Livre, Chap. |
[13, 43] |
δὲ
τῶν
ἐφήβων
βραχύτερον,
ἔσκωπτεν
|
εἰς |
Αδωνιν.
Αναγώγως
δέ
πως
τοῦ |
[13, 67] |
πολλὰ
χρημάτων
συλήσας
καὶ
καταφυγὼν
|
εἰς |
Αθήνας
ἐρασθεὶς
Πυθιονίκης
πολλὰ
εἰς |
[13, 71] |
χῶρον.
Ενθα
Χάρων
ἀκοὴν
ἕλκεται
|
εἰς |
ἄκατον
ψυχὰς
οἰχομένων,
λίμνης
δ' |
[13, 51] |
χαίρουσιν
αἱ
αἶγες,
διόπερ
οὐδ'
|
εἰς |
ἀκρόπολιν
ἄνεισι
τὸ
ζῷον
οὐδ' |
[13, 95] |
μόνον
τοιοῦτός
ἐστιν,
ἀλλὰ
καὶ
|
εἰς |
ἄλλους
ἅπαντας
τοὺς
αὐτῷ
κεχρημένους. |
[13, 25] |
Φιλήμων
οὕτως
φησί·
Σὺ
δ'
|
εἰς |
ἃπαντας
εὗρες
ἀνθρώπους,
Σόλων·
σὲ |
[13, 88] |
τέκνα·
Ἔνθ'
αἵ
μέν
αὐτῶν
|
εἰς |
ἀπείροντα
στράτον
ἀνθέων
ἄλογχον
ἐστράτευσαν, |
[13, 21] |
ἀριστήσαντά
τινα
ἐν
καπηλείῳ
κωλῦσαι
|
εἰς |
Αρειον
πάγον.
Σὺ
δὲ,
ὦ |
[13, 79] |
ὃν
καὶ
ἁρπάσαντα
καὶ
ἀναθέμενον
|
εἰς |
ἃρμα
εἰς
Θήβας
φυγεῖν.
Πράξιλλα |
[13, 67] |
εἰς
Αθήνας
ἐρασθεὶς
Πυθιονίκης
πολλὰ
|
εἰς |
αὐτὴν
κατανάλωσεν
ἑταίραν
οὖσαν
καὶ |
[13, 72] |
Σαπφοῦς
καὶ
λέγειν
τινάς
φησιν
|
εἰς |
αὐτὴν
πεποιῆσθαι
ὑπὸ
Ανακρέοντος
τάδε |
[13, 56] |
ἑταίραν
ἠγάπα;
ὡς
καὶ
ᾄδειν
|
εἰς |
αὐτὴν
τάδε·
Αρχεάνασσαν
ἔχω
τὴν |
[13, 43] |
γάρ,
εἶπεν,
ἐπιμελῶς,
ὦ
Δίφιλε,
|
εἰς |
αὐτό
γ'
αἰεὶ
δραμάτων
ἐμβάλλομεν. |
[13, 43] |
Τῶν
σῶν
δραμάτων
γὰρ
ἐπιμελῶς
|
εἰς |
αὐτὸν
αἰεὶ
τοὺς
προλόγους
ἐμβάλλομεν. |
[13, 33] |
τε
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἔγραψεν
|
εἰς |
αὐτὸν
ἐγκώμιον,
οὗ
ἡ
ἀρχή |
[13, 82] |
Καὶ
ὁ
Σοφοκλῆς
ἀκούσας
ἐποίησε
|
εἰς |
αὐτὸν
τὸ
τοιοῦτον
ἐπίγραμμα,
χρησάμενος |
[13, 47] |
δὲ
πινόντων
παρ᾽
αὐτῇ
συμβαλλομένων
|
εἰς |
βολροφακῆν
καὶ
τῆς
παιδίσκης
έν |
[13, 73] |
σεμνὸς
οὐρανὸς
πληρούμενος
ὄμβρου
πεσεῖν
|
εἰς |
γαῖαν
Αφροδίτης
ὕπο.
