>Livre, Chap. |
[13, 81] |
ἔφη,
στρατηγεῖν
δ'
οὐκ
ἐπιστασθαι.
|
Αρ' |
οῦν
οὐ
κατ'
ὀρθόν
μοι |
[13, 29] |
δ'
εἰς
ἔρωτα
τυγχάνεις
ἐληλυθώς·
|
ἆρ' |
ὡς
ἀληθῶς
ἐστι
γοῦν
ἁπλῆ |
[13, 46] |
φιλοσόφου
ζῆν
ἢ
ἑταίρας.
Κατὰ
|
γὰρ |
Αγάθωνα
Γυνὴ
τὸ
σῶμα
δι' |
[13, 38] |
δ'
ἄλλως
τοὺς
τρόπους.
Μεταβάλλουσαι
|
γὰρ |
αἱ
τοιαῦται
εἰς
τὸ
σῶφρον |
[13, 18] |
τούτῳ
τι>
προσπίπτει
κακόν.
Τί
|
γὰρ |
αἱ
τρίχες
λυποῦσιν
ἡμᾶς,
πρὸς |
[13, 16] |
πρόσωπον,
ἐὰν
κόσμιον
πεφύκῃ.
Η
|
γὰρ |
αἰδὼς
ἄνθος
ἐπισπείρει.
Καὶ
ὁ |
[13, 42] |
φησί,
σοί,
ψυχή,
μελέτω·
μαθεῖν
|
γὰρ |
αἰσθέσθαι
θ'
ἅμα
Ολυμπιονικῶν
νυκτὸς |
[13, 9] |
νέα
στι
πρεσβύτῃ
γυνή.
Ωσπερ
|
γὰρ |
ἄκατος
οὐδὲ
μικρὸν
πείθεται
ἑνὶ |
[13, 44] |
δὸς
ὅσον
ἐπιθυμεῖς,
πάτερ·
οἶδα
|
γὰρ |
ἀκριβῶς
καὶ
πέποιθα
τοῦθ'
ὅτι |
[13, 91] |
ταῦτ'
ἐκ
τῶν
Στησιχόρου,
σχολῇ
|
γάρ, |
ἀλλ'
ἐκ
τῆς
Αγία
τοῦ |
[13, 28] |
φησί·
Πεποιήκατ'
ἔργον
οὐχ
ἑταίρων
|
γὰρ |
ἀλλ'
ἑταίρων>
ταὐτὰ
δ'
ὄντα |
[13, 13] |
εἴδη
φέρων.
Η
τόλμα
μὲν
|
γὰρ |
ἀνδρός,
ἡ
δὲ>
δειλία
γυναικός, |
[13, 7] |
μεστὴν
γυναικείας
χολῆς.
Η
τῶν
|
γὰρ |
ἀνδρῶν
ἐστι
πρὸς
ἐκείνην
μέλι |
[13, 86] |
περὶ
τῆς
αὐλητρίδος
διαπυκτεύσας.
Φησὶν
|
γὰρ |
Αντίγονος
ὁ
Καρύστιος
ἐν
τῷ |
[13, 85] |
θηρίου
πρὸς
τὸ
παιδίον
οὔτε
|
γὰρ |
ἀπ'
αὐτοῦ
χωριζόμενον
τὸ
βρέφος |
[13, 72] |
συμπαίζειν
προκαλεῖται.
ἥ
δ'
(ἐστὶν
|
γὰρ |
ἀπ'
εὐκτίνου
Λέσβου)
τὴν
μὲν |
[13, 24] |
τὰ
τῶν
υἱῶν
κέρματα.
Οντως
|
γὰρ |
ἄριστα
χωλὸς
οἰφεις,
τοῦ
κρηπιδοποιοῦ |
[13, 27] |
καλέσαι,
φησὶν
ὁ
Καλλίμαχος.
Οὐ
|
γὰρ |
αὐτάρκεις
ἡμεῖς
ἀμύνασθαι,
ὦ
Κύνουλκε; |
[13, 35] |
εἶναι
ἀρρένων
παίδων
ἕρημος·
ἤθελεν
|
γὰρ |
αὐτὴν
δοῦναι
ἑνὶ
τῶν
περὶ |
[13, 89] |
Εὐβοίᾳ
Χαλκίδα
καλλιγύναικα
εἶπεν.
Εὐπρεπεῖς
|
γὰρ |
αὐτόθι
γίγνονται
γυναῖκες,
ὡς
καὶ |
[13, 78] |
οὖν
ἔρωτας
οἱ
τύραννοι
(πολέμιοι
|
γὰρ |
αὐτοῖς
αὗται
αἱ
φιλίαι)
τὸ |
[13, 84] |
συντάξαι
ἀφεῖναι
τὸν
ἄνθρωπον
δεδωκέναι
|
γὰρ |
αὐτὸν
μισθόν.
~Καὶ
ἄλογα
δὲ |
[13, 92] |
δὲ
ποῦ
εἴρηκεν
Φύλαρχος
Κατανέγνων
|
γὰρ |
αὐτοῦ
πᾶσαν
τὴν
Ιστορίαν.
Εἰπόντος |
[13, 35] |
ποθοῦσα
τὸν
Ζαριάδρην
ἰδεῖν·
ἐπεστάλκει
|
γὰρ |
αὐτῷ
ὅτι
μέλλουσιν
οἱ
γάμοι |
[13, 14] |
ἐστι
τοὺς
τρόπους
ἀβέλτερος.
Εἰ
|
γὰρ |
ἀφέλοι
τις
τοῦ
βίου
τὰς |
[13, 94] |
οὔτε
μὴν
οὐδ'
ἰχθυοπώλαιναν.
Εκάστῳ
|
γὰρ |
γένει
ἁρμόζοντα
δεῖν
εἶναι
καὶ |
[13, 89] |
χρόνου.
~Επὶ
κάλλει
δὲ
ἔτι
|
γὰρ |
γέρων
ἀοιδὸς
κελαδεῖ
Μναμοσύναν»
κατὰ |
[13, 57] |
ἡμῶν
ἀντιπέμψαι
θηρίον
τρυγέραυον·
οὐ
|
γὰρ |
γίγνεται
τοῦτ'
αὐτόθι.
Πρὸς
ὃν |
[13, 42] |
Ανω,
βέλτιστε,
φησίν.
Υπό
τι
|
γὰρ |
δέδοικά
σε,
μή
μου
προπεσούσης |
[13, 48] |
ἀπειλούντων
κατασκάφειν
τὴν
οἰκίαν·
ἐνηνοχέναι
|
γὰρ |
δικέλλας
καὶ>
ἄμας,
Εἰ
ταῦτ' |
[13, 72] |
Ερμησιάνακτα
περὶ
τοῦ
ἔρωτος.
Καὶ
|
γὰρ |
Δίφιλος
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
πεποίηκεν
ἐν |
[13, 36] |
μέχρι
νῦν
Πρωτιάδαι
καλούμενον·
Πρῶτις
|
γὰρ |
ἐγένετο
υἱὸς
Εὐξένου
καὶ
τῆς |
[13, 4] |
ἐγένετο
καὶ
Αἰγεύς
Πρώτην
μὲν
|
γὰρ |
ἔγημε
τὴν
Οπλητος
θυγατέρα,
μεθ' |
[13, 81] |
ὁ>
λέγων
χρυσοκόμαν
Απόλλωνα·
Χρυσέας
|
γὰρ |
εἰ
ἐποίησεν
ὁ
ζωγράφος
τὰς |
[13, 60] |
ἐπιφανεστάτη
πολὺ
τῶν
ἑταιρῶν.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰ
νεωτέρα
τῶν
τότε
χρόνων |
[13, 8] |
γὰρ
πρῶτος
οὐδὲν
ἠδίκει
οὔπω
|
γὰρ |
εἰδὼς
οὗτος
οἷον
ἦν
κακὸν |
[13, 10] |
Φιλίππου
συμμαχήσαντος
πέρας
ἔσχεν
τότε
|
γὰρ |
εἷλον
οἱ
Θηβαῖοι
τὴν
Φωκίδα. |
[13, 43] |
ὦ
Γνάθαιν'
ἔχεις.
Τῶν
σῶν
|
γάρ, |
εἶπεν,
ἐπιμελῶς,
ὦ
Δίφιλε,
εἰς |
[13, 46] |
τὴν
Γνάθαιναν,
ἣ
δὲ
τί
|
γάρ, |
εἶπεν,
οὐκ
ἠρμένος
ἥκεις;
Σφόδρα |
[13, 45] |
κατέφαγ'
ἐραστήν
ποτε
Θαλλόν·
παρεγενήθη
|
γὰρ |
εἰς
τὴν
Αττικὴν
ὠνησόμενος
χελιδονείους |
[13, 24] |
ἀχύροισιν
εἰσενεχθῆναι
τέχνῃ.
