Discours, par. |
[32, 5] |
τὰς
πόλεις,
οὐ
πολλάκις
ἀκηκόατε·
|
οὐ |
βούλομαι
γὰρ
εἰπεῖν,
ἀνήκοοί
ἐστε. |
[32, 90] |
Λακεδαιμονίοις,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἑτέροις
τισίν·
|
οὐ |
βούλομαι
γὰρ
ὀνομάσαι.
ὅπερ
γὰρ
|
[32, 90] |
ὃς
οὕτως
ἑάλωκε
καὶ
περιηγκωνίσθαι.
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
μὲν
τὸ
σῶμά |
[32, 30] |
οὖν
τοὺς
οὕτω
διακειμένους
ἐπαινέσειεν;
|
οὐ |
γὰρ
διὰ
τοῦτο
καὶ
τοῖς
|
[32, 55] |
νῦν
καὶ
μεθέστηκεν
εἰς
τοὐναντίον.
|
οὐ |
γὰρ
ἐκ
Μουσῶν,
ἀλλ´
ἐκ |
[32, 70] |
περὶ
τὸν
βίον
ταύτης
ἀταξίας.
|
οὐ |
γὰρ
ἔστι
τοὺς
οὕτως
ἐπτοημένους |
[32, 45] |
μικράν,
μᾶλλον
δὲ
δόξαν
κενήν.
|
οὐ |
γὰρ
ἡδόμενοι
τοσοῦτον
ὅσον
οἰόμενοι |
[32, 100] |
τἀκριβέστερα
τῆς
τέχνης·
ὁ
δέ,
|
οὐ |
γὰρ
ἦν
οἱ
σύνεσις
μουσικῆς, |
[32, 50] |
γὰρ
πρᾶγμά
ἐστι
φύσει
τοιοῦτον.
|
οὐ |
γὰρ
καὶ
ἐν
ἄλλαις
πόλεσιν |
[32, 75] |
ἀνθρώπων
δύναται
τὰ
συμβαίνοντα
εἰπεῖν;
|
οὐ |
γὰρ
οὕτως
ἐκεῖνός
φησι
τὰ |
[32, 70] |
τῶν
ἐν
τοῖς
θεάτροις
θορύβων.
|
οὐ |
γὰρ
οὕτως
ἡ
πενία
ταχὺ |
[32, 95] |
τῆς
ἐνθάδε
ἀφίξεως
παράσχοιτε
πόθον.
|
οὐ |
γὰρ
οὕτως
τὸ
κάλλος
τῶν |
[32, 45] |
καὶ
σχήματος
πρέποντος
ἀνθρώποις
ἐλευθέροις.
|
οὐ |
γὰρ
παρὰ
τοῦτο
οὔτε
τῶν |
[32, 75] |
ἡ
σπουδή;
τίς
ὁ
ἀγών;
|
οὐ |
γὰρ
Πέλοψ
ἐστὶν
ὁ
διώκων, |
[32, 20] |
δυσχερὲς
ὄντως
καὶ
δι´
ὑμᾶς.
|
οὐ |
γὰρ
ῥᾴδιον
ἐνεγκεῖν
τοσοῦδε
πλήθους
|
[32, 30] |
γε
ἄλλων
οὐδενὸς
αὐτοῖς
μέλει.
|
οὐ |
γὰρ
ὑμεῖς
μέν,
ἄν
τις |
[32, 5] |
εἶπον,
ἀεὶ
ὑμῖν
πάρεστι,
καὶ
|
οὐ |
δέος
μήποτε
ἐπιλίπῃ·
τῶν
δὲ |
[32, 95] |
ἱλαροὶ
καὶ
σκῶψαι
πάντων
δεινότατοι.
|
οὐ |
δήμου
τὸ
ἐπιτήδευμα·
πόθεν;
οὐδὲ |
[32, 45] |
πόλει
τοιαῦτα
ἐργάζονται,
μὰ
Δί´
|
οὐ |
δι´
αὑτῶν
τινα
ἡδονὴν
ἢ |
[32, 10] |
καὶ
μετὰ
σπουδῆς
βούλεται
ὠφελεῖν,
|
οὐ |
δι´
ὀλίγων
ῥημάτων,
ἀλλ´
ἰσχυρᾷ |
[32, 5] |
ἀνήκοοί
ἐστε.
καὶ
τοῦτο
ἴσως
|
οὐ |
δι´
ὑμᾶς·
δηλώσετε
δέ,
ἂν |
[32, 45] |
γιγνόμενοι
καὶ
σφόδρα
ἀμούσως
ἔχοντες
|
οὐ |
διαφέρεσθε.
