Livre, Chap.
[13, 37]	τὴν ὄψιν καὶ Βιλιστίχην, ἔτι	δὲ	Αγαθόκλειαν καὶ Στρατονίκην ἧς τὸ
[13, 90]	ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες χρυσοφόροι ὀνομάζονται. Θεόφραστος	δὲ	ἀγῶνα κάλλους φησὶ γίνεσθαι παρὰ
[13, 5]	τὴν Ιπποστράτου μὲν ἀδελφήν, Αττάλου	δὲ	ἀδελφιδῆν καὶ ταύτην ἐπεισάγων τῇ
[13, 65]	ἦν Δήμωνος μὲν υἱός, Δημοχάρους	δὲ	ἀδελφιδοῦς. Τὴν δὲ Νέαιραν εἶχον
[13, 47]	ἔφη, ποῖον εἴρηκας λόγον, Πρὸς	δὲ	ἀδολέσχην τινὰ διηγούμευον ὅτι παραγέγονεν
[13, 2]	ὥρᾳ προσίωσιν τοῖς γάμοις. Εν	δὲ	Αθήναις πρῶτος Κέκροψ μίαν ἑνὶ
[13, 20]	γυναικὸς αὐτῷ καλῆς φαινομένης, ἑτέρας	δὲ	αἰσχρᾶς καὶ πλουσίας, ὡς ἀπέκλινεν
[13, 11]	ἔλθῃ. Καὶ κατὰ τὸν Πίνδαρον	δὲ	ἄλλος τις ἔφη Εἴη καὶ
[13, 20]	ὀφθαλμοῖσιν οὐδ' οὕτω γεραρόν· βασιλῆι	δὲ	ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων δὲ καὶ
[13, 51]	οὐδενὶ Ἄνθειαν άναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ	δὲ	Αντείας καὶ ὅλον δρᾶμα ἐκιγραφόμενον,
[13, 95]	τοὺς υἱοὺς πτωχοὺς ἐποίησεν, αὐτὸν	δὲ	ἀντὶ καπήλου μυροπώλην ἀπέδειξεν οὕτως
[13, 49]	γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς αὐτῷ. Ἣ	δὲ	Ἀποφύσα, εἶπε, καὶ τῷ κάτω
[13, 58]	ἐν ἄστει εἶχεν, ἐν Πειραιεῖ	δὲ	Ἀρισταγόραν, Φίλαν δ' ἐν Ἐλευσῖνι,
[13, 10]	τὴν Αρπίου θυγατέρα Νειτῆτιν. Ο	δὲ	Αρπίας ἐκπεπτώκει τῆς Αἰγυπτίων βασιλείας
[13, 83]	στλεγγίδια χρυσᾶ τέσσαρα. Τῇ Δεινιάδου	δὲ	αὐλητρίδι Βρομιάδι Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν
[13, 65]	δὲ τοῦ σοφιστοῦ Μετάνειρα. Ἦσαν	δὲ	αὖται δούλαι Κασίου τοῦ Ηλείου
[13, 59]	οὐκέτ' ὀιστεύων, ἀλλ' ἀτενιζόμενος. Εκλογὴν	δὲ	αὐτῇ τῶν ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε
[13, 89]	Πελοπόννησον γυναικῶν γεγονέναι καλλίονα ἀπέκτειναν	δὲ	αὐτὴν Λακεδαιμόνιο καὶ τὴν ἀδελφὴν
[13, 37]	Μιλτὼ καλουμένην Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει	δὲ	αὐτῷ καὶ ἡ Μιλησία παλλακίς.
[13, 93]	σοφοῦ Σωκράτους ἐστὶν συγγράμματα, ἐχαρίσθη	δὲ	αὐτῷ ὑπὸ Ξανθίππης τῆς Σωκράτους
[13, 21]	τε Νικοφάνη τοὺς ζωγράφους. Μνημονεύει	δὲ	αὐτῶν ὡς ταῦτα καλῶς γραφόντων
[13, 31]	Μακεδόνων βασιλεῖς τὰ Εταιρίδεια. Πόρνης	δὲ	Αφροδίτης ἱερόν ἐστι παρὰ Αβυδηνοῖς,
[13, 71]	Κύπρις μηνίουσα πυρὸς μένει. Εκ	δὲ	βαθείης ψυχῆς κουφοτέρας ἐξεπόνησ' ἀνίας,
[13, 59]	μισθὸν ἐμεῖο διδοὺς ἐμέ. Φίλτρα	δὲ	βάλλω οὐκέτ' ὀιστεύων, ἀλλ' ἀτενιζόμενος.
[13, 86]	κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη ἄν. Οἱ	δὲ	βουλόμενοι σωφρονικοὶ εἶναι σφόδρα μέχρι
[13, 73]	ἁγνὸς οὐρανὸς τρῶσαι χθόνα, ἔρως	δὲ	γαῖαν λαμβάνει γάμου τυχεῖν ὄμβρος
[13, 76]	Σίλλοις ἔφη Ὥρη ἐρᾶν, ὥρη	δὲ	γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι, καὶ
[13, 6]	γε τῇ κλίνῃ φιλογύνης. ~Αἱ	δὲ	γαμεταὶ ἡμῶν γυναῖκες οὔκ εἰσιν
[13, 36]	παρακέκληκεν ἐπὶ τὴν θοίνην. Ο	δὲ	γάμος ἐγίγνετο τόνδε τὸν> τρόπον·
[13, 64]	τοῦ φυσικοῦ σχολασάσης θυγάτηρ, Σώφρονος	δὲ	γεγονυῖα πρότερον ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι
[13, 95]	αὐτῷ συγκλείσαντες τὰ καπηλεῖα, οἱ	δὲ	γείτονες οὕτως ὑπ' αὐτοῦ δεινὰ
[13, 39]	τἄλλα διαφόραν ὅσην ἔχει. Κείνη	δὲ	γελάσασ' Αλλὰ τοῦτ' ἔφη, τάλαν,
[13, 45]	εἶ γύναι; οὐκ> αἰσχροποιός; Ἣ	δὲ	γελάσασ' ἀπεκρίθη Τί δ' αἰσχρόν,
[13, 85]	δ' ὁ τοῦ Ερμοδώρου, Σάμιος	δὲ	γένος, ἐρασθῆναι Λακύδους τοῦ φιλοσόφου.
[13, 61]	τοῦ βίου κληρονόμον κατέλιπεν. Οτι	δὲ	γηραιῷ ὄντι τῷ Σοφοκλεῖ συνῆν
[13, 68]	Πυθιονίκης ὡς τεθνηκυίας μέμνηται, τῆς	δὲ	Γλυκέρας ὡς οὔσης παρ' αὐτῷ
[13, 46]	ἔτι Χίμαιρα καὶ Λαμπάς. Τῆς	δὲ	Γναθαίνης ἤρα δεινῶς, ὡς καὶ
[13, 21]	καὶ Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους, ἔτι	δὲ	Γοργίου τοῦ Αθηναίου, πάντων τούτων
[13, 50]	ταῖς περὶ Αλέξανδρον Ιστορίαις. Ὁ	δὲ	γράψας τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν
[13, 61]	Κλῦθί μευ εὐχομένου, Κουροτρόφε δὸς	δὲ	γυναῖκα τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι
[13, 31]	τῆς καθ' ἡμέραν θεραπείας, τὰς	δὲ	γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως καὶ
[13, 74]	ὁ κράτιστος Κριτίας τάδε Τὸν	δὲ	γυναικείον μελέων πλέξαντα πότ' ῴδας
[13, 3]	Πλεῖαί τοι χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ	δὲ	γυναῖκες εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃς ἐξαίρετοι,
[13, 13]	δέ πόνος ἀδάμαντος, ἡ φιλοτιμία	δὲ	δαίμονος. Καὶ ταῦτ' ἐγώ, μὰ
[13, 64]	φιλανθρώπων ἐπὶ νοῦν βαλομένη. Τὴν	δὲ	Δανάην φασίν, ὡς ᾔσθετο τὀν
[13, 51]	καὶ Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια. Μήποτε	δὲ	δεῖ γράφειν ἀντὶ τῆς Ανθείας
[13, 13]	τόλμα μὲν γὰρ ἀνδρός, ἡ	δὲ>	δειλία γυναικός, ἡ δ' ἄνοια
[13, 73]	μὴ λόγῳ μόνον μάθῃς {ἔργῳ	δὲ	δείξω τὸ σθένος τὸ τῆς
[13, 94]	δ' ἔφη, τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς	δὲ	δέομαι, καὶ οἴσω δέ σοι
[13, 9]	ἄκατος, οὐδ' ἄγκυραι ἔχουσιν· ἀπορρήξασα	δὲ	δεσμὰ πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον
[13, 20]	θεοῦ φέρειν τεύχη δίδοται, τῷ	δὲ	δευτέρῳ τὸν βοῦν ἄγειν, ὁ
[13, 49]	ὄντος μου ζωμὸς κατεχύθη. Ἣ	δὲ	Δηλαδή μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ
[13, 1]	Αλεξάνδρῳ τῶν ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ	δὲ	δῆλος ἦν οὐ πάνυ τι
[13, 20]	τυραννίδος Καὶ οἱ παρ' Ομήρῳ	δὲ	δημογέροντες θαυμάζοντες τῆς Ελένης τὸ
[13, 40]	μετὰ τὰς προειρημένας Μανίαν, Αντιγόνου	δὲ	Δημώ, ἐξ ἧς Αλκυονέα γεννηθῆναι,
[13, 92]	τοῦ δικαίου κλεπτιστάτους ὄντας ἀπέθανεν	δὲ	διὰ ταῦτα καὶ Θεόδωρος ὁ
[13, 44]	ταῖς πρότερον ἡμέραις ἀεί, ὀργιζομένης	δὲ	διὰ τὸ μηδὲν λαμβάνειν, ἔπειθε
[13, 55]	οὐχ ἵνα μὴ ἄλλος. Τοῦ	δὲ	Διογένους εἰπόντος αὐτῷ· Ἀρίστιππε, κοινῇ
[13, 88]	θηρώμενου τὰ λειμώνων τέκνα. Εν	δὲ	Διονύσῳ· Χορῶν ἐραστὴς κισσός, ἐνιαυτοῦ