Οταν
δὲ |
[13, 3] |
τὸ
πλῆθος
τῶν
γυναικῶν,
ἀλλ'
|
εἰς |
γέρας
ἐπεὶ
οὐδὲ
τὸν
πολὺν |
[13, 45] |
Κορίνθιον
παράπηχυ
καινόν
λῄδιον
ἔδωκεν
|
εἰς |
γναφεῖον·
εἶτ'
ἐπεὶ
τέλος
ἔδοξ' |
[13, 42] |
παιζούσης
σφόδρα
ἀνισταμένης
τε
πολλάκις,
|
εἰς |
δασύποδα
αὐτὴν
ἐπικροῦσαι
βουλόμενος
Πρὸς |
[13, 83] |
τῶν
τοῦ
θεοῦ
χαρίσασθαι
τοῦτον
|
εἰς |
Δελφοὺς
παραγενομένῳ
τῷ
Πυθοδώρου
τοῦ |
[13, 92] |
μὲν
ἀπέθανεν
ὁ
πρὸς
τοὺς
|
εἰς |
δικαστήρια
ἀποκληρουμένους
διαλεγόμενος
περὶ
τοῦ |
[13, 91] |
σου
πύθηται
τίνες
ἦσαν
οἱ
|
εἰς |
δούρειον
ἵππον
ἐγκατακλεισθέντες,
ἑνὸς
καὶ |
[13, 78] |
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
Φάλαριν
αὐτὸν
|
εἰς |
ἔλεον
τῶν
βασάνων
ἤγαγον,
ὡς |
[13, 74] |
πότ'
ῴδας
ἡδὺν
Ανακρείοντα
Τέως
|
εἰς |
Ελλάδ'
ἀνῆγεν,
συμποσίων
ἐρέθισμα,
γυναικῶν |
[13, 34] |
ἀκοῆς
ἐρασθεὶς
ἔστερξε
καὶ
πλεύσας
|
εἰς |
Ελλήσποντον
σύν
Αξιόχῳ,
ὃς
ἦν |
[13, 11] |
παρὰ
λυπῶν
τέρψιν
τιν'
ἔχων
|
εἰς |
ἐλπίδ'
ἄγει.
Τοῖς
δ'
ἀτελέστοις |
[13, 95] |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
οὐκ
|
εἰς |
ἐμὲ
μόνον
τοιοῦτός
ἐστιν,
ἀλλὰ |
[13, 70] |
τοῖς
Ερωτικοῖς,
τῆς
βαρβάρου
Λυδῆς
|
εἰς |
ἐπιθυμίαν
καταστὰς
ἐποίησεν
ὃ
μὲν |
[13, 29] |
αὐτῷ
κατοικούσης
τινὸς
ἰδὼν
ἑταίρας
|
εἰς |
ἔρωτ'
ἀφίκετο,
ἀστῆς,
ἐρήμου
δ' |
[13, 29] |
ὡς
λέγεις
πόρνης,
ἑταίρας
δ'
|
εἰς |
ἔρωτα
τυγχάνεις
ἐληλυθώς·
ἆρ'
ὡς |
[13, 64] |
σκέψιν
καὶ
συγχωρησάσης
νυκτὸς
ἔφυγεν
|
εἰς |
Εφεσον.
Μαθοῦσα
δὲ
ἡ
Λαοδίκη |
[13, 74] |
κράτη,
σφάλλω
δ'
ὅσοι
φρονοῦσιν
|
εἰς |
ἡμᾶς
μέγα.
Νεανίσκῳ
γὰρ
τὴν |
[13, 90] |
τῷ
πεδίῳ
περὶ
τὸν
Αλφειόν
|
εἰς |
ἣν
κατοικίσαντα
Παρρασίων
τινὰς
τέμενος |
[13, 79] |
ἁρπάσαντα
καὶ
ἀναθέμενον
εἰς
ἃρμα
|
εἰς |
Θήβας
φυγεῖν.
Πράξιλλα
δ'
ἡ |
[13, 5] |
εἰς
Μολοττοὺς
ἔφυγεν,
Αλέξανδρος
δ'
|
εἰς |
Ιλλυριούς.