καίτοι
πόσοι
διὰ
ταῦθ´ |
[32, 40] |
αὐτοὶ
θιγόντες
οὐδ´
ἐπιβάντες
ἵππων
|
οὐ |
δύνασθε
κατέχειν
αὑτοὺς,
ἀλλ´
ἐστὲ |
[32, 95] |
προπυλαίοις·
εἰς〉
ταῦτα
μὲν
γὰρ
|
οὐ |
δύνασθε
ὑμεῖς
ἀναλίσκειν
οὐδ´
ἂν
|
[32, 30] |
τῆς
κακίας
καὶ
τῶν
ἁμαρτημάτων
|
οὐ
|
δυνατόν·
οὐδ´
εἴ
μοι
δέκα |
[32, 50] |
παροινίας,
ἄρχοντες,
φιλοφρονούμενοι
τοὺς
συνόντας,
|
οὐ
|
θρασυνόμενοι
πρὸς
αὐτούς·
οἱ
δὲ |
[32, 10] |
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
καὶ
μόνον
|
οὐ |
καθ´
ἑκάστην
ἡμέραν
διά
τε |
[32, 80] |
καὶ
ἡγεῖσθε
καὶ
πίπτετε.
τοιγαροῦν
|
οὐ |
κακῶς
τις
παρεποίησε
τῶν
σαπρῶν
|
[32, 30] |
ἂν
πράττῃ
τις
καθ´
αὑτόν,
|
οὐ |
κοινόν
ἐστι
τοῦτο
οὐδὲ
τῆς |
[32, 95] |
πατρίδα
κρείττω
ποιεῖν,
μὰ
Δί´
|
οὐ |
κρήναις
οὐδὲ
προπυλαίοις·
εἰς〉
ταῦτα |
[32, 35] |
ὡς
ὅ,
τι
ἂν
ἀσχημονῆτε
|
οὐ |
κρύφα
γίγνεται
τοῦτο
οὐδ´
ἐν |
[32, 35] |
{τὰ
μὲν
γὰρ
λεγόμενα
αὐτὰ
|
οὐ |
μεγάλα,
περὶ
μεγίστων
δὲ
ὡς |
[32, 90] |
μὲν
τῶν
καθ´
ἕνα
εἰσὶν
|
οὐ |
μεγάλης
οὐδὲ
φοβερᾶς
προσηγορίας
τυγχάνουσιν· |
[32, 55] |
πάντα
ποιοῦσιν
ὅσα
ἄνθρωποι
πεπωκότες,
|
οὐ |
μέντοι
κακὸν
οὐδὲν
ἀλλήλους
ἐργάζονται· |
[32, 35] |
καὶ
πεζὰ
ἐν
τοῖς
λόγοις,
|
οὐ |
μέντοι
περὶ
φαύλων.
{τὰ
μὲν |
[32, 25] |
δὴ
τῆς
κακίας
αὐτῶν
οὔσης
|
οὐ |
μιᾶς
οὐδὲ
ἁπλῆς,
ἀλλὰ
συμπεφορημένης |
[32, 30] |
γε
ὑμῖν
ὁ
λόγος
παρέσχηκεν
|
οὐ |
μικρόν,
μίαν
ὥραν
σωφρονῆσαι.
καὶ |
[32, 40] |
ἅπασιν
ἀνθρώποις.
~ὁρῶ
γὰρ
ἔγωγε
|
οὐ |
μόνον
Ἕλληνας
παρ´
ὑμῖν
οὐδ´ |
[32, 1] |
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ἐδείξατε
ὅτι
|
οὐ |
μόνον
ἐστὲ
ἱκανοὶ
νοήσαντες
εἰπεῖν, |
[32, 20] |
τέλους
πᾶσι
θαυμαστοὶ
δόξετε,
καὶ
|
οὐ |
μόνον
κρουμάτων
ἔμπειροι
καὶ
ὀρχημάτων, |
[32, 5] |
ἤκουον
ἑορτάζοντες
καὶ
δημοκρατούμενοι,
καὶ
|
οὐ |
μόνον
τῶν
σφετέρων
πολιτῶν,
εἴ |
[32, 45] |
οὖν
τοῦτο
δείκνυσι;
μὰ
Δί´
|
οὐ
|
μουσικῆς
ἰσχὺν
οὐδ´
ὑπερβολὴν
τέχνης, |
[32, 35] |
χαλεπὸν
ἦν·
ὥστε
τὰς
ἐμπορίας
|
οὐ |
νήσων
οὐδὲ
λιμένων
οὐδὲ
πορθμῶν |
[32, 55] |
ἐμποιοῦντα
ταῖς
ψυχαῖς
καὶ
σώμασιν,
