Livre, Chap. |
[13, 34] |
καὶ
τὰς
Αττικάς.
Μεδοντίδος
γοῦν
|
τῆς |
Αβυδηνῆς
ἐξ
ἀκοῆς
ἐρασθεὶς
ἔστερξε |
[13, 91] |
Στησιχόρου,
σχολῇ
γάρ,
ἀλλ'
ἐκ
|
τῆς |
Αγία
τοῦ
Αργείου
Ιλίου
Πέρσιδος |
[13, 34] |
μοιχὀν
ἐπιθυμεῖ
λαβεῖν;
ὁ>
ὑπὸ
|
τῆς |
Αγιδος
ἀναπώμενος
γυναικὸς
ἐπὶ
τὰς |
[13, 67] |
ἂν
φανῇ
τὸ
πρῶτον
ὁ
|
τῆς |
Αθηνᾶς
ἀφορώμενος
νεώς
καὶ
τὸ |
[13, 10] |
Νειτῆτιν.
Ο
δὲ
Αρπίας
ἐκπεπτώκει
|
τῆς |
Αἰγυπτίων
βασιλείας
διὰ
τὴν
γενομένην |
[13, 37] |
βασιλεύς.
Καὶ
ὁ
δεύτερος
δὲ
|
τῆς |
Αἰγύπτου
βασιλεύς,
Φιλάδελφος
δ'
ἐπίκλην, |
[13, 12] |
διαλαβεῖν
προεστάναι
τὸν
Ερωτα
ὥστε
|
τῆς |
Ακαδημίας
ἐκδήλως
τῇ
Αθηνᾷ
καθιερωμένης |
[13, 14] |
Αλεξις
Ελένῃ·
Ως
ὅστις
αὐτῆς
|
τῆς> |
ἀκμῆς
τῶν
σωμάτων
ἐρᾷ,
τὸν |
[13, 51] |
Μήποτε
δὲ
δεῖ
γράφειν
ἀντὶ
|
τῆς |
Ανθείας
Αντειαν.
Οὐ
γὰρ
εὑρίσκομεν |
[13, 85] |
αὑτῆς
τριακοσταῖον
παρακατέθετο.
Αποθανούσης
δὲ
|
τῆς |
ἀνθρώπου
δεινή
τις
φιλοστοργία
γέγονε |
[13, 36] |
ἔστι
γένος
ἐν
Μασσιλίᾳ
ἀπὸ
|
τῆς |
ἀνθρώπου
μέχρι
νῦν
Πρωτιάδαι
καλούμενον· |
[13, 13] |
Πειραιῶς
ὑπὸ
τῶν
κακῶν
καὶ
|
τῆς |
ἀπορίας
φιλοσοφεῖν
ἐπῆλθέ
μοι.
καί |
[13, 87] |
μετὰ
τὸ
Δαμασκὸν
ἑλεῖν
καὶ
|
τῆς |
ἀποσκευῆς
τῆς
Δαρείου
ἐγκρατὴς
γενέσθαι. |
[13, 19] |
ῥυπαροὶ
καὶ
ἀνελεύθεροι,
καθάπερ
οἱ
|
τῆς |
Αριστίππου
παρενεχθέντες
αἱρέσεως
ἄσωτοι
καὶ |
[13, 36] |
γὰρ
ἐγένετο
υἱὸς
Εὐξένου
καὶ
|
τῆς |
Αριστοξένης.
~Θεμιστοκλῆς
τε,
ὥς
φησι |
[13, 64] |
Πτολεμαίου
καὶ
καταφυγόντος
εἰς
τὀ
|
τῆς |
Αρτέμιδος
ἱερὸν
συγκατέφυγεν
καὶ
ἀποκτεινάντων |
[13, 59] |
καὶ
ἡ
εἰκὼν
αὕτη
μέση
|
τῆς |
Αρχιδάμου
τοῦ
Λακεδαιμονίων
βασιλέως
καὶ |
[13, 89] |
Καὶ
Νυμφόδωρος
δ'
ἐν
τῷ
|
τῆς |
Ασίας
Περίπλῳ
καλλίονάς
φησι
γίνεσθαι |
[13, 83] |
Λευκτρικὸν
τρόπαιον
ἐντετυπωμένον
ἔχειν
ἐπὶ
|
τῆς |
ἀσπίδος
καὶ
θαυμαστῶς
αὐτὸν
κινδυνεύειν, |
[13, 92] |
τις
ψηφίσματι
ἐξήλασε
πάντας
φιλοσόφους
|
τῆς |
Αττικῆς,
καθ'
οὗ
λόγον
ἔγραψε |
[13, 92] |
νέοις
ἐς
κόρακας
ἐρρίφασιν
ἐκ
|
τῆς |
Αττικῆς.
Καὶ
Σοφοκλῆς
δέ
τις |
[13, 86] |
ἐστι
{ὁ}
Περσαῖος
ὁ
περὶ
|
τῆς |
αὐλητρίδος
διαπυκτεύσας.
Φησὶν
γὰρ
Αντίγονος |
[13, 67] |
Ἣ
βακχίδος
μὲν
ἦν
δούλη
|
τῆς |
αὐλητρίδος,
ἐκείνη
δὲ
Σινώπης
τῆς |
[13, 38] |
Πολιορκητὴς
οὐ
δαιμονίως
ἤρα
Λαμίας
|
τῆς |
αὐλητρίδος,
ἐξ
ἧς
ἔσχε
καὶ |
[13, 86] |
αὑτὸν
εἰσῆγεν.
Εἶθ'
ὕστερον
πώλουμένης
|
τῆς |
αὐλητρίδος,
καθάπερ
ἔθος
ἐστὶν
ἐν |
[13, 51] |
τριπορνείας
ὄνομα.
Καὶ
Νεμεάδος
δὲ
|
τῆς |
αὐλητρίδος
Ὑπερείδης
μνημονεύει
έν
τῷ |
[13, 52] |
έν
Πανδρόσῳ
οὑτωσὶ
λέγων·
Ἔπειτα
|
τῆς |
αὐτῆς
ὁδοῦ
πρὸς
Αερόπην
ἐλθοῦσα |
[13, 32] |
τῶν
Ελλήνων
σωτηρίας
εἰς
τὸν
|
τῆς |
Αφροδίτης
ἐλθοῦσα
νεών.
