Livre, Chap. |
[13, 83] |
παραγεγονέναι,
ὡς
τάχιστα
ὤφθη
εἰς
|
τὴν |
ἀγορὰν
ἐμβαλοῦσα
ἐμμανῶν
γενομένων
τῶν |
[13, 43] |
τελέως
ἦν
ὁμολογουμένη
σοφός,
εἰς
|
τὴν |
ἀγορὰν
λέγουσιν
αὐτὴν
ἐξίναι
καὶ |
[13, 89] |
ἀπέκτειναν
δὲ
αὐτὴν
Λακεδαιμόνιο
καὶ
|
τὴν |
ἀδελφὴν
αὐτῆς
Χρύσην,
ὅτε
καὶ |
[13, 67] |
δὲ
πάθοι
τις
ἂν
ἐπὶ
|
τὴν |
Αθηναίων
πόλιν
ἀφικνούμενος
κατὰ
τὴν |
[13, 41] |
ἐκ
μέσης
τῆς
Ελλάδος,
μὴ
|
τὴν |
Αθηναίων
τι
κωλῦσαι
πόλιν,
ὑφ' |
[13, 13] |
δαίμονος.
Καὶ
ταῦτ'
ἐγώ,
μὰ
|
τὴν |
Αθηνᾶν
καὶ
θεούς,
οὐκ
οἶδ' |
[13, 43] |
παράδοξον
καταπλαγεὶς
ὁ
Δίφιλος
Νὴ
|
τὴν |
Αθηνᾶν
καὶ
θεοὺς,
ψυχρόν
γ' |
[13, 4] |
νοίμίμως
δ'
αὐτὸν
γῆμαι
Μελίβοιαν
|
τὴν |
Αἴαντος
μητέρα.
Ησίοδος
δέ
φησι |
[13, 45] |
Ο
τοῦ
Σοφοκλέους
Δημοφῶν
ἐρώμενος
|
τὴν |
Αἶγα
Νικὼ
πρεσβυτέραν
οὖσαν
ποτὲ |
[13, 45] |
βινητιάσω,
καὶ
τοσοῦτον
λήψομαι.
Νικὼ
|
τὴν |
Αἶγα,
Πύθωνός
τινος
αὐτήν
ποτ' |
[13, 16] |
ἢ
τοὺς
ὀφθαλμούς,
ἐν
οἷς
|
τὴν |
αἰδῶ
κατοικεῖν.
Σοφοκλῆς
δέ
που |
[13, 83] |
Καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
ὕστερον
ἀναζητούντων
|
τὴν |
αἰτίαν
εὑρέθη
διὰ
τὸν
τοῦ |
[13, 49] |
καθ'
ὑπόκρισιν
έσκυθρώπαων.
Ἐπερωτήσαντος
δὲ
|
τὴν |
αἰτίαν
Ὀργίζομαί
σοι,
εἶπεν,
ὅτι |
[13, 82] |
προσθεῖναι,
τὸν
δὲ
Σοφοκλέα
διὰ
|
τὴν |
ἀκολασίαν
καταφρονηθῆναι.
Καὶ
ὁ
Σοφοκλῆς |
[13, 37] |
αὐτῳ
εἰκόνας
πολλὰς
ἀνακεῖσθαι
κατὰ
|
τὴν |
Αλεξάνδρειαν
μονοχίτωνας
καὶ
ῥυτὸν
ἐχούσας |
[13, 25] |
πόλιν
νεωτέτων
τούτους
τ'
ἔχοντας
|
τὴν |
ἀναγκαίαν
φύσιν
ἁμαρτάνοντάς
τ'
εἰς |
[13, 59] |
θαλάττῃ·
καὶ
ἀπ'
αὐτῆς
Απελλῆς
|
τὴν |
Αναδυομένην
Αφροδίτην
ἀπεγράψατο.
Καὶ
Πραξιτέλης |
[13, 56] |
καὶ
ἐξιόντα
ἀπ'
αὐτῆς
ἀσπάζεσθαι
|
τὴν |
ἄνθρωπον,
καὶ
φευγούσης
ποτὲ
αὐτῆς |
[13, 35] |
τὸν
Ομάστην
καὶ
φιλοτιμουμένου
γῆμαι
|
τὴν |
ἄνθρωπον,
οὐ
συνετίθετο
ὁ
Ομάρτης |
[13, 64] |
ποιηθὲν
ὑπὸ
τῆς
Δανάης
κατεκρήμνισεν
|
τὴν |
ἄνθρωπον,
οὐδὲν
τῶν
προγεγενημένων
φιλανθρώπων |
[13, 67] |
τὴν
Αθηναίων
πόλιν
ἀφικνούμενος
κατὰ
|
τὴν |
ἀπ'
Ελευσῖνος
τὴν
ἱερὰν
ὁδὀν |
[13, 83] |
χαλκῆς,
ἥν
ἔστησαν
Μεταποντῖνοι
κατὰ
|
τὴν |
Αριστέα
τοῦ
Προκονησίου
ἐπιδημίαν,
ὅτ' |
[13, 2] |
δύο
γαμετὰς
γυναῖκας,
Ξανθίππην
καὶ
|
τὴν |
Αριστείδου
Μυρτώ,
οὐ
τοῦ
δικαίου |
[13, 87] |
Τῆς
δ'
αὖ
χορεία
λαγόνα
|
τὴν |
ἀριστερὰν
ἔλυσε
γυμνὴ
δ'
αἰθέρος |
[13, 67] |
ἐν
τῇ
πρὸς
Αλέξανδρον
Επιστολῇ
|
τὴν |
Αρπάλου
διαβάλλων
ἀκολασίαν
φησίν
Ἐπίσκεψαι |
[13, 10] |
τιμὴν
ἀλλὰ
παλλακίδος
ἔπεμψε
δὲ
|
τὴν |
Αρπίου
θυγατέρα
Νειτῆτιν.
Ο
δὲ |
[13, 43] |
τῆς
Δεξιθέας
τῇ
μητρί,
Νὴ
|
τὴν |
Αρτεμιν,
εἰ,
φησίν,
ᾔδει,
ἡ |
[13, 31] |
γέγονεν,
ἐγχειρίσας
αὑτόν
τε
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
ἐκείνῃ
πᾶσαν,
ἀλλὰ
καὶ |
[13, 33] |
τὴν
θυσίαν
ᾀσθέν,
ἐν
ᾧ
|
τὴν |
ἀρχὴν
εὐθέως
πεποίηται
πρὸς
τὰς |
[13, 35] |
ἡ
Οδάτις
καλλίστη
τῶν
κατὰ
|
τὴν |
Ασίαν
γυναικῶν,
καὶ
ὁ
Ζαριάδρης |
[13, 35] |
ὁ
ἔρως
οὗτος
παρὰ
τοῖς
|
τὴν |
Ασίαν
οἰκοῦσι
βαρβάροις
καὶ
περισσῶς |
[13, 42] |
οὐ
γὰρ
σὺ
φεύγων
ἀπέβαλες
|
τὴν |
ἀσπίδα,
μὰ
τὴν
Αφροδίτην,
ἀλλ' |
[13, 83] |
θαυμαστῶς
αὐτὸν
κινδυνεύειν,
ἀνακεῖσθαί
τε
|
τὴν |
ἀσπίδα
ταύτην
ἐν
Δελφοῖς
ἐν |
[13, 78] |
μεικάριον
ὢν>
εὔμορφον,
Επιμενίδου
καθαίροντος
|
τὴν |
Αττικὴν
ἀνθρωπείῳ
αἵματι
διά
τινα |
[13, 37] |
οὐ
Θαίδα
εἶχε
μεθ'
ἑαυτοῦ
|
τὴν |
Αττικὴν
ἑταίραν;
περὶ
ἧς
φησι |
[13, 45] |
ποτε
Θαλλόν·
παρεγενήθη
γὰρ
εἰς
|
τὴν |
Αττικὴν
ὠνησόμενος
χελιδονείους
ἰσχάδας
Υμήττιόν |
[13, 35] |
στολὴν
Σκυθικήν.
