
[13, 22]   Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων τῶν ἑταιρῶν  καὶ   Αμφις μνημονεύει ἐν Κουρίδι λέγων·
[13, 79]   αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν καὶ ἁρπάσαντα  καὶ   ἀναθέμενον εἰς ἃρμα εἰς Θήβας
[13, 72]   Ερμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ  καὶ   Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ Κῦρον
[13, 85]   αὐτὸν ἐκ τοῦ πελάγους ἀπήντα  καὶ   ἀναλαμβάνων ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν
[13, 26]   λαμβάνει. Μνημονεύει δὲ τῆς Λαίδος  καὶ   Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ καὶ ἄλλας
[13, 80]   ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος πότου  καὶ   ἀναπηδήσας πρὸς τὸν Ζήνωνα ἔπεισεν
[13, 54]   ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ  καὶ   ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 53]   ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ  καὶ   ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 19]   καὶ μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ  καὶ   ἀνελεύθεροι, καθάπερ οἱ τῆς Αριστίππου
[13, 34]   πάντα ἀρίστου Αδριανοῦ βασιλέως· ὃς  καὶ   ἀνέστησεν ἐπὶ τῷ μνήματι Παρίου
[13, 93]   βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι  καὶ   ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ ὧν ἁπάντων
[13, 10]   τὴν γενομένην ἧτταν πρὸς Κυρηναίους  καὶ   ἀνῄρητο ὑπὸ Αμάσιδος. Ησθεὶς οὖν
[13, 62]   Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα  καὶ   Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ
[13, 51]   Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα  καὶ   Ἄνθεια. Μήποτε δὲ δεῖ γράφειν
[13, 50]   προειρημένος Απολλόδωρός φησι· Σταγόνιον  καὶ   Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο,
[13, 21]   Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου  καὶ   Αντιφάνους, ἔτι δὲ Γοργίου τοῦ
[13, 59]   λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·  καὶ   ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς τὴν Αναδυομένην
[13, 71]   κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν δὲ κακὸν  καὶ   ἀπειθέα χῶρον. Ενθα Χάρων ἀκοὴν
[13, 48]   τῆς Γναθαίνης πτωχῶν έραστῶν κωμαζόντων  καὶ   ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι
[13, 86]   ἐπαινεῖν δεῖ, τοὺς δὲ θηριωδῶς  καὶ   ἀπλήστως ψέγειν. Καὶ εἰ διαλεκτικοὶ
[13, 81]   φάντος δ' αὐτοῦ Βραδέως τοίνυν  καὶ   ἀπόγερε τὴν κύλικα. Ετι πολὺ
[13, 37]   ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ ὄνομα  καὶ   ἀποδεῖξαι βασιλίδα. ~Τιμόθεος δ'
[13, 60]   Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν  καὶ   ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν
[13, 67]   εἰς αὐτὴν κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν  καὶ   ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων
[13, 34]   μητέρα καὶ Θεοδότην· ὑφ' ἧς  καὶ   ἀποθανὼν ἐκηδεύθη ἐν Μελίσσῃ κώμῃ
[13, 51]   αὐτὴν ἀναλαβὼν ἰατρὸς Νικόστρατος  {καὶ}   ἀποθντήσκων κατέλιπεν αὐτῇ πολὺν έλλέβορον,
[13, 40]   καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον  καὶ   ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς καὶ πολλὰ
[13, 64]   τὀ τῆς Αρτέμιδος ἱερὸν συγκατέφυγεν  καὶ   ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων Εἰρήνη
[13, 21]   περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους  καὶ   Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους,
[13, 78]   ἀπολῦσαι αὐτοὺς πολλὰ ἐπαινέσαντα. Διὸ  καὶ   Απόλλων ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν
[13, 68]   φυγόντος τοῦ Αρπάλου ἐπὶ θάλατταν  καὶ   ἀποστάντος. Καὶ τῆς μὲν Πυθιονίκης
[13, 66]   ἀκούουσα τῆς Βακχίδος τὸ κάλλος  καὶ   ἀποστρέψαι θέλουσα τὸν νεανίσκον τοῦ
[13, 94]   γεγονότα μαθητὴν καὶ περὶ δικαιοσύνης  καὶ   ἀρετῆς πολλοὺς καὶ σεμνοὺς λέγοντα
[13, 4]   Θησεὺς δἐ Ελένην ἁρπάσας ἑξῆς  καὶ   Αριάδνην ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν ἐν
[13, 94]   τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ  καὶ   Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο
[13, 78]   τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ Αρμοδίου  καὶ   Αριστογείτονος γενόμενος, περὶ Σικελίαν δ'
[13, 79]   δὲ ὅτι τὰ περὶ Κτατῖνον  καὶ   Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων
[13, 62]   Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια  καὶ   Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα
[13, 36]   Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον ἱστορεῖ γενέσθαι  καὶ   Αριστοτέλης ἐν τῇ Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ
[13, 62]   δ' ἐρᾶν φησι. Μνημονεύει αὐτῆς  καὶ   Αριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε
[13, 79]   τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν  καὶ   ἁρπάσαντα καὶ ἀναθέμενον εἰς ἃρμα
[13, 48]   τῷ τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων  καὶ   ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε παρέθετο· Ὁδε
[13, 66]   ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ  καὶ   Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς ἐν τούτοις
[13, 84]   παρὰ φύσιν τῇ Αφροδίτῃ χρώμενοι  καὶ   ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν, μὴ
[13, 42]   ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι δ' ἦν  καὶ   ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ
[13, 39]   Ἦν δὲ Λάμια σφόδρα εὔθικτος  καὶ   ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ
[13, 70]   Βιλιστίχη δ' Αργεία ἑταίρα  καὶ   αὐτὴ ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ
[13, 69]   δ' ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως  καὶ   αὐτὴ ἑταίρα καλή. Φιλεῖ γάρ
[13, 63]   μειρακίσκον, καίτοι γυναῖκα ἔχων ὡς  καὶ   αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι.
[13, 89]   τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ' ἦν  καὶ   αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου κοινωνίαν
[13, 64]   τοῦ αἵμματος τοῖς βωμοῖς, ἕως  καὶ   αὐτὴν κατέσφαξαν. Δανάην δὲ τὴν
[13, 64]   Λεοντίου τῆς Επικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην  καὶ   αὐτὴν Σώφρων ἐπὶ τῆς
[13, 38]   στοάν. Ηρα δὲ καὶ Λεαίνης  καὶ   αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς Δημήτριος
[13, 68]   τῆς Συρίας, οὗπερ καὶ σὲ  καὶ   αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει. Παρέδωκέν τε
[13, 33]   εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ τὸν ἀγώνα  καὶ   αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας εὔξατο τῇ
[13, 62]   Ελαίτης Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν  καὶ   αὐτὸς ἐγκώμιον Ναίδος τῆς ἑταίρας.
[13, 37]   και Σατύραι καὶ Νάννιον. Οὐ  καὶ   αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ ἑταίρας ἦν
[13, 68]   Καταναῖος {ὁ} Βυζάντιος  καὶ   αὐτὸς βασιλεύς. Εδιδάχθη δὲ
[13, 20]   εἰς ὦπα ἔοικεν. Εκπέπληκται οὖν  καὶ   αὐτὸς Πρίαμος ἐπὶ τῷ
[13, 82]   πυθόμενος καὶ ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς  καὶ   αὐτός ποτε ὐφη τούτῳ χεχρῆσθαι
[13, 20]   κατὰ τὸν Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ  καὶ   αὐτὸς τὸ κάλλος. Καὶ γὰρ
[13, 11]   τῶν φιλοσόφων περὶ τοῦ ἔρωτος  καὶ   αὐτούς τι εἰπεῖν καὶ περὶ
[13, 33]   χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ. Οτι δὲ  καὶ   Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν αὐτόθι αἱ
[13, 93]   αἰσθήσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες ἀργῶς  καὶ   ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου δὲ καὶ
[13, 20]   Εν Χίῳ δὲ τῇ νήσῳ  καὶ   βαδίζειν ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ
[13, 44]   αὐτὴν χρυσίον. Ανάγωγος ὢν δὲ  καὶ   βάναυσος παντελῶς ἐν σκυτοτομείῳ μετά
[13, 78]   Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι  καὶ   βασανιζόμενοι ἀναγκαζόμενοί τε λέγειν τοὺς
[13, 68]   ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην  καὶ   βασίλισσαν προσαγορευομένην καὶ ταῖς ἄλλαις
[13, 37]   γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν  καὶ   Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν καὶ
[13, 73]   τίκτεται βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς  καὶ   βίον Δημήτριον δένδρων τις ὥρα
[13, 61]   τῆς μητρὸς ἔχων τὸ φύσημα;  καὶ   Βίων δ' Βορυσθενίτης φιλόσοφος
[13, 81]   Επικροτησάντων δὲ πάντων σύν γέλωτι  καὶ   βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο τὸν
[13, 71]   καὶ εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ  καὶ   Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ησίοδον πάσης
[13, 82]   χρησάμενος τῷ περὶ τοῦ Ηλίου  καὶ   Βορέου λόγῳ, καί τι πρὸς
[13, 93]   βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι  καὶ   βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι
[13, 34]   διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας, ἥν φησι  καὶ   βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν, γράφων οὕτως.