[13, 52]	ἤδη γέγον' ἔτη τρισχίλια, ἡ	δὲ	Διοπείθους ἀηδὴς Τέλεσις ἕτερα μυρία;
[13, 36]	δοῦναι τῶν παρόντων μνηστήρων· ᾦ	δὲ	δοίη, τοῦτον εῖναι νυμφίον. Η
[13, 26]	αὐτῆς Φαρνάβαζον θᾶττον ἄν. ἐπεὶ	δὲ	δολιχὸν τοῖς ἔτεσιν ἤδη τρέχει
[13, 34]	ταύτης ἐκοινώνησεν αὐτῷ. Καὶ ἑτέρας	δὲ	δύο ἑταίρας παριήγετο αἰεὶ ὁ
[13, 61]	φίλη γὰρ ἡ Θεωρίς. Επὶ	δὲ	δυσμαῖς ὢν τοῦ βίου, ὥς
[13, 85]	χωριζόμενον τὸ βρέφος ὑπέμενεν, τὸ	δὲ	εἰ μὴ βλέποι τὸ παιδίον
[13, 82]	Σοφοκλεῖ τὸ παιδικὸν ἱμάτιον. Οἷα	δὲ	εἰκὸς διαλαληθέντος τοῦ συμβεβηκότος Εὐριπίδης
[13, 93]	Μάγνης ἐν τοῖς Ομωνύμοις. ~Συνελόντι	δὲ	εἰπεῖν κατὰ τὸν Σολέα Κλέαρχον
[13, 37]	τέκνον Λεοντίσκον καὶ Λάγον, θυγατέρα	δὲ	Εἰρήνην, ἣν ἔγεμεν Εὔνοστος ὁ
[13, 9]	ἑνὶ πηδαλίῳ, τὸ πεῖσμ' ἀπορρήξασα	δὲ>	ἐκ νυκτὸς ἕτερον λιμέν' ἔχουσ'
[13, 59]	τὸν ἐπὶ Τριπόδων Σάτυρον. Ἣ	δὲ	ἑλομένη τὸν Ερωτα ἀνέθηκεν αὐτὸν
[13, 8]	οὐδε εἷς σέσωσθ' ὅλως. Εν	δὲ	Εμπιμπραμένῃ ἐξώλης ἀπόλοιθ' ὅστις ποτὲ
[13, 25]	ὁπόταν ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι; ~Καὶ Φιλήμων	δὲ	ἐν Αδελφοῖς προσιστορῶν ὅτι πρῶτος
[13, 60]	Κλαυσιγέλωτα, τὴν δὲ Σαπέρδιον. Ηρόδικος	δὲ	ἐν ἕκτῳ Κωμῳδουμένων τὴν μὲν
[13, 31]	μὲν ἐν καλάμοις καλοῦσιν, οἵ	δὲ	ἐν ἕλει, Αττικαί, φησὶν, ἑταῖραι
[13, 6]	εἴξασι πολιαῖς ἀνάπλεῳ ψιμυθίου. Αναξίλας	δὲ	ἐν Νεοττίδι φησίν Οστις ἀνθρώπων
[13, 14]	ἔχουσιν ὑμιν διανέμειν ἑκάστοτε. Αριστοφῶν	δὲ	ἐν Πυθαγοριστῇ· Εἶτ' οὐ δικαίως
[13, 89]	Στρατίρᾳ τῇ βασιλέως γυναικί. Θεόπομπος	δὲ	ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ πεντηκοστῇ
[13, 89]	Ασίᾳ γυναικῶν καὶ ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος	δὲ	ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ Τιμῶσάν φησι
[13, 37]	ἐπιρρεπέστερος ὢν πρὸς ἀφροδίσια. Πολύβιος	δὲ	ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν
[13, 21]	γὰρ ἐμελέτων, οὐ βωμολοχεύσθαι. Υπερείδης	δὲ	ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους, εἰ
[13, 60]	ὁ Ολύνθιος ὑποκριτὴς Παμφίλῃ. Αριστογείτων	δὲ	ἐν τῷ κατὰ Φρύνης τὸ
[13, 50]	τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους εἶχον. Αντιφάνης	δὲ	ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα
[13, 51]	φησιν· Οὐκ ἐπείρα Νάννιον; Αντιφάνης	δὲ	ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν Προσκήνιον,
[13, 83]	ἀλλοτρίαν σπείρων λωποδύτην ἀπάγεις. ~Θεόπομπος	δὲ	ἐν τῷ περὶ συληθέντων ἐκ
[13, 49]	ὡς πολλῶν ἐτῶν» ἔφη. Ζητουμένου	δὲ	ἔν τινι συμποσίῳ διὰ τίνα
[13, 35]	πυλῶν μέχρι τοῦ Τανάιδος. Τῶν	δὲ	ἐπέκεινα τοῦ Τανάιδος Ομάρτῃ βασιλεῖ
[13, 95]	ὡς περὶ στήλην διαφθείρονται. οσοῦτοι	δὲ	ἐπὶ τὴ οἰκίαν ἅμα τῇ
[13, 93]	ἁπάντων ἀλλότριοι μὲν ἀρετῆς, μάταιοι	δὲ	ἐστὲ> εἰς τὸ τοῦ βίου
[13, 85]	ἀποκαθίστα εἰς τὴν γῆν. Φιλανθρωπότατον	δὲ	ἐστι καὶ συνετώτατον τὸ ζῷον
[13, 46]	ἀποκρίσεις ἡ Γνάθαινα. Καὶ ἄλλαι	δὲ	ἑταῖραι μέγα ἐφρόνουν ἐφ' αὑταῖς,
[13, 69]	ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας ἀρραβών. ~Ενδόξους	δὲ	ἑταίρας καὶ ἐπὶ κάλλει διαφερούσας
[13, 43]	προπεσούσης τοὐμπλόκιον ὑπερτράγῃς. ~Καὶ ἄλλων	δὲ	ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν,
[13, 10]	ἐκ τοῦ Πυθικοῦ ἱεροῦ. Δεκάτῳ	δὲ	ἔτει ἑάλω καὶ ἡ Κίρρα.
[13, 89]	περκάζουσαν οἰνάνθαις χρόνου. ~Επὶ κάλλει	δὲ	ἔτι γὰρ γέρων ἀοιδὸς κελαδεῖ
[13, 91]	οὐ διδάσκει. Καὶ ὁ Τίμων	δὲ	ἔφη Ἐν δὲ πλατυσμὸς πουλυμαθημοσύνης,
[13, 16]	ἄνθος ἐπισπείρει. Καὶ ὁ Αριστοτέλης	δὲ	ἔφη τοὺς ἐραστὰς εἰς οὐδὲν
[13, 35]	καὶ τῆς ὑποκάτω χώρας, ὁ	δὲ	Ζαριάδρης τῆς ὑπεράνω Κασπίων πυλῶν
[13, 18]	τὸ πάντας ξύρεσθαι. Εν Βυζαντίῳ	δὲ	ζημίας ἐπικειμένης τῷ ἔχοντι {κουρεῖ}
[13, 12]	χάριτας αἷς τιμῶσί σε. ~Ποντιανὸς	δὲ	Ζήνωνα ἔφη τὸν Κιτιέα ὑπολαμβάνειν
[13, 85]	γὰρ αὐτὸν μισθόν. ~Καὶ ἄλογα	δὲ	ζῷα ἀνθρώπων ἠράσθη Σεκούνδου μέν
[13, 84]	ἐν τῷ περὶ Αγαλματοποιῶν. Πολέμων	δὲ	ἢ ὁ ποιήσας τὀν ἐπιγραφόμενον
[13, 47]	Ὃς οὐδὲ καλούμενος ἐρχῃ; Νικὼ	δὲ	ἡ Αἰξ έπικαλουμένη, φησὶν ὁ
[13, 48]	ἔφη, ἢ τὰ ὑποδήματα. ~Μετάνειρα	δὲ	ἡ ἑταίρα, Δημοκλέους τοῦ παρασίτου
[13, 65]	ἐκαλεῖτο δἐ καὶ Χαριτοβλέφαρος. Νικαρέτη	δὲ	ἡ ἑταίρα ἐρωμένη ἦν Στεφάνου
[13, 37]	τὰ ἐν Περσεπόλει βασίλεια. Αὕτη	δὲ	ἡ Θαὶς {καὶ} μετὰ τὸν
[13, 64]	νυκτὸς ἔφυγεν εἰς Εφεσον. Μαθοῦσα	δὲ	ἡ Λαοδίκη τὸ ποιηθὲν ὑπὸ
[13, 35]	κατὰ τὸν ὕπνον φαντασίαν. Ἦν	δὲ	ἡ Οδάτις καλλίστη τῶν κατὰ
[13, 25]	ἀλλοτρία στί σοι. Καὶ Ασπασία	δὲ	ἡ Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν
[13, 47]	Ἀποψήσασθαι ἄν σοι ἔδωκα. Ἐτύγχανεν	δὲ	ἣ μὲν αἰτίαν ἐχουσα λιθιᾶν,
[13, 72]	ᾆσμα παντί που δῆλον. Εγὼ	δὲ	ἡγοῦμαι παίζειν τὸν Ερμησιάνακτα περὶ
[13, 51]	χρυσίοις καὶ ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα	δὲ	ἦν αἰσχροτάτη. Ἦν δὲ Κορώνης
[13, 46]	καὶ Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη	δὲ	ἦν γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι δ'
[13, 35]	Ασίαν γυναικῶν, καὶ ὁ Ζαριάδρης	δὲ	ἦν καλός. Πέμποντος οὖν τοῦ
[13, 81]	σφόδρα ἤρα ὁ βασιλεύς. ~Φιλομεῖραξ	δὲ	ἦν ὁ Σοφοκλῆς, ὡς Εὐριπίδης
[13, 4]	εἰς τὸ μεθύειν παρεσκευάσατο. ~Ο	δὲ	Ηρακλῆς πλείστας δόξας ἐσχηκέναι γυναῖκας
[13, 21]	Εὐνίκου ἢ Φιλυλλίου Αντεια, Μενάνδρου	δὲ	Θαὶς καὶ Φάνιον, Αλέξιδος Ορώπα,
[13, 87]	πέπλων σκιᾶς εἴδωλον ἐξωμόργυντο, ἕρσῃ	δὲ	θαλερὸς ἐκτραφεὶς ἀμάρακος λειμῶσι μαλακοῖς
[13, 51]	Θαλλὸν τὸν κάπηλον ἐξαναλῶσαι, ὅτι	δὲ	θαλλῷ χαίρουσιν αἱ αἶγες, διόπερ
[13, 71]	Πακτωλοῦ ῥεῦμ' ἐπέβη ποταμοῦ δαρδάνη	δὲ	θανοῦσαν ὑπὸ ξηρὴν θέτο γαῖαν
[13, 35]	εἰκόνα τὸν Αλκιβιάδην. ~Οὐ χρὴ	δὲ	θαυμάζειν εἰ ἐξ ἀκοῆς τινες
[13, 5]	ἀδελφὴν Δέδρα καὶ Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι	δὲ	θέλων καὶ τὸ Θετταλῶν ὲθνος
[13, 76]	δρέπεσθαι, θυμέ, σὺν ἡλικίᾳ τὰς	δὲ	Θεοξένου ἀκτῖνας προσώπου μαρμαριζοίσας δρακεὶς
