>

Livre, Chap.
[13, 16]	τὸ πρόσωπον, ἐὰν κόσμιον πεφύκῃ.	Η	γὰρ αἰδὼς ἄνθος ἐπισπείρει. Καὶ
[13, 45]	εί μὴ τοῖσι χρωμένοις δοκεῖ;	Η	Γλυκέριον λαβοῦσα παρ' ἐραστοῦ τινος
[13, 44]	μίσθωμα πράσσεται πόσον τῆς νυκτός.	Η	Γνάθαινα δ' εἰς τὴν πορφύραν
[13, 44]	ὑπερηφάνως μοι τὴν θυγατέρα χρωμένων;	Η	γραῦς δ' ἀγανακτήσασα Τάλαν, ἔφη,
[13, 65]	Στρατόλας, Αριστοκλείας, Φίλας, Ισθμιάδος, Νεραίας.	Η	δε Νέαιρα ἦν {Στρατοκλείδου} ἐρωμένη
[13, 36]	δὲ δοίη, τοῦτον εῖναι νυμφίον.	Η	δὲ παῖς εἰσελθοῦσα δίδωσι εἴτε
[13, 6]	ἀπαλλαγεῖσι ταύτης ἔστι διπλάσιον κακό.	Η	δἐ Νάννιον τί νυνὶ διαφέρειν
[13, 6]	ναύκληρον λαβοῦσα καταπέπωκ' αὐτῷ σκάφει.	Η	Θεανὼ δ' οὐχὶ Σειρήν ἐστιν
[13, 39]	Λαμίᾳ παρὰ πότον παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο.	Η	Λάμια δ' ἦν αὐλητρίς, ἧς
[13, 42]	τοῖς ὄρεσι τάχιστα θηρίον τρέχειν;	Η	Μανία δ' αὐτόμολος, ὦ βέλτιστ'
[13, 89]	υἱῷ, ὡς Κλείδημος ἱστορεῖ ἐν	η'	Νόστων. Εξέδωκεν δἐ καὶ Ιππάρχῳ
[13, 84]	οἱ ἔρωτες, ὥς φησι Κλέαρχος.	ῇ	τε γὰρ περὶ τὴν Πειρήνην
[13, 13]	τύπῳ τε> πόλλ' εἴδη φέρων.	Η	τόλμα μὲν γὰρ ἀνδρός, ἡ
[13, 7]	γε καὶ μεστὴν γυναικείας χολῆς.	Η	τῶν γὰρ ἀνδρῶν ἐστι πρὸς
[13, 68]	Ατθίδα χθόνα τίνες τύχαι καλοῦσιν	ἤ	πράττουσι τί. (Α) Οτε μὲν
[13, 95]	ἂν δανείσηται αὐτοῦ νομίζει εἶναι	ἢ	ἂ ὁ πατὴρ αὐτῷ κατέλιπεν.
[13, 57]	γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου τοῦ Σαμίου	ἢ	Ἀβδηρίτου, μικρὸν ἐπισχὼν ἐπὶ τὴν
[13, 80]	χεῖρας ἀνατείνας ἢ αὐτὸν βασιλεύειν	ἢ	Αλέξανδρον. Ραδαμάνθυος δὲ τοῦ δικαίου
[13, 30]	ὑμέτερος φιλοσοφομειρακίσκος τοιοῦτος οἷον Αλεξις	ἢ	Αντιφάνης ἐν Υπνῳ παράγει· Διὰ
[13, 28]	τῷ τῆς φιλίας ὀνόματι προσηγορευμένας	{ἢ}	ἀπὸ τῆς παρὰ τοῖς Αθηναίοις
[13, 50]	τινας μνημονεύοντας αὐτῶν ἢ κατηγοροῦντας	ἢ	ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι καὶ τούτων. Δημοσθένης
[13, 13]	τ' εἰμὶ τοὐνόματος. Εὔβουλος δ'	ἢ	Αραρὼς ἐν Καμπυλίωνι· Τίς ἦν
[13, 8]	κατέλιπον Μένανδρος δ' ἐν Αρρηφόρῳ	ἢ	Αὐλητρίδι οὐ γαμεῖς, ἂν νοῦν
[13, 80]	τῷ Ηλίῳ τὰς χεῖρας ἀνατείνας	ἢ	αὐτὸν βασιλεύειν ἢ Αλέξανδρον. Ραδαμάνθυος
[13, 50]	εἶτε Πύθων ἐστὶν ὁ Καταναῖος	ἢ	αὐτὸς ό βασιλεὺς, Αλέξανδρος, φησίν·
[13, 52]	φερόμενον ἢ Μηκωνίδ' ἢ Σισύμβριον	ἢ	Βάραθρον ἢ Θάλλουσαν ἢ τούτων
[13, 18]	ὁρᾷς, τοῦτον ἔχει τι θάτερον·	ἢ	γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν μοι φαίνεται
[13, 45]	ἀπήγγειλ' Ὦ> τάλαιν' εἶπεν, κακῶν»	ἢ	Γλυκέρον, Μέλλει γὰρ ὥσπερ μαινίδας
[13, 76]	ἢ περὶ χρήμασι μοχθίζει βιαίως	ἢ	γυναικείῳ θράσει ψυχρὰν φορεῖται πᾶσαν
[13, 74]	οὔτε τῶν ἄλλων θεῶν τις	ἢ	δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. Κατὰ τὸν
[13, 78]	πᾶν ὁτιοῦν ἕλοιτ' ἂν παθεῖν	ἢ	δειλοὐ δόξαν ἀπενέγκασθαι παρά τοῖς
[13, 3]	νεότητος χρόνοις ἢ διὰ μέθης	ἢ	δι' ἀφροδισίων ἢ καὶ διὰ
[13, 3]	ἐν τοῖς τῆς νεότητος χρόνοις	ἢ	διὰ μέθης ἢ δι' ἀφροδισίων
[13, 67]	αὐτήν. Απὸ πλειόνων δὲ ταλάντων	ἢ	διακοσίων δύο μνήματα κατεσκεύασεν αὐτῆς
[13, 6]	δύναιτο παρανομώτατον φράσαι τίς γὰρ	ἢ	δράκαιν' ἄμικτος ἢ Χίμαιρα πυρπνόος
[13, 41]	εἴ τις Αττικὴ γυνὴ προσηγορεύετ'	ἢ	ἐνομίσθη Μανία. Αἰσχρὸν γὰρ ὄνομα
[13, 81]	πρὸς τόδε ἠμείφθη ὁ Ερετριεὺς	ἢ	Ερυθραῖος γραμμάτων ἐὼν διδάσκαλος Σοφὸς
[13, 46]	πάσχουσιν {ἢ} μετὰ φιλοσόφου ζῆν	ἢ	ἑταίρας. Κατὰ γὰρ Αγάθωνα Γυνὴ
[13, 47]	εἰπόντος τε Ὠμὰ ταῦτα, Γνάθαινα,	ἢ	ἑφθά; Ἔγχαλκα, ἔφη, παιδίον. Χαιρεφῶντος
[13, 77]	γυναῖκα ἔδωκε Φαίδραν, ὡς Ζῆνις	ἢ	Ζηνεύς φησιν ὁ Χῖος ἐν
[13, 27]	ἅμα, ὥσπερ λέγουσιν ἀποθανεῖν Φορμίσιον.	Ἢ	ἥδιστόν ἐστί σοι, ὡς ἐν
[13, 52]	Μηκωνίδ' ἢ Σισύμβριον ἢ Βάραθρον	ἢ	Θάλλουσαν ἢ τούτων τινά, ὧν
[13, 6]	τετράπους μοι γένοιτο, φησὶ τήνπρος	ἢ,	θρόνος, εἶτα δὴ τρίπους τις'
[13, 68]	ὁ Καταναῖος ἢ {ὁ} Βυζάντιος	ἢ	καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς. Εδιδάχθη
[13, 3]	διὰ μέθης ἢ δι' ἀφροδισίων	ἢ	καὶ διὰ τῆς ἐν ταῖς
[13, 74]	κρίνει θέον, ἢ σκαιός ἐστιν	ἢ	καλῶν ἄπειρος ὢν οὐκ οἶδε
[13, 50]	πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας αὐτῶν	ἢ	κατηγοροῦντας ἢ ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι καὶ
[13, 42]	ἄνω θέλεις ἔλθοῦσ' ἅμα βαλεῖν	ἢ	κάτω; Γελάσασ' Ανω, βέλτιστε, φησίν.
[13, 13]	ὁ γράψας πρῶτος ἀνθρώπων ἄρα	ἢ	κηροπλαστήσας Ερωθ' ὑπόπτερον; Ως οὐδὲν
[13, 67]	φήσειεν ἂν> σαφῶς ἢ Περικλέους	ἢ	Κίμωνος ἢ τινος ἑτέρου τῶν
[13, 55]	αὐτῷ· Ἀρίστιππε, κοινῇ συνοικεῖς πόρνῃ.	Ἢ	κύνιζε οὖν, ὡς έγώ, ἢ
[13, 52]	λίνοις αἱ μαστροποί, ἢ Ναύσιον	ἢ	Μαλθάκην. ~Τοσαῦτ' εἰπὼν μετά τινος
[13, 46]	διαφέρειν ἐπιτριβουμένοις καὶ κακῶς πάσχουσιν	{ἢ}	μετὰ φιλοσόφου ζῆν ἢ ἑταίρας.
[13, 27]	Οσον τὸ μεταξὺ μετὰ κορίσκης	ἢ	μετὰ χαμαιτύπης τὴν νὺκτα κοιμᾶσθαι.
[13, 11]	τύραννε θεῶν τε κἀνθρώπων Ερως,	ἢ	μὴ δίδασκε τὰ καλὰ φαίνεσθαι
[13, 52]	αὐτὸν ἐμπεσεῖν εἰς Λαίδα φερόμενον	ἢ	Μηκωνίδ' ἢ Σισύμβριον ἢ Βάραθρον
[13, 19]	καλοῦντες τοὺς ἢ μύρου προσβάλλοντας	ἢ	μικρῷ μαλακωτέραν ἠμφιεσμένους ἐσθῆτα. Οὐ
[13, 67]	τὸ μὲν πρῶτον, ὅπερ εἰκός,	ἢ	Μιλτιάδου φήσειεν ἂν> σαφῶς ἢ
[13, 19]	καττύματα καὶ κιναίδους καλοῦντες τοὺς	ἢ	μύρου προσβάλλοντας ἢ μικρῷ μαλακωτέραν
[13, 52]	ἐμπλέκουσι τοῖς λίνοις αἱ μαστροποί,	ἢ	Ναύσιον ἢ Μαλθάκην. ~Τοσαῦτ' εἰπὼν
[13, 18]	ἔφη που· ἂν> πιττοκοπούμενόν τιν'	ἢ	ξυρούμενον ὁρᾷς, τοῦτον ἔχει τι
[13, 68]	εἴτε Πύθων ἦν ὁ Καταναῖος	ἢ	{ὁ} Βυζάντιος ἢ καὶ αὐτὸς
[13, 84]	τῷ περὶ Αγαλματοποιῶν. Πολέμων δὲ	ἢ	ὁ ποιήσας τὀν ἐπιγραφόμενον Ελλαδικὸν
[13, 56]	λέγων ὑπὲρ αὑτῆς πλείονα έδάκρυσεν	ἢ	ὅτε ὑπὲρ τοῦ βίου καὶ
[13, 51]	ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι καὶ μεμηνόσιν	ἢ	ὅτι αὐτὴν ἀναλαβὼν ὁ ἰατρὸς
[13, 48]	λάκκον αὐτὴν εἰπόντος Πῶς; ἔφησεν·	ἢ	ὅτι δύο ποταμοὶ έμβάλλετέ μοι,
[13, 24]	σωφρονίστατος καὶ διδάξαντος σκύτη βλέπειν.	Ἢ	οὐκ οἶδας κατὰ τὴν Εὐβούλον
[13, 94]	διὸ καὶ Φερεκράτης ἐν Ιπνῷ	ἢ	Παννυχίδι φησίν Κᾆτα μυροπωλεῖν τί
[13, 55]	Λαίδα. Στράττις δ' ἐν Μακεδόσιν	ἢ	Παυσανίᾳ Κορινθίαν αὐτὴν εἶναί φησιν
[13, 55]	Ἢ κύνιζε οὖν, ὡς έγώ,	ἢ	πέπαυσο» καὶ ό Αρίστιππος Ἆρά
[13, 76]	πρὸς δ' Αφροδίτας ἀτιμασθεὶς ἑλικοβλεφάρου	ἢ	περὶ χρήμασι μοχθίζει βιαίως ἢ
[13, 67]	ἢ Μιλτιάδου φήσειεν ἂν> σαφῶς	ἢ	Περικλέους ἢ Κίμωνος ἢ τινος
[13, 21]	εἰρηκότος· ἐν καπηλείῳ δὲ φαγεῖν	ἢ	πιεῖν οὐδεὶς οὐδ' ἂν οἰκέτης
[13, 18]	πάντα τῷ πώγωνι δρᾶν ἐναντία,	ἢ	πλουσιακὸν τούτῳ τι> προσπίπτει κακόν.
[13, 81]	τε καὶ ἔπρησσεν ὅτε πίνοι	{ἢ	πράσσοι} Τὰ μέντοι πολιτικὰ οὔτε
[13, 7]	τοῖς τρόποις ὠνητέος ἄνθρωπός ἐστιν	ἢ	πρὸς ἄλλον ἀπιτέον. ~Εὔβουλος δ'
[13, 26]	ἰδεῖν μὲν αὐτὴν ῥᾷόν ἐστιν	ἢ	πτύσαι· ἐξέρχεταί τε πανταχόσ' ἤδη
[13, 76]	μὴ πόθῳ κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος	ἢ	σιδάρου κεχάλκευεται μέλαιναν καρδίαν ψυχρᾷ
[13, 17]	μὴ πόθῳ κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος	ἢ	σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν> ψυχρᾷ
[13, 52]	εἰς Λαίδα φερόμενον ἢ Μηκωνίδ'	ἢ	Σισύμβριον ἢ Βάραθρον ἢ Θάλλουσαν
[13, 74]	Ερωτα μὴ μόνον κρίνει θέον,	ἢ	σκαιός ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειρος
[13, 91]	ὦ γραμματικέ, πάντων ἐπιτρῖψαι μᾶλλον	ἢ	σωφρονίσαι δυναμένων τοὺς ἀκούοντας. Καὶ
[13, 47]	καταβεβρωκέναι; Ἤτοι τήν λήκυθον, ἔφη,	ἢ	τὰ ὑποδήματα. ~Μετάνειρα δὲ ἡ
[13, 59]	τινος μηδὲ βλεπόμενον τὸν κατηγορούμενον	ἢ	τὴν κατηγορουμένην κρίνεσθαι. Ἦν δὲ
[13, 95]	ὀδόντας ἀριθμῆσαι {ὅσου ἐλάττους ἦσαν}	ἢ	τῆς χειρὸς τοὺς δακτύλους. Καί
[13, 67]	σαφῶς ἢ Περικλέους ἢ Κίμωνος	ἢ	τινος ἑτέρου τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[13, 14]	σοφῆς· ἥν ἐστ' ἰδειν ἥδιον	ἢ	τὸ θεωρίκον ἔχουσιν ὑμιν διανέμειν
[13, 11]	δίδασκε τὰ καλὰ φαίνεσθαι καλὰ	ἢ	τοῖς ἐρῶσιν ὧν σὺ δημιουργὸς
[13, 7]	μένει, ἣ δ' οἶδεν ὅτι	ἢ	τοῖς τρόποις ὠνητέος ἄνθρωπός ἐστιν
[13, 28]	οὐ κατὰ τὰς Μεταγένους Αὔρας	ἢ	τὸν Αρισταγόρου Μαμμάκυθον ὑμῖν ὀρχηστρίδας
[13, 57]	τοὺς Σωσικράτους τοῦ Φαναγορείιτου Ἠοίους	ἢ	τὸν τῶν γυναικῶν κατάλογον Νικαινέτου
[13, 41]	Μανίαν· μᾶλον τὸ πάρεργον ἐπεκράτησ'	ἢ	τοὔνομα. Εδόκει δὲ λιθιᾶν, ὡς
[13, 16]	τοῦ σώματος τῶν ἐρωμένων ἀποβλέπειν	ἢ	τοὺς ὀφθαλμούς, ἐν οἷς τὴν
[13, 52]	Σισύμβριον ἢ Βάραθρον ἢ Θάλλουσαν	ἢ	τούτων τινά, ὧν ἐμπλέκουσι τοῖς
[13, 6]	ἢ Χίμαιρα πυρπνόος ἢ Χάρυβδις	ἢ	τρίκρανος Σκύλλα, ποντία κύων, Σφίγξ,
[13, 17]	τύφλωσιν πάντα μᾶλλον αὐτῆς ἐπαινεῖ	ἢ	τῶν ὀφθαλμῶν μνημονεύει, λέγων ὧδε·
[13, 51]	δρᾶμα ἐκιγραφόμενον, ὡς προεῖπον, Εὐνίκου	ἢ	Φιλυλλίου Αντειά ἐστιν. Καὶ ὁ
[13, 21]	Θάλαττα Διοκλέους, Φερεκράτους Κοριαννώ, Εὐνίκου	ἢ	Φιλυλλίου Αντεια, Μενάνδρου δὲ Θαὶς
[13, 90]	καὶ Λεσβίοις ταύτην δὲ τύχης	ἢ	φύσεως εἶναι τιμήν, δέον προκεῖσθαι
[13, 6]	δράκαιν' ἄμικτος ἢ Χίμαιρα πυρπνόος	ἢ	Χάρυβδις ἢ τρίκρανος Σκύλλα, ποντία
[13, 6]	τίς γὰρ ἢ δράκαιν' ἄμικτος	ἢ	Χίμαιρα πυρπνόος ἢ Χάρυβδις ἢ
[13, 41]	αὐτή θ' ὅτ' ἐπαινοίη τιν'	ἢ	ψέγοι πάλιν, ἐπ' ἀμφοτέρων προσέκειτο
[13, 55]	οὐδὲ γυναικὶ συνεῖναι ἄτοπόν ἐστιν	ᾖ	πολλοὶ κέχρηνται. Νυμφόδωρος δ' ὁ
[13, 14]	τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ νοῦν ἔχειν;	ἦ	πού τίς ἐστι τοὺς τρόπους
[13, 15]	Οδυσσέως ἀπάντησιν ἐπὶ σὲ μεταφέρειν·	ἦ	ῥά νύ τοι μεγάλων Δώρων
[13, 47]	οὐδὲ καλούμενος ἐρχῃ; Νικὼ δὲ	ἡ	Αἰξ έπικαλουμένη, φησὶν ὁ Λυγκεύς,
[13, 70]	Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου. Βιλιστίχη δ'	ἡ	Αργεία ἑταίρα καὶ αὐτὴ ἔνδοξος,
[13, 50]	ἔχων. Ἄδηλον εἰ αὕτη ἐστὶν	ἡ	Αρπάλῳ συνοῦσα· περὶ ἦς φησιν
[13, 74]	ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου· καὶ οὔτε	ἡ	Αρτεμις ἡ περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε
[13, 33]	ἔγραψεν εἰς αὐτὸν ἐγκώμιον, οὗ	ἡ	ἀρχή τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον
[13, 61]	γηραιῷ ὄντι τῷ Σοφοκλεῖ συνῆν	ἡ	Αρχίππη, ὁ πρότερος αὐτῆς ἐραστὴς
[13, 74]	παραίτιος. ~Εν Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν	ἡ	Αφροδίτη φησίν Ὅσοι τε πόντον
[13, 89]	τῆς πρώτης συντάξεώς φησιν ὅτι	ἡ	Βαγαβάζου γυνή, ἥτις ἦν ὁμοπάτριος
[13, 66]	μὴ περιιδεῖν αὐτον ἀπολλύμενον. Καὶ	ἡ	Βακχὶς τὴν ὁρμὴν κατιδοῦσα τοῦ
[13, 3]	Ρόδιος. ~Παρὰ δὲ Πέρσαις ἀνέχεται	ἡ	βασίλεια τοῦ πλήθους τῶν παλλακίδων
[13, 46]	Σάτυρος ἐν τοῖς Βίοις, ὑποτυχοῦσα	ἡ	Γλυκέρα Τὴν αὐτήν, ἐφη, ἔχομεν
[13, 45]	(Κορώνη δ' ἐπεκαλεῖτο τοὔνομα) διέλυεν	ἡ	Γνάθαιν' Ερωτηθεῖσα δὲ τί διαφέρονται
[13, 43]	φησί, χειμῶνας ποιεῖ. Ιδοῦσ' ἔφηβον	ἡ	Γνάθαιν' ἰσχνὸν πάνυ καὶ μέλανα
[13, 48]	Εἰ ταῦτ' εἰχεθ᾽ ὑμεῖς, εἶπεν	ἡ	Γνάθαινα, ἐνέχυρα θέντες τὸ μίσθωμα
[13, 47]	τὸν κόλπον έμβαλλομένης τῶν φακῶν,	ἡ	Γνάθαινα ἔφη Κολποφακῆν διανοεῖται ποιεῖν»
[13, 46]	ἧν εὔθικτος πρὸς τὰς ἀποκρίσεις	ἡ	Γνάθαινα. Καὶ ἄλλαι δὲ ἑταῖραι
[13, 43]	γύναι. Επεὶ προέβη τοῖς ἔτεσιν	ἡ	Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως ἦν
[13, 48]	ἀπεστείλατε, Ἐμμελής δ' ἦν πάνυ	ἡ	Γνάθαινα καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι·