[13, 90]   ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς τέμενος  καὶ   βωμὸν ἀναστῆσαι Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς
[13, 52]   κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας δὲ  καὶ   Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ λέγω·
[13, 86]   ἐν τῷ οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι  καὶ   γὰρ πρὸς ταῦτα ἡμᾶς ὅταν
[13, 84]   Πειρήνην χαλκῇ βοὶ βοῦς ἐπανέβη·  καὶ   γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ καὶ
[13, 62]   εἰς τὴν οἰκίαν, ἐξ ἧς  καὶ   γενέσθαι αὐτῷ θυγάτριον. Μνημονεύει δ'
[13, 40]   Φίλινναν τὴν ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς  καὶ   γεννῆσαι Αρριδαῖον τὸν μετ' Αλέξανδρον
[13, 31]   φύλακας, κρατήσαντας δὲ τῶν τειχῶν  καὶ   γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς ἐλευθερίας χαριστήρια
[13, 26]   στατῆρα και τριώβολον, προσίεται δὲ  καὶ   γέροντα καὶ νέον· οὕτω δὲ
[13, 50]   μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ  καὶ   Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ
[13, 79]   νομοθέτης Σόλων ἔφη Μηρῶν ἱμειρων  καὶ   γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε καὶ
[13, 39]   ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ  καὶ   Γνάθαινα, περὶ ἧς ἐροῦμεν. Πάλιν
[13, 70]   οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ  καὶ   γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος
[13, 45]   ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα  καὶ   γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν,
[13, 46]   Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια  καὶ   Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα
[13, 93]   ζῴου πεφυκότος. Ετι δὲ ταλαιπώρου  καὶ   γυμνοῦ τὸν βίον, ἄμφω ταῦτα
[13, 20]   θαυμάζεται μᾶλλον ἀνὴρ> κάλλιστος  καὶ   γύνη καλλίστη, καλλίστας γεννώσης
[13, 35]   Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου  καὶ   δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε βραδέως τὴν
[13, 80]   πάντα αὐταῖς χορηγεῖσθαι ἐκέλευσεν. Διόπερ  καὶ   Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο τῷ
[13, 1]   περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι  καὶ   δεδωκέναι πληγάς, ὥς φησι Λυκόφρων
[13, 10]   ἐκμανθάνει παρ' αὐτῆς τὰ πάντα  καὶ   δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου τὸν
[13, 71]   περὶ πικρὰ λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις  καὶ   δεινὴ μύθων κῆδος ἔχουσ' ἀρετή,
[13, 81]   στρατηγός, ἀνδρὶ παιδιώδει παρ' οἶνον  καὶ   δεξιῷ. Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ
[13, 91]   εἰς δούρειον ἵππον ἐγκατακλεισθέντες, ἑνὸς  καὶ   δευτέρου ἴσως ἐρεῖς ὄνομα καὶ
[13, 61]   ψυχὴν μόλις. ~Ιστε δὲ ὅτι  καὶ   Δημάδης ῥήτωρ ἐξ αὐλητρίδος
[13, 71]   Εκλεε δ' Ικαρίου τε γένος  καὶ   δῆμον Αμύκλου καὶ Σπάρτην, ἰδίων
[13, 36]   δίδωσι εἴτε ἀπὸ τύχης εἴτε  καὶ   δι' ἄλλην τινὰ αἰτίαν τῷ
[13, 63]   Αριστάρχου γοῦν τινος ἐρασθεὶς μειρακίου  καὶ   δι' αὐτὸν παροινήσας εἰς Νικόδημον
[13, 20]   περὶ κάλλους ἤρισαν πρὸς ἀλλήλας,  καὶ   διὰ κάλλος οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο
[13, 75]   ποιητρίας μὲν οὔσης, δυναμένης δὲ  καὶ   διὰ τὴν ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς
[13, 3]   μέθης δι' ἀφροδισίων  καὶ   διὰ τῆς ἐν ταῖς ἀδηφαγίαις
[13, 3]   γαμετῆς τὸν βασιλέα, ἔτι δὲ  καὶ   διὰ τὸ τὴν βασιλίδα, ὥς
[13, 92]   ταῦτα καὶ Θεόδωρος ἄθεος  καὶ   Διαγόρας ἐξεκηρύχθη καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη
[13, 67]   διαβάλλων ἀκολασίαν φησίν Ἐπίσκεψαι δἐ  καὶ   διάκουσον σαφῶς παρὰ τῶν ἐκ
[13, 35]   δὲ στρατοπεδεύων ἐπὶ τοῦ Τανάιδος  {καὶ}   διαλαθὼν τὴν στρατοπεδείαν διέβη μετὰ
[13, 14]   μέν ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ  καὶ   διαταράττων χαλεπώτατος διόπερ ποιητὴς
[13, 24]   πατρός σου πολλά σε σωφρονίστατος  καὶ   διδάξαντος σκύτη βλέπειν. οὐκ
[13, 86]   Περσαίου παρὰ πότον αὐλητρίδιον πριαμένου  καὶ   διοκνοῦντος εἰσαγαγεῖν πρὸς αὐτὀν διὰ
[13, 78]   ἑξαμέτρου τὸ πεντάμετρον, καθάπερ ὕστερον  καὶ   Διονύσιος Αθηναῖος ἐποίησε
[13, 43]   λοπάδας συνάλμους τε συναρτύειν δοκῶν  καὶ   διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν αὔριον
[13, 73]   ~Υπολαμβάνων οὖν μέγαν εἶναι δαίμονα  καὶ   δυνατώτατον τὸν Ερωτα, προσέτι τε
[13, 70]   τὴν καλουμένην Παρόραμα διὰ τὸ  καὶ   δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς τὸν
[13, 2]   διὰ σπάσιν ἀνθρώπων, ὥστ' ἐξεῖναι  καὶ   δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον,
[13, 55]   τινος Παυσανίου Θετταλοῦ, κατὰ φθόνον  καὶ   δυσζηλίαν {ταῖς} ξυλίναις χελώναις τυπτομένην
[13, 5]   ἐγάμει. Εν ἔτεσι γοῦν εἴκοσι  καὶ   δυσὶν οἷς ἐβασίλευεν, ὥς φησι
[13, 5]   βασιλεὺς ἄγων Μήδαν τὴν θυγατέρα  καὶ   δῶρα πολλά. Γήμας δὲ καὶ
[13, 86]   ἀλλὰ ἐκ τῶν κλινῶν ἀνώρμων  καὶ   ἐβόων ὡς θαυμαστόν τι θέαμα
[13, 37]   ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου  καὶ   ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον καὶ
[13, 75]   παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν·  καὶ   ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα ᾄσματα οἱ
[13, 2]   συνόδων καὶ κοινογαμίων ὄντων. Διὸ  καὶ   ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ
[13, 91]   αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν Λαιστρυγόνων  καὶ   εἰ ὄντως κατεβρώθησαν ὅστις {οὖν}
[13, 50]   Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ  καὶ   εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς ἱστάναι τολμῆσαι
[13, 15]   ψυχῆς ἐρᾶν· οἵτινες μέχρι ὀκτὼ  καὶ   εἴκοσι ἐτῶν δεῖν λέγοντες συνέχειν
[13, 92]   Εἰπόντος δ' ἐν τῇ τρίτῇ  καὶ   εἰκοστῇ» Μυρτίλος ἔφη εἶτ'
[13, 67]   φησι Ποσειδώνιος ἐν τῇ δευτέρᾳ  καὶ   εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν
[13, 1]   δεδειπνηκέναι καὶ περὶ ἑταίρας πλεονάκις  καὶ   εἰληφέναι καὶ δεδωκέναι πληγάς, ὥς
[13, 71]   διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ δ' ἐστὶ  καὶ   εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ καὶ
[13, 47]   τινος οἶνον ἐν ψυκτηριδίῳ μικρὸν  καὶ   εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός γε,
[13, 95]   ἐμὲ μόνον τοιοῦτός ἐστιν, ἀλλὰ  καὶ   εἰς ἄλλους ἅπαντας τοὺς αὐτῷ
[13, 47]   Παυσανίου δὲ τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου  καὶ   εἰς κάδον τινὰ ἐμπεσόντος, Ο
[13, 63]   μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν. Αναλαβεῖν γοῦν  καὶ   εἰς τὴν οἰκίαν λέγεταί τινα
[13, 39]   Τουτί γε, Λάμια, φησίν, ὀσφράνθητι  καὶ   εἴσει παρὰ τἄλλα διαφόραν ὅσην
[13, 49]   μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι  καὶ   εἰσελθόντι εἰς τὴν οἰκίαν Γλυκέρα
[13, 86]   Ως δὲ πότος προέβαινεν  καὶ   εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα καὶ
[13, 80]   τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν  καὶ   εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν. Ως
[13, 4]   Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς Ελένης  καὶ   ἐκ Τροιζῆνος ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ
[13, 83]   Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον  καὶ   ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι
[13, 2]   συνεγκλειομένων καὶ τῶν ἀγάμων νεανίσκων  καὶ   ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν
[13, 75]   γενομέναι τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα  καὶ   ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα
[13, 44]   θ' ἵν' ἄκρον ὡς μάλιστα  καὶ   ἐλάχιστον αὐτοῦ περιλάβω τοῦ σώματος.
[13, 12]   τὸν Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας  καὶ   ἐλευθερίας, ἔτι δὲ καὶ ὁμονοίας
[13, 48]   δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ μοι, Λύκος  καὶ   Ἐλεύθερος; Ἐπὶ δὲ τὴν θυγατέρα
[13, 50]   μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν Αθήνηθεν· ἣν  καὶ   έλθοῦσαν οἰεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις
[13, 3]   γάμον, ἤδη εἰς τὰ ἀμείνω  καὶ   Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και Κλυταιμνήστρα
[13, 83]   κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη δέ, φησί,  καὶ   ἔμελλε τὰ Πύθια αὐλεῖν, εἰ
[13, 11]   φιλόσοφοι πάμπολλοι· ἐν οἷς τινες  καὶ   ἐμνημόνευσαν τοῦ σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου
[13, 18]   αὐλητὴς πώγωνα μέγαν ἔχων ηὔλει,  καὶ   ἐν Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα
[13, 88]   ποιητὴς οὗτος ἐπὶ τὰ ἄνθη  καὶ   ἐν Αλφεσιβοίᾳ φησίν· Καὶ σώματος
[13, 86]   ἦλθεν σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος  καὶ   ἐν ἀρχῇ οὐδ' ἄν παρακαθίσαι
[13, 31]   Εὐάλκης δ' ἐν τοῖς Εφεσιακοῖς  καὶ   ἐν Εφέσῳ φησὶν ἱερὰ ἱδρῦσθαι
[13, 50]   δ' αὐτῆς Αντιφάνης ἐν Αρκάδι  καὶ   ἐν Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν
[13, 12]   Ηλεῖοι Ρόδιοί τε τὰ Αλίεια  καὶ   ἐν ταῖς δημοτελέσι δὲ σπονδαῖς
[13, 69]   τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, {καίτοι}  καὶ   ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς
[13, 12]   παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός. Διὸ  καὶ   ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἔφη τὸν
[13, 59]   Κνιδίαν Αφροδίτην ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο  καὶ   ἐν τῇ τοῦ Ερωτος βάσει
[13, 2]   πράγματος ὕβριν φεύγοντες φιλοστοργῶσί τε  καὶ   ἐν ὥρᾳ προσίωσιν τοῖς γάμοις.
[13, 19]   οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν ἀλλα  καὶ   ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν
[13, 56]   Ασπασίας δὶς τῆς ἡμέρας εἰσιόντα  καὶ   ἐξιόντα ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν
[13, 64]   βασιλεὺς τῆς διαδοχῆς τελευταῖος  καὶ   ἔξω τοῦ διαδήματος κοινωνὸν εἶχε
[13, 31]   οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Οἶδα δὲ  καὶ   ἑορτήν τιν' Εταιρίδεια ἀγομένην ἐν
[13, 20]   γίνεται, ἀετὸς πτεροῦται πολλάκις, ὥσπερ  καὶ   ἐπ' Αἰγινῃ. Σωκράτης δ'
[13, 17]   Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν τῆς Γαλατείας  καὶ   ἐπαινῶν αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος
[13, 78]   Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης  καὶ   ἐπαπέθανεν ἐραστὴς Αριστόδημος, λύσιν
[13, 84]   περιστερά, τῇ δὲ χὴν προσῆλθον  καὶ   ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ πᾶσι τούτοις
[13, 69]   ἑταίρας ἀρραβών. ~Ενδόξους δὲ ἑταίρας  καὶ   ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ
[13, 56]   τὴν ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς  καὶ   ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως.
[13, 55]   Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην  καὶ   έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ ποθ'
[13, 82]   διαλαληθέντος τοῦ συμβεβηκότος Εὐριπίδης πυθόμενος  καὶ   ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς καὶ αὐτός
[13, 25]   Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν,  καὶ   ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης ἑταιρίδων
[13, 12]   ἀσπαζομένων θάνατον ἔνδοξον ἀντ' αἰσχροῦ  καὶ   ἐπονειδίστου βίου. Σάμιοι δέ, ὥς
[13, 81]   Τοιαῦτα πολλὰ δεξιῶς ἔλεγέν τε  καὶ   ἔπρησσεν ὅτε πίνοι {ἢ πράσσοι}
[13, 76]   μετρίως ὢν ἐρωτικός φησιν Εἴη  καὶ   ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 11]   δὲ ἄλλος τις ἔφη Εἴη  καὶ   ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 79]   κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι  καὶ   ἐρασθέντα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου,
[13, 92]   ἐν τοῖς λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας  καὶ   ἔριδας καὶ τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους
[13, 46]   διαφθείρειν τοὺς ἐντυγχάνοντάς σοι ἀνωφελῆ  καὶ   ἐριστικὰ σοφίσματα διδάσκοντα, ἐμέ τε
[13, 19]   οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον ἐπτοῆσθαι  καὶ   ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην
[13, 11]   τις ἔφη Εἴη καὶ ἐρᾶν  καὶ   ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν. Ετερος
[13, 76]   ἐρωτικός φησιν Εἴη καὶ ἐρᾶν  καὶ   ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν μὴ
[13, 24]   Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως σοι βιοῦσιν  καὶ   ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας
[13, 1]   (ἐγένοντο γὰρ καὶ περὶ γαμετῶν  καὶ   ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι
[13, 62]   Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη  {καὶ}   ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη
[13, 46]   τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ  καὶ   εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἦσαν.
