Alphabétiquement     [«   »]
τύχης 3
τυχούσης 1
τῳ 5
τῷ 161
τῶ 1
Τῷ 3
Τῳ 1
Fréquences     [«    »]
144 περὶ
160 τὸ
145 ὡς
161 τῷ
223 τῆς
227 τὸν
227 τοῦ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIII

τῷ


Livre, Chap.
[13, 3]   γενομένη τὴν Κασσάνδραν σὺν αὐτῷ  τῷ   Αγαμέμνονι ἀποκτείνει, ἣν εἰς τὴν
[13, 86]   τοῖς πότοις γίνεσθαι, ἐν τε  τῷ   ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν καὶ
[13, 78]   ἐστὶν καὶ τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ  τῷ   Αθηναίῳ γενόμενα ὃς μεικάριον ὢν>
[13, 65]   ὡς ἰδίαν θυγατέρα ἐξέδοτο Φράστορι  τῷ   Αἰγιαλεῖ, ὥς φησι Δημοσθένης ἐν
[13, 18]   τῆς λέξεως· χαίρω γὰρ πάνυ  τῷ   ἀνδρὶ διά τε τὴν πολυμαθίαν
[13, 21]   καίτοι Ισοκράτους τοῦ ῥήτορος ἐν  τῷ   Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος· ἐν καπηλείῳ δὲ
[13, 83]   ἐν τῇ στοᾳ. Εν δὲ  τῷ   αὐτῷ συγγράμματι Θεόπομπος φιλογύναιον μέν
[13, 1]   ἑταῖρε Τιμόκρατες, ὡς ἀνεγίνωσκέ τινα  τῷ   βασιλεῖ Αλεξάνδρῳ τῶν ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν,
[13, 39]   δὲ πάντα καὶ πάνυ κατεγχλιδώσης  τῷ   βασιλεῖ, νάδρον τινὰ διένευσ' ἐνεγκεῖν
[13, 36]   Μασσαλίαν. Εὔξενος δὲ Νάνῳ  τῷ   βασιλεῖ (τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ
[13, 3]   ἀδηφαγίαις ἀπεψίας, ὥστε εἰκότως ἔρρωντο  τῷ   γήρᾳ. Εοικεν οῦν Σπαρτιάτης
[13, 62]   Μνημονεύει αὐτῆς καὶ Αριστοφάνης ἐν  τῷ   Γηρυτάδῃ. Μήποτε δὲ κἀν τῷ
[13, 12]   και Ηρακλεῖ, τῷ μὲν λόγου,  τῷ   δ' ἀλκῆς προεστῶτι· ὧν ἐνωθέντων
[13, 20]   τῆς θεοῦ φέρειν τεύχη δίδοται,  τῷ   δὲ δευτέρῳ τὸν βοῦν ἄγειν,
[13, 66]   Βακχίδος τὸν μὲν ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ,  τῷ   δὲ ὡμίλησε καὶ τοῦ λοιποῦ
[13, 10]   Δεκαετὴς δὲ καὶ οὗτος γενόμενος  τῷ   δεκάτῳ ἔτει Φιλίππου συμμαχήσαντος πέρας
[13, 15]   περιπατητικὸς οὐ κακῶς εἰρηκέναι ἐν  τῷ   δευτέρῳ περὶ τῶν Ερωτικῶν Ομοίων
[13, 39]   τι περαινομένης εὖ παρά τε  τῷ   Δημητρίῳ εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν
[13, 40]   Οξύθεμιν ὡς καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα  τῷ   Δημητρίῳ, καὶ ὅτι ἀπέκτεινε τὰς
[13, 65]   Αρχίαν τὸν ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν  τῷ   δικαστηρίῳ ὡς ἀσεβοῦντα καὶ θύοντα
[13, 51]   οὕτως· Νάννιον δὲ μαίνεται ἐπὶ  τῷ   Διονύσῳ, κωμῳδῶν αὐτήν ὡς μέθυσον.
