Livre, Chap. |
[13, 59] |
Αφροδίτην
ἀπεγράψατο.
Καὶ
Πραξιτέλης
δὲ
|
ὁ |
ἀγαλματοποιὸς
ἐρῶν
αὐτῆς
τὴν
Κνιδίαν |
[13, 10] |
διὰ
τὸν
Γλαύκης
τῆς
Κρέοντος,
|
ὁ |
Αγαμέμνονος
διὰ
Κασσάνδραν.
Καὶ
ἡ |
[13, 47] |
Θάρρει,
παιδίον·
οὐ
γὰρ
στεφανίτης
|
ὁ |
ἀγών
ἐστιν,
ἀλλ'
ἀργυρίτης.
Ως |
[13, 90] |
Επιτελεῖται
δὲ
καὶ
μέχρι
νῦν
|
ὁ |
ἀγὼν
οὗτος,
καὶ
αἱ
ἀγωνιζόμεναι |
[13, 10] |
διὰ
τὴν
Φαίδρας
τῆς
Μίνωος,
|
ὁ |
Αθάμαντος
διὰ
τὸν
Θεμιστοῦς
τῆς |
[13, 91] |
οὐ
κενεώτερον
οὐδέν.
Ιππων
ἔφη
|
ὁ |
ἄθεος.
Αλλὰ
καὶ
Ηράκλειτος
ο |
[13, 92] |
δὲ
διὰ
ταῦτα
καὶ
Θεόδωρος
|
ὁ |
ἄθεος
καὶ
Διαγόρας
ἐξεκηρύχθη
καὶ |
[13, 28] |
{τῆς}
Αφροδίτης.
Περὶ
ἧς
φησιν
|
ὁ |
Αθηναῖος
Απολλόδωρος
ἐν
τοῖς
περὶ |
[13, 78] |
πεντάμετρον,
καθάπερ
ὕστερον
καὶ
Διονύσιος
|
ὁ |
Αθηναῖος
ἐποίησε
ὁ
ἐπικληθεὶς
Χαλκοῦς |
[13, 79] |
δὲ
Σπαρτιάταις,
ὡς
Αγνων
φησὶ
|
ὁ |
Ακαδημαικός,
πρὸ
τῶν
γάμων
ταῖς |
[13, 72] |
σκότῳ
κρύπτειν
τάδε
Αίσχύλος
ἔφη
|
ὁ |
Αλεξανδρεὺς
ἐν
Αμφιτρύωνι.
Οὗτος
δέ |
[13, 5] |
οὐ
νόθοι
βασιλεῖς
γεννηθήσονται.
Καὶ
|
ὁ |
Αλέξανδρος
ἀκούσας
ἔβαλεν
ᾗ
μετὰ |
[13, 34] |
δὲ
δύο
ἑταίρας
παριήγετο
αἰεὶ
|
ὁ |
Αλκιβιάδης,
Δαμασάνδραν
τὴν
Λαίδος
τῆς |
[13, 56] |
τὴν
Ἑλλάδα;
ἦν
δ'
οὗτος
|
ὁ> |
ἀνὴρ
πρὸς
ἀφροδίσια
πάνυ
καταφερής· |
[13, 16] |
γὰρ
αἰδὼς
ἄνθος
ἐπισπείρει.
Καὶ
|
ὁ |
Αριστοτέλης
δὲ
ἔφη
τοὺς
ἐραστὰς |
[13, 3] |
δίδομεν.
Ἀλλ'
οὐκ
εἰκός,
φησὶν
|
ὁ |
Αριστοτέλης,
εἰς
χρῆσιν
εἶναι
τὸ |
[13, 92] |
καθ'
οὗ
λόγον
ἔγραψε
Φίλων
|
ὁ |
Αριστοτέλους
γνώριμος,
ἀπολογίαν
ὑπὲρ
τοῦ |
[13, 16] |
παλαιὸν
παίδων
ἤρων,
ὡς
καὶ
|
ὁ |
Αρίστων
ἔφη,
ὅθεν
καὶ
καλεῖσθαι |
[13, 75] |
ὑψηλαῖς
Βρομίου
ψακάδεσσιν.
~Αρχύτας
δ'
|
ὁ |
ἁρμονικός,
ὥς
φησι
Χαμαιλέων,
Αλκμᾶνα |
[13, 68] |
~Μετὰ
δὲ
τήν
Πυθιονίκης
τελευτὴν
|
ὁ |
Αρπαλος
Γλυκέραν
μετεπέμψατο
καὶ
ταύτην |
[13, 50] |
μετὰ
τὸν
τῆς
Πυθιονίκης
θάνατον
|
ὁ |
Ἅρπαλος
μετέπέμψατο
τὴν
Γλυκέραν
Αθήνηθεν· |
[13, 85] |
τὸ
δ'
αὐτὸ
ἐποίει
καὶ
|
ὁ |
ἄρρην
ἐλέφας
πολλάκις.
~Υμεῖς
δὲ, |
[13, 18] |
χρωμένων
αὐτῷ.
Καὶ
γὰρ
Τιμόθεος
|
ὁ |
αὐλητὴς
πώγωνα
μέγαν
ἔχων
ηὔλει, |
[13, 90] |
Ιστορικοῖς
Παραδόξοις.
Ενιαχοῦ
δέ
φησιν
|
ὁ |
αὐτὸς
Θεόφραστος
καὶ
κρίσεις
γυναικῶν |
[13, 38] |
Χορηγίδος
τῆς
ἑταίρας
παιδοποιησάμενος
ὡς
|
ὁ |
αὐτὸς
ἱστορεῖ
Καρύστιος
ἐν
τρίτῳ |
[13, 22] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δ'
Ορεσταυτοκλείδης
|
ὁ> |
αὐτος
Τιμοκλῆς
φησι·
Περὶ
δὲ |
[13, 39] |
Μάχων
οὕτω
γράφει·
Δημήτριός
ποθ'
|
ὁ |
βασιλεὺς
γένη
μύρων
Λαμίᾳ
παρὰ |
[13, 80] |
δ'
ἦν
ἐκμανῶς
καὶ
Αλέξανδρος
|
ὁ |
βασιλεύς.
Δικαίαρχος
γοῦν
ἐν
τῷ |
[13, 68] |
{ὁ}
Βυζάντιος
ἢ
καὶ
αὐτὸς
|
ὁ |
βασιλεύς.
Εδιδάχθη
δὲ
τὸ
δρᾶμα |
[13, 92] |
ὄντας
Οὕς
οὐ
μόνον
Λυσίμαχος
|
ὁ |
βασιλεὺς
ἐξεκήρυξε
τῆς
ἰδίας
βασιλείας |
[13, 80] |
Ζήνωνος
Βίῳ
γράφει
οὕτως
Αντίγονος
|
ὁ |
βασιλεὺς
ἐπεκώμαζε
τῷ
Ζήνωνι.
Καί |
[13, 89] |
τὸν
Λυσανδρίδαν
ἐχθρὸν
ὄντα
Αγησίλαος
|
ὁ |
βασιλεὺς
καταστασιάτας
φυγαδευθῆναι
ἐποίησεν
ὑπὸ |
[13, 45] |
ἔπειτα
εἰς
τὴν
μεγάλην.
Επειτεν
|
ὁ |
βασιλεὺς
λέγει·
Εἰς
τὴν
λεκάνην |
[13, 64] |
τὴν
Σαμίαν
ἑταίραν
Δημήτριος
εἶχεν
|
ὁ |
βασιλεὺς
ὁ
τῆς
διαδοχῆς
τελευταῖος |
[13, 80] |
λυπήσει.
Ωσπερ
γὰρ
ἦν
ἐρωτικὸς
|
ὁ |
βασιλεὺς
οὗτος,
οὕτως
καὶ
πρὸς |
[13, 80] |
τὸν
κιθαρῳδόν,
οὗ
σφόδρα
ἤρα
|
ὁ |
βασιλεύς.
~Φιλομεῖραξ
δὲ
ἦν
ὁ |
[13, 61] |
τὸ
φύσημα;
καὶ
Βίων
δ'
|
ὁ |
Βορυσθενίτης
φιλόσοφος
ἑταίρας
ἦν
υἱὸς |
[13, 46] |
ἔσχεν.
Αναγέγραφε
γοῦν
Αριστοφάνης
μὲν
|
ὁ |
Βυζάντιος
ἑκατὸν
καὶ
λε'
Απολλόδωρος |
[13, 68] |
Πύθων
ἦν
ὁ
Καταναῖος
ἢ
|
{ὁ} |
Βυζάντιος
ἢ
καὶ
αὐτὸς
ὁ |
[13, 8] |
ἐν
Καλλωνίδῃ
κακὀς
κακῶς
ἀπόλοιθ'
|
ὁ |
γήμας
δεύτερος
θνητῶν.
