Livre, Chap.
[13, 56]	τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα; ὡς	καὶ	ᾄδειν εἰς αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν
[13, 94]	οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ οἱ πονηρότατοι	καὶ	ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι πράττειν ~Καὶ
[13, 20]	Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ	καὶ	Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ καὶ
[13, 35]	οἱ ἐπιχώριοι ὅτι ἐξ Αφροδίτης	καὶ	Αδώνιδος ἐγεννήθησαν. Εκυρίευσεν δὲ ὁ
[13, 92]	φησιν ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν, ἀλλὰ	καὶ	Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν ἐν Ιππῳ
[13, 12]	Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι' ὃν θέον	καὶ	Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ οἱ
[13, 90]	μέχρι νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος,	καὶ	αἱ ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες χρυσοφόροι ὀνομάζονται.
[13, 28]	δ' ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι γοῦν	καὶ	αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ
[13, 35]	τὴν Οδάτιν. Οἱ δὲ παῖδες	καὶ	αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα
[13, 86]	καὶ εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα	καὶ	αἱ Θετταλαὶ αὗται ὀρχηστριδες, καθάπερ
[13, 28]	ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ νῦν	καὶ	αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις καὶ
[13, 4]	Ηρόδορος ἱστορεῖ. Πολυγύναιος δ' ἐγένετο	καὶ	Αἰγεύς Πρώτην μὲν γὰρ ἔγημε
[13, 4]	Ησίοδος δέ φησι καὶ Ιππην	καὶ	Αἴγλην, δι' ἣν καὶ τοὺς
[13, 70]	Αρμοδίου ἐρωμένη τοῦ τυρρανονκτονήσαντος ἥτις	καὶ	αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν
[13, 71]	ἀθέμιστον ἐπ' ὀφρύσι μηνίσαντα ἠδὲ	καὶ	αἰνοτάτου βλέμμ' ὑπέμεινε κυνός, ἐν
[13, 30]	νυκτὸς λόγον. Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν	καὶ	Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ
[13, 75]	ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺ ἐρωτικούς, ὥστε	καὶ	Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς καὶ
[13, 89]	τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν	καὶ	ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ
[13, 80]	χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ' ἦν ἐκμανῶς	καὶ	Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν
[13, 67]	τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς	καὶ	Αλεξις ἐν Λυκίσκῳ. ~Μετὰ δὲ
[13, 18]	περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην. Διὸ	καὶ	Αλεξις ἔφη που· ἂν> πιττοκοπούμενόν
[13, 84]	ἐπλησίασεν. Τῆς πράξεως ταύτης μνημονεύει	καὶ	Αλεξις ὁ ποιητὴς ἐν τῷ
[13, 50]	Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ, ἐν Νεοττίδι,	καὶ	Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης
[13, 51]	παραλίαν ἄκραν. Μνημονεύει τῆς Ναννίου	καὶ	Ἄλεξις ἐν Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον
[13, 62]	ἐγκώμιον Κέφαλος ὁ ῥήτωρ καθάπερ	καὶ	Αλκιδάμας ὁ Ελαίτης ὁ Γοργίου
[13, 21]	διηγούμενος ὅτι Ωκιμον ἑταίρας ὄνομα	καὶ	ἄλλα δὲ πολλά, ὦναιδές, δράματα
[13, 57]	ὁ Σελεύκου τίγρις. Ἔχων δὲ	καὶ	ἄλλα μαρτύρια ἐνατίθεμαι τὰ νῦν,
[13, 65]	τὰ πάτρια τὰς θυσίας ἐκολάσατε	καὶ	ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ
[13, 37]	πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ, καὶ Μύρτιον	καὶ	ἄλλας δὲ πλείστας, ἐπιρρεπέστερος ὢν
[13, 26]	Λαίδος καὶ Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ	καὶ	ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ συγκατελέγει δὶα
[13, 62]	ὁ λόγος, μνημονεύει αὐτῆς, καταλέγων	καὶ	ἄλλας ἑταίρας ἐν τούτοις. Φιλύρα
[13, 93]	ὄσφρανσιν καὶ πρὸς τὸ οἰκεῖον	καὶ	ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ τῷ συνανθρωπίζον
[13, 65]	δούλαι Κασίου τοῦ Ηλείου μετὰ	καὶ	ἄλλων ἑταιρῶν, Αντείας, Στρατόλας, Αριστοκλείας,
[13, 38]	αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς ὁ Δημήτριος	καὶ	ἄλλων πλειόνων ~Μάχων δ' ὁ
[13, 94]	δ' ὑπ' αὐτοῦ τοιαῦτα λέγοντος	καὶ	ἅμα οἰόμενος τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους
[13, 48]	τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας	καὶ>	ἄμας, Εἰ ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς,
[13, 21]	τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου	καὶ	Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους, ἔτι δὲ
[13, 60]	ἐν Νεαίριᾳ πρόκειται τὸ μαρτύριον	καὶ	Αμφις ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ
[13, 22]	Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων τῶν ἑταιρῶν	καὶ	Αμφις μνημονεύει ἐν Κουρίδι λέγων·
[13, 79]	αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν καὶ ἁρπάσαντα	καὶ	ἀναθέμενον εἰς ἃρμα εἰς Θήβας
[13, 72]	Ερμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ	καὶ	Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ Κῦρον
[13, 85]	αὐτὸν ἐκ τοῦ πελάγους ἀπήντα	καὶ	ἀναλαμβάνων ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν
[13, 26]	λαμβάνει. Μνημονεύει δὲ τῆς Λαίδος	καὶ	Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ καὶ ἄλλας
[13, 80]	ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος πότου	καὶ	ἀναπηδήσας πρὸς τὸν Ζήνωνα ἔπεισεν
[13, 54]	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ	καὶ	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 53]	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ	καὶ	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 19]	καὶ μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ	καὶ	ἀνελεύθεροι, καθάπερ οἱ τῆς Αριστίππου
[13, 34]	πάντα ἀρίστου Αδριανοῦ βασιλέως· ὃς	καὶ	ἀνέστησεν ἐπὶ τῷ μνήματι Παρίου
[13, 93]	βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι	καὶ	ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ ὧν ἁπάντων
[13, 10]	τὴν γενομένην ἧτταν πρὸς Κυρηναίους	καὶ	ἀνῄρητο ὑπὸ Αμάσιδος. Ησθεὶς οὖν
[13, 62]	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα	καὶ	Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ
[13, 51]	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα	καὶ	Ἄνθεια. Μήποτε δὲ δεῖ γράφειν
[13, 50]	ὁ προειρημένος Απολλόδωρός φησι· Σταγόνιον	καὶ	Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο,
[13, 21]	Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου	καὶ	Αντιφάνους, ἔτι δὲ Γοργίου τοῦ
[13, 59]	λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·	καὶ	ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς τὴν Αναδυομένην
[13, 71]	κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν δὲ κακὸν	καὶ	ἀπειθέα χῶρον. Ενθα Χάρων ἀκοὴν