[13, 32]   ἐπίγραμμα· Αἵδε ὑπὲρ Ελλήνων τε  καὶ   εὐθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν εὔχεσθαι Κύπριδι
[13, 46]   καὶ Συνωρὶς Λύχνος ἐπικαλουμένη  καὶ   Εὔκλεια καὶ Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς,
[13, 20]   κάλλος φασίν· Οὐ νέμεσις Τρῶας  καὶ   ἐυκνήμιδας Αχαιοὺς τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ
[13, 61]   τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα  καὶ   εὐνήν, δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι
[13, 5]   κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ' ἦν  καὶ   Εὐριπίδης ποιητής. Ιερώνυμος γοῦν
[13, 10]   φησι δύο γυναικῶν τὸν> Ολυμπιάδος  καὶ   Εὐρυδίκης. ἐν τὴν μὲν
[13, 86]   {τε} γὰρ ἠρίστων σφόδρα σκυθρωπῶς  καὶ   εὐσχημόνως, ὡς ᾤοντο, οὐχ ὅτι
[13, 46]   τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα  καὶ   Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ ἦν γναφέως
[13, 35]   αὐτὴν ἀπήγαγεν ἐπὶ τό ἅρμα  καὶ   ἔφυγεν ἔχων τὴν Οδάτιν. Οἱ
[13, 51]   ὅτι πρόσωπόν τε ἀστεῖον εἶχε  καὶ   έχρῆτο χρυσίοις καὶ ἱματίοις πολυτελέσι,
[13, 56]   τοὺς αὐτοὺς αὐτᾡ χρόνους γενόμενος  καὶ   ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[13, 59]   ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς τὴν ὑποφῆτιν  καὶ   ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους μὴ
[13, 59]   Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ  καὶ   εἰκὼν αὕτη μέση τῆς
[13, 3]   Πρίαμος δὲ πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ  καὶ   Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει
[13, 10]   ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ ἔτει ἑάλω  καὶ   Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ
[13, 37]   Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ  καὶ   Μιλησία παλλακίς. Ο δὲ
[13, 66]   ἱερείας. ~Διαβόητος δ' ἑταιρα γέγονε  καὶ   Μιλησία Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης
[13, 69]   καὶ ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν  καὶ   Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν
[13, 43]   προέβη τοῖς ἔτεσιν Γνάθαινα  καὶ   ἤδη τελέως ἦν ὁμολογουμένη σοφός,
[13, 34]   ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Φαρναβάζου. Εἴδομεν δὲ  καὶ   ἡμεῖς τὸ ἐν Μελίσσῃ τοῦ
[13, 91]   Ιππων ἔφη ἄθεος. Αλλὰ  καὶ   Ηράκλειτος ο θεῖός φησι Πουλυμαθίη
[13, 73]   δι' ὧν βρότειον ζῇ τε  καὶ   θάλλει γένος. Καὶ σεμνότατος
[13, 83]   ἐντετυπωμένον ἔχειν ἐπὶ τῆς ἀσπίδος  καὶ   θαυμαστῶς αὐτὸν κινδυνεύειν, ἀνακεῖσθαί τε
[13, 59]   Κατεσκεύασε δ' αὐτὸν Πραξιτέλης. Ὃν  καὶ   θεασάμενος Κράτης κυνικὸς ἔφη
[13, 34]   τὴν Λαίδος τῆς νεωτέρας μητέρα  καὶ   Θεοδότην· ὑφ' ἧς καὶ ἀποθανὼν
[13, 92]   ὄντας ἀπέθανεν δὲ διὰ ταῦτα  καὶ   Θεόδωρος ἄθεος καὶ Διαγόρας
[13, 34]   Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν, γῆ  καὶ   θεοί, ὃν Λακεδαίμων μοιχὀν
[13, 62]   οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις  καὶ   Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 51]   οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις  καὶ   Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 26]   ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει τότε  καὶ   Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος καὶ καλή,
[13, 32]   στρατείαν ἦγεν Περσής, ὡς  καὶ   Θεόπομπος ἱστορεῖ καὶ Τίμαιος ἐν
[13, 13]   ταῦτ' ἐγώ, μὰ τὴν Αθηνᾶν  καὶ   θεούς, οὐκ οἶδ' τι
[13, 43]   Δίφιλος Νὴ τὴν Αθηνᾶν  καὶ   θεοὺς, ψυχρόν γ' ἔφη Γνάθαιν'
[13, 89]   γὰρ αὐτόθι γίγνονται γυναῖκες, ὡς  καὶ   Θεόφραστος εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος δ'
[13, 35]   τοὺς σοὺς γάμους. Περιβλέψασα οὖν  καὶ   θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην
[13, 39]   τῇ χειρί τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας  {καὶ}   θιγὼν τοῖς δακτύλοις Τουτί γε,
[13, 56]   ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους  καὶ   Θουκυδίου καὶ Περικλέους. Αντισθένης δ'
[13, 19]   τῆς Αριστίππου παρενεχθέντες αἱρέσεως ἄσωτοι  καὶ   θρασεῖς. Καὶ δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν
[13, 22]   κακὸν ἔχων οἴκοι μέγα. Διόπερ  καὶ   θρηνῶν τις αὑτὸν παράγεται ὑπὸ
[13, 46]   ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια καὶ Γρυμέα  καὶ   Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα καὶ Λαμπάς.
[13, 38]   τῆς αὐλητρίδος, ἐξ ἧς ἔσχε  καὶ   θυγατέρα Φίλαν; τὴν δὲ Λάμιαν
[13, 65]   ἐν τῷ δικαστηρίῳ ὡς ἀσεβοῦντα  καὶ   θύοντα παρὰ τὰ πάτρια τὰς
[13, 33]   ἑταίρας, αἳ παραγενομένου τοῦ Ξενοφῶντος  καὶ   θύοντος τῇ Αφροδίτῃ συνέθυσαν. Διόπερ
[13, 47]   Εἰσελθόντος δέ τινος ὡς αὐτὴν  καὶ   ἰδόντος έπί τινος ἀγγείου ᾠὰ
[13, 35]   Καὶ παρελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν  καὶ   ἰδὼν τὴν Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ
[13, 80]   ποταμῷ τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο  καὶ   ἱερὸν αὑτόθι Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος
[13, 51]   ἀστεῖον εἶχε καὶ έχρῆτο χρυσίοις  καὶ   ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ ἦν
[13, 65]   {Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ  καὶ   Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ καὶ Φρυνίωνος
[13, 89]   ἐν η' Νόστων. Εξέδωκεν δἐ  καὶ   Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν
[13, 62]   ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη  καὶ   Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 51]   ἐτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη  καὶ   Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 4]   Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος δέ φησι  καὶ   Ιππην καὶ Αἴγλην, δι' ἣν
[13, 72]   Σαπφοῖ δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς Αρχίλοχον  καὶ   Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ἑταῖροι,
[13, 62]   ἐπὶ τάφον κάθηται. ~Αλλὰ μὴν  καὶ   Ισοκράτης τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος
[13, 25]   μόνον δημοτικόν, Ζεῦ, πρᾶγμα  καὶ   ὶσωτήριον, (καί μοι λέγειν τοῦτ'
[13, 19]   ὑμῶν εἰσιν οἱ πλεῖστοι, συνεσπασμένοι  καὶ   κακοπινεῖς οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν
[13, 46]   ὡσαύτως. Μηθὲν οὖν διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις  καὶ   κακῶς πάσχουσιν {ἢ} μετὰ φιλοσόφου
[13, 16]   καὶ Αρίστων ἔφη, ὅθεν  καὶ   καλεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους συνέβη παιδικά.
[13, 26]   τότε καὶ Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος  καὶ   καλή, ὑπέφαιν' ἐσομένη δ' Ωκιμον
[13, 62]   ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην  καὶ   καλὴν, ὡς Λυσίας ἱστορεῖ ἐν
[13, 50]   Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ  καὶ   Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι. Περὶ δὲ
[13, 84]   γυναῖκας καὶ παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας  καὶ   καλλίστας διακοσίας, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις
[13, 37]   οὖσαν τὴν Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην  καὶ>   καλλίστην γενομένην εἶχε συστρατευομένην; ἣν
[13, 17]   τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν  καὶ   καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι
[13, 35]   δὲ κατανοήσασα ξένον ἄνδρα  καὶ   καλὸν καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ
[13, 7]   ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν ἔχουσι  καὶ   κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ'
[13, 34]   εἰς Μητρόπολιν ἀφικνούμενοι· ἐφ'  καὶ   κατ' ἔτος θύεται βοῦς, διακελευσαμένου
[13, 17]   θάλος Ερώτων. Τυφλὸς ἔπαινος  καὶ   κατ' οὐδεν ὅμοιος τῷ Ιβυκείῳ
[13, 70]   ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων  καὶ   κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο
[13, 84]   ἱστορεῖ Κλέαρχος. Εμοὶ μὲν γὰρ  καὶ   κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιηκέναι Κλεώνυμος
[13, 4]   αὐτὰς εἶχεν, ὡς ἂν στρατευόμενος  καὶ   κατἀ διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ
[13, 35]   ἐν τοὺς γάμους συνετέλουν  καὶ   καταλιπὼν ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ
[13, 41]   κεχορηγημένη πάνυ τ' εὐπρόσωπος οὖσα  καὶ   καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας
[13, 64]   ἐν Εφέσῳ ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου  καὶ   καταφυγόντος εἰς τὀ τῆς Αρτέμιδος
[13, 67]   τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας  καὶ   καταφυγὼν εἰς Αθήνας ἐρασθεὶς Πυθιονίκης
[13, 85]   τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει  καὶ   κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ
[13, 78]   ταῖς ἰδίαις ἀκροπόλεσιν ἐνεπίμπρασάν τε  καὶ   κατέσκαψαν· ὡς ἐποίησε Πολυκράτης
[13, 25]   γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς ἃπασι  καὶ   κατεσκευασμένας. Εστᾶσι γυμναί, μὴ ξαπατηθῇς·
[13, 71]   Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ  καὶ   κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα
[13, 76]   Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος βοᾳ  καὶ   κέκραγεν Ἦρι μὲν αἵ τε
[13, 35]   θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν  καὶ   κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν οὐκ
[13, 79]   Διός φησιν ἁρπασθῆναι τὸν Χρύσιππον  καὶ   Κελτοὶ δὲ τῶν βαρβάρων καίτοι
[13, 19]   {τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα  καὶ   κιναίδους καλοῦντες τοὺς μύρου
[13, 50]   έαυτοῦ. Τὰ ὅμοια δ' εἴρηκε  καὶ   Κλείταρχος ἐν ταῖς περὶ Αλέξανδρον
[13, 20]   καὶ σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ  καὶ   Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι,
[13, 5]   Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς ἔσχεν Αλέξανδρον  καὶ   Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν Θρᾀκην δὲ
[13, 2]   τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν συνόδων  καὶ   κοινογαμίων ὄντων. Διὸ καὶ ἔδοξέ
[13, 37]   Μύρτιον δὲ μία τῶν ἀποδεδειγμένων  καὶ   κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ δὲ Φιλοπάτορος
[13, 52]   Φίλα; Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας  καὶ   Κορώνας οὐ λέγω· περὶ δὲ
[13, 90]   δέ φησιν αὐτὸς Θεόφραστος  καὶ   κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι
[13, 20]   πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι δὲ  καὶ   κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ τῷ
[13, 71]   Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον,  καὶ   κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ
[13, 62]   Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη  καὶ   Λαγίσκα καὶ Ανθεια καὶ Αριστόκλεια.