Ο
μὲν |
[13, 49] |
κατάστυγνος
ἦν,
ὡς
δ'
ἐπιστρέφας
|
ὁ |
γνώριμος
αὐτήν
ἠρώτησε
τί
λυπεῖται, |
[13, 46] |
λε'
Απολλόδωρος
δὲ
τούτων
πλείους,
|
ὁ |
Γοργίας
δὲ
πλέονας,
παραλειφθῆναι
φάσκοντες |
[13, 62] |
καθάπερ
καὶ
Αλκιδάμας
ὁ
Ελαίτης
|
ὁ |
Γοργίου
μαθητὴς
ἔγραψεν
καὶ
αὐτὸς |
[13, 63] |
περὶ
γυναῖκας
πολυτελής.
Τοιγαροῦν
καὶ
|
ὁ |
γραμματεύς
ποτ'
αὐτοῦ
εἶπε
Τί |
[13, 13] |
Αραρὼς
ἐν
Καμπυλίωνι·
Τίς
ἦν
|
ὁ |
γράψας
πρῶτος
ἀνθρώπων
ἄρα
ἢ |
[13, 92] |
πλέων
ναυαγίῳ
ἐχρήσατο
Διότιμος
δ'
|
ὁ |
γράψας
τὰ
κατ'
Επικούρου
βιβλία |
[13, 62] |
ὄνομα,
ἧς
Αρχίας
κύριός
ἐστιν,
|
ὁ |
δ'
Υμέναιος
ἐπιτήδειος,
ὁ
Φιλωνίδης |
[13, 8] |
οἷον
ἦν
κακὸν
ἐλάμβανεν
γυναῖχ'
|
ὁ |
δ'
ὕστερον
λαβὼν
εἰς
προὖπτον |
[13, 11] |
πλεῖστον
ὑπάρχειν,
καὶ
προσομιλεῖν
οὗτος
|
ὁ |
δαίμων
πάντων
ἥδιστος
ἔφυ
θνητοῖς. |
[13, 81] |
φύσησον
αὐτὸ,
ἵνα
μὴ
πλύνοιντο
|
ὁ |
δάκτυλός
σευ.
Προσαγαγόντος
δ'
αὐτοῦ |
[13, 64] |
τῆς
βασιλείας,
ὥς
φησιν
Νικόλαος
|
ὁ |
Δαμασκηνός.
Πτολεμαῖός
τε
ὁ
τὴν |
[13, 35] |
Μηδίας
καὶ
τῆς
ὑποκάτω
χώρας,
|
ὁ |
δὲ
Ζαριάδρης
τῆς
ὑπεράνω
Κασπίων |
[13, 13] |
γυναικός,
ἡ
δ'
ἄνοια
μανίας,
|
ὁ |
δὲ
λόγος
φρονοῦντος,
ἡ
σφοδρότης |
[13, 13] |
φρονοῦντος,
ἡ
σφοδρότης
δὲ
θηρός,
|
ὁ |
δέ
πόνος
ἀδάμαντος,
ἡ
φιλοτιμία |
[13, 85] |
δἐ
ὁ
μὲν
ἀλεκτρυὼν
Κένταυρος,
|
ὁ |
δὲ
Σεκοῦνδος
ἦν
οἰκέτης
Νικομήσους |
[13, 20] |
δὲ
δευτέρῳ
τὸν
βοῦν
ἄγειν,
|
ὁ |
δὲ
τρίτος
τὰς
θυηλὰς
ἐπιτίθησιν. |
[13, 5] |
περὶ
τοῦ
τῆς
Ελλάδος
Βίου
|
ὁ |
δὲ
Φίλιππος
αἰεὶ
κατὰ
πόλεμον |
[13, 85] |
ἐστι
καὶ
συνετώτατον
τὸ
ζῷον
|
ὁ |
δελφὶς
χάριν
τε
ἀποδιδόναι
ἐπιστάμενον. |
[13, 37] |
τῶν
ἐν
Κύπρῳ
βασιλεύς.
Καὶ
|
ὁ |
δεύτερος
δὲ
τῆς
Αἰγύπτου
βασιλεύς, |
[13, 8] |
ὁ
πρῶτος
ἦν
γήμας,
ἔπειθ'
|
ὁ |
δεύτερος,
εἶθ'
ὁ
τρίτος,
εἶθ' |
[13, 38] |
Λεαίνης
καὶ
αὐτῆς
ἑταίρας
Αττικῆς
|
ὁ |
Δημήτριος
καὶ
ἄλλων
πλειόνων
~Μάχων |
[13, 45] |
καλήν,
ἥν
ποτ'
ἠξίου
λαβεῖν
|
ὁ |
Δημοφῶν.
Ἣ
δ'
εἶπε
γελάσασ' |
[13, 43] |
ἄφνω
καὶ
τὸ
παράδοξον
καταπλαγεὶς
|
ὁ |
Δίφιλος
Νὴ
τὴν
Αθηνᾶν
καὶ |
[13, 22] |
Τιμοκλέους
ἐν
Νεαίρᾳ·
Αλλ'
ἔγωγ'
|
ὁ |
δυστυχὴς
Φρύνης
ἐρασθείς,
ἡνίκ'
ἔτι |
[13, 62] |
ὁ
ῥήτωρ
καθάπερ
καὶ
Αλκιδάμας
|
ὁ |
Ελαίτης
ὁ
Γοργίου
μαθητὴς
ἔγραψεν |
[13, 17] |
{Γαλάτεια}
χαριτόφωνε,
θάλος
Ερώτων.
Τυφλὸς
|
ὁ |
ἔπαινος
καὶ
κατ'
οὐδεν
ὅμοιος |
[13, 64] |
θυγατέρα
ἑταιριζομένην
καὶ
αὐτὴν
Σώφρων
|
ὁ |
ἐπὶ
τῆς
Εφέσου
δι'
ἣν |
[13, 37] |
εἶναί
φησι
υἱόν.
Κῦρος
δὲ
|
ὁ |
ἐπὶ
τὸν
ἀδελφὸν
ἐπιστρατεύσας
οὐχὶ |
[13, 78] |
καὶ
Διονύσιος
ὁ
Αθηναῖος
ἐποίησε
|
ὁ |
ἐπικληθεὶς
Χαλκοῦς
ἐν
τοῦς
Ελεγείοις. |
[13, 53] |
Γραμμοδιδασκαλίδην,
ἀναγωγότατον
ζωόντων.
Οὗτος
οὖν
|
ὁ |
Ἐπίκουρος
οὐ
Λεόντιον
εἷχεν
ἐρωμένην |
[13, 54] |
Γραμμοδιδασκαλίδην,
ἀναγωγότατον
ζωόντων.
Οὗτος
οὖν
|
ὁ |
Ἐπίκουρος
οὐ
Λεόντιον
εἷχεν
ἐρωμένην |
[13, 18] |
νόμου
ὄντος
μὴ
ξύρεσθαι
οὐδ'
|
ὁ |
ἐπιληψόμενος
οὐδείς
ἐστιν
διὰ
τὸ |
[13, 78] |
τῆς
θρεψαμένης
ᾧ
καὶ
ἐπαπέθανεν
|
ὁ |
ἐραστὴς
Αριστόδημος,
λύσιν
τ'
ἔλαβε |
[13, 81] |
ἔρωτος.
Καὶ
πρὸς
τόδε
ἠμείφθη
|
ὁ |
Ερετριεὺς
ἢ
Ερυθραῖος
γραμμάτων
ἐὼν |
[13, 72] |
ουδαμενον
ἐξεφόρησε
βίωι.
~Εν
τούτοις
|
ὁ |
Ερμησιάναξ
σφάλλεται
συγχρονεῖν
οἰόμενος
Σαπφὼ |
[13, 12] |
δημοτελέσι
δὲ
σπονδαῖς
ὡς
ἐπίπαν
|
ὁ |
Ερως
τιμᾶται.
Λακεδαιμόνιοι
δὲ
πρὸ |
[13, 35] |
εἰδέναι
ὅπου
πεπόρευεται.
Μνημονεύεται
δὲ
|
ὁ |
ἔρως
οὗτος
παρὰ
τοῖς
τὴν |
[13, 37] |
Φιλάδελφος
δ'
ἐπίκλην,
ὡς
ἱστορεῖ
|
ὁ |
Εὐεργέτης
Πτολεμαῖος
ἐν
τῷ
τρίτῳ |
[13, 59] |
ἐπὶ
θανάτῳ
ἀπέφυγεν
Διόπερ
ὀργισθεὶς
|
ὁ |
Εὐθίας
οὐκ
ἔτι
εἶπεν
ἄλλην |
[13, 36] |
τῆς
δόσεως
ἔχειν
αὐτήν,
ἔλαβεν
|
ὁ |
Εὔξενος
γυναῖκα
καὶ
στυνῴκει
μεταθέμενος |
[13, 35] |
κατὰ
τὴν
Ασίαν
γυναικῶν,
καὶ
|
ὁ |
Ζαριάδρης
δὲ
ἦν
καλός.