[13, 48]	τῆς Γναθαίνης πτωχῶν έραστῶν κωμαζόντων	καὶ	ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι
[13, 86]	ἐπαινεῖν δεῖ, τοὺς δὲ θηριωδῶς	καὶ	ἀπλήστως ψέγειν. Καὶ εἰ διαλεκτικοὶ
[13, 81]	φάντος δ' αὐτοῦ Βραδέως τοίνυν	καὶ	ἀπόγερε τὴν κύλικα. Ετι πολὺ
[13, 37]	ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ ὄνομα	καὶ	ἀποδεῖξαι βασιλίδα. ~Τιμόθεος δ' ὁ
[13, 60]	Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν	καὶ	ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν
[13, 67]	εἰς αὐτὴν κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν	καὶ	ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων
[13, 34]	μητέρα καὶ Θεοδότην· ὑφ' ἧς	καὶ	ἀποθανὼν ἐκηδεύθη ἐν Μελίσσῃ κώμῃ
[13, 51]	αὐτὴν ἀναλαβὼν ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος	{καὶ}	ἀποθντήσκων κατέλιπεν αὐτῇ πολὺν έλλέβορον,
[13, 40]	καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον	καὶ	ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς καὶ πολλὰ
[13, 64]	τὀ τῆς Αρτέμιδος ἱερὸν συγκατέφυγεν	καὶ	ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη
[13, 21]	περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους	καὶ	Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους,
[13, 78]	ἀπολῦσαι αὐτοὺς πολλὰ ἐπαινέσαντα. Διὸ	καὶ	Απόλλων ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν
[13, 68]	φυγόντος τοῦ Αρπάλου ἐπὶ θάλατταν	καὶ	ἀποστάντος. Καὶ τῆς μὲν Πυθιονίκης
[13, 66]	ἀκούουσα τῆς Βακχίδος τὸ κάλλος	καὶ	ἀποστρέψαι θέλουσα τὸν νεανίσκον τοῦ
[13, 94]	γεγονότα μαθητὴν καὶ περὶ δικαιοσύνης	καὶ	ἀρετῆς πολλοὺς καὶ σεμνοὺς λέγοντα
[13, 4]	Θησεὺς δἐ Ελένην ἁρπάσας ἑξῆς	καὶ	Αριάδνην ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν ἐν
[13, 94]	τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ	καὶ	Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο
[13, 78]	τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ Αρμοδίου	καὶ	Αριστογείτονος γενόμενος, περὶ Σικελίαν δ'
[13, 79]	δὲ ὅτι τὰ περὶ Κτατῖνον	καὶ	Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων ὁ
[13, 62]	Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια	καὶ	Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα
[13, 36]	Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον ἱστορεῖ γενέσθαι	καὶ	Αριστοτέλης ἐν τῇ Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ
[13, 62]	δ' ἐρᾶν φησι. Μνημονεύει αὐτῆς	καὶ	Αριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε
[13, 79]	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν	καὶ	ἁρπάσαντα καὶ ἀναθέμενον εἰς ἃρμα
[13, 48]	τῷ τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων	καὶ	ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε παρέθετο· Ὁδε
[13, 66]	ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ	καὶ	Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς ἐν τούτοις
[13, 84]	παρὰ φύσιν τῇ Αφροδίτῃ χρώμενοι	καὶ	ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν, μὴ
[13, 42]	ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι δ' ἦν	καὶ	ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ
[13, 39]	Ἦν δὲ Λάμια σφόδρα εὔθικτος	καὶ	ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ
[13, 70]	Βιλιστίχη δ' ἡ Αργεία ἑταίρα	καὶ	αὐτὴ ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ
[13, 69]	δ' ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως	καὶ	αὐτὴ ἑταίρα καλή. Φιλεῖ γάρ
[13, 63]	μειρακίσκον, καίτοι γυναῖκα ἔχων ὡς	καὶ	αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι.
[13, 89]	τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ' ἦν	καὶ	αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου κοινωνίαν
[13, 64]	τοῦ αἵμματος τοῖς βωμοῖς, ἕως	καὶ	αὐτὴν κατέσφαξαν. Δανάην δὲ τὴν
[13, 64]	Λεοντίου τῆς Επικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην	καὶ	αὐτὴν Σώφρων ὁ ἐπὶ τῆς
[13, 38]	στοάν. Ηρα δὲ καὶ Λεαίνης	καὶ	αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς ὁ Δημήτριος
[13, 68]	τῆς Συρίας, οὗπερ καὶ σὲ	καὶ	αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει. Παρέδωκέν τε
[13, 33]	εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ τὸν ἀγώνα	καὶ	αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας εὔξατο τῇ
[13, 62]	Ελαίτης ὁ Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν	καὶ	αὐτὸς ἐγκώμιον Ναίδος τῆς ἑταίρας.
[13, 37]	και Σατύραι καὶ Νάννιον. Οὐ	καὶ	αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ ἑταίρας ἦν
[13, 68]	Καταναῖος ἢ {ὁ} Βυζάντιος ἢ	καὶ	αὐτὸς ὁ βασιλεύς. Εδιδάχθη δὲ
[13, 20]	εἰς ὦπα ἔοικεν. Εκπέπληκται οὖν	καὶ	αὐτὸς ὁ Πρίαμος ἐπὶ τῷ
[13, 82]	πυθόμενος καὶ ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς	καὶ	αὐτός ποτε ὐφη τούτῳ χεχρῆσθαι
[13, 20]	κατὰ τὸν Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ	καὶ	αὐτὸς τὸ κάλλος. Καὶ γὰρ
[13, 11]	τῶν φιλοσόφων περὶ τοῦ ἔρωτος	καὶ	αὐτούς τι εἰπεῖν καὶ περὶ
[13, 33]	χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ. Οτι δὲ	καὶ	Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν αὐτόθι αἱ
[13, 93]	αἰσθήσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες ἀργῶς	καὶ	ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου δὲ καὶ
[13, 20]	Εν Χίῳ δὲ τῇ νήσῳ	καὶ	βαδίζειν ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ
[13, 44]	αὐτὴν χρυσίον. Ανάγωγος ὢν δὲ	καὶ	βάναυσος παντελῶς ἐν σκυτοτομείῳ μετά
[13, 78]	Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι	καὶ	βασανιζόμενοι ἀναγκαζόμενοί τε λέγειν τοὺς
[13, 68]	ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην	καὶ	βασίλισσαν προσαγορευομένην καὶ ταῖς ἄλλαις
[13, 37]	γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν	καὶ	Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν καὶ
[13, 73]	τίκτεται βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς	καὶ	βίον Δημήτριον δένδρων τις ὥρα
[13, 61]	τῆς μητρὸς ἔχων τὸ φύσημα;	καὶ	Βίων δ' ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος
[13, 81]	Επικροτησάντων δὲ πάντων σύν γέλωτι	καὶ	βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο τὸν
[13, 71]	καὶ εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ	καὶ	Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ησίοδον πάσης
[13, 82]	χρησάμενος τῷ περὶ τοῦ Ηλίου	καὶ	Βορέου λόγῳ, καί τι πρὸς
[13, 93]	βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι	καὶ	βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι
[13, 34]	διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας, ἥν φησι	καὶ	βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν, γράφων οὕτως.
