>

Livre, Chap.
[13, 77]	τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν	ῷ	καὶ μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν. Καὶ
[13, 62]	δὲ κἀν τῷ Πλούτῳ ἐν	ῷ	λέγει Ἐρᾷ δὲ Λαὶς οὐ
[13, 81]	Οὐδὲ τόδε σοι ἀρέσκει ἄρα,	ῷ	ξένε, τὸ Σιμωνίδειον, κάρτα δοκέον
[13, 21]	περὶ τῶν ἐν Σικυῶνι Πινάκων.	Ὢ	τῆς καλῆς πολυμαθίας, ἄνδρες φίλοι,
[13, 21]	συγγεγραφότων περὶ τῶν Αθήνησι Εταιρίδων.	Ὢ	τῆς καλῆς σου πολυμαθίας, ὡς
[13, 94]	ῥήτωρ Οὐκ ἄν ποτ' ᾠήθην,	ὦ>	ἄνδρες δικασταί, Αἰσχίνην τολμῆσαι οὕτως
[13, 95]	αὐτοῦ ἐπιλέγει ταῦτα Αλλὰ γάρ,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, οὐκ εἰς ἐμὲ
[13, 94]	ταύτῆς συκοφαντωδεστέραν ἐξευρεῖν. Οὗτος γάρ,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, ὀφείλων ἀργύριον ἐπὶ
[13, 81]	τὸν παῖδα, Μελετῶ, εἶπεν, στρατηγεῖν,	ὦ	ἄνδρες ἐπειδήπερ Περικλῆς ποιεῖν μέν
[13, 28]	ἔφη τῶν παρῳδῶν. ~Εγὼ γάρ,	ὦ	ἄνδρες σύσσιτοι, οὐ κατὰ τὰς
[13, 1]	τι ἀποδεχόμενος, δεῖ γάρ, ἔφησεν,	ὦ	βασιλεῦ, τὸν ταῦτα ἀποδεξόμενον ἀπὸ
[13, 42]	τρέχειν; Η Μανία δ' αὐτόμολος,	ὦ	βέλτιστ' ἔφη. Μετὰ ταῦτα δ'
[13, 36]	εἰσελθοῦσαν τὴν παῖδα φιάλην κεκερασμένην	ᾦ	βούλοιτο δοῦναι τῶν παρόντων μνηστήρων·
[13, 34]	κωμικῶν ἔφη. Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν,	ὦ	γῆ καὶ θεοί, ὃν ἡ
[13, 43]	ποτὲ Ψυχρόν γ' ἔφη, τἀγγεῖον,	ὦ	Γνάθαιν' ἔχεις. Τῶν σῶν γάρ,
[13, 91]	γὰρ ὄφελος τῶν τοσούτων ὀνομάτων,	ὦ	γραμματικέ, πάντων ἐπιτρῖψαι μᾶλλον ἢ
[13, 36]	βούλοιτο δοῦναι τῶν παρόντων μνηστήρων·	ᾦ	δὲ δοίη, τοῦτον εῖναι νυμφίον.
[13, 24]	ψυχὴν ἔχοντα} ἃς πῶς ποτ'	ὦ	δέσποινα ποντία Κύπρι, βινεῖν δύνανται,
[13, 43]	Τῶν σῶν γάρ, εἶπεν, ἐπιμελῶς,	ὦ	Δίφιλε, εἰς αὐτό γ' αἰεὶ
[13, 7]	Αλέξιδος προηνέγκατο ταυτί {τῶν ἐπῶν}	ὦ	δυστυχεῖς ἡμεῖς οἱ> πεπρακότες τὴν
[13, 79]	δἐ μηρῶν ἁγνὸν οὐκ ἐπῃδέσω,	ὦ	δυσχάριστε τῶν πυκνῶν φιλημάτων. Ο
[13, 87]	μυροποιοὺς τεσσαράκοντα. Καὶ ὑμῖν δέ,	ὦ	ἑταῖροι, λέγω ὅτι οὐδέν ἐστιν
[13, 72]	Αρχίλοχον καὶ Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν,	ὦ	ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ τὸν
[13, 7]	ἔνι Φιλέταιρος Κορινθιαστῇ· ὡς τακερόν,	ὦ	Ζεῦ, καὶ μαλακὸν τὸ βλέμμ'
[13, 8]	κακὸν περυσμένος. Καὶ προελθών φησιν	ὦ	Ζεῦ πολυτίμητ' εἶτ' ἐγὼ κακῶς
[13, 25]	τοῦτ' ἰδεῖν πρῶτον, μόνον δημοτικόν,	ὦ	Ζεῦ, πρᾶγμα καὶ ὶσωτήριον, (καί
[13, 8]	ἧς ἀρχή ὦ νύκτες, φησίν	ὦ	Ζεῦ, τί χρὴ γυναῖκας ἐξειπεῖν
[13, 35]	εἶπεν ἀκουόντων τῶν συνδείπνων· Ημεῖς,	ὦ	θύγατερ Οδάτι, νῦν ποιούμεθα τοὺς
[13, 17]	τῶν ὀφθαλμῶν μνημονεύει, λέγων ὧδε·	ὦ	καλλιπρόσωπε, χρυσεοβόστρυχε {Γαλάτεια} χαριτόφωνε, θάλος
[13, 95]	τοιοῦτος» Ο μὲν οὖν Λυσίας,	ὦ	Κύνουλκε, οὕτως. Εγὼ δὲ κατὰ
[13, 79]	τὸν Νεάνθην Αντιγραφαῖς. Υμεῖς δἐ,	ὦ	Κύνουλκε, τὰς διηγήσεις ταύτας, κἂν
[13, 27]	Οὐ γὰρ αὐτάρκεις ἡμεῖς ἀμύνασθαι,	ὦ	Κύνουλκε; Ως σκαιὸς εἶ κἄγροικος
[13, 33]	τῇ Αφροδίτῃ συνέθυσαν. Διόπερ ἔφη·	ὦ	Κύπρου δέσποινα, τεὸν δεῦτ' ἐς
[13, 47]	εὖ ἔχοντος, Χαριέντως γ' ἔφη,	ὦ	νεανίσκε, τὸ σωμάτιον διάκεισαι. Τί
[13, 8]	τραγικὸς ἐν Σεμέλῃ, ἧς ἀρχή	ὦ	νύκτες, φησίν ὦ Ζεῦ, τί
[13, 35]	εἶπεν πλησίον στὰς παρ' αὐτὴν·	Ὦ	Οδάτι, πάρειμι δή σοι καθάπερ
[13, 53]	τοιαύτας φωνὰς προιέμενος· Μακαρίζω σε,	ὦ	οὗτος, ὅτι καθαρὸς πάσης παιδείας
[13, 54]	τοιαύτας φωνὰς προιέμενος· Μακαρίζω σε,	ὦ	οὗτος, ὅτι καθαρὸς πάσης παιδείας
[13, 17]	Ο δ' νακρέων τί φησίν;	ὦ	παῖ παρθένιον βλέπων, δίζημαί σε,
[13, 33]	Αφροδίταν· ὑμῖν ἄνωθεν ἀπαγορίας ἔπορεν,	ὦ	παῖδες, ἐρατειναῖς ἐν> εὐναῖς μαλθακᾶς
[13, 45]	γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν,	ὦ	ποιητά μοι, τί βουλόμενος ἔγραψας
[13, 89]	ἡ γυνή, ἔφη ἡ Ολυμπίας	Ὦ	πόνηρε, τοῖς ὀφθαλμοῖς γαμεῖς καὶ
[13, 43]	τῇ θ' ἡλικίᾳ σφόδρα νέον	Ὦ	πρὸς τῶν θεῶν, μειράκιον, ὁ
[13, 21]	εἰς Αρειον πάγον. Σὺ δὲ,	ὦ	σοφιστά, ἐν τοῖς καπηλείοις συναναφύρῃ
[13, 81]	μὲν δὴ σύ γε εἶ,	ὦ	Σοφόκλεις, ἐν ποιήσει ὅμως μέντοι
[13, 46]	Τὴν αὐτήν, ἐφη, ἔχομεν αἰτίαν,	ὦ	Στίλιπων. Σέ τε γὰρ λέγουσιν
[13, 15]	ἐκ τῶν Ιάμβων προειπών· Ακούσατ'	ὦ	στοίακες, ἔμποροι λήρου λόγων ὑποκριτῆρες,
[13, 45]	με. Ἣ δ' ὡς ἀπήγγειλ'	Ὦ>	τάλαιν' εἶπεν, κακῶν» ἢ Γλυκέρον,
[13, 44]	ταῖς ἀστράβαις. Γναθαίνον δ' εἶπ'	Ὦ	τάλαν, μὴ δῆτ' ἄνερ· οὐδέποτε
[13, 43]	αὐτῆς συνπρορευομένῃ λέγει· Δικαιότερον ἦν,	ὦ	τέκνον, νὴ τὼ θεώ Λέγουσι
[13, 44]	παρελθεῖν ῥᾳδίως, ἀλλὰ στενοχωρῶν εἶπεν	Ὦ	τρισάθλιε ὀνηλάτ' εἰ μὴ θᾶττον
[13, 11]	τῶν Εὐριπίδου τάδε· Σὺ δ'	ὦ	τύραννε θεῶν τε κἀνθρώπων Ερως,
[13, 94]	τὸν βρένθον ὑμῶν τὸν πολύν,	ὦ	φιλόσοφοι· ἄρχεται δ' οὕτως ὁ
[13, 86]	ἄρρην ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς δὲ,	ὦ	φιλοσόφοι, καὶ τῶν δελφίνων καὶ
[13, 84]	Μελήτου, Κλεομένους, Λαμυνθίου. Υμεῖς δέ,	ὦ	φιλόσοφοι, κἂν ἐρασθέντες ποτὲ γυναικῶν
[13, 84]	ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε οὖν καὶ ὑμεῖς,	ὦ	φιλόσοφοι, οἱ παρὰ φύσιν τῇ
[13, 26]	οὕτω δὲ τιθασὸς γέγονεν ὥστε,	ὦ	φίλτατε, τἀργύριον ἐκ τῆς χειρὸς
[13, 72]	αὐτὸν ταῦτά φησιν εἰπεῖν κεῖνον,	ὦ	χρυσόθρονε Μοῦσ' ἔνισπες ὕμνον, ἐκ
[13, 26]	Επικράτης φησὶν ἐν Αντιλαίδι, ἐν	ᾧ	δράματι καὶ περὶ τῆς πολυθρυλήτου
[13, 15]	τὴν ἡλικίαν ἐπιδεικνύντα ὡς καλόν,	ᾧ	Δῶρος ἦν ὄνομα· τὴν πρὸς
[13, 35]	χρυσῆν φιάλην καὶ πληρώσασα δὸς	ᾧ	θέλεις {γαμηθῆναι} τούτου γὰρ κεκλήσῃ
[13, 78]	{ὁ Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης	ᾧ	καὶ ἐπαπέθανεν ὁ ἐραστὴς Αριστόδημος,
[13, 34]	Συννάδων εἰς Μητρόπολιν ἀφικνούμενοι· ἐφ'	ᾧ	καὶ κατ' ἔτος θύεται βοῦς,
[13, 80]	ἐπὶ τῷ Κηφισῷ νηχόμενον ἐν	ᾧ	καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ
[13, 85]	θήλεια ἐλέφας, ἥν Νίκαιαν ἐκάλουν	ᾧ	τελευτῶσα ἡ τοῦ τρέφοντος Ινδοῦ
[13, 33]	παρὰ τὴν θυσίαν ᾀσθέν, ἐν	ᾧ	τὴν ἀρχὴν εὐθέως πεποίηται πρὸς
[13, 10]	τὸν> Ολυμπιάδος καὶ Εὐρυδίκης. ἐν	ᾧ	τὴν μὲν βακχικώτερον μετὰ τυμπάνων
[13, 47]	τραγῳδοῦ ἀπ' ἀγῶνός τινος, έν	ᾧ	τοὺς Ἐπιγόνους εὐημερήκει, πίνειν μέλλοντος
[13, 3]	οὐδαμου τῆς Ιλιάδος Ομηρος ἐποίησε	Μενελάῳ	συγκοιμωμένην παλλακίδα, πᾶσι δοὺς γυναῖκας.
