Livre, Chap. |
[13, 74] |
Ον
ὁ
σοφὸς
ὑμνῶν
αἰεί
|
ποτε |
Ανακρέων
πᾶσίν
ἐστιν
διὰ
στόματος. |
[13, 23] |
πᾶσιν
ἐπιβουλάς.
Επειδὰν
δ'
εὐπορήσωσίν
|
ποτε, |
ἀνέβαλον
καινὰς
ἑταίρας,
πρωτοπείρους
τῆς |
[13, 46] |
Απομνημονεύμασιν
ἱστορεῖ.
Εν
ἀγῶνι
οὖν
|
ποτε |
αὐτὸν
ἀσχημονήσαντα
σφόδρα
ἀρθῆναι
ἐκ |
[13, 43] |
ὤν.
Παρὰ
Δεξιθέᾳ
δειπνοῦσα
θῄταίρᾳ
|
ποτε |
Γνάθαινα,
τοὔψον
ἀποτιθείσης
πᾶν
σχεδὸν |
[13, 49] |
συνοικήοουσα
τῷ
Πανδίονος.
Φρύνη
συνδειπνοῦσά
|
ποτε |
γράσωνι
ἄρασα
φορίνην
Λαβέ,
εἶπε, |
[13, 90] |
καὶ
περὶ
κάλλους
γυναικῶν
ἀγῶνά
|
ποτε |
διατεθέντα
περὶ
οὗ
ἱστορῶν
Νικίας |
[13, 44] |
ὀνηλάτ'
εἰ
μὴ
θᾶττον
ἐκατήσῃ
|
ποτε |
ἐκ
τῆς
ὁδου,
τὰ
γύναια |
[13, 42] |
τί
δοκεῖ
τῶν
ἀγρίων
ὑμῖν
|
ποτε |
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
τάχιστα
θηρίον |
[13, 43] |
Πρὸς
τὴν
Γνάθαιναν
Δίφιλος
κληθείς
|
ποτε |
ἐπὶ
δεῖπνον,
ὡς
λέγουσι,
τοῖς |
[13, 61] |
ἑταίρας
ἐπαιδοποιήσατο
Δήμέαν
ὃν
φρυαττόμενόν
|
ποτε |
ἐπι
τοῦ
βήματος
ἐπεστόμισεν
Υπερείδης |
[13, 94] |
σεμνοὺς
λέγοντα
λόγους
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
ἐπιχειρῆσαι
οὐδὲ
τολμῆσαι
ἅπερ
οἱ |
[13, 8] |
Ζεῦ
πολυτίμητ'
εἶτ'
ἐγὼ
κακῶς
|
ποτε |
ἐρῶ
γυναῖκας
νὴ
Δί'
ἀπολοίμην |
[13, 45] |
ὅτι
τὸν
μέγαν
κατέφαγ'
ἐραστήν
|
ποτε |
Θαλλόν·
παρεγενήθη
γὰρ
εἰς
τὴν |
[13, 31] |
δουλείᾳ
τοὺς
φρουροὺς
τοὺς
αὐτῇ
|
ποτε |
θύσαντας,
ὡς
ἱστορεῖ
Νεάνθης
ἐν |
[13, 80] |
βασιλεὺς
ἐπεκώμαζε
τῷ
Ζήνωνι.
Καί
|
ποτε |
καὶ
μεθ'
ἡμέραν
ἐλθὼν
ἔκ |
[13, 38] |
Ο
δὲ
Τιμόθεος
καὶ
σκωπτόμενός
|
ποτε |
ὅτι
τοιαύτης
εἴη
μητρὸς
Καὶ |
[13, 46] |
τὰς
ἀπαντήσεις
ἦσαν.
Κατηγοροῦντος
γοῦν
|
ποτε |
Στίλπωνος
Γλυκέρας
παρὰ
πότον
ὡς |
[13, 42] |
ἄνθρωπος
ξένος
καὶ
παρεπιδημήσας
Αθήνησίν
|
ποτε |
τὴν
Μανίαν
μετεπέμψαθ'
ὅσον
ᾔτησε |
[13, 69] |
τε
μύρων
ἔκπνοος
ἀμπεχόνη,
ᾗ
|
ποτε |
τὸν
χαρίεντα
περιστέλλουσα
Χάραξον
σύγχρους |
[13, 42] |
ἤθελον.
Αἰτουμένην
λέγουσι
τὴν
πυγήν
|
ποτε |
ὑπὸ
τοῦ
βασιλέως
Μανίαν
Δημητρίου |
[13, 82] |
ἐπιτωθάζων
τὸ
γεγονὸς
καὶ
αὐτός
|
ποτε |
ὐφη
τούτῳ
χεχρῆσθαι
τῷ
παιδί, |
[13, 11] |
ἐρᾶν
προλέγω
τοῖσι
νέοισιν
μή
|
ποτε |
φεύγειν,
χρῆσθαι
δ'
ὀρθῶς,
ὅταν |