Pages
[268]	αὖ φοβερὰς καὶ ἀπειλητικὰς ὅσα	τ᾽	~(ἄλλα τοιαῦτα, καὶ διδάσκων αὐτὰ
[268]	ἄττα σώμασι προσφέρειν, ὥστε ~θερμαίνειν	(τ᾽	ἐὰν βούλωμαι καὶ ψύχειν, καὶ
[254]	τὸ κελευόμενον. καὶ πρὸς αὐτῷ	τ᾽	~ἐγένοντο καὶ εἶδον τὴν ὄψιν
[236]	ὀμώμοκας. πῶς γὰρ ἂν οἷός	τ᾽	εἴην τοιαύτης θοίνης ~ἀπέχεσθαι; ~(Φαῖδρος)
[268]	(παρ᾽ ἐμοῦ μαθόντα αὐτὸν ~οἷόν	τ᾽	εἶναι (ποιεῖν) ἃ ἐρωτᾷς; ~(Φαῖδρος)
[250]	ἐκείνων τε ἔλαμπεν ὄν, δεῦρό	τ᾽	ἐλθόντες κατειλήφαμεν αὐτὸ διὰ τῆς
[244]	δὴ ἐν Δελφοῖς προφῆτις αἵ	τ᾽	ἐν (Δωδώνῃ ἱέρειαι ~μανεῖσαι μὲν
[267]	λόγου, ~(καινά τε ἀρχαίως τά	τ᾽	ἐναντία καινῶς, συντομίαν τε λόγων
[266]	δὲ δὴ διήγησίν τινα μαρτυρίας	τ᾽	ἐπ᾽ αὐτῇ, τρίτον τεκμήρια, τέταρτον
[244]	τε ὄνομα τοῦ ὀνόματος ἔργον	τ᾽	ἔργου, ~τόσῳ κάλλιον μαρτυροῦσιν οἱ
[235]	~τοῦτο ἐγώ σοι οὐκέτι οἷός	τ᾽	ἔσομαι πιθέσθαι· παλαιοὶ γὰρ καὶ
[261]	ἂν εἴη, ᾗ ~τις οἷός	τ᾽	ἔσται πᾶν παντὶ ὁμοιοῦν τῶν
[237]	φιλίαν ἰτέον, περὶ ~ἔρωτος οἷόν	τ᾽	ἔστι καὶ ἣν ἔχει δύναμιν,
[229]	τί μήν; ~(Φαῖδρος) ~ἐκεῖ σκιά	τ᾽	ἐστὶν καὶ πνεῦμα μέτριον, καὶ
[246]	ψυχὴ καὶ σῶμα παγέν, θνητόν	τ᾽	ἔσχεν ἐπωνυμίαν· ἀθάνατον ~δὲ οὐδ᾽
[257]	μήτε πηρώσῃς δι᾽ ὀργήν, δίδου	τ᾽	ἔτι μᾶλλον ἢ νῦν παρὰ
[244]	ποιουμένων καὶ τῶν ἄλλων σημείων,	ἅτ᾽	ἐκ διανοίας ποριζομένων ~ἀνθρωπίνῃ οἰήσει
[247]	γένος, τοῦτον ἔχει (τὸν τόπον.	ἅτ᾽	οὖν θεοῦ διάνοια νῷ ~τε
[229]	καὶ οὐ πάνυ εὐτυχοῦς ἀνδρός,	κατ᾽	ἄλλο ~μὲν οὐδέν, ὅτι δ᾽
[278]	ἅμα ἐν ἄλλαισιν ἄλλων ψυχαῖς	κατ᾽	ἀξίαν ἐνέφυσαν· τοὺς ~δὲ ἄλλους
[247]	τῇδε ποιητὴς οὔτε ποτὲ ~ὑμνήσει	κατ᾽	ἀξίαν. ἔχει δὲ ὧδε τολμητέον
[265]	πάλιν κατ᾽ εἴδη δύνασθαι διατέμνειν	κατ᾽	ἄρθρα ᾗ πέφυκεν, καὶ μὴ
[272]	~περιβαλλομένους· παντάπασι γάρ, ὃ καὶ	κατ᾽	ἀρχὰς εἴπομεν τοῦδε τοῦ λόγου,
[254]	τῶν ἀφροδισίων χάριτος. τὼ δὲ	~κατ᾽	ἀρχὰς μὲν ἀντιτείνετον (ἀγανακτοῦντε, ὡς
[243]	ἐγὼ ~οὖν σοφώτερος ἐκείνων γενήσομαι	κατ᾽	αὐτό γε τοῦτο· πρὶν γάρ
[277]	πέρι ὧν λέγει ἢ γράφει,	κατ᾽	αὐτό τε πᾶν ~ὁρίζεσθαι δυνατὸς
[279]	Φαῖδρε, Ἰσοκράτης· ὃ μέντοι μαντεύομαι	(κατ᾽	αὐτοῦ, ~λέγειν ἐθέλω. ~(Φαῖδρος) τὸ
[265]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ πάλιν	κατ᾽	εἴδη δύνασθαι διατέμνειν κατ᾽ ἄρθρα
[277]	δυνατὸς γένηται, ὁρισάμενός τε πάλιν	κατ᾽	εἴδη μέχρι τοῦ ἀτμήτου ~τέμνειν
[273]	ἀκουσομένων ~(τὰς φύσεις διαριθμήσηται, καὶ	κατ᾽	εἴδη τε διαιρεῖσθαι τὰ ὄντα
[249]	σχῆμα. δεῖ γὰρ ἄνθρωπον ~συνιέναι	κατ᾽	εἶδος λεγόμενον, ἐκ πολλῶν ἰὸν
[242]	τὸν λόγον, καί πως ~ἐδυσωπούμην	κατ᾽	Ἴβυκον, μή τι παρὰ θεοῖς
[279]	δύναιτο ἄλλος ~ἢ ὁ σώφρων.	ἔτ᾽	ἄλλου του δεόμεθα, ὦ Φαῖδρε;
[241]	ἐρασταί. ~τοῦτ᾽ ἐκεῖνο, ὦ Φαῖδρε.	οὐκέτ᾽	ἂν τὸ πέρα ἀκούσαις ἐμοῦ
[250]	ἐκεῖ ὁμοίωμα ἴδωσιν, ἐκπλήττονται καὶ	οὐκέτ᾽	~ἐν> αὑτῶν γίγνονται, ὃ δ᾽
[256]	μετὰ τοῦ ἡνιόχου πρὸς ταῦτα	μετ᾽	αἰδοῦς καὶ λόγου ~ἀντιτείνει. ἐὰν
[256]	ἀλλὰ φανὸν βίον ~διάγοντας εὐδαιμονεῖν	(μετ᾽	ἀλλήλων πορευομένους, καὶ ὁμοπτέρους ~ἔρωτος
[250]	μὲν Διὸς ἡμεῖς, ἄλλοι δὲ	μετ᾽	ἄλλου θεῶν, εἶδόν τε καὶ
[254]	~τὴν κέρκον, ἐνδακὼν τὸν χαλινόν,	μετ᾽	ἀναιδείας ἕλκει· ὁ δ᾽ (ἡνίοχος
[259]	δὲ πρεσβυτάτῃ ~Καλλιόπῃ καὶ τῇ	μετ᾽	αὐτὴν Οὐρανίᾳ τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ
[259]	ἐξ ὧν τὸ τεττίγων γένος	μετ᾽	ἐκεῖνο φύεται, γέρας τοῦτο παρὰ
[252]	δὲ Ἄρεώς τε θεραπευταὶ καὶ	μετ᾽	ἐκείνου περιεπόλουν, ~ὅταν ὑπ᾽ Ἔρωτος
[250]	~περὶ δὲ κάλλους, ὥσπερ εἴπομεν,	~(μετ᾽	ἐκείνων τε ἔλαμπεν ὄν, δεῦρό
[276]	πῶς λέγεις γιγνόμενον; ~(Σωκράτης) ~ὃς	μετ᾽	ἐπιστήμης γράφεται ἐν τῇ τοῦ
[276]	προσήκουσαν, φυτεύῃ τε ~καὶ σπείρῃ	μετ᾽	ἐπιστήμης λόγους, ~οἳ ἑαυτοῖς τῷ
[241]	τὴν ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι οὐ	μετ᾽	εὐνοίας ~γίγνεται, ἀλλὰ σιτίου τρόπον,
[266]	πεφυκόθ᾽ ὁρᾶν, τοῦτον διώκω κατόπισθε	μετ᾽	ἴχνιον ὥστε θεοῖο. ~καὶ μέντοι
[237]	γένος μουσικὸν τὸ ~Λιγύων ταύτην	ἔσχετ᾽	ἐπωνυμίαν, ξύμ μοι λάβεσθε" τοῦ
[264]	~παραδείγματα πρὸς ἅ τις βλέπων	ὀνίναιτ᾽	ἄν, μιμεῖσθαι αὐτὰ ἐπιχειρῶν μὴ
[240]	ὅτι πλεῖστον χρόνον παιδικὰ ἐραστὴς	εὔξαιτ᾽	ἂν ~γενέσθαι, τὸ αὑτοῦ γλυκὺ
[239]	θειοτάτων κτημάτων ὀρφανὸν πρὸ παντὸς	εὔξαιτ᾽	ἂν εἶναι τὸν ~ἐρώμενον· πατρὸς
[265]	περὶ ~Ἔρωτος ὃ ἔστιν ὁρισθέν	εἴτ᾽	εὖ εἴτε κακῶς ἐλέχθη, τὸ
[236]	ἄφρον ψέγειν, ἀναγκαῖα γοῦν ὄντα,	εἶτ᾽	ἄλλ᾽ ἄττα ἕξειν λέγειν; ~ἀλλ᾽
[277]	καὶ ὅπῃ ~γιγνόμενον ἐν δίκῃ	λέγοιτ᾽	ἂν ὄνειδος ἢ μή, ἆρα
[260]	πλήθους μεμελετηκὼς πείσῃ κακὰ πράττειν	ἀντ᾽	ἀγαθῶν, ~ποῖόν τιν᾽ ἂ< ν>
[241]	καὶ προστάτην, ~νοῦν καὶ σωφροσύνην	ἀντ᾽	ἔρωτος καὶ μανίας, ἄλλος γεγονὼς
[260]	ὄντι δίκαια ~μανθάνειν ἀλλὰ τὰ	δόξαντ᾽	ἂν πλήθει οἵπερ δικάσουσιν, οὐδὲ
[232]	αὐτούς ἐστι τὰ ~λυποῦντα, καὶ	πάντ᾽	ἐπὶ τῇ αὑτῶν βλάβῃ νομίζουσι
[251]	κάλλος, ἐκεῖθεν μέρη ἐπιόντα καὶ	ῥέοντ᾽	ἃ δὴ διὰ ταῦτα ἵμερος
[246]	ἀψύχου, ~πάντα δὲ οὐρανὸν περιπολεῖ,	ἄλλοτ᾽	ἐν ἄλλοις εἴδεσι γιγνομένη. τελέα
[249]	δ᾽ ἐστὶν ἀνάμνησις ἐκείνων ἅ	ποτ᾽	εἶδεν ἡμῶν ἡ ψυχὴ ~συμπορευθεῖσα
[273]	καθ᾽ ἓν ἕκαστον περιλαμβάνειν, οὔ	ποτ᾽	ἔσται τεχνικὸς λόγων πέρι ~καθ᾽
[269]	διαλέγεσθαι ~ἀδύνατοι ἐγένοντο ὁρίσασθαι τί	ποτ᾽	ἔστιν ῥητορική, ἐκ δὲ τούτου
[268]	αὐγὰς μᾶλλον ἴδωμεν, τίνα καὶ	πότ᾽	ἔχει ~τὴν τῆς τέχνης δύναμιν.
[259]	ἀνήκοον εἶναι. λέγεται δ᾽ ~ὥς	ποτ᾽	ἦσαν οὗτοι ἄνθρωποι τῶν πρὶν
[260]	δ᾽ ἴσως ἂν εἴποι· τί	ποτ᾽	ὦ θαυμάσιοι, ληρεῖτε; ἐγὼ γὰρ
[273]	Τεισίας ἢ ἄλλος ὅστις ~δή	ποτ᾽	ὢν τυγχάνει καὶ ὁπόθεν χαίρει
[276]	ἑτέροις τε ὅσα τούτων ἀδελφά,	τότ᾽	ἐκεῖνος, ὡς ~ἔοικεν, ἀντὶ τούτων
[255]	καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις ὁμιλίαις,	~(τότ᾽	ἤδη ἡ τοῦ ῥεύματος ἐκείνου
[254]	καλόν, φόβῳ διόλλυται· ὥστε συμβαίνει	τότ᾽	ἤδη τὴν τοῦ ἐραστοῦ ~ψυχὴν
[250]	τοῦ εἰκασθέντος γένος· ~κάλλος δὲ	τότ᾽	ἦν ἰδεῖν λαμπρόν, ὅτε σὺν
[263]	δοκεῖ· ὃ μέντοι ζητεῖς οὐκ	ἔστ᾽	αὐτόθι. ~(Σωκράτης) λέγε, ἵνα ἀκούσω
[244]	λεκτέος δὲ ὧδε, ὅτι οὐκ	ἔστ᾽	ἔτυμος λόγος ὃς ἂν παρόντος
[243]	αἰτίαν, καὶ ποιεῖ εὐθὺς ~οὐκ	ἔστ᾽	ἔτυμος λόγος οὗτος, ~οὐδ᾽ ἔβας
[239]	ἀπείργοντα ~καὶ ὠφελίμων ὅθεν ἂν	μάλιστ᾽	ἀνὴρ γίγνοιτο, μεγάλης αἴτιον εἶναι
[227]	ἔγωγ᾽ οὖν οὕτως ἐπιτεθύμηκα ἀκοῦσαι,	~ὥστ᾽	ἐὰν βαδίζων ποιῇ τὸν περίπατον
[274]	ἀγαθοῖς τε καὶ ἐξ ἀγαθῶν.	ὥστ᾽	εἰ μακρὰ ἡ ~περίοδος, μὴ
[273]	ἀλήθειαν εἰδὼς κάλλιστα ~ἐπίσταται εὑρίσκειν.	ὥστ᾽	εἰ μὲν ἄλλο τι περὶ
[250]	κάλλος μόνον ταύτην ἔσχε ~μοῖραν,	ὥστ᾽	ἐκφανέστατον εἶναι (καὶ ἐρασμιώτατον. ὁ
[254]	ἑλκύσαι τὰς ἡνίας οὕτω ~σφόδρα,	ὥστ᾽	ἐπὶ τὰ ἰσχία ἄμφω καθίσαι
[250]	θεώμενος αὐτοῦ τὴν τῇδε ἐπωνυμίαν,	ὥστ᾽	οὐ σέβεται προσορῶν, ἀλλ᾽ ~ἡδονῇ
[243]	τουτωνί, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἔστιν	ἅττ᾽	ἂν ἐμοὶ εἶπες ἡδίω. ~(Σωκράτης)
[273]	ἀντιδίκῳ. καὶ περὶ τἆλλα δὴ	τοιαῦτ᾽	~ἄττα ἐστὶ τὰ τέχνῃ λεγόμενα.
[267]	ὦ Σώκρατες, οὐκ ἦν μέντοι	τοιαῦτ᾽	ἄττα; ~(Σωκράτης) ~ὀρθοέπειά γέ τις,
[268]	~Ἀκουμενῷ εἴποι ὅτι ἐγὼ ἐπίσταμαι	τοιαῦτ᾽	ἄττα σώμασι προσφέρειν, ὥστε ~θερμαίνειν
[261]	φαῦλα γιγνόμενον; ἢ πῶς σὺ	ταῦτ᾽	ἀκήκοας; ~(Φαῖδρος) ~οὐ μὰ τὸν
[268]	ὦ ἄριστε, ἀνάγκη μὲν καὶ	~ταῦτ᾽	ἐπίστασθαι τὸν μέλλοντα ἁρμονικὸν ἔσεσθαι,
[279]	ἐκεῖνα ὡς σοῖς Λυσίᾳ. ~(Φαῖδρος)	~ταῦτ᾽	ἔσται· ἀλλὰ ἴωμεν, ἐπειδὴ καὶ
[275]	ἀεὶ ~δεῖται βοηθοῦ· αὐτὸς γὰρ	οὔτ᾽	ἀμύνασθαι οὔτε βοηθῆσαι δυνατὸς αὑτῷ.
[233]	τοὺς πατέρας καὶ τὰς μητέρας,	οὔτ᾽	ἂν ~πιστοὺς φίλους ἐκεκτήμεθα, οἳ
[233]	~τοὺς ὑεῖς περὶ πολλοῦ ἐποιούμεθα	οὔτ᾽	ἂν τοὺς πατέρας καὶ τὰς
[233]	ἐρῶν τυγχάνῃ, (ἐνθυμεῖσθαι χρὴ ὅτι	οὔτ᾽	ἂν ~τοὺς ὑεῖς περὶ πολλοῦ
[245]	αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν. ~τοῦτο δὲ	οὔτ᾽	ἀπόλλυσθαι οὔτε γίγνεσθαι δυνατόν, ἢ
[230]	(ἔοικας· οὕτως ἐκ τοῦ ἄστεος	οὔτ᾽	εἰς ~τὴν ὑπερορίαν ἀποδημεῖς, οὔτ᾽
[230]	οὔτ᾽ εἰς ~τὴν ὑπερορίαν ἀποδημεῖς,	οὔτ᾽	ἔξω τείχους ἔμοιγε δοκεῖς τὸ
[238]	ἔχοντα παρέχεται, οὔτε τινὰ καλὴν	οὔτ᾽	ἐπαξίαν κεκτῆσθαι. ~περὶ μὲν γὰρ
[260]	τέχνη ἄνευ τοῦ ~ἀληθείας ἧφθαι	οὔτ᾽	ἔστιν οὔτε μή ποτε ὕστερον
[277]	ἄλλοι ἐν ἄλλοις ἤθεσι φυόμενοι	τοῦτ᾽	ἀεὶ ἀθάνατον παρέχειν ~ἱκανοί, καὶ
[257]	ὦ θαυμάσιε, ἔναγχος τῶν ~πολιτικῶν	τοῦτ᾽	αὐτὸ λοιδορῶν ὠνείδιζε, καὶ διὰ
[261]	μέντοι; ἢ τί φήσομεν; ~(Φαῖδρος)	τοῦτ᾽	αὐτό. ~(Σωκράτης) περὶ τοῦ δικαίου
[237]	καί ποτε αὐτὸν αἰτῶν ἔπειθεν	τοῦτ᾽	αὐτό, ὡς μὴ ἐρῶντι πρὸ
[241]	~ἀγαπῶσιν, ὣς παῖδα φιλοῦσιν ἐρασταί.	~τοῦτ᾽	ἐκεῖνο, ὦ Φαῖδρε. οὐκέτ᾽ ἂν
[277]	δυνατὸν μάλιστα. ~(Φαῖδρος) πολὺ γὰρ	τοῦτ᾽	ἔτι κάλλιον λέγεις. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[275]	~δεινὸν γάρ που, ὦ Φαῖδρε,	τοῦτ᾽	ἔχει γραφή, καὶ ὡς ἀληθῶς
[270]	~ταῦτα ἀριθμησάμενον, ὅπερ ἐφ᾽ ἑνός,	τοῦτ᾽	ἰδεῖν ἐφ᾽ ἑκάστου, τῷ τί

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007