Livre, Chap. |
[13, 46] |
φιλοσόφου
ζῆν
ἢ
ἑταίρας.
Κατὰ
|
γὰρ |
Αγάθωνα
Γυνὴ
τὸ
σῶμα
δι' |
[13, 38] |
δ'
ἄλλως
τοὺς
τρόπους.
Μεταβάλλουσαι
|
γὰρ |
αἱ
τοιαῦται
εἰς
τὸ
σῶφρον |
[13, 18] |
τούτῳ
τι>
προσπίπτει
κακόν.
Τί
|
γὰρ |
αἱ
τρίχες
λυποῦσιν
ἡμᾶς,
πρὸς |
[13, 16] |
πρόσωπον,
ἐὰν
κόσμιον
πεφύκῃ.
Η
|
γὰρ |
αἰδὼς
ἄνθος
ἐπισπείρει.
Καὶ
ὁ |
[13, 42] |
φησί,
σοί,
ψυχή,
μελέτω·
μαθεῖν
|
γὰρ |
αἰσθέσθαι
θ'
ἅμα
Ολυμπιονικῶν
νυκτὸς |
[13, 9] |
νέα
στι
πρεσβύτῃ
γυνή.
Ωσπερ
|
γὰρ |
ἄκατος
οὐδὲ
μικρὸν
πείθεται
ἑνὶ |
[13, 44] |
δὸς
ὅσον
ἐπιθυμεῖς,
πάτερ·
οἶδα
|
γὰρ |
ἀκριβῶς
καὶ
πέποιθα
τοῦθ'
ὅτι |
[13, 28] |
φησί·
Πεποιήκατ'
ἔργον
οὐχ
ἑταίρων
|
γὰρ |
ἀλλ'
ἑταίρων>
ταὐτὰ
δ'
ὄντα |
[13, 13] |
εἴδη
φέρων.
Η
τόλμα
μὲν
|
γὰρ |
ἀνδρός,
ἡ
δὲ>
δειλία
γυναικός, |
[13, 7] |
μεστὴν
γυναικείας
χολῆς.
Η
τῶν
|
γὰρ |
ἀνδρῶν
ἐστι
πρὸς
ἐκείνην
μέλι |
[13, 86] |
περὶ
τῆς
αὐλητρίδος
διαπυκτεύσας.
Φησὶν
|
γὰρ |
Αντίγονος
ὁ
Καρύστιος
ἐν
τῷ |
[13, 85] |
θηρίου
πρὸς
τὸ
παιδίον
οὔτε
|
γὰρ |
ἀπ'
αὐτοῦ
χωριζόμενον
τὸ
βρέφος |
[13, 72] |
συμπαίζειν
προκαλεῖται.
ἥ
δ'
(ἐστὶν
|
γὰρ |
ἀπ'
εὐκτίνου
Λέσβου)
τὴν
μὲν |
[13, 24] |
τὰ
τῶν
υἱῶν
κέρματα.
Οντως
|
γὰρ |
ἄριστα
χωλὸς
οἰφεις,
τοῦ
κρηπιδοποιοῦ |
[13, 27] |
καλέσαι,
φησὶν
ὁ
Καλλίμαχος.
Οὐ
|
γὰρ |
αὐτάρκεις
ἡμεῖς
ἀμύνασθαι,
ὦ
Κύνουλκε; |
[13, 35] |
εἶναι
ἀρρένων
παίδων
ἕρημος·
ἤθελεν
|
γὰρ |
αὐτὴν
δοῦναι
ἑνὶ
τῶν
περὶ |
[13, 89] |
Εὐβοίᾳ
Χαλκίδα
καλλιγύναικα
εἶπεν.
Εὐπρεπεῖς
|
γὰρ |
αὐτόθι
γίγνονται
γυναῖκες,
ὡς
καὶ |
[13, 78] |
οὖν
ἔρωτας
οἱ
τύραννοι
(πολέμιοι
|
γὰρ |
αὐτοῖς
αὗται
αἱ
φιλίαι)
τὸ |
[13, 84] |
συντάξαι
ἀφεῖναι
τὸν
ἄνθρωπον
δεδωκέναι
|
γὰρ |
αὐτὸν
μισθόν.
