Discours, par. |
[32, 70] |
τέτταρα
ἢ
πέντε
βήματα
νικᾶτε,
|
κἀγὼ |
βαδιοῦμαι·
ταῦτα
δὲ
ἔλεγε,
φειδόμενος |
[32, 85] |
αἰόλος
ἵππος·
οὐχ
ὁράᾳς
οἷος
|
κἀγὼ |
καλός
τε
μέγας
τε;
ἀλλ´ |
[32, 20] |
οὖν
τὰ
τοῦ
Ἑρμοῦ
ἔπη
|
κἀγὼ |
λέγοιμι
πρὸς
ὑμᾶς,
ὡς
ἐκεῖνος |
[32, 60] |
ἐπειδὴ
τοῖς
βασιλεῦσι
τοὺς
δήμους
|
κἀγὼ |
παρέβαλον,
Νέρωνι
φαίνεσθαι
τὴν
αὐτὴν |
[32, 75] |
μέγα
τεκεῖν
τέρας.
δέδοικα
δὴ
|
κἀγὼ
|
τὸν
ἱππικὸν
τοῦτον
ἔρωτα
τῆς |
[32, 45] |
ἦσαν
πελάγει
καὶ
μακρὰν
ἀπῳκισμέναι
|
καθ´ |
αὑτὰς
ἐπὶ
σκοπέλου
τινός,
ὅπου |
[32, 30] |
ὅ,
τι
ἂν
πράττῃ
τις
|
καθ´
|
αὑτόν,
οὐ
κοινόν
ἐστι
τοῦτο |
[32, 70] |
στασιαστικῶς
διέκεισθε,
χωρὶς
ἕκαστοι
καὶ
|
καθ´ |
αὑτοὺς
διαφθείροντες
τὰ
πράγματα,
Σιμάριστοι |
[32, 70] |
συμβάντα
περὶ
ὑμᾶς,
ὅτε
{γὰρ}
|
καθ´ |
αὑτοὺς
ἦτε.
οὐχ
ὁ
μὲν |
[32, 70] |
εἴη
καὶ
δέοι
ὑμᾶς
ἀπαλλάττεσθαι
|
καθ´ |
αὑτοὺς
καὶ
παραχωρεῖν·
εἰ
δ´ |
[32, 65] |
καὶ
μελετᾶν
τότ´
εὐθὺς
ἀπιόντας
|
καθ´ |
αὑτοὺς
καὶ
τὰ
εἴδη
μεταβαλόντας |
[32, 40] |
μέν
εἰσι
μέτριοι
καὶ
βαδίζοντες
|
καθ´ |
αὑτοὺς
καὶ
τἄλλα
πράττοντες·
ὅταν |
[32, 35] |
ἐστίν.
ὅπως
μὲν
γὰρ
ἑστιᾶσθε
|
καθ´ |
ἑαυτοὺς
ἢ
κοιμᾶσθε
ἢ
διοικεῖτε |
[32, 10] |
αὑτοῦ
δύναμιν
καὶ
μόνον
οὐ
|
καθ´
|
ἑκάστην
ἡμέραν
διά
τε
χρησμῶν |
[32, 50] |
καὶ
τί
δεῖ
τἄλλα
ἐπεξιέναι
|
καθ´ |
ἕκαστον;
ἀλλὰ
τὸ
βαδίζειν,
ὃ |
[32, 90] |
λοιπαὶ
νόσοι
μέχρι
μὲν
τῶν
|
καθ´ |
ἕνα
εἰσὶν
οὐ
μεγάλης
οὐδὲ |
[32, 35] |
ὠφέλιμον,
τήν
τε
θάλατταν
τὴν
|
καθ´ |
ἡμᾶς
ἅπασαν
ἐκδέχεσθε,
κάλλει
τε
|
[32, 70] |
ἔχοντας
ἐν
τούτοις
ἃ
πράττουσι
|
καθ´ |
ἡμέραν,
τἄλλα
σωφρονεῖν
καὶ
περὶ |
[32, 90] |
καὶ
μικρῶν,
ἐν
ᾗ
μὴ
|
καθ´ |
ἡμέραν
τις
πυρέττει
πάντως·
ἀλλὰ |
[32, 40] |
ἀποδεδειγμένον
χωρίον,
ἐν
ᾧ
μαίνονται
|
καθ´ |
ἡμέραν,
τὸ
γυμνάσιον
λέγων·
ἐπειδὰν
|
[32, 80] |
καὶ
φιλοτιμουμένους,
τοὺς
δὲ
θεατὰς
|
καθ´ |
ἡσυχίαν
θεωροῦντας,
ὥσπερ
καὶ
προσῆκε. |
[32, 35] |
μακαρίους
ἑαυτοὺς
κρίνουσιν,
ἂν
οἰκῶσι
|
καθ´ |
Ὅμηρον
νῆσον
δενδρήεσσαν
ἢ
βαθεῖαν |
[32, 30] |
ἰλυώδη
καὶ
ῥυπαράν,
ἀτεχνῶς
οἶμαι
|
καθ´
|
Ὅμηρον
ὁρᾶται
ἀφρός
τε
καὶ |
[32, 35] |
καὶ
δεικνύουσά
τε
ἀλλήλοις
καὶ
|
καθ´ |
ὅσον
οἷόν
τε
ὁμοφύλους
ποιοῦσα. |
[32, 70] |
ἔχοντες
ἡγεμόνας
εἰς
ὑποψίαν
αὐτοὺς
|
καθ´ |
ὑμῶν
αὐτῶν
ἠγάγετε,
ὥστε
ἐπιμελεστέρας |
[32, 100] |
γὰρ
τὸ
δαιμόνιόν
ποτε
προειπεῖν
|
καθ´ |
ὕπνον
ὡς
εἰς
ὄνου
ὦτα |
[32, 5] |
πόλει
πλῆθος
οὐκ
ὀλίγον,
καὶ
|
καθάπερ |
ἄλλου
τινὸς
πράγματος
καὶ
τούτου |
[32, 60] |
καὶ
Μακεδονίαν
τὸν
Ὀρφέα
μελῳδεῖν,
|
καθάπερ |
εἴρηται,
κἀκεῖ
τὰ
ζῷα
προσιέναι |
[32, 90] |
ὁρῶσι
γελοῖον
δοκεῖ,
παραφερόμενον,
καὶ
|
καθάπερ |
εἰώθασιν,
ἐν
κροκωτῷ,
παραπλησίως
καὶ
|
[32, 40] |
τῆς
πόλεως
ἐπὶ
συχνὰς
ἡμέρας·
|
καθάπερ |
ἐμπρησμοῦ
μεγάλου
λήξαντος
ἰδεῖν
ἔστι |
[32, 25] |
φημὶ
καὶ
διαλέγεσθαι
τούτῳ
πρέπειν,
|
καθάπερ |
ἵππον
γενναῖον
ἐξ
ἡνίας
εὐτελοῦς |
[32, 15] |
κατήγοροι,
συκοφαντήματα,
γραφαί,
ῥητόρων
ὄχλος,
|
καθάπερ |
οἶμαι
δι´
ἔνδειαν
ἰατρῶν
ἢ |
[32, 50] |
τοῖς
χείλεσι
τὰς
ψυχὰς
ἔχοντας,
|
καθάπερ |
οἶμαι
διὰ
τῶν
ὤτων
τὴν |
[32, 100] |
δοκῇ
τόπος
ἐν
τῇ
πόλει,
|
καθάπερ |
οἶμαι
καὶ
ἄλλοι
τόποι
μάτην |
[32, 70] |
φειδόμενος
ὑμῶν
καὶ
καταγελῶν
καὶ
|
καθάπερ |
παισὶ
προσπαίζων.
ἐπεὶ
τὸ
στράτευμα |
[32, 15] |
ἀκαλύπτῳ
καὶ
ταλαιπώρῳ
βίῳ
χειμαζόμενοι,
|
καθάπερ |
σκάφει
σαθρῷ
καὶ
λελυμένῳ
πάντων |
[32, 20] |
ἐστι
πρὸς
τὸν
δῆμον
ὑμῶν,
|
καθάπερ |
στέαρ
φασὶν
ἐνίων
ζῴων
ὠφελεῖν |
[32, 15] |
γὰρ
θεραπεία
κακίας
καὶ
πρόνοια,
|
καθάπερ
|
τῶν
ἄλλων
νόσων·
ἡ
μὲν |
[32, 50] |
ὑπὲρ
δὲ
τῆς
ψαλτρίας
ἀπάγχεσθαι,
|
καθάρματος |
ἀγεννοῦς
καὶ
ζῆν
οὐκ
ἀξίου, |
[32, 10] |
σύντομον
πλοῦν.
ἄνδρα
δὲ
λαβεῖν
|
καθαρῶς |
καὶ
ἀδόλως
παρρησιαζόμενον,
καὶ
μήτε
|
[32, 95] |
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ
κανθάρους,
τοῦ
|
καθαρωτάτου |
μέλιτος
ὄντος,
τοῦ
μὲν
μηδέποτε |
[32, 90] |
ἔφασκε,
δίφρου
δ´
εἰσέβαινεν
ἄντυγας,
|
κἄθεινε |
κέντρον
δῆθεν
ὡς
ἔχων
χερί. |
[32, 80] |
δὲ
οὐδεὶς
ἐν
τῇ
θέᾳ
|
καθέστηκεν, |
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
πέτεσθε
τῶν |
[32, 25] |
μεγαλοπρεπὲς
δήμου
πρόσωπον
πρᾷον
καὶ
|
καθεστηκὸς
|
καὶ
μήτε
γέλωτι
σφοδρῷ
καὶ |
[32, 5] |
ἀπολέσαι
τῶν
ταῦτα
λεγόντων,
κύριοι
|
καθεστηκότες, |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων |
[32, 55] |
μέλους
θύομεν,
ἵνα
εὔτακτοι
καὶ
|
καθεστηκότες |
ὦμεν.
ἕτερος
δὲ
αὖ
τρόπος |
[32, 85] |
Ἥρη,
ὡς
μή
μοι
τρύζητε
|
καθήμενοι |
ἄλλοθεν
ἄλλος.
ὣς
ἔφαθ´·
οἱ |
[32, 80] |
ἐν
σφετέροις
οὔθ´
ἕστασαν
οὔτε
|
κάθηντο, |
χλωροὶ
ὑπαὶ
δείους
πεφοβημένοι,
οἱ |
[32, 55] |
~ἀλλ´
οὐχ
ὑμεῖς,
ἀλλ´
ἐκπεπληγμένοι
|
κάθησθε, |
ἀναπηδᾶτε
τῶν
ὀρχηστῶν
μᾶλλον,
συντείνεσθε |
[32, 30] |
τοῦτο
γοῦν
ὅτι
τοσοῦτον
χρόνον
|
κάθησθε |
σωφρονοῦντες.
καὶ
γὰρ
τοῖς
νοσοῦσι |
[32, 15] |
τις
ἀκούσῃ
φρονίμων,
ἐκεῖθεν
ἐπιπεμφθῆναι.
|
~καθόλου |
γὰρ
οὐδὲν
εὔδαιμον
οὐδ´
ὠφέλιμον, |
[32, 90] |
τὸ
πρᾶγμα,
τότε
λοιμὸς
καλεῖται.
|
καθόλου |
γὰρ
πάντα
ἁμαρτήματα
εὕροι
τις |
[32, 85] |
τῷ
παντὶ
γὰρ
κρεῖττον
ἐρημίαν
|
καθορᾶν |
καὶ
δεκαπέντε
ἀνθρώπους
εὐπόρους
ἢ
|
[32, 5] |
φορὰ
γέγονε·
νόθον
μέντοι
γε
|
καὶ
|
ἀγεννὲς
ἀνθρώπων
οὐθέν,
ὡς
εἰπεῖν, |
[32, 95] |
ἀλλὰ
τὸ
χαίρειν·
ἀπορίᾳ
δὲ
|
καὶ |
ἀγνοίᾳ
χαρᾶς
ἄνθρωποι
διώκουσι
γέλωτα. |
[32, 35] |
καὶ
νεῶν
πανηγύρεως
καὶ
λιμένος
|
καὶ |
ἀγορᾶς
ἐστιν
ἐγκώμιον,
οὐ
πόλεως· |
[32, 25] |
ἡδόμενοι.
οἱ
δὲ
τοὐναντίον
σκληροὶ
|
καὶ |
ἄγριοι
τύραννοι,
χαλεποὶ
μὲν
ἀκοῦσαι, |
[32, 55] |
μάλιστα
δὴ
μεταστρέφειν
ψυχὰς
ἀπηνῶς
|
καὶ |
ἀγρίως
διακειμένας.
διὰ
τοῦτο
καὶ |
[32, 70] |
τὰς
ἐκεῖ
κραυγὰς
καὶ
θόρυβον
|
καὶ |
ἀγωνίαν
καὶ
σχημάτων
μεταβολὰς
καὶ |
[32, 10] |
πλοῦν.
ἄνδρα
δὲ
λαβεῖν
καθαρῶς
|
καὶ |
ἀδόλως
παρρησιαζόμενον,
καὶ
μήτε
δόξης |
[32, 85] |
ἐπόρθησεν
αὐτήν,
{ὁ}
τῆς
μικρᾶς
|
καὶ |
ἀδόξου
σφόδρα
οὖσαν
εὐρύχωρον.
φοβοῦμαι |
[32, 80] |
ἐπεὶ
οὖν
ζῦθόν
τ´
ἔπιον
|
καὶ |
ἀθέσφατον
οἶνον,
κλαγγῇ
ταί
γε |
[32, 10] |
ἐγρηγορότων
δὲ
ἀμελεῖν
καὶ
κοινῇ
|
καὶ
|
ἀθρόοις
μηδὲν
ἂν
δεῖξαι
τῶν |
[32, 30] |
δῆμος,
ὅταν
εἰς
ταὐτὸ
προέλθῃ
|
καὶ |
ἀθρόος
γένηται;
χρὴ
μὲν
γὰρ |
[32, 70] |
ἐβιάσαντο
μετὰ
ταῦτα
οἱ
προπετεῖς
|
καὶ |
ἀκόλαστοι
καὶ
ἐπίτηδες
ἀνατρέψαι
καὶ |
[32, 15] |
βοὴ
τραχεῖα
καὶ
γλῶτται
βλαβεραὶ
|
καὶ |
ἀκόλαστοι,
κατήγοροι,
συκοφαντήματα,
γραφαί,
ῥητόρων |
[32, 25] |
καθεστηκὸς
καὶ
μήτε
γέλωτι
σφοδρῷ
|
καὶ |
ἀκολάστῳ
βρασσόμενον
μήτε
θορύβῳ
συνεχεῖ |
[32, 85] |
Τρώων
πόλις
εὐδαίμων,
ὅτι
πονηρῶν
|
καὶ |
ἀκολάστων
ὑπῆρξε
πολιτῶν.
καίτοι
μεγάλη |
[32, 50] |
πρὸς
αὐτούς·
οἱ
δὲ
ἀπηνῶς
|
καὶ |
ἀκολάστως,
μετὰ
βοῆς
καὶ
ἀταξίας |
[32, 40] |
περὶ
τὴν
θέαν
οὐχ
ὁρῶσι
|
καὶ |
ἀκούειν
ἐθέλοντες
οὐκ
ἀκούουσι,
σαφῶς |
[32, 20] |
βουλόμενον
ὑμᾶς
ὠφελεῖν.
μείναντες
δὲ
|
καὶ |
ἀκούσαντες
διὰ
τέλους
πᾶσι
θαυμαστοὶ |
[32, 1] |
ἐστὲ
ἱκανοὶ
νοήσαντες
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀκούσαντες
νοῆσαι.
χοροῦ
μὲν
γὰρ |
[32, 70] |
μικρὰ
καὶ
μηδενὸς
ἄξια,
φαύλως
|
καὶ
|
ἀκρατῶς
ἔχοντας
ἐν
τούτοις
ἃ |
[32, 55] |
προσηνῆ.
τὸν
μὲν
γὰρ
Παιήονα
|
καὶ |
Ἀλεξίκακον
προσαγορεύουσιν,
ὡς
ἀποτρ
έποντα |
[32, 20] |
θαρρῆσαί
μοι
παρέσχεν,
ὅς
τε
|
καὶ |
ἄλκιμον
ἄνδρα
φοβεῖ
καὶ
ἀφείλετο |
[32, 90] |
ἀλλὰ
καὶ
ἑταίρας
καὶ
γαστρὸς
|
καὶ |
ἄλλης
τινὸς
φαύλης
ἐπιθυμίας.
αἰχμάλωτος |
[32, 100] |
ἐν
τῇ
πόλει,
καθάπερ
οἶμαι
|
καὶ |
ἄλλοι
τόποι
μάτην
προσαγορεύονται,
τὸ |
[32, 60] |
πεποιήκασι
καὶ
ἀπαιδεύτους.
ἔχω
δὲ
|
καὶ |
ἄλλον
εἰπεῖν
λόγον
ἀνθρώπου
Φρυγὸς |
[32, 25] |
ὑμῖν
παρέσχηκα
ἐμαυτόν·
ἴσως
δὲ
|
καὶ
|
ἄλλος
προαιρήσεται
τῶν
ἐμοῦ
κρειττόνων. |
[32, 100] |
τούτου,
μηδὲ
ἀμούσους
καὶ
φορτικὰς
|
καὶ |
ἀμαθεῖς
ποιεῖτε
τὰς
Χάριτας,
ἀλλὰ |
[32, 60] |
οὐκ
ἀποθήσεσθε
τὴν
αἰσχρὰν
ταύτην
|
καὶ
|
ἄμετρον
φιλοτιμίαν;
οὐ
φυλάξεσθε
τοὺς |
[32, 55] |
πράττειν
ἀναγκάζεσθαι
τοὺς
σκαιῶς
αὐτῷ
|
καὶ |
ἀμέτρως
χρωμένους·
ὑπὸ
δὲ
ᾠδῆς |
[32, 45] |
ταῖς
πόλεσι·
χρὴ
γὰρ
ἴσως
|
καὶ
|
ἀναγκαῖόν
ἐστι
διὰ
τὴν
τῶν |
[32, 30] |
πείθεσθε,
λόγων.
τοῦτο
γὰρ
οἶμαι
|
καὶ |
ἀναγκαιότατον
ἦν,
παρασκευάσαι
πρῶτον
ὑμᾶς |
[32, 50] |
προσέχειν
ἑαυτῷ,
τοῦ
δὲ
ταραχήν
|
καὶ〉 |
ἀναίδειαν·
σπουδῇ
πρόσεισι,
φθέγγεται
βαδίζων |
[32, 25] |
ἐπιεικής,
μεγαλόφρων,
αἰδούμενος
τοὺς
ἀγαθοὺς
|
καὶ |
ἄνδρας
καὶ
λόγους,
τοῖς
νουθετοῦσι
|
[32, 80] |
οἵηπερ
φύλλων
γενεή,
τοίη
δὲ
|
καὶ |
ἀνδρῶν,
ἀνδρῶν
κουφονόων,
φιλαοιδοτάτων,
ἀγερώχων. |
[32, 90] |
οὖν
γενέσθαι
καλῶς
ἂν
λέγοιτο
|
καὶ |
ἀνὴρ
καὶ
πόλις,
ἥτις
ἂν |
[32, 15] |
δικασταῖς,
οἳ
τὸ
περιττὸν
δὴ
|
καὶ |
ἀνίατον
ἐξαιροῦσι.
βελτίους
δέ
εἰσιν
|
[32, 55] |
ἀτμοῦ
θυμιαμάτων
τινῶν·
ἔπειτα
χαίρουσι
|
καὶ |
ἀνίστανται
γελῶντες
καὶ
πάντα
ποιοῦσιν |
[32, 65] |
εἶναι
δὲ
τῷ
τρόπῳ
κοῦφον
|
καὶ |
ἀνόητον,
ὡς
ἐκ
τοιούτου
σπέρματος· |
[32, 45] |
δαίμονος·
ὁδὶ
δὲ
κραυγῇ
μόνον
|
καὶ |
ἀνοίᾳ
διὰ〉
δυστυχῆ
φθόγγον
καὶ |
[32, 80] |
μὲν
οὖν
τοιοῦτον
παράδειγμα
κακίας
|
καὶ |
ἀνοίας
ὅμοιος
ἐκ
τῶν
τοιούτων |
[32, 20] |
ῥηιδίως,
τοτὲ
δ´
αὐτὸς
ἐποτρύνει
|
καὶ |
ἀνώγει.
εἰ
οὖν
τὰ
τοῦ |
[32, 90] |
ταῦτα
νομίζειν
αἰχμαλωσίαν
καὶ
δουλείαν
|
καὶ |
ἀπαγωγήν,
τῆς
δὲ
ψυχῆς
ἠνδραποδισμένης |
[32, 60] |
ὑμᾶς,
ἀνθρώπους
ὄντας,
ἀγρίους
πεποιήκασι
|
καὶ |
ἀπαιδεύτους.
ἔχω
δὲ
καὶ
ἄλλον |
[32, 5] |
καταλύειν
κελεύων
τὰς
τοιαύτας
ψυχαγωγίας
|
καὶ |
ἀπάτας
τῆς
πόλεως·
μαινοίμην
γὰρ |
[32, 25] |
αὐτὰ
λόγοις
ἐπιεικέσιν,
ἀλλὰ
κολακεία
|
καὶ |
ἀπάτη
κρατεῖ
παρ´
αὐτοῖς.
ὁμοίως |
[32, 5] |
στενωποῖς
καὶ
πυλῶσιν
ἱερῶν
ἀγείρουσι
|
καὶ |
ἀπατῶσι
παιδάρια
καὶ
ναύτας
καὶ |
[32, 20] |
τὸν
ὄχλον
ὡς
χαλεπόν
τε
|
καὶ |
ἀπειθῆ
καὶ
πρὸς
ὕβριν
ἕτοιμον, |
[32, 50] |
τὸ
βαδίζειν,
ὃ
κοινόν
ἐστι
|
καὶ |
ἁπλοῦν
δήπουθεν,
τοῦ
μὲν
ἐμφαίνει |
[32, 90] |
ὅτι
πάντες
αὐτὸ
πάσχουσιν·
ὥσπερ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
βελτιόνων
τινὲς
ἐθαυμάσθησαν |
[32, 50] |
μεστὰ
πάσης
ὕβρεως,
τὸ〉
ἀνατετάσθαι
|
καὶ |
ἀποβλέπειν,
μόνον
οὐκ
ἐπὶ
τοῖς |
[32, 50] |
χρηστοῦ
βασιλέως,
εἰ
δέοι,
πονεῖν
|
καὶ |
ἀποθνῄσκειν
ἀγαθῆς
ἐστι
καὶ
οὐ |
[32, 90] |
ἀπαγωγήν,
τῆς
δὲ
ψυχῆς
ἠνδραποδισμένης
|
καὶ |
ἀπολωλυίας
εἰρωνεύεσθαι
καὶ
ὑποτιμᾶσθαι.
καίτοι |
[32, 85] |
καὶ
μαινόμενοι
καὶ
παίοντες
ἀλλήλους
|
καὶ |
ἀπόρρητα
λέγοντες
καὶ
τοὺς
θεοὺς |
[32, 50] |
κακοδαίμονες;
ὑπὲρ
μὲν
γὰρ
δικαιοσύνης
|
καὶ |
ἀρετῆς
καὶ
πατρῴων
γερῶν
καὶ |
[32, 25] |
ἔχοντι,
καὶ
τοσούτῳ
μείζονι
δυνάστῃ
|
καὶ |
ἄρχοντι
πλεόνων,
ὅσῳπερ
ἂν
αὐτὸς
|
[32, 40] |
δρόμου
ἐρίζουσιν.
τοιγαροῦν
δειλοὶ
ὄντες
|
καὶ |
ἀστράτευτοι
πολλὰς
ἤδη
νενικήκατε
ἱππομαχίας. |
[32, 25] |
ἀκολάστῳ
βρασσόμενον
μήτε
θορύβῳ
συνεχεῖ
|
καὶ |
ἀτάκτῳ
τεταραγμένον,
ἀλλ´
ἀκοὴ
μία |
[32, 10] |
ἕτοιμον,
εἰ
δέοι,
καὶ
καταγελᾶσθαι,
|
καὶ
|
ἀταξίαν
πλήθους
ἐνεγκεῖν
καὶ
θόρυβον, |
[32, 50] |
ἀπηνῶς
καὶ
ἀκολάστως,
μετὰ
βοῆς
|
καὶ |
ἀταξίας
ὀργιζόμενοι
καὶ
γελῶντες,
πλεονεκτοῦντες |
[32, 55] |
πένθεσιν,
ἰωμένων
οἶμαι
τὸ
σκληρὸν
|
καὶ |
ἄτεγκτον
τοῦ
πάθους,
θηλυτέραν
δὲ |
[32, 15] |
πονηρίᾳ.
συμβαίνει
δὲ
τοὺς
κακίστους
|
καὶ |
ἀτυχεστάτους
ὡς
πορρωτάτω
φεύγειν
ἀπὸ |
[32, 80] |
αὖθις
ἀσεβήσας
ἁλισκομένης
τῆς
Τροίας,
|
καὶ |
αὐτός
τε
διὰ
τοῦτο
κεραυνωθεὶς |
[32, 85] |
αἲ
γάρ
πως
ὑμᾶς
γε
|
καὶ |
αὐτοὺς
ἐνθάδε
πάντας
ὁπλήεντας
ἔθηκε |
[32, 15] |
ὀχετοὺς
καὶ
δυσώδεις
αὐτοὶ
ποιοῦμεν
|
καὶ |
ἀφ´
ἡμῶν
οὗτοι
ἵστανται.
διὰ |
[32, 20] |
τε
καὶ
ἄλκιμον
ἄνδρα
φοβεῖ
|
καὶ |
ἀφείλετο
νίκης
ῥηιδίως,
τοτὲ
δ´ |
[32, 30] |
καθ´
Ὅμηρον
ὁρᾶται
ἀφρός
τε
|
καὶ |
ἄχνη
καὶ
φυκίων
πλῆθος
ἐκχεομένων· |
[32, 40] |
ἄνθρωποι
θύοντες
μέν
εἰσι
μέτριοι
|
καὶ |
βαδίζοντες
καθ´
αὑτοὺς
καὶ
τἄλλα |
[32, 40] |
ἐκείνους
Αἰθίοπας
οὐδὲ
Ἄραβας
ἀλλὰ
|
καὶ |
Βακτρίους
καὶ
Σκύθας
καὶ
Πέρσας |
[32, 35] |
τινες
ἐνθάδε
ἐστὲ
ἅπαντες
Ἕλληνες
|
καὶ |
βάρβαροι
ἴσασιν.
