>

Livre, Chap.
[13, 71]	σοφίῃ Κύπρις μηνίουσα πυρὸς μένει.	Εκ	δὲ βαθείης ψυχῆς κουφοτέρας ἐξεπόνησ'
[13, 2]	διὰ τὸ πλῆθος τὸν πατέρα.	Εκ	τούτων οὖν τις ὁρμώμενος μέμψαιτ'
[13, 67]	καὶ διάκουσον σαφῶς παρὰ τῶν	ἐκ	Βαβυλῶνος ὃν τρόπον Πυθιονίκην περιέστειλεν
[13, 6]	ὀφθαλμῶν ὑδρορρόαι δύο ῥέουσι μέλανος,	ἐκ	δὲ τῶν γνάθων ἱδρὼς ἐπὶ
[13, 83]	δὲ ἐν τῷ περὶ συληθέντων	ἐκ	Δελφῶν Χρημάτων Ασώπιχόν φησι τὸν
[13, 71]	Αὐτὸς δ' οὗτος ἀοιδός, ὃν	ἐκ	Διὸς αἶσα φυλάσσει ἥδιστον πάντων
[13, 5]	καὶ τὸ Θετταλῶν ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο	ἐκ	δύο Θετταλίδων γυναικῶν, ὧν ἥ
[13, 59]	εἰσήγαγεν. ~Ἦν δ' ἡ Φρύνη	ἐκ	Θεσπιῶν. Κρινομένη δὲ ὑπὸ Εὐθίου
[13, 21]	ἀλλ' ἀναφανδὸν τὰ Εὐβούλου αἰεὶ	ἐκ	Κερκώπων λέγει· Κόρινθον ἦλθον. Ηδέως
[13, 56]	αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν ἔχω τὴν	ἐκ	Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς καὶ ἐπὶ
[13, 26]	αὐτῇ συγκατελέγει δὶα τούτων· Τὴν	ἐκ	Κορίνθου Λαίδ' οἶσθα; (Β) Πῶς
[13, 71]	ἔπη. Λυδῆς δ' Αντίμαχος Λυδηίδος	ἐκ	μὲν ἔρωτος πληγεὶς Πακτωλοῦ ῥεῦμ'
[13, 41]	γυναῖκ' ἔχειν, καὶ ταῦθ' ἑταίραν	ἐκ	μέσης τῆς Ελλάδος, μὴ τὴν
[13, 3]	Πρίαμος ἐννεακαίδεκα μέν μοι ἰης	ἐκ	νηδύος ἦσαν, τοὺς δ' ἄλλους
[13, 4]	δ' ἐξ ἁρπαγῆς, ἄλλας δ'	ἐκ	νομίμων γάμων ἐξ ἁρπαγῆς μὲν
[13, 73]	Δημήτριον δένδρων τις ὥρα δ'	ἐκ	νοτίζοντος γάμου τέλειος ἐστί. Τῶν
[13, 9]	πηδαλίῳ, τὸ πεῖσμ' ἀπορρήξασα δὲ>	ἐκ	νυκτὸς ἕτερον λιμέν' ἔχουσ' ἐξευρέθη.
[13, 9]	ἔχουσιν· ἀπορρήξασα δὲ δεσμὰ πολλάκις	ἐκ	νυκτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα. Καὶ
[13, 41]	Τὸ μὲν οὗν ὑπάρχον εὐθέως	ἐκ	παιδἰου αὐτῇ Μέλιττ' ἦν ὄνομα.
