Livre, Chap.
[13, 56]	τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα; ὡς	καὶ	ᾄδειν εἰς αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν
[13, 94]	οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ οἱ πονηρότατοι	καὶ	ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι πράττειν ~Καὶ
[13, 20]	Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ	καὶ	Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ καὶ
[13, 35]	οἱ ἐπιχώριοι ὅτι ἐξ Αφροδίτης	καὶ	Αδώνιδος ἐγεννήθησαν. Εκυρίευσεν δὲ ὁ
[13, 92]	φησιν ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν, ἀλλὰ	καὶ	Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν ἐν Ιππῳ
[13, 12]	Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι' ὃν θέον	καὶ	Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ οἱ
[13, 90]	μέχρι νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος,	καὶ	αἱ ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες χρυσοφόροι ὀνομάζονται.
[13, 28]	δ' ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι γοῦν	καὶ	αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ
[13, 35]	τὴν Οδάτιν. Οἱ δὲ παῖδες	καὶ	αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα
[13, 86]	καὶ εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα	καὶ	αἱ Θετταλαὶ αὗται ὀρχηστριδες, καθάπερ
[13, 28]	ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ νῦν	καὶ	αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις καὶ
[13, 4]	Ηρόδορος ἱστορεῖ. Πολυγύναιος δ' ἐγένετο	καὶ	Αἰγεύς Πρώτην μὲν γὰρ ἔγημε
[13, 4]	Ησίοδος δέ φησι καὶ Ιππην	καὶ	Αἴγλην, δι' ἣν καὶ τοὺς
[13, 70]	Αρμοδίου ἐρωμένη τοῦ τυρρανονκτονήσαντος ἥτις	καὶ	αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν
[13, 71]	ἀθέμιστον ἐπ' ὀφρύσι μηνίσαντα ἠδὲ	καὶ	αἰνοτάτου βλέμμ' ὑπέμεινε κυνός, ἐν
[13, 30]	νυκτὸς λόγον. Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν	καὶ	Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ
[13, 75]	ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺ ἐρωτικούς, ὥστε	καὶ	Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς καὶ
[13, 89]	τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν	καὶ	ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ
[13, 80]	χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ' ἦν ἐκμανῶς	καὶ	Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν
[13, 67]	τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς	καὶ	Αλεξις ἐν Λυκίσκῳ. ~Μετὰ δὲ
[13, 18]	περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην. Διὸ	καὶ	Αλεξις ἔφη που· ἂν> πιττοκοπούμενόν
[13, 84]	ἐπλησίασεν. Τῆς πράξεως ταύτης μνημονεύει	καὶ	Αλεξις ὁ ποιητὴς ἐν τῷ
[13, 50]	Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ, ἐν Νεοττίδι,	καὶ	Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης
[13, 51]	παραλίαν ἄκραν. Μνημονεύει τῆς Ναννίου	καὶ	Ἄλεξις ἐν Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον
[13, 62]	ἐγκώμιον Κέφαλος ὁ ῥήτωρ καθάπερ	καὶ	Αλκιδάμας ὁ Ελαίτης ὁ Γοργίου
[13, 21]	διηγούμενος ὅτι Ωκιμον ἑταίρας ὄνομα	καὶ	ἄλλα δὲ πολλά, ὦναιδές, δράματα
[13, 57]	ὁ Σελεύκου τίγρις. Ἔχων δὲ	καὶ	ἄλλα μαρτύρια ἐνατίθεμαι τὰ νῦν,
[13, 65]	τὰ πάτρια τὰς θυσίας ἐκολάσατε	καὶ	ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ
[13, 37]	πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ, καὶ Μύρτιον	καὶ	ἄλλας δὲ πλείστας, ἐπιρρεπέστερος ὢν
[13, 26]	Λαίδος καὶ Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ	καὶ	ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ συγκατελέγει δὶα
[13, 62]	ὁ λόγος, μνημονεύει αὐτῆς, καταλέγων	καὶ	ἄλλας ἑταίρας ἐν τούτοις. Φιλύρα
[13, 93]	ὄσφρανσιν καὶ πρὸς τὸ οἰκεῖον	καὶ	ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ τῷ συνανθρωπίζον
[13, 65]	δούλαι Κασίου τοῦ Ηλείου μετὰ	καὶ	ἄλλων ἑταιρῶν, Αντείας, Στρατόλας, Αριστοκλείας,
[13, 38]	αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς ὁ Δημήτριος	καὶ	ἄλλων πλειόνων ~Μάχων δ' ὁ
[13, 94]	δ' ὑπ' αὐτοῦ τοιαῦτα λέγοντος	καὶ	ἅμα οἰόμενος τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους
[13, 48]	τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας	καὶ>	ἄμας, Εἰ ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς,
[13, 21]	τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου	καὶ	Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους, ἔτι δὲ
[13, 60]	ἐν Νεαίριᾳ πρόκειται τὸ μαρτύριον	καὶ	Αμφις ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ
[13, 22]	Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων τῶν ἑταιρῶν	καὶ	Αμφις μνημονεύει ἐν Κουρίδι λέγων·
[13, 79]	αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν καὶ ἁρπάσαντα	καὶ	ἀναθέμενον εἰς ἃρμα εἰς Θήβας
[13, 72]	Ερμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ	καὶ	Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ Κῦρον
[13, 85]	αὐτὸν ἐκ τοῦ πελάγους ἀπήντα	καὶ	ἀναλαμβάνων ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν
[13, 26]	λαμβάνει. Μνημονεύει δὲ τῆς Λαίδος	καὶ	Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ καὶ ἄλλας
[13, 80]	ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος πότου	καὶ	ἀναπηδήσας πρὸς τὸν Ζήνωνα ἔπεισεν
[13, 54]	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ	καὶ	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 53]	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ	καὶ	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 19]	καὶ μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ	καὶ	ἀνελεύθεροι, καθάπερ οἱ τῆς Αριστίππου
[13, 34]	πάντα ἀρίστου Αδριανοῦ βασιλέως· ὃς	καὶ	ἀνέστησεν ἐπὶ τῷ μνήματι Παρίου
[13, 93]	βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι	καὶ	ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ ὧν ἁπάντων
[13, 10]	τὴν γενομένην ἧτταν πρὸς Κυρηναίους	καὶ	ἀνῄρητο ὑπὸ Αμάσιδος. Ησθεὶς οὖν
[13, 62]	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα	καὶ	Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ
[13, 51]	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα	καὶ	Ἄνθεια. Μήποτε δὲ δεῖ γράφειν
[13, 50]	ὁ προειρημένος Απολλόδωρός φησι· Σταγόνιον	καὶ	Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο,
[13, 21]	Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου	καὶ	Αντιφάνους, ἔτι δὲ Γοργίου τοῦ
[13, 59]	λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·	καὶ	ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς τὴν Αναδυομένην
[13, 71]	κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν δὲ κακὸν	καὶ	ἀπειθέα χῶρον. Ενθα Χάρων ἀκοὴν
[13, 48]	τῆς Γναθαίνης πτωχῶν έραστῶν κωμαζόντων	καὶ	ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι
[13, 86]	ἐπαινεῖν δεῖ, τοὺς δὲ θηριωδῶς	καὶ	ἀπλήστως ψέγειν. Καὶ εἰ διαλεκτικοὶ
[13, 81]	φάντος δ' αὐτοῦ Βραδέως τοίνυν	καὶ	ἀπόγερε τὴν κύλικα. Ετι πολὺ
[13, 37]	ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ ὄνομα	καὶ	ἀποδεῖξαι βασιλίδα. ~Τιμόθεος δ' ὁ
[13, 60]	Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν	καὶ	ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν
[13, 67]	εἰς αὐτὴν κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν	καὶ	ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων
[13, 34]	μητέρα καὶ Θεοδότην· ὑφ' ἧς	καὶ	ἀποθανὼν ἐκηδεύθη ἐν Μελίσσῃ κώμῃ
[13, 51]	αὐτὴν ἀναλαβὼν ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος	{καὶ}	ἀποθντήσκων κατέλιπεν αὐτῇ πολὺν έλλέβορον,
[13, 40]	καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον	καὶ	ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς καὶ πολλὰ
[13, 64]	τὀ τῆς Αρτέμιδος ἱερὸν συγκατέφυγεν	καὶ	ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη
[13, 21]	περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους	καὶ	Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους,
[13, 78]	ἀπολῦσαι αὐτοὺς πολλὰ ἐπαινέσαντα. Διὸ	καὶ	Απόλλων ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν
[13, 68]	φυγόντος τοῦ Αρπάλου ἐπὶ θάλατταν	καὶ	ἀποστάντος. Καὶ τῆς μὲν Πυθιονίκης
[13, 66]	ἀκούουσα τῆς Βακχίδος τὸ κάλλος	καὶ	ἀποστρέψαι θέλουσα τὸν νεανίσκον τοῦ
[13, 94]	γεγονότα μαθητὴν καὶ περὶ δικαιοσύνης	καὶ	ἀρετῆς πολλοὺς καὶ σεμνοὺς λέγοντα
[13, 4]	Θησεὺς δἐ Ελένην ἁρπάσας ἑξῆς	καὶ	Αριάδνην ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν ἐν
[13, 94]	τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ	καὶ	Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο
[13, 78]	τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ Αρμοδίου	καὶ	Αριστογείτονος γενόμενος, περὶ Σικελίαν δ'
[13, 79]	δὲ ὅτι τὰ περὶ Κτατῖνον	καὶ	Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων ὁ
[13, 62]	Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια	καὶ	Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα
[13, 36]	Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον ἱστορεῖ γενέσθαι	καὶ	Αριστοτέλης ἐν τῇ Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ
[13, 62]	δ' ἐρᾶν φησι. Μνημονεύει αὐτῆς	καὶ	Αριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε
[13, 79]	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν	καὶ	ἁρπάσαντα καὶ ἀναθέμενον εἰς ἃρμα
[13, 48]	τῷ τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων	καὶ	ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε παρέθετο· Ὁδε
[13, 66]	ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ	καὶ	Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς ἐν τούτοις
[13, 84]	παρὰ φύσιν τῇ Αφροδίτῃ χρώμενοι	καὶ	ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν, μὴ
[13, 42]	ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι δ' ἦν	καὶ	ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ
[13, 39]	Ἦν δὲ Λάμια σφόδρα εὔθικτος	καὶ	ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ
[13, 70]	Βιλιστίχη δ' ἡ Αργεία ἑταίρα	καὶ	αὐτὴ ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ
[13, 69]	δ' ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως	καὶ	αὐτὴ ἑταίρα καλή. Φιλεῖ γάρ
[13, 63]	μειρακίσκον, καίτοι γυναῖκα ἔχων ὡς	καὶ	αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι.
[13, 89]	τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ' ἦν	καὶ	αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου κοινωνίαν
[13, 64]	τοῦ αἵμματος τοῖς βωμοῖς, ἕως	καὶ	αὐτὴν κατέσφαξαν. Δανάην δὲ τὴν
[13, 64]	Λεοντίου τῆς Επικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην	καὶ	αὐτὴν Σώφρων ὁ ἐπὶ τῆς
[13, 38]	στοάν. Ηρα δὲ καὶ Λεαίνης	καὶ	αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς ὁ Δημήτριος
[13, 68]	τῆς Συρίας, οὗπερ καὶ σὲ	καὶ	αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει. Παρέδωκέν τε
[13, 33]	εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ τὸν ἀγώνα	καὶ	αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας εὔξατο τῇ
[13, 62]	Ελαίτης ὁ Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν	καὶ	αὐτὸς ἐγκώμιον Ναίδος τῆς ἑταίρας.
[13, 37]	και Σατύραι καὶ Νάννιον. Οὐ	καὶ	αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ ἑταίρας ἦν
[13, 68]	Καταναῖος ἢ {ὁ} Βυζάντιος ἢ	καὶ	αὐτὸς ὁ βασιλεύς. Εδιδάχθη δὲ
[13, 20]	εἰς ὦπα ἔοικεν. Εκπέπληκται οὖν	καὶ	αὐτὸς ὁ Πρίαμος ἐπὶ τῷ
[13, 82]	πυθόμενος καὶ ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς	καὶ	αὐτός ποτε ὐφη τούτῳ χεχρῆσθαι
[13, 20]	κατὰ τὸν Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ	καὶ	αὐτὸς τὸ κάλλος. Καὶ γὰρ
[13, 11]	τῶν φιλοσόφων περὶ τοῦ ἔρωτος	καὶ	αὐτούς τι εἰπεῖν καὶ περὶ
[13, 33]	χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ. Οτι δὲ	καὶ	Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν αὐτόθι αἱ
[13, 93]	αἰσθήσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες ἀργῶς	καὶ	ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου δὲ καὶ
[13, 20]	Εν Χίῳ δὲ τῇ νήσῳ	καὶ	βαδίζειν ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ
[13, 44]	αὐτὴν χρυσίον. Ανάγωγος ὢν δὲ	καὶ	βάναυσος παντελῶς ἐν σκυτοτομείῳ μετά
[13, 78]	Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι	καὶ	βασανιζόμενοι ἀναγκαζόμενοί τε λέγειν τοὺς
[13, 68]	ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην	καὶ	βασίλισσαν προσαγορευομένην καὶ ταῖς ἄλλαις
[13, 37]	γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν	καὶ	Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν καὶ
[13, 73]	τίκτεται βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς	καὶ	βίον Δημήτριον δένδρων τις ὥρα
[13, 61]	τῆς μητρὸς ἔχων τὸ φύσημα;	καὶ	Βίων δ' ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος
[13, 81]	Επικροτησάντων δὲ πάντων σύν γέλωτι	καὶ	βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο τὸν
[13, 71]	καὶ εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ	καὶ	Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ησίοδον πάσης
[13, 82]	χρησάμενος τῷ περὶ τοῦ Ηλίου	καὶ	Βορέου λόγῳ, καί τι πρὸς
[13, 93]	βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι	καὶ	βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι
[13, 34]	διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας, ἥν φησι	καὶ	βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν, γράφων οὕτως.