[13, 90]	ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς τέμενος	καὶ	βωμὸν ἀναστῆσαι Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς
[13, 52]	κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας δὲ	καὶ	Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ λέγω·
[13, 86]	ἐν τῷ οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι	καὶ	γὰρ πρὸς ταῦτα ἡμᾶς ὅταν
[13, 84]	Πειρήνην χαλκῇ βοὶ βοῦς ἐπανέβη·	καὶ	γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ καὶ
[13, 62]	εἰς τὴν οἰκίαν, ἐξ ἧς	καὶ	γενέσθαι αὐτῷ θυγάτριον. Μνημονεύει δ'
[13, 40]	Φίλινναν τὴν ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς	καὶ	γεννῆσαι Αρριδαῖον τὸν μετ' Αλέξανδρον
[13, 31]	φύλακας, κρατήσαντας δὲ τῶν τειχῶν	καὶ	γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς ἐλευθερίας χαριστήρια
[13, 26]	στατῆρα και τριώβολον, προσίεται δὲ	καὶ	γέροντα καὶ νέον· οὕτω δὲ
[13, 50]	μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ	καὶ	Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ
[13, 79]	νομοθέτης Σόλων ἔφη Μηρῶν ἱμειρων	καὶ	γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε καὶ
[13, 39]	ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ	καὶ	Γνάθαινα, περὶ ἧς ἐροῦμεν. Πάλιν
[13, 70]	οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ	καὶ	γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος
[13, 45]	ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα	καὶ	γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν,
[13, 46]	ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια	καὶ	Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα
[13, 93]	ζῴου πεφυκότος. Ετι δὲ ταλαιπώρου	καὶ	γυμνοῦ τὸν βίον, ἄμφω ταῦτα
[13, 20]	θαυμάζεται μᾶλλον ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος	καὶ	γύνη ἡ καλλίστη, καλλίστας γεννώσης
[13, 35]	Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου	καὶ	δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε βραδέως τὴν
[13, 80]	πάντα αὐταῖς χορηγεῖσθαι ἐκέλευσεν. Διόπερ	καὶ	Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο τῷ
[13, 1]	περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι	καὶ	δεδωκέναι πληγάς, ὥς φησι Λυκόφρων
[13, 10]	ἐκμανθάνει παρ' αὐτῆς τὰ πάντα	καὶ	δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου τὸν
[13, 71]	περὶ πικρὰ λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις	καὶ	δεινὴ μύθων κῆδος ἔχουσ' ἀρετή,
[13, 81]	στρατηγός, ἀνδρὶ παιδιώδει παρ' οἶνον	καὶ	δεξιῷ. Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ
[13, 91]	εἰς δούρειον ἵππον ἐγκατακλεισθέντες, ἑνὸς	καὶ	δευτέρου ἴσως ἐρεῖς ὄνομα καὶ
[13, 61]	ψυχὴν μόλις. ~Ιστε δὲ ὅτι	καὶ	Δημάδης ὁ ῥήτωρ ἐξ αὐλητρίδος
[13, 71]	Εκλεε δ' Ικαρίου τε γένος	καὶ	δῆμον Αμύκλου καὶ Σπάρτην, ἰδίων
[13, 36]	δίδωσι εἴτε ἀπὸ τύχης εἴτε	καὶ	δι' ἄλλην τινὰ αἰτίαν τῷ
[13, 63]	Αριστάρχου γοῦν τινος ἐρασθεὶς μειρακίου	καὶ	δι' αὐτὸν παροινήσας εἰς Νικόδημον
[13, 20]	περὶ κάλλους ἤρισαν πρὸς ἀλλήλας,	καὶ	διὰ κάλλος οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο
[13, 75]	ποιητρίας μὲν οὔσης, δυναμένης δὲ	καὶ	διὰ τὴν ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς
[13, 3]	μέθης ἢ δι' ἀφροδισίων ἢ	καὶ	διὰ τῆς ἐν ταῖς ἀδηφαγίαις
[13, 3]	γαμετῆς τὸν βασιλέα, ἔτι δὲ	καὶ	διὰ τὸ τὴν βασιλίδα, ὥς
[13, 92]	ταῦτα καὶ Θεόδωρος ὁ ἄθεος	καὶ	Διαγόρας ἐξεκηρύχθη καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη
[13, 67]	διαβάλλων ἀκολασίαν φησίν Ἐπίσκεψαι δἐ	καὶ	διάκουσον σαφῶς παρὰ τῶν ἐκ
[13, 35]	δὲ στρατοπεδεύων ἐπὶ τοῦ Τανάιδος	{καὶ}	διαλαθὼν τὴν στρατοπεδείαν διέβη μετὰ
[13, 14]	μέν ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ	καὶ	διαταράττων χαλεπώτατος διόπερ ὁ ποιητὴς
[13, 24]	πατρός σου πολλά σε σωφρονίστατος	καὶ	διδάξαντος σκύτη βλέπειν. Ἢ οὐκ
[13, 86]	Περσαίου παρὰ πότον αὐλητρίδιον πριαμένου	καὶ	διοκνοῦντος εἰσαγαγεῖν πρὸς αὐτὀν διὰ
[13, 78]	ἑξαμέτρου τὸ πεντάμετρον, καθάπερ ὕστερον	καὶ	Διονύσιος ὁ Αθηναῖος ἐποίησε ὁ
[13, 43]	λοπάδας συνάλμους τε συναρτύειν δοκῶν	καὶ	διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν αὔριον
[13, 73]	~Υπολαμβάνων οὖν μέγαν εἶναι δαίμονα	καὶ	δυνατώτατον τὸν Ερωτα, προσέτι τε
[13, 70]	τὴν καλουμένην Παρόραμα διὰ τὸ	καὶ	δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς τὸν
[13, 2]	διὰ σπάσιν ἀνθρώπων, ὥστ' ἐξεῖναι	καὶ	δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον,
[13, 55]	τινος Παυσανίου Θετταλοῦ, κατὰ φθόνον	καὶ	δυσζηλίαν {ταῖς} ξυλίναις χελώναις τυπτομένην
[13, 5]	ἐγάμει. Εν ἔτεσι γοῦν εἴκοσι	καὶ	δυσὶν οἷς ἐβασίλευεν, ὥς φησι
[13, 5]	βασιλεὺς ἄγων Μήδαν τὴν θυγατέρα	καὶ	δῶρα πολλά. Γήμας δὲ καὶ
[13, 86]	ἀλλὰ ἐκ τῶν κλινῶν ἀνώρμων	καὶ	ἐβόων ὡς θαυμαστόν τι θέαμα
[13, 37]	ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου	καὶ	ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον καὶ
[13, 75]	παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν·	καὶ	ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα ᾄσματα οἱ
[13, 2]	συνόδων καὶ κοινογαμίων ὄντων. Διὸ	καὶ	ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ
[13, 91]	αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν Λαιστρυγόνων	καὶ	εἰ ὄντως κατεβρώθησαν ὅστις {οὖν}
[13, 50]	Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ	καὶ	εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς ἱστάναι τολμῆσαι
[13, 15]	ψυχῆς ἐρᾶν· οἵτινες μέχρι ὀκτὼ	καὶ	εἴκοσι ἐτῶν δεῖν λέγοντες συνέχειν
[13, 92]	Εἰπόντος δ' ἐν τῇ τρίτῇ	καὶ	εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ'
[13, 67]	φησι Ποσειδώνιος ἐν τῇ δευτέρᾳ	καὶ	εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν
[13, 1]	δεδειπνηκέναι καὶ περὶ ἑταίρας πλεονάκις	καὶ	εἰληφέναι καὶ δεδωκέναι πληγάς, ὥς
[13, 71]	διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ δ' ἐστὶ	καὶ	εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ καὶ
[13, 47]	τινος οἶνον ἐν ψυκτηριδίῳ μικρὸν	καὶ	εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός γε,
[13, 95]	ἐμὲ μόνον τοιοῦτός ἐστιν, ἀλλὰ	καὶ	εἰς ἄλλους ἅπαντας τοὺς αὐτῷ