[13, 17]	Ο δὲ μαγαλοφωνότατος Πίνδαρος· Τὰς	δὲ	Θεοξένου, φησίν, ἀκτῖνας πρὸς> ὄσσων
[13, 86]	καὶ Πολύστρατον τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν	δὲ	Θεοφράστου, τὸν ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν, ὅτι
[13, 60]	ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν	δὲ	Θεσπικήν. Επλούτει δὲ σφόδρα ἡ
[13, 61]	τῶν εἰς Ομηρον ἀναφερομένων. Τῆς	δὲ	Θεωρίδος μνημονεύει λέγων ἔν τινι
[13, 86]	αὐτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν δεῖ, τοὺς	δὲ	θηριωδῶς καὶ ἀπλήστως ψέγειν. Καὶ
[13, 13]	δὲ λόγος φρονοῦντος, ἡ σφοδρότης	δὲ	θηρός, ὁ δέ πόνος ἀδάμαντος,
[13, 76]	οἱ θεαταί. ~Καὶ ὁ Ρηγῖνος	δὲ	Ιβυκος βοᾳ καὶ κέκραγεν Ἦρι
[13, 18]	τι ταύταις ἀντιπράττεσθ' ὑπονοεῖς; Διογένης	δὲ	ἰδών τινα οὕτως ἔχοντα τὸ
[13, 81]	εἰ καθορᾷ τὸ κάρφος. Φάντος	δὲ	καθορᾶν Ἄπο τοίνυν φύσησον αὐτὸ,
[13, 57]	τοῖχος, ὁ Σελεύκου τίγρις. Ἔχων	δὲ	καὶ ἄλλα μαρτύρια ἐνατίθεμαι τὰ
[13, 53]	συνῆν ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ	δὲ	καὶ ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν
[13, 54]	συνῆν ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ	δὲ	καὶ ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν
[13, 66]	Πασιφίλαν ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ	δὲ	καὶ Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς ἐν
[13, 20]	σκυτίνων, κατὰ τὸν Αντιφάνην. ~Επαινῶ	δὲ	καὶ αὐτὸς τὸ κάλλος. Καὶ
[13, 33]	Εδιδάξαμεν χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ. Οτι	δὲ	καὶ Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν αὐτόθι
[13, 44]	ἔσχεν αὐτὴν χρυσίον. Ανάγωγος ὢν	δὲ	καὶ βάναυσος παντελῶς ἐν σκυτοτομείῳ
[13, 71]	ἐστὶ καὶ εἰν Αίδῃ. Φημὶ	δὲ	καὶ Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ησίοδον
[13, 52]	Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας	δὲ	καὶ Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ
[13, 26]	καὶ στατῆρα και τριώβολον, προσίεται	δὲ	καὶ γέροντα καὶ νέον· οὕτω
[13, 75]	ἐρασθείς, ποιητρίας μὲν οὔσης, δυναμένης	δὲ	καὶ διὰ τὴν ὁμιλίαν τοὺς
[13, 3]	τῆς γαμετῆς τὸν βασιλέα, ἔτι	δὲ	καὶ διὰ τὸ τὴν βασιλίδα,
[13, 14]	μετριάζων μέν ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος	δὲ	καὶ διαταράττων χαλεπώτατος διόπερ ὁ
[13, 50]	καὶ Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ	δὲ	καὶ εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς ἱστάναι
[13, 31]	γαμετῆς οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Οἶδα	δὲ	καὶ ἑορτήν τιν' Εταιρίδεια ἀγομένην
[13, 59]	τῶν Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε	δὲ	καὶ ἡ εἰκὼν αὕτη μέση
[13, 34]	Φρυγίας, ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Φαρναβάζου. Εἴδομεν	δὲ	καὶ ἡμεῖς τὸ ἐν Μελίσσῃ
[13, 71]	Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ. Φημὶ	δὲ	καὶ κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον
[13, 20]	τούτους πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι	δὲ	καὶ κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ
[13, 38]	Σικυωνίοις τὴν προκειμένην στοάν. Ηρα	δὲ	καὶ Λεαίνης καὶ αὐτῆς ἑταίρας
[13, 66]	εὐήθης ξείνων δέκτρια Πασιφίλη. Οτι	δὲ	καὶ Μένανδρος ὁ ποιητὴς ἤρα
[13, 90]	αὐτοῦ τὴν γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται	δὲ	καὶ μέχρι νῦν ὁ ἀγὼν
[13, 52]	μὲν τελευτῶσ' ἀπέθανεν βινουμένη, Ἰσθμιὰς	δὲ	καὶ Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα;
[13, 24]	στένω, Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ	δὲ	καὶ Ξέναρχος ἐν Πεντάθλῳ τοῖς
[13, 20]	Αγχίσῃ καὶ Αδώνιδι. Διὰ κάλλος	δὲ	καὶ ὁ μέγιστος τῶν θεῶν
[13, 87]	αὐλητρίδων τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν	δὲ	καὶ οἱ βασιλεῖς περὶ τὰς
[13, 31]	τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι	δὲ	καὶ οἱ Μακεδόνων βασιλεῖς τὰ
[13, 12]	τὴν τῆς πόλεως σωτηρίαν. Οτι	δὲ	καὶ οἱ τούτου πρεσβύτεροι κατὰ
[13, 58]	ὠνησάμενος χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον	δὲ	καὶ οἰκουρὸν αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς
[13, 10]	ἑάλω καὶ ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν	δὲ	καὶ ὅλοι οἶκοι διὰ γυναῖκας
[13, 12]	εἶναι φιλίας καὶ ἐλευθερίας, ἔτι	δὲ	καὶ ὁμονοίας παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ
[13, 10]	ἁρπασθεῖσαν ὑπὸ Φωκέως τινός. Δεκαετὴς	δὲ	καὶ οὗτος γενόμενος τῷ δεκάτῳ
[13, 93]	ἀργῶς καὶ ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου	δὲ	καὶ παμφάγου τοῦ ζῴου πεφυκότος.
[13, 90]	Τενέδῳ τῇ Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα	δὲ	καὶ περὶ κάλλους γυναικῶν ἀγῶνά
[13, 63]	ἐξέκοψεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. Παραδέδοται	δὲ	καὶ περὶ ὄψα καὶ περὶ
[13, 78]	Πυθίας ὅπως αὐτῷ ἐπιθῶνται. Εχρησεν	δὲ	καὶ περὶ τῶν ἀμφὶ τὸν
[13, 20]	βασιλῆι δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων	δὲ	καὶ πολλοὶ τοὺς καλλίστους βασιλέας,
[13, 86]	καὶ συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα	δὲ	καὶ Πολύστρατον τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν
[13, 44]	τὴν Γναθαίνιον λαβεῖν μίσθωμα, λιπαρῶν	δὲ	καὶ προσκείμενος πολὺ δαπανήσας ἔσχεν
[13, 33]	ἀρχή τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον	δὲ	καὶ σκόλιον τὸ παρὰ τὴν
[13, 26]	τε πανταχόσ' ἤδη πιομένη, δέχεται	δὲ	καὶ στατῆρα και τριώβολον, προσίεται
[13, 28]	μὲν φίλαι ἦσαν ἑταῖραι. Καλοῦσι	δὲ	καὶ τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας καὶ
[13, 45]	τοῦτ' ἐστί σοι πεπραγμένου. ~Εξῆς	δὲ	καὶ ταῦτ' ἀναγράφει· Λαίδα λέγουσι
[13, 5]	θυγατέρα καὶ δῶρα πολλά. Γήμας	δὲ	καὶ ταύτην ἐπεισήγαγεν τῇ Ολυμποιάδι.