[13, 90]	ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς τέμενος	καὶ	βωμὸν ἀναστῆσαι Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς
[13, 52]	κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας δὲ	καὶ	Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ λέγω·
[13, 86]	ἐν τῷ οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι	καὶ	γὰρ πρὸς ταῦτα ἡμᾶς ὅταν
[13, 84]	Πειρήνην χαλκῇ βοὶ βοῦς ἐπανέβη·	καὶ	γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ καὶ
[13, 62]	εἰς τὴν οἰκίαν, ἐξ ἧς	καὶ	γενέσθαι αὐτῷ θυγάτριον. Μνημονεύει δ'
[13, 40]	Φίλινναν τὴν ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς	καὶ	γεννῆσαι Αρριδαῖον τὸν μετ' Αλέξανδρον
[13, 31]	φύλακας, κρατήσαντας δὲ τῶν τειχῶν	καὶ	γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς ἐλευθερίας χαριστήρια
[13, 26]	στατῆρα και τριώβολον, προσίεται δὲ	καὶ	γέροντα καὶ νέον· οὕτω δὲ
[13, 50]	μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ	καὶ	Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ
[13, 79]	νομοθέτης Σόλων ἔφη Μηρῶν ἱμειρων	καὶ	γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε καὶ
[13, 39]	ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ	καὶ	Γνάθαινα, περὶ ἧς ἐροῦμεν. Πάλιν
[13, 70]	οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ	καὶ	γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος
[13, 45]	ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα	καὶ	γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν,
[13, 46]	ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια	καὶ	Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα
[13, 93]	ζῴου πεφυκότος. Ετι δὲ ταλαιπώρου	καὶ	γυμνοῦ τὸν βίον, ἄμφω ταῦτα
[13, 20]	θαυμάζεται μᾶλλον ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος	καὶ	γύνη ἡ καλλίστη, καλλίστας γεννώσης
[13, 35]	Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου	καὶ	δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε βραδέως τὴν
[13, 80]	πάντα αὐταῖς χορηγεῖσθαι ἐκέλευσεν. Διόπερ	καὶ	Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο τῷ
[13, 1]	περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι	καὶ	δεδωκέναι πληγάς, ὥς φησι Λυκόφρων
[13, 10]	ἐκμανθάνει παρ' αὐτῆς τὰ πάντα	καὶ	δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου τὸν
[13, 71]	περὶ πικρὰ λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις	καὶ	δεινὴ μύθων κῆδος ἔχουσ' ἀρετή,
[13, 81]	στρατηγός, ἀνδρὶ παιδιώδει παρ' οἶνον	καὶ	δεξιῷ. Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ
[13, 91]	εἰς δούρειον ἵππον ἐγκατακλεισθέντες, ἑνὸς	καὶ	δευτέρου ἴσως ἐρεῖς ὄνομα καὶ
[13, 61]	ψυχὴν μόλις. ~Ιστε δὲ ὅτι	καὶ	Δημάδης ὁ ῥήτωρ ἐξ αὐλητρίδος
[13, 71]	Εκλεε δ' Ικαρίου τε γένος	καὶ	δῆμον Αμύκλου καὶ Σπάρτην, ἰδίων
[13, 36]	δίδωσι εἴτε ἀπὸ τύχης εἴτε	καὶ	δι' ἄλλην τινὰ αἰτίαν τῷ
[13, 63]	Αριστάρχου γοῦν τινος ἐρασθεὶς μειρακίου	καὶ	δι' αὐτὸν παροινήσας εἰς Νικόδημον
[13, 20]	περὶ κάλλους ἤρισαν πρὸς ἀλλήλας,	καὶ	διὰ κάλλος οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο
[13, 75]	ποιητρίας μὲν οὔσης, δυναμένης δὲ	καὶ	διὰ τὴν ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς
[13, 3]	μέθης ἢ δι' ἀφροδισίων ἢ	καὶ	διὰ τῆς ἐν ταῖς ἀδηφαγίαις
[13, 3]	γαμετῆς τὸν βασιλέα, ἔτι δὲ	καὶ	διὰ τὸ τὴν βασιλίδα, ὥς
[13, 92]	ταῦτα καὶ Θεόδωρος ὁ ἄθεος	καὶ	Διαγόρας ἐξεκηρύχθη καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη
[13, 67]	διαβάλλων ἀκολασίαν φησίν Ἐπίσκεψαι δἐ	καὶ	διάκουσον σαφῶς παρὰ τῶν ἐκ
[13, 35]	δὲ στρατοπεδεύων ἐπὶ τοῦ Τανάιδος	{καὶ}	διαλαθὼν τὴν στρατοπεδείαν διέβη μετὰ
[13, 14]	μέν ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ	καὶ	διαταράττων χαλεπώτατος διόπερ ὁ ποιητὴς
[13, 24]	πατρός σου πολλά σε σωφρονίστατος	καὶ	διδάξαντος σκύτη βλέπειν. Ἢ οὐκ
[13, 86]	Περσαίου παρὰ πότον αὐλητρίδιον πριαμένου	καὶ	διοκνοῦντος εἰσαγαγεῖν πρὸς αὐτὀν διὰ
[13, 78]	ἑξαμέτρου τὸ πεντάμετρον, καθάπερ ὕστερον	καὶ	Διονύσιος ὁ Αθηναῖος ἐποίησε ὁ
[13, 43]	λοπάδας συνάλμους τε συναρτύειν δοκῶν	καὶ	διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν αὔριον
[13, 73]	~Υπολαμβάνων οὖν μέγαν εἶναι δαίμονα	καὶ	δυνατώτατον τὸν Ερωτα, προσέτι τε
[13, 70]	τὴν καλουμένην Παρόραμα διὰ τὸ	καὶ	δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς τὸν
[13, 2]	διὰ σπάσιν ἀνθρώπων, ὥστ' ἐξεῖναι	καὶ	δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον,
[13, 55]	τινος Παυσανίου Θετταλοῦ, κατὰ φθόνον	καὶ	δυσζηλίαν {ταῖς} ξυλίναις χελώναις τυπτομένην
[13, 5]	ἐγάμει. Εν ἔτεσι γοῦν εἴκοσι	καὶ	δυσὶν οἷς ἐβασίλευεν, ὥς φησι
[13, 5]	βασιλεὺς ἄγων Μήδαν τὴν θυγατέρα	καὶ	δῶρα πολλά. Γήμας δὲ καὶ
[13, 86]	ἀλλὰ ἐκ τῶν κλινῶν ἀνώρμων	καὶ	ἐβόων ὡς θαυμαστόν τι θέαμα
[13, 37]	ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου	καὶ	ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον καὶ
[13, 75]	παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν·	καὶ	ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα ᾄσματα οἱ
[13, 2]	συνόδων καὶ κοινογαμίων ὄντων. Διὸ	καὶ	ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ
[13, 91]	αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν Λαιστρυγόνων	καὶ	εἰ ὄντως κατεβρώθησαν ὅστις {οὖν}
[13, 50]	Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ	καὶ	εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς ἱστάναι τολμῆσαι
[13, 15]	ψυχῆς ἐρᾶν· οἵτινες μέχρι ὀκτὼ	καὶ	εἴκοσι ἐτῶν δεῖν λέγοντες συνέχειν
[13, 92]	Εἰπόντος δ' ἐν τῇ τρίτῇ	καὶ	εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ'
[13, 67]	φησι Ποσειδώνιος ἐν τῇ δευτέρᾳ	καὶ	εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν
[13, 1]	δεδειπνηκέναι καὶ περὶ ἑταίρας πλεονάκις	καὶ	εἰληφέναι καὶ δεδωκέναι πληγάς, ὥς
[13, 71]	διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ δ' ἐστὶ	καὶ	εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ καὶ
[13, 47]	τινος οἶνον ἐν ψυκτηριδίῳ μικρὸν	καὶ	εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός γε,
[13, 95]	ἐμὲ μόνον τοιοῦτός ἐστιν, ἀλλὰ	καὶ	εἰς ἄλλους ἅπαντας τοὺς αὐτῷ
[13, 47]	Παυσανίου δὲ τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου	καὶ	εἰς κάδον τινὰ ἐμπεσόντος, Ο
[13, 63]	μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν. Αναλαβεῖν γοῦν	καὶ	εἰς τὴν οἰκίαν λέγεταί τινα
[13, 39]	Τουτί γε, Λάμια, φησίν, ὀσφράνθητι	καὶ	εἴσει παρὰ τἄλλα διαφόραν ὅσην
[13, 49]	μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι	καὶ	εἰσελθόντι εἰς τὴν οἰκίαν Γλυκέρα
[13, 86]	Ως δὲ ὁ πότος προέβαινεν	καὶ	εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα καὶ
[13, 80]	τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν	καὶ	εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν. Ως
[13, 4]	Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς Ελένης	καὶ	ἐκ Τροιζῆνος ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ
[13, 83]	Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον	καὶ	ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι
[13, 2]	συνεγκλειομένων καὶ τῶν ἀγάμων νεανίσκων	καὶ	ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν
[13, 75]	γενομέναι τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα	καὶ	ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα
[13, 44]	θ' ἵν' ἄκρον ὡς μάλιστα	καὶ	ἐλάχιστον αὐτοῦ περιλάβω τοῦ σώματος.
[13, 12]	τὸν Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας	καὶ	ἐλευθερίας, ἔτι δὲ καὶ ὁμονοίας
[13, 48]	δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ μοι, Λύκος	καὶ	Ἐλεύθερος; Ἐπὶ δὲ τὴν θυγατέρα
[13, 50]	μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν Αθήνηθεν· ἣν	καὶ	έλθοῦσαν οἰεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις
[13, 3]	γάμον, ἤδη εἰς τὰ ἀμείνω	καὶ	Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και ἡ Κλυταιμνήστρα
[13, 83]	κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη δέ, φησί,	καὶ	ἔμελλε τὰ Πύθια αὐλεῖν, εἰ
[13, 11]	φιλόσοφοι πάμπολλοι· ἐν οἷς τινες	καὶ	ἐμνημόνευσαν τοῦ σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου
[13, 18]	αὐλητὴς πώγωνα μέγαν ἔχων ηὔλει,	καὶ	ἐν Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα
[13, 88]	ποιητὴς οὗτος ἐπὶ τὰ ἄνθη	καὶ	ἐν Αλφεσιβοίᾳ φησίν· Καὶ σώματος
[13, 86]	ἦλθεν ὁ σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος	καὶ	ἐν ἀρχῇ οὐδ' ἄν παρακαθίσαι
[13, 31]	Εὐάλκης δ' ἐν τοῖς Εφεσιακοῖς	καὶ	ἐν Εφέσῳ φησὶν ἱερὰ ἱδρῦσθαι
[13, 50]	δ' αὐτῆς Αντιφάνης ἐν Αρκάδι	καὶ	ἐν Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν
[13, 12]	Ηλεῖοι Ρόδιοί τε τὰ Αλίεια	καὶ	ἐν ταῖς δημοτελέσι δὲ σπονδαῖς
[13, 69]	τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, {καίτοι}	καὶ	ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς
[13, 12]	παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός. Διὸ	καὶ	ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἔφη τὸν
[13, 59]	Κνιδίαν Αφροδίτην ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο	καὶ	ἐν τῇ τοῦ Ερωτος βάσει
[13, 2]	πράγματος ὕβριν φεύγοντες φιλοστοργῶσί τε	καὶ	ἐν ὥρᾳ προσίωσιν τοῖς γάμοις.
[13, 19]	οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν ἀλλα	καὶ	ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν
[13, 56]	Ασπασίας δὶς τῆς ἡμέρας εἰσιόντα	καὶ	ἐξιόντα ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν
[13, 64]	βασιλεὺς ὁ τῆς διαδοχῆς τελευταῖος	καὶ	ἔξω τοῦ διαδήματος κοινωνὸν εἶχε
[13, 31]	οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Οἶδα δὲ	καὶ	ἑορτήν τιν' Εταιρίδεια ἀγομένην ἐν
[13, 20]	γίνεται, ἀετὸς πτεροῦται πολλάκις, ὥσπερ	καὶ	ἐπ' Αἰγινῃ. Σωκράτης δ' ὁ
[13, 17]	Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν τῆς Γαλατείας	καὶ	ἐπαινῶν αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος
[13, 78]	Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης ᾧ	καὶ	ἐπαπέθανεν ὁ ἐραστὴς Αριστόδημος, λύσιν
[13, 84]	περιστερά, τῇ δὲ χὴν προσῆλθον	καὶ	ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ πᾶσι τούτοις
[13, 69]	ἑταίρας ἀρραβών. ~Ενδόξους δὲ ἑταίρας	καὶ	ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ
[13, 56]	τὴν ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς	καὶ	ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως.