|
οὐ |
νόσον
οὐδὲ
μανίαν·
τὰς
δὲ |
[32, 20] |
ὅπως
οὖν
ἔχω
λέγειν
ὅτι
|
οὐ |
πᾶν
πλῆθος
ἀσελγές
ἐστιν
οὐδὲ |
[32, 5] |
Ἀθηναίους,
ὧν
μικρῷ
πρότερον
ἐμνήσθην,
|
οὐ |
πάντως
εὑρήσομεν
ἁμαρτάνοντας·
ἀλλὰ
τοῦτό |
[32, 35] |
ἢ
διοικεῖτε
τὴν
οἰκίαν
ἕκαστος
|
οὐ |
πάνυ
δῆλός
ἐστιν·
ὅπως
μέντοι |
[32, 50] |
ὀργιζόμενοι
καὶ
γελῶντες,
πλεονεκτοῦντες
ἀλλήλους,
|
οὐ |
παρακαλοῦντες,
τελευτῶντες
ἀπίασι
κακόν
τι |
[32, 50] |
εὐσχημόνως
ἅμα
καὶ
προσηνῶς,
εὐωχίας,
|
οὐ |
παροινίας,
ἄρχοντες,
φιλοφρονούμενοι
τοὺς
συνόντας, |
[32, 35] |
λιμένος
καὶ
ἀγορᾶς
ἐστιν
ἐγκώμιον,
|
οὐ |
πόλεως·
οὐδέ
γε,
ἂν
ὕδωρ |
[32, 5] |
βέλτιον
οἰκεῖν
δύνανται
τὰς
πόλεις,
|
οὐ |
πολλάκις
ἀκηκόατε·
οὐ
βούλομαι
γὰρ |
[32, 100] |
δὴ
τὸν
μὲν
ἄλλον
χρόνον
|
οὐ |
προσεῖχεν
οὐδὲ
ἐφρόντιζε
τοῦ
ὀνείρατος, |
[32, 1] |
ἐπειδὴ
παίζοντες
ἀεὶ
διατελεῖτε
καὶ
|
οὐ |
προσέχοντες
καὶ
παιδιᾶς
μὲν
καὶ |
[32, 70] |
καὶ
συγχέαι
πάντα
ἐπιβουλεύσαντες,
καὶ
|
οὐ |
πρότερον
ὑμᾶς
ἀνῆκαν
ἕως
ἐγεύσασθε |
[32, 10] |
ἀταξίαν
πλήθους
ἐνεγκεῖν
καὶ
θόρυβον,
|
οὐ |
ῥᾴδιον,
ἀλλὰ
καὶ
πάνυ
εὐτυχοῦς |
[32, 1] |
τρήσαντες
τὸ
ἕτερον
χρυσίον
ἐνέβαλον,
|
οὐ |
συνέντες
τοῦ
θεοῦ.
τοῦτο
μὲν |
[32, 90] |
μὲν
εἰσάγοντες
μεθύοντα
καὶ
Δᾶον
|
οὐ |
σφόδρα
κινοῦσι
γέλωτα,
τὸν
δὲ |
[32, 10] |
ἕνεκεν
καὶ
δόξης
τῆς
ἑαυτῶν,
|
οὐ |
τῆς
ὑμετέρας
ὠφελείας,
τοῦτο
δ´ |
[32, 95] |
εἴσαιτο
γελοίιον
Ἀργείοισιν
ἔμμεναι.
ἀλλ´
|
οὐ |
τὸ
γελοῖον
ἀγαθόν
ἐστιν
οὐδὲ |
[32, 45] |
~ἐκεῖνος
μὲν
παίζων
καὶ
καταγελῶν
|
οὐ |
φαύλου
πράγματος,
ὡς
ἐγὼ
δοκῶ, |
[32, 50] |
καὶ
ἀποθνῄσκειν
ἀγαθῆς
ἐστι
καὶ
|
οὐ |
φιλοζῴου
ψυχῆς·
ὑπὲρ
δὲ
τῆς |
[32, 45] |
καὶ
τῆς
ἀξίας
τῆς
ἑαυτῶν
|
οὐ |
φροντίζετε.
κἂν
μὲν
ὑμῖν
ὁ |
[32, 60] |
αἰσχρὰν
ταύτην
καὶ
ἄμετρον
φιλοτιμίαν;
|
οὐ |
φυλάξεσθε
τοὺς
ἄλλους
σκώπτοντες
καὶ |
[32, 45] |
τοῦτό
με〉
οἴεσθε
λέγειν
ὡς
|
οὐ
|
χρὴ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
γίγνεσθαι |
[32, 95] |
συνειδὼς
ὑμῖν
τὴν
ἐσχάτην
ἀπορίαν,
|
οὐ |
χρημάτων,
ἀλλὰ
νοῦ
καὶ
συνέσεως. |