[13, 85]   γράφει δ' οὕτως Τούτῳ δὲ  τῷ   ἐλέφαντι συνετρέφετο θήλεια ἐλέφας, ἥν
[13, 22]   τῆς θύρας ἀπεκλειόμην. Καὶ ἐν  τῷ   ἐπιγραφομένῳ δ' Ορεσταυτοκλείδης ὁ> αὐτος
[13, 84]   καὶ Αλεξις ποιητὴς ἐν  τῷ   ἐπιγραφομένῳ δράματι Γραφῇ λέγων ὧδε
[13, 23]   οὐδ' ἐξέρχεται. ~Αλεξις δ' ἐν  τῷ   ἐπιγραφομένῳ δράματι Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν
[13, 94]   ~Αλλ' γε Λυσίας ἐν  τῷ   ἐπιγραφομένῳ λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην
[13, 56]   γενόμενος καὶ ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν  τῷ   ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους καὶ Θουκυδίου
[13, 89]   φησιν Ιππίας σοφιστὴς ἐν  τῷ   ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή. Δίνων δ' ἐν
[13, 14]   καὶ περὶ τῶν ἐρώντων ἐν  τῷ   ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ φησὶν οὕτως· Τίς
[13, 81]   φαινομένῳ εἰκάζειν ἄν. Γελάσας ἐπὶ  τῷ   Ερετριεῖ Σοφοκλῆς Οὐδὲ τόδε σοι
[13, 12]   Ερξίας ἐν Κολοφωνιακοῖς, γυμνάσιον ἀναθέντες  τῷ   Ερωτι τὴν διὰ τοῦτον ἀγομένην
[13, 12]   πολιτῶν κοσμήσαντες διὰ τούτων θύουσι  τῷ   Ερωτι, ὡς Σωσικράτης ἱστορεῖ. Ο
[13, 85]   δὲ παῖδα τοῦτον Θεόφραστος ἐν  τῷ   Ερωτικῷ Αμφίλοχον καλεῖσθαί φησι καὶ
[13, 21]   τοῦ Ηλείου, ὃν Θεόφραστος ἐν  τῷ   Ερωτικῷ περὶ τοὺς ἔρωτας δεινὸν
[13, 14]   αὐτὸν ζωγραφεῖν. ~(Θεόφραστος δ' ἐν  τῷ   Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι τὸν τραγικὸν
[13, 36]   καὶ δι' ἄλλην τινὰ αἰτίαν  τῷ   Εὐξένῳ· ὄνομα δ' ἦν τῇ
[13, 18]   Εν Βυζαντίῳ δὲ ζημίας ἐπικειμένης  τῷ   ἔχοντι {κουρεῖ} ξυρὸν οὐδὲν ἧππον
[13, 80]   οὕτως Αντίγονος βασιλεὺς ἐπεκώμαζε  τῷ   Ζήνωνι. Καί ποτε καὶ μεθ'
[13, 80]   οὗ Αντίγονος Καρύστιος ἐν  τῷ   Ζήνωνος Βίῳ γράφει οὕτως Αντίγονος
[13, 80]   καὶ Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο  τῷ   Ηλίῳ τὰς χεῖρας ἀνατείνας
[13, 17]   ἔπαινος καὶ κατ' οὐδεν ὅμοιος  τῷ   Ιβυκείῳ ἐκείνῳ· Εὐρύαλε, γλυκέων Χαρίτων
[13, 47]   βολροφακῆν καὶ τῆς παιδίσκης έν  τῷ   καθαίρειν εἰς τὸν κόλπον έμβαλλομένης
[13, 20]   καὶ αὐτὸς Πρίαμος ἐπὶ  τῷ   κάλλει {τῆς γυναικὸς} καίτοι ἐν
[13, 34]   φησιν Λυσίας ῥήτωρ ἐν  τῷ   κατ' αὐτοῦ λόγῳ, καὶ ταύτης
