Livre, Chap. |
[13, 37] |
τὴν
ὄψιν
καὶ
Βιλιστίχην,
ἔτι
|
δὲ |
Αγαθόκλειαν
καὶ
Στρατονίκην
ἧς
τὸ |
[13, 90] |
ἀγωνιζόμεναι
γυναῖκες
χρυσοφόροι
ὀνομάζονται.
Θεόφραστος
|
δὲ |
ἀγῶνα
κάλλους
φησὶ
γίνεσθαι
παρὰ |
[13, 5] |
τὴν
Ιπποστράτου
μὲν
ἀδελφήν,
Αττάλου
|
δὲ |
ἀδελφιδῆν
καὶ
ταύτην
ἐπεισάγων
τῇ |
[13, 65] |
ἦν
Δήμωνος
μὲν
υἱός,
Δημοχάρους
|
δὲ |
ἀδελφιδοῦς.
Τὴν
δὲ
Νέαιραν
εἶχον |
[13, 47] |
ἔφη,
ποῖον
εἴρηκας
λόγον,
Πρὸς
|
δὲ |
ἀδολέσχην
τινὰ
διηγούμευον
ὅτι
παραγέγονεν |
[13, 2] |
ὥρᾳ
προσίωσιν
τοῖς
γάμοις.
Εν
|
δὲ |
Αθήναις
πρῶτος
Κέκροψ
μίαν
ἑνὶ |
[13, 20] |
γυναικὸς
αὐτῷ
καλῆς
φαινομένης,
ἑτέρας
|
δὲ |
αἰσχρᾶς
καὶ
πλουσίας,
ὡς
ἀπέκλινεν |
[13, 11] |
ἔλθῃ.
Καὶ
κατὰ
τὸν
Πίνδαρον
|
δὲ |
ἄλλος
τις
ἔφη
Εἴη
καὶ |
[13, 20] |
ὀφθαλμοῖσιν
οὐδ'
οὕτω
γεραρόν·
βασιλῆι
|
δὲ |
ἀνδρὶ
ἔοικεν.
Καθίστων
δὲ
καὶ |
[13, 51] |
οὐδενὶ
Ἄνθειαν
άναγεγραμμένην
ἑταίραν,
ἀπὸ
|
δὲ |
Αντείας
καὶ
ὅλον
δρᾶμα
ἐκιγραφόμενον, |
[13, 95] |
τοὺς
υἱοὺς
πτωχοὺς
ἐποίησεν,
αὐτὸν
|
δὲ |
ἀντὶ
καπήλου
μυροπώλην
ἀπέδειξεν
οὕτως |
[13, 49] |
γὰρ
έφεστηκυῖα
γραῦς
αὐτῷ.
Ἣ
|
δὲ |
Ἀποφύσα,
εἶπε,
καὶ
τῷ
κάτω |
[13, 58] |
ἐν
ἄστει
εἶχεν,
ἐν
Πειραιεῖ
|
δὲ |
Ἀρισταγόραν,
Φίλαν
δ'
ἐν
Ἐλευσῖνι, |
[13, 10] |
τὴν
Αρπίου
θυγατέρα
Νειτῆτιν.
Ο
|
δὲ |
Αρπίας
ἐκπεπτώκει
τῆς
Αἰγυπτίων
βασιλείας |
[13, 83] |
στλεγγίδια
χρυσᾶ
τέσσαρα.
Τῇ
Δεινιάδου
|
δὲ |
αὐλητρίδι
Βρομιάδι
Φάυλλος
παρχήσιον
ἀργυροῦν |
[13, 65] |
δὲ
τοῦ
σοφιστοῦ
Μετάνειρα.
Ἦσαν
|
δὲ |
αὖται
δούλαι
Κασίου
τοῦ
Ηλείου |
[13, 59] |
οὐκέτ'
ὀιστεύων,
ἀλλ'
ἀτενιζόμενος.
Εκλογὴν
|
δὲ |
αὐτῇ
τῶν
ἀγαλμάτων
ἔδωκεν,
εἴτε |
[13, 89] |
Πελοπόννησον
γυναικῶν
γεγονέναι
καλλίονα
ἀπέκτειναν
|
δὲ |
αὐτὴν
Λακεδαιμόνιο
καὶ
τὴν
ἀδελφὴν |
[13, 37] |
Μιλτὼ
καλουμένην
Ασπασίαν
μετονομασθῆναι.
Συνηκολούθει
|
δὲ |
αὐτῷ
καὶ
ἡ
Μιλησία
παλλακίς. |
[13, 93] |
σοφοῦ
Σωκράτους
ἐστὶν
συγγράμματα,
ἐχαρίσθη
|
δὲ |
αὐτῷ
ὑπὸ
Ξανθίππης
τῆς
Σωκράτους |
[13, 21] |
τε
Νικοφάνη
τοὺς
ζωγράφους.
Μνημονεύει
|
δὲ |
αὐτῶν
ὡς
ταῦτα
καλῶς
γραφόντων |
[13, 31] |
Μακεδόνων
βασιλεῖς
τὰ
Εταιρίδεια.
Πόρνης
|
δὲ |
Αφροδίτης
ἱερόν
ἐστι
παρὰ
Αβυδηνοῖς, |
[13, 71] |
Κύπρις
μηνίουσα
πυρὸς
μένει.
Εκ
|
δὲ |
βαθείης
ψυχῆς
κουφοτέρας
ἐξεπόνησ'
ἀνίας, |
[13, 59] |
μισθὸν
ἐμεῖο
διδοὺς
ἐμέ.
Φίλτρα
|
δὲ |
βάλλω
οὐκέτ'
ὀιστεύων,
ἀλλ'
ἀτενιζόμενος. |
[13, 86] |
κἀγαθὸς
ἀνὴρ
μεθυσθείη
ἄν.
Οἱ
|
δὲ |
βουλόμενοι
σωφρονικοὶ
εἶναι
σφόδρα
μέχρι |
[13, 73] |
ἁγνὸς
οὐρανὸς
τρῶσαι
χθόνα,
ἔρως
|
δὲ |
γαῖαν
λαμβάνει
γάμου
τυχεῖν
ὄμβρος |
[13, 76] |
Σίλλοις
ἔφη
Ὥρη
ἐρᾶν,
ὥρη
|
δὲ |
γαμεῖν,
ὥρη
δὲ
πεπαῦσθαι,
καὶ |
[13, 6] |
γε
τῇ
κλίνῃ
φιλογύνης.
~Αἱ
|
δὲ |
γαμεταὶ
ἡμῶν
γυναῖκες
οὔκ
εἰσιν |
[13, 36] |
παρακέκληκεν
ἐπὶ
τὴν
θοίνην.
Ο
|
δὲ |
γάμος
ἐγίγνετο
τόνδε
τὸν>
τρόπον· |
[13, 64] |
τοῦ
φυσικοῦ
σχολασάσης
θυγάτηρ,
Σώφρονος
|
δὲ |
γεγονυῖα
πρότερον
ἐρωμένη,
παρακολουθοῦσα
διότι |
[13, 95] |
αὐτῷ
συγκλείσαντες
τὰ
καπηλεῖα,
οἱ
|
δὲ |
γείτονες
οὕτως
ὑπ'
αὐτοῦ
δεινὰ |
[13, 39] |
τἄλλα
διαφόραν
ὅσην
ἔχει.
Κείνη
|
δὲ |
γελάσασ'
Αλλὰ
τοῦτ'
ἔφη,
τάλαν, |
[13, 45] |
εἶ
γύναι;
οὐκ>
αἰσχροποιός;
Ἣ
|
δὲ |
γελάσασ'
ἀπεκρίθη
Τί
δ'
αἰσχρόν, |
[13, 85] |
δ'
ὁ
τοῦ
Ερμοδώρου,
Σάμιος
|
δὲ |
γένος,
ἐρασθῆναι
Λακύδους
τοῦ
φιλοσόφου. |
[13, 61] |
τοῦ
βίου
κληρονόμον
κατέλιπεν.
Οτι
|
δὲ |
γηραιῷ
ὄντι
τῷ
Σοφοκλεῖ
συνῆν |
[13, 68] |
Πυθιονίκης
ὡς
τεθνηκυίας
μέμνηται,
τῆς
|
δὲ |
Γλυκέρας
ὡς
οὔσης
παρ'
αὐτῷ |
[13, 46] |
ἔτι
Χίμαιρα
καὶ
Λαμπάς.
Τῆς
|
δὲ |
Γναθαίνης
ἤρα
δεινῶς,
ὡς
καὶ |
[13, 21] |
καὶ
Αμμωνίου
καὶ
Αντιφάνους,
ἔτι
|
δὲ |
Γοργίου
τοῦ
Αθηναίου,
πάντων
τούτων |
[13, 50] |
ταῖς
περὶ
Αλέξανδρον
Ιστορίαις.
Ὁ
|
δὲ |
γράψας
τὸν
Αγῆνα
τὸ
σατυρικὸν |
[13, 61] |
Κλῦθί
μευ
εὐχομένου,
Κουροτρόφε
δὸς
|
δὲ |
γυναῖκα
τήνδε
νέων
μὲν
ἀναίνεσθαι |
[13, 31] |
τῆς
καθ'
ἡμέραν
θεραπείας,
τὰς
|
δὲ |
γυναῖκας
τοῦ
παιδοποιεῖσθαι
γνησίως
καὶ |
[13, 74] |
ὁ
κράτιστος
Κριτίας
τάδε
Τὸν
|
δὲ |
γυναικείον
μελέων
πλέξαντα
πότ'
ῴδας |
[13, 3] |
Πλεῖαί
τοι
χαλκοῦ
κλισίαι,
πολλαὶ
|
δὲ |
γυναῖκες
εἰσὶν
ἐνὶ
κλισίῃς
ἐξαίρετοι, |
[13, 13] |
δέ
πόνος
ἀδάμαντος,
ἡ
φιλοτιμία
|
δὲ |
δαίμονος.
Καὶ
ταῦτ'
ἐγώ,
μὰ |
[13, 64] |
φιλανθρώπων
ἐπὶ
νοῦν
βαλομένη.
Τὴν
|
δὲ |
Δανάην
φασίν,
ὡς
ᾔσθετο
τὀν |
[13, 51] |
καὶ
Λαγίσκα
καὶ
Ἄνθεια.
Μήποτε
|
δὲ |
δεῖ
γράφειν
ἀντὶ
τῆς
Ανθείας |
[13, 13] |
τόλμα
μὲν
γὰρ
ἀνδρός,
ἡ
|
δὲ> |
δειλία
γυναικός,
ἡ
δ'
ἄνοια |
[13, 73] |
μὴ
λόγῳ
μόνον
μάθῃς
{ἔργῳ
|
δὲ |
δείξω
τὸ
σθένος
τὸ
τῆς |
[13, 94] |
δ'
ἔφη,
τένχην
μυρεψικήν
ἀφορμῆς
|
δὲ |
δέομαι,
καὶ
οἴσω
δέ
σοι |
[13, 9] |
ἄκατος,
οὐδ'
ἄγκυραι
ἔχουσιν·
ἀπορρήξασα
|
δὲ |
δεσμὰ
πολλάκις
ἐκ
νυκτῶν
ἄλλον |
[13, 20] |
θεοῦ
φέρειν
τεύχη
δίδοται,
τῷ
|
δὲ |
δευτέρῳ
τὸν
βοῦν
ἄγειν,
ὁ |
[13, 49] |
ὄντος
μου
ζωμὸς
κατεχύθη.
Ἣ
|
δὲ |
Δηλαδή
μόσχειος.
Μενάνδρῳ
τῷ
ποιητῇ |
[13, 1] |
Αλεξάνδρῳ
τῶν
ἑαυτοῦ
κωμῳδιῶν,
ὃ
|
δὲ |
δῆλος
ἦν
οὐ
πάνυ
τι |
[13, 20] |
τυραννίδος
Καὶ
οἱ
παρ'
Ομήρῳ
|
δὲ |
δημογέροντες
θαυμάζοντες
τῆς
Ελένης
τὸ |
[13, 40] |
μετὰ
τὰς
προειρημένας
Μανίαν,
Αντιγόνου
|
δὲ |
Δημώ,
ἐξ
ἧς
Αλκυονέα
γεννηθῆναι, |
[13, 92] |
τοῦ
δικαίου
κλεπτιστάτους
ὄντας
ἀπέθανεν
|
δὲ |
διὰ
ταῦτα
καὶ
Θεόδωρος
ὁ |
[13, 44] |
ταῖς
πρότερον
ἡμέραις
ἀεί,
ὀργιζομένης
|
δὲ |
διὰ
τὸ
μηδὲν
λαμβάνειν,
ἔπειθε |
[13, 55] |
οὐχ
ἵνα
μὴ
ἄλλος.
