HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἠμφισβήτει 1
ῆμῶν 1
ἡμῶν 9
ἦν 87
Ἦν 5
ἥν 9
ἣν 15

Fréquences [« »]
83 ἐπὶ
84 ἢ
81 τὰς
87 ἦν
92 τε
93 πρὸς
96 τῇ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII

ἦν

Livre, Chap.

[13, 35]   γράφει δὲ οὕτως· Υστάσπῃ νεώτερος ἦν ἀδελφὸς Ζαριάδρη, περὶ ὧν λέγουσιν

[13, 51]   καὶ ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ ἦν αἰσχροτάτη. Ἦν δὲ Κορώνης τῆς

[13, 89]   Μόνιμος ὁ Πυθίωνος. Καὶ ἐπει ἦν ἀκόλαστος ἡ γυνή, ἔφη ἡ

[13, 81]   πολιτικὰ οὔτε σοφὸς οὔτε ῥεκτήριος ἦν, ἀλλ' ὡς ἄν τις εἷς

[13, 8]   ἐρῶ κακῶς. Ὃ μὲν γὰρ ἦν ἄπειρος, οἶμαι, τοῦ κακοῦ, ὃ

[13, 13]   ᾔδει πλὴν χελιδόνας γράφειν, ἀλλ' ἦν ἄπειρος τῶν τρόπων τῶν τοῦ

[13, 26]   καὶ νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων ἦν ἀπηγριωμένη, εἶδες δ' ἂν αὐτῆς

[13, 80]   Αντιγόνου δὲ τοῦ βασιλέως ἐρώμενος ἦν Αριστοκλῆς ὁ κιθαρῳδός, περὶ οὗ

[13, 10]   Κιρραῖοι πρὸς Φωκεῖς ἐπολέμησαν, δεκαέτης ἦν, ἁρπασάντων Κιρραίων τὴν Πελάγοντος τοῦ

[13, 44]   ἐν ἀποδημίᾳ, ἐξ οὗ γεγονὸς ἦν ἄρρεν αὐτῷ παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν

[13, 39]   παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο. Η Λάμια δ' ἦν αὐλητρίς, ἧς σφόδρ' ἡδέως σχεῖν

[13, 37]   Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι Μνησὶς μὲν ἦν αὐλητρὶς και Ποθεινὴ Μύρτιον δὲ

[13, 59]   μὴ βλεπομένοις. Διόπερ οὐδὲ ῥᾳδίως ἦν αὐτὴν ἰδεῖν γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ

[13, 76]   Τενεδίου Θεοξένου ὁ Πίνδαρος, ὃς ἦν αὐτοῦ ἐρώμενος, τί φησιν Χρῆν

[13, 34]   εἰς Ελλήσποντον σύν Αξιόχῳ, ὃς ἦν αὐτοῦ τῆς ὥρας ἐραστής, ὥς

[13, 36]   Νάνῳ τῷ βασιλεῖ (τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ ὄνομα) ἦν ξένος. Οὗτος

[13, 49]   ὃ δ᾽ Οὐ θέλω» εἶπεν, ἦν γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς αὐτῷ. Ἣ

[13, 4]   Ηρακλῆς πλείστας δόξας ἐσχηκέναι γυναῖκας (ἦν γὰρ φιλογύνης) ἀνὰ μέρος αὐτὰς

[13, 37]   καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ ἑταίρας ἦν γεγενημένος ὄνομα Αβροτόνου; ὡς Αμφικράτης

[13, 8]   ἀπόλοιθ' ὅστις ποτὲ ὁ πρῶτος ἦν γήμας, ἔπειθ' ὁ δεύτερος, εἶθ'

[13, 46]   Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ ἦν γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι δ' εἰσὶν

[13, 8]   τοῦ κακοῦ, ὃ δ' οἷον ἦν γυνὴ κακὸν περυσμένος. Καὶ προελθών

[13, 56]   οὐ συνετάραξε πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα; ἦν δ' οὗτος ὁ> ἀνὴρ πρὸς

[13, 65]   καὶ Φρυνίωνος τοῦ Παιανιέως, ὃς ἦν Δήμωνος μὲν υἱός, Δημοχάρους δὲ

[13, 67]   περιέστειλεν τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος μὲν ἦν δούλη τῆς αὐλητρίδος, ἐκείνη δὲ

[13, 81]   οἶνον ἐγχέων παῖς ἐὼν δῆλος ἦν εἶπέ τε Βούλει με ἡδέως

[13, 69]   ἁλὸς πελάγη. Καὶ Αρχεδίκη δ' ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως καὶ αὐτὴ

[13, 80]   τὸ παισὶν χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ' ἦν ἐκμανῶς καὶ Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς.