[13, 51]   Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη  καὶ   Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια. Μήποτε δὲ
[13, 37]   καὶ ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον  καὶ   Λάγον, θυγατέρα δὲ Εἰρήνην, ἣν
[13, 26]   ἐκ τῶν ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι  καὶ   λαγὼς μετέωρ' ἀναπράζοντες ὑπὸ τῆς
[13, 46]   Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα  καὶ   Λαμπάς. Τῆς δὲ Γναθαίνης ἤρα
[13, 65]   ἑταίρας ἐρασθεὶς ἡδέως δι' αὐτὴν  καὶ   Λαμπιτὼ προσηγορεύετο, ὥς φησι Δίυλλος·
[13, 46]   καὶ τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν  καὶ   Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ
[13, 46]   Αριστοφάνης μὲν Βυζάντιος ἑκατὸν  καὶ   λε' Απολλόδωρος δὲ τούτων πλείους,
[13, 70]   γράψαντες ἱστοροῦσιν. Ενδοξος δ' ἐστὶν  καὶ   Λέαινα ἑταίρα, Αρμοδίου ἐρωμένη
[13, 39]   δὲ τοῦτ' ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα  καὶ   Λέαιναν, εἰ βούλει, κράτει. Ἦν
[13, 38]   τὴν προκειμένην στοάν. Ηρα δὲ  καὶ   Λεαίνης καὶ αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς
[13, 85]   ἐστὶν αὐτῷ {ὁ} περὶ Αλεξάνδρου  καὶ   λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ
[13, 41]   Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο  καὶ   λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ
[13, 75]   μοῦσαν εἰς τὰς διατθριβάς. Διὸ  καὶ   λέγειν ἔν τινι τῶν μελῶν·
[13, 72]   δ' ἐν τῷ περὶ Σαπφοῦς  καὶ   λέγειν τινάς φησιν εἰς αὐτὴν
[13, 49]   ἀλαζόνος παρὰ πολλῶν ποτήρια χρησαμένου  καὶ   λεγοντος θέλειν ταῦτα συγκόψαι, ἄλλα
[13, 49]   οἶνον χρηστὸν μέν, ὀλίγον δέ,  καὶ   λέγοντος ὅτι δεκαέτης ἐστίν, Μικρὸς
[13, 86]   ἐν τοῖς Συμποτικοῖς Υπομνήμασιν βοῶντος  καὶ   λέγοντος περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι
[13, 29]   Νεοττίδι· Εὰν δέ τις μέτρια  καὶ   λέγουσα τοῖς δεομένοις τινων ὑπουργῇ
[13, 50]   αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ  καὶ   λεπταὶ οὖσαι τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους
[13, 90]   τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ παρὰ Τενεδίοις  καὶ   Λεσβίοις ταύτην δὲ τύχης
[13, 41]   λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ  καὶ   λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ' Μανία
[13, 43]   λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ' ὑπερβολῇ  καὶ   λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων
[13, 46]   εἴρηται, Δίφιλος κωμῳδιοποιός, ὡς  καὶ   Λυγκεὺς Σάμιος ἐν τοῖς
[13, 22]   οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ  καὶ   Λύκᾳ καὶ Ναννίῳ ἑτέραις τε
[13, 10]   Δίνων δ' ἐν τοῖς Περσικοῖς  καὶ   Λυκέας Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ
[13, 2]   ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν ἄπροικον. Διὸ  καὶ   Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι καταλιπὼν τὴν
[13, 59]   τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον  καὶ   λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·
[13, 71]   Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου  καὶ   λωτοῦ πιστότατον ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν
[13, 86]   ὡς θαυμαστόν τι θέαμα θεώμενοι  καὶ   μακάριον τὸν βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι
[13, 7]   εὐνοικώτερον γαμετῆς ἑταίρα πολύ γε  καὶ   μάλ' εἰκότως. μὲν νόμῳ
[13, 7]   Κορινθιαστῇ· ὡς τακερόν, Ζεῦ,  καὶ   μαλακὸν τὸ βλέμμ' ἔχει. Οὐκ
[13, 71]   ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς ἦχον  καὶ   μαλακοῦ πνεῦμ' ἀπὸ πενταμέτρου. Καίετο
[13, 92]   Εἰκότως οὖν πολλαὶ τῶν πόλεων  καὶ   μάλιστα Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων
[13, 67]   ἑτέρου τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν εἶναι  καὶ>   μάλιστα μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως
[13, 48]   Γνάθαιναν, φησί, δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης  καὶ   μαστιγίας· ἀναγωγότέρον οὖν τοῦ στρατιώτου
[13, 5]   δὲ καὶ Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα  καὶ   Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων καὶ
[13, 80]   ἐπεκώμαζε τῷ Ζήνωνι. Καί ποτε  καὶ   μεθ' ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος
[13, 31]   ἱστορεῖ Νεάνθης ἐν τοῖς Μυθικοῖς,  καὶ   μεθυσθένθας ἑταίρας πλείονας προσλαβεῖν, ὧν
[13, 43]   ἔφηβον Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ  καὶ   μέλανα λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ'
[13, 78]   χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων Χαρίτων  καὶ   Μελάνιππος ἔφυ, θείας ἁγητῆρες ἐφαμερίοις
[13, 85]   ἁλιέας τῃ δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα  καὶ   μέλλοντας κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς καὶ
[13, 51]   κληθῆναι ἤτοι ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι  καὶ   μεμηνόσιν ὅτι αὐτὴν ἀναλαβὼν
[13, 18]   ἐπὶ ἵππου ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα  καὶ   μεμυρισμένον καὶ τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον,
[13, 28]   πρὸς τὸ εὐσχημονέστερον, καθὸ δή  καὶ   Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο τῶν
[13, 66]   ξείνων δέκτρια Πασιφίλη. Οτι δὲ  καὶ   Μένανδρος ποιητὴς ἤρα Γλυκέρας
[13, 69]   Σαπφῷαι δὲ μένουσι φίλης ἔτι  καὶ   μενέουσιν ῴδῆς αἱ λευκαὶ φθεγγόμεναι
[13, 7]   οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν Πικράν γε  καὶ   μεστὴν γυναικείας χολῆς. Η τῶν
[13, 37]   βασίλεια. Αὕτη δὲ Θαὶς  {καὶ}   μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον καὶ
[13, 52]   διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ Ὤκιμον  καὶ   Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ τῆς
[13, 93]   αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν ὡς ἐπιεικῇ  καὶ   μέτριον, πλήν εἰ μὴ ὡς
[13, 86]   ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡμέρως τε  καὶ   μετρίως αὐτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν δεῖ,
[13, 90]   τὴν γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται δὲ  καὶ   μέχρι νῦν ἀγὼν οὗτος,
[13, 76]   δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι,  καὶ   μὴ ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό
[13, 24]   τὰς ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι  καὶ   μὴ καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν δέον
[13, 24]   μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν,  καὶ   μὴ λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην νόσων
[13, 81]   ζωγράφος τὰς τοῦ θεοῦ κόμας  καὶ   μὴ μελαίνας, χεῖρον ἂν ἦν
[13, 19]   οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν λόγων  καὶ   μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ καὶ
[13, 24]   Ναννίῳ, εἰ> Εὐβούλου τὸ δρᾶμα  καὶ   μὴ Φιλίππου, φησίν· Οστις λέχη
[13, 37]   τῶν οἰκιῶν, φησίν, οὐ Μυρτίου  καὶ   Μνησίδος καὶ Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι
[13, 64]   ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος  καὶ   μόλις ἐκ τῆς φυγῆς διασωθέντος
[13, 56]   ἰδόντα Πελοποννησιακῶς ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ  καὶ   μονοχίτων ἦν καὶ ᾠνοχοει τοῖς
[13, 77]   δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν  καὶ   μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν. Καὶ τὴν
[13, 37]   ἐπὶ τῇ πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ,  καὶ   Μύρτιον καὶ ἄλλας δὲ πλείστας,
[13, 51]   Λυσίας, εἰ γνήσιος λόγος,  καὶ   Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται, κἀν
[13, 52]   έταίρας· Χρυσίδα, Κορώνην, Αντίκυραν, Ισχάδα,  καὶ   Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος
[13, 37]   Λάμια και Σκιώνη και Σατύραι  καὶ   Νάννιον. Οὐ καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς
[13, 22]   παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ Λύκᾳ  καὶ   Ναννίῳ ἑτέραις τε τοιαύταισι παγίσι
[13, 26]   γὰρ ὁπότ' ἦν μὲν> νεοττὸς  καὶ   νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων ἦν
[13, 52]   τελευτῶσ' ἀπέθανεν βινουμένη, Ἰσθμιὰς δὲ  καὶ   Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας
[13, 44]   ἑαυτῆς τρία καὶ τρεῖς θεραπαίνας  καὶ   νέαν τιθὴν μίαν. Επειτεν αὐταῖς
[13, 26]   τριώβολον, προσίεται δὲ καὶ γέροντα  καὶ   νέον· οὕτω δὲ τιθασὸς γέγονεν
[13, 25]   ἐπὶ οἰκημάτων γύναια πριάμενος, καθὰ  καὶ   Νίκανδρος Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν
[13, 12]   φιλίᾳ κειμένης τῆς σωτηρίας τε  καὶ   νίκης. Καὶ Κρῆτες δ' ἐν
[13, 90]   τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι  καὶ   νικῆσαι πρῶτον αὐτοῦ τὴν γυναῖκα
[13, 28]   καλῶς ἀείσω. Καὶ ἔτι· Λατὼ  καὶ   Νιόβα μάλα μὲν φίλαι ἦσαν
[13, 48]   καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις  καὶ   νόμον συσσιτικὸν συνέγραφεν, καθ' ὃν
[13, 35]   διέβη μετὰ μόνου τοῦ ἁρματηλάτου  καὶ   νυκτὸς ὁρμήσας ἐπὶ τοῦ ἅρματος
[13, 32]   πίνακα τῇ θεῷ τὸν ἔτι  καὶ   νῦν διαμένοντα καὶ τὰς ἑταίρας
[13, 34]   τὴν ἐπιφάνειαν οἴκημά τι λέγεται  καὶ   νῦν ἐγγυτάτω τῆς Κολώνης. Ινα
[13, 28]   καὶ αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι  καὶ   νῦν καὶ αἱ παρθένοι τὰς
[13, 40]   Σελεύκου δὲ τοῦ νεωτέρου Μύσταν  καὶ   Νῦσαν. Ηρακλείδης δὲ Λέμβος
[13, 24]   Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ  καὶ   Ξέναρχος ἐν Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως
[13, 41]   καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας  καὶ   ξένους ἔχουσ' ὅπου περὶ τῆς>
[13, 55]   οὖν, ὡς έγώ, πέπαυσο»  καὶ   Αρίστιππος Ἆρά γε μή
[13, 16]   τὸ παλαιὸν παίδων ἤρων, ὡς  καὶ   Αρίστων ἔφη, ὅθεν καὶ
[13, 85]   αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ ἐποίει  καὶ   ἄρρην ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς
[13, 63]   καὶ περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν  καὶ   γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ εἶπε
[13, 35]   τῶν κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν,  καὶ   Ζαριάδρης δὲ ἦν καλός.
[13, 10]   Χρυσηίδα, Αχιλλέως μῆνις διὰ Βρισηίδα,  καὶ   ἱερὸς δὲ καλούμενος πόλεμος
[13, 86]   ποιεῖν τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε>  καὶ   καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη
[13, 78]   Θήβησιν ὑπὸ Επαμινώνδου ἱερὸς λόχος  καὶ   κατὰ τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος
[13, 74]   στόματος. Λέγει οὖν περὶ αὐτοῦ  καὶ   κράτιστος Κριτίας τάδε Τὸν
[13, 62]   φησὶν ἐρωμένην εἶναι. Ηττητο δἐ  καὶ   Λυσίας Λαγίδος τῆς ἑταίρας,
[13, 20]   καὶ Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ  καὶ   μέγιστος τῶν θεῶν διὰ
[13, 20]   κάλλους οὐχ ἥττων ἐστίν; ὡς  καὶ   σεμνότατος Αριστοτέλης τοῦ Φασηλίτου
[13, 76]   ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν. Διόπερ  καὶ   Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις
[13, 53]   ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν  καὶ   Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 54]   ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν  καὶ   Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 68]   σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις  καὶ   τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν
[13, 25]   ταύτης ἑταιρίδων Ελλάς, ὡς  καὶ   χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων
[13, 80]   τὸν παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Αλέξανδρον  καὶ   μηδαμῶς, εῖπεν, οὐ γὰρ
[13, 87]   τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν δὲ  καὶ   οἱ βασιλεῖς περὶ τὰς μουσουργούς,
[13, 3]   γυναῖκας. Κοιμῶνται γοῦν παρ' αὐτῷ  καὶ   οἱ γέροντες μετὰ γυναικῶν, Νέστωρ
[13, 77]   ἔθος. Κρῆτες γοῦν, ὡς ἔφην,  καὶ   οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ
[13, 31]   ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ  καὶ   οἱ Μακεδόνων βασιλεῖς τὰ Εταιρίδεια.
[13, 10]   ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες φίλοι, ὅτι  καὶ   οἱ μέγιτοι πόλεμοι διὰ γυναῖκας
[13, 84]   αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ  καὶ   οἱ παῖδές εἰσιν καλοί, ὡς
[13, 12]   θέον καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον,  καὶ   οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν
[13, 12]   τῆς πόλεως σωτηρίαν. Οτι δὲ  καὶ   οἱ τούτου πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν
[13, 90]   κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι  καὶ   οἰκονομίας, ὥσπερ ἐν τοῖς βαρβάροις
[13, 58]   χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ  καὶ   οἰκουρὸν αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς
[13, 94]   τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ δέομαι,  καὶ   οἴσω δέ σοι ἐννέ' ὀβολοὺς
[13, 10]   καὶ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ  καὶ   ὅλοι οἶκοι διὰ γυναῖκας
[13, 51]   άναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Αντείας  καὶ   ὅλον δρᾶμα ἐκιγραφόμενον, ὡς προεῖπον,
[13, 35]   κατανοήσασα ξένον ἄνδρα καὶ καλὸν  καὶ   ὅμοιον τῷ κατὰ τὸν ὕπνον
[13, 48]   Ὁδε νόμος ἴσος ἐγράφη  καὶ   ὅμοιος, στίχων τριακοσίων εἴκοσι τριῶν.
[13, 12]   προεστῶτι· ὧν ἐνωθέντων φιλία τε  καὶ   ὁμόνοια γεννᾶται, δι' ὧν
[13, 12]   φιλίας καὶ ἐλευθερίας, ἔτι δὲ  καὶ   ὁμονοίας παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός.