Καὶ
παρελθὼν
εἰς
|
τὴν |
αὐλὴν
καὶ
ἰδὼν
τὴν
Οδάτιν |
[13, 43] |
δοκῶν
καὶ
διψᾶν
ὑπολειπόμενοι
εἰς
|
τὴν |
αὔριον
τοῖς
ἐπισυνάπτειν
βουλομένοις
τὸν |
[13, 19] |
καὶ
ἕξει.
Βουλόμενοι
γὰρ
ἐνδύεσθαι
|
τὴν |
αὐτάρκειαν
καὶ
τὴν
εὐτέλειαν
εὑρίσκεσθε |
[13, 50] |
Νικοστρατίδα
φησὶν
Αφύην
κληθῆναι
διὰ
|
τὴν |
αὐτὴν
αἰτίαν.
Ὁ
δ'
αὐτὸς |
[13, 86] |
εἰσαγαγεῖν
πρὸς
αὐτὀν
διὰ
τὸ
|
τὴν |
αὐτὴν
οἰκεῖν
οἰκίαν,
συναισθόμενος
εἰσείλκυσε |
[13, 32] |
τῆς
καλῆς
Κορίνθου,
ἐπειδή
μοι
|
τὴν |
αὐτόθι
σοφιστείαν
ὠνείδισας.
Νόμιμόν
ἐστιν |
[13, 74] |
ἁμάρτημα
προσόν,
ὅτι
οὐκ
ἐτίμα
|
τὴν |
Αφροδίτην,
αἴτιον
ἐγένετο
τοῦ
ὀλέθρου· |
[13, 42] |
φεύγων
ἀπέβαλες
τὴν
ἀσπίδα,
μὰ
|
τὴν |
Αφροδίτην,
ἀλλ'
ὁ
σοὶ
χρήσας |
[13, 73] |
ἐν
ταῖς
Δαναίσιν
αὐτὴν
παράγει
|
τὴν |
Αφροδίτην
λέγουσαν
Ερᾷ
μὲν
ἁγνὸς |
[13, 28] |
περὶ
Θεῶν
οὕτως.
Εταίραν
δὲ
|
τὴν |
Αφροδίτην
τὴν
τοὺς
ἑταίρους
καὶ |
[13, 61] |
Θεωρίδος
τῆς
ἑταίρας.
Ικετεύων
οὖν
|
τὴν |
Αφροδίτην
φησίν·
Κλῦθί
μευ
εὐχομένου, |
[13, 66] |
Ο
δὲ
σφοδρῶς
ἐρῶν
ἠξίωσε
|
τὴν |
Βακχίδα
μὴ
περιιδεῖν
αὐτον
ἀπολλύμενον. |
[13, 37] |
ἐκράτει,
ἡ
καὶ
πᾶσαν
ἀνατρέψασα
|
τὴν |
βασιλείαν;
Εὔμαχος
δὲ
ὁ
Νεαπολίτης |
[13, 3] |
ἔτι
δὲ
καὶ
διὰ
τὸ
|
τὴν |
βασιλίδα,
ὥς
φησιν
Δίνων
ἐν |
[13, 64] |
τῆς
φυγῆς
διασωθέντος
αὐτὴ
μεταμφιεσαμένη
|
τὴν |
βασιλικὴν
ἐσθῆτα
καὶ
ῥάκια
λαβοῦσα |
[13, 10] |
ἐκπεπτώκει
τῆς
Αἰγυπτίων
βασιλείας
διὰ
|
τὴν |
γενομένην
ἧτταν
πρὸς
Κυρηναίους
καὶ |
[13, 85] |
νηχόμενος
καὶ
πάλιν
ἀποκαθίστα
εἰς
|
τὴν |
γῆν.
Φιλανθρωπότατον
δὲ
ἐστι
καὶ |
[13, 50] |
Πυθιονίκης
θάνατον
ὁ
Ἅρπαλος
μετέπέμψατο
|
τὴν |
Γλυκέραν
Αθήνηθεν·
ἣν
καὶ
έλθοῦσαν |
[13, 27] |
ἔα
ἐπαρίστερ'
ἐν
τῷ
στόματι
|
τὴν |
γλῶσσαν
φορεῖς
κατὰ
τὴν
Εφίππου |
[13, 43] |
γ'
αἰεὶ
δραμάτων
ἐμβάλλομεν.
Πρὸς
|
τὴν |
Γνάθαιναν
Δίφιλος
κληθείς
ποτε
ἐπὶ |
[13, 46] |
Διφίλου
ὑπονίψαι
τοὺς
πόδας
αὐτοῦ
|
τὴν |
Γνάθαιναν,
ἣ
δὲ
τί
γάρ, |
[13, 46] |
καὶ
οὐδὲν
ἧττον
ἐλθεῖν
πρὸς
|
τὴν |
Γνάθαιναν.
Κελεύοντος
οὖν
τοῦ
Διφίλου |
[13, 44] |
ἄρρεν
αὐτῷ
παιδίον,
οὐχ
ὑπομένουσαν
|
τὴν |
Γναθαίνιον
λαβεῖν
μίσθωμα,
λιπαρῶν
δὲ |
[13, 44] |
ὢν>
ἐτῶν,
Κρονίοις
ἀπιοῦσαν
εἶδε
|
τὴν |
Γναθαίνιον
μετὰ
τῆς
Γναθαίνης
ἐξ |
[13, 44] |
ἐντρυφᾶν
μαστιγίας.
Ἔπειτεν
εἰπεῖν
φασι
|
τὴν |
Γναθαίνον·
Περιλαμβάνειν
γὰρ
οὐκ
ἐδοκίμαζον, |
[13, 86] |
καὶ
τῶν
ἐλεφάντων
ἐστὲ
κατὰ
|
τὴν |
γνώμην
ἀγριώτεροι
ἔτι
τε
ἀνημερώτεροι. |
[13, 58] |
δὲ
περὶ
τὰς
ὁμιλίας
ἐσφάλλετο
|
τὴν |
γνώμην,
εἴ
τις
θέωροίη
τὰ |
[13, 45] |
φορτιούμενος
μέλι.
Λέγεται
δ'
ἐκείνην
|
τὴν |
γυναῖκ'
ἐσχηκέναι
πυγὴν
πάνυ
καλήν, |
[13, 95] |
οὐσίαν
κέκτηται
Ερμαίου
τοῦ
μυροπώλου,
|
τὴν |
γυναῖκα
διαφθείρας
ἑβδομήκοντα
ἔτη
γεγονυῖαν |
[13, 90] |
ἐπιτελέσαι
καὶ
νικῆσαι
πρῶτον
αὐτοῦ
|
τὴν |
γυναῖκα
Ηροδίκην.
Επιτελεῖται
δὲ
καὶ |
[13, 80] |
λαβὼν
τὰς
Δαρείου
θυγατέρας
καὶ
|
τὴν |
γυναῖκα
κάλλει
διαπρεπεστάτην
οὖσαν
οὐ |
[13, 10] |
μὲν
βακχικώτερον
μετὰ
τυμπάνων
προελθεῖν,
|
τὴν |
δ'
Εὐρυδίκην
Μακεδονικῶς
καθωπλισμένην,
ἀσκηθεῖσαν |
[13, 60] |
καὶ
ἀποδύειν
τοὺς
συνόντας
αὐτῇ,
|
τὴν |
δὲ
Θεσπικήν.
Επλούτει
δὲ
σφόδρα |
[13, 38] |
ἧς
ἔσχε
καὶ
θυγατέρα
Φίλαν;
|
τὴν |
δὲ
Λάμιαν
Πολέμων
φήσι
ἐν |
[13, 60] |
ὧν
τὴν
μὲν
ἐπικαλεῖσθαι
Κλαυσιγέλωτα,
|
τὴν |
δὲ
Σαπέρδιον.