[13, 47]	δεῖπνον έλθόντος, προπιοῦσα ποτήριον αὐτῷ	ἡ	Γνάθαινα Λαβέ, ἔφησεν, ὑπερήφανε. Καὶ
[13, 47]	ὑπερήφανος; Τίς δὲ μᾶλλον» εἷπεν	ἡ	Γνάθαινα, Ὃς οὐδὲ καλούμενος ἐρχῃ;
[13, 6]	Γραῦς μὲν αὐτή, παραπέφυκε δ'	ἡ	Γνάθαινα πλησίον, ὥστ' ἀπαλλαγεῖσι ταύτης
[13, 41]	ὑπὸ Διφίλου. Μετὰ ταῦτα δ'	ἡ	Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν ἐλοιδορεῖτο
[13, 43]	τὴν Αρτεμιν, εἰ, φησίν, ᾔδει,	ἡ	Γνάθαινα, τοῦτ' ἐγώ, τῇ μητρὶ
[13, 44]	θέλοντ' ἔχειν. Πανηγύρεως οὔσης ποθ'	ἡ	Γναθαίνιον εἰς Πειραιᾶ κατέβαινε πρὸς
[13, 89]	Πυθίωνος. Καὶ ἐπει ἦν ἀκόλαστος	ἡ	γυνή, ἔφη ἡ Ολυμπίας Ὦ
[13, 13]	ἀνδρός, ἡ δὲ> δειλία γυναικός,	ἡ	δ' ἄνοια μανίας, ὁ δὲ
[13, 13]	Η τόλμα μὲν γὰρ ἀνδρός,	ἡ	δὲ> δειλία γυναικός, ἡ δ'
[13, 52]	μὲν ἤδη γέγον' ἔτη τρισχίλια,	ἡ	δὲ Διοπείθους ἀηδὴς Τέλεσις ἕτερα
[13, 6]	ἐξέπεσεν ἡ> πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ	ἡ	δὲ Φρύνη τὴν Χάρυβδιν οὐχὶ
[13, 52]	λέγων οὕτως· Ὥστε Λαὶς μὲν	ἡ	δοκοῦσα τῶν πώποτε διενηνοχέναι τὴν
[13, 59]	ἀκρασίας ἀνάθημα. Ἕστηκε δὲ καὶ	ἡ	εἰκὼν αὕτη μέση τῆς Αρχιδάμου
[13, 64]	συγκατέφυγεν καὶ ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων	ἡ	Εἰρήνη ἐχομένη τῶν ῥόπτρων τῶν
[13, 3]	δὲ πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ καὶ	ἡ	Εκάβη οὐ δυσχεραίωει. Λέγει γοῦν
[13, 85]	τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν οὐκ ἐλάμβανεν	ἡ	ἐλέφας. Καὶ μετὰ ταῦτα δι'
[13, 25]	ἐπλήθυνεν ἀπὸ τῶν ταύτης ἑταιρίδων	ἡ	Ελλάς, ὡς καὶ ὁ χαρίεις
[13, 70]	ἐπαφροδίτους ἔχειν τὰς ἑταίρας. ~Καί	ἡ	ἐξ Ερέσου δὲ τῆς ἑταίρας
[13, 10]	ὁ Αγαμέμνονος διὰ Κασσάνδραν. Καὶ	ἡ	ἐπ' Αἴγυπτον δὲ Καμβύσου στρατεία,
[13, 70]	Ενδοξος δ' ἐστὶν καὶ Λέαινα	ἡ	ἑταίρα, Αρμοδίου ἐρωμένη τοῦ τυρρανονκτονήσαντος
[13, 48]	ἢ τὰ ὑποδήματα. ~Μετάνειρα δὲ	ἡ	ἑταίρα, Δημοκλέους τοῦ παρασίτου Λαγυνίωνος
[13, 37]	Φιλοπάτορος βασιλέως Πτολεμαίου ούκ Αγαθόκλεια	ἡ	ἑταίρα ἐκράτει, ἡ καὶ πᾶσαν
[13, 21]	Κλεψύδρα. Οὕτω δ' ἐκλήθη αὕτη	ἡ	ἑταίρα, ἐπειδὴ πρὸς κλεψύδραν συνουσιάζεν
[13, 65]	δἐ καὶ Χαριτοβλέφαρος. Νικαρέτη δὲ	ἡ	ἑταίρα ἐρωμένη ἦν Στεφάνου τοῦ
[13, 42]	σκυθρωπάσας ἀπέπεμψε ταύτην· διαλιποῦσα δ'	ἡ	ἑταίρα Μήθεν παρὰ τοῦτο, φησὶ,
[13, 84]	εἰσιν καλοί, ὡς Γλυκέρα ἔφασκεν	ἡ	ἑταίρα ὅσον ἐοίκασι γυναιξὶ χρόνον,
[13, 60]	μὲν κατέσκαψεν, ἀνέστησεν δὲ Φρύνη	ἡ	ἑταίρα» ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος ἐν
[13, 37]	ἐν Περσεπόλει βασίλεια. Αὕτη δὲ	ἡ	Θαὶς {καὶ} μετὰ τὸν Αλεξάνδρου
[13, 61]	τινι στασίμῳ οὕτως φίλη γὰρ	ἡ	Θεωρίς. Επὶ δὲ δυσμαῖς ὢν
[13, 25]	σεαυτοῦ τυγχάνεις ἔχων ἔχεις πως·	ἡ	θύρα στ' ἀνεῳγμένη. Εἷς ὀβολός·
[13, 37]	ούκ Αγαθόκλεια ἡ ἑταίρα ἐκράτει,	ἡ	καὶ πᾶσαν ἀνατρέψασα τὴν βασιλείαν;
[13, 69]	ἑτέρα τῆς Δωρίχης ἐστὶν αὕτη,	ἡ	καὶ τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα
[13, 69]	ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν	ἡ	καλὴ Σαπφὼ ἐρωμένην γενομένην Χαράξου
[13, 12]	καὶ ὁμόνοια γεννᾶται, δι' ὧν	ἡ	καλλίστη ἐλευθερία τοῖς ταῦτα μετιοῦσιν
[13, 20]	ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος καὶ γύνη	ἡ	καλλίστη, καλλίστας γεννώσης τῆς Σπάρτης
[13, 81]	ἑαυτοῦ στόματος ἤγεν, ἵνα δὴ	ἡ	κεφαλὴ τῇ κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται.
[13, 10]	Δεκάτῳ δὲ ἔτει ἑάλω καὶ	ἡ	Κίρρα. Ανετράπησαν δὲ καὶ ὅλοι
[13, 5]	Αλέξανδρος δ' εἰς Ιλλυριούς. Καὶ	ἡ	Κλεοπάτρα δ' ἐγέννησε τῷ Φιλίππῳ
[13, 3]	ἀμείνω καὶ Ελληνικὰ ἐκδεδιῃτημένη. Και	ἡ	Κλυταιμνήστρα δὲ περιπαθὴς γενομένη τὴν
[13, 45]	γάρ, ἔφησεν, ἄλλο πλὴν ἄλλ'	ἡ	Κορώνης, ἕτερ' ἐκείνη μέμφεται. Ιππην
[13, 89]	Καλλίστη δ' ἦν καὶ Παντίκα	ἡ	Κυπρία, περὶ ἧς φησι Φύλαρχος
[13, 92]	πολλαὶ τῶν πόλεων καὶ μάλιστα	ἡ	Λακεδαιμονίων, ὡς Χαμαιλέων φησὶ ἐν
[13, 34]	ὦ γῆ καὶ θεοί, ὃν	ἡ	Λακεδαίμων μοιχὀν ἐπιθυμεῖ λαβεῖν; ὁ>
[13, 64]	διότι ἀποκτεῖναι βούλεται τὸν Σώφρονα	ἡ	Λαοδίκη διανεύει τῷ Σώφρονι, μηνύουσα
[13, 64]	ἔφυγεν εἰς Εφεσον. Μαθοῦσα δὲ	ἡ	Λαοδίκη τὸ ποιηθὲν ὑπὸ τῆς
[13, 56]	Ἰταλίαν στρατεύσαντος, ἐρωμένη ἦν Τίγρις	ἡ	Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς ἡ τοῦ
[13, 46]	Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ καὶ Συνωρὶς	ἡ	Λύχνος ἐπικαλουμένη καὶ Εὔκλεια καὶ
[13, 41]	Εδόκει δὲ λιθιᾶν, ὡς ἔοιχ'	ἡ	Μανία· Γνάθαινα δ' εἰς τὰ
[13, 41]	εἰ καὶ λίθον εἶχες; Υπολαβοῦσ'	ἡ	Μανία Εδωκ' ἄν, ἵν' εἶχες,
[13, 42]	ταῦτα δ' ὡς εἰσῆλθε πάλιν	ἡ	Μανία, τὸν αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν
[13, 55]	καὶ έπίγραμμα τόδε· Τῆσδέ ποθ'	ἡ	μεγάλαυχος ἀνίκητός τε πρὸς ἀλκήν
[13, 70]	ἐν Περίπλῳ Ασίας. Νικαρέτη δἐ	ἡ	Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα,
[13, 89]	Εὐριπίδην διαβόητοι γεγόνασι γυναῖκες. Θαργηλία	ἡ	Μιλησία, ἥτις καὶ τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν
[13, 37]	μετονομασθῆναι. Συνηκολούθει δὲ αὐτῷ καὶ	ἡ	Μιλησία παλλακίς. Ο δὲ μέγας
[13, 66]	~Διαβόητος δ' ἑταιρα γέγονε καὶ	ἡ	Μιλησία Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης οὔσης
[13, 94]	τέλος τῆς εὐδαιμονίας τῷ φιλοσόφῳ	ἡ	μυρεψικὴ τέχνη ἀκολουθός τε τῇ
[13, 51]	περὶ Ἑταιρῶν Προσκήνιον, φησίν, ἐπεκαλεῖτο	ἡ	Νάννιον, ὅτι πρόσωπόν τε ἀστεῖον
[13, 69]	ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ	ἡ	Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν ἡ
[13, 69]	ἑταίρα καλή. Φιλεῖ γάρ πως	ἡ	Ναύκρατις, ὡς ὁ Ηρόδοτός φησιν,
[13, 35]	τὸν ὕπνον φαντασίαν. Ἦν δὲ	ἡ	Οδάτις καλλίστη τῶν κατὰ τὴν
[13, 89]	ἦν ἀκόλαστος ἡ γυνή, ἔφη	ἡ	Ολυμπίας Ὦ πόνηρε, τοῖς ὀφθαλμοῖς
[13, 64]	Φύλαρχος διὰ τῆς δωδεκάτης τάδε	Ἡ	πάρεδρος τῆς Λαοδίκης Δανάη, πιστευομένη
[13, 75]	παιδικά. Οὕτω δ' ἐναγώνιος ἦν	ἡ	περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία, καὶ
[13, 74]	ὀλέθρου· καὶ οὔτε ἡ Αρτεμις	ἡ	περισσῶς ἀγαπήσασα οὔτε τῶν ἄλλων
[13, 66]	προσενέγκαντος τοῦ νεανίσκου πρὸς αὐτὴν	ἡ	Πλαγγὼν ἀκούουσα τῆς Βακχίδος τὸ
[13, 33]	φησίν· Αφροδίσι' ἦγε ταῖς ἑταίρας	ἡ	πόλις, ἕτερα δὲ χωρίς ἐστι
[13, 32]	ἐν τῷ περὶ Πινδάρου, ὅταν	ἡ	πόλις εὔχηται περὶ μεγάλων τῇ
[13, 6]	θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; Αλλ' ἐξέπεσεν	ἡ>	πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ ἡ δὲ
[13, 17]	ἀναπεπταμένοις ὄσσοις ἐκοίμιζεν κοῦρον. Καὶ	ἡ	Σαπφὼ δὲ πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως
[13, 28]	συνήθεις καὶ φίλας ἑταίρας, ὡς	ἡ	Σαπφώ· Τὰδε νῦν ἑταίραις ταῖς
[13, 79]	εἰς Θήβας φυγεῖν. Πράξιλλα δ'	ἡ	Σικυωνία ὑπὸ Διός φησιν ἁρπασθῆναι
[13, 27]	χαμαιτύπης τὴν νὺκτα κοιμᾶσθαι. Βαβαί,	ἡ	στιφρότης, τὸ χρῶμα, πνεῦμα, δαίμονες.
[13, 13]	μανίας, ὁ δὲ λόγος φρονοῦντος,	ἡ	σφοδρότης δὲ θηρός, ὁ δέ
[13, 25]	στί σοι. Καὶ Ασπασία δὲ	ἡ	Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν,
[13, 56]	Τίγρις ἡ Λευκαδία· ἣν Ολυμπιὰς	ἡ	τοῦ νεανίσκου μήτηρ φαρμάκοις ἀπέκτεινεν.
[13, 85]	ἥν Νίκαιαν ἐκάλουν ᾧ τελευτῶσα	ἡ	τοῦ τρέφοντος Ινδοῦ γυνὴ παιδίον
[13, 3]	δὲ τοῖς Ελλησι οὐκ ἀνέρχεται	ἡ	τοῦ Φοίνικος μήτηρ τὴν τοῦ
[13, 85]	τὸ παιδίον ἤσχαλλεν. Οτ' οὖν	ἡ	τροφὸς ἐμπλήσειεν αὐτὸ {τοῦ} γάλακτος,
[13, 78]	τῶν παίδων ἔρωτας, ὅτι πολλάκις	ἡ	τῶν νέων ἀκμὴ καὶ τὸ
[13, 49]	γνώριμος αὐτήν ἠρώτησε τί λυπεῖται,	Ἡ	ὑστερα με λυπεῖ» ἐφη. Πρὸς
[13, 83]	Φιλόμηλος ἔδωκε, Λαμψακηνῶν ἀνάθημα. Αὕτη	ἡ	Φαρσαλία ἐν Μεταποντίῳ ὑπὸ τῶν
[13, 13]	θηρός, ὁ δέ πόνος ἀδάμαντος,	ἡ	φιλοτιμία δὲ δαίμονος. Καὶ ταῦτ'
[13, 59]	τὴν οἰκίαν εἰσήγαγεν. ~Ἦν δ'	ἡ	Φρύνη ἐκ Θεσπιῶν. Κρινομένη δὲ
[13, 60]	δὲ Θεσπικήν. Επλούτει δὲ σφόδρα	ἡ	Φρύνη καὶ ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς
[13, 59]	κρίνεσθαι. Ἦν δὲ ὄντως μᾶλλον	ἡ	Φρύνη καλὴ ἐν τοῖς μὴ
[13, 74]	θήλεις χοροὶ ἀμφιέπωσιν, πλάστιγξ θ'	ἡ	χαλκοῦ θυγάτηρ ἐπ' ἄρκαισι καθίζῃ
[13, 6]	μὲν τὴν Πλαγγόνα, ἥτις ὥσπερ	ἡ	Χίμαιρα πυρπολεῖ τοὺς βαρβάρους εἷς
[13, 72]	Ερως νήνι ποικιλισαμβάλῳ συμπαίζειν προκαλεῖται.	ἥ	δ' (ἐστὶν γὰρ ἀπ' εὐκτίνου
[13, 71]	κνημωσθεὶς κώμους εἶχε σὺν Εξαμύῃ.	ἥ	δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον τὸν αἰεὶ
[13, 5]	ἐκ δύο Θετταλίδων γυναικῶν, ὧν	ἥ	μὲν ἦν Φεραία Νικησίπολις, ἥτις
[13, 69]	κόνιν, ἕσσατο δ' ἑσμος χαίτης	ἥ	τε μύρων ἔκπνοος ἀμπεχόνη, ᾗ
[13, 71]	ἔθηκεν Μουσαῖος Χαρίτων ἤρανος Αντιόπην	ἥ	τε πολὺν μὺστῃσιν Ελευσῖνος παρὰ
[13, 67]	ὃν τρόπον Πυθιονίκην περιέστειλεν τελευτήσασαν.	Ἣ	βακχίδος μὲν ἦν δούλη τῆς
[13, 45]	ποτ' ἠξίου λαβεῖν ὁ Δημοφῶν.	Ἣ	δ' εἶπε γελάσασ' Εὖ γ'
[13, 44]	φησί, καὶ φίλησον, εἰ θέλει.	Ἣ	δ' εἶπε Μῆτερ, πῶς, ἔφη,
[13, 43]	Γνάθαιν' ἔχεις τὸν λάκκον ὁμολογουμένως.	Ἣ	δ' εἶπε Τῶν σῶν δραμάτων
[13, 44]	ποοῦ καὶ στρῶσον ἡμῖν ἔνδον.	Ἣ	δ' ἐπιδέξιον βουλόμενον εἶναι τὸν
[13, 61]	μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν,	ἣ	δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ὧν
[13, 7]	νόμῳ γὰρ καταφρονοῦσ' ἔνδον μένει,	ἣ	δ' οἶδεν ὅτι ἢ τοῖς
[13, 49]	ἐραστὴς ἀποσφράγισμα πέμψας ἐκέλευε παραγίνεσθαι.	Ἣ	δ' Οὐ δύναμαι» εἶπε· πηλός
[13, 45]	κωλῦον γάρ ἐστι τοῦτο με.	Ἣ	δ' ὡς ἀπήγγειλ' Ὦ> τάλαιν'
[13, 49]	ἦν γὰρ έφεστηκυῖα γραῦς αὐτῷ.	Ἣ	δὲ Ἀποφύσα, εἶπε, καὶ τῷ
[13, 45]	τίς εἶ γύναι; οὐκ> αἰσχροποιός;	Ἣ	δὲ γελάσασ' ἀπεκρίθη Τί δ'
[13, 49]	Παιδὸς ὄντος μου ζωμὸς κατεχύθη.	Ἣ	δὲ Δηλαδή μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ
[13, 59]	εἴτε τὸν ἐπὶ Τριπόδων Σάτυρον.	Ἣ	δὲ ἑλομένη τὸν Ερωτα ἀνέθηκεν
[13, 35]	σοι καθάπερ ἠξίωσας, ἐγὼ Ζαριάδρης.	Ἣ	δὲ κατανοήσασα ξένον ἄνδρα καὶ
[13, 64]	μὲν ἐσώθη ἐπιβουλευόμενος ὑπὸ Λαοδίκης,	ἣ	δὲ κατεκρημνίσθη, ὡς γράφει Φύλαρχος
[13, 47]	ἣ μὲν αἰτίαν ἐχουσα λιθιᾶν,	ἣ	δὲ κοιλίαν προπετεστέραν ἔχειν. Τῶν
[13, 42]	αἰσθόμενος αὐτὴν ὕστερον σφόδρ' ἠγανάκτησ'	Ἣ	δὲ Μηθέν, φησί, σοί, ψυχή,
[13, 53]	τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην;	ἣ	δὲ οὐδ' ὅτε φιλοσοφεῖν ἤρξατο
[13, 54]	τὴν ἐπὶ έταιρείᾳ διαβόητον γενομένην;	ἣ	δὲ οὐδ' ὅτε φιλοσοφεῖν ἤρξατο
[13, 55]	μὲν αὐτῇ τοσοῦτον ἀργύριον δίδως,	ἣ	δὲ προῖκα Διογένει τῷ κυνὶ
[13, 49]	αὐτὴν εἶπεν Ἀφροδίσιον εἶ Πραξιτέλους·	Ἣ	δὲ Σὺ δ' Ἔρως Φειδίου.
[13, 46]	τοὺς πόδας αὐτοῦ τὴν Γνάθαιναν,	ἣ	δὲ τί γάρ, εἶπεν, οὐκ
[13, 73]	εὐναέντος οὐρανοῦ πεσὼν ἔκυσε γαῖαν	Ἣ	δὲ τίκτεται βροτοῖς μήλων τε
[13, 39]	εὐμελῶς κελητίσαι ποτὲ ἐπαινεθῆναι θ'	Ἣ	δὲ τοῦτ' ἀπεκρίθη· Πρὸς ταῦτα
[13, 47]	ἄν σοι ἔδωκα. Ἐτύγχανεν δὲ	ἣ	μὲν αἰτίαν ἐχουσα λιθιᾶν, ἣ
[13, 7]	πολύ γε καὶ μάλ' εἰκότως.	Ἣ	μὲν νόμῳ γὰρ καταφρονοῦσ' ἔνδον
[13, 40]	φησιν ἐρωμένην γενέσθαι τοῦ Δημητρίου·	ᾗ	ἐπιμανῆναι καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ
[13, 16]	ἔρωτος, ἀστραπήν τιν' ὀμμάτων ἔχει·	ᾗ	θάλπεται μὲν αὐτός, ἐξοπτᾷ δ'
[13, 5]	Καὶ ὁ Αλέξανδρος ἀκούσας ἔβαλεν	ᾗ	μετὰ χεῖρας εἶχεν κύλικι τὸν
[13, 55]	ἔφη. Τί δὲ ναῦν ἐν	ᾗ	πολλοὶ πεπλεύκασιν; οὐδὲ τοῦτο» ἐφη.