[13, 70]	τὸ καλούμενον ποίημα Λυδήν. Παρέλιπον	δὲ	καὶ τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ
[13, 5]	ἐξ ἧς Αρριδαῖον ἐτέκνωσε. προσεκτήσατο	δὲ	καὶ τὴν Μολοττῶν βασιλείαν γήμας
[13, 70]	τήν τε Αντιμάχου Λυδήν, προσέτι	δὲ	καὶ τὴν ὁμώνυμον ταύτης ἑταίραν
[13, 71]	μηλείοις θήκαθ' ὑπὸ προγόνοις. Οἶσθα	δὲ	καὶ τὸν ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου
[13, 85]	Αλεξάνδρου καὶ λέγει οὕτως Μετεπέμψατο	δὲ	καὶ τὸν ἐκ τῆς Ιασοῦ
[13, 76]	δύνειν, νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς	δὲ	καὶ τοῦ Τενεδίου Θεοξένου ὁ
[13, 50]	Σὺ δ' Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ	δὲ	καὶ τῶν πολιτικῶν οἶδά τινας
[13, 5]	ἐξ αὐτῆς θύγατέρα Κύνναν ἔγημεν	δὲ	καὶ Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα καὶ
[13, 75]	γλυκὺς κατείβων καρδίαν ἰαίνει. Λέγει	δὲ	καὶ ὡς τῆς Μεγαλοστράτης οὐ
[13, 3]	τὴν τοῦ Αμύντορος παλλακίδα. Μήδεια	δὲ	καίπερ εἰδυῖα τὸ ἔθος ὅτι
[13, 71]	Θρῇσσαν στειλάμενος κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν	δὲ	κακὸν καὶ ἀπειθέα χῶρον. Ενθα
[13, 2]	τοῦ τρίτου ἀπ' ἐκείνου. Εἰσὶ	δὲ	Καλλισθένης, Δημήτριος ὁ Φαληρεύς, Σάτυρος
[13, 37]	ἐχούσας ἐν ταῖς χερσίν. Αἱ	δὲ	κάλλισται τῶν οἰκιῶν, φησίν, οὐ
[13, 90]	ὥσπερ ἐν τοῖς βαρβάροις ἑτέρωθι	δὲ	κάλλους, ὡς δέον καὶ τοῦτο
[13, 56]	ταῖς τοῦ φιλοσόφου διαθήκαις. Ὁ	δὲ	καλὸς ἡμῶν Πλάτων οὐκ Αρχεάνασσαν
[13, 10]	διὰ Βρισηίδα, καὶ ὁ ἱερὸς	δὲ	καλούμενος πόλεμος δι' ἑτέραν γαμετήν,
[13, 10]	Κασσάνδραν. Καὶ ἡ ἐπ' Αἴγυπτον	δὲ	Καμβύσου στρατεία, ὥς φησι Κτησίας,
[13, 62]	Αριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε	δὲ	κἀν τῷ Πλούτῳ ἐν ῷ
[13, 55]	τῶν πρὸς Ερμαρχον Ἐπιστολῶν. ~Αρίστιππος	δὲ	κατ' ἔτος δύο μῆνας συνδιημερέυεν
[13, 84]	τῶν περὶ Αγαθοκλέα Ιστοριῶν. Κἀγὼ	δὲ	κατὰ τὴν Επικράτους Αντιλαίδα Τἀρωτίκ'
[13, 95]	Λυσίας, ὦ Κύνουλκε, οὕτως. Εγὼ	δὲ	κατὰ τὸν Αρίσταρχον τὸν τραγικὸν
[13, 35]	καθάπερ ἠξίωσας, ἐγὼ Ζαριάδρης. Ἣ	δὲ	κατανοήσασα ξένον ἄνδρα καὶ καλὸν
[13, 64]	ἐσώθη ἐπιβουλευόμενος ὑπὸ Λαοδίκης, ἣ	δὲ	κατεκρημνίσθη, ὡς γράφει Φύλαρχος διὰ
[13, 32]	ἀκρόπολιν προδόμεν. Καὶ οἱ ἰδιῶται	δὲ	κατεύχονται τῇ θεῷ τελεσθέντων περὶ
[13, 88]	τέκνα ἔαρος πέριξ στρώσαντες. Εν	δὲ	Κενταὺρῳ, ὅπερ δρᾶμα πολύμετρόν ἐστιν,
[13, 88]	ἐρύθημα λαμπρῷ προστιθεῖσα χρώματι κόμαι	δὲ	κηροχρῶτος ὡς ἀγάλματος αὐτοῖσι βοστρύχοισιν
[13, 85]	βρέφους τὰς μυίας ἀπεσόβει ὅτε	δὲ	κλαίοι, τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην
[13, 47]	μὲν αἰτίαν ἐχουσα λιθιᾶν, ἣ	δὲ	κοιλίαν προπετεστέραν ἔχειν. Τῶν δὲ
[13, 13]	τῷ φέροντι τὴν νόσον, βαρὺς	δὲ	κομιδῇ. Πῶς ἂν οὖν ἔχοι
[13, 55]	Νυνὶ μὲν ἥκουσιν Μεγαρόθεν, εἰσὶ	δὲ	Κορίνθιαι· Λαὶς μὲν ἡδὶ Μεγακλέους.
[13, 55]	Λαίδος· ἣν ἐτέκνωσεν Ἔρως, θρέψεν	δὲ	Κόρινθος· κεῖται δ' ἐν κλεινοῖς
[13, 51]	έκδῦσα δὲ ἦν αἰσχροτάτη. Ἦν	δὲ	Κορώνης τῆς Ναννίου θυγάτηρ, τὸ
[13, 6]	καὶ φωνὴ γυναικός, τὰ σκέλη	δὲ	κοψίχου. Σφίγγα Θηβαίαν δὲ πάσας
[13, 71]	λόγῳ πολλὰς εὑρόμενος διόδους. Ανδρα	δὲ>	Κυπρηναῖον ἔσω πόθος ἔσπασεν Ισθμοῦ,
[13, 33]	ταῖς ἐλευθέραις. Ταῖς ἡμέραις ταύταις	δὲ	κωμάζειν ἔθος ἐστὶν νόμος τε
[13, 26]	πολυθρυλήτου Λαίδος τάδε λέγει· Αὕτη	δὲ	Λαὶς ἀργός ἐστι καὶ πότις,
[13, 62]	Πλούτῳ ἐν ῷ λέγει Ἐρᾷ	δὲ	Λαὶς οὐ διὰ σὲ Φιλωνίδου;
[13, 34]	ἐνθάδε μεθύειν> μεθ' ἡμῶν. ~Εν	δὲ	Λακεδαίμονι, ὥς φησι Πολέμων ὁ
[13, 39]	Λέαιναν, εἰ βούλει, κράτει. Ἦν	δὲ	Λάμια σφόδρα εὔθικτος καὶ ἀστικη
[13, 38]	ἔσχε καὶ θυγατέρα Φίλαν; τὴν	δὲ	Λάμιαν Πολέμων φήσι ἐν τῷ
[13, 5]	Νικησίπολις, ἥτις αὐτῷ ἐγέννησε Θετταλονίκην,	δὲ	Λαρισαία Φίλιννα, ἐξ ἧς Αρριδαῖον
[13, 85]	ἐρασθῆναι Λακύδους τοῦ φιλοσόφου. Εν	δὲ	Λευκαδίᾳ φησὶν Κλέαρχος οὕτως ἐρασθῆναι
[13, 14]	ὅτ' ἦν μετ' αὐτῶν. Ως	δὲ	λίαν ἦν θρασὺς καὶ σοβαρός,
[13, 41]	πάρεργον ἐπεκράτησ' ἢ τοὔνομα. Εδόκει	δὲ	λιθιᾶν, ὡς ἔοιχ' ἡ Μανία·
[13, 47]	δὲ πικρότερον εἰπούσης αὐτῇ Εἱ	δὲ	λίθον, έφη, εἶχες» Ἀποψήσασθαι ἄν
[13, 51]	Καὶ ὁ τὸν κατὰ Νεαίρας	δὲ	λόγον γράψας μνημονεύει αὐτῆς. Ἐν
[13, 85]	Δοῦρις ἐν τῇ ἐνάτῃ. Ο	δὲ	λόγος ἐστὶν αὐτῷ {ὁ} περὶ
[13, 13]	ἡ δ' ἄνοια μανίας, ὁ	δὲ	λόγος φρονοῦντος, ἡ σφοδρότης δὲ
[13, 71]	μνώμενος Ασκραικὴν πόλλ' ἔπαθεν, πάσας	δὲ	λόγων ἀνεγράψατο βίβλους, ὑμνῶν ἐκ
[13, 83]	ὑπὸ τοῦ πλήθους ἐκωλύθη. Τῷ	δὲ	Λυκόλα {τῷ} τοῦ Τριχονείου υἱῷ
[13, 17]	τῆς ἐμῆς ψυχῆς ἡνιοχεύεις. Ο	δὲ	μαγαλοφωνότατος Πίνδαρος· Τὰς δὲ Θεοξένου,
[13, 51]	Ἄλεξις ἐν Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον	δὲ	μαίνεται ἐπὶ τῷ Διονύσῳ, κωμῳδῶν
[13, 47]	Καὶ ὃς Ἐγὼ ὑπερήφανος; Τίς	δὲ	μᾶλλον» εἷπεν ἡ Γνάθαινα, Ὃς
[13, 37]	καὶ ἡ Μιλησία παλλακίς. Ο	δὲ	μέγας Αλέξανδρος οὐ Θαίδα εἶχε
[13, 43]	φησί, πῶς ἵστης; φράσον. ὃ	δὲ	μειδιάσας Κύβδ' ἔφη, τριωβόλου. Τίς
[13, 61]	ὧν ἰσχὺς μὲν ἀπήμβλυνται, θυμὀς	δὲ	μενοινᾷ. Ταῦτα μέν ἐστιν ἐκ
[13, 69]	σύγχρους ὀρθινῶν ἥψαο κισσυβίων Σαπφῷαι	δὲ	μένουσι φίλης ἔτι καὶ μενέουσιν
[13, 67]	τῆς πόλεως δημοσίᾳ κατεσκευασμένον, εἰ	δὲ	μή, δεδομένον κατασκευάσασθαι. Πάλιν δ'
[13, 90]	κάλλος γὰρ οὕτως καλόν, εἰ	δὲ	μὴ, κίνδυνον ἔχον ἐπ' ἀκολασίαν.