[13, 85]	παῖς, ὃς μετὰ τῶν ἄλλων	ἐκ	παλαίστρας παραγινόμενος ἐπὶ τὴν θάλατταν
[13, 71]	γόων δ' ἐνεπλήσατο βίβλους ἱράς,	ἐκ	παντὸς παυσάμενος καμάτου. Λέσβιος Αλκαῖος
[13, 13]	τῶν ἐκ Φαίδρου Αλέξιδος· Πορευομένῳ	ἐκ	Πειραιῶς ὑπὸ τῶν κακῶν καὶ
[13, 76]	τε Κυδώνιαι μηλίδες ἀρδόμεναι ῥοὰν	ἐκ	ποταμῶν, ἵνα παρθένων κῆπος ἀκήρατος,
[13, 71]	δὲ λόγων ἀνεγράψατο βίβλους, ὑμνῶν	ἐκ	πρώτης παιδὸς ἀνερχόμενος. Αὐτὸς δ'
[13, 34]	ἐν Μελίσσῃ τοῦ Αλκιβιάδου μνῆμα	ἐκ	Συννάδων εἰς Μητρόπολιν ἀφικνούμενοι· ἐφ'
[13, 71]	ἄνδρα καὶ πάντων μῖσος κτώμενον	ἐκ	συνοχῶν πάσας ἀμφὶ γυναῖκας ὑπὸ
[13, 72]	ὦ χρυσόθρονε Μοῦσ' ἔνισπες ὕμνον,	ἐκ	τᾶς καλλιγύναικος ἐσθλᾶς Τήιος χώρας
[13, 91]	τῶν Στησιχόρου, σχολῇ γάρ, ἀλλ'	ἐκ	τῆς Αγία τοῦ Αργείου Ιλίου
[13, 92]	τοῖς νέοις ἐς κόρακας ἐρρίφασιν	ἐκ	τῆς Αττικῆς. Καὶ Σοφοκλῆς δέ
[13, 35]	χρόνον ὁ Ομάρτης συναγαγὼν τοὺς	ἐκ	τῆς βασιλείας δυνάστας καὶ φίλους
[13, 83]	τῇ ἀγορᾳ μάντεων, γενομένης φωνῆς	ἐκ	τῆς δάφνης τῆς χαλκῆς, ἥν
[13, 29]	δεομένοις τινων ὑπουργῇ πρὸς χάριν,	ἐκ	τῆς ἑταιρείας ἑταίρα τοὔνομα προσηγορεύθη.
[13, 85]	οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ τὸν	ἐκ	τῆς Ιασοῦ παῖδα. Περὶ γὰρ
[13, 44]	ταῦτ' ἀκούσας Ανδρόνικος τὸ γεγονὸς	ἐκ	τῆς Κορίνθου προσφάτως ἀφιγμένος πικρῶς
[13, 69]	πελάγη. Καὶ Αρχεδίκη δ' ἦν	ἐκ	τῆς Ναυκράτεως καὶ αὐτὴ ἑταίρα
[13, 44]	εἰ μὴ θᾶττον ἐκατήσῃ ποτε	ἐκ	τῆς ὁδου, τὰ γύναια ταυτὶ
[13, 6]	τὰ σκεύη γὰρ ἕλκων ᾤχετ'	ἐκ	τῆς οἰκίας. Οἱ Σινώπῃ δ'
[13, 59]	στέρνα ποιήσας τοὺς ἐπιλογικοὺς οἴκτους	ἐκ	τῆς ὄψεως αὐτῆς ἐπερρητόρευσεν δεισιδαιμονῆσαί
[13, 58]	γυναῖκα. Ὑπερείδης δ' ὁ ῥήτωρ	ἐκ	τῆς πατρῴας οἰκίας τὸν ὑἱὸν
[13, 42]	πότον> δ' ἧν συμπαρειληφώς τινας	ἐκ	τῆς πόλεως τῶν ἐπιγελᾶν εἰθισμένων
[13, 64]	Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος καὶ μόλις	ἐκ	τῆς φυγῆς διασωθέντος αὐτὴ μεταμφιεσαμένη
[13, 26]	γέγονεν ὥστε, ὦ φίλτατε, τἀργύριον	ἐκ	τῆς χειρὸς ἤδη λαμβάνει. Μνημονεύει
[13, 31]	ἀλλὰ καὶ τελευσάσης συναγαγὼν τοὺς	ἐκ	τῆς χώρας Λυδοὺς πάντας ἔχωσε
[13, 46]	ποτε αὐτὸν ἀσχημονήσαντα σφόδρα ἀρθῆναι	ἐκ	τοῦ θεάτρου συνέβη καὶ οὐδὲν
[13, 12]	παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον ᾔδεσαν δῆλον	ἐκ	τοῦ κατὰ τὰ γυμνάσια αὐτὸν
[13, 85]	ἐκολύβα. Δελφὶς δὲ πρὸς αὐτὸν	ἐκ	τοῦ πελάγους ἀπήντα καὶ ἀναλαμβάνων
[13, 2]	βωμὸν ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα τὴν	ἐκ	τοῦ πράγματος ὕβριν φεύγοντες φιλοστοργῶσί
[13, 10]	καὶ τὰς Αργείων θυγατέρας ἐπανιούσας	ἐκ	τοῦ Πυθικοῦ ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ
[13, 51]	θυγάτηρ, τὸ τῆς Τήθης ἀναφέρουσα	ἐκ	τριπορνείας ὄνομα. Καὶ Νεμεάδος δὲ
[13, 25]	τοῦ πολέμου κατερράγη Ελλησι πᾶσιν	ἐκ	τριῶν λαικαστριῶν. ~Τῶν οὗν μεγαλομίσθων
[13, 4]	Πρὸ δὲ τῆς Ελένης καὶ	ἐκ	Τροιζῆνος ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ δὲ
[13, 61]	δὲ μενοινᾷ. Ταῦτα μέν ἐστιν	ἐκ	τῶν εἰς Ομηρον ἀναφερομένων. Τῆς
[13, 15]	αἱρουμένους τὰ Ερμείου τοῦ Κουριέως	ἐκ	τῶν Ιάμβων προειπών· Ακούσατ' ὦ
[13, 86]	κατεῖχον αὑτοὺς οἱ ἄνδρες, ἀλλὰ	ἐκ	τῶν κλινῶν ἀνώρμων καὶ ἐβόων
[13, 7]	τὸ τῆς γαμετῆς ὄνομα τὰ	ἐκ	τών Μάντεων Αλέξιδος προηνέγκατο ταυτί
[13, 94]	περιιδεῖν αὐτὸν διὰ τοὺς τόκους	ἐκ	τῶν ὄντων ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι δ'
[13, 26]	οὗτοι γὰρ ὅταν ὦσιν νέοι	ἐκ	τῶν ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι καὶ
[13, 85]	τῆς ἡμέρας τοὺς καλάμους λαμβάνων	ἐκ	τῶν παρατιθεμένων χορτασμάτων καθεὺδοντος τοῦ
[13, 91]	ἐρεῖς ὄνομα καὶ οὐδ' ταῦτ'	ἐκ	τῶν Στησιχόρου, σχολῇ γάρ, ἀλλ'
[13, 83]	τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον καὶ	ἐκ	τῶν τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι τοῦτον
[13, 93]	τοῖς τῶν Συμβολαίων λόγοις ὃν	ἐκ	τῶν φερομένων ὡς αὐτοῦ διαλόγων
[13, 13]	λεχθέντων ὁ Πλούταρχος ἀπεμνημόνευσε τῶν	ἐκ	Φαίδρου Αλέξιδος· Πορευομένῳ ἐκ Πειραιῶς
[13, 38]	ἀπεδείχθη ὑπὸ Καλλιάδου τοῦ κωμικοῦ	ἐκ	Χορηγίδος τῆς ἑταίρας παιδοποιησάμενος ὡς
[13, 80]	ποτε καὶ μεθ' ἡμέραν ἐλθὼν	ἔκ	τινος πότου καὶ ἀναπηδήσας πρὸς
[13, 14]	ἀπεψηφισμένος ὑπὸ τῶν θεῶν τῶν	δώδεκ'	εἰκότως τ' Ερως; Ετάραττε κἀκείνους
[13, 71]	δ' ἐπὶ μακρὁν ἀυτεῖ ῥεῦμα	διὲκ	μεγάλων ῥυομένης δονάκων. Πόλλ' ἔτλη
[13, 23]	πυρρὰς ἔχει τις· ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ.	Συμβέβηκ'	εἶναι μέλαιναν· κατέπλασεν ψιμυθίῳ. Λευκόχρως
[13, 8]	κακόν ἀρκοῦν ἂν εἴη, κἂν	γυναῖκ'	εἴπἴς μόνον. ~Οὐκ αἰσθάνονται δ'
[13, 45]	μέλι. Λέγεται δ' ἐκείνην τὴν	γυναῖκ'	ἐσχηκέναι πυγὴν πάνυ καλήν, ἥν
[13, 41]	Μανία. Αἰσχρὸν γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν	γυναῖκ'	ἔχειν, καὶ ταῦθ' ἑταίραν ἐκ
[13, 43]	Διφῖλῳ ποτήριον. ὑπερηδέως δὲ τὴν	κύλικ'	ἐκπίων ἄφνω καὶ τὸ παράδοξον
[13, 23]	τοῖς μαγείροις ἅ παράκειθ' ἑκάστοτε,	ἡνίκ'	ἂν πολώσιν αἰγων κρανία, ξυλήφιον
[13, 22]	ἔγωγ' ὁ δυστυχὴς Φρύνης ἐρασθείς,	ἡνίκ'	ἔτι τὴν κάππαριν συνέλεγεν οὔπω
[13, 76]	κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον φιλόσοφον	Ἡνίκ'	ἐχρῆν δύνειν, νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι.