~Καὶ
ἄλογα
δὲ |
[13, 92] |
δὲ
ποῦ
εἴρηκεν
Φύλαρχος
Κατανέγνων
|
γὰρ |
αὐτοῦ
πᾶσαν
τὴν
Ιστορίαν.
Εἰπόντος |
[13, 35] |
ποθοῦσα
τὸν
Ζαριάδρην
ἰδεῖν·
ἐπεστάλκει
|
γὰρ |
αὐτῷ
ὅτι
μέλλουσιν
οἱ
γάμοι |
[13, 14] |
ἐστι
τοὺς
τρόπους
ἀβέλτερος.
Εἰ
|
γὰρ |
ἀφέλοι
τις
τοῦ
βίου
τὰς |
[13, 94] |
οὔτε
μὴν
οὐδ'
ἰχθυοπώλαιναν.
Εκάστῳ
|
γὰρ |
γένει
ἁρμόζοντα
δεῖν
εἶναι
καὶ |
[13, 89] |
χρόνου.
~Επὶ
κάλλει
δὲ
ἔτι
|
γὰρ |
γέρων
ἀοιδὸς
κελαδεῖ
Μναμοσύναν»
κατὰ |
[13, 57] |
ἡμῶν
ἀντιπέμψαι
θηρίον
τρυγέραυον·
οὐ
|
γὰρ |
γίγνεται
τοῦτ'
αὐτόθι.
Πρὸς
ὃν |
[13, 42] |
Ανω,
βέλτιστε,
φησίν.
Υπό
τι
|
γὰρ |
δέδοικά
σε,
μή
μου
προπεσούσης |
[13, 48] |
ἀπειλούντων
κατασκάφειν
τὴν
οἰκίαν·
ἐνηνοχέναι
|
γὰρ |
δικέλλας
καὶ>
ἄμας,
Εἰ
ταῦτ' |
[13, 72] |
Ερμησιάνακτα
περὶ
τοῦ
ἔρωτος.
Καὶ
|
γὰρ |
Δίφιλος
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
πεποίηκεν
ἐν |
[13, 36] |
μέχρι
νῦν
Πρωτιάδαι
καλούμενον·
Πρῶτις
|
γὰρ |
ἐγένετο
υἱὸς
Εὐξένου
καὶ
τῆς |
[13, 4] |
ἐγένετο
καὶ
Αἰγεύς
Πρώτην
μὲν
|
γὰρ |
ἔγημε
τὴν
Οπλητος
θυγατέρα,
μεθ' |
[13, 81] |
ὁ>
λέγων
χρυσοκόμαν
Απόλλωνα·
Χρυσέας
|
γὰρ |
εἰ
ἐποίησεν
ὁ
ζωγράφος
τὰς |
[13, 60] |
ἐπιφανεστάτη
πολὺ
τῶν
ἑταιρῶν.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰ
νεωτέρα
τῶν
τότε
χρόνων |
[13, 8] |
γὰρ
πρῶτος
οὐδὲν
ἠδίκει
οὔπω
|
γὰρ |
εἰδὼς
οὗτος
οἷον
ἦν
κακὸν |
[13, 10] |
Φιλίππου
συμμαχήσαντος
πέρας
ἔσχεν
τότε
|
γὰρ |
εἷλον
οἱ
Θηβαῖοι
τὴν
Φωκίδα. |
[13, 45] |
κατέφαγ'
ἐραστήν
ποτε
Θαλλόν·
παρεγενήθη
|
γὰρ |
εἰς
τὴν
Αττικὴν
ὠνησόμενος
χελιδονείους |
[13, 24] |
ἀχύροισιν
εἰσενεχθῆναι
τέχνῃ.
Αὐταὶ
βιάζονται
|
γὰρ |
εἰσέλκουσί
τε
τοὺς
μὲν
γέροντας |
[13, 6] |
βίον
παρείλετο
πάντα
τὰ
σκεύη
|
γὰρ |
ἕλκων
ᾤχετ'
ἐκ
τῆς
οἰκίας. |
[13, 14] |
εἰκότως
τ'
Ερως;
Ετάραττε
κἀκείνους
|
γὰρ |
ἐμβάλλων
στάσεις,
ὅτ'
ἦν
μετ' |
[13, 21] |
οὐδ'
ἂν
οἰκέτης
ἐτόλμησεν.
