Alphabétiquement     [«   »]
1
5
3
ὁ 323
7
5
15
Fréquences     [«    »]
320 δ
295 τὴν
240 τῶν
323 ὁ
361 ἐν
457 δὲ
793 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII


Livre, Chap.
[13, 59]   Αφροδίτην ἀπεγράψατο. Καὶ Πραξιτέλης δὲ     ἀγαλματοποιὸς ἐρῶν αὐτῆς τὴν Κνιδίαν
[13, 10]   διὰ τὸν Γλαύκης τῆς Κρέοντος,     Αγαμέμνονος διὰ Κασσάνδραν. Καὶ
[13, 47]   Θάρρει, παιδίον· οὐ γὰρ στεφανίτης     ἀγών ἐστιν, ἀλλ' ἀργυρίτης. Ως
[13, 90]   Επιτελεῖται δὲ καὶ μέχρι νῦν     ἀγὼν οὗτος, καὶ αἱ ἀγωνιζόμεναι
[13, 10]   διὰ τὴν Φαίδρας τῆς Μίνωος,     Αθάμαντος διὰ τὸν Θεμιστοῦς τῆς
[13, 91]   οὐ κενεώτερον οὐδέν. Ιππων ἔφη     ἄθεος. Αλλὰ καὶ Ηράκλειτος ο
[13, 92]   δὲ διὰ ταῦτα καὶ Θεόδωρος     ἄθεος καὶ Διαγόρας ἐξεκηρύχθη καὶ
[13, 28]   {τῆς} Αφροδίτης. Περὶ ἧς φησιν     Αθηναῖος Απολλόδωρος ἐν τοῖς περὶ
[13, 78]   πεντάμετρον, καθάπερ ὕστερον καὶ Διονύσιος     Αθηναῖος ἐποίησε ἐπικληθεὶς Χαλκοῦς
[13, 79]   δὲ Σπαρτιάταις, ὡς Αγνων φησὶ     Ακαδημαικός, πρὸ τῶν γάμων ταῖς
[13, 72]   σκότῳ κρύπτειν τάδε Αίσχύλος ἔφη     Αλεξανδρεὺς ἐν Αμφιτρύωνι. Οὗτος δέ
[13, 5]   οὐ νόθοι βασιλεῖς γεννηθήσονται. Καὶ     Αλέξανδρος ἀκούσας ἔβαλεν μετὰ
[13, 34]   δὲ δύο ἑταίρας παριήγετο αἰεὶ     Αλκιβιάδης, Δαμασάνδραν τὴν Λαίδος τῆς
[13, 56]   τὴν Ἑλλάδα; ἦν δ' οὗτος  ὁ>   ἀνὴρ πρὸς ἀφροδίσια πάνυ καταφερής·
[13, 16]   γὰρ αἰδὼς ἄνθος ἐπισπείρει. Καὶ     Αριστοτέλης δὲ ἔφη τοὺς ἐραστὰς
[13, 3]   δίδομεν. Ἀλλ' οὐκ εἰκός, φησὶν     Αριστοτέλης, εἰς χρῆσιν εἶναι τὸ
[13, 92]   καθ' οὗ λόγον ἔγραψε Φίλων     Αριστοτέλους γνώριμος, ἀπολογίαν ὑπὲρ τοῦ
[13, 16]   παλαιὸν παίδων ἤρων, ὡς καὶ     Αρίστων ἔφη, ὅθεν καὶ καλεῖσθαι
[13, 75]   ὑψηλαῖς Βρομίου ψακάδεσσιν. ~Αρχύτας δ'     ἁρμονικός, ὥς φησι Χαμαιλέων, Αλκμᾶνα
[13, 68]   ~Μετὰ δὲ τήν Πυθιονίκης τελευτὴν     Αρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο καὶ ταύτην
[13, 50]   μετὰ τὸν τῆς Πυθιονίκης θάνατον     Ἅρπαλος μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν Αθήνηθεν·
[13, 85]   τὸ δ' αὐτὸ ἐποίει καὶ     ἄρρην ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς δὲ,
[13, 18]   χρωμένων αὐτῷ. Καὶ γὰρ Τιμόθεος     αὐλητὴς πώγωνα μέγαν ἔχων ηὔλει,
[13, 90]   Ιστορικοῖς Παραδόξοις. Ενιαχοῦ δέ φησιν     αὐτὸς Θεόφραστος καὶ κρίσεις γυναικῶν
[13, 38]   Χορηγίδος τῆς ἑταίρας παιδοποιησάμενος ὡς     αὐτὸς ἱστορεῖ Καρύστιος ἐν τρίτῳ
[13, 22]   ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δ' Ορεσταυτοκλείδης  ὁ>   αὐτος Τιμοκλῆς φησι· Περὶ δὲ
[13, 39]   Μάχων οὕτω γράφει· Δημήτριός ποθ'     βασιλεὺς γένη μύρων Λαμίᾳ παρὰ
[13, 80]   δ' ἦν ἐκμανῶς καὶ Αλέξανδρος     βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν ἐν τῷ
[13, 68]   {ὁ} Βυζάντιος καὶ αὐτὸς     βασιλεύς. Εδιδάχθη δὲ τὸ δρᾶμα
[13, 92]   ὄντας Οὕς οὐ μόνον Λυσίμαχος     βασιλεὺς ἐξεκήρυξε τῆς ἰδίας βασιλείας
[13, 80]   Ζήνωνος Βίῳ γράφει οὕτως Αντίγονος     βασιλεὺς ἐπεκώμαζε τῷ Ζήνωνι. Καί
[13, 89]   τὸν Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος     βασιλεὺς καταστασιάτας φυγαδευθῆναι ἐποίησεν ὑπὸ
[13, 45]   ἔπειτα εἰς τὴν μεγάλην. Επειτεν     βασιλεὺς λέγει· Εἰς τὴν λεκάνην
[13, 64]   τὴν Σαμίαν ἑταίραν Δημήτριος εἶχεν     βασιλεὺς τῆς διαδοχῆς τελευταῖος
[13, 80]   λυπήσει. Ωσπερ γὰρ ἦν ἐρωτικὸς     βασιλεὺς οὗτος, οὕτως καὶ πρὸς
[13, 80]   τὸν κιθαρῳδόν, οὗ σφόδρα ἤρα     βασιλεύς. ~Φιλομεῖραξ δὲ ἦν
[13, 61]   τὸ φύσημα; καὶ Βίων δ'     Βορυσθενίτης φιλόσοφος ἑταίρας ἦν υἱὸς
[13, 46]   ἔσχεν. Αναγέγραφε γοῦν Αριστοφάνης μὲν     Βυζάντιος ἑκατὸν καὶ λε' Απολλόδωρος
[13, 68]   Πύθων ἦν Καταναῖος  {ὁ}   Βυζάντιος καὶ αὐτὸς
[13, 8]   ἐν Καλλωνίδῃ κακὀς κακῶς ἀπόλοιθ'     γήμας δεύτερος θνητῶν. Ο μὲν
[13, 49]   κατάστυγνος ἦν, ὡς δ' ἐπιστρέφας     γνώριμος αὐτήν ἠρώτησε τί λυπεῖται,
[13, 46]   λε' Απολλόδωρος δὲ τούτων πλείους,     Γοργίας δὲ πλέονας, παραλειφθῆναι φάσκοντες
[13, 62]   καθάπερ καὶ Αλκιδάμας Ελαίτης     Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν καὶ αὐτὸς
[13, 63]   περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν καὶ     γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ εἶπε Τί
[13, 13]   Αραρὼς ἐν Καμπυλίωνι· Τίς ἦν     γράψας πρῶτος ἀνθρώπων ἄρα
[13, 92]   πλέων ναυαγίῳ ἐχρήσατο Διότιμος δ'     γράψας τὰ κατ' Επικούρου βιβλία
[13, 62]   ὄνομα, ἧς Αρχίας κύριός ἐστιν,     δ' Υμέναιος ἐπιτήδειος, Φιλωνίδης
[13, 8]   οἷον ἦν κακὸν ἐλάμβανεν γυναῖχ'     δ' ὕστερον λαβὼν εἰς προὖπτον
[13, 11]   πλεῖστον ὑπάρχειν, καὶ προσομιλεῖν οὗτος     δαίμων πάντων ἥδιστος ἔφυ θνητοῖς.