[13, 47]	Παυσανίου δὲ τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου	καὶ	εἰς κάδον τινὰ ἐμπεσόντος, Ο
[13, 63]	μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν. Αναλαβεῖν γοῦν	καὶ	εἰς τὴν οἰκίαν λέγεταί τινα
[13, 39]	Τουτί γε, Λάμια, φησίν, ὀσφράνθητι	καὶ	εἴσει παρὰ τἄλλα διαφόραν ὅσην
[13, 49]	μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι	καὶ	εἰσελθόντι εἰς τὴν οἰκίαν Γλυκέρα
[13, 86]	Ως δὲ ὁ πότος προέβαινεν	καὶ	εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα καὶ
[13, 80]	τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν	καὶ	εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν. Ως
[13, 4]	Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς Ελένης	καὶ	ἐκ Τροιζῆνος ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ
[13, 83]	Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον	καὶ	ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι
[13, 2]	συνεγκλειομένων καὶ τῶν ἀγάμων νεανίσκων	καὶ	ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν
[13, 75]	γενομέναι τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα	καὶ	ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα
[13, 44]	θ' ἵν' ἄκρον ὡς μάλιστα	καὶ	ἐλάχιστον αὐτοῦ περιλάβω τοῦ σώματος.
[13, 12]	τὸν Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας	καὶ	ἐλευθερίας, ἔτι δὲ καὶ ὁμονοίας
[13, 48]	δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ μοι, Λύκος	καὶ	Ἐλεύθερος; Ἐπὶ δὲ τὴν θυγατέρα
[13, 50]	μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν Αθήνηθεν· ἣν	καὶ	έλθοῦσαν οἰεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις
[13, 3]	γάμον, ἤδη εἰς τὰ ἀμείνω	καὶ	Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και ἡ Κλυταιμνήστρα
[13, 83]	κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη δέ, φησί,	καὶ	ἔμελλε τὰ Πύθια αὐλεῖν, εἰ
[13, 11]	φιλόσοφοι πάμπολλοι· ἐν οἷς τινες	καὶ	ἐμνημόνευσαν τοῦ σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου
[13, 18]	αὐλητὴς πώγωνα μέγαν ἔχων ηὔλει,	καὶ	ἐν Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα
[13, 88]	ποιητὴς οὗτος ἐπὶ τὰ ἄνθη	καὶ	ἐν Αλφεσιβοίᾳ φησίν· Καὶ σώματος
[13, 86]	ἦλθεν ὁ σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος	καὶ	ἐν ἀρχῇ οὐδ' ἄν παρακαθίσαι
[13, 31]	Εὐάλκης δ' ἐν τοῖς Εφεσιακοῖς	καὶ	ἐν Εφέσῳ φησὶν ἱερὰ ἱδρῦσθαι
[13, 50]	δ' αὐτῆς Αντιφάνης ἐν Αρκάδι	καὶ	ἐν Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν
[13, 12]	Ηλεῖοι Ρόδιοί τε τὰ Αλίεια	καὶ	ἐν ταῖς δημοτελέσι δὲ σπονδαῖς
[13, 69]	τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, {καίτοι}	καὶ	ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς
[13, 12]	παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός. Διὸ	καὶ	ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἔφη τὸν
[13, 59]	Κνιδίαν Αφροδίτην ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο	καὶ	ἐν τῇ τοῦ Ερωτος βάσει
[13, 2]	πράγματος ὕβριν φεύγοντες φιλοστοργῶσί τε	καὶ	ἐν ὥρᾳ προσίωσιν τοῖς γάμοις.
[13, 19]	οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν ἀλλα	καὶ	ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν
[13, 56]	Ασπασίας δὶς τῆς ἡμέρας εἰσιόντα	καὶ	ἐξιόντα ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν
[13, 64]	βασιλεὺς ὁ τῆς διαδοχῆς τελευταῖος	καὶ	ἔξω τοῦ διαδήματος κοινωνὸν εἶχε
[13, 31]	οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Οἶδα δὲ	καὶ	ἑορτήν τιν' Εταιρίδεια ἀγομένην ἐν
[13, 20]	γίνεται, ἀετὸς πτεροῦται πολλάκις, ὥσπερ	καὶ	ἐπ' Αἰγινῃ. Σωκράτης δ' ὁ
[13, 17]	Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν τῆς Γαλατείας	καὶ	ἐπαινῶν αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος
[13, 78]	Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης ᾧ	καὶ	ἐπαπέθανεν ὁ ἐραστὴς Αριστόδημος, λύσιν
[13, 84]	περιστερά, τῇ δὲ χὴν προσῆλθον	καὶ	ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ πᾶσι τούτοις
[13, 69]	ἑταίρας ἀρραβών. ~Ενδόξους δὲ ἑταίρας	καὶ	ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ
[13, 56]	τὴν ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς	καὶ	ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως.
[13, 55]	Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην	καὶ	έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ ποθ' ἡ
[13, 82]	διαλαληθέντος τοῦ συμβεβηκότος Εὐριπίδης πυθόμενος	καὶ	ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς καὶ αὐτός
[13, 25]	Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν,	καὶ	ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης ἑταιρίδων
[13, 12]	ἀσπαζομένων θάνατον ἔνδοξον ἀντ' αἰσχροῦ	καὶ	ἐπονειδίστου βίου. Σάμιοι δέ, ὥς
[13, 81]	Τοιαῦτα πολλὰ δεξιῶς ἔλεγέν τε	καὶ	ἔπρησσεν ὅτε πίνοι {ἢ πράσσοι}
[13, 11]	δὲ ἄλλος τις ἔφη Εἴη	καὶ	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 76]	μετρίως ὢν ἐρωτικός φησιν Εἴη	καὶ	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 79]	κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι	καὶ	ἐρασθέντα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου,
[13, 92]	ἐν τοῖς λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας	καὶ	ἔριδας καὶ τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους
[13, 46]	διαφθείρειν τοὺς ἐντυγχάνοντάς σοι ἀνωφελῆ	καὶ	ἐριστικὰ σοφίσματα διδάσκοντα, ἐμέ τε
[13, 19]	οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον ἐπτοῆσθαι	καὶ	ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην
[13, 11]	τις ἔφη Εἴη καὶ ἐρᾶν	καὶ	ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν. Ετερος
[13, 76]	ἐρωτικός φησιν Εἴη καὶ ἐρᾶν	καὶ	ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν μὴ
[13, 24]	Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως σοι βιοῦσιν	καὶ	ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας
[13, 1]	(ἐγένοντο γὰρ καὶ περὶ γαμετῶν	καὶ	ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι
[13, 62]	Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη	{καὶ}	ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη
[13, 46]	τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ	καὶ	εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἦσαν.