[13, 69]	ἥ τε μύρων ἔκπνοος ἀμπεχόνη,	ᾗ	ποτε τὸν χαρίεντα περιστέλλουσα Χάραξον
[13, 55]	εἶναι, Διόγενες, οἰκιαν οἰκεῖν ἐν	ᾗ	πρότερον ᾤκησαν ἄλλοι; Οὐ γάρ»
[13, 24]	κέρως τεταγμένας· ὧν ἔστιν ἐκλεξάμενον	ᾗ	τις ἥδεται, λεπτῇ, παχείᾳ, στρογγύλῃ,
[13, 35]	δὲ τῆς κώμης γενόμενος ἐν	ᾗ	τοὺς γάμους συνετέλουν καὶ καταλιπὼν
[13, 64]	τάδε Ἡ πάρεδρος τῆς Λαοδίκης	Δανάη,	πιστευομένη ὑπ' αὐτῆς τὰ πάντα,
[13, 3]	πολλαῖς χρῆται γυναιξὶ καὶ ἡ	Εκάβη	οὐ δυσχεραίωει. Λέγει γοῦν ὁ
[13, 35]	Τανάιδος {καὶ} διαλαθὼν τὴν στρατοπεδείαν	διέβη	μετὰ μόνου τοῦ ἁρματηλάτου καὶ
[13, 84]	τὴν Πειρήνην χαλκῇ βοὶ βοῦς	ἐπανέβη·	καὶ γεγραμμένῃ κυνὶ καὶ περιστερᾳ
[13, 89]	οὖσαν τῷ μετ' αὐτὸν τυραννεύσαντι.	Συνέβη	δέ ὥς φησι, τὸν Χάρμον
[13, 46]	σφόδρα ἀρθῆναι ἐκ τοῦ θεάτρου	συνέβη	καὶ οὐδὲν ἧττον ἐλθεῖν πρὸς
[13, 16]	ὅθεν καὶ καλεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους	συνέβη	παιδικά. Πρὸς ἀλήθειαν γάρ, καθάπερ
[13, 43]	ἄν, οὐχὶ σοί, γύναι. Επεὶ	προέβη	τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα καὶ
[13, 71]	μὲν ἔρωτος πληγεὶς Πακτωλοῦ ῥεῦμ'	ἐπέβη	ποταμοῦ δαρδάνη δὲ θανοῦσαν ὑπὸ
[13, 4]	καὶ τοὺς πρὸς Αριάδνην ὅρκους	παρέβη,	ὥς φησι Κέκρωψ. Φερεκύδης προστίθησι
[13, 75]	Πάτροκλον, ὃ δ' ἐν τῇ	Νιόβῃ	τὸν τῶν παίδων· Διὸ καὶ
[13, 34]	ἔφη. Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν, ὦ	γῆ	καὶ θεοί, ὃν ἡ Λακεδαίμων
[13, 69]	ἦν Νείλου ναῦς ἐφ' ἁλὸς	πελάγη.	Καὶ Αρχεδίκη δ' ἦν ἐκ
[13, 25]	δύο· κἀντεῦθεν ἀρχὴ τοῦ πολέμου	κατερράγη	Ελλησι πᾶσιν ἐκ τριῶν λαικαστριῶν.
[13, 88]	ἐκπρεπέστατον. Καὶ ἐν Θυέστῃ· Ρόδ'	ὀξυφεγγῆ	κρίνεσιν ἀργεννοῖς ὁμοῦ. Εν δὲ
[13, 46]	καὶ ταύτης θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ	Σιγὴ	καὶ Συνωρὶς ἡ Λύχνος ἐπικαλουμένη
[13, 29]	καὶ λέγουσα τοῖς δεομένοις τινων	ὑπουργῇ	πρὸς χάριν, ἐκ τῆς ἑταιρείας
[13, 71]	παίδευσάν τε Φιλόξενον, οἷα τιναχθεὶς	ὠρυγῇ	ταύτης ἦλθε διὰ πτόλεως, γινώσκεις,
[13, 89]	ὁ σοφιστὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Συναγωγή.	Δίνων δ' ἐν τῇ πέπτῃ
[13, 32]	τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι. Καἱ ὅτε	δὴ	ἐπἱ τὴν Ελλάδα τὴν στρατείαν
[13, 81]	τοῦ ἑαυτοῦ στόματος ἤγεν, ἵνα	δὴ	ἡ κεφαλὴ τῇ κεφαλῇ ἀσσοτέρα
[13, 28]	ἀλλὰ πρὸς τὸ εὐσχημονέστερον, καθὸ	δή	καὶ Μένανδρος ἐν Παρακαταθήκῃ ἀπο
[13, 75]	τὸν τρὸπον τῶν ᾳσμάτων· ἃ	δὴ	καὶ τὸ παλαιὸν ἐκαλεῖτο παίδεια
[13, 68]	πόρνης ὁ κλεινὸς ναός, ὃν	δὴ	Παλλίδης τεύξας κατέγνω διὰ τὸ
[13, 42]	Ο δ' στρατιώτης ὑπό τι	δὴ>	σκυθρωπάσας ἀπέπεμψε ταύτην· διαλιποῦσα δ'
[13, 35]	παρ' αὐτὴν· Ὦ Οδάτι, πάρειμι	δή	σοι καθάπερ ἠξίωσας, ἐγὼ Ζαριάδρης.
[13, 81]	γραμμάτων ἐὼν διδάσκαλος Σοφὸς μὲν	δὴ	σύ γε εἶ, ὦ Σοφόκλεις,
[13, 19]	αἱρέσεως ἄσωτοι καὶ θρασεῖς. Καὶ	δὴ	τοιοῦτοι ὑμῶν εἰσιν οἱ πλεῖστοι,
[13, 6]	φησὶ τήνπρος ἢ, θρόνος, εἶτα	δὴ	τρίπους τις' εἶτα, φησὶ, παιδίσκη
[13, 68]	τὸ πρᾶγμ' αὑτοῦ φυγήν. Ενταῦθα	δὴ	τῶν βαρβάρων τινὲς μάγοι ὁρῶντες
[13, 49]	μου ζωμὸς κατεχύθη. Ἣ δὲ	Δηλαδή	μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι
[13, 62]	αὐτῆς καὶ Αριστοφάνης ἐν τῷ	Γηρυτάδῃ.	Μήποτε δὲ κἀν τῷ Πλούτῳ
[13, 52]	ἐν Χυναγίδι· οὐχὶ Κερκώπη μὲν	ἤδη	γέγον' ἔτη τρισχίλια, ἡ δὲ
[13, 61]	Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς δ' ὁ τραγῳδιοποιὸς	ἤδη	γέρων ὢν ἠράσθη Θεωρίδος τῆς
[13, 45]	μετιόντα παῖδα· Πύθων, φήσ' ἐπεὶ	ἤδη	διάμεστος τῶν ὑείων ἐγένετο ἐπ'
[13, 3]	οὐδε αὐτὴ τὸν Γλαύκης γάμον,	ἤδη	εἰς τὰ ἀμείνω καὶ Ελληνικὰ
[13, 26]	φίλτατε, τἀργύριον ἐκ τῆς χειρὸς	ἤδη	λαμβάνει. Μνημονεύει δὲ τῆς Λαίδος
[13, 26]	ἢ πτύσαι· ἐξέρχεταί τε πανταχόσ'	ἤδη	πιομένη, δέχεται δὲ καὶ στατῆρα
[13, 43]	τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα καὶ	ἤδη	τελέως ἦν ὁμολογουμένη σοφός, εἰς
[13, 26]	τῆς ἰσχύος· ὅταν δέ γηράσκωσιν	ἤδη,	τὸτε θεῶν> ἐπὶ τοὺς νεώς
[13, 26]	ἐπεὶ δὲ δολιχὸν τοῖς ἔτεσιν	ἤδη	τρέχει τὰς ἁρμονίας τε διαχαλᾷ
[13, 68]	βασιλεύς. Εδιδάχθη δὲ τὸ δρᾶμα	ἤδη	φυγόντος τοῦ Αρπάλου ἐπὶ θάλατταν
[13, 67]	δ' ἐν Βαβυλῶνι μνῆμα πολὺν	ἤδη	χρόνον ἐπιτετελεσμένον. Ἣν γὰρ πάντες
[13, 20]	θεοὶ ἀνηρείψαντο Διὶ οἰνοχόον τὸν	Γανυμήδη·	Κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν' ἀθανάτοισι
[13, 71]	γνωστὴ δ' ἐστὶ καὶ εἰν	Αίδῃ.	Φημὶ δὲ καὶ Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα
[13, 13]	πανταχόθεν ἑνὶ τύπῳ τε> πόλλ'	εἴδη	φέρων. Η τόλμα μὲν γὰρ
[13, 32]	ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς καλῆς Κορίνθου,	ἐπειδή	μοι τὴν αὐτόθι σοφιστείαν ὠνείδισας.
[13, 21]	δ' ἐκλήθη αὕτη ἡ ἑταίρα,	ἐπειδὴ	πρὸς κλεψύδραν συνουσιάζεν ἕως κενωθῇ,
[13, 13]	φέροντι τὴν νόσον, βαρὺς δὲ	κομιδῇ.	Πῶς ἂν οὖν ἔχοι πτερὰ
[13, 8]	πολλὰς ἔχω. Αριστοφῶν δ' ἐν	Καλλωνίδῃ	κακὀς κακῶς ἀπόλοιθ' ὁ γήμας
[13, 71]	δ' Αρχέλεω ταμίην εἰσόκε δαίμων,	Εὐριπίδη,	εὕρετ' ὄλεθρον, Αμφιβίου στυγνῶν ἀντιάσαντι
[13, 82]	παραινιττόμενος Ηλιος ἦν, οὐ παῖς,	Εὐριπίδη,	ὅς με χλιαίνων γυμνὸν ἐποίησεν
[13, 46]	Ληναιτόκυστος, Αστρα, Γνάθαινα καὶ ταύτης	θυγατριδῆ	Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ καὶ Συνωρὶς
[13, 6]	ἱδρὼς ἐπὶ τὸν τράχηλον ἄλοκα	μιλτώδη	ποιεῖ, ἐπὶ τῷ προσώπῳ δ'
[13, 72]	Ανακρέοντος τάδε Σφαίρῃ δεῦτέ με	πορφυρεῇ	βάλλων χρυσοκόμης Ερως νήνι ποικιλισαμβάλῳ
[13, 73]	τρέφουσ' ἃμα, δι' ὧν βρότειον	ζῇ	τε καὶ θάλλει γένος. Καὶ
[13, 74]	ἡ χαλκοῦ θυγάτηρ ἐπ' ἄρκαισι	καθίζῃ	κοττάβου ὑψηλαῖς Βρομίου ψακάδεσσιν. ~Αρχύτας
[13, 30]	νέος ἀλλότριον εἰσελθὼν ὄψον ἐσθίειν	μάθῃ	ἀσύμβολόν τε χεῖρα προσβάλῃ βορᾷ,
[13, 43]	αἰσχυνομένη τὰ δῶρα μή τις	καταμάθῃ	φυλαττομένη τε πόλυ μάλιστα Δίφιλον,
[13, 62]	καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ	Ψαμάθη	καὶ Λαγίσκα καὶ Ανθεια καὶ
[13, 51]	καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ	Ψαμάθη	καὶ Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια. Μήποτε
[13, 92]	ὑπὸ Ζήνωνος τοῦ Επικουρείου ἐξαιτηθεὶς	ἀνῃρέθη,	ὥς φησι Δημήτριος ὁ Μάγνης
[13, 83]	ἀνθρώπων ὕστερον ἀναζητούντων τὴν αἰτίαν	εὑρέθη	διὰ τὸν τοῦ θεοῦ στέφανον
[13, 9]	ἐκ νυκτὸς ἕτερον λιμέν' ἔχουσ'	ἐξευρέθη.	~Οὐδένα δὲ ὑμῶν ἀγνοεῖν οἴομαι,
[13, 21]	Ορώπα, Εὐβούλου Κλεψύδρα. Οὕτω δ'	ἐκλήθη	αὕτη ἡ ἑταίρα, ἐπειδὴ πρὸς
[13, 25]	Ασπασία δὲ ἡ Σωκρατικὴ ἐνεπορεύετο	πλήθη	καλῶν γυναικῶν, καὶ ἐπλήθυνεν ἀπὸ
[13, 89]	Μιλησία, ἥτις καὶ τεσσαρεσκαίδεκα ἀνδράσιν	ἐγαμήθη,	οὖσα καὶ τὸ εἶδος πάνυ
[13, 37]	τὸν Αλεξάνδρου θάνατον καὶ Προλεμαίῳ	ἐγαμήθη	τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι Αἰγύπτου καὶ
[13, 45]	μέγαν κατέφαγ' ἐραστήν ποτε Θαλλόν·	παρεγενήθη	γὰρ εἰς τὴν Αττικὴν ὠνησόμενος
[13, 81]	Γελασάντων δὲ ὁ μὲν Ερετριεὺς	ἐνωπήθη	τῇ ἐπιραπὶζει, ὃ δὲ πάλιν
[13, 65]	θυσίας ἐκολάσατε καὶ ἄλλα τε	κατηγορήθη	αὐτοῦ καὶ ὅτι Σινώπῃ τῇ
[13, 66]	ὁ ποιητὴς ἤρα Γλυκέρας κοινόν	ἐνεμεσήθη	δέ. Φιλήμονος γὰρ ἑταίρας ἐρασθέντος
[13, 41]	εἰς τὰ στρώμαθ' ὅτι προίετο,	ἐνουθετήθη	τοῦτό πως ὑπὸ Διφίλου. Μετὰ
[13, 39]	ἐπαινεθῆναι θ' Ἣ δὲ τοῦτ'	ἀπεκρίθη·	Πρὸς ταῦτα καὶ Λέαιναν, εἰ
[13, 45]	οὐκ> αἰσχροποιός; Ἣ δὲ γελάσασ'	ἀπεκρίθη	Τί δ' αἰσχρόν, εί μὴ
[13, 11]	φεύγειν, χρῆσθαι δ' ὀρθῶς, ὅταν	ἔλθῃ.	Καὶ κατὰ τὸν Πίνδαρον δὲ
[13, 88]	Ιοῖ ἔαρος τέκνα προσηγόρευε τὰ	ἄνθη·	Ἀνθηροῦ τέκνα ἔαρος πέριξ στρώσαντες.
[13, 88]	ὁ ποιητὴς οὗτος ἐπὶ τὰ	ἄνθη	καὶ ἐν Αλφεσιβοίᾳ φησίν· Καὶ
[13, 88]	φησιν οὕτως Κόμαισιν Ωρῶν ὄμματ'	εὐανθῆ	ῥόδα εἶχον, τιθήνημ' ἔαρος ἐκπρεπέστατον.
[13, 83]	ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν γενομένων τῶν μάντεων	διεσπάσθη	{ὑπ' αὐτῶν} Καὶ τῶν ἀνθρώπων
[13, 61]	ὁ τραγῳδιοποιὸς ἤδη γέρων ὢν	ἠράσθη	Θεωρίδος τῆς ἑταίρας. Ικετεύων οὖν
[13, 85]	~Καὶ ἄλογα δὲ ζῷα ἀνθρώπων	ἠράσθη	Σεκούνδου μέν τινος βασιλικοῦ οἰνοχόου
[13, 84]	τοῦ λιθίνου ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος	ἠράσθη	τις εἶ τ' εἰς τὸν
[13, 66]	Μιλησία Πλαγγών ἧς περικαλλεστάτης οὔσης	ἠράσθη	τις Κολοφώνιος νεανίσκος, Βακχίδα ἔχων
[13, 85]	Περιπετειῶν. Εν Αἰγιῳ δὲ παιδὸς	ἠράσθη	χήν, ὡς Κλέαρχος ἱστορεῖ ἐν
[13, 95]	δικαστηρίου ἐρήμην καταδικασθεὶς καὶ ὡς	ἠνεχυράσθη	οἰκέτης αὐτοῦ στιγματίασ, καὶ πολλὰ
[13, 41]	τις Αττικὴ γυνὴ προσηγορεύετ' ἢ	ἐνομίσθη	Μανία. Αἰσχρὸν γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν
[13, 64]	ἐπιβουλευόμενος ὑπὸ Λαοδίκης, ἣ δὲ	κατεκρημνίσθη,	ὡς γράφει Φύλαρχος διὰ τῆς
[13, 93]	τοῦ σοφοῦ Σωκράτους ἐστὶν συγγράμματα,	ἐχαρίσθη	δὲ αὐτῷ ὑπὸ Ξανθίππης τῆς
[13, 92]	καὶ Διαγόρας ἐξεκηρύχθη καὶ Πρωταγόρας>	ἐφυγαδεύσθη	ὅ τε καὶ πλέων ναυαγίῳ
[13, 34]	Θεοδότην· ὑφ' ἧς καὶ ἀποθανὼν	ἐκηδεύθη	ἐν Μελίσσῃ κώμῃ τῆς Φρυγίας,
[13, 29]	ἐκ τῆς ἑταιρείας ἑταίρα τοὔνομα	προσηγορεύθη.	Καὶ σὺ νῦν οὐχ ὡς
[13, 83]	εἰ μὴ ὑπὸ τοῦ πλήθους	ἐκωλύθη.	Τῷ δὲ Λυκόλα {τῷ} τοῦ
[13, 49]	ὃς Παιδὸς ὄντος μου ζωμὸς	κατεχύθη.	Ἣ δὲ Δηλαδή μόσχειος. Μενάνδρῳ
[13, 81]	φῶς ἔρωτος. Καὶ πρὸς τόδε	ἠμείφθη	ὁ Ερετριεὺς ἢ Ερυθραῖος γραμμάτων
[13, 64]	ὑπὸ τῶν Ροδίων τῷ Σελεύκῳ	διεπέμφθη.	~Δημήτριος δ' ὁ Φαληρεὺς Λαμπιτοῦς
[13, 83]	ἐξ Υπερβορέων παραγεγονέναι, ὡς τάχιστα	ὤφθη	εἰς τὴν ἀγορὰν ἐμβαλοῦσα ἐμμανῶν
[13, 68]	ἢ καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς.	Εδιδάχθη	δὲ τὸ δρᾶμα ἤδη φυγόντος
[13, 64]	λαβοῦσα θεραπαινίδος τῆς τυχούσης συλληφθεῖσα	ἀπήχθη	μετὰ τῶν ἄλλων αἰχμαλώτων καὶ
[13, 38]	ἀστῆς γένηται νόθον εἶναι, αὐτὸς	ἀπεδείχθη	ὑπὸ Καλλιάδου τοῦ κωμικοῦ ἐκ
[13, 92]	Θεόδωρος ὁ ἄθεος καὶ Διαγόρας	ἐξεκηρύχθη	καὶ Πρωταγόρας> ἐφυγαδεύσθη ὅ τε
[13, 55]	ἀνίκητός τε πρὸς ἀλκήν Ἑλλὰς	δουλώθη	κάλλεος ἰσοθέου, Λαίδος· ἣν ἐτέκνωσεν
[13, 21]	ἐπειδὴ πρὸς κλεψύδραν συνουσιάζεν ἕως	κενωθῇ,	ὡς Ασκληπιάδης εἴρηκεν ὁ τοῦ
[13, 64]	Εφέσου δι' ἣν αὐτὸς μὲν	ἐσώθη	ἐπιβουλευόμενος ὑπὸ Λαοδίκης, ἣ δὲ
[13, 85]	πάντων ἀπολομένων μόνος ὑπὸ δελφῖνος	ἐσώθη	ὁ Κοίρανος. Τελευτήσαντος δ' αὐτοῦ
[13, 71]	καὶ κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ	βαιῇ	ἐνὶ σφαίρῃ πάντ' ἀπομασσόμενον. Οἵῳ
[13, 66]	περὶ αὐτῆς ἐν τούτοις Συκῆ	πετραίη	πολλὰς βόσκουσα κορώνας, εὐήθης ξείνων
[13, 71]	ἠράσαθ' ὕμνων Τήιον ἀλγύνων ἄνδρα	πολυφραδίῃ.	Καὶ γὰρ τὴν ὁ μελιχρὸς
[13, 76]	οὐ μετρίως ὢν ἐρωτικός φησιν	Εἴη	καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι
[13, 11]	Πίνδαρον δὲ ἄλλος τις ἔφη	Εἴη	καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι
[13, 8]	γυναῖκας ἐξειπεῖν κακόν ἀρκοῦν ἂν	εἴη,	κἂν γυναῖκ' εἴπἴς μόνον. ~Οὐκ
[13, 38]	καὶ σκωπτόμενός ποτε ὅτι τοιαύτης	εἴη	μητρὸς Καὶ χάριν γε αὐτῇ,
[13, 35]	τὸν ὕπνον ἰδοῦσα τὸν Ζαριάδρην	ἐρασθείη,	τὸ δ' αὐτὸ τοῦτο κἀκείνῳ
[13, 86]	καὶ ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ	μεθυσθείη	ἄν. Οἱ δὲ βουλόμενοι σωφρονικοὶ
[13, 20]	Κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν' ἀθανάτοισι	μετείῃ.	Αἱ θεαὶ δὲ τίνας ἀναρπάζουσιν;
[13, 91]	καὶ Ηράκλειτος ο θεῖός φησι	Πουλυμαθίη	νόον {ἔχειν} οὐ διδάσκει. Καὶ
[13, 71]	ὑφ' ἡνιόχον. Οἵη μὲν Σάμιον	μανίη	κατέδησε Θεανοῦς Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ
[13, 71]	δεινὸν δ' ἦλθον ὑφ' ἡνιόχον.	Οἵη	μὲν Σάμιον μανίη κατέδησε Θεανοῦς
[13, 36]	τῶν παρόντων μνηστήρων· ᾦ δὲ	δοίη,	τοῦτον εῖναι νυμφίον. Η δὲ
[13, 41]	μάνίαν' ἀνεβόα, αὐτή θ' ὅτ'	ἐπαινοίη	τιν' ἢ ψέγοι πάλιν, ἐπ'
[13, 58]	ἐσφάλλετο τὴν γνώμην, εἴ τις	θέωροίη	τὰ πραχθέντα αὐτῷ περὶ τὴν
[13, 71]	Απόλλων ἀνθρώπων εἶναι Σωκράτη ἐν	σοφίῃ	Κύπρις μηνίουσα πυρὸς μένει. Εκ
[13, 8]	πρᾶγμ' Ερεῖ τις ὡς Κλυταιμνήστρα	κακή	Αλκηστιν ἀντέθηκα χρηστήν. Αλλ' ἴσως
[13, 8]	ἄριστον κτημάτων. Εἰ δ' ἐγένετο	κακὴ	γυνὴ Μήδεια, Πηνελόπη δέ γε>
[13, 72]	δὲ οὔ. Τίς δ' ἔστ'	ἀνάγκη	δυστυχεῖν ἐν πλείοσιν, ἐξὸν σιωπᾶν
[13, 28]	καθὸ δή καὶ Μένανδρος ἐν	Παρακαταθήκῃ	ἀπο τῶν ἑταιρῶν τοὺς ἑταίρους
[13, 69]	ναῦς ἐφ' ἁλὸς πελάγη. Καὶ	Αρχεδίκη	δ' ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως
[13, 64]	χάριτα παρὰ τοῦ δαιμονίου λαμβάνω,	Λαοδίκη	δὲ τὸν ἴδιον ἀποκτείνασα τηλικαύτης
[13, 64]	ἀποκτεῖναι βούλεται τὸν Σώφρονα ἡ	Λαοδίκη	διανεύει τῷ Σώφρονι, μηνύουσα τὴν
[13, 64]	εἰς Εφεσον. Μαθοῦσα δὲ ἡ	Λαοδίκη	τὸ ποιηθὲν ὑπὸ τῆς Δανάης
[13, 93]	ὡς αὐτοῦ διαλόγων θαυμάζομεν ὡς	ἐπιεικῇ	καὶ μέτριον, πλήν εἰ μὴ
[13, 14]	δὲ πτέρυγας ἃς εἶχε τῇ	Νίκῃ	φορεῖν ἔδοσαν, περιφανὲς σκῦλον ἀπὸ
[13, 56]	αὐτοῦ ὁ Περικλῆς τὸ τῇ	Ἐλπινίκῃ	μιχθῆναι. Πυθαίνέτος δ' ἐν τριτῳ
[13, 56]	οὐσίας ἐκινδύνευε. Καὶ Κίμωνος δ'	Ἐλπινίκῃ	τῇ ἀδελφῇ παρανόμως συνόντος, εἶθ'
[13, 22]	Νάννιον, Πλαγγών, Λύκα, Γνάθαινα, Φρύνη,	Πυνθιονίκη,	Μυρρίνη, Χρυσίς, Κοναλίς, Ιερόκλεια, Λοπάδιον.