[13, 84]	ἐρασθεὶς κατέκλεισεν αὑτὸν ἐν τῷ	ναῷ,	ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος καὶ ὡς
[13, 44]	ὡς μάλιστα καὶ ἐλάχιστον αὐτοῦ	περιλάβω	τοῦ σώματος. Επειτα, φασί, τῆς
[13, 14]	δὲ τοῦ ἐρᾶν Αμφις ἐν	Διθυράμβῳ	φησίν· Τί φῄς; σὺ ταυτὶ
[13, 84]	τρίτῃ τῶν περὶ Αγαθοκλέα Ιστοριῶν.	Κἀγὼ	δὲ κατὰ τὴν Επικράτους Αντιλαίδα
[13, 28]	ὥς τις ἔφη τῶν παρῳδῶν.	~Εγὼ	γάρ, ὦ ἄνδρες σύσσιτοι, οὐ
[13, 72]	τὸ ᾆσμα παντί που δῆλον.	Εγὼ	δὲ ἡγοῦμαι παίζειν τὸν Ερμησιάνακτα
[13, 95]	οὖν Λυσίας, ὦ Κύνουλκε, οὕτως.	Εγὼ	δὲ κατὰ τὸν Αρίσταρχον τὸν
[13, 55]	πόρνῃ. Ἢ κύνιζε οὖν, ὡς	έγώ,	ἢ πέπαυσο» καὶ ό Αρίστιππος
[13, 14]	καταλείπετ' οὐδὲν ἄλλο πλὴν τεθνηκέναι.	Εγὼ	μὲν οὖν καὐτὸς κιθαριστρίας ἐρῶν,
[13, 92]	ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ' οὐκ	ἐγὼ	δικαίως πάντας ὑμᾶς τοὺς φιλοσόφους
[13, 94]	τὸν Σωκρατικὸν χρέως» ἀπομνημονεύσω δ'	ἐγώ,	εἰ καί πολλά ἐστι τὰ
[13, 35]	πάρειμι δή σοι καθάπερ ἠξίωσας,	ἐγὼ	Ζαριάδρης. Ἣ δὲ κατανοήσασα ξένον
[13, 8]	σύ λέγεις ἀληθινῶς γεγάμηκεν, ὃν	ἐγὼ	ζῶντα περιπατοῦντά τε> κατέλιπον Μένανδρος
[13, 8]	φησιν ὦ Ζεῦ πολυτίμητ' εἶτ'	ἐγὼ	κακῶς ποτε ἐρῶ γυναῖκας νὴ
[13, 55]	Διογένει τῷ κυνὶ συγκυλίεται» ἀπεκρίνατο	Ἐγὼ	Λαίδι χορηγῶ πολλά, ἵνα αὐτὸς
[13, 13]	φιλοτιμία δὲ δαίμονος. Καὶ ταῦτ'	ἐγώ,	μὰ τὴν Αθηνᾶν καὶ θεούς,
[13, 64]	πολλοὶ καταφρονοῦσι τοῦ θείου, ὅτε	ἐγὼ	μὲν τὸν γενόμενόν μοι ἄνδρα
[13, 73]	γάμου τέλειος ἐστί. Τῶν δ'	ἐγὼ	παραίτιος. ~Εν Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν
[13, 76]	φορεῖται πᾶσαν ὁδὸν θεραπεύων. Αλλ'	ἐγώ	τᾶσδ' ἕκατι κηρὸς ὥς δαχθεὶς
[13, 43]	φησίν, ᾔδει, ἡ Γνάθαινα, τοῦτ'	ἐγώ,	τῇ μητρὶ συνεδείπνουν ἄν, οὐχὶ
[13, 47]	Λαβέ, ἔφησεν, ὑπερήφανε. Καὶ ὃς	Ἐγὼ	ὑπερήφανος; Τίς δὲ μᾶλλον» εἷπεν
[13, 29]	Αντιφάνης Υδρίᾳ· Οὗτος δ' ὃν	λέγω	ἐν γειτόνων αὐτῷ κατοικούσης τινὸς
[13, 87]	Καὶ ὑμῖν δέ, ὦ ἑταῖροι,	λέγω	ὅτι οὐδέν ἐστιν ὀφθαλμῶν οὕτως
[13, 52]	καὶ Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ	λέγω·	περὶ δὲ Ναίδος σιωπῶ· γομφίους
[13, 73]	τὰ Εὐριπίδου ἐπὶ νοῦν λαμβάνων	λέγω	Τὴν Αφροδίτην οὐχ ὁρᾷς ὅση
[13, 11]	ναίοιμι τρόπων. Τὸ δ' ἐρᾶν	προλέγω	τοῖσι νέοισιν μή ποτε φεύγειν,
[13, 55]	κυνὶ συγκυλίεται» ἀπεκρίνατο Ἐγὼ Λαίδι	χορηγῶ	πολλά, ἵνα αὐτὸς αὐτῆς ἀπολαύω,
[13, 31]	ῥήτωρ ἐν τῳ κατὰ Νεαίρας	λόγῳ,	εἰ γνήσιος, ὃν Απολλόδωρος εἴρηκε,
[13, 81]	δὲ πάλιν τοῦ παιδὸς τῷ	λόγῳ	εἴχετο. Εἴρετο γάρ μιν ἀπὸ
[13, 34]	ῥήτωρ ἐν τῷ κατ' αὐτοῦ	λόγῳ,	καὶ ταύτης ἐκοινώνησεν αὐτῷ. Καὶ
[13, 82]	περὶ τοῦ Ηλίου καὶ Βορέου	λόγῳ,	καί τι πρὸς μοιχείαν αὐτοῦ
[13, 73]	πάντας βροτούς. Τεκμήριον δέ, μὴ	λόγῳ	μόνον μάθῃς {ἔργῳ δὲ δείξω
[13, 94]	γε Λυσίας ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	λόγώ	οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν
[13, 71]	πωλεύμενος οὐδέ τι τέκμαρ εὗρε,	λόγῳ	πολλὰς εὑρόμενος διόδους. Ανδρα δὲ>
[13, 63]	γοῦν ἐν τῷ περὶ Χρυσίου	λόγῳ	προαγήοχε τὰ τέκνα ἐπὶ τὸ
[13, 58]	Ἐν δὲ τῷ ὑπὲρ Φρύνης	λόγῳ	Ὑπερεί δης ὁμολογῶν ἐρᾶν τῆς
[13, 72]	Κύνουλκος ἀλλ' ἐρωτικὸς μὲν εἶναι	ὁμολογῶ,	ἐρωτομανὴς δὲ οὔ. Τίς δ'
[13, 78]	δόξαν ἀπενέγκασθαι παρά τοῖς παιδικοῖς.	Εργῳ	γοῦν τοῦτο ἔδειξεν ὁ συνταχθεὶς
[13, 73]	δέ, μὴ λόγῳ μόνον μάθῃς	{ἔργῳ	δὲ δείξω τὸ σθένος τὸ
[13, 43]	τε πόλυ μάλιστα Δίφιλον, μὴ	δῷ	δίκην μετὰ ταῦτα κωμῳδουμένη, τὀ
[13, 76]	ἥβαν. Εν δ' ἄρα καὶ	Τενέδῳ	Πειθώ τ' ἔναιεν καὶ Χάρις
[13, 89]	γυναῖκας τῶν πανταχοῦ γυναικῶν ἐν	Τενέδῳ	τῇ Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα δὲ
[13, 76]	ἱρᾶν μελισσᾶν τήκομαι, εὖτ' ἂν	ἴδω	παίδων νεόγυιον ἐς ἥβαν. Εν
[13, 16]	τοὺς ὀφθαλμούς, ἐν οἷς τὴν	αἰδῶ	κατοικεῖν. Σοφοκλῆς δέ που περὶ
[13, 18]	ἱππόπορνος, νῦν δ' εὑρηκέναι. Εν	Ρόδῳ	δὲ νόμου ὄντος μὴ ξύρεσθαι
[13, 89]	φησι γεγονέναι, ἥτις καὶ τῇ	θεῷ	εἶκαστο τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ'
[13, 32]	πλείστας, καὶ ταύτας προσεύχεσθαι τῇ	θεῷ	καὶ ὕστερον ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς
[13, 43]	ἦν, ὦ τέκνον, νὴ τὼ	θεώ	Λέγουσι Ποντικόν τι μειρακύλλιον ἀναπαυόμενον
[13, 33]	αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας εὔξατο τῇ	θεῷ	νικήσας. Πίνδαρός τε τὸ μὲν
[13, 32]	οἱ ἰδιῶται δὲ κατεύχονται τῇ	θεῷ	τελεσθέντων περὶ ὧν ἂν ποιῶνται
[13, 32]	ἀναθέντων τῶν Κορινθίων πίνακα τῇ	θεῷ	τὸν ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα
[13, 59]	τὴν ὑποφῆτιν καὶ ζάκορον Αφροδίτης	ἐλέῳ	χαρισαμένους μὴ ἀποκτεῖναι. Καὶ ἀφεσθείσης
[13, 71]	κατενίσατο λαύρας Αἰγείων, μέθεπεν δ'	Αρχέλεω	ταμίην εἰσόκε δαίμων, Εὐριπίδη, εὕρετ'
[13, 81]	παιδιώδει παρ' οἶνον καὶ δεξιῷ.	Ερμησίλεω	δὲ ξένου οἱ ἐόντος καὶ
[13, 6]	αἱ τρίχες φορούμεναι εἴξασι πολιαῖς	ἀνάπλεῳ	ψιμυθίου. Αναξίλας δὲ ἐν Νεοττίδι
[13, 84]	ἄνθρωπος ἐγκατέκλεισέ θ' αὑτὸν τῷ	νεῷ.	Φιλήμων τοῦ αὐτοῦ μνημονεύων φησί
[13, 81]	Εἰ γὰρ ὁ ζωγράφος χρώματι	πορφυρέῳ	ἐναλείψειε τουδὶ τοῦ παιδὸς τὰς
[13, 33]	δ' οὕτως ἑξῆς φησιν· Αλλὰ	θαυμάζω	τί με λεξοῦντι Ισθμου δεσπόται
[13, 94]	τολμῆσαι οὕτως αἰσχρὰν δίκην δικάσασθαι,	νομίζω	δ' οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὸν
[13, 53]	φιλοσοφίαν παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς προιέμενος·	Μακαρίζω	σε, ὦ οὗτος, ὅτι καθαρὸς
[13, 54]	φιλοσοφίαν παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς προιέμενος·	Μακαρίζω	σε, ὦ οὗτος, ὅτι καθαρὸς
[13, 18]	Οὐκ ἀκαίρως δ' ὡς ἐμαυτὸν	πείθω,	μεμνήσομαι τῆς λέξεως· χαίρω γὰρ
[13, 37]	μίαν> τῶν ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν	Πειθὼ	ὄνομα καὶ ἀποδεῖξαι βασιλίδα. ~Τιμόθεος
[13, 17]	μὲν Κύπρις ἃ τ' ἀγανοβλέφαρος	Πειθὼ	ῥοδέοισιν ἐν ἄνθεσιν θρέψαν. Φρύνιχός
[13, 76]	Εν δ' ἄρα καὶ Τενέδῳ	Πειθώ	τ' ἔναιεν καὶ Χάρις υἱὸν
[13, 53]	τὰ καλὰ τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα	πεπεράνθω	μέχρι τούτων· ἐπ' ἄλλο δ'
[13, 54]	τὰ καλὰ τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα	πεπεράνθω	μέχρι τούτων· ἐπ' ἄλλο δ'
[13, 33]	νεάνιδες ἀμφίπολοι Πειθοῦς ἐν ἀφνειῷ	Κορίνθῳ,	αἵτε τὰς χλωρᾶς λιβάνου ξανθὰ
[13, 55]	οὖν οἱ λέγοντες αὐτὴν ἐν	Κορίνθῳ	τεθάφθαι πρὸς τῷ Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης
[13, 32]	ὠνείδισας. Νόμιμόν ἐστιν ἀρχαῖον ἐν	Κορίνθῳ	ὡς καὶ Χαμαιλέων ὁ Ηρακλεώτης
[13, 17]	ὄσσων μαμρμαριζοίσας δρακεὶς ὅς μὴ	πόθῳ	κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου
[13, 76]	προσώπου μαρμαριζοίσας δρακεὶς ὃς μὴ	πόθῳ	κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου
[13, 68]	αὐτόν φησιν Ἐκμαθεῖν δέ σου	ποθῶ	μακρὰν άποικῶν κεῖθεν, Ατθίδα χθόνα
[13, 14]	μάλιστα προσεδρεύειν τ' ἀρίστους τῷ	πόθῳ,	ποιητικούς, ἰταμούς, προθύμους, εὐπόρους ἐν
[13, 61]	φιλότητα καὶ εὐνήν, ἣ δ'	ἐπιτερπέσθω	πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ὧν ἰσχὺς μὲν
[13, 8]	γαμεῖν. (Β) Δεδογμένον τὸ πρᾶγμ'	ἀνερρίφθω	κύβος. (Α) Πέραινε, σωθείης δέ
[13, 37]	μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον καὶ	Προλεμαίῳ	ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου
[13, 78]	καὶ τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ τῷ	Αθηναίῳ	γενόμενα ὃς μεικάριον ὢν> εὔμορφον,
[13, 61]	βίου κληρονόμον κατέλιπεν. Οτι δὲ	γηραιῷ	ὄντι τῷ Σοφοκλεῖ συνῆν ἡ
[13, 86]	τὴν παιδίσκην καὶ συγκατέκλεισε τῷ	Περσαίῳ.	Οἶδα δὲ καὶ Πολύστρατον τὸν
[13, 80]	ὁ Καρύστιος ἐν τῷ Ζήνωνος	Βίῳ	γράφει οὕτως Αντίγονος ὁ βασιλεὺς
[13, 92]	ἐφυγαδεύσθη ὅ τε καὶ πλέων	ναυαγίῳ	ἐχρήσατο Διότιμος δ' ὁ γράψας
[13, 85]	Νίκανδρος ἐν ἕκτῳ Περιπετειῶν. Εν	Αἰγιῳ	δὲ παιδὸς ἠράσθη χήν, ὡς
[13, 90]	Κύψελον, πόλιν κτίσαντα ἐν τῷ	πεδίῳ	περὶ τὸν Αλφειόν εἰς ἣν
[13, 47]	Ἐπιδόντος δέ τινος οἶνον ἐν	ψυκτηριδίῳ	μικρὸν καὶ εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης,
[13, 94]	ἄνδρ' ἐχρῆν καθήμενον ὑψηλῶς ὑπὸ	σκιαδείῳ,	κατεσκευασμένον συνέδριον τοῖς μειρακίοις ἐλλαλεῖν
[13, 74]	δ' ἐγὼ παραίτιος. ~Εν Ιππολύτῳ	Εὐριπιδείῳ	πάλιν ἡ Αφροδίτη φησίν Ὅσοι
[13, 76]	περὶ χρήμασι μοχθίζει βιαίως ἢ	γυναικείῳ	θράσει ψυχρὰν φορεῖται πᾶσαν ὁδὸν
[13, 17]	καὶ κατ' οὐδεν ὅμοιος τῷ	Ιβυκείῳ	ἐκείνῳ· Εὐρύαλε, γλυκέων Χαρίτων θάλος,
[13, 19]	ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν τῷ	Λυκείῳ	μετὰ σοφιστῶν, νὴ Δία, λεπτῶν,
[13, 21]	ἐν τῷ Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος· ἐν	καπηλείῳ	δὲ φαγεῖν ἢ πιεῖν οὐδεὶς
[13, 21]	Αρεοπαγίτας φησιν ἀριστήσαντά τινα ἐν	καπηλείῳ	κωλῦσαι εἰς Αρειον πάγον. Σὺ
[13, 44]	δὲ καὶ βάναυσος παντελῶς ἐν	σκυτοτομείῳ	μετά τινων καθήμενος κατεσχόλαξε τῆς
[13, 55]	ἐν Κορίνθῳ τεθάφθαι πρὸς τῷ	Κρανείῳ.	~Αριστοτέλης δ' ὁ Σταγιρίτης οὐκ
[13, 55]	δ' αὐτῆς τάφον παρὰ τῷ	Πηνειῷ	σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην καὶ
[13, 33]	Πολύξεναι νεάνιδες ἀμφίπολοι Πειθοῦς ἐν	ἀφνειῷ	Κορίνθῳ, αἵτε τὰς χλωρᾶς λιβάνου
[13, 78]	εὔμορφον, Επιμενίδου καθαίροντος τὴν Αττικὴν	ἀνθρωπείῳ	αἵματι διά τινα μύση παλαιά,