Αὐταὶ
βιάζονται
|
γὰρ |
εἰσέλκουσί
τε
τοὺς
μὲν
γέροντας |
[13, 6] |
βίον
παρείλετο
πάντα
τὰ
σκεύη
|
γὰρ |
ἕλκων
ᾤχετ'
ἐκ
τῆς
οἰκίας. |
[13, 14] |
εἰκότως
τ'
Ερως;
Ετάραττε
κἀκείνους
|
γὰρ |
ἐμβάλλων
στάσεις,
ὅτ'
ἦν
μετ' |
[13, 21] |
οὐδ'
ἂν
οἰκέτης
ἐτόλμησεν.
Σεμνύνεσθαι
|
γὰρ |
ἐμελέτων,
οὐ
βωμολοχεύσθαι.
Υπερείδης
δὲ |
[13, 5] |
βίον
τὸν
ἑαυτοῦ
συνέχεεν.
Εὐθέως
|
γὰρ |
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
γάμοις
ὁ |
[13, 20] |
καὶ
αὐτὸς
τὸ
κάλλος.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐν
ταῖς
Εὐανδρίαις
τοὺς
καλλίστους |
[13, 50] |
μνησθήσομαι
καὶ
τούτων.
Δημοσθένης
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
κατὰ
Ανδροτίωνος
Σινώπης |
[13, 80] |
ᾧ
καὶ
τελευτήσαντα
αὐτὸν
(συνεχῶς
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
ποταμῷ
τούτῳ
ἀπελούετο) |
[13, 19] |
ἤθεσιν
ἀλλα
καὶ
ἕξει.
Βουλόμενοι
|
γὰρ |
ἐνδύεσθαι
τὴν
αὐτάρκειαν
καὶ
τὴν |
[13, 63] |
περὶ
Δημοσθένους
λέγειν
δύναιτο;
τὰ
|
γὰρ |
ἐνιαυτῷ
μελετηθέντα
ἐκείνῳ
μία
γυνὴ |
[13, 67] |
τὴν
ἱερὰν
ὁδὀν
καλουμένην.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐνταῦθα
οὗ
ἂν
φανῇ
τὸ |
[13, 43] |
δ'
εἶπε
Τῶν
σῶν
δραμάτων
|
γὰρ |
ἐπιμελῶς
εἰς
αὐτὸν
αἰεὶ
τοὺς |
[13, 45] |
προσενέγκῃς
τρία
κόμισαι.
Τὸ
κωλῦον
|
γάρ |
ἐστι
τοῦτο
με.
Ἣ
δ' |
[13, 93] |
τὸ
τοῦ
βίου
χρήσιμον.
Οὐδὲν
|
γάρ |
ἐστι
τῶν
καλουμένων
φιλοσόφων
ἀφιλοσοφώτερον. |
[13, 66] |
Γλυκέρας
κοινόν
ἐνεμεσήθη
δέ.
Φιλήμονος
|
γὰρ |
ἑταίρας
ἐρασθέντος
καὶ
χρηστὴν
ταύτην |
[13, 51] |
ἀντὶ
τῆς
Ανθείας
Αντειαν.
Οὐ
|
γὰρ |
εὑρίσκομεν
παρ'
οὐδενὶ
Ἄνθειαν
άναγεγραμμένην |
[13, 49] |
δ᾽
Οὐ
θέλω»
εἶπεν,
ἦν
|
γὰρ |
έφεστηκυῖα
γραῦς
αὐτῷ.
Ἣ
δὲ |
[13, 55] |
ᾗ
πρότερον
ᾤκησαν
ἄλλοι;
Οὐ
|
γάρ» |
ἔφη.
Τί
δὲ
ναῦν
ἐν |
[13, 45] |
Εὐριπίδης
τὴν
τόλμαν
αὐτῆς
Σὺ
|
γάρ, |
ἔφη,
τίς
εἶ
γύναι;
οὐκ> |
[13, 45] |
Ερωτηθεῖσα
δὲ
τί
διαφέρονται
Τί
|
γάρ, |
ἔφησεν,
ἄλλο
πλὴν
ἄλλ'
ἡ |
[13, 1] |
οὐ
πάνυ
τι
ἀποδεχόμενος,
δεῖ
|
γάρ, |
ἔφησεν,
ὦ
βασιλεῦ,
τὸν
ταῦτα |
[13, 6] |
ἂν
δύναιτο
παρανομώτατον
φράσαι
τίς
|
γὰρ |
ἢ
δράκαιν'
ἄμικτος
ἢ
Χίμαιρα |
[13, 61] |
ἔν
τινι
στασίμῳ
οὕτως
φίλη
|
γὰρ |
ἡ
Θεωρίς.
Επὶ
δὲ
δυσμαῖς |
[13, 93] |
τῶν
καλουμένων
φιλοσόφων
ἀφιλοσοφώτερον.
Τίς
|
γὰρ |
ἤλπισεν
ἂν>
Αἰσχίνην
τὸν
Σωκρατικὸν |
[13, 8] |
οὐκ
ἐρῶ
κακῶς.
Ὃ
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
ἄπειρος,
οἶμαι,
τοῦ
κακοῦ, |
[13, 80] |
εὐφρανεῖ
ὡς
σἐ
λυπήσει.
Ωσπερ
|
γὰρ |
ἦν
ἐρωτικὸς
ὁ
βασιλεὺς
οὗτος, |
[13, 86] |
πρὸς
Αντίγονον
παραγενομένων.
Εκεῖνοι
{τε}
|
γὰρ |
ἠρίστων
σφόδρα
σκυθρωπῶς
καὶ
εὐσχημόνως, |
[13, 3] |
γυναικῶν,
Νέστωρ
και
Φοῖνιξ.
Οὐ
|
γὰρ |
ἦσαν
οὗτοι
ἐκλελυμένοι
τοῖς
σώμασι |
[13, 16] |
ἐρωμένους
συνέβη
παιδικά.
Πρὸς
ἀλήθειαν
|
γάρ, |
καθάπερ
φησί
Κλέαρχος
ἐν
τῷ |
[13, 84] |
καθάπερ
ἱστορεῖ
Κλέαρχος.
Εμοὶ
μὲν
|
γὰρ |
καὶ
κατὰ
φύσιν
δοκεῖ
πεποιηκέναι |
[13, 56] |
Μέλισσαν
ἰδόντα
Πελοποννησιακῶς
ἠσθημένην
(ἀναμπέχονος
|
γὰρ |
καὶ
μονοχίτων
ἦν
καὶ
ᾠνοχοει |
[13, 84] |
τὸν
αὐτὸν
διαφθαρῆτε
τρόπον.
Τότε
|
γὰρ |
καὶ
οἱ
παῖδές
εἰσιν
καλοί, |
[13, 1] |
λόγον
ἐνταῦθα
μέλλοντες
κατατάττειν
(ἐγένοντο
|
γὰρ |
καὶ
περὶ
γαμετῶν
καὶ
ἑταιρῶν |
[13, 22] |
Αγροίκῳ,
τῷ
τρέφοντι
συμφορά·
εὐφραίνεται
|
γὰρ |
κακὸν
ἔχων
οἴκοι
μέγα.
Διόπερ |
[13, 46] |
ὑπὸ
τοῦ
Μάχωνος
εἰρημένων.
Αἱ
|
γὰρ |
καλαὶ
ἡμῶν
Αθῆναι
τοσοῦτον
πλῆθος |
[13, 10] |
Κτησίας,
διὰ
γυναῖκα
ἐγένετο.
Ο
|
γὰρ |
Καμβύσης
πυνθανόμενος
τὰς
Αἰγυπτίας
γυναῖκας |
[13, 72] |
τὴν
μὲν
ἐμὴν
κόμην
(λευκὴ
|
γάρ) |
καταμέμφεται,
πρὸς
δ'
ἄλλην
τινὰ |
[13, 7] |
μάλ'
εἰκότως.
Ἣ
μὲν
νόμῳ
|
γὰρ |
καταφρονοῦσ'
ἔνδον
μένει,
ἣ
δ' |
[13, 8] |
τοῦτον
καταλείπων
τὸν
βίον.