Πέμποντος |
[13, 81] |
Απόλλωνα·
Χρυσέας
γὰρ
εἰ
ἐποίησεν
|
ὁ |
ζωγράφος
τὰς
τοῦ
θεοῦ
κόμας |
[13, 81] |
γνάθους
τοῦ
καλοῦ.
Εἰ
γὰρ
|
ὁ |
ζωγράφος
χρώματι
πορφυρέῳ
ἐναλείψειε
τουδὶ |
[13, 10] |
πατρός
διὰ
τὸν
Κλεοπάτρας
γάμον,
|
ὁ |
Ηρακλέους
διὰ
τὴν
Ιόλην
ἐπιγαμίαν |
[13, 32] |
ἐν
Κορίνθῳ
ὡς
καὶ
Χαμαιλέων
|
ὁ |
Ηρακλεώτης
ἱστορεῖ
ἐν
τῷ
περὶ |
[13, 69] |
γάρ
πως
ἡ
Ναύκρατις,
ὡς
|
ὁ |
Ηρόδοτός
φησιν,
ἐπαφροδίτους
ἔχειν
τὰς |
[13, 56] |
υἱοῦ
γυναικὶ
συνῆν,
ὡς
Στησίμρροτος
|
ὁ |
Θάσιος
ἱστορεῖ,
κατὰ
τοὺς
αὐτοὺς |
[13, 18] |
χρῶνται
αὐτῷ.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
|
ὁ |
θαυμάσιος
εἴρηκε
Χρύσιππος.
~Ο
δὲ |
[13, 68] |
μετεπέμψατο
καὶ
ταύτην
ἑταίραν,
ὡς
|
ὁ |
Θεόπομπος
ἱστορεῖ,
φάσκων
ἀπειρηκέναι
τὸν |
[13, 58] |
Ἐπαμινώνδου
φησὶν
οὕτως·
Ἐπαμινώνδας
δ'
|
ὁ |
Θηβαῖος
σεμνότερον
μὲν
τούτων,
οὐκ |
[13, 10] |
Ιόλην
ἐπιγαμίαν
τῆς
Εὐρύτρου
θυγατρός,
|
ὁ |
Θησέως
διὰ
τὴν
Φαίδρας
τῆς |
[13, 10] |
διὰ
τὸν
Θεμιστοῦς
τῆς
Υψέως,
|
ὁ |
Ιάσονος
διὰ
τὸν
Γλαύκης
τῆς |
[13, 51] |
μεμηνόσιν
ἢ
ὅτι
αὐτὴν
ἀναλαβὼν
|
ὁ |
ἰατρὸς
Νικόστρατος
{καὶ}
ἀποθντήσκων
κατέλιπεν |
[13, 10] |
Αχιλλέως
μῆνις
διὰ
Βρισηίδα,
καὶ
|
ὁ |
ἱερὸς
δὲ
καλούμενος
πόλεμος
δι' |
[13, 18] |
μὲν
ἔφησε
ζητεῖν
τί
ἐστιν
|
ὁ |
ἱππόπορνος,
νῦν
δ'
εὑρηκέναι.
Εν |
[13, 72] |
Αμφιτρύωνι.
Οὗτος
δέ
ἐστιν
Αἰσχύλος
|
ὁ |
καὶ
τὰ
Μεσσηνιακὰ
ἔπη
συνθείς, |
[13, 68] |
ὧδε
Ἔστιν
δ'
ὅπου
μὲν
|
ὁ |
κάλαμος
πέφυχ'
ὅδε
φέτωμ'
ἄορνον. |
[13, 27] |
ὥστ'
ἐχθρῶν
συμμαχίαν
καλέσαι,
φησὶν
|
ὁ |
Καλλίμαχος.
Οὐ
γὰρ
αὐτάρκεις
ἡμεῖς |
[13, 20] |
τὴν
Σπάρτην
θαυμάζεται
μᾶλλον
ἀνὴρ>
|
ὁ |
κάλλιστος
καὶ
γύνη
ἡ
καλλίστη, |
[13, 34] |
τὸ
προειρημένον
εἰκόνιον.
Αλκιβιάδης
δὲ
|
ὁ |
καλός,
ἐφ
οὗ
τις
κωμικῶν |
[13, 2] |
ἐλέχθησαν.
~Καὶ
γὰρ
τὰς
γαμετὰς
|
ὁ |
καλὸς
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
ἐπαινῶν
Επμιππον |
[13, 86] |
τοῦ
παρόντος
καιροῦ,
ὅτε>
καὶ
|
ὁ |
καλὸς
κἀγαθὸς
ἀνὴρ
μεθυσθείη
ἄν. |
[13, 43] |
Ὦ
πρὸς
τῶν
θεῶν,
μειράκιον,
|
ὁ |
καλός,
φησί,
πῶς
ἵστης;
φράσον. |
[13, 10] |
ἀνῄρητο
ὑπὸ
Αμάσιδος.
Ησθεὶς
οὖν
|
ὁ |
Καμβύσης
τῇ
Νειτήτιδι
καὶ
σφόδρα |
[13, 80] |
ὁ
κιθαρῳδός,
περὶ
οὗ
Αντίγονος
|
ὁ |
Καρύστιος
ἐν
τῷ
Ζήνωνος
Βίῳ |
[13, 86] |
αὐλητρίδος
διαπυκτεύσας.
Φησὶν
γὰρ
Αντίγονος
|
ὁ |
Καρύστιος
ἐν
τῷ
περὶ
Ζήνωνος |
[13, 15] |
παιδικοῖς
δ'
αἰεί,
ὡς
Αντίγονος
|
ὁ |
Καρύστιος
ἱστορεῖ
ἐν
τῷ
περὶ |
[13, 19] |
ἐκεῖνος
Ζήνων,
ὥς
φησιν
Αντίγονος
|
ὁ |
Καρύστιος,
προμαντευόμενος
ὑμῶν,
ὡς
τὀ |
[13, 92] |
τῆς
ἰδίας
βασιλείας
ἀπελαύνων,
ὡς
|
ὁ |
Καρύστιός
φησιν
ἐν
Ιστορικοῖς
Υπομνήμασιν, |
[13, 78] |
ὑπὸ
Επαμινώνδου
ἱερὸς
λόχος
καὶ
|
ὁ |
κατὰ
τῶν
Πεισιστρατιδῶν
θάνατος
ὑπὸ |
[13, 50] |
σατυρικὸν
δραμάτιον,
εἶτε
Πύθων
ἐστὶν
|
ὁ |
Καταναῖος
ἢ
αὐτὸς
ό
βασιλεὺς, |
[13, 68] |
{τοῦ}
ποταμοῦ
εἴτε
Πύθων
ἦν
|
ὁ |
Καταναῖος
ἢ
{ὁ}
Βυζάντιος
ἢ |
[13, 15] |
ἐρωμένους.
Καί
μοι
δοκεῖ
Αρίστων
|
ὁ |
Κεῖος
ὁ
περιπατητικὸς
οὐ
κακῶς |
[13, 80] |
τοῦ
βασιλέως
ἐρώμενος
ἦν
Αριστοκλῆς
|
ὁ |
κιθαρῳδός,
περὶ
οὗ
Αντίγονος
ὁ |
[13, 86] |
περὶ
Ζήνωνος
γράφων
ὧδε
Ζήνων
|
ὁ |
Κιτιεὺς
Περσαίου
παρὰ
πότον
αὐλητρίδιον |
[13, 68] |
Οὑξ
ἀριστερᾶς
δ'
ὅδε
πόρνης
|
ὁ |
κλεινὸς
ναός,
ὃν
δὴ
Παλλίδης |
[13, 85] |
ἀπολομένων
μόνος
ὑπὸ
δελφῖνος
ἐσώθη
|
ὁ |
Κοίρανος.