Ηρόδικος
δὲ
ἐν |
[13, 82] |
ἱμάτιον
ἐπὶ
τᾖ
πόᾳ
ὑπέστρωσεν,
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
Σοφοκλέους
χλανίδα
περιεβάλοντο. |
[13, 43] |
τὴν
πυγὴν
ἅπαξ
αὐτῷ
παρασχεῖν·
|
τὴν |
δὲ
τοῦτ'
εἰπεῖν
Τάλαν,
ἔπειτα |
[13, 72] |
κατὰ
Κῦρον
καὶ
Πολυκράτην
γενόμενον,
|
τὴν |
δἐ
κατ'
Αλυάττην
τὸν
Κροίσου |
[13, 32] |
τελεσθέντων
περὶ
ὧν
ἂν
ποιῶνται
|
τὴν |
δέησιν
ἀπάξειν
αὐτῇ
καὶ
τὰς |
[13, 12] |
Κολοφωνιακοῖς,
γυμνάσιον
ἀναθέντες
τῷ
Ερωτι
|
τὴν |
διὰ
τοῦτον
ἀγομένην
ἕορτην
Ελευθέρια |
[13, 63] |
ἀλλ'
αἰδοῖ
τουτ'
ἐποίησεν,
φεύγων
|
τὴν |
διαβολήν.
Ακόλαστος
δ'
ἦν
ὁ |
[13, 79] |
τὸν
λόγον
ποιούμενος
Μηροῖς
ὑπαίθων
|
τὴν |
Διὸς
τυραννίδα.
Οὐκ
ἀγνοῶ
δὲ |
[13, 69] |
Κρατῖνος
διὰ
τούτων
Εἰς
δὲ
|
τὴν |
Δωρίχαν
τόδ'
ἐποίησε
τοὐπίγραμμα
Ποσείδιππος, |
[13, 45] |
δὲ
τῆς
Υὸς
καλουμένης
πρὸς
|
τὴν |
ἑαυτῆς
λοιδορουμένης
ποτὲ
μητέρα
(Κορώνη |
[13, 50] |
χαλκῆν
αὐτῆς
ἱστάναι
τολμῆσαι
παρὰ
|
τὴν |
έαυτοῦ.
Τὰ
ὅμοια
δ'
εἴρηκε |
[13, 56] |
εἰς
αὐτὴν
τάδε·
Αρχεάνασσαν
ἔχω
|
τὴν |
ἐκ
Κολοφῶνος
ἑταίρην,
ἧς
καὶ |
[13, 2] |
τὸν
βωμὸν
ἕλκουσαι
ῥαπίζουσιν,
ἵνα
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
πράγματος
ὕβριν
φεύγοντες |
[13, 3] |
ὁ
Σπαρτιάτης
αἰδεῖσθαι
γαμετὴν
οὖσαν
|
τὴν |
Ελένην,
ὑπερ
ἧς
καὶ
τὴν |
[13, 3] |
τῷ
Αγαμέμνονι
ἀποκτείνει,
ἣν
εἰς
|
τὴν |
Ελλάδα
ὁ
κρείων
ἐπηγάγετο,
ἐν |
[13, 32] |
παρεῖναι.
Καἱ
ὅτε
δὴ
ἐπἱ
|
τὴν |
Ελλάδα
τὴν
στρατείαν
ἦγεν
ὁ |
[13, 56] |
δυνάμεως
κτησάμενος,
οὐ
συνετάραξε
πᾶσαν
|
τὴν |
Ἑλλάδα;
ἦν
δ'
οὗτος
ὁ> |
[13, 89] |
Ησίοδος
δ'
ἐν
τρίτῳ
Μελαμποδίας
|
τὴν |
ἐν
Εὐβοίᾳ
Χαλκίδα
καλλιγύναικα
εἶπεν. |
[13, 64] |
ὁ
Δαμασκηνός.
Πτολεμαῖός
τε
ὁ
|
τὴν |
ἐν
Εφέσῳ
διέπων
φρουρὰν
υἱὸς |
[13, 31] |
ὕψος
ἄρας
ὥστε
περιοδεύοντος
αὐτοῦ
|
τὴν |
ἐντὸς
τοῦ
Τμώλου
χώραν,
οὗ |
[13, 21] |
τρώγων
Ωκιμον
διεφθάρην·
κἀνταῦθα
κατελήρησα
|
τὴν |
ἐξωμίδα.
Καλός
γε
ὁ
τῶν |
[13, 31] |
Αργοναύτας
Εταιρείῳ
Διὶ
θῦσαι
καὶ
|
τὴν |
ἑορτὴν
Εταιρίδεια
προσαγονεῦσαι.
Θύουσι
δὲ |
[13, 53] |
Ἐπίκουρος
οὐ
Λεόντιον
εἷχεν
ἐρωμένην
|
τὴν |
ἐπὶ
έταιρείᾳ
διαβόητον
γενομένην;
ἣ |
[13, 54] |
Ἐπίκουρος
οὐ
Λεόντιον
εἷχεν
ἐρωμένην
|
τὴν |
ἐπὶ
έταιρείᾳ
διαβόητον
γενομένην;
ἣ |
[13, 59] |
Θεσπιῶν.
Κρινομένη
δὲ
ὑπὸ
Εὐθίου
|
τὴν |
ἐπὶ
θανάτῳ
ἀπέφυγεν
Διόπερ
ὀργισθεὶς |
[13, 64] |
Λαοδίκη
διανεύει
τῷ
Σώφρονι,
μηνύουσα
|
τὴν |
ἐπιβουλήν.
Ὃ
δὲ
συλλαβών
καὶ |
[13, 70] |
Στρατοκλῆς
δ'
ὁ
ῥήτωρ
εἶχε
|
τὴν |
ἐπικληθεῖσαν
Λήμην
ἑταίραν,
τὴν
καλουμένην |
[13, 84] |
Αγαθοκλέα
Ιστοριῶν.
Κἀγὼ
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
Επικράτους
Αντιλαίδα
Τἀρωτίκ'
ἐκμεμάθηκα
ταῦθα |
[13, 34] |
τῆς
ἑταίρας
εἰκόνιον,
ἧς
διὰ
|
τὴν |
ἐπιφάνειαν
οἴκημά
τι
λέγεται
καὶ |
[13, 1] |
ἐκτιθέμενοι
τὴν
ἱστορίαν
τῶν
Μουσῶν
|
τὴν |
Ερατὼ
ἐπικαλεσάμενοι
εἰς
μνήμην
ἡμῖν |
[13, 70] |
τὴν
Μιμνέρμου
αὐλητρίδα
Ναννὼ
καὶ
|
τὴν |
Ερμησιάνακτος
τοῦ
Κολοφωνίου
Λεόντιον
ἀπὸ |
[13, 31] |
βασιλεὺς
οὐ
μόνον
περὶ
ζῶσαν
|
τὴν |
ἐρωμὲνην
περιβόητος
γέγονεν,
ἐγχειρίσας
αὑτόν |
[13, 62] |
ἡλικίᾳ
τὸν
Ισοκράτη
ἀναλαβεῖν
Λαγίσκαν
|
τὴν |
ἑταίραν
εἰς
τὴν
οἰκίαν,
ἐξ |
[13, 64] |
τοῦ
Φιλαδέλφου
βασιλέως
Εἰρήνην
εἶχε
|
τὴν |
ἑταίραν,
ἥτις
ὑπὸ
Θρᾳκῶν
ἐν |
[13, 45] |
ἕτερ'
ἐκείνη
μέμφεται.
Ιππην
λέγουσι
|
τὴν |
ἑταίραν
Θεόδοτον
ἔχειν
ἐραστὴν
τὸν |
[13, 61] |
ὥς
φησιν
Ηγήσανδρος,
Αρχίππην
ἠγάπησεν
|
τὴν |
ἑταίραν
καὶ
τοῦ
βίου
κληρονόμον |
[13, 23] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δράματι
Ισοστάσιον
|
τὴν |
ἑταιρικὴν
παρασκευὴν
καὶ
τὰς
δι' |
[13, 24] |
βλέπειν.
Ἢ
οὐκ
οἶδας
κατὰ
|
τὴν |
Εὐβούλον
Παννυχίδα
τὰς
φιλῳδοὺς
κερμάτων |
[13, 23] |
ἰσχία·
ὑπενέδυσ'
ἐρραμέν'
αὐτήν,
ὥστε
|
τὴν |
εὐπυγίαν
ἀναβοᾶν
τοὺς
εἰσιδόντας.
Κοιλίαν |
[13, 19] |
γὰρ
ἐνδύεσθαι
τὴν
αὐτάρκειαν
καὶ
|
τὴν |
εὐτέλειαν
εὑρίσκεσθε
ἐπὶ
ταῖς
τῆς |
[13, 27] |
στόματι
τὴν
γλῶσσαν
φορεῖς
κατὰ
|
τὴν |
Εφίππου
Φιλύριαν.
