Livre, Chap. |
[13, 51] |
οὐδ'
ὅλως
Αθηνᾷ
θύεται
διὰ
|
τοῦτο, |
ἄλλος
ἔσται
λόγος.
Ἀλλ'
ὅ |
[13, 23] |
Καλὸν
ἔχει
τοῦ
σώματός
τι·
|
τοῦτο |
γύμνον
δείκνυται.
Εὐφυεῖς
ὀδόντας
ἔσχεν· |
[13, 28] |
ἑταίρους
καὶ
τὰς
ἑταίρας
συνάγουσαν·
|
τοῦτο |
δ'
ἐστὶν
φίλας.
Καλοῦσι
γοῦν |
[13, 36] |
δὲ
ὁ
Νάνῳ
τῷ
βασιλεῖ
|
(τοῦτο |
δ'
ἦν
αὐτῷ
ὄνομα)
ἦν |
[13, 30] |
πράσων
ἑκάστοτ'
ἐπεδείπνει
μεθ'
ῆμῶν·
|
τοῦτο |
δ'
ἦν,
ἵνα
μή
τι |
[13, 2] |
μὴ
ἄρα
συγκεχωρημένον
κατὰ
ψήφισμα
|
τοῦτο |
ἐγένετο
τότε
διὰ
σπάσιν
ἀνθρώπων, |
[13, 78] |
παρά
τοῖς
παιδικοῖς.
Εργῳ
γοῦν
|
τοῦτο |
ἔδειξεν
ὁ
συνταχθεὶς
Θήβησιν
ὑπὸ |
[13, 78] |
τοῦ
θανάτου
τῷ
Φαλάριδι
ἐχαρίσατο,
|
τοῦτο |
ἐμφήνας
τοῖς
πυνθανομένοις
τῆς
Πυθίας |
[13, 2] |
τὸ
ἐνδόσιμον
Αριστοτέλης
ἔδωκεν
ἱρτορῶν
|
τοῦτο |
ἐν
τῷ
περὶ
Εὐγενείας
Εἰ |
[13, 51] |
Μέδοντα
ψευδομαρτυριῶν
(Αντικύρας)
Ἐπώνυμον
ἐστὶ
|
τοῦτο |
ἑταίρας·
τὸ
γὰρ
κύριον
ἦν |
[13, 55] |
ἐν
ᾗ
πολλοὶ
πεπλεύκασιν;
οὐδὲ
|
τοῦτο» |
ἐφη.
Οὕτως
οὖν
οὐδὲ
γυναικὶ |
[13, 35] |
Ζαριάδρην
ἐρασθείη,
τὸ
δ'
αὐτὸ
|
τοῦτο |
κἀκείνῳ
πάθος
συμπεσεῖν
πρὸς
αὐτὴν. |
[13, 80] |
χορηγεῖσθαι
ἐκέλευσεν.
Διόπερ
καὶ
Δαρεῖος
|
τοῦτο |
μαθὼν
ηὔξατο
τῷ
Ηλίῳ
τὰς |
[13, 41] |
Ηνίκα
σκώψειε
γάρ
ῥημάτιον
εὐθὺ
|
τοῦτο |
μάνίαν'
ἀνεβόα,
αὐτή
θ'
ὅτ' |
[13, 45] |
κόμισαι.
Τὸ
κωλῦον
γάρ
ἐστι
|
τοῦτο |
με.
Ἣ
δ'
ὡς
ἀπήγγειλ' |
[13, 15] |
οἷς
τραγῳδεῖτε,
παιδοπῖπαι
ὄντες
καὶ
|
τοῦτο |
μόνον
ἐξηλωκότες
τὸν
ἀρχηγόν
ὑμῶν |
[13, 74] |
γὰρ
τὴν
πᾶσαν
ἀρετὴν
ἔχοντι
|
τοῦτο |
μόνον
τὸ
ἁμάρτημα
προσόν,
ὅτι |
[13, 92] |
Ιππῳ
φησίν
Τοῦτ'
ἔστιν
Ακαδήμεια,
|
τοῦτο |
Ξενοκράτης
Πόλλ'
ἀγαθὰ
δοῖεν
οἱ |
[13, 41] |
Μανίαν
ἐλοιδορεῖτο
καὶ
λέγει
Τί
|
τοῦτο, |
παῖ,
εἰ
καὶ
λίθον
εἶχες; |
[13, 14] |
παρείς;
ἄφρων
γ'
ἀληθῶς.
Οὔτε
|
τοῦτο |
πείθομαι
οὔθ'
ὡς
πένης
ἄνθρωπος |
[13, 85] |
ἐν
σκάφῃ.
Εἰ
δὲ
μὴ
|
τοῦτο |
πεποιήκοι,
τροφὴν
οὐκ
ἐλάμβανεν
ἡ |
[13, 2] |
τοὺς
τῆς
κωμῳδίας
ποιητὰς
ἀποσιωπῆσαι
|
τοῦτο, |
πολλάκις
τοῦ
Σωκράτους
μνημονεύοντας.
Παρέθετο |
[13, 90] |
δὲ
κάλλους,
ὡς
δέον
καὶ
|
τοῦτο |
τιμᾶσθαι,
καθάπερ
καὶ
παρὰ
Τενεδίοις |
[13, 72] |
Οτι
δὲ
οὔκ
ἐστι
Σαπφοῦς
|
τοῦτο |
τὸ
ᾆσμα
παντί
που
δῆλον. |
[13, 23] |
ἐπὶ
τὸν
ὦμον
καταβαλοῦσ'
ἐξέρχεται·
|
τοῦτο |
τοῦ
μήκους
ἀφεῖλεν.
Οὐκ
ἔχει |
[13, 34] |
κατ'
ἔτος
θύεται
βοῦς,
διακελευσαμένου
|
τοῦτο |
τοῦ
πάντα
ἀρίστου
Αδριανοῦ
βασιλέως· |
[13, 42] |
δ'
ἡ
ἑταίρα
Μήθεν
παρὰ
|
τοῦτο, |
φησὶ,
λυποῦ,
φίλατε·
οὐ
γὰρ |