Livre, Chap.
[13, 40]	Λάμια, βασιλικῆς. ~Πτολεμαῖος δ' ὁ	τοῦ	Αγησάρχου ἐν ταῖς περὶ τὸν
[13, 69]	καλὴ Σαπφὼ ἐρωμένην γενομένην Χαράξου	τοῦ	ἀδελφοῦ αὐτῆς κατ' ἐμπορίαν εἰς
[13, 21]	καὶ Αντιφάνους, ἔτι δὲ Γοργίου	τοῦ	Αθηναίου, πάντων τούτων συγγεγραφότων περὶ
[13, 64]	τῶν θυρῶν τοῦ ἱέρου ἐπέρραινεν	τοῦ	αἵμματος τοῖς βωμοῖς, ἕως καὶ
[13, 10]	οἶκοι διὰ γυναῖκας ὁ Φιλίππου	τοῦ	Αλεξάνδρου πατρός διὰ τὸν Κλεοπάτρας
[13, 20]	ὁ φιλόσοφος ὁ πάντων καταφρονῶν	τοῦ	Αλκιβιάδου κάλλους οὐχ ἥττων ἐστίν;
[13, 34]	καὶ ἡμεῖς τὸ ἐν Μελίσσῃ	τοῦ	Αλκιβιάδου μνῆμα ἐκ Συννάδων εἰς
[13, 3]	ἡ τοῦ Φοίνικος μήτηρ τὴν	τοῦ	Αμύντορος παλλακίδα. Μήδεια δὲ καίπερ
[13, 59]	Λακεδαιμονίων βασιλέως καὶ τῆς Φιλίππου	τοῦ	Αμύντου, ἔχουσα ἐπιγραφὴν Φρύνη Επικλέους
[13, 83]	οὐδὲν λαβὼν ἀπερστάλη. Τῷ Επιλύκου	τοῦ	Αμφιπολίτου υἱῷ ὄντι καλῷ Δαμίππῳ
[13, 91]	γάρ, ἀλλ' ἐκ τῆς Αγία	τοῦ	Αργείου Ιλίου Πέρσιδος οὗτος γὰρ
[13, 21]	κενωθῇ, ὡς Ασκληπιάδης εἴρηκεν ὁ	τοῦ	Αρείου ἐν τῷ περὶ Δημητρίου
[13, 46]	δὲ πλέονας, παραλειφθῆναι φάσκοντες ὑπὸ	τοῦ	Αριστοφάνους μετὰ ἑταιρῶν πλειόνων καὶ
[13, 35]	τὴν στρατοπεδείαν διέβη μετὰ μόνου	τοῦ	ἁρματηλάτου καὶ νυκτὸς ὁρμήσας ἐπὶ
[13, 35]	ἁρματηλάτου καὶ νυκτὸς ὁρμήσας ἐπὶ	τοῦ	ἅρματος διῆλθεν διὰ γῆς πολλῆς,
[13, 68]	δὲ τὸ δρᾶμα ἤδη φυγόντος	τοῦ	Αρπάλου ἐπὶ θάλατταν καὶ ἀποστάντος.
[13, 10]	τὰ πάντα καὶ δεηθείσης ἐκδικῆσαι	τοῦ	Αρπίου τὸν φόνον πείθει πολεμῆσαι
[13, 84]	θ' αὑτὸν τῷ νεῷ. Φιλήμων	τοῦ	αὐτοῦ μνημονεύων φησί λλ' ἐν
[13, 20]	γυναῖκας. Διὸ καὶ φασὶν Αρχιδάμου	τοῦ	βασιλέως, γυναικὸς αὐτῷ καλῆς φαινομένης,
[13, 64]	τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ οὕτως Μύστα Σελεύκου	τοῦ	βασιλέως ἐρωμένη ἦν· ἥτις ὑπὸ
[13, 80]	ἐρώμενον Υμέναιον γενέσθαι. Αντιγόνου δὲ	τοῦ	βασιλέως ἐρώμενος ἦν Αριστοκλῆς ὁ
[13, 42]	λέγουσι τὴν πυγήν ποτε ὑπὸ	τοῦ	βασιλέως Μανίαν Δημητρίου ἀνταξιῶσαι δωρεὰν
[13, 87]	καὶ ταῦτα Παλλακίδας εὗρον μουσουργοὺς	τοῦ	βασιλέως τριακοσίας εἵκοσι ἐννέα, ἄνδρας
[13, 61]	Δήμέαν ὃν φρυαττόμενόν ποτε ἐπι	τοῦ	βήματος ἐπεστόμισεν Υπερείδης εἰπών Οὐ
[13, 2]	Ρόδιος, ὅπερ σοι διαπέμψομαι εὐπορήσας	τοῦ	βιβλίου. Αντεῖπε δὲ τοῖς λέγουσι
[13, 85]	δὲ Σεκοῦνδος ἦν οἰκέτης Νικομήσους	τοῦ	Βιθυνῶν βασιλέως, ὡς ἱστορεῖ Νίκανδρος
[13, 5]	φησι Σάτυρος ἐν τῷ περὶ	τοῦ	Βίου αὐτοῦ, Αὐδάταν Ιλλυρίδα γήμας
[13, 15]	Καρύστιος ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ	τοῦ	Βίου αὐτου. Θρυλεῖτε γὰρ ὅτι
[13, 22]	Ναννίῳ ἑτέραις τε τοιαύταισι παγίσι	τοῦ	βίου ἔνδον κάθητ' ἀπόπληκτος οὐδ'
[13, 56]	πλείονα έδάκρυσεν ἢ ὅτε ὑπὲρ	τοῦ	βίου καὶ τῆς οὐσίας ἐκινδύνευε.