[13, 55]   αὐτῇ ἐν Αἰγινῃ τοῖς Ποσειδωνίοις·  καὶ   ὀνειδιζόμενος ὑπὸ οἰκέτου, ὅτι Σὺ
[13, 68]   τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ  καὶ   ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην
[13, 20]   τὰ γυμνάσια καὶ τοὺς δρόμους  καὶ   ὁρᾶν προσπαλαίοντας τοὺς νέους ταῖς
[13, 35]   γενομένη δίδωσιν αὐτῷ τὴν φιάλην·  καὶ   ὃς ἁρπάσας αὐτὴν ἀπήγαγεν ἐπὶ
[13, 40]   καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ Δημητρίῳ,  καὶ   ὅτι ἀπέκτεινε τὰς τῆς Δημοῦς
[13, 65]   καὶ ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ  καὶ   ὅτι Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Αλῴοις
[13, 95]   οὔτε τόκους οὔτε τἀρχαῖον ἀπεδίδου  καὶ   ὅτι ὑπερήμερος ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου
[13, 18]   φύσει, ὅτι ἄνδρα σὲ ἐποίησε  καὶ   οὐ γυναῖκα; Ἕτερον δέ τινα
[13, 81]   βάψειε τοὺς δακτύλους, πορφυροβάφου χεῖρας  καὶ   οὐ γυναικὸς καλῆς ποιήσειεν ἄν>
[13, 62]   διὰ σὲ Φιλωνίδου; Γραπτέον Ναὶς  καὶ   οὐ Λαίς. Ερμιππος δ' ἐν
[13, 5]   Ατταλος νῦν μέντοι γνήσιοι, ἔφη,  καὶ   οὐ νόθοι βασιλεῖς γεννηθήσονται. Καὶ
[13, 89]   πόνηρε, τοῖς ὀφθαλμοῖς γαμεῖς  καὶ   οὐ τῷ νῷ. Καὶ τὴν
[13, 91]   καὶ δευτέρου ἴσως ἐρεῖς ὄνομα  καὶ   οὐδ' ταῦτ' ἐκ τῶν Στησιχόρου,
[13, 75]   περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία,  καὶ   οὐδεὶς ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺ ἐρωτικούς,
[13, 46]   ἀρθῆναι ἐκ τοῦ θεάτρου συνέβη  καὶ   οὐδὲν ἧττον ἐλθεῖν πρὸς τὴν
[13, 58]   δης ὁμολογῶν ἐρᾶν τῆς γυναικὸς  καὶ   οὐδέπω τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν
[13, 48]   δ' ἦν πάνυ Γνάθαινα  καὶ   οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ
[13, 86]   ἄλλῳ τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει  καὶ   οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι καὶ
[13, 86]   τις συμπίνων ἡμῖν εἰσελθούσης αὐλητρίδος  καὶ   οὔσης εὐρυχωρίας παρ' αὐτῷ, βουλομένης
[13, 74]   Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου·  καὶ   οὔτε Αρτεμις περισσῶς
[13, 10]   ὑπὸ Φωκέως τινός. Δεκαετὴς δὲ  καὶ   οὗτος γενόμενος τῷ δεκάτῳ ἔτει
[13, 75]   Νιόβῃ τὸν τῶν παίδων· Διὸ  καὶ   παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν·
[13, 75]   καὶ τὸ παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια  καὶ   παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος ἦν
[13, 85]   νῶτα ἔφερεν ἐπὶ πλεῖστον νηχόμενος  καὶ   πάλιν ἀποκαθίστα εἰς τὴν γῆν.
[13, 93]   καὶ ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου δὲ  καὶ   παμφάγου τοῦ ζῴου πεφυκότος. Ετι
[13, 25]   ἐν τρίτῳ Κολοφωνιακῶν φάσκων αὐτὸν  καὶ   πανδήμου Αφροδίτης ἱερὸν πρῶτον ἱδρύσασθαι
[13, 18]   γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν μοι φαίνεται  καὶ   πάντα τῷ πώγωνι δρᾶν ἐναντία,
[13, 73]   διέρχεται. Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ  καὶ   πάντας βροτούς. Τεκμήριον δέ, μὴ
[13, 67]   δύο μνήματα κατεσκεύασεν αὐτῆς  καὶ   πάντες ἐθαύμαζον, ὅτι τῶν μὲν
[13, 89]   ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ' ἦν  καὶ   Παντίκα Κυπρία, περὶ ἧς
[13, 67]   τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ μεγάλῳ  καὶ   παντοίοις ὀργάνοις καὶ συμφωνίαις παρέπεμπε
[13, 12]   φιλοσοφίαν σεμνόν τινα τὸν Ερωτα  καὶ   παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον ᾔδεσαν δῆλον
[13, 85]   ταῦτα ναυαγίᾳ χρησάμενος περὶ Μὺκονον  καὶ   πάντων ἀπολομένων μόνος ὑπὸ δελφῖνος
[13, 91]   ~Τοσαῦτα τοῦ Μυρτίλου ἑξῆς καταλέξαντος  καὶ   πάντων αὐτὸν ἐπὶ τῇ μνήμῃ
[13, 71]   κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα  καὶ   πάντων μῖσος κτώμενον ἐκ συνοχῶν
[13, 39]   τὸν Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης δὲ πάντα  καὶ   πάνυ κατεγχλιδώσης τῷ βασιλεῖ, νάδρον
[13, 52]   πέμψαι στρώματα αὐτὴν κέλευε, φησί,  καὶ   παρ' Ὠκίμου χαλκώματα. Μένανδρος δ'
[13, 90]   δέον καὶ τοῦτο τιμᾶσθαι, καθάπερ  καὶ   παρὰ Τενεδίοις καὶ Λεσβίοις ταύτην
[13, 85]   καὶ μέλλοντας κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς  καὶ   παραιτησάμενος ἀφῆκεν εἰς τὸ πέλαγος.
[13, 42]   Εἶναι δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος  καὶ   παρεπιδημήσας Αθήνησίν ποτε τὴν Μανίαν
[13, 84]   ὁμηρείαν λαβών παρὰ Μεταποντίνων γυναῖκας  καὶ   παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ καλλίστας
[13, 37]   Αγαθόκλεια ἑταίρα ἐκράτει,  καὶ   πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν; Εὔμαχος
[13, 71]   θοήν, περὶ πάντα Φιλητᾶν ῥήματα  καὶ   πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν. Οὐδὲ μὲν
[13, 31]   ἐπιστραφεῖς τύχῃ, καθορᾶν τὸ μνῆμα  καὶ   πᾶσι τοῖς τὴν Λυδίαν οἰκοῦσιν
[13, 21]   καὶ πορνογράφον καλῶν, ὡς Αριστείδην  καὶ   Παυσίαν ἔτι τε Νικοφάνη τοὺς
[13, 89]   Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ ἕκτῃ  καὶ   πεντηκοστῇ τῶν Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν τὴν
[13, 44]   ἐπιθυμεῖς, πάτερ· οἶδα γὰρ ἀκριβῶς  καὶ   πέποιθα τοῦθ' ὅτι εἰς νύκτ'
[13, 1]   ἐνταῦθα μέλλοντες κατατάττειν (ἐγένοντο γὰρ  καὶ   περὶ γαμετῶν καὶ ἑταιρῶν πολλάκις
[13, 63]   περὶ ὄψα καὶ περὶ νέους  καὶ   περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν καὶ
[13, 94]   τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους γεγονότα μαθητὴν  καὶ   περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς πολλοὺς
[13, 1]   ἀπὸ συμβόλων τε πολλάκις δεδειπνηκέναι  καὶ   περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι
[13, 90]   τῇ Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα δὲ  καὶ   περὶ κάλλους γυναικῶν ἀγῶνά ποτε
[13, 11]   ἔρωτος καὶ αὐτούς τι εἰπεῖν  καὶ   περὶ κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν λόγοι
[13, 64]   ἀξιοῦται. Ο δ' αὐτὸς Φύλαρχος  καὶ   περὶ Μύστας ἱστορεῖ ἐν τῇ
[13, 63]   Παραδέδοται δὲ καὶ περὶ ὄψα  καὶ   περὶ νέους καὶ περὶ γυναῖκας
[13, 63]   αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. Παραδέδοται δὲ  καὶ   περὶ ὄψα καὶ περὶ νέους
[13, 65]   ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας. Ὃς  καὶ   περὶ Σινώπης τῆς ἑταίρας τάδε
[13, 75]   ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα  καὶ   περὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὴν
[13, 26]   ἐν Αντιλαίδι, ἐν δράματι  καὶ   περὶ τῆς πολυθρυλήτου Λαίδος τάδε
[13, 78]   ὅπως αὐτῷ ἐπιθῶνται. Εχρησεν δὲ  καὶ   περὶ τῶν ἀμφὶ τὸν Χαρίτωνα,
[13, 14]   βιοτᾶς. Ο δ' αὐτὸς ποιητὴς  καὶ   περὶ τῶν ἐρώντων ἐν τῷ
[13, 56]   ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους καὶ Θουκυδίου  καὶ   Περικλέους. Αντισθένης δ' Σωκρατικὸς
[13, 59]   καταψηφιούμενοι, παραγαγὼν αὐτὴν εἰς τοὐμφρανὲς  καὶ   περιρήξας τοὺς χιτωνίσκους γυμνά τε
[13, 35]   τοῖς τὴν Ασίαν οἰκοῦσι βαρβάροις  καὶ   περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς, καὶ τὸν
[13, 84]   βοῦς ἐπανέβη· καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ  καὶ   περιστερᾳ καὶ χηνὶ τῇ μὲν
[13, 21]   περὶ σαυτὸν οὐκ ὀλίγας ἔχων  καὶ   περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους
[13, 34]   Αβυδηνῆς ἐξ ἀκοῆς ἐρασθεὶς ἔστερξε  καὶ   πλεύσας εἰς Ελλήσποντον σύν Αξιόχῳ,
[13, 92]   καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη τε  καὶ   πλέων ναυαγίῳ ἐχρήσατο Διότιμος δ'
[13, 27]   τι ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισθῆναί τε  καὶ   πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ
[13, 35]   θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην  καὶ   πληρώσασα δὸς θέλεις {γαμηθῆναι}
[13, 20]   καλῆς φαινομένης, ἑτέρας δὲ αἰσχρᾶς  καὶ   πλουσίας, ὡς ἀπέκλινεν ἐπὶ τὴν
[13, 37]   φησίν, οὐ Μυρτίου καὶ Μνησίδος  καὶ   Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι Μνησὶς μὲν
[13, 55]   τῶν Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ  καὶ   Πολέμων εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι φάσκων αὐτὴν
[13, 41]   οὖσα καὶ καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς  καὶ   πολίτας καὶ ξένους ἔχουσ' ὅπου
[13, 68]   Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι  καὶ   πολίτην γεγονέναι. (Α) Γλυκέρας
[13, 50]   Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι  καὶ   πολίτην γεγονέναι. (Β) Γλυκέρας
[13, 56]   συγγενομένης καίπερ τηλικοῦτον ἀξίωμα συνέσεως  καὶ   πολιτικῆς δυνάμεως κτησάμενος, οὐ συνετάραξε
[13, 95]   ὡς ἠνεχυράσθη οἰκέτης αὐτοῦ στιγματίασ,  καὶ   πολλὰ ἄλλα κατειπὼν αὐτοῦ ἐπιλέγει
[13, 40]   Αντίγονον καὶ ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς  καὶ   πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ Δημητρίῳ, καὶ
[13, 20]   δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων δὲ  καὶ   πολλοὶ τοὺς καλλίστους βασιλέας, ὡς
[13, 34]   Ινα τὸ Διονύσιόν ἐστι, ἐπιφανὲς  καὶ   πολλοῖς ἐγνωσμένου τῶν ἐν τῇ
[13, 72]   Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ Κῦρον  καὶ   Πολυκράτην γενόμενον, τὴν δἐ κατ'
[13, 43]   αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν  καὶ   πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ' ἕκαστον. Εἴτ'
[13, 86]   συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα δὲ  καὶ   Πολύστρατον τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ
[13, 90]   νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν φίλων  καὶ   πομπεύοντα ἕως τοῦ ἱεροῦ παραγίνεσθαι.