ἡ
γὰρ
πόλις |
[32, 30] |
οὐκ
ἴστε
ὅτι
ὥσπερ
ἡγεμὼν
|
καὶ |
βασιλεὺς
ὅταν
προέλθῃ,
τότε
σαφέστατα |
[32, 30] |
ἀξιοθέατοι
δοκεῖτε
εἶναι
καὶ
ἰδιώταις
|
καὶ
|
βασιλεῦσι,
καὶ
οὐδείς
ἐστιν
ὃς |
[32, 20] |
πάντων
ἀεὶ
περίεστε
καὶ
ἰδιωτῶν
|
καὶ |
βασιλέων;
καὶ
ταῦτα
ἀκούων
Ὁμήρου
|
[32, 25] |
ὃν
ἐγὼ
τίθημι
τῆς
θείας
|
καὶ |
βασιλικῆς
φύσεως,
καὶ
προσιέναι
φημὶ |
[32, 95] |
τῷ
δεικνύειν
ὑμᾶς
αὐτοὺς
σώφρονας
|
καὶ |
βεβαίους.
οὕτως
γὰρ
ἂν
οὔτ´ |
[32, 5] |
καὶ
κρείττους
καὶ
σωφρονέστεροι
γίγνονται
|
καὶ |
βέλτιον
οἰκεῖν
δύνανται
τὰς
πόλεις, |
[32, 70] |
καὶ
σχημάτων
μεταβολὰς
καὶ
χρωμάτων
|
καὶ |
βλασφημίας
οἵας
καὶ
ὅσας
ἀφίετε; |
[32, 90] |
ὅταν
δὲ
ἐπικρατῇ
τὸ
πάθος
|
καὶ |
βλέπηται
κοινόν,
τότε
ἐπίσημον
καὶ |
[32, 15] |
ὑμῖν
φύεται
πλῆθος
καὶ
δικῶν
|
καὶ |
βοὴ
τραχεῖα
καὶ
γλῶτται
βλαβεραὶ |
[32, 45] |
γὰρ
ἡδόμενοι
τοσοῦτον
ὅσον
οἰόμενοι
|
καὶ |
βουλόμενοι
προΐενται
σφᾶς
αὐτούς.
τοσαύτη |
[32, 1] |
ἀεὶ
μεστόν
ἐστι
καὶ
θορύβου
|
καὶ |
βωμολοχίας
καὶ
σκωμμάτων
οὐδὲν
ἐοικότων |
[32, 75] |
συμβουλεύω
τὸν
θεὸν
τοῦτον
ἐξιλάσασθαι
|
καὶ |
βωμὸν
ἱδρύσασθαι
τὸν
αὐτόν,
μὰ |
[32, 20] |
πάνθ´
ὅμοιον
ὑπ´
ἀνέμου
ῥιπίζεται.
|
καὶ |
γαληνὸς
εντηχω
παν
πνεῦμα
βραχὺ |
[32, 25] |
μέν
τις
εὐγνώμων
καὶ
πρᾷος
|
καὶ |
γαληνὸς
ὄντως,
οἷος
γεύσασθαι
παρρησίας |
[32, 90] |
παντὶ
δὲ
αἰσχίω
δημοσίᾳ
φαινόμενα.
|
καὶ |
γὰρ
αἱ
λοιπαὶ
νόσοι
μέχρι |
[32, 90] |
αἰσχρὰ
πόλεως
καὶ
ἐπονείδιστος
ἅλωσις.
|
~καὶ |
γὰρ
ἀνθρώπους
ἑαλωκέναι
φαμὲν
οὐχ |
[32, 1] |
γέλωτος,
ὡς
εἰπεῖν,
οὐδέποτε
ἀπορεῖτε·
|
καὶ |
γὰρ
αὐτοὶ
γελοῖοί
ἐστε
καὶ |
[32, 95] |
κατὰ
ζῆλον
τὸν
ἐπ´
Ἀλεξάνδρῳ·
|
καὶ |
γὰρ
αὐτὸς
ἔλεγε
Διὸς
υἱὸς |
[32, 45] |
δὲ
ὁ
τοιοῦτος
μυίας
θάνατος.
|
καὶ |
γὰρ
ἐκείναις
ὅ,
τι
ἂν |
[32, 60] |
ἀκούοντα
{αὐτοῦ}
ὁμοῦ
καὶ
νεμόμενα·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκεῖνον
ἔν
τε
τοῖς |
[32, 25] |
τοῦτ´
ἔστι
περὶ
ὑμῶν
αὐτῶν.
|
καὶ |
γὰρ
ἕν
τι
τῶν
χρησίμων |
[32, 30] |
οὐ
μικρόν,
μίαν
ὥραν
σωφρονῆσαι.
|
καὶ |
γὰρ
τοῖς
νοσοῦσι
μεγάλη
ῥοπὴ |
[32, 30] |
ὅτι
τοσοῦτον
χρόνον
κάθησθε
σωφρονοῦντες.
|
καὶ |
γὰρ
τοῖς
νοσοῦσι
μεγάλη
ῥοπὴ
|
[32, 45] |
τί
ἄν
τις
ἔχοι
λέγειν;
|
καὶ |
γὰρ
ὑμεῖς
ὅταν
συνέλθητε,
πυκτεύετε, |
[32, 90] |
{ἢ
ἑταιρῶν}
ἀλλὰ
καὶ
ἑταίρας
|
καὶ |
γαστρὸς
καὶ
ἄλλης
τινὸς
φαύλης |
[32, 80] |
τῶν
ἵππων
καὶ
τῶν
ἡνιόχων,
|
καὶ |
γελοίως
ἐλαύνετε
καὶ
ἡνιοχεῖτε
καὶ |
[32, 50] |
μετὰ
βοῆς
καὶ
ἀταξίας
ὀργιζόμενοι
|
καὶ |
γελῶντες,
πλεονεκτοῦντες
ἀλλήλους,
οὐ
παρακαλοῦντες, |
[32, 85] |
φαύλους
τοὺς
ἀνθρώπους
διαβεβλῆσθαι,
μίμους
|
καὶ |
γελωτοποιοὺς
μᾶλλον,
οὐκ
ἄνδρας
ἐρρωμένους, |
[32, 1] |
καὶ
παιδιᾶς
μὲν
καὶ
ἡδονῆς
|
καὶ |
γέλωτος,
ὡς
εἰπεῖν,
οὐδέποτε
ἀπορεῖτε· |
[32, 45] |
ἀμύνασθαι
πειρώμενος,
καὶ
τάχα
τι
|
καὶ |
γενναῖον
ἐδύνατο
πρᾶξαι
μὴ
τοιούτου
|
[32, 35] |
ὑμᾶς·
ἐγὼ
δὲ
ἐπῄνεσα
ὕδωρ
|
καὶ |
γῆν
καὶ
λιμένας
καὶ
τόπους |
[32, 25] |
ὑμᾶς
ὠφελήσειεν
ἢ
περὶ
οὐρανοῦ
|
καὶ |
γῆς
εἰ
λέγοιμι.
φημὶ
δὴ |
[32, 15] |
καὶ
δικῶν
καὶ
βοὴ
τραχεῖα
|
καὶ |
γλῶτται
βλαβεραὶ
καὶ
ἀκόλαστοι,
κατήγοροι, |
[32, 35] |
γὰρ
ἐκεῖνοι
καὶ
μεγάλοι
σοφισταὶ
|
καὶ |
γόητες·
τὰ
δ´
ἡμέτερα
φαῦλα |
[32, 10] |
ἐλευθέρων
ἀνδρῶν,
ἀφθονίᾳ
δὲ
κολάκων
|
καὶ |
γοήτων
καὶ
σοφιστῶν.
ἐγὼ
μὲν |
[32, 15] |
τὸ
μὲν
σῷζον
καὶ
τρέφον
|
καὶ |
γόνιμον
ὄντως
ἄνωθέν
ποθεν
ἐκ |
[32, 85] |
λοιδοροῦντες
καὶ
τὰ
ὄντα
ῥιπτοῦντες
|
καὶ |
γυμνοὶ
βαδίζοντες
ἀπὸ
τῆς
θέας |
[32, 40] |
ἄνδρες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
παῖδες
|
καὶ |
γύναια.
ἐπειδὰν
δὲ
παύσηται
τὸ |
[32, 90] |
πανταχοῦ,
καὶ
οἰνόφλυγες
καὶ
πόρνοι
|
καὶ |
γυναιμανεῖς
ἐν
πάσαις
εἰσὶ
ταῖς |
[32, 90] |
διασκευαῖς
Καρίωνα
μὲν
εἰσάγοντες
μεθύοντα
|
καὶ |
Δᾶον
οὐ
σφόδρα
κινοῦσι
γέλωτα, |
[32, 5] |
καὶ
χαρὰν
ἀνόητον
καὶ
λοιδορίαν
|
καὶ |
δαπάνην.
λέγω
δὲ
ταῦτα
οὐκ |
[32, 65] |
ἐστὶ
τὸ
λειπόμενον
τοῦ
λόγου,
|
καὶ |
δέδοικα
πρὸς〉
ὑμᾶς
σαφῶς
αὐτὸ |
[32, 30] |
ὅταν
προέλθῃ,
τότε
σαφέστατα
ὁρᾶται
|
καὶ |
δεῖ
μηδὲν
ἀγεννὲς
μηδὲ
αἰσχρὸν |
[32, 35] |
πόλεως
εἰς
ταὐτὸ
ξυνάγουσα
πάντας
|
καὶ |
δεικνύουσά
τε
ἀλλήλοις
καὶ
καθ´ |
[32, 25] |
μυρίων·
ὥστε
πάνυ
ποικίλον
τε
|
καὶ |
δεινὸν
εἶναι
θηρίον,
οἷα
ποιηταὶ |
[32, 1] |
ἐπαινοῦσιν
ὑμᾶς
ὡς
σοφούς
τε
|
καὶ |
δεινούς,
ὅτι
τοσαῦται
μυριάδες
ἀνθρώπων |
[32, 70] |
μάλιστα
τὸ
πλῆθος
ὑμῶν
συνειστήκει,
|
καὶ |
δείξας
τινὰ
τόπον
βραχὺν
προηγόρευεν |
[32, 85] |
παντὶ
γὰρ
κρεῖττον
ἐρημίαν
καθορᾶν
|
καὶ |
δεκαπέντε
ἀνθρώπους
εὐπόρους
ἢ
πλῆθος |
[32, 70] |
αὐτὸς
ἐκεῖ
προέλθοι,
νενικηκὼς
εἴη
|
καὶ |
δέοι
ὑμᾶς
ἀπαλλάττεσθαι
καθ´
αὑτοὺς |
[32, 5] |
παῖδάς
τις
ἐθίζοι
διδασκάλων
καταφρονεῖν,
|
καὶ |
δέον
ἐκκόπτειν
τὴν
ἀγερωχίαν
αὐτῶν |
[32, 100] |
ὡς
εἰς
ὄνου
ὦτα
ᾄσεται.
|
καὶ |
δὴ
τὸν
μὲν
ἄλλον
χρόνον |
[32, 25] |
δεινὸν
εἶναι
θηρίον,
οἷα
ποιηταὶ
|
καὶ |
δημιουργοὶ
πλάττουσι
Κενταύρους
τε
καὶ
|
[32, 5] |
ἀπώμοτον;
καὶ
ταῦτα
ἤκουον
ἑορτάζοντες
|
καὶ |
δημοκρατούμενοι,
καὶ
οὐ
μόνον
τῶν |
[32, 25] |
κρατεῖ
παρ´
αὐτοῖς.
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
δῆμος
ὁ
μέν
τις
εὐγνώμων |
[32, 30] |
ἀγεννὲς
μηδὲ
αἰσχρὸν
ποιεῖν·
παραπλησίως
|
καὶ |
δῆμος,
ὅταν
εἰς
ταὐτὸ
προέλθῃ |
[32, 90] |
καθάπερ
εἰώθασιν,
ἐν
κροκωτῷ,
παραπλησίως
|
καὶ
|
δῆμος
οὕτως
μέγας
μινυρίζων
διὰ |
[32, 90] |
κοινόν,
τότε
ἐπίσημον
καὶ
μέγα
|
καὶ |
δημοσίᾳ
γίγνεται.
ποία
γὰρ
πόλις |
[32, 45] |
ὑμῖν
ὑπὲρ
χορδῆς
τοῦτο
πάσχουσι
|
καὶ |
δι´
ἡδονὴν
μικράν,
μᾶλλον
δὲ |
[32, 40] |
τε
συνόδοις
καὶ
στενωποῖς
μένει
|
καὶ |
δι´
ὅλης
τῆς
πόλεως
ἐπὶ |
[32, 10] |
ἑκάστην
ἡμέραν
διά
τε
χρησμῶν
|
καὶ |
δι´
ὀνειράτων.
μὴ
οὖν
οἴεσθε
|
[32, 20] |
τὸ
μέντοι
πρᾶγμα
δυσχερὲς
ὄντως
|
καὶ |
δι´
ὑμᾶς.
οὐ
γὰρ
ῥᾴδιον |
[32, 70] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
κατιέναι
πολέμῳ
|
καὶ |
διὰ
Ῥωμαίων;
καὶ
τέλος
ἐκεῖνος |
[32, 65] |
μετὰ
Ἀλεξάνδρου
διαβὰν
ἐνθάδε
οἰκῆσαι.
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
δὴ
τὸν
τῶν |
[32, 50] |
πάλιν
ἐκείνους
προσκυνοῦντες
ταὐτὰ
προσφέρησθε
|
καὶ |
διὰ
τῶν
αὐτῶν
ἀναγκάζησθε
τιμᾶν |
[32, 15] |
καὶ
εὔδαιμον·
οἱ
δὲ
σπανίως
|
καὶ |
διὰ
χρόνου
ποτὲ
περιτυχόντες
ἄλλοτε |
[32, 35] |
καὶ
τῶν
πανταχοῦ
γιγνομένων
ἀφθονίᾳ
|
καὶ |
διαθέσει,
καὶ
τὴν
ἔξωθεν
ὑπερκειμένην |
[32, 1] |
αὐτοὶ
γελοῖοί
ἐστε
καὶ
ἡδεῖς
|
καὶ |
διακόνους
πολλοὺς
τούτων
ἔχετε·
σπουδῆς |
[32, 25] |
βασιλικῆς
φύσεως,
καὶ
προσιέναι
φημὶ
|
καὶ |
διαλέγεσθαι
τούτῳ
πρέπειν,
καθάπερ
ἵππον |
[32, 40] |
ἐπειδὰν
δὲ
παύσηται
τὸ
δεινὸν
|
καὶ |
διαλυθῶσι,
τὸ
μὲν
ἀκμαιότερον
ἔσβεσται |
[32, 95] |
τοῦ
δεῖνος
μὲν
πολλάκις
ἀκηκόατε
|
καὶ |
διαμέμνησθε
τῶν
σκωμμάτων
αὐτοῦ
καὶ |
[32, 15] |
πανταχῇ
πάντων
ἀγαθῶν
αὐτοὶ
κρατοῦσι
|
καὶ |
διανέμουσι
δαψιλῶς
τοῖς
ἐθέλουσι
δέχεσθαι· |
[32, 90] |
πόλεις.
ὥσπερ
ἐν
ταῖς
κωμῳδίαις
|
καὶ |
διασκευαῖς
Καρίωνα
μὲν
εἰσάγοντες
μεθύοντα |
[32, 95] |
τινῶν
ἢ
τύχης
ἄλλης
κρατούμενος
|
καὶ |
διατρίβων
ἐκεῖ
χρόνον
συχνὸν
μήτε |
[32, 25] |
ἄνδρας
καὶ
λόγους,
τοῖς
νουθετοῦσι
|
καὶ |
διδάσκουσι
χάριν
εἰδώς·
ὃν
ἐγὼ |
[32, 35] |
ὥς
ἐστε
φρόνιμοι
καὶ
σώφρονες
|
καὶ |
δίκαιοι;
οὐχὶ
τἀναντία
τούτων;
ἔστι |
[32, 25] |
κηδεμόνες
ὄντως
καὶ
προστάται
χρηστοὶ
|
καὶ |
δίκαιοι,
τῶν
μὲν
ἀγαθῶν
ἑκούσιοι |
[32, 15] |
προσήκουσα
μᾶλλον
ἄρχουσι
καὶ
νόμοις
|
καὶ |
δικασταῖς,
οἳ
τὸ
περιττὸν
δὴ |
[32, 15] |
σιωπὴν
ἐρίδων
ὑμῖν
φύεται
πλῆθος
|
καὶ
|
δικῶν
καὶ
βοὴ
τραχεῖα
καὶ |
[32, 95] |
ἀξίους
καὶ
τῶν
πεμπομένων
ἕκαστος
|
καὶ |
διοικούντων
ὑμᾶς
προτιμήσῃ.
μὴ
γὰρ |
[32, 80] |
ἠχὴ
δ´
ἀμφοτέρων
ἵκετ´
αἰθέρα
|
καὶ |
Διὸς
αὐλάς.
ὧδε
δέ
τις |
[32, 80] |
καὶ
γελοίως
ἐλαύνετε
καὶ
ἡνιοχεῖτε
|
καὶ |
διώκετε
καὶ
ἡγεῖσθε
καὶ
πίπτετε. |
[32, 90] |
ἀπὸ
τῶν
βελτιόνων
τινὲς
ἐθαυμάσθησαν
|
καὶ
|
δόξαν
ἔσχον.
πόσους
γὰρ
οἴεσθε |
[32, 10] |
φιλόσοφοι
ταῦτα
πράττουσι
κέρδους
ἕνεκεν
|
καὶ |
δόξης
τῆς
ἑαυτῶν,
οὐ
τῆς |
[32, 90] |
δυσχερῆ
δεῖ
ταῦτα
νομίζειν
αἰχμαλωσίαν
|
καὶ |
δουλείαν
καὶ
ἀπαγωγήν,
τῆς
δὲ |
[32, 40] |
θεοῦ·
μαινομένην
δὲ
ὑπὸ
ᾠδῆς
|
καὶ |
δρόμων
ἱππικῶν
καὶ
μηδὲν
ἄξιον |
[32, 15] |
ὠφέλιμον,
ὃ
μὴ
κατὰ
γνώμην
|
καὶ |
δύναμιν
τῶν
θεῶν
ἀφικνεῖται
πρὸς |
[32, 15] |
κάτεισι,
τοὺς
ῥυπαροὺς
δὲ
ὀχετοὺς
|
καὶ |
δυσώδεις
αὐτοὶ
ποιοῦμεν
καὶ
ἀφ´ |
[32, 80] |
τἄλλα
εἶναι
δύναται
σώφρων,
ὥσπερ
|
καὶ |
εἶπον
ἤδη.
τοῦτο
μὲν
οὖν |
[32, 65] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἥδεσθαι
μόνον
|
καὶ |
ἐκπεπλῆχθαι,
μιμεῖσθαι
δὲ
μηδὲν
ἐπιχειρεῖν· |
[32, 90] |
δι´
ὅλης
θορυβῆται
περὶ
τοῦτο
|
καὶ |
ἐκφρονῇ·
καὶ
νὴ
Δία
ἑαλωκέναι |
[32, 40] |
τὸ
γὰρ
πρᾶγμα
ὑπὲρ
ἀρχῆς
|
καὶ |
ἐλευθερίας
ἐπιτηδεύουσιν·
ἀλλ´
ὅμως
οὐδὲν |
[32, 10] |
πόλεως,
ἐν
τοσαύτῃ
σπάνει
γενναίων
|
καὶ |
ἐλευθέρων
ἀνδρῶν,
ἀφθονίᾳ
δὲ
κολάκων |
[32, 100] |
τῶν
ἑρμηνέων
οἷα
ἔλεγεν
ἔδει
|
καὶ |
ἐμαστίγου
τὸν
ἄνδρα,
καὶ
τοῦτο |
[32, 50] |
ἐστι
φύσει
τοιοῦτον.
οὐ
γὰρ
|
καὶ |
ἐν
ἄλλαις
πόλεσιν
ᾄδουσι
καὶ |
[32, 65] |
τὴν
διατριβήν.
δοκεῖ
δέ
μοι,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
γυμνασίῳ
πορϊόντες
ἤδη |
[32, 85] |
ὑπῆρξε
πολιτῶν.
καίτοι
μεγάλη
τε
|
καὶ |
ἔνδοξος
ἦν·
ἀλλ´
ὅμως
ὁ
|
[32, 5] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
ἄρχοντες,
|
καὶ |
ἐξὸν
αὐτοῖς,
εἰ
ἐβούλοντο,
μηδὲν |
[32, 95] |
μὲν
ποιεῖ,
χαλεπὸν
δὲ
τοῦτον
|
καὶ |
ἐπ´
ὀλέθρῳ.
~μὴ
οὖν
σφόδρα |
[32, 70] |
ταῦτα
οἱ
προπετεῖς
καὶ
ἀκόλαστοι
|
καὶ |
ἐπίτηδες
ἀνατρέψαι
καὶ
συγχέαι
πάντα |
[32, 85] |
ἐνίοτε,
τοῦτ´
ἔστιν
αἰσχρὰ
πόλεως
|
καὶ |
ἐπονείδιστος
ἅλωσις.
~καὶ
γὰρ
ἀνθρώπους |
[32, 60] |
τὸ
μέλος,
ὥς
φασιν,
ἤγειρε
|
καὶ |
ἐπύργου
τὴν
πόλιν·
οὗτοι
δὲ |
[32, 95] |
Κενταύρῳ
τινὶ
ἢ
Κύκλωπι
πεπωκότι
|
καὶ
|
ἐρῶντι,
τὸ
μὲν
σῶμα
ἰσχυρῷ |
[32, 65] |
προεστηκότων
ἐτύχετε,
χαλεπῶς
ἂν
οἶμαι
|
καὶ |
ἐσῴζεσθε.
~τεκμήριον
δὲ
τὰ
τελευταῖα |
[32, 90] |
λῃστῶν
μόνον,
{ἢ
ἑταιρῶν}
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἑταίρας
καὶ
γαστρὸς
καὶ
ἄλλης |
[32, 10] |
τῆς
θεραπείας
ἀμελήσειε,
στεφάνους
δὲ
|
καὶ |
ἑταίρας
καὶ
μύρον
αὐτοῖς
εἰσφέροι. |
[32, 70] |
εἴα
ἅπτεσθαι,
γυμνοὺς
ἅπαντας
ὁρῶν
|
καὶ |
ἑτοίμους
ἀπόλλυσθαι.
τί
οὖν;
ἐβιάσαντο |
[32, 15] |
ἦλθέ
ποτε
πρὸς
τέλος
ὑγιὲς
|
καὶ |
εὔδαιμον·
οἱ
δὲ
σπανίως
καὶ |
[32, 90] |
ὑποτιμᾶσθαι.
καίτοι
δεινὰ
μέν
που
|
καὶ |
ἐφ´
ἑκάστων
τὰ
τοιαῦτα,
τῷ |
[32, 65] |
οὖν
τὸ
πρᾶγμα
οὕτως
ὑφεωρῶντο,
|
καὶ |
ἐφύλαττον
τὰ
ὦτα,
ὡς
ἂν |
[32, 50] |
τῆς
ψαλτρίας
ἀπάγχεσθαι,
καθάρματος
ἀγεννοῦς
|
καὶ |
ζῆν
οὐκ
ἀξίου,
πόσης
αἰσχύνης; |
[32, 90] |
ἢ
Κορινθίων
τὰ
σώματα
ἀσκεῖν
|
καὶ |
ζῆν
φιλοπόνως
{πολλοὺς
δῆλον
ὅτι} |
[32, 80] |
ἐλαύνετε
καὶ
ἡνιοχεῖτε
καὶ
διώκετε
|
καὶ |
ἡγεῖσθε
καὶ
πίπτετε.
τοιγαροῦν
οὐ |
[32, 1] |
καὶ
γὰρ
αὐτοὶ
γελοῖοί
ἐστε
|
καὶ |
ἡδεῖς
καὶ
διακόνους
πολλοὺς
τούτων |
[32, 1] |
οὐ
προσέχοντες
καὶ
παιδιᾶς
μὲν
|
καὶ |
ἡδονῆς
καὶ
γέλωτος,
ὡς
εἰπεῖν, |
[32, 80] |
τῶν
ἡνιόχων,
καὶ
γελοίως
ἐλαύνετε
|
καὶ |
ἡνιοχεῖτε
καὶ
διώκετε
καὶ
ἡγεῖσθε
|
[32, 20] |
πάλιν
αὖ,
δῆμος
ἄστατον
κακόν,
|
καὶ |
θαλάσσῃ
πάνθ´
ὅμοιον
ὑπ´
ἀνέμου |
[32, 30] |
οὕτω
γὰρ
εἰρῆσθαι
πολὺ
βέλτιον·
|
καὶ
|
θέαν
ἵππων·
ὡς
τῶν
γε |
[32, 55] |
τῆς
διὰ
τῶν
ὀνειράτων
ταραχῆς.
|
καὶ |
θεοῖς
μετὰ
μέλους
θύομεν,
ἵνα |
[32, 50] |
ὤτων
τὴν
εὐδαιμονίαν
δεχομένους,
σωτῆρα
|
καὶ |
θεὸν
καλοῦντας
ἄνθρωπον
ἄθλιον;
πόσον
|
[32, 95] |
οὐθεὶς
οὔτ´
ἂν
ἴσως
προσέλθοι.
|
καὶ |
Θεόφιλος
τοίνυν
πολλὰ
ἔχων
καὶ |
[32, 50] |
φρονιμωτέρους
τῆς
πόλεως,
μεθ´
ὧν
|
καὶ |
θεωρεῖτε
καὶ
τἄλλα
ἄμεινον
πράττετε. |
[32, 70] |
εἰπεῖν
δύναιτο
τὰς
ἐκεῖ
κραυγὰς
|
καὶ |
θόρυβον
καὶ
ἀγωνίαν
καὶ
σχημάτων |
[32, 10] |
καταγελᾶσθαι,
καὶ
ἀταξίαν
πλήθους
ἐνεγκεῖν
|
καὶ |
θόρυβον,
οὐ
ῥᾴδιον,
ἀλλὰ
καὶ |
[32, 1] |
κρουμάτων
δὲ
ἀεὶ
μεστόν
ἐστι
|
καὶ |
θορύβου
καὶ
βωμολοχίας
καὶ
σκωμμάτων |
[32, 20] |
καὶ
μαινόμενον,
ὅστις
ἐμαυτὸν
ὄχλῳ
|
καὶ |
θορύβῳ
παρέβαλον·
ὅπως
οὖν
ἔχω |
[32, 55] |
ὑμῖν
τὰ
τῶν
νεβρίδων
τε
|
καὶ |
θύρσων
ἐνδεῖ
καὶ
τὸ
λέοντας |
[32, 30] |
νῦν
μὲν
ἀξιοθέατοι
δοκεῖτε
εἶναι
|
καὶ |
ἰδιώταις
καὶ
βασιλεῦσι,
καὶ
οὐδείς |
[32, 20] |
καὶ
πανταχοῦ
πάντων
ἀεὶ
περίεστε
|
καὶ |
ἰδιωτῶν
καὶ
βασιλέων;
καὶ
ταῦτα |
[32, 40] |
Βακτρίους
καὶ
Σκύθας
καὶ
Πέρσας
|
καὶ |
Ἰνδῶν
τινας,
οἳ
συνθεῶνται
καὶ |
[32, 35] |
οὐδὲ
λιμένων
οὐδὲ
πορθμῶν
τινων
|
καὶ |
ἰσθμῶν,
ἀλλὰ
σχεδὸν
ἁπάσης
τῆς |
[32, 95] |
καὶ
πλείονα
ὑμᾶς
ἀγαθὰ
ἐργάσεται.
|
καὶ |
ἴσως
ἂν
αὐτῷ
καὶ
τῆς |
[32, 70] |
δὲ
στασιαστικῶς
διέκεισθε,
χωρὶς
ἕκαστοι
|
καὶ |
καθ´
αὑτοὺς
διαφθείροντες
τὰ
πράγματα, |
[32, 35] |
πάντας
καὶ
δεικνύουσά
τε
ἀλλήλοις
|
καὶ |
καθ´
ὅσον
οἷόν
τε
ὁμοφύλους |
[32, 5] |
τῇ
πόλει
πλῆθος
οὐκ
ὀλίγον,
|
καὶ |
καθάπερ
ἄλλου
τινὸς
πράγματος
καὶ |
[32, 90] |
τοιοῦτον
ὁρῶσι
γελοῖον
δοκεῖ,
παραφερόμενον,
|
καὶ |
καθάπερ
εἰώθασιν,
ἐν
κροκωτῷ,
παραπλησίως |
[32, 70] |
ἔλεγε,
φειδόμενος
ὑμῶν
καὶ
καταγελῶν
|
καὶ |
καθάπερ
παισὶ
προσπαίζων.