Γεγάμηκα
|
γὰρ |
καὐτος
διὰ
τοῦτό
σοι
παραινῶ |
[13, 35] |
δὸς
ᾧ
θέλεις
{γαμηθῆναι}
τούτου
|
γὰρ |
κεκλήσῃ
γυνή.
Κἀκείνη
περιβλέψασα
πάντας |
[13, 51] |
Ἐπώνυμον
ἐστὶ
τοῦτο
ἑταίρας·
τὸ
|
γὰρ |
κύριον
ἦν
Οἴα,
ὡς
Ἀριστσφάνης |
[13, 46] |
αἰτίαν,
ὦ
Στίλιπων.
Σέ
τε
|
γὰρ |
λέγουσιν
διαφθείρειν
τοὺς
ἐντυγχάνοντάς
σοι |
[13, 25] |
ἃπαντας
εὗρες
ἀνθρώπους,
Σόλων·
σὲ
|
γὰρ |
λέγουσιν
τοῦτ'
ἰδεῖν
πρῶτον,
μόνον |
[13, 13] |
Αλεξις
δ'
ἐν
Αποκοπτομένῳ·
Λέγεται
|
γὰρ |
λόγος
ὑπὸ
τῶν
σοφιστῶν
μὴ |
[13, 95] |
Ανδρίαν
πλεῖν
τούτῳ
συμβάλλειν.
Πολὺ
|
γὰρ |
μᾶλλον
ἃ
ἂν
δανείσηται
αὐτοῦ |
[13, 87] |
φησιν
ἐν
ὁμωνύμῳ
δράματι·
Εκειτο
|
γὰρ |
μέν
λευκὸν
εἰς
σεληνόφως
φαίνουσα |
[13, 81] |
παιδὸς
τῷ
λόγῳ
εἴχετο.
Εἴρετο
|
γάρ |
μιν
ἀπὸ
τῆς
κύλικος
κάρφος |
[13, 27] |
κατὰ
τὴν
Εφίππου
Φιλύριαν.
Δοκεῖς
|
γάρ |
μοι
ἐκείνων
εἷς
εἶναι
οὓς |
[13, 45] |
τὴν
λεκάνην
μὲν
οὖν·
δοκεῖς
|
γάρ |
μοι
πολύν,
Ιππη,
πάνυ
χόρτον, |
[13, 81] |
τὰς
γνάθους
τοῦ
καλοῦ.
Εἰ
|
γὰρ |
ὁ
ζωγράφος
χρώματι
πορφυρέῳ
ἐναλείψειε |
[13, 79] |
παιδικοῖς
νόμος
ἐστὶν
ὁμιλεῖν.
Καὶ
|
γὰρ |
ὁ
νομοθέτης
Σόλων
ἔφη
Μηρῶν |
[13, 57] |
ἀρρενικῶς
εἰρημένον
τὸν
τίγριν.
Φιλήμονα
|
γὰρ |
οἷδα
τοῦτ'
εἰρηκότα
ἐν
Νεαίρᾳ· |
[13, 47] |
ἀρρωστίας,
Ὡς
ίσχνός»
ἔφη.
Τί
|
γὰρ |
οἴει
με
έν
τρισὶν
ἡμέραις |
[13, 41] |
προσηγορεύετ'
ἢ
ἐνομίσθη
Μανία.
Αἰσχρὸν
|
γὰρ |
ὄνομα
Φρυγιακὸν
γυναῖκ'
ἔχειν,
καὶ |
[13, 29] |
ἄλλαι
τοὔνομα
βλάπτουσι
τοῖς
τρόποις
|
γὰρ |
ὄντως
ὂν
καλόν.
Αναξίλας
Νεοττίδι· |
[13, 26] |
ὀρθῶς
νομίζοιτ'
ἂν
τέρας.
Αὕτη
|
γὰρ |
ὁπότ'
ἦν
μὲν>
νεοττὸς
καὶ |
[13, 26] |
μοι
δοκεῖ
τοῖς
ἀετοῖς·
οὗτοι
|
γὰρ |
ὅταν
ὦσιν
νέοι
ἐκ
τῶν |
[13, 15] |
περὶ
τοῦ
Βίου
αὐτου.
Θρυλεῖτε
|
γὰρ |
ὅτι
δεῖ
μὴ
τῶν
σωμάτων |
[13, 33] |
σκολιοῦ
ξυνάορον
ξυναῖς
γυναιξί.
Δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
πρὸς
τὰς
ἑταίρας
διαλεγόμενος |
[13, 2] |
τοῦ
δικαίου
καλουμένου
(οἱ
χρόνοι
|
γὰρ |
οὐ
συγχωροῦσιν)
ἀλλὰ
τοῦ
τρίτου |
[13, 95] |
ὁ
πατὴρ
αὐτῷ
κατέλιπεν.
Αλλὰ
|
γὰρ |
οὐ
τὴν
οὐσίαν
κέκτηται
Ερμαίου |
[13, 26] |
Κορίνθου
Λαίδ'
οἶσθα;
(Β)
Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
τὴν
ἡμετέρειόν
γ'
(Α) |
[13, 44] |
εἰπεῖν
φασι
τὴν
Γναθαίνον·
Περιλαμβάνειν
|
γὰρ |
οὐκ
ἐδοκίμαζον,
τάλαν,
ἄνθρωπον
ἄχρι |
[13, 52] |
περὶ
δὲ
Ναίδος
σιωπῶ·
γομφίους
|
γὰρ |
οὐκ
ἔχει.
Θεόφιλος
Φιλαύλῳ·
τοῦ |
[13, 24] |
πόλει
πράττουσιν
οἱ
νεώτεροι.
Οπου
|
γὰρ |
οὐσῶν
μειράκων
μάλ'
εὐπρεπῶν
ἐπὶ |
[13, 13] |
δαίμονος
τούτου
ποιοῦσιν
εἰκόνας.
Εστὶν
|
γὰρ |
οὔτε
θῆλυς
οὔτ'
ἄρσην,
πάλιν |
[13, 13] |
τρόπων
τῶν
τοῦ
θεοῦ.
Εστὶν
|
γὰρ |
οὔτε
κοῦφος
οὔτε
ῥᾀδιος
ἀπαλλαγῆναι |
[13, 90] |
δέον
προκεῖσθαι
σωφροσύνης.
Τὸ
κάλλος
|
γὰρ |
οὕτως
καλόν,
εἰ
δὲ
μὴ, |
[13, 80] |
καὶ
ὃ
μηδαμῶς,
εῖπεν,
οὐ
|
γὰρ |
οὗτως
ἐμὲ
εὐφρανεῖ
ὡς
σἐ |
[13, 91] |
τῆς
οὐ
κενεώτερον
ἄλλο.
Τί
|
γὰρ |
ὄφελος
τῶν
τοσούτων
ὀνομάτων,
ὦ |
[13, 91] |
τοῦ
Αργείου
Ιλίου
Πέρσιδος
οὗτος
|
γὰρ |
παμπόλλους
τινὰς
κατέλεξεν.
Αλλὰ
μὴν |
[13, 67] |
πολὺν
ἤδη
χρόνον
ἐπιτετελεσμένον.
Ἣν
|
γὰρ |
πάντες
ᾔδεσαν
ὀλίγης
δαπάνης
κοινὴν |
[13, 18] |
πείθω,
μεμνήσομαι
τῆς
λέξεως·
χαίρω
|
γὰρ |
πάνυ
τῷ
ἀνδρὶ
διά
τε |
[13, 78] |
συμφρονῆσαν
πολλὰς
τυραννίδας
καθεῖλεν.
Παιδικῶν
|
γὰρ |
παρόντων
ἐραστὴς
πᾶν
ὁτιοῦν
ἕλοιτ' |
[13, 58] |
τῶν
καλῶν
γυναικῶν
κατάλογον.
~Κλέαρχος
|
γὰρ |
περὶ
Ἐπαμινώνδου
φησὶν
οὕτως·
Ἐπαμινώνδας |
[13, 84] |
ὥς
φησι
Κλέαρχος.