Διὸ
καὶ |
[13, 28] |
παρὰ
τοῖς
Αθηναίοις
καλουμένης
Εταίρας
|
{τῆς} |
Αφροδίτης.
Περὶ
ἧς
φησιν
ὁ |
[13, 66] |
πρὸς
αὐτὴν
ἡ
Πλαγγὼν
ἀκούουσα
|
τῆς |
Βακχίδος
τὸ
κάλλος
καὶ
ἀποστρέψαι |
[13, 66] |
Πλαγγὼν
δὲ
τὸ
ἄζηλον
συνιδοῦσα
|
τῆς |
Βακχίδος
τὸν
μὲν
ἀπέπεμψεν
ἐκείνῃ, |
[13, 70] |
φησι
Κλέαρχος
ἐν
τοῖς
Ερωτικοῖς,
|
τῆς |
βαρβάρου
Λυδῆς
εἰς
ἐπιθυμίαν
καταστὰς |
[13, 35] |
ὁ
Ομάρτης
συναγαγὼν
τοὺς
ἐκ
|
τῆς |
βασιλείας
δυνάστας
καὶ
φίλους
καὶ |
[13, 64] |
ἔξω
τοῦ
διαδήματος
κοινωνὸν
εἶχε
|
τῆς |
βασιλείας,
ὥς
φησιν
Νικόλαος
ὁ |
[13, 17] |
τοῦ
Κυθηρίου
Φιλοξένου
Κύκλωψ
ἐρῶν
|
τῆς |
Γαλατείας
καὶ
ἐπαινῶν
αὐτῆς
τὸ |
[13, 7] |
λέγοντος
ὁ
Λεωνίδης
ψέγων
τὸ
|
τῆς |
γαμετῆς
ὄνομα
τὰ
ἐκ
τών |
[13, 3] |
διὰ
τὸ
ὡς
δεσπότην
ἄρχειν
|
τῆς |
γαμετῆς
τὸν
βασιλέα,
ἔτι
δὲ |
[13, 68] |
πόρνην.
Εστησέν
τε
εἰκόνα
χαλκῆν
|
τῆς |
Γλυκέρας
ἐν
Ροσσῷ
τῆς
Συρίας, |
[13, 43] |
Μαστιγίας
μώλωπας
ὑψηλοὺς
ἔχων
μετὰ
|
τῆς |
Γναθαίνης
ἀπὸ
τύχης
ἀνεπαύετο.
Περιλαμβάνουσα |
[13, 44] |
ἀπιοῦσαν
εἶδε
τὴν
Γναθαίνιον
μετὰ
|
τῆς |
Γναθαίνης
ἐξ
Αφροδισίου
τινός,
τό |
[13, 48] |
Ἐλεύθερος;
Ἐπὶ
δὲ
τὴν
θυγατέρα
|
τῆς |
Γναθαίνης
πτωχῶν
έραστῶν
κωμαζόντων
καὶ |
[13, 44] |
σκυτοτομείῳ
μετά
τινων
καθήμενος
κατεσχόλαξε
|
τῆς |
Γναθαινίου
λέγων,
ἑτέρῳ
τρόπῳ
μὲν |
[13, 44] |
περιλάβω
τοῦ
σώματος.
Επειτα,
φασί,
|
τῆς |
Γναθαινίου
ποτὲ
τὸν
Ανδρόνικον
οὐ |
[13, 44] |
Αθήναις
χαλκοτύπος
σφόδρ'
εὐφυής,
καταλελυκυίας
|
τῆς |
Γναθαινίου
σχεδὸν
οὐκέτι
θ'
ἑταιρεῖν |
[13, 58] |
λόγῳ
Ὑπερεί
δης
ὁμολογῶν
ἐρᾶν
|
τῆς |
γυναικὸς
καὶ
οὐδέπω
τοῦ
ἔρωτος |
[13, 20] |
ὁ
Πρίαμος
ἐπὶ
τῷ
κάλλει
|
{τῆς |
γυναικὸς}
καίτοι
ἐν
δεινοῖς
ὑπάρχων. |
[13, 41] |
καὶ
ξένους
ἔχουσ'
ὅπου
περὶ
|
τῆς> |
γυναικός
τις
λόγος
γένοιτο,
μανίαν |
[13, 64] |
ἡ
Λαοδίκη
τὸ
ποιηθὲν
ὑπὸ
|
τῆς |
Δανάης
κατεκρήμνισεν
τὴν
ἄνθρωπον,
οὐδὲν |
[13, 87] |
Δαμασκὸν
ἑλεῖν
καὶ
τῆς
ἀποσκευῆς
|
τῆς |
Δαρείου
ἐγκρατὴς
γενέσθαι.
Καταριθμησάμενος
οὖν |
[13, 83] |
ἀγορᾳ
μάντεων,
γενομένης
φωνῆς
ἐκ
|
τῆς |
δάφνης
τῆς
χαλκῆς,
ἥν
ἔστησαν |
[13, 68] |
μὲν
Πυθιονίκης
ὡς
τεθνηκυίας
μέμνηται,
|
τῆς |
δὲ
Γλυκέρας
ὡς
οὔσης
παρ' |
[13, 43] |
Γνάθαινα,
τοὔψον
ἀποτιθείσης
πᾶν
σχεδὸν
|
τῆς |
Δεξιθέας
τῇ
μητρί,
Νὴ
τὴν |
[13, 56] |
περὶ
Ἀριστοτέλους
πρώτῳ,
ἐπιμελείας
φάσκων
|
τῆς |
δεούσης
τετυχηκέναι
ἐν
ταῖς
τοῦ |
[13, 40] |
Δημητρίῳ,
καὶ
ὅτι
ἀπέκτεινε
τὰς
|
τῆς |
Δημοῦς
θεραπαίνας
στρεβλῶν.