Δοκεῖς
γάρ
μοι |
[13, 24] |
ἔξεστί
σοι
μικροῦ
πρίασθαι
κέρματος
|
τὴν |
ἡδονήν.
Καὶ
ἐν
Ναννίῳ,
εἰ> |
[13, 24] |
κήπεύει
κόρας,
μικροῦ
πρίασθαι
κέρματος
|
τὴν |
ἡδονήν,
καὶ
μὴ
λαθραίαν
Κύπριν |
[13, 60] |
δοκοῦσα
τοὺς
βίους
μείζους
βλάβας
|
τὴν |
ἡλιαίαν
εἷλε
περὶ
τοῦ
σώματος |
[13, 15] |
τινα
Αττικόν,
μέγαν
τινὰ
κατὰ
|
τὴν |
ἡλικίαν
ἐπιδεικνύντα
ὡς
καλόν,
ᾧ |
[13, 23] |
δὲ
μὴ
χαίρῃ
γελώσα,
διατελεῖ
|
τὴν |
ἡμέραν
ἔνδον,
ὥσπερ
τοῖς
μαγείροις |
[13, 26] |
οἶσθα;
(Β)
Πῶς
γὰρ
οὔ;
|
τὴν |
ἡμετέρειόν
γ'
(Α)
ν
ἐκείνῃ |
[13, 50] |
τάδε
λέγει
Ἄγων
Γλυκέραν
τε
|
τὴν |
Θαλασσίδος,
ζεῦγος
ἔχων.
Ἄδηλον
εἰ |
[13, 85] |
πατρίδι
καὶ
τῆς
ἐκφορᾶς
παρὰ
|
τὴν |
θάλατταν
γιγνομένης
κατὰ
τύχην
{ἐν |
[13, 85] |
ἄλλων
ἐκ
παλαίστρας
παραγινόμενος
ἐπὶ
|
τὴν |
θάλατταν
ἐκολύβα.
Δελφὶς
δὲ
πρὸς |
[13, 84] |
Αφροδίτῃ
χρώμενοι
καὶ
ἀσεβοῦντες
εἰς
|
τὴν |
θεόν,
μὴ
τὸν
αὐτὸν
διαφθαρῆτε |
[13, 33] |
οὖν
τοῦ
τοιούτου
νομίμου
περὶ
|
τὴν |
θὲον
Ξενοφῶν
ὁ
Κορίνθιος
ἐξιὼν |
[13, 45] |
ἐπεὶ
τέλος
ἔδοξ'
ἔχειν,
πέμψασα
|
τὴν |
θεραπαινίδα
τὸ
μισθάριον
ἔχουσαν
ἐκέλευ' |
[13, 45] |
φησί,
καταβεβρωκέναι.
Φρύνην
ἐπείρα
Μοίριχος
|
τὴν |
Θεσπικήν·
κἄπειτεν
αἰτήσασαν
αὐτον
μνᾶν |
[13, 36] |
παραγενόμενον
τὸν
Εὔξενον
παρακέκληκεν
ἐπὶ
|
τὴν |
θοίνην.
Ο
δὲ
γάμος
ἐγίγνετο |
[13, 5] |
ἔσχεν
Αλέξανδρον
καὶ
Κλεοπάτραν.
Καὶ
|
τὴν |
Θρᾀκην
δὲ
ὅτε
εἷλεν,
ἧκε |
[13, 35] |
οὐ
προειπῶν
ὅτῳ
μέλλοι
διδόναι
|
τὴν |
θυγατέρα.
Ακμαζούσης
οὖν
τῆς
μέθης |
[13, 48] |
τοὺς
ἐραστὰς
ὡς
αὐτὴν
καὶ
|
τὴν |
θυγατέρα
εἰσιέναι,
κατὰ
ζῆλον
τῶν |
[13, 5] |
τῶν
Θρᾳκῶν
βασιλεὺς
ἄγων
Μήδαν
|
τὴν |
θυγατέρα
καὶ
δῶρα
πολλά.
Γήμας |
[13, 48] |
Λύκος
καὶ
Ἐλεύθερος;
Ἐπὶ
δὲ
|
τὴν |
θυγατέρα
τῆς
Γναθαίνης
πτωχῶν
έραστῶν |
[13, 77] |
παιδὸς
συστᾶσαν,
Θησέως
ἐρασθεὶς
καὶ
|
τὴν |
θυγατέρα
τούτῳ
γυναῖκα
ἔδωκε
Φαίδραν, |
[13, 44] |
ὁρᾷς,
Γνάθαιν'
ἔφη,
ὑπερηφάνως
μοι
|
τὴν |
θυγατέρα
χρωμένων;
Η
γραῦς
δ' |
[13, 57] |
έν
Πυραύνῳ
οὕτως·
Ἄνοιγ᾽
ἄνοιγε
|
τὴν |
θύραν·
ἐλάνθανον
πάλαι
περιπατῶν
ἀνδριάς, |
[13, 33] |
δὲ
καὶ
σκόλιον
τὸ
παρὰ
|
τὴν |
θυσίαν
ᾀσθέν,
ἐν
ᾧ
τὴν |
[13, 67] |
ἀφικνούμενος
κατὰ
τὴν
ἀπ'
Ελευσῖνος
|
τὴν |
ἱερὰν
ὁδὀν
καλουμένην.
Καὶ
γὰρ |
[13, 32] |
ἰδίᾳ
γραψάντων
τὰς
τότε
ποιησαμένας
|
τὴν |
ἱκετείαν
καὶ
ὕστερον
παρούσας
συνέθηκε |
[13, 32] |
μεγάλων
τῇ
Αφροδίτῃ,
συμπαραλαμβάνεσθαι
πρὸς
|
τὴν |
ἱκετείαν
τὰς
ἑταίρας
ὡς
πλείστας, |
[13, 10] |
Κλεοπάτρας
γάμον,
ὁ
Ηρακλέους
διὰ
|
τὴν |
Ιόλην
ἐπιγαμίαν
τῆς
Εὐρύτρου
θυγατρός, |
[13, 16] |
κάλλους
τοῦ
Πέλοπος
διαλεγομένην
ποιήσας
|
τὴν |
Ιπποδάμειάν
φησι·
Τοιάνδ'
ἐν
ὄψει |
[13, 4] |
Τροιζῆνος
ἥρπασεν
Αναξώ.
Μετὰ
δὲ
|
τὴν |
Ιππολύτην
Φαίδραν
ἔσχεν.
~Φίλιππος
δ' |
[13, 5] |
πάσαις
δ'
ἔγημε
Κλεοπάτραν
ἐρασθεὶς
|
τὴν |
Ιπποστράτου
μὲν
ἀδελφήν,
Αττάλου
δὲ |
[13, 62] |
ἐν
τούτοις
Καὶ
τὴν
Λαγίσκαν
|
τὴν |
Ισοκράτους
παλλακὴν
ἰδεῖν
με
συκάζουσαν |
[13, 92] |
Φύλαρχος
Κατανέγνων
γὰρ
αὐτοῦ
πᾶσαν
|
τὴν |
Ιστορίαν.
Εἰπόντος
δ'
ἐν
τῇ |
[13, 1] |
ἑταιρῶν
πολλάκις
λόγοι)
εἰδόσιν
ἐκτιθέμενοι
|
τὴν |
ἱστορίαν
τῶν
Μουσῶν
τὴν
Ερατὼ |
[13, 70] |
εἶχε
τὴν
ἐπικληθεῖσαν
Λήμην
ἑταίραν,
|
τὴν |
καλουμένην
Παρόραμα
διὰ
τὸ
καὶ |
[13, 22] |
δυστυχὴς
Φρύνης
ἐρασθείς,
ἡνίκ'
ἔτι
|
τὴν |
κάππαριν
συνέλεγεν
οὔπω
τ'
εἶχεν |
[13, 3] |
ἡ
Κλυταιμνήστρα
δὲ
περιπαθὴς
γενομένη
|
τὴν |
Κασσάνδραν
σὺν
αὐτῷ
τῷ
Αγαμέμνονι |
[13, 35] |
Διετέλουν
οὖν
ἀλλήλων
ἐπιτυμοῦντες
διὰ
|
τὴν |
κατὰ
τὸν
ὕπνον
φαντασίαν.