[13, 50]   τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ ἐν  τῷ   κατὰ Ανδροτίωνος Σινώπης μέμνηται καὶ
[13, 52]   Κύνουλκε, καὶ Ὑπερείδης μέμνηται ἐν  τῷ   κατὰ Αρισταγόρας β' λέγων οὕτως·
[13, 50]   ἑστῶσα ἐφθειρίζετο. Ὑπερείδης δ' ἐν  τῷ   κατὰ Αρισταγόρας φησί Καὶ πάλιν
[13, 62]   αὐτόν Καὶ Λυσίας δ' ἐν  τῷ   κατὰ Λαίδος, εἰ γνήσιος
[13, 51]   δὲ οὐδέν. Καὶ Λυκοῦργος ἐν  τῷ   κατὰ Λεωκράτους Εἰρηνίδος έταίρας μέμνηται
[13, 50]   δ' αὐτὸς Ὑπερείδης ἐν  τῷ   κατὰ Μαντιθέου αίκίας περὶ Γλυκέρας
[13, 65]   Αἰγιαλεῖ, ὥς φησι Δημοσθένης ἐν  τῷ   κατὰ Νεαίρας. Ὃς καὶ περὶ
[13, 62]   ταῖς Επιστολαῖς. Δημοσθένης δ' ἐν  τῷ   κατὰ Νεαίρας τὴν Μετάνειραν τοῦ
[13, 51]   Ναννίου δὲ ὙπερεΙδης μνημονεύει ἐν  τῷ   κατὰ Πατροκλέους. Αὕτη δὲ ὅτι
[13, 21]   οὐ βωμολοχεύσθαι. Υπερείδης δὲ ἐν  τῷ   κατὰ Πατροκλέους, εἰ γνήσιος
[13, 51]   τῆς αὐλητρίδος Ὑπερείδης μνημονεύει έν  τῷ   κατὰ Πατροκλέους. Περὶ ἧς ἄξιον
[13, 30]   καὶ Αἰσχίνης ῥήτωρ ἐν  τῷ   κατὰ Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ τῶν
[13, 35]   ἄνδρα καὶ καλὸν καὶ ὅμοιον  τῷ   κατὰ τὸν ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς
[13, 62]   δὲ Ναίδα ταύτην Λυσίας ἐν  τῷ   κατὰ Φιλωνίδου βιαίων, εἰ γνήσιος
[13, 51]   γράψας μνημονεύει αὐτῆς. Ἐν δὲ  τῷ   κατὰ Φιλωνίδου βιαίων Λυσίας,
[13, 60]   ὑποκριτὴς Παμφίλῃ. Αριστογείτων δὲ ἐν  τῷ   κατὰ Φρύνης τὸ κύριόν φησιν
[13, 49]   δὲ Ἀποφύσα, εἶπε, καὶ  τῷ   κάτω χρῶ. Θαὶς ἐραστοῦ τινος
[13, 80]   Αργύννου ἐρασθῆναι λόγος, ἰδόντα ἐπὶ  τῷ   Κηφισῷ νηχόμενον ἐν καὶ
[13, 63]   ὡς καὶ αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι  τῷ   Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην δὲ τὴν Σαμίαν
[13, 55]   αὐτὴν ἐν Κορίνθῳ τεθάφθαι πρὸς  τῷ   Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης δ' Σταγιρίτης
[13, 55]   δίδως, δὲ προῖκα Διογένει  τῷ   κυνὶ συγκυλίεται» ἀπεκρίνατο Ἐγὼ Λαίδι
[13, 68]   Αρπαλον. Εν δἐ> τοῖς ἐξῆς  τῷ   κυρίῳ καλέσας αὐτόν φησιν Ἐκμαθεῖν
[13, 51]   Εἰρηνίδος έταίρας μέμνηται ὡς ἑταιρούσης  τῷ   Λεωκράτει. Ναννίου δὲ ὙπερεΙδης μνημονεύει
