>

Livre, Chap.
[13, 90]	νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος, καὶ	αἱ	ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες χρυσοφόροι ὀνομάζονται. Θεόφραστος
[13, 51]	ἐξαναλῶσαι, ὅτι δὲ θαλλῷ χαίρουσιν	αἱ	αἶγες, διόπερ οὐδ' εἰς ἀκρόπολιν
[13, 50]	αὐτὸν τρόπον ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι	αἱ	ἀφύαι, περὶ ὧν ὁ προειρημένος
[13, 46]	τῶν ὑπὸ τοῦ Μάχωνος εἰρημένων.	Αἱ	γὰρ καλαὶ ἡμῶν Αθῆναι τοσοῦτον
[13, 61]	πράττει Αρχίππη χαριέντως ἔφη Ὥσπερ	αἱ	γλαῦκες ἐπὶ τάφον κάθηται. ~Αλλὰ
[13, 2]	ἐν Λακεδαίμονιν φησί, τοὺς ἀγάμους	αἱ	γυναῖκες ἐν ἑορτῇ τινι περὶ
[13, 6]	ἔν γε τῇ κλίνῃ φιλογύνης.	~Αἱ	δὲ γαμεταὶ ἡμῶν γυναῖκες οὔκ
[13, 37]	ῥυτὸν ἐχούσας ἐν ταῖς χερσίν.	Αἱ	δὲ κάλλισται τῶν οἰκιῶν, φησίν,
[13, 28]	ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι γοῦν καὶ	αἱ	ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ νῦν
[13, 33]	καὶ Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν αὐτόθι	αἱ	ἑταῖραι, Αλεξις ἐν Φιλούσῃ φησίν·
[13, 20]	εἵνεκα οἷο, ἵν' ἀθανάτοισι μετείῃ.	Αἱ	θεαὶ δὲ τίνας ἀναρπάζουσιν; οὐ
[13, 35]	Οδάτιν. Οἱ δὲ παῖδες καὶ	αἱ	θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν
[13, 86]	εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα καὶ	αἱ	Θετταλαὶ αὗται ὀρχηστριδες, καθάπερ αὐταῖς
[13, 2]	οἴκημά τι σκοτεινὸν πᾶσαι ἐνεκλείοντο	αἱ	κόραι, συνεγκλειομένων καὶ τῶν ἀγάμων
[13, 32]	καὶ Τίμαιος ἐν τῇ ἑβδόμῃ,	αἱ	Κορίνθιαι ἑταῖραι εὔξαντο ὑπὲρ τῆς
[13, 69]	φίλης ἔτι καὶ μενέουσιν ῴδῆς	αἱ	λευκαὶ φθεγγόμεναι σελίδες οὔνομα σὸν
[13, 52]	τινά, ὧν ἐμπλέκουσι τοῖς λίνοις	αἱ	μαστροποί, ἢ Ναύσιον ἢ Μαλθάκην.
[13, 29]	πρὸς ἀρετὴν κεκτημένης ὄντως ἑταίρας.	Αἱ	μὲν ἄλλαι τοὔνομα βλάπτουσι τοῖς
[13, 55]	διὰ τούτων· Εἰσὶν δὲ πόθεν	αἱ	παῖδες αὗται καὶ τίνες; Β.
[13, 28]	γυναῖκες ἔτι καὶ νῦν καὶ	αἱ	παρθένοι τὰς συνήθεις καὶ φίλας
[13, 25]	πρῶτον ἱδρύσασθαι ἀφ' ὧν ἠργυρίσαντο	αἱ	προστᾶσαι τῶν οἰκημάτων. Αλλ' ὅ
[13, 31]	ἕλει, Αττικαί, φησὶν, ἑταῖραι ἱδρύσαντο	αἱ	συνακολουθήσασαι Περικλεῖ ὅτε ἐπολιόρκει τὴν
[13, 38]	ἄλλως τοὺς τρόπους. Μεταβάλλουσαι γὰρ	αἱ	τοιαῦται εἰς τὸ σῶφρον τῶν
[13, 18]	τι> προσπίπτει κακόν. Τί γὰρ	αἱ	τρίχες λυποῦσιν ἡμᾶς, πρὸς θεῶν;
[13, 6]	ποιεῖ, ἐπὶ τῷ προσώπῳ δ'	αἱ	τρίχες φορούμεναι εἴξασι πολιαῖς ἀνάπλεῳ
[13, 78]	τύραννοι (πολέμιοι γὰρ αὐτοῖς αὗται	αἱ	φιλίαι) τὸ παράπαν ἐκώλυον τοὺς
[13, 8]	οἴμοι δείλαιος, ταχέως γέ μ'	αἱ	χρησταὶ γυναῖκες ἐπέλιπον, τῶν δ'
[13, 88]	πολύμετρόν ἐστιν, λειμῶνος τέκνα· Ἔνθ'	αἵ	μέν αὐτῶν εἰς ἀπείροντα στράτον
[13, 76]	ποταμῶν, ἵνα παρθένων κῆπος ἀκήρατος,	αἵ	τ' οἰνανθίδες αὐξόμεναι σκιεροῖσιν ὑφ'
[13, 76]	βοᾳ καὶ κέκραγεν Ἦρι μὲν	αἵ	τε Κυδώνιαι μηλίδες ἀρδόμεναι ῥοὰν
[13, 28]	ὑμῖν ἀγορεύω ἄρτι χνοαζούσας αὐλητρίδας,	αἵ	τε τάχιστα ἀνδρῶν φορτηγῶν ὑπὸ
[13, 6]	πάσας ἔστι τὰς πόρνας καλεῖν,	αἳ	λαλοῦσ' ἁπλῶς μὲν οὐδέν, ἀλλ'
[13, 33]	εὐθέως πεποίηται πρὸς τὰς ἑταίρας,	αἳ	παραγενομένου τοῦ Ξενοφῶντος καὶ θύοντος
[13, 27]	μετὰ χαμαιτύπης τὴν νὺκτα κοιμᾶσθαι.	Βαβαί,	ἡ στιφρότης, τὸ χρῶμα, πνεῦμα,
[13, 73]	τῆς θεοῦ} ἐρᾷ μἐν ὄμβρου	γαῖ'	ὅτε ξηρὸν πέδον ἄκαρπον αὐχμῳ
[13, 36]	ἀπὸ τῆς ἀνθρώπου μέχρι νῦν	Πρωτιάδαι	καλούμενον· Πρῶτις γὰρ ἐγένετο υἱὸς
[13, 12]	Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ οἱ	Πεισιστρατίδαι	ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν πρῶτον τὰς
[13, 20]	οἷο, ἵν' ἀθανάτοισι μετείῃ. Αἱ	θεαὶ	δὲ τίνας ἀναρπάζουσιν; οὐ τοὺς
[13, 20]	τὸ κάλλος βασιλείας οἰκεῖόν ἐστιν.	Θεαὶ	περὶ κάλλους ἤρισαν πρὸς ἀλλήλας,
[13, 24]	ἀσφαλῶς τ' ἔξεστί σοι μικροῦ	πρίασθαι	κέρματος τὴν ἡδονήν. Καὶ ἐν
[13, 24]	ἁγνοῖς ὕδασι κήπεύει κόρας, μικροῦ	πρίασθαι	κέρματος τὴν ἡδονήν, καὶ μὴ
[13, 78]	ἂν παθεῖν ἢ δειλοὐ δόξαν	ἀπενέγκασθαι	παρά τοῖς παιδικοῖς. Εργῳ γοῦν
[13, 79]	τὰ περὶ Κτατῖνον καὶ Αριστόδημον	πεπλάσθαι	φησὶν Πολέμων ὁ περιηγητὴς ἐν
[13, 27]	ἢ μετὰ χαμαιτύπης τὴν νὺκτα	κοιμᾶσθαι.	Βαβαί, ἡ στιφρότης, τὸ χρῶμα,
[13, 63]	ἔχων ὡς καὶ αὐτὴν ἀγανακτήσασαν	συγκοιμᾶσθαι	τῷ Κνωσίωνι. ~Μυρρίνην δὲ τὴν
[13, 90]	κάλλους, ὡς δέον καὶ τοῦτο	τιμᾶσθαι,	καθάπερ καὶ παρὰ Τενεδίοις καὶ
[13, 42]	δ' ἦν καὶ ἀστεία τις	ἀποκρίνασθαι,	τάδε περὶ αὐτῆς ὁ Μάχων
[13, 27]	Καλλίμαχος. Οὐ γὰρ αὐτάρκεις ἡμεῖς	ἀμύνασθαι,	ὦ Κύνουλκε; Ως σκαιὸς εἶ
[13, 48]	ἡ Γνάθαινα καὶ οὐκ ἀνάστειος	ἀποφθέγξασθαι·	ἥτις καὶ νόμον συσσιτικὸν συνέγραφεν,
[13, 79]	δέ φασι τῶν τοιούτων ἐρώτων	κατάρξασθαι	Λάιον ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι καὶ
[13, 44]	μὲν μὴ συγγεγενῆσθαι μηδενί, ἑξῆς	καθιππάσθαι,	δ' ὑπ' αὐτῆς πεντάκις. Μετὰ
[13, 6]	δ' ἄκων μόνος. Οἱ δ'	ἐρᾶσθαι	προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν ἠρμένοι καὶ
[13, 94]	Αἰσχίνην τολμῆσαι οὕτως αἰσχρὰν δίκην	δικάσασθαι,	νομίζω δ' οὐκ ἂν ῥᾳδίως
[13, 67]	κατεσκευασμένον, εἰ δὲ μή, δεδομένον	κατασκευάσασθαι.	Πάλιν δ' ὅταν ἐξετάσῃ Πυθιονίκης
[13, 10]	ἐκδικοῦντα τῇ μητρὶ ἐπ' Αἴγυπτον	ποιήσασθαι	στρατείαν. Δοῦρις δ' ὁ Σάμιος
[13, 63]	~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα καὶ	τεκνοποιήσασθαι	ἐξ ἑταίρας ἔχει λόγος. Αὐτὸς
[13, 47]	Εἱ δὲ λίθον, έφη, εἶχες»	Ἀποψήσασθαι	ἄν σοι ἔδωκα. Ἐτύγχανεν δὲ
[13, 83]	καὶ ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ	χαρίσασθαι	τοῦτον εἰς Δελφοὺς παραγενομένῳ τῷ
[13, 75]	διὰ τὴν ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς	προσελκὺσασθαι.	Λέγει δ' οὗτως περὶ αὐτῆς
[13, 31]	πόρνῃ ἀποδιδόντας Αφροδίτης Πόρνης ναὸν	ἱδρύσασθαι.	Αλεξις δ' ὁ Σάμιος ἐν
[13, 25]	καὶ πανδήμου Αφροδίτης ἱερὸν πρῶτον	ἱδρύσασθαι	ἀφ' ὧν ἠργυρίσαντο αἱ προστᾶσαι
[13, 67]	σοῦ φάσκων ἱερὸν καὶ τέμενος	ἱδρύσασθαι	καὶ προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ
[13, 89]	καὶ τὸν πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα	ἱδρύσασθαι	πρῶτον, ἐφ' οὗ ἐπιγέγραπται Ποικιλομήχαν'
[13, 5]	Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα καὶ Μαχάτα.	Οἰκειώσασθαι	δὲ θέλων καὶ τὸ Θετταλῶν
[13, 94]	νομοθέτου οὐδ' ἐπιτρέποντος ἀνδρὶ τοιαύτης	προίστασθαι	τέχνης διὸ καὶ Φερεκράτης ἐν
[13, 81]	με> ἔφη, στρατηγεῖν δ' οὐκ	ἐπιστασθαι.	Αρ' οῦν οὐ κατ' ὀρθόν
[13, 80]	τοῦ εὐνούχου οὕτως αὐτόν φησιν	ἡττᾶσθαι	ὡς ἐν ὄψει θεάτρου ὅλου
[13, 41]	Εδωκ' ἄν, ἵν' εἶχες, φήσ'	ἀποψᾶσθαι,	τάλαν. ~Οτι δ' ἦν καὶ
[13, 37]	Ιερώνυμόν φησι τὸν τυραννήσαντα Συρακοσίων	ἀγαγέσθαι	γυναῖκα μίαν> τῶν ἐπ' οἰκήματος
[13, 2]	τὴν προτέραν ἑτέραν ἐβουλεύετο περικαλλεστέραν	ἀγαγέσθαι.	Κλέαρχος δ' ὁ Σολεὺς ἐν
[13, 19]	περὶ ἀργύριον ἐπτοῆσθαι καὶ ἐρωμένους	περιάγεσθαι	ξυρουμένους τὴν ὑπήνην καὶ τὸν
[13, 63]	ἐχόντων τῶν κρινομένων τὰς γυναῖκας	ἐπάγεσθαι	ἀλλ' αἰδοῖ τουτ' ἐποίησεν, φεύγων
[13, 24]	ποικιλόδιφρε, τὰς ἐπὶ τῶν οἰκημάτων	ἀσπάζεσθαι	καὶ μὴ καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν
[13, 56]	εἰσιόντα καὶ ἐξιόντα ἀπ' αὐτῆς	ἀσπάζεσθαι	τὴν ἄνθρωπον, καὶ φευγούσης ποτὲ
[13, 11]	Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι	χαρίζεσθαι	κατὰ καιρόν. Ετερος δέ τις
[13, 76]	Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι	χαρίζεσθαι	κατὰ καιρόν μὴ πρεσβυτέραν ἀριθμοῦ
[13, 59]	ἐγράφη μετὰ ταῦτα ψήφισμα, μηδένα	οἰκτίζεσθαι	τῶν λεγόντων ὑπέρ τινος μηδὲ
[13, 51]	κεχρημένην· ἐκεκώλυτο γὰρ τὰ τοιαῦτα	τίθεσθαι	ὀνόματα οὐ μόνον ταῖς ἑταιρούσαις,
[13, 90]	τοὺ νικήσαντας ἇθλα ὅπλα ἅπερ	ἀνατίθεσθαί	φησιν Διονύσιος ὁ Λευκρικὸς τῇ
[13, 42]	σοί, ψυχή, μελέτω· μαθεῖν γὰρ	αἰσθέσθαι	θ' ἅμα Ολυμπιονικῶν νυκτὸς ἀθλητῶν
[13, 95]	ἀπαιτήσοντες τὰ ὀφειλόμενα ἔρχονται ὥστε	οἶεσθαι	τοὺς παριόντας ἐπ' ἐκφορὰν αὐτοὺς
[13, 37]	Αβρότονον Θρηίσσα γυνή γένος· ἀλλὰ	τεκέσθαι	τὸν μέγαν Ελλησιν φασὶ Θεμιστοκλέα.
[13, 71]	Ησίοδον πάσης ἤρανον ἱστορίης Ασκραίων	ἐσικέσθαι	ἐρῶνθ' Ελικωνίδα κώμην ἔνθεν ὅ
[13, 11]	δρῶν δ' ὑπ' αὐτοῦ τοῦ	διδάσκεσθαι	φιλεῖν ἀφαρεθήσῃ χάριτας αἷς τιμῶσί
[13, 21]	ἐν τῷ περὶ Εὐδαιμονίας περιιόντα	ἐπαγγέλλεσθαι	διδάσκειν εὐτυχίαν, ἐρωτοδιδάσκαλε· οὐδὲν ἄρα
[13, 32]	εὔχηται περὶ μεγάλων τῇ Αφροδίτῃ,	συμπαραλαμβάνεσθαι	πρὸς τὴν ἱκετείαν τὰς ἑταίρας
[13, 80]	Διθυράμβοις Αργύννου φησὶν ἐρώμενον Υμέναιον	γενέσθαι.	Αντιγόνου δὲ τοῦ βασιλέως ἐρώμενος
[13, 62]	τὴν οἰκίαν, ἐξ ἧς καὶ	γενέσθαι	αὐτῷ θυγάτριον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς
[13, 36]	τιθένται Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον ἱστορεῖ	γενέσθαι	καὶ Αριστοτέλης ἐν τῇ Μασσαλιωτῶν
[13, 89]	τὸν Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου	γενέσθαι	καὶ τὸν πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα
[13, 38]	γένος ἀπὸ Παφλαγονίας υἱόν φησι	γενέσθαι	Καρύστιος ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν. Αριστοφῶν
[13, 87]	τῆς ἀποσκευῆς τῆς Δαρείου ἐγκρατὴς	γενέσθαι.	Καταριθμησάμενος οὖν τὰ αἰχμάλωτα γράφει
[13, 10]	δ' ὁ Σάμιος καὶ πρῶτον	γενέσθαι	πόλεμόν φησι δύο γυναικῶν τὸν>
[13, 80]	τοῦ δικαίου Ιβυκος ἐραστήν φησι	γενέσθαι	Τάλων. Διότιμος δ' ἐν τῇ
[13, 40]	τῶν Ιστοριῶν Δημώ φησιν ἐρωμένην	γενέσθαι	τοῦ Δημητρίου· ᾗ ἐπιμανῆναι καὶ
[13, 78]	δ' ὁ περιπατητικὸς περισπουδάστους φησίν	γενέσθαι	τοὺς τῶν παίδων ἔρωτας, ὅτι
[13, 62]	γνήσιος ὁ λόγος, ἐρωμένην φησὶ	γενέσθαι	Φιλωνίδου γράφων ὧδε Ἔστιν οὖν
[13, 61]	δὲ γυναῖκα τήνδε νέων μὲν	ἀναίνεσθαι	φιλότητα καὶ εὐνήν, ἣ δ'
[13, 11]	ἢ μὴ δίδασκε τὰ καλὰ	φαίνεσθαι	καλὰ ἢ τοῖς ἐρῶσιν ὧν
[13, 89]	τῆς Ασίας Περίπλῳ καλλίονάς φησι	γίνεσθαι	γυναῖκας τῶν πανταχοῦ γυναικῶν ἐν
[13, 86]	ἔθος ἐστὶν ἐν τοῖς πότοις	γίνεσθαι,	ἐν τε τῷ ἀγοράζειν πάνυ
[13, 90]	καὶ κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης	γίνεσθαι	καὶ οἰκονομίας, ὥσπερ ἐν τοῖς
[13, 67]	Αθήναζε μετενεγκαμένης τὴν πορνείαν ὥστε	γίνεσθαι	μὴ μόνον τρίδουλον, ἀλλὰ καὶ
[13, 90]	Θεόφραστος δὲ ἀγῶνα κάλλους φησὶ	γίνεσθαι	παρὰ Ηλείοις, καὶ τὴν κρίσιν
[13, 49]	Κορινθίαν ἐραστὴς ἀποσφράγισμα πέμψας ἐκέλευε	παραγίνεσθαι.	Ἣ δ' Οὐ δύναμαι» εἶπε·
[13, 90]	καὶ πομπεύοντα ἕως τοῦ ἱεροῦ	παραγίνεσθαι.	Τὸν στέφανον δ' αὐτοῖς δίδοσθαι
[13, 14]	φησι δίδυμα {γὰρ} τόξα αὐτὸν	ἐντείνεσθαι	χαρίτων, τὸ μὲν ἐπ' εὐαίωνι
[13, 59]	τὸν κατηγορούμενον ἢ τὴν κατηγορουμένην	κρίνεσθαι.	Ἦν δὲ ὄντως μᾶλλον ἡ
[13, 76]	Ἡνίκ' ἐχρῆν δύνειν, νῦν ἄρχεται	ἡδύνεσθαι.	Μνησθεὶς δὲ καὶ τοῦ Τενεδίου
[13, 21]	οὐδεὶς οὐδ' ἂν οἰκέτης ἐτόλμησεν.	Σεμνύνεσθαι	γὰρ ἐμελέτων, οὐ βωμολοχεύσθαι. Υπερείδης
[13, 76]	Χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν ἐρώτων	δρέπεσθαι,	θυμέ, σὺν ἡλικίᾳ τὰς δὲ
[13, 33]	εὐναῖς μαλθακᾶς ὥρας ἀπὸ καρπὸν	δρέπεσθαι	σύν δ' ἀνάγκᾳ πᾶν καλόν.
[13, 18]	οὐδείς ἐστιν διὰ τὸ πάντας	ξύρεσθαι.	Εν Βυζαντίῳ δὲ ζημίας ἐπικειμένης
[13, 18]	Ρόδῳ δὲ νόμου ὄντος μὴ	ξύρεσθαι	οὐδ' ὁ ἐπιληψόμενος οὐδείς ἐστιν
[13, 18]	γένεια περιφέρετε τοὺς ἐρωμένους· τοῦ	ξύρεσθαι	τὸν πώγωνα κατ' Αλέξανδρον εὑρημένους,
[13, 18]	δὲ οὕτως ὁ φιλόσοφος· Τὸ	ξύρεσθαι	τὸν πώγωνα κατ' Αλέξανδρον προῆκται,
[13, 13]	λόγος ὑπὸ τῶν σοφιστῶν μὴ	πέτεσθαι	τὀν θεὸν τὸν Ερωτα, τοὺς
[13, 79]	ταῖς δοραῖς μετὰ δύο ἐρωμένον	ἀναπαύεσθαι.	Πέρσας δὲ παρ' Ελλήνων φησὶν
[13, 19]	ἀλλα καὶ ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ	ἐνδύεσθαι	τὴν αὐτάρκειαν καὶ τὴν εὐτέλειαν
[13, 3]	τοῖς Περσικοῖς, ὑπὸ τῶν παλλακίδων	θρησκεύεσθαι	προσκυνοῦσι γοῦν αὐτην. Καὶ ὁ
[13, 32]	τε καὶ εὐθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν	εὔχεσθαι	Κύπριδι δαιμονίᾳ· οὐ γὰρ τοξοφόροισιν
[13, 32]	ἑταίρας ὡς πλείστας, καὶ ταύτας	προσεύχεσθαι	τῇ θεῷ καὶ ὕστερον ἐπὶ
[13, 72]	ἀμερίμνως δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον	πεποιῆσθαι	κατάλογον, οὐκ ὢν οὕτως ἐρωτομανὴ
[13, 72]	λέγειν τινάς φησιν εἰς αὐτὴν	πεποιῆσθαι	ὑπὸ Ανακρέοντος τάδε Σφαίρῃ δεῦτέ
[13, 4]	τὰς μὲν αὐτῶν ἐξ ἔρωτος	γεγενῆσθαι,	τὰς δ' ἐξ ἁρπαγῆς, ἄλλας
[13, 93]	ἂν> Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν τοιοῦτον	γεγενῆσθαι	τοὺς τρόπους ὁποῖίον φησι Λυσίας
[13, 44]	λέγων, ἑτέρῳ τρόπῳ μὲν μὴ	συγγεγενῆσθαι	μηδενί, ἑξῆς καθιππάσθαι, δ' ὑπ'
[13, 19]	οὖν οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον	ἐπτοῆσθαι	καὶ ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν
[13, 81]	κάρτα δοκέον τοῖς Ελλησιν εὖ	εἰρῆσθαι	πορφυρέου ἀπὸ στόματος ἰεῖσα φωνὰν
[13, 50]	ὑπὸ τοῦ πλῆθους βασίλισσαν προσαγορευομένην·	Ἀπειρῆσθαι	τε πᾶσι μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον,
[13, 11]	τοῖσι νέοισιν μή ποτε φεύγειν,	χρῆσθαι	δ' ὀρθῶς, ὅταν ἔλθῃ. Καὶ
[13, 43]	ὄντα γ' ἐν Αθήναις Καρικοῖς	χρῆσθαι	σταθμοῖς; Στρατοκλῆς δύ' ἐρίφους προῖκ'
[13, 79]	φησὶν Ηρόδοτος μαθεῖν τὸ παισὶν	χρῆσθαι.	~Φιλόπαις δ' ἦν ἐκμανῶς καὶ
[13, 82]	καὶ αὐτός ποτε ὐφη τούτῳ	χεχρῆσθαι	τῷ παιδί, ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι,
[13, 68]	(Α) Οτε μὲν ἔφασκον δοῦλον	ἐκτῆσθαι	βίον, ἰκανὸν ἐδείπνουν νῦν δὲ
[13, 80]	τῇ βασιλείᾳ ὄντος πάντα αὐταῖς	χορηγεῖσθαι	ἐκέλευσεν. Διόπερ καὶ Δαρεῖος τοῦτο
[13, 3]	γήρᾳ. Εοικεν οῦν ὁ Σπαρτιάτης	αἰδεῖσθαι	γαμετὴν οὖσαν τὴν Ελένην, ὑπερ
[13, 86]	εἶναι ἐν τῷ οἶνῳ μνείαν	ποιεῖσθαι	καὶ γὰρ πρὸς ταῦτα ἡμᾶς
[13, 31]	θεραπείας, τὰς δὲ γυναῖκας τοῦ	παιδοποιεῖσθαι	γνησίως καὶ τῶν ἔνδον φύλακα
[13, 37]	τῆς οἰνοχούσης αὐτῳ εἰκόνας πολλὰς	ἀνακεῖσθαι	κατὰ τὴν Αλεξάνδρειαν μονοχίτωνας καὶ
[13, 83]	ἀσπίδος καὶ θαυμαστῶς αὐτὸν κινδυνεύειν,	ἀνακεῖσθαί	τε τὴν ἀσπίδα ταύτην ἐν
[13, 90]	ἢ φύσεως εἶναι τιμήν, δέον	προκεῖσθαι	σωφροσύνης. Τὸ κάλλος γὰρ οὕτως
[13, 60]	τοῖς ῥήτορσί φησιν ὀνομαζομένην Σηστὸν	καλεῖσθαι	διὰ τὸ ἀποσήθειν καὶ ἀποδύειν
[13, 16]	ὁ Αρίστων ἔφη, ὅθεν καὶ	καλεῖσθαι	τοὺς ἐρωμένους συνέβη παιδικά. Πρὸς
[13, 85]	Θεόφραστος ἐν τῷ Ερωτικῷ Αμφίλοχον	καλεῖσθαί	φησι καὶ τὸ γένος Ωλένιον
[13, 60]	Φρύνας γεγονέναι, ὧν τὴν μὲν	ἐπικαλεῖσθαι	Κλαυσιγέλωτα, τὴν δὲ Σαπέρδιον. Ηρόδικος
[13, 90]	παρὰ Ηλείοις, καὶ τὴν κρίσιν	ἐπιτελεῖσθαι	μετὰ σπουδῆς λαμβάνειν τε τοὺ
[13, 35]	αὐτῷ ὅτι μέλλουσιν οἱ γάμοι	συντελεῖσθαι.	Ὃ δὲ στρατοπεδεύων ἐπὶ τοῦ
[13, 50]	βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ καὶ	προσκυνεῖσθαι	ὑπὸ τοῦ πλῆθους βασίλισσαν προσαγορευομένην·
[13, 90]	παραγίνεσθαι. Τὸν στέφανον δ' αὐτοῖς	δίδοσθαι	μυρρίνης ἱστορεῖ Μυσρίλος ἐν Ιστορικοῖς
[13, 76]	ὥρη δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ	πεπαῦσθαι,	καὶ μὴ ἀναμένειν ἔστ' ἂν
[13, 21]	ἐτόλμησεν. Σεμνύνεσθαι γὰρ ἐμελέτων, οὐ	βωμολοχεύσθαι.	Υπερείδης δὲ ἐν τῷ κατὰ
[13, 55]	τὸ τέμενος κληθῆναι άνοσίας Αφροδίτης.	Δείκνυσθαι	δ' αὐτῆς τάφον παρὰ τῷ
[13, 14]	οἶνον τῶν χρωμένων τοῖς τρόποις>	κεράννυσθαι,	οὕτως καὶ τὸν Ερωτα· ὃς
[13, 31]	καὶ ἐν Εφέσῳ φησὶν ἱερὰ	ἱδρῦσθαι	Εταίρᾳ Αφροδίτῃ. Κλέαρχος δ' ἐν
[13, 12]	τοῦ κατὰ τὰ γυμνάσια αὐτὸν	συνιδρῦσθαι	Ερμῇ και Ηρακλεῖ, τῷ μὲν
[13, 55]	οἱ λέγοντες αὐτὴν ἐν Κορίνθῳ	τεθάφθαι	πρὸς τῷ Κρανείῳ. ~Αριστοτέλης δ'
[13, 49]	πρὸς αὐτὴν καὶ φαμένου πολλαῖς	συμπεπλέχθαι,	καθ' ὑπόκρισιν έσκυθρώπαων. Ἐπερωτήσαντος δὲ
[13, 3]	ὡς πολυγύναιος ὑπὸ Θερσίτου λοιδορεῖται	Πλεῖαί	τοι χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ δὲ
[13, 32]	Τίμαιος ἐν τῇ ἑβδόμῃ, αἱ	Κορίνθιαι	ἑταῖραι εὔξαντο ὑπὲρ τῆς τῶν
[13, 55]	μὲν ἥκουσιν Μεγαρόθεν, εἰσὶ δὲ	Κορίνθιαι·	Λαὶς μὲν ἡδὶ Μεγακλέους. Τίμαιος
[13, 78]	(πολέμιοι γὰρ αὐτοῖς αὗται αἱ	φιλίαι)	τὸ παράπαν ἐκώλυον τοὺς παιδικοὺς
[13, 50]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν	ἐπωνυμίαι	αἱ ἀφύαι, περὶ ὧν ὁ
[13, 25]	πόρνην δὲ Σιμαίθαν ἰόντες Μεγαράδε	νεανίαι	κλέπτουσι μεθυσοκότταβοι· κᾆθ' οἱ Μεγαρῆς
[13, 33]	δάκρη θυμιᾶτε, πολλάκι ματέρ' Ερώτων	οὐράνιαι	πτάμεναι νοήμα ποττὰν Αφροδίταν· ὑμῖν
[13, 76]	κέκραγεν Ἦρι μὲν αἵ τε	Κυδώνιαι	μηλίδες ἀρδόμεναι ῥοὰν ἐκ ποταμῶν,
[13, 3]	Θερσίτου λοιδορεῖται Πλεῖαί τοι χαλκοῦ	κλισίαι,	πολλαὶ δὲ γυναῖκες εἰσὶν ἐνὶ
[13, 35]	δὲ παῖδες καὶ αἱ θεράπαιναι	συνειδυῖαι	τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν καὶ κελεύοντος
[13, 56]	τὴν Κολοφωνίαν ἑταίραν ἠγάπα; ὡς	καὶ	ᾄδειν εἰς αὐτὴν τάδε· Αρχεάνασσαν
[13, 94]	οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ οἱ πονηρότατοι	καὶ	ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι πράττειν ~Καὶ
[13, 20]	Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ	καὶ	Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ καὶ
[13, 35]	οἱ ἐπιχώριοι ὅτι ἐξ Αφροδίτης	καὶ	Αδώνιδος ἐγεννήθησαν. Εκυρίευσεν δὲ ὁ
[13, 92]	φησιν ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν, ἀλλὰ	καὶ	Αθηναῖοι. Αλεξις γοῦν ἐν Ιππῳ
[13, 12]	Ελευθέρια προσηγόρευσαν· δι' ὃν θέον	καὶ	Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ οἱ
[13, 90]	μέχρι νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος,	καὶ	αἱ ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες χρυσοφόροι ὀνομάζονται.
[13, 28]	δ' ἐστὶν φίλας. Καλοῦσι γοῦν	καὶ	αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ
[13, 35]	τὴν Οδάτιν. Οἱ δὲ παῖδες	καὶ	αἱ θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα
[13, 86]	καὶ εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα	καὶ	αἱ Θετταλαὶ αὗται ὀρχηστριδες, καθάπερ
[13, 28]	ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι καὶ νῦν	καὶ	αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις καὶ
[13, 4]	Ηρόδορος ἱστορεῖ. Πολυγύναιος δ' ἐγένετο	καὶ	Αἰγεύς Πρώτην μὲν γὰρ ἔγημε
[13, 4]	Ησίοδος δέ φησι καὶ Ιππην	καὶ	Αἴγλην, δι' ἣν καὶ τοὺς
[13, 70]	Αρμοδίου ἐρωμένη τοῦ τυρρανονκτονήσαντος ἥτις	καὶ	αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν
[13, 71]	ἀθέμιστον ἐπ' ὀφρύσι μηνίσαντα ἠδὲ	καὶ	αἰνοτάτου βλέμμ' ὑπέμεινε κυνός, ἐν
[13, 30]	νυκτὸς λόγον. Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν	καὶ	Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ
[13, 75]	ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺ ἐρωτικούς, ὥστε	καὶ	Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς καὶ
[13, 89]	τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν	καὶ	ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ
[13, 80]	χρῆσθαι. ~Φιλόπαις δ' ἦν ἐκμανῶς	καὶ	Αλέξανδρος ὁ βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν
[13, 67]	τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς	καὶ	Αλεξις ἐν Λυκίσκῳ. ~Μετὰ δὲ
[13, 18]	περικειράμενον παρωνύμιον ἔχει Κόρσην. Διὸ	καὶ	Αλεξις ἔφη που· ἂν> πιττοκοπούμενόν
[13, 84]	ἐπλησίασεν. Τῆς πράξεως ταύτης μνημονεύει	καὶ	Αλεξις ὁ ποιητὴς ἐν τῷ
[13, 50]	Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ, ἐν Νεοττίδι,	καὶ	Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης
[13, 51]	παραλίαν ἄκραν. Μνημονεύει τῆς Ναννίου	καὶ	Ἄλεξις ἐν Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον
[13, 62]	ἐγκώμιον Κέφαλος ὁ ῥήτωρ καθάπερ	καὶ	Αλκιδάμας ὁ Ελαίτης ὁ Γοργίου
[13, 21]	διηγούμενος ὅτι Ωκιμον ἑταίρας ὄνομα	καὶ	ἄλλα δὲ πολλά, ὦναιδές, δράματα
[13, 57]	ὁ Σελεύκου τίγρις. Ἔχων δὲ	καὶ	ἄλλα μαρτύρια ἐνατίθεμαι τὰ νῦν,
[13, 65]	τὰ πάτρια τὰς θυσίας ἐκολάσατε	καὶ	ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ
[13, 46]	πρὸς τὰς ἀποκρίσεις ἡ Γνάθαινα.	Καὶ	ἄλλαι δὲ ἑταῖραι μέγα ἐφρόνουν
[13, 37]	πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ, καὶ Μύρτιον	καὶ	ἄλλας δὲ πλείστας, ἐπιρρεπέστερος ὢν
[13, 26]	Λαίδος καὶ Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ	καὶ	ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ συγκατελέγει δὶα
[13, 62]	ὁ λόγος, μνημονεύει αὐτῆς, καταλέγων	καὶ	ἄλλας ἑταίρας ἐν τούτοις. Φιλύρα
[13, 93]	ὄσφρανσιν καὶ πρὸς τὸ οἰκεῖον	καὶ	ἀλλότριον θαυμαστὸν καὶ τῷ συνανθρωπίζον
[13, 43]	μή μου προπεσούσης τοὐμπλόκιον ὑπερτράγῃς.	~Καὶ	ἄλλων δὲ ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ
[13, 65]	δούλαι Κασίου τοῦ Ηλείου μετὰ	καὶ	ἄλλων ἑταιρῶν, Αντείας, Στρατόλας, Αριστοκλείας,
[13, 38]	αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς ὁ Δημήτριος	καὶ	ἄλλων πλειόνων ~Μάχων δ' ὁ
[13, 85]	ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ αὐτὸν μισθόν.	~Καὶ	ἄλογα δὲ ζῷα ἀνθρώπων ἠράσθη
[13, 94]	δ' ὑπ' αὐτοῦ τοιαῦτα λέγοντος	καὶ	ἅμα οἰόμενος τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους
[13, 48]	τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας	καὶ>	ἄμας, Εἰ ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς,
[13, 21]	τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου	καὶ	Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους, ἔτι δὲ
[13, 60]	ἐν Νεαίριᾳ πρόκειται τὸ μαρτύριον	καὶ	Αμφις ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ
[13, 22]	Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων τῶν ἑταιρῶν	καὶ	Αμφις μνημονεύει ἐν Κουρίδι λέγων·
[13, 79]	αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν καὶ ἁρπάσαντα	καὶ	ἀναθέμενον εἰς ἃρμα εἰς Θήβας
[13, 72]	Ερμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ	καὶ	Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ Κῦρον
[13, 85]	αὐτὸν ἐκ τοῦ πελάγους ἀπήντα	καὶ	ἀναλαμβάνων ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν
[13, 26]	λαμβάνει. Μνημονεύει δὲ τῆς Λαίδος	καὶ	Αναξανδρίδης ἐν Γεροντομανίᾳ καὶ ἄλλας
[13, 80]	ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος πότου	καὶ	ἀναπηδήσας πρὸς τὸν Ζήνωνα ἔπεισεν
[13, 54]	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ	καὶ	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 53]	ἐν τοῖς κήποις, Ἐπικούρῳ δὲ	καὶ	ἀναφανδόν· ὥστ' ἐκεῖνον πολλἠν φροντίδα
[13, 19]	καὶ μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ	καὶ	ἀνελεύθεροι, καθάπερ οἱ τῆς Αριστίππου
[13, 34]	πάντα ἀρίστου Αδριανοῦ βασιλέως· ὃς	καὶ	ἀνέστησεν ἐπὶ τῷ μνήματι Παρίου
[13, 93]	βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι	καὶ	ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ ὧν ἁπάντων
[13, 10]	τὴν γενομένην ἧτταν πρὸς Κυρηναίους	καὶ	ἀνῄρητο ὑπὸ Αμάσιδος. Ησθεὶς οὖν
[13, 62]	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα	καὶ	Ανθεια καὶ Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ
[13, 51]	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα	καὶ	Ἄνθεια. Μήποτε δὲ δεῖ γράφειν
[13, 50]	ὁ προειρημένος Απολλόδωρός φησι· Σταγόνιον	καὶ	Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο,
[13, 8]	προὖπτον εἰδως αὑτὸν ἐνέβαλεν κακόν.	Καὶ	Αντιφάνης ἐν Φιλοπάτορι γεγάμηκε δήπου.
[13, 21]	Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου	καὶ	Αντιφάνους, ἔτι δὲ Γοργίου τοῦ
[13, 59]	λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·	καὶ	ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς τὴν Αναδυομένην
[13, 71]	κιθάρην Αιδόθεν ἔπλευσεν δὲ κακὸν	καὶ	ἀπειθέα χῶρον. Ενθα Χάρων ἀκοὴν
[13, 48]	τῆς Γναθαίνης πτωχῶν έραστῶν κωμαζόντων	καὶ	ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν οἰκίαν· ἐνηνοχέναι
[13, 86]	ἐπαινεῖν δεῖ, τοὺς δὲ θηριωδῶς	καὶ	ἀπλήστως ψέγειν. Καὶ εἰ διαλεκτικοὶ
[13, 81]	φάντος δ' αὐτοῦ Βραδέως τοίνυν	καὶ	ἀπόγερε τὴν κύλικα. Ετι πολὺ
[13, 37]	ἐπ' οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ ὄνομα	καὶ	ἀποδεῖξαι βασιλίδα. ~Τιμόθεος δ' ὁ
[13, 60]	Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν	καὶ	ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν
[13, 67]	εἰς αὐτὴν κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν	καὶ	ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων
[13, 34]	μητέρα καὶ Θεοδότην· ὑφ' ἧς	καὶ	ἀποθανὼν ἐκηδεύθη ἐν Μελίσσῃ κώμῃ
[13, 51]	αὐτὴν ἀναλαβὼν ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος	{καὶ}	ἀποθντήσκων κατέλιπεν αὐτῇ πολὺν έλλέβορον,
[13, 40]	καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον	καὶ	ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς καὶ πολλὰ
[13, 64]	τὀ τῆς Αρτέμιδος ἱερὸν συγκατέφυγεν	καὶ	ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη
[13, 21]	περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους	καὶ	Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους,
[13, 78]	ἀπολῦσαι αὐτοὺς πολλὰ ἐπαινέσαντα. Διὸ	καὶ	Απόλλων ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀναβολὴν
[13, 68]	φυγόντος τοῦ Αρπάλου ἐπὶ θάλατταν	καὶ	ἀποστάντος. Καὶ τῆς μὲν Πυθιονίκης
[13, 66]	ἀκούουσα τῆς Βακχίδος τὸ κάλλος	καὶ	ἀποστρέψαι θέλουσα τὸν νεανίσκον τοῦ
[13, 94]	γεγονότα μαθητὴν καὶ περὶ δικαιοσύνης	καὶ	ἀρετῆς πολλοὺς καὶ σεμνοὺς λέγοντα
[13, 4]	Θησεὺς δἐ Ελένην ἁρπάσας ἑξῆς	καὶ	Αριάδνην ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν ἐν
[13, 94]	τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ	καὶ	Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο
[13, 78]	τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ Αρμοδίου	καὶ	Αριστογείτονος γενόμενος, περὶ Σικελίαν δ'
[13, 79]	δὲ ὅτι τὰ περὶ Κτατῖνον	καὶ	Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν Πολέμων ὁ
[13, 62]	Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια	καὶ	Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα
[13, 36]	Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον ἱστορεῖ γενέσθαι	καὶ	Αριστοτέλης ἐν τῇ Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ
[13, 62]	δ' ἐρᾶν φησι. Μνημονεύει αὐτῆς	καὶ	Αριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυτάδῃ. Μήποτε
[13, 79]	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου, ὃν	καὶ	ἁρπάσαντα καὶ ἀναθέμενον εἰς ἃρμα
[13, 69]	Νείλου ναῦς ἐφ' ἁλὸς πελάγη.	Καὶ	Αρχεδίκη δ' ἦν ἐκ τῆς
[13, 48]	τῷ τρίτῳ πίνακι τῶν Νόμων	καὶ	ἀρχὴν αὐτοῦ τήνδε παρέθετο· Ὁδε
[13, 66]	ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ	καὶ	Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς ἐν τούτοις
[13, 84]	παρὰ φύσιν τῇ Αφροδίτῃ χρώμενοι	καὶ	ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν, μὴ
[13, 25]	οἰμώζειν λέγ' ἀλλοτρία στί σοι.	Καὶ	Ασπασία δὲ ἡ Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο
[13, 42]	ἀποψᾶσθαι, τάλαν. ~Οτι δ' ἦν	καὶ	ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ
[13, 39]	Ἦν δὲ Λάμια σφόδρα εὔθικτος	καὶ	ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ
[13, 70]	Βιλιστίχη δ' ἡ Αργεία ἑταίρα	καὶ	αὐτὴ ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ
[13, 69]	δ' ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως	καὶ	αὐτὴ ἑταίρα καλή. Φιλεῖ γάρ
[13, 63]	μειρακίσκον, καίτοι γυναῖκα ἔχων ὡς	καὶ	αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ Κνωσίωνι.
[13, 89]	τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις δ' ἦν	καὶ	αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸς γάμου κοινωνίαν
[13, 64]	τοῦ αἵμματος τοῖς βωμοῖς, ἕως	καὶ	αὐτὴν κατέσφαξαν. Δανάην δὲ τὴν
[13, 64]	Λεοντίου τῆς Επικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην	καὶ	αὐτὴν Σώφρων ὁ ἐπὶ τῆς
[13, 38]	στοάν. Ηρα δὲ καὶ Λεαίνης	καὶ	αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς ὁ Δημήτριος
[13, 68]	τῆς Συρίας, οὗπερ καὶ σὲ	καὶ	αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει. Παρέδωκέν τε
[13, 33]	εἰς Ολυμπίαν ἐπὶ τὸν ἀγώνα	καὶ	αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας εὔξατο τῇ
[13, 62]	Ελαίτης ὁ Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν	καὶ	αὐτὸς ἐγκώμιον Ναίδος τῆς ἑταίρας.
[13, 37]	και Σατύραι καὶ Νάννιον. Οὐ	καὶ	αὐτὸς Θεμιστοκλῆς ἐξ ἑταίρας ἦν
[13, 68]	Καταναῖος ἢ {ὁ} Βυζάντιος ἢ	καὶ	αὐτὸς ὁ βασιλεύς. Εδιδάχθη δὲ
[13, 20]	εἰς ὦπα ἔοικεν. Εκπέπληκται οὖν	καὶ	αὐτὸς ὁ Πρίαμος ἐπὶ τῷ
[13, 82]	πυθόμενος καὶ ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς	καὶ	αὐτός ποτε ὐφη τούτῳ χεχρῆσθαι
[13, 20]	κατὰ τὸν Αντιφάνην. ~Επαινῶ δὲ	καὶ	αὐτὸς τὸ κάλλος. Καὶ γὰρ
[13, 11]	τῶν φιλοσόφων περὶ τοῦ ἔρωτος	καὶ	αὐτούς τι εἰπεῖν καὶ περὶ
[13, 59]	Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους μὴ ἀποκτεῖναι.	Καὶ	ἀφεσθείσης ἐγράφη μετὰ ταῦτα ψήφισμα,
[13, 33]	χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ. Οτι δὲ	καὶ	Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν αὐτόθι αἱ
[13, 93]	αἰσθήσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες ἀργῶς	καὶ	ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου δὲ καὶ
[13, 20]	Εν Χίῳ δὲ τῇ νήσῳ	καὶ	βαδίζειν ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ
[13, 44]	αὐτὴν χρυσίον. Ανάγωγος ὢν δὲ	καὶ	βάναυσος παντελῶς ἐν σκυτοτομείῳ μετά
[13, 78]	Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι	καὶ	βασανιζόμενοι ἀναγκαζόμενοί τε λέγειν τοὺς
[13, 68]	ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην	καὶ	βασίλισσαν προσαγορευομένην καὶ ταῖς ἄλλαις
[13, 37]	γυναικῶν μάλ' εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν	καὶ	Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν καὶ
[13, 73]	τίκτεται βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς	καὶ	βίον Δημήτριον δένδρων τις ὥρα
[13, 61]	τῆς μητρὸς ἔχων τὸ φύσημα;	καὶ	Βίων δ' ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος
[13, 81]	Επικροτησάντων δὲ πάντων σύν γέλωτι	καὶ	βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο τὸν
[13, 71]	καὶ εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ	καὶ	Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ησίοδον πάσης
[13, 82]	χρησάμενος τῷ περὶ τοῦ Ηλίου	καὶ	Βορέου λόγῳ, καί τι πρὸς
[13, 93]	βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι	καὶ	βοροὶ πρός τε τούτοις ἄνοικοι
[13, 34]	διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας, ἥν φησι	καὶ	βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν, γράφων οὕτως.
[13, 90]	ἣν κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς τέμενος	καὶ	βωμὸν ἀναστῆσαι Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς
[13, 52]	κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας δὲ	καὶ	Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ λέγω·
[13, 72]	τὸν Ερμησιάνακτα περὶ τοῦ ἔρωτος.	Καὶ	γὰρ Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιὸς πεποίηκεν
[13, 60]	γέγονεν ἐπιφανεστάτη πολὺ τῶν ἑταιρῶν.	Καὶ	γὰρ εἰ νεωτέρα τῶν τότε
[13, 20]	δὲ καὶ αὐτὸς τὸ κάλλος.	Καὶ	γὰρ ἐν ταῖς Εὐανδρίαις τοὺς
[13, 67]	Ελευσῖνος τὴν ἱερὰν ὁδὀν καλουμένην.	Καὶ	γὰρ ἐνταῦθα οὗ ἂν φανῇ
[13, 79]	ὡς παιδικοῖς νόμος ἐστὶν ὁμιλεῖν.	Καὶ	γὰρ ὁ νομοθέτης Σόλων ἔφη
[13, 86]	ἐν τῷ οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι	καὶ	γὰρ πρὸς ταῦτα ἡμᾶς ὅταν
[13, 48]	ἐπίκλην καταπεσόντος ἔν τινι κονιάματι,	Καὶ	γὰρ σύ, φησί, σαυτὸν ἐδωκας
[13, 2]	ἔρωτος καὶ τῶν ἐρωτικῶν ἐλέχθησαν.	~Καὶ	γὰρ τὰς γαμετὰς ὁ καλὸς
[13, 71]	ὕμνων Τήιον ἀλγύνων ἄνδρα πολυφραδίῃ.	Καὶ	γὰρ τὴν ὁ μελιχρὸς ἐφωμίλησεν
[13, 18]	τῶν προτέρων οὐ χρωμένων αὐτῷ.	Καὶ	γὰρ Τιμόθεος ὁ αὐλητὴς πώγωνα
[13, 16]	τῶν ὠμῶν καὶ τῶν ἀνηδύντων.	Καὶ	γὰρ τὸ παλαιὸν παίδων ἤρων,
[13, 84]	Πειρήνην χαλκῇ βοὶ βοῦς ἐπανέβη·	καὶ	γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ καὶ
[13, 62]	εἰς τὴν οἰκίαν, ἐξ ἧς	καὶ	γενέσθαι αὐτῷ θυγάτριον. Μνημονεύει δ'
[13, 40]	Φίλινναν τὴν ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς	καὶ	γεννῆσαι Αρριδαῖον τὸν μετ' Αλέξανδρον
[13, 31]	φύλακας, κρατήσαντας δὲ τῶν τειχῶν	καὶ	γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς ἐλευθερίας χαριστήρια
[13, 26]	στατῆρα και τριώβολον, προσίεται δὲ	καὶ	γέροντα καὶ νέον· οὕτω δὲ
[13, 50]	μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ	καὶ	Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ
[13, 79]	νομοθέτης Σόλων ἔφη Μηρῶν ἱμειρων	καὶ	γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε καὶ
[13, 39]	ἀστικη πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ	καὶ	Γνάθαινα, περὶ ἧς ἐροῦμεν. Πάλιν
[13, 44]	ἐπὶ νομὴν καιρός ἐστιν ἐξάγειν;	~Καὶ	Γναθαινίου δέ γε τῆς θυγατριδῆς
[13, 70]	οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ	καὶ	γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος
[13, 45]	ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα	καὶ	γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν,
[13, 46]	ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια	καὶ	Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα
[13, 93]	ζῴου πεφυκότος. Ετι δὲ ταλαιπώρου	καὶ	γυμνοῦ τὸν βίον, ἄμφω ταῦτα
[13, 20]	θαυμάζεται μᾶλλον ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος	καὶ	γύνη ἡ καλλίστη, καλλίστας γεννώσης
[13, 35]	Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ τοῦ κυλικείου	καὶ	δακρύουσαν κιρνᾶσάν τε βραδέως τὴν
[13, 80]	πάντα αὐταῖς χορηγεῖσθαι ἐκέλευσεν. Διόπερ	καὶ	Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο τῷ
[13, 1]	περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι	καὶ	δεδωκέναι πληγάς, ὥς φησι Λυκόφρων
[13, 10]	ἐκμανθάνει παρ' αὐτῆς τὰ πάντα	καὶ	δεηθείσης ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου τὸν
[13, 71]	περὶ πικρὰ λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις	καὶ	δεινὴ μύθων κῆδος ἔχουσ' ἀρετή,
[13, 81]	στρατηγός, ἀνδρὶ παιδιώδει παρ' οἶνον	καὶ	δεξιῷ. Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ
[13, 91]	εἰς δούρειον ἵππον ἐγκατακλεισθέντες, ἑνὸς	καὶ	δευτέρου ἴσως ἐρεῖς ὄνομα καὶ
[13, 19]	παρενεχθέντες αἱρέσεως ἄσωτοι καὶ θρασεῖς.	Καὶ	δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν εἰσιν οἱ
[13, 61]	ψυχὴν μόλις. ~Ιστε δὲ ὅτι	καὶ	Δημάδης ὁ ῥήτωρ ἐξ αὐλητρίδος
[13, 71]	Εκλεε δ' Ικαρίου τε γένος	καὶ	δῆμον Αμύκλου καὶ Σπάρτην, ἰδίων
[13, 36]	δίδωσι εἴτε ἀπὸ τύχης εἴτε	καὶ	δι' ἄλλην τινὰ αἰτίαν τῷ
[13, 63]	Αριστάρχου γοῦν τινος ἐρασθεὶς μειρακίου	καὶ	δι' αὐτὸν παροινήσας εἰς Νικόδημον
[13, 20]	περὶ κάλλους ἤρισαν πρὸς ἀλλήλας,	καὶ	διὰ κάλλος οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο
[13, 75]	ποιητρίας μὲν οὔσης, δυναμένης δὲ	καὶ	διὰ τὴν ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς
[13, 3]	μέθης ἢ δι' ἀφροδισίων ἢ	καὶ	διὰ τῆς ἐν ταῖς ἀδηφαγίαις
[13, 3]	γαμετῆς τὸν βασιλέα, ἔτι δὲ	καὶ	διὰ τὸ τὴν βασιλίδα, ὥς
[13, 92]	ταῦτα καὶ Θεόδωρος ὁ ἄθεος	καὶ	Διαγόρας ἐξεκηρύχθη καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη
[13, 67]	διαβάλλων ἀκολασίαν φησίν Ἐπίσκεψαι δἐ	καὶ	διάκουσον σαφῶς παρὰ τῶν ἐκ
[13, 35]	δὲ στρατοπεδεύων ἐπὶ τοῦ Τανάιδος	{καὶ}	διαλαθὼν τὴν στρατοπεδείαν διέβη μετὰ
[13, 14]	μέν ἐστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ	καὶ	διαταράττων χαλεπώτατος διόπερ ὁ ποιητὴς
[13, 24]	πατρός σου πολλά σε σωφρονίστατος	καὶ	διδάξαντος σκύτη βλέπειν. Ἢ οὐκ
[13, 86]	Περσαίου παρὰ πότον αὐλητρίδιον πριαμένου	καὶ	διοκνοῦντος εἰσαγαγεῖν πρὸς αὐτὀν διὰ
[13, 78]	ἑξαμέτρου τὸ πεντάμετρον, καθάπερ ὕστερον	καὶ	Διονύσιος ὁ Αθηναῖος ἐποίησε ὁ
[13, 43]	λοπάδας συνάλμους τε συναρτύειν δοκῶν	καὶ	διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν αὔριον
[13, 73]	~Υπολαμβάνων οὖν μέγαν εἶναι δαίμονα	καὶ	δυνατώτατον τὸν Ερωτα, προσέτι τε
[13, 70]	τὴν καλουμένην Παρόραμα διὰ τὸ	καὶ	δυὸ δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς τὸν
[13, 2]	διὰ σπάσιν ἀνθρώπων, ὥστ' ἐξεῖναι	καὶ	δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον,
[13, 55]	τινος Παυσανίου Θετταλοῦ, κατὰ φθόνον	καὶ	δυσζηλίαν {ταῖς} ξυλίναις χελώναις τυπτομένην
[13, 5]	ἐγάμει. Εν ἔτεσι γοῦν εἴκοσι	καὶ	δυσὶν οἷς ἐβασίλευεν, ὥς φησι
[13, 5]	βασιλεὺς ἄγων Μήδαν τὴν θυγατέρα	καὶ	δῶρα πολλά. Γήμας δὲ καὶ
[13, 91]	ἢ σωφρονίσαι δυναμένων τοὺς ἀκούοντας.	Καὶ	ἐὰν μέν τίς σου πύθηται
[13, 86]	ἀλλὰ ἐκ τῶν κλινῶν ἀνώρμων	καὶ	ἐβόων ὡς θαυμαστόν τι θέαμα
[13, 37]	ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου	καὶ	ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον καὶ
[13, 75]	παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν·	καὶ	ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα ᾄσματα οἱ
[13, 2]	συνόδων καὶ κοινογαμίων ὄντων. Διὸ	καὶ	ἔδοξέ τισιν διφυὴς νομισθῆναι, οὐκ
[13, 86]	δὲ θηριωδῶς καὶ ἀπλήστως ψέγειν.	Καὶ	εἰ διαλεκτικοὶ συνελθόντες εἰς πότον
[13, 91]	αὐτῶν καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν Λαιστρυγόνων	καὶ	εἰ ὄντως κατεβρώθησαν ὅστις {οὖν}
[13, 50]	Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ δὲ	καὶ	εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς ἱστάναι τολμῆσαι
[13, 15]	ψυχῆς ἐρᾶν· οἵτινες μέχρι ὀκτὼ	καὶ	εἴκοσι ἐτῶν δεῖν λέγοντες συνέχειν
[13, 92]	Εἰπόντος δ' ἐν τῇ τρίτῇ	καὶ	εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ'
[13, 67]	φησι Ποσειδώνιος ἐν τῇ δευτέρᾳ	καὶ	εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν
[13, 1]	δεδειπνηκέναι καὶ περὶ ἑταίρας πλεονάκις	καὶ	εἰληφέναι καὶ δεδωκέναι πληγάς, ὥς
[13, 71]	διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ δ' ἐστὶ	καὶ	εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ καὶ
[13, 47]	τινος οἶνον ἐν ψυκτηριδίῳ μικρὸν	καὶ	εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός γε,
[13, 95]	ἐμὲ μόνον τοιοῦτός ἐστιν, ἀλλὰ	καὶ	εἰς ἄλλους ἅπαντας τοὺς αὐτῷ
[13, 47]	Παυσανίου δὲ τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου	καὶ	εἰς κάδον τινὰ ἐμπεσόντος, Ο
[13, 63]	μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν. Αναλαβεῖν γοῦν	καὶ	εἰς τὴν οἰκίαν λέγεταί τινα
[13, 39]	Τουτί γε, Λάμια, φησίν, ὀσφράνθητι	καὶ	εἴσει παρὰ τἄλλα διαφόραν ὅσην
[13, 49]	μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι	καὶ	εἰσελθόντι εἰς τὴν οἰκίαν Γλυκέρα
[13, 86]	Ως δὲ ὁ πότος προέβαινεν	καὶ	εἰσῆλθεν ἄλλα τε ἀκροάματα καὶ
[13, 80]	τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν	καὶ	εἴχεν εὖ πρὸς αὐτόν. Ως
[13, 4]	Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς Ελένης	καὶ	ἐκ Τροιζῆνος ἥρπασεν Αναξώ. Μετὰ
[13, 83]	Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα δὲ Ονόμαρχον	καὶ	ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ χαρίσασθαι
[13, 2]	συνεγκλειομένων καὶ τῶν ἀγάμων νεανίσκων	καὶ	ἕκαστος ἧς ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν
[13, 75]	γενομέναι τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα	καὶ	ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα
[13, 44]	θ' ἵν' ἄκρον ὡς μάλιστα	καὶ	ἐλάχιστον αὐτοῦ περιλάβω τοῦ σώματος.
[13, 12]	τὸν Ερωτα θεὸν εἶναι φιλίας	καὶ	ἐλευθερίας, ἔτι δὲ καὶ ὁμονοίας
[13, 48]	δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ μοι, Λύκος	καὶ	Ἐλεύθερος; Ἐπὶ δὲ τὴν θυγατέρα
[13, 11]	τι εἰπεῖν καὶ περὶ κάλλους.	Καὶ	ἐλέχθησαν λόγοι φιλόσοφοι πάμπολλοι· ἐν
[13, 50]	μετέπέμψατο τὴν Γλυκέραν Αθήνηθεν· ἣν	καὶ	έλθοῦσαν οἰεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις
[13, 3]	γάμον, ἤδη εἰς τὰ ἀμείνω	καὶ	Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και ἡ Κλυταιμνήστρα
[13, 83]	κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη δέ, φησί,	καὶ	ἔμελλε τὰ Πύθια αὐλεῖν, εἰ
[13, 11]	φιλόσοφοι πάμπολλοι· ἐν οἷς τινες	καὶ	ἐμνημόνευσαν τοῦ σκηνικοῦ φιλοσόφου Εὐριπίδου
[13, 18]	αὐλητὴς πώγωνα μέγαν ἔχων ηὔλει,	καὶ	ἐν Αθήναις διατηροῦσιν οὐ σφόδρα
[13, 88]	ποιητὴς οὗτος ἐπὶ τὰ ἄνθη	καὶ	ἐν Αλφεσιβοίᾳ φησίν· Καὶ σώματος
[13, 86]	ἦλθεν ὁ σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος	καὶ	ἐν ἀρχῇ οὐδ' ἄν παρακαθίσαι
[13, 31]	Εὐάλκης δ' ἐν τοῖς Εφεσιακοῖς	καὶ	ἐν Εφέσῳ φησὶν ἱερὰ ἱδρῦσθαι
[13, 88]	ῥόδα εἶχον, τιθήνημ' ἔαρος ἐκπρεπέστατον.	Καὶ	ἐν Θυέστῃ· Ρόδ' ὀξυφεγγῆ κρίνεσιν
[13, 50]	δ' αὐτῆς Αντιφάνης ἐν Αρκάδι	καὶ	ἐν Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν
[13, 24]	μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν.	Καὶ	ἐν Ναννίῳ, εἰ> Εὐβούλου τὸ
[13, 12]	Ηλεῖοι Ρόδιοί τε τὰ Αλίεια	καὶ	ἐν ταῖς δημοτελέσι δὲ σπονδαῖς
[13, 69]	τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, {καίτοι}	καὶ	ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς
[13, 12]	παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός. Διὸ	καὶ	ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἔφη τὸν
[13, 59]	Κνιδίαν Αφροδίτην ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο	καὶ	ἐν τῇ τοῦ Ερωτος βάσει
[13, 22]	ἐφ' ἑκάστῳ τῆς θύρας ἀπεκλειόμην.	Καὶ	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δ' Ορεσταυτοκλείδης
[13, 2]	πράγματος ὕβριν φεύγοντες φιλοστοργῶσί τε	καὶ	ἐν ὥρᾳ προσίωσιν τοῖς γάμοις.
[13, 86]	ἡμᾶς ὅταν ὑποπίωμεν ἐπορρεπεῖς εἶναι.	Καὶ	ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡμέρως τε
[13, 19]	οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν ἀλλα	καὶ	ἕξει. Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν
[13, 56]	Ασπασίας δὶς τῆς ἡμέρας εἰσιόντα	καὶ	ἐξιόντα ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν
[13, 64]	βασιλεὺς ὁ τῆς διαδοχῆς τελευταῖος	καὶ	ἔξω τοῦ διαδήματος κοινωνὸν εἶχε
[13, 31]	οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Οἶδα δὲ	καὶ	ἑορτήν τιν' Εταιρίδεια ἀγομένην ἐν
[13, 20]	γίνεται, ἀετὸς πτεροῦται πολλάκις, ὥσπερ	καὶ	ἐπ' Αἰγινῃ. Σωκράτης δ' ὁ
[13, 17]	Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν τῆς Γαλατείας	καὶ	ἐπαινῶν αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος
[13, 78]	Κρατῖνος} ὑπὲρ τῆς θρεψαμένης ᾧ	καὶ	ἐπαπέθανεν ὁ ἐραστὴς Αριστόδημος, λύσιν
[13, 89]	πρὸς γάμον Μόνιμος ὁ Πυθίωνος.	Καὶ	ἐπει ἦν ἀκόλαστος ἡ γυνή,
[13, 84]	περιστερά, τῇ δὲ χὴν προσῆλθον	καὶ	ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ πᾶσι τούτοις
[13, 69]	ἑταίρας ἀρραβών. ~Ενδόξους δὲ ἑταίρας	καὶ	ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ
[13, 56]	τὴν ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς	καὶ	ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως.
[13, 55]	Πηνειῷ σημεῖον ἔχοντα ὑδρίαν λιθίνην	καὶ	έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ ποθ' ἡ
[13, 82]	διαλαληθέντος τοῦ συμβεβηκότος Εὐριπίδης πυθόμενος	καὶ	ἐπιτωθάζων τὸ γεγονὸς καὶ αὐτός
[13, 25]	Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν,	καὶ	ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης ἑταιρίδων
[13, 12]	ἀσπαζομένων θάνατον ἔνδοξον ἀντ' αἰσχροῦ	καὶ	ἐπονειδίστου βίου. Σάμιοι δέ, ὥς
[13, 81]	Τοιαῦτα πολλὰ δεξιῶς ἔλεγέν τε	καὶ	ἔπρησσεν ὅτε πίνοι {ἢ πράσσοι}
[13, 76]	μετρίως ὢν ἐρωτικός φησιν Εἴη	καὶ	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 11]	δὲ ἄλλος τις ἔφη Εἴη	καὶ	ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ
[13, 79]	κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα παρὰ Πέλοπι	καὶ	ἐρασθέντα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου,
[13, 92]	ἐν τοῖς λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας	καὶ	ἔριδας καὶ τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους
[13, 46]	διαφθείρειν τοὺς ἐντυγχάνοντάς σοι ἀνωφελῆ	καὶ	ἐριστικὰ σοφίσματα διδάσκοντα, ἐμέ τε
[13, 19]	οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον ἐπτοῆσθαι	καὶ	ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην
[13, 12]	λόχος καλούμενος συνέστηκεν ἐξ ἐραστῶν	και	ἐρωμένων, τὴν τοῦ θεοῦ σεμνότητα
[13, 11]	τις ἔφη Εἴη καὶ ἐρᾶν	καὶ	ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν. Ετερος
[13, 76]	ἐρωτικός φησιν Εἴη καὶ ἐρᾶν	καὶ	ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν μὴ
[13, 24]	Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως σοι βιοῦσιν	καὶ	ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας
[13, 36]	καὶ στυνῴκει μεταθέμενος τοὔνομα Αριστοξένην.	Καὶ	ἔστι γένος ἐν Μασσιλίᾳ ἀπὸ
[13, 1]	(ἐγένοντο γὰρ καὶ περὶ γαμετῶν	καὶ	ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι
[13, 86]	ὅτι ἔξεστι αὐτῷ τούτων ἀπολαύειν.	Καὶ	ἕτερα τούτοις παραπλήσια πάνυ πολλὰ
[13, 34]	λόγῳ, καὶ ταύτης ἐκοινώνησεν αὐτῷ.	Καὶ	ἑτέρας δὲ δύο ἑταίρας παριήγετο
[13, 28]	ταῖς ἐμαῖσι τερπνὰ καλῶς ἀείσω.	Καὶ	ἔτι· Λατὼ καὶ Νιόβα μάλα
[13, 62]	Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη	{καὶ}	ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη
[13, 46]	τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ	καὶ	εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἦσαν.