[13, 81]   φύσησον αὐτὸ, ἵνα μὴ πλύνοιντο     δάκτυλός σευ. Προσαγαγόντος δ' αὐτοῦ
[13, 64]   τῆς βασιλείας, ὥς φησιν Νικόλαος     Δαμασκηνός. Πτολεμαῖός τε τὴν
[13, 35]   Μηδίας καὶ τῆς ὑποκάτω χώρας,     δὲ Ζαριάδρης τῆς ὑπεράνω Κασπίων
[13, 13]   γυναικός, δ' ἄνοια μανίας,     δὲ λόγος φρονοῦντος, σφοδρότης
[13, 13]   φρονοῦντος, σφοδρότης δὲ θηρός,     δέ πόνος ἀδάμαντος, φιλοτιμία
[13, 85]   δἐ μὲν ἀλεκτρυὼν Κένταυρος,     δὲ Σεκοῦνδος ἦν οἰκέτης Νικομήσους
[13, 20]   δὲ δευτέρῳ τὸν βοῦν ἄγειν,     δὲ τρίτος τὰς θυηλὰς ἐπιτίθησιν.
[13, 5]   περὶ τοῦ τῆς Ελλάδος Βίου     δὲ Φίλιππος αἰεὶ κατὰ πόλεμον
[13, 85]   ἐστι καὶ συνετώτατον τὸ ζῷον     δελφὶς χάριν τε ἀποδιδόναι ἐπιστάμενον.
[13, 37]   τῶν ἐν Κύπρῳ βασιλεύς. Καὶ     δεύτερος δὲ τῆς Αἰγύπτου βασιλεύς,
[13, 8]   πρῶτος ἦν γήμας, ἔπειθ'     δεύτερος, εἶθ' τρίτος, εἶθ'
[13, 38]   Λεαίνης καὶ αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς     Δημήτριος καὶ ἄλλων πλειόνων ~Μάχων
[13, 45]   καλήν, ἥν ποτ' ἠξίου λαβεῖν     Δημοφῶν. δ' εἶπε γελάσασ'
[13, 43]   ἄφνω καὶ τὸ παράδοξον καταπλαγεὶς     Δίφιλος Νὴ τὴν Αθηνᾶν καὶ
[13, 22]   Τιμοκλέους ἐν Νεαίρᾳ· Αλλ' ἔγωγ'     δυστυχὴς Φρύνης ἐρασθείς, ἡνίκ' ἔτι
[13, 62]   ῥήτωρ καθάπερ καὶ Αλκιδάμας     Ελαίτης Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν
[13, 17]   {Γαλάτεια} χαριτόφωνε, θάλος Ερώτων. Τυφλὸς     ἔπαινος καὶ κατ' οὐδεν ὅμοιος
[13, 64]   θυγατέρα ἑταιριζομένην καὶ αὐτὴν Σώφρων     ἐπὶ τῆς Εφέσου δι' ἣν
[13, 37]   εἶναί φησι υἱόν. Κῦρος δὲ     ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ
[13, 78]   καὶ Διονύσιος Αθηναῖος ἐποίησε     ἐπικληθεὶς Χαλκοῦς ἐν τοῦς Ελεγείοις.