[13, 85]   τύχην {ἐν τῇ Μιλήτῳ} ἐν  τῷ   λιμένι πλῆθος δελφίνων ἐφάνη ἐν
[13, 81]   δὲ πάλιν τοῦ παιδὸς  τῷ   λόγῳ εἴχετο. Εἴρετο γάρ μιν
[13, 19]   τὸν ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν  τῷ   Λυκείῳ μετὰ σοφιστῶν, νὴ Δία,
[13, 67]   ἕτερον οὐδὲ σύνεγγυς οὐδέν ἐστι  τῷ   μεγέθει. Τοῦτο δὲ τὸ μὲν
[13, 12]   αὐτὸν συνιδρῦσθαι Ερμῇ και Ηρακλεῖ,  τῷ   μὲν λόγου, τῷ δ' ἀλκῆς
[13, 89]   θυγατέρα ἔλαβεν Ιππίᾳ περικαλλεστάτην οὖσαν  τῷ   μετ' αὐτὸν τυραννεύσαντι. Συνέβη δέ
[13, 81]   μιν ἀπὸ τῆς κύλικος κάρφος  τῷ   μικρῷ δακτύλῳ ἀφαιρετέοντα, εἰ καθορᾷ
[13, 34]   βασιλέως· ὃς καὶ ἀνέστησεν ἐπὶ  τῷ   μνήματι Παρίου λίθου εἰκόνα τὸν
[13, 84]   ἀγάλματός ἐρασθεὶς κατέκλεισεν αὑτὸν ἐν  τῷ   ναῷ, ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος καὶ
[13, 84]   κόρης ἄνθρωπος ἐγκατέκλεισέ θ' αὑτὸν  τῷ   νεῷ. Φιλήμων τοῦ αὐτοῦ μνημονεύων
[13, 89]   τοῖς ὀφθαλμοῖς γαμεῖς καὶ οὐ  τῷ   νῷ. Καὶ τὴν καταγαγοῦσαν δὲ
[13, 86]   περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι ἐν  τῷ   οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι καὶ γὰρ
[13, 93]   καρτερικὸν βίον ἀσκεῖτε, κυνικὸν δὲ  τῷ   ὄντι ζῆτε καίτοι τοῦ ζῴου
[13, 82]   αὐτός ποτε ὐφη τούτῳ χεχρῆσθαι  τῷ   παιδί, ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι, τὸν
[13, 49]   ποῦ πορεύεται, εἶπεν· Αἰγεῖ συνοικήοουσα  τῷ   Πανδίονος. Φρύνη συνδειπνοῦσά ποτε γράσωνι
[13, 90]   αὐτὸν Κύψελον, πόλιν κτίσαντα ἐν  τῷ   πεδίῳ περὶ τὸν Αλφειόν εἰς
[13, 95]   τεθνεῶτος. Οὓτω δ' οἱ ἐν  τῷ   Πειραιεῖ διάκεινται ὥστε πολὺ ἀσφαλέστερον
[13, 84]   φησιν Αδαῖος Μιτυληναῖος ἐν  τῷ   περὶ Αγαλματοποιῶν. Πολέμων δὲ
[13, 66]   ἀγασθέντες, ὥς φησι Μενέτωρ ἐν  τῷ   περὶ Αναθημάτων, Πασιφίλαν ἐκάλεσαν τὴν
[13, 56]   θανάτου, ὥς φησιν Ἕρμιππος ἐν  τῷ   περὶ Ἀριστοτέλους πρώτῳ, ἐπιμελείας φάσκων
[13, 21]   εἴρηκεν τοῦ Αρείου ἐν  τῷ   περὶ Δημητρίου τοῦ Φαληρέως συγγράμματι,
[13, 37]   Αβροτόνου; ὡς Αμφικράτης ἱστορεῖ ἐν  τῷ   περὶ Ενδόξων Ανδρῶν συγγράμματι· Αβρότονον
[13, 60]   Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος δ' ἐν  τῷ   περὶ Εταιρῶν δύο ἀναγράφει Φρύνας