[13, 32]	ἐπίγραμμα· Αἵδε ὑπὲρ Ελλήνων τε	καὶ	εὐθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν εὔχεσθαι Κύπριδι
[13, 46]	καὶ Συνωρὶς ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη	καὶ	Εὔκλεια καὶ Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς,
[13, 20]	κάλλος φασίν· Οὐ νέμεσις Τρῶας	καὶ	ἐυκνήμιδας Αχαιοὺς τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ
[13, 61]	τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα	καὶ	εὐνήν, ἣ δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι
[13, 5]	κληθεῖσαν Εὐρώπη, Φιλογύνης δ' ἦν	καὶ	Εὐριπίδης ὁ ποιητής. Ιερώνυμος γοῦν
[13, 10]	φησι δύο γυναικῶν τὸν> Ολυμπιάδος	καὶ	Εὐρυδίκης. ἐν ᾧ τὴν μὲν
[13, 86]	{τε} γὰρ ἠρίστων σφόδρα σκυθρωπῶς	καὶ	εὐσχημόνως, ὡς ᾤοντο, οὐχ ὅτι
[13, 46]	τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα	καὶ	Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ ἦν γναφέως
[13, 35]	αὐτὴν ἀπήγαγεν ἐπὶ τό ἅρμα	καὶ	ἔφυγεν ἔχων τὴν Οδάτιν. Οἱ
[13, 51]	ὅτι πρόσωπόν τε ἀστεῖον εἶχε	καὶ	έχρῆτο χρυσίοις καὶ ἱματίοις πολυτελέσι,
[13, 56]	τοὺς αὐτοὺς αὐτᾡ χρόνους γενόμενος	καὶ	ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[13, 59]	ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς τὴν ὑποφῆτιν	καὶ	ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους μὴ
[13, 66]	Βακχίδα μὴ περιιδεῖν αὐτον ἀπολλύμενον.	Καὶ	ἡ Βακχὶς τὴν ὁρμὴν κατιδοῦσα
[13, 59]	Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ	καὶ	ἡ εἰκὼν αὕτη μέση τῆς
[13, 3]	Πρίαμος δὲ πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ	καὶ	ἡ Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει
[13, 70]	φησιν, ἐπαφροδίτους ἔχειν τὰς ἑταίρας.	~Καί	ἡ ἐξ Ερέσου δὲ τῆς
[13, 10]	Κρέοντος, ὁ Αγαμέμνονος διὰ Κασσάνδραν.	Καὶ	ἡ ἐπ' Αἴγυπτον δὲ Καμβύσου
[13, 10]	ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ ἔτει ἑάλω	καὶ	ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ
[13, 5]	ἔφυγεν, Αλέξανδρος δ' εἰς Ιλλυριούς.	Καὶ	ἡ Κλεοπάτρα δ' ἐγέννησε τῷ
[13, 3]	τὰ ἀμείνω καὶ Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη.	Και	ἡ Κλυταιμνήστρα δὲ περιπαθὴς γενομένη
[13, 37]	Ασπασίαν μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ	καὶ	ἡ Μιλησία παλλακίς. Ο δὲ
[13, 66]	ἱερείας. ~Διαβόητος δ' ἑταιρα γέγονε	καὶ	ἡ Μιλησία Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης
[13, 69]	καὶ ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν	καὶ	ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν
[13, 17]	αὐγαῖς ἀναπεπταμένοις ὄσσοις ἐκοίμιζεν κοῦρον.	Καὶ	ἡ Σαπφὼ δὲ πρὸς τὸν
[13, 43]	προέβη τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα	καὶ	ἤδη τελέως ἦν ὁμολογουμένη σοφός,
[13, 34]	ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Φαρναβάζου. Εἴδομεν δὲ	καὶ	ἡμεῖς τὸ ἐν Μελίσσῃ τοῦ
[13, 12]	τὰ γυμνάσια αὐτὸν συνιδρῦσθαι Ερμῇ	και	Ηρακλεῖ, τῷ μὲν λόγου, τῷ
[13, 91]	Ιππων ἔφη ὁ ἄθεος. Αλλὰ	καὶ	Ηράκλειτος ο θεῖός φησι Πουλυμαθίη
[13, 73]	δι' ὧν βρότειον ζῇ τε	καὶ	θάλλει γένος. Καὶ ὁ σεμνότατος
[13, 83]	ἐντετυπωμένον ἔχειν ἐπὶ τῆς ἀσπίδος	καὶ	θαυμαστῶς αὐτὸν κινδυνεύειν, ἀνακεῖσθαί τε
[13, 59]	Κατεσκεύασε δ' αὐτὸν Πραξιτέλης. Ὃν	καὶ	θεασάμενος Κράτης ὁ κυνικὸς ἔφη
[13, 34]	τὴν Λαίδος τῆς νεωτέρας μητέρα	καὶ	Θεοδότην· ὑφ' ἧς καὶ ἀποθανὼν
[13, 92]	ὄντας ἀπέθανεν δὲ διὰ ταῦτα	καὶ	Θεόδωρος ὁ ἄθεος καὶ Διαγόρας
[13, 34]	Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν, ὦ γῆ	καὶ	θεοί, ὃν ἡ Λακεδαίμων μοιχὀν
[13, 51]	οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις	καὶ	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 62]	οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις	καὶ	Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα
[13, 26]	ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει τότε	καὶ	Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος καὶ καλή,
[13, 32]	στρατείαν ἦγεν ὁ Περσής, ὡς	καὶ	Θεόπομπος ἱστορεῖ καὶ Τίμαιος ἐν
[13, 13]	ταῦτ' ἐγώ, μὰ τὴν Αθηνᾶν	καὶ	θεούς, οὐκ οἶδ' ὅ τι
[13, 43]	ὁ Δίφιλος Νὴ τὴν Αθηνᾶν	καὶ	θεοὺς, ψυχρόν γ' ἔφη Γνάθαιν'
[13, 9]	ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα.	Καὶ	Θεόφιλος δὲ Νεοπτολέμῳ ἔφη οὐ
[13, 89]	γὰρ αὐτόθι γίγνονται γυναῖκες, ὡς	καὶ	Θεόφραστος εἴρηκεν. Καὶ Νυμφόδωρος δ'
[13, 35]	τοὺς σοὺς γάμους. Περιβλέψασα οὖν	καὶ	θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην
[13, 39]	τῇ χειρί τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας	{καὶ}	θιγὼν τοῖς δακτύλοις Τουτί γε,
[13, 56]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους	καὶ	Θουκυδίου καὶ Περικλέους. Αντισθένης δ'
[13, 19]	τῆς Αριστίππου παρενεχθέντες αἱρέσεως ἄσωτοι	καὶ	θρασεῖς. Καὶ δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν
[13, 22]	κακὸν ἔχων οἴκοι μέγα. Διόπερ	καὶ	θρηνῶν τις αὑτὸν παράγεται ὑπὸ
[13, 46]	ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια καὶ Γρυμέα	καὶ	Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα καὶ Λαμπάς.
[13, 38]	τῆς αὐλητρίδος, ἐξ ἧς ἔσχε	καὶ	θυγατέρα Φίλαν; τὴν δὲ Λάμιαν
[13, 65]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ ὡς ἀσεβοῦντα	καὶ	θύοντα παρὰ τὰ πάτρια τὰς
[13, 33]	ἑταίρας, αἳ παραγενομένου τοῦ Ξενοφῶντος	καὶ	θύοντος τῇ Αφροδίτῃ συνέθυσαν. Διόπερ
[13, 47]	Εἰσελθόντος δέ τινος ὡς αὐτὴν	καὶ	ἰδόντος έπί τινος ἀγγείου ᾠὰ
[13, 35]	Καὶ παρελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν	καὶ	ἰδὼν τὴν Οδάτιν ἑστηκυῖαν πρὸ
[13, 80]	ποταμῷ τούτῳ ἀπελούετο) θάψας εἴσατο	καὶ	ἱερὸν αὑτόθι Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος
[13, 82]	τις εἷς τῶν χρηστῶν Αθηναίων.	~Καὶ	Ιερώνυμος δ' ὁ Ρόδιος ἐν
[13, 51]	ἀστεῖον εἶχε καὶ έχρῆτο χρυσίοις	καὶ	ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ ἦν
[13, 65]	{Στρατοκλείδου} ἐρωμένη Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ	καὶ	Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ καὶ Φρυνίωνος
[13, 89]	ἐν η' Νόστων. Εξέδωκεν δἐ	καὶ	Ιππάρχῳ τῷ υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν
[13, 62]	ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη	καὶ	Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 51]	ἐτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη	καὶ	Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη
[13, 4]	Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος δέ φησι	καὶ	Ιππην καὶ Αἴγλην, δι' ἣν
[13, 72]	Σαπφοῖ δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς Αρχίλοχον	καὶ	Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι,
[13, 62]	ἐπὶ τάφον κάθηται. ~Αλλὰ μὴν	καὶ	Ισοκράτης ὁ τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος
[13, 25]	μόνον δημοτικόν, ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα	καὶ	ὶσωτήριον, (καί μοι λέγειν τοῦτ'
[13, 19]	ὑμῶν εἰσιν οἱ πλεῖστοι, συνεσπασμένοι	καὶ	κακοπινεῖς οὐ μόνον τοῖς ἤθεσιν
[13, 46]	ὡσαύτως. Μηθὲν οὖν διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις	καὶ	κακῶς πάσχουσιν {ἢ} μετὰ φιλοσόφου
[13, 16]	καὶ ὁ Αρίστων ἔφη, ὅθεν	καὶ	καλεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους συνέβη παιδικά.
[13, 26]	τότε καὶ Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος	καὶ	καλή, ὑπέφαιν' ἐσομένη δ' Ωκιμον
[13, 62]	ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην	καὶ	καλὴν, ὡς Λυσίας ἱστορεῖ ἐν
[13, 50]	Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ	καὶ	Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι. Περὶ δὲ
[13, 84]	γυναῖκας καὶ παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας	καὶ	καλλίστας διακοσίας, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις
[13, 37]	οὖσαν τὴν Φωκαίδα τὴν σοφωτάτην	καὶ>	καλλίστην γενομένην εἶχε συστρατευομένην; ἣν
[13, 17]	τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν	καὶ	καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι
[13, 35]	Ἣ δὲ κατανοήσασα ξένον ἄνδρα	καὶ	καλὸν καὶ ὅμοιον τῷ κατὰ
[13, 7]	ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν ἔχουσι	καὶ	κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος δ'
[13, 34]	εἰς Μητρόπολιν ἀφικνούμενοι· ἐφ' ᾧ	καὶ	κατ' ἔτος θύεται βοῦς, διακελευσαμένου
[13, 17]	θάλος Ερώτων. Τυφλὸς ὁ ἔπαινος	καὶ	κατ' οὐδεν ὅμοιος τῷ Ιβυκείῳ
[13, 70]	ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων	καὶ	κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο
[13, 27]	σοι παραινεῖν ἔχω, ἑταῖρε Μυρτίλε.	Καὶ	κατὰ τὴν Φιλεταίρου Κυνηγίδα· Παῦσαι
[13, 11]	χρῆσθαι δ' ὀρθῶς, ὅταν ἔλθῃ.	Καὶ	κατὰ τὸν Πίνδαρον δὲ ἄλλος
[13, 84]	ἱστορεῖ Κλέαρχος. Εμοὶ μὲν γὰρ	καὶ	κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιηκέναι Κλεώνυμος
[13, 4]	αὐτὰς εἶχεν, ὡς ἂν στρατευόμενος	καὶ	κατἀ διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ
[13, 35]	ἐν ᾗ τοὺς γάμους συνετέλουν	καὶ	καταλιπὼν ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ
[13, 41]	κεχορηγημένη πάνυ τ' εὐπρόσωπος οὖσα	καὶ	καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας
[13, 64]	ἐν Εφέσῳ ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου	καὶ	καταφυγόντος εἰς τὀ τῆς Αρτέμιδος
[13, 67]	τῶν Αλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας	καὶ	καταφυγὼν εἰς Αθήνας ἐρασθεὶς Πυθιονίκης
[13, 85]	τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει	καὶ	κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ
[13, 78]	ταῖς ἰδίαις ἀκροπόλεσιν ἐνεπίμπρασάν τε	καὶ	κατέσκαψαν· ὡς ἐποίησε Πολυκράτης ὁ
[13, 25]	γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς ἃπασι	καὶ	κατεσκευασμένας. Εστᾶσι γυμναί, μὴ ξαπατηθῇς·
[13, 71]	Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ. Φημὶ δὲ	καὶ	κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα
[13, 76]	ὁ Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος βοᾳ	καὶ	κέκραγεν Ἦρι μὲν αἵ τε
[13, 35]	θεράπαιναι συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν	καὶ	κελεύοντος τοῦ πατρὸς λαλεῖν οὐκ
[13, 79]	Διός φησιν ἁρπασθῆναι τὸν Χρύσιππον	καὶ	Κελτοὶ δὲ τῶν βαρβάρων καίτοι
[13, 56]	βίου καὶ τῆς οὐσίας ἐκινδύνευε.	Καὶ	Κίμωνος δ' Ἐλπινίκῃ τῇ ἀδελφῇ
[13, 19]	{τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα	καὶ	κιναίδους καλοῦντες τοὺς ἢ μύρου
[13, 50]	έαυτοῦ. Τὰ ὅμοια δ' εἴρηκε	καὶ	Κλείταρχος ἐν ταῖς περὶ Αλέξανδρον
[13, 20]	καὶ σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ	καὶ	Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι,
[13, 5]	Ολυμπιάδα, ἐξ ἧς ἔσχεν Αλέξανδρον	καὶ	Κλεοπάτραν. Καὶ τὴν Θρᾀκην δὲ
[13, 2]	τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν συνόδων	καὶ	κοινογαμίων ὄντων. Διὸ καὶ ἔδοξέ
[13, 37]	Μύρτιον δὲ μία τῶν ἀποδεδειγμένων	καὶ	κοινῶν δεικτηριάδων. Τοῦ δὲ Φιλοπάτορος
[13, 52]	Φίλα; Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας	καὶ	Κορώνας οὐ λέγω· περὶ δὲ
[13, 12]	τῆς σωτηρίας τε καὶ νίκης.	Καὶ	Κρῆτες δ' ἐν ταῖς παρατάξεσι
[13, 90]	δέ φησιν ὁ αὐτὸς Θεόφραστος	καὶ	κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι
[13, 20]	πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι δὲ	καὶ	κρίσις γίνεται κάλλους, καὶ τῷ
[13, 71]	Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης εὑρόμενον,	καὶ	κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ
[13, 62]	Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη	καὶ	Λαγίσκα καὶ Ανθεια καὶ Αριστόκλεια.
[13, 51]	Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη	καὶ	Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια. Μήποτε δὲ
[13, 37]	καὶ ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον Λεοντίσκον	καὶ	Λάγον, θυγατέρα δὲ Εἰρήνην, ἣν
[13, 26]	ἐκ τῶν ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι	καὶ	λαγὼς μετέωρ' ἀναπράζοντες ὑπὸ τῆς
[13, 26]	κἄπειτα τοῦτ' εἶναι νομίζεται τέρας.	Καὶ	Λαὶς οὖν> ὀρθῶς νομίζοιτ' ἂν
[13, 46]	Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς, ἔτι Χίμαιρα	καὶ	Λαμπάς. Τῆς δὲ Γναθαίνης ἤρα
[13, 65]	ἑταίρας ἐρασθεὶς ἡδέως δι' αὐτὴν	καὶ	Λαμπιτὼ προσηγορεύετο, ὥς φησι Δίυλλος·
[13, 46]	καὶ τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν	καὶ	Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην· αὕτη δὲ
[13, 46]	Αριστοφάνης μὲν ὁ Βυζάντιος ἑκατὸν	καὶ	λε' Απολλόδωρος δὲ τούτων πλείους,
[13, 70]	γράψαντες ἱστοροῦσιν. Ενδοξος δ' ἐστὶν	καὶ	Λέαινα ἡ ἑταίρα, Αρμοδίου ἐρωμένη
[13, 39]	δὲ τοῦτ' ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα	καὶ	Λέαιναν, εἰ βούλει, κράτει. Ἦν
[13, 38]	τὴν προκειμένην στοάν. Ηρα δὲ	καὶ	Λεαίνης καὶ αὐτῆς ἑταίρας Αττικῆς
[13, 85]	ἐστὶν αὐτῷ {ὁ} περὶ Αλεξάνδρου	καὶ	λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ
[13, 41]	Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο	καὶ	λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ
[13, 75]	μοῦσαν εἰς τὰς διατθριβάς. Διὸ	καὶ	λέγειν ἔν τινι τῶν μελῶν·
[13, 72]	δ' ἐν τῷ περὶ Σαπφοῦς	καὶ	λέγειν τινάς φησιν εἰς αὐτὴν
[13, 49]	ἀλαζόνος παρὰ πολλῶν ποτήρια χρησαμένου	καὶ	λεγοντος θέλειν ταῦτα συγκόψαι, ἄλλα
[13, 49]	οἶνον χρηστὸν μέν, ὀλίγον δέ,	καὶ	λέγοντος ὅτι δεκαέτης ἐστίν, Μικρὸς
[13, 86]	ἐν τοῖς Συμποτικοῖς Υπομνήμασιν βοῶντος	καὶ	λέγοντος περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι
[13, 29]	Νεοττίδι· Εὰν δέ τις μέτρια	καὶ	λέγουσα τοῖς δεομένοις τινων ὑπουργῇ
[13, 50]	αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ	καὶ	λεπταὶ οὖσαι τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους
[13, 90]	τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ παρὰ Τενεδίοις	καὶ	Λεσβίοις ταύτην δὲ τύχης ἢ
[13, 41]	λέγει Τί τοῦτο, παῖ, εἰ	καὶ	λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ' ἡ Μανία
[13, 43]	λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ' ὑπερβολῇ	καὶ	λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων
[13, 46]	εἴρηται, Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός, ὡς	καὶ	Λυγκεὺς ὁ Σάμιος ἐν τοῖς
[13, 22]	οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ Σινώπῃ	καὶ	Λύκᾳ καὶ Ναννίῳ ἑτέραις τε
[13, 10]	Δίνων δ' ἐν τοῖς Περσικοῖς	καὶ	Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης ἐν τρίτῃ
[13, 51]	πολὺν έλλέβορον, ἄλλο δὲ οὐδέν.	Καὶ	Λυκοῦργος ἐν τῷ κατὰ Λεωκράτους
[13, 2]	ἐπιλάβοιτο, ταύτην ἀπῆγεν ἄπροικον. Διὸ	καὶ	Λύσανδρος ἐζημίωσαν, ὅτι καταλιπὼν τὴν
[13, 59]	τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον	καὶ	λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε θαλάττῃ·
[13, 62]	ἔτι, τόν τ' αὐλοτρύπην αὐτόν	Καὶ	Λυσίας δ' ἐν τῷ κατὰ
[13, 71]	Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου	καὶ	λωτοῦ πιστότατον ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν
[13, 86]	ὡς θαυμαστόν τι θέαμα θεώμενοι	καὶ	μακάριον τὸν βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι
[13, 7]	εὐνοικώτερον γαμετῆς ἑταίρα πολύ γε	καὶ	μάλ' εἰκότως. Ἣ μὲν νόμῳ
[13, 7]	Κορινθιαστῇ· ὡς τακερόν, ὦ Ζεῦ,	καὶ	μαλακὸν τὸ βλέμμ' ἔχει. Οὐκ
[13, 71]	ὃς εὕρετο πολλὸν ἀνατλὰς ἦχον	καὶ	μαλακοῦ πνεῦμ' ἀπὸ πενταμέτρου. Καίετο
[13, 92]	Εἰκότως οὖν πολλαὶ τῶν πόλεων	καὶ	μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων
[13, 67]	ἑτέρου τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν εἶναι	καὶ>	μάλιστα μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως
[13, 48]	Γνάθαιναν, φησί, δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης	καὶ	μαστιγίας· ἀναγωγότέρον οὖν τοῦ στρατιώτου
[13, 5]	δὲ καὶ Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα	καὶ	Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων καὶ
[13, 80]	ἐπεκώμαζε τῷ Ζήνωνι. Καί ποτε	καὶ	μεθ' ἡμέραν ἐλθὼν ἔκ τινος
[13, 31]	ἱστορεῖ Νεάνθης ἐν τοῖς Μυθικοῖς,	καὶ	μεθυσθένθας ἑταίρας πλείονας προσλαβεῖν, ὧν
[13, 43]	ἔφηβον ἡ Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ	καὶ	μέλανα λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ'
[13, 78]	ὁ χρησμὸς ὅδε Εὐδαίμων Χαρίτων	καὶ	Μελάνιππος ἔφυ, θείας ἁγητῆρες ἐφαμερίοις
[13, 78]	δ' ἐν Ακράγαντι ὁ Χαρίτωνος	και	Μελανίππου ἔρως> Μελὰνιππος δ' ἦν
[13, 85]	ἁλιέας τῃ δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα	καὶ	μέλλοντας κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς καὶ
[13, 51]	κληθῆναι ἤτοι ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι	καὶ	μεμηνόσιν ἢ ὅτι αὐτὴν ἀναλαβὼν
[13, 18]	ἐπὶ ἵππου ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα	καὶ	μεμυρισμένον καὶ τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον,
[13, 28]	πρὸς τὸ εὐσχημονέστερον, καθὸ δή	καὶ	Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο τῶν
[13, 66]	ξείνων δέκτρια Πασιφίλη. Οτι δὲ	καὶ	Μένανδρος ὁ ποιητὴς ἤρα Γλυκέρας
[13, 69]	Σαπφῷαι δὲ μένουσι φίλης ἔτι	καὶ	μενέουσιν ῴδῆς αἱ λευκαὶ φθεγγόμεναι
[13, 7]	οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν Πικράν γε	καὶ	μεστὴν γυναικείας χολῆς. Η τῶν
[13, 35]	ἑνὶ τῶν περὶ αὑτὸν οἰκείων.	Καὶ	μετ' οὐ πολὺν χρόνον ὁ
[13, 85]	τροφὴν οὐκ ἐλάμβανεν ἡ ἐλέφας.	Καὶ	μετὰ ταῦτα δι' ὅλης τῆς
[13, 85]	παραιτησάμενος ἀφῆκεν εἰς τὸ πέλαγος.	Καὶ	μετὰ ταῦτα ναυαγίᾳ χρησάμενος περὶ
[13, 5]	ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν τῷ ποτηρίῳ.	Καὶ	μετὰ ταῦτα Ολυμπιὰς μὲν εἰς
[13, 95]	καὶ ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι πράττειν	~Καὶ	μετά ταῦτα πάλιν καταδρομὴν αὐτοῦ
[13, 37]	βασίλεια. Αὕτη δὲ ἡ Θαὶς	{καὶ}	μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον καὶ
[13, 52]	διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ Ὤκιμον	καὶ	Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ ὁ τῆς
[13, 93]	αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν ὡς ἐπιεικῇ	καὶ	μέτριον, πλήν εἰ μὴ ὡς
[13, 86]	ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡμέρως τε	καὶ	μετρίως αὐτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν δεῖ,
[13, 90]	τὴν γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται δὲ	καὶ	μέχρι νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος,
[13, 76]	δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι,	καὶ	μὴ ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό
[13, 24]	τὰς ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι	καὶ	μὴ καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν δέον
[13, 24]	μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν,	καὶ	μὴ λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην νόσων
[13, 81]	ζωγράφος τὰς τοῦ θεοῦ κόμας	καὶ	μὴ μελαίνας, χεῖρον ἂν ἦν
[13, 19]	οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν λόγων	καὶ	μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ καὶ
[13, 24]	Ναννίῳ, εἰ> Εὐβούλου τὸ δρᾶμα	καὶ	μὴ Φιλίππου, φησίν· Οστις λέχη
[13, 68]	πυροὺς δ' οὐ μάλα (Β)	Καὶ	μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον
[13, 50]	αὐτὸς ό βασιλεὺς, Αλέξανδρος, φησίν·	Καὶ	μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον
[13, 37]	τῶν οἰκιῶν, φησίν, οὐ Μυρτίου	καὶ	Μνησίδος καὶ Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι
[13, 95]	ἢ τῆς χειρὸς τοὺς δακτύλους.	Καί	μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. Ο
[13, 15]	δεῖν λέγοντες συνέχειν τοὺς ἐρωμένους.	Καί	μοι δοκεῖ Αρίστων ὁ Κεῖος
[13, 13]	τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ μοι.	καί	μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι
[13, 1]	νῦν, Ερατώ, πάρ θ' ἵστατο	καί	μοι ἔνισπε, τίνες λόγοι περὶ
[13, 25]	ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα καὶ ὶσωτήριον,	(καί	μοι λέγειν τοῦτ' ἐστὶν ἁρμοστόν,
[13, 64]	ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου νικηθέντος	καὶ	μόλις ἐκ τῆς φυγῆς διασωθέντος
[13, 56]	ἰδόντα Πελοποννησιακῶς ἠσθημένην (ἀναμπέχονος γὰρ	καὶ	μονοχίτων ἦν καὶ ᾠνοχοει τοῖς
[13, 77]	δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν ῷ	καὶ	μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν. Καὶ τὴν
[13, 37]	ἐπὶ τῇ πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ,	καὶ	Μύρτιον καὶ ἄλλας δὲ πλείστας,
[13, 51]	Λυσίας, εἰ γνήσιος ὁ λόγος,	καὶ	Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται, κἀν
[13, 52]	έταίρας· Χρυσίδα, Κορώνην, Αντίκυραν, Ισχάδα,	καὶ	Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος
[13, 37]	Λάμια και Σκιώνη και Σατύραι	καὶ	Νάννιον. Οὐ καὶ αὐτὸς Θεμιστοκλῆς
[13, 22]	παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ Λύκᾳ	καὶ	Ναννίῳ ἑτέραις τε τοιαύταισι παγίσι
[13, 26]	γὰρ ὁπότ' ἦν μὲν> νεοττὸς	καὶ	νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων ἦν
[13, 52]	τελευτῶσ' ἀπέθανεν βινουμένη, Ἰσθμιὰς δὲ	καὶ	Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα; Κοσσύφας
[13, 44]	ἑαυτῆς τρία καὶ τρεῖς θεραπαίνας	καὶ	νέαν τιθὴν μίαν. Επειτεν αὐταῖς
[13, 51]	Τήθης ἀναφέρουσα ἐκ τριπορνείας ὄνομα.	Καὶ	Νεμεάδος δὲ τῆς αὐλητρίδος Ὑπερείδης
[13, 26]	τριώβολον, προσίεται δὲ καὶ γέροντα	καὶ	νέον· οὕτω δὲ τιθασὸς γέγονεν
[13, 25]	ἐπὶ οἰκημάτων γύναια πριάμενος, καθὰ	καὶ	Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἱστορεῖ ἐν
[13, 12]	φιλίᾳ κειμένης τῆς σωτηρίας τε	καὶ	νίκης. Καὶ Κρῆτες δ' ἐν
[13, 90]	τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι	καὶ	νικῆσαι πρῶτον αὐτοῦ τὴν γυναῖκα
[13, 28]	καλῶς ἀείσω. Καὶ ἔτι· Λατὼ	καὶ	Νιόβα μάλα μὲν φίλαι ἦσαν
[13, 48]	καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις	καὶ	νόμον συσσιτικὸν συνέγραφεν, καθ' ὃν
[13, 35]	διέβη μετὰ μόνου τοῦ ἁρματηλάτου	καὶ	νυκτὸς ὁρμήσας ἐπὶ τοῦ ἅρματος
[13, 89]	γυναῖκες, ὡς καὶ Θεόφραστος εἴρηκεν.	Καὶ	Νυμφόδωρος δ' ἐν τῷ τῆς
[13, 32]	πίνακα τῇ θεῷ τὸν ἔτι	καὶ	νῦν διαμένοντα καὶ τὰς ἑταίρας
[13, 34]	τὴν ἐπιφάνειαν οἴκημά τι λέγεται	καὶ	νῦν ἐγγυτάτω τῆς Κολώνης. Ινα
[13, 28]	καὶ αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες ἔτι	καὶ	νῦν καὶ αἱ παρθένοι τὰς
[13, 40]	Σελεύκου δὲ τοῦ νεωτέρου Μύσταν	καὶ	Νῦσαν. Ηρακλείδης δὲ ὁ Λέμβος
[13, 24]	Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμψατο. Επιτιμᾷ δὲ	καὶ	Ξέναρχος ἐν Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως
[13, 41]	καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας	καὶ	ξένους ἔχουσ' ὅπου περὶ τῆς>
[13, 55]	οὖν, ὡς έγώ, ἢ πέπαυσο»	καὶ	ό Αρίστιππος Ἆρά γε μή
[13, 5]	καὶ οὐ νόθοι βασιλεῖς γεννηθήσονται.	Καὶ	ὁ Αλέξανδρος ἀκούσας ἔβαλεν ᾗ
[13, 16]	Η γὰρ αἰδὼς ἄνθος ἐπισπείρει.	Καὶ	ὁ Αριστοτέλης δὲ ἔφη τοὺς
[13, 16]	τὸ παλαιὸν παίδων ἤρων, ὡς	καὶ	ὁ Αρίστων ἔφη, ὅθεν καὶ
[13, 85]	αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ ἐποίει	καὶ	ὁ ἄρρην ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς
[13, 63]	καὶ περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν	καὶ	ὁ γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ εἶπε
[13, 37]	Σόλων τῶν ἐν Κύπρῳ βασιλεύς.	Καὶ	ὁ δεύτερος δὲ τῆς Αἰγύπτου
[13, 35]	τῶν κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν,	καὶ	ὁ Ζαριάδρης δὲ ἦν καλός.
[13, 10]	Χρυσηίδα, Αχιλλέως μῆνις διὰ Βρισηίδα,	καὶ	ὁ ἱερὸς δὲ καλούμενος πόλεμος
[13, 86]	ποιεῖν τοῦ παρόντος καιροῦ, ὅτε>	καὶ	ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη
[13, 78]	Θήβησιν ὑπὸ Επαμινώνδου ἱερὸς λόχος	καὶ	ὁ κατὰ τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος
[13, 74]	στόματος. Λέγει οὖν περὶ αὐτοῦ	καὶ	ὁ κράτιστος Κριτίας τάδε Τὸν
[13, 10]	εἷλον οἱ Θηβαῖοι τὴν Φωκίδα.	Καὶ	ὁ Κρισαικὸς δὲ πόλεμος ὀνομαζόμενος,
[13, 21]	προσπαλαίοντας τοὺς νέους ταῖς κόραις.	~Καὶ	ὁ Κύνουλκος ταυτὶ καὶ τολμᾶς
[13, 62]	φησὶν ἐρωμένην εἶναι. Ηττητο δἐ	καὶ	ὁ Λυσίας Λαγίδος τῆς ἑταίρας,
[13, 20]	καὶ Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ	καὶ	ὁ μέγιστος τῶν θεῶν διὰ
[13, 92]	ἑταίρας οὒτε αὐλητρίδας ἰδεῖν ἔστι.	~Καὶ	ὁ Μυρτίλος Τοῦτο δὲ ποῦ
[13, 57]	τοῦ νεανίσκου μήτηρ φαρμάκοις ἀπέκτεινεν.	~Καὶ	ὁ Οὐλπιανόύς, ὥσπερ ἕρμαιόν τι,
[13, 3]	παλλακίδων θρησκεύεσθαι προσκυνοῦσι γοῦν αὐτην.	Καὶ	ὁ Πρίαμος δὲ πολλαῖς χρῆται
[13, 76]	τὰ τοιαῦτα ᾄσματα οἱ θεαταί.	~Καὶ	ὁ Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος βοᾳ
[13, 20]	κάλλους οὐχ ἥττων ἐστίν; ὡς	καὶ	ὁ σεμνότατος Αριστοτέλης τοῦ Φασηλίτου
[13, 73]	ζῇ τε καὶ θάλλει γένος.	Καὶ	ὁ σεμνότατος δ' Αἰσχύλος ἐν
[13, 82]	Σοφοκλέα διὰ τὴν ἀκολασίαν καταφρονηθῆναι.	Καὶ	ὁ Σοφοκλῆς ἀκούσας ἐποίησε εἰς
[13, 91]	Πουλυμαθίη νόον {ἔχειν} οὐ διδάσκει.	Καὶ	ὁ Τίμων δὲ ἔφη Ἐν
[13, 76]	ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν. Διόπερ	καὶ	ὁ Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις
[13, 53]	ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν	καὶ	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 54]	ἐπὶ φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν	καὶ	ὁ Τίμων φησὶν Γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον
[13, 68]	σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις	καὶ	ὁ τὸν Αγῆνα τὸ σατυρικὸν
[13, 51]	Εὐνίκου ἢ Φιλυλλίου Αντειά ἐστιν.	Καὶ	ὁ τὸν κατὰ Νεαίρας δὲ
[13, 25]	ταύτης ἑταιρίδων ἡ Ελλάς, ὡς	καὶ	ὁ χαρίεις Αριστοφάνης παρασημαίνεται, λέγων
[13, 80]	τὸν παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Αλέξανδρον	καὶ	ὃ μηδαμῶς, εῖπεν, οὐ γὰρ
[13, 87]	τὰ ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν δὲ	καὶ	οἱ βασιλεῖς περὶ τὰς μουσουργούς,
[13, 3]	γυναῖκας. Κοιμῶνται γοῦν παρ' αὐτῷ	καὶ	οἱ γέροντες μετὰ γυναικῶν, Νέστωρ
[13, 77]	ἔθος. Κρῆτες γοῦν, ὡς ἔφην,	καὶ	οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ
[13, 32]	Αφροδίτα Πέρσαις Ελλάνων ἀκρόπολιν προδόμεν.	Καὶ	οἱ ἰδιῶται δὲ κατεύχονται τῇ
[13, 31]	ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ	καὶ	οἱ Μακεδόνων βασιλεῖς τὰ Εταιρίδεια.
[13, 10]	ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες φίλοι, ὅτι	καὶ	οἱ μέγιτοι πόλεμοι διὰ γυναῖκας
[13, 84]	αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ	καὶ	οἱ παῖδές εἰσιν καλοί, ὡς
[13, 20]	Πρῶτον μὲν εἶδος ἄξιον τυραννίδος	Καὶ	οἱ παρ' Ομήρῳ δὲ δημογέροντες
[13, 12]	θέον καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον,	καὶ	οἱ Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν
[13, 12]	τῆς πόλεως σωτηρίαν. Οτι δὲ	καὶ	οἱ τούτου πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν
[13, 90]	κρίσεις γυναικῶν περὶ σωφροσύνης γίνεσθαι	καὶ	οἰκονομίας, ὥσπερ ἐν τοῖς βαρβάροις
[13, 58]	χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ	καὶ	οἰκουρὸν αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς
[13, 94]	τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ δέομαι,	καὶ	οἴσω δέ σοι ἐννέ' ὀβολοὺς
[13, 10]	καὶ ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ	καὶ	ὅλοι οἶκοι διὰ γυναῖκας ὁ
[13, 51]	άναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Αντείας	καὶ	ὅλον δρᾶμα ἐκιγραφόμενον, ὡς προεῖπον,
[13, 35]	κατανοήσασα ξένον ἄνδρα καὶ καλὸν	καὶ	ὅμοιον τῷ κατὰ τὸν ὕπνον
[13, 48]	Ὁδε ὁ νόμος ἴσος ἐγράφη	καὶ	ὅμοιος, στίχων τριακοσίων εἴκοσι τριῶν.
[13, 12]	προεστῶτι· ὧν ἐνωθέντων φιλία τε	καὶ	ὁμόνοια γεννᾶται, δι' ὧν ἡ
[13, 12]	φιλίας καὶ ἐλευθερίας, ἔτι δὲ	καὶ	ὁμονοίας παρασκευαστικόν, ἄλλου δὲ οὐδενός.
[13, 55]	αὐτῇ ἐν Αἰγινῃ τοῖς Ποσειδωνίοις·	καὶ	ὀνειδιζόμενος ὑπὸ οἰκέτου, ὅτι Σὺ
[13, 68]	τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ	καὶ	ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ προσκυνουμένην
[13, 20]	τὰ γυμνάσια καὶ τοὺς δρόμους	καὶ	ὁρᾶν προσπαλαίοντας τοὺς νέους ταῖς
[13, 35]	γενομένη δίδωσιν αὐτῷ τὴν φιάλην·	καὶ	ὃς ἁρπάσας αὐτὴν ἀπήγαγεν ἐπὶ
[13, 47]	ἡ Γνάθαινα Λαβέ, ἔφησεν, ὑπερήφανε.	Καὶ	ὃς Ἐγὼ ὑπερήφανος; Τίς δὲ
[13, 49]	ἰδοῦσα Πόθεν οὗτοι, τάλαν; εἶπε.	Καὶ	ὃς Παιδὸς ὄντος μου ζωμὸς
[13, 40]	καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ Δημητρίῳ,	καὶ	ὅτι ἀπέκτεινε τὰς τῆς Δημοῦς
[13, 65]	καὶ ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ	καὶ	ὅτι Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Αλῴοις
[13, 95]	οὔτε τόκους οὔτε τἀρχαῖον ἀπεδίδου	καὶ	ὅτι ὑπερήμερος ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου
[13, 18]	φύσει, ὅτι ἄνδρα σὲ ἐποίησε	καὶ	οὐ γυναῖκα; Ἕτερον δέ τινα
[13, 81]	βάψειε τοὺς δακτύλους, πορφυροβάφου χεῖρας	καὶ	οὐ γυναικὸς καλῆς ποιήσειεν ἄν>
[13, 62]	διὰ σὲ Φιλωνίδου; Γραπτέον Ναὶς	καὶ	οὐ Λαίς. Ερμιππος δ' ἐν
[13, 5]	Ατταλος νῦν μέντοι γνήσιοι, ἔφη,	καὶ	οὐ νόθοι βασιλεῖς γεννηθήσονται. Καὶ
[13, 89]	Ὦ πόνηρε, τοῖς ὀφθαλμοῖς γαμεῖς	καὶ	οὐ τῷ νῷ. Καὶ τὴν
[13, 91]	καὶ δευτέρου ἴσως ἐρεῖς ὄνομα	καὶ	οὐδ' ταῦτ' ἐκ τῶν Στησιχόρου,
[13, 75]	ἡ περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία,	καὶ	οὐδεὶς ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺ ἐρωτικούς,
[13, 46]	ἀρθῆναι ἐκ τοῦ θεάτρου συνέβη	καὶ	οὐδὲν ἧττον ἐλθεῖν πρὸς τὴν
[13, 58]	δης ὁμολογῶν ἐρᾶν τῆς γυναικὸς	καὶ	οὐδέπω τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν
[13, 48]	δ' ἦν πάνυ ἡ Γνάθαινα	καὶ	οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· ἥτις καὶ
[13, 86]	ἄλλῳ τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει	καὶ	οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι καὶ
[13, 86]	τις συμπίνων ἡμῖν εἰσελθούσης αὐλητρίδος	καὶ	οὔσης εὐρυχωρίας παρ' αὐτῷ, βουλομένης
[13, 74]	Αφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου·	καὶ	οὔτε ἡ Αρτεμις ἡ περισσῶς
[13, 10]	ὑπὸ Φωκέως τινός. Δεκαετὴς δὲ	καὶ	οὗτος γενόμενος τῷ δεκάτῳ ἔτει
[13, 75]	Νιόβῃ τὸν τῶν παίδων· Διὸ	καὶ	παιδεράστριάν τινες καλοῦσι τὴν τραγῳδίαν·
[13, 75]	καὶ τὸ παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια	καὶ	παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος ἦν
[13, 85]	νῶτα ἔφερεν ἐπὶ πλεῖστον νηχόμενος	καὶ	πάλιν ἀποκαθίστα εἰς τὴν γῆν.
[13, 50]	ἐν τῷ κατὰ Αρισταγόρας φησί	Καὶ	πάλιν τὰς Αφύας καλουμένας τὸν
[13, 93]	καὶ ἀφυλάκτως ζῆτε. Λοιδόρου δὲ	καὶ	παμφάγου τοῦ ζῴου πεφυκότος. Ετι
[13, 25]	ἐν τρίτῳ Κολοφωνιακῶν φάσκων αὐτὸν	καὶ	πανδήμου Αφροδίτης ἱερὸν πρῶτον ἱδρύσασθαι
[13, 18]	γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν μοι φαίνεται	καὶ	πάντα τῷ πώγωνι δρᾶν ἐναντία,
[13, 73]	διέρχεται. Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ	καὶ	πάντας βροτούς. Τεκμήριον δέ, μὴ
[13, 67]	δύο μνήματα κατεσκεύασεν αὐτῆς ὃ	καὶ	πάντες ἐθαύμαζον, ὅτι τῶν μὲν
[13, 89]	ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ' ἦν	καὶ	Παντίκα ἡ Κυπρία, περὶ ἧς
[13, 67]	τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων χορῷ μεγάλῳ	καὶ	παντοίοις ὀργάνοις καὶ συμφωνίαις παρέπεμπε
[13, 12]	φιλοσοφίαν σεμνόν τινα τὸν Ερωτα	καὶ	παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον ᾔδεσαν δῆλον
[13, 85]	ταῦτα ναυαγίᾳ χρησάμενος περὶ Μὺκονον	καὶ	πάντων ἀπολομένων μόνος ὑπὸ δελφῖνος
[13, 91]	~Τοσαῦτα τοῦ Μυρτίλου ἑξῆς καταλέξαντος	καὶ	πάντων αὐτὸν ἐπὶ τῇ μνήμῃ
[13, 71]	κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα	καὶ	πάντων μῖσος κτώμενον ἐκ συνοχῶν
[13, 39]	τὸν Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης δὲ πάντα	καὶ	πάνυ κατεγχλιδώσης τῷ βασιλεῖ, νάδρον
[13, 52]	πέμψαι στρώματα αὐτὴν κέλευε, φησί,	καὶ	παρ' Ὠκίμου χαλκώματα. Μένανδρος δ'
[13, 11]	δαίμων πάντων ἥδιστος ἔφυ θνητοῖς.	Καὶ	παρὰ λυπῶν τέρψιν τιν' ἔχων
[13, 90]	δέον καὶ τοῦτο τιμᾶσθαι, καθάπερ	καὶ	παρὰ Τενεδίοις καὶ Λεσβίοις ταύτην
[13, 85]	καὶ μέλλοντας κατακόπτειν ἀργύριον δοὺς	καὶ	παραιτησάμενος ἀφῆκεν εἰς τὸ πέλαγος.
[13, 35]	ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν Σκυθικήν.	Καὶ	παρελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν καὶ
[13, 42]	Εἶναι δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος	καὶ	παρεπιδημήσας Αθήνησίν ποτε τὴν Μανίαν
[13, 84]	ὁμηρείαν λαβών παρὰ Μεταποντίνων γυναῖκας	καὶ	παρθένους τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ καλλίστας
[13, 37]	Αγαθόκλεια ἡ ἑταίρα ἐκράτει, ἡ	καὶ	πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν; Εὔμαχος
[13, 71]	θοήν, περὶ πάντα Φιλητᾶν ῥήματα	καὶ	πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν. Οὐδὲ μὲν
[13, 31]	ἐπιστραφεῖς τύχῃ, καθορᾶν τὸ μνῆμα	καὶ	πᾶσι τοῖς τὴν Λυδίαν οἰκοῦσιν
[13, 21]	καὶ πορνογράφον καλῶν, ὡς Αριστείδην	καὶ	Παυσίαν ἔτι τε Νικοφάνη τοὺς
[13, 89]	Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ ἕκτῃ	καὶ	πεντηκοστῇ τῶν Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν τὴν
[13, 44]	ἐπιθυμεῖς, πάτερ· οἶδα γὰρ ἀκριβῶς	καὶ	πέποιθα τοῦθ' ὅτι εἰς νύκτ'
[13, 1]	ἐνταῦθα μέλλοντες κατατάττειν (ἐγένοντο γὰρ	καὶ	περὶ γαμετῶν καὶ ἑταιρῶν πολλάκις
[13, 63]	περὶ ὄψα καὶ περὶ νέους	καὶ	περὶ γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν καὶ
[13, 94]	τοῦτον {Αἰσχίνην} Σωκράτους γεγονότα μαθητὴν	καὶ	περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς πολλοὺς
[13, 1]	ἀπὸ συμβόλων τε πολλάκις δεδειπνηκέναι	καὶ	περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι
[13, 90]	τῇ Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα δὲ	καὶ	περὶ κάλλους γυναικῶν ἀγῶνά ποτε
[13, 11]	ἔρωτος καὶ αὐτούς τι εἰπεῖν	καὶ	περὶ κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν λόγοι
[13, 50]	Ανδροτίωνος Σινώπης μέμνηται καὶ Φανοστράτης.	Καὶ	περὶ μὲν τῆς Σινώπης Ηρόδικος
[13, 64]	ἀξιοῦται. Ο δ' αὐτὸς Φύλαρχος	καὶ	περὶ Μύστας ἱστορεῖ ἐν τῇ
[13, 63]	Παραδέδοται δὲ καὶ περὶ ὄψα	καὶ	περὶ νέους καὶ περὶ γυναῖκας
[13, 63]	αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. Παραδέδοται δὲ	καὶ	περὶ ὄψα καὶ περὶ νέους
[13, 65]	ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας. Ὃς	καὶ	περὶ Σινώπης τῆς ἑταίρας τάδε
[13, 75]	ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα	καὶ	περὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὴν
[13, 26]	ἐν Αντιλαίδι, ἐν ᾧ δράματι	καὶ	περὶ τῆς πολυθρυλήτου Λαίδος τάδε
[13, 78]	ὅπως αὐτῷ ἐπιθῶνται. Εχρησεν δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἀμφὶ τὸν Χαρίτωνα,
[13, 14]	βιοτᾶς. Ο δ' αὐτὸς ποιητὴς	καὶ	περὶ τῶν ἐρώντων ἐν τῷ
[13, 56]	ἐπιγραφομένῳ περὶ Θεμιστοκλέους καὶ Θουκυδίου	καὶ	Περικλέους. Αντισθένης δ' ὁ Σωκρατικὸς
[13, 59]	καταψηφιούμενοι, παραγαγὼν αὐτὴν εἰς τοὐμφρανὲς	καὶ	περιρήξας τοὺς χιτωνίσκους γυμνά τε
[13, 35]	τοῖς τὴν Ασίαν οἰκοῦσι βαρβάροις	καὶ	περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς, καὶ τὸν
[13, 84]	βοῦς ἐπανέβη· καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ	καὶ	περιστερᾳ καὶ χηνὶ τῇ μὲν
[13, 21]	περὶ σαυτὸν οὐκ ὀλίγας ἔχων	καὶ	περιφέρων αἰεὶ τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους
[13, 76]	ἐγκρατέως παιδόθεν φυλάσσει ἡμετέρας φρένας.	Καὶ	Πίνδαρος δ' οὐ μετρίως ὢν
[13, 34]	Αβυδηνῆς ἐξ ἀκοῆς ἐρασθεὶς ἔστερξε	καὶ	πλεύσας εἰς Ελλήσποντον σύν Αξιόχῳ,
[13, 92]	καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη ὅ τε	καὶ	πλέων ναυαγίῳ ἐχρήσατο Διότιμος δ'
[13, 27]	τι ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισθῆναί τε	καὶ	πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ
[13, 35]	θεωρήσασα πάντας λαβοῦσα χρυσῆν φιάλην	καὶ	πληρώσασα δὸς ᾧ θέλεις {γαμηθῆναι}
[13, 20]	καλῆς φαινομένης, ἑτέρας δὲ αἰσχρᾶς	καὶ	πλουσίας, ὡς ἀπέκλινεν ἐπὶ τὴν
[13, 37]	καίτοι Μνησὶς μὲν ἦν αὐλητρὶς	και	Ποθεινὴ Μύρτιον δὲ μία τῶν
[13, 37]	φησίν, οὐ Μυρτίου καὶ Μνησίδος	καὶ	Ποθεινῆς προσαγορεύονται; καίτοι Μνησὶς μὲν
[13, 55]	τῶν Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ	καὶ	Πολέμων εἴηκεν, ἀναιρεθῆναι φάσκων αὐτὴν
[13, 41]	οὖσα καὶ καταπλητικὴ πολλοὺς ἐραστὰς	καὶ	πολίτας καὶ ξένους ἔχουσ' ὅπου
[13, 68]	Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι	καὶ	πολίτην γεγονέναι. (Α) Γλυκέρας ὁ
[13, 50]	Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι	καὶ	πολίτην γεγονέναι. (Β) Γλυκέρας ὁ
[13, 56]	συγγενομένης καίπερ τηλικοῦτον ἀξίωμα συνέσεως	καὶ	πολιτικῆς δυνάμεως κτησάμενος, οὐ συνετάραξε
[13, 95]	ὡς ἠνεχυράσθη οἰκέτης αὐτοῦ στιγματίασ,	καὶ	πολλὰ ἄλλα κατειπὼν αὐτοῦ ἐπιλέγει
[13, 94]	χρέως» ἀπομνημονεύσω δ' ἐγώ, εἰ	καί	πολλά ἐστι τὰ λεχθέντα, διὰ
[13, 40]	Αντίγονον καὶ ἀποκτεῖναι Οξύθεμιν ὡς	καὶ	πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ Δημητρίῳ, καὶ
[13, 20]	δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων δὲ	καὶ	πολλοὶ τοὺς καλλίστους βασιλέας, ὡς
[13, 34]	Ινα τὸ Διονύσιόν ἐστι, ἐπιφανὲς	καὶ	πολλοῖς ἐγνωσμένου τῶν ἐν τῇ
[13, 72]	Ανακρέοντα, τὸν μἐν κατὰ Κῦρον	καὶ	Πολυκράτην γενόμενον, τὴν δἐ κατ'
[13, 43]	αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν	καὶ	πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ' ἕκαστον. Εἴτ'
[13, 86]	συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα δὲ	καὶ	Πολύστρατον τὸν Αθηναῖον, μαθητὴν δὲ
[13, 90]	νικήσαντα ταινιούμενον ὑπὸ τῶν φίλων	καὶ	πομπεύοντα ἕως τοῦ ἱεροῦ παραγίνεσθαι.
[13, 21]	ἂν ἁμάρτοι δέ τίς σε	καὶ	πορνογράφον καλῶν, ὡς Αριστείδην καὶ
[13, 80]	ὁ βασιλεὺς ἐπεκώμαζε τῷ Ζήνωνι.	Καί	ποτε καὶ μεθ' ἡμέραν ἐλθὼν
[13, 26]	Αὕτη δὲ Λαὶς ἀργός ἐστι	καὶ	πότις, τὸ καθ' ἡμέραν ὁρῶσα
[13, 64]	ἀπήχθη μετὰ τῶν ἄλλων αἰχμαλώτων	καὶ	πραθεῖσα ὁμοίως ταῖς ἑαυτῆς θεραπαινίσιν
[13, 59]	Απελλῆς τὴν Αναδυομένην Αφροδίτην ἀπεγράψατο.	Καὶ	Πραξιτέλης δὲ ὁ ἀγαλματοποιὸς ἐρῶν
[13, 54]	ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ	καὶ	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ
[13, 53]	ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ	καὶ	πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ
[13, 84]	λίθου, τηνικαῦτα τῆς ἐπιθυμίας ἀπέστη	καὶ	προβαλλόμενος τὸ σαρκίον ἐπλησίασεν. Τῆς
[13, 8]	οἷον ἦν γυνὴ κακὸν περυσμένος.	Καὶ	προελθών φησιν ὦ Ζεῦ πολυτίμητ'
[13, 37]	{καὶ} μετὰ τὸν Αλεξάνδρου θάνατον	καὶ	Προλεμαίῳ ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι
[13, 81]	Ερμησίλεω δὲ ξένου οἱ ἐόντος	καὶ	προξένου Αθηναίων ἐστιῶντος αὐτόν, ἐπεὶ
[13, 80]	καὶ πρὸς τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς	καὶ	πρὸς πρεπωδέστατον. Αἰχμαλώτους γοῦν λαβὼν
[13, 80]	ἐρωτικὸς ὁ βασιλεὺς οὗτος, οὕτως	καὶ	πρὸς τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς καὶ
[13, 93]	τε γὰρ τῇ πρὸς ὄσφρανσιν	καὶ	πρὸς τὸ οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον
[13, 81]	ἐπί πορφυρέαις παρῇσι φῶς ἔρωτος.	Καὶ	πρὸς τόδε ἠμείφθη ὁ Ερετριεὺς
[13, 67]	φάσκων ἱερὸν καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι	καὶ	προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν καὶ τὸν
[13, 7]	ἔχουσ' ἀδικούμενοι, αὗται δ' ἀδικοῦσαι	καὶ	προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν οὐκ ἐχρῆν
[13, 41]	Μέλιτταν ὡς καλὴν ἔφασκον εἶναι,	καὶ	προσεξειργάζετο αὐτὴ τὸ πλεῖον. Ηνίκα
[13, 44]	Γναθαίνιον λαβεῖν μίσθωμα, λιπαρῶν δὲ	καὶ	προσκείμενος πολὺ δαπανήσας ἔσχεν αὐτὴν
[13, 50]	τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ	καὶ	προσκυνεῖσθαι ὑπὸ τοῦ πλῆθους βασίλισσαν
[13, 11]	Ερως σοφίας ἀρετῆς πλεῖστον ὑπάρχειν,	καὶ	προσομιλεῖν οὗτος ὁ δαίμων πάντων
[13, 64]	τὴν ἐπιβουλήν. Ὃ δὲ συλλαβών	καὶ	προσποιηθεὶς περὶ ὧν λέγει δύ'
[13, 46]	δὲ Γναθαίνης ἤρα δεινῶς, ὡς	καὶ	πρότερον εἴρηται, Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός,
[13, 86]	τὴν πᾶσαν ἀσχημοσύνην ἐπιδείκνυνται ὃ	καὶ	πρώην ἐγένετο ἐπὶ τῶν ἐξ
[13, 92]	ὁ ἄθεος καὶ Διαγόρας ἐξεκηρύχθη	καὶ	Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη ὅ τε καὶ
[13, 10]	στρατείαν. Δοῦρις δ' ὁ Σάμιος	καὶ	πρῶτον γενέσθαι πόλεμόν φησι δύο
[13, 53]	ἄλλο δ' εἶδος μεταβήσομαι λόγων.	Καὶ	πρῶτον μὲν μνησθήσομαι τοῦ φιλαληθεστάτου
[13, 54]	ἄλλο δ' εἶδος μεταβήσομαι λόγων.	Καὶ	πρῶτον μὲν μνησθήσομαι τοῦ φιλαληθεστάτου
[13, 64]	αὐτὴ μεταμφιεσαμένη τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα	καὶ	ῥάκια λαβοῦσα θεραπαινίδος τῆς τυχούσης
[13, 27]	ἕτοιμα, δεῖν δέ τι ἀγωνιᾶσαι	καὶ	ῥαπισθῆναί τε καὶ πληγὰς λαβεῖν
[13, 37]	ἀνακεῖσθαι κατὰ τὴν Αλεξάνδρειαν μονοχίτωνας	καὶ	ῥυτὸν ἐχούσας ἐν ταῖς χερσίν.
[13, 92]	Δημοχάρους πεποιηκότος τοῦ Δημοσθένους ἀνεψιοῦ.	Καὶ	Ρωμαῖοι δ' οἱ πάντα ἄριστοι
[13, 37]	δ' αὗται Λάμια και Σκιώνη	και	Σατύραι καὶ Νάννιον. Οὐ καὶ
[13, 60]	εἷς ὢν τῶν Αρεοπαγιτῶν, ὡς	καὶ	Σάτυρος ὁ Ολύνθιος ὑποκριτὴς Παμφίλῃ.
[13, 68]	ἐν Ροσσῷ τῆς Συρίας, οὗπερ	καὶ	σὲ καὶ αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει.
[13, 94]	περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς πολλοὺς	καὶ	σεμνοὺς λέγοντα λόγους οὐκ ἄν
[13, 46]	Γνάθαινα καὶ ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον,	καὶ	Σιγὴ καὶ Συνωρὶς ἡ Λύχνος
[13, 32]	τῆς Αφροδίτης ἐλθοῦσα νεών. Διὸ	καὶ	Σιμωνίδης ἀναθέντων τῶν Κορινθίων πίνακα
[13, 4]	Αριάδνην, Ιππολύτην καὶ τὰς Κερκύονος	καὶ	Σίνιδος θυγατέρας, νοίμίμως δ' αὐτὸν
[13, 62]	πορνευομένη {καὶ} ἔτι νέα οὖσα	καὶ	Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια
[13, 51]	ἐπαύσατο πορνευομένη ἐτι νέα οὖσα	καὶ	Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια
[13, 37]	ἅστυ; ἦσαν δ' αὗται Λάμια	και	Σκιώνη και Σατύραι καὶ Νάννιον.
[13, 33]	τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον δὲ	καὶ	σκόλιον τὸ παρὰ τὴν θυσίαν
[13, 38]	εἰσὶ βελτίους. Ο δὲ Τιμόθεος	καὶ	σκωπτόμενός ποτε ὅτι τοιαύτης εἴη
[13, 14]	Ως δὲ λίαν ἦν θρασὺς	καὶ	σοβαρός, ἀποκόψαντες αὐτοῦ τὰ πτερά,
[13, 89]	καὶ τὸ εἶδος πάνυ καλὴ	καὶ	σοφή, ὥς φησιν Ιππίας ὁ
[13, 79]	καὶ γλυκεροῦ στόματος. Αἰσχύλος τε	καὶ	Σοφοκλῆς ἀναφανδὸν ἔφασαν, ὃ μἐν
[13, 92]	κόρακας ἐρρίφασιν ἐκ τῆς Αττικῆς.	Καὶ	Σοφοκλῆς δέ τις ψηφίσματι ἐξήλασε
[13, 75]	καὶ Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς	καὶ	Σοφοκλῆς ἦγον εἰς τὰ θέατρα
[13, 71]	τε γένος καὶ δῆμον Αμύκλου	καὶ	Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενος παθέων. Μίμνερμος
[13, 26]	πανταχόσ' ἤδη πιομένη, δέχεται δὲ	καὶ	στατῆρα και τριώβολον, προσίεται δὲ
[13, 83]	Βρομιάδι Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν Φωκαέων	καὶ	στέφανον χρυσοῦν κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη
[13, 65]	ἡμέραν διαιτητῶν γενομένων φίλων Φρυνίων	καὶ	Στέφανος ὁ ῥήτωρ· ὃς καὶ
[13, 75]	μάραικα παρθένων ἁ ξανθὰ Μεγαλοστράτα.	Καὶ	Στησίχορος δ' οὐ μετρίως ἐρωτικὸς
[13, 37]	καὶ Βιλιστίχην, ἔτι δὲ Αγαθόκλειαν	καὶ	Στρατονίκην ἧς τὸ μέγα μνημεῖον
[13, 44]	δὲ πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ	καὶ	στρῶσον ἡμῖν ἔνδον. Ἣ δ'
[13, 36]	αὐτήν, ἔλαβεν ὁ Εὔξενος γυναῖκα	καὶ	στυνῴκει μεταθέμενος τοὔνομα Αριστοξένην. Καὶ
[13, 29]	τῆς ἑταιρείας ἑταίρα τοὔνομα προσηγορεύθη.	Καὶ	σὺ νῦν οὐχ ὡς λέγεις
[13, 45]	παρεγένου ξένῳ τινί; Περίμενε τοίνυν	καὶ	σύ, φησίν, ἕως ἂν οὐ
[13, 35]	τῆς βασιλείας δυνάστας καὶ φίλους	καὶ	συγγενεῖς ἐποιεῖτο τοὺς γάμους, οὐ
[13, 29]	ἀφίκετο, ἀστῆς, ἐρήμου δ' ἐπιτρόπου	καὶ	συγγενῶν, ἦθός τι χρυσοῦν πρὸς
[13, 86]	οἰκίαν, συναισθόμενος εἰσείλκυσε τὴν παιδίσκην	καὶ	συγκατέκλεισε τῷ Περσαίῳ. Οἶδα δὲ
[13, 85]	ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων	καὶ	συγκηδευόντων τὸν ἄνθρωπον. Ο δ'
[13, 64]	δύ' ἡμέρας παρῃτήσατο εἰς σκέψιν	καὶ	συγχωρησάσης νυκτὸς ἔφυγεν εἰς Εφεσον.
[13, 67]	χορῷ μεγάλῳ καὶ παντοίοις ὀργάνοις	καὶ	συμφωνίαις παρέπεμπε τὸ σῶμα. Δικαίαρχος
[13, 6]	τισιν, ὡς ἐρῶσι καὶ φιλοῦσι	καὶ	σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα τετράπους μοι
[13, 20]	ἀναρπάζουσιν; οὐ τοὺς καλλίστους; Οἷς	καὶ	σύνεισιν· Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ
[13, 42]	ἤρα Λεοντίσκος ποτὲ ὁ παγκρατιαστὴς	καὶ	συνεῖχ' αὐτὴν μόνος γαμετῆς τρόπον
[13, 85]	τὴν γῆν. Φιλανθρωπότατον δὲ ἐστι	καὶ	συνετώτατον τὸ ζῷον ὁ δελφὶς
[13, 56]	Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας ἐπαιδοποίησε Νικόμαχον	καὶ	συνῆν ταύτῃ μέχρι θανάτου, ὥς
[13, 46]	ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ	καὶ	Συνωρὶς ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ
[13, 10]	οὖν ὁ Καμβύσης τῇ Νειτήτιδι	καὶ	σφόδρα ἐρεθισθεὶς ἐκμανθάνει παρ' αὐτῆς
[13, 88]	ἄνθη καὶ ἐν Αλφεσιβοίᾳ φησίν·	Καὶ	σώματος μὲν ὄψεις κατειργάζετο στίλβοντα
[13, 44]	Γνάθαινα δ' εἰς τὴν πορφύραν	καὶ	τὰ δόρατ' ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας
[13, 78]	ἐφαμερίοις φιλότατος. Διαβόητα δ' ἐστὶν	καὶ	τὰ ἐπὶ Κρατίνῳ τῷ Αθηναίῳ
[13, 72]	Οὗτος δέ ἐστιν Αἰσχύλος ὁ	καὶ	τὰ Μεσσηνιακὰ ἔπη συνθείς, ἀνήρ
[13, 94]	γὰρ γένει ἁρμόζοντα δεῖν εἶναι	καὶ	τὰ τῆς τέχνης. Εξῆς δὲ
[13, 79]	ψευδεῖς ὦσιν, ἀληθεῖς εἶναι πιστεύετε,	καὶ	τὰ τοιαῦτα τῶν ποιημάτων ἃ
[13, 51]	οὐ μόνον ταῖς ἑταιρούσαις, ἀλλὰ	καὶ	ταῖς ἄλλαις δούλαις, ὥς φησι
[13, 68]	λαοῦ προσκυνουμένην καὶ βασίλισσαν προσαγορευομένην	καὶ	ταῖς ἄλλαις δωρεαῖς τιμωμένην, αἷς
[13, 44]	καταβαλῶ σὺν τοῖς ὀναρίοις, φήσι,	καὶ	ταῖς ἀστράβαις. Γναθαίνον δ' εἶπ'
[13, 35]	ἔτι δἐ ταῖς ἰδιωτικαῖς οἰκίαις·	καὶ	ταῖς ἑαυτῶν θυγατράσιν οἱ πολλοὶ
[13, 17]	νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι κἄντα, φίλος,	καὶ	τὰν ἐπ' ὄσσοις ἀμπέτασον χάριν.
[13, 10]	Πελάγοντος τοῦ Φωκέως θυγατέρα Μεγιστὼ	καὶ	τὰς Αργείων θυγατέρας ἐπανιούσας ἐκ
[13, 34]	θύρας ἐκώμαζεν, ἀπολιπὼν τὰς Λακαίνας	καὶ	τὰς Αττικάς. Μεδοντίδος γοῦν τῆς
[13, 23]	δράματι Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν παρασκευὴν	καὶ	τὰς δι' ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις τῶν
[13, 24]	ἐσπουδακόσι περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας	καὶ	τὰς ἐλευθέρας τῶν γυναικῶν ταυτὶ
[13, 32]	τὸν ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα	καὶ	τὰς ἑταίρας ἰδίᾳ γραψάντων τὰς
[13, 28]	τὴν Αφροδίτην τὴν τοὺς ἑταίρους	καὶ	τὰς ἑταίρας συνάγουσαν· τοῦτο δ'
[13, 32]	ποιῶνται τὴν δέησιν ἀπάξειν αὐτῇ	καὶ	τὰς ἑταίρας. ~Υπάρχοντος οὖν τοῦ
[13, 4]	ἁρπαγῆς μὲν Ελένην, Αριάδνην, Ιππολύτην	καὶ	τὰς Κερκύονος καὶ Σίνιδος θυγατέρας,
[13, 28]	φίλαι ἦσαν ἑταῖραι. Καλοῦσι δὲ	καὶ	τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας καὶ τὸ
[13, 78]	αὐτοὺς ἐκκόπτοντες. Εἰσὶ δὲ οἱ	καὶ	τὰς παλαὶστρας ὥσπερ ἀντιτειχίσαμτα ταῖς
[13, 67]	τε παρὰ θεῶν τιμωρίας καταφρονῶν	καὶ	τὰς σὰς τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν.
[13, 46]	τοῦ Αριστοφάνους μετὰ ἑταιρῶν πλειόνων	καὶ	τάσδε, τὴν Πάροινον ἐπικληθεῖσαν καὶ
[13, 41]	γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ' ἔχειν,	καὶ	ταῦθ' ἑταίραν ἐκ μέσης τῆς
[13, 45]	ἐστί σοι πεπραγμένου. ~Εξῆς δὲ	καὶ	ταῦτ' ἀναγράφει· Λαίδα λέγουσι τὴν
[13, 13]	ἀδάμαντος, ἡ φιλοτιμία δὲ δαίμονος.	Καὶ	ταῦτ' ἐγώ, μὰ τὴν Αθηνᾶν
[13, 11]	εἶ μοχθοῦσι μόχθους εὐτυχῶς συνεκπόνει.	Καὶ	ταῦτα μὲν δρῶν τίμιος θεοῖς
[13, 18]	οὐδὲν ἧππον πάντες χρῶνται αὐτῷ.	Καὶ	ταῦτα μὲν ὁ θαυμάσιος εἴρηκε
[13, 87]	Καταριθμησάμενος οὖν τὰ αἰχμάλωτα γράφει	καὶ	ταῦτα Παλλακίδας εὗρον μουσουργοὺς τοῦ
[13, 49]	γράσωνι ἄρασα φορίνην Λαβέ, εἶπε,	καὶ,	ταῦτα τράγε. Πέμφαντος δέ τινος
[13, 32]	ἱκετείαν τὰς ἑταίρας ὡς πλείστας,	καὶ	ταύτας προσεύχεσθαι τῇ θεῷ καὶ
[13, 5]	μὲν ἀδελφήν, Αττάλου δὲ ἀδελφιδῆν	καὶ	ταύτην ἐπεισάγων τῇ Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα
[13, 5]	καὶ δῶρα πολλά. Γήμας δὲ	καὶ	ταύτην ἐπεισήγαγεν τῇ Ολυμποιάδι. Επὶ
[13, 68]	τελευτὴν ὁ Αρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο	καὶ	ταύτην ἑταίραν, ὡς ὁ Θεόπομπος
[13, 58]	Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε,	καὶ	ταύτην μὲν ἐν ἄστει εἶχεν,
[13, 34]	ἐν τῷ κατ' αὐτοῦ λόγῳ,	καὶ	ταύτης ἐκοινώνησεν αὐτῷ. Καὶ ἑτέρας
[13, 46]	ἐπεκαλεῖτο Κορώνη, Ληναιτόκυστος, Αστρα, Γνάθαινα	καὶ	ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ
[13, 63]	Αριστόκλεια. ~Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα	καὶ	τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας ἔχει λόγος.