Τοῦ
|
δὲ |
Διογένους
εἰπόντος
αὐτῷ·
Ἀρίστιππε,
κοινῇ |
[13, 88] |
θηρώμενου
τὰ
λειμώνων
τέκνα.
Εν
|
δὲ |
Διονύσῳ·
Χορῶν
ἐραστὴς
κισσός,
ἐνιαυτοῦ |
[13, 52] |
ἤδη
γέγον'
ἔτη
τρισχίλια,
ἡ
|
δὲ |
Διοπείθους
ἀηδὴς
Τέλεσις
ἕτερα
μυρία; |
[13, 36] |
δοῦναι
τῶν
παρόντων
μνηστήρων·
ᾦ
|
δὲ |
δοίη,
τοῦτον
εῖναι
νυμφίον.
Η |
[13, 26] |
αὐτῆς
Φαρνάβαζον
θᾶττον
ἄν.
ἐπεὶ
|
δὲ |
δολιχὸν
τοῖς
ἔτεσιν
ἤδη
τρέχει |
[13, 34] |
ταύτης
ἐκοινώνησεν
αὐτῷ.
Καὶ
ἑτέρας
|
δὲ |
δύο
ἑταίρας
παριήγετο
αἰεὶ
ὁ |
[13, 61] |
φίλη
γὰρ
ἡ
Θεωρίς.
Επὶ
|
δὲ |
δυσμαῖς
ὢν
τοῦ
βίου,
ὥς |
[13, 85] |
χωριζόμενον
τὸ
βρέφος
ὑπέμενεν,
τὸ
|
δὲ |
εἰ
μὴ
βλέποι
τὸ
παιδίον |
[13, 82] |
Σοφοκλεῖ
τὸ
παιδικὸν
ἱμάτιον.
Οἷα
|
δὲ |
εἰκὸς
διαλαληθέντος
τοῦ
συμβεβηκότος
Εὐριπίδης |
[13, 93] |
Μάγνης
ἐν
τοῖς
Ομωνύμοις.
~Συνελόντι
|
δὲ |
εἰπεῖν
κατὰ
τὸν
Σολέα
Κλέαρχον |
[13, 37] |
τέκνον
Λεοντίσκον
καὶ
Λάγον,
θυγατέρα
|
δὲ |
Εἰρήνην,
ἣν
ἔγεμεν
Εὔνοστος
ὁ |
[13, 9] |
ἑνὶ
πηδαλίῳ,
τὸ
πεῖσμ'
ἀπορρήξασα
|
δὲ> |
ἐκ
νυκτὸς
ἕτερον
λιμέν'
ἔχουσ' |
[13, 59] |
τὸν
ἐπὶ
Τριπόδων
Σάτυρον.
Ἣ
|
δὲ |
ἑλομένη
τὸν
Ερωτα
ἀνέθηκεν
αὐτὸν |
[13, 8] |
οὐδε
εἷς
σέσωσθ'
ὅλως.
Εν
|
δὲ |
Εμπιμπραμένῃ
ἐξώλης
ἀπόλοιθ'
ὅστις
ποτὲ |
[13, 25] |
ὁπόταν
ἀναμνησθῶσι
προσκινούμενοι;
~Καὶ
Φιλήμων
|
δὲ |
ἐν
Αδελφοῖς
προσιστορῶν
ὅτι
πρῶτος |
[13, 60] |
Κλαυσιγέλωτα,
τὴν
δὲ
Σαπέρδιον.
Ηρόδικος
|
δὲ |
ἐν
ἕκτῳ
Κωμῳδουμένων
τὴν
μὲν |
[13, 31] |
μὲν
ἐν
καλάμοις
καλοῦσιν,
οἵ
|
δὲ |
ἐν
ἕλει,
Αττικαί,
φησὶν,
ἑταῖραι |
[13, 6] |
εἴξασι
πολιαῖς
ἀνάπλεῳ
ψιμυθίου.
Αναξίλας
|
δὲ |
ἐν
Νεοττίδι
φησίν
Οστις
ἀνθρώπων |
[13, 14] |
ἔχουσιν
ὑμιν
διανέμειν
ἑκάστοτε.
Αριστοφῶν
|
δὲ |
ἐν
Πυθαγοριστῇ·
Εἶτ'
οὐ
δικαίως |
[13, 89] |
Στρατίρᾳ
τῇ
βασιλέως
γυναικί.
Θεόπομπος
|
δὲ |
ἐν
τῇ
ἕκτῃ
καὶ
πεντηκοστῇ |
[13, 89] |
Ασίᾳ
γυναικῶν
καὶ
ἀκολαστοτάτη.
Φύλαρχος
|
δὲ |
ἐν
τῇ
ἐννεακαιδεκάτῃ
Τιμῶσάν
φησι |
[13, 37] |
ἐπιρρεπέστερος
ὢν
πρὸς
ἀφροδίσια.
Πολύβιος
|
δὲ |
ἐν
τῇ
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ
τῶν
Ιστοριῶν |
[13, 21] |
γὰρ
ἐμελέτων,
οὐ
βωμολοχεύσθαι.
Υπερείδης
|
δὲ |
ἐν
τῷ
κατὰ
Πατροκλέους,
εἰ |
[13, 60] |
ὁ
Ολύνθιος
ὑποκριτὴς
Παμφίλῃ.
Αριστογείτων
|
δὲ |
ἐν
τῷ
κατὰ
Φρύνης
τὸ |
[13, 50] |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
μεγάλους
εἶχον.
Αντιφάνης
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἑταιρῶν
Νικοστρατίδα |
[13, 51] |
φησιν·
Οὐκ
ἐπείρα
Νάννιον;
Αντιφάνης
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἑταιρῶν
Προσκήνιον, |
[13, 83] |
ἀλλοτρίαν
σπείρων
λωποδύτην
ἀπάγεις.
~Θεόπομπος
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
συληθέντων
ἐκ |
[13, 49] |
ὡς
πολλῶν
ἐτῶν»
ἔφη.
Ζητουμένου
|
δὲ |
ἔν
τινι
συμποσίῳ
διὰ
τίνα |
[13, 35] |
πυλῶν
μέχρι
τοῦ
Τανάιδος.
Τῶν
|
δὲ |
ἐπέκεινα
τοῦ
Τανάιδος
Ομάρτῃ
βασιλεῖ |
[13, 95] |
ὡς
περὶ
στήλην
διαφθείρονται.
οσοῦτοι
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴ
οἰκίαν
ἅμα
τῇ |
[13, 93] |
ἁπάντων
ἀλλότριοι
μὲν
ἀρετῆς,
μάταιοι
|
δὲ |
ἐστὲ>
εἰς
τὸ
τοῦ
βίου |
[13, 85] |
ἀποκαθίστα
εἰς
τὴν
γῆν.
Φιλανθρωπότατον
|
δὲ |
ἐστι
καὶ
συνετώτατον
τὸ
ζῷον |
[13, 46] |
ἀποκρίσεις
ἡ
Γνάθαινα.
Καὶ
ἄλλαι
|
δὲ |
ἑταῖραι
μέγα
ἐφρόνουν
ἐφ'
αὑταῖς, |
[13, 69] |
ὀλέθρου
κοὐχ
ἑταίρας
ἀρραβών.
~Ενδόξους
|
δὲ |
ἑταίρας
καὶ
ἐπὶ
κάλλει
διαφερούσας |
[13, 43] |
προπεσούσης
τοὐμπλόκιον
ὑπερτράγῃς.
~Καὶ
ἄλλων
|
δὲ |
ἑταιρῶν
ἀπομνημονεύματα
ὁ
Μάχων
συνήγαγεν, |
[13, 10] |
ἐκ
τοῦ
Πυθικοῦ
ἱεροῦ.
Δεκάτῳ
|
δὲ |
ἔτει
ἑάλω
καὶ
ἡ
Κίρρα. |
[13, 89] |
περκάζουσαν
οἰνάνθαις
χρόνου.
~Επὶ
κάλλει
|
δὲ |
ἔτι
γὰρ
γέρων
ἀοιδὸς
κελαδεῖ |
[13, 91] |
οὐ
διδάσκει.
Καὶ
ὁ
Τίμων
|
δὲ |
ἔφη
Ἐν
δὲ
πλατυσμὸς
πουλυμαθημοσύνης, |
[13, 16] |
ἄνθος
ἐπισπείρει.
Καὶ
ὁ
Αριστοτέλης
|
δὲ |
ἔφη
τοὺς
ἐραστὰς
εἰς
οὐδὲν |
[13, 35] |
καὶ
τῆς
ὑποκάτω
χώρας,
ὁ
|
δὲ |
Ζαριάδρης
τῆς
ὑπεράνω
Κασπίων
πυλῶν |
[13, 18] |
τὸ
πάντας
ξύρεσθαι.
Εν
Βυζαντίῳ
|
δὲ |
ζημίας
ἐπικειμένης
τῷ
ἔχοντι
{κουρεῖ} |
[13, 12] |
χάριτας
αἷς
τιμῶσί
σε.
~Ποντιανὸς
|
δὲ |
Ζήνωνα
ἔφη
τὸν
Κιτιέα
ὑπολαμβάνειν |
[13, 85] |
γὰρ
αὐτὸν
μισθόν.
~Καὶ
ἄλογα
|
δὲ |
ζῷα
ἀνθρώπων
ἠράσθη
Σεκούνδου
μέν |
[13, 84] |
ἐν
τῷ
περὶ
Αγαλματοποιῶν.
Πολέμων
|
δὲ |
ἢ
ὁ
ποιήσας
τὀν
ἐπιγραφόμενον |
[13, 47] |
Ὃς
οὐδὲ
καλούμενος
ἐρχῃ;
Νικὼ
|
δὲ |
ἡ
Αἰξ
έπικαλουμένη,
φησὶν
ὁ |
[13, 48] |
ἔφη,
ἢ
τὰ
ὑποδήματα.
~Μετάνειρα
|
δὲ |
ἡ
ἑταίρα,
Δημοκλέους
τοῦ
παρασίτου |
[13, 65] |
ἐκαλεῖτο
δἐ
καὶ
Χαριτοβλέφαρος.
Νικαρέτη
|
δὲ |
ἡ
ἑταίρα
ἐρωμένη
ἦν
Στεφάνου |
[13, 37] |
τὰ
ἐν
Περσεπόλει
βασίλεια.
Αὕτη
|
δὲ |
ἡ
Θαὶς
{καὶ}
μετὰ
τὸν |
[13, 64] |
νυκτὸς
ἔφυγεν
εἰς
Εφεσον.
Μαθοῦσα
|
δὲ |
ἡ
Λαοδίκη
τὸ
ποιηθὲν
ὑπὸ |
[13, 35] |
κατὰ
τὸν
ὕπνον
φαντασίαν.
Ἦν
|
δὲ |
ἡ
Οδάτις
καλλίστη
τῶν
κατὰ |
[13, 25] |
ἀλλοτρία
στί
σοι.
Καὶ
Ασπασία
|
δὲ |
ἡ
Σωκρατικὴ
ἐνεπορεύετο
πλήθη
καλῶν |
[13, 47] |
Ἀποψήσασθαι
ἄν
σοι
ἔδωκα.
Ἐτύγχανεν
|
δὲ |
ἣ
μὲν
αἰτίαν
ἐχουσα
λιθιᾶν, |
[13, 72] |
ᾆσμα
παντί
που
δῆλον.
Εγὼ
|
δὲ |
ἡγοῦμαι
παίζειν
τὸν
Ερμησιάνακτα
περὶ |
[13, 51] |
χρυσίοις
καὶ
ἱματίοις
πολυτελέσι,
έκδῦσα
|
δὲ |
ἦν
αἰσχροτάτη.
Ἦν
δὲ
Κορώνης |
[13, 46] |
καὶ
Λαμπυρίδα
καὶ
Εὐφροσύνην·
αὕτη
|
δὲ |
ἦν
γναφέως
θυγάθηρ.
Αγραφοι
δ' |
[13, 35] |
Ασίαν
γυναικῶν,
καὶ
ὁ
Ζαριάδρης
|
δὲ |
ἦν
καλός.
Πέμποντος
οὖν
τοῦ |
[13, 81] |
σφόδρα
ἤρα
ὁ
βασιλεύς.