~Περὶ
δὲ |
[13, 34] |
ἐν
Λακεδαίμονι
Αναθημάτων,
εἰκών
ἐστι
|
τῆς |
διαβοήτου
ἑταίρας
Κοττίνας,
ἥν
φησι |
[13, 64] |
Δημήτριος
εἶχεν
ὁ
βασιλεὺς
ὁ
|
τῆς |
διαδοχῆς
τελευταῖος
καὶ
ἔξω
τοῦ |
[13, 36] |
ἀξιοῦντος
ὡς
κατὰ
θεὸν
γενομένης
|
τῆς |
δόσεως
ἔχειν
αὐτήν,
ἔλαβεν
ὁ |
[13, 64] |
κατεκρημνίσθη,
ὡς
γράφει
Φύλαρχος
διὰ
|
τῆς |
δωδεκάτης
τάδε
Ἡ
πάρεδρος
τῆς |
[13, 69] |
Ροδῶπιν
καλεῖ,
ἀγνοῶν
ὅτι
ἑτέρα
|
τῆς |
Δωρίχης
ἐστὶν
αὕτη,
ἡ
καὶ |
[13, 85] |
δ'
αὐτὸς
ἱστορεῖ
Φύλαρχος
διὰ
|
τῆς |
εἰκοστῆς
ὅσην
ἐλέφας
τὸ
ζῷον |
[13, 67] |
Δικαίαρχος
δ'
ἐν
τοῖς
περὶ
|
τῆς |
εἰς
Τροφωνίου
Καταβάσεώς
φησι
Ταὐτὸ |
[13, 85] |
γηραιοῦ
ἐν
τῇ
πατρίδι
καὶ
|
τῆς |
ἐκφορᾶς
παρὰ
τὴν
θάλατταν
γιγνομένης |
[13, 4] |
προστίθησι
καὶ
Φερέβοιαν.
Πρὸ
δὲ
|
τῆς |
Ελένης
καὶ
ἐκ
Τροιζῆνος
ἥρπασεν |
[13, 20] |
παρ'
Ομήρῳ
δὲ
δημογέροντες
θαυμάζοντες
|
τῆς |
Ελένης
τὸ
κάλλος
φασίν·
Οὐ |
[13, 31] |
τῶν
τειχῶν
καὶ
γενομένους
ἐγκρατεῖς
|
τῆς |
ἐλευθερίας
χαριστήρια
τῇ
πόρνῃ
ἀποδιδόντας |
[13, 7] |
πανταχοῦ,
ἀλ'
οὐχὶ
γαμετῆς
οὐδαμοῦ
|
τῆς |
Ελλάδος.
Αμφις
δ'
ἐν
Αθάμαντι· |
[13, 5] |
Δικαίαρχος
ἐν
τρίτῳ
περὶ
τοῦ
|
τῆς |
Ελλάδος
Βίου
ὁ
δὲ
Φίλιππος |
[13, 41] |
καὶ
ταῦθ'
ἑταίραν
ἐκ
μέσης
|
τῆς |
Ελλάδος,
μὴ
τὴν
Αθηναίων
τι |
[13, 31] |
πανταχοῦ,
ἀλλ'
οὐχὶ
γαμετῆς
οὐδαμοῦ
|
τῆς |
Ελλάδος.
Οἶδα
δὲ
καὶ
ἑορτήν |
[13, 77] |
ἄλλας
ταῖς
εὐνομουμέναις
πόλεσιν
ἐπὶ
|
τῆς |
Ελλἀδος
σπουδασθῆναι
τὸδε
τὸ
ἔθος. |
[13, 52] |
περὶ
Ἀκροπόλεως.
~Καὶ
Ὠκίμου
δὲ
|
τῆς |
έμῆς,
ὡς
σὺ
φής,
Κύνουλκε, |
[13, 17] |
οὐ
κλύεις,
οὐκ
εἰδὼς
ὅτι
|
τῆς |
ἐμῆς
ψυχῆς
ἡνιοχεύεις.
Ο
δὲ |
[13, 80] |
Δικαίαρχος
γοῦν
ἐν
τῷ
περὶ
|
τῆς |
ἐν
Ιλίῳ
Θυσίας
Βαγώου
τοῦ |
[13, 38] |
Πολέμων
φήσι
ἐν
τῷ
περὶ
|
τῆς |
ἐν
Σικυῶνι
Ποικίλης
Στοᾶς
θυγατέρα |
[13, 3] |
δι'
ἀφροδισίων
ἢ
καὶ
διὰ
|
τῆς |
ἐν
ταῖς
ἀδηφαγίαις
ἀπεψίας,
ὥστε |
[13, 65] |
ἑταίρᾳ
Αλῴοις
ἐπὶ
τῆς
ἐσχάρας
|
τῆς |
ἐν
τῇ
αὐλῇ
Ελευσῖνι
προσαγούσῃ |
[13, 67] |
ἐκείνη
δὲ
Σινώπης
τῆς
Θρᾳττης
|
τῆς |
ἐξ
Αἰγίνης
Αθήναζε
μετενεγκαμένης
τὴν |
[13, 84] |
τὸν
ἀντίτυπον
τοῦ
λίθου,
τηνικαῦτα
|
τῆς |
ἐπιθυμίας
ἀπέστη
καὶ
προβαλλόμενος
τὸ |
[13, 64] |
κατέσφαξαν.
Δανάην
δὲ
τὴν
Λεοντίου
|
τῆς |
Επικουρείου
θυγατέρα
ἑταιριζομένην
καὶ
αὐτὴν |
[13, 65] |
Σινώπῃ
τῇ
ἑταίρᾳ
Αλῴοις
ἐπὶ
|
τῆς |
ἐσχάρας
τῆς
ἐν
τῇ
αὐλῇ |
[13, 31] |
{Λυδίας}
τὸ
νῦν
ἔτι
καλούμενον
|
τῆς |
Εταίρας
μνῆμα,
εἰς
ὕψος
ἄρας |
[13, 34] |
οὕτως.
