Livre, Chap.
[13, 44]	θέλει. Ἣ δ' εἶπε Μῆτερ,	πῶς,	ἔφη, μέλλω φιλεῖν τὸν μηδὲν
[13, 43]	θεῶν, μειράκιον, ὁ καλός, φησί,	πῶς	ἵστης; φράσον. ὃ δὲ μειδιάσας
[13, 44]	διὰ τὸ μηδὲν λαμβάνειν, ἔπειθε	πῶς	Οὐχ ὁρᾷς, Γνάθαιν' ἔφη, ὑπερηφάνως
[13, 24]	λέχη γὰρ σκότια νυμφεύει λάθρᾳ,	πῶς	οὐχὶ πάντων ἐστὶν ἀθλιώτατος; Εξον
[13, 51]	Πατροκλέους. Περὶ ἧς ἄξιον θαυμάζειν	πῶς	περιεῖδον ΑΘηναῖοι οὕτως προσαγορευομένην τὴν
[13, 24]	χειρὶ τὴν ψυχὴν ἔχοντα} ἃς	πῶς	ποτ' ὦ δέσποινα ποντία Κύπρι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/09/2005