~Φιλομεῖραξ
|
δὲ |
ἦν
ὁ
Σοφοκλῆς,
ὡς
Εὐριπίδης |
[13, 4] |
εἰς
τὸ
μεθύειν
παρεσκευάσατο.
~Ο
|
δὲ |
Ηρακλῆς
πλείστας
δόξας
ἐσχηκέναι
γυναῖκας |
[13, 21] |
Εὐνίκου
ἢ
Φιλυλλίου
Αντεια,
Μενάνδρου
|
δὲ |
Θαὶς
καὶ
Φάνιον,
Αλέξιδος
Ορώπα, |
[13, 87] |
πέπλων
σκιᾶς
εἴδωλον
ἐξωμόργυντο,
ἕρσῃ
|
δὲ |
θαλερὸς
ἐκτραφεὶς
ἀμάρακος
λειμῶσι
μαλακοῖς |
[13, 51] |
Θαλλὸν
τὸν
κάπηλον
ἐξαναλῶσαι,
ὅτι
|
δὲ |
θαλλῷ
χαίρουσιν
αἱ
αἶγες,
διόπερ |
[13, 71] |
Πακτωλοῦ
ῥεῦμ'
ἐπέβη
ποταμοῦ
δαρδάνη
|
δὲ |
θανοῦσαν
ὑπὸ
ξηρὴν
θέτο
γαῖαν |
[13, 35] |
εἰκόνα
τὸν
Αλκιβιάδην.
~Οὐ
χρὴ
|
δὲ |
θαυμάζειν
εἰ
ἐξ
ἀκοῆς
τινες |
[13, 5] |
ἀδελφὴν
Δέδρα
καὶ
Μαχάτα.
Οἰκειώσασθαι
|
δὲ |
θέλων
καὶ
τὸ
Θετταλῶν
ὲθνος |
[13, 76] |
δρέπεσθαι,
θυμέ,
σὺν
ἡλικίᾳ
τὰς
|
δὲ |
Θεοξένου
ἀκτῖνας
προσώπου
μαρμαριζοίσας
δρακεὶς |
[13, 17] |
Ο
δὲ
μαγαλοφωνότατος
Πίνδαρος·
Τὰς
|
δὲ |
Θεοξένου,
φησίν,
ἀκτῖνας
πρὸς>
ὄσσων |
[13, 86] |
καὶ
Πολύστρατον
τὸν
Αθηναῖον,
μαθητὴν
|
δὲ |
Θεοφράστου,
τὸν
ἐπικαλούμενον
Τυρρηνόν,
ὅτι |
[13, 60] |
ἀποδύειν
τοὺς
συνόντας
αὐτῇ,
τὴν
|
δὲ |
Θεσπικήν.
Επλούτει
δὲ
σφόδρα
ἡ |
[13, 61] |
τῶν
εἰς
Ομηρον
ἀναφερομένων.
Τῆς
|
δὲ |
Θεωρίδος
μνημονεύει
λέγων
ἔν
τινι |
[13, 86] |
αὐτοῖς
χρωμένους
ἐπαινεῖν
δεῖ,
τοὺς
|
δὲ |
θηριωδῶς
καὶ
ἀπλήστως
ψέγειν.
Καὶ |
[13, 13] |
δὲ
λόγος
φρονοῦντος,
ἡ
σφοδρότης
|
δὲ |
θηρός,
ὁ
δέ
πόνος
ἀδάμαντος, |
[13, 76] |
οἱ
θεαταί.
~Καὶ
ὁ
Ρηγῖνος
|
δὲ |
Ιβυκος
βοᾳ
καὶ
κέκραγεν
Ἦρι |
[13, 18] |
τι
ταύταις
ἀντιπράττεσθ'
ὑπονοεῖς;
Διογένης
|
δὲ |
ἰδών
τινα
οὕτως
ἔχοντα
τὸ |
[13, 81] |
εἰ
καθορᾷ
τὸ
κάρφος.
Φάντος
|
δὲ |
καθορᾶν
Ἄπο
τοίνυν
φύσησον
αὐτὸ, |
[13, 57] |
τοῖχος,
ὁ
Σελεύκου
τίγρις.
Ἔχων
|
δὲ |
καὶ
ἄλλα
μαρτύρια
ἐνατίθεμαι
τὰ |
[13, 53] |
συνῆν
ἐν
τοῖς
κήποις,
Ἐπικούρῳ
|
δὲ |
καὶ
ἀναφανδόν·
ὥστ'
ἐκεῖνον
πολλἠν |
[13, 54] |
συνῆν
ἐν
τοῖς
κήποις,
Ἐπικούρῳ
|
δὲ |
καὶ
ἀναφανδόν·
ὥστ'
ἐκεῖνον
πολλἠν |
[13, 66] |
Πασιφίλαν
ἐκάλεσαν
τὴν
Πλαγγόνα.
Μαρτυρεῖ
|
δὲ |
καὶ
Αρχίλοχος
περὶ
αὐτῆς
ἐν |
[13, 20] |
σκυτίνων,
κατὰ
τὸν
Αντιφάνην.
~Επαινῶ
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
τὸ
κάλλος.
Καὶ |
[13, 33] |
Εδιδάξαμεν
χρυσὸν
καθαρᾷ
βασάνῳ.
Οτι
|
δὲ |
καὶ
Αφροδίσια
ἴδια
ἄγουσιν
αὐτόθι |
[13, 44] |
ἔσχεν
αὐτὴν
χρυσίον.
Ανάγωγος
ὢν
|
δὲ |
καὶ
βάναυσος
παντελῶς
ἐν
σκυτοτομείῳ |
[13, 71] |
ἐστὶ
καὶ
εἰν
Αίδῃ.
Φημὶ
|
δὲ |
καὶ
Βοιωτὸν
ἀποπρολιπόντα
μέλαθρον
Ησίοδον |
[13, 52] |
Νέαιρα
κατασέσηπε
καὶ
Φίλα;
Κοσσύφας
|
δὲ |
καὶ
Γαλήνας
καὶ
Κορώνας
οὐ |
[13, 26] |
καὶ
στατῆρα
και
τριώβολον,
προσίεται
|
δὲ |
καὶ
γέροντα
καὶ
νέον·
οὕτω |
[13, 75] |
ἐρασθείς,
ποιητρίας
μὲν
οὔσης,
δυναμένης
|
δὲ |
καὶ
διὰ
τὴν
ὁμιλίαν
τοὺς |
[13, 3] |
τῆς
γαμετῆς
τὸν
βασιλέα,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
διὰ
τὸ
τὴν
βασιλίδα, |
[13, 14] |
μετριάζων
μέν
ἐστιν
εὔχαρις,
ἐπιτεινόμενος
|
δὲ |
καὶ
διαταράττων
χαλεπώτατος
διόπερ
ὁ |
[13, 50] |
καὶ
Γλυκέραν
στεφανῶσιν.
Ἐν
Ῥωσσῷ
|
δὲ |
καὶ
εἰκόνα
χαλκῆν
αὐτῆς
ἱστάναι |
[13, 31] |
γαμετῆς
οὐδαμοῦ
τῆς
Ελλάδος.
Οἶδα
|
δὲ |
καὶ
ἑορτήν
τιν'
Εταιρίδεια
ἀγομένην |
[13, 59] |
τῶν
Ελλήνων
ἀκρασίας
ἀνάθημα.
Ἕστηκε
|
δὲ |
καὶ
ἡ
εἰκὼν
αὕτη
μέση |
[13, 34] |
Φρυγίας,
ἐπιβουλευθεὶς
ὑπὸ
Φαρναβάζου.
Εἴδομεν
|
δὲ |
καὶ
ἡμεῖς
τὸ
ἐν
Μελίσσῃ |
[13, 71] |
Θεωρίδος
Ζεὺς
ἔπορεν
Σοφοκλεῖ.
Φημὶ
|
δὲ |
καὶ
κεῖνον
τὸν
αἰεὶ
πεφυλαγμένον |
[13, 20] |
τούτους
πρωτοφορεῖν
ἐπιτρέπουσιν.
Εν
Ηλιδι
|
δὲ |
καὶ
κρίσις
γίνεται
κάλλους,
καὶ |
[13, 38] |
Σικυωνίοις
τὴν
προκειμένην
στοάν.
Ηρα
|
δὲ |
καὶ
Λεαίνης
καὶ
αὐτῆς
ἑταίρας |
[13, 66] |
εὐήθης
ξείνων
δέκτρια
Πασιφίλη.
Οτι
|
δὲ |
καὶ
Μένανδρος
ὁ
ποιητὴς
ἤρα |
[13, 90] |
αὐτοῦ
τὴν
γυναῖκα
Ηροδίκην.
Επιτελεῖται
|
δὲ |
καὶ
μέχρι
νῦν
ὁ
ἀγὼν |
[13, 52] |
μὲν
τελευτῶσ'
ἀπέθανεν
βινουμένη,
Ἰσθμιὰς
|
δὲ |
καὶ
Νέαιρα
κατασέσηπε
καὶ
Φίλα; |
[13, 24] |
στένω,
Κυδίαν
ναύαρχον
ἐξεπέμψατο.
Επιτιμᾷ
|
δὲ |
καὶ
Ξέναρχος
ἐν
Πεντάθλῳ
τοῖς |
[13, 20] |
Αγχίσῃ
καὶ
Αδώνιδι.
Διὰ
κάλλος
|
δὲ |
καὶ
ὁ
μέγιστος
τῶν
θεῶν |
[13, 87] |
αὐλητρίδων
τὰ
ἱμάτια
περιέδυεν.
~Εσπουδάκεσαν
|
δὲ |
καὶ
οἱ
βασιλεῖς
περὶ
τὰς |
[13, 31] |
τὴν
ἑορτὴν
Εταιρίδεια
προσαγονεῦσαι.
Θύουσι
|
δὲ |
καὶ
οἱ
Μακεδόνων
βασιλεῖς
τὰ |
[13, 12] |
τὴν
τῆς
πόλεως
σωτηρίαν.
Οτι
|
δὲ |
καὶ
οἱ
τούτου
πρεσβύτεροι
κατὰ |
[13, 58] |
ὠνησάμενος
χρημάτων
εἶχεν
ἐλευθερώσας,
ὕστερον
|
δὲ |
καὶ
οἰκουρὸν
αὐτήν
ἐποιήσατο,
ὡς |
[13, 10] |
ἑάλω
καὶ
ἡ
Κίρρα.
Ανετράπησαν
|
δὲ |
καὶ
ὅλοι
οἶκοι
διὰ
γυναῖκας |
[13, 12] |
εἶναι
φιλίας
καὶ
ἐλευθερίας,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ὁμονοίας
παρασκευαστικόν,
ἄλλου
δὲ |
[13, 10] |
ἁρπασθεῖσαν
ὑπὸ
Φωκέως
τινός.
Δεκαετὴς
|
δὲ |
καὶ
οὗτος
γενόμενος
τῷ
δεκάτῳ |
[13, 93] |
ἀργῶς
καὶ
ἀφυλάκτως
ζῆτε.
Λοιδόρου
|
δὲ |
καὶ
παμφάγου
τοῦ
ζῴου
πεφυκότος. |
[13, 90] |
Τενέδῳ
τῇ
Τρωικῇ
νήσῳ.
~Οἶδα
|
δὲ |
καὶ
περὶ
κάλλους
γυναικῶν
ἀγῶνά |
[13, 63] |
ἐξέκοψεν
αὐτοῦ
τοὺς
ὀφθαλμούς.
Παραδέδοται
|
δὲ |
καὶ
περὶ
ὄψα
καὶ
περὶ |
[13, 78] |
Πυθίας
ὅπως
αὐτῷ
ἐπιθῶνται.
Εχρησεν
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τῶν
ἀμφὶ
τὸν |
[13, 20] |
βασιλῆι
δὲ
ἀνδρὶ
ἔοικεν.
Καθίστων
|
δὲ |
καὶ
πολλοὶ
τοὺς
καλλίστους
βασιλέας, |
[13, 86] |
καὶ
συγκατέκλεισε
τῷ
Περσαίῳ.