Ἦν |
[13, 89] |
καὶ
οὐ
τῷ
νῷ.
Καὶ
|
τὴν |
καταγαγοῦσαν
δὲ
Πεισίστρατον
ἐπὶ
τὴν |
[13, 1] |
τὸν
ἐρωτικὸν
ἐκεῖνον
κατάλογον,
ἐντεῦθεν
|
τὴν |
καταρχὴν
ποιησόμεθα
εἰ
δ'
ἄγε |
[13, 59] |
μηδὲ
βλεπόμενον
τὸν
κατηγορούμενον
ἢ
|
τὴν |
κατηγορουμένην
κρίνεσθαι.
Ἦν
δὲ
ὄντως |
[13, 5] |
δ'
ἐγέννησε
τῷ
Φιλίππῳ
θυγατέρα
|
τὴν |
κληθεῖσαν
Εὐρώπη,
Φιλογύνης
δ'
ἦν |
[13, 21] |
ἐκείνου
τοῦ
ὁμωνύμου
σοι
ποιητοῦ
|
τὴν |
κνήμην
φορῶν,
ὃς
ἐν
τοῖς |
[13, 59] |
δὲ
ὁ
ἀγαλματοποιὸς
ἐρῶν
αὐτῆς
|
τὴν |
Κνιδίαν
Αφροδίτην
ἀπ'
αὐτῆς
ἐπλάσατο |
[13, 56] |
καλὸς
ἡμῶν
Πλάτων
οὐκ
Αρχεάνασσαν
|
τὴν |
Κολοφωνίαν
ἑταίραν
ἠγάπα;
ὡς
καὶ |
[13, 83] |
Πυθοδώρου
τοῦ
Σικυωνίου
υἱῷ
ἀποκερουμένῳ
|
τὴν |
κόμην,
ὄντι
καλῷ
συγγενόμενον
τὰ |
[13, 49] |
με
λυπεῖ»
ἐφη.
Πρὸς
Λαίδα
|
τὴν |
Κορινθίαν
ἐραστὴς
ἀποσφράγισμα
πέμψας
ἐκέλευε |
[13, 45] |
καὶ
ταῦτ'
ἀναγράφει·
Λαίδα
λέγουσι
|
τὴν |
Κορινθίαν
ποτὲ
Εὐριπίδην
ἰδοῦσαν
ἐν |
[13, 90] |
φησὶ
γίνεσθαι
παρὰ
Ηλείοις,
καὶ
|
τὴν |
κρίσιν
ἐπιτελεῖσθαι
μετὰ
σπουδῆς
λαμβάνειν |
[13, 43] |
προσενεγχεῖν
Διφῖλῳ
ποτήριον.
ὑπερηδέως
δὲ
|
τὴν |
κύλικ'
ἐκπίων
ἄφνω
καὶ
τὸ |
[13, 81] |
δ'
αὐτοῦ
τὸ
πρόσωπον
πρὸς
|
τὴν |
κύλικα
ἐγγυτέρω
τὴν
κύλικα
τοῦ |
[13, 81] |
αὐτοῦ
Βραδέως
τοίνυν
καὶ
ἀπόγερε
|
τὴν |
κύλικα.
Ετι
πολὺ
μᾶλλον
ἐρυθριάσαντος |
[13, 81] |
πρόσωπον
πρὸς
τὴν
κύλικα
ἐγγυτέρω
|
τὴν |
κύλικα
τοῦ
ἑαυτοῦ
στόματος
ἤγεν, |
[13, 62] |
αὐτῆς
Στράττις
ἐν
τούτοις
Καὶ
|
τὴν |
Λαγίσκαν
τὴν
Ισοκράτους
παλλακὴν
ἰδεῖν |
[13, 34] |
παριήγετο
αἰεὶ
ὁ
Αλκιβιάδης,
Δαμασάνδραν
|
τὴν |
Λαίδος
τῆς
νεωτέρας
μητέρα
καὶ |
[13, 58] |
θέωροίη
τὰ
πραχθέντα
αὐτῷ
περὶ
|
τὴν |
Λάκωνος
γυναῖκα.
Ὑπερείδης
δ'
ὁ |
[13, 39] |
τῷ
Δημητρίῳ
εὐημερούσης,
φασὶ
καὶ
|
τὴν |
Λάμιαν
τὸν
βασιλέ'
εὐμελῶς
κελητίσαι |
[13, 45] |
Επειτεν
ὁ
βασιλεὺς
λέγει·
Εἰς
|
τὴν |
λεκάνην
μὲν
οὖν·
δοκεῖς
γάρ |
[13, 64] |
καὶ
αὐτὴν
κατέσφαξαν.
Δανάην
δὲ
|
τὴν |
Λεοντίου
τῆς
Επικουρείου
θυγατέρα
ἑταιριζομένην |
[13, 31] |
τὸ
μνῆμα
καὶ
πᾶσι
τοῖς
|
τὴν |
Λυδίαν
οἰκοῦσιν
ἄποπτον
εἶναι.
Δημοσθένης |
[13, 89] |
καὶ
πεντηκοστῇ
τῶν
Ιστοριῶν
Ξενοπείθειαν
|
τὴν |
Λυσανδρίδου
μητέρα
πασῶν
τῶν
κατὰ |
[13, 41] |
ταῦτα
δ'
ἡ
Γνάθαινα
πρὸς
|
τὴν |
Μανίαν
ἐλοιδορεῖτο
καὶ
λέγει
Τί |
[13, 42] |
ξένος
καὶ
παρεπιδημήσας
Αθήνησίν
ποτε
|
τὴν |
Μανίαν
μετεπέμψαθ'
ὅσον
ᾔτησε
δούς. |
[13, 45] |
μοι
τέτταρας
κοτύλας
ἔπειτα
εἰς
|
τὴν |
μεγάλην.
Επειτεν
ὁ
βασιλεὺς
λέγει· |
[13, 41] |
γυναικός
τις
λόγος
γένοιτο,
μανίαν
|
τὴν |
Μέλιτταν
ὡς
καλὴν
ἔφασκον
εἶναι, |
[13, 10] |
Ολυμπιάδος
καὶ
Εὐρυδίκης.
ἐν
ᾧ
|
τὴν |
μὲν
βακχικώτερον
μετὰ
τυμπάνων
προελθεῖν, |
[13, 72] |
(ἐστὶν
γὰρ
ἀπ'
εὐκτίνου
Λέσβου)
|
τὴν |
μὲν
ἐμὴν
κόμην
(λευκὴ
γάρ) |
[13, 60] |
δύο
ἀναγράφει
Φρύνας
γεγονέναι,
ὧν
|
τὴν |
μὲν
ἐπικαλεῖσθαι
Κλαυσιγέλωτα,
τὴν
δὲ |
[13, 60] |
Ηρόδικος
δὲ
ἐν
ἕκτῳ
Κωμῳδουμένων
|
τὴν |
μὲν
παρὰ
τοῖς
ῥήτορσί
φησιν |
[13, 62] |
δ'
ἐν
τῷ
κατὰ
Νεαίρας
|
τὴν |
Μετάνειραν
τοῦ
Λυσίου
φησὶν
ἐρωμένην |
[13, 70] |
ποίημα
Λυδήν.
Παρέλιπον
δὲ
καὶ
|
τὴν |
Μιμνέρμου
αὐλητρίδα
Ναννὼ
καὶ
τὴν |
[13, 47] |
ἀλλ'
ἀργυρίτης.
Ως
δ'
ὁ
|
τὴν |
μνᾶν
τῇ
θυγατρὶ
δοὺς
αὐτῆς |
[13, 5] |
Αρριδαῖον
ἐτέκνωσε.
προσεκτήσατο
δὲ
καὶ
|
τὴν |
Μολοττῶν
βασιλείαν
γήμας
Ολυμπιάδα,
ἐξ |
[13, 17] |
δὲ
πρὸς
τὸν
ὑπερβαλλόντως
θαυμαζόμενον
|
τὴν |
μορφὴν
καὶ
καλὸν
εἶναι
νομιζόμενόν |
[13, 89] |
ἥτις
καὶ
τῇ
θεῷ
εἶκαστο
|
τὴν |
μορφήν.