[13, 55]	Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην	καὶ	έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ ποθ' ἡ
[13, 82]	διαλαληθέντος τοῦ συμβεβηκότος Εὐριπίδης πυθόμενος	καὶ	ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς καὶ αὐτός
[13, 25]	Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν,	καὶ	ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης ἑταιρίδων
[13, 12]	ἀσπαζομένων θάνατον ἔνδοξον ἀντ' αἰσχροῦ	καὶ	ἐπονειδίστου βίου. Σάμιοι δέ, ὥς
[13, 81]	Τοιαῦτα πολλὰ δεξιῶς ἔλεγέν τε	καὶ	ἔπρησσεν ὅτε πίνοι {ἢ πράσσοι}
[13, 76]	μετρίως ὢν ἐρωτικός φησιν Εἴη	καὶ	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 11]	δὲ ἄλλος τις ἔφη Εἴη	καὶ	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 79]	κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι	καὶ	ἐρασθέντα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου,
[13, 92]	ἐν τοῖς λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας	καὶ	ἔριδας καὶ τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους
[13, 46]	διαφθείρειν τοὺς ἐντυγχάνοντάς σοι ἀνωφελῆ	καὶ	ἐριστικὰ σοφίσματα διδάσκοντα, ἐμέ τε
[13, 19]	οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον ἐπτοῆσθαι	καὶ	ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην
[13, 11]	τις ἔφη Εἴη καὶ ἐρᾶν	καὶ	ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν. Ετερος
[13, 76]	ἐρωτικός φησιν Εἴη καὶ ἐρᾶν	καὶ	ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν μὴ
[13, 24]	Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως σοι βιοῦσιν	καὶ	ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας
[13, 1]	(ἐγένοντο γὰρ καὶ περὶ γαμετῶν	καὶ	ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι
[13, 62]	Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη	{καὶ}	ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη
[13, 46]	τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ	καὶ	εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἦσαν.
[13, 32]	ἐπίγραμμα· Αἵδε ὑπὲρ Ελλήνων τε	καὶ	εὐθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν εὔχεσθαι Κύπριδι
[13, 46]	καὶ Συνωρὶς ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη	καὶ	Εὔκλεια καὶ Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς,
[13, 20]	κάλλος φασίν· Οὐ νέμεσις Τρῶας	καὶ	ἐυκνήμιδας Αχαιοὺς τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ
[13, 61]	τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα	καὶ	εὐνήν, ἣ δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι
[13, 5]	κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ' ἦν	καὶ	Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος γοῦν
[13, 10]	φησι δύο γυναικῶν τὸν> Ολυμπιάδος	καὶ	Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ τὴν μὲν
[13, 86]	{τε} γὰρ ἠρίστων σφόδρα σκυθρωπῶς	καὶ	εὐσχημόνως, ὡς ᾤοντο, οὐχ ὅτι
[13, 46]	τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα	καὶ	Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ ἦν γναφέως
[13, 35]	αὐτὴν ἀπήγαγεν ἐπὶ τό ἅρμα	καὶ	ἔφυγεν ἔχων τὴν Οδάτιν. Οἱ
[13, 51]	ὅτι πρόσωπόν τε ἀστεῖον εἶχε	καὶ	έχρῆτο χρυσίοις καὶ ἱματίοις πολυτελέσι,
[13, 56]	τοὺς αὐτοὺς αὐτᾡ χρόνους γενόμενος	καὶ	ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[13, 59]	ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς τὴν ὑποφῆτιν	καὶ	ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους μὴ
[13, 59]	Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ	καὶ	ἡ εἰκὼν αὕτη μέση τῆς
[13, 3]	Πρίαμος δὲ πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ	καὶ	ἡ Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει
[13, 10]	ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ ἔτει ἑάλω	καὶ	ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ
[13, 37]	Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ	καὶ	ἡ Μιλησία παλλακίς. Ο δὲ
[13, 66]	ἱερείας. ~Διαβόητος δ' ἑταιρα γέγονε	καὶ	ἡ Μιλησία Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης
[13, 69]	καὶ ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν	καὶ	ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν
[13, 43]	προέβη τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα	καὶ	ἤδη τελέως ἦν ὁμολογουμένη σοφός,
[13, 34]	ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Φαρναβάζου. Εἴδομεν δὲ	καὶ	ἡμεῖς τὸ ἐν Μελίσσῃ τοῦ
[13, 91]	Ιππων ἔφη ὁ ἄθεος. Αλλὰ	καὶ	Ηράκλειτος ο θεῖός φησι Πουλυμαθίη
[13, 73]	δι' ὧν βρότειον ζῇ τε	καὶ	θάλλει γένος. Καὶ ὁ σεμνότατος
[13, 83]	ἐντετυπωμένον ἔχειν ἐπὶ τῆς ἀσπίδος	καὶ	θαυμαστῶς αὐτὸν κινδυνεύειν, ἀνακεῖσθαί τε
[13, 59]	Κατεσκεύασε δ' αὐτὸν Πραξιτέλης. Ὃν	καὶ	θεασάμενος Κράτης ὁ κυνικὸς ἔφη
[13, 34]	τὴν Λαίδος τῆς νεωτέρας μητέρα	καὶ	Θεοδότην· ὑφ' ἧς καὶ ἀποθανὼν
[13, 92]	ὄντας ἀπέθανεν δὲ διὰ ταῦτα	καὶ	Θεόδωρος ὁ ἄθεος καὶ Διαγόρας
[13, 34]	Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν, ὦ γῆ	καὶ	θεοί, ὃν ἡ Λακεδαίμων μοιχὀν
[13, 62]	οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις	καὶ	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 51]	οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις	καὶ	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 26]	ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει τότε	καὶ	Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος καὶ καλή,
[13, 32]	στρατείαν ἦγεν ὁ Περσής, ὡς	καὶ	Θεόπομπος ἱστορεῖ καὶ Τίμαιος ἐν
[13, 13]	ταῦτ' ἐγώ, μὰ τὴν Αθηνᾶν	καὶ	θεούς, οὐκ οἶδ' ὅ τι
[13, 43]	ὁ Δίφιλος Νὴ τὴν Αθηνᾶν	καὶ	θεοὺς, ψυχρόν γ' ἔφη Γνάθαιν'
[13, 89]	γὰρ αὐτόθι γίγνονται γυναῖκες, ὡς	καὶ	Θεόφραστος εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος δ'
[13, 35]	τοὺς σοὺς γάμους. Περιβλέψασα οὖν	καὶ	θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην
[13, 39]	τῇ χειρί τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας	{καὶ}	θιγὼν τοῖς δακτύλοις Τουτί γε,
[13, 56]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους	καὶ	Θουκυδίου καὶ Περικλέους. Αντισθένης δ'
[13, 19]	τῆς Αριστίππου παρενεχθέντες αἱρέσεως ἄσωτοι	καὶ	θρασεῖς. Καὶ δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν
[13, 22]	κακὸν ἔχων οἴκοι μέγα. Διόπερ	καὶ	θρηνῶν τις αὑτὸν παράγεται ὑπὸ
[13, 46]	ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια καὶ Γρυμέα	καὶ	Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα καὶ Λαμπάς.
[13, 38]	τῆς αὐλητρίδος, ἐξ ἧς ἔσχε	καὶ	θυγατέρα Φίλαν; τὴν δὲ Λάμιαν
[13, 65]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ ὡς ἀσεβοῦντα	καὶ	θύοντα παρὰ τὰ πάτρια τὰς
[13, 33]	ἑταίρας, αἳ παραγενομένου τοῦ Ξενοφῶντος	καὶ	θύοντος τῇ Αφροδίτῃ συνέθυσαν. Διόπερ
[13, 47]	Εἰσελθόντος δέ τινος ὡς αὐτὴν	καὶ	ἰδόντος έπί τινος ἀγγείου ᾠὰ
[13, 35]	Καὶ παρελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν	καὶ	ἰδὼν τὴν Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ
[13, 80]	ποταμῷ τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο	καὶ	ἱερὸν αὑτόθι Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος
[13, 51]	ἀστεῖον εἶχε καὶ έχρῆτο χρυσίοις	καὶ	ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ ἦν
[13, 65]	{Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ	καὶ	Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ καὶ Φρυνίωνος
[13, 89]	ἐν η' Νόστων. Εξέδωκεν δἐ	καὶ	Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν
[13, 62]	ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη	καὶ	Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 51]	ἐτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη	καὶ	Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 4]	Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος δέ φησι	καὶ	Ιππην καὶ Αἴγλην, δι' ἣν
[13, 72]	Σαπφοῖ δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς Αρχίλοχον	καὶ	Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι,
[13, 62]	ἐπὶ τάφον κάθηται. ~Αλλὰ μὴν	καὶ	Ισοκράτης ὁ τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος
[13, 25]	μόνον δημοτικόν, ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα	καὶ	ὶσωτήριον, (καί μοι λέγειν τοῦτ'
[13, 19]	ὑμῶν εἰσιν οἱ πλεῖστοι, συνεσπασμένοι	καὶ	κακοπινεῖς οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν
[13, 46]	ὡσαύτως. Μηθὲν οὖν διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις	καὶ	κακῶς πάσχουσιν {ἢ} μετὰ φιλοσόφου
[13, 16]	καὶ ὁ Αρίστων ἔφη, ὅθεν	καὶ	καλεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους συνέβη παιδικά.
[13, 26]	τότε καὶ Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος	καὶ	καλή, ὑπέφαιν' ἐσομένη δ' Ωκιμον
[13, 62]	ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην	καὶ	καλὴν, ὡς Λυσίας ἱστορεῖ ἐν
[13, 50]	Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ	καὶ	Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι. Περὶ δὲ
[13, 84]	γυναῖκας καὶ παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας	καὶ	καλλίστας διακοσίας, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις
[13, 37]	οὖσαν τὴν Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην	καὶ>	καλλίστην γενομένην εἶχε συστρατευομένην; ἣν
[13, 17]	τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν	καὶ	καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι
[13, 35]	Ἣ δὲ κατανοήσασα ξένον ἄνδρα	καὶ	καλὸν καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ
[13, 7]	ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν ἔχουσι	καὶ	κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ'
[13, 34]	εἰς Μητρόπολιν ἀφικνούμενοι· ἐφ' ᾧ	καὶ	κατ' ἔτος θύεται βοῦς, διακελευσαμένου
[13, 17]	θάλος Ερώτων. Τυφλὸς ὁ ἔπαινος	καὶ	κατ' οὐδεν ὅμοιος τῷ Ιβυκείῳ
[13, 70]	ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων	καὶ	κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο
[13, 84]	ἱστορεῖ Κλέαρχος. Εμοὶ μὲν γὰρ	καὶ	κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιηκέναι Κλεώνυμος
[13, 4]	αὐτὰς εἶχεν, ὡς ἂν στρατευόμενος	καὶ	κατἀ διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ
[13, 35]	ἐν ᾗ τοὺς γάμους συνετέλουν	καὶ	καταλιπὼν ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ
[13, 41]	κεχορηγημένη πάνυ τ' εὐπρόσωπος οὖσα	καὶ	καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας
[13, 64]	ἐν Εφέσῳ ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου	καὶ	καταφυγόντος εἰς τὀ τῆς Αρτέμιδος
[13, 67]	τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας	καὶ	καταφυγὼν εἰς Αθήνας ἐρασθεὶς Πυθιονίκης
[13, 85]	τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει	καὶ	κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ
[13, 78]	ταῖς ἰδίαις ἀκροπόλεσιν ἐνεπίμπρασάν τε	καὶ	κατέσκαψαν· ὡς ἐποίησε Πολυκράτης ὁ
[13, 25]	γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς ἃπασι	καὶ	κατεσκευασμένας. Εστᾶσι γυμναί, μὴ ξαπατηθῇς·
[13, 71]	Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ	καὶ	κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα
[13, 76]	ὁ Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος βοᾳ	καὶ	κέκραγεν Ἦρι μὲν αἵ τε
[13, 35]	θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν	καὶ	κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν οὐκ
[13, 79]	Διός φησιν ἁρπασθῆναι τὸν Χρύσιππον	καὶ	Κελτοὶ δὲ τῶν βαρβάρων καίτοι
[13, 19]	{τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα	καὶ	κιναίδους καλοῦντες τοὺς ἢ μύρου
[13, 50]	έαυτοῦ. Τὰ ὅμοια δ' εἴρηκε	καὶ	Κλείταρχος ἐν ταῖς περὶ Αλέξανδρον
[13, 20]	καὶ σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ	καὶ	Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι,
[13, 5]	Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς ἔσχεν Αλέξανδρον	καὶ	Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν Θρᾀκην δὲ
[13, 2]	τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν συνόδων	καὶ	κοινογαμίων ὄντων. Διὸ καὶ ἔδοξέ
[13, 37]	Μύρτιον δὲ μία τῶν ἀποδεδειγμένων	καὶ	κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ δὲ Φιλοπάτορος
[13, 52]	Φίλα; Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας	καὶ	Κορώνας οὐ λέγω· περὶ δὲ
[13, 90]	δέ φησιν ὁ αὐτὸς Θεόφραστος	καὶ	κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι
[13, 20]	πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι δὲ	καὶ	κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ τῷ
[13, 71]	Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον,	καὶ	κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ
[13, 62]	Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη	καὶ	Λαγίσκα καὶ Ανθεια καὶ Αριστόκλεια.