Οἶδα
|
δὲ |
καὶ
Πολύστρατον
τὸν
Αθηναῖον,
μαθητὴν |
[13, 44] |
τὴν
Γναθαίνιον
λαβεῖν
μίσθωμα,
λιπαρῶν
|
δὲ |
καὶ
προσκείμενος
πολὺ
δαπανήσας
ἔσχεν |
[13, 33] |
ἀρχή
τρισολυμπιονίκαν
ἐπαινέων
οἶκον,
ὕστερον
|
δὲ |
καὶ
σκόλιον
τὸ
παρὰ
τὴν |
[13, 26] |
τε
πανταχόσ'
ἤδη
πιομένη,
δέχεται
|
δὲ |
καὶ
στατῆρα
και
τριώβολον,
προσίεται |
[13, 28] |
μὲν
φίλαι
ἦσαν
ἑταῖραι.
Καλοῦσι
|
δὲ |
καὶ
τὰς
μισθαρνούσας
ἑταίρας
καὶ |
[13, 45] |
τοῦτ'
ἐστί
σοι
πεπραγμένου.
~Εξῆς
|
δὲ |
καὶ
ταῦτ'
ἀναγράφει·
Λαίδα
λέγουσι |
[13, 5] |
θυγατέρα
καὶ
δῶρα
πολλά.
Γήμας
|
δὲ |
καὶ
ταύτην
ἐπεισήγαγεν
τῇ
Ολυμποιάδι. |
[13, 70] |
τὸ
καλούμενον
ποίημα
Λυδήν.
Παρέλιπον
|
δὲ |
καὶ
τὴν
Μιμνέρμου
αὐλητρίδα
Ναννὼ |
[13, 5] |
ἐξ
ἧς
Αρριδαῖον
ἐτέκνωσε.
προσεκτήσατο
|
δὲ |
καὶ
τὴν
Μολοττῶν
βασιλείαν
γήμας |
[13, 70] |
τήν
τε
Αντιμάχου
Λυδήν,
προσέτι
|
δὲ |
καὶ
τὴν
ὁμώνυμον
ταύτης
ἑταίραν |
[13, 71] |
μηλείοις
θήκαθ'
ὑπὸ
προγόνοις.
Οἶσθα
|
δὲ |
καὶ
τὸν
ἀοιδόν,
ὃν
Εὐρυπόλου |
[13, 85] |
Αλεξάνδρου
καὶ
λέγει
οὕτως
Μετεπέμψατο
|
δὲ |
καὶ
τὸν
ἐκ
τῆς
Ιασοῦ |
[13, 76] |
δύνειν,
νῦν
ἄρχεται
ἡδύνεσθαι.
Μνησθεὶς
|
δὲ |
καὶ
τοῦ
Τενεδίου
Θεοξένου
ὁ |
[13, 50] |
Σὺ
δ'
Ἔρως
Φειδίου.
~Ἐπεὶ
|
δὲ |
καὶ
τῶν
πολιτικῶν
οἶδά
τινας |
[13, 5] |
ἐξ
αὐτῆς
θύγατέρα
Κύνναν
ἔγημεν
|
δὲ |
καὶ
Φίλαν
ἀδελφὴν
Δέδρα
καὶ |
[13, 75] |
γλυκὺς
κατείβων
καρδίαν
ἰαίνει.
Λέγει
|
δὲ |
καὶ
ὡς
τῆς
Μεγαλοστράτης
οὐ |
[13, 3] |
τὴν
τοῦ
Αμύντορος
παλλακίδα.
Μήδεια
|
δὲ |
καίπερ
εἰδυῖα
τὸ
ἔθος
ὅτι |
[13, 71] |
Θρῇσσαν
στειλάμενος
κιθάρην
Αιδόθεν
ἔπλευσεν
|
δὲ |
κακὸν
καὶ
ἀπειθέα
χῶρον.
Ενθα |
[13, 2] |
τοῦ
τρίτου
ἀπ'
ἐκείνου.
Εἰσὶ
|
δὲ |
Καλλισθένης,
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεύς,
Σάτυρος |
[13, 37] |
ἐχούσας
ἐν
ταῖς
χερσίν.
Αἱ
|
δὲ |
κάλλισται
τῶν
οἰκιῶν,
φησίν,
οὐ |
[13, 90] |
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
βαρβάροις
ἑτέρωθι
|
δὲ |
κάλλους,
ὡς
δέον
καὶ
τοῦτο |
[13, 56] |
ταῖς
τοῦ
φιλοσόφου
διαθήκαις.
Ὁ
|
δὲ |
καλὸς
ἡμῶν
Πλάτων
οὐκ
Αρχεάνασσαν |
[13, 10] |
διὰ
Βρισηίδα,
καὶ
ὁ
ἱερὸς
|
δὲ |
καλούμενος
πόλεμος
δι'
ἑτέραν
γαμετήν, |
[13, 10] |
Κασσάνδραν.
Καὶ
ἡ
ἐπ'
Αἴγυπτον
|
δὲ |
Καμβύσου
στρατεία,
ὥς
φησι
Κτησίας, |
[13, 62] |
Αριστοφάνης
ἐν
τῷ
Γηρυτάδῃ.
Μήποτε
|
δὲ |
κἀν
τῷ
Πλούτῳ
ἐν
ῷ |
[13, 55] |
τῶν
πρὸς
Ερμαρχον
Ἐπιστολῶν.
~Αρίστιππος
|
δὲ |
κατ'
ἔτος
δύο
μῆνας
συνδιημερέυεν |
[13, 84] |
τῶν
περὶ
Αγαθοκλέα
Ιστοριῶν.
Κἀγὼ
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
Επικράτους
Αντιλαίδα
Τἀρωτίκ' |
[13, 95] |
Λυσίας,
ὦ
Κύνουλκε,
οὕτως.
Εγὼ
|
δὲ |
κατὰ
τὸν
Αρίσταρχον
τὸν
τραγικὸν |
[13, 35] |
καθάπερ
ἠξίωσας,
ἐγὼ
Ζαριάδρης.
Ἣ
|
δὲ |
κατανοήσασα
ξένον
ἄνδρα
καὶ
καλὸν |
[13, 64] |
ἐσώθη
ἐπιβουλευόμενος
ὑπὸ
Λαοδίκης,
ἣ
|
δὲ |
κατεκρημνίσθη,
ὡς
γράφει
Φύλαρχος
διὰ |
[13, 32] |
ἀκρόπολιν
προδόμεν.
Καὶ
οἱ
ἰδιῶται
|
δὲ |
κατεύχονται
τῇ
θεῷ
τελεσθέντων
περὶ |
[13, 88] |
τέκνα
ἔαρος
πέριξ
στρώσαντες.
Εν
|
δὲ |
Κενταὺρῳ,
ὅπερ
δρᾶμα
πολύμετρόν
ἐστιν, |
[13, 88] |
ἐρύθημα
λαμπρῷ
προστιθεῖσα
χρώματι
κόμαι
|
δὲ |
κηροχρῶτος
ὡς
ἀγάλματος
αὐτοῖσι
βοστρύχοισιν |
[13, 85] |
βρέφους
τὰς
μυίας
ἀπεσόβει
ὅτε
|
δὲ |
κλαίοι,
τῇ
προβοσκίδι
τὴν
σκάφην |
[13, 47] |
μὲν
αἰτίαν
ἐχουσα
λιθιᾶν,
ἣ
|
δὲ |
κοιλίαν
προπετεστέραν
ἔχειν.
Τῶν
δὲ |
[13, 13] |
τῷ
φέροντι
τὴν
νόσον,
βαρὺς
|
δὲ |
κομιδῇ.
Πῶς
ἂν
οὖν
ἔχοι |
[13, 55] |
Νυνὶ
μὲν
ἥκουσιν
Μεγαρόθεν,
εἰσὶ
|
δὲ |
Κορίνθιαι·
Λαὶς
μὲν
ἡδὶ
Μεγακλέους. |
[13, 55] |
Λαίδος·
ἣν
ἐτέκνωσεν
Ἔρως,
θρέψεν
|
δὲ |
Κόρινθος·
κεῖται
δ'
ἐν
κλεινοῖς |
[13, 51] |
έκδῦσα
δὲ
ἦν
αἰσχροτάτη.
Ἦν
|
δὲ |
Κορώνης
τῆς
Ναννίου
θυγάτηρ,
τὸ |
[13, 6] |
καὶ
φωνὴ
γυναικός,
τὰ
σκέλη
|
δὲ |
κοψίχου.
Σφίγγα
Θηβαίαν
δὲ
πάσας |
[13, 71] |
λόγῳ
πολλὰς
εὑρόμενος
διόδους.
Ανδρα
|
δὲ> |
Κυπρηναῖον
ἔσω
πόθος
ἔσπασεν
Ισθμοῦ, |
[13, 33] |
ταῖς
ἐλευθέραις.
Ταῖς
ἡμέραις
ταύταις
|
δὲ |
κωμάζειν
ἔθος
ἐστὶν
νόμος
τε |
[13, 26] |
πολυθρυλήτου
Λαίδος
τάδε
λέγει·
Αὕτη
|
δὲ |
Λαὶς
ἀργός
ἐστι
καὶ
πότις, |
[13, 62] |
Πλούτῳ
ἐν
ῷ
λέγει
Ἐρᾷ
|
δὲ |
Λαὶς
οὐ
διὰ
σὲ
Φιλωνίδου; |
[13, 34] |
ἐνθάδε
μεθύειν>
μεθ'
ἡμῶν.
~Εν
|
δὲ |
Λακεδαίμονι,
ὥς
φησι
Πολέμων
ὁ |
[13, 39] |
Λέαιναν,
εἰ
βούλει,
κράτει.
Ἦν
|
δὲ |
Λάμια
σφόδρα
εὔθικτος
καὶ
ἀστικη |
[13, 38] |
ἔσχε
καὶ
θυγατέρα
Φίλαν;
τὴν
|
δὲ |
Λάμιαν
Πολέμων
φήσι
ἐν
τῷ |
[13, 5] |
Νικησίπολις,
ἥτις
αὐτῷ
ἐγέννησε
Θετταλονίκην,
|
δὲ |
Λαρισαία
Φίλιννα,
ἐξ
ἧς
Αρριδαῖον |
[13, 85] |
ἐρασθῆναι
Λακύδους
τοῦ
φιλοσόφου.
Εν
|
δὲ |
Λευκαδίᾳ
φησὶν
Κλέαρχος
οὕτως
ἐρασθῆναι |
[13, 14] |
ὅτ'
ἦν
μετ'
αὐτῶν.
Ως
|
δὲ |
λίαν
ἦν
θρασὺς
καὶ
σοβαρός, |
[13, 41] |
πάρεργον
ἐπεκράτησ'
ἢ
τοὔνομα.
Εδόκει
|
δὲ |
λιθιᾶν,
ὡς
ἔοιχ'
ἡ
Μανία· |
[13, 47] |
δὲ
πικρότερον
εἰπούσης
αὐτῇ
Εἱ
|
δὲ |
λίθον,
έφη,
εἶχες»
Ἀποψήσασθαι
ἄν |
[13, 51] |
Καὶ
ὁ
τὸν
κατὰ
Νεαίρας
|
δὲ |
λόγον
γράψας
μνημονεύει
αὐτῆς.
Ἐν |
[13, 85] |
Δοῦρις
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ.
Ο
|
δὲ |
λόγος
ἐστὶν
αὐτῷ
{ὁ}
περὶ |
[13, 13] |
ἡ
δ'
ἄνοια
μανίας,
ὁ
|
δὲ |
λόγος
φρονοῦντος,
ἡ
σφοδρότης
δὲ |
[13, 71] |
μνώμενος
Ασκραικὴν
πόλλ'
ἔπαθεν,
πάσας
|
δὲ |
λόγων
ἀνεγράψατο
βίβλους,
ὑμνῶν
ἐκ |
[13, 83] |
ὑπὸ
τοῦ
πλήθους
ἐκωλύθη.
Τῷ
|
δὲ |
Λυκόλα
{τῷ}
τοῦ
Τριχονείου
υἱῷ |
[13, 17] |
τῆς
ἐμῆς
ψυχῆς
ἡνιοχεύεις.
Ο
|
δὲ |
μαγαλοφωνότατος
Πίνδαρος·
Τὰς
δὲ
Θεοξένου, |
[13, 51] |
Ἄλεξις
ἐν
Ταραντίνοις
οὕτως·
Νάννιον
|
δὲ |
μαίνεται
ἐπὶ
τῷ
Διονύσῳ,
κωμῳδῶν |
[13, 47] |
Καὶ
ὃς
Ἐγὼ
ὑπερήφανος;
Τίς
|
δὲ |
μᾶλλον»
εἷπεν
ἡ
Γνάθαινα,
Ὃς |
[13, 37] |
καὶ
ἡ
Μιλησία
παλλακίς.