[13, 19]	ὑμῶν, ὡς τὀ εἰκός, περὶ	τοῦ	βίου καὶ τῆς προσποιητοῦ ἐπιτηδεύσεως
[13, 61]	Αρχίππην ἠγάπησεν τὴν ἑταίραν καὶ	τοῦ	βίου κληρονόμον κατέλιπεν. Οτι δὲ
[13, 7]	δυστυχεῖς ἡμεῖς οἱ> πεπρακότες τὴν	τοῦ	βίου παρρησίαν καὶ τὴν τρυφήν
[13, 14]	ἀβέλτερος. Εἰ γὰρ ἀφέλοι τις	τοῦ	βίου τὰς ἡδονάς, καταλείπετ' οὐδὲν
[13, 93]	μάταιοι δὲ ἐστὲ> εἰς τὸ	τοῦ	βίου χρήσιμον. Οὐδὲν γάρ ἐστι
[13, 61]	Θεωρίς. Επὶ δὲ δυσμαῖς ὢν	τοῦ	βίου, ὥς φησιν Ηγήσανδρος, Αρχίππην
[13, 85]	ἐκ τῶν παρατιθεμένων χορτασμάτων καθεὺδοντος	τοῦ	βρέφους τὰς μυίας ἀπεσόβει ὅτε
[13, 85]	οὖν ἡ τροφὸς ἐμπλήσειεν αὐτὸ	{τοῦ}	γάλακτος, ἀνὰ μέσον τῶν ποδῶν
[13, 21]	καλῆς πολυμαθίας, ἄνδρες φίλοι, τῆς	τοῦ	γραμματικοῦ τοῦδε, ὃς οὐδ' ἐγκαλύπτεται,
[13, 64]	ἄνδρα σώσατα τοιαύτην χάριτα παρὰ	τοῦ	δαιμονίου λαμβάνω, Λαοδίκη δὲ τὸν
[13, 13]	Ερωτα, συντομώτατον δ' εἰπεῖν, ὅσοι	τοῦ	δαίμονος τούτου ποιοῦσιν εἰκόνας. Εστὶν
[13, 40]	Ιστοριῶν Δημώ φησιν ἐρωμένην γενέσθαι	τοῦ	Δημητρίου· ᾗ ἐπιμανῆναι καὶ τὸν
[13, 92]	ὑπὲρ τοῦ Σοφοκλέους Δημοχάρους πεποιηκότος	τοῦ	Δημοσθένους ἀνεψιοῦ. Καὶ Ρωμαῖοι δ'
[13, 64]	τῆς διαδοχῆς τελευταῖος καὶ ἔξω	τοῦ	διαδήματος κοινωνὸν εἶχε τῆς βασιλείας,
[13, 11]	μὴ δρῶν δ' ὑπ' αὐτοῦ	τοῦ	διδάσκεσθαι φιλεῖν ἀφαρεθήσῃ χάριτας αἷς
[13, 80]	βασιλεύειν ἢ Αλέξανδρον. Ραδαμάνθυος δὲ	τοῦ	δικαίου Ιβυκος ἐραστήν φησι γενέσθαι
[13, 2]	καὶ τὴν Αριστείδου Μυρτώ, οὐ	τοῦ	δικαίου καλουμένου (οἱ χρόνοι γὰρ
[13, 92]	εἰς δικαστήρια ἀποκληρουμένους διαλεγόμενος περὶ	τοῦ	δικαίου κλεπτιστάτους ὄντας ἀπέθανεν δὲ
[13, 77]	φασιν ἁρπασθῆναι τὸν Γανυμήδην ὑπὸ	τοῦ	Διὸς καὶ τὸν τόπον δεικνύντες
[13, 46]	πρὸς τὴν Γνάθαιναν. Κελεύοντος οὖν	τοῦ	Διφίλου ὑπονίψαι τοὺς πόδας αὐτοῦ
[13, 66]	καὶ χρηστὴν ταύτην ὀνομάσαντος διὰ	τοῦ	δράματος, ἀντέγραψεν Μένανδρος ὡς οὐδεμιᾶς
[13, 68]	καὶ τοῖς Αθηναίοις αἰτίας γινομένης	τοῦ	δωρεὰς λαμβάνειν παρὰ Αρπάλου, λέγων
[13, 81]	τὴν κύλικα ἐγγυτέρω τὴν κύλικα	τοῦ	ἑαυτοῦ στόματος ἤγεν, ἵνα δὴ
[13, 41]	Δημοῦς θεραπαίνας στρεβλῶν. ~Περὶ δὲ	τοῦ	εἰρημένου τῆς Μανίας ὀνόματος ὁ
[13, 37]	φησι Κλείταρχος ὡς αἰτίας γενομένης	τοῦ	ἐμπρησθῆναι τὰ ἐν Περσεπόλει βασίλεια.