Τελευτήσαντος
δ'
αὐτοῦ
γηραιοῦ |
[13, 25] |
γύναια
πριάμενος,
καθὰ
καὶ
Νίκανδρος
|
ὁ |
Κολοφώνιος
ἱστορεῖ
ἐν
τρίτῳ
Κολοφωνιακῶν |
[13, 39] |
καὶ
ἄλλων
πλειόνων
~Μάχων
δ'
|
ὁ |
κομῳδιοποιὸς
ἐν
ταῖς
ἐπιγραφομέναις
Χρείαις |
[13, 33] |
νομίμου
περὶ
τὴν
θὲον
Ξενοφῶν
|
ὁ |
Κορίνθιος
ἐξιὼν
εἰς
Ολυμπίαν
ἐπὶ |
[13, 50] |
περὶ
μὲν
τῆς
Σινώπης
Ηρόδικος
|
ὁ |
Κρατήτειος
ἐν
ς'
Κωμῳδουμένων
φησὶν |
[13, 78] |
περὶ
Τελετῶν,
ἑκὼν
αὐτὸν
ἐπέδωκεν
|
{ὁ |
Κρατῖνος}
ὑπὲρ
τῆς
θρεψαμένης
ᾧ |
[13, 74] |
Λέγει
οὖν
περὶ
αὐτοῦ
καὶ
|
ὁ |
κράτιστος
Κριτίας
τάδε
Τὸν
δὲ |
[13, 3] |
ἀποκτείνει,
ἣν
εἰς
τὴν
Ελλάδα
|
ὁ |
κρείων
ἐπηγάγετο,
ἐν
ἔθει
γενόμενος |
[13, 10] |
οἱ
Θηβαῖοι
τὴν
Φωκίδα.
Καὶ
|
ὁ |
Κρισαικὸς
δὲ
πόλεμος
ὀνομαζόμενος,
ὥς |
[13, 78] |
μύση
παλαιά,
ὡς
ἱστορεῖ
Νεάνθης
|
ὁ |
Κυζικηνὸς
ἐν
β'
περὶ
Τελετῶν, |
[13, 37] |
Ελλησιν
φασὶ
Θεμιστοκλέα.
Νεάνθης
δ'
|
ὁ |
Κυζικηνὸς
ἐν
τῇ
τρίτῃ
καὶ |
[13, 59] |
Πραξιτέλης.
Ὃν
καὶ
θεασάμενος
Κράτης
|
ὁ |
κυνικὸς
ἔφη
τῆς
τῶν
Ελλήνων |
[13, 72] |
ἐρωτομανὴ
ὡς
διαβάλλων
μ'
εἴρηκεν
|
ὁ |
Κύνουλκος
ἀλλ'
ἐρωτικὸς
μὲν
εἶναι |
[13, 91] |
αὐτὸν
ἐπὶ
τῇ
μνήμῃ
θαυμασάντων
|
ὁ |
Κύνουλκος
ἔφη
Πουλυμαθημοσύνης,
τῆς
οὐ |
[13, 21] |
τοὺς
νέους
ταῖς
κόραις.
~Καὶ
|
ὁ |
Κύνουλκος
ταυτὶ
καὶ
τολμᾶς
σὺ |
[13, 28] |
φιλίαν
ἄδολον
συντηρεῖν
δυναμένων,
ἃς
|
ὁ |
Κύνουλκος
τολμᾷ
λοιδορεῖν,
τὰς>
μόνας |
[13, 60] |
Αναξιμένους
φησὶν
εἶναι.
Ποσείδιππος
δ'
|
ὁ |
κωμικὸς
ἐν
Εφεσίᾳ
τάδε
φησὶν |
[13, 60] |
περὶ
τοῦ
πλούτου
αὐτῆς
Τιμοκλῆς
|
ὁ |
κωμικὸς
ἐν
Νεαίριᾳ
πρόκειται
τὸ |
[13, 92] |
ὑμῶν
καὶ
τὸ
ἀνόητον
Ανάξιππος
|
ὁ |
κωμῳδιοποίος
ἐν
Κεραυνουμένῳ
λέγων
οὕτως |
[13, 1] |
~Αντιφάνης
|
ὁ |
κωμῳδιοποιός,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
ὡς
ἀνεγίνωσκέ |
[13, 72] |
τοῦ
ἔρωτος.
Καὶ
γὰρ
Δίφιλος
|
ὁ |
κωμῳδιοποιὸς
πεποίηκεν
ἐν
Σαπφοῖ
δράματι |
[13, 46] |
ὡς
καὶ
πρότερον
εἴρηται,
Δίφιλος
|
ὁ |
κωμῳδιοποιός,
ὡς
καὶ
Λυγκεὺς
ὁ |
[13, 81] |
παρθένος,
οὐδ'
ὁ
ποιητής,
ἔφη
|
ὁ> |
λέγων
χρυσοκόμαν
Απόλλωνα·
Χρυσέας
γὰρ |
[13, 40] |
Μύσταν
καὶ
Νῦσαν.
Ηρακλείδης
δὲ
|
ὁ |
Λέμβος
ἐν
τῇ
ἕκτῃ
καὶ |
[13, 20] |
τὰς
θυηλὰς
ἐπιτίθησιν.
Ηρακλείδης
δ'
|
ὁ |
Λέμβος
ἱστορεῖ
ὅτι
κατὰ
τὴν |
[13, 90] |
ὅπλα
ἅπερ
ἀνατίθεσθαί
φησιν
Διονύσιος
|
ὁ |
Λευκρικὸς
τῇ
Αθηνᾷ,
τὸν
δὲ |
[13, 7] |
~Τοιαῦτα
πολλὰ
τοῦ
Λαρηνσίον
λέγοντος
|
ὁ |
Λεωνίδης
ψέγων
τὸ
τῆς
γαμετῆς |
[13, 62] |
κατὰ
Φιλωνίδου
βιαίων,
εἰ
γνήσιος
|
ὁ |
λόγος,
ἐρωμένην
φησὶ
γενέσθαι
Φιλωνίδου |
[13, 51] |
βιαίων
ό
Λυσίας,
εἰ
γνήσιος
|
ὁ |
λόγος,
καὶ
Ναίδος
τῆς
ἑταίρας |
[13, 62] |
τῷ
κατὰ
Λαίδος,
εἰ
γνήσιος
|
ὁ |
λόγος,
μνημονεύει
αὐτῆς,
καταλέγων
καὶ |
[13, 21] |
τῷ
κατὰ
Πατροκλέους,
εἰ
γνήσιος
|
ὁ |
λόγος,
τοὺς
Αρεοπαγίτας
φησιν
ἀριστήσαντά |
[13, 51] |
πρὸς
Λαίδα,
εἴ
{γε}
γνήσιος
|
ὁ |
λόγος,
τούτων
μνημονεύει·
Φιλύρα
γέ |
[13, 10] |
ἐγένοντο.
Ο
Ιλιακὸς
δι'
Ελένην,
|
ὁ |
λοιμὸς
διὰ
Χρυσηίδα,
Αχιλλέως
μῆνις |
[13, 47] |
~Γναθαίνης
δὲ
πολλὰς
ἀποκρίσεις
ἀνέγραφεν
|
ὁ |
Λυγκεύς.
Παρασίτου
γάρ
τινος
ὑπο |
[13, 47] |
δὲ
ἡ
Αἰξ
έπικαλουμένη,
φησὶν
|
ὁ |
Λυγκεύς,
παρασίτου
τινὸς
ἀπαντήσαντος
λεπτοῦ |
[13, 31] |
ἐν
πρώτῳ
Ερωτικῶν·
Γύγης,
φησίν,
|
ὁ |
Λυδῶν
βασιλεὺς
οὐ
μόνον
περὶ |
[13, 62] |
ἐρωμένην
εἶναι.
Ηττητο
δἐ
καὶ
|
ὁ |
Λυσίας
Λαγίδος
τῆς
ἑταίρας,
ἧς |
[13, 92] |
ἐξαιτηθεὶς
ἀνῃρέθη,
ὥς
φησι
Δημήτριος
|
ὁ |
Μάγνης
ἐν
τοῖς
Ομωνύμοις.
~Συνελόντι |
[13, 67] |
οὐδεμιᾶς
οὔσης
χρηστῆς.
~Αρπαλος
δ'
|
ὁ |
Μακεδὼν
ὁ
τῶν
Αλεξάνδρου
πολλὰ |
[13, 5] |
Ιππολύτην
Φαίδραν
ἔσχεν.
~Φίλιππος
δ'
|
ὁ |
Μακεδὼν
οὐκ
ἐπήγετο
μὲν
εἰς |
[13, 42] |
τις
ἀποκρίνασθαι,
τάδε
περὶ
αὐτῆς
|
ὁ |
Μάχων
ἀναγράφει·
Τῆς
Μανίας
ἤρα |
[13, 39] |
Πάλιν
δὲ
περὶ
τῆς
Λαμίας
|
ὁ |
Μάχων
οὕτω
γράφει·
Δημήτριός
ποθ' |
[13, 43] |
~Καὶ
ἄλλων
δὲ
ἑταιρῶν
ἀπομνημονεύματα
|
ὁ |
Μάχων
συνήγαγεν,
ὧν
οὐκ
ἄκαιρόν |
[13, 41] |
τοῦ
εἰρημένου
τῆς
Μανίας
ὀνόματος
|
ὁ |
Μάχων
τάδε
φησίν·
Ἴσως
ἂν |
[13, 20] |
Αδώνιδι.
