Livre, Chap. |
[13, 45] |
καὶ
σύ,
φησίν,
ἕως
ἂν
|
οὐ |
βινητιάσω,
καὶ
τοσοῦτον
λήψομαι.
Νικὼ |
[13, 21] |
οἰκέτης
ἐτόλμησεν.
Σεμνύνεσθαι
γὰρ
ἐμελέτων,
|
οὐ |
βωμολοχεύσθαι.
Υπερείδης
δὲ
ἐν
τῷ |
[13, 8] |
δ'
ἐν
Αρρηφόρῳ
ἢ
Αὐλητρίδι
|
οὐ |
γαμεῖς,
ἂν
νοῦν
ἔχῃς,
τοῦτον |
[13, 57] |
παρ'
ἡμῶν
ἀντιπέμψαι
θηρίον
τρυγέραυον·
|
οὐ |
γὰρ
γίγνεται
τοῦτ'
αὐτόθι.
Πρὸς |
[13, 80] |
Αλέξανδρον
καὶ
ὃ
μηδαμῶς,
εῖπεν,
|
οὐ |
γὰρ
οὗτως
ἐμὲ
εὐφρανεῖ
ὡς |
[13, 9] |
ἐστι
γυνὴ
νέα
ἀνδρὶ
γέροντι
|
οὐ |
γὰρ
πηδαλίῳ
πείθεται
ὡς
ἄκατος, |
[13, 47] |
πρὸς
τὸν
ἡττώμενον
Θάρρει,
παιδίον·
|
οὐ |
γὰρ
στεφανίτης
ὁ
ἀγών
ἐστιν, |
[13, 42] |
παρὰ
τοῦτο,
φησὶ,
λυποῦ,
φίλατε·
|
οὐ |
γὰρ
σὺ
φεύγων
ἀπέβαλες
τὴν |
[13, 32] |
πολιητᾶν
ἔσταθεν
εὔχεσθαι
Κύπριδι
δαιμονίᾳ·
|
οὐ |
γὰρ
τοξοφόροισιν
ἐμήσατο
δι'
Αφροδίτα |
[13, 6] |
Οστις
ἀνθρώπων
ἑταίραν
ἠγάπησε
πώποτε,
|
οὐ |
γένος
τίς
ἂν
δύναιτο
παρανομώτατον |
[13, 18] |
ὅτι
ἄνδρα
σὲ
ἐποίησε
καὶ
|
οὐ |
γυναῖκα;
Ἕτερον
δέ
τινα
ἐπὶ |
[13, 7] |
Αμφις
δ'
ἐν
Αθάμαντι·
εἶτ'
|
οὐ |
γυναικός
ἐστιν
εὐνοικώτερον
γαμετῆς
ἑταίρα |
[13, 81] |
τοὺς
δακτύλους,
πορφυροβάφου
χεῖρας
καὶ
|
οὐ |
γυναικὸς
καλῆς
ποιήσειεν
ἄν>
Γελασάντων |
[13, 38] |
Υπομνημάτων.
Δημήτριος
δ'
ὁ
Πολιορκητὴς
|
οὐ |
δαιμονίως
ἤρα
Λαμίας
τῆς
αὐλητρίδος, |
[13, 62] |
ῷ
λέγει
Ἐρᾷ
δὲ
Λαὶς
|
οὐ |
διὰ
σὲ
Φιλωνίδου;
Γραπτέον
Ναὶς |
[13, 31] |
τιν'
Εταιρίδεια
ἀγομένην
ἐν
Μαγνησίᾳ
|
οὐ |
διὰ
τὰς
ἑταίρας,
ἀλλὰ
δι' |
[13, 91] |
θεῖός
φησι
Πουλυμαθίη
νόον
{ἔχειν}
|
οὐ |
διδάσκει.
Καὶ
ὁ
Τίμων
δὲ |
[13, 14] |
Αριστοφῶν
δὲ
ἐν
Πυθαγοριστῇ·
Εἶτ'
|
οὐ |
δικαίως
ἔστ'
ἀπεψηφισμένος
ὑπὸ
τῶν |
[13, 44] |
τοῖς
ἀγῶσιν
ἐπιμελῶς
ἡττῶμένων·
ὃς
|
οὐ |
δυνάμενος
τότε
παρελθεῖν
ῥᾳδίως,
ἀλλὰ |
[13, 3] |
χρῆται
γυναιξὶ
καὶ
ἡ
Εκάβη
|
οὐ |
δυσχεραίωει.
