Livre, Chap. |
[13, 40] |
ᾗ
ἐπιμανῆναι
καὶ
τὸν
πατέρα
|
αὐτοῦ |
Αντίγονον
καὶ
ἀποκτεῖναι
Οξύθεμιν
ὡς |
[13, 5] |
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
Βίου
|
αὐτοῦ, |
Αὐδάταν
Ιλλυρίδα
γήμας
ἔσχεν
ἐξ |
[13, 81] |
με
ἡδέως
πίνειν
φάντος
δ'
|
αὐτοῦ |
Βραδέως
τοίνυν
καὶ
ἀπόγερε
τὴν |
[13, 85] |
ἐσώθη
ὁ
Κοίρανος.
Τελευτήσαντος
δ'
|
αὐτοῦ |
γηραιοῦ
ἐν
τῇ
πατρίδι
καὶ |
[13, 95] |
οἱ
δὲ
γείτονες
οὕτως
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
δεινὰ
πάσχουσιν
ὥστ'
ἐκλιπόντες
τὰς |
[13, 93] |
ὃν
ἐκ
τῶν
φερομένων
ὡς
|
αὐτοῦ |
διαλόγων
θαυμάζομεν
ὡς
ἐπιεικῇ
καὶ |
[13, 63] |
Τοιγαροῦν
καὶ
ὁ
γραμματεύς
ποτ'
|
αὐτοῦ |
εἶπε
Τί
δ'
ἄν
τις |
[13, 48] |
οὗ
ψῆφοι
εἰσίν.
Διαπηδῶντος
δ'
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
τὴν
πλησίον
κλινην
Πρόσεχε, |
[13, 95] |
στιγματίασ,
καὶ
πολλὰ
ἄλλα
κατειπὼν
|
αὐτοῦ |
ἐπιλέγει
ταῦτα
Αλλὰ
γάρ,
ὦ |
[13, 76] |
Θεοξένου
ὁ
Πίνδαρος,
ὃς
ἦν
|
αὐτοῦ |
ἐρώμενος,
τί
φησιν
Χρῆν
μὲν |
[13, 74] |
διὰ
στόματος.
Λέγει
οὖν
περὶ
|
αὐτοῦ |
καὶ
ὁ
κράτιστος
Κριτίας
τάδε |
[13, 65] |
ἐκολάσατε
καὶ
ἄλλα
τε
κατηγορήθη
|
αὐτοῦ |
καὶ
ὅτι
Σινώπῃ
τῇ
ἑταίρᾳ |
[13, 17] |
ἐρᾶν
τοῦ
Ενδυμίωνος
οὐδὲ
καθεύδοντος
|
αὐτοῦ |
κατακαλύπτει
τοὺς
ὀφθαλμούς,
ἀλλὰ
ἀναπεπταμένων |
[13, 34] |
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
κατ'
|
αὐτοῦ |
λόγῳ,
καὶ
ταύτης
ἐκοινώνησεν
αὐτῷ. |
[13, 84] |
αὑτὸν
τῷ
νεῷ.
Φιλήμων
τοῦ
|
αὐτοῦ |
μνημονεύων
φησί
λλ'
ἐν
Σάμῳ |
[13, 95] |
γὰρ
μᾶλλον
ἃ
ἂν
δανείσηται
|
αὐτοῦ |
νομίζει
εἶναι
ἢ
ἂ
ὁ |
[13, 56] |
φυγαδευθέντος
μισθὸν
ἔλαβε
τῆς
καθόδου
|
αὐτοῦ |
ὁ
Περικλῆς
τὸ
τῇ
Ἐλπινίκῃ |
[13, 82] |
λόγῳ,
καί
τι
πρὸς
μοιχείαν
|
αὐτοῦ |
παραινιττόμενος
Ηλιος
ἦν,
οὐ
παῖς, |
[13, 92] |
ποῦ
εἴρηκεν
Φύλαρχος
Κατανέγνων
γὰρ
|
αὐτοῦ |
πᾶσαν
τὴν
Ιστορίαν.
Εἰπόντος
δ' |
[13, 44] |
ἄκρον
ὡς
μάλιστα
καὶ
ἐλάχιστον
|
αὐτοῦ |
περιλάβω
τοῦ
σώματος.