[13, 84]	Κλείσοφος ὁ Σηλυμβριανός. Οὗτος γὰρ	τοῦ	ἐν Σάμῳ Παρίου ἀγάλματός ἐρασθεὶς
[13, 17]	Χῖος τὸν Υπνον φήσας ἐρᾶν	τοῦ	Ενδυμίωνος οὐδὲ καθεύδοντος αὐτοῦ κατακαλύπτει
[13, 78]	τῶν ἀμφὶ τὸν Χαρίτωνα, προτάξας	τοῦ	ἑξαμέτρου τὸ πεντάμετρον, καθάπερ ὕστερον
[13, 56]	ὃς ἦν τρίτος ἀπὸ Πύρρου	τοῦ	ἐπ' Ἰταλίαν στρατεύσαντος, ἐρωμένη ἦν
[13, 92]	κατ' Επικούρου βιβλία ὑπὸ Ζήνωνος	τοῦ	Επικουρείου ἐξαιτηθεὶς ἀνῃρέθη, ὥς φησι
[13, 14]	ἀπὸ τῶν πολεμίων. Περὶ δὲ	τοῦ	ἐρᾶν Αμφις ἐν Διθυράμβῳ φησίν·
[13, 49]	εἰς τὸ συμπόσιον Γλυκέρας καὶ	τοῦ	ἐραστοῦ αὐτῆς ταύτῃ μᾶλλον προσέχοντος,
[13, 85]	Ωλένιον εἶναι, Ερμειάς δ' ὁ	τοῦ	Ερμοδώρου, Σάμιος δὲ γένος, ἐρασθῆναι
[13, 59]	αὐτῆς ἐπλάσατο καὶ ἐν τῇ	τοῦ	Ερωτος βάσει τῇ ὑπὸ τὴν
[13, 58]	ἐρᾶν τῆς γυναικὸς καὶ οὐδέπω	τοῦ	ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν προειρημένην Μυρρίνην
[13, 11]	τοῖς παροῦσι τῶν φιλοσόφων περὶ	τοῦ	ἔρωτος καὶ αὐτούς τι εἰπεῖν
[13, 72]	ἡγοῦμαι παίζειν τὸν Ερμησιάνακτα περὶ	τοῦ	ἔρωτος. Καὶ γὰρ Δίφιλος ὁ
[13, 1]	ἔνισπε, τίνες λόγοι περὶ αὐτοῦ	τοῦ	ἔρωτος καὶ τῶν ἐρωτικῶν ἐλέχθησαν.
[13, 84]	παίδές εἰσιν λίθινοι δύο, ὧν	τοῦ	ἑτέρου Δελφοί φασι τῶν θεωρῶν
[13, 80]	τῆς ἐν Ιλίῳ Θυσίας Βαγώου	τοῦ	εὐνούχου οὕτως αὐτόν φησιν ἡττᾶσθαι
[13, 35]	δὲ ἦν καλός. Πέμποντος οὖν	τοῦ	Ζαριάδρου πρὸς τὸν Ομάστην καὶ
[13, 93]	ζῆτε. Λοιδόρου δὲ καὶ παμφάγου	τοῦ	ζῴου πεφυκότος. Ετι δὲ ταλαιπώρου
[13, 93]	δὲ τῷ ὄντι ζῆτε καίτοι	τοῦ	ζῴου τούτου ἐν τέτταρσι τὴν
[13, 18]	τε τὴν πολυμαθίαν καὶ τὴν	τοῦ	ἤθους ἐπιείκειαν. Λέγει δὲ οὕτως
[13, 65]	Ἦσαν δὲ αὖται δούλαι Κασίου	τοῦ	Ηλείου μετὰ καὶ ἄλλων ἑταιρῶν,
[13, 21]	ἐρωτοδιδάσκαλε· οὐδὲν ἄρα διαφέρεις Αμάσιος	τοῦ	Ηλείου, ὃν Θεόφραστος ἐν τῷ
[13, 82]	τοιοῦτον ἐπίγραμμα, χρησάμενος τῷ περὶ	τοῦ	Ηλίου καὶ Βορέου λόγῳ, καί
[13, 56]	ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα γῆμαι. Πύρρου δὲ	τοῦ	Ἠπειρωτῶν βασιλέως, ὃς ἦν τρίτος
[13, 78]	Απόλλων ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν	τοῦ	θανάτου τῷ Φαλάριδι ἐχαρίσατο, τοῦτο
[13, 59]	βάσει τῇ ὑπὸ τὴν σκηνὴν	τοῦ	θεάτρου ἐπέγραψε Πραξιτέλης ὃν ἔπασχε
[13, 46]	αὐτὸν ἀσχημονήσαντα σφόδρα ἀρθῆναι ἐκ	τοῦ	θεάτρου συνέβη καὶ οὐδὲν ἧττον
[13, 64]	ὡς δικαίως οἱ πολλοὶ καταφρονοῦσι	τοῦ	θείου, ὅτε ἐγὼ μὲν τὸν
[13, 13]	ἦν ἄπειρος τῶν τρόπων τῶν	τοῦ	θεοῦ. Εστὶν γὰρ οὔτε κοῦφος
[13, 81]	εἰ ἐποίησεν ὁ ζωγράφος τὰς	τοῦ	θεοῦ κόμας καὶ μὴ μελαίνας,
[13, 12]	ἐξ ἐραστῶν και ἐρωμένων, τὴν	τοῦ	θεοῦ σεμνότητα ἐμφαίνων, ἀσπαζομένων θάνατον
[13, 83]	τὴν αἰτίαν εὑρέθη διὰ τὸν	τοῦ	θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε οὖν
[13, 83]	δὲ Ονόμαρχον καὶ ἐκ τῶν	τοῦ	θεοῦ χαρίσασθαι τοῦτον εἰς Δελφοὺς
[13, 6]	τὰς γνάθους κεχριμέναι. Κἂν ἐξίητε	τοῦ	θέρους, ἀπὸ τῶν μὲν ὀφθαλμῶν
[13, 17]	ὅπως διὰ παντὸς ἀπολαύῃ τῆς	τοῦ	θεωρεῖν ἡδονῆς. Λέγει δ' οὕτως·
[13, 85]	γάλακτος, ἀνὰ μέσον τῶν ποδῶν	τοῦ	θηρίου ἐτίθει αὐτὸ ἐν σκάφῃ.