Λέγει
γοῦν
ὁ
Πρίαμος |
[13, 37] |
παλλακίς.
Ο
δὲ
μέγας
Αλέξανδρος
|
οὐ |
Θαίδα
εἶχε
μεθ'
ἑαυτοῦ
τὴν |
[13, 44] |
τῆς
Γναθαινίου
ποτὲ
τὸν
Ανδρόνικον
|
οὐ |
θελούσης
παρὰ
πότον
φιλεῖν,
καθάπερ |
[13, 14] |
χαλεπώτατος
διόπερ
ὁ
ποιητὴς
οὗτος
|
οὐ |
κακῶς
αὐτοῦ
τὰς
δυνάμεις
διαιρῶν |
[13, 15] |
Αρίστων
ὁ
Κεῖος
ὁ
περιπατητικὸς
|
οὐ |
κακῶς
εἰρηκέναι
ἐν
τῷ
δευτέρῳ |
[13, 93] |
εἰπεῖν
κατὰ
τὸν
Σολέα
Κλέαρχον
|
οὐ |
καρτερικὸν
βίον
ἀσκεῖτε,
κυνικὸν
δὲ |
[13, 81] |
δ'
οὐκ
ἐπιστασθαι.
Αρ'
οῦν
|
οὐ |
κατ'
ὀρθόν
μοι
πέπτωκεν
τὸ |
[13, 28] |
~Εγὼ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
σύσσιτοι,
|
οὐ |
κατὰ
τὰς
Μεταγένους
Αὔρας
ἢ |
[13, 57] |
ἐμποδὼν
ἐγένου
κατάλογον
γυναικῶν
ποιουμὲνοις,
|
οὐ |
κατὰ
τοὺς
Σωσικράτους
τοῦ
Φαναγορείιτου |
[13, 95] |
συνείλεκται,
τὰς
μὲν
ὑπολοίπους
φορὰς
|
οὐ |
κατατίθησιν,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦτον
τὸν |
[13, 78] |
λέγειν
τοὺς
συνειδότας
οὐ
μόνον
|
οὐ |
κατεῖπον,
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
Φάλαριν |
[13, 91] |
Ἐν
δὲ
πλατυσμὸς
πουλυμαθημοσύνης,
τῆς
|
οὐ |
κενεώτερον
ἄλλο.
Τί
γὰρ
ὄφελος |
[13, 91] |
ὁ
Κύνουλκος
ἔφη
Πουλυμαθημοσύνης,
τῆς
|
οὐ |
κενεώτερον
οὐδέν.
Ιππων
ἔφη
ὁ |
[13, 17] |
βλέπων,
δίζημαί
σε,
σὺ
δ'
|
οὐ |
κλύεις,
οὐκ
εἰδὼς
ὅτι
τῆς |
[13, 14] |
ἄνθρωπος
ἐνοχλῶν
πολλάκις
τοῖς
εὐπροροῦσιν
|
οὐ |
λαβεῖν
τι
βούλεται.
Αλεξις
Ελένῃ· |
[13, 62] |
σὲ
Φιλωνίδου;
Γραπτέον
Ναὶς
καὶ
|
οὐ |
Λαίς.
Ερμιππος
δ'
ἐν
τῷ |
[13, 52] |
δὲ
καὶ
Γαλήνας
καὶ
Κορώνας
|
οὐ |
λέγω·
περὶ
δὲ
Ναίδος
σιωπῶ· |
[13, 53] |
ζωόντων.
Οὗτος
οὖν
ὁ
Ἐπίκουρος
|
οὐ |
Λεόντιον
εἷχεν
ἐρωμένην
τὴν
ἐπὶ |
[13, 54] |
ζωόντων.