Επειτα,
φασί, |
[13, 95] |
~Καὶ
μετά
ταῦτα
πάλιν
καταδρομὴν
|
αὐτοῦ |
ποιησάμενος,
ὡς
δανεισάμενος
οὔτε
τόκους |
[13, 95] |
καταδικασθεὶς
καὶ
ὡς
ἠνεχυράσθη
οἰκέτης
|
αὐτοῦ |
στιγματίασ,
καὶ
πολλὰ
ἄλλα
κατειπὼν |
[13, 14] |
ἦν
θρασὺς
καὶ
σοβαρός,
ἀποκόψαντες
|
αὐτοῦ |
τὰ
πτερά,
ἵνα
μὴ
πέτηται |
[13, 14] |
ὁ
ποιητὴς
οὗτος
οὐ
κακῶς
|
αὐτοῦ |
τὰς
δυνάμεις
διαιρῶν
φησι
δίδυμα |
[13, 46] |
τοῦ
Διφίλου
ὑπονίψαι
τοὺς
πόδας
|
αὐτοῦ |
τὴν
Γνάθαιναν,
ἣ
δὲ
τί |
[13, 90] |
ἀγῶνα
ἐπιτελέσαι
καὶ
νικῆσαι
πρῶτον
|
αὐτοῦ |
τὴν
γυναῖκα
Ηροδίκην.
Επιτελεῖται
δὲ |
[13, 31] |
εἰς
ὕψος
ἄρας
ὥστε
περιοδεύοντος
|
αὐτοῦ |
τὴν
ἐντὸς
τοῦ
Τμώλου
χώραν, |
[13, 48] |
πίνακι
τῶν
Νόμων
καὶ
ἀρχὴν
|
αὐτοῦ |
τήνδε
παρέθετο·
Ὁδε
ὁ
νόμος |
[13, 34] |
Ελλήσποντον
σύν
Αξιόχῳ,
ὃς
ἦν
|
αὐτοῦ |
τῆς
ὥρας
ἐραστής,
ὥς
φησιν |
[13, 29] |
ἱλαρὸν
εὐθέως
τ'
ἀφεῖλε
πᾶν
|
αὐτοῦ |
τὸ
λυποῦν
κἀπέδειξεν
ἵλεων.
Εὔβουλος |
[13, 81] |
ὁ
δάκτυλός
σευ.
Προσαγαγόντος
δ'
|
αὐτοῦ |
τὸ
πρόσωπον
πρὸς
τὴν
κύλικα |
[13, 94] |
τάδε
λέγει.
Πεισθεὶς
δ'
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
τοιαῦτα
λέγοντος
καὶ
ἅμα
οἰόμενος |
[13, 84] |
ὁμιλίας
καταλιπεῖν
στέφανον.
φωραθέντος
δ'
|
αὐτοῦ |
τὸν
θεὸν
χρωμένοις
τοῖς
Δελφοῖς |
[13, 11] |
ἔσῃ,
μὴ
δρῶν
δ'
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
διδάσκεσθαι
φιλεῖν
ἀφαρεθήσῃ
χάριτας |
[13, 1] |
μοι
ἔνισπε,
τίνες
λόγοι
περὶ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
ἔρωτος
καὶ
τῶν
ἐρωτικῶν |
[13, 63] |
αὐτὸν
παροινήσας
εἰς
Νικόδημον
ἐξέκοψεν
|
αὐτοῦ |
τοὺς
ὀφθαλμούς.
Παραδέδοται
δὲ
καὶ |
[13, 19] |
ἐπιτηδεύσεως
ἔφη
ὡς
οἱ
παρακούσαντες
|
αὐτοῦ |
τῶν
λόγων
καὶ
μὴ
συνέντες |
[13, 79] |
Πέλοπι
καὶ
ἐρασθέντα
τοῦ
υἱοῦ
|
αὐτοῦ |
Χρυσίππου,
ὃν
καὶ
ἁρπάσαντα
καὶ |
[13, 85] |
τὸ
παιδίον
οὔτε
γὰρ
ἀπ'
|
αὐτοῦ |
χωριζόμενον
τὸ
βρέφος
ὑπέμενεν,
τὸ |