[13, 53]   Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος οὖν     Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν ἐρωμένην
[13, 54]   Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων. Οὗτος οὖν     Ἐπίκουρος οὐ Λεόντιον εἷχεν ἐρωμένην
[13, 18]   νόμου ὄντος μὴ ξύρεσθαι οὐδ'     ἐπιληψόμενος οὐδείς ἐστιν διὰ τὸ
[13, 78]   τῆς θρεψαμένης καὶ ἐπαπέθανεν     ἐραστὴς Αριστόδημος, λύσιν τ' ἔλαβε
[13, 81]   ἔρωτος. Καὶ πρὸς τόδε ἠμείφθη     Ερετριεὺς Ερυθραῖος γραμμάτων ἐὼν
[13, 72]   ουδαμενον ἐξεφόρησε βίωι. ~Εν τούτοις     Ερμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ
[13, 12]   δημοτελέσι δὲ σπονδαῖς ὡς ἐπίπαν     Ερως τιμᾶται. Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸ
[13, 35]   εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται. Μνημονεύεται δὲ     ἔρως οὗτος παρὰ τοῖς τὴν
[13, 37]   Φιλάδελφος δ' ἐπίκλην, ὡς ἱστορεῖ     Εὐεργέτης Πτολεμαῖος ἐν τῷ τρίτῳ
[13, 59]   ἐπὶ θανάτῳ ἀπέφυγεν Διόπερ ὀργισθεὶς     Εὐθίας οὐκ ἔτι εἶπεν ἄλλην
[13, 36]   τῆς δόσεως ἔχειν αὐτήν, ἔλαβεν     Εὔξενος γυναῖκα καὶ στυνῴκει μεταθέμενος
[13, 35]   κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν, καὶ     Ζαριάδρης δὲ ἦν καλός. Πέμποντος
[13, 81]   Απόλλωνα· Χρυσέας γὰρ εἰ ἐποίησεν     ζωγράφος τὰς τοῦ θεοῦ κόμας
[13, 81]   γνάθους τοῦ καλοῦ. Εἰ γὰρ     ζωγράφος χρώματι πορφυρέῳ ἐναλείψειε τουδὶ
[13, 10]   πατρός διὰ τὸν Κλεοπάτρας γάμον,     Ηρακλέους διὰ τὴν Ιόλην ἐπιγαμίαν
[13, 32]   ἐν Κορίνθῳ ὡς καὶ Χαμαιλέων     Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ
[13, 69]   γάρ πως Ναύκρατις, ὡς     Ηρόδοτός φησιν, ἐπαφροδίτους ἔχειν τὰς
[13, 56]   υἱοῦ γυναικὶ συνῆν, ὡς Στησίμρροτος     Θάσιος ἱστορεῖ, κατὰ τοὺς αὐτοὺς
[13, 18]   χρῶνται αὐτῷ. Καὶ ταῦτα μὲν     θαυμάσιος εἴρηκε Χρύσιππος. δὲ
[13, 68]   μετεπέμψατο καὶ ταύτην ἑταίραν, ὡς     Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων ἀπειρηκέναι τὸν
[13, 58]   Ἐπαμινώνδου φησὶν οὕτως· Ἐπαμινώνδας δ'     Θηβαῖος σεμνότερον μὲν τούτων, οὐκ
[13, 10]   Ιόλην ἐπιγαμίαν τῆς Εὐρύτρου θυγατρός,     Θησέως διὰ τὴν Φαίδρας τῆς
[13, 10]   διὰ τὸν Θεμιστοῦς τῆς Υψέως,     Ιάσονος διὰ τὸν Γλαύκης τῆς
[13, 51]   μεμηνόσιν ὅτι αὐτὴν ἀναλαβὼν     ἰατρὸς Νικόστρατος {καὶ} ἀποθντήσκων κατέλιπεν
[13, 10]   Αχιλλέως μῆνις διὰ Βρισηίδα, καὶ     ἱερὸς δὲ καλούμενος πόλεμος δι'
[13, 18]   μὲν ἔφησε ζητεῖν τί ἐστιν     ἱππόπορνος, νῦν δ' εὑρηκέναι. Εν
[13, 72]   Αμφιτρύωνι. Οὗτος δέ ἐστιν Αἰσχύλος     καὶ τὰ Μεσσηνιακὰ ἔπη συνθείς,
[13, 68]   ὧδε Ἔστιν δ' ὅπου μὲν     κάλαμος πέφυχ' ὅδε φέτωμ' ἄορνον.
[13, 27]   ὥστ' ἐχθρῶν συμμαχίαν καλέσαι, φησὶν     Καλλίμαχος. Οὐ γὰρ αὐτάρκεις ἡμεῖς
[13, 20]   τὴν Σπάρτην θαυμάζεται μᾶλλον ἀνὴρ>     κάλλιστος καὶ γύνη καλλίστη,
[13, 34]   τὸ προειρημένον εἰκόνιον. Αλκιβιάδης δὲ     καλός, ἐφ οὗ τις κωμικῶν
[13, 2]   ἐλέχθησαν. ~Καὶ γὰρ τὰς γαμετὰς     καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ ἐπαινῶν Επμιππον
[13, 86]   τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε> καὶ     καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη ἄν.
[13, 43]   πρὸς τῶν θεῶν, μειράκιον,     καλός, φησί, πῶς ἵστης; φράσον.
[13, 10]   ἀνῄρητο ὑπὸ Αμάσιδος. Ησθεὶς οὖν     Καμβύσης τῇ Νειτήτιδι καὶ σφόδρα
[13, 80]   κιθαρῳδός, περὶ οὗ Αντίγονος     Καρύστιος ἐν τῷ Ζήνωνος Βίῳ
[13, 86]   αὐλητρίδος διαπυκτεύσας. Φησὶν γὰρ Αντίγονος     Καρύστιος ἐν τῷ περὶ Ζήνωνος
[13, 15]   παιδικοῖς δ' αἰεί, ὡς Αντίγονος     Καρύστιος ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ
[13, 19]   ἐκεῖνος Ζήνων, ὥς φησιν Αντίγονος     Καρύστιος, προμαντευόμενος ὑμῶν, ὡς τὀ
[13, 92]   τῆς ἰδίας βασιλείας ἀπελαύνων, ὡς     Καρύστιός φησιν ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν,
[13, 78]   ὑπὸ Επαμινώνδου ἱερὸς λόχος καὶ     κατὰ τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ
[13, 50]   σατυρικὸν δραμάτιον, εἶτε Πύθων ἐστὶν     Καταναῖος αὐτὸς βασιλεὺς,
[13, 68]   {τοῦ} ποταμοῦ εἴτε Πύθων ἦν     Καταναῖος {ὁ} Βυζάντιος
[13, 15]   ἐρωμένους. Καί μοι δοκεῖ Αρίστων     Κεῖος περιπατητικὸς οὐ κακῶς
[13, 80]   τοῦ βασιλέως ἐρώμενος ἦν Αριστοκλῆς     κιθαρῳδός, περὶ οὗ Αντίγονος
[13, 86]   περὶ Ζήνωνος γράφων ὧδε Ζήνων     Κιτιεὺς Περσαίου παρὰ πότον αὐλητρίδιον
[13, 68]   Οὑξ ἀριστερᾶς δ' ὅδε πόρνης     κλεινὸς ναός, ὃν δὴ Παλλίδης
[13, 85]   ἀπολομένων μόνος ὑπὸ δελφῖνος ἐσώθη     Κοίρανος. Τελευτήσαντος δ' αὐτοῦ γηραιοῦ
[13, 25]   γύναια πριάμενος, καθὰ καὶ Νίκανδρος     Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν τρίτῳ Κολοφωνιακῶν
[13, 39]   καὶ ἄλλων πλειόνων ~Μάχων δ'     κομῳδιοποιὸς ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Χρείαις