Οὗτος
οὖν
ὁ
Ἐπίκουρος
|
οὐ |
Λεόντιον
εἷχεν
ἐρωμένην
τὴν
ἐπὶ |
[13, 8] |
πέλαγος
αὑτὸν
ἐμβαλεῖς
γὰρ
πραγμάτων,
|
οὐ |
Λιβυκὸν
οὐδ'
Αἰγαῖον
οὐδὲ
οὗ |
[13, 68] |
τὸν
μάραθον
ἔσθουσι,
πυροὺς
δ'
|
οὐ |
μάλα
(Β)
Καὶ
μὴν
ἀκούω |
[13, 21] |
σοφιστά,
ἐν
τοῖς
καπηλείοις
συναναφύρῃ
|
οὐ |
μετὰ
ἑταίρων
ἀλλὰ
μετὰ
ἑταιρῶν, |
[13, 75] |
δὲ
καὶ
ὡς
τῆς
Μεγαλοστράτης
|
οὐ |
μετρίως
ἐρασθείς,
ποιητρίας
μὲν
οὔσης, |
[13, 75] |
ξανθὰ
Μεγαλοστράτα.
Καὶ
Στησίχορος
δ'
|
οὐ |
μετρίως
ἐρωτικὸς
γενόμενος
συνέστησε
καὶ |
[13, 76] |
ἡμετέρας
φρένας.
Καὶ
Πίνδαρος
δ'
|
οὐ |
μετρίως
ὢν
ἐρωτικός
φησιν
Εἴη |
[13, 80] |
τὴν
γυναῖκα
κάλλει
διαπρεπεστάτην
οὖσαν
|
οὐ |
μόνον
ἀπέσχετο,
ἀλλ'
οὐδὲ
ἐκείνας |
[13, 92] |
φιλοσόφους
μισῶ
μισοφιλολόγους
ὄντας
Οὕς
|
οὐ |
μόνον
Λυσίμαχος
ὁ
βασιλεὺς
ἐξεκήρυξε |
[13, 78] |
ἀναγκαζόμενοί
τε
λέγειν
τοὺς
συνειδότας
|
οὐ |
μόνον
οὐ
κατεῖπον,
ἀλλὰ
καὶ |
[13, 31] |
Γύγης,
φησίν,
ὁ
Λυδῶν
βασιλεὺς
|
οὐ |
μόνον
περὶ
ζῶσαν
τὴν
ἐρωμὲνην |
[13, 51] |
γὰρ
τὰ
τοιαῦτα
τίθεσθαι
ὀνόματα
|
οὐ |
μόνον
ταῖς
ἑταιρούσαις,
ἀλλὰ
καὶ |
[13, 19] |
οἱ
πλεῖστοι,
συνεσπασμένοι
καὶ
κακοπινεῖς
|
οὐ |
μόνον
τοῖς
ἤθεσιν
ἀλλα
καὶ |
[13, 37] |
δὲ
κάλλισται
τῶν
οἰκιῶν,
φησίν,
|
οὐ |
Μυρτίου
καὶ
Μνησίδος
καὶ
Ποθεινῆς |
[13, 5] |
νῦν
μέντοι
γνήσιοι,
ἔφη,
καὶ
|
οὐ |
νόθοι
βασιλεῖς
γεννηθήσονται.
Καὶ
ὁ |
[13, 14] |
καὐτὸς
κιθαριστρίας
ἐρῶν,
παιδὸς
κόρης,
|
οὐ |
νοῦν
ἔχω
πρὸς
τῶν
θεῶν; |
[13, 82] |
μοιχείαν
αὐτοῦ
παραινιττόμενος
Ηλιος
ἦν,
|
οὐ |
παῖς,
Εὐριπίδη,
ὅς
με
χλιαίνων |
[13, 1] |
κωμῳδιῶν,
ὃ
δὲ
δῆλος
ἦν
|
οὐ |
πάνυ
τι
ἀποδεχόμενος,
δεῖ
γάρ, |
[13, 24] |
αἰσχίστην
νόσων
πασῶν,
διώκειν,
ὕβρεος
|
οὐ |
πόθου
χάριν.
Ελλάδος
ἔγωγε
τῆς |
[13, 35] |
περὶ
αὑτὸν
οἰκείων.