Καὶ
τὸ
Κοττίνας
δὲ
|
τῆς |
ἑταίρας
εἰκόνιον,
ἧς
διὰ
τὴν |
[13, 56] |
ὁ
Σταγιρίτης
οὐκ
ἐξ
Ἑρπυλλίδος
|
τῆς |
ἑταίρας
ἐπαιδοποίησε
Νικόμαχον
καὶ
συνῆν |
[13, 62] |
δἐ
καὶ
ὁ
Λυσίας
Λαγίδος
|
τῆς |
ἑταίρας,
ἧς
ἔγραψεν
ἐγκώμιον
Κέφαλος |
[13, 61] |
ἤδη
γέρων
ὢν
ἠράσθη
Θεωρίδος
|
τῆς |
ἑταίρας.
Ικετεύων
οὖν
τὴν
Αφροδίτην |
[13, 51] |
γνήσιος
ὁ
λόγος,
καὶ
Ναίδος
|
τῆς |
ἑταίρας
μέμνηται,
κἀν
τῷ
πρὸς |
[13, 67] |
Πάλιν
δ'
ὅταν
ἐξετάσῃ
Πυθιονίκης
|
τῆς |
ἑταίρας
ὄν,
τίνα
χρή
προσδοκίαν |
[13, 38] |
Καλλιάδου
τοῦ
κωμικοῦ
ἐκ
Χορηγίδος
|
τῆς |
ἑταίρας
παιδοποιησάμενος
ὡς
ὁ
αὐτὸς |
[13, 70] |
~Καί
ἡ
ἐξ
Ερέσου
δὲ
|
τῆς |
ἑταίρας
Σαπφὼ
τοῦ
καλοῦ
Φάωνος |
[13, 65] |
Νεαίρας.
Ὃς
καὶ
περὶ
Σινώπης
|
τῆς |
ἑταίρας
τάδε
λέγει
Αρχίαν
τὸν |
[13, 62] |
ἔγραψεν
καὶ
αὐτὸς
ἐγκώμιον
Ναίδος
|
τῆς |
ἑταίρας.
Τὴν
δὲ
Ναίδα
ταύτην |
[13, 67] |
κεκόσμηκε
τὸν
τάφον,
Πυθιονίκης
δὲ
|
τῆς |
ἑταίρας
φανήσεται
τὸ
μὲν
Αθήνησι, |
[13, 29] |
τινων
ὑπουργῇ
πρὸς
χάριν,
ἐκ
|
τῆς |
ἑταιρείας
ἑταίρα
τοὔνομα
προσηγορεύθη.
Καὶ |
[13, 94] |
τόκους.
Καλόν
γε
τὸ
τέλος
|
τῆς |
εὐδαιμονίας
τῷ
φιλοσόφῳ
ἡ
μυρεψικὴ |
[13, 10] |
Ηρακλέους
διὰ
τὴν
Ιόλην
ἐπιγαμίαν
|
τῆς |
Εὐρύτρου
θυγατρός,
ὁ
Θησέως
διὰ |
[13, 64] |
καὶ
αὐτὴν
Σώφρων
ὁ
ἐπὶ
|
τῆς |
Εφέσου
δι'
ἣν
αὐτὸς
μὲν |
[13, 18] |
τετάρτῳ
περὶ
τοῦ
Καλοῦ
καὶ
|
τῆς |
Ηδονῆς.
Οὐκ
ἀκαίρως
δ'
ὡς |
[13, 14] |
ἄλλον
δ'
οὐδὲ
γινώσκει
λόγον,
|
τῆς |
ἡδονῆς
ἐστ'
οὐχὶ
τῶν
φίλων |
[13, 54] |
τῶν
Ἡδονικῶν
καλουμένων
αὐτοὶ
τὸν
|
τῆς |
ἡδονῆς
τοῖχον
ὑποσκάπτοντες,
ὥς
που |
[13, 53] |
τῶν
Ἡδονικῶν
καλουμένων
αὐτοὶ
τὸν
|
τῆς |
ἡδονῆς
τοῖχον
ὑποσκάπτοντες,
ὥς
που |
[13, 95] |
οὕτως
ἐρωτικῶς
τὸ
κόριον
μετεχειρίζετο
|
τῆς |
ἡλικίας
αὐτῆς
ἀπολαύων,
ἧς
ῥᾷον |
[13, 56] |
ἐρασθέντα
φησὶν
αὐτὸν
Ασπασίας
δὶς
|
τῆς |
ἡμέρας
εἰσιόντα
καὶ
ἐξιόντα
ἀπ' |
[13, 85] |
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
δι'
ὅλης
|
τῆς |
ἡμέρας
τοὺς
καλάμους
λαμβάνων
ἐκ |
[13, 73] |
δὲ
δείξω
τὸ
σθένος
τὸ
|
τῆς |
θεοῦ}
ἐρᾷ
μἐν
ὄμβρου
γαῖ' |
[13, 20] |
κάλλους,
καὶ
τῷ
πρώτῳ
τὰ
|
τῆς |
θεοῦ
φέρειν
τεύχη
δίδοται,
τῷ |
[13, 67] |
τῆς
αὐλητρίδος,
ἐκείνη
δὲ
Σινώπης
|
τῆς |
Θρᾳττης
τῆς
ἐξ
Αἰγίνης
Αθήναζε |
[13, 78] |
αὐτὸν
ἐπέδωκεν
{ὁ
Κρατῖνος}
ὑπὲρ
|
τῆς |
θρεψαμένης
ᾧ
καὶ
ἐπαπέθανεν
ὁ |
[13, 44] |
ἐξάγειν;
~Καὶ
Γναθαινίου
δέ
γε
|
τῆς |
θυγατριδῆς
αὐτῆς
τάδε
ἀναγράφει·
Εἰς |
[13, 36] |
Οὗτος
ὁ
Νάνος
ἐπιτελῶν
γάμους
|
τῆς |
θυγατρὸς
κατὰ
τύχην
παραγενόμενον
τὸν |
[13, 22] |
ἔχει,
πάμπολλ'
ἀναλίσκων
ἐφ'
ἑκάστῳ
|
τῆς |
θύρας
ἀπεκλειόμην.
Καὶ
ἐν
τῷ |
[13, 50] |
ὅτι
Φθειροπύλη
ἐπεκαλεῖτο,
ἐπειδήπερ
ἐπὶ
|
τῆς |
θύρας
ἑστῶσα
ἐφθειρίζετο.