[13, 21]   ἂν ἁμάρτοι δέ τίς σε  καὶ   πορνογράφον καλῶν, ὡς Αριστείδην καὶ
[13, 26]   Αὕτη δὲ Λαὶς ἀργός ἐστι  καὶ   πότις, τὸ καθ' ἡμέραν ὁρῶσα
[13, 64]   ἀπήχθη μετὰ τῶν ἄλλων αἰχμαλώτων  καὶ   πραθεῖσα ὁμοίως ταῖς ἑαυτῆς θεραπαινίσιν
[13, 54]   ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ  καὶ   πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ
[13, 53]   ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ  καὶ   πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ
[13, 84]   λίθου, τηνικαῦτα τῆς ἐπιθυμίας ἀπέστη  καὶ   προβαλλόμενος τὸ σαρκίον ἐπλησίασεν. Τῆς
[13, 37]   {καὶ} μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον  καὶ   Προλεμαίῳ ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι
[13, 81]   Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ ἐόντος  καὶ   προξένου Αθηναίων ἐστιῶντος αὐτόν, ἐπεὶ
[13, 80]   καὶ πρὸς τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς  καὶ   πρὸς πρεπωδέστατον. Αἰχμαλώτους γοῦν λαβὼν
[13, 80]   ἐρωτικὸς βασιλεὺς οὗτος, οὕτως  καὶ   πρὸς τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς καὶ
[13, 93]   τε γὰρ τῇ πρὸς ὄσφρανσιν  καὶ   πρὸς τὸ οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον
[13, 67]   φάσκων ἱερὸν καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι  καὶ   προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ τὸν
[13, 7]   ἔχουσ' ἀδικούμενοι, αὗται δ' ἀδικοῦσαι  καὶ   προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν οὐκ ἐχρῆν
[13, 41]   Μέλιτταν ὡς καλὴν ἔφασκον εἶναι,  καὶ   προσεξειργάζετο αὐτὴ τὸ πλεῖον. Ηνίκα
[13, 44]   Γναθαίνιον λαβεῖν μίσθωμα, λιπαρῶν δὲ  καὶ   προσκείμενος πολὺ δαπανήσας ἔσχεν αὐτὴν
[13, 50]   τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ  καὶ   προσκυνεῖσθαι ὑπὸ τοῦ πλῆθους βασίλισσαν
[13, 11]   Ερως σοφίας ἀρετῆς πλεῖστον ὑπάρχειν,  καὶ   προσομιλεῖν οὗτος δαίμων πάντων
[13, 64]   τὴν ἐπιβουλήν. δὲ συλλαβών  καὶ   προσποιηθεὶς περὶ ὧν λέγει δύ'
[13, 46]   δὲ Γναθαίνης ἤρα δεινῶς, ὡς  καὶ   πρότερον εἴρηται, Δίφιλος κωμῳδιοποιός,
[13, 86]   τὴν πᾶσαν ἀσχημοσύνην ἐπιδείκνυνται  καὶ   πρώην ἐγένετο ἐπὶ τῶν ἐξ
[13, 92]   ἄθεος καὶ Διαγόρας ἐξεκηρύχθη  καὶ   Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη τε καὶ
[13, 10]   στρατείαν. Δοῦρις δ' Σάμιος  καὶ   πρῶτον γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο
[13, 64]   αὐτὴ μεταμφιεσαμένη τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα  καὶ   ῥάκια λαβοῦσα θεραπαινίδος τῆς τυχούσης
[13, 27]   ἕτοιμα, δεῖν δέ τι ἀγωνιᾶσαι  καὶ   ῥαπισθῆναί τε καὶ πληγὰς λαβεῖν
[13, 37]   ἀνακεῖσθαι κατὰ τὴν Αλεξάνδρειαν μονοχίτωνας  καὶ   ῥυτὸν ἐχούσας ἐν ταῖς χερσίν.
[13, 60]   εἷς ὢν τῶν Αρεοπαγιτῶν, ὡς  καὶ   Σάτυρος Ολύνθιος ὑποκριτὴς Παμφίλῃ.
[13, 68]   ἐν Ροσσῷ τῆς Συρίας, οὗπερ  καὶ   σὲ καὶ αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει.
[13, 94]   περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς πολλοὺς  καὶ   σεμνοὺς λέγοντα λόγους οὐκ ἄν
[13, 46]   Γνάθαινα καὶ ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον,  καὶ   Σιγὴ καὶ Συνωρὶς Λύχνος
[13, 32]   τῆς Αφροδίτης ἐλθοῦσα νεών. Διὸ  καὶ   Σιμωνίδης ἀναθέντων τῶν Κορινθίων πίνακα
[13, 4]   Αριάδνην, Ιππολύτην καὶ τὰς Κερκύονος  καὶ   Σίνιδος θυγατέρας, νοίμίμως δ' αὐτὸν
[13, 62]   πορνευομένη {καὶ} ἔτι νέα οὖσα  καὶ   Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια
[13, 51]   ἐπαύσατο πορνευομένη ἐτι νέα οὖσα  καὶ   Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια
[13, 33]   τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον δὲ  καὶ   σκόλιον τὸ παρὰ τὴν θυσίαν
[13, 38]   εἰσὶ βελτίους. Ο δὲ Τιμόθεος  καὶ   σκωπτόμενός ποτε ὅτι τοιαύτης εἴη
[13, 14]   Ως δὲ λίαν ἦν θρασὺς  καὶ   σοβαρός, ἀποκόψαντες αὐτοῦ τὰ πτερά,
[13, 89]   καὶ τὸ εἶδος πάνυ καλὴ  καὶ   σοφή, ὥς φησιν Ιππίας
[13, 79]   καὶ γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε  καὶ   Σοφοκλῆς ἀναφανδὸν ἔφασαν, μἐν
[13, 75]   καὶ Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς  καὶ   Σοφοκλῆς ἦγον εἰς τὰ θέατρα
[13, 71]   τε γένος καὶ δῆμον Αμύκλου  καὶ   Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος
[13, 26]   πανταχόσ' ἤδη πιομένη, δέχεται δὲ  καὶ   στατῆρα και τριώβολον, προσίεται δὲ
[13, 83]   Βρομιάδι Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν Φωκαέων  καὶ   στέφανον χρυσοῦν κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη
[13, 65]   ἡμέραν διαιτητῶν γενομένων φίλων Φρυνίων  καὶ   Στέφανος ῥήτωρ· ὃς καὶ
[13, 37]   καὶ Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν  καὶ   Στρατονίκην ἧς τὸ μέγα μνημεῖον
[13, 44]   δὲ πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ  καὶ   στρῶσον ἡμῖν ἔνδον. δ'
[13, 36]   αὐτήν, ἔλαβεν Εὔξενος γυναῖκα  καὶ   στυνῴκει μεταθέμενος τοὔνομα Αριστοξένην. Καὶ
[13, 45]   παρεγένου ξένῳ τινί; Περίμενε τοίνυν  καὶ   σύ, φησίν, ἕως ἂν οὐ
[13, 35]   τῆς βασιλείας δυνάστας καὶ φίλους  καὶ   συγγενεῖς ἐποιεῖτο τοὺς γάμους, οὐ
[13, 29]   ἀφίκετο, ἀστῆς, ἐρήμου δ' ἐπιτρόπου  καὶ   συγγενῶν, ἦθός τι χρυσοῦν πρὸς
[13, 86]   οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε τὴν παιδίσκην  καὶ   συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα δὲ
[13, 85]   ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων  καὶ   συγκηδευόντων τὸν ἄνθρωπον. Ο δ'
[13, 64]   δύ' ἡμέρας παρῃτήσατο εἰς σκέψιν  καὶ   συγχωρησάσης νυκτὸς ἔφυγεν εἰς Εφεσον.
[13, 67]   χορῷ μεγάλῳ καὶ παντοίοις ὀργάνοις  καὶ   συμφωνίαις παρέπεμπε τὸ σῶμα. Δικαίαρχος
[13, 6]   τισιν, ὡς ἐρῶσι καὶ φιλοῦσι  καὶ   σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα τετράπους μοι
[13, 20]   ἀναρπάζουσιν; οὐ τοὺς καλλίστους; Οἷς  καὶ   σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ
[13, 42]   ἤρα Λεοντίσκος ποτὲ παγκρατιαστὴς  καὶ   συνεῖχ' αὐτὴν μόνος γαμετῆς τρόπον
[13, 85]   τὴν γῆν. Φιλανθρωπότατον δὲ ἐστι  καὶ   συνετώτατον τὸ ζῷον δελφὶς
[13, 56]   Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε Νικόμαχον  καὶ   συνῆν ταύτῃ μέχρι θανάτου, ὥς
[13, 46]   ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ  καὶ   Συνωρὶς Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ
[13, 10]   οὖν Καμβύσης τῇ Νειτήτιδι  καὶ   σφόδρα ἐρεθισθεὶς ἐκμανθάνει παρ' αὐτῆς
[13, 44]   Γνάθαινα δ' εἰς τὴν πορφύραν  καὶ   τὰ δόρατ' ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας
[13, 78]   ἐφαμερίοις φιλότατος. Διαβόητα δ' ἐστὶν  καὶ   τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ τῷ Αθηναίῳ
[13, 72]   Οὗτος δέ ἐστιν Αἰσχύλος  καὶ   τὰ Μεσσηνιακὰ ἔπη συνθείς, ἀνήρ
[13, 94]   γὰρ γένει ἁρμόζοντα δεῖν εἶναι  καὶ   τὰ τῆς τέχνης. Εξῆς δὲ
[13, 79]   ψευδεῖς ὦσιν, ἀληθεῖς εἶναι πιστεύετε,  καὶ   τὰ τοιαῦτα τῶν ποιημάτων
[13, 51]   οὐ μόνον ταῖς ἑταιρούσαις, ἀλλὰ  καὶ   ταῖς ἄλλαις δούλαις, ὥς φησι
[13, 68]   λαοῦ προσκυνουμένην καὶ βασίλισσαν προσαγορευομένην  καὶ   ταῖς ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς
[13, 44]   καταβαλῶ σὺν τοῖς ὀναρίοις, φήσι,  καὶ   ταῖς ἀστράβαις. Γναθαίνον δ' εἶπ'
[13, 35]   ἔτι δἐ ταῖς ἰδιωτικαῖς οἰκίαις·  καὶ   ταῖς ἑαυτῶν θυγατράσιν οἱ πολλοὶ
[13, 17]   νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι κἄντα, φίλος,  καὶ   τὰν ἐπ' ὄσσοις ἀμπέτασον χάριν.
[13, 10]   Πελάγοντος τοῦ Φωκέως θυγατέρα Μεγιστὼ  καὶ   τὰς Αργείων θυγατέρας ἐπανιούσας ἐκ
[13, 34]   θύρας ἐκώμαζεν, ἀπολιπὼν τὰς Λακαίνας  καὶ   τὰς Αττικάς. Μεδοντίδος γοῦν τῆς
[13, 23]   δράματι Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν παρασκευὴν  καὶ   τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις τῶν
[13, 24]   ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας  καὶ   τὰς ἐλευθέρας τῶν γυναικῶν ταυτὶ
[13, 32]   τὸν ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα  καὶ   τὰς ἑταίρας ἰδίᾳ γραψάντων τὰς
[13, 28]   τὴν Αφροδίτην τὴν τοὺς ἑταίρους  καὶ   τὰς ἑταίρας συνάγουσαν· τοῦτο δ'
[13, 32]   ποιῶνται τὴν δέησιν ἀπάξειν αὐτῇ  καὶ   τὰς ἑταίρας. ~Υπάρχοντος οὖν τοῦ
[13, 4]   ἁρπαγῆς μὲν Ελένην, Αριάδνην, Ιππολύτην  καὶ   τὰς Κερκύονος καὶ Σίνιδος θυγατέρας,
[13, 28]   φίλαι ἦσαν ἑταῖραι. Καλοῦσι δὲ  καὶ   τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας καὶ τὸ
[13, 78]   αὐτοὺς ἐκκόπτοντες. Εἰσὶ δὲ οἱ  καὶ   τὰς παλαὶστρας ὥσπερ ἀντιτειχίσαμτα ταῖς
[13, 67]   τε παρὰ θεῶν τιμωρίας καταφρονῶν  καὶ   τὰς σὰς τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν.
[13, 46]   τοῦ Αριστοφάνους μετὰ ἑταιρῶν πλειόνων  καὶ   τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ
[13, 41]   γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ' ἔχειν,  καὶ   ταῦθ' ἑταίραν ἐκ μέσης τῆς
[13, 45]   ἐστί σοι πεπραγμένου. ~Εξῆς δὲ  καὶ   ταῦτ' ἀναγράφει· Λαίδα λέγουσι τὴν
[13, 87]   Καταριθμησάμενος οὖν τὰ αἰχμάλωτα γράφει  καὶ   ταῦτα Παλλακίδας εὗρον μουσουργοὺς τοῦ
[13, 49]   γράσωνι ἄρασα φορίνην Λαβέ, εἶπε,  καὶ,   ταῦτα τράγε. Πέμφαντος δέ τινος
[13, 32]   ἱκετείαν τὰς ἑταίρας ὡς πλείστας,  καὶ   ταύτας προσεύχεσθαι τῇ θεῷ καὶ
[13, 5]   μὲν ἀδελφήν, Αττάλου δὲ ἀδελφιδῆν  καὶ   ταύτην ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα
[13, 5]   καὶ δῶρα πολλά. Γήμας δὲ  καὶ   ταύτην ἐπεισήγαγεν τῇ Ολυμποιάδι. Επὶ
[13, 68]   τελευτὴν Αρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο  καὶ   ταύτην ἑταίραν, ὡς Θεόπομπος
[13, 58]   Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε,  καὶ   ταύτην μὲν ἐν ἄστει εἶχεν,
[13, 34]   ἐν τῷ κατ' αὐτοῦ λόγῳ,  καὶ   ταύτης ἐκοινώνησεν αὐτῷ. Καὶ ἑτέρας
[13, 46]   ἐπεκαλεῖτο Κορώνη, Ληναιτόκυστος, Αστρα, Γνάθαινα  καὶ   ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ
[13, 63]   Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα  καὶ   τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας ἔχει λόγος.