[13, 85]	ἀνθρώπου δεινή τις φιλοστοργία γέγονε	τοῦ	θηρίου πρὸς τὸ παιδίον οὔτε
[13, 4]	τεσσαρεκαιδεκάτῃ τῶν Αττικῶν καταλέγων τὰς	τοῦ	Θησέως γενομένας γυναῖκάς φησι τὰς
[13, 10]	φησι Καλλισθένης ἐν τῷ περὶ	τοῦ	Ιεροῦ Πολέμου ὅτε Κιρραῖοι πρὸς
[13, 64]	ἐχομένη τῶν ῥόπτρων τῶν θυρῶν	τοῦ	ἱέρου ἐπέρραινεν τοῦ αἵμματος τοῖς
[13, 90]	τῶν φίλων καὶ πομπεύοντα ἕως	τοῦ	ἱεροῦ παραγίνεσθαι. Τὸν στέφανον δ'
[13, 89]	ὥς φησι, τὸν Χάρμον ἐραστὴν	τοῦ	Ιππίου γενέσθαι καὶ τὸν πρὸς
[13, 94]	τε τῇ Σωκράτους φιλοσοφίά, ἀνδρὸς	τοῦ	καὶ τὴν {τοιαύτην} χρῆσιν τῶν
[13, 8]	μὲν γὰρ ἦν ἄπειρος, οἶμαι,	τοῦ	κακοῦ, ὃ δ' οἷον ἦν
[13, 90]	ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ τὸν	τοῦ	κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι καὶ νικῆσαι
[13, 16]	κατοικεῖν. Σοφοκλῆς δέ που περὶ	τοῦ	κάλλους τοῦ Πέλοπος διαλεγομένην ποιήσας
[13, 81]	Φρύνιχος πορφυρέας εἰπὼν τὰς γνάθους	τοῦ	καλοῦ. Εἰ γὰρ ὁ ζωγράφος
[13, 18]	Χρύσιππος ἐν τῷ τετάρτῳ περὶ	τοῦ	Καλοῦ καὶ τῆς Ηδονῆς. Οὐκ
[13, 70]	Ερέσου δὲ τῆς ἑταίρας Σαπφὼ	τοῦ	καλοῦ Φάωνος ἐρασθεῖσα περιβόητος ἦν,
[13, 12]	αἰσχροῦ κεχωρισμένον ᾔδεσαν δῆλον ἐκ	τοῦ	κατὰ τὰ γυμνάσια αὐτὸν συνιδρῦσθαι
[13, 6]	Αρπυιῶν γένη, εἰς ὑπερβολὴν ἀφῖκται	τοῦ	καταπτύστου γένους Οὐκ ἔνεσθ' αὖται
[13, 86]	ἔτι τε ἀνημερώτεροι. Καίτοι Περσαίου	τοῦ	Κιτιέως ἐν τοῖς Συμποτικοῖς Υπομνήμασιν
[13, 70]	αὐλητρίδα Ναννὼ καὶ τὴν Ερμησιάνακτος	τοῦ	Κολοφωνίου Λεόντιον ἀπὸ γὰρ ταύτης
[13, 15]	τῆς στοᾶς αἱρουμένους τὰ Ερμείου	τοῦ	Κουριέως ἐκ τῶν Ιάμβων προειπών·
[13, 24]	Οντως γὰρ ἄριστα χωλὸς οἰφεις,	τοῦ	κρηπιδοποιοῦ πατρός σου πολλά σε
[13, 17]	καρδίαν> ψυχρᾷ φλογί> Ο δὲ	τοῦ	Κυθηρίου Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν τῆς
[13, 91]	προσηγορίας καὶ τίνες οἱ ὑπὸ	τοῦ	Κύκλωπος αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν
[13, 35]	ἰδὼν τὴν Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ	τοῦ	κυλικείου καὶ δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε
[13, 27]	Δία τὸν μέγιστον. Ετι πολλὰ	τοῦ	Κυνούλκου θέλοντος λέγειν καὶ τοῦ
[13, 38]	εἶναι, αὐτὸς ἀπεδείχθη ὑπὸ Καλλιάδου	τοῦ	κωμικοῦ ἐκ Χορηγίδος τῆς ἑταίρας
[13, 59]	εἰκὼν αὕτη μέση τῆς Αρχιδάμου	τοῦ	Λακεδαιμονίων βασιλέως καὶ τῆς Φιλίππου
[13, 47]	ἄν, ἔφη, ἀπέθανες. Παυσανίου δὲ	τοῦ	Λάκκου ὀρχουμένου καὶ εἰς κάδον
[13, 68]	ἐν Ταρσῷ καὶ ὁρᾷ ὑπὸ	τοῦ	λαοῦ προσκυνουμένην καὶ βασίλισσαν προσαγορευομένην