[13, 45]	εἶπεν ὕστερον μεταπεμπομένου ποθ' ὡς	ἔοικ'	αὐτήν, λέγειν πρὸς τὸν μετιόντα
[13, 43]	χρῆσθαι σταθμοῖς; Στρατοκλῆς δύ' ἐρίφους	προῖκ'	ἐδίδου τοῖς γνωρίμοις λοπάδας συνάλμους
[13, 7]	ζῶμεν ἀντ' ἐλευθέρων. Επειτ' ἔχειν	προῖκ'	οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν Πικράν γε
[13, 94]	δι' ἡμέρας. Εἶθ' ἑξῆς φησι·	Αὐτίκ'	οὐδεὶς οὔτε μαγείραιναν εἶδε πώποτε
[13, 84]	δὲ κατὰ τὴν Επικράτους Αντιλαίδα	Τἀρωτίκ'	ἐκμεμάθηκα ταῦθα παντελῶς Σαπφοῦς, Μελήτου,
[13, 26]	Νὴ τὸν Δί' ἤνθει τότε	Λαγίσκ'	ἤνθει τότε καὶ Θεολύτη μάλ'
[13, 37]	Τοῦ δὲ Φιλοπάτορος βασιλέως Πτολεμαίου	ούκ	Αγαθόκλεια ἡ ἑταίρα ἐκράτει, ἡ
[13, 70]	Ασίας. Νικαρέτη δἐ ἡ Μεγαρὶς	οὐκ	ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ
[13, 79]	Μηροῖς ὑπαίθων τὴν Διὸς τυραννίδα.	Οὐκ	ἀγνοῶ δὲ ὅτι τὰ περὶ
[13, 60]	φησιν αὐτῆς εἶναι ὄνομα Μνησαρέτην.	Οὐκ	ἀγνοῶ δὲ ὅτι τὸν ἐπιγραφόμενον
[13, 9]	εἴη, κἂν γυναῖκ' εἴπἴς μόνον.	~Οὐκ	αἰσθάνονται δ' οὐδ' οἱ παρ'
[13, 45]	γάρ, ἔφη, τίς εἶ γύναι;	οὐκ>	αἰσχροποιός; Ἣ δὲ γελάσασ' ἀπεκρίθη
[13, 43]	ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν, ὧν	οὐκ	ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ τὸ ἑξῆς
[13, 18]	τοῦ Καλοῦ καὶ τῆς Ηδονῆς.	Οὐκ	ἀκαίρως δ' ὡς ἐμαυτὸν πείθω,
[13, 72]	Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι,	οὐκ	ἀμερίμνως δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον
[13, 94]	ἄρχεται δ' οὕτως ὁ ῥήτωρ	Οὐκ	ἄν ποτ' ᾠήθην, ὦ> ἄνδρες
[13, 94]	πολλοὺς καὶ σεμνοὺς λέγοντα λόγους	οὐκ	ἄν ποτε ἐπιχειρῆσαι οὐδὲ τολμῆσαι
[13, 21]	τοὺς ἔρωτας δεινὸν γεγονέναι λέγει.	Οὐκ	ἂν ἁμάρτοι δέ τίς σε
[13, 81]	τουδὶ τοῦ παιδὸς τὰς γνάθους,	οὐκ	ἂν ἔτι καλὸς φαίνοιτο. ὐ
[13, 94]	αἰσχρὰν δίκην δικάσασθαι, νομίζω δ'	οὐκ	ἂν ῥᾳδίως αὐτὸν ἑτέραν ταύτῆς
[13, 48]	ἦν πάνυ ἡ Γνάθαινα καὶ	οὐκ	ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ νόμον
[13, 3]	γυναῖκες. Παρὰ δὲ τοῖς Ελλησι	οὐκ	ἀνέρχεται ἡ τοῦ Φοίνικος μήτηρ
[13, 80]	τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου	οὐκ	ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλάσας ἐφίλησεν. Καρύστιος
[13, 95]	οἰκοῦντες, παρ' ὧν προδόσεις λαμβάνων	οὐκ	ἀποδίδωσι, δικάζονται αὐτῷ συγκλείσαντες τὰ
[13, 71]	ὑπὸ σκολιοῖο τυπέντα τόξου νυκτερινὰς	οὐκ	ἀποθέσθ' ὀδύνας ἀλλὰ Μακηδονίης πάσας
[13, 8]	Αἰγαῖον οὐδὲ οὗ τῶν τριάκοντ'	οὐκ	ἀπόλλυται τρία πλοιάρια γήμας δ'
[13, 46]	δι' ἀργίαν ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς	οὐκ	ἀργὸν φορεῖ. ~Γναθαίνης δὲ πολλὰς