Σεμνύνεσθαι
|
γὰρ |
ἐμελέτων,
οὐ
βωμολοχεύσθαι.
Υπερείδης
δὲ |
[13, 5] |
βίον
τὸν
ἑαυτοῦ
συνέχεεν.
Εὐθέως
|
γὰρ |
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
γάμοις
ὁ |
[13, 20] |
καὶ
αὐτὸς
τὸ
κάλλος.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐν
ταῖς
Εὐανδρίαις
τοὺς
καλλίστους |
[13, 50] |
μνησθήσομαι
καὶ
τούτων.
Δημοσθένης
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
κατὰ
Ανδροτίωνος
Σινώπης |
[13, 80] |
ᾧ
καὶ
τελευτήσαντα
αὐτὸν
(συνεχῶς
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
ποταμῷ
τούτῳ
ἀπελούετο) |
[13, 19] |
ἤθεσιν
ἀλλα
καὶ
ἕξει.
Βουλόμενοι
|
γὰρ |
ἐνδύεσθαι
τὴν
αὐτάρκειαν
καὶ
τὴν |
[13, 63] |
περὶ
Δημοσθένους
λέγειν
δύναιτο;
τὰ
|
γὰρ |
ἐνιαυτῷ
μελετηθέντα
ἐκείνῳ
μία
γυνὴ |
[13, 67] |
τὴν
ἱερὰν
ὁδὀν
καλουμένην.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐνταῦθα
οὗ
ἂν
φανῇ
τὸ |
[13, 43] |
δ'
εἶπε
Τῶν
σῶν
δραμάτων
|
γὰρ |
ἐπιμελῶς
εἰς
αὐτὸν
αἰεὶ
τοὺς |
[13, 66] |
Γλυκέρας
κοινόν
ἐνεμεσήθη
δέ.
Φιλήμονος
|
γὰρ |
ἑταίρας
ἐρασθέντος
καὶ
χρηστὴν
ταύτην |
[13, 51] |
ἀντὶ
τῆς
Ανθείας
Αντειαν.
Οὐ
|
γὰρ |
εὑρίσκομεν
παρ'
οὐδενὶ
Ἄνθειαν
άναγεγραμμένην |
[13, 49] |
δ᾽
Οὐ
θέλω»
εἶπεν,
ἦν
|
γὰρ |
έφεστηκυῖα
γραῦς
αὐτῷ.
Ἣ
δὲ |
[13, 6] |
ἂν
δύναιτο
παρανομώτατον
φράσαι
τίς
|
γὰρ |
ἢ
δράκαιν'
ἄμικτος
ἢ
Χίμαιρα |
[13, 61] |
ἔν
τινι
στασίμῳ
οὕτως
φίλη
|
γὰρ |
ἡ
Θεωρίς.
Επὶ
δὲ
δυσμαῖς |
[13, 93] |
τῶν
καλουμένων
φιλοσόφων
ἀφιλοσοφώτερον.
Τίς
|
γὰρ |
ἤλπισεν
ἂν>
Αἰσχίνην
τὸν
Σωκρατικὸν |
[13, 8] |
οὐκ
ἐρῶ
κακῶς.
Ὃ
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
ἄπειρος,
οἶμαι,
τοῦ
κακοῦ, |
[13, 80] |
εὐφρανεῖ
ὡς
σἐ
λυπήσει.
Ωσπερ
|
γὰρ |
ἦν
ἐρωτικὸς
ὁ
βασιλεὺς
οὗτος, |
[13, 86] |
πρὸς
Αντίγονον
παραγενομένων.
Εκεῖνοι
{τε}
|
γὰρ |
ἠρίστων
σφόδρα
σκυθρωπῶς
καὶ
εὐσχημόνως, |
[13, 3] |
γυναικῶν,
Νέστωρ
και
Φοῖνιξ.
Οὐ
|
γὰρ |
ἦσαν
οὗτοι
ἐκλελυμένοι
τοῖς
σώμασι |
[13, 84] |
καθάπερ
ἱστορεῖ
Κλέαρχος.