[13, 31]	τὸν Αἴσονος συναγαγόντα τοὺς Αργοναύτας	Εταιρείῳ	Διὶ θῦσαι καὶ τὴν ἑορτὴν
[13, 23]	ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ' εἶναι μέλαιναν· κατέπλασεν	ψιμυθίῳ.	Λευκόχρως λίαν τίς ἐστιν· παιδέρωτ'
[13, 9]	νέα ἀνδρὶ γέροντι οὐ γὰρ	πηδαλίῳ	πείθεται ὡς ἄκατος, οὐδ' ἄγκυραι
[13, 9]	ἄκατος οὐδὲ μικρὸν πείθεται ἑνὶ	πηδαλίῳ,	τὸ πεῖσμ' ἀπορρήξασα δὲ> ἐκ
[13, 80]	Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο τῷ	Ηλίῳ	τὰς χεῖρας ἀνατείνας ἢ αὐτὸν
[13, 80]	ἐν τῷ περὶ τῆς ἐν	Ιλίῳ	Θυσίας Βαγώου τοῦ εὐνούχου οὕτως
[13, 71]	ἀπὸ πενταμέτρου. Καίετο μὲν Ναννοῦς	πολιῷ	δ' ἐπὶ πολλάκι λωτᾤ κνημωσθεὶς
[13, 44]	τὸν πότον ταῦτ' ἔλεγε τῇ	Γναθαινίῳ,	αὐτὸν μὲν ἀξιοῦντα μὴ τετευχέναι
[13, 24]	κέρματος τὴν ἡδονήν. Καὶ ἐν	Ναννίῳ,	εἰ> Εὐβούλου τὸ δρᾶμα καὶ
[13, 22]	δὲ Σινώπῃ καὶ Λύκᾳ καὶ	Ναννίῳ	ἑτέραις τε τοιαύταισι παγίσι τοῦ
[13, 67]	Μνημονεύει τούτων καὶ Φιλήμων ἐν	Βαβυλωνίῳ	Βασίλισσ' ἔσῃ Βανυλῶνος, ἂν οὕτω
[13, 81]	ἀνδρὶ παιδιώδει παρ' οἶνον καὶ	δεξιῷ.	Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ ἐόντος
[13, 71]	βαιῇ ἐνὶ σφαίρῃ πάντ' ἀπομασσόμενον.	Οἵῳ	δ' ἐχλίηνεν ὃν ἔξοχον ἔχρη
[13, 5]	Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν τῷ	ποτηρίῳ.	Καὶ μετὰ ταῦτα Ολυμπιὰς μὲν
[13, 65]	τὸν ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ	δικαστηρίῳ	ὡς ἀσεβοῦντα καὶ θύοντα παρὰ
[13, 44]	ὅτι εἰς νύκτ' ἀποδώσεις τῳ	θυγατρίῳ	μου διπλοῦν. Εν ταῖς Αθήναις
[13, 39]	περαινομένης εὖ παρά τε τῷ	Δημητρίῳ	εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν Λάμιαν
[13, 40]	ὡς καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ	Δημητρίῳ,	καὶ ὅτι ἀπέκτεινε τὰς τῆς
[13, 92]	Πόλλ' ἀγαθὰ δοῖεν οἱ θεοὶ	Δημητρίῳ	καὶ τοῖς νομοθέταις, διότι τοὺς
[13, 68]	Εν δἐ> τοῖς ἐξῆς τῷ	κυρίῳ	καλέσας αὐτόν φησιν Ἐκμαθεῖν δέ
[13, 42]	ὁ σοὶ χρήσας τότε. Εν	συμποσίῳ	δ' ὥς φασι, παρὰ τῇ
[13, 49]	ἔφη. Ζητουμένου δὲ ἔν τινι	συμποσίῳ	διὰ τίνα αἰτίαν οἱ στέφανοι
[13, 18]	διὰ τὸ πάντας ξύρεσθαι. Εν	Βυζαντίῳ	δὲ ζημίας ἐπικειμένης τῷ ἔχοντι
[13, 83]	ἀνάθημα. Αὕτη ἡ Φαρσαλία ἐν	Μεταποντίῳ	ὑπὸ τῶν ἐν τῇ ἀγορᾳ
[13, 83]	παραγενομένῳ τῷ Πυθοδώρου τοῦ Σικυωνίου	υἱῷ	ἀποκερουμένῳ τὴν κόμην, ὄντι καλῷ
[13, 83]	ἀπερστάλη. Τῷ Επιλύκου τοῦ Αμφιπολίτου	υἱῷ	ὄντι καλῷ Δαμίππῳ Πλεισθένους ἀνάθημα
[13, 83]	δὲ Λυκόλα {τῷ} τοῦ Τριχονείου	υἱῷ	Φυκίδᾳ ὄντι καλῷ Ονόμαρχος ἔδωκεν,
[13, 89]	κοινωνίαν ὁ Πεισίστρατος Ιππάρχῳ τῷ	υἱῷ,	ὡς Κλείδημος ἱστορεῖ ἐν η'
[13, 20]	τὰς παρθένους τοῖς ξένοις. Εν	Χίῳ	δὲ τῇ νήσῳ καὶ βαδίζειν
[13, 81]	οὓτως Σοφοκλεῖ τῷ ποιητῇ ἐν	Χίῳ	συνήντησα, ὅτε ἔπλει εἰς Λέσβον
[13, 47]	Γνάθαινα, Ὃς οὐδὲ καλούμενος ἐρχῃ;	Νικὼ	δὲ ἡ Αἰξ έπικαλουμένη, φησὶν
[13, 45]	Σοφοκλέους Δημοφῶν ἐρώμενος τὴν Αἶγα	Νικὼ	πρεσβυτέραν οὖσαν ποτὲ νέος ὢν
[13, 45]	οὐ βινητιάσω, καὶ τοσοῦτον λήψομαι.	Νικὼ	τὴν Αἶγα, Πύθωνός τινος αὐτήν
[13, 22]	ἑταίρα, ὡς Αντιφάνης φησὶν ἐν	Αγροίκῳ,	τῷ τρέφοντι συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ
[13, 21]	Ισοκράτους τοῦ ῥήτορος ἐν τῷ	Αρεοπαγιτικῷ	εἰρηκότος· ἐν καπηλείῳ δὲ φαγεῖν
[13, 85]	παῖδα τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῷ	Ερωτικῷ	Αμφίλοχον καλεῖσθαί φησι καὶ τὸ
[13, 21]	Ηλείου, ὃν Θεόφραστος ἐν τῷ	Ερωτικῷ	περὶ τοὺς ἔρωτας δεινὸν γεγονέναι
[13, 14]	ζωγραφεῖν. ~(Θεόφραστος δ' ἐν τῷ	Ερωτικῷ	Χαιρήμονά φησι τὸν τραγικὸν λέγειν,
[13, 15]	τὴν πρὸς Δόλωνά μοι, φησί,	δοκῶ	παρ' Οδυσσέως ἀπάντησιν ἐπὶ σὲ
[13, 72]	ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως	δοκῶ	τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον,
[13, 67]	δ' αὐτῆς καὶ Αλεξις ἐν	Λυκίσκῳ.	~Μετὰ δὲ τήν Πυθιονίκης τελευτὴν
[13, 74]	ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα.	Νεανίσκῳ	γὰρ τὴν πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι
[13, 92]	φιλοσόφους ἐν τοῖς λόγοις φρονοῦντας	εὑρίσκω	μόνον, ἐν τοῖσι δ' ἔργοις
[13, 88]	σώματος μὲν ὄψεις κατειργάζετο στίλβοντα	λευκῷ	χρώματι διαπρεπῆ αἰδὼς δ' ἐπερρύθμιζεν
[13, 64]	περισπουδάστως ὑπὸ τῶν Ροδίων τῷ	Σελεύκῳ	διεπέμφθη. ~Δημήτριος δ' ὁ Φαληρεὺς
[13, 57]	τίγριν, ἣν εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ	Σελεύκῳ	πάλιν ἔδει {τι} ἡμᾶς παρ'
[13, 44]	τῆς ὁδου, τὰ γύναια ταυτὶ	καταβαλῶ	σὺν τοῖς ὀναρίοις, φήσι, καὶ
[13, 72]	πορφυρεῇ βάλλων χρυσοκόμης Ερως νήνι	ποικιλισαμβάλῳ	συμπαίζειν προκαλεῖται. ἥ δ' (ἐστὶν
[13, 67]	Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ	μεγάλῳ	καὶ παντοίοις ὀργάνοις καὶ συμφωνίαις
[13, 10]	Πυθικοῦ ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ ἔτει	ἑάλω	καὶ ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ
[13, 83]	Επιλύκου τοῦ Αμφιπολίτου υἱῷ ὄντι	καλῷ	Δαμίππῳ Πλεισθένους ἀνάθημα Ονόμαρχος ἔδωκε.
[13, 83]	τοῦ Τριχονείου υἱῷ Φυκίδᾳ ὄντι	καλῷ	Ονόμαρχος ἔδωκεν, φησί, στέφανον {χρυσοῦν}
[13, 83]	υἱῷ ἀποκερουμένῳ τὴν κόμην, ὄντι	καλῷ	συγγενόμενον τὰ Συβαριτῶν ἀναθήματα, στλεγγίδια
[13, 81]	δεῖ τὸ καλὸν τῶ μὴ	καλῷ	φαινομένῳ εἰκάζειν ἄν. Γελάσας ἐπὶ
[13, 50]	Ἄδηλον εἰ αὕτη ἐστὶν ἡ	Αρπάλῳ	συνοῦσα· περὶ ἦς φησιν Θεόπομπος
[13, 20]	Οἷς καὶ σύνεισιν· Ηὼς μὲν	Κεφάλῳ	καὶ Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ
[13, 49]	παρεκάλει ῤοφῆσαι· ὃ δ᾽ Οὐ	θέλω»	εἶπεν, ἦν γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς
[13, 24]	Επιτιμᾷ δὲ καὶ Ξέναρχος ἐν	Πεντάθλῳ	τοῖς παραπλησίως σοι βιοῦσιν καὶ
[13, 43]	ἐγχέανθ' ὅσον δέκα κυάθους προσενεγχεῖν	Διφῖλῳ	ποτήριον. ὑπερηδέως δὲ τὴν κύλικ'
[13, 86]	νεανικὸς ἦν καὶ τῷ πωλοῦντι	ἄλλῳ	τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ
[13, 59]	ἐμεῖο διδοὺς ἐμέ. Φίλτρα δὲ	βάλλω	οὐκέτ' ὀιστεύων, ἀλλ' ἀτενιζόμενος. Εκλογὴν
[13, 51]	τὸν κάπηλον ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ	θαλλῷ	χαίρουσιν αἱ αἶγες, διόπερ οὐδ'
[13, 74]	μὲν σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύς κράτη,	σφάλλω	δ' ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς
[13, 44]	δ' εἶπε Μῆτερ, πῶς, ἔφη,	μέλλω	φιλεῖν τὸν μηδὲν ὠφέλημα, τὸν
[13, 93]	οὐδένα τῶν ὁμιλούντων, αἰσθήσει τε	πολλῷ	ὑστεροῦντες ἀργῶς καὶ ἀφυλάκτως ζῆτε.
[13, 23]	ὀφρῦς πυρρὰς ἔχει τις· ζωγραφοῦσιν	ἀσβόλῳ.	Συμβέβηκ' εἶναι μέλαιναν· κατέπλασεν ψιμυθίῳ.
[13, 70]	ἦν, ὥς φησι Νύμφις ἐν	Περίπλῳ	Ασίας. Νικαρέτη δἐ ἡ Μεγαρὶς
[13, 89]	δ' ἐν τῷ τῆς Ασίας	Περίπλῳ	καλλίονάς φησι γίνεσθαι γυναῖκας τῶν
[13, 14]	ἀθλιωτάτους. Θεόφιλος δ' ἐν τῷ	Φιλαύλῳ·	Τίς φησὶ τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ
[13, 52]	γομφίους γὰρ οὐκ ἔχει. Θεόφιλος	Φιλαύλῳ·	τοῦ μή ποτ' αὐτὸν ἐμπεσεῖν
[13, 81]	τῆς κύλικος κάρφος τῷ μικρῷ	δακτύλῳ	ἀφαιρετέοντα, εἰ καθορᾷ τὸ κάρφος.
[13, 31]	δευτέρῳ Ωρων Σαμιακῶν Τὴν ἐν	Σάμῳ	Αφροδίτην, ἣν οἵ μὲν ἐν
[13, 84]	αὐτοῦ μνημονεύων φησί λλ' ἐν	Σάμῳ	μὲν τοῦ λιθίνου ζῴου ποτὲ
[13, 84]	Σηλυμβριανός. Οὗτος γὰρ τοῦ ἐν	Σάμῳ	Παρίου ἀγάλματός ἐρασθεὶς κατέκλεισεν αὑτὸν
[13, 84]	Γεγένηται δ' ὡς λέγουσιν, κἀν	Σάμῳ	τοιοῦθ' ἕτερον. Λιθίνης ἐπεθύμησεν κόρης
[13, 80]	αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ ἐν τῷ	ποταμῷ	τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο καὶ
[13, 9]	ἔχει λιμένα. Καὶ Θεόφιλος δὲ	Νεοπτολέμῳ	ἔφη οὐ σύμφορον νέα στι
[13, 40]	τὰς προειρημένας Μανίαν, Αντιγόνου δὲ	Δημώ,	ἐξ ἧς Αλκυονέα γεννηθῆναι, Σελεύκου
[13, 40]	ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν	Δημώ	φησιν ἐρωμένην γενέσθαι τοῦ Δημητρίου·
[13, 47]	οἶει, εἰ μὴ ἐδευτεροποίτουν; Τῷ	λιμῷ	ἄν, ἔφη, ἀπέθανες. Παυσανίου δὲ
[13, 61]	Θεωρίδος μνημονεύει λέγων ἔν τινι	στασίμῳ	οὕτως φίλη γὰρ ἡ Θεωρίς.
[13, 7]	καὶ μάλ' εἰκότως. Ἣ μὲν	νόμῳ	γὰρ καταφρονοῦσ' ἔνδον μένει, ἣ
[13, 71]	κρυφίων ἐξεφόρει λογίων, Ράριον ὀργειῶνι	νόμῳ	διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ δ' ἐστὶ
[13, 94]	ὀφείλων ἀργύριον ἐπὶ τρισὶ δραχμαῖς	Σωσινόμῳ	τῷ τραπεζίτῃ καὶ Αριστογείτονι προσελθὼν
[13, 87]	διηγούμενος ὧν ἐθεᾶτό φησιν ἐν	ὁμωνύμῳ	δράματι· Εκειτο γὰρ μέν λευκὸν
[13, 73]	γαῖ' ὅτε ξηρὸν πέδον ἄκαρπον	αὐχμῳ	νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ. Ερᾷ δ'
[13, 89]	ὀφθαλμοῖς γαμεῖς καὶ οὐ τῷ	νῷ.	Καὶ τὴν καταγαγοῦσαν δὲ Πεισίστρατον
[13, 42]	ἅμα βαλεῖν ἢ κάτω; Γελάσασ'	Ανω,	βέλτιστε, φησίν. Υπό τι γὰρ
[13, 42]	πάνυ. κᾆθ' ὡς ἐπηρώτησε Πότερ'	ἄνω	θέλεις ἔλθοῦσ' ἅμα βαλεῖν ἢ
[13, 68]	ἔπεισαν ὡς ἄξουσι τὴν ψυχὴν	ἄνω	τὴν Πυθιονίκης. Παλλίδην δ' ἐνταῦθα
[13, 64]	τοιαύτην χάριτα παρὰ τοῦ δαιμονίου	λαμβάνω,	Λαοδίκη δὲ τὸν ἴδιον ἀποκτείνασα
[13, 10]	δευτέρᾳ Ιστοριῶν, Θηβαίαν γένος, ὄνομα	Θεανώ,	ἁρπασθεῖσαν ὑπὸ Φωκέως τινός. Δεκαετὴς
[13, 6]	λαβοῦσα καταπέπωκ' αὐτῷ σκάφει. Η	Θεανὼ	δ' οὐχὶ Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη
[13, 36]	ἔκτισαν Μασσαλίαν. Εὔξενος δὲ ὁ	Νάνῳ	τῷ βασιλεῖ (τοῦτο δ' ἦν
[13, 35]	χώρας, ὁ δὲ Ζαριάδρης τῆς	ὑπεράνω	Κασπίων πυλῶν μέχρι τοῦ Τανάιδος.