[13, 31]	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ	καὶ	τελευσάσης συναγαγὼν τοὺς ἐκ τῆς
[13, 80]	τῷ Κηφισῷ νηχόμενον ἐν ᾧ	καὶ	τελευτήσαντα αὐτὸν (συνεχῶς γὰρ ἐν
[13, 86]	καὶ οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι	καὶ	τέλος εἰς πυγμὰς ἦλθεν ὁ
[13, 67]	φίλος εἶναι σοῦ φάσκων ἱερὸν	καὶ	τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι τὸν
[13, 76]	ἐς ἥβαν. Εν δ' ἄρα	καὶ	Τενέδῳ Πειθώ τ' ἔναιεν καὶ
[13, 87]	εἵκοσι ἐννέα, ἄνδρας στεφανοπλόκους ἕξ	καὶ	τεσσαράκοντα ὀψοποιοὺς διακοσίους ἑβδομήκοντα ἑπτά,
[13, 89]	γυναῖκες. Θαργηλία ἡ Μιλησία, ἥτις	καὶ	τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν ἐγαμήθη, οὖσα καὶ
[13, 37]	ὁ Κυζικηνὸς ἐν τῇ τρίτῃ	καὶ	τετάρτῃ τῶν Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης
[13, 89]	ἔχουσαν, καλήν φησι γεγονέναι, ἥτις	καὶ	τῇ θεῷ εἶκαστο τὴν μορφήν.
[13, 56]	πρὸς ἀφροδίσια πάνυ καταφερής· ὅστις	καὶ	τῇ τοῦ υἱοῦ γυναικὶ συνῆν,
[13, 59]	Τῇ δὲ τῶν Ελευσινίων πανηγύρει	καὶ	τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει
[13, 89]	καλλίονα ἀπέκτειναν δὲ αὐτὴν Λακεδαιμόνιο	καὶ	τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε
[13, 2]	Σωκράτει δύο γαμετὰς γυναῖκας, Ξανθίππην	καὶ	τὴν Αριστείδου Μυρτώ, οὐ τοῦ
[13, 31]	περιβόητος γέγονεν, ἐγχειρίσας αὑτόν τε	καὶ	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῃ πᾶσαν, ἀλλὰ
[13, 73]	δυνατώτατον τὸν Ερωτα, προσέτι τε	καὶ	τήν Αφροδίτην τὴν χρυσῆν, τὰ
[13, 80]	γοῦν λαβὼν τὰς Δαρείου θυγατέρας	καὶ	τὴν γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην οὖσαν
[13, 31]	τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ Διὶ θῦσαι	καὶ	τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι
[13, 70]	καὶ τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ	καὶ	τὴν Ερμησιάνακτος τοῦ Κολοφωνίου Λεόντιον
[13, 19]	Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν αὐτάρκειαν	καὶ	τὴν εὐτέλειαν εὑρίσκεσθε ἐπὶ ταῖς
[13, 5]	ἧς ἔσχεν Αλέξανδρον καὶ Κλεοπάτραν.	Καὶ	τὴν Θρᾀκην δὲ ὅτε εἷλεν,
[13, 48]	δεῖ τοὺς ἐραστὰς ὡς αὐτὴν	καὶ	τὴν θυγατέρα εἰσιέναι, κατὰ ζῆλον
[13, 77]	θανάτῳ παιδὸς συστᾶσαν, Θησέως ἐρασθεὶς	καὶ	τὴν θυγατέρα τούτῳ γυναῖκα ἔδωκε
[13, 89]	γαμεῖς καὶ οὐ τῷ νῷ.	Καὶ	τὴν καταγαγοῦσαν δὲ Πεισίστρατον ἐπὶ
[13, 90]	κάλλους φησὶ γίνεσθαι παρὰ Ηλείοις,	καὶ	τὴν κρίσιν ἐπιτελεῖσθαι μετὰ σπουδῆς
[13, 62]	δ' αὐτῆς Στράττις ἐν τούτοις	Καὶ	τὴν Λαγίσκαν τὴν Ισοκράτους παλλακὴν
[13, 39]	τε τῷ Δημητρίῳ εὐημερούσης, φασὶ	καὶ	τὴν Λάμιαν τὸν βασιλέ' εὐμελῶς
[13, 70]	καλούμενον ποίημα Λυδήν. Παρέλιπον δὲ	καὶ	τὴν Μιμνέρμου αὐλητρίδα Ναννὼ καὶ
[13, 5]	ἧς Αρριδαῖον ἐτέκνωσε. προσεκτήσατο δὲ	καὶ	τὴν Μολοττῶν βασιλείαν γήμας Ολυμπιάδα,
[13, 65]	καὶ Στέφανος ὁ ῥήτωρ· ὃς	καὶ	τὴν Νεαίρας θυγατέρας Στρυμβήλην τὴν
[13, 70]	τε Αντιμάχου Λυδήν, προσέτι δὲ	καὶ	τὴν ὁμώνυμον ταύτης ἑταίραν Λυδὴν
[13, 68]	ἑαυτόν, εἰ μή τις στεφανώσειε	καὶ	τὴν πόρνην. Εστησέν τε εἰκόνα
[13, 77]	ῷ καὶ μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν.	Καὶ	τὴν πρὸς Αθηναίους δ' ἔχθραν
[13, 72]	πρὸς δ' ἄλλην τινὰ χάσκει.	Καὶ	τὴν Σαπφώ δὲ πρὸς αὐτὸν
[13, 68]	πρέπον ἦν τὴν σὴν μητέρα	καὶ	τὴν σοὶ συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ
[13, 3]	οὖσαν τὴν Ελένην, ὑπερ ἧς	καὶ	τὴν στρατείαν ἤθροισεν διόπερ φυλάτταται
[13, 75]	ὄντα καὶ περὶ τὰς γυναῖκας	καὶ	τὴν τοιαύτην μοῦσαν εἰς τὰς
[13, 94]	τῇ Σωκράτους φιλοσοφίά, ἀνδρὸς τοῦ	καὶ	τὴν {τοιαύτην} χρῆσιν τῶν μύρων
[13, 18]	ἀνδρὶ διά τε τὴν πολυμαθίαν	καὶ	τὴν τοῦ ἤθους ἐπιείκειαν. Λέγει
[13, 7]	πεπρακότες τὴν τοῦ βίου παρρησίαν	καὶ	τὴν τρυφήν γυναιξὶ δοῦλοι ζῶμεν
[13, 13]	ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ τῶν κακῶν	καὶ	τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ μοι.
[13, 87]	αὐτῷ μετὰ τὸ Δαμασκὸν ἑλεῖν	καὶ	τῆς ἀποσκευῆς τῆς Δαρείου ἐγκρατὴς
[13, 36]	Πρῶτις γὰρ ἐγένετο υἱὸς Εὐξένου	καὶ	τῆς Αριστοξένης. ~Θεμιστοκλῆς τε, ὥς
[13, 85]	αὐτοῦ γηραιοῦ ἐν τῇ πατρίδι	καὶ	τῆς ἐκφορᾶς παρὰ τὴν θάλατταν
[13, 18]	τῷ τετάρτῳ περὶ τοῦ Καλοῦ	καὶ	τῆς Ηδονῆς. Οὐκ ἀκαίρως δ'
[13, 38]	υἱός. Φιλέταιρον δὲ τὸν Περγάμου	καὶ	τῆς Καινῆς ταύτης λεγομένης βασιλεύσαντα
[13, 68]	Αρπάλου ἐπὶ θάλατταν καὶ ἀποστάντος.	Καὶ	τῆς μὲν Πυθιονίκης ὡς τεθνηκυίας
[13, 84]	τῶν θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα συγκατακλεισθῆναι	καὶ	τῆς ὁμιλίας καταλιπεῖν στέφανον. φωραθέντος
[13, 56]	ἢ ὅτε ὑπὲρ τοῦ βίου	καὶ	τῆς οὐσίας ἐκινδύνευε. Καὶ Κίμωνος
[13, 47]	παρ᾽ αὐτῇ συμβαλλομένων εἰς βολροφακῆν	καὶ	τῆς παιδίσκης έν τῷ καθαίρειν
[13, 19]	τὀ εἰκός, περὶ τοῦ βίου	καὶ	τῆς προσποιητοῦ ἐπιτηδεύσεως ἔφη ὡς
[13, 67]	τελευτησάντων ὑπὲρ τῆς σῆς βασιλείας	καὶ	τῆς τῶν Ελλήνων ἐλευθερίας οὐδέπω
[13, 35]	δὲ ὁ μὲν Υστάσπης Μηδίας	καὶ	τῆς ὑποκάτω χώρας, ὁ δὲ
[13, 59]	τῆς Αρχιδάμου τοῦ Λακεδαιμονίων βασιλέως	καὶ	τῆς Φιλίππου τοῦ Αμύντου, ἔχουσα
[13, 82]	τοῦ Ηλίου καὶ Βορέου λόγῳ,	καί	τι πρὸς μοιχείαν αὐτοῦ παραινιττόμενος
[13, 20]	Ηὼς μὲν Κεφάλῳ καὶ Κλείτῳ	καὶ	Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ
[13, 32]	Περσής, ὡς καὶ Θεόπομπος ἱστορεῖ	καὶ	Τίμαιος ἐν τῇ ἑβδόμῃ, αἱ
[13, 55]	δὲ πόθεν αἱ παῖδες αὗται	καὶ	τίνες; Β. Νυνὶ μὲν ἥκουσιν
[13, 91]	οὕτως εὐρύθμως καταλέξαι τὰς προσηγορίας	καὶ	τίνες οἱ ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος
[13, 92]	ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει δ' ὑμῶν	καὶ	τὸ ἀνόητον Ανάξιππος ὁ κωμῳδιοποίος
[13, 85]	τῷ Ερωτικῷ Αμφίλοχον καλεῖσθαί φησι	καὶ	τὸ γένος Ωλένιον εἶναι, Ερμειάς
[13, 89]	καὶ τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν ἐγαμήθη, οὖσα	καὶ	τὸ εἶδος πάνυ καλὴ καὶ
[13, 28]	δὲ καὶ τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας	καὶ	τὸ ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν,
[13, 5]	καὶ Μαχάτα. Οἰκειώσασθαι δὲ θέλων	καὶ	τὸ Θετταλῶν ὲθνος ἐπαιδοποιήσατο ἐκ
[13, 34]	βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν, γράφων οὕτως.	Καὶ	τὸ Κοττίνας δὲ τῆς ἑταίρας
[13, 75]	τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· ἃ δὴ	καὶ	τὸ παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια καὶ
[13, 43]	δὲ τὴν κύλικ' ἐκπίων ἄφνω	καὶ	τὸ παράδοξον καταπλαγεὶς ὁ Δίφιλος
[13, 67]	ὁ τῆς Αθηνᾶς ἀφορώμενος νεώς	καὶ	τὸ πόλισμα, ὄψεται παρὰ τὴν
[13, 34]	τῆς Χαλκιοίκου βοίδιόν τι χαλκοῦν	καὶ	τὸ προειρημένον εἰκόνιον. Αλκιβιάδης δὲ
[13, 78]	πολλάκις ἡ τῶν νέων ἀκμὴ	καὶ	τὸ πρὸς ἀλλήλους ἑταιρισκὸν συμφρονῆσαν
[13, 23]	μὲν γὰρ πρὸς τὸ κέρδος	καὶ	τὸ συλᾶν τοὺς πέλας πάντα
[13, 47]	γάρ τινος ὑπο γραὸς τρεφομένου	καὶ	τὸ σῶμα εὖ ἔχοντος, Χαριέντως
[13, 31]	αὐτοὺς ἰδοῦσαν ἀνελομένην τὰς κλεῖς	καὶ	τὸ τεῖχος ὑπερβᾶσαν ἀπαγγεῖλαι τοῖς
[13, 55]	τυπτομένην ἐν Αφροδίτης ἱερῷ. Διὸ	καὶ	τὸ τέμενος κληθῆναι άνοσίας Αφροδίτης.
[13, 4]	διάφορα γιγνόμενος χωρία ἐξ ὧν	καὶ	τὸ τῶν τέκνων αὐτῷ πλῆθος
[13, 68]	Γλυκέρας ὡς οὔσης παρ' αὐτῷ	καὶ	τοῖς Αθηναίοις αἰτίας γινομένης τοῦ
[13, 35]	τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν τοῖς ἱεροῖς	καὶ	τοῖς βασιλείοις, ἔτι δἐ ταῖς
[13, 59]	γυμνήν· ἐχέσαρκον γὰρ χιτώνιον ἠμπείχετο	καὶ	τοῖς δημοσίοις οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις.
[13, 46]	ἐφρόνουν ἐφ' αὑταῖς, παιδείας ἀντεχόμεναι	καὶ	τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ
[13, 92]	ἀγαθὰ δοῖεν οἱ θεοὶ Δημητρίῳ	καὶ	τοῖς νομοθέταις, διότι τοὺς τὰς
[13, 21]	φορῶν, ὃς ἐν τοῖς καπηλείοις	καὶ	τοῖς πανδοκείοις αἰεὶ διαιτᾷ, καίτοι
[13, 21]	κόραις. ~Καὶ ὁ Κύνουλκος ταυτὶ	καὶ	τολμᾶς σὺ λέγειν, οὐ ῥοδοδάκτυλος
[13, 84]	ἠδυνάτει διά τε τὴν ψυχρότητα	καὶ	τὸν ἀντίτυπον τοῦ λίθου, τηνικαῦτα
[13, 71]	θήκαθ' ὑπὸ προγόνοις. Οἶσθα δὲ	καὶ	τὸν ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται
[13, 67]	οὕτω τύχῃ τὴν Πυθιονίκην οἶσθα	καὶ	τὸν Αρπαλον. Μνημονεύει δ' αὐτῆς
[13, 85]	οὕτως ἐρασθῆναι ταὼν παρθένου ὡς	καὶ	τὸν βίον ἐκλιπούσῃ συναποθανεῖν. Δελφῖνα
[13, 67]	ἱδρύσασθαι καὶ προσαγορεῦσαι τὸν ναὸν	καὶ	τὸν βωμὸν Πυθιονίκης Αφροδίτης, ἃμα
[13, 85]	καὶ λέγει οὕτως Μετεπέμψατο δὲ	καὶ	τὸν ἐκ τῆς Ιασοῦ παῖδα.
[13, 71]	ἐν τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις Βάκχον	καὶ	τὸν Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν
[13, 14]	χρωμένων τοῖς τρόποις> κεράννυσθαι, οὕτως	καὶ	τὸν Ερωτα· ὃς μετριάζων μέν
[13, 89]	τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Χρύσην, ὅτε	καὶ	τὸν Λυσανδρίδαν ἐχθρὸν ὄντα Αγησίλαος
[13, 68]	νῦν δὲ τὸν χέδροπα μόνον	καὶ	τὸν μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς δ'
[13, 35]	βαρβάροις καὶ περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς,	καὶ	τὸν μῦθον τοῦτον ζωγραφοῦσιν ἐν
[13, 19]	ἐρωμένους περιάγεσθαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην	καὶ	τὸν ὄρρον τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν
[13, 40]	γενέσθαι τοῦ Δημητρίου· ᾗ ἐπιμανῆναι	καὶ	τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ
[13, 89]	Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου γενέσθαι	καὶ	τὸν πρὸς Ακαδημίᾳ Ερωτα ἱδρύσασθαι
[13, 77]	τὸν Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς	καὶ	τὸν τόπον δεικνύντες Αρπάγιον καλοῦσιν,
[13, 90]	Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν τῇ ἑορτῇ	καὶ	τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι
[13, 78]	οὐ μόνον οὐ κατεῖπον, ἀλλὰ	καὶ	τὸν Φάλαριν αὐτὸν εἰς ἔλεον
[13, 45]	φησίν, ἕως ἂν οὐ βινητιάσω,	καὶ	τοσοῦτον λήψομαι. Νικὼ τὴν Αἶγα,
[13, 61]	Ηγήσανδρος, Αρχίππην ἠγάπησεν τὴν ἑταίραν	καὶ	τοῦ βίου κληρονόμον κατέλιπεν. Οτι
[13, 49]	έπεισελθούσης εἰς τὸ συμπόσιον Γλυκέρας	καὶ	τοῦ ἐραστοῦ αὐτῆς ταύτῃ μᾶλλον
[13, 66]	ἀπέπεμψεν ἐκείνῃ, τῷ δὲ ὡμίλησε	καὶ	τοῦ λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς
[13, 27]	πολλὰ τοῦ Κυνούλκου θέλοντος λέγειν	καὶ	τοῦ Μάγνου ἐπιραπίσαι βουληθέντος αὐτὸν
[13, 47]	εὐημερήκει, πίνειν μέλλοντος παρ᾽ αὐτῇ	καὶ	τοῦ παιδὸς κελεύοντος τήν Γνάθαιναν
[13, 76]	νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς δὲ	καὶ	τοῦ Τενεδίου Θεοξένου ὁ Πίνδαρος,
[13, 26]	ἐκείνῃ τις φίλη Αντεια. (Β)	Καὶ	τοῦθ' ἡμέτερον ἦν παίγνιον. (Α)
[13, 80]	φησὶν Ηρακλέους γενέσται παιδικά, διόπερ	καὶ	τοὺς ἄθλους ὑπομεῖναι. Αγαμέμνονά τε
[13, 92]	λόγοις ὑμῶν φιλοτιμίας καὶ ἔριδας	καὶ	τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους δι' οὓς
[13, 95]	τιμωρούμενος, καταπαύσω τὸν πρὸς σὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους κύνας ἐνταῦθα λόγον.
[13, 20]	ἥδιστόν ἐστιν ἐπὶ τὰ γυμνάσια	καὶ	τοὺς δρόμους καὶ ὁρᾶν προσπαλαίοντας
[13, 53]	έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος ὢν ἐμακάριζε	καὶ	τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 54]	έγκυκλίου παιδείας ἀμύητος ὢν ἐμακάριζε	καὶ	τοὺς ὁμοίως αὐτῷ ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 69]	τῆς Δωρίχης ἐστὶν αὕτη, ἡ	καὶ	τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα ἐν
[13, 4]	Ιππην καὶ Αἴγλην, δι' ἣν	καὶ	τοὺς πρὸς Αριάδνην ὅρκους παρέβη,
[13, 2]	ἔχειν γυναῖκας τὸν βουλόμενον, ὅθεν	καὶ	τοὺς τῆς κωμῳδίας ποιητὰς ἀποσιωπῆσαι
[13, 95]	ὥστε τὸν μὲν ἄνδρα αὐτῆς	καὶ	τοὺς υἱοὺς πτωχοὺς ἐποίησεν, αὐτὸν
[13, 15]	πράσσοντες οἷς τραγῳδεῖτε, παιδοπῖπαι ὄντες	καὶ	τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες τὸν ἀρχηγόν
[13, 90]	ἑτέρωθι δὲ κάλλους, ὡς δέον	καὶ	τοῦτο τιμᾶσθαι, καθάπερ καὶ παρὰ
[13, 18]	ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα καὶ μεμυρισμένον	καὶ	τούτοις ἀκολούθως ἠμφιεσμένον, πρότερον μὲν
[13, 75]	οὐ μετρίως ἐρωτικὸς γενόμενος συνέστησε	καὶ	τοῦτον τὸν τρὸπον τῶν ᾳσμάτων·
[13, 20]	ταῖς Εὐανδρίαις τοὺς καλλίστους ἐγκρίνουσι	καὶ	τούτους πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν Ηλιδι
[13, 50]	ἢ κατηγοροῦντας ἢ ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι	καὶ	τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ ἐν
[13, 43]	τὴν ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι	καὶ	τοὔψον ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου
[13, 44]	ἔχουσ' ὀνάρια μεθ' ἑαυτῆς τρία	καὶ	τρεῖς θεραπαίνας καὶ νέαν τιθὴν
[13, 73]	ταὐτὸν δύο, φύουσιν ἡμῖν πάντα	καὶ	τρέφουσ' ἃμα, δι' ὧν βρότειον
[13, 40]	ὁ Λέμβος ἐν τῇ ἕκτῃ	καὶ	τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν Δημώ φησιν
[13, 19]	τῆς φιλαργυρίας θύραις ῥυπαρῶς ζῶντες	καὶ	τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ καὶ {τῶν}
[13, 67]	γίνεσθαι μὴ μόνον τρίδουλον, ἀλλὰ	καὶ	τρίπορνον αὐτήν. Απὸ πλειόνων δὲ
[13, 26]	πιομένη, δέχεται δὲ καὶ στατῆρα	και	τριώβολον, προσίεται δὲ καὶ γέροντα
[13, 43]	Αναγώγως δέ πως τοῦ μειρακίσκου	καὶ	τυραννικώτερον αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ
[13, 49]	αὐτῷ. Ἣ δὲ Ἀποφύσα, εἶπε,	καὶ	τῷ κάτω χρῶ. Θαὶς ἐραστοῦ
[13, 20]	δὲ καὶ κρίσις γίνεται κάλλους,	καὶ	τῷ πρώτῳ τὰ τῆς θεοῦ
[13, 86]	τῷ ἀγοράζειν πάνυ νεανικὸς ἦν	καὶ	τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ θᾶττον
[13, 93]	τὸ οἰκεῖον καὶ ἀλλότριον θαυμαστὸν	καὶ	τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι καὶ
[13, 12]	καθάπερ Αθηναῖοι τὰ Παν> αθήναια	καὶ	τὠλύμπια Ηλεῖοι Ρόδιοί τε τὰ
[13, 2]	πᾶσαι ἐνεκλείοντο αἱ κόραι, συνεγκλειομένων	καὶ	τῶν ἀγάμων νεανίσκων καὶ ἕκαστος
[13, 16]	ἰχθὺν οὐδ' ἐπιθυμεῖ τῶν ὠμῶν	καὶ	τῶν ἀνηδύντων. Καὶ γὰρ τὸ
[13, 83]	τῶν μάντεων διεσπάσθη {ὑπ' αὐτῶν}	Καὶ	τῶν ἀνθρώπων ὕστερον ἀναζητούντων τὴν
[13, 20]	Φασηλίτου μαθητοῦ. Ημεῖς δ' οὐχι	καὶ	τῶν ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν;
[13, 86]	πολλάκις. ~Υμεῖς δὲ, ὦ φιλοσόφοι,	καὶ	τῶν δελφίνων καὶ τῶν ἐλεφάντων
[13, 60]	ἡλιαίαν εἷλε περὶ τοῦ σώματος	καὶ	τῶν δικαστῶν καθ' ἕνα δεξιουμένη
[13, 86]	ὦ φιλοσόφοι, καὶ τῶν δελφίνων	καὶ	τῶν ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ τὴν
[13, 31]	δὲ γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως	καὶ	τῶν ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν.
[13, 43]	μάγειρον, τὰ μετὰ ταῦτ' αὐλητρίδα.	Καὶ	τῶν ἐραστῶν Συριακοῦ τινος ξένου
[13, 1]	λόγοι περὶ αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος	καὶ	τῶν ἐρωτικῶν ἐλέχθησαν. ~Καὶ γὰρ
[13, 19]	ζῶντες καὶ τριβωνάρια περιβαλλόμενοι μικρὰ	καὶ	{τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες τὰ καττύματα
[13, 80]	θεάτρου ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα,	καὶ	τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου
[13, 29]	ποιούμεναι τολύπας ἔσσατον τὰς γνάθους	καὶ	τῶν κρεῶν ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ'
[13, 50]	δ' Ἔρως Φειδίου. ~Ἐπεὶ δὲ	καὶ	τῶν πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας
[13, 24]	τοὺς δ' ἀπφάρια, τοὺς νεωτέρους.	Καὶ	τῶνδ' ἑκάστην ἔστιν ἀδεῶς, εὐτελῶς,
[13, 84]	θεοῦ στέφανον ἀνῃρημένη. ~Ορᾶτε οὖν	καὶ	ὑμεῖς, ὦ φιλόσοφοι, οἱ παρὰ
[13, 87]	ἑπτακαίδεκα, οἰνοηθητὰς ἑβδομήκοντα, μυροποιοὺς τεσσαράκοντα.	Καὶ	ὑμῖν δέ, ὦ ἑταῖροι, λέγω
[13, 52]	έμῆς, ὡς σὺ φής, Κύνουλκε,	καὶ	Ὑπερείδης μέμνηται ἐν τῷ κατὰ
[13, 60]	Επλούτει δὲ σφόδρα ἡ Φρύνη	καὶ	ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς Θήβας, ἐὰν
[13, 32]	καὶ ταύτας προσεύχεσθαι τῇ θεῷ	καὶ	ὕστερον ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι.
[13, 32]	τὰς τότε ποιησαμένας τὴν ἱκετείαν	καὶ	ὕστερον παρούσας συνέθηκε τόδε τὸ
[13, 49]	δέ τινος μειρακιευομένου πρὸς αὐτὴν	καὶ	φαμένου πολλαῖς συμπεπλέχθαι, καθ' ὑπόκρισιν
[13, 21]	Φιλυλλίου Αντεια, Μενάνδρου δὲ Θαὶς	καὶ	Φάνιον, Αλέξιδος Ορώπα, Εὐβούλου Κλεψύδρα.
[13, 50]	τῷ κατὰ Ανδροτίωνος Σινώπης μέμνηται	καὶ	Φανοστράτης. Καὶ περὶ μὲν τῆς
[13, 20]	τῆς Σπάρτης τὰς γυναῖκας. Διὸ	καὶ	φασὶν Αρχιδάμου τοῦ βασιλέως, γυναικὸς
[13, 4]	ὥς φησι Κέκρωψ. Φερεκύδης προστίθησι	καὶ	Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς Ελένης
[13, 94]	ἀνδρὶ τοιαύτης προίστασθαι τέχνης διὸ	καὶ	Φερεκράτης ἐν Ιπνῷ ἢ Παννυχίδι
[13, 6]	ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν ἠρμένοι	καὶ	φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς αἴθραν συντεμόντι
[13, 56]	ἀπ' αὐτῆς ἀσπάζεσθαι τὴν ἄνθρωπον,	καὶ	φευγούσης ποτὲ αὐτῆς γραφὴν ἀσεβείας
[13, 52]	Ἰσθμιὰς δὲ καὶ Νέαιρα κατασέσηπε	καὶ	Φίλα; Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας
[13, 5]	αὐτῆς θύγατέρα Κύνναν ἔγημεν δὲ	καὶ	Φίλαν ἀδελφὴν Δέδρα καὶ Μαχάτα.
[13, 28]	καὶ αἱ παρθένοι τὰς συνήθεις	καὶ	φίλας ἑταίρας, ὡς ἡ Σαπφώ·
[13, 31]	Τιμάρχου. ~Περὶ δὲ τῶν ἑταιρῶν	καὶ	Φιλέταιρος ἐν Κυνηγίδι τάδε φησίν·
[13, 25]	Δρακοντείων νόμων ὁπόταν ἀναμνησθῶσι προσκινούμενοι;	~Καὶ	Φιλήμων δὲ ἐν Αδελφοῖς προσιστορῶν
[13, 67]	τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν. Μνημονεύει τούτων	καὶ	Φιλήμων ἐν Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ' ἔσῃ
[13, 44]	Τάλαν, ἔφη, τέκνοι περίλαβε, φησί,	καὶ	φίλησον, εἰ θέλει. Ἣ δ'
[13, 35]	τοῦ Ζαριάδρου πρὸς τὸν Ομάστην	καὶ	φιλοτιμουμένου γῆμαι τὴν ἄνθρωπον, οὐ
[13, 35]	τοὺς ἐκ τῆς βασιλείας δυνάστας	καὶ	φίλους καὶ συγγενεῖς ἐποιεῖτο τοὺς
[13, 6]	ἐν αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς ἐρῶσι	καὶ	φιλοῦσι καὶ σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα
[13, 24]	ἰδεῖν σαφῶς, αἰεὶ δὲ τετρεμαίνοντα	καὶ	φοβούμενον {Δεδιότα, ἐν τῇ χειρὶ
[13, 3]	οἱ γέροντες μετὰ γυναικῶν, Νέστωρ	και	Φοῖνιξ. Οὐ γὰρ ἦσαν οὗτοι
[13, 65]	ποιητοῦ καὶ Ιππάρχου τοῦ ὑποκριτοῦ	καὶ	Φρυνίωνος τοῦ Παιανιέως, ὃς ἦν
[13, 56]	συνόντος, εἶθ' ὕστερον ἐκδοθείσης Καλλίᾳ,	καὶ	φυγαδευθέντος μισθὸν ἔλαβε τῆς καθόδου
[13, 93]	καὶ τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν εἶναι	καὶ	φυλακτικὸν τοῦ τῶν εὖ δρώντων
[13, 6]	οὐχὶ Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη Βλέμμα	καὶ	φωνὴ γυναικός, τὰ σκέλη δὲ
[13, 32]	ἐστιν ἀρχαῖον ἐν Κορίνθῳ ὡς	καὶ	Χαμαιλέων ὁ Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν
[13, 38]	ποτε ὅτι τοιαύτης εἴη μητρὸς	Καὶ	χάριν γε αὐτῇ, φησίν, οἶδα,
[13, 76]	καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ' ἔναιεν	καὶ	Χάρις υἱὸν Αγησιλάου. ~Ολως δὲ
[13, 65]	ὥς φησι Δίυλλος· ἐκαλεῖτο δἐ	καὶ	Χαριτοβλέφαρος. Νικαρέτη δὲ ἡ ἑταίρα
[13, 89]	γυναῖκα Φύην τὴν Σωκράτους θυγατέρα,	καὶ	Χάρμου τοῦ πολεμαρχήσαντος θυγατέρα ἔλαβεν
[13, 84]	καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ	καὶ	χηνὶ τῇ μὲν κύων, τῇ
[13, 66]	δέ. Φιλήμονος γὰρ ἑταίρας ἐρασθέντος	καὶ	χρηστὴν ταύτην ὀνομάσαντος διὰ τοῦ
[13, 62]	Σκιώνη καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια	καὶ	Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια
[13, 51]	Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια	καὶ	Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια.
[13, 52]	τῶν πώποτε διενηνοχέναι τὴν ὄψιν	καὶ	Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα Νικόστρατος δὲ
[13, 52]	Πολέμων έν τοῖς περὶ Ἀκροπόλεως.	~Καὶ	Ὠκίμου δὲ τῆς έμῆς, ὡς
[13, 56]	(ἀναμπέχονος γὰρ καὶ μονοχίτων ἦν	καὶ	ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα γῆμαι.
[13, 84]	τῷ ναῷ, ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος	καὶ	ὡς ἠδυνάτει διά τε τὴν
[13, 95]	ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου ἐρήμην καταδικασθεὶς	καὶ	ὡς ἠνεχυράσθη οἰκέτης αὐτοῦ στιγματίασ,
[13, 75]	κατείβων καρδίαν ἰαίνει. Λέγει δὲ	καὶ	ὡς τῆς Μεγαλοστράτης οὐ μετρίως
[13, 32]	ὕστερον ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι.	Καἱ	ὅτε δὴ ἐπἱ τὴν Ελλάδα
[13, 31]	καλοῦσιν, οἵ δὲ ἐν ἕλει,	Αττικαί,	φησὶν, ἑταῖραι ἱδρύσαντο αἱ συνακολουθήσασαι
[13, 50]	ἀδελφαί· αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι	λευκαὶ	καὶ λεπταὶ οὖσαι τοὺς ὀφθαλμοὺς
[13, 69]	ἔτι καὶ μενέουσιν ῴδῆς αἱ	λευκαὶ	φθεγγόμεναι σελίδες οὔνομα σὸν μακαριστόν,
[13, 46]	τοῦ Μάχωνος εἰρημένων. Αἱ γὰρ	καλαὶ	ἡμῶν Αθῆναι τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν
[13, 69]	τόδε Δωρίχα, ὀστέα μὲν σὰ	πάλαι	κόνιν, ἕσσατο δ' ἑσμος χαίτης
[13, 57]	Ἄνοιγ᾽ ἄνοιγε τὴν θύραν· ἐλάνθανον	πάλαι	περιπατῶν ἀνδριάς, ἀλέτων ὄνος, ποτάμιος
[13, 86]	ἄλλα τε ἀκροάματα καὶ αἱ	Θετταλαὶ	αὗται ὀρχηστριδες, καθάπερ αὐταῖς ἔθος
[13, 31]	κλεῖς καὶ τὸ τεῖχος ὑπερβᾶσαν	ἀπαγγεῖλαι	τοῖς Αβυδηνοῖς. Τοὺς δ' αὐτίκα
[13, 66]	δὲ ὡμίλησε καὶ τοῦ λοιποῦ	φίλαι	ἐγένοντο, κοινῶς περιέπουσαι τὸν ἐραστήν.
[13, 28]	Λατὼ καὶ Νιόβα μάλα μὲν	φίλαι	ἦσαν ἑταῖραι. Καλοῦσι δὲ καὶ
[13, 46]	τὰς ἀποκρίσεις ἡ Γνάθαινα. Καὶ	ἄλλαι	δὲ ἑταῖραι μέγα ἐφρόνουν ἐφ'
[13, 29]	κεκτημένης ὄντως ἑταίρας. Αἱ μὲν	ἄλλαι	τοὔνομα βλάπτουσι τοῖς τρόποις γὰρ
[13, 29]	δ' ἐδείπνει κοσμίως, οὐχ ὥσπερ	ἄλλαι	τῶν πράσων ποιούμεναι τολύπας ἔσσατον
[13, 3]	λοιδορεῖται Πλεῖαί τοι χαλκοῦ κλισίαι,	πολλαὶ	δὲ γυναῖκες εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃς
[13, 92]	ὄντας ἀνοήτους ὁρῶ. Εἰκότως οὖν	πολλαὶ	τῶν πόλεων καὶ μάλιστα ἡ
[13, 65]	σοφιστοῦ Μετάνειρα. Ἦσαν δὲ αὖται	δούλαι	Κασίου τοῦ Ηλείου μετὰ καὶ
[13, 49]	ἐκέλευε παραγίνεσθαι. Ἣ δ' Οὐ	δύναμαι»	εἶπε· πηλός έστι. Θαὶς πρὸς
[13, 46]	περὶ ὧν ἐπεξελεύσομαι ὅσον γε	δύναμαι,	ὅσον ὄχλον εὐανδροῦσα πόλις οὐκ
[13, 57]	Ἔχων δὲ καὶ ἄλλα μαρτύρια	ἐνατίθεμαι	τὰ νῦν, ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω
[13, 4]	Σίνιδος θυγατέρας, νοίμίμως δ' αὐτὸν	γῆμαι	Μελίβοιαν τὴν Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος
[13, 56]	καὶ ᾠνοχοει τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα	γῆμαι.	Πύρρου δὲ τοῦ Ἠπειρωτῶν βασιλέως,
[13, 35]	πρὸς τὸν Ομάστην καὶ φιλοτιμουμένου	γῆμαι	τὴν ἄνθρωπον, οὐ συνετίθετο ὁ
[13, 17]	φησίν; ὦ παῖ παρθένιον βλέπων,	δίζημαί	σε, σὺ δ' οὐ κλύεις,
[13, 28]	τῶν ὄντως ἑταιρῶν τὸν λόγον	πεποίημαι	τουτέστιν τῶν φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν
[13, 8]	Ὃ μὲν γὰρ ἦν ἄπειρος,	οἶμαι,	τοῦ κακοῦ, ὃ δ' οἷον
[13, 94]	ἔφη, τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ	δέομαι,	καὶ οἴσω δέ σοι ἐννέ'
[13, 94]	τόκους ἐκ τῶν ὄντων ἐκπεσόντα.	Κατασκευάζομαι	δ' ἔφη, τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς
[13, 49]	έσκυθρώπαων. Ἐπερωτήσαντος δὲ τὴν αἰτίαν	Ὀργίζομαί	σοι, εἶπεν, ὅτι πολλὰς ἔχεις.
[13, 14]	ἄφρων γ' ἀληθῶς. Οὔτε τοῦτο	πείθομαι	οὔθ' ὡς πένης ἄνθρωπος ἐνοχλῶν
[13, 10]	ἐξευρέθη. ~Οὐδένα δὲ ὑμῶν ἀγνοεῖν	οἴομαι,	ἄνδρες φίλοι, ὅτι καὶ οἱ
[13, 88]	ἠπιώτατον ἐρύθημα λαμπρῷ προστιθεῖσα χρώματι	κόμαι	δὲ κηροχρῶτος ὡς ἀγάλματος αὐτοῖσι
[13, 76]	ὥς δαχθεὶς ἕλᾳ ἱρᾶν μελισσᾶν	τήκομαι,	εὖτ' ἂν ἴδω παίδων νεόγυιον
[13, 54]	τούτων· ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος	μεταβήσομαι	λόγων. Καὶ πρῶτον μὲν μνησθήσομαι
[13, 53]	τούτων· ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος	μεταβήσομαι	λόγων. Καὶ πρῶτον μὲν μνησθήσομαι
[13, 50]	αὐτῶν ἢ κατηγοροῦντας ἢ ἀπολογουμένους,	μνησθήσομαι	καὶ τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ
[13, 54]	μεταβήσομαι λόγων. Καὶ πρῶτον μὲν	μνησθήσομαι	τοῦ φιλαληθεστάτου Επικούρου· ὅστις έγκυκλίου
[13, 53]	μεταβήσομαι λόγων. Καὶ πρῶτον μὲν	μνησθήσομαι	τοῦ φιλαληθεστάτου Επικούρου· ὅστις έγκυκλίου
[13, 18]	ἀκαίρως δ' ὡς ἐμαυτὸν πείθω,	μεμνήσομαι	τῆς λέξεως· χαίρω γὰρ πάνυ
[13, 46]	πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν, περὶ ὧν	ἐπεξελεύσομαι	ὅσον γε δύναμαι, ὅσον ὄχλον
[13, 57]	ἐπισχὼν ἐπὶ τὴν παρὰ σοῦ	τρέψομαι	πεῦσιν, Φοῖνιξ ἄττα γεραιέ. Μάθε
[13, 45]	ἂν οὐ βινητιάσω, καὶ τοσοῦτον	λήψομαι.	Νικὼ τὴν Αἶγα, Πύθωνός τινος
[13, 2]	Ιερώνυμος ὁ Ρόδιος, ὅπερ σοι	διαπέμψομαι	εὐπορήσας τοῦ βιβλίου. Αντεῖπε δὲ
[13, 72]	παντί που δῆλον. Εγὼ δὲ	ἡγοῦμαι	παίζειν τὸν Ερμησιάνακτα περὶ τοῦ
[13, 12]	ἀπέσχον τοῦ συνουσίας τινὸς διαλαβεῖν	προεστάναι	τὸν Ερωτα ὥστε τῆς Ακαδημίας
[13, 50]	δὲ καὶ εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς	ἱστάναι	τολμῆσαι παρὰ τὴν έαυτοῦ. Τὰ
[13, 35]	τοῦ πατρὸς λαλεῖν οὐκ ἔφασαν	εἰδέναι	ὅπου πεπόρευεται. Μνημονεύεται δὲ ὁ
[13, 68]	οὗπερ καὶ σὲ καὶ αὑτὸν	ἀνατιθέναι	μέλλει. Παρέδωκέν τε αὐτῇ κατοικεῖν
[13, 26]	ἡμέραν ὁρῶσα πίνειν κἀσθίειν μὸνον,	πεπονθέναι	δὲ ταὐτά μοι δοκεῖ τοῖς
[13, 1]	Ερατὼ ἐπικαλεσάμενοι εἰς μνήμην ἡμῖν	ἰέναι	τὸν ἐρωτικὸν ἐκεῖνον κατάλογον, ἐντεῦθεν
[13, 48]	ὡς αὐτὴν καὶ τὴν θυγατέρα	εἰσιέναι,	κατὰ ζῆλον τῶν τὰ τοιαῦτα
[13, 86]	ἠμφισβήτει καὶ οὐκ ἔφη αὐτὸν	πεπρακέναι	καὶ τέλος εἰς πυγμὰς ἦλθεν
[13, 84]	γὰρ καὶ κατὰ φύσιν δοκεῖ	πεποιηκέναι	Κλεώνυμος ὁ Σπαρτιάτης πρῶτος ἀνθρώπων
[13, 89]	τὴν Οξυάρτου παλλακίδα πάσας γυναῖκας	ὑπερβεβληκέναι	κάλλει. Ταύτην δ' ἀπεστάλκει δῶρον
[13, 14]	ἡδονάς, καταλείπετ' οὐδὲν ἄλλο πλὴν	τεθνηκέναι.	Εγὼ μὲν οὖν καὐτὸς κιθαριστρίας
[13, 1]	ἀποδεξόμενον ἀπὸ συμβόλων τε πολλάκις	δεδειπνηκέναι	καὶ περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ
[13, 15]	Κεῖος ὁ περιπατητικὸς οὐ κακῶς	εἰρηκέναι	ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν
[13, 16]	τῷ πρώτῳ τῶν Ερωτικῶν, Λυκοφρονίδην	εἰρηκέναι	φησίν· Οὔτε παιδὸς ἄρρενος οὔτε
[13, 68]	ὡς ὁ Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων	ἀπειρηκέναι	τὸν Αρπαλον μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν,
[13, 18]	ἐστιν ὁ ἱππόπορνος, νῦν δ'	εὑρηκέναι.	Εν Ρόδῳ δὲ νόμου ὄντος
[13, 4]	~Ο δὲ Ηρακλῆς πλείστας δόξας	ἐσχηκέναι	γυναῖκας (ἦν γὰρ φιλογύνης) ἀνὰ
[13, 45]	Λέγεται δ' ἐκείνην τὴν γυναῖκ'	ἐσχηκέναι	πυγὴν πάνυ καλήν, ἥν ποτ'
[13, 56]	πρώτῳ, ἐπιμελείας φάσκων τῆς δεούσης	τετυχηκέναι	ἐν ταῖς τοῦ φιλοσόφου διαθήκαις.
[13, 84]	Δελφοῖς συντάξαι ἀφεῖναι τὸν ἄνθρωπον	δεδωκέναι	γὰρ αὐτὸν μισθόν. ~Καὶ ἄλογα
[13, 1]	ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι καὶ	δεδωκέναι	πληγάς, ὥς φησι Λυκόφρων ὁ
[13, 47]	οἴει με έν τρισὶν ἡμέραις	καταβεβρωκέναι;	Ἤτοι τήν λήκυθον, ἔφη, ἢ
[13, 45]	πολύν, Ιππη, πάνυ χόρτον, φησί,	καταβεβρωκέναι.	Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος τὴν Θεσπικήν·
[13, 31]	Περικλεῖ ὅτε ἐπολιόρκει τὴν Σάμον,	ἐργασάμεναι	ἱκανῶς ἀπὸ τῆς ὥρας. Εὐάλκης
[13, 33]	θυμιᾶτε, πολλάκι ματέρ' Ερώτων οὐράνιαι	πτάμεναι	νοήμα ποττὰν Αφροδίταν· ὑμῖν ἄνωθεν
[13, 6]	ὥσπερ ὑμεῖς συκαμίνῳ τὰς γνάθους	κεχριμέναι.	Κἂν ἐξίητε τοῦ θέρους, ἀπὸ
[13, 69]	καὶ μενέουσιν ῴδῆς αἱ λευκαὶ	φθεγγόμεναι	σελίδες οὔνομα σὸν μακαριστόν, ὃ
[13, 76]	μὲν αἵ τε Κυδώνιαι μηλίδες	ἀρδόμεναι	ῥοὰν ἐκ ποταμῶν, ἵνα παρθένων
[13, 90]	ὁ ἀγὼν οὗτος, καὶ αἱ	ἀγωνιζόμεναι	γυναῖκες χρυσοφόροι ὀνομάζονται. Θεόφραστος δὲ
[13, 75]	ἁρμονικός, ὥς φησι Χαμαιλέων, Αλκμᾶνα	γενομέναι	τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα καὶ
[13, 76]	κῆπος ἀκήρατος, αἵ τ' οἰνανθίδες	αὐξόμεναι	σκιεροῖσιν ὑφ' ἕρνεσιν οἰναρέοις θαλέθοισιν
[13, 46]	μέγα ἐφρόνουν ἐφ' αὑταῖς, παιδείας	ἀντεχόμεναι	καὶ τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι·
[13, 6]	ἐν Στεφανοπώλισιν Μὰ Δι' οὐχὶ	περιπεπλασμέναι	ψιμυθίοις οὐδ' ὥσπερ ὑμεῖς συκαμίνῳ
[13, 29]	οὐχ ὥσπερ ἄλλαι τῶν πράσων	ποιούμεναι	τολύπας ἔσσατον τὰς γνάθους καὶ
[13, 24]	τε τοὺς μὲν γέροντας ὄντας	ἐπικαλούμεναι	πατρίδια, τοὺς δ' ἀπφάρια, τοὺς
[13, 6]	τῷ προσώπῳ δ' αἱ τρίχες	φορούμεναι	εἴξασι πολιαῖς ἀνάπλεῳ ψιμυθίου. Αναξίλας
[13, 88]	βοστρύχοισιν ἐκπεπλασμένου ξουθοῖσιν ἀνέμοις ἐνετρύφων	φορούμεναι.	Εν δὲ τῇ Ιοῖ ἔαρος
[13, 87]	ὥρας γελώσης χωρὶς ἐλπίδων ἔρως.	Υπνωμέναι	δ' ἔπιπτον ἑλενίων ἔπι, ἴων
[13, 68]	ἐλάσσονας σίτου διαπέμψαι καὶ πολίτην	γεγονέναι.	(Α) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος
[13, 50]	ἐλάπονας σίτου παραπέμψαι καὶ πολίτην	γεγονέναι.	(Β) Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος
[13, 89]	πειραν εἶδος ἔχουσαν, καλήν φησι	γεγονέναι,	ἥτις καὶ τῇ θεῷ εἶκαστο
[13, 89]	πασῶν τῶν κατὰ Πελοπόννησον γυναικῶν	γεγονέναι	καλλίονα ἀπέκτειναν δὲ αὐτὴν Λακεδαιμόνιο
[13, 21]	Ερωτικῷ περὶ τοὺς ἔρωτας δεινὸν	γεγονέναι	λέγει. Οὐκ ἂν ἁμάρτοι δέ
[13, 42]	ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ' ἔφη αὐτὸν	γεγονέναι	προσβολῆς οὔσης ποτέ. Ο δ'
[13, 83]	συγγράμματι Θεόπομπος φιλογύναιον μέν φησι	γεγονέναι	Φάυλλον τὸν Φωκέων τύραννον, φιλόπαιδα
[13, 60]	περὶ Εταιρῶν δύο ἀναγράφει Φρύνας	γεγονέναι,	ὧν τὴν μὲν ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα,
[13, 83]	ἐπιδημίαν, ὅτ' ἔφησεν ἐξ Υπερβορέων	παραγεγονέναι,	ὡς τάχιστα ὤφθη εἰς τὴν
[13, 33]	Ητξατο δ' οὕτως τοῦ μέλους·	Πολύξεναι	νεάνιδες ἀμφίπολοι Πειθοῦς ἐν ἀφνειῷ
[13, 1]	καὶ περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ	εἰληφέναι	καὶ δεδωκέναι πληγάς, ὥς φησι
[13, 48]	καὶ ἀπειλούντων κατασκάφειν τὴν οἰκίαν·	ἐνηνοχέναι	γὰρ δικέλλας καὶ> ἄμας, Εἰ
[13, 52]	μὲν ἡ δοκοῦσα τῶν πώποτε	διενηνοχέναι	τὴν ὄψιν καὶ Ὤκιμον καὶ
[13, 44]	Γναθαινίῳ, αὐτὸν μὲν ἀξιοῦντα μὴ	τετευχέναι	τούτου παρ' αὐτῆς μηδέποτε τοῦ
[13, 24]	μεσοκόπῳ, πεπαιτέρᾳ· μὴ κλίμακα στησάμενον	εἰσβῆναι	λάθρᾳ μηδὲ δι' ὀπῆς κάτωθεν
[13, 13]	γὰρ οὔτε κοῦφος οὔτε ῥᾀδιος	ἀπαλλαγῆναι	τῷ φέροντι τὴν νόσον, βαρὺς
[13, 46]	εἰρημένων. Αἱ γὰρ καλαὶ ἡμῶν	Αθῆναι	τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν, περὶ
[13, 39]	τὸν βασιλέ' εὐμελῶς κελητίσαι ποτὲ	ἐπαινεθῆναι	θ' Ἣ δὲ τοῦτ' ἀπεκρίθη·
[13, 55]	Ὑκκάρων· καθὰ καὶ Πολέμων εἴηκεν,	ἀναιρεθῆναι	φάσκων αὐτὴν ὑπό τινων γυναικῶν
[13, 55]	ἱερῷ. Διὸ καὶ τὸ τέμενος	κληθῆναι	άνοσίας Αφροδίτης. Δείκνυσθαι δ' αὐτῆς
[13, 50]	περὶ Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα φησὶν Αφύην	κληθῆναι	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ὁ
[13, 51]	περὶ Ἑταιρῶν, Αντικύραν αὐτὴν φάσκων	κληθῆναι	ἤτοι ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι καὶ
[13, 35]	καὶ πληρώσασα δὸς ᾧ θέλεις	{γαμηθῆναι}	τούτου γὰρ κεκλήσῃ γυνή. Κἀκείνη
[13, 40]	δὲ Δημώ, ἐξ ἧς Αλκυονέα	γεννηθῆναι,	Σελεύκου δὲ τοῦ νεωτέρου Μύσταν
[13, 10]	φασιν ὑπὸ Αμάσιδος· ἐξ ἧς	γεννηθῆναι	τὸν Καμβύσην, ὃν ἐκδικοῦντα τῇ
[13, 82]	δὲ Σοφοκλέα διὰ τὴν ἀκολασίαν	καταφρονηθῆναι.	Καὶ ὁ Σοφοκλῆς ἀκούσας ἐποίησε
[13, 71]	δὲ τὸν Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο	τιθῆναι	Βάκχου καὶ λωτοῦ πιστότατον ταμίην
[13, 46]	οὖν ποτε αὐτὸν ἀσχημονήσαντα σφόδρα	ἀρθῆναι	ἐκ τοῦ θεάτρου συνέβη καὶ
[13, 77]	εὐνομουμέναις πόλεσιν ἐπὶ τῆς Ελλἀδος	σπουδασθῆναι	τὸδε τὸ ἔθος. Κρῆτες γοῦν,
[13, 37]	φησὶ πρότερον Μιλτὼ καλουμένην Ασπασίαν	μετονομασθῆναι.	Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ καὶ ἡ
[13, 77]	προειρημένοι Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς φασιν	ἁρπασθῆναι	τὸν Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς
[13, 79]	ἡ Σικυωνία ὑπὸ Διός φησιν	ἁρπασθῆναι	τὸν Χρύσιππον καὶ Κελτοὶ δὲ
[13, 35]	τινὰς οὓς μὴ πρότερον εἶδον	ἐρασθῆναι	αὐτῶν· γράφει δὲ οὕτως· Υστάσπῃ
[13, 85]	τοῦ Ερμοδώρου, Σάμιος δὲ γένος,	ἐρασθῆναι	Λακύδους τοῦ φιλοσόφου. Εν δὲ
[13, 80]	ἄθλους ὑπομεῖναι. Αγαμέμνονά τε Αργύννου	ἐρασθῆναι	λόγος, ἰδόντα ἐπὶ τῷ Κηφισῷ
[13, 85]	Δελφῖνα δ' ἐν Ιασῷ παιδὸς	ἐρασθῆναι	λόγος, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις ἐν
[13, 85]	δὲ Λευκαδίᾳ φησὶν Κλέαρχος οὕτως	ἐρασθῆναι	ταὼν παρθένου ὡς καὶ τὸν
[13, 39]	ἧς σφόδρ' ἡδέως σχεῖν φασι	κνησθῆναί	τε τὸν Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης δὲ
[13, 37]	Κλείταρχος ὡς αἰτίας γενομένης τοῦ	ἐμπρησθῆναι	τὰ ἐν Περσεπόλει βασίλεια. Αὕτη
[13, 84]	φασι τῶν θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα	συγκατακλεισθῆναι	καὶ τῆς ὁμιλίας καταλιπεῖν στέφανον.
[13, 2]	Διὸ καὶ ἔδοξέ τισιν διφυὴς	νομισθῆναι,	οὐκ εἰδότων τῶν πρότερον διὰ
[13, 27]	δεῖν δέ τι ἀγωνιᾶσαι καὶ	ῥαπισθῆναί	τε καὶ πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι
[13, 89]	ὄντα Αγησίλαος ὁ βασιλεὺς καταστασιάτας	φυγαδευθῆναι	ἐποίησεν ὑπὸ Λακεδαιμονίων. Καλλίστη δ'
[13, 46]	πλείους, ὁ Γοργίας δὲ πλέονας,	παραλειφθῆναι	φάσκοντες ὑπὸ τοῦ Αριστοφάνους μετὰ
[13, 10]	τρίτῃ Αἰγυπτιακῶν τὴν Νειτῆτιν Κύρῳ	πεμφθῆναί	φασιν ὑπὸ Αμάσιδος· ἐξ ἧς
[13, 24]	εἰσδῦναι στέγης μήδ' ἐν ἀχύροισιν	εἰσενεχθῆναι	τέχνῃ. Αὐταὶ βιάζονται γὰρ εἰσέλκουσί
[13, 56]	ὁ Περικλῆς τὸ τῇ Ἐλπινίκῃ	μιχθῆναι.	Πυθαίνέτος δ' ἐν τριτῳ περὶ
[13, 40]	ἐρωμένην γενέσθαι τοῦ Δημητρίου· ᾗ	ἐπιμανῆναι	καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον
[13, 35]	Οἱ δὲ παῖδες καὶ αἱ	θεράπαιναι	συνειδυῖαι τὸν ἔρωτα κατεσιώπησαν καὶ
[13, 36]	μνηστήρων· ᾦ δὲ δοίη, τοῦτον	εῖναι	νυμφίον. Η δὲ παῖς εἰσελθοῦσα
[13, 35]	συνετίθετο ὁ Ομάρτης διὰ τὸ	εἶναι	ἀρρένων παίδων ἕρημος· ἤθελεν γὰρ
[13, 38]	μὴ ἐξ ἀστῆς γένηται νόθον	εἶναι,	αὐτὸς ἀπεδείχθη ὑπὸ Καλλιάδου τοῦ
[13, 73]	ἀνήρ εὐπαίδευτος. ~Υπολαμβάνων οὖν μέγαν	εἶναι	δαίμονα καὶ δυνατώτατον τὸν Ερωτα,
[13, 31]	τοῖς τὴν Λυδίαν οἰκοῦσιν ἄποπτον	εἶναι.	Δημοσθένης δ' ὁ ῥήτωρ ἐν
[13, 55]	μή τί σοι ἄτοπον δοκεῖ	εἶναι,	Διόγενες, οἰκιαν οἰκεῖν ἐν ᾗ
[13, 95]	Πειραιεῖ διάκεινται ὥστε πολὺ ἀσφαλέστερον	εἶναι	δοκεῖν εἰς τὸν Ανδρίαν πλεῖν
[13, 42]	παῖ, νῦν ἐκεῖν' ἔξεστί σοι.	Εἶναι	δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος καὶ
[13, 86]	καὶ λέγοντος περὶ ἀφροδισίων ἁρμοστὸν	εἶναι	ἐν τῷ οἶνῳ μνείαν ποιεῖσθαι
[13, 85]	φησι καὶ τὸ γένος Ωλένιον	εἶναι,	Ερμειάς δ' ὁ τοῦ Ερμοδώρου,
[13, 95]	ἃ ἂν δανείσηται αὐτοῦ νομίζει	εἶναι	ἢ ἂ ὁ πατὴρ αὐτῷ
[13, 62]	Μετάνειραν τοῦ Λυσίου φησὶν ἐρωμένην	εἶναι.	Ηττητο δἐ καὶ ὁ Λυσίας
[13, 86]	ταῦτα ἡμᾶς ὅταν ὑποπίωμεν ἐπορρεπεῖς	εἶναι.	Καὶ ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡμέρως
[13, 67]	τινος ἑτέρου τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν	εἶναι	καὶ> μάλιστα μὲν ὑπὸ τῆς
[13, 41]	τὴν Μέλιτταν ὡς καλὴν ἔφασκον	εἶναι,	καὶ προσεξειργάζετο αὐτὴ τὸ πλεῖον.
[13, 94]	Εκάστῳ γὰρ γένει ἁρμόζοντα δεῖν	εἶναι	καὶ τὰ τῆς τέχνης. Εξῆς
[13, 93]	θαυμαστὸν καὶ τῷ συνανθρωπίζον οἰκουρὸν	εἶναι	καὶ φυλακτικὸν τοῦ τῶν εὖ
[13, 38]	Σικυῶνι Ποικίλης Στοᾶς θυγατέρα μὲν	εἶναι	Κλεάνδρος Αθηναίου, κατασκευάσαι δὲ Σικυωνίοις
[13, 23]	ἔχει τις· ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ'	εἶναι	μέλαιναν· κατέπλασεν ψιμυθίῳ. Λευκόχρως λίαν
[13, 21]	τὸ κύριον αὐτῆς ὄνομα φάσκων	εἶναι	Μητίχην. ~Εστὶν δ' ἑταίρα, ὡς
[13, 50]	Ἄβυδος ἐλέγετο διὰ τὸ γραῦς	εἶναι.	Μνημονεύει δ' αὐτῆς Αντιφάνης ἐν
[13, 22]	Κουρίδι λέγων· Τυφλὸς ὁ Πλοῦτος	εἶναί	μοι δοκεῖ, ὅστις γε παρὰ
[13, 26]	ἵζουσι πεινῶντες κακῶς· κἄπειτα τοῦτ'	εἶναι	νομίζεται τέρας. Καὶ Λαὶς οὖν>
[13, 17]	θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ καλὸν	εἶναι	νομιζόμενόν φησιν· Στᾶθι κἄντα, φίλος,
[13, 72]	ὁ Κύνουλκος ἀλλ' ἐρωτικὸς μὲν	εἶναι	ὁμολογῶ, ἐρωτομανὴς δὲ οὔ. Τίς
[13, 60]	Φρύνης τὸ κύριόν φησιν αὐτῆς	εἶναι	ὄνομα Μνησαρέτην. Οὐκ ἀγνοῶ δὲ
[13, 27]	Δοκεῖς γάρ μοι ἐκείνων εἷς	εἶναι	οὓς ἐδίδαξαν ἀριστερὰ γράμματα Μοῦσαι,
[13, 27]	πνεῦμα, δαίμονες. Τὸ μὴ σφόδρ'	εἶναι	πάνθ' ἕτοιμα, δεῖν δέ τι
[13, 79]	ταύτας, κἂν ψευδεῖς ὦσιν, ἀληθεῖς	εἶναι	πιστεύετε, καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν
[13, 14]	δεῖ γε πρῶτον μὲν στρατευτικωτάτους	εἶναι	πονεῖν τε δυναμένους τοῖς σώμασιν
[13, 60]	Διόδωρος ὁ περιηγητὴς Αναξιμένους φησὶν	εἶναι.	Ποσείδιππος δ' ὁ κωμικὸς ἐν
[13, 67]	γιγνομένην, ταύτης ἐτόλμησεν ὁ φίλος	εἶναι	σοῦ φάσκων ἱερὸν καὶ τέμενος
[13, 12]	Πολιτείᾳ ἔφη τὸν Ερωτα θεὸν	εἶναι	συνεργὸν ὑπάρχοντα πρὸς τὴν τῆς
[13, 86]	ἄν. Οἱ δὲ βουλόμενοι σωφρονικοὶ	εἶναι	σφόδρα μέχρι τινὸς διατηροῦσιν ἐν
[13, 71]	ὃν ἔξοχον ἔχρη Απόλλων ἀνθρώπων	εἶναι	Σωκράτη ἐν σοφίῃ Κύπρις μηνίουσα
[13, 55]	ἐξ Ὑκκάρου φησὶν Σικελικοῦ φρουρίου	εἶναι	τήν Λαίδα. Στράττις δ' ἐν
[13, 90]	ταύτην δὲ τύχης ἢ φύσεως	εἶναι	τιμήν, δέον προκεῖσθαι σωφροσύνης. Τὸ
[13, 3]	φησὶν ὁ Αριστοτέλης, εἰς χρῆσιν	εἶναι	τὸ πλῆθος τῶν γυναικῶν, ἀλλ'
[13, 44]	ἔνδον. Ἣ δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον	εἶναι	τὸν σατράπην ἀπεδέξατο, εἶπεν δέ·
[13, 37]	τῶν Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης αὐτὸν	εἶναί	φησι υἱόν. Κῦρος δὲ ὁ
[13, 55]	Μακεδόσιν ἢ Παυσανίᾳ Κορινθίαν αὐτὴν	εἶναί	φησιν διὰ τούτων· Εἰσὶν δὲ
[13, 12]	Κιτιέα ὑπολαμβάνειν τὸν Ερωτα θεὸν	εἶναι	φιλίας καὶ ἐλευθερίας, ἔτι δὲ
[13, 90]	ἱστορῶν Νικίας ἐν τοῖς Αρκαδικοῖς	διαθεῖναί	φησι αὐτὸν Κύψελον, πόλιν κτίσαντα
[13, 34]	Κοττίνας, ἥν φησι καὶ βοῦν	ἀναθεῖναι	χαλκῆν, γράφων οὕτως. Καὶ τὸ
[13, 82]	χεχρῆσθαι τῷ παιδί, ἀλλὰ μηδὲν	προσθεῖναι,	τὸν δὲ Σοφοκλέα διὰ τὴν
[13, 80]	παιδικά, διόπερ καὶ τοὺς ἄθλους	ὑπομεῖναι.	Αγαμέμνονά τε Αργύννου ἐρασθῆναι λόγος,
[13, 55]	ἐφη. Οὕτως οὖν οὐδὲ γυναικὶ	συνεῖναι	ἄτοπόν ἐστιν ᾖ πολλοὶ κέχρηνται.
[13, 2]	τότε διὰ σπάσιν ἀνθρώπων, ὥστ'	ἐξεῖναι	καὶ δύο ἔχειν γυναῖκας τὸν
[13, 32]	καὶ ὕστερον ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς	παρεῖναι.	Καἱ ὅτε δὴ ἐπἱ τὴν
[13, 64]	γεγονυῖα πρότερον ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι	ἀποκτεῖναι	βούλεται τὸν Σώφρονα ἡ Λαοδίκη
[13, 59]	ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους μὴ	ἀποκτεῖναι.	Καὶ ἀφεσθείσης ἐγράφη μετὰ ταῦτα
[13, 40]	τὸν πατέρα αὐτοῦ Αντίγονον καὶ	ἀποκτεῖναι	Οξύθεμιν ὡς καὶ πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα
[13, 84]	θεὸν χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς συντάξαι	ἀφεῖναι	τὸν ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ αὐτὸν
[13, 43]	εἰς τὴν ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν	ἐξίναι	καὶ τοὔψον ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν
[13, 45]	πινακίδα καὶ γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ'	Απόκριναι,	φησίν, ὦ ποιητά μοι, τί
[13, 77]	Αρπάγιον καλοῦσιν, ἐν ῷ καὶ	μυρρίναι	διάφοροι πεφύκασιν. Καὶ τὴν πρὸς
[13, 25]	κοινὰς ἃπασι καὶ κατεσκευασμένας. Εστᾶσι	γυμναί,	μὴ ξαπατηθῇς· πάνθ' ὅρα. Οὐκ
[13, 86]	ἔθος ἐστίν, ἐν ταῖς διαζώστραις	γυμναὶ	ὠχροῦντο, οὐκ ἔτι κατεῖχον αὑτοὺς
[13, 30]	ἀσύμβολόν τε χεῖρα προσβάλῃ βορᾷ,	διδόναι	νόμιζ' αὐτὸν σὺ τῆς νυκτὸς
[13, 35]	γάμους, οὐ προειπῶν ὅτῳ μέλλοι	διδόναι	τὴν θυγατέρα. Ακμαζούσης οὖν τῆς
[13, 85]	ζῷον ὁ δελφὶς χάριν τε	ἀποδιδόναι	ἐπιστάμενον. Φύλαρχος γοῦν ἐν τῇ
[13, 43]	μητρὶ συνεδείπνουν ἄν, οὐχὶ σοί,	γύναι.	Επεὶ προέβη τοῖς ἔτεσιν ἡ
[13, 45]	Σὺ γάρ, ἔφη, τίς εἶ	γύναι;	οὐκ> αἰσχροποιός; Ἣ δὲ γελάσασ'
[13, 44]	ἄφνω καιρίμην πληγεὶς Παπαῖ, ζωγρεῖς,	γύναι,	φήσ' ἕνεκα τοῦ στρατιωτικοῦ· μνᾶς
[13, 24]	λάθρᾳ μηδὲ δι' ὀπῆς κάτωθεν	εἰσδῦναι	στέγης μήδ' ἐν ἀχύροισιν εἰσενεχθῆναι
[13, 15]	πίναξι, πρίν τι τῷ σόφῳ	δοῦναι,	αὐτοὶ καταρροφεῖτε κᾆθ' ἁλίσκεσθε ἐναντία
[13, 35]	παίδων ἕρημος· ἤθελεν γὰρ αὐτὴν	δοῦναι	ἑνὶ τῶν περὶ αὑτὸν οἰκείων.
