Pages
[268]	οἶμαι ὅτι μαίνεται ἅνθρωπος, καὶ	ἐκ	βιβλίου ποθὲν ἀκούσας ἢ ~περιτυχὼν
[260]	~ἢ καλὰ ἀλλ᾽ ὅσα δόξει·	ἐκ	γὰρ τούτων εἶναι τὸ πείθειν
[275]	ὥς ~τι σαφὲς καὶ βέβαιον	ἐκ	γραμμάτων ἐσόμενον, πολλῆς ἂν εὐηθείας
[251]	αὖ ἔχουσα τοῦ καλοῦ γέγηθεν.	ἐκ	δὲ ἀμφοτέρων ~μεμειγμένων ἀδημονεῖ τε
[236]	(ἰσχυρότερος δ᾽ ἐγὼ καὶ νεώτερος,	ἐκ	δὲ ~ἁπάντων τούτων σύνες ὅ
[269]	ὁρίσασθαι τί ποτ᾽ ἔστιν ῥητορική,	ἐκ	δὲ τούτου τοῦ πάθους τὰ
[244]	καὶ τῶν ἄλλων σημείων, ἅτ᾽	ἐκ	διανοίας ποριζομένων ~ἀνθρωπίνῃ οἰήσει νοῦν
[253]	ἔτι τε μᾶλλον ἀγαπῶσι, κἂν	ἐκ	Διὸς ἀρύτωσιν ὥσπερ αἱ ~βάκχαι,
[244]	οἱ παλαιοὶ μανίαν σωφροσύνης τὴν	ἐκ	θεοῦ τῆς παρ᾽ ~ἀνθρώπων γιγνομένης.
[245]	~τῷ ἐρῶντι καὶ τῷ ἐρωμένῳ	ἐκ	θεῶν ἐπιπέμπεται. ἡμῖν δὲ ἀποδεικτέον
[249]	βίον ἀνθρωπίνη ~ψυχὴ ἀφικνεῖται, καὶ	ἐκ	θηρίου ὅς ποτε ἄνθρωπος ἦν
[244]	τῶν μεγίστων, ἃ δὴ ~παλαιῶν	ἐκ	μηνιμάτων ποθὲν ἔν τισι τῶν
[249]	ἄνθρωπον ~συνιέναι κατ᾽ εἶδος λεγόμενον,	ἐκ	πολλῶν ἰὸν αἰσθήσεων (εἰς ἓν
[231]	τῶν ἄλλων τὸν σαυτῷ ἐπιτηδειότατον,	ἐκ	~πολλῶν· ὥστε πολὺ (πλείων ἐλπὶς
[241]	Νυμφῶν, αἷς με σὺ προύβαλες	ἐκ	προνοίας, σαφῶς ἐνθουσιάσω; ~λέγω οὖν
[245]	θύρας ἀφίκηται, πεισθεὶς ὡς ἄρα	ἐκ	τέχνης ἱκανὸς ~ποιητὴς ἐσόμενος, ἀτελὴς
[260]	εἶναι τὸ πείθειν ἀλλ᾽ οὐκ	ἐκ	τῆς ἀληθείας. ~(Σωκράτης) ~οὔτοι ἀπόβλητον
[251]	παιδικοῖς. ἰδόντα δ᾽ ~αὐτὸν οἷον	ἐκ	τῆς φρίκης μεταβολή τε (καὶ
[246]	καλός τε καὶ ~ἀγαθὸς καὶ	ἐκ	τοιούτων, ὁ δ᾽ ἐξ ἐναντίων
[230]	καὶ οὐκ ἐπιχωρίῳ (ἔοικας· οὕτως	ἐκ	τοῦ ἄστεος οὔτ᾽ εἰς ~τὴν
[243]	λόγω, οὗτός τε καὶ ὁ	ἐκ	~τοῦ βιβλίου ῥηθείς. εἰ γὰρ
[248]	~προσήκουσα ψυχῆς τῷ ἀρίστῳ νομὴ	ἐκ	τοῦ ἐκεῖ (λειμῶνος τυγχάνει οὖσα,
[258]	μὲν οὗτος ἐμμένῃ, γεγηθὼς ἀπέρχεται	ἐκ	τοῦ θεάτρου ὁ ποιητής· ἐὰν
[232]	πολὺ (πλείων ἐλπὶς φιλίαν αὐτοῖς	ἐκ	τοῦ ~πράγματος ἢ ἔχθραν γενέσθαι.