[13, 33]	πεποίηκεν εὐθέως· Εδιδάξαμεν χρυσὸν καθαρᾷ	βασάνῳ.	Οτι δὲ καὶ Αφροδίσια ἴδια
[13, 71]	πολιῆται Κῷοι χάλκειον θῆκαν ὑπὸ	πλατάνῳ	Βιττίδα μολπάζοντα θοήν, περὶ πάντα
[13, 65]	Νεαίρας θυγατέρας Στρυμβήλην τὴν ὕστερον	Φανὼ	κληθεῖσαν ὡς ἰδίαν θυγατέρα ἐξέδοτο
[13, 68]	ναός, ὃν δὴ Παλλίδης τεύξας	κατέγνω	διὰ τὸ πρᾶγμ' αὑτοῦ φυγήν.
[13, 35]	ὅμοιον τῷ κατὰ τὸν ὕπνον	ἑωραμένῳ	περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν αὐτῷ τὴν
[13, 83]	θεοῦ χαρίσασθαι τοῦτον εἰς Δελφοὺς	παραγενομένῳ	τῷ Πυθοδώρου τοῦ Σικυωνίου υἱῷ
[13, 81]	τὸ καλὸν τῶ μὴ καλῷ	φαινομένῳ	εἰκάζειν ἄν. Γελάσας ἐπὶ τῷ
[13, 13]	φήσειέ τις. Αλεξις δ' ἐν	Αποκοπτομένῳ·	Λέγεται γὰρ λόγος ὑπὸ τῶν
[13, 13]	ἀπεμνημόνευσε τῶν ἐκ Φαίδρου Αλέξιδος·	Πορευομένῳ	ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ τῶν κακῶν
[13, 22]	θύρας ἀπεκλειόμην. Καὶ ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δ' Ορεσταυτοκλείδης ὁ> αὐτος Τιμοκλῆς
[13, 84]	Αλεξις ὁ ποιητὴς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δράματι Γραφῇ λέγων ὧδε Γεγένηται
[13, 23]	ἐξέρχεται. ~Αλεξις δ' ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δράματι Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν παρασκευὴν
[13, 94]	ὅ γε Λυσίας ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην τὸν
[13, 56]	καὶ ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	περὶ Θεμιστοκλέους καὶ Θουκυδίου καὶ
[13, 89]	Ιππίας ὁ σοφιστὴς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Συναγωγή. Δίνων δ' ἐν τῇ
[13, 14]	περὶ τῶν ἐρώντων ἐν τῷ	ἐπιφραφομένῷ	Τραυματίᾳ φησὶν οὕτως· Τίς οὐχί
[13, 92]	ἀνόητον Ανάξιππος ὁ κωμῳδιοποίος ἐν	Κεραυνουμένῳ	λέγων οὕτως Οἴμοι, φιλοσοφεῖς. Αλλὰ
[13, 83]	τῷ Πυθοδώρου τοῦ Σικυωνίου υἱῷ	ἀποκερουμένῳ	τὴν κόμην, ὄντι καλῷ συγγενόμενον
[13, 45]	πρῴην δύο χρυσοῦς λαβοῦσα παρεγένου	ξένῳ	τινί; Περίμενε τοίνυν καὶ σύ,
[13, 36]	δι' ἄλλην τινὰ αἰτίαν τῷ	Εὐξένῳ·	ὄνομα δ' ἦν τῇ παιδὶ
[13, 24]	χάριν. Ελλάδος ἔγωγε τῆς ταλαιπώρου	στένω,	Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ
[13, 20]	ἀσίτων, σκυτίνων, κατὰ τὸν Αντιφάνην.	~Επαινῶ	δὲ καὶ αὐτὸς τὸ κάλλος.
[13, 8]	γὰρ καὐτος διὰ τοῦτό σοι	παραινῶ	μὴ γαμεῖν. (Β) Δεδογμένον τὸ
[13, 35]	ἐρασθείη, τὸ δ' αὐτὸ τοῦτο	κἀκείνῳ	πάθος συμπεσεῖν πρὸς αὐτὴν. Διετέλουν
[13, 17]	κατ' οὐδεν ὅμοιος τῷ Ιβυκείῳ	ἐκείνῳ·	Εὐρύαλε, γλυκέων Χαρίτων θάλος, καλλικόμων
[13, 63]	δύναιτο; τὰ γὰρ ἐνιαυτῷ μελετηθέντα	ἐκείνῳ	μία γυνὴ μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν.
[13, 3]	Γλαύκης γάμον, ἤδη εἰς τὰ	ἀμείνω	καὶ Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και ἡ
[13, 6]	περιπεπλασμέναι ψιμυθίοις οὐδ' ὥσπερ ὑμεῖς	συκαμίνῳ	τὰς γνάθους κεχριμέναι. Κἂν ἐξίητε
[13, 74]	θανεῖται, ἔς τ' ἄν ὕδωρ	οἴνῳ	συμμιγνύμενον κυλίκεσσι παῖς διαπομπεύῃ, προπόσεις
[13, 86]	ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι ἐν τῷ	οἶνῳ	μνείαν ποιεῖσθαι καὶ γὰρ πρὸς
[13, 6]	λαβεῖν; Αλλ' ἐξέπεσεν ἡ> πορθμὶς	ἐλατίνῳ	πλάτῃ ἡ δὲ Φρύνη τὴν
[13, 78]	δ' ἐστὶν καὶ τὰ ἐπὶ	Κρατίνῳ	τῷ Αθηναίῳ γενόμενα ὃς μεικάριον
[13, 21]	τὰς ἐπιγραφάς, Θάλαττα Διοκλέους, Φερεκράτους	Κοριαννώ,	Εὐνίκου ἢ Φιλυλλίου Αντεια, Μενάνδρου
[13, 70]	δὲ καὶ τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα	Ναννὼ	καὶ τὴν Ερμησιάνακτος τοῦ Κολοφωνίου
[13, 23]	ἐν τοῖς χείλεσιν· ὥστε τῷ	χρόνῳ	σέσηρεν, ἄν τε βούλητ' ἄν
[13, 94]	τέχνης διὸ καὶ Φερεκράτης ἐν	Ιπνῷ	ἢ Παννυχίδι φησίν Κᾆτα μυροπωλεῖν
[13, 30]	οἷον Αλεξις ἢ Αντιφάνης ἐν	Υπνῳ	παράγει· Διὰ ταῦθ' ὁ πόρνος
[13, 7]	λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ' ἐν	Υπνῳ	φησίν· εἶτ' εἰσὶν οἱ τέττιγες
[13, 57]	εἴρηκε τὸν τίγριν Ἄλεξις έν	Πυραύνῳ	οὕτως· Ἄνοιγ᾽ ἄνοιγε τὴν θύραν·
[13, 43]	ὑπερηδέως δὲ τὴν κύλικ' ἐκπίων	ἄφνω	καὶ τὸ παράδοξον καταπλαγεὶς ὁ
[13, 44]	δραχμὰς χιλίας ἔταξεν. Ὃ δ'	ἄφνω	καιρίμην πληγεὶς Παπαῖ, ζωγρεῖς, γύναι,
[13, 20]	μὲν Κεφάλῳ καὶ Κλείτῳ καὶ	Τιθωνῷ,	Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ καὶ
[13, 4]	Ελένης καὶ ἐκ Τροιζῆνος ἥρπασεν	Αναξώ.	Μετὰ δὲ τὴν Ιππολύτην Φαίδραν
[13, 82]	φησι ὅτι Σοφοκλῆς εὐπρεπῆ παῖδα	ἔξω	τείχους ἀπήγαγε χρησόμενος αὐτῷ. Ο
[13, 64]	ὁ τῆς διαδοχῆς τελευταῖος καὶ	ἔξω	τοῦ διαδήματος κοινωνὸν εἶχε τῆς
[13, 32]	τῶν ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν.	~Καταλέξω	δέ σοι, Κύνουλκε, Ιωνικήν τινα
[13, 73]	λόγῳ μόνον μάθῃς {ἔργῳ δὲ	δείξω	τὸ σθένος τὸ τῆς θεοῦ}
[13, 79]	ὑπαίθων τὴν Διὸς τυραννίδα. Οὐκ	ἀγνοῶ	δὲ ὅτι τὰ περὶ Κτατῖνον
[13, 60]	αὐτῆς εἶναι ὄνομα Μνησαρέτην. Οὐκ	ἀγνοῶ	δὲ ὅτι τὸν ἐπιγραφόμενον κατ'
[13, 67]	καὶ τῆς τῶν Ελλήνων ἐλευθερίας	οὐδέπω	νῦν οὔτε ἐκεῖνος οὔτ' ἄλλος
[13, 58]	ὁμολογῶν ἐρᾶν τῆς γυναικὸς καὶ	οὐδέπω	τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν προειρημένην
[13, 26]	λαικαστριῶν. ~Τῶν οὗν μεγαλομίσθων ἑταιρῶν	ἀποτρέπω	σε, γραμματικώτατε, διότι Τὰς μὲν
[13, 45]	Κορινθίαν ποτὲ Εὐριπίδην ἰδοῦσαν ἐν	κήπῳ	τινὶ πινακίδα καὶ γραφεῖον ἐξηρτημένον
[13, 24]	στρογγύλῃ, μακρᾷ, ῥικνῇ, νέᾳ, παλαιᾷ,	μεσοκόπῳ,	πεπαιτέρᾳ· μὴ κλίμακα στησάμενον εἰσβῆναι
[13, 44]	κατεσχόλαξε τῆς Γναθαινίου λέγων, ἑτέρῳ	τρόπῳ	μὲν μὴ συγγεγενῆσθαι μηδενί, ἑξῆς
[13, 35]	συνετέλουν καὶ καταλιπὼν ἔν τινι	τόπῳ	αὐτῷ ἅρματι τὸν ἁρματηλάτην προῆγεν
[13, 92]	καὶ Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν ἐν	Ιππῳ	φησίν Τοῦτ' ἔστιν Ακαδήμεια, τοῦτο
[13, 5]	ἡ Κλεοπάτρα δ' ἐγέννησε τῷ	Φιλίππῳ	θυγατέρα τὴν κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης
[13, 83]	τοῦ Αμφιπολίτου υἱῷ ὄντι καλῷ	Δαμίππῳ	Πλεισθένους ἀνάθημα Ονόμαρχος ἔδωκε. Φαρσαλίᾳ
[13, 8]	μὲν γὰρ πρῶτος οὐδὲν ἠδίκει	οὔπω	γὰρ εἰδὼς οὗτος οἷον ἦν
[13, 20]	ἐκφωνῶν· Καλὸν δ' οὕτω ἐγὼν	οὔπω	ἴδον ὀφθαλμοῖσιν οὐδ' οὕτω γεραρόν·
[13, 22]	ἡνίκ' ἔτι τὴν κάππαριν συνέλεγεν	οὔπω	τ' εἶχεν ὅσαπερ νῦν ἔχει,
[13, 13]	ἔμφρων, ἀλλὰ συνενηνεγμένος πανταχόθεν ἑνὶ	τύπῳ	τε> πόλλ' εἴδη φέρων. Η
[13, 52]	οὐ λέγω· περὶ δὲ Ναίδος	σιωπῶ·	γομφίους γὰρ οὐκ ἔχει. Θεόφιλος
[13, 6]	ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ τῷ	προσώπῳ	δ' αἱ τρίχες φορούμεναι εἴξασι
[13, 49]	κατεχύθη. Ἣ δὲ Δηλαδή μόσχειος.	Μενάνδρῳ	τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι καὶ εἰσελθόντι
[13, 1]	ὡς ἀνεγίνωσκέ τινα τῷ βασιλεῖ	Αλεξάνδρῳ	τῶν ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ δὲ
[13, 8]	πολυτίμητ' εἶτ' ἐγὼ κακῶς ποτε	ἐρῶ	γυναῖκας νὴ Δί' ἀπολοίμην ἄρα
[13, 8]	ἔγημε τὸν γὰρ πρῶτον οὐκ	ἐρῶ	κακῶς. Ὃ μὲν γὰρ ἦν
[13, 55]	ξυλίναις χελώναις τυπτομένην ἐν Αφροδίτης	ἱερῷ.	Διὸ καὶ τὸ τέμενος κληθῆναι
[13, 80]	αὐτόν. Ως δ' Αλέξανδρος παρὰ	Κρατερῷ	αὐτὸν ἐπῄνεσεν γενομένου πότου, ὁ
[13, 44]	καθήμενος κατεσχόλαξε τῆς Γναθαινίου λέγων,	ἑτέρῳ	τρόπῳ μὲν μὴ συγγεγενῆσθαι μηδενί,
[13, 81]	τὸ πρόσωπον πρὸς τὴν κύλικα	ἐγγυτέρω	τὴν κύλικα τοῦ ἑαυτοῦ στόματος
[13, 48]	ἱστορεῖ Ηγήσανδρος. Αριστόδημος δ' ἐν	δευτέρῳ	Γελοίων Απομνημονευμάτων Γνάθαιναν, φησί, δύο
[13, 15]	οὐ κακῶς εἰρηκέναι ἐν τῷ	δευτέρῳ	περὶ τῶν Ερωτικῶν Ομοίων πρός
[13, 20]	φέρειν τεύχη δίδοται, τῷ δὲ	δευτέρῳ	τὸν βοῦν ἄγειν, ὁ δὲ
[13, 31]	Αλεξις δ' ὁ Σάμιος ἐν	δευτέρῳ	Ωρων Σαμιακῶν Τὴν ἐν Σάμῳ
[13, 85]	ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν	ἀπωτέρω	τῶν ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ
[13, 20]	ἄξιον τυραννίδος Καὶ οἱ παρ'	Ομήρῳ	δὲ δημογέροντες θαυμάζοντες τῆς Ελένης
[13, 18]	ἐμαυτὸν πείθω, μεμνήσομαι τῆς λέξεως·	χαίρω	γὰρ πάνυ τῷ ἀνδρὶ διά
[13, 93]	περιττὴν ἔχοντος, ὧνπερ ὑμεῖς τὰ	χείρω	μερισάμενοι τηρεῖτε. Αἰσθήσει τε γὰρ
[13, 81]	ἀπὸ τῆς κύλικος κάρφος τῷ	μικρῷ	δακτύλῳ ἀφαιρετέοντα, εἰ καθορᾷ τὸ
[13, 19]	τοὺς ἢ μύρου προσβάλλοντας ἢ	μικρῷ	μαλακωτέραν ἠμφιεσμένους ἐσθῆτα. Οὐ δεῖ
[13, 92]	τοῖσι δ' ἔργοις ὄντας ἀνοήτους	ὁρῶ.	Εἰκότως οὖν πολλαὶ τῶν πόλεων
[13, 8]	τε> κατέλιπον Μένανδρος δ' ἐν	Αρρηφόρῳ	ἢ Αὐλητρίδι οὐ γαμεῖς, ἂν
[13, 67]	τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων	χορῷ	μεγάλῳ καὶ παντοίοις ὀργάνοις καὶ
[13, 88]	αἰδὼς δ' ἐπερρύθμιζεν ἠπιώτατον ἐρύθημα	λαμπρῷ	προστιθεῖσα χρώματι κόμαι δὲ κηροχρῶτος
[13, 37]	Εὔνοστος ὁ Σόλων τῶν ἐν	Κύπρῳ	βασιλεύς. Καὶ ὁ δεύτερος δὲ
[13, 95]	ἐκλιπόντες τὰς αὑτῶν οἰκίας ἑτέρας	πόρρω	μισθοῦνται ὅσους δ' ἐράνους συνείλεκται,
[13, 6]	δὲ Φρύνη τὴν Χάρυβδιν οὐχὶ	πόρρω	που ποιεῖ τόν τε ναύκληρον
[13, 84]	Δελφοῖς, φησίν, ἐν τῷ Σπινατῶν	θησαυρῷ	παίδές εἰσιν λίθινοι δύο, ὧν
[13, 88]	ἔαρος πέριξ στρώσαντες. Εν δὲ	Κενταὺρῳ,	ὅπερ δρᾶμα πολύμετρόν ἐστιν, λειμῶνος
[13, 10]	ἐν τρίτῃ Αἰγυπτιακῶν τὴν Νειτῆτιν	Κύρῳ	πεμφθῆναί φασιν ὑπὸ Αμάσιδος· ἐξ
[13, 54]	Ἐπικουρείοις συνῆν ἐν τοῖς κήποις,	Ἐπικούρῳ	δὲ καὶ ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον
[13, 53]	Ἐπικουρείοις συνῆν ἐν τοῖς κήποις,	Ἐπικούρῳ	δὲ καὶ ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον
[13, 50]	Αντιφάνης ἐν Αρκάδι καὶ ἐν	Κηπουρῷ,	ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ, ἐν
[13, 27]	ὁ Μυρτίλος (διήχθευεν γὰρ τῷ	Σύρῳ)	ἔφη· Ουχ ὧδ' ἐμόγησαν ἐλπίδες
[13, 49]	Ἀποφύσα, εἶπε, καὶ τῷ κάτω	χρῶ.	Θαὶς ἐραστοῦ τινος αὐτῆς ἀλαζόνος
[13, 85]	ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα δ' ἐν	Ιασῷ	παιδὸς ἐρασθῆναι λόγος, ὡς ἱστορεῖ
[13, 45]	σύ, φησίν, ἕως ἂν οὐ	βινητιάσω,	καὶ τοσοῦτον λήψομαι. Νικὼ τὴν
[13, 71]	εὑρόμενος διόδους. Ανδρα δὲ> Κυπρηναῖον	ἔσω	πόθος ἔσπασεν Ισθμοῦ, δεινὸν ὅτ'
[13, 79]	Σέβας δἐ μηρῶν ἁγνὸν οὐκ	ἐπῃδέσω,	ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν φιλημάτων.