[13, 85]	ἐτίθει αὐτὸ ἐν σκάφῃ. Εἰ	δὲ	μὴ τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν οὐκ
[13, 23]	στόμ' ὡς κομψὸν φορεῖ. Ἂν	δὲ	μὴ χαίρῃ γελώσα, διατελεῖ τὴν
[13, 42]	αὐτὴν ὕστερον σφόδρ' ἠγανάκτησ' Ἣ	δὲ	Μηθέν, φησί, σοί, ψυχή, μελέτω·
[13, 37]	ἦν αὐλητρὶς και Ποθεινὴ Μύρτιον	δὲ	μία τῶν ἀποδεδειγμένων καὶ κοινῶν
[13, 88]	ὀξυφεγγῆ κρίνεσιν ἀργεννοῖς ὁμοῦ. Εν	δὲ	Μινύαις· Πολλὴν ὀπώραν Κύπριδος εἰσορᾶν
[13, 26]	Απόλλωνος νόμον, Διὸς νόμον· αὖται	δὲ	μόνον αὐλοῦσιν Ιέρακος νόμον, Επικράτης
[13, 71]	πατρίδα, Λέσβον ἐς εὕοινον τὸ	δὲ	Μύσιον εἴσιδε Λέκτον πολλάκις Αἰολικοῦ
[13, 62]	ἐγκώμιον Ναίδος τῆς ἑταίρας. Τὴν	δὲ	Ναίδα ταύτην Λυσίας ἐν τῷ
[13, 52]	καὶ Κορώνας οὐ λέγω· περὶ	δὲ	Ναίδος σιωπῶ· γομφίους γὰρ οὐκ
[13, 55]	ἄλλοι; Οὐ γάρ» ἔφη. Τί	δὲ	ναῦν ἐν ᾗ πολλοὶ πεπλεύκασιν;
[13, 65]	υἱός, Δημοχάρους δὲ ἀδελφιδοῦς. Τὴν	δὲ	Νέαιραν εἶχον ἡμέραν παρ' ἡμέραν
[13, 9]	ἄλλον ἔχει λιμένα. Καὶ Θεόφιλος	δὲ	Νεοπτολέμῳ ἔφη οὐ σύμφορον νέα
[13, 90]	ὁ Λευκρικὸς τῇ Αθηνᾷ, τὸν	δὲ	νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν φίλων
[13, 18]	νῦν δ' εὑρηκέναι. Εν Ρόδῳ	δὲ	νόμου ὄντος μὴ ξύρεσθαι οὐδ'
[13, 81]	παρ' οἶνον καὶ δεξιῷ. Ερμησίλεω	δὲ	ξένου οἱ ἐόντος καὶ προξένου
[13, 18]	πορφυραῖς παρῇσι φῶς ἔρωτος. ~Υμεῖς	δὲ	ξυρουμένους τὰ γένεια περιφέρετε τοὺς
[13, 59]	Αναδυομένην Αφροδίτην ἀπεγράψατο. Καὶ Πραξιτέλης	δὲ	ὁ ἀγαλματοποιὸς ἐρῶν αὐτῆς τὴν
[13, 37]	αὐτὸν εἶναί φησι υἱόν. Κῦρος	δὲ	ὁ ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας
[13, 35]	ἔφασαν εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται. Μνημονεύεται	δὲ	ὁ ἔρως οὗτος παρὰ τοῖς
[13, 34]	καὶ τὸ προειρημένον εἰκόνιον. Αλκιβιάδης	δὲ	ὁ καλός, ἐφ οὗ τις
[13, 40]	νεωτέρου Μύσταν καὶ Νῦσαν. Ηρακλείδης	δὲ	ὁ Λέμβος ἐν τῇ ἕκτῃ
[13, 81]	γυναικὸς καλῆς ποιήσειεν ἄν> Γελασάντων	δὲ	ὁ μὲν Ερετριεὺς ἐνωπήθη τῇ
[13, 35]	Αφροδίτης καὶ Αδώνιδος ἐγεννήθησαν. Εκυρίευσεν	δὲ	ὁ μὲν Υστάσπης Μηδίας καὶ
[13, 36]	ἐμπορίᾳ χρώμενοι ἔκτισαν Μασσαλίαν. Εὔξενος	δὲ	ὁ Νάνῳ τῷ βασιλεῖ (τοῦτο
[13, 37]	πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν; Εὔμαχος	δὲ	ὁ Νεαπολίτης ἐν τῇ δευτέρᾳ
[13, 56]	δι' ὅσης ἤλθετε πυρκαιῆς. Περικλῆς	δὲ	ὁ Ολύμπιος, ὥς φησι Κλέαρχος
[13, 86]	προσβλέποντες, ἄλλα οὐδ' ἀλλήλους. Ως	δὲ	ὁ πότος προέβαινεν καὶ εἰσῆλθεν
[13, 52]	καὶ Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα Νικόστρατος	δὲ	ὁ τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητὴς
[13, 78]	Χαλκοῦς ἐν τοῦς Ελεγείοις. Εστὶν	δὲ	ὁ χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων Χαρίτων
[13, 78]	ἔρωτας, πανταχόθεν αὐτοὺς ἐκκόπτοντες. Εἰσὶ	δὲ	οἱ καὶ τὰς παλαὶστρας ὥσπερ
[13, 83]	Φάυλλον τὸν Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα	δὲ	Ονόμαρχον καὶ ἐκ τῶν τοῦ
[13, 49]	έπικληθεῖσαν Πτωχελένην μαστιγίας έμισθώσατο. Θέρους	δὲ	ὄντος ἐπεὶ γυμνὸς κατέκειτο, τοὺς
[13, 59]	ἢ τὴν κατηγορουμένην κρίνεσθαι. Ἦν	δὲ	ὄντως μᾶλλον ἡ Φρύνη καλὴ
[13, 5]	καὶ Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν Θρᾀκην	δὲ	ὅτε εἷλεν, ἧκε πρὸς αὐτὸν
[13, 51]	ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους. Αὕτη	δὲ	ὅτι Αἴξ ἐπεκαλεῖτο προείπομεν, διὰ
[13, 61]	διέσωσε τὴν ψυχὴν μόλις. ~Ιστε	δὲ	ὅτι καὶ Δημάδης ὁ ῥήτωρ
[13, 79]	τὴν Διὸς τυραννίδα. Οὐκ ἀγνοῶ	δὲ	ὅτι τὰ περὶ Κτατῖνον καὶ
[13, 60]	εἶναι ὄνομα Μνησαρέτην. Οὐκ ἀγνοῶ	δὲ	ὅτι τὸν ἐπιγραφόμενον κατ' αὐτῆς
[13, 72]	ἐρωτικὸς μὲν εἶναι ὁμολογῶ, ἐρωτομανὴς	δὲ	οὔ. Τίς δ' ἔστ' ἀνάγκη
[13, 53]	ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην; ἣ	δὲ	οὐδ' ὅτε φιλοσοφεῖν ἤρξατο ἐπαύσατο
[13, 54]	ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην; ἣ	δὲ	οὐδ' ὅτε φιλοσοφεῖν ἤρξατο ἐπαύσατο
[13, 51]	κατέλιπεν αὐτῇ πολὺν έλλέβορον, ἄλλο	δὲ	οὐδέν. Καὶ Λυκοῦργος ἐν τῷ
[13, 12]	δὲ καὶ ὁμονοίας παρασκευαστικόν, ἄλλου	δὲ	οὐδενός. Διὸ καὶ ἐν τῇ
[13, 72]	ἄειδε τερπνῶς πρέσβυς ἀγαυός. Οτι	δὲ	οὔκ ἐστι Σαπφοῦς τοῦτο τὸ
[13, 18]	τὴν τοῦ ἤθους ἐπιείκειαν. Λέγει	δὲ	οὕτως ὁ φιλόσοφος· Τὸ ξύρεσθαι
[13, 35]	πρότερον εἶδον ἐρασθῆναι αὐτῶν· γράφει	δὲ	οὕτως· Υστάσπῃ νεώτερος ἦν ἀδελφὸς
[13, 67]	εἰς Τροφωνίου Καταβάσεώς φησι Ταὐτὸ	δὲ	πάθοι τις ἂν ἐπὶ τὴν
[13, 85]	ἱστορεῖ ἐν πτώτῳ Ερωτικῶν. Τὸν	δὲ	παῖδα τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῷ
[13, 35]	ἔφυγεν ἔχων τὴν Οδάτιν. Οἱ	δὲ	παῖδες καὶ αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι
[13, 85]	ἐν ἕκτῳ Περιπετειῶν. Εν Αἰγιῳ	δὲ	παιδὸς ἠράσθη χήν, ὡς Κλέαρχος
[13, 36]	δοίη, τοῦτον εῖναι νυμφίον. Η	δὲ	παῖς εἰσελθοῦσα δίδωσι εἴτε ἀπὸ
[13, 88]	Διονύσῳ· Χορῶν ἐραστὴς κισσός, ἐνιαυτοῦ	δὲ	παῖς. Περὶ δὲ ῥόδων ἐν