[13, 7]	ἔστιν θηρί' ἐξωλέστερον. ~Τοιαῦτα πολλὰ	τοῦ	Λαρηνσίον λέγοντος ὁ Λεωνίδης ψέγων
[13, 84]	φησί λλ' ἐν Σάμῳ μὲν	τοῦ	λιθίνου ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος ἠράσθη
[13, 84]	τὴν ψυχρότητα καὶ τὸν ἀντίτυπον	τοῦ	λίθου, τηνικαῦτα τῆς ἐπιθυμίας ἀπέστη
[13, 66]	ἐκείνῃ, τῷ δὲ ὡμίλησε καὶ	τοῦ	λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς περιέπουσαι
[13, 62]	τῷ κατὰ Νεαίρας τὴν Μετάνειραν	τοῦ	Λυσίου φησὶν ἐρωμένην εἶναι. Ηττητο
[13, 27]	τοῦ Κυνούλκου θέλοντος λέγειν καὶ	τοῦ	Μάγνου ἐπιραπίσαι βουληθέντος αὐτὸν εἰς
[13, 40]	βασιλέων ἐρωμένας ἀναγράφων φησί· Φιλίππου	τοῦ	Μακεδόνας αὐξήσαντος Φίλινναν τὴν ὀρχηστρίδα,
[13, 46]	μὲν τούτων μνημονεύω τῶν ὑπὸ	τοῦ	Μάχωνος εἰρημένων. Αἱ γὰρ καλαὶ
[13, 9]	προὖπτον κακὸν αὑτοὺς ἐμβάλλοντες, καίτοι	τοῦ	Μεγαρικοῦ ποιητοῦ παραινέσαντος αὐτοῖς οὔ
[13, 43]	εἰς Αδωνιν. Αναγώγως δέ πως	τοῦ	μειρακίσκου καὶ τυραννικώτερον αὐτῇ συναντήσαντος
[13, 33]	εὐχωλαῖς ἰανθείς. Ητξατο δ' οὕτως	τοῦ	μέλους· Πολύξεναι νεάνιδες ἀμφίπολοι Πειθοῦς
[13, 52]	γὰρ οὐκ ἔχει. Θεόφιλος Φιλαύλῳ·	τοῦ	μή ποτ' αὐτὸν ἐμπεσεῖν εἰς
[13, 23]	τὸν ὦμον καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται· τοῦτο	τοῦ	μήκους ἀφεῖλεν. Οὐκ ἔχει τις
[13, 95]	οὐ τὴν οὐσίαν κέκτηται Ερμαίου	τοῦ	μυροπώλου, τὴν γυναῖκα διαφθείρας ἑβδομήκοντα
[13, 91]	κίνδυνον ἔχον ἐπ' ἀκολασίαν. ~Τοσαῦτα	τοῦ	Μυρτίλου ἑξῆς καταλέξαντος καὶ πάντων
[13, 57]	ὥσπερ ἕρμαιόν τι, ἔτι λαλοῦντος	τοῦ	Μυρτίλου ἔφη, εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς
[13, 27]	ἐπιραπίσαι βουληθέντος αὐτὸν εἰς τιμὴν	τοῦ	Μυρτίλου, φθάσας ὁ Μυρτίλος (διήχθευεν
[13, 66]	ἡ Βακχὶς τὴν ὁρμὴν κατιδοῦσα	τοῦ	νεανίσκου ἔδωκε. Πλαγγὼν δὲ τὸ
[13, 56]	ἡ Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς ἡ	τοῦ	νεανίσκου μήτηρ φαρμάκοις ἀπέκτεινεν. ~Καὶ
[13, 66]	τὴν Σαμίαν. Λόγους οὖν προσενέγκαντος	τοῦ	νεανίσκου πρὸς αὐτὴν ἡ Πλαγγὼν
[13, 40]	ἧς Αλκυονέα γεννηθῆναι, Σελεύκου δὲ	τοῦ	νεωτέρου Μύσταν καὶ Νῦσαν. Ηρακλείδης
[13, 94]	τῶν μύρων ἀποδοκιμάσαντος, Σόλωνος δὲ	τοῦ	νομοθέτου οὐδ' ἐπιτρέποντος ἀνδρὶ τοιαύτης
[13, 33]	πρὸς τὰς ἑταίρας, αἳ παραγενομένου	τοῦ	Ξενοφῶντος καὶ θύοντος τῇ Αφροδίτῃ
[13, 18]	τὰ γένεια περιφέρετε τοὺς ἐρωμένους·	τοῦ	ξύρεσθαι τὸν πώγωνα κατ' Αλέξανδρον
[13, 74]	ἐτίμα τὴν Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο	τοῦ	ὀλέθρου· καὶ οὔτε ἡ Αρτεμις