ῇ
τε
|
γὰρ |
περὶ
τὴν
Πειρήνην
χαλκῇ
βοὶ |
[13, 9] |
γυνὴ
νέα
ἀνδρὶ
γέροντι
οὐ
|
γὰρ |
πηδαλίῳ
πείθεται
ὡς
ἄκατος,
οὐδ' |
[13, 8] |
ἀληθινὸν
εἰς
πέλαγος
αὑτὸν
ἐμβαλεῖς
|
γὰρ |
πραγμάτων,
οὐ
Λιβυκὸν
οὐδ'
Αἰγαῖον |
[13, 51] |
τὸ
ζῷόν
φησιν
οὕτως·
Ἑωθινὸς
|
γάρ, |
πρίν
τιν'
αὐλιτῶν
ὁρᾶν,
θαλλὸν |
[13, 86] |
τῷ
οἶνῳ
μνείαν
ποιεῖσθαι
καὶ
|
γὰρ |
πρὸς
ταῦτα
ἡμᾶς
ὅταν
ὑποπίωμεν |
[13, 23] |
ἑταιρῶν
οὕτως
ἐκτίθεται·
Πρῶτα
μὲν
|
γὰρ |
πρὸς
τὸ
κέρδος
καὶ
τὸ |
[13, 8] |
ὅστις
γυναῖκα
δεύτερος
ἔγημε
τὸν
|
γὰρ |
πρῶτον
οὐκ
ἐρῶ
κακῶς.
Ὃ |
[13, 8] |
γήμας
δεύτερος
θνητῶν.
Ο
μὲν
|
γὰρ |
πρῶτος
οὐδὲν
ἠδίκει
οὔπω
γὰρ |
[13, 69] |
καὶ
αὐτὴ
ἑταίρα
καλή.
Φιλεῖ
|
γάρ |
πως
ἡ
Ναύκρατις,
ὡς
ὁ |
[13, 41] |
αὐτὴ
τὸ
πλεῖον.
Ηνίκα
σκώψειε
|
γάρ |
ῥημάτιον
εὐθὺ
τοῦτο
μάνίαν'
ἀνεβόα, |
[13, 24] |
μὴ
Φιλίππου,
φησίν·
Οστις
λέχη
|
γὰρ |
σκότια
νυμφεύει
λάθρᾳ,
πῶς
οὐχὶ |
[13, 47] |
τὸν
ἡττώμενον
Θάρρει,
παιδίον·
οὐ
|
γὰρ |
στεφανίτης
ὁ
ἀγών
ἐστιν,
ἀλλ' |
[13, 18] |
τοῦτον
ἔχει
τι
θάτερον·
ἢ
|
γὰρ |
στρατεύειν
ἐπινοεῖν
μοι
φαίνεται
καὶ |
[13, 42] |
τοῦτο,
φησὶ,
λυποῦ,
φίλατε·
οὐ
|
γὰρ |
σὺ
φεύγων
ἀπέβαλες
τὴν
ἀσπίδα, |
[13, 48] |
καταπεσόντος
ἔν
τινι
κονιάματι,
Καὶ
|
γὰρ |
σύ,
φησί,
σαυτὸν
ἐδωκας
οὗ |
[13, 93] |
τὸν
κυνικὸν
βίον
μιμουμένοις
οὔτε
|
γὰρ |
συνανθρωπίζετε
οὔτε
διαγινώσκετε
οὐδένα
τῶν |
[13, 51] |
πανηγύρεως
ένδοξοτάτης
ὀνόματι
κεχρημένην·
ἐκεκώλυτο
|
γὰρ |
τὰ
τοιαῦτα
τίθεσθαι
ὀνόματα
οὐ |
[13, 77] |
ταῖς
θηλείαις
προκρίνουσι
πολλοί.
Παρὰ
|
γὰρ |
τὰς
ἄλλας
ταῖς
εὐνομουμέναις
πόλεσιν |
[13, 2] |
καὶ
τῶν
ἐρωτικῶν
ἐλέχθησαν.
~Καὶ
|
γὰρ |
τὰς
γαμετὰς
ὁ
καλὸς
ἡμῶν |
[13, 70] |
Ερμησιάνακτος
τοῦ
Κολοφωνίου
Λεόντιον
ἀπὸ
|
γὰρ |
ταύτης
ἐρωμένης
αὐτῷ
γενομένης
ἔγραψεν |
[13, 93] |
χείρω
μερισάμενοι
τηρεῖτε.
Αἰσθήσει
τε
|
γὰρ |
τῇ
πρὸς
ὄσφρανσιν
καὶ
πρὸς |
[13, 71] |
Τήιον
ἀλγύνων
ἄνδρα
πολυφραδίῃ.
Καὶ
|
γὰρ |
τὴν
ὁ
μελιχρὸς
ἐφωμίλησεν
Ανακρέων |
[13, 74] |
φρονοῦσιν
εἰς
ἡμᾶς
μέγα.
Νεανίσκῳ
|
γὰρ |
τὴν
πᾶσαν
ἀρετὴν
ἔχοντι
τοῦτο |
[13, 85] |
ἐκ
τῆς
Ιασοῦ
παῖδα.
Περὶ
|
γὰρ |
τὴν
πόλιν
ταύτην
Διονύσιός
τις |
[13, 31] |
Αβυδηνοῖς,
ὥς
φησι
Πάμφιλος·
κατεχομένης
|
γὰρ |
τῆς
πόλεως
δουλείᾳ
τοὺς
φρουροὺς |
[13, 18] |
προτέρων
οὐ
χρωμένων
αὐτῷ.
Καὶ
|
γὰρ |
Τιμόθεος
ὁ
αὐλητὴς
πώγωνα
μέγαν |
[13, 47] |
ἀποκρίσεις
ἀνέγραφεν
ὁ
Λυγκεύς.
Παρασίτου
|
γάρ |
τινος
ὑπο
γραὸς
τρεφομένου
καὶ |
[13, 81] |
Οὐδὲ
ὁ
φὰς
ῥοδοδάκτυλον·
εἰ
|
γάρ |
τις
εἰς
ῥόδεον
χρῶμα
βάψειε |
[13, 20] |
Βίων
ἐν
Αἰθιοπικοῖς.
Ως
ἔοικε
|
γάρ, |
τὸ
κάλλος
βασιλείας
οἰκεῖόν
ἐστιν. |
[13, 16] |
ὠμῶν
καὶ
τῶν
ἀνηδύντων.
Καὶ
|
γὰρ |
τὸ
παλαιὸν
παίδων
ἤρων,
ὡς |
[13, 14] |
τὰς
δυνάμεις
διαιρῶν
φησι
δίδυμα
|
{γὰρ} |
τόξα
αὐτὸν
ἐντείνεσθαι
χαρίτων,
τὸ |
[13, 32] |
ἔσταθεν
εὔχεσθαι
Κύπριδι
δαιμονίᾳ·
οὐ
|
γὰρ |
τοξοφόροισιν
ἐμήσατο
δι'
Αφροδίτα
Πέρσαις |
[13, 84] |
καθάπερ
Κλείσοφος
ὁ
Σηλυμβριανός.
Οὗτος
|
γὰρ |
τοῦ
ἐν
Σάμῳ
Παρίου
ἀγάλματός |
[13, 44] |
τάλαν,
μὴ
δῆτ'
ἄνερ·
οὐδέποτε
|
γὰρ |
τοῦτ'
ἐστί
σοι
πεπραγμένου.
~Εξῆς |
[13, 70] |
ἠγάπα
Λαμύνθιος
ὁ
Μιλήσιος.
Εκάτερος
|
γὰρ |
τούτων
τῶν
ποιητῶν,
ὥς
φησι |
[13, 27] |
Μυρτίλου,
φθάσας
ὁ
Μυρτίλος
(διήχθευεν
|
γὰρ |
τῷ
Σύρῳ)
ἔφη·
Ουχ
ὧδ' |
[13, 4] |
πλείστας
δόξας
ἐσχηκέναι
γυναῖκας
(ἦν
|
γὰρ |
φιλογύνης)
ἀνὰ
μέρος
αὐτὰς
εἶχεν, |
[13, 59] |
ἦν
αὐτὴν
ἰδεῖν
γυμνήν·
ἐχέσαρκον
|
γὰρ |
χιτώνιον
ἠμπείχετο
καὶ
τοῖς
δημοσίοις |
[13, 95] |
κατειπὼν
αὐτοῦ
ἐπιλέγει
ταῦτα
Αλλὰ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
οὐκ
εἰς |
[13, 94] |
ἑτέραν
ταύτῆς
συκοφαντωδεστέραν
ἐξευρεῖν.
Οὗτος
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
ὀφείλων
ἀργύριον |
[13, 28] |
τις
ἔφη
τῶν
παρῳδῶν.