[241]	~πάλιν γένηται. φυγὰς δὴ γίγνεται	ἐκ	τούτων, καὶ ἀπεστερηκὼς ὑπ᾽ ἀνάγκης
[265]	παιδιᾷ πεπαῖσθαι· τούτων δέ τινων	ἐκ	~τύχης ῥηθέντων δυοῖν εἰδοῖν, (εἰ
[231]	ἡ ἔκλεξις εἴη· εἰ δ᾽	ἐκ	τῶν ἄλλων τὸν σαυτῷ ἐπιτηδειότατον,
[252]	λέγουσι δὲ οἶμαί τινες Ὁμηριδῶν	ἐκ	τῶν ἀποθέτων ἐπῶν δύο ~ἔπη
[231]	καὶ ἐκ τῶν λόγων καὶ	ἐκ	τῶν ἔργων τοῖς ἄλλοις ἀπεχθανόμενοι
[231]	καὶ μὲν δὴ εἰ μὲν	ἐκ	τῶν ἐρώντων τὸν βέλτιστον αἱροῖο,
[231]	ἐρῶσιν, ~καὶ ἕτοιμοί εἰσι καὶ	ἐκ	τῶν λόγων καὶ ἐκ τῶν
[254]	ἔτι μᾶλλον τοῦ ~ὑβριστοῦ ἵππου	ἐκ	τῶν ὀδόντων βίᾳ ὀπίσω σπάσας
[243]	ἐραστῇ μᾶλλον ἢ μὴ ἐρῶντι	ἐκ	τῶν ὁμοίων χαρίζεσθαι. ~(Φαῖδρος) ~ἀλλ᾽
[250]	τόδε τὸ ζῷον· ἀναμιμνῄσκεσθαι δὲ	ἐκ	~τῶνδε ἐκεῖνα οὐ ῥᾴδιον ἁπάσῃ,
[264]	ἢ φαίνεται τὸ δεύτερον ~εἰρημένον	ἔκ	τινος ἀνάγκης δεύτερον δεῖν τεθῆναι,
[245]	μηδ᾽ ἐξ ἑνός· εἰ γὰρ	ἔκ	του ἀρχὴ γίγνοιτο, οὐκ ἂν
[245]	δὴ ~ἀπολομένης οὔτε αὐτή ποτε	ἔκ	του οὔτε ἄλλο ἐξ ἐκείνης
[247]	αἱ μὲν γὰρ ἀθάνατοι καλούμεναι,	~ἡνίκ᾽	ἂν πρὸς ἄκρῳ γένωνται, ἔξω
[242]	δὴ καὶ τίνι τούτῳ; ~(Σωκράτης)	~ἡνίκ᾽	ἔμελλον, ὠγαθέ, τὸν ποταμὸν διαβαίνειν,
[271]	~(Φαῖδρος) κάλλιστα γοῦν ἄν, ὡς	ἔοικ᾽	ἔχοι οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὔτοι μὲν
[264]	γὰρ ἔδοξεν, ὡς μηδὲν εἰδότι,	οὐκ	ἀγεννῶς τὸ ἐπιὸν εἰρῆσθαι τῷ
[267]	κάλλιστον Πάριον Εὐηνὸν ἐς μέσον	οὐκ	ἄγομεν, ὃς ~ὑποδήλωσίν τε πρῶτος
[268]	ὀξυτάτην ~καὶ βαρυτάτην (χορδὴν ποιεῖν,	οὐκ	ἀγρίως εἴποι ἄν· ὦ μοχθηρέ,
[229]	βρέχουσι τοὺς πόδας ἰέναι, καὶ	οὐκ	ἀηδές, ἄλλως τε καὶ τήνδε
[265]	ἔφορον. ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα ἔμοιγε	οὐκ	ἀηδῶς ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~τόδε τοίνυν
[258]	μὲν ἄρα παντὶ δῆλον, ὅτι	οὐκ	αἰσχρὸν αὐτό γε τὸ γράφειν