[13, 33]   νομίμου περὶ τὴν θὲον Ξενοφῶν     Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ
[13, 50]   περὶ μὲν τῆς Σινώπης Ηρόδικος     Κρατήτειος ἐν ς' Κωμῳδουμένων φησὶν
[13, 78]   περὶ Τελετῶν, ἑκὼν αὐτὸν ἐπέδωκεν  {ὁ   Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης
[13, 74]   Λέγει οὖν περὶ αὐτοῦ καὶ     κράτιστος Κριτίας τάδε Τὸν δὲ
[13, 3]   ἀποκτείνει, ἣν εἰς τὴν Ελλάδα     κρείων ἐπηγάγετο, ἐν ἔθει γενόμενος
[13, 10]   οἱ Θηβαῖοι τὴν Φωκίδα. Καὶ     Κρισαικὸς δὲ πόλεμος ὀνομαζόμενος, ὥς
[13, 78]   μύση παλαιά, ὡς ἱστορεῖ Νεάνθης     Κυζικηνὸς ἐν β' περὶ Τελετῶν,
[13, 37]   Ελλησιν φασὶ Θεμιστοκλέα. Νεάνθης δ'     Κυζικηνὸς ἐν τῇ τρίτῃ καὶ
[13, 59]   Πραξιτέλης. Ὃν καὶ θεασάμενος Κράτης     κυνικὸς ἔφη τῆς τῶν Ελλήνων
[13, 72]   ἐρωτομανὴ ὡς διαβάλλων μ' εἴρηκεν     Κύνουλκος ἀλλ' ἐρωτικὸς μὲν εἶναι
[13, 91]   αὐτὸν ἐπὶ τῇ μνήμῃ θαυμασάντων     Κύνουλκος ἔφη Πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ
[13, 21]   τοὺς νέους ταῖς κόραις. ~Καὶ     Κύνουλκος ταυτὶ καὶ τολμᾶς σὺ
[13, 28]   φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων, ἃς     Κύνουλκος τολμᾷ λοιδορεῖν, τὰς> μόνας
[13, 60]   Αναξιμένους φησὶν εἶναι. Ποσείδιππος δ'     κωμικὸς ἐν Εφεσίᾳ τάδε φησὶν
[13, 60]   περὶ τοῦ πλούτου αὐτῆς Τιμοκλῆς     κωμικὸς ἐν Νεαίριᾳ πρόκειται τὸ
[13, 92]   ὑμῶν καὶ τὸ ἀνόητον Ανάξιππος     κωμῳδιοποίος ἐν Κεραυνουμένῳ λέγων οὕτως
[13, 1]   ~Αντιφάνης     κωμῳδιοποιός, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ὡς ἀνεγίνωσκέ
[13, 72]   τοῦ ἔρωτος. Καὶ γὰρ Δίφιλος     κωμῳδιοποιὸς πεποίηκεν ἐν Σαπφοῖ δράματι
[13, 46]   ὡς καὶ πρότερον εἴρηται, Δίφιλος     κωμῳδιοποιός, ὡς καὶ Λυγκεὺς
[13, 81]   παρθένος, οὐδ' ποιητής, ἔφη  ὁ>   λέγων χρυσοκόμαν Απόλλωνα· Χρυσέας γὰρ
[13, 40]   Μύσταν καὶ Νῦσαν. Ηρακλείδης δὲ     Λέμβος ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ
[13, 20]   τὰς θυηλὰς ἐπιτίθησιν. Ηρακλείδης δ'     Λέμβος ἱστορεῖ ὅτι κατὰ τὴν
[13, 90]   ὅπλα ἅπερ ἀνατίθεσθαί φησιν Διονύσιος     Λευκρικὸς τῇ Αθηνᾷ, τὸν δὲ
[13, 7]   ~Τοιαῦτα πολλὰ τοῦ Λαρηνσίον λέγοντος     Λεωνίδης ψέγων τὸ τῆς γαμετῆς
[13, 62]   κατὰ Φιλωνίδου βιαίων, εἰ γνήσιος     λόγος, ἐρωμένην φησὶ γενέσθαι Φιλωνίδου
[13, 51]   βιαίων Λυσίας, εἰ γνήσιος     λόγος, καὶ Ναίδος τῆς ἑταίρας
[13, 62]   τῷ κατὰ Λαίδος, εἰ γνήσιος     λόγος, μνημονεύει αὐτῆς, καταλέγων καὶ
[13, 21]   τῷ κατὰ Πατροκλέους, εἰ γνήσιος     λόγος, τοὺς Αρεοπαγίτας φησιν ἀριστήσαντά
[13, 51]   πρὸς Λαίδα, εἴ {γε} γνήσιος     λόγος, τούτων μνημονεύει· Φιλύρα γέ
[13, 10]   ἐγένοντο. Ο Ιλιακὸς δι' Ελένην,     λοιμὸς διὰ Χρυσηίδα, Αχιλλέως μῆνις
[13, 47]   ~Γναθαίνης δὲ πολλὰς ἀποκρίσεις ἀνέγραφεν     Λυγκεύς. Παρασίτου γάρ τινος ὑπο
[13, 47]   δὲ Αἰξ έπικαλουμένη, φησὶν     Λυγκεύς, παρασίτου τινὸς ἀπαντήσαντος λεπτοῦ
[13, 31]   ἐν πρώτῳ Ερωτικῶν· Γύγης, φησίν,     Λυδῶν βασιλεὺς οὐ μόνον περὶ
[13, 62]   ἐρωμένην εἶναι. Ηττητο δἐ καὶ     Λυσίας Λαγίδος τῆς ἑταίρας, ἧς
[13, 92]   ἐξαιτηθεὶς ἀνῃρέθη, ὥς φησι Δημήτριος     Μάγνης ἐν τοῖς Ομωνύμοις. ~Συνελόντι
[13, 67]   οὐδεμιᾶς οὔσης χρηστῆς. ~Αρπαλος δ'     Μακεδὼν τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ
[13, 5]   Ιππολύτην Φαίδραν ἔσχεν. ~Φίλιππος δ'     Μακεδὼν οὐκ ἐπήγετο μὲν εἰς
[13, 42]   τις ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ αὐτῆς     Μάχων ἀναγράφει· Τῆς Μανίας ἤρα
[13, 39]   Πάλιν δὲ περὶ τῆς Λαμίας     Μάχων οὕτω γράφει· Δημήτριός ποθ'
[13, 43]   ~Καὶ ἄλλων δὲ ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα     Μάχων συνήγαγεν, ὧν οὐκ ἄκαιρόν
[13, 41]   τοῦ εἰρημένου τῆς Μανίας ὀνόματος     Μάχων τάδε φησίν· Ἴσως ἂν
[13, 20]   Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ καὶ     μέγιστος τῶν θεῶν διὰ κεράμων
[13, 71]   ἄνδρα πολυφραδίῃ. Καὶ γὰρ τὴν     μελιχρὸς ἐφωμίλησεν Ανακρέων στελλομένην πολλαῖς
[13, 85]   βασιλικοῦ οἰνοχόου ἀλεκτρυών· ἐκαλεῖτο δἐ     μὲν ἀλεκτρυὼν Κένταυρος, δὲ
[13, 5]   γὰρ ἐν αὐτοῖς τοῖς γάμοις     μὲν Ατταλος νῦν μέντοι γνήσιοι,
[13, 81]   καλῆς ποιήσειεν ἄν> Γελασάντων δὲ     μὲν Ερετριεὺς ἐνωπήθη τῇ ἐπιραπὶζει,
[13, 35]   καὶ Αδώνιδος ἐγεννήθησαν. Εκυρίευσεν δὲ     μὲν Υστάσπης Μηδίας καὶ τῆς
[13, 8]   τρίτος, εἶθ' τέταρτος, εἶθ'     Μεταγένης. Καρκίνος δ' τραγικὸς
[13, 70]   ἑταίραν Λυδὴν ἥν ἠγάπα Λαμύνθιος     Μιλήσιος. Εκάτερος γὰρ τούτων τῶν
[13, 85]   ἐν τῇ δωδεκάτῃ Κοίρανος, φησίν,     Μιλήσιος ἰδὼν ἁλιέας τῃ δικτύῳ
[13, 35]   τινες ἠράσθησάν τινων, ὁπότε Χάρης     Μιτυληναῖος ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν
[13, 84]   τὸ ἄγαλμα, ὥς φησιν Αδαῖος     Μιτυληναῖος ἐν τῷ περὶ Αγαλματοποιῶν.
