>Livre, Chap. |
[13, 42] |
ψυχή,
μελέτω·
μαθεῖν
γὰρ
αἰσθέσθαι
|
θ' |
ἅμα
Ολυμπιονικῶν
νυκτὸς
ἀθλητῶν
δυεῖν |
[13, 42] |
χάριν·
βουλόμενος
εἶωαι
γλαφυρὸς
ἀστεῖός
|
θ' |
ἅμα,
τῆς
Μανίας
ἄριστα
παιζούσης |
[13, 41] |
Ἴσως
ἂν
ἀπορήσαι
τις
εὐλόγως
|
θ' |
ἅμα
τῶν
νῦν
ἀκροατῶν,
εἴ |
[13, 6] |
Σφίγξ,
Υδρα,
λέαιν'
ἔχιδνα,
πτηνά
|
θ' |
Αρπυιῶν
γένη,
εἰς
ὑπερβολὴν
ἀφῖκται |
[13, 84] |
Λιθίνης
ἐπεθύμησεν
κόρης
ἄνθρωπος
ἐγκατέκλεισέ
|
θ' |
αὑτὸν
τῷ
νεῷ.
Φιλήμων
τοῦ |
[13, 43] |
ξένου
πέμψαντος
αὐτῃ
χιόνα
σαπέδρην
|
θ' |
ἕνα,
αἰσχυνομένη
τὰ
δῶρα
μή |
[13, 44] |
καταλελυκυίας
τῆς
Γναθαινίου
σχεδὸν
οὐκέτι
|
θ' |
ἑταιρεῖν
ὑπομενούσης
διὰ
τό
πως |
[13, 74] |
ἱερὰς
θήλεις
χοροὶ
ἀμφιέπωσιν,
πλάστιγξ
|
θ' |
ἡ
χαλκοῦ
θυγάτηρ
ἐπ'
ἄρκαισι |
[13, 39] |
βασιλέ'
εὐμελῶς
κελητίσαι
ποτὲ
ἐπαινεθῆναι
|
θ' |
Ἣ
δὲ
τοῦτ'
ἀπεκρίθη·
Πρὸς |
[13, 43] |
κρεοπῶλην
τιν'
ἀστεῖον
πάνυ
τῇ
|
θ' |
ἡλικίᾳ
σφόδρα
νέον
Ὦ
πρὸς |
[13, 74] |
διαπομπεύῃ,
προπόσεις
ἐπιδέξια
νωμῶν,
παννυχίδας
|
θ' |
ἱερὰς
θήλεις
χοροὶ
ἀμφιέπωσιν,
πλάστιγξ |
[13, 29] |
χανοῦσ'
ὁμοίως·
ἧς
ἐπαρεμυθήσατο
ἐποίησέ
|
θ' |
ἱλαρὸν
εὐθέως
τ'
ἀφεῖλε
πᾶν |
[13, 44] |
ὑπέμεινα
πολὺ
λαβοῦσα
χρυσίον,
ἐφιλοσόφησά
|
θ' |
ἵν'
ἄκρον
ὡς
μάλιστα
καὶ |
[13, 1] |
δ'
ἄγε
νῦν,
Ερατώ,
πάρ
|
θ' |
ἵστατο
καί
μοι
ἔνισπε,
τίνες |
[13, 87] |
τε
μελανόφυκκα
συγκλῶσαι
πτερὰ
κρόνον
|
θ' |
ὃς
ἡλιῶδες
εἰς
ὑφάσματα
πέπλων |
[13, 41] |
εὐθὺ
τοῦτο
μάνίαν'
ἀνεβόα,
αὐτή
|
θ' |
ὅτ'
ἐπαινοίη
τιν'
ἢ
ψέγοι |
[13, 43] |
ἰσχνὸν
πάνυ
καὶ
μέλανα
λεπτὸν
|
θ' |
ὡς
ἔοιχ'
ὑπερβολῇ
καὶ
λιπαρόν, |
[13, 76] |
δ'
ἔρος
οὐδεμίαν
κατακητος
ὥραν,
|
ἅθ' |
ὑπὸ
στεροπᾶς
φλέγων
Θρηίκιος
βορέας, |
[13, 60] |
τοῦ
σώματος
καὶ
τῶν
δικαστῶν