ἐπεὶ
τὸ |
[32, 25] |
καὶ
μεγαλοπρεπὲς
δήμου
πρόσωπον
πρᾷον
|
καὶ |
καθεστηκὸς
καὶ
μήτε
γέλωτι
σφοδρῷ |
[32, 55] |
μετὰ
μέλους
θύομεν,
ἵνα
εὔτακτοι
|
καὶ |
καθεστηκότες
ὦμεν.
ἕτερος
δὲ
αὖ |
[32, 45] |
καὶ
ἀνοίᾳ
διὰ〉
δυστυχῆ
φθόγγον
|
καὶ |
κακὴν
ἔγκλισιν
καὶ
τὰς
ἐκμελεῖς |
[32, 10] |
κοιμωμένων
μόνον
ἐπιμελεῖσθαι
τὸν
θεόν,
|
{καὶ} |
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστῳ
μηνύοντα
τὸ |
[32, 25] |
τῶν
δὲ
χαλεπῶν
σπανίως
μεταδιδόντες
|
καὶ |
κατὰ
ἀνάγκην,
κόσμῳ
πόλεων
ἡδόμενοι. |
[32, 90] |
νὴ
Δία
ἑαλωκέναι
λέγοιτ´
ἂν
|
καὶ |
κατὰ
κράτος
ὃς
οὕτως
ἑάλωκε
|
[32, 10] |
τῶν
ἄλλων
ἕτοιμον,
εἰ
δέοι,
|
καὶ |
καταγελᾶσθαι,
καὶ
ἀταξίαν
πλήθους
ἐνεγκεῖν |
[32, 90] |
πολλάκις
εἶπον,
αἰσχίω
τὰ
αἰσχρὰ
|
καὶ |
καταγέλαστα
μᾶλλον,
ὅταν
ᾖ
περὶ |
[32, 90] |
ἡνιοχῶν
χωρὶς
ἵππων
αἰσχρὸν
γίγνεται
|
καὶ |
καταγέλαστον.
αὐτὸ
γὰρ
τοῦτο
Εὐριπίδης |
[32, 70] |
ταῦτα
δὲ
ἔλεγε,
φειδόμενος
ὑμῶν
|
καὶ |
καταγελῶν
καὶ
καθάπερ
παισὶ
προσπαίζων. |
[32, 45] |
τοῖς
πεπραγμένοις.
~ἐκεῖνος
μὲν
παίζων
|
καὶ |
καταγελῶν
οὐ
φαύλου
πράγματος,
ὡς |
[32, 45] |
δ´
ἐστὶ
θαυμαστὸν
ἐπ´
ὀνείδει
|
καὶ |
καταγέλωτι
τῆς
πόλεως,
εἰ
παρὰ |
[32, 20] |
ἵνα
κἀμοὶ
πρὸς
τοὺς
αἰτιωμένους
|
καὶ |
καταγιγνώσκοντας,
ὅτι
δεῦρο
εἰσῆλθον,
ᾖ |
[32, 60] |
τὴν
πόλιν·
οὗτοι
δὲ
ἀνατρέπουσι
|
καὶ |
καταλύουσιν.
καὶ
μὴν
ὅ
γε |
[32, 60] |
Ἀμουσίας
αὐτῆς
γεγόνασι·
διαθρύψαντες
γὰρ〉
|
καὶ |
κατάξαντες
τὸ
σεμνὸν
τοῦ
μέλους |
[32, 35] |
πάντοτε
ζητεῖν
ἡδονάς.
ἀναγωγαὶ
δὲ
|
καὶ |
κατάρσεις
καὶ
πλήθους
ὑπερβολὴ
καὶ
|
[32, 15] |
εἰς
τέλος
τὴν
πονηρίαν
εἴργοντες
|
καὶ |
κατέχοντες.
δεῖ
μὲν
οὖν
ἑκατέρων |
[32, 5] |
δὲ
ἀμαθῆ
καὶ
φιλοτιμίαν
ἄμετρον
|
καὶ |
κενὴν
λύπην
καὶ
χαρὰν
ἀνόητον |
[32, 10] |
ἀργυρίῳ
προσποιούμενον,
ἀλλ´
ἐπὶ
εὐνοίᾳ
|
καὶ |
κηδεμονίᾳ
τῶν
ἄλλων
ἕτοιμον,
εἰ |
[32, 20] |
ἀπείροις
ἐναντίον
βλέψαι
χωρὶς
ᾠδῆς
|
καὶ |
κιθάρας.
τοῦτο
μὲν
γὰρ
ἀλεξιφάρμακόν |
[32, 95] |
τοῦ
τυχόντος
{πραγμάτων}
ἐραστὴς
ἡνιόχων
|
καὶ |
κιθαρῳδῶν,
οὐκ
ἄδηλον
ὅπως
ἕξουσιν. |
[32, 10] |
τὸ
συμφέρον,
ἐγρηγορότων
δὲ
ἀμελεῖν
|
καὶ |
κοινῇ
καὶ
ἀθρόοις
μηδὲν
ἂν |
[32, 5] |
τοὺς
κατ´
ἄνδρα
ἐλέγχειν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
κοινῇ
τὴν
πόλιν,
εἴ
τι
|
[32, 75] |
τροχῷ
παρὰ
τοῖς
ποιηταῖς
ἐνδεδεμένον
|
{καὶ |
κολαζόμενον
διὰ
τοιαύτην
τινὰ
ἀσέβειαν. |
[32, 75] |
πόλει
τόπος
οὕτω
καλούμενος
Ἵππου
|
καὶ |
κόρης
ἄβατον.
ὁ
γὰρ
πατὴρ |
[32, 5] |
λόγων,
δι´
οὓς
ἄνθρωποι
εὐδαιμονοῦσι
|
καὶ |
κρείττους
καὶ
σωφρονέστεροι
γίγνονται
καὶ |
[32, 60] |
τε
εἰπεῖν;
ἀλλὰ
ᾄσματα
γυναικῶν
|
καὶ |
κρούματα
ὀρχηστῶν
καὶ
παροινίας
τερετισμάτων |
[32, 45] |
τὰς
ἐκμελεῖς
καμπὰς
καὶ
λήρους
|
καὶ |
κυνισμοὺς
καὶ
ὀλέθρους
ἀκλεῶς
ἀπολλύμενος. |
[32, 90] |
ὁμοίας
μεταλάβητε
δόξης
τοῖς
Ἀθηναίοις
|
καὶ |
Λακεδαιμονίοις,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἑτέροις
τισίν· |
[32, 15] |
βίῳ
χειμαζόμενοι,
καθάπερ
σκάφει
σαθρῷ
|
καὶ |
λελυμένῳ
πάντων
ἐν
ἀγνώμονι
γνώμῃ
|
[32, 45] |
ἔγκλισιν
καὶ
τὰς
ἐκμελεῖς
καμπὰς
|
καὶ |
λήρους
καὶ
κυνισμοὺς
καὶ
ὀλέθρους |
[32, 35] |
δὲ
ἐπῄνεσα
ὕδωρ
καὶ
γῆν
|
καὶ |
λιμένας
καὶ
τόπους
καὶ
πάντα |
[32, 35] |
καὶ
ὠνίων
καὶ
νεῶν
πανηγύρεως
|
καὶ |
λιμένος
καὶ
ἀγορᾶς
ἐστιν
ἐγκώμιον, |
[32, 50] |
θέας
οἱ
μέν
εἰσιν
ἄπληστοι
|
καὶ |
λίχνοι
καὶ
περὶ
πάντα
ὁμοίως
|
[32, 60] |
μάγειροι
συντρίψαντες
{τοὺς
νόμους}
ἰδιώτας
|
καὶ |
λίχνους
ἀκροατὰς
κινοῦσιν.
τοιγαροῦν
οὐκ |
[32, 15] |
φάρμακον
ἐποίησαν
οἱ
θεοὶ
παιδείαν
|
καὶ |
λόγον,
ᾧ
διὰ
βίου
μέν |
[32, 1] |
οὐκ
ἄλλο
ἥρμοζεν
ἢ
παιδεία
|
καὶ |
λόγος,
ὧν
οἱ
τυχόντες
εἰκότως |
[32, 5] |
καὶ
συνεχῶς
αὑτοὺς
παρέχετε,
οὕτω
|
καὶ |
λόγου
χρηστοῦ
ποτε
ἀκοῦσαι
καὶ |
[32, 15] |
φημι
τῶν
δυναμένων
διὰ
πειθοῦς
|
καὶ |
λόγου
ψυχὰς
πραΰνειν
καὶ
μαλάττειν. |
[32, 10] |
παρασκευάζουσι
καὶ
συμβούλους
ἀγαθοὺς
αὐτομάτους
|
καὶ
|
λόγους
ἐπιτηδείους
καὶ
ξυμφέροντας
εἰρῆσθαι. |
[32, 25] |
αἰδούμενος
τοὺς
ἀγαθοὺς
καὶ
ἄνδρας
|
καὶ |
λόγους,
τοῖς
νουθετοῦσι
καὶ
διδάσκουσι |
[32, 60] |
μιμεῖσθαι
τὸν
νῦν
ἄρχοντα
παιδείᾳ
|
καὶ |
λόγῳ
προσέχοντα;
οὐκ
ἀποθήσεσθε
τὴν |
[32, 10] |
ἀλλ´
ἰσχυρᾷ
καὶ
πλήρει
κληδόνι
|
καὶ |
λόγῳ
σαφεῖ,
διδάσκοντι
περὶ
τῶν |
[32, 20] |
κρουμάτων
ἔμπειροι
καὶ
ὀρχημάτων,
ἀλλὰ
|
καὶ |
λόγων
φρονίμων,
ἵνα
κἀμοὶ
πρὸς |
[32, 80] |
Αἴαντα
τὸν
Λοκρὸν
ὁρᾶν
ἀπρεπέστερον
|
καὶ |
λοιδορεῖσθαι
Ἰδομενεῖ
περὶ
τῶν
ἵππων |
[32, 10] |
ἓν
ἢ
δύο
ῥήματα
εἰπόντες,
|
καὶ |
λοιδορήσαντες
μᾶλλον
ἢ
διδάξαντες
ὑμᾶς, |
[32, 15] |
διὰ
τούτου,
ἀλλ´
ἀπέχθεια
μᾶλλον
|
καὶ |
λοιδορία
καὶ
προπηλακισμός·
ὧν
ἴσως |
[32, 5] |
κενὴν
λύπην
καὶ
χαρὰν
ἀνόητον
|
καὶ |
λοιδορίαν
καὶ
δαπάνην.
λέγω
δὲ
|
[32, 85] |
καὶ
περὶ
τοῦτο
διατρίβωσι
πηδῶντες
|
καὶ |
μαινόμενοι
καὶ
παίοντες
ἀλλήλους
καὶ |
[32, 20] |
ἴστε,
καὶ
φήσουσι
δοξοκόπον
εἶναι
|
καὶ |
μαινόμενον,
ὅστις
ἐμαυτὸν
ὄχλῳ
καὶ |
[32, 85] |
ἢ
πλῆθος
ἀνήριθμον
ἀνθρώπων
ἀθλίων
|
καὶ |
μαινομένων,
ὥσπερ
τινὰ
κόπρον
βαθεῖαν |
[32, 35] |
πλείους
ἐπὶ
τοῖς
τοιούτοις
χαίρουσι,
|
καὶ |
μακαρίους
ἑαυτοὺς
κρίνουσιν,
ἂν
οἰκῶσι |
[32, 60] |
τοίνυν
ἐκεῖνος
περί
τε
Θρᾴκην
|
καὶ |
Μακεδονίαν
τὸν
Ὀρφέα
μελῳδεῖν,
καθάπερ |
[32, 45] |
μὲν
ἐν
ἐρήμῳ
ἦσαν
πελάγει
|
καὶ |
μακρὰν
ἀπῳκισμέναι
καθ´
αὑτὰς
ἐπὶ |
[32, 60] |
δὲ
τῶν
ὑμετέρων
σκωμμάτων
ἀτοπώτερος
|
καὶ |
μακρότερος.
σκοπεῖτε
οὖν,
εἰ
βούλεσθε
|
[32, 55] |
τὰ
φλεγμαίνοντα
τῶν
ἑλκῶν
ὑγραίνοντες
|
καὶ |
μαλακοποιοῦντες
ἀνώδυνα
ἔθηκαν.
οὐχ
ἧττον |
[32, 15] |
πειθοῦς
καὶ
λόγου
ψυχὰς
πραΰνειν
|
καὶ |
μαλάττειν.
οὗτοι
δὲ
σωτῆρές
εἰσι |
[32, 55] |
ἀνθρώποις
εὑρῆσθαι
δοκεῖ
τῶν
παθῶν
|
καὶ |
μάλιστα
δὴ
μεταστρέφειν
ψυχὰς
ἀπηνῶς |
[32, 25] |
ἕν
τι
τῶν
χρησίμων
ἐστὶ
|
καὶ |
μᾶλλον
ἂν
ὑμᾶς
ὠφελήσειεν
ἢ |
[32, 85] |
τελευταία
καὶ
πρὸς
ὀλίγον
γιγνομένη
|
καὶ |
μᾶλλον
ἐλεεῖσθαι
τοὺς
παθόντας
ἢ |
[32, 55] |
ληρεῖτε
ἐκείνων
{κάκιον}
καὶ
παραφέρεσθε
|
καὶ |
μᾶλλον
ἐοίκατε
κραιπαλῶσιν.
καίτοι
τὰ
|
[32, 90] |
καὶ
βλέπηται
κοινόν,
τότε
ἐπίσημον
|
καὶ |
μέγα
καὶ
δημοσίᾳ
γίγνεται.
ποία |
[32, 75] |
ταύρου,
καὶ
συγγενομένην
χαλεπόν
τι
|
καὶ |
μέγα
τεκεῖν
τέρας.
δέδοικα
δὴ |
[32, 95] |
καὶ
Θεόφιλος
τοίνυν
πολλὰ
ἔχων
|
καὶ |
μεγάλα
ἔνδον
ὤνια
παρ´
αὑτῷ |
[32, 35] |
παραβάλλων
ἐμαυτόν.
δεινοὶ
γὰρ
ἐκεῖνοι
|
καὶ |
μεγάλοι
σοφισταὶ
καὶ
γόητες·
τὰ
|
[32, 25] |
γὰρ
δὴ
καὶ
σεμνὸν
ἀληθῶς
|
καὶ |
μεγαλοπρεπὲς
δήμου
πρόσωπον
πρᾷον
καὶ |
[32, 95] |
ἐρῶντι,
τὸ
μὲν
σῶμα
ἰσχυρῷ
|
καὶ |
μεγάλῳ,
τὴν
δὲ
διάνοιαν
ἀμαθεῖ. |
[32, 35] |
ἅπασαν
ἐκδέχεσθε,
κάλλει
τε
λιμένων
|
καὶ |
μεγέθει
στόλου
καὶ
τῶν
πανταχοῦ |
[32, 10] |
γὰρ
ἤδη
καὶ
ὕπαρ
ὤνησε
|
καὶ |
μεθ´
ἡμέραν
ἐναργῶς
προεῖπεν.
ἴστε |
[32, 45] |
δ´
ὁ
νοῦν
ἔχων
ἐσώθη
|
καὶ |
μεθ´
ἡσυχίας
ἤκουσεν.
αὗται
δὲ |
[32, 55] |
ταῦτα
δὴ
πάντα
ἀνέστραπται
νῦν
|
καὶ |
μεθέστηκεν
εἰς
τοὐναντίον.
οὐ
γὰρ |
[32, 75] |
δαιμόνια
πάντ´
ᾖ
τὰ
τοιαῦτα
|
καὶ |
μείζονος
δεόμενα
ἀποτροπῆς.
φασὶν
ἀρχαίαν |
[32, 65] |
καὶ
περίεργον
ἐπιθέσθαι
τῇ
μουσικῇ,
|
καὶ |
μελετᾶν
τότ´
εὐθὺς
ἀπιόντας
καθ´ |
[32, 55] |
τινος
ἢ
νάπης,
οὐδὲ
γάλα
|
καὶ |
μέλι
δύνασθε
εὐχερῶς
οὕτως
ἔχειν |
[32, 40] |
μέχρι
πολλοῦ
τήν
τε
λιγνὺν
|
καὶ |
μέρη
τινὰ
φλεγόμενα.
καίτοι
τάχα |
[32, 50] |
θέᾳ
τὰ
γιγνόμενα
οὐκ
αἰσχρὰ
|
καὶ |
μεστὰ
πάσης
ὕβρεως,
τὸ〉
ἀνατετάσθαι |
[32, 15] |
καὶ
φιλοτιμίαν
δυσχερὴς
ὁ
βίος
|
καὶ |
μεστὸς
ἀπάτης,
πονηρίας,
λύπης,
μυρίων |
[32, 50] |
τὰ
τυχόντα,
οἱ
δὲ
κοσμίως
|
καὶ |
μετ´
εἰρήνης
μετέχουσιν.
~ἀλλ´
οὐχ |
[32, 50] |
οὕτως
ὑμῶν
ζῶντας
ἐν
ἐλευθερίᾳ
|
καὶ |
μετὰ
πάσης
ἀδείας·
ἀλλὰ
παρ´ |
[32, 10] |
τελειότερος
ὤν,
δι´
ἀνδρῶν
ὑμᾶς
|
καὶ |
μετὰ
σπουδῆς
βούλεται
ὠφελεῖν,
οὐ |
[32, 60] |
δελφῖνας
ἀφικέσθαι
πρὸς
τὴν
ναῦν,
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
ἐκπεσόντα
αὐτὸν
κατὰ |
[32, 70] |
ὀνόματα·
ὥστε
φυγεῖν
αὐτὸν
ἠναγκάσατε
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
κατιέναι
πολέμῳ
καὶ |
[32, 55] |
ὥσπερ
αὐτῷ
συγκεραννύμενον
ἐμμελὲς
γίγνεται
|
καὶ |
μέτριον.
ταῦτα
δὴ
πάντα
ἀνέστραπται |
[32, 95] |
ἔχειν;
πότερον
ὡς
σοφοὺς
ὑμᾶς
|
καὶ |
μὴ
δεομένους
θεραπείας;
ἢ
μᾶλλον |
[32, 60] |
σκοπεῖτε
οὖν,
εἰ
βούλεσθε
ἀκοῦσαι,
|
καὶ |
μὴ
δυσχεράνητε.
ἔφη
τοίνυν
ἐκεῖνος |
[32, 15] |
πορρωτάτω
φεύγειν
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
|
καὶ |
μὴ
ἐθέλειν
ἀκούειν,
μηδ´
ἂν
|
[32, 25] |
γαληνὸς
ὄντως,
οἷος
γεύσασθαι
παρρησίας
|
καὶ |
μὴ
πάντα
ἐθέλειν
τρυφᾶν,
ἐπιεικής, |
[32, 50] |
τυγχάνουσιν.
αἰδούμενοι
γὰρ
αὑτοὺς
πρῶτοι
|
καὶ
|
μηδὲν
ἀνόητον
ποιοῦντες
εἰκότως
οἶμαι |
[32, 40] |
ὑπὸ
ᾠδῆς
καὶ
δρόμων
ἱππικῶν
|
καὶ |
μηδὲν
ἄξιον
πράττουσαν
ἐν
τούτοις
|
[32, 95] |
ἄνδρα
σοφὸν
σιωπᾶν
πρὸς
ὑμᾶς
|
καὶ |
μηδὲν
ἐθέλειν
διαλέγεσθαι.
καίτοι
τίνα |
[32, 70] |
οὕτως
ἐπτοημένους
περὶ
τὰ
μικρὰ
|
καὶ |
μηδενὸς
ἄξια,
φαύλως
καὶ
ἀκρατῶς |
[32, 15] |
παντὸς
ἄπειροι
τοῦ
φαρμάκου
τούτου
|
καὶ |
μηδέποτε
σωφρονοῦντι
λόγῳ
τὰς
ἀκοὰς |
[32, 60] |
τὰ
πρόβατα
μᾶλλόν
τε
προσιέναι
|
καὶ |
μηκέτ´
ἀπαλλάττεσθαι·
τὰ
μὲν
οἶμαι
|
[32, 85] |
μὴ
μόνοι
δοκῆτε
εἶναι
γελοῖοι.
|
καὶ |
μὴν
αἰσχρόν
ἐστιν,
ἄνδρες
Ἀλεξανδρεῖς, |
[32, 70] |
ᾔεσαν
ὥσπερ
ἐν
ἑορτῇ
πιούμενοι.
|
καὶ |
μὴν
ἐκεῖνο
μέμνησθε
τὸ
γελοῖον |
[32, 60] |
οὗτοι
δὲ
ἀνατρέπουσι
καὶ
καταλύουσιν.
|
καὶ |
μὴν
ὅ
γε
Ὀρφεὺς
τὰ |
[32, 25] |
ἄλλος
προαιρήσεται
τῶν
ἐμοῦ
κρειττόνων.
|
καὶ |
μὴν
οὐδὲν
ἂν〉
ἔχοιτε
θέαμα |
[32, 30] |
ῥοπὴ
πρὸς
σωτηρίαν
μικρὸν
ἡσυχάσασιν.
|
καὶ |
μὴν
περί
γε
τῶν
ἄλλων
|
[32, 25] |
δήμου
πρόσωπον
πρᾷον
καὶ
καθεστηκὸς
|
καὶ |
μήτε
γέλωτι
σφοδρῷ
καὶ
ἀκολάστῳ |
[32, 10] |
λαβεῖν
καθαρῶς
καὶ
ἀδόλως
παρρησιαζόμενον,
|
καὶ |
μήτε
δόξης
χάριν
μήτ´
ἐπ´ |
[32, 90] |
ἂν
τῶν
κρειττόνων
ἐπιτηδευμάτων
ἀφεμένη
|
καὶ |
μήτε
ὁρῶσα
μηδὲν
μήτε
ἀκούουσα |
[32, 40] |
ἂν
δύνωνται
τοῖς
αὑτῶν,
ἃ
|
καὶ |
μικρὸν
ἔμπροσθεν
εἶπον,
τὰ
τοῦ |
[32, 90] |
ἐστὶ
τῶν
μὴ
σφόδρα
ἐρήμων
|
καὶ |
μικρῶν,
ἐν
ᾗ
μὴ
καθ´ |
[32, 85] |
ἀλλ´
ἔπι
τοι
κἀμοὶ
θάνατος
|
καὶ |
μοῖρα
κραταιή.
αἲ
γάρ
πως |
[32, 10] |
αὐτὸ
δείκνυσι
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
|
καὶ |
μόνον
οὐ
καθ´
ἑκάστην
ἡμέραν |
[32, 70] |
βασιλεὺς
ὑμῶν
περὶ
αὔλησιν
ἠσχολεῖτο
|
καὶ |
μόνῳ
τούτῳ
προσεῖχεν,
ὑμεῖς
δὲ |
[32, 60] |
γε
Ὀρφεὺς
τὰ
θηρία
ἡμέρου
|
καὶ |
μουσικὰ
ἐποίει
διὰ
τῆς
ᾠδῆς· |
[32, 10] |
ἀμελήσειε,
στεφάνους
δὲ
καὶ
ἑταίρας
|
καὶ |
μύρον
αὐτοῖς
εἰσφέροι.
τινὲς
δὲ |
[32, 5] |
ἱερῶν
ἀγείρουσι
καὶ
ἀπατῶσι
παιδάρια
|
καὶ |
ναύτας
καὶ
τοιοῦτον
ὄχλον,
σκώμματα |
[32, 60] |
αὐτῷ
πανταχόθεν
ἀκούοντα
{αὐτοῦ}
ὁμοῦ
|
καὶ |
νεμόμενα·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνον
ἔν |
[32, 35] |
καὶ
πλήθους
ὑπερβολὴ
καὶ
ὠνίων
|
καὶ |
νεῶν
πανηγύρεως
καὶ
λιμένος
καὶ |
[32, 50] |
καὶ
ἐν
ἄλλαις
πόλεσιν
ᾄδουσι
|
καὶ |
νὴ
Δία
αὐλοῦσι
καὶ
τρέχουσι |
[32, 90] |
θορυβῆται
περὶ
τοῦτο
καὶ
ἐκφρονῇ·
|
καὶ |
νὴ
Δία
ἑαλωκέναι
λέγοιτ´
ἂν |
[32, 30] |
μέσῳ
πάντων
ὁρώντων,
καταφρονήσετε
αὐτοῦ
|
καὶ |
νομιεῖτε
οὐδενὸς
ἄξιον,
κἂν
μυριάκις |
[32, 35] |
ποιοῦσα.