[13, 64]	Πτολεμαῖός τε ὁ τὴν ἐν	Εφέσῳ	διέπων φρουρὰν υἱὸς ὢν τοῦ
[13, 64]	ἑταίραν, ἥτις ὑπὸ Θρᾳκῶν ἐν	Εφέσῳ	ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου καὶ καταφυγόντος
[13, 31]	ἐν τοῖς Εφεσιακοῖς καὶ ἐν	Εφέσῳ	φησὶν ἱερὰ ἱδρῦσθαι Εταίρᾳ Αφροδίτῃ.
[13, 21]	σου πολυμαθίας, ὡς κατ' οὐδὲν	ἐμιμήσω	Θεόμανδρον τὸν Κυρηναῖον, ὅν φησι
[13, 20]	ξένοις. Εν Χίῳ δὲ τῇ	νήσῳ	καὶ βαδίζειν ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ
[13, 89]	γυναικῶν ἐν Τενέδῳ τῇ Τρωικῇ	νήσῳ.	~Οἶδα δὲ καὶ περὶ κάλλους
[13, 74]	πόντον τερμόνων τ' Ατλαντικῶν ναίουσιν	εἴσω	φῶς ὁρῶντες ἡλίου, τοὺς μὲν
[13, 28]	ἑταίραις ταῖς ἐμαῖσι τερπνὰ καλῶς	ἀείσω.	Καὶ ἔτι· Λατὼ καὶ Νιόβα
[13, 92]	δικαίως πάντας ὑμᾶς τοὺς φιλοσόφους	μισῶ	μισοφιλολόγους ὄντας Οὕς οὐ μόνον
[13, 94]	μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ δέομαι, καὶ	οἴσω	δέ σοι ἐννέ' ὀβολοὺς τῆς
[13, 80]	ἐρασθῆναι λόγος, ἰδόντα ἐπὶ τῷ	Κηφισῷ	νηχόμενον ἐν ᾧ καὶ τελευτήσαντα
[13, 52]	τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητὴς έν	Πανδρόσῳ	οὑτωσὶ λέγων· Ἔπειτα τῆς αὐτῆς
[13, 68]	ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν	Ταρσῷ	καὶ ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ
[13, 50]	ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν	Ταρσῷ	καὶ προσκυνεῖσθαι ὑπὸ τοῦ πλῆθους
[13, 68]	εἰκόνα χαλκῆν τῆς Γλυκέρας ἐν	Ροσσῷ	τῆς Συρίας, οὗπερ καὶ σὲ
[13, 50]	μὴ καὶ Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν	Ῥωσσῷ	δὲ καὶ εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς
[13, 95]	Τάδ' οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος,	καταπαύσω	τὸν πρὸς σὲ καὶ τοὺς
[13, 94]	Πρὸς Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν χρέως»	ἀπομνημονεύσω	δ' ἐγώ, εἰ καί πολλά
[13, 57]	ἐνατίθεμαι τὰ νῦν, ἕως ἂν	ἀπομνημονεύσω	τὸν {περὶ} τῶν καλῶν γυναικῶν
[13, 51]	Νάννιον δὲ μαίνεται ἐπὶ τῷ	Διονύσῳ,	κωμῳδῶν αὐτήν ὡς μέθυσον. Μένανδρος
[13, 88]	τὰ λειμώνων τέκνα. Εν δὲ	Διονύσῳ·	Χορῶν ἐραστὴς κισσός, ἐνιαυτοῦ δὲ
[13, 3]	γενομένη τὴν Κασσάνδραν σὺν αὐτῷ	τῷ	Αγαμέμνονι ἀποκτείνει, ἣν εἰς τὴν
[13, 86]	τοῖς πότοις γίνεσθαι, ἐν τε	τῷ	ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν καὶ
[13, 78]	ἐστὶν καὶ τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ	τῷ	Αθηναίῳ γενόμενα ὃς μεικάριον ὢν>
[13, 65]	ὡς ἰδίαν θυγατέρα ἐξέδοτο Φράστορι	τῷ	Αἰγιαλεῖ, ὥς φησι Δημοσθένης ἐν
[13, 18]	τῆς λέξεως· χαίρω γὰρ πάνυ	τῷ	ἀνδρὶ διά τε τὴν πολυμαθίαν
[13, 21]	καίτοι Ισοκράτους τοῦ ῥήτορος ἐν	τῷ	Αρεοπαγιτικῷ εἰρηκότος· ἐν καπηλείῳ δὲ
[13, 83]	ἐν τῇ στοᾳ. Εν δὲ	τῷ	αὐτῷ συγγράμματι Θεόπομπος φιλογύναιον μέν
[13, 1]	ἑταῖρε Τιμόκρατες, ὡς ἀνεγίνωσκέ τινα	τῷ	βασιλεῖ Αλεξάνδρῳ τῶν ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν,
[13, 39]	δὲ πάντα καὶ πάνυ κατεγχλιδώσης	τῷ	βασιλεῖ, νάδρον τινὰ διένευσ' ἐνεγκεῖν
[13, 36]	Μασσαλίαν. Εὔξενος δὲ ὁ Νάνῳ	τῷ	βασιλεῖ (τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ
[13, 3]	ἀδηφαγίαις ἀπεψίας, ὥστε εἰκότως ἔρρωντο	τῷ	γήρᾳ. Εοικεν οῦν ὁ Σπαρτιάτης
[13, 62]	Μνημονεύει αὐτῆς καὶ Αριστοφάνης ἐν	τῷ	Γηρυτάδῃ. Μήποτε δὲ κἀν τῷ
[13, 12]	και Ηρακλεῖ, τῷ μὲν λόγου,	τῷ	δ' ἀλκῆς προεστῶτι· ὧν ἐνωθέντων
[13, 20]	τῆς θεοῦ φέρειν τεύχη δίδοται,	τῷ	δὲ δευτέρῳ τὸν βοῦν ἄγειν,
[13, 83]	μὴ ὑπὸ τοῦ πλήθους ἐκωλύθη.	Τῷ	δὲ Λυκόλα {τῷ} τοῦ Τριχονείου
[13, 66]	Βακχίδος τὸν μὲν ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ,	τῷ	δὲ ὡμίλησε καὶ τοῦ λοιποῦ
[13, 10]	Δεκαετὴς δὲ καὶ οὗτος γενόμενος	τῷ	δεκάτῳ ἔτει Φιλίππου συμμαχήσαντος πέρας
[13, 15]	περιπατητικὸς οὐ κακῶς εἰρηκέναι ἐν	τῷ	δευτέρῳ περὶ τῶν Ερωτικῶν Ομοίων
[13, 39]	τι περαινομένης εὖ παρά τε	τῷ	Δημητρίῳ εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν
[13, 40]	Οξύθεμιν ὡς καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα	τῷ	Δημητρίῳ, καὶ ὅτι ἀπέκτεινε τὰς
[13, 65]	Αρχίαν τὸν ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν	τῷ	δικαστηρίῳ ὡς ἀσεβοῦντα καὶ θύοντα
[13, 51]	οὕτως· Νάννιον δὲ μαίνεται ἐπὶ	τῷ	Διονύσῳ, κωμῳδῶν αὐτήν ὡς μέθυσον.