[13, 56]	Ὁ δὲ καλὸς ἡμῶν Πλάτων	οὐκ	Αρχεάνασσαν τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα;
[13, 92]	εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ'	οὐκ	ἐγὼ δικαίως πάντας ὑμᾶς τοὺς
[13, 44]	φασι τὴν Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ	οὐκ	ἐδοκίμαζον, τάλαν, ἄνθρωπον ἄχρι τοῦ
[13, 10]	Ὃ δὲ τῶν μὲν ἑαυτοῦ	οὐκ	ἔδωκεν, ὑπονοήσας μὴ γυναικὸς ἕξειν
[13, 2]	καὶ ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι,	οὐκ	εἰδότων τῶν πρότερον διὰ τὸ
[13, 17]	σε, σὺ δ' οὐ κλύεις,	οὐκ	εἰδὼς ὅτι τῆς ἐμῆς ψυχῆς
[13, 3]	τοι Αχαιοὶ πρωτίστῳ δίδομεν. Ἀλλ'	οὐκ	εἰκός, φησὶν ὁ Αριστοτέλης, εἰς
[13, 95]	Αλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί,	οὐκ	εἰς ἐμὲ μόνον τοιοῦτός ἐστιν,
[13, 22]	ὅστις γε παρὰ ταύτην μὲν	οὐκ	εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ
[13, 85]	δὲ μὴ τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν	οὐκ	ἐλάμβανεν ἡ ἐλέφας. Καὶ μετὰ
[13, 50]	τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος	οὐκ	ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι καὶ πολίτην
[13, 68]	τὸν Αρπαλον αὐτοῖσι τῶν Αγῆνος	οὐκ	ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι καὶ πολίτην
[13, 6]	ὑπερβολὴν ἀφῖκται τοῦ καταπτύστου γένους	Οὐκ	ἔνεσθ' αὖται δ' ἁπάντων ὑπερέχουσι
[13, 56]	Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης δ' ὁ Σταγιρίτης	οὐκ	ἐξ Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε
[13, 51]	Μένανδρος δ' ἐν Ψευδηρακλεῖ φησιν·	Οὐκ	ἐπείρα Νάννιον; Αντιφάνης δὲ ἐν
[13, 86]	αὐτῷ, βουλομένης τῆς παιδίσκης παρακαθίσαι	οὐκ	ἐπέτρεψεν, ἀλλὰ σκληρὸν αὑτὸν εἰσῆγεν.
[13, 5]	ἔσχεν. ~Φίλιππος δ' ὁ Μακεδὼν	οὐκ	ἐπήγετο μὲν εἰς τοὺς πολέμους
[13, 79]	Μυρμιδόσιν Σέβας δἐ μηρῶν ἁγνὸν	οὐκ	ἐπῃδέσω, ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν
[13, 81]	μέν με> ἔφη, στρατηγεῖν δ'	οὐκ	ἐπιστασθαι. Αρ' οῦν οὐ κατ'
[13, 8]	δεύτερος ἔγημε τὸν γὰρ πρῶτον	οὐκ	ἐρῶ κακῶς. Ὃ μὲν γὰρ
[13, 25]	στ' ἀνεῳγμένη. Εἷς ὀβολός· εἰσπήδησον·	οὐκ	ἔστ' οὐδὲ εἷς ἀκκισμὸς οὐδὲ
[13, 46]	δύναμαι, ὅσον ὄχλον εὐανδροῦσα πόλις	οὐκ	ἔσχεν. Αναγέγραφε γοῦν Αριστοφάνης μὲν
[13, 59]	ἀπέφυγεν Διόπερ ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας	οὐκ	ἔτι εἶπεν ἄλλην δίκην, ὥς
[13, 86]	ἐν ταῖς διαζώστραις γυμναὶ ὠχροῦντο,	οὐκ	ἔτι κατεῖχον αὑτοὺς οἱ ἄνδρες,
[13, 28]	τὸ ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν,	οὐκ	ἔτι πρὸς τὸ ἔτυμον ἀναφέροντες,
[13, 74]	μόνον τὸ ἁμάρτημα προσόν, ὅτι	οὐκ	ἐτίμα τὴν Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο
[13, 31]	Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι τάδε φησίν·	Οὐκ	ἐτὸς Εταίρας ἱερόν ἐστι πανταχοῦ,
[13, 7]	καὶ μαλακὸν τὸ βλέμμ' ἔχει.	Οὐκ	ἐτὸς Εταίρας ἱερόν ἐστι πανταχοῦ,
[13, 81]	ἐν ποιήσει ὅμως μέντοι γε	οὐκ	εὖ εἴρηκε Φρύνιχος πορφυρέας εἰπὼν
[13, 25]	γυμναί, μὴ ξαπατηθῇς· πάνθ' ὅρα.	Οὐκ	εὖ σεαυτοῦ τυγχάνεις ἔχων ἔχεις
[13, 7]	φησίν· εἶτ' εἰσὶν οἱ τέττιγες	οὐκ	εὐδαίμονες, ὧν ταῖς γυναιξὶν οὐδ'
[13, 58]	ὁ Θηβαῖος σεμνότερον μὲν τούτων,	οὐκ	εὐσχημόνως δὲ περὶ τὰς ὁμιλίας
[13, 35]	καὶ κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν	οὐκ	ἔφασαν εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται. Μνημονεύεται
[13, 86]	τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ	οὐκ	ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι καὶ τέλος
[13, 52]	δὲ Ναίδος σιωπῶ· γομφίους γὰρ	οὐκ	ἔχει. Θεόφιλος Φιλαύλῳ· τοῦ μή
[13, 23]	ἐξέρχεται· τοῦτο τοῦ μήκους ἀφεῖλεν.	Οὐκ	ἔχει τις ἰσχία· ὑπενέδυσ' ἐρραμέν'
[13, 7]	ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν	οὐκ	ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν δ' ἄρχειν
[13, 59]	χιτώνιον ἠμπείχετο καὶ τοῖς δημοσίοις	οὐκ	ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ δὲ τῶν
[13, 46]	ἣ δὲ τί γάρ, εἶπεν,	οὐκ	ἠρμένος ἥκεις; Σφόδρα δ' ἧν
[13, 13]	μὰ τὴν Αθηνᾶν καὶ θεούς,	οὐκ	οἶδ' ὅ τι ἐστίν, ἀλλ'
[13, 92]	ὡς διαφθείροντας τοὺς νέους, ἐπεὶ	οὐκ	οἶδ' ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει δ'
[13, 24]	καὶ διδάξαντος σκύτη βλέπειν. Ἢ	οὐκ	οἶδας κατὰ τὴν Εὐβούλον Παννυχίδα
[13, 74]	ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειρος ὢν	οὐκ	οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις θεόν.
[13, 27]	Παῦσαι γέρων ὢν τοὺς τρόπους.	Οὐκ	οἶσθ' ὅτι οὔκ ἐστιν ἥδιστον
[13, 21]	μετὰ ἑταιρῶν, μαστροπευούσας περὶ σαυτὸν	οὐκ	ὀλίγας ἔχων καὶ περιφέρων αἰεὶ
[13, 72]	τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον,	οὐκ	ὢν οὕτως ἐρωτομανὴ ὡς διαβάλλων
[13, 6]	~Αἱ δὲ γαμεταὶ ἡμῶν γυναῖκες	οὔκ	εἰσιν τοιαῦται οἵας Εὔβουλός φησι
[13, 72]	τερπνῶς πρέσβυς ἀγαυός. Οτι δὲ	οὔκ	ἐστι Σαπφοῦς τοῦτο τὸ ᾆσμα
[13, 27]	τοὺς τρόπους. Οὐκ οἶσθ' ὅτι	οὔκ	ἐστιν ἥδιστον ἀποθανεῖν βινοῦνθ' ἅμα,
[13, 24]	γυναικῶν ταυτὶ λέγων· Δεινά, δεινὰ	κοὐκ	ἀνασχετὰ ἐν τῇ πόλει πράττουσιν
[13, 41]	λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ' ἡ Μανία	Εδωκ'	ἄν, ἵν' εἶχες, φήσ' ἀποψᾶσθαι,
[13, 6]	ποιεῖ τόν τε ναύκληρον λαβοῦσα	καταπέπωκ'	αὐτῷ σκάφει. Η Θεανὼ δ'

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/09/2005