Εμοὶ
μὲν
|
γὰρ |
καὶ
κατὰ
φύσιν
δοκεῖ
πεποιηκέναι |
[13, 56] |
Μέλισσαν
ἰδόντα
Πελοποννησιακῶς
ἠσθημένην
(ἀναμπέχονος
|
γὰρ |
καὶ
μονοχίτων
ἦν
καὶ
ᾠνοχοει |
[13, 84] |
τὸν
αὐτὸν
διαφθαρῆτε
τρόπον.
Τότε
|
γὰρ |
καὶ
οἱ
παῖδές
εἰσιν
καλοί, |
[13, 1] |
λόγον
ἐνταῦθα
μέλλοντες
κατατάττειν
(ἐγένοντο
|
γὰρ |
καὶ
περὶ
γαμετῶν
καὶ
ἑταιρῶν |
[13, 22] |
Αγροίκῳ,
τῷ
τρέφοντι
συμφορά·
εὐφραίνεται
|
γὰρ |
κακὸν
ἔχων
οἴκοι
μέγα.
Διόπερ |
[13, 46] |
ὑπὸ
τοῦ
Μάχωνος
εἰρημένων.
Αἱ
|
γὰρ |
καλαὶ
ἡμῶν
Αθῆναι
τοσοῦτον
πλῆθος |
[13, 10] |
Κτησίας,
διὰ
γυναῖκα
ἐγένετο.
Ο
|
γὰρ |
Καμβύσης
πυνθανόμενος
τὰς
Αἰγυπτίας
γυναῖκας |
[13, 7] |
μάλ'
εἰκότως.
Ἣ
μὲν
νόμῳ
|
γὰρ |
καταφρονοῦσ'
ἔνδον
μένει,
ἣ
δ' |
[13, 8] |
τοῦτον
καταλείπων
τὸν
βίον.
Γεγάμηκα
|
γὰρ |
καὐτος
διὰ
τοῦτό
σοι
παραινῶ |
[13, 35] |
δὸς
ᾧ
θέλεις
{γαμηθῆναι}
τούτου
|
γὰρ |
κεκλήσῃ
γυνή.
Κἀκείνη
περιβλέψασα
πάντας |
[13, 51] |
Ἐπώνυμον
ἐστὶ
τοῦτο
ἑταίρας·
τὸ
|
γὰρ |
κύριον
ἦν
Οἴα,
ὡς
Ἀριστσφάνης |
[13, 46] |
αἰτίαν,
ὦ
Στίλιπων.
Σέ
τε
|
γὰρ |
λέγουσιν
διαφθείρειν
τοὺς
ἐντυγχάνοντάς
σοι |
[13, 25] |
ἃπαντας
εὗρες
ἀνθρώπους,
Σόλων·
σὲ
|
γὰρ |
λέγουσιν
τοῦτ'
ἰδεῖν
πρῶτον,
μόνον |
[13, 13] |
Αλεξις
δ'
ἐν
Αποκοπτομένῳ·
Λέγεται
|
γὰρ |
λόγος
ὑπὸ
τῶν
σοφιστῶν
μὴ |
[13, 95] |
Ανδρίαν
πλεῖν
τούτῳ
συμβάλλειν.
Πολὺ
|
γὰρ |
μᾶλλον
ἃ
ἂν
δανείσηται
αὐτοῦ |
[13, 87] |
φησιν
ἐν
ὁμωνύμῳ
δράματι·
Εκειτο
|
γὰρ |
μέν
λευκὸν
εἰς
σεληνόφως
φαίνουσα |
[13, 81] |
τὰς
γνάθους
τοῦ
καλοῦ.
Εἰ
|
γὰρ |
ὁ
ζωγράφος
χρώματι
πορφυρέῳ
ἐναλείψειε |
[13, 79] |
παιδικοῖς
νόμος
ἐστὶν
ὁμιλεῖν.
Καὶ
|
γὰρ |
ὁ
νομοθέτης
Σόλων
ἔφη
Μηρῶν |
[13, 57] |
ἀρρενικῶς
εἰρημένον
τὸν
τίγριν.
Φιλήμονα
|
γὰρ |
οἷδα
τοῦτ'
εἰρηκότα
ἐν
Νεαίρᾳ· |
[13, 47] |
ἀρρωστίας,
Ὡς
ίσχνός»
ἔφη.