|
καθ' |
ἕνα
δεξιουμένη
μετὰ
δακρύων
διέσωσε |
[13, 31] |
ἔχομεν,
τὰ
δὲ
παλλακὰς
τῆς
|
καθ' |
ἡμέραν
θεραπείας,
τὰς
δὲ
γυναῖκας |
[13, 26] |
ἀργός
ἐστι
καὶ
πότις,
τὸ
|
καθ' |
ἡμέραν
ὁρῶσα
πίνειν
κἀσθίειν
μὸνον, |
[13, 48] |
ἥτις
καὶ
νόμον
συσσιτικὸν
συνέγραφεν,
|
καθ' |
ὃν
δεῖ
τοὺς
ἐραστὰς
ὡς |
[13, 92] |
ἐξήλασε
πάντας
φιλοσόφους
τῆς
Αττικῆς,
|
καθ' |
οὗ
λόγον
ἔγραψε
Φίλων
ὁ |
[13, 49] |
αὐτὴν
καὶ
φαμένου
πολλαῖς
συμπεπλέχθαι,
|
καθ' |
ὑπόκρισιν
έσκυθρώπαων.
Ἐπερωτήσαντος
δὲ
τὴν |
[13, 15] |
τῷ
σόφῳ
δοῦναι,
αὐτοὶ
καταρροφεῖτε
|
κᾆθ' |
ἁλίσκεσθε
ἐναντία
πράσσοντες
οἷς
τραγῳδεῖτε, |
[13, 25] |
ἰόντες
Μεγαράδε
νεανίαι
κλέπτουσι
μεθυσοκότταβοι·
|
κᾆθ' |
οἱ
Μεγαρῆς
ὀδύναις
πεφυσιγγωμένοι
ἀντεξέκλεψαν |
[13, 42] |
αὐτὴν
τῶν
πονηρῶν
τις
πάνυ.
|
κᾆθ' |
ὡς
ἐπηρώτησε
Πότερ'
ἄνω
θέλεις |
[13, 71] |
πόθον
ὃν
Γαλατείης
αὐτοῖς
μηλείοις
|
θήκαθ' |
ὑπὸ
προγόνοις.
Οἶσθα
δὲ
καὶ |
[13, 41] |
Μανία·
Γνάθαινα
δ'
εἰς
τὰ
|
στρώμαθ' |
ὅτι
προίετο,
ἐνουθετήθη
τοῦτό
πως |
[13, 71] |
γινώσκεις.
Ο
δ'
ἀοιδὸς
ἀηδόνος
|
ἠράσαθ' |
ὕμνων
Τήιον
ἀλγύνων
ἄνδρα
πολυφραδίῃ. |
[13, 42] |
παρεπιδημήσας
Αθήνησίν
ποτε
τὴν
Μανίαν
|
μετεπέμψαθ' |
ὅσον
ᾔτησε
δούς.
Εἰς
τὸν |
[13, 44] |
ἀστράβης,
τὰ
πάντ'
ἔχουσ'
ὀνάρια
|
μεθ' |
ἑαυτῆς
τρία
καὶ
τρεῖς
θεραπαίνας |
[13, 37] |
μέγας
Αλέξανδρος
οὐ
Θαίδα
εἶχε
|
μεθ' |
ἑαυτοῦ
τὴν
Αττικὴν
ἑταίραν;
περὶ |
[13, 80] |
τῷ
Ζήνωνι.
Καί
ποτε
καὶ
|
μεθ' |
ἡμέραν
ἐλθὼν
ἔκ
τινος
πότου |
[13, 24] |
τῶνδ'
ἑκάστην
ἔστιν
ἀδεῶς,
εὐτελῶς,
|
μεθ' |
ἡμέραν,
πρὸς
ἑσπέραν,
πάντας
τρόπους· |
[13, 30] |
οὐδὲ
τῶν
πράσων
ἑκάστοτ'
ἐπεδείπνει
|
μεθ' |
ῆμῶν·
τοῦτο
δ'
ἦν,
ἵνα |
[13, 33] |
τε
τὰς
ἑταίρας
ἐνθάδε
μεθύειν>
|
μεθ' |
ἡμῶν.