[244]	παλαιῶν οἱ τὰ ὀνόματα τιθέμενοι	οὐκ	αἰσχρὸν ἡγοῦντο οὐδὲ ὄνειδος ~μανίαν·
[245]	λόγον τοῦτον αὐτόν τις λέγων	οὐκ	αἰσχυνεῖται. πᾶν γὰρ ~σῶμα, ᾧ
[261]	περὶ δημηγορίας· ἐπὶ πλέον δὲ	οὐκ	~ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ᾽ ἦ τὰς
[275]	~σοφίας δὲ τοῖς μαθηταῖς δόξαν,	οὐκ	ἀλήθειαν πορίζεις· πολυήκοοι γάρ σοι
[263]	δ᾽ ὅταν δικαίου ἢ ἀγαθοῦ;	οὐκ	ἄλλος ἄλλῃ φέρεται, καὶ ἀμφισβητοῦμεν
[232]	~φιλοτιμουμένους ἐπιδείκνυσθαι πρὸς ἅπαντας ὅτι	οὐκ	ἄλλως αὐτοῖς πεπόνηται· ~τοὺς δὲ
[240]	ἐπέμειξεν ~ἡ φύσις ἡδονήν τινα	οὐκ	ἄμουσον, καί τις ἑταίραν ὡς
[268]	τῷ ὅλῳ συνισταμένην. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ᾽	οὐκ	ἂν ἀγροίκως γε οἶμαι λοιδορήσειαν,
[229]	εἰ ἀπιστοίην, ὥσπερ οἱ σοφοί,	οὐκ	ἂν ἄτοπος εἴην, εἶτα σοφιζόμενος
[245]	γὰρ ἔκ του ἀρχὴ γίγνοιτο,	οὐκ	ἂν ἔτι ἀρχὴ γίγνοιτο. ~ἐπειδὴ
[250]	φύσει ~τεθέαται τὰ ὄντα, ~ἢ	οὐκ	ἂν ἦλθεν (εἰς τόδε τὸ
[243]	φθονερῶς τε ~καὶ βλαβερῶς, πῶς	οὐκ	ἂν οἴει αὐτὸν ἡγεῖσθαι ἀκούειν
[227]	προϊόντι ἀκούειν. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	οὐκ	ἂν οἴει με κατὰ Πίνδαρον
[232]	δι᾽ ἀρετὴν ἔπραξαν ὧν ἐδέοντο,	οὐκ	ἂν τοῖς συνοῦσι φθονοῖεν, ἀλλὰ
[240]	δ᾽ αὕτως ψόγους νήφοντος μὲν	οὐκ	ἀνεκτούς, εἰς δὲ μέθην ἰόντος
[261]	δικαστηρίοις οἱ ἀντίδικοι τί δρῶσιν;	~οὐκ	ἀντιλέγουσιν μέντοι; ἢ τί φήσομεν;
[267]	πέρι. ~(Φαῖδρος) σμικρά γε καὶ	οὐκ	ἄξια λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἐῶμεν δὴ
[239]	πάντα ~ἐπιτηδεύοντα, ἃ δῆλα καὶ	οὐκ	ἄξιον περαιτέρω προβαίνειν, ἀλλὰ ἓν
[236]	δέ· ἀλλὰ ~διανοήθητι ὅτι ἐντεῦθεν	οὐκ	ἄπιμεν πρὶν ἂν σὺ εἴπῃς
[252]	καρποῦται. ~ὅθεν δὴ ἑκοῦσα εἶναι	οὐκ	ἀπολείπεται, οὐδέ τινα τοῦ καλοῦ