[13, 59]	Αμύντου, ἔχουσα ἐπιγραφὴν Φρύνη Επικλέους	Θεσπική»	ὥς φησιν Αλκέτας ἐν β'
[13, 25]	σοι. Καὶ Ασπασία δὲ ἡ	Σωκρατικὴ	ἐνεπορεύετο πλήθη καλῶν γυναικῶν, καὶ
[13, 41]	πάνυ τ' εὐπρόσωπος οὖσα καὶ	καταπλητικὴ	πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας καὶ
[13, 39]	δὲ Λάμια σφόδρα εὔθικτος καὶ	ἀστικη	πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ καὶ
[13, 41]	τῶν νῦν ἀκροατῶν, εἴ τις	Αττικὴ	γυνὴ προσηγορεύετ' ἢ ἐνομίσθη Μανία.
[13, 94]	τῆς εὐδαιμονίας τῷ φιλοσόφῳ ἡ	μυρεψικὴ	τέχνη ἀκολουθός τε τῇ Σωκράτους
[13, 89]	πανταχοῦ γυναικῶν ἐν Τενέδῳ τῇ	Τρωικῇ	νήσῳ. ~Οἶδα δὲ καὶ περὶ
[13, 84]	τε γὰρ περὶ τὴν Πειρήνην	χαλκῇ	βοὶ βοῦς ἐπανέβη· καὶ γεγραμμένῃ
[13, 6]	δὴ τρίπους τις' εἶτα, φησὶ,	παιδίσκη	δίπους. εἶθ' ὃ μὲν γνοὺς
[13, 72]	Λέσβου) τὴν μὲν ἐμὴν κόμην	(λευκὴ	γάρ) καταμέμφεται, πρὸς δ' ἄλλην
[13, 66]	Αρχίλοχος περὶ αὐτῆς ἐν τούτοις	Συκῆ	πετραίη πολλὰς βόσκουσα κορώνας, εὐήθης
[13, 16]	καλὸν τὸ πρόσωπον, ἐὰν κόσμιον	πεφύκῃ.	Η γὰρ αἰδὼς ἄνθος ἐπισπείρει.
[13, 30]	ἐσθίειν μάθῃ ἀσύμβολόν τε χεῖρα	προσβάλῃ	βορᾷ, διδόναι νόμιζ' αὐτὸν σὺ
[13, 59]	δὲ ὄντως μᾶλλον ἡ Φρύνη	καλὴ	ἐν τοῖς μὴ βλεπομένοις. Διόπερ
[13, 89]	οὖσα καὶ τὸ εἶδος πάνυ	καλὴ	καὶ σοφή, ὥς φησιν Ιππίας
[13, 69]	Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἥν ἡ	καλὴ	Σαπφὼ ἐρωμένην γενομένην Χαράξου τοῦ
[13, 26]	καὶ Θεολύτη μάλ' εὐπρόσωπος καὶ	καλή,	ὑπέφαιν' ἐσομένη δ' Ωκιμον λαμπρὰ
[13, 69]	τῆς Ναυκράτεως καὶ αὐτὴ ἑταίρα	καλή.	Φιλεῖ γάρ πως ἡ Ναύκρατις,
[13, 83]	πατρὸς κἀκεῖ προαγωγευόμενος οὐδὲν λαβὼν	ἀπερστάλη.	Τῷ Επιλύκου τοῦ Αμφιπολίτου υἱῷ
[13, 81]	ἵνα δὴ ἡ κεφαλὴ τῇ	κεφαλῇ	ἀσσοτέρα γένηται. Ως δ' ἦν
[13, 81]	στόματος ἤγεν, ἵνα δὴ ἡ	κεφαλὴ	τῇ κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται. Ως
[13, 6]	Βλέμμα καὶ φωνὴ γυναικός, τὰ	σκέλη	δὲ κοψίχου. Σφίγγα Θηβαίαν δὲ
[13, 8]	Καρκίνος δ' ὁ τραγικὸς ἐν	Σεμέλῃ,	ἧς ἀρχή ὦ νύκτες, φησίν
[13, 46]	λέγουσιν διαφθείρειν τοὺς ἐντυγχάνοντάς σοι	ἀνωφελῆ	καὶ ἐριστικὰ σοφίσματα διδάσκοντα, ἐμέ
[13, 26]	γ' (Α) ν ἐκείνῃ τις	φίλη	Αντεια. (Β) Καὶ τοῦθ' ἡμέτερον
[13, 61]	λέγων ἔν τινι στασίμῳ οὕτως	φίλη	γὰρ ἡ Θεωρίς. Επὶ δὲ
[13, 66]	βόσκουσα κορώνας, εὐήθης ξείνων δέκτρια	Πασιφίλη.	Οτι δὲ καὶ Μένανδρος ὁ
[13, 60]	καὶ Σάτυρος ὁ Ολύνθιος ὑποκριτὴς	Παμφίλῃ.	Αριστογείτων δὲ ἐν τῷ κατὰ
[13, 87]	λευκὸν μελαίνης ἔργον ἀντηύγει σκιᾶς.	Αλλη	δ' ἐγύμνου καλλίχειρας ὠλένας, ἄλλης
[13, 39]	ταῖς ἐπιγραφομέναις Χρείαις φησὶν οὕτως·	Υπερβολῇ	δὲ τῆς Λεαίνης σχῆμά τι
[13, 43]	μέλανα λεπτὸν θ' ὡς ἔοιχ'	ὑπερβολῇ	καὶ λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν
[13, 29]	δὲ τῶν ἑταιρῶν Εφιππος ἐν	Εμπολῇ	τάδε φησίν· Επειτά γ' εἰσίοντ'
[13, 87]	Παρμενίων ἐν τῇ πρὸς Αλέξανρον	Επιστολῇ,	ἣν ἐπέστειλεν αὐτῷ μετὰ τὸ
[13, 67]	δ' ἐν τῇ πρὸς Αλέξανδρον	Επιστολῇ	τὴν Αρπάλου διαβάλλων ἀκολασίαν φησίν
[13, 91]	οὐδ' ταῦτ' ἐκ τῶν Στησιχόρου,	σχολῇ	γάρ, ἀλλ' ἐκ τῆς Αγία
[13, 29]	ἆρ' ὡς ἀληθῶς ἐστι γοῦν	ἁπλῆ	τις; Β. ἀστεία μὲν οὖν,
[13, 71]	διὲκ μεγάλων ῥυομένης δονάκων. Πόλλ'	ἔτλη	παρὰ κῦμα μονόζωστος κιθαρίζων Ορφεύς,
[13, 65]	τῆς ἐσχάρας τῆς ἐν τῇ	αὐλῇ	Ελευσῖνι προσαγούσῃ ἱερεῖον θύσειεν, νομίμου
[13, 24]	ᾗ τις ἥδεται, λεπτῇ, παχείᾳ,	στρογγύλῃ,	μακρᾷ, ῥικνῇ, νέᾳ, παλαιᾷ, μεσοκόπῳ,
[13, 67]	τελευτήσασαν. Ἣ βακχίδος μὲν ἦν	δούλη	τῆς αὐλητρίδος, ἐκείνη δὲ Σινώπης
[13, 50]	περὶ τῶν Αθήνησιν Εταιρίδων ὅτι	Φθειροπύλη	ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδήπερ ἐπὶ τῆς θύρας
[13, 55]	αὐτὸς αὐτῆς ἀπολαύω, οὐχ ἵνα	μὴ	ἄλλος. Τοῦ δὲ Διογένους εἰπόντος
[13, 76]	γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι, καὶ	μὴ	ἀναμένειν ἔστ' ἂν ἐκεῖνό τις
[13, 48]	τὴν πλησίον κλινην Πρόσεχε, φησί,	μὴ	ἀνατραπῇς. Τοῦτο ἱστορεῖ Ηγήσανδρος. Αριστόδημος
[13, 59]	καὶ ζάκορον Αφροδίτης ἐλέῳ χαρισαμένους	μὴ	ἀποκτεῖναι. Καὶ ἀφεσθείσης ἐγράφη μετὰ
[13, 2]	ἐν τῷ περὶ Εὐγενείας Εἰ	μὴ	ἄρα συγκεχωρημένον κατὰ ψήφισμα τοῦτο
[13, 85]	βρέφος ὑπέμενεν, τὸ δὲ εἰ	μὴ	βλέποι τὸ παιδίον ἤσχαλλεν. Οτ'
[13, 59]	ἡ Φρύνη καλὴ ἐν τοῖς	μὴ	βλεπομένοις. Διόπερ οὐδὲ ῥᾳδίως ἦν
[13, 8]	καὐτος διὰ τοῦτό σοι παραινῶ	μὴ	γαμεῖν. (Β) Δεδογμένον τὸ πρᾶγμ'
[13, 10]	μὲν ἑαυτοῦ οὐκ ἔδωκεν, ὑπονοήσας	μὴ	γυναικὸς ἕξειν αὐτὴν τιμὴν ἀλλὰ
[13, 67]	πόλεως δημοσίᾳ κατεσκευασμένον, εἰ δὲ	μή,	δεδομένον κατασκευάσασθαι. Πάλιν δ' ὅταν
[13, 44]	Γναθαίνον δ' εἶπ' Ὦ τάλαν,	μὴ	δῆτ' ἄνερ· οὐδέποτε γὰρ τοῦτ'
[13, 11]	θεῶν τε κἀνθρώπων Ερως, ἢ	μὴ	δίδασκε τὰ καλὰ φαίνεσθαι καλὰ
[13, 11]	μὲν δρῶν τίμιος θεοῖς ἔσῃ,	μὴ	δρῶν δ' ὑπ' αὐτοῦ τοῦ
[13, 43]	φυλαττομένη τε πόλυ μάλιστα Δίφιλον,	μὴ	δῷ δίκην μετὰ ταῦτα κωμῳδουμένη,
[13, 47]	διάκεισαι. Τί οὖν οἶει, εἰ	μὴ	ἐδευτεροποίτουν; Τῷ λιμῷ ἄν, ἔφη,
[13, 38]	ἐπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος, ὃς ἂν	μὴ	ἐξ ἀστῆς γένηται νόθον εἶναι,
[13, 44]	εἶπεν Ὦ τρισάθλιε ὀνηλάτ' εἰ	μὴ	θᾶττον ἐκατήσῃ ποτε ἐκ τῆς
[13, 65]	ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἱερεῖα	μὴ	θύειν, οὐδὲ ἐκείνου οὔσης τῆς
[13, 50]	πᾶσι μὴ στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν	μὴ	καὶ Γλυκέραν στεφανῶσιν. Ἐν Ῥωσσῷ
[13, 81]	κάρτα δεῖ τὸ καλὸν τῶ	μὴ	καλῷ φαινομένῳ εἰκάζειν ἄν. Γελάσας
[13, 24]	ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἀσπάζεσθαι καὶ	μὴ	καταναλίσκειν εἰς οὐδὲν δέον τὰ
[13, 90]	γὰρ οὕτως καλόν, εἰ δὲ	μὴ,	κίνδυνον ἔχον ἐπ' ἀκολασίαν. ~Τοσαῦτα
[13, 24]	ῥικνῇ, νέᾳ, παλαιᾷ, μεσοκόπῳ, πεπαιτέρᾳ·	μὴ	κλίμακα στησάμενον εἰσβῆναι λάθρᾳ μηδὲ
[13, 24]	πρίασθαι κέρματος τὴν ἡδονήν, καὶ	μὴ	λαθραίαν Κύπριν αἰσχίστην νόσων πασῶν,
[13, 73]	καὶ πάντας βροτούς. Τεκμήριον δέ,	μὴ	λόγῳ μόνον μάθῃς {ἔργῳ δὲ
[13, 81]	τὰς τοῦ θεοῦ κόμας καὶ	μὴ	μελαίνας, χεῖρον ἂν ἦν τὸ
[13, 74]	οὖν ποιητήν. Οστις δ' Ερωτα	μὴ	μόνον κρίνει θέον, ἢ σκαιός
[13, 67]	μετενεγκαμένης τὴν πορνείαν ὥστε γίνεσθαι	μὴ	μόνον τρίδουλον, ἀλλὰ καὶ τρίπορνον
[13, 42]	Υπό τι γὰρ δέδοικά σε,	μή	μου προπεσούσης τοὐμπλόκιον ὑπερτράγῃς. ~Καὶ
[13, 25]	ἃπασι καὶ κατεσκευασμένας. Εστᾶσι γυμναί,	μὴ	ξαπατηθῇς· πάνθ' ὅρα. Οὐκ εὖ
[13, 18]	Εν Ρόδῳ δὲ νόμου ὄντος	μὴ	ξύρεσθαι οὐδ' ὁ ἐπιληψόμενος οὐδείς
[13, 23]	ἄν τε βούλητ' ἄν τε	μή.	{Οψεις διὰ τούτων σκευοποιοῦσι τῶν
[13, 66]	σφοδρῶς ἐρῶν ἠξίωσε τὴν Βακχίδα	μὴ	περιιδεῖν αὐτον ἀπολλύμενον. Καὶ ἡ
[13, 94]	Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς ἐμὲ ἐδεῖτο	μὴ	περιιδεῖν αὐτὸν διὰ τοὺς τόκους
[13, 13]	γὰρ λόγος ὑπὸ τῶν σοφιστῶν	μὴ	πέτεσθαι τὀν θεὸν τὸν Ερωτα,
[13, 14]	ἀποκόψαντες αὐτοῦ τὰ πτερά, ἵνα	μὴ	πέτηται πρὸς τὸν οὐρανὸν πάλιν,
[13, 81]	Ἄπο τοίνυν φύσησον αὐτὸ, ἵνα	μὴ	πλύνοιντο ὁ δάκτυλός σευ. Προσαγαγόντος
[13, 76]	ἀκτῖνας προσώπου μαρμαριζοίσας δρακεὶς ὃς	μὴ	πόθῳ κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος ἢ
[13, 17]	πρὸς> ὄσσων μαμρμαριζοίσας δρακεὶς ὅς	μὴ	πόθῳ κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος ἢ
[13, 52]	οὐκ ἔχει. Θεόφιλος Φιλαύλῳ· τοῦ	μή	ποτ' αὐτὸν ἐμπεσεῖν εἰς Λαίδα
[13, 11]	δ' ἐρᾶν προλέγω τοῖσι νέοισιν	μή	ποτε φεύγειν, χρῆσθαι δ' ὀρθῶς,
[13, 76]	καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν	μὴ	πρεσβυτέραν ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν.
[13, 25]	φύσιν ἁμαρτάνοντάς τ' εἰς ὅ	μὴ	προσῆκον ἦν, στῆσαι πριάμενόν τοι
[13, 35]	φησι ὀνείρατι θεασαμένους τινὰς οὓς	μὴ	πρότερον εἶδον ἐρασθῆναι αὐτῶν· γράφει
[13, 50]	βασίλισσαν προσαγορευομένην· Ἀπειρῆσθαι τε πᾶσι	μὴ	στεφανοῦν Ἅρπαλον, ἐὰν μὴ καὶ
[13, 68]	ἱστορεῖ, φάσκων ἀπειρηκέναι τὸν Αρπαλον	μὴ	στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ μή τις
[13, 44]	Γναθαινίου λέγων, ἑτέρῳ τρόπῳ μὲν	μὴ	συγγεγενῆσθαι μηδενί, ἑξῆς καθιππάσθαι, δ'
[13, 19]	παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν λόγων καὶ	μὴ	συνέντες ἔσονται ῥυπαροὶ καὶ ἀνελεύθεροι,
[13, 27]	τὸ χρῶμα, πνεῦμα, δαίμονες. Τὸ	μὴ	σφόδρ' εἶναι πάνθ' ἕτοιμα, δεῖν
[13, 44]	τῇ Γναθαινίῳ, αὐτὸν μὲν ἀξιοῦντα	μὴ	τετευχέναι τούτου παρ' αὐτῆς μηδέποτε
[13, 41]	ἑταίραν ἐκ μέσης τῆς Ελλάδος,	μὴ	τὴν Αθηναίων τι κωλῦσαι πόλιν,
[13, 18]	οὕτως ἔχοντα τὸ γένειον ἔφησεν·	Μή	τι ἔχεις ἐγκαλεῖν τῇ φύσει,
[13, 30]	ῆμῶν· τοῦτο δ' ἦν, ἵνα	μή	τι λυπήσειε τὸν ἐραστὴν φιλῶν.
[13, 55]	καὶ ό Αρίστιππος Ἆρά γε	μή	τί σοι ἄτοπον δοκεῖ εἶναι,
[13, 18]	ἀνὴρ ἕκαστος ἡμῶν φαίνεται, εἰ	μή	τι ταύταις ἀντιπράττεσθ' ὑπονοεῖς; Διογένης
[13, 53]	μετά τινος τροχιλίας ὁ Μυρτίλος	Μή	τι τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι,
[13, 54]	μετά τινος τροχιλίας ὁ Μυρτίλος	Μή	τι τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι,
[13, 43]	θ' ἕνα, αἰσχυνομένη τὰ δῶρα	μή	τις καταμάθῃ φυλαττομένη τε πόλυ
[13, 68]	Αρπαλον μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ	μή	τις στεφανώσειε καὶ τὴν πόρνην.
[13, 45]	ἀπεκρίθη Τί δ' αἰσχρόν, εί	μὴ	τοῖσι χρωμένοις δοκεῖ; Η Γλυκέριον
[13, 84]	καὶ ἀσεβοῦντες εἰς τὴν θεόν,	μὴ	τὸν αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον. Τότε
[13, 85]	αὐτὸ ἐν σκάφῃ. Εἰ δὲ	μὴ	τοῦτο πεποιήκοι, τροφὴν οὐκ ἐλάμβανεν
[13, 15]	αὐτου. Θρυλεῖτε γὰρ ὅτι δεῖ	μὴ	τῶν σωμάτων ἀλλὰ τῆς ψυχῆς
[13, 83]	ἔμελλε τὰ Πύθια αὐλεῖν, εἰ	μὴ	ὑπὸ τοῦ πλήθους ἐκωλύθη. Τῷ
[13, 24]	εἰ> Εὐβούλου τὸ δρᾶμα καὶ	μὴ	Φιλίππου, φησίν· Οστις λέχη γὰρ
[13, 23]	ὡς κομψὸν φορεῖ. Ἂν δὲ	μὴ	χαίρῃ γελώσα, διατελεῖ τὴν ἡμέραν
[13, 93]	ἐπιεικῇ καὶ μέτριον, πλήν εἰ	μὴ	ὡς ἀληθῶς τοῦ σοφοῦ Σωκράτους
[13, 91]	καὶ πάντων αὐτὸν ἐπὶ τῇ	μνήμῃ	θαυμασάντων ὁ Κύνουλκος ἔφη Πουλυμαθημοσύνης,
[13, 78]	ὅτι πολλάκις ἡ τῶν νέων	ἀκμὴ	καὶ τὸ πρὸς ἀλλήλους ἑταιρισκὸν
[13, 32]	ἱστορεῖ καὶ Τίμαιος ἐν τῇ	ἑβδόμῃ,	αἱ Κορίνθιαι ἑταῖραι εὔξαντο ὑπὲρ
[13, 12]	κατὰ τὰ γυμνάσια αὐτὸν συνιδρῦσθαι	Ερμῇ	και Ηρακλεῖ, τῷ μὲν λόγου,
[13, 34]	καὶ ἀποθανὼν ἐκηδεύθη ἐν Μελίσσῃ	κώμῃ	τῆς Φρυγίας, ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Φαρναβάζου.