ἴσως
οὖν
χαίρετε
ἀκούοντες,
|
καὶ
|
νομίζετε
ἐπαινεῖσθαι
ταῦτα
ἐμοῦ
λέγοντος, |
[32, 15] |
καὶ
τομῇ,
προσήκουσα
μᾶλλον
ἄρχουσι
|
καὶ |
νόμοις
καὶ
δικασταῖς,
οἳ
τὸ |
[32, 50] |
καὶ
ἀρετῆς
καὶ
πατρῴων
γερῶν
|
καὶ |
νόμων
καὶ
χρηστοῦ
βασιλέως,
εἰ |
[32, 35] |
μεγίστων
δὲ
ὡς
οἷόν
τε.
|
καὶ |
νῦν
εἶπον
τὰ
περὶ
τῆς |
[32, 75] |
τὸ
καὶ
παρ´
ὑμῖν
εὐδοκιμοῦν·
|
καὶ |
νῦν
ἐστιν
ἐν
τῇ
πόλει |
[32, 65] |
ἰάσονται.
περὶ
γὰρ
τῆς
τέχνης
|
καὶ |
νῦν
ἡμῖν
διαλέγονται
ᾄδοντες.
κινδυνεύει |
[32, 30] |
εἶναι
τοῦ
διδάσκοντος.
ἐγὼ
δὲ
|
καὶ
|
νῦν
μὲν
ἡγοῦμαι
πολλὰ
καὶ |
[32, 90] |
καὶ
τῆς
δόξης
ἀπολαύουσιν
ἔτι
|
καὶ |
νῦν;
ὅτι
κοινῇ
ἐκτήσαντο
τὴν |
[32, 70] |
δὲ
ὀρχούμενοι
τὴν
πόλιν
ἀπωλέσατε.
|
καὶ |
νῦν
οὕτως
ἐπιεικεῖς
ἔχοντες
ἡγεμόνας |
[32, 1] |
σιγῶντας,
ὀρθῶς
δὲ
διανοουμένους,
ὃ
|
καὶ |
νῦν
ποιήσατε,
ἵνα
κτήσησθε
πρὸς |
[32, 75] |
πόλεως,
μή
τι
δυσχερὲς
ὑμῖν
|
καὶ
|
ξένον
ἐνέγκῃ
τῷ
χρόνῳ.
{πάλιν |
[32, 10] |
ἀγαθοὺς
αὐτομάτους
καὶ
λόγους
ἐπιτηδείους
|
καὶ |
ξυμφέροντας
εἰρῆσθαι.
καὶ
τοῦτο
ἥκιστα
|
[32, 25] |
δεόμενον
ψαλίων.
οἱ
δὲ
πλείους
|
{καὶ |
οἱ}
θρασεῖς
καὶ
ὑπερήφανοι,
δυσάρεστοι |
[32, 90] |
ἁμαρτήματα
εὕροι
τις
ἂν
πανταχοῦ,
|
καὶ |
οἰνόφλυγες
καὶ
πόρνοι
καὶ
γυναιμανεῖς |
[32, 45] |
καμπὰς
καὶ
λήρους
καὶ
κυνισμοὺς
|
καὶ |
ὀλέθρους
ἀκλεῶς
ἀπολλύμενος.
ἔστι
δὲ |
[32, 20] |
εἶναι
βουλομένους,
ἀνωφελεῖς
δ´
ὁρωμένους
|
καὶ |
ὁμοίους
τοῖς
ἀγεννέσι
τῶν
ἀθλητῶν, |
[32, 25] |
τῷ
δὲ
τοιούτῳ
τέρατι
ξυμπλέκεσθαι
|
καὶ
|
ὁμόσε
ἰέναι
μαινομένου
τινὸς
ἀληθῶς |
[32, 40] |
μυρίων
ἐθνῶν
οὐκ
ἐπισταμένων
ὑμᾶς,
|
καὶ |
ὁρᾶτε
μὲν
τρεῖς
ἢ
τέτταρας |
[32, 20] |
καὶ
οὐ
μόνον
κρουμάτων
ἔμπειροι
|
καὶ |
ὀρχημάτων,
ἀλλὰ
καὶ
λόγων
φρονίμων, |
[32, 55] |
ἡ
μέθη
πρὸς
ᾠδὴν
τρέπει
|
καὶ |
ὄρχησιν·
παρ´
ὑμῖν
δὲ
τοὐναντίον |
[32, 70] |
καὶ
χρωμάτων
καὶ
βλασφημίας
οἵας
|
καὶ |
ὅσας
ἀφίετε;
εἰ
γὰρ
μὴ |
[32, 30] |
δὲ
αὑτοὺς
ἐν
τῷ
παρόντι
|
καὶ |
ὅταν
τὰ
συνήθη
θεωρῆτε,
οἷοί
|
[32, 5] |
ὅπερ
εἶπον,
ἀεὶ
ὑμῖν
πάρεστι,
|
καὶ |
οὐ
δέος
μήποτε
ἐπιλίπῃ·
τῶν |
[32, 20] |
διὰ
τέλους
πᾶσι
θαυμαστοὶ
δόξετε,
|
καὶ |
οὐ
μόνον
κρουμάτων
ἔμπειροι
καὶ |
[32, 5] |
ταῦτα
ἤκουον
ἑορτάζοντες
καὶ
δημοκρατούμενοι,
|
καὶ |
οὐ
μόνον
τῶν
σφετέρων
πολιτῶν, |
[32, 1] |
προσέχειν;
ἐπειδὴ
παίζοντες
ἀεὶ
διατελεῖτε
|
καὶ |
οὐ
προσέχοντες
καὶ
παιδιᾶς
μὲν |
[32, 70] |
ἀνατρέψαι
καὶ
συγχέαι
πάντα
ἐπιβουλεύσαντες,
|
καὶ |
οὐ
πρότερον
ὑμᾶς
ἀνῆκαν
ἕως |
[32, 50] |
πονεῖν
καὶ
ἀποθνῄσκειν
ἀγαθῆς
ἐστι
|
καὶ |
οὐ
φιλοζῴου
ψυχῆς·
ὑπὲρ
δὲ |
[32, 30] |
εἶναι
καὶ
ἰδιώταις
καὶ
βασιλεῦσι,
|
καὶ |
οὐδείς
ἐστιν
ὃς
οὐκ
ἂν |
[32, 75] |
ἐπιστὰς
εἴποι
διατεινάμενος,
δαιμόνιοι,
μαίνεσθε
|
καὶ |
οὐκέτι
κεύθετε
θυμῷ
βρωτὺν
οὐδὲ |
[32, 40] |
παρανοοῦντες,
οὐκ
ἄνδρες
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
παῖδες
καὶ
γύναια.
ἐπειδὰν
δὲ |
[32, 1] |
ἀεὶ
διατελεῖτε
καὶ
οὐ
προσέχοντες
|
καὶ |
παιδιᾶς
μὲν
καὶ
ἡδονῆς
καὶ |
[32, 85] |
τοῦτο
διατρίβωσι
πηδῶντες
καὶ
μαινόμενοι
|
καὶ |
παίοντες
ἀλλήλους
καὶ
ἀπόρρητα
λέγοντες |
[32, 1] |
μὲν
γὰρ
κόραις
μᾶλλον
ἔπρεπε
|
καὶ
|
παισὶ
Λυδῶν
ἢ
Φρυγῶν·
Ἑλλήνων |
[32, 20] |
ἐνοχλοῦσι
καὶ
τὰ
γυμνάσια
χειρονομοῦντες
|
καὶ |
παλαίοντες,
εἰς
δ´
τὸ
στάδιον |
[32, 90] |
οὕτως
μέγας
μινυρίζων
διὰ
βίου
|
καὶ |
πάλιν
ἡνιοχῶν
χωρὶς
ἵππων
αἰσχρὸν |
[32, 50] |
νὴ
Δία
αὐλοῦσι
καὶ
τρέχουσι
|
καὶ |
πάνθ´
ὅσα
γίγνεται
{καὶ}
παρ´ |
[32, 35] |
γῆν
καὶ
λιμένας
καὶ
τόπους
|
καὶ |
πάντα
μᾶλλον
ἢ
ὑμᾶς.
ποῦ |
[32, 65] |
ᾄδουσι
καὶ
ῥήτορες
καὶ
σοφισταί,
|
καὶ |
πάντα
περαίνεται
δι´
ᾠδῆς·
ὥστ´, |
[32, 55] |
ἔπειτα
χαίρουσι
καὶ
ἀνίστανται
γελῶντες
|
καὶ |
πάντα
ποιοῦσιν
ὅσα
ἄνθρωποι
πεπωκότες, |
[32, 60] |
κατάξαντες
τὸ
σεμνὸν
τοῦ
μέλους
|
καὶ |
πάντα
τρόπον
λωβησάμενοι
τὴν
ἀρχαίαν |
[32, 20] |
τὰ
σκώμματα,
οἷς
πάντας
ἐκπλήττετε
|
καὶ |
πανταχοῦ
πάντων
ἀεὶ
περίεστε
καὶ |
[32, 70] |
ἀλλ´
ἐπὶ
πᾶν
ὁμοίως
πρόεισι
|
καὶ |
παντὸς
ἅπτεται
μετὰ
τῆς
ἴσης |
[32, 10] |
καὶ
θόρυβον,
οὐ
ῥᾴδιον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πάνυ
εὐτυχοῦς
πόλεως,
ἐν
τοσαύτῃ |
[32, 5] |
ἁμαρτάνοντας·
ἀλλὰ
τοῦτό
γε
ἐκεῖνοι
|
καὶ |
πάνυ
καλῶς
ἐποίουν,
ὅτι
τοῖς |
[32, 55] |
ταῖς
ἀγκάλαις·
τὰ
δὲ
ἄλλα
|
καὶ |
πάνυ
μοι
δοκεῖτε
ἐοικέναι
Νύμφαις |
[32, 50] |
ὅσα
γίγνεται
{καὶ}
παρ´
ὑμῖν
|
καὶ |
παρ´
ἑτέροις
τισίν;
ἀλλ´
οὐδαμοῦ |
[32, 75] |
τοῦτο
τὸ
ζῷον
ἀγαπηθῆναι
τὸ
|
καὶ |
παρ´
ὑμῖν
εὐδοκιμοῦν·
καὶ
νῦν |
[32, 50] |
τρέχουσι
καὶ
πάνθ´
ὅσα
γίγνεται
|
{καὶ} |
παρ´
ὑμῖν
καὶ
παρ´
ἑτέροις |
[32, 30] |
φυκίων
πλῆθος
ἐκχεομένων·
ὡσαύτως
δὴ
|
καὶ |
παρ´
ὑμῖν
σκώμματα,
πληγαί,
γέλως. |
[32, 45] |
ὑμῖν
ὁ
κιθαρῳδὸς
ἐκμελῶς
ᾄδῃ
|
καὶ |
παρὰ
τὸν
τόνον,
συνίετε·
αὐτοὶ |
[32, 35] |
ποταμοῦ
τὸ
ἴδιον
τῆς
φύσεως
|
{καὶ} |
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
ἅπαντας
λόγου |
[32, 25] |
οὐδὲν
ἂν〉
ἔχοιτε
θέαμα
κάλλιον
|
καὶ |
παραδοξότερον
αὑτῶν
σωφρονούντων
καὶ
προσεχόντων. |
[32, 45] |
εἰσὶν
οἱ
δεόμενοι
διατριβῆς
τινος
|
καὶ |
παραμυθίας
ἐν
τῷ
βίῳ·
δεῖ |
[32, 55] |
ἡ
γὰρ
ᾠδὴ
μέθην
ἐμποιεῖ
|
καὶ
|
παράνοιαν.
οἴνου
μὲν
οὖν
τοιαύτη |
[32, 40] |
ἐθέλοντες
οὐκ
ἀκούουσι,
σαφῶς
ἐξεστηκότες
|
καὶ |
παρανοοῦντες,
οὐκ
ἄνδρες
μόνον,
ἀλλὰ |
[32, 10] |
ἀπίασιν,
εὐλαβούμενοι
μὴ
μεταξὺ
θορυβήσητε
|
καὶ |
παραπέμψητε
αὐτούς,
ὥσπερ
οἱ
χειμῶνος
|
[32, 55] |
μᾶλλον
δὲ
ληρεῖτε
ἐκείνων
{κάκιον}
|
καὶ |
παραφέρεσθε
καὶ
μᾶλλον
ἐοίκατε
κραιπαλῶσιν. |
[32, 70] |
δέοι
ὑμᾶς
ἀπαλλάττεσθαι
καθ´
αὑτοὺς
|
καὶ |
παραχωρεῖν·
εἰ
δ´
ὑμεῖς,
ἔφη, |
[32, 40] |
καὶ
Ἰνδῶν
τινας,
οἳ
συνθεῶνται
|
καὶ |
πάρεισιν
ἑκάστοτε
ὑμῖν·
ὥστε
ὑμεῖς |
[32, 25] |
ἀνημέρων,
τὰ
δὲ
ὦτα
ἐμπέφρακται,
|
καὶ |
πάροδος
οὐκ
ἔστιν
εἰς
αὐτὰ |
[32, 60] |
ᾄσματα
γυναικῶν
καὶ
κρούματα
ὀρχηστῶν
|
καὶ |
παροινίας
τερετισμάτων
ὥσπερ
κακοὶ
καὶ |
[32, 90] |
ἢ
ἁρμάτων
ἄγηται
καὶ
φέρηται
|
καὶ |
πᾶσα
δι´
ὅλης
θορυβῆται
περὶ |
[32, 50] |
εἰκῇ
βαδίζουσι.
τοιγαροῦν
εἰκότως
εὐδοκιμοῦσι
|
καὶ |
πάσης
τιμῆς
τυγχάνουσιν.
αἰδούμενοι
γὰρ |
[32, 80] |
ὑπὸ
νίκης
ἀλλήλοισί
τε
κεκλόμενοι
|
καὶ |
πᾶσι
θεοῖσι
χεῖρας
ἀνίσχοντες
μεγάλ´ |
[32, 50] |
μὲν
γὰρ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀρετῆς
|
καὶ
|
πατρῴων
γερῶν
καὶ
νόμων
καὶ |
[32, 35] |
γόητες·
τὰ
δ´
ἡμέτερα
φαῦλα
|
καὶ |
πεζὰ
ἐν
τοῖς
λόγοις,
οὐ |
[32, 10] |
ἀναγκαιοτάτων,
ἂν
ὑπομένητε,
μετὰ
γνώμης
|
καὶ |
πειθοῦς.
καὶ
πρῶτόν
γε
ἁπάντων, |
[32, 30] |
τοῖς
προσέχουσι
καὶ
περὶ
θεοῦ
|
καὶ |
περὶ
δήμου
φύσεως
καὶ
περὶ |
[32, 30] |
καὶ
χρήσιμα
εἰρηκέναι
τοῖς
προσέχουσι
|
καὶ
|
περὶ
θεοῦ
καὶ
περὶ
δήμου |
[32, 50] |
μέν
εἰσιν
ἄπληστοι
καὶ
λίχνοι
|
καὶ |
περὶ
πάντα
ὁμοίως
ἐπτοημένοι
τὰ |
[32, 55] |
ἀνώδυνα
ἔθηκαν.
οὐχ
ἧττον
δὲ
|
καὶ |
περὶ
συνουσίας
ἔδοξε
πρέπειν
ἡ |
[32, 50] |
ἔωσε,
μάχεται
πρὸς
ἕτερον.
ὁμοίως
|
καὶ |
περὶ
τὰς
θέας
οἱ
μέν |
[32, 60] |
ἐκεῖνον
ἔν
τε
τοῖς
ὄρεσι
|
καὶ |
περὶ
τὰς
νάπας
τὰ
πολλὰ |
[32, 5] |
φέρουσιν.
~τοῦτο
γὰρ
ἀεὶ
ὁρᾶτε
|
καὶ |
περὶ
τοιαῦτά
ἐστε,
ἀφ´
ὧν |
[32, 30] |
θεοῦ
καὶ
περὶ
δήμου
φύσεως
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
δεῖν
ἀκούειν,
κεἰ
|
[32, 85] |
καὶ
πρὸς
μόνον
τοῦτο
ἀποβλέπωσι
|
καὶ
|
περὶ
τοῦτο
διατρίβωσι
πηδῶντες
καὶ |
[32, 30] |
μόνον
ἁμαρτάνομεν,
τὸ
φαύλως
θεωρεῖν;
|
καὶ |
περὶ
τούτου
μόνου
λέγεις
ἡμῖν, |
[32, 65] |
τὸ
ἦθος
βεβαίους.
ἔλεγε
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τῶν
κιθαρῳδῶν
τῶν
παρ´ |
[32, 70] |
πράττουσι
καθ´
ἡμέραν,
τἄλλα
σωφρονεῖν
|
καὶ |
περὶ
τῶν
μειζόνων
ὀρθῶς
βουλεύεσθαι. |
[32, 60] |
καὶ
παροινίας
τερετισμάτων
ὥσπερ
κακοὶ
|
καὶ |
περίεργοι
μάγειροι
συντρίψαντες
{τοὺς
νόμους} |
[32, 65] |
ἐνίους,
οἷα
δὴ
γένος
ἀναιδὲς
|
καὶ |
περίεργον
ἐπιθέσθαι
τῇ
μουσικῇ,
καὶ |
[32, 90] |
μὲν
τὸ
σῶμά
τινος
κρατῆται
|
καὶ
|
περιέχηται
δεσμοῖς
τισιν
ἢ
φρουροῖς, |
[32, 90] |
κατὰ
κράτος
ὃς
οὕτως
ἑάλωκε
|
καὶ |
περιηγκωνίσθαι.
οὐ
γὰρ
ἂν
μὲν |
[32, 65] |
ὅτι
γὰρ
λίαν
ἡδὺς
ἐδόκει
|
καὶ |
περιττὸς
εἶναι,
μὰ
Δί´
οὐκ
|
[32, 35] |
τῷ
τόπῳ
πλεῖστον
ὅσον
διαφέρει
|
καὶ |
περιφανῶς
ἀποδέδεικται
δευτέρα
τῶν
ὑπὸ |
[32, 40] |
ἀλλὰ
καὶ
Βακτρίους
καὶ
Σκύθας
|
καὶ |
Πέρσας
καὶ
Ἰνδῶν
τινας,
οἳ |
[32, 20] |
πόλις.
ἐκεῖνος
μὲν
θεὸς
ὢν
|
καὶ |
πετόμενος
δυσχεραίνει
τὰ
κύματα
καὶ |
[32, 80] |
ἡνιοχεῖτε
καὶ
διώκετε
καὶ
ἡγεῖσθε
|
καὶ |
πίπτετε.
τοιγαροῦν
οὐ
κακῶς
τις |
[32, 55] |
ἀλλ´
ἐκ
Κορυβάντων
τινῶν
κατέχεσθε,
|
καὶ |
πιστὰ
ποιεῖτε
τὰ
τῶν
ποιητῶν |
[32, 95] |
ἀκούσῃ
τοὺς
ὑποδεξομένους
αὐτὸν
εὐνοίας
|
καὶ |
πίστεως
ἀξίους
καὶ
τῶν
πεμπομένων |
[32, 95] |
οὔτ´
ἐπὶ
τοῖς
γεγονόσι
μετανοήσειε
|
καὶ |
πλείονα
ὑμᾶς
ἀγαθὰ
ἐργάσεται.
καὶ |
[32, 75] |
μάλιστα
συνέβαινε
τοὺς
ἵππους
πτοεῖσθαι
|
καὶ |
πλεῖστα
διαφθείρεσθαι
τῶν
ἁρμάτων.
ἔδοξεν |
[32, 40] |
κρεῖττον
θέαμα,
κόσμῳ
τε
ἱερῶν
|
καὶ |
πλήθει
πολιτῶν
καὶ
τῶν
ἐπιτηδείων |
[32, 35] |
ἡδονάς.
ἀναγωγαὶ
δὲ
καὶ
κατάρσεις
|
καὶ |
πλήθους
ὑπερβολὴ
καὶ
ὠνίων
καὶ |
[32, 10] |
δι´
ὀλίγων
ῥημάτων,
ἀλλ´
ἰσχυρᾷ
|
καὶ |
πλήρει
κληδόνι
καὶ
λόγῳ
σαφεῖ, |
[32, 90] |
περὶ
τοὺς
λόγους
μᾶλλον
ἐπιτηδεύοντας
|
καὶ |
ποίησιν
καὶ
χοροὺς
ἐπὶ
τούτοις |
[32, 35] |
δῆλός
ἐστιν·
ὅπως
μέντοι
θεωρεῖτε
|
καὶ |
ποῖοί
τινες
ἐνθάδε
ἐστὲ
ἅπαντες |
[32, 65] |
τούς
γε
ἄλλους
Μακεδόνας
ἀνδρείους
|
καὶ |
πολεμικοὺς
γενέσθαι
καὶ
τὸ
ἦθος |
[32, 45] |
ὑπερβολὴν
τέχνης,
ἀλλ´
ἀκροατῶν
κουφότητα
|
καὶ |
πόλεως
ἀσθένειαν.
φασὶ
γοῦν
ἤδη |
[32, 25] |
αὐτὸς
ᾖ
πλείων
ὁ
δῆμος
|
καὶ |
πόλεως
γενναιοτέρας.
ἐκείνων
μὲν
οὖν |
[32, 90] |
καλῶς
ἂν
λέγοιτο
καὶ
ἀνὴρ
|
καὶ
|
πόλις,
ἥτις
ἂν
τῶν
κρειττόνων |
[32, 45] |
ἔξω
παραπλησίως
ἀκούονται
τοῖς
ἄλλοις
|
καὶ |
πολλάκις
ἀηδεῖς
ἔδοξαν;
μὴ
τὰ
|
[32, 1] |
ἐστε
οὔτε
οἱ
ὑμέτεροι
συνήθεις
|
καὶ |
πολλάκις
εἰς
ὑμᾶς
εἰσιόντες,
μῖμοί |
[32, 5] |
ναύτας
καὶ
τοιοῦτον
ὄχλον,
σκώμματα
|
καὶ |
πολλὴν
σπερμολογίαν
συνείροντες
καὶ
τὰς |
[32, 55] |
χρωμένους·
ὑπὸ
δὲ
ᾠδῆς
σφαλλομένους
|
καὶ
|
πολὺ
κάκιον
ἔχοντας
τῶν
παροινούντων |
[32, 25] |
πρὸς
ἅπαντα,
ἁψίκοροι,
τυράννοις
ὅμοιοι
|
καὶ |
πολὺ
χείρους·
οἷα
δὴ
τῆς |
[32, 95] |
αὐτὸν
δύναται·
πάντα
γὰρ
κρείττω
|
καὶ |
πολυτελέστερα
ἔχει
τῶν
ὅπου
δήποτε· |
[32, 15] |
λελυμένῳ
πάντων
ἐν
ἀγνώμονι
γνώμῃ
|
καὶ |
πονηρίᾳ.
συμβαίνει
δὲ
τοὺς
κακίστους |
[32, 90] |
τις
ἂν
πανταχοῦ,
καὶ
οἰνόφλυγες
|
καὶ |
πόρνοι
καὶ
γυναιμανεῖς
ἐν
πάσαις |
[32, 60] |
ἐμπειρία
περὶ
τοῦτο
καὶ
σπουδή.
|
καὶ |
πόσῳ
κρεῖττον
μιμεῖσθαι
τὸν
νῦν |
[32, 5] |
ἄρα,
δυσωπεῖσθαι
ἐξειπεῖν,
πηνίκα
παύσεται;
|
καὶ |
πότε
εἴσεισι
θαυματοποιὸς
ἢ
λῆρος |
[32, 25] |
δῆμος
ὁ
μέν
τις
εὐγνώμων
|
καὶ |
πρᾷος
καὶ
γαληνὸς
ὄντως,
οἷος |
[32, 30] |
δὲ
μάλιστα
ἐνταῦθα
ἀφυλάκτως
ἔχετε
|
καὶ |
προήσεσθε
τὴν
δόξαν
τῆς
πόλεως· |
[32, 15] |
ἰσχυροτέρους.
διττὴ
γὰρ
θεραπεία
κακίας
|
καὶ |
πρόνοια,
καθάπερ
τῶν
ἄλλων
νόσων· |
[32, 80] |
ὁ
γὰρ
ἐν
τοιούτοις
θρασὺς
|
καὶ |
προπετὴς
οὐδὲ
τἄλλα
εἶναι
δύναται
|
[32, 15] |
ἀλλ´
ἀπέχθεια
μᾶλλον
καὶ
λοιδορία
|
καὶ
|
προπηλακισμός·
ὧν
ἴσως
οὐκ
ἔδει |
[32, 85] |
ἑνὸς
δὲ
πράγματος
ἀγεννοῦς
ἔρως,
|
καὶ |
πρὸς
μόνον
τοῦτο
ἀποβλέπωσι
καὶ
|
[32, 85] |
κατακάωσιν·
αὕτη
μὲν
ἴσως
τελευταία
|
καὶ |
πρὸς
ὀλίγον
γιγνομένη
καὶ
μᾶλλον |
[32, 1] |
λόγων
χρησίμων
γενομένων
ἅπαντες
ἐσιωπήσατε,
|
καὶ |
πρὸς
τούτῳ
ἐδείξατε
ὅτι
οὐ |
[32, 20] |
ὡς
χαλεπόν
τε
καὶ
ἀπειθῆ
|
καὶ |
πρὸς
ὕβριν
ἕτοιμον,
τοῦ
μὲν |
[32, 1] |
ὦ
ἄνδρες,
σπουδάσαι
χρόνον
σμικρὸν
|
καὶ |
προσέχειν;
ἐπειδὴ
παίζοντες
ἀεὶ
διατελεῖτε |
[32, 55] |
καιρὸς
ἦν
ὑμᾶς
παύσασθαι
βακχειῶν
|
καὶ |
προσέχειν
μᾶλλον
αὑτοῖς.
νυνὶ
δὲ |
[32, 25] |
κάλλιον
καὶ
παραδοξότερον
αὑτῶν
σωφρονούντων
|
καὶ |
προσεχόντων.
