Livre, Chap. |
[13, 95] |
τῆς
χειρὸς
τοὺς
δακτύλους.
Καί
|
μοι |
ἀνάβητε
τούτων
μάρτυρες.
Ο
μὲν |
[13, 64] |
ὅτε
ἐγὼ
μὲν
τὸν
γενόμενόν
|
μοι |
ἄνδρα
σώσατα
τοιαύτην
χάριτα
παρὰ |
[13, 6] |
καὶ
σύνεισιν
ἡδέως.
Εἶτα
τετράπους
|
μοι |
γένοιτο,
φησὶ
τήνπρος
ἢ,
θρόνος, |
[13, 15] |
λέγοντες
συνέχειν
τοὺς
ἐρωμένους.
Καί
|
μοι |
δοκεῖ
Αρίστων
ὁ
Κεῖος
ὁ |
[13, 22] |
λέγων·
Τυφλὸς
ὁ
Πλοῦτος
εἶναί
|
μοι |
δοκεῖ,
ὅστις
γε
παρὰ
ταύτην |
[13, 26] |
κἀσθίειν
μὸνον,
πεπονθέναι
δὲ
ταὐτά
|
μοι |
δοκεῖ
τοῖς
ἀετοῖς·
οὗτοι
γὰρ |
[13, 13] |
ἀπορίας
φιλοσοφεῖν
ἐπῆλθέ
μοι.
καί
|
μοι |
δοκοῦσιν
ἀγνοεῖν
οἱ
ζωγράφοι
τὸν |
[13, 27] |
τὴν
Εφίππου
Φιλύριαν.
Δοκεῖς
γάρ
|
μοι |
ἐκείνων
εἷς
εἶναι
οὓς
ἐδίδαξαν |
[13, 1] |
Ερατώ,
πάρ
θ'
ἵστατο
καί
|
μοι |
ἔνισπε,
τίνες
λόγοι
περὶ
αὐτοῦ |
[13, 3] |
νηδύος
ἦσαν,
τοὺς
δ'
ἄλλους
|
μοι |
ἔτικτον
ἐνὶ
μεγάροισι
γυναῖκες.
Παρὰ |
[13, 3] |
γοῦν
ὁ
Πρίαμος
ἐννεακαίδεκα
μέν
|
μοι |
ἰης
ἐκ
νηδύος
ἦσαν,
τοὺς |
[13, 13] |
καὶ
τῆς
ἀπορίας
φιλοσοφεῖν
ἐπῆλθέ
|
μοι. |
καί
μοι
δοκοῦσιν
ἀγνοεῖν
οἱ |
[13, 25] |
Ζεῦ,
πρᾶγμα
καὶ
ὶσωτήριον,
(καί
|
μοι |
λέγειν
τοῦτ'
ἐστὶν
ἁρμοστόν,
Σόλων) |
[13, 48] |
ἢ
ὅτι
δύο
ποταμοὶ
έμβάλλετέ
|
μοι, |
Λύκος
καὶ
Ἐλεύθερος;
Ἐπὶ
δὲ |
[13, 81] |
Αρ'
οῦν
οὐ
κατ'
ὀρθόν
|
μοι |
πέπτωκεν
τὸ
στρατήγημα
Τοιαῦτα
πολλὰ |
[13, 45] |
λεκάνην
μὲν
οὖν·
δοκεῖς
γάρ
|
μοι |
πολύν,
Ιππη,
πάνυ
χόρτον,
φησί, |
[13, 39] |
τοῦτ'
ἔφη,
τάλαν,
ὄζειν
δοκεῖ
|
μοι |
σαπρότατον
πάντων
πολύ.
Δημήτριος
δ' |
[13, 45] |
φησί,
παππία,
σφόδρα·
ἀλλ'
ἐγχεάτω
|
μοι |
τέτταρας
κοτύλας
ἔπειτα
εἰς
τὴν |
[13, 32] |
ἀπὸ
τῆς
καλῆς
Κορίνθου,
ἐπειδή
|
μοι |
τὴν
αὐτόθι
σοφιστείαν
ὠνείδισας.
Νόμιμόν |
[13, 44] |
Οὐχ
ὁρᾷς,
Γνάθαιν'
ἔφη,
ὑπερηφάνως
|
μοι |
τὴν
θυγατέρα
χρωμένων;
Η
γραῦς |
[13, 45] |
ἔχοντ'
Απόκριναι,
φησίν,
ὦ
ποιητά
|
μοι, |
τί
βουλόμενος
ἔγραψας
ἐν
τραγῳδίᾳ» |
[13, 18] |
θάτερον·
ἢ
γὰρ
στρατεύειν
ἐπινοεῖν
|
μοι |
φαίνεται
καὶ
πάντα
τῷ
πώγωνι |
[13, 15] |
ἦν
ὄνομα·
τὴν
πρὸς
Δόλωνά
|
μοι, |
φησί,
δοκῶ
παρ'
Οδυσσέως
ἀπάντησιν |
[13, 45] |
εἶπεν·
Ἂν
γ'
ἐλᾳδίου
ταρτημόριά
|
μοι, |
φησὶ,
προσενέγκῃς
τρία
κόμισαι.
Τὸ |