Ὑπερείδης
δ' |
[13, 65] |
μὴ
θύειν,
οὐδὲ
ἐκείνου
οὔσης
|
τῆς |
θυσίας,
ἀλλὰ
τῆς
ἱερείας.
~Διαβόητος |
[13, 85] |
Μετεπέμψατο
δὲ
καὶ
τὸν
ἐκ
|
τῆς |
Ιασοῦ
παῖδα.
Περὶ
γὰρ
τὴν |
[13, 92] |
μόνον
Λυσίμαχος
ὁ
βασιλεὺς
ἐξεκήρυξε
|
τῆς |
ἰδίας
βασιλείας
ἀπελαύνων,
ὡς
ὁ |
[13, 65] |
ἐκείνου
οὔσης
τῆς
θυσίας,
ἀλλὰ
|
τῆς |
ἱερείας.
~Διαβόητος
δ'
ἑταιρα
γέγονε |
[13, 3] |
τις,
φησὶν
Αριστοτέλης
ὅτι
οὐδαμου
|
τῆς |
Ιλιάδος
Ομηρος
ἐποίησε
Μενελάῳ
συγκοιμωμένην |
[13, 26] |
καὶ
λαγὼς
μετέωρ'
ἀναπράζοντες
ὑπὸ
|
τῆς |
ἰσχύος·
ὅταν
δέ
γηράσκωσιν
ἤδη, |
[13, 31] |
ἕνεκα
ἔχομεν,
τὰ
δὲ
παλλακὰς
|
τῆς |
καθ'
ἡμέραν
θεραπείας,
τὰς
δὲ |
[13, 56] |
Καλλίᾳ,
καὶ
φυγαδευθέντος
μισθὸν
ἔλαβε
|
τῆς |
καθόδου
αὐτοῦ
ὁ
Περικλῆς
τὸ |
[13, 38] |
Φιλέταιρον
δὲ
τὸν
Περγάμου
καὶ
|
τῆς |
Καινῆς
ταύτης
λεγομένης
βασιλεύσαντα
χώρας |
[13, 32] |
Αἰσχύλου
περὶ
ἑταιρῶν,
ἀρξάμενος
ἀπὸ
|
τῆς |
καλῆς
Κορίνθου,
ἐπειδή
μοι
τὴν |
[13, 21] |
τῶν
ἐν
Σικυῶνι
Πινάκων.
Ὢ
|
τῆς |
καλῆς
πολυμαθίας,
ἄνδρες
φίλοι,
τῆς |
[13, 21] |
περὶ
τῶν
Αθήνησι
Εταιρίδων.
Ὢ
|
τῆς |
καλῆς
σου
πολυμαθίας,
ὡς
κατ' |
[13, 23] |
κωμικοί·
ὀρθὰ
προσθεῖσαι
τοιαῦτα
τοὔκλυτον
|
τῆς |
κοιλίας
ὡσπερεὶ
κοντοῖσι
τούτοις
εἰς |
[13, 34] |
τι
λέγεται
καὶ
νῦν
ἐγγυτάτω
|
τῆς |
Κολώνης.
Ινα
τὸ
Διονύσιόν
ἐστι, |
[13, 44] |
ἀκούσας
Ανδρόνικος
τὸ
γεγονὸς
ἐκ
|
τῆς |
Κορίνθου
προσφάτως
ἀφιγμένος
πικρῶς
τε |
[13, 10] |
ὁ
Ιάσονος
διὰ
τὸν
Γλαύκης
|
τῆς |
Κρέοντος,
ὁ
Αγαμέμνονος
διὰ
Κασσάνδραν. |
[13, 81] |
εἴχετο.
Εἴρετο
γάρ
μιν
ἀπὸ
|
τῆς |
κύλικος
κάρφος
τῷ
μικρῷ
δακτύλῳ |
[13, 35] |
τοὺς
ὀκτακοσίους
σταδίους.
Πλησίον
δὲ
|
τῆς |
κώμης
γενόμενος
ἐν
ᾗ
τοὺς |
[13, 2] |
τὸν
βουλόμενον,
ὅθεν
καὶ
τοὺς
|
τῆς |
κωμῳδίας
ποιητὰς
ἀποσιωπῆσαι
τοῦτο,
πολλάκις |
[13, 26] |
χειρὸς
ἤδη
λαμβάνει.
Μνημονεύει
δὲ
|
τῆς |
Λαίδος
καὶ
Αναξανδρίδης
ἐν
Γεροντομανίᾳ |
[13, 39] |
ἧς
ἐροῦμεν.
Πάλιν
δὲ
περὶ
|
τῆς |
Λαμίας
ὁ
Μάχων
οὕτω
γράφει· |
[13, 64] |
τῆς
δωδεκάτης
τάδε
Ἡ
πάρεδρος
|
τῆς |
Λαοδίκης
Δανάη,
πιστευομένη
ὑπ'
αὐτῆς |
[13, 39] |
Χρείαις
φησὶν
οὕτως·
Υπερβολῇ
δὲ
|
τῆς |
Λεαίνης
σχῆμά
τι
περαινομένης
εὖ |
[13, 18] |
δ'
ὡς
ἐμαυτὸν
πείθω,
μεμνήσομαι
|
τῆς |
λέξεως·
χαίρω
γὰρ
πάνυ
τῷ |
[13, 64] |
ἐπηρτημένον
αὐτῇ
κίνδυνον,
ἀνακρινομένην
ὑπο
|
τῆς |
Λοαδίκης
οὐδ'
ἀποκρίσεως
αὐτὴν
ἀξιῶσαι |
[13, 42] |
εἶωαι
γλαφυρὸς
ἀστεῖός
θ'
ἅμα,
|
τῆς |
Μανίας
ἄριστα
παιζούσης
σφόδρα
ἀνισταμένης |
[13, 41] |
στρεβλῶν.
~Περὶ
δὲ
τοῦ
εἰρημένου
|
τῆς |
Μανίας
ὀνόματος
ὁ
Μάχων
τάδε |
[13, 41] |
προσέκειτο
μανία
τῶν
λόγων.
Διὸ
|
τῆς |
μανίας
τὸ
ῥῆμ'
ἐπεκτείνας
δοκεῖ |
[13, 75] |
ἰαίνει.
