HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
οὐδέτερον 1
οὔθ 2
ούκ 1
οὐκ 53
Οὐκ 13
οὔκ 3
οὐκέτ 1

Fréquences [« »]
49 αὐτὸν
49 τις
45 ὦ
53 οὐκ
54 ἑταίρας
54 μὴ
55 ὑπὸ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII

οὐκ

Livre, Chap.

[13, 70]   Ασίας. Νικαρέτη δἐ ἡ Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ

[13, 45]   γάρ, ἔφη, τίς εἶ γύναι; οὐκ> αἰσχροποιός; Ἣ δὲ γελάσασ' ἀπεκρίθη

[13, 43]   ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν, ὧν οὐκ ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ τὸ ἑξῆς

[13, 72]   Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον

[13, 94]   πολλοὺς καὶ σεμνοὺς λέγοντα λόγους οὐκ ἄν ποτε ἐπιχειρῆσαι οὐδὲ τολμῆσαι

[13, 81]   τουδὶ τοῦ παιδὸς τὰς γνάθους, οὐκ ἂν ἔτι καλὸς φαίνοιτο. ὐ

[13, 94]   αἰσχρὰν δίκην δικάσασθαι, νομίζω δ' οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὸν ἑτέραν ταύτῆς

[13, 48]   ἦν πάνυ ἡ Γνάθαινα καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ νόμον

[13, 3]   γυναῖκες. Παρὰ δὲ τοῖς Ελλησι οὐκ ἀνέρχεται ἡ τοῦ Φοίνικος μήτηρ

[13, 80]   τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου οὐκ ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλάσας ἐφίλησεν. Καρύστιος

[13, 95]   οἰκοῦντες, παρ' ὧν προδόσεις λαμβάνων οὐκ ἀποδίδωσι, δικάζονται αὐτῷ συγκλείσαντες τὰ

[13, 71]   ὑπὸ σκολιοῖο τυπέντα τόξου νυκτερινὰς οὐκ ἀποθέσθ' ὀδύνας ἀλλὰ Μακηδονίης πάσας

[13, 8]   Αἰγαῖον οὐδὲ οὗ τῶν τριάκοντ' οὐκ ἀπόλλυται τρία πλοιάρια γήμας δ'

[13, 46]   δι' ἀργίαν ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ ἀργὸν φορεῖ. ~Γναθαίνης δὲ πολλὰς

[13, 56]   Ὁ δὲ καλὸς ἡμῶν Πλάτων οὐκ Αρχεάνασσαν τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα;

[13, 92]   εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ' οὐκ ἐγὼ δικαίως πάντας ὑμᾶς τοὺς

[13, 44]   φασι τὴν Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον, τάλαν, ἄνθρωπον ἄχρι τοῦ

[13, 10]   Ὃ δὲ τῶν μὲν ἑαυτοῦ οὐκ ἔδωκεν, ὑπονοήσας μὴ γυναικὸς ἕξειν

[13, 2]   καὶ ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ εἰδότων τῶν πρότερον διὰ τὸ

[13, 17]   σε, σὺ δ' οὐ κλύεις, οὐκ εἰδὼς ὅτι τῆς ἐμῆς ψυχῆς

[13, 3]   τοι Αχαιοὶ πρωτίστῳ δίδομεν. Ἀλλ' οὐκ εἰκός, φησὶν ὁ Αριστοτέλης, εἰς

[13, 95]   Αλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί, οὐκ εἰς ἐμὲ μόνον τοιοῦτός ἐστιν,

[13, 22]   ὅστις γε παρὰ ταύτην μὲν οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ

[13, 85]   δὲ μὴ τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν οὐκ ἐλάμβανεν ἡ ἐλέφας. Καὶ μετὰ

[13, 50]   τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι καὶ πολίτην

[13, 68]   τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι καὶ πολίτην

[13, 56]   Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης δ' ὁ Σταγιρίτης οὐκ ἐξ Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε

[13, 86]   αὐτῷ, βουλομένης τῆς παιδίσκης παρακαθίσαι οὐκ ἐπέτρεψεν, ἀλλὰ σκληρὸν αὑτὸν εἰσῆγεν.