Ο
|
δὲ |
μέγας
Αλέξανδρος
οὐ
Θαίδα
εἶχε |
[13, 43] |
φησί,
πῶς
ἵστης;
φράσον.
ὃ
|
δὲ |
μειδιάσας
Κύβδ'
ἔφη,
τριωβόλου.
Τίς |
[13, 61] |
ὧν
ἰσχὺς
μὲν
ἀπήμβλυνται,
θυμὀς
|
δὲ |
μενοινᾷ.
Ταῦτα
μέν
ἐστιν
ἐκ |
[13, 69] |
σύγχρους
ὀρθινῶν
ἥψαο
κισσυβίων
Σαπφῷαι
|
δὲ |
μένουσι
φίλης
ἔτι
καὶ
μενέουσιν |
[13, 67] |
τῆς
πόλεως
δημοσίᾳ
κατεσκευασμένον,
εἰ
|
δὲ |
μή,
δεδομένον
κατασκευάσασθαι.
Πάλιν
δ' |
[13, 90] |
κάλλος
γὰρ
οὕτως
καλόν,
εἰ
|
δὲ |
μὴ,
κίνδυνον
ἔχον
ἐπ'
ἀκολασίαν. |
[13, 85] |
ἐτίθει
αὐτὸ
ἐν
σκάφῃ.
Εἰ
|
δὲ |
μὴ
τοῦτο
πεποιήκοι,
τροφὴν
οὐκ |
[13, 23] |
στόμ'
ὡς
κομψὸν
φορεῖ.
Ἂν
|
δὲ |
μὴ
χαίρῃ
γελώσα,
διατελεῖ
τὴν |
[13, 42] |
αὐτὴν
ὕστερον
σφόδρ'
ἠγανάκτησ'
Ἣ
|
δὲ |
Μηθέν,
φησί,
σοί,
ψυχή,
μελέτω· |
[13, 37] |
ἦν
αὐλητρὶς
και
Ποθεινὴ
Μύρτιον
|
δὲ |
μία
τῶν
ἀποδεδειγμένων
καὶ
κοινῶν |
[13, 88] |
ὀξυφεγγῆ
κρίνεσιν
ἀργεννοῖς
ὁμοῦ.
Εν
|
δὲ |
Μινύαις·
Πολλὴν
ὀπώραν
Κύπριδος
εἰσορᾶν |
[13, 26] |
Απόλλωνος
νόμον,
Διὸς
νόμον·
αὖται
|
δὲ |
μόνον
αὐλοῦσιν
Ιέρακος
νόμον,
Επικράτης |
[13, 71] |
πατρίδα,
Λέσβον
ἐς
εὕοινον
τὸ
|
δὲ |
Μύσιον
εἴσιδε
Λέκτον
πολλάκις
Αἰολικοῦ |
[13, 62] |
ἐγκώμιον
Ναίδος
τῆς
ἑταίρας.
Τὴν
|
δὲ |
Ναίδα
ταύτην
Λυσίας
ἐν
τῷ |
[13, 52] |
καὶ
Κορώνας
οὐ
λέγω·
περὶ
|
δὲ |
Ναίδος
σιωπῶ·
γομφίους
γὰρ
οὐκ |
[13, 55] |
ἄλλοι;
Οὐ
γάρ»
ἔφη.
Τί
|
δὲ |
ναῦν
ἐν
ᾗ
πολλοὶ
πεπλεύκασιν; |
[13, 65] |
υἱός,
Δημοχάρους
δὲ
ἀδελφιδοῦς.
Τὴν
|
δὲ |
Νέαιραν
εἶχον
ἡμέραν
παρ'
ἡμέραν |
[13, 9] |
ἄλλον
ἔχει
λιμένα.
Καὶ
Θεόφιλος
|
δὲ |
Νεοπτολέμῳ
ἔφη
οὐ
σύμφορον
νέα |
[13, 90] |
ὁ
Λευκρικὸς
τῇ
Αθηνᾷ,
τὸν
|
δὲ |
νικήσαντα
ταινιούμενον
ὑπὸ
τῶν
φίλων |
[13, 18] |
νῦν
δ'
εὑρηκέναι.
Εν
Ρόδῳ
|
δὲ |
νόμου
ὄντος
μὴ
ξύρεσθαι
οὐδ' |
[13, 81] |
παρ'
οἶνον
καὶ
δεξιῷ.
Ερμησίλεω
|
δὲ |
ξένου
οἱ
ἐόντος
καὶ
προξένου |
[13, 18] |
πορφυραῖς
παρῇσι
φῶς
ἔρωτος.
~Υμεῖς
|
δὲ |
ξυρουμένους
τὰ
γένεια
περιφέρετε
τοὺς |
[13, 59] |
Αναδυομένην
Αφροδίτην
ἀπεγράψατο.
Καὶ
Πραξιτέλης
|
δὲ |
ὁ
ἀγαλματοποιὸς
ἐρῶν
αὐτῆς
τὴν |
[13, 37] |
αὐτὸν
εἶναί
φησι
υἱόν.
Κῦρος
|
δὲ |
ὁ
ἐπὶ
τὸν
ἀδελφὸν
ἐπιστρατεύσας |
[13, 35] |
ἔφασαν
εἰδέναι
ὅπου
πεπόρευεται.
Μνημονεύεται
|
δὲ |
ὁ
ἔρως
οὗτος
παρὰ
τοῖς |
[13, 34] |
καὶ
τὸ
προειρημένον
εἰκόνιον.
Αλκιβιάδης
|
δὲ |
ὁ
καλός,
ἐφ
οὗ
τις |
[13, 40] |
νεωτέρου
Μύσταν
καὶ
Νῦσαν.
Ηρακλείδης
|
δὲ |
ὁ
Λέμβος
ἐν
τῇ
ἕκτῃ |
[13, 81] |
γυναικὸς
καλῆς
ποιήσειεν
ἄν>
Γελασάντων
|
δὲ |
ὁ
μὲν
Ερετριεὺς
ἐνωπήθη
τῇ |
[13, 35] |
Αφροδίτης
καὶ
Αδώνιδος
ἐγεννήθησαν.
Εκυρίευσεν
|
δὲ |
ὁ
μὲν
Υστάσπης
Μηδίας
καὶ |
[13, 36] |
ἐμπορίᾳ
χρώμενοι
ἔκτισαν
Μασσαλίαν.
Εὔξενος
|
δὲ |
ὁ
Νάνῳ
τῷ
βασιλεῖ
(τοῦτο |
[13, 37] |
πᾶσαν
ἀνατρέψασα
τὴν
βασιλείαν;
Εὔμαχος
|
δὲ |
ὁ
Νεαπολίτης
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ |
[13, 56] |
δι'
ὅσης
ἤλθετε
πυρκαιῆς.
Περικλῆς
|
δὲ |
ὁ
Ολύμπιος,
ὥς
φησι
Κλέαρχος |
[13, 86] |
προσβλέποντες,
ἄλλα
οὐδ'
ἀλλήλους.
Ως
|
δὲ |
ὁ
πότος
προέβαινεν
καὶ
εἰσῆλθεν |
[13, 52] |
καὶ
Ὤκιμον
καὶ
Μετάνειρα
Νικόστρατος
|
δὲ |
ὁ
τῆς
μέσης
κωμῳδίας
ποιητὴς |
[13, 78] |
Χαλκοῦς
ἐν
τοῦς
Ελεγείοις.
Εστὶν
|
δὲ |
ὁ
χρησμὸς
ὅδε
Εὐδαίμων
Χαρίτων |
[13, 78] |
ἔρωτας,
πανταχόθεν
αὐτοὺς
ἐκκόπτοντες.
Εἰσὶ
|
δὲ |
οἱ
καὶ
τὰς
παλαὶστρας
ὥσπερ |
[13, 83] |
Φάυλλον
τὸν
Φωκέων
τύραννον,
φιλόπαιδα
|
δὲ |
Ονόμαρχον
καὶ
ἐκ
τῶν
τοῦ |
[13, 49] |
έπικληθεῖσαν
Πτωχελένην
μαστιγίας
έμισθώσατο.
Θέρους
|
δὲ |
ὄντος
ἐπεὶ
γυμνὸς
κατέκειτο,
τοὺς |
[13, 59] |
ἢ
τὴν
κατηγορουμένην
κρίνεσθαι.
Ἦν
|
δὲ |
ὄντως
μᾶλλον
ἡ
Φρύνη
καλὴ |
[13, 5] |
καὶ
Κλεοπάτραν.
Καὶ
τὴν
Θρᾀκην
|
δὲ |
ὅτε
εἷλεν,
ἧκε
πρὸς
αὐτὸν |
[13, 51] |
ἐν
τῷ
κατὰ
Πατροκλέους.
Αὕτη
|
δὲ |
ὅτι
Αἴξ
ἐπεκαλεῖτο
προείπομεν,
διὰ |
[13, 61] |
διέσωσε
τὴν
ψυχὴν
μόλις.
~Ιστε
|
δὲ |
ὅτι
καὶ
Δημάδης
ὁ
ῥήτωρ |
[13, 79] |
τὴν
Διὸς
τυραννίδα.
Οὐκ
ἀγνοῶ
|
δὲ |
ὅτι
τὰ
περὶ
Κτατῖνον
καὶ |
[13, 60] |
εἶναι
ὄνομα
Μνησαρέτην.
Οὐκ
ἀγνοῶ
|
δὲ |
ὅτι
τὸν
ἐπιγραφόμενον
κατ'
αὐτῆς |
[13, 72] |
ἐρωτικὸς
μὲν
εἶναι
ὁμολογῶ,
ἐρωτομανὴς
|
δὲ |
οὔ.
Τίς
δ'
ἔστ'
ἀνάγκη |
[13, 53] |
ἐπὶ
έταιρείᾳ
διαβόητον
γενομένην;
ἣ
|
δὲ |
οὐδ'
ὅτε
φιλοσοφεῖν
ἤρξατο
ἐπαύσατο |
[13, 54] |
ἐπὶ
έταιρείᾳ
διαβόητον
γενομένην;
ἣ
|
δὲ |
οὐδ'
ὅτε
φιλοσοφεῖν
ἤρξατο
ἐπαύσατο |
[13, 51] |
κατέλιπεν
αὐτῇ
πολὺν
έλλέβορον,
ἄλλο
|
δὲ |
οὐδέν.
Καὶ
Λυκοῦργος
ἐν
τῷ |
[13, 12] |
δὲ
καὶ
ὁμονοίας
παρασκευαστικόν,
ἄλλου
|
δὲ |
οὐδενός.
Διὸ
καὶ
ἐν
τῇ |
[13, 72] |
ἄειδε
τερπνῶς
πρέσβυς
ἀγαυός.
Οτι
|
δὲ |
οὔκ
ἐστι
Σαπφοῦς
τοῦτο
τὸ |
[13, 18] |
τὴν
τοῦ
ἤθους
ἐπιείκειαν.
Λέγει
|
δὲ |
οὕτως
ὁ
φιλόσοφος·
Τὸ
ξύρεσθαι |
[13, 35] |
πρότερον
εἶδον
ἐρασθῆναι
αὐτῶν·
γράφει
|
δὲ |
οὕτως·
Υστάσπῃ
νεώτερος
ἦν
ἀδελφὸς |
[13, 67] |
εἰς
Τροφωνίου
Καταβάσεώς
φησι
Ταὐτὸ
|
δὲ |
πάθοι
τις
ἂν
ἐπὶ
τὴν |
[13, 85] |
ἱστορεῖ
ἐν
πτώτῳ
Ερωτικῶν.
Τὸν
|
δὲ |
παῖδα
τοῦτον
Θεόφραστος
ἐν
τῷ |
[13, 35] |
ἔφυγεν
ἔχων
τὴν
Οδάτιν.
Οἱ
|
δὲ |
παῖδες
καὶ
αἱ
θεράπαιναι
συνειδυῖαι |
[13, 85] |
ἐν
ἕκτῳ
Περιπετειῶν.
Εν
Αἰγιῳ
|
δὲ |
παιδὸς
ἠράσθη
χήν,
ὡς
Κλέαρχος |
[13, 36] |
δοίη,
τοῦτον
εῖναι
νυμφίον.
Η
|
δὲ |
παῖς
εἰσελθοῦσα
δίδωσι
εἴτε
ἀπὸ |
[13, 88] |
Διονύσῳ·
Χορῶν
ἐραστὴς
κισσός,
ἐνιαυτοῦ
|
δὲ |
παῖς.