[13, 95]	ἀπεδίδου καὶ ὅτι ὑπερήμερος ἐγένετο	γνώμῃ	δικαστηρίου ἐρήμην καταδικασθεὶς καὶ ὡς
[13, 8]	ἐγὼ κακῶς ποτε ἐρῶ γυναῖκας	νὴ	Δί' ἀπολοίμην ἄρα πάντων ἄριστον
[13, 19]	ἐν τῷ Λυκείῳ μετὰ σοφιστῶν,	νὴ	Δία, λεπτῶν, ἀσίτων, σκυτίνων, κατὰ
[13, 8]	Φαίδραν ἐρεῖ κακῶς τις ἀλλὰ	νὴ	Δία χρηστή τις ἦν μέντοι
[13, 43]	τὸ παράδοξον καταπλαγεὶς ὁ Δίφιλος	Νὴ	τὴν Αθηνᾶν καὶ θεοὺς, ψυχρόν
[13, 43]	σχεδὸν τῆς Δεξιθέας τῇ μητρί,	Νὴ	τὴν Αρτεμιν, εἰ, φησίν, ᾔδει,
[13, 43]	παίζων μετά τινων ἡλικιωτῶν ἐνέπεσεν.	Νὴ	τὴν φίλην Δήμητρα, δικαίως τοιγαρ,
[13, 26]	τοῦθ' ἡμέτερον ἦν παίγνιον. (Α)	Νὴ	τὸν Δί' ἤνθει τότε Λαγίσκ'
[13, 27]	λαβεῖν ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ γε	νὴ	τὸν Δία τὸν μέγιστον. Ετι
[13, 29]	τις; Β. ἀστεία μὲν οὖν,	νὴ	τὀν Δία. ~Ο δὲ ὑμέτερος
[13, 39]	Δημήτριος δ' εἶπ' Αλλὰ μήν,	νὴ	τοὺς θεούς, ἀπὸ βαλάνου τοῦτ'
[13, 43]	λέγει· Δικαιότερον ἦν, ὦ τέκνον,	νὴ	τὼ θεώ Λέγουσι Ποντικόν τι
[13, 71]	πληγεὶς Πακτωλοῦ ῥεῦμ' ἐπέβη ποταμοῦ	δαρδάνη	δὲ θανοῦσαν ὑπὸ ξηρὴν θέτο
[13, 72]	πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ ὢν οὕτως	ἐρωτομανὴ	ὡς διαβάλλων μ' εἴρηκεν ὁ
[13, 67]	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα οὗ ἂν	φανῇ	τὸ πρῶτον ὁ τῆς Αθηνᾶς
[13, 85]	ἐν τῷ λιμένι πλῆθος δελφίνων	ἐφάνη	ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν
[13, 21]	Αριστείδην καὶ Παυσίαν ἔτι τε	Νικοφάνη	τοὺς ζωγράφους. Μνημονεύει δὲ αὐτῶν
[13, 6]	λέαιν' ἔχιδνα, πτηνά θ' Αρπυιῶν	γένη,	εἰς ὑπερβολὴν ἀφῖκται τοῦ καταπτύστου
[13, 39]	γράφει· Δημήτριός ποθ' ὁ βασιλεὺς	γένη	μύρων Λαμίᾳ παρὰ πότον παντοδαπῶν
[13, 63]	Λαγίσκα καὶ Ανθεια καὶ Αριστόκλεια.	~Δημοσθένη	δὲ τὸν ῥήτορα καὶ τεκνοποιήσασθαι
[13, 14]	οὐ λαβεῖν τι βούλεται. Αλεξις	Ελένῃ·	Ως ὅστις αὐτῆς τῆς> ἀκμῆς
[13, 44]	φήσ' ἕνεκα τοῦ στρατιωτικοῦ· μνᾶς	πραξαμένη	δὲ πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ
[13, 8]	εἷς σέσωσθ' ὅλως. Εν δὲ	Εμπιμπραμένῃ	ἐξώλης ἀπόλοιθ' ὅστις ποτὲ ὁ
[13, 64]	ἐκ τῆς φυγῆς διασωθέντος αὐτὴ	μεταμφιεσαμένη	τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα καὶ ῥάκια
[13, 25]	ἔχεις πως· ἡ θύρα στ'	ἀνεῳγμένη.	Εἷς ὀβολός· εἰσπήδησον· οὐκ ἔστ'
[13, 59]	ἐν ὄψει τῶν Πανελλήνων πάντων	ἀποθεμένη	θοἰμάτιον καὶ λύσασα τὰς κόμας
[13, 41]	καταδεεστέρα· φωνῇ δ' ὁμιλίᾳ τε	κεχορηγημένη	πάνυ τ' εὐπρόσωπος οὖσα καὶ
[13, 83]	διὰ τὸν τοῦ θεοῦ στέφανον	ἀνῃρημένη.	~Ορᾶτε οὖν καὶ ὑμεῖς, ὦ
[13, 3]	εἰς τὰ ἀμείνω καὶ Ελληνικὰ	ἐκδεδιῃτημένη.	Και ἡ Κλυταιμνήστρα δὲ περιπαθὴς
[13, 49]	ἔφη, ἐκάστου τὸ ἴδιον. Λεόντιον	κατακειμένη	μετ' ἐραστοῦ, έπεισελθούσης εἰς τὸ
[13, 6]	Θεανὼ δ' οὐχὶ Σειρήν ἐστιν	ἀποτετιλμένη	Βλέμμα καὶ φωνὴ γυναικός, τὰ
[13, 84]	χαλκῇ βοὶ βοῦς ἐπανέβη· καὶ	γεγραμμένῃ	κυνὶ καὶ περιστερᾳ καὶ χηνὶ
[13, 70]	ἐρωμένη τοῦ τυρρανονκτονήσαντος ἥτις καὶ	αἰκιζομένη	ὑπὸ τῶν περὶ Ιππίαν τὸν
[13, 26]	πτύσαι· ἐξέρχεταί τε πανταχόσ' ἤδη	πιομένη,	δέχεται δὲ καὶ στατῆρα και
[13, 64]	τῶν προγεγενημένων φιλανθρώπων ἐπὶ νοῦν	βαλομένη.	Τὴν δὲ Δανάην φασίν, ὡς
[13, 59]	ἐπὶ Τριπόδων Σάτυρον. Ἣ δὲ	ἑλομένη	τὸν Ερωτα ἀνέθηκεν αὐτὸν ἐν
[13, 35]	κατὰ τὸν ὕπνον ἑωραμένῳ περιχαρὴς	γενομένη	δίδωσιν αὐτῷ τὴν φιάλην· καὶ
[13, 3]	Και ἡ Κλυταιμνήστρα δὲ περιπαθὴς	γενομένη	τὴν Κασσάνδραν σὺν αὐτῷ τῷ
[13, 59]	δ' ἡ Φρύνη ἐκ Θεσπιῶν.	Κρινομένη	δὲ ὑπὸ Εὐθίου τὴν ἐπὶ
[13, 43]	αὐτῃ χιόνα σαπέδρην θ' ἕνα,	αἰσχυνομένη	τὰ δῶρα μή τις καταμάθῃ
[13, 26]	μάλ' εὐπρόσωπος καὶ καλή, ὑπέφαιν'	ἐσομένη	δ' Ωκιμον λαμπρὰ πάνυ. ~Ταυτά
[13, 43]	τὰ δῶρα μή τις καταμάθῃ	φυλαττομένη	τε πόλυ μάλιστα Δίφιλον, μὴ
[13, 50]	ἐν Κηπουρῷ, ἐν Ακεστρίᾳ, ἐν	Αλιευομένῃ,	ἐν Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις ἐν
[13, 51]	μνημονεύει· Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο	πορνευομένη	ἐτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη
[13, 62]	τούτοις. Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο	πορνευομένη	{καὶ} ἔτι νέα οὖσα καὶ
[13, 49]	πηλός έστι. Θαὶς πρὸς γράσωνα	πορευομένη	ἐραστήν, ἐπεὶ τις αὐτὴν ἠρώτα
[13, 43]	ἐμβλέψασα τῇ θυγατρὶ μετ' αὐτῆς	συνπρορευομένῃ	λέγει· Δικαιότερον ἦν, ὦ τέκνον,
[13, 64]	Ἡ πάρεδρος τῆς Λαοδίκης Δανάη,	πιστευομένη	ὑπ' αὐτῆς τὰ πάντα, Λεοντίου
[13, 64]	ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη	ἐχομένη	τῶν ῥόπτρων τῶν θυρῶν τοῦ
[13, 43]	Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως ἦν	ὁμολογουμένη	σοφός, εἰς τὴν ἀγορὰν λέγουσιν
[13, 43]	μὴ δῷ δίκην μετὰ ταῦτα	κωμῳδουμένη,	τὀ μὲν τάριχος εἶπε ταχέως
[13, 60]	καὶ τῶν δικαστῶν καθ' ἕνα	δεξιουμένη	μετὰ δακρύων διέσωσε τὴν ψυχὴν
[13, 47]	ἐρχῃ; Νικὼ δὲ ἡ Αἰξ	έπικαλουμένη,	φησὶν ὁ Λυγκεύς, παρασίτου τινὸς
[13, 46]	Σιγὴ καὶ Συνωρὶς ἡ Λύχνος	ἐπικαλουμένη	καὶ Εὔκλεια καὶ Γρυμέα καὶ
[13, 52]	Οὐχὶ Λαὶς μὲν τελευτῶσ' ἀπέθανεν	βινουμένη,	Ἰσθμιὰς δὲ καὶ Νέαιρα κατασέσηπε
[13, 26]	νέα, ὑπὸ τῶν στατήρων ἦν	ἀπηγριωμένη,	εἶδες δ' ἂν αὐτῆς Φαρνάβαζον
[13, 64]	οὕτως Μύστα Σελεύκου τοῦ βασιλέως	ἐρωμένη	ἦν· ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου
[13, 65]	Χαριτοβλέφαρος. Νικαρέτη δὲ ἡ ἑταίρα	ἐρωμένη	ἦν Στεφάνου τοῦ ῥήτορος, Λυσίου
[13, 56]	Πύρρου τοῦ ἐπ' Ἰταλίαν στρατεύσαντος,	ἐρωμένη	ἦν Τίγρις ἡ Λευκαδία· ἣν
[13, 65]	Η δε Νέαιρα ἦν {Στρατοκλείδου}	ἐρωμένη	Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ καὶ Ιππάρχου
[13, 64]	θυγάτηρ, Σώφρονος δὲ γεγονυῖα πρότερον	ἐρωμένη,	παρακολουθοῦσα διότι ἀποκτεῖναι βούλεται τὸν
[13, 70]	καὶ Λέαινα ἡ ἑταίρα, Αρμοδίου	ἐρωμένη	τοῦ τυρρανονκτονήσαντος ἥτις καὶ αἰκιζομένη
[13, 64]	καὶ ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων ἡ	Εἰρήνη	ἐχομένη τῶν ῥόπτρων τῶν θυρῶν
[13, 43]	μνημονεῦσαι. Γναθαίνης μὲν οὕτως· {Παρὰ	Γναθαίνῃ	Δίφιλος πίνων ποτὲ Ψυχρόν γ'
[13, 20]	πτεροῦται πολλάκις, ὥσπερ καὶ ἐπ'	Αἰγινῃ.	Σωκράτης δ' ὁ φιλόσοφος ὁ
[13, 55]	δύο μῆνας συνδιημερέυεν αὐτῇ ἐν	Αἰγινῃ	τοῖς Ποσειδωνίοις· καὶ ὀνειδιζόμενος ὑπὸ
[13, 71]	πικρὰ λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις καὶ	δεινὴ	μύθων κῆδος ἔχουσ' ἀρετή, οὐδ'
[13, 85]	παρακατέθετο. Αποθανούσης δὲ τῆς ἀνθρώπου	δεινή	τις φιλοστοργία γέγονε τοῦ θηρίου
[13, 37]	Μνησὶς μὲν ἦν αὐλητρὶς και	Ποθεινὴ	Μύρτιον δὲ μία τῶν ἀποδεδειγμένων
[13, 39]	παρὰ τἄλλα διαφόραν ὅσην ἔχει.	Κείνη	δὲ γελάσασ' Αλλὰ τοῦτ' ἔφη,
[13, 35]	{γαμηθῆναι} τούτου γὰρ κεκλήσῃ γυνή.	Κἀκείνη	περιβλέψασα πάντας ἀπῄει δακρύουσα, ποθοῦσα
[13, 67]	μὲν ἦν δούλη τῆς αὐλητρίδος,	ἐκείνη	δὲ Σινώπης τῆς Θρᾳττης τῆς
[13, 45]	πλὴν ἄλλ' ἡ Κορώνης, ἕτερ'	ἐκείνη	μέμφεται. Ιππην λέγουσι τὴν ἑταίραν
[13, 85]	δελφίνων ἐφάνη ἐν τῇ ἡμέρᾳ	ἐκείνῃ	μικρὸν ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων τὸν
[13, 31]	αὑτόν τε καὶ τὴν ἀρχὴν	ἐκείνῃ	πᾶσαν, ἀλλὰ καὶ τελευσάσης συναγαγὼν
[13, 26]	τὴν ἡμετέρειόν γ' (Α) ν	ἐκείνῃ	τις φίλη Αντεια. (Β) Καὶ
[13, 66]	τῆς Βακχίδος τὸν μὲν ἀπέπεμψεν	ἐκείνῃ,	τῷ δὲ ὡμίλησε καὶ τοῦ
[13, 5]	Σοφοκλῆς ἐπεὶ ἔν γε τῇ	κλίνῃ	φιλογύνης. ~Αἱ δὲ γαμεταὶ ἡμῶν
[13, 50]	ἐν Νεοττίδι, καὶ Ἄλεξις ἐν	Κλεορουλίνῃ	καὶ Καλλικράτης ἐν Μοσχίωνι. Περὶ
[13, 55]	δὲ Διογένους εἰπόντος αὐτῷ· Ἀρίστιππε,	κοινῇ	συνοικεῖς πόρνῃ. Ἢ κύνιζε οὖν,
[13, 22]	Πλαγγών, Λύκα, Γνάθαινα, Φρύνη, Πυνθιονίκη,	Μυρρίνη,	Χρυσίς, Κοναλίς, Ιερόκλεια, Λοπάδιον. Τούτων
[13, 24]	ἥδεται, λεπτῇ, παχείᾳ, στρογγύλῃ, μακρᾷ,	ῥικνῇ,	νέᾳ, παλαιᾷ, μεσοκόπῳ, πεπαιτέρᾳ· μὴ
[13, 87]	χορεία λαγόνα τὴν ἀριστερὰν ἔλυσε	γυμνὴ	δ' αἰθέρος θεάμασιν ζῶσαν γραφὴν
[13, 10]	καθωπλισμένην, ἀσκηθεῖσαν τὰ πολεμικὰ παρὰ	Κύννῃ	τῇ Ιλλυρίδι. ~Επὶ τούτοις τοῖς
[13, 69]	χαίτης ἥ τε μύρων ἔκπνοος	ἀμπεχόνη,	ᾗ ποτε τὸν χαρίεντα περιστέλλουσα
[13, 31]	ἐγκρατεῖς τῆς ἐλευθερίας χαριστήρια τῇ	πόρνῃ	ἀποδιδόντας Αφροδίτης Πόρνης ναὸν ἱδρύσασθαι.
[13, 55]	εἰπόντος αὐτῷ· Ἀρίστιππε, κοινῇ συνοικεῖς	πόρνῃ.	Ἢ κύνιζε οὖν, ὡς έγώ,
[13, 37]	Ενδόξων Ανδρῶν συγγράμματι· Αβρότονον Θρηίσσα	γυνή	γένος· ἀλλὰ τεκέσθαι τὸν μέγαν
[13, 62]	Φιλωνίδου γράφων ὧδε Ἔστιν οὖν	γυνὴ	ἑταίρα Ναὶς ὄνομα, ἧς Αρχίας
[13, 89]	Καὶ ἐπει ἦν ἀκόλαστος ἡ	γυνή,	ἔφη ἡ Ολυμπίας Ὦ πόνηρε,
[13, 20]	μᾶλλον ἀνὴρ> ὁ κάλλιστος καὶ	γύνη	ἡ καλλίστη, καλλίστας γεννώσης τῆς
[13, 89]	συντάξεώς φησιν ὅτι ἡ Βαγαβάζου	γυνή,	ἥτις ἦν ὁμοπάτριος Ξέρξου ἀδελφή,
[13, 35]	θέλεις {γαμηθῆναι} τούτου γὰρ κεκλήσῃ	γυνή.	Κἀκείνη περιβλέψασα πάντας ἀπῄει δακρύουσα,
[13, 8]	κακοῦ, ὃ δ' οἷον ἦν	γυνὴ	κακὸν περυσμένος. Καὶ προελθών φησιν
[13, 8]	κτημάτων. Εἰ δ' ἐγένετο κακὴ	γυνὴ	Μήδεια, Πηνελόπη δέ γε> μέγα
[13, 63]	γὰρ ἐνιαυτῷ μελετηθέντα ἐκείνῳ μία	γυνὴ	μιᾷ νυκτὶ συνέχεεν. Αναλαβεῖν γοῦν
[13, 9]	αὐτοῖς οὔ τοι σύμφορόν ἐστι	γυνὴ	νέα ἀνδρὶ γέροντι οὐ γὰρ
[13, 85]	τελευτῶσα ἡ τοῦ τρέφοντος Ινδοῦ	γυνὴ	παιδίον αὑτῆς τριακοσταῖον παρακατέθετο. Αποθανούσης
[13, 41]	νῦν ἀκροατῶν, εἴ τις Αττικὴ	γυνὴ	προσηγορεύετ' ἢ ἐνομίσθη Μανία. Αἰσχρὸν
[13, 46]	ἢ ἑταίρας. Κατὰ γὰρ Αγάθωνα	Γυνὴ	τὸ σῶμα δι' ἀργίαν ψυχῆς
[13, 9]	οὐ σύμφορον νέα στι πρεσβύτῃ	γυνή.	Ωσπερ γὰρ ἄκατος οὐδὲ μικρὸν
[13, 60]	ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ τῇ	Φρύνῃ	Γρυλλίων εἷς ὢν τῶν Αρεοπαγιτῶν,
[13, 59]	οἰκίαν εἰσήγαγεν. ~Ἦν δ' ἡ	Φρύνη	ἐκ Θεσπιῶν. Κρινομένη δὲ ὑπὸ
[13, 59]	Φιλίππου τοῦ Αμύντου, ἔχουσα ἐπιγραφὴν	Φρύνη	Επικλέους Θεσπική» ὥς φησιν Αλκέτας
[13, 60]	Αλέξανδρος μὲν κατέσκαψεν, ἀνέστησεν δὲ	Φρύνη	ἡ ἑταίρα» ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος
[13, 60]	Θεσπικήν. Επλούτει δὲ σφόδρα ἡ	Φρύνη	καὶ ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς Θήβας,
[13, 59]	Ἦν δὲ ὄντως μᾶλλον ἡ	Φρύνη	καλὴ ἐν τοῖς μὴ βλεπομένοις.
