Livre, Chap. |
[13, 49] |
τις
αὐτὴν
ἠρώτα
ποῦ
πορεύεται,
|
εἶπεν· |
Αἰγεῖ
συνοικήοουσα
τῷ
Πανδίονος.
Φρύνη |
[13, 35] |
ὁ
πατὴρ
εἰς
τὸ
συμπόσιον
|
εἶπεν |
ἀκουόντων
τῶν
συνδείπνων·
Ημεῖς,
ὦ |
[13, 59] |
ὀργισθεὶς
ὁ
Εὐθίας
οὐκ
ἔτι
|
εἶπεν |
ἄλλην
δίκην,
ὥς
φησι
Επρμιππος. |
[13, 45] |
ἀποφέρειν
θοἰμάτιον.
Ο
γναφεὺς
δ'
|
εἶπεν· |
Ἂν
γ'
ἐλᾳδίου
ταρτημόριά
μοι, |
[13, 49] |
δέ
τις
ἐραστἠς
ὑποκοριβόμενος
αὐτὴν
|
εἶπεν |
Ἀφροδίσιον
εἶ
Πραξιτέλους·
Ἣ
δὲ |
[13, 44] |
βουλόμενον
εἶναι
τὸν
σατράπην
ἀπεδέξατο,
|
εἶπεν |
δέ·
δὸς
ὅσον
ἐπιθυμεῖς,
πάτερ· |
[13, 47] |
είπόντος
Εἰς
ποίαν;
Εἰς
Σίγειον»
|
εἶπεν, |
Εἰσελθόντος
δέ
τινος
ὡς
αὐτὴν |
[13, 43] |
Γνάθαιν'
ἔχεις.
Τῶν
σῶν
γάρ,
|
εἶπεν, |
ἐπιμελῶς,
ὦ
Δίφιλε,
εἰς
αὐτό |
[13, 89] |
τὴν
ἐν
Εὐβοίᾳ
Χαλκίδα
καλλιγύναικα
|
εἶπεν. |
Εὐπρεπεῖς
γὰρ
αὐτόθι
γίγνονται
γυναῖκες, |
[13, 48] |
ἄμας,
Εἰ
ταῦτ'
εἰχεθ᾽
ὑμεῖς,
|
εἶπεν |
ἡ
Γνάθαινα,
ἐνέχυρα
θέντες
τὸ |
[13, 49] |
ῤοφῆσαι·
ὃ
δ᾽
Οὐ
θέλω»
|
εἶπεν, |
ἦν
γὰρ
έφεστηκυῖα
γραῦς
αὐτῷ. |
[13, 45] |
δ'
ὡς
ἀπήγγειλ'
Ὦ>
τάλαιν'
|
εἶπεν, |
κακῶν»
ἢ
Γλυκέρον,
Μέλλει
γὰρ |
[13, 49] |
δὲ
τὴν
αἰτίαν
Ὀργίζομαί
σοι,
|
εἶπεν, |
ὅτι
πολλὰς
ἔχεις.
Φιλάργυρος
δέ |
[13, 49] |
τίνα
αἰτίαν
οἱ
στέφανοι
κρήμνανται,
|
εἶπεν |
Ὅτι
φυχαγωγοῦσιν.
Μαστιγίου
δέ
τινος |
[13, 45] |
μνᾶν
μίαν
ὁ
Μοίριχος
Μέγ'
|
εἶπεν· |
οὐ
πρῴην
δύο
χρυσοῦς
λαβοῦσα |
[13, 46] |
Γνάθαιναν,
ἣ
δὲ
τί
γάρ,
|
εἶπεν, |
οὐκ
ἠρμένος
ἥκεις;
Σφόδρα
δ' |
[13, 35] |
κιρνᾶσάν
τε
βραδέως
τὴν
φιάλην
|
εἶπεν |
πλησίον
στὰς
παρ'
αὐτὴν·
Ὦ |
[13, 81] |
εὖ
ὑπηγάγετο
τὸν
παῖδα,
Μελετῶ,
|
εἶπεν, |
στρατηγεῖν,
ὦ
ἄνδρες
ἐπειδήπερ
Περικλῆς |
[13, 45] |
Εὔαδριν
δὲ
τὴν
παχεῖαν
ἀναλαβόντος,
|
εἶπεν |
ὕστερον
μεταπεμπομένου
ποθ'
ὡς
ἔοικ' |
[13, 44] |
τότε
παρελθεῖν
ῥᾳδίως,
ἀλλὰ
στενοχωρῶν
|
εἶπεν |
Ὦ
τρισάθλιε
ὀνηλάτ'
εἰ
μὴ |