[13, 5]   ἔσχεν. ~Φίλιππος δ' ὁ Μακεδὼν οὐκ ἐπήγετο μὲν εἰς τοὺς πολέμους

[13, 79]   Μυρμιδόσιν Σέβας δἐ μηρῶν ἁγνὸν οὐκ ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν

[13, 81]   μέν με> ἔφη, στρατηγεῖν δ' οὐκ ἐπιστασθαι. Αρ' οῦν οὐ κατ'

[13, 8]   δεύτερος ἔγημε τὸν γὰρ πρῶτον οὐκ ἐρῶ κακῶς. Ὃ μὲν γὰρ

[13, 25]   στ' ἀνεῳγμένη. Εἷς ὀβολός· εἰσπήδησον· οὐκ ἔστ' οὐδὲ εἷς ἀκκισμὸς οὐδὲ

[13, 46]   δύναμαι, ὅσον ὄχλον εὐανδροῦσα πόλις οὐκ ἔσχεν. Αναγέγραφε γοῦν Αριστοφάνης μὲν

[13, 59]   ἀπέφυγεν Διόπερ ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας οὐκ ἔτι εἶπεν ἄλλην δίκην, ὥς

[13, 86]   ἐν ταῖς διαζώστραις γυμναὶ ὠχροῦντο, οὐκ ἔτι κατεῖχον αὑτοὺς οἱ ἄνδρες,

[13, 28]   τὸ ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν, οὐκ ἔτι πρὸς τὸ ἔτυμον ἀναφέροντες,

[13, 74]   μόνον τὸ ἁμάρτημα προσόν, ὅτι οὐκ ἐτίμα τὴν Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο

[13, 81]   ἐν ποιήσει ὅμως μέντοι γε οὐκ εὖ εἴρηκε Φρύνιχος πορφυρέας εἰπὼν

[13, 7]   φησίν· εἶτ' εἰσὶν οἱ τέττιγες οὐκ εὐδαίμονες, ὧν ταῖς γυναιξὶν οὐδ'

[13, 58]   ὁ Θηβαῖος σεμνότερον μὲν τούτων, οὐκ εὐσχημόνως δὲ περὶ τὰς ὁμιλίας

[13, 35]   καὶ κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν οὐκ ἔφασαν εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται. Μνημονεύεται

[13, 86]   τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι καὶ τέλος

[13, 52]   δὲ Ναίδος σιωπῶ· γομφίους γὰρ οὐκ ἔχει. Θεόφιλος Φιλαύλῳ· τοῦ μή

[13, 7]   ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν οὐκ ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν δ' ἄρχειν

[13, 59]   χιτώνιον ἠμπείχετο καὶ τοῖς δημοσίοις οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ δὲ τῶν

[13, 46]   ἣ δὲ τί γάρ, εἶπεν, οὐκ ἠρμένος ἥκεις; Σφόδρα δ' ἧν

[13, 13]   μὰ τὴν Αθηνᾶν καὶ θεούς, οὐκ οἶδ' ὅ τι ἐστίν, ἀλλ'

[13, 92]   ὡς διαφθείροντας τοὺς νέους, ἐπεὶ οὐκ οἶδ' ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει δ'

[13, 24]   καὶ διδάξαντος σκύτη βλέπειν. Ἢ οὐκ οἶδας κατὰ τὴν Εὐβούλον Παννυχίδα

[13, 74]   ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειρος ὢν οὐκ οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις θεόν.