Λέγει
δὲ
καὶ
ὡς
|
τῆς |
Μεγαλοστράτης
οὐ
μετρίως
ἐρασθείς,
ποιητρίας |
[13, 35] |
διδόναι
τὴν
θυγατέρα.
Ακμαζούσης
οὖν
|
τῆς |
μέθης
εἰσκαλέσας
τὴν
Οδάτιν
ὁ |
[13, 68] |
ἐπὶ
θάλατταν
καὶ
ἀποστάντος.
Καὶ
|
τῆς |
μὲν
Πυθιονίκης
ὡς
τεθνηκυίας
μέμνηται, |
[13, 52] |
καὶ
Μετάνειρα
Νικόστρατος
δὲ
ὁ
|
τῆς |
μέσης
κωμῳδίας
ποιητὴς
έν
Πανδρόσῳ |
[13, 64] |
τὰ
πάντα,
Λεοντίου
δ'
οὖσα
|
τῆς |
μετ'
Επικούρου
τοῦ
φυσικοῦ
σχολασάσης |
[13, 61] |
εἰπών
Οὐ
σιωπήσῃ,
μεικάριον,
μεῖζον
|
τῆς |
μητρὸς
ἔχων
τὸ
φύσημα;
καὶ |
[13, 63] |
δι'
ἐκείνων
ἕλεον
ἕξων
χωρὶς
|
τῆς |
μητρός,
καίτοι
ἔθος
ἐχόντων
τῶν |
[13, 10] |
ὁ
Θησέως
διὰ
τὴν
Φαίδρας
|
τῆς |
Μίνωος,
ὁ
Αθάμαντος
διὰ
τὸν |
[13, 94] |
οἴσω
δέ
σοι
ἐννέ'
ὀβολοὺς
|
τῆς |
μνᾶς
τόκους.
Καλόν
γε
τὸ |
[13, 51] |
ἦν
αἰσχροτάτη.
Ἦν
δὲ
Κορώνης
|
τῆς |
Ναννίου
θυγάτηρ,
τὸ
τῆς
Τήθης |
[13, 51] |
στρατὸν
στείχοντα
παραλίαν
ἄκραν.
Μνημονεύει
|
τῆς |
Ναννίου
καὶ
Ἄλεξις
ἐν
Ταραντίνοις |
[13, 69] |
Καὶ
Αρχεδίκη
δ'
ἦν
ἐκ
|
τῆς |
Ναυκράτεως
καὶ
αὐτὴ
ἑταίρα
καλή. |
[13, 3] |
ἐκλελυμένοι
τοῖς
σώμασι
ἐν
τοῖς
|
τῆς |
νεότητος
χρόνοις
ἢ
διὰ
μέθης |
[13, 56] |
Ἐρωτικῶν,
οὐχ
ἕνεκεν
Ασπασίας
οὐ
|
τῆς |
νεωτέρας
ἀλλὰ
τῆς
Σωκράτει
τῷ |
[13, 34] |
ὁ
Αλκιβιάδης,
Δαμασάνδραν
τὴν
Λαίδος
|
τῆς |
νεωτέρας
μητέρα
καὶ
Θεοδότην·
ὑφ' |
[13, 44] |
καταμαθὼν
ἐπυνθάνετο
μίσθωμα
πράσσεται
πόσον
|
τῆς |
νυκτός.
Η
Γνάθαινα
δ'
εἰς |
[13, 30] |
βορᾷ,
διδόναι
νόμιζ'
αὐτὸν
σὺ
|
τῆς |
νυκτὸς
λόγον.
Τὰ
αὐτὰ
εἴρηκεν |
[13, 44] |
μὴ
θᾶττον
ἐκατήσῃ
ποτε
ἐκ
|
τῆς |
ὁδου,
τὰ
γύναια
ταυτὶ
καταβαλῶ |
[13, 6] |
σκεύη
γὰρ
ἕλκων
ᾤχετ'
ἐκ
|
τῆς |
οἰκίας.
Οἱ
Σινώπῃ
δ'
αὖ |
[13, 37] |
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ
τῶν
Ιστοριῶν
Κλεινοῦς
φησι
|
τῆς |
οἰνοχούσης
αὐτῳ
εἰκόνας
πολλὰς
ἀνακεῖσθαι |
[13, 84] |
θεωρῶν
ἐπιθυμήσαντά
τινα
συγκατακλεισθῆναι
καὶ
|
τῆς |
ὁμιλίας
καταλιπεῖν
στέφανον.
φωραθέντος
δ' |
[13, 91] |
ἔφη
Ἐν
δὲ
πλατυσμὸς
πουλυμαθημοσύνης,
|
τῆς |
οὐ
κενεώτερον
ἄλλο.
Τί
γὰρ |
[13, 91] |
θαυμασάντων
ὁ
Κύνουλκος
ἔφη
Πουλυμαθημοσύνης,
|
τῆς |
οὐ
κενεώτερον
οὐδέν.
Ιππων
ἔφη |
[13, 56] |
ὅτε
ὑπὲρ
τοῦ
βίου
καὶ
|
τῆς |
οὐσίας
ἐκινδύνευε.
Καὶ
Κίμωνος
δ' |
[13, 59] |
ποιήσας
τοὺς
ἐπιλογικοὺς
οἴκτους
ἐκ
|
τῆς |
ὄψεως
αὐτῆς
ἐπερρητόρευσεν
δεισιδαιμονῆσαί
τε |
[13, 47] |
αὐτῇ
συμβαλλομένων
εἰς
βολροφακῆν
καὶ
|
τῆς |
παιδίσκης
έν
τῷ
καθαίρειν
εἰς |
[13, 86] |
οὔσης
εὐρυχωρίας
παρ'
αὐτῷ,
βουλομένης
|
τῆς |
παιδίσκης
παρακαθίσαι
οὐκ
ἐπέτρεψεν,
ἀλλὰ |
[13, 28] |
φιλίας
ὀνόματι
προσηγορευμένας
{ἢ}
ἀπὸ
|
τῆς |
παρὰ
τοῖς
Αθηναίοις
καλουμένης
Εταίρας |
[13, 77] |
ὁ
Χῖος
ἐν
τῳ
περὶ
|
τῆς |
πατρίδος
συγγράματι.
