Discours, par. |
[32, 70] |
οὐχ
ὁ
μὲν
βασιλεὺς
ὑμῶν
|
περὶ |
αὔλησιν
ἠσχολεῖτο
καὶ
μόνῳ
τούτῳ |
[32, 75] |
ὁ
δὲ
Ἑρμοῦ
παῖς,
οὐδὲ
|
περὶ |
βασιλείας
οὐδὲ
γυναικὸς
οὐδὲ
θανάτου |
[32, 65] |
μέλος
καὶ
τοὺς
κάμνοντας
ἰάσονται.
|
περὶ |
γὰρ
τῆς
τέχνης
καὶ
νῦν |
[32, 85] |
μὲν
ἄλλ´
ἀκούειν
θαυμαστὰ
οἷα,
|
περὶ |
δὲ
ὑμῶν
αὐτῶν
μηδὲν
σεμνὸν |
[32, 45] |
ὡς
ἐγὼ
δοκῶ,
ταῦτα
ἔλεγεν.
|
περὶ |
δὲ
ὑμῶν
τί
ἄν
τις |
[32, 30] |
προσέχουσι
καὶ
περὶ
θεοῦ
καὶ
|
περὶ |
δήμου
φύσεως
καὶ
περὶ
τοῦ |
[32, 25] |
δ´
ὑμῖν,
εἰ
βούλεσθε,
διελεύσομαι
|
περὶ |
δήμου
φύσεως,
τοῦτ´
ἔστι
περὶ |
[32, 35] |
ἐστιν,
ἀλλὰ
φρεάτων·
οὐδ´
ἂν
|
περὶ |
εὐκρασίας
λέγῃ
τις,
τοὺς
ἀνθρώπους |
[32, 30] |
χρήσιμα
εἰρηκέναι
τοῖς
προσέχουσι
καὶ
|
περὶ |
θεοῦ
καὶ
περὶ
δήμου
φύσεως |
[32, 35] |
ἀλλὰ
τὴν
χώραν·
οὐδ´
ἂν
|
περὶ |
ἰχθύων,
τὴν
πόλιν
ἐπαινεῖ·
πόθεν; |
[32, 35] |
γὰρ
λεγόμενα
αὐτὰ
οὐ
μεγάλα,
|
περὶ |
μεγίστων
δὲ
ὡς
οἷόν
τε. |
[32, 70] |
ἴσης
εὐχερείας.
μὴ
οὖν
οἴεσθε
|
περὶ |
μικρῶν
εἶναι
τὸν
λόγον,
ὅταν |
[32, 35] |
ὑμῖν
μόνοις.
~αὐτὸ
δὲ
τοῦτο
|
περὶ |
οὗ
λέγειν
ἠρξάμην,
ὁρᾶτε
ἡλίκον |
[32, 25] |
μᾶλλον
ἂν
ὑμᾶς
ὠφελήσειεν
ἢ
|
περὶ |
οὐρανοῦ
καὶ
γῆς
εἰ
λέγοιμι. |
[32, 50] |
εἰσιν
ἄπληστοι
καὶ
λίχνοι
καὶ
|
περὶ |
πάντα
ὁμοίως
ἐπτοημένοι
τὰ
τυχόντα, |
[32, 30] |
δ´
οὐθέν;
δέδοικα
ἅμα
τὸ
|
περὶ |
πάντων
ἐπεξελθεῖν.
{καίτοι
τάχα
φήσει |
[32, 55] |
ἔθηκαν.
οὐχ
ἧττον
δὲ
καὶ
|
περὶ
|
συνουσίας
ἔδοξε
πρέπειν
ἡ
μουσικῆς |
[32, 70] |
γὰρ
ἔστι
τοὺς
οὕτως
ἐπτοημένους
|
περὶ |
τὰ
μικρὰ
καὶ
μηδενὸς
ἄξια, |
[32, 50] |
μάχεται
πρὸς
ἕτερον.
ὁμοίως
καὶ
|
περὶ |
τὰς
θέας
οἱ
μέν
εἰσιν |
[32, 60] |
ἔν
τε
τοῖς
ὄρεσι
καὶ
|
περὶ |
τὰς
νάπας
τὰ
πολλὰ
διατρίβειν· |
[32, 90] |
καὶ
καταγέλαστα
μᾶλλον,
ὅταν
ᾖ
|
περὶ |
τὰς
πόλεις.
ὥσπερ
ἐν
ταῖς |
[32, 50] |
πολλῶν
ὁμοίων
δεῖσθαι·
διαφέρουσι
μέντοι
|
περὶ |
ταῦτα
πάντα·
αὐτίκα
ἑστιώμενοι
πρῶτον |
[32, 65] |
Λακεδαιμόνιοι
πλεῖστον
ὅσον
ὑμῶν
διέφερον,
|
περὶ |
ταῦτα,
ὡς
ἔφην,
εὐλαβῶς
ἔχοντες. |
[32, 80] |
Εὐμήλου.
οὗτος
μέντοι
ἐστὶν
ὁ
|
περὶ |
τὴν
Ἀθηνᾶν
αὖθις
ἀσεβήσας
ἁλισκομένης |
[32, 40] |
τὸ
δὲ
πάντων
χαλεπώτατον,
ἐσπουδακότες
|
περὶ |
τὴν
θέαν
οὐχ
ὁρῶσι
καὶ |
[32, 35] |
τε.