[13, 81]	Ερετριεὺς ἐνωπήθη τῇ ἐπιραπὶζει, ὃ	δὲ	πάλιν τοῦ παιδὸς τῷ λόγῳ
[13, 31]	ἑταίρας ἡδονῆς ἕνεκα ἔχομεν, τὰ	δὲ	παλλακὰς τῆς καθ' ἡμέραν θεραπείας,
[13, 39]	κνησθῆναί τε τὸν Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης	δὲ	πάντα καὶ πάνυ κατεγχλιδώσης τῷ
[13, 81]	περιλαβὼν τῇ χειρὶ ἐφίλησεν. Επικροτησάντων	δὲ	πάντων σύν γέλωτι καὶ βοῇ
[13, 79]	μετὰ δύο ἐρωμένον ἀναπαύεσθαι. Πέρσας	δὲ	παρ' Ελλήνων φησὶν Ηρόδοτος μαθεῖν
[13, 12]	Ερωτι, ὡς Σωσικράτης ἱστορεῖ. Ο	δὲ	παρὰ Θηβαίοις ἱερὸς λόχος καλούμενος
[13, 6]	σκέλη δὲ κοψίχου. Σφίγγα Θηβαίαν	δὲ	πάσας ἔστι τὰς πόρνας καλεῖν,
[13, 84]	χὴν προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν φανέντων	δὲ	πᾶσι τούτοις ἀδυνάτων ἀπέστησαν, καθάπερ
[13, 23]	τἄλλ' αὐταῖς πάρεργα γίνεται, ῥάπτουσι	δὲ	πᾶσιν ἐπιβουλάς. Επειδὰν δ' εὐπορήσωσίν
[13, 89]	τῷ νῷ. Καὶ τὴν καταγαγοῦσαν	δὲ	Πεισίστρατον ἐπὶ τὴν τυραννίδα, ὡς
[13, 44]	ἕνεκα τοῦ στρατιωτικοῦ· μνᾶς πραξαμένη	δὲ	πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ καὶ
[13, 76]	ἐρᾶν, ὥρη δὲ γαμεῖν, ὥρη	δὲ	πεπαῦσθαι, καὶ μὴ ἀναμένειν ἔστ'
[13, 58]	σεμνότερον μὲν τούτων, οὐκ εὐσχημόνως	δὲ	περὶ τὰς ὁμιλίας ἐσφάλλετο τὴν
[13, 39]	Γνάθαινα, περὶ ἧς ἐροῦμεν. Πάλιν	δὲ	περὶ τῆς Λαμίας ὁ Μάχων
[13, 60]	ἐν τῷ περὶ Εταιρῶν. Εἴρηκεν	δὲ	περὶ τοῦ πλούτου αὐτῆς Τιμοκλῆς
[13, 2]	πολλάκις τοῦ Σωκράτους μνημονεύοντας. Παρέθετο	δὲ	περὶ τῶν γυναικῶν ψήφισμα Ιερώνυμος
[13, 30]	λυπήσειε τὸν ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς	δὲ	περὶ τῶν τοιούτων Εφιππος ἐν
[13, 3]	Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και ἡ Κλυταιμνήστρα	δὲ	περιπαθὴς γενομένη τὴν Κασσάνδραν σὺν
[13, 84]	χηνὶ τῇ μὲν κύων, τῇ	δὲ	περιστερά, τῇ δὲ χὴν προσῆλθον
[13, 3]	γυναικῶν Παναίτιος ὁ Ρόδιος. ~Παρὰ	δὲ	Πέρσαις ἀνέχεται ἡ βασίλεια τοῦ
[13, 47]	δοὺς οἶει αἰεὶ φοιτήσειν; Φρύνης	δὲ	πικρότερον εἰπούσης αὐτῇ Εἱ δὲ
[13, 47]	δὲ κοιλίαν προπετεστέραν ἔχειν. Τῶν	δὲ	πινόντων παρ᾽ αὐτῇ συμβαλλομένων εἰς
[13, 91]	ὁ Τίμων δὲ ἔφη Ἐν	δὲ	πλατυσμὸς πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ κενεώτερον
[13, 37]	θαλάσσῃ, καὶ Μύρτιον καὶ ἄλλας	δὲ	πλείστας, ἐπιρρεπέστερος ὢν πρὸς ἀφροδίσια.
[13, 46]	δὲ τούτων πλείους, ὁ Γοργίας	δὲ	πλέονας, παραλειφθῆναι φάσκοντες ὑπὸ τοῦ
[13, 55]	εἶναί φησιν διὰ τούτων· Εἰσὶν	δὲ	πόθεν αἱ παῖδες αὗται καὶ
[13, 10]	τὴν Φωκίδα. Καὶ ὁ Κρισαικὸς	δὲ	πόλεμος ὀνομαζόμενος, ὥς φησι Καλλισθένης
[13, 21]	Ωκιμον ἑταίρας ὄνομα καὶ ἄλλα	δὲ	πολλά, ὦναιδές, δράματα ἀπὸ ἑταιρῶν
[13, 3]	γοῦν αὐτην. Καὶ ὁ Πρίαμος	δὲ	πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ καὶ ἡ
[13, 47]	ἐντὸς οὐκ ἀργὸν φορεῖ. ~Γναθαίνης	δὲ	πολλὰς ἀποκρίσεις ἀνέγραφεν ὁ Λυγκεύς.
[13, 71]	παντὸς παυσάμενος καμάτου. Λέσβιος Αλκαῖος	δὲ	πόσους ἀνεδέξατο κώμους, Σαπφοῦς φορμίζων
[13, 92]	ἔστι. ~Καὶ ὁ Μυρτίλος Τοῦτο	δὲ	ποῦ εἴρηκεν Φύλαρχος Κατανέγνων γὰρ
[13, 43]	ἐπισυνάπτειν βουλομένοις τὸν ἑωθινόν, μακρὰς	δὲ	πράττειν εἰς τὰ λοιπὰ ξυμβολὰς.
[13, 12]	ἐπίπαν ὁ Ερως τιμᾶται. Λακεδαιμόνιοι	δὲ	πρὸ τῶν παρατάξεων Ερωτι προθύονται,
[13, 77]	τὸν Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα. Οἱ	δὲ	προειρημένοι Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς φασιν
[13, 55]	αὐτῇ τοσοῦτον ἀργύριον δίδως, ἣ	δὲ	προῖκα Διογένει τῷ κυνὶ συγκυλίεται»
[13, 85]	ἐπὶ τὴν θάλατταν ἐκολύβα. Δελφὶς	δὲ	πρὸς αὐτὸν ἐκ τοῦ πελάγους
[13, 72]	τινὰ χάσκει. Καὶ τὴν Σαπφώ	δὲ	πρὸς αὐτὸν ταῦτά φησιν εἰπεῖν
[13, 17]	ἐκοίμιζεν κοῦρον. Καὶ ἡ Σαπφὼ	δὲ	πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν
[13, 31]	Εταιριδείων ἑορτὴν συντελοῦσι Μάγνητες. Ιστοροῦσι	δὲ	πρῶτον Ιάσοντα τὸν Αἴσονος συναγαγόντα
[13, 14]	ἐφυγάδευσαν ὡς ἡμᾶς κάτω, τὰς	δὲ	πτέρυγας ἃς εἶχε τῇ Νίκῃ
[13, 87]	ὠλένας, ἄλλης προσαμπέχουσα θῆλυν αὐχένα	δὲ	ῥαγέντων χλανιδίων ὑπὸ πτύχας ἔφαινε
[13, 88]	κισσός, ἐνιαυτοῦ δὲ παῖς. Περὶ	δὲ	ῥόδων ἐν Οδυσσεῖ φησιν οὕτως
[13, 60]	τὴν μὲν ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα, τὴν	δὲ	Σαπέρδιον. Ηρόδικος δὲ ἐν ἕκτῳ
[13, 85]	ὁ μὲν ἀλεκτρυὼν Κένταυρος, ὁ	δὲ	Σεκοῦνδος ἦν οἰκέτης Νικομήσους τοῦ
[13, 38]	μὲν εἶναι Κλεάνδρος Αθηναίου, κατασκευάσαι	δὲ	Σικυωνίοις τὴν προκειμένην στοάν. Ηρα
[13, 25]	Μεγαρέων ἀνερρίπισεν τὸ δεινόν· πόρνην	δὲ	Σιμαίθαν ἰόντες Μεγαράδε νεανίαι κλέπτουσι
[13, 22]	ταύτην μὲν οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ	δὲ	Σινώπῃ καὶ Λύκᾳ καὶ Ναννίῳ
[13, 67]	ἦν δούλη τῆς αὐλητρίδος, ἐκείνη	δὲ	Σινώπης τῆς Θρᾳττης τῆς ἐξ
[13, 6]	ἁπάντων ὑπερέχουσι τῶν κακῶν. Εστι	δὲ	σκοπεῖν ἀπ' ἀρχῆς πρῶτα μὲν
[13, 82]	παιδί, ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι, τὸν	δὲ	Σοφοκλέα διὰ τὴν ἀκολασίαν καταφρονηθῆναι.