[13, 85]	γράφει δ' οὕτως Τούτῳ δὲ	τῷ	ἐλέφαντι συνετρέφετο θήλεια ἐλέφας, ἥν
[13, 22]	τῆς θύρας ἀπεκλειόμην. Καὶ ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δ' Ορεσταυτοκλείδης ὁ> αὐτος
[13, 84]	καὶ Αλεξις ὁ ποιητὴς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δράματι Γραφῇ λέγων ὧδε
[13, 23]	οὐδ' ἐξέρχεται. ~Αλεξις δ' ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δράματι Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν
[13, 94]	~Αλλ' ὅ γε Λυσίας ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ λόγώ οὑτωσὶ Πρὸς Αἰσχίνην
[13, 56]	γενόμενος καὶ ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους καὶ Θουκυδίου
[13, 89]	φησιν Ιππίας ὁ σοφιστὴς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή. Δίνων δ' ἐν
[13, 83]	κἀκεῖ προαγωγευόμενος οὐδὲν λαβὼν ἀπερστάλη.	Τῷ	Επιλύκου τοῦ Αμφιπολίτου υἱῷ ὄντι
[13, 14]	καὶ περὶ τῶν ἐρώντων ἐν	τῷ	ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ φησὶν οὕτως· Τίς
[13, 81]	φαινομένῳ εἰκάζειν ἄν. Γελάσας ἐπὶ	τῷ	Ερετριεῖ Σοφοκλῆς Οὐδὲ τόδε σοι
[13, 12]	Ερξίας ἐν Κολοφωνιακοῖς, γυμνάσιον ἀναθέντες	τῷ	Ερωτι τὴν διὰ τοῦτον ἀγομένην
[13, 12]	πολιτῶν κοσμήσαντες διὰ τούτων θύουσι	τῷ	Ερωτι, ὡς Σωσικράτης ἱστορεῖ. Ο
[13, 85]	δὲ παῖδα τοῦτον Θεόφραστος ἐν	τῷ	Ερωτικῷ Αμφίλοχον καλεῖσθαί φησι καὶ
[13, 21]	τοῦ Ηλείου, ὃν Θεόφραστος ἐν	τῷ	Ερωτικῷ περὶ τοὺς ἔρωτας δεινὸν
[13, 14]	αὐτὸν ζωγραφεῖν. ~(Θεόφραστος δ' ἐν	τῷ	Ερωτικῷ Χαιρήμονά φησι τὸν τραγικὸν
[13, 36]	καὶ δι' ἄλλην τινὰ αἰτίαν	τῷ	Εὐξένῳ· ὄνομα δ' ἦν τῇ
[13, 18]	Εν Βυζαντίῳ δὲ ζημίας ἐπικειμένης	τῷ	ἔχοντι {κουρεῖ} ξυρὸν οὐδὲν ἧππον
[13, 80]	οὕτως Αντίγονος ὁ βασιλεὺς ἐπεκώμαζε	τῷ	Ζήνωνι. Καί ποτε καὶ μεθ'
[13, 80]	οὗ Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν	τῷ	Ζήνωνος Βίῳ γράφει οὕτως Αντίγονος
[13, 80]	καὶ Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο	τῷ	Ηλίῳ τὰς χεῖρας ἀνατείνας ἢ
[13, 43]	Δικαιότερον ἦν, ὦ τέκνον, νὴ	τὼ	θεώ Λέγουσι Ποντικόν τι μειρακύλλιον
[13, 44]	τοῦθ' ὅτι εἰς νύκτ' ἀποδώσεις	τῳ	θυγατρίῳ μου διπλοῦν. Εν ταῖς
[13, 17]	ἔπαινος καὶ κατ' οὐδεν ὅμοιος	τῷ	Ιβυκείῳ ἐκείνῳ· Εὐρύαλε, γλυκέων Χαρίτων
[13, 47]	βολροφακῆν καὶ τῆς παιδίσκης έν	τῷ	καθαίρειν εἰς τὸν κόλπον έμβαλλομένης
[13, 20]	καὶ αὐτὸς ὁ Πρίαμος ἐπὶ	τῷ	κάλλει {τῆς γυναικὸς} καίτοι ἐν
[13, 34]	φησιν Λυσίας ὁ ῥήτωρ ἐν	τῷ	κατ' αὐτοῦ λόγῳ, καὶ ταύτης
[13, 50]	τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ ἐν	τῷ	κατὰ Ανδροτίωνος Σινώπης μέμνηται καὶ
[13, 52]	Κύνουλκε, καὶ Ὑπερείδης μέμνηται ἐν	τῷ	κατὰ Αρισταγόρας β' λέγων οὕτως·
[13, 50]	ἑστῶσα ἐφθειρίζετο. Ὑπερείδης δ' ἐν	τῷ	κατὰ Αρισταγόρας φησί Καὶ πάλιν
[13, 62]	αὐτόν Καὶ Λυσίας δ' ἐν	τῷ	κατὰ Λαίδος, εἰ γνήσιος ὁ
[13, 51]	δὲ οὐδέν. Καὶ Λυκοῦργος ἐν	τῷ	κατὰ Λεωκράτους Εἰρηνίδος έταίρας μέμνηται
[13, 50]	Ὁ δ' αὐτὸς Ὑπερείδης ἐν	τῷ	κατὰ Μαντιθέου αίκίας περὶ Γλυκέρας
[13, 31]	Δημοσθένης δ' ὁ ῥήτωρ ἐν	τῳ	κατὰ Νεαίρας λόγῳ, εἰ γνήσιος,
[13, 65]	Αἰγιαλεῖ, ὥς φησι Δημοσθένης ἐν	τῷ	κατὰ Νεαίρας. Ὃς καὶ περὶ
[13, 62]	ταῖς Επιστολαῖς. Δημοσθένης δ' ἐν	τῷ	κατὰ Νεαίρας τὴν Μετάνειραν τοῦ
[13, 51]	Ναννίου δὲ ὙπερεΙδης μνημονεύει ἐν	τῷ	κατὰ Πατροκλέους. Αὕτη δὲ ὅτι
[13, 21]	οὐ βωμολοχεύσθαι. Υπερείδης δὲ ἐν	τῷ	κατὰ Πατροκλέους, εἰ γνήσιος ὁ
[13, 51]	τῆς αὐλητρίδος Ὑπερείδης μνημονεύει έν	τῷ	κατὰ Πατροκλέους. Περὶ ἧς ἄξιον
[13, 30]	καὶ Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ ἐν	τῷ	κατὰ Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ τῶν
[13, 35]	ἄνδρα καὶ καλὸν καὶ ὅμοιον	τῷ	κατὰ τὸν ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς
[13, 62]	δὲ Ναίδα ταύτην Λυσίας ἐν	τῷ	κατὰ Φιλωνίδου βιαίων, εἰ γνήσιος
[13, 51]	γράψας μνημονεύει αὐτῆς. Ἐν δὲ	τῷ	κατὰ Φιλωνίδου βιαίων ό Λυσίας,
[13, 60]	ὑποκριτὴς Παμφίλῃ. Αριστογείτων δὲ ἐν	τῷ	κατὰ Φρύνης τὸ κύριόν φησιν
[13, 49]	Ἣ δὲ Ἀποφύσα, εἶπε, καὶ	τῷ	κάτω χρῶ. Θαὶς ἐραστοῦ τινος
[13, 80]	Αργύννου ἐρασθῆναι λόγος, ἰδόντα ἐπὶ	τῷ	Κηφισῷ νηχόμενον ἐν ᾧ καὶ
[13, 63]	ὡς καὶ αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι	τῷ	Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην δὲ τὴν Σαμίαν
[13, 55]	αὐτὴν ἐν Κορίνθῳ τεθάφθαι πρὸς	τῷ	Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης δ' ὁ Σταγιρίτης
[13, 55]	δίδως, ἣ δὲ προῖκα Διογένει	τῷ	κυνὶ συγκυλίεται» ἀπεκρίνατο Ἐγὼ Λαίδι
[13, 68]	Αρπαλον. Εν δἐ> τοῖς ἐξῆς	τῷ	κυρίῳ καλέσας αὐτόν φησιν Ἐκμαθεῖν
[13, 51]	Εἰρηνίδος έταίρας μέμνηται ὡς ἑταιρούσης	τῷ	Λεωκράτει. Ναννίου δὲ ὙπερεΙδης μνημονεύει
[13, 85]	τύχην {ἐν τῇ Μιλήτῳ} ἐν	τῷ	λιμένι πλῆθος δελφίνων ἐφάνη ἐν
[13, 47]	οὖν οἶει, εἰ μὴ ἐδευτεροποίτουν;	Τῷ	λιμῷ ἄν, ἔφη, ἀπέθανες. Παυσανίου
[13, 81]	ὃ δὲ πάλιν τοῦ παιδὸς	τῷ	λόγῳ εἴχετο. Εἴρετο γάρ μιν
[13, 19]	τὸν ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν	τῷ	Λυκείῳ μετὰ σοφιστῶν, νὴ Δία,
[13, 41]	παιδἰου αὐτῇ Μέλιττ' ἦν ὄνομα.	Τῳ	μεγέθει μὲν ἦν> τῶν τότε
[13, 67]	ἕτερον οὐδὲ σύνεγγυς οὐδέν ἐστι	τῷ	μεγέθει. Τοῦτο δὲ τὸ μὲν
[13, 12]	αὐτὸν συνιδρῦσθαι Ερμῇ και Ηρακλεῖ,	τῷ	μὲν λόγου, τῷ δ' ἀλκῆς
[13, 89]	θυγατέρα ἔλαβεν Ιππίᾳ περικαλλεστάτην οὖσαν	τῷ	μετ' αὐτὸν τυραννεύσαντι. Συνέβη δέ
[13, 81]	ὐ κάρτα δεῖ τὸ καλὸν	τῶ	μὴ καλῷ φαινομένῳ εἰκάζειν ἄν.
[13, 81]	μιν ἀπὸ τῆς κύλικος κάρφος	τῷ	μικρῷ δακτύλῳ ἀφαιρετέοντα, εἰ καθορᾷ
[13, 34]	βασιλέως· ὃς καὶ ἀνέστησεν ἐπὶ	τῷ	μνήματι Παρίου λίθου εἰκόνα τὸν
[13, 84]	ἀγάλματός ἐρασθεὶς κατέκλεισεν αὑτὸν ἐν	τῷ	ναῷ, ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος καὶ
[13, 84]	κόρης ἄνθρωπος ἐγκατέκλεισέ θ' αὑτὸν	τῷ	νεῷ. Φιλήμων τοῦ αὐτοῦ μνημονεύων
[13, 89]	τοῖς ὀφθαλμοῖς γαμεῖς καὶ οὐ	τῷ	νῷ. Καὶ τὴν καταγαγοῦσαν δὲ
[13, 86]	περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι ἐν	τῷ	οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι καὶ γὰρ
[13, 93]	καρτερικὸν βίον ἀσκεῖτε, κυνικὸν δὲ	τῷ	ὄντι ζῆτε καίτοι τοῦ ζῴου
[13, 82]	αὐτός ποτε ὐφη τούτῳ χεχρῆσθαι	τῷ	παιδί, ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι, τὸν
[13, 43]	εἰς τὸν ἄκρατον ἐνσεῖσαι λάθρᾳ·	τῳ	παιδί τ' ἐπέταξ' ἐγχέανθ' ὅσον
[13, 49]	ποῦ πορεύεται, εἶπεν· Αἰγεῖ συνοικήοουσα	τῷ	Πανδίονος. Φρύνη συνδειπνοῦσά ποτε γράσωνι
[13, 90]	αὐτὸν Κύψελον, πόλιν κτίσαντα ἐν	τῷ	πεδίῳ περὶ τὸν Αλφειόν εἰς
[13, 95]	τεθνεῶτος. Οὓτω δ' οἱ ἐν	τῷ	Πειραιεῖ διάκεινται ὥστε πολὺ ἀσφαλέστερον
[13, 84]	φησιν Αδαῖος ὁ Μιτυληναῖος ἐν	τῷ	περὶ Αγαλματοποιῶν. Πολέμων δὲ ἢ
[13, 66]	ἀγασθέντες, ὥς φησι Μενέτωρ ἐν	τῷ	περὶ Αναθημάτων, Πασιφίλαν ἐκάλεσαν τὴν
[13, 56]	θανάτου, ὥς φησιν Ἕρμιππος ἐν	τῷ	περὶ Ἀριστοτέλους πρώτῳ, ἐπιμελείας φάσκων
[13, 21]	εἴρηκεν ὁ τοῦ Αρείου ἐν	τῷ	περὶ Δημητρίου τοῦ Φαληρέως συγγράμματι,
[13, 37]	Αβροτόνου; ὡς Αμφικράτης ἱστορεῖ ἐν	τῷ	περὶ Ενδόξων Ανδρῶν συγγράμματι· Αβρότονον
[13, 78]	φησιν Ηρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν	τῳ	περὶ Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες
[13, 60]	Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος δ' ἐν	τῷ	περὶ Εταιρῶν δύο ἀναγράφει Φρύνας
[13, 60]	ἑταίρα» ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος ἐν	τῷ	περὶ Εταιρῶν. Εἴρηκεν δὲ περὶ
[13, 70]	βουλόμενον, ὥς φησι Γοργίας ἐν	τῷ	περὶ Εταιρῶν. Επὶ τούτοις ὁ
[13, 51]	Οἴα, ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν έν	τῷ	περὶ Ἑταιρῶν, Αντικύραν αὐτὴν φάσκων
[13, 50]	μεγάλους εἶχον. Αντιφάνης δὲ ἐν	τῷ	περὶ Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα φησὶν Αφύην
[13, 51]	ἐπείρα Νάννιον; Αντιφάνης δὲ ἐν	τῷ	περὶ Ἑταιρῶν Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο
[13, 2]	Αριστοτέλης ἔδωκεν ἱρτορῶν τοῦτο ἐν	τῷ	περὶ Εὐγενείας Εἰ μὴ ἄρα
[13, 21]	Κυρηναῖον, ὅν φησι Θεόφραστος ἐν	τῷ	περὶ Εὐδαιμονίας περιιόντα ἐπαγγέλλεσθαι διδάσκειν
[13, 86]	γὰρ Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν	τῷ	περὶ Ζήνωνος γράφων ὧδε Ζήνων
[13, 62]	οὐ Λαίς. Ερμιππος δ' ἐν	τῷ	περὶ Ισοκράτους προβαίνοντά φησι τῇ
[13, 32]	Χαμαιλέων ὁ Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν	τῷ	περὶ Πινδάρου, ὅταν ἡ πόλις
[13, 72]	Κροίσου πατέρα. Χαμαιλέων δ' ἐν	τῷ	περὶ Σαπφοῦς καὶ λέγειν τινάς
[13, 92]	Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων φησὶ ἐν	τῷ	περὶ Σιμωνίδου, οὐ προσίενται φιλοσοφίαν
[13, 83]	λωποδύτην ἀπάγεις. ~Θεόπομπος δὲ ἐν	τῷ	περὶ συληθέντων ἐκ Δελφῶν Χρημάτων
[13, 80]	ὁ βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν ἐν	τῷ	περὶ τῆς ἐν Ιλίῳ Θυσίας
[13, 38]	δὲ Λάμιαν Πολέμων φήσι ἐν	τῷ	περὶ τῆς ἐν Σικυῶνι Ποικίλης
[13, 77]	Ζηνεύς φησιν ὁ Χῖος ἐν	τῳ	περὶ τῆς πατρίδος συγγράματι. ~Ιερώνυμος
[13, 5]	ἐβασίλευεν, ὥς φησι Σάτυρος ἐν	τῷ	περὶ τοῦ Βίου αὐτοῦ, Αὐδάταν
[13, 15]	Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἱστορεῖ ἐν	τῷ	περὶ τοῦ Βίου αὐτου. Θρυλεῖτε
[13, 82]	αὐτὸν τὸ τοιοῦτον ἐπίγραμμα, χρησάμενος	τῷ	περὶ τοῦ Ηλίου καὶ Βορέου
[13, 10]	ὀνομαζόμενος, ὥς φησι Καλλισθένης ἐν	τῷ	περὶ τοῦ Ιεροῦ Πολέμου ὅτε
[13, 50]	τῆς Φανοστράτης Απολλόδωρός φησιν έν	τῷ	περὶ τῶν Αθήνησιν Εταιρίδων ὅτι
[13, 55]	Νυμφόδωρος δ' ὁ Συρακόσιος ἐν	τῷ	περὶ τῶν έν Σικελίᾳ Θαυμαζομένων
[13, 34]	φησι Πολέμων ὁ περιηγητὴς ἐν	τῷ	περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι Αναθημάτων,
[13, 21]	ταῦτα καλῶς γραφόντων Πολέμων ἐν	τῷ	περὶ τῶν ἐν Σικυῶνι Πινάκων.