[13, 32]	ἐπίγραμμα· Αἵδε ὑπὲρ Ελλήνων τε	καὶ	εὐθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν εὔχεσθαι Κύπριδι
[13, 46]	καὶ Συνωρὶς ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη	καὶ	Εὔκλεια καὶ Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς,
[13, 20]	κάλλος φασίν· Οὐ νέμεσις Τρῶας	καὶ	ἐυκνήμιδας Αχαιοὺς τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ
[13, 61]	τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα	καὶ	εὐνήν, ἣ δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι
[13, 5]	κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ' ἦν	καὶ	Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος γοῦν
[13, 10]	φησι δύο γυναικῶν τὸν> Ολυμπιάδος	καὶ	Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ τὴν μὲν
[13, 86]	{τε} γὰρ ἠρίστων σφόδρα σκυθρωπῶς	καὶ	εὐσχημόνως, ὡς ᾤοντο, οὐχ ὅτι
[13, 46]	τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα	καὶ	Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ ἦν γναφέως
[13, 35]	αὐτὴν ἀπήγαγεν ἐπὶ τό ἅρμα	καὶ	ἔφυγεν ἔχων τὴν Οδάτιν. Οἱ
[13, 51]	ὅτι πρόσωπόν τε ἀστεῖον εἶχε	καὶ	έχρῆτο χρυσίοις καὶ ἱματίοις πολυτελέσι,
[13, 56]	τοὺς αὐτοὺς αὐτᾡ χρόνους γενόμενος	καὶ	ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[13, 59]	ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς τὴν ὑποφῆτιν	καὶ	ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους μὴ
[13, 59]	Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ	καὶ	ἡ εἰκὼν αὕτη μέση τῆς
[13, 3]	Πρίαμος δὲ πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ	καὶ	ἡ Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει
[13, 10]	ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ ἔτει ἑάλω	καὶ	ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ
[13, 37]	Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ	καὶ	ἡ Μιλησία παλλακίς. Ο δὲ
[13, 66]	ἱερείας. ~Διαβόητος δ' ἑταιρα γέγονε	καὶ	ἡ Μιλησία Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης
[13, 69]	καὶ ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν	καὶ	ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν
[13, 43]	προέβη τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα	καὶ	ἤδη τελέως ἦν ὁμολογουμένη σοφός,
[13, 34]	ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Φαρναβάζου. Εἴδομεν δὲ	καὶ	ἡμεῖς τὸ ἐν Μελίσσῃ τοῦ
[13, 91]	Ιππων ἔφη ὁ ἄθεος. Αλλὰ	καὶ	Ηράκλειτος ο θεῖός φησι Πουλυμαθίη
[13, 73]	δι' ὧν βρότειον ζῇ τε	καὶ	θάλλει γένος. Καὶ ὁ σεμνότατος
[13, 83]	ἐντετυπωμένον ἔχειν ἐπὶ τῆς ἀσπίδος	καὶ	θαυμαστῶς αὐτὸν κινδυνεύειν, ἀνακεῖσθαί τε
[13, 59]	Κατεσκεύασε δ' αὐτὸν Πραξιτέλης. Ὃν	καὶ	θεασάμενος Κράτης ὁ κυνικὸς ἔφη
[13, 34]	τὴν Λαίδος τῆς νεωτέρας μητέρα	καὶ	Θεοδότην· ὑφ' ἧς καὶ ἀποθανὼν
[13, 92]	ὄντας ἀπέθανεν δὲ διὰ ταῦτα	καὶ	Θεόδωρος ὁ ἄθεος καὶ Διαγόρας
[13, 34]	Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν, ὦ γῆ	καὶ	θεοί, ὃν ἡ Λακεδαίμων μοιχὀν
[13, 62]	οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις	καὶ	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 51]	οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις	καὶ	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 26]	ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει τότε	καὶ	Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος καὶ καλή,
[13, 32]	στρατείαν ἦγεν ὁ Περσής, ὡς	καὶ	Θεόπομπος ἱστορεῖ καὶ Τίμαιος ἐν
[13, 13]	ταῦτ' ἐγώ, μὰ τὴν Αθηνᾶν	καὶ	θεούς, οὐκ οἶδ' ὅ τι
[13, 43]	ὁ Δίφιλος Νὴ τὴν Αθηνᾶν	καὶ	θεοὺς, ψυχρόν γ' ἔφη Γνάθαιν'
[13, 89]	γὰρ αὐτόθι γίγνονται γυναῖκες, ὡς	καὶ	Θεόφραστος εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος δ'
[13, 35]	τοὺς σοὺς γάμους. Περιβλέψασα οὖν	καὶ	θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην
[13, 39]	τῇ χειρί τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας	{καὶ}	θιγὼν τοῖς δακτύλοις Τουτί γε,
[13, 56]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους	καὶ	Θουκυδίου καὶ Περικλέους. Αντισθένης δ'
[13, 19]	τῆς Αριστίππου παρενεχθέντες αἱρέσεως ἄσωτοι	καὶ	θρασεῖς. Καὶ δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν
[13, 22]	κακὸν ἔχων οἴκοι μέγα. Διόπερ	καὶ	θρηνῶν τις αὑτὸν παράγεται ὑπὸ
[13, 46]	ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια καὶ Γρυμέα	καὶ	Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα καὶ Λαμπάς.