[13, 36]	παῖδα φιάλην κεκερασμένην ᾦ βούλοιτο	δοῦναι	τῶν παρόντων μνηστήρων· ᾦ δὲ
[13, 75]	τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα καὶ	ἐκδοῦναι	πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα καὶ
[13, 84]	τὸν θεὸν χρωμένοις τοῖς Δελφοῖς	συντάξαι	ἀφεῖναι τὸν ἄνθρωπον δεδωκέναι γὰρ
[13, 91]	ἑταίρων ἔχοις ἂν οὕτως εὐρύθμως	καταλέξαι	τὰς προσηγορίας καὶ τίνες οἱ
[13, 37]	οἰκήματος προεστυκυιῶν Πειθὼ ὄνομα καὶ	ἀποδεῖξαι	βασιλίδα. ~Τιμόθεος δ' ὁ στρατηγήσας
[13, 6]	θέρους, ἀπὸ τῶν μὲν ὀφθαλμῶν	ὑδρορρόαι	δύο ῥέουσι μέλανος, ἐκ δὲ
[13, 41]	ἐλοιδορεῖτο καὶ λέγει Τί τοῦτο,	παῖ,	εἰ καὶ λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ'
[13, 42]	ἐπιστρέψασα μετὰ μικρὸν λέγει Αγαμέμνονος	παῖ,	νῦν ἐκεῖν' ἔξεστί σοι. Εἶναι
[13, 17]	δ' νακρέων τί φησίν; ὦ	παῖ	παρθένιον βλέπων, δίζημαί σε, σὺ
[13, 44]	Ὃ δ' ἄφνω καιρίμην πληγεὶς	Παπαῖ,	ζωγρεῖς, γύναι, φήσ' ἕνεκα τοῦ
[13, 15]	ἁλίσκεσθε ἐναντία πράσσοντες οἷς τραγῳδεῖτε,	παιδοπῖπαι	ὄντες καὶ τοῦτο μόνον ἐξηλωκότες
[13, 28]	φίλας. Καλοῦσι γοῦν καὶ αἱ	ἐλεύθεραι	γυναῖκες ἔτι καὶ νῦν καὶ
[13, 33]	Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν αὐτόθι αἱ	ἑταῖραι,	Αλεξις ἐν Φιλούσῃ φησίν· Αφροδίσι'
[13, 32]	ἐν τῇ ἑβδόμῃ, αἱ Κορίνθιαι	ἑταῖραι	εὔξαντο ὑπὲρ τῆς τῶν Ελλήνων
[13, 31]	δὲ ἐν ἕλει, Αττικαί, φησὶν,	ἑταῖραι	ἱδρύσαντο αἱ συνακολουθήσασαι Περικλεῖ ὅτε
[13, 28]	Νιόβα μάλα μὲν φίλαι ἦσαν	ἑταῖραι.	Καλοῦσι δὲ καὶ τὰς μισθαρνούσας
[13, 46]	ἡ Γνάθαινα. Καὶ ἄλλαι δὲ	ἑταῖραι	μέγα ἐφρόνουν ἐφ' αὑταῖς, παιδείας
[13, 2]	τι σκοτεινὸν πᾶσαι ἐνεκλείοντο αἱ	κόραι,	συνεγκλειομένων καὶ τῶν ἀγάμων νεανίσκων
[13, 9]	πηδαλίῳ πείθεται ὡς ἄκατος, οὐδ'	ἄγκυραι	ἔχουσιν· ἀπορρήξασα δὲ δεσμὰ πολλάκις
[13, 37]	αὗται Λάμια και Σκιώνη και	Σατύραι	καὶ Νάννιον. Οὐ καὶ αὐτὸς
[13, 27]	πάνθ' ἕτοιμα, δεῖν δέ τι	ἀγωνιᾶσαι	καὶ ῥαπισθῆναί τε καὶ πληγὰς
[13, 84]	αὑτὸν ἐν τῷ ναῷ, ὡς	πλησιάσαι	δυνησόμενος καὶ ὡς ἠδυνάτει διά
[13, 3]	ἐν ἔθει γενόμενος βαρβαρικῶν γάμων.	Θαυμάσαι	δ' ἄν τις, φησὶν Αριστοτέλης
[13, 80]	πρὸς τὸν Ζήνωνα ἔπεισεν αὐτὸν	συγκωμάσαι	αὑτῷ πρὸς Αριστοκλέα τὸν κιθαρῳδόν,
[13, 2]	Λακεδαίμονι εἰς οἴκημά τι σκοτεινὸν	πᾶσαι	ἐνεκλείοντο αἱ κόραι, συνεγκλειομένων καὶ
[13, 77]	τοῖς Κρητικοῖς οὺ τὸν Δία	ἁρπάσαι	τὸν Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα. Οἱ
[13, 6]	γένος τίς ἂν δύναιτο παρανομώτατον	φράσαι	τίς γὰρ ἢ δράκαιν' ἄμικτος
[13, 31]	Αττικαί, φησὶν, ἑταῖραι ἱδρύσαντο αἱ	συνακολουθήσασαι	Περικλεῖ ὅτε ἐπολιόρκει τὴν Σάμον,
[13, 25]	ἱδρύσασθαι ἀφ' ὧν ἠργυρίσαντο αἱ	προστᾶσαι	τῶν οἰκημάτων. Αλλ' ὅ γε
[13, 49]	θέλειν ταῦτα συγκόψαι, ἄλλα δἐ	κατασκευάσαι,	Ἀπολεῖς, ἔφη, ἐκάστου τὸ ἴδιον.
[13, 38]	θυγατέρα μὲν εἶναι Κλεάνδρος Αθηναίου,	κατασκευάσαι	δὲ Σικυωνίοις τὴν προκειμένην στοάν.
[13, 41]	μανίας τὸ ῥῆμ' ἐπεκτείνας δοκεῖ	καλέσαι	τις αὐτὴν τῶν ἐραστῶν Μανίαν·
[13, 27]	ἐμόγησαν ἐλπίδες ὥστ' ἐχθρῶν συμμαχίαν	καλέσαι,	φησὶν ὁ Καλλίμαχος. Οὐ γὰρ
[13, 90]	καὶ τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα	ἐπιτελέσαι	καὶ νικῆσαι πρῶτον αὐτοῦ τὴν
[13, 10]	αὐτῆς τὰ πάντα καὶ δεηθείσης	ἐκδικῆσαι	τοῦ Αρπίου τὸν φόνον πείθει
[13, 90]	τοῦ κάλλους ἀγῶνα ἐπιτελέσαι καὶ	νικῆσαι	πρῶτον αὐτοῦ τὴν γυναῖκα Ηροδίκην.
[13, 80]	ὁ Χάρων ἐκέλευσε τὸν παῖδα	καταφιλῆσαι	τὸν Αλέξανδρον καὶ ὃ μηδαμῶς,
[13, 10]	τοῦ Αρπίου τὸν φόνον πείθει	πολεμῆσαι	Αἰγυπτίοις. Δίνων δ' ἐν τοῖς
[13, 95]	ἀπολαύων, ἧς ῥᾷον τοὺς ὀδόντας	ἀριθμῆσαι	{ὅσου ἐλάττους ἦσαν} ἢ τῆς
[13, 94]	οὐκ ἄν ποτε ἐπιχειρῆσαι οὐδὲ	τολμῆσαι	ἅπερ οἱ πονηρότατοι καὶ ἀδικώτατοι
[13, 94]	ᾠήθην, ὦ> ἄνδρες δικασταί, Αἰσχίνην	τολμῆσαι	οὕτως αἰσχρὰν δίκην δικάσασθαι, νομίζω
[13, 50]	καὶ εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς ἱστάναι	τολμῆσαι	παρὰ τὴν έαυτοῦ. Τὰ ὅμοια
[13, 53]	καθαρὸς πάσης παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν	ὥρμησαι.	Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων
[13, 54]	καθαρὸς πάσης παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν	ὥρμησαι.	Ὅθεν αὐτὸν καὶ ὁ Τίμων
[13, 40]	τὴν ὀρχηστρίδα, ἐξ ἧς καὶ	γεννῆσαι	Αρριδαῖον τὸν μετ' Αλέξανδρον βασιλεύοντα,
[13, 59]	ἐκ τῆς ὄψεως αὐτῆς ἐπερρητόρευσεν	δεισιδαιμονῆσαί	τε ἐποίησεν τοὺς δικαστὰς τὴν
[13, 2]	καὶ τοὺς τῆς κωμῳδίας ποιητὰς	ἀποσιωπῆσαι	τοῦτο, πολλάκις τοῦ Σωκράτους μνημονεύοντας.
[13, 94]	λέγοντα λόγους οὐκ ἄν ποτε	ἐπιχειρῆσαι	οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ οἱ πονηρότατοι
[13, 41]	Μάχων τάδε φησίν· Ἴσως ἂν	ἀπορήσαι	τις εὐλόγως θ' ἅμα τῶν
[13, 25]	εἰς ὅ μὴ προσῆκον ἦν,	στῆσαι	πριάμενόν τοι γυναῖκας κατὰ τόπους
[13, 90]	Παρρασίων τινὰς τέμενος καὶ βωμὸν	ἀναστῆσαι	Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν τῇ
[13, 49]	οἰκίαν Γλυκέρα προσενέγκασα γάλα παρεκάλει	ῤοφῆσαι·	ὃ δ᾽ Οὐ θέλω» εἶπεν,
[13, 23]	ὧν ἔχουσ' οἱ κωμικοί· ὀρθὰ	προσθεῖσαι	τοιαῦτα τοὔκλυτον τῆς κοιλίας ὡσπερεὶ
[13, 47]	ἔφη, ὦ νεανίσκε, τὸ σωμάτιον	διάκεισαι.	Τί οὖν οἶει, εἰ μὴ
[13, 43]	χιόνα δ' εἰς τὸν ἄκρατον	ἐνσεῖσαι	λάθρᾳ· τῳ παιδί τ' ἐπέταξ'
[13, 86]	καὶ ἐν ἀρχῇ οὐδ' ἄν	παρακαθίσαι	ἐπιτρέπων τῇ αὐλητρίδι» Μήποτε αὐτό
[13, 86]	παρ' αὐτῷ, βουλομένης τῆς παιδίσκης	παρακαθίσαι	οὐκ ἐπέτρεψεν, ἀλλὰ σκληρὸν αὑτὸν
[13, 45]	ταρτημόριά μοι, φησὶ, προσενέγκῃς τρία	κόμισαι.	Τὸ κωλῦον γάρ ἐστι τοῦτο
[13, 91]	γραμματικέ, πάντων ἐπιτρῖψαι μᾶλλον ἢ	σωφρονίσαι	δυναμένων τοὺς ἀκούοντας. Καὶ ἐὰν
[13, 27]	θέλοντος λέγειν καὶ τοῦ Μάγνου	ἐπιραπίσαι	βουληθέντος αὐτὸν εἰς τιμὴν τοῦ
[13, 39]	τὴν Λάμιαν τὸν βασιλέ' εὐμελῶς	κελητίσαι	ποτὲ ἐπαινεθῆναι θ' Ἣ δὲ
[13, 27]	Καὶ κατὰ τὴν Φιλεταίρου Κυνηγίδα·	Παῦσαι	γέρων ὢν τοὺς τρόπους. Οὐκ
[13, 31]	θῦσαι καὶ τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια	προσαγονεῦσαι.	Θύουσι δὲ καὶ οἱ Μακεδόνων
[13, 43]	ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ τὸ ἑξῆς	μνημονεῦσαι.	Γναθαίνης μὲν οὕτως· {Παρὰ Γναθαίνῃ
[13, 67]	ἱερὸν καὶ τέμενος ἱδρύσασθαι καὶ	προσαγορεῦσαι	τὸν ναὸν καὶ τὸν βωμὸν
[13, 31]	συναγαγόντα τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ Διὶ	θῦσαι	καὶ τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι.
[13, 78]	ἔλεον τῶν βασάνων ἤγαγον, ὡς	ἀπολῦσαι	αὐτοὺς πολλὰ ἐπαινέσαντα. Διὸ καὶ
[13, 21]	φησιν ἀριστήσαντά τινα ἐν καπηλείῳ	κωλῦσαι	εἰς Αρειον πάγον. Σὺ δὲ,
[13, 41]	Ελλάδος, μὴ τὴν Αθηναίων τι	κωλῦσαι	πόλιν, ὑφ' ἧς ἅπαντές εἰσ'
[13, 50]	ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ καὶ λεπταὶ	οὖσαι	τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους εἶχον. Αντιφάνης
[13, 46]	ἀντεχόμεναι καὶ τοῖς μαθήμασι χρόνον	ἀπομερίζουσαι·	διόπερ καὶ εὔθικτοι πρὸς τὰς
[13, 7]	συγγνώμην ἔχουσ' ἀδικούμενοι, αὗται δ'	ἀδικοῦσαι	καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι ὧν οὐκ
[13, 2]	ἑορτῇ τινι περὶ τὸν βωμὸν	ἕλκουσαι	ῥαπίζουσιν, ἵνα τὴν ἐκ τοῦ
[13, 38]	σεμνῆς δ' ἄλλως τοὺς τρόπους.	Μεταβάλλουσαι	γὰρ αἱ τοιαῦται εἰς τὸ
[13, 71]	Βάκχου καὶ λωτοῦ πιστότατον ταμίην	Μοῦσαι	παίδευσάν τε Φιλόξενον, οἷα τιναχθεὶς
[13, 27]	εἶναι οὓς ἐδίδαξαν ἀριστερὰ γράμματα	Μοῦσαι,	ὥς τις ἔφη τῶν παρῳδῶν.
[13, 66]	τοῦ λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶς	περιέπουσαι	τὸν ἐραστήν. Εφ' οἷς Ιωνες
[13, 42]	τε πολλάκις, εἰς δασύποδα αὐτὴν	ἐπικροῦσαι	βουλόμενος Πρὸς τῶν θεῶν μειράκια,
[13, 26]	μὲν αὐτὴν ῥᾷόν ἐστιν ἢ	πτύσαι·	ἐξέρχεταί τε πανταχόσ' ἤδη πιομένη,
[13, 20]	ὡς ἀπέκλινεν ἐπὶ τὴν πλουσίαν,	ζημιῶσαι	τοὺς ἐφόρους αὐτον, ἐπιλέγοντας ὅτι
[13, 64]	τῆς Λοαδίκης οὐδ' ἀποκρίσεως αὐτὴν	ἀξιῶσαι	ἀπαγομένην τε ἐπὶ τὸ κρημνὸν
[13, 42]	ὑπὸ τοῦ βασιλέως Μανίαν Δημητρίου	ἀνταξιῶσαι	δωρεὰν καὐτόν τινα. Δόντος δ'
[13, 51]	διὰ τὸ Θαλλὸν τὸν κάπηλον	ἐξαναλῶσαι,	ὅτι δὲ θαλλῷ χαίρουσιν αἱ
[13, 47]	τοῦ παιδὸς κελεύοντος τήν Γνάθαιναν	προαναλῶσαι	Ὀλόμενε παίδων, ἔφη, ποῖον εἴρηκας
[13, 87]	ἑλενίων ἔπι, ἴων τε μελανόφυκκα	συγκλῶσαι	πτερὰ κρόνον θ' ὃς ἡλιῶδες
[13, 73]	λέγουσαν Ερᾷ μὲν ἁγνὸς οὐρανὸς	τρῶσαι	χθόνα, ἔρως δὲ γαῖαν λαμβάνει
[13, 75]	ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα ᾄσματα οἱ	θεαταί.	~Καὶ ὁ Ρηγῖνος δὲ Ιβυκος
[13, 12]	σπονδαῖς ὡς ἐπίπαν ὁ Ερως	τιμᾶται.	Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸ τῶν παρατάξεων
[13, 12]	ἐνωθέντων φιλία τε καὶ ὁμόνοια	γεννᾶται,	δι' ὧν ἡ καλλίστη ἐλευθερία
[13, 42]	δυεῖν πληγὴν παρὰ πληγὴν> τί	δύναταί	ποτ' ἤθελον. Αἰτουμένην λέγουσι τὴν
[13, 3]	καὶ τὴν στρατείαν ἤθροισεν διόπερ	φυλάτταται	τὴν πρὸς ἄλλην κοινωνίαν. Ο
[13, 23]	Λευκόχρως λίαν τίς ἐστιν· παιδέρωτ'	ἐντρίβεται.	Καλὸν ἔχει τοῦ σώματός τι·
[13, 22]	Διόπερ καὶ θρηνῶν τις αὑτὸν	παράγεται	ὑπὸ Τιμοκλέους ἐν Νεαίρᾳ· Αλλ'
[13, 13]	τις. Αλεξις δ' ἐν Αποκοπτομένῳ·	Λέγεται	γὰρ λόγος ὑπὸ τῶν σοφιστῶν
[13, 45]	ἰσχάδας Υμήττιόν τε φορτιούμενος μέλι.	Λέγεται	δ' ἐκείνην τὴν γυναῖκ' ἐσχηκέναι
[13, 34]	διὰ τὴν ἐπιφάνειαν οἴκημά τι	λέγεται	καὶ νῦν ἐγγυτάτω τῆς Κολώνης.
[13, 63]	γοῦν καὶ εἰς τὴν οἰκίαν	λέγεταί	τινα Κνωσίωνα μειρακίσκον, καίτοι γυναῖκα
[13, 24]	ὧν ἔστιν ἐκλεξάμενον ᾗ τις	ἥδεται,	λεπτῇ, παχείᾳ, στρογγύλῃ, μακρᾷ, ῥικνῇ,
[13, 20]	ἱστορεῖ ὅτι κατὰ τὴν Σπάρτην	θαυμάζεται	μᾶλλον ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος καὶ
[13, 26]	πεινῶντες κακῶς· κἄπειτα τοῦτ' εἶναι	νομίζεται	τέρας. Καὶ Λαὶς οὖν> ὀρθῶς
[13, 6]	Οἰδίπους> οὐδ' ἰδειν δόξας ἐκείνην,	σῴζεται	δ' ἄκων μόνος. Οἱ δ'
[13, 9]	Ωσπερ γὰρ ἄκατος οὐδὲ μικρὸν	πείθεται	ἑνὶ πηδαλίῳ, τὸ πεῖσμ' ἀπορρήξασα
[13, 9]	ἀνδρὶ γέροντι οὐ γὰρ πηδαλίῳ	πείθεται	ὡς ἄκατος, οὐδ' ἄγκυραι ἔχουσιν·
[13, 23]	ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις τῶν ἑταιρῶν οὕτως	ἐκτίθεται·	Πρῶτα μὲν γὰρ πρὸς τὸ
[13, 55]	δὲ προῖκα Διογένει τῷ κυνὶ	συγκυλίεται»	ἀπεκρίνατο Ἐγὼ Λαίδι χορηγῶ πολλά,
[13, 26]	δὲ καὶ στατῆρα και τριώβολον,	προσίεται	δὲ καὶ γέροντα καὶ νέον·
[13, 71]	ἀπειθέα χῶρον. Ενθα Χάρων ἀκοὴν	ἕλκεται	εἰς ἄκατον ψυχὰς οἰχομένων, λίμνης
[13, 71]	γεωμετρίης εὑρόμενον, καὶ κύκλον ὅσον	περιβάλλεται	αἰθὴρ βαιῇ ἐνὶ σφαίρῃ πάντ'
[13, 72]	βίωι. ~Εν τούτοις ὁ Ερμησιάναξ	σφάλλεται	συγχρονεῖν οἰόμενος Σαπφὼ καὶ Ανακρέοντα,
[13, 14]	τοῖς εὐπροροῦσιν οὐ λαβεῖν τι	βούλεται.	Αλεξις Ελένῃ· Ως ὅστις αὐτῆς
[13, 64]	πρότερον ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι ἀποκτεῖναι	βούλεται	τὸν Σώφρονα ἡ Λαοδίκη διανεύει
[13, 6]	τῇ κλίνῃ φιλογύνης. ~Αἱ δὲ	γαμεταὶ	ἡμῶν γυναῖκες οὔκ εἰσιν τοιαῦται
[13, 57]	ἀντιπέμψαι θηρίον τρυγέραυον· οὐ γὰρ	γίγνεται	τοῦτ' αὐτόθι. Πρὸς ὃν ὁ
[13, 51]	ἐν Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον δὲ	μαίνεται	ἐπὶ τῷ Διονύσῳ, κωμῳδῶν αὐτήν
[13, 25]	ὡς καὶ ὁ χαρίεις Αριστοφάνης	παρασημαίνεται,	λέγων {τὀν Πελοποννησιακὸν πόλεμον} ὅτι
[13, 76]	μαρμαριζοίσας δρακεὶς ὃς μὴ πόθῳ	κυμαίνεται,	ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου κεχάλκευεται
[13, 17]	μαμρμαριζοίσας δρακεὶς ὅς μὴ πόθῳ	κυμαίνεται,	ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου κεχάλκευται
[13, 22]	ἐν Αγροίκῳ, τῷ τρέφοντι συμφορά·	εὐφραίνεται	γὰρ κακὸν ἔχων οἴκοι μέγα.
[13, 18]	Δι' ἃς ἀνὴρ ἕκαστος ἡμῶν	φαίνεται,	εἰ μή τι ταύταις ἀντιπράττεσθ'
[13, 18]	ἢ γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν μοι	φαίνεται	καὶ πάντα τῷ πώγωνι δρᾶν
[13, 20]	διὰ κεράμων χρυσὸς ἔρχεται, ταῦρος	γίνεται,	ἀετὸς πτεροῦται πολλάκις, ὥσπερ καὶ
[13, 20]	Εν Ηλιδι δὲ καὶ κρίσις	γίνεται	κάλλους, καὶ τῷ πρώτῳ τὰ
[13, 23]	πέλας πάντα τἄλλ' αὐταῖς πάρεργα	γίνεται,	ῥάπτουσι δὲ πᾶσιν ἐπιβουλάς. Επειδὰν
[13, 12]	καλλίστη ἐλευθερία τοῖς ταῦτα μετιοῦσιν	συναύξεται.	Αθηναῖοι δὲ τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ
[13, 16]	ἀστραπήν τιν' ὀμμάτων ἔχει· ᾗ	θάλπεται	μὲν αὐτός, ἐξοπτᾷ δ' ἐμέ,
[13, 16]	γοῦν τούτων οὐδεὶς ἡδέως ἔτι	προσφέρεται	τὸ κρέας οὐδὲ τὸν ἰχθὺν
[13, 74]	ἄλυπον. Οὒ ποτέ σου φιλότης	γηράσεται	οὐδὲ θανεῖται, ἔς τ' ἄν
[13, 67]	τάφον, Πυθιονίκης δὲ τῆς ἑταίρας	φανήσεται	τὸ μὲν Αθήνησι, τὸ δ'
[13, 33]	ἑταίρας διαλεγόμενος ἠγωνια ποῖόν τι	φανήσεται	τοῖς Κορινθίοις τὸ πρᾶγμα. Πιστεύων
[13, 44]	ῥυθμούς τε καταμαθὼν ἐπυνθάνετο μίσθωμα	πράσσεται	πόσον τῆς νυκτός. Η Γνάθαινα
[13, 73]	πεσὼν ἔκυσε γαῖαν Ἣ δὲ	τίκτεται	βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς καὶ
[13, 21]	τοῦ γραμματικοῦ τοῦδε, ὃς οὐδ'	ἐγκαλύπτεται,	ἀλλ' ἀναφανδὸν τὰ Εὐβούλου αἰεὶ
[13, 76]	κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου	κεχάλκευεται	μέλαιναν καρδίαν ψυχρᾷ φλογί, πρὸς
[13, 35]	οὐκ ἔφασαν εἰδέναι ὅπου πεπόρευεται.	Μνημονεύεται	δὲ ὁ ἔρως οὗτος παρὰ
[13, 6]	δύ' ἀποπνίξασ' ἑταίρους τὸν τρίτον	θηρεύεται	ἔτι λαβεῖν; Αλλ' ἐξέπεσεν ἡ>
[13, 49]	ἐπεὶ τις αὐτὴν ἠρώτα ποῦ	πορεύεται,	εἶπεν· Αἰγεῖ συνοικήοουσα τῷ Πανδίονος.
[13, 35]	λαλεῖν οὐκ ἔφασαν εἰδέναι ὅπου	πεπόρευεται.	Μνημονεύεται δὲ ὁ ἔρως οὗτος
[13, 34]	ἐφ' ᾧ καὶ κατ' ἔτος	θύεται	βοῦς, διακελευσαμένου τοῦτο τοῦ πάντα
[13, 51]	τὸ ζῷον οὐδ' ὅλως Αθηνᾷ	θύεται	διὰ τοῦτο, ἄλλος ἔσται λόγος.
[13, 45]	ἄλλ' ἡ Κορώνης, ἕτερ' ἐκείνη	μέμφεται.	Ιππην λέγουσι τὴν ἑταίραν Θεόδοτον
[13, 72]	μὲν ἐμὴν κόμην (λευκὴ γάρ)	καταμέμφεται,	πρὸς δ' ἄλλην τινὰ χάσκει.
[13, 26]	ἐξέρχεταί τε πανταχόσ' ἤδη πιομένη,	δέχεται	δὲ καὶ στατῆρα και τριώβολον,
[13, 3]	ὁ Ρόδιος. ~Παρὰ δὲ Πέρσαις	ἀνέχεται	ἡ βασίλεια τοῦ πλήθους τῶν
[13, 94]	ὑμῶν τὸν πολύν, ὦ φιλόσοφοι·	ἄρχεται	δ' οὕτως ὁ ῥήτωρ Οὐκ
[13, 76]	φιλόσοφον Ἡνίκ' ἐχρῆν δύνειν, νῦν	ἄρχεται	ἡδύνεσθαι. Μνησθεὶς δὲ καὶ τοῦ
[13, 20]	τῶν θεῶν διὰ κεράμων χρυσὸς	ἔρχεται,	ταῦρος γίνεται, ἀετὸς πτεροῦται πολλάκις,
[13, 73]	ἂν ὅση πέφυκε κἀφ' ὅσον	διέρχεται.	Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ καὶ
[13, 3]	Παρὰ δὲ τοῖς Ελλησι οὐκ	ἀνέρχεται	ἡ τοῦ Φοίνικος μήτηρ τὴν
[13, 22]	βίου ἔνδον κάθητ' ἀπόπληκτος οὐδ'	ἐξέρχεται.	~Αλεξις δ' ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[13, 26]	αὐτὴν ῥᾷόν ἐστιν ἢ πτύσαι·	ἐξέρχεταί	τε πανταχόσ' ἤδη πιομένη, δέχεται
[13, 23]	κεφαλὴν ἐπὶ τὸν ὦμον καταβαλοῦσ'	ἐξέρχεται·	τοῦτο τοῦ μήκους ἀφεῖλεν. Οὐκ
[13, 22]	γε παρὰ ταύτην μὲν οὐκ	εἰσέρχεται,	παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ Λύκᾳ
[13, 67]	ἀφορώμενος νεώς καὶ τὸ πόλισμα,	ὄψεται	παρὰ τὴν ὁδὸν αὐτὴν ῴκοδομήμενον
[13, 61]	Ὥσπερ αἱ γλαῦκες ἐπὶ τάφον	κάθηται.	~Αλλὰ μὴν καὶ Ισοκράτης ὁ
[13, 91]	Καὶ ἐὰν μέν τίς σου	πύθηται	τίνες ἦσαν οἱ εἰς δούρειον
[13, 71]	καὶ τὸν ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου	πολιῆται	Κῷοι χάλκειον θῆκαν ὑπὸ πλατάνῳ
[13, 33]	ἐν ᾧ τὴν ἀρχὴν εὐθέως	πεποίηται	πρὸς τὰς ἑταίρας, αἳ παραγενομένου
[13, 38]	ὃς ἂν μὴ ἐξ ἀστῆς	γένηται	νόθον εἶναι, αὐτὸς ἀπεδείχθη ὑπὸ
[13, 81]	ἡ κεφαλὴ τῇ κεφαλῇ ἀσσοτέρα	γένηται.	Ως δ' ἦν οἱ κάρτα
[13, 84]	ἐπιγραφομένῳ δράματι Γραφῇ λέγων ὧδε	Γεγένηται	δ' ὡς λέγουσιν, κἀν Σάμῳ
[13, 52]	σὺ φής, Κύνουλκε, καὶ Ὑπερείδης	μέμνηται	ἐν τῷ κατὰ Αρισταγόρας β'
[13, 50]	ἐν τῷ κατὰ Ανδροτίωνος Σινώπης	μέμνηται	καὶ Φανοστράτης. Καὶ περὶ μὲν
[13, 51]	λόγος, καὶ Ναίδος τῆς ἑταίρας	μέμνηται,	κἀν τῷ πρὸς Μέδοντα ψευδομαρτυριῶν
[13, 69]	ὀβελίσκους ἀναθεῖσα ἐν Δελφοῖς, ὧν	μέμνηται	Κρατῖνος διὰ τούτων Εἰς δὲ
[13, 68]	τῆς μὲν Πυθιονίκης ὡς τεθνηκυίας	μέμνηται,	τῆς δὲ Γλυκέρας ὡς οὔσης
[13, 51]	τῷ κατὰ Λεωκράτους Εἰρηνίδος έταίρας	μέμνηται	ὡς ἑταιρούσης τῷ Λεωκράτει. Ναννίου
[13, 76]	ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό τις	φθέγξηται	κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον φιλόσοφον
[13, 46]	ἤρα δεινῶς, ὡς καὶ πρότερον	εἴρηται,	Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός, ὡς καὶ
[13, 3]	Καὶ ὁ Πρίαμος δὲ πολλαῖς	χρῆται	γυναιξὶ καὶ ἡ Εκάβη οὐ
[13, 95]	Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἃ ἂν	δανείσηται	αὐτοῦ νομίζει εἶναι ἢ ἂ
[13, 14]	αὐτοῦ τὰ πτερά, ἵνα μὴ	πέτηται	πρὸς τὸν οὐρανὸν πάλιν, δεῦρ'
[13, 95]	Αλλὰ γὰρ οὐ τὴν οὐσίαν	κέκτηται	Ερμαίου τοῦ μυροπώλου, τὴν γυναῖκα
[13, 32]	περὶ Πινδάρου, ὅταν ἡ πόλις	εὔχηται	περὶ μεγάλων τῇ Αφροδίτῃ, συμπαραλαμβάνεσθαι
[13, 70]	ὧν ἐν τῷ τρίτῳ κατάλογον	ποιεῖται	ἐρωτικῶν, οὑτωσί πως λέγων ~Οἵην
[13, 55]	ἐτέκνωσεν Ἔρως, θρέψεν δὲ Κόρινθος·	κεῖται	δ' ἐν κλεινοῖς Θετταλικοῖς πεδίοις.
[13, 60]	Τιμοκλῆς ὁ κωμικὸς ἐν Νεαίριᾳ	πρόκειται	τὸ μαρτύριον καὶ Αμφις ἐν
[13, 72]	χρυσοκόμης Ερως νήνι ποικιλισαμβάλῳ συμπαίζειν	προκαλεῖται.	ἥ δ' (ἐστὶν γὰρ ἀπ'
[13, 90]	πρῶτον αὐτοῦ τὴν γυναῖκα Ηροδίκην.	Επιτελεῖται	δὲ καὶ μέχρι νῦν ὁ
[13, 74]	ποτέ σου φιλότης γηράσεται οὐδὲ	θανεῖται,	ἔς τ' ἄν ὕδωρ οἴνῳ
[13, 47]	φακῶν, ἡ Γνάθαινα ἔφη Κολποφακῆν	διανοεῖται	ποιεῖν» Ανδρονίκου δὲ τοῦ τραγῳδοῦ
[13, 49]	ὁ γνώριμος αὐτήν ἠρώτησε τί	λυπεῖται,	Ἡ ὑστερα με λυπεῖ» ἐφη.
[13, 20]	ἀντὶ βασιλέων τᾷ Σπάρτᾳ γεννᾶν	προαιρεῖται.	Εὐριπίδης τε ἔφη· Πρῶτον μὲν
[13, 3]	Αγαμέμνων ὡς πολυγύναιος ὑπὸ Θερσίτου	λοιδορεῖται	Πλεῖαί τοι χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ
[13, 76]	βιαίως ἢ γυναικείῳ θράσει ψυχρὰν	φορεῖται	πᾶσαν ὁδὸν θεραπεύων. Αλλ' ἐγώ
[13, 95]	πόρρω μισθοῦνται ὅσους δ' ἐράνους	συνείλεκται,	τὰς μὲν ὑπολοίπους φορὰς οὐ
[13, 20]	ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν.	Εκπέπληκται	οὖν καὶ αὐτὸς ὁ Πρίαμος
[13, 18]	ξύρεσθαι τὸν πώγωνα κατ' Αλέξανδρον	προῆκται,	τῶν προτέρων οὐ χρωμένων αὐτῷ.
[13, 6]	θ' Αρπυιῶν γένη, εἰς ὑπερβολὴν	ἀφῖκται	τοῦ καταπτύστου γένους Οὐκ ἔνεσθ'
[13, 49]	διὰ τίνα αἰτίαν οἱ στέφανοι	κρήμνανται,	εἶπεν Ὅτι φυχαγωγοῦσιν. Μαστιγίου δέ
[13, 24]	ὦ δέσποινα ποντία Κύπρι, βινεῖν	δύνανται,	τῶν Δρακοντείων νόμων ὁπόταν ἀναμνησθῶσι
[13, 35]	οἱ πολλοὶ τῶν δυναστῶν ὄνομα	τιθένται	Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον ἱστορεῖ γενέσθαι
[13, 92]	ἐν τῷ περὶ Σιμωνίδου, οὐ	προσίενται	φιλοσοφίαν οὔτε> ῥητορικὴν διὰ τὰς
[13, 77]	Χαλκιδεῖς περὶ τὰ παιδικὰ δαιμονίως	ἐπτόηνται.	Εχεμένης γοῦν ἐν τοῖς Κρητικοῖς
[13, 55]	συνεῖναι ἄτοπόν ἐστιν ᾖ πολλοὶ	κέχρηνται.	Νυμφόδωρος δ' ὁ Συρακόσιος ἐν
[13, 95]	δ' οἱ ἐν τῷ Πειραιεῖ	διάκεινται	ὥστε πολὺ ἀσφαλέστερον εἶναι δοκεῖν
[13, 24]	ἐν ἀχύροισιν εἰσενεχθῆναι τέχνῃ. Αὐταὶ	βιάζονται	γὰρ εἰσέλκουσί τε τοὺς μὲν
[13, 95]	ὧν προδόσεις λαμβάνων οὐκ ἀποδίδωσι,	δικάζονται	αὐτῷ συγκλείσαντες τὰ καπηλεῖα, οἱ
[13, 90]	καὶ αἱ ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες χρυσοφόροι	ὀνομάζονται.	Θεόφραστος δὲ ἀγῶνα κάλλους φησὶ
[13, 9]	κἂν γυναῖκ' εἴπἴς μόνον. ~Οὐκ	αἰσθάνονται	δ' οὐδ' οἱ παρ' ἠλικίαν
[13, 89]	καλλιγύναικα εἶπεν. Εὐπρεπεῖς γὰρ αὐτόθι	γίγνονται	γυναῖκες, ὡς καὶ Θεόφραστος εἴρηκεν.
[13, 45]	ἡ Γνάθαιν' Ερωτηθεῖσα δὲ τί	διαφέρονται	Τί γάρ, ἔφησεν, ἄλλο πλὴν
[13, 95]	τὸν κάπηλον ὡς περὶ στήλην	διαφθείρονται.	οσοῦτοι δὲ ἐπὶ τὴ οἰκίαν
[13, 19]	τῶν λόγων καὶ μὴ συνέντες	ἔσονται	ῥυπαροὶ καὶ ἀνελεύθεροι, καθάπερ οἱ
[13, 5]	ἔφη, καὶ οὐ νόθοι βασιλεῖς	γεννηθήσονται.	Καὶ ὁ Αλέξανδρος ἀκούσας ἔβαλεν
[13, 84]	ἀδύνατόν ἐστι τὸ τυχεῖν, μάθετε	παύονται	οἱ ἔρωτες, ὥς φησι Κλέαρχος.
[13, 37]	Μυρτίου καὶ Μνησίδος καὶ Ποθεινῆς	προσαγορεύονται;	καίτοι Μνησὶς μὲν ἦν αὐλητρὶς
[13, 12]	δὲ πρὸ τῶν παρατάξεων Ερωτι	προθύονται,	ὡς ἐν τῇ τῶν παραταττομένων
[13, 95]	τῇ ἡμέρᾳ ἀπαιτήσοντες τὰ ὀφειλόμενα	ἔρχονται	ὥστε οἶεσθαι τοὺς παριόντας ἐπ'
[13, 32]	προδόμεν. Καὶ οἱ ἰδιῶται δὲ	κατεύχονται	τῇ θεῷ τελεσθέντων περὶ ὧν
[13, 61]	πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ὧν ἰσχὺς μὲν	ἀπήμβλυνται,	θυμὀς δὲ μενοινᾷ. Ταῦτα μέν
[13, 86]	τὸ οἰνάριον, τὴν πᾶσαν ἀσχημοσύνην	ἐπιδείκνυνται	ὃ καὶ πρώην ἐγένετο ἐπὶ
[13, 95]	τὰς αὑτῶν οἰκίας ἑτέρας πόρρω	μισθοῦνται	ὅσους δ' ἐράνους συνείλεκται, τὰς
[13, 78]	πυνθανομένοις τῆς Πυθίας ὅπως αὐτῷ	ἐπιθῶνται.	Εχρησεν δὲ καὶ περὶ τῶν
[13, 32]	θεῷ τελεσθέντων περὶ ὧν ἂν	ποιῶνται	τὴν δέησιν ἀπάξειν αὐτῇ καὶ
[13, 3]	συγκοιμωμένην παλλακίδα, πᾶσι δοὺς γυναῖκας.	Κοιμῶνται	γοῦν παρ' αὐτῷ καὶ οἱ
[13, 18]	{κουρεῖ} ξυρὸν οὐδὲν ἧππον πάντες	χρῶνται	αὐτῷ. Καὶ ταῦτα μὲν ὁ
[13, 63]	Νικόδημον ἐξέκοψεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.	Παραδέδοται	δὲ καὶ περὶ ὄψα καὶ
[13, 20]	τὰ τῆς θεοῦ φέρειν τεύχη	δίδοται,	τῷ δὲ δευτέρῳ τὸν βοῦν
[13, 33]	θαυμάζω τί με λεξοῦντι Ισθμου	δεσπόται	τοιάνδε μελίφρονος ἀρχὰν εὑρὸμενον σκολιοῦ
[13, 35]	περὶ ἧς ἐν ταῖς ἱστορίαις	γέγραπται	ὡς ἄρα κατὰ τὸν ὕπνον
[13, 89]	Ερωτα ἱδρύσασθαι πρῶτον, ἐφ' οὗ	ἐπιγέγραπται	Ποικιλομήχαν' Ερως, σοὶ τόνδ' ἱδρύσατο
[13, 50]	Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ καὶ	λεπταὶ	οὖσαι τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους εἶχον.
[13, 94]	ἄν ποτ' ᾠήθην, ὦ> ἄνδρες	δικασταί,	Αἰσχίνην τολμῆσαι οὕτως αἰσχρὰν δίκην
[13, 59]	λέγων ἐπίδοξοί τε ἦσαν οἱ	δικασταὶ	καταψηφιούμενοι, παραγαγὼν αὐτὴν εἰς τοὐμφρανὲς
[13, 95]	ταῦτα Αλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	οὐκ εἰς ἐμὲ μόνον τοιοῦτός
[13, 94]	ἐξευρεῖν. Οὗτος γάρ, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ὀφείλων ἀργύριον ἐπὶ τρισὶ δραχμαῖς
[13, 50]	Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος ἦν·	ἐσται	δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ
[13, 68]	Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος ἦν·	ἔσται	δ' ἴσως αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ
[13, 51]	Αθηνᾷ θύεται διὰ τοῦτο, ἄλλος	ἔσται	λόγος. Ἀλλ' ὅ γε Σοφοκλῆς
[13, 80]	τῇ Ηρακλείᾳ Εὐρυσθέα φησὶν Ηρακλέους	γενέσται	παιδικά, διόπερ καὶ τοὺς ἄθλους
[13, 8]	δείλαιος, ταχέως γέ μ' αἱ	χρησταὶ	γυναῖκες ἐπέλιπον, τῶν δ' αὖ
[13, 37]	ἐν ταῖς χερσίν. Αἱ δὲ	κάλλισται	τῶν οἰκιῶν, φησίν, οὐ Μυρτίου
[13, 24]	μήδ' ἐν ἀχύροισιν εἰσενεχθῆναι τέχνῃ.	Αὐταὶ	βιάζονται γὰρ εἰσέλκουσί τε τοὺς
[13, 6]	τοῦ καταπτύστου γένους Οὐκ ἔνεσθ'	αὖται	δ' ἁπάντων ὑπερέχουσι τῶν κακῶν.
[13, 26]	πάσας Απόλλωνος νόμον, Διὸς νόμον·	αὖται	δὲ μόνον αὐλοῦσιν Ιέρακος νόμον,
[13, 65]	τοῦ σοφιστοῦ Μετάνειρα. Ἦσαν δὲ	αὖται	δούλαι Κασίου τοῦ Ηλείου μετὰ
[13, 78]	οἱ τύραννοι (πολέμιοι γὰρ αὐτοῖς	αὗται	αἱ φιλίαι) τὸ παράπαν ἐκώλυον
[13, 50]	φησι· Σταγόνιον καὶ Ἄνθις ἀδελφαί·	αὗται	Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ καὶ
[13, 7]	μέν γε συγγνώμην ἔχουσ' ἀδικούμενοι,	αὗται	δ' ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ' ἔτι
[13, 55]	Εἰσὶν δὲ πόθεν αἱ παῖδες	αὗται	καὶ τίνες; Β. Νυνὶ μὲν
[13, 37]	εἰς τὸ ἅστυ; ἦσαν δ'	αὗται	Λάμια και Σκιώνη και Σατύραι
[13, 86]	τε ἀκροάματα καὶ αἱ Θετταλαὶ	αὗται	ὀρχηστριδες, καθάπερ αὐταῖς ἔθος ἐστίν,
[13, 38]	τοὺς τρόπους. Μεταβάλλουσαι γὰρ αἱ	τοιαῦται	εἰς τὸ σῶφρον τῶν ἐπὶ
[13, 6]	γαμεταὶ ἡμῶν γυναῖκες οὔκ εἰσιν	τοιαῦται	οἵας Εὔβουλός φησι ἐν Στεφανοπώλισιν
[13, 17]	κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος ἢ σιδάρου	κεχάλκευται	μέλαιναν καρδίαν> ψυχρᾷ φλογί> Ο
[13, 8]	οὐδὲ οὗ τῶν τριάκοντ' οὐκ	ἀπόλλυται	τρία πλοιάρια γήμας δ' οὐδε
[13, 23]	τοῦ σώματός τι· τοῦτο γύμνον	δείκνυται.	Εὐφυεῖς ὀδόντας ἔσχεν· ἐξ ἀνάγκης
[13, 16]	ὥστε τέκτονος παρὰ στάθμην ἰόντος	ὀρθοῦται	κανών. ~Λικύμνιος δ' ὁ Χῖος
[13, 64]	τὸν ἴδιον ἀποκτείνασα τηλικαύτης τιμῆς	ἀξιοῦται.	Ο δ' αὐτὸς Φύλαρχος καὶ
[13, 20]	χρυσὸς ἔρχεται, ταῦρος γίνεται, ἀετὸς	πτεροῦται	πολλάκις, ὥσπερ καὶ ἐπ' Αἰγινῃ.
[13, 23]	οὔσα· φελλὸς ἐν ταῖς βαυκίσιν	ἐγκεκάττυται.	Μακρά τις· διάβαθρον λεπτὸν φορεῖ
[13, 32]	Ελλάνων ἀκρόπολιν προδόμεν. Καὶ οἱ	ἰδιῶται	δὲ κατεύχονται τῇ θεῷ τελεσθέντων
[13, 50]	Σταγόνιον καὶ Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται	Αφύαι	ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ καὶ λεπταὶ
[13, 50]	τρόπον ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι αἱ	ἀφύαι,	περὶ ὧν ὁ προειρημένος Απολλόδωρός
[13, 50]	Απολλόδωρός φησι· Σταγόνιον καὶ Ἄνθις	ἀδελφαί·	αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο, ὅτι λευκαὶ
[13, 68]	άποικῶν κεῖθεν, Ατθίδα χθόνα τίνες	τύχαι	καλοῦσιν ἤ πράττουσι τί. (Α)
[13, 67]	τὴν Αρπάλου διαβάλλων ἀκολασίαν φησίν	Ἐπίσκεψαι	δἐ καὶ διάκουσον σαφῶς παρὰ
[13, 66]	τῆς Βακχίδος τὸ κάλλος καὶ	ἀποστρέψαι	θέλουσα τὸν νεανίσκον τοῦ πρὸς
[13, 46]	Γνάθαιναν. Κελεύοντος οὖν τοῦ Διφίλου	ὑπονίψαι	τοὺς πόδας αὐτοῦ τὴν Γνάθαιναν,
[13, 91]	τοσούτων ὀνομάτων, ὦ γραμματικέ, πάντων	ἐπιτρῖψαι	μᾶλλον ἢ σωφρονίσαι δυναμένων τοὺς
[13, 52]	αὐτῆς ὁδοῦ πρὸς Αερόπην ἐλθοῦσα	πέμψαι	στρώματα αὐτὴν κέλευε, φησί, καὶ
[13, 68]	τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου	διαπέμψαι	καὶ πολίτην γεγονέναι. (Α) Γλυκέρας
[13, 50]	τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου	παραπέμψαι	καὶ πολίτην γεγονέναι. (Β) Γλυκέρας
[13, 57]	ἔδει {τι} ἡμᾶς παρ' ἡμῶν	ἀντιπέμψαι	θηρίον τρυγέραυον· οὐ γὰρ γίγνεται
[13, 49]	χρησαμένου καὶ λεγοντος θέλειν ταῦτα	συγκόψαι,	ἄλλα δἐ κατασκευάσαι, Ἀπολεῖς, ἔφη,
[13, 42]	τρέφουσιν αἰεὶ πρὸς χάριν· βουλόμενος	εἶωαι	γλαφυρὸς ἀστεῖός θ' ἅμα, τῆς
[13, 69]	Χάραξον σύγχρους ὀρθινῶν ἥψαο κισσυβίων	Σαπφῷαι	δὲ μένουσι φίλης ἔτι καὶ
[13, 17]	σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν> ψυχρᾷ	φλογί>	Ο δὲ τοῦ Κυθηρίου Φιλοξένου
[13, 76]	σιδάρου κεχάλκευεται μέλαιναν καρδίαν ψυχρᾷ	φλογί,	πρὸς δ' Αφροδίτας ἀτιμασθεὶς ἑλικοβλεφάρου
[13, 36]	εἴτε ἀπὸ τύχης εἴτε καὶ	δι'	ἄλλην τινὰ αἰτίαν τῷ Εὐξένῳ·
[13, 8]	κακῶς ποτε ἐρῶ γυναῖκας νὴ	Δί'	ἀπολοίμην ἄρα πάντων ἄριστον κτημάτων.
[13, 46]	γὰρ Αγάθωνα Γυνὴ τὸ σῶμα	δι'	ἀργίαν ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ
[13, 18]	τρίχες λυποῦσιν ἡμᾶς, πρὸς θεῶν;	Δι'	ἃς ἀνὴρ ἕκαστος ἡμῶν φαίνεται,
[13, 65]	τῆς Σαμίας ἑταίρας ἐρασθεὶς ἡδέως	δι'	αὐτὴν καὶ Λαμπιτὼ προσηγορεύετο, ὥς
[13, 38]	γε αὐτῇ, φησίν, οἶδα, ὅτι	δι'	αὐτὴν Κόνωνος εἰμι υἱός. Φιλέταιρον
[13, 63]	γοῦν τινος ἐρασθεὶς μειρακίου καὶ	δι'	αὐτὸν παροινήσας εἰς Νικόδημον ἐξέκοψεν
[13, 3]	χρόνοις ἢ διὰ μέθης ἢ	δι'	ἀφροδισίων ἢ καὶ διὰ τῆς
[13, 32]	δαιμονίᾳ· οὐ γὰρ τοξοφόροισιν ἐμήσατο	δι'	Αφροδίτα Πέρσαις Ελλάνων ἀκρόπολιν προδόμεν.
[13, 63]	τέκνα ἐπὶ τὸ δικαστήριον ὡς	δι'	ἐκείνων ἕλεον ἕξων χωρὶς τῆς
[13, 10]	διὰ γυναῖκας ἐγένοντο. Ο Ιλιακὸς	δι'	Ελένην, ὁ λοιμὸς διὰ Χρυσηίδα,
[13, 23]	τὴν ἑταιρικὴν παρασκευὴν καὶ τὰς	δι'	ἐπιτεχνήσεως κομμώσεις τῶν ἑταιρῶν οὕτως
[13, 31]	οὐ διὰ τὰς ἑταίρας, ἀλλὰ	δι'	ἑτέραν αἰτίαν, ἧς μνημονεύει Ηγήσανδρος
[13, 10]	ὁ ἱερὸς δὲ καλούμενος πόλεμος	δι'	ἑτέραν γαμετήν, φησὶν Δοῦρις ἐν
[13, 94]	κατεσκευασμένον συνέδριον τοῖς μειρακίοις ἐλλαλεῖν	δι'	ἡμέρας. Εἶθ' ἑξῆς φησι· Αὐτίκ'
[13, 64]	Σώφρων ὁ ἐπὶ τῆς Εφέσου	δι'	ἣν αὐτὸς μὲν ἐσώθη ἐπιβουλευόμενος
[13, 4]	φησι καὶ Ιππην καὶ Αἴγλην,	δι'	ἣν καὶ τοὺς πρὸς Αριάδνην
[13, 26]	ἦν παίγνιον. (Α) Νὴ τὸν	Δί'	ἤνθει τότε Λαγίσκ' ἤνθει τότε
[13, 85]	ἡ ἐλέφας. Καὶ μετὰ ταῦτα	δι'	ὅλης τῆς ἡμέρας τοὺς καλάμους
[13, 12]	τοῦτον ἀγομένην ἕορτην Ελευθέρια προσηγόρευσαν·	δι'	ὃν θέον καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας
[13, 24]	κλίμακα στησάμενον εἰσβῆναι λάθρᾳ μηδὲ	δι'	ὀπῆς κάτωθεν εἰσδῦναι στέγης μήδ'
[13, 56]	δειλοὶ νεότητος ἀπαντήσαντες ἐκείνης πρωτοπόρου,	δι'	ὅσης ἤλθετε πυρκαιῆς. Περικλῆς δὲ
[13, 92]	ἔριδας καὶ τοὺς ἀκαίρους ἐλέγχους	δι'	οὓς Σωκράτης μὲν ἀπέθανεν ὁ
[13, 6]	Εὔβουλός φησι ἐν Στεφανοπώλισιν Μὰ	Δι'	οὐχὶ περιπεπλασμέναι ψιμυθίοις οὐδ' ὥσπερ
[13, 73]	ἡμῖν πάντα καὶ τρέφουσ' ἃμα,	δι'	ὧν βρότειον ζῇ τε καὶ
[13, 12]	φιλία τε καὶ ὁμόνοια γεννᾶται,	δι'	ὧν ἡ καλλίστη ἐλευθερία τοῖς
[13, 83]	τέσσαρα. Τῇ Δεινιάδου δὲ αὐλητρίδι	Βρομιάδι	Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν Φωκαέων καὶ
[13, 5]	ἀδελφιδῆν καὶ ταύτην ἐπεισάγων τῇ	Ολυμπῖοιάδι	ἅπαντα τὸν βίον τὸν ἑαυτοῦ
[13, 5]	δὲ καὶ ταύτην ἐπεισήγαγεν τῇ	Ολυμποιάδι.	Επὶ πάσαις δ' ἔγημε Κλεοπάτραν
[13, 89]	δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν ὅτι παρ'	Ολυμπιάδι	οὖσαν τῇ Αλεξάνδρου μητρὶ ᾔτει
[13, 50]	Μνημονεύει δ' αὐτῆς Αντιφάνης ἐν	Αρκάδι	καὶ ἐν Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ,
[13, 55]	εἰσὶ δὲ Κορίνθιαι· Λαὶς μὲν	ἡδὶ	Μεγακλέους. Τίμαιος δ' ἐν τῇ
[13, 55]	τῷ κυνὶ συγκυλίεται» ἀπεκρίνατο Ἐγὼ	Λαίδι	χορηγῶ πολλά, ἵνα αὐτὸς αὐτῆς
[13, 26]	Ιέρακος νόμον, Επικράτης φησὶν ἐν	Αντιλαίδι,	ἐν ᾧ δράματι καὶ περὶ
[13, 82]	ποτε ὐφη τούτῳ χεχρῆσθαι τῷ	παιδί,	ἀλλὰ μηδὲν προσθεῖναι, τὸν δὲ
[13, 36]	Εὐξένῳ· ὄνομα δ' ἦν τῇ	παιδὶ	Πέττα. Τούτου δὲ συμπεσόντος καὶτοῦ
[13, 43]	τὸν ἄκρατον ἐνσεῖσαι λάθρᾳ· τῳ	παιδί	τ' ἐπέταξ' ἐγχέανθ' ὅσον δέκα
[13, 52]	ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος ἐν	Χυναγίδι·	οὐχὶ Κερκώπη μὲν ἤδη γέγον'
[13, 31]	τῶν ἑταιρῶν καὶ Φιλέταιρος ἐν	Κυνηγίδι	τάδε φησίν· Οὐκ ἐτὸς Εταίρας
[13, 85]	ἀπεσόβει ὅτε δὲ κλαίοι, τῇ	προβοσκίδι	τὴν σκάφην ἐκίνει καὶ κατεκοίμιζεν
[13, 83]	ἀνάθημα Ονόμαρχος ἔδωκε. Φαρσαλίᾳ τῇ	Θεσσαλίδι	ὀρχηστρίδι δάφνης στέφανον χρυσοῦν Φιλόμηλος
[13, 20]	καὶ τούτους πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν	Ηλιδι	δὲ καὶ κρίσις γίνεται κάλλους,
[13, 20]	Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη Αγχίσῃ καὶ	Αδώνιδι.	Διὰ κάλλος δὲ καὶ ὁ
[13, 78]	τούτοις ἀναβολὴν τοῦ θανάτου τῷ	Φαλάριδι	ἐχαρίσατο, τοῦτο ἐμφήνας τοῖς πυνθανομένοις
[13, 78]	περὶ Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες	Φαλάριδι	καὶ βασανιζόμενοι ἀναγκαζόμενοί τε λέγειν
[13, 32]	καὶ εὐθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν εὔχεσθαι	Κύπριδι	δαιμονίᾳ· οὐ γὰρ τοξοφόροισιν ἐμήσατο
[13, 85]	δ' αὐτοῦ γηραιοῦ ἐν τῇ	πατρίδι	καὶ τῆς ἐκφορᾶς παρὰ τὴν
[13, 83]	χρυσᾶ τέσσαρα. Τῇ Δεινιάδου δὲ	αὐλητρίδι	Βρομιάδι Φάυλλος παρχήσιον ἀργυροῦν Φωκαέων
[13, 86]	οὐδ' ἄν παρακαθίσαι ἐπιτρέπων τῇ	αὐλητρίδι»	Μήποτε αὐτό ἐστι {ὁ} Περσαῖος
[13, 8]	Μένανδρος δ' ἐν Αρρηφόρῳ ἢ	Αὐλητρίδι	οὐ γαμεῖς, ἂν νοῦν ἔχῃς,
[13, 83]	Ονόμαρχος ἔδωκε. Φαρσαλίᾳ τῇ Θεσσαλίδι	ὀρχηστρίδι	δάφνης στέφανον χρυσοῦν Φιλόμηλος ἔδωκε,
[13, 10]	τὰ πολεμικὰ παρὰ Κύννῃ τῇ	Ιλλυρίδι.	~Επὶ τούτοις τοῖς λόγοις ἔδοξε
[13, 22]	ἑταιρῶν καὶ Αμφις μνημονεύει ἐν	Κουρίδι	λέγων· Τυφλὸς ὁ Πλοῦτος εἶναί
[13, 60]	τὸ μαρτύριον καὶ Αμφις ἐν	Κουρίδι.	Παρεσίτει δὲ τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων
[13, 10]	Ησθεὶς οὖν ὁ Καμβύσης τῇ	Νειτήτιδι	καὶ σφόδρα ἐρεθισθεὶς ἐκμανθάνει παρ'
[13, 29]	γὰρ ὄντως ὂν καλόν. Αναξίλας	Νεοττίδι·	Εὰν δέ τις μέτρια καὶ
[13, 50]	ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν Αλιευομένῃ, ἐν	Νεοττίδι,	καὶ Ἄλεξις ἐν Κλεορουλίνῃ καὶ
[13, 6]	ἀνάπλεῳ ψιμυθίου. Αναξίλας δὲ ἐν	Νεοττίδι	φησίν Οστις ἀνθρώπων ἑταίραν ἠγάπησε
[13, 94]	καὶ Φερεκράτης ἐν Ιπνῷ ἢ	Παννυχίδι	φησίν Κᾆτα μυροπωλεῖν τί παθόντ'
[13, 81]	ὁ ζωγράφος χρώματι πορφυρέῳ ἐναλείψειε	τουδὶ	τοῦ παιδὸς τὰς γνάθους, οὐκ
[13, 45]	γελάσασ' ἀπεκρίθη Τί δ' αἰσχρόν,	εί	μὴ τοῖσι χρωμένοις δοκεῖ; Η
[13, 50]	τὴν Θαλασσίδος, ζεῦγος ἔχων. Ἄδηλον	εἰ	αὕτη ἐστὶν ἡ Αρπάλῳ συνοῦσα·
[13, 39]	ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα καὶ Λέαιναν,	εἰ	βούλει, κράτει. Ἦν δὲ Λάμια
[13, 14]	τίς ἐστι τοὺς τρόπους ἀβέλτερος.	Εἰ	γὰρ ἀφέλοι τις τοῦ βίου
[13, 81]	εἰπὼν τὰς γνάθους τοῦ καλοῦ.	Εἰ	γὰρ ὁ ζωγράφος χρώματι πορφυρέῳ
[13, 81]	ζωγράφημα. Οὐδὲ ὁ φὰς ῥοδοδάκτυλον·	εἰ	γάρ τις εἰς ῥόδεον χρῶμα
[13, 62]	ἐν τῷ κατὰ Φιλωνίδου βιαίων,	εἰ	γνήσιος ὁ λόγος, ἐρωμένην φησὶ
[13, 51]	κατὰ Φιλωνίδου βιαίων ό Λυσίας,	εἰ	γνήσιος ὁ λόγος, καὶ Ναίδος
[13, 62]	δ' ἐν τῷ κατὰ Λαίδος,	εἰ	γνήσιος ὁ λόγος, μνημονεύει αὐτῆς,
[13, 21]	δὲ ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους,	εἰ	γνήσιος ὁ λόγος, τοὺς Αρεοπαγίτας
[13, 31]	ἐν τῳ κατὰ Νεαίρας λόγῳ,	εἰ	γνήσιος, ὃν Απολλόδωρος εἴρηκε, φησί·
[13, 1]	κατάλογον, ἐντεῦθεν τὴν καταρχὴν ποιησόμεθα	εἰ	δ' ἄγε νῦν, Ερατώ, πάρ
[13, 8]	ἀπολοίμην ἄρα πάντων ἄριστον κτημάτων.	Εἰ	δ' ἐγένετο κακὴ γυνὴ Μήδεια,
[13, 67]	ὑπὸ τῆς πόλεως δημοσίᾳ κατεσκευασμένον,	εἰ	δὲ μή, δεδομένον κατασκευάσασθαι. Πάλιν
[13, 90]	Τὸ κάλλος γὰρ οὕτως καλόν,	εἰ	δὲ μὴ, κίνδυνον ἔχον ἐπ'
[13, 85]	θηρίου ἐτίθει αὐτὸ ἐν σκάφῃ.	Εἰ	δὲ μὴ τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν
[13, 86]	θηριωδῶς καὶ ἀπλήστως ψέγειν. Καὶ	εἰ	διαλεκτικοὶ συνελθόντες εἰς πότον περὶ
[13, 35]	Αλκιβιάδην. ~Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν	εἰ	ἐξ ἀκοῆς τινες ἠράσθησάν τινων,
[13, 81]	λέγων χρυσοκόμαν Απόλλωνα· Χρυσέας γὰρ	εἰ	ἐποίησεν ὁ ζωγράφος τὰς τοῦ
[13, 24]	τὴν ἡδονήν. Καὶ ἐν Ναννίῳ,	εἰ>	Εὐβούλου τὸ δρᾶμα καὶ μὴ
[13, 57]	ἔτι λαλοῦντος τοῦ Μυρτίλου ἔφη,	εἰ	ἔχομεν ἀρρενικῶς εἰρημένον τὸν τίγριν.
[13, 44]	τέκνοι περίλαβε, φησί, καὶ φίλησον,	εἰ	θέλει. Ἣ δ' εἶπε Μῆτερ,
[13, 81]	κάρφος τῷ μικρῷ δακτύλῳ ἀφαιρετέοντα,	εἰ	καθορᾷ τὸ κάρφος. Φάντος δὲ
[13, 41]	καὶ λέγει Τί τοῦτο, παῖ,	εἰ	καὶ λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ' ἡ
[13, 94]	Σωκρατικὸν χρέως» ἀπομνημονεύσω δ' ἐγώ,	εἰ	καί πολλά ἐστι τὰ λεχθέντα,
[13, 13]	ἔχοι πτερὰ τοιοῦτο πρᾶγμα; Λῆρος,	εἰ	{κὰν} φήσειέ τις. Αλεξις δ'
[13, 2]	τοῦτο ἐν τῷ περὶ Εὐγενείας	Εἰ	μὴ ἄρα συγκεχωρημένον κατὰ ψήφισμα
[13, 85]	τὸ βρέφος ὑπέμενεν, τὸ δὲ	εἰ	μὴ βλέποι τὸ παιδίον ἤσχαλλεν.
[13, 47]	σωμάτιον διάκεισαι. Τί οὖν οἶει,	εἰ	μὴ ἐδευτεροποίτουν; Τῷ λιμῷ ἄν,
[13, 44]	στενοχωρῶν εἶπεν Ὦ τρισάθλιε ὀνηλάτ'	εἰ	μὴ θᾶττον ἐκατήσῃ ποτε ἐκ
[13, 18]	ἃς ἀνὴρ ἕκαστος ἡμῶν φαίνεται,	εἰ	μή τι ταύταις ἀντιπράττεσθ' ὑπονοεῖς;
[13, 68]	τὸν Αρπαλον μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν,	εἰ	μή τις στεφανώσειε καὶ τὴν
[13, 83]	καὶ ἔμελλε τὰ Πύθια αὐλεῖν,	εἰ	μὴ ὑπὸ τοῦ πλήθους ἐκωλύθη.
[13, 93]	ὡς ἐπιεικῇ καὶ μέτριον, πλήν	εἰ	μὴ ὡς ἀληθῶς τοῦ σοφοῦ
[13, 60]	πολὺ τῶν ἑταιρῶν. Καὶ γὰρ	εἰ	νεωτέρα τῶν τότε χρόνων εἶ,
[13, 91]	καταβρωθέντες ὑπὸ τῶν Λαιστρυγόνων καὶ	εἰ	ὄντως κατεβρώθησαν ὅστις {οὖν} οὐδέ
[13, 48]	ἐνηνοχέναι γὰρ δικέλλας καὶ> ἄμας,	Εἰ	ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς, εἶπεν ἡ
[13, 43]	τῇ μητρί, Νὴ τὴν Αρτεμιν,	εἰ,	φησίν, ᾔδει, ἡ Γνάθαινα, τοῦτ'
[13, 51]	δ' ἐν τῷ πρὸς Λαίδα,	εἴ	{γε} γνήσιος ὁ λόγος, τούτων
[13, 41]	θ' ἅμα τῶν νῦν ἀκροατῶν,	εἴ	τις Αττικὴ γυνὴ προσηγορεύετ' ἢ
[13, 58]	τὰς ὁμιλίας ἐσφάλλετο τὴν γνώμην,	εἴ	τις θέωροίη τὰ πραχθέντα αὐτῷ
[13, 45]	αὐτῆς Σὺ γάρ, ἔφη, τίς	εἶ	γύναι; οὐκ> αἰσχροποιός; Ἣ δὲ
[13, 27]	ἀμύνασθαι, ὦ Κύνουλκε; Ως σκαιὸς	εἶ	κἄγροικος αἰσχροεπῶν· ἔα ἐπαρίστερ' ἐν
[13, 11]	τοῖς ἐρῶσιν ὧν σὺ δημιουργὸς	εἶ	μοχθοῦσι μόχθους εὐτυχῶς συνεκπόνει. Καὶ
[13, 49]	ἐραστἠς ὑποκοριβόμενος αὐτὴν εἶπεν Ἀφροδίσιον	εἶ	Πραξιτέλους· Ἣ δὲ Σὺ δ'
[13, 84]	ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος ἠράσθη τις	εἶ	τ' εἰς τὸν νεὼν κατέκλεισεν
[13, 60]	εἰ νεωτέρα τῶν τότε χρόνων	εἶ,	τόν γ' ἀγῶν' ἀκήκοας. Βλάπτειν
[13, 81]	Σοφὸς μὲν δὴ σύ γε	εἶ,	ὦ Σοφόκλεις, ἐν ποιήσει ὅμως
[13, 47]	Φρύνης δὲ πικρότερον εἰπούσης αὐτῇ	Εἱ	δὲ λίθον, έφη, εἶχες» Ἀποψήσασθαι
[13, 44]	κακὸς παλαιστὴς ἐνέτυχέν τις τῶν	ἀεὶ	ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἐπιμελῶς ἡττῶμένων·
[13, 44]	φιλεῖν, καθάπερ ταῖς πρότερον ἡμέραις	ἀεί,	ὀργιζομένης δὲ διὰ τὸ μηδὲν
[13, 85]	καθεὺδοντος τοῦ βρέφους τὰς μυίας	ἀπεσόβει	ὅτε δὲ κλαίοι, τῇ προβοσκίδι
[13, 11]	τέρψιν τιν' ἔχων εἰς ἐλπίδ'	ἄγει.	Τοῖς δ' ἀτελέστοις τῶν τοῦδε
[13, 30]	Αλεξις ἢ Αντιφάνης ἐν Υπνῳ	παράγει·	Διὰ ταῦθ' ὁ πόρνος οὗτος
[13, 73]	Αἰσχύλος ἐν ταῖς Δαναίσιν αὐτὴν	παράγει	τὴν Αφροδίτην λέγουσαν Ερᾷ μὲν
[13, 51]	γε Σοφοκλῆς ἐν Ποιμέσιν ὅτι	θαλλοφαγεῖ	τὸ ζῷόν φησιν οὕτως· Ἑωθινὸς
[13, 42]	Δόντος δ' ἐπιστρέψασα μετὰ μικρὸν	λέγει	Αγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν' ἔξεστί
[13, 50]	Μαντιθέου αίκίας περὶ Γλυκέρας τάδε	λέγει	Ἄγων Γλυκέραν τε τὴν Θαλασσίδος,
[13, 65]	περὶ Σινώπης τῆς ἑταίρας τάδε	λέγει	Αρχίαν τὸν ἱεροφάντην ἐξελεγχθέντα ἐν
[13, 26]	περὶ τῆς πολυθρυλήτου Λαίδος τάδε	λέγει·	Αὕτη δὲ Λαὶς ἀργός ἐστι
[13, 3]	καὶ ἡ Εκάβη οὐ δυσχεραίωει.	Λέγει	γοῦν ὁ Πρίαμος ἐννεακαίδεκα μέν
[13, 45]	εἰώθει δὲ συμπίνειν αἰεὶ αὐτῷ.	Λέγει	δ' οὖν ὑστεροῦσα παρὰ πολύ.