[13, 19]	ὁ θαυμάσιος εἴρηκε Χρύσιππος. ~Ο	δὲ	σοφὸς ἐκεῖνος Ζήνων, ὥς φησιν
[13, 79]	Πολυκράτης ὁ Σαμίων τύραννος. ~Παρὰ	δὲ	Σπαρτιάταις, ὡς Αγνων φησὶ ὁ
[13, 12]	Αλίεια καὶ ἐν ταῖς δημοτελέσι	δὲ	σπονδαῖς ὡς ἐπίπαν ὁ Ερως
[13, 70]	κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο	δὲ	Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου. Βιλιστίχη δ'
[13, 35]	μέλλουσιν οἱ γάμοι συντελεῖσθαι. Ὃ	δὲ	στρατοπεδεύων ἐπὶ τοῦ Τανάιδος {καὶ}
[13, 49]	εἶπεν Ἀφροδίσιον εἶ Πραξιτέλους· Ἣ	δὲ	Σὺ δ' Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ
[13, 64]	Σώφρονι, μηνύουσα τὴν ἐπιβουλήν. Ὃ	δὲ	συλλαβών καὶ προσποιηθεὶς περὶ ὧν
[13, 73]	εἰς γαῖαν Αφροδίτης ὕπο. Οταν	δὲ	συμμιχθῆτον ἐς ταὐτὸν δύο, φύουσιν
[13, 36]	ἦν τῇ παιδὶ Πέττα. Τούτου	δὲ	συμπεσόντος καὶτοῦ πατρὸς ἀξιοῦντος ὡς
[13, 45]	πρὸς τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον· εἰώθει	δὲ	συμπίνειν αἰεὶ αὐτῷ. Λέγει δ'
[13, 60]	αὐτῇ, τὴν δὲ Θεσπικήν. Επλούτει	δὲ	σφόδρα ἡ Φρύνη καὶ ὑπισχνεῖτο
[13, 66]	Βακχίδος ὅρμον διαβόητον ὄντα. Ο	δὲ	σφοδρῶς ἐρῶν ἠξίωσε τὴν Βακχίδα
[13, 93]	παμφάγου τοῦ ζῴου πεφυκότος. Ετι	δὲ	ταλαιπώρου καὶ γυμνοῦ τὸν βίον,
[13, 67]	καὶ τρίπορνον αὐτήν. Απὸ πλειόνων	δὲ	ταλάντων ἢ διακοσίων δύο μνήματα
[13, 26]	ὁρῶσα πίνειν κἀσθίειν μὸνον, πεπονθέναι	δὲ	ταὐτά μοι δοκεῖ τοῖς ἀετοῖς·
[13, 24]	οὔθ' ὁρῶντ' ἰδεῖν σαφῶς, αἰεὶ	δὲ	τετρεμαίνοντα καὶ φοβούμενον {Δεδιότα, ἐν
[13, 88]	ξουθοῖσιν ἀνέμοις ἐνετρύφων φορούμεναι. Εν	δὲ	τῇ Ιοῖ ἔαρος τέκνα προσηγόρευε
[13, 20]	παρθένους τοῖς ξένοις. Εν Χίῳ	δὲ	τῇ νήσῳ καὶ βαδίζειν ἥδιστόν
[13, 60]	καὶ Αμφις ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει	δὲ	τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς ὢν
[13, 49]	συμπεπλέχθαι, καθ' ὑπόκρισιν έσκυθρώπαων. Ἐπερωτήσαντος	δὲ	τὴν αἰτίαν Ὀργίζομαί σοι, εἶπεν,
[13, 10]	αὐτὴν τιμὴν ἀλλὰ παλλακίδος ἔπεμψε	δὲ	τὴν Αρπίου θυγατέρα Νειτῆτιν. Ο
[13, 28]	τοῖς περὶ Θεῶν οὕτως. Εταίραν	δὲ	τὴν Αφροδίτην τὴν τοὺς ἑταίρους
[13, 69]	μέμνηται Κρατῖνος διὰ τούτων Εἰς	δὲ	τὴν Δωρίχαν τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα
[13, 49]	στίχων τριακοσίων εἴκοσι τριῶν. ~Καλλίστιον	δὲ	τήν έπικληθεῖσαν Πτωχελένην μαστιγίας έμισθώσατο.
[13, 48]	μοι, Λύκος καὶ Ἐλεύθερος; Ἐπὶ	δὲ	τὴν θυγατέρα τῆς Γναθαίνης πτωχῶν
[13, 4]	ἐκ Τροιζῆνος ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ	δὲ	τὴν Ιππολύτην Φαίδραν ἔσχεν. ~Φίλιππος
[13, 43]	κυάθους προσενεγχεῖν Διφῖλῳ ποτήριον. ὑπερηδέως	δὲ	τὴν κύλικ' ἐκπίων ἄφνω καὶ
[13, 64]	ἕως καὶ αὐτὴν κατέσφαξαν. Δανάην	δὲ	τὴν Λεοντίου τῆς Επικουρείου θυγατέρα
[13, 45]	τινος αὐτήν ποτ' ἀπολιπόντος, Εὔαδριν	δὲ	τὴν παχεῖαν ἀναλαβόντος, εἶπεν ὕστερον
[13, 68]	καὶ Αλεξις ἐν Λυκίσκῳ. ~Μετὰ	δὲ	τήν Πυθιονίκης τελευτὴν ὁ Αρπαλος
[13, 64]	ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην	δὲ	τὴν Σαμίαν ἑταίραν Δημήτριος εἶχεν
[13, 37]	Κύπρῳ βασιλεύς. Καὶ ὁ δεύτερος	δὲ	τῆς Αἰγύπτου βασιλεύς, Φιλάδελφος δ'
[13, 85]	παιδίον αὑτῆς τριακοσταῖον παρακατέθετο. Αποθανούσης	δὲ	τῆς ἀνθρώπου δεινή τις φιλοστοργία
[13, 51]	ἐκ τριπορνείας ὄνομα. Καὶ Νεμεάδος	δὲ	τῆς αὐλητρίδος Ὑπερείδης μνημονεύει έν
[13, 4]	Φερεκύδης προστίθησι καὶ Φερέβοιαν. Πρὸ	δὲ	τῆς Ελένης καὶ ἐκ Τροιζῆνος
[13, 52]	τοῖς περὶ Ἀκροπόλεως. ~Καὶ Ὠκίμου	δὲ	τῆς έμῆς, ὡς σὺ φής,
[13, 34]	γράφων οὕτως. Καὶ τὸ Κοττίνας	δὲ	τῆς ἑταίρας εἰκόνιον, ἧς διὰ
[13, 70]	ἑταίρας. ~Καί ἡ ἐξ Ερέσου	δὲ	τῆς ἑταίρας Σαπφὼ τοῦ καλοῦ
[13, 67]	ἐπιστατῶν κεκόσμηκε τὸν τάφον, Πυθιονίκης	δὲ	τῆς ἑταίρας φανήσεται τὸ μὲν
[13, 35]	περὶ τοὺς ὀκτακοσίους σταδίους. Πλησίον	δὲ	τῆς κώμης γενόμενος ἐν ᾗ
[13, 26]	τῆς χειρὸς ἤδη λαμβάνει. Μνημονεύει	δὲ	τῆς Λαίδος καὶ Αναξανδρίδης ἐν
[13, 39]	ἐπιγραφομέναις Χρείαις φησὶν οὕτως· Υπερβολῇ	δὲ	τῆς Λεαίνης σχῆμά τι περαινομένης
[13, 45]	φησί, παρ' ἐμοῦ, φίλτατε. Καλλιστίου	δὲ	τῆς Υὸς καλουμένης πρὸς τὴν
[13, 50]	καὶ Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι. Περὶ	δὲ	τῆς Φανοστράτης Απολλόδωρός φησιν έν
[13, 59]	ἀνέθηκεν αὐτὸν ἐν Θεσπιαῖς. Αὐτῆς	δὲ	τῆς Φρύνης οἱ περικτίονες ἀνδριάντα
[13, 46]	πόδας αὐτοῦ τὴν Γνάθαιναν, ἣ	δὲ	τί γάρ, εἶπεν, οὐκ ἠρμένος
[13, 45]	τοὔνομα) διέλυεν ἡ Γνάθαιν' Ερωτηθεῖσα	δὲ	τί διαφέρονται Τί γάρ, ἔφησεν,
[13, 26]	καὶ γέροντα καὶ νέον· οὕτω	δὲ	τιθασὸς γέγονεν ὥστε, ὦ φίλτατε,
[13, 73]	οὐρανοῦ πεσὼν ἔκυσε γαῖαν Ἣ	δὲ	τίκτεται βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς
[13, 38]	τούτῷ σεμνυμένων εἰσὶ βελτίους. Ο	δὲ	Τιμόθεος καὶ σκωπτόμενός ποτε ὅτι
[13, 20]	ἵν' ἀθανάτοισι μετείῃ. Αἱ θεαὶ	δὲ	τίνας ἀναρπάζουσιν; οὐ τοὺς καλλίστους;
[13, 66]	κατιδοῦσα τοῦ νεανίσκου ἔδωκε. Πλαγγὼν	δὲ	τὸ ἄζηλον συνιδοῦσα τῆς Βακχίδος
[13, 68]	καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς. Εδιδάχθη	δὲ	τὸ δρᾶμα ἤδη φυγόντος τοῦ
[13, 67]	οὐδέν ἐστι τῷ μεγέθει. Τοῦτο	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον, ὅπερ εἰκός,
[13, 69]	Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς μνημονεύσας. Εστὶ	δὲ>	τόδε Δωρίχα, ὀστέα μὲν σὰ
[13, 3]	ἔτικτον ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκες. Παρὰ	δὲ	τοῖς Ελλησι οὐκ ἀνέρχεται ἡ
[13, 54]	φιλοσοφεῖν ἤρξατο ἐπαύσατο ἑταιροῦσα, πᾶσι	δὲ	τοῖς Ἐπικουρείοις συνῆν ἐν τοῖς
[13, 53]	φιλοσοφεῖν ἤρξατο ἐπαύσατο ἑταιροῦσα, πᾶσι	δὲ	τοῖς Ἐπικουρείοις συνῆν ἐν τοῖς
[13, 2]	διαπέμψομαι εὐπορήσας τοῦ βιβλίου. Αντεῖπε	δὲ	τοῖς λέγουσι περὶ τῶν Σωκράτους
[13, 71]	Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος	δὲ	τὸν ἡδὺν ὃς εὕρετο πολλὸν
[13, 64]	παρὰ τοῦ δαιμονίου λαμβάνω, Λαοδίκη	δὲ	τὸν ἴδιον ἀποκτείνασα τηλικαύτης τιμῆς
[13, 71]	Αμφιβίου στυγνῶν ἀντιάσαντι κυνῶν. Ανδρα	δὲ	τὸν Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι
[13, 22]	ὁ> αὐτος Τιμοκλῆς φησι· Περὶ	δὲ	τὸν πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες, Νάννιον,
[13, 38]	αὐτὴν Κόνωνος εἰμι υἱός. Φιλέταιρον	δὲ	τὸν Περγάμου καὶ τῆς Καινῆς
[13, 63]	καὶ Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη	δὲ	τὸν ῥήτορα καὶ τεκνοποιήσασθαι ἐξ
[13, 68]	ἐκτῆσθαι βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν νῦν	δὲ	τὸν χέδροπα μόνον καὶ τὸν
[13, 12]	τοῖς ταῦτα μετιοῦσιν συναύξεται. Αθηναῖοι	δὲ	τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ συνουσίας τινὸς
[13, 80]	φησὶν ἐρώμενον Υμέναιον γενέσθαι. Αντιγόνου	δὲ	τοῦ βασιλέως ἐρώμενος ἦν Αριστοκλῆς
[13, 80]	αὐτὸν βασιλεύειν ἢ Αλέξανδρον. Ραδαμάνθυος	δὲ	τοῦ δικαίου Ιβυκος ἐραστήν φησι
[13, 41]	τῆς Δημοῦς θεραπαίνας στρεβλῶν. ~Περὶ	δὲ	τοῦ εἰρημένου τῆς Μανίας ὀνόματος
[13, 14]	σκῦλον ἀπὸ τῶν πολεμίων. Περὶ	δὲ	τοῦ ἐρᾶν Αμφις ἐν Διθυράμβῳ
[13, 56]	τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα γῆμαι. Πύρρου	δὲ	τοῦ Ἠπειρωτῶν βασιλέως, ὃς ἦν
[13, 17]	μέλαιναν καρδίαν> ψυχρᾷ φλογί> Ο	δὲ	τοῦ Κυθηρίου Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν
[13, 47]	λιμῷ ἄν, ἔφη, ἀπέθανες. Παυσανίου	δὲ	τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου καὶ εἰς
[13, 40]	ἐξ ἧς Αλκυονέα γεννηθῆναι, Σελεύκου	δὲ	τοῦ νεωτέρου Μύσταν καὶ Νῦσαν.