[13, 21]   μετὰ ἑταιρῶν, μαστροπευούσας περὶ σαυτὸν οὐκ ὀλίγας ἔχων καὶ περιφέρων αἰεὶ

[13, 72]   τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ ὢν οὕτως ἐρωτομανὴ ὡς διαβάλλων

Livre, Chap.
[13, 70]	Ασίας. Νικαρέτη δἐ ἡ Μεγαρὶς	οὐκ	ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ
[13, 45]	γάρ, ἔφη, τίς εἶ γύναι;	οὐκ>	αἰσχροποιός; Ἣ δὲ γελάσασ' ἀπεκρίθη
[13, 43]	ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν, ὧν	οὐκ	ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ τὸ ἑξῆς
[13, 72]	Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι,	οὐκ	ἀμερίμνως δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον
[13, 94]	πολλοὺς καὶ σεμνοὺς λέγοντα λόγους	οὐκ	ἄν ποτε ἐπιχειρῆσαι οὐδὲ τολμῆσαι
[13, 81]	τουδὶ τοῦ παιδὸς τὰς γνάθους,	οὐκ	ἂν ἔτι καλὸς φαίνοιτο. ὐ
[13, 94]	αἰσχρὰν δίκην δικάσασθαι, νομίζω δ'	οὐκ	ἂν ῥᾳδίως αὐτὸν ἑτέραν ταύτῆς
[13, 48]	ἦν πάνυ ἡ Γνάθαινα καὶ	οὐκ	ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ νόμον
[13, 3]	γυναῖκες. Παρὰ δὲ τοῖς Ελλησι	οὐκ	ἀνέρχεται ἡ τοῦ Φοίνικος μήτηρ
[13, 80]	τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου	οὐκ	ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλάσας ἐφίλησεν. Καρύστιος
[13, 95]	οἰκοῦντες, παρ' ὧν προδόσεις λαμβάνων	οὐκ	ἀποδίδωσι, δικάζονται αὐτῷ συγκλείσαντες τὰ
[13, 71]	ὑπὸ σκολιοῖο τυπέντα τόξου νυκτερινὰς	οὐκ	ἀποθέσθ' ὀδύνας ἀλλὰ Μακηδονίης πάσας
[13, 8]	Αἰγαῖον οὐδὲ οὗ τῶν τριάκοντ'	οὐκ	ἀπόλλυται τρία πλοιάρια γήμας δ'
[13, 46]	δι' ἀργίαν ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς	οὐκ	ἀργὸν φορεῖ. ~Γναθαίνης δὲ πολλὰς
[13, 56]	Ὁ δὲ καλὸς ἡμῶν Πλάτων	οὐκ	Αρχεάνασσαν τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα;
[13, 92]	εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ'	οὐκ	ἐγὼ δικαίως πάντας ὑμᾶς τοὺς
[13, 44]	φασι τὴν Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ	οὐκ	ἐδοκίμαζον, τάλαν, ἄνθρωπον ἄχρι τοῦ
[13, 10]	Ὃ δὲ τῶν μὲν ἑαυτοῦ	οὐκ	ἔδωκεν, ὑπονοήσας μὴ γυναικὸς ἕξειν
[13, 2]	καὶ ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι,	οὐκ	εἰδότων τῶν πρότερον διὰ τὸ
[13, 17]	σε, σὺ δ' οὐ κλύεις,	οὐκ	εἰδὼς ὅτι τῆς ἐμῆς ψυχῆς
[13, 3]	τοι Αχαιοὶ πρωτίστῳ δίδομεν. Ἀλλ'	οὐκ	εἰκός, φησὶν ὁ Αριστοτέλης, εἰς
[13, 95]	Αλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί,	οὐκ	εἰς ἐμὲ μόνον τοιοῦτός ἐστιν,
[13, 22]	ὅστις γε παρὰ ταύτην μὲν	οὐκ	εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ
[13, 85]	δὲ μὴ τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν	οὐκ	ἐλάμβανεν ἡ ἐλέφας. Καὶ μετὰ
[13, 50]	τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος	οὐκ	ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι καὶ πολίτην
[13, 68]	τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος	οὐκ	ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι καὶ πολίτην