[13, 31]   τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ  καὶ   τελευσάσης συναγαγὼν τοὺς ἐκ τῆς
[13, 80]   τῷ Κηφισῷ νηχόμενον ἐν  καὶ   τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ ἐν
[13, 86]   καὶ οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι  καὶ   τέλος εἰς πυγμὰς ἦλθεν
[13, 67]   φίλος εἶναι σοῦ φάσκων ἱερὸν  καὶ   τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι τὸν
[13, 76]   ἐς ἥβαν. Εν δ' ἄρα  καὶ   Τενέδῳ Πειθώ τ' ἔναιεν καὶ
[13, 87]   εἵκοσι ἐννέα, ἄνδρας στεφανοπλόκους ἕξ  καὶ   τεσσαράκοντα ὀψοποιοὺς διακοσίους ἑβδομήκοντα ἑπτά,
[13, 89]   γυναῖκες. Θαργηλία Μιλησία, ἥτις  καὶ   τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν ἐγαμήθη, οὖσα καὶ
[13, 37]   Κυζικηνὸς ἐν τῇ τρίτῃ  καὶ   τετάρτῃ τῶν Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης
[13, 89]   ἔχουσαν, καλήν φησι γεγονέναι, ἥτις  καὶ   τῇ θεῷ εἶκαστο τὴν μορφήν.
[13, 56]   πρὸς ἀφροδίσια πάνυ καταφερής· ὅστις  καὶ   τῇ τοῦ υἱοῦ γυναικὶ συνῆν,
[13, 59]   Τῇ δὲ τῶν Ελευσινίων πανηγύρει  καὶ   τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει
[13, 89]   καλλίονα ἀπέκτειναν δὲ αὐτὴν Λακεδαιμόνιο  καὶ   τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε
[13, 2]   Σωκράτει δύο γαμετὰς γυναῖκας, Ξανθίππην  καὶ   τὴν Αριστείδου Μυρτώ, οὐ τοῦ
[13, 31]   περιβόητος γέγονεν, ἐγχειρίσας αὑτόν τε  καὶ   τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ
[13, 73]   δυνατώτατον τὸν Ερωτα, προσέτι τε  καὶ   τήν Αφροδίτην τὴν χρυσῆν, τὰ
[13, 80]   γοῦν λαβὼν τὰς Δαρείου θυγατέρας  καὶ   τὴν γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην οὖσαν
[13, 31]   τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ Διὶ θῦσαι  καὶ   τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι
[13, 70]   καὶ τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ  καὶ   τὴν Ερμησιάνακτος τοῦ Κολοφωνίου Λεόντιον
[13, 19]   Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν αὐτάρκειαν  καὶ   τὴν εὐτέλειαν εὑρίσκεσθε ἐπὶ ταῖς
[13, 48]   δεῖ τοὺς ἐραστὰς ὡς αὐτὴν  καὶ   τὴν θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ ζῆλον
[13, 77]   θανάτῳ παιδὸς συστᾶσαν, Θησέως ἐρασθεὶς  καὶ   τὴν θυγατέρα τούτῳ γυναῖκα ἔδωκε
[13, 90]   κάλλους φησὶ γίνεσθαι παρὰ Ηλείοις,  καὶ   τὴν κρίσιν ἐπιτελεῖσθαι μετὰ σπουδῆς
[13, 39]   τε τῷ Δημητρίῳ εὐημερούσης, φασὶ  καὶ   τὴν Λάμιαν τὸν βασιλέ' εὐμελῶς
[13, 70]   καλούμενον ποίημα Λυδήν. Παρέλιπον δὲ  καὶ   τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ καὶ
[13, 5]   ἧς Αρριδαῖον ἐτέκνωσε. προσεκτήσατο δὲ  καὶ   τὴν Μολοττῶν βασιλείαν γήμας Ολυμπιάδα,
[13, 65]   καὶ Στέφανος ῥήτωρ· ὃς  καὶ   τὴν Νεαίρας θυγατέρας Στρυμβήλην τὴν
[13, 70]   τε Αντιμάχου Λυδήν, προσέτι δὲ  καὶ   τὴν ὁμώνυμον ταύτης ἑταίραν Λυδὴν
[13, 68]   ἑαυτόν, εἰ μή τις στεφανώσειε  καὶ   τὴν πόρνην. Εστησέν τε εἰκόνα
[13, 68]   πρέπον ἦν τὴν σὴν μητέρα  καὶ   τὴν σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ
[13, 3]   οὖσαν τὴν Ελένην, ὑπερ ἧς  καὶ   τὴν στρατείαν ἤθροισεν διόπερ φυλάτταται
[13, 75]   ὄντα καὶ περὶ τὰς γυναῖκας  καὶ   τὴν τοιαύτην μοῦσαν εἰς τὰς
[13, 94]   τῇ Σωκράτους φιλοσοφίά, ἀνδρὸς τοῦ  καὶ   τὴν {τοιαύτην} χρῆσιν τῶν μύρων
[13, 18]   ἀνδρὶ διά τε τὴν πολυμαθίαν  καὶ   τὴν τοῦ ἤθους ἐπιείκειαν. Λέγει
[13, 7]   πεπρακότες τὴν τοῦ βίου παρρησίαν  καὶ   τὴν τρυφήν γυναιξὶ δοῦλοι ζῶμεν
[13, 13]   ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ τῶν κακῶν  καὶ   τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ μοι.
[13, 87]   αὐτῷ μετὰ τὸ Δαμασκὸν ἑλεῖν  καὶ   τῆς ἀποσκευῆς τῆς Δαρείου ἐγκρατὴς
[13, 36]   Πρῶτις γὰρ ἐγένετο υἱὸς Εὐξένου  καὶ   τῆς Αριστοξένης. ~Θεμιστοκλῆς τε, ὥς
[13, 85]   αὐτοῦ γηραιοῦ ἐν τῇ πατρίδι  καὶ   τῆς ἐκφορᾶς παρὰ τὴν θάλατταν
[13, 18]   τῷ τετάρτῳ περὶ τοῦ Καλοῦ  καὶ   τῆς Ηδονῆς. Οὐκ ἀκαίρως δ'
[13, 38]   υἱός. Φιλέταιρον δὲ τὸν Περγάμου  καὶ   τῆς Καινῆς ταύτης λεγομένης βασιλεύσαντα
[13, 84]   τῶν θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα συγκατακλεισθῆναι  καὶ   τῆς ὁμιλίας καταλιπεῖν στέφανον. φωραθέντος
[13, 56]   ὅτε ὑπὲρ τοῦ βίου  καὶ   τῆς οὐσίας ἐκινδύνευε. Καὶ Κίμωνος
[13, 47]   παρ᾽ αὐτῇ συμβαλλομένων εἰς βολροφακῆν  καὶ   τῆς παιδίσκης έν τῷ καθαίρειν
[13, 19]   τὀ εἰκός, περὶ τοῦ βίου  καὶ   τῆς προσποιητοῦ ἐπιτηδεύσεως ἔφη ὡς
[13, 67]   τελευτησάντων ὑπὲρ τῆς σῆς βασιλείας  καὶ   τῆς τῶν Ελλήνων ἐλευθερίας οὐδέπω
[13, 35]   δὲ μὲν Υστάσπης Μηδίας  καὶ   τῆς ὑποκάτω χώρας, δὲ
[13, 59]   τῆς Αρχιδάμου τοῦ Λακεδαιμονίων βασιλέως  καὶ   τῆς Φιλίππου τοῦ Αμύντου, ἔχουσα
[13, 20]   Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ Κλείτῳ  καὶ   Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ
[13, 32]   Περσής, ὡς καὶ Θεόπομπος ἱστορεῖ  καὶ   Τίμαιος ἐν τῇ ἑβδόμῃ, αἱ
[13, 55]   δὲ πόθεν αἱ παῖδες αὗται  καὶ   τίνες; Β. Νυνὶ μὲν ἥκουσιν
[13, 91]   οὕτως εὐρύθμως καταλέξαι τὰς προσηγορίας  καὶ   τίνες οἱ ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος
[13, 92]   ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει δ' ὑμῶν  καὶ   τὸ ἀνόητον Ανάξιππος κωμῳδιοποίος
[13, 85]   τῷ Ερωτικῷ Αμφίλοχον καλεῖσθαί φησι  καὶ   τὸ γένος Ωλένιον εἶναι, Ερμειάς
[13, 89]   καὶ τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν ἐγαμήθη, οὖσα  καὶ   τὸ εἶδος πάνυ καλὴ καὶ
[13, 28]   δὲ καὶ τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας  καὶ   τὸ ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν,
[13, 5]   καὶ Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων  καὶ   τὸ Θετταλῶν ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο ἐκ
[13, 75]   τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· δὴ  καὶ   τὸ παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια καὶ
[13, 43]   δὲ τὴν κύλικ' ἐκπίων ἄφνω  καὶ   τὸ παράδοξον καταπλαγεὶς Δίφιλος
[13, 67]   τῆς Αθηνᾶς ἀφορώμενος νεώς  καὶ   τὸ πόλισμα, ὄψεται παρὰ τὴν
[13, 34]   τῆς Χαλκιοίκου βοίδιόν τι χαλκοῦν  καὶ   τὸ προειρημένον εἰκόνιον. Αλκιβιάδης δὲ
[13, 78]   πολλάκις τῶν νέων ἀκμὴ  καὶ   τὸ πρὸς ἀλλήλους ἑταιρισκὸν συμφρονῆσαν
[13, 23]   μὲν γὰρ πρὸς τὸ κέρδος  καὶ   τὸ συλᾶν τοὺς πέλας πάντα
[13, 47]   γάρ τινος ὑπο γραὸς τρεφομένου  καὶ   τὸ σῶμα εὖ ἔχοντος, Χαριέντως
[13, 31]   αὐτοὺς ἰδοῦσαν ἀνελομένην τὰς κλεῖς  καὶ   τὸ τεῖχος ὑπερβᾶσαν ἀπαγγεῖλαι τοῖς
[13, 55]   τυπτομένην ἐν Αφροδίτης ἱερῷ. Διὸ  καὶ   τὸ τέμενος κληθῆναι άνοσίας Αφροδίτης.
[13, 4]   διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ ὧν  καὶ   τὸ τῶν τέκνων αὐτῷ πλῆθος
[13, 68]   Γλυκέρας ὡς οὔσης παρ' αὐτῷ  καὶ   τοῖς Αθηναίοις αἰτίας γινομένης τοῦ
[13, 35]   τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς ἱεροῖς  καὶ   τοῖς βασιλείοις, ἔτι δἐ ταῖς
[13, 59]   γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ χιτώνιον ἠμπείχετο  καὶ   τοῖς δημοσίοις οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις.
[13, 46]   ἐφρόνουν ἐφ' αὑταῖς, παιδείας ἀντεχόμεναι  καὶ   τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ
[13, 92]   ἀγαθὰ δοῖεν οἱ θεοὶ Δημητρίῳ  καὶ   τοῖς νομοθέταις, διότι τοὺς τὰς
[13, 21]   φορῶν, ὃς ἐν τοῖς καπηλείοις  καὶ   τοῖς πανδοκείοις αἰεὶ διαιτᾷ, καίτοι
[13, 21]   κόραις. ~Καὶ Κύνουλκος ταυτὶ  καὶ   τολμᾶς σὺ λέγειν, οὐ ῥοδοδάκτυλος
[13, 84]   ἠδυνάτει διά τε τὴν ψυχρότητα  καὶ   τὸν ἀντίτυπον τοῦ λίθου, τηνικαῦτα
[13, 71]   θήκαθ' ὑπὸ προγόνοις. Οἶσθα δὲ  καὶ   τὸν ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται
[13, 67]   οὕτω τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα  καὶ   τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς
[13, 85]   οὕτως ἐρασθῆναι ταὼν παρθένου ὡς  καὶ   τὸν βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα
[13, 67]   ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν  καὶ   τὸν βωμὸν Πυθιονίκης Αφροδίτης, ἃμα
[13, 85]   καὶ λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ  καὶ   τὸν ἐκ τῆς Ιασοῦ παῖδα.