[13, 51]	Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη	καὶ	Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια. Μήποτε δὲ
[13, 37]	καὶ ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον	καὶ	Λάγον, θυγατέρα δὲ Εἰρήνην, ἣν
[13, 26]	ἐκ τῶν ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι	καὶ	λαγὼς μετέωρ' ἀναπράζοντες ὑπὸ τῆς
[13, 46]	Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα	καὶ	Λαμπάς. Τῆς δὲ Γναθαίνης ἤρα
[13, 65]	ἑταίρας ἐρασθεὶς ἡδέως δι' αὐτὴν	καὶ	Λαμπιτὼ προσηγορεύετο, ὥς φησι Δίυλλος·
[13, 46]	καὶ τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν	καὶ	Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ
[13, 46]	Αριστοφάνης μὲν ὁ Βυζάντιος ἑκατὸν	καὶ	λε' Απολλόδωρος δὲ τούτων πλείους,
[13, 70]	γράψαντες ἱστοροῦσιν. Ενδοξος δ' ἐστὶν	καὶ	Λέαινα ἡ ἑταίρα, Αρμοδίου ἐρωμένη
[13, 39]	δὲ τοῦτ' ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα	καὶ	Λέαιναν, εἰ βούλει, κράτει. Ἦν
[13, 38]	τὴν προκειμένην στοάν. Ηρα δὲ	καὶ	Λεαίνης καὶ αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς
[13, 85]	ἐστὶν αὐτῷ {ὁ} περὶ Αλεξάνδρου	καὶ	λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ
[13, 41]	Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο	καὶ	λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ
[13, 75]	μοῦσαν εἰς τὰς διατθριβάς. Διὸ	καὶ	λέγειν ἔν τινι τῶν μελῶν·
[13, 72]	δ' ἐν τῷ περὶ Σαπφοῦς	καὶ	λέγειν τινάς φησιν εἰς αὐτὴν
[13, 49]	ἀλαζόνος παρὰ πολλῶν ποτήρια χρησαμένου	καὶ	λεγοντος θέλειν ταῦτα συγκόψαι, ἄλλα
[13, 49]	οἶνον χρηστὸν μέν, ὀλίγον δέ,	καὶ	λέγοντος ὅτι δεκαέτης ἐστίν, Μικρὸς
[13, 86]	ἐν τοῖς Συμποτικοῖς Υπομνήμασιν βοῶντος	καὶ	λέγοντος περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι
[13, 29]	Νεοττίδι· Εὰν δέ τις μέτρια	καὶ	λέγουσα τοῖς δεομένοις τινων ὑπουργῇ
[13, 50]	αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ	καὶ	λεπταὶ οὖσαι τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους
[13, 90]	τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ παρὰ Τενεδίοις	καὶ	Λεσβίοις ταύτην δὲ τύχης ἢ
[13, 41]	λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ	καὶ	λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ' ἡ Μανία
[13, 43]	λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ' ὑπερβολῇ	καὶ	λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων
[13, 46]	εἴρηται, Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός, ὡς	καὶ	Λυγκεὺς ὁ Σάμιος ἐν τοῖς
[13, 22]	οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ	καὶ	Λύκᾳ καὶ Ναννίῳ ἑτέραις τε
[13, 10]	Δίνων δ' ἐν τοῖς Περσικοῖς	καὶ	Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ
[13, 2]	ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν ἄπροικον. Διὸ	καὶ	Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι καταλιπὼν τὴν
[13, 59]	τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον	καὶ	λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·
[13, 71]	Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου	καὶ	λωτοῦ πιστότατον ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν
[13, 86]	ὡς θαυμαστόν τι θέαμα θεώμενοι	καὶ	μακάριον τὸν βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι
[13, 7]	εὐνοικώτερον γαμετῆς ἑταίρα πολύ γε	καὶ	μάλ' εἰκότως. Ἣ μὲν νόμῳ
[13, 7]	Κορινθιαστῇ· ὡς τακερόν, ὦ Ζεῦ,	καὶ	μαλακὸν τὸ βλέμμ' ἔχει. Οὐκ
[13, 71]	ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς ἦχον	καὶ	μαλακοῦ πνεῦμ' ἀπὸ πενταμέτρου. Καίετο
[13, 92]	Εἰκότως οὖν πολλαὶ τῶν πόλεων	καὶ	μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων
[13, 67]	ἑτέρου τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν εἶναι	καὶ>	μάλιστα μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως
[13, 48]	Γνάθαιναν, φησί, δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης	καὶ	μαστιγίας· ἀναγωγότέρον οὖν τοῦ στρατιώτου
[13, 5]	δὲ καὶ Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα	καὶ	Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων καὶ
[13, 80]	ἐπεκώμαζε τῷ Ζήνωνι. Καί ποτε	καὶ	μεθ' ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος
[13, 31]	ἱστορεῖ Νεάνθης ἐν τοῖς Μυθικοῖς,	καὶ	μεθυσθένθας ἑταίρας πλείονας προσλαβεῖν, ὧν
[13, 43]	ἔφηβον ἡ Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ	καὶ	μέλανα λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ'
[13, 78]	ὁ χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων Χαρίτων	καὶ	Μελάνιππος ἔφυ, θείας ἁγητῆρες ἐφαμερίοις
[13, 85]	ἁλιέας τῃ δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα	καὶ	μέλλοντας κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς καὶ
[13, 51]	κληθῆναι ἤτοι ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι	καὶ	μεμηνόσιν ἢ ὅτι αὐτὴν ἀναλαβὼν
[13, 18]	ἐπὶ ἵππου ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα	καὶ	μεμυρισμένον καὶ τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον,
[13, 28]	πρὸς τὸ εὐσχημονέστερον, καθὸ δή	καὶ	Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο τῶν
[13, 66]	ξείνων δέκτρια Πασιφίλη. Οτι δὲ	καὶ	Μένανδρος ὁ ποιητὴς ἤρα Γλυκέρας
[13, 69]	Σαπφῷαι δὲ μένουσι φίλης ἔτι	καὶ	μενέουσιν ῴδῆς αἱ λευκαὶ φθεγγόμεναι
[13, 7]	οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν Πικράν γε	καὶ	μεστὴν γυναικείας χολῆς. Η τῶν
[13, 37]	βασίλεια. Αὕτη δὲ ἡ Θαὶς	{καὶ}	μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον καὶ
[13, 52]	διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ Ὤκιμον	καὶ	Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ ὁ τῆς
[13, 93]	αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν ὡς ἐπιεικῇ	καὶ	μέτριον, πλήν εἰ μὴ ὡς
[13, 86]	ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡμέρως τε	καὶ	μετρίως αὐτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν δεῖ,
[13, 90]	τὴν γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται δὲ	καὶ	μέχρι νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος,
[13, 76]	δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι,	καὶ	μὴ ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό
[13, 24]	τὰς ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι	καὶ	μὴ καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν δέον
[13, 24]	μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν,	καὶ	μὴ λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην νόσων
[13, 81]	ζωγράφος τὰς τοῦ θεοῦ κόμας	καὶ	μὴ μελαίνας, χεῖρον ἂν ἦν
[13, 19]	οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν λόγων	καὶ	μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ καὶ
[13, 24]	Ναννίῳ, εἰ> Εὐβούλου τὸ δρᾶμα	καὶ	μὴ Φιλίππου, φησίν· Οστις λέχη
[13, 37]	τῶν οἰκιῶν, φησίν, οὐ Μυρτίου	καὶ	Μνησίδος καὶ Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι
[13, 64]	ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος	καὶ	μόλις ἐκ τῆς φυγῆς διασωθέντος
[13, 56]	ἰδόντα Πελοποννησιακῶς ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ	καὶ	μονοχίτων ἦν καὶ ᾠνοχοει τοῖς
[13, 77]	δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν ῷ	καὶ	μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν. Καὶ τὴν
[13, 37]	ἐπὶ τῇ πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ,	καὶ	Μύρτιον καὶ ἄλλας δὲ πλείστας,
[13, 51]	Λυσίας, εἰ γνήσιος ὁ λόγος,	καὶ	Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται, κἀν
[13, 52]	έταίρας· Χρυσίδα, Κορώνην, Αντίκυραν, Ισχάδα,	καὶ	Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος
[13, 37]	Λάμια και Σκιώνη και Σατύραι	καὶ	Νάννιον. Οὐ καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς
[13, 22]	παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ Λύκᾳ	καὶ	Ναννίῳ ἑτέραις τε τοιαύταισι παγίσι
[13, 26]	γὰρ ὁπότ' ἦν μὲν> νεοττὸς	καὶ	νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων ἦν
[13, 52]	τελευτῶσ' ἀπέθανεν βινουμένη, Ἰσθμιὰς δὲ	καὶ	Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας
[13, 44]	ἑαυτῆς τρία καὶ τρεῖς θεραπαίνας	καὶ	νέαν τιθὴν μίαν. Επειτεν αὐταῖς
[13, 26]	τριώβολον, προσίεται δὲ καὶ γέροντα	καὶ	νέον· οὕτω δὲ τιθασὸς γέγονεν
[13, 25]	ἐπὶ οἰκημάτων γύναια πριάμενος, καθὰ	καὶ	Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν
[13, 12]	φιλίᾳ κειμένης τῆς σωτηρίας τε	καὶ	νίκης. Καὶ Κρῆτες δ' ἐν
[13, 90]	τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι	καὶ	νικῆσαι πρῶτον αὐτοῦ τὴν γυναῖκα
[13, 28]	καλῶς ἀείσω. Καὶ ἔτι· Λατὼ	καὶ	Νιόβα μάλα μὲν φίλαι ἦσαν
[13, 48]	καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις	καὶ	νόμον συσσιτικὸν συνέγραφεν, καθ' ὃν
[13, 35]	διέβη μετὰ μόνου τοῦ ἁρματηλάτου	καὶ	νυκτὸς ὁρμήσας ἐπὶ τοῦ ἅρματος
[13, 32]	πίνακα τῇ θεῷ τὸν ἔτι	καὶ	νῦν διαμένοντα καὶ τὰς ἑταίρας
[13, 34]	τὴν ἐπιφάνειαν οἴκημά τι λέγεται	καὶ	νῦν ἐγγυτάτω τῆς Κολώνης. Ινα
[13, 28]	καὶ αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι	καὶ	νῦν καὶ αἱ παρθένοι τὰς
[13, 40]	Σελεύκου δὲ τοῦ νεωτέρου Μύσταν	καὶ	Νῦσαν. Ηρακλείδης δὲ ὁ Λέμβος
[13, 24]	Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ	καὶ	Ξέναρχος ἐν Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως
[13, 41]	καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας	καὶ	ξένους ἔχουσ' ὅπου περὶ τῆς>
[13, 55]	οὖν, ὡς έγώ, ἢ πέπαυσο»	καὶ	ό Αρίστιππος Ἆρά γε μή
[13, 16]	τὸ παλαιὸν παίδων ἤρων, ὡς	καὶ	ὁ Αρίστων ἔφη, ὅθεν καὶ
[13, 85]	αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ ἐποίει	καὶ	ὁ ἄρρην ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς
[13, 63]	καὶ περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν	καὶ	ὁ γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ εἶπε
[13, 35]	τῶν κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν,	καὶ	ὁ Ζαριάδρης δὲ ἦν καλός.
[13, 10]	Χρυσηίδα, Αχιλλέως μῆνις διὰ Βρισηίδα,	καὶ	ὁ ἱερὸς δὲ καλούμενος πόλεμος
[13, 86]	ποιεῖν τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε>	καὶ	ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη
[13, 78]	Θήβησιν ὑπὸ Επαμινώνδου ἱερὸς λόχος	καὶ	ὁ κατὰ τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος
[13, 74]	στόματος. Λέγει οὖν περὶ αὐτοῦ	καὶ	ὁ κράτιστος Κριτίας τάδε Τὸν
[13, 62]	φησὶν ἐρωμένην εἶναι. Ηττητο δἐ	καὶ	ὁ Λυσίας Λαγίδος τῆς ἑταίρας,
[13, 20]	καὶ Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ	καὶ	ὁ μέγιστος τῶν θεῶν διὰ
[13, 20]	κάλλους οὐχ ἥττων ἐστίν; ὡς	καὶ	ὁ σεμνότατος Αριστοτέλης τοῦ Φασηλίτου
[13, 76]	ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν. Διόπερ	καὶ	ὁ Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις
[13, 53]	ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν	καὶ	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 54]	ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν	καὶ	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 68]	σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις	καὶ	ὁ τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν
[13, 25]	ταύτης ἑταιρίδων ἡ Ελλάς, ὡς	καὶ	ὁ χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων
[13, 80]	τὸν παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Αλέξανδρον	καὶ	ὃ μηδαμῶς, εῖπεν, οὐ γὰρ
[13, 87]	τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν δὲ	καὶ	οἱ βασιλεῖς περὶ τὰς μουσουργούς,
[13, 3]	γυναῖκας. Κοιμῶνται γοῦν παρ' αὐτῷ	καὶ	οἱ γέροντες μετὰ γυναικῶν, Νέστωρ
[13, 77]	ἔθος. Κρῆτες γοῦν, ὡς ἔφην,	καὶ	οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ
[13, 31]	ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ	καὶ	οἱ Μακεδόνων βασιλεῖς τὰ Εταιρίδεια.