[13, 56]	Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης δ' ὁ Σταγιρίτης	οὐκ	ἐξ Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε
[13, 86]	αὐτῷ, βουλομένης τῆς παιδίσκης παρακαθίσαι	οὐκ	ἐπέτρεψεν, ἀλλὰ σκληρὸν αὑτὸν εἰσῆγεν.
[13, 5]	ἔσχεν. ~Φίλιππος δ' ὁ Μακεδὼν	οὐκ	ἐπήγετο μὲν εἰς τοὺς πολέμους
[13, 79]	Μυρμιδόσιν Σέβας δἐ μηρῶν ἁγνὸν	οὐκ	ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν
[13, 81]	μέν με> ἔφη, στρατηγεῖν δ'	οὐκ	ἐπιστασθαι. Αρ' οῦν οὐ κατ'
[13, 8]	δεύτερος ἔγημε τὸν γὰρ πρῶτον	οὐκ	ἐρῶ κακῶς. Ὃ μὲν γὰρ
[13, 25]	στ' ἀνεῳγμένη. Εἷς ὀβολός· εἰσπήδησον·	οὐκ	ἔστ' οὐδὲ εἷς ἀκκισμὸς οὐδὲ
[13, 46]	δύναμαι, ὅσον ὄχλον εὐανδροῦσα πόλις	οὐκ	ἔσχεν. Αναγέγραφε γοῦν Αριστοφάνης μὲν
[13, 59]	ἀπέφυγεν Διόπερ ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας	οὐκ	ἔτι εἶπεν ἄλλην δίκην, ὥς
[13, 86]	ἐν ταῖς διαζώστραις γυμναὶ ὠχροῦντο,	οὐκ	ἔτι κατεῖχον αὑτοὺς οἱ ἄνδρες,
[13, 28]	τὸ ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν,	οὐκ	ἔτι πρὸς τὸ ἔτυμον ἀναφέροντες,
[13, 74]	μόνον τὸ ἁμάρτημα προσόν, ὅτι	οὐκ	ἐτίμα τὴν Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο
[13, 81]	ἐν ποιήσει ὅμως μέντοι γε	οὐκ	εὖ εἴρηκε Φρύνιχος πορφυρέας εἰπὼν
[13, 7]	φησίν· εἶτ' εἰσὶν οἱ τέττιγες	οὐκ	εὐδαίμονες, ὧν ταῖς γυναιξὶν οὐδ'
[13, 58]	ὁ Θηβαῖος σεμνότερον μὲν τούτων,	οὐκ	εὐσχημόνως δὲ περὶ τὰς ὁμιλίας
[13, 35]	καὶ κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν	οὐκ	ἔφασαν εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται. Μνημονεύεται
[13, 86]	τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ	οὐκ	ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι καὶ τέλος
[13, 52]	δὲ Ναίδος σιωπῶ· γομφίους γὰρ	οὐκ	ἔχει. Θεόφιλος Φιλαύλῳ· τοῦ μή
[13, 7]	ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν	οὐκ	ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν δ' ἄρχειν
[13, 59]	χιτώνιον ἠμπείχετο καὶ τοῖς δημοσίοις	οὐκ	ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ δὲ τῶν
[13, 46]	ἣ δὲ τί γάρ, εἶπεν,	οὐκ	ἠρμένος ἥκεις; Σφόδρα δ' ἧν
[13, 13]	μὰ τὴν Αθηνᾶν καὶ θεούς,	οὐκ	οἶδ' ὅ τι ἐστίν, ἀλλ'
[13, 92]	ὡς διαφθείροντας τοὺς νέους, ἐπεὶ	οὐκ	οἶδ' ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει δ'
[13, 24]	καὶ διδάξαντος σκύτη βλέπειν. Ἢ	οὐκ	οἶδας κατὰ τὴν Εὐβούλον Παννυχίδα
[13, 74]	ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειρος ὢν	οὐκ	οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις θεόν.
[13, 21]	μετὰ ἑταιρῶν, μαστροπευούσας περὶ σαυτὸν	οὐκ	ὀλίγας ἔχων καὶ περιφέρων αἰεὶ
[13, 72]	τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον,	οὐκ	ὢν οὕτως ἐρωτομανὴ ὡς διαβάλλων

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/09/2005