θεῖον
γὰρ
δὴ
καὶ |
[32, 80] |
θεατὰς
καθ´
ἡσυχίαν
θεωροῦντας,
ὥσπερ
|
καὶ |
προσῆκε.
μόνον
δ´
ἐπὶ
τῷ |
[32, 55] |
τὰ
τοῦ
Ἀπόλλωνος
ἤπια
δῶρα
|
καὶ |
προσηνῆ.
τὸν
μὲν
γὰρ
Παιήονα |
[32, 50] |
ἀπρεπῶς
διάγουσιν,
ἀλλ´
εὐσχημόνως
ἅμα
|
καὶ |
προσηνῶς,
εὐωχίας,
οὐ
παροινίας,
ἄρχοντες, |
[32, 25] |
τῆς
θείας
καὶ
βασιλικῆς
φύσεως,
|
καὶ |
προσιέναι
φημὶ
καὶ
διαλέγεσθαι
τούτῳ |
[32, 25] |
σωτηρίᾳ
κοινῇ
γεγονότες,
κηδεμόνες
ὄντως
|
καὶ
|
προστάται
χρηστοὶ
καὶ
δίκαιοι,
τῶν |
[32, 30] |
καὶ
τοῖς
ἄρχουσιν
εὐτελέστεροι
φαίνεσθε;
|
καὶ |
πρότερόν
τινα
εἰρηκέναι
φασί·
τὸ |
[32, 10] |
ὑπομένητε,
μετὰ
γνώμης
καὶ
πειθοῦς.
|
καὶ |
πρῶτόν
γε
ἁπάντων,
ἵνα,
ὅθενπερ
|
[32, 25] |
ἀληθῶς
ἔργον
ἢ
σφόδρα
ἀνδρείου
|
καὶ |
πτηνοῦ,
Περσέως
ἢ
Βελλεροφόντου.
τὸν |
[32, 5] |
ἔν
τε
τριόδοις
καὶ
στενωποῖς
|
καὶ |
πυλῶσιν
ἱερῶν
ἀγείρουσι
καὶ
ἀπατῶσι |
[32, 65] |
τὴν
ἐπιθυμίαν,
πάντες
δὴ
ᾄδουσι
|
καὶ |
ῥήτορες
καὶ
σοφισταί,
καὶ
πάντα |
[32, 10] |
δ´
εἰ
μέν
εἰσι
ποιηταὶ
|
καὶ |
ῥήτορες,
οὐδὲν
ἴσως
δεινόν·
εἰ |
[32, 30] |
τραχὺς
ἄνεμος
κινήσῃ
θάλατταν
ἰλυώδη
|
καὶ |
ῥυπαράν,
ἀτεχνῶς
οἶμαι
καθ´
Ὅμηρον |
[32, 25] |
σφόδρα
ἰσχυρῷ,
μεγάλην
τινὰ
ἐξουσίαν
|
καὶ |
ῥώμην
ἔχοντι,
καὶ
τοσούτῳ
μείζονι |
[32, 55] |
πάνυ
μοι
δοκεῖτε
ἐοικέναι
Νύμφαις
|
καὶ |
Σατύροις.
ἱλαροί
τε
γὰρ
ἀεὶ |
[32, 55] |
Βάκχας
τινὰς
μαινομένας
ὑπὸ
μέλους
|
καὶ |
Σατύρους·
οὐκοῦν
ὑμῖν
τὰ
τῶν |
[32, 25] |
καὶ
προσεχόντων.
θεῖον
γὰρ
δὴ
|
καὶ |
σεμνὸν
ἀληθῶς
καὶ
μεγαλοπρεπὲς
δήμου |
[32, 45] |
ἀνδρεῖον
ἡγοῦνται
τὸ
πάντων
ἀνανδρότατον
|
καὶ |
σεμνὸν
τὸ
αἴσχιστον.
ἑλοίμην
γὰρ |
[32, 1] |
ἐπαίνῳ
καινὸν
ἕτερον
μείζω
τε
|
καὶ |
σεμνότερον,
ὅτι
τοσοῦτοι
ὄντες
λόγων
|
[32, 15] |
τοιγαροῦν
διὰ
τὴν
ἐκείνων
ἀναχώρησιν
|
καὶ |
σιωπὴν
ἐρίδων
ὑμῖν
φύεται
πλῆθος |
[32, 40] |
οὐδὲ
Ἄραβας
ἀλλὰ
καὶ
Βακτρίους
|
καὶ |
Σκύθας
καὶ
Πέρσας
καὶ
Ἰνδῶν |
[32, 1] |
ἐστι
καὶ
θορύβου
καὶ
βωμολοχίας
|
καὶ |
σκωμμάτων
οὐδὲν
ἐοικότων
χρυσῷ.
διὰ |
[32, 95] |
ἑτέρας
τροφῆς.
ἀλλ´
ἐστὲ
ἱλαροὶ
|
καὶ |
σκῶψαι
πάντων
δεινότατοι.
οὐ
δήμου
|
[32, 65] |
πάντες
δὴ
ᾄδουσι
καὶ
ῥήτορες
|
καὶ |
σοφισταί,
καὶ
πάντα
περαίνεται
δι´ |
[32, 10] |
ἀφθονίᾳ
δὲ
κολάκων
καὶ
γοήτων
|
καὶ |
σοφιστῶν.
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐκ |
[32, 30] |
αὐτοὶ
δὲ
δύνασθε
σεμνοὶ
δοκεῖν
|
καὶ |
σπουδαῖοι
τοιαῦτα
πράττοντες.
οὐκ
ἴστε |
[32, 60] |
ἡ
λίαν
ἐμπειρία
περὶ
τοῦτο
|
καὶ
|
σπουδή.
καὶ
πόσῳ
κρεῖττον
μιμεῖσθαι |
[32, 5] |
οὗτοι
δὲ
ἔν
τε
τριόδοις
|
καὶ |
στενωποῖς
καὶ
πυλῶσιν
ἱερῶν
ἀγείρουσι |
[32, 40] |
ἔτι
δὲ
ἔν
τε
συνόδοις
|
καὶ |
στενωποῖς
μένει
καὶ
δι´
ὅλης |
[32, 75] |
Κρήτῃ
τῶν
Ἡλιαδῶν
ἐρασθῆναι
ταύρου,
|
καὶ |
συγγενομένην
χαλεπόν
τι
καὶ
μέγα |
[32, 70] |
καὶ
ἀκόλαστοι
καὶ
ἐπίτηδες
ἀνατρέψαι
|
καὶ |
συγχέαι
πάντα
ἐπιβουλεύσαντες,
καὶ
οὐ |
[32, 10] |
οἱ
θεοὶ
προνοοῦσιν,
ἐκείνοις
παρασκευάζουσι
|
καὶ |
συμβούλους
ἀγαθοὺς
αὐτομάτους
καὶ
λόγους |
[32, 45] |
ἐκ
τοῦ
δίφρου
δεινὸν
ἡγεῖσθε
|
καὶ |
συμφορὰν
πασῶν
μεγίστην·
αὐτοὶ
δὲ |
[32, 95] |
ἀπορίαν,
οὐ
χρημάτων,
ἀλλὰ
νοῦ
|
καὶ |
συνέσεως.
τοιγαροῦν
τέθνηκε
κατασιωπήσας
ὑμῶν |
[32, 5] |
ἀξιῶν
ὑμᾶς,
ὥσπερ
τούτοις
ἑτοίμως
|
καὶ |
συνεχῶς
αὑτοὺς
παρέχετε,
οὕτω
καὶ |
[32, 15] |
διὰ
βίου
μέν
τις
χρώμενος
|
καὶ |
συνεχῶς
ἦλθέ
ποτε
πρὸς
τέλος |
[32, 10] |
εἰς
τὴν
θάλατταν
βραχύν
τινα
|
καὶ |
σύντομον
πλοῦν.
ἄνδρα
δὲ
λαβεῖν |
[32, 25] |
καὶ
δημιουργοὶ
πλάττουσι
Κενταύρους
τε
|
καὶ
|
Σφίγγας
καὶ
Χιμαίρας,
ἐκ
παντοδαπῶν |
[32, 45] |
ἁρμονίας
τῆς
κατὰ
φύσιν
γιγνόμενοι
|
καὶ |
σφόδρα
ἀμούσως
ἔχοντες
οὐ
διαφέρεσθε. |
[32, 25] |
δῆμον
ἐοικέναι
μάλιστα
ἀνδρὶ
δυνάστῃ
|
καὶ |
σφόδρα
ἰσχυρῷ,
μεγάλην
τινὰ
ἐξουσίαν |
[32, 75] |
τὰ
ἅρματα
ταπεινὰ
γίγνεσθαι
μεταξὺ
|
καὶ |
σφόδρα
ὑψηλὰ
κατὰ
τὸν
δρόμον, |
[32, 40] |
ὡς
αὐτοὶ
μὲν
ἴσασιν
ἱππεύειν
|
καὶ |
σχεδὸν
ἄριστοι
δοκοῦσιν
ἱππεῖς·
τὸ |
[32, 45] |
βίῳ·
δεῖ
δὲ
μετὰ
κόσμου
|
καὶ |
σχήματος
πρέποντος
ἀνθρώποις
ἐλευθέροις.
οὐ |
[32, 70] |
κραυγὰς
καὶ
θόρυβον
καὶ
ἀγωνίαν
|
καὶ |
σχημάτων
μεταβολὰς
καὶ
χρωμάτων
καὶ |
[32, 45] |
διὰ
τὴν
τῶν
πολλῶν
ἀσθένειαν
|
καὶ |
σχολήν·
ἴσως
δὲ
καὶ
τῶν |
[32, 55] |
καὶ
ὑγίειαν
ἐμποιοῦντα
ταῖς
ψυχαῖς
|
καὶ |
σώμασιν,
οὐ
νόσον
οὐδὲ
μανίαν· |
[32, 60] |
αὐτὸν
κατὰ
τύχην
τινὰ
ἀναλαβεῖν
|
καὶ |
σῶσαι,
πῶς
ἂν
διέκεισθε;
τούτων |
[32, 1] |
εἰκότως
{ἄν}
ἄνδρες
ἀγαθοὶ
γίγνονται
|
καὶ |
σωτῆρες
τῶν
πόλεων.
ἐκεῖνοι
μὲν |
[32, 55] |
παρθένους,
ὡς
ἂν
αἰδουμένας
τε
|
καὶ |
σώφρονας.
ἥ
τε
μουσικὴ
θεραπείας |
[32, 35] |
γὰρ
εἶπον
ὥς
ἐστε
φρόνιμοι
|
καὶ |
σώφρονες
καὶ
δίκαιοι;
οὐχὶ
τἀναντία |
[32, 5] |
οὓς
ἄνθρωποι
εὐδαιμονοῦσι
καὶ
κρείττους
|
καὶ |
σωφρονέστεροι
γίγνονται
καὶ
βέλτιον
οἰκεῖν |
[32, 20] |
ἀθλητῶν,
οἳ
τὰς
παλαίστρας
ἐνοχλοῦσι
|
καὶ |
τὰ
γυμνάσια
χειρονομοῦντες
καὶ
παλαίοντες, |
[32, 1] |
ὅτι
τοσαῦται
μυριάδες
ἀνθρώπων
ἅμα
|
καὶ |
τὰ
δέοντα
ἐννοεῖτε
καὶ
ταχὺ
|
[32, 65] |
τότ´
εὐθὺς
ἀπιόντας
καθ´
αὑτοὺς
|
καὶ |
τὰ
εἴδη
μεταβαλόντας
εἰς
ἀνθρώπους |
[32, 60] |
καὶ
τὴν
ἀγριότητα
δυσπιστότερα
εἶναι,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
οὐδ´
ὅλως
πελάζειν, |
[32, 85] |
τοὺς
θεοὺς
αὐτοὺς
πολλάκις
λοιδοροῦντες
|
καὶ |
τὰ
ὄντα
ῥιπτοῦντες
καὶ
γυμνοὶ |
[32, 60] |
τῷ
μέλει.
τὰ
δὲ
πτηνὰ
|
καὶ |
τὰ
πρόβατα
μᾶλλόν
τε
προσιέναι |
[32, 60] |
αὐτοῖς
εἶναι
τούς
τε
ὄρνιθας
|
καὶ |
τὰ
πρόβατα.
τοὺς
μὲν
γὰρ |
[32, 45] |
οἴεσθε
λέγειν
ὡς
οὐ
χρὴ
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
γίγνεσθαι
ἐν
ταῖς |
[32, 60] |
πρόβατα.
τοὺς
μὲν
γὰρ
λέοντας
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
διὰ
τὴν
ἀλκὴν |
[32, 55] |
κραιπαλῶσιν.
καίτοι
τὰ
τῶν
Μουσῶν
|
καὶ |
τὰ
τοῦ
Ἀπόλλωνος
ἤπια
δῶρα |
[32, 100] |
ἐκάλεσεν.
ἐπεδείκνυτο
οὖν
πάσῃ
προθυμίᾳ
|
καὶ |
τἀκριβέστερα
τῆς
τέχνης·
ὁ
δέ, |
[32, 15] |
τῶν
παθῶν,
ἀλλ´
ἐν
ἀκαλύπτῳ
|
καὶ |
ταλαιπώρῳ
βίῳ
χειμαζόμενοι,
καθάπερ
σκάφει |
[32, 50] |
πόλεως,
μεθ´
ὧν
καὶ
θεωρεῖτε
|
καὶ |
τἄλλα
ἄμεινον
πράττετε.
ἐπεὶ
πῶς |
[32, 40] |
μέτριοι
καὶ
βαδίζοντες
καθ´
αὑτοὺς
|
καὶ |
τἄλλα
πράττοντες·
ὅταν
δὲ
εἰς |
[32, 55] |
πρέπειν
ἡ
μουσικῆς
δύναμις,
ἁρμονίαν
|
καὶ |
τάξιν
αὐτόματον
ταῖς
ψυχαῖς
ἐπεισάγουσα |
[32, 5] |
σκώμματα
καὶ
πολλὴν
σπερμολογίαν
συνείροντες
|
καὶ |
τὰς
ἀγοραίους
ταύτας
ἀποκρίσεις.
τοιγαροῦν |
[32, 85] |
τεῖχος
καταβαλόντες
ἀποσφάττωσι
τοὺς
ἀνθρώπους
|
καὶ |
τὰς
γυναῖκας
ἀπάγωσιν
καὶ
τὰς |
[32, 45] |
δυστυχῆ
φθόγγον
καὶ
κακὴν
ἔγκλισιν
|
καὶ |
τὰς
ἐκμελεῖς
καμπὰς
καὶ
λήρους
|
[32, 85] |
ἀνθρώπους
καὶ
τὰς
γυναῖκας
ἀπάγωσιν
|
καὶ |
τὰς
οἰκίας
κατακάωσιν·
αὕτη
μὲν |
[32, 20] |
οὐκ
ἐθέλουσιν
ἰέναι,
τὸν
ἥλιον
|
καὶ |
τὰς
πληγὰς
ὑφορώμενοι.
τὸ
μέντοι |
[32, 65] |
αὐτόν,
ἀλλ´
ἀφείλοντο
τὴν
κιθάραν
|
καὶ |
τὰς
χορδὰς
ἐξέτεμον,
ἀπιέναι
προειπόντες |
[32, 90] |
ζῆν
φιλοπόνως
{πολλοὺς
δῆλον
ὅτι}
|
καὶ |
ταῦθ´
ὅτ´
ἀναγκαῖον
ἦν
αὐτοῖς |
[32, 20] |
περίεστε
καὶ
ἰδιωτῶν
καὶ
βασιλέων;
|
καὶ |
ταῦτα
ἀκούων
Ὁμήρου
τε
καὶ |
[32, 60] |
οὐ
φυλάξεσθε
τοὺς
ἄλλους
σκώπτοντες
|
καὶ |
ταῦτα
ἐν
ἀνθρώποις,
εἰ
θεμιτὸν |
[32, 30] |
ἄλλων
τὸ
μὲν
πάντα
ἐπεξελθεῖν,
|
καὶ |
ταῦτα
ἐν
ἡμέρᾳ
μιᾷ,
καὶ |
[32, 5] |
δ´
ἔστ´
Ἀθηναίοισι
πρᾶγμ´
ἀπώμοτον;
|
καὶ |
ταῦτα
ἤκουον
ἑορτάζοντες
καὶ
δημοκρατούμενοι, |
[32, 1] |
ἢ
Φρυγῶν·
Ἑλλήνων
δὲ
παισί,
|
καὶ |
ταῦτα
θεοῦ
προστάξαντος,
οὐκ
ἄλλο |
[32, 70] |
καὶ
τὸν
ὄλεθρον
αὐξηθεῖσα
ἤγαγεν.
|
καὶ |
ταῦτα
μὲν
δὴ
τὰ
περὶ |
[32, 55] |
ἔχετε
ἐν
ἐξουσίᾳ
δήπουθεν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ταύτην
ἐκ
τῆς
τῶν
κρειττόνων |
[32, 10] |
ὀλίγοι
παρρησίαν
ἀγηόχασι
πρὸς
ὑμᾶς,
|
καὶ |
ταύτην
ἐνδεῶς,
οὐδ´
ὡς
ἐμπλῆσαι |
[32, 45] |
ὑπὲρ
τοὺς
νόμους
ἀμύνασθαι
πειρώμενος,
|
καὶ |
τάχα
τι
καὶ
γενναῖον
ἐδύνατο |
[32, 1] |
ἅμα
καὶ
τὰ
δέοντα
ἐννοεῖτε
|
καὶ |
ταχὺ
φθέγγεσθε
ὅ,
τι
ἂν |
[32, 70] |
τῶν
κατὰ
μέρος
τούτων
ἁμαρτημάτων
|
καὶ |
τελευταῖον
ἐπ´
αὐτὸ
τὸ
πέρας |
[32, 30] |
καὶ
ταῦτα
ἐν
ἡμέρᾳ
μιᾷ,
|
καὶ |
τελέως
ὑμᾶς
ἀναγκάσαι
καταγνῶναι
τῆς |
[32, 70] |
κατιέναι
πολέμῳ
καὶ
διὰ
Ῥωμαίων;
|
καὶ |
τέλος
ἐκεῖνος
μὲν
αὐλῶν,
ὑμεῖς |
[32, 20] |
ὑμεῖς
ἐμὲ
τῷ
θορύβῳ
καταπίοιτε
|
καὶ |
τῇ
ταραχῇ,
βουλόμενον
ὑμᾶς
ὠφελεῖν. |
[32, 60] |
τὰ
τοιαῦτα
διὰ
τὴν
ἀλκὴν
|
καὶ |
τὴν
ἀγριότητα
δυσπιστότερα
εἶναι,
καὶ |
[32, 35] |
πανταχοῦ
γιγνομένων
ἀφθονίᾳ
καὶ
διαθέσει,
|
καὶ |
τὴν
ἔξωθεν
ὑπερκειμένην
ἔχετε,
τήν
|
[32, 5] |
καὶ
λόγου
χρηστοῦ
ποτε
ἀκοῦσαι
|
καὶ |
τὴν
ἐπὶ
τῷ
συμφέροντι
δέξασθαι |
[32, 65] |
σπουδὴν
ὑμῶν
τὴν
περὶ
τοῦτο
|
καὶ |
τὴν
ἐπιθυμίαν,
πάντες
δὴ
ᾄδουσι |
[32, 35] |
ὑπερκειμένην
ἔχετε,
τήν
τε
Ἐρυθρὰν
|
καὶ |
τὴν
Ἰνδικήν,
ἧς
πρότερον
τοὔνομα |
[32, 20] |
τὰ
κύματα
καὶ
τὸ
πέλαγος
|
καὶ |
τὴν
μεταξὺ
τῶν
πόλεων
{καὶ |
[32, 95] |
οὐκοῦν
χρὴ
καὶ
ὑμᾶς
ἀντιφιλοτιμεῖσθαι
|
καὶ |
τὴν
πατρίδα
κρείττω
ποιεῖν,
μὰ |
[32, 60] |
μὲν
οἶμαι
διὰ
τὸ
εὔηθες
|
καὶ |
τὴν
φιλανθρωπίαν,
τῶν
δὲ
ὀρνίθων |
[32, 45] |
ἐκ
τοῦ
κόσμου
τοῦ
προσήκοντος
|
καὶ |
τῆς
ἀξίας
τῆς
ἑαυτῶν
οὐ |
[32, 90] |
Λακεδαιμόνιοι
τοῦτ´
ἔσχον
τὸ
ὄνομα
|
καὶ |
τῆς
δόξης
ἀπολαύουσιν
ἔτι
καὶ |
[32, 95] |
ἐργάσεται.
καὶ
ἴσως
ἂν
αὐτῷ
|
καὶ |
τῆς
ἐνθάδε
ἀφίξεως
παράσχοιτε
πόθον. |
[32, 40] |
τοῦ
Νείλου
καὶ
τῆς
χώρας
|
καὶ |
τῆς
θαλάττης
καὶ
τὸ
μέγιστον |
[32, 10] |
εἰσιὼν
τῆς
μὲν
σωτηρίας
αὐτῶν
|
καὶ |
τῆς
θεραπείας
ἀμελήσειε,
στεφάνους
δὲ |
[32, 80] |
τοῦτο
κεραυνωθεὶς
καὶ
τοῦ
χειμῶνος
|
καὶ |
τῆς
ναυαγίας
τοῖς
πᾶσιν
αἴτιος |
[32, 40] |
ἔμπροσθεν
εἶπον,
τὰ
τοῦ
Νείλου
|
καὶ |
τῆς
χώρας
καὶ
τῆς
θαλάττης
|
[32, 5] |
δῆμος
πυκνίτης,
δύσκολον
γερόντιον,
ὑπόκωφον,
|
καὶ
|
τί
δ´
ἔστ´
Ἀθηναίοισι
πρᾶγμ´ |
[32, 50] |
ποτὲ
γενέσθαι
φασὶ
Κενταύρων
συνουσίαν.
|
καὶ |
τί
δεῖ
τἄλλα
ἐπεξιέναι
καθ´ |
[32, 30] |
ἂν
εἰσελθὼν
καταπλαγείη
τε
ὑμᾶς
|
καὶ |
τιμήσειεν·
{ὥστε,
εἰ
μηδὲν
ἄλλο, |
[32, 95] |
εἴ
τις
τῶν
ἐμπόρων
πολλὰ
|
καὶ |
τίμια
ἔχων
καταπλεύσειεν
εἰς
πόλιν, |
[32, 70] |
ἡ
γὰρ
τῶν
τρόπων
κουφότης
|
καὶ |
τὸ
ἀλόγιστον
οὐκ
ἐᾷ
μένειν |
[32, 70] |
ὑμᾶς
ἀνῆκαν
ἕως
ἐγεύσασθε
πολέμου
|
καὶ |
τὸ
δεινὸν
ἄχρι
πείρας
προῆλθεν. |
[32, 65] |
Μακεδόνας
ἀνδρείους
καὶ
πολεμικοὺς
γενέσθαι
|
καὶ |
τὸ
ἦθος
βεβαίους.
ἔλεγε
δὲ |
[32, 55] |
νεβρίδων
τε
καὶ
θύρσων
ἐνδεῖ
|
καὶ |
τὸ
λέοντας
φέρειν
ἐν
ταῖς |
[32, 75] |
δαιμονίου
τινὸς
ὄντος
ἱδρύσασθαι
βωμόν.
|
καὶ |
τὸ
λοιπόν
φασιν
ἀπ´
ἐκείνου |
[32, 40] |
τῆς
χώρας
καὶ
τῆς
θαλάττης
|
καὶ |
τὸ
μέγιστον
τὴν
ἐπιφάνειαν
τοῦ |
[32, 20] |
καὶ
πετόμενος
δυσχεραίνει
τὰ
κύματα
|
καὶ |
τὸ
πέλαγος
καὶ
τὴν
μεταξὺ |
[32, 50] |
ἐμφαίνει
τὴν
ἡσυχίαν
τοῦ
τρόπου
|
καὶ |
τὸ
προσέχειν
ἑαυτῷ,
τοῦ
δὲ
|
[32, 55] |
τάξιν
αὐτόματον
ταῖς
ψυχαῖς
ἐπεισάγουσα
|
καὶ |
τὸ
σφαλερὸν
τῆς
ἐν
οἴνῳ
|
[32, 75] |
τε
ἀφρὸν
ἐντίθεσθαι
ταῖς
ἀγκάλαις
|
καὶ |
τὸ
ὕδωρ
ὑποδέχεσθαι
τοῖς
κόλποις. |
[32, 35] |
μεῖζον,
τό
τε
θαυμαστὸν
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὸ
ὠφέλιμον,
τήν
τε
θάλατταν |
[32, 70] |
αὑτοὺς
διαφθείροντες
τὰ
πράγματα,
Σιμάριστοι
|
καὶ |
τοιαῦθ´
ἕτερα
ἑταιρειῶν
ὀνόματα·
ὥστε |
[32, 5] |
ἔπραττον·
ὥστε
σὺν
πολλοῖς
ἑτέροις
|
καὶ |
τοιαῦτα
ἐν
ταῖς
κωμῳδίαις
λέγεσθαι· |
[32, 95] |
καταπλεόντων,
ὁποῖοί
τινες
τυγχάνουσιν
ὄντες,
|
καὶ |
τοιαύτην
ἔχειν
γνώμην
εὐθὺς
πρὸς |
[32, 5] |
καὶ
ἀπατῶσι
παιδάρια
καὶ
ναύτας
|
καὶ |
τοιοῦτον
ὄχλον,
σκώμματα
καὶ
πολλὴν |
[32, 30] |
ἐπαινέσειεν;
οὐ
γὰρ
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
τοῖς
ἄρχουσιν
εὐτελέστεροι
φαίνεσθε;
καὶ |
[32, 15] |
καὶ
φαρμάκοις,
ἡ
δὲ
καύσει
|
καὶ |
τομῇ,
προσήκουσα
μᾶλλον
ἄρχουσι
καὶ |
[32, 30] |
γένηται;
χρὴ
μὲν
γὰρ
οἶμαι
|
καὶ |
τὸν
ἄλλον
χρόνον
σωφρονεῖν
ὑμᾶς· |
[32, 70] |
τελευταῖον
ἐπ´
αὐτὸ
τὸ
πέρας
|
καὶ |
τὸν
ὄλεθρον
αὐξηθεῖσα
ἤγαγεν.