Καὶ
ἡ
Κλεοπάτρα
δ' |
[13, 47] |
δὲ
τοῦ
Λάκκου
ὀρχουμένου
καὶ
|
εἰς |
κάδον
τινὰ
ἐμπεσόντος,
Ο
λάκκος, |
[13, 52] |
τοῦ
μή
ποτ'
αὐτὸν
ἐμπεσεῖν
|
εἰς |
Λαίδα
φερόμενον
ἢ
Μηκωνίδ'
ἢ |
[13, 81] |
ἐν
Χίῳ
συνήντησα,
ὅτε
ἔπλει
|
εἰς |
Λέσβον
στρατηγός,
ἀνδρὶ
παιδιώδει
παρ' |
[13, 34] |
τοῦ
Αλκιβιάδου
μνῆμα
ἐκ
Συννάδων
|
εἰς |
Μητρόπολιν
ἀφικνούμενοι·
ἐφ'
ᾧ
καὶ |
[13, 1] |
τῶν
Μουσῶν
τὴν
Ερατὼ
ἐπικαλεσάμενοι
|
εἰς |
μνήμην
ἡμῖν
ἰέναι
τὸν
ἐρωτικὸν |
[13, 5] |
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
Ολυμπιὰς
μὲν
|
εἰς |
Μολοττοὺς
ἔφυγεν,
Αλέξανδρος
δ'
εἰς |
[13, 63] |
μειρακίου
καὶ
δι'
αὐτὸν
παροινήσας
|
εἰς |
Νικόδημον
ἐξέκοψεν
αὐτοῦ
τοὺς
ὀφθαλμούς. |
[13, 44] |
ἀκριβῶς
καὶ
πέποιθα
τοῦθ'
ὅτι
|
εἰς |
νύκτ'
ἀποδώσεις
τῳ
θυγατρίῳ
μου |
[13, 25] |
τὴν
ἀναγκαίαν
φύσιν
ἁμαρτάνοντάς
τ'
|
εἰς |
ὅ
μὴ
προσῆκον
ἦν,
στῆσαι |
[13, 2] |
Νομοθετῶν
ἱστορεῖν
ὅτι
ἐν
Λακεδαίμονι
|
εἰς |
οἴκημά
τι
σκοτεινὸν
πᾶσαι
ἐνεκλείοντο |
[13, 33] |
θὲον
Ξενοφῶν
ὁ
Κορίνθιος
ἐξιὼν
|
εἰς |
Ολυμπίαν
ἐπὶ
τὸν
ἀγώνα
καὶ |
[13, 84] |
Κλεώνυμος
ὁ
Σπαρτιάτης
πρῶτος
ἀνθρώπων
|
εἰς |
ὁμηρείαν
λαβών
παρὰ
Μεταποντίνων
γυναῖκας |
[13, 61] |
Ταῦτα
μέν
ἐστιν
ἐκ
τῶν
|
εἰς |
Ομηρον
ἀναφερομένων.
Τῆς
δὲ
Θεωρίδος |
[13, 16] |
Αριστοτέλης
δὲ
ἔφη
τοὺς
ἐραστὰς
|
εἰς |
οὐδὲν
ἄλλο
τοῦ
σώματος
τῶν |
[13, 24] |
οἰκημάτων
ἀσπάζεσθαι
καὶ
μὴ
καταναλίσκειν
|
εἰς |
οὐδὲν
δέον
τὰ
τῶν
υἱῶν |
[13, 85] |
ἐλέφας
τὸ
ζῷον
φιλοστοργίαν
ἔσχεν
|
εἰς |
παιδίον
γράφει
δ'
οὕτως
Τούτῳ |
[13, 44] |
Πανηγύρεως
οὔσης
ποθ'
ἡ
Γναθαίνιον
|
εἰς |
Πειραιᾶ
κατέβαινε
πρὸς
ξένον
τινὰ |
[13, 8] |
Πέραινε,
σωθείης
δέ
νῦν
ἀληθινὸν
|
εἰς |
πέλαγος
αὑτὸν
ἐμβαλεῖς
γὰρ
πραγμάτων, |
[13, 86] |
ψέγειν.