Στεφανόπωλις
δ'
ἦν
καὶ |
[13, 69] |
ἀδελφοῦ
αὐτῆς
κατ'
ἐμπορίαν
εἰς
|
τὴν |
Ναύκτατιν
ἀπαίροντος
διὰ
τῆς
ποιήσεως |
[13, 65] |
Στέφανος
ὁ
ῥήτωρ·
ὃς
καὶ
|
τὴν |
Νεαίρας
θυγατέρας
Στρυμβήλην
τὴν
ὕστερον |
[13, 10] |
ὁ
Ναυκρατίτης
ἐν
τρίτῃ
Αἰγυπτιακῶν
|
τὴν |
Νειτῆτιν
Κύρῳ
πεμφθῆναί
φασιν
ὑπὸ |
[13, 13] |
οὔτε
ῥᾀδιος
ἀπαλλαγῆναι
τῷ
φέροντι
|
τὴν |
νόσον,
βαρὺς
δὲ
κομιδῇ.
Πῶς |
[13, 27] |
μετὰ
κορίσκης
ἢ
μετὰ
χαμαιτύπης
|
τὴν |
νὺκτα
κοιμᾶσθαι.
Βαβαί,
ἡ
στιφρότης, |
[13, 71] |
ἀλγύνων
ἄνδρα
πολυφραδίῃ.
Καὶ
γὰρ
|
τὴν |
ὁ
μελιχρὸς
ἐφωμίλησεν
Ανακρέων
στελλομένην |
[13, 35] |
εἰς
τὴν
αὐλὴν
καὶ
ἰδὼν
|
τὴν |
Οδάτιν
ἑστηκυῖαν
πρὸ
τοῦ
κυλικείου |
[13, 35] |
Ακμαζούσης
οὖν
τῆς
μέθης
εἰσκαλέσας
|
τὴν |
Οδάτιν
ὁ
πατὴρ
εἰς
τὸ |
[13, 35] |
τό
ἅρμα
καὶ
ἔφυγεν
ἔχων
|
τὴν |
Οδάτιν.
Οἱ
δὲ
παῖδες
καὶ |
[13, 67] |
καὶ
τὸ
πόλισμα,
ὄψεται
παρὰ
|
τὴν |
ὁδὸν
αὐτὴν
ῴκοδομήμενον
μνῆμα
οἷον |
[13, 49] |
ποιητῇ
δυσημερήσαντι
καὶ
εἰσελθόντι
εἰς
|
τὴν |
οἰκίαν
Γλυκέρα
προσενέγκασα
γάλα
παρεκάλει |
[13, 58] |
ἀπηλλαγμένος
τὴν
προειρημένην
Μυρρίνην
εἰς
|
τὴν |
οἰκίαν
εἰσήγαγεν.
~Ἦν
δ'
ἡ |
[13, 48] |
έραστῶν
κωμαζόντων
καὶ
ἀπειλούντων
κατασκάφειν
|
τὴν |
οἰκίαν·
ἐνηνοχέναι
γὰρ
δικέλλας
καὶ> |
[13, 62] |
ἀναλαβεῖν
Λαγίσκαν
τὴν
ἑταίραν
εἰς
|
τὴν |
οἰκίαν,
ἐξ
ἧς
καὶ
γενέσθαι |
[13, 63] |
συνέχεεν.
Αναλαβεῖν
γοῦν
καὶ
εἰς
|
τὴν |
οἰκίαν
λέγεταί
τινα
Κνωσίωνα
μειρακίσκον, |
[13, 82] |
Σοφοκλέους
χλανίδα
περιεβάλοντο.
Μετ'
οὖν
|
τὴν |
ὁμιλίαν
ὁ
παῖς
ἁρπάσας
τὸ |
[13, 75] |
οὔσης,
δυναμένης
δὲ
καὶ
διὰ
|
τὴν |
ὁμιλίαν
τοὺς
ἐραστὰς
προσελκὺσασθαι.
Λέγει |
[13, 70] |
Αντιμάχου
Λυδήν,
προσέτι
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ὁμώνυμον
ταύτης
ἑταίραν
Λυδὴν
ἥν |
[13, 89] |
ἐν
τῇ
ἐννεακαιδεκάτῃ
Τιμῶσάν
φησι
|
τὴν |
Οξυάρτου
παλλακίδα
πάσας
γυναῖκας
ὑπερβεβληκέναι |
[13, 4] |
Αἰγεύς
Πρώτην
μὲν
γὰρ
ἔγημε
|
τὴν |
Οπλητος
θυγατέρα,
μεθ'
ἣν
τῶν |
[13, 66] |
αὐτον
ἀπολλύμενον.
Καὶ
ἡ
Βακχὶς
|
τὴν |
ὁρμὴν
κατιδοῦσα
τοῦ
νεανίσκου
ἔδωκε. |
[13, 40] |
Φιλίππου
τοῦ
Μακεδόνας
αὐξήσαντος
Φίλινναν
|
τὴν |
ὀρχηστρίδα,
ἐξ
ἧς
καὶ
γεννῆσαι |
[13, 95] |
αὐτῷ
κατέλιπεν.
Αλλὰ
γὰρ
οὐ
|
τὴν |
οὐσίαν
κέκτηται
Ερμαίου
τοῦ
μυροπώλου, |
[13, 37] |
τῶν
ἐπιχωρίων
γυναικῶν
μάλ'
εὐπρεπεστάτην
|
τὴν |
ὄψιν
καὶ
Βιλιστίχην,
ἔτι
δὲ |
[13, 52] |
ἡ
δοκοῦσα
τῶν
πώποτε
διενηνοχέναι
|
τὴν |
ὄψιν
καὶ
Ὤκιμον
καὶ
Μετάνειρα |
[13, 14] |
ὡραῖον
φιλῶν
τρόπων
ἐραστής
ἐστι,
|
τὴν |
ὄψιν
παρείς;
ἄφρων
γ'
ἀληθῶς. |
[13, 36] |
ἔδει
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
εἰσελθοῦσαν
|
τὴν |
παῖδα
φιάλην
κεκερασμένην
ᾦ
βούλοιτο |
[13, 86] |
αὐτὴν
οἰκεῖν
οἰκίαν,
συναισθόμενος
εἰσείλκυσε
|
τὴν |
παιδίσκην
καὶ
συγκατέκλεισε
τῷ
Περσαίῳ. |
[13, 57] |
ἢ
Ἀβδηρίτου,
μικρὸν
ἐπισχὼν
ἐπὶ
|
τὴν |
παρὰ
σοῦ
τρέψομαι
πεῦσιν,
Φοῖνιξ |
[13, 89] |
δἐ
καὶ
Ιππάρχῳ
τῷ
υἱεῖ
|
τὴν |
παραιβατήσασαν
αὑτῷ
γυναῖκα
Φύην
τὴν |
[13, 46] |
μετὰ
ἑταιρῶν
πλειόνων
καὶ
τάσδε,
|
τὴν |
Πάροινον
ἐπικληθεῖσαν
καὶ
Λαμπυρίδα
καὶ |
[13, 74] |
εἰς
ἡμᾶς
μέγα.
Νεανίσκῳ
γὰρ
|
τὴν |
πᾶσαν
ἀρετὴν
ἔχοντι
τοῦτο
μόνον |
[13, 86] |
εἶθ'
ὅταν
παρεισδυῇ
τὸ
οἰνάριον,
|
τὴν |
πᾶσαν
ἀσχημοσύνην
ἐπιδείκνυνται
ὃ
καὶ |
[13, 45] |
αὐτήν
ποτ'
ἀπολιπόντος,
Εὔαδριν
δὲ
|
τὴν |
παχεῖαν
ἀναλαβόντος,
εἶπεν
ὕστερον
μεταπεμπομένου |
[13, 84] |
Κλέαρχος.