[13, 38]	τῆς αὐλητρίδος, ἐξ ἧς ἔσχε	καὶ	θυγατέρα Φίλαν; τὴν δὲ Λάμιαν
[13, 65]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ ὡς ἀσεβοῦντα	καὶ	θύοντα παρὰ τὰ πάτρια τὰς
[13, 33]	ἑταίρας, αἳ παραγενομένου τοῦ Ξενοφῶντος	καὶ	θύοντος τῇ Αφροδίτῃ συνέθυσαν. Διόπερ
[13, 47]	Εἰσελθόντος δέ τινος ὡς αὐτὴν	καὶ	ἰδόντος έπί τινος ἀγγείου ᾠὰ
[13, 35]	Καὶ παρελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν	καὶ	ἰδὼν τὴν Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ
[13, 80]	ποταμῷ τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο	καὶ	ἱερὸν αὑτόθι Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος
[13, 51]	ἀστεῖον εἶχε καὶ έχρῆτο χρυσίοις	καὶ	ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ ἦν
[13, 65]	{Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ	καὶ	Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ καὶ Φρυνίωνος
[13, 89]	ἐν η' Νόστων. Εξέδωκεν δἐ	καὶ	Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν
[13, 62]	ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη	καὶ	Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 51]	ἐτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη	καὶ	Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 4]	Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος δέ φησι	καὶ	Ιππην καὶ Αἴγλην, δι' ἣν
[13, 72]	Σαπφοῖ δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς Αρχίλοχον	καὶ	Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι,
[13, 62]	ἐπὶ τάφον κάθηται. ~Αλλὰ μὴν	καὶ	Ισοκράτης ὁ τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος
[13, 25]	μόνον δημοτικόν, ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα	καὶ	ὶσωτήριον, (καί μοι λέγειν τοῦτ'
[13, 19]	ὑμῶν εἰσιν οἱ πλεῖστοι, συνεσπασμένοι	καὶ	κακοπινεῖς οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν
[13, 46]	ὡσαύτως. Μηθὲν οὖν διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις	καὶ	κακῶς πάσχουσιν {ἢ} μετὰ φιλοσόφου
[13, 16]	καὶ ὁ Αρίστων ἔφη, ὅθεν	καὶ	καλεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους συνέβη παιδικά.
[13, 26]	τότε καὶ Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος	καὶ	καλή, ὑπέφαιν' ἐσομένη δ' Ωκιμον
[13, 62]	ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην	καὶ	καλὴν, ὡς Λυσίας ἱστορεῖ ἐν
[13, 50]	Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ	καὶ	Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι. Περὶ δὲ
[13, 84]	γυναῖκας καὶ παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας	καὶ	καλλίστας διακοσίας, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις
[13, 37]	οὖσαν τὴν Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην	καὶ>	καλλίστην γενομένην εἶχε συστρατευομένην; ἣν
[13, 17]	τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν	καὶ	καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι
[13, 35]	Ἣ δὲ κατανοήσασα ξένον ἄνδρα	καὶ	καλὸν καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ
[13, 7]	ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν ἔχουσι	καὶ	κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ'
[13, 34]	εἰς Μητρόπολιν ἀφικνούμενοι· ἐφ' ᾧ	καὶ	κατ' ἔτος θύεται βοῦς, διακελευσαμένου
[13, 17]	θάλος Ερώτων. Τυφλὸς ὁ ἔπαινος	καὶ	κατ' οὐδεν ὅμοιος τῷ Ιβυκείῳ
[13, 70]	ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων	καὶ	κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο
[13, 84]	ἱστορεῖ Κλέαρχος. Εμοὶ μὲν γὰρ	καὶ	κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιηκέναι Κλεώνυμος
[13, 4]	αὐτὰς εἶχεν, ὡς ἂν στρατευόμενος	καὶ	κατἀ διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ
[13, 35]	ἐν ᾗ τοὺς γάμους συνετέλουν	καὶ	καταλιπὼν ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ
[13, 41]	κεχορηγημένη πάνυ τ' εὐπρόσωπος οὖσα	καὶ	καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας
[13, 64]	ἐν Εφέσῳ ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου	καὶ	καταφυγόντος εἰς τὀ τῆς Αρτέμιδος
[13, 67]	τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας	καὶ	καταφυγὼν εἰς Αθήνας ἐρασθεὶς Πυθιονίκης
[13, 85]	τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει	καὶ	κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ
[13, 78]	ταῖς ἰδίαις ἀκροπόλεσιν ἐνεπίμπρασάν τε	καὶ	κατέσκαψαν· ὡς ἐποίησε Πολυκράτης ὁ
[13, 25]	γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς ἃπασι	καὶ	κατεσκευασμένας. Εστᾶσι γυμναί, μὴ ξαπατηθῇς·
[13, 71]	Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ	καὶ	κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα
[13, 76]	ὁ Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος βοᾳ	καὶ	κέκραγεν Ἦρι μὲν αἵ τε
[13, 35]	θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν	καὶ	κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν οὐκ
[13, 79]	Διός φησιν ἁρπασθῆναι τὸν Χρύσιππον	καὶ	Κελτοὶ δὲ τῶν βαρβάρων καίτοι
[13, 19]	{τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα	καὶ	κιναίδους καλοῦντες τοὺς ἢ μύρου
[13, 50]	έαυτοῦ. Τὰ ὅμοια δ' εἴρηκε	καὶ	Κλείταρχος ἐν ταῖς περὶ Αλέξανδρον
[13, 20]	καὶ σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ	καὶ	Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι,
[13, 5]	Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς ἔσχεν Αλέξανδρον	καὶ	Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν Θρᾀκην δὲ
[13, 2]	τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν συνόδων	καὶ	κοινογαμίων ὄντων. Διὸ καὶ ἔδοξέ
[13, 37]	Μύρτιον δὲ μία τῶν ἀποδεδειγμένων	καὶ	κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ δὲ Φιλοπάτορος
[13, 52]	Φίλα; Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας	καὶ	Κορώνας οὐ λέγω· περὶ δὲ
[13, 90]	δέ φησιν ὁ αὐτὸς Θεόφραστος	καὶ	κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι
[13, 20]	πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι δὲ	καὶ	κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ τῷ
[13, 71]	Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον,	καὶ	κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ
[13, 62]	Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη	καὶ	Λαγίσκα καὶ Ανθεια καὶ Αριστόκλεια.