[13, 10]	ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες φίλοι, ὅτι	καὶ	οἱ μέγιτοι πόλεμοι διὰ γυναῖκας
[13, 84]	αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ	καὶ	οἱ παῖδές εἰσιν καλοί, ὡς
[13, 12]	θέον καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον,	καὶ	οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν
[13, 12]	τῆς πόλεως σωτηρίαν. Οτι δὲ	καὶ	οἱ τούτου πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν
[13, 90]	κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι	καὶ	οἰκονομίας, ὥσπερ ἐν τοῖς βαρβάροις
[13, 58]	χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ	καὶ	οἰκουρὸν αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς
[13, 94]	τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ δέομαι,	καὶ	οἴσω δέ σοι ἐννέ' ὀβολοὺς
[13, 10]	καὶ ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ	καὶ	ὅλοι οἶκοι διὰ γυναῖκας ὁ
[13, 51]	άναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Αντείας	καὶ	ὅλον δρᾶμα ἐκιγραφόμενον, ὡς προεῖπον,
[13, 35]	κατανοήσασα ξένον ἄνδρα καὶ καλὸν	καὶ	ὅμοιον τῷ κατὰ τὸν ὕπνον
[13, 48]	Ὁδε ὁ νόμος ἴσος ἐγράφη	καὶ	ὅμοιος, στίχων τριακοσίων εἴκοσι τριῶν.
[13, 12]	προεστῶτι· ὧν ἐνωθέντων φιλία τε	καὶ	ὁμόνοια γεννᾶται, δι' ὧν ἡ
[13, 12]	φιλίας καὶ ἐλευθερίας, ἔτι δὲ	καὶ	ὁμονοίας παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός.
[13, 55]	αὐτῇ ἐν Αἰγινῃ τοῖς Ποσειδωνίοις·	καὶ	ὀνειδιζόμενος ὑπὸ οἰκέτου, ὅτι Σὺ
[13, 68]	τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ	καὶ	ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην
[13, 20]	τὰ γυμνάσια καὶ τοὺς δρόμους	καὶ	ὁρᾶν προσπαλαίοντας τοὺς νέους ταῖς
[13, 35]	γενομένη δίδωσιν αὐτῷ τὴν φιάλην·	καὶ	ὃς ἁρπάσας αὐτὴν ἀπήγαγεν ἐπὶ
[13, 40]	καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ Δημητρίῳ,	καὶ	ὅτι ἀπέκτεινε τὰς τῆς Δημοῦς
[13, 65]	καὶ ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ	καὶ	ὅτι Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Αλῴοις
[13, 95]	οὔτε τόκους οὔτε τἀρχαῖον ἀπεδίδου	καὶ	ὅτι ὑπερήμερος ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου
[13, 18]	φύσει, ὅτι ἄνδρα σὲ ἐποίησε	καὶ	οὐ γυναῖκα; Ἕτερον δέ τινα
[13, 81]	βάψειε τοὺς δακτύλους, πορφυροβάφου χεῖρας	καὶ	οὐ γυναικὸς καλῆς ποιήσειεν ἄν>
[13, 62]	διὰ σὲ Φιλωνίδου; Γραπτέον Ναὶς	καὶ	οὐ Λαίς. Ερμιππος δ' ἐν
[13, 5]	Ατταλος νῦν μέντοι γνήσιοι, ἔφη,	καὶ	οὐ νόθοι βασιλεῖς γεννηθήσονται. Καὶ
[13, 89]	Ὦ πόνηρε, τοῖς ὀφθαλμοῖς γαμεῖς	καὶ	οὐ τῷ νῷ. Καὶ τὴν
[13, 91]	καὶ δευτέρου ἴσως ἐρεῖς ὄνομα	καὶ	οὐδ' ταῦτ' ἐκ τῶν Στησιχόρου,
[13, 75]	ἡ περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία,	καὶ	οὐδεὶς ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺ ἐρωτικούς,
[13, 46]	ἀρθῆναι ἐκ τοῦ θεάτρου συνέβη	καὶ	οὐδὲν ἧττον ἐλθεῖν πρὸς τὴν
[13, 58]	δης ὁμολογῶν ἐρᾶν τῆς γυναικὸς	καὶ	οὐδέπω τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν
[13, 48]	δ' ἦν πάνυ ἡ Γνάθαινα	καὶ	οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ
[13, 86]	ἄλλῳ τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει	καὶ	οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι καὶ
[13, 86]	τις συμπίνων ἡμῖν εἰσελθούσης αὐλητρίδος	καὶ	οὔσης εὐρυχωρίας παρ' αὐτῷ, βουλομένης
[13, 74]	Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου·	καὶ	οὔτε ἡ Αρτεμις ἡ περισσῶς
[13, 10]	ὑπὸ Φωκέως τινός. Δεκαετὴς δὲ	καὶ	οὗτος γενόμενος τῷ δεκάτῳ ἔτει
[13, 75]	Νιόβῃ τὸν τῶν παίδων· Διὸ	καὶ	παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν·
[13, 75]	καὶ τὸ παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια	καὶ	παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος ἦν
[13, 85]	νῶτα ἔφερεν ἐπὶ πλεῖστον νηχόμενος	καὶ	πάλιν ἀποκαθίστα εἰς τὴν γῆν.
[13, 93]	καὶ ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου δὲ	καὶ	παμφάγου τοῦ ζῴου πεφυκότος. Ετι
[13, 25]	ἐν τρίτῳ Κολοφωνιακῶν φάσκων αὐτὸν	καὶ	πανδήμου Αφροδίτης ἱερὸν πρῶτον ἱδρύσασθαι
[13, 18]	γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν μοι φαίνεται	καὶ	πάντα τῷ πώγωνι δρᾶν ἐναντία,
[13, 73]	διέρχεται. Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ	καὶ	πάντας βροτούς. Τεκμήριον δέ, μὴ
[13, 67]	δύο μνήματα κατεσκεύασεν αὐτῆς ὃ	καὶ	πάντες ἐθαύμαζον, ὅτι τῶν μὲν
[13, 89]	ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ' ἦν	καὶ	Παντίκα ἡ Κυπρία, περὶ ἧς
[13, 67]	τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ μεγάλῳ	καὶ	παντοίοις ὀργάνοις καὶ συμφωνίαις παρέπεμπε
[13, 12]	φιλοσοφίαν σεμνόν τινα τὸν Ερωτα	καὶ	παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον ᾔδεσαν δῆλον
[13, 85]	ταῦτα ναυαγίᾳ χρησάμενος περὶ Μὺκονον	καὶ	πάντων ἀπολομένων μόνος ὑπὸ δελφῖνος
[13, 91]	~Τοσαῦτα τοῦ Μυρτίλου ἑξῆς καταλέξαντος	καὶ	πάντων αὐτὸν ἐπὶ τῇ μνήμῃ
[13, 71]	κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα	καὶ	πάντων μῖσος κτώμενον ἐκ συνοχῶν
[13, 39]	τὸν Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης δὲ πάντα	καὶ	πάνυ κατεγχλιδώσης τῷ βασιλεῖ, νάδρον
[13, 52]	πέμψαι στρώματα αὐτὴν κέλευε, φησί,	καὶ	παρ' Ὠκίμου χαλκώματα. Μένανδρος δ'
[13, 90]	δέον καὶ τοῦτο τιμᾶσθαι, καθάπερ	καὶ	παρὰ Τενεδίοις καὶ Λεσβίοις ταύτην
[13, 85]	καὶ μέλλοντας κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς	καὶ	παραιτησάμενος ἀφῆκεν εἰς τὸ πέλαγος.
[13, 42]	Εἶναι δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος	καὶ	παρεπιδημήσας Αθήνησίν ποτε τὴν Μανίαν
[13, 84]	ὁμηρείαν λαβών παρὰ Μεταποντίνων γυναῖκας	καὶ	παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ καλλίστας
[13, 37]	Αγαθόκλεια ἡ ἑταίρα ἐκράτει, ἡ	καὶ	πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν; Εὔμαχος
[13, 71]	θοήν, περὶ πάντα Φιλητᾶν ῥήματα	καὶ	πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν. Οὐδὲ μὲν
[13, 31]	ἐπιστραφεῖς τύχῃ, καθορᾶν τὸ μνῆμα	καὶ	πᾶσι τοῖς τὴν Λυδίαν οἰκοῦσιν
[13, 21]	καὶ πορνογράφον καλῶν, ὡς Αριστείδην	καὶ	Παυσίαν ἔτι τε Νικοφάνη τοὺς
[13, 89]	Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ ἕκτῃ	καὶ	πεντηκοστῇ τῶν Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν τὴν
[13, 44]	ἐπιθυμεῖς, πάτερ· οἶδα γὰρ ἀκριβῶς	καὶ	πέποιθα τοῦθ' ὅτι εἰς νύκτ'
[13, 1]	ἐνταῦθα μέλλοντες κατατάττειν (ἐγένοντο γὰρ	καὶ	περὶ γαμετῶν καὶ ἑταιρῶν πολλάκις
[13, 63]	περὶ ὄψα καὶ περὶ νέους	καὶ	περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν καὶ
[13, 94]	τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους γεγονότα μαθητὴν	καὶ	περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς πολλοὺς
[13, 1]	ἀπὸ συμβόλων τε πολλάκις δεδειπνηκέναι	καὶ	περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι
[13, 90]	τῇ Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα δὲ	καὶ	περὶ κάλλους γυναικῶν ἀγῶνά ποτε
[13, 11]	ἔρωτος καὶ αὐτούς τι εἰπεῖν	καὶ	περὶ κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν λόγοι
[13, 64]	ἀξιοῦται. Ο δ' αὐτὸς Φύλαρχος	καὶ	περὶ Μύστας ἱστορεῖ ἐν τῇ
[13, 63]	Παραδέδοται δὲ καὶ περὶ ὄψα	καὶ	περὶ νέους καὶ περὶ γυναῖκας
[13, 63]	αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. Παραδέδοται δὲ	καὶ	περὶ ὄψα καὶ περὶ νέους
[13, 65]	ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας. Ὃς	καὶ	περὶ Σινώπης τῆς ἑταίρας τάδε
[13, 75]	ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα	καὶ	περὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὴν
[13, 26]	ἐν Αντιλαίδι, ἐν ᾧ δράματι	καὶ	περὶ τῆς πολυθρυλήτου Λαίδος τάδε
[13, 78]	ὅπως αὐτῷ ἐπιθῶνται. Εχρησεν δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἀμφὶ τὸν Χαρίτωνα,
[13, 14]	βιοτᾶς. Ο δ' αὐτὸς ποιητὴς	καὶ	περὶ τῶν ἐρώντων ἐν τῷ
[13, 56]	ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους καὶ Θουκυδίου	καὶ	Περικλέους. Αντισθένης δ' ὁ Σωκρατικὸς
[13, 59]	καταψηφιούμενοι, παραγαγὼν αὐτὴν εἰς τοὐμφρανὲς	καὶ	περιρήξας τοὺς χιτωνίσκους γυμνά τε
[13, 35]	τοῖς τὴν Ασίαν οἰκοῦσι βαρβάροις	καὶ	περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς, καὶ τὸν
[13, 84]	βοῦς ἐπανέβη· καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ	καὶ	περιστερᾳ καὶ χηνὶ τῇ μὲν
[13, 21]	περὶ σαυτὸν οὐκ ὀλίγας ἔχων	καὶ	περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους
[13, 34]	Αβυδηνῆς ἐξ ἀκοῆς ἐρασθεὶς ἔστερξε	καὶ	πλεύσας εἰς Ελλήσποντον σύν Αξιόχῳ,
[13, 92]	καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη ὅ τε	καὶ	πλέων ναυαγίῳ ἐχρήσατο Διότιμος δ'
[13, 27]	τι ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισθῆναί τε	καὶ	πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ
[13, 35]	θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην	καὶ	πληρώσασα δὸς ᾧ θέλεις {γαμηθῆναι}
[13, 20]	καλῆς φαινομένης, ἑτέρας δὲ αἰσχρᾶς	καὶ	πλουσίας, ὡς ἀπέκλινεν ἐπὶ τὴν
[13, 37]	φησίν, οὐ Μυρτίου καὶ Μνησίδος	καὶ	Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι Μνησὶς μὲν
[13, 55]	τῶν Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ	καὶ	Πολέμων εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι φάσκων αὐτὴν
[13, 41]	οὖσα καὶ καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς	καὶ	πολίτας καὶ ξένους ἔχουσ' ὅπου
[13, 68]	Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι	καὶ	πολίτην γεγονέναι. (Α) Γλυκέρας ὁ
[13, 50]	Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι	καὶ	πολίτην γεγονέναι. (Β) Γλυκέρας ὁ
[13, 56]	συγγενομένης καίπερ τηλικοῦτον ἀξίωμα συνέσεως	καὶ	πολιτικῆς δυνάμεως κτησάμενος, οὐ συνετάραξε
[13, 95]	ὡς ἠνεχυράσθη οἰκέτης αὐτοῦ στιγματίασ,	καὶ	πολλὰ ἄλλα κατειπὼν αὐτοῦ ἐπιλέγει
[13, 40]	Αντίγονον καὶ ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς	καὶ	πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ Δημητρίῳ, καὶ
[13, 20]	δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων δὲ	καὶ	πολλοὶ τοὺς καλλίστους βασιλέας, ὡς
[13, 34]	Ινα τὸ Διονύσιόν ἐστι, ἐπιφανὲς	καὶ	πολλοῖς ἐγνωσμένου τῶν ἐν τῇ
[13, 72]	Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ Κῦρον	καὶ	Πολυκράτην γενόμενον, τὴν δἐ κατ'
[13, 43]	αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν	καὶ	πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ' ἕκαστον. Εἴτ'
[13, 86]	συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα δὲ	καὶ	Πολύστρατον τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ
[13, 90]	νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν φίλων	καὶ	πομπεύοντα ἕως τοῦ ἱεροῦ παραγίνεσθαι.