[13, 45]   κἄπειτεν αἰτήσασαν αὐτον μνᾶν μίαν     Μοίριχος Μέγ' εἶπεν· οὐ πρῴην
[13, 27]   εἰς τιμὴν τοῦ Μυρτίλου, φθάσας     Μυρτίλος (διήχθευεν γὰρ τῷ Σύρῳ)
[13, 92]   ἐν τῇ τρίτῇ καὶ εἰκοστῇ»     Μυρτίλος ἔφη εἶτ' οὐκ ἐγὼ
[13, 57]   γίγνεται τοῦτ' αὐτόθι. Πρὸς ὃν     Μυρτίλος ἔφη· Ἐπείπερ ἡμῖν ἐμποδὼν
[13, 15]   ποιῶν. ~Τούτων τῶν Αλέξιδος ἀπομνημονεύσας     Μυρτίλος κᾆτα ἀποβλέψας εἰς τοὺς
[13, 70]   τῷ περὶ Εταιρῶν. Επὶ τούτοις     Μυρτίλος μέλλων σιωπᾶν ἀλλὰ μικροῦ,
[13, 53]   ~Τοσαῦτ' εἰπὼν μετά τινος τροχιλίας     Μυρτίλος Μή τι τοιοῦτοι ὑμεῖς
[13, 54]   ~Τοσαῦτ' εἰπὼν μετά τινος τροχιλίας     Μυρτίλος Μή τι τοιοῦτοι ὑμεῖς
[13, 92]   οὒτε αὐλητρίδας ἰδεῖν ἔστι. ~Καὶ     Μυρτίλος Τοῦτο δὲ ποῦ εἴρηκεν
[13, 36]   αὐτῷ ὄνομα) ἦν ξένος. Οὗτος     Νάνος ἐπιτελῶν γάμους τῆς θυγατρὸς
[13, 36]   χρώμενοι ἔκτισαν Μασσαλίαν. Εὔξενος δὲ     Νάνῳ τῷ βασιλεῖ (τοῦτο δ'
[13, 10]   ἐν τοῖς Περσικοῖς καὶ Λυκέας     Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ Αἰγυπτιακῶν τὴν
[13, 37]   ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν; Εὔμαχος δὲ     Νεαπολίτης ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν
[13, 61]   Ολυμπίας Λακαίνης, ὥς φησι Νικίας     Νικαιεὺς ἐν ταῖς τῶν φιλοσόφων
[13, 79]   νόμος ἐστὶν ὁμιλεῖν. Καὶ γὰρ     νομοθέτης Σόλων ἔφη Μηρῶν ἱμειρων
[13, 48]   ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε παρέθετο· Ὁδε     νόμος ἴσος ἐγράφη καὶ ὅμοιος,
[13, 56]   ὅσης ἤλθετε πυρκαιῆς. Περικλῆς δὲ     Ολύμπιος, ὥς φησι Κλέαρχος ἐν
[13, 60]   τῶν Αρεοπαγιτῶν, ὡς καὶ Σάτυρος     Ολύνθιος ὑποκριτὴς Παμφίλῃ. Αριστογείτων δὲ
[13, 35]   γῆμαι τὴν ἄνθρωπον, οὐ συνετίθετο     Ομάρτης διὰ τὸ εἶναι ἀρρένων
[13, 35]   Καὶ μετ' οὐ πολὺν χρόνον     Ομάρτης συναγαγὼν τοὺς ἐκ τῆς
[13, 57]   νεανίσκου μήτηρ φαρμάκοις ἀπέκτεινεν. ~Καὶ     Οὐλπιανόύς, ὥσπερ ἕρμαιόν τι, ἔτι
[13, 42]   Τῆς Μανίας ἤρα Λεοντίσκος ποτὲ     παγκρατιαστὴς καὶ συνεῖχ' αὐτὴν μόνος
[13, 82]   περιεβάλοντο. Μετ' οὖν τὴν ὁμιλίαν     παῖς ἁρπάσας τὸ τοῦ Σοφοκλέους
[13, 83]   {χρυσοῦν} δάφνης, Εφεσίων ἀνάθημα. Οὗτος     παῖς πρὸς Φίλιππον ἀχθεὶς ὑπὸ
[13, 20]   Αἰγινῃ. Σωκράτης δ' φιλόσοφος     πάντων καταφρονῶν τοῦ Αλκιβιάδου κάλλους
[13, 95]   αὐτοῦ νομίζει εἶναι     πατὴρ αὐτῷ κατέλιπεν. Αλλὰ γὰρ
[13, 35]   τῆς μέθης εἰσκαλέσας τὴν Οδάτιν     πατὴρ εἰς τὸ συμπόσιον εἶπεν
[13, 89]   αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου κοινωνίαν     Πεισίστρατος Ιππάρχῳ τῷ υἱῷ, ὡς
[13, 85]   Ο δὲ λόγος ἐστὶν αὐτῷ  {ὁ}   περὶ Αλεξάνδρου καὶ λέγει οὕτως
[13, 86]   Μήποτε αὐτό ἐστι {ὁ} Περσαῖος     περὶ τῆς αὐλητρίδος διαπυκτεύσας. Φησὶν
[13, 60]   κατ' αὐτῆς Εὐθίου λόγον Διόδωρος     περιηγητὴς Αναξιμένους φησὶν εἶναι. Ποσείδιππος
[13, 79]   καὶ Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων     περιηγητὴς ἐν ταῖς πρὸς τὸν
[13, 34]   δὲ Λακεδαίμονι, ὥς φησι Πολέμων     περιηγητὴς ἐν τῷ περὶ τῶν
[13, 56]   μισθὸν ἔλαβε τῆς καθόδου αὐτοῦ     Περικλῆς τὸ τῇ Ἐλπινίκῃ μιχθῆναι.
