Pages
[274]	ἔχω λέγειν τῶν προτέρων, τὸ	δ᾽	ἀληθὲς αὐτοὶ ἴσασιν. εἰ δὲ
[237]	διαπορῶμαι. ~(Φαῖδρος) λέγε μόνον, τὰ	δ᾽	ἄλλα ὅπως βούλει ποίει. ~(Σωκράτης)
[268]	~οἴει ἀκούσαντας εἰπεῖν; ~(Φαῖδρος) ~τί	δ᾽	ἄλλο γε ἢ ἐρέσθαι εἰ
[245]	τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον· τὸ	δ᾽	ἄλλο κινοῦν καὶ ὑπ᾽ ~ἄλλου
[267]	ᾧ τινες μὲν ἐπάνοδον, ἄλλοι	δ᾽	ἄλλο τίθενται ὄνομα. ~(Φαῖδρος) ~τὸ
[276]	σοι ὀρθότατα εἴρηται. ~(Σωκράτης) ~τί	δ᾽	ἄλλον ὁρῶμεν λόγον τούτου ἀδελφὸν
[248]	διαγάγῃ ἀμείνονος μοίρας ~μεταλαμβάνει, ὃς	δ᾽	ἂν ἀδίκως, χείρονος· εἰς μὲν
[245]	κοσμοῦσα τοὺς ἐπιγιγνομένους παιδεύει· ὃς	δ᾽	ἂν ἄνευ ~μανίας Μουσῶν ἐπὶ
[243]	οὐδένα ἐλεύθερον ἔρωτα ἑωρακότων, πολλοῦ	δ᾽	ἂν δεῖν ~(ἡμῖν ὁμολογεῖν ἃ
[273]	ἐκείνῳ δὲ καταχρήσασθαι (τῷ πῶς	δ᾽	ἂν ἐγὼ τοιόσδε τοιῷδε ~ἐπεχείρησα;
[269]	ἐπιστήμην τε καὶ μελέτην, ὅτου	δ᾽	ἂν ἐλλείπῃς ~τούτων, ταύτῃ ἀτελὴς
[265]	μὲν ἀληθοῦς τινος ἐφαπτόμενοι, ~τάχα	δ᾽	ἂν καὶ ἄλλοσε παραφερόμενοι, κεράσαντες
[275]	ἕστηκε μὲν ὡς ζῶντα, ἐὰν	δ᾽	ἀνέρῃ τι, σεμνῶς πάνυ ~σιγᾷ.
[255]	μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ, ἡ	δ᾽	~ἀπομεστουμένου ἔξω ἀπορρεῖ· καὶ οἷον
[233]	πολὺν χρόνον ~ἐσομένης τεκμήρια. εἰ	δ᾽	ἄρα σοι τοῦτο παρέστηκεν, ὡς
[230]	καὶ ἀγαλμάτων ἔοικεν εἶναι. ~(εἰ	δ᾽	αὖ βούλει, τὸ εὔπνουν τοῦ
[251]	ψυχὴ ~οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, μνήμην	δ᾽	αὖ ἔχουσα τοῦ καλοῦ γέγηθεν.