[13, 17]	ἀπολαύῃ τῆς τοῦ θεωρεῖν ἡδονῆς.	Λέγει	δ' οὕτως· Υπνος δὲ χαίρων
[13, 75]	τὴν ὁμιλίαν τοὺς ἐραστὰς προσελκὺσασθαι.	Λέγει	δ' οὗτως περὶ αὐτῆς Τοῦθ'
[13, 75]	ἕκατι γλυκὺς κατείβων καρδίαν ἰαίνει.	Λέγει	δὲ καὶ ὡς τῆς Μεγαλοστράτης
[13, 18]	καὶ τὴν τοῦ ἤθους ἐπιείκειαν.	Λέγει	δὲ οὕτως ὁ φιλόσοφος· Τὸ
[13, 43]	τῇ θυγατρὶ μετ' αὐτῆς συνπρορευομένῃ	λέγει·	Δικαιότερον ἦν, ὦ τέκνον, νὴ
[13, 64]	συλλαβών καὶ προσποιηθεὶς περὶ ὧν	λέγει	δύ' ἡμέρας παρῃτήσατο εἰς σκέψιν
[13, 45]	τὴν μεγάλην. Επειτεν ὁ βασιλεὺς	λέγει·	Εἰς τὴν λεκάνην μὲν οὖν·
[13, 62]	κἀν τῷ Πλούτῳ ἐν ῷ	λέγει	Ἐρᾷ δὲ Λαὶς οὐ διὰ
[13, 21]	τὰ Εὐβούλου αἰεὶ ἐκ Κερκώπων	λέγει·	Κόρινθον ἦλθον. Ηδέως ἐνταῦθά πως
[13, 21]	περὶ τοὺς ἔρωτας δεινὸν γεγονέναι	λέγει.	Οὐκ ἂν ἁμάρτοι δέ τίς
[13, 74]	Ανακρέων πᾶσίν ἐστιν διὰ στόματος.	Λέγει	οὖν περὶ αὐτοῦ καὶ ὁ
[13, 85]	αὐτῷ {ὁ} περὶ Αλεξάνδρου καὶ	λέγει	οὕτως Μετεπέμψατο δὲ καὶ τὸν
[13, 94]	δὲ τούτοις ὁ ῥήτωρ τάδε	λέγει.	Πεισθεὶς δ' ὑπ' αὐτοῦ τοιαῦτα
[13, 41]	πρὸς τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο καὶ	λέγει	Τί τοῦτο, παῖ, εἰ καὶ
[13, 52]	Μένανδρος δ' ἐν Κόλακι τάσδε	καταλέγει	έταίρας· Χρυσίδα, Κορώνην, Αντίκυραν, Ισχάδα,
[13, 26]	Γεροντομανίᾳ καὶ ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ	συγκατελέγει	δὶα τούτων· Τὴν ἐκ Κορίνθου
[13, 95]	καὶ πολλὰ ἄλλα κατειπὼν αὐτοῦ	ἐπιλέγει	ταῦτα Αλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες
[13, 49]	αὐτὴν ἠρώτα ποῦ πορεύεται, εἶπεν·	Αἰγεῖ	συνοικήοουσα τῷ Πανδίονος. Φρύνη συνδειπνοῦσά
[13, 45]	διάμεστος τῶν ὑείων ἐγένετο ἐπ'	αἴγει	οἷός ἐστιν ἀνακάμπτειν πάλιν; ~Μέχρι
[13, 87]	δ' ὄμμασι λευκὸν μελαίνης ἔργον	ἀντηύγει	σκιᾶς. Αλλη δ' ἐγύμνου καλλίχειρας
[13, 1]	ἦν οὐ πάνυ τι ἀποδεχόμενος,	δεῖ	γάρ, ἔφησεν, ὦ βασιλεῦ, τὸν
[13, 14]	τοὺς ἐρῶντας ζῆν μόνους, οὓς>	δεῖ	γε πρῶτον μὲν στρατευτικωτάτους εἶναι
[13, 23]	Εὐφυεῖς ὀδόντας ἔσχεν· ἐξ ἀνάγκης	δεῖ	γελᾶν, ἵνα θεωρώσ' οἱ παρόντες
[13, 51]	Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια. Μήποτε δὲ	δεῖ	γράφειν ἀντὶ τῆς Ανθείας Αντειαν.
[13, 15]	Βίου αὐτου. Θρυλεῖτε γὰρ ὅτι	δεῖ	μὴ τῶν σωμάτων ἀλλὰ τῆς
[13, 19]	μικρῷ μαλακωτέραν ἠμφιεσμένους ἐσθῆτα. Οὐ	δεῖ	οὖν οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον
[13, 81]	ἔτι καλὸς φαίνοιτο. ὐ κάρτα	δεῖ	τὸ καλὸν τῶ μὴ καλῷ
[13, 86]	καὶ μετρίως αὐτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν	δεῖ,	τοὺς δὲ θηριωδῶς καὶ ἀπλήστως
[13, 48]	νόμον συσσιτικὸν συνέγραφεν, καθ' ὃν	δεῖ	τοὺς ἐραστὰς ὡς αὐτὴν καὶ
[13, 89]	δὲ ἔτι γὰρ γέρων ἀοιδὸς	κελαδεῖ	Μναμοσύναν» κατὰ Εὐριπίδην διαβόητοι γεγόνασι
[13, 36]	γάμος ἐγίγνετο τόνδε τὸν> τρόπον·	ἔδει	μετὰ τὸ δεῖπνον εἰσελθοῦσαν τὴν
[13, 57]	εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ πάλιν	ἔδει	{τι} ἡμᾶς παρ' ἡμῶν ἀντιπέμψαι
[13, 43]	Αφροδισίοις, τιμώμενος μάλιστα τῶν ἐρωμένων	(ᾔδει	δ' ὑπ' αὐτῆς ἐκτενῶς ἀγαπώμενος)
[13, 43]	Νὴ τὴν Αρτεμιν, εἰ, φησίν,	ᾔδει,	ἡ Γνάθαινα, τοῦτ' ἐγώ, τῇ
[13, 13]	κηροπλαστήσας Ερωθ' ὑπόπτερον; Ως οὐδὲν	ᾔδει	πλὴν χελιδόνας γράφειν, ἀλλ' ἦν
[13, 80]	Ιστορικοῖς Υπομνήμασι Χάρωνι, φησί, τῷ	Χαλκιδεῖ	παῖς καλὸς ἦν καὶ εἴχεν
[13, 81]	ἔπλει εἰς Λέσβον στρατηγός, ἀνδρὶ	παιδιώδει	παρ' οἶνον καὶ δεξιῷ. Ερμησίλεω
[13, 20]	γυναικὸς} καίτοι ἐν δεινοῖς ὑπάρχων.	Θαυμάζει	γοῦν ἐπὶ κάλλει τὸν Αγαμέμνονα
[13, 76]	ἀτιμασθεὶς ἑλικοβλεφάρου ἢ περὶ χρήμασι	μοχθίζει	βιαίως ἢ γυναικείῳ θράσει ψυχρὰν
[13, 17]	ὀφθαλμούς, ἀλλὰ ἀναπεπταμένων τῶν βλεφάρων	κοιμίζει	τὸν ἐρώμενον, ὅπως διὰ παντὸς
[13, 95]	μᾶλλον ἃ ἂν δανείσηται αὐτοῦ	νομίζει	εἶναι ἢ ἂ ὁ πατὴρ
[13, 92]	ἐπεὶ οὐκ οἶδ' ὅπως κατεδέξαντο.	Εμφανίζει	δ' ὑμῶν καὶ τὸ ἀνόητον
[13, 81]	ὁ μὲν Ερετριεὺς ἐνωπήθη τῇ	ἐπιραπὶζει,	ὃ δὲ πάλιν τοῦ παιδὸς
[13, 35]	κεκλήσῃ γυνή. Κἀκείνη περιβλέψασα πάντας	ἀπῄει	δακρύουσα, ποθοῦσα τὸν Ζαριάδρην ἰδεῖν·
[13, 3]	Ελλάδα ὁ κρείων ἐπηγάγετο, ἐν	ἔθει	γενόμενος βαρβαρικῶν γάμων. Θαυμάσαι δ'
[13, 14]	πρὸς τῶν θεῶν; κάλλει καλῆς,	μεγέθει	μεγάλης, τέχνῃ σοφῆς· ἥν ἐστ'
[13, 41]	αὐτῇ Μέλιττ' ἦν ὄνομα. Τῳ	μεγέθει	μὲν ἦν> τῶν τότε γυναικῶν
[13, 67]	οὐδὲ σύνεγγυς οὐδέν ἐστι τῷ	μεγέθει.	Τοῦτο δὲ τὸ μὲν πρῶτον,
[13, 10]	ἐκδικῆσαι τοῦ Αρπίου τὸν φόνον	πείθει	πολεμῆσαι Αἰγυπτίοις. Δίνων δ' ἐν
[13, 85]	μέσον τῶν ποδῶν τοῦ θηρίου	ἐτίθει	αὐτὸ ἐν σκάφῃ. Εἰ δὲ
[13, 26]	τὸν Δί' ἤνθει τότε Λαγίσκ'	ἤνθει	τότε καὶ Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος
[13, 26]	παίγνιον. (Α) Νὴ τὸν Δί'	ἤνθει	τότε Λαγίσκ' ἤνθει τότε καὶ
[13, 37]	πρότερον Μιλτὼ καλουμένην Ασπασίαν μετονομασθῆναι.	Συνηκολούθει	δὲ αὐτῷ καὶ ἡ Μιλησία
[13, 45]	κώθωνα πρὸς τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον·	εἰώθει	δὲ συμπίνειν αἰεὶ αὐτῷ. Λέγει
[13, 45]	βασιλέα Πτολεμαῖον· εἰώθει δὲ συμπίνειν	αἰεὶ	αὐτῷ. Λέγει δ' οὖν ὑστεροῦσα
[13, 71]	ἥ δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον τὸν	αἰεὶ	βαρύν ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρὸν μισήσας
[13, 24]	ἔστ' οὔθ' ὁρῶντ' ἰδεῖν σαφῶς,	αἰεὶ	δὲ τετρεμαίνοντα καὶ φοβούμενον {Δεδιότα,
[13, 21]	τοῖς καπηλείοις καὶ τοῖς πανδοκείοις	αἰεὶ	διαιτᾷ, καίτοι Ισοκράτους τοῦ ῥήτορος
[13, 43]	ὦ Δίφιλε, εἰς αὐτό γ'	αἰεὶ	δραμάτων ἐμβάλλομεν. Πρὸς τὴν Γνάθαιναν
[13, 21]	ἐγκαλύπτεται, ἀλλ' ἀναφανδὸν τὰ Εὐβούλου	αἰεὶ	ἐκ Κερκώπων λέγει· Κόρινθον ἦλθον.
[13, 5]	Ελλάδος Βίου ὁ δὲ Φίλιππος	αἰεὶ	κατὰ πόλεμον ἐγάμει. Εν ἔτεσι
[13, 34]	ἑτέρας δὲ δύο ἑταίρας παριήγετο	αἰεὶ	ὁ Αλκιβιάδης, Δαμασάνδραν τὴν Λαίδος
[13, 71]	Φημὶ δὲ καὶ κεῖνον τὸν	αἰεὶ	πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ πάντων μῖσος
[13, 74]	θεόν. Ον ὁ σοφὸς ὑμνῶν	αἰεί	ποτε Ανακρέων πᾶσίν ἐστιν διὰ
[13, 42]	ἐπιγελᾶν εἰθισμένων ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν	αἰεὶ	πρὸς χάριν· βουλόμενος εἶωαι γλαφυρὸς
[13, 21]	οὐκ ὀλίγας ἔχων καὶ περιφέρων	αἰεὶ	τοιαυτὶ βιβλία Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου
[13, 43]	δραμάτων γὰρ ἐπιμελῶς εἰς αὐτὸν	αἰεὶ	τοὺς προλόγους ἐμβάλλομεν. Μαστιγίας μώλωπας
[13, 47]	τὸν παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς οἶει	αἰεὶ	φοιτήσειν; Φρύνης δὲ πικρότερον εἰπούσης
[13, 15]	οὐδέποτε γυναικὶ ἐχρήσατο, παιδικοῖς δ'	αἰεί,	ὡς Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἱστορεῖ
[13, 58]	μὲν ἐν ἄστει εἶχεν, ἐν	Πειραιεῖ	δὲ Ἀρισταγόραν, Φίλαν δ' ἐν
[13, 95]	Οὓτω δ' οἱ ἐν τῷ	Πειραιεῖ	διάκεινται ὥστε πολὺ ἀσφαλέστερον εἶναι
[13, 47]	Ὡς ίσχνός» ἔφη. Τί γὰρ	οἴει	με έν τρισὶν ἡμέραις καταβεβρωκέναι;
[13, 47]	Ἱππόμαχον τὸν παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς	οἶει	αἰεὶ φοιτήσειν; Φρύνης δὲ πικρότερον
[13, 47]	τὸ σωμάτιον διάκεισαι. Τί οὖν	οἶει,	εἰ μὴ ἐδευτεροποίτουν; Τῷ λιμῷ
[13, 6]	ἐπὶ τὸν τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη	ποιεῖ,	ἐπὶ τῷ προσώπῳ δ' αἱ
[13, 43]	Στρατοκλῆς ἐπ' ἐρίφοις, φησί, χειμῶνας	ποιεῖ.	Ιδοῦσ' ἔφηβον ἡ Γνάθαιν' ἰσχνὸν
[13, 87]	περὶ τὰς μουσουργούς, ὡς δῆλον	ποιεῖ	Παρμενίων ἐν τῇ πρὸς Αλέξανρον
[13, 28]	τὴν προσαγόρευσιν οὐ σφόδρ' εὔσχημον	ποιεῖ.	~Περὶ δὲ τῶν ἑταιρῶν Εφιππος
[13, 6]	τὴν Χάρυβδιν οὐχὶ πόρρω που	ποιεῖ	τόν τε ναύκληρον λαβοῦσα καταπέπωκ'
[13, 85]	κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ δ' αὐτὸ	ἐποίει	καὶ ὁ ἄρρην ἐλέφας πολλάκις.
[13, 81]	εἰκάζειν ἄν. Γελάσας ἐπὶ τῷ	Ερετριεῖ	Σοφοκλῆς Οὐδὲ τόδε σοι ἀρέσκει
[13, 89]	Εξέδωκεν δἐ καὶ Ιππάρχῳ τῷ	υἱεῖ	τὴν παραιβατήσασαν αὑτῷ γυναῖκα Φύην
[13, 83]	Φίλιππον ἀχθεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὸς	κἀκεῖ	προαγωγευόμενος οὐδὲν λαβὼν ἀπερστάλη. Τῷ
[13, 47]	πρώτην πόλιν οὐχ ἧκες τῶν	έκεῖ;	Τοῦ δ' είπόντος Εἰς ποίαν;
[13, 47]	τινος, έν ᾧ τοὺς Ἐπιγόνους	εὐημερήκει,	πίνειν μέλλοντος παρ᾽ αὐτῇ καὶ
[13, 14]	ἐστ' οὐχὶ τῶν φίλων φίλος,	ἀδικεῖ	τε τὸν Ερωτ' ἐμφανῶς θνητὸς
[13, 8]	Ο μὲν γὰρ πρῶτος οὐδὲν	ἠδίκει	οὔπω γὰρ εἰδὼς οὗτος οἷον
[13, 89]	γυναῖκας ὑπερβεβληκέναι κάλλει. Ταύτην δ'	ἀπεστάλκει	δῶρον ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς
[13, 35]	δακρύουσα, ποθοῦσα τὸν Ζαριάδρην ἰδεῖν·	ἐπεστάλκει	γὰρ αὐτῷ ὅτι μέλλουσιν οἱ
[13, 15]	συνέχειν τοὺς ἐρωμένους. Καί μοι	δοκεῖ	Αρίστων ὁ Κεῖος ὁ περιπατητικὸς
[13, 55]	γε μή τί σοι ἄτοπον	δοκεῖ	εἶναι, Διόγενες, οἰκιαν οἰκεῖν ἐν
[13, 45]	αἰσχρόν, εί μὴ τοῖσι χρωμένοις	δοκεῖ;	Η Γλυκέριον λαβοῦσα παρ' ἐραστοῦ
[13, 41]	τῆς μανίας τὸ ῥῆμ' ἐπεκτείνας	δοκεῖ	καλέσαι τις αὐτὴν τῶν ἐραστῶν
[13, 39]	Αλλὰ τοῦτ' ἔφη, τάλαν, ὄζειν	δοκεῖ	μοι σαπρότατον πάντων πολύ. Δημήτριος
[13, 22]	Τυφλὸς ὁ Πλοῦτος εἶναί μοι	δοκεῖ,	ὅστις γε παρὰ ταύτην μὲν
[13, 6]	Νάννιον τί νυνὶ διαφέρειν Σκύλλης	δοκεῖ	Οὐ δύ' ἀποπνίξασ' ἑταίρους τὸν
[13, 84]	μὲν γὰρ καὶ κατὰ φύσιν	δοκεῖ	πεποιηκέναι Κλεώνυμος ὁ Σπαρτιάτης πρῶτος
[13, 26]	μὸνον, πεπονθέναι δὲ ταὐτά μοι	δοκεῖ	τοῖς ἀετοῖς· οὗτοι γὰρ ὅταν
[13, 42]	Πρὸς τῶν θεῶν μειράκια, τί	δοκεῖ	τῶν ἀγρίων ὑμῖν ποτε ἐν
[13, 41]	τὸ πάρεργον ἐπεκράτησ' ἢ τοὔνομα.	Εδόκει	δὲ λιθιᾶν, ὡς ἔοιχ' ἡ
[13, 31]	ἱδρύσαντο αἱ συνακολουθήσασαι Περικλεῖ ὅτε	ἐπολιόρκει	τὴν Σάμον, ἐργασάμεναι ἱκανῶς ἀπὸ
[13, 91]	φησι Πουλυμαθίη νόον {ἔχειν} οὐ	διδάσκει.	Καὶ ὁ Τίμων δὲ ἔφη
[13, 72]	καταμέμφεται, πρὸς δ' ἄλλην τινὰ	χάσκει.	Καὶ τὴν Σαπφώ δὲ πρὸς
[13, 81]	Ερετριεῖ Σοφοκλῆς Οὐδὲ τόδε σοι	ἀρέσκει	ἄρα, ῷ ξένε, τὸ Σιμωνίδειον,
[13, 14]	ἐρᾷ, τὸν ἄλλον δ' οὐδὲ	γινώσκει	λόγον, τῆς ἡδονῆς ἐστ' οὐχὶ
[13, 36]	ἔλαβεν ὁ Εὔξενος γυναῖκα καὶ	στυνῴκει	μεταθέμενος τοὔνομα Αριστοξένην. Καὶ ἔστι
[13, 10]	θυγατέρα Νειτῆτιν. Ο δὲ Αρπίας	ἐκπεπτώκει	τῆς Αἰγυπτίων βασιλείας διὰ τὴν
[13, 65]	ἰδίαν θυγατέρα ἐξέδοτο Φράστορι τῷ	Αἰγιαλεῖ,	ὥς φησι Δημοσθένης ἐν τῷ
[13, 69]	νοσφισαμένην. Ηρόδοτος δ' αὐτήν Ροδῶπιν	καλεῖ,	ἀγνοῶν ὅτι ἑτέρα τῆς Δωρίχης
[13, 49]	τὴν οἰκίαν Γλυκέρα προσενέγκασα γάλα	παρεκάλει	ῤοφῆσαι· ὃ δ᾽ Οὐ θέλω»
[13, 31]	καλάμοις καλοῦσιν, οἵ δὲ ἐν	ἕλει,	Αττικαί, φησὶν, ἑταῖραι ἱδρύσαντο αἱ
[13, 44]	περίλαβε, φησί, καὶ φίλησον, εἰ	θέλει.	Ἣ δ' εἶπε Μῆτερ, πῶς,
[13, 70]	ἐν ἐλεγείος, ὃ δ' ἐν	μέλει	τὸ καλούμενον ποίημα Λυδήν. Παρέλιπον
[13, 23]	Ἂν δὲ μὴ χαίρῃ γελώσα,	διατελεῖ	τὴν ἡμέραν ἔνδον, ὥσπερ τοῖς
[13, 1]	Τιμόκρατες, ὡς ἀνεγίνωσκέ τινα τῷ	βασιλεῖ	Αλεξάνδρῳ τῶν ἑαυτοῦ κωμῳδιῶν, ὃ
[13, 35]	δὲ ἐπέκεινα τοῦ Τανάιδος Ομάρτῃ	βασιλεῖ	Μαραθῶν θυγάτηρ Οδάτις· περὶ ἧς
[13, 39]	πάντα καὶ πάνυ κατεγχλιδώσης τῷ	βασιλεῖ,	νάδρον τινὰ διένευσ' ἐνεγκεῖν εὐχερῆ,
[13, 36]	Εὔξενος δὲ ὁ Νάνῳ τῷ	βασιλεῖ	(τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ ὄνομα)
[13, 69]	Ναυκράτεως καὶ αὐτὴ ἑταίρα καλή.	Φιλεῖ	γάρ πως ἡ Ναύκρατις, ὡς
[13, 12]	γυμνάσια αὐτὸν συνιδρῦσθαι Ερμῇ και	Ηρακλεῖ,	τῷ μὲν λόγου, τῷ δ'
[13, 51]	ὡς μέθυσον. Μένανδρος δ' ἐν	Ψευδηρακλεῖ	φησιν· Οὐκ ἐπείρα Νάννιον; Αντιφάνης
[13, 31]	φησὶν, ἑταῖραι ἱδρύσαντο αἱ συνακολουθήσασαι	Περικλεῖ	ὅτε ἐπολιόρκει τὴν Σάμον, ἐργασάμεναι
[13, 45]	εἶπε γελάσασ' Εὖ γ' ἵνα	Σοφοκλεῖ	λαβὼν δῷς, φησί, παρ' ἐμοῦ,
[13, 61]	Οτι δὲ γηραιῷ ὄντι τῷ	Σοφοκλεῖ	συνῆν ἡ Αρχίππη, ὁ πρότερος
[13, 5]	Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν φησι οὕτως Εἰπόντος	Σοφοκλεῖ	τινος ὅτι μισογύνης ἐστὶν Εὐριπίδης,
[13, 82]	Σοφοκλέους χλανίδιον ᾤχετο, καταλιπὼν τῷ	Σοφοκλεῖ	τὸ παιδικὸν ἱμάτιον. Οἷα δὲ
[13, 81]	ταῖς ἐπιγραφομέναις Επιδημίαις γράφει οὓτως	Σοφοκλεῖ	τῷ ποιητῇ ἐν Χίῳ συνήντησα,
[13, 71]	τὸν Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν	Σοφοκλεῖ.	Φημὶ δὲ καὶ κεῖνον τὸν
[13, 69]	Ναύκτατιν ἀπαίροντος διὰ τῆς ποιήσεως	διαβάλλει	ὡς πολλὰ τοῦ Χαράξου νοσφισαμένην.
[13, 73]	ὧν βρότειον ζῇ τε καὶ	θάλλει	γένος. Καὶ ὁ σεμνότατος δ'
[13, 89]	ἄκραισι περκάζουσαν οἰνάνθαις χρόνου. ~Επὶ	κάλλει	δὲ ἔτι γὰρ γέρων ἀοιδὸς
[13, 80]	Δαρείου θυγατέρας καὶ τὴν γυναῖκα	κάλλει	διαπρεπεστάτην οὖσαν οὐ μόνον ἀπέσχετο,
[13, 69]	~Ενδόξους δὲ ἑταίρας καὶ ἐπὶ	κάλλει	διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ ἡ Ναύκρατις·
[13, 14]	νοῦν ἔχω πρὸς τῶν θεῶν;	κάλλει	καλῆς, μεγέθει μεγάλης, τέχνῃ σοφῆς·
[13, 89]	Οξυάρτου παλλακίδα πάσας γυναῖκας ὑπερβεβληκέναι	κάλλει.	Ταύτην δ' ἀπεστάλκει δῶρον ὁ
[13, 20]	αὐτὸς ὁ Πρίαμος ἐπὶ τῷ	κάλλει	{τῆς γυναικὸς} καίτοι ἐν δεινοῖς
[13, 20]	δεινοῖς ὑπάρχων. Θαυμάζει γοῦν ἐπὶ	κάλλει	τὸν Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν· Καλὸν
[13, 45]	τάλαιν' εἶπεν, κακῶν» ἢ Γλυκέρον,	Μέλλει	γὰρ ὥσπερ μαινίδας ἀποτηγανίζειν, φησί,
[13, 68]	καὶ σὲ καὶ αὑτὸν ἀνατιθέναι	μέλλει.	Παρέδωκέν τε αὐτῇ κατοικεῖν ἐν
[13, 34]	πολλοῖς ἐγνωσμένου τῶν ἐν τῇ	πόλει.	Ανάθημα δ' αὐτῆς ἐστιν ὑπὲρ
[13, 24]	δεινὰ κοὐκ ἀνασχετὰ ἐν τῇ	πόλει	πράττουσιν οἱ νεώτεροι. Οπου γὰρ
[13, 37]	γενομένης τοῦ ἐμπρησθῆναι τὰ ἐν	Περσεπόλει	βασίλεια. Αὕτη δὲ ἡ Θαὶς
[13, 6]	Πλαγγόνα, ἥτις ὥσπερ ἡ Χίμαιρα	πυρπολεῖ	τοὺς βαρβάρους εἷς μόνος δ'
[13, 81]	ποιητῇ ἐν Χίῳ συνήντησα, ὅτε	ἔπλει	εἰς Λέσβον στρατηγός, ἀνδρὶ παιδιώδει
[13, 18]	ὁ αὐλητὴς πώγωνα μέγαν ἔχων	ηὔλει,	καὶ ἐν Αθήναις διατηροῦσιν οὐ
[13, 39]	Πρὸς ταῦτα καὶ Λέαιναν, εἰ	βούλει,	κράτει. Ἦν δὲ Λάμια σφόδρα
[13, 81]	ἐὼν δῆλος ἦν εἶπέ τε	Βούλει	με ἡδέως πίνειν φάντος δ'
[13, 25]	οὐδ' ὑφήρπασεν· ἀλλ' εὐθὺς ὡς	βούλει	σὺ χὢν βούλει τρόπον. Εξῆλθες·
[13, 25]	εὐθὺς ὡς βούλει σὺ χὢν	βούλει	τρόπον. Εξῆλθες· οἰμώζειν λέγ' ἀλλοτρία
[13, 5]	δὲ Φίλιππος αἰεὶ κατὰ πόλεμον	ἐγάμει.	Εν ἔτεσι γοῦν εἴκοσι καὶ
[13, 34]	θεοί, ὃν ἡ Λακεδαίμων μοιχὀν	ἐπιθυμεῖ	λαβεῖν; ὁ> ὑπὸ τῆς Αγιδος
[13, 16]	κρέας οὐδὲ τὸν ἰχθὺν οὐδ'	ἐπιθυμεῖ	τῶν ὠμῶν καὶ τῶν ἀνηδύντων.
[13, 73]	τρῶσαι χθόνα, ἔρως δὲ γαῖαν	λαμβάνει	γάμου τυχεῖν ὄμβρος δ' ἀπ
[13, 26]	τἀργύριον ἐκ τῆς χειρὸς ἤδη	λαμβάνει.	Μνημονεύει δὲ τῆς Λαίδος καὶ
[13, 10]	τῇ Νειτήτιδι καὶ σφόδρα ἐρεθισθεὶς	ἐκμανθάνει	παρ' αὐτῆς τὰ πάντα καὶ
[13, 80]	εῖπεν, οὐ γὰρ οὗτως ἐμὲ	εὐφρανεῖ	ὡς σἐ λυπήσει. Ωσπερ γὰρ
[13, 23]	ὄψεις ὁμοίας διατελεῖν οὔσας ἔτι.	Τυγχάνει	μικρά τις οὔσα· φελλὸς ἐν
[13, 94]	μὴν οὐδ' ἰχθυοπώλαιναν. Εκάστῳ γὰρ	γένει	ἁρμόζοντα δεῖν εἶναι καὶ τὰ
[13, 55]	ἀργύριον δίδως, ἣ δὲ προῖκα	Διογένει	τῷ κυνὶ συγκυλίεται» ἀπεκρίνατο Ἐγὼ
[13, 71]	ἐν σοφίῃ Κύπρις μηνίουσα πυρὸς	μένει.	Εκ δὲ βαθείης ψυχῆς κουφοτέρας
[13, 7]	μὲν νόμῳ γὰρ καταφρονοῦσ' ἔνδον	μένει,	ἣ δ' οἶδεν ὅτι ἢ
[13, 75]	Κύπριδος ἕκατι γλυκὺς κατείβων καρδίαν	ἰαίνει.	Λέγει δὲ καὶ ὡς τῆς
[13, 17]	τὴν τύφλωσιν πάντα μᾶλλον αὐτῆς	ἐπαινεῖ	ἢ τῶν ὀφθαλμῶν μνημονεύει, λέγων
[13, 3]	Κασσάνδραν σὺν αὐτῷ τῷ Αγαμέμνονι	ἀποκτείνει,	ἣν εἰς τὴν Ελλάδα ὁ
[13, 85]	κλαίοι, τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην	ἐκίνει	καὶ κατεκοίμιζεν αὐτό, τὸ δ'
[13, 74]	Οστις δ' Ερωτα μὴ μόνον	κρίνει	θέον, ἢ σκαιός ἐστιν ἢ
[13, 11]	δημιουργὸς εἶ μοχθοῦσι μόχθους εὐτυχῶς	συνεκπόνει.	Καὶ ταῦτα μὲν δρῶν τίμιος
[13, 29]	ἑταίραν παράφων φησίν· Ως δ'	ἐδείπνει	κοσμίως, οὐχ ὥσπερ ἄλλαι τῶν
[13, 30]	οὗτος οὐδὲ τῶν πράσων ἑκάστοτ'	ἐπεδείπνει	μεθ' ῆμῶν· τοῦτο δ' ἦν,
[13, 69]	σὸν μακαριστόν, ὃ Ναύκρατις ὦδε	φυλάξει,	ἔστ' ἂν ἦν Νείλου ναῦς
[13, 19]	μόνον τοῖς ἤθεσιν ἀλλα καὶ	ἕξει.	Βουλόμενοι γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν αὐτάρκειαν
[13, 56]	γὰρ καὶ μονοχίτων ἦν καὶ	ᾠνοχοει	τοῖς ἐργαζομένοις) ἐρασθέντα γῆμαι. Πύρρου
[13, 43]	συνεδείπνουν ἄν, οὐχὶ σοί, γύναι.	Επεὶ	προέβη τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα
[13, 49]	μαστιγίας έμισθώσατο. Θέρους δὲ ὄντος	ἐπεὶ	γυμνὸς κατέκειτο, τοὺς τύπους τῶν
[13, 26]	ἂν αὐτῆς Φαρνάβαζον θᾶττον ἄν.	ἐπεὶ	δὲ δολιχὸν τοῖς ἔτεσιν ἤδη
[13, 50]	δὲ Σὺ δ' Ἔρως Φειδίου.	~Ἐπεὶ	δὲ καὶ τῶν πολιτικῶν οἶδά
[13, 5]	ταῖς τραγῳδίαις, ἔφη ὁ Σοφοκλῆς	ἐπεὶ	ἔν γε τῇ κλίνῃ φιλογύνης.
[13, 45]	τὸν μετιόντα παῖδα· Πύθων, φήσ'	ἐπεὶ	ἤδη διάμεστος τῶν ὑείων ἐγένετο
[13, 89]	γάμον Μόνιμος ὁ Πυθίωνος. Καὶ	ἐπει	ἦν ἀκόλαστος ἡ γυνή, ἔφη
[13, 3]	τῶν γυναικῶν, ἀλλ' εἰς γέρας	ἐπεὶ	οὐδὲ τὸν πολὺν οἶνον εἰς
[13, 92]	Ρώμης ὡς διαφθείροντας τοὺς νέους,	ἐπεὶ	οὐκ οἶδ' ὅπως κατεδέξαντο. Εμφανίζει
[13, 81]	καὶ προξένου Αθηναίων ἐστιῶντος αὐτόν,	ἐπεὶ	παρὰ τὸ πῦρ ἑστεὼς ὁ
[13, 45]	λῄδιον ἔδωκεν εἰς γναφεῖον· εἶτ'	ἐπεὶ	τέλος ἔδοξ' ἔχειν, πέμψασα τὴν
[13, 49]	Θαὶς πρὸς γράσωνα πορευομένη ἐραστήν,	ἐπεὶ	τις αὐτὴν ἠρώτα ποῦ πορεύεται,
[13, 81]	Ὡς καλῶς Φρύνιχος ἐποίησεν εἴπας	λάμπει	δ' ἐπί πορφυρέαις παρῇσι φῶς
[13, 49]	τί λυπεῖται, Ἡ ὑστερα με	λυπεῖ»	ἐφη. Πρὸς Λαίδα τὴν Κορινθίαν
[13, 8]	Πηνελόπη δέ γε> μέγα πρᾶγμ'	Ερεῖ	τις ὡς Κλυταιμνήστρα κακή Αλκηστιν
[13, 8]	ἀντέθηκα χρηστήν. Αλλ' ἴσως Φαίδραν	ἐρεῖ	κακῶς τις ἀλλὰ νὴ Δία
[13, 23]	προσθεῖσαι τοιαῦτα τοὔκλυτον τῆς κοιλίας	ὡσπερεὶ	κοντοῖσι τούτοις εἰς τὸ πρόσθ'
[13, 58]	δὲ τῷ ὑπὲρ Φρύνης λόγῳ	Ὑπερεί	δης ὁμολογῶν ἐρᾶν τῆς γυναικὸς
[13, 3]	ἔθος ὅτι ἐστὶ βαρβαρικὸν οὐ	φέρει	οὐδε αὐτὴ τὸν Γλαύκης γάμον,
[13, 16]	πεφύκῃ. Η γὰρ αἰδὼς ἄνθος	ἐπισπείρει.	Καὶ ὁ Αριστοτέλης δὲ ἔφη
[13, 36]	ὄνομα τιθένται Οδάτιν. ~Τὸ ὅμοιον	ἱστορεῖ	γενέσθαι καὶ Αριστοτέλης ἐν τῇ
[13, 5]	τριακοσίας ἑξήκοντα περιήγετο παλλακάς, ὡς	ἱστορεῖ	Δικαίαρχος ἐν τρίτῳ περὶ τοῦ
[13, 85]	Ιασῷ παιδὸς ἐρασθῆναι λόγος, ὡς	ἱστορεῖ	Δοῦρις ἐν τῇ ἐνάτῃ. Ο
[13, 84]	ἐνδοξοτάτας καὶ καλλίστας διακοσίας, ὡς	ἱστορεῖ	Δοῦρις ὁ Σάμιος ἐν τῇ
[13, 46]	ὁ Σάμιος ἐν τοῖς Απομνημονεύμασιν	ἱστορεῖ.	Εν ἀγῶνι οὖν ποτε αὐτὸν
[13, 58]	οἰκουρὸν αὐτήν ἐποιήσατο, ὡς Ιδομενεὺς	ἱστορεῖ.	Ἐν δὲ τῷ ὑπὲρ Φρύνης
[13, 89]	Ιππάρχῳ τῷ υἱῷ, ὡς Κλείδημος	ἱστορεῖ	ἐν η' Νόστων. Εξέδωκεν δἐ
[13, 85]	παιδὸς ἠράσθη χήν, ὡς Κλέαρχος	ἱστορεῖ	ἐν πτώτῳ Ερωτικῶν. Τὸν δὲ
[13, 62]	ἐρωμένην καὶ καλὴν, ὡς Λυσίας	ἱστορεῖ	ἐν ταῖς Επιστολαῖς. Δημοσθένης δ'
[13, 64]	αὐτὸς Φύλαρχος καὶ περὶ Μύστας	ἱστορεῖ	ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ οὕτως Μύστα
[13, 25]	καθὰ καὶ Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος	ἱστορεῖ	ἐν τρίτῳ Κολοφωνιακῶν φάσκων αὐτὸν
[13, 37]	γεγενημένος ὄνομα Αβροτόνου; ὡς Αμφικράτης	ἱστορεῖ	ἐν τῷ περὶ Ενδόξων Ανδρῶν
[13, 32]	ὡς καὶ Χαμαιλέων ὁ Ηρακλεώτης	ἱστορεῖ	ἐν τῷ περὶ Πινδάρου, ὅταν
[13, 15]	αἰεί, ὡς Αντίγονος ὁ Καρύστιος	ἱστορεῖ	ἐν τῷ περὶ τοῦ Βίου
[13, 48]	Πρόσεχε, φησί, μὴ ἀνατραπῇς. Τοῦτο	ἱστορεῖ	Ηγήσανδρος. Αριστόδημος δ' ἐν δευτέρῳ
[13, 32]	ὁ Περσής, ὡς καὶ Θεόπομπος	ἱστορεῖ	καὶ Τίμαιος ἐν τῇ ἑβδόμῃ,
[13, 60]	δὲ Φρύνη ἡ ἑταίρα» ὡς	ἱστορεῖ	Καλλίστρατος ἐν τῷ περὶ Εταιρῶν.
[13, 38]	ἑταίρας παιδοποιησάμενος ὡς ὁ αὐτὸς	ἱστορεῖ	Καρύστιος ἐν τρίτῳ Υπομνημάτων. Δημήτριος
[13, 56]	συνῆν, ὡς Στησίμρροτος ὁ Θάσιος	ἱστορεῖ,	κατὰ τοὺς αὐτοὺς αὐτᾡ χρόνους
[13, 84]	ὅσον ἐοίκασι γυναιξὶ χρόνον, καθάπερ	ἱστορεῖ	Κλέαρχος. Εμοὶ μὲν γὰρ καὶ
[13, 90]	στέφανον δ' αὐτοῖς δίδοσθαι μυρρίνης	ἱστορεῖ	Μυσρίλος ἐν Ιστορικοῖς Παραδόξοις. Ενιαχοῦ
[13, 31]	τοὺς αὐτῇ ποτε θύσαντας, ὡς	ἱστορεῖ	Νεάνθης ἐν τοῖς Μυθικοῖς, καὶ
[13, 78]	διά τινα μύση παλαιά, ὡς	ἱστορεῖ	Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς ἐν β'
[13, 85]	Νικομήσους τοῦ Βιθυνῶν βασιλέως, ὡς	ἱστορεῖ	Νίκανδρος ἐν ἕκτῳ Περιπετειῶν. Εν
[13, 12]	θύουσι τῷ Ερωτι, ὡς Σωσικράτης	ἱστορεῖ.	Ο δὲ παρὰ Θηβαίοις ἱερὸς
[13, 37]	βασιλεύς, Φιλάδελφος δ' ἐπίκλην, ὡς	ἱστορεῖ	ὁ Εὐεργέτης Πτολεμαῖος ἐν τῷ
[13, 20]	ἐπιτίθησιν. Ηρακλείδης δ' ὁ Λέμβος	ἱστορεῖ	ὅτι κατὰ τὴν Σπάρτην θαυμάζεται
[13, 4]	διεπαρθένευσε Θεστίου κόρας, ὡς Ηρόδορος	ἱστορεῖ.	Πολυγύναιος δ' ἐγένετο καὶ Αἰγεύς
[13, 79]	εἰς τοὺς Ελληνας παρελθόντος, ὡς	ἱστορεῖ	Τίμαιος. Αλλοι δέ φασι τῶν
[13, 68]	ταύτην ἑταίραν, ὡς ὁ Θεόπομπος	ἱστορεῖ,	φάσκων ἀπειρηκέναι τὸν Αρπαλον μὴ
[13, 85]	τὸν ἄνθρωπον. Ο δ' αὐτὸς	ἱστορεῖ	Φύλαρχος διὰ τῆς εἰκοστῆς ὅσην
[13, 23]	παρόντες τὸ στόμ' ὡς κομψὸν	φορεῖ.	Ἂν δὲ μὴ χαίρῃ γελώσα,
[13, 46]	ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ ἀργὸν	φορεῖ.	~Γναθαίνης δὲ πολλὰς ἀποκρίσεις ἀνέγραφεν
[13, 23]	ἐγκεκάττυται. Μακρά τις· διάβαθρον λεπτὸν	φορεῖ	τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ τὸν
[13, 71]	Ελευσῖνος παρὰ πέζαν εὐασμὸν κρυφίων	ἐξεφόρει	λογίων, Ράριον ὀργειῶνι νόμῳ διαποιπνύουσα
[13, 47]	ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς τὸν ἡττώμενον	Θάρρει,	παιδίον· οὐ γὰρ στεφανίτης ὁ
[13, 59]	βαλανείοις. Τῇ δὲ τῶν Ελευσινίων	πανηγύρει	καὶ τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν
[13, 18]	δὲ ζημίας ἐπικειμένης τῷ ἔχοντι	{κουρεῖ}	ξυρὸν οὐδὲν ἧππον πάντες χρῶνται
[13, 66]	Αναθημάτων, Πασιφίλαν ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα.	Μαρτυρεῖ	δὲ καὶ Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς
[13, 68]	μητέρα καὶ τὴν σοὶ συνοικοῦσαν.	Συνεπιμαρτυρεῖ	δὲ τούτοις καὶ ὁ τὸν
[13, 59]	καὶ ἐν τῇ τοῦ Ερωτος	βάσει	τῇ ὑπὸ τὴν σκηνὴν τοῦ
[13, 76]	χρήμασι μοχθίζει βιαίως ἢ γυναικείῳ	θράσει	ψυχρὰν φορεῖται πᾶσαν ὁδὸν θεραπεύων.
[13, 93]	ὑμεῖς τὰ χείρω μερισάμενοι τηρεῖτε.	Αἰσθήσει	τε γὰρ τῇ πρὸς ὄσφρανσιν
[13, 93]	οὔτε διαγινώσκετε οὐδένα τῶν ὁμιλούντων,	αἰσθήσει	τε πολλῷ ὑστεροῦντες ἀργῶς καὶ
[13, 81]	γε εἶ, ὦ Σοφόκλεις, ἐν	ποιήσει	ὅμως μέντοι γε οὐκ εὖ
[13, 80]	οὗτως ἐμὲ εὐφρανεῖ ὡς σἐ	λυπήσει.	Ωσπερ γὰρ ἦν ἐρωτικὸς ὁ
[13, 39]	γε, Λάμια, φησίν, ὀσφράνθητι καὶ	εἴσει	παρὰ τἄλλα διαφόραν ὅσην ἔχει.
[13, 71]	ἀοιδός, ὃν ἐκ Διὸς αἶσα	φυλάσσει	ἥδιστον πάντων δαίμονα μουσοπόλον, λεπτὴν
[13, 76]	μανίαισιν ἐρεμνὸς ἀθαμβὴς ἐγκρατέως παιδόθεν	φυλάσσει	ἡμετέρας φρένας. Καὶ Πίνδαρος δ'
[13, 88]	παῖς. Περὶ δὲ ῥόδων ἐν	Οδυσσεῖ	φησιν οὕτως Κόμαισιν Ωρῶν ὄμματ'
[13, 18]	Μή τι ἔχεις ἐγκαλεῖν τῇ	φύσει,	ὅτι ἄνδρα σὲ ἐποίησε καὶ
[13, 14]	εὐαίωνι τύχᾳ, τὸ δ' ἐπὶ	συγχύσει	βιοτᾶς. Ο δ' αὐτὸς ποιητὴς
[13, 85]	ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον,	ὡσεὶ	συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων τὸν ἄνθρωπον.
[13, 84]	ὡς πλησιάσαι δυνησόμενος καὶ ὡς	ἠδυνάτει	διά τε τὴν ψυχρότητα καὶ
[13, 39]	ταῦτα καὶ Λέαιναν, εἰ βούλει,	κράτει.	Ἦν δὲ Λάμια σφόδρα εὔθικτος
[13, 37]	Πτολεμαίου ούκ Αγαθόκλεια ἡ ἑταίρα	ἐκράτει,	ἡ καὶ πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν
[13, 51]	έταίρας μέμνηται ὡς ἑταιρούσης τῷ	Λεωκράτει.	Ναννίου δὲ ὙπερεΙδης μνημονεύει ἐν
[13, 2]	ὁρμώμενος μέμψαιτ' ἂν τοὺς περιτιθέντας	Σωκράτει	δύο γαμετὰς γυναῖκας, Ξανθίππην καὶ
[13, 56]	οὐ τῆς νεωτέρας ἀλλὰ τῆς	Σωκράτει	τῷ σοφῷ συγγενομένης καίπερ τηλικοῦτον
[13, 10]	τοῦ Πυθικοῦ ἱεροῦ. Δεκάτῳ δὲ	ἔτει	ἑάλω καὶ ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν
[13, 10]	καὶ οὗτος γενόμενος τῷ δεκάτῳ	ἔτει	Φιλίππου συμμαχήσαντος πέρας ἔσχεν τότε
[13, 89]	Ολυμπιάδι οὖσαν τῇ Αλεξάνδρου μητρὶ	ᾔτει	πρὸς γάμον Μόνιμος ὁ Πυθίωνος.
[13, 86]	πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ θᾶττον προσθέντι	ἠμφισβήτει	καὶ οὐκ ἔφη αὐτὸν πεπρακέναι
[13, 60]	μαρτύριον καὶ Αμφις ἐν Κουρίδι.	Παρεσίτει	δὲ τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς
[13, 18]	ἐναντία, ἢ πλουσιακὸν τούτῳ τι>	προσπίπτει	κακόν. Τί γὰρ αἱ τρίχες
[13, 17]	τοῦ Ενδυμίωνος οὐδὲ καθεύδοντος αὐτοῦ	κατακαλύπτει	τοὺς ὀφθαλμούς, ἀλλὰ ἀναπεπταμένων τῶν
[13, 58]	ἀνέλαβε, καὶ ταύτην μὲν ἐν	ἄστει	εἶχεν, ἐν Πειραιεῖ δὲ Ἀρισταγόραν,
[13, 61]	Σμικρίνης ἐρωτώμενος ὑπό τινος τί	πράττει	Αρχίππη χαριέντως ἔφη Ὥσπερ αἱ
[13, 71]	οἰχομένων, λίμνης δ' ἐπὶ μακρὁν	ἀυτεῖ	ῥεῦμα διὲκ μεγάλων ῥυομένης δονάκων.
[13, 60]	συνόντας αὐτῇ, τὴν δὲ Θεσπικήν.	Επλούτει	δὲ σφόδρα ἡ Φρύνη καὶ
[13, 64]	βούλεται τὸν Σώφρονα ἡ Λαοδίκη	διανεύει	τῷ Σώφρονι, μηνύουσα τὴν ἐπιβουλήν.
[13, 51]	κατὰ Νεαίρας δὲ λόγον γράψας	μνημονεύει	αὐτῆς. Ἐν δὲ τῷ κατὰ
[13, 62]	ὁ Φιλωνίδης δ' ἐρᾶν φησι.	Μνημονεύει	αὐτῆς καὶ Αριστοφάνης ἐν τῷ
[13, 62]	Λαίδος, εἰ γνήσιος ὁ λόγος,	μνημονεύει	αὐτῆς, καταλέγων καὶ ἄλλας ἑταίρας
[13, 50]	ἐλέγετο διὰ τὸ γραῦς εἶναι.	Μνημονεύει	δ' αὐτῆς Αντιφάνης ἐν Αρκάδι
[13, 67]	Πυθιονίκην οἶσθα καὶ τὸν Αρπαλον.	Μνημονεύει	δ' αὐτῆς καὶ Αλεξις ἐν
[13, 62]	ἧς καὶ γενέσθαι αὐτῷ θυγάτριον.	Μνημονεύει	δ' αὐτῆς Στράττις ἐν τούτοις
[13, 21]	ἔτι τε Νικοφάνη τοὺς ζωγράφους.	Μνημονεύει	δὲ αὐτῶν ὡς ταῦτα καλῶς
[13, 26]	ἐκ τῆς χειρὸς ἤδη λαμβάνει.	Μνημονεύει	δὲ τῆς Λαίδος καὶ Αναξανδρίδης
[13, 51]	Νεμεάδος δὲ τῆς αὐλητρίδος Ὑπερείδης	μνημονεύει	έν τῷ κατὰ Πατροκλέους. Περὶ
[13, 22]	Τούτων τῶν ἑταιρῶν καὶ Αμφις	μνημονεύει	ἐν Κουρίδι λέγων· Τυφλὸς ὁ
[13, 51]	τῷ Λεωκράτει. Ναννίου δὲ ὙπερεΙδης	μνημονεύει	ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους. Αὕτη
[13, 31]	ἀλλὰ δι' ἑτέραν αἰτίαν, ἧς	μνημονεύει	Ηγήσανδρος ἐν Υπομνήμασι γράφων ὧδε·
[13, 84]	σαρκίον ἐπλησίασεν. Τῆς πράξεως ταύτης	μνημονεύει	καὶ Αλεξις ὁ ποιητὴς ἐν
[13, 61]	Ομηρον ἀναφερομένων. Τῆς δὲ Θεωρίδος	μνημονεύει	λέγων ἔν τινι στασίμῳ οὕτως
[13, 17]	αὐτῆς ἐπαινεῖ ἢ τῶν ὀφθαλμῶν	μνημονεύει,	λέγων ὧδε· ὦ καλλιπρόσωπε, χρυσεοβόστρυχε
[13, 51]	εἶδον στρατὸν στείχοντα παραλίαν ἄκραν.	Μνημονεύει	τῆς Ναννίου καὶ Ἄλεξις ἐν
[13, 67]	τὰς σὰς τιμὰς προπηλακίζειν ἐπιχειρῶν.	Μνημονεύει	τούτων καὶ Φιλήμων ἐν Βαβυλωνίῳ
[13, 51]	{γε} γνήσιος ὁ λόγος, τούτων	μνημονεύει·	Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη
[13, 24]	ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι	κήπεύει	κόρας, μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν
[13, 24]	ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι	κηπεύει	κόρας· παρ' ὧν βεβαίως ἀσφαλῶς
[13, 24]	φησίν· Οστις λέχη γὰρ σκότια	νυμφεύει	λάθρᾳ, πῶς οὐχὶ πάντων ἐστὶν
[13, 6]	τε ναύκληρον λαβοῦσα καταπέπωκ' αὐτῷ	σκάφει.	Η Θεανὼ δ' οὐχὶ Σειρήν
[13, 85]	ζῷον φιλοστοργίαν ἔσχεν εἰς παιδίον	γράφει	δ' οὕτως Τούτῳ δὲ τῷ
[13, 35]	μὴ πρότερον εἶδον ἐρασθῆναι αὐτῶν·	γράφει	δὲ οὕτως· Υστάσπῃ νεώτερος ἦν
[13, 39]	τῆς Λαμίας ὁ Μάχων οὕτω	γράφει·	Δημήτριός ποθ' ὁ βασιλεὺς γένη
[13, 87]	γενέσθαι. Καταριθμησάμενος οὖν τὰ αἰχμάλωτα	γράφει	καὶ ταῦτα Παλλακίδας εὗρον μουσουργοὺς
[13, 80]	Καρύστιος ἐν τῷ Ζήνωνος Βίῳ	γράφει	οὕτως Αντίγονος ὁ βασιλεὺς ἐπεκώμαζε
[13, 81]	ποιητὴς ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Επιδημίαις	γράφει	οὓτως Σοφοκλεῖ τῷ ποιητῇ ἐν
[13, 64]	Λαοδίκης, ἣ δὲ κατεκρημνίσθη, ὡς	γράφει	Φύλαρχος διὰ τῆς δωδεκάτης τάδε
[13, 44]	γε τῆς θυγατριδῆς αὐτῆς τάδε	ἀναγράφει·	Εἰς τὰς Αθήνας παρεπιδημήσας ξένος
[13, 45]	πεπραγμένου. ~Εξῆς δὲ καὶ ταῦτ'	ἀναγράφει·	Λαίδα λέγουσι τὴν Κορινθίαν ποτὲ
[13, 42]	τάδε περὶ αὐτῆς ὁ Μάχων	ἀναγράφει·	Τῆς Μανίας ἤρα Λεοντίσκος ποτὲ
[13, 60]	ἐν τῷ περὶ Εταιρῶν δύο	ἀναγράφει	Φρύνας γεγονέναι, ὧν τὴν μὲν
[13, 73]	πέφυκε κἀφ' ὅσον διέρχεται. Αὕτη	τρέφει	σὲ κἀμὲ καὶ πάντας βροτούς.
[13, 13]	ὅ τι ἐστίν, ἀλλ' ὅμως	ἔχει	γέ τι τοιοῦτον, ἐγγύς τ'
[13, 16]	θηρατηρίαν ἔρωτος, ἀστραπήν τιν' ὀμμάτων	ἔχει·	ᾗ θάλπεται μὲν αὐτός, ἐξοπτᾷ
[13, 52]	Ναίδος σιωπῶ· γομφίους γὰρ οὐκ	ἔχει.	Θεόφιλος Φιλαύλῳ· τοῦ μή ποτ'
[13, 39]	εἴσει παρὰ τἄλλα διαφόραν ὅσην	ἔχει.	Κείνη δὲ γελάσασ' Αλλὰ τοῦτ'
[13, 18]	ἀρχαῖον τὸν πρῶτον περικειράμενον παρωνύμιον	ἔχει	Κόρσην. Διὸ καὶ Αλεξις ἔφη
[13, 9]	δεσμὰ πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον	ἔχει	λιμένα. Καὶ Θεόφιλος δὲ Νεοπτολέμῳ
[13, 63]	ῥήτορα καὶ τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας	ἔχει	λόγος. Αὐτὸς γοῦν ἐν τῷ
[13, 7]	Ζεῦ, καὶ μαλακὸν τὸ βλέμμ'	ἔχει.	Οὐκ ἐτὸς Εταίρας ἱερόν ἐστι
[13, 22]	οὔπω τ' εἶχεν ὅσαπερ νῦν	ἔχει,	πάμπολλ' ἀναλίσκων ἐφ' ἑκάστῳ τῆς
[13, 23]	ἀναβοᾶν τοὺς εἰσιδόντας. Κοιλίαν ἁδρὰν>	ἔχει·	στηθί' ἔστ' αὐταῖσι τούτων ὧν
[13, 18]	τιν' ἢ ξυρούμενον ὁρᾷς, τοῦτον	ἔχει	τι θάτερον· ἢ γὰρ στρατεύειν
[13, 23]	πρόσθ' ἀπήγαγον. Τὰς ὀφρῦς πυρρὰς	ἔχει	τις· ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ. Συμβέβηκ' εἶναι
[13, 23]	τοῦτο τοῦ μήκους ἀφεῖλεν. Οὐκ	ἔχει	τις ἰσχία· ὑπενέδυσ' ἐρραμέν' αὐτήν,
[13, 23]	τίς ἐστιν· παιδέρωτ' ἐντρίβεται. Καλὸν	ἔχει	τοῦ σώματός τι· τοῦτο γύμνον
[13, 26]	δὲ δολιχὸν τοῖς ἔτεσιν ἤδη	τρέχει	τὰς ἁρμονίας τε διαχαλᾷ τοῦ
[13, 80]	αὐτόν φησιν ἡττᾶσθαι ὡς ἐν	ὄψει	θεάτρου ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα,
[13, 16]	τὴν Ιπποδάμειάν φησι· Τοιάνδ' ἐν	ὄψει	λύγγα θηρατηρίαν ἔρωτος, ἀστραπήν τιν'
[13, 59]	καὶ τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν	ὄψει	τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον
[13, 3]	γυναιξὶ καὶ ἡ Εκάβη οὐ	δυσχεραίωει.	Λέγει γοῦν ὁ Πρίαμος ἐννεακαίδεκα
[13, 20]	ἴδον ὀφθαλμοῖσιν οὐδ' οὕτω γεραρόν·	βασιλῆι	δὲ ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων δὲ
[13, 17]	καὶ καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν·	Στᾶθι	κἄντα, φίλος, καὶ τὰν ἐπ'
[13, 23]	τοὺς εἰσιδόντας. Κοιλίαν ἁδρὰν> ἔχει·	στηθί'	ἔστ' αὐταῖσι τούτων ὧν ἔχουσ'
[13, 33]	δὲ καὶ Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν	αὐτόθι	αἱ ἑταῖραι, Αλεξις ἐν Φιλούσῃ
[13, 89]	Χαλκίδα καλλιγύναικα εἶπεν. Εὐπρεπεῖς γὰρ	αὐτόθι	γίγνονται γυναῖκες, ὡς καὶ Θεόφραστος
[13, 57]	τρυγέραυον· οὐ γὰρ γίγνεται τοῦτ'	αὐτόθι.	Πρὸς ὃν ὁ Μυρτίλος ἔφη·
[13, 32]	καλῆς Κορίνθου, ἐπειδή μοι τὴν	αὐτόθι	σοφιστείαν ὠνείδισας. Νόμιμόν ἐστιν ἀρχαῖον
[13, 12]	Ακαδημίας ἐκδήλως τῇ Αθηνᾷ καθιερωμένης	αὐτόθι	τὸν Ερωτα ἱδρυσάμενοι συνθύουσιν αὐτῷ.
[13, 80]	ἀπελούετο) θάψας εἴσατο καὶ ἱερὸν	αὑτόθι	Αφροδίτης Αργυννίδος. Λικύμνιος δ' ὁ
[13, 61]	Ικετεύων οὖν τὴν Αφροδίτην φησίν·	Κλῦθί	μευ εὐχομένου, Κουροτρόφε δὸς δὲ
[13, 90]	οἰκονομίας, ὥσπερ ἐν τοῖς βαρβάροις	ἑτέρωθι	δὲ κάλλους, ὡς δέον καὶ
[13, 31]	Αἴσονος συναγαγόντα τοὺς Αργοναύτας Εταιρείῳ	Διὶ	θῦσαι καὶ τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια
[13, 20]	διὰ κάλλος οἱ θεοὶ ἀνηρείψαντο	Διὶ	οἰνοχόον τὸν Γανυμήδη· Κάλλεος εἵνεκα
[13, 71]	μὲν Ναννοῦς πολιῷ δ' ἐπὶ	πολλάκι	λωτᾤ κνημωσθεὶς κώμους εἶχε σὺν
[13, 33]	χλωρᾶς λιβάνου ξανθὰ δάκρη θυμιᾶτε,	πολλάκι	ματέρ' Ερώτων οὐράνιαι πτάμεναι νοήμα
[13, 52]	Ὠκίμου χαλκώματα. Μένανδρος δ' ἐν	Κόλακι	τάσδε καταλέγει έταίρας· Χρυσίδα, Κορώνην,
[13, 48]	αὐτὸν Καλλίμαχος ἐν τῷ τρίτῳ	πίνακι	τῶν Νόμων καὶ ἀρχὴν αὐτοῦ
[13, 15]	Ζήνωνα τὸν Φοίνικα, ὃς οὐδέποτε	γυναικὶ	ἐχρήσατο, παιδικοῖς δ' αἰεί, ὡς
[13, 89]	Αἰγυπτίων βασιλεὺς Στρατίρᾳ τῇ βασιλέως	γυναικί.	Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ ἕκτῃ
[13, 20]	καὶ ἐυκνήμιδας Αχαιοὺς τοιῇδ' ἀμφὶ	γυναικὶ	πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν· αἰνῶς
[13, 55]	τοῦτο» ἐφη. Οὕτως οὖν οὐδὲ	γυναικὶ	συνεῖναι ἄτοπόν ἐστιν ᾖ πολλοὶ
[13, 56]	ὅστις καὶ τῇ τοῦ υἱοῦ	γυναικὶ	συνῆν, ὡς Στησίμρροτος ὁ Θάσιος
[13, 5]	ἔβαλεν ᾗ μετὰ χεῖρας εἶχεν	κύλικι	τὸν Ατταλον, ἔπειτα κἀκεῖνος αὐτὸν
[13, 71]	βαθείης ψυχῆς κουφοτέρας ἐξεπόνησ' ἀνίας,	οἰκί'	ἐς Ασπασίης πωλεύμενος οὐδέ τι
[13, 45]	χελιδονείους ἰσχάδας Υμήττιόν τε φορτιούμενος	μέλι.	Λέγεται δ' ἐκείνην τὴν γυναῖκ'
[13, 7]	γὰρ ἀνδρῶν ἐστι πρὸς ἐκείνην	μέλι	οἳ μέν γε συγγνώμην ἔχουσ'
[13, 71]	δ' ἐστὶ καὶ εἰν Αίδῃ.	Φημὶ	δὲ καὶ Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον
[13, 71]	Ερωτα Θεωρίδος Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ.	Φημὶ	δὲ καὶ κεῖνον τὸν αἰεὶ
[13, 13]	γέ τι τοιοῦτον, ἐγγύς τ'	εἰμὶ	τοὐνόματος. Εὔβουλος δ' ἢ Αραρὼς
[13, 38]	οἶδα, ὅτι δι' αὐτὴν Κόνωνος	εἰμι	υἱός. Φιλέταιρον δὲ τὸν Περγάμου
[13, 35]	στὰς παρ' αὐτὴν· Ὦ Οδάτι,	πάρειμι	δή σοι καθάπερ ἠξίωσας, ἐγὼ
[13, 11]	μήτε συνείην χωρίς τ' ἀγρων	ναίοιμι	τρόπων. Τὸ δ' ἐρᾶν προλέγω
[13, 3]	κλισίαι, πολλαὶ δὲ γυναῖκες εἰσὶν	ἐνὶ	κλισίῃς ἐξαίρετοι, ἅς τοι Αχαιοὶ
[13, 3]	τοὺς δ' ἄλλους μοι ἔτικτον	ἐνὶ	μεγάροισι γυναῖκες. Παρὰ δὲ τοῖς
[13, 71]	κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ	ἐνὶ	σφαίρῃ πάντ' ἀπομασσόμενον. Οἵῳ δ'
[13, 7]	ταῖς γυναιξὶν οὐδ' ὁτιοῦν φωνῆς	ἔνι	Φιλέταιρος Κορινθιαστῇ· ὡς τακερόν, ὦ
[13, 2]	δὲ Αθήναις πρῶτος Κέκροψ μίαν	ἑνὶ	ἔζευξεν, ἀνέδην τὸ πρότερον οὐσῶν
[13, 9]	γὰρ ἄκατος οὐδὲ μικρὸν πείθεται	ἑνὶ	πηδαλίῳ, τὸ πεῖσμ' ἀπορρήξασα δὲ>
[13, 13]	αὖθις ἔμφρων, ἀλλὰ συνενηνεγμένος πανταχόθεν	ἑνὶ	τύπῳ τε> πόλλ' εἴδη φέρων.
[13, 35]	ἕρημος· ἤθελεν γὰρ αὐτὴν δοῦναι	ἑνὶ	τῶν περὶ αὑτὸν οἰκείων. Καὶ
[13, 44]	ἑτέρῳ τρόπῳ μὲν μὴ συγγεγενῆσθαι	μηδενί,	ἑξῆς καθιππάσθαι, δ' ὑπ' αὐτῆς
[13, 51]	Αντειαν. Οὐ γὰρ εὑρίσκομεν παρ'	οὐδενὶ	Ἄνθειαν άναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ δὲ
[13, 85]	{ἐν τῇ Μιλήτῳ} ἐν τῷ	λιμένι	πλῆθος δελφίνων ἐφάνη ἐν τῇ
[13, 72]	με πορφυρεῇ βάλλων χρυσοκόμης Ερως	νήνι	ποικιλισαμβάλῳ συμπαίζειν προκαλεῖται. ἥ δ'
[13, 84]	γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ καὶ	χηνὶ	τῇ μὲν κύων, τῇ δὲ
[13, 37]	μνημεῖον ὑπῆρχεν ἐπὶ τῇ πρὸς	Ελευσῖνι	θαλάσσῃ, καὶ Μύρτιον καὶ ἄλλας
[13, 65]	ἐσχάρας τῆς ἐν τῇ αὐλῇ	Ελευσῖνι	προσαγούσῃ ἱερεῖον θύσειεν, νομίμου ὄντος
[13, 58]	δὲ Ἀρισταγόραν, Φίλαν δ' ἐν	Ἐλευσῖνι,	ἣν πολλῶν ὠνησάμενος χρημάτων εἶχεν
[13, 86]	ἦν καὶ τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ	τινὶ	θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ οὐκ
[13, 48]	παρασίτου Λαγυνίωνος ἐπίκλην καταπεσόντος ἔν	τινι	κονιάματι, Καὶ γὰρ σύ, φησί,
[13, 2]	ἀγάμους αἱ γυναῖκες ἐν ἑορτῇ	τινι	περὶ τὸν βωμὸν ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν,
[13, 45]	δύο χρυσοῦς λαβοῦσα παρεγένου ξένῳ	τινί;	Περίμενε τοίνυν καὶ σύ, φησίν,
[13, 45]	ποτὲ Εὐριπίδην ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ	τινὶ	πινακίδα καὶ γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ'
[13, 61]	δὲ Θεωρίδος μνημονεύει λέγων ἔν	τινι	στασίμῳ οὕτως φίλη γὰρ ἡ
[13, 49]	ἐτῶν» ἔφη. Ζητουμένου δὲ ἔν	τινι	συμποσίῳ διὰ τίνα αἰτίαν οἱ
[13, 35]	γάμους συνετέλουν καὶ καταλιπὼν ἔν	τινι	τόπῳ αὐτῷ ἅρματι τὸν ἁρματηλάτην
[13, 75]	διατθριβάς. Διὸ καὶ λέγειν ἔν	τινι	τῶν μελῶν· Ερως με δαὖτε
[13, 34]	ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν	Λακεδαίμονι	Αναθημάτων, εἰκών ἐστι τῆς διαβοήτου
[13, 2]	περὶ Νομοθετῶν ἱστορεῖν ὅτι ἐν	Λακεδαίμονι	εἰς οἴκημά τι σκοτεινὸν πᾶσαι
[13, 34]	μεθύειν> μεθ' ἡμῶν. ~Εν δὲ	Λακεδαίμονι,	ὥς φησι Πολέμων ὁ περιηγητὴς
[13, 3]	τὴν Κασσάνδραν σὺν αὐτῷ τῷ	Αγαμέμνονι	ἀποκτείνει, ἣν εἰς τὴν Ελλάδα
[13, 64]	Σώφρονα ἡ Λαοδίκη διανεύει τῷ	Σώφρονι,	μηνύουσα τὴν ἐπιβουλήν. Ὃ δὲ
[13, 94]	δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ καὶ	Αριστογείτονι	προσελθὼν πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο μὴ
[13, 84]	βοὶ βοῦς ἐπανέβη· καὶ γεγραμμένῃ	κυνὶ	καὶ περιστερᾳ καὶ χηνὶ τῇ
[13, 55]	ἣ δὲ προῖκα Διογένει τῷ	κυνὶ	συγκυλίεται» ἀπεκρίνατο Ἐγὼ Λαίδι χορηγῶ
[13, 6]	κακό. Η δἐ Νάννιον τί	νυνὶ	διαφέρειν Σκύλλης δοκεῖ Οὐ δύ'
[13, 55]	παῖδες αὗται καὶ τίνες; Β.	Νυνὶ	μὲν ἥκουσιν Μεγαρόθεν, εἰσὶ δὲ
[13, 46]	ἐν τοῖς Απομνημονεύμασιν ἱστορεῖ. Εν	ἀγῶνι	οὖν ποτε αὐτὸν ἀσχημονήσαντα σφόδρα
[13, 18]	μοι φαίνεται καὶ πάντα τῷ	πώγωνι	δρᾶν ἐναντία, ἢ πλουσιακὸν τούτῳ
[13, 14]	ἐντείνεσθαι χαρίτων, τὸ μὲν ἐπ'	εὐαίωνι	τύχᾳ, τὸ δ' ἐπὶ συγχύσει
[13, 71]	εὐασμὸν κρυφίων ἐξεφόρει λογίων, Ράριον	ὀργειῶνι	νόμῳ διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ δ'
[13, 29]	κἀπέδειξεν ἵλεων. Εὔβουλος δ' ἐν	Καμπυλίωνι	κοσμίαν ἑταίραν παράφων φησίν· Ως
[13, 13]	Εὔβουλος δ' ἢ Αραρὼς ἐν	Καμπυλίωνι·	Τίς ἦν ὁ γράψας πρῶτος
[13, 20]	καὶ Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ	Ιασίωνι,	Αφροδίτη Αγχίσῃ καὶ Αδώνιδι. Διὰ
[13, 63]	καὶ αὐτὴν ἀγανακτήσασαν συγκοιμᾶσθαι τῷ	Κνωσίωνι.	~Μυρρίνην δὲ τὴν Σαμίαν ἑταίραν
[13, 50]	ἐν Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης ἐν	Μοσχίωνι.	Περὶ δὲ τῆς Φανοστράτης Απολλόδωρός
[13, 67]	μὲν Αθήνησι, τὸ δ' ἐν	Βαβυλῶνι	μνῆμα πολὺν ἤδη χρόνον ἐπιτετελεσμένον.