Τί
|
γὰρ |
οἴει
με
έν
τρισὶν
ἡμέραις |
[13, 41] |
προσηγορεύετ'
ἢ
ἐνομίσθη
Μανία.
Αἰσχρὸν
|
γὰρ |
ὄνομα
Φρυγιακὸν
γυναῖκ'
ἔχειν,
καὶ |
[13, 29] |
ἄλλαι
τοὔνομα
βλάπτουσι
τοῖς
τρόποις
|
γὰρ |
ὄντως
ὂν
καλόν.
Αναξίλας
Νεοττίδι· |
[13, 26] |
ὀρθῶς
νομίζοιτ'
ἂν
τέρας.
Αὕτη
|
γὰρ |
ὁπότ'
ἦν
μὲν>
νεοττὸς
καὶ |
[13, 26] |
μοι
δοκεῖ
τοῖς
ἀετοῖς·
οὗτοι
|
γὰρ |
ὅταν
ὦσιν
νέοι
ἐκ
τῶν |
[13, 15] |
περὶ
τοῦ
Βίου
αὐτου.
Θρυλεῖτε
|
γὰρ |
ὅτι
δεῖ
μὴ
τῶν
σωμάτων |
[13, 33] |
σκολιοῦ
ξυνάορον
ξυναῖς
γυναιξί.
Δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
πρὸς
τὰς
ἑταίρας
διαλεγόμενος |
[13, 2] |
τοῦ
δικαίου
καλουμένου
(οἱ
χρόνοι
|
γὰρ |
οὐ
συγχωροῦσιν)
ἀλλὰ
τοῦ
τρίτου |
[13, 95] |
ὁ
πατὴρ
αὐτῷ
κατέλιπεν.
Αλλὰ
|
γὰρ |
οὐ
τὴν
οὐσίαν
κέκτηται
Ερμαίου |
[13, 26] |
Κορίνθου
Λαίδ'
οἶσθα;
(Β)
Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
τὴν
ἡμετέρειόν
γ'
(Α) |
[13, 44] |
εἰπεῖν
φασι
τὴν
Γναθαίνον·
Περιλαμβάνειν
|
γὰρ |
οὐκ
ἐδοκίμαζον,
τάλαν,
ἄνθρωπον
ἄχρι |
[13, 52] |
περὶ
δὲ
Ναίδος
σιωπῶ·
γομφίους
|
γὰρ |
οὐκ
ἔχει.
Θεόφιλος
Φιλαύλῳ·
τοῦ |
[13, 24] |
πόλει
πράττουσιν
οἱ
νεώτεροι.
Οπου
|
γὰρ |
οὐσῶν
μειράκων
μάλ'
εὐπρεπῶν
ἐπὶ |
[13, 13] |
δαίμονος
τούτου
ποιοῦσιν
εἰκόνας.
Εστὶν
|
γὰρ |
οὔτε
θῆλυς
οὔτ'
ἄρσην,
πάλιν |
[13, 13] |
τρόπων
τῶν
τοῦ
θεοῦ.
Εστὶν
|
γὰρ |
οὔτε
κοῦφος
οὔτε
ῥᾀδιος
ἀπαλλαγῆναι |
[13, 90] |
δέον
προκεῖσθαι
σωφροσύνης.
Τὸ
κάλλος
|
γὰρ |
οὕτως
καλόν,
εἰ
δὲ
μὴ, |
[13, 80] |
καὶ
ὃ
μηδαμῶς,
εῖπεν,
οὐ
|
γὰρ |
οὗτως
ἐμὲ
εὐφρανεῖ
ὡς
σἐ |
[13, 91] |
τῆς
οὐ
κενεώτερον
ἄλλο.
Τί
|
γὰρ |
ὄφελος
τῶν
τοσούτων
ὀνομάτων,
ὦ |
[13, 91] |
τοῦ
Αργείου
Ιλίου
Πέρσιδος
οὗτος
|
γὰρ |
παμπόλλους
τινὰς
κατέλεξεν.
Αλλὰ
μὴν |
[13, 67] |
πολὺν
ἤδη
χρόνον
ἐπιτετελεσμένον.