[13, 21]	ἂν ἁμάρτοι δέ τίς σε	καὶ	πορνογράφον καλῶν, ὡς Αριστείδην καὶ
[13, 26]	Αὕτη δὲ Λαὶς ἀργός ἐστι	καὶ	πότις, τὸ καθ' ἡμέραν ὁρῶσα
[13, 64]	ἀπήχθη μετὰ τῶν ἄλλων αἰχμαλώτων	καὶ	πραθεῖσα ὁμοίως ταῖς ἑαυτῆς θεραπαινίσιν
[13, 54]	ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ	καὶ	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ
[13, 53]	ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ	καὶ	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ
[13, 84]	λίθου, τηνικαῦτα τῆς ἐπιθυμίας ἀπέστη	καὶ	προβαλλόμενος τὸ σαρκίον ἐπλησίασεν. Τῆς
[13, 37]	{καὶ} μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον	καὶ	Προλεμαίῳ ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι
[13, 81]	Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ ἐόντος	καὶ	προξένου Αθηναίων ἐστιῶντος αὐτόν, ἐπεὶ
[13, 80]	καὶ πρὸς τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς	καὶ	πρὸς πρεπωδέστατον. Αἰχμαλώτους γοῦν λαβὼν
[13, 80]	ἐρωτικὸς ὁ βασιλεὺς οὗτος, οὕτως	καὶ	πρὸς τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς καὶ
[13, 93]	τε γὰρ τῇ πρὸς ὄσφρανσιν	καὶ	πρὸς τὸ οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον
[13, 67]	φάσκων ἱερὸν καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι	καὶ	προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ τὸν
[13, 7]	ἔχουσ' ἀδικούμενοι, αὗται δ' ἀδικοῦσαι	καὶ	προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν οὐκ ἐχρῆν
[13, 41]	Μέλιτταν ὡς καλὴν ἔφασκον εἶναι,	καὶ	προσεξειργάζετο αὐτὴ τὸ πλεῖον. Ηνίκα
[13, 44]	Γναθαίνιον λαβεῖν μίσθωμα, λιπαρῶν δὲ	καὶ	προσκείμενος πολὺ δαπανήσας ἔσχεν αὐτὴν
[13, 50]	τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ	καὶ	προσκυνεῖσθαι ὑπὸ τοῦ πλῆθους βασίλισσαν
[13, 11]	Ερως σοφίας ἀρετῆς πλεῖστον ὑπάρχειν,	καὶ	προσομιλεῖν οὗτος ὁ δαίμων πάντων
[13, 64]	τὴν ἐπιβουλήν. Ὃ δὲ συλλαβών	καὶ	προσποιηθεὶς περὶ ὧν λέγει δύ'
[13, 46]	δὲ Γναθαίνης ἤρα δεινῶς, ὡς	καὶ	πρότερον εἴρηται, Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός,
[13, 86]	τὴν πᾶσαν ἀσχημοσύνην ἐπιδείκνυνται ὃ	καὶ	πρώην ἐγένετο ἐπὶ τῶν ἐξ
[13, 92]	ὁ ἄθεος καὶ Διαγόρας ἐξεκηρύχθη	καὶ	Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη ὅ τε καὶ
[13, 10]	στρατείαν. Δοῦρις δ' ὁ Σάμιος	καὶ	πρῶτον γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο
[13, 64]	αὐτὴ μεταμφιεσαμένη τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα	καὶ	ῥάκια λαβοῦσα θεραπαινίδος τῆς τυχούσης
[13, 27]	ἕτοιμα, δεῖν δέ τι ἀγωνιᾶσαι	καὶ	ῥαπισθῆναί τε καὶ πληγὰς λαβεῖν
[13, 37]	ἀνακεῖσθαι κατὰ τὴν Αλεξάνδρειαν μονοχίτωνας	καὶ	ῥυτὸν ἐχούσας ἐν ταῖς χερσίν.
[13, 60]	εἷς ὢν τῶν Αρεοπαγιτῶν, ὡς	καὶ	Σάτυρος ὁ Ολύνθιος ὑποκριτὴς Παμφίλῃ.
[13, 68]	ἐν Ροσσῷ τῆς Συρίας, οὗπερ	καὶ	σὲ καὶ αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει.
[13, 94]	περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς πολλοὺς	καὶ	σεμνοὺς λέγοντα λόγους οὐκ ἄν
[13, 46]	Γνάθαινα καὶ ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον,	καὶ	Σιγὴ καὶ Συνωρὶς ἡ Λύχνος
[13, 32]	τῆς Αφροδίτης ἐλθοῦσα νεών. Διὸ	καὶ	Σιμωνίδης ἀναθέντων τῶν Κορινθίων πίνακα
[13, 4]	Αριάδνην, Ιππολύτην καὶ τὰς Κερκύονος	καὶ	Σίνιδος θυγατέρας, νοίμίμως δ' αὐτὸν
[13, 62]	πορνευομένη {καὶ} ἔτι νέα οὖσα	καὶ	Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια
[13, 51]	ἐπαύσατο πορνευομένη ἐτι νέα οὖσα	καὶ	Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια
[13, 33]	τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον δὲ	καὶ	σκόλιον τὸ παρὰ τὴν θυσίαν
[13, 38]	εἰσὶ βελτίους. Ο δὲ Τιμόθεος	καὶ	σκωπτόμενός ποτε ὅτι τοιαύτης εἴη
[13, 14]	Ως δὲ λίαν ἦν θρασὺς	καὶ	σοβαρός, ἀποκόψαντες αὐτοῦ τὰ πτερά,
[13, 89]	καὶ τὸ εἶδος πάνυ καλὴ	καὶ	σοφή, ὥς φησιν Ιππίας ὁ
[13, 79]	καὶ γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε	καὶ	Σοφοκλῆς ἀναφανδὸν ἔφασαν, ὃ μἐν
[13, 75]	καὶ Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς	καὶ	Σοφοκλῆς ἦγον εἰς τὰ θέατρα
[13, 71]	τε γένος καὶ δῆμον Αμύκλου	καὶ	Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος
[13, 26]	πανταχόσ' ἤδη πιομένη, δέχεται δὲ	καὶ	στατῆρα και τριώβολον, προσίεται δὲ
[13, 83]	Βρομιάδι Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν Φωκαέων	καὶ	στέφανον χρυσοῦν κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη
[13, 65]	ἡμέραν διαιτητῶν γενομένων φίλων Φρυνίων	καὶ	Στέφανος ὁ ῥήτωρ· ὃς καὶ
[13, 37]	καὶ Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν	καὶ	Στρατονίκην ἧς τὸ μέγα μνημεῖον
[13, 44]	δὲ πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ	καὶ	στρῶσον ἡμῖν ἔνδον. Ἣ δ'
[13, 36]	αὐτήν, ἔλαβεν ὁ Εὔξενος γυναῖκα	καὶ	στυνῴκει μεταθέμενος τοὔνομα Αριστοξένην. Καὶ
[13, 45]	παρεγένου ξένῳ τινί; Περίμενε τοίνυν	καὶ	σύ, φησίν, ἕως ἂν οὐ
[13, 35]	τῆς βασιλείας δυνάστας καὶ φίλους	καὶ	συγγενεῖς ἐποιεῖτο τοὺς γάμους, οὐ
[13, 29]	ἀφίκετο, ἀστῆς, ἐρήμου δ' ἐπιτρόπου	καὶ	συγγενῶν, ἦθός τι χρυσοῦν πρὸς
[13, 86]	οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε τὴν παιδίσκην	καὶ	συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα δὲ
[13, 85]	ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων	καὶ	συγκηδευόντων τὸν ἄνθρωπον. Ο δ'
[13, 64]	δύ' ἡμέρας παρῃτήσατο εἰς σκέψιν	καὶ	συγχωρησάσης νυκτὸς ἔφυγεν εἰς Εφεσον.
[13, 67]	χορῷ μεγάλῳ καὶ παντοίοις ὀργάνοις	καὶ	συμφωνίαις παρέπεμπε τὸ σῶμα. Δικαίαρχος
[13, 6]	τισιν, ὡς ἐρῶσι καὶ φιλοῦσι	καὶ	σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα τετράπους μοι
[13, 20]	ἀναρπάζουσιν; οὐ τοὺς καλλίστους; Οἷς	καὶ	σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ
[13, 42]	ἤρα Λεοντίσκος ποτὲ ὁ παγκρατιαστὴς	καὶ	συνεῖχ' αὐτὴν μόνος γαμετῆς τρόπον
[13, 85]	τὴν γῆν. Φιλανθρωπότατον δὲ ἐστι	καὶ	συνετώτατον τὸ ζῷον ὁ δελφὶς
[13, 56]	Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε Νικόμαχον	καὶ	συνῆν ταύτῃ μέχρι θανάτου, ὥς
[13, 46]	ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ	καὶ	Συνωρὶς ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ
[13, 10]	οὖν ὁ Καμβύσης τῇ Νειτήτιδι	καὶ	σφόδρα ἐρεθισθεὶς ἐκμανθάνει παρ' αὐτῆς
[13, 44]	Γνάθαινα δ' εἰς τὴν πορφύραν	καὶ	τὰ δόρατ' ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας
[13, 78]	ἐφαμερίοις φιλότατος. Διαβόητα δ' ἐστὶν	καὶ	τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ τῷ Αθηναίῳ
[13, 72]	Οὗτος δέ ἐστιν Αἰσχύλος ὁ	καὶ	τὰ Μεσσηνιακὰ ἔπη συνθείς, ἀνήρ
[13, 94]	γὰρ γένει ἁρμόζοντα δεῖν εἶναι	καὶ	τὰ τῆς τέχνης. Εξῆς δὲ
[13, 79]	ψευδεῖς ὦσιν, ἀληθεῖς εἶναι πιστεύετε,	καὶ	τὰ τοιαῦτα τῶν ποιημάτων ἃ
[13, 51]	οὐ μόνον ταῖς ἑταιρούσαις, ἀλλὰ	καὶ	ταῖς ἄλλαις δούλαις, ὥς φησι
[13, 68]	λαοῦ προσκυνουμένην καὶ βασίλισσαν προσαγορευομένην	καὶ	ταῖς ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς
[13, 44]	καταβαλῶ σὺν τοῖς ὀναρίοις, φήσι,	καὶ	ταῖς ἀστράβαις. Γναθαίνον δ' εἶπ'
[13, 35]	ἔτι δἐ ταῖς ἰδιωτικαῖς οἰκίαις·	καὶ	ταῖς ἑαυτῶν θυγατράσιν οἱ πολλοὶ
[13, 17]	νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι κἄντα, φίλος,	καὶ	τὰν ἐπ' ὄσσοις ἀμπέτασον χάριν.
[13, 10]	Πελάγοντος τοῦ Φωκέως θυγατέρα Μεγιστὼ	καὶ	τὰς Αργείων θυγατέρας ἐπανιούσας ἐκ
[13, 34]	θύρας ἐκώμαζεν, ἀπολιπὼν τὰς Λακαίνας	καὶ	τὰς Αττικάς. Μεδοντίδος γοῦν τῆς
[13, 23]	δράματι Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν παρασκευὴν	καὶ	τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις τῶν
[13, 24]	ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας	καὶ	τὰς ἐλευθέρας τῶν γυναικῶν ταυτὶ
[13, 32]	τὸν ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα	καὶ	τὰς ἑταίρας ἰδίᾳ γραψάντων τὰς
[13, 28]	τὴν Αφροδίτην τὴν τοὺς ἑταίρους	καὶ	τὰς ἑταίρας συνάγουσαν· τοῦτο δ'
[13, 32]	ποιῶνται τὴν δέησιν ἀπάξειν αὐτῇ	καὶ	τὰς ἑταίρας. ~Υπάρχοντος οὖν τοῦ
[13, 4]	ἁρπαγῆς μὲν Ελένην, Αριάδνην, Ιππολύτην	καὶ	τὰς Κερκύονος καὶ Σίνιδος θυγατέρας,
[13, 28]	φίλαι ἦσαν ἑταῖραι. Καλοῦσι δὲ	καὶ	τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας καὶ τὸ
[13, 78]	αὐτοὺς ἐκκόπτοντες. Εἰσὶ δὲ οἱ	καὶ	τὰς παλαὶστρας ὥσπερ ἀντιτειχίσαμτα ταῖς
[13, 67]	τε παρὰ θεῶν τιμωρίας καταφρονῶν	καὶ	τὰς σὰς τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν.