~Ιερώνυμος
δ'
ὁ |
[13, 58] |
Ὑπερείδης
δ'
ὁ
ῥήτωρ
ἐκ
|
τῆς |
πατρῴας
οἰκίας
τὸν
ὑἱὸν
ἀποβαλὼν |
[13, 69] |
εἰς
τὴν
Ναύκτατιν
ἀπαίροντος
διὰ
|
τῆς |
ποιήσεως
διαβάλλει
ὡς
πολλὰ
τοῦ |
[13, 67] |
εἶναι
καὶ>
μάλιστα
μὲν
ὑπὸ
|
τῆς |
πόλεως
δημοσίᾳ
κατεσκευασμένον,
εἰ
δὲ |
[13, 31] |
ὥς
φησι
Πάμφιλος·
κατεχομένης
γὰρ
|
τῆς |
πόλεως
δουλείᾳ
τοὺς
φρουροὺς
τοὺς |
[13, 12] |
εἶναι
συνεργὸν
ὑπάρχοντα
πρὸς
τὴν
|
τῆς |
πόλεως
σωτηρίαν.
Οτι
δὲ
καὶ |
[13, 42] |
δ'
ἧν
συμπαρειληφώς
τινας
ἐκ
|
τῆς |
πόλεως
τῶν
ἐπιγελᾶν
εἰθισμένων
ἅπαντα |
[13, 26] |
ἐν
ᾧ
δράματι
καὶ
περὶ
|
τῆς |
πολυθρυλήτου
Λαίδος
τάδε
λέγει·
Αὕτη |
[13, 19] |
εἰκός,
περὶ
τοῦ
βίου
καὶ
|
τῆς |
προσποιητοῦ
ἐπιτηδεύσεως
ἔφη
ὡς
οἱ |
[13, 89] |
ἐν
τῇ
πέπτῃ
τῶν
Περσικῶν
|
τῆς |
πρώτης
συντάξεώς
φησιν
ὅτι
ἡ |
[13, 78] |
ἐχαρίσατο,
τοῦτο
ἐμφήνας
τοῖς
πυνθανομένοις
|
τῆς |
Πυθίας
ὅπως
αὐτῷ
ἐπιθῶνται.
Εχρησεν |
[13, 50] |
Χίας
Ἐπιστολῆς,
ὅτι
μετὰ
τὸν
|
τῆς |
Πυθιονίκης
θάνατον
ὁ
Ἅρπαλος
μετέπέμψατο |
[13, 92] |
πάντα
ἄριστοι
ἐξέβαλον
τοὺς
σοφιστὰς
|
τῆς |
Ρώμης
ὡς
διαφθείροντας
τοὺς
νέους, |
[13, 65] |
~Δημήτριος
δ'
ὁ
Φαληρεὺς
Λαμπιτοῦς
|
τῆς |
Σαμίας
ἑταίρας
ἐρασθεὶς
ἡδέως
δι' |
[13, 67] |
μὲν
ἐν
Κιλικίᾳ
τελευτησάντων
ὑπὲρ
|
τῆς |
σῆς
βασιλείας
καὶ
τῆς
τῶν |
[13, 50] |
καὶ
Φανοστράτης.
Καὶ
περὶ
μὲν
|
τῆς |
Σινώπης
Ηρόδικος
ὁ
Κρατήτειος
ἐν |
[13, 15] |
μόνον
ἐξηλωκότες
τὸν
ἀρχηγόν
ὑμῶν
|
τῆς |
σόφιας
Ζήνωνα
τὸν
Φοίνικα,
ὃς |
[13, 20] |
γύνη
ἡ
καλλίστη,
καλλίστας
γεννώσης
|
τῆς |
Σπάρτης
τὰς
γυναῖκας.
Διὸ
καὶ |
[13, 15] |
κᾆτα
ἀποβλέψας
εἰς
τοὺς
τὰ
|
τῆς |
στοᾶς
αἱρουμένους
τὰ
Ερμείου
τοῦ |
[13, 66] |
ἔρωτος,
ὡς
ἀδύνατον
ἦν,
ᾔτησε
|
τῆς |
συνουσίας
μισθὸν
τὸν
Βακχίδος
ὅρμον |
[13, 68] |
χαλκῆν
τῆς
Γλυκέρας
ἐν
Ροσσῷ
|
τῆς |
Συρίας,
οὗπερ
καὶ
σὲ
καὶ |
[13, 56] |
Ασπασίας
οὐ
τῆς
νεωτέρας
ἀλλὰ
|
τῆς |
Σωκράτει
τῷ
σοφῷ
συγγενομένης
καίπερ |
[13, 93] |
ἐχαρίσθη
δὲ
αὐτῷ
ὑπὸ
Ξανθίππης
|
τῆς |
Σωκράτους
γυναικὸς
μετὰ
τὸν
ἐκείνου |
[13, 12] |
τῇ
τῶν
παραταττομένων
φιλίᾳ
κειμένης
|
τῆς |
σωτηρίας
τε
καὶ
νίκης.
Καὶ |
[13, 24] |
οὐ
πόθου
χάριν.
Ελλάδος
ἔγωγε
|
τῆς |
ταλαιπώρου
στένω,
Κυδίαν
ναύαρχον
ἐξεπέμψατο. |
[13, 67] |
τὸν
βωμὸν
Πυθιονίκης
Αφροδίτης,
ἃμα
|
τῆς |
τε
παρὰ
θεῶν
τιμωρίας
καταφρονῶν |
[13, 94] |
ἁρμόζοντα
δεῖν
εἶναι
καὶ
τὰ
|
τῆς |
τέχνης.
