| Discours, par. |
| [32, 95] |
τοῖς
γεγονόσι
μετανοήσειε
καὶ
πλείονα
|
ὑμᾶς |
ἀγαθὰ
ἐργάσεται.
καὶ
ἴσως
ἂν |
| [32, 30] |
καὶ
τὸν
ἄλλον
χρόνον
σωφρονεῖν
|
ὑμᾶς· |
ἀλλ´
ὅμως
ὅ,
τι
ἂν |
| [32, 30] |
ἐν
ἡμέρᾳ
μιᾷ,
καὶ
τελέως
|
ὑμᾶς |
ἀναγκάσαι
καταγνῶναι
τῆς
κακίας
καὶ |
| [32, 70] |
πάντα
ἐπιβουλεύσαντες,
καὶ
οὐ
πρότερον
|
ὑμᾶς |
ἀνῆκαν
ἕως
ἐγεύσασθε
πολέμου
καὶ |
| [32, 60] |
διὰ
τῆς
ᾠδῆς·
οὗτοι
δὲ
|
ὑμᾶς, |
ἀνθρώπους
ὄντας,
ἀγρίους
πεποιήκασι
καὶ |
| [32, 95] |
πόλεως
ἐπιμέλειαν;
οὐκοῦν
χρὴ
καὶ
|
ὑμᾶς |
ἀντιφιλοτιμεῖσθαι
καὶ
τὴν
πατρίδα
κρείττω |
| [32, 70] |
προέλθοι,
νενικηκὼς
εἴη
καὶ
δέοι
|
ὑμᾶς |
ἀπαλλάττεσθαι
καθ´
αὑτοὺς
καὶ
παραχωρεῖν· |
| [32, 10] |
ξυμφέροντας
εἰρῆσθαι.
καὶ
τοῦτο
ἥκιστα
|
ὑμᾶς |
ἀπιστεῖν
χρή,
παρ´
οἷς
μάλιστα |
| [32, 95] |
ἀλλ´
εὐταξίᾳ,
κόσμῳ,
τῷ
δεικνύειν
|
ὑμᾶς |
αὐτοὺς
σώφρονας
καὶ
βεβαίους.
οὕτως
|
| [32, 85] |
μοῖρα
κραταιή.
αἲ
γάρ
πως
|
ὑμᾶς |
γε
καὶ
αὐτοὺς
ἐνθάδε
πάντας
|
| [32, 65] |
ὑπὸ
τῆς
τοιαύτης
ἡδονῆς.
δι´
|
ὑμᾶς |
δὲ
ἤδη
μοι
δοκεῖ
τὸ |
| [32, 5] |
καὶ
τοῦτο
ἴσως
οὐ
δι´
|
ὑμᾶς· |
δηλώσετε
δέ,
ἂν
ἀνάσχησθε
τήμερον· |
| [32, 35] |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀεὶ
θωπευόντων
|
ὑμᾶς· |
ἐγὼ
δὲ
ἐπῄνεσα
ὕδωρ
καὶ |
| [32, 1] |
ὑμέτεροι
συνήθεις
καὶ
πολλάκις
εἰς
|
ὑμᾶς |
εἰσιόντες,
μῖμοί
τ´
ὀρχησταί
τε |
| [32, 60] |
ἐπιδημήσαντος,
ὃν
εἰς
Ὀρφέα
καὶ
|
ὑμᾶς |
ἔλεγεν.
ἔστι
δὲ
τῶν
ὑμετέρων |
| [32, 35] |
ἐγὼ
δὲ
τούτων
ἐμνήσθην
οὔτε
|
ὑμᾶς |
ἐπαίρων
οὔτε
τοῖς
συνήθως
ὑμνοῦσιν |
| [32, 1] |
ἐννοήσητε·
ἐγὼ
δὲ
μᾶλλον
ἂν
|
ὑμᾶς |
ἐπῄνουν
βραδὺ
μὲν
φθεγγομένους,
ἐγκρατῶς |
| [32, 10] |
οἶμαι,
τελειότερος
ὤν,
δι´
ἀνδρῶν
|
ὑμᾶς |
καὶ
μετὰ
σπουδῆς
βούλεται
ὠφελεῖν, |
| [32, 95] |
αὐτὸν
ἔχειν;
πότερον
ὡς
σοφοὺς
|
ὑμᾶς
|
καὶ
μὴ
δεομένους
θεραπείας;
ἢ |
| [32, 95] |
γενόμενον
ἄνδρα
σοφὸν
σιωπᾶν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
καὶ
μηδὲν
ἐθέλειν
διαλέγεσθαι.