[13, 80]	Αντίγονος ὁ βασιλεὺς ἐπεκώμαζε τῷ	Ζήνωνι.	Καί ποτε καὶ μεθ' ἡμέραν
[13, 80]	Καρύστιος δ' ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασι	Χάρωνι,	φησί, τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς
[13, 49]	τῷ Πανδίονος. Φρύνη συνδειπνοῦσά ποτε	γράσωνι	ἄρασα φορίνην Λαβέ, εἶπε, καὶ,
[13, 21]	ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν	Σικυῶνι	Πινάκων. Ὢ τῆς καλῆς πολυμαθίας,
[13, 38]	ἐν τῷ περὶ τῆς ἐν	Σικυῶνι	Ποικίλης Στοᾶς θυγατέρα μὲν εἶναι
[13, 72]	Αίσχύλος ἔφη ὁ Αλεξανδρεὺς ἐν	Αμφιτρύωνι.	Οὗτος δέ ἐστιν Αἰσχύλος ὁ
[13, 15]	οἳ μόνοι πάντα τἀν τοῖς	πίναξι,	πρίν τι τῷ σόφῳ δοῦναι,
[13, 33]	ἀρχὰν εὑρὸμενον σκολιοῦ ξυνάορον ξυναῖς	γυναιξί.	Δῆλον γὰρ ὅτι πρὸς τὰς
[13, 7]	βίου παρρησίαν καὶ τὴν τρυφήν	γυναιξὶ	δοῦλοι ζῶμεν ἀντ' ἐλευθέρων. Επειτ'
[13, 3]	ὁ Πρίαμος δὲ πολλαῖς χρῆται	γυναιξὶ	καὶ ἡ Εκάβη οὐ δυσχεραίωει.
[13, 84]	ἔφασκεν ἡ ἑταίρα ὅσον ἐοίκασι	γυναιξὶ	χρόνον, καθάπερ ἱστορεῖ Κλέαρχος. Εμοὶ
[13, 20]	καλλίστους βασιλέας, ὡς μέχρι νῦν	οἱ	Αθάνατοι καλούμενοι Αἰθίοπες, ὥς φησι
[13, 93]	μετὰ τὸν ἐκείνου θάνατον, ὡς	οἱ	ἀμφὶ τὸν Ιδομενέα φασίν. ~Αλλ'
[13, 86]	ὠχροῦντο, οὐκ ἔτι κατεῖχον αὑτοὺς	οἱ	ἄνδρες, ἀλλὰ ἐκ τῶν κλινῶν
[13, 87]	ἱμάτια περιέδυεν. ~Εσπουδάκεσαν δὲ καὶ	οἱ	βασιλεῖς περὶ τὰς μουσουργούς, ὡς
[13, 35]	ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ ὅτι μέλλουσιν	οἱ	γάμοι συντελεῖσθαι. Ὃ δὲ στρατοπεδεύων
[13, 3]	Κοιμῶνται γοῦν παρ' αὐτῷ καὶ	οἱ	γέροντες μετὰ γυναικῶν, Νέστωρ και
[13, 6]	ἐκείνην, σῴζεται δ' ἄκων μόνος.	Οἱ	δ' ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν
[13, 86]	καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ μεθυσθείη ἄν.	Οἱ	δὲ βουλόμενοι σωφρονικοὶ εἶναι σφόδρα
[13, 95]	δικάζονται αὐτῷ συγκλείσαντες τὰ καπηλεῖα,	οἱ	δὲ γείτονες οὕτως ὑπ' αὐτοῦ
[13, 35]	καὶ ἔφυγεν ἔχων τὴν Οδάτιν.	Οἱ	δὲ παῖδες καὶ αἱ θεράπαιναι
[13, 77]	ἁρπάσαι τὸν Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα.	Οἱ	δὲ προειρημένοι Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς
[13, 59]	ἤνυε λέγων ἐπίδοξοί τε ἦσαν	οἱ	δικασταὶ καταψηφιούμενοι, παραγαγὼν αὐτὴν εἰς
[13, 95]	κεχρημένους. Οὐχ οἱ μὲν κάπηλοι	οἱ	ἐγγὺς οἰκοῦντες, παρ' ὧν προδόσεις
[13, 91]	τίς σου πύθηται τίνες ἦσαν	οἱ	εἰς δούρειον ἵππον ἐγκατακλεισθέντες, ἑνὸς
[13, 77]	Κρῆτες γοῦν, ὡς ἔφην, καὶ	οἱ	ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ τὰ
[13, 36]	τῇ Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ οὕτως· Φωκαεῖς	οἱ	ἐν Ιωνίᾳ ἐμπορίᾳ χρώμενοι ἔκτισαν
[13, 95]	ἥκειν τούτου τεθνεῶτος. Οὓτω δ'	οἱ	ἐν τῷ Πειραιεῖ διάκεινται ὥστε
[13, 81]	καὶ δεξιῷ. Ερμησίλεω δὲ ξένου	οἱ	ἐόντος καὶ προξένου Αθηναίων ἐστιῶντος
[13, 35]	ἀδελφὸς Ζαριάδρη, περὶ ὧν λέγουσιν	οἱ	ἐπιχώριοι ὅτι ἐξ Αφροδίτης καὶ
[13, 84]	ἐστι τὸ τυχεῖν, μάθετε παύονται	οἱ	ἔρωτες, ὥς φησι Κλέαρχος. ῇ
[13, 13]	μοι. καί μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν	οἱ	ζωγράφοι τὸν Ερωτα, συντομώτατον δ'
[13, 75]	καὶ ἐδέχοντο τὰ τοιαῦτα ᾄσματα	οἱ	θεαταί. ~Καὶ ὁ Ρηγῖνος δὲ
[13, 20]	πρὸς ἀλλήλας, καὶ διὰ κάλλος	οἱ	θεοὶ ἀνηρείψαντο Διὶ οἰνοχόον τὸν
[13, 92]	τοῦτο Ξενοκράτης Πόλλ' ἀγαθὰ δοῖεν	οἱ	θεοὶ Δημητρίῳ καὶ τοῖς νομοθέταις,
[13, 10]	πέρας ἔσχεν τότε γὰρ εἷλον	οἱ	Θηβαῖοι τὴν Φωκίδα. Καὶ ὁ
[13, 32]	Πέρσαις Ελλάνων ἀκρόπολιν προδόμεν. Καὶ	οἱ	ἰδιῶται δὲ κατεύχονται τῇ θεῷ
[13, 54]	τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη,	οἱ	καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων
[13, 53]	τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη,	οἱ	καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων
[13, 78]	πανταχόθεν αὐτοὺς ἐκκόπτοντες. Εἰσὶ δὲ	οἱ	καὶ τὰς παλαὶστρας ὥσπερ ἀντιτειχίσαμτα
[13, 81]	ἀσσοτέρα γένηται. Ως δ' ἦν	οἱ	κάρτα πλησίον, περιλαβὼν τῇ χειρὶ
[13, 23]	ἔστ' αὐταῖσι τούτων ὧν ἔχουσ'	οἱ	κωμικοί· ὀρθὰ προσθεῖσαι τοιαῦτα τοὔκλυτον
[13, 55]	κλεινοῖς Θετταλικοῖς πεδίοις. Αὐτοσχεδιάζουσιν οὖν	οἱ	λέγοντες αὐτὴν ἐν Κορίνθῳ τεθάφθαι
[13, 31]	Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι. Θύουσι δὲ καὶ	οἱ	Μακεδόνων βασιλεῖς τὰ Εταιρίδεια. Πόρνης
[13, 25]	Μεγαράδε νεανίαι κλέπτουσι μεθυσοκότταβοι· κᾆθ'	οἱ	Μεγαρῆς ὀδύναις πεφυσιγγωμένοι ἀντεξέκλεψαν Ασπασίας
[13, 10]	οἴομαι, ἄνδρες φίλοι, ὅτι καὶ	οἱ	μέγιτοι πόλεμοι διὰ γυναῖκας ἐγένοντο.
[13, 95]	ἅπαντας τοὺς αὐτῷ κεχρημένους. Οὐχ	οἱ	μὲν κάπηλοι οἱ ἐγγὺς οἰκοῦντες,
[13, 24]	ἀνασχετὰ ἐν τῇ πόλει πράττουσιν	οἱ	νεώτεροι. Οπου γὰρ οὐσῶν μειράκων
[13, 84]	διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε γὰρ καὶ	οἱ	παῖδές εἰσιν καλοί, ὡς Γλυκέρα
[13, 92]	Δημοσθένους ἀνεψιοῦ. Καὶ Ρωμαῖοι δ'	οἱ	πάντα ἄριστοι ἐξέβαλον τοὺς σοφιστὰς
[13, 9]	μόνον. ~Οὐκ αἰσθάνονται δ' οὐδ'	οἱ	παρ' ἠλικίαν νέας ἀγόμενοι γυναῖκας
[13, 20]	μὲν εἶδος ἄξιον τυραννίδος Καὶ	οἱ	παρ' Ομήρῳ δὲ δημογέροντες θαυμάζοντες
[13, 84]	οὖν καὶ ὑμεῖς, ὦ φιλόσοφοι,	οἱ	παρὰ φύσιν τῇ Αφροδίτῃ χρώμενοι
[13, 19]	τῆς προσποιητοῦ ἐπιτηδεύσεως ἔφη ὡς	οἱ	παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν λόγων καὶ
[13, 23]	ἀνάγκης δεῖ γελᾶν, ἵνα θεωρώσ'	οἱ	παρόντες τὸ στόμ' ὡς κομψὸν
[13, 12]	καὶ Αθηναῖοι ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ	οἱ	Πεισιστρατίδαι ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν πρῶτον
[13, 7]	{τῶν ἐπῶν} ὦ δυστυχεῖς ἡμεῖς	οἱ>	πεπρακότες τὴν τοῦ βίου παρρησίαν
[13, 59]	Θεσπιαῖς. Αὐτῆς δὲ τῆς Φρύνης	οἱ	περικτίονες ἀνδριάντα ποιήσαντες ἀνέθηκαν ἐν
[13, 19]	Καὶ δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν εἰσιν	οἱ	πλεῖστοι, συνεσπασμένοι καὶ κακοπινεῖς οὐ
[13, 64]	τὸ κρημνὸν εἰπεῖν ὡς δικαίως	οἱ	πολλοὶ καταφρονοῦσι τοῦ θείου, ὅτε
[13, 35]	οἰκίαις· καὶ ταῖς ἑαυτῶν θυγατράσιν	οἱ	πολλοὶ τῶν δυναστῶν ὄνομα τιθένται
[13, 94]	ποτε ἐπιχειρῆσαι οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ	οἱ	πονηρότατοι καὶ ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι
[13, 6]	ἕλκων ᾤχετ' ἐκ τῆς οἰκίας.	Οἱ	Σινώπῃ δ' αὖ συνόντες οὐχ
[13, 49]	τινι συμποσίῳ διὰ τίνα αἰτίαν	οἱ	στέφανοι κρήμνανται, εἶπεν Ὅτι φυχαγωγοῦσιν.
[13, 70]	ἀπὸ τῶν Ατρειδῶν σῴζουσα, ὡς	οἱ	τὰ Αργολικὰ γράψαντες ἱστοροῦσιν. Ενδοξος
[13, 7]	ἐν Υπνῳ φησίν· εἶτ' εἰσὶν	οἱ	τέττιγες οὐκ εὐδαίμονες, ὧν ταῖς
[13, 19]	ἔσονται ῥυπαροὶ καὶ ἀνελεύθεροι, καθάπερ	οἱ	τῆς Αριστίππου παρενεχθέντες αἱρέσεως ἄσωτοι
[13, 12]	πόλεως σωτηρίαν. Οτι δὲ καὶ	οἱ	τούτου πρεσβύτεροι κατὰ φιλοσοφίαν σεμνόν
[13, 78]	Διὰ τοὺς τοιούτους οὖν ἔρωτας	οἱ	τύραννοι (πολέμιοι γὰρ αὐτοῖς αὗται
[13, 91]	καταλέξαι τὰς προσηγορίας καὶ τίνες	οἱ	ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος αὐτῶν καταβρωθέντες
[13, 54]	Μυρτίλος Μή τι τοιοῦτοι ὑμεῖς	οἱ	φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ καὶ πρὸ
[13, 53]	Μυρτίλος Μή τι τοιοῦτοι ὑμεῖς	οἱ	φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ καὶ πρὸ
[13, 2]	Μυρτώ, οὐ τοῦ δικαίου καλουμένου	(οἱ	χρόνοι γὰρ οὐ συγχωροῦσιν) ἀλλὰ
[13, 31]	οἵ μὲν ἐν καλάμοις καλοῦσιν,	οἵ	δὲ ἐν ἕλει, Αττικαί, φησὶν,
[13, 31]	Τὴν ἐν Σάμῳ Αφροδίτην, ἣν	οἵ	μὲν ἐν καλάμοις καλοῦσιν, οἵ
[13, 71]	μύθων κῆδος ἔχουσ' ἀρετή, οὐδ'	οἳ	δεινὸν ἔρωτος ἀπεστρέψαντο κυδοιμόν φαινόμενον,
[13, 7]	ἀνδρῶν ἐστι πρὸς ἐκείνην μέλι	οἳ	μέν γε συγγνώμην ἔχουσ' ἀδικούμενοι,
[13, 15]	στοίακες, ἔμποροι λήρου λόγων ὑποκριτῆρες,	οἳ	μόνοι πάντα τἀν τοῖς πίναξι,
[13, 71]	βαρύν ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρὸν μισήσας	οἷ'	ἀνέπεμψεν ἔπη. Λυδῆς δ' Αντίμαχος
[13, 84]	γὰρ περὶ τὴν Πειρήνην χαλκῇ	βοὶ	βοῦς ἐπανέβη· καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ
[13, 86]	συλλογισμῶν διαλέγοιντο ἀλλοτρίως ἂν αὐτοὺς	ὑπολάβοι	τις ποιεῖν τοῦ παρόντος καιροῦ,
[13, 25]	Σιμαίθαν ἰόντες Μεγαράδε νεανίαι κλέπτουσι	μεθυσοκότταβοι·	κᾆθ' οἱ Μεγαρῆς ὀδύναις πεφυσιγγωμένοι
[13, 68]	Ενταῦθα δὴ τῶν βαρβάρων τινὲς	μάγοι	ὁρῶντες αὐτὸν παγκάκως διακείμενον ἔπεισαν
[13, 41]	θ' ὅτ' ἐπαινοίη τιν' ἢ	ψέγοι	πάλιν, ἐπ' ἀμφοτέρων προσέκειτο μανία
[13, 1]	περὶ γαμετῶν καὶ ἑταιρῶν πολλάκις	λόγοι)	εἰδόσιν ἐκτιθέμενοι τὴν ἱστορίαν τῶν
[13, 1]	ἵστατο καί μοι ἔνισπε, τίνες	λόγοι	περὶ αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος καὶ
[13, 11]	καὶ περὶ κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν	λόγοι	φιλόσοφοι πάμπολλοι· ἐν οἷς τινες
[13, 93]	τὸν βίον, ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε,	κακολόγοι	καὶ βοροὶ πρός τε τούτοις
[13, 63]	κρινομένων τὰς γυναῖκας ἐπάγεσθαι ἀλλ'	αἰδοῖ	τουτ' ἐποίησεν, φεύγων τὴν διαβολήν.
[13, 20]	ἀλλήλας, καὶ διὰ κάλλος οἱ	θεοὶ	ἀνηρείψαντο Διὶ οἰνοχόον τὸν Γανυμήδη·
[13, 92]	Ξενοκράτης Πόλλ' ἀγαθὰ δοῖεν οἱ	θεοὶ	Δημητρίῳ καὶ τοῖς νομοθέταις, διότι
[13, 34]	τὸν ἁβρόν, ὦ γῆ καὶ	θεοί,	ὃν ἡ Λακεδαίμων μοιχὀν ἐπιθυμεῖ
[13, 26]	ἀετοῖς· οὗτοι γὰρ ὅταν ὦσιν	νέοι	ἐκ τῶν ὀρῶν πρόβατ' ἐσθίουσι
[13, 67]	Τροφωνίου Καταβάσεώς φησι Ταὐτὸ δὲ	πάθοι	τις ἂν ἐπὶ τὴν Αθηναίων
[13, 5]	μέντοι γνήσιοι, ἔφη, καὶ οὐ	νόθοι	βασιλεῖς γεννηθήσονται. Καὶ ὁ Αλέξανδρος
[13, 88]	ἐνετρύφων φορούμεναι. Εν δὲ τῇ	Ιοῖ	ἔαρος τέκνα προσηγόρευε τὰ ἄνθη·
[13, 60]	τειχιεῖν τὰς Θήβας, ἐὰν ἐπιγράψωσιν	Θηβαῖοι	ὅτι Αλέξανδρος μὲν κατέσκαψεν, ἀνέστησεν
[13, 10]	ἔσχεν τότε γὰρ εἷλον οἱ	Θηβαῖοι	τὴν Φωκίδα. Καὶ ὁ Κρισαικὸς
[13, 85]	τὰς μυίας ἀπεσόβει ὅτε δὲ	κλαίοι,	τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει
[13, 92]	πεποιηκότος τοῦ Δημοσθένους ἀνεψιοῦ. Καὶ	Ρωμαῖοι	δ' οἱ πάντα ἄριστοι ἐξέβαλον
[13, 92]	ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν, ἀλλὰ καὶ	Αθηναῖοι.	Αλεξις γοῦν ἐν Ιππῳ φησίν
[13, 12]	ἐλευθερία τοῖς ταῦτα μετιοῦσιν συναύξεται.	Αθηναῖοι	δὲ τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ συνουσίας
[13, 12]	προσηγόρευσαν· δι' ὃν θέον καὶ	Αθηναῖοι	ἐλευθερίας ἔτυχον, καὶ οἱ Πεισιστρατίδαι
[13, 51]	ἧς ἄξιον θαυμάζειν πῶς περιεῖδον	ΑΘηναῖοι	οὕτως προσαγορευομένην τὴν πόρνην, πανηγύρεως
[13, 12]	τε τὰ Ερωτίδεια τιμῶσιν καθάπερ	Αθηναῖοι	τὰ Παν> αθήναια καὶ τὠλύμπια
[13, 10]	περὶ τοῦ Ιεροῦ Πολέμου ὅτε	Κιρραῖοι	πρὸς Φωκεῖς ἐπολέμησαν, δεκαέτης ἦν,
[13, 93]	ὧν ἁπάντων ἀλλότριοι μὲν ἀρετῆς,	μάταιοι	δὲ ἐστὲ> εἰς τὸ τοῦ
[13, 3]	ἐνὶ κλισίῃς ἐξαίρετοι, ἅς τοι	Αχαιοὶ	πρωτίστῳ δίδομεν. Ἀλλ' οὐκ εἰκός,
[13, 12]	Παν> αθήναια καὶ τὠλύμπια Ηλεῖοι	Ρόδιοί	τε τὰ Αλίεια καὶ ἐν
[13, 12]	τὰ Παν> αθήναια καὶ τὠλύμπια	Ηλεῖοι	Ρόδιοί τε τὰ Αλίεια καὶ
[13, 12]	ἀντ' αἰσχροῦ καὶ ἐπονειδίστου βίου.	Σάμιοι	δέ, ὥς φησιν Ερξίας ἐν
[13, 78]	τοιούτους οὖν ἔρωτας οἱ τύραννοι	(πολέμιοι	γὰρ αὐτοῖς αὗται αἱ φιλίαι)
[13, 12]	ὡς ἐπίπαν ὁ Ερως τιμᾶται.	Λακεδαιμόνιοι	δὲ πρὸ τῶν παρατάξεων Ερωτι
[13, 93]	ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ ὧν ἁπάντων	ἀλλότριοι	μὲν ἀρετῆς, μάταιοι δὲ ἐστὲ>
[13, 35]	Ζαριάδρη, περὶ ὧν λέγουσιν οἱ	ἐπιχώριοι	ὅτι ἐξ Αφροδίτης καὶ Αδώνιδος
[13, 5]	ὁ μὲν Ατταλος νῦν μέντοι	γνήσιοι,	ἔφη, καὶ οὐ νόθοι βασιλεῖς
[13, 85]	σκάφῃ. Εἰ δὲ μὴ τοῦτο	πεποιήκοι,	τροφὴν οὐκ ἐλάμβανεν ἡ ἐλέφας.
[13, 23]	αὐταῖσι τούτων ὧν ἔχουσ' οἱ	κωμικοί·	ὀρθὰ προσθεῖσαι τοιαῦτα τοὔκλυτον τῆς
[13, 86]	μεθυσθείη ἄν. Οἱ δὲ βουλόμενοι	σωφρονικοὶ	εἶναι σφόδρα μέχρι τινὸς διατηροῦσιν
[13, 22]	συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ κακὸν ἔχων	οἴκοι	μέγα. Διόπερ καὶ θρηνῶν τις
[13, 10]	Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ ὅλοι	οἶκοι	διὰ γυναῖκας ὁ Φιλίππου τοῦ
[13, 93]	καὶ βοροὶ πρός τε τούτοις	ἄνοικοι	καὶ ἀνέστοι βιοῦντες. Εξ ὧν
[13, 86]	καὶ ἀπλήστως ψέγειν. Καὶ εἰ	διαλεκτικοὶ	συνελθόντες εἰς πότον περὶ συλλογισμῶν
[13, 84]	γὰρ καὶ οἱ παῖδές εἰσιν	καλοί,	ὡς Γλυκέρα ἔφασκεν ἡ ἑταίρα
[13, 59]	ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε τὸν Ερωτα	θέλοι	λαβεῖν εἴτε τὸν ἐπὶ Τριπόδων
[13, 14]	τοὺς τρόπους ἀβέλτερος. Εἰ γὰρ	ἀφέλοι	τις τοῦ βίου τὰς ἡδονάς,
[13, 95]	αὐτῷ κεχρημένους. Οὐχ οἱ μὲν	κάπηλοι	οἱ ἐγγὺς οἰκοῦντες, παρ' ὧν
[13, 56]	ῥυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως. Ἆ	δειλοὶ	νεότητος ἀπαντήσαντες ἐκείνης πρωτοπόρου, δι'
[13, 70]	σιωπᾶν ἀλλὰ μικροῦ, ἔφη, ἄνδρες	φίλοι,	ἐξελαθόμεν ὑμῖν εἰπεῖν τήν τε
[13, 10]	δὲ ὑμῶν ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες	φίλοι,	ὅτι καὶ οἱ μέγιτοι πόλεμοι
[13, 21]	Ὢ τῆς καλῆς πολυμαθίας, ἄνδρες	φίλοι,	τῆς τοῦ γραμματικοῦ τοῦδε, ὃς
[13, 79]	Ελληνας παρελθόντος, ὡς ἱστορεῖ Τίμαιος.	Αλλοι	δέ φασι τῶν τοιούτων ἐρώτων
[13, 55]	οἰκεῖν ἐν ᾗ πρότερον ᾤκησαν	ἄλλοι;	Οὐ γάρ» ἔφη. Τί δὲ
[13, 35]	τοὺς γάμους, οὐ προειπῶν ὅτῳ	μέλλοι	διδόναι τὴν θυγατέρα. Ακμαζούσης οὖν
[13, 64]	κρημνὸν εἰπεῖν ὡς δικαίως οἱ	πολλοὶ	καταφρονοῦσι τοῦ θείου, ὅτε ἐγὼ
[13, 55]	γυναικὶ συνεῖναι ἄτοπόν ἐστιν ᾖ	πολλοὶ	κέχρηνται. Νυμφόδωρος δ' ὁ Συρακόσιος
[13, 77]	τῶν ἐπὶ ταῖς θηλείαις προκρίνουσι	πολλοί.	Παρὰ γὰρ τὰς ἄλλας ταῖς
[13, 55]	Τί δὲ ναῦν ἐν ᾗ	πολλοὶ	πεπλεύκασιν; οὐδὲ τοῦτο» ἐφη. Οὕτως
[13, 20]	ἀνδρὶ ἔοικεν. Καθίστων δὲ καὶ	πολλοὶ	τοὺς καλλίστους βασιλέας, ὡς μέχρι
[13, 35]	καὶ ταῖς ἑαυτῶν θυγατράσιν οἱ	πολλοὶ	τῶν δυναστῶν ὄνομα τιθένται Οδάτιν.
[13, 11]	κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν λόγοι φιλόσοφοι	πάμπολλοι·	ἐν οἷς τινες καὶ ἐμνημόνευσαν
[13, 10]	ἡ Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ	ὅλοι	οἶκοι διὰ γυναῖκας ὁ Φιλίππου
[13, 33]	οὕτως τοῦ μέλους· Πολύξεναι νεάνιδες	ἀμφίπολοι	Πειθοῦς ἐν ἀφνειῷ Κορίνθῳ, αἵτε
[13, 7]	παρρησίαν καὶ τὴν τρυφήν γυναιξὶ	δοῦλοι	ζῶμεν ἀντ' ἐλευθέρων. Επειτ' ἔχειν
[13, 95]	τῆς χειρὸς τοὺς δακτύλους. Καί	μοι	ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. Ο μὲν
[13, 64]	ὅτε ἐγὼ μὲν τὸν γενόμενόν	μοι	ἄνδρα σώσατα τοιαύτην χάριτα παρὰ
[13, 6]	καὶ σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα τετράπους	μοι	γένοιτο, φησὶ τήνπρος ἢ, θρόνος,
[13, 15]	λέγοντες συνέχειν τοὺς ἐρωμένους. Καί	μοι	δοκεῖ Αρίστων ὁ Κεῖος ὁ
[13, 22]	λέγων· Τυφλὸς ὁ Πλοῦτος εἶναί	μοι	δοκεῖ, ὅστις γε παρὰ ταύτην
[13, 26]	κἀσθίειν μὸνον, πεπονθέναι δὲ ταὐτά	μοι	δοκεῖ τοῖς ἀετοῖς· οὗτοι γὰρ
[13, 13]	ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ μοι. καί	μοι	δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι τὸν
[13, 27]	τὴν Εφίππου Φιλύριαν. Δοκεῖς γάρ	μοι	ἐκείνων εἷς εἶναι οὓς ἐδίδαξαν
[13, 1]	Ερατώ, πάρ θ' ἵστατο καί	μοι	ἔνισπε, τίνες λόγοι περὶ αὐτοῦ
[13, 3]	νηδύος ἦσαν, τοὺς δ' ἄλλους	μοι	ἔτικτον ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκες. Παρὰ
[13, 3]	γοῦν ὁ Πρίαμος ἐννεακαίδεκα μέν	μοι	ἰης ἐκ νηδύος ἦσαν, τοὺς
[13, 13]	καὶ τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ	μοι.	καί μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ
[13, 25]	Ζεῦ, πρᾶγμα καὶ ὶσωτήριον, (καί	μοι	λέγειν τοῦτ' ἐστὶν ἁρμοστόν, Σόλων)
[13, 48]	ἢ ὅτι δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ	μοι,	Λύκος καὶ Ἐλεύθερος; Ἐπὶ δὲ
[13, 81]	Αρ' οῦν οὐ κατ' ὀρθόν	μοι	πέπτωκεν τὸ στρατήγημα Τοιαῦτα πολλὰ
[13, 45]	λεκάνην μὲν οὖν· δοκεῖς γάρ	μοι	πολύν, Ιππη, πάνυ χόρτον, φησί,
[13, 39]	τοῦτ' ἔφη, τάλαν, ὄζειν δοκεῖ	μοι	σαπρότατον πάντων πολύ. Δημήτριος δ'
[13, 45]	φησί, παππία, σφόδρα· ἀλλ' ἐγχεάτω	μοι	τέτταρας κοτύλας ἔπειτα εἰς τὴν
[13, 32]	ἀπὸ τῆς καλῆς Κορίνθου, ἐπειδή	μοι	τὴν αὐτόθι σοφιστείαν ὠνείδισας. Νόμιμόν
[13, 44]	Οὐχ ὁρᾷς, Γνάθαιν' ἔφη, ὑπερηφάνως	μοι	τὴν θυγατέρα χρωμένων; Η γραῦς
[13, 45]	ἔχοντ' Απόκριναι, φησίν, ὦ ποιητά	μοι,	τί βουλόμενος ἔγραψας ἐν τραγῳδίᾳ»
[13, 18]	θάτερον· ἢ γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν	μοι	φαίνεται καὶ πάντα τῷ πώγωνι
[13, 15]	ἦν ὄνομα· τὴν πρὸς Δόλωνά	μοι,	φησί, δοκῶ παρ' Οδυσσέως ἀπάντησιν
[13, 45]	εἶπεν· Ἂν γ' ἐλᾳδίου ταρτημόριά	μοι,	φησὶ, προσενέγκῃς τρία κόμισαι. Τὸ
[13, 35]	γὰρ αὐτῷ ὅτι μέλλουσιν οἱ	γάμοι	συντελεῖσθαι. Ὃ δὲ στρατοπεδεύων ἐπὶ
[13, 54]	ὥς που ό Ἐρατοσθένης ἔφη.	Κἀμοὶ	μὲν τὰ καλὰ τῶν ἑταιρῶν
[13, 53]	ὥς που ό Ἐρατοσθένης ἔφη.	Κἀμοὶ	μὲν τὰ καλὰ τῶν ἑταιρῶν
[13, 48]	Πῶς; ἔφησεν· ἢ ὅτι δύο	ποταμοὶ	έμβάλλετέ μοι, Λύκος καὶ Ἐλεύθερος;
[13, 84]	γυναιξὶ χρόνον, καθάπερ ἱστορεῖ Κλέαρχος.	Εμοὶ	μὲν γὰρ καὶ κατὰ φύσιν
[13, 76]	σκιεροῖσιν ὑφ' ἕρνεσιν οἰναρέοις θαλέθοισιν	ἐμοὶ	δ' ἔρος οὐδεμίαν κατακητος ὥραν,
[13, 10]	φίλοι, ὅτι καὶ οἱ μέγιτοι	πόλεμοι	διὰ γυναῖκας ἐγένοντο. Ο Ιλιακὸς
[13, 8]	χρηστή τις ἦν μέντοι τίς	οἴμοι	δείλαιος, ταχέως γέ μ' αἱ
[13, 92]	κωμῳδιοποίος ἐν Κεραυνουμένῳ λέγων οὕτως	Οἴμοι,	φιλοσοφεῖς. Αλλὰ τούς γε φιλοσόφους
[13, 49]	συμποσίῳ διὰ τίνα αἰτίαν οἱ	στέφανοι	κρήμνανται, εἶπεν Ὅτι φυχαγωγοῦσιν. Μαστιγίου
[13, 28]	ἔτι καὶ νῦν καὶ αἱ	παρθένοι	τὰς συνήθεις καὶ φίλας ἑταίρας,
[13, 1]	ἱστορίαν τῶν Μουσῶν τὴν Ερατὼ	ἐπικαλεσάμενοι	εἰς μνήμην ἡμῖν ἰέναι τὸν
[13, 93]	ἔχοντος, ὧνπερ ὑμεῖς τὰ χείρω	μερισάμενοι	τηρεῖτε. Αἰσθήσει τε γὰρ τῇ
[13, 12]	Αθηνᾷ καθιερωμένης αὐτόθι τὸν Ερωτα	ἱδρυσάμενοι	συνθύουσιν αὐτῷ. Θεσπιεῖς τε τὰ
[13, 1]	καὶ ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι) εἰδόσιν	ἐκτιθέμενοι	τὴν ἱστορίαν τῶν Μουσῶν τὴν
[13, 77]	Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα. Οἱ δὲ	προειρημένοι	Χαλκιδεῖς παρ' αὑτοῖς φασιν ἁρπασθῆναι
[13, 9]	οὐδ' οἱ παρ' ἠλικίαν νέας	ἀγόμενοι	γυναῖκας εἰς προὖπτον κακὸν αὑτοὺς
[13, 78]	φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι καὶ βασανιζόμενοι	ἀναγκαζόμενοί	τε λέγειν τοὺς συνειδότας οὐ
[13, 78]	Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι καὶ	βασανιζόμενοι	ἀναγκαζόμενοί τε λέγειν τοὺς συνειδότας
[13, 71]	σκληρὸν βίον ἐστήσαντο ἀνθρώπων, σκολιὴν	μαιόμενοι	σοφίην, οὓς αὐτὴ περὶ πικρὰ
[13, 19]	θύραις ῥυπαρῶς ζῶντες καὶ τριβωνάρια	περιβαλλόμενοι	μικρὰ καὶ {τῶν} ἥλων ἐμπιπλάντες
[13, 19]	τοῖς ἤθεσιν ἀλλα καὶ ἕξει.	Βουλόμενοι	γὰρ ἐνδύεσθαι τὴν αὐτάρκειαν καὶ
[13, 86]	ἀνὴρ μεθυσθείη ἄν. Οἱ δὲ	βουλόμενοι	σωφρονικοὶ εἶναι σφόδρα μέχρι τινὸς
[13, 43]	τε συναρτύειν δοκῶν καὶ διψᾶν	ὑπολειπόμενοι	εἰς τὴν αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν
[13, 6]	δ' ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν	ἠρμένοι	καὶ φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς αἴθραν
[13, 19]	τοιοῦτοι ὑμῶν εἰσιν οἱ πλεῖστοι,	συνεσπασμένοι	καὶ κακοπινεῖς οὐ μόνον τοῖς
[13, 3]	Φοῖνιξ. Οὐ γὰρ ἦσαν οὗτοι	ἐκλελυμένοι	τοῖς σώμασι ἐν τοῖς τῆς
[13, 59]	ἐπίδοξοί τε ἦσαν οἱ δικασταὶ	καταψηφιούμενοι,	παραγαγὼν αὐτὴν εἰς τοὐμφρανὲς καὶ
[13, 7]	οἳ μέν γε συγγνώμην ἔχουσ'	ἀδικούμενοι,	αὗται δ' ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ'
[13, 20]	ὡς μέχρι νῦν οἱ Αθάνατοι	καλούμενοι	Αἰθίοπες, ὥς φησι Βίων ἐν
[13, 24]	τῶν Δρακοντείων νόμων ὁπόταν ἀναμνησθῶσι	προσκινούμενοι;	~Καὶ Φιλήμων δὲ ἐν Αδελφοῖς
[13, 34]	μνῆμα ἐκ Συννάδων εἰς Μητρόπολιν	ἀφικνούμενοι·	ἐφ' ᾧ καὶ κατ' ἔτος
[13, 25]	μεθυσοκότταβοι· κᾆθ' οἱ Μεγαρῆς ὀδύναις	πεφυσιγγωμένοι	ἀντεξέκλεψαν Ασπασίας πόρνα δύο· κἀντεῦθεν
[13, 86]	ἐβόων ὡς θαυμαστόν τι θέαμα	θεώμενοι	καὶ μακάριον τὸν βασιλέα άπεκάλουν,
[13, 41]	πόλιν, ὑφ' ἧς ἅπαντές εἰσ'	ἐπηνορθωμένοι.	Τὸ μὲν οὗν ὑπάρχον εὐθέως
[13, 36]	Φωκαεῖς οἱ ἐν Ιωνίᾳ ἐμπορίᾳ	χρώμενοι	ἔκτισαν Μασσαλίαν. Εὔξενος δὲ ὁ
[13, 84]	οἱ παρὰ φύσιν τῇ Αφροδίτῃ	χρώμενοι	καὶ ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν,
[13, 86]	Αρκαδίας θεωρῶν πρὸς Αντίγονον παραγενομένων.	Εκεῖνοι	{τε} γὰρ ἠρίστων σφόδρα σκυθρωπῶς
[13, 84]	τῷ Σπινατῶν θησαυρῷ παίδές εἰσιν	λίθινοι	δύο, ὧν τοῦ ἑτέρου Δελφοί
[13, 81]	ἔλεγέν τε καὶ ἔπρησσεν ὅτε	πίνοι	{ἢ πράσσοι} Τὰ μέντοι πολιτικὰ
[13, 83]	δάφνης τῆς χαλκῆς, ἥν ἔστησαν	Μεταποντῖνοι	κατὰ τὴν Αριστέα τοῦ Προκονησίου
[13, 44]	γραῦς δ' ἀγανακτήσασα Τάλαν, ἔφη,	τέκνοι	περίλαβε, φησί, καὶ φίλησον, εἰ
[13, 78]	τοὺς τοιούτους οὖν ἔρωτας οἱ	τύραννοι	(πολέμιοι γὰρ αὐτοῖς αὗται αἱ
[13, 15]	ἔμποροι λήρου λόγων ὑποκριτῆρες, οἳ	μόνοι	πάντα τἀν τοῖς πίναξι, πρίν
[13, 2]	οὐ τοῦ δικαίου καλουμένου (οἱ	χρόνοι	γὰρ οὐ συγχωροῦσιν) ἀλλὰ τοῦ
[13, 59]	Φρύνῃ, ὡς οὐδὲν ἤνυε λέγων	ἐπίδοξοί	τε ἦσαν οἱ δικασταὶ καταψηφιούμενοι,
[13, 85]	ὑπέμενεν, τὸ δὲ εἰ μὴ	βλέποι	τὸ παιδίον ἤσχαλλεν. Οτ' οὖν
[13, 52]	ὧν ἐμπλέκουσι τοῖς λίνοις αἱ	μαστροποί,	ἢ Ναύσιον ἢ Μαλθάκην. ~Τοσαῦτ'
[13, 94]	ἅπερ οἱ πονηρότατοι καὶ ἀδικώτατοι	ἄνθρωποι	ἐπιχειροῦσι πράττειν ~Καὶ μετά ταῦτα
[13, 19]	λόγων καὶ μὴ συνέντες ἔσονται	ῥυπαροὶ	καὶ ἀνελεύθεροι, καθάπερ οἱ τῆς
[13, 19]	μὴ συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ καὶ	ἀνελεύθεροι,	καθάπερ οἱ τῆς Αριστίππου παρενεχθέντες
[13, 12]	Οτι δὲ καὶ οἱ τούτου	πρεσβύτεροι	κατὰ φιλοσοφίαν σεμνόν τινα τὸν
[13, 24]	ἐν τῇ πόλει πράττουσιν οἱ	νεώτεροι.	Οπου γὰρ οὐσῶν μειράκων μάλ'
[13, 86]	ἐλεφάντων ἐστὲ κατὰ τὴν γνώμην	ἀγριώτεροι	ἔτι τε ἀνημερώτεροι. Καίτοι Περσαίου
[13, 86]	τὴν γνώμην ἀγριώτεροι ἔτι τε	ἀνημερώτεροι.	Καίτοι Περσαίου τοῦ Κιτιέως ἐν
[13, 87]	τεσσαράκοντα. Καὶ ὑμῖν δέ, ὦ	ἑταῖροι,	λέγω ὅτι οὐδέν ἐστιν ὀφθαλμῶν
[13, 72]	καὶ Ιππώνακτα. Ταῦθ' ὑμῖν, ὦ	ἑταῖροι,	οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν
[13, 93]	ἄμφω ταῦτα μελετᾶτε, κακολόγοι καὶ	βοροὶ	πρός τε τούτοις ἄνοικοι καὶ
[13, 15]	Ιάμβων προειπών· Ακούσατ' ὦ στοίακες,	ἔμποροι	λήρου λόγων ὑποκριτῆρες, οἳ μόνοι
[13, 77]	καλοῦσιν, ἐν ῷ καὶ μυρρίναι	διάφοροι	πεφύκασιν. Καὶ τὴν πρὸς Αθηναίους
[13, 90]	οὗτος, καὶ αἱ ἀγωνιζόμεναι γυναῖκες	χρυσοφόροι	ὀνομάζονται. Θεόφραστος δὲ ἀγῶνα κάλλους
[13, 74]	νωμῶν, παννυχίδας θ' ἱερὰς θήλεις	χοροὶ	ἀμφιέπωσιν, πλάστιγξ θ' ἡ χαλκοῦ
[13, 46]	γὰρ λέγουσιν διαφθείρειν τοὺς ἐντυγχάνοντάς	σοι	ἀνωφελῆ καὶ ἐριστικὰ σοφίσματα διδάσκοντα,
[13, 81]	τῷ Ερετριεῖ Σοφοκλῆς Οὐδὲ τόδε	σοι	ἀρέσκει ἄρα, ῷ ξένε, τὸ
[13, 55]	Αρίστιππος Ἆρά γε μή τί	σοι	ἄτοπον δοκεῖ εἶναι, Διόγενες, οἰκιαν
[13, 24]	Ξέναρχος ἐν Πεντάθλῳ τοῖς παραπλησίως	σοι	βιοῦσιν καὶ ἐσπουδακόσι περὶ τὰς
[13, 43]	τῇ μητρὶ συνεδείπνουν ἄν, οὐχὶ	σοί,	γύναι. Επεὶ προέβη τοῖς ἔτεσιν
[13, 82]	ὅς με χλιαίνων γυμνὸν ἐποίησεν	σοὶ	δὲ φιλοῦντι ἑταίραν Βορρᾶς ὡμίλησεν.
[13, 2]	ψήφισμα Ιερώνυμος ὁ Ρόδιος, ὅπερ	σοι	διαπέμψομαι εὐπορήσας τοῦ βιβλίου. Αντεῖπε
[13, 47]	λίθον, έφη, εἶχες» Ἀποψήσασθαι ἄν	σοι	ἔδωκα. Ἐτύγχανεν δὲ ἣ μὲν
[13, 42]	Αγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν' ἔξεστί	σοι.	Εἶναι δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος
[13, 49]	Ἐπερωτήσαντος δὲ τὴν αἰτίαν Ὀργίζομαί	σοι,	εἶπεν, ὅτι πολλὰς ἔχεις. Φιλάργυρος
[13, 94]	δὲ δέομαι, καὶ οἴσω δέ	σοι	ἐννέ' ὀβολοὺς τῆς μνᾶς τόκους.
[13, 24]	σκευοποιοῦσι τῶν τεχνῶν. ~Διὸ συμβουλεύς	σοι,	Θετταλὲ ποικιλόδιφρε, τὰς ἐπὶ τῶν
[13, 35]	αὐτὴν· Ὦ Οδάτι, πάρειμι δή	σοι	καθάπερ ἠξίωσας, ἐγὼ Ζαριάδρης. Ἣ
[13, 25]	Εξῆλθες· οἰμώζειν λέγ' ἀλλοτρία στί	σοι.	Καὶ Ασπασία δὲ ἡ Σωκρατικὴ
[13, 32]	φύλακα πιστὴν ἔχειν. ~Καταλέξω δέ	σοι,	Κύνουλκε, Ιωνικήν τινα ῥῆσιν ἐκτείνας
[13, 24]	ὧν βεβαίως ἀσφαλῶς τ' ἔξεστί	σοι	μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν.
[13, 27]	δ' Ωκιμον λαμπρὰ πάνυ. ~Ταυτά	σοι	παραινεῖν ἔχω, ἑταῖρε Μυρτίλε. Καὶ
[13, 8]	Γεγάμηκα γὰρ καὐτος διὰ τοῦτό	σοι	παραινῶ μὴ γαμεῖν. (Β) Δεδογμένον
[13, 44]	ἄνερ· οὐδέποτε γὰρ τοῦτ' ἐστί	σοι	πεπραγμένου. ~Εξῆς δὲ καὶ ταῦτ'
[13, 21]	θάτερον σκέλος, ἐκείνου τοῦ ὁμωνύμου	σοι	ποιητοῦ τὴν κνήμην φορῶν, ὃς
[13, 68]	τὴν σὴν μητέρα καὶ τὴν	σοὶ	συνοικοῦσαν. Συνεπιμαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ
[13, 89]	ἐφ' οὗ ἐπιγέγραπται Ποικιλομήχαν' Ερως,	σοὶ	τόνδ' ἱδρύσατο βωμὸν Χάρμος ἐπὶ
[13, 43]	τριωβόλου. Τίς δ' οὑπιτρέψων ἐστί	σοι,	φησίν, τάλαν, ὄντα γ' ἐν
[13, 42]	μὰ τὴν Αφροδίτην, ἀλλ' ὁ	σοὶ	χρήσας τότε. Εν συμποσίῳ δ'
[13, 42]	ἠγανάκτησ' Ἣ δὲ Μηθέν, φησί,	σοί,	ψυχή, μελέτω· μαθεῖν γὰρ αἰσθέσθαι
[13, 27]	ἀποθανεῖν Φορμίσιον. Ἢ ἥδιστόν ἐστί	σοι,	ὡς ἐν Μαραθωνίοις φησὶ Τιμοκλῆς,
[13, 74]	Εὐριπιδείῳ πάλιν ἡ Αφροδίτη φησίν	Ὅσοι	τε πόντον τερμόνων τ' Ατλαντικῶν
[13, 13]	τὸν Ερωτα, συντομώτατον δ' εἰπεῖν,	ὅσοι	τοῦ δαίμονος τούτου ποιοῦσιν εἰκόνας.
[13, 74]	τἀμὰ πρεσβεύς κράτη, σφάλλω δ'	ὅσοι	φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα. Νεανίσκῳ
[13, 71]	τρυόμενον λαλιήν. Οὐδὲ μὲν οὐδ'	ὁπόσοι	σκληρὸν βίον ἐστήσαντο ἀνθρώπων, σκολιὴν
[13, 81]	καὶ ἔπρησσεν ὅτε πίνοι {ἢ	πράσσοι}	Τὰ μέντοι πολιτικὰ οὔτε σοφὸς
[13, 3]	εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃς ἐξαίρετοι, ἅς	τοι	Αχαιοὶ πρωτίστῳ δίδομεν. Ἀλλ' οὐκ
[13, 25]	μὴ προσῆκον ἦν, στῆσαι πριάμενόν	τοι	γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς ἃπασι
[13, 51]	λόγος, τούτων μνημονεύει· Φιλύρα γέ	τοι	ἐπαύσατο πορνευομένη ἐτι νέα οὖσα
[13, 62]	ἑταίρας ἐν τούτοις. Φιλύρα γέ	τοι	ἐπαύσατο πορνευομένη {καὶ} ἔτι νέα
[13, 15]	σὲ μεταφέρειν· ἦ ῥά νύ	τοι	μεγάλων Δώρων ἐπεμαίετο θυμός. ~Ηγήσανδρος
[13, 9]	Μεγαρικοῦ ποιητοῦ παραινέσαντος αὐτοῖς οὔ	τοι	σύμφορόν ἐστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ
[13, 3]	πολυγύναιος ὑπὸ Θερσίτου λοιδορεῖται Πλεῖαί	τοι	χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ δὲ γυναῖκες
[13, 20]	βασιλέας, ὡς μέχρι νῦν οἱ	Αθάνατοι	καλούμενοι Αἰθίοπες, ὥς φησι Βίων
[13, 94]	ἐπιχειρῆσαι οὐδὲ τολμῆσαι ἅπερ οἱ	πονηρότατοι	καὶ ἀδικώτατοι ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι πράττειν
[13, 94]	τολμῆσαι ἅπερ οἱ πονηρότατοι καὶ	ἀδικώτατοι	ἄνθρωποι ἐπιχειροῦσι πράττειν ~Καὶ μετά
[13, 3]	δὲ γυναῖκες εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃς	ἐξαίρετοι,	ἅς τοι Αχαιοὶ πρωτίστῳ δίδομεν.
[13, 51]	Ἑταιρῶν, Αντικύραν αὐτὴν φάσκων κληθῆναι	ἤτοι	ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι καὶ μεμηνόσιν
[13, 47]	με έν τρισὶν ἡμέραις καταβεβρωκέναι;	Ἤτοι	τήν λήκυθον, ἔφη, ἢ τὰ
[13, 89]	ἀοιδὸς κελαδεῖ Μναμοσύναν» κατὰ Εὐριπίδην	διαβόητοι	γεγόνασι γυναῖκες. Θαργηλία ἡ Μιλησία,
[13, 63]	οἰκίαν λέγεταί τινα Κνωσίωνα μειρακίσκον,	καίτοι	γυναῖκα ἔχων ὡς καὶ αὐτὴν
[13, 63]	ἕλεον ἕξων χωρὶς τῆς μητρός,	καίτοι	ἔθος ἐχόντων τῶν κρινομένων τὰς
[13, 20]	ἐπὶ τῷ κάλλει {τῆς γυναικὸς}	καίτοι	ἐν δεινοῖς ὑπάρχων. Θαυμάζει γοῦν
[13, 21]	καὶ τοῖς πανδοκείοις αἰεὶ διαιτᾷ,	καίτοι	Ισοκράτους τοῦ ῥήτορος ἐν τῷ
[13, 69]	Δωρίχαν τόδ' ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος,	{καίτοι}	καὶ ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις
[13, 79]	καὶ Κελτοὶ δὲ τῶν βαρβάρων	καίτοι	καλλίστας ἔχοντες γυναῖκας παιδικοῖς μᾶλλον
[13, 37]	καὶ Μνησίδος καὶ Ποθεινῆς προσαγορεύονται;	καίτοι	Μνησὶς μὲν ἦν αὐλητρὶς και
[13, 86]	γνώμην ἀγριώτεροι ἔτι τε ἀνημερώτεροι.	Καίτοι	Περσαίου τοῦ Κιτιέως ἐν τοῖς
[13, 91]	ὅστις {οὖν} οὐδέ τοτ' οἷδας,	καίτοι	συνεχῶς Φυλάρχου μνήμην ποιούμενος ὅτι
[13, 93]	κυνικὸν δὲ τῷ ὄντι ζῆτε	καίτοι	τοῦ ζῴου τούτου ἐν τέτταρσι
[13, 9]	εἰς προὖπτον κακὸν αὑτοὺς ἐμβάλλοντες,	καίτοι	τοῦ Μεγαρικοῦ ποιητοῦ παραινέσαντος αὐτοῖς
[13, 10]	ἄνδρες φίλοι, ὅτι καὶ οἱ	μέγιτοι	πόλεμοι διὰ γυναῖκας ἐγένοντο. Ο
[13, 28]	παρῳδῶν. ~Εγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες	σύσσιτοι,	οὐ κατὰ τὰς Μεταγένους Αὔρας
[13, 46]	μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ καὶ	εὔθικτοι	πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἦσαν. Κατηγοροῦντος
[13, 79]	φησιν ἁρπασθῆναι τὸν Χρύσιππον καὶ	Κελτοὶ	δὲ τῶν βαρβάρων καίτοι καλλίστας
[13, 4]	αὐτῷ πλῆθος ἐγένετο. Εν ἑπτὰ	μέντοι	γε ἡμέραις πεντήκοντα διεπαρθένευσε Θεστίου
[13, 81]	ὦ Σοφόκλεις, ἐν ποιήσει ὅμως	μέντοι	γε οὐκ εὖ εἴρηκε Φρύνιχος
[13, 5]	γάμοις ὁ μὲν Ατταλος νῦν	μέντοι	γνήσιοι, ἔφη, καὶ οὐ νόθοι
[13, 81]	ὅτε πίνοι {ἢ πράσσοι} Τὰ	μέντοι	πολιτικὰ οὔτε σοφὸς οὔτε ῥεκτήριος
[13, 8]	νὴ Δία χρηστή τις ἦν	μέντοι	τίς οἴμοι δείλαιος, ταχέως γέ
[13, 21]	δεινὸν γεγονέναι λέγει. Οὐκ ἂν	ἁμάρτοι	δέ τίς σε καὶ πορνογράφον
[13, 93]	πρός τε τούτοις ἄνοικοι καὶ	ἀνέστοι	βιοῦντες. Εξ ὧν ἁπάντων ἀλλότριοι
[13, 19]	δὴ τοιοῦτοι ὑμῶν εἰσιν οἱ	πλεῖστοι,	συνεσπασμένοι καὶ κακοπινεῖς οὐ μόνον
[13, 92]	Καὶ Ρωμαῖοι δ' οἱ πάντα	ἄριστοι	ἐξέβαλον τοὺς σοφιστὰς τῆς Ρώμης
[13, 15]	πρίν τι τῷ σόφῳ δοῦναι,	αὐτοὶ	καταρροφεῖτε κᾆθ' ἁλίσκεσθε ἐναντία πράσσοντες
[13, 53]	καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων	αὐτοὶ	τὸν τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες,
[13, 54]	καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων	αὐτοὶ	τὸν τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες,
[13, 26]	ταὐτά μοι δοκεῖ τοῖς ἀετοῖς·	οὗτοι	γὰρ ὅταν ὦσιν νέοι ἐκ
[13, 3]	και Φοῖνιξ. Οὐ γὰρ ἦσαν	οὗτοι	ἐκλελυμένοι τοῖς σώμασι ἐν τοῖς
[13, 49]	τύπους τῶν πληγῶν ἰδοῦσα Πόθεν	οὗτοι,	τάλαν; εἶπε. Καὶ ὃς Παιδὸς
[13, 78]	Ποντικὸς ἐν τῳ περὶ Ερωτικῶν.	Οὗτοι	φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι καὶ βασανιζόμενοι
[13, 53]	τροχιλίας ὁ Μυρτίλος Μή τι	τοιοῦτοι	ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ
[13, 54]	τροχιλίας ὁ Μυρτίλος Μή τι	τοιοῦτοι	ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ
[13, 19]	ἄσωτοι καὶ θρασεῖς. Καὶ δὴ	τοιοῦτοι	ὑμῶν εἰσιν οἱ πλεῖστοι, συνεσπασμένοι
[13, 95]	κάπηλον ὡς περὶ στήλην διαφθείρονται.	οσοῦτοι	δὲ ἐπὶ τὴ οἰκίαν ἅμα
[13, 80]	ἐκείνας μαθεῖν ἐποίησεν ὅτι εἰσὶν	αἰχμάλωτοι,	ἀλλ' ὡς ἔτι τῇ βασιλείᾳ
[13, 19]	οἱ τῆς Αριστίππου παρενεχθέντες αἱρέσεως	ἄσωτοι	καὶ θρασεῖς. Καὶ δὴ τοιοῦτοι
[13, 46]	αὕτη δὲ ἦν γναφέως θυγάθηρ.	Αγραφοι	δ' εἰσὶν αὐτῷ Μεγίστη, Αγαλλίς,
[13, 13]	καί μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ	ζωγράφοι	τὸν Ερωτα, συντομώτατον δ' εἰπεῖν,
[13, 48]	σύ, φησί, σαυτὸν ἐδωκας οὗ	ψῆφοι	εἰσίν. Διαπηδῶντος δ' αὐτοῦ ἐπὶ
[13, 84]	λίθινοι δύο, ὧν τοῦ ἑτέρου	Δελφοί	φασι τῶν θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα
[13, 94]	βρένθον ὑμῶν τὸν πολύν, ὦ	φιλόσοφοι·	ἄρχεται δ' οὕτως ὁ ῥήτωρ
[13, 54]	Μή τι τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ	φιλόσοφοι,	ἔφη, οἱ καὶ πρὸ τῶν
[13, 53]	Μή τι τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ	φιλόσοφοι,	ἔφη, οἱ καὶ πρὸ τῶν
[13, 86]	ἐλέφας πολλάκις. ~Υμεῖς δὲ, ὦ	φιλοσόφοι,	καὶ τῶν δελφίνων καὶ τῶν
[13, 84]	Κλεομένους, Λαμυνθίου. Υμεῖς δέ, ὦ	φιλόσοφοι,	κἂν ἐρασθέντες ποτὲ γυναικῶν ἐν
[13, 84]	~Ορᾶτε οὖν καὶ ὑμεῖς, ὦ	φιλόσοφοι,	οἱ παρὰ φύσιν τῇ Αφροδίτῃ
[13, 11]	περὶ κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν λόγοι	φιλόσοφοι	πάμπολλοι· ἐν οἷς τινες καὶ
[13, 72]	Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιὸς πεποίηκεν ἐν	Σαπφοῖ	δράματι Σαπφοῦς ἐραστὰς Αρχίλοχον καὶ
[13, 30]	περὶ τῶν τοιούτων Εφιππος ἐν	Σαπφοῖ	φησι· Οταν γὰρ ὦν νέος
[13, 13]	δὲ κομιδῇ. Πῶς ἂν οὖν	ἔχοι	πτερὰ τοιοῦτο πρᾶγμα; Λῆρος, εἰ
[13, 71]	τὸν ἀοιδόν, ὃν Εὐρυπόλου πολιῆται	Κῷοι	χάλκειον θῆκαν ὑπὸ πλατάνῳ Βιττίδα
[13, 61]	οὕτως φίλη γὰρ ἡ Θεωρίς.	Επὶ	δὲ δυσμαῖς ὢν τοῦ βίου,
[13, 47]	ἔφη, παιδίον. Χαιρεφῶντος ὸ ἀκλήτου	έπὶ	δεῖπνον έλθόντος, προπιοῦσα ποτήριον αὐτῷ
[13, 89]	παρῆν, ἄκραισι περκάζουσαν οἰνάνθαις χρόνου.	~Επὶ	κάλλει δὲ ἔτι γὰρ γέρων
[13, 5]	καὶ ταύτην ἐπεισήγαγεν τῇ Ολυμποιάδι.	Επὶ	πάσαις δ' ἔγημε Κλεοπάτραν ἐρασθεὶς
[13, 47]	τινος ὡς αὐτὴν καὶ ἰδόντος	έπί	τινος ἀγγείου ᾠὰ εἰπόντος τε
[13, 70]	Γοργίας ἐν τῷ περὶ Εταιρῶν.	Επὶ	τούτοις ὁ Μυρτίλος μέλλων σιωπᾶν
[13, 11]	πολεμικὰ παρὰ Κύννῃ τῇ Ιλλυρίδι.	~Επὶ	τούτοις τοῖς λόγοις ἔδοξε τοῖς
[13, 48]	έμβάλλετέ μοι, Λύκος καὶ Ἐλεύθερος;	Ἐπὶ	δὲ τὴν θυγατέρα τῆς Γναθαίνης
[13, 43]	τὴν Γνάθαιναν Δίφιλος κληθείς ποτε	ἐπὶ	δεῖπνον, ὡς λέγουσι, τοῖς Αφροδισίοις,
[13, 53]	οὐ Λεόντιον εἷχεν ἐρωμένην τὴν	ἐπὶ	έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην; ἣ δὲ
[13, 54]	οὐ Λεόντιον εἷχεν ἐρωμένην τὴν	ἐπὶ	έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην; ἣ δὲ
[13, 68]	δρᾶμα ἤδη φυγόντος τοῦ Αρπάλου	ἐπὶ	θάλατταν καὶ ἀποστάντος. Καὶ τῆς
[13, 59]	Κρινομένη δὲ ὑπὸ Εὐθίου τὴν	ἐπὶ	θανάτῳ ἀπέφυγεν Διόπερ ὀργισθεὶς ὁ
[13, 77]	δ' ἔχθραν διελύσατο Μίνως, καίπερ	ἐπὶ	θανάτῳ παιδὸς συστᾶσαν, Θησέως ἐρασθεὶς
[13, 18]	οὐ γυναῖκα; Ἕτερον δέ τινα	ἐπὶ	ἵππου ἰδὼν παραπλησίως ἔχοντα καὶ
[13, 69]	ἀρραβών. ~Ενδόξους δὲ ἑταίρας καὶ	ἐπὶ	κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ ἡ
[13, 20]	ἐν δεινοῖς ὑπάρχων. Θαυμάζει γοῦν	ἐπὶ	κάλλει τὸν Αγαμέμνονα τοιαῦτα ἐκφωνῶν·
[13, 24]	πρὸς τὸν ἥλιον γυμνὰς ἐφεξῆς	ἐπὶ	κέρως τεταγμένας, ἐν λεπτοπήνοις ὕφεσιν
[13, 24]	πώλους Κύπριδος ἐξησκημένας» γυμνὰς ἐφεξῆς	ἐπὶ	κέρως τεταγμένας, ἐν λεπτοπήνοις ὕφεσιν
[13, 24]	στέρν' ἀπημφιεσμένας, γυμνὰς ἐφεξῆς τ'	ἐπὶ	κέρως τεταγμένας· ὧν ἔστιν ἐκλεξάμενον
[13, 59]	ποιήσαντες ἀνέθηκαν ἐν Δελφοῖς χρύσεον	ἐπὶ	κίονος Πεντελικοῦ Κατεσκεύασε δ' αὐτὸν
[13, 78]	Διαβόητα δ' ἐστὶν καὶ τὰ	ἐπὶ	Κρατίνῳ τῷ Αθηναίῳ γενόμενα ὃς
[13, 45]	ὀψὲ τῆς ὥρας ποτὲ εἰσῆλθεν	ἐπὶ	κώθωνα πρὸς τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον·
[13, 71]	ἄκατον ψυχὰς οἰχομένων, λίμνης δ'	ἐπὶ	μακρὁν ἀυτεῖ ῥεῦμα διὲκ μεγάλων
[13, 43]	νῦν αἰτεῖς, ὅτε τἀς ὗς	ἐπὶ	νομὴν καιρός ἐστιν ἐξάγειν; ~Καὶ
[13, 64]	ἄνθρωπον, οὐδὲν τῶν προγεγενημένων φιλανθρώπων	ἐπὶ	νοῦν βαλομένη. Τὴν δὲ Δανάην
[13, 73]	Αφροδίτην τὴν χρυσῆν, τὰ Εὐριπίδου	ἐπὶ	νοῦν λαμβάνων λέγω Τὴν Αφροδίτην
[13, 25]	τὴν τῶν νέων ἀκμὴν ἔστηκεν	ἐπὶ	οἰκημάτων γύναια πριάμενος, καθὰ καὶ
[13, 85]	ἀναλαμβάνων ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν	ἐπὶ	πλεῖστον νηχόμενος καὶ πάλιν ἀποκαθίστα
[13, 71]	Καίετο μὲν Ναννοῦς πολιῷ δ'	ἐπὶ	πολλάκι λωτᾤ κνημωσθεὶς κώμους εἶχε
[13, 17]	ἐπὶ τοῦ Τρωίλου ἔφη λάμπειν	ἐπὶ	πορφυραῖς παρῇσι φῶς ἔρωτος. ~Υμεῖς
[13, 81]	Φρύνιχος ἐποίησεν εἴπας λάμπει δ'	ἐπί	πορφυρέαις παρῇσι φῶς ἔρωτος. Καὶ
[13, 56]	ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην, ἧς καὶ	ἐπὶ	ῥυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως. Ἆ
[13, 15]	φησί, δοκῶ παρ' Οδυσσέως ἀπάντησιν	ἐπὶ	σὲ μεταφέρειν· ἦ ῥά νύ
[13, 89]	σοὶ τόνδ' ἱδρύσατο βωμὸν Χάρμος	ἐπὶ	σκιεροῖς τέρμασι γυμνασίου. Ησίοδος δ'
[13, 14]	ἐπ' εὐαίωνι τύχᾳ, τὸ δ'	ἐπὶ	συγχύσει βιοτᾶς. Ο δ' αὐτὸς
[13, 28]	τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας καὶ τὸ	ἐπὶ	συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν, οὐκ ἔτι
[13, 88]	δὲ ὢν ὁ ποιητὴς οὗτος	ἐπὶ	τὰ ἄνθη καὶ ἐν Αλφεσιβοίᾳ
[13, 20]	νήσῳ καὶ βαδίζειν ἥδιστόν ἐστιν	ἐπὶ	τὰ γυμνάσια καὶ τοὺς δρόμους
[13, 85]	τοῦ πελάγους ἀπήντα καὶ ἀναλαμβάνων	ἐπὶ	τὰ νῶτα ἔφερεν ἐπὶ πλεῖστον
[13, 79]	μᾶλλον χαίρουσιν ὡς πολλάκις ἐνίους	ἐπι	ταῖς δοραῖς μετὰ δύο ἐρωμένον
[13, 77]	δὲ τοὺ παιδικοὺς ἔρωτας τῶν	ἐπὶ	ταῖς θηλείαις προκρίνουσι πολλοί. Παρὰ
[13, 19]	αὐτάρκειαν καὶ τὴν εὐτέλειαν εὑρίσκεσθε	ἐπὶ	ταῖς τῆς φιλαργυρίας θύραις ῥυπαρῶς
[13, 67]	μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων τε αὐτὴν	ἐπὶ	τὰς ταφάς, ὥς φησι Ποσειδώνιος
[13, 34]	ὑπὸ τῆς Αγιδος ἀναπώμενος γυναικὸς	ἐπὶ	τὰς τῶν ἑταιρίδων θύρας ἐκώμαζεν,
[13, 61]	χαριέντως ἔφη Ὥσπερ αἱ γλαῦκες	ἐπὶ	τάφον κάθηται. ~Αλλὰ μὴν καὶ
[13, 91]	ἑξῆς καταλέξαντος καὶ πάντων αὐτὸν	ἐπὶ	τῇ μνήμῃ θαυμασάντων ὁ Κύνουλκος
[13, 95]	περὶ στήλην διαφθείρονται. οσοῦτοι δὲ	ἐπὶ	τὴ οἰκίαν ἅμα τῇ ἡμέρᾳ
[13, 37]	ἧς τὸ μέγα μνημεῖον ὑπῆρχεν	ἐπὶ	τῇ πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ, καὶ
[13, 82]	μὲν παῖς τὸ ἴδιον ἱμάτιον	ἐπὶ	τᾖ πόᾳ ὑπέστρωσεν, τὴν δὲ
[13, 67]	Ταὐτὸ δὲ πάθοι τις ἂν	ἐπὶ	τὴν Αθηναίων πόλιν ἀφικνούμενος κατὰ
[13, 85]	τῶν ἄλλων ἐκ παλαίστρας παραγινόμενος	ἐπὶ	τὴν θάλατταν ἐκολύβα. Δελφὶς δὲ
[13, 36]	τύχην παραγενόμενον τὸν Εὔξενον παρακέκληκεν	ἐπὶ	τὴν θοίνην. Ο δὲ γάμος
[13, 57]	Σαμίου ἢ Ἀβδηρίτου, μικρὸν ἐπισχὼν	ἐπὶ	τὴν παρὰ σοῦ τρέψομαι πεῦσιν,
[13, 48]	ψῆφοι εἰσίν. Διαπηδῶντος δ' αὐτοῦ	ἐπὶ	τὴν πλησίον κλινην Πρόσεχε, φησί,
[13, 20]	αἰσχρᾶς καὶ πλουσίας, ὡς ἀπέκλινεν	ἐπὶ	τὴν πλουσίαν, ζημιῶσαι τοὺς ἐφόρους
[13, 89]	Καὶ τὴν καταγαγοῦσαν δὲ Πεισίστρατον	ἐπὶ	τὴν τυραννίδα, ὡς Αθηνᾶς πειραν
[13, 83]	τὸ Λευκτρικὸν τρόπαιον ἐντετυπωμένον ἔχειν	ἐπὶ	τῆς ἀσπίδος καὶ θαυμαστῶς αὐτὸν
[13, 77]	τὰς ἄλλας ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν	ἐπὶ	τῆς Ελλἀδος σπουδασθῆναι τὸδε τὸ
[13, 65]	ὅτι Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Αλῴοις	ἐπὶ	τῆς ἐσχάρας τῆς ἐν τῇ
[13, 64]	ἑταιριζομένην καὶ αὐτὴν Σώφρων ὁ	ἐπὶ	τῆς Εφέσου δι' ἣν αὐτὸς
[13, 50]	Εταιρίδων ὅτι Φθειροπύλη ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδήπερ	ἐπὶ	τῆς θύρας ἑστῶσα ἐφθειρίζετο. Ὑπερείδης
[13, 44]	νέαν τιθὴν μίαν. Επειτεν αὐταῖς	ἐπί	τινος στενῆς ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς
[13, 35]	καὶ ὃς ἁρπάσας αὐτὴν ἀπήγαγεν	ἐπὶ	τό ἅρμα καὶ ἔφυγεν ἔχων
[13, 63]	Χρυσίου λόγῳ προαγήοχε τὰ τέκνα	ἐπὶ	τὸ δικαστήριον ὡς δι' ἐκείνων
[13, 64]	ἀποκρίσεως αὐτὴν ἀξιῶσαι ἀπαγομένην τε	ἐπὶ	τὸ κρημνὸν εἰπεῖν ὡς δικαίως
[13, 32]	προσεύχεσθαι τῇ θεῷ καὶ ὕστερον	ἐπὶ	τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι. Καἱ ὅτε
[13, 24]	γὰρ οὐσῶν μειράκων μάλ' εὐπρεπῶν	ἐπὶ	τοῖσι πορνείοισιν, ἃς ἔξεσθ' ὁρᾶν
[13, 33]	ὁ Κορίνθιος ἐξιὼν εἰς Ολυμπίαν	ἐπὶ	τὸν ἀγώνα καὶ αὐτὸς ἀπάξειν
[13, 37]	φησι υἱόν. Κῦρος δὲ ὁ	ἐπὶ	τὸν ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας οὐχὶ ἑταίραν
[13, 6]	ἐκ δὲ τῶν γνάθων ἱδρὼς	ἐπὶ	τὸν τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ,
[13, 23]	λεπτὸν φορεῖ τήν τε κεφαλὴν	ἐπὶ	τὸν ὦμον καταβαλοῦσ' ἐξέρχεται· τοῦτο
[13, 35]	τοῦ ἁρματηλάτου καὶ νυκτὸς ὁρμήσας	ἐπὶ	τοῦ ἅρματος διῆλθεν διὰ γῆς
[13, 61]	ἐπαιδοποιήσατο Δήμέαν ὃν φρυαττόμενόν ποτε	ἐπι	τοῦ βήματος ἐπεστόμισεν Υπερείδης εἰπών
[13, 35]	γάμοι συντελεῖσθαι. Ὃ δὲ στρατοπεδεύων	ἐπὶ	τοῦ Τανάιδος {καὶ} διαλαθὼν τὴν
[13, 17]	ἐν ἄνθεσιν θρέψαν. Φρύνιχός τε	ἐπὶ	τοῦ Τρωίλου ἔφη λάμπειν ἐπὶ
[13, 68]	γεγραφώς, ὅπερ ἐδίδαξεν Διονυσίων ὄντων	ἐπὶ	τοῦ Υδάσπου {τοῦ} ποταμοῦ εἴτε
[13, 45]	ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν τὸν	ἐπὶ	τοῦ χόρτου τότε γενόμενον. Αὕτη
[13, 26]	δέ γηράσκωσιν ἤδη, τὸτε θεῶν>	ἐπὶ	τοὺς νεώς ἵζουσι πεινῶντες κακῶς·
[13, 78]	ἐπαινέσαντα. Διὸ καὶ Απόλλων ἡσθεὶς	ἐπὶ	τούτοις ἀναβολὴν τοῦ θανάτου τῷ
[13, 38]	τοιαῦται εἰς τὸ σῶφρον τῶν	ἐπὶ	τούτῷ σεμνυμένων εἰσὶ βελτίους. Ο
[13, 59]	Ερωτα θέλοι λαβεῖν εἴτε τὸν	ἐπὶ	Τριπόδων Σάτυρον. Ἣ δὲ ἑλομένη
[13, 94]	ὦ ἄνδρες δικασταί, ὀφείλων ἀργύριον	ἐπὶ	τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ
[13, 51]	Ταραντίνοις οὕτως· Νάννιον δὲ μαίνεται	ἐπὶ	τῷ Διονύσῳ, κωμῳδῶν αὐτήν ὡς
[13, 81]	καλῷ φαινομένῳ εἰκάζειν ἄν. Γελάσας	ἐπὶ	τῷ Ερετριεῖ Σοφοκλῆς Οὐδὲ τόδε
[13, 20]	οὖν καὶ αὐτὸς ὁ Πρίαμος	ἐπὶ	τῷ κάλλει {τῆς γυναικὸς} καίτοι
[13, 80]	τε Αργύννου ἐρασθῆναι λόγος, ἰδόντα	ἐπὶ	τῷ Κηφισῷ νηχόμενον ἐν ᾧ
[13, 34]	Αδριανοῦ βασιλέως· ὃς καὶ ἀνέστησεν	ἐπὶ	τῷ μνήματι Παρίου λίθου εἰκόνα
[13, 6]	τὸν τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ,	ἐπὶ	τῷ προσώπῳ δ' αἱ τρίχες
[13, 86]	ἐπιδείκνυνται ὃ καὶ πρώην ἐγένετο	ἐπὶ	τῶν ἐξ Αρκαδίας θεωρῶν πρὸς
[13, 24]	συμβουλεύς σοι, Θετταλὲ ποικιλόδιφρε, τὰς	ἐπὶ	τῶν οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι καὶ μὴ
[13, 53]	ἐμακάριζε καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῷ	ἐπὶ	φιλοσοφίαν παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς προιέμενος·
[13, 54]	ἐμακάριζε καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῷ	ἐπὶ	φιλοσοφίαν παρερχομένους, τοιαύτας φωνὰς προιέμενος·
[13, 53]	οὗτος, ὅτι καθαρὸς πάσης παιδείας	ἐπὶ	φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ
[13, 54]	οὗτος, ὅτι καθαρὸς πάσης παιδείας	ἐπὶ	φιλοσοφίαν ὥρμησαι. Ὅθεν αὐτὸν καὶ
[13, 87]	ἔρως. Υπνωμέναι δ' ἔπιπτον ἑλενίων	ἔπι,	ἴων τε μελανόφυκκα συγκλῶσαι πτερὰ
[13, 32]	ἱεροῖς παρεῖναι. Καἱ ὅτε δὴ	ἐπἱ	τὴν Ελλάδα τὴν στρατείαν ἦγεν
[13, 79]	ἐρώτων κατάρξασθαι Λάιον ξενωθέντα παρὰ	Πέλοπι	καὶ ἐρασθέντα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
[13, 9]	τοι σύμφορόν ἐστι γυνὴ νέα	ἀνδρὶ	γέροντι οὐ γὰρ πηδαλίῳ πείθεται
[13, 18]	λέξεως· χαίρω γὰρ πάνυ τῷ	ἀνδρὶ	διά τε τὴν πολυμαθίαν καὶ
[13, 20]	οὐδ' οὕτω γεραρόν· βασιλῆι δὲ	ἀνδρὶ	ἔοικεν. Καθίστων δὲ καὶ πολλοὶ
[13, 81]	ὅτε ἔπλει εἰς Λέσβον στρατηγός,	ἀνδρὶ	παιδιώδει παρ' οἶνον καὶ δεξιῷ.