Εξῆς
δὲ
τούτοις
ὁ |
[13, 23] |
ποτε,
ἀνέβαλον
καινὰς
ἑταίρας,
πρωτοπείρους
|
τῆς |
τέχνης·
εὐθὺς
ἀναπλάττουσι
ταύτας,
ὥστε |
[13, 51] |
Κορώνης
τῆς
Ναννίου
θυγάτηρ,
τὸ
|
τῆς |
Τήθης
ἀναφέρουσα
ἐκ
τριπορνείας
ὄνομα. |
[13, 21] |
τῆς
καλῆς
πολυμαθίας,
ἄνδρες
φίλοι,
|
τῆς |
τοῦ
γραμματικοῦ
τοῦδε,
ὃς
οὐδ' |
[13, 17] |
ἐρώμενον,
ὅπως
διὰ
παντὸς
ἀπολαύῃ
|
τῆς |
τοῦ
θεωρεῖν
ἡδονῆς.
Λέγει
δ' |
[13, 64] |
ἐσθῆτα
καὶ
ῥάκια
λαβοῦσα
θεραπαινίδος
|
τῆς |
τυχούσης
συλληφθεῖσα
ἀπήχθη
μετὰ
τῶν |
[13, 59] |
θεασάμενος
Κράτης
ὁ
κυνικὸς
ἔφη
|
τῆς |
τῶν
Ελλήνων
ἀκρασίας
ἀνάθημα.
Ἕστηκε |
[13, 67] |
ὑπὲρ
τῆς
σῆς
βασιλείας
καὶ
|
τῆς |
τῶν
Ελλήνων
ἐλευθερίας
οὐδέπω
νῦν |
[13, 32] |
αἱ
Κορίνθιαι
ἑταῖραι
εὔξαντο
ὑπὲρ
|
τῆς |
τῶν
Ελλήνων
σωτηρίας
εἰς
τὸν |
[13, 45] |
παρ'
ἐμοῦ,
φίλτατε.
Καλλιστίου
δὲ
|
τῆς |
Υὸς
καλουμένης
πρὸς
τὴν
ἑαυτῆς |
[13, 35] |
ὑποκάτω
χώρας,
ὁ
δὲ
Ζαριάδρης
|
τῆς |
ὑπεράνω
Κασπίων
πυλῶν
μέχρι
τοῦ |
[13, 35] |
ὁ
μὲν
Υστάσπης
Μηδίας
καὶ
|
τῆς |
ὑποκάτω
χώρας,
ὁ
δὲ
Ζαριάδρης |
[13, 10] |
ὁ
Αθάμαντος
διὰ
τὸν
Θεμιστοῦς
|
τῆς |
Υψέως,
ὁ
Ιάσονος
διὰ
τὸν |
[13, 50] |
Καλλικράτης
ἐν
Μοσχίωνι.
Περὶ
δὲ
|
τῆς |
Φανοστράτης
Απολλόδωρός
φησιν
έν
τῷ |
[13, 19] |
τὴν
εὐτέλειαν
εὑρίσκεσθε
ἐπὶ
ταῖς
|
τῆς |
φιλαργυρίας
θύραις
ῥυπαρῶς
ζῶντες
καὶ |
[13, 28] |
μόνας
τῶν
ἄλλων
γυναικῶν
τῷ
|
τῆς |
φιλίας
ὀνόματι
προσηγορευμένας
{ἢ}
ἀπὸ |
[13, 59] |
Αρχιδάμου
τοῦ
Λακεδαιμονίων
βασιλέως
καὶ
|
τῆς |
Φιλίππου
τοῦ
Αμύντου,
ἔχουσα
ἐπιγραφὴν |
[13, 34] |
ἀποθανὼν
ἐκηδεύθη
ἐν
Μελίσσῃ
κώμῃ
|
τῆς |
Φρυγίας,
ἐπιβουλευθεὶς
ὑπὸ
Φαρναβάζου.
Εἴδομεν |
[13, 59] |
αὐτὸν
ἐν
Θεσπιαῖς.
Αὐτῆς
δὲ
|
τῆς |
Φρύνης
οἱ
περικτίονες
ἀνδριάντα
ποιήσαντες |
[13, 64] |
Σελεύκου
νικηθέντος
καὶ
μόλις
ἐκ
|
τῆς |
φυγῆς
διασωθέντος
αὐτὴ
μεταμφιεσαμένη
τὴν |
[13, 83] |
γενομένης
φωνῆς
ἐκ
τῆς
δάφνης
|
τῆς |
χαλκῆς,
ἥν
ἔστησαν
Μεταποντῖνοι
κατὰ |
[13, 34] |
δ'
αὐτῆς
ἐστιν
ὑπὲρ
τὸ
|
τῆς |
Χαλκιοίκου
βοίδιόν
τι
χαλκοῦν
καὶ |
[13, 26] |
ὥστε,
ὦ
φίλτατε,
τἀργύριον
ἐκ
|
τῆς |
χειρὸς
ἤδη
λαμβάνει.
Μνημονεύει
δὲ |
[13, 95] |
ἀριθμῆσαι
{ὅσου
ἐλάττους
ἦσαν}
ἢ
|
τῆς |
χειρὸς
τοὺς
δακτύλους.
Καί
μοι |
[13, 50] |
φησιν
Θεόπομπος
ἐν
τοῖς
περὶ
|
τῆς |
Χίας
Ἐπιστολῆς,
ὅτι
μετὰ
τὸν |
[13, 31] |
καὶ
τελευσάσης
συναγαγὼν
τοὺς
ἐκ
|
τῆς |
χώρας
Λυδοὺς
πάντας
ἔχωσε
μὲν |
[13, 15] |
δεῖ
μὴ
τῶν
σωμάτων
ἀλλὰ
|
τῆς |
ψυχῆς
ἐρᾶν·
οἵτινες
μέχρι
ὀκτὼ |
[13, 34] |
σύν
Αξιόχῳ,
ὃς
ἦν
αὐτοῦ
|
τῆς |
ὥρας
ἐραστής,
ὥς
φησιν
Λυσίας |
[13, 31] |
τὴν
Σάμον,
ἐργασάμεναι
ἱκανῶς
ἀπὸ
|
τῆς |
ὥρας.
Εὐάλκης
δ'
ἐν
τοῖς |
[13, 45] |
τότε
γενόμενον.
Αὕτη
δ'
ὀψὲ
|
τῆς |
ὥρας
ποτὲ
εἰσῆλθεν
ἐπὶ
κώθωνα |