[13, 63]	ἔχει λόγος. Αὐτὸς γοῦν ἐν	τῷ	περὶ Χρυσίου λόγῳ προαγήοχε τὰ
[13, 86]	εἰσείλκυσε τὴν παιδίσκην καὶ συγκατέκλεισε	τῷ	Περσαίῳ. Οἶδα δὲ καὶ Πολύστρατον
[13, 55]	Δείκνυσθαι δ' αὐτῆς τάφον παρὰ	τῷ	Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην
[13, 62]	τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε δὲ κἀν	τῷ	Πλούτῳ ἐν ῷ λέγει Ἐρᾷ
[13, 14]	σώμασιν μάλιστα προσεδρεύειν τ' ἀρίστους	τῷ	πόθῳ, ποιητικούς, ἰταμούς, προθύμους, εὐπόρους
[13, 49]	Ἣ δὲ Δηλαδή μόσχειος. Μενάνδρῳ	τῷ	ποιητῇ δυσημερήσαντι καὶ εἰσελθόντι εἰς
[13, 81]	ἐπιγραφομέναις Επιδημίαις γράφει οὓτως Σοφοκλεῖ	τῷ	ποιητῇ ἐν Χίῳ συνήντησα, ὅτε
[13, 80]	τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ ἐν	τῷ	ποταμῷ τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο
[13, 5]	τὸν Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν	τῷ	ποτηρίῳ. Καὶ μετὰ ταῦτα Ολυμπιὰς
[13, 51]	ἑταίρας ἀρραβών. ~Λυσίας δ' ἐν	τῷ	πρὸς Λαίδα, εἴ {γε} γνήσιος
[13, 51]	Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται, κἀν	τῷ	πρὸς Μέδοντα ψευδομαρτυριῶν (Αντικύρας) Ἐπώνυμον
[13, 6]	τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, ἐπὶ	τῷ	προσώπῳ δ' αἱ τρίχες φορούμεναι
[13, 37]	Αλεξάνδρου θάνατον καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη	τῷ	πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου καὶ ἐγένησεν
[13, 20]	καὶ κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ	τῷ	πρώτῳ τὰ τῆς θεοῦ φέρειν
[13, 16]	γάρ, καθάπερ φησί Κλέαρχος ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι
[13, 83]	χαρίσασθαι τοῦτον εἰς Δελφοὺς παραγενομένῳ	τῷ	Πυθοδώρου τοῦ Σικυωνίου υἱῷ ἀποκερουμένῳ
[13, 18]	ἐπινοεῖν μοι φαίνεται καὶ πάντα	τῷ	πώγωνι δρᾶν ἐναντία, ἢ πλουσιακὸν
[13, 86]	ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν καὶ	τῷ	πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ θᾶττον προσθέντι
[13, 64]	ἦν περισπουδάστως ὑπὸ τῶν Ροδίων	τῷ	Σελεύκῳ διεπέμφθη. ~Δημήτριος δ' ὁ
[13, 57]	τὴν τίγριν, ἣν εἴδομεν ἡμεῖς,	τῷ	Σελεύκῳ πάλιν ἔδει {τι} ἡμᾶς
[13, 61]	κατέλιπεν. Οτι δὲ γηραιῷ ὄντι	τῷ	Σοφοκλεῖ συνῆν ἡ Αρχίππη, ὁ
[13, 82]	τοῦ Σοφοκλέους χλανίδιον ᾤχετο, καταλιπὼν	τῷ	Σοφοκλεῖ τὸ παιδικὸν ἱμάτιον. Οἷα
[13, 15]	τἀν τοῖς πίναξι, πρίν τι	τῷ	σόφῳ δοῦναι, αὐτοὶ καταρροφεῖτε κᾆθ'
[13, 56]	τῆς νεωτέρας ἀλλὰ τῆς Σωκράτει	τῷ	σοφῷ συγγενομένης καίπερ τηλικοῦτον ἀξίωμα
[13, 84]	Ελλαδικὸν Ἐν Δελφοῖς, φησίν, ἐν	τῷ	Σπινατῶν θησαυρῷ παίδές εἰσιν λίθινοι
[13, 27]	κἄγροικος αἰσχροεπῶν· ἔα ἐπαρίστερ' ἐν	τῷ	στόματι τὴν γλῶσσαν φορεῖς κατὰ
[13, 93]	οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ	τῷ	συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι καὶ φυλακτικὸν
[13, 27]	φθάσας ὁ Μυρτίλος (διήχθευεν γὰρ	τῷ	Σύρῳ) ἔφη· Ουχ ὧδ' ἐμόγησαν
[13, 64]	τὸν Σώφρονα ἡ Λαοδίκη διανεύει	τῷ	Σώφρονι, μηνύουσα τὴν ἐπιβουλήν. Ὃ
[13, 18]	φησιν ὑμῶν ὁ Χρύσιππος ἐν	τῷ	τετάρτῳ περὶ τοῦ Καλοῦ καὶ
[13, 89]	εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος δ' ἐν	τῷ	τῆς Ασίας Περίπλῳ καλλίονάς φησι
[13, 28]	τὰς> μόνας τῶν ἄλλων γυναικῶν	τῷ	τῆς φιλίας ὀνόματι προσηγορευμένας {ἢ}
[13, 83]	πλήθους ἐκωλύθη. Τῷ δὲ Λυκόλα	{τῷ}	τοῦ Τριχονείου υἱῷ Φυκίδᾳ ὄντι
[13, 94]	ἀργύριον ἐπὶ τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ	τῷ	τραπεζίτῃ καὶ Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς
[13, 22]	ὡς Αντιφάνης φησὶν ἐν Αγροίκῳ,	τῷ	τρέφοντι συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ κακὸν
[13, 70]	ἐλεγειακὰ τρία βιβλία, ὧν ἐν	τῷ	τρίτῳ κατάλογον ποιεῖται ἐρωτικῶν, οὑτωσί
[13, 48]	Ἀνέγραψε δ' αὐτὸν Καλλίμαχος ἐν	τῷ	τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων καὶ
[13, 37]	ἱστορεῖ ὁ Εὐεργέτης Πτολεμαῖος ἐν	τῷ	τρίτῳ τῶν Υπομνημάτων, πλείστας ἔσχεν
[13, 89]	Νόστων. Εξέδωκεν δἐ καὶ Ιππάρχῳ	τῷ	υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν αὑτῷ γυναῖκα
[13, 89]	γάμου κοινωνίαν ὁ Πεισίστρατος Ιππάρχῳ	τῷ	υἱῷ, ὡς Κλείδημος ἱστορεῖ ἐν
[13, 58]	ὡς Ιδομενεὺς ἱστορεῖ. Ἐν δὲ	τῷ	ὑπὲρ Φρύνης λόγῳ Ὑπερεί δης
[13, 78]	ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν τοῦ θανάτου	τῷ	Φαλάριδι ἐχαρίσατο, τοῦτο ἐμφήνας τοῖς
[13, 13]	οὔτε κοῦφος οὔτε ῥᾀδιος ἀπαλλαγῆναι	τῷ	φέροντι τὴν νόσον, βαρὺς δὲ
[13, 14]	βλέποντας ἀθλιωτάτους. Θεόφιλος δ' ἐν	τῷ	Φιλαύλῳ· Τίς φησὶ τοὺς ἐρῶντας
[13, 5]	Καὶ ἡ Κλεοπάτρα δ' ἐγέννησε	τῷ	Φιλίππῳ θυγατέρα τὴν κληθεῖσαν Εὐρώπη,
[13, 94]	γε τὸ τέλος τῆς εὐδαιμονίας	τῷ	φιλοσόφῳ ἡ μυρεψικὴ τέχνη ἀκολουθός
[13, 80]	ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασι Χάρωνι, φησί,	τῷ	Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν καὶ
[13, 23]	ὀρθὸν ἐν τοῖς χείλεσιν· ὥστε	τῷ	χρόνῳ σέσηρεν, ἄν τε βούλητ'
[13, 45]	διψῶ, φησί, παππία, σφόδρα· ἀλλ'	ἐγχεάτω	μοι τέτταρας κοτύλας ἔπειτα εἰς
[13, 42]	θέλεις ἔλθοῦσ' ἅμα βαλεῖν ἢ	κάτω;	Γελάσασ' Ανω, βέλτιστε, φησίν. Υπό
[13, 14]	δεῦρ' αὐτὸν ἐφυγάδευσαν ὡς ἡμᾶς	κάτω,	τὰς δὲ πτέρυγας ἃς εἶχε
[13, 49]	δὲ Ἀποφύσα, εἶπε, καὶ τῷ	κάτω	χρῶ. Θαὶς ἐραστοῦ τινος αὐτῆς
[13, 10]	ἐπανιούσας ἐκ τοῦ Πυθικοῦ ἱεροῦ.	Δεκάτῳ	δὲ ἔτει ἑάλω καὶ ἡ
[13, 10]	δὲ καὶ οὗτος γενόμενος τῷ	δεκάτῳ	ἔτει Φιλίππου συμμαχήσαντος πέρας ἔσχεν
[13, 35]	μὲν Υστάσπης Μηδίας καὶ τῆς	ὑποκάτω	χώρας, ὁ δὲ Ζαριάδρης τῆς
[13, 28]	τερπνὰ καλῶς ἀείσω. Καὶ ἔτι·	Λατὼ	καὶ Νιόβα μάλα μὲν φίλαι
[13, 59]	δὲ ὑπὸ Εὐθίου τὴν ἐπὶ	θανάτῳ	ἀπέφυγεν Διόπερ ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας
[13, 77]	ἔχθραν διελύσατο Μίνως, καίπερ ἐπὶ	θανάτῳ	παιδὸς συστᾶσαν, Θησέως ἐρασθεὶς καὶ
[13, 1]	τὴν ἱστορίαν τῶν Μουσῶν τὴν	Ερατὼ	ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην ἡμῖν ἰέναι
[13, 1]	ποιησόμεθα εἰ δ' ἄγε νῦν,	Ερατώ,	πάρ θ' ἵστατο καί μοι
[13, 34]	οἴκημά τι λέγεται καὶ νῦν	ἐγγυτάτω	τῆς Κολώνης. Ινα τὸ Διονύσιόν
[13, 81]	ὡς εὖ ὑπηγάγετο τὸν παῖδα,	Μελετῶ,	εἶπεν, στρατηγεῖν, ὦ ἄνδρες ἐπειδήπερ
[13, 42]	δὲ Μηθέν, φησί, σοί, ψυχή,	μελέτω·	μαθεῖν γὰρ αἰσθέσθαι θ' ἅμα
[13, 85]	γιγνομένης κατὰ τύχην {ἐν τῇ	Μιλήτῳ}	ἐν τῷ λιμένι πλῆθος δελφίνων
[13, 20]	σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ	Κλείτῳ	καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη
[13, 65]	ἐρασθεὶς ἡδέως δι' αὐτὴν καὶ	Λαμπιτὼ	προσηγορεύετο, ὥς φησι Δίυλλος· ἐκαλεῖτο
[13, 70]	τρία βιβλία, ὧν ἐν τῷ	τρίτῳ	κατάλογον ποιεῖται ἐρωτικῶν, οὑτωσί πως
[13, 25]	Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν	τρίτῳ	Κολοφωνιακῶν φάσκων αὐτὸν καὶ πανδήμου
[13, 89]	τέρμασι γυμνασίου. Ησίοδος δ' ἐν	τρίτῳ	Μελαμποδίας τὴν ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκίδα
[13, 56]	Ἐλπινίκῃ μιχθῆναι. Πυθαίνέτος δ' ἐν	τριτῳ	περὶ Αἰγίνης Περίανδρόν φησιν ἐξ
[13, 5]	παλλακάς, ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν	τρίτῳ	περὶ τοῦ τῆς Ελλάδος Βίου
[13, 48]	δ' αὐτὸν Καλλίμαχος ἐν τῷ	τρίτῳ	πίνακι τῶν Νόμων καὶ ἀρχὴν
[13, 37]	ὁ Εὐεργέτης Πτολεμαῖος ἐν τῷ	τρίτῳ	τῶν Υπομνημάτων, πλείστας ἔσχεν ἐρωμένας,
[13, 38]	ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ Καρύστιος ἐν	τρίτῳ	Υπομνημάτων. Δημήτριος δ' ὁ Πολιορκητὴς
[13, 60]	δὲ Σαπέρδιον. Ηρόδικος δὲ ἐν	ἕκτῳ	Κωμῳδουμένων τὴν μὲν παρὰ τοῖς
[13, 85]	βασιλέως, ὡς ἱστορεῖ Νίκανδρος ἐν	ἕκτῳ	Περιπετειῶν. Εν Αἰγιῳ δὲ παιδὸς
[13, 15]	τῆς ψυχῆς ἐρᾶν· οἵτινες μέχρι	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσι ἐτῶν δεῖν λέγοντες
[13, 37]	συστρατευομένην; ἣν Ζηνοφάνης φησὶ πρότερον	Μιλτὼ	καλουμένην Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ
[13, 35]	ἐποιεῖτο τοὺς γάμους, οὐ προειπῶν	ὅτῳ	μέλλοι διδόναι τὴν θυγατέρα. Ακμαζούσης
[13, 72]	ἐν πλείοσιν, ἐξὸν σιωπᾶν κἀν	σκότῳ	κρύπτειν τάδε Αίσχύλος ἔφη ὁ
[13, 18]	ὑμῶν ὁ Χρύσιππος ἐν τῷ	τετάρτῳ	περὶ τοῦ Καλοῦ καὶ τῆς
[13, 2]	γυναῖκας, Ξανθίππην καὶ τὴν Αριστείδου	Μυρτώ,	οὐ τοῦ δικαίου καλουμένου (οἱ
[13, 94]	πώποτε οὔτε μὴν οὐδ' ἰχθυοπώλαιναν.	Εκάστῳ	γὰρ γένει ἁρμόζοντα δεῖν εἶναι
[13, 22]	νῦν ἔχει, πάμπολλ' ἀναλίσκων ἐφ'	ἑκάστῳ	τῆς θύρας ἀπεκλειόμην. Καὶ ἐν
[13, 10]	τὴν Πελάγοντος τοῦ Φωκέως θυγατέρα	Μεγιστὼ	καὶ τὰς Αργείων θυγατέρας ἐπανιούσας
[13, 3]	κλισίῃς ἐξαίρετοι, ἅς τοι Αχαιοὶ	πρωτίστῳ	δίδομεν. Ἀλλ' οὐκ εἰκός, φησὶν
[13, 55]	ἄλλος. Τοῦ δὲ Διογένους εἰπόντος	αὐτῷ·	Ἀρίστιππε, κοινῇ συνοικεῖς πόρνῃ. Ἢ
[13, 35]	καὶ καταλιπὼν ἔν τινι τόπῳ	αὐτῷ	ἅρματι τὸν ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς
[13, 86]	αὐλητρίδος καὶ οὔσης εὐρυχωρίας παρ'	αὐτῷ,	βουλομένης τῆς παιδίσκης παρακαθίσαι οὐκ
[13, 70]	Λεόντιον ἀπὸ γὰρ ταύτης ἐρωμένης	αὐτῷ	γενομένης ἔγραψεν ἐλεγειακὰ τρία βιβλία,
[13, 5]	μὲν ἦν Φεραία Νικησίπολις, ἥτις	αὐτῷ	ἐγέννησε Θετταλονίκην, δὲ Λαρισαία Φίλιννα,
[13, 37]	Ιστοριῶν Κλεινοῦς φησι τῆς οἰνοχούσης	αὐτῳ	εἰκόνας πολλὰς ἀνακεῖσθαι κατὰ τὴν
[13, 53]	ὢν ἐμακάριζε καὶ τοὺς ὁμοίως	αὐτῷ	ἐπὶ φιλοσοφίαν παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς
[13, 54]	ὢν ἐμακάριζε καὶ τοὺς ὁμοίως	αὐτῷ	ἐπὶ φιλοσοφίαν παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς
[13, 78]	τοῖς πυνθανομένοις τῆς Πυθίας ὅπως	αὐτῷ	ἐπιθῶνται. Εχρησεν δὲ καὶ περὶ
[13, 47]	έπὶ δεῖπνον έλθόντος, προπιοῦσα ποτήριον	αὐτῷ	ἡ Γνάθαινα Λαβέ, ἔφησεν, ὑπερήφανε.