~Εγὼ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
σύσσιτοι,
οὐ
κατὰ |
[13, 30] |
Εφιππος
ἐν
Σαπφοῖ
φησι·
Οταν
|
γὰρ |
ὦν
νέος
ἀλλότριον
εἰσελθὼν
ὄψον |
[13, 45] |
εἶπεν,
κακῶν»
ἢ
Γλυκέρον,
Μέλλει
|
γὰρ |
ὥσπερ
μαινίδας
ἀποτηγανίζειν,
φησί,
μου |
[13, 43] |
Νὴ
τὴν
φίλην
Δήμητρα,
δικαίως
|
τοιγαρ, |
ἄνθρωπε,
φησίν,
ἐξεδάρης
ἀκόλαστος
ὤν. |
[13, 71] |
ἐς
Ασπασίης
πωλεύμενος
οὐδέ
τι
|
τέκμαρ |
εὗρε,
λόγῳ
πολλὰς
εὑρόμενος
διόδους. |
[13, 47] |
τοὺς
Ἐπιγόνους
εὐημερήκει,
πίνειν
μέλλοντος
|
παρ᾽ |
αὐτῇ
καὶ
τοῦ
παιδὸς
κελεύοντος |
[13, 47] |
προπετεστέραν
ἔχειν.
Τῶν
δὲ
πινόντων
|
παρ᾽ |
αὐτῇ
συμβαλλομένων
εἰς
βολροφακῆν
καὶ |
[13, 35] |
τὴν
φιάλην
εἶπεν
πλησίον
στὰς
|
παρ' |
αὐτὴν·
Ὦ
Οδάτι,
πάρειμι
δή |
[13, 44] |
μὲν
ἀξιοῦντα
μὴ
τετευχέναι
τούτου
|
παρ' |
αὐτῆς
μηδέποτε
τοῦ
σχήματος,
ἐν |
[13, 10] |
Νειτήτιδι
καὶ
σφόδρα
ἐρεθισθεὶς
ἐκμανθάνει
|
παρ' |
αὐτῆς
τὰ
πάντα
καὶ
δεηθείσης |
[13, 77] |
Μίνωα.
Οἱ
δὲ
προειρημένοι
Χαλκιδεῖς
|
παρ' |
αὑτοῖς
φασιν
ἁρπασθῆναι
τὸν
Γανυμήδην |
[13, 86] |
εἰσελθούσης
αὐλητρίδος
καὶ
οὔσης
εὐρυχωρίας
|
παρ' |
αὐτῷ,
βουλομένης
τῆς
παιδίσκης
παρακαθίσαι |
[13, 3] |
πᾶσι
δοὺς
γυναῖκας.
Κοιμῶνται
γοῦν
|
παρ' |
αὐτῷ
καὶ
οἱ
γέροντες
μετὰ |
[13, 68] |
τῆς
δὲ
Γλυκέρας
ὡς
οὔσης
|
παρ' |
αὐτῷ
καὶ
τοῖς
Αθηναίοις
αἰτίας |
[13, 79] |
δύο
ἐρωμένον
ἀναπαύεσθαι.
Πέρσας
δὲ
|
παρ' |
Ελλήνων
φησὶν
Ηρόδοτος
μαθεῖν
τὸ |
[13, 45] |
ἵνα
Σοφοκλεῖ
λαβὼν
δῷς,
φησί,
|
παρ' |
ἐμοῦ,
φίλτατε.
Καλλιστίου
δὲ
τῆς |
[13, 45] |
χρωμένοις
δοκεῖ;
Η
Γλυκέριον
λαβοῦσα
|
παρ' |
ἐραστοῦ
τινος
Κορίνθιον
παράπηχυ
καινόν |
[13, 9] |
~Οὐκ
αἰσθάνονται
δ'
οὐδ'
οἱ
|
παρ' |
ἠλικίαν
νέας
ἀγόμενοι
γυναῖκας
εἰς |
[13, 65] |
Τὴν
δὲ
Νέαιραν
εἶχον
ἡμέραν
|
παρ' |
ἡμέραν
διαιτητῶν
γενομένων
φίλων
Φρυνίων |
[13, 57] |
Σελεύκῳ
πάλιν
ἔδει
{τι}
ἡμᾶς
|
παρ' |
ἡμῶν
ἀντιπέμψαι
θηρίον
τρυγέραυον·
οὐ |
[13, 1] |
εἰ
δ'
ἄγε
νῦν,
Ερατώ,
|
πάρ |
θ'
ἵστατο
καί
μοι
ἔνισπε, |
[13, 15] |
πρὸς
Δόλωνά
μοι,
φησί,
δοκῶ
|
παρ' |
Οδυσσέως
ἀπάντησιν
ἐπὶ
σὲ
μεταφέρειν· |
[13, 81] |
εἰς
Λέσβον
στρατηγός,
ἀνδρὶ
παιδιώδει
|
παρ' |
οἶνον
καὶ
δεξιῷ.
Ερμησίλεω
δὲ |
[13, 89] |
τῇ
δεκάτῃ
τῶν
Ιστοριῶν
ὅτι
|
παρ' |
Ολυμπιάδι
οὖσαν
τῇ
Αλεξάνδρου
μητρὶ |
[13, 20] |
εἶδος
ἄξιον
τυραννίδος
Καὶ
οἱ
|
παρ' |
Ομήρῳ
δὲ
δημογέροντες
θαυμάζοντες
τῆς |
[13, 51] |
Ανθείας
Αντειαν.
Οὐ
γὰρ
εὑρίσκομεν
|
παρ' |
οὐδενὶ
Ἄνθειαν
άναγεγραμμένην
ἑταίραν,
ἀπὸ |
[13, 52] |
στρώματα
αὐτὴν
κέλευε,
φησί,
καὶ
|
παρ' |
Ὠκίμου
χαλκώματα.
Μένανδρος
δ'
ἐν |
[13, 24] |
Ηριδανὸς
ἁγνοῖς
ὕδασι
κηπεύει
κόρας·
|
παρ' |
ὧν
βεβαίως
ἀσφαλῶς
τ'
ἔξεστί |
[13, 95] |
μὲν
κάπηλοι
οἱ
ἐγγὺς
οἰκοῦντες,
|
παρ' |
ὧν
προδόσεις
λαμβάνων
οὐκ
ἀποδίδωσι, |
[13, 94] |
φησίν
Κᾆτα
μυροπωλεῖν
τί
παθόντ'
|
ἄνδρ' |
ἐχρῆν
καθήμενον
ὑψηλῶς
ὑπὸ
σκιαδείῳ, |
[13, 27] |
χρῶμα,
πνεῦμα,
δαίμονες.
Τὸ
μὴ
|
σφόδρ' |
εἶναι
πάνθ'
ἕτοιμα,
δεῖν
δέ |
[13, 28] |
ὄντα
γράμματα
τὴν
προσαγόρευσιν
οὐ
|
σφόδρ' |
εὔσχημον
ποιεῖ.
~Περὶ
δὲ
τῶν |
[13, 44] |
διπλοῦν.
Εν
ταῖς
Αθήναις
χαλκοτύπος
|
σφόδρ' |
εὐφυής,
καταλελυκυίας
τῆς
Γναθαινίου
σχεδὸν |
[13, 42] |
Αντήνορος
μοιχευομένην
αἰσθόμενος
αὐτὴν
ὕστερον
|
σφόδρ' |
ἠγανάκτησ'
Ἣ
δὲ
Μηθέν,
φησί, |
[13, 39] |
Λάμια
δ'
ἦν
αὐλητρίς,
ἧς
|
σφόδρ' |
ἡδέως
σχεῖν
φασι
κνησθῆναί
τε |
[13, 44] |
εἶπ'
Ὦ
τάλαν,
μὴ
δῆτ'
|
ἄνερ· |
οὐδέποτε
γὰρ
τοῦτ'
ἐστί
σοι |
[13, 43] |
νῶτον
εἶχε
παντελῶς,
Τάλαν,
τάλαν
|
ἄνερ, |
πόθεν
ἔχεις
ταῦτ'
ἔφη,
τὰ |
[13, 6] |
οὐδὲ
ἓν
ἔσθ'
ἑταίρας
ὅσα
|
περ |
ἔστιν
θηρί'
ἐξωλέστερον.