[13, 71]   ἐν τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις Βάκχον  καὶ   τὸν Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν
[13, 14]   χρωμένων τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως  καὶ   τὸν Ερωτα· ὃς μετριάζων μέν
[13, 89]   τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε  καὶ   τὸν Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος
[13, 68]   νῦν δὲ τὸν χέδροπα μόνον  καὶ   τὸν μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς δ'
[13, 35]   βαρβάροις καὶ περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς,  καὶ   τὸν μῦθον τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν
[13, 19]   ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην  καὶ   τὸν ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν
[13, 40]   γενέσθαι τοῦ Δημητρίου· ἐπιμανῆναι  καὶ   τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ
[13, 89]   Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι  καὶ   τὸν πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα ἱδρύσασθαι
[13, 77]   τὸν Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς  καὶ   τὸν τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν,
[13, 90]   Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν τῇ ἑορτῇ  καὶ   τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι
[13, 78]   οὐ μόνον οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ  καὶ   τὸν Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον
[13, 45]   φησίν, ἕως ἂν οὐ βινητιάσω,  καὶ   τοσοῦτον λήψομαι. Νικὼ τὴν Αἶγα,
[13, 61]   Ηγήσανδρος, Αρχίππην ἠγάπησεν τὴν ἑταίραν  καὶ   τοῦ βίου κληρονόμον κατέλιπεν. Οτι
[13, 49]   έπεισελθούσης εἰς τὸ συμπόσιον Γλυκέρας  καὶ   τοῦ ἐραστοῦ αὐτῆς ταύτῃ μᾶλλον
[13, 66]   ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ δὲ ὡμίλησε  καὶ   τοῦ λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς
[13, 27]   πολλὰ τοῦ Κυνούλκου θέλοντος λέγειν  καὶ   τοῦ Μάγνου ἐπιραπίσαι βουληθέντος αὐτὸν
[13, 47]   εὐημερήκει, πίνειν μέλλοντος παρ᾽ αὐτῇ  καὶ   τοῦ παιδὸς κελεύοντος τήν Γνάθαιναν
[13, 76]   νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς δὲ  καὶ   τοῦ Τενεδίου Θεοξένου Πίνδαρος,
[13, 80]   φησὶν Ηρακλέους γενέσται παιδικά, διόπερ  καὶ   τοὺς ἄθλους ὑπομεῖναι. Αγαμέμνονά τε
[13, 92]   λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας καὶ ἔριδας  καὶ   τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους δι' οὓς
[13, 95]   τιμωρούμενος, καταπαύσω τὸν πρὸς σὲ  καὶ   τοὺς ἄλλους κύνας ἐνταῦθα λόγον.
[13, 20]   ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ γυμνάσια  καὶ   τοὺς δρόμους καὶ ὁρᾶν προσπαλαίοντας
[13, 53]   έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος ὢν ἐμακάριζε  καὶ   τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 54]   έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος ὢν ἐμακάριζε  καὶ   τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 69]   τῆς Δωρίχης ἐστὶν αὕτη,  καὶ   τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα ἐν
[13, 4]   Ιππην καὶ Αἴγλην, δι' ἣν  καὶ   τοὺς πρὸς Αριάδνην ὅρκους παρέβη,
[13, 2]   ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον, ὅθεν  καὶ   τοὺς τῆς κωμῳδίας ποιητὰς ἀποσιωπῆσαι
[13, 95]   ὥστε τὸν μὲν ἄνδρα αὐτῆς  καὶ   τοὺς υἱοὺς πτωχοὺς ἐποίησεν, αὐτὸν
[13, 15]   πράσσοντες οἷς τραγῳδεῖτε, παιδοπῖπαι ὄντες  καὶ   τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες τὸν ἀρχηγόν
[13, 90]   ἑτέρωθι δὲ κάλλους, ὡς δέον  καὶ   τοῦτο τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ παρὰ
[13, 18]   ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα καὶ μεμυρισμένον  καὶ   τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον, πρότερον μὲν
[13, 75]   οὐ μετρίως ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε  καὶ   τοῦτον τὸν τρὸπον τῶν ᾳσμάτων·
[13, 20]   ταῖς Εὐανδρίαις τοὺς καλλίστους ἐγκρίνουσι  καὶ   τούτους πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι
[13, 50]   κατηγοροῦντας ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι  καὶ   τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ ἐν
[13, 43]   τὴν ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι  καὶ   τοὔψον ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου
[13, 44]   ἔχουσ' ὀνάρια μεθ' ἑαυτῆς τρία  καὶ   τρεῖς θεραπαίνας καὶ νέαν τιθὴν
[13, 73]   ταὐτὸν δύο, φύουσιν ἡμῖν πάντα  καὶ   τρέφουσ' ἃμα, δι' ὧν βρότειον
[13, 40]   Λέμβος ἐν τῇ ἕκτῃ  καὶ   τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν Δημώ φησιν
[13, 19]   τῆς φιλαργυρίας θύραις ῥυπαρῶς ζῶντες  καὶ   τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ καὶ {τῶν}
[13, 67]   γίνεσθαι μὴ μόνον τρίδουλον, ἀλλὰ  καὶ   τρίπορνον αὐτήν. Απὸ πλειόνων δὲ
[13, 43]   Αναγώγως δέ πως τοῦ μειρακίσκου  καὶ   τυραννικώτερον αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ
[13, 49]   αὐτῷ. δὲ Ἀποφύσα, εἶπε,  καὶ   τῷ κάτω χρῶ. Θαὶς ἐραστοῦ
[13, 20]   δὲ καὶ κρίσις γίνεται κάλλους,  καὶ   τῷ πρώτῳ τὰ τῆς θεοῦ
[13, 86]   τῷ ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν  καὶ   τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ θᾶττον
[13, 93]   τὸ οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον θαυμαστὸν  καὶ   τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι καὶ
[13, 12]   καθάπερ Αθηναῖοι τὰ Παν> αθήναια  καὶ   τὠλύμπια Ηλεῖοι Ρόδιοί τε τὰ
[13, 2]   πᾶσαι ἐνεκλείοντο αἱ κόραι, συνεγκλειομένων  καὶ   τῶν ἀγάμων νεανίσκων καὶ ἕκαστος
[13, 16]   ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν  καὶ   τῶν ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ τὸ
[13, 20]   Φασηλίτου μαθητοῦ. Ημεῖς δ' οὐχι  καὶ   τῶν ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν;
[13, 86]   πολλάκις. ~Υμεῖς δὲ, φιλοσόφοι,  καὶ   τῶν δελφίνων καὶ τῶν ἐλεφάντων
[13, 60]   ἡλιαίαν εἷλε περὶ τοῦ σώματος  καὶ   τῶν δικαστῶν καθ' ἕνα δεξιουμένη
[13, 86]   φιλοσόφοι, καὶ τῶν δελφίνων  καὶ   τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ τὴν
[13, 31]   δὲ γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως  καὶ   τῶν ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν.
[13, 1]   λόγοι περὶ αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος  καὶ   τῶν ἐρωτικῶν ἐλέχθησαν. ~Καὶ γὰρ
[13, 19]   ζῶντες καὶ τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ  καὶ   {τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα
[13, 80]   θεάτρου ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα,  καὶ   τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου
[13, 29]   ποιούμεναι τολύπας ἔσσατον τὰς γνάθους  καὶ   τῶν κρεῶν ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ'
[13, 50]   δ' Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ δὲ  καὶ   τῶν πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας
[13, 84]   θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε οὖν  καὶ   ὑμεῖς, φιλόσοφοι, οἱ παρὰ
[13, 52]   έμῆς, ὡς σὺ φής, Κύνουλκε,  καὶ   Ὑπερείδης μέμνηται ἐν τῷ κατὰ
[13, 60]   Επλούτει δὲ σφόδρα Φρύνη  καὶ   ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς Θήβας, ἐὰν
[13, 32]   καὶ ταύτας προσεύχεσθαι τῇ θεῷ  καὶ   ὕστερον ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι.
[13, 32]   τὰς τότε ποιησαμένας τὴν ἱκετείαν  καὶ   ὕστερον παρούσας συνέθηκε τόδε τὸ
[13, 49]   δέ τινος μειρακιευομένου πρὸς αὐτὴν  καὶ   φαμένου πολλαῖς συμπεπλέχθαι, καθ' ὑπόκρισιν
[13, 21]   Φιλυλλίου Αντεια, Μενάνδρου δὲ Θαὶς  καὶ   Φάνιον, Αλέξιδος Ορώπα, Εὐβούλου Κλεψύδρα.
[13, 50]   τῷ κατὰ Ανδροτίωνος Σινώπης μέμνηται  καὶ   Φανοστράτης. Καὶ περὶ μὲν τῆς
[13, 20]   τῆς Σπάρτης τὰς γυναῖκας. Διὸ  καὶ   φασὶν Αρχιδάμου τοῦ βασιλέως, γυναικὸς
[13, 4]   ὥς φησι Κέκρωψ. Φερεκύδης προστίθησι  καὶ   Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς Ελένης
[13, 94]   ἀνδρὶ τοιαύτης προίστασθαι τέχνης διὸ  καὶ   Φερεκράτης ἐν Ιπνῷ Παννυχίδι
[13, 6]   ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν ἠρμένοι  καὶ   φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς αἴθραν συντεμόντι
[13, 56]   ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν ἄνθρωπον,  καὶ   φευγούσης ποτὲ αὐτῆς γραφὴν ἀσεβείας
[13, 52]   Ἰσθμιὰς δὲ καὶ Νέαιρα κατασέσηπε  καὶ   Φίλα; Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας
[13, 5]   αὐτῆς θύγατέρα Κύνναν ἔγημεν δὲ  καὶ   Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα καὶ Μαχάτα.
[13, 28]   καὶ αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις  καὶ   φίλας ἑταίρας, ὡς Σαπφώ·
[13, 31]   Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ τῶν ἑταιρῶν  καὶ   Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι τάδε φησίν·
[13, 67]   τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν. Μνημονεύει τούτων  καὶ   Φιλήμων ἐν Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ' ἔσῃ
[13, 44]   Τάλαν, ἔφη, τέκνοι περίλαβε, φησί,  καὶ   φίλησον, εἰ θέλει. δ'
[13, 35]   τοῦ Ζαριάδρου πρὸς τὸν Ομάστην  καὶ   φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν ἄνθρωπον, οὐ
[13, 35]   τοὺς ἐκ τῆς βασιλείας δυνάστας  καὶ   φίλους καὶ συγγενεῖς ἐποιεῖτο τοὺς
[13, 6]   ἐν αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς ἐρῶσι  καὶ   φιλοῦσι καὶ σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα
[13, 24]   ἰδεῖν σαφῶς, αἰεὶ δὲ τετρεμαίνοντα  καὶ   φοβούμενον {Δεδιότα, ἐν τῇ χειρὶ
[13, 65]   ποιητοῦ καὶ Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ  καὶ   Φρυνίωνος τοῦ Παιανιέως, ὃς ἦν
[13, 56]   συνόντος, εἶθ' ὕστερον ἐκδοθείσης Καλλίᾳ,  καὶ   φυγαδευθέντος μισθὸν ἔλαβε τῆς καθόδου
[13, 93]   καὶ τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι  καὶ   φυλακτικὸν τοῦ τῶν εὖ δρώντων
[13, 6]   οὐχὶ Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη Βλέμμα  καὶ   φωνὴ γυναικός, τὰ σκέλη δὲ
[13, 32]   ἐστιν ἀρχαῖον ἐν Κορίνθῳ ὡς  καὶ   Χαμαιλέων Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν
[13, 76]   καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ' ἔναιεν  καὶ   Χάρις υἱὸν Αγησιλάου. ~Ολως δὲ
[13, 65]   ὥς φησι Δίυλλος· ἐκαλεῖτο δἐ  καὶ   Χαριτοβλέφαρος. Νικαρέτη δὲ ἑταίρα
[13, 89]   γυναῖκα Φύην τὴν Σωκράτους θυγατέρα,  καὶ   Χάρμου τοῦ πολεμαρχήσαντος θυγατέρα ἔλαβεν
[13, 84]   καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ  καὶ   χηνὶ τῇ μὲν κύων, τῇ
[13, 66]   δέ. Φιλήμονος γὰρ ἑταίρας ἐρασθέντος  καὶ   χρηστὴν ταύτην ὀνομάσαντος διὰ τοῦ
[13, 62]   Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια  καὶ   Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια
[13, 51]   Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια  καὶ   Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια.
[13, 52]   τῶν πώποτε διενηνοχέναι τὴν ὄψιν  καὶ   Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ
[13, 56]   (ἀναμπέχονος γὰρ καὶ μονοχίτων ἦν  καὶ   ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα γῆμαι.
[13, 84]   τῷ ναῷ, ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος  καὶ   ὡς ἠδυνάτει διά τε τὴν
[13, 95]   ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου ἐρήμην καταδικασθεὶς  καὶ   ὡς ἠνεχυράσθη οἰκέτης αὐτοῦ στιγματίασ,
[13, 75]   κατείβων καρδίαν ἰαίνει. Λέγει δὲ  καὶ   ὡς τῆς Μεγαλοστράτης οὐ μετρίως




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/09/2005