[237]	ὁ ἔρως, ἅπαντι δῆλον· ὅτι	δ᾽	αὖ καὶ μὴ ~ἐρῶντες ἐπιθυμοῦσι
[268]	δόξῃ μοι, ἐμεῖν ποιεῖν, ~ἐὰν	δ᾽	αὖ, κάτω διαχωρεῖν, καὶ ἄλλα
[253]	~(ὁμοιότατον τῷ σφετέρῳ θεῷ. ὅσοι	δ᾽	αὖ μεθ᾽ Ἥρας εἵποντο, βασιλικὸν
[238]	ταὐτὸν τοῦτο ~κεκλημένον παρέξεται· περὶ	δ᾽	αὖ μέθας τυραννεύσασα, τὸν κεκτημένον
[277]	οὕτω πως ἐφάνη. ~(Σωκράτης) ~τί	δ᾽	αὖ περὶ τοῦ καλὸν ἢ
[265]	θέντες, Διονύσου δὲ τελεστικήν, Μουσῶν	δ᾽	αὖ ποιητικήν, τετάρτην ~δὲ ἀφροδίτης
[253]	μόνον καὶ (λόγῳ ἡνιοχεῖται· ὁ	δ᾽	αὖ ~σκολιός, πολύς, εἰκῇ συμπεφορημένος,
[261]	αὐτὰ τοτὲ μὲν ἀγαθά, τοτὲ	δ᾽	αὖ τἀναντία; ~(Φαῖδρος) οὕτως. ~(Σωκράτης)
[252]	τε καὶ ὠδίνων ἔληξεν, ~ἡδονὴν	δ᾽	αὖ ταύτην γλυκυτάτην ἐν τῷ
[266]	ἡμᾶς, ὁμώνυμον μὲν ἐκείνῳ, θεῖον	δ᾽	αὖ τινα ~ἔρωτα ἐφευρὼν καὶ
[274]	καὶ δὴ καὶ γράμματα. βασιλέως	~δ᾽	αὖ τότε ὄντος Αἰγύπτου ὅλης
[267]	πρῶτος ηὗρεν καὶ παρεπαίνους οἱ	δ᾽	αὐτὸν καὶ παραψόγους ~φασὶν ἐν
[251]	καὶ θεῷ τοῖς παιδικοῖς. ἰδόντα	δ᾽	~αὐτὸν οἷον ἐκ τῆς φρίκης
[229]	κατ᾽ ἄλλο ~μὲν οὐδέν, ὅτι	δ᾽	αὐτῷ ἀνάγκη μετὰ τοῦτο τὸ
[275]	ὁμοίως παρὰ ~τοῖς ἐπαΐουσιν, ὡς	δ᾽	αὕτως παρ᾽ οἷς οὐδὲν προσήκει,
[240]	ἐπαίνους καὶ ὑπερβάλλοντας ἀκούοντι, ~ὡς	δ᾽	αὕτως ψόγους νήφοντος μὲν οὐκ
[236]	δὲ μόνω ἐν ἐρημίᾳ, (ἰσχυρότερος	δ᾽	ἐγὼ καὶ νεώτερος, ἐκ δὲ
[248]	δὲ τοτὲ μὲν ἦρεν, τοτὲ	δ᾽	ἔδυ, βιαζομένων δὲ τῶν ἵππων
[268]	ἐπαΐων τῆς τέχνης. ~(Σωκράτης) ~τί	δ᾽	εἰ Σοφοκλεῖ αὖ προσελθὼν καὶ
[257]	~τίμιον εἶναι. ~(ἐν τῷ πρόσθεν	δ᾽	εἴ τι λόγῳ σοι ἀπηχὲς
[272]	~οὐδενί, ἀλλὰ τοῦ πιθανοῦ· (τοῦτο	δ᾽	εἶναι τὸ εἰκός, ᾧ δεῖν
[261]	ἀλλὰ γὰρ τούτους ἐῶμεν· σὺ	δ᾽	εἰπέ, ἐν δικαστηρίοις οἱ ἀντίδικοι
[263]	μὲν ὃ λέγεις μανθάνειν, ἔτι	δ᾽	εἰπὲ σαφέστερον. ~(Σωκράτης) ~ὅταν τις
[274]	καὶ σοφίας φάρμακον ηὑρέθη. ὁ	δ᾽	~εἶπεν· ὦ τεχνικώτατε Θεύθ, ἄλλος
[266]	ἐλοιδόρησεν μάλ᾽ ἐν δίκῃ, ὁ	δ᾽	~εἰς τὰ ἐν δεξιᾷ τῆς
[249]	~δικαιωτήρια ἐλθοῦσαι δίκην ἐκτίνουσιν, αἱ	δ᾽	εἰς τοὐρανοῦ τινα τόπον ὑπὸ