[13, 49]	εἶπεν, ἦν γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς	αὐτῷ.	Ἣ δὲ Ἀποφύσα, εἶπε, καὶ
[13, 12]	αὐτόθι τὸν Ερωτα ἱδρυσάμενοι συνθύουσιν	αὐτῷ.	Θεσπιεῖς τε τὰ Ερωτίδεια τιμῶσιν
[13, 62]	οἰκίαν, ἐξ ἧς καὶ γενέσθαι	αὐτῷ	θυγάτριον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς Στράττις
[13, 18]	προῆκται, τῶν προτέρων οὐ χρωμένων	αὐτῷ.	Καὶ γὰρ Τιμόθεος ὁ αὐλητὴς
[13, 34]	αὐτοῦ λόγῳ, καὶ ταύτης ἐκοινώνησεν	αὐτῷ.	Καὶ ἑτέρας δὲ δύο ἑταίρας
[13, 37]	καλουμένην Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ	αὐτῷ	καὶ ἡ Μιλησία παλλακίς. Ο
[13, 3]	δοὺς γυναῖκας. Κοιμῶνται γοῦν παρ'	αὐτῷ	καὶ οἱ γέροντες μετὰ γυναικῶν,
[13, 18]	ξυρὸν οὐδὲν ἧππον πάντες χρῶνται	αὐτῷ.	Καὶ ταῦτα μὲν ὁ θαυμάσιος
[13, 68]	δὲ Γλυκέρας ὡς οὔσης παρ'	αὐτῷ	καὶ τοῖς Αθηναίοις αἰτίας γινομένης
[13, 20]	φασὶν Αρχιδάμου τοῦ βασιλέως, γυναικὸς	αὐτῷ	καλῆς φαινομένης, ἑτέρας δὲ αἰσχρᾶς
[13, 74]	θεῶν τις ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν	αὐτῷ.	Κατὰ τὸν αὐτὸν οὖν ποιητήν.
[13, 95]	εἶναι ἢ ἂ ὁ πατὴρ	αὐτῷ	κατέλιπεν. Αλλὰ γὰρ οὐ τὴν
[13, 29]	δ' ὃν λέγω ἐν γειτόνων	αὐτῷ	κατοικούσης τινὸς ἰδὼν ἑταίρας εἰς
[13, 95]	καὶ εἰς ἄλλους ἅπαντας τοὺς	αὐτῷ	κεχρημένους. Οὐχ οἱ μὲν κάπηλοι
[13, 45]	Πτολεμαῖον· εἰώθει δὲ συμπίνειν αἰεὶ	αὐτῷ.	Λέγει δ' οὖν ὑστεροῦσα παρὰ
[13, 46]	γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι δ' εἰσὶν	αὐτῷ	Μεγίστη, Αγαλλίς, Θαυμάριον, Θεόκλεια (αὕτη
[13, 87]	πρὸς Αλέξανρον Επιστολῇ, ἣν ἐπέστειλεν	αὐτῷ	μετὰ τὸ Δαμασκὸν ἑλεῖν καὶ
[13, 82]	παῖδα ἔξω τείχους ἀπήγαγε χρησόμενος	αὐτῷ.	Ο μὲν παῖς τὸ ἴδιον
[13, 85]	ἐνάτῃ. Ο δὲ λόγος ἐστὶν	αὐτῷ	{ὁ} περὶ Αλεξάνδρου καὶ λέγει
[13, 36]	τῷ βασιλεῖ (τοῦτο δ' ἦν	αὐτῷ	ὄνομα) ἦν ξένος. Οὗτος ὁ
[13, 35]	τὸν Ζαριάδρην ἰδεῖν· ἐπεστάλκει γὰρ	αὐτῷ	ὅτι μέλλουσιν οἱ γάμοι συντελεῖσθαι.
[13, 44]	ἐξ οὗ γεγονὸς ἦν ἄρρεν	αὐτῷ	παιδίον, οὐχ ὑπομένουσαν τὴν Γναθαίνιον
[13, 43]	γενόμενον, ὥστε τὴν πυγὴν ἅπαξ	αὐτῷ	παρασχεῖν· τὴν δὲ τοῦτ' εἰπεῖν
[13, 33]	πρᾶγμα. Πιστεύων δέ, ὡς ἕοικεν,	αὐτῷ	πεποίηκεν εὐθέως· Εδιδάξαμεν χρυσὸν καθαρᾷ
[13, 58]	εἴ τις θέωροίη τὰ πραχθέντα	αὐτῷ	περὶ τὴν Λάκωνος γυναῖκα. Ὑπερείδης
[13, 4]	ὧν καὶ τὸ τῶν τέκνων	αὐτῷ	πλῆθος ἐγένετο. Εν ἑπτὰ μέντοι
[13, 6]	τόν τε ναύκληρον λαβοῦσα καταπέπωκ'	αὐτῷ	σκάφει. Η Θεανὼ δ' οὐχὶ
[13, 83]	τῇ στοᾳ. Εν δὲ τῷ	αὐτῷ	συγγράμματι Θεόπομπος φιλογύναιον μέν φησι
[13, 95]	προδόσεις λαμβάνων οὐκ ἀποδίδωσι, δικάζονται	αὐτῷ	συγκλείσαντες τὰ καπηλεῖα, οἱ δὲ
[13, 37]	πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου καὶ ἐγένησεν	αὐτῷ	τέκνον Λεοντίσκον καὶ Λάγον, θυγατέρα
[13, 35]	ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς γενομένη δίδωσιν	αὐτῷ	τὴν φιάλην· καὶ ὃς ἁρπάσας
[13, 86]	τὸν βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι ἔξεστι	αὐτῷ	τούτων ἀπολαύειν. Καὶ ἕτερα τούτοις
[13, 3]	περιπαθὴς γενομένη τὴν Κασσάνδραν σὺν	αὐτῷ	τῷ Αγαμέμνονι ἀποκτείνει, ἣν εἰς
[13, 93]	Σωκράτους ἐστὶν συγγράμματα, ἐχαρίσθη δὲ	αὐτῷ	ὑπὸ Ξανθίππης τῆς Σωκράτους γυναικὸς
[13, 89]	Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν	αὑτῷ	γυναῖκα Φύην τὴν Σωκράτους θυγατέρα,
[13, 80]	τὸν Ζήνωνα ἔπεισεν αὐτὸν συγκωμάσαι	αὑτῷ	πρὸς Αριστοκλέα τὸν κιθαρῳδόν, οὗ
[13, 56]	Θάσιος ἱστορεῖ, κατὰ τοὺς αὐτοὺς	αὐτᾡ	χρόνους γενόμενος καὶ ἑωρακὼς αὐτόν,
[13, 63]	Δημοσθένους λέγειν δύναιτο; τὰ γὰρ	ἐνιαυτῷ	μελετηθέντα ἐκείνῳ μία γυνὴ μιᾷ
[13, 74]	Τῶν δ' ἐγὼ παραίτιος. ~Εν	Ιππολύτῳ	Εὐριπιδείῳ πάλιν ἡ Αφροδίτη φησίν
[13, 20]	ἐγὼν οὔπω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν οὐδ'	οὕτω	γεραρόν· βασιλῆι δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν.
[13, 39]	περὶ τῆς Λαμίας ὁ Μάχων	οὕτω	γράφει· Δημήτριός ποθ' ὁ βασιλεὺς
[13, 21]	Φάνιον, Αλέξιδος Ορώπα, Εὐβούλου Κλεψύδρα.	Οὕτω	δ' ἐκλήθη αὕτη ἡ ἑταίρα,
[13, 75]	παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια καὶ παιδικά.	Οὕτω	δ' ἐναγώνιος ἦν ἡ περὶ
[13, 26]	δὲ καὶ γέροντα καὶ νέον·	οὕτω	δὲ τιθασὸς γέγονεν ὥστε, ὦ
[13, 95]	ἔτη γεγονυῖαν ἧς ἐρᾶν προσποιησάμενος	οὕτω	διέθηκεν ὥστε τὸν μὲν ἄνδρα
[13, 20]	Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν· Καλὸν δ'	οὕτω	ἐγὼν οὔπω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν οὐδ'
[13, 67]	Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ' ἔσῃ Βανυλῶνος, ἂν	οὕτω	τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ
[13, 95]	ἐκφορὰν αὐτοὺς ἥκειν τούτου τεθνεῶτος.	Οὓτω	δ' οἱ ἐν τῷ Πειραιεῖ
[13, 62]	Γηρυτάδῃ. Μήποτε δὲ κἀν τῷ	Πλούτῳ	ἐν ῷ λέγει Ἐρᾷ δὲ
[13, 80]	(συνεχῶς γὰρ ἐν τῷ ποταμῷ	τούτῳ	ἀπελούετο) θάψας εἴσατο καὶ ἱερὸν
[13, 77]	Θησέως ἐρασθεὶς καὶ τὴν θυγατέρα	τούτῳ	γυναῖκα ἔδωκε Φαίδραν, ὡς Ζῆνις
[13, 85]	εἰς παιδίον γράφει δ' οὕτως	Τούτῳ	δὲ τῷ ἐλέφαντι συνετρέφετο θήλεια
[13, 38]	εἰς τὸ σῶφρον τῶν ἐπὶ	τούτῷ	σεμνυμένων εἰσὶ βελτίους. Ο δὲ
[13, 95]	δοκεῖν εἰς τὸν Ανδρίαν πλεῖν	τούτῳ	συμβάλλειν. Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἃ
[13, 18]	πώγωνι δρᾶν ἐναντία, ἢ πλουσιακὸν	τούτῳ	τι> προσπίπτει κακόν. Τί γὰρ
[13, 82]	γεγονὸς καὶ αὐτός ποτε ὐφη	τούτῳ	χεχρῆσθαι τῷ παιδί, ἀλλὰ μηδὲν
[13, 71]	Ναννοῦς πολιῷ δ' ἐπὶ πολλάκι	λωτᾤ	κνημωσθεὶς κώμους εἶχε σὺν Εξαμύῃ.
[13, 37]	θάνατον καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη τῷ	πρώτῳ	βασιλεύσαντι Αἰγύπτου καὶ ἐγένησεν αὐτῷ
[13, 56]	Ἕρμιππος ἐν τῷ περὶ Ἀριστοτέλους	πρώτῳ,	ἐπιμελείας φάσκων τῆς δεούσης τετυχηκέναι
[13, 31]	Εταίρᾳ Αφροδίτῃ. Κλέαρχος δ' ἐν	πρώτῳ	Ερωτικῶν· Γύγης, φησίν, ὁ Λυδῶν
[13, 56]	Ολύμπιος, ὥς φησι Κλέαρχος ἐν	πρώτῳ	Ἐρωτικῶν, οὐχ ἕνεκεν Ασπασίας οὐ
[13, 20]	κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ τῷ	πρώτῳ	τὰ τῆς θεοῦ φέρειν τεύχη
[13, 16]	καθάπερ φησί Κλέαρχος ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην εἰρηκέναι φησίν·
[13, 85]	χήν, ὡς Κλέαρχος ἱστορεῖ ἐν	πτώτῳ	Ερωτικῶν. Τὸν δὲ παῖδα τοῦτον
[13, 55]	χορηγῶ πολλά, ἵνα αὐτὸς αὐτῆς	ἀπολαύω,	οὐχ ἵνα μὴ ἄλλος. Τοῦ
[13, 46]	ἀνακάμπτειν πάλιν; ~Μέχρι μὲν τούτων	μνημονεύω	τῶν ὑπὸ τοῦ Μάχωνος εἰρημένων.
[13, 28]	πρότερον, νῦν δ' οὐχ ὑμῖν	ἀγορεύω	ἄρτι χνοαζούσας αὐλητρίδας, αἵ τε
[13, 50]	βασιλεὺς, Αλέξανδρος, φησίν· Καὶ μὴν	ἀκούω	μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν
[13, 68]	οὐ μάλα (Β) Καὶ μὴν	ἀκούω	μυριάδας τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν
[13, 85]	ὁ Μιλήσιος ἰδὼν ἁλιέας τῃ	δικτύῳ	λαβόντας δελφῖνα καὶ μέλλοντας κατακόπτειν
[13, 93]	ταλαιπώρου καὶ γυμνοῦ τὸν βίον,	ἄμφω	ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι καὶ βοροὶ
[13, 15]	τοῖς πίναξι, πρίν τι τῷ	σόφῳ	δοῦναι, αὐτοὶ καταρροφεῖτε κᾆθ' ἁλίσκεσθε
[13, 56]	νεωτέρας ἀλλὰ τῆς Σωκράτει τῷ	σοφῷ	συγγενομένης καίπερ τηλικοῦτον ἀξίωμα συνέσεως
[13, 94]	τὸ τέλος τῆς εὐδαιμονίας τῷ	φιλοσόφῳ	ἡ μυρεψικὴ τέχνη ἀκολουθός τε
[13, 72]	ἄλλην τινὰ χάσκει. Καὶ τὴν	Σαπφώ	δὲ πρὸς αὐτὸν ταῦτά φησιν
[13, 17]	ὄσσοις ἐκοίμιζεν κοῦρον. Καὶ ἡ	Σαπφὼ	δὲ πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον
[13, 69]	Δωρίχαν τε, ἥν ἡ καλὴ	Σαπφὼ	ἐρωμένην γενομένην Χαράξου τοῦ ἀδελφοῦ
[13, 72]	ὁ Ερμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν οἰόμενος	Σαπφὼ	καὶ Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ
[13, 28]	καὶ φίλας ἑταίρας, ὡς ἡ	Σαπφώ·	Τὰδε νῦν ἑταίραις ταῖς ἐμαῖσι
[13, 70]	ἐξ Ερέσου δὲ τῆς ἑταίρας	Σαπφὼ	τοῦ καλοῦ Φάωνος ἐρασθεῖσα περιβόητος
[13, 8]	αὖ πονηρῶν ἔτι λέγειν πολλὰς	ἔχω.	Αριστοφῶν δ' ἐν Καλλωνίδῃ κακὀς
[13, 27]	λαμπρὰ πάνυ. ~Ταυτά σοι παραινεῖν	ἔχω,	ἑταῖρε Μυρτίλε. Καὶ κατὰ τὴν
[13, 14]	ἐρῶν, παιδὸς κόρης, οὐ νοῦν	ἔχω	πρὸς τῶν θεῶν; κάλλει καλῆς,
[13, 56]	ᾄδειν εἰς αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν	ἔχω	τὴν ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς
[13, 34]	καὶ πλεύσας εἰς Ελλήσποντον σύν	Αξιόχῳ,	ὃς ἦν αὐτοῦ τῆς ὥρας
[13, 89]	η' Νόστων. Εξέδωκεν δἐ καὶ	Ιππάρχῳ	τῷ υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν αὑτῷ
[13, 89]	πρὸς γάμου κοινωνίαν ὁ Πεισίστρατος	Ιππάρχῳ	τῷ υἱῷ, ὡς Κλείδημος ἱστορεῖ
[13, 45]	οὖν ὑστεροῦσα παρὰ πολύ. Πτολεμαῖε,	διψῶ,	φησί, παππία, σφόδρα· ἀλλ' ἐγχεάτω