[13, 59]	ἐξ ἰδίης ἕλκων ἀρχέτυπον κραδίης,	Φρύνῃ	μισθὸν ἐμεῖο διδοὺς ἐμέ. Φίλτρα
[13, 60]	Εφεσίᾳ τάδε φησὶν περὶ αὐτῆς	Φρύνη	ποθ' ἡμῶν γέγονεν ἐπιφανεστάτη πολὺ
[13, 22]	γρᾶες, Νάννιον, Πλαγγών, Λύκα, Γνάθαινα,	Φρύνη,	Πυνθιονίκη, Μυρρίνη, Χρυσίς, Κοναλίς, Ιερόκλεια,
[13, 49]	εἶπεν· Αἰγεῖ συνοικήοουσα τῷ Πανδίονος.	Φρύνη	συνδειπνοῦσά ποτε γράσωνι ἄρασα φορίνην
[13, 6]	πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ ἡ δὲ	Φρύνη	τὴν Χάρυβδιν οὐχὶ πόρρω που
[13, 59]	Ο δὲ Υπερείδης συναγορεύων τῇ	Φρύνῃ,	ὡς οὐδὲν ἤνυε λέγων ἐπίδοξοί
[13, 94]	εὐδαιμονίας τῷ φιλοσόφῳ ἡ μυρεψικὴ	τέχνη	ἀκολουθός τε τῇ Σωκράτους φιλοσοφίά,
[13, 24]	στέγης μήδ' ἐν ἀχύροισιν εἰσενεχθῆναι	τέχνῃ.	Αὐταὶ βιάζονται γὰρ εἰσέλκουσί τε
[13, 14]	θεῶν; κάλλει καλῆς, μεγέθει μεγάλης,	τέχνῃ	σοφῆς· ἥν ἐστ' ἰδειν ἥδιον
[13, 62]	{καὶ} ἔτι νέα οὖσα καὶ	Σκιώνη	καὶ Ιππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ
[13, 51]	πορνευομένη ἐτι νέα οὖσα καὶ	Σκιώνη	καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ
[13, 37]	ἦσαν δ' αὗται Λάμια και	Σκιώνη	και Σατύραι καὶ Νάννιον. Οὐ
[13, 45]	τὴν ἑαυτῆς λοιδορουμένης ποτὲ μητέρα	(Κορώνη	δ' ἐπεκαλεῖτο τοὔνομα) διέλυεν ἡ
[13, 46]	Θαυμάριον, Θεόκλεια (αὕτη δ' ἐπεκαλεῖτο	Κορώνη,	Ληναιτόκυστος, Αστρα, Γνάθαινα καὶ ταύτης
[13, 6]	Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη Βλέμμα καὶ	φωνὴ	γυναικός, τὰ σκέλη δὲ κοψίχου.
[13, 41]	τότε γυναικῶν βραχύ τι καταδεεστέρα·	φωνῇ	δ' ὁμιλίᾳ τε κεχορηγημένη πάνυ
[13, 81]	δὲ πάντων σύν γέλωτι καὶ	βοῇ	ὡς εὖ ὑπηγάγετο τὸν παῖδα,
[13, 71]	Φερεκλῆν ἐχθρὸν μισήσας οἷ' ἀνέπεμψεν	ἔπη.	Λυδῆς δ' Αντίμαχος Λυδηίδος ἐκ
[13, 72]	Αἰσχύλος ὁ καὶ τὰ Μεσσηνιακὰ	ἔπη	συνθείς, ἀνήρ εὐπαίδευτος. ~Υπολαμβάνων οὖν
[13, 88]	ὄψεις κατειργάζετο στίλβοντα λευκῷ χρώματι	διαπρεπῆ	αἰδὼς δ' ἐπερρύθμιζεν ἠπιώτατον ἐρύθημα
[13, 82]	Ιστορικοῖς Υπομνήμασίν φησι ὅτι Σοφοκλῆς	εὐπρεπῆ	παῖδα ἔξω τείχους ἀπήγαγε χρησόμενος
[13, 8]	δ' ἐγένετο κακὴ γυνὴ Μήδεια,	Πηνελόπη	δέ γε> μέγα πρᾶγμ' Ερεῖ
[13, 45]	οὖν· δοκεῖς γάρ μοι πολύν,	Ιππη,	πάνυ χόρτον, φησί, καταβεβρωκέναι. Φρύνην
[13, 61]	ὄντι τῷ Σοφοκλεῖ συνῆν ἡ	Αρχίππη,	ὁ πρότερος αὐτῆς ἐραστὴς Σμικρίνης
[13, 61]	ἐρωτώμενος ὑπό τινος τί πράττει	Αρχίππη	χαριέντως ἔφη Ὥσπερ αἱ γλαῦκες
[13, 35]	ἐρασθῆναι αὐτῶν· γράφει δὲ οὕτως·	Υστάσπῃ	νεώτερος ἦν ἀδελφὸς Ζαριάδρη, περὶ
[13, 52]	σφόδρα. Φιλέταιρος ἐν Χυναγίδι· οὐχὶ	Κερκώπη	μὲν ἤδη γέγον' ἔτη τρισχίλια,
[13, 6]	ᾤχετ' ἐκ τῆς οἰκίας. Οἱ	Σινώπῃ	δ' αὖ συνόντες οὐχ Υδρᾳ
[13, 22]	μὲν οὐκ εἰσέρχεται, παρὰ δὲ	Σινώπῃ	καὶ Λύκᾳ καὶ Ναννίῳ ἑτέραις
[13, 65]	τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ ὅτι	Σινώπῃ	τῇ ἑταίρᾳ Αλῴοις ἐπὶ τῆς
[13, 5]	τῷ Φιλίππῳ θυγατέρα τὴν κληθεῖσαν	Εὐρώπη,	Φιλογύνης δ' ἦν καὶ Εὐριπίδης
[13, 35]	οὕτως· Υστάσπῃ νεώτερος ἦν ἀδελφὸς	Ζαριάδρη,	περὶ ὧν λέγουσιν οἱ ἐπιχώριοι
[13, 39]	βασιλεῖ, νάδρον τινὰ διένευσ' ἐνεγκεῖν	εὐχερῆ,	τῇ χειρί τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας
[13, 71]	λείπων Σάμον, ἄλλοτε δ' αὐτὴν	οἰνηρῇ	δείρῃ κεκλιμένην πατρίδα, Λέσβον ἐς
[13, 72]	αὐτὴν πεποιῆσθαι ὑπὸ Ανακρέοντος τάδε	Σφαίρῃ	δεῦτέ με πορφυρεῇ βάλλων χρυσοκόμης
[13, 71]	ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ ἐνὶ	σφαίρῃ	πάντ' ἀπομασσόμενον. Οἵῳ δ' ἐχλίηνεν
[13, 23]	κομψὸν φορεῖ. Ἂν δὲ μὴ	χαίρῃ	γελώσα, διατελεῖ τὴν ἡμέραν ἔνδον,
[13, 71]	Σάμον, ἄλλοτε δ' αὐτὴν οἰνηρῇ	δείρῃ	κεκλιμένην πατρίδα, Λέσβον ἐς εὕοινον
[13, 33]	αἵτε τὰς χλωρᾶς λιβάνου ξανθὰ	δάκρη	θυμιᾶτε, πολλάκι ματέρ' Ερώτων οὐράνιαι
[13, 21]	ὦ σοφιστά, ἐν τοῖς καπηλείοις	συναναφύρῃ	οὐ μετὰ ἑταίρων ἀλλὰ μετὰ
[13, 8]	νύκτες, φησίν ὦ Ζεῦ, τί	χρὴ	γυναῖκας ἐξειπεῖν κακόν ἀρκοῦν ἂν
[13, 35]	λίθου εἰκόνα τὸν Αλκιβιάδην. ~Οὐ	χρὴ	δὲ θαυμάζειν εἰ ἐξ ἀκοῆς
[13, 67]	Πυθιονίκης τῆς ἑταίρας ὄν, τίνα	χρή	προσδοκίαν λαβεῖν αὐτόν; Θεόπομπος δ'
[13, 71]	Οἵῳ δ' ἐχλίηνεν ὃν ἔξοχον	ἔχρη	Απόλλων ἀνθρώπων εἶναι Σωκράτη ἐν
[13, 76]	τοῖς Σίλλοις ἔφη Ὥρη ἐρᾶν,	ὥρη	δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι,
[13, 76]	Ὥρη ἐρᾶν, ὥρη δὲ γαμεῖν,	ὥρη	δὲ πεπαῦσθαι, καὶ μὴ ἀναμένειν
[13, 76]	Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις ἔφη	Ὥρη	ἐρᾶν, ὥρη δὲ γαμεῖν, ὥρη
[13, 67]	δεδομένον κατασκευάσασθαι. Πάλιν δ' ὅταν	ἐξετάσῃ	Πυθιονίκης τῆς ἑταίρας ὄν, τίνα
[13, 67]	καὶ Φιλήμων ἐν Βαβυλωνίῳ Βασίλισσ'	ἔσῃ	Βανυλῶνος, ἂν οὕτω τύχῃ τὴν
[13, 11]	ταῦτα μὲν δρῶν τίμιος θεοῖς	ἔσῃ,	μὴ δρῶν δ' ὑπ' αὐτοῦ
[13, 59]	δὲ καὶ ἡ εἰκὼν αὕτη	μέση	τῆς Αρχιδάμου τοῦ Λακεδαιμονίων βασιλέως
[13, 11]	ὑπ' αὐτοῦ τοῦ διδάσκεσθαι φιλεῖν	ἀφαρεθήσῃ	χάριτας αἷς τιμῶσί σε. ~Ποντιανὸς
[13, 35]	ᾧ θέλεις {γαμηθῆναι} τούτου γὰρ	κεκλήσῃ	γυνή. Κἀκείνη περιβλέψασα πάντας ἀπῄει
[13, 61]	βήματος ἐπεστόμισεν Υπερείδης εἰπών Οὐ	σιωπήσῃ,	μεικάριον, μεῖζον τῆς μητρὸς ἔχων
[13, 44]	τρισάθλιε ὀνηλάτ' εἰ μὴ θᾶττον	ἐκατήσῃ	ποτε ἐκ τῆς ὁδου, τὰ
[13, 20]	καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι, Αφροδίτη	Αγχίσῃ	καὶ Αδώνιδι. Διὰ κάλλος δὲ
[13, 73]	λέγω Τὴν Αφροδίτην οὐχ ὁρᾷς	ὅση	θεὸς ἥν οὐδ' ἂν εἴποις
[13, 73]	ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας ἂν	ὅση	πέφυκε κἀφ' ὅσον διέρχεται. Αὕτη
[13, 87]	ὑφάσματα πέπλων σκιᾶς εἴδωλον ἐξωμόργυντο,	ἕρσῃ	δὲ θαλερὸς ἐκτραφεὶς ἀμάρακος λειμῶσι
[13, 37]	ὑπῆρχεν ἐπὶ τῇ πρὸς Ελευσῖνι	θαλάσσῃ,	καὶ Μύρτιον καὶ ἄλλας δὲ
[13, 34]	ἧς καὶ ἀποθανὼν ἐκηδεύθη ἐν	Μελίσσῃ	κώμῃ τῆς Φρυγίας, ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ
[13, 34]	δὲ καὶ ἡμεῖς τὸ ἐν	Μελίσσῃ	τοῦ Αλκιβιάδου μνῆμα ἐκ Συννάδων
[13, 78]	Αττικὴν ἀνθρωπείῳ αἵματι διά τινα	μύση	παλαιά, ὡς ἱστορεῖ Νεάνθης ὁ
[13, 65]	τῆς ἐν τῇ αὐλῇ Ελευσῖνι	προσαγούσῃ	ἱερεῖον θύσειεν, νομίμου ὄντος ἐν
[13, 33]	αὐτόθι αἱ ἑταῖραι, Αλεξις ἐν	Φιλούσῃ	φησίν· Αφροδίσι' ἦγε ταῖς ἑταίρας
[13, 67]	αὐτὴν κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν καὶ	ἀποθανούσῃ	πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν Ἐκφέρων τε
[13, 85]	παρθένου ὡς καὶ τὸν βίον	ἐκλιπούσῃ	συναποθανεῖν. Δελφῖνα δ' ἐν Ιασῷ
[13, 83]	ἐν Μεταποντίῳ ὑπὸ τῶν ἐν	τῇ	ἀγορᾳ μάντεων, γενομένης φωνῆς ἐκ
[13, 56]	ἐκινδύνευε. Καὶ Κίμωνος δ' Ἐλπινίκῃ	τῇ	ἀδελφῇ παρανόμως συνόντος, εἶθ' ὕστερον
[13, 12]	Ερωτα ὥστε τῆς Ακαδημίας ἐκδήλως	τῇ	Αθηνᾷ καθιερωμένης αὐτόθι τὸν Ερωτα
[13, 90]	ἀνατίθεσθαί φησιν Διονύσιος ὁ Λευκρικὸς	τῇ	Αθηνᾷ, τὸν δὲ νικήσαντα ταινιούμενον
[13, 69]	τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, {καίτοι} καὶ ἐν	τῇ	Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς μνημονεύσας. Εστὶ
[13, 89]	Ιστοριῶν ὅτι παρ' Ολυμπιάδι οὖσαν	τῇ	Αλεξάνδρου μητρὶ ᾔτει πρὸς γάμον
[13, 89]	Ανοῦτις, καλλίστη ἦν τῶν ἐν	τῇ	Ασίᾳ γυναικῶν καὶ ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος
[13, 65]	ἐπὶ τῆς ἐσχάρας τῆς ἐν	τῇ	αὐλῇ Ελευσῖνι προσαγούσῃ ἱερεῖον θύσειεν,
[13, 86]	ἀρχῇ οὐδ' ἄν παρακαθίσαι ἐπιτρέπων	τῇ	αὐλητρίδι» Μήποτε αὐτό ἐστι {ὁ}
[13, 32]	ἡ πόλις εὔχηται περὶ μεγάλων	τῇ	Αφροδίτῃ, συμπαραλαμβάνεσθαι πρὸς τὴν ἱκετείαν
[13, 33]	παραγενομένου τοῦ Ξενοφῶντος καὶ θύοντος	τῇ	Αφροδίτῃ συνέθυσαν. Διόπερ ἔφη· ὦ
[13, 84]	ὦ φιλόσοφοι, οἱ παρὰ φύσιν	τῇ	Αφροδίτῃ χρώμενοι καὶ ἀσεβοῦντες εἰς
[13, 80]	εἰσὶν αἰχμάλωτοι, ἀλλ' ὡς ἔτι	τῇ	βασιλείᾳ ὄντος πάντα αὐταῖς χορηγεῖσθαι
[13, 89]	ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς Στρατίρᾳ	τῇ	βασιλέως γυναικί. Θεόπομπος δὲ ἐν
[13, 44]	παρὰ τὸν πότον ταῦτ' ἔλεγε	τῇ	Γναθαινίῳ, αὐτὸν μὲν ἀξιοῦντα μὴ
[13, 84]	καὶ χηνὶ τῇ μὲν κύων,	τῇ	δὲ περιστερά, τῇ δὲ χὴν
[13, 59]	τοῖς δημοσίοις οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις.	Τῇ	δὲ τῶν Ελευσινίων πανηγύρει καὶ
[13, 84]	μὲν κύων, τῇ δὲ περιστερά,	τῇ	δὲ χὴν προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν
[13, 83]	Συβαριτῶν ἀναθήματα, στλεγγίδια χρυσᾶ τέσσαρα.	Τῇ	Δεινιάδου δὲ αὐλητρίδι Βρομιάδι Φάυλλος
[13, 89]	περὶ ἧς φησι Φύλαρχος ἐν	τῇ	δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν ὅτι παρ'
[13, 35]	ὁπότε Χάρης ὁ Μιτυληναῖος ἐν	τῇ	δεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν περὶ Αλέξανδρόν
[13, 67]	ταφάς, ὥς φησι Ποσειδώνιος ἐν	τῇ	δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ιστοριῶν,
[13, 37]	Εὔμαχος δὲ ὁ Νεαπολίτης ἐν	τῇ	δευτέρᾳ τῶν περὶ Αννίβαν Ιστοριῶν
[13, 85]	φησίν, ὁ Μιλήσιος ἰδὼν ἁλιέας	τῃ	δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα καὶ μέλλοντας
[13, 85]	ἀποδιδόναι ἐπιστάμενον. Φύλαρχος γοῦν ἐν	τῇ	δωδεκάτῃ Κοίρανος, φησίν, ὁ Μιλήσιος
[13, 32]	Θεόπομπος ἱστορεῖ καὶ Τίμαιος ἐν	τῇ	ἑβδόμῃ, αἱ Κορίνθιαι ἑταῖραι εὔξαντο
[13, 89]	βασιλέως γυναικί. Θεόπομπος δὲ ἐν	τῇ	ἕκτῃ καὶ πεντηκοστῇ τῶν Ιστοριῶν
[13, 40]	Ηρακλείδης δὲ ὁ Λέμβος ἐν	τῇ	ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν
[13, 85]	λόγος, ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις ἐν	τῇ	ἐνάτῃ. Ο δὲ λόγος ἐστὶν
[13, 89]	καὶ ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ ἐν	τῇ	ἐννεακαιδεκάτῃ Τιμῶσάν φησι τὴν Οξυάρτου
[13, 90]	ἀναστῆσαι Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν	τῇ	ἑορτῇ καὶ τὸν τοῦ κάλλους
[13, 81]	δὲ ὁ μὲν Ερετριεὺς ἐνωπήθη	τῇ	ἐπιραπὶζει, ὃ δὲ πάλιν τοῦ
[13, 65]	κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ ὅτι Σινώπῃ	τῇ	ἑταίρᾳ Αλῴοις ἐπὶ τῆς ἐσχάρας
[13, 62]	τῷ περὶ Ισοκράτους προβαίνοντά φησι	τῇ	ἡλικίᾳ τὸν Ισοκράτη ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν
[13, 95]	δὲ ἐπὶ τὴ οἰκίαν ἅμα	τῇ	ἡμέρᾳ ἀπαιτήσοντες τὰ ὀφειλόμενα ἔρχονται
[13, 85]	λιμένι πλῆθος δελφίνων ἐφάνη ἐν	τῇ	ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω τῶν
[13, 65]	θύσειεν, νομίμου ὄντος ἐν ταύτῃ	τῇ	ἡμέρᾳ ἱερεῖα μὴ θύειν, οὐδὲ
[13, 80]	γενέσθαι Τάλων. Διότιμος δ' ἐν	τῇ	Ηρακλείᾳ Εὐρυσθέα φησὶν Ηρακλέους γενέσται
[13, 43]	ἱστῶντα κρεοπῶλην τιν' ἀστεῖον πάνυ	τῇ	θ' ἡλικίᾳ σφόδρα νέον Ὦ
[13, 83]	Πλεισθένους ἀνάθημα Ονόμαρχος ἔδωκε. Φαρσαλίᾳ	τῇ	Θεσσαλίδι ὀρχηστρίδι δάφνης στέφανον χρυσοῦν
[13, 89]	καλήν φησι γεγονέναι, ἥτις καὶ	τῇ	θεῷ εἶκαστο τὴν μορφήν. Στεφανόπωλις
[13, 32]	ὡς πλείστας, καὶ ταύτας προσεύχεσθαι	τῇ	θεῷ καὶ ὕστερον ἐπὶ τοῖς
[13, 33]	καὶ αὐτὸς ἀπάξειν ἑταίρας εὔξατο	τῇ	θεῷ νικήσας. Πίνδαρός τε τὸ
[13, 32]	Καὶ οἱ ἰδιῶται δὲ κατεύχονται	τῇ	θεῷ τελεσθέντων περὶ ὧν ἂν
[13, 32]	Σιμωνίδης ἀναθέντων τῶν Κορινθίων πίνακα	τῇ	θεῷ τὸν ἔτι καὶ νῦν
[13, 47]	Ως δ' ὁ τὴν μνᾶν	τῇ	θυγατρὶ δοὺς αὐτῆς οὐδὲν ἐτι
[13, 43]	καὶ τυραννικώτερον αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα	τῇ	θυγατρὶ μετ' αὐτῆς συνπρορευομένῃ λέγει·
[13, 10]	ἀσκηθεῖσαν τὰ πολεμικὰ παρὰ Κύννῃ	τῇ	Ιλλυρίδι. ~Επὶ τούτοις τοῖς λόγοις
[13, 88]	ἀνέμοις ἐνετρύφων φορούμεναι. Εν δὲ	τῇ	Ιοῖ ἔαρος τέκνα προσηγόρευε τὰ
[13, 81]	ἤγεν, ἵνα δὴ ἡ κεφαλὴ	τῇ	κεφαλῇ ἀσσοτέρα γένηται. Ως δ'
[13, 5]	ὁ Σοφοκλῆς ἐπεὶ ἔν γε	τῇ	κλίνῃ φιλογύνης. ~Αἱ δὲ γαμεταὶ
[13, 42]	συμποσίῳ δ' ὥς φασι, παρὰ	τῇ	Μανίᾳ παρεδέξατ' αὐτὴν τῶν πονηρῶν
[13, 36]	ἱστορεῖ γενέσθαι καὶ Αριστοτέλης ἐν	τῇ	Μασσαλιωτῶν Πολιτείᾳ οὕτως· Φωκαεῖς οἱ
[13, 84]	κυνὶ καὶ περιστερᾳ καὶ χηνὶ	τῇ	μὲν κύων, τῇ δὲ περιστερά,
[13, 10]	γεννηθῆναι τὸν Καμβύσην, ὃν ἐκδικοῦντα	τῇ	μητρὶ ἐπ' Αἴγυπτον ποιήσασθαι στρατείαν.
