Pages
[254]	μὴ ~ἀντιτείνειν, τὸν δὲ ὑβριστὴν	μάλ᾽	ἄκοντα. ἀπελθόντε δὲ ἀπωτέρω, ὁ
[230]	ἥ τε γὰρ πλάτανος αὕτη	μάλ᾽	ἀμφιλαφής τε ~καὶ ὑψηλή, τοῦ
[265]	δεῖ χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην. ~(Φαῖδρος) καὶ	μάλ᾽	ἀνδρικῶς. ~(Σωκράτης) ~ὤιμην σε τἀληθὲς
[266]	ὀνομαζόμενον σκαιόν τινα ἔρωτα ἐλοιδόρησεν	μάλ᾽	ἐν δίκῃ, ὁ δ᾽ ~εἰς
[274]	ἀνθρωπίνων δοξασμάτων; ~(Φαῖδρος) γελοῖον ἤρου·	ἀλλ᾽	ἃ φῂς ἀκηκοέναι λέγε. ~(Σωκράτης)
[258]	καλῶς λέγειν τε καὶ γράφειν	ἀλλ᾽	αἰσχρῶς ~τε καὶ κακῶς. ~(Φαῖδρος)
[255]	οὐχ ὑπὸ σχηματιζομένου τοῦ ἐρῶντος	~ἀλλ᾽	ἀληθῶς τοῦτο πεπονθότος, καὶ αὐτὸς
[268]	~εἰ οὖν εἴποι ὅτι οὐδαμῶς·	ἀλλ᾽	ἀξιῶ τὸν ταῦτα (παρ᾽ ἐμοῦ
[257]	αὐτοῦ μηκέτι ἐπαμφοτερίζῃ καθάπερ νῦν,	ἀλλ᾽	ἁπλῶς πρὸς ἔρωτα ~μετὰ φιλοσόφων
[264]	ζητοῦμεν, ὃς οὐδὲ ἀπ᾽ ἀρχῆς	ἀλλ᾽	ἀπὸ ~τελευτῆς ἐξ ὑπτίας ἀνάπαλιν
[259]	~λαβόν, μηδὲν τροφῆς δεῖσθαι γενόμενον,	ἀλλ᾽	ἄσιτόν τε καὶ ἄποτον εὐθὺς
[243]	κακηγορίαν οὐκ ἠγνόησεν ὥσπερ ~Ὅμηρος,	ἀλλ᾽	ἅτε μουσικὸς ὢν ἔγνω τὴν
[268]	εἴποι ἄν· ὦ μοχθηρέ, ~μελαγχολᾷς,	ἀλλ᾽	ἅτε μουσικὸς ὢν πρᾳότερον ὅτι
[260]	ψεύδεται καὶ οὐκ ἔστι ~τέχνη	ἀλλ᾽	ἄτεχνος τριβή· τοῦ δὲ λέγειν,
[227]	καλῶν, οὐχ ὑπ᾽ ἐραστοῦ δέ,	ἀλλ᾽	αὐτὸ δὴ τοῦτο καὶ ~κεκόμψευται·
[229]	μυθολόγημα ~πείθῃ ἀληθὲς εἶναι; ~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽	εἰ ἀπιστοίην, ὥσπερ οἱ σοφοί,
[260]	~ἀγνοοῦντα τἀληθὲς ἀναγκάζω μανθάνειν λέγειν,	ἀλλ᾽	εἴ τι ἐμὴ συμβουλή, ~κτησάμενον
[272]	ἐξὸν ὀλίγην τε καὶ λείαν.	~ἀλλ᾽	εἴ τινά πῃ βοήθειαν ἔχεις
[263]	~ἀγαθῶν τυγχάνει; ~(Σωκράτης) ~ἄριστα λέγεις·	ἀλλ᾽	εἰπὲ καὶ τόδε ἐγὼ γάρ
[229]	Βορέου. ~(Φαῖδρος) ~οὐ πάνυ νενόηκα·	ἀλλ᾽	εἰπὲ πρὸς Διός, ὦ Σώκρατες,
[253]	δυσμενείᾳ χρώμενοι πρὸς τὰ παιδικά,	ἀλλ᾽	~εἰς ὁμοιότητα (αὑτοῖς καὶ τῷ
[258]	λόγους. ~(Φαῖδρος) τί γάρ; ~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽	ἐκεῖνο οἶμαι αἰσχρὸν ἤδη, τὸ
[231]	προσήκει. οὐ γὰρ ὑπ᾽ ἀνάγκης	ἀλλ᾽	ἑκόντες, ὡς ἂν ἄριστα περὶ
[230]	νυνδὴ ἔλεγον, σκοπῶ οὐ ταῦτα	ἀλλ᾽	ἐμαυτόν, ~εἴτε τι θηρίον ὂν
[233]	ἔσεσθαι, οὐχ ὑπ᾽ ἔρωτος ἡττώμενος	~ἀλλ᾽	ἐμαυτοῦ κρατῶν, οὐδὲ διὰ σμικρὰ
[233]	οὐκ ἐξ ἐπιθυμίας τοιαύτης γεγόνασιν	ἀλλ᾽	ἐξ ~ἑτέρων ἐπιτηδευμάτων. ~ἔτι δὲ
[237]	μὴ πάθωμεν ὃ ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν,	ἀλλ᾽	ἐπειδὴ σοὶ ~καὶ ἐμοὶ ὁ
[243]	ἐκ τῶν ὁμοίων χαρίζεσθαι. ~(Φαῖδρος)	~ἀλλ᾽	εὖ ἴσθι ὅτι ἕξει τοῦθ᾽
[278]	ἔχοντα δεῖ (λέγεσθαι τὸν τοιοῦτον,	ἀλλ᾽	ἐφ᾽ οἷς ἐσπούδακεν ~ἐκείνων. ~(Φαῖδρος)
[231]	περιῃρημένων τοσούτων κακῶν οὐδὲν ὑπολείπεται	ἀλλ᾽	ἢ ποιεῖν προθύμως ~ὅτι ἂν
[258]	κἄν τις ὡς εἰπεῖν ζῴη,	ἀλλ᾽	ἢ τῶν ~τοιούτων ἡδονῶν ἕνεκα;
[261]	πλέον δὲ οὐκ ~ἀκήκοα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽	ἦ τὰς Νέστορος καὶ Ὀδυσσέως
[241]	τὸ πέρα ἀκούσαις ἐμοῦ λέγοντος,	ἀλλ᾽	ἤδη σοι ~τέλος ἐχέτω ὁ
[250]	ἐπωνυμίαν, ὥστ᾽ οὐ σέβεται προσορῶν,	ἀλλ᾽	~ἡδονῇ παραδοὺς τετράποδος νόμον βαίνειν
[228]	ἐμμελετᾶν ~παρέχειν οὐ πάνυ δέδοκται.	ἀλλ᾽	ἴθι, δείκνυε. ~(Φαῖδρος) ~παῦε. ἐκκέκρουκάς
[233]	καὶ ~πολλὰ ἀγαθὰ αὐτοῖς εὔξονται.	ἀλλ᾽	ἴσως προσήκει οὐ τοῖς σφόδρα
[271]	οὔτε τι (ἄλλο οὔτε τοῦτο.	ἀλλ᾽	οἱ νῦν γράφοντες, ὧν σὺ
[234]	τῆς ἐπιθυμίας ἔχθρας πρόφασιν ζητήσουσιν,	ἀλλ᾽	οἳ ~παυσαμένου τῆς ὥρας τότε
[236]	εἶτ᾽ ἄλλ᾽ ἄττα ἕξειν λέγειν;	~ἀλλ᾽	οἶμαι τὰ μὲν τοιαῦτα ἐατέα
[255]	πέπονθεν οἶδεν οὐδ᾽ ἔχει φράσαι,	ἀλλ᾽	οἷον ~ἀπ᾽ ἄλλου ὀφθαλμίας ἀπολελαυκὼς
[234]	διαπραξάμενοι πρὸς τοὺς ἄλλους φιλοτιμήσονται,	~ἀλλ᾽	οἵτινες αἰσχυνόμενοι πρὸς ἅπαντας σιωπήσονται·
[234]	~ὅσοι τῆς σῆς ὥρας ἀπολαύσονται,	ἀλλ᾽	οἵτινες πρεσβυτέρῳ γενομένῳ τῶν σφετέρων
[240]	ἄγουσα δι᾽ ~ὁμοιότητα φιλίαν παρέχεται	ἀλλ᾽	ὅμως κόρον γε καὶ ἡ
[263]	πρὸς ἑκάστῳ γιγνόμενον μὴ λανθάνειν	ἀλλ᾽	ὀξέως αἰσθάνεσθαι ~περὶ οὗ ἂν
[260]	τὰ ὄντως ἀγαθὰ ~ἢ καλὰ	ἀλλ᾽	ὅσα δόξει· ἐκ γὰρ τούτων
[260]	Σώκρατες, εἴη. ~(Σωκράτης) ~οὔπω γε·	ἀλλ᾽	ὅτε δὴ σπουδῇ σε πείθοιμι,
[272]	τέχνη ἀπειργασμένη, πρότερον δ᾽ οὔ·	~ἀλλ᾽	ὅτι ἂν αὐτῶν τις (ἐλλείπῃ
[231]	καὶ εἰδέναι ὅτι κακῶς φρονοῦσιν,	ἀλλ᾽	οὐ δύνασθαι αὑτῶν κρατεῖν· ~ὥστε
[270]	ἐοίκοι ἂν ὥσπερ (τυφλοῦ πορείᾳ.	ἀλλ᾽	οὐ μὴν ~ἀπεικαστέον τόν γε
[268]	πρὸ ἁρμονίας ~ἀναγκαῖα μαθήματα ἐπίστασαι	ἀλλ᾽	οὐ τὰ ἁρμονικά. ~(Φαῖδρος) ὀρθότατά
[269]	ὁ Ἀκουμενὸς τὰ πρὸ ἰατρικῆς	ἀλλ᾽	οὐ τὰ ἰατρικά. ~(Φαῖδρος) παντάπασι
[269]	τὰ πρὸ τραγῳδίας ἂν φαίη	~ἀλλ᾽	οὐ τὰ τραγικά, καὶ ὁ
[268]	καὶ τῷ ὅλῳ συνισταμένην. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽	οὐκ ἂν ἀγροίκως γε οἶμαι
[260]	γὰρ τούτων εἶναι τὸ πείθειν	ἀλλ᾽	οὐκ ἐκ τῆς ἀληθείας. ~(Σωκράτης)
[234]	τὰ δέοντα ~εἰρηκότος τοῦ ποιητοῦ,	ἀλλ᾽	οὐκ ἐκείνῃ μόνον, ὅτι σαφῆ
[229]	οὗτος ὁ λόγος, ὡς ἐκεῖθεν	~ἀλλ᾽	οὐκ ἐνθένδε ἡρπάσθη. ἐγὼ δέ,
[241]	μακάριε, ὅτι ἤδη ἔπη φθέγγομαι	ἀλλ᾽	οὐκέτι διθυράμβους, καὶ ~ταῦτα ψέγων;
[272]	ἕνεκα μὲν πείρας ἔχοιμ᾽ ἄν,	ἀλλ᾽	οὔτι νῦν γ᾽ οὕτως ἔχω.
[240]	ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἑκὼν ἀπολείπεται,	ἀλλ᾽	ὑπ᾽ (ἀνάγκης τε ~καὶ οἴστρου
[235]	τε καὶ ὧντινων ἤκουσα. ~(Φαῖδρος)	~ἀλλ᾽	ὦ γενναιότατε, κάλλιστα εἴρηκας. σὺ
[268]	πλήθους συνόδοις. ~(Σωκράτης) ~ἔχει γάρ.	ἀλλ᾽	ὦ δαιμόνιε, ἰδὲ καὶ σὺ
[236]	μᾶλλον ἢ ~ἑκὼν λέγειν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽	ὦ μακάριε Φαῖδρε, γελοῖος ἔσομαι
[234]	ἐσπουδακέναι; ~(Φαῖδρος) ~μηδαμῶς, ὦ Σώκρατες,	ἀλλ᾽	ὡς ἀληθῶς εἰπὲ πρὸς Διὸς
[261]	ἡ ἀντιλογικὴ (καὶ περὶ δημηγορίαν,	~ἀλλ᾽	ὡς ἔοικε, περὶ πάντα τὰ
[244]	τοῦτο ~τοὔνομα ἐμπλέκοντες μανικὴν ἐκάλεσαν.	ἀλλ᾽	ὡς καλοῦ ὄντος, ὅταν θείᾳ
[258]	οὐχ ὡς ὑπερφρονοῦντες τοῦ ἐπιτηδεύματος,	ἀλλ᾽	ὡς τεθαυμακότες. ~(Φαῖδρος) πάνυ μὲν
[268]	ἂν ἀγροίκως γε οἶμαι λοιδορήσειαν,	ἀλλ᾽	ὥσπερ ἂν μουσικὸς ἐντυχὼν ~ἀνδρὶ
[265]	μηδέν, κακοῦ μαγείρου τρόπῳ χρώμενον·	ἀλλ᾽	ὥσπερ ἄρτι τὼ ~λόγω τὸ
[242]	μέν, οὐ πάνυ ~δὲ σπουδαῖος,	ἀλλ᾽	ὥσπερ οἱ τὰ γράμματα φαῦλοι,
[236]	ψέγειν, ἀναγκαῖα γοῦν ὄντα, εἶτ᾽	ἄλλ᾽	ἄττα ἕξειν λέγειν; ~ἀλλ᾽ οἶμαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007