[13, 94]	δὲ τοῦ νομοθέτου οὐδ' ἐπιτρέποντος	ἀνδρὶ	τοιαύτης προίστασθαι τέχνης διὸ καὶ
[13, 84]	Σάμιος ἐν τῇ τρίτῃ τῶν	περὶ	Αγαθοκλέα Ιστοριῶν. Κἀγὼ δὲ κατὰ
[13, 84]	Αδαῖος ὁ Μιτυληναῖος ἐν τῷ	περὶ	Αγαλματοποιῶν. Πολέμων δὲ ἢ ὁ
[13, 56]	μιχθῆναι. Πυθαίνέτος δ' ἐν τριτῳ	περὶ	Αἰγίνης Περίανδρόν φησιν ἐξ Επιδαύρου
[13, 51]	ὥς φησι Πολέμων έν τοῖς	περὶ	Ἀκροπόλεως. ~Καὶ Ὠκίμου δὲ τῆς
[13, 50]	εἴρηκε καὶ Κλείταρχος ἐν ταῖς	περὶ	Αλέξανδρον Ιστορίαις. Ὁ δὲ γράψας
[13, 35]	ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν	περὶ	Αλέξανδρόν φησι ὀνείρατι θεασαμένους τινὰς
[13, 85]	δὲ λόγος ἐστὶν αὐτῷ {ὁ}	περὶ	Αλεξάνδρου καὶ λέγει οὕτως Μετεπέμψατο
[13, 66]	ὥς φησι Μενέτωρ ἐν τῷ	περὶ	Αναθημάτων, Πασιφίλαν ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα.
[13, 37]	Νεαπολίτης ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν	περὶ	Αννίβαν Ιστοριῶν Ιερώνυμόν φησι τὸν
[13, 19]	Οὐ δεῖ οὖν οὕτως ἐσταλμένους	περὶ	ἀργύριον ἐπτοῆσθαι καὶ ἐρωμένους περιάγεσθαι
[13, 56]	ὥς φησιν Ἕρμιππος ἐν τῷ	περὶ	Ἀριστοτέλους πρώτῳ, ἐπιμελείας φάσκων τῆς
[13, 66]	Πλαγγόνα. Μαρτυρεῖ δὲ καὶ Αρχίλοχος	περὶ	αὐτῆς ἐν τούτοις Συκῆ πετραίη
[13, 42]	καὶ ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε	περὶ	αὐτῆς ὁ Μάχων ἀναγράφει· Τῆς
[13, 75]	ἐραστὰς προσελκὺσασθαι. Λέγει δ' οὗτως	περὶ	αὐτῆς Τοῦθ' ἁδειᾶν Μουσᾶν ἔδειξε
[13, 60]	κωμικὸς ἐν Εφεσίᾳ τάδε φησὶν	περὶ	αὐτῆς Φρύνη ποθ' ἡμῶν γέγονεν
[13, 35]	γὰρ αὐτὴν δοῦναι ἑνὶ τῶν	περὶ	αὑτὸν οἰκείων. Καὶ μετ' οὐ
[13, 74]	ἐστιν διὰ στόματος. Λέγει οὖν	περὶ	αὐτοῦ καὶ ὁ κράτιστος Κριτίας
[13, 1]	καί μοι ἔνισπε, τίνες λόγοι	περὶ	αὐτοῦ τοῦ ἔρωτος καὶ τῶν
[13, 86]	Συμποτικοῖς Υπομνήμασιν βοῶντος καὶ λέγοντος	περὶ	ἀφροδισίων ἁρμοστὸν εἶναι ἐν τῷ
[13, 1]	μέλλοντες κατατάττειν (ἐγένοντο γὰρ καὶ	περὶ	γαμετῶν καὶ ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι)
[13, 79]	φιλημάτων. Ο δ' ἐν Κολχίσιν	περὶ	Γανυμήδους τὸν λόγον ποιούμενος Μηροῖς
[13, 85]	τὸν ἐκ τῆς Ιασοῦ παῖδα.	Περὶ	γὰρ τὴν πόλιν ταύτην Διονύσιός
[13, 50]	ἐν τῷ κατὰ Μαντιθέου αίκίας	περὶ	Γλυκέρας τάδε λέγει Ἄγων Γλυκέραν
[13, 63]	ὄψα καὶ περὶ νέους καὶ	περὶ	γυναῖκας πολυτελής. Τοιγαροῦν καὶ ὁ
[13, 52]	Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ λέγω·	περὶ	δὲ Ναίδος σιωπῶ· γομφίους γὰρ
[13, 88]	ἐραστὴς κισσός, ἐνιαυτοῦ δὲ παῖς.	Περὶ	δὲ ῥόδων ἐν Οδυσσεῖ φησιν
[13, 50]	Κλεορουλίνῃ καὶ Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι.	Περὶ	δὲ τῆς Φανοστράτης Απολλόδωρός φησιν
[13, 22]	Ορεσταυτοκλείδης ὁ> αὐτος Τιμοκλῆς φησι·	Περὶ	δὲ τὸν πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες,
[13, 41]	τὰς τῆς Δημοῦς θεραπαίνας στρεβλῶν.	~Περὶ	δὲ τοῦ εἰρημένου τῆς Μανίας
[13, 14]	περιφανὲς σκῦλον ἀπὸ τῶν πολεμίων.	Περὶ	δὲ τοῦ ἐρᾶν Αμφις ἐν
[13, 29]	προσαγόρευσιν οὐ σφόδρ' εὔσχημον ποιεῖ.	~Περὶ	δὲ τῶν ἑταιρῶν Εφιππος ἐν
[13, 31]	ῥήτωρ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου.	~Περὶ	δὲ τῶν ἑταιρῶν καὶ Φιλέταιρος
[13, 21]	ὁ τοῦ Αρείου ἐν τῷ	περὶ	Δημητρίου τοῦ Φαληρέως συγγράμματι, τὸ
[13, 63]	εἶπε Τί δ' ἄν τις	περὶ	Δημοσθένους λέγειν δύναιτο; τὰ γὰρ
[13, 94]	{Αἰσχίνην} Σωκράτους γεγονότα μαθητὴν καὶ	περὶ	δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς πολλοὺς καὶ
[13, 37]	ὡς Αμφικράτης ἱστορεῖ ἐν τῷ	περὶ	Ενδόξων Ανδρῶν συγγράμματι· Αβρότονον Θρηίσσα
[13, 58]	καλῶν γυναικῶν κατάλογον. ~Κλέαρχος γὰρ	περὶ	Ἐπαμινώνδου φησὶν οὕτως· Ἐπαμινώνδας δ'
[13, 78]	Ηρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τῳ	περὶ	Ερωτικῶν. Οὗτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι
[13, 1]	περὶ Κωμῳδιας. Ημεις οὖν τὸν	περὶ	ἐρωτικῶν λόγον ἐνταῦθα μέλλοντες κατατάττειν
[13, 1]	συμβόλων τε πολλάκις δεδειπνηκέναι καὶ	περὶ	ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι καὶ
[13, 60]	Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος δ' ἐν τῷ	περὶ	Εταιρῶν δύο ἀναγράφει Φρύνας γεγονέναι,
[13, 60]	ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος ἐν τῷ	περὶ	Εταιρῶν. Εἴρηκεν δὲ περὶ τοῦ
[13, 70]	ὥς φησι Γοργίας ἐν τῷ	περὶ	Εταιρῶν. Επὶ τούτοις ὁ Μυρτίλος
[13, 51]	ὡς Ἀριστσφάνης εἴρηκεν έν τῷ	περὶ	Ἑταιρῶν, Αντικύραν αὐτὴν φάσκων κληθῆναι
[13, 32]	ῥῆσιν ἐκτείνας κατὰ τὸν Αἰσχύλου	περὶ	ἑταιρῶν, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς καλῆς
[13, 50]	εἶχον. Αντιφάνης δὲ ἐν τῷ	περὶ	Ἑταιρῶν Νικοστρατίδα φησὶν Αφύην κληθῆναι
[13, 51]	Νάννιον; Αντιφάνης δὲ ἐν τῷ	περὶ	Ἑταιρῶν Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο ἡ
[13, 2]	ἔδωκεν ἱρτορῶν τοῦτο ἐν τῷ	περὶ	Εὐγενείας Εἰ μὴ ἄρα συγκεχωρημένον
[13, 21]	ὅν φησι Θεόφραστος ἐν τῷ	περὶ	Εὐδαιμονίας περιιόντα ἐπαγγέλλεσθαι διδάσκειν εὐτυχίαν,
[13, 86]	Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν τῷ	περὶ	Ζήνωνος γράφων ὧδε Ζήνων ὁ
[13, 31]	ὁ Λυδῶν βασιλεὺς οὐ μόνον	περὶ	ζῶσαν τὴν ἐρωμὲνην περιβόητος γέγονεν,
[13, 50]	αὕτη ἐστὶν ἡ Αρπάλῳ συνοῦσα·	περὶ	ἦς φησιν Θεόπομπος ἐν τοῖς
[13, 51]	μνημονεύει έν τῷ κατὰ Πατροκλέους.	Περὶ	ἧς ἄξιον θαυμάζειν πῶς περιεῖδον
[13, 35]	Ομάρτῃ βασιλεῖ Μαραθῶν θυγάτηρ Οδάτις·	περὶ	ἧς ἐν ταῖς ἱστορίαις γέγραπται
[13, 39]	τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ καὶ Γνάθαινα,	περὶ	ἧς ἐροῦμεν. Πάλιν δὲ περὶ
[13, 37]	μεθ' ἑαυτοῦ τὴν Αττικὴν ἑταίραν;	περὶ	ἧς φησι Κλείταρχος ὡς αἰτίας
[13, 89]	ἦν καὶ Παντίκα ἡ Κυπρία,	περὶ	ἧς φησι Φύλαρχος ἐν τῇ
[13, 28]	Αθηναίοις καλουμένης Εταίρας {τῆς} Αφροδίτης.	Περὶ	ἧς φησιν ὁ Αθηναῖος Απολλόδωρος
[13, 56]	ἑωρακὼς αὐτόν, ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	περὶ	Θεμιστοκλέους καὶ Θουκυδίου καὶ Περικλέους.
[13, 28]	ὁ Αθηναῖος Απολλόδωρος ἐν τοῖς	περὶ	Θεῶν οὕτως. Εταίραν δὲ τὴν
[13, 70]	ἥτις καὶ αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν	περὶ	Ιππίαν τὸν τὺραννον οὐδὲν ἐξειποῦσα
[13, 62]	Λαίς. Ερμιππος δ' ἐν τῷ	περὶ	Ισοκράτους προβαίνοντά φησι τῇ ἡλικίᾳ
[13, 90]	Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα δὲ καὶ	περὶ	κάλλους γυναικῶν ἀγῶνά ποτε διατεθέντα
[13, 20]	κάλλος βασιλείας οἰκεῖόν ἐστιν. Θεαὶ	περὶ	κάλλους ἤρισαν πρὸς ἀλλήλας, καὶ
[13, 11]	καὶ αὐτούς τι εἰπεῖν καὶ	περὶ	κάλλους. Καὶ ἐλέχθησαν λόγοι φιλόσοφοι
[13, 79]	Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι τὰ	περὶ	Κτατῖνον καὶ Αριστόδημον πεπλάσθαι φησὶν
[13, 1]	Λυκόφρων ὁ Χαλκιδεὺς ἐν τοῖς	περὶ	Κωμῳδιας. Ημεις οὖν τὸν περὶ
[13, 32]	Πινδάρου, ὅταν ἡ πόλις εὔχηται	περὶ	μεγάλων τῇ Αφροδίτῃ, συμπαραλαμβάνεσθαι πρὸς
[13, 50]	Σινώπης μέμνηται καὶ Φανοστράτης. Καὶ	περὶ	μὲν τῆς Σινώπης Ηρόδικος ὁ
[13, 85]	Καὶ μετὰ ταῦτα ναυαγίᾳ χρησάμενος	περὶ	Μὺκονον καὶ πάντων ἀπολομένων μόνος
[13, 64]	Ο δ' αὐτὸς Φύλαρχος καὶ	περὶ	Μύστας ἱστορεῖ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ
[13, 63]	δὲ καὶ περὶ ὄψα καὶ	περὶ	νέους καὶ περὶ γυναῖκας πολυτελής.
[13, 2]	ἐπαινῶν Επμιππον ἔφη ἐν τοῖς	περὶ	Νομοθετῶν ἱστορεῖν ὅτι ἐν Λακεδαίμονι
[13, 80]	ἐρώμενος ἦν Αριστοκλῆς ὁ κιθαρῳδός,	περὶ	οὗ Αντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν
[13, 90]	κάλλους γυναικῶν ἀγῶνά ποτε διατεθέντα	περὶ	οὗ ἱστορῶν Νικίας ἐν τοῖς
[13, 63]	τοὺς ὀφθαλμούς. Παραδέδοται δὲ καὶ	περὶ	ὄψα καὶ περὶ νέους καὶ
[13, 79]	τὰ τοιαῦτα τῶν ποιημάτων ἃ	περὶ	παιδικούς ἐστιν ἔρωτας ἡδέως μελετᾶτε
[13, 71]	ὑπὸ πλατάνῳ Βιττίδα μολπάζοντα θοήν,	περὶ	πάντα Φιλητᾶν ῥήματα καὶ πᾶσαν
[13, 87]	γοῦν τοῦ τραγικοῦ Χαιρήμονος Οἰνεὺς	περὶ	παρθένων τινῶν διηγούμενος ὧν ἐθεᾶτό
[13, 2]	δ' ὁ Σολεὺς ἐν τοῖς	περὶ	Παροιμιῶν ἐν Λακεδαίμονιν φησί, τοὺς
[13, 71]	σκολιὴν μαιόμενοι σοφίην, οὓς αὐτὴ	περὶ	πικρὰ λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις καὶ
[13, 32]	ὁ Ηρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν τῷ	περὶ	Πινδάρου, ὅταν ἡ πόλις εὔχηται
[13, 72]	πατέρα. Χαμαιλέων δ' ἐν τῷ	περὶ	Σαπφοῦς καὶ λέγειν τινάς φησιν
[13, 21]	ἑταίρων ἀλλὰ μετὰ ἑταιρῶν, μαστροπευούσας	περὶ	σαυτὸν οὐκ ὀλίγας ἔχων καὶ
[13, 78]	ὑπὸ Αρμοδίου καὶ Αριστογείτονος γενόμενος,	περὶ	Σικελίαν δ' ἐν Ακράγαντι ὁ
[13, 92]	ὡς Χαμαιλέων φησὶ ἐν τῷ	περὶ	Σιμωνίδου, οὐ προσίενται φιλοσοφίαν οὔτε>
[13, 65]	τῷ κατὰ Νεαίρας. Ὃς καὶ	περὶ	Σινώπης τῆς ἑταίρας τάδε λέγει
[13, 95]	περὶ τοῦτον τὸν κάπηλον ὡς	περὶ	στήλην διαφθείρονται. οσοῦτοι δὲ ἐπὶ
[13, 83]	ἀπάγεις. ~Θεόπομπος δὲ ἐν τῷ	περὶ	συληθέντων ἐκ Δελφῶν Χρημάτων Ασώπιχόν
[13, 86]	εἰ διαλεκτικοὶ συνελθόντες εἰς πότον	περὶ	συλλογισμῶν διαλέγοιντο ἀλλοτρίως ἂν αὐτοὺς
[13, 90]	αὐτὸς Θεόφραστος καὶ κρίσεις γυναικῶν	περὶ	σωφροσύνης γίνεσθαι καὶ οἰκονομίας, ὥσπερ
[13, 63]	Ακόλαστος δ' ἦν ὁ ῥήτωρ	περὶ	τὰ ἀφροδίσια, ὥς φησιν Ιδομενεύς.
[13, 75]	Οὕτω δ' ἐναγώνιος ἦν ἡ	περὶ	τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία, καὶ οὐδεὶς
[13, 77]	καὶ οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς	περὶ	τὰ παιδικὰ δαιμονίως ἐπτόηνται. Εχεμένης
[13, 75]	πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα καὶ	περὶ	τὰς γυναῖκας καὶ τὴν τοιαύτην
[13, 24]	παραπλησίως σοι βιοῦσιν καὶ ἐσπουδακόσι	περὶ	τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας καὶ τὰς
[13, 87]	~Εσπουδάκεσαν δὲ καὶ οἱ βασιλεῖς	περὶ	τὰς μουσουργούς, ὡς δῆλον ποιεῖ
[13, 58]	μὲν τούτων, οὐκ εὐσχημόνως δὲ	περὶ	τὰς ὁμιλίας ἐσφάλλετο τὴν γνώμην,
[13, 43]	πρὸς ἐραστήν τινα στραγγευόμενον ὁρῶσα	περὶ	τὰς συμβολάς· Στρατοκλῆς ἐπ' ἐρίφοις,
[13, 78]	Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς ἐν β'	περὶ	Τελετῶν, ἑκὼν αὐτὸν ἐπέδωκεν {ὁ
[13, 33]	~Υπάρχοντος οὖν τοῦ τοιούτου νομίμου	περὶ	τὴν θὲον Ξενοφῶν ὁ Κορίνθιος
[13, 58]	τις θέωροίη τὰ πραχθέντα αὐτῷ	περὶ	τὴν Λάκωνος γυναῖκα. Ὑπερείδης δ'
[13, 84]	φησι Κλέαρχος. ῇ τε γὰρ	περὶ	τὴν Πειρήνην χαλκῇ βοὶ βοῦς
[13, 86]	αὐτό ἐστι {ὁ} Περσαῖος ὁ	περὶ	τῆς αὐλητρίδος διαπυκτεύσας. Φησὶν γὰρ
[13, 41]	πολίτας καὶ ξένους ἔχουσ' ὅπου	περὶ	τῆς> γυναικός τις λόγος γένοιτο,
[13, 67]	σῶμα. Δικαίαρχος δ' ἐν τοῖς	περὶ	τῆς εἰς Τροφωνίου Καταβάσεώς φησι
[13, 80]	βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν ἐν τῷ	περὶ	τῆς ἐν Ιλίῳ Θυσίας Βαγώου
[13, 38]	Λάμιαν Πολέμων φήσι ἐν τῷ	περὶ	τῆς ἐν Σικυῶνι Ποικίλης Στοᾶς
[13, 39]	περὶ ἧς ἐροῦμεν. Πάλιν δὲ	περὶ	τῆς Λαμίας ὁ Μάχων οὕτω
[13, 77]	φησιν ὁ Χῖος ἐν τῳ	περὶ	τῆς πατρίδος συγγράματι. ~Ιερώνυμος δ'
[13, 26]	Αντιλαίδι, ἐν ᾧ δράματι καὶ	περὶ	τῆς πολυθρυλήτου Λαίδος τάδε λέγει·
[13, 50]	ἦς φησιν Θεόπομπος ἐν τοῖς	περὶ	τῆς Χίας Ἐπιστολῆς, ὅτι μετὰ
[13, 90]	πόλιν κτίσαντα ἐν τῷ πεδίῳ	περὶ	τὸν Αλφειόν εἰς ἣν κατοικίσαντα
[13, 2]	αἱ γυναῖκες ἐν ἑορτῇ τινι	περὶ	τὸν βωμὸν ἕλκουσαι ῥαπίζουσιν, ἵνα
[13, 12]	ἐκπεσόντες ἐπεχείρησαν διαβάλλειν πρῶτον τὰς	περὶ	τὸν θεὸν τοῦτου πράξεις. ~Τούτων
[13, 40]	ὁ τοῦ Αγησάρχου ἐν ταῖς	περὶ	τὸν Φιλοπάτορα Ιστορίας βασιλέων ἐρωμένας
[13, 5]	ὥς φησι Σάτυρος ἐν τῷ	περὶ	τοῦ Βίου αὐτοῦ, Αὐδάταν Ιλλυρίδα
[13, 15]	ὁ Καρύστιος ἱστορεῖ ἐν τῷ	περὶ	τοῦ Βίου αὐτου. Θρυλεῖτε γὰρ
[13, 19]	προμαντευόμενος ὑμῶν, ὡς τὀ εἰκός,	περὶ	τοῦ βίου καὶ τῆς προσποιητοῦ
[13, 92]	τοὺς εἰς δικαστήρια ἀποκληρουμένους διαλεγόμενος	περὶ	τοῦ δικαίου κλεπτιστάτους ὄντας ἀπέθανεν
[13, 11]	ἔδοξε τοῖς παροῦσι τῶν φιλοσόφων	περὶ	τοῦ ἔρωτος καὶ αὐτούς τι
[13, 72]	δὲ ἡγοῦμαι παίζειν τὸν Ερμησιάνακτα	περὶ	τοῦ ἔρωτος. Καὶ γὰρ Δίφιλος
[13, 82]	τὸ τοιοῦτον ἐπίγραμμα, χρησάμενος τῷ	περὶ	τοῦ Ηλίου καὶ Βορέου λόγῳ,
[13, 10]	ὥς φησι Καλλισθένης ἐν τῷ	περὶ	τοῦ Ιεροῦ Πολέμου ὅτε Κιρραῖοι
[13, 16]	αἰδῶ κατοικεῖν. Σοφοκλῆς δέ που	περὶ	τοῦ κάλλους τοῦ Πέλοπος διαλεγομένην
[13, 18]	ὁ Χρύσιππος ἐν τῷ τετάρτῳ	περὶ	τοῦ Καλοῦ καὶ τῆς Ηδονῆς.
[13, 60]	τῷ περὶ Εταιρῶν. Εἴρηκεν δὲ	περὶ	τοῦ πλούτου αὐτῆς Τιμοκλῆς ὁ
[13, 60]	μείζους βλάβας τὴν ἡλιαίαν εἷλε	περὶ	τοῦ σώματος καὶ τῶν δικαστῶν
[13, 5]	ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν τρίτῳ	περὶ	τοῦ τῆς Ελλάδος Βίου ὁ
[13, 21]	ὃν Θεόφραστος ἐν τῷ Ερωτικῷ	περὶ	τοὺς ἔρωτας δεινὸν γεγονέναι λέγει.
[13, 35]	διῆλθεν διὰ γῆς πολλῆς, διώξας	περὶ	τοὺς ὀκτακοσίους σταδίους. Πλησίον δὲ
[13, 95]	ὑπολοίπους φορὰς οὐ κατατίθησιν, ἀλλὰ	περὶ	τοῦτον τὸν κάπηλον ὡς περὶ
[13, 21]	τοῦ Αθηναίου, πάντων τούτων συγγεγραφότων	περὶ	τῶν Αθήνησι Εταιρίδων. Ὢ τῆς
[13, 50]	Φανοστράτης Απολλόδωρός φησιν έν τῷ	περὶ	τῶν Αθήνησιν Εταιρίδων ὅτι Φθειροπύλη
[13, 78]	αὐτῷ ἐπιθῶνται. Εχρησεν δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἀμφὶ τὸν Χαρίτωνα, προτάξας
[13, 2]	τοῦ Σωκράτους μνημονεύοντας. Παρέθετο δὲ	περὶ	τῶν γυναικῶν ψήφισμα Ιερώνυμος ὁ
[13, 55]	δ' ὁ Συρακόσιος ἐν τῷ	περὶ	τῶν έν Σικελίᾳ Θαυμαζομένων ἐξ
[13, 59]	ὥς φησιν Αλκέτας ἐν β'	περὶ	τῶν ἐν Δελφοῖς Αναθημάτων. ~Απολλόδωρος
[13, 34]	Πολέμων ὁ περιηγητὴς ἐν τῷ	περὶ	τῶν ἐν Λακεδαίμονι Αναθημάτων, εἰκών
[13, 21]	καλῶς γραφόντων Πολέμων ἐν τῷ	περὶ	τῶν ἐν Σικυῶνι Πινάκων. Ὢ
[13, 14]	Ο δ' αὐτὸς ποιητὴς καὶ	περὶ	τῶν ἐρώντων ἐν τῷ ἐπιφραφομένῷ
[13, 15]	κακῶς εἰρηκέναι ἐν τῷ δευτέρῳ	περὶ	τῶν Ερωτικῶν Ομοίων πρός τινα
[13, 57]	νῦν, ἕως ἂν ἀπομνημονεύσω τὸν	{περὶ}	τῶν καλῶν γυναικῶν κατάλογον. ~Κλέαρχος
[13, 5]	ὁ ὑπ' Αλεξάνδρου καταλυθείς, ὃς	περὶ	τῶν ὅλων πολεμῶν τριακοσίας ἑξήκοντα
[13, 28]	ὑπὸ γούνατα μισθοῦ ἔλυσαν, ἀλλὰ	περὶ	τῶν ὄντως ἑταιρῶν τὸν λόγον
[13, 2]	βιβλίου. Αντεῖπε δὲ τοῖς λέγουσι	περὶ	τῶν Σωκράτους γυναικῶν Παναίτιος ὁ
[13, 30]	τὸν ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς δὲ	περὶ	τῶν τοιούτων Εφιππος ἐν Σαπφοῖ
[13, 76]	δ' Αφροδίτας ἀτιμασθεὶς ἑλικοβλεφάρου ἢ	περὶ	χρήμασι μοχθίζει βιαίως ἢ γυναικείῳ
[13, 63]	λόγος. Αὐτὸς γοῦν ἐν τῷ	περὶ	Χρυσίου λόγῳ προαγήοχε τὰ τέκνα
[13, 32]	δὲ κατεύχονται τῇ θεῷ τελεσθέντων	περὶ	ὧν ἂν ποιῶνται τὴν δέησιν
[13, 46]	Αθῆναι τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν,	περὶ	ὧν ἐπεξελεύσομαι ὅσον γε δύναμαι,
[13, 64]	Ὃ δὲ συλλαβών καὶ προσποιηθεὶς	περὶ	ὧν λέγει δύ' ἡμέρας παρῃτήσατο
[13, 35]	Υστάσπῃ νεώτερος ἦν ἀδελφὸς Ζαριάδρη,	περὶ	ὧν λέγουσιν οἱ ἐπιχώριοι ὅτι
[13, 50]	ἐκαλέσατε. Ἑταιρῶν ἐπωνυμίαι αἱ ἀφύαι,	περὶ	ὧν ὁ προειρημένος Απολλόδωρός φησι·
[13, 76]	δὲ Ιβυκος βοᾳ καὶ κέκραγεν	Ἦρι	μὲν αἵ τε Κυδώνιαι μηλίδες
[13, 6]	ἔσθ' ἑταίρας ὅσα περ ἔστιν	θηρί'	ἐξωλέστερον. ~Τοιαῦτα πολλὰ τοῦ Λαρηνσίον
[13, 81]	οἱ κάρτα πλησίον, περιλαβὼν τῇ	χειρὶ	ἐφίλησεν. Επικροτησάντων δὲ πάντων σύν
[13, 39]	τινὰ διένευσ' ἐνεγκεῖν εὐχερῆ, τῇ	χειρί	τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας {καὶ} θιγὼν
[13, 24]	καὶ φοβούμενον {Δεδιότα, ἐν τῇ	χειρὶ	τὴν ψυχὴν ἔχοντα} ἃς πῶς
[13, 8]	ἐνέβαλεν κακόν. Καὶ Αντιφάνης ἐν	Φιλοπάτορι	γεγάμηκε δήπου. Β. Τὶ σύ
[13, 65]	κληθεῖσαν ὡς ἰδίαν θυγατέρα ἐξέδοτο	Φράστορι	τῷ Αἰγιαλεῖ, ὥς φησι Δημοσθένης
[13, 24]	πῶς ποτ' ὦ δέσποινα ποντία	Κύπρι,	βινεῖν δύνανται, τῶν Δρακοντείων νόμων
[13, 47]	δ' ὁ τὴν μνᾶν τῇ	θυγατρὶ	δοὺς αὐτῆς οὐδὲν ἐτι ἐφερεν,
[13, 43]	τυραννικώτερον αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ	θυγατρὶ	μετ' αὐτῆς συνπρορευομένῃ λέγει· Δικαιότερον
[13, 10]	τὸν Καμβύσην, ὃν ἐκδικοῦντα τῇ	μητρὶ	ἐπ' Αἴγυπτον ποιήσασθαι στρατείαν. Δοῦρις
[13, 89]	παρ' Ολυμπιάδι οὖσαν τῇ Αλεξάνδρου	μητρὶ	ᾔτει πρὸς γάμον Μόνιμος ὁ
[13, 43]	πᾶν σχεδὸν τῆς Δεξιθέας τῇ	μητρί,	Νὴ τὴν Αρτεμιν, εἰ, φησίν,
[13, 43]	ἡ Γνάθαινα, τοῦτ' ἐγώ, τῇ	μητρὶ	συνεδείπνουν ἄν, οὐχὶ σοί, γύναι.
[13, 90]	τινὰς τέμενος καὶ βωμὸν ἀναστῆσαι	Δήμητρι	Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν τῇ ἑορτῇ
[13, 71]	πυρὶ μὲν φωνὴν τεθοωμένου, ἐν	πυρὶ	δ' ὄμμα, σκληρὸν τριστοίχοις δεῖμα
[13, 71]	αἰνοτάτου βλέμμ' ὑπέμεινε κυνός, ἐν	πυρὶ	μὲν φωνὴν τεθοωμένου, ἐν πυρὶ
[13, 44]	γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον, τάλαν, ἄνθρωπον	ἄχρι	τοῦ στόματος ἠσβολωμένον· διὰ τοῦθ'
[13, 56]	ἐπαιδοποίησε Νικόμαχον καὶ συνῆν ταύτῃ	μέχρι	θανάτου, ὥς φησιν Ἕρμιππος ἐν
[13, 46]	αἴγει οἷός ἐστιν ἀνακάμπτειν πάλιν;	~Μέχρι	μὲν τούτων μνημονεύω τῶν ὑπὸ
[13, 90]	γυναῖκα Ηροδίκην. Επιτελεῖται δὲ καὶ	μέχρι	νῦν ὁ ἀγὼν οὗτος, καὶ
[13, 20]	πολλοὶ τοὺς καλλίστους βασιλέας, ὡς	μέχρι	νῦν οἱ Αθάνατοι καλούμενοι Αἰθίοπες,
[13, 36]	ἐν Μασσιλίᾳ ἀπὸ τῆς ἀνθρώπου	μέχρι	νῦν Πρωτιάδαι καλούμενον· Πρῶτις γὰρ
[13, 15]	ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ἐρᾶν· οἵτινες	μέχρι	ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἐτῶν δεῖν
[13, 86]	δὲ βουλόμενοι σωφρονικοὶ εἶναι σφόδρα	μέχρι	τινὸς διατηροῦσιν ἐν τοῖς πότοις
[13, 35]	Ζαριάδρης τῆς ὑπεράνω Κασπίων πυλῶν	μέχρι	τοῦ Τανάιδος. Τῶν δὲ ἐπέκεινα
[13, 53]	καλὰ τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω	μέχρι	τούτων· ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος
[13, 54]	καλὰ τῶν ἑταιρῶν ἀποφθέγματα πεπεράνθω	μέχρι	τούτων· ἐπ' ἄλλο δ' εἶδος
[13, 24]	ὕφεσιν ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς ἁγνοῖς	ὕδασι	κήπεύει κόρας, μικροῦ πρίασθαι κέρματος
[13, 24]	ὕφεσιν ἑστώσας, οἵας Ηριδανὸς ἁγνοῖς	ὕδασι	κηπεύει κόρας· παρ' ὧν βεβαίως
[13, 71]	ἐφωμίλησεν Ανακρέων στελλομένην πολλαῖς ἄμμιγα	Λεσβιάσι	φοίτα δ' ἄλλοτε μὲν λείπων
[13, 84]	Γλυκέρα ἔφασκεν ἡ ἑταίρα ὅσον	ἐοίκασι	γυναιξὶ χρόνον, καθάπερ ἱστορεῖ Κλέαρχος.
[13, 46]	αὑταῖς, παιδείας ἀντεχόμεναι καὶ τοῖς	μαθήμασι	χρόνον ἀπομερίζουσαι· διόπερ καὶ εὔθικτοι
[13, 31]	αἰτίαν, ἧς μνημονεύει Ηγήσανδρος ἐν	Υπομνήμασι	γράφων ὧδε· Τὴν τῶν Εταιριδείων
[13, 16]	θυμός. ~Ηγήσανδρος δ' ἐν τοῖς	Υπομνήμασι	τῶν ἡδυσμάτων φησὶν ἐρᾶν πάντας,
[13, 80]	ἐφίλησεν. Καρύστιος δ' ἐν Ιστορικοῖς	Υπομνήμασι	Χάρωνι, φησί, τῷ Χαλκιδεῖ παῖς
[13, 76]	Αφροδίτας ἀτιμασθεὶς ἑλικοβλεφάρου ἢ περὶ	χρήμασι	μοχθίζει βιαίως ἢ γυναικείῳ θράσει
[13, 87]	ζῶσαν γραφὴν ἔφαινε χρῶμα δ'	ὄμμασι	λευκὸν μελαίνης ἔργον ἀντηύγει σκιᾶς.
[13, 89]	ἱδρύσατο βωμὸν Χάρμος ἐπὶ σκιεροῖς	τέρμασι	γυμνασίου. Ησίοδος δ' ἐν τρίτῳ
[13, 3]	γὰρ ἦσαν οὗτοι ἐκλελυμένοι τοῖς	σώμασι	ἐν τοῖς τῆς νεότητος χρόνοις
[13, 89]	κελαδεῖ Μναμοσύναν» κατὰ Εὐριπίδην διαβόητοι	γεγόνασι	γυναῖκες. Θαργηλία ἡ Μιλησία, ἥτις
[13, 6]	προσώπῳ δ' αἱ τρίχες φορούμεναι	εἴξασι	πολιαῖς ἀνάπλεῳ ψιμυθίου. Αναξίλας δὲ
[13, 53]	ὅτε φιλοσοφεῖν ἤρξατο ἐπαύσατο ἑταιροῦσα,	πᾶσι	δὲ τοῖς Ἐπικουρείοις συνῆν ἐν
[13, 54]	ὅτε φιλοσοφεῖν ἤρξατο ἐπαύσατο ἑταιροῦσα,	πᾶσι	δὲ τοῖς Ἐπικουρείοις συνῆν ἐν
[13, 3]	Ομηρος ἐποίησε Μενελάῳ συγκοιμωμένην παλλακίδα,	πᾶσι	δοὺς γυναῖκας. Κοιμῶνται γοῦν παρ'
[13, 50]	πλῆθους βασίλισσαν προσαγορευομένην· Ἀπειρῆσθαι τε	πᾶσι	μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ
[13, 14]	ἐμφανῶς θνητὸς θεόν, ἄπιστον αὐτον	πᾶσι	τοῖς ἄμμοις ποιῶν. ~Τούτων τῶν
[13, 31]	τύχῃ, καθορᾶν τὸ μνῆμα καὶ	πᾶσι	τοῖς τὴν Λυδίαν οἰκοῦσιν ἄποπτον
[13, 84]	προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν φανέντων δὲ	πᾶσι	τούτοις ἀδυνάτων ἀπέστησαν, καθάπερ Κλείσοφος
[13, 25]	τοι γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς	ἃπασι	καὶ κατεσκευασμένας. Εστᾶσι γυμναί, μὴ
[13, 25]	τόπους κοινὰς ἃπασι καὶ κατεσκευασμένας.	Εστᾶσι	γυμναί, μὴ ξαπατηθῇς· πάνθ' ὅρα.
[13, 92]	τοὺς τὰς τῶν λόγων, ὥς	φασι,	δυνάμεις παραδιδόντας τοῖς νέοις ἐς
[13, 37]	ἀλλὰ τεκέσθαι τὸν μέγαν Ελλησιν	φασὶ	Θεμιστοκλέα. Νεάνθης δ' ὁ Κυζικηνὸς
[13, 39]	παρά τε τῷ Δημητρίῳ εὐημερούσης,	φασὶ	καὶ τὴν Λάμιαν τὸν βασιλέ'
[13, 39]	αὐλητρίς, ἧς σφόδρ' ἡδέως σχεῖν	φασι	κνησθῆναί τε τὸν Δημήτριον. Αποδοκιμαζούσης
[13, 42]	τότε. Εν συμποσίῳ δ' ὥς	φασι,	παρὰ τῇ Μανίᾳ παρεδέξατ' αὐτὴν
[13, 44]	ἑτέρους ἐντρυφᾶν μαστιγίας. Ἔπειτεν εἰπεῖν	φασι	τὴν Γναθαίνον· Περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ
[13, 44]	αὐτοῦ περιλάβω τοῦ σώματος. Επειτα,	φασί,	τῆς Γναθαινίου ποτὲ τὸν Ανδρόνικον
[13, 84]	δύο, ὧν τοῦ ἑτέρου Δελφοί	φασι	τῶν θεωρῶν ἐπιθυμήσαντά τινα συγκατακλεισθῆναι
[13, 79]	ὡς ἱστορεῖ Τίμαιος. Αλλοι δέ	φασι	τῶν τοιούτων ἐρώτων κατάρξασθαι Λάιον
[13, 12]	τὰ Αλίεια καὶ ἐν ταῖς	δημοτελέσι	δὲ σπονδαῖς ὡς ἐπίπαν ὁ
[13, 51]	καὶ έχρῆτο χρυσίοις καὶ ἱματίοις	πολυτελέσι,	έκδῦσα δὲ ἦν αἰσχροτάτη. Ἦν
[13, 12]	Καὶ Κρῆτες δ' ἐν ταῖς	παρατάξεσι	τοὺς καλλίστους τῶν πολιτῶν κοσμήσαντες
[13, 42]	ἀγρίων ὑμῖν ποτε ἐν τοῖς	ὄρεσι	τάχιστα θηρίον τρέχειν; Η Μανία
[13, 5]	αἰεὶ κατὰ πόλεμον ἐγάμει. Εν	ἔτεσι	γοῦν εἴκοσι καὶ δυσὶν οἷς
[13, 4]	παρέβη, ὥς φησι Κέκρωψ. Φερεκύδης	προστίθησι	καὶ Φερέβοιαν. Πρὸ δὲ τῆς
[13, 3]	μεγάροισι γυναῖκες. Παρὰ δὲ τοῖς	Ελλησι	οὐκ ἀνέρχεται ἡ τοῦ Φοίνικος
[13, 25]	κἀντεῦθεν ἀρχὴ τοῦ πολέμου κατερράγη	Ελλησι	πᾶσιν ἐκ τριῶν λαικαστριῶν. ~Τῶν
[13, 21]	πάντων τούτων συγγεγραφότων περὶ τῶν	Αθήνησι	Εταιρίδων. Ὢ τῆς καλῆς σου
[13, 67]	τῆς ἑταίρας φανήσεται τὸ μὲν	Αθήνησι,	τὸ δ' ἐν Βαβυλῶνι μνῆμα
[13, 81]	εἴπας λάμπει δ' ἐπί πορφυρέαις	παρῇσι	φῶς ἔρωτος. Καὶ πρὸς τόδε
[13, 17]	Τρωίλου ἔφη λάμπειν ἐπὶ πορφυραῖς	παρῇσι	φῶς ἔρωτος. ~Υμεῖς δὲ ξυρουμένους
[13, 20]	πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν· αἰνῶς	ἀθανάτῃσι	θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν. Εκπέπληκται
[13, 94]	ἐλλαλεῖν δι' ἡμέρας. Εἶθ' ἑξῆς	φησι·	Αὐτίκ' οὐδεὶς οὔτε μαγείραιναν εἶδε
[13, 90]	Νικίας ἐν τοῖς Αρκαδικοῖς διαθεῖναί	φησι	αὐτὸν Κύψελον, πόλιν κτίσαντα ἐν
[13, 20]	οἱ Αθάνατοι καλούμενοι Αἰθίοπες, ὥς	φησι	Βίων ἐν Αἰθιοπικοῖς. Ως ἔοικε
[13, 89]	Αθηνᾶς πειραν εἶδος ἔχουσαν, καλήν	φησι	γεγονέναι, ἥτις καὶ τῇ θεῷ
[13, 83]	αὐτῷ συγγράμματι Θεόπομπος φιλογύναιον μέν	φησι	γεγονέναι Φάυλλον τὸν Φωκέων τύραννον,
[13, 38]	τὸ γένος ἀπὸ Παφλαγονίας υἱόν	φησι	γενέσθαι Καρύστιος ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασιν.
[13, 80]	δὲ τοῦ δικαίου Ιβυκος ἐραστήν	φησι	γενέσθαι Τάλων. Διότιμος δ' ἐν
[13, 62]	εἰ γνήσιος ὁ λόγος, ἐρωμένην	φησὶ	γενέσθαι Φιλωνίδου γράφων ὧδε Ἔστιν
[13, 89]	τῷ τῆς Ασίας Περίπλῳ καλλίονάς	φησι	γίνεσθαι γυναῖκας τῶν πανταχοῦ γυναικῶν
[13, 90]	ὀνομάζονται. Θεόφραστος δὲ ἀγῶνα κάλλους	φησὶ	γίνεσθαι παρὰ Ηλείοις, καὶ τὴν
[13, 70]	φοιτᾶν πρὸς τὸν βουλόμενον, ὥς	φησι	Γοργίας ἐν τῷ περὶ Εταιρῶν.
[13, 92]	τοῦ Επικουρείου ἐξαιτηθεὶς ἀνῃρέθη, ὥς	φησι	Δημήτριος ὁ Μάγνης ἐν τοῖς
[13, 65]	ἐξέδοτο Φράστορι τῷ Αἰγιαλεῖ, ὥς	φησι	Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας.
[13, 14]	κακῶς αὐτοῦ τὰς δυνάμεις διαιρῶν	φησι	δίδυμα {γὰρ} τόξα αὐτὸν ἐντείνεσθαι
[13, 65]	αὐτὴν καὶ Λαμπιτὼ προσηγορεύετο, ὥς	φησι	Δίυλλος· ἐκαλεῖτο δἐ καὶ Χαριτοβλέφαρος.
[13, 15]	ὄνομα· τὴν πρὸς Δόλωνά μοι,	φησί,	δοκῶ παρ' Οδυσσέως ἀπάντησιν ἐπὶ
[13, 10]	Σάμιος καὶ πρῶτον γενέσθαι πόλεμόν	φησι	δύο γυναικῶν τὸν> Ολυμπιάδος καὶ
[13, 48]	ἐν δευτέρῳ Γελοίων Απομνημονευμάτων Γνάθαιναν,	φησί,	δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης καὶ μαστιγίας·
[13, 6]	οὔκ εἰσιν τοιαῦται οἵας Εὔβουλός	φησι	ἐν Στεφανοπώλισιν Μὰ Δι' οὐχὶ
[13, 92]	μάλιστα ἡ Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων	φησὶ	ἐν τῷ περὶ Σιμωνίδου, οὐ
[13, 38]	Φίλαν; τὴν δὲ Λάμιαν Πολέμων	φήσι	ἐν τῷ περὶ τῆς ἐν
[13, 59]	ἔτι εἶπεν ἄλλην δίκην, ὥς	φησι	Επρμιππος. Ο δὲ Υπερείδης συναγορεύων
[13, 21]	ἐμιμήσω Θεόμανδρον τὸν Κυρηναῖον, ὅν	φησι	Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ Εὐδαιμονίας
[13, 37]	τῆς Αριστοξένης. ~Θεμιστοκλῆς τε, ὥς	φησι	Ιδομενεύς, οὐχ ἅρμα ζευξάμενος ἑταιρῶν
[13, 34]	τῆς διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας, ἥν	φησι	καὶ βοῦν ἀναθεῖναι χαλκῆν, γράφων
[13, 83]	χρυσοῦν κιττοῦ Πεπαρηθίων. Αὕτη δέ,	φησί,	καὶ ἔμελλε τὰ Πύθια αὐλεῖν,
[13, 4]	τὴν Αἴαντος μητέρα. Ησίοδος δέ	φησι	καὶ Ιππην καὶ Αἴγλην, δι'
[13, 50]	δ' ἐν τῷ κατὰ Αρισταγόρας	φησί	Καὶ πάλιν τὰς Αφύας καλουμένας
[13, 52]	ἐλθοῦσα πέμψαι στρώματα αὐτὴν κέλευε,	φησί,	καὶ παρ' Ὠκίμου χαλκώματα. Μένανδρος
[13, 44]	ταυτὶ καταβαλῶ σὺν τοῖς ὀναρίοις,	φήσι,	καὶ ταῖς ἀστράβαις. Γναθαίνον δ'
[13, 85]	ἐν τῷ Ερωτικῷ Αμφίλοχον καλεῖσθαί	φησι	καὶ τὸ γένος Ωλένιον εἶναι,
[13, 44]	ἀγανακτήσασα Τάλαν, ἔφη, τέκνοι περίλαβε,	φησί,	καὶ φίλησον, εἰ θέλει. Ἣ
[13, 10]	Κρισαικὸς δὲ πόλεμος ὀνομαζόμενος, ὥς	φησι	Καλλισθένης ἐν τῷ περὶ τοῦ
[13, 45]	μοι πολύν, Ιππη, πάνυ χόρτον,	φησί,	καταβεβρωκέναι. Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος τὴν
[13, 4]	πρὸς Αριάδνην ὅρκους παρέβη, ὥς	φησι	Κέκρωψ. Φερεκύδης προστίθησι καὶ Φερέβοιαν.
[13, 56]	Περικλῆς δὲ ὁ Ολύμπιος, ὥς	φησι	Κλέαρχος ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν, οὐχ
[13, 70]	γὰρ τούτων τῶν ποιητῶν, ὥς	φησι	Κλέαρχος ἐν τοῖς Ερωτικοῖς, τῆς
[13, 16]	παιδικά. Πρὸς ἀλήθειαν γάρ, καθάπερ	φησί	Κλέαρχος ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[13, 84]	μάθετε παύονται οἱ ἔρωτες, ὥς	φησι	Κλέαρχος. ῇ τε γὰρ περὶ
[13, 37]	τὴν Αττικὴν ἑταίραν; περὶ ἧς	φησι	Κλείταρχος ὡς αἰτίας γενομένης τοῦ
[13, 10]	Αἴγυπτον δὲ Καμβύσου στρατεία, ὥς	φησι	Κτησίας, διὰ γυναῖκα ἐγένετο. Ο
[13, 84]	νεῷ. Φιλήμων τοῦ αὐτοῦ μνημονεύων	φησί	λλ' ἐν Σάμῳ μὲν τοῦ
[13, 1]	εἰληφέναι καὶ δεδωκέναι πληγάς, ὥς	φησι	Λυκόφρων ὁ Χαλκιδεὺς ἐν τοῖς
[13, 42]	ἡ ἑταίρα Μήθεν παρὰ τοῦτο,	φησὶ,	λυποῦ, φίλατε· οὐ γὰρ σὺ
[13, 93]	τοιοῦτον γεγενῆσθαι τοὺς τρόπους ὁποῖίον	φησι	Λυσίας ὁ ῥήτωρ ἐν τοῖς
[13, 66]	Εφ' οἷς Ιωνες ἀγασθέντες, ὥς	φησι	Μενέτωρ ἐν τῷ περὶ Αναθημάτων,
[13, 48]	ἐπὶ τὴν πλησίον κλινην Πρόσεχε,	φησί,	μὴ ἀνατραπῇς. Τοῦτο ἱστορεῖ Ηγήσανδρος.
[13, 62]	ἐπιτήδειος, ὁ Φιλωνίδης δ' ἐρᾶν	φησι.	Μνημονεύει αὐτῆς καὶ Αριστοφάνης ἐν
[13, 45]	Μέλλει γὰρ ὥσπερ μαινίδας ἀποτηγανίζειν,	φησί,	μου τὸ λῄδιον. Ο τοῦ
[13, 61]	ἦν υἱὸς Ολυμπίας Λακαίνης, ὥς	φησι	Νικίας ὁ Νικαιεὺς ἐν ταῖς
[13, 70]	Φάωνος ἐρασθεῖσα περιβόητος ἦν, ὥς	φησι	Νύμφις ἐν Περίπλῳ Ασίας. Νικαρέτη
[13, 79]	~Παρὰ δὲ Σπαρτιάταις, ὡς Αγνων	φησὶ	ὁ Ακαδημαικός, πρὸ τῶν γάμων
[13, 35]	δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν περὶ Αλέξανδρόν	φησι	ὀνείρατι θεασαμένους τινὰς οὓς μὴ
[13, 30]	τῶν τοιούτων Εφιππος ἐν Σαπφοῖ	φησι·	Οταν γὰρ ὦν νέος ἀλλότριον
[13, 82]	Ρόδιος ἐν τοῖς Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν	φησι	ὅτι Σοφοκλῆς εὐπρεπῆ παῖδα ἔξω
[13, 5]	Ιερώνυμος γοῦν ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν	φησι	οὕτως Εἰπόντος Σοφοκλεῖ τινος ὅτι
[13, 6]	εἶτα δὴ τρίπους τις' εἶτα,	φησὶ,	παιδίσκη δίπους. εἶθ' ὃ μὲν
[13, 31]	ἱερόν ἐστι παρὰ Αβυδηνοῖς, ὥς	φησι	Πάμφιλος· κατεχομένης γὰρ τῆς πόλεως
[13, 45]	ὑστεροῦσα παρὰ πολύ. Πτολεμαῖε, διψῶ,	φησί,	παππία, σφόδρα· ἀλλ' ἐγχεάτω μοι
[13, 45]	γ' ἵνα Σοφοκλεῖ λαβὼν δῷς,	φησί,	παρ' ἐμοῦ, φίλτατε. Καλλιστίου δὲ
[13, 28]	τῶν ἑταιρῶν τοὺς ἑταίρους διαστέλλων	φησί·	Πεποιήκατ' ἔργον οὐχ ἑταίρων γὰρ
[13, 22]	δ' Ορεσταυτοκλείδης ὁ> αὐτος Τιμοκλῆς	φησι·	Περὶ δὲ τὸν πανάθλιον εὕδουσι
[13, 51]	καὶ ταῖς ἄλλαις δούλαις, ὥς	φησι	Πολέμων έν τοῖς περὶ Ἀκροπόλεως.
[13, 34]	ἡμῶν. ~Εν δὲ Λακεδαίμονι, ὥς	φησι	Πολέμων ὁ περιηγητὴς ἐν τῷ
[13, 67]	αὐτὴν ἐπὶ τὰς ταφάς, ὥς	φησι	Ποσειδώνιος ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ
[13, 91]	Αλλὰ καὶ Ηράκλειτος ο θεῖός	φησι	Πουλυμαθίη νόον {ἔχειν} οὐ διδάσκει.
[13, 45]	Ἂν γ' ἐλᾳδίου ταρτημόριά μοι,	φησὶ,	προσενέγκῃς τρία κόμισαι. Τὸ κωλῦον
[13, 37]	γενομένην εἶχε συστρατευομένην; ἣν Ζηνοφάνης	φησὶ	πρότερον Μιλτὼ καλουμένην Ασπασίαν μετονομασθῆναι.
[13, 43]	τῶν θεῶν, μειράκιον, ὁ καλός,	φησί,	πῶς ἵστης; φράσον. ὃ δὲ
[13, 46]	ὡς διαφθειρούσης τοὺς νέους, ὥς	φησι	Σάτυρος ἐν τοῖς Βίοις, ὑποτυχοῦσα
[13, 5]	καὶ δυσὶν οἷς ἐβασίλευεν, ὥς	φησι	Σάτυρος ἐν τῷ περὶ τοῦ
[13, 48]	τινι κονιάματι, Καὶ γὰρ σύ,	φησί,	σαυτὸν ἐδωκας οὗ ψῆφοι εἰσίν.
[13, 42]	σφόδρ' ἠγανάκτησ' Ἣ δὲ Μηθέν,	φησί,	σοί, ψυχή, μελέτω· μαθεῖν γὰρ
[13, 50]	περὶ ὧν ὁ προειρημένος Απολλόδωρός	φησι·	Σταγόνιον καὶ Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται
[13, 83]	Φυκίδᾳ ὄντι καλῷ Ονόμαρχος ἔδωκεν,	φησί,	στέφανον {χρυσοῦν} δάφνης, Εφεσίων ἀνάθημα.
[13, 25]	Αλλ' ὅ γε Φιλήμων οὕτως	φησί·	Σὺ δ' εἰς ἃπαντας εὗρες
[13, 4]	τὰς τοῦ Θησέως γενομένας γυναῖκάς	φησι	τὰς μὲν αὐτῶν ἐξ ἔρωτος
[13, 31]	εἰ γνήσιος, ὃν Απολλόδωρος εἴρηκε,	φησί·	Τὰς μὲν ἑταίρας ἡδονῆς ἕνεκα
[13, 67]	περὶ τῆς εἰς Τροφωνίου Καταβάσεώς	φησι	Ταὐτὸ δὲ πάθοι τις ἂν
[13, 62]	ἐν τῷ περὶ Ισοκράτους προβαίνοντά	φησι	τῇ ἡλικίᾳ τὸν Ισοκράτη ἀναλαβεῖν
[13, 89]	δὲ ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ Τιμῶσάν	φησι	τὴν Οξυάρτου παλλακίδα πάσας γυναῖκας
[13, 6]	ἡδέως. Εἶτα τετράπους μοι γένοιτο,	φησὶ	τήνπρος ἢ, θρόνος, εἶτα δὴ
[13, 37]	τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν Κλεινοῦς	φησι	τῆς οἰνοχούσης αὐτῳ εἰκόνας πολλὰς
[13, 27]	ἐστί σοι, ὡς ἐν Μαραθωνίοις	φησὶ	Τιμοκλῆς, Οσον τὸ μεταξὺ μετὰ
[13, 16]	Πέλοπος διαλεγομένην ποιήσας τὴν Ιπποδάμειάν	φησι·	Τοιάνδ' ἐν ὄψει λύγγα θηρατηρίαν
[13, 83]	συληθέντων ἐκ Δελφῶν Χρημάτων Ασώπιχόν	φησι	τὸν Επαμινώνδου ἐρώμενον τὸ Λευκτρικὸν
[13, 14]	δ' ἐν τῷ Ερωτικῷ Χαιρήμονά	φησι	τὸν τραγικὸν λέγειν, ὡς τὸν
[13, 37]	τῶν περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν Ιερώνυμόν	φησι	τὸν τυραννήσαντα Συρακοσίων ἀγαγέσθαι γυναῖκα
[13, 89]	αὐτὸν τυραννεύσαντι. Συνέβη δέ ὥς	φησι,	τὸν Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ιππίου
[13, 2]	τοῖς περὶ Παροιμιῶν ἐν Λακεδαίμονιν	φησί,	τοὺς ἀγάμους αἱ γυναῖκες ἐν
[13, 14]	Τραυματίᾳ φησὶν οὕτως· Τίς οὐχί	φησι	τοὺς ἐρῶντας ζῆν μόνους, οὓς>
[13, 14]	δ' ἐν τῷ Φιλαύλῳ· Τίς	φησὶ	τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ νοῦν ἔχειν;
[13, 80]	δ' ἐν Ιστορικοῖς Υπομνήμασι Χάρωνι,	φησί,	τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν
[13, 37]	Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης αὐτὸν εἶναί	φησι	υἱόν. Κῦρος δὲ ὁ ἐπὶ
[13, 40]	Φιλοπάτορα Ιστορίας βασιλέων ἐρωμένας ἀναγράφων	φησί·	Φιλίππου τοῦ Μακεδόνας αὐξήσαντος Φίλινναν
[13, 89]	Παντίκα ἡ Κυπρία, περὶ ἧς	φησι	Φύλαρχος ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν
[13, 75]	~Αρχύτας δ' ὁ ἁρμονικός, ὥς	φησι	Χαμαιλέων, Αλκμᾶνα γενομέναι τῶν ἐρωτικῶν
[13, 43]	τὰς συμβολάς· Στρατοκλῆς ἐπ' ἐρίφοις,	φησί,	χειμῶνας ποιεῖ. Ιδοῦσ' ἔφηβον ἡ
[13, 74]	θ' ἡ χαλκοῦ θυγάτηρ ἐπ'	ἄρκαισι	καθίζῃ κοττάβου ὑψηλαῖς Βρομίου ψακάδεσσιν.
[13, 27]	ῥαπισθῆναί τε καὶ πληγὰς λαβεῖν	ἁπαλαῖσι	χερσίν· ἡδύ γε νὴ τὸν
[13, 28]	Σαπφώ· Τὰδε νῦν ἑταίραις ταῖς	ἐμαῖσι	τερπνὰ καλῶς ἀείσω. Καὶ ἔτι·
[13, 88]	Πολλὴν ὀπώραν Κύπριδος εἰσορᾶν παρῆν,	ἄκραισι	περκάζουσαν οἰνάνθαις χρόνου. ~Επὶ κάλλει
[13, 23]	Κοιλίαν ἁδρὰν> ἔχει· στηθί' ἔστ'	αὐταῖσι	τούτων ὧν ἔχουσ' οἱ κωμικοί·
[13, 22]	Λύκᾳ καὶ Ναννίῳ ἑτέραις τε	τοιαύταισι	παγίσι τοῦ βίου ἔνδον κάθητ'
[13, 22]	καὶ Ναννίῳ ἑτέραις τε τοιαύταισι	παγίσι	τοῦ βίου ἔνδον κάθητ' ἀπόπληκτος
[13, 33]	ἑταῖραι, Αλεξις ἐν Φιλούσῃ φησίν·	Αφροδίσι'	ἦγε ταῖς ἑταίρας ἡ πόλις,
[13, 38]	σῶφρον τῶν ἐπὶ τούτῷ σεμνυμένων	εἰσὶ	βελτίους. Ο δὲ Τιμόθεος καὶ
[13, 2]	ἀλλὰ τοῦ τρίτου ἀπ' ἐκείνου.	Εἰσὶ	δὲ Καλλισθένης, Δημήτριος ὁ Φαληρεύς,
[13, 55]	Β. Νυνὶ μὲν ἥκουσιν Μεγαρόθεν,	εἰσὶ	δὲ Κορίνθιαι· Λαὶς μὲν ἡδὶ
[13, 78]	παιδικοὺς ἔρωτας, πανταχόθεν αὐτοὺς ἐκκόπτοντες.	Εἰσὶ	δὲ οἱ καὶ τὰς παλαὶστρας
[13, 6]	δ' ἡ Γνάθαινα πλησίον, ὥστ'	ἀπαλλαγεῖσι	ταύτης ἔστι διπλάσιον κακό. Η
[13, 51]	αἶγες, διόπερ οὐδ' εἰς ἀκρόπολιν	ἄνεισι	τὸ ζῷον οὐδ' ὅλως Αθηνᾷ
[13, 6]	δ' αὖ συνόντες οὐχ Υδρᾳ	σύνεισι	νῦν Γραῦς μὲν αὐτή, παραπέφυκε
[13, 3]	δ' ἄλλους μοι ἔτικτον ἐνὶ	μεγάροισι	γυναῖκες. Παρὰ δὲ τοῖς Ελλησι
[13, 92]	λόγοις φρονοῦντας εὑρίσκω μόνον, ἐν	τοῖσι	δ' ἔργοις ὄντας ἀνοήτους ὁρῶ.