[245]	δὴ τὸ αὑτὸ ~κινοῦν, ἅτε	οὐκ	ἀπολεῖπον ἑαυτό, οὔποτε λήγει κινούμενον,
[241]	τὸ ἅπαν ἐξ ἀρχῆς, ὅτι	οὐκ	ἄρα ἔδει ~ποτὲ ἐρῶντι καὶ
[261]	φερόμενα; ~(Φαῖδρος) μάλα γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα μόνον περὶ δικαστήριά τέ
[276]	σπέρματα; ~(Φαῖδρος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα σπουδῇ αὐτὰ ἐν ὕδατι
[266]	ὅμως τέχνῃ λαμβάνεται; ~πάντως δ᾽	οὐκ	ἀτιμαστέον αὐτὸ σοί τε καὶ
[260]	δὴ καὶ τὸ νῦν λεχθὲν	οὐκ	ἀφετέον. ~(Φαῖδρος) ὀρθῶς λέγεις. ~(Σωκράτης)
[248]	ὅθεν ἥκει ἡ ψυχὴ ~ἑκάστη	οὐκ	ἀφικνεῖται ἐτῶν μυρίων ~(οὐ γὰρ
[242]	~(Σωκράτης) τί οὖν; τὸν ἔρωτα	οὐκ	Ἀφροδίτης καὶ θεόν τινα ἡγῇ;
[265]	δύναμιν τέχνῃ λαβεῖν δύναιτό ~τις,	οὐκ	ἄχαρι. ~(Φαῖδρος) τίνων δή; ~(Σωκράτης)
[242]	ἔδοξα αὐτόθεν ἀκοῦσαι, ἥ με	οὐκ	ἐᾷ ἀπιέναι πρὶν ἂν ~ἀφοσιώσωμαι,
[254]	τάξιν καὶ (ὁμολογίαν· καὶ πάλιν	οὐκ	ἐθέλοντας ~προσιέναι ἀναγκάζων μόγις συνεχώρησεν
[260]	τούτου ἀκήκοα, ὦ φίλε Σώκρατες,	~οὐκ	(εἶναι ἀνάγκην τῷ μέλλοντι ῥήτορι
[260]	τούτων εἶναι τὸ πείθειν ἀλλ᾽	οὐκ	ἐκ τῆς ἀληθείας. ~(Σωκράτης) ~οὔτοι
[234]	δέοντα ~εἰρηκότος τοῦ ποιητοῦ, ἀλλ᾽	οὐκ	ἐκείνῃ μόνον, ὅτι σαφῆ καὶ
[277]	πέρι καὶ κακῶν καὶ ~ἀγαθῶν	οὐκ	ἐκφεύγει τῇ ἀληθείᾳ μὴ οὐκ
[233]	ἥξουσι καὶ μάλιστα ἡσθήσονται καὶ	οὐκ	ἐλαχίστην χάριν εἴσονται καὶ ~πολλὰ
[258]	τοιοῦτον ἢ λόγος ~συγγεγραμμένος; ~(Φαῖδρος)	οὐκ	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐὰν μὲν
[275]	καὶ μή. πλημμελούμενος δὲ καὶ	οὐκ	ἐν δίκῃ λοιδορηθεὶς τοῦ πατρὸς
[240]	~ὁρῶντι μὲν ὄψιν πρεσβυτέραν καὶ	οὐκ	ἐν ὥρᾳ, ἑπομένων δὲ τῶν
[275]	γραφῆς ἔξωθεν ὑπ᾽ ἀλλοτρίων τύπων,	οὐκ	ἔνδοθεν αὐτοὺς ὑφ᾽ αὑτῶν ~ἀναμιμνῃσκομένους·
[250]	καὶ ὅσα ἄλλα τίμια ψυχαῖς	~οὐκ	ἔνεστι φέγγος οὐδὲν ἐν τοῖς
