Discours, par. |
[32, 55] |
μετ´
εἰρήνης
μετέχουσιν.
~ἀλλ´
οὐχ
|
ὑμεῖς, |
ἀλλ´
ἐκπεπληγμένοι
κάθησθε,
ἀναπηδᾶτε
τῶν |
[32, 95] |
ταῦτα
μὲν
γὰρ
οὐ
δύνασθε
|
ὑμεῖς |
ἀναλίσκειν
οὐδ´
ἂν
ὑπερβάλοισθέ
ποτε |
[32, 85] |
εὐρύχωρον.
φοβοῦμαι
δὴ
μὴ
καὶ
|
ὑμεῖς |
ἀπόλησθε
{ἐκείνοις}
παραπλησίως,
εἰ
καὶ |
[32, 70] |
εἴργασθε
δι´
ἀγερωχίαν,
οὐκ
ἐπιβουλεύοντες.
|
ὑμεῖς |
γὰρ
ἂν
ἀποσταίητέ
τινος;
πολεμήσαιτε |
[32, 35] |
θάλατταν
ἢ
λίμνην
ἢ
ποταμόν.
|
ὑμεῖς |
δέ,
ἂν
ἐγκωμιάζῃ
τις
τὸν |
[32, 30] |
δὲ
βλέπεται
τὸ
δημόσιον
ἦθος.
|
ὑμεῖς |
δὲ
μάλιστα
ἐνταῦθα
ἀφυλάκτως
ἔχετε |
[32, 70] |
καὶ
τέλος
ἐκεῖνος
μὲν
αὐλῶν,
|
ὑμεῖς |
δὲ
ὀρχούμενοι
τὴν
πόλιν
ἀπωλέσατε. |
[32, 65] |
δὲ
βαρβάρους
ἐνίκων
ἀεὶ
πάντας·
|
ὑμεῖς |
δὲ
οὐδὲ
ἄρχεσθαι
καλῶς
ἐπίστασθε. |
[32, 40] |
τοιοῦτον
{οὐδ´
αὖ
ὅμοιον}
πεπόνθασιν·
|
ὑμεῖς |
δὲ
οὐδεπώποτε
αὐτοὶ
θιγόντες
οὐδ´ |
[32, 65] |
μηδὲ
τρυφερώτεραι
γένωνται
τοῦ
δέοντος·
|
ὑμεῖς |
δὲ
οὕτως
ἀγεννῶς
δεδούλωσθε
ὑπὸ |
[32, 70] |
ἠσχολεῖτο
καὶ
μόνῳ
τούτῳ
προσεῖχεν,
|
ὑμεῖς |
δὲ
πρὸς
ἐκεῖνον
μὲν
ἀπεχθῶς, |
[32, 60] |
τὸ
ἀρχαῖον
πρὸς
αὐλὸν
πολεμεῖν·
|
ὑμεῖς |
δὲ
πρὸς
κιθάραν
αὐτὸ
δρᾶτε. |
[32, 1] |
ἐχρήσαντο
τοῖς
ὠσὶ
τῶν
παίδων,
|
ὑμεῖς |
δὲ
τοῖς
αὑτῶν
κάκιον.
δήμου |
[32, 85] |
οἱ
μὲν
ἴσως
ὑφ´
ἑνός,
|
ὑμεῖς |
δὲ
ὑπὸ
πλειόνων
ἑαλώκατε.
μὴ |
[32, 20] |
κατέπιεν.
τάχ´
ἂν〉
οὖν
καὶ
|
ὑμεῖς |
ἐμὲ
τῷ
θορύβῳ
καταπίοιτε
καὶ |
[32, 70] |
αὑτοὺς
καὶ
παραχωρεῖν·
εἰ
δ´
|
ὑμεῖς, |
ἔφη,
τέτταρα
ἢ
πέντε
βήματα |
[32, 50] |
ἀλλήλων;
καίτοι
ποίους
τινὰς
ἂν
|
ὑμεῖς |
ἡγοῖσθε
ἀνθρώπους,
οἷς
ἐλευθερία
μὴ |
[32, 95] |
ἔχων
χερί.
~μὴ
οὖν
καὶ
|
ὑμεῖς |
κατὰ
ζῆλον
τὸν
ἐπ´
Ἀλεξάνδρῳ· |
[32, 40] |
καὶ
πάρεισιν
ἑκάστοτε
ὑμῖν·
ὥστε
|
ὑμεῖς |
μὲν
ἀκούετε
ἑνός,
ἂν
οὕτω |
[32, 30] |
οὐδενὸς
αὐτοῖς
μέλει.
οὐ
γὰρ
|
ὑμεῖς |
μέν,
ἄν
τις
ἀσχημονῇ
τῶν |
[32, 70] |
ἀποσταίητέ
τινος;
πολεμήσαιτε
δ´
ἂν
|
ὑμεῖς |
μίαν
ἡμέραν;
οὐκ
ἐν
τῇ
|
[32, 55] |
ἀλλήλους
ἐργάζονται·
τῶν
δὲ
Ἑλλήνων
|
ὑμεῖς |
μόνοι
δι´
ὤτων
καὶ
φωνῆς |
[32, 45] |
τις
τῶν
ᾀδόντων,
ἂν
εὐσχημονῆτε
|
ὑμεῖς. |
νυνὶ
δὲ
τὸ
μὲν
τῶν |
[32, 45] |
τις
ἔχοι
λέγειν;
καὶ
γὰρ
|
ὑμεῖς |
ὅταν
συνέλθητε,
πυκτεύετε,
βοᾶτε,
ῥιπτεῖτε, |
[32, 90] |
αὐτὴν
αἰτίαν.
σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
|
ὑμεῖς |
οὐχ
ὁμοίας
μεταλάβητε
δόξης
τοῖς |
[32, 95] |
{τοῦτ´
ἔστι
καταδικάσας
αὐτήν,
καὶ
|
ὑμεῖς |
τοῦ
δεῖνος
μὲν
πολλάκις
ἀκηκόατε
|
[32, 75] |
κόρην.
σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
καὶ
|
ὑμεῖς |
ὑπὸ
τῆς
τοιαύτης
ἐπιθυμίας
ἀπόλησθε. |