καίτοι |
| [32, 40] |
ὑπὸ
μυρίων
ἐθνῶν
οὐκ
ἐπισταμένων
|
ὑμᾶς, |
καὶ
ὁρᾶτε
μὲν
τρεῖς
ἢ |
| [32, 10] |
δὲ
ὀλίγοι
παρρησίαν
ἀγηόχασι
πρὸς
|
ὑμᾶς, |
καὶ
ταύτην
ἐνδεῶς,
οὐδ´
ὡς |
| [32, 30] |
οὐκ
ἂν
εἰσελθὼν
καταπλαγείη
τε
|
ὑμᾶς
|
καὶ
τιμήσειεν·
{ὥστε,
εἰ
μηδὲν |
| [32, 10] |
καὶ
λοιδορήσαντες
μᾶλλον
ἢ
διδάξαντες
|
ὑμᾶς, |
κατὰ
σπουδὴν
ἀπίασιν,
εὐλαβούμενοι
μὴ
|
| [32, 95] |
ὑμᾶς
προτιμήσῃ.
μὴ
γὰρ
οἴεσθε
|
ὑμᾶς |
μὲν
πυνθάνεσθαι
περὶ
τῶν
καταπλεόντων, |
| [32, 70] |
δὲ
τὰ
τελευταῖα
συμβάντα
περὶ
|
ὑμᾶς, |
ὅτε
{γὰρ}
καθ´
αὑτοὺς
ἦτε. |
| [32, 20] |
πρᾶγμα
δυσχερὲς
ὄντως
καὶ
δι´
|
ὑμᾶς. |
οὐ
γὰρ
ῥᾴδιον
ἐνεγκεῖν
τοσοῦδε |
| [32, 10] |
ἔτι
αὔξουσιν.
~τῶν
δὲ
εἰς
|
ὑμᾶς |
παρϊόντων
ὡς
πεπαιδευμένων
οἱ
μὲν |
| [32, 55] |
λαμβάνετε·
ὥστε
ἴσως
καιρὸς
ἦν
|
ὑμᾶς |
παύσασθαι
βακχειῶν
καὶ
προσέχειν
μᾶλλον |
| [32, 35] |
τόπους
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ἢ
|
ὑμᾶς. |
ποῦ
γὰρ
εἶπον
ὥς
ἐστε |
| [32, 95] |
τῶν
πεμπομένων
ἕκαστος
καὶ
διοικούντων
|
ὑμᾶς |
προτιμήσῃ.
μὴ
γὰρ
οἴεσθε
ὑμᾶς |
| [32, 65] |
τοῦ
λόγου,
καὶ
δέδοικα
πρὸς〉
|
ὑμᾶς |
σαφῶς
αὐτὸ
εἰπεῖν.
ἔλεγε
γὰρ
|
| [32, 1] |
τοῦτο
οὖν
ὀρθῶς
ἔφην
ἀπορεῖν
|
ὑμᾶς |
σπουδῆς.
οὔτε
γὰρ
αὐτοὶ
σπουδαῖοί |
| [32, 30] |
καὶ
ἀναγκαιότατον
ἦν,
παρασκευάσαι
πρῶτον
|
ὑμᾶς |
ὑπομένοντας
ἀκούειν.
ὥστ´,
εἰ
μηδὲν
|
| [32, 20] |
Ἑρμοῦ
ἔπη
κἀγὼ
λέγοιμι
πρὸς
|
ὑμᾶς, |
ὡς
ἐκεῖνος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
πεποίηται |
| [32, 1] |
ὁρῶ
οὖσαν.
καίτοι
τινὲς
ἐπαινοῦσιν
|
ὑμᾶς |
ὡς
σοφούς
τε
καὶ
δεινούς, |
| [32, 5] |
μαινοίμην
γὰρ
ἄν·
ἀλλ´
ἀξιῶν
|
ὑμᾶς, |
ὥσπερ
τούτοις
ἑτοίμως
καὶ
συνεχῶς |
| [32, 20] |
καταπίοιτε
καὶ
τῇ
ταραχῇ,
βουλόμενον
|
ὑμᾶς |
ὠφελεῖν.
μείναντες
δὲ
καὶ
ἀκούσαντες |
| [32, 25] |
χρησίμων
ἐστὶ
καὶ
μᾶλλον
ἂν
|
ὑμᾶς |
ὠφελήσειεν
ἢ
περὶ
οὐρανοῦ
καὶ |