Καὶ
εἰ
διαλεκτικοὶ
συνελθόντες
|
εἰς |
πότον
περὶ
συλλογισμῶν
διαλέγοιντο
ἀλλοτρίως |
[13, 8] |
γυναῖχ'
ὁ
δ'
ὕστερον
λαβὼν
|
εἰς |
προὖπτον
εἰδως
αὑτὸν
ἐνέβαλεν
κακόν. |
[13, 9] |
παρ'
ἠλικίαν
νέας
ἀγόμενοι
γυναῖκας
|
εἰς |
προὖπτον
κακὸν
αὑτοὺς
ἐμβάλλοντες,
καίτοι |
[13, 86] |
ἔφη
αὐτὸν
πεπρακέναι
καὶ
τέλος
|
εἰς |
πυγμὰς
ἦλθεν
ὁ
σκληρὸς
ἐκεῖνος |
[13, 43] |
ὅτι
παῖς
ποτ'
ὢν
ἀνείλετ'
|
εἰς |
πυράν
ὅτε
παίζων
μετά
τινων |
[13, 81] |
φὰς
ῥοδοδάκτυλον·
εἰ
γάρ
τις
|
εἰς |
ῥόδεον
χρῶμα
βάψειε
τοὺς
δακτύλους, |
[13, 64] |
ὁμοίως
ταῖς
ἑαυτῆς
θεραπαινίσιν
ἦλθεν
|
εἰς |
Ρόδον
ἔνθα
ἐκφήνασα
ἑαυτήν
ἥτις |
[13, 87] |
δράματι·
Εκειτο
γὰρ
μέν
λευκὸν
|
εἰς |
σεληνόφως
φαίνουσα
μαστὸν
λελυμένης
ἐπωμίδος. |
[13, 64] |
ὧν
λέγει
δύ'
ἡμέρας
παρῃτήσατο
|
εἰς |
σκέψιν
καὶ
συγχωρησάσης
νυκτὸς
ἔφυγεν |
[13, 3] |
αὐτὴ
τὸν
Γλαύκης
γάμον,
ἤδη
|
εἰς |
τὰ
ἀμείνω
καὶ
Ελληνικὰ
ἐκδεδιῃτημένη. |
[13, 75] |
ὢν
ποιητὴς
καὶ
Σοφοκλῆς
ἦγον
|
εἰς |
τὰ
θέατρα
διὰ
τῶν
τραγῳδιῶν |
[13, 43] |
τὸν
ἑωθινόν,
μακρὰς
δὲ
πράττειν
|
εἰς |
τὰ
λοιπὰ
ξυμβολὰς.
Γνάθαινα
δ' |
[13, 41] |
ἔοιχ'
ἡ
Μανία·
Γνάθαινα
δ'
|
εἰς |
τὰ
στρώμαθ'
ὅτι
προίετο,
ἐνουθετήθη |
[13, 75] |
γυναῖκας
καὶ
τὴν
τοιαύτην
μοῦσαν
|
εἰς |
τὰς
διατθριβάς.
Διὸ
καὶ
λέγειν |
[13, 83] |
Υπερβορέων
παραγεγονέναι,
ὡς
τάχιστα
ὤφθη
|
εἰς |
τὴν
ἀγορὰν
ἐμβαλοῦσα
ἐμμανῶν
γενομένων |
[13, 43] |
ἤδη
τελέως
ἦν
ὁμολογουμένη
σοφός,
|
εἰς |
τὴν
ἀγορὰν
λέγουσιν
αὐτὴν
ἐξίναι |
[13, 45] |
ἐραστήν
ποτε
Θαλλόν·
παρεγενήθη
γὰρ
|
εἰς |
τὴν
Αττικὴν
ὠνησόμενος
χελιδονείους
ἰσχάδας |
[13, 35] |
ἐνδεδυκὼς
στολὴν
Σκυθικήν.
Καὶ
παρελθὼν
|
εἰς |
τὴν
αὐλὴν
καὶ
ἰδὼν
τὴν |
[13, 43] |
συναρτύειν
δοκῶν
καὶ
διψᾶν
ὑπολειπόμενοι
|
εἰς |
τὴν
αὔριον
τοῖς
ἐπισυνάπτειν
βουλομένοις |
[13, 85] |
πλεῖστον
νηχόμενος
καὶ
πάλιν
ἀποκαθίστα
|
εἰς |
τὴν
γῆν.