[13, 80]   ὡς σἐ λυπήσει. Ωσπερ γὰρ ἦν ἐρωτικὸς ὁ βασιλεὺς οὗτος, οὕτως

[13, 50]   (Β) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος ἦν· ἐσται δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου

[13, 68]   (Α) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος ἦν· ἔσται δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου

[13, 70]   δἐ ἡ Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων καὶ

[13, 75]   καὶ παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος ἦν ἡ περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία,

[13, 70]   γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου.

[13, 66]   πρὸς αὑτὴν ἔρωτος, ὡς ἀδύνατον ἦν, ᾔτησε τῆς συνουσίας μισθὸν τὸν

[13, 64]   Μύστα Σελεύκου τοῦ βασιλέως ἐρωμένη ἦν· ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος

[13, 14]   μετ' αὐτῶν. Ως δὲ λίαν ἦν θρασὺς καὶ σοβαρός, ἀποκόψαντες αὐτοῦ

[13, 30]   ἐπεδείπνει μεθ' ῆμῶν· τοῦτο δ' ἦν, ἵνα μή τι λυπήσειε τὸν

[13, 42]   φήσ' ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι δ' ἦν καὶ ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε

[13, 89]   εἶκαστο τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ' ἦν καὶ αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου

[13, 80]   φησί, τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν καὶ εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν.

[13, 5]   τὴν κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ' ἦν καὶ Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος

[13, 89]   ἐποίησεν ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ' ἦν καὶ Παντίκα ἡ Κυπρία, περὶ

[13, 86]   τε τῷ ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν καὶ τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ

[13, 56]   ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ καὶ μονοχίτων ἦν καὶ ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα

[13, 8]   οὔπω γὰρ εἰδὼς οὗτος οἷον ἦν κακὸν ἐλάμβανεν γυναῖχ' ὁ δ'

[13, 35]   γυναικῶν, καὶ ὁ Ζαριάδρης δὲ ἦν καλός. Πέμποντος οὖν τοῦ Ζαριάδρου

[13, 26]   ἂν τέρας. Αὕτη γὰρ ὁπότ' ἦν μὲν> νεοττὸς καὶ νέα, ὑπὸ

[13, 8]   ἀλλὰ νὴ Δία χρηστή τις ἦν μέντοι τίς οἴμοι δείλαιος, ταχέως

[13, 14]   κἀκείνους γὰρ ἐμβάλλων στάσεις, ὅτ' ἦν μετ' αὐτῶν. Ως δὲ λίαν

[13, 69]   Ναύκρατις ὦδε φυλάξει, ἔστ' ἂν ἦν Νείλου ναῦς ἐφ' ἁλὸς πελάγη.

[13, 36]   (τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ ὄνομα) ἦν ξένος. Οὗτος ὁ Νάνος ἐπιτελῶν

[13, 13]   ἢ Αραρὼς ἐν Καμπυλίωνι· Τίς ἦν ὁ γράψας πρῶτος ἀνθρώπων ἄρα

[13, 68]   Υδάσπου {τοῦ} ποταμοῦ εἴτε Πύθων ἦν ὁ Καταναῖος ἢ {ὁ} Βυζάντιος

[13, 63]   φεύγων τὴν διαβολήν. Ακόλαστος δ' ἦν ὁ ῥήτωρ περὶ τὰ ἀφροδίσια,

[13, 81]   ἤρα ὁ βασιλεύς. ~Φιλομεῖραξ δὲ ἦν ὁ Σοφοκλῆς, ὡς Εὐριπίδης φιλογύνης.