~Τοιαῦτα
πολλὰ |
[13, 90] |
τε
τοὺ
νικήσαντας
ἇθλα
ὅπλα
|
ἅπερ |
ἀνατίθεσθαί
φησιν
Διονύσιος
ὁ
Λευκρικὸς |
[13, 94] |
ἄν
ποτε
ἐπιχειρῆσαι
οὐδὲ
τολμῆσαι
|
ἅπερ |
οἱ
πονηρότατοι
καὶ
ἀδικώτατοι
ἄνθρωποι |
[13, 12] |
Θεσπιεῖς
τε
τὰ
Ερωτίδεια
τιμῶσιν
|
καθάπερ |
Αθηναῖοι
τὰ
Παν>
αθήναια
καὶ |
[13, 86] |
καὶ
αἱ
Θετταλαὶ
αὗται
ὀρχηστριδες,
|
καθάπερ |
αὐταῖς
ἔθος
ἐστίν,
ἐν
ταῖς |
[13, 86] |
Εἶθ'
ὕστερον
πώλουμένης
τῆς
αὐλητρίδος,
|
καθάπερ |
ἔθος
ἐστὶν
ἐν
τοῖς
πότοις |
[13, 35] |
Ὦ
Οδάτι,
πάρειμι
δή
σοι
|
καθάπερ |
ἠξίωσας,
ἐγὼ
Ζαριάδρης.
Ἣ
δὲ |
[13, 84] |
ἑταίρα
ὅσον
ἐοίκασι
γυναιξὶ
χρόνον,
|
καθάπερ |
ἱστορεῖ
Κλέαρχος.
Εμοὶ
μὲν
γὰρ |
[13, 62] |
ἔγραψεν
ἐγκώμιον
Κέφαλος
ὁ
ῥήτωρ
|
καθάπερ |
καὶ
Αλκιδάμας
ὁ
Ελαίτης
ὁ |
[13, 39] |
καὶ
ἀστικη
πρὸς
τὰς
ἀποκρίσεις,
|
καθάπερ |
καὶ
Γνάθαινα,
περὶ
ἧς
ἐροῦμεν. |
[13, 90] |
ὡς
δέον
καὶ
τοῦτο
τιμᾶσθαι,
|
καθάπερ |
καὶ
παρὰ
Τενεδίοις
καὶ
Λεσβίοις |
[13, 84] |
δὲ
πᾶσι
τούτοις
ἀδυνάτων
ἀπέστησαν,
|
καθάπερ |
Κλείσοφος
ὁ
Σηλυμβριανός.
Οὗτος
γὰρ |
[13, 19] |
συνέντες
ἔσονται
ῥυπαροὶ
καὶ
ἀνελεύθεροι,
|
καθάπερ |
οἱ
τῆς
Αριστίππου
παρενεχθέντες
αἱρέσεως |
[13, 44] |
οὐ
θελούσης
παρὰ
πότον
φιλεῖν,
|
καθάπερ |
ταῖς
πρότερον
ἡμέραις
ἀεί,
ὀργιζομένης |
[13, 78] |
προτάξας
τοῦ
ἑξαμέτρου
τὸ
πεντάμετρον,
|
καθάπερ |
ὕστερον
καὶ
Διονύσιος
ὁ
Αθηναῖος |
[13, 16] |
συνέβη
παιδικά.
Πρὸς
ἀλήθειαν
γάρ,
|
καθάπερ |
φησί
Κλέαρχος
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[13, 22] |
κάππαριν
συνέλεγεν
οὔπω
τ'
εἶχεν
|
ὅσαπερ |
νῦν
ἔχει,
πάμπολλ'
ἀναλίσκων
ἐφ' |
[13, 50] |
Αθήνησιν
Εταιρίδων
ὅτι
Φθειροπύλη
ἐπεκαλεῖτο,
|
ἐπειδήπερ |
ἐπὶ
τῆς
θύρας
ἑστῶσα
ἐφθειρίζετο. |
[13, 81] |
Μελετῶ,
εἶπεν,
στρατηγεῖν,
ὦ
ἄνδρες
|
ἐπειδήπερ |
Περικλῆς
ποιεῖν
μέν
με>
ἔφη, |
[13, 3] |
τοῦ
Αμύντορος
παλλακίδα.
Μήδεια
δὲ
|
καίπερ |
εἰδυῖα
τὸ
ἔθος
ὅτι
ἐστὶ |
[13, 77] |
Αθηναίους
δ'
ἔχθραν
διελύσατο
Μίνως,
|
καίπερ |
ἐπὶ
θανάτῳ
παιδὸς
συστᾶσαν,
Θησέως |
[13, 56] |
τῆς
Σωκράτει
τῷ
σοφῷ
συγγενομένης
|
καίπερ |
τηλικοῦτον
ἀξίωμα
συνέσεως
καὶ
πολιτικῆς |
[13, 57] |
Πρὸς
ὃν
ὁ
Μυρτίλος
ἔφη·
|
Ἐπείπερ |
ἡμῖν
ἐμποδὼν
ἐγένου
κατάλογον
γυναικῶν |
[13, 93] |
τέτταρσι
τὴν
φύσιν
περιττὴν
ἔχοντος,
|
ὧνπερ |
ὑμεῖς
τὰ
χείρω
μερισάμενοι
τηρεῖτε. |
[13, 88] |
πέριξ
στρώσαντες.
Εν
δὲ
Κενταὺρῳ,
|
ὅπερ |
δρᾶμα
πολύμετρόν
ἐστιν,
λειμῶνος
τέκνα· |
[13, 68] |
Αγῆνα
τὸ
σατυρικὸν
δραμάτιον
γεγραφώς,
|
ὅπερ |
ἐδίδαξεν
Διονυσίων
ὄντων
ἐπὶ
τοῦ |
[13, 67] |
Τοῦτο
δὲ
τὸ
μὲν
πρῶτον,
|
ὅπερ |
εἰκός,
ἢ
Μιλτιάδου
φήσειεν
ἂν> |
[13, 2] |
γυναικῶν
ψήφισμα
Ιερώνυμος
ὁ
Ρόδιος,
|
ὅπερ |
σοι
διαπέμψομαι
εὐπορήσας
τοῦ
βιβλίου. |
[13, 33] |
καὶ
θύοντος
τῇ
Αφροδίτῃ
συνέθυσαν.
|
Διόπερ |
ἔφη·
ὦ
Κύπρου
δέσποινα,
τεὸν |
[13, 80] |
ὄντος
πάντα
αὐταῖς
χορηγεῖσθαι
ἐκέλευσεν.
|
Διόπερ |
καὶ
Δαρεῖος
τοῦτο
μαθὼν
ηὔξατο |
[13, 46] |
καὶ
τοῖς
μαθήμασι
χρόνον
ἀπομερίζουσαι·
|
διόπερ |
καὶ
εὔθικτοι
πρὸς
τὰς
ἀπαντήσεις |
[13, 22] |
γὰρ
κακὸν
ἔχων
οἴκοι
μέγα.
|
Διόπερ |
καὶ
θρηνῶν
τις
αὑτὸν
παράγεται |
[13, 76] |
πρεσβυτέραν
ἀριθμοῦ
δίωκε,
θυμέ,
πρᾶξιν.
|
Διόπερ |
καὶ
ὁ
Τίμων
ἐν
τοῖς |
[13, 80] |
Εὐρυσθέα
φησὶν
Ηρακλέους
γενέσται
παιδικά,
|
διόπερ |
καὶ
τοὺς
ἄθλους
ὑπομεῖναι.
Αγαμέμνονά |
[13, 14] |
ἐπιτεινόμενος
δὲ
καὶ
διαταράττων
χαλεπώτατος
|
διόπερ |
ὁ
ποιητὴς
οὗτος
οὐ
κακῶς |
[13, 59] |
Εὐθίου
τὴν
ἐπὶ
θανάτῳ
ἀπέφυγεν
|
Διόπερ |
ὀργισθεὶς
ὁ
Εὐθίας
οὐκ
ἔτι |
[13, 51] |
δὲ
θαλλῷ
χαίρουσιν
αἱ
αἶγες,
|
διόπερ |
οὐδ'
εἰς
ἀκρόπολιν
ἄνεισι
τὸ |
[13, 59] |
καλὴ
ἐν
τοῖς
μὴ
βλεπομένοις.
|
Διόπερ |
οὐδὲ
ῥᾳδίως
ἦν
αὐτὴν
ἰδεῖν |
[13, 3] |
ἧς
καὶ
τὴν
στρατείαν
ἤθροισεν
|
διόπερ |
φυλάτταται
τὴν
πρὸς
ἄλλην
κοινωνίαν. |
[13, 9] |
σύμφορον
νέα
στι
πρεσβύτῃ
γυνή.
|
Ωσπερ |
γὰρ
ἄκατος
οὐδὲ
μικρὸν
πείθεται |
[13, 80] |
ἐμὲ
εὐφρανεῖ
ὡς
σἐ
λυπήσει.