[13, 51]	Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη	καὶ	Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια. Μήποτε δὲ
[13, 37]	καὶ ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον	καὶ	Λάγον, θυγατέρα δὲ Εἰρήνην, ἣν
[13, 26]	ἐκ τῶν ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι	καὶ	λαγὼς μετέωρ' ἀναπράζοντες ὑπὸ τῆς
[13, 46]	Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα	καὶ	Λαμπάς. Τῆς δὲ Γναθαίνης ἤρα
[13, 65]	ἑταίρας ἐρασθεὶς ἡδέως δι' αὐτὴν	καὶ	Λαμπιτὼ προσηγορεύετο, ὥς φησι Δίυλλος·
[13, 46]	καὶ τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν	καὶ	Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ
[13, 46]	Αριστοφάνης μὲν ὁ Βυζάντιος ἑκατὸν	καὶ	λε' Απολλόδωρος δὲ τούτων πλείους,
[13, 70]	γράψαντες ἱστοροῦσιν. Ενδοξος δ' ἐστὶν	καὶ	Λέαινα ἡ ἑταίρα, Αρμοδίου ἐρωμένη
[13, 39]	δὲ τοῦτ' ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα	καὶ	Λέαιναν, εἰ βούλει, κράτει. Ἦν
[13, 38]	τὴν προκειμένην στοάν. Ηρα δὲ	καὶ	Λεαίνης καὶ αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς
[13, 85]	ἐστὶν αὐτῷ {ὁ} περὶ Αλεξάνδρου	καὶ	λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ
[13, 41]	Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο	καὶ	λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ
[13, 75]	μοῦσαν εἰς τὰς διατθριβάς. Διὸ	καὶ	λέγειν ἔν τινι τῶν μελῶν·
[13, 72]	δ' ἐν τῷ περὶ Σαπφοῦς	καὶ	λέγειν τινάς φησιν εἰς αὐτὴν
[13, 49]	ἀλαζόνος παρὰ πολλῶν ποτήρια χρησαμένου	καὶ	λεγοντος θέλειν ταῦτα συγκόψαι, ἄλλα
[13, 49]	οἶνον χρηστὸν μέν, ὀλίγον δέ,	καὶ	λέγοντος ὅτι δεκαέτης ἐστίν, Μικρὸς
[13, 86]	ἐν τοῖς Συμποτικοῖς Υπομνήμασιν βοῶντος	καὶ	λέγοντος περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι
[13, 29]	Νεοττίδι· Εὰν δέ τις μέτρια	καὶ	λέγουσα τοῖς δεομένοις τινων ὑπουργῇ
[13, 50]	αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ	καὶ	λεπταὶ οὖσαι τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους
[13, 90]	τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ παρὰ Τενεδίοις	καὶ	Λεσβίοις ταύτην δὲ τύχης ἢ
[13, 41]	λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ	καὶ	λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ' ἡ Μανία
[13, 43]	λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ' ὑπερβολῇ	καὶ	λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων
[13, 46]	εἴρηται, Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός, ὡς	καὶ	Λυγκεὺς ὁ Σάμιος ἐν τοῖς
[13, 22]	οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ	καὶ	Λύκᾳ καὶ Ναννίῳ ἑτέραις τε
[13, 10]	Δίνων δ' ἐν τοῖς Περσικοῖς	καὶ	Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ
[13, 2]	ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν ἄπροικον. Διὸ	καὶ	Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι καταλιπὼν τὴν
[13, 59]	τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον	καὶ	λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·
[13, 71]	Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου	καὶ	λωτοῦ πιστότατον ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν
[13, 86]	ὡς θαυμαστόν τι θέαμα θεώμενοι	καὶ	μακάριον τὸν βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι
[13, 7]	εὐνοικώτερον γαμετῆς ἑταίρα πολύ γε	καὶ	μάλ' εἰκότως. Ἣ μὲν νόμῳ
[13, 7]	Κορινθιαστῇ· ὡς τακερόν, ὦ Ζεῦ,	καὶ	μαλακὸν τὸ βλέμμ' ἔχει. Οὐκ
[13, 71]	ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς ἦχον	καὶ	μαλακοῦ πνεῦμ' ἀπὸ πενταμέτρου. Καίετο
[13, 92]	Εἰκότως οὖν πολλαὶ τῶν πόλεων	καὶ	μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων
[13, 67]	ἑτέρου τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν εἶναι	καὶ>	μάλιστα μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως
[13, 48]	Γνάθαιναν, φησί, δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης	καὶ	μαστιγίας· ἀναγωγότέρον οὖν τοῦ στρατιώτου
[13, 5]	δὲ καὶ Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα	καὶ	Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων καὶ
[13, 80]	ἐπεκώμαζε τῷ Ζήνωνι. Καί ποτε	καὶ	μεθ' ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος
[13, 31]	ἱστορεῖ Νεάνθης ἐν τοῖς Μυθικοῖς,	καὶ	μεθυσθένθας ἑταίρας πλείονας προσλαβεῖν, ὧν
[13, 43]	ἔφηβον ἡ Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ	καὶ	μέλανα λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ'
[13, 78]	ὁ χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων Χαρίτων	καὶ	Μελάνιππος ἔφυ, θείας ἁγητῆρες ἐφαμερίοις
[13, 85]	ἁλιέας τῃ δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα	καὶ	μέλλοντας κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς καὶ
[13, 51]	κληθῆναι ἤτοι ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι	καὶ	μεμηνόσιν ἢ ὅτι αὐτὴν ἀναλαβὼν
[13, 18]	ἐπὶ ἵππου ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα	καὶ	μεμυρισμένον καὶ τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον,
[13, 28]	πρὸς τὸ εὐσχημονέστερον, καθὸ δή	καὶ	Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο τῶν
[13, 66]	ξείνων δέκτρια Πασιφίλη. Οτι δὲ	καὶ	Μένανδρος ὁ ποιητὴς ἤρα Γλυκέρας
[13, 69]	Σαπφῷαι δὲ μένουσι φίλης ἔτι	καὶ	μενέουσιν ῴδῆς αἱ λευκαὶ φθεγγόμεναι
[13, 7]	οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν Πικράν γε	καὶ	μεστὴν γυναικείας χολῆς. Η τῶν
[13, 37]	βασίλεια. Αὕτη δὲ ἡ Θαὶς	{καὶ}	μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον καὶ
[13, 52]	διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ Ὤκιμον	καὶ	Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ ὁ τῆς
[13, 93]	αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν ὡς ἐπιεικῇ	καὶ	μέτριον, πλήν εἰ μὴ ὡς
[13, 86]	ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡμέρως τε	καὶ	μετρίως αὐτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν δεῖ,
[13, 90]	τὴν γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται δὲ	καὶ	μέχρι νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος,
[13, 76]	δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι,	καὶ	μὴ ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό
[13, 24]	τὰς ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι	καὶ	μὴ καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν δέον
[13, 24]	μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν,	καὶ	μὴ λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην νόσων
[13, 81]	ζωγράφος τὰς τοῦ θεοῦ κόμας	καὶ	μὴ μελαίνας, χεῖρον ἂν ἦν
[13, 19]	οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν λόγων	καὶ	μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ καὶ