Διὰ
κάλλος
δὲ
καὶ
|
ὁ |
μέγιστος
τῶν
θεῶν
διὰ
κεράμων |
[13, 71] |
ἄνδρα
πολυφραδίῃ.
Καὶ
γὰρ
τὴν
|
ὁ |
μελιχρὸς
ἐφωμίλησεν
Ανακρέων
στελλομένην
πολλαῖς |
[13, 85] |
βασιλικοῦ
οἰνοχόου
ἀλεκτρυών·
ἐκαλεῖτο
δἐ
|
ὁ |
μὲν
ἀλεκτρυὼν
Κένταυρος,
ὁ
δὲ |
[13, 5] |
γὰρ
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
γάμοις
|
ὁ |
μὲν
Ατταλος
νῦν
μέντοι
γνήσιοι, |
[13, 81] |
καλῆς
ποιήσειεν
ἄν>
Γελασάντων
δὲ
|
ὁ |
μὲν
Ερετριεὺς
ἐνωπήθη
τῇ
ἐπιραπὶζει, |
[13, 35] |
καὶ
Αδώνιδος
ἐγεννήθησαν.
Εκυρίευσεν
δὲ
|
ὁ |
μὲν
Υστάσπης
Μηδίας
καὶ
τῆς |
[13, 8] |
τρίτος,
εἶθ'
ὁ
τέταρτος,
εἶθ'
|
ὁ |
Μεταγένης.
Καρκίνος
δ'
ὁ
τραγικὸς |
[13, 70] |
ἑταίραν
Λυδὴν
ἥν
ἠγάπα
Λαμύνθιος
|
ὁ |
Μιλήσιος.
Εκάτερος
γὰρ
τούτων
τῶν |
[13, 85] |
ἐν
τῇ
δωδεκάτῃ
Κοίρανος,
φησίν,
|
ὁ |
Μιλήσιος
ἰδὼν
ἁλιέας
τῃ
δικτύῳ |
[13, 35] |
τινες
ἠράσθησάν
τινων,
ὁπότε
Χάρης
|
ὁ |
Μιτυληναῖος
ἐν
τῇ
δεκάτῃ
τῶν |
[13, 84] |
τὸ
ἄγαλμα,
ὥς
φησιν
Αδαῖος
|
ὁ |
Μιτυληναῖος
ἐν
τῷ
περὶ
Αγαλματοποιῶν. |
[13, 45] |
κἄπειτεν
αἰτήσασαν
αὐτον
μνᾶν
μίαν
|
ὁ |
Μοίριχος
Μέγ'
εἶπεν·
οὐ
πρῴην |
[13, 27] |
εἰς
τιμὴν
τοῦ
Μυρτίλου,
φθάσας
|
ὁ |
Μυρτίλος
(διήχθευεν
γὰρ
τῷ
Σύρῳ) |
[13, 92] |
ἐν
τῇ
τρίτῇ
καὶ
εἰκοστῇ»
|
ὁ |
Μυρτίλος
ἔφη
εἶτ'
οὐκ
ἐγὼ |
[13, 57] |
γίγνεται
τοῦτ'
αὐτόθι.
Πρὸς
ὃν
|
ὁ |
Μυρτίλος
ἔφη·
Ἐπείπερ
ἡμῖν
ἐμποδὼν |
[13, 15] |
ποιῶν.
~Τούτων
τῶν
Αλέξιδος
ἀπομνημονεύσας
|
ὁ |
Μυρτίλος
κᾆτα
ἀποβλέψας
εἰς
τοὺς |
[13, 70] |
τῷ
περὶ
Εταιρῶν.
Επὶ
τούτοις
|
ὁ |
Μυρτίλος
μέλλων
σιωπᾶν
ἀλλὰ
μικροῦ, |
[13, 53] |
~Τοσαῦτ'
εἰπὼν
μετά
τινος
τροχιλίας
|
ὁ |
Μυρτίλος
Μή
τι
τοιοῦτοι
ὑμεῖς |
[13, 54] |
~Τοσαῦτ'
εἰπὼν
μετά
τινος
τροχιλίας
|
ὁ |
Μυρτίλος
Μή
τι
τοιοῦτοι
ὑμεῖς |
[13, 92] |
οὒτε
αὐλητρίδας
ἰδεῖν
ἔστι.
~Καὶ
|
ὁ |
Μυρτίλος
Τοῦτο
δὲ
ποῦ
εἴρηκεν |
[13, 36] |
αὐτῷ
ὄνομα)
ἦν
ξένος.
Οὗτος
|
ὁ |
Νάνος
ἐπιτελῶν
γάμους
τῆς
θυγατρὸς |
[13, 36] |
χρώμενοι
ἔκτισαν
Μασσαλίαν.
Εὔξενος
δὲ
|
ὁ |
Νάνῳ
τῷ
βασιλεῖ
(τοῦτο
δ' |
[13, 10] |
ἐν
τοῖς
Περσικοῖς
καὶ
Λυκέας
|
ὁ |
Ναυκρατίτης
ἐν
τρίτῃ
Αἰγυπτιακῶν
τὴν |
[13, 37] |
ἀνατρέψασα
τὴν
βασιλείαν;
Εὔμαχος
δὲ
|
ὁ |
Νεαπολίτης
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν |
[13, 61] |
Ολυμπίας
Λακαίνης,
ὥς
φησι
Νικίας
|
ὁ |
Νικαιεὺς
ἐν
ταῖς
τῶν
φιλοσόφων |
[13, 79] |
νόμος
ἐστὶν
ὁμιλεῖν.
Καὶ
γὰρ
|
ὁ |
νομοθέτης
Σόλων
ἔφη
Μηρῶν
ἱμειρων |
[13, 48] |
ἀρχὴν
αὐτοῦ
τήνδε
παρέθετο·
Ὁδε
|
ὁ |
νόμος
ἴσος
ἐγράφη
καὶ
ὅμοιος, |
[13, 56] |
ὅσης
ἤλθετε
πυρκαιῆς.
Περικλῆς
δὲ
|
ὁ |
Ολύμπιος,
ὥς
φησι
Κλέαρχος
ἐν |
[13, 60] |
τῶν
Αρεοπαγιτῶν,
ὡς
καὶ
Σάτυρος
|
ὁ |
Ολύνθιος
ὑποκριτὴς
Παμφίλῃ.
Αριστογείτων
δὲ |
[13, 35] |
γῆμαι
τὴν
ἄνθρωπον,
οὐ
συνετίθετο
|
ὁ |
Ομάρτης
διὰ
τὸ
εἶναι
ἀρρένων |
[13, 35] |
Καὶ
μετ'
οὐ
πολὺν
χρόνον
|
ὁ |
Ομάρτης
συναγαγὼν
τοὺς
ἐκ
τῆς |
[13, 57] |
νεανίσκου
μήτηρ
φαρμάκοις
ἀπέκτεινεν.
~Καὶ
|
ὁ |
Οὐλπιανόύς,
ὥσπερ
ἕρμαιόν
τι,
ἔτι |
[13, 42] |
Τῆς
Μανίας
ἤρα
Λεοντίσκος
ποτὲ
|
ὁ |
παγκρατιαστὴς
καὶ
συνεῖχ'
αὐτὴν
μόνος |
[13, 82] |
περιεβάλοντο.
Μετ'
οὖν
τὴν
ὁμιλίαν
|
ὁ |
παῖς
ἁρπάσας
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους |
[13, 83] |
{χρυσοῦν}
δάφνης,
Εφεσίων
ἀνάθημα.
Οὗτος
|
ὁ |
παῖς
πρὸς
Φίλιππον
ἀχθεὶς
ὑπὸ |
[13, 20] |
Αἰγινῃ.
Σωκράτης
δ'
ὁ
φιλόσοφος
|
ὁ |
πάντων
καταφρονῶν
τοῦ
Αλκιβιάδου
κάλλους |
[13, 95] |
αὐτοῦ
νομίζει
εἶναι
ἢ
ἂ
|
ὁ |
πατὴρ
αὐτῷ
κατέλιπεν.
Αλλὰ
γὰρ |
[13, 35] |
τῆς
μέθης
εἰσκαλέσας
τὴν
Οδάτιν
|
ὁ |
πατὴρ
εἰς
τὸ
συμπόσιον
εἶπεν |
[13, 89] |
αὐτὴν
ἐξέδωκε
πρὸς
γάμου
κοινωνίαν
|
ὁ |
Πεισίστρατος
Ιππάρχῳ
τῷ
υἱῷ,
ὡς |
[13, 85] |
Ο
δὲ
λόγος
ἐστὶν
αὐτῷ
|
{ὁ} |
περὶ
Αλεξάνδρου
καὶ
λέγει
οὕτως |
[13, 86] |
Μήποτε
αὐτό
ἐστι
{ὁ}
Περσαῖος
|
ὁ |
περὶ
τῆς
αὐλητρίδος
διαπυκτεύσας.