|
Ωσπερ |
γὰρ
ἦν
ἐρωτικὸς
ὁ
βασιλεὺς |
[13, 47] |
ἀλλ'
έφοίτα
μόνον,
Παιδίον,
ἐφη,
|
ὤσπερ |
πρὸς
Ἱππόμαχον
τὸν
παιδοτρίβην
μνᾶν |
[13, 61] |
τί
πράττει
Αρχίππη
χαριέντως
ἔφη
|
Ὥσπερ |
αἱ
γλαῦκες
ἐπὶ
τάφον
κάθηται. |
[13, 29] |
Ως
δ'
ἐδείπνει
κοσμίως,
οὐχ
|
ὥσπερ |
ἄλλαι
τῶν
πράσων
ποιούμεναι
τολύπας |
[13, 78] |
δὲ
οἱ
καὶ
τὰς
παλαὶστρας
|
ὥσπερ |
ἀντιτειχίσαμτα
ταῖς
ἰδίαις
ἀκροπόλεσιν
ἐνεπίμπρασάν |
[13, 5] |
μὲν
εἰς
τοὺς
πολέμους
γυναῖκας,
|
ὥσπερ |
Δαρεῖος
ὁ
ὑπ'
Αλεξάνδρου
καταλυθείς, |
[13, 90] |
περὶ
σωφροσύνης
γίνεσθαι
καὶ
οἰκονομίας,
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
βαρβάροις
ἑτέρωθι
δὲ |
[13, 57] |
φαρμάκοις
ἀπέκτεινεν.
~Καὶ
ὁ
Οὐλπιανόύς,
|
ὥσπερ |
ἕρμαιόν
τι,
ἔτι
λαλοῦντος
τοῦ |
[13, 6] |
πρῶτα
μὲν
τὴν
Πλαγγόνα,
ἥτις
|
ὥσπερ |
ἡ
Χίμαιρα
πυρπολεῖ
τοὺς
βαρβάρους |
[13, 20] |
ταῦρος
γίνεται,
ἀετὸς
πτεροῦται
πολλάκις,
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐπ'
Αἰγινῃ.
Σωκράτης
δ' |
[13, 27] |
ἐστιν
ἥδιστον
ἀποθανεῖν
βινοῦνθ'
ἅμα,
|
ὥσπερ |
λέγουσιν
ἀποθανεῖν
Φορμίσιον.
Ἢ
ἥδιστόν |
[13, 45] |
κακῶν»
ἢ
Γλυκέρον,
Μέλλει
γὰρ
|
ὥσπερ |
μαινίδας
ἀποτηγανίζειν,
φησί,
μου
τὸ |
[13, 6] |
μὲν
γνοὺς
ταῦτ'
ἀπῆλθεν
εὐθὺς
|
ὥσπερ |
Οἰδίπους>
οὐδ'
ἰδειν
δόξας
ἐκείνην, |
[13, 29] |
ἀλλ'
ἑκάστου
μικρὸν
ἂν
ἀπεγεύεθ'
|
ὥσπερ |
παρθένος
Μιλησία.
Αντιφάνης
Υδρίᾳ·
Οὗτος |
[13, 29] |
ἐφίλησεν
οὐχὶ
συμπιέσασα
τὸ
στόμα
|
ὥσπερ |
πολέμιον,
ἀλλὰ
τοῖσι
στρουθίοις
χανοῦσ' |
[13, 57] |
οἷδα
τοῦτ'
εἰρηκότα
ἐν
Νεαίρᾳ·
|
Ὥσπερ |
Σέλευκος
δεῦρ'
ἔπεμφε
τὴν
τίγριν, |
[13, 23] |
γελώσα,
διατελεῖ
τὴν
ἡμέραν
ἔνδον,
|
ὥσπερ |
τοῖς
μαγείροις
ἅ
παράκειθ'
ἑκάστοτε, |
[13, 6] |
Δι'
οὐχὶ
περιπεπλασμέναι
ψιμυθίοις
οὐδ'
|
ὥσπερ |
ὑμεῖς
συκαμίνῳ
τὰς
γνάθους
κεχριμέναι. |
[13, 47] |
Νεανίσκων
δέ
τινων
παρὰ
πότον
|
ὑπὲρ |
αὐτῆς
τυπτόντων
ἑαυτοὺς
ἔφη
πρὸς |
[13, 56] |
ποτὲ
αὐτῆς
γραφὴν
ἀσεβείας
λέγων
|
ὑπὲρ |
αὑτῆς
πλείονα
έδάκρυσεν
ἢ
ὅτε |
[13, 32] |
συνέθηκε
τόδε
τὸ
ἐπίγραμμα·
Αἵδε
|
ὑπὲρ |
Ελλήνων
τε
καὶ
εὐθυμάχων
πολιητᾶν |
[13, 3] |
αἰδεῖσθαι
γαμετὴν
οὖσαν
τὴν
Ελένην,
|
ὑπερ |
ἧς
καὶ
τὴν
στρατείαν
ἤθροισεν |
[13, 78] |
ἑκὼν
αὐτὸν
ἐπέδωκεν
{ὁ
Κρατῖνος}
|
ὑπὲρ |
τῆς
θρεψαμένης
ᾧ
καὶ
ἐπαπέθανεν |
[13, 67] |
τῶν
μὲν
ἐν
Κιλικίᾳ
τελευτησάντων
|
ὑπὲρ |
τῆς
σῆς
βασιλείας
καὶ
τῆς |
[13, 32] |
ἑβδόμῃ,
αἱ
Κορίνθιαι
ἑταῖραι
εὔξαντο
|
ὑπὲρ |
τῆς
τῶν
Ελλήνων
σωτηρίας
εἰς |
[13, 59] |
ψήφισμα,
μηδένα
οἰκτίζεσθαι
τῶν
λεγόντων
|
ὑπέρ |
τινος
μηδὲ
βλεπόμενον
τὸν
κατηγορούμενον |
[13, 34] |
πόλει.
Ανάθημα
δ'
αὐτῆς
ἐστιν
|
ὑπὲρ |
τὸ
τῆς
Χαλκιοίκου
βοίδιόν
τι |
[13, 56] |
αὑτῆς
πλείονα
έδάκρυσεν
ἢ
ὅτε
|
ὑπὲρ |
τοῦ
βίου
καὶ
τῆς
οὐσίας |
[13, 92] |
Φίλων
ὁ
Αριστοτέλους
γνώριμος,
ἀπολογίαν
|
ὑπὲρ |
τοῦ
Σοφοκλέους
Δημοχάρους
πεποιηκότος
τοῦ |
[13, 58] |
Ιδομενεὺς
ἱστορεῖ.
Ἐν
δὲ
τῷ
|
ὑπὲρ |
Φρύνης
λόγῳ
Ὑπερεί
δης
ὁμολογῶν |
[13, 68] |
Γλυκέρας
ἐν
Ροσσῷ
τῆς
Συρίας,
|
οὗπερ |
καὶ
σὲ
καὶ
αὑτὸν
ἀνατιθέναι |
[13, 35] |
ἀκουόντων
τῶν
συνδείπνων·
Ημεῖς,
ὦ
|
θύγατερ |
Οδάτι,
νῦν
ποιούμεθα
τοὺς
σοὺς |
[13, 33] |
λιβάνου
ξανθὰ
δάκρη
θυμιᾶτε,
πολλάκι
|
ματέρ' |
Ερώτων
οὐράνιαι
πτάμεναι
νοήμα
ποττὰν |
[13, 44] |
εἶπεν
δέ·
δὸς
ὅσον
ἐπιθυμεῖς,
|
πάτερ· |
οἶδα
γὰρ
ἀκριβῶς
καὶ
πέποιθα |
[13, 45] |
ἄλλο
πλὴν
ἄλλ'
ἡ
Κορώνης,
|
ἕτερ' |
ἐκείνη
μέμφεται.
Ιππην
λέγουσι
τὴν |
[13, 44] |
εἰ
θέλει.
Ἣ
δ'
εἶπε
|
Μῆτερ, |
πῶς,
ἔφη,
μέλλω
φιλεῖν
τὸν |
[13, 42] |
τις
πάνυ.