Ἣν
|
γὰρ |
πάντες
ᾔδεσαν
ὀλίγης
δαπάνης
κοινὴν |
[13, 18] |
πείθω,
μεμνήσομαι
τῆς
λέξεως·
χαίρω
|
γὰρ |
πάνυ
τῷ
ἀνδρὶ
διά
τε |
[13, 78] |
συμφρονῆσαν
πολλὰς
τυραννίδας
καθεῖλεν.
Παιδικῶν
|
γὰρ |
παρόντων
ἐραστὴς
πᾶν
ὁτιοῦν
ἕλοιτ' |
[13, 58] |
τῶν
καλῶν
γυναικῶν
κατάλογον.
~Κλέαρχος
|
γὰρ |
περὶ
Ἐπαμινώνδου
φησὶν
οὕτως·
Ἐπαμινώνδας |
[13, 84] |
ὥς
φησι
Κλέαρχος.
ῇ
τε
|
γὰρ |
περὶ
τὴν
Πειρήνην
χαλκῇ
βοὶ |
[13, 9] |
γυνὴ
νέα
ἀνδρὶ
γέροντι
οὐ
|
γὰρ |
πηδαλίῳ
πείθεται
ὡς
ἄκατος,
οὐδ' |
[13, 8] |
ἀληθινὸν
εἰς
πέλαγος
αὑτὸν
ἐμβαλεῖς
|
γὰρ |
πραγμάτων,
οὐ
Λιβυκὸν
οὐδ'
Αἰγαῖον |
[13, 86] |
τῷ
οἶνῳ
μνείαν
ποιεῖσθαι
καὶ
|
γὰρ |
πρὸς
ταῦτα
ἡμᾶς
ὅταν
ὑποπίωμεν |
[13, 23] |
ἑταιρῶν
οὕτως
ἐκτίθεται·
Πρῶτα
μὲν
|
γὰρ |
πρὸς
τὸ
κέρδος
καὶ
τὸ |
[13, 8] |
ὅστις
γυναῖκα
δεύτερος
ἔγημε
τὸν
|
γὰρ |
πρῶτον
οὐκ
ἐρῶ
κακῶς.
Ὃ |
[13, 8] |
γήμας
δεύτερος
θνητῶν.
Ο
μὲν
|
γὰρ |
πρῶτος
οὐδὲν
ἠδίκει
οὔπω
γὰρ |
[13, 24] |
μὴ
Φιλίππου,
φησίν·
Οστις
λέχη
|
γὰρ |
σκότια
νυμφεύει
λάθρᾳ,
πῶς
οὐχὶ |
[13, 47] |
τὸν
ἡττώμενον
Θάρρει,
παιδίον·
οὐ
|
γὰρ |
στεφανίτης
ὁ
ἀγών
ἐστιν,
ἀλλ' |
[13, 18] |
τοῦτον
ἔχει
τι
θάτερον·
ἢ
|
γὰρ |
στρατεύειν
ἐπινοεῖν
μοι
φαίνεται
καὶ |
[13, 42] |
τοῦτο,
φησὶ,
λυποῦ,
φίλατε·
οὐ
|
γὰρ |
σὺ
φεύγων
ἀπέβαλες
τὴν
ἀσπίδα, |
[13, 48] |
καταπεσόντος
ἔν
τινι
κονιάματι,
Καὶ
|
γὰρ |
σύ,
φησί,
σαυτὸν
ἐδωκας
οὗ |
[13, 93] |
τὸν
κυνικὸν
βίον
μιμουμένοις
οὔτε
|
γὰρ |
συνανθρωπίζετε
οὔτε
διαγινώσκετε
οὐδένα
τῶν |
[13, 51] |
πανηγύρεως
ένδοξοτάτης
ὀνόματι
κεχρημένην·
ἐκεκώλυτο
|
γὰρ |
τὰ
τοιαῦτα
τίθεσθαι
ὀνόματα
οὐ |
[13, 77] |
ταῖς
θηλείαις
προκρίνουσι
πολλοί.
Παρὰ
|
γὰρ |
τὰς
ἄλλας
ταῖς
εὐνομουμέναις
πόλεσιν |
[13, 2] |
καὶ
τῶν
ἐρωτικῶν
ἐλέχθησαν.