[13, 43]	ἀποτιθείσης πᾶν σχεδὸν τῆς Δεξιθέας	τῇ	μητρί, Νὴ τὴν Αρτεμιν, εἰ,
[13, 43]	ᾔδει, ἡ Γνάθαινα, τοῦτ' ἐγώ,	τῇ	μητρὶ συνεδείπνουν ἄν, οὐχὶ σοί,
[13, 85]	θάλατταν γιγνομένης κατὰ τύχην {ἐν	τῇ	Μιλήτῳ} ἐν τῷ λιμένι πλῆθος
[13, 91]	καταλέξαντος καὶ πάντων αὐτὸν ἐπὶ	τῇ	μνήμῃ θαυμασάντων ὁ Κύνουλκος ἔφη
[13, 10]	Αμάσιδος. Ησθεὶς οὖν ὁ Καμβύσης	τῇ	Νειτήτιδι καὶ σφόδρα ἐρεθισθεὶς ἐκμανθάνει
[13, 20]	τοῖς ξένοις. Εν Χίῳ δὲ	τῇ	νήσῳ καὶ βαδίζειν ἥδιστόν ἐστιν
[13, 14]	τὰς δὲ πτέρυγας ἃς εἶχε	τῇ	Νίκῃ φορεῖν ἔδοσαν, περιφανὲς σκῦλον
[13, 75]	πρὸς Πάτροκλον, ὃ δ' ἐν	τῇ	Νιόβῃ τὸν τῶν παίδων· Διὸ
[13, 95]	στήλην διαφθείρονται. οσοῦτοι δὲ ἐπὶ	τὴ	οἰκίαν ἅμα τῇ ἡμέρᾳ ἀπαιτήσοντες
[13, 5]	δὲ ἀδελφιδῆν καὶ ταύτην ἐπεισάγων	τῇ	Ολυμπῖοιάδι ἅπαντα τὸν βίον τὸν
[13, 5]	Γήμας δὲ καὶ ταύτην ἐπεισήγαγεν	τῇ	Ολυμποιάδι. Επὶ πάσαις δ' ἔγημε
[13, 36]	τῷ Εὐξένῳ· ὄνομα δ' ἦν	τῇ	παιδὶ Πέττα. Τούτου δὲ συμπεσόντος
[13, 85]	Τελευτήσαντος δ' αὐτοῦ γηραιοῦ ἐν	τῇ	πατρίδι καὶ τῆς ἐκφορᾶς παρὰ
[13, 89]	ἐπιγραφομένῳ Συναγωγή. Δίνων δ' ἐν	τῇ	πέπτῃ τῶν Περσικῶν τῆς πρώτης
[13, 34]	καὶ πολλοῖς ἐγνωσμένου τῶν ἐν	τῇ	πόλει. Ανάθημα δ' αὐτῆς ἐστιν
[13, 24]	Δεινά, δεινὰ κοὐκ ἀνασχετὰ ἐν	τῇ	πόλει πράττουσιν οἱ νεώτεροι. Οπου
[13, 12]	δὲ οὐδενός. Διὸ καὶ ἐν	τῇ	Πολιτείᾳ ἔφη τὸν Ερωτα θεὸν
[13, 31]	γενομένους ἐγκρατεῖς τῆς ἐλευθερίας χαριστήρια	τῇ	πόρνῃ ἀποδιδόντας Αφροδίτης Πόρνης ναὸν
[13, 85]	μυίας ἀπεσόβει ὅτε δὲ κλαίοι,	τῇ	προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει καὶ
[13, 67]	λαβεῖν αὐτόν; Θεόπομπος δ' ἐν	τῇ	πρὸς Αλέξανδρον Επιστολῇ τὴν Αρπάλου
[13, 87]	ὡς δῆλον ποιεῖ Παρμενίων ἐν	τῇ	πρὸς Αλέξανρον Επιστολῇ, ἣν ἐπέστειλεν
[13, 37]	τὸ μέγα μνημεῖον ὑπῆρχεν ἐπὶ	τῇ	πρὸς Ελευσῖνι θαλάσσῃ, καὶ Μύρτιον
[13, 93]	μερισάμενοι τηρεῖτε. Αἰσθήσει τε γὰρ	τῇ	πρὸς ὄσφρανσιν καὶ πρὸς τὸ
[13, 83]	ἀσπίδα ταύτην ἐν Δελφοῖς ἐν	τῇ	στοᾳ. Εν δὲ τῷ αὐτῷ
[13, 94]	ἡ μυρεψικὴ τέχνη ἀκολουθός τε	τῇ	Σωκράτους φιλοσοφίά, ἀνδρὸς τοῦ καὶ
[13, 4]	Αριάδνην ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν ἐν	τῇ	τεσσαρεκαιδεκάτῃ τῶν Αττικῶν καταλέγων τὰς
[13, 64]	καὶ περὶ Μύστας ἱστορεῖ ἐν	τῇ	τεσσαρεσκαιδεκάτῃ οὕτως Μύστα Σελεύκου τοῦ
[13, 37]	πρὸς ἀφροδίσια. Πολύβιος δὲ ἐν	τῇ	τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν Κλεινοῦς φησι
[13, 59]	ἀπ' αὐτῆς ἐπλάσατο καὶ ἐν	τῇ	τοῦ Ερωτος βάσει τῇ ὑπὸ
[13, 56]	ἀφροδίσια πάνυ καταφερής· ὅστις καὶ	τῇ	τοῦ υἱοῦ γυναικὶ συνῆν, ὡς
[13, 55]	ἡδὶ Μεγακλέους. Τίμαιος δ' ἐν	τῇ	τρισκαιδεκάτῃ τῶν Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων·
[13, 92]	τὴν Ιστορίαν. Εἰπόντος δ' ἐν	τῇ	τρίτῇ καὶ εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος
[13, 37]	Νεάνθης δ' ὁ Κυζικηνὸς ἐν	τῇ	τρίτῃ καὶ τετάρτῃ τῶν Ελληνικῶν
[13, 84]	ἱστορεῖ Δοῦρις ὁ Σάμιος ἐν	τῇ	τρίτῃ τῶν περὶ Αγαθοκλέα Ιστοριῶν.
[13, 89]	τῶν πανταχοῦ γυναικῶν ἐν Τενέδῳ	τῇ	Τρωικῇ νήσῳ. ~Οἶδα δὲ καὶ
[13, 12]	παρατάξεων Ερωτι προθύονται, ὡς ἐν	τῇ	τῶν παραταττομένων φιλίᾳ κειμένης τῆς
[13, 59]	δὲ τῶν Ελευσινίων πανηγύρει καὶ	τῇ	τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει τῶν
[13, 59]	ἐν τῇ τοῦ Ερωτος βάσει	τῇ	ὑπὸ τὴν σκηνὴν τοῦ θεάτρου
[13, 60]	Αμφις ἐν Κουρίδι. Παρεσίτει δὲ	τῇ	Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς ὢν τῶν
[13, 59]	Επρμιππος. Ο δὲ Υπερείδης συναγορεύων	τῇ	Φρύνῃ, ὡς οὐδὲν ἤνυε λέγων
[13, 18]	ἔφησεν· Μή τι ἔχεις ἐγκαλεῖν	τῇ	φύσει, ὅτι ἄνδρα σὲ ἐποίησε
[13, 81]	ἦν οἱ κάρτα πλησίον, περιλαβὼν	τῇ	χειρὶ ἐφίλησεν. Επικροτησάντων δὲ πάντων
[13, 39]	νάδρον τινὰ διένευσ' ἐνεγκεῖν εὐχερῆ,	τῇ	χειρί τε ταἰδοῖον ἀποτρίψας {καὶ}
[13, 24]	τετρεμαίνοντα καὶ φοβούμενον {Δεδιότα, ἐν	τῇ	χειρὶ τὴν ψυχὴν ἔχοντα} ἃς
[13, 82]	παῖς τὸ ἴδιον ἱμάτιον ἐπὶ	τᾖ	πόᾳ ὑπέστρωσεν, τὴν δὲ τοῦ
[13, 89]	ἧς φησι Φύλαρχος ἐν τῇ	δεκάτῃ	τῶν Ιστοριῶν ὅτι παρ' Ολυμπιάδι
[13, 35]	Χάρης ὁ Μιτυληναῖος ἐν τῇ	δεκάτῃ	τῶν Ιστοριῶν περὶ Αλέξανδρόν φησι
[13, 89]	ἀκολαστοτάτη. Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ	ἐννεακαιδεκάτῃ	Τιμῶσάν φησι τὴν Οξυάρτου παλλακίδα
[13, 4]	ἥρπασεν. Ιστρος γοῦν ἐν τῇ	τεσσαρεκαιδεκάτῃ	τῶν Αττικῶν καταλέγων τὰς τοῦ
[13, 64]	περὶ Μύστας ἱστορεῖ ἐν τῇ	τεσσαρεσκαιδεκάτῃ	οὕτως Μύστα Σελεύκου τοῦ βασιλέως
[13, 37]	ἀφροδίσια. Πολύβιος δὲ ἐν τῇ	τεσσαρεσκαιδεκάτῃ	τῶν Ιστοριῶν Κλεινοῦς φησι τῆς
[13, 55]	Μεγακλέους. Τίμαιος δ' ἐν τῇ	τρισκαιδεκάτῃ	τῶν Ιστοριῶν ἐξ Ὑκκάρων· καθὰ
[13, 85]	ἐπιστάμενον. Φύλαρχος γοῦν ἐν τῇ	δωδεκάτῃ	Κοίρανος, φησίν, ὁ Μιλήσιος ἰδὼν
[13, 6]	Αλλ' ἐξέπεσεν ἡ> πορθμὶς ἐλατίνῳ	πλάτῃ	ἡ δὲ Φρύνη τὴν Χάρυβδιν
[13, 85]	ὡς ἱστορεῖ Δοῦρις ἐν τῇ	ἐνάτῃ.	Ο δὲ λόγος ἐστὶν αὐτῷ
[13, 74]	τοὺς μὲν σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύς	κράτη,	σφάλλω δ' ὅσοι φρονοῦσιν εἰς
[13, 62]	προβαίνοντά φησι τῇ ἡλικίᾳ τὸν	Ισοκράτη	ἀναλαβεῖν Λαγίσκαν τὴν ἑταίραν εἰς
[13, 71]	ἔξοχον ἔχρη Απόλλων ἀνθρώπων εἶναι	Σωκράτη	ἐν σοφίῃ Κύπρις μηνίουσα πυρὸς
[13, 51]	ἱματίοις πολυτελέσι, έκδῦσα δὲ ἦν	αἰσχροτάτη.	Ἦν δὲ Κορώνης τῆς Ναννίου
[13, 89]	ἐν τῇ Ασίᾳ γυναικῶν καὶ	ἀκολαστοτάτη.	Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ
[13, 60]	αὐτῆς Φρύνη ποθ' ἡμῶν γέγονεν	ἐπιφανεστάτη	πολὺ τῶν ἑταιρῶν. Καὶ γὰρ
[13, 95]	μυροπώλου, τὴν γυναῖκα διαφθείρας ἑβδομήκοντα	ἔτη	γεγονυῖαν ἧς ἐρᾶν προσποιησάμενος οὕτω
[13, 52]	οὐχὶ Κερκώπη μὲν ἤδη γέγον'	ἔτη	τρισχίλια, ἡ δὲ Διοπείθους ἀηδὴς
[13, 71]	καὶ δεινὴ μύθων κῆδος ἔχουσ'	ἀρετή,	οὐδ' οἳ δεινὸν ἔρωτος ἀπεστρέψαντο
[13, 65]	Δίυλλος· ἐκαλεῖτο δἐ καὶ Χαριτοβλέφαρος.	Νικαρέτη	δὲ ἡ ἑταίρα ἐρωμένη ἦν
[13, 70]	φησι Νύμφις ἐν Περίπλῳ Ασίας.	Νικαρέτη	δἐ ἡ Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς
[13, 49]	δὲ Δηλαδή μόσχειος. Μενάνδρῳ τῷ	ποιητῇ	δυσημερήσαντι καὶ εἰσελθόντι εἰς τὴν
[13, 81]	Επιδημίαις γράφει οὓτως Σοφοκλεῖ τῷ	ποιητῇ	ἐν Χίῳ συνήντησα, ὅτε ἔπλει
[13, 20]	Κλείτῳ καὶ Τιθωνῷ, Δημήτηρ Ιασίωνι,	Αφροδίτη	Αγχίσῃ καὶ Αδώνιδι. Διὰ κάλλος
[13, 31]	Εφέσῳ φησὶν ἱερὰ ἱδρῦσθαι Εταίρᾳ	Αφροδίτῃ.	Κλέαρχος δ' ἐν πρώτῳ Ερωτικῶν·
[13, 32]	πόλις εὔχηται περὶ μεγάλων τῇ	Αφροδίτῃ,	συμπαραλαμβάνεσθαι πρὸς τὴν ἱκετείαν τὰς
[13, 33]	τοῦ Ξενοφῶντος καὶ θύοντος τῇ	Αφροδίτῃ	συνέθυσαν. Διόπερ ἔφη· ὦ Κύπρου
[13, 74]	~Εν Ιππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν ἡ	Αφροδίτη	φησίν Ὅσοι τε πόντον τερμόνων
[13, 84]	φιλόσοφοι, οἱ παρὰ φύσιν τῇ	Αφροδίτῃ	χρώμενοι καὶ ἀσεβοῦντες εἰς τὴν
[13, 94]	ἐπὶ τρισὶ δραχμαῖς Σωσινόμῳ τῷ	τραπεζίτῃ	καὶ Αριστογείτονι προσελθὼν πρὸς ἐμὲ
[13, 10]	καὶ Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης ἐν	τρίτῃ	Αἰγυπτιακῶν τὴν Νειτῆτιν Κύρῳ πεμφθῆναί
[13, 92]	Ιστορίαν. Εἰπόντος δ' ἐν τῇ	τρίτῇ	καὶ εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος ἔφη
[13, 37]	δ' ὁ Κυζικηνὸς ἐν τῇ	τρίτῃ	καὶ τετάρτῃ τῶν Ελληνικῶν Ιστοριῶν
[13, 84]	Δοῦρις ὁ Σάμιος ἐν τῇ	τρίτῃ	τῶν περὶ Αγαθοκλέα Ιστοριῶν. Κἀγὼ
[13, 89]	γυναικί. Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ	ἕκτῃ	καὶ πεντηκοστῇ τῶν Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν
[13, 40]	δὲ ὁ Λέμβος ἐν τῇ	ἕκτῃ	καὶ τριακοστῇ τῶν Ιστοριῶν Δημώ
[13, 24]	ἔστιν ἐκλεξάμενον ᾗ τις ἥδεται,	λεπτῇ,	παχείᾳ, στρογγύλῃ, μακρᾷ, ῥικνῇ, νέᾳ,
[13, 89]	Συναγωγή. Δίνων δ' ἐν τῇ	πέπτῃ	τῶν Περσικῶν τῆς πρώτης συντάξεώς
[13, 35]	Τῶν δὲ ἐπέκεινα τοῦ Τανάιδος	Ομάρτῃ	βασιλεῖ Μαραθῶν θυγάτηρ Οδάτις· περὶ
[13, 37]	Κυζικηνὸς ἐν τῇ τρίτῃ καὶ	τετάρτῃ	τῶν Ελληνικῶν Ιστοριῶν Εὐτέρπης αὐτὸν
[13, 90]	Δήμητρι Ελευσινίᾳ, ἧς ἐν τῇ	ἑορτῇ	καὶ τὸν τοῦ κάλλους ἀγῶνα
[13, 2]	τοὺς ἀγάμους αἱ γυναῖκες ἐν	ἑορτῇ	τινι περὶ τὸν βωμὸν ἕλκουσαι
[13, 7]	οὐδ' ὁτιοῦν φωνῆς ἔνι Φιλέταιρος	Κορινθιαστῇ·	ὡς τακερόν, ὦ Ζεῦ, καὶ
[13, 84]	τοῦ λίθου, τηνικαῦτα τῆς ἐπιθυμίας	ἀπέστη	καὶ προβαλλόμενος τὸ σαρκίον ἐπλησίασεν.
[13, 88]	τιθήνημ' ἔαρος ἐκπρεπέστατον. Καὶ ἐν	Θυέστῃ·	Ρόδ' ὀξυφεγγῆ κρίνεσιν ἀργεννοῖς ὁμοῦ.
[13, 8]	κακῶς τις ἀλλὰ νὴ Δία	χρηστή	τις ἦν μέντοι τίς οἴμοι
[13, 46]	θυγάθηρ. Αγραφοι δ' εἰσὶν αὐτῷ	Μεγίστη,	Αγαλλίς, Θαυμάριον, Θεόκλεια (αὕτη δ'
[13, 89]	καταστασιάτας φυγαδευθῆναι ἐποίησεν ὑπὸ Λακεδαιμονίων.	Καλλίστη	δ' ἦν καὶ Παντίκα ἡ
[13, 12]	ὁμόνοια γεννᾶται, δι' ὧν ἡ	καλλίστη	ἐλευθερία τοῖς ταῦτα μετιοῦσιν συναύξεται.
[13, 89]	ὁμοπάτριος Ξέρξου ἀδελφή, ὄνομα Ανοῦτις,	καλλίστη	ἦν τῶν ἐν τῇ Ασίᾳ
[13, 20]	ὁ κάλλιστος καὶ γύνη ἡ	καλλίστη,	καλλίστας γεννώσης τῆς Σπάρτης τὰς
[13, 35]	φαντασίαν. Ἦν δὲ ἡ Οδάτις	καλλίστη	τῶν κατὰ τὴν Ασίαν γυναικῶν,
[13, 14]	διανέμειν ἑκάστοτε. Αριστοφῶν δὲ ἐν	Πυθαγοριστῇ·	Εἶτ' οὐ δικαίως ἔστ' ἀπεψηφισμένος
[13, 40]	Λέμβος ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ	τριακοστῇ	τῶν Ιστοριῶν Δημώ φησιν ἐρωμένην
[13, 89]	δὲ ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ	πεντηκοστῇ	τῶν Ιστοριῶν Ξενοπείθειαν τὴν Λυσανδρίδου
[13, 92]	δ' ἐν τῇ τρίτῇ καὶ	εἰκοστῇ»	ὁ Μυρτίλος ἔφη εἶτ' οὐκ
[13, 67]	Ποσειδώνιος ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ	εἰκοστῇ	τῶν Ιστοριῶν, τεχνιτῶν τῶν ἐπιστημοτάτων
[13, 71]	Ράριον ὀργειῶνι νόμῳ διαποιπνύουσα Δήμητρα	γνωστὴ	δ' ἐστὶ καὶ εἰν Αίδῃ.
[13, 59]	καὶ λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε	θαλάττῃ·	καὶ ἀπ' αὐτῆς Απελλῆς τὴν
[13, 47]	φοιτήσειν; Φρύνης δὲ πικρότερον εἰπούσης	αὐτῇ	Εἱ δὲ λίθον, έφη, εἶχες»
[13, 55]	κατ' ἔτος δύο μῆνας συνδιημερέυεν	αὐτῇ	ἐν Αἰγινῃ τοῖς Ποσειδωνίοις· καὶ
[13, 70]	δ' ἡ Αργεία ἑταίρα καὶ	αὐτὴ	ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ τῶν
[13, 69]	ἦν ἐκ τῆς Ναυκράτεως καὶ	αὐτὴ	ἑταίρα καλή. Φιλεῖ γάρ πως
[13, 41]	ῥημάτιον εὐθὺ τοῦτο μάνίαν' ἀνεβόα,	αὐτή	θ' ὅτ' ἐπαινοίη τιν' ἢ
[13, 32]	ἂν ποιῶνται τὴν δέησιν ἀπάξειν	αὐτῇ	καὶ τὰς ἑταίρας. ~Υπάρχοντος οὖν
[13, 47]	Ἐπιγόνους εὐημερήκει, πίνειν μέλλοντος παρ᾽	αὐτῇ	καὶ τοῦ παιδὸς κελεύοντος τήν
[13, 68]	αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει. Παρέδωκέν τε	αὐτῇ	κατοικεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς
[13, 64]	φασίν, ὡς ᾔσθετο τὀν ἐπηρτημένον	αὐτῇ	κίνδυνον, ἀνακρινομένην ὑπο τῆς Λοαδίκης
[13, 41]	οὗν ὑπάρχον εὐθέως ἐκ παιδἰου	αὐτῇ	Μέλιττ' ἦν ὄνομα. Τῳ μεγέθει
[13, 64]	μόλις ἐκ τῆς φυγῆς διασωθέντος	αὐτὴ	μεταμφιεσαμένη τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα καὶ
[13, 6]	Υδρᾳ σύνεισι νῦν Γραῦς μὲν	αὐτή,	παραπέφυκε δ' ἡ Γνάθαινα πλησίον,
[13, 71]	ἀνθρώπων, σκολιὴν μαιόμενοι σοφίην, οὓς	αὐτὴ	περὶ πικρὰ λόγοις ἐσφίγξαντο μῆτις
[13, 51]	ἰατρὸς Νικόστρατος {καὶ} ἀποθντήσκων κατέλιπεν	αὐτῇ	πολὺν έλλέβορον, ἄλλο δὲ οὐδέν.