[13, 21]	βολίτινον ἔχων θάτερον σκέλος, ἐκείνου	τοῦ	ὁμωνύμου σοι ποιητοῦ τὴν κνήμην
[13, 65]	Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ καὶ Φρυνίωνος	τοῦ	Παιανιέως, ὃς ἦν Δήμωνος μὲν
[13, 31]	ἡμέραν θεραπείας, τὰς δὲ γυναῖκας	τοῦ	παιδοποιεῖσθαι γνησίως καὶ τῶν ἔνδον
[13, 81]	κύλικα. Ετι πολὺ μᾶλλον ἐρυθριάσαντος	τοῦ	παιδὸς εἶπε πρὸς τὸν συγκατακείμενον
[13, 47]	πίνειν μέλλοντος παρ᾽ αὐτῇ καὶ	τοῦ	παιδὸς κελεύοντος τήν Γνάθαιναν προαναλῶσαι
[13, 81]	ζωγράφος χρώματι πορφυρέῳ ἐναλείψειε τουδὶ	τοῦ	παιδὸς τὰς γνάθους, οὐκ ἂν
[13, 81]	τῇ ἐπιραπὶζει, ὃ δὲ πάλιν	τοῦ	παιδὸς τῷ λόγῳ εἴχετο. Εἴρετο
[13, 34]	ἔτος θύεται βοῦς, διακελευσαμένου τοῦτο	τοῦ	πάντα ἀρίστου Αδριανοῦ βασιλέως· ὃς
[13, 48]	~Μετάνειρα δὲ ἡ ἑταίρα, Δημοκλέους	τοῦ	παρασίτου Λαγυνίωνος ἐπίκλην καταπεσόντος ἔν
[13, 86]	ἂν αὐτοὺς ὑπολάβοι τις ποιεῖν	τοῦ	παρόντος καιροῦ, ὅτε> καὶ ὁ
[13, 83]	παῖς πρὸς Φίλιππον ἀχθεὶς ὑπὸ	τοῦ	πατρὸς κἀκεῖ προαγωγευόμενος οὐδὲν λαβὼν
[13, 35]	τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν καὶ κελεύοντος	τοῦ	πατρὸς λαλεῖν οὐκ ἔφασαν εἰδέναι
[13, 85]	Δελφὶς δὲ πρὸς αὐτὸν ἐκ	τοῦ	πελάγους ἀπήντα καὶ ἀναλαμβάνων ἐπὶ
[13, 16]	δέ που περὶ τοῦ κάλλους	τοῦ	Πέλοπος διαλεγομένην ποιήσας τὴν Ιπποδάμειάν
[13, 50]	ἐν Ταρσῷ καὶ προσκυνεῖσθαι ὑπὸ	τοῦ	πλῆθους βασίλισσαν προσαγορευομένην· Ἀπειρῆσθαι τε
[13, 83]	Πύθια αὐλεῖν, εἰ μὴ ὑπὸ	τοῦ	πλήθους ἐκωλύθη. Τῷ δὲ Λυκόλα
[13, 3]	δὲ Πέρσαις ἀνέχεται ἡ βασίλεια	τοῦ	πλήθους τῶν παλλακίδων διὰ τὸ
[13, 60]	περὶ Εταιρῶν. Εἴρηκεν δὲ περὶ	τοῦ	πλούτου αὐτῆς Τιμοκλῆς ὁ κωμικὸς
[13, 65]	Νέαιρα ἦν {Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου	τοῦ	ποιητοῦ καὶ Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ
[13, 89]	τὴν Σωκράτους θυγατέρα, καὶ Χάρμου	τοῦ	πολεμαρχήσαντος θυγατέρα ἔλαβεν Ιππίᾳ περικαλλεστάτην
[13, 25]	Ασπασίας πόρνα δύο· κἀντεῦθεν ἀρχὴ	τοῦ	πολέμου κατερράγη Ελλησι πᾶσιν ἐκ
[13, 40]	μετ' Αλέξανδρον βασιλεύοντα, Δημητρίου δὲ	τοῦ	Πολιορκητοῦ μετὰ τὰς προειρημένας Μανίαν,
[13, 68]	Διονυσίων ὄντων ἐπὶ τοῦ Υδάσπου	{τοῦ}	ποταμοῦ εἴτε Πύθων ἦν ὁ
[13, 2]	ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα τὴν ἐκ	τοῦ	πράγματος ὕβριν φεύγοντες φιλοστοργῶσί τε
[13, 83]	ἔστησαν Μεταποντῖνοι κατὰ τὴν Αριστέα	τοῦ	Προκονησίου ἐπιδημίαν, ὅτ' ἔφησεν ἐξ