Περὶ
δὲ
ῥόδων
ἐν |
[13, 81] |
Ερετριεὺς
ἐνωπήθη
τῇ
ἐπιραπὶζει,
ὃ
|
δὲ |
πάλιν
τοῦ
παιδὸς
τῷ
λόγῳ |
[13, 31] |
ἑταίρας
ἡδονῆς
ἕνεκα
ἔχομεν,
τὰ
|
δὲ |
παλλακὰς
τῆς
καθ'
ἡμέραν
θεραπείας, |
[13, 39] |
κνησθῆναί
τε
τὸν
Δημήτριον.
Αποδοκιμαζούσης
|
δὲ |
πάντα
καὶ
πάνυ
κατεγχλιδώσης
τῷ |
[13, 81] |
περιλαβὼν
τῇ
χειρὶ
ἐφίλησεν.
Επικροτησάντων
|
δὲ |
πάντων
σύν
γέλωτι
καὶ
βοῇ |
[13, 79] |
μετὰ
δύο
ἐρωμένον
ἀναπαύεσθαι.
Πέρσας
|
δὲ |
παρ'
Ελλήνων
φησὶν
Ηρόδοτος
μαθεῖν |
[13, 12] |
Ερωτι,
ὡς
Σωσικράτης
ἱστορεῖ.
Ο
|
δὲ |
παρὰ
Θηβαίοις
ἱερὸς
λόχος
καλούμενος |
[13, 6] |
σκέλη
δὲ
κοψίχου.
Σφίγγα
Θηβαίαν
|
δὲ |
πάσας
ἔστι
τὰς
πόρνας
καλεῖν, |
[13, 84] |
χὴν
προσῆλθον
καὶ
ἐπεπήδησαν
φανέντων
|
δὲ |
πᾶσι
τούτοις
ἀδυνάτων
ἀπέστησαν,
καθάπερ |
[13, 23] |
τἄλλ'
αὐταῖς
πάρεργα
γίνεται,
ῥάπτουσι
|
δὲ |
πᾶσιν
ἐπιβουλάς.
Επειδὰν
δ'
εὐπορήσωσίν |
[13, 89] |
τῷ
νῷ.
Καὶ
τὴν
καταγαγοῦσαν
|
δὲ |
Πεισίστρατον
ἐπὶ
τὴν
τυραννίδα,
ὡς |
[13, 44] |
ἕνεκα
τοῦ
στρατιωτικοῦ·
μνᾶς
πραξαμένη
|
δὲ |
πέντε
τὰς
σπονδὰς
ποοῦ
καὶ |
[13, 76] |
ἐρᾶν,
ὥρη
δὲ
γαμεῖν,
ὥρη
|
δὲ |
πεπαῦσθαι,
καὶ
μὴ
ἀναμένειν
ἔστ' |
[13, 58] |
σεμνότερον
μὲν
τούτων,
οὐκ
εὐσχημόνως
|
δὲ |
περὶ
τὰς
ὁμιλίας
ἐσφάλλετο
τὴν |
[13, 39] |
Γνάθαινα,
περὶ
ἧς
ἐροῦμεν.
Πάλιν
|
δὲ |
περὶ
τῆς
Λαμίας
ὁ
Μάχων |
[13, 60] |
ἐν
τῷ
περὶ
Εταιρῶν.
Εἴρηκεν
|
δὲ |
περὶ
τοῦ
πλούτου
αὐτῆς
Τιμοκλῆς |
[13, 2] |
πολλάκις
τοῦ
Σωκράτους
μνημονεύοντας.
Παρέθετο
|
δὲ |
περὶ
τῶν
γυναικῶν
ψήφισμα
Ιερώνυμος |
[13, 30] |
λυπήσειε
τὸν
ἐραστὴν
φιλῶν.
Καλῶς
|
δὲ |
περὶ
τῶν
τοιούτων
Εφιππος
ἐν |
[13, 3] |
Ελληνικὰ
ἐκδεδιῃτημένη.
Και
ἡ
Κλυταιμνήστρα
|
δὲ |
περιπαθὴς
γενομένη
τὴν
Κασσάνδραν
σὺν |
[13, 84] |
χηνὶ
τῇ
μὲν
κύων,
τῇ
|
δὲ |
περιστερά,
τῇ
δὲ
χὴν
προσῆλθον |
[13, 3] |
γυναικῶν
Παναίτιος
ὁ
Ρόδιος.
~Παρὰ
|
δὲ |
Πέρσαις
ἀνέχεται
ἡ
βασίλεια
τοῦ |
[13, 47] |
δοὺς
οἶει
αἰεὶ
φοιτήσειν;
Φρύνης
|
δὲ |
πικρότερον
εἰπούσης
αὐτῇ
Εἱ
δὲ |
[13, 47] |
δὲ
κοιλίαν
προπετεστέραν
ἔχειν.
Τῶν
|
δὲ |
πινόντων
παρ᾽
αὐτῇ
συμβαλλομένων
εἰς |
[13, 91] |
ὁ
Τίμων
δὲ
ἔφη
Ἐν
|
δὲ |
πλατυσμὸς
πουλυμαθημοσύνης,
τῆς
οὐ
κενεώτερον |
[13, 37] |
θαλάσσῃ,
καὶ
Μύρτιον
καὶ
ἄλλας
|
δὲ |
πλείστας,
ἐπιρρεπέστερος
ὢν
πρὸς
ἀφροδίσια. |
[13, 46] |
δὲ
τούτων
πλείους,
ὁ
Γοργίας
|
δὲ |
πλέονας,
παραλειφθῆναι
φάσκοντες
ὑπὸ
τοῦ |
[13, 55] |
εἶναί
φησιν
διὰ
τούτων·
Εἰσὶν
|
δὲ |
πόθεν
αἱ
παῖδες
αὗται
καὶ |
[13, 10] |
τὴν
Φωκίδα.
Καὶ
ὁ
Κρισαικὸς
|
δὲ |
πόλεμος
ὀνομαζόμενος,
ὥς
φησι
Καλλισθένης |
[13, 21] |
Ωκιμον
ἑταίρας
ὄνομα
καὶ
ἄλλα
|
δὲ |
πολλά,
ὦναιδές,
δράματα
ἀπὸ
ἑταιρῶν |
[13, 3] |
γοῦν
αὐτην.
Καὶ
ὁ
Πρίαμος
|
δὲ |
πολλαῖς
χρῆται
γυναιξὶ
καὶ
ἡ |
[13, 47] |
ἐντὸς
οὐκ
ἀργὸν
φορεῖ.
~Γναθαίνης
|
δὲ |
πολλὰς
ἀποκρίσεις
ἀνέγραφεν
ὁ
Λυγκεύς. |
[13, 71] |
παντὸς
παυσάμενος
καμάτου.
Λέσβιος
Αλκαῖος
|
δὲ |
πόσους
ἀνεδέξατο
κώμους,
Σαπφοῦς
φορμίζων |
[13, 92] |
ἔστι.
~Καὶ
ὁ
Μυρτίλος
Τοῦτο
|
δὲ |
ποῦ
εἴρηκεν
Φύλαρχος
Κατανέγνων
γὰρ |
[13, 43] |
ἐπισυνάπτειν
βουλομένοις
τὸν
ἑωθινόν,
μακρὰς
|
δὲ |
πράττειν
εἰς
τὰ
λοιπὰ
ξυμβολὰς. |
[13, 12] |
ἐπίπαν
ὁ
Ερως
τιμᾶται.
Λακεδαιμόνιοι
|
δὲ |
πρὸ
τῶν
παρατάξεων
Ερωτι
προθύονται, |
[13, 77] |
τὸν
Γανυμήδην
ἀλλὰ
Μίνωα.
Οἱ
|
δὲ |
προειρημένοι
Χαλκιδεῖς
παρ'
αὑτοῖς
φασιν |
[13, 55] |
αὐτῇ
τοσοῦτον
ἀργύριον
δίδως,
ἣ
|
δὲ |
προῖκα
Διογένει
τῷ
κυνὶ
συγκυλίεται» |
[13, 85] |
ἐπὶ
τὴν
θάλατταν
ἐκολύβα.
Δελφὶς
|
δὲ |
πρὸς
αὐτὸν
ἐκ
τοῦ
πελάγους |
[13, 72] |
τινὰ
χάσκει.
Καὶ
τὴν
Σαπφώ
|
δὲ |
πρὸς
αὐτὸν
ταῦτά
φησιν
εἰπεῖν |
[13, 17] |
ἐκοίμιζεν
κοῦρον.
Καὶ
ἡ
Σαπφὼ
|
δὲ |
πρὸς
τὸν
ὑπερβαλλόντως
θαυμαζόμενον
τὴν |
[13, 31] |
Εταιριδείων
ἑορτὴν
συντελοῦσι
Μάγνητες.
Ιστοροῦσι
|
δὲ |
πρῶτον
Ιάσοντα
τὸν
Αἴσονος
συναγαγόντα |
[13, 14] |
ἐφυγάδευσαν
ὡς
ἡμᾶς
κάτω,
τὰς
|
δὲ |
πτέρυγας
ἃς
εἶχε
τῇ
Νίκῃ |
[13, 87] |
ὠλένας,
ἄλλης
προσαμπέχουσα
θῆλυν
αὐχένα
|
δὲ |
ῥαγέντων
χλανιδίων
ὑπὸ
πτύχας
ἔφαινε |
[13, 88] |
κισσός,
ἐνιαυτοῦ
δὲ
παῖς.
Περὶ
|
δὲ |
ῥόδων
ἐν
Οδυσσεῖ
φησιν
οὕτως |
[13, 60] |
τὴν
μὲν
ἐπικαλεῖσθαι
Κλαυσιγέλωτα,
τὴν
|
δὲ |
Σαπέρδιον.
Ηρόδικος
δὲ
ἐν
ἕκτῳ |
[13, 85] |
ὁ
μὲν
ἀλεκτρυὼν
Κένταυρος,
ὁ
|
δὲ |
Σεκοῦνδος
ἦν
οἰκέτης
Νικομήσους
τοῦ |
[13, 38] |
μὲν
εἶναι
Κλεάνδρος
Αθηναίου,
κατασκευάσαι
|
δὲ |
Σικυωνίοις
τὴν
προκειμένην
στοάν.
Ηρα |
[13, 25] |
Μεγαρέων
ἀνερρίπισεν
τὸ
δεινόν·
πόρνην
|
δὲ |
Σιμαίθαν
ἰόντες
Μεγαράδε
νεανίαι
κλέπτουσι |
[13, 22] |
ταύτην
μὲν
οὐκ
εἰσέρχεται,
παρὰ
|
δὲ |
Σινώπῃ
καὶ
Λύκᾳ
καὶ
Ναννίῳ |
[13, 67] |
ἦν
δούλη
τῆς
αὐλητρίδος,
ἐκείνη
|
δὲ |
Σινώπης
τῆς
Θρᾳττης
τῆς
ἐξ |
[13, 6] |
ἁπάντων
ὑπερέχουσι
τῶν
κακῶν.
Εστι
|
δὲ |
σκοπεῖν
ἀπ'
ἀρχῆς
πρῶτα
μὲν |
[13, 82] |
παιδί,
ἀλλὰ
μηδὲν
προσθεῖναι,
τὸν
|
δὲ |
Σοφοκλέα
διὰ
τὴν
ἀκολασίαν
καταφρονηθῆναι. |
[13, 19] |
ὁ
θαυμάσιος
εἴρηκε
Χρύσιππος.
~Ο
|
δὲ |
σοφὸς
ἐκεῖνος
Ζήνων,
ὥς
φησιν |
[13, 79] |
Πολυκράτης
ὁ
Σαμίων
τύραννος.
~Παρὰ
|
δὲ |
Σπαρτιάταις,
ὡς
Αγνων
φησὶ
ὁ |
[13, 12] |
Αλίεια
καὶ
ἐν
ταῖς
δημοτελέσι
|
δὲ |
σπονδαῖς
ὡς
ἐπίπαν
ὁ
Ερως |
[13, 70] |
κατὰ
παιδείαν
ἐπέραστος
ἦν,
ἠκροᾶτο
|
δὲ |
Στίλπωνος
τοῦ
φιλοσόφου.
Βιλιστίχη
δ' |
[13, 35] |
μέλλουσιν
οἱ
γάμοι
συντελεῖσθαι.
Ὃ
|
δὲ |
στρατοπεδεύων
ἐπὶ
τοῦ
Τανάιδος
{καὶ} |
[13, 49] |
εἶπεν
Ἀφροδίσιον
εἶ
Πραξιτέλους·
Ἣ
|
δὲ |
Σὺ
δ'
Ἔρως
Φειδίου.