[13, 60]   ἑταίρα» ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος ἐν  τῷ   περὶ Εταιρῶν. Εἴρηκεν δὲ περὶ
[13, 70]   βουλόμενον, ὥς φησι Γοργίας ἐν  τῷ   περὶ Εταιρῶν. Επὶ τούτοις
[13, 51]   Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν έν  τῷ   περὶ Ἑταιρῶν, Αντικύραν αὐτὴν φάσκων
[13, 50]   μεγάλους εἶχον. Αντιφάνης δὲ ἐν  τῷ   περὶ Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα φησὶν Αφύην
[13, 51]   ἐπείρα Νάννιον; Αντιφάνης δὲ ἐν  τῷ   περὶ Ἑταιρῶν Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο
[13, 2]   Αριστοτέλης ἔδωκεν ἱρτορῶν τοῦτο ἐν  τῷ   περὶ Εὐγενείας Εἰ μὴ ἄρα
[13, 21]   Κυρηναῖον, ὅν φησι Θεόφραστος ἐν  τῷ   περὶ Εὐδαιμονίας περιιόντα ἐπαγγέλλεσθαι διδάσκειν
[13, 86]   γὰρ Αντίγονος Καρύστιος ἐν  τῷ   περὶ Ζήνωνος γράφων ὧδε Ζήνων
[13, 62]   οὐ Λαίς. Ερμιππος δ' ἐν  τῷ   περὶ Ισοκράτους προβαίνοντά φησι τῇ
[13, 32]   Χαμαιλέων Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν  τῷ   περὶ Πινδάρου, ὅταν πόλις
[13, 72]   Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων δ' ἐν  τῷ   περὶ Σαπφοῦς καὶ λέγειν τινάς
[13, 92]   Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων φησὶ ἐν  τῷ   περὶ Σιμωνίδου, οὐ προσίενται φιλοσοφίαν
[13, 83]   λωποδύτην ἀπάγεις. ~Θεόπομπος δὲ ἐν  τῷ   περὶ συληθέντων ἐκ Δελφῶν Χρημάτων
[13, 80]   βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν ἐν  τῷ   περὶ τῆς ἐν Ιλίῳ Θυσίας
[13, 38]   δὲ Λάμιαν Πολέμων φήσι ἐν  τῷ   περὶ τῆς ἐν Σικυῶνι Ποικίλης
[13, 5]   ἐβασίλευεν, ὥς φησι Σάτυρος ἐν  τῷ   περὶ τοῦ Βίου αὐτοῦ, Αὐδάταν
[13, 15]   Αντίγονος Καρύστιος ἱστορεῖ ἐν  τῷ   περὶ τοῦ Βίου αὐτου. Θρυλεῖτε
[13, 82]   αὐτὸν τὸ τοιοῦτον ἐπίγραμμα, χρησάμενος  τῷ   περὶ τοῦ Ηλίου καὶ Βορέου
[13, 10]   ὀνομαζόμενος, ὥς φησι Καλλισθένης ἐν  τῷ   περὶ τοῦ Ιεροῦ Πολέμου ὅτε
[13, 50]   τῆς Φανοστράτης Απολλόδωρός φησιν έν  τῷ   περὶ τῶν Αθήνησιν Εταιρίδων ὅτι
[13, 55]   Νυμφόδωρος δ' Συρακόσιος ἐν  τῷ   περὶ τῶν έν Σικελίᾳ Θαυμαζομένων
[13, 34]   φησι Πολέμων περιηγητὴς ἐν  τῷ   περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι Αναθημάτων,
[13, 21]   ταῦτα καλῶς γραφόντων Πολέμων ἐν  τῷ   περὶ τῶν ἐν Σικυῶνι Πινάκων.