[13, 66]	καὶ ἀποστρέψαι θέλουσα τὸν νεανίσκον	τοῦ	πρὸς αὑτὴν ἔρωτος, ὡς ἀδύνατον
[13, 64]	ὑπὸ Θρᾳκῶν ἐν Εφέσῳ ἐπιβουλευομένου	τοῦ	Πτολεμαίου καὶ καταφυγόντος εἰς τὀ
[13, 10]	τὰς Αργείων θυγατέρας ἐπανιούσας ἐκ	τοῦ	Πυθικοῦ ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ ἔτει
[13, 21]	πανδοκείοις αἰεὶ διαιτᾷ, καίτοι Ισοκράτους	τοῦ	ῥήτορος ἐν τῷ Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος·
[13, 65]	ἡ ἑταίρα ἐρωμένη ἦν Στεφάνου	τοῦ	ῥήτορος, Λυσίου δὲ τοῦ σοφιστοῦ
[13, 57]	τὸν τῶν γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου	τοῦ	Σαμίου ἢ Ἀβδηρίτου, μικρὸν ἐπισχὼν
[13, 83]	εἰς Δελφοὺς παραγενομένῳ τῷ Πυθοδώρου	τοῦ	Σικυωνίου υἱῷ ἀποκερουμένῳ τὴν κόμην,
[13, 11]	ἐν οἷς τινες καὶ ἐμνημόνευσαν	τοῦ	σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου ἀσμάτων, ὧν
[13, 65]	Στεφάνου τοῦ ῥήτορος, Λυσίου δὲ	τοῦ	σοφιστοῦ Μετάνειρα. Ἦσαν δὲ αὖται
[13, 95]	μάρτυρες. Ο μὲν οὖν βίος	τοῦ	σοφιστοῦ τοιοῦτος» Ο μὲν οὖν
[13, 45]	φησί, μου τὸ λῄδιον. Ο	τοῦ	Σοφοκλέους Δημοφῶν ἐρώμενος τὴν Αἶγα
[13, 92]	ὁ Αριστοτέλους γνώριμος, ἀπολογίαν ὑπὲρ	τοῦ	Σοφοκλέους Δημοχάρους πεποιηκότος τοῦ Δημοσθένους
[13, 82]	τᾖ πόᾳ ὑπέστρωσεν, τὴν δὲ	τοῦ	Σοφοκλέους χλανίδα περιεβάλοντο. Μετ' οὖν
[13, 82]	ὁμιλίαν ὁ παῖς ἁρπάσας τὸ	τοῦ	Σοφοκλέους χλανίδιον ᾤχετο, καταλιπὼν τῷ
[13, 93]	πλήν εἰ μὴ ὡς ἀληθῶς	τοῦ	σοφοῦ Σωκράτους ἐστὶν συγγράμματα, ἐχαρίσθη
[13, 44]	οὐκ ἐδοκίμαζον, τάλαν, ἄνθρωπον ἄχρι	τοῦ	στόματος ἠσβολωμένον· διὰ τοῦθ' ὑπέμεινα
[13, 44]	Παπαῖ, ζωγρεῖς, γύναι, φήσ' ἕνεκα	τοῦ	στρατιωτικοῦ· μνᾶς πραξαμένη δὲ πέντε
[13, 48]	στρατιώτης καὶ μαστιγίας· ἀναγωγότέρον οὖν	τοῦ	στρατιώτου λάκκον αὐτὴν εἰπόντος Πῶς;
[13, 82]	ἱμάτιον. Οἷα δὲ εἰκὸς διαλαληθέντος	τοῦ	συμβεβηκότος Εὐριπίδης πυθόμενος καὶ ἐπιτωθάζων
[13, 12]	συναύξεται. Αθηναῖοι δὲ τοσοῦτον ἀπέσχον	τοῦ	συνουσίας τινὸς διαλαβεῖν προεστάναι τὸν
[13, 44]	τετευχέναι τούτου παρ' αὐτῆς μηδέποτε	τοῦ	σχήματος, ἐν τῷδε δ' ἑτέρους
[13, 2]	κωμῳδίας ποιητὰς ἀποσιωπῆσαι τοῦτο, πολλάκις	τοῦ	Σωκράτους μνημονεύοντας. Παρέθετο δὲ περὶ
[13, 44]	μάλιστα καὶ ἐλάχιστον αὐτοῦ περιλάβω	τοῦ	σώματος. Επειτα, φασί, τῆς Γναθαινίου
[13, 26]	τρέχει τὰς ἁρμονίας τε διαχαλᾷ	τοῦ	σώματος, ἰδεῖν μὲν αὐτὴν ῥᾷόν
[13, 60]	βλάβας τὴν ἡλιαίαν εἷλε περὶ	τοῦ	σώματος καὶ τῶν δικαστῶν καθ'
[13, 23]	ἐστιν· παιδέρωτ' ἐντρίβεται. Καλὸν ἔχει	τοῦ	σώματός τι· τοῦτο γύμνον δείκνυται.