ῇ
τε
γὰρ
περὶ
|
τὴν |
Πειρήνην
χαλκῇ
βοὶ
βοῦς
ἐπανέβη· |
[13, 10] |
ἐπολέμησαν,
δεκαέτης
ἦν,
ἁρπασάντων
Κιρραίων
|
τὴν |
Πελάγοντος
τοῦ
Φωκέως
θυγατέρα
Μεγιστὼ |
[13, 4] |
συνῆν
πολλαῖς
χωρὶς
γάμων.
Επειτα
|
τὴν |
Πιτθέως
ἔλαβεν
Αἴθραν,
μεθ'
ἣν |
[13, 6] |
σκοπεῖν
ἀπ'
ἀρχῆς
πρῶτα
μὲν
|
τὴν |
Πλαγγόνα,
ἥτις
ὥσπερ
ἡ
Χίμαιρα |
[13, 66] |
τῷ
περὶ
Αναθημάτων,
Πασιφίλαν
ἐκάλεσαν
|
τὴν |
Πλαγγόνα.
Μαρτυρεῖ
δὲ
καὶ
Αρχίλοχος |
[13, 48] |
εἰσίν.
Διαπηδῶντος
δ'
αὐτοῦ
ἐπὶ
|
τὴν |
πλησίον
κλινην
Πρόσεχε,
φησί,
μὴ |
[13, 20] |
καὶ
πλουσίας,
ὡς
ἀπέκλινεν
ἐπὶ
|
τὴν |
πλουσίαν,
ζημιῶσαι
τοὺς
ἐφόρους
αὐτον, |
[13, 25] |
ἐστὶν
ἁρμοστόν,
Σόλων)
μεστὴν
ὁρῶντα
|
τὴν |
πόλιν
νεωτέτων
τούτους
τ'
ἔχοντας |
[13, 85] |
τῆς
Ιασοῦ
παῖδα.
Περὶ
γὰρ
|
τὴν |
πόλιν
ταύτην
Διονύσιός
τις
ἦν |
[13, 18] |
πάνυ
τῷ
ἀνδρὶ
διά
τε
|
τὴν |
πολυμαθίαν
καὶ
τὴν
τοῦ
ἤθους |
[13, 58] |
τὸν
ὑἱὸν
ἀποβαλὼν
Γλαύκιππον
Μυρρίνην
|
τὴν |
πολυτελεστάτην
ἑταίραν
ἀνέλαβε,
καὶ
ταύτην |
[13, 67] |
τῆς
ἐξ
Αἰγίνης
Αθήναζε
μετενεγκαμένης
|
τὴν |
πορνείαν
ὥστε
γίνεσθαι
μὴ
μόνον |
[13, 68] |
εἰ
μή
τις
στεφανώσειε
καὶ
|
τὴν |
πόρνην.
Εστησέν
τε
εἰκόνα
χαλκῆν |
[13, 51] |
πῶς
περιεῖδον
ΑΘηναῖοι
οὕτως
προσαγορευομένην
|
τὴν |
πόρνην,
πανηγύρεως
ένδοξοτάτης
ὀνόματι
κεχρημένην· |
[13, 44] |
νυκτός.
Η
Γνάθαινα
δ'
εἰς
|
τὴν |
πορφύραν
καὶ
τὰ
δόρατ'
ἀποβλέψασα |
[13, 58] |
καὶ
οὐδέπω
τοῦ
ἔρωτος
ἀπηλλαγμένος
|
τὴν |
προειρημένην
Μυρρίνην
εἰς
τὴν
οἰκίαν |
[13, 38] |
Κλεάνδρος
Αθηναίου,
κατασκευάσαι
δὲ
Σικυωνίοις
|
τὴν |
προκειμένην
στοάν.
Ηρα
δὲ
καὶ |
[13, 56] |
Αἰγίνης
Περίανδρόν
φησιν
ἐξ
Επιδαύρου
|
τὴν |
Προκλέους
θυγατἑρα
Μέλισσαν
ἰδόντα
Πελοποννησιακῶς |
[13, 77] |
καὶ
μυρρίναι
διάφοροι
πεφύκασιν.
Καὶ
|
τὴν |
πρὸς
Αθηναίους
δ'
ἔχθραν
διελύσατο |
[13, 3] |
τὴν
στρατείαν
ἤθροισεν
διόπερ
φυλάτταται
|
τὴν |
πρὸς
ἄλλην
κοινωνίαν.
Ο
δ' |
[13, 15] |
καλόν,
ᾧ
Δῶρος
ἦν
ὄνομα·
|
τὴν |
πρὸς
Δόλωνά
μοι,
φησί,
δοκῶ |
[13, 28] |
ἑταίρων>
ταὐτὰ
δ'
ὄντα
γράμματα
|
τὴν |
προσαγόρευσιν
οὐ
σφόδρ'
εὔσχημον
ποιεῖ. |
[13, 2] |
καὶ
Λύσανδρος
ἐζημίωσαν,
ὅτι
καταλιπὼν
|
τὴν |
προτέραν
ἑτέραν
ἐβουλεύετο
περικαλλεστέραν
ἀγαγέσθαι. |
[13, 47] |
Ελλησπόντου
Πῶς
οὖν,
φησίν,
εἰς
|
τὴν |
πρώτην
πόλιν
οὐχ
ἧκες
τῶν |
[13, 43] |
Γναθαίνης
ἀξιοῦν
πρῷον
γενόμενον,
ὥστε
|
τὴν |
πυγὴν
ἅπαξ
αὐτῷ
παρασχεῖν·
τὴν |
[13, 43] |
δὲ
τοῦτ'
εἰπεῖν
Τάλαν,
ἔπειτα
|
τὴν |
πυγήν
με
νῦν
αἰτεῖς,
ὅτε |
[13, 42] |
δύναταί
ποτ'
ἤθελον.
Αἰτουμένην
λέγουσι
|
τὴν |
πυγήν
ποτε
ὑπὸ
τοῦ
βασιλέως |
[13, 67] |
ἔσῃ
Βανυλῶνος,
ἂν
οὕτω
τύχῃ
|
τὴν |
Πυθιονίκην
οἶσθα
καὶ
τὸν
Αρπαλον. |
[13, 68] |
ὡς
ἄξουσι
τὴν
ψυχὴν
ἄνω
|
τὴν |
Πυθιονίκης.
Παλλίδην
δ'
ἐνταῦθα
ἐκάλεσε |
[13, 64] |
συγκοιμᾶσθαι
τῷ
Κνωσίωνι.
~Μυρρίνην
δὲ
|
τὴν |
Σαμίαν
ἑταίραν
Δημήτριος
εἶχεν
ὁ |
[13, 66] |
Κολοφώνιος
νεανίσκος,
Βακχίδα
ἔχων
ἐρωμένην
|
τὴν |
Σαμίαν.
Λόγους
οὖν
προσενέγκαντος
τοῦ |
[13, 31] |
αἱ
συνακολουθήσασαι
Περικλεῖ
ὅτε
ἐπολιόρκει
|
τὴν |
Σάμον,
ἐργασάμεναι
ἱκανῶς
ἀπὸ
τῆς |
[13, 72] |
δ'
ἄλλην
τινὰ
χάσκει.
Καὶ
|
τὴν |
Σαπφώ
δὲ
πρὸς
αὐτὸν
ταῦτά |
[13, 68] |
δωρεαῖς
τιμωμένην,
αἷς
πρέπον
ἦν
|
τὴν |
σὴν
μητέρα
καὶ
τὴν
σοὶ |
[13, 85] |
ὅτε
δὲ
κλαίοι,
τῇ
προβοσκίδι
|
τὴν |
σκάφην
ἐκίνει
καὶ
κατεκοίμιζεν
αὐτό, |
[13, 59] |
τοῦ
Ερωτος
βάσει
τῇ
ὑπὸ
|
τὴν |
σκηνὴν
τοῦ
θεάτρου
ἐπέγραψε
Πραξιτέλης |
[13, 68] |
ἦν
τὴν
σὴν
μητέρα
καὶ
|
τὴν |
σοὶ
συνοικοῦσαν.