[229]	ὁ λόγος, ὡς ἐκεῖθεν ~ἀλλ᾽	οὐκ	ἐνθένδε ἡρπάσθη. ἐγὼ δέ, ὦ
[229]	~(Φαῖδρος) ~εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἐνθένδε μέντοι ποθὲν ἀπὸ τοῦ
[233]	ἂν ~πιστοὺς φίλους ἐκεκτήμεθα, οἳ	οὐκ	ἐξ ἐπιθυμίας τοιαύτης γεγόνασιν ἀλλ᾽
[233]	ἀλλήλοις φίλοι ὄντες ταῦτα ~ἔπραξαν,	οὐκ	ἐξ ὧν ἂν εὖ πάθωσι
[228]	παντὸς μᾶλλον τά γε ῥήματα	~οὐκ	ἐξέμαθον· τὴν μέντοι διάνοιαν σχεδὸν
[245]	δείξας φερέσθω τὰ νικητήρια, ὡς	οὐκ	ἐπ᾽ ὠφελίᾳ ὁ ἔρως ~τῷ
[266]	τεμνόμενος μέρος, πάλιν τοῦτο τέμνων	οὐκ	ἐπανῆκεν πρὶν ~ἐν αὐτοῖς ἐφευρὼν
[228]	~λόγων ἐραστοῦ, ἐθρύπτετο ὡς δὴ	οὐκ	ἐπιθυμῶν λέγειν· τελευτῶν δὲ ἔμελλε
[275]	παρ᾽ οἷς οὐδὲν προσήκει, καὶ	οὐκ	ἐπίσταται λέγειν ~οἷς δεῖ γε
[240]	ἃ ~καὶ λόγῳ (ἐστὶν ἀκούειν	οὐκ	ἐπιτερπές, μὴ ὅτι δὴ ἔργῳ
[230]	ὃ λέγεις, ~ξεναγουμένῳ τινὶ καὶ	οὐκ	ἐπιχωρίῳ (ἔοικας· οὕτως ἐκ τοῦ
[277]	οὐκ ἐκφεύγει τῇ ἀληθείᾳ μὴ	οὐκ	ἐπονείδιστον εἶναι, οὐδὲ ἂν ὁ
[231]	(τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι, ~ὅτι	οὐκ	ἐραστὴς ὤν σου τυγχάνω. ὡς
[264]	τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι, ὅτι	~οὐκ	ἐραστὴς ὢν σοῦ τυγχάνω. ὡς
[262]	τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι, ὅτι	οὐκ	~ἐραστὴς ὢν σοῦ τυγχάνω. ὡς
[273]	τοιόσδε τοιῷδε ~ἐπεχείρησα; ὁ δ᾽	οὐκ	ἐρεῖ δὴ τὴν ἑαυτοῦ κάκην,
[237]	ἐρῶν ἐπεπείκει τὸν ~παῖδα ὡς	οὐκ	ἐρῴη. καί ποτε αὐτὸν αἰτῶν
[255]	καλεῖ δὲ αὐτὸν καὶ οἴεται	οὐκ	ἔρωτα ἀλλὰ ~φιλίαν εἶναι. ἐπιθυμεῖ
[263]	γε δοκεῖ· ὃ μέντοι ζητεῖς	οὐκ	ἔστ᾽ αὐτόθι. ~(Σωκράτης) λέγε, ἵνα
[244]	~Ἱμεραίου. λεκτέος δὲ ὧδε, ὅτι	οὐκ	ἔστ᾽ ἔτυμος λόγος ὃς ἂν
[243]	τὴν αἰτίαν, καὶ ποιεῖ εὐθὺς	~οὐκ	ἔστ᾽ ἔτυμος λόγος οὗτος, ~οὐδ᾽
[260]	διαμαρτυρομένων λόγων, ὅτι ψεύδεται καὶ	οὐκ	ἔστι ~τέχνη ἀλλ᾽ ἄτεχνος τριβή·