[13, 16]	τοὺς ἐραστὰς εἰς οὐδὲν ἄλλο	τοῦ	σώματος τῶν ἐρωμένων ἀποβλέπειν ἢ
[13, 35]	συντελεῖσθαι. Ὃ δὲ στρατοπεδεύων ἐπὶ	τοῦ	Τανάιδος {καὶ} διαλαθὼν τὴν στρατοπεδείαν
[13, 35]	τοῦ Τανάιδος. Τῶν δὲ ἐπέκεινα	τοῦ	Τανάιδος Ομάρτῃ βασιλεῖ Μαραθῶν θυγάτηρ
[13, 35]	τῆς ὑπεράνω Κασπίων πυλῶν μέχρι	τοῦ	Τανάιδος. Τῶν δὲ ἐπέκεινα τοῦ
[13, 76]	ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς δὲ καὶ	τοῦ	Τενεδίου Θεοξένου ὁ Πίνδαρος, ὃς
[13, 5]	ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν τρίτῳ περὶ	τοῦ	τῆς Ελλάδος Βίου ὁ δὲ
[13, 31]	ὥστε περιοδεύοντος αὐτοῦ τὴν ἐντὸς	τοῦ	Τμώλου χώραν, οὗ ἂν ἐπιστραφεῖς
[13, 33]	καὶ τὰς ἑταίρας. ~Υπάρχοντος οὖν	τοῦ	τοιούτου νομίμου περὶ τὴν θὲον
[13, 87]	ὡς γυναικὸς κάλλος. Ο γοῦν	τοῦ	τραγικοῦ Χαιρήμονος Οἰνεὺς περὶ παρθένων
[13, 47]	Κολποφακῆν διανοεῖται ποιεῖν» Ανδρονίκου δὲ	τοῦ	τραγῳδοῦ ἀπ' ἀγῶνός τινος, έν
[13, 85]	Νίκαιαν ἐκάλουν ᾧ τελευτῶσα ἡ	τοῦ	τρέφοντος Ινδοῦ γυνὴ παιδίον αὑτῆς
[13, 2]	χρόνοι γὰρ οὐ συγχωροῦσιν) ἀλλὰ	τοῦ	τρίτου ἀπ' ἐκείνου. Εἰσὶ δὲ
[13, 83]	ἐκωλύθη. Τῷ δὲ Λυκόλα {τῷ}	τοῦ	Τριχονείου υἱῷ Φυκίδᾳ ὄντι καλῷ
[13, 17]	ἄνθεσιν θρέψαν. Φρύνιχός τε ἐπὶ	τοῦ	Τρωίλου ἔφη λάμπειν ἐπὶ πορφυραῖς
[13, 70]	Λέαινα ἡ ἑταίρα, Αρμοδίου ἐρωμένη	τοῦ	τυρρανονκτονήσαντος ἥτις καὶ αἰκιζομένη ὑπὸ
[13, 93]	συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι καὶ φυλακτικὸν	τοῦ	τῶν εὖ δρώντων βίου πάντων
[13, 68]	ὅπερ ἐδίδαξεν Διονυσίων ὄντων ἐπὶ	τοῦ	Υδάσπου {τοῦ} ποταμοῦ εἴτε Πύθων
[13, 79]	ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι καὶ ἐρασθέντα	τοῦ	υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν καὶ
[13, 56]	πάνυ καταφερής· ὅστις καὶ τῇ	τοῦ	υἱοῦ γυναικὶ συνῆν, ὡς Στησίμρροτος
[13, 65]	Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ καὶ Ιππάρχου	τοῦ	ὑποκριτοῦ καὶ Φρυνίωνος τοῦ Παιανιέως,
[13, 21]	Αρείου ἐν τῷ περὶ Δημητρίου	τοῦ	Φαληρέως συγγράμματι, τὸ κύριον αὐτῆς
[13, 57]	ποιουμὲνοις, οὐ κατὰ τοὺς Σωσικράτους	τοῦ	Φαναγορείιτου Ἠοίους ἢ τὸν τῶν
[13, 20]	ὡς καὶ ὁ σεμνότατος Αριστοτέλης	τοῦ	Φασηλίτου μαθητοῦ. Ημεῖς δ' οὐχι
[13, 64]	Εφέσῳ διέπων φρουρὰν υἱὸς ὢν	τοῦ	Φιλαδέλφου βασιλέως Εἰρήνην εἶχε τὴν
[13, 53]	λόγων. Καὶ πρῶτον μὲν μνησθήσομαι	τοῦ	φιλαληθεστάτου Επικούρου· ὅστις έγκυκλίου παιδείας
[13, 54]	λόγων. Καὶ πρῶτον μὲν μνησθήσομαι	τοῦ	φιλαληθεστάτου Επικούρου· ὅστις έγκυκλίου παιδείας
[13, 70]	ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος	τοῦ	φιλοσόφου. Βιλιστίχη δ' ἡ Αργεία
[13, 56]	τῆς δεούσης τετυχηκέναι ἐν ταῖς	τοῦ	φιλοσόφου διαθήκαις. Ὁ δὲ καλὸς
[13, 85]	Σάμιος δὲ γένος, ἐρασθῆναι Λακύδους	τοῦ	φιλοσόφου. Εν δὲ Λευκαδίᾳ φησὶν
[13, 3]	τοῖς Ελλησι οὐκ ἀνέρχεται ἡ	τοῦ	Φοίνικος μήτηρ τὴν τοῦ Αμύντορος
[13, 64]	δ' οὖσα τῆς μετ' Επικούρου	τοῦ	φυσικοῦ σχολασάσης θυγάτηρ, Σώφρονος δὲ
[13, 10]	ἦν, ἁρπασάντων Κιρραίων τὴν Πελάγοντος	τοῦ	Φωκέως θυγατέρα Μεγιστὼ καὶ τὰς
[13, 69]	τῆς ποιήσεως διαβάλλει ὡς πολλὰ	τοῦ	Χαράξου νοσφισαμένην. Ηρόδοτος δ' αὐτήν
[13, 45]	Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν τὸν ἐπὶ	τοῦ	χόρτου τότε γενόμενον. Αὕτη δ'

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/09/2005