[13, 2]   Καλλισθένης, Δημήτριος Φαληρεύς, Σάτυρος     περιπατητικός, Αριστόξενος, οἷς τὸ ἐνδόσιμον
[13, 15]   μοι δοκεῖ Αρίστων Κεῖος     περιπατητικὸς οὐ κακῶς εἰρηκέναι ἐν
[13, 78]   τῆς πατρίδος συγγράματι. ~Ιερώνυμος δ'     περιπατητικὸς περισπουδάστους φησίν γενέσθαι τοὺς
[13, 86]   τῇ αὐλητρίδι» Μήποτε αὐτό ἐστι  {ὁ}   Περσαῖος περὶ τῆς αὐλητρίδος
[13, 32]   τὴν Ελλάδα τὴν στρατείαν ἦγεν     Περσής, ὡς καὶ Θεόπομπος ἱστορεῖ
[13, 76]   δὲ καὶ τοῦ Τενεδίου Θεοξένου     Πίνδαρος, ὃς ἦν αὐτοῦ ἐρώμενος,
[13, 13]   θεὸν τοῦτου πράξεις. ~Τούτων λεχθέντων     Πλούταρχος ἀπεμνημόνευσε τῶν ἐκ Φαίδρου
[13, 22]   μνημονεύει ἐν Κουρίδι λέγων· Τυφλὸς     Πλοῦτος εἶναί μοι δοκεῖ, ὅστις
[13, 84]   περὶ Αγαλματοποιῶν. Πολέμων δὲ     ποιήσας τὀν ἐπιγραφόμενον Ελλαδικὸν Ἐν
[13, 81]   ὡς Εὐριπίδης φιλογύνης. Ιων γοῦν     ποιητὴς ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Επιδημίαις
[13, 84]   πράξεως ταύτης μνημονεύει καὶ Αλεξις     ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι
[13, 81]   στόματος ἰεῖσα φωνὰν παρθένος, οὐδ'     ποιητής, ἔφη ὁ> λέγων χρυσοκόμαν
[13, 66]   Πασιφίλη. Οτι δὲ καὶ Μένανδρος     ποιητὴς ἤρα Γλυκέρας κοινόν ἐνεμεσήθη
[13, 5]   Φιλογύνης δ' ἦν καὶ Εὐριπίδης     ποιητής. Ιερώνυμος γοῦν ἐν Ιστορικοῖς
[13, 88]   ἐξέτεινον αὐχένας. ~Επικατάφορος δὲ ὢν     ποιητὴς οὗτος ἐπὶ τὰ ἄνθη
[13, 14]   δὲ καὶ διαταράττων χαλεπώτατος διόπερ     ποιητὴς οὗτος οὐ κακῶς αὐτοῦ
[13, 38]   ἐν τρίτῳ Υπομνημάτων. Δημήτριος δ'     Πολιορκητὴς οὐ δαιμονίως ἤρα Λαμίας
[13, 78]   τὰ παιδικά, ὥς φησιν Ηρακλείδης     Ποντικὸς ἐν τῳ περὶ Ερωτικῶν.
[13, 30]   ἐν Υπνῳ παράγει· Διὰ ταῦθ'     πόρνος οὗτος οὐδὲ τῶν πράσων
[13, 86]   ἄλλα οὐδ' ἀλλήλους. Ως δὲ     πότος προέβαινεν καὶ εἰσῆλθεν ἄλλα
[13, 3]   θρησκεύεσθαι προσκυνοῦσι γοῦν αὐτην. Καὶ     Πρίαμος δὲ πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ
[13, 3]   Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει γοῦν     Πρίαμος ἐννεακαίδεκα μέν μοι ἰης
[13, 20]   ἔοικεν. Εκπέπληκται οὖν καὶ αὐτὸς     Πρίαμος ἐπὶ τῷ κάλλει {τῆς
[13, 50]   ἐπωνυμίαι αἱ ἀφύαι, περὶ ὧν     προειρημένος Απολλόδωρός φησι· Σταγόνιον καὶ
[13, 92]   δι' οὓς Σωκράτης μὲν ἀπέθανεν     πρὸς τοὺς εἰς δικαστήρια ἀποκληρουμένους
[13, 61]   τῷ Σοφοκλεῖ συνῆν Αρχίππη,     πρότερος αὐτῆς ἐραστὴς Σμικρίνης ἐρωτώμενος
[13, 8]   Εμπιμπραμένῃ ἐξώλης ἀπόλοιθ' ὅστις ποτὲ     πρῶτος ἦν γήμας, ἔπειθ'
[13, 89]   μητρὶ ᾔτει πρὸς γάμον Μόνιμος     Πυθίωνος. Καὶ ἐπει ἦν ἀκόλαστος
[13, 76]   τοιαῦτα ᾄσματα οἱ θεαταί. ~Καὶ     Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος βοᾳ καὶ
[13, 70]   ἐναπέθανεν ταῖς βασάνοις. Στρατοκλῆς δ'     ῥήτωρ εἶχε τὴν ἐπικληθεῖσαν Λήμην
[13, 58]   τὴν Λάκωνος γυναῖκα. Ὑπερείδης δ'     ῥήτωρ ἐκ τῆς πατρῴας οἰκίας
[13, 93]   τοὺς τρόπους ὁποῖίον φησι Λυσίας     ῥήτωρ ἐν τοῖς τῶν Συμβολαίων
[13, 34]   ὥρας ἐραστής, ὥς φησιν Λυσίας     ῥήτωρ ἐν τῷ κατ' αὐτοῦ
[13, 31]   οἰκοῦσιν ἄποπτον εἶναι. Δημοσθένης δ'     ῥήτωρ ἐν τῳ κατὰ Νεαίρας
[13, 30]   Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Αἰσχίνης     ῥήτωρ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου.