καὶ
νῦν
εἶπον
τὰ
|
περὶ |
τῆς
πόλεως,
δεῖξαι
βουλόμενος
ὑμῖν |
[32, 85] |
ἐστιν,
ἄνδρες
Ἀλεξανδρεῖς,
τοὺς
πυνθανομένους
|
περὶ |
τῆς
πόλεως
τὰ
μὲν
ἄλλ´ |
[32, 70] |
καὶ
ταῦτα
μὲν
δὴ
τὰ
|
περὶ |
τὸ
θέατρον.
ἀλλ´
ὅταν
εἰς |
[32, 5] |
~τοῦτο
γὰρ
ἀεὶ
ὁρᾶτε
καὶ
|
περὶ |
τοιαῦτά
ἐστε,
ἀφ´
ὧν
νοῦν |
[32, 70] |
εἰδῆτε
τὰ
φυόμενα
ἐκ
τῆς
|
περὶ |
τὸν
βίον
ταύτης
ἀταξίας.
οὐ |
[32, 30] |
καὶ
περὶ
δήμου
φύσεως
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
δεῖν
ἀκούειν,
κεἰ
μὴ |
[32, 90] |
φιλοτιμίαν.
τοὺς
δὲ
Ἀθηναίους
τὰ
|
περὶ |
τοὺς
λόγους
μᾶλλον
ἐπιτηδεύοντας
καὶ |
[32, 85] |
πρὸς
μόνον
τοῦτο
ἀποβλέπωσι
καὶ
|
περὶ |
τοῦτο
διατρίβωσι
πηδῶντες
καὶ
μαινόμενοι |
[32, 90] |
καὶ
πᾶσα
δι´
ὅλης
θορυβῆται
|
περὶ |
τοῦτο
καὶ
ἐκφρονῇ·
καὶ
νὴ |
[32, 60] |
ἐκεῖνον
ὤνησεν
ἡ
λίαν
ἐμπειρία
|
περὶ |
τοῦτο
καὶ
σπουδή.
καὶ
πόσῳ |
[32, 65] |
ὁρῶσι
τὴν
σπουδὴν
ὑμῶν
τὴν
|
περὶ |
τοῦτο
καὶ
τὴν
ἐπιθυμίαν,
πάντες |
[32, 30] |
ἁμαρτάνομεν,
τὸ
φαύλως
θεωρεῖν;
καὶ
|
περὶ |
τούτου
μόνου
λέγεις
ἡμῖν,
ἄλλο |
[32, 10] |
κληδόνι
καὶ
λόγῳ
σαφεῖ,
διδάσκοντι
|
περὶ |
τῶν
ἀναγκαιοτάτων,
ἂν
ὑπομένητε,
μετὰ |
[32, 40] |
ὑμῶν
ἀληθέστερον
οὗτοι
λέγωσιν
ἢ
|
περὶ |
τῶν
Ἑλλήνων
Ἀνάχαρσιν
τὸν
Σκύθην |
[32, 70] |
λόγον,
ὅταν
τις
ὑμῖν
διαλέγηται
|
περὶ |
τῶν
ἐν
τοῖς
θεάτροις
θορύβων. |
[32, 80] |
ὁρᾶν
ἀπρεπέστερον
καὶ
λοιδορεῖσθαι
Ἰδομενεῖ
|
περὶ |
τῶν
ἵππων
τῶν
Εὐμήλου.
οὗτος |
[32, 95] |
γὰρ
οἴεσθε
ὑμᾶς
μὲν
πυνθάνεσθαι
|
περὶ |
τῶν
καταπλεόντων,
ὁποῖοί
τινες
τυγχάνουσιν |
[32, 65] |
ἦθος
βεβαίους.
ἔλεγε
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τῶν
κιθαρῳδῶν
τῶν
παρ´
ὑμῖν |
[32, 70] |
καθ´
ἡμέραν,
τἄλλα
σωφρονεῖν
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μειζόνων
ὀρθῶς
βουλεύεσθαι.
ἡ |
[32, 70] |
~τεκμήριον
δὲ
τὰ
τελευταῖα
συμβάντα
|
περὶ |
ὑμᾶς,
ὅτε
{γὰρ}
καθ´
αὑτοὺς |
[32, 40] |
νενικήκατε
ἱππομαχίας.
σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
|
περὶ |
ὑμῶν
ἀληθέστερον
οὗτοι
λέγωσιν
ἢ |
[32, 25] |
περὶ
δήμου
φύσεως,
τοῦτ´
ἔστι
|
περὶ |
ὑμῶν
αὐτῶν.
καὶ
γὰρ
ἕν |
[32, 95] |
μετάσχητε
τῆς
φήμης,
ἐκείνους
δὲ
|
περὶ |
ὑμῶν
μὴ
πολυπραγμονεῖν,
ὁποῖος
ὁ |
[32, 35] |
ἐν
τοῖς
λόγοις,
οὐ
μέντοι
|
περὶ |
φαύλων.
{τὰ
μὲν
γὰρ
λεγόμενα |