~Ἐπεὶ |
[13, 64] |
Σώφρονι,
μηνύουσα
τὴν
ἐπιβουλήν.
Ὃ
|
δὲ |
συλλαβών
καὶ
προσποιηθεὶς
περὶ
ὧν |
[13, 73] |
εἰς
γαῖαν
Αφροδίτης
ὕπο.
Οταν
|
δὲ |
συμμιχθῆτον
ἐς
ταὐτὸν
δύο,
φύουσιν |
[13, 36] |
ἦν
τῇ
παιδὶ
Πέττα.
Τούτου
|
δὲ |
συμπεσόντος
καὶτοῦ
πατρὸς
ἀξιοῦντος
ὡς |
[13, 45] |
πρὸς
τὸν
βασιλέα
Πτολεμαῖον·
εἰώθει
|
δὲ |
συμπίνειν
αἰεὶ
αὐτῷ.
Λέγει
δ' |
[13, 60] |
αὐτῇ,
τὴν
δὲ
Θεσπικήν.
Επλούτει
|
δὲ |
σφόδρα
ἡ
Φρύνη
καὶ
ὑπισχνεῖτο |
[13, 66] |
Βακχίδος
ὅρμον
διαβόητον
ὄντα.
Ο
|
δὲ |
σφοδρῶς
ἐρῶν
ἠξίωσε
τὴν
Βακχίδα |
[13, 93] |
παμφάγου
τοῦ
ζῴου
πεφυκότος.
Ετι
|
δὲ |
ταλαιπώρου
καὶ
γυμνοῦ
τὸν
βίον, |
[13, 67] |
καὶ
τρίπορνον
αὐτήν.
Απὸ
πλειόνων
|
δὲ |
ταλάντων
ἢ
διακοσίων
δύο
μνήματα |
[13, 26] |
ὁρῶσα
πίνειν
κἀσθίειν
μὸνον,
πεπονθέναι
|
δὲ |
ταὐτά
μοι
δοκεῖ
τοῖς
ἀετοῖς· |
[13, 24] |
οὔθ'
ὁρῶντ'
ἰδεῖν
σαφῶς,
αἰεὶ
|
δὲ |
τετρεμαίνοντα
καὶ
φοβούμενον
{Δεδιότα,
ἐν |
[13, 88] |
ξουθοῖσιν
ἀνέμοις
ἐνετρύφων
φορούμεναι.
Εν
|
δὲ |
τῇ
Ιοῖ
ἔαρος
τέκνα
προσηγόρευε |
[13, 20] |
παρθένους
τοῖς
ξένοις.
Εν
Χίῳ
|
δὲ |
τῇ
νήσῳ
καὶ
βαδίζειν
ἥδιστόν |
[13, 60] |
καὶ
Αμφις
ἐν
Κουρίδι.
Παρεσίτει
|
δὲ |
τῇ
Φρύνῃ
Γρυλλίων
εἷς
ὢν |
[13, 49] |
συμπεπλέχθαι,
καθ'
ὑπόκρισιν
έσκυθρώπαων.
Ἐπερωτήσαντος
|
δὲ |
τὴν
αἰτίαν
Ὀργίζομαί
σοι,
εἶπεν, |
[13, 10] |
αὐτὴν
τιμὴν
ἀλλὰ
παλλακίδος
ἔπεμψε
|
δὲ |
τὴν
Αρπίου
θυγατέρα
Νειτῆτιν.
Ο |
[13, 28] |
τοῖς
περὶ
Θεῶν
οὕτως.
Εταίραν
|
δὲ |
τὴν
Αφροδίτην
τὴν
τοὺς
ἑταίρους |
[13, 69] |
μέμνηται
Κρατῖνος
διὰ
τούτων
Εἰς
|
δὲ |
τὴν
Δωρίχαν
τόδ'
ἐποίησε
τοὐπίγραμμα |
[13, 49] |
στίχων
τριακοσίων
εἴκοσι
τριῶν.
~Καλλίστιον
|
δὲ |
τήν
έπικληθεῖσαν
Πτωχελένην
μαστιγίας
έμισθώσατο. |
[13, 48] |
μοι,
Λύκος
καὶ
Ἐλεύθερος;
Ἐπὶ
|
δὲ |
τὴν
θυγατέρα
τῆς
Γναθαίνης
πτωχῶν |
[13, 4] |
ἐκ
Τροιζῆνος
ἥρπασεν
Αναξώ.
Μετὰ
|
δὲ |
τὴν
Ιππολύτην
Φαίδραν
ἔσχεν.
~Φίλιππος |
[13, 43] |
κυάθους
προσενεγχεῖν
Διφῖλῳ
ποτήριον.
ὑπερηδέως
|
δὲ |
τὴν
κύλικ'
ἐκπίων
ἄφνω
καὶ |
[13, 64] |
ἕως
καὶ
αὐτὴν
κατέσφαξαν.
Δανάην
|
δὲ |
τὴν
Λεοντίου
τῆς
Επικουρείου
θυγατέρα |
[13, 45] |
τινος
αὐτήν
ποτ'
ἀπολιπόντος,
Εὔαδριν
|
δὲ |
τὴν
παχεῖαν
ἀναλαβόντος,
εἶπεν
ὕστερον |
[13, 68] |
καὶ
Αλεξις
ἐν
Λυκίσκῳ.
~Μετὰ
|
δὲ |
τήν
Πυθιονίκης
τελευτὴν
ὁ
Αρπαλος |
[13, 64] |
ἀγανακτήσασαν
συγκοιμᾶσθαι
τῷ
Κνωσίωνι.
~Μυρρίνην
|
δὲ |
τὴν
Σαμίαν
ἑταίραν
Δημήτριος
εἶχεν |
[13, 37] |
Κύπρῳ
βασιλεύς.
Καὶ
ὁ
δεύτερος
|
δὲ |
τῆς
Αἰγύπτου
βασιλεύς,
Φιλάδελφος
δ' |
[13, 85] |
παιδίον
αὑτῆς
τριακοσταῖον
παρακατέθετο.
Αποθανούσης
|
δὲ |
τῆς
ἀνθρώπου
δεινή
τις
φιλοστοργία |
[13, 51] |
ἐκ
τριπορνείας
ὄνομα.
Καὶ
Νεμεάδος
|
δὲ |
τῆς
αὐλητρίδος
Ὑπερείδης
μνημονεύει
έν |
[13, 4] |
Φερεκύδης
προστίθησι
καὶ
Φερέβοιαν.
Πρὸ
|
δὲ |
τῆς
Ελένης
καὶ
ἐκ
Τροιζῆνος |
[13, 52] |
τοῖς
περὶ
Ἀκροπόλεως.
~Καὶ
Ὠκίμου
|
δὲ |
τῆς
έμῆς,
ὡς
σὺ
φής, |
[13, 34] |
γράφων
οὕτως.
Καὶ
τὸ
Κοττίνας
|
δὲ |
τῆς
ἑταίρας
εἰκόνιον,
ἧς
διὰ |
[13, 70] |
ἑταίρας.
~Καί
ἡ
ἐξ
Ερέσου
|
δὲ |
τῆς
ἑταίρας
Σαπφὼ
τοῦ
καλοῦ |
[13, 67] |
ἐπιστατῶν
κεκόσμηκε
τὸν
τάφον,
Πυθιονίκης
|
δὲ |
τῆς
ἑταίρας
φανήσεται
τὸ
μὲν |
[13, 35] |
περὶ
τοὺς
ὀκτακοσίους
σταδίους.
Πλησίον
|
δὲ |
τῆς
κώμης
γενόμενος
ἐν
ᾗ |
[13, 26] |
τῆς
χειρὸς
ἤδη
λαμβάνει.
Μνημονεύει
|
δὲ |
τῆς
Λαίδος
καὶ
Αναξανδρίδης
ἐν |
[13, 39] |
ἐπιγραφομέναις
Χρείαις
φησὶν
οὕτως·
Υπερβολῇ
|
δὲ |
τῆς
Λεαίνης
σχῆμά
τι
περαινομένης |
[13, 45] |
φησί,
παρ'
ἐμοῦ,
φίλτατε.
Καλλιστίου
|
δὲ |
τῆς
Υὸς
καλουμένης
πρὸς
τὴν |
[13, 50] |
καὶ
Καλλικράτης
ἐν
Μοσχίωνι.
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
Φανοστράτης
Απολλόδωρός
φησιν
έν |
[13, 59] |
ἀνέθηκεν
αὐτὸν
ἐν
Θεσπιαῖς.
Αὐτῆς
|
δὲ |
τῆς
Φρύνης
οἱ
περικτίονες
ἀνδριάντα |
[13, 46] |
πόδας
αὐτοῦ
τὴν
Γνάθαιναν,
ἣ
|
δὲ |
τί
γάρ,
εἶπεν,
οὐκ
ἠρμένος |
[13, 45] |
τοὔνομα)
διέλυεν
ἡ
Γνάθαιν'
Ερωτηθεῖσα
|
δὲ |
τί
διαφέρονται
Τί
γάρ,
ἔφησεν, |
[13, 26] |
καὶ
γέροντα
καὶ
νέον·
οὕτω
|
δὲ |
τιθασὸς
γέγονεν
ὥστε,
ὦ
φίλτατε, |
[13, 73] |
οὐρανοῦ
πεσὼν
ἔκυσε
γαῖαν
Ἣ
|
δὲ |
τίκτεται
βροτοῖς
μήλων
τε
βοσκὰς |
[13, 38] |
τούτῷ
σεμνυμένων
εἰσὶ
βελτίους.
Ο
|
δὲ |
Τιμόθεος
καὶ
σκωπτόμενός
ποτε
ὅτι |
[13, 20] |
ἵν'
ἀθανάτοισι
μετείῃ.
Αἱ
θεαὶ
|
δὲ |
τίνας
ἀναρπάζουσιν;
οὐ
τοὺς
καλλίστους; |
[13, 66] |
κατιδοῦσα
τοῦ
νεανίσκου
ἔδωκε.
Πλαγγὼν
|
δὲ |
τὸ
ἄζηλον
συνιδοῦσα
τῆς
Βακχίδος |
[13, 68] |
καὶ
αὐτὸς
ὁ
βασιλεύς.
Εδιδάχθη
|
δὲ |
τὸ
δρᾶμα
ἤδη
φυγόντος
τοῦ |
[13, 67] |
οὐδέν
ἐστι
τῷ
μεγέθει.
Τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
μὲν
πρῶτον,
ὅπερ
εἰκός, |
[13, 69] |
Αἰθιοπίᾳ
πολλάκις
αὐτῆς
μνημονεύσας.
Εστὶ
|
δὲ> |
τόδε
Δωρίχα,
ὀστέα
μὲν
σὰ |
[13, 3] |
ἔτικτον
ἐνὶ
μεγάροισι
γυναῖκες.
Παρὰ
|
δὲ |
τοῖς
Ελλησι
οὐκ
ἀνέρχεται
ἡ |
[13, 53] |
φιλοσοφεῖν
ἤρξατο
ἐπαύσατο
ἑταιροῦσα,
πᾶσι
|
δὲ |
τοῖς
Ἐπικουρείοις
συνῆν
ἐν
τοῖς |
[13, 54] |
φιλοσοφεῖν
ἤρξατο
ἐπαύσατο
ἑταιροῦσα,
πᾶσι
|
δὲ |
τοῖς
Ἐπικουρείοις
συνῆν
ἐν
τοῖς |
[13, 2] |
διαπέμψομαι
εὐπορήσας
τοῦ
βιβλίου.
Αντεῖπε
|
δὲ |
τοῖς
λέγουσι
περὶ
τῶν
Σωκράτους |
[13, 71] |
Σπάρτην,
ἰδίων
ἁπτόμενος
παθέων.
Μίμνερμος
|
δὲ |
τὸν
ἡδὺν
ὃς
εὕρετο
πολλὸν |
[13, 64] |
παρὰ
τοῦ
δαιμονίου
λαμβάνω,
Λαοδίκη
|
δὲ |
τὸν
ἴδιον
ἀποκτείνασα
τηλικαύτης
τιμῆς |
[13, 71] |
Αμφιβίου
στυγνῶν
ἀντιάσαντι
κυνῶν.