[13, 63]   ἔχει λόγος. Αὐτὸς γοῦν ἐν  τῷ   περὶ Χρυσίου λόγῳ προαγήοχε τὰ
[13, 86]   εἰσείλκυσε τὴν παιδίσκην καὶ συγκατέκλεισε  τῷ   Περσαίῳ. Οἶδα δὲ καὶ Πολύστρατον
[13, 55]   Δείκνυσθαι δ' αὐτῆς τάφον παρὰ  τῷ   Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην
[13, 62]   τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε δὲ κἀν  τῷ   Πλούτῳ ἐν λέγει Ἐρᾷ
[13, 14]   σώμασιν μάλιστα προσεδρεύειν τ' ἀρίστους  τῷ   πόθῳ, ποιητικούς, ἰταμούς, προθύμους, εὐπόρους
[13, 49]   δὲ Δηλαδή μόσχειος. Μενάνδρῳ  τῷ   ποιητῇ δυσημερήσαντι καὶ εἰσελθόντι εἰς
[13, 81]   ἐπιγραφομέναις Επιδημίαις γράφει οὓτως Σοφοκλεῖ  τῷ   ποιητῇ ἐν Χίῳ συνήντησα, ὅτε
[13, 80]   τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ ἐν  τῷ   ποταμῷ τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο
[13, 5]   τὸν Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν  τῷ   ποτηρίῳ. Καὶ μετὰ ταῦτα Ολυμπιὰς
[13, 51]   ἑταίρας ἀρραβών. ~Λυσίας δ' ἐν  τῷ   πρὸς Λαίδα, εἴ {γε} γνήσιος
[13, 51]   Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται, κἀν  τῷ   πρὸς Μέδοντα ψευδομαρτυριῶν (Αντικύρας) Ἐπώνυμον
[13, 6]   τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ  τῷ   προσώπῳ δ' αἱ τρίχες φορούμεναι
[13, 37]   Αλεξάνδρου θάνατον καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη  τῷ   πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου καὶ ἐγένησεν
[13, 20]   καὶ κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ  τῷ   πρώτῳ τὰ τῆς θεοῦ φέρειν
[13, 16]   γάρ, καθάπερ φησί Κλέαρχος ἐν  τῷ   πρώτῳ τῶν Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι
[13, 83]   χαρίσασθαι τοῦτον εἰς Δελφοὺς παραγενομένῳ  τῷ   Πυθοδώρου τοῦ Σικυωνίου υἱῷ ἀποκερουμένῳ
[13, 18]   ἐπινοεῖν μοι φαίνεται καὶ πάντα  τῷ   πώγωνι δρᾶν ἐναντία, πλουσιακὸν
[13, 86]   ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν καὶ  τῷ   πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ θᾶττον προσθέντι
[13, 64]   ἦν περισπουδάστως ὑπὸ τῶν Ροδίων  τῷ   Σελεύκῳ διεπέμφθη. ~Δημήτριος δ'
[13, 57]   τὴν τίγριν, ἣν εἴδομεν ἡμεῖς,  τῷ   Σελεύκῳ πάλιν ἔδει {τι} ἡμᾶς
[13, 61]   κατέλιπεν. Οτι δὲ γηραιῷ ὄντι  τῷ   Σοφοκλεῖ συνῆν Αρχίππη,
[13, 82]   τοῦ Σοφοκλέους χλανίδιον ᾤχετο, καταλιπὼν  τῷ   Σοφοκλεῖ τὸ παιδικὸν ἱμάτιον. Οἷα
[13, 15]   τἀν τοῖς πίναξι, πρίν τι  τῷ   σόφῳ δοῦναι, αὐτοὶ καταρροφεῖτε κᾆθ'
[13, 56]   τῆς νεωτέρας ἀλλὰ τῆς Σωκράτει  τῷ   σοφῷ συγγενομένης καίπερ τηλικοῦτον ἀξίωμα
[13, 84]   Ελλαδικὸν Ἐν Δελφοῖς, φησίν, ἐν  τῷ   Σπινατῶν θησαυρῷ παίδές εἰσιν λίθινοι
[13, 27]   κἄγροικος αἰσχροεπῶν· ἔα ἐπαρίστερ' ἐν  τῷ   στόματι τὴν γλῶσσαν φορεῖς κατὰ
[13, 93]   οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ  τῷ   συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι καὶ φυλακτικὸν
[13, 27]   φθάσας Μυρτίλος (διήχθευεν γὰρ  τῷ   Σύρῳ) ἔφη· Ουχ ὧδ' ἐμόγησαν
[13, 64]   τὸν Σώφρονα Λαοδίκη διανεύει  τῷ   Σώφρονι, μηνύουσα τὴν ἐπιβουλήν.