[13, 46]	τοῦ Αριστοφάνους μετὰ ἑταιρῶν πλειόνων	καὶ	τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ
[13, 41]	γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ' ἔχειν,	καὶ	ταῦθ' ἑταίραν ἐκ μέσης τῆς
[13, 45]	ἐστί σοι πεπραγμένου. ~Εξῆς δὲ	καὶ	ταῦτ' ἀναγράφει· Λαίδα λέγουσι τὴν
[13, 87]	Καταριθμησάμενος οὖν τὰ αἰχμάλωτα γράφει	καὶ	ταῦτα Παλλακίδας εὗρον μουσουργοὺς τοῦ
[13, 49]	γράσωνι ἄρασα φορίνην Λαβέ, εἶπε,	καὶ,	ταῦτα τράγε. Πέμφαντος δέ τινος
[13, 32]	ἱκετείαν τὰς ἑταίρας ὡς πλείστας,	καὶ	ταύτας προσεύχεσθαι τῇ θεῷ καὶ
[13, 5]	μὲν ἀδελφήν, Αττάλου δὲ ἀδελφιδῆν	καὶ	ταύτην ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα
[13, 5]	καὶ δῶρα πολλά. Γήμας δὲ	καὶ	ταύτην ἐπεισήγαγεν τῇ Ολυμποιάδι. Επὶ
[13, 68]	τελευτὴν ὁ Αρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο	καὶ	ταύτην ἑταίραν, ὡς ὁ Θεόπομπος
[13, 58]	Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε,	καὶ	ταύτην μὲν ἐν ἄστει εἶχεν,
[13, 34]	ἐν τῷ κατ' αὐτοῦ λόγῳ,	καὶ	ταύτης ἐκοινώνησεν αὐτῷ. Καὶ ἑτέρας
[13, 46]	ἐπεκαλεῖτο Κορώνη, Ληναιτόκυστος, Αστρα, Γνάθαινα	καὶ	ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ
[13, 63]	Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα	καὶ	τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας ἔχει λόγος.
[13, 31]	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ	καὶ	τελευσάσης συναγαγὼν τοὺς ἐκ τῆς
[13, 80]	τῷ Κηφισῷ νηχόμενον ἐν ᾧ	καὶ	τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ ἐν
[13, 86]	καὶ οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι	καὶ	τέλος εἰς πυγμὰς ἦλθεν ὁ
[13, 67]	φίλος εἶναι σοῦ φάσκων ἱερὸν	καὶ	τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι τὸν
[13, 76]	ἐς ἥβαν. Εν δ' ἄρα	καὶ	Τενέδῳ Πειθώ τ' ἔναιεν καὶ
[13, 87]	εἵκοσι ἐννέα, ἄνδρας στεφανοπλόκους ἕξ	καὶ	τεσσαράκοντα ὀψοποιοὺς διακοσίους ἑβδομήκοντα ἑπτά,
[13, 89]	γυναῖκες. Θαργηλία ἡ Μιλησία, ἥτις	καὶ	τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν ἐγαμήθη, οὖσα καὶ
[13, 37]	ὁ Κυζικηνὸς ἐν τῇ τρίτῃ	καὶ	τετάρτῃ τῶν Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης
[13, 89]	ἔχουσαν, καλήν φησι γεγονέναι, ἥτις	καὶ	τῇ θεῷ εἶκαστο τὴν μορφήν.
[13, 56]	πρὸς ἀφροδίσια πάνυ καταφερής· ὅστις	καὶ	τῇ τοῦ υἱοῦ γυναικὶ συνῆν,
[13, 59]	Τῇ δὲ τῶν Ελευσινίων πανηγύρει	καὶ	τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει
[13, 89]	καλλίονα ἀπέκτειναν δὲ αὐτὴν Λακεδαιμόνιο	καὶ	τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε
[13, 2]	Σωκράτει δύο γαμετὰς γυναῖκας, Ξανθίππην	καὶ	τὴν Αριστείδου Μυρτώ, οὐ τοῦ
[13, 31]	περιβόητος γέγονεν, ἐγχειρίσας αὑτόν τε	καὶ	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ
[13, 73]	δυνατώτατον τὸν Ερωτα, προσέτι τε	καὶ	τήν Αφροδίτην τὴν χρυσῆν, τὰ
[13, 80]	γοῦν λαβὼν τὰς Δαρείου θυγατέρας	καὶ	τὴν γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην οὖσαν
[13, 31]	τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ Διὶ θῦσαι	καὶ	τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι
[13, 70]	καὶ τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ	καὶ	τὴν Ερμησιάνακτος τοῦ Κολοφωνίου Λεόντιον
[13, 19]	Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν αὐτάρκειαν	καὶ	τὴν εὐτέλειαν εὑρίσκεσθε ἐπὶ ταῖς
[13, 48]	δεῖ τοὺς ἐραστὰς ὡς αὐτὴν	καὶ	τὴν θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ ζῆλον
[13, 77]	θανάτῳ παιδὸς συστᾶσαν, Θησέως ἐρασθεὶς	καὶ	τὴν θυγατέρα τούτῳ γυναῖκα ἔδωκε
[13, 90]	κάλλους φησὶ γίνεσθαι παρὰ Ηλείοις,	καὶ	τὴν κρίσιν ἐπιτελεῖσθαι μετὰ σπουδῆς
[13, 39]	τε τῷ Δημητρίῳ εὐημερούσης, φασὶ	καὶ	τὴν Λάμιαν τὸν βασιλέ' εὐμελῶς
[13, 70]	καλούμενον ποίημα Λυδήν. Παρέλιπον δὲ	καὶ	τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ καὶ
[13, 5]	ἧς Αρριδαῖον ἐτέκνωσε. προσεκτήσατο δὲ	καὶ	τὴν Μολοττῶν βασιλείαν γήμας Ολυμπιάδα,
[13, 65]	καὶ Στέφανος ὁ ῥήτωρ· ὃς	καὶ	τὴν Νεαίρας θυγατέρας Στρυμβήλην τὴν
[13, 70]	τε Αντιμάχου Λυδήν, προσέτι δὲ	καὶ	τὴν ὁμώνυμον ταύτης ἑταίραν Λυδὴν
[13, 68]	ἑαυτόν, εἰ μή τις στεφανώσειε	καὶ	τὴν πόρνην. Εστησέν τε εἰκόνα
[13, 68]	πρέπον ἦν τὴν σὴν μητέρα	καὶ	τὴν σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ
[13, 3]	οὖσαν τὴν Ελένην, ὑπερ ἧς	καὶ	τὴν στρατείαν ἤθροισεν διόπερ φυλάτταται
[13, 75]	ὄντα καὶ περὶ τὰς γυναῖκας	καὶ	τὴν τοιαύτην μοῦσαν εἰς τὰς
[13, 94]	τῇ Σωκράτους φιλοσοφίά, ἀνδρὸς τοῦ	καὶ	τὴν {τοιαύτην} χρῆσιν τῶν μύρων
[13, 18]	ἀνδρὶ διά τε τὴν πολυμαθίαν	καὶ	τὴν τοῦ ἤθους ἐπιείκειαν. Λέγει
[13, 7]	πεπρακότες τὴν τοῦ βίου παρρησίαν	καὶ	τὴν τρυφήν γυναιξὶ δοῦλοι ζῶμεν
[13, 13]	ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ τῶν κακῶν	καὶ	τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ μοι.
[13, 87]	αὐτῷ μετὰ τὸ Δαμασκὸν ἑλεῖν	καὶ	τῆς ἀποσκευῆς τῆς Δαρείου ἐγκρατὴς
[13, 36]	Πρῶτις γὰρ ἐγένετο υἱὸς Εὐξένου	καὶ	τῆς Αριστοξένης. ~Θεμιστοκλῆς τε, ὥς
[13, 85]	αὐτοῦ γηραιοῦ ἐν τῇ πατρίδι	καὶ	τῆς ἐκφορᾶς παρὰ τὴν θάλατταν
[13, 18]	τῷ τετάρτῳ περὶ τοῦ Καλοῦ	καὶ	τῆς Ηδονῆς. Οὐκ ἀκαίρως δ'
[13, 38]	υἱός. Φιλέταιρον δὲ τὸν Περγάμου	καὶ	τῆς Καινῆς ταύτης λεγομένης βασιλεύσαντα
[13, 84]	τῶν θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα συγκατακλεισθῆναι	καὶ	τῆς ὁμιλίας καταλιπεῖν στέφανον. φωραθέντος
[13, 56]	ἢ ὅτε ὑπὲρ τοῦ βίου	καὶ	τῆς οὐσίας ἐκινδύνευε. Καὶ Κίμωνος
[13, 47]	παρ᾽ αὐτῇ συμβαλλομένων εἰς βολροφακῆν	καὶ	τῆς παιδίσκης έν τῷ καθαίρειν
[13, 19]	τὀ εἰκός, περὶ τοῦ βίου	καὶ	τῆς προσποιητοῦ ἐπιτηδεύσεως ἔφη ὡς
[13, 67]	τελευτησάντων ὑπὲρ τῆς σῆς βασιλείας	καὶ	τῆς τῶν Ελλήνων ἐλευθερίας οὐδέπω
[13, 35]	δὲ ὁ μὲν Υστάσπης Μηδίας	καὶ	τῆς ὑποκάτω χώρας, ὁ δὲ
[13, 59]	τῆς Αρχιδάμου τοῦ Λακεδαιμονίων βασιλέως	καὶ	τῆς Φιλίππου τοῦ Αμύντου, ἔχουσα
[13, 20]	Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ Κλείτῳ	καὶ	Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ
[13, 32]	Περσής, ὡς καὶ Θεόπομπος ἱστορεῖ	καὶ	Τίμαιος ἐν τῇ ἑβδόμῃ, αἱ
[13, 55]	δὲ πόθεν αἱ παῖδες αὗται	καὶ	τίνες; Β. Νυνὶ μὲν ἥκουσιν
[13, 91]	οὕτως εὐρύθμως καταλέξαι τὰς προσηγορίας	καὶ	τίνες οἱ ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος
[13, 92]	ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει δ' ὑμῶν	καὶ	τὸ ἀνόητον Ανάξιππος ὁ κωμῳδιοποίος
[13, 85]	τῷ Ερωτικῷ Αμφίλοχον καλεῖσθαί φησι	καὶ	τὸ γένος Ωλένιον εἶναι, Ερμειάς
[13, 89]	καὶ τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν ἐγαμήθη, οὖσα	καὶ	τὸ εἶδος πάνυ καλὴ καὶ
[13, 28]	δὲ καὶ τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας	καὶ	τὸ ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν,
[13, 5]	καὶ Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων	καὶ	τὸ Θετταλῶν ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο ἐκ
[13, 75]	τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· ἃ δὴ	καὶ	τὸ παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια καὶ
[13, 43]	δὲ τὴν κύλικ' ἐκπίων ἄφνω	καὶ	τὸ παράδοξον καταπλαγεὶς ὁ Δίφιλος
[13, 67]	ὁ τῆς Αθηνᾶς ἀφορώμενος νεώς	καὶ	τὸ πόλισμα, ὄψεται παρὰ τὴν
[13, 34]	τῆς Χαλκιοίκου βοίδιόν τι χαλκοῦν	καὶ	τὸ προειρημένον εἰκόνιον. Αλκιβιάδης δὲ
[13, 78]	πολλάκις ἡ τῶν νέων ἀκμὴ	καὶ	τὸ πρὸς ἀλλήλους ἑταιρισκὸν συμφρονῆσαν
[13, 23]	μὲν γὰρ πρὸς τὸ κέρδος	καὶ	τὸ συλᾶν τοὺς πέλας πάντα
[13, 47]	γάρ τινος ὑπο γραὸς τρεφομένου	καὶ	τὸ σῶμα εὖ ἔχοντος, Χαριέντως
[13, 31]	αὐτοὺς ἰδοῦσαν ἀνελομένην τὰς κλεῖς	καὶ	τὸ τεῖχος ὑπερβᾶσαν ἀπαγγεῖλαι τοῖς
[13, 55]	τυπτομένην ἐν Αφροδίτης ἱερῷ. Διὸ	καὶ	τὸ τέμενος κληθῆναι άνοσίας Αφροδίτης.
[13, 4]	διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ ὧν	καὶ	τὸ τῶν τέκνων αὐτῷ πλῆθος
[13, 68]	Γλυκέρας ὡς οὔσης παρ' αὐτῷ	καὶ	τοῖς Αθηναίοις αἰτίας γινομένης τοῦ
[13, 35]	τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς ἱεροῖς	καὶ	τοῖς βασιλείοις, ἔτι δἐ ταῖς
[13, 59]	γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ χιτώνιον ἠμπείχετο	καὶ	τοῖς δημοσίοις οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις.
[13, 46]	ἐφρόνουν ἐφ' αὑταῖς, παιδείας ἀντεχόμεναι	καὶ	τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ
[13, 92]	ἀγαθὰ δοῖεν οἱ θεοὶ Δημητρίῳ	καὶ	τοῖς νομοθέταις, διότι τοὺς τὰς
[13, 21]	φορῶν, ὃς ἐν τοῖς καπηλείοις	καὶ	τοῖς πανδοκείοις αἰεὶ διαιτᾷ, καίτοι
[13, 21]	κόραις. ~Καὶ ὁ Κύνουλκος ταυτὶ	καὶ	τολμᾶς σὺ λέγειν, οὐ ῥοδοδάκτυλος
[13, 84]	ἠδυνάτει διά τε τὴν ψυχρότητα	καὶ	τὸν ἀντίτυπον τοῦ λίθου, τηνικαῦτα
[13, 71]	θήκαθ' ὑπὸ προγόνοις. Οἶσθα δὲ	καὶ	τὸν ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται
[13, 67]	οὕτω τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα	καὶ	τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς
[13, 85]	οὕτως ἐρασθῆναι ταὼν παρθένου ὡς	καὶ	τὸν βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα
[13, 67]	ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν	καὶ	τὸν βωμὸν Πυθιονίκης Αφροδίτης, ἃμα
[13, 85]	καὶ λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ	καὶ	τὸν ἐκ τῆς Ιασοῦ παῖδα.