κᾆθ'
ὡς
ἐπηρώτησε
|
Πότερ' |
ἄνω
θέλεις
ἔλθοῦσ'
ἅμα
βαλεῖν |
[13, 27] |
σκαιὸς
εἶ
κἄγροικος
αἰσχροεπῶν·
ἔα
|
ἐπαρίστερ' |
ἐν
τῷ
στόματι
τὴν
γλῶσσαν |
[13, 46] |
Εὐφροσύνην·
αὕτη
δὲ
ἦν
γναφέως
|
θυγάθηρ. |
Αγραφοι
δ'
εἰσὶν
αὐτῷ
Μεγίστη, |
[13, 71] |
εὑρόμενον,
καὶ
κύκλον
ὅσον
περιβάλλεται
|
αἰθὴρ |
βαιῇ
ἐνὶ
σφαίρῃ
πάντ'
ἀπομασσόμενον. |
[13, 18] |
ἡμᾶς,
πρὸς
θεῶν;
Δι'
ἃς
|
ἀνὴρ |
ἕκαστος
ἡμῶν
φαίνεται,
εἰ
μή |
[13, 72] |
καὶ
τὰ
Μεσσηνιακὰ
ἔπη
συνθείς,
|
ἀνήρ |
εὐπαίδευτος.
~Υπολαμβάνων
οὖν
μέγαν
εἶναι |
[13, 86] |
ὅτε>
καὶ
ὁ
καλὸς
κἀγαθὸς
|
ἀνὴρ |
μεθυσθείη
ἄν.
Οἱ
δὲ
βουλόμενοι |
[13, 20] |
κατὰ
τὴν
Σπάρτην
θαυμάζεται
μᾶλλον
|
ἀνὴρ> |
ὁ
κάλλιστος
καὶ
γύνη
ἡ |
[13, 56] |
Ἑλλάδα;
ἦν
δ'
οὗτος
ὁ>
|
ἀνὴρ |
πρὸς
ἀφροδίσια
πάνυ
καταφερής·
ὅστις |
[13, 74] |
ἀμφιέπωσιν,
πλάστιγξ
θ'
ἡ
χαλκοῦ
|
θυγάτηρ |
ἐπ'
ἄρκαισι
καθίζῃ
κοττάβου
ὑψηλαῖς |
[13, 35] |
τοῦ
Τανάιδος
Ομάρτῃ
βασιλεῖ
Μαραθῶν
|
θυγάτηρ |
Οδάτις·
περὶ
ἧς
ἐν
ταῖς |
[13, 64] |
μετ'
Επικούρου
τοῦ
φυσικοῦ
σχολασάσης
|
θυγάτηρ, |
Σώφρονος
δὲ
γεγονυῖα
πρότερον
ἐρωμένη, |
[13, 51] |
Ἦν
δὲ
Κορώνης
τῆς
Ναννίου
|
θυγάτηρ, |
τὸ
τῆς
Τήθης
ἀναφέρουσα
ἐκ |
[13, 95] |
νομίζει
εἶναι
ἢ
ἂ
ὁ
|
πατὴρ |
αὐτῷ
κατέλιπεν.
Αλλὰ
γὰρ
οὐ |
[13, 35] |
μέθης
εἰσκαλέσας
τὴν
Οδάτιν
ὁ
|
πατὴρ |
εἰς
τὸ
συμπόσιον
εἶπεν
ἀκουόντων |
[13, 3] |
οὐκ
ἀνέρχεται
ἡ
τοῦ
Φοίνικος
|
μήτηρ |
τὴν
τοῦ
Αμύντορος
παλλακίδα.
Μήδεια |
[13, 56] |
ἣν
Ολυμπιὰς
ἡ
τοῦ
νεανίσκου
|
μήτηρ |
φαρμάκοις
ἀπέκτεινεν.
~Καὶ
ὁ
Οὐλπιανόύς, |
[13, 20] |
Κεφάλῳ
καὶ
Κλείτῳ
καὶ
Τιθωνῷ,
|
Δημήτηρ |
Ιασίωνι,
Αφροδίτη
Αγχίσῃ
καὶ
Αδώνιδι. |
[13, 45] |
τί
βουλόμενος
ἔγραψας
ἐν
τραγῳδίᾳ»
|
Ερρ' |
αἰσχροποιέ;
Καταπλαγεὶς
δ'
Εὐριπίδης
τὴν |
[13, 14] |
πέτηται
πρὸς
τὸν
οὐρανὸν
πάλιν,
|
δεῦρ' |
αὐτὸν
ἐφυγάδευσαν
ὡς
ἡμᾶς
κάτω, |
[13, 57] |
εἰρηκότα
ἐν
Νεαίρᾳ·
Ὥσπερ
Σέλευκος
|
δεῦρ' |
ἔπεμφε
τὴν
τίγριν,
ἣν
εἴδομεν |
[13, 81] |
ἐστιῶντος
αὐτόν,
ἐπεὶ
παρὰ
τὸ
|
πῦρ |
ἑστεὼς
ὁ
τὸν
οἶνον
ἐγχέων |
[13, 74] |
οὐδὲ
θανεῖται,
ἔς
τ'
ἄν
|
ὕδωρ |
οἴνῳ
συμμιγνύμενον
κυλίκεσσι
παῖς
διαπομπεύῃ, |
[13, 26] |
ὀρῶν
πρόβατ'
ἐσθίουσι
καὶ
λαγὼς
|
μετέωρ' |
ἀναπράζοντες
ὑπὸ
τῆς
ἰσχύος·
ὅταν |
[13, 2] |
τὰς
γαμετὰς
ὁ
καλὸς
ἡμῶν
|
ἑστιάτωρ |
ἐπαινῶν
Επμιππον
ἔφη
ἐν
τοῖς |
[13, 66] |
οἷς
Ιωνες
ἀγασθέντες,
ὥς
φησι
|
Μενέτωρ |
ἐν
τῷ
περὶ
Αναθημάτων,
Πασιφίλαν |
[13, 70] |
ταῖς
βασάνοις.
Στρατοκλῆς
δ'
ὁ
|
ῥήτωρ |
εἶχε
τὴν
ἐπικληθεῖσαν
Λήμην
ἑταίραν, |
[13, 58] |
Λάκωνος
γυναῖκα.
Ὑπερείδης
δ'
ὁ
|
ῥήτωρ |
ἐκ
τῆς
πατρῴας
οἰκίας
τὸν |
[13, 93] |
τρόπους
ὁποῖίον
φησι
Λυσίας
ὁ
|
ῥήτωρ |
ἐν
τοῖς
τῶν
Συμβολαίων
λόγοις |
[13, 34] |
ἐραστής,
ὥς
φησιν
Λυσίας
ὁ
|
ῥήτωρ |
ἐν
τῷ
κατ'
αὐτοῦ
λόγῳ, |
[13, 31] |
ἄποπτον
εἶναι.
Δημοσθένης
δ'
ὁ
|
ῥήτωρ |
ἐν
τῳ
κατὰ
Νεαίρας
λόγῳ, |
[13, 30] |
αὐτὰ
εἴρηκεν
καὶ
Αἰσχίνης
ὁ
|
ῥήτωρ |
ἐν
τῷ
κατὰ
Τιμάρχου.
~Περὶ |
[13, 61] |
δὲ
ὅτι
καὶ
Δημάδης
ὁ
|
ῥήτωρ |
ἐξ
αὐλητρίδος
ἑταίρας
ἐπαιδοποιήσατο
Δήμέαν |
[13, 62] |
ἧς
ἔγραψεν
ἐγκώμιον
Κέφαλος
ὁ
|
ῥήτωρ |
καθάπερ
καὶ
Αλκιδάμας
ὁ
Ελαίτης |
[13, 38] |
Ιστορικοῖς
Υπομνήμασιν.
Αριστοφῶν
δ'
ὁ
|
ῥήτωρ |
ὁ
τὸν
νόμον
εἰσενεγκὼν
ἐπ' |
[13, 65] |
φίλων
Φρυνίων
καὶ
Στέφανος
ὁ
|
ῥήτωρ· |
ὃς
καὶ
τὴν
Νεαίρας
θυγατέρας |
[13, 94] |
φιλόσοφοι·
ἄρχεται
δ'
οὕτως
ὁ
|
ῥήτωρ |
Οὐκ
ἄν
ποτ'
ᾠήθην,
ὦ> |
[13, 63] |
διαβολήν.
Ακόλαστος
δ'
ἦν
ὁ
|
ῥήτωρ |
περὶ
τὰ
ἀφροδίσια,
ὥς
φησιν |
[13, 94] |
τέχνης.
Εξῆς
δὲ
τούτοις
ὁ
|
ῥήτωρ |
τάδε
λέγει.
Πεισθεὶς
δ'
ὑπ' |
[13, 3] |
καὶ
οἱ
γέροντες
μετὰ
γυναικῶν,
|
Νέστωρ |
και
Φοῖνιξ.
Οὐ
γὰρ
ἦσαν |