| Discours, par. |
| [32, 30] |
χρὴ
μὲν
γὰρ
οἶμαι
καὶ
|
τὸν
|
ἄλλον
χρόνον
σωφρονεῖν
ὑμᾶς·
ἀλλ´ |
| [32, 100] |
οἷα
ἔλεγεν
ἔδει
καὶ
ἐμαστίγου
|
τὸν |
ἄνδρα,
καὶ
τοῦτο
πολέμου
λέγουσιν |
| [32, 25] |
τὸν
οὖν
τῶν
Ἀλεξανδρέων
δῆμον
|
τὸν |
ἄπειρον,
ὥς
φασι,
τῆς
ποίας |
| [32, 75] |
τοῦτον
ἐξιλάσασθαι
καὶ
βωμὸν
ἱδρύσασθαι
|
τὸν
|
αὐτόν,
μὰ
Δί´
οὐχ
ὑπὲρ |
| [32, 70] |
τὰ
φυόμενα
ἐκ
τῆς
περὶ
|
τὸν |
βίον
ταύτης
ἀταξίας.
οὐ
γὰρ |
| [32, 20] |
ἔδεισα
τὸν
ὑμέτερον
θροῦν
οὐδὲ
|
τὸν |
γέλωτα
οὐδὲ
τὴν
ὀργὴν
οὐδὲ |
| [32, 85] |
θεράπων,
βραδέες
δέ
τοι
ἵπποι.
|
~τὸν |
δ´
ἄρ´
ὑπὸ
ζυγόφιν
προσέφη |
| [32, 80] |
νυν
πείρησαι,
ἵνα
κναφθεὶς
ἀποτίνῃς.
|
τὸν |
δ´
αὖθ´
Ἱπποκόων
ἀπαμειβόμενος
προσέειπε· |
| [32, 85] |
μέν
τις
ἴδοι
πάνυ
καλήν,
|
τὸν |
δὲ
δεσπότην
αὐτὸν
ἀνδράποδον
μηδὲ |
| [32, 90] |
Δᾶον
οὐ
σφόδρα
κινοῦσι
γέλωτα,
|
τὸν |
δὲ
Ἡρακλέα
τοιοῦτον
ὁρῶσι
γελοῖον |
| [32, 20] |
μὲν
γὰρ
ἀλεξιφάρμακόν
ἐστι
πρὸς
|
τὸν
|
δῆμον
ὑμῶν,
καθάπερ
στέαρ
φασὶν |
| [32, 75] |
μεταξὺ
καὶ
σφόδρα
ὑψηλὰ
κατὰ
|
τὸν |
δρόμον,
ὡς
τὰς
ὑμετέρας
ψυχὰς |
| [32, 75] |
οἶμαι
τὸν
Ἰξίονα
λῆρον
ἀποφαίνετε
|
τὸν |
ἐν
τῷ
τροχῷ
παρὰ
τοῖς |
| [32, 95] |
οὖν
καὶ
ὑμεῖς
κατὰ
ζῆλον
|
τὸν |
ἐπ´
Ἀλεξάνδρῳ·
καὶ
γὰρ
αὐτὸς
|
| [32, 35] |
περιφανῶς
ἀποδέδεικται
δευτέρα
τῶν
ὑπὸ
|
τὸν |
ἥλιον.
ἥ
τε
γὰρ
Αἴγυπτος |
| [32, 20] |
τὸ
στάδιον
οὐκ
ἐθέλουσιν
ἰέναι,
|
τὸν |
ἥλιον
καὶ
τὰς
πληγὰς
ὑφορώμενοι. |
| [32, 90] |
καταγέλαστον.
αὐτὸ
γὰρ
τοῦτο
Εὐριπίδης
|
τὸν |
Ἡρακλέα
φησὶ
παθεῖν
μαινόμενον·
ἐκ |
| [32, 45] |
τοιαύτην
πρόφασιν
νεανιεύσασθαι,
μὴ
παραιτουμένους
|
τὸν |
θάνατον,
ἀλλὰ
προσλιπαροῦντας,
ὅπως
ἀκούσωσιν |
| [32, 10] |
οὖν
οἴεσθε
κοιμωμένων
μόνον
ἐπιμελεῖσθαι
|
τὸν |
θεόν,
{καὶ}
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστῳ
|
| [32, 75] |
δὴ
μᾶλλον
ἔγωγε
ὑμῖν
συμβουλεύω
|
τὸν |
θεὸν
τοῦτον
ἐξιλάσασθαι
καὶ
βωμὸν |
| [32, 75] |
χαλεπῶς
διέκεισθε.
~αὐτὸν
γὰρ
οἶμαι
|
τὸν |
Ἰξίονα
λῆρον
ἀποφαίνετε
τὸν
ἐν |
| [32, 75] |
τεκεῖν
τέρας.