[13, 71]	ἐν τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις Βάκχον	καὶ	τὸν Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν
[13, 14]	χρωμένων τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως	καὶ	τὸν Ερωτα· ὃς μετριάζων μέν
[13, 89]	τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε	καὶ	τὸν Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος
[13, 68]	νῦν δὲ τὸν χέδροπα μόνον	καὶ	τὸν μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς δ'
[13, 35]	βαρβάροις καὶ περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς,	καὶ	τὸν μῦθον τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν
[13, 19]	ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην	καὶ	τὸν ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν
[13, 40]	γενέσθαι τοῦ Δημητρίου· ᾗ ἐπιμανῆναι	καὶ	τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ
[13, 89]	Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι	καὶ	τὸν πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα ἱδρύσασθαι
[13, 77]	τὸν Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς	καὶ	τὸν τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν,
[13, 90]	Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν τῇ ἑορτῇ	καὶ	τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι
[13, 78]	οὐ μόνον οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ	καὶ	τὸν Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον
[13, 45]	φησίν, ἕως ἂν οὐ βινητιάσω,	καὶ	τοσοῦτον λήψομαι. Νικὼ τὴν Αἶγα,
[13, 61]	Ηγήσανδρος, Αρχίππην ἠγάπησεν τὴν ἑταίραν	καὶ	τοῦ βίου κληρονόμον κατέλιπεν. Οτι
[13, 49]	έπεισελθούσης εἰς τὸ συμπόσιον Γλυκέρας	καὶ	τοῦ ἐραστοῦ αὐτῆς ταύτῃ μᾶλλον
[13, 66]	ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ δὲ ὡμίλησε	καὶ	τοῦ λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς
[13, 27]	πολλὰ τοῦ Κυνούλκου θέλοντος λέγειν	καὶ	τοῦ Μάγνου ἐπιραπίσαι βουληθέντος αὐτὸν
[13, 47]	εὐημερήκει, πίνειν μέλλοντος παρ᾽ αὐτῇ	καὶ	τοῦ παιδὸς κελεύοντος τήν Γνάθαιναν
[13, 76]	νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς δὲ	καὶ	τοῦ Τενεδίου Θεοξένου ὁ Πίνδαρος,
[13, 80]	φησὶν Ηρακλέους γενέσται παιδικά, διόπερ	καὶ	τοὺς ἄθλους ὑπομεῖναι. Αγαμέμνονά τε
[13, 92]	λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας καὶ ἔριδας	καὶ	τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους δι' οὓς
[13, 95]	τιμωρούμενος, καταπαύσω τὸν πρὸς σὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους κύνας ἐνταῦθα λόγον.
[13, 20]	ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ γυμνάσια	καὶ	τοὺς δρόμους καὶ ὁρᾶν προσπαλαίοντας
[13, 53]	έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος ὢν ἐμακάριζε	καὶ	τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 54]	έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος ὢν ἐμακάριζε	καὶ	τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 69]	τῆς Δωρίχης ἐστὶν αὕτη, ἡ	καὶ	τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα ἐν
[13, 4]	Ιππην καὶ Αἴγλην, δι' ἣν	καὶ	τοὺς πρὸς Αριάδνην ὅρκους παρέβη,
[13, 2]	ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον, ὅθεν	καὶ	τοὺς τῆς κωμῳδίας ποιητὰς ἀποσιωπῆσαι
[13, 95]	ὥστε τὸν μὲν ἄνδρα αὐτῆς	καὶ	τοὺς υἱοὺς πτωχοὺς ἐποίησεν, αὐτὸν
[13, 15]	πράσσοντες οἷς τραγῳδεῖτε, παιδοπῖπαι ὄντες	καὶ	τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες τὸν ἀρχηγόν
[13, 90]	ἑτέρωθι δὲ κάλλους, ὡς δέον	καὶ	τοῦτο τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ παρὰ
[13, 18]	ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα καὶ μεμυρισμένον	καὶ	τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον, πρότερον μὲν
[13, 75]	οὐ μετρίως ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε	καὶ	τοῦτον τὸν τρὸπον τῶν ᾳσμάτων·
[13, 20]	ταῖς Εὐανδρίαις τοὺς καλλίστους ἐγκρίνουσι	καὶ	τούτους πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι
[13, 50]	ἢ κατηγοροῦντας ἢ ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι	καὶ	τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ ἐν
[13, 43]	τὴν ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι	καὶ	τοὔψον ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου
[13, 44]	ἔχουσ' ὀνάρια μεθ' ἑαυτῆς τρία	καὶ	τρεῖς θεραπαίνας καὶ νέαν τιθὴν
[13, 73]	ταὐτὸν δύο, φύουσιν ἡμῖν πάντα	καὶ	τρέφουσ' ἃμα, δι' ὧν βρότειον
[13, 40]	ὁ Λέμβος ἐν τῇ ἕκτῃ	καὶ	τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν Δημώ φησιν
[13, 19]	τῆς φιλαργυρίας θύραις ῥυπαρῶς ζῶντες	καὶ	τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ καὶ {τῶν}
[13, 67]	γίνεσθαι μὴ μόνον τρίδουλον, ἀλλὰ	καὶ	τρίπορνον αὐτήν. Απὸ πλειόνων δὲ
[13, 43]	Αναγώγως δέ πως τοῦ μειρακίσκου	καὶ	τυραννικώτερον αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ
[13, 49]	αὐτῷ. Ἣ δὲ Ἀποφύσα, εἶπε,	καὶ	τῷ κάτω χρῶ. Θαὶς ἐραστοῦ
[13, 20]	δὲ καὶ κρίσις γίνεται κάλλους,	καὶ	τῷ πρώτῳ τὰ τῆς θεοῦ
[13, 86]	τῷ ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν	καὶ	τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ θᾶττον
[13, 93]	τὸ οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον θαυμαστὸν	καὶ	τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι καὶ
[13, 12]	καθάπερ Αθηναῖοι τὰ Παν> αθήναια	καὶ	τὠλύμπια Ηλεῖοι Ρόδιοί τε τὰ
[13, 2]	πᾶσαι ἐνεκλείοντο αἱ κόραι, συνεγκλειομένων	καὶ	τῶν ἀγάμων νεανίσκων καὶ ἕκαστος
[13, 16]	ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν	καὶ	τῶν ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ τὸ
[13, 20]	Φασηλίτου μαθητοῦ. Ημεῖς δ' οὐχι	καὶ	τῶν ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν;
[13, 86]	πολλάκις. ~Υμεῖς δὲ, ὦ φιλοσόφοι,	καὶ	τῶν δελφίνων καὶ τῶν ἐλεφάντων
[13, 60]	ἡλιαίαν εἷλε περὶ τοῦ σώματος	καὶ	τῶν δικαστῶν καθ' ἕνα δεξιουμένη
[13, 86]	ὦ φιλοσόφοι, καὶ τῶν δελφίνων	καὶ	τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ τὴν
[13, 31]	δὲ γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως	καὶ	τῶν ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν.
[13, 1]	λόγοι περὶ αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος	καὶ	τῶν ἐρωτικῶν ἐλέχθησαν. ~Καὶ γὰρ
[13, 19]	ζῶντες καὶ τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ	καὶ	{τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα
[13, 80]	θεάτρου ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα,	καὶ	τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου
[13, 29]	ποιούμεναι τολύπας ἔσσατον τὰς γνάθους	καὶ	τῶν κρεῶν ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ'
[13, 50]	δ' Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ δὲ	καὶ	τῶν πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας
[13, 84]	θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε οὖν	καὶ	ὑμεῖς, ὦ φιλόσοφοι, οἱ παρὰ
[13, 52]	έμῆς, ὡς σὺ φής, Κύνουλκε,	καὶ	Ὑπερείδης μέμνηται ἐν τῷ κατὰ
[13, 60]	Επλούτει δὲ σφόδρα ἡ Φρύνη	καὶ	ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς Θήβας, ἐὰν
[13, 32]	καὶ ταύτας προσεύχεσθαι τῇ θεῷ	καὶ	ὕστερον ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι.
[13, 32]	τὰς τότε ποιησαμένας τὴν ἱκετείαν	καὶ	ὕστερον παρούσας συνέθηκε τόδε τὸ
[13, 49]	δέ τινος μειρακιευομένου πρὸς αὐτὴν	καὶ	φαμένου πολλαῖς συμπεπλέχθαι, καθ' ὑπόκρισιν
[13, 21]	Φιλυλλίου Αντεια, Μενάνδρου δὲ Θαὶς	καὶ	Φάνιον, Αλέξιδος Ορώπα, Εὐβούλου Κλεψύδρα.
[13, 50]	τῷ κατὰ Ανδροτίωνος Σινώπης μέμνηται	καὶ	Φανοστράτης. Καὶ περὶ μὲν τῆς
[13, 20]	τῆς Σπάρτης τὰς γυναῖκας. Διὸ	καὶ	φασὶν Αρχιδάμου τοῦ βασιλέως, γυναικὸς
[13, 4]	ὥς φησι Κέκρωψ. Φερεκύδης προστίθησι	καὶ	Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς Ελένης
[13, 94]	ἀνδρὶ τοιαύτης προίστασθαι τέχνης διὸ	καὶ	Φερεκράτης ἐν Ιπνῷ ἢ Παννυχίδι
[13, 6]	ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν ἠρμένοι	καὶ	φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς αἴθραν συντεμόντι
[13, 56]	ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν ἄνθρωπον,	καὶ	φευγούσης ποτὲ αὐτῆς γραφὴν ἀσεβείας
[13, 52]	Ἰσθμιὰς δὲ καὶ Νέαιρα κατασέσηπε	καὶ	Φίλα; Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας
[13, 5]	αὐτῆς θύγατέρα Κύνναν ἔγημεν δὲ	καὶ	Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα καὶ Μαχάτα.
[13, 28]	καὶ αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις	καὶ	φίλας ἑταίρας, ὡς ἡ Σαπφώ·
[13, 31]	Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ τῶν ἑταιρῶν	καὶ	Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι τάδε φησίν·
[13, 67]	τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν. Μνημονεύει τούτων	καὶ	Φιλήμων ἐν Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ' ἔσῃ
[13, 44]	Τάλαν, ἔφη, τέκνοι περίλαβε, φησί,	καὶ	φίλησον, εἰ θέλει. Ἣ δ'
[13, 35]	τοῦ Ζαριάδρου πρὸς τὸν Ομάστην	καὶ	φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν ἄνθρωπον, οὐ
[13, 35]	τοὺς ἐκ τῆς βασιλείας δυνάστας	καὶ	φίλους καὶ συγγενεῖς ἐποιεῖτο τοὺς
[13, 6]	ἐν αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς ἐρῶσι	καὶ	φιλοῦσι καὶ σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα
[13, 24]	ἰδεῖν σαφῶς, αἰεὶ δὲ τετρεμαίνοντα	καὶ	φοβούμενον {Δεδιότα, ἐν τῇ χειρὶ
[13, 65]	ποιητοῦ καὶ Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ	καὶ	Φρυνίωνος τοῦ Παιανιέως, ὃς ἦν
[13, 56]	συνόντος, εἶθ' ὕστερον ἐκδοθείσης Καλλίᾳ,	καὶ	φυγαδευθέντος μισθὸν ἔλαβε τῆς καθόδου
[13, 93]	καὶ τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι	καὶ	φυλακτικὸν τοῦ τῶν εὖ δρώντων
[13, 6]	οὐχὶ Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη Βλέμμα	καὶ	φωνὴ γυναικός, τὰ σκέλη δὲ
[13, 32]	ἐστιν ἀρχαῖον ἐν Κορίνθῳ ὡς	καὶ	Χαμαιλέων ὁ Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν
[13, 76]	καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ' ἔναιεν	καὶ	Χάρις υἱὸν Αγησιλάου. ~Ολως δὲ
[13, 65]	ὥς φησι Δίυλλος· ἐκαλεῖτο δἐ	καὶ	Χαριτοβλέφαρος. Νικαρέτη δὲ ἡ ἑταίρα
[13, 89]	γυναῖκα Φύην τὴν Σωκράτους θυγατέρα,	καὶ	Χάρμου τοῦ πολεμαρχήσαντος θυγατέρα ἔλαβεν
[13, 84]	καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ	καὶ	χηνὶ τῇ μὲν κύων, τῇ
[13, 66]	δέ. Φιλήμονος γὰρ ἑταίρας ἐρασθέντος	καὶ	χρηστὴν ταύτην ὀνομάσαντος διὰ τοῦ
[13, 62]	Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια	καὶ	Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια
[13, 51]	Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια	καὶ	Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια.
[13, 52]	τῶν πώποτε διενηνοχέναι τὴν ὄψιν	καὶ	Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ
[13, 56]	(ἀναμπέχονος γὰρ καὶ μονοχίτων ἦν	καὶ	ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα γῆμαι.
[13, 84]	τῷ ναῷ, ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος	καὶ	ὡς ἠδυνάτει διά τε τὴν
[13, 95]	ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου ἐρήμην καταδικασθεὶς	καὶ	ὡς ἠνεχυράσθη οἰκέτης αὐτοῦ στιγματίασ,
[13, 75]	κατείβων καρδίαν ἰαίνει. Λέγει δὲ	καὶ	ὡς τῆς Μεγαλοστράτης οὐ μετρίως