Καὶ
μετ'
|
οὐ |
πολὺν
χρόνον
ὁ
Ομάρτης
συναγαγὼν |
[13, 35] |
καὶ
συγγενεῖς
ἐποιεῖτο
τοὺς
γάμους,
|
οὐ |
προειπῶν
ὅτῳ
μέλλοι
διδόναι
τὴν |
[13, 92] |
φησὶ
ἐν
τῷ
περὶ
Σιμωνίδου,
|
οὐ |
προσίενται
φιλοσοφίαν
οὔτε>
ῥητορικὴν
διὰ |
[13, 45] |
μίαν
ὁ
Μοίριχος
Μέγ'
εἶπεν·
|
οὐ |
πρῴην
δύο
χρυσοῦς
λαβοῦσα
παρεγένου |
[13, 21] |
ταυτὶ
καὶ
τολμᾶς
σὺ
λέγειν,
|
οὐ |
ῥοδοδάκτυλος
οὖσα»
κατὰ
τὸν
Κρατῖνον, |
[13, 82] |
ἑταίραν
Βορρᾶς
ὡμίλησεν.
Σὺ
δ'
|
οὐ |
σοφός,
ὃς
τὸ
Ερωτα
ἀλλοτρίαν |
[13, 2] |
δικαίου
καλουμένου
(οἱ
χρόνοι
γὰρ
|
οὐ |
συγχωροῦσιν)
ἀλλὰ
τοῦ
τρίτου
ἀπ' |
[13, 9] |
Καὶ
Θεόφιλος
δὲ
Νεοπτολέμῳ
ἔφη
|
οὐ |
σύμφορον
νέα
στι
πρεσβύτῃ
γυνή. |
[13, 56] |
συνέσεως
καὶ
πολιτικῆς
δυνάμεως
κτησάμενος,
|
οὐ |
συνετάραξε
πᾶσαν
τὴν
Ἑλλάδα;
ἦν |
[13, 35] |
καὶ
φιλοτιμουμένου
γῆμαι
τὴν
ἄνθρωπον,
|
οὐ |
συνετίθετο
ὁ
Ομάρτης
διὰ
τὸ |
[13, 28] |
δ'
ὄντα
γράμματα
τὴν
προσαγόρευσιν
|
οὐ |
σφόδρ'
εὔσχημον
ποιεῖ.
~Περὶ
δὲ |
[13, 18] |
ηὔλει,
καὶ
ἐν
Αθήναις
διατηροῦσιν
|
οὐ |
σφόδρα
ἀρχαῖον
τὸν
πρῶτον
περικειράμενον |
[13, 95] |
πατὴρ
αὐτῷ
κατέλιπεν.
Αλλὰ
γὰρ
|
οὐ |
τὴν
οὐσίαν
κέκτηται
Ερμαίου
τοῦ |
[13, 56] |
πρώτῳ
Ἐρωτικῶν,
οὐχ
ἕνεκεν
Ασπασίας
|
οὐ |
τῆς
νεωτέρας
ἀλλὰ
τῆς
Σωκράτει |
[13, 2] |
Ξανθίππην
καὶ
τὴν
Αριστείδου
Μυρτώ,
|
οὐ |
τοῦ
δικαίου
καλουμένου
(οἱ
χρόνοι |
[13, 20] |
Αἱ
θεαὶ
δὲ
τίνας
ἀναρπάζουσιν;
|
οὐ |
τοὺς
καλλίστους;
Οἷς
καὶ
σύνεισιν· |
[13, 89] |
πόνηρε,
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
γαμεῖς
καὶ
|
οὐ |
τῷ
νῷ.
Καὶ
τὴν
καταγαγοῦσαν |
[13, 16] |
τῶν
ἡδυσμάτων
φησὶν
ἐρᾶν
πάντας,
|
οὐ |
τῶν
κρεῶν
οὐδὲ
τῶν
ἰχθύων· |
[13, 3] |
τὸ
ἔθος
ὅτι
ἐστὶ
βαρβαρικὸν
|
οὐ |
φέρει
οὐδε
αὐτὴ
τὸν
Γλαύκης |
[13, 18] |
κατ'
Αλέξανδρον
προῆκται,
τῶν
προτέρων
|
οὐ |
χρωμένων
αὐτῷ.
Καὶ
γὰρ
Τιμόθεος |