[13, 81]   κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται. Ως δ' ἦν οἱ κάρτα πλησίον, περιλαβὼν τῇ

[13, 51]   τοῦτο ἑταίρας· τὸ γὰρ κύριον ἦν Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν έν

[13, 85]   ἀλεκτρυὼν Κένταυρος, ὁ δὲ Σεκοῦνδος ἦν οἰκέτης Νικομήσους τοῦ Βιθυνῶν βασιλέως,

[13, 43]   ἡ Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως ἦν ὁμολογουμένη σοφός, εἰς τὴν ἀγορὰν

[13, 89]   ὅτι ἡ Βαγαβάζου γυνή, ἥτις ἦν ὁμοπάτριος Ξέρξου ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις,

[13, 15]   ἐπιδεικνύντα ὡς καλόν, ᾧ Δῶρος ἦν ὄνομα· τὴν πρὸς Δόλωνά μοι,

[13, 41]   εὐθέως ἐκ παιδἰου αὐτῇ Μέλιττ' ἦν ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν ἦν>

[13, 82]   πρὸς μοιχείαν αὐτοῦ παραινιττόμενος Ηλιος ἦν, οὐ παῖς, Εὐριπίδη, ὅς με

[13, 1]   ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ δὲ δῆλος ἦν οὐ πάνυ τι ἀποδεχόμενος, δεῖ

[13, 26]   Αντεια. (Β) Καὶ τοῦθ' ἡμέτερον ἦν παίγνιον. (Α) Νὴ τὸν Δί'

[13, 85]   τὴν πόλιν ταύτην Διονύσιός τις ἦν παῖς, ὃς μετὰ τῶν ἄλλων

[13, 48]   μίσθωμα ἂν ἀπεστείλατε, Ἐμμελής δ' ἦν πάνυ ἡ Γνάθαινα καὶ οὐκ

[13, 64]   Ρόδον ἔνθα ἐκφήνασα ἑαυτήν ἥτις ἦν περισπουδάστως ὑπὸ τῶν Ροδίων τῷ

[13, 65]   Νικαρέτη δὲ ἡ ἑταίρα ἐρωμένη ἦν Στεφάνου τοῦ ῥήτορος, Λυσίου δὲ

[13, 25]   τ' εἰς ὅ μὴ προσῆκον ἦν, στῆσαι πριάμενόν τοι γυναῖκας κατὰ

[13, 65]   Ισθμιάδος, Νεραίας. Η δε Νέαιρα ἦν {Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ

[13, 78]   και Μελανίππου ἔρως> Μελὰνιππος δ' ἦν τὰ παιδικά, ὥς φησιν Ηρακλείδης

[13, 11]   σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου ἀσμάτων, ὧν ἦν τάδε· Παίδευμα δ' Ερως σοφίας

[13, 36]   αἰτίαν τῷ Εὐξένῳ· ὄνομα δ' ἦν τῇ παιδὶ Πέττα. Τούτου δὲ

[13, 68]   ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς πρέπον ἦν τὴν σὴν μητέρα καὶ τὴν

[13, 56]   τοῦ ἐπ' Ἰταλίαν στρατεύσαντος, ἐρωμένη ἦν Τίγρις ἡ Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς

[13, 81]   καὶ μὴ μελαίνας, χεῖρον ἂν ἦν τὸ ζωγράφημα. Οὐδὲ ὁ φὰς

[13, 56]   δὲ τοῦ Ἠπειρωτῶν βασιλέως, ὃς ἦν τρίτος ἀπὸ Πύρρου τοῦ ἐπ'

[13, 89]   Ξέρξου ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις, καλλίστη ἦν τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν

[13, 41]   ἦν ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν ἦν> τῶν τότε γυναικῶν βραχύ τι

[13, 38]   ὁ στρατηγήσας Αθηναίων ἐπιφανῶς ἑταίρας ἦν υἱὸς Θρᾀττης τὸ γένος, σεμνῆς

[13, 61]   δ' ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος ἑταίρας ἦν υἱὸς Ολυμπίας Λακαίνης, ὥς φησι

[13, 5]   Θετταλίδων γυναικῶν, ὧν ἥ μὲν ἦν Φεραία Νικησίπολις, ἥτις αὐτῷ ἐγέννησε

[13, 43]   μετ' αὐτῆς συνπρορευομένῃ λέγει· Δικαιότερον ἦν, ὦ τέκνον, νὴ τὼ θεώ

[13, 49]   αὐτῆς ταύτῃ μᾶλλον προσέχοντος, κατάστυγνος ἦν, ὡς δ' ἐπιστρέφας ὁ γνώριμος