[13, 31]	πόλεως δουλείᾳ τοὺς φρουροὺς τοὺς	αὐτῇ	ποτε θύσαντας, ὡς ἱστορεῖ Νεάνθης
[13, 26]	ἐν Γεροντομανίᾳ καὶ ἄλλας ἑταίρας	αὐτῇ	συγκατελέγει δὶα τούτων· Τὴν ἐκ
[13, 47]	ἔχειν. Τῶν δὲ πινόντων παρ᾽	αὐτῇ	συμβαλλομένων εἰς βολροφακῆν καὶ τῆς
[13, 43]	πως τοῦ μειρακίσκου καὶ τυραννικώτερον	αὐτῇ	συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ θυγατρὶ μετ'
[13, 43]	ταῦτ' ἔφη, τὰ τραύματα; Κἀκεῖνος	αὐτῇ	συντόμως ἀπεκρίνατο ὅτι παῖς ποτ'
[13, 60]	ἀποσήθειν καὶ ἀποδύειν τοὺς συνόντας	αὐτῇ,	τὴν δὲ Θεσπικήν. Επλούτει δὲ
[13, 41]	καλὴν ἔφασκον εἶναι, καὶ προσεξειργάζετο	αὐτὴ	τὸ πλεῖον. Ηνίκα σκώψειε γάρ
[13, 3]	ἐστὶ βαρβαρικὸν οὐ φέρει οὐδε	αὐτὴ	τὸν Γλαύκης γάμον, ἤδη εἰς
[13, 55]	ὑπὸ οἰκέτου, ὅτι Σὺ μὲν	αὐτῇ	τοσοῦτον ἀργύριον δίδως, ἣ δὲ
[13, 59]	ὀιστεύων, ἀλλ' ἀτενιζόμενος. Εκλογὴν δὲ	αὐτῇ	τῶν ἀγαλμάτων ἔδωκεν, εἴτε τὸν
[13, 49]	ταῦτα τράγε. Πέμφαντος δέ τινος	αὐτῇ	τῶν γνωρίμων οἶνον χρηστὸν μέν,
[13, 38]	εἴη μητρὸς Καὶ χάριν γε	αὐτῇ,	φησίν, οἶδα, ὅτι δι' αὐτὴν
[13, 43]	ἐραστῶν Συριακοῦ τινος ξένου πέμψαντος	αὐτῃ	χιόνα σαπέδρην θ' ἕνα, αἰσχυνομένη
[13, 26]	οὖν> ὀρθῶς νομίζοιτ' ἂν τέρας.	Αὕτη	γὰρ ὁπότ' ἦν μὲν> νεοττὸς
[13, 46]	αὐτῷ Μεγίστη, Αγαλλίς, Θαυμάριον, Θεόκλεια	(αὕτη	δ' ἐπεκαλεῖτο Κορώνη, Ληναιτόκυστος, Αστρα,
[13, 45]	ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε γενόμενον.	Αὕτη	δ' ὀψὲ τῆς ὥρας ποτὲ
[13, 37]	ἐμπρησθῆναι τὰ ἐν Περσεπόλει βασίλεια.	Αὕτη	δὲ ἡ Θαὶς {καὶ} μετὰ
[13, 46]	ἐπικληθεῖσαν καὶ Λαμπυρίδα καὶ Εὐφροσύνην·	αὕτη	δὲ ἦν γναφέως θυγάθηρ. Αγραφοι
[13, 26]	τῆς πολυθρυλήτου Λαίδος τάδε λέγει·	Αὕτη	δὲ Λαὶς ἀργός ἐστι καὶ
[13, 51]	μνημονεύει ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους.	Αὕτη	δὲ ὅτι Αἴξ ἐπεκαλεῖτο προείπομεν,
[13, 83]	καὶ στέφανον χρυσοῦν κιττοῦ Πεπαρηθίων.	Αὕτη	δέ, φησί, καὶ ἔμελλε τὰ
[13, 50]	Θαλασσίδος, ζεῦγος ἔχων. Ἄδηλον εἰ	αὕτη	ἐστὶν ἡ Αρπάλῳ συνοῦσα· περὶ
[13, 21]	Εὐβούλου Κλεψύδρα. Οὕτω δ' ἐκλήθη	αὕτη	ἡ ἑταίρα, ἐπειδὴ πρὸς κλεψύδραν
[13, 69]	ὅτι ἑτέρα τῆς Δωρίχης ἐστὶν	αὕτη,	ἡ καὶ τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους
[13, 83]	χρυσοῦν Φιλόμηλος ἔδωκε, Λαμψακηνῶν ἀνάθημα.	Αὕτη	ἡ Φαρσαλία ἐν Μεταποντίῳ ὑπὸ
[13, 59]	Ἕστηκε δὲ καὶ ἡ εἰκὼν	αὕτη	μέση τῆς Αρχιδάμου τοῦ Λακεδαιμονίων
[13, 73]	ὅση πέφυκε κἀφ' ὅσον διέρχεται.	Αὕτη	τρέφει σὲ κἀμὲ καὶ πάντας
[13, 49]	Γλυκέρας καὶ τοῦ ἐραστοῦ αὐτῆς	ταύτῃ	μᾶλλον προσέχοντος, κατάστυγνος ἦν, ὡς
[13, 56]	ἑταίρας ἐπαιδοποίησε Νικόμαχον καὶ συνῆν	ταύτῃ	μέχρι θανάτου, ὥς φησιν Ἕρμιππος
[13, 65]	ἱερεῖον θύσειεν, νομίμου ὄντος ἐν	ταύτῃ	τῇ ἡμέρᾳ ἱερεῖα μὴ θύειν,
[13, 9]	ἔφη οὐ σύμφορον νέα στι	πρεσβύτῃ	γυνή. Ωσπερ γὰρ ἄκατος οὐδὲ
[13, 24]	πολλά σε σωφρονίστατος καὶ διδάξαντος	σκύτη	βλέπειν. Ἢ οὐκ οἶδας κατὰ
[13, 26]	τότε Λαγίσκ' ἤνθει τότε καὶ	Θεολύτη	μάλ' εὐπρόσωπος καὶ καλή, ὑπέφαιν'
[13, 17]	τὸν ἐρώμενον, ὅπως διὰ παντὸς	ἀπολαύῃ	τῆς τοῦ θεωρεῖν ἡδονῆς. Λέγει
[13, 86]	πότοις τὸ τοιοῦτον εἶθ' ὅταν	παρεισδυῇ	τὸ οἰνάριον, τὴν πᾶσαν ἀσχημοσύνην
[13, 6]	τὸν βίον παρείλετο πάντα τὰ	σκεύη	γὰρ ἕλκων ᾤχετ' ἐκ τῆς
[13, 74]	ὕδωρ οἴνῳ συμμιγνύμενον κυλίκεσσι παῖς	διαπομπεύῃ,	προπόσεις ἐπιδέξια νωμῶν, παννυχίδας θ'
[13, 71]	λωτᾤ κνημωσθεὶς κώμους εἶχε σὺν	Εξαμύῃ.	ἥ δ' ἠχθεεδ' Ερμόβιον τὸν
[13, 85]	τοῦ θηρίου ἐτίθει αὐτὸ ἐν	σκάφῃ.	Εἰ δὲ μὴ τοῦτο πεποιήκοι,
[13, 84]	ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι	Γραφῇ	λέγων ὧδε Γεγένηται δ' ὡς
[13, 48]	παρέθετο· Ὁδε ὁ νόμος ἴσος	ἐγράφη	καὶ ὅμοιος, στίχων τριακοσίων εἴκοσι
[13, 59]	χαρισαμένους μὴ ἀποκτεῖναι. Καὶ ἀφεσθείσης	ἐγράφη	μετὰ ταῦτα ψήφισμα, μηδένα οἰκτίζεσθαι
[13, 47]	εἰπούσης αὐτῇ Εἱ δὲ λίθον,	έφη,	εἶχες» Ἀποψήσασθαι ἄν σοι ἔδωκα.
[13, 46]	ὑποτυχοῦσα ἡ Γλυκέρα Τὴν αὐτήν,	ἐφη,	ἔχομεν αἰτίαν, ὦ Στίλιπων. Σέ
[13, 55]	ᾗ πολλοὶ πεπλεύκασιν; οὐδὲ τοῦτο»	ἐφη.	Οὕτως οὖν οὐδὲ γυναικὶ συνεῖναι
[13, 49]	λυπεῖται, Ἡ ὑστερα με λυπεῖ»	ἐφη.	Πρὸς Λαίδα τὴν Κορινθίαν ἐραστὴς
[13, 47]	ἐφερεν, ἀλλ' έφοίτα μόνον, Παιδίον,	ἐφη,	ὤσπερ πρὸς Ἱππόμαχον τὸν παιδοτρίβην
[13, 34]	καλός, ἐφ οὗ τις κωμικῶν	ἔφη.	Αλκιβιάδην τὸν ἁβρόν, ὦ γῆ
[13, 70]	Μυρτίλος μέλλων σιωπᾶν ἀλλὰ μικροῦ,	ἔφη,	ἄνδρες φίλοι, ἐξελαθόμεν ὑμῖν εἰπεῖν
[13, 47]	μὴ ἐδευτεροποίτουν; Τῷ λιμῷ ἄν,	ἔφη,	ἀπέθανες. Παυσανίου δὲ τοῦ Λάκκου
[13, 42]	τὸν αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ'	ἔφη	αὐτὸν γεγονέναι προσβολῆς οὔσης ποτέ.
[13, 86]	θᾶττον προσθέντι ἠμφισβήτει καὶ οὐκ	ἔφη	αὐτὸν πεπρακέναι καὶ τέλος εἰς
[13, 43]	Αθηνᾶν καὶ θεοὺς, ψυχρόν γ'	ἔφη	Γνάθαιν' ἔχεις τὸν λάκκον ὁμολογουμένως.
[13, 57]	τι, ἔτι λαλοῦντος τοῦ Μυρτίλου	ἔφη,	εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς εἰρημένον τὸν
[13, 11]	τὸν Πίνδαρον δὲ ἄλλος τις	ἔφη	Εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι
[13, 47]	κάδον τινὰ ἐμπεσόντος, Ο λάκκος,	ἔφη,	εἰς τὸν κάδον ἐμπέπτωκεν. Ἐπιδόντος
[13, 92]	τρίτῇ καὶ εἰκοστῇ» ὁ Μυρτίλος	ἔφη	εἶτ' οὐκ ἐγὼ δικαίως πάντας
[13, 49]	συγκόψαι, ἄλλα δἐ κατασκευάσαι, Ἀπολεῖς,	ἔφη,	ἐκάστου τὸ ἴδιον. Λεόντιον κατακειμένη
[13, 91]	διδάσκει. Καὶ ὁ Τίμων δὲ	ἔφη	Ἐν δὲ πλατυσμὸς πουλυμαθημοσύνης, τῆς
[13, 2]	καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ ἐπαινῶν Επμιππον	ἔφη	ἐν τοῖς περὶ Νομοθετῶν ἱστορεῖν
[13, 57]	αὐτόθι. Πρὸς ὃν ὁ Μυρτίλος	ἔφη·	Ἐπείπερ ἡμῖν ἐμποδὼν ἐγένου κατάλογον
[13, 49]	ἐστίν, Μικρὸς ὡς πολλῶν ἐτῶν»	ἔφη.	Ζητουμένου δὲ ἔν τινι συμποσίῳ
[13, 47]	ἡμέραις καταβεβρωκέναι; Ἤτοι τήν λήκυθον,	ἔφη,	ἢ τὰ ὑποδήματα. ~Μετάνειρα δὲ
[13, 89]	ἐπει ἦν ἀκόλαστος ἡ γυνή,	ἔφη	ἡ Ολυμπίας Ὦ πόνηρε, τοῖς
[13, 5]	μὲν Ατταλος νῦν μέντοι γνήσιοι,	ἔφη,	καὶ οὐ νόθοι βασιλεῖς γεννηθήσονται.
[13, 53]	ὑποσκάπτοντες, ὥς που ό Ἐρατοσθένης	ἔφη.	Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ τῶν
[13, 54]	ὑποσκάπτοντες, ὥς που ό Ἐρατοσθένης	ἔφη.	Κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ τῶν
[13, 47]	έμβαλλομένης τῶν φακῶν, ἡ Γνάθαινα	ἔφη	Κολποφακῆν διανοεῖται ποιεῖν» Ανδρονίκου δὲ
[13, 17]	Φρύνιχός τε ἐπὶ τοῦ Τρωίλου	ἔφη	λάμπειν ἐπὶ πορφυραῖς παρῇσι φῶς
[13, 44]	Ἣ δ' εἶπε Μῆτερ, πῶς,	ἔφη,	μέλλω φιλεῖν τὸν μηδὲν ὠφέλημα,
[13, 42]	Μανία δ' αὐτόμολος, ὦ βέλτιστ'	ἔφη.	Μετὰ ταῦτα δ' ὡς εἰσῆλθε
[13, 79]	Καὶ γὰρ ὁ νομοθέτης Σόλων	ἔφη	Μηρῶν ἱμειρων καὶ γλυκεροῦ στόματος.
[13, 91]	τῆς οὐ κενεώτερον οὐδέν. Ιππων	ἔφη	ὁ ἄθεος. Αλλὰ καὶ Ηράκλειτος
[13, 72]	κἀν σκότῳ κρύπτειν τάδε Αίσχύλος	ἔφη	ὁ Αλεξανδρεὺς ἐν Αμφιτρύωνι. Οὗτος
[13, 81]	φωνὰν παρθένος, οὐδ' ὁ ποιητής,	ἔφη	ὁ> λέγων χρυσοκόμαν Απόλλωνα· Χρυσέας
[13, 5]	Εὐριπίδης, ἔν γε ταῖς τραγῳδίαις,	ἔφη	ὁ Σοφοκλῆς ἐπεὶ ἔν γε
[13, 16]	ἤρων, ὡς καὶ ὁ Αρίστων	ἔφη,	ὅθεν καὶ καλεῖσθαι τοὺς ἐρωμένους
[13, 53]	τι τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι,	ἔφη,	οἱ καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν
[13, 54]	τι τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι,	ἔφη,	οἱ καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν
[13, 9]	λιμένα. Καὶ Θεόφιλος δὲ Νεοπτολέμῳ	ἔφη	οὐ σύμφορον νέα στι πρεσβύτῃ
[13, 27]	Μυρτίλος (διήχθευεν γὰρ τῷ Σύρῳ)	ἔφη·	Ουχ ὧδ' ἐμόγησαν ἐλπίδες ὥστ'
[13, 47]	ταῦτα, Γνάθαινα, ἢ ἑφθά; Ἔγχαλκα,	ἔφη,	παιδίον. Χαιρεφῶντος ὸ ἀκλήτου έπὶ
[13, 47]	τήν Γνάθαιναν προαναλῶσαι Ὀλόμενε παίδων,	ἔφη,	ποῖον εἴρηκας λόγον, Πρὸς δὲ
[13, 18]	ἔχει Κόρσην. Διὸ καὶ Αλεξις	ἔφη	που· ἂν> πιττοκοπούμενόν τιν' ἢ
[13, 91]	τῇ μνήμῃ θαυμασάντων ὁ Κύνουλκος	ἔφη	Πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ κενεώτερον οὐδέν.
[13, 47]	πότον ὑπὲρ αὐτῆς τυπτόντων ἑαυτοὺς	ἔφη	πρὸς τὸν ἡττώμενον Θάρρει, παιδίον·
[13, 20]	Σπάρτᾳ γεννᾶν προαιρεῖται. Εὐριπίδης τε	ἔφη·	Πρῶτον μὲν εἶδος ἄξιον τυραννίδος
[13, 81]	ἐπειδήπερ Περικλῆς ποιεῖν μέν με>	ἔφη,	στρατηγεῖν δ' οὐκ ἐπιστασθαι. Αρ'
[13, 43]	τάλαν ἄνερ, πόθεν ἔχεις ταῦτ'	ἔφη,	τὰ τραύματα; Κἀκεῖνος αὐτῇ συντόμως
[13, 43]	Δίφιλος πίνων ποτὲ Ψυχρόν γ'	ἔφη,	τἀγγεῖον, ὦ Γνάθαιν' ἔχεις. Τῶν
[13, 39]	Κείνη δὲ γελάσασ' Αλλὰ τοῦτ'	ἔφη,	τάλαν, ὄζειν δοκεῖ μοι σαπρότατον
[13, 44]	Η γραῦς δ' ἀγανακτήσασα Τάλαν,	ἔφη,	τέκνοι περίλαβε, φησί, καὶ φίλησον,
[13, 94]	τῶν ὄντων ἐκπεσόντα. Κατασκευάζομαι δ'	ἔφη,	τένχην μυρεψικήν ἀφορμῆς δὲ δέομαι,
[13, 59]	καὶ θεασάμενος Κράτης ὁ κυνικὸς	ἔφη	τῆς τῶν Ελλήνων ἀκρασίας ἀνάθημα.
[13, 47]	λεπτοῦ έξ ἀρρωστίας, Ὡς ίσχνός»	ἔφη.	Τί γὰρ οἴει με έν
[13, 55]	πρότερον ᾤκησαν ἄλλοι; Οὐ γάρ»	ἔφη.	Τί δὲ ναῦν ἐν ᾗ
[13, 45]	τὴν τόλμαν αὐτῆς Σὺ γάρ,	ἔφη,	τίς εἶ γύναι; οὐκ> αἰσχροποιός;
[13, 12]	Διὸ καὶ ἐν τῇ Πολιτείᾳ	ἔφη	τὸν Ερωτα θεὸν εἶναι συνεργὸν
[13, 12]	τιμῶσί σε. ~Ποντιανὸς δὲ Ζήνωνα	ἔφη	τὸν Κιτιέα ὑπολαμβάνειν τὸν Ερωτα
[13, 16]	ἐπισπείρει. Καὶ ὁ Αριστοτέλης δὲ	ἔφη	τοὺς ἐραστὰς εἰς οὐδὲν ἄλλο
[13, 43]	φράσον. ὃ δὲ μειδιάσας Κύβδ'	ἔφη,	τριωβόλου. Τίς δ' οὑπιτρέψων ἐστί
[13, 27]	ἀριστερὰ γράμματα Μοῦσαι, ὥς τις	ἔφη	τῶν παρῳδῶν. ~Εγὼ γάρ, ὦ
[13, 44]	ἔπειθε πῶς Οὐχ ὁρᾷς, Γνάθαιν'	ἔφη,	ὑπερηφάνως μοι τὴν θυγατέρα χρωμένων;
[13, 33]	θύοντος τῇ Αφροδίτῃ συνέθυσαν. Διόπερ	ἔφη·	ὦ Κύπρου δέσποινα, τεὸν δεῦτ'
[13, 47]	σῶμα εὖ ἔχοντος, Χαριέντως γ'	ἔφη,	ὦ νεανίσκε, τὸ σωμάτιον διάκεισαι.
[13, 76]	ὁ Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις	ἔφη	Ὥρη ἐρᾶν, ὥρη δὲ γαμεῖν,
[13, 19]	βίου καὶ τῆς προσποιητοῦ ἐπιτηδεύσεως	ἔφη	ὡς οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν
[13, 47]	εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης, Μικρός γε,	ἔφη,	ὡς τοσούτον ἐτῶν. Νεανίσκων δέ
[13, 61]	τινος τί πράττει Αρχίππη χαριέντως	ἔφη	Ὥσπερ αἱ γλαῦκες ἐπὶ τάφον
[13, 89]	γυνή, ἥτις ἦν ὁμοπάτριος Ξέρξου	ἀδελφή,	ὄνομα Ανοῦτις, καλλίστη ἦν τῶν
[13, 56]	Καὶ Κίμωνος δ' Ἐλπινίκῃ τῇ	ἀδελφῇ	παρανόμως συνόντος, εἶθ' ὕστερον ἐκδοθείσης
[13, 89]	τὸ εἶδος πάνυ καλὴ καὶ	σοφή,	ὥς φησιν Ιππίας ὁ σοφιστὴς
[13, 82]	τὸ γεγονὸς καὶ αὐτός ποτε	ὐφη	τούτῳ χεχρῆσθαι τῷ παιδί, ἀλλὰ
[13, 73]	πέδον ἄκαρπον αὐχμῳ νοτίδος ἐνδεῶς	ἔχῃ.	Ερᾷ δ' ὁ σεμνὸς οὐρανὸς
[13, 24]	καὶ μὴ Φιλίππου, φησίν· Οστις	λέχη	γὰρ σκότια νυμφεύει λάθρᾳ, πῶς
[13, 70]	ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου.	Βιλιστίχη	δ' ἡ Αργεία ἑταίρα καὶ
[13, 86]	σκληρὸς ἐκεῖνος φιλόσοφος καὶ ἐν	ἀρχῇ	οὐδ' ἄν παρακαθίσαι ἐπιτρέπων τῇ
[13, 25]	ἀντεξέκλεψαν Ασπασίας πόρνα δύο· κἀντεῦθεν	ἀρχὴ	τοῦ πολέμου κατερράγη Ελλησι πᾶσιν
[13, 33]	εἰς αὐτὸν ἐγκώμιον, οὗ ἡ	ἀρχή	τρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, ὕστερον δὲ
[13, 8]	ὁ τραγικὸς ἐν Σεμέλῃ, ἧς	ἀρχή	ὦ νύκτες, φησίν ὦ Ζεῦ,
[13, 47]	ἡ Γνάθαινα, Ὃς οὐδὲ καλούμενος	ἐρχῃ;	Νικὼ δὲ ἡ Αἰξ έπικαλουμένη,
[13, 20]	πρώτῳ τὰ τῆς θεοῦ φέρειν	τεύχη	δίδοται, τῷ δὲ δευτέρῳ τὸν
[13, 31]	Τμώλου χώραν, οὗ ἂν ἐπιστραφεῖς	τύχῃ,	καθορᾶν τὸ μνῆμα καὶ πᾶσι
[13, 67]	Βασίλισσ' ἔσῃ Βανυλῶνος, ἂν οὕτω	τύχῃ	τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ τὸν
[13, 29]	Επειτά γ' εἰσίοντ' ἐὰν λυπούμενος	τύχῃ	τις ὑμῶν, ἐκολάκευσεν ἡδέως· ἐφίλησεν
[13, 42]	Ἣ δὲ Μηθέν, φησί, σοί,	ψυχή,	μελέτω· μαθεῖν γὰρ αἰσθέσθαι θ'
[13, 56]	καθόδου αὐτοῦ ὁ Περικλῆς τὸ	τῇ	Ἐλπινίκῃ μιχθῆναι. Πυθαίνέτος δ' ἐν