[231]	τῆς ἐπιθυμίας παύσωνται· τοῖς δὲ	οὐκ	ἔστι χρόνος ἐν ᾧ ~μεταγνῶναι
[243]	ἐγκεκαλυμμένος. ~(Φαῖδρος) τουτωνί, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἔστιν ἅττ᾽ ἂν ἐμοὶ εἶπες
[271]	~αὐτὰ μὲν τὰ ῥήματα εἰπεῖν	οὐκ	εὐπετές· ὡς δὲ δεῖ γράφειν,
[255]	ἄλλου ὀφθαλμίας ἀπολελαυκὼς πρόφασιν εἰπεῖν	οὐκ	ἔχει, ὥσπερ δὲ ἐν ~κατόπτρῳ
[262]	νῦν γε ψιλῶς πως λέγομεν,	οὐκ	ἔχοντες ἱκανὰ ~παραδείγματα. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[235]	ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~νῦν μὲν οὕτως	οὐκ	ἔχω εἰπεῖν· δῆλον δὲ ὅτι
[243]	στερηθεὶς διὰ τὴν Ἑλένης κακηγορίαν	οὐκ	ἠγνόησεν ὥσπερ ~Ὅμηρος, ἀλλ᾽ ἅτε
[267]	~(Φαῖδρος) Πρωταγόρεια δέ, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἦν μέντοι τοιαῦτ᾽ ἄττα; ~(Σωκράτης)
[243]	καθαρμὸς ἀρχαῖος, ὃν Ὅμηρος μὲν	οὐκ	ᾔσθετο, Στησίχορος δέ. τῶν ~γὰρ
[241]	ὦ Σώκρατες, τί ~ἀποπαύῃ; ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ᾔσθου, ὦ μακάριε, ὅτι ἤδη
[237]	τοὺς δὲ πολλοὺς λέληθεν ~ὅτι	οὐκ	ἴσασι τὴν οὐσίαν ἑκάστου. ὡς
[261]	~τὸν οὖν Ἐλεατικὸν Παλαμήδην λέγοντα	οὐκ	ἴσμεν τέχνῃ, ὥστε φαίνεσθαι τοῖς
[258]	γενέσθαι λογογράφος ἐν πόλει, ἆρ᾽	οὐκ	~ἰσόθεον ἡγεῖται αὐτός τε αὑτὸν
[227]	λόγος ἦν, περὶ ὃν ~διετρίβομεν,	οὐκ	οἶδ᾽ ὅντινα τρόπον ἐρωτικός. γέγραφε
[265]	ἐφήσαμέν τε ἀρίστην εἶναι, καὶ	οὐκ	~οἶδ᾽ ὅπῃ τὸ ἐρωτικὸν πάθος
[250]	οὖν μὴ ~νεοτελὴς ἢ διεφθαρμένος	οὐκ	ὀξέως ἐνθένδε ἐκεῖσε φέρεται πρὸς
[275]	τοῖς μὲν οὖν τότε, ἅτε	οὐκ	οὖσι σοφοῖς ὥσπερ ~ὑμεῖς οἱ
[236]	~(Σωκράτης) μηδαμῶς τοίνυν εἴπῃς. ~(Φαῖδρος)	~οὔκ,	ἀλλὰ καὶ δὴ λέγω· ὁ
[229]	κόραις παίζειν παρ᾽ αὐτά. ~(Σωκράτης)	~οὔκ,	ἀλλὰ κάτωθεν ὅσον δύ᾽ ἢ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007