[13, 11]	τρόπων. Τὸ δ' ἐρᾶν προλέγω	τοῖσι	νέοισιν μή ποτε φεύγειν, χρῆσθαι
[13, 24]	οὐσῶν μειράκων μάλ' εὐπρεπῶν ἐπὶ	τοῖσι	πορνείοισιν, ἃς ἔξεσθ' ὁρᾶν εἰληθερούσας,
[13, 29]	τὸ στόμα ὥσπερ πολέμιον, ἀλλὰ	τοῖσι	στρουθίοις χανοῦσ' ὁμοίως· ἧς ἐπαρεμυθήσατο
[13, 45]	Τί δ' αἰσχρόν, εί μὴ	τοῖσι	χρωμένοις δοκεῖ; Η Γλυκέριον λαβοῦσα
[13, 20]	Γανυμήδη· Κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν'	ἀθανάτοισι	μετείῃ. Αἱ θεαὶ δὲ τίνας
[13, 23]	τοιαῦτα τοὔκλυτον τῆς κοιλίας ὡσπερεὶ	κοντοῖσι	τούτοις εἰς τὸ πρόσθ' ἀπήγαγον.
[13, 88]	κόμαι δὲ κηροχρῶτος ὡς ἀγάλματος	αὐτοῖσι	βοστρύχοισιν ἐκπεπλασμένου ξουθοῖσιν ἀνέμοις ἐνετρύφων
[13, 50]	μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον	αὐτοῖσι	τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάπονας σίτου
[13, 68]	μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν Αρπαλον	αὐτοῖσι	τῶν Αγῆνος οὐκ ἐλάσσονας σίτου
[13, 61]	καὶ εὐνήν, ἣ δ' ἐπιτερπέσθω	πολιοκροτάφοισι	γέρουσιν, ὧν ἰσχὺς μὲν ἀπήμβλυνται,
[13, 94]	ἄνδρες δικασταί, ὀφείλων ἀργύριον ἐπὶ	τρισὶ	δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ τραπεζίτῃ καὶ
[13, 24]	τοῖς παραπλησίως σοι βιοῦσιν καὶ	ἐσπουδακόσι	περὶ τὰς μαγαλομίσθους ἑταίρας καὶ
[13, 15]	ἐρᾶν· οἵτινες μέχρι ὀκτὼ καὶ	εἴκοσι	ἐτῶν δεῖν λέγοντες συνέχειν τοὺς
[13, 5]	πόλεμον ἐγάμει. Εν ἔτεσι γοῦν	εἴκοσι	καὶ δυσὶν οἷς ἐβασίλευεν, ὥς
[13, 48]	ἐγράφη καὶ ὅμοιος, στίχων τριακοσίων	εἴκοσι	τριῶν. ~Καλλίστιον δὲ τήν έπικληθεῖσαν
[13, 87]	εὗρον μουσουργοὺς τοῦ βασιλέως τριακοσίας	εἵκοσι	ἐννέα, ἄνδρας στεφανοπλόκους ἕξ καὶ
[13, 87]	ὀψοποιοὺς διακοσίους ἑβδομήκοντα ἑπτά, χυτρεψοὺς	εἵκοσι	ἐννέα, γαλακτουργοὺς τρισκαίδεκα, ποτηματοποιοὺς ἑπτακαίδεκα,
[13, 93]	καίτοι τοῦ ζῴου τούτου ἐν	τέτταρσι	τὴν φύσιν περιττὴν ἔχοντος, ὧνπερ
[13, 60]	Κωμῳδουμένων τὴν μὲν παρὰ τοῖς	ῥήτορσί	φησιν ὀνομαζομένην Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ
[13, 74]	τ' ἄν ὕδωρ οἴνῳ συμμιγνύμενον	κυλίκεσσι	παῖς διαπομπεύῃ, προπόσεις ἐπιδέξια νωμῶν,
[13, 2]	τοῦ βιβλίου. Αντεῖπε δὲ τοῖς	λέγουσι	περὶ τῶν Σωκράτους γυναικῶν Παναίτιος
[13, 43]	ὦ τέκνον, νὴ τὼ θεώ	Λέγουσι	Ποντικόν τι μειρακύλλιον ἀναπαυόμενον μετὰ
[13, 45]	Κορώνης, ἕτερ' ἐκείνη μέμφεται. Ιππην	λέγουσι	τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν
[13, 45]	δὲ καὶ ταῦτ' ἀναγράφει· Λαίδα	λέγουσι	τὴν Κορινθίαν ποτὲ Εὐριπίδην ἰδοῦσαν
[13, 42]	τί δύναταί ποτ' ἤθελον. Αἰτουμένην	λέγουσι	τὴν πυγήν ποτε ὑπὸ τοῦ
[13, 43]	κληθείς ποτε ἐπὶ δεῖπνον, ὡς	λέγουσι,	τοῖς Αφροδισίοις, τιμώμενος μάλιστα τῶν
[13, 22]	φησι· Περὶ δὲ τὸν πανάθλιον	εὕδουσι	γρᾶες, Νάννιον, Πλαγγών, Λύκα, Γνάθαινα,
[13, 6]	τῶν μὲν ὀφθαλμῶν ὑδρορρόαι δύο	ῥέουσι	μέλανος, ἐκ δὲ τῶν γνάθων
[13, 26]	τὸτε θεῶν> ἐπὶ τοὺς νεώς	ἵζουσι	πεινῶντες κακῶς· κἄπειτα τοῦτ' εἶναι
[13, 68]	χέδροπα μόνον καὶ τὸν μάραθον	ἔσθουσι,	πυροὺς δ' οὐ μάλα (Β)
[13, 11]	ἐρῶσιν ὧν σὺ δημιουργὸς εἶ	μοχθοῦσι	μόχθους εὐτυχῶς συνεκπόνει. Καὶ ταῦτα
[13, 26]	νέοι ἐκ τῶν ὀρῶν πρόβατ'	ἐσθίουσι	καὶ λαγὼς μετέωρ' ἀναπράζοντες ὑπὸ
[13, 23]	τε μή. {Οψεις διὰ τούτων	σκευοποιοῦσι	τῶν τεχνῶν. ~Διὸ συμβουλεύς σοι,
[13, 52]	Θάλλουσαν ἢ τούτων τινά, ὧν	ἐμπλέκουσι	τοῖς λίνοις αἱ μαστροποί, ἢ
[13, 35]	οὗτος παρὰ τοῖς τὴν Ασίαν	οἰκοῦσι	βαρβάροις καὶ περισσῶς ἐστι ζηλωτὸς,
[13, 24]	εἰσενεχθῆναι τέχνῃ. Αὐταὶ βιάζονται γὰρ	εἰσέλκουσί	τε τοὺς μὲν γέροντας ὄντας
[13, 28]	συνάγουσαν· τοῦτο δ' ἐστὶν φίλας.	Καλοῦσι	γοῦν καὶ αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες
[13, 28]	μάλα μὲν φίλαι ἦσαν ἑταῖραι.	Καλοῦσι	δὲ καὶ τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας
[13, 75]	παίδων· Διὸ καὶ παιδεράστριάν τινες	καλοῦσι	τὴν τραγῳδίαν· καὶ ἐδέχοντο τὰ
[13, 31]	ὧδε· Τὴν τῶν Εταιριδείων ἑορτὴν	συντελοῦσι	Μάγνητες. Ιστοροῦσι δὲ πρῶτον Ιάσοντα
[13, 6]	αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς ἐρῶσι καὶ	φιλοῦσι	καὶ σύνεισιν ἡδέως. Εἶτα τετράπους
[13, 69]	ὀρθινῶν ἥψαο κισσυβίων Σαπφῷαι δὲ	μένουσι	φίλης ἔτι καὶ μενέουσιν ῴδῆς
[13, 51]	φάσκων κληθῆναι ἤτοι ὅτι συνέπινε	παρακινοῦσι	καὶ μεμηνόσιν ἢ ὅτι αὐτὴν
[13, 20]	ἐν ταῖς Εὐανδρίαις τοὺς καλλίστους	ἐγκρίνουσι	καὶ τούτους πρωτοφορεῖν ἐπιτρέπουσιν. Εν
[13, 77]	ἔρωτας τῶν ἐπὶ ταῖς θηλείαις	προκρίνουσι	πολλοί. Παρὰ γὰρ τὰς ἄλλας
[13, 64]	εἰπεῖν ὡς δικαίως οἱ πολλοὶ	καταφρονοῦσι	τοῦ θείου, ὅτε ἐγὼ μὲν
[13, 3]	Περσικοῖς, ὑπὸ τῶν παλλακίδων θρησκεύεσθαι	προσκυνοῦσι	γοῦν αὐτην. Καὶ ὁ Πρίαμος
[13, 68]	αὐτὸν παγκάκως διακείμενον ἔπεισαν ὡς	ἄξουσι	τὴν ψυχὴν ἄνω τὴν Πυθιονίκης.
[13, 11]	τούτοις τοῖς λόγοις ἔδοξε τοῖς	παροῦσι	τῶν φιλοσόφων περὶ τοῦ ἔρωτος
[13, 94]	οἱ πονηρότατοι καὶ ἀδικώτατοι ἄνθρωποι	ἐπιχειροῦσι	πράττειν ~Καὶ μετά ταῦτα πάλιν
[13, 31]	τῶν Εταιριδείων ἑορτὴν συντελοῦσι Μάγνητες.	Ιστοροῦσι	δὲ πρῶτον Ιάσοντα τὸν Αἴσονος
[13, 29]	ἑταίρας. Αἱ μὲν ἄλλαι τοὔνομα	βλάπτουσι	τοῖς τρόποις γὰρ ὄντως ὂν
[13, 23]	πάντα τἄλλ' αὐταῖς πάρεργα γίνεται,	ῥάπτουσι	δὲ πᾶσιν ἐπιβουλάς. Επειδὰν δ'
[13, 25]	δὲ Σιμαίθαν ἰόντες Μεγαράδε νεανίαι	κλέπτουσι	μεθυσοκότταβοι· κᾆθ' οἱ Μεγαρῆς ὀδύναις
[13, 23]	ἑταίρας, πρωτοπείρους τῆς τέχνης· εὐθὺς	ἀναπλάττουσι	ταύτας, ὥστε μήτε τοὺς τρόπους
[13, 68]	χθόνα τίνες τύχαι καλοῦσιν ἤ	πράττουσι	τί. (Α) Οτε μὲν ἔφασκον
[13, 31]	καὶ τὴν ἑορτὴν Εταιρίδεια προσαγονεῦσαι.	Θύουσι	δὲ καὶ οἱ Μακεδόνων βασιλεῖς
[13, 12]	τῶν πολιτῶν κοσμήσαντες διὰ τούτων	θύουσι	τῷ Ερωτι, ὡς Σωσικράτης ἱστορεῖ.
[13, 7]	ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν	ἔχουσι	καὶ κάμνειν λέγουσ' ἑκάστοτε. Ξέναρχος
[13, 6]	Οὐκ ἔνεσθ' αὖται δ' ἁπάντων	ὑπερέχουσι	τῶν κακῶν. Εστι δὲ σκοπεῖν
[13, 71]	θεούς Κωκυτόν τ' ἀθέμιστον ἐπ'	ὀφρύσι	μηνίσαντα ἠδὲ καὶ αἰνοτάτου βλέμμ'
[13, 2]	ἐκ τοῦ πράγματος ὕβριν φεύγοντες	φιλοστοργῶσί	τε καὶ ἐν ὥρᾳ προσίωσιν
[13, 36]	νυμφίον. Η δὲ παῖς εἰσελθοῦσα	δίδωσι	εἴτε ἀπὸ τύχης εἴτε καὶ
[13, 95]	παρ' ὧν προδόσεις λαμβάνων οὐκ	ἀποδίδωσι,	δικάζονται αὐτῷ συγκλείσαντες τὰ καπηλεῖα,
[13, 24]	δύνανται, τῶν Δρακοντείων νόμων ὁπόταν	ἀναμνησθῶσι	προσκινούμενοι; ~Καὶ Φιλήμων δὲ ἐν
[13, 87]	ἕρσῃ δὲ θαλερὸς ἐκτραφεὶς ἀμάρακος	λειμῶσι	μαλακοῖς ἐξέτεινον αὐχένας. ~Επικατάφορος δὲ
[13, 11]	διδάσκεσθαι φιλεῖν ἀφαρεθήσῃ χάριτας αἷς	τιμῶσί	σε. ~Ποντιανὸς δὲ Ζήνωνα ἔφη
[13, 6]	ἀλλ' ἐν αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς	ἐρῶσι	καὶ φιλοῦσι καὶ σύνεισιν ἡδέως.
[13, 52]	μέσης κωμῳδίας ποιητὴς έν Πανδρόσῳ	οὑτωσὶ	λέγων· Ἔπειτα τῆς αὐτῆς ὁδοῦ
[13, 94]	Λυσίας ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ λόγώ	οὑτωσὶ	Πρὸς Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν χρέως»
[13, 70]	τῷ τρίτῳ κατάλογον ποιεῖται ἐρωτικῶν,	οὑτωσί	πως λέγων ~Οἵην μὲν φίλος
[13, 68]	τίνες τύχαι καλοῦσιν ἤ πράττουσι	τί.	(Α) Οτε μὲν ἔφασκον δοῦλον
[13, 27]	εἶναι πάνθ' ἕτοιμα, δεῖν δέ	τι	ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισθῆναί τε καὶ
[13, 1]	δὲ δῆλος ἦν οὐ πάνυ	τι	ἀποδεχόμενος, δεῖ γάρ, ἔφησεν, ὦ
[13, 14]	πολλάκις τοῖς εὐπροροῦσιν οὐ λαβεῖν	τι	βούλεται. Αλεξις Ελένῃ· Ως ὅστις
[13, 45]	Απόκριναι, φησίν, ὦ ποιητά μοι,	τί	βουλόμενος ἔγραψας ἐν τραγῳδίᾳ» Ερρ'
[13, 18]	πλουσιακὸν τούτῳ τι> προσπίπτει κακόν.	Τί	γὰρ αἱ τρίχες λυποῦσιν ἡμᾶς,
[13, 42]	Γελάσασ' Ανω, βέλτιστε, φησίν. Υπό	τι	γὰρ δέδοικά σε, μή μου
[13, 46]	αὐτοῦ τὴν Γνάθαιναν, ἣ δὲ	τί	γάρ, εἶπεν, οὐκ ἠρμένος ἥκεις;
[13, 45]	Γνάθαιν' Ερωτηθεῖσα δὲ τί διαφέρονται	Τί	γάρ, ἔφησεν, ἄλλο πλὴν ἄλλ'
[13, 47]	έξ ἀρρωστίας, Ὡς ίσχνός» ἔφη.	Τί	γὰρ οἴει με έν τρισὶν
[13, 91]	πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ κενεώτερον ἄλλο.	Τί	γὰρ ὄφελος τῶν τοσούτων ὀνομάτων,
[13, 45]	αἰσχροποιός; Ἣ δὲ γελάσασ' ἀπεκρίθη	Τί	δ' αἰσχρόν, εί μὴ τοῖσι
[13, 63]	ὁ γραμματεύς ποτ' αὐτοῦ εἶπε	Τί	δ' ἄν τις περὶ Δημοσθένους
[13, 55]	ᾤκησαν ἄλλοι; Οὐ γάρ» ἔφη.	Τί	δὲ ναῦν ἐν ᾗ πολλοὶ
[13, 42]	ποτέ. Ο δ' στρατιώτης ὑπό	τι	δὴ> σκυθρωπάσας ἀπέπεμψε ταύτην· διαλιποῦσα
[13, 45]	διέλυεν ἡ Γνάθαιν' Ερωτηθεῖσα δὲ	τί	διαφέρονται Τί γάρ, ἔφησεν, ἄλλο
[13, 42]	βουλόμενος Πρὸς τῶν θεῶν μειράκια,	τί	δοκεῖ τῶν ἀγρίων ὑμῖν ποτε
[13, 42]	ἀθλητῶν δυεῖν πληγὴν παρὰ πληγὴν>	τί	δύναταί ποτ' ἤθελον. Αἰτουμένην λέγουσι
[13, 11]	περὶ τοῦ ἔρωτος καὶ αὐτούς	τι	εἰπεῖν καὶ περὶ κάλλους. Καὶ
[13, 13]	καὶ θεούς, οὐκ οἶδ' ὅ	τι	ἐστίν, ἀλλ' ὅμως ἔχει γέ
[13, 18]	ἠμφιεσμένον, πρότερον μὲν ἔφησε ζητεῖν	τί	ἐστιν ὁ ἱππόπορνος, νῦν δ'
[13, 57]	~Καὶ ὁ Οὐλπιανόύς, ὥσπερ ἕρμαιόν	τι,	ἔτι λαλοῦντος τοῦ Μυρτίλου ἔφη,
[13, 18]	ἔχοντα τὸ γένειον ἔφησεν· Μή	τι	ἔχεις ἐγκαλεῖν τῇ φύσει, ὅτι
[13, 57]	ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ πάλιν ἔδει	{τι}	ἡμᾶς παρ' ἡμῶν ἀντιπέμψαι θηρίον
[13, 18]	ἢ ξυρούμενον ὁρᾷς, τοῦτον ἔχει	τι	θάτερον· ἢ γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν
[13, 86]	ἀνώρμων καὶ ἐβόων ὡς θαυμαστόν	τι	θέαμα θεώμενοι καὶ μακάριον τὸν
[13, 41]	ἦν> τῶν τότε γυναικῶν βραχύ	τι	καταδεεστέρα· φωνῇ δ' ὁμιλίᾳ τε
[13, 41]	τῆς Ελλάδος, μὴ τὴν Αθηναίων	τι	κωλῦσαι πόλιν, ὑφ' ἧς ἅπαντές
[13, 34]	ἧς διὰ τὴν ἐπιφάνειαν οἴκημά	τι	λέγεται καὶ νῦν ἐγγυτάτω τῆς
[13, 49]	ἐπιστρέφας ὁ γνώριμος αὐτήν ἠρώτησε	τί	λυπεῖται, Ἡ ὑστερα με λυπεῖ»
[13, 30]	τοῦτο δ' ἦν, ἵνα μή	τι	λυπήσειε τὸν ἐραστὴν φιλῶν. Καλῶς
[13, 33]	οὕτως ἑξῆς φησιν· Αλλὰ θαυμάζω	τί	με λεξοῦντι Ισθμου δεσπόται τοιάνδε
[13, 43]	νὴ τὼ θεώ Λέγουσι Ποντικόν	τι	μειρακύλλιον ἀναπαυόμενον μετὰ Γναθαίνης ἀξιοῦν
[13, 6]	διπλάσιον κακό. Η δἐ Νάννιον	τί	νυνὶ διαφέρειν Σκύλλης δοκεῖ Οὐ
[13, 47]	ὦ νεανίσκε, τὸ σωμάτιον διάκεισαι.	Τί	οὖν οἶει, εἰ μὴ ἐδευτεροποίτουν;
[13, 94]	ἢ Παννυχίδι φησίν Κᾆτα μυροπωλεῖν	τί	παθόντ' ἄνδρ' ἐχρῆν καθήμενον ὑψηλῶς
[13, 39]	Υπερβολῇ δὲ τῆς Λεαίνης σχῆμά	τι	περαινομένης εὖ παρά τε τῷ
[13, 61]	ἐραστὴς Σμικρίνης ἐρωτώμενος ὑπό τινος	τί	πράττει Αρχίππη χαριέντως ἔφη Ὥσπερ
[13, 82]	Ηλίου καὶ Βορέου λόγῳ, καί	τι	πρὸς μοιχείαν αὐτοῦ παραινιττόμενος Ηλιος
[13, 18]	δρᾶν ἐναντία, ἢ πλουσιακὸν τούτῳ	τι>	προσπίπτει κακόν. Τί γὰρ αἱ
[13, 2]	ὅτι ἐν Λακεδαίμονι εἰς οἴκημά	τι	σκοτεινὸν πᾶσαι ἐνεκλείοντο αἱ κόραι,
[13, 55]	ό Αρίστιππος Ἆρά γε μή	τί	σοι ἄτοπον δοκεῖ εἶναι, Διόγενες,
[13, 8]	ἐν Φιλοπάτορι γεγάμηκε δήπου. Β.	Τὶ	σύ λέγεις ἀληθινῶς γεγάμηκεν, ὃν
[13, 18]	ἕκαστος ἡμῶν φαίνεται, εἰ μή	τι	ταύταις ἀντιπράττεσθ' ὑπονοεῖς; Διογένης δὲ
[13, 71]	οἰκί' ἐς Ασπασίης πωλεύμενος οὐδέ	τι	τέκμαρ εὗρε, λόγῳ πολλὰς εὑρόμενος
[13, 53]	τινος τροχιλίας ὁ Μυρτίλος Μή	τι	τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη,
[13, 54]	τινος τροχιλίας ὁ Μυρτίλος Μή	τι	τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη,
[13, 13]	ἐστίν, ἀλλ' ὅμως ἔχει γέ	τι	τοιοῦτον, ἐγγύς τ' εἰμὶ τοὐνόματος.
[13, 23]	ἐντρίβεται. Καλὸν ἔχει τοῦ σώματός	τι·	τοῦτο γύμνον δείκνυται. Εὐφυεῖς ὀδόντας
[13, 41]	τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο καὶ λέγει	Τί	τοῦτο, παῖ, εἰ καὶ λίθον
[13, 21]	ἦλθον. Ηδέως ἐνταῦθά πως λάχανόν	τι	τρώγων Ωκιμον διεφθάρην· κἀνταῦθα κατελήρησα
[13, 15]	πάντα τἀν τοῖς πίναξι, πρίν	τι	τῷ σόφῳ δοῦναι, αὐτοὶ καταρροφεῖτε
[13, 33]	τὰς ἑταίρας διαλεγόμενος ἠγωνια ποῖόν	τι	φανήσεται τοῖς Κορινθίοις τὸ πρᾶγμα.
[13, 14]	ἐρᾶν Αμφις ἐν Διθυράμβῳ φησίν·	Τί	φῄς; σὺ ταυτὶ προσδοκᾷς πείσειν
[13, 76]	Πίνδαρος, ὃς ἦν αὐτοῦ ἐρώμενος,	τί	φησιν Χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν
[13, 17]	ἀμπέτασον χάριν. Ο δ' νακρέων	τί	φησίν; ὦ παῖ παρθένιον βλέπων,
[13, 34]	ὑπὲρ τὸ τῆς Χαλκιοίκου βοίδιόν	τι	χαλκοῦν καὶ τὸ προειρημένον εἰκόνιον.
[13, 8]	ὦ νύκτες, φησίν ὦ Ζεῦ,	τί	χρὴ γυναῖκας ἐξειπεῖν κακόν ἀρκοῦν
[13, 29]	δ' ἐπιτρόπου καὶ συγγενῶν, ἦθός	τι	χρυσοῦν πρὸς ἀρετὴν κεκτημένης ὄντως
[13, 35]	τῶν συνδείπνων· Ημεῖς, ὦ θύγατερ	Οδάτι,	νῦν ποιούμεθα τοὺς σοὺς γάμους.
[13, 35]	πλησίον στὰς παρ' αὐτὴν· Ὦ	Οδάτι,	πάρειμι δή σοι καθάπερ ἠξίωσας,
[13, 75]	μελῶν· Ερως με δαὖτε Κύπριδος	ἕκατι	γλυκὺς κατείβων καρδίαν ἰαίνει. Λέγει
[13, 76]	ὁδὸν θεραπεύων. Αλλ' ἐγώ τᾶσδ'	ἕκατι	κηρὸς ὥς δαχθεὶς ἕλᾳ ἱρᾶν
[13, 48]	Λαγυνίωνος ἐπίκλην καταπεσόντος ἔν τινι	κονιάματι,	Καὶ γὰρ σύ, φησί, σαυτὸν
[13, 77]	ἐν τῳ περὶ τῆς πατρίδος	συγγράματι.	~Ιερώνυμος δ' ὁ περιπατητικὸς περισπουδάστους
[13, 84]	ὁ ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	δράματι	Γραφῇ λέγων ὧδε Γεγένηται δ'
[13, 87]	ὧν ἐθεᾶτό φησιν ἐν ὁμωνύμῳ	δράματι·	Εκειτο γὰρ μέν λευκὸν εἰς
[13, 23]	~Αλεξις δ' ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	δράματι	Ισοστάσιον τὴν ἑταιρικὴν παρασκευὴν καὶ
[13, 26]	φησὶν ἐν Αντιλαίδι, ἐν ᾧ	δράματι	καὶ περὶ τῆς πολυθρυλήτου Λαίδος
[13, 72]	ὁ κωμῳδιοποιὸς πεποίηκεν ἐν Σαπφοῖ	δράματι	Σαπφοῦς ἐραστὰς Αρχίλοχον καὶ Ιππώνακτα.
[13, 34]	ὃς καὶ ἀνέστησεν ἐπὶ τῷ	μνήματι	Παρίου λίθου εἰκόνα τὸν Αλκιβιάδην.
[13, 78]	Επιμενίδου καθαίροντος τὴν Αττικὴν ἀνθρωπείῳ	αἵματι	διά τινα μύση παλαιά, ὡς
[13, 37]	ἐν τῷ περὶ Ενδόξων Ανδρῶν	συγγράμματι·	Αβρότονον Θρηίσσα γυνή γένος· ἀλλὰ
[13, 83]	στοᾳ. Εν δὲ τῷ αὐτῷ	συγγράμματι	Θεόπομπος φιλογύναιον μέν φησι γεγονέναι
[13, 21]	τῷ περὶ Δημητρίου τοῦ Φαληρέως	συγγράμματι,	τὸ κύριον αὐτῆς ὄνομα φάσκων
[13, 51]	προσαγορευομένην τὴν πόρνην, πανηγύρεως ένδοξοτάτης	ὀνόματι	κεχρημένην· ἐκεκώλυτο γὰρ τὰ τοιαῦτα
[13, 28]	ἄλλων γυναικῶν τῷ τῆς φιλίας	ὀνόματι	προσηγορευμένας {ἢ} ἀπὸ τῆς παρὰ
[13, 27]	αἰσχροεπῶν· ἔα ἐπαρίστερ' ἐν τῷ	στόματι	τὴν γλῶσσαν φορεῖς κατὰ τὴν
[13, 35]	καταλιπὼν ἔν τινι τόπῳ αὐτῷ	ἅρματι	τὸν ἁρματηλάτην προῆγεν ἐνδεδυκὼς στολὴν
[13, 92]	Αττικῆς. Καὶ Σοφοκλῆς δέ τις	ψηφίσματι	ἐξήλασε πάντας φιλοσόφους τῆς Αττικῆς,
[13, 88]	μὲν ὄψεις κατειργάζετο στίλβοντα λευκῷ	χρώματι	διαπρεπῆ αἰδὼς δ' ἐπερρύθμιζεν ἠπιώτατον
[13, 88]	ἐπερρύθμιζεν ἠπιώτατον ἐρύθημα λαμπρῷ προστιθεῖσα	χρώματι	κόμαι δὲ κηροχρῶτος ὡς ἀγάλματος
[13, 81]	καλοῦ. Εἰ γὰρ ὁ ζωγράφος	χρώματι	πορφυρέῳ ἐναλείψειε τουδὶ τοῦ παιδὸς
[13, 35]	τῶν Ιστοριῶν περὶ Αλέξανδρόν φησι	ὀνείρατι	θεασαμένους τινὰς οὓς μὴ πρότερον
[13, 93]	καὶ παμφάγου τοῦ ζῴου πεφυκότος.	Ετι	δὲ ταλαιπώρου καὶ γυμνοῦ τὸν
[13, 27]	νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον.	Ετι	πολλὰ τοῦ Κυνούλκου θέλοντος λέγειν
[13, 81]	τοίνυν καὶ ἀπόγερε τὴν κύλικα.	Ετι	πολὺ μᾶλλον ἐρυθριάσαντος τοῦ παιδὸς
[13, 47]	τῇ θυγατρὶ δοὺς αὐτῆς οὐδὲν	ἐτι	ἐφερεν, ἀλλ' έφοίτα μόνον, Παιδίον,
[13, 51]	Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη	ἐτι	νέα οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ
[13, 89]	οἰνάνθαις χρόνου. ~Επὶ κάλλει δὲ	ἔτι	γὰρ γέρων ἀοιδὸς κελαδεῖ Μναμοσύναν»
[13, 37]	εὐπρεπεστάτην τὴν ὄψιν καὶ Βιλιστίχην,	ἔτι	δὲ Αγαθόκλειαν καὶ Στρατονίκην ἧς
[13, 21]	Απολλοδώρου καὶ Αμμωνίου καὶ Αντιφάνους,	ἔτι	δὲ Γοργίου τοῦ Αθηναίου, πάντων
[13, 3]	ἄρχειν τῆς γαμετῆς τὸν βασιλέα,	ἔτι	δὲ καὶ διὰ τὸ τὴν
[13, 12]	θεὸν εἶναι φιλίας καὶ ἐλευθερίας,	ἔτι	δὲ καὶ ὁμονοίας παρασκευαστικόν, ἄλλου
[13, 43]	ὡς ἔοιχ' ὑπερβολῇ καὶ λιπαρόν,	ἔτι	δὲ τῶν ἐφήβων βραχύτερον, ἔσκωπτεν
[13, 35]	τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς βασιλείοις,	ἔτι	δἐ ταῖς ἰδιωτικαῖς οἰκίαις· καὶ
[13, 59]	Διόπερ ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας οὐκ	ἔτι	εἶπεν ἄλλην δίκην, ὥς φησι
[13, 69]	κισσυβίων Σαπφῷαι δὲ μένουσι φίλης	ἔτι	καὶ μενέουσιν ῴδῆς αἱ λευκαὶ
[13, 32]	Κορινθίων πίνακα τῇ θεῷ τὸν	ἔτι	καὶ νῦν διαμένοντα καὶ τὰς
[13, 28]	γοῦν καὶ αἱ ἐλεύθεραι γυναῖκες	ἔτι	καὶ νῦν καὶ αἱ παρθένοι
[13, 81]	παιδὸς τὰς γνάθους, οὐκ ἂν	ἔτι	καλὸς φαίνοιτο. ὐ κάρτα δεῖ
[13, 31]	ἔχωσε μὲν {Λυδίας} τὸ νῦν	ἔτι	καλούμενον τῆς Εταίρας μνῆμα, εἰς
[13, 86]	ταῖς διαζώστραις γυμναὶ ὠχροῦντο, οὐκ	ἔτι	κατεῖχον αὑτοὺς οἱ ἄνδρες, ἀλλὰ
[13, 6]	ἀποπνίξασ' ἑταίρους τὸν τρίτον θηρεύεται	ἔτι	λαβεῖν; Αλλ' ἐξέπεσεν ἡ> πορθμὶς
[13, 57]	ὁ Οὐλπιανόύς, ὥσπερ ἕρμαιόν τι,	ἔτι	λαλοῦντος τοῦ Μυρτίλου ἔφη, εἰ
[13, 28]	ἐμαῖσι τερπνὰ καλῶς ἀείσω. Καὶ	ἔτι·	Λατὼ καὶ Νιόβα μάλα μὲν
[13, 8]	ἐπέλιπον, τῶν δ' αὖ πονηρῶν	ἔτι	λέγειν πολλὰς ἔχω. Αριστοφῶν δ'
[13, 62]	γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη {καὶ}	ἔτι	νέα οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ
[13, 28]	ἐπὶ συνουσίαις μισθαρνεῖν ἑταιρεῖν, οὐκ	ἔτι	πρὸς τὸ ἔτυμον ἀναφέροντες, ἀλλὰ
[13, 16]	ἀπογενομένων γοῦν τούτων οὐδεὶς ἡδέως	ἔτι	προσφέρεται τὸ κρέας οὐδὲ τὸν
[13, 86]	ἐστὲ κατὰ τὴν γνώμην ἀγριώτεροι	ἔτι	τε ἀνημερώτεροι. Καίτοι Περσαίου τοῦ
[13, 21]	καλῶν, ὡς Αριστείδην καὶ Παυσίαν	ἔτι	τε Νικοφάνη τοὺς ζωγράφους. Μνημονεύει
[13, 80]	ὅτι εἰσὶν αἰχμάλωτοι, ἀλλ' ὡς	ἔτι	τῇ βασιλείᾳ ὄντος πάντα αὐταῖς
[13, 22]	ὁ δυστυχὴς Φρύνης ἐρασθείς, ἡνίκ'	ἔτι	τὴν κάππαριν συνέλεγεν οὔπω τ'
[13, 62]	παλλακὴν ἰδεῖν με συκάζουσαν εὐναίαν	ἔτι,	τόν τ' αὐλοτρύπην αὐτόν Καὶ
[13, 23]	τὰς ὄψεις ὁμοίας διατελεῖν οὔσας	ἔτι.	Τυγχάνει μικρά τις οὔσα· φελλὸς
[13, 46]	Εὔκλεια καὶ Γρυμέα καὶ Θρυαλλίς,	ἔτι	Χίμαιρα καὶ Λαμπάς. Τῆς δὲ
[13, 7]	αὗται δ' ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦσ'	ἔτι	ὧν οὐκ ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν
[13, 44]	εὐφυής, καταλελυκυίας τῆς Γναθαινίου σχεδὸν	οὐκέτι	θ' ἑταιρεῖν ὑπομενούσης διὰ τό
[13, 70]	εἰπεῖν τήν τε Αντιμάχου Λυδήν,	προσέτι	δὲ καὶ τὴν ὁμώνυμον ταύτης
[13, 73]	δαίμονα καὶ δυνατώτατον τὸν Ερωτα,	προσέτι	τε καὶ τήν Αφροδίτην τὴν
[13, 39]	δακτύλοις Τουτί γε, Λάμια, φησίν,	ὀσφράνθητι	καὶ εἴσει παρὰ τἄλλα διαφόραν
[13, 63]	μελετηθέντα ἐκείνῳ μία γυνὴ μιᾷ	νυκτὶ	συνέχεεν. Αναλαβεῖν γοῦν καὶ εἰς
[13, 20]	ἐφόρους αὐτον, ἐπιλέγοντας ὅτι βασιλίσκους	ἀντὶ	βασιλέων τᾷ Σπάρτᾳ γεννᾶν προαιρεῖται.
[13, 95]	υἱοὺς πτωχοὺς ἐποίησεν, αὐτὸν δὲ	ἀντὶ	καπήλου μυροπώλην ἀπέδειξεν οὕτως ἐρωτικῶς
[13, 51]	Ἄνθεια. Μήποτε δὲ δεῖ γράφειν	ἀντὶ	τῆς Ανθείας Αντειαν. Οὐ γὰρ
[13, 78]	γενόμενος, περὶ Σικελίαν δ' ἐν	Ακράγαντι	ὁ Χαρίτωνος και Μελανίππου ἔρως>
[13, 7]	τῆς Ελλάδος. Αμφις δ' ἐν	Αθάμαντι·	εἶτ' οὐ γυναικός ἐστιν εὐνοικώτερον
[13, 72]	ἐστι Σαπφοῦς τοῦτο τὸ ᾆσμα	παντί	που δῆλον. Εγὼ δὲ ἡγοῦμαι
[13, 71]	Εὐριπίδη, εὕρετ' ὄλεθρον, Αμφιβίου στυγνῶν	ἀντιάσαντι	κυνῶν. Ανδρα δὲ τὸν Κυθέρηθεν,
[13, 49]	Δηλαδή μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ	δυσημερήσαντι	καὶ εἰσελθόντι εἰς τὴν οἰκίαν
[13, 24]	οὐχὶ πάντων ἐστὶν ἀθλιώτατος; Εξον	θεωρήσαντι	πρὸς τὸν ἥλιον γυμνὰς ἐφεξῆς
[13, 37]	καὶ Προλεμαίῳ ἐγαμήθη τῷ πρώτῳ	βασιλεύσαντι	Αἰγύπτου καὶ ἐγένησεν αὐτῷ τέκνον
[13, 89]	περικαλλεστάτην οὖσαν τῷ μετ' αὐτὸν	τυραννεύσαντι.	Συνέβη δέ ὥς φησι, τὸν
[13, 85]	δ' οὕτως Τούτῳ δὲ τῷ	ἐλέφαντι	συνετρέφετο θήλεια ἐλέφας, ἥν Νίκαιαν
[13, 86]	τῷ πωλοῦντι ἄλλῳ τινὶ θᾶττον	προσθέντι	ἠμφισβήτει καὶ οὐκ ἔφη αὐτὸν
[13, 93]	βίον ἀσκεῖτε, κυνικὸν δὲ τῷ	ὄντι	ζῆτε καίτοι τοῦ ζῴου τούτου
[13, 83]	Τῷ Επιλύκου τοῦ Αμφιπολίτου υἱῷ	ὄντι	καλῷ Δαμίππῳ Πλεισθένους ἀνάθημα Ονόμαρχος
[13, 83]	{τῷ} τοῦ Τριχονείου υἱῷ Φυκίδᾳ	ὄντι	καλῷ Ονόμαρχος ἔδωκεν, φησί, στέφανον
[13, 83]	Σικυωνίου υἱῷ ἀποκερουμένῳ τὴν κόμην,	ὄντι	καλῷ συγγενόμενον τὰ Συβαριτῶν ἀναθήματα,
[13, 61]	κληρονόμον κατέλιπεν. Οτι δὲ γηραιῷ	ὄντι	τῷ Σοφοκλεῖ συνῆν ἡ Αρχίππη,
[13, 49]	Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι καὶ	εἰσελθόντι	εἰς τὴν οἰκίαν Γλυκέρα προσενέγκασα
[13, 93]	ὁ Μάγνης ἐν τοῖς Ομωνύμοις.	~Συνελόντι	δὲ εἰπεῖν κατὰ τὸν Σολέα
[13, 6]	καὶ φέρονθ' ὑψοῦ πρὸς αἴθραν	συντεμόντι	δ' οὐδὲ ἓν ἔσθ' ἑταίρας
[13, 9]	σύμφορόν ἐστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ	γέροντι	οὐ γὰρ πηδαλίῳ πείθεται ὡς
[13, 13]	κοῦφος οὔτε ῥᾀδιος ἀπαλλαγῆναι τῷ	φέροντι	τὴν νόσον, βαρὺς δὲ κομιδῇ.
[13, 22]	Αντιφάνης φησὶν ἐν Αγροίκῳ, τῷ	τρέφοντι	συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ κακὸν ἔχων
[13, 18]	Βυζαντίῳ δὲ ζημίας ἐπικειμένης τῷ	ἔχοντι	{κουρεῖ} ξυρὸν οὐδὲν ἧππον πάντες
[13, 74]	Νεανίσκῳ γὰρ τὴν πᾶσαν ἀρετὴν	ἔχοντι	τοῦτο μόνον τὸ ἁμάρτημα προσόν,
[13, 82]	χλιαίνων γυμνὸν ἐποίησεν σοὶ δὲ	φιλοῦντι	ἑταίραν Βορρᾶς ὡμίλησεν. Σὺ δ'
[13, 86]	πάνυ νεανικὸς ἦν καὶ τῷ	πωλοῦντι	ἄλλῳ τινὶ θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει
[13, 33]	φησιν· Αλλὰ θαυμάζω τί με	λεξοῦντι	Ισθμου δεσπόται τοιάνδε μελίφρονος ἀρχὰν
[13, 42]	ἵν' εἶχες, φήσ' ἀποψᾶσθαι, τάλαν.	~Οτι	δ' ἦν καὶ ἀστεία τις
[13, 61]	καὶ τοῦ βίου κληρονόμον κατέλιπεν.	Οτι	δὲ γηραιῷ ὄντι τῷ Σοφοκλεῖ
[13, 33]	εὐθέως· Εδιδάξαμεν χρυσὸν καθαρᾷ βασάνῳ.	Οτι	δὲ καὶ Αφροδίσια ἴδια ἄγουσιν
[13, 66]	κορώνας, εὐήθης ξείνων δέκτρια Πασιφίλη.	Οτι	δὲ καὶ Μένανδρος ὁ ποιητὴς
[13, 12]	πρὸς τὴν τῆς πόλεως σωτηρίαν.	Οτι	δὲ καὶ οἱ τούτου πρεσβύτεροι
[13, 72]	ὃν ἄειδε τερπνῶς πρέσβυς ἀγαυός.	Οτι	δὲ οὔκ ἐστι Σαπφοῦς τοῦτο
[13, 50]	Κρατήτειος ἐν ς' Κωμῳδουμένων φησὶν	ὅτι	Ἄβυδος ἐλέγετο διὰ τὸ γραῦς
[13, 51]	τῷ κατὰ Πατροκλέους. Αὕτη δὲ	ὅτι	Αἴξ ἐπεκαλεῖτο προείπομεν, διὰ τὸ
[13, 60]	τὰς Θήβας, ἐὰν ἐπιγράψωσιν Θηβαῖοι	ὅτι	Αλέξανδρος μὲν κατέσκαψεν, ἀνέστησεν δὲ
[13, 18]	τι ἔχεις ἐγκαλεῖν τῇ φύσει,	ὅτι	ἄνδρα σὲ ἐποίησε καὶ οὐ
[13, 40]	πολλὰ συνεξαμαρτάνοντα τῷ Δημητρίῳ, καὶ	ὅτι	ἀπέκτεινε τὰς τῆς Δημοῦς θεραπαίνας
[13, 57]	Φοῖνιξ ἄττα γεραιέ. Μάθε οὖν	ὅτι	ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν τίγριν Ἄλεξις
[13, 51]	συνέπινε παρακινοῦσι καὶ μεμηνόσιν ἢ	ὅτι	αὐτὴν ἀναλαβὼν ὁ ἰατρὸς Νικόστρατος
[13, 20]	ζημιῶσαι τοὺς ἐφόρους αὐτον, ἐπιλέγοντας	ὅτι	βασιλίσκους ἀντὶ βασιλέων τᾷ Σπάρτᾳ
[13, 51]	τὸ Θαλλὸν τὸν κάπηλον ἐξαναλῶσαι,	ὅτι	δὲ θαλλῷ χαίρουσιν αἱ αἶγες,
[13, 15]	τοῦ Βίου αὐτου. Θρυλεῖτε γὰρ	ὅτι	δεῖ μὴ τῶν σωμάτων ἀλλὰ
[13, 49]	μέν, ὀλίγον δέ, καὶ λέγοντος	ὅτι	δεκαέτης ἐστίν, Μικρὸς ὡς πολλῶν
[13, 38]	χάριν γε αὐτῇ, φησίν, οἶδα,	ὅτι	δι' αὐτὴν Κόνωνος εἰμι υἱός.
[13, 48]	αὐτὴν εἰπόντος Πῶς; ἔφησεν· ἢ	ὅτι	δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ μοι, Λύκος
[13, 44]	γὰρ ἀκριβῶς καὶ πέποιθα τοῦθ'	ὅτι	εἰς νύκτ' ἀποδώσεις τῳ θυγατρίῳ
[13, 80]	ἀλλ' οὐδὲ ἐκείνας μαθεῖν ἐποίησεν	ὅτι	εἰσὶν αἰχμάλωτοι, ἀλλ' ὡς ἔτι
[13, 47]	ἐν ψυκτηριδίῳ μικρὸν καὶ εἰπόντος	ὅτι	ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός γε, ἔφη, ὡς
[13, 2]	ἐν τοῖς περὶ Νομοθετῶν ἱστορεῖν	ὅτι	ἐν Λακεδαίμονι εἰς οἴκημά τι
[13, 91]	καίτοι συνεχῶς Φυλάρχου μνήμην ποιούμενος	ὅτι	ἐν ταῖς Κείων πόλεσιν οὒτε
[13, 35]	περὶ ὧν λέγουσιν οἱ ἐπιχώριοι	ὅτι	ἐξ Αφροδίτης καὶ Αδώνιδος ἐγεννήθησαν.
[13, 86]	καὶ μακάριον τὸν βασιλέα άπεκάλουν,	ὅτι	ἔξεστι αὐτῷ τούτων ἀπολαύειν. Καὶ
[13, 3]	δὲ καίπερ εἰδυῖα τὸ ἔθος	ὅτι	ἐστὶ βαρβαρικὸν οὐ φέρει οὐδε
[13, 69]	δ' αὐτήν Ροδῶπιν καλεῖ, ἀγνοῶν	ὅτι	ἑτέρα τῆς Δωρίχης ἐστὶν αὕτη,
[13, 7]	ἔνδον μένει, ἣ δ' οἶδεν	ὅτι	ἢ τοῖς τρόποις ὠνητέος ἄνθρωπός
[13, 89]	Περσικῶν τῆς πρώτης συντάξεώς φησιν	ὅτι	ἡ Βαγαβάζου γυνή, ἥτις ἦν
[13, 86]	καὶ εὐσχημόνως, ὡς ᾤοντο, οὐχ	ὅτι	ἡμῶν τινα προσβλέποντες, ἄλλα οὐδ'
[13, 51]	ὅ γε Σοφοκλῆς ἐν Ποιμέσιν	ὅτι	θαλλοφαγεῖ τὸ ζῷόν φησιν οὕτως·
[13, 54]	προιέμενος· Μακαρίζω σε, ὦ οὗτος,	ὅτι	καθαρὸς πάσης παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 53]	προιέμενος· Μακαρίζω σε, ὦ οὗτος,	ὅτι	καθαρὸς πάσης παιδείας ἐπὶ φιλοσοφίαν
[13, 61]	τὴν ψυχὴν μόλις. ~Ιστε δὲ	ὅτι	καὶ Δημάδης ὁ ῥήτωρ ἐξ
[13, 10]	ὑμῶν ἀγνοεῖν οἴομαι, ἄνδρες φίλοι,	ὅτι	καὶ οἱ μέγιτοι πόλεμοι διὰ
[13, 20]	Ηρακλείδης δ' ὁ Λέμβος ἱστορεῖ	ὅτι	κατὰ τὴν Σπάρτην θαυμάζεται μᾶλλον
[13, 2]	ἄπροικον. Διὸ καὶ Λύσανδρος ἐζημίωσαν,	ὅτι	καταλιπὼν τὴν προτέραν ἑτέραν ἐβουλεύετο
[13, 50]	Ἄνθις ἀδελφαί· αὗται Αφύαι ἐκαλοῦντο,	ὅτι	λευκαὶ καὶ λεπταὶ οὖσαι τοὺς
[13, 35]	Ζαριάδρην ἰδεῖν· ἐπεστάλκει γὰρ αὐτῷ	ὅτι	μέλλουσιν οἱ γάμοι συντελεῖσθαι. Ὃ
[13, 50]	τοῖς περὶ τῆς Χίας Ἐπιστολῆς,	ὅτι	μετὰ τὸν τῆς Πυθιονίκης θάνατον
[13, 5]	φησι οὕτως Εἰπόντος Σοφοκλεῖ τινος	ὅτι	μισογύνης ἐστὶν Εὐριπίδης, ἔν γε
[13, 3]	δ' ἄν τις, φησὶν Αριστοτέλης	ὅτι	οὐδαμου τῆς Ιλιάδος Ομηρος ἐποίησε
[13, 87]	ὑμῖν δέ, ὦ ἑταῖροι, λέγω	ὅτι	οὐδέν ἐστιν ὀφθαλμῶν οὕτως εὐφραντικὀν
[13, 74]	τοῦτο μόνον τὸ ἁμάρτημα προσόν,	ὅτι	οὐκ ἐτίμα τὴν Αφροδίτην, αἴτιον
[13, 27]	ὢν τοὺς τρόπους. Οὐκ οἶσθ'	ὅτι	οὔκ ἐστιν ἥδιστον ἀποθανεῖν βινοῦνθ'
[13, 43]	τραύματα; Κἀκεῖνος αὐτῇ συντόμως ἀπεκρίνατο	ὅτι	παῖς ποτ' ὢν ἀνείλετ' εἰς
[13, 89]	ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν	ὅτι	παρ' Ολυμπιάδι οὖσαν τῇ Αλεξάνδρου
[13, 47]	Πρὸς δὲ ἀδολέσχην τινὰ διηγούμευον	ὅτι	παραγέγονεν ἀφ' Ελλησπόντου Πῶς οὖν,
[13, 25]	παρασημαίνεται, λέγων {τὀν Πελοποννησιακὸν πόλεμον}	ὅτι	Περικλῆς διὰ τὸν ἁρπασθείσας ἀπ'
[13, 78]	γενέσθαι τοὺς τῶν παίδων ἔρωτας,	ὅτι	πολλάκις ἡ τῶν νέων ἀκμὴ
[13, 49]	τὴν αἰτίαν Ὀργίζομαί σοι, εἶπεν,	ὅτι	πολλὰς ἔχεις. Φιλάργυρος δέ τις
[13, 41]	Γνάθαινα δ' εἰς τὰ στρώμαθ'	ὅτι	προίετο, ἐνουθετήθη τοῦτό πως ὑπὸ
[13, 33]	ξυνάορον ξυναῖς γυναιξί. Δῆλον γὰρ	ὅτι	πρὸς τὰς ἑταίρας διαλεγόμενος ἠγωνια
[13, 51]	Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο ἡ Νάννιον,	ὅτι	πρόσωπόν τε ἀστεῖον εἶχε καὶ
[13, 25]	Φιλήμων δὲ ἐν Αδελφοῖς προσιστορῶν	ὅτι	πρῶτος Σόλων διὰ τὴν τῶν
[13, 65]	ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ	ὅτι	Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Αλῴοις ἐπὶ
[13, 82]	ἐν τοῖς Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν φησι	ὅτι	Σοφοκλῆς εὐπρεπῆ παῖδα ἔξω τείχους
[13, 55]	Ποσειδωνίοις· καὶ ὀνειδιζόμενος ὑπὸ οἰκέτου,	ὅτι	Σὺ μὲν αὐτῇ τοσοῦτον ἀργύριον
[13, 51]	Αντικύραν αὐτὴν φάσκων κληθῆναι ἤτοι	ὅτι	συνέπινε παρακινοῦσι καὶ μεμηνόσιν ἢ
[13, 79]	Διὸς τυραννίδα. Οὐκ ἀγνοῶ δὲ	ὅτι	τὰ περὶ Κτατῖνον καὶ Αριστόδημον
[13, 17]	δ' οὐ κλύεις, οὐκ εἰδὼς	ὅτι	τῆς ἐμῆς ψυχῆς ἡνιοχεύεις. Ο
[13, 38]	δὲ Τιμόθεος καὶ σκωπτόμενός ποτε	ὅτι	τοιαύτης εἴη μητρὸς Καὶ χάριν
[13, 60]	ὄνομα Μνησαρέτην. Οὐκ ἀγνοῶ δὲ	ὅτι	τὸν ἐπιγραφόμενον κατ' αὐτῆς Εὐθίου
[13, 45]	αὐτὸς εἶχεν. Επεκαλεῖτο δ' Αἴξ,	ὅτι	τὸν μέγαν κατέφαγ' ἐραστήν ποτε
[13, 86]	δὲ Θεοφράστου, τὸν ἐπικαλούμενον Τυρρηνόν,	ὅτι	τῶν αὐλητρίδων τὰ ἱμάτια περιέδυεν.
[13, 67]	αὐτῆς ὃ καὶ πάντες ἐθαύμαζον,	ὅτι	τῶν μὲν ἐν Κιλικίᾳ τελευτησάντων
[13, 95]	τόκους οὔτε τἀρχαῖον ἀπεδίδου καὶ	ὅτι	ὑπερήμερος ἐγένετο γνώμῃ δικαστηρίου ἐρήμην
[13, 50]	τῷ περὶ τῶν Αθήνησιν Εταιρίδων	ὅτι	Φθειροπύλη ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδήπερ ἐπὶ τῆς
[13, 49]	αἰτίαν οἱ στέφανοι κρήμνανται, εἶπεν	Ὅτι	φυχαγωγοῦσιν. Μαστιγίου δέ τινος μειρακιευομένου
[13, 21]	σοφιστής, ὁ τοῖς μαθηταῖς διηγούμενος	ὅτι	Ωκιμον ἑταίρας ὄνομα καὶ ἄλλα
[13, 64]	δὲ γεγονυῖα πρότερον ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα	διότι	ἀποκτεῖναι βούλεται τὸν Σώφρονα ἡ
[13, 26]	μεγαλομίσθων ἑταιρῶν ἀποτρέπω σε, γραμματικώτατε,	διότι	Τὰς μὲν ἄλλας ἔστιν αὐλούσας
[13, 92]	θεοὶ Δημητρίῳ καὶ τοῖς νομοθέταις,	διότι	τοὺς τὰς τῶν λόγων, ὥς
[13, 28]	νῦν δ' οὐχ ὑμῖν ἀγορεύω	ἄρτι	χνοαζούσας αὐλητρίδας, αἵ τε τάχιστα
[13, 9]	Νεοπτολέμῳ ἔφη οὐ σύμφορον νέα	στι	πρεσβύτῃ γυνή. Ωσπερ γὰρ ἄκατος
[13, 25]	τρόπον. Εξῆλθες· οἰμώζειν λέγ' ἀλλοτρία	στί	σοι. Καὶ Ασπασία δὲ ἡ
[13, 6]	δ' ἁπάντων ὑπερέχουσι τῶν κακῶν.	Εστι	δὲ σκοπεῖν ἀπ' ἀρχῆς πρῶτα
[13, 69]	τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς μνημονεύσας.	Εστὶ	δὲ> τόδε Δωρίχα, ὀστέα μὲν
[13, 49]	δ' Οὐ δύναμαι» εἶπε· πηλός	έστι.	Θαὶς πρὸς γράσωνα πορευομένη ἐραστήν,
[13, 3]	καίπερ εἰδυῖα τὸ ἔθος ὅτι	ἐστὶ	βαρβαρικὸν οὐ φέρει οὐδε αὐτὴ
[13, 29]	τυγχάνεις ἐληλυθώς· ἆρ' ὡς ἀληθῶς	ἐστι	γοῦν ἁπλῆ τις; Β. ἀστεία
[13, 9]	παραινέσαντος αὐτοῖς οὔ τοι σύμφορόν	ἐστι	γυνὴ νέα ἀνδρὶ γέροντι οὐ
[13, 34]	τῆς Κολώνης. Ινα τὸ Διονύσιόν	ἐστι,	ἐπιφανὲς καὶ πολλοῖς ἐγνωσμένου τῶν
[13, 35]	Ασίαν οἰκοῦσι βαρβάροις καὶ περισσῶς	ἐστι	ζηλωτὸς, καὶ τὸν μῦθον τοῦτον
[13, 71]	νόμῳ διαποιπνύουσα Δήμητρα γνωστὴ δ'	ἐστὶ	καὶ εἰν Αίδῃ. Φημὶ δὲ
[13, 26]	λέγει· Αὕτη δὲ Λαὶς ἀργός	ἐστι	καὶ πότις, τὸ καθ' ἡμέραν
[13, 85]	εἰς τὴν γῆν. Φιλανθρωπότατον δὲ	ἐστι	καὶ συνετώτατον τὸ ζῷον ὁ
[13, 39]	τοὺς θεούς, ἀπὸ βαλάνου τοῦτ'	ἐστί,	Λάμια, βασιλικῆς. ~Πτολεμαῖος δ' ὁ
[13, 86]	ἐπιτρέπων τῇ αὐλητρίδι» Μήποτε αὐτό	ἐστι	{ὁ} Περσαῖος ὁ περὶ τῆς
[13, 7]	ἔχει. Οὐκ ἐτὸς Εταίρας ἱερόν	ἐστι	πανταχοῦ, ἀλ' οὐχὶ γαμετῆς οὐδαμοῦ
[13, 31]	φησίν· Οὐκ ἐτὸς Εταίρας ἱερόν	ἐστι	πανταχοῦ, ἀλλ' οὐχὶ γαμετῆς οὐδαμοῦ
[13, 31]	Εταιρίδεια. Πόρνης δὲ Αφροδίτης ἱερόν	ἐστι	παρὰ Αβυδηνοῖς, ὥς φησι Πάμφιλος·
[13, 7]	χολῆς. Η τῶν γὰρ ἀνδρῶν	ἐστι	πρὸς ἐκείνην μέλι οἳ μέν
[13, 72]	πρέσβυς ἀγαυός. Οτι δὲ οὔκ	ἐστι	Σαπφοῦς τοῦτο τὸ ᾆσμα παντί
[13, 44]	δῆτ' ἄνερ· οὐδέποτε γὰρ τοῦτ'	ἐστί	σοι πεπραγμένου. ~Εξῆς δὲ καὶ
[13, 43]	ἔφη, τριωβόλου. Τίς δ' οὑπιτρέψων	ἐστί	σοι, φησίν, τάλαν, ὄντα γ'
[13, 27]	λέγουσιν ἀποθανεῖν Φορμίσιον. Ἢ ἥδιστόν	ἐστί	σοι, ὡς ἐν Μαραθωνίοις φησὶ
[13, 94]	δ' ἐγώ, εἰ καί πολλά	ἐστι	τὰ λεχθέντα, διὰ τὸν βρένθον
[13, 33]	ἡ πόλις, ἕτερα δὲ χωρίς	ἐστι	ταῖς ἐλευθέραις. Ταῖς ἡμέραις ταύταις
[13, 14]	ὅστις ὡραῖον φιλῶν τρόπων ἐραστής	ἐστι,	τὴν ὄψιν παρείς; ἄφρων γ'
[13, 34]	τῶν ἐν Λακεδαίμονι Αναθημάτων, εἰκών	ἐστι	τῆς διαβοήτου ἑταίρας Κοττίνας, ἥν
[13, 84]	ἐν ἐννοίᾳ λάβητε ὡς ἀδύνατόν	ἐστι	τὸ τυχεῖν, μάθετε παύονται οἱ
[13, 14]	νοῦν ἔχειν; ἦ πού τίς	ἐστι	τοὺς τρόπους ἀβέλτερος. Εἰ γὰρ
[13, 51]	πρὸς Μέδοντα ψευδομαρτυριῶν (Αντικύρας) Ἐπώνυμον	ἐστὶ	τοῦτο ἑταίρας· τὸ γὰρ κύριον
[13, 45]	τρία κόμισαι. Τὸ κωλῦον γάρ	ἐστι	τοῦτο με. Ἣ δ' ὡς
[13, 67]	οὐχ ἕτερον οὐδὲ σύνεγγυς οὐδέν	ἐστι	τῷ μεγέθει. Τοῦτο δὲ τὸ
[13, 73]	δ' ἐκ νοτίζοντος γάμου τέλειος	ἐστί.	Τῶν δ' ἐγὼ παραίτιος. ~Εν
[13, 93]	τοῦ βίου χρήσιμον. Οὐδὲν γάρ	ἐστι	τῶν καλουμένων φιλοσόφων ἀφιλοσοφώτερον. Τίς
[13, 36]	στυνῴκει μεταθέμενος τοὔνομα Αριστοξένην. Καὶ	ἔστι	γένος ἐν Μασσιλίᾳ ἀπὸ τῆς
[13, 6]	Γνάθαινα πλησίον, ὥστ' ἀπαλλαγεῖσι ταύτης	ἔστι	διπλάσιον κακό. Η δἐ Νάννιον
[13, 91]	οὒτε ἑταίρας οὒτε αὐλητρίδας ἰδεῖν	ἔστι.	~Καὶ ὁ Μυρτίλος Τοῦτο δὲ
[13, 6]	κοψίχου. Σφίγγα Θηβαίαν δὲ πάσας	ἔστι	τὰς πόρνας καλεῖν, αἳ λαλοῦσ'
[13, 86]	μακάριον τὸν βασιλέα άπεκάλουν, ὅτι	ἔξεστι	αὐτῷ τούτων ἀπολαύειν. Καὶ ἕτερα
[13, 42]	λέγει Αγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν'	ἔξεστί	σοι. Εἶναι δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος
[13, 24]	παρ' ὧν βεβαίως ἀσφαλῶς τ'	ἔξεστί	σοι μικροῦ πρίασθαι κέρματος τὴν
[13, 21]	ὀλίγας ἔχων καὶ περιφέρων αἰεὶ	τοιαυτὶ	βιβλία Αριστοφάνους καὶ Απολλοδώρου καὶ
[13, 21]	ταῖς κόραις. ~Καὶ ὁ Κύνουλκος	ταυτὶ	καὶ τολμᾶς σὺ λέγειν, οὐ
[13, 44]	ἐκ τῆς ὁδου, τὰ γύναια	ταυτὶ	καταβαλῶ σὺν τοῖς ὀναρίοις, φήσι,
[13, 24]	καὶ τὰς ἐλευθέρας τῶν γυναικῶν	ταυτὶ	λέγων· Δεινά, δεινὰ κοὐκ ἀνασχετὰ
[13, 14]	Διθυράμβῳ φησίν· Τί φῄς; σὺ	ταυτὶ	προσδοκᾷς πείσειν ἐμέ, ὡς ἔστ'
[13, 7]	ἐκ τών Μάντεων Αλέξιδος προηνέγκατο	ταυτί	{τῶν ἐπῶν} ὦ δυστυχεῖς ἡμεῖς
[13, 39]	ἀποτρίψας {καὶ} θιγὼν τοῖς δακτύλοις	Τουτί	γε, Λάμια, φησίν, ὀσφράνθητι καὶ
[13, 81]	ἐφίλησεν. Επικροτησάντων δὲ πάντων σύν	γέλωτι	καὶ βοῇ ὡς εὖ ὑπηγάγετο
[13, 12]	Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸ τῶν παρατάξεων	Ερωτι	προθύονται, ὡς ἐν τῇ τῶν
[13, 12]	ἐν Κολοφωνιακοῖς, γυμνάσιον ἀναθέντες τῷ	Ερωτι	τὴν διὰ τοῦτον ἀγομένην ἕορτην
[13, 12]	κοσμήσαντες διὰ τούτων θύουσι τῷ	Ερωτι,	ὡς Σωσικράτης ἱστορεῖ. Ο δὲ
[13, 11]	ἔφη Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ	ἔρωτι	χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν. Ετερος δέ
[13, 76]	φησιν Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ	ἔρωτι	χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν μὴ πρεσβυτέραν
[13, 12]	μὲν λόγου, τῷ δ' ἀλκῆς	προεστῶτι·	ὧν ἐνωθέντων φιλία τε καὶ
[13, 71]	μῖσος κτώμενον ἐκ συνοχῶν πάσας	ἀμφὶ	γυναῖκας ὑπὸ σκολιοῖο τυπέντα τόξου
[13, 20]	Τρῶας καὶ ἐυκνήμιδας Αχαιοὺς τοιῇδ'	ἀμφὶ	γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
[13, 93]	τὸν ἐκείνου θάνατον, ὡς οἱ	ἀμφὶ	τὸν Ιδομενέα φασίν. ~Αλλ' ὅ
[13, 78]	Εχρησεν δὲ καὶ περὶ τῶν	ἀμφὶ	τὸν Χαρίτωνα, προτάξας τοῦ ἑξαμέτρου
[13, 7]	Εταίρας ἱερόν ἐστι πανταχοῦ, ἀλ'	οὐχὶ	γαμετῆς οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Αμφις
[13, 31]	Εταίρας ἱερόν ἐστι πανταχοῦ, ἀλλ'	οὐχὶ	γαμετῆς οὐδαμοῦ τῆς Ελλάδος. Οἶδα
[13, 37]	ὁ ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐπιστρατεύσας	οὐχὶ	ἑταίραν οὖσαν τὴν Φωκαίδα τὴν
[13, 20]	τοῦ Φασηλίτου μαθητοῦ. Ημεῖς δ'	οὐχι	καὶ τῶν ἀψύχων τὰ κάλλιστα
[13, 52]	ὡραίαν σφόδρα. Φιλέταιρος ἐν Χυναγίδι·	οὐχὶ	Κερκώπη μὲν ἤδη γέγον' ἔτη
[13, 52]	οὐδεὶς ὅτε τὸ πρῶτον ἐγένετο.	Οὐχὶ	Λαὶς μὲν τελευτῶσ' ἀπέθανεν βινουμένη,
[13, 14]	Φιλαύλῳ· Τίς φησὶ τοὺς ἐρῶντας	οὐχὶ	νοῦν ἔχειν; ἦ πού τίς
[13, 24]	γὰρ σκότια νυμφεύει λάθρᾳ, πῶς	οὐχὶ	πάντων ἐστὶν ἀθλιώτατος; Εξον θεωρήσαντι
[13, 6]	φησι ἐν Στεφανοπώλισιν Μὰ Δι'	οὐχὶ	περιπεπλασμέναι ψιμυθίοις οὐδ' ὥσπερ ὑμεῖς
[13, 6]	ἡ δὲ Φρύνη τὴν Χάρυβδιν	οὐχὶ	πόρρω που ποιεῖ τόν τε
[13, 6]	αὐτῷ σκάφει. Η Θεανὼ δ'	οὐχὶ	Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη Βλέμμα καὶ
[13, 43]	ἐγώ, τῇ μητρὶ συνεδείπνουν ἄν,	οὐχὶ	σοί, γύναι. Επεὶ προέβη τοῖς
[13, 29]	τις ὑμῶν, ἐκολάκευσεν ἡδέως· ἐφίλησεν	οὐχὶ	συμπιέσασα τὸ στόμα ὥσπερ πολέμιον,
[13, 7]	ἀντ' ἐλευθέρων. Επειτ' ἔχειν προῖκ'	οὐχὶ	τιμὴν πάσχομεν Πικράν γε καὶ
[13, 14]	γινώσκει λόγον, τῆς ἡδονῆς ἐστ'	οὐχὶ	τῶν φίλων φίλος, ἀδικεῖ τε
[13, 14]	ἐπιφραφομένῷ Τραυματίᾳ φησὶν οὕτως· Τίς	οὐχί	φησι τοὺς ἐρῶντας ζῆν μόνους,
[13, 71]	ἠνήνατο λέσχας φεύγων ουδαμενον ἐξεφόρησε	βίωι.	~Εν τούτοις ὁ Ερμησιάναξ σφάλλεται