~Καὶ
|
γὰρ |
τὰς
γαμετὰς
ὁ
καλὸς
ἡμῶν |
[13, 70] |
Ερμησιάνακτος
τοῦ
Κολοφωνίου
Λεόντιον
ἀπὸ
|
γὰρ |
ταύτης
ἐρωμένης
αὐτῷ
γενομένης
ἔγραψεν |
[13, 93] |
χείρω
μερισάμενοι
τηρεῖτε.
Αἰσθήσει
τε
|
γὰρ |
τῇ
πρὸς
ὄσφρανσιν
καὶ
πρὸς |
[13, 71] |
Τήιον
ἀλγύνων
ἄνδρα
πολυφραδίῃ.
Καὶ
|
γὰρ |
τὴν
ὁ
μελιχρὸς
ἐφωμίλησεν
Ανακρέων |
[13, 74] |
φρονοῦσιν
εἰς
ἡμᾶς
μέγα.
Νεανίσκῳ
|
γὰρ |
τὴν
πᾶσαν
ἀρετὴν
ἔχοντι
τοῦτο |
[13, 85] |
ἐκ
τῆς
Ιασοῦ
παῖδα.
Περὶ
|
γὰρ |
τὴν
πόλιν
ταύτην
Διονύσιός
τις |
[13, 31] |
Αβυδηνοῖς,
ὥς
φησι
Πάμφιλος·
κατεχομένης
|
γὰρ |
τῆς
πόλεως
δουλείᾳ
τοὺς
φρουροὺς |
[13, 18] |
προτέρων
οὐ
χρωμένων
αὐτῷ.
Καὶ
|
γὰρ |
Τιμόθεος
ὁ
αὐλητὴς
πώγωνα
μέγαν |
[13, 16] |
ὠμῶν
καὶ
τῶν
ἀνηδύντων.
Καὶ
|
γὰρ |
τὸ
παλαιὸν
παίδων
ἤρων,
ὡς |
[13, 14] |
τὰς
δυνάμεις
διαιρῶν
φησι
δίδυμα
|
{γὰρ} |
τόξα
αὐτὸν
ἐντείνεσθαι
χαρίτων,
τὸ |
[13, 32] |
ἔσταθεν
εὔχεσθαι
Κύπριδι
δαιμονίᾳ·
οὐ
|
γὰρ |
τοξοφόροισιν
ἐμήσατο
δι'
Αφροδίτα
Πέρσαις |
[13, 84] |
καθάπερ
Κλείσοφος
ὁ
Σηλυμβριανός.
Οὗτος
|
γὰρ |
τοῦ
ἐν
Σάμῳ
Παρίου
ἀγάλματός |
[13, 44] |
τάλαν,
μὴ
δῆτ'
ἄνερ·
οὐδέποτε
|
γὰρ |
τοῦτ'
ἐστί
σοι
πεπραγμένου.
~Εξῆς |
[13, 70] |
ἠγάπα
Λαμύνθιος
ὁ
Μιλήσιος.
Εκάτερος
|
γὰρ |
τούτων
τῶν
ποιητῶν,
ὥς
φησι |
[13, 27] |
Μυρτίλου,
φθάσας
ὁ
Μυρτίλος
(διήχθευεν
|
γὰρ |
τῷ
Σύρῳ)
ἔφη·
Ουχ
ὧδ' |
[13, 4] |
πλείστας
δόξας
ἐσχηκέναι
γυναῖκας
(ἦν
|
γὰρ |
φιλογύνης)
ἀνὰ
μέρος
αὐτὰς
εἶχεν, |
[13, 59] |
ἦν
αὐτὴν
ἰδεῖν
γυμνήν·
ἐχέσαρκον
|
γὰρ |
χιτώνιον
ἠμπείχετο
καὶ
τοῖς
δημοσίοις |
[13, 30] |
Εφιππος
ἐν
Σαπφοῖ
φησι·
Οταν
|
γὰρ |
ὦν
νέος
ἀλλότριον
εἰσελθὼν
ὄψον |
[13, 45] |
εἶπεν,
κακῶν»
ἢ
Γλυκέρον,
Μέλλει
|
γὰρ |
ὥσπερ
μαινίδας
ἀποτηγανίζειν,
φησί,
μου |