[13, 70]   τοῦ καλοῦ Φάωνος ἐρασθεῖσα περιβόητος ἦν, ὥς φησι Νύμφις ἐν Περίπλῳ

Livre, Chap.
[13, 35]	γράφει δὲ οὕτως· Υστάσπῃ νεώτερος	ἦν	ἀδελφὸς Ζαριάδρη, περὶ ὧν λέγουσιν
[13, 51]	καὶ ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ	ἦν	αἰσχροτάτη. Ἦν δὲ Κορώνης τῆς
[13, 89]	Μόνιμος ὁ Πυθίωνος. Καὶ ἐπει	ἦν	ἀκόλαστος ἡ γυνή, ἔφη ἡ
[13, 81]	πολιτικὰ οὔτε σοφὸς οὔτε ῥεκτήριος	ἦν,	ἀλλ' ὡς ἄν τις εἷς
[13, 8]	ἐρῶ κακῶς. Ὃ μὲν γὰρ	ἦν	ἄπειρος, οἶμαι, τοῦ κακοῦ, ὃ
[13, 13]	ᾔδει πλὴν χελιδόνας γράφειν, ἀλλ'	ἦν	ἄπειρος τῶν τρόπων τῶν τοῦ
[13, 26]	καὶ νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων	ἦν	ἀπηγριωμένη, εἶδες δ' ἂν αὐτῆς
[13, 80]	Αντιγόνου δὲ τοῦ βασιλέως ἐρώμενος	ἦν	Αριστοκλῆς ὁ κιθαρῳδός, περὶ οὗ
[13, 10]	Κιρραῖοι πρὸς Φωκεῖς ἐπολέμησαν, δεκαέτης	ἦν,	ἁρπασάντων Κιρραίων τὴν Πελάγοντος τοῦ
[13, 44]	ἐν ἀποδημίᾳ, ἐξ οὗ γεγονὸς	ἦν	ἄρρεν αὐτῷ παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν
[13, 39]	παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο. Η Λάμια δ'	ἦν	αὐλητρίς, ἧς σφόδρ' ἡδέως σχεῖν
[13, 37]	Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι Μνησὶς μὲν	ἦν	αὐλητρὶς και Ποθεινὴ Μύρτιον δὲ
[13, 59]	μὴ βλεπομένοις. Διόπερ οὐδὲ ῥᾳδίως	ἦν	αὐτὴν ἰδεῖν γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ
[13, 76]	Τενεδίου Θεοξένου ὁ Πίνδαρος, ὃς	ἦν	αὐτοῦ ἐρώμενος, τί φησιν Χρῆν
[13, 34]	εἰς Ελλήσποντον σύν Αξιόχῳ, ὃς	ἦν	αὐτοῦ τῆς ὥρας ἐραστής, ὥς
[13, 36]	Νάνῳ τῷ βασιλεῖ (τοῦτο δ'	ἦν	αὐτῷ ὄνομα) ἦν ξένος. Οὗτος
[13, 49]	ὃ δ᾽ Οὐ θέλω» εἶπεν,	ἦν	γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς αὐτῷ. Ἣ
[13, 4]	Ηρακλῆς πλείστας δόξας ἐσχηκέναι γυναῖκας	(ἦν	γὰρ φιλογύνης) ἀνὰ μέρος αὐτὰς
[13, 37]	καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ ἑταίρας	ἦν	γεγενημένος ὄνομα Αβροτόνου; ὡς Αμφικράτης
[13, 8]	ἀπόλοιθ' ὅστις ποτὲ ὁ πρῶτος	ἦν	γήμας, ἔπειθ' ὁ δεύτερος, εἶθ'
[13, 46]	Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ	ἦν	γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι δ' εἰσὶν
[13, 8]	τοῦ κακοῦ, ὃ δ' οἷον	ἦν	γυνὴ κακὸν περυσμένος. Καὶ προελθών
[13, 56]	οὐ συνετάραξε πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα;	ἦν	δ' οὗτος ὁ> ἀνὴρ πρὸς
[13, 65]	καὶ Φρυνίωνος τοῦ Παιανιέως, ὃς	ἦν	Δήμωνος μὲν υἱός, Δημοχάρους δὲ
[13, 67]	περιέστειλεν τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος μὲν	ἦν	δούλη τῆς αὐλητρίδος, ἐκείνη δὲ
[13, 81]	οἶνον ἐγχέων παῖς ἐὼν δῆλος	ἦν	εἶπέ τε Βούλει με ἡδέως
[13, 69]	ἁλὸς πελάγη. Καὶ Αρχεδίκη δ'	ἦν	ἐκ τῆς Ναυκράτεως καὶ αὐτὴ
[13, 80]	τὸ παισὶν χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ'	ἦν	ἐκμανῶς καὶ Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς.
[13, 80]	ὡς σἐ λυπήσει. Ωσπερ γὰρ	ἦν	ἐρωτικὸς ὁ βασιλεὺς οὗτος, οὕτως