καὶ |
[32, 75] |
ὁσημέραι
φοιτᾶν
ἐπὶ
τὸ
ῥεῦμα,
|
καὶ |
τόν
τε
ἀφρὸν
ἐντίθεσθαι
ταῖς |
[32, 35] |
ὕδωρ
καὶ
γῆν
καὶ
λιμένας
|
καὶ |
τόπους
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ἢ |
[32, 25] |
τινὰ
ἐξουσίαν
καὶ
ῥώμην
ἔχοντι,
|
καὶ
|
τοσούτῳ
μείζονι
δυνάστῃ
καὶ
ἄρχοντι |
[32, 5] |
τὸ
πρᾶγμα,
προθύμως
δέχεσθαι
δεῖ
|
καὶ |
τότε
νομίζειν
ἑορτὴν
ἄγειν,
ἀλλὰ |
[32, 80] |
αὐτός
τε
διὰ
τοῦτο
κεραυνωθεὶς
|
καὶ
|
τοῦ
χειμῶνος
καὶ
τῆς
ναυαγίας |
[32, 5] |
τῷ
συμφέροντι
δέξασθαι
παρρησίαν·
ἐπεὶ
|
καὶ |
τοὺς
Ἀθηναίους,
ὧν
μικρῷ
πρότερον
|
[32, 10] |
πεπαιδευμένων
οἱ
μὲν
ἐπιδεικτικοὺς
λόγους
|
καὶ |
τοὺς
ἀμαθεῖς,
οἱ
δὲ
ποιήματα |
[32, 40] |
θεασόμενος
οἶμαι
τά
τε
ἔθη
|
καὶ |
τοὺς
ἀνθρώπους·
ἔλεγεν
οὖν
ὡς |
[32, 85] |
παίοντες
ἀλλήλους
καὶ
ἀπόρρητα
λέγοντες
|
καὶ |
τοὺς
θεοὺς
αὐτοὺς
πολλάκις
λοιδοροῦντες |
[32, 65] |
πορϊόντες
ἤδη
γυμνάσονται
πρὸς
μέλος
|
καὶ
|
τοὺς
κάμνοντας
ἰάσονται.
περὶ
γὰρ |
[32, 65] |
ἐκείνων
γένος
τι
φῦναι
Μακεδόνων,
|
καὶ |
τοῦτο
αὖθις
ὕστερον
μετὰ
Ἀλεξάνδρου |
[32, 15] |
δυσχερῆ
λίαν
οὐκ
ἐᾷ
προσάψασθαι,
|
καὶ |
τοῦτο
αὐτὸ
σημεῖόν
ἐστι
τοῦ |
[32, 10] |
παίζοντες
τὸ
δοκοῦν
τῷ
θεῷ,
|
καὶ |
τοῦτο
ἀψευδὲς
πέφηνεν.
ὁ
δὲ |
[32, 70] |
χρῆναι
φυλακῆς
ᾠήθησαν
ἢ
πρότερον·
|
καὶ |
τοῦτο
εἴργασθε
δι´
ἀγερωχίαν,
οὐκ |
[32, 10] |
λόγους
ἐπιτηδείους
καὶ
ξυμφέροντας
εἰρῆσθαι.
|
καὶ |
τοῦτο
ἥκιστα
ὑμᾶς
ἀπιστεῖν
χρή, |
[32, 5] |
βούλομαι
γὰρ
εἰπεῖν,
ἀνήκοοί
ἐστε.
|
καὶ |
τοῦτο
ἴσως
οὐ
δι´
ὑμᾶς· |
[32, 100] |
ἔδει
καὶ
ἐμαστίγου
τὸν
ἄνδρα,
|
καὶ |
τοῦτο
πολέμου
λέγουσιν
αἴτιον
γενέσθαι. |
[32, 10] |
ἐν
καιρῷ
παραγένηται
τῷ
κάμνοντι,
|
καὶ
|
τοῦτον
ἡγεῖσθαι
χρὴ
βοηθὸν
ἥκειν |
[32, 40] |
ἑνός,
ἂν
οὕτω
τύχῃ,
κιθαρῳδοῦ,
|
καὶ |
τούτου
συνήθους,
ἀκούεσθε
δὲ
ὑπὸ |
[32, 5] |
καὶ
καθάπερ
ἄλλου
τινὸς
πράγματος
|
καὶ |
τούτου
φορὰ
γέγονε·
νόθον
μέντοι |
[32, 50] |
ζῆν
οὐκ
ἀξίου,
πόσης
αἰσχύνης;
|
καὶ |
τούτους
μὲν
ἐάσωμεν,
ἀλλ´
ἐν
|
[32, 70] |
μὴ
τοὺς
ἵππους
ἑωρᾶτε
ἁμιλλωμένους
|
καὶ |
τούτους
συνήθεις,
αὐτοὶ
δ´
ὑπὸ |
[32, 20] |
ἀπειρίαν
πλείους
οἱ
θάπτοντες
γίγνονται.
|
~καὶ |
τούτων
ἐν
ἀρχῇ
μὲν
ᾐτιασάμην |
[32, 70] |
ἄχρι
πείρας
προῆλθεν.
τί
δὴ
|
καὶ |
τούτων
ἐπεμνήσθην;
ὅπως
εἰδῆτε
τὰ
|
[32, 15] |
τοῦ
ὕδατος
τὸ
μὲν
σῷζον
|
καὶ
|
τρέφον
καὶ
γόνιμον
ὄντως
ἄνωθέν |
[32, 50] |
ᾄδουσι
καὶ
νὴ
Δία
αὐλοῦσι
|
καὶ |
τρέχουσι
καὶ
πάνθ´
ὅσα
γίγνεται |
[32, 15] |
ἵστανται.
διὰ
γὰρ
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
|
καὶ |
τρυφὴν
καὶ
φιλοτιμίαν
δυσχερὴς
ὁ |
[32, 45] |
παρὰ
μὲν
τοῖς
ἄλλοις
ἀριστεῖς
|
καὶ |
τυραννοκτόνοι
μνημονεύονται,
σωτηρίας
ἕνεκεν
τῶν |
[32, 35] |
γὰρ
πόλις
ὑμῶν
τῷ
μεγέθει
|
καὶ
|
τῷ
τόπῳ
πλεῖστον
ὅσον
διαφέρει |
[32, 5] |
ταῦτα
λεγόντων,
κύριοι
καθεστηκότες,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
ἄρχοντες,
καὶ |
[32, 50] |
τῶν
ἡγουμένων
αἰδοῦς
τυγχάνουσιν·
ἐπεὶ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
εὑρήσομεν
τὰ
πλεῖστα |
[32, 35] |
ῥέοντες
ἀπὸ
Αἰθιοπίας.
σχεδὸν
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
οἱ
πλείους
ἐπὶ |
[32, 20] |
καὶ
ταῦτα
ἀκούων
Ὁμήρου
τε
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ποιητῶν
ὑμνούντων
ἀεὶ |
[32, 30] |
ὑμᾶς
ἀναγκάσαι
καταγνῶναι
τῆς
κακίας
|
καὶ |
τῶν
ἁμαρτημάτων
οὐ
δυνατόν·
οὐδ´ |
[32, 40] |
εἴδομεν
τὰ
μὲν
ἄλλα
θαυμαστὴν
|
καὶ |
τῶν
ἀνθρωπίνων
θεαμάτων
πάντων
κρεῖττον |
[32, 20] |
καὶ
τὴν
μεταξὺ
τῶν
πόλεων
|
{καὶ |
τῶν}
ἀνθρώπων
ἐρημίαν·
ἐγὼ
δὲ |
[32, 45] |
ἀσθένειαν
καὶ
σχολήν·
ἴσως
δὲ
|
καὶ |
τῶν
βελτιόνων
εἰσὶν
οἱ
δεόμενοι |
[32, 15] |
ἂν
βιάζηταί
τις,
ὥσπερ
οἶμαι
|
καὶ |
τῶν
ἑλκῶν
τὰ
δυσχερῆ
λίαν |
[32, 40] |
τε
ἱερῶν
καὶ
πλήθει
πολιτῶν
|
καὶ |
τῶν
ἐπιτηδείων
περιουσίᾳ,
πάντα
ἀκριβῶς |
[32, 50] |
οἶμαι
παρά
τε
τῶν
ἄλλων
|
καὶ
|
τῶν
ἡγουμένων
αἰδοῦς
τυγχάνουσιν·
ἐπεὶ |
[32, 80] |
πολὺ
μᾶλλον
πέτεσθε
τῶν
ἵππων
|
καὶ |
τῶν
ἡνιόχων,
καὶ
γελοίως
ἐλαύνετε |
[32, 65] |
μὲν
γὰρ
ἄρχειν
ἦσαν
ἱκανοί,
|
καὶ |
τῶν
μὲν
Ἑλλήνων
προέστησαν
πολλὰ |
[32, 50] |
τῇ
πόλει
δοκεῖ
μέτριον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
ξένων
ἐπιπλήττουσι
τοῖς
εἰκῇ |
[32, 35] |
τε
λιμένων
καὶ
μεγέθει
στόλου
|
καὶ |
τῶν
πανταχοῦ
γιγνομένων
ἀφθονίᾳ
καὶ |
[32, 95] |
αὐτὸν
εὐνοίας
καὶ
πίστεως
ἀξίους
|
καὶ |
τῶν
πεμπομένων
ἕκαστος
καὶ
διοικούντων
|
[32, 35] |
συνδέσμῳ
τινὶ
τῆς
ὅλης
γῆς
|
καὶ
|
τῶν
πλεῖστον
ἀπῳκισμένων
ἐθνῶν,
ὥσπερ |
[32, 65] |
ἤδη
μοι
δοκεῖ
τὸ
πρᾶγμα
|
καὶ |
τῶν
ῥητόρων
ἅπτεσθαι
καὶ
φιλοσόφων |
[32, 95] |
καὶ
διαμέμνησθε
τῶν
σκωμμάτων
αὐτοῦ
|
καὶ |
τῶν
τοῦ
δεῖνος
ᾀσμάτων,
Θεοφίλου |
[32, 55] |
καὶ
ἀγρίως
διακειμένας.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
τῶν
φιλοσόφων
ἔνιοι
πρὸς
λύραν |
[32, 55] |
ὡς
ἀποτρ
έποντα
τῶν
κακῶν
|
καὶ |
ὑγίειαν
ἐμποιοῦντα
ταῖς
ψυχαῖς
καὶ |
[32, 60] |
αὐτοῖς,
ἀλλ´,
ὡς
ἔοικε,
κνυζηθμοῖς
|
καὶ |
ὑλαγμοῖς
εἰκάζετε.
καίτοι
φιλοσόφους
μὲν |
[32, 95] |
τῆς
πόλεως
ἐπιμέλειαν;
οὐκοῦν
χρὴ
|
καὶ |
ὑμᾶς
ἀντιφιλοτιμεῖσθαι
καὶ
τὴν
πατρίδα |
[32, 60] |
δεῦρο
ἐπιδημήσαντος,
ὃν
εἰς
Ὀρφέα
|
καὶ |
ὑμᾶς
ἔλεγεν.
ἔστι
δὲ
τῶν |
[32, 85] |
οὖσαν
εὐρύχωρον.
φοβοῦμαι
δὴ
μὴ
|
καὶ |
ὑμεῖς
ἀπόλησθε
{ἐκείνοις}
παραπλησίως,
εἰ |
[32, 20] |
πολίτην
κατέπιεν.
τάχ´
ἂν〉
οὖν
|
καὶ |
ὑμεῖς
ἐμὲ
τῷ
θορύβῳ
καταπίοιτε |
[32, 95] |
ὡς
ἔχων
χερί.
~μὴ
οὖν
|
καὶ |
ὑμεῖς
κατὰ
ζῆλον
τὸν
ἐπ´ |
[32, 95] |
πόλιν,
{τοῦτ´
ἔστι
καταδικάσας
αὐτήν,
|
καὶ |
ὑμεῖς
τοῦ
δεῖνος
μὲν
πολλάκις |
[32, 75] |
τὴν
κόρην.
σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
|
καὶ |
ὑμεῖς
ὑπὸ
τῆς
τοιαύτης
ἐπιθυμίας |
[32, 10] |
τῶν
χρησίμων.
πολλάκις
γὰρ
ἤδη
|
καὶ
|
ὕπαρ
ὤνησε
καὶ
μεθ´
ἡμέραν |
[32, 25] |
δὲ
πλείους
{καὶ
οἱ}
θρασεῖς
|
καὶ |
ὑπερήφανοι,
δυσάρεστοι
πρὸς
ἅπαντα,
ἁψίκοροι, |
[32, 90] |
ψυχῆς
ἠνδραποδισμένης
καὶ
ἀπολωλυίας
εἰρωνεύεσθαι
|
καὶ |
ὑποτιμᾶσθαι.
καίτοι
δεινὰ
μέν
που |
[32, 5] |
ὃς
ὑμῖν
ὀνειδιεῖ
μετ´
εὐνοίας
|
καὶ |
φανερὰ
ποιήσει
τὰ
τῆς
πόλεως
|
[32, 15] |
νόσων·
ἡ
μὲν
ἐοικυῖα
διαίτῃ
|
καὶ |
φαρμάκοις,
ἡ
δὲ
καύσει
καὶ |
[32, 15] |
κακῶν.
τούτων
δὲ
ἓν
ἴαμα
|
καὶ |
φάρμακον
ἐποίησαν
οἱ
θεοὶ
παιδείαν |
[32, 75] |
συγκαθεῖρξε
τὴν
παῖδα
τῷ
ἵππῳ,
|
καί |
φασιν
οὕτω
διαφθαρῆναι
τὴν
κόρην. |
[32, 85] |
ταῦτα
μὲν
ὑμῖν
ἀπὸ
πολλῶν
|
καὶ |
φαύλων
ὀλίγα,
ὅπως
μὴ
μόνοι
|
[32, 50] |
ὁ
θεός,
ὡς
θεός,
οἶμαι,
|
καὶ |
φέρει
πρᾴως
τὴν
τῶν
πολλῶν |
[32, 90] |
ᾠδῆς
γυναικῶν
ἢ
ἁρμάτων
ἄγηται
|
καὶ
|
φέρηται
καὶ
πᾶσα
δι´
ὅλης |
[32, 20] |
ἀπολογεῖσθαι·
αἰτιάσονται
γάρ,
εὖ
ἴστε,
|
καὶ |
φήσουσι
δοξοκόπον
εἶναι
καὶ
μαινόμενον, |
[32, 60] |
τὴν
πρὸς
τὸν
υἱὸν
εὔνοιαν
|
καὶ |
φιλίαν
αἰτησαμένην
παρὰ
Διὸς
τὰ |
[32, 40] |
ἀποξυσάμενοι
τὸ
φάρμακον
αὐτίκα
σωφρονοῦσι,
|
καὶ |
φιλικῶς
αὑτοῖς
ἤδη
ἔχοντες
βαδίζουσι |
[32, 55] |
Σατύροις.
ἱλαροί
τε
γὰρ
ἀεὶ
|
καὶ |
φιλογέλωτες
καὶ
φιλορχησταί·
πλὴν
οὐκ |
[32, 55] |
τε
γὰρ
ἀεὶ
καὶ
φιλογέλωτες
|
καὶ |
φιλορχησταί·
πλὴν
οὐκ
αὐτόματος
ὑμῖν |
[32, 65] |
πρᾶγμα
καὶ
τῶν
ῥητόρων
ἅπτεσθαι
|
καὶ |
φιλοσόφων
ἐνίων·
μᾶλλον
δὲ
τοὺς |
[32, 5] |
ἔστι
κτήσασθαι,
ἔριν
δὲ
ἀμαθῆ
|
καὶ |
φιλοτιμίαν
ἄμετρον
καὶ
κενὴν
λύπην
|
[32, 15] |
γὰρ
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
καὶ
τρυφὴν
|
καὶ |
φιλοτιμίαν
δυσχερὴς
ὁ
βίος
καὶ |
[32, 80] |
τοὺς
μὲν
ἡνιόχους
πεποίηκεν
ἀγωνιστὰς
|
καὶ |
φιλοτιμουμένους,
τοὺς
δὲ
θεατὰς
καθ´ |
[32, 60] |
μουσικὸν
δήπου
τὸ
γένος
αὐτὸ
|
καὶ |
φιλῳδόν.
ζῶντος
μὲν
οὖν
Ὀρφέως |
[32, 100] |
οὕτως
περιέχεσθε
τούτου,
μηδὲ
ἀμούσους
|
καὶ |
φορτικὰς
καὶ
ἀμαθεῖς
ποιεῖτε
τὰς |
[32, 65] |
κἂν
ἀκούσωσι
κιθάρας
ὁποιασοῦν,
ἐξεστάναι
|
καὶ |
φρίττειν
κατὰ
μνήμην
τὴν
Ὀρφέως. |
[32, 30] |
ὁρᾶται
ἀφρός
τε
καὶ
ἄχνη
|
καὶ |
φυκίων
πλῆθος
ἐκχεομένων·
ὡσαύτως
δὴ |
[32, 15] |
μαλάττειν.
οὗτοι
δὲ
σωτῆρές
εἰσι
|
καὶ |
φύλακες
τῶν
οἵων
τε
σώζεσθαι, |
[32, 55] |
Ἑλλήνων
ὑμεῖς
μόνοι
δι´
ὤτων
|
καὶ |
φωνῆς
αὐτὸ
πάσχετε,
μᾶλλον
δὲ |
[32, 65] |
ἡδὺς
οὐδὲ
πρᾷος,
ἀλλ´
ἄγριος
|
καὶ |
χαλεπός,
ἅμα
ὀρχουμένων,
τερετιζόντων,
μιαιφονούντων. |
[32, 60] |
διατρίβειν·
ἀποθανόντος
δὲ
ἐρημωθέντα
ὀδύρεσθαι
|
καὶ |
χαλεπῶς
φέρειν·
ὥστε
τὴν
μητέρα |
[32, 5] |
φιλοτιμίαν
ἄμετρον
καὶ
κενὴν
λύπην
|
καὶ |
χαρὰν
ἀνόητον
καὶ
λοιδορίαν
καὶ |
[32, 75] |
φησὶ
δ´
οὕτως,
ἵν´
ὑμῖν
|
καὶ |
χαρίσωμαί
τι
μικρόν·
ἅρματα
δ´ |
[32, 5] |
ἀκροατηρίοις
φωνασκοῦσιν,
ἐνσπόνδους
λαβόντες
ἀκροατὰς
|
καὶ |
χειροήθεις
ἑαυτοῖς.
τῶν
δὲ
Κυνικῶν |
[32, 25] |
πλάττουσι
Κενταύρους
τε
καὶ
Σφίγγας
|
καὶ |
Χιμαίρας,
ἐκ
παντοδαπῶν
φύσεων
{εἰς} |
[32, 90] |
λόγους
μᾶλλον
ἐπιτηδεύοντας
καὶ
ποίησιν
|
καὶ |
χοροὺς
ἐπὶ
τούτοις
αὐτοὺς
ἐποίησε
|
[32, 30] |
καὶ
νῦν
μὲν
ἡγοῦμαι
πολλὰ
|
καὶ |
χρήσιμα
εἰρηκέναι
τοῖς
προσέχουσι
καὶ
|
[32, 50] |
καὶ
πατρῴων
γερῶν
καὶ
νόμων
|
καὶ |
χρηστοῦ
βασιλέως,
εἰ
δέοι,
πονεῖν |
[32, 15] |
φειδόμενον,
διδάσκειν
δὲ
μὴ
φειδόμενον·
|
καὶ |
χρηστοῦ
μέν
ἐστιν
ἡγεμόνος
συγγνώμη, |
[32, 70] |
καὶ
ἀγωνίαν
καὶ
σχημάτων
μεταβολὰς
|
καὶ |
χρωμάτων
καὶ
βλασφημίας
οἵας
καὶ |
[32, 85] |
ὑμεῖς
ἀπόλησθε
{ἐκείνοις}
παραπλησίως,
εἰ
|
καὶ |
ψυχρότερόν
ἐστιν
εἰπεῖν
ὅτι
κἀκείνην
|
[32, 55] |
δὲ
αὖ
τρόπος
αὐλοῦ
τε
|
καὶ |
ᾠδῆς
ἐν
πένθεσιν,
ἰωμένων
οἶμαι |
[32, 35] |
καὶ
κατάρσεις
καὶ
πλήθους
ὑπερβολὴ
|
καὶ
|
ὠνίων
καὶ
νεῶν
πανηγύρεως
καὶ |
[32, 1] |
κτήσησθε
πρὸς
ἐκείνῳ
τῷ
ἐπαίνῳ
|
καινὸν |
ἕτερον
μείζω
τε
καὶ
σεμνότερον, |
[32, 75] |
οὐδ´
ἀκούσεσθε
παρ´
ἐκεῖνον
τὸν
|
καιρόν, |
οὐδὲ
ἂν
αὐτὸς
ὑμῖν
ὁ |
[32, 55] |
κρειττόνων
χειρὸς
λαμβάνετε·
ὥστε
ἴσως
|
καιρὸς |
ἦν
ὑμᾶς
παύσασθαι
βακχειῶν
καὶ |
[32, 10] |
χρηστῶν
ἡγεμόνων,
κἂν
ἰατρὸς
ἐν
|
καιρῷ |
παραγένηται
τῷ
κάμνοντι,
καὶ
τοῦτον |
[32, 90] |
καὶ
ἀπολωλυίας
εἰρωνεύεσθαι
καὶ
ὑποτιμᾶσθαι.
|
καίτοι |
δεινὰ
μέν
που
καὶ
ἐφ´ |
[32, 85] |
πονηρῶν
καὶ
ἀκολάστων
ὑπῆρξε
πολιτῶν.
|
καίτοι |
μεγάλη
τε
καὶ
ἔνδοξος
ἦν· |
[32, 50] |
ἐπεὶ
πῶς
ἂν
ἀπείχεσθε
ἀλλήλων;
|
καίτοι |
ποίους
τινὰς
ἂν
ὑμεῖς
ἡγοῖσθε
|
[32, 45] |
σφόδρα
ἀμούσως
ἔχοντες
οὐ
διαφέρεσθε.
|
καίτοι |
πόσοι
διὰ
ταῦθ´
ὑμῶν
ἀπολώλασιν; |
[32, 55] |
παραφέρεσθε
καὶ
μᾶλλον
ἐοίκατε
κραιπαλῶσιν.
|
καίτοι |
τὰ
τῶν
Μουσῶν
καὶ
τὰ |
[32, 40] |
λιγνὺν
καὶ
μέρη
τινὰ
φλεγόμενα.
|
καίτοι |
τάχα
ἐρεῖ
τις
τῶν
Περσῶν |
[32, 30] |
ἅμα
τὸ
περὶ
πάντων
ἐπεξελθεῖν.
|
{καίτοι |
τάχα
φήσει
τις
ὡς
πολλὰ
|
[32, 95] |
ὑμᾶς
καὶ
μηδὲν
ἐθέλειν
διαλέγεσθαι.
|
καίτοι |
τίνα
γνώμην
νομίζετε
αὐτὸν
ἔχειν; |
[32, 1] |
τὴν
πᾶσαν
ἔνδειαν
ὁρῶ
οὖσαν.
|
καίτοι |
τινὲς
ἐπαινοῦσιν
ὑμᾶς
ὡς
σοφούς |
[32, 60] |
ἔοικε,
κνυζηθμοῖς
καὶ
ὑλαγμοῖς
εἰκάζετε.
|
καίτοι |
φιλοσόφους
μὲν
ᾔδειν
οὕτως
καλουμένους, |
[32, 15] |
δαψιλῶς
τοῖς
ἐθέλουσι
δέχεσθαι·
τὰ
|
κακὰ |
δὲ
ἀλλαχόθεν,
ὡς
ἐξ
ἑτέρας |
[32, 30] |
δόξαν
τῆς
πόλεως·
ὥσπερ
αἱ
|
κακαὶ
|
γυναῖκες,
δέον
αὐτάς,
κἂν
οἴκοι |
[32, 45] |
τινός,
ὅπου
μηδεὶς
ῥᾳδίως
παρέβαλλε·
|
κἀκεῖ |
δ´
ὁ
νοῦν
ἔχων
ἐσώθη |
[32, 60] |
τὸν
Ὀρφέα
μελῳδεῖν,
καθάπερ
εἴρηται,
|
κἀκεῖ |
τὰ
ζῷα
προσιέναι
αὐτῷ,
πολύ |
[32, 85] |
καὶ
ψυχρότερόν
ἐστιν
εἰπεῖν
ὅτι
|
κἀκείνην
|
ὑπὸ
ἵππου
τινὸς
φθαρῆναι
λέγεται· |
[32, 45] |
θάνατος,
τὸ
δὲ
ἀνδραπόδου
δυστυχοῦς.
|
κἀκεῖνος
|
μὲν
ἀδικηθεὶς
ἴσως
ἐπὶ
τοῦτο |
[32, 70] |
προσπαίζων.
ἐπεὶ
τὸ
στράτευμα
ἐφειστήκει
|
κἀκεῖνος |
οὐδένα
εἴα
ἅπτεσθαι,
γυμνοὺς
ἅπαντας |
[32, 90] |
πάντως·
ἀλλὰ
Καυνίους
μόνον
παρείληφε
|
{κἀκείνων |
ἐστὶ}
τὸ
ὄνειδος,
ὅτι
πάντες |
[32, 45] |
ἀνοίᾳ
διὰ〉
δυστυχῆ
φθόγγον
καὶ
|
κακὴν |
ἔγκλισιν
καὶ
τὰς
ἐκμελεῖς
καμπὰς |
[32, 70] |
κατ´
ὀλίγον
ζημίας,
ὡς
ἡ
|
κακία
|
πρόεισιν
ἐκ
τῶν
κατὰ
μέρος |
[32, 25] |
πολὺ
χείρους·
οἷα
δὴ
τῆς
|
κακίας |
αὐτῶν
οὔσης
οὐ
μιᾶς
οὐδὲ |
[32, 80] |
τοῦτο
μὲν
οὖν
τοιοῦτον
παράδειγμα
|
κακίας |
καὶ
ἀνοίας
ὅμοιος
ἐκ
τῶν |
[32, 15] |
ἑκόντες
ἰσχυροτέρους.