Ανδρα
|
δὲ |
τὸν
Κυθέρηθεν,
ὃν
ἐθρέψαντο
τιθῆναι |
[13, 22] |
ὁ>
αὐτος
Τιμοκλῆς
φησι·
Περὶ
|
δὲ |
τὸν
πανάθλιον
εὕδουσι
γρᾶες,
Νάννιον, |
[13, 38] |
αὐτὴν
Κόνωνος
εἰμι
υἱός.
Φιλέταιρον
|
δὲ |
τὸν
Περγάμου
καὶ
τῆς
Καινῆς |
[13, 63] |
καὶ
Ανθεια
καὶ
Αριστόκλεια.
~Δημοσθένη
|
δὲ |
τὸν
ῥήτορα
καὶ
τεκνοποιήσασθαι
ἐξ |
[13, 68] |
ἐκτῆσθαι
βίον,
ἰκανὸν
ἐδείπνουν
νῦν
|
δὲ |
τὸν
χέδροπα
μόνον
καὶ
τὸν |
[13, 12] |
τοῖς
ταῦτα
μετιοῦσιν
συναύξεται.
Αθηναῖοι
|
δὲ |
τοσοῦτον
ἀπέσχον
τοῦ
συνουσίας
τινὸς |
[13, 80] |
φησὶν
ἐρώμενον
Υμέναιον
γενέσθαι.
Αντιγόνου
|
δὲ |
τοῦ
βασιλέως
ἐρώμενος
ἦν
Αριστοκλῆς |
[13, 80] |
αὐτὸν
βασιλεύειν
ἢ
Αλέξανδρον.
Ραδαμάνθυος
|
δὲ |
τοῦ
δικαίου
Ιβυκος
ἐραστήν
φησι |
[13, 41] |
τῆς
Δημοῦς
θεραπαίνας
στρεβλῶν.
~Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
εἰρημένου
τῆς
Μανίας
ὀνόματος |
[13, 14] |
σκῦλον
ἀπὸ
τῶν
πολεμίων.
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
ἐρᾶν
Αμφις
ἐν
Διθυράμβῳ |
[13, 56] |
τοῖς
ἐργαζομένοις)
ἐρασθέντα
γῆμαι.
Πύρρου
|
δὲ |
τοῦ
Ἠπειρωτῶν
βασιλέως,
ὃς
ἦν |
[13, 17] |
μέλαιναν
καρδίαν>
ψυχρᾷ
φλογί>
Ο
|
δὲ |
τοῦ
Κυθηρίου
Φιλοξένου
Κύκλωψ
ἐρῶν |
[13, 47] |
λιμῷ
ἄν,
ἔφη,
ἀπέθανες.
Παυσανίου
|
δὲ |
τοῦ
Λάκκου
ὀρχουμένου
καὶ
εἰς |
[13, 40] |
ἐξ
ἧς
Αλκυονέα
γεννηθῆναι,
Σελεύκου
|
δὲ |
τοῦ
νεωτέρου
Μύσταν
καὶ
Νῦσαν. |
[13, 94] |
χρῆσιν
τῶν
μύρων
ἀποδοκιμάσαντος,
Σόλωνος
|
δὲ |
τοῦ
νομοθέτου
οὐδ'
ἐπιτρέποντος
ἀνδρὶ |
[13, 77] |
καὶ
Χάρις
υἱὸν
Αγησιλάου.
~Ολως
|
δὲ |
τοὺ
παιδικοὺς
ἔρωτας
τῶν
ἐπὶ |
[13, 40] |
τὸν
μετ'
Αλέξανδρον
βασιλεύοντα,
Δημητρίου
|
δὲ |
τοῦ
Πολιορκητοῦ
μετὰ
τὰς
προειρημένας |
[13, 65] |
ἦν
Στεφάνου
τοῦ
ῥήτορος,
Λυσίου
|
δὲ |
τοῦ
σοφιστοῦ
Μετάνειρα.
Ἦσαν
δὲ |
[13, 82] |
ἐπὶ
τᾖ
πόᾳ
ὑπέστρωσεν,
τὴν
|
δὲ |
τοῦ
Σοφοκλέους
χλανίδα
περιεβάλοντο.
Μετ' |
[13, 47] |
ἔφη
Κολποφακῆν
διανοεῖται
ποιεῖν»
Ανδρονίκου
|
δὲ |
τοῦ
τραγῳδοῦ
ἀπ'
ἀγῶνός
τινος, |
[13, 13] |
δ'
ἔχειν
ἐκεῖνον
ἄλλως,
ἠγνοηκότας
|
δὲ |
τοὺς
γραφεῖς
ἔχοντα
πτέρυγας
αὐτὸν |
[13, 39] |
κελητίσαι
ποτὲ
ἐπαινεθῆναι
θ'
Ἣ
|
δὲ |
τοῦτ'
ἀπεκρίθη·
Πρὸς
ταῦτα
καὶ |
[13, 43] |
πυγὴν
ἅπαξ
αὐτῷ
παρασχεῖν·
τὴν
|
δὲ |
τοῦτ'
εἰπεῖν
Τάλαν,
ἔπειτα
τὴν |
[13, 68] |
καὶ
τὴν
σοὶ
συνοικοῦσαν.
Συνεπιμαρτυρεῖ
|
δὲ |
τούτοις
καὶ
ὁ
τὸν
Αγῆνα |
[13, 94] |
καὶ
τὰ
τῆς
τέχνης.
Εξῆς
|
δὲ |
τούτοις
ὁ
ῥήτωρ
τάδε
λέγει. |
[13, 46] |
Βυζάντιος
ἑκατὸν
καὶ
λε'
Απολλόδωρος
|
δὲ |
τούτων
πλείους,
ὁ
Γοργίας
δὲ |
[13, 20] |
δευτέρῳ
τὸν
βοῦν
ἄγειν,
ὁ
|
δὲ |
τρίτος
τὰς
θυηλὰς
ἐπιτίθησιν.
Ηρακλείδης |
[13, 90] |
παρὰ
Τενεδίοις
καὶ
Λεσβίοις
ταύτην
|
δὲ |
τύχης
ἢ
φύσεως
εἶναι
τιμήν, |
[13, 83] |
Δελφοῖς
ἐν
τῇ
στοᾳ.
Εν
|
δὲ |
τῷ
αὐτῷ
συγγράμματι
Θεόπομπος
φιλογύναιον |
[13, 85] |
παιδίον
γράφει
δ'
οὕτως
Τούτῳ
|
δὲ |
τῷ
ἐλέφαντι
συνετρέφετο
θήλεια
ἐλέφας, |
[13, 51] |
λόγον
γράψας
μνημονεύει
αὐτῆς.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
κατὰ
Φιλωνίδου
βιαίων
ό |
[13, 93] |
οὐ
καρτερικὸν
βίον
ἀσκεῖτε,
κυνικὸν
|
δὲ |
τῷ
ὄντι
ζῆτε
καίτοι
τοῦ |
[13, 58] |
ἐποιήσατο,
ὡς
Ιδομενεὺς
ἱστορεῖ.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
ὑπὲρ
Φρύνης
λόγῳ
Ὑπερεί |
[13, 79] |
ἁρπασθῆναι
τὸν
Χρύσιππον
καὶ
Κελτοὶ
|
δὲ |
τῶν
βαρβάρων
καίτοι
καλλίστας
ἔχοντες |
[13, 6] |
ὑδρορρόαι
δύο
ῥέουσι
μέλανος,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
γνάθων
ἱδρὼς
ἐπὶ
τὸν |
[13, 59] |
δημοσίοις
οὐκ
ἐχρῆτο
βαλανείοις.
Τῇ
|
δὲ |
τῶν
Ελευσινίων
πανηγύρει
καὶ
τῇ |
[13, 29] |
οὐ
σφόδρ'
εὔσχημον
ποιεῖ.
~Περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἑταιρῶν
Εφιππος
ἐν
Εμπολῇ |
[13, 31] |
ἐν
τῷ
κατὰ
Τιμάρχου.
~Περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἑταιρῶν
καὶ
Φιλέταιρος
ἐν |
[13, 43] |
ἔοιχ'
ὑπερβολῇ
καὶ
λιπαρόν,
ἔτι
|
δὲ |
τῶν
ἐφήβων
βραχύτερον,
ἔσκωπτεν
εἰς |
[13, 10] |
πρὸς
γάμον
τῶν
θυγατέρων.
Ὃ
|
δὲ |
τῶν
μὲν
ἑαυτοῦ
οὐκ
ἔδωκεν, |
[13, 31] |
ἀνελεῖν
μὲν
τοὺς
φύλακας,
κρατήσαντας
|
δὲ |
τῶν
τειχῶν
καὶ
γενομένους
ἐγκρατεῖς |
[13, 30] |
οὖν,
νὴ
τὀν
Δία.
~Ο
|
δὲ |
ὑμέτερος
φιλοσοφομειρακίσκος
τοιοῦτος
οἷον
Αλεξις |
[13, 10] |
ἕτερον
λιμέν'
ἔχουσ'
ἐξευρέθη.
~Οὐδένα
|
δὲ |
ὑμῶν
ἀγνοεῖν
οἴομαι,
ἄνδρες
φίλοι, |
[13, 59] |
δίκην,
ὥς
φησι
Επρμιππος.
Ο
|
δὲ |
Υπερείδης
συναγορεύων
τῇ
Φρύνῃ,
ὡς |
[13, 51] |
ὡς
ἑταιρούσης
τῷ
Λεωκράτει.
Ναννίου
|
δὲ |
ὙπερεΙδης
μνημονεύει
ἐν
τῷ
κατὰ |
[13, 59] |
ἡ
Φρύνη
ἐκ
Θεσπιῶν.
Κρινομένη
|
δὲ |
ὑπὸ
Εὐθίου
τὴν
ἐπὶ
θανάτῳ |
[13, 21] |
τῷ
Αρεοπαγιτικῷ
εἰρηκότος·
ἐν
καπηλείῳ
|
δὲ |
φαγεῖν
ἢ
πιεῖν
οὐδεὶς
οὐδ' |
[13, 5] |
τοῦ
τῆς
Ελλάδος
Βίου
ὁ
|
δὲ |
Φίλιππος
αἰεὶ
κατὰ
πόλεμον
ἐγάμει. |
[13, 37] |
ἀποδεδειγμένων
καὶ
κοινῶν
δεικτηριάδων.
Τοῦ
|
δὲ |
Φιλοπάτορος
βασιλέως
Πτολεμαίου
ούκ
Αγαθόκλεια |
[13, 82] |
με
χλιαίνων
γυμνὸν
ἐποίησεν
σοὶ
|
δὲ |
φιλοῦντι
ἑταίραν
Βορρᾶς
ὡμίλησεν.
Σὺ |
[13, 60] |
ὅτι
Αλέξανδρος
μὲν
κατέσκαψεν,
ἀνέστησεν
|
δὲ |
Φρύνη
ἡ
ἑταίρα»
ὡς
ἱστορεῖ |
[13, 6] |
ἡ>
πορθμὶς
ἐλατίνῳ
πλάτῃ
ἡ
|
δὲ |
Φρύνη
τὴν
Χάρυβδιν
οὐχὶ
πόρρω |
[13, 17] |
ἡδονῆς.
Λέγει
δ'
οὕτως·
Υπνος
|
δὲ |
χαίρων
ὀμμάτων
αὐγαῖς
ἀναπεπταμένοις
ὄσσοις |
[13, 84] |
κύων,
τῇ
δὲ
περιστερά,
τῇ
|
δὲ |
χὴν
προσῆλθον
καὶ
ἐπεπήδησαν
φανέντων |
[13, 33] |
ταῖς
ἑταίρας
ἡ
πόλις,
ἕτερα
|
δὲ |
χωρίς
ἐστι
ταῖς
ἐλευθέραις.
Ταῖς |
[13, 21] |
κωλῦσαι
εἰς
Αρειον
πάγον.
Σὺ
|
δὲ, |
ὦ
σοφιστά,
ἐν
τοῖς
καπηλείοις |
[13, 86] |
ὁ
ἄρρην
ἐλέφας
πολλάκις.
~Υμεῖς
|
δὲ, |
ὦ
φιλοσόφοι,
καὶ
τῶν
δελφίνων |
[13, 66] |
τὸν
μὲν
ἀπέπεμψεν
ἐκείνῃ,
τῷ
|
δὲ |
ὡμίλησε
καὶ
τοῦ
λοιποῦ
φίλαι |
[13, 88] |
λειμῶσι
μαλακοῖς
ἐξέτεινον
αὐχένας.
~Επικατάφορος
|
δὲ |
ὢν
ὁ
ποιητὴς
οὗτος
ἐπὶ |