Φησὶν |
[13, 60] |
κατ'
αὐτῆς
Εὐθίου
λόγον
Διόδωρος
|
ὁ |
περιηγητὴς
Αναξιμένους
φησὶν
εἶναι.
Ποσείδιππος |
[13, 79] |
καὶ
Αριστόδημον
πεπλάσθαι
φησὶν
Πολέμων
|
ὁ |
περιηγητὴς
ἐν
ταῖς
πρὸς
τὸν |
[13, 34] |
δὲ
Λακεδαίμονι,
ὥς
φησι
Πολέμων
|
ὁ |
περιηγητὴς
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν |
[13, 56] |
μισθὸν
ἔλαβε
τῆς
καθόδου
αὐτοῦ
|
ὁ |
Περικλῆς
τὸ
τῇ
Ἐλπινίκῃ
μιχθῆναι. |
[13, 2] |
Καλλισθένης,
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεύς,
Σάτυρος
|
ὁ |
περιπατητικός,
Αριστόξενος,
οἷς
τὸ
ἐνδόσιμον |
[13, 15] |
μοι
δοκεῖ
Αρίστων
ὁ
Κεῖος
|
ὁ |
περιπατητικὸς
οὐ
κακῶς
εἰρηκέναι
ἐν |
[13, 78] |
τῆς
πατρίδος
συγγράματι.
~Ιερώνυμος
δ'
|
ὁ |
περιπατητικὸς
περισπουδάστους
φησίν
γενέσθαι
τοὺς |
[13, 86] |
τῇ
αὐλητρίδι»
Μήποτε
αὐτό
ἐστι
|
{ὁ} |
Περσαῖος
ὁ
περὶ
τῆς
αὐλητρίδος |
[13, 32] |
τὴν
Ελλάδα
τὴν
στρατείαν
ἦγεν
|
ὁ |
Περσής,
ὡς
καὶ
Θεόπομπος
ἱστορεῖ |
[13, 76] |
δὲ
καὶ
τοῦ
Τενεδίου
Θεοξένου
|
ὁ |
Πίνδαρος,
ὃς
ἦν
αὐτοῦ
ἐρώμενος, |
[13, 13] |
θεὸν
τοῦτου
πράξεις.
~Τούτων
λεχθέντων
|
ὁ |
Πλούταρχος
ἀπεμνημόνευσε
τῶν
ἐκ
Φαίδρου |
[13, 22] |
μνημονεύει
ἐν
Κουρίδι
λέγων·
Τυφλὸς
|
ὁ |
Πλοῦτος
εἶναί
μοι
δοκεῖ,
ὅστις |
[13, 84] |
περὶ
Αγαλματοποιῶν.
Πολέμων
δὲ
ἢ
|
ὁ |
ποιήσας
τὀν
ἐπιγραφόμενον
Ελλαδικὸν
Ἐν |
[13, 81] |
ὡς
Εὐριπίδης
φιλογύνης.
Ιων
γοῦν
|
ὁ |
ποιητὴς
ἐν
ταῖς
ἐπιγραφομέναις
Επιδημίαις |
[13, 84] |
πράξεως
ταύτης
μνημονεύει
καὶ
Αλεξις
|
ὁ |
ποιητὴς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δράματι |
[13, 81] |
στόματος
ἰεῖσα
φωνὰν
παρθένος,
οὐδ'
|
ὁ |
ποιητής,
ἔφη
ὁ>
λέγων
χρυσοκόμαν |
[13, 66] |
Πασιφίλη.
Οτι
δὲ
καὶ
Μένανδρος
|
ὁ |
ποιητὴς
ἤρα
Γλυκέρας
κοινόν
ἐνεμεσήθη |
[13, 5] |
Φιλογύνης
δ'
ἦν
καὶ
Εὐριπίδης
|
ὁ |
ποιητής.
Ιερώνυμος
γοῦν
ἐν
Ιστορικοῖς |
[13, 88] |
ἐξέτεινον
αὐχένας.
~Επικατάφορος
δὲ
ὢν
|
ὁ |
ποιητὴς
οὗτος
ἐπὶ
τὰ
ἄνθη |
[13, 14] |
δὲ
καὶ
διαταράττων
χαλεπώτατος
διόπερ
|
ὁ |
ποιητὴς
οὗτος
οὐ
κακῶς
αὐτοῦ |
[13, 38] |
ἐν
τρίτῳ
Υπομνημάτων.
Δημήτριος
δ'
|
ὁ |
Πολιορκητὴς
οὐ
δαιμονίως
ἤρα
Λαμίας |
[13, 78] |
τὰ
παιδικά,
ὥς
φησιν
Ηρακλείδης
|
ὁ |
Ποντικὸς
ἐν
τῳ
περὶ
Ερωτικῶν. |
[13, 30] |
ἐν
Υπνῳ
παράγει·
Διὰ
ταῦθ'
|
ὁ |
πόρνος
οὗτος
οὐδὲ
τῶν
πράσων |
[13, 86] |
ἄλλα
οὐδ'
ἀλλήλους.
Ως
δὲ
|
ὁ |
πότος
προέβαινεν
καὶ
εἰσῆλθεν
ἄλλα |
[13, 3] |
θρησκεύεσθαι
προσκυνοῦσι
γοῦν
αὐτην.
Καὶ
|
ὁ |
Πρίαμος
δὲ
πολλαῖς
χρῆται
γυναιξὶ |
[13, 3] |
Εκάβη
οὐ
δυσχεραίωει.
Λέγει
γοῦν
|
ὁ |
Πρίαμος
ἐννεακαίδεκα
μέν
μοι
ἰης |
[13, 20] |
ἔοικεν.
Εκπέπληκται
οὖν
καὶ
αὐτὸς
|
ὁ |
Πρίαμος
ἐπὶ
τῷ
κάλλει
{τῆς |
[13, 50] |
ἐπωνυμίαι
αἱ
ἀφύαι,
περὶ
ὧν
|
ὁ |
προειρημένος
Απολλόδωρός
φησι·
Σταγόνιον
καὶ |
[13, 92] |
δι'
οὓς
Σωκράτης
μὲν
ἀπέθανεν
|
ὁ |
πρὸς
τοὺς
εἰς
δικαστήρια
ἀποκληρουμένους |
[13, 61] |
τῷ
Σοφοκλεῖ
συνῆν
ἡ
Αρχίππη,
|
ὁ |
πρότερος
αὐτῆς
ἐραστὴς
Σμικρίνης
ἐρωτώμενος |
[13, 8] |
Εμπιμπραμένῃ
ἐξώλης
ἀπόλοιθ'
ὅστις
ποτὲ
|
ὁ |
πρῶτος
ἦν
γήμας,
ἔπειθ'
ὁ |
[13, 89] |
μητρὶ
ᾔτει
πρὸς
γάμον
Μόνιμος
|
ὁ |
Πυθίωνος.
Καὶ
ἐπει
ἦν
ἀκόλαστος |
[13, 76] |
τοιαῦτα
ᾄσματα
οἱ
θεαταί.
~Καὶ
|
ὁ |
Ρηγῖνος
δὲ
Ιβυκος
βοᾳ
καὶ |
[13, 70] |
ἐναπέθανεν
ταῖς
βασάνοις.
Στρατοκλῆς
δ'
|
ὁ |
ῥήτωρ
εἶχε
τὴν
ἐπικληθεῖσαν
Λήμην |
[13, 58] |
τὴν
Λάκωνος
γυναῖκα.
Ὑπερείδης
δ'
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐκ
τῆς
πατρῴας
οἰκίας |
[13, 93] |
τοὺς
τρόπους
ὁποῖίον
φησι
Λυσίας
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐν
τοῖς
τῶν
Συμβολαίων |
[13, 34] |
ὥρας
ἐραστής,
ὥς
φησιν
Λυσίας
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
κατ'
αὐτοῦ |
[13, 31] |
οἰκοῦσιν
ἄποπτον
εἶναι.
Δημοσθένης
δ'
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐν
τῳ
κατὰ
Νεαίρας |
[13, 30] |
Τὰ
αὐτὰ
εἴρηκεν
καὶ
Αἰσχίνης
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
κατὰ
Τιμάρχου. |
[13, 61] |
~Ιστε
δὲ
ὅτι
καὶ
Δημάδης
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐξ
αὐλητρίδος
ἑταίρας
ἐπαιδοποιήσατο |
[13, 62] |
ἑταίρας,
ἧς
ἔγραψεν
ἐγκώμιον
Κέφαλος
|
ὁ |
ῥήτωρ
καθάπερ
καὶ
Αλκιδάμας
ὁ |
[13, 38] |
ἐν
Ιστορικοῖς
Υπομνήμασιν.