[13, 50]	(Β) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος	ἦν·	ἐσται δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου
[13, 68]	(Α) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος	ἦν·	ἔσται δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου
[13, 70]	δἐ ἡ Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς	ἦν	ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων καὶ
[13, 75]	καὶ παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος	ἦν	ἡ περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία,
[13, 70]	γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος	ἦν,	ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου.
[13, 66]	πρὸς αὑτὴν ἔρωτος, ὡς ἀδύνατον	ἦν,	ᾔτησε τῆς συνουσίας μισθὸν τὸν
[13, 64]	Μύστα Σελεύκου τοῦ βασιλέως ἐρωμένη	ἦν·	ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος
[13, 14]	μετ' αὐτῶν. Ως δὲ λίαν	ἦν	θρασὺς καὶ σοβαρός, ἀποκόψαντες αὐτοῦ
[13, 30]	ἐπεδείπνει μεθ' ῆμῶν· τοῦτο δ'	ἦν,	ἵνα μή τι λυπήσειε τὸν
[13, 42]	φήσ' ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι δ'	ἦν	καὶ ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε
[13, 89]	εἶκαστο τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ'	ἦν	καὶ αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου
[13, 80]	φησί, τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς	ἦν	καὶ εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν.
[13, 5]	τὴν κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ'	ἦν	καὶ Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος
[13, 89]	ἐποίησεν ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ'	ἦν	καὶ Παντίκα ἡ Κυπρία, περὶ
[13, 86]	τε τῷ ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς	ἦν	καὶ τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ
[13, 56]	ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ καὶ μονοχίτων	ἦν	καὶ ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα
[13, 8]	οὔπω γὰρ εἰδὼς οὗτος οἷον	ἦν	κακὸν ἐλάμβανεν γυναῖχ' ὁ δ'
[13, 35]	γυναικῶν, καὶ ὁ Ζαριάδρης δὲ	ἦν	καλός. Πέμποντος οὖν τοῦ Ζαριάδρου
[13, 26]	ἂν τέρας. Αὕτη γὰρ ὁπότ'	ἦν	μὲν> νεοττὸς καὶ νέα, ὑπὸ
[13, 8]	ἀλλὰ νὴ Δία χρηστή τις	ἦν	μέντοι τίς οἴμοι δείλαιος, ταχέως
[13, 14]	κἀκείνους γὰρ ἐμβάλλων στάσεις, ὅτ'	ἦν	μετ' αὐτῶν. Ως δὲ λίαν
[13, 69]	Ναύκρατις ὦδε φυλάξει, ἔστ' ἂν	ἦν	Νείλου ναῦς ἐφ' ἁλὸς πελάγη.
[13, 36]	(τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ ὄνομα)	ἦν	ξένος. Οὗτος ὁ Νάνος ἐπιτελῶν
[13, 13]	ἢ Αραρὼς ἐν Καμπυλίωνι· Τίς	ἦν	ὁ γράψας πρῶτος ἀνθρώπων ἄρα
[13, 68]	Υδάσπου {τοῦ} ποταμοῦ εἴτε Πύθων	ἦν	ὁ Καταναῖος ἢ {ὁ} Βυζάντιος
[13, 63]	φεύγων τὴν διαβολήν. Ακόλαστος δ'	ἦν	ὁ ῥήτωρ περὶ τὰ ἀφροδίσια,
[13, 81]	ἤρα ὁ βασιλεύς. ~Φιλομεῖραξ δὲ	ἦν	ὁ Σοφοκλῆς, ὡς Εὐριπίδης φιλογύνης.