[13, 61]   ~Ιστε δὲ ὅτι καὶ Δημάδης     ῥήτωρ ἐξ αὐλητρίδος ἑταίρας ἐπαιδοποιήσατο
[13, 62]   ἑταίρας, ἧς ἔγραψεν ἐγκώμιον Κέφαλος     ῥήτωρ καθάπερ καὶ Αλκιδάμας
[13, 38]   ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν. Αριστοφῶν δ'     ῥήτωρ τὸν νόμον εἰσενεγκὼν
[13, 65]   γενομένων φίλων Φρυνίων καὶ Στέφανος     ῥήτωρ· ὃς καὶ τὴν Νεαίρας
[13, 94]   φιλόσοφοι· ἄρχεται δ' οὕτως     ῥήτωρ Οὐκ ἄν ποτ' ᾠήθην,
[13, 63]   τὴν διαβολήν. Ακόλαστος δ' ἦν     ῥήτωρ περὶ τὰ ἀφροδίσια, ὥς
[13, 94]   τῆς τέχνης. Εξῆς δὲ τούτοις     ῥήτωρ τάδε λέγει. Πεισθεὶς δ'
[13, 82]   χρηστῶν Αθηναίων. ~Καὶ Ιερώνυμος δ'     Ρόδιος ἐν τοῖς Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν
[13, 2]   περὶ τῶν γυναικῶν ψήφισμα Ιερώνυμος     Ρόδιος, ὅπερ σοι διαπέμψομαι εὐπορήσας
[13, 2]   περὶ τῶν Σωκράτους γυναικῶν Παναίτιος     Ρόδιος. ~Παρὰ δὲ Πέρσαις ἀνέχεται
[13, 31]   Πόρνης ναὸν ἱδρύσασθαι. Αλεξις δ'     Σάμιος ἐν δευτέρῳ Ωρων Σαμιακῶν
[13, 84]   καλλίστας διακοσίας, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις     Σάμιος ἐν τῇ τρίτῃ τῶν
[13, 46]   κωμῳδιοποιός, ὡς καὶ Λυγκεὺς     Σάμιος ἐν τοῖς Απομνημονεύμασιν ἱστορεῖ.
[13, 10]   Αἴγυπτον ποιήσασθαι στρατείαν. Δοῦρις δ'     Σάμιος καὶ πρῶτον γενέσθαι πόλεμόν
[13, 78]   καὶ κατέσκαψαν· ὡς ἐποίησε Πολυκράτης     Σαμίων τύραννος. ~Παρὰ δὲ Σπαρτιάταις,
[13, 57]   ἀλέτων ὄνος, ποτάμιος ἵππος, τοῖχος,     Σελεύκου τίγρις. Ἔχων δὲ καὶ
[13, 73]   νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ. Ερᾷ δ'     σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος ὄμβρου πεσεῖν
[13, 20]   οὐχ ἥττων ἐστίν; ὡς καὶ     σεμνότατος Αριστοτέλης τοῦ Φασηλίτου μαθητοῦ.
[13, 73]   τε καὶ θάλλει γένος. Καὶ     σεμνότατος δ' Αἰσχύλος ἐν ταῖς
[13, 84]   τούτοις ἀδυνάτων ἀπέστησαν, καθάπερ Κλείσοφος     Σηλυμβριανός. Οὗτος γὰρ τοῦ ἐν
[13, 50]   καὶ πολίτην γεγονέναι. (Β) Γλυκέρας     σῖτος οὗτος ἦν· ἐσται δ'
[13, 68]   καὶ πολίτην γεγονέναι. (Α) Γλυκέρας     σῖτος οὗτος ἦν· ἔσται δ'
[13, 86]   καὶ τέλος εἰς πυγμὰς ἦλθεν     σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος καὶ ἐν
[13, 42]   ἀσπίδα, μὰ τὴν Αφροδίτην, ἀλλ'     σοὶ χρήσας τότε. Εν συμποσίῳ
[13, 2]   ἐβουλεύετο περικαλλεστέραν ἀγαγέσθαι. Κλέαρχος δ'     Σολεὺς ἐν τοῖς περὶ Παροιμιῶν
[13, 37]   δὲ Εἰρήνην, ἣν ἔγεμεν Εὔνοστος     Σόλων τῶν ἐν Κύπρῳ βασιλεύς.
[13, 89]   καὶ σοφή, ὥς φησιν Ιππίας     σοφιστὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή.
[13, 82]   διὰ τὴν ἀκολασίαν καταφρονηθῆναι. Καὶ     Σοφοκλῆς ἀκούσας ἐποίησε εἰς αὐτὸν
[13, 5]   ἔν γε ταῖς τραγῳδίαις, ἔφη     Σοφοκλῆς ἐπεὶ ἔν γε τῇ
[13, 81]   βασιλεύς. ~Φιλομεῖραξ δὲ ἦν     Σοφοκλῆς, ὡς Εὐριπίδης φιλογύνης. Ιων
[13, 74]   τὸν μέγιστον ἀνθρώποις θεόν. Ον     σοφὸς ὑμνῶν αἰεί ποτε Ανακρέων
[13, 3]   ἔρρωντο τῷ γήρᾳ. Εοικεν οῦν     Σπαρτιάτης αἰδεῖσθαι γαμετὴν οὖσαν τὴν
[13, 84]   κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιηκέναι Κλεώνυμος     Σπαρτιάτης πρῶτος ἀνθρώπων εἰς ὁμηρείαν
[13, 56]   πρὸς τῷ Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης δ'     Σταγιρίτης οὐκ ἐξ Ἑρπυλλίδος τῆς
[13, 38]   καὶ ἀποδεῖξαι βασιλίδα. ~Τιμόθεος δ'     στρατηγήσας Αθηναίων ἐπιφανῶς ἑταίρας ἦν
[13, 78]   παιδικοῖς. Εργῳ γοῦν τοῦτο ἔδειξεν     συνταχθεὶς Θήβησιν ὑπὸ Επαμινώνδου ἱερὸς
[13, 55]   πολλοὶ κέχρηνται. Νυμφόδωρος δ'     Συρακόσιος ἐν τῷ περὶ τῶν
[13, 56]   Θουκυδίου καὶ Περικλέους. Αντισθένης δ'     Σωκρατικὸς ἐρασθέντα φησὶν αὐτὸν Ασπασίας
[13, 8]   δεύτερος, εἶθ' τρίτος, εἶθ'     τέταρτος, εἶθ' Μεταγένης. Καρκίνος
[13, 64]   Νικόλαος Δαμασκηνός. Πτολεμαῖός τε     τὴν ἐν Εφέσῳ διέπων φρουρὰν
[13, 47]   ἐστιν, ἀλλ' ἀργυρίτης. Ως δ'     τὴν μνᾶν τῇ θυγατρὶ δοὺς
[13, 67]   οὗ ἂν φανῇ τὸ πρῶτον     τῆς Αθηνᾶς ἀφορώμενος νεώς καὶ
[13, 64]   ἑταίραν Δημήτριος εἶχεν βασιλεὺς     τῆς διαδοχῆς τελευταῖος καὶ ἔξω
[13, 52]   Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ     τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητὴς έν
[13, 91]   νόον {ἔχειν} οὐ διδάσκει. Καὶ     Τίμων δὲ ἔφη Ἐν δὲ
[13, 76]   δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν. Διόπερ καὶ     Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις ἔφη
[13, 54]   φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ     Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων.