διττὴ
γὰρ
θεραπεία
|
κακίας |
καὶ
πρόνοια,
καθάπερ
τῶν
ἄλλων |
[32, 30] |
τελέως
ὑμᾶς
ἀναγκάσαι
καταγνῶναι
τῆς
|
κακίας |
καὶ
τῶν
ἁμαρτημάτων
οὐ
δυνατόν· |
[32, 1] |
παίδων,
ὑμεῖς
δὲ
τοῖς
αὑτῶν
|
κάκιον. |
δήμου
γάρ
ἐστιν
ἀκοὴ
τὸ |
[32, 55] |
δὲ
ᾠδῆς
σφαλλομένους
καὶ
πολὺ
|
κάκιον |
ἔχοντας
τῶν
παροινούντων
εὐθὺς
ἀπὸ |
[32, 55] |
πάσχετε,
μᾶλλον
δὲ
ληρεῖτε
ἐκείνων
|
{κάκιον} |
καὶ
παραφέρεσθε
καὶ
μᾶλλον
ἐοίκατε |
[32, 15] |
καὶ
πονηρίᾳ.
συμβαίνει
δὲ
τοὺς
|
κακίστους |
καὶ
ἀτυχεστάτους
ὡς
πορρωτάτω
φεύγειν |
[32, 50] |
~τί
οὖν
τοῦτο
λαμπρόν,
ὦ
|
κακοδαίμονες; |
ὑπὲρ
μὲν
γὰρ
δικαιοσύνης
καὶ |
[32, 60] |
ὀρχηστῶν
καὶ
παροινίας
τερετισμάτων
ὥσπερ
|
κακοὶ |
καὶ
περίεργοι
μάγειροι
συντρίψαντες
{τοὺς |
[32, 5] |
τοιγαροῦν
ἀγαθὸν
μὲν
οὐδὲν
ἐργάζονται,
|
κακὸν
|
δ´
ὡς
οἷόν
τε
τὸ |
[32, 20] |
δὲ
πάλιν
αὖ,
δῆμος
ἄστατον
|
κακόν, |
καὶ
θαλάσσῃ
πάνθ´
ὅμοιον
ὑπ´ |
[32, 55] |
ὅσα
ἄνθρωποι
πεπωκότες,
οὐ
μέντοι
|
κακὸν |
οὐδὲν
ἀλλήλους
ἐργάζονται·
τῶν
δὲ |
[32, 1] |
ἀπαιδεύτοισι
θεαταῖς,
νηπιάχοις,
ξυνὸν
δὲ
|
κακὸν |
πολέεσσι
φέρουσιν.
~τοῦτο
γὰρ
ἀεὶ |
[32, 50] |
ἀλλήλους,
οὐ
παρακαλοῦντες,
τελευτῶντες
ἀπίασι
|
κακόν |
τι
τοῖς
συμπόταις
δόντες
ἢ |
[32, 30] |
Διὸς
αἰγιόχοιο
θυγατέρες,
μνησαίαθ´
ὅση
|
κακότης |
παρὰ
πᾶσιν,
οὐχ
ὑμῖν
μόνοις. |
[32, 15] |
ἐστιν
ἡγεμόνος
συγγνώμη,
φιλοσόφου
δὲ
|
κακοῦ |
μὴ
πικρὸν
εἶναι.
τὸ
μὲν |
[32, 55] |
προσαγορεύουσιν,
ὡς
ἀποτρ
έποντα
τῶν
|
κακῶν |
καὶ
ὑγίειαν
ἐμποιοῦντα
ταῖς
ψυχαῖς |
[32, 15] |
ἀπάτης,
πονηρίας,
λύπης,
μυρίων
ἄλλων
|
κακῶν. |
τούτων
δὲ
ἓν
ἴαμα
καὶ |
[32, 1] |
τῶν
πόλεων.
ἐκεῖνοι
μὲν
οὖν
|
κακῶς |
ἐχρήσαντο
τοῖς
ὠσὶ
τῶν
παίδων, |
[32, 80] |
ἡγεῖσθε
καὶ
πίπτετε.
τοιγαροῦν
οὐ
|
κακῶς |
τις
παρεποίησε
τῶν
σαπρῶν
τούτων |
[32, 90] |
γένηται
τὸ
πρᾶγμα,
τότε
λοιμὸς
|
καλεῖται. |
καθόλου
γὰρ
πάντα
ἁμαρτήματα
εὕροι |
[32, 85] |
οἰκίαν
μέν
τις
ἴδοι
πάνυ
|
καλήν, |
τὸν
δὲ
δεσπότην
αὐτὸν
ἀνδράποδον |
[32, 35] |
τὴν
καθ´
ἡμᾶς
ἅπασαν
ἐκδέχεσθε,
|
κάλλει |
τε
λιμένων
καὶ
μεγέθει
στόλου |
[32, 25] |
μὴν
οὐδὲν
ἂν〉
ἔχοιτε
θέαμα
|
κάλλιον |
καὶ
παραδοξότερον
αὑτῶν
σωφρονούντων
καὶ |
[32, 60] |
φέρειν·
ὥστε
τὴν
μητέρα
αὐτοῦ
|
Καλλιόπην |
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸν
υἱὸν
|
[32, 1] |
ἐν
τῇ
πόλει
γενέσθαι,
τὸ
|
κάλλιστον |
ἐμβάλλειν
τοῖς
ὠσὶ
τῶν
παίδων, |
[32, 95] |
πόθον.
οὐ
γὰρ
οὕτως
τὸ
|
κάλλος |
τῶν
οἰκοδομημάτων
προσάγειν
αὐτὸν
δύναται· |
[32, 1] |
τὸ
θέατρον·
εἰς
τοῦτο
δὲ
|
καλὸν |
μὲν
ἢ
τίμιον
οὐδὲν
ὑμῖν |
[32, 85] |
ἵππος·
οὐχ
ὁράᾳς
οἷος
κἀγὼ
|
καλός |
τε
μέγας
τε;
ἀλλ´
ἔπι |
[32, 95] |
γοῦν
βοτάνην
ἀκηκόατε
τὴν
σαρδόνιον
|
καλουμένην, |
ἣ
γέλωτα
μὲν
ποιεῖ,
χαλεπὸν |
[32, 5] |
πολλούς·
οἱ
δ´
ἐν
τοῖς
|
καλουμένοις |
ἀκροατηρίοις
φωνασκοῦσιν,
ἐνσπόνδους
λαβόντες
ἀκροατὰς |
[32, 75] |
ἐν
τῇ
πόλει
τόπος
οὕτω
|
καλούμενος
|
Ἵππου
καὶ
κόρης
ἄβατον.
ὁ |
[32, 60] |
καίτοι
φιλοσόφους
μὲν
ᾔδειν
οὕτως
|
καλουμένους, |
κιθαρῳδοὶ
δὲ
Κυνικοὶ
παρὰ
μόνοις
|
[32, 5] |
τήμερον·
ἀλλὰ
μᾶλλον
παρὰ
τοὺς
|
καλουμένους |
φιλοσόφους.
οἱ
μὲν
γὰρ
αὐτῶν |
[32, 50] |
εὐδαιμονίαν
δεχομένους,
σωτῆρα
καὶ
θεὸν
|
καλοῦντας |
ἄνθρωπον
ἄθλιον;
πόσον
τινὰ
γέλωτα |
[32, 20] |
ὡς
ἐκεῖνος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
πεποίηται
|
Καλυψοῖ |
ἀπολογούμενος
ὑπὲρ
τῆς
ἀγγελίας,
ἣν |
[32, 85] |
ἂν
ᾖ
πάντων
ἀμέλεια
τῶν
|
καλῶν, |
ἑνὸς
δὲ
πράγματος
ἀγεννοῦς
ἔρως, |
[32, 1] |
τοῦ
μέλους;
δήμου
δὲ
τὸ
|
καλῶς |
ἀκοῦσαι.
νῦν
μὲν
γὰρ
ἁμαρτάνετε |
[32, 90] |
φαύλης
ἐπιθυμίας.
αἰχμάλωτος
οὖν
γενέσθαι
|
καλῶς |
ἂν
λέγοιτο
καὶ
ἀνὴρ
καὶ
|
[32, 65] |
πάντας·
ὑμεῖς
δὲ
οὐδὲ
ἄρχεσθαι
|
καλῶς |
ἐπίστασθε.
τοιγαροῦν
εἰ
μὴ
τῶν
|
[32, 5] |
τοῦτό
γε
ἐκεῖνοι
καὶ
πάνυ
|
καλῶς |
ἐποίουν,
ὅτι
τοῖς
ποιηταῖς
ἐπέτρεπον |
[32, 5] |
τὴν
πόλιν,
εἴ
τι
μὴ
|
καλῶς |
ἔπραττον·
ὥστε
σὺν
πολλοῖς
ἑτέροις |
[32, 10] |
ὥσπερ
εἴ
τις
ἰατρὸς
ἐπὶ
|
κάμνοντας |
ἀνθρώπους
εἰσιὼν
τῆς
μὲν
σωτηρίας |
[32, 65] |
γυμνάσονται
πρὸς
μέλος
καὶ
τοὺς
|
κάμνοντας |
ἰάσονται.
περὶ
γὰρ
τῆς
τέχνης |
[32, 10] |
ἰατρὸς
ἐν
καιρῷ
παραγένηται
τῷ
|
κάμνοντι, |
καὶ
τοῦτον
ἡγεῖσθαι
χρὴ
βοηθὸν |
[32, 85] |
μέγας
τε;
ἀλλ´
ἔπι
τοι
|
κἀμοὶ |
θάνατος
καὶ
μοῖρα
κραταιή.
αἲ |
[32, 20] |
ἀλλὰ
καὶ
λόγων
φρονίμων,
ἵνα
|
κἀμοὶ |
πρὸς
τοὺς
αἰτιωμένους
καὶ
καταγιγνώσκοντας, |
[32, 100] |
ὀνόματος.
ἀλλὰ
γὰρ
δέδοικα
μὴ
|
κἀμοὶ |
συμβέβηκεν
ὅ
φασιν
Αἰγυπτίων
τινὶ |
[32, 45] |
κακὴν
ἔγκλισιν
καὶ
τὰς
ἐκμελεῖς
|
καμπὰς |
καὶ
λήρους
καὶ
κυνισμοὺς
καὶ |
[32, 20] |
εντηχω
παν
πνεῦμα
βραχὺ
κορύσσεται.
|
κἄν |
τις
αἰτία
γένηται,
τὸν
πολίτην |
[32, 65] |
ὑπὸ
ᾠδῆς,
ὡς
οὐδένας
ἄλλους,
|
κἂν |
ἀκούσωσι
κιθάρας
ὁποιασοῦν,
ἐξεστάναι
καὶ |
[32, 5] |
ἑορτὴν
ἄγειν,
ἀλλὰ
μὴ
βαρύνεσθαι,
|
κἂν |
ἄρα,
δυσωπεῖσθαι
ἐξειπεῖν,
πηνίκα
παύσεται; |
[32, 10] |
πλέων
τις
ἐμπείρου
τύχῃ
κυβερνήτου
|
κἂν |
ἔθνος
ἢ
πόλις
χρηστῶν
ἡγεμόνων, |
[32, 10] |
ἔθνος
ἢ
πόλις
χρηστῶν
ἡγεμόνων,
|
κἂν |
ἰατρὸς
ἐν
καιρῷ
παραγένηται
τῷ |
[32, 10] |
χρὴ
βοηθὸν
ἥκειν
παρὰ
θεοῦ,
|
κἂν |
λόγων
τις
ἀκούσῃ
φρονίμων,
ἐκεῖθεν |
[32, 45] |
ἀξίας
τῆς
ἑαυτῶν
οὐ
φροντίζετε.
|
κἂν |
μὲν
ὑμῖν
ὁ
κιθαρῳδὸς
ἐκμελῶς |
[32, 30] |
αὐτοῦ
καὶ
νομιεῖτε
οὐδενὸς
ἄξιον,
|
κἂν
|
μυριάκις
ὑμῶν
ἔχῃ
τινὰ
ἐξουσίαν, |
[32, 30] |
αἱ
κακαὶ
γυναῖκες,
δέον
αὐτάς,
|
κἂν |
οἴκοι
μὴ
σωφρονῶσιν,
ἔξω
γε |
[32, 10] |
ἀγαθῷ
πάνθ´
ὁμοίως
ἐστὶ
δαιμόνια,
|
κἂν |
πλέων
τις
ἐμπείρου
τύχῃ
κυβερνήτου |
[32, 65] |
πότερον
ἔνδον
πίνουσιν
ἢ
δικάζονται·
|
κἂν |
σοφιστοῦ
δὲ
οἴκημα
πλησίον
ᾖ, |
[32, 95] |
τις
τοὺς
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ
|
κανθάρους, |
τοῦ
καθαρωτάτου
μέλιτος
ὄντος,
τοῦ
|
[32, 90] |
ἐν
ταῖς
κωμῳδίαις
καὶ
διασκευαῖς
|
Καρίωνα |
μὲν
εἰσάγοντες
μεθύοντα
καὶ
Δᾶον |
[32, 80] |
δ´
ἄνεμος
ἄχνας
φορέει
ἱερὰς
|
κατ´ |
ἀλωάς,
ὡς
δ´
ἀναμαιμάει
βαθέ´ |
[32, 5] |
ποιηταῖς
ἐπέτρεπον
μὴ
μόνον
τοὺς
|
κατ´ |
ἄνδρα
ἐλέγχειν,
ἀλλὰ
καὶ
κοινῇ |
[32, 10] |
μόνον
ἐπιμελεῖσθαι
τὸν
θεόν,
{καὶ}
|
κατ´ |
ἰδίαν
ἑκάστῳ
μηνύοντα
τὸ
συμφέρον, |
[32, 70] |
ταχὺ
πέφυκε
συμβαίνειν
διὰ
τὰς
|
κατ´ |
ὀλίγον
ζημίας,
ὡς
ἡ
κακία
|
[32, 25] |
δὲ
χαλεπῶν
σπανίως
μεταδιδόντες
καὶ
|
κατὰ |
ἀνάγκην,
κόσμῳ
πόλεων
ἡδόμενοι.
οἱ |
[32, 80] |
τί
πτώσσεις;
τί
δ´
ὀπιπτεύεις
|
κατὰ |
ἅρμ´
ἐν
ἀγῶνι;
εἰ
δ´ |
[32, 15] |
εὔδαιμον
οὐδ´
ὠφέλιμον,
ὃ
μὴ
|
κατὰ |
γνώμην
καὶ
δύναμιν
τῶν
θεῶν |
[32, 95] |
χερί.
~μὴ
οὖν
καὶ
ὑμεῖς
|
κατὰ |
ζῆλον
τὸν
ἐπ´
Ἀλεξάνδρῳ·
καὶ |
[32, 90] |
Δία
ἑαλωκέναι
λέγοιτ´
ἂν
καὶ
|
κατὰ |
κράτος
ὃς
οὕτως
ἑάλωκε
καὶ |
[32, 70] |
ἡ
κακία
πρόεισιν
ἐκ
τῶν
|
κατὰ |
μέρος
τούτων
ἁμαρτημάτων
καὶ
τελευταῖον
|
[32, 75] |
ἐξιλάσασθαι
δεῖ
δαιμόνων;
ἔστιν
Ὀλυμπίασι
|
κατὰ
|
μέσον
τὸν
ἱππόδρομον
Ταραξίππου
Ποσειδῶνος |
[32, 65] |
κιθάρας
ὁποιασοῦν,
ἐξεστάναι
καὶ
φρίττειν
|
κατὰ |
μνήμην
τὴν
Ὀρφέως.
εἶναι
δὲ |
[32, 10] |
λοιδορήσαντες
μᾶλλον
ἢ
διδάξαντες
ὑμᾶς,
|
κατὰ |
σπουδὴν
ἀπίασιν,
εὐλαβούμενοι
μὴ
μεταξὺ |
[32, 75] |
γίγνεσθαι
μεταξὺ
καὶ
σφόδρα
ὑψηλὰ
|
κατὰ |
τὸν
δρόμον,
ὡς
τὰς
ὑμετέρας
|
[32, 60] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐκπεσόντα
αὐτὸν
|
κατὰ |
τύχην
τινὰ
ἀναλαβεῖν
καὶ
σῶσαι, |
[32, 45] |
παντελῶς
ἔξω
τῆς
ἁρμονίας
τῆς
|
κατὰ |
φύσιν
γιγνόμενοι
καὶ
σφόδρα
ἀμούσως |
[32, 40] |
οἱ
μὲν
τρέχουσιν,
οἱ
δὲ
|
καταβάλλουσιν |
ἀλλήλους,
οἱ
δὲ
τὼ
χεῖρε |
[32, 85] |
πόλεως,
ἄν
τινες
τὸ
τεῖχος
|
καταβαλόντες |
ἀποσφάττωσι
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ
τὰς |
[32, 5] |
ὡς
οἷόν
τε
τὸ
μέγιστον,
|
καταγελᾶν |
ἐθίζοντες
τοὺς
ἀνοήτους
τῶν
φιλοσόφων, |
[32, 50] |
τινὰ
γέλωτα
τοὺς
θεοὺς
ὑμῶν
|
καταγελᾶν |
οἴεσθε,
ὅταν
πάλιν
ἐκείνους
προσκυνοῦντες |
[32, 10] |
ἄλλων
ἕτοιμον,
εἰ
δέοι,
καὶ
|
καταγελᾶσθαι, |
καὶ
ἀταξίαν
πλήθους
ἐνεγκεῖν
καὶ |
[32, 85] |
μᾶλλον
ἐλεεῖσθαι
τοὺς
παθόντας
ἢ
|
καταγελᾶσθαι |
παρασκευάζουσα·
παρ´
οἷς
δ´
ἂν |
[32, 90] |
εἶπον,
αἰσχίω
τὰ
αἰσχρὰ
καὶ
|
καταγέλαστα |
μᾶλλον,
ὅταν
ᾖ
περὶ
τὰς |
[32, 90] |
χωρὶς
ἵππων
αἰσχρὸν
γίγνεται
καὶ
|
καταγέλαστον. |
αὐτὸ
γὰρ
τοῦτο
Εὐριπίδης
τὸν |
[32, 70] |
δὲ
ἔλεγε,
φειδόμενος
ὑμῶν
καὶ
|
καταγελῶν |
καὶ
καθάπερ
παισὶ
προσπαίζων.
ἐπεὶ |
[32, 45] |
πεπραγμένοις.
~ἐκεῖνος
μὲν
παίζων
καὶ
|
καταγελῶν |
οὐ
φαύλου
πράγματος,
ὡς
ἐγὼ
|
[32, 45] |
ἐστὶ
θαυμαστὸν
ἐπ´
ὀνείδει
καὶ
|
καταγέλωτι |
τῆς
πόλεως,
εἰ
παρὰ
μὲν |
[32, 20] |
κἀμοὶ
πρὸς
τοὺς
αἰτιωμένους
καὶ
|
καταγιγνώσκοντας, |
ὅτι
δεῦρο
εἰσῆλθον,
ᾖ
δικαίως |
[32, 30] |
μιᾷ,
καὶ
τελέως
ὑμᾶς
ἀναγκάσαι
|
καταγνῶναι |
τῆς
κακίας
καὶ
τῶν
ἁμαρτημάτων |
[32, 95] |
ὑμῶν
τὴν
πόλιν,
{τοῦτ´
ἔστι
|
καταδικάσας |
αὐτήν,
καὶ
ὑμεῖς
τοῦ
δεῖνος |
[32, 85] |
γυναῖκας
ἀπάγωσιν
καὶ
τὰς
οἰκίας
|
κατακάωσιν· |
αὕτη
μὲν
ἴσως
τελευταία
καὶ |
[32, 5] |
δὲ
ταῦτα
οὐκ
ἀποτρέπων
οὐδὲ
|
καταλύειν |
κελεύων
τὰς
τοιαύτας
ψυχαγωγίας
καὶ |
[32, 60] |
πόλιν·
οὗτοι
δὲ
ἀνατρέπουσι
καὶ
|
καταλύουσιν. |
καὶ
μὴν
ὅ
γε
Ὀρφεὺς |
[32, 60] |
αὐτῆς
γεγόνασι·
διαθρύψαντες
γὰρ〉
καὶ
|
κατάξαντες |
τὸ
σεμνὸν
τοῦ
μέλους
καὶ |
[32, 20] |
καὶ
ὑμεῖς
ἐμὲ
τῷ
θορύβῳ
|
καταπίοιτε |
καὶ
τῇ
ταραχῇ,
βουλόμενον
ὑμᾶς |
[32, 30] |
ἐστιν
ὃς
οὐκ
ἂν
εἰσελθὼν
|
καταπλαγείη |
τε
ὑμᾶς
καὶ
τιμήσειεν·
{ὥστε, |
[32, 95] |
ὑμᾶς
μὲν
πυνθάνεσθαι
περὶ
τῶν
|
καταπλεόντων, |
ὁποῖοί
τινες
τυγχάνουσιν
ὄντες,
καὶ |
[32, 95] |
ἐμπόρων
πολλὰ
καὶ
τίμια
ἔχων
|
καταπλεύσειεν |
εἰς
πόλιν,
ἔπειθ´
ὑπ´
ἀνέμων |
[32, 35] |
ζητεῖν
ἡδονάς.
ἀναγωγαὶ
δὲ
καὶ
|
κατάρσεις |
καὶ
πλήθους
ὑπερβολὴ
καὶ
ὠνίων |
[32, 95] |
νοῦ
καὶ
συνέσεως.
τοιγαροῦν
τέθνηκε
|
κατασιωπήσας |
ὑμῶν
τὴν
πόλιν,
{τοῦτ´
ἔστι
|
[32, 5] |
ἂν
παῖδάς
τις
ἐθίζοι
διδασκάλων
|
καταφρονεῖν, |
καὶ
δέον
ἐκκόπτειν
τὴν
ἀγερωχίαν |
[32, 30] |
ἐν
τῷ
μέσῳ
πάντων
ὁρώντων,
|
καταφρονήσετε |
αὐτοῦ
καὶ
νομιεῖτε
οὐδενὸς
ἄξιον, |
[32, 70] |
ἅπαξ
ἢ
δίς,
ὥσπερ
οἱ
|
καταχέοντες
|
τῶν
παριόντων,
κατέκειντο
εὐθὺς
ᾄδοντες, |
[32, 10] |
ᾄδουσιν,
ὡς
πάνυ
φιλῳδῶν
ὑμῶν
|
κατεγνωκότες. |
οὗτοι
δ´
εἰ
μέν
εἰσι |
[32, 95] |
ὡς
ἐσχάτην
τινὰ
αὐτῶν
πενίαν
|
κατεγνωκὼς |
ἢ
ἀπειρίαν
οὐκ
ἂν
θέλοι |
[32, 15] |
ποθεν
ἐκ
δαιμονίου
τινὸς
πηγῆς
|
κάτεισι, |
τοὺς
ῥυπαροὺς
δὲ
ὀχετοὺς
καὶ |
[32, 70] |
ὥσπερ
οἱ
καταχέοντες
τῶν
παριόντων,
|
κατέκειντο |
εὐθὺς
ᾄδοντες,
οἱ
δ´
ἐπὶ |
[32, 20] |
τις
αἰτία
γένηται,
τὸν
πολίτην
|
κατέπιεν. |
τάχ´
ἂν〉
οὖν
καὶ
ὑμεῖς |
[32, 40] |
οὐδ´
ἐπιβάντες
ἵππων
οὐ
δύνασθε
|
κατέχειν |
αὑτοὺς,
ἀλλ´
ἐστὲ
ὅμοιοι
χωλοῖς |
[32, 55] |
Μουσῶν,
ἀλλ´
ἐκ
Κορυβάντων
τινῶν
|
κατέχεσθε, |
καὶ
πιστὰ
ποιεῖτε
τὰ
τῶν
|
[32, 15] |
τέλος
τὴν
πονηρίαν
εἴργοντες
καὶ
|
κατέχοντες. |
δεῖ
μὲν
οὖν
ἑκατέρων
ταῖς |
[32, 15] |
καὶ
γλῶτται
βλαβεραὶ
καὶ
ἀκόλαστοι,
|
κατήγοροι, |
συκοφαντήματα,
γραφαί,
ῥητόρων
ὄχλος,
καθάπερ |
[32, 70] |
αὐτὸν
ἠναγκάσατε
καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
κατιέναι |
πολέμῳ
καὶ
διὰ
Ῥωμαίων;
καὶ |
[32, 40] |
στάδιον,
ὥσπερ
φαρμάκων
αὐτοῖς
ἐκεῖ
|
κατορωρυγμένων, |
οὐδὲν
οἴδασι
τῶν
προτέρων
οὐδὲ |
[32, 40] |
φιλικῶς
αὑτοῖς
ἤδη
ἔχοντες
βαδίζουσι
|
κάτω |
ὁρῶντες,
αἰσχυνόμενοι
τοῖς
πεπραγμένοις.
~ἐκεῖνος |
[32, 90] |
ἡμέραν
τις
πυρέττει
πάντως·
ἀλλὰ
|
Καυνίους
|
μόνον
παρείληφε
{κἀκείνων
ἐστὶ}
τὸ |
[32, 15] |
διαίτῃ
καὶ
φαρμάκοις,
ἡ
δὲ
|
καύσει |
καὶ
τομῇ,
προσήκουσα
μᾶλλον
ἄρχουσι |
[32, 80] |
μὲν
μάρναντο
πυρὸς
δέμας·
οὐδέ
|
κε |
φαίης
οὔτε
ποτ´
ἠέλιον
σόον |
[32, 30] |
καὶ
περὶ
τοῦ
δεῖν
ἀκούειν,
|
κεἰ
|
μὴ
πείθεσθε,
λόγων.
τοῦτο
γὰρ |
[32, 35] |
τῆς
οἰκουμένης
γίγνεσθαι
παρ´
ὑμῖν.
|
κεῖται |
γὰρ
ἐν
συνδέσμῳ
τινὶ
τῆς |
[32, 80] |
φόνον
φέρει
ἠλιθίοισιν·
ὣς
οἱ
|
κεκλήγοντες |
ἐπ´
ἀλλήλοισιν
ἔπιπτον.
ὡς
δ´ |
[32, 80] |
νέφος
ἔρχεται
ἠὲ
κολοιῶν
οὖλον
|
κεκλήγοντες, |
ὅτε
προΐδωσιν
ἰόντα
ἵππον,
ὃς |
[32, 80] |
δ´
ὑπὸ
νίκης
ἀλλήλοισί
τε
|
κεκλόμενοι |
καὶ
πᾶσι
θεοῖσι
χεῖρας
ἀνίσχοντες |
[32, 75] |
δὲ
θυμὸς
ἑκάστου
νίκης
ἱεμένων,
|
κέκλοντο |
δὲ
οἷσιν
ἕκαστος
ἵπποις.