δέδοικα
δὴ
κἀγὼ
|
τὸν |
ἱππικὸν
τοῦτον
ἔρωτα
τῆς
πόλεως, |
| [32, 75] |
δαιμόνων;
ἔστιν
Ὀλυμπίασι
κατὰ
μέσον
|
τὸν |
ἱππόδρομον
Ταραξίππου
Ποσειδῶνος
βωμός,
ἔνθα |
| [32, 75] |
ὅτι
οὐδ´
ἀκούσεσθε
παρ´
ἐκεῖνον
|
τὸν |
καιρόν,
οὐδὲ
ἂν
αὐτὸς
ὑμῖν
|
| [32, 70] |
οὖν
οἴεσθε
περὶ
μικρῶν
εἶναι
|
τὸν |
λόγον,
ὅταν
τις
ὑμῖν
διαλέγηται |
| [32, 80] |
ἐπὶ
τῷ
τέλει
φησὶν
Αἴαντα
|
τὸν |
Λοκρὸν
ὁρᾶν
ἀπρεπέστερον
καὶ
λοιδορεῖσθαι |
| [32, 100] |
ὄνου
ὦτα
ᾄσεται.
καὶ
δὴ
|
τὸν |
μὲν
ἄλλον
χρόνον
οὐ
προσεῖχεν |
| [32, 55] |
Ἀπόλλωνος
ἤπια
δῶρα
καὶ
προσηνῆ.
|
τὸν |
μὲν
γὰρ
Παιήονα
καὶ
Ἀλεξίκακον |
| [32, 35] |
ὑμεῖς
δέ,
ἂν
ἐγκωμιάζῃ
τις
|
τὸν |
Νεῖλον,
ἐπαίρεσθε,
ὥσπερ
αὐτοὶ
ῥέοντες |
| [32, 60] |
σπουδή.
καὶ
πόσῳ
κρεῖττον
μιμεῖσθαι
|
τὸν |
νῦν
ἄρχοντα
παιδείᾳ
καὶ
λόγῳ |
| [32, 70] |
ἐπ´
αὐτὸ
τὸ
πέρας
καὶ
|
τὸν |
ὄλεθρον
αὐξηθεῖσα
ἤγαγεν.
καὶ
ταῦτα |
| [32, 60] |
περί
τε
Θρᾴκην
καὶ
Μακεδονίαν
|
τὸν |
Ὀρφέα
μελῳδεῖν,
καθάπερ
εἴρηται,
κἀκεῖ |
| [32, 65] |
ἐν
τῇ
συνουσίᾳ
τῇ
πρὸς
|
τὸν |
Ὀρφέα
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἥδεσθαι |
| [32, 25] |
καὶ
πτηνοῦ,
Περσέως
ἢ
Βελλεροφόντου.
|
τὸν |
οὖν
τῶν
Ἀλεξανδρέων
δῆμον
τὸν |
| [32, 20] |
τῶν
ἄλλων
ποιητῶν
ὑμνούντων
ἀεὶ
|
τὸν |
ὄχλον
ὡς
χαλεπόν
τε
καὶ |
| [32, 20] |
κορύσσεται.
κἄν
τις
αἰτία
γένηται,
|
τὸν |
πολίτην
κατέπιεν.
τάχ´
ἂν〉
οὖν |
| [32, 30] |
τις,
οἷς
μόνον
δεῖ
παραβάλλειν
|
τὸν |
πολὺν
ἄρτον·
οὕτω
γὰρ
εἰρῆσθαι |
| [32, 40] |
ἢ
περὶ
τῶν
Ἑλλήνων
Ἀνάχαρσιν
|
τὸν |
Σκύθην
φασὶν
εἰπεῖν·
ἐδόκει
μὲν |
| [32, 45] |
κιθαρῳδὸς
ἐκμελῶς
ᾄδῃ
καὶ
παρὰ
|
τὸν |
τόνον,
συνίετε·
αὐτοὶ
δὲ
παντελῶς |
| [32, 75] |
λοιπόν
φασιν
ἀπ´
ἐκείνου
γεγονέναι
|
τὸν |
τόπον
ἀσφαλῆ.
πολὺ
δὴ
μᾶλλον |
| [32, 65] |
οἰκῆσαι.
καὶ
διὰ
τοῦτο
δὴ
|
τὸν
|
τῶν
Ἀλεξανδρέων
δῆμον
ἄγεσθαι
μὲν |
| [32, 60] |
αὐτοῦ
Καλλιόπην
διὰ
τὴν
πρὸς
|
τὸν |
υἱὸν
εὔνοιαν
καὶ
φιλίαν
αἰτησαμένην |
| [32, 20] |
ἑτέρου
φθεγγόμενος,
οὐκ
ἄρα
ἔδεισα
|
τὸν |
ὑμέτερον
θροῦν
οὐδὲ
τὸν
γέλωτα |