[13, 53]   φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ     Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων.
[13, 21]   γε τῶν Κορινθίων σοφιστής,     τοῖς μαθηταῖς διηγούμενος ὅτι Ωκιμον
[13, 68]   συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ     τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν δραμάτιον
[13, 51]   Φιλυλλίου Αντειά ἐστιν. Καὶ     τὸν κατὰ Νεαίρας δὲ λόγον
[13, 38]   Υπομνήμασιν. Αριστοφῶν δ' ῥήτωρ     τὸν νόμον εἰσενεγκὼν ἐπ' Εὐκλείδου
[13, 81]   ἐπεὶ παρὰ τὸ πῦρ ἑστεὼς     τὸν οἶνον ἐγχέων παῖς ἐὼν
[13, 40]   ἐστί, Λάμια, βασιλικῆς. ~Πτολεμαῖος δ'     τοῦ Αγησάρχου ἐν ταῖς περὶ
[13, 21]   ἕως κενωθῇ, ὡς Ασκληπιάδης εἴρηκεν     τοῦ Αρείου ἐν τῷ περὶ
[13, 85]   γένος Ωλένιον εἶναι, Ερμειάς δ'     τοῦ Ερμοδώρου, Σάμιος δὲ γένος,
[13, 8]   εἶθ' Μεταγένης. Καρκίνος δ'     τραγικὸς ἐν Σεμέλῃ, ἧς ἀρχή
[13, 61]   τῶν φιλοσόφων Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς δ'     τραγῳδιοποιὸς ἤδη γέρων ὢν ἠράσθη
[13, 8]   γήμας, ἔπειθ' δεύτερος, εἶθ'     τρίτος, εἶθ' τέταρτος, εἶθ'
[13, 89]   κάλλει. Ταύτην δ' ἀπεστάλκει δῶρον     τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς Στρατίρᾳ τῇ
[13, 67]   χρηστῆς. ~Αρπαλος δ' Μακεδὼν     τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας
[13, 5]   εἷλεν, ἧκε πρὸς αὐτὸν Κοθήλας     τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς ἄγων Μήδαν
[13, 21]   κατελήρησα τὴν ἐξωμίδα. Καλός γε     τῶν Κορινθίων σοφιστής, τοῖς
[13, 62]   κάθηται. ~Αλλὰ μὴν καὶ Ισοκράτης     τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν
[13, 5]   τοὺς πολέμους γυναῖκας, ὥσπερ Δαρεῖος     ὑπ' Αλεξάνδρου καταλυθείς, ὃς περὶ
[13, 34]   Λακεδαίμων μοιχὀν ἐπιθυμεῖ λαβεῖν;  ὁ>   ὑπὸ τῆς Αγιδος ἀναπώμενος γυναικὸς
[13, 65]   τῷ Σελεύκῳ διεπέμφθη. ~Δημήτριος δ'     Φαληρεὺς Λαμπιτοῦς τῆς Σαμίας ἑταίρας
[13, 2]   ἐκείνου. Εἰσὶ δὲ Καλλισθένης, Δημήτριος     Φαληρεύς, Σάτυρος περιπατητικός, Αριστόξενος,
[13, 81]   ἂν ἦν τὸ ζωγράφημα. Οὐδὲ     φὰς ῥοδοδάκτυλον· εἰ γάρ τις
[13, 10]   καὶ ὅλοι οἶκοι διὰ γυναῖκας     Φιλίππου τοῦ Αλεξάνδρου πατρός διὰ
[13, 67]   τοῖς βουλομένοις γιγνομένην, ταύτης ἐτόλμησεν     φίλος εἶναι σοῦ φάσκων ἱερὸν
[13, 20]   καὶ ἐπ' Αἰγινῃ. Σωκράτης δ'     φιλόσοφος πάντων καταφρονῶν τοῦ
[13, 18]   ἤθους ἐπιείκειαν. Λέγει δὲ οὕτως     φιλόσοφος· Τὸ ξύρεσθαι τὸν πώγωνα
[13, 62]   ἐστιν, δ' Υμέναιος ἐπιτήδειος,     Φιλωνίδης δ' ἐρᾶν φησι. Μνημονεύει
[13, 1]   δεδωκέναι πληγάς, ὥς φησι Λυκόφρων     Χαλκιδεὺς ἐν τοῖς περὶ Κωμῳδιας.
[13, 25]   ἑταιρίδων Ελλάς, ὡς καὶ     χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων {τὀν
[13, 78]   περὶ Σικελίαν δ' ἐν Ακράγαντι     Χαρίτωνος και Μελανίππου ἔρως> Μελὰνιππος
[13, 80]   Κρατερῷ αὐτὸν ἐπῄνεσεν γενομένου πότου,     Χάρων ἐκέλευσε τὸν παῖδα καταφιλῆσαι
[13, 80]   αὑτόθι Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος δ'     Χῖος ἐν Διθυράμβοις Αργύννου φησὶν
[13, 77]   ὡς Ζῆνις Ζηνεύς φησιν     Χῖος ἐν τῳ περὶ τῆς
[13, 17]   ἰόντος ὀρθοῦται κανών. ~Λικύμνιος δ'     Χῖος τὸν Υπνον φήσας ἐρᾶν
[13, 78]   ἐν τοῦς Ελεγείοις. Εστὶν δὲ     χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων Χαρίτων καὶ
[13, 18]   Αλέξανδρον εὑρημένους, ὥς φησιν ὑμῶν     Χρύσιππος ἐν τῷ τετάρτῳ περὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/09/2005