Αριστοφῶν
δ'
|
ὁ |
ῥήτωρ
ὁ
τὸν
νόμον
εἰσενεγκὼν |
[13, 65] |
γενομένων
φίλων
Φρυνίων
καὶ
Στέφανος
|
ὁ |
ῥήτωρ·
ὃς
καὶ
τὴν
Νεαίρας |
[13, 94] |
ὦ
φιλόσοφοι·
ἄρχεται
δ'
οὕτως
|
ὁ |
ῥήτωρ
Οὐκ
ἄν
ποτ'
ᾠήθην, |
[13, 63] |
τὴν
διαβολήν.
Ακόλαστος
δ'
ἦν
|
ὁ |
ῥήτωρ
περὶ
τὰ
ἀφροδίσια,
ὥς |
[13, 94] |
τῆς
τέχνης.
Εξῆς
δὲ
τούτοις
|
ὁ |
ῥήτωρ
τάδε
λέγει.
Πεισθεὶς
δ' |
[13, 82] |
χρηστῶν
Αθηναίων.
~Καὶ
Ιερώνυμος
δ'
|
ὁ |
Ρόδιος
ἐν
τοῖς
Ιστορικοῖς
Υπομνήμασίν |
[13, 2] |
περὶ
τῶν
γυναικῶν
ψήφισμα
Ιερώνυμος
|
ὁ |
Ρόδιος,
ὅπερ
σοι
διαπέμψομαι
εὐπορήσας |
[13, 2] |
περὶ
τῶν
Σωκράτους
γυναικῶν
Παναίτιος
|
ὁ |
Ρόδιος.
~Παρὰ
δὲ
Πέρσαις
ἀνέχεται |
[13, 31] |
Πόρνης
ναὸν
ἱδρύσασθαι.
Αλεξις
δ'
|
ὁ |
Σάμιος
ἐν
δευτέρῳ
Ωρων
Σαμιακῶν |
[13, 84] |
καλλίστας
διακοσίας,
ὡς
ἱστορεῖ
Δοῦρις
|
ὁ |
Σάμιος
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν |
[13, 46] |
ὁ
κωμῳδιοποιός,
ὡς
καὶ
Λυγκεὺς
|
ὁ |
Σάμιος
ἐν
τοῖς
Απομνημονεύμασιν
ἱστορεῖ. |
[13, 10] |
Αἴγυπτον
ποιήσασθαι
στρατείαν.
Δοῦρις
δ'
|
ὁ |
Σάμιος
καὶ
πρῶτον
γενέσθαι
πόλεμόν |
[13, 78] |
καὶ
κατέσκαψαν·
ὡς
ἐποίησε
Πολυκράτης
|
ὁ |
Σαμίων
τύραννος.
~Παρὰ
δὲ
Σπαρτιάταις, |
[13, 57] |
ἀλέτων
ὄνος,
ποτάμιος
ἵππος,
τοῖχος,
|
ὁ |
Σελεύκου
τίγρις.
Ἔχων
δὲ
καὶ |
[13, 73] |
νοτίδος
ἐνδεῶς
ἔχῃ.
Ερᾷ
δ'
|
ὁ |
σεμνὸς
οὐρανὸς
πληρούμενος
ὄμβρου
πεσεῖν |
[13, 20] |
οὐχ
ἥττων
ἐστίν;
ὡς
καὶ
|
ὁ |
σεμνότατος
Αριστοτέλης
τοῦ
Φασηλίτου
μαθητοῦ. |
[13, 73] |
τε
καὶ
θάλλει
γένος.
Καὶ
|
ὁ |
σεμνότατος
δ'
Αἰσχύλος
ἐν
ταῖς |
[13, 84] |
τούτοις
ἀδυνάτων
ἀπέστησαν,
καθάπερ
Κλείσοφος
|
ὁ |
Σηλυμβριανός.
Οὗτος
γὰρ
τοῦ
ἐν |
[13, 50] |
καὶ
πολίτην
γεγονέναι.
(Β)
Γλυκέρας
|
ὁ |
σῖτος
οὗτος
ἦν·
ἐσται
δ' |
[13, 68] |
καὶ
πολίτην
γεγονέναι.
(Α)
Γλυκέρας
|
ὁ |
σῖτος
οὗτος
ἦν·
ἔσται
δ' |
[13, 86] |
καὶ
τέλος
εἰς
πυγμὰς
ἦλθεν
|
ὁ |
σκληρὸς
ἐκεῖνος
φιλόσοφος
καὶ
ἐν |
[13, 42] |
ἀσπίδα,
μὰ
τὴν
Αφροδίτην,
ἀλλ'
|
ὁ |
σοὶ
χρήσας
τότε.
Εν
συμποσίῳ |
[13, 2] |
ἐβουλεύετο
περικαλλεστέραν
ἀγαγέσθαι.
Κλέαρχος
δ'
|
ὁ |
Σολεὺς
ἐν
τοῖς
περὶ
Παροιμιῶν |
[13, 37] |
δὲ
Εἰρήνην,
ἣν
ἔγεμεν
Εὔνοστος
|
ὁ |
Σόλων
τῶν
ἐν
Κύπρῳ
βασιλεύς. |
[13, 89] |
καὶ
σοφή,
ὥς
φησιν
Ιππίας
|
ὁ |
σοφιστὴς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Συναγωγή. |
[13, 82] |
διὰ
τὴν
ἀκολασίαν
καταφρονηθῆναι.
Καὶ
|
ὁ |
Σοφοκλῆς
ἀκούσας
ἐποίησε
εἰς
αὐτὸν |
[13, 5] |
ἔν
γε
ταῖς
τραγῳδίαις,
ἔφη
|
ὁ |
Σοφοκλῆς
ἐπεὶ
ἔν
γε
τῇ |
[13, 81] |
ὁ
βασιλεύς.
~Φιλομεῖραξ
δὲ
ἦν
|
ὁ |
Σοφοκλῆς,
ὡς
Εὐριπίδης
φιλογύνης.
Ιων |
[13, 74] |
τὸν
μέγιστον
ἀνθρώποις
θεόν.
Ον
|
ὁ |
σοφὸς
ὑμνῶν
αἰεί
ποτε
Ανακρέων |
[13, 3] |
ἔρρωντο
τῷ
γήρᾳ.
Εοικεν
οῦν
|
ὁ |
Σπαρτιάτης
αἰδεῖσθαι
γαμετὴν
οὖσαν
τὴν |
[13, 84] |
κατὰ
φύσιν
δοκεῖ
πεποιηκέναι
Κλεώνυμος
|
ὁ |
Σπαρτιάτης
πρῶτος
ἀνθρώπων
εἰς
ὁμηρείαν |
[13, 56] |
πρὸς
τῷ
Κρανείῳ.
~Αριστοτέλης
δ'
|
ὁ |
Σταγιρίτης
οὐκ
ἐξ
Ἑρπυλλίδος
τῆς |
[13, 38] |
καὶ
ἀποδεῖξαι
βασιλίδα.
~Τιμόθεος
δ'
|
ὁ |
στρατηγήσας
Αθηναίων
ἐπιφανῶς
ἑταίρας
ἦν |
[13, 78] |
παιδικοῖς.
Εργῳ
γοῦν
τοῦτο
ἔδειξεν
|
ὁ |
συνταχθεὶς
Θήβησιν
ὑπὸ
Επαμινώνδου
ἱερὸς |
[13, 55] |
ᾖ
πολλοὶ
κέχρηνται.
Νυμφόδωρος
δ'
|
ὁ |
Συρακόσιος
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν |
[13, 56] |
Θουκυδίου
καὶ
Περικλέους.
Αντισθένης
δ'
|
ὁ |
Σωκρατικὸς
ἐρασθέντα
φησὶν
αὐτὸν
Ασπασίας |
[13, 8] |
δεύτερος,
εἶθ'
ὁ
τρίτος,
εἶθ'
|
ὁ |
τέταρτος,
εἶθ'
ὁ
Μεταγένης.
Καρκίνος |
[13, 64] |
Νικόλαος
ὁ
Δαμασκηνός.
Πτολεμαῖός
τε
|
ὁ |
τὴν
ἐν
Εφέσῳ
διέπων
φρουρὰν |
[13, 47] |
ἐστιν,
ἀλλ'
ἀργυρίτης.
Ως
δ'
|
ὁ |
τὴν
μνᾶν
τῇ
θυγατρὶ
δοὺς |
[13, 67] |
οὗ
ἂν
φανῇ
τὸ
πρῶτον
|
ὁ |
τῆς
Αθηνᾶς
ἀφορώμενος
νεώς
καὶ |
[13, 64] |
ἑταίραν
Δημήτριος
εἶχεν
ὁ
βασιλεὺς
|
ὁ |
τῆς
διαδοχῆς
τελευταῖος
καὶ
ἔξω |
[13, 52] |
Ὤκιμον
καὶ
Μετάνειρα
Νικόστρατος
δὲ
|
ὁ |
τῆς
μέσης
κωμῳδίας
ποιητὴς
έν |
[13, 91] |
νόον
{ἔχειν}
οὐ
διδάσκει.