[13, 24]	Ναννίῳ, εἰ> Εὐβούλου τὸ δρᾶμα	καὶ	μὴ Φιλίππου, φησίν· Οστις λέχη
[13, 37]	τῶν οἰκιῶν, φησίν, οὐ Μυρτίου	καὶ	Μνησίδος καὶ Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι
[13, 64]	ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος	καὶ	μόλις ἐκ τῆς φυγῆς διασωθέντος
[13, 56]	ἰδόντα Πελοποννησιακῶς ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ	καὶ	μονοχίτων ἦν καὶ ᾠνοχοει τοῖς
[13, 77]	δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν ῷ	καὶ	μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν. Καὶ τὴν
[13, 37]	ἐπὶ τῇ πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ,	καὶ	Μύρτιον καὶ ἄλλας δὲ πλείστας,
[13, 51]	Λυσίας, εἰ γνήσιος ὁ λόγος,	καὶ	Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται, κἀν
[13, 52]	έταίρας· Χρυσίδα, Κορώνην, Αντίκυραν, Ισχάδα,	καὶ	Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος
[13, 37]	Λάμια και Σκιώνη και Σατύραι	καὶ	Νάννιον. Οὐ καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς
[13, 22]	παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ Λύκᾳ	καὶ	Ναννίῳ ἑτέραις τε τοιαύταισι παγίσι
[13, 26]	γὰρ ὁπότ' ἦν μὲν> νεοττὸς	καὶ	νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων ἦν
[13, 52]	τελευτῶσ' ἀπέθανεν βινουμένη, Ἰσθμιὰς δὲ	καὶ	Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας
[13, 44]	ἑαυτῆς τρία καὶ τρεῖς θεραπαίνας	καὶ	νέαν τιθὴν μίαν. Επειτεν αὐταῖς
[13, 26]	τριώβολον, προσίεται δὲ καὶ γέροντα	καὶ	νέον· οὕτω δὲ τιθασὸς γέγονεν
[13, 25]	ἐπὶ οἰκημάτων γύναια πριάμενος, καθὰ	καὶ	Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν
[13, 12]	φιλίᾳ κειμένης τῆς σωτηρίας τε	καὶ	νίκης. Καὶ Κρῆτες δ' ἐν
[13, 90]	τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι	καὶ	νικῆσαι πρῶτον αὐτοῦ τὴν γυναῖκα
[13, 28]	καλῶς ἀείσω. Καὶ ἔτι· Λατὼ	καὶ	Νιόβα μάλα μὲν φίλαι ἦσαν
[13, 48]	καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις	καὶ	νόμον συσσιτικὸν συνέγραφεν, καθ' ὃν
[13, 35]	διέβη μετὰ μόνου τοῦ ἁρματηλάτου	καὶ	νυκτὸς ὁρμήσας ἐπὶ τοῦ ἅρματος
[13, 32]	πίνακα τῇ θεῷ τὸν ἔτι	καὶ	νῦν διαμένοντα καὶ τὰς ἑταίρας
[13, 34]	τὴν ἐπιφάνειαν οἴκημά τι λέγεται	καὶ	νῦν ἐγγυτάτω τῆς Κολώνης. Ινα
[13, 28]	καὶ αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι	καὶ	νῦν καὶ αἱ παρθένοι τὰς
[13, 40]	Σελεύκου δὲ τοῦ νεωτέρου Μύσταν	καὶ	Νῦσαν. Ηρακλείδης δὲ ὁ Λέμβος
[13, 24]	Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ	καὶ	Ξέναρχος ἐν Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως
[13, 41]	καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας	καὶ	ξένους ἔχουσ' ὅπου περὶ τῆς>
[13, 55]	οὖν, ὡς έγώ, ἢ πέπαυσο»	καὶ	ό Αρίστιππος Ἆρά γε μή
[13, 16]	τὸ παλαιὸν παίδων ἤρων, ὡς	καὶ	ὁ Αρίστων ἔφη, ὅθεν καὶ
[13, 85]	αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ ἐποίει	καὶ	ὁ ἄρρην ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς
[13, 63]	καὶ περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν	καὶ	ὁ γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ εἶπε
[13, 35]	τῶν κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν,	καὶ	ὁ Ζαριάδρης δὲ ἦν καλός.
[13, 10]	Χρυσηίδα, Αχιλλέως μῆνις διὰ Βρισηίδα,	καὶ	ὁ ἱερὸς δὲ καλούμενος πόλεμος
[13, 86]	ποιεῖν τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε>	καὶ	ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη
[13, 78]	Θήβησιν ὑπὸ Επαμινώνδου ἱερὸς λόχος	καὶ	ὁ κατὰ τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος
[13, 74]	στόματος. Λέγει οὖν περὶ αὐτοῦ	καὶ	ὁ κράτιστος Κριτίας τάδε Τὸν
[13, 62]	φησὶν ἐρωμένην εἶναι. Ηττητο δἐ	καὶ	ὁ Λυσίας Λαγίδος τῆς ἑταίρας,
[13, 20]	καὶ Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ	καὶ	ὁ μέγιστος τῶν θεῶν διὰ
[13, 20]	κάλλους οὐχ ἥττων ἐστίν; ὡς	καὶ	ὁ σεμνότατος Αριστοτέλης τοῦ Φασηλίτου
[13, 76]	ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν. Διόπερ	καὶ	ὁ Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις
[13, 54]	ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν	καὶ	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 53]	ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν	καὶ	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 68]	σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις	καὶ	ὁ τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν
[13, 25]	ταύτης ἑταιρίδων ἡ Ελλάς, ὡς	καὶ	ὁ χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων
[13, 80]	τὸν παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Αλέξανδρον	καὶ	ὃ μηδαμῶς, εῖπεν, οὐ γὰρ
[13, 87]	τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν δὲ	καὶ	οἱ βασιλεῖς περὶ τὰς μουσουργούς,
[13, 3]	γυναῖκας. Κοιμῶνται γοῦν παρ' αὐτῷ	καὶ	οἱ γέροντες μετὰ γυναικῶν, Νέστωρ
[13, 77]	ἔθος. Κρῆτες γοῦν, ὡς ἔφην,	καὶ	οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ
[13, 31]	ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ	καὶ	οἱ Μακεδόνων βασιλεῖς τὰ Εταιρίδεια.
[13, 10]	ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες φίλοι, ὅτι	καὶ	οἱ μέγιτοι πόλεμοι διὰ γυναῖκας
[13, 84]	αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ	καὶ	οἱ παῖδές εἰσιν καλοί, ὡς
[13, 12]	θέον καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον,	καὶ	οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν
[13, 12]	τῆς πόλεως σωτηρίαν. Οτι δὲ	καὶ	οἱ τούτου πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν
[13, 90]	κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι	καὶ	οἰκονομίας, ὥσπερ ἐν τοῖς βαρβάροις
[13, 58]	χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ	καὶ	οἰκουρὸν αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς
[13, 94]	τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ δέομαι,	καὶ	οἴσω δέ σοι ἐννέ' ὀβολοὺς
[13, 10]	καὶ ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ	καὶ	ὅλοι οἶκοι διὰ γυναῖκας ὁ
[13, 51]	άναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Αντείας	καὶ	ὅλον δρᾶμα ἐκιγραφόμενον, ὡς προεῖπον,
[13, 35]	κατανοήσασα ξένον ἄνδρα καὶ καλὸν	καὶ	ὅμοιον τῷ κατὰ τὸν ὕπνον
[13, 48]	Ὁδε ὁ νόμος ἴσος ἐγράφη	καὶ	ὅμοιος, στίχων τριακοσίων εἴκοσι τριῶν.
[13, 12]	προεστῶτι· ὧν ἐνωθέντων φιλία τε	καὶ	ὁμόνοια γεννᾶται, δι' ὧν ἡ
[13, 12]	φιλίας καὶ ἐλευθερίας, ἔτι δὲ	καὶ	ὁμονοίας παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός.
[13, 55]	αὐτῇ ἐν Αἰγινῃ τοῖς Ποσειδωνίοις·	καὶ	ὀνειδιζόμενος ὑπὸ οἰκέτου, ὅτι Σὺ
[13, 68]	τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ	καὶ	ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην
[13, 20]	τὰ γυμνάσια καὶ τοὺς δρόμους	καὶ	ὁρᾶν