Φιλανθρωπότατον
δὲ
ἐστι |
[13, 3] |
αὐτῷ
τῷ
Αγαμέμνονι
ἀποκτείνει,
ἣν
|
εἰς |
τὴν
Ελλάδα
ὁ
κρείων
ἐπηγάγετο, |
[13, 84] |
τῇ
Αφροδίτῃ
χρώμενοι
καὶ
ἀσεβοῦντες
|
εἰς |
τὴν
θεόν,
μὴ
τὸν
αὐτὸν |
[13, 45] |
ἐγχεάτω
μοι
τέτταρας
κοτύλας
ἔπειτα
|
εἰς |
τὴν
μεγάλην.
Επειτεν
ὁ
βασιλεὺς |
[13, 69] |
τοῦ
ἀδελφοῦ
αὐτῆς
κατ'
ἐμπορίαν
|
εἰς |
τὴν
Ναύκτατιν
ἀπαίροντος
διὰ
τῆς |
[13, 49] |
τῷ
ποιητῇ
δυσημερήσαντι
καὶ
εἰσελθόντι
|
εἰς |
τὴν
οἰκίαν
Γλυκέρα
προσενέγκασα
γάλα |
[13, 58] |
ἔρωτος
ἀπηλλαγμένος
τὴν
προειρημένην
Μυρρίνην
|
εἰς |
τὴν
οἰκίαν
εἰσήγαγεν.
~Ἦν
δ' |
[13, 62] |
Ισοκράτη
ἀναλαβεῖν
Λαγίσκαν
τὴν
ἑταίραν
|
εἰς |
τὴν
οἰκίαν,
ἐξ
ἧς
καὶ |
[13, 63] |
νυκτὶ
συνέχεεν.
Αναλαβεῖν
γοῦν
καὶ
|
εἰς |
τὴν
οἰκίαν
λέγεταί
τινα
Κνωσίωνα |
[13, 44] |
τῆς
νυκτός.
Η
Γνάθαινα
δ'
|
εἰς |
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὰ
δόρατ' |
[13, 47] |
ἀφ'
Ελλησπόντου
Πῶς
οὖν,
φησίν,
|
εἰς |
τὴν
πρώτην
πόλιν
οὐχ
ἧκες |
[13, 27] |
τοῦ
Μάγνου
ἐπιραπίσαι
βουληθέντος
αὐτὸν
|
εἰς |
τιμὴν
τοῦ
Μυρτίλου,
φθάσας
ὁ |
[13, 37] |
ζευξάμενος
ἑταιρῶν
πληθούσης
ἀγορᾶς
εἰσήλασεν
|
εἰς |
τὸ
ἅστυ;
ἦσαν
δ'
αὗται |
[13, 3] |
ἐπεὶ
οὐδὲ
τὸν
πολὺν
οἶνον
|
εἰς |
τὸ
μεθύειν
παρεσκευάσατο.
~Ο
δὲ |
[13, 85] |
ἀργύριον
δοὺς
καὶ
παραιτησάμενος
ἀφῆκεν
|
εἰς |
τὸ
πέλαγος.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα |
[13, 23] |
τῆς
κοιλίας
ὡσπερεὶ
κοντοῖσι
τούτοις
|
εἰς |
τὸ
πρόσθ'
ἀπήγαγον.
Τὰς
ὀφρῦς |
[13, 49] |
Λεόντιον
κατακειμένη
μετ'
ἐραστοῦ,
έπεισελθούσης
|
εἰς |
τὸ
συμπόσιον
Γλυκέρας
καὶ
τοῦ |
[13, 35] |
εἰσκαλέσας
τὴν
Οδάτιν
ὁ
πατὴρ
|
εἰς |
τὸ
συμπόσιον
εἶπεν
ἀκουόντων
τῶν |
[13, 38] |
τρόπους.