Καὶ
|
ὁ |
Τίμων
δὲ
ἔφη
Ἐν
δὲ |
[13, 76] |
δίωκε,
θυμέ,
πρᾶξιν.
Διόπερ
καὶ
|
ὁ |
Τίμων
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
ἔφη |
[13, 54] |
φιλοσοφίαν
ὥρμησαι.
Ὅθεν
αὐτὸν
καὶ
|
ὁ |
Τίμων
φησὶν
Γραμμοδιδασκαλίδην,
ἀναγωγότατον
ζωόντων. |
[13, 53] |
φιλοσοφίαν
ὥρμησαι.
Ὅθεν
αὐτὸν
καὶ
|
ὁ |
Τίμων
φησὶν
Γραμμοδιδασκαλίδην,
ἀναγωγότατον
ζωόντων. |
[13, 21] |
γε
ὁ
τῶν
Κορινθίων
σοφιστής,
|
ὁ |
τοῖς
μαθηταῖς
διηγούμενος
ὅτι
Ωκιμον |
[13, 68] |
συνοικοῦσαν.
Συνεπιμαρτυρεῖ
δὲ
τούτοις
καὶ
|
ὁ |
τὸν
Αγῆνα
τὸ
σατυρικὸν
δραμάτιον |
[13, 51] |
ἢ
Φιλυλλίου
Αντειά
ἐστιν.
Καὶ
|
ὁ |
τὸν
κατὰ
Νεαίρας
δὲ
λόγον |
[13, 38] |
Υπομνήμασιν.
Αριστοφῶν
δ'
ὁ
ῥήτωρ
|
ὁ |
τὸν
νόμον
εἰσενεγκὼν
ἐπ'
Εὐκλείδου |
[13, 81] |
ἐπεὶ
παρὰ
τὸ
πῦρ
ἑστεὼς
|
ὁ |
τὸν
οἶνον
ἐγχέων
παῖς
ἐὼν |
[13, 40] |
ἐστί,
Λάμια,
βασιλικῆς.
~Πτολεμαῖος
δ'
|
ὁ |
τοῦ
Αγησάρχου
ἐν
ταῖς
περὶ |
[13, 21] |
ἕως
κενωθῇ,
ὡς
Ασκληπιάδης
εἴρηκεν
|
ὁ |
τοῦ
Αρείου
ἐν
τῷ
περὶ |
[13, 85] |
γένος
Ωλένιον
εἶναι,
Ερμειάς
δ'
|
ὁ |
τοῦ
Ερμοδώρου,
Σάμιος
δὲ
γένος, |
[13, 8] |
εἶθ'
ὁ
Μεταγένης.
Καρκίνος
δ'
|
ὁ |
τραγικὸς
ἐν
Σεμέλῃ,
ἧς
ἀρχή |
[13, 61] |
τῶν
φιλοσόφων
Διαδοχαῖς.
Σοφοκλῆς
δ'
|
ὁ |
τραγῳδιοποιὸς
ἤδη
γέρων
ὢν
ἠράσθη |
[13, 8] |
γήμας,
ἔπειθ'
ὁ
δεύτερος,
εἶθ'
|
ὁ |
τρίτος,
εἶθ'
ὁ
τέταρτος,
εἶθ' |
[13, 89] |
κάλλει.
Ταύτην
δ'
ἀπεστάλκει
δῶρον
|
ὁ |
τῶν
Αἰγυπτίων
βασιλεὺς
Στρατίρᾳ
τῇ |
[13, 67] |
χρηστῆς.
~Αρπαλος
δ'
ὁ
Μακεδὼν
|
ὁ |
τῶν
Αλεξάνδρου
πολλὰ
χρημάτων
συλήσας |
[13, 5] |
εἷλεν,
ἧκε
πρὸς
αὐτὸν
Κοθήλας
|
ὁ |
τῶν
Θρᾳκῶν
βασιλεὺς
ἄγων
Μήδαν |
[13, 21] |
κατελήρησα
τὴν
ἐξωμίδα.
Καλός
γε
|
ὁ |
τῶν
Κορινθίων
σοφιστής,
ὁ
τοῖς |
[13, 62] |
κάθηται.
~Αλλὰ
μὴν
καὶ
Ισοκράτης
|
ὁ |
τῶν
ῥητόρων
αἰδημονέστατος
Μετάνειραν
εἶχεν |
[13, 5] |
τοὺς
πολέμους
γυναῖκας,
ὥσπερ
Δαρεῖος
|
ὁ |
ὑπ'
Αλεξάνδρου
καταλυθείς,
ὃς
περὶ |
[13, 34] |
ἡ
Λακεδαίμων
μοιχὀν
ἐπιθυμεῖ
λαβεῖν;
|
ὁ> |
ὑπὸ
τῆς
Αγιδος
ἀναπώμενος
γυναικὸς |
[13, 65] |
τῷ
Σελεύκῳ
διεπέμφθη.
~Δημήτριος
δ'
|
ὁ |
Φαληρεὺς
Λαμπιτοῦς
τῆς
Σαμίας
ἑταίρας |
[13, 2] |
ἐκείνου.
Εἰσὶ
δὲ
Καλλισθένης,
Δημήτριος
|
ὁ |
Φαληρεύς,
Σάτυρος
ὁ
περιπατητικός,
Αριστόξενος, |
[13, 81] |
ἂν
ἦν
τὸ
ζωγράφημα.
Οὐδὲ
|
ὁ |
φὰς
ῥοδοδάκτυλον·
εἰ
γάρ
τις |
[13, 10] |
καὶ
ὅλοι
οἶκοι
διὰ
γυναῖκας
|
ὁ |
Φιλίππου
τοῦ
Αλεξάνδρου
πατρός
διὰ |
[13, 67] |
τοῖς
βουλομένοις
γιγνομένην,
ταύτης
ἐτόλμησεν
|
ὁ |
φίλος
εἶναι
σοῦ
φάσκων
ἱερὸν |
[13, 20] |
καὶ
ἐπ'
Αἰγινῃ.
Σωκράτης
δ'
|
ὁ |
φιλόσοφος
ὁ
πάντων
καταφρονῶν
τοῦ |
[13, 18] |
ἤθους
ἐπιείκειαν.
Λέγει
δὲ
οὕτως
|
ὁ |
φιλόσοφος·
Τὸ
ξύρεσθαι
τὸν
πώγωνα |
[13, 62] |
ἐστιν,
ὁ
δ'
Υμέναιος
ἐπιτήδειος,
|
ὁ |
Φιλωνίδης
δ'
ἐρᾶν
φησι.
Μνημονεύει |
[13, 1] |
δεδωκέναι
πληγάς,
ὥς
φησι
Λυκόφρων
|
ὁ |
Χαλκιδεὺς
ἐν
τοῖς
περὶ
Κωμῳδιας. |
[13, 25] |
ἑταιρίδων
ἡ
Ελλάς,
ὡς
καὶ
|
ὁ |
χαρίεις
Αριστοφάνης
παρασημαίνεται,
λέγων
{τὀν |
[13, 78] |
περὶ
Σικελίαν
δ'
ἐν
Ακράγαντι
|
ὁ |
Χαρίτωνος
και
Μελανίππου
ἔρως>
Μελὰνιππος |
[13, 80] |
Κρατερῷ
αὐτὸν
ἐπῄνεσεν
γενομένου
πότου,
|
ὁ |
Χάρων
ἐκέλευσε
τὸν
παῖδα
καταφιλῆσαι |
[13, 80] |
αὑτόθι
Αφροδίτης
Αργυννίδος.
Λικύμνιος
δ'
|
ὁ |
Χῖος
ἐν
Διθυράμβοις
Αργύννου
φησὶν |
[13, 77] |
ὡς
Ζῆνις
ἢ
Ζηνεύς
φησιν
|
ὁ |
Χῖος
ἐν
τῳ
περὶ
τῆς |
[13, 17] |
ἰόντος
ὀρθοῦται
κανών.
~Λικύμνιος
δ'
|
ὁ |
Χῖος
τὸν
Υπνον
φήσας
ἐρᾶν |
[13, 78] |
ἐν
τοῦς
Ελεγείοις.
Εστὶν
δὲ
|
ὁ |
χρησμὸς
ὅδε
Εὐδαίμων
Χαρίτων
καὶ |
[13, 18] |
Αλέξανδρον
εὑρημένους,
ὥς
φησιν
ὑμῶν
|
ὁ |
Χρύσιππος
ἐν
τῷ
τετάρτῳ
περὶ |