~ἐνταῦθα |
[32, 80] |
ταί
γε
πέτονται
ἀπὸ
σταδίοιο
|
κελεύθου. |
οἱ
δ´
ὥστε
ψαρῶν
νέφος |
[32, 5] |
ταῦτα
οὐκ
ἀποτρέπων
οὐδὲ
καταλύειν
|
κελεύων |
τὰς
τοιαύτας
ψυχαγωγίας
καὶ
ἀπάτας |
[32, 5] |
ἀμαθῆ
καὶ
φιλοτιμίαν
ἄμετρον
καὶ
|
κενὴν |
λύπην
καὶ
χαρὰν
ἀνόητον
καὶ |
[32, 45] |
ἡδονὴν
μικράν,
μᾶλλον
δὲ
δόξαν
|
κενήν. |
οὐ
γὰρ
ἡδόμενοι
τοσοῦτον
ὅσον
|
[32, 25] |
οἷα
ποιηταὶ
καὶ
δημιουργοὶ
πλάττουσι
|
Κενταύρους |
τε
καὶ
Σφίγγας
καὶ
Χιμαίρας, |
[32, 95] |
προσέοικεν
ὑμῶν
ὁ
δῆμος,
ἀλλὰ
|
Κενταύρῳ |
τινὶ
ἢ
Κύκλωπι
πεπωκότι
καὶ
|
[32, 50] |
λαβόντες·
οἵαν
ποτὲ
γενέσθαι
φασὶ
|
Κενταύρων |
συνουσίαν.
καὶ
τί
δεῖ
τἄλλα |
[32, 90] |
δίφρου
δ´
εἰσέβαινεν
ἄντυγας,
κἄθεινε
|
κέντρον |
δῆθεν
ὡς
ἔχων
χερί.
~μὴ |
[32, 80] |
καὶ
αὐτός
τε
διὰ
τοῦτο
|
κεραυνωθεὶς |
καὶ
τοῦ
χειμῶνος
καὶ
τῆς |
[32, 10] |
δ´
ὡς
φιλόσοφοι
ταῦτα
πράττουσι
|
κέρδους |
ἕνεκεν
καὶ
δόξης
τῆς
ἑαυτῶν, |
[32, 75] |
διατεινάμενος,
δαιμόνιοι,
μαίνεσθε
καὶ
οὐκέτι
|
κεύθετε |
θυμῷ
βρωτὺν
οὐδὲ
ποτῆτα.
τί |
[32, 25] |
θεοὶ
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
κοινῇ
γεγονότες,
|
κηδεμόνες |
ὄντως
καὶ
προστάται
χρηστοὶ
καὶ |
[32, 10] |
προσποιούμενον,
ἀλλ´
ἐπὶ
εὐνοίᾳ
καὶ
|
κηδεμονίᾳ |
τῶν
ἄλλων
ἕτοιμον,
εἰ
δέοι, |
[32, 60] |
αὐλὸν
πολεμεῖν·
ὑμεῖς
δὲ
πρὸς
|
κιθάραν |
αὐτὸ
δρᾶτε.
ἢ
βούλεσθε,
ἐπειδὴ |
[32, 65] |
ἐτίμησαν
αὐτόν,
ἀλλ´
ἀφείλοντο
τὴν
|
κιθάραν |
καὶ
τὰς
χορδὰς
ἐξέτεμον,
ἀπιέναι |
[32, 65] |
ὡς
οὐδένας
ἄλλους,
κἂν
ἀκούσωσι
|
κιθάρας |
ὁποιασοῦν,
ἐξεστάναι
καὶ
φρίττειν
κατὰ |
[32, 20] |
ἐναντίον
βλέψαι
χωρὶς
ᾠδῆς
καὶ
|
κιθάρας. |
τοῦτο
μὲν
γὰρ
ἀλεξιφάρμακόν
ἐστι |
[32, 60] |
φιλοσόφους
μὲν
ᾔδειν
οὕτως
καλουμένους,
|
κιθαρῳδοὶ |
δὲ
Κυνικοὶ
παρὰ
μόνοις
ὑμῖν |
[32, 45] |
φροντίζετε.
κἂν
μὲν
ὑμῖν
ὁ
|
κιθαρῳδὸς |
ἐκμελῶς
ᾄδῃ
καὶ
παρὰ
τὸν |
[32, 40] |
ἀκούετε
ἑνός,
ἂν
οὕτω
τύχῃ,
|
κιθαρῳδοῦ, |
καὶ
τούτου
συνήθους,
ἀκούεσθε
δὲ |
[32, 65] |
εἰπεῖν,
ὡς
ἐκεῖνοι
προσηνέχθησαν
ἀνδρὶ
|
κιθαρῳδῷ |
θαυμαζομένῳ
τότε
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν. |
[32, 65] |
τοῦτο
αὐτὸ
τὸ
γένος
τῶν
|
κιθαρῳδῶν· |
διὸ
μὴ
δύνασθαι
παντάπασιν
ἐκβῆναι |
[32, 95] |
τυχόντος
{πραγμάτων}
ἐραστὴς
ἡνιόχων
καὶ
|
κιθαρῳδῶν, |
οὐκ
ἄδηλον
ὅπως
ἕξουσιν.
Θεόφιλόν |
[32, 65] |
ἔλεγε
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
|
κιθαρῳδῶν |
τῶν
παρ´
ὑμῖν
ἕτερον
τοιοῦτόν |
[32, 40] |
ἀπὸ
τῶν
πλησίον
Συρίας,
Λιβύης,
|
Κιλικίας, |
οὐδὲ
τοὺς
ὑπὲρ
ἐκείνους
Αἰθίοπας |
[32, 65] |
καὶ
νῦν
ἡμῖν
διαλέγονται
ᾄδοντες.
|
κινδυνεύει |
δ´
ὁ
βίος
σχεδὸν
ἅπας |
[32, 15] |
τοῦ
λόγου
πικρὸν
σῴζειν
πέφυκε.
|
κινδυνεύει |
μέντοι
πολλή
τις
εἶναι
σπάνις |
[32, 40] |
χρίονται
φαρμάκῳ.
τοῦτο
δὲ
ἔφη
|
κινεῖν
|
αὐτοῖς
τὴν
μανίαν.
εὐθὺς
γὰρ |
[32, 20] |
ἕτοιμον,
τοῦ
μὲν
οὕτω
λέγοντος·
|
κινήθη |
δ´
ἀγορή,
ὡς
κύματα
μακρὰ |
[32, 30] |
πνεῦμα,
ὥσπερ
ἂν
τραχὺς
ἄνεμος
|
κινήσῃ |
θάλατταν
ἰλυώδη
καὶ
ῥυπαράν,
ἀτεχνῶς |
[32, 90] |
μεθύοντα
καὶ
Δᾶον
οὐ
σφόδρα
|
κινοῦσι
|
γέλωτα,
τὸν
δὲ
Ἡρακλέα
τοιοῦτον |
[32, 60] |
νόμους}
ἰδιώτας
καὶ
λίχνους
ἀκροατὰς
|
κινοῦσιν. |
τοιγαροῦν
οὐκ
ἀπὸ
κύκνων
οὐδὲ
|
[32, 80] |
μεγάλ´
εὐχετόωντο
ἕκαστοι.
ἠΰτε
περ
|
κλαγγὴ |
γεράνων
πέλει
ἠὲ
κολοιῶν,
αἵτ´ |
[32, 80] |
τ´
ἔπιον
καὶ
ἀθέσφατον
οἶνον,
|
κλαγγῇ |
ταί
γε
πέτονται
ἀπὸ
σταδίοιο |
[32, 10] |
ῥημάτων,
ἀλλ´
ἰσχυρᾷ
καὶ
πλήρει
|
κληδόνι |
καὶ
λόγῳ
σαφεῖ,
διδάσκοντι
περὶ |
[32, 80] |
δ´
ἄγε
νυν
πείρησαι,
ἵνα
|
κναφθεὶς |
ἀποτίνῃς.
τὸν
δ´
αὖθ´
Ἱπποκόων |
[32, 60] |
ὑμῖν
αὐτοῖς,
ἀλλ´,
ὡς
ἔοικε,
|
κνυζηθμοῖς |
καὶ
ὑλαγμοῖς
εἰκάζετε.
καίτοι
φιλοσόφους
|
[32, 35] |
γὰρ
ἑστιᾶσθε
καθ´
ἑαυτοὺς
ἢ
|
κοιμᾶσθε |
ἢ
διοικεῖτε
τὴν
οἰκίαν
ἕκαστος |
[32, 10] |
δι´
ὀνειράτων.
μὴ
οὖν
οἴεσθε
|
κοιμωμένων |
μόνον
ἐπιμελεῖσθαι
τὸν
θεόν,
{καὶ} |
[32, 25] |
εἰσι
βασιλεῖς,
θεοὶ
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
|
κοινῇ |
γεγονότες,
κηδεμόνες
ὄντως
καὶ
προστάται |
[32, 90] |
ἀπολαύουσιν
ἔτι
καὶ
νῦν;
ὅτι
|
κοινῇ |
ἐκτήσαντο
τὴν
φιλοτιμίαν.
τοὺς
δὲ |
[32, 10] |
συμφέρον,
ἐγρηγορότων
δὲ
ἀμελεῖν
καὶ
|
κοινῇ |
καὶ
ἀθρόοις
μηδὲν
ἂν
δεῖξαι |
[32, 1] |
οὐδὲ
τούτου·
τί
γάρ,
ἂν
|
κοινῇ |
πάντες
ἀποτυγχάνωσι
τοῦ
μέλους;
δήμου |
[32, 5] |
κατ´
ἄνδρα
ἐλέγχειν,
ἀλλὰ
καὶ
|
κοινῇ |
τὴν
πόλιν,
εἴ
τι
μὴ |
[32, 90] |
φοβερᾶς
προσηγορίας
τυγχάνουσιν·
ὅταν
δὲ
|
κοινὸν |
γένηται
τὸ
πρᾶγμα,
τότε
λοιμὸς |
[32, 50] |
ἕκαστον;
ἀλλὰ
τὸ
βαδίζειν,
ὃ
|
κοινόν |
ἐστι
καὶ
ἁπλοῦν
δήπουθεν,
τοῦ |
[32, 30] |
πράττῃ
τις
καθ´
αὑτόν,
οὐ
|
κοινόν |
ἐστι
τοῦτο
οὐδὲ
τῆς
πόλεως· |
[32, 90] |
ἐπικρατῇ
τὸ
πάθος
καὶ
βλέπηται
|
κοινόν, |
τότε
ἐπίσημον
καὶ
μέγα
καὶ |
[32, 15] |
ἐπιεικεστέρων
τῶν
ἐν
ταῖς
ἐξουσίαις.
|
κολάζειν |
μὲν
γὰρ
προσήκει
φειδόμενον,
διδάσκειν |
[32, 75] |
παρὰ
τοῖς
ποιηταῖς
ἐνδεδεμένον
{καὶ
|
κολαζόμενον |
διὰ
τοιαύτην
τινὰ
ἀσέβειαν.
φέρε |
[32, 25] |
εἰς
αὐτὰ
λόγοις
ἐπιεικέσιν,
ἀλλὰ
|
κολακεία |
καὶ
ἀπάτη
κρατεῖ
παρ´
αὐτοῖς. |
[32, 10] |
καὶ
ἐλευθέρων
ἀνδρῶν,
ἀφθονίᾳ
δὲ
|
κολάκων |
καὶ
γοήτων
καὶ
σοφιστῶν.
ἐγὼ |
[32, 80] |
περ
κλαγγὴ
γεράνων
πέλει
ἠὲ
|
κολοιῶν, |
αἵτ´
ἐπεὶ
οὖν
ζῦθόν
τ´ |
[32, 80] |
ὥστε
ψαρῶν
νέφος
ἔρχεται
ἠὲ
|
κολοιῶν
|
οὖλον
κεκλήγοντες,
ὅτε
προΐδωσιν
ἰόντα
|
[32, 75] |
καὶ
τὸ
ὕδωρ
ὑποδέχεσθαι
τοῖς
|
κόλποις. |
Ἀθήνησι
δὲ
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ |
[32, 70] |
γελοῖον
ὡς
ὁ
βέλτιστος
ὑμῖν
|
Κόνων |
ἐχρήσατο
προελθών,
οὗ
μάλιστα
τὸ |
[32, 85] |
ἀθλίων
καὶ
μαινομένων,
ὥσπερ
τινὰ
|
κόπρον |
βαθεῖαν
ἐν
ταὐτῷ
νενημένην
ἐκ |
[32, 1] |
τοῦ
θεοῦ.
τοῦτο
μὲν
γὰρ
|
κόραις |
μᾶλλον
ἔπρεπε
καὶ
παισὶ
Λυδῶν |
[32, 75] |
καί
φασιν
οὕτω
διαφθαρῆναι
τὴν
|
κόρην. |
σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
καὶ
ὑμεῖς |
[32, 75] |
τόπος
οὕτω
καλούμενος
Ἵππου
καὶ
|
κόρης |
ἄβατον.
ὁ
γὰρ
πατὴρ
συγκαθεῖρξε |
[32, 90] |
οἴεσθε
Ἀθηναίων
ἢ
Μεγαρέων
ἢ
|
Κορινθίων |
τὰ
σώματα
ἀσκεῖν
καὶ
ζῆν |
[32, 55] |
γὰρ
ἐκ
Μουσῶν,
ἀλλ´
ἐκ
|
Κορυβάντων |
τινῶν
κατέχεσθε,
καὶ
πιστὰ
ποιεῖτε |
[32, 20] |
γαληνὸς
εντηχω
παν
πνεῦμα
βραχὺ
|
κορύσσεται. |
κἄν
τις
αἰτία
γένηται,
τὸν |
[32, 30] |
μὴ
σωφρονῶσιν,
ἔξω
γε
προϊέναι
|
κοσμίως, |
αἱ
δὲ
μάλιστα
ἐν
ταῖς |
[32, 50] |
ἐπτοημένοι
τὰ
τυχόντα,
οἱ
δὲ
|
κοσμίως |
καὶ
μετ´
εἰρήνης
μετέχουσιν.
~ἀλλ´ |
[32, 35] |
ἀνθρώπων
ἔπαινος
εὐταξία,
πρᾳότης,
ὁμόνοια,
|
κόσμος
|
πολιτείας,
τὸ
προσέχειν
τοῖς
ὀρθῶς |
[32, 45] |
τῷ
βίῳ·
δεῖ
δὲ
μετὰ
|
κόσμου |
καὶ
σχήματος
πρέποντος
ἀνθρώποις
ἐλευθέροις. |
[32, 45] |
αὐτοὶ
δὲ
ἐκπίπτοντες
ἐκ
τοῦ
|
κόσμου |
τοῦ
προσήκοντος
καὶ
τῆς
ἀξίας |
[32, 25] |
σπανίως
μεταδιδόντες
καὶ
κατὰ
ἀνάγκην,
|
κόσμῳ
|
πόλεων
ἡδόμενοι.
οἱ
δὲ
τοὐναντίον |
[32, 40] |
ἀνθρωπίνων
θεαμάτων
πάντων
κρεῖττον
θέαμα,
|
κόσμῳ
|
τε
ἱερῶν
καὶ
πλήθει
πολιτῶν |
[32, 95] |
τὴν
ἐκείνου
μεγαλοψυχίαν·
ἀλλ´
εὐταξίᾳ,
|
κόσμῳ, |
τῷ
δεικνύειν
ὑμᾶς
αὐτοὺς
σώφρονας |
[32, 65] |
Ὀρφέως.
εἶναι
δὲ
τῷ
τρόπῳ
|
κοῦφον |
καὶ
ἀνόητον,
ὡς
ἐκ
τοιούτου |
[32, 80] |
τοίη
δὲ
καὶ
ἀνδρῶν,
ἀνδρῶν
|
κουφονόων, |
φιλαοιδοτάτων,
ἀγερώχων.
ἠχὴ
δ´
ἀμφοτέρων |
[32, 70] |
βουλεύεσθαι.
ἡ
γὰρ
τῶν
τρόπων
|
κουφότης |
καὶ
τὸ
ἀλόγιστον
οὐκ
ἐᾷ |
[32, 45] |
οὐδ´
ὑπερβολὴν
τέχνης,
ἀλλ´
ἀκροατῶν
|
κουφότητα |
καὶ
πόλεως
ἀσθένειαν.
φασὶ
γοῦν |
[32, 80] |
ἄλλον·
οἰνοβαρές,
κυνὸς
ὄμματ´
ἔχων,
|
κραδίην |
δ´
ἐλάφοιο,
τί
πτώσσεις;
τί |
[32, 55] |
καὶ
παραφέρεσθε
καὶ
μᾶλλον
ἐοίκατε
|
κραιπαλῶσιν. |
καίτοι
τὰ
τῶν
Μουσῶν
καὶ |
[32, 85] |
τοι
κἀμοὶ
θάνατος
καὶ
μοῖρα
|
κραταιή. |
αἲ
γάρ
πως
ὑμᾶς
γε |
[32, 25] |
ἐπιεικέσιν,
ἀλλὰ
κολακεία
καὶ
ἀπάτη
|
κρατεῖ |
παρ´
αὐτοῖς.
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[32, 90] |
ἂν
μὲν
τὸ
σῶμά
τινος
|
κρατῆται |
καὶ
περιέχηται
δεσμοῖς
τισιν
ἢ |
[32, 90] |
ἑαλωκέναι
λέγοιτ´
ἂν
καὶ
κατὰ
|
κράτος |
ὃς
οὕτως
ἑάλωκε
καὶ
περιηγκωνίσθαι. |
[32, 95] |
ἀνέμων
τινῶν
ἢ
τύχης
ἄλλης
|
κρατούμενος |
καὶ
διατρίβων
ἐκεῖ
χρόνον
συχνὸν |
[32, 15] |
ἀλλὰ
πανταχῇ
πάντων
ἀγαθῶν
αὐτοὶ
|
κρατοῦσι |
καὶ
διανέμουσι
δαψιλῶς
τοῖς
ἐθέλουσι |
[32, 70] |
ἂν
εἰπεῖν
δύναιτο
τὰς
ἐκεῖ
|
κραυγὰς |
καὶ
θόρυβον
καὶ
ἀγωνίαν
καὶ |
[32, 45] |
τοιούτου
τυχὼν
δαίμονος·
ὁδὶ
δὲ
|
κραυγῇ |
μόνον
καὶ
ἀνοίᾳ
διὰ〉
δυστυχῆ
|
[32, 85] |
θυρωρεῖν
ἄξιον.
τῷ
παντὶ
γὰρ
|
κρεῖττον |
ἐρημίαν
καθορᾶν
καὶ
δεκαπέντε
ἀνθρώπους |
[32, 40] |
καὶ
τῶν
ἀνθρωπίνων
θεαμάτων
πάντων
|
κρεῖττον |
θέαμα,
κόσμῳ
τε
ἱερῶν
καὶ |
[32, 60] |
τοῦτο
καὶ
σπουδή.
καὶ
πόσῳ
|
κρεῖττον |
μιμεῖσθαι
τὸν
νῦν
ἄρχοντα
παιδείᾳ
|
[32, 90] |
καὶ
πόλις,
ἥτις
ἂν
τῶν
|
κρειττόνων |
ἐπιτηδευμάτων
ἀφεμένη
καὶ
μήτε
ὁρῶσα |
[32, 25] |
καὶ
ἄλλος
προαιρήσεται
τῶν
ἐμοῦ
|
κρειττόνων. |
καὶ
μὴν
οὐδὲν
ἂν〉
ἔχοιτε |
[32, 55] |
καὶ
ταύτην
ἐκ
τῆς
τῶν
|
κρειττόνων |
χειρὸς
λαμβάνετε·
ὥστε
ἴσως
καιρὸς |
[32, 5] |
δι´
οὓς
ἄνθρωποι
εὐδαιμονοῦσι
καὶ
|
κρείττους |
καὶ
σωφρονέστεροι
γίγνονται
καὶ
βέλτιον |
[32, 95] |
προσάγειν
αὐτὸν
δύναται·
πάντα
γὰρ
|
κρείττω |
καὶ
πολυτελέστερα
ἔχει
τῶν
ὅπου |
[32, 95] |
ὑμᾶς
ἀντιφιλοτιμεῖσθαι
καὶ
τὴν
πατρίδα
|
κρείττω |
ποιεῖν,
μὰ
Δί´
οὐ
κρήναις |
[32, 95] |
κρείττω
ποιεῖν,
μὰ
Δί´
οὐ
|
κρήναις |
οὐδὲ
προπυλαίοις·
εἰς〉
ταῦτα
μὲν |
[32, 75] |
ἀποτροπῆς.
φασὶν
ἀρχαίαν
βασιλίδα
ἐν
|
Κρήτῃ |
τῶν
Ἡλιαδῶν
ἐρασθῆναι
ταύρου,
καὶ |
[32, 35] |
τοιούτοις
χαίρουσι,
καὶ
μακαρίους
ἑαυτοὺς
|
κρίνουσιν, |
ἂν
οἰκῶσι
καθ´
Ὅμηρον
νῆσον |
[32, 75] |
οὐδὲ
γυναικὸς
οὐδὲ
θανάτου
πρόκειται
|
κρίσις, |
ἀλλ´
ἔστιν
ὁ
ἀγὼν
ἀνδραπόδων |
[32, 90] |
παραφερόμενον,
καὶ
καθάπερ
εἰώθασιν,
ἐν
|
κροκωτῷ, |
παραπλησίως
καὶ
δῆμος
οὕτως
μέγας |
[32, 85] |
ἔφαθ´·
οἱ
δ´
εὔχοντο
Διὶ
|
Κρονίωνι |
ἄνακτι.
ταῦτα
μὲν
ὑμῖν
ἀπὸ |
[32, 60] |
εἰπεῖν;
ἀλλὰ
ᾄσματα
γυναικῶν
καὶ
|
κρούματα |
ὀρχηστῶν
καὶ
παροινίας
τερετισμάτων
ὥσπερ
|
[32, 1] |
ὑμῖν
ἢ
σπανίως
ποτὲ
εἰσέρχεται·
|
κρουμάτων |
δὲ
ἀεὶ
μεστόν
ἐστι
καὶ |
[32, 20] |
θαυμαστοὶ
δόξετε,
καὶ
οὐ
μόνον
|
κρουμάτων |
ἔμπειροι
καὶ
ὀρχημάτων,
ἀλλὰ
καὶ |
[32, 35] |
ὅ,
τι
ἂν
ἀσχημονῆτε
οὐ
|
κρύφα |
γίγνεται
τοῦτο
οὐδ´
ἐν
ὀλίγοις, |
[32, 5] |
πρὸς
θεοὺς
εὐσέβειαν
οὐκ
ἔστι
|
κτήσασθαι, |
ἔριν
δὲ
ἀμαθῆ
καὶ
φιλοτιμίαν |
[32, 1] |
ὃ
καὶ
νῦν
ποιήσατε,
ἵνα
|
κτήσησθε |
πρὸς
ἐκείνῳ
τῷ
ἐπαίνῳ
καινὸν |
[32, 10] |
κἂν
πλέων
τις
ἐμπείρου
τύχῃ
|
κυβερνήτου |
κἂν
ἔθνος
ἢ
πόλις
χρηστῶν |
[32, 75] |
οὐδὲ
ποτῆτα.
τί
σφόδρα
οὕτω
|
κυκᾶσθε; |
τίς
ἡ
σπουδή;
τίς
ὁ |
[32, 95] |
δῆμος,
ἀλλὰ
Κενταύρῳ
τινὶ
ἢ
|
Κύκλωπι |
πεπωκότι
καὶ
ἐρῶντι,
τὸ
μὲν |
[32, 60] |
ἀκροατὰς
κινοῦσιν.
τοιγαροῦν
οὐκ
ἀπὸ
|
κύκνων |
οὐδὲ
ἀηδόνων
ὁ
ζῆλος
αὐτῶν |
[32, 20] |
ὢν
καὶ
πετόμενος
δυσχεραίνει
τὰ
|
κύματα |
καὶ
τὸ
πέλαγος
καὶ
τὴν |
[32, 20] |
λέγοντος·
κινήθη
δ´
ἀγορή,
ὡς
|
κύματα |
μακρὰ
θαλάσσης
πόντου
Ἰκαρίοιο,
τὰ |
[32, 65] |
τὸ
πολὺ
δ´
αὐτοῖς
ἐμμένειν
|
κύνειον |
τοῦ
μέλους.
ταῦτα
μὲν
ἐκεῖνος |
[32, 60] |
ᾔδειν
οὕτως
καλουμένους,
κιθαρῳδοὶ
δὲ
|
Κυνικοὶ |
παρὰ
μόνοις
ὑμῖν
γεγόνασιν.
ὁ |
[32, 5] |
καὶ
χειροήθεις
ἑαυτοῖς.
τῶν
δὲ
|
Κυνικῶν |
λεγομένων
ἔστι
μὲν
ἐν
τῇ |
[32, 45] |
ἐκμελεῖς
καμπὰς
καὶ
λήρους
καὶ
|
κυνισμοὺς |
καὶ
ὀλέθρους
ἀκλεῶς
ἀπολλύμενος.
ἔστι |
[32, 80] |
ἰδὼν
ἐς
πλησίον
ἄλλον·
οἰνοβαρές,
|
κυνὸς |
ὄμματ´
ἔχων,
κραδίην
δ´
ἐλάφοιο, |
[32, 65] |
μιμεῖσθαι
δὲ
μηδὲν
ἐπιχειρεῖν·
τῶν
|
κυνῶν |
δὲ
ἐνίους,
οἷα
δὴ
γένος |
[32, 5] |
ὀργὴν
ἀπολέσαι
τῶν
ταῦτα
λεγόντων,
|
κύριοι |
καθεστηκότες,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[32, 85] |
οὐκ
ἄνδρας
ἐρρωμένους,
{ὡς
τῶν
|
κωμικῶν |
ἔφη
τις
ἐπὶ
τοῖς
τοιούτοις· |
[32, 65] |
ὁ
βίος
σχεδὸν
ἅπας
γεγονέναι
|
κῶμος |
εἷς,
οὐχ
ἡδὺς
οὐδὲ
πρᾷος, |
[32, 90] |
τὰς
πόλεις.
ὥσπερ
ἐν
ταῖς
|
κωμῳδίαις |
καὶ
διασκευαῖς
Καρίωνα
μὲν
εἰσάγοντες |
[32, 5] |
ἑτέροις
καὶ
τοιαῦτα
ἐν
ταῖς
|
κωμῳδίαις |
λέγεσθαι·
δῆμος
πυκνίτης,
δύσκολον
γερόντιον, |