[13, 81]	κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται. Ως δ'	ἦν	οἱ κάρτα πλησίον, περιλαβὼν τῇ
[13, 51]	τοῦτο ἑταίρας· τὸ γὰρ κύριον	ἦν	Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν έν
[13, 85]	ἀλεκτρυὼν Κένταυρος, ὁ δὲ Σεκοῦνδος	ἦν	οἰκέτης Νικομήσους τοῦ Βιθυνῶν βασιλέως,
[13, 43]	ἡ Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως	ἦν	ὁμολογουμένη σοφός, εἰς τὴν ἀγορὰν
[13, 89]	ὅτι ἡ Βαγαβάζου γυνή, ἥτις	ἦν	ὁμοπάτριος Ξέρξου ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις,
[13, 15]	ἐπιδεικνύντα ὡς καλόν, ᾧ Δῶρος	ἦν	ὄνομα· τὴν πρὸς Δόλωνά μοι,
[13, 41]	εὐθέως ἐκ παιδἰου αὐτῇ Μέλιττ'	ἦν	ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν ἦν>
[13, 82]	πρὸς μοιχείαν αὐτοῦ παραινιττόμενος Ηλιος	ἦν,	οὐ παῖς, Εὐριπίδη, ὅς με
[13, 1]	ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ δὲ δῆλος	ἦν	οὐ πάνυ τι ἀποδεχόμενος, δεῖ
[13, 26]	Αντεια. (Β) Καὶ τοῦθ' ἡμέτερον	ἦν	παίγνιον. (Α) Νὴ τὸν Δί'
[13, 85]	τὴν πόλιν ταύτην Διονύσιός τις	ἦν	παῖς, ὃς μετὰ τῶν ἄλλων
[13, 48]	μίσθωμα ἂν ἀπεστείλατε, Ἐμμελής δ'	ἦν	πάνυ ἡ Γνάθαινα καὶ οὐκ
[13, 64]	Ρόδον ἔνθα ἐκφήνασα ἑαυτήν ἥτις	ἦν	περισπουδάστως ὑπὸ τῶν Ροδίων τῷ
[13, 65]	Νικαρέτη δὲ ἡ ἑταίρα ἐρωμένη	ἦν	Στεφάνου τοῦ ῥήτορος, Λυσίου δὲ
[13, 25]	τ' εἰς ὅ μὴ προσῆκον	ἦν,	στῆσαι πριάμενόν τοι γυναῖκας κατὰ
[13, 65]	Ισθμιάδος, Νεραίας. Η δε Νέαιρα	ἦν	{Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ
[13, 78]	και Μελανίππου ἔρως> Μελὰνιππος δ'	ἦν	τὰ παιδικά, ὥς φησιν Ηρακλείδης
[13, 11]	σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου ἀσμάτων, ὧν	ἦν	τάδε· Παίδευμα δ' Ερως σοφίας
[13, 36]	αἰτίαν τῷ Εὐξένῳ· ὄνομα δ'	ἦν	τῇ παιδὶ Πέττα. Τούτου δὲ
[13, 68]	ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς πρέπον	ἦν	τὴν σὴν μητέρα καὶ τὴν
[13, 56]	τοῦ ἐπ' Ἰταλίαν στρατεύσαντος, ἐρωμένη	ἦν	Τίγρις ἡ Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς
[13, 81]	καὶ μὴ μελαίνας, χεῖρον ἂν	ἦν	τὸ ζωγράφημα. Οὐδὲ ὁ φὰς
[13, 56]	δὲ τοῦ Ἠπειρωτῶν βασιλέως, ὃς	ἦν	τρίτος ἀπὸ Πύρρου τοῦ ἐπ'
[13, 89]	Ξέρξου ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις, καλλίστη	ἦν	τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν
[13, 41]	ἦν ὄνομα. Τῳ μεγέθει μὲν	ἦν>	τῶν τότε γυναικῶν βραχύ τι
[13, 38]	ὁ στρατηγήσας Αθηναίων ἐπιφανῶς ἑταίρας	ἦν	υἱὸς Θρᾀττης τὸ γένος, σεμνῆς
[13, 61]	δ' ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος ἑταίρας	ἦν	υἱὸς Ολυμπίας Λακαίνης, ὥς φησι
[13, 5]	Θετταλίδων γυναικῶν, ὧν ἥ μὲν	ἦν	Φεραία Νικησίπολις, ἥτις αὐτῷ ἐγέννησε
[13, 43]	μετ' αὐτῆς συνπρορευομένῃ λέγει· Δικαιότερον	ἦν,	ὦ τέκνον, νὴ τὼ θεώ
[13, 49]	αὐτῆς ταύτῃ μᾶλλον προσέχοντος, κατάστυγνος	ἦν,	ὡς δ' ἐπιστρέφας ὁ γνώριμος
[13, 70]	τοῦ καλοῦ Φάωνος ἐρασθεῖσα περιβόητος	ἦν,	ὥς φησι Νύμφις ἐν Περίπλῳ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/09/2005