Συνεπιμαρτυρεῖ
δὲ
τούτοις |
[13, 37] |
οὐχὶ
ἑταίραν
οὖσαν
τὴν
Φωκαίδα
|
τὴν |
σοφωτάτην
καὶ>
καλλίστην
γενομένην
εἶχε |
[13, 20] |
ὁ
Λέμβος
ἱστορεῖ
ὅτι
κατὰ
|
τὴν |
Σπάρτην
θαυμάζεται
μᾶλλον
ἀνὴρ>
ὁ |
[13, 32] |
ὅτε
δὴ
ἐπἱ
τὴν
Ελλάδα
|
τὴν |
στρατείαν
ἦγεν
ὁ
Περσής,
ὡς |
[13, 3] |
τὴν
Ελένην,
ὑπερ
ἧς
καὶ
|
τὴν |
στρατείαν
ἤθροισεν
διόπερ
φυλάτταται
τὴν |
[13, 35] |
ἐπὶ
τοῦ
Τανάιδος
{καὶ}
διαλαθὼν
|
τὴν |
στρατοπεδείαν
διέβη
μετὰ
μόνου
τοῦ |
[13, 89] |
τὴν
παραιβατήσασαν
αὑτῷ
γυναῖκα
Φύην
|
τὴν |
Σωκράτους
θυγατέρα,
καὶ
Χάρμου
τοῦ |
[13, 12] |
θεὸν
εἶναι
συνεργὸν
ὑπάρχοντα
πρὸς
|
τὴν |
τῆς
πόλεως
σωτηρίαν.
Οτι
δὲ |
[13, 57] |
Νεαίρᾳ·
Ὥσπερ
Σέλευκος
δεῦρ'
ἔπεμφε
|
τὴν |
τίγριν,
ἣν
εἴδομεν
ἡμεῖς,
τῷ |
[13, 75] |
καὶ
περὶ
τὰς
γυναῖκας
καὶ
|
τὴν |
τοιαύτην
μοῦσαν
εἰς
τὰς
διατθριβάς. |
[13, 94] |
Σωκράτους
φιλοσοφίά,
ἀνδρὸς
τοῦ
καὶ
|
τὴν |
{τοιαύτην}
χρῆσιν
τῶν
μύρων
ἀποδοκιμάσαντος, |
[13, 45] |
Ερρ'
αἰσχροποιέ;
Καταπλαγεὶς
δ'
Εὐριπίδης
|
τὴν |
τόλμαν
αὐτῆς
Σὺ
γάρ,
ἔφη, |
[13, 3] |
ἀνέρχεται
ἡ
τοῦ
Φοίνικος
μήτηρ
|
τὴν |
τοῦ
Αμύντορος
παλλακίδα.
Μήδεια
δὲ |
[13, 7] |
ὦ
δυστυχεῖς
ἡμεῖς
οἱ>
πεπρακότες
|
τὴν |
τοῦ
βίου
παρρησίαν
καὶ
τὴν |
[13, 18] |
διά
τε
τὴν
πολυμαθίαν
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
ἤθους
ἐπιείκειαν.
Λέγει
δὲ |
[13, 12] |
συνέστηκεν
ἐξ
ἐραστῶν
και
ἐρωμένων,
|
τὴν |
τοῦ
θεοῦ
σεμνότητα
ἐμφαίνων,
ἀσπαζομένων |
[13, 28] |
οὕτως.
Εταίραν
δὲ
τὴν
Αφροδίτην
|
τὴν |
τοὺς
ἑταίρους
καὶ
τὰς
ἑταίρας |
[13, 75] |
Διὸ
καὶ
παιδεράστριάν
τινες
καλοῦσι
|
τὴν |
τραγῳδίαν·
καὶ
ἐδέχοντο
τὰ
τοιαῦτα |
[13, 7] |
τὴν
τοῦ
βίου
παρρησίαν
καὶ
|
τὴν |
τρυφήν
γυναιξὶ
δοῦλοι
ζῶμεν
ἀντ' |
[13, 89] |
τὴν
καταγαγοῦσαν
δὲ
Πεισίστρατον
ἐπὶ
|
τὴν |
τυραννίδα,
ὡς
Αθηνᾶς
πειραν
εἶδος |
[13, 17] |
ἐπαινῶν
αὐτῆς
τὸ
κάλλος,
προμαντευόμενος
|
τὴν |
τύφλωσιν
πάντα
μᾶλλον
αὐτῆς
ἐπαινεῖ |
[13, 25] |
προσιστορῶν
ὅτι
πρῶτος
Σόλων
διὰ
|
τὴν |
τῶν
νέων
ἀκμὴν
ἔστηκεν
ἐπὶ |
[13, 19] |
ἐπτοῆσθαι
καὶ
ἐρωμένους
περιάγεσθαι
ξυρουμένους
|
τὴν |
ὑπήνην
καὶ
τὸν
ὄρρον
τοὺς |
[13, 59] |
δεισιδαιμονῆσαί
τε
ἐποίησεν
τοὺς
δικαστὰς
|
τὴν |
ὑποφῆτιν
καὶ
ζάκορον
Αφροδίτης
ἐλέῳ |
[13, 65] |
καὶ
τὴν
Νεαίρας
θυγατέρας
Στρυμβήλην
|
τὴν |
ὕστερον
Φανὼ
κληθεῖσαν
ὡς
ἰδίαν |
[13, 10] |
Εὐρύτρου
θυγατρός,
ὁ
Θησέως
διὰ
|
τὴν |
Φαίδρας
τῆς
Μίνωος,
ὁ
Αθάμαντος |
[13, 35] |
καὶ
δακρύουσαν
κιρνᾶσάν
τε
βραδέως
|
τὴν |
φιάλην
εἶπεν
πλησίον
στὰς
παρ' |
[13, 35] |
ἑωραμένῳ
περιχαρὴς
γενομένη
δίδωσιν
αὐτῷ
|
τὴν |
φιάλην·
καὶ
ὃς
ἁρπάσας
αὐτὴν |
[13, 27] |
ἔχω,
ἑταῖρε
Μυρτίλε.
Καὶ
κατὰ
|
τὴν |
Φιλεταίρου
Κυνηγίδα·
Παῦσαι
γέρων
ὢν |
[13, 43] |
μετά
τινων
ἡλικιωτῶν
ἐνέπεσεν.
Νὴ
|
τὴν |
φίλην
Δήμητρα,
δικαίως
τοιγαρ,
ἄνθρωπε, |
[13, 93] |
τοῦ
ζῴου
τούτου
ἐν
τέτταρσι
|
τὴν |
φύσιν
περιττὴν
ἔχοντος,
ὧνπερ
ὑμεῖς |
[13, 37] |
ἀδελφὸν
ἐπιστρατεύσας
οὐχὶ
ἑταίραν
οὖσαν
|
τὴν |
Φωκαίδα
τὴν
σοφωτάτην
καὶ>
καλλίστην |
[13, 10] |
τότε
γὰρ
εἷλον
οἱ
Θηβαῖοι
|
τὴν |
Φωκίδα.
Καὶ
ὁ
Κρισαικὸς
δὲ |
[13, 6] |
ἐλατίνῳ
πλάτῃ
ἡ
δὲ
Φρύνη
|
τὴν |
Χάρυβδιν
οὐχὶ
πόρρω
που
ποιεῖ |
[13, 43] |
πρὸς
τοὺς
σπανίζειν
ὁμολογουμένους
ἁλῶν,
|
τὴν |
χιόνα
δ'
εἰς
τὸν
ἄκρατον |
[13, 73] |
προσέτι
τε
καὶ
τήν
Αφροδίτην
|
τὴν |
χρυσῆν,
τὰ
Εὐριπίδου
ἐπὶ
νοῦν |
[13, 68] |
παγκάκως
διακείμενον
ἔπεισαν
ὡς
ἄξουσι
|
τὴν |
ψυχὴν
ἄνω
τὴν
Πυθιονίκης.
Παλλίδην |
[13, 24] |
φοβούμενον
{Δεδιότα,
ἐν
τῇ
χειρὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἔχοντα}
ἃς
πῶς
ποτ' |
[13, 60] |
ἕνα
δεξιουμένη
μετὰ
δακρύων
διέσωσε
|
τὴν |
ψυχὴν
μόλις.
~Ιστε
δὲ
ὅτι |
[13, 84] |
καὶ
ὡς
ἠδυνάτει
διά
τε
|
τὴν |
ψυχρότητα
καὶ
τὸν
ἀντίτυπον
τοῦ |