[13, 18]   φησιν ὑμῶν Χρύσιππος ἐν  τῷ   τετάρτῳ περὶ τοῦ Καλοῦ καὶ
[13, 89]   εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος δ' ἐν  τῷ   τῆς Ασίας Περίπλῳ καλλίονάς φησι
[13, 28]   τὰς> μόνας τῶν ἄλλων γυναικῶν  τῷ   τῆς φιλίας ὀνόματι προσηγορευμένας {ἢ}
[13, 83]   πλήθους ἐκωλύθη. Τῷ δὲ Λυκόλα  {τῷ}   τοῦ Τριχονείου υἱῷ Φυκίδᾳ ὄντι
[13, 94]   ἀργύριον ἐπὶ τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ  τῷ   τραπεζίτῃ καὶ Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς
[13, 22]   ὡς Αντιφάνης φησὶν ἐν Αγροίκῳ,  τῷ   τρέφοντι συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ κακὸν
[13, 70]   ἐλεγειακὰ τρία βιβλία, ὧν ἐν  τῷ   τρίτῳ κατάλογον ποιεῖται ἐρωτικῶν, οὑτωσί
[13, 48]   Ἀνέγραψε δ' αὐτὸν Καλλίμαχος ἐν  τῷ   τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων καὶ
[13, 37]   ἱστορεῖ Εὐεργέτης Πτολεμαῖος ἐν  τῷ   τρίτῳ τῶν Υπομνημάτων, πλείστας ἔσχεν
[13, 89]   Νόστων. Εξέδωκεν δἐ καὶ Ιππάρχῳ  τῷ   υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν αὑτῷ γυναῖκα
[13, 89]   γάμου κοινωνίαν Πεισίστρατος Ιππάρχῳ  τῷ   υἱῷ, ὡς Κλείδημος ἱστορεῖ ἐν
[13, 58]   ὡς Ιδομενεὺς ἱστορεῖ. Ἐν δὲ  τῷ   ὑπὲρ Φρύνης λόγῳ Ὑπερεί δης
[13, 78]   ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν τοῦ θανάτου  τῷ   Φαλάριδι ἐχαρίσατο, τοῦτο ἐμφήνας τοῖς
[13, 13]   οὔτε κοῦφος οὔτε ῥᾀδιος ἀπαλλαγῆναι  τῷ   φέροντι τὴν νόσον, βαρὺς δὲ
[13, 14]   βλέποντας ἀθλιωτάτους. Θεόφιλος δ' ἐν  τῷ   Φιλαύλῳ· Τίς φησὶ τοὺς ἐρῶντας
[13, 5]   Καὶ Κλεοπάτρα δ' ἐγέννησε  τῷ   Φιλίππῳ θυγατέρα τὴν κληθεῖσαν Εὐρώπη,
[13, 94]   γε τὸ τέλος τῆς εὐδαιμονίας  τῷ   φιλοσόφῳ μυρεψικὴ τέχνη ἀκολουθός
[13, 80]   ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασι Χάρωνι, φησί,  τῷ   Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν καὶ
[13, 23]   ὀρθὸν ἐν τοῖς χείλεσιν· ὥστε  τῷ   χρόνῳ σέσηρεν, ἄν τε βούλητ'




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/09/2005