Μεταβάλλουσαι
γὰρ
αἱ
τοιαῦται
|
εἰς |
τὸ
σῶφρον
τῶν
ἐπὶ
τούτῷ |
[13, 93] |
μὲν
ἀρετῆς,
μάταιοι
δὲ
ἐστὲ>
|
εἰς |
τὸ
τοῦ
βίου
χρήσιμον.
Οὐδὲν |
[13, 64] |
ἐπιβουλευομένου
τοῦ
Πτολεμαίου
καὶ
καταφυγόντος
|
εἰς |
τὀ
τῆς
Αρτέμιδος
ἱερὸν
συγκατέφυγεν |
[13, 43] |
ὁμολογουμένους
ἁλῶν,
τὴν
χιόνα
δ'
|
εἰς |
τὸν
ἄκρατον
ἐνσεῖσαι
λάθρᾳ·
τῳ |
[13, 95] |
ὥστε
πολὺ
ἀσφαλέστερον
εἶναι
δοκεῖν
|
εἰς |
τὸν
Ανδρίαν
πλεῖν
τούτῳ
συμβάλλειν. |
[13, 47] |
τινὰ
ἐμπεσόντος,
Ο
λάκκος,
ἔφη,
|
εἰς |
τὸν
κάδον
ἐμπέπτωκεν.
Ἐπιδόντος
δέ |
[13, 47] |
τῆς
παιδίσκης
έν
τῷ
καθαίρειν
|
εἰς |
τὸν
κόλπον
έμβαλλομένης
τῶν
φακῶν, |
[13, 84] |
ἄνθρωπος
ἠράσθη
τις
εἶ
τ'
|
εἰς |
τὸν
νεὼν
κατέκλεισεν
αὑτόν.
Κτησικλέους |
[13, 32] |
ὑπὲρ
τῆς
τῶν
Ελλήνων
σωτηρίας
|
εἰς |
τὸν
τῆς
Αφροδίτης
ἐλθοῦσα
νεών. |
[13, 59] |
οἱ
δικασταὶ
καταψηφιούμενοι,
παραγαγὼν
αὐτὴν
|
εἰς |
τοὐμφρανὲς
καὶ
περιρήξας
τοὺς
χιτωνίσκους |
[13, 79] |
Τοῦ
παιδεραστεῖν
παρὰ
πρώτων
Κρητῶν
|
εἰς |
τοὺς
Ελληνας
παρελθόντος,
ὡς
ἱστορεῖ |
[13, 5] |
ὁ
Μακεδὼν
οὐκ
ἐπήγετο
μὲν
|
εἰς |
τοὺς
πολέμους
γυναῖκας,
ὥσπερ
Δαρεῖος |
[13, 15] |
ἀπομνημονεύσας
ὁ
Μυρτίλος
κᾆτα
ἀποβλέψας
|
εἰς |
τοὺς
τὰ
τῆς
στοᾶς
αἱρουμένους |
[13, 67] |
δ'
ἐν
τοῖς
περὶ
τῆς
|
εἰς |
Τροφωνίου
Καταβάσεώς
φησι
Ταὐτὸ
δὲ |
[13, 6] |
ἔχιδνα,
πτηνά
θ'
Αρπυιῶν
γένη,
|
εἰς |
ὑπερβολὴν
ἀφῖκται
τοῦ
καταπτύστου
γένους |
[13, 87] |
πτερὰ
κρόνον
θ'
ὃς
ἡλιῶδες
|
εἰς |
ὑφάσματα
πέπλων
σκιᾶς
εἴδωλον
ἐξωμόργυντο, |
[13, 31] |
ἔτι
καλούμενον
τῆς
Εταίρας
μνῆμα,
|
εἰς |
ὕψος
ἄρας
ὥστε
περιοδεύοντος
αὐτοῦ |
[13, 3] |
οὐκ
εἰκός,
φησὶν
ὁ
Αριστοτέλης,
|
εἰς |
χρῆσιν
εἶναι
τὸ
πλῆθος
τῶν |
[13, 20] |
ἄλγεα
πάσχειν·
αἰνῶς
ἀθανάτῃσι
θεῇς
|
εἰς |
ὦπα
ἔοικεν.
Εκπέπληκται
οὖν
καὶ |