[13, 94]	χρῆσιν τῶν μύρων ἀποδοκιμάσαντος, Σόλωνος	δὲ	τοῦ νομοθέτου οὐδ' ἐπιτρέποντος ἀνδρὶ
[13, 77]	καὶ Χάρις υἱὸν Αγησιλάου. ~Ολως	δὲ	τοὺ παιδικοὺς ἔρωτας τῶν ἐπὶ
[13, 40]	τὸν μετ' Αλέξανδρον βασιλεύοντα, Δημητρίου	δὲ	τοῦ Πολιορκητοῦ μετὰ τὰς προειρημένας
[13, 65]	ἦν Στεφάνου τοῦ ῥήτορος, Λυσίου	δὲ	τοῦ σοφιστοῦ Μετάνειρα. Ἦσαν δὲ
[13, 82]	ἐπὶ τᾖ πόᾳ ὑπέστρωσεν, τὴν	δὲ	τοῦ Σοφοκλέους χλανίδα περιεβάλοντο. Μετ'
[13, 47]	ἔφη Κολποφακῆν διανοεῖται ποιεῖν» Ανδρονίκου	δὲ	τοῦ τραγῳδοῦ ἀπ' ἀγῶνός τινος,
[13, 13]	δ' ἔχειν ἐκεῖνον ἄλλως, ἠγνοηκότας	δὲ	τοὺς γραφεῖς ἔχοντα πτέρυγας αὐτὸν
[13, 39]	κελητίσαι ποτὲ ἐπαινεθῆναι θ' Ἣ	δὲ	τοῦτ' ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα καὶ
[13, 43]	πυγὴν ἅπαξ αὐτῷ παρασχεῖν· τὴν	δὲ	τοῦτ' εἰπεῖν Τάλαν, ἔπειτα τὴν
[13, 68]	καὶ τὴν σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ	δὲ	τούτοις καὶ ὁ τὸν Αγῆνα
[13, 94]	καὶ τὰ τῆς τέχνης. Εξῆς	δὲ	τούτοις ὁ ῥήτωρ τάδε λέγει.
[13, 46]	Βυζάντιος ἑκατὸν καὶ λε' Απολλόδωρος	δὲ	τούτων πλείους, ὁ Γοργίας δὲ
[13, 20]	δευτέρῳ τὸν βοῦν ἄγειν, ὁ	δὲ	τρίτος τὰς θυηλὰς ἐπιτίθησιν. Ηρακλείδης
[13, 90]	παρὰ Τενεδίοις καὶ Λεσβίοις ταύτην	δὲ	τύχης ἢ φύσεως εἶναι τιμήν,
[13, 83]	Δελφοῖς ἐν τῇ στοᾳ. Εν	δὲ	τῷ αὐτῷ συγγράμματι Θεόπομπος φιλογύναιον
[13, 85]	παιδίον γράφει δ' οὕτως Τούτῳ	δὲ	τῷ ἐλέφαντι συνετρέφετο θήλεια ἐλέφας,
[13, 51]	λόγον γράψας μνημονεύει αὐτῆς. Ἐν	δὲ	τῷ κατὰ Φιλωνίδου βιαίων ό
[13, 93]	οὐ καρτερικὸν βίον ἀσκεῖτε, κυνικὸν	δὲ	τῷ ὄντι ζῆτε καίτοι τοῦ
[13, 58]	ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς ἱστορεῖ. Ἐν	δὲ	τῷ ὑπὲρ Φρύνης λόγῳ Ὑπερεί
[13, 79]	ἁρπασθῆναι τὸν Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ	δὲ	τῶν βαρβάρων καίτοι καλλίστας ἔχοντες
[13, 6]	ὑδρορρόαι δύο ῥέουσι μέλανος, ἐκ	δὲ	τῶν γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ τὸν
[13, 59]	δημοσίοις οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ	δὲ	τῶν Ελευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ
[13, 29]	οὐ σφόδρ' εὔσχημον ποιεῖ. ~Περὶ	δὲ	τῶν ἑταιρῶν Εφιππος ἐν Εμπολῇ
[13, 31]	ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου. ~Περὶ	δὲ	τῶν ἑταιρῶν καὶ Φιλέταιρος ἐν
[13, 43]	ἔοιχ' ὑπερβολῇ καὶ λιπαρόν, ἔτι	δὲ	τῶν ἐφήβων βραχύτερον, ἔσκωπτεν εἰς
[13, 10]	πρὸς γάμον τῶν θυγατέρων. Ὃ	δὲ	τῶν μὲν ἑαυτοῦ οὐκ ἔδωκεν,
[13, 31]	ἀνελεῖν μὲν τοὺς φύλακας, κρατήσαντας	δὲ	τῶν τειχῶν καὶ γενομένους ἐγκρατεῖς
[13, 30]	οὖν, νὴ τὀν Δία. ~Ο	δὲ	ὑμέτερος φιλοσοφομειρακίσκος τοιοῦτος οἷον Αλεξις
[13, 10]	ἕτερον λιμέν' ἔχουσ' ἐξευρέθη. ~Οὐδένα	δὲ	ὑμῶν ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες φίλοι,
[13, 59]	δίκην, ὥς φησι Επρμιππος. Ο	δὲ	Υπερείδης συναγορεύων τῇ Φρύνῃ, ὡς
[13, 51]	ὡς ἑταιρούσης τῷ Λεωκράτει. Ναννίου	δὲ	ὙπερεΙδης μνημονεύει ἐν τῷ κατὰ
[13, 59]	ἡ Φρύνη ἐκ Θεσπιῶν. Κρινομένη	δὲ	ὑπὸ Εὐθίου τὴν ἐπὶ θανάτῳ
[13, 21]	τῷ Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος· ἐν καπηλείῳ	δὲ	φαγεῖν ἢ πιεῖν οὐδεὶς οὐδ'
[13, 5]	τοῦ τῆς Ελλάδος Βίου ὁ	δὲ	Φίλιππος αἰεὶ κατὰ πόλεμον ἐγάμει.
[13, 37]	ἀποδεδειγμένων καὶ κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ	δὲ	Φιλοπάτορος βασιλέως Πτολεμαίου ούκ Αγαθόκλεια
[13, 82]	με χλιαίνων γυμνὸν ἐποίησεν σοὶ	δὲ	φιλοῦντι ἑταίραν Βορρᾶς ὡμίλησεν. Σὺ
[13, 60]	ὅτι Αλέξανδρος μὲν κατέσκαψεν, ἀνέστησεν	δὲ	Φρύνη ἡ ἑταίρα» ὡς ἱστορεῖ
[13, 6]	ἡ> πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ ἡ	δὲ	Φρύνη τὴν Χάρυβδιν οὐχὶ πόρρω
[13, 17]	ἡδονῆς. Λέγει δ' οὕτως· Υπνος	δὲ	χαίρων ὀμμάτων αὐγαῖς ἀναπεπταμένοις ὄσσοις
[13, 84]	κύων, τῇ δὲ περιστερά, τῇ	δὲ	χὴν προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν φανέντων
[13, 33]	ταῖς ἑταίρας ἡ πόλις, ἕτερα	δὲ	χωρίς ἐστι ταῖς ἐλευθέραις. Ταῖς
[13, 21]	κωλῦσαι εἰς Αρειον πάγον. Σὺ	δὲ,	ὦ σοφιστά, ἐν τοῖς καπηλείοις
[13, 86]	ὁ ἄρρην ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς	δὲ,	ὦ φιλοσόφοι, καὶ τῶν δελφίνων
[13, 66]	τὸν μὲν ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ	δὲ	ὡμίλησε καὶ τοῦ λοιποῦ φίλαι
[13, 88]	λειμῶσι μαλακοῖς ἐξέτεινον αὐχένας. ~Επικατάφορος	δὲ	ὢν ὁ ποιητὴς οὗτος ἐπὶ