~Εν
δὲ
Λακεδαίμονι,
ὥς |
[13, 4] |
Επειτα
τὴν
Πιτθέως
ἔλαβεν
Αἴθραν,
|
μεθ' |
ἣν
Μήδειαν.
Θησεὺς
δἐ
Ελένην |
[13, 4] |
γὰρ
ἔγημε
τὴν
Οπλητος
θυγατέρα,
|
μεθ' |
ἣν
τῶν
Χαλκώδοντος
μίαν.
Παραδοὺς |
[13, 31] |
τοῖς
Αβυδηνοῖς.
Τοὺς
δ'
αὐτίκα
|
μεθ' |
ὅπλων
ἀφικομένους
ἀνελεῖν
μὲν
τοὺς |
[13, 29] |
αἰσχρῶς,
ἀλλ'
ἑκάστου
μικρὸν
ἂν
|
ἀπεγεύεθ' |
ὥσπερ
παρθένος
Μιλησία.
Αντιφάνης
Υδρίᾳ· |
[13, 48] |
δικέλλας
καὶ>
ἄμας,
Εἰ
ταῦτ'
|
εἰχεθ᾽ |
ὑμεῖς,
εἶπεν
ἡ
Γνάθαινα,
ἐνέχυρα |
[13, 94] |
τοῖς
μειρακίοις
ἐλλαλεῖν
δι'
ἡμέρας.
|
Εἶθ' |
ἑξῆς
φησι·
Αὐτίκ'
οὐδεὶς
οὔτε |
[13, 8] |
ὁ
τρίτος,
εἶθ'
ὁ
τέταρτος,
|
εἶθ' |
ὁ
Μεταγένης.
Καρκίνος
δ'
ὁ |
[13, 8] |
ὁ
δεύτερος,
εἶθ'
ὁ
τρίτος,
|
εἶθ' |
ὁ
τέταρτος,
εἶθ'
ὁ
Μεταγένης. |
[13, 8] |
ἦν
γήμας,
ἔπειθ'
ὁ
δεύτερος,
|
εἶθ' |
ὁ
τρίτος,
εἶθ'
ὁ
τέταρτος, |
[13, 6] |
τις'
εἶτα,
φησὶ,
παιδίσκη
δίπους.
|
εἶθ' |
ὃ
μὲν
γνοὺς
ταῦτ'
ἀπῆλθεν |
[13, 86] |
ἐν
τοῖς
πότοις
τὸ
τοιοῦτον
|
εἶθ' |
ὅταν
παρεισδυῇ
τὸ
οἰνάριον,
τὴν |
[13, 56] |
Ἐλπινίκῃ
τῇ
ἀδελφῇ
παρανόμως
συνόντος,
|
εἶθ' |
ὕστερον
ἐκδοθείσης
Καλλίᾳ,
καὶ
φυγαδευθέντος |
[13, 86] |
ἐπέτρεψεν,
ἀλλὰ
σκληρὸν
αὑτὸν
εἰσῆγεν.
|
Εἶθ' |
ὕστερον
πώλουμένης
τῆς
αὐλητρίδος,
καθάπερ |
[13, 23] |
ἔνδον,
ὥσπερ
τοῖς
μαγείροις
ἅ
|
παράκειθ' |
ἑκάστοτε,
ἡνίκ'
ἂν
πολώσιν
αἰγων |
[13, 43] |
τοὔψον
ἐφορᾶν
καὶ
πολυπραγμονεῖν
πόσου
|
πωλεῖθ' |
ἕκαστον.
Εἴτ'
ἰδοῦσα
κατὰ
τύχην |
[13, 8] |
ποτὲ
ὁ
πρῶτος
ἦν
γήμας,
|
ἔπειθ' |
ὁ
δεύτερος,
εἶθ'
ὁ
τρίτος, |
[13, 8] |
δ'
ἐν
Καλλωνίδῃ
κακὀς
κακῶς
|
ἀπόλοιθ' |
ὁ
γήμας
δεύτερος
θνητῶν.
Ο |
[13, 8] |
δ'
ἐν
Χρυσίλλᾳ·
Κακὸς
κακῶς
|
ἀπόλοιθ' |
ὅστις
γυναῖκα
δεύτερος
ἔγημε
τὸν |
[13, 8] |
ὅλως.
Εν
δὲ
Εμπιμπραμένῃ
ἐξώλης
|
ἀπόλοιθ' |
ὅστις
ποτὲ
ὁ
πρῶτος
ἦν |
[13, 43] |
λάθρᾳ·
τῳ
παιδί
τ'
ἐπέταξ'
|
ἐγχέανθ' |
ὅσον
δέκα
κυάθους
προσενεγχεῖν
Διφῖλῳ |
[13, 27] |
δαίμονες.
Τὸ
μὴ
σφόδρ'
εἶναι
|
πάνθ' |
ἕτοιμα,
δεῖν
δέ
τι
ἀγωνιᾶσαι |
[13, 25] |
κατεσκευασμένας.
Εστᾶσι
γυμναί,
μὴ
ξαπατηθῇς·
|
πάνθ' |
ὅρα.
Οὐκ
εὖ
σεαυτοῦ
τυγχάνεις |
[13, 88] |
δρᾶμα
πολύμετρόν
ἐστιν,
λειμῶνος
τέκνα·
|
Ἔνθ' |
αἵ
μέν
αὐτῶν
εἰς
ἀπείροντα |
[13, 6] |
προσδοκῶντες
εὐθύς
εἰσιν
ἠρμένοι
καὶ
|
φέρονθ' |
ὑψοῦ
πρὸς
αἴθραν
συντεμόντι
δ' |
[13, 27] |
ὅτι
οὔκ
ἐστιν
ἥδιστον
ἀποθανεῖν
|
βινοῦνθ' |
ἅμα,
ὥσπερ
λέγουσιν
ἀποθανεῖν
Φορμίσιον. |
[13, 71] |
πάσης
ἤρανον
ἱστορίης
Ασκραίων
ἐσικέσθαι
|
ἐρῶνθ' |
Ελικωνίδα
κώμην
ἔνθεν
ὅ
γ' |
[13, 44] |
δωρεὰν
θέλοντ'
ἔχειν.
Πανηγύρεως
οὔσης
|
ποθ' |
ἡ
Γναθαίνιον
εἰς
Πειραιᾶ
κατέβαινε |
[13, 55] |
λιθίνην
καὶ
έπίγραμμα
τόδε·
Τῆσδέ
|
ποθ' |
ἡ
μεγάλαυχος
ἀνίκητός
τε
πρὸς |
[13, 60] |
τάδε
φησὶν
περὶ
αὐτῆς
Φρύνη
|
ποθ' |
ἡμῶν
γέγονεν
ἐπιφανεστάτη
πολὺ
τῶν |
[13, 39] |
ὁ
Μάχων
οὕτω
γράφει·
Δημήτριός
|
ποθ' |
ὁ
βασιλεὺς
γένη
μύρων
Λαμίᾳ |
[13, 45] |
παχεῖαν
ἀναλαβόντος,
εἶπεν
ὕστερον
μεταπεμπομένου
|
ποθ' |
ὡς
ἔοικ'
αὐτήν,
λέγειν
πρὸς |
[13, 6] |
αἴθραν
συντεμόντι
δ'
οὐδὲ
ἓν
|
ἔσθ' |
ἑταίρας
ὅσα
περ
ἔστιν
θηρί' |
[13, 71] |
σκολιοῖο
τυπέντα
τόξου
νυκτερινὰς
οὐκ
|
ἀποθέσθ' |
ὀδύνας
ἀλλὰ
Μακηδονίης
πάσας
κατενίσατο |
[13, 6] |
ἀφῖκται
τοῦ
καταπτύστου
γένους
Οὐκ
|
ἔνεσθ' |
αὖται
δ'
ἁπάντων
ὑπερέχουσι
τῶν |
[13, 24] |
εὐπρεπῶν
ἐπὶ
τοῖσι
πορνείοισιν,
ἃς
|
ἔξεσθ' |
ὁρᾶν
εἰληθερούσας,
στέρν'
ἀπημφιεσμένας,
γυμνὰς |
[13, 18] |
φαίνεται,
εἰ
μή
τι
ταύταις
|
ἀντιπράττεσθ' |
ὑπονοεῖς;
Διογένης
δὲ
ἰδών
τινα |
[13, 27] |
γέρων
ὢν
τοὺς
τρόπους.
Οὐκ
|
οἶσθ' |
ὅτι
οὔκ
ἐστιν
ἥδιστον
ἀποθανεῖν |
[13, 23] |
ὡσπερεὶ
κοντοῖσι
τούτοις
εἰς
τὸ
|
πρόσθ' |
ἀπήγαγον.
Τὰς
ὀφρῦς
πυρρὰς
ἔχει |
[13, 8] |
πλοιάρια
γήμας
δ'
οὐδε
εἷς
|
σέσωσθ' |
ὅλως.
Εν
δὲ
Εμπιμπραμένῃ
ἐξώλης |
[13, 41] |
ὄνομα
Φρυγιακὸν
γυναῖκ'
ἔχειν,
καὶ
|
ταῦθ' |
ἑταίραν
ἐκ
μέσης
τῆς
Ελλάδος, |
[13, 30] |
Αντιφάνης
ἐν
Υπνῳ
παράγει·
Διὰ
|
ταῦθ' |
ὁ
πόρνος
οὗτος
οὐδὲ
τῶν |
[13, 72] |
Σαπφοῦς
ἐραστὰς
Αρχίλοχον
καὶ
Ιππώνακτα.
|
Ταῦθ' |
ὑμῖν,
ὦ
ἑταῖροι,
οὐκ
ἀμερίμνως |
[13, 24] |
ἃς
δ'
οὔτ'
ἰδεῖν
ἔστ'
|
οὔθ' |
ὁρῶντ'
ἰδεῖν
σαφῶς,
αἰεὶ
δὲ |
[13, 14] |
γ'
ἀληθῶς.
Οὔτε
τοῦτο
πείθομαι
|
οὔθ' |
ὡς
πένης
ἄνθρωπος
ἐνοχλῶν
πολλάκις |
[13, 84] |
δ'
ὡς
λέγουσιν,
κἀν
Σάμῳ
|
τοιοῦθ' |
ἕτερον.
Λιθίνης
ἐπεθύμησεν
κόρης
ἄνθρωπος |
[13, 75] |
Λέγει
δ'
οὗτως
περὶ
αὐτῆς
|
Τοῦθ' |
ἁδειᾶν
Μουσᾶν
ἔδειξε
δῶρον
μάραικα |
[13, 26] |
τις
φίλη
Αντεια.
(Β)
Καὶ
|
τοῦθ' |
ἡμέτερον
ἦν
παίγνιον.
(Α)
Νὴ |
[13, 44] |
οἶδα
γὰρ
ἀκριβῶς
καὶ
πέποιθα
|
τοῦθ' |
ὅτι
εἰς
νύκτ'
ἀποδώσεις
τῳ |
[13, 44] |
ἄχρι
τοῦ
στόματος
ἠσβολωμένον·
διὰ
|
τοῦθ' |
ὑπέμεινα
πολὺ
λαβοῦσα
χρυσίον,
ἐφιλοσόφησά |
[13, 13] |
πρῶτος
ἀνθρώπων
ἄρα
ἢ
κηροπλαστήσας
|
Ερωθ' |
ὑπόπτερον;
Ως
οὐδὲν
ᾔδει
πλὴν |