[231]	σοι ἡ ἔκλεξις εἴη· εἰ	δ᾽	ἐκ τῶν ἄλλων τὸν σαυτῷ
[279]	~ἐμοῖς παιδικοῖς Ἰσοκράτει ἐξαγγέλλω, σὺ	δ᾽	ἐκεῖνα ὡς σοῖς Λυσίᾳ. ~(Φαῖδρος)
[228]	~πάνυ τι ἦν μακρός. ἐπορεύετο	δ᾽	ἐκτὸς τείχους ἵνα μελετῴη. ἀπαντήσας
[230]	μέν μοι δοκῶ ~κατακείσεσθαι, σὺ	δ᾽	ἐν ὁποίῳ σχήματι οἴει ῥᾷστα
[230]	~οὐδέν μ᾽ ἐθέλει διδάσκειν, οἱ	δ᾽	ἐν τῷ ἄστει ἄνθρωποι. σὺ
[238]	ᾗ προσήκει καλεῖσθαι ~πρόδηλον. ἧς	δ᾽	ἕνεκα πάντα τὰ πρόσθεν εἴρηται,
[248]	ἀπελθοῦσαι τροφῇ δοξαστῇ χρῶνται. ~οὗ	δ᾽	ἕνεχ᾽ ἡ πολλὴ σπουδὴ τὸ
[263]	τῶν τοιούτων ~ὁμονοητικῶς ἔχομεν, περὶ	δ᾽	ἔνια στασιωτικῶς; ~(Φαῖδρος) δοκῶ μὲν
[251]	τὴν βλάστην τοῦ ~πτεροῦ, ἡ	δ᾽	ἐντὸς μετὰ τοῦ ἱμέρου ἀποκεκλῃμένη,
[246]	~ἀγαθὸς καὶ ἐκ τοιούτων, ὁ	δ᾽	ἐξ ἐναντίων τε καὶ ἐναντίος·
[241]	διθυράμβους, καὶ ~ταῦτα ψέγων; ἐὰν	δ᾽	ἐπαινεῖν τὸν ἕτερον ἄρξωμαι, τί
[246]	διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενος· ~τῷ	δ᾽	ἕπεται στρατιὰ θεῶν τε καὶ
[274]	λέγειν, τὸ μὲν ἔψεγεν, τὸ	δ᾽	ἐπῄνει. πολλὰ μὲν δὴ περὶ
[264]	τόδε ~χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα	δ᾽	ἐπὶ σήματι κεῖμαι. ~ὄφρ᾽ ἂν
[250]	οὐκέτ᾽ ~ἐν> αὑτῶν γίγνονται, ὃ	δ᾽	ἔστι τὸ πάθος ἀγνοοῦσι (διὰ
[249]	(εἰς ἓν λογισμῷ ~συναιρούμενον· τοῦτο	δ᾽	ἐστὶν ἀνάμνησις ἐκείνων ἅ ποτ᾽
[245]	ταύτης οὔσης φύσεως ψυχῆς· εἰ	δ᾽	ἔστιν τοῦτο οὕτως ἔχον, ~μὴ
[242]	~καταφαρμακευθέντος ὑπὸ σοῦ ἐλέχθη. εἰ	δ᾽	ἔστιν, ὥσπερ οὖν ἔστι, θεὸς
[265]	εἰπεῖν ὁ λόγος. ~(Φαῖδρος) τὸ	δ᾽	ἕτερον δὴ εἶδος τί λέγεις,
[234]	μοι νομίζω τὰ ~εἰρημένα· εἰ	δ᾽	ἔτι τι> σὺ ποθεῖς, ἡγούμενος
[274]	~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης) ~τὸ	δ᾽	εὐπρεπείας δὴ γραφῆς πέρι καὶ
[239]	οὖν ὡς δῆλον ἐατέον, τὸ	δ᾽	ἐφεξῆς ῥητέον, (τίνα ἡμῖν ὠφελίαν
[264]	ἐπιὸν εἰρῆσθαι τῷ γράφοντι· σὺ	~δ᾽	ἔχεις τινὰ ἀνάγκην λογογραφικὴν ᾗ
[272]	ἐπὶ τὴν τῶνδε πειθώ, ~ταῦτα	δ᾽	ἤδη πάντα ἔχοντι, προσλαβόντι καιροὺς
[254]	χαλινόν, μετ᾽ ἀναιδείας ἕλκει· ὁ	δ᾽	(ἡνίοχος ἔτι ~μᾶλλον ταὐτὸν πάθος
[242]	τιμὰν πρὸς ἀνθρώπων ἀμείψω· ~νῦν	δ᾽	ᾔσθημαι τὸ ἁμάρτημα. ~(Φαῖδρος) λέγεις
[252]	ἔμμετρον· ~ὑμνοῦσι δὲ ὧδε ~(τὸν	δ᾽	ἤτοι θνητοὶ μὲν ἔρωτα καλοῦσι
[260]	τὴν τῶν λόγων ~τέχνην; ἡ	δ᾽	ἴσως ἂν εἴποι· τί ποτ᾽
[275]	εἰ μόνον ~(ἀληθῆ λέγοιεν· σοὶ	δ᾽	ἴσως διαφέρει τίς ὁ λέγων
[276]	ὦ φίλε Φαῖδρε, οὕτω· πολὺ	δ᾽	οἶμαι καλλίων σπουδὴ περὶ αὐτὰ
[263]	~(Φαῖδρος) καὶ μάλα. ~(Σωκράτης) ~τί	δ᾽	ὅταν δικαίου ἢ ἀγαθοῦ; οὐκ
[248]	ἵππων τὰ ~μὲν εἶδεν, τὰ	δ᾽	οὔ. αἱ δὲ δὴ ἄλλαι
[272]	ἐστὶν ἡ τέχνη ἀπειργασμένη, πρότερον	δ᾽	οὔ· ~ἀλλ᾽ ὅτι ἂν αὐτῶν
[253]	ὁ μέν, φαμέν, ἀγαθός, ὁ	δ᾽	οὔ· ἀρετὴ δὲ τίς τοῦ
[262]	ἢ ~κατὰ μέγα. ~(Φαῖδρος) πῶς	δ᾽	οὔ; ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὸν
[267]	Ἠλεῖον ξένον ~γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) τί	δ᾽	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ Πώλου
[264]	Μίδας ὅτι τῇδε τέθαπται. ~(ὅτι	δ᾽	οὐδὲν διαφέρει αὐτοῦ πρῶτον ἢ
[266]	ἀπολειφθὲν ὅμως τέχνῃ λαμβάνεται; ~πάντως	δ᾽	οὐκ ἀτιμαστέον αὐτὸ σοί τε
[273]	ἐγὼ τοιόσδε τοιῷδε ~ἐπεχείρησα; ὁ	δ᾽	οὐκ ἐρεῖ δὴ τὴν ἑαυτοῦ
[230]	ὅποι ἂν ἄλλοσε ~βούλῃ. νῦν	δ᾽	οὖν ἐν τῷ παρόντι δεῦρ᾽
[260]	ἐκεῖνο οὕτως ἐμὲ λαμβάνειν· τόδε	δ᾽	οὖν μέγα λέγω, ὡς ἄνευ
[253]	μετὰ κέντρων μόγις ὑπείκων. ὅταν	δ᾽	~οὖν ὁ ἡνίοχος ἰδὼν τὸ
[265]	γὰρ ὡς τῷ ἐρῶντι, ὁ	δ᾽	ὡς τῷ μὴ δεῖ χαρίζεσθαι,
[259]	τῶν τοιούτων ἀνήκοον εἶναι. λέγεται	δ᾽	~ὥς ποτ᾽ ἦσαν οὗτοι ἄνθρωποι
[235]	ὧντινων μὲν καὶ ὅπως ~ἤκουσας	μηδ᾽	ἂν κελεύω εἴπῃς, τοῦτο δὲ
[245]	τὸ γιγνόμενον γίγνεσθαι, ~αὐτὴν δὲ	μηδ᾽	ἐξ ἑνός· εἰ γὰρ ἔκ
[227]	ἦν, περὶ ὃν ~διετρίβομεν, οὐκ	οἶδ᾽	ὅντινα τρόπον ἐρωτικός. γέγραφε γὰρ
[265]	τε ἀρίστην εἶναι, καὶ οὐκ	~οἶδ᾽	ὅπῃ τὸ ἐρωτικὸν πάθος ἀπεικάζοντες,
[259]	διανοίας, δικαίως ἂν ~καταγελῷεν, ἡγούμενοι	ἀνδράποδ᾽	ἄττα σφίσιν ἐλθόντα εἰς τὸ
[255]	δήποτε εἵμαρται κακὸν κακῷ φίλον	οὐδ᾽	~ἀγαθὸν μὴ φίλον ἀγαθῷ εἶναι.
[251]	~καὶ ὕβρει προσομιλῶν οὐ δέδοικεν	(οὐδ᾽	αἰσχύνεται παρὰ φύσιν ἡδονὴν ~διώκων·
[232]	συνεῖναι· τοὺς δὲ μὴ ἐρῶντας	~οὐδ᾽	αἰτιᾶσθαι διὰ τὴν συνουσίαν ἐπιχειροῦσιν,
[235]	τὸν νοῦν προσεῖχον, τοῦτο δὲ	οὐδ᾽	ἂν> αὐτὸν ᾤμην Λυσίαν οἴεσθαι
[231]	προέσθαι (τοιαύτην ἔχοντι συμφοράν, ἣν	οὐδ᾽	ἂν ἐπιχειρήσειεν ~οὐδεὶς ἔμπειρος ὢν
[234]	ἐρῶσι χαρίζεσθαι. ἐγὼ μὲν ~οἶμαι	οὐδ᾽	ἂν τὸν ἐρῶντα πρὸς ἅπαντάς
[235]	ἄλλα εἰπεῖν· τοῦτο δὲ οἶμαι	~οὐδ᾽	ἂν τὸν φαυλότατον παθεῖν συγγραφέα.
[272]	οὐδὲν οὕτω ταῦτα δεῖν σεμνύνειν	οὐδ᾽	ἀνάγειν ἄνω μακρὰν ~περιβαλλομένους· παντάπασι
[253]	ὅση ἑκάστῳ ~δύναμις, οὐ φθόνῳ	οὐδ᾽	ἀνελευθέρῳ δυσμενείᾳ χρώμενοι πρὸς τὰ
[277]	οὐδένα πώποτε λόγον ἐν μέτρῳ	οὐδ᾽	ἄνευ μέτρου μεγάλης ~ἄξιον σπουδῆς
[243]	~οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος λόγος οὗτος,	~οὐδ᾽	ἔβας ἐν νηυσὶν εὐσέλμοις, ~(οὐδ᾽
[239]	τινα καὶ οὐ στερεὸν διώκων,	οὐδ᾽	ἐν ἡλίῳ καθαρῷ ~τεθραμμένον ἀλλὰ
[246]	τ᾽ ἔσχεν ἐπωνυμίαν· ἀθάνατον ~δὲ	οὐδ᾽	ἐξ ἑνὸς λόγου λελογισμένου, ἀλλὰ
[255]	καὶ οὔθ᾽ ὅτι πέπονθεν οἶδεν	οὐδ᾽	ἔχει φράσαι, ἀλλ᾽ οἷον ~ἀπ᾽
[247]	~ἐπιστήμην, οὐχ ᾗ γένεσις πρόσεστιν,	οὐδ᾽	ἥ ἐστίν που ἑτέρα (ἐν
[243]	~οὐδ᾽ ἔβας ἐν νηυσὶν εὐσέλμοις,	~(οὐδ᾽	ἵκεο Πέργαμα Τροίας· ~καὶ ποιήσας
[255]	ἐκπλήττει τὸν ἐρώμενον ~διαισθανόμενον ὅτι	οὐδ